Knowledge Begins With The Words “I Don’t Know.”

Mga Tula at Kuwento ng Puso at Damdamin

Ni Paul O. Pruel

Bato-bato sa langitKung tinamaan ka huwag magalit

Ito'y paglalahad ng damdamin na walang galitBahagi ito ng aking hangarin

Ang magpaliwanag at pasayahinPuso mong nalulumbay ay paliligayahin…

Formerly an Overseas Filipino Worker

(1994 – 2012)

Riyadh, Saudi Arabia

The Beauty of Filipino Language in Poetry is Endless

• Ayon sa kasaysayan, bago paman dumating sa aming bayan ang mgabanyagang nagnasa at umagaw sa karapatan naming mga Pilipino sa amingsariling bayan, ang Wikang Pilipino ay buhay na at nananaghoy na saaming mga puso. Sa Wikang Pilipino ay nagkaisa ang mga maginoo at mapagmahal naming mga ninuno upang isigaw ang mga karapatan nila. Mga sigaw na humantong sa madugong pag-aaklas at pakikipaglaban samga dayuhan.

•

• Sa pamamagitan ng kanilang pawis, dugo at buhay, ang Wikang Pilipino ay namuhay sa bawat pintig ng kanilang mga puso, damdamin at sa bawatpagbuka ng kanilang bibig. Ang tubig sa batis at kaparangan ay nabahiranng kanilang dugo habang sila ay nakikipagdigma sa mga mananakop. Angpanaghoy ng pagkakaisa ay nagbigay lakas sa kanila at tuluyang namugadat lalong pinaigting ang pakikibaka. Ang bunga ay napasaamin ang amingminimithing kasarinlan – na namayagpag at nabubuhay magpahanggangngayon.

•

Maikling Talam-buhay

•Paul O. Pruel

Ayon sa artikulo ‘Manunulat ng Tula Nais Palaganapin ang Wikang Pambansa’ na sinulat ni Ginoong Rodolfo C. Estimo Jr. (Editor ng Pinoy Xtra, Arab News, Riyadh, Saudi Arabia na nalimbag noong Enero 4, 2009, si Paul O. Pruel ay kilala bilang magaling na manunulat bagama’t wala siyang aktuwal napagsasanay upang magsulat ng tula. Marami sa kaniyang mga tula angnailathala na sa Pinoy Xtra, bukod pa sa mga matatagpuan sa blog sa Internet. Ang pagsusulat ng tula ang pangunahin niyang pinagkakalibangan may ginagawa man siya o wala.

“Ang pagsusulat ng tula ay nakakatuwa para sa akin. Para itong isang gamot sapangungulila sa aking pamilya na nasa Capipisa, Tanza, Cavite, kung saan nakami dumayo at tuluyang manirahan,” sabi niya sa isang panayam. Siya ay isinilang sa Guiuan, Eastern Samar, noong Abril 29,1960 kina Antonio Pruel at

Paul O. Pruel Maliban sa paghahabi ng mga tula si Paul O. Pruel ay isa rin blogista at web-content creator sa iba pang mga sharing revenue websites. Siya rin ay nagpro-promote ngiba’t-ibang produkto at serbisyo ng mga merchants o negosyante available online.

Siya ay may sariling website na bukas sa lahat ng mga net users o surfers –matatagpuan ito sa http://www.wikinutawesome.com

Mga Tula at Kuwento ni Paul O. Pruel Table of Contents (Part 1)

• Orasan at Buhay• Pangarap Ko sa Pasko• Ugaling Pinoy• Nang Awitin ni Ina Ang

Kundiman• Balimbing• Hinagpis ng Isang Bayani• Impeachment Wan-O-

Wan• Ang Matalino at Bobo ay

Pareho

• Pilipinas• Malilimot Din Kita• Hiyaw ni Kabayan• Hustisya at Katarungan• December, Magastos na

Buwan• Ikaw Lang• Alkansiya• Walang Katulad• Ang Mahiwagang

Balangaw

Mga Tula at Kuwento ni Paul O. Pruel Table of Contents (Part 2)

• Pasasalamat Kay Nanay• Chacha Tugtog ng

Pagbabago• Awit ng mga Maralita• Sana’y Laging Umaga• Ang Lalake’y Nagmula sa

Babae• Hunyo 12• Mananatiling Buhay sa

Alaala• Sa Ngalan ng

Pagkakaibigan

• Mananatiling Buhay saPuso’t Alaala

• Maligayang KaarawanMahal

• Dapat Bang Isuko AngBuhay Nang WalangLaban?

• Kilala Ko si Alamid ngDesierto

• Dahil sa Kagat ng LamokNapakinabangan angPhilHealth

Mga Tula at Kuwento ni Paul O. Pruel Table of Contents (Part 3)

• Tulad ng Tuyong Dahon• Ang Manlilikha• Nang Pumatak ang Luha,

Nasulat ang Tula• Sigaw Para sa Katotohanan• Polaris ng Buhay• Ang Ugat ay Kahirapan• Ang Magmahal ay

Pagpapatiwakal• Nang Mapikon ang Langit• Mahal Namin Kayo, Inay• Puna sa Puna ni Kabayang

Lamberto

• Amanos Lang Tayo• Anghel• Anti-terrorism Bill• Boses Niya’y Nananamlay

(Inang Sinilangan)• Dahil Ako’y Pala-ibigin…Pala-

ibigan• Dapat Bang Maglimos sa

Pulubi?• Gusto Mo Ng Masayang

Buhay?• Huwag Sayangin ang Iyong

Kabataan• Gamot sa Pangungulila

Mga Tula at Kuwento ni Paul O. Pruel Table of Contents (Part 4)

• Hangad Ko’y Lagi KitangKasama

• Hinagpis ng IsangBayani

• Hinahanap Ko si Laura

• Inamorata: Inamorato

• Inibig Ko ang AkingLikha

• Init ng Aking Pag-ibig

• Kakaiba Siya

• Lason na Papatay sa Iyo

• Nanny at mgaKasambahay

• Pag-ibig Mo ang BuhayKo

• Panaghoy ni Inang –Bayan

• Salamat sa Tawag Mo Mahal

Mga Tula at Kuwento ni Paul O. Pruel Table of Contents (Part 5)

• Sumisigaw ng Pagsuyo• Mga Anak-pawis Simbolo ng

Lakas at Katapatan• Walang Papalag! Hold Up

Ito!• You’re The Loser• Your Love is Forever in My

Heart• A Dry Leaf• A Way to Fight

Homesickness

• This is My Love Song• The Man You Dreamed• The Magic of Camera• The Bed of My Burning Love• Sizzling Butt• Lodestar of Life• Illusion• His Blood Most Precious• Forever Young• Additional Details of The

Author• Bonus Page: For Job Seekers

Ang simoy ng hanging amihan ay lakas natinAt pagsapit ng gabing tahimik

Mga bituin sa langit ay pananglaw sa daraananAt gigiya sa ating patutunguhan

Ang mga lagitik ng kawayanAy hudyat ng katuwaan

Mga nagsisipagsayaw sa kaligayahanSa tuwing hahampas ang malambing na hangin

Nandoon yumuyuko sila, minsa’y dumadapaNguni’t yaring lakas ay ‘di naparam

Bumango’t tumindig sa galakUpang harapin ang bagyo ng buhay

Napakasayang pakingganMga ibong umaawit sa kabundukan

Nagbibigay ligaya yaring pusong matamlayNagpipista sa kagalakan sa bawa’t segundong pag-ikot ng orasan

Nguni’t hanggang kailan itong ligayang ninanaisYaring pusong makamundo

Paano kung tumigil na ang pag-ikot ng orasan?

Halina’t humayo tayoSamasama nating aliwin ang ating kabataan

Nang maiwasan ang gulo’t pangamba

Pakikiusapan ko ang malambing na hanginSa lahat ng sulok ang awiting ito’y dalhin

Sa kabundukan, kagubatan, at kaparanganSa malawak na lupain, mga ilog, sapa’t karagatan

Aawitin n’ya bawat nota’y mensahe ng kapayapaan

Mga raliyista aral na matututunanAng madugong pag-aaklas ay dapat iwasan

Mga pinuno ng bansa maging tapat sa tungkulinAlagaan ang kaban ng bayan

Iyon ay para sa bayan at mamamayan

Mga terorista’t mga taong uhaw sa kapangyarihanIwasan ang gulo’t madugong digmaan

Buhay ng tao’t ari-arian ay mahalinAng bawat isa’y magmahalan

Mamuhay nang payapa sa Inang-tinubuan

Kaya natin ibalik ang mundo sa tunay n’yang gandaKung saan ang mga tao’y payapa’t nagkakaisa

May takot sa Diyos, matatapat at nagmamahalanTunay na paraiso, walang gulo, patayan at hidwaan

Ito ang hiling ko awit ng kapayapaan

Isa lamang akong janitor noonTrabahong aking pinag-igihan

Kakarampot na sahod na pinagpaguranPara ibuhay sa pamilya kong iniwan

Na naghihintay sa ‘Pinas kong tinubuan

Pagkaraan ng maraming araw, buwan at taonHinatak akong pataas ng kompanyang aking pinaglilingkuran

Pinagkatiwalaan ng puwestong aking kinalugdanBilang isang clerk sa posisyong iniwan

Ng isa kong kasamang umuwi sa ating bayan

Lumaki nang konti ang kita kong buwananNabili ko ang gusto ng aking katawan

At dumating muli ang suwerteng ‘di inasahan:Ako’y hinango sa aking inuupuan

Dinala sa isang rolling chair at nanatili hanggang ngayon…

Kasalukuyan isa akong analyst sa kompanyang pinagtratrabahuhanDati iyak ng walis ang maririnig ngayon awit ng kapanatagan

Tunog ng calculator at computer ay mensahe ng magandang kinabukasanAt malayo sa sinag ng araw at trabaho sa maghapon

Lahat ng ito’y dahil sa pagsisikap kong maahon sa kahirapan

Subali’t kabayan at kaibiganNi minsan ‘di ako nagbago sa aking katauhan

At pagsusumamo para sa katiwasayanSa loob at labas ng kan’yang tahanan

Layunin ni Ina’y magkasundo ang buong angkanPero sa isang pamilya ‘di maiwasan ang iringan

Ito’y katotohanan na dapat sana’y iwasanKung ang bawa’t isa’y magbibigayan

Nang awitin ni Ina ang kundimanNagpamalas ito ng pag-ako at pag-aminKapabayaan naging sanhi ng kaguluhan

Ngayon hangad ay kapatawaran…

Kay sarap pakinggan ang awit ni InaAko’y namangha sa ganda ng mga nota

Sa tuwa’y naitanong ko sa kan’ya:“Ina, susi na ba ito ng pagkakaisa?”

Ito’y ‘di magandang kaugalianDati busilak kuno sa katapatan

Ngayon kabaligtaran ng katotohana

Gulong-gulo na ako, kabayanSino ang dapat pakinggan

Ang balimbing o ang iniwan?

Dati magkahawak-kamayBanaag ang saya sa kanilang kilay

Pero saglit lang nagkahiwa-hiwalay

Hay naku! PolikaMa-aksyon na, ma-drama pa

Sa ‘Pinas lang talaga!

Ang sobrang pagod sa maghaponButil-butil na pawis sa katawan

Sigaw at pasakit ng among pinaglilingkuran‘Di alintana dahil sa mga mahal sa buhay

Hanggang kailan ang pagtitiis mo, kabayanNa kayanin ang lahat ng iyong paghihirap

Sa kuko ng abusadong amo, ika’y sinasaktanSa araw at gabi sadsad ka sa kapaguran

Dagdag-pasakit buwanang sahod nabibitinMinsan ginagawang ATM (after three months)

O ‘di kaya pagkatapos ng anim na buwanWala kang magawa kungdi ang tanggapin

Sinubok mong isumbong ang iyong kalagayanSa Konsolada’t Embahada ng ating pamahalaan

Pinangakuan ka ng tulong kaya naghihintayPero pangako’y hindi pa natutupad

Tanong mo sa sarili, Bayani nga ba ako, kabayan?Ganito ba inaalagaan ng ating pamahalaan

Ang kapakanan ng mga manggagawa sa ibayong-dagatO sadyang tayo ay tuluyan nang nakaligtaan?

Makamit lamang ang tunay na katarungan

Aywan ko nga ba kung bakit nausoSa ating bayan ang ganitong senakulo

Malayo pa ang mahal na araw ng pagsasakripisyoPero bawa’t lansangan marami na ang nakiki-usyoso

Impeachment wan-o-wan1/3 ng 236 ay kailangan

Para sa madaliang proseso sa mababang kapulunganAt sa Senado’y masimulan ang husgahan

Inay ko po ‘di kaya sila nagkamaliSabi ng isa 1/3 ng 236 ay 78

“Yong iba naman 1/3 ng 236 ay 79Impeachment 101 pakitama ang mali

Nakakapanggigil nguni’t ako’y natutuwaMaliwanag na sila’y magaling sa matematika

78 x 3 = 236?, ‘di po ba 234, nasaan ang dalawa?79 x 3 = 236?, ‘di po ba 237, sobra naman ng isa!

Mag-isip-isip muna tayo, mga kabayan‘Di pa nasisimulan ang Impeachment wan-o-wan

Hilo’t litong-lito na sila sa bilanganBaka sa huli lahat tayo’y pulutin sa kangkungan!

Ang matalino’y madunong, mahusay makipagkapuwa-taoAng bobo kung minsan pinung-pino ang paggalawAng matalino kung minsan ang kilos ay magaslaw

“Pag nanligaw ang bobo iisa lang ang estiloAng matalino mambobola, simbolo ng pagiging palikeroNguni’t sila’y parehong tao, nagmamahal at nasasaktan

Minsan biktima sila ng mapaglarong kapalaran

Magkaiba man ang kanilang kaugalia’t pamamaraanPareho’y hangad ang mabuhay na puno ng kasaganaanKapwa’y nangarap ng walang katapusang kaligayahan

Sa mundo na kani-kanilang ginagalawan

At sa tuwing darating ang dapithaponPareho sila’y haharap sa Poon

Mga mata’y ipipikit, kakalimutan ang nakaraanPansamantalang iiwan ang mundong kanilang kinagisnan!

Dahil sa kanilang ‘di matatawarang kagitinganNaisulat ang ‘di malilimutang kasaysayan

At ‘yan ay ang pagkakaroon ng sariling kasarinlan

Pero ngayon ika’y nasasadlak sa kapighatianDala ng nagkakagulong sambayanan

Ang isat’t isa’y nagsisiraan at nagpapagalingan

Dati’y maririnig mo’y sigaw laban sa mga dayuhanNgayon mga sigaw ng mga taong-bayan

Laban sa kapuwa at sariling angkan

Panawagan lang po, mga kabayan at kaibiganIlayo natin si Inang-bayan sa kapahamakan

Lapatan natin ng lunas ang sakit na kan’yang nararamdaman

Ipagkaloob natin sa kan’ya ang katahimikanPagbuklurin natin ang ‘di magkasundong mamamayan

Ipaalam natin sa kanila ang katotohanan

Na ang tunay na solusyon sa problema’y ‘di karahasanAng mapapala nito’y kaguluhang walang katapusan

Sa bansang Pilipinas, lupang hinirang, na ating kinagisnan!

Dala’y pag-asa na bukas muli siyang masisilayan

Pati malambing na hangin ay naki-ayonAt ilang saglit pa tayong dalawa’y magkayakap na:

Nangako kang ako alang ang iyong iibiginMamahalin hanggang sa dulo ng walang hanggang

Subali’t ang lahat ng pangako mo’y napakoNi isa walang natupad sa mga sinabi mo

Kirot sa puso ko’y nanatili nang mahabang panahonDulot ng iyong pag-ibig na puno ng kasinungalingan

Pero ngayon ako’y handa na para kalimutan kaIlilibing ko sa limot na may ngiti ang nakaraan

Tutuldukan ko ang mga alaalang nagdulot ng hapdiIsasara ko ang nakalipas at iiwanang nakasusi

Malilimot din kita, ito ang tamang paraanAng kailangan ko’y magmahal muli

Gagawin kong makulay ang aking kapaligiran!

Ang iba’t-ibang daing, hinaing at panawagan

Ang baguhin ang sistema ng gobyernoMagpalit ng mga taong magpapatakbo nito

At parusahan ang mga taksil at tuso

Dagdag pa rito’y mga bilihin tumataas sa pamilihanKasama ang koryente, gasul, gasolina at iba paAt umaasa na lahat ng ito’y masolusyunan na

Ito’y katotohanan lamang na tayo’y malayaMay demokrasya sa loob ng ating bansaNirerespeto ang karapatan ng bawa’t isa

Pero hanggang kailan mananawagan ang bayan?Kailan hihinto ang paghiyaw ng mga mamamayan?Kung sila ba’y lugmok na at wala nang pakinabang?

‘Di kaya ang pagkakasundo ang kailanganNg mga opisyal ng bayan at mamamayan

Para tuluyan nang wakasan ang pighati ni Inang-bayan?

Ito’y ‘di dapat ipagwalang bahalaNg mga opisyal ng ating bansa

Dapat lamang usigin silang mga maysala

Hindi pa huli ang lahatNasa kanilang mga kamay ang huling sibat

Na papataw ng kaukulang parusa sa mga nagkasala

‘Di po ba karapatan ng biktimaAng makamit ang tunay na hustisya

Laban sa mga dayukdok na gumahasa sa kan’ya?

Hustisya’t katarungan mabuhay ka para sa biktimaBigyan mo ng lunas ang pusong nagdurugo’t nasasaktan

Bago tuluyang panghinaan sa sakit na kan’yang nararanasan

Huwag hayaang makawala ang mga lapastanganMga mapagnasa sa laman at mahilig sa kababuyan

Dapat silang makulong sa gintong hawla na ‘di mabubuksan!

Ang simbang gabi’y nagsisimula sa ika-16 ng DecemberPero ang kapaskuhan unang nadama pagpasok ng September

Sa tuwing darating ang araw ng PaskoPara sa mga bata’t musmos ito’y kaligayahan

Sila’y nagmamano sa kani-kanilang Ninang at NinongAt umaawit ng iba’t-ibang X’mas songs

Ayon sa paniniwala ang Dec. 25 ay kaarawan ni HesukristoPero ang petsang ito’y kapanganakan din ng ibang tao

Noong taong 1642 ipinanganak si Sir Isaac NewtonMahusay na physicist at mathematician

Sa petsang ito’y marami din ang sumakabilang buhayNoong taong 795 si Pope Adrian 1, ay namatay

Si Karel Capek, Czech, author, inventor ng word robotAy noong 1938 sa kabilang buhay pumalaot

Ang December 25 ay pang 359th day ng taonIto rin ay pang 360th day ‘pag leap yearAt pang 300th day kung ating bibilangin

Magmula sa Marso uno, every year

Bagama’t ang December ay magastos na buwanIto’y ‘di alintana ng mga mamamayan

Kahit pa malubog sa utang ay paghahandaan

Mga karanasan, pangyayari’t damdamin ng mga taoGaling man sa isang Muslim o Kristiyano

Nagkakaisa na iparating sa iyoAt malugod mong tinanggap ang mga ito

Dahil sa iyo, alaala ko rin mga dating kaibiganNag-iwan sa akin ng isang kapirasong larawan

Sa larawang ito masisinag matatamis nilang ngitiPagmamahal ay nasa kanilang mga labi

Na siyang tanging alaala ko bawa’t sandali

Bakit ko ba sinasabi sa ‘yo ang lahat ng ito?Bakit kay dali akong nagtiwala sa iyo?Ano ang mayroon ka na wala ang iba?

Dahil nag-iisa ka lang, Pinoy XtraKasama’t kaibigan sa aking pag-iisa!

Ang ikakahiya’t mamaliitin ‘di dapatKung tayo’y gipit at walang mautanganAlkansiya nati’y naghihintay na buksan

Pagtitiis ang kailangan sa umpisaKasama na ang pang-unawa ng bawa’t isaSa bandang huli mapapasa-ati’y suporta

At mula sa Maykapal ay pagpapala

Pag-iipo’y nagsisimula sa baryaAt maghulog sa alkansiya

Gawa sa kawayan, plastic o lataPakinggan ang taginting ng barya:

Sa mga pagal na tainga ito’y musika!

Tumakbo patungong kusina na puno ng usokAt nangalingasaw ang nakakahilong amoyMula sa karne na ginawang uling ng apoy

Ganito katindi ang dating sa akinNg Arab News-Pinoy Xtra sa tuwing aking babasahin

Bawa’t pahina ang dulot ay kaligayahanSa puso’t nalulungkot kong damdamin

Dapat lang ito’y mahalin at arugain natin

Bihisan ng magagandang salita’t pagyamaninSimbolo ito ng pagkakaisa’t pagkakaibiganNg mga Pinoy at ibang tao dito sa Kaharian

Sa Arab News-Pinoy Xtra marami tayong matututuhan:

Sari-saring bagay na may katuturanAt nakakawiling mga tula’t iba’t-ibang salaysay

Na hinabi mula sa puso ng mga may akda‘Di man sila nasulat sa taal na Tag-alog, sabi ng iba

Nguni’t ‘di matatawaran sa ganda!

Kapag paningin sa kaniya’y mapadakoSa silahis ng araw at patak ng ulan

Siya’y masisilip sa taas ng kalangitan

May pitong kulay ang kan’yang mukhaSa pangalan na “Roy G. Biv” na maganda

Matatandaan ang pitong kulay na mahiwagaNa lalagi sa alaala hanggang doon kay Bathala

Katulad ng kulay berde, simbolo ng pag-asaAng dilaw, simbolo ng pagkakaibiganAng pula, simbolo ng pagmamahalAng bughaw, simbolo ng katapatan

Dagdag pa rito’y ang kulay na violet at orangeAt kulay indigo, na ayon kay Isaac AsimovAy anino ng mga kulay na violet at blue

Sa Tag-alog, Bahaghari ang tawag sa kan’yaIndradhanush naman sa Hindu na mitolohiya

Sa mga Ilokano ang tawag ay BulalayawAt sa kabisayaan Balangaw o Balingaw

Katunog ng nawawalang batingawNg Balangiga, Eastern Samar!

Gusto n’ya paglabas ko sa ‘sanlibutanAy masayang mundo ang aking masisilayan

At nang ako’y iluwal na sa mundong ibabawMabuting pag-aalaga ay sa akin ipinalasap

Ipinasyal sa malawak na kaparanganIpinakita ang mga alon sa karagatan

At iba’t-ibang hugis ng ulap sa kalangitan

Kasama ang mga ibon sa himpapawidAng pagaspas ng kanilang mga pakpakAy awit ng katahimika’t kapanatagan

Paano ko po kayo mapapasalamatan inaySa kabutihan sa aki’y iyong ibinigay?

Ang hirap na dinanas mo para sa akinLahat man ng ginto’y pagsamahin

Mga diyamante sa mundo’y ‘di sapatNguni’t sa puso ko, kayo po’y laging buhay

Mahal na mahal kita, Inay!

Kaliwa’t kanan ay mga protestaKahit sa loob ng Senado’t Kongreso

Mga kalaba’y tuwirang tumututol na patugtugin ito

May duda ako, sila’y katulad koNa may mga paang kaliweteO mabigat ang mga katawan

Kulang sa ehersisyoLaging naka-upo sa upuan

Nagpapalaki ng kanilang puwit at t’yan

Napuna ko rin, ang mga lansanganKahit panahon na ng tag-ulan

Dinadagsa pa rin ng maraming taoIba’t-ibang grupo’y sumisigaw na itigil

Ang pagtugtog ng chacha

Ano ang nasa likod ng musikang ito?Bakit karamiha’y sa kanila’y takot dito?

Ito ba’y dapat katakutan?Na kapag marinig nilaSila’y madedehado?

‘Di po ba ito’y musikang kahali-halina?

Kaharap ma’y punglo kami’y tuloy-tuloyUpang ibulalas ang karaingan

Ang aming hinaing ay kaparusahanPara sa mga tusong mandarambongAt mga abusado sila’y nagnanakaw

Sa kaban ng bayan kaya dalhin sa kulunganSila’y ipakain sa buwayang gutom!

Subali’t kaming mga maralitang PinoyAy may puso at may takot sa Maykapal

At dahil mabait kami’y maka-DiyosAming hihilingin sa Diyos na Poon

Huminto na kayo sa masamang gawa

Dapat magbago na kayong mga hinirangAng pangungurakot ay ’wag atupagin

Salapi ng bayan ay inyong ingatanAt bigyan ng lunas ang mga hinaing

Hustisya’t trabaho ang inyong igawad!

At marinig ang iyong halakhakNang habang buhay

At pahintulutan ng Diyos sa langitNa tayong dalawa’y laging magkalapit

Habang aking pinagmamasdanAng taglay mong kagandahan

Na sa pagdaan ng panahon ay ‘di kukupas

Nag-aalab ang ating pag-ibigPintig ng puso ko’y ikaw lang

Hangad tayo’y ‘di magkakawalayAt sa hirap at ginhawa tayo’y magkatuwang!

‘Di parin makalimutan ni nanayAng araw nang ako’y kan’yang isilangIsang malusog na sanggol na lalake

Kasing guwapo ng tata koSabi ni ina, “Lalu akong minahal ng tatay mo.”

Habang ang kan’yang mga kamayAt dahan-dahang pinipisil-pisil

Ang matitigas kong brasoNa nakapulupot sa kan’yang baywangSabay ang paghalik n’ya sa mukha ko

Ngayon muli kong isisigawAng pasasalamat ko kay ina

At unang pagkakataon ay akin dingIpangangalandakan sa buong mundo

Na ang lalake pala’y nagmula sa babaeTaliwas sa matandang pinaniwalaan

Na ang babae’y nagmula sa tadyang ng lalake!

At naging dahilan ng pagkamatayNg 117 katao at ikinasugatNg dalawang-daang katao

Taon 1943, ang HolocaustUmaga ng Sabado Hunyo 12

1,180 na Jews ang humarap kay kamatayanSila’y isa-isang pinagbabaril

Nang walang pakundangan at awaAt sama-samang inilibing

Taon 1978, Hunyo 12Si David Berkowitz

Na binansagang “Son of Sam”Mamamatay-tao ng New York City

Ay nahatulan ng 365 taon na pagkabilanggoDahil sa kan’yang pagpatay nang anim na beses

Kung maraming yumao sa petsang itoMarami rin ang dumating na nagpamalas

Ng kani-kanilang lakas at galing:

Taon 1107 Hunyo 12Ipinanganak si Gaozong

At naging Emperor ng ChinaUmabot ang kan’yang edad na otsenta

Namatay siya noong taong 1187

noong ako’y nag-aaral pa. Maaaring ang makarating sa ibayong-dagat ay karaniwan nalamang ngayon, dahil sa maging ang mga karaniwang manggagawa lamang ay nasaiba’t-ibang dako na ng daigdig, kabilang na ang Gitnang Silangan.

Ang kaibhan ko nga lamang, at mga katulad kong nabiyayaan sa pagkakaroon ng gurona tulad ni Dean Balino, ay kahit papaano ay mas-siguradong may mararating kaysa samga hindi nag-aaral noon na nakarating na rin sa ibayong-karagatan.

Batid kong maraming mga Dean Felicitas Balinos na umubos at umuubos, ng lakat at panahon upang hutukin at linangin ang kaisipan ng kanilang mga mag-aaral. Pero sadami ng kanilang pinagbubuhusan ng panahon, ilan kaya ang nakakaalala sa kanila?

Malamang ay kukunti lamang, kung mayroon man! Kaya naman aking ibinabahagi angmga personal kong kaisipan tungkol sa kaniya bilang paraan ng pagsasabi ng “Thank you, Dean” sa kaniya. Ito ay isang pagpaparating sa kaniya – saan man siya noroonngayon – na sa bahaging ito ng mundo ay may isang nakakaalala sa kaniya.

Sabi nila ay may “life after death” at kung totoo man ito, sana ay mabasa niya angaking liham na ito. Pasensha na mga mambabasa kung parang nagiging batabg-isip akodahil sa ang taong wala na ay ipinagluluksa ko pa. Ito ay may kaugnayan sa aking mgalikhang tula na lumalabas sa Pinoy Xtra. Ang pagiging makasining ay isang regalo mulasa Maykapal at masasabi kong mapalad ako dahil dito.

Hindi ako magtataka kung ang iba na humahabi rin ng mga matulaing talata ay ganitorin ang pananaw.

Ito ay dagdag sa kaalamang ikinintal sa aking isipan ni Dean Balino. Dean, kung nasaan

Sa tulong ng balangaw na aking nasilayanNa kumikinang sa mukha ng kalangitan

Nasungkit ko ang lahat na aking kailanganAt sila’y nananatiling buhay sa aking isipan

Maliban kay Patnugot at ang ibang staffNg PX, ikaw, ako – tayo lang ang saPalagay ko ang nakaaalam, sa likodNg sagisag na Alamid ng Desierto

At sa ngalan ng pagkakaibiganMagandang araw sa ‘yo, kaibigan!

Ang puso ko'y humahalakhak sa tuwaSila’y nagniningning parang mga bituin

Na kumikislap sa gitna ng dilim'Di sapat ang mabulaklak na salita

Na isigaw ang kanyang pagkadakila

Ang iniwan n’yang mga alaalaSa buong mundo ay dapat iwagaywayInubos ang kaniyang lakas at panahon

Sa paglinang sa kaisipan ng mga mag-aaralPara sa kaniya mahalaga ang edukasyon

Ito’y kayamanan na ‘di maaagaw ninuman

Habang hinahabi ko ang mga linya'Di ko mapigilan ang pagdaloy ng luhaNangibabaw sa puso ko’y kalungkutanDahil kailanma’y ‘di ko na siya makikita

Nguni’t sa kaibuturan ng aking pusoMananatiling buhay ang alaala n'ya

Dahil ang binhi na kaniyang ipinunlaSa mga mag-aaral na kaniyang ginabayan

Ay nabuhay, yumabong at namunga!

Parehong naghahanap ng pagkalinga’t pagmamahal

Taong 1986, Disyembre 9, araw ng MartesAraw ng ating kasal, doon mo napagtanto

Na ang pagmamahal ko sa iyo’y wagas at totooKapuwa tayo’y kinakabaha’t malalamig ang mga palad

Nguni’t nang hagkan kita sa pisngiAng lamig at kaba’y naparam sa init ng ating pag-ibig

Sa harap nina Mayor, Ninong at Ninang tayo’y nangakoSa isa’t-isa na magsasama sa hirap at ginhawa

Sobrang hirap ang ating dinanas sa umpisaNguni’t lahat ng hirap at mga pagsubok ay kinaya

Hinangaan kita sa haba ng iyong pasenshaNabuo natin ang isang masayang pamilya

Dumating sa buhay natin ang tatlo nating suplingLalu tayong nangarap at lalong tumibay ang pagsasama

Ngayon papalapit na tayo sa tatlong dekadaBasbas ng Maykapal ‘di nag-away dahil sa pera’t materyal na bagay

At ako’y nangibang-bansa, iniwan kitang mag-isa‘Di mo inalintana ang hirap magpalaki ng mga bata

Ang matagal nang nakatagong pangarapPara sa mahal kong asawa’t mga anak

Kasabay ang pagtanong ko sa aking sarili:Paano ko kaya ito’y sisimulan?

Sa bawat sulyap ko sa aking mag-iinaAng nakikita ko’y mukha ng kawalan

Nang magkasakit ang mahal naming bunsoHalos sumabog ang puso ko sa galitNagawa kong murahin ang kalikasanAt sisihin ang Maylalang sa nangyari

Nagkataon na ang aking mga pananimSa lupang aking sinasaka’y nasira

Nang ito’y hagupitin ng bagyong LuringNakiusap kami sa mga kaibigan

Nguni’t kami’y pinagkaitan ng tulongNasugata’t nagkabukol ang ulo ko

Nang bigla kong ingud-ngod ito sa paderDahil sa sobrang sama ng aking kalooban

Halos panawan ako ng aking lakasHangin sa dibdib ko’y ‘di makalabas

3 dito ay unang letra sa kulay naSimbolo ng wagas na pagmamahal

1 ay simbolo ng pag-asa’t katapatan2 ay anino ng mga kulay na violet at blue

Ang kaniyang pangalan ay may pitong titikAng unang letra ay isa sa pitong kulay na

Simbolo ng pagmamahal, sumunod ayAng unang titik ng kulay na ayon kay

Isaac Asimov ay anino ng mga kulay naViolet at blue, pangatlo ang unang letra ng

Mga kulay na simbolo ng pag-asa’t katapatanPang-apat ang unang titik sa salitangAdjective na antonym ng ineffective

Pang-lima ay katulad sa unang letraPang-anim ang unang titik ng salitangTag-alog na ang katumbas sa English

Ay real, genuine at authentic, pang-pitoAy katulad sa sumunod na titik

Ang kaniyang surname ay may anim na letraAng unang titik ay unang mababasa sa EnglishAt Pilipino alphabet, pangalawa ay kulay pula

Na simbolo ng pagmamahal, pangatlo angUnang letra ng titulo sa TV drama series ng TFC

Napakinabangan angPhilHealth • Dahil sa Kagat ng Lamok

Sa iba’t-ibang internet forums ay naging paksa sa talakayan ng mga OFWs ang tungkol sa mga tanong: Kung ito ba ay pakikinabangan ng mga OFWs at kanilang mga dependents? Marami sa mga OFWs ang nagsabi na walangpakinabang.

Dati ang isang OFW bago pumunta sa ibayong-dagat ay nagbabayad sa POEA para sa OWWA Medicare na nagkakahalaga ng 900 pesos para sa isang taongmembership. At ang kaniyang dependent o mga dependents ay mabibigyanng discounts sa mga gastos sa hospitals na accredited ng OWWA kung sila(dependents) ay may hawak na kopya ng OWWA Medicare Certificate mulasa papaalis na OFW.

Maliban sa OWWA Medicare, mayroon din SSS Medicare noon at angbuwanang premium ay 75 pesos na kasamang binabayaran kung ang isangSSS member ay nagbabayad ng kaniyang monthly contribution. Ngunittumaas ang premium na 100 pesos ang isang buwan o 1,200 pesos sa isangtaon, nang ang SSS Medicare ay naging PhilHealth noong 1999.

Dahil ako ay dating SSS Medicare member, mula 2000 hanggang 2006, angbawat taon na aking binabayaran ay 1,200 pesos sa PhilHealth. Nang akinghingan ng paliwanag ang PhilHealth collecting office sa Trece Martirez City, Cavite, dahil ako’y nakatira noon sa Cavite, kung bakit nagtaas ang premium mula 75 pesos ay naging 100 pesos na, ang sagot nila sa akin ay wala raw

Ang mga idiyang napinta sa isipanKung lilinangin sila’t palalaguin

Sila’y magbibigay ligaya’t liwanagAt karagdagang kaalaman sa buhay

Nguni’t pagkatapos na sila ay gamitinSila ay wawalisin at papalitan

Upang bigyan ng daan ang mga susunodNa mga bagong ipupunlang kaalaman

Sila’y tulad ng mga dahong malalagoSa mga sanga ng malagong punong kahoy

Kapag sila’y natuyo na – kusa silangBabagsak sa lupa’t doon mananahan!

Ng kakaibang baho, bango at lansa ng buhay

Matamis mangusap ang kaniyang pusoKahit sa kaniyang pagtulog tuloy ang pag-iisip

Naghahanap ng mga simbolo’t piling-piling salitaNa tutumbok sa kaniyang diwa’t kuro-kuro

Gamit ang papel at panulat nagagawa niyangYakapin ang buwan at hagkan ang mga bituin

Na kumikinang sa pisngi ng kalangitanAt nagsasaboy ng liwanag sa gitna ng gabi

Nguni’t ang kaniyang mga nalikha’y walang kahuluganKung ang lahat ay tiniklop at ibinaon sa limot

Ang ipinunla niyang kaisipan sa ibang taoAy ‘di maalaala ng lahat ang ligaya ng kahapon

Siya ang manlilikha na pinagpala ni BathalaNagtatago sa likod ng kaniyang pluma

Ang bisyo’y ang paglaruan ang mga salitaUpang damdami’y ipaabot sa kapwa!

Karagatan ng iba’t-ibang imosyonMga sigaw – hanap ay ang katotohananMatang lumuluha, hiling ay pagbigyanIlabas ang tama, dasal ay pakinggan…

Halos mabingi ako sa’king narinigMga mata ko’y lumuwa sa’king nasilip

Ako’y lito. Kanino ako papanig?Sila kaya ay nagsasabi ng tapat?

Bilang manggagawa sa ibayong dagatMilya man ang layo ako ay tatawid

Maglalayag dala ang pape’t panulatIsusulat ko lahat ang nagaganap…

Himig tula ang kuwento nilang lahatKurido ng pangamba at pighati

Sa bawat puso’y laging magugunitaTulang nasulat nang pumatak ang luha!

Ang iba’t-ibang daing, hinaing at panawagan…

Ang baguhin ang sistema ng gobyernoMagpalit ng mga taong magpapatakbo nito

At parusahan ang mga taksil at tuso…

Dagdag pa rito’y mga bilihin tumataas sa pamilihanKasama ang koryente, gasul, gasolina at iba pa

At umaasa na lahat ng ito’y masolusyunan…

Ito’y katotohanan lamang na tayo’y malayaMay demokrasya sa loob ng ating bansaNirerespito ang karapatan ng bawat isa…

Pero hanggang kailan mananawagan ang bayan?Kailan hihinto ang paghiyaw ng mga mamamayan?Kung sila ba’y lugmok na at wala nang pakinabang?

‘Di kaya ang pagkakasundo ang kailanganNg mga opisyal ng bayan at mga mamamayan

Para tuluyan nang wakasan ang pighati ni Inang-Bayan?

Kumikinang kahit sa gitna ng karimlan

Tulay ka ng mga nasasawi’t nasasaktanPinapangarap ng mga taong nagmamahalIka’y langis na hahaplos sa lahat ng sigalot

Na namumutawi sa loob at labas ng tahanan

Matibay kang bantayog ng mabuting pamayananTaglay mo’y buhay at dakilang pag-asa

Para sa mundong puno ng hilahil at hinagpisAng ma-angkin ka Pag-ibig, ay samo ng bawat isa

‘Di matutularang regalong bigay ni BathalaIka’y makapangyarihan at walang katulad!

Ang alaala, nguni’t nagsusumiksikPatuloy kong naririnig ang pighati

Ang kanilang sigaw na umalingawngaw

Nananaghoy sa sobrang sakit at kirotAt sa puso ko ay nanatiling sugat

Na hanggang ngayo’y ‘di pa rin magamotMahapdi at patuloy na kumikirot

Dahil nananatili pa rin ang ugatSanhi ng pagkitil ng maraming buhayNg ating mga kabayan na nagbakasali

Sa Ultra, higit siyam na taon na ang lumipas

Na naging libingan ng 71 kababayanNaghangad ng magandang kinabukasan

Isinugal buhay nila’t kapalaranNagwakas sa kandungan ni kamatayan!

Ang talikuran ang katotohananAt maniwala sa mga imposible

Ang paglimot sa mga alaalaNa minsa'y sa buhay mo'y nagpasaya...

Ang pagputol ng tulayNa nagu-ugnay sa nakaraan

Ang umibig sa sigaw ng isipanHindi ang itinitibok ng puso...

Ang paniwalain ang sariliNa may magandang daratingNa imposible namang makita

At kailan ma'y 'di mangyayari...

Ang magmahal para sa kabutihanSa kasamaan, sa kaligayahan

Sa matinding kalungkutanAt walang katapusang kabiguan...

Ang magmahal na wala sa sariliNa walang pagpapahalaga sa panahon

Ang magpatawad at lumimot

Naniwala silang ako’y nagkasala ng pandarambongAt pag-aabuso ng kapangyarihan na taglay ko

Ako’y nahatulan ng habambuhay na pagkabilanggoSang-ayon sa batas ng bayan kong sinilangan

Dito sa loob ng masikip at madilim na piitanAng kaniig ko’y siphayo at kalungkutan

At mga kaluluwang ‘tulad ko’y naparusahanNangagsisisi’t humihingi ng kapatawaran

Ang kanilang mga hinaing at paghihirapAng kanilang mga luhang nalalaglag

Ang kanilang mga nakabibinging pag-iyakAy lalung nagpapahina sa natitira kong lakas

Aaminin ko mahirap ang magkunwariAng bawat himaymay ng aking lamanAy sumisigaw din ng matinding hirap

Nagsisikip ang dibdib ko sa sobrang sakit

At ang mga karapatan ko bilang mamamayanAy kasamang ikakandado sa loob ng kulungan

Ang pagiging haligi ko ng tahana’y pawawalang bisa din

Ang iyong mga yakap at halikMabisang gamot para sa amin

Pinapawi ang aming takotSa tuwing dumadalaw ang gabi

Kayo po ay ang aming AnghelNa may dalang liwanag at pag-asa

Nagbabantay sa amin sa tuwinaUpang masiguro na kami’y ligtas nga

Papaano po namin kayo pasasalamatan, Inay?Kahit pagsamahin man ang lahat ng kinang

Ng mga ginto’t diyamante ay hindi sapatNa tumbasan ang lahat ng inyong pagpapakasakit!

Nguni’t sa kaibuturan ng aming mga pusoAy ligaya’t saya ang nadarama at sabay-sabay

Kaming magsasabing: Maraming salamatMahal namin po kayo, Inay. Happy Mother’s Day!

Puna sa Puna ni Kabayang Lamberto

• Tanggapin mo, kabayang Lamberto, ang taos-puso kong pagbati sa iyo ngmagandang umaga. At nawa’y pagpalain tayong lahat na OFWs ng atingPanginoon. Nang mabasa ko ang puna n’yo doon sa nalimbag na lathalainng PX noong Marso 2, 2008, halos mata ko’y maluwa. Ang dibdib ko’yparang sasabog sa lakas ng pintig ng puso ko. Ang mga binitiwan mongmga salita ay may lasa ng pinagsamang suka at dinikdik sa siling labuyo. Ang laway ko’y hindi ko malunok nang diretso. Ang pakiramdam ko’y may nakakalso sa aking lalamunan. Ang dugo ko ay nag-init nang bahagya!

• Nguni’t natiyak ko na ako’y humanga sa iyo dahil nagpakatotoo ka lamangsa iyong paglalahad ng tunay mong damdamin sa mga nangyayari ngayonsa ating bansa at iba’t-ibang bagay sa paligid mo. Nguni’t hindi ko rinmaiwasan na hindi ko pansinin ang iyong mga pangungusap sa sadyanaman pong nakakapagpainit ng damdamin dahil kapuwa tayong Pinoy.

• Kaibigan, ako rin ay sumusubaybay sa PX tuwing Linggo. Natutuwa akonang labis dahil sa kabila na tayo ay malayo sa ‘Pinas ay abot-kamay lang

Pagtawanan at sabihin nila na ako’y nababaliw“Walang panahon! Marami akong trabaho!”

Iyon ang lagi kong sigaw at katuwiran

At wala rin akong oras para sa mga kaluluwaNa nangangailangan din ng aking mga dasalNguni’t ‘di ko naisip na darating din sa akin

Ang imbitasyon ni kamatayan na humarap sa Poon

Sa isang iglap ay naglaro’t nailarawan sa isipan koAng pagkakataon na ako’y nasa harap na ng Maylalang

Nakita ko Siya na may hawak na Aklat ng BuhayAklat ng mga nilalang na Kaniyang kinalugdan

Binuksan Niya ang Aklat ng Buhay at nagsabi:“Wala pa ang pangalan mo sa aklat, binalakKong isulat at isama ka sa mga nakalista dito

Nguni’t wala akong panahon at pagkakataon!”

Kulang na lang na sabihin sa akin na "Amanos Lang Tayo!" "Patawad po Panginoon" nguni't huli na ang aking pagsisisi!

Siya’y isang munting anghelNa galing sa mundong nagmahal

At nag-aruga mula ng siya’y isilangAng kaniyang inang mapagpala

Sa kabila na siya’y mahinaMalalambot ang mga paaHubad at wala pang malaySiya’y bulaklak ng buhay

Ang haplos ng kaniyang mga kamayAt tamis ng kaniyang halik at dighay

Sa t’wing siya’y naglalambingWalang matamis na maihahambing

Kaya dapat lamang na siya’y mahalinAlagaan ng husto at pagyamanin

Siya’y bunga ng pag-iibiganNg dalawang pusong nagmahalan…

Pang durog sa batong matigasNa sagabal sa tatahaking landas...

Ang katawan nito'y gawa sa bakalMatigas na walang katulad

Hahabulin ang mga may salaPapanagutin sa kanilang masamang gawaNa nagdulot ng pambansang pagdurusa...

Bagong batas na pakikinabanganNg mga taong nangarap ng kapayapaan

Buhay na tahimik na walang gulo't patayanSa loob at labas ng bayang kinagisnan...

Ito bang batas ay dapat katakutanKung ang tunay nitong layunin

Ay para maalagaan si Inang-Bayan?Ano sa palagay n'yo kabayan?

Sa bayan kong may siphayo

Ako ay nangungulilaSa maganda niyang mukha

Na dati kong sinasambaMula pa ng ako'y bata

Ngayo'y takot at pangambaAng tunay kong nadaramaBoses niya'y nananamlaySa hirap at mga pighati

Sapat ba ang mga salitaUpang siya'y lumigaya?

'Di kaya'y pagkakaisaSa kan'ya'y magpapasaya?

Kung ako’y magkakaroon ng pakpak,

At sasamahan sa iyong dadapuan,

Sa t’wing ang araw ay lulubog sa kanluran.

Masarap lumipad na kasama ka,

Lalu na kung magsasabay,

Ang pagkampay ng ating mga pakpak,

Sa mukha ng nakikiliting hangin.

At pabulong kong isisigaw sa’yo

Ang saya na aking nararamdaman,

Sa t’wing tayo’y bubulusok,

Pababa’t pataas ng kalangitan…

Tropa ni ka Ezzard, hinarap ang kalabanAt ipinahayag - ang tunay na paninindigan!

Ang naglalaro ngayon sa’king makulit na isipanAy ‘sang tanong: Nasaan na kaya ngayon si Kuya Sam?

Ang hindi niya pagsagot sa magiting na kalabanSiya ay suko na’t katunggali’y pakikisamahan!

O hindi kaya – siya ngayon ay nagpapakondisyonSa muling pagharap ay higit na malakas kaysa no’nDala’y pamatong ng paniniwala na ang maglimos

Sa pulubi ay kalugod-lugod sa mata ng Diyos!

Aking na rin gaganyakin ang iba nating katotoNa sana lahat tayo ay makiisa at maglaro

Huwag mag-atubili, sapantaha’y bigyang layaYakapin ang higit na matimbang sa inyong puso:Maglimos o Hindi sa pulubing tulad nati’y tao?

Tama ang aking kutob na si Kuya Sam ay babalikBuong tapang na humarap, bitbit niya ay kalasag

Pangharang sa kalaban, sing-tigas ng asirong bakalKayanin kaya ng kaniyang kabalagtas ang lakas?Nitong mamang ubod bait sa pulubi ay may awa

Pagkatapos hanapin moAng halaman ng buhay

Ang katas ng kanyang bungaAy tubig na papatid sa iyong uhaw

Kunin mo sa pamamagitanNg pagkagat ng iyong labi

At kapag ika’y nagtagumpay naSumaglit ka sa iyong kaibigang nalulungkot

Gamutin mo ang kanyang lumbayNg isang masayang awitin ng pagsinta

At aawitin ng iyong kaluluwaKasabay ang indayog ng pagmamahal…

Kami’y lumilipad sa hangin ‘tulad ng mga ibon…

Ngayon ang katawan ko’t mga paa’y nakakaramdamNa ng pananakit hudyat ng pagtanda, ang lakas koAy nagbago na, natatakot sa tuwing naririnig angAwit ng orasan na nakapako sa dingding at ang

Mga nakabibinging mga iyak at sigaw sa paligid koSing-lakas sila ng dagundong ng kulog at kidlat

Na umiiko sa matataas na kabundukanNa lalung nagpapalala ng aking takot…

Alam ko na ang lahat ng bagay sa ibabaw ng mundoAy may oras ang pagdating at paglisan, nguni’t

Sa kabila ng katotohanan ay pangarap ko naHumaba pa ang buhay ko at manatili ang aking

Kabataan upang lubusan kong mayakap at bigyanNg sapat na pagpapahalaga ang tunay na gandaNg Inang-Kalikasan habang hindi pa napaparam

Ang liwanag ng nakasinding kandila ng buhay ko!

(Tag-alog version for the poem 'Forever Young') .

Kumikilos ako sa gusto ng inyong puso’t isipanAko’y maykakayahan na ‘di kayang gawin ng ibaSadyang sa akin lamang ipinagkaloob ng Poon

Kaya kong pasiglahin ang nalulungkot na katawanSanhi ng pagod at hapis na inyong nararamdaman…

Haplos at pisil ko ang kailangan at babalik na agadAng inyong lakas at kakisigan, kaya pakiusapAko ay inyong alagaan at huwag hayaan naAko ay magkakalyo, masaktan at masugatan

Upang banayad na mapawi ang inyong kalungkutan…

Ako’y isang mapagmahal na kaibiganSa anumang panahon at pagkakataon

Ako’y naririto - laging handa’t maaasahan!

Na naghihintay ng aking pagkalinga

At walang katapusang pagsintaKailangan ka ng aking mga haplos

Sa bawat araw at gabi na lilipasNa walang kasalo: tayong dalawa lang

Sa sarili nating mundo sa buong magdamagPagsasaluhan natin ang tamis ng pag-ibigHanggang ang kaluluwa nati’y magsanibIkaw ang nagbibigay kulay sa buhay ko

Hangad ko’y lagi kitang kasamaKahit ang mundo’y huminto

Sa kaniyang pag-ikot...

Ang sobrang pagod sa maghaponButil-butil na pawis sa katawan

Sigaw at pasakit ng among pinaglilingkuran‘Di alintana dahil sa mga mahal sa buhay

Hanggang kailan ang pagtitiis mo, kabayanNa kayanin ang lahat ng iyong paghihirap

Sa kuko ng abusadong amo, ika’y sinasaktanSa araw at gabi sadsad ka sa kapaguran?

Dagdag-pasakit, buwanang sahod nabibitinMinsan ginagawang ATM, after three months

O ‘di kaya pagkatapos ng anim na buwanWala kang magawa kundi ang tanggapin

Sinubok mong isumbong ang iyong kalagayanSa Konsolada’t Embahada ng ating pamahalaan

Pinangakuan ka ng tulong kaya naghihintayPero pangako’y hindi pa natutupad

Tanong mo sa sarili, Bayani nga ba ako kabayan?Ganito ba inaalagaan ng ating pamahalaan

Ang kapakanan ng mga manggagawa sa ibayong dagat

Si Laura ay laging laman ng aking isipanLarawan n’ya’y aking kinakausapHinahalika’t lagi kong kayakap…

Ako ba’y nagkulang sa iyo mahal?Ibinigay ko lahat ng gusto mo sa buhay

Pero bakit bigla mo akong iniwanKailan mo ako babalikan?

Puso ko ngayo’y nagdurugoSa pangungulila sa iyo, aking hirang

Ano ba talaga ang dahilan ng inyong paglisan?

Laura, aking sintaMagpakita ka

Bigyan mo ng lunasAng puso kong nalulumbay…

Pinangarap na ikaw ay maka-niig

Ang mamasa-masa’t mapula mong labiIbig nila’y dampian ng aking halikAt paliguan ng matamis na tubig

Mula sa pusong tunay na umi-ibig

Kailangan mo’y ang aking mga haplosSa bawat araw at gabi na lilipasBuhay nati’t kaluluwa’y mag-iisa

Sa duyan ng pagmamahal at ligaya

Sa ating mundo, tayo ay magsasama‘Di magkakawalay at laging masaya!

Sinilip ko siya’t aking pinagmasdanPinag-aralan ko ang buka ng bibig

Ang galaw ng mapupula niyang labiAng pilantik ng kaniyang mga daliri

At galaw ng kaniyang paa at baywangNagmamakaawa na isayaw siyaAt dalhin sa itaas ng kalangitan

At do’n siya mananahan bilang reyna

Kasama ang mga ibon sa himpapawidAt kumpol-kumpol na maharot na ulap

Masaya silang nagsasayaw sa saliwNg malanding awit ng hanging habagat

Subali’t hindi pa siya nasiyahanPati mga bituin ay gustong abutin

Yakapin, hagkan at angkinin gagawinNiyang kuwentas, korona at porsilas

Ang tindi ng kaniyang dating sa akinPati ako ay sa kan’ya nahumaling

Sa puso ko at isipa’y nagniningningAlab ng pagsinta siya’y makapiling

Nguni’t ang layo n’ya’y milyaSa akin na kan’yang sintaPuso ko ay nananamlayDahil kami ay hiwalay

Tuloy ako’y nangangambaKay Inday baka magwala

Dahil sa pangungulilaSa akin – siya’y mawala

‘Wag lang magtampo’t magalitIbibigay ko ang langitInit ng aking pag-ibig

Lahat sa’king pagbabalik!

Sinubok kong kalimutanAt burahin ang kanyang alaala

Nguni’t para siyang lintaKumakapit nang napakahigpit…

Ang totoo ‘di ko pa siyaNakikita’t nahahawakanBuhay siya’t galit na galit

Nakabibingi ang kanyang sigawTumatagos sa puso ko’t kalamnan

Pilit n’yang ginuguloAng tahimik kong mundo…

Kaya minabuti koNa siya’y ikulong

Ang kanyang mga himutokAt kakaibang nararamdaman

Dito sa isip ko!

Sumisigaw ako na itigil mo naNguni’t hindi ka nahabag sa akin

Nang maubos at masaid na ang lakas koSaka mo lang ako tinantanan

At naging basura ako sa iyong paninginPinilipit at iniwan mo akong naghihingalo

Napakasakit ang sinapit ko sa iyoNguni’t ‘di pa huli ang lahat

At hindi pa tapos ang laban koSapagkat ang nikotinang nasipsip mo:

Ang natitirang sustansiya ng katawan koAy sakit ang idudulot nitoLason na papatay sa iyo!

(Tag-alog version for the poem 'You're the Loser') .

Dagdag pa ang pagmamaltrato ng amo‘Di alintana ang sakit na dala nito

Para sa kanilang mga mahal sa buhay…

Lalu akong humanga kay Lara QuigamanSa harap ng mga hurado’y kaniyang ipinaglaban

Mahusay na sinagot ang katanunganMabilis, parang kidlat kung mangat’wiran…

Ano ang masasabi mo sa mga edukadong tao sa mundoNa kinahiligang tawagin ang Filipinos

Sa katawagang nannies?

“Puso ko’y walang pagdaramdamKung ang tawag nila sa ami'y nanniesAng ikinasasama ng aking kalooban

Kung sino pa ang mga edukadong tao sa mundoSila pa ang nagpababa sa tunay na kahulugan

At kahalagahan ng pagiging isang nanny.”

Sa pagsagot ni Lara sa tanong na ‘yonNi kaba sa dibdib o hiya ‘di siya nakitaan

Taas noo n’yang ipinamalas ang kasagutanNa umani ng nakabibinging palakpakan…

Suot mo ang manipis na damit na gustong-gusto ko sa arawNg ating pagpupulot-gata,20 taon na ang nakakaraan

At nakiliti ang puso ko sa sobrang saya…

Sa tindi ng aking pangungulila bigla kitang hinalikanSa pisngi at niyakap ng mahigpit na mahigpit

At sumayaw tayo sa saliw ng mga alonHabang ramdam na randam ng ating mga paa

Ang kiliti sa t’wing umiindak tayo sa buhanginanAt sa itaas ng langit ay mapuputing ulap

Na masasayang nagmamasid sa ating dalawa…

Nguni’t ilang saglit pa’y unti-unti kang naglalahoSa aking mga kamay at paningin

Sumisigaw ako na huwag mo akong iiwanSubalit tinangay ka ng hangin papalayo sa akin

At sumama ka sa mga ulap sa kalangitanWala akong nagawa kungdi ang pagmasdan kita

Hindi ako makakilos sa aking kinatatayuan…

Hanggang sa mapansin ko na unti-unti nang nagdidilimAng paligid ko at ang dating mahinang awit ng mga alon

Ay palakas nang palakas kasabay ang pangako koSa aking sarili, na ang pag-ibig mo ay mananatili

Ang sakit at kirot na aking nararamdamanAy sanhi ng tuloy-tuloy na paglapastangan

At walang patumanggang iringan ng aking mga anak

Pangarap ko’y matahimik na tahananNgunit ang aking mga inakay ay mga pasaway

’Di magkasundo’t laging nag-aaway

Ang ugat ay ang aking kapangyariha’t salapiAt iba kong mga ari-arian na aking ipapamana sa kanila

Sa oras na ako’y panawan na ng buhay

Subalit ‘di sila makapaghintayAng gusto nila’y makuha na agad

Ang kanilang pamana at pamamahala

Dahan-dahan nila akong pinapatay!

Ng awit ng hangin mula sa Silangan

Na pumapasok sa bintana at kumikilitiSa aking mga pagal na tainga

Habang ika’y aking kinakausapIsang napakagandang himig

Na kahali-halina sa aking pandinigPagod ko’y pansamantalang naglahoDahil sa oras na ’yon nasa gitna ako

Ng masilang trabaho’t minamadali ng boss ko

Ngunit isa kang hulog ng langit sa umagang itoLakas ko’y agad nanumbalik, Mahal ko!

Ay sobrang paglapastanganSa kan’yang ganda’t kariktanNg kan’yang sariling angkan

Ka’lan aahon si InaSa hirap at pagdurusa

Mga inakay ay pasawayLagi silang naga-away

Ang kan’yang katahimikanAy kan’lang niyuyurakanKahit si Ina’y masaktan

Gagawin ang kagustuhan

Sila itong sumasakalKay Inang humahagulgolLuha niya’y kulay dugoSumisigaw ng pagsuyo

Sa lahat ba ng panahon tayo’y aasa na lang ba sa mga maharlika?Sa mga politikong mandarambong at mandaraya?

Lagi na lang ba natin iaasa ang buhay at kinabukasanSa mga taong nasa nanunungkulan?

‘Wag kalimutan na tayong mga anak-pawisay simbolo ng lakas at katapatan!

Naalaala ko ang hirap ng nakaraan, I cried looking at my feet and hands wounded;

too painful I couldn’t bear. Sa edad na 13, sa isang construction site sa bayannamin habang pinapala ko ang sang katirbang na hinalong semento graba at

buhangin na nakalubog ang mga paa ko sa semento para lamang may pantustos sa pag-aaral sa high school sa susunod napasukan.

Sometimes I asked God, why it happened to me? Pero I realized na di dapatpanghinaan ng loob, ginusto ko po ito at dahil din sa kawalan. I was firmed

with my decision na ako na ang magpapatakbo sa buhay ko. Pero deep in my heart buhay na buhay ang pagmamahal at respito ko po sa aking mga

magulang, naunawaan ko ang kalagayan namin.

At sa edad na 13 ako na ang nagpatakbo sa buhay koKung sinu-sinong tao ang nakasama ko

Pero hindi ako nawalan ng pag-asa

I begged you to stop hurting me But you did not listen

You just ignored my wish And laughed-out-loud

After draining out my vitality You gauged me rubbish

And then throw me somewhere In the toilet bowl and garbage can

Now I realize living with you Is really helpless and unproductive

But I will tell you the truth You’ll be the loser at the end

For every tar and nicotineThat you had drawn from me

Generate great pains, misery as well And shorten your life!

Upended behind me with your attireOf the pearly gown you wore in our

First night 20 years ago on our honeymoonYou smirked: your smile dimpled your face

So I longed for youAnd touched you with my thirsty lips

And we danced with the sea sprayThat hugged our feet relaxing

On the sands beneath a cloudy skyBut thereafter you disappeared slowly

You slipped from my handsAnd had joined the thin air

Like bubbles you mixed with those cloudsLeaving me with your sweet fragrance

The sun sank and you’re gone with the breezeBut your love will be persisting in my heart forever!

Light and great wisdom

When ideas have served their purposeThey need to be swept away

We must constantly sweep out the oldAnd give way for the new one

Man breathes for lifeAs he reaches

His old ageIt will cease

And will fall apartLike a dry leaf…

I’ve no right and freedom to complain…

And whatever his heart dictatesHis brain and body desiresI always run for his wishes:

Bashing the candleBuffing the bananaChoking the chicken

Cleaning his rifleCuffing the carrot

Polishing the banisterPolishing the rocketTossing the turkey

And walking his dogAre the same termsFor the same job:

His dog became stronger and harderand you know what I got?

His sweet smiles of satisfactions!

(through 'Mariang Palad' as we call it in Pilipino, for me is a very effective tool to fight homesickness I am a OFW, Saudi Arabia...in English it is called 'Mrs.

down the rivers, lakes and seasand let it dwells in their hearts forever

the song would unite all feuding politiciansand drives them to show vision, determination

as well as responsibility and motivationto give the people good governance

the song would also enlighten the terroristsfrom killing innocent people and stop

the armed conflict to come by

the world would become freefrom criminal crimes such as war

graft and corruption, terrorism, rebellioncheating, rape, drug addiction smuggling

child abuse, prostitution, kidnappingspousal abuse and other heinous crimes

so the world becomes a pleasant placeno enemies to fear, this is my love song!

Or maybe because I am sincereI seldom say, “I’m sorry”

But when I say itIt is said with sincerity

And touches your heartOr you loved me because

I am a loving personThrough text messages and callsI say, “I love you” in the morning

Lunch time, after office hoursAnd in the evening before sleep

Or because of my being romanticTo you, through gestures

I show my love, care and affectionsI hold your hands, hug you

And kiss your lipsOr is it because I am always

Here for you, all sunny and rainy daysGuarding you, protecting youFrom any harm and keeping

You safe into my armsWhatever reasons you have

In mind, I am sureYou loved me because

Picked, plannedCloning each moment of joys and laughter

With just a rapid sound of a buttonAlmost as precise as the human eye;

And I am left behind aloneSurprised staring at you

This is a piece of you, a copy of your faceCaught in this frame I am holding

Is this all I remember of you?I had to rely on another eye, not my own:

Invention of mirrors and lightTo aid me recall what my heart cannot?

especially my beloved one:

The flower of my eyes - bulaklak ng aking mataThe light of my home - ilaw ng aking tahananThe pulse of my heart - pintig ng aking puso

The smile of my lips - ngiti ng aking labiThe cry of my lusts - sigaw ng aking pangungulila

My dream star - pangarap kong bituinMy miracle medicine - gamot sa t’wing ako’y nanghihina

The bed of my burning love - kanlungan ng nag-aapoy kong pag-ibigAnd my delicious coffee and pie in the morning- panulak at pantulak ko sa

bawat umaga.

One day, your sweet scent wraithThrough the place, like a haunting

And your fans grabbed youHeld you tight around your neckThey kissed your lips and cheeksLeaving them with luminous spits

You had complaint, wanting to stop themThough they just ignored your wish

For them you’re their asset

You’re yelling for help but nobody cameAnd in great pains, you cried

Then you fell down unconscious

The hour altered, dusk became dawnYou woke up and screamed so hard

Seeing yourself lying in the pool of mud With those filthy and ugly faces

Your own effigy, those sizzling cigarette butts!

children weep

the yearning of youth

the adhesive

that binds marriage

the lubricant

that prevents devastating

friction in the home

the safeguard

of community life

the beam of hope

in a world of distress

the peace of old age

I wish it’s always nightand I’ll go sleep and wait you

to kiss my lips and get my breathe

Again I wish, if I couldnot thinking the last time

to kiss you hardbut thinking to stay with you

holding you into my armsso close, ‘til the end of time

I promise…

And unto you that hear shall more be givenThen go on to know more and more

Of what that treasure isAnd glorify your God, without end.”

Was He the same God whom I used to kneel to pray?Who was made out of blocks, wood, stone and clay?

Verily I wondered but my doubt did not alter my desireStill I read the following text;

'God created man and femaleIn His image and likeness, He created them

For His love and for the purpose to live with HimAnd that we must give our highest admirationAnd submit to Him, as our only God in return.'

Consoled I said this is it I am looking for!The true God I had long desired

God’s love to His children is lastingGod is a reasonable One

And understanding one in natureHe sent Jesus Christ, His begotten Son

His Son’s Sprinkling Blood save the worldAnd washed out His children’s sins.

With my neighbor’s angels, I played hide and seekSwam in the crystal river with the morning puff of wind

Climbed up the trees, crawled on sandy shoresSkipped over the green meadows

And pretended flying like birds in the breeze…

Now my mid-life is claiming me restlessnessAnd itchy feet a symptom

My strength is deterioratingI’m scared of hearing those secondsThose passed when the clock sings

I can hear cries when the sun descendsAs loud as the roaring thunder and lightning

Their sounds are bouncing back on high mountainsBrought by the strong wind, they caused fear…

I’m certain that everything in this world comes and goesAlthough I’d wish to be always a youngster

And enjoy my youth to the utmost…

Additional Details of The Author

• Web content creator, on-line marketer, products and services promoter, on-line writer and Filipino Blogger.

I am an Internet Blogger, Writer and Computer literate. I had worked as an Overseas Filipino Worker in Saudi Arabia from 1994 to present for the following positions: Salesman/Analyst, Analyst, Assistant Secretary to The Vice President, Analyst/Bookkeeper and Facility Records Clerk. Presently I am in Philippines.

Interested employers/company

• SalesRep/Analyst

• Fusion Boutique: SITML (Saudi International Trading and Marketing Ltd.

• March 2008 – Present (6 years 8 months)Sales Department: Riyadh City, KSASells and entertains customers, responsible for the inventory of stocks, determines the products costs and the selling prices, encodes the products details and maintains the Multisoft Program and performs tasks assigned to me from time to time.

on Your Online Personal Profile

• When you start creating your simple and unique online personal profile you should consider it that it is the same way when you are creating your attractive resume. The only difference is that you will write it or have to inject it with some short descriptions about you – your job, your business, your status and connections and other things that are significant and momentous to you. A simple but unique personal profile helps attract people to like you, to believe you and to follow you. And you do not need to create it by using erudite language - just use simple English.

• HIT reveals some important good qualities, attitude and characteristics you possessed. Hit is the abbreviation form for the following words that you must consider.

• Honesty - is all about truthfulness, candidness, admirable, fairness, adherence, decency, allegiance, rectitude, goodness and honor.

• Integrity - is all about purity, sincerity, modesty, coherence, constancy,