Kućište i izvor napajanjaFunkcija kućištaTipovi kućištaKabliranje -povezivanje uređaja-PSU: Power Supplay Unit - IzvorKućište treba da zadovolji tri osnovne funkcije:• omogući jednostavno povezivanje komponenti PC-ija• zaštiti komponente od raznih smetnji: prašine, zračenja, udara... • estetsku /po cijeli dan gledaćete u njega/Za kućište je običaj da se konstatuje da mu je podcjenjena uloga.

Analizom drugih komponenti vidjeli bi da je jedna od najčešćih konstatacija da su podcjenjene. Lako bi mogli zaključiti da je uloga svih komponenti PC računara podcjenjena, izuzev uloge mikroprocesora.To naravno nije tačno. Mikroprocesor je najvažniji, a sve ostale komponente imaju svoju ulogu.  Kućište treba da zadovolji više funkcija. Ono treba da omogući da se sve komponente računara bezbjedno i sigurno povežu u jedinstvenu cjelinu. Prvenstvena uloga kućišta je smještaj i zaštita svih komponenti računara.Kvalitetno kućište je važan faktor u stabilnosti kompletne konfiguracije.Mala kućišta znače vjerovatno pregrijavanje i probleme sa nadgradnjom. Velika kućišta znače problem sa radnim prostorom.S aspekta hardvera kućište treba da je lako rastavljivo (i sastavljivo). Kućište treba da obezbjedi lak pristup komponentama i njihovu jednostavnu zamjenu.Praktično, to znači da ne bi trebali odvrtati više od četri vijka za pristup bilo kojoj komponenti. Sve komponente i kompletan PC treba da izdrže lake vibracije i udarce.

Sa aspekta korisnika kućište obezbjeđuje uključenje računara, bezbjedan rad i elementarnu indikaciju rada.

Kućište ima dva funkcionalana tastera: za paljenje računara (Power), dugme za reset, dvije indikatorske diode: led indikaciju uključenosti računara, indikaciju rada hard diska i signalnu zujalicu.Pod bezbjednim radom se podrazumjeva izolacija svih opasnih signala (napona), tako da korisnik ne može doći u dodir sa njima.

Tipovi kućišta Danas postoje dva osnovna tipa kućišta ATX i BTXPC kućište je u pojedinim elementima vrlo strogo 'standardizirano' pa tako je točno određeno koliki moraju biti razmaci na stražnjoj strani kućišta između otvora za umetnute kartice, kolika je minimalna visina u odnosu na matičnu ploču, kako mogu biti raspoređeni nosači za matičnu ploču unutar njega i slično te na kojem su mjestu otvori za vijke kućišta od izvora napajanja. Današnja kućišta dizajniraju se da mogu prihvatiti ATX-2 standard matičnih ploča u punoj (full) ili skraćenoj (micro) verziji. Zadnja (beck) strana gotovo je u cijelosti kod svih slična, a više slobode proizvođači imaju u

dizajnu Prednje stranep i unutrašnjeg uređenja za diskovne i optičke uređaje i dodatke. Razvijen je novi standard rasporeda elemenata nazvan BTX, koji omogućava efikasnije hlađenje komponenti, no još uvijek nije preuzeo primat.

Kućišta se mogu podijeliti na tri osnovne grupe:desktop (položena, vodoravna standardne visine) tower (uspravna, okomita standardne širine) slim (uža i manja vodoravna ili okomita kućišta) Posebnost čine 'slim' kućišta male visine (low profile - half height) nazvana barebone (bare bone - sami kostur), predviđena samo za najnužnije komponente s recimo 'Mini-ITX' matičnom pločom, ali su vrlo nestandardnog oblika. Ova kućišta trebala bi 'ugostiti' i BTX matične ploče. Uspravna kućišta trenutno su najraširenija ponuda.

Uspravno kućište proizvodi se u mnogo veličina i oblika. Standardni nazivi za pojedine veličine kućišta su: Micro tower jedno mjesto za optički uređaj, jedno do dva mjesta za tvrdi disk. Dizajnirano je za 'barebone' sustave (koje obično distribuiraju brand-name proizvođač) ili za micro-ATX veličinu matične ploče. Posebno je pogodno za kancelarijsku namjenu, gdje prostor koje zauzima računar treba biti što manji. Mini tower dva mjesta za optičke uređaje, dva mjesta za tvrde diskove i mjesto za disketni uređaj. Prihvaća sve veličine ATX matičnih ploča, ali bi kod uporabe full-ATX veličine ploče moglo doći do gužve u kućištu. Midi tower tri ili četiri mjesta za optičke uređaje, dva do četiri mjesta za tvrde diskove i mjesto za disketni uređaj. Najpovoljnije kućište, ukoliko prostor nije od presudne važnosti. Uz kvalitetno napajanje to je dio u kojeg treba najviše uložiti jer je to najdugoročnija investicija. Big tower kućište za zahtjevne korisnike. Ima pet i više mjesta za optičke uređaje, pet i više mjesta za hard diskove, dva mjesta za disketni uređaj ili nestandardni uređaj kao DAT ili ZIP drajv, čitač memorijskih kartica i slično.  Dijelovi kućišta

Dijelovi kućišta sa ubičajnim engleskim nazivma: 1. Gornja oplataTop Cover Panel2. Zadnji okvirBack of Frame3. Mrežna utičnicaPower Cord Plug4. Prostor za I/O konektoreI/O Connector Ports

5. IzvorPower Supply6. Prostor za dodatne I/O konektoreI/O template Connector7. Ventilator izvoraPower Supply Fan Vent8. Izlazi (konektori) izlaznih jedinicaExpansion Slot 9. Otvori za ventilacijuVent Holes10. Donje osnovice sa odstojnicima Feet (Back Pair)11. Prednji okvirFront of Frame12. Rezervisani prostor za 5,25" jediniceExternal 5,25" Drive Bays13. Rezervisani prostor za 3.5" jediniceExternal/internal 3.5" Drive Bays14. ZujalicaSpeaker15. Indikatorski kablovi (led i zvučnik)LED and Speaker Wires16. Prostor za pomoćni ventilatorAuxilary Cooling Fan17. Napojni kablovi (power i reset)Drive power connectors18. Donji okvirBottom Frame

 

Treba upozoriti i da je ozbiljan problem i održavanje prihvatljive radne TEMPERATURE u unutrašnjosti računara i da treba osigurati dobru ventiliaciju.Pojednostavljeno razlikujemo dva problema problem hlađenja mikroprocesora i problem hlađenja izvora napajanja.

Matične ploče PC kompatibilnog računala proizvode se u nekoliko različitih veličina, koje su standardizirane (preporučene), te pored ostalog propisana mjesta za utore kartica i mjesta otvora za vijke. No svi proizvođači ne postavljaju 'rupe' na istim mjestima te stoga treba paziti pri zamijeni matične ploče. U osnovu u ponudi su dva formata matičnih ploča: ATX (nasljednik AT formata) i BTX. U odnosu na AT format ATX format donio je nekoliko značajnih promjena, kao što su napajanje s elektroničkim prekidačem pa se računalo može ugasiti iz operativnog sustava, napredniji raspored komponenti na matičnoj ploči i integrirane konektore poput paralelnog i serijskog porta na stražnjoj stranu ATX ploče. To je o osnovi pojednostavnilo sastavljanje računala. BTX format bi u narednim godinama trebao zamijeniti ATX format. Hoće li se to dogoditi pokazati će

vrijeme, i sve je manje vjerojatno da hoće, jer se treća generacija mikroprocesora izrađenih u 32   nm tehnologiji znatno manje grije.

ATX (Advanced Technology eXtended) o ATX (12.00" ×  9.60" [304.80 mm × 243.84 mm])o Mini-ATX (11.20" ×  8.2" [284.48 mm × 208.28 mm])o microATX (9.60" × 9.60" [243.84 mm × 243.84 mm])o FlexATX (9.00" × 7.50" [228.60 mm × 190.50 mm])o Mini-ITX (6.75" × 6.75" [171.45 mm × 171.45 mm])

BTX (Balanced Technology eXtended) o BTX (12.80" × 10.50" [325.12 mm × 266.70 mm])o microBTX (10.40" × 10.50" [246.16 mm ×

226.70 mm])

o picoBTX (8.00" × 10.50" [203.20 mm × 266.70 mm])

Slika* 3.5.28 ATX i BTX raspored komponenti PC računala.

Osnovna razlika u ATX i BTX formatu je u rasporedu osnovnih elemenata matične ploče; stražnjeg sučelja, utora za proširenja s karticama, utora za memorijske module i ležišta mikroprocesora. BTX je nedavno predložen raspored od strane Intel-a koji bi u suštini trebao omogućiti bolje HLAĐENJE komponenti, što za AT format nije bio problem jer se negdašnje komponente nisu jako grijale, na primjer mikroprocesori su trošili ispod 25 W a grafičke kartice oko 10 W. Po BTX specifikaciji hlađenje treba omogućiti namjenski sustav za hlađenje i ventiliranje, termalni modul - TM (Thermal Module), koji usmjerava strujanje zraka preko hladila mikroprocesora, a pričvršćuje se za SRM modul (Support and Retention Module) na kućištu. SRM modul je profilirana

metalna podloga koja stoji između matične ploče i kućišta u svrhu smanjenja krivljenja matične ploče u području mikroprocesora, nastalog zbog zagrijavanja.

Navedene dimenzije ATX matične ploče vrijedi za specifikacije u verziji 2.2, a prethodne verzije specifikacije predviđale su matične ploče manjih dimenzija od navedenih, te uz uobičajene PCI utore i pokoji ISA utor kao verzija specifikacije 2.01. Specifikacije sadrže i zahtjeve za izvor napajanja (konektori, naponi, tolerancije napona ...). Neka naredna specifikacija vjerojatno će 'umiroviti' i standardi PCI utor kada na tržištu prevladaju kartice tipa PCI-Express. Navedene dimenzije BTX matične ploče su prema specifikaciji u verziji 1.0b.

Postoje formati matičnih ploča van navedenih, koji su obično interno rješenje nekog proizvođača kao i kućište u koje je smještena. Nestandardno kućište, napajanje i matična ploča mogu dovesti do naknadnih problema u održavanju. Stoga ove posebnosti neka ostanu izvan sadržaja ovog prikaza. U ovu grupu spadaju i formati radnih postaja i poslužitelja kao na primjer Extended ATX (EATX), enhanced Extended ATX (EEATX), Workstation ATX (WATX) ili Server ATX (SWTX) koji su po dimenzijama veći od standardnog ATX formata.

SAŽETAK:

TEMPERATURA komponenti danas je značajan problem o kojem treba voditi računa u dizajnu PC računala, a to je učinkovitije riješeno u BTX koncepciji. ATX matična ploča u punoj (full) verziji proširena je s lijeve strane u odnosu na prikazanu na slici, a matična ploča BTX proširena je na punu verziju ili smanjena na 'pico' verziju s desne strane u odnosu na prikazanu na slici 3.5.28a.

Bitne novine u BTX koncepciji je i termalni modul za hlađenje CPU s usmjerenim strujanjem zraka od pročelja računala izravno na CPU i na izlazu iz termalnog modula strujanje preko hladila MCH chipset-a, te promjena strane matične ploče u 'tower' kućištu. Eh, ta TEMPERATURA! Sve je prihvatljivo što se nikad ne ugrije više od 55°C, mjereno na hladilu ili kućištu uređaja. Unutar čipa (jezgra) temperature su znatno veće, do 150°C. Dakle, BTX matična ploča ne može u ATX kućište. Neki proizvođači izrađuju uspravna ATX / BTX kompatibilna kućišta, u kojima je BTX matična ploča na istoj strani kućišta kao da je u pitanju ATX ploča, samo se mijenja stražnja maska, što nije po BTX specifikaciji do verzije 1.0b. Ni položaj TM i SRM tada nije po specifikaciji, ali su uvijek na istom mjestu u kućištu bez obzira na veličinu matične ploče i visinu kućišta. Kako to olakšava ugradnju sve tri vrste BTX ploča u uspravno kućište moguće je da će tako i ostati. TM i SRM modul obično su opcija koju treba doplatiti. Osim znatnog

smanjenja krivljenja matične ploče zbog temperature, SRM modul smanjuje naprezanje i kompenzira vibracije nastale udarom.

Matične ploče za poslužitelje nemaju ovako striktno definirane formate osim za položaje utora kartica i stražnjeg sučelja prema preporukama za PC kompatibilna računala. A kad se pogleda unutrašnjost nekog od njih ne može se ne primijetiti dobro riješen sustav ventiliranja koji osigurava učinkovit besprekidan rad. No poslužitelji nisu osobna računala, oni su posebna vrsta sklopovlja, tako na primjer CHIPSET i DRAM koji se ugrađuje nije istih osobina kao za PC računala.

Istorija elektronskih digitalnih računara

 

Istoriju elektronskih digitalnih računara možemo podeliti na šest generacija u zavisnosti od faza razvoja i to:

Prvu generaciju (1951-1958) karakterišu korišćenje elektronskih (vakumskih) cevi kao aktivnih elemenata i kablovskih veza između elemenata. Ovi elementi su bili veliki, trošili su mnogo struje i oslobađali veliku količinu toplote. Računari su bili veliki npr. ENIAC je bio težak 30 tona i trošio je oko 174 KWh. Za skladištenje programa i podataka koristile su se različite memorije (magnetne trake i doboši). Za pisanje programa koristio se mašinski jezik;

 

 

sl. 2.1. Elektronska cev 2.2. ENIAC  Drugu generaciju (1959-1963) karakterišu tranzistori koji su se ugrađivali

umesto elektronskih cevi. Bili su jeftiniji, brži, manji, trošili manje električne energije i razvijali manje toplote. Najpoznatiji računari ove generacije bili su Philco Transac S-2000 i IBM 1401. Pored hardverskih unapređenja pojavili su se i novi programski jezici : Flow-Matic, iz kog su kasnije nastali COBOL, FORTRAN, ALGOL i LISP;

 

sl. 2.3. Tranzistor    sl.2.4. IBM 1401 Treću generaciju (1964-1970) karakteriše primena integrisanih kola (Integrafed

Circuit). Uvođenje integralnih i LSI (Large Scale Integration) integralnih kola sa visokim stepenom integracije omogućilo je proizvodnju čipova sa hiljadama tranzistora. Niska cena, visoka pouzdanost, male dimenzije, mala potrošnja električne energije i brzina izvođenja operacija začajno su unapredili razvoj mini računara. Za skladištenje podataka i programa koristile su se magnetne trake. Ovu generaciju karakterišu i poboljšane periferne jedinice koje su omogićile povezivanje više perifernih uređaja i povezivanje više računara pomoću telefonske linije.Za upravljanjem i kontrolu računara razvili su se operativni sistemi, a za pisanje programa koriste se viši programski jezici COBOL, FORTRAN, ALGOL i LISP.Najkarekterističniji računari za ovu generaciju su IBM 360 i PDP-1; 

 

 

sl. 2.5. Integrisano kolo  sl.2.6. IBM 360 Četvrtu generaciju (1971-1987) karakterišu komponente izrađene na bazi

poluprovodničkih sklopova korišćenjem LSI (Large Scale Integrated) i VLSI (Verrz Large Scale Integration) visoko integrisanih sklopova koja omogućava stvaranje mikroprocesora koji predstavlja osnovu današnjih računara. 

Poboljšane hardverskih karakteristika dovodi do smanjenja dimenzija računara, povećanja kapaciteta glavne i periferijske memorije, znatno brže obrade podataka.Operativni sistemi su jednostavniji za upotrebu većem broju korisnika. Novi programski jezici su omogućili lakše pisanje aplikativnog softvera koji se koristi u svim sverama društva.  

 

 sl. 2.7. Mikroprocesor  sl.2.8. Savremeni računar

Peta generacija (od 1990 ) zasnovana je na konstrukciji paralelne arhitekture koji omogućavaju istovremeni rad više kompjutera (procesora) na rešavanju određenog zadatka;

Šestu generaciju kompjutera (neurokopjuteri) karakteriše razvoj neuronskih mreža koje bi trebalo da istovremeno obrađuju veliki broj informacija korišćenjem više hiljada porocesora što liči na rad ljudskog mozga.

Uvodni deo

Razvoj nauke i tehnike, u prvom redu elektronike odnosno elektronskih komponenti uslovio je razvoj računara. Otkrivanje elemenata kao što su elektronske cevi, tranzistori i sl. imalo je za posledicu proizvodnju novih vrsta (generacija) elektronskih računara. Pojavom kompjutera (elektronskih uredjaja za skladištenje i obradu podataka) ubrzan je tehnološki i informativni razvoj civilizacije. Za razliku od od pronalazaka za koje se tačno zna ko ih je i kada izumeo, za kompjuter se teško može imenovati samo jedna osoba kao pronalazač.

Kao začetnik informatike smatra se Britanac Čarls Bebidž (Charles Babbage, 1791-1871). On je izmislio diferencijalnu i analitičku mašinu za računanje. Charles Babbage se rodio 1791. godine u Engleskoj. Poput većine naučnika nasledio je veliko bogatstvo (samo su se bogati mogli baviti naukom), koje je na kraju sasvim potrošio. Na ideju o stvaranju mašine za računanje došao je prilikom razmišljanja o dugotrajnom i veoma napornom poslu, izračunavanja logaritamskih tablica. Nije dugo razmišljao, pa je već 1821. godine u glavi imao osnovnu šemu uređaja, koji je i izneo pred Kraljevsko astronomsko društvo 1822. godine. Na osnovu demonstracije prvi je dobio “zlatnu medalju”- podstaknut tim uspehom krenuo je na izgradnju prve računske mašine.

Čak i najpovršnija šema ovog uređaja izgledala je zastrašujuće složeno, a sastojala se od mnogobrojnih zupčanika i osovina. Babbage je zamislio da diferencijalna mašina na kraju i odštampa matematičke tablice. Na svom imanju je sagradio veliku radionicu i zaposlio radnike od kojih je zahtevao stroge tolerancije u izradi zupčanika, osovina, tačkica.

Već nakon nekog vremena počeli su se javljati problemi, minijaturni uređjaj koji je prikazao Astronomskom drustvu služio je samo za demonstraciju i kod njega se manje nepravilnosti nisu odražavale na ukupan rad mašine. Ali, kod velike diferencijalne mašine stvari izgledaju potpuno drugacije: niz malih nepravilnosti se zbraja, pa sve zavrsava blokiranjem celog uređaja.

Diferencijalna mašina zamišljena je za računanje četiri aritmetičke radnje: sabiranje, oduzimanje, množenje i deljenje. Analitička mašina je zapravo preteča današnjeg računara, zamišljena za nalaženje rešenja bilo kog matematičkog izraza, za koji znamo redosled operacija pomoću kojih taj izraz može biti rešen.

 

 ISTORIJA RAČUNARA

Kao i svaka istorija, i istorija razvoja elektronskih digitalnih računara ima i svoju praistoriju, tj. pojavi savremenih računara prethodili su mnogi pokušaji da se napravi nekakva mašina sposobna da izvodi jednostavnije ili složenije računske operacije.

 

 Praistorija računara

Ako ne računamo različita ručna računska sredstva, poput različitih vrsta računaljki i abakusa koji su se javili još u starom veku, možemo reći da je prvu računsku mašinu napravio 1642. godine poznati francuski matematičar i fizičar Blez Paskal (Blaise Pascal, 1623-1662). On je tada imao samo 19 godina a pomenuti poduhvat je izveo da bi pomogao svom ocu koji je bio poreznik. Paskalova mašina je bila u potpunosti mehanička i koristila je zupčanike a pokretala se okretanjem ručice. Ta mašina je mogla da izvodi jedino operacije sabiranja i oduzimanja.

Međutim, trideset godina kasnije je slavni nemački matematičar Lajbnic (Gottfried Wilhelm von Leibnitz, 1646-1716) napravio računsku mašinu koja je, osim sabiranja i oduzimanja, mogla da izvršava i operacije množenja i deljenja. Naravno da je i ova mašina bila u potpunosti mehanička i nije donela nikakvu novinu u tehnologiji, ali ipak predstavlja ekvivalent jednostavnog džepnog kalkulatora 300 godina pre pojave džepnih kalkulatora kakve danas koristimo.

Na ovom polju se ništa nije dešavalo narednih 150 godina, sve dok Čarls Bebidž (Charles Babbage, 1792-1871), profesor matematike na Univerzitetu Kembridž, nije izumeo diferencijalnu mašinu. Najinteresantnija karakteristika diferencne mašine je njeno rešenje izlaza. Rezultati su upisivani na bakrenu ploču pomoću čeličnih kalupa. Na izvestan način, upotrebljeni metod je nagovestio kasniju primenu write-once medijuma, kao što su bile bušene kartice ili prvi optički diskovi.

Mada je diferencna mašina radila prilično dobro, Bebidž se nije zadovoljavao računskim sredstvom koje je moglo da izvršava samo jedan algoritam. Ubrzo je počeo da troši, za ono vreme, sve veće i veće sume sopstvenog kao i veliku svotu vladinog novca, na projekat i konstrukciju naslednika diferencne mašine kojeg je nazvao analitička mašina.

Analitička mašina se može smatrati prvim mehaničkim programabilnim računarom. Ona je imala četiri dela: memoriju, jedinicu za izračunavanje i ulaznu i izlaznu jedinicu zasnovane na principu bušenih kartica (naravno, sa odgovarajućim čitačem i bušačem kartica).Memorija je bila kapaciteta 1000 reči od po 50 decimalnih cifara i služila je za smeštanje promenljivih i rezultata. Jedinica za izračunavanje je mogla da prihvati operande iz memorije, da ih sabira, oduzima, množi ili deli, i da vrati rezultat u memoriju. Kao i diferencna, i analitička mašina je bila u potpunosti mehanička.

Veliki napredak u odnosu na diferencnu mašinu sastojao se u tome što je analitička mašina bila računar opšte namene. Instrukcije su se čitale sa bušenih kartica i izvršavale. Neke instrukcije su nalagale prenos dva broja iz memorije u jedinicu za izračunavanje, izvršavanje određene operacije nad njima i vraćanje rezultata u memoriju.

Druga grupa instrukcija je mogla da izvrši testiranje broja i uslovno grananje u odnosu na to da li je broj negativan ili pozitivan. Upisivanje različitih programa na bušene kartice je omogućavalo da analitička mašina izvršava različita izračunavanja, dok to nije bio slučaj sa diferencnom mašinom.

Kako je analitička mašina bila programabilna, potreban je bio softver, a samim tim i programer. Bebidž je za taj posao najmio ženu po imenu Ada Avgusta Lovelas, inače kćerku lorda Bajrona. Gospođa Ada je tako prvi programer na svetu i njoj u čast je programski jezik Ada dobio ime (naročito zbog činjenice, što je naknadno utvrđeno, da su svi programi koje je ona napisala bili korektni).

Izgradnja i održavanje PC računara

Reč je o prostom poimanju fizike: Elektronske komponente pretvaraju električnu struju u rad i toplotu. Toplota mora da bude otklonjena jer će višak toplote u suprotnom skratiti životni vek komponenti. U nekim slučajevima (kao kod procesora), komponenta proizvodi toliko toplote da može samu sebe da uništi u roku od nekoliko sekundi, ukoliko ne postoji način da se taj višak toplote otkloni. Većina PC-jeva koristi metode vazdušnog hlađenje kako bi ohladila svoje unutrašnje delove. Sa vazdušnim hlađenjem, kretanje

vazduha izduvava toplotu od uređaja. Ponekad su veliki komadi metala koje zovemo hladnjaci, privezani za deo koji generiše toplotu kako bi je brže raspršili.

  

Ventilatori

Kada uključite računar, često ćete čuti dosta brujanja. Suprotno uvreženom mišljenju, većina ovih zvuka ne dolazi od hard diska (osim ako nije na putu da se pokvari). Veliki deo te buke potiče od različitih ventilatora unutar računara. Ventilatori obezbeđuju protok vazduha unutar računara. Većina kompjutera ima neku od kombinacija ovih šest ventilatora:

Prednji usisni ventilator - Ovaj ventilator se koristi kako bi dopremio svež, hladan vazduh u računar radi rashlađivanja.

Zadnji izduvni ventilator - Ovaj ventilator služi za odstranjivanje toplog vazduha iz kućišta računara. 

Ventilator napajanja - Ovaj ventilator se uglavnom nalazi iza napajanja  i služi za njegovo hlađenje. Uz to, tu su još i ventilatori koji su usmeravali vreo vazduh iznad procesora u napajanje kako bi ga zatim izduvali napolje.

Ventilator procesora - Ovaj ventilator se koristi za hlađenje procesora. Obično je privezan za veliki hladnjak, a ovaj zatim prikačen direktno na procesor.

Ventilator čipseta - Neki proizvođači matičnih ploča su zamenili hladnjak na integrisanom čipsetu (skupu čipova) hladnjakom i kombinacijom ventilatora. Ovi ventilatori pomažu prilikom hlađenja integrisanog čipseta (naročito su korisni kod overklokinga).

Ventilator čipseta grafičke kartice - Kako grafičke kartice postaju sve složenije i imaju sve bolje performanse, većina se proizvodi sa ventilatorima za hlađenje na njima samim.

 U idealnoj situaciji, protok vazduha unutra računara bi trebalo da liči na sledeće:

 

 

Slika 17.1 - Idealna situacija hlađenja računara

  

Hlađenje memorije

Ako planirate da overklokujete vaš računar, u vašem interesu je da učinite sve kako biste uspeli da ohladite sve komponente u vašem računaru, a to podrazumeva i memoriju. Postoje dva metoda za hlađenje memorije: pasivan i aktivan. Pasivno hlađenje memorije samo upotrebljava ambijentalan protok vazduha u kućištu da bi ohladilo memoriju koristeći pojačano raspršivanje toplote. U ovu svrhu se mogu kupiti ili hladnjaci ili posebni uređaji „samo za memorijske čipove" poznati kao raspršivači toplote. U pitanju su posebni aluminijumski ili bakarni omotači koji se obmotavaju oko memorijskih čipova i odbijaju toplotu od memorijskih čipova. Aktivno hlađenje, s druge strane, obično podrazumeva to da se u same čipove ili hladnjake uperi neka vrsta medijuma za hlađenje (vazduh ili voda). Najčešće se za aktivno hlađenje koriste samo ventilatori velike brzine koji usmeravaju vazduh tačno preko kompleta raspršivača toplote.

 

Hlađenje hard diskova

Možda ste nekad pomislili:„Hej, pa moj hard disk radi bez prestanka. Mogu li da učinim nešto da bi se i on hladio?" Postoje kako aktivni tako i pasivni rashladni uređaji za hard diskove. Najčešća je, međutim, polica za hlađenje. Hard disk se postavi u specijalan uređaj koji staje u policu za proširenje od 5.25 inča. Ovaj uređaj ima ventilatore koji uvlače hladan vazduh svugde po hard disku, hladeći ga tako. Slika 17.2 prikazuje primer

jednog aktivnog uređaja za hlađenje hard diskova. Kao što možete pretpostaviti, i za hard diskove se takođe mogu nabaviti hladnjaci.

 

 

Slika 17.2 - Aktivan uređaj za hlađenje hard diska

  

Hlađenje čipseta

Svaka matična ploča ima čip ili čipset koji upravlja time kako računar radi. Kao i ostali čipovi u računaru, čipset se obično hladi ambijentalnim vazduhom koji se kreće unutar kućišta. Ipak, kada overklokujete kompjuter, čipsetu će možda biti potrebno više hlađenja pošto radi napornije nego u normalnim uslovima. Zato je često poželjno zameniti integrisan hladnjak za čipset nekim efikasnijim.

  

Hlađenje procesora

Verovatno najveći izazov u hlađenju jeste hlađenje računarskog procesora. U pitanju je komponenta koja proizvodi najviše toplote u računaru. U stvari, ako se ne hladi aktivno bez prestanka, proizvešće dovoljno toplote da odmah izgori sam od sebe. Zato većina matičnih ploča ima unutrašnji senzor za toplotu procesora kao i CPU_FAN senzor koji beleži ponašanje ventilatora. Ako ventilator za hlađenje ne radi, ovi uređaji će isključiti računar pre nego što šteta bude počinjena. Postoji mnogo različitih načina za hlađenje procesora, ali dva najvažnija su vazdušno hlađenje i napredni metodi hlađenja.

  

Vazdušno hlađenje

Veći deo računarskih komponenti i delova se hladi vazduhom koji struji kroz kućište. Procesor nije izuzetak. Međutim, zbog velike količine toplote koju emituje, procesor

mora da ima (proporcionalno) najveću površinu izloženu strujećem vazduhu u kućištu. Zato su hladnjaci na procesoru najveći od svih. Treba napomenuti i da procesorski hladnjaci najvećih performansi koriste bakarne tablice u direktnom dodiru sa procesorom. Oni takođe koriste ventilatore sa velikom brzinom i velikim CFM-om ne bi li raspršili toplotu koju procesor proizvede. CFM je skraćenica za kubnu stopu po minutu, meru protoka zapremine vazduha koja prolazi pored statičnog objekta po minutu. Neki procesorski hladnjaci koriste rashladne cevi za njeno udaljavanje od procesora. Sa svakim metodom hlađenja je isto, što je veća površina izložena hlađenju, to je bolje i samo hlađenje. Kao dodatak tome, rashladne cevi mogu da se koriste za otpremanje toplote od izvora toplote pre nego što samo hlađenje počne. Ovo je naročito korisno kod kućišta malih formata gde je toplota ograničena. Sa naprednim hladnjacima i metodama za hlađenje procesora poput ovih, važno je poboljšati efikasnost toplotnog transfera što je više moguće. S tim u vezi, proizvođači sistema hlađenja su pronašli smesu koja pomaže da se smanji minijaturan razmak koji postoji između procesora i hladnjaka. Ova smesa poznata kao termalna pasta se može kupiti u malim tubama.

  

Napredne metode hlađenja

Kao dodatak standardnim vazdušnim metodama hlađenja postoje i druge metode hlađenja procesora (takođe i drugih čipova). Ove metode su unekoliko neortodoksne, ali obično imaju ekstremne rezultate. One takođe mogu dovesti do trajnog oštećenja računara, zato ih probajte na svoj rizik.

 

Tečno hlađenje

Novi trend u hlađenju kompjutera je tečno hlađenje. Tečno hlađenje je tehnologija gde se specijalan vodeni blok koristi za odbijanje toplote od procesora (kao i čipsetova). Voda kruži kroz ovaj blok do radijatora gde biva hlađena. Teorija je ta da se bolji stepen hlađenja može postići koristeći tečno hlađenje. Većim delom ovo jeste tačno. Međutim, tradicionalnim metodama (koje koriste vazduh i vodu), najmanja temperatura koja se može postići je sobna temperatura. Dodatno tome, s tečnim hlađenjem je pumpa ugrađena u rashladni uređaj (generalno uzevši) tako da dok radi i sama proizvodi toplotu što povećava globalnu temperaturu sistema.  Najveća korist od tečnog hlađenja jeste tišina. Potreban je samo jedan ventilator: onaj koji na radijatoru hladi vodu. Tečno hlađen sistem tako može da funkcioniše ekstremno tiho. Tečno hlađenje, iako je mnogo efikasnije i tiše od vazdušnog, ima svoje mane. Najjeftiniji sistemi tog tipa koštaju oko 100$ (iako cene stalno padaju) i to podrazumeva rezervoar, pumpu, vodeni blok ili blokove, crevo i radijator. Vazdušni sistemi su obično jeftiniji (iako će se, ako ste veoma zainteresovani za kvalitetno hlađenje, cene svih vaših ventilatora i hladnjaka lako popeti preko 100$).

 

Peltier rashladni uređaji

Vodeno i vazdušno hlađenje su veoma efektivni sami po sebi, ali su još delotvorniji kada se koriste sa uređajem poznatim kao Peltier rashladni element. Ovi uređaji, takođe poznati i kao termo-električni rashlađivači (TEC), će u suštini olakšati prenos toplote s jedne strane elementa na drugu. Zbog toga imaju toplu i hladnu stranu. Hladna strana treba uvek da bude okrenuta ka odlivku procesora, a topla prema hladnjaku ili vodenom bloku kako bi se toplota raspršila.

 

Hlađenje faznom promenom

Postoji jedna nova vrsta hlađenja računara koja tek počinje da se viđa: hlađenje faznom promenom (promenom agregatnog stanja). Ovom vrstom hlađenja, rashladni efekat pretvaranja tečnosti u gas koji se koristi za hlađenje unutrašnjosti kompjutera. To je vrlo skup metod, ali funkcioniše. Najčešće, eksterne pumpe nalik klima uređajima, namotaji i isparivači hlade preparat, koji se šalje, ledeno hladan, do blokova na hladnjaku procesora i čipseta. Ovo se može posmatrati kao sistem hlađenja vodom koji hladi vodu ispod sobne temperature. Moguće je dobiti temperature od oko 20C. Normalne temperature procesora se kreću između 40C i 50C. Najveća mana ovog metoda je što u okruženjima visoke vlažnosti vazduha kondenzacija može predstavljati problem. Vlažnost iz vazduha se kondenzuje na hladnjaku i može oteći do procesora ili matične ploče i izazvati kratki spoj. Dizajneri sistema hlađenja faznom promenom (kao što su Prometeia Mach II marke Chip-Con) uveravaju da ovo prestaje da bude problem kada se procesor izoluje odgovarajućom zaštitnom penom.

Computer cases are the boxy, rectangular molds into which all of a computer's external wires are plugged. There is a wide variety of computer cases on the market, each with its own purpose.

Standard Computer Cases

There are five types of standard computer cases, each has its own strengths and weaknesses. According to ComputerHope.com, there are four standard types of computer cases:

Desktop cases help maximize space and provide easy access to drives and ports, but they are cramped internally, making upgrades harder and increasing the chance of overheating. Desktop cases are usually about 6 inches high, 17 inches wide and 16 to 18 inches deep.

Full-sized towers offer easy upgradeability and are commonly used as servers. They also tend to be expensive and are taller than desktop cases -- around 24 inches tall.

Mid-size towers are common for home and office computers. These are typically 18 inches tall and sit on top of or under a desk.

Mini towers work best in tight quarters or under desks since they stand at about 14 inches tall. One of a mini tower's drawbacks, however, is that it typically holds smaller drives that can reach capacity much more quickly than a mid-size tower is capable of accommodating.

Small cases are prized for their portability. Many small cases have built-in carrying handles, but they are difficult to upgrade since space is so limited. Small cases vary a bit in size, but they are usually about 9 inches tall, 10 inches wide and 14 inches deep.

Server Computer Cases

Servers can operate in any standard case, but there are two cases specifically designed for server use: rack-mount and blade. Rack-mount cases fit into standard racks designed to fit a series of servers or electronics equipment. . These cases are broad and flat and look like a pizza box. Blade server cases are similar to a rack system but are even more streamlined; they have only the most basic of components and slide vertically into a blade housing.

Rack-mount cases are classified according to size. A standard rack-mount is 1U, meaning it takes up one unit of space within the rack. There are 2U, 3U and so on, each taking up a specific amount of space. The 1U case is the most efficient, and the larger cases are typically used only if the user needs a component that is too big to fit within a 1U case. Blade servers are a standard size, but their enclosures are not. Some may take only a few blades, while others may take 40 or more.

The Right Computer Case For You

The first process in the parts selection is choosing the right computer case for the desktop. There are various matters and things to take into consideration when choosing the right computer case.

 

There are many functional areas and many other non-functioning areas that need to be examined before making a decision. In the functional means, the size and the shape of the case are considered while in the non-functional, the aesthetic and the colour selection are taken into account.

Other names for the computer case are housing, cabinet box, tower, computer chassis, enclosure, system unit or a simple case. It is basically a closet that has all the components of the computer, but it doesn’t have main part of the computer like mouse, keyboard and display. Many people have this misconception that the CPU, and the hard drive are the main components to be added in the computer case, however this is not true. Mainly steel is used in the manufacturing process of the cases, while wood and some logs are also used in other types of cases.

What Do Computer Cases Looks Like?

Till the era of 90’s, beige was the colour of the case with rectangular shape. Even today beige paint coloured computer cases are found in many computer assembly. In order to draw the more advanced and unusual use of the case components - case molding is used. It is one of the artistic styling of the computer system. In the year 2000, many cases got hold of slide panels and clear side system too. It allows the user to look inside the case when operating functions. Inside the mould system, there are lights, liquid cooling system and even customized paint too. Many people out of their interests also make case from steel, wood or aluminum.

Size of the Computer Case Does Matter

The major determinant of the computer case size is the motherboard, which is the main largest part of the computer components. The various sizes of the computer are called "factors". Many blade servers and rack mounted cases also includes some external dimensions to it. Because these cases have to get fixed with specific enclosures too.

For example, in case of any power supply and the motherboard of ATX, many external forms can be chosen from. Like flat desktop with a height less than its width, then the vertical form whose height must be more than the width. There is yet another x-shape, whose height is said to be around and equivalent to 2 inches. Many full size towers look larger in their volumes when compared with the desktop computer.

Configuration of a Computer Case

In the configuration department, there are two major styles, the tower and the desktop.

Tower Computer Case - The Computer Case is the most common used case and is mainly found in the three main sizes. Full tower, mid tower or a mini tower. The larger or full tower has a greater capability to store more hard drives and components and also allows for more room for component maintenance. This also makes installations easier when compared with the other two towers. At the same time there are always some space constraints as they take more space either in the home or in office. However for average usage of a person, the mid tower is considered to be the best among all others. When using the mini tower, its compatibility with the motherboard must be checked. Apart from this the box has to be expandable in order to meet all the requirements.

Desktop Computer Case - When selecting a desktop case for the business, or for home, or for the purpose of games it is important to select the right one. The best desktop can be found by searching online for all the available options. All the best manufacturers of computer cases can also be searched on the web. Many of them are Antec, Power Up and Thermaltake. In the component sections of the computer cases, PC lighting, benzels, fans and supplies are also included. One can even look for the lowest price availability on the web for these components.

Computer Casing Towers

No matter what the size of a configuration of the computer tower is, they all have many easy options like:

Microphone Jack and Headphone Jack that is installed on the front side of the case

USB port Firewire Port

The location varies for each case. Some are located on the middle of the case while others are found on the bottom of the case. The location also depends upon the placement of the CPU storage.

Computer Casing Décor

In the aesthetic section, the outer covering or casing of the computer is worked upon. Now there are many customized computer cases in the market that allows users to make the one they want for their computer. At the same time when planning to get customized casing, some points have to be considered, mainly:

Chrome plating Light displays The case colour itself Select the window through case or complete opaque one

There are various LED light displays that come in many colour designs and options. Normally in red, blue, green and even purple colours are available (but they mere raise the budget bar).

 

Thus one mostly chooses from the normal commonly found colours. Black is the most preferred or adopted colour by default. Many cases themselves come in the black colour. Secondly black colour goes well with all the colours and décor designs.

Choosing the Computer Case

When choosing a personal computer case, following things has to keep in mind

Space Motherboard Power supply Cooling Noise Case material Design

Each one of them is important in its own way and they overall determine the making and maintenance of the computer casing. Space has to be designed accurate, then compatibility with the motherboard is essential. The power supply and the cooling system have to be well established and then finally the material used for the making of compute case must be full proof.

1976 • Apple I

Based on the MOStek 6502 chip, the Apple I included only the circuit board. A tape-interface was sold separately, but you had to build the case. Initial cost: $666.66.

1983 • Lisa

The first personal computer to use a GUI (Graphical User Interface). It contained a Motorola 68000 Processor running at 5 Mhz, 1 MB of RAM, two 5.25" 871k floppy drives, an external 5 MB hard drive, and a built-in 12" 720 x 360 monochrome monitor. Initial cost: $9,995.

1983 • Apple //e

One of the most successful Apple computers ever. It used the 65C02 processor, running at 1.02 Mhz, and came with 64K of RAM, 32K ROM, BASIC (an assembly language interface), and several other hard-coded options. Initial cost: $1,395.

1984 • Mac 128k

The first affordable computer to include a GUI, and using the new 8 MHz Motorola 68000 chip. It came in a small beige case with a built-in black and white monitor, a keyboard, mouse, and a floppy drive that took 400k 3.5" disks—the first personal computer to do so. Initial cost: $2,495.

1989 • Portable

Apple's first attempt at a more easily portable Macintosh. It had a bay for a 3.5" half-height drive, and could support up to two Super Drives. Its active matrix screen (later backlit) made it incredibly expensive. Initial cost: $6,500.

1993 • Color Classic

Identical to the Classic II, except for a color screen, a larger ROM, and a restyled case. Also released as the Performa 250. Initial cost: $1,390.

1997 • Power Mac 9600

The 9600 was built to make its insides more easily accessable. It ran on 233, 200, or dual 200 Mhz 604e's. Initial cost: $4,700 for the dual 200Mhz configuration, $4,200 for the single 233Mhz, and $3,700 for the single 200 Mhz.

1998 • Power Book G3

The G3 Series was available with a variety of built-to-order options including a 233, 250, or 292 Mhz PPC750 processor and either a 12" passive-matrix screen, a 13.3" TFT Active Matrix screen, or an incredible 14.1" TFT Active Matrix Screen. All models included two RAM slots which used industry standard RAM modules (the same used in most IBM Thinkpads), hardware 2D and 3D Graphics acceleration, a VGA port, 4Mbps IrDA, 2 PC-card slots (CardBus compliant—a powerbook first), and the 13.3" and 14.1" models included an S-Video output. The G3 Series had two drive bays, either of which could hold a battery or a wide array of 3.5" expansion devices, such as floppy or zip modules. The right drive bay could also accommodate larger 5.25" devices. Initial cost: $2,299 for 233 Mhz with no floppy drive and a 12" screen, and $7,000, fully loaded.

1999 • G4

Based on the Unified Motherboard Architecture, the G4 AGP used the MPC 7400 chip, AGP-based graphics, AirPort compatibility, a faster memory bus, DVD-ROM or RAM standard, an internal FireWire port, 2 separate USB buses for a combined 24 Mbs, a 2X (133 Mhz) AGP slot, and up to 1.5 GB of RAM. The G4 AGP also introduced the new professional color, "graphite." Initial cost: $2499 for the 450 Mhz with a 20GB hard drive and 128 MB of RAM, and $3499 for the 500 Mhz configuration with a 27 GB hard drive and 256 MB

of RAM (both included internal Zip drives).

2000 • G4 Cube

Housed in an 8x8x8 cube, the G4 Cube combined elegance and power, trading expandability for its diminutive size. There were no PCI slots, and while the Graphics was fit into an 2x AGP slot, there wasn't room for full-length AGP cards. It contained three RAM slots, an AirPort slot, two USB and FireWire ports, a 450Mhz G4 processor, a 20 GB hard drive, a 56k modem, 64 MB of RAM, Apple's Pro Mouse, and came with an external USB amplifier and a set of Harman Kardon speakers. Initial cost: $1799, and $2299 for the 500 Mhz G4

with a 30 GB hard drive and 128 MB of RAM.

2001 • Titanium G4 Powerbook

Based on a new low-power G4 chip, the PPC 7410, the PowerBook G4 sported a stylish new Titanium enclosure, which was only 1" thick (.7" thinner than its predecessor, the PowerBook G3 with FireWire). The PB G4 had a fixed, 6x slot-load DVD-ROM drive instead of a removable drive bay, a single battery bay, a wide-aspect 15.2" screen with a native resolution of 1152x768. Initial cost: $2,599 for the 400 Mhz model w/128 MB of RAM and a 10GB hard drive, and $3,499 for the 500 Mhz model w/256 MB of RAM and a 20GB hard drive.

2002 • Flat-panel iMac

Using a 15- or 17-inch LCD screen, G4 processor, and the CD-RW/DVD-R Super Drive, the iMac's Flat Panel screen easily rotates and changes angles. The 10.6" semi-spherical base houses the rest of the computer. Initial cost: $1299 for a 700Mhz G4 Processor, 128 MB of RAM, a 40 GB ATA-66 hard drive with CD-RW; $1499 for the 700 Mhz model, with 256 MB of RAM, a 40 GB hard drive, and a CD-RW/DVD-ROM Combo Drive; and $1799 for the 800 Mhz model, with 256 MB of RAM, a 60 GB hard drive, and the CD-RW/DVD-R SuperDrive. Gateway is already copying this model.

UPDATES:

2003 • G5

The PowerMac G5 was Apple's long-awaited fifth generation PowerPC-based machine. In an important move, Apple decided to break with Motorola, and used an IBM-designed processor. Motorola had been chronically delayed for both processor design and shipment, and was at least a year away from its fifth-generation PowerPC CPU. Apple and IBM had worked closely together for nearly a year of the PowerPC 970 Processor (publicly referred to as the G5), and the 64-bit PowerMac G5 represented a huge leap forward in both processor and machine design.

Housed in an innovative new Aluminum enclosure, the PowerMac G5 was the first 64-bit consumer-level desktop computer ever sold. It featured either a single 1.6 or 1.8 Ghz processor, or dual 2.0 Ghz processors. It included a variety of motherboard enhancements, including PCI-X slots, and 8X AGP slot, a Serial-ATA bus, and up to 8 GB of RAM. Most impressive of all was the front-side bus speed, which was increased to half of the processor speed-up to 1.0 Ghz. This represented a more than six-fold improvement over the previous PowerMac G4 model.

2004 • Xserve G5

The Xserve G5 brought the architectural improvements of the PowerMac G5 to the Xserve line. In addition to adding single or dual 2.0 GHz PowerPC 970FX processors, the Xserve G5 included dramatically faster data and memory buses, more and faster RAM, FireWire 800 and USB 2.0, Serial ATA and PCI-X support. Perhaps the most obvious change to the Xserve G5 was the incorporation of the PowerMac G5's cooling system, which resulted in one less drive bay, removed for ventilation.

The Xserve G5 was available in two configurations: a single 2.0 GHz processor model with 512 MB of RAM for $2,999 and a dual 2.0 GHz processor model with 1 GB of RAM for $3,999. A Cluster Node configuration of the Xserve G5 was also available. In January 2005, the high-end model was speed-bumped to dual 2.3 GHz processors, and the low-end model was upgraded to 1 GB of RAM. Both models now shipped with Combo CD-RW/DVD-ROM drives, with a SuperDrive available BTO.  The Xserve RAID also received an upgrade: it now had support for up to 14 250 GB drive modules, each on a separate ATA-100 bus, for a total of 3.5 terrabytes of possible storage.

2004 • iMac G5

The iMac G5 brought G5 muscle to Apple's consumer desktop line. Housed in a completely new enclosure reminiscent of Apple's Cinema Display line, the iMac G5 was a marvel of miniaturization. The case was only two inches thick, yet housed a machine considerably faster and more advanced than its G4-based predecessor.

In addition to a 64-bit G5 processor, the iMac G5 also included a much faster memory bus, better graphics for the low-end model, twice the hard drive space for the high-end model, and a new audio port which doubled as an optical digital audio output. The iMac G5 was initially available in three configurations: 17" LCD/1.6 Mhz/80 GB hard drive/256 MB of RAM/Combo drive/$1299, 17" LCD/1.8 Mhz/80 GB hard drive/256 MB of RAM/SuperDrive/$1499, and 20" LCD/1.8 Mhz/160 GB hard drive/256 MB of RAM/SuperDrive/$1899.

2004 • Flat-panel iMac

The Mac mini represented Apple's first real foray into the low-end consumer market, and Apple's first monitor-less consumer Mac in more than six years. Based around the basic motherboard design of the eMac (USB 2.0), the Mac mini packed an impressive feature set into a very small package, just two inches tall and 6.5 inches wide and deep. The rectangular case was reminiscent of the failed G4 Cube, the mistakes of which Apple seemed determined not to repeat with the mini. The basic idea was simple: let current PC owners spend $500 to replace their PC, while continuing to use their existing monitor and USB peripherals.

While Airport Extreme and Bluetooth were available as BTO options, they were not included in either stock configuration, nor were a keyboard or mouse. The mini also lacked a sound-input jack, a feature present in Apple's entire lineup at the time. To keep the size small, Apple used a 2.5" laptop hard drive, and included a single RAM slot.  The Mac mini shipped in two configurations. The low-end 1.25 GHz model, with a 40 GB hard drive, was $499, while the high-end 1.42 GHz model, with an 80 GB hard drive, was $599. Both models shipped with 256 MB of RAM.

COMPUTER CASES

Types of Form Factors:

AT Advance Technology (older model has a DIN/5 keyboard connector)

ATX Advance Technology Extended (most popular type of computer case use today)

BTX Balance Technology Extended (newest form factor known as the cooling case)

SFF Small Form Factor

ITX Type of case found on alot of mini and micro computers

4 types of Computer Cases:

Tower Case (Full, Midi and Mini)

These cases usually sport up to multiple drive bays, and as a result, are the most expensive computer cases in the market. There is actually a middle-ground tower, called the midi, which can host 4-5 drive bays, but some manufacturers don’t usually separate the two types. Tower cases are differentiated by the number of drive bays that they support. Mini towers have three drive bays, though the number may be different, depending on the company or store that you buy your case from.

Desktop Case

This type of case in which the monitor sits on top of the case has the fewest alternative available on the market. But even with proliferation of Tower Cases, some computers are still based on this type.

Portable Case

This type of case is usually the lightest and the most portable in the market. Commonly use by Notebooks, Laptops, Tablet PC Case, and PDA’s (Personal Digital Assistant) such as a palm pilot and blackberry.

All-In-One-Case

This type of case is very popular with Apple computers, it is slim and cool looking, and the only drawback of course is if some component breaks inside your kind out of luck.

Computer cases come in a variety of colors, designs, materials and for those who wish to bare all, there are clear acrylic cases available. You'll hear of all types of hardware lingo like: ATX computer cases, full tower computer cases, desktop computer cases, custom computer cases, aluminum computer cases, cheap computer cases, gaming computer cases, mini computer cases, and on and on and on...you get the drift.

When it comes to cases there are three basic styles and there sub-sizes:

Desktop Case - The desktop is flat and rectangular. It usually sits on top of the desk and is ideal for people with small workspaces. 

Tower Case - The tower is available in three sizes; micro, mid or mini and full tower.

o Micro Tower Case - The micro tower is more compact in size and can either sit on the floor or on the desk.

o Mid Case & Mini Case - The mid or mini is taller and usually sits on the floor next to your desk.

o Full Tower Case - The full tower is largest and is sometimes used as a server. It sits on the floor as well. 

Shuttle Case - The shuttle is a compressed version of the micro tower and is more boxed shaped than the micro tower. It is ideal for small work area. The Shuttle cases come with motherboard (micro ATX/ITX) and power supply. However on the down side, there are not many options when it comes to case colors, basic black is as good as it gets.

o Note 1: If you are gamer or need high end graphic applications, and the lack of slots limits your expansion capabilities.

o Note 2: If you are a student in a dorm, the shuttle case is perfect.

Computer Cases Usage

The usage for PC cases range from work stations to servers and everything in between.

Desktop Cases and micro-towers are found in workstations because they take up less space. While the desktop and micro tower are space savers they are

also limited in space and cannot house more than one hard drive and one optical drive. Because of the tight space, working inside can be difficult. 

Mid or Mini Towers Cases are used in offices as well, especially by those who require high-end components and multiple drives. Although they are much larger than desktop and micro-towers and are also found in home. Mid and Towers provide the most space. There are several drive bay slots which allow you to add additional hard drives and optical drives and the size and inside space makes upgrading is easy. 

Shuttle Cases are the newest case available and resembled a shrunken version of the tower. Shuttles are complete and many come with touch screen monitors attached. Most shuttles come pre-built and because they are small working inside can be difficult.

Gamers, engineers and designers are more likely to use mid and full towers because they are easy to upgrade and provide the power needed to get the job done. 

http://www.psdeluxe.com/articles/inspiration/50-creative-custom-pc-case-designs/http://www.toxel.com/tech/2011/01/27/12-amazing-pc-case-designs/

Case Materials

The best option is steel, as it is cheap and durable. Aluminum is also ideal as it moves heat more efficiently. This lowers the temperature of the components in the case. Acrylic material should be avoided; it is a poor heat conductor.

Now that you have figured out the size of computer cases, you can begin picking the components and assembling your computer.

Zamisliti današnji svet bez računarskih tehnologija je nemoguće. Navikli smo da računari zamenjuju funkcije raznih uredjaja kako u naučnom tako i u opštem pogledu.

primena racunara u danasnje vreme ne moze se zameniti nisacim.sredstva kao sto su kompjuteri omogucavaju nam da na mnogo lakse nacine i za mnogo efikasnije vreme postignemo rezultate za koje bi nam bez njih trealo dosta vremena.jednom recju racunari su postali sastavni i nezaobilazni deo zivota modernog coveka i sveta.sto se keda tice

veoma zanimljiv predmet i koristan.omogucava nam da pokazemo nasu kreativnost i pomaze da prosirimo nasa znanja primene racunara i njegofih mogucnosti.ovo je moje trenutno vidjenje keda.sa mog stanovista ljudi u XXI veku imaju veliku prednost brze razmene podataka sto nam omogucava lakse predstavljanje i objasnjavanje nasih ideja zamisli i sklapanje poslova u teznji da se zivot ljudi sto bolje i brze unapredi i sve to zahvaljujuci kompjuterima,naravno ranije je vrlo korisno bilo znati zanat(da se tako izrazim)crtanjai bilo visoko cenjeno jer je zahtevalo puno vremena posvecenog radu na svom usavrsavanju kako bismo bili u mogucnosti da se sto bolje izrazimo tj predstavimo svoje ideje,danas iako nismo toliko vesti  ipak mislim da samu srz a to je pretakanje nasih ideja iz glave u nesto materijalno ,smo u stanju da mnogo brze i efikasnije izvucemo i predstavimo zahvaljujuci kompjuterima i naprednim programima koji se koristeu okviru oblasti arhitekture sto za posledicu ima zadovoljenje svacijih potreba od funkcionalnosti do uzivanja u lepoti objekata u kojima boravimo ..

Po meni, kompjuter je u danasnje vreme, postao potpuno neophodno sredstvo u nasim zivotima. Narocito,njegova upotreba u arhitekturi je od velikog znacaja onima koji se bave tom strukom i studijom.Na primer, 2D i 3D programi znacajno olaksavaju i ubrzavaju nas proces rada pri grafickim prikazima projekata.Pre pocetka studija nisam imala previse uskustva sa ovakvim programima, osim nesto malo u photoshop-u...primer je radjen u sketch-up-u - model nadogradnje:

Po mom misljenju,kompjuteri zauzimaju veliki deo nase svakodnevnice,ne samo u arhitekturi vec i u zivotu. Konkretno u arhitekturi,kompjuteri nam pomazu da uradimo projekat brze,tacnije i preglednije. Nisam se sretala sa programima kao sto su sketch up ,3D max i auto cad pre fakulteta tako da jos uvek pokusavam da ih savladam primer je radjen u sketch up-u :

Danas je kompjuter postao deo svakodnevnice, koristi se u sve moguce svrhe...Nama studentima arhitekture omogucava brze crtanje...Pre upisa na fakultet imala sam prilike da se sretnem samo sa AutoCad-om,koji sam ucila u srednjoj skoli...Na fakultetu sam naucila jos par programa da koristim, kao sto su PhotoShop, SketchUp, 3dMax i dr....Primer je radjen u SketchUp-u...

Izvesno je da su kompjuteri, to jest mogućnosti koje oni pružaju čine rad arhitekte neuporedivo bržim, jednostavnijim i fleksibilnijim. Moguće je u svakom trenutku bez poteškoća ispraviti grešku, promeniti projekat, vrlo lako prikazati neku ideju kroz model. Pre upisivanja fakulteta sam jako malo znao o programima koji se mogu koristiti za ovu profesiju, ali sam imao prilike da se sa nekima upoznam za ovo vreme, kao recimo Photoshop, Corel Draw, Sketch Up, ArchiCad i Autocad i posle upoznavanja tih programa postalo mi je jasno da su kompjuteri bar u u ovoj profesiji (a naravno i u mnogim drugim) postali neizostavna stvar...

Funkcionisanje savremenog društva nezamislivo je bez upotrebe računara. Razvoj tehnologije je doveo do toga da cene računara i dodatne opreme postanu pristupačne kako školama tako i običnim korisnicima, te je gotovo nezamislivo da neko domaćinstvo nema računar.