Liksyon 2 para sa ika-13 ng Octobre, 2018

Nais ng Dios na magkaisaang Kanyang bayan. Ang pagsunod sa kalooban ng Dios ay kailangan sapagkakaroon ng pagkakaisa. Kung tayo’y nagkakaisa, mapupuno ng kaligayahanat paglago ang Iglesia at maipapangaral ng may kapangyarihan ang ebanghelyo.

Sa kasawiang-palad, hindinaging lagging mabutinghalimbawa ang bayan ng Dios. Kaya, kailangan natingpag-aralan ang kasaysayanng bayan ng Dios, upangmatuto tayo sa kanilangmga mali at magkaisangayon.

Ang bayan ng Israel.

Pangangailangan ng pagsunod.

Paggawa ng anong gusto ko.

Pangangailangan ng karunungan.

Ang Kristianong Iglesia.

Pagtatangi.

Pagkamakasarili.

“At ang lahat ng pagpapalang ito ay darating sa iyo at aabot sa iyo, kung iyong didinggin ang tinig ng Panginoon mong Dios.” (Deut. 28:2)

Nagbigay ang Dios ng malinaw ng kondisyon sa pagpasok ng Israel sa Lupang Pangako:

Pagsunodsa Dios Pagsuway

Kasaganaan at kapayapaan(Dt. 28:1-14)

Labanan at digmaan

(Dt. 28:15-68)

Makikita natin ang ganitong disenyo sa kasaysayan ng Israel. Sa kasawiangpalad, mas madalas ang pagsuway kaysa pagsunod.

Ganunman, ang Dios ay palaging nasa tabinila. Nagpadala Siya ng mga propetaupang tawagan silang magsisi dahil mahal Niya ang Kanyang bayan (Jeremias 3:14-15; 31:3).

Nais ng Dios na maging sagana, nagkakaisaat malusog ang Kanyang bayan. MagagawaNiya iyon kung mabubuhay tayo sapananampalataya at pagsunod.

“Kung lalapit ka kay Hesus at naising damitan ang

iyong gawain ng maayos na buhay at makadios na

pananalita, maiingatan ang iyong mga paa sa paglakad

sa ipinagbabawal na mga daan. Kung tanging

magbabantay ka, at magbabantay sa pananalangin,

kung gagawin mo ang lahat na parang nasa harapan ka

ng Dios, maliligtas ka sa pagkatalo sa tukso, at

makakaasang maging dalisay, walang dungis, walang

bahid hanggang sa huli. Kung pananatiliin mong

matibay ang iyong tiwala hanggang sa huli, matatatag

ang iyong mga lakad sa Dios; at kung anong sinimulan

ng biyaya, kaluwalhatian ang ikokorona sa kaharian

ng ating Dios.” E.G.W. (Testimonies for the Church, vol. 5, cp. 12, p. 148)

Sinunod ng mga Israelita ang sarili nilanggusto at sinuway ang utos ng Dios. Gumawasila ng dalawang malaking pagkakamali:

a) Naglingkod sila sa ibang mga dios (Hukom 2:11-13)

b) Nag-asawa sila ng mga taga-Canaan (Hukom 3:5-7)

Kusa silang lumayo sa proteksyon ng Dios. Naghirap ang Israel sa mgadigmaan at matinding kasalanan bungang kanilang mga desisyon.

Dagdag pa nito, hindi naunawaan ng mgaHentil ang tunay na katangian at batas ng Dios dahil sa maling halimbawa ng Israel.

Nakakikilabot ang resulta kung gagawinko ang anong gusto ko. Gumawa tayo ng matibay na desisyon na susundin natinang kalooban ng Dios mula ngayon.

“At nang makita ng buong Israel na hindi sila dininigng hari, ay sumagot ang bayan sa hari, na nagsasabi, Anong bahagi mayroon kami kay David? at wala man kaming mana sa anak ni Isai: sa iyong mga tolda, Oh

Israel: ngayon ikaw ang bahala ng iyong sarilingsangbahayan, David. Sa gayo'y yumaon ang Israel sa

kanikaniyang tolda.” (1 Mga Hari 12:16)

Bakit nahati sa dalawang kaharian ang Israel?

Si Roboam, anak ni Solomon, ay naghanap ng karunungan sa maling lugar. Hindi niya pinakinggan ang mga hiling ng kanyang bayan at naging malupit siya.

Saan ba tayo makakahanap ng karunungan para magkaroon ng tamang desisyon?

Inaanyayahan tayo ng Bibilia na kumuha ng karunungan, at ang pagkatakot sa Panginoon ay pasimula ng karunungan (Kawiakaan 4:7; 9:10). Kailangan lang nating hingin ito: “Nguni't kung nagkukulang ng karunungan ang sinoman sa inyo, ay humingi sa Dios, na nagbibigay ng sagana sa lahat at hindi nanunumbat; at ito'y ibibigay sa kaniya.” (Santiago 1:5).

Ako’y kayApolo, dahil

siya’y mahusaymagsalita

Ako’y kayPablo, dahil

nagsasalita siyatungkol sa

biyaya

Ako’y kayCefas, siya’ynakasama ni

Hesus

Ako’y kayKristo

May pagkakabahagi sa iglesiasa Corinto: ang iba ay kay Pablo, ang iba ay kay Cefas, at ang iba ay kay Kristo.

Ang kapatiran sa Corinto ay nakatuon ang mata samabubuting tao at kanilangmga gawa. Nagdudulot ito ng pagkakabahagi.

Ang puso ng pagkakaisa ay si Kristo. Siya ang ating modelo at dapat saKanya nakatuon ang ating paningin. Kung tayong lahat ay titingin sa krus, nagkakaisa tayo sa parehong layunin.

“Aking talastas na pagalis ko ay magsisipasok sa inyo ang mga ganid na lobo, na hindi mangagpapatawad sa kawan.” (Gawa 20:29)

Binalaan ni Pablo ang iglesia na may mga taong manggugulo upangsamantalahin ang Iglesia.

Laging merong huwad na mga guro, ngunit malalabanan natin ang kanilanggawa at mapapanatili ang pagkakaisasa Iglesia.

May magandang payo sa 2 Timoteo2:14-19 at 3:12-17 upang hindimaligaw:

Pag-aralan ang Biblia, unawain ito, at ituro ito.

Iwasan ang mga walang kwenta at puro teoryang mga paksa. Magsalita tungkol sa kaotohanan.

Sundin ang Dios.

“Ang gintong kadena ng pag-ibig, ang magbibigkis

sa pagkakaisa ng mga puso ng mga

mananampalataya, sa bigkis ng pagsasama at pag-

ibig, at ng pakikiisa kay Kristo at sa Ama, upang

maging sakdal ang ugnayan, at nagdadala sa

sanlibutan ng patotoo ng kapangyarihan ng

Kristianismo na hindi mapapabulaan...

Sumunod ay ang pagkabunot ng pagkamakasarili

at ang pagtataksil ay mawawala. Wala nang

labanan at paghahati. Walang nang matigas ang ulo

sa sinumang nabigkis kay Kristo.”

E.G.W. (That I May Know Him, June 16)