Leraar Als Lid Van Een Schoolteam
Transcript of Leraar Als Lid Van Een Schoolteam
De leraar als lid van een schoolteam: Anti-Discriminatie-Loop in Suriname Op vrijdag 19 maart 2010 was er in Suriname, Paramaribo een wandeltocht tegen discriminatie. Een
organisatie waar ieder jaar vele scholen aan meedoen. Ook onze school, Christus Koningsschool,
deed mee.
Vrijdagvoormiddag was dus een drukke dag op school. Er was eerst examen en daarna mochten alle
leerlingen per klas die namiddag meededen hun T-shirt komen halen. De organisatie van de
wandeltocht bezorgt iedere school die meedoet T-shirten zodat iedereen als één groep aan deze
wandeltocht kan deelnemen. Maar ervoor zorgen dat iedere leerling er één kreeg of de juiste maat
had was bij ons wel een probleem. Heel wat leerlingen kwamen dan ook klagen dat de T-shirten op
niets trokken en dat ze hun geld terug wouden. De directrice maakte hen dan snel duidelijk dat de
het niet uitmaakte of ze nu mooi of lelijk gekleed waren, het idee achter de wandeltocht was
belangrijker.
De wandeltocht zou beginnen tegen 4 uur in de namiddag. De onderdirectrice had mij laten weten
dat onze school ging samenkomen om 3 uur aan het congresgebouw. Zoals het hoorde was ik om 3
uur daar, maar al snel werd het me duidelijk dat het dus 3 uur “Surinaamse” tijd was. Alleen ik en nog
enkele leerlingen waren mooi op tijd. Het duurde zeker een half uur, drie kwartier voordat iedereen,
inclusief leerkrachten, er was. Ondanks de activiteit buiten de schooluren plaatsvond waren er die
dag enorm veel scholen aanwezig. Op het einde van de avond waren er zeker meer dan duizend
jongeren aanwezig die samen feestte tegen discriminatie.
Rond vier uur waren we uiteindelijk compleet en mochten we ons ook laten horen toen de Christus
Koningsschool werd afgeroepen. De jongeren van onze school waren enthousiast. Naast hun
klasgenoten konden ze nu ook samen met andere vrienden uit andere scholen plezier maken en
dansen. Vooral dit laatste, dansen, hebben ze gedaan. Verbazend hoe weinig muziek deze jongeren
nodig hebben om er een feest van te maken. In België zouden de jongeren in groepjes staan en
praten terwijl hier vanaf de eerste minuut een feestje wordt gebouwd. Zelfs de onderdirectrice en
L.O. leerkracht deden gewillig mee. Tijdens het wachten op het startschot waren er ook allerlei
optredens. Zo heeft de First lady van Suriname, mevrouw Venetiaan, een toespraak gehouden en alle
ministers en mensen die iets met jeugd of discriminatie te maken hebben waren aanwezig. Er was
zelfs een thema lied die live werd gebracht door de zangers van het lied.
Daarnaast was het ook mooi om te zien hoe de jongeren meededen met het thema van de
wandeltocht. Het draaide bij hen niet alleen om het plezier, maar ook de betekenis achter de
wandeltocht werd gewaardeerd. Suriname is sowieso al een land waar verdraagzaamheid sterk
aanwezig is. Voor mij was het ook interessant want dit keer was ik de vreemde tussen al die
duizenden jongeren en ouderen. Ik denk dat ik samen met nog een 20-tal andere de enige blanke
was. Het voelt vreemd om er niet bij te horen, maar gelukkig maken de mensen hier in Suriname
daar geen probleem van. Tegen half vijf, toen iedereen opgewarmd was, vertrok de vijfkilometer
lange tocht doorheen de straten van Paramaribo. Het was de leerkracht van L.O. en ik die onze
jongeren wat moest begeleiden tijdens de tocht. Een opdracht die we samen goed volbracht hebben
aangezien onze leerlingen niet vies waren om een beetje sfeer te maken.
De sfeer maakte de tocht ook niet vermoeiend of langdradig. Elke school begon om de zoveel tijd wel
eens spontaan te zingen waarop andere scholen dan weer reageerden. Tijdens het wandelen had ik
ook de gelegenheid om eens met andere jongeren te praten en vrienden of vriendinnen te leren
De leraar als lid van een schoolteam: Anti-Discriminatie-Loop in Suriname kennen van leerlingen. Hoe langer de toch duurde hoe uitbundiger de sfeer werd. De laatste
kilometer was het ook niet meer vreemd dat je om de zoveel tijd water over je kreeg. De waterflesjes
die men had meegekregen werden dus niet altijd gebruikt zoals het hoorde. Ook ik heb af en toe
gezondigd, maar ik wou niet uit de toon vallen. De wandeltocht heeft uiteindelijk zo’n twee uur
geduurd en eens aangekomen op het onafhankelijksplein was er een “after”party. Er was een
Surinaams drumband en een dj die zorgde voor de nodige sfeer. Het duurde niet snel of onze
leerlingen stonden vooraan mee te doen met de rest. Toen onze leerlingen hun beste moves aan het
boven halen waren ben ik nog samen met de onderdirectrice ijsjes gaan halen voor onze leerlingen.
Iedere school kreeg voor iedere leerling een ijsje, maar het heeft even geduurd voordat we onze
ijsjes kwijt waren. Onze leerlingen waren immers te druk bezig met dansen.
Uiteindelijk ben ik vroeger doorgegaan. Mijn huisgenoten hadden laten weten dat het eten klaar was
en na een hele dag wandelen had ik dan ook reuzehonger. Ik vond het spijtig dat ik vroeger door
moest want ik was er wel van overtuigd dat het feest hier nog wel enkele uren ging duren. Later heb
ik ’s avonds van bij ons huisje ook nog mee kunnen genieten van het vuurwerk dat als afsluiter van de
dag werd afgeschoten. Het was dus een actieve en vermoeiende dag, maar het was de inspanning
meer dan waard.
Enkele foto’s …
De leraar als lid van een schoolteam: Anti-Discriminatie-Loop in Suriname
(First Lady: Mevr. Venetiaan)
De leraar als lid van een schoolteam: Anti-Discriminatie-Loop in Suriname
( De zangers van het lied tegen discriminatie)
(vertegenwoordigers jeugd en discriminatiebeleid Suriname)
De leraar als lid van een schoolteam: Anti-Discriminatie-Loop in Suriname
(Surinaamse sfeerband onderweg)
De leraar als lid van een schoolteam: Anti-Discriminatie-Loop in Suriname
(wandelen is ook gezond)
De leraar als lid van een schoolteam: Anti-Discriminatie-Loop in Suriname
(volgelopen onafhankelijkheidsplein)
De leraar als lid van een schoolteam: Anti-Discriminatie-Loop in Suriname
(leerkracht L.O. en dochtertje onderdirectrice)