ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ, ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ : ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΜΑΝΟΥΣΟΥΨΗΦΙΑΚΟΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ: ΕΙΡΉΝΗ ΜΟΥΤΖΟΥΡΗ

ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ: ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΙΩΑΚΕΙΜΙΔΟΥ, ΜΑΓΔΑΛΗΝΉ ΚΑΡΑΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ, ΚΑΤΣΙΔΟΝΙΏΤΗ ΔΕΣΠΟΙΝΑ, ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΚΟΚΚΙΝΟΠΟΥΛΟΥ, ΕΥΔΟΞΙΑ ΜΠΑΝΑΝΗ, ΒΑΓΙΑ ΝΑΣΤΟΥ, ΕΙΡΗΝΗ ΠΟΥΛΛΑ, ΣΤΑΥΡΟΣ ΣΑΜΑΝΤΖΉΣ, ΜΑΡΙΑ ΧΑΡΙΤΑΚΗ.

ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΗ: STUDIO GFS-PRO

© 2014Το ψηφιακό βιβλίο (e-book) διανέµεται δωρεάν. Απαγορεύεται η αναπαραγωγή, µετάφραση, διασκευή, αναµετάδοση, περικοπή ολόκληρου ή µέρους του ψηφιακού βιβλίου και των ψηφιακών αφηγήσεων χωρίς την έγκριση της συντονίστριας και υπεύθυνης των συντελεστών και σύµφωνα µε τη σχετική νοµοθεσία που ισχύει για τα πνευµατικά δικαιώµατα.

ISBN: 978-618-81531-0-3

i

• Ủυντựλựστές του προữράμμửτος •

Ευαγγελία (Γκέλη) Μανούσου, διευθύντρια 3ου Δηµοτικού Σχολείου, συντονισµός και σχεδιασµός του προγράµµατος

Μαγδαληνή Καραπαναγιώτου, Παναγιώτα Κοκκινοπούλου, Ευδοξία Μπανανή, Βάγια Νάστου, Ειρήνη Πουλλά, Όλγα Οικονόµου, Σταύρο Σαµαντζή, συνεργάτες- εκπαιδευτικούς του 3ου Δηµ. Σχολείου στις τάξεις Ε και Στ τη σχολική χρονιά 2013-2014 και 2012-2013

Βασιλική (Σύλβη) Ιωακειµίδου, συνεργάτιδα µε το 101ο Δηµ. Σχολείο Αθηνών

Eιρήνη Μουτζούρη, σχεδιασµός και υλοποίηση του e-book

Ηχογράφηση στο studio GFS-PRO

Οι «Ιστορίες Αγάπης µιας Άλλης Εποχής» συλλέχθηκαν εθελοντικά, από τους παππούδες και τις γιαγιάδες του Α’ και Δ’ ΚΑΠΗ Αγίου Δηµητρίου και από τα παιδια του 3ου Δ.Σχ. Αγίου Δηµητρίου, του 101ου Δ.Σχ. Αθηνών, του Δ.Σχ. Φουρφουρά Ρεθύµνου σε συνεργασία µε το σύλλογο «Αξίες Ζωής στην Εκπαίδευση» ως µια δραστηριότητα για το πρόγραµµα «Connecting Generation», που υλοποιεί στο πλαίσιο GRUDTVIG GR1 LLP(IKY)

• Ủυντựλựστές του προữράμμửτος •

Ευχαριστίες

Αντί προλόγου

Eισαγωγή

Introduction

ΙΣΤΟΡIΕΣ ΑΓAΠΗΣ ΜΙΑΣ ΆΛΛΗΣ ΕΠΟΧΗΣ

Ειρήνη Α – Ειρήνη & Στέλιος

Χριστιάνα Α

Ευαγγελία Α – Ευαγγελία & Σταύρος

Μαρία Α – Κυριακή & Κωσταντίνος

Κώστας Α – Ευγενία & Γρηγόρης

Κατερίνα Β – Κατερίνα & Δηµήτρης

Κλειώ Β – Δήµητρα & Δηµήτρης

Άντζελο Γκ.

Βασιλική Γ – Ελένη & Γιώργος

Κλεοπάτρα Γ – Κλεοπάτρα & Παναγιώτης

Γεωργία Γ – Μαρία & Λεωνίδας

Αγάπη Δ

Νεκτάριου Δ – Χρυσή & Παντελής

Νεφέλη Δ – Ευαγγελία & Βασίλης

Γιάννης Δ – Αρετή & Μανώλης

Μιχάλης Ε

Δηµήτρης Κ – Δήµητρα & Γιάννης

Δηµήτρης Κ – Σταυρούλα & Δηµήτρης

Δηµήτρης Κ

Γεωργιος K

Μαντώ Κ

Νάνσυ Κ – Ελένη & Δηµήτρης

Ξένια Κ – Τζούλια & Ευγένιος

Νεφέλη Ι – Θεοδώρα & Νίκος

Μανώλη Λ – Κούλα & Κωστής

Νίκος Λ – Λίτσα & Ηλίας

Νικολίτσα Μ

Γιάννη Μ – Γαρυφαλλιά & Φίλιππος

Χριστίνας Μ

Αθηνά Μ – Αθηνά & Φώτης

Άκης Μ – Ρούλα & Παύλος

Ζωή Μ – Αγλαΐα & Νίκος

Μαριάνθη Μ – Φάνης & Σωτηρία

Ρενάτο Μ

Αµυ Ντόκα – Λίλα & Αλέξανδρος

Αντώνης Πα – Μαρία & Αντώνης

ii

• Ợựρưựχόμựνử •

Αντώνης Π

Βαγγέλης Π – Πανωραία & Βαγγέλης

Δανάη Π – Διονυσία & Παναγιώτης

Χρύσα Π – Βιολέτα & Βαγγέλης

Δηµήτρης Π

Ιωάννα Π – Χαραλαµπίτσα & Χαράλαµπος

Κλάιντι Π – Σαλούσε & Νίκος

Νεκταρία Π – Μαρία & Γιώργος

Χρύσα Π – Χρυσή & Αργύρης

Χαρά Π – Χαραλαµπίτσα & Χαράλαµπος

Γιώργος Ρ – Σπύρος & θεοδώρα

Γεωργία Σ – Ελένη & Αντώνης

Δηµήτρης Σ – Λεµονιά & Μιχαήλ

Ειρήνη Σ

Μαρία Σ – Μαρία & Μανώλη

Μιχαέλλα Σ – Νίτσα & Μιχάλης

Νικόλ Σ – Κωνσταντίνα & Νίκος

Χρήστος Σ – Κατερίνα & Νίκος

Αλέξης Τ – Κοστία & Μήτσος

Αναστάση Τ – Βασιλική & Αναστάσης

Μιχάλης Τ – Ειρήνη & Μιχάλης

Βασίλης Τ – Ευθαλία & Βασίλη

Δηµήτρης Τ – Φωτεινή & Δηµήτρης

Μαριέττα Φ – Ελευθερία & Ευστράτιος

Μαρία – Σοφία & Φάνης

Φωτεινή – Σταυρούλα & Νίκος

Άγνωστο

ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΔΡΩΜΕΝΟ

Δεν τον θέλω … θα τον πάρεις

ΔΡΑΣΤΗΡΙΌΤΗΤΕΣ ΑΠΌ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

Παραδοσιακό βάψιµο αυγών µε φλούδες κρεµµυδιων.

Χριστουγεννιάτικα στολίδια µε ανακυκλώσιµα υλικά.

Διαθεσιµότητα - Availability

iii

Ευχαριστούµε θερµά για την εθελοντική προσφορά τους η οποία ήταν πολύτιµη στην υλοποίηση τους:

Γιώργο Φλαµουρίδη για τις ηχογραφήσεις στο studio GFS-PRO

Ευχαριστούµε για τη συνεργασία τους:

Μαρία Ανδρούτσου, Δηµάρχου Αγίου Δηµητρίου.

Ειρήνη Καραµανώλη, υπεύθυνη κοινωνική λειτουργό των ΚΑΠΗ Αγίου Δηµητρίου.

Ελένη Καντζέλη, Αντιδήµαρχο Κοινωνικής Μέριµνας Δ. Αγ. Δηµητρίου.

Μαρία Χαριτάκη και το Δηµ. Σχολείο Φουρφουρά για τη συνεργασία στις τηλεδιασκέψεις στο πλαίσιο του προγράµµατος. ΟΔΥΣΣΕΑΣ-Διαδραστικές τηλεδιασκέψεις για µαθητές δηµοτικού" που υλοποιείται από το ΠΤΔΕ Κρήτηςwww.edc.uoc.gr/~odysseas/

Τους παππούδες και τις γιαγιάδες και τα παιδιά, από τους Δήµους Αγίου Δηµητρίου, Αθηνών & Φουρφουρά Δήµου Αµαρίου Ρεθύµνου.

Τα κείµενα παρέµειναν µε το ύφος και τη σύνταξη των παιδιών.

ΠΑΙΔΙΑ, ΑΠΟ ΔΗΜΟ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

ΑΓΡΑΦΙΏΤΗ ΕΙΡΉΝΗ, ΑΘΑΝΑΣΙΆΔΗ ΧΡΙΣΤΙΆΝΑ-ΙΩΑΝΝΑ, ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΠΟΎΛΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΊΑ, ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΠΟΥΛΟΥ ΦΩΤΕΙΝΗ-

ΜΑΡΙΑ, ΑΛΕΞΟΠΟΎΛΟΥ ΜΑΡΙΑ, ΑΛΗΜΠΑΛΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ, ΑΡΚΟΥΔΕΑ ΜΑΡΚΕΛΛΑ, ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΣ-ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ, ΑΥΓΟΥΣΤΉΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ, ΒΑΣΙΛΟΠΟΎΛΟΥ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ, ΒΟΥΛΓΑΡΆΚΗ ΚΛΕΙΩ, ΓΑΛΑΝΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ, ΓΙΑΜΆ ΜΑΡΙΑ-ΚΛΕΟΠΆΤΡΑ, ΓΙΑΝΝΌΓΛΟΥ ΒΑΣΙΛΙΚΉ, ΓΚΕΡΚΙ ΑΝΤΖΕΛΟ, ΓΚΡΕΚΑΣ

ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ-ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ, ΓΡΙΜΆΝΗ ΓΕΩΡΓΊΑ, CORLATEANU

ΝΑΝΣΗ-ΕΛΕΝΑ, ΔΑΜΆΣΚΟΥ ΝΕΦΈΛΗ-ΜΑΡΙΑ, ΔΗΜΗΤΡΌΠΟΥΛΟΣ

ΙΩΑΝΝΗΣ, ΚΑΛΟΓΙΑΝΝΙΔΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ, ΚΑΠΙΝΟΒΑ ΞΕΝΙΑ, ΚΟΝΔΥΛΗ ΕΙΡΗΝΗ, ΕΞΑΠΗΧΊΔΗΣ ΜΙΧΑΗΛ, ΖΑΝΝΗ ΧΡΙΣΤΙΝΑ, ΖΟΥΓΡΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ, ΙΑΚΩΒΆΚΗ ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ-ΝΕΦΈΛΗ, ΚΑΪΜΑΚΆΜΗΣ ΔΗΜΉΤΡΙΟΣ, ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ

ΧΡΥΣΟΒΑΛΑΝΤΗΣ, ΚΟΛΝΤΡΕΟΥ ΜΙΡΕΛΑ, ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΙΔΗΣ

ΠΑΥΛΟΣ, ΚΥΡΙΆΚΟΥ ΔΗΜΉΤΡΙΟΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΥΡΟΣ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ, ΚΏΤΣΑΡΗΣ ΔΗΜΉΤΡΙΟΣ, ΛΙΤΣΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ, ΛΏΛΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ, ΜΑΜΜΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ-ΧΡΗΣΤΟΣ, ΜΑΡΓΑΡΑ

ΝΙΚΟΛΙΤΣΑ, ΜΕΛΑΜΠΙΑΝΑΚΗΣ ΜΙΧΑΗΛ, ΜΠΑΧΑΡΝΙΚΟΣ

ΓΕΩΡΓΙΟΣ, ΜΠΟΥΔΡΑΜΉ ΜΑΡΙΆΝΘΗ, ΜΠΟΥΛΤΑΔΆΚΗΣ

ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ-ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ, ΜΠΡΆΧΟ ΡΕΝΆΤΟ, ΜΠΡΟΥΤΖΆΚΗ ΖΩΗ, ΜΩΡΑΊΤΟΥ ΑΘΗΝΑ, ΝΤΌΚΑ ΑΜΙΛΕΝΤΑ, ΠΑΓΑΝΕΛΗ ΔΙΟΝΥΣΙΑ-ΔΑΝΑΗ, ΠΑΝΤΑΖΉ ΧΡΥΣΑΝΘΗ, ΠΑΝΤΑΖΉΣ ΑΝΤΏΝΙΟΣ, ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΊΟΥ

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ, ΠΑΤΕΣΤΟΥ ΧΡΥΣΗ,

iv

• ỏυχửρưστίựς •

ΠΟΛΥΚΑΝΔΡΙΤΗ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΤΣΑ, ΠΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ, ΠΟΛΥΧΡΟΝΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ, ΠΡΙΦΤΙ ΚΛΑΪΝΤΙ, ΡΗΓΌΠΟΥΛΟΣ

ΓΕΩΡΓΙΟΣ, ΣΑΛΑΓΙΑΝΝΗ ΜΙΧΑΕΛΑ-ΚΑΣΣΙΑΝΗ, ΣΙΏΡΟΣ ΔΗΜΉΤΡΙΟΣ, ΣΚΙΟΠΟΥΛΟΥ ΝΙΚΟΛΕΤΑ, ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ, ΣΤΡΕΠΤΗ ΕΙΡΗΝΗ, ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΧΡΗΣΤΟΣ, ΤΖΑΒΈΛΛΑΣ ΜΙΧΑΗΛ, ΤΣΟΥΣΗΣ

ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ, ΤΖΑΝΙΤΗΣ ΜΑΡΙΟΣ, ΤΖΑΧΙΛΗ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ, ΤΖΏΡΤΖΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ-ΗΡΟΔΟΤΟΣ, ΤΣΑΓΚΆΡΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ, ΤΣΟΥΚΑΤΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ-ΙΩΑΝΝΗΣ, ΦΛΑΜΟΥΡΊΔΗ ΜΑΡΙΈΤΤΑ, ΦΟΥΣΤΕΡΗ ΔΗΜΗΤΡΑ, ΦΡΑΓΚΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ, ΧΡΥΣΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ ΑΝΤΡΕΑΣ

ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΔΡΩΜΕΝΟ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΙΩΡΓΑΣ, ΕΙΡΗΝΗ ΔΗΜΗΤΡAΚΟΠΟΥΛΟΥ, ΗΛΙΑΝΑ ΝΤΙΝΟ, ΑΛΜΠΑΝΑ ΝΤΟΒΑ, ΘΟΔΩΡΗΣ ΞΥΓΚΗΣ, ΠΑΝΑΤΙΩΤΗΣ ΠΕΤΡΟΥ, ΕΒΙΤΑ

ΠΙΤΣΙΚΑ, ΚΑΤΕΡINΑ ΠΟΛΥΖΟΥ, ΚΩΣΤΑΣ ΠΟΛΥΚΑΝΔΡΙΓΗΣ, ΣΙΝΤΙΑΝΑ

ΤΣΑΝΙ, ΕΥΘΥΜΙΑ ΤΕΣΜΕΛΗ, ΒΑΣΙΛΙΝΑ ΤΣΕΚΟΥΡΑ, ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΣΟΥΡΛΟΣ, ΑΝΤΩΝΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ, ΆΝΤΖΕΛΟ ΧΑΣΚΑ

ΠΑΙΔΙΑ, ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΗΜΟ ΑΘΗΝΩΝ

ΑΔΑΜΌΠΟΥΛΟΣ ΘΆΝΟΣ, ΓΡΙΜΠΙΛΆΚΟΥ ΣΟΦΊΑ, ΚΕΧΑΓΙΌΓΛΟΥ ΜΑΝΤΏ, ΜΑΡΚΟΥΊΖΟΥ ΧΡΙΣΤΊΝΑ, ΜΙΧΑΛΑΚΟΠΟΎΛΟΥ ΜΑΡΙΝΈΚΤΑ, ΜΠΑΜΠΑΤΣΙΆΣ ΠΑΝΑΓΙΏΤΗΣ, ΝΤΕΛΆΚΗΣ ΜΙΛΤΙΆΔΗΣ, ΠΑΡΙΣΟΎΛΗ

ΙΩΆΝΝΑ, ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΆΔΗ ΜΥΡΤΏ, ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΆΔΗ ΧΡΙΣΤΙΆΝΝΑ, ΣΚΙΑΔΌΠΟΥΛΟΣ ΘΑΝΆΣΗΣ, ΣΚΌΚΑΣ ΟΡΦΈΑΣ, ΣΟΥΜΆΝΗΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ, ΤΖΑΜΠΡ ΜΑΡΊΑ, ΤΖΑΝΈΤΟΥ ΙΣΙΔΏΡΑ, ΤΖΟΎΜΑΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ, ΤΣΙΛΙΓΙΆΝΝΗ ΕΙΡΉΝΗ, ΤΣΙΡΙΜΙΆΓΚΟΣ ΒΑΣΊΛΗΣ, ΤΣΙΡΙΜΙΆΓΚΟΣ ΜΆΡΙΟΣ, ΤΣΙΡΙΜΙΆΓΚΟΣ ΣΠΎΡΟΣ, ΧΡΗΣΤΆΤΟΥ ΦΩΤΕΙΝΉ

ΠΑΙΔΙΑ, ΑΠΟ ΦΟΥΡΦΟΥΡΑ, ΔΗΜΟΥ ΑΜΑΡΙΟΥ ΡΕΘΥΜΝΟΥ

ΑΓΆΠΗ ΔΙΑΜΑΝΤΆΚΗ, ΓΕΩΡΓΊΑ ΣΤΕΦΑΝΆΚΗ, ΜΑΡΙΑ ΣΑΡΜΆΝΗ, ΝΕΚΤΑΡΊΑ ΠΙΠΕΡΆΚΗ, ΚΑΤΕΡΊΝΑ ΜΑΝΩΛΙΤΣΆΚΗ, ΝΕΚΤΆΡΙΟΣ

ΔΙΑΜΑΝΤΆΚΗΣ , ΑΛΈΞΑΝΔΡΟΣ ΜΟΥΡΤΖΑΝΌΣ, ΓΙΏΡΓΗΣ ΑΝΤΩΝΆΚΗΣ, ΝΊΚΟΣ ΠΆΤΣΟ, ΓΙΏΡΓΟΣ ΔΙΑΜΑΝΤΆΚΗΣ, ΒΑΣΊΛΗΣ ΟΡΦΑΝΟΥΔΆΚΗΣ, ΓΙΆΝΝΗΣ ΜΟΥΡΤΖΑΝΌΣ, ΣΤΈΦΑΝΟΣ ΑΝΤΩΝΆΚΗΣ, ΜΑΝΏΛΗΣ

ΛΑΝΤΖΟΥΡΆΚΗΣ, ΓΡΗΓΌΡΗΣ ΛΑΝΤΖΟΥΡΆΚΗΣ, ΧΡΉΣΤΟΣ ΠΑΤΕΡΆΚΗΣ

v

Πριν 3 περίπου χρόνια, µια οµάδα συνεργατών κυρίως εκπαιδευτικών, αποφάσισε να συµµετέχει σ’ ένα πρόγραµµα µε τον τίτλο «Συνδέοντας γενιές», µε αφορµή το γεγονός ότι το 2012 είχε ανακηρυχτεί από την ευρωπαϊκή ένωση έτος «ενεργού γήρανσης» ή «active ageing» στα αγγλικά. Αναρωτήθηκαν όµως:- ΩΩραίο θέµα! Με ποιο τρόπο όµως θα δουλέψουµε γι’ αυτό; - Τι λέτε να ρωτήσουµε τα παιδιά, τους παππούδες και τις γιαγιάδες τους;Ύστερα από διάλογο, αποφάσισαν να διοργανώσουν ένα πρωτότυπο εργαστήριο στο σχολείο µε παππούδες, γιαγιάδες, παιδιά και εκπαιδευτικούς για να συζητήσουν τι τους ενδιαφέρει και τι θα ήθελαν να έχει ένα πρόγραµµα µε τέτοιο τίτλο.Πράγµατι, ένα απόγευµα του Γενάρη του 2013, µαζεύτηκαν στο σχολείο, 40 άτοµα. Ήταν όλοι εκεί. Παππούδες, γιαγιάδες, παιδιά, εκπαιδευτικοί. Από τη συζήτηση που ακολούθησε βρήκαν ότι µπορούν να κάνουν πολλά πράγµατα µαζί. Θεατρικά κατασκευές, µαγειρική, ζαχαροπλαστική, τραγούδια, παιχνίδια και πολλά πολλά ακόµη, που αποφάσισαν να τα πραγµατοποιήσουν όλα τα επόµενα δύο χρόνια. Λίγο πριν τελειώσει το εργαστήριο όµως µια γιαγιά, σήκωσε το χέρι της και είπε στην οµάδα.- Είµαι 80 χρονών και κανείς δε µε ακούει πια. Σας ευχαριστώ που µε ακούσατε!. Όλοι την κοίταζαν, άφωνοι και συγκινηµένοι.-Τι θα ήθελες να µας πεις γιαγιά για να σε ακούσουµε; τη ρώτησε κάποιος.

-Να ξέρετε κάποτε ήµουν και εγώ νέα και θα ήθελα πριν πεθάνω να σας πω για τη ζωή µου, πού µεγάλωσα, πώς παντρεύτηκα, πόσες δυσκολίες πέρασα.Τελειώνοντας το εργαστήριο, η οµάδα των εκπαιδευτικών κάθισε να συζητήσει τι θα κάνει. Κουβέντα στην κουβέντα, ιδέα στην ιδέα συµφώνησαν τελικά να καταγράψουν «Τις ιστορίες αγάπης των παππούδων και των γιαγιάδων». Έτσι και έγινε. Η ιδέα συζητήθηκε µε εκπαιδευτικούς, γονείς και παιδιά και δειλά, δειλά άρχισε να γίνεται πράξη και να ξεδιπλώνεται ένα ολόκληρο πρόγραµµα, στο οποίο συνεργάστηκαν πολλοί άνθρωποι κοινωνικοί λειτουργοί, δάσκαλοι, γονείς, παιδιά, παππούδες γιαγιάδες και πολλοί πολλοί ακόµη. Το πρώτο αποτέλεσµα αυτού του προγράµµατος ήταν ένα θεατρικό µε τίτλο «Δεν τον θέλω … θα τον πάρεις» που προέκυψε µετά από συνέντευξη που πήραν παιδιά από τα µέλη του Α΄ΚΑΠΗ Αγίου Δηµητρίου µε θέµα τις σχέσεις των δύο φύλων και το γάµο στα χρόνια της νεότητάς τους. Έπλεξαν έξυπνα τις πολλές και διαφορετικές ιστορίες που άκουσαν και έφτιαξαν µια δικιά τους ιστορία , που ανταποκρίνεται όµως τέλεια στα δεδοµένα εκείνης της εποχής. Μετά ακολούθησε η συλλογή των ιστοριών αγάπης. • Και τι µάθηµα είναι αυτό; Τι θα µάθουν από αυτό τα παιδιά; Θα χάσουν τη γλώσσα, τα µαθηµατικά ή τη γεωγραφία για να µαζεύουν ιστορίες; Ρώτησαν κάποιοι γονείς αλλά και παιδιά δικαιολογηµένα ανήσυχοι.Καθώς όµως το πρόγραµµα εξελίσσονταν κατάλαβαν σιγά σιγά όλοι, ότι καταγράφοντας τις ιστορίες αγάπης, παππούδες γιαγιάδες και παιδιά,

vi

• ểντί Ợρολόữου •Συνδέοντας γενιές: Ιστορίες αγάπης µιας άλλης εποχής.

Μια ιστορία από την ιδέα ως την υλοποίηση.

ήρθαν λίγο πιο κοντά, συνδέθηκαν καλύτερα, έµαθαν στοιχεία από την ιστορία του τόπου καταγωγή τους, όπως επαγγέλµατα που χάθηκαν ή χάνονται, ήθη και έθιµα αλλά όχι µόνο. Πήραν συνεντεύξεις, τις κατέγραψαν και στο χαρτί και στον υπολογιστή, τις διάβασαν και τις διόρθωσαν έκαναν δηλαδή ένα ολοκληρωµένο και πολύ ενδιαφέρον µάθηµα γλώσσας αλλά και υπολογιστές. Ακόµη είχαν τη µοναδική εµπειρία να πάνε σε αληθινό studio ηχογράφησης και να ηχογραφήσουν όπως κάνουν ηθοποιοί και τραγουδιστές τις δικές τους δηµιουργίες. Πάνω από όλα όµως συνεργάστηκαν µεταξύ τους, µε τους παππούδες και τις γιαγιάδες τους αλλά και µε παιδιά από άλλα σχολεία. Και τώρα έχουµε όλοι τη χαρά να έχουµε µπροστά µας, στην οθόνη και στο διαδίκτυο µια συλλογή µε περισσότερες από 50 ιστορίες που γράφτηκαν από τα ίδια τα παιδιά από τις αφηγήσεις των παππούδων και των γιαγιάδων τους.Ένα πολύτιµο υλικό µε πολλές δυνατότητες εξέλιξης και επεξεργασίας καθώς µπορούµε να βρούµε πολύτιµα και ενδιαφέροντα πρωτότυπα και αυθεντικά στοιχεία. Καλή ανάγνωση

Δρ. Γκέλη Μανούσου, Διευθύντρια του 3ου Δηµ. Σχολείου Αγίου Δηµητρίου

vii

«H αφήγηση ιστοριών συµβάλλει στη µετάδοση της γνώσης και της σοφίας της ανθρωπότητας στο πέρασµα του χρόνου. Αποτελεί ένα παγκόσµιο µέσο επικοινωνίας που γεφυρώνει διαφορετικούς πολιτισµούς, αλλά και γενιές µεταξύ τους, µεταφέροντας αξίες, παραδόσεις και κοινωνικές πρακτικές» (Μεϊµάρης, 2013).

Η αφήγηση αποτελεί µέρος της ιστορίας των λαών και της ίδιας της ανθρωπότητας καθώς η πορεία κάθε λαού στο χρόνο και το χώρο έχει να επιδείξει σηµάδια αφήγησης (Barthes, 1977 οπ. αναφ. στο Μελιάδου κά. 2011). Σύµφωνα µε τον Roland Barthes «Δεν υπάρχει και δεν έχει υπάρξει ποτέ κοινωνία χωρίς αφήγηση» (1981 οπ. αναφ. στο Μεϊµάρης, 2013) Οι αφηγήσεις ως ανάγκη ερµηνείας και κατανόησης του κόσµου αλλά και σύνδεσης του ανθρώπου µαζί του, είναι διαφόρων ειδών όπως απλή µετάδοση πληροφοριών, στο πλαίσιο διασκέδασης και ψυχαγωγίας, γνώσεων που αφορούν στην πραγµάτωση κοινωνικών και βιολογικών ζητηµάτων, στην καλλιέργεια στάσεων, αντιλήψεων, απόψεων, κανόνων συµπεριφοράς και ηθικών αξιών.(Μελιάδου κά, 2011) Σε διαφορετικούς πολιτισµούς, σε διαφορετικές χρονικές περιόδους οι αφηγήσεις, ανεξάρτητα από τους δηµιουργούς τους, αποτέλεσαν µορφή επικοινωνίας, µέσο διδασκαλίας σύνδεσης γενεών και διάδοσης µηνυµάτων (Mello, 2001 οπ. αναφ. Μελιάδου κά, 2011). Η αφήγηση προσδιορίζεται ως «η εξιστόρηση, µε µιαν ορισµένη σειρά, συµβάντων που µεταβάλλουν µια αρχική κατάσταση πραγµάτων ή ενεργειών, πράξεων που σκόπιµα διαπράττονται από τους "ήρωες" µιας ιστορίας». Είναι φανερό ότι η αφήγηση είναι "τέχνη" του χρόνου» (Πολίτης, 2006). Αποτελεί θεµελιώδη πολιτιστική διαδικασία η οποία χαρακτηρίζει διαχρονικά κάθε πολιτισµό. Στη σύγχρονη εποχή από τις κινηµατογραφικές ταινίες, τις διαφηµίσεις, τα δελτία ειδήσεων, τα ντοκυµαντέρ ως τις ιστοσελίδες κτλ. η αφήγηση διατρέχει και χαρακτηρίζει όλα τα προϊόντα των µέσων

επικοινωνίας και του ψηφιακού πολιτισµού (Bordwell, Thompson, 2009 οπ. αναφ. Μελιάδου κά, 2011). Η διαχρονική παρουσία του αφηγήµατος σε κάθε ανθρώπινη εκδήλωση συνεχίζεται σήµερα µε την ψηφιακή αφήγηση (digital storytelling) αξιοποιώντας τις δυνατότητες που προσθέτουν ο ηλεκτρονικός υπολογιστής, το διαδίκτυο και οι ψηφιακές κάµερες και αποτελεί έναν επιπλέον τρόπο να λέµε ιστορίες στην ψηφιακή εποχή (Μεϊµάρης, 2013).Στην εκπαιδευτική διαδικασία η αξιοποίηση των αφηγήσεων µε αφορµή κάποιο ερέθισµα ή µε την παρακίνηση των εκπαιδευτικών έχει πολλαπλά µαθησιακά οφέλη καθώς µπορεί να συµβάλλει στην καλλιέργεια του οµαδικού και συνεργατικού κλίµατος στην τάξη, να καλλιεργήσει τον προφορικό λόγο, αναπτύξει τις δεξιότητες ανάλυσης, σύνθεσης ερµηνείας κτλ..

Συνδέοντας γενιές. Στο πλαίσιο του προγράµµατος Grundtvig «Συνδέοντας γενιές» που υλοποιήθηκε από το σύλλογο «Αξίες Ζωής στην εκπαίδευση» σε ένα πλαίσιο συνεργασίας 8 ευρωπαϊκών χωρών έγιναν πολλές διαφορετικές δράσεις µε φορείς όπως, δήµους, ΚΑΠΗ, εθελοντικές οργανώσεις, φιλανθρωπικοί σύλλογοι κ.α. Στο πλαίσιο του προγράµµατος, έγινε προσπάθεια να καλλιεργηθεί η αλληλοκατανόηση, η συνύπαρξη, η συνεργασία ανθρώπων διαφορετικών ηλικιών αλλά και η δια βίου συνεργατική µάθηση. Με αυτόν το άξονα και υλοποιώντας τους στόχους του, έγινε ένας µεγάλος αριθµός δράσεων όπου παππούδες, γιαγιάδες και παιδιά, συνεργάστηκαν σε εργαστήρια (World café) έφτιαξαν Μάρτηδες, µαγείρεψαν, έφτιαξαν γλυκά, τραγούδησαν, χόρεψαν και πολλά ακόµη. Μια σηµαντική δράση του προγράµµατος ήταν η συλλογή των ιστοριών αγάπης των παππούδων και των γιαγιάδων παιδιών ηλικίας 11 και 12 ετών.Ιστορίες αγάπης µιας άλλης εποχής

viii

• Eưσửữωữή •Το πλαίσιο και ο παιδαγωγικός σχεδιασµός του ψηφιακού βιβλίου

«Ιστορίες αγάπης µιας άλλης εποχής».Δρ. Γκέλη Μανούσου

Στο πλαίσιο της δράσης αυτής, σχεδιάστηκε ένα ολοκληρωµένο project, για τη συλλογή και καταγραφή «ιστοριών αγάπης µιας άλλης εποχής». Συγκεκριµένα παιδιά ηλικίας 11 και 12 ετών από τρία δηµοτικά σχολεία (3ο Δ.Σχ. Αγίου Δηµητρίου, 101ο Δ.Σχ. Αθηνών, Δ.Σχ. Φουρφουρά Ρεθύµνου κατέγραψαν, αρχικά χειρόγραφα αργότερα ψηφιακά, τις ιστορίες αγάπης των παππούδων και των γιαγιάδων τους, τις εικονογράφησαν και τις ηχογράφησαν ψηφιακά.Σκοπός της δράσης αυτής ήταν µέσα από τα στοιχεία της βιογραφία των παππούδων και των γιαγιάδων τους τα παιδιά να συνδεθούν καλύτερα µαζί τους, γνωρίσουν την οικογενειακή και την τοπική ιστορία, να την αφηγηθούν αναδεικνύοντας τα κοινωνικό-οικονοµικο-πολιτιστικά στοιχεία της εποχής και του τόπου τους.Ενδεικτικοί στόχοι του προγράµµατος ήταν τα παιδιά να:

• περιγράψουν τον τρόπο γνωριµίας και το γάµο του παππού και τις γιαγιάς

• καταγράψουν τα επαγγέλµατα των παππούδων και των γιαγιάδων και να τα συνδέσουν µε το ιστορικό –κοινωνικό- πολιτισµικό πλαίσιο της εποχής.

• εξασκηθούν στη διαδικασία λήψης συνεντεύξεων • συνδεθούν µε τους παππούδες και τις γιαγιάδες τους µέσα από την αφήγηση µέρους της βιογραφίας τους

• καταγράψουν ψηφιακά τις εργασίες τους• αφηγηθούν ψηφιακά επιλεγµένες από τους ίδιους ιστορίες• δηµιουργήσουν ένα ψηφιακό βιβλίο µε όλο το υλικό.• παρουσιάσουν το υλικό που συνέλεξαν σε εκδήλωση όπου θα τιµηθούν οι παππούδες και οι γιαγιάδες.

Μεθοδολογία Για την υλοποίηση του προγράµµατος (project) ακολουθήθηκε ένα ευέλικτο σχέδιο (Robson, 2007) το οποίο υλοποιήθηκε σε 8 στάδια. Πιο συγκεκριµένα:Α. Στάδιο : Συζητήθηκε µε τα παιδιά ο σκοπός του προγράµµατος, δόθηκαν οι προδιαγραφές όσον αφορά τα κοινωνικά ιστορικά στοιχεία και τα χαρακτηριστικά των αφηγήσεων τα οποία έπρεπε να συλλεχθούν, σχεδιάστηκε µε τη συµµετοχή τους η διαδικασία υλοποίησης του και ενηµερώθηκαν οι γονείς

Β. Στάδιο : Υλοποιήθηκαν οι συνεντεύξεις στους παππούδες και τις γιαγιάδες και συλλέχθηκε φωτογραφικό υλικό (φωτογραφίες γάµου των παππούδων και των γιαγιάδων).Γ Στάδιο: Καταγράφτηκαν χειρόγραφα οι ιστορίες γνωριµίας-αγάπης των παππούδων και το γιαγιάδων.Δ΄Στάδιο: Διαβάστηκαν όλες οι ιστορίες στην τάξη, σχολιάστηκαν από τους µαθητές µε βάση τις προδιαγραφές (αυτό-αξιολόγηση) και στις περιπτώσεις που κρίθηκε απαραίτητο οι µαθητές τις ξαναπήραν µε στόχο να τις βελτιώσουν και να συµπληρώσουν τα στοιχεία τα οποία έλειπαν π.χ. χρονολογία και τόπος γνωριµίας, τρόπος γνωριµίας επαγγέλµατα κτλ.Ε’ Στάδιο: Καταγραφή της βελτιωµένης εκδοχής των ιστοριών ψηφιακά και συλλογή όλων για το σχεδιασµό του e-book.Στ’ Στάδιο: Επιλογή των ιστοριών για την ψηφιακή αφήγηση. Οι µαθητές κάθε τµήµατος επέλεξαν 2-3 ιστορίες που θα µετασχηµατίζονταν σε ψηφιακή αφήγηση. Κριτήρια επιλογής ήταν η ποιότητα του αφηγηµατικού λόγου και η ύπαρξή όλων των στοιχείων πού είχαν αναφερθεί κατά το σχεδιασµό ιστορικά, κοινωνικά στοιχεία, διάλογοι κτλ.

ix

Ζ’ Στάδιο: Υλοποίηση της ψηφιακή αφήγησης από τους µαθητές µε εργαλεία όπως το audacity, movie maker κτλ. Η Στάδιο: Συλλογή όλου του υλικού από τα τρία σχολεία, σύνθεση του ψηφιακού βιβλίου µε τις αφηγήσεις των παππούδων και των γιαγιάδων.Θ’ Στάδιο: Παρουσίαση και αξιολόγηση της διαδικασίας και του υλικού

ΣυµπεράσµαταΜέσα από τη δράση αυτή, τα παιδιά βίωσαν µια ενδιαφέρουσα πολύπλευρη και πολυεπίπεδη, αυθεντική, µαθησιακή εµπειρία στην οποία συνεργάστηκαν µεταξύ, µε τους παππούδες και τις γιαγιάδες τους, µε µαθητές από άλλα σχολεία. Κατέγραψαν αυθεντικές ιστορίες της οικογενειακής τους ιστορίας, καλλιέργησαν το γραπτό και προφορικό λόγο, δεξιότητες συλλογής και επεξεργασίας δεδοµένων, µέσα από τις συνεντεύξεις, επισκέφτηκαν και συµµετείχαν σε διαδικασία ηχογράφησης σε πραγµατικό studio, παρουσίασαν τη δουλειά τους και βλέπουν το αποτέλεσµα της οµαδικής δουλειάς τους συγκεντρωµένο και συγκροτηµένο σ’ ένα ψηφιακό βιβλίο. Οι δυνατότητες του ψηφιακού βιβλίου είναι πολλές καθώς µπορεί να αποτελέσει ένα υλικό το οποίο θα εξελίσσεται δυναµικά τόσο µε την προσθήκη νέων ιστοριών, όσο και µε την επεξεργασία των υπαρχόντων, καθώς διαβάζοντας τις ιστορίες ανακαλύπτει κανείς πολύτιµα στοιχεία που µπορεί να επεξεργαστεί. Για παράδειγµα πόσοι γάµοι έγιναν από έρωτα και πόσοι από προξενιό, ή τι επαγγέλµατα έκαναν οι παππούδες και οι γιαγιάδες των παιδιών δηλαδή άνθρωποι 60-70 χρονών σήµερα και να µελετήσει τις αλλαγές κτλ. Με όραµα µια παιδεία µε ποιοτικές προδιαγραφές προσανατολισµένη στις αξίες ώστε οι πολίτες του αύριο να είναι ενεργοί να µπορούν να συνεργάζονται, να αξιοποιούν το λόγο, να συλλέγουν και να επεξεργάζονται δεδοµένα όχι µηχανιστικά αλλά µε ευαισθησία, δηµιουργικότητα και κριτική σκέψη εκτιµούµε και διαπιστώνουµε ότι τέτοια project µπορούν να συµβάλλουν ουσιαστικά στην κατεύθυνση αυτή.

ΒιβλιογραφίαRobin, B (n.d) The Educational Uses of Digital Storytelling Available:

http://digitalliteracyintheclassroom.pbworks.com/f/Educ-Uses-DS.pdf

Μεϊµάρης Μ. (2013)Εκπαιδεύοντας στην Ψηφιακή Αφήγηση: Δουλεύοντας µε οµάδες στην ελληνική πραγµατικότητα in A. Lionarakis (ed) 7th International Conference in Open & Distance Learning, Volume 6-Section B: November 2013, Athens. Available: http://icodl.openet.gr/index.php/icodl/2013/paper/view/273 (30/1/2014)

Μελιάδου, E., Νάκου, A., Γκούσκος, Δ., Μεϊµάρης, Μ. (2011) Digital Storytelling, Learning and Education in A. Lionarakis (ed). 6th International Conference in Open & Distance Learning - November 2011, Loutraki, Greece - PROCEEDINGS

Antonaros, S., Esposito, G., Manousou, E., Moutsouroufi, S., Moutzuris, E., Papaionnou, A., Portell, T., Tanaini, S. (2013) Connecting generations, connecting civil society in Europe. A Grundtvig learning partnership: The Greek experience, in A. Lionarakis (ed) 7th International Conference in Open & Distance Learning, Volume 6-Section B: November 2013, Athens. Available: http://icodl.openet.gr/index.php/icodl/2013/paper/view/273 (30/1/2014)

Πολίτης, Π. (2006) Γένη και είδη του λόγου, Αφήγηση στην Πύλη για την ελληνική γλώσσα. Available: http://www.greek-language.gr/greekLang/studies/discourse/2_1_3/index.html (30/1/2013)

Robson, C. (2007). Real World Research, Gutenberg

x

From World Café evolved the idea of using digital stories as a learning tool that would connect generations, through interview style narratives of how grandparents fell in love and got married. Using a system of action-research, that followed circular and repetitive steps (Robson, 2007), and a variety of teaching practices including interviews, discussions, mind-maps, role playing and evaluations, children interpret and retell these stories, transforming them into digital formats that will make up an eBook titled “Love Stories from An-other Time”.

The project has been an integral part of Connecting Generations in Greece and has allowed us to test new training skills that have provided innovative and productive means of expression through various contexts.

By gradually merging and moving from older and more traditional forms of story telling to digital formats, the third generation finds a comfort zone, con-nects with younger generations and enjoys experiencing technologies that oth-erwise alienate them. Generations connect and reconstruct the concept of learning through life, learning and living together, bringing together the past with the now, and experiencing the stories in new dimensions.

“We constantly test other people’s experiences in these fundamental relation-ships to affirm our own.” Lambert (2010: 7)

Storytelling is part of people’s lives, evidence of storytelling can be found in the history of every nation and civilisation (Barthes, 1977 as cited in Μelia-dou, Νakou, Gouskos & Μeimaris, 2011). According to Roland Barthes (1981 as cited in Meimaris, 2013) there is not and there will be no society without

storytelling. There are various kinds of storytelling, like a simple message just for fun, information related to attitudes, beliefs, ethics, rules and norms. They work as a means of meaning-making and-meaning transmitting; interpreting and understanding the world; being connected to the world (Μeliadou et al, 2011). Storytelling has been a means of communication, a teaching tool con-necting generations and transmitting messages in different civilizations, in different eras (Mello, 2001 as cited in Μeliadou et al, 2011).

Νarration is defined as a sequence of events, sometimes deliberately set in mo-tion by the heroes that change the way things are at the beginning of the story. It is obvious that narration is an “art” manipulating time (Politis, 2006). It is a cultural process that characterizes each culture. In today’s world, narratives surround us, in the movies, theatre, advertisements, TV, so-cial media, websites, blogs, apps, e-books... As the digital world has evolved so too has story telling for the digital medium. We have evolved into a digital world and storytelling goes through every product in the media and the digital civilization (Bordwell, Thompson, 2009 as cited in Μeliadou et al, 2011).

As Μeimaris (2013) comments storytelling promotes the knowledge and the wisdom transmission through time. It is a global mass medium that connects different civilizations, but also generations, carrying values, traditions and so-cial practices. Hamilton & Weiss (2007) also note that:

“Storytelling is the oldest form of education. Cultures have always told tales as a way of passing down beliefs, traditions, and history to future generations. Stories are at the core of all that makes us human”.

xi

• Introduction •Forward: Vasiliki Ioakeimidou, Evangelia Manousou, Eirini Moutzouri

Methodology: Digital Story TellingTarget group: Children between the ages of 10-12, Grandparents, TrainersRegions: 2 Municipalities in Athens, Municipality of Ermioni, Peloponissos

Duration: Planning started September 2012. Action from November 2013 – July 2014Outcome: Over 40 stories submitted, 9 audio stories have been recorded, selected stories will be collated into an eBook this summer.

The diachronic presence of storytelling in our lives today has been facilitated in the easy access and use of digital cameras, video recorders, cell phones, tab-lets, the internet, wifi--giving us another way to tell a story in a digital era (Μe-imaris, 2013).

Description of Action

A process of action-research in circular and repetitive steps that can be tracked to 11 stages:

1. Experiencing the methodology:• reading the book "The Storyteller Grandfather", listening to the story as an audio book and viewing excerpts from the TV series version,• exploring historical and social contexts using mind maps, role playing, drawing...

2. Discussing project goals together: how the project would evolve and what would be required.

3. Interviews between the grandparents and children, note-taking and col-lecting media such as photographs and invitations to illustrate the eBook.

4. Writing up the stories.5. Sharing stories between peers, fact checking (dates, places, occupation..).6. Digitally recording the stories into .doc formats.

Translating selected stories into English.7. Evaluating together, through discussion about which of the stories best

fulfilled the criteria, specified as project goals in Step 2, selected stories will be collated into an eBook.

8. Using programs, such as Audacity and Movie maker, to produce multime-dia recordings.

9. Collating materials to produce an eBook.10. Presentation of eBook using tele-conferencing to connect the three regions

that took part in the project.11. Final evaluation, using discussions and interviews to explore the thoughts

and feeling of participants.

Strengths

The project has so far proven to be ideally suited to both exploring innovative learning experiences and establishing and enhancing communication be-tween generations. Story telling has always had the power to connect and en-gage people at all levels, doing so digitally by engaging generations not only in the telling of stories but the process itself multiplies the learning process. More specifically it has shown to enhance:

• communication skills - listening mindfully, - interview skills that inspire enquiring minds, - interpreting and processing information, so as to be able to re-tell stories accuately - evaluating,discussing and exploring the stories, facts and tradi-tions• interpersonal skills - working collaboratively both inter-generationally and within

xii

peer groups - developing empathy and expressing this narratively - the story telling proccess broadens understandings and allows for greater respect with deeper connections - for the children, honouring and respecting their elders, - for the elders, connecting with the young, feeling less isolated • cultural and historical connections - who we are, where we come from - connecting the past with the now - meaning-making and meaning-transmitting, gaining new per-spectives for both generation in understanding both the past and pre-sent• exploring and sharing new technologies together - children learn how to access and use new technologies in a healthy and safe environment that is guided and monitored by adults, - the third generation gets to experience new technologies from another perspective and through the eyes of children.

Difficulties

Limited budgets and funding, the project relied on volunteerism and open source software. Whilst the spirit of volunteerism is as always heartening, it did create issues with scheduling, timing and resourcing.

Opportunities

Story telling has evolved through the ages, digital media, simply adds a func-tionality that makes it a more dynamic and powerful tool. It provides perfect opportunities to connect generations and engage the actively ageing on topics that cover every spectrum of life, history, traditions, nature; it allows elders to share their experiences and know how; building relationships of shared expe-riences; allows for a comfort zone that decreases the “generation gap”. World Café as a methodology, is the perfect space for project themes to evolve and interested participants to emerge.

As a model, digital story telling has been an enriching experience. It is a con-tinuously evolving format with new software emerging that makes it easier for almost anyone to not only use, but also produce and publish. Story telling is as old as time itself, it is what connects us with the past and helps us to better understand our world today. For the third generation, technology can often seem daunting; however, connecting in this way with younger generations, is a unique way of helping them connect with a changing world, merging old and trusted formats into new and emerging technologies.

Bibliography

Antonaros, S., Esposito, G., Manousou, E., Moutsouroufi, S., Moutzuris, E., Papaionnou, A., Portell, T., Tanaini, S., 2013, Connecting generations, con-necting civil society in Europe. A Grundtvig learning partnership: The Greek experience, in Lionarakis, A. (ed) 7th International Conference in Open & Distance Learning, Volume 6-Section B:November 2013, Athens. [On line on http://icodl.openet.gr/index.php/icodl/2013/paper/view/273, consulted day 30/1/2014]

Bruner, J (1990). Acts of meaning. The Jerusam-Harvard lectures.

Burgess, J., 2006, Hearing Ordinary Voices: Cultural Studies, Vernavular Creativity and Digital Storytelling, Continuum: Journal of Media & Cul-tural Studies, vol. 20, nο 2, pp. 201-214. On line on http://eprints.qut.edu.au/, consulted day 13/4/2014]

Cassell, J., Ananny, M., Basu, A., Bickmore, T., Chong, P., Mellis, D., Ryokai, K., Smith, J., Vilhjálmsson, H., Ya, H., 2000, Shared Reality: Physical Col-laboration with a Virtual Peer, in CHI2000 Conference Proceedings, The Hague, The Netherlands. [On line on http://www.ccs.neu.edu/home/bickmore/publications/CHI00.pdf, con-sulted day 13/4/2014]

Hamilton, M & Weiss, M., 2007, Beauty & the Beast Storytellers Adapted from Children Tell Stories: Teaching and Using Storytelling in the Class-room [On line on http://beautyandthebeaststorytellers.com/index.php, con-sulted day 30/1/2014]

xiii

Kulla-Abbott, T. & Polman, J. L., 2008, Engaging student voice and fulfilling curriculum goals with digital stories, THEN Jouranl: Technology Humani-ties Education and Narrative, vol. 5, Spring. [On line on http://thenjournal.org/feature/160/, consulted day 30/1/2014]

Lambert, J., 2010, Digital Storytelling Cookbook, Berkeley, CA: Digital Diner Press. [On line on http://static.squarespace.com/static/505a3ab2e4b0f1416c7df69a/51684d92e4b0cbd5dcd53812/51684d92e4b0cbd5dcd53814/1332882649367/cookbook_fce.pdf, consulted day 14/4/2014]

Meimaris, Μ., 2013, «Education in Digital Storytelling: Working with groups in Greece today», ιn Lionarakis, A. (ed) 7th International Conference in Open & Distance Learning, Volume 6-Section B:November 2013, Athens. [On line on http://icodl.openet.gr/index.php/icodl/2013/paper/view/273 consulted day 30/1/2014]

Μeliadou, E., Νakou, A., Gouskos, D., Meimaris, Μ., 2011, DigitalStorytel-ling, Learningand Education, in Lionarakis, A. (ed). 6th International Con-ference in Open & Distance Learning - November 2011, Loutraki, Greece – PROCEEDINGS. [On line on http://icodl.openet.gr/index.php/icodl/2011/paper/view/90/86, consulted day 13/4/14]

Politis, P., 2006, Gendersandkinds of speech:Narration.InPortalfor the greek language [On line on http://www.greek-language.gr/greekLang/studies/discourse/2_1_3/index.html, consulted day 30/1/2014]

Robin, B. R., 2008, Digital Storytelling: A powerful technology tool for the 21st- century classroom, Theory into Practice, vol. 47, pp.220-228.

Robin, B. R., n.d, The Educational Uses of Digital Storytelling [On line on http://digitalliteracyintheclassroom.pbworks.com/f/Educ-Uses-DS.pdf, consulted day 30/1/2014]

Robson, C., 2007, «Real World Research», Athens, Gutenberg.

Zei, A., 2007, The storyteller grandfather, Athens, Kedros.

xiv

ΙΣΤΟΡIΕΣ ΑΓAΠΗΣ ΜΙΑΣ ΆΛΛΗΣ ΕΠΟΧHΣ

16

• ỏưρήνỷ & Ủτέλưος •Ειρήνη Α

Άγιος Δηµήτριος, Αθήνα

Ο παππούς και η γιαγιά γεννήθηκαν στην Κρήτη σε δύο διαφορετικά χωριά του Ρεθύµνου. Και οι δύο έφυγαν από τα χωριά τους για να έρθουν στην Αθήνα και να βρουν δουλειά .

Ο παππούς δούλευε σ’ ένα µαγαζί στο Μοναστηράκι που πούλαγε διάφορα εργαλεία και αντικείµενα φτιαγµένα από ξύλο. Η γιαγιά δούλευε σαν νοσοκόµα στο νοσοκοµείο «Σωτηρία».

Κατά σύµπτωση έµεναν στην ίδια γειτονιά της Αθήνας και ο καθένας στο σπίτι του αδελφού του. Έτσι κι έγινε το προξενιό. Ο παππούς πήγε και ζήτησε από τον αδελφό της γιαγιάς,

να του επιτρέψει να την παντρευτεί κι εκείνος δέχτηκε.

oΈτσι παντρεύτηκαν το 1961 στην εκκλησία του Αγίου Δηµητρίου στον Άγιο Δηµήτριο όπου ζουν µέχρι σήµερα.

Έκαναν τρία κορίτσια την Μαρία, την Χρυσούλα και την Στέλλα. Η Μαρία η µαµά µου ήταν πολύ όµορφη για αυτό βγήκα κι εγώ όµορφη !!!

udw

17

• Ừρưστίνử A •

Χριστιάνα ΑΆγιος Δηµήτριος, Αθήνα

Χριστινάκι µου, µου έχεις λείψει πολύ. Εγώ µόνο εσένα θα παντρευτώ και καµία άλλη. Δ∆εν ξέρω όµως τι να κάνω για να πείσω τους γονείς σου να µας αφήσουν να παντρευτούµε.

http://www.cg.axieszois.gr/index.php/digital-story-telling

Η γιαγιά µου η Χριστίνα, η µητέρα του µπαµπά µου γεννήθηκε σ’ ένα χωριό της Σπάρτης στις Βελιές κοντά στην Μονεµβασιά.

Εκείνη την εποχή πολλά παιδιά τα έστελναν από µικρά για δουλειά λόγω φτώχειας. Έτσι και την γιαγιά µου όταν ήταν 13 χρονών το 1958, την έστειλαν στη Σπάρτη σε µια πλούσια κυρία για να την βοηθάει στις δουλειές του σπιτιού. Η κυρία αυτή είχε 2 κινηµατογράφους και αρκετά συχνά η γιαγιά µου συνόδευε την πλούσια κυρία για να βλέπουν ταινίες.

Ο παππούς µου ο Γιώργος, ο πατέρας του µπαµπά µου, γεννηµένος µέσα στη Σπάρτη, όταν και αυτός ήταν 13 ετών πήγαινε και δούλευε στους κινηµατογράφους. Πούλαγε ξηρούς καρπούς φωνάζοντας:

«Εδώ!! Πασατέµπο, καλαµπόκι, σάµαλι, φυστίκιααα…»

Ο παππούς δούλευε όσο µπορούσε για να βγάζει λίγα χρήµατα για την οικογένειά του. Εκεί λοιπόν γνωρίστηκαν, έβλεπαν ο ένας τον άλλον, αγαπήθηκαν και µετά από 4-5 χρόνια αφού έγιναν 18 χρονών ο παππούς ζήτησε από την γιαγιά να τον παντρευτεί. Όταν οι γονείς της γιαγιάς έµαθαν από ποια οικογένεια ήταν ο παππούς δεν τον ήθελαν. Πήραν την γιαγιά και την ξαναγύρισαν στο χωριό.

- Σε καµιά περίπτωση δε θα πάρεις το Γιώργο .Εµπρός πάµε στο χωριό.

Στεναχωρηµένοι πολύ και οι δύο δεν ήξεραν τι να κάνουν. Νέα µάθαιναν ο ένας από τον άλλον από µια αγαπηµένη ξαδέρφη της γιαγιάς που πηγαινοερχόταν στη Σπάρτη.

Αυτή έφερνε και τα γράµµατα από τον έναν στον άλλο. Σε ένα από αυτά έγραφε ο παππούς:

Χριστινάκι µου, µου έχεις λείψει πολύ. Εγώ µόνο εσένα θα παντρευτώ και καµία άλλη. Δεν ξέρω όµως τι να κάνω για να πείσω τους γονείς σου να µας αφήσουν να παντρευτούµε.

AΗ γιαγιά µόλις διάβασε το γράµµα είπε στη ξαδέρφη της: - Ξαδερφούλα µου, µπορείς να πας αυτό το γράµµα στο Γιώργο;;;

Η ξαδέρφη δέχτηκε. Η απάντηση της γιαγιάς ήταν:

«Το ξέρω Γιώργη µου κι εµένα µου λείπεις. Κάνε υποµονή και στο τέλος θα βρεθεί µια λύση. Εδώ όλοι οι συγγενείς µου που σε ξέρουν, πιάνουν τον πατέρα µου και του λένε να µας αφήσουν να παντρευτούµε , γιατί είσαι τίµιος και καλό παιδί.»

Και πέρναγε ο καιρός και περίµεναν µε µεγάλη στεναχώρια και οι δύο. Εκείνα τα χρόνια υπήρχε ένα έθιµο να το πεις... δεν ξέρω, το κλέψιµο. Έπαιρνε ο άντρας τη γυναίκα κρυφά έβρισκαν ένα παπά και τους στεφάνωνε. Από εκεί και πέρα κανείς δε µπορούσε να τους χωρίσει. Τα σκέφτηκε η γιαγιά από εδώ, τα σκέφτηκε από κει και κατάλαβε ότι ήταν η µονή λύση. Έτσι µια µέρα µε τη βοήθεια µια θείας της σηκώθηκε και έφυγε κρυφά από το χωριό, πήγε, βρήκε τον παππού και του είπε τι είχε σκεφτεί. Αυτός συµφώνησε και πήγε στους γονείς του και τη γνώρισαν και αποφάσισαν να βρουν έναν παπά.

18

Όταν κατάλαβαν οι γονείς της γιαγιάς ότι είχε φύγει και τι πήγαινε να κάνει, το πήραν απόφαση και συµφώνησαν πια να γίνει ο γάµος.

Και έτσι η γιαγιά µου παντρεύτηκε κανονικά στην εκκλησία της Σπάρτης. Ο παππούς έλεγε:

- Χριστινάκι µου επιτέλους έγινε αυτό που θέλαµε!!! Είσαι πανέµορφη σήµερα !!!!!

- Ευχαριστώ Γιώργο µου και εσύ είσαι πολύ όµορφος!!!!

Η γιαγιά φόραγε ένα όµορφο νυφικό, υπήρχαν µποµπονιέρες και πολλοί καλεσµένοι.

Πέρασαν δύσκολα χρόνια γιατί παντρεύτηκαν νωρίς και πολύ φτωχοί. Όταν πήγε ο παππούς φαντάρος, η γιαγιά έµεινε µόνη της µε το πρώτο µωρό τον µπαµπά µου. Μετά ήρθαν στον Πειραιά για να βρούνε µια καλύτερη τύχη. Έκαναν άλλα δύο παιδιά και έζησαν πάντα αγαπηµένοι µέχρι πριν 5 περίπου χρόνια όπου χάσαµε τον παππού µου. Η γιαγιά µου ακόµα είναι λυπηµένη και δεν µπορεί να το ξεπεράσει. Αυτή είναι η ιστορία της αγάπης και του γάµου της γιαγιάς και του παππού µου.

19

Η γιαγιά µου η Ευαγγελία κι ο παππούς µου ο Σταύρος, µπορεί να µην ερωτεύτηκαν, αλλά αγαπήθηκαν µετά από µια κοινή ζωή µισού αιώνα!!!!

20

• ỏυửữữựλίử & Ủτửύρος •Ευαγγελία Α

Άγιος Δηµήτριος, Αθήνα

http://www.cg.axieszois.gr/index.php/digital-story-telling

Ο παππούς µου και η γιαγιά µου παντρεύτηκαν στις αρχές της δεκαετίας του ’70 και συγκεκριµένα το 1962.

Μεταξύ τους δεν υπήρξε µεγάλος έρωτας. Τους ένωσε ένα συνοικέσιο, όπως πολλά ζευγάρια της εποχής εκείνης.

Ο παππούς ήταν δάσκαλος κι όταν πρωτογνωρίστηκαν, η γιαγιά ήταν µαθήτρια της ΣΤ΄ τάξης του δηµοτικού, στο ίδιο σχολείο που δίδασκε κι ο παππούς. Η γιαγιά ήταν 11 χρονών κι ο παππούς 21!!!

Την πρώτη φορά που τον είδε – ως δάσκαλο – τον φοβήθηκε!! , γιατί τότε οι δάσκαλοι ήταν αυστηροί κι αυταρχικοί!

« Πού να ’ξερα τι µου φύλαγε η µοίρα!» λέει καµιά φορά και σήµερα η γιαγιά, χαµογελώντας,

Πέρασαν τα χρόνια! Η γιαγιά έφτασε τα 21. Έπρεπε να παντρευτεί και είχε ήδη αργήσει, αφού µετά από αυτή περίµεναν άλλες τέσσερις αδερφές τη σειρά τους.

Τα κορίτσια τότε ήταν δύσκολο να γνωρίσουν κάποιον µόνες τους, µια κι απαγορευόταν να βγαίνουν έξω χωρίς τη συνοδεία κάποιου (πατέρα, αδερφού, ξαδέρφου…).

Έτσι η γιαγιά περίµενε να πάνε να τη ζητήσουν απ’ τον πατέρα της, που είχε τον πρώτο λόγο. Αυτός απέρριψε πολλές προτάσεις περιµένοντας τον …κατάλληλο γαµπρό!!!!

Η γιαγιά ήθελε να συνεχίσει τις σπουδές της- αφού είχε τελειώσει το εξατάξιο γυµνάσιο- κι ο παππούς που ήδη εργαζόταν, ως δάσκαλος, ήταν ένας πολύ µοναχικός άνθρωπος.

Κανείς από τους δυο δεν ήθελε λοιπόν να παντρευτεί.

Όµως οι γονείς αποφάσισαν γι΄αυτούς, χωρίς να τους ρωτήσουν.

Ο γάµος ήταν µια υποχρεωτική κοινωνική συνθήκη, γιατί. τι άλλο θα έκαναν στη ζωή τους;

Μια γυναίκα ανύπαντρη ποιος θα την προστάτευε; Τι θα σκεφτόταν ο κόσµος γι’ αυτή;;;

Κι ένας άντρας πώς θα περνούσε µια ζωή χωρίς κάποιον να τον φροντίζει;

Έπρεπε να παντρευτούν!!!

Έτσι λοιπόν ο παππούς, που ήξερε τη γιαγιά µια και κατάγονταν από γειτονικά χωριά, είπε στον πατέρα του:

« Αν πρέπει, ντε και καλά να παντρευτώ, τότε θα πάρω µόνο τη Βαγγελιώ του κυρ Παναγιώτη από τη Φλόκα!».

Έτσι λοιπόν ένα κρύο δεκεµβριάτικο βράδυ µπροστά στο αναµµένο τζάκι ο παππούς µε την οικογένειά του ζήτησαν το χέρι της.

Η γιαγιά µόλις είχε αναρρώσει από ιλαρά και δε βρισκόταν στο σπίτι. Νύχτα πήγαν και την έφεραν από τη γειτονική κωµόπολη – τους Μολάους Λακωνίας - όπου βρισκόταν.

21

Της ανακοίνωσαν τον…αρραβώνα της, αφού οι οικογένειες είχαν ήδη συµφωνήσει, και στο θέµα της προίκας, κι έγινε τρικούβερτο γλέντι!

Ο γάµος κανονίστηκε µέσα σε δεκαπέντε ηµέρες. Ήταν Δεκέµβρης, περίοδος διακοπών για τα σχολεία, κι όλα έπρεπε να γίνουν γρήγορα γιατί τα µαθήµατα θα ξανάρχιζαν σύντοµα κι ο παππούς έπρεπε να βρίσκεται στη θέση του. Τότε υπηρετούσε στην Καβάλα.

Ο γάµος έγινε στην Αθήνα, στις 30 Δεκεµβρίου του 1962, σε πολύ στενό κύκλο µε πολύ λίγους καλεσµένους, κυρίως συγγενείς.. Η Αθήνα επιλέχτηκε, επειδή εκεί ζούσαν οι αδερφές του παππού. Οι αδερφές της γιαγιάς εξαιτίας οικονοµικών δυσκολιών δεν µπόρεσαν να παρευρεθούν στο γάµο.

Η γιαγιά στενοχωρήθηκε πολύ γι’ αυτό, αλλά και γιατί ο γάµος της δεν έγινε µε τον παραδοσιακό τρόπο, κάτι

που λαχταρούσε από µικρό κοριτσάκι.

Στο χωριό οι προετοιµασίες του γάµου διαρκούσαν µια εβδοµάδα, που ήταν κυρίως αφιερωµένη στη νύφη. Στόλιζαν τα προικιά, έφτιαχναν γλυκά, ζύµωναν πίτες και κουλούρες, τραγουδούσαν και καλοτύχιζαν το νέο ζευγάρι.

Όλα αυτά τα στερήθηκε, µα αν και µόνη στην Αθήνα, κάπου µέσα της ένιωθε ανακούφιση, γιατί στο χωριό της είχε ζήσει δύσκολα και φτωχικά χρόνια.

Η γιαγιά µου η Ευαγγελία κι ο παππούς µου ο Σταύρος, µπορεί να µην ερωτεύτηκαν, αλλά αγαπήθηκαν µετά από µια κοινή ζωή µισού αιώνα!!!!

Είναι ακόµη µαζί και στηρίζουν ο ένας τον άλλον στις καλές και στις κακές στιγµές!

22

Ο προπάππους µου µετά την Μικρασιατική καταστροφή (1922) ήρθε στην Ελλάδα επειδή τον κυνηγούσαν οι Τούρκοι, αφου ήταν Έλληνας.

Άλλαξε το όνοµά του και τον άφησαν ήσυχο!

Τα παιδιά του κ' συγκεκριµένα ο πάππους µου ερχόταν για να δει τον θείο του που έµενε εδώ στην Αθήνα (1951).

Καθώς µια µέρα η γιαγιά µου ερχόταν από τα καθηµερινά της ψώνια, συνάντησε τον πάππού µου (1952) άνοιξαν συζήτηση , γνωρίστηκαν καλυτέρα και ήρθε µια µέρα που γνωστοποίησαν τον δεσµό τους !

Το 1953 παντρεύτηκαν. Ο γάµος ήταν λιτός , αλλά πολύ όµορφος. Το νυφικό της γιαγιάς ήταν πολύ κοµψό όλο τούλι. Το κουστούµι του πάππου ήταν κατάµαυρο και φορούσε παπιγιόν .

Το πρώτο τους παιδί το έκαναν το 1960 !

Μαρία ΑΆγιος Δηµήτριος, Αθήνα

23

• Ờυρưử₫ή & Ờωστửντίνος •

1. Ờωνστửντưνούπολỷ/Turkey

2. ỏλλάỰử/Greece

1 2

Η γιαγιά µου η Ευγενία και ο παππούς µου, ο Γρηγόρης γνωρίστηκαν το 1969 στη Γερµανία. Εργάζονταν και οι δύο στο ίδιο εργοστάσιο. Ήταν φίλοι και συνάδελφοι. Με τον καιρό αγαπηθήκανε και τρία χρόνια µετά παντρεύτηκαν. Ο γάµος τους έγινε εδώ στην Ελλάδα και πιο συγκεκριµένα στον τόπο καταγωγής του παππού µου, στην

Πρέβεζα το 1962.

My granny was born in 1955, my grandfather 1949, they got married in 1975.Before they met they lived in the mountains of northern Albania. My granny

started working as a kindergarten teacher at 21, my grandfather became a bus driver at 22. My granny would take the my grandfathers bust to get to work, this is how they met and fell in love. And so, they decided to get married and

live happi ly together.

24

Κώστας Α Άγιος Δηµήτριος, Αθήνα

• ỏυữựνίử & ỉρỷữόρỷς •

ỉựρμửνίử/Germany

ỢρέỮựỶử/Preveza

1 2

Ο γάµος της γιαγιάς και του παππού έγινε πριν από πολλά χρόνια στον νοµό Ηλεία σε ένα µικρό χωριουδάκι που λέγεται Κάµπος .

Το όµορφο χωριό είχε λίγες οικογένειες που γνωριζόντουσαν µεταξύ τους µια εκκλησία στο κέντρο της πλατείας και ένα µικρό καφενείο .

Η ζωή ήταν δύσκολη και κουραστική. Οι άντρες δούλευαν στα χωράφια , ενώ οι γυναίκες φρόντιζαν το σπίτι και τα παιδιά.

Μια κυρία που γνώριζε και τις δυο οικογένειες αποφάσισε να γνωρίσει τον παππού µε τη γιαγιά µια και οι δυο ήταν σε ηλικία γάµου.

Η κυρία µίλησε στους γονείς των δυο νέων και αποφάσισαν να µιλήσουν οι πατεράδες της γιαγιάς και του παππού µεταξύ τους. Συναντήθηκαν λοιπόν, µίλησαν και αποφάσισαν

να παντρέψουν τα παιδιά τους .

Ο γάµος πραγµατοποιήθηκε µετά από τρεις µήνες µε λίγους καλεσµένους αλλά µε πολλή χαρά.

Στη συνέχεια ο παππούς και η γιαγιά συνέχισαν το ταξίδι της ζωής ενωµένοι και ευτυχισµένοι !!

go

Κατερίνα ΒΆγιος Δηµήτριος, Αθήνα

25

• Ờửτựρίνử & Ỏỷμήτρỷς •

26

• Ỏήμỷτρử & Ỏỷμήτρỷς •Κλειώ Β

Άγιος Δηµήτριος, Αθήνα

Ήταν 1961. Ο παππούς είχε µόλις απολυθεί απ’ το στρατό και έµενε στο σπίτι της αδελφής του στα Πετράλωνα.

fΗ γιαγιά ήταν 22 ετών έπαιρνε το λεωφορείο απ’ την ίδια γειτονιά για να πάει στο χρυσοχοείο που δούλευε ,στο Κέντρο της Αθήνας.

Στην διαδροµή κοιτούσαν κλεφτά ο ένας τον άλλον χωρίς όµως να µιλούν. Αυτό κράτησε τρεις µήνες!! Από ένα τυχαίο σκούντηµα της γιαγιάς µια µέρα που κάθισε δίπλα στον παππού. Τότε αντάλλαξαν τα πρώτα τους γλυκόλογα- Συγνώµη κύριε, είπε η γιαγιά.- Από µια τόσο όµορφη κοπέλα οποιοσδήποτε θα δεχόταν

µια τέτοια συγνώµη, απάντησε ο παππούς.Στην συνέχεια ο παππούς φρόντισε και έµαθε που δούλευε η γιαγιά και τη περίµενε κάθε απόγευµα έξω απ’ την δουλειά της την ώρα που σχολούσε.

Η πρώτη του βόλτα ήταν στην Κηφισιά. Αργότερα έµειναν στο πατρικό σπίτι του παππού στη Λάρισα. Εκεί µάζεψαν τα

πρώτα τους λεφτά για να παντρευτούν. Ο γάµος τους έγινε την δεύτερη µέρα των Χριστουγέννων το 1965 στην εκκλησία του Αγίου Κωσταντίνου στη Λάρισα , µε δύο παπάδες µάλιστα!!!

Το 1967 ήρθε το πρώτο τους µωρό, ένα κοριτσάκι, η θεία η Μαρία. Ο µπαµπάς µου ήταν το δεύτερο παιδί τους και γεννήθηκε το 1970.

QΈτσι ολοκληρώθηκε η οικογένεια Βουλγαράκη!!!!

Ααα!! Ξέχασα να σας πω πώς τους λένε. Την γιαγιά µου την λένε Δήµητρα και τον παππού µου Δηµήτρη!!

Σύµπτωση!!

http://www.cg.axieszois.gr/index.php/digital-story-telling

Ο παππούς και η γιαγιά µου γεννήθηκαν και µεγάλωσαν σε ένα χωριό της Αλβανίας, το οποίο λέγεται Τοροβιτς.

Ο παππούς ήταν προϊστάµενος στα χωράφια και υπεύθυνος για τις αγροτικές εργασίες. Μια µέρα που ο παππούς µου ερχόταν από τα χωράφια, είδε τη γιαγιά µου στο δρόµο

και ζήτησε από µια γειτόνισσα να πάει στους γονείς της να πει ότι ήθελε να την παντρευτεί.Η οικογένεια της γιαγιάς δέχτηκε τον παππού για άντρα της γιαγιάς.

kΠαντρεύτηκαν το 1963 µε παραδοσιακό γάµο του τόπου τους.

Η νύφη φορούσε ένα πλεκτό φόρεµα άσπρο, που µπροστά είχε φλουριά. Στο κεφάλι φορούσε άσπρο µαντίλι που κι αυτό είχε φλουριά.

Τότε τη νύφη τη συνόδευαν στην εκκλησία όλοι οι καλεσµένοι µε άλογα, όµως το άλογο της νύφης ήταν άσπρο.

Μετά γινόταν το γλέντι στο σπίτι του άντρα.

Άντζελο Γκ.Άγιος Δηµήτριος, Αθήνα

27

• U V •

http://www.cg.axieszois.gr/index.php/digital-story-telling

Όλα άρχισαν ένα ανοιξιάτικο πρωινό, πριν από 42 ακριβώς χρόνια. Η γιαγιά µου Ελένη, ζητήθηκε απ’ τον πατέρα του παππού µου Γιώργο για προξενιό.

- Γεια χαρά κυρ Αντώνη.

- Γεια χαρά κυρ Σταύρο… πώς και από εδώ µε τον όµορφο τον γιό σου;

- Κυρ Αντώνη µου χαρά µεγάλη σου ετοιµάζω για εσένα και για την κόρη σου! Θυµάσαι µια µέρα που είχες πει ότι η κόρη σου περιµένει προξενιό;

- Αν το θυµάµαι λέει; Με βασανίζει κυρ Σταύρο µου, µε βασανίζει! Δεν βρίσκει λέει κανέναν όµορφο στο χωριό και δεν θέλει τον έναν, δεν θέλει τον άλλον, και εγώ περιµένω για εγγόνια, και µάλλον θα περιµένω χρόνια ακόµη… αχ…

- Αχ και βαχ κυρ Αντώνη µου, σου βρήκα το γιατρικό σου! Από όταν ήταν κοριτσόπουλο θυµάµαι η θυγατέρα σου αυτά έλεγε και νοµίζω ότι σήµερα κιόλας θα της λυθεί πλέον η απορία! Της βρήκα το οµορφόπαιδο του χωριού, τον γιό µου!

- Σοβαρά; Ευχαριστώ παλικάρι µου! Πώς κι έτσι µε την κόρη µου;

- ΕΕΕ, τι να κάνω; Απ’ την πρώτη µατιά την ερωτεύτηκα! Ήταν το όνειρό µου από παιδί να πάρω µία τόσο καλή γυναίκα… δεν θέλω εγώ καλλονές! Μία γυναίκα που να µε αγαπάει θέλω!

28

Βασιλική ΓΆγιος Δηµήτριος, Αθήνα

• ỏλένỷ & ỉưώρữος •

- Πιστεύω ότι θα το πει το ναι, γιατί και η κόρη µου, ένα καλό παλικάρι θέλει! Της ταιριάζεις πιστεύω……

Μέσα σε 4 µήνες, ο γάµος είχε ήδη οργανωθεί σε µία υπέροχη εκκλησία, γεµάτη µε άσπρα τριαντάφυλλα, τα αγαπηµένα της γιαγιάς µου! Ο παππούς µου περίµενε, αλλά η γιαγιά µου άφαντη! Μετά, αφού πέρασαν 30 λεπτά, η γιαγιά µου ήρθε φορώντας ένα τέλειο φόρεµα, φτιαγµένο από τα χέρια της και κρατώντας µία τεράστια ανθοδέσµη,-άσπρα τριαντάφυλλα είχε κι αυτή- που δεν µπορούσε να την κρατήσει καλά καλά από τον φόβο της! Βλέπετε, όσο µεγάλη και αν την θεωρούσαν οι γονείς της, αυτή ένιωθε ακόµα µικρή για να παντρευτεί! Όµως, όταν το καλοσκέφτηκε είπε: ‘’Τι έχω να χάσω;’’ Και µπήκε µέσα στην εκκλησία.

Μόλις τελείωσε η τελετή, έγινε ένα µεγάλο γλέντι στην πλατεία του χωριού.. Φάγανε , ήπιανε, χορέψανε… Μετά από λίγο καιρό, ο παππούς µου αγόρασε ένα καινούριο σπίτι. Πρότεινε στην γιαγιά µου να µείνουν εκεί και αυτή είπε ναι. Γνώρισαν όλη την καινούρια γειτονιά και δούλευαν κι οι δύο πολύ σκληρά. Σε λίγους µήνες µόνο , η γιαγιά µου ήταν ήδη έγκυος. Και τότε, µετά από 9 µήνες, ήρθε η µαµά µου! Και η γιαγιά µου, µα και ο παππούς µου ήταν τρισευτυχισµένοι! Την περιποιόντουσαν και της συµπεριφερόντουσαν σαν να ήταν πριγκίπισσα, έτσι όπως λέει ακόµα η γιαγιά µου. Ο παππούς µου όµως, ήταν λίγο δυσαρεστηµένος. Ήθελε να κάνει και ένα άλλο παιδί. Έτσι, η γιαγιά µου µετά από έναν χρόνο έµεινε ξανά έγκυος, ελπίζοντας και οι 2 για αγοράκι. Αλλά, ατυχία, ξανά κορίτσι… η Μερσίνα, η µαµά µου και η θεία µου, η Σταυρούλα, µεγάλωσαν σαν δίδυµες! Η µαµά µου, δεν θυµάται την ζωή της χωρίς την θεία µου και έτσι, τα

έχουν περάσει µαζί όλα! Ο παππούς µου όµως, καθισµένος στην βεράντα του σπιτιού του, έβλεπε τα δύο κορίτσια του να παίζουν κούκλες και να γελάνε, λέγοντας:

•Μερσίνα, να σε ρωτήσω κάτι;• Ναι, πες µου;• Δεν θα ήθελες εσύ να έχεις εδώ έναν µικρούλη, να τον πηγαίνεις βόλτες, να τον παίζεις, να τον διαβάζεις, να τον βλέπεις να παίζει ποδόσφαιρο µε τα παιδάκια απέναντι..;

• Ναι! Πώς σου ήρθε αυτό;• Κι ο παππούς τα ίδια έλεγε.

«Αδικία! Γιατί να µην µπορώ κι εγώ να παίξω µε τα παιδιά µου, και µόνο η Ελένη να µπορεί;». Σύντοµα η γιαγιά µου και ο παππούς µου λοιπόν, έτσι όπως το είχαν σχεδιάσει, απέκτησαν ένα αγοράκι, τον Σταύρο! Ο παππούς µου, κάθε µέρα έπαιζε ποδόσφαιρο µαζί του, τον πήγαινε σε αγώνες, σε µαγαζιά….

Όλα αυτά συνέχισαν κάπως έτσι. Σήµερα, ο παππούς µου είναι 72 και η γιαγιά µου 61! Ακόµα αγαπιούνται όπως την πρώτη φορά που συναντήθηκαν!

Τέλος

29

Η γιαγιά και ο παππούς γεννήθηκαν στο χωριό Κακουρέικα στην Πελοπόννησο.

Από παιδία γνωρίζονταν αφού πήγαιναν στο ίδιο σχολείο , σε διαφορετική τάξη ,αλλά δεν έκαναν παρέα . Όταν τελείωσαν το δηµοτικό, ο παππούς ασχολήθηκε µε τα χωράφια και η γιαγιά µε το ράψιµο. .

Πολύ αργότερα όταν η γιαγιά ήταν 26 και ο παππούς 28 χρονών, κάποιος συγγενής από το σόι του παππού µου, έκανε το προξενιό.

Αφού δέχτηκε ο πατέρας της γιαγιάς, τα παιδιά γνωρίστηκαν, αρραβωνιάστηκαν και µετά παντρεύτηκαν στο χωριό όπου και έζησαν.

RΜετά από 3 χρόνια έκαναν το πρώτο παιδί τους, τη µαµά µου και αργότερα το θείο µου.

A TΣήµερα η γιαγιά µου ζει µαζί µας στην Αθήνα µια και ο παππούς µου έχει πεθάνει.

Κλεοπάτρα ΓΆγιος Δηµήτριος, Αθήνα

30

• Ờλựοπάτρử & Ợửνửữưώτỷς •

31

• Ởửρίử & ờựωνίỰửς •Γεωργία Γ

Άγιος Δηµήτριος, Αθήνα

Ο παππούς µου και η γιαγιά µου είναι ένα ευτυχισµένο ζευγάρι. Παντρεύτηκαν πριν 45 χρόνια και έχουν κάνει τρία παιδιά, δύο αγόρια και ένα κορίτσι.

Γνωρίστηκαν στην Αθήνα ενώ κατάγονται και οι δύο από το νησί της Άνδρου.

Η γιαγιά µου ήταν µια πολύ όµορφη και καλή κοπέλα και ο παππούς ένα όµορφο και εργατικό παλικάρι. Η γιαγιά όταν παντρεύτηκε δεν εργαζόταν, αλλά ασχολούνταν µε την ανατροφή των παιδιών.

Ο παππούς ήταν ναυτικός, πρώτος µηχανικός στα καράβια. Τον περισσότερο καιρό ταξίδευε και ήταν µακριά από την οικογένειά του, αλλά ήταν σίγουρος πως η γιαγιά ήταν πολύ δυναµική και υποµονετική γυναίκα

ώστε να µεγαλώσει σωστά τα 3 παιδιά τους.

HrjΤώρα που έχουν περάσει πια τα χρόνια τα παιδιά µεγάλωσαν, παντρέυτηκαν και...

Ο παππούς και η γιαγιά της Αγάπης είναι και οι 2 από πολύτεκνες οικογένειες.

Η γιαγιά κατάγεται από το Μέρωνα Αµαρίου Ρεθύµνου και ο παππούς από το Φουρφουρά.

Η γιαγιά βοηθούσε τους γονείς της σε αγροτικές δουλειές και πήγαιναν µαζί σε διάφορα χωριά, όπου βρισκόταν η κάθε δουλειά.

Κάποια στιγµή ήρθαν στο Φουρφουρά και οι 2 νέοι γνωρίστηκαν και αγαπήθηκαν.

Οι γονείς της γιαγιάς είχαν αντιρρήσεις, επειδή ο παππούς είχε µεγάλη διαφορά ηλικίας από την κόρη τους.

Παρόλ’ αυτά τίποτα δεν µπορούσε να σταµατήσει αυτήν τη αγάπη! Ο παππούς αποφάσισε, µε σύµφωνη τη γιαγιά, να την κλέψει και να την παντρευτεί.

Τελικά, έτσι έγινε! Παντρεύτηκαν και οι γονείς της γιαγιάς… αναγκαστικά συµφώνησαν!

Απέκτησαν 5 παιδιά , 11 εγγόνια και 2 δισέγγονα (σύντοµα έρχεται και το 3ο ! )

fJ3B478VhK

Αγάπη ΔΦουρφουράς Ρεθύµνου Κρήτης

32

• U V •

Ο παππούς και η γιαγιά του Νεκτάριου ονοµάζονται παπα-Παντελής και Χρυσή. Γεννήθηκαν και µεγάλωσαν στο Φουρφουρά και οι δυο.

Ο Παντελής πήγε στο Ρέθυµνο να παρακολουθήσει τα µαθήµατα του Γυµνασίου, ενώ η Χρυσή έµενε στο Φουρφουρά , όπου βοηθούσε τους γονείς τη στα πρόβατα και τις αγροτικές δουλειές.

Ο Παντελής αποφάσισε να γίνει ιερέας, οπότε σε αυτήν την περίπτωση έπρεπε να βρει νύφη και να παντρευτεί πριν µπει στη διαδικασία να εκπαιδευτεί και να χειροτονηθεί ιερέας.

Μέσω προξενιού γνωρίστηκαν µε τη Χρυσή, µε την οποία αν και ήταν από το ίδιο χωριό, δε γνωρίζονταν σχεδόν καθόλου.

Η Χρυσή συµφώνησε να παντρευτεί τον Παντελή, αν και ήταν ακόµη µόλις 17 χρονών, µαθήτρια στο σχολείο.

Μόλις παντρεύτηκαν στο χωριό, ο Παντελής έγινε πρώτα διάκος και στη συνέχεια χειροτονήθηκε ιερέας. Μαζί απέκτησαν 3 παιδιά και (µέχρι στιγµής) 6 εγγόνια.

Ζουν µαζί για πάνω από 35 χρόνια , αγαπηµένοι και χαρούµενοι.Βοηθούν ο ένας τον άλλο στις δουλειές της εκκλησίας αλλά και τις αγροτικές

και χαίρονται τα παιδιά και τα εγγόνια τους!

hij

Νεκτάριου ΔΦουρφουράς Ρεθύµνου Κρήτης

33

• Ừρυσή & Ợửντựλής •

1. ỉựρμửνίử/Germany

2. ỏλλάỰử/Greece

1 2

34

• ỏυửữữựλίử & Ỉửσίλỷς •Νεφέλη Δ

Άγιος Δηµήτριος, Αθήνα

Ο πάππους και η γιαγιά γνωριστήκαν πριν από 63 χρόνια στις 15 Ιουλίου του 1950 . Η γιαγιά µου δούλευε ως οικιακή βοηθός σε ένα σπίτι της Αθήνας . Το σπίτι αυτό ήταν πολύ µεγάλο και η

γιαγιά µου κουραζόταν παρά πολύ. Έτσι µια φορά το µήνα έπαιρνε άδεια και πήγαινε στη θεια της .

Ο παππούς µου ζούσε και δούλευε στην Αθήνα ως ηλεκτρολόγος στον Η.Λ.Π.Α.Π. Μια µέρα , η γιαγιά µου πήγε στη θεια της. Την ίδια ηµέρα, ο άντρας της θειας, είχε καλέσει έναν παλιό φίλο του µε τον γιο του , αυτός ήταν ο παππού µου .

-Καλησπέρα σας , είπε ο θείος .

- Καλησπέρα , είπε η γιαγιά µου και ρώτησε . «Ποιοι είναι οι κύριοι ;»

-Είναι ένας παλιός µου φίλος και ο γιος του . Το ονοµά του είναι Παναγιώτης και το γιο του τον λένε Μανώλη .

-ΩΩραία , και από δω είναι η ανιψιά µου η Αρετή .

-Καλησπέρα σας , είπε η γιαγιά µου .

Άρχισαν να µιλούν. Μετά από δυο χρόνια παντρεύτηκαν στην Άνδρο . Στο γάµο ήταν πολλοί καλεσµένοι και µόλις τέλειωσε ο γάµος πήγαν σε ένα εστιατόριο κοντά στην εκκλησία για να φάνε και να πιουν . Η δεξίωση τελείωσε στις τέσσερις τα ξηµερώµατα . Μετά από ένα χρόνο γέννησαν τη µητέρα µου.

Γιάννης ΔΆγιος Δηµήτριος, Αθήνα

35

• ểρựτή & Ởửνώλỷς •

Ο παππούς µου κι η γιαγιά µου γνωρίστηκαν από µια κοινή παρέα, στο πάρτι της Ιωάννας, τον Οκτώβρη του ’74.

Ήταν κεραυνοβόλος έρωτας. Στο πρώτο ραντεβού , της πήρε ένα πανάκριβο κολιέ.

Μετά το τέταρτο ραντεβού, το οποίο έγινε στις 23 Ιανουαρίου 1975, τη ζήτησε σε γάµο, λέγοντας:

- Κύριε Βασίλειε! Ζητώ το χέρι της κόρης σας.

Ο προπάππους, µετά από σκέψη, απάντησε:

-Με την ευχή µου!

Παντρεύτηκαν στην Αθήνα, στον Αγ. Δηµήτριο, τον Ιερό Ναό της περιοχής µας. Η εκκλησία, στολισµένη µε ανθοδέσµες, φιλοξένησε έναν πολύ όµορφο γάµο.

Ο δρόµος της επιστροφής ήταν στρωµένος µε (πλαστικά) ροδοπέταλα. Το γλέντι, έγινε µια εβδοµάδα αργότερα, στο χωριό, στην όµορφη Κρήτη. Πολύ πλούσιο γλέντι: ζωντανή µουσική, απαγγελία ποιηµάτων και µαντινάδων και διάφοροι διαγωνισµοί.

Δύο χρόνια µετά, γεννήθηκε η θεία µου, η Βίκυ (Βασιλική), που σήµερα έχει µια κόρη 8 µηνών, τη Rosewein. Μετά από τρία χρόνια, γεννήθηκε η µάνα µου η Νικολέτα, η οποία γέννησε εµένα, την Όλγα και τον Δηµήτρη.

Ακολούθησαν οι θείοι µου, Χρήστος και Κώστας, που είναι ακόµα ανύπαντροι.

Μιχάλης ΕΆγιος Δηµήτριος, Αθήνα

36

• U V •

O παππούς µου, ο Γιάννης, όταν ήταν νέος, δούλευε σε ένα κρεοπωλείο. Μαζί του δούλευε και ο αδελφός της γιαγιάς µου, ο θείος µου, ο Οδυσσέας.

Ένα πρωί η γιαγιά µου, η Δήµητρα, πήγε στον αδελφό της φαγητό στο κρεοπωλείο.Είδε τον παππού µου κι αµέσως τον ερωτεύτηκε, όπως κι αυτός.

Μετά από ένα χρόνο σχέσης, έµειναν στο σπίτι της µαµάς της γιαγιάς µου.

CDΤον επόµενο χρόνο, τα Χριστούγεννα του 1974 παντρεύτηκαν,

σε ηλικία 17 χρονών η γιαγιά µου, η Δήµητρα και 20 χρονών ο παππούς µου,

ο Γιάννης. Παντρεύτηκαν στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου στην Καλλιθέα µε κουµπάρο τον αδελφό της γιαγιάς µου, που έκανε και τη γνωριµία.

Ο παππούς και η γιαγιά µου είναι 38 χρόνια παντρεµένοι κι έχουν δυο παιδιά την µαµά µου, την Πόπη και το θείο µου, το Στέλιο.

Δηµήτρης ΚΆγιος Δηµήτριος, Αθήνα

37

• Ỏήμỷτρử & ỉưάννỷς •

38

• Ủτửυρούλử & Ỏỷμήτρỷς •Δηµήτρης Κ

Άγιος Δηµήτριος, Αθήνα

Ο παππούς µου και η γιαγιά µου έφυγαν από το χωριό τους όταν ήταν νέοι γιατί ήθελαν µια καλύτερη ζωή και έµειναν στον Άγιο Δηµήτριο.

Ο παππούς µου δούλευε στην οικοδοµή και η γιαγιά µου σε ένα εργοστάσιο µε µπαλόνια.

767Παντρεύτηκαν το 1970 στον ιερό ναό Μεταµορφώσεως Σωτήρος

στον Άγιο Δηµήτριο µια Κυριακή απόγευµα.

Στον γάµο ήταν όλοι οι φίλοι και oi συγγενείς. Ο παππούς µου φορούσε ένα σκούρο κουστούµι

και η γιαγιά µου φορούσε ένα άσπρο νυφικό και ένα µεγάλο φιόγκο στο κεφάλι.

Μετά το γάµο έκαναν γλέντι. Έφαγαν, χόρεψαν και γλέντησαν µέχρι το πρωί.

Μετά από ένα χρόνο απόκτησαν την µαµά µου.

mΔεν έκαναν άλλο παιδί αλλά είναι µαζί και ευτυχισµένοι µέχρι σήµερα.

Ο παππούς µου και η γιαγιά µου γεννήθηκαν στο ίδιο χωριό το οποίο λέγεται Παπαδιάνικα και βρίσκεται στην Πελοπόννησο, στο νοµό Λακωνίας.

`Ο παππούς µου γεννήθηκε το 1927 και η γιαγιά µου το 1943, καθώς είχαν 16 χρόνια διαφορά.

Ο παππούς µου εξασκούσε το επάγγελµα του αγρότη, ενώ η γιαγιά µου βοηθούσε στις δουλειές του σπιτιού.

TΉταν ερωτευµένοι από νέοι, αφού τα σπίτια ήταν κοντά και µπορούσαν να συνεννοηθούν εύκολα.

Το 1969 όταν η γιαγιά µου ήταν 26 ετών οι γονείς της, της έκαναν το προξενιό και έτσι παντρεύτηκε τον παππού µου την ίδια χρονιά .

Στο γάµο τους είχαν πολλούς καλεσµένους , κάνοντας ένα παραδοσιακό γλέντι µε πολλά και νόστιµα φαγητά και γλυκά ,αλλά και µε ζωντανή ορχήστρα.

sΖούσαν ήρεµα , ήσυχα και γαλήνια µέχρι που πέθανε ο παππούς µου το 2004 και έτσι η γιαγιά

µου από τότε ζει µόνη της και νοσταλγεί πολλές φορές τον παππού µου!

Δηµήτρης ΚΆγιος Δηµήτριος, Αθήνα

39

• U V •

http://www.cg.axieszois.gr/index.php/digital-story-telling

40

• U V •Γεωργιος K

Άγιος Δηµήτριος, Αθήνα

Η γιαγιά µου γεννήθηκε στις 12 Νοεµβρίου του 1931 στο χωριό Μεγαλόπολη. Ο πατέρας της ήταν µπακάλης και η µητέρα της νοικοκυρά όπως όλες οι µητέρες εκείνης της εποχής. Οι γονείς της δεν ήταν πιεστικοί όπως οι περισσότεροι τότε. Το 1940 σε ηλικία µόλις 9 ετών η γιαγιά µου ζει τον παγκόσµιο πόλεµο για 4 ολόκληρα χρόνια. Η γιαγιά µου και όλη της η οικογένεια ταλαιπωρούνται πολύ µε τον πόλεµο και φοβούνται πως δε θα τα βγάλουν πέρα από την πείνα και τη δίψα. Ο παγκόσµιος πόλεµος τελειώνει µε τον παππού µου να έχει χάσει ολόκληρη την περιουσία του. 5 χρόνια µετά , µε πολλά προβλήµατα η γιαγιά µου καταφέρνει να τελειώσει το οκτατάξιο γυµνάσιο της τότε εποχής. 2 χρόνια αργότερα ανακουφισµένη από το σχολείο πια η γιαγιά µου αποφασίζει να δουλέψει στο µπακάλικο του πατέρα της.

Όταν έγινε 23 ετών πήγε στην πρωτεύουσα για να παρακολουθήσει για έναν χρόνο µαθήµατα Γαλλικής φιλολογίας. Στα 27 της χρόνια µε συνοικέσιο αποφασίζεινα παντρευτεί. Ο γάµος της ήταν ανοιχτός µε γλέντι τρικούβερτο µε πολλούς καλεσµένους από στενούς συγγενείς µέχρι και κατοίκους

διπλανών χωριών . 6 χρόνια αργότερα µε τον συζυγό της γεννά ένα παιδί , τον θείο µου τον Αντώνη.

Λίγους µήνες µετά γίνεται ένας τροµερός σεισµός που καταστρέφει ολόκληρο το σπίτι. Ευτυχώς όµως ο παππούς µου ο Νίκος το ξαναφτιάχνει µε πολλή προσωπική δουλειά. Μετά από 2 χρόνια η γιαγιά µου γεννά για δεύτερη φορά. Στο µαιευτήριο τους ανακοινώνουν πως έκαναν δύο υγιέστατα δίδυµα , ένα αγόρι και ένα κορίτσι. Δηλαδή το θείο µου το Χρήστο και και τη µητέρα µου τη Γωγώ. Τα συναισθήµατα του ζευγαριού είναι αντιφατικά γιατί από τη µια έχουν αποκτήσει άλλα δύο υγιέστατα παιδιά και από την άλλη σκέaφτονται πως θα βγάλουν πέρα τα έξοδα και τις ανάγκες της οικογένειας. Μετά από πολλά προβλήµατα οι παππούδες µου κατάφεραν και ανάθρεψαν 3 παιδιά έτοιµα να βγουν στην κοινωνία. Και φτάνουµε στο 1990 όπου ο θείος µου ο Αντώνης γίνεται δικηγόρος, ο άλλος µου ο θείος ο Χρήστος γίνεται δικαστικός επιµελητής και η µητέρα µου γίνεται νηπιαγωγός και ύστερα παντρεύεται. Το 1996 οι γονείς µου κάνουν τον αδερφό µου το Νίκο και 6 χρόνια αργότερα το 2002 εµένα.

hij

41

• U V •Μαντώ ΚΑθήνα

https://www.youtube.com/watch?v=T9yIGLzmIWI&index=6&list=PLFd0TQcip6qTiJDVAEz1otQA-E1YgrV

Ο παππούς µου και η γιαγιά µου γνωρίστηκαν το1978.

Η γιαγιά µου δούλευε στη βιβλιοθήκη του σχολείου και ο παππούς µου λογιστής.

Στον ελεύθερο χρόνο κάνανε συναυλίες. Ο παππούς έπαιζε κιθάρα και η γιαγιά τραγουδούσε µαζί µε άλλες κοπέλες

που κάνανε και θέατρα κάτι που κάνουν ακόµα και σήµερα και ο κόσµος είναι πάρα πολύ χαρούµενος να τους βλέπει.

Ο παππούς την ερωτεύτηκε και από τότε είναι µαζί, παντρεύτηκαν και έκαναν 4 παιδιά!

Τώρα έχουν και 4 εγγόνια.

Όταν γνωρίστηκαν η γιαγιά µου ήταν µόλις 18 χρονών και ο παππούς 21 χρονών.

Τους αγαπάω πάρα πολύ!

! 42

• ỏλένỷ & Ỏỷμήτρỷς •Νάνσυ Κ

Άγιος Δηµήτριος, Αθήνα

Ο παππούς µου, Ευγένιος και η γιαγιά µου, Τζούλια γνωρίστηκαν πριν από 56 χρόνια. Η προ-προ-γιαγιά µου έκανε παρέα µε την µαµά της γιαγιάς µου (προ-γιαγιά µου) και ήθελε να παντρέψει τον εγγονό της (τον παππού µου) µε την γιαγιά µου.

Ο παππούς µου είχε πάει να δουλέψει σε ένα χωριό της Αλβανίας (τα Σκόντρα). Η γιαγιά µου ασχολιόταν µε τις δουλειές του σπιτιού και τα χωράφια.

Η προ-γιαγιά όταν ο παππούς µου βρισκόταν στα Σκόντρα η προ-γιαγιά µου είχε πάει στην γιαγιά µου για να της ζητήσει να παντρευτεί τον παππού µου. Ο παππούς µου δεν είχε ιδέα για όλα αυτά. Ο παππούς µου δέχτηκε να την παντρευτεί .

Όταν αρραβωνιάστηκαν ήταν 18 χρονών . Αφού έζησαν 4 χρόνια αρραβωνιασµένοι, παντρεύτηκαν σε ηλικία των 22 ετών. Ο παππούς µου και η γιαγιά µου έχουν την ίδια ηλικία.

Στα 26, η γιαγιά µου έκανε το πρώτο της παιδί . Την ονόµασε Φιλοξένια. Μετά από 2 χρόνια έκανε τον πρώτο της γιο, τον θείο µου , Ευτυχή. Μετά από 2 χρόνια ακολούθησε η θεία µου, Ελπίδα. Στα 32 έκανε την άλλη µου θεία , τη Ζωή Στα 34 έκανε τη θεία µου τη Βιολέτα. Στα 36 έκανε το θείο µου, τον Περήφανο. Στα 38 έκανε την θεία µου , την Βαλµπόνα που µένει εδώ , µαζί µας!! Και το τελευταίο της παιδί ήταν η µαµά µου , η Στέλλα. Το κάθε παιδί έχει 2 χρόνια διαφορά. Όλα αυτά τα παιδιά τα έκανε στα Τίρανα.

43

• ủỶούλưử & ỏυữένưος •Ξένια Κ

Άγιος Δηµήτριος, Αθήνα

Ο παππούς και η γιαγιά γνωρίστηκαν πριν από 42 χρόνια.

Ο παππούς δούλευε σε ένα εργοστάσιο και η γιαγιά δούλευε σε ένα γραφείο.

Μια µέρα ο παππούς πήγε να ζητήσει άδεια και µόλις είδε τη γιαγιά µου την ερωτεύτηκε αµέσως.

Επειδή ήταν αυστηροί οι γονείς της γιαγιάς µου, δεν µπορούσαν να βλέπονται συχνά.Έτσι αποφάσισε ο παππούς να τη ζητήσει σε γάµο.

Παντρεύτηκαν και απέκτησαν τρία παιδιά. Το ένα από αυτά είναι ο µπαµπάς µου.

Επειδή οι συνθήκες εκείνης της εποχής ήταν δύσκολες έφυγαν για τη Γερµανία για να ζήσουν καλύτερα. Δούλεψαν 10 χρόνια και µετά επέστρεψαν στην Ελλάδα.

Μέχρι και σήµερα ζούνε στην Ελλάδα.

Νεφέλη ΙΆγιος Δηµήτριος, Αθήνα

44

• ỚựοỰώρử & ởί₫ος •

Ο παππούς του Μανώλη ονοµάζεται Κωστής και η γιαγιά του Κούλα. Γεννήθηκαν στη Λοχριά, ένα χωριό του Αµαρίου Ρεθύµνου.

Ζούσαν µαζί στην ίδια γειτονιά και µεγάλωσαν µαζί από παιδιά, αφού ήταν γείτονες.

Όταν ο παππούς ήταν 20 χρονών και η γιαγιά 18, οι γονείς του παππού αποφάσισαν να ζητήσουν το χέρι της γειτονοπούλας τους για το γιο τους.

Έτσι, πήγαν µια µέρα στο σπίτι της και µίλησαν µε τους γονείς της. Ζήτησαν την Κούλα σε γάµο.

Αυτός ο τρόπος ονοµάζεται γάµος µε προξενιό, γιατί οι γονείς του γαµπρού ζήτησαν από τους γονείς της νύφης το χέρι της.

Το µη συνηθισµένο σε αυτήν την περίπτωση είναι ότι το ζευγάρι γνωριζόταν από πολύ πριν και δεν γνωρίστηκαν µόνο λίγο πριν το γάµο.

Οι παππούδες του Μανώλη παντρεύτηκαν, έκαναν 2 παιδιά, τα πάντρεψαν κι απέκτησαν 4 εγγόνια.

Είναι 43 χρόνια παντρεµένοι και είναι ακόµη µαζί και πολύ ευτυχισµένοι.

Μανώλη ΛΦουρφουράς Ρεθύµνου Κρήτης

45

• Ờούλử & Ờωστής •

46

• ờίτσử & ổλίửς •Νίκος Λ

Άγιος Δηµήτριος, Αθήνα

Οι γονείς της µαµάς µου ,ο παππούς µου ο Ηλίας και η γιαγιά µου η Λίτσα είναι και οι δυο από τον Πειραιά.

hΟ παππούς µου από µικρό παιδί δούλευε στα καράβια και αργότερα έγινε ναυτικός. Η γιαγιά µου βοήθαγε τον πατέρα της στο σχολικό λεωφορείο που είχε τότε.

Σε ένα φιλικό σπίτι της γιαγιάς µου, σε µια γιορτή, γνώρισε τον πάππου µου τέλη του 1976. Άρεσε ο ένας στον άλλον,

Γνωρίστηκαν , υπήρχε σεβασµός και αγάπη και λίγους µήνες µετά το 1977 παντρευτήκαν. Ο γάµος έγινε στην εκκλησία του Αγίου Νικόλαου στο λιµάνι του Πειραιά . Ένας γάµος παραδοσιακός που µε γλέντια έντυναν τη νύφη οι δικοί της και το ίδιο έκαναν

οι συγγενείς του γαµπρού για τον πάππου µου.

eΝυφικό για την νύφη γαµπριάτικο κοστούµι για τον γαµπρό, πολλοί καλεσµενοι,2 κουµπάροι,

µποµπονιέρες και µετά τον γάµο, µεγάλο γλέντι. Μετά από λίγους µήνες γεννήθηκε η µαµά µου η Αγγελική. Τρία χρόνια αργότερα ο αδερφός της ο θείος µου ο Θοδωρής.

Οι γιαγιά µου κι ο παππούς µου γεννήθηκαν στην Ανεµώτια, ένα ορεινό χωριό στο νησί της Μυτιλήνης. Γνωρίζονταν από µικρά παιδιά, αφού ζούσαν στο ίδιο µέρος και πήγαιναν στο ίδιο σχολείο, παρόλο που ο παππούς µου ήταν τρία χρόνια µεγαλύτερός της.

Όταν έγιναν δεκαπέντε χρόνων, επειδή εκείνα τα χρόνια δεν συνέχιζαν τα περισσότερα παιδιά το σχολείο, άρχισαν να δουλεύουν. Ο παππούς µου έγινε ράφτης και η γιαγιά µου κοµµώτρια.

Ο πρώτος, όµως, αναγκάστηκε να φύγει για την Αθήνα, ώστε να µάθει καλύτερα την τέχνη της ραπτικής. Έτσι γύρισε στο χωριό, αφού τελείωσε και µε το στρατιωτικό του, σε ηλικία είκοσι έξι χρόνων. Η αιτία της επιστροφής του ήταν ο αρραβώνας της αδελφής του.

Το βράδυ εκείνο ανάµεσα στα τόσα κορίτσια που παρευρίσκονταν εκεί, ήταν και η γιαγιά µου. Και πώς να µην ήταν άλλωστε, αφού όλως τυχαίως ήταν πρώτη ξαδέλφη του γαµπρού;

Τότε ήταν µόλις είκοσι τριών χρόνων, όµορφη σαν τριαντάφυλλο και συµπαθητική. Κοινωνική και καταδεκτική, όσο βέβαια το επέτρεπαν οι συνήθειες της εποχής, θάµπωσε τον παππού µου απ’ την πρώτη στιγµή!

47

• U V •Νικολίτσα Μ

Άγιος Δηµήτριος, Αθήνα

Αλλά και η ίδια θαµπώθηκε. Νέος, ψηλός και όµορφος ο παππούς µου, της τράβηξε εύκολα το ενδιαφέρον. Ποιος ήταν, ποιον της θύµιζε και τι γύρευε εκεί; Αναρωτιόταν στην αρχή της βραδιάς που δεν είχε αντιληφθεί ότι ήταν ο αδελφός της Στέλλας, όπως λένε την αδελφή του παππού µου.

Το πρωί της επόµενης ηµέρας, λοιπόν, ο παππούς µου µίλησε για τη γιαγιά µου στον πατέρα του. Ήθελε να την παντρευτεί κι εκείνος δεν είχε κανένα πρόβληµα. Το µόνο που έµενε ήταν να συµφωνήσει και η οικογένεια της γιαγιάς µου και πρώτη απ’ όλους φυσικά, η άµεσα ενδιαφερόµενη!

Ο πατέρας του λοιπόν αποφάσισε να εµπιστευτεί έναν ξάδελφο του γι’ αυτό το θέµα, γιατί τίποτα δεν έπρεπε να µαθευτεί στο χωριό, πριν γίνει κάτι επίσηµο. Ύστερα τον έστειλε στο σπίτι της γιαγιάς µου, για να ανακοινώσει στην οικογένεια της επιθυµία του παππού µου.

Η γιαγιά µου φυσικά δέχθηκε, αλλά σύντοµα δηµιουργήθηκε πρόβληµα! Ο φίλος του πατέρα του παππού µου δεν αποδείχθηκε τελικά άξιος εµπιστοσύνης! Μέσα σε λίγη ώρα όλο το χωριό είχε µάθει για τις προθέσεις του παππού µου και οι πατεράδες των κοριτσιών που τον ήθελαν για τον εαυτό τους, καθότι ήταν πιο πλούσιες απ’ τη γιαγιά µου, τον κυνηγούσαν για να τον δείρουν! Θεωρούσαν παράλογο, βλέπετε, να θέλει να παντρευτεί µια κοπέλα µε λιγότερη προίκα από τις δικές τους κόρες! Ένας µάλιστα απ’

αυτούς προσπάθησε και να διαλύσει και τον αρραβώνα της αδελφής του, της Στέλλας µε τον ξάδελφο της γιαγιάς µου…

Ο παππούς µου λοιπόν θεώρησε σκόπιµο να φύγει για την Αθήνα, έως ότου καταλαγιάσουν οι αντιδράσεις, και όλοι δεχθούν την πραγµατικότητα! Συµφώνησαν µε το µέλλοντα πεθερό του να ορίσουν τους επίσηµους αρραβώνες για τα ερχόµενα Χριστούγεννα, όπου η Στέλλα θα είχε παντρευτεί και πολλοί θα είχαν ξεχάσει το συµβάν.

Παντρεύτηκαν µια όµορφη ανοιξιάτικη µέρα, µετά το Πάσχα στην εκκλησία του χωριού. Κι οι δύο ήταν απόλυτα ευτυχισµένοι!! Λίγες µέρες ύστερα έφυγαν µαζί για την Αθήνα όπου ζουν και µέχρι τώρα… συχνά επιστρέφουν στο χωριό και κυρίως το καλοκαίρι, µαζί µε εµένα και την αδελφή µου. Τον πατέρα µου, τη θεία µου και φυσικά το καλύτερο παιδί όλου του κόσµου… Τη µαµά µου!!!

48

Ο παππούς και η γιαγιά του Γιάννη ονοµάζονται Φίλιππος και Γαρυφαλλιά. Γεννήθηκαν και µεγάλωσαν και οι 2 στο Φουρφουρά.

Ήξεραν ο ένας τον άλλο µόνο εµφανισιακά, δεν είχαν µιλήσει ποτέ πριν ιδιαιτέρως.

Ο Φίλιππος και η Γαρυφαλλιά γνωρίστηκαν και παντρεύτηκαν από προξενιό. Η Γαρυφαλλιά ήταν 23 χρονών και ο Φίλιππο 27, όταν τη ζήτησε σε γάµο.

Η Γαρυφαλλιά δεν ήξερε τι να απαντήσει και γι’ αυτό είπε : « Αν θέλουν τα αδέρφια µου, τότε θέλω κι εγώ!»

Είχε βλέπετε 5 αδερφούς και υπολόγιζε τη γνώµη τους.

Λίγο καιρό πριν από το γάµο, τα αδέρφια της Γαρυφαλλιάς µαζί µε την αδερφή τους συναντήθηκαν σ ‘ ένα σπίτι µε το Φίλιππο για να γνωριστεί λίγο το ζευγάρι. Εκεί την ξαναρώτησαν αν θέλει να τον παντρευτεί κι αυτή

απάντησε πως θα κάνει ό,τι πουν τα αδέρφια της. Αν άρεσε σε αυτούς, τότε άρεσε και σε εκείνη!

Ο γάµος έγινε λίγο αργότερα και οδήγησε σε µια όµορφη κοινή ζωή το ζευγάρι.

Απέκτησαν 5 παιδιά και 13 εγγόνια.

Δυστυχώς ο παππούς έφυγε από τη ζωή το 2004…Από τότε η γιαγιά µένει στο χωριό µε την ανάµνησή του, κοντά στον ένα της γιο και στα εγγόνια της .

Γιάννη ΜΦουρφουράς Ρεθύµνου Κρήτης

49

• ỉửρυφửλλưά & ứίλưππος •

Χριστίνας ΜΑθηνα

50

• U V •

Η γιαγιά µου ζούσε σε ένα µικρό χωριό στη Ρωσία και ο παππούς µου στην Εύβοια.

Το 1949 έγινε πόλεµος στην Εύβοια και ο παππούς µου αναγκάστηκε να φύγει στην Ρωσία. Εκεί γνωριστήκανε µε τη γιαγιά µου σε ένα γάµο που παντρεύτηκαν η φίλη της γιαγιάς µου και ο φίλος του παππού.

Εκεί άρχισαν να χορεύουν και έγιναν κολλητοί φίλοι.

Μια µέρα όσο έκαναν βόλτα ο παππούς µου της έκανε πρόταση γάµου. Στην αρχή παντρευτήκανε δηµοτικά και µετά στην εκκλησία

το 1959. Κάνανε δύο παιδιά.

~

My gran lived in a small village in Russia and my grandpa in Evia.

In 1949 the war in Evia forced my grandpa to leave his home town for Russia. There he met my gran at a wedding where the bride was my gran-

nies friend and the groom my grandfathers friend.

At the wedding they danced together and thereafter became close friends.

One day on one of their walks my grandfather proposed. They got married first in the municipality and then the church. They had two children.

51

• ểƯỷνά & ứώτỷς •Αθηνά Μ

Άγιος Δηµήτριος, Αθήνα

52

• ợούλử & Ợửύλος •Άκης Μ

Άγιος Δηµήτριος, Αθήνα

Η γιαγιά µου, η Ρούλα και ο παππούς µου, ο Παύλος, δούλευαν και οι δυο στις ελιές. Ήταν τότε η γιαγιά 19 χρονών και ο παππούς 20.

Ο παππούς µου ερωτεύτηκε τη γιαγιά µου και την µέρα που το είπε στη γιαγιά, η γιαγιά παραδέχτηκε ότι τον αγαπούσε κι αυτή.

Το βράδυ την ιδία µέρα αντάλλαξαν το πρώτα τους γλυκόλογα.

4Μετά από δύο εβδοµάδες αρραβωνιαστήκανε και

µετά από τρεις εβδοµάδες παντρεύτηκαν, το 1976.

Έκαναν δυο παιδιά τη µαµά µου την Κατερίνα και τον θείο µου τον Γιώργο.

6

Η γιαγιά µου γεννήθηκε 1-1-1943.

Μεγάλωσε στο πατρικό της σπίτι στον ΑΪ-Λια. Σταµάτησε µικρή το σχολείο για να δουλέψει στο χωράφι.

Μόλις µεγάλωσε έγινε µοδίστρα.

Ο παππούς µου γεννήθηκε 3-3-1939. Έζησε στον Αϊ- Λια κι αυτός.

Ο παππούς αντίθετα µε την γιαγιά πήγαινε σχολείο.

Εργαζόταν σαν ταξιτζής.

Η γιαγιά κι ο παππούς γνωρίστηκαν στη πλατεία του χωριού, όταν η γιαγιά έφερνε νερό από το πηγάδι και ο παππούς ήταν στο κοντινό καφενείο. Κάνανε πολλές κρυφές συναντήσεις γιατί δεν τους άφηναν να συναντιούνται. Βρίσκονταν µόνο όταν φρόντιζαν τα ζώα στο

χωράφι. Όταν το έµαθαν αυτό οι γονείς τους, πρότειναν να παντρευτούνε αφού ήταν πολύ ερωτευµένοι. Παντρεύτηκαν µέσα σε 6 µήνες, µε παραδοσιακό γάµο στο χωριό. Η γιαγιά ήταν 20 χρονών και ο παππούς 25. Έµειναν στο σπίτι του παππού. Μετά µετακόµισαν στην Αθήνα

και έζησαν ευτυχισµένοι.

53

• ểữλửΐử & ởί₫ος •Ζωή Μ

Άγιος Δηµήτριος, Αθήνα

Η γιαγιά µου είναι 61 χρονών και την λένε Σωτηρία. Ο παππούs µου είναι 75 χρονών και τον λένε Φάνη.

Η γιαγιά µου ασχολούνταν µε τα οικιακά και ο παππούς µου ήταν ξενοδοχοϋπάλληλος.

Μια µέρα όταν η αδερφή του παππού µου έκανε βόλτα στην πόλη µαζί µε γιαγιά ο παππούς την είδε και την αγάπησε µε την πρώτη µατιά.

Την ίδια µέρα ο παππούς µίλησε µε την αδερφή του για την γιαγιά και την άλλη µέρα η αδερφή του παππού µίλησε στη γιαγιά για τον παππού.

Μετά από λίγες µέρες η γιαγιά και ο παππούς παντρεύτηκαν, το 1972.

Mετά από ένα χρόνο έκαναν το πρώτο τους παιδί,την µαµά µου την Λαµπρινή που είναι η µεγαλύτερη,

µετά από δύο χρόνια έκαναν τον θείο µου τον Δηµήτρη και µετά από τέσσερα χρόνια έκαναν την θεία µου την Μαρία.

Έτσι ζουν αγαπηµένα ως σήµερα όπως γνωρίστηκαν πριν 44 χρόνια.

54

• ứάνỷς & Ủωτỷρίử •Μαριάνθη Μ

Άγιος Δηµήτριος, Αθήνα

Ο παππούς και η γιαγιά µου , δεν είχαν δει ποτέ ο ένας τον άλλο . Μέχρι το 1958, που οι πατεράδες τους αποφάσισαν να τους παντρέψουν .

Έτσι , µια µέρα , ο πατέρας του παππού µου και ο παππούς µου, πήγαν στο πατρικό της γιαγιάς µου.

Εκεί , γνωρίστηκαν για πρώτη φορά . Τότε άρχισαν να µιλούν ο ένας στον άλλο για τον εαυτό τους .

Έπειτα από λίγο καιρό , το 1960 , αρραβωνιάστηκαν και ύστερα από ενάµιση χρόνο παντρεύτηκαν . Ο παππούς τότε ήταν είκοσι επτά χρονών , ενώ η γιαγιά µου είκοσι .

Τρεις µέρες πριν από το γάµο , δηλαδή από τη Πέµπτη έως το Σάββατο , γινότανε γλέντι . Τη Κυριακή έγινε ο γάµος.

Στον γάµο ήταν καλεσµένοι µόνο οι πιο κοντινοί άνθρωποι και συγγενείς τους .

Μετά από τρία χρόνια , το 1963 , έκαναν το πρώτο τους παιδί , τη θεία µου . Στη συνέχεια , ακολούθησαν άλλα τέσσερα παιδιά , τρία κορίτσια και ένα αγόρι .

Η µαµά µου , είναι η µικρότερη .

Ρενάτο ΜΆγιος Δηµήτριος, Αθήνα

55

• U V •

Η γιαγιά µου γεννήθηκε το 1955 και ο παππούς το 1949, γνωρίστηκαν το 1973 και παντρεύτηκαν το 1975.

Πριν γνωριστούν ζούσαν στα βουνά της βόρειας Αλβανίας.

Η γιαγιά µου στα 21 άρχισε να δουλεύει ως δασκάλα νηπιαγωγείου και ο παππούς στα 22 δούλευε οδηγός λεωφορείου.

Όταν η γιαγιά µου ξεκίνησε δουλειά ο παππούς µου την µετέφερε από το σπίτι της στη δουλειά κι έτσι έβλεπαν κάθε µέρα ο ένας τον άλλον κι ερωτεύτηκαν.

Κι έτσι αποφάσισαν να παντρευτούν και να ζήσουν µαζί ευτυχισµένοι.

ểλỮửνίửς/Albania

1

56

• ờίλử & ểλέξửνỰρος •Αµυ Ντόκα

Άγιος Δηµήτριος, Αθήνα

• Ởửρίử & ểντώνỷς •

57

Ο παππούς µου ο Αντώνης γεννήθηκε το 1943 σε ένα χωριό της Λακωνίας που λέγεται Λυρά.

Η γιαγιά µου Μαρία γεννήθηκε στην Εύβοια και το χωριό της λεγόταν Οχθωνιά.

Το 1969 ήταν ο παππούς µου κάτοικος στον δήµο Ζωγράφου και η γιαγιά µου έµενε στον Άγιο Νικόλα Αχαρνών. Κάθε πρωί η γιαγιά µου εργαζόταν µοδίστρα.

Το πρωί συναντιόντουσαν κοιτάζοντας ο ένας τον άλλον και αυτό γινόταν για κάποιους µήνες. Κάθε Κυριακή συναντιόντουσαν. Μια Κυριακή απόγευµα η γιαγιά µου µε µια φίλη της πήγαιναν στις στύλες του Ολυµπίου Διός. Αλλά πριν φτάσουν στον προορισµό τους συναντήθηκαν εντελώς τυχαία. Ο παππούς µου της ζήτησε να πιούνε µια πορτοκαλάδα. Έτσι είχαν µια ιδιαίτερη σχέση. Οι πρωινές συναντήσεις ήταν ποιο ζεστές παρόλο που βιάζονταν για τη δουλειά τους.

.Μετά από ενάµιση χρόνο υπήρξε µεγάλος έρωτας και συµφωνήσανε να το πούνε στους γονείς τους ώστε να προχωρήσουν σε αρραβώνα και γάµο.

Αρραβωνιάστηκαν και παντρευτήκανε στις 6 Δεκεµβρίου του 1991.

Ενώ χορεύανε στο γάµο τους λέγανε και τα σχέδια για το µέλλον . - Πόσα παιδιά λες να κάνουµε; -3 - Τι σπίτι να αγοράσουµε; -Ότι θες.- Πώς να ονοµάσουµε τα παιδιά µας; - Ελένη, Κώστα και Δήµητρα

Αντώνης Πα Άγιος Δηµήτριος, Αθήνα

http://www.cg.axieszois.gr/index.php/digital-story-telling

Ο παππούς και η γιαγιά µου κατάγονται και οι δυο από την Ερεσσό της Μυτιλήνης. Ο παππούς µου είχε γεννηθεί το 1930 και έµεινε ορφανός στα 10 του . Ο παππούς µου είχε και µια αδελφή , και έτσι σε πολύ µικρή ηλικίας αναγκαστηκε να γίνει µπαµπάς και αδελφός για την αδελφή του. Είχε την ευθύνη της οικογένειας του .

Η γιαγιά µου γεννήθηκε το 1936 και είχε αλλά 5 αδέλφια. Ήταν δηλαδή 3 αγόρια και 3 κορίτσια.

Ο παππούς µου ήταν παραγιός, µικρός δηλαδή που έκανε θελήµατα σε ανθρώπους. Μετά έγινε οικοδόµος . Όλοι στο χωρίο τον εκτιµούσαν και τον αγαπούσαν για τον χαρακτήρα του το ίδιο και τη γιαγιά µου . Όταν παντρεύτηκε η αδελφή του παππού µου , γιατί πρώτα τα κορίτσια παντρευόντουσαν σε µια οικογένεια , ο παππούς µου ζήτησε σε γάµο την γιαγιά µου .

Δεν την ζήτησε ο ίδιος , έβαλε έναν θείο του να την ζητήσει από τον µπαµπά της . Μέχρι τότε δεν είχαν µιλήσει καθόλου .

Όταν δέχτηκε ο µπαµπάς της γιαγιάς να την παντρέψει µε τον παππού µου, πήγαν στο σπίτι της νύφης δηλαδή της γιαγιάς µου για να γνωριστούν . Όταν έβγαιναν βόλτα σαν αρραβωνιασµένοι, ο παππούς µου µε την γιαγιά µου , πήγαινε πάντα µαζί τους και ένας αδελφός της γιαγιάς µου για να τους προσέχει για να µην δώσουν δικαίωµα στο χωρίο, όπως έλεγαν . Έµειναν αρραβωνιασµένοι 3 µήνες και µετά παντρεύτηκαν . Ο αρραβώνας τους έγινε το 1962

Ο παππούς και η γιαγιά για τους οποίους σας µίλησα είναι οι γονείς της µαµάς µου , και είµαι υπερήφανος που έχω ή µάλλον είχα τέτοιον πάππου και τετοια γιαγιά και λέω είχα γιατί ο παππούς µου πέθανε πριν καν τον γνωρίσω.

Αντώνης ΠΆγιος Δηµήτριος, Αθήνα

58

• U V •

hi

H γιαγιά µου γεννήθηκε στην Πάτρα το 1939 και ο παππούς µου γεννήθηκε στην Κάρυστο το 1927.Δ∆ουλεύανε µαζί σε ένα παλιό εργοστάσιο παπουτσιών και γνωριστήκανε για πρώτη φορά το 1960.Δ∆ηλαδή όταν η γιαγιά µου πήγε να δουλέψει για πρώτη φορά στο εργοστάσιο.

Μια µέρα ο παππούς είπε στη γιαγιά:

-Πανωραία µου θα ήθελα πάρα πολύ να παντρευτούµε.

-Δ∆έχοµαι µε µεγάλη χαρά είπε η γιαγιά να κανονίσουµε κάποια στιγµή.

-Άκου σε 2 χρόνια παντρεύεται η αδερφή µου και εµείς λοιπόν θα παντρευτούµε το 1964.

-Περιµένανε λοιπόν 2 χρόνια για να παντρέψει ο παππούς την αδερφή του και µετά λοιπόν παντρεύτηκαν µε µεγάλη αγάπη σε µια εκκλησία στο µοναστηράκι της Αθήνας.

My gran was born in Patra in 1939, my grandfather in Karisto in 1927. They worked together in an old shoe factory and met for the fist time in 1960. In other words, they met when my gran started working at the fac-tory. One day grandpa said to my grandma:

- Panoraia I would very much like for us to get married.

- I accept with great joy, let us set a date some time.

- Listen in 2 years time my sister is getting married, so we will get married in 1964.

- Therefore they waited 2 years for his sister to get married and then with much love they got married in a church in Monastiraki, Athens.

59

• Ợửνωρửίử & Ỉửữữέλỷς •Βαγγέλης Π

Άγιος Δηµήτριος, Αθήνα

Η γιαγιά µε τον παππού µου παντρεύτηκαν το 1963.Μεταξύ τους θα µπορούσαµε να πούµε ό,τι υπήρχε µεγάλος έρωτας.Ο παππούς µου γεννήθηκε στη Καλλιθέα το 1939 και η γιαγιά µου γεννήθηκε στο Κατσιπόδι (Δάφνη) το 1945.

Η γιαγιά γνώρισε τον παππού µου καθώς πήγαινε στη σχολή ραπτικής,ο παππούς πήγαινε απέναντι από τη σχολή της για καφέ.Με το που τον είδε η γιαγιά µου τον κοίταζε επίµονα το ίδιο και αυτός,η γιαγιά έκανε τη πρώτη κίνηση.

- Γεια,είµαι η Διονυσία.Εσύ;

- Γεια και σ'εσένα,είµαι ο Παναγιώτης.Θέλεις να κάτσουµε για να γνωριστούµε;

- Ναι,ευχαρίστως!

Αφού γνωρίστηκαν έγιναν δύο πολύ καλοί φίλοι.Η φιλία τους κράτησε 4 χρόνια.Τότε ο παππούς αποφάσισε να ζητήσει το χέρι της γιαγιάς από τους γονείς της,αλλά δεν πρόλαβε γιατί τον κάλεσαν για φαντάρο.Όµως κάθε µέρα επικοινωνούσαν µε αλληλογραφία.

Όταν γύρισε ο παππούς µου το 1963 την ηµέρα του Αγίου Αντωνίου,πήγε να ζητήσει τη γιαγιά από τους γονείς της. Ο πατέρας της γιαγιάς µου όµως δεν τον ήθελε για γαµπρό του.

Ο παππούς µου όµως είχε µεγάλη υποµονή και ξαναπήγε να τη ζητήσει ελπίζοντας ό,τι αυτή τη φορά δεν θα έφευγε µε άδεια χέρια.Ε,τότε οι γονείς της τι να έκαναν;Είπαν το ναι.Σε λίγους µήνες που η γιαγιά έκλεισε τα 19 και ο παππούς τα 24 παντρεύτηκαν.Ο γάµος ήταν παραδοσιακός και έγινε στις 28 Ιουλίου.

Μέχρι τώρα είναι αγαπηµένοι µεταξύ τους και έχουν κάνει 3 πανέµορφα αγόρια.Αλλά ο πιο όµορφος από όλους είναι ο τρίτος που είναι και πατέρας µου.

60

• Ỏưονυσίử & Ợửνửữưώτỷς •Δανάη Π

Άγιος Δηµήτριος, Αθήνα

http://www.cg.axieszois.gr/index.php/digital-story-telling

Ο παππούς µου και η γιαγιά µου παντρεύτηκαν στο τέλος της δεκαετίας του ’80 και συγκεκριµένα το 1978. Και οι δύο γεννήθηκαν στο Δ∆έλβινο. Πριν γνωριστούν η γιαγιά ήταν ζωγράφος χαλιών σε εργοστάσιο και έµενε στους Αγίους Σαράντα ενώ ο παππούς ήταν στρατηγός και έµενε µόνος στους Αγίους Σαράντα. Μια µέρα η γιαγιά µου µε την ξαδέρφη της βγήκανε για να ψωνίσουν τρόφιµα και εκεί συνάντησαν τον παππού, επειδή η ξαδέρφη της γιαγιάς µου , τον ήξερε τον σύστησε στην γιαγιά. Μια άλλη µέρα συναντήθηκαν τυχαία και ο παππούς είπε: - Θέλετε να σας κεράσω ένα γλυκάκι; - Βεβαίως, απάντησε η γιαγιά.

Το ζευγάρι κάθισε πλάι στην ακρογιαλιά και έφαγαν ένα κανταϊφι .Ο παππούς θαύµασε τη γιαγιά και της πρότεινε να ξαναβρεθούνε .Ξανά βρεθήκανε πάλι τυχαία και έτσι δηµιουργήθηκε µια συµπάθεια . Όταν δούλευε η γιαγιά στο εργοστάσιο πέρναγε ο παππούς κάτω από το παράθυρο της γιαγιάς και της πετούσε µία πετρούλα . Η γιαγιά έβγαινε έξω και του χάρισε ένα χαµόγελο .Μια άλλη φορά ήρθε ο µπαµπάς της γιαγιάς για να την επισκεφτεί στο εργοστάσιο , την στιγµή εκείνη περνούσε ο παππούς.

Κι η γιαγιά είπε : - Βαγγέλη από ‘δω είναι ο πατέρας µου.

Με αυτή την συνάντηση ο παππούς δηµιούργησε µια καλύτερη εικόνα για τη γιαγιά .Έτσι δηµιουργήθηκε µα σχέση, επειδή εκείνα τα χρόνια για κάθε σχέση έπαιρναν την γνώµη της οικογένειας.

Ο αρραβώνας έγινε στο ελευθεροχώρι στις 27 Απριλίου του 1978.Ο γάµος έγινε στους Αγίους Σαράντα στις 1 Ιουλίου του1978 ο παππούς και η γιαγιά παντρεύτηκαν µε πολιτικό γάµο . Είναι ακόµη µαζί και στηρίζουν ο ένας τον άλλο στις καλές και τις κακές στιγµές!

61

• Ỉưολέτử & Ỉửữữέλỷς •

Χρύσα ΠΆγιος Δηµήτριος, Αθήνα

Η γιαγιά και ο παππούς µου γνωρίστηκαν το 1969.Ο παππούς µου ήτανε οδηγός. Φορτηγών διεθνών µεταφορών ενώ η γιαγιά έκανε

baby-sitter.

Γνωριστήκανε τυχαία.

Η γιαγιά είχε πάει στον αδερφό της για τα γενέθλια του, την οποία και οι δυο είχαν την ίδια σκέψη.

Ο παππούς µου είχε φιλικές σχέσεις µε τον αδερφό της γιαγιάς µου.

Οι γονείς της γιαγιάς µου δεν ήθελαν να την παντρέψουν µε τον παππού µου, διότι ήταν οδηγός φορτηγών.

Συνεχίσανε να βγαίνουν κρυφά.

Το 1970 φανερώθηκαν και το µάθανε όλοι.

Το 1971 παντρευτηκαν και το 1972 γεννήθηκε ο µπαµπάς µου.

62

• U V •Δηµήτρης Π

Άγιος Δηµήτριος, Αθήνα

63

• Ừửρửλửμπίτσử & Ừửράλửμπος •Ιωάννα ΠΑθήνα

https://www.youtube.com/watch?v=Mm4Ij6ZasDA&index=7&list=PLFd0TQcip6qTiJDVAEz1otQA-E1YgrVQ7

Ο παππούς µου και η γιαγιά γεννήθηκαν στην Αλβανία.

Γνωρίστηκαν το 1966. Ζούσανε στην Αλβανία.

Ο παππούς δούλευε από πολύ µικρός µε τον πατέρα του στα χωράφια .Ο παππούς έχει 10 αδέρφια, είναι ο πιο µεγάλος και γι΄ αυτό χρειάζονταν πολύ τη δουλειά.

AvΚαι η γιαγιά µεγάλωσε µε πολύ δυσκολία γιατί από µικρή είχαν πεθάνει οι γονής και µεγάλωσε µε τα αδέρφια της .

Ο παππούς και η γιαγιά γνωριστήκαν µε προξενιό.Μετα από ένα µήνα βγήκαν µαζί και ο παππούς λέει στην γιαγιά

- θες να παντρευτούµε και η γιαγιά είπε

- ναι και έτσι αποφάσισαν να παντρευτούν το 1967.

Γέννησαν 5 παιδιά.

64

• Ủửλούσự & ởί₫ος •Κλάιντι Π

Άγιος Δηµήτριος, Αθήνα

Οι θείοι της Νεκταρίας ονοµάζονται Μαρία και Γιώργος.

Η Μαρία γεννήθηκε στο Φουρφουρά, όπου και µεγάλωσε ως ένα από τα παιδιά µίας πολύτεκνης οικογένειας.

Ό Γιώργος γεννήθηκε και µεγάλωσε στο Ηράκλειο Κρήτης

Ο µπαµπάς της Μαρίας ήταν αγρότης και πήγαινε συχνά στο Τυµπάκι, µια κωµόπολη του Ηρακλείου, όπου έκανε διάφορες αγροτικές δουλειές.

Εκεί συνεργάστηκε και γνωρίστηκε µε το Γιώργο, τον µελλοντικό γαµπρό του. Μόλις τον γνώρισε αποφάσισε να τον παντρέψει µε την κόρη του, καθώς του φάνηκε πολύ καλό παιδί.

PΈγινε λοιπόν το προξενιό χωρίς να γνωρίζονται οι δύο νέοι.

Λίγο καιρό µετά πήγε ο Γιώργος στο σπίτι της Μαρίας για να τη ζητήσει επίσηµα σε γάµο. Λίγο αργότερα έγινε ο γάµος τους στο Φουρφουρά.

Συνηθίζεται ο γάµος να γίνεται στον τόπο της νύφης.

Φέτος, το Μ. Σάββατο ο Γιώργος και η Μαρία έκλεισαν 40 χρόνια ευτυχισµένου γάµου, από τον οποίο απέκτησαν 2 παιδιά κι ένα εγγονάκι, που έχει το όνοµα του παππού του.

Μαζί έφτιαξαν µια µικρή επιχείρηση µε 2 ξενοδοχεία.

Νεκταρία ΠΦουρφουράς Ρεθύµνου Κρήτης

65

• Ởửρίử & ỉưώρữος •

Η γιαγιά µου το 1968, δούλευε ως µοδίστρα.

Μια µέρα ο παππούς µου έτυχε να περνάει έξω από το µαγαζί της. Μπήκε µέσα να ψωνίσει και γνωρίστηκε µε την γιαγιά µου.

Κάνανε κρυφές συναντήσεις. Μετά από πολλά ραντεβούείδαν ότι ταιριάζουν και αποφασίσανε να ενώσουν τις ζωές τους.

Ο γάµος έγινε 19 Γενάρη του1969 και κάνανε το 1970ένα όµορφο αγοράκι, τον µπαµπά µου.

Το όνοµα της γιαγιάς µου είναι Χρυσή και του παππού µου είναι Αργύρης!!!!!!!

66

• Ừρυσή & ểρữύρỷς •Χρύσα Π

Άγιος Δηµήτριος, Αθήνα

Η γιαγιά µου και ο παππούς µου, πήγαιναν στο ίδιο σχολείο, ήταν µαζί από µικρά παιδιά.

Κάθε απόγευµα πηγαίνανε στην πλατεία του χωριού και παίζανε µε τους φίλους τους.

Μεγαλώνοντας αγαπήθηκαν, ο παππούς µου ζήτησε το χέρι της. Ο µπαµπάς της γιαγιάς µου τον ήξερε από παλιά και για αυτό δέχθηκε.

UVΠαντρεύτηκαν το 1964 στην Αθήνα µε θρησκευτικό γάµο στο Ναό του Αγίου Αρτεµίου που είναι στο Παγκράτι.

Ζούσαν µαζί ευτυχισµένοι µετά από δύο χρόνια κάνανε την πρώτη τους κόρη, τη µαµά µου, το 1968

και έπειτα από έξι χρόνια το 1972 έκαναν τη δεύτερη κόρη τους.

WH

67

• Ừửρửλửμπίτσử & Ừửράλửμπος •Xαρά Π

Άγιος Δηµήτριος, Αθήνα

Η γιαγιά µου και ο παππούς µου παντρεύτηκαν στις 31 Δεκεµβρίου του 1974 και ήταν ένα ευτυχισµένο και ερωτευµένο ζευγάρι.

Η γνωριµία τους έγινε στην δεκαετία του ΄80.Συγκεκριµένα γνωρίστηκαν στις 11 Μαΐου του 1972 , σε ένα πάρτι κάποιων κοινών φίλων τους .

Τότε η γιαγιά µου ήταν 24 ετών, το επάγγελµά της ήταν µοδίστρα και συγκατοικούσε µε την µεγαλύτερη αδερφή της, ενώ ο παππούς µου ήταν 26 ετών, το επάγγελµά του ήταν αστυνοµικός και έµενε στη Σχολή της Αστυνοµίας. Περνούσαν πολλές ώρες µαζί συζητώντας, πηγαίνοντας

µακρινούς περιπάτους, έβγαιναν για φαγητό ή καφέ και διασκέδαζαν σε πάρτι. Η επικοινωνία τους γινόταν µέσω τηλεφώνου.

Τελικά αποφάσισαν να παντρευτούν και έµειναν σε ένα διαµέρισµα στον Άγιο Δηµήτριο . Όπως βλέπετε στη φωτογραφία του γάµου τους, ήταν ένα όµορφο ζευγάρι. Το νυφικό της γιαγιάς µου ήταν σεµνό και λευκό µε δαντέλα και γούνα στο τελείωµά του. Στα µαλλιά της φορούσε λευκές

υφασµάτινες µαργαρίτες, ενώ το κοστούµι του παππού µου ήταν κλασσικό, σε χρώµα µπλε σκούρο.

68

• Ủπύρος & ƯựοỰώρử •Γιώργος Ρ

Άγιος Δηµήτριος, Αθήνα

Ο παππούς και η γιαγιά της Γεωργίας ονοµάζονται Ελένη και Αντώνης.

Ζουν µαζί στο χωριό Λαµπιώτες εδώ και περίπου 40 χρόνια.

Ο παππούς είναι κτηνοτρόφος (έχει πρόβατα) και η γιαγιά δουλεύει στα χωράφια.

Όταν ο Αντώνης ήταν νέος 23 χρόνων, αποφάσισε να παντρευτεί. Ήθελε να πάρει µια κοπέλα κοντοχωριανή του.

Τότε, κάποιος ιερέας από ένα χωριό απέναντι από το δικό του, τα Πλατάνια, έµαθε τι έψαχνε ο Αντώνης και του µίλησε για µια κοπέλα 20 χρονών από το χωριό.

Η Ελένη έµαθε πως τη ζητούσαν για γάµο και, αφότου πρώτα ρώτησαν οι γονείς της για το αν είναι καλό παιδί ο µελλοντικός τους γαµπρός, συµφώνησαν στο προξενιό.

Έτσι, βλέπουµε πως και σε αυτήν την ιστορία το ζευγάρι δε γνωριζόταν πριν τον αρραβώνα.

Η Ελένη και ο Αντώνης αρραβωνιάστηκαν, παντρεύτηκαν λίγο αργότερα και απέκτησαν 5 παιδιά και 15 εγγόνια!

Ζουν χαρούµενοι στο χωριό µαζί µε κάποια από τα παιδιά και τα εγγόνια τους και συνεχίζουν να ασχολούνται µε τις αγροτικές δουλειές.

Γεωργία ΣΦουρφουράς Ρεθύµνου Κρήτης

69

• ỏλένỷ & ểντώνỷς •

70

• ờựμονưά Ởưχửήλ •Δηµήτρης Σ

Άγιος Δηµήτριος, Αθήνα

Η γιαγιά µου κατάγεται από τη Φρίξα ενώ ο παππούς µου από τις Αµυγδαλιές που βρίσκονται στην επαρχία Ολυµπίας στο Νοµό Ηλείας .

Η δουλειά του παππού µου ήταν υδραυλικός, ενώ της γιαγιάς µου ήταν µοδίστρα.

Γνωριστήκανε όταν µια µέρα η αδελφή του παππού µου που είχα παντρευτεί τον ξάδερφο της γιαγιάς µου και αυτός µαζί µε την οικογένειά του, έκαναν το προξενιό.

Επίσης γνωρίστηκαν για πρώτη φορά την Κυριακή 29 Φεβρουαρίου του 1971 και την Δευτέρα πρώτη Μαρτίου αρραβωνιάστηκαν.

Μετά από 4 µήνες παντρεύτηκαν στις 4 Ιουλίου του 1971.

Σήµερα ζουν στην Αθήνα και έχουν δύο παιδιά την µαµά µου και τον θείο µου.

Είναι µία πολύ ευτυχισµένη οικογένεια.

~

My gran comes from Fiksa, my grandpa from Amygdales which is in the region of Olympia, Hlias.

My grandpa was a plumber my gran a dress-maker.

They met when my grandpa’s sister married the cousin of my gran and together the marriage was arranged.

They met for the first time on Sunday Febuary 29, 1971, and got engaged on the 1st of May which was a Monday.

They got married 4 months later, July 4th 1971.

They live in Athens and have two children my mother and my uncle.

They are a very happy family.

71

Ειρήνη ΣΆγιος Δηµήτριος, Αθήνα

• U V •

Η γιαγιά της Μαρίας ονοµάζεται Μαρία και ο παππούς της Μανώλης. Η γιαγιά είχε καταγωγή από το χωριό Άνω Μέρος Αµαρίου Ρεθύµνου και ο παππούς από το Φουρφουρά.

Γεννήθηκαν και οι 2 στην Αφρική, όπου οι γονείς τους είχαν δουλειά. Ο παππούς στα παιδικά του χρόνια επέστρεψε στο Φουρφουρά, όπου κι έζησε µέχρι τα 25 του.

Στα 25 του χρόνια ο Μανώλης υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία και στη συνέχεια επέστρεψε την Αφρική.

Εκεί γνωρίστηκε µε τη Μαρία, η οποία ήταν κι αυτή Κρητικιά και µάλιστα είχαν κοινούς φίλους.

Όταν ο Μανώλης ήταν 35 χρονών και η Μαρία 25 αποφάσισαν να παντρευτούν εκεί στην Αφρική.

Έζησαν ευτυχισµένοι στην Αφρική και όταν µεγάλωσαν κι άλλο, ήρθαν πίσω στο Φουρφουρά.

Απέκτησαν 2 παιδιά και µια εγγονή!

KHKHKHK

Μαρία ΣΦουρφουράς Ρεθύµνου Κρήτης

72

• Ởửρίử & Ởửνώλỷ •

Ο παππούς µου ο Μιχάλης και η γιαγιά µου η Νίτσα –Λεµονιά γεννήθηκαν το 1947 , στην Κωνσταντινούπολη. Μεγάλωσαν στην ίδια περιοχή αλλά δεν γνώριζαν ο ένας τον άλλο.

Ο αδελφός της γιαγιάς µου είχε καλό του φίλο τον παππού µου και έτσι γνωρίστηκαν µε την γιαγιά µου, το 1964.

Έκαναν παρέα σχεδόν ένα χρόνο και το 1965 αρραβωνιάστηκαν µε την άδεια τον γονιών τους .Το 1966 η γιαγιά µου αναγκάστηκε να φύγει από την Κωνσταντινούπολη γιατί έδιωχναν όλους τους Έλληνες και ήρθε στην Ελλάδα.

Λίγους µήνες αργότερα έφυγε και ο παππούς µου και παντρεύτηκαν µε την γιαγιά µου το 1967 στην Ελλάδα!!!!

Το 1970 έκαναν το πρώτο τους παιδί το πιο όµορφο από όλα την µητέρα µου (την Ελιάννα ) και το 1977 έκαναν το δεύτερο παιδί τους το θείο µου (τον Ανέστη)!!!

73

• ởίτσử & Ởưχάλỷς •Μιχαέλλα Σ

Άγιος Δηµήτριος, Αθήνα

Η γιαγιά µου όταν γνώρισε τον παππού µου ήταν 29 χρονών, ενώ ο παππούς µου ήταν 32 χρονών.

Η γιαγιά µου και ο παππούς µου γνωριστήκαν µέσω προξενιού, του ξαδέρφου του παππού µου.

Έτσι λοιπόν πήγαινε συνέχεια στο σπίτι της, µιας και έµεναν δίπλα δίπλα.

Μετά από εβδοµάδες είδαν ότι ο ένας αγαπάει τον άλλο και για αυτό το λόγο ο παππούς πήγε και ζήτησε το χέρι της γιαγιάς µου.

Παντρεύτηκαν το 1963 στην εκκλησία της Αγίας Παρασκευής.

Αφού λοιπόν παντρεύτηκαν ο παππούς µου αποφάσισε να φτιάξει το σπίτι που µένουµε σήµερα.

~*~

My gran was 29 years old when she met my grandfather who was 32.

Their meeting was arranged by the cousin of my grandfather.

As they lived next door to each other they would visit each other consistently.

After some months they realised that they loved each other, so my grandfather asked my gran for her hand in marriage.

They got married in 1963 in the church at Agia Paraskevi.

After they married my grandfather decided to build the house that we live in today.

74

• Ờωνστửντίνử & ởί₫ος •Νικόλ Σ

Άγιος Δηµήτριος, Αθήνα

Ο παππούς µου και η γιαγιά µου γνωρίστηκαν στις 17 Νοέµβρη 1951 στο Βέλγιο, στις Βρυξέλες από έναν κοινό τους φίλο τον Jan σε µια καφετέρια.

Ο παππούς µου και η γιαγιά µου παρακολουθούσαν ο ένας τον άλλον για να δουν που δουλεύει ο καθένας. Η γιαγιά µου δούλευε σε κολλέγιο ως δασκάλα και ο παππούς στα

ανθρακωρυχεία της Νυρεµβέργης.

Ο παππούς κάθε βράδυ της έστελνε ραβασάκια.Το 1959 ο παππούς έρχεται στην Ελλάδα και φυλακίζεται.

Μετά από 1 χρόνο η γιαγιά µου κάνει το θείο µου την µάνα µου και την θεία µου και τότε ο παππούς µου αποφυλακίζεται.

AMy grandfather and grandmother met at a cafe in Belgium, Brussels on November 17th 1951

through a common friend of theirs named Jan.

My grandparents tracked each others movements to see where each one worked. My gran worked at a college as a teacher, by grandfather as a coal miner in Nuremberg.

My grandfather would send my gran love letters every night.

In 1959 when my grandfather came to Greece he was imprisoned.

A year later my gran gave birth to my uncle my father and my aunt and after that my grandfa-ther was released from prison.

75

• Ờửτựρίνử & ởί₫ος •Χρήστος Σ

Άγιος Δηµήτριος, Αθήνα

Ο παππούς µου γεννήθηκε στην Μεγαλούπολη και η γιαγιά µου στον Νέο Πύργο. Η γιαγιά µε τον παππού µου γνωρίστηκαν το 1968. Η γιαγιά µου και ο παππούς πριν Γνωριστούν ζούσαν στην Αθήνα, ο καθένας στο σπίτι µε την οικογένειά του. Η γιαγιά µου πήγε σε µια ξαδέλφη του παππού και έκανε στην γιαγιά µου προξενιό και µετά από 3 µήνες αρραβωνιάστηκαν. Παντρεύτηκαν στον Άγιο Δ∆ηµήτριο το 1968 µε θρησκευτικό γάµο και είχαν καλέσει τους φίλους τους, τους συγγενείς τους και άλλους.

Ο παππούς και η γιαγιά µου παντρεύτηκαν το 1965.Ο γάµος έγινε µε συνοικέσιο.Δ∆εν ήταν τρελά ερωτευµένη µεταξύ τους και πολύ νέοι πια.Τα νιάτα τους είχαν περάσει µέσα στις δυσκολίες του πολέµου.

Ο παππούς ήταν µηχανουργός και είχε νοικιάσει µαζί µε τα αδέρφια του δύο δωµάτια στο ίδιο οίκηµα µε τη γιαγιά. Δ∆ούλευε πολύ γιατί έπρεπε να φτιάξει προίκα για να παντρευτούν οι αδερφές του. Έτσι λοιπόν, ο παππούς και η γιαγιά γνωρίζονταν χρόνια πριν παντρευτούν και ήξεραν ο ένας το χαρακτήρα του άλλου.

Αφού ο παππούς κατάφερε να παντρέψει όλες του τις αδερφές (είχε πέντε) έστειλε την µικρότερη να µιλήσει στην οικογένεια της γιαγιάς:

- Αν σας έλεγα ότι ο Μήτσος θέλει για γυναίκα του την Κοστία,τι θα λέγατε; είπε η αδερφή του.

- Τώρα, το θυµήθηκε; απάντησε η γιαγιά.

- Αφού ξέρεις ότι είχε άλλες υποχρεώσεις. Τώρα όµως τελείωσαν σωστά. Και ξέρεις καλά τι άνθρωπος είναι! είπε η αδερφή του.

Η γιαγιά µίλησε µε την οικογένειά της και αποφάσισε να πει το ναι. Ο παππούς δεν ζητούσε προίκα,όµως ο πατέρας της,της έδωσε ένα µικρό διαµέρισµα που είχε στο µεταξύ. Ο γάµος έγινε στην Αθήνα µε αρκετούς καλεσµένους.

Το ζευγάρι έζησε. 76

• Ờοστίử & Ởήτσος •Αλέξης Τ

Άγιος Δηµήτριος, Αθήνα

Η γνωριµία του παππού µου Αναστάση µε την γιαγιά µου Βασιλική δεν ήταν καθόλου αστεία.Ο παππούς µου υπηρετούσε στο ναυτικό και σε µια έξοδό του που έπιασε το καράβι (λιµάνι) στην Μυτιλήνη

που εκεί γνώρισε την γιαγιά µου που έκανε βόλτα µε το ποδήλατό της και της είπε:

- Μου δίνεις το ποδήλατό σου να κάνω µια βόλτα? - Ναι, πάρτο του είπε.

-Και µετά το άλλο βράδυ βγήκανε βόλτα να γνωριστούν καλύτερα.

Ήταν ένας κεραυνοβόλος έρωτας πού αµέσως της είπε µόλις απολυθώ θα έρθω να σε ζητήσω σε γάµο , κι έτσι έγινε .Παντρεύτηκαν στην Μυτιλήνη το 1961 σε ηλικία 23 ο παππούς µου και 15 η γιαγιά µου. Κατόπιν ήρθαν στην Αθήνα, ο παππούς έπιασε δουλειά σαν οικοδόµος και η γιαγιά σπίτι

για να κάνει τις δουλειές του σπιτιού.

Αργότερα στον χρόνο επάνω έκαναν το πρότο τους παιδί, που ήταν κορίτσι. Στα 3 χρόνια κάνει το δεύτερο παιδί που ήταν πάλι κορίτσι.

Είχαν σκοπό να κάνουν και ένα αγόρι, όπως τα κατάφεραν µετά από κάποια χρόνια.Η ζωή τους ήταν πάρα πολύ ευτυχισµένη µέχρι και σήµερα. Έχουν παντρέψει τα παιδιά τους και έχουν δει και εγγόνια. Αυτή ήταν η γνωριµία του παππού µου και της γιαγιάς µου.

Τους αγαπώ πάρα πολύ!!!

L 77

• Ỉửσưλư₫ή & ểνửστάσỷς •Αναστάση T

Άγιος Δηµήτριος, Αθήνα

Το Φθινόπωρο του 1859 ο παππούς µου ήταν 19 χρονών κι έκανε ένα πάρτι. Στην παρέα γνώρισε µια κοπέλα, την γιαγιά µου που ήταν 12 χρονών, της ζήτησε:

- Χορεύουµε; - Ευχαρίστως.Από τότε άρχισαν να βγαίνουνε και για 10 χρόνια χώρισαν γιατί είχαν διαφορετικές ιδέες. Μετά τα ξαναβρήκαν και σε 6 µήνες παντρεύτηκαν και το πρώτο παιδί που γέννησαν ήταν ο µπαµπάς µου, µετά από 1,5 χρόνο γέννησαν o µπαµπάς µου, µετά από 1,5 χρόνο γέννησαν την θεία µου και µετά από 10 χρόνια το θείο µου.

~*~

In the autumn of 1959 my grandfather who was 19 years old had a party.

At the party he met a young girl, my granny, she was at the time only 12 years old., he asked her:

- Dance?- With Pleasure.

They began dating, but they separated for a period of 10 years as they had different ideas. They re-discovered each other, went out for 6 months got married and a year and a half later gave birth to my father, after another year and a half they gave birth to my aunt and then 10 years later my uncle.

78

• ỏưρήνỷ & Ởưχάλỷς •Μιχάλης Τ

Άγιος Δηµήτριος, Αθήνα

Η γιαγιά µου γεννήθηκε το 1933 στην Νίκαια της Λάρισας. Ήταν η πιο µεγάλη από τα αδέρφια της για αυτό βοηθούσε στο σπίτι. Επίσης δούλευε στα χωράφια και µάζευε βαµβάκι. Ο πατέρας της πέθανε 47 ετών. Στα 28 παντρεύτηκε.

Ο παππούς µου γεννήθηκε το 1932 στην Λάρισα. Οι γονείς του παππού µου κατάγονταν από την Σµύρνη. Μετά την Μικρασιατική καταστροφή ήρθαν στην Λάρισα . Ο παππούς µου δούλευε από µικρός. Η πρώτη του δουλειά ήταν σε ένα εκκοκκιστήριο. Στα 29 παντρεύτηκε

Η γιαγιά µου και ο παππούς µου γνωρίστηκαν µε έναν τρόπο που εκείνη την εποχή χανόταν . Γνωρίστηκαν µε προξενιό. Το προξενιό έγινε από τον θείο του παππού µου . Οι οικογένειες γνωρίζονταν από παλιά . Αρραβωνιάστηκαν το 1959 και παντρεύτηκαν το 1961 . Παρόλο που παντρεύτηκαν µε προξενιό, έζησαν για 50 χρόνια µαζί.

79

• ỏυƯửλίử & Ỉửσίλỷ •Βασίλης Τ

Άγιος Δηµήτριος, Αθήνα

Ο γάµος του παππού και της γιαγιάς έγινε στις 30\8\1970 στον

Ιερό Ναό Αγίου Δηµητρίου στον Άγιο Δηµήτριο.

Η γιαγιά η Φωτεινή ήρθε στην ξαδέρφη της, την Φωτεινή, το 1969 στο Χαλάνδρι για να περάσει το καλοκαίρι.

Ο ξάδερφος της γιαγιάς, ο Αποστόλης, ήταν φίλος µε τον παππού τον Δηµήτρη. Έτσι γνωρίστηκε ο παππούς µου µε την γιαγιά µου.

Μετά από ένα χρόνο παντρεύτηκαν. Ο παππούς µου ήταν 34 χρονών και η γιαγιά µου 21.

Ο παππούς µου ήρθε στην Αθήνα από 12 χρονών και δούλευε. Ύστερα από πολλές δουλειές άνοιξε δικό του στεγνοκαθαριστήριο.

80

• ứωτựưνή & Ỏỷμήτρỷς •Δηµήτρης Τ

Άγιος Δηµήτριος, Αθήνα

Το 1964, όταν ο παππούς µου απολύθηκε από το στρατό, διορίστηκε δάσκαλος σε ένα ιδιωτικό σχολείο στο Παλαιό Φάληρο. Εκεί, ήταν µαθήτρια στην τελευταία τάξη του σηµερινού Λυκείου, που λεγόταν 7η Γυµνασίου, η 17χρονη γιαγιά µου.

Ο έρωτάς τους ήταν κεραυνοβόλος, αφού µόλις αντίκρισε ο παππούς τη γιαγιά µου στο σχολείο µε την, τότε, ποδιά, την ερωτεύτηκε αµέσως! Αργότερα, ξεκίνησε να της στέλνει

Για να γνωρισουµε καλυτερα την γιαγια και τον παππου µου.

Ο παππούς µου λέγεται Ευστράτιος Φλαµουρίδης και είναι συνταξιούχος δάσκαλος.

Γεννήθηκε στη Αλεξανδρούπολη, όπου και σπούδασε στην Παιδαγωγική Ακαδηµία.

Είχε 2 αδελφές (Ελένη και Κούλα) κι έναν αδελφό, τον Γιάννη. Οι γονείς του ονοµάζονταν Γιώργος Φλαµουρίδης και Δ∆έσποινα Χατζησταυρακίδου. Ο πατέρας του ήταν κουρέας και ήθελε να τον κάνει κι αυτόν. Αλλά ήταν πολύ καλός µαθητής και έτσι τον άφησε να σπουδάσει!

Τα αδέλφια του παππού ζουν όλα στην Αλεξανδρούπολη, αλλά εκείνος ήρθε στην Αθήνα, γιατί οι ευκαιρίες για δουλειά ήταν περισσότερες. Στην αρχή δούλευε σε Ιδιωτικά Σχολεία και το 1978 διορίστηκε στο Δ∆ηµόσιο Σχολείο. Σπούδασε επίσης στη Μαράσλειο Παιδαγωγική Ακαδηµία µε ειδίκευση: Ειδική Αγωγή και στο Πάντειο Πανεπιστήµιο. Είχε πολλά χρόνια την Ειδική Τάξη στο σχολείο που δούλευε, ώσπου έγινε Δ∆ιευθυντής στο 1ο Αλίµου, στο οποίο έµεινε µέχρι να συνταξιοδοτηθεί.

81

• ỏλựυƯựρίử & ỏυστράτưος •Μαριέττα Φ

Άγιος Δηµήτριος, Αθήνα

http://www.cg.axieszois.gr/index.php/digital-story-telling

γράµµατα και ραβασάκια. Αυτό γινόταν γιατί δεν µπορούσαν ούτε στο σχολείο να µιλήσουν, ούτε επιτρεπόταν στη γιαγιά µου να βγει από το σπίτι.

Μετά από πολύ καιρό, όταν ο παππούς έµενε στη Νέα Σµύρνη και η γιαγιά µου στο Παλαιό Φάληρο, ο παππούς πήγαινε και έβλεπε τη γιαγιά µου µόνο για λίγο, επειδή εκείνη έπρεπε να είναι στο σπίτι τη στιγµή που γύριζε ο πατέρας της. Οι άνθρωποι που γνώριζαν για τη σχέση τους ήταν λίγοι: η µητέρα της γιαγιάς µου και µερικοί φίλοι του παππού µου.

Ο παππούς είχε συναντηθεί µια φορά µε τη µέλλουσα πεθερά του και της είπε ότι είχε “καλό σκοπό” και ήθελε να παντρευτεί τη γιαγιά µου. Η µαµά της συµφώνησε, αλλά προβληµατίστηκε για τον τρόπο που θα το µάθαινε ο πατέρας της γιαγιάς µου, ο οποίος δεν ήθελε.

Ραντεβού βγήκαν µετά από έναν χρόνο. Ο παππούς πήγαινε τη γιαγιά µου στην παραλία, σε µία καφετέρια που ονοµαζόταν BP. Εκεί έπιναν το ποτό που ήταν της εποχής, δηλαδή βερµούτ, και έτρωγαν φιστίκια. Η γιαγιά µου συνήθως φορούσε ταγέρ ή φούστες. Για να µην φύγει ντυµένη από το σπίτι και πέσει κάτι στην αντίληψη του πατέρα τη, ντυνόταν και βαφόταν στο δρόµο! Επίσης η γιαγιά µου καλούσε σε πάρτι τον παππού µου, χωρίς να γνωρίζει ο πατέρας της ποιος είναι!

Τελικά, ο παππούς, τηλεφώνησε στον πατέρα της γιαγιάς µου, και µετά από συνάντηση, εκείνος δέχτηκε. Και πάλι όµως, δεν την

έβλεπε συχνά. Μόνο µερικά βράδια περνούσε κάτω από το σπίτι της, αλλά δεν την άφηναν να βγει έξω.

Μέχρι να αρραβωνιαστούν, οι δυο τους έβγαιναν έξω µόνο για 30 λεπτά! Τέλος, αρραβωνιάστηκαν το 1965. Παντρεύτηκαν 12 Απριλίου του 1966, σε ηλικία 30 χρονών ο παππούς και 21 η γιαγιά µου, στην Αγία Φωτεινή Νέας Σµύρνης µε καλεσµένους τους µαθητές του σχολείου! Έναν χρόνο αργότερα γεννήθηκε το πρώτο τους παιδί, ο πατέρας µου και το 1973 η θεία µου!

...η γιαγια µου είναι η

Ελευθερία Θεοχάρη και είναι συνταξιούχος οδηγός σχολικού λεωφορείου. Γεννήθηκε στο Μοσχάτο και έχει 2 αδελφές ακόµα (την Φωτεινή και την Βαρβάρα). Οι γονείς της ονοµάζονταν Εµµανουήλ Θεοχάρης και Καλλιόπη Μπαρίτου. Ο πατέρας της ήταν έµπορος στον Πειραιά και µετακόµισαν στο Παλαιό Φάληρο όταν τα κορίτσια ήταν µικρά. Άρχισε να δουλεύει κοντά στον παππού µου ως συνοδός κι αργότερα ως οδηγός σε µικρό σχολικό λεωφορείο. Αργότερα, όταν ο παππούς διορίστηκε σε Δ∆ηµόσιο Σχολείο, εκείνη συνέχισε να συνεργάζεται µε ιδιωτικά νηπιαγωγεία µέχρι που συνταξιοδοτήθηκε.

Σήµερα ζουν στο Παλαιό Φάληρο, µας επισκέπτονται συχνά και µας τηλεφωνούν καθηµερινά. Είµαι υπερήφανη για τους προγόνους µου. Είναι οι καλύτεροι για µένα και είναι κοντά µου σε όλες µου τις στιγµές.

82

83

After his military service, my grandfather, Stratos ,started work-ing as a primary school teacher in a private school at Palaio Faliro. My 17-year-old grandmother, Eleftheria, was a high school student of the same school.

It was a love at first sight! Later, my grandfather started writ-ing letters to my grandmother because they couldn’t talk to each other at school nor go out together.

Much later, when my grandfather was living at Nea Smyrni and my grandmother at Palaio Faliro, they started seeing each other for a while because she had to be at home before her father came back. No one knew about their relationship except from my great grandmother and some of my grandfather’s friends.

My grandfather had met his future mother-in-law once and he had told her that he intended to get married with her daughter. My great grandmother agreed but she didn’t know how to tell her husband about it who thought that his daughter was too young to get married. Finally, my grandfather called his future father-in-law and asked him to meet him. My great grandfather accepted but, even after that, he didn’t let her daughter meet my grandfather. He went outside her house to see her, but she wasn’t allowed to get out of the house.

They started dating each other a year later. They met each other at the beach, in a cafeteria called BP. There, they used to drink a famous drink of that era, called vermouth and eat peanuts. My grandmother used to wear dresses or skirts. She didn’t want her father to know that she was going out with my grandfather, so she got dressed and made up in the street! She also invited my grandfather at parties but her father knew nothing about it.

Until they got engaged, they met each other for only 30 minutes! They finally got engaged in 1965 and got married on 12 April 1966. My father was born a year later. They got married in Agia Fotini, at Nea Smyrni. All the school pupils were invited.

• Eleftheria & Eustratios •Marietta F

Ag. Dimtirios, Athens

ΜαρίαΑθηνα

84

• Ủοφίử & ứάνỷς •

ΦωτεινήΑθήνα

85

• Ủτửυρούλử & ởί₫ος •

Η ιστορία του παππού και της γιαγιάς µου,ξεκινάει τη δεκαετία του 70. Ο παππούς µου ήταν 23 χρονών και ζούσε µε τον πατέρα του σε ένα χωριό της Τριπολιτσάς στη Δηµητσάνα.

Το φθινόπωρο του 1976 ο παππούς αποφάσισε να έρθει στην Αθήνα,έχοντας ήδη 2 αδερφές του εδώ παντρεµένες,για να βρει δουλειά και να κάνει ένα νέο ξεκίνηµα ζωης. Την ίδια στιγµή η γιαγιά µου είχε έρθει από το χωριό της την Αρχαία Ολυµπία στην Αθήνα για να επισκεφτεί µια θεία της.

Η αδερφή του παππού µου τύχαινε να γνωρίζει τη θεία της γιαγιάς µου. Έτσι όταν είδε η αδερφή του παππού µου την γιαγιά µου στο σπίτι της θείας που είχε πάει για καφέ και αφού συνοµιλίσανε για αρκετή ώρα της πρότεινε να της γνωρίσειτον αδερφό της. Στην αρχή η γιαγιά µου ήταν λίγο συγκρατηµένη άλλα µόλις είδε τη θεία της να συµφωνεί δέχτηκε. Έτσι ένα απόγευµα κανόνισαν να πάνε σε ένα ζαχαροπλαστείο για να γίνει η γνωριµία.

Η πρώτη συνάντησή ήταν καθοριστική. Μόλις ο παππούς είδε την γιαγιά µου, µαγεύτηκε από την οµορφιά της. Τα µακριά µαύρα µαλλιά της, τα µαύρα της µάτια καθώς και η νεότητα της

τον έκαναν να την ερωτευθεί. Τα αισθήµατά όµως ήταν αµοιβαία µιας και ο παππούς µου ήταν ένας νέος ψηλός, ξανθός µε γαλανά µάτια. Η ώρα πέρασε και έπρεπε να φύγουν, τότε της ζήτησε να βρεθούν και την επόµενη ηµέρα και να πάνε σινεµά. Η γιαγιά µου αποδέχτηκε την πρόσκληση.

Όλα έγιναν πολύ γρήγορα, µέσα σε ένα µήνα αρραβωνιάστηκαν και σε δυο µήνες παντρεύτηκαν.

4Άγιος Δηµήτριος, Αθήνα

86

• U V •

ΔΕΝ ΤΟΝ ΘΕΛΩ…..ΘΑ ΤΟΝ ΠΑΡΕΙΣ• ỚỏểủợớỜỡ ỎợỬỞỏởỡ •

Το θεατρικό « Δεν τον θέλω … θα τον πάρεις» προέκυψε µετά από συνέντευξη που πήραν τα παιδιά από τα µέλη του Α΄ΚΑΠΗ Αγίου Δηµητρίου µε θέµα τις σχέσεις των δύο φύλων και το γάµο στα χρόνια της νεότητάς τους. Έπλεξαν έξυπνα τις διαφορετικές ιστορίες που άκουσαν και µέσα από αυτοσχεδιασµούς, προέκυψε µια ενιαία,

πρωτότυπη ιστορία , που ανταποκρίνεται τέλεια στα δεδοµένα εκείνης της εποχής.

Η ιστορία διαδραµατίζεται στην µεταπολεµική εποχή, κάπου στην επαρχία. Η οικογένεια έχει τρεις κόρες και έναν γιο. Οι γονείς για να ετοιµάσουν την προίκα των κοριτσιών , φεύγουν µετανάστες στη Γερµανία και αφήνουν το γιο και τη γιαγιά να φροντίσουν να βρουν γαµπρούς στις κόρες. Τα κορίτσια κυκλοφορούσαν µόνο µε τον αδελφό τους και όλη µέρα κεντούσαν την προίκα τους. Η µία απ’ αυτές όµως κρύβει ένα µυστικό! Ενώ όλα πηγαίνουν καλά , και οι γαµπροί βρίσκονται µε τη βοήθεια της προξενήτρας η µία από τις τρεις λέει ότι δεν τον θέλει γιατί αγαπάει άλλον. Η οικογένεια όλη θυµώνει µαζί της και κείνη κλέβεται µ’ αυτόν που αγαπάει και παντρεύεται κρυφά! Στο τέλος αναγκάζονται να το δεχθούν και

γίνεται και ο γάµος της άλλης κόρης , ενώ η τρίτη επειδή είναι µικρή, όπως κι ο γαµπρός, θα µείνει κάποιο διάστηµα αρραβωνιασµένη και ο

ΣΚΗΝΗ 1η: Ο αποχωρισµός

Γιαγιά: Κόρη µου καλό δρόµο!

(αγκαλιάζονται- φιλιούνται)

Να προσέχεις τον εαυτό σου και τον άντρα σου εκεί στα ξένα.

Μητέρα: Ευχαριστώ πολύ µάνα! Να µου προσέχεις τα παιδιά και ειδικά τα κορίτσια µου. Γι’ αυτές ξενιτεύοµαι και γω ….για να µαζέψουµε γρηγορότερα την προίκα τους, να τις καλοπαντρέψουµε!

Γιαγιά: Έννοια σου… θα µε βοηθήσουν η αδερφή σου και ο άντρας της. Άλλωστε είναι και ο αδερφός τους εδώ και θα τις έχει στο νου του! Εσείς να µας γράφετε συχνά τα νέα σας και ο Θεός να δώσει να γυρίσετε γρήγορα!

Μητέρα: Εντάξει µητέρα θα σας γράφω όσο πιο συχνά µπορώ .

Φώτη , βόηθα το γιο µου στις δουλειές, νέο παιδί είναι ακόµα χρειάζεται κάποιον να τον συµβουλεύει. Αν βρεθεί κάποιος γαµπρός να το κουβεντιάσεις µ’ αυτόν και την αδερφή µου τη Χριστίνα και να µας γράψετε.

Φώτης: Μη σε νοιάζει, θα κάνω ότι περνάει από το χέρι µου.

Χριστίνα: Βάσω µου, καλό ταξίδι! Χαιρετίσµατα στον Περικλή!

Μητέρα: Το νου σου στα κορίτσια Βάσω! Νοικοκυροσύνη όσο πρόλαβα τις έµαθα, τα υπόλοιπα τ’ αφήνω σε σένα. Τα προικιά τους να τελειώσουν , µη τα παρατήσουν τώρα που θα φύγω! Τον αργαλειό και το κέντηµα!

Κόρες µου ελάτε να σας φιλήσω!

Αφροδίτη µου , σαν µεγαλύτερη να προσέχεις τις αδερφές σου και τον εαυτό σου.

Αφροδίτη: Ναι µάνα. . Μην ανησυχείτε για µας. Να δώσεις χαιρετίσµατα στον πατέρα.

Μητέρα: Ιωάννα και Δήµητρα να ακούτε και να σέβεστε τους µεγαλύτερους γιατί νοιάζονται για σας.

Ιωάννα – Δήµητρα: Ναι µάνα …θα µας λείψεις πολύ.

Μητέρα: Aντώνη µου µοναχογιέ µου σε σένα πέφτει τώρα το βάρος της οικογένειας. Σου έχουµε εµπιστοσύνη και γω και ο πατέρας σου.

Αντώνης: Μη σε νοιάζει µάνα εγώ είµαι εδώ. Σαν τα µάτια µου θα τις έχω.

Μητέρα: Ήρθε η ώρα… φεύγω . Σας χαιρετώ!

Γιαγιά: Καλό δρόµο!

Φώτης: Χαιρετίσµατα!

Αντώνης: Καλό ταξίδι!

Χριστίνα: Καλό ταξίδι!

Κόρες: Να γυρίσετε γρήγορα!

88

• Ớựửτρư₫ή Ủ₫ỷνή •

Δεν τον θέλω... Θα τον πάρεις

ΣΚΗΝΗ 2η: Τα προξενιά

Χριστίνα: Κορίτσια πάει ένας χρόνος που έφυγε η αδερφή µου και µάνα σας. Στο τελευταίο της γράµµα έγραφε ότι µάζεψαν κιόλας την προίκα για τη µία από σας! Έχουν καλές δουλειές και οι δυο και κάνουν οικονοµίες. Σύντοµα θα ετοιµάσουν και για τις άλλες. Γι’ αυτό είπαµε µε τον αδερφό σας και τον θείο σας να πούµε στην προξενήτρα να έχει το νου της για κανένα καλό γαµπρό. Είναι επιθυµία και των γονιών σας.

Δήµητρα: Μα εγώ θεία είµαι ακόµα µικρή. Πριν µια βδοµάδα µπήκα στα 18.

Χριστίνα: Μικρή; Εγώ στην ηλικία σου είχα ήδη παντρευτεί.

Αφροδίτη: Θεία εγώ δε θέλω προξενιά! Αγαπάω κάποιον κι αυτόν θέλω γι’ άντρα µου!

Χριστίνα: Τι είναι αυτά π’ ακούω! Αν τα µάθει ο θείος σου κι ο αδερφός σου κακοµοίρα µου θα σε κλειδώσουν µέσα µέχρι να έρθουν οι γονείς σου! Μη σε ξανακούσω!

( Χτυπάει η πόρτα) Ποιος είναι;

Κυρά Μαρία: Χριστίνα σούχω νέα! Θάρθω µόλις σουρουπώσει να στα πω!

( Η Χριστίνα κάνει το σταυρό της) Δόξα σοι ο Θεός!

Ιωάννα: Ποιος ήταν θεια;

Χριστίνα : Η προξενήτρα…. έχει να µας πει νέα λέει. Θάρθει αργότερα να τα πούµε.

Ιωάννα: Ο Θείος και ο αδερφός µας το ξέρουν;

Χριστίνα : Όχι, πότε να το µάθουν!

Ιωάννα: Θα χαρούν πολύ… πάω να τους το πω!

Χριστίνα: Πήγαινε και µετά όλες να πάτε να ετοιµαστείτε! Να ετοιµάσετε και το γλυκό µε το λικέρ να την κεράσουµε!

Δήµητρα: Θεία ,εσύ το Θείο τον ήθελες ή αναγκάστηκες να τον πάρεις;

Χριστίνα: Σηµασία έχει ότι ο Θείος σου είναι µάλαµα όλα τ’ άλλα δεν έχουν σηµασία!

Βιαστείτε λέω!

(Ενώ η Θεία Χριστίνα τακτοποιεί το χώρο µπαίνουν η γιαγιά , ο Θείος και ο αδερφός . Η Χριστίνα τους κάνει νόηµα να καθήσουν)

Χτυπάει η πόρτα. Η Χριστίνα ανοίγει και µπαίνει η προξενήτρα.

Γιαγιά: Καλώς όρισες κυρά Μαρία! Χρόνια και ζαµάνια έχω να σε δω!

Κυρά Μαρία: Καλώς σας βρήκα. Πως είσαι εσύ;

Γιαγιά: Τα ίδια, σάµπως βγαίνω και καθόλου στην κατάστασή µου! Περιµένω να µ’ αξιώσει ο Θεός να βγω τουλάχιστον στο γάµο των εγγονών µου!

Κυρά Μαρία: Μη νοιάζεσαι πλησιάζει η ώρα! Θα τα κανονίσω όλα κατά πως πρέπει!

( Μπαίνουν τα κορίτσια. Η µία κρατάει το γλυκό, η άλλη το νερό και η Τρίτη το λικέρ. Την κερνάνε και κάθονται)

Η µία καλύτερη από την άλλη είστε! Στην υγειά σας! Με ένα καλό γαµπρό!

Κόρες: Ευχαριστούµε!

Φώτης: Στην υγειά σου και σένα κυρά Μαρία!

Αντώνης: Στην υγειά σου κυρά Μαρία!

Κυρά Μαρία: Ευχαριστώ πασά µου! Με µια καλή νύφη σου εύχοµαι!

89

Αντώνης: Δεν είναι η ώρα µου κυρά Μαρία. Προηγούνται τα κορίτσια.

Κυρά Μαρία: Μπράβο σου που κρατάς το έθιµο! Οι γονείς σου θα είναι περήφανοι για σένα.

( Η Χριστίνα κάνει νόηµα στα κορίτσια να βγουν)

Χριστίνα: Πες µας λοιπόν τι νέα µας φέρνεις;

Κυρά Μαρία: Τύχες βουνό! Και για τις τρεις! Για την Αφροδίτη έχω το γιο του τσέλιγκα. Ένα παλικάρι δυο µέτρα Αντρέα τονε λένε και είναι 24 χρονών.

Για την Ιωάννα σας έχω τον Αλέξη το γιο µπαρµπα- Θωµά ξέρετε µε το µπακάλικο! 22 χρονών και του πουλιού το γάλα θα την ταΐζει!

Χριστίνα: Για τη µικρή;

Κυρά Μαρία: Τον Ιάσονα το γιο του φούρναρη, 20 χρονών λεβέντης!

Φώτης: M’ ένα σµπάρο τρεις τρυγόνες δηλαδή! Μια χαρά παιδιά είναι και τα τρία τους! Εγώ συµφωνώ.

Γιαγιά: Και γω συµφωνώ αλλά για προίκα δεν µας είπες θέλουν κι αν θέλουν πόση θέλουν.

Χριστίνα: Ναι , πρέπει να ξέρουµε γιατί η αδερφή µου µας έγραψε ότι για τη µία έχουν κι ότι µαζεύουν για τη δεύτερη, όσο για τη µικρή δεν ξέρω πότε θα είναι έτοιµοι….

Κυρά Μαρία: Οι γαµπροί όλοι τον έχουν τον τρόπο τους! Οι πατεράδες όµως , ο τσέλιγκας κι ο µπακάλης δηλαδή θέλουν το κατιτίς τους για να µην δυσκολευτούν λέει ούτε τα παιδιά των παιδιών τους! Ο φούρναρης όµως κι ο γιος τους δε θέλουν λέει τίποτα γιατί αυτός λέει άλλο παιδί δεν έχει και του φτάνουν αυτά που έχει! Αυτά είχα να σας πω, σκεφτείτε το κι αποφασίστε.

Αντώνης: Δεν έχουµε να σκεφτούµε τίποτα . Τα παιδιά τα γνωρίζουµε, είναι ‘’παπούτσι από τον τόπο µας’’ κι από καλές οικογένειες. Όσο για τις προίκες, θέλουν δε θέλουν, οι γονείς µας ξενιτεύτηκαν για να τις

ετοιµάσουν και θα δώσουµε σε όλες! Μόνο µιας που η τρίτη είναι µικρή να το καθυστερήσουµε λίγο µε αρραβώνα κι όταν γυρίσουν οι δικοί µας την παντρεύουµε κι αυτή!

Γιαγιά: Καλά και γνωστικά µίλησες γιε µου! Χριστίνα εσύ πήγαινε να πεις τα νέα στα κορίτσια και συ Αντώνη να γράψεις στους γονείς να τους πεις τα χαρµόσυνα!

Όσο για σένα κυρά Μαρία σε περιµένουµε την Κυριακή µετά την εκκλησία µαζί µε τους γαµπρούς να γνωριστούνε µε τις νύφες!

Κυρά Μαρία: Όπως είπες θα γίνουν τα πράγµατα Μαρίκα µου! Γειά σας! Η ώρα η καλή!

Όλοι: Στο καλό!

90

ΣΚΗΝΗ 3η : Δεν τον θέλω…θα τον πάρεις

( Μπαίνει η Αφροδίτη φωνάζοντας , πίσω τρέχει η θεία και παραπίσω οι αδερφές της)

Αφροδίτη: Δεν τον θέλω, δεν τον θέλω , δεν τον θέλω.

Χριστίνα: Θα τον πάρεις , θα τον πάρεις , θα τον πάρεις.

Αφροδίτη: Aγαπάω άλλον σου λέω!

Χριστίνα: Κάτσε να δεις πρώτα το γαµπρό παιδάκι µου! Και µη φωνάζεις, αν µας ακούσει ο θείος αλλίµονό µας!

( µπαίνει ο Φώτης θυµωµένος)

Φώτης: Τι φωνές είναι αυτές; Μέχρι την πλατεία ακούγεστε!

Χριστίνα: Τίποτα , τίποτα Φώτη µου… να εδώ λέµε τι να µαγειρέψουµε την Κυριακή!

Πήγαινε τώρα µέσα κι έρχοµαι και γω.

Φώτης: Καλααααααά!

( Η Χριστίνα πιάνει από το µαλλί την Αφροδίτη)

Δήµητρα- Ιωάννα: Θεία , θεία µη ! Θα της µιλήσουµε εµείς!

Χριστίνα: Kαλααααά!

ΣΚΗΝΗ 4η : Το σχέδιο της απαγωγής

( Διπλή δράση : Καφενείο- Σαλόνι)

Άρης: Τι έχετε εσείς οι δυο; ( κοιτώντας τον Φώτη και τον Αντώνη) Σκασµένους σας βλέπω.

Φώτης: Μας ήρθαν προξενιές καλές και για τις τρεις!

Άρης: Και για τις τρεις;(πετάγεται όρθιος)

Φώτης: Τι έπαθες εσύ; Aλλά µε την µεγάλη έχουµε πρόβληµα… δεν τον θέλει…

Άρης: Ααα δεν τον θέλει…..

Αντώνης: Όχι, αγαπάει άλλον λέει….ξέρετε εσείς κάτι;

Χρήστος- Άρης: Εµείς , τι να ξέρουµε εµείς;

Χρήστος : Και τι θα κάνετε τώρα;

Aντώνης: Ότι της πούµε θα κάνει . Πάει και τελείωσε.

( Ο Χρήστος και ο Άρης χαιρετούν και φεύγουν)

( Τα κορίτσια µε τη φίλη τους την Κατερίνα κεντούν και συζητούν)

Δήµητρα: Εµένα µ’ αρέσει ο Ιάσονας και ελπίζω να συµφωνήσει να περιµένουµε αρραβωνιασµένοι µέχρι να γυρίσουν οι γονείς µας.

Ιωάννα: A και µένα µ’ αρέσει ο δικός µου. Τον έχω δει στο πανηγύρι και χορεύει πολύ ωραία!

Αφροδίτη: Χαίροµαι για σας ….αλλά εγώ τι θα κάνω;

Κατερίνα: Βρε Αφροδίτη σκέψου το λίγο ….είναι µεγάλη τύχη.

Αφροδίτη:Αφού ξέρεις Κατερίνα ….στο έχω πει…αγαπάω άλλον

Κατερίνα: Ναι …αλλά αυτός ….σε θέλει;

Αφροδίτη: Κρατάτε µυστικό;

Δήµητρα-Ιωάννα-Κατερίνα: Ναι , φυλάµε σταυρό!!

Αφροδίτη: Ακούστε………

91

ΣΚΗΝΗ 5η : O γαµπροί έρχονται……

Χριστίνα: Koρίτσια ελάτε…..που είναι η Αφροδίτη;

Δήµητρα: Η Αφροδίτη ε ε ε δεν τελείωσε …

Ιωάννα: …φτιάχνει τα µαλλιά της….

( φεύγουν τρέχοντας και η θεία µένει απορηµένη)

Μπαίνουν η γιαγιά Μαρίκα, ο Αντώνης και ο Φώτης

Μαρίκα: Όπου νάναι έρχονται!!!

( χτυπάει η πόρτα και ανοίγει η γιαγιά)

Μαρίκα: Kαλώς ορίσατε παλικάρια µου!!

Γαµπροί: Kαλώς σας βρήκαµε!

Χριστίνα: Καθίστε, καθίστε….εγώ πάω να φωνάξω τα κορίτσια!

( Γυρίζει µόνο µε τις δύο και πολύ ταραγµένη προσπαθεί να δικαιολογήσει την απουσία της Αφροδίτης)

Χριστίνα: Νάµαστε και µεις….µόνο που η Αφροδίτη µας …..πετάχθηκε εδώ δίπλα σε µια γειτόνισσα…..να της επιστρέψει κάτι…..όπου νάναι έρχεται…

Ανδρέας: Nα την περιµένουµε τότε…

Μαρίκα: Ναι αγόρι µου µην ανησυχείς…

Ιάσονας: Εγώ είµαι ο Ιάσονας του φούρναρη!!

Αντώνης: Κάθισε εδώ δίπλα στην Δήµητρα… ( τον βάζει να κάτσει)

Αλέξης: Εγώ είµαι ο Αλέξης ο γιος του µπάρµπα Θωµά ο πατέρας µου ξέρετε είναι ο µπακάλης!!

Φώτης: Θαυµάσια!! Έλα κάτσε και συ κοντά στην Ιωάννα µας!

Ανδρέας: Εγώ είµαι ο Ανδρέας ο γιος του Τσέλιγκα! Η δικιά µου που είναι;

Μαρίκα: Ε δεν είπαµε …όπου νάναι έρχεται…

Δήµητρα: Ααααα δεν αντέχω άλλο θα το πω!!! Η Αφροδίτη κλέφτηκε µε τον Άρη χθες το βράδυ!!!

Ιωάννα: Γιατί το είπες;

Ανδρέας: Ε αυτό κι αν είναι τύχη! Συγνώµη αλλά ούτε εγώ την ήθελα..ο πατέρας επέµενε…εγώ θέλω την Ευριδίκη του Τσεµπέτη… Γειά σας φεύγω ….

Μαρίκα: ΩΩχ κακό που µας βρήκε!!!

Αντώνης: Τι ρεζιλίκια είναι αυτά! Με τον καλύτερό µου φίλο! Θα τους κρεµάσω και τους δυο στην πλατεία!

Χριστίνα: Ήρεµα , στην πλατεία θα πάνε βόλτα τα κορίτσια αύριο µε τους γαµπρούς …

τι λέτε και σεις παιδιά;

Ιάσονας: Με τα χαράς !

Αλέξης: Τι ώρα να περάσουµε;

Κορίτσια: To απόγευµα κατά τις 5….

Χαιρετούν και φεύγουν ενώ τα κορίτσια κρυφογελάνε και οι άλλοι συζητούν για την Αφροδίτη

(Χτυπάει η πόρτα και µπαίνει η Αφροδίτη και ο Άρης)

Αντώνης: Τι είναι αυτά βρε; Μας κατέστρεψες! Σε µένα που σε είχα σαν αδερφό µου….

Άρης: Ακουσέ µε! Τώρα είµαστε και πραγµατικά αδέρφια! Χτες το βράδυ παντρεύτηκα την αδερφή σου στο ξωκκλήσι του Άι Λια.

Θείος: Πω πω µε τι µούτρα θα βγω στο καφενείο τώρα!

Θεία Χριστίνα: Ώραία τα κατάφερες…Ξεροκέφαλη!

92

Γιαγιά Μαρίκα: Σιωπή! Αφού τα παιδιά παντρεύτηκαν πρέπει να τους δώσουµε την ευχή µας! Παιδιά µου ελάτε κοντά µου να σας δώσω την ευχή µου!

( Σκύβουν και της φιλούν το χέρι)

Αντώνης: Καλά λοιπόν… Καλορίζικοι να είστε ! ( Τους φιλάει) Πάω να στείλω τηλεγράφηµα στους γονείς µας.

Θείος: Τέλος καλό , όλα καλά!

ΣΚΗΝΗ 6η: Τα κακά µαντάτα

( Τα κορίτσια και η θεία ετοιµάζουν το σπίτι για το γάµο και η γιαγιά και ο Θείος παρακολουθούν)

( Μπαίνει ο Αντώνης µε το κεφάλι κατεβασµένο και δείχνει στενοχωρηµένος)

Αντώνης: Ήρθε τηλεγράφηµα από τη µάνα….

Κορίτσια: Τι µας γράφει…. πότε έρχονται;

Αντώνης: Έρχεται αύριο…. µόνη της…..

Χριστίνα: Γιατί τι έγινε; Ο Περικλής δε θάρθει;

Aντώνης: Δυστυχώς…ο πατέρας ….πέθανε…

( Πέφτει σιωπή…και µετά κλάµατα)

Χριστίνα: Πω πω συµφορά….έχουµε και το γάµο…τι θα γίνει;

Αντώνης: Θα τον αναβάλλουµε.

Μαρίκα: Δε γίνεται… ησυχάστε να σκεφτώ………….

Θα κάνουµε πρώτα τα σαράντα… και την άλλη Κυριακή ο γάµος. Κι ο Περικλής αυτό θα ήθελε!

Αντώνης: Είναι βαρύ το πένθος γιαγιά, τον πατέρα µας χάσαµε , πως θα κάνουµε γάµο;

Μαρίκα: Θα το κάνουµε σεµνά..στο σπίτι µας. Ο Θεός ν΄αναπαύσει την ψυχή του δεν µπορούµε να κάνουµε διαφορετικά.

Φώτης: Σηκωθείτε…έχουµε πολλά να ετοιµάσουµε! Μνηµόσυνο και γάµο!

( Βγαίνουν από τη σκηνή , κλείνει η αυλαία και ακούγεται ήχος πένθιµης καµπάνας)

Ανοίγει η αυλαία και µπαίνουν όλοι σιωπηλοί, επιστρέφοντας από το µνηµόσυνο. Τα κορίτσια ετοιµάζουν καφέδες, κονιάκ και σερβίρουν.

93

Μαρίκα: Ο Θεός ν΄αναπαύσει την ψυχή του! Να ζήσεις να τον θυµάσαι κόρη µου και συ και τα παιδιά σου!

Μητέρα: Σ’ ευχαριστώ µάνα! Ήταν καλός άνθρωπος ο συγχωρεµένος! Χατήρι δε χαλούσε σε κανέναν!

Σηκώνουν όλοι το ποτήρια ή τα φλυντζάνια τους και λένε όλοι µαζί ΄΄Θεός σχωρέστον΄΄

Μετά σιγά σιγά αρχίζουν να φεύγουν χαιρετώντας όλη την οικογένεια µε χειραψία και µουρµουρίζοντας πάλι ΄΄Θεός σχωρέστον΄΄

Όταν φύγει και ο τελευταίος κλείνει η αυλαία και ακούγεται πάλι καµπάνα .

ΣΚΗΝΗ 7η: O γάµος

Όταν ανοίξει η αυλαία βρίσκονται πάλι όλοι στη σκηνή για το γάµο στο σηµείο που αλλάζουν τα στέφανα.

Παπάς: Στέφεται ο δούλος του Θεού Αριστείδης τη δούλη του Θεού Αφροδίτη ( τρεις φορές)

Μετά φέρνουν γύρω από το τραπέζι τρεις φορές και όλοι πετούν ρύζι για να ριζώσουν.

Παπάς: «Ησαϊα χόρευε, η Παρθένος έσχεν εν γαστρί, και έτεκεν υιόν τον Εµµανουήλ, Θεόν τε και άνθρωπον, Ανατολή όνοµα αυτώ, όν µεγαλύνοντες, την Παρθένον µακαρίζοµεν.»

Στο τέλος χαιρετούν και συγχαίρουν τους νεόνυµφους. Τραγούδι – Χορός

(Ωραία που είναι η νύφη µας)Τέλου

94

ΔΡΑΣΤΗΡΙΌΤΗΤΕΣ ΑΠΌ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΠαραδοσιακό βάψιµο αυγών µε φλούδες κρεµµυδιων.

ΔΡΑΣΤΗΡΙΌΤΗΤΕΣ ΑΠΌ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ COPYΧριστουγεννιάτικα στολίδια µε ανακυκλώσιµα υλικά.

IstoriesAgapis.ibook - Multimedia book: http://www.cg.axieszois.gr/index.php/digital-story-telling

IstoiresAgapis.pdf - Links to audio & video: http://www.cg.axieszois.gr/index.php/digital-story-telling

IstoiresAgapis.epub: http://www.cg.axieszois.gr/index.php/digital-story-telling

Audio Stories - mp3: : http://www.cg.axieszois.gr/index.php/digital-story-telling

Video Stories: https://www.youtube.com/playlist?list=PLFd0TQcip6qTiJDVAEz1otQA-E1YgrVQ7

xcvii

• Available as •

This book was created using iBook author.

Photos were collected and printed with permission of the families that take part in the stories.

All other mages, clipart and fonts, were downloaded from free to use sources on the internet.

http://www.phillipmartin.info/clipart/homepage.htm

http://www.clker.com

http://freebies.about.com/od/weddingfreebies/tp/free-wedding-clipart.htm

http://webclipart.about.com/od/special/ss/Wedding-Clip-Art_10.htm

http://www.fotor.com/features/cliparts/all

xcviii

• Sources •

Οι «Ιστορίες Αγάπης µιας Άλλης Εποχής» συλλέχθηκαν εθελοντικά, από τους παππούδες και τις γιαγιάδες του Α’ και Δ’ ΚΑΠΗ

Αγίου Δηµητρίου, παιδιά του 3ου Δ.Σχ. Αγίου Δηµητρίου, του 101ου Δ.Σχ. Αθηνών, του Δ.Σχ. Φουρφουρά Ρεθύµνου

σε συνεργασία µε το σύλλογο «Αξίες Ζωής στην Εκπαίδευση» ως µια δραστηριότητα για το πρόγραµµα «Connecting Generation»,

που υλοποιεί στο πλαίσιο GRUDTVIG GR1 LLP(IKY)

Τα κείµενα παρέµειναν µε το ύφος και τη σύνταξη των παιδιών.