Letër Nga Mërgimi -...
101
Adem Zaplluzha Letër Nga Mërgimi Boton Shtëpia e Kulturës
Transcript of Letër Nga Mërgimi -...
Adem Zaplluzha
Letër Nga
Mërgimi
BotonShtëpia e Kulturës
Klubi letrar ‘’Fahri Fazliu’’Kastriot Redaktor:
Rexhep Kllokoqi
Recensentë:Mazllum BaraliuHamdi Tasholli
Korrektor:Bedri Neziri
Ballina:Ragip Thaçi
Dizajni i ballinës:Mentor Lutolli
Realizimi kompjuterik:Admir Krasniqi
2
Adem Zaplluzha
Letër Nga
Mërgimi
3
4
KUKULLA ZËRINA
I kam njëqind kukullaKëtu në perëndimPor më e bukura Është ajo e vendit tim
Kjo është tullaceI ka flokët e gjataE bukura nga KosovaMe shumë krajata
Mërzitet për luminPër male e kodrinaKukulla ime e bukurE quajtura Zërina
5
MË KËPUTET ZEMRA
Më copëtohet zemraNdahet në dyshKur i shoh fëmijëtKëtu pa gjysh
Kur lozin e këndojnëKëngë në gjuhë të huajSa është e bukur KosovaMami të lutem më thuaj
Dua të këndojë edhe unëKëngët e vendit timLe të dëgjohet kjo gjuhë e bukurKëtu në mërgim
6
MË THUAJ BABI
Babi më fal të lutemPër pak harrovaO të përgjërojë zemërMë tregoA është shumë largDhe ku gjendet Kosova
Në cilin det Derdhen lumenjtëNë cilat fusha Perëndon dielliO zapi im më thuajA skuqet si luljaAtje qielli
A janë vogëlushët Të gëzuarKur shohin ëndrra Si unë në mërgimKosovën e dashur Dhe të lulëzuarMë rrëfe babiMë thuaj shpirti im
7
KËSHTU KËNDOI NAIMI
Sa bukur tingëllon gjuha shqipeKjo e folme e lashtësisëKur Adea për çdo ditëMe nga një sinonim e qëndisë
Kur i shqipëron fjalëtFjalitë në ograja qeshinDhe fushat e KosovësNjë fustan të bukur veshin
Kështu këndoi NaimiNë këtë gjuhë të perëndisë Kështu do madhërojë edhe GentiRrënjët e Ilirisë
8
TOKA JONË
Më dhemb këmbaMu në thembërPse lum babiMë la pa zemër
Zemra ime është KosovaMe ato të bukura fusha Kur më kaplon malli shumëMe një dhembje më ngulfatet gusha
Një lëmsh i pazgjidhurMë sillet në kokëSa herë që ëndërroj Të bukurën tokë
9
VENDI BIBLIK
Në stacion Më zuri gjumiGjatë tërë kohësUnë ëndërrovaGenti o vëllai imSa e bukur Qenka Kosova
Sa i paska Njerëzit e mirëSa të ndershëm Dhe bujarPse lum BabiNuk më ke treguarPër këto dhuntiEdhe më parë
Bijë e dashurTi ëndërroPër atë vendKaq fisnikDhe kurrë në jetëMos harroMe e dashtëAtë vend biblik
10
SI POSTJERJA
Fërfëllojnë harabelatNëpër lisaE nëpër telaSjellin letraE lajme tazeSi postierjaMe dantella
Vjen një letërNga veriuE nga juguArrin tjetraShumë të bardhaE pak të zezaFati jonëI pret këto letra
Si nga lindjaE perëndimiVijnë lajme vajiVijnë shpresa shpëtimi
11
TUNG KOSOVË
Tung KosovëMe shtatë nameTi që robërinëNuk e durove
S‘ta pamë lotinKur dënese I qaje burrat Që u vranë I qaje luletKur i shkelënPa u ndalur ece Drejt fitoresSikur trimat E Mashkullores
12
ECJA UDHËS
Ecja udhës I menduar Ç‘kërkojë unëNë perëndim
Ku janë njerëzitE vatrës simeKu janë burrat O zot i im
Ku janë luletNë luadheKu janë zogjtë Me sorkadhe
Ecja rrugësSi kokëtul Më dukej vetja Somnambul
Ecja ecjaNëpër këtë vërrimëSado pakTë gjejë shpirtin tim
13
KTHIMI
Oh sa qenkaLumi i bukurE dredharakFluturo sikur fluturDrejt atdheutNë Kosovën plakë
I bënë të falaLagjes tonëKu në prag Na pretë gjyshjaSe ma ardhjen e pranverësKëtu kthehet Dallëndyshja
14
VETËM GJUHA SHQIPE
Këtu kthehenShumë zogj shtegtarë Që shtegtojnë Në brigjet e qiellit Me gjuhë të huajaSi në PazarPor vetë gjuha shqipe Kjo gjuhë e diellitFlakërinë Si lulja e prillit
15
KËNDONTE SHQIP
Ajo lozteMbi një rrapCicëronteNjë gjuhë të huajPor më shumëKëndonte shqipADEA e vogëlSy gështenjeQë i kishte Njëzetë muaj
16
KËTO KRAJATA
Ku të zë gjumiKur vjen nataPërse të lodhinKëto krajata
Ç’bëre në jetëQë ndihesh me fajPërse sytëI ke me vajë
Të të mos e lëndojë Zemrën mërgimiNËNË KosovaËshtë shpëtimi
17
ME LOT HIDHËRIMI
Kur bie shiNë PrishtinëNë OttavëAgu gdhinë
Po lotonPullazi plakPrej syve të vjetërPikon gjak
Qanë për nipinOfshanë për mbesën Me lot hidhërimi E lan vesën
18
SA MË PARË
Pse ja ndaleRrjedhën lumitDhe ja prisheËndrrën gjumit
Mos u zgjoNë këtë errësirëDita bëhetShumë e pështirë
Fli gjumasheËndërro dëborënSa më parëTa shohësh Kosovën
19
SA SHUMË FËMIJË
Shpeshherë natënI del gjumiMe duar të voglaI fërkon sytëSi është sonteKosova martireA janë fëmijëtAtje me vajë
A kanë bukëPër të ngrënëA janë me familje Athua kanë nënë
Ishte luftëNë vendin timSa shumë fëmijëMbetën jetim
20
JAM E VOGËL
Jam e vogëlS di të këndojëPër ata që luftuanPor unë kurrëNuk do ti harrojëTrimat tanëQë na çliruan
21
EVROPA E VJETËR
Tjetër ngjyrëKëtu paskanë luletAs aromaNuk është e njëjtëShiko barinSi përkuletShiko lisat Me krajatë
Përse mamiËshtë kështuTë lutem më shpjego A mund të jetojëUnë këtuFol të lutemMos më mundo
Bija e mamitMendjeholla Ngjyrën e kuqeNuk e ka mollaÇdo gjë këtuKa shije tjetërKësaj i thonë Evropë e vjetër
22
MOS HARRO
Cicëron zoguNë fluturimMe mallëPër në vendin tim
I përshëndet ata trimaQë nga gojaU del vetëtimaQë pinë ujëNë atë burimI përshëndetZanat e malitZogjët e fushaveNë ëndrrat e djalit
Edhe djemtë e UÇK-ësQë i lanë eshtratNë zemër të malitE përshëndet Gjithë ShqipërinëMos harroPash perëndinë.
23
VENDI ME LISA
Eci udhësZdirgjem malitNë degë këndonNjë zog rebelPlotë mallëngjimSi vaji i djalitQë u tretëNë zabel
Nuk ishte theporja Vend me lisaPo i qëndisurMe betonAtje largKu s’ takon plisaDjali i lagjes Tonë banon
24
LETËR NGA MËRGIMI
Isha i mërzitur o gjyshNuk dija çka të bëjë tjetërNga mallëngjimi dënesa si klyshLoti më pikoi në letër
Si janë punët atje në JugA po nxeheni në diellin e lirisëA po keni enë e lugëNë atë tokë gratçore të Shqipërisë
A i ke ruajtur lodrat e miaQë me aq mund i pate blerë Kur unë qaja mu si fëmijaS‘kishim dritë jetonim në terr
Tani fërfëritin flamujt e lirisëÇdo dëshirë në jetë dyzohetAta që e sjellën këtë ngadhënjim Emri i tyre kurrë nuk harrohet
25
CELULARI
Celulari i gjyshesCingëroi në bagazhGenti kishte dërguarMë të mirën mesazh
Urime ditëlindjaPër shumë vite gëzuarUrime Urime Qofsh e lumturuar
26
NËNAT TONA
Alo gjyshi a je mirëSi është koha në KosovëPër herë të parë të telefonojëSi i keni hallet na tregoA keni për diçka nevojë
Sot është ditëlindja e imeUnë u linda në PrishtinëKu jetonim me thërrime Të kujtohet gjyshi im
Ishte atëherë koha e ligKur të huajt na sundoninNënat tona i quanin shtrigëKurse të vetat i bekonin
Ti or gjysh mos u merakosTë gjithë ne kemi një dëshirëVetëm një brengë na mundonQë te ju të bëhet mirë
27
TE ARIU
Fli moj ezmereMos ke frikëNesër do lindiDita e reDo të shkojë Me GentinNë zoologjikEdhe tiVjen me ne
Të kujtohet “te Ariu “Se si qeshteMajmuni në kafazKurse GENTIMe aparatFotografonteNë fërfëllizë
Atje do lozimDeri në agimDo ta mashtrojmëSkilen plakëFli ezmereGjumashja e gjyshitGjumi të bënëShtatëbajrak
28
NË PRISHTINË
I dashuri Genti o vëllaShumë ëndërrojmë ne në Ottavë Për fushat e gjëra të KosovësQë janë të mbuluara me bar
Përse hesht dhe je i mërrolur Athua largësia po të ligështonApo mallëngjimi të ka lodhurDhe në heshtje po mejton
Fol se plasa nga kjo mynxyrë Do të tretem si qiriu në errësirëTregomë i dashuri vëllaSi është tani në Kosovën e lirë
Në Prishtinë lulet çelin Mu si zogjtë kur këndojnëShumë më afër e kanë diellinNë reze të arta atje notojnë
29
KUR FLET ERA
Ka sa kohëE disa muajEra fletNjë gjuhë të huaj
Ajo nuk diTë flasë shqip Eh kjo punëQenka pa kripë
Lulja e sajNë dritareI mësoi germat Në abetare
30
PRANVERA NË KOSOVË
Buzë Lumëbardhit Në shatërvanPo këndonNjë zog i gëzuar Se pranvera në KosovëSivjet më herët Paska filluar
Në këtë stinëKthehen dallëndyshetEdhe shumë Zogj shtegtarë Kthehu edhe ti me taTë pret baba Me behar
31
NË DHE TË HUAJ
Tungjatjeta o fushaHeu mirëdita ju o maleNga Kanadaja dërgonPërshëndetje një sorkadhe
Shoqet punët si i kanëMësimet si u shkojnëA lozin me kukullaApo libra lexojnë
Këtu në mërgimShumë pak shoqe kamDhe tejet e vetmuarNë dhe të huaj jam
32
VETMIA
Xhaxhi Mendi po venitemKëtu në dhe të huajSi qiriu i NaimitO të lutem babit i thuajTë na largoj prej mërgimit
Këtu buka s’ po na hahetAs ujë nuk mund të pimëKëtu dielli në lumë nuk lahetSi qyqe mali ne po rrijmë
Thuaj xhaxhi mos harroLute të na kthej në KosovëO të përgjërojë insistoSe po venitemi si lulja në dëborë
33
EDHE UNË
Edhe unë kamNjë dashuriQë jeton në mërgimVogëlushja AdeaShtatëselviAjo ështëGëzimi im
Me te zgjohemE bie në gjumë
Vetëm një brengëMë mundonSe nuk ka kushNë atë vetmiPërralla të bukura Që i tregon
34
GJYSHI PRIT
Jam i lodhur Dhe i sfiliturLetër nga GentiDuke pritur
Në fund fatiQeshi si fëmijëErdhi letra Me porosi
Gjyshi na prit Në aerodrom Se nesër kthehemiMe avion
35
FLOK THINJAK
Rinte ulurMbi trung të qershisëMe sy të përloturE sodiste largësinëAi nuk di Kah i bie JuguKu e ka shtëpinë
Në dhe të huajaIshte treturFëmijërinë pa e gëzuarKalamendej pa shpresëBredhte duke ecurNjeriu me zemërTë lënduar
Ecte bredhte Një plakush Flokë thinjakSi arushë
36
URDHËRESA
Gjyshja e mbesaSi lulja dhe vesaTë dyja lozinNë një sokakNë celularTingëllon urdhëresaNdaleni lojënPushoni pak
Mesazhi i çuditshëm Nga Marsi zbretDhe kishte vetëmNjë porosiNdaleni lojënPushoni pakSepse fëmijëtSot protestojnëKundër dhunësQë të rriturit ushtrojnë
37
TË FALA KOSOVËS
Kaçurrela e vogëlKishte mësuar vet Me e thirr gjyshinNë internet
Ka shtypur butoninDhe bisedonSi një zogëz Kur ligjëron
Të fala KosovësMe shumë uratëNë tela dëgjohetZëri i saj çdo natë
38
TË FALA DJEMËVE
Nga po vjenMoj dallëndyshe Athua ishe në mërgimTregom sa deteI kaloveDeri sa erdhe Në Prishtinë
A i ke parëNipat dhe mbesatUdhëve të botës Duke shëtiturOse i takoje Në stacioneTrenin e fundit Duke pritur
Fluturo or zogë ShtegtarëSa më parë Në perëndimU çon të falaDjemve tanë Se presim Me padurim
39
PLAKU I LODHUR
Ndalu pakTi or plakPërse këto vargjeKullojnë gjak
Për çfarë Zemra të lotonPse në qepalleVaji qëndron
Edhe unë farefisinE kam në mërgimPor nuk lodhemMe këtë vegim
40
LETRA
Në krah të erësLetra e shkruarPo udhëtonPa pritesëDete e male Duke i kaluarPo kërkon Një adresë
Djalin e treturE lyp baba Letrën e shkroi Me mallëngjimKthehu bir Në shtëpiFlakë po digjetShpirti im
41
TË LOZIM FUSHAVE
Shpeshherë me lotMë mbushet gushaKur s vrapojëNëpër fusha
Kështu ështëNë perëndimMë beso O gjysh i im
Shumë të drejta Kemi në letërPor na duhetDiçka tjetër
Të lozim fushaveSikur eraTë vrapojmë maleveKur del pranvera
42
KUR NGA DHEMBJA
Aty ku është zemraGurgullon një lumëAi i trishtimitQë më lenë pa gjumë
Vjen e i vërshon ëndrratDegdiset si përherëPor më së shpeshtiGufon në pranverë
Gjarpëron ecën lumiNëpër qenien timeShpeshherë ikën largDhe kthehet me vegime
Kështu për çdo stinëNë vjeshtë apo në dimërVezullojnë lumenjtë e shpresësKur nga dhembja thyhet një zemër
43
E THEN GURIN
Më besoniTë dashur fëmijëNuk qaj unëKaq lehtëPor kësaj radheSyri loton vetë
Loti i hidhurE thyen gurinAndaj ligështonEdhe burrin
Dënesi me mallDhe hidhërimSe i kam dy syNë mërgim
44
A KA BABI ADRESË
Mami a ka babi adresëA di ku banonPse asnjë letër e shkruarTe ai nuk po shkon
Shokët e klasësMe mua po qeshinLloj lloj epiteteshPas shpine ma veshin
Përse hesht mamiPse nuk më tregonKu e kam babinKjo po më mundon
Babi yt or birËshtë diku në mërgimPusho mos qaj zemërFli zogu im
45
PRITJA
Eshtrat i kam të sfiliturMë janë lodhur sytëTrenat duke i priturShpresat mu kanë mbytë
Për çudi binarëtUdhëtojnë në pafundësiDuke i qarë hallet plakuMe një mërgimtarë të ri
13 / 14.03.2007
46
Emrin e kam fjalë
47
48
FJALA
Nëse më kërkoniDo të më gjeni kudoZbres nga lashtësiaKam lindur moti Dhe lindi me ju
Përzihem me lodrat e juajaJu shoqërojë në lojëVij nga nëntokaPërrallaveUa shtojë hijeshinëFëmijërisë lumturinë
Rritem në praninë tuajMe mua mbroheniNdonjëherë më keqpërdorniDuke u grindur me shokëtSi në shtëpi Hy në ëndrrat e juajaDhe sërish zhdukemSi hija e thyerUnë jam kudoNë qytet dhe në malEmrin e kam fjalë
49
THUAJ EMRIN TIM
Kam lindurNga një tokë e vjetërLashtësinë timeMos e kërkoni në përralla Ndoshta i kam Pesë mijë vjet As vet nuk e diDitëlindjen
Mund të më kërkosh Në tregimet E popujve të vjetërOse nëpër legjendaQë madhërojnëJetën e heronjveKurse ndonjëherëJam krejtësisht e reNë disa vende Ende nuk kam lindur
Jetojë në zemrat e ndrydhuraTë popujve të përvuajtur Jetojë në krahët e zogjveTë mbyllur në kafaz
Ende pa lindurSa ëmbël jetojë
50
Thuaj emrin timKE MUNDËSI
Ke mundësi Që ta mësosh qeninTë paraqitet në telefon
T’ ua mësosh gjuhën Zogjve në fluturimOse lumit të dalldisur Me ja ndërrua kahjenPor kurrë nuk mundeshTi udhërosh kokësQë të mos fantazojë
Shiko po të themTi mundesh vogëlushTi kalerosh yllësitDetin ta fusësh Në një gotë të vockël Por mos harroSe kurrë nuk mundeshTë urdhërosh zemrën Të mos galdojë për dashuri
51
LULE NË KARNEVAL
Koka më sillet vërdallë Gjumi nuk me zënë Si në ndonjë përrallëËndrra zien e s’ vjen
Në ujëra të turbullta notonSa që peshqit xhelozojnëHerë herë qiellit fluturonShqiponjat të lakmojnë
Tani je një gjeneralQë edhe bletëve u komandonMë vonë lule në karnavalËndrra kudo të çon
52
SYTË
Fjalë më të bukuraFlasin sytëShpeshherë në heshtjeBisedojnëI njohin gjërat për mrekulliGënjeshtarin e dallojnë
Sytë shohin rrezikunArmikun e përcaktojnëSytë shohin vashëzën Sytë dashurojnë
Dy xhevahire Nuk ngopen me dashuriAto nuk mashtrohenMe asnjë mirësi
Në sy rritet lotiSi në qiell shiuNë sy lind dashuriaMe sy qesh njeriu
53
GJUMI
Vjen në krahët e natësPër ta sjell qetësinëLargohet me agiminTa dhuron mirësinë
T’i largojë krajatatMosmarrëveshjet i hedh në lumëTë përkund në djepin e ëndrraveSe mua më thonë gjumë
Kur je i shqetësuar Mbi sytë e tua flejë Sepse jam betuarMos të të hidhëroj
Jam më i forti në botëMe mua s’ bëhet shakaPor vetëm ti kur ëndërronUnë s’ kam çka të bëj
54
PËRRALLË
Unë nuk diKu i merr gjyshi fjalëtPër ato përralla të bukura
Mos vallëAi plakush thinjoshKa ndonjë thes të lashtëNga i cili nxjerrë Për çdo ditëNga një përrallë me kashtëApo tregimKu rrëfehen krajatatE vendit tim
Përralla të harruaraTë përziera me miteRrëfime të moçmePërjetime ilire Na tregon gjyshiPër merak Plaku bujar thinjak
55
KU GJINDEN FJALËT
Tunde kokën pakGjeje një fjalëHidhe në letërTë bëhet mal
Kështu shkruhet tregimiMe fjalë e fjalitë Ti vetëm sprovoKe për t’ja arrit
E njoh kokën tëndeJe tejet i zgjuarVeç ty të duhetNjëherë për të provuar
56
MOS U LAKO KURRË
Mos rri i heshturNgrite kokën pakAtdheu nuk doAsnjë frikacak
Thuaj babit joKur ke të drejtëKështu çdo trimVepron në jetë
Fjalën e dhënëMbaje si burrëQëndro si lisiMos u lako kurrë
Fli me librinZgjohu me diturinëHapi mirë sytëLulëzoje shtëpinë
57
GJYSHI THINJAK
Gjysh i dashur O burrë thinjakPuna jote Për merak
Unë të pashëNë ëndërr mbrëmëSe po ecje Në tri këmbë
Një prej druriSa qesharak Ti ecje me krenariDuke u lëkundur pak
PleqëriaSa kënaqësiKëtë e di Çdo fëmijë
58
SA BEGATI
Gjysh e gjysheSa begatiNip e mbesëNotojnë në gjithësi
Njohin vendinSi bleta lulenPara tyre Të gjithë përkulen
Ata din përrallaDhe tregimeDin shumë vjersha Lozalime
Mësojnë legjenda Dhe historiE njohin atdheunPër mrekulli
59
KURRË NË JETË
Kush hyn në lojëPa përvojëAi mbetet Me gishta në gojë
E humb garën I zbehet fytyraPara tij Turpërohet pasqyra
Kurrë në jetëMos u ngutNëse nuk ke në dorëNjë adut
60
QENI ILIR
Ky babagjan s’ kënaqetMe lajkat e huajaAs të huajinNuk e duron
Qëndron i uritur Gjaku i gufonUshqimin nga i panjohuriKurrë s’ e pranon
Ky qen i dashurMiku im besnikVetëm anëtarët e familjesI mban për mik
61
MËSUESI
Dashuroi luletI mbjelli fushatMe ngjyra Më të bukura
Dashuroi vendinI ripërtëriri kodrinatMe lisa Më të gjatë
Dashuroi abetarenI gdhendi shkronjatNë zemrat e fëmijëve
62
SOT
Jam i dashuruarDeri në paskajSi ty dhe mamin E dua Shqipërinë pa vaj
Sa fortë më ngazëllejnë maletDhe gjethet kur shushurinSa fort i dua lumenjtëN’ fusha kur degët i shtrinë
Ky vend mi lindi të parëtQë shkrepat i patën konakDhe këto male i rritën trimatQë e mbrojtën me gjak
Thjeshtë tani mësovaSe dashuria trashëgohetNuk e dija e dashura mamiSe edhe atdheu dashurohet
Sot jam tejet i gëzuarPo qeshi nga lumturimi Se kjo tokë arbërore Udhëton kah shpëtimi
63
ZEMRA
Zemra imePlot dashuriAjo doÇdo njeri
E do malinQë lulëzonDhe bilbilinKur këndon
E do mësuesinE do vendinE do lojënDhe kuvendin
Ka dëshirë Që çdo njeriTë jetojëNë lumturi
64
PUNA
Kur pat nevojëZbriti nga lisiHistoria e njeh mirëJanë shkruar Shumë tregimeNëpër shkëmbejë I ka lënë gjurmët
Vepra e tijVulë e pashlyer Në lashtësiNga puna Mësoi njerëzimiTë jetoj në begati
65
LUFTA
Në gjëmën e saj Flenë kujaNë të dashurohenBudallenjtë
Kudo që kalonPas saj mbetet hiriDhe vaji i fëmijëve
Era e keqe kundërmonNë sytë e të sëmurëveUdhën e ka të gjakosur Nuk ndalet as në ferr
Disa kanë ideale të lartaJetën nuk e kursejnëVdekja për ta është mjaltë
Ca e ndjekin Për t’i shpëtuar krimeveE një grumbull tjetër Ai soji i ndytë i njerëzimitPasurohet Në kurrizin e sajE kur të gjithë këtaLodhen për vdekjeSërish shpëtimin
66
E kërkojnë në luftëGJYSHI IM
Sa shumë i donteGjyshi fëmijët Dhe këngëtKur këndonteNë lahutën e vjetër
Edhe kur takohejMe vdekjenAi u këndonte fëmijëvePër legjendënE vashës me lule
Ai trim mbi trima Kurrë nuk lejoiQë t ja shëmtoninLulen në shkëmb
Plakushi i urtëPërherë takohejMe vdekjenDhe këngët e vjetraHeu ndjesë pastëSa shumë i donte Fëmijët dhe lulet
67
68
ÇAMARROKUI VOGËL
69
70
ÇAMARRKOU I VOGËL
1S’ len gjë pa prekurNëpër shtëpiÇamarroku i vogëlBënë kërdi
2Gabimet e bëraKurrë nuk i pranonFajtore është motraKështu më lehtë kalon
3Unë s’e preka lulenVazon nuk e thevaAs gotën me qumësht Përmbysë nuk e ktheva
4Kështu për çdo ditëPër ngjarjet pa lakmiGenti nuk është fajtorAi asgjë nuk di5Pa prekur rubinetënUji rrodhi si lumiFaji i mbetet mjeshtrit
71
E kishte zënë gjumi6Unë isha duke fjetur Kur u thye xhamiTek e fundi Nuk është bërë nami
7Një ditë të ngrohtë vereNë kullosë e lëshoi lopënIku të lozte me shokëDeri sa bagëtia kulloste
8Në mbrëmje lopa humbiNuk u kthye në shtëpiKurse Gentit të frikësuarI lotonin sytë inxhi Laroshja s’gjendej dotëLaroshja s’gjendej dotSi hija ishte treturDjaloshi e kërkoi kotNëpër ferra duke u strukur
10Dikur u kthye i gjakosurTë gjithë e pritnin me padurimNëna klithi e merakosurÇ’të gjeti kështu biri im
72
11E kërkova laroshenEdhe te lugjet e shkretaLopa kishte humburAskund nuk e gjeta
12Të gjithë njëzëri qeshënMe loçkën e hallësLara ishte kthyerPërtypej në fund të stallës
13Laroshes i pëlqen shumëAhengu dhe trokuAjo nuk merakosetSe çka bënë çarramoku
14Djaloshi rrinte i heshturIshte prekur shumëAndaj vendosi si burrëTë mos bëjë zullum
15Që nga ajo ditëSjelljet i ndryshojëDhe u dallua nga shokëtKur në shkollë shkojë
73
ËNDRRA E GENTIT
1Genti ëndërronPër çdo ditëSa më shumë Për tu rritë
2Kur të bëhet Gjashtë vjeçar Do ta vijojëKlasën e parë
3Në të dytënDhe tretën si proreDo të dalë Shembullore
4Katërtën dhe pestënSi për mahiDo i përfundojKy djalë i ri
74
5Për gjashtën dhe shtatënNuk diskutojmëVetëm pesatDo t’i numërojmë
6Kur të delNë klasën e tetëE ndjen vetenSikur mbret
7Vijnë pushimetFillojnë halletNuk di ku të Çmallet
8Shumë dëshiraI dalin përparaSikur luletNëpër ara
9Një dilemëKa pas përherëTë bëhet mjekApo inxhinier
75
10Të gjitha dëshiratSi lumi rrjedhinNë cilin drejtimHapat ti hedhim
11Kështu ëndrra Ditë e natëE mundonPa lëshuar shtat
12Fli o gjumash Sa më shumëGjumi të rritëTë bënë pëllumb
13Koha vjenNë shkollë do shkoshTok me shokët Do ta gëzosh
14Tani rrituFito përvojëAtdheu për tyKa nevojë
76
SEMAFORI
1U mblodhën disa shokë Këndshëm biseduanPastaj një çetëPër një garë formuan
2Njëzëri votuanArbëri të jetë kryetarDhe më vonë kërkuanMe konkurs një sekretar 3le të jetë i urtëI sjellshëm dhe i mirëShokë i gjithanshëm Me përvojë zinxhir
4Pra këto vetiNe të gjithë i kemiDuam që edhe ai të jetëI shpejtë si zgalemi
77
5Në gazetën e muritKonkursi u shpallArritën kërkesatNga çdo mëhallë
6Filloi komisioniLutjet t’i shqyrtojDhe një nga njëDorëshkrimet i lexoj
7Propozojë ArmendinTha një anëtarëËshtë më i miriNë klasën e parë
8Tepër i sinqertëThanë me krenariNeve si ai na duhetShtoi kryetari
9I tërë komisioniIshte i mendimitTa pranojnë Mendin Vëllaçkon e Ximit
78
10Të nesërmen në mëngjesTë gjithë u tubuanArmendit dhe ArbëritDetyrën ua uruan
11Në foltore hipi i pariShokë ju falënderojëBesimin e dhënëDo ta arsyetojë
12Prej më të mirëve Do formojmë një çetëDhe do bëjmë gara Me çdo qytet
13Tema do të jetë Mirësjellja në komunikacionDhe si të ecim rrugësKur automjeti kalon
14 Nxënësit më të mirëS’do mbeten duarthatë Të gjithë do të marrinNga një dhuratë
79
15Por për hall e kemiTë vetmin problemSi ta emërojmë shoqatënMjaltë apo gjemë
16Propozuan disa emraDritë Flakë MotorSë fundi e pagëzuan Thjeshtë Semafor 17Si zgjoje bletësh Shkolla po ushtonSa bukur mësoninPër komunikacion
18Pas disa ditëveGarat filluanPrei të gjitha viseveFëmijët u tubuan
19Pa pikë brenge ishinNë këtë qytet magjik Ku për disa ditëS’do këtë matematikë
80
20Shenjat e komunikacionitTema do të jetëDhe pastaj do dalimNë provim me biçikletë
21Në komision janëNxënësit shembullor Që dallojnë prej tjerëve Në rrugë dhe në shkollë
22Na trego ZymberSi e kalon semaforinEdhe ti SkënderÇ’bënë kur e ndez motorin
23Shikojë djathtas Kah kalon citroeni Ose majtas Simpatikun ami 24Kur qesh syri i gjelbër Pa frikë kalojë Kështu përherëShenjat i respektojë
81
25Kur e ndezi motorinNdjej një kënaqësiJam autist i mirëNderojë çdo përparësi
26Në radhe është ShpendiAstriti dhe LizaTë na tregojnëPërse shërben zebra
27E ka trupin me laraDhe jeton në savanë Përherë është e paraSi era vrapon
28Si në kor Të gjithë qeshënNë përgjigjen e pasaktë Që u dha për zebrën
82
29Lizës i erdhi keqPër shkak të pakujdesisëShpendi e kishte mendjenNë orë të biologjisë30Ku nuk ka semaforAty zebra laracohet Të kalojë nxënësi Kur nga shkolla kthehet
31Edhe për studentinUshtarin dhe fshatarin Këtu është vendkalimi Vetëm për këmbësorin
32Edhe në pyetjet e tjeraPërgjigjet ishin të saktaSa mirë kishin mësuar Këta çerata
83
33Kishte shumë ekipe Zebra autisti këmbësoriPor më e mira doliÇeta semafori
34Dhuratat më të miraIshin duartrokitjetPër të palodhurit Që i dhanë përgjigjet
35Pastaj filluan lojëratKënga mori dheun Këndonin për trimatQë luftuan për atdheun
84
INSPEKTOR MASKA
Xërr telefoniXërr po cingëron Inspektor maskaNë shtëpi s’qëllon
Ka do ditëNjë problemE mundon Axhën Xhemë
Një nxënës I klasës dytëTë gjitha muretI ka zhytë
Inspektori I hidhëruarIa mbërrin Duke vrapuar
Aspak pa u vonuarErdhi si laraskaZgjodhi problemin Inspektor maska
85
TOMI DHE XHERI
Na ishin njëherëDy miq për çudiNjëri quhej TomE tjetri Xheri
Donin njëri tjetrinBënin çudiraTërë ditën Orëve të lira
Lëshonin ujinPrishnin rubinetëHidraulikunNuk e lënin të çetë
Një ditë hidraulikuShkoi te konstruktoriDhe pastaj me vrapTek montatori
Ai montoi kurthin Sikur rubinetaPër Tomin dhe XnheriFare pa helmeta
86
Të nesërmen pa gdhirëU lëshuan në lojëQeshën dhe vrapuanFare pa nevojë
Më vonë vendosënTë luajnë me rubinetëPa menduar fareSe ç’do me i gjet
Po sa e prekënAjo i kurthoiUji më nuk rrodhiDhe filmi mbaroi
87
PROFESORI BALTAZAR
Profesori BaltazarBëhet mjekVeterinarNjë ditë tjetërAgronomApo të nesërmen Astronom
Di të bëhet MuratorTë punojëMe eskavatorMe makinë bënëMrekulliShpik gjëra për bukuri
Dhe një ditëDy nxënës përtacVajtën te i miri BaltazarIu lutën pa u skuqurQë tua përmirësojëNjëshat në ditar
Por i urti BaltazarU drejtua me këto fjalë
88
Notat s’falen ore çunaPor duhet shumë ju të mësoniPastaj do vaj mirë punaPa u skuqur Mëshirë të kërkoni
Sa mirë këshillatI dëgjuanDy shok të mirë Por përtacMe shpejtësi në shtëpi shkuanDhe më kurrëNuk dalën në lojë Deri sa njëshat i përmirësuan
89
SËRISH PËR BALTAZARIN
Të gjithë qytetarëtNë hall patën rënëPrej maçokut ngucakeqitS’dinin ç’të bëjnë
I fshihte fletoretÇantën me abetareNxënësit në shkollëShkonin pa mësuar fare
Dhe ditët kaloninSi lumi që rrjedhMaçok trazovaçitS’kish kush qafën T’ia dredh
Një nxënësi iu kujtuaProfesori BaltazarDhe tha ai këtë problemDo e zgjedh sa më parë
Dërguan një delegacionPrej nxënësve të klasës parëQë të këshillohenMe të urtin Baltazar
90
Ai vrapoi nëpër dhomëMu si një robotDhe në fund bërtitiKy problem zgjidhet sot
Iu ofrua makinësMbushi një epruvetëBëri një qen të madhSa dëshirojë vetë
Me shpejtësi vetëtimeLaroshi shkoi në qytetDhe ndjeku maçokunDeri në det
Fëmijët u gëzuanQeshën si beharTërë ditën kënduanBaltazar Baltazar
91
Fli biro flij
BabiA ka sy QielliE zemër Dielli
Athua toka ecënMe këmbët e vetaApo rrotullohet
Si ylzi Ka më GalakësiTë lutem babiMë trego këtë fshehtësi
Dua të diKu flen tokaDhe me çfarë jorganiI mbulohet kokaNë cilin detDuart i lanëNë cilin lumëKëmbët i shpërlanDhe me çfarë brusheDhëmbët i pastron
92
Lum babiMë trego njëherëSe gjumi në syS’më vjen si kaherë
Fli biro fliTani është natëQielli sytëI ka mbyllëNë zemrën e diellitRritet një bylbyl
Tani je i vogëlKur të rriteshDo bëhesh astronautAtëherë i njehson yjzitNë çdo skutë
Fli biro fliToka flenNë mirësinë tëndeMbulohet meËndrrat e fëmijëveDuart i lanë
93
Me qeshjet e vogëlushëveKëmbët i shpërlan Me gëzimin e fëmijëveDhëmbët i pastronMe lojën e fluturaveFli biro fli
1978, nr.10 “Fatosi”
94
Ku e ka Dielli vendlindjen
Shpeshëherë pyet një voglushPër vendlindjen e diellitPër atë sy të zjarrtëQë si kali i erësEndet Qiellit.
Pyet për HënënArushën e madheDhe për yjzit e tjerëQë vrapojnë si surkadhe
Prej pyetjes në pyetjeVogëlushi gjezdisKush e mban TokënLum babiQë nuk lëviz
Çfarë han DielliBanane apo çokollatëKu pi ujë HënaKur bëhet natë
95
Me çfarë nxehet DielliKur errësohet QielliÇ’përdor për nxemjeStufë apo kalorifer
Lum miku më tregoKu e ka vendlindjenAi sy magjikMë tregoMë tregoO mik i dashur Kur ecën DielliA mëson matematikë
1978, nr.12 “Fatosi”
96
Hëna ka blerë një abetare
Për çdo natëNë dritareLexon HënaNë abetare
AlfabetiE çon gjithnjëPrej yllit polar Deri në veri
Pastaj vazhdonNë AmerikëPër të mbriNë Antartik
Andaj nënës Gëzohet Toka Kur kalon HënaKah Evropa
Nëpër Afrikë Dhe në AziKjo punëtoreBën mrekulli
97
Mijëra shkronjaVallëzojnë kah QielliE shenjat e pikësimitShëndërrisin si Dielli
Kur ta mësojëTërë alfabetinDo t’u shkruajFëmijëve një letër
Përmbajtja e letrësS’dihet fareDeri sa HënaI mëson gërmat në abetare.
98
SHËNIME PËR AUTORIN
Adem Zaplluzha lindi në Prizren me 1943. Shkollën fillore dhe të mesme i kreu në vendlindje, ndërsa Akademinë Pedagogjike në Prishtinë.Një kohë punoi si mësues nëpër fshatra: Studenqan të Therandës (ish Suharekës) dhe Hoça e qytetit afër Prizrenit. Ndërkohë punësohet si përkthyes në Korporatën Enregjetike të Kosovës. Me shkrime filloi të merret kryesisht me poezi që nga mosha fëmijërore. Rrugën letrare e nisi me vjershën e parë për fëmijë të cilën e botoi në revisten: “PIONERI”, me 1957.Si i punësuar në Korporaten Energjetike të Kosovës bashkë me shokët e punës dhe pendës formoi grupin letrar: “Lulëkuqet e Kosovës”. Në Kuadër të punës së këtij grupi letrar qe botuar përmbledhja: “Ngjyra e kohës”, në të cilën u botua një numër i poezive të tij. Veç krijimeve që i publikoi në revistat për fëmijë botoi edhe nëpër gazetat e kohës që dilnin në Prishtinë dhe Shkup. Është anëtar i Lidhjes së shkrimtarëve të Kosovës.Veprimtaria letrare u pasurua me shumë tituj që deri më tani ka të botuar këto libra:
“Puthjet”- poezi, “Rilindja”, Prishtinë, 1974“Ecjet e viteve të mëdha”, poezi, “Jeta e Re”, Prishtinë 1995.“Çamaroket e thepores”, poezi për fëmijë, “Shkëndija”, Prishtinë 1996.“Muret”, poezi, “Jeta e Re”, Prishtinë, 1997“Morfologjia e dhembjes”, poezi, “Faik Konica”, Prishtinë 2000.“Ai vjen nesër”, poezi, “Qendra e Kulturës”, Klubi letrar “Fahri Fazliu, Kastriot, 2007
99
Ky është libri i shtatë i tij. Jeton në Prishtinë ndërsa aktivitetin letrar e zhvillon në Klubin letrar: “Fahri Fazliu” në Kastriot.
100
ADEM ZAPLLUZHALetër nga mërgimi
Radhitja kompjuterikeAutori
Realizimi kompjuterik“OBSCURE”
Prishtinë
U shtyp në shtypshkronjën“TREND”
Prishtinë, 2007
