„Obudź się, póki wirus HCV drzemie”

HCVPolska Grupa Ekspertów HCV

Partner merytoryczny:

Konferencja prasowa inaugurująca kampanię

Patronat Honorowy nad kampanią objęła Małżonka Prezydenta RP Pani Anna Komorowska

MATERIAŁ Y PRASOWE

,_ow.-ttzl:t-

/: ' ·~\ =::] N_a",_ ~p . Współpraca: ,.,...,.~. Patronat: ~ :::l -' oloinych

,_ Partner strategiczny: Janssen J

Warszawa, 3 lipca 2012 r.

Komunikat prasowy

HCV (Hepatitis C Virus) to najgroźniejszy wirus ze wszystkich, powodujących wirusowe zapalenia

wątroby. WHO uznała Wirusowe Zapalenie Wątroby typu C (WZW C) za jedno z największych

światowych zagrożeń epidemiologicznych. Liczba ludzi zakażonych tym wirusem na świecie waha

się od 170 do 300 milionów (1). W samej Europie zakażenia wirusem HCV powodują 86 000 zgonów

rocznie, czyli dwa razy więcej niż AIDS (2). Oznacza to, że co roku z powodu WZW C umiera

w Europie miasto wielkości Jeleniej Góry. Polskie dane epidemiologiczne wskazują, że

przeciwciała anty-HCV są stwierdzane u 1,9% populacji, co oznacza, że szacunkowa liczba

zakażonych może wynosić nawet 730 000 osób (3). Wykrywalność zakażeń HCV w Polsce jest

na bardzo niskim poziomie. według danych PZH do tej pory zdiagnozowano jedynie

około 55 000 przypadków WZW C (4). Oznacza to, że około 700 000 osób nie jest świadomych

swojej choroby. Przewiduje się, że w ciągu najbliższego 20-lecia dojdzie do wzrostu manifestacji

późnych następstw WZW typu C (marskość wątroby, rak wątrobowokomórkowy). Wystąpią one u 1/5

przewlekle zakażonych HCV, co w Polsce może przybrać dramatyczny wymiar społeczny i finansowy

(2). Trzeba przy tym zaznaczyć, że 25% Polaków zakażonych wirusem HCV należy do najbardziej

aktywnej ekonomicznie grupy wiekowej. Obliczono, że wydatki polskiego rządu na leczenie HCV

powinny wynieść 8,2 mld Euro. W przypadku wdrożenia efektywnych programów screeningowych

i programów leczniczych z kwoty tej można by było zaoszczędzić 7,7 mld Euro (5).

Zakażenie wirusem HCV ma wieloletni, bezobjawowy przebieg. Zwykle choroba rozpoznawana jest

przypadkowo, po wielu latach trwania zakażenia, w momencie pojawienia się objawów choroby

wątroby. Do zakażenia wirusem HCV dochodzi podczas kontaktu z krwią i jej pochodnymi. 80%

zakażeń w Polsce to zakażenia szpitalne. Drogi szerzenia się zakażenia to naruszenie ciągłości

tkanek w celach medycznych i niemedycznych. Zakażenie wirusem zapalenia wątroby typu C może

wystąpić również na drodze kontaktów seksualnych, jednak zakażenia te są rzadkie – ich częstość

określa się na poziomie zaledwie 2%. HCV jest wirusem karcynogennym (rakotwórczym).

W 80% przypadków zakażeń dochodzi do przewlekłego zapalenia wątroby, które z częstością

około 20% prowadzi do marskości wątroby, a w 1-5% do pierwotnego raka wątroby (6).

Podstawą diagnozowania zakażeń wirusem typu C są badania immunoenzymatyczne

w kierunku obecności we krwi przeciwciał anty-HCV. Pozytywny wynik badania oznacza jedynie

wykrycie przeciwciał anty-HCV i nie może być wyłączną podstawą rozpoznania zakażenia. Testem

potwierdzającym WZW C jest wykrycie materiału genetycznego wirusa w surowicy krwi. Specjaliści

twierdzą, że podstawowe testy anty-HCV powinny być odrębnie finansowane i dostępne

w koszyku świadczeń lekarza pierwszego kontaktu.

1

Odbiór wirusowego zapalenia wątroby typu C przez społeczeństwo polskie jest negatywny, choroba

jest stygmatyzująca. Wynika to m.in. z niskiej wiedzy społeczeństwa polskiego na temat HCV

i WZW C. Potwierdzają to wyniki badań przeprowadzonych przez instytut badawczy GfK Polonia

w lutym 2012 roku. Wyniki są zatrważające: aż 32,1% respondentów nigdy nie słyszało

o HCV/WZW C, wirusowym zapaleniu wątroby typu C bądź żółtaczce typu C, tylko 6% ogółu

badanych skojarzyło skrót HCV z wirusem i chorobą wątroby. Spośród osób, które słyszały

o HCV/WZW C, wirusowym zapaleniu wątroby typu C, bądź żółtaczce typu C aż 61% było

mylnie przekonanych o istnieniu szczepionki przeciwko HCV, a zaledwie 9% zadeklarowało,

iż wykonało testy mające na celu wykrycie zakażenia HCV. Respondenci nie rozróżniają typów

Wirusowych Zapaleń Wątroby, nie mają świadomości ryzyka zakażenia w codziennych sytuacjach

oraz wiedzy dotyczącej następstw wirusa HCV i przebiegu choroby. Badania pokazały, że wirus HCV

stanowi cały czas poważne zagrożenie epidemiologiczne, ponieważ społeczeństwo nie ma

świadomości, jak chronić się przed zakażeniem.

W zwalczaniu skutków zakażeń wirusem HCV podstawowe znaczenie ma wczesna diagnostyka,

gdyż wczesne rozpoznanie zakażenia HCV nie tylko zmniejsza ryzyko transmisji wirusa, ale też

zwiększa szanse na trwałe wyleczenie. Standardowym leczeniem przewlekłych zapaleń wątroby jest

obecnie dwulekowa terapia skojarzona z zastosowaniem pegylowanego interferonu alfa i rybawiryny.

Aktualnie leczenie WZW C schematem dwulekowym odbywa się w ramach programów lekowych

finansowanych przez Narodowy Fundusz Zdrowia. Ostatnie lata badań nad nowymi lekami

przyniosły możliwość znacznego wzrostu skuteczności leczenia zakażeń wątroby wirusem

HCV. W ubiegłym roku zarejestrowano nowe leki i aktualnie zgodnie z rekomendacjami

Polskiej Grupy Ekspertów HCV pacjenci powinni otrzymywać terapię trójlekową, złożoną

z inhibitora proteazy, pegylowanego interferonu alfa i rybawiryny.

Terapia trójlekowa jest przełomem w leczeniu WZW C, ponieważ istotnie zwiększa

skuteczność leczenia pacjentów z genotypem 1 HCV. W terapii tej wykorzystuje się inhibitory

proteazy NS3, do której należą zarejestrowane w Unii Europejskiej w roku 2011 boceprewir

i telaprewir. Ich działanie polega na hamowaniu replikacji wirusa w komórkach gospodarza,

zainfekowanych HCV. Wprowadzenie nowych leków do standardowego postępowania przyniesie

istotną korzyść chorym zakażonym genotypem 1, zwiększając odsetek pacjentów z trwałą

odpowiedzią wirusologiczną (SVR) do około 65-84%. W grupie chorych najtrudniejszych do terapii,

u których podczas poprzedniej terapii dwulekowej stwierdzono całkowity brak odpowiedzi

wirusologicznej, dochodzi do poprawy skuteczności z obecnych 5% do około 30%. Aktualnie

w krajach Unii Europejskiej terapia trójlekowa staje się nowym standardem leczenia WZW C.

Obecnie najważniejszym problemem jest brak dostępności w Polsce tej nowoczesnej formy terapii.

Proces wprowadzania nowych leków na rynek jest w toku. Po uzyskaniu zgody Ministerstwa Zdrowia

do wdrożenia nowego standardu terapii WZW C, program lekowy miałby być finansowany przez

Narodowy Fundusz Zdrowia.

2

W związku z koniecznością podniesienia poziomu świadomości społecznej na temat zagrożeń,

związanych z wirusem HCV, Fundacja Urszuli Jaworskiej przy wsparciu merytorycznym Polskiej

Grupy Ekspertów HCV i przy współpracy z Koalicją Hepatologiczną zainicjowała ogólnopolską

kampanię edukacyjną pod hasłem: „Obudź się, póki wirus HCV drzemie”. Honorowy Patronat

nad kampanią objęła Małżonka Prezydenta RP Pani Anna Komorowska.

Kampania edukacyjna skierowana jest do ogółu społeczeństwa, pacjentów z WZW C oraz lekarzy

specjalistów chorób zakaźnych. Na kolejnym jej etapie prowadzone będą również szkolenia dla

lekarzy pierwszego kontaktu. W planach są również warsztaty edukacyjne dla pielęgniarek

i dziennikarzy. W ramach projektu organizowane będą konferencje prasowe o charakterze

edukacyjnym, szkolenia dla lekarzy i spotkania edukacyjne dla pacjentów pt.: „Obudź się póki wirus

HCV drzemie. Wstąp do Akademii WZW C!”. Również w Internecie, a szczególnie w mediach

społecznościowych, prowadzone będą działania edukacyjne pod hasłem: „Co wiesz o klasie C?”.

Na Facebooku będą organizowane konkursy i testy, a także zamieszczane informacje na temat

choroby, jej przebiegu oraz sposobów zakażenia. Powstała również strona internetowa kampanii:

www.akademiawzwc.pl. Ambasadorem kampanii została Katarzyna Dowbor. Projekt wspiera

Agnieszka Kowalska – żona aktora Macieja Kozłowskiego, zmarłego w 2010 roku z powodu WZWC

oraz jego Przyjaciele i Znajomi, a wśród nich: Dariusz Dziekanowski, Zbigniew Hołdys, Arkadiusz

Janiczek, Irena Karel, Małgorzata Kożuchowska oraz Dorota Landowska.

Kampanię „Obudź się, póki wirus HCV drzemie” zainaugurowano podczas konferencji prasowej

w dniu 3 lipca br. w Warszawie. Do udziału w spotkaniu zaproszeni zostali: Bartosz

Arłukowicz – Minister Zdrowia, Główny Inspektor Sanitarny reprezentowany przez Izabelę

Kucharską – Dyrektor Departamentu Zapobiegania oraz Zwalczania Zakażeń i Chorób Zakaźnych

u Ludzi w Głównym Inspektoracie Sanitarnym, Przedstawiciel Narodowego Funduszu Zdrowia,

Wojciech Matusewicz – Prezes Agencji Oceny Technologii Medycznych, prof. dr hab. med. Waldemar

Halota – Prezes Polskiej Grupy Ekspertów HCV, Kierownik Katedry i Kliniki Chorób Zakaźnych

i Hepatologii Akademii Medycznej w Bydgoszczy, prof. dr hab. med. Robert Flisiak – Kierownik Kliniki

Chorób Zakaźnych i Hepatologii Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku, Prezes Elekt Polskiego

Towarzystwa Hepatologicznego, Mariusz Jędrzejewski – Director Healthcare GfK Polonia Sp. z o.o.,

Barbara Pepke – Przedstawicielka Koalicji Hepatologicznej, Urszula Jaworska – Założycielka

Fundacji Urszuli Jaworskiej i organizatorka kampanii, Pacjenci, Partnerzy i Patroni Kampanii. Ponadto

w spotkaniu uczestniczyli: Katarzyna Dowbor – Ambasador Kampanii oraz osoby wspierające akcję:

Pani Agnieszka Kowalska – żona aktora Macieja Kozłowskiego oraz jego przyjaciele: Dariusz

Dziekanowski, Zbigniew Hołdys i Arkadiusz Janiczek.

Konferencję rozpoczęła projekcja sondy przeprowadzonej wśród studentów podczas warszawskich

Juwenaliów w maju br., która wykazała niewystarczającą wiedzę młodych ludzi w zakresie

podstawowych informacji na temat wirusa HCV i możliwych źródeł zakażenia. Następnie

zaprezentowano badania instytutu GfK Polonia, z których wynika, że również świadomość całego

społeczeństwa w obszarze HCV i WZW C jest niewielka. Eksperci w dziedzinie chorób zakaźnych

3

przedstawili niepokojącą sytuację epidemiologiczną w zakresie WZW C w Polsce podkreślając

jednocześnie niską wykrywalność zakażeń wirusem HCV oraz fakt, że WZW C można skutecznie

leczyć. Organizator Kampanii – Urszula Jaworska zwróciła uwagę, że edukacja pacjentów, lekarzy,

ale również całego społeczeństwa jest jednym z elementów, które mogą wpłynąć na ograniczenie

epidemii HCV. W konferencji wzięli również udział przedstawiciele instytucji rządowych, których rola

w ograniczeniu rozwoju epidemii i zwiększeniu wczesnej wykrywalności zakażeń jest kluczowa.

Na konferencji podkreślono także, że kluczowe dla osiągnięcia celu kampanii jest współdziałanie

organizacji pacjenckich i resortów odpowiedzialnych za politykę zdrowotną państwa.

Na zakończenie spotkania wszyscy uczestnicy konferencji mieli możliwość bezpłatnego wykonania

testu anty-HCV oraz obejrzenia obrazów przedstawiających m.in.: Macieja Kozłowskiego – aktora

zmarłego w 2010 roku z powodu WZW C, których autorką jest jego żona – Pani Agnieszka Kowalska.

(1) szacunkowe dane WHO

(2) „Wirusowe zapalenia wątroby typu C – skutki choroby w Europie”

(3) Flisiak R., Halota W., Horban A., Juszczyk J., Pawlowska M., Simon K. – „Prevalence and risk factors of HCV infection in Poland.”;European Journal of Gastroenterology & Hepatology 2011, 23 (12), 1213-1217

(4) Polska Grupa Ekspertów HCV na podstawie meldunków rocznych PZH za lata 1992 – październik 2008; zachorowanie na WZW typu C

(5) „White Paper – The Burden of Hepatitis C in CEE and CIS: An Epidemiological and Economic Assessment”, 2009 r.

(6) „Oświadczenie Polskiej Grupy Ekspertów HCV”, 2012 r.

4

Kampania edukacyjna „Obudź się, póki wirus HCV drzemie”

Ogólnopolska kampania społeczna o charakterze edukacyjnym pod hasłem „Obudź się, póki wirus

HCV drzemie” to projekt zainicjowany przez Fundację Urszuli Jaworskiej w porozumieniu i we

współpracy z Koalicją Hepatologiczną. Ma on na celu podniesienie społecznej wiedzy na temat

zakażenia wirusem HCV, powodującym Wirusowe Zapalenie Wątroby typu C (WZW C), ograniczenie

skali epidemii oraz poprawę jakości życia pacjentów z WZW C. Patronat honorowy nad projektem

objęła Małżonka Prezydenta RP – Pani Anna Komorowska. Partnerem merytorycznym wszystkich

działań podejmowanych w ramach kampanii jest Polska Grupa Ekspertów HCV. Patronat objęło

Polskie Towarzystwo Oświaty Zdrowotnej oraz Naczelna Izba Pielęgniarek i Położnych. Wsparcia

medialnego udzielili kampanii Wydawnictwo Medyczne Termedia, portal Medonet i Dziennikarski Klub

Promocji Zdrowia. Partnerem strategicznym jest firma Janssen.

Powodem zainicjowania kampanii były alarmujące i niepublikowane dotychczas wyniki badania

przeprowadzonego przez instytut badawczy GfK Polonia w lutym br. uzupełnione o sondę, która

powstała podczas warszawskich Juwenaliów w maju br. Zarówno wyniki badań, jak i sondy

jednoznacznie wykazały potrzebę podjęcia działań edukacyjnych skierowanych do społeczeństwa

w obszarze HCV/WZWC. W Polsce szacunkowa liczba zakażonych może wynosić nawet 730 000

osób. Na szczególną uwagę zasługuje fakt, iż dotychczas zdiagnozowano niewielki odsetek zakażeń

(55 000 osób). Fakt ten zyskuje na znaczeniu z uwagi na zbliżający się okres wakacyjny,

w którym wzrasta ryzyko zakażenia wirusem z powodu częstszych wizyt np.: w salonach

kosmetycznych, fryzjerskich, czy też studiach tatuażu. Należy jednak mieć na uwadze, że 80%

zakażeń HCV w Polsce to zakażenia szpitalne.

Z uwagi na konieczność podjęcia działań na rzecz zwiększenia świadomości istnienia zagrożenia

HCV wśród społeczeństwa oraz wiedzy na temat możliwości skutecznej profilaktyki i leczenia

wirusowego zapalenia wątroby typu C Fundacja Urszuli Jaworskiej przy udziale merytorycznym

Polskiej Grupy Ekspertów HCV zainicjowała cykl warsztatowych spotkań dla pacjentów chorych

na wirusowe zapalenie wątroby typu C oraz ich rodzin. Spotkania odbywają się w ramach kampanii

„Obudź się, póki wirus HCV drzemie” pod hasłem „Wstąp do Akademii WZW C”. Mają one na celu

zwiększenie wiedzy ich uczestników na temat WZW C oraz pomoc w przejściu przez proces leczenia.

W szczególności mają informować na temat perspektyw poprawy jakości życia, łagodzenia skutków

ubocznych terapii, czy minimalizowania ryzyka przeniesienia wirusa na inne osoby. Spotkania dla

pacjentów poprowadzi Urszula Jaworska. W trakcie spotkań chorzy mają możliwość uzyskania

niezbędnego wsparcia ze strony psychoterapeuty. Warsztaty stanowią wyjątkową okazję

do nawiązania relacji z innymi chorymi oraz zadania pytań obecnym na spotkaniu ekspertom

w szczególności lekarzom specjalistom chorób zakaźnych. Spotkania będą organizowane

od czerwca 2012 roku w 15 największych ośrodkach leczenia chorób zakaźnych w Polsce. Do tej

pory spotkania Grupy Wsparcia dla chorych na WZW C oraz ich bliskich, a także warsztaty lekarzy

5

odbyły się we Wrocławiu (22 czerwca br.) i w Bydgoszczy (28 czerwca br.). W dniu 5 lipca br.

zaplanowane są spotkania w Katowicach. Po okresie wakacyjnym spotkania Grup Wsparcia dla

pacjentów i warsztaty dla lekarzy odbędą się w Krakowie, Kielcach, Warszawie, Łodzi i Poznaniu.

W ramach kontynuacji kampanii planowane są również warsztaty edukacyjne na temat HCV/WZW C

dla lekarzy pierwszego kontaktu, pielęgniarek oraz dziennikarzy.

Również w Internecie, szczególnie w mediach społecznościowych, będą prowadzone działania

edukacyjne wzmacniające przekaz kampanii. Ich głównym założeniem jest edukowanie w oparciu

o interakcję. Taką formę przyjmuje komunikacja prowadzona z użytkownikami Facebook’a poprzez

postać Pana Wątroby. W celu zwiększenia zainteresowania tematem WZW C na profilu

organizowane są konkursy i testy oraz zamieszczane ciekawostki na temat choroby, jej przebiegu

oraz sposobów zakażenia. Dzięki temu użytkownicy Facebooka zyskują większą świadomość

dotyczącą zakażenia, profilaktyki i leczenia WZW C.

Strategia kampanii Social Media, oprócz portali społecznościowych typu Facebook i Nasza Klasa,

obejmuje również działania na blogach tematycznych i forach internetowych poświęconych zdrowiu

i medycynie. Jednym z kluczowych działań jest uruchomienie i prowadzenie strony internetowej,

stanowiącej platformę informacyjno – edukacyjną wspierającą komunikację prowadzoną w ramach

kampanii „Obudź się, póki wirus HVC drzemie”.

Aktywność prowadzona na forach internetowych oraz we współpracy z blogerami pozwoli

na ukierunkowanie edukacji na zagadnienia związane z czynnikami ryzyka zakażenia WZW C

i komunikowanie potrzeby wykonywania badań pod kątem obecności wirusa HCV.

Poprzez media społecznościowe i multimedialny charakter materiałów informacyjnych kampania

będzie docierać do osób pomiędzy 18 a 35 rokiem życia, zwracać ich uwagę na czynniki ryzyka

związane z zakażeniem WZW C, a tym samym minimalizować ilość zakażeń w tej grupie wiekowej.

6

Podstawowe informacje o WZW C

WZW C – wirusowe zapalenie wątroby typu C, zostało zidentyfikowane przez badaczy w 1989 roku.

WZW C jest chorobą przewlekłą, która niszczy wątrobę i przez długie lata może przebiegać

bezobjawowo. Szacuje się, że na świecie ok. 3% populacji jest zakażonych wirusem zapalenia

wątroby typu C, zwanym inaczej HCV (Hepatitis C Virus).

Ze względu na skryty przebieg choroby oraz jej zasięg WZW C nazywa się często „cichą epidemią”.

Odpowiednio wczesne rozpoznanie i leczenie wirusowego zapalenia wątroby typu C może znacznie

zmniejszyć lub zapobiec uszkodzeniu wątroby. Natomiast brak podjęcia terapii we właściwym czasie

może spowodować marskość wątroby, a w skrajnym przypadku również raka wątroby.

Wirusem możemy zakazić się poprzez kontakt z zakażoną krwią w następujących sytuacjach:

hemodializy,

akupunktury,

tatuowanie lub kolczykowanie ciała,

golenie,

wizyty stomatologiczne,

zabiegi kosmetyczne i fryzjerskie,

używanie wspólnych przyborów kosmetycznych przez członków rodziny osoby chorej,

udzielenie pierwszej pomocy ofiarom wypadków bez zachowania należytego zabezpieczenia,

jeżeli poszkodowany jest zakażony wirusem HCV,

poprzez kontakty seksualne (bardzo niskie prawdopodobieństwo zakażenia).

Wirusem nie zakazimy się natomiast podczas:

kichania,

kasłania,

trzymania za ręce,

całowania,

przytulania,

używania tej samej toalety, wanny, prysznica,

spożywania żywności przygotowywanej przez osobę zakażoną HCV (jeżeli żywność nie miała

kontaktu z krwią tej osoby),

pływania w tym samym zbiorniku wodnym.

Wyniki światowych badań wskazują, że roczna śmiertelność z powodu zakażenia WZW C wynosi

366 000 zgonów, z czego 58% z powodu marskości i 42% z powodu raka wątroby.

Wiadomo, że istnieje wiele odmian wirusa zapalenia wątroby typu C (genotypów) oraz jego podtypów,

a każdy z nich może wymagać innego rodzaju leczenia.

7

WZW C na świecie

WZW C jest globalnym problemem zdrowotnym i najczęstszą przyczyną chorób wątroby.

Szacunkowe dane mówią o 3% światowej populacji zakażonej wirusem wątroby typu C, co daje liczbę

około 180 milionów ludzi. Ponadto, co roku na całym świecie wykrywa się od 3 do 4 milionów nowych

zakażeń.

Liczba chorych oraz odsetek populacji zakażonej WZW C zależy od regionu. Największy odsetek

dotyczy Egiptu gdzie zakażone jest między 15 a 20% mieszkańców. Natomiast w USA, Japonii czy

Australii odsetek ten jest nieporównywalnie mniejszy i wynosi między 1 a 2% populacji. Niemniej

jednak w krajach rozwiniętych wirusowe zapalenie wątroby typu C jest głównym powodem

przeszczepiania wątroby, a w samych Stanach Zjednoczonych – najczęstszym zakażeniem

przewlekłym, przenoszonym za pośrednictwem krwi.

WZW C w Polsce

Polskie dane epidemiologiczne dotyczące częstości zakażeń HCV wskazują, że przeciwciała

anty-HCV są stwierdzane u 1,9% populacji, co oznacza 730 000 osób (Flisiak R, Halota W, Horban

A, Juszczyk J, Pawlowska M, Simon K. Prevalence and risk factors of HCV infection in Poland.

European Journal of Gastroenterology & Hepatology 2011, 23 (12), 1213-1217).

Diagnostyka

W przypadku podejrzenia zakażenia, należy skontaktować się z lekarzem i poprosić o zbadanie krwi

na obecność przeciwciał przeciwko wirusowi zapalenia wątroby typu C. To badanie jest szybkie

i proste do wykonania. Można je również wykonać prywatnie. Koszt badania waha się od 30 do 40 zł.

Przeciwciała to białka układu odpornościowego, które ciało człowieka wytwarza jako część obrony

przed zakażeniem. Mają one niszczyć „obce” cząsteczki, takie jak wirus zapalenia wątroby typu C.

Przeciwciała, specyficzne dla wirusa zapalenia wątroby typu C są wytwarzane tylko i wyłącznie, gdy

wirus zapalenia wątroby C jest obecny we krwi. Jeżeli przeciwciała zostaną znalezione we krwi

pacjenta oznacza to, że miał on kontakt z wirusem zapalenia wątroby typu C. Jednak obecność

przeciwciał niekoniecznie oznacza, że wirus jest nadal we krwi i aktywnie namnaża się w organizmie,

ponieważ u ok. 20% osób następuje samoistna eliminacja wirusa z ustroju.

Aby potwierdzić aktywną infekcję należy wykonać dodatkowe badanie, które dokładnie mierzy

rzeczywistą ilość materiału genetycznego, RNA wirusa zapalenia wątroby C. Badanie to zwykle

wykonuje się za pomocą techniki zwanej reakcją łańcuchową polimerazy (PCR) lub jej odmian.

Badanie to jest nazywane badaniem PCR.

8

Osoby z grup ryzyka, którym zaleca się wykonywanie badania na obecność wirusa zapalenia wątroby

typu C to między innymi:

osoby, które wstrzykiwały sobie narkotyki ostatnio lub w przeszłości, włącznie z tymi, którzy

wykonali tylko jeden zastrzyk w życiu i nie uważają się za narkomanów,

osoby zakażone wirusem HIV,

osoby z hemofilią, otrzymujące czynniki krzepnięcia z koncentratów przed 1987 rokiem,

osoby, które w przeszłości były poddawane hemodializie,

osoby z nieprawidłowymi poziomami transaminaz z niezdiagnozowanych dotychczas

powodów,

osoby, które w przeszłości miały wykonywane przetoczenia krwi lub przeszczepy organów

między innymi:

• osoby, którym powiedziano, że miały wykonywaną transfuzję krwi a dawca później okazał się

być zakażonym WZW C,

• osoby, które otrzymały transfuzję krwi lub produkty krwiopochodne przed rokiem 1992,

• osoby, które miały przeszczep narządu przed rokiem 1992,

dzieci matek zakażonych wirusem HCV,

pracownicy służby zdrowia, w tym pogotowia ratunkowego oraz służb bezpieczeństwa

publicznego, którzy są wyjątkowo narażeni na przypadkowe zakłucie się igłą lub kontakt przez

śluzówkę z zakażoną WZW C krwią

aktualni partnerzy seksualni osób z zapaleniem wątroby typu C.

Oprócz potwierdzenia obecności przeciwciał i materiału genetycznego RNA wirusa, lekarz

prowadzący może także zlecić badanie transaminaz we krwi. Transaminazy (AIAT, AspAT) są

enzymami uwalnianymi z komórek wątrobowych, gdy nastąpi stan zapalny wątroby na różnym tle.

Wysokie poziomy transaminaz sugerują zapalenie wątroby. Należy mieć jednak na uwadze fakt, że

zwiększenie poziomu transaminaz nie koreluje bezpośrednio ze stopniem uszkodzenia wątroby.

W celu dokładnego określenia stopnia uszkodzenia wątroby wykonuje się biopsję. Nie jest to zawsze

konieczne, jednak decyzja lekarza zależna jest od wielu czynników, jak np. genotypu wirusa. Biopsje

wątroby są wykonywane w znieczuleniu miejscowym i zazwyczaj nie jest wymagana hospitalizacja.

Podczas zabiegu fragment tkanki wątroby jest pobierany przy pomocy igły i następnie badany

pod mikroskopem. Wyniki podaje się w kilkustopniowej skali, w zależności od nasilenia stanu

zapalnego i bliznowacenia narządu. Biopsje są również użyteczne do monitorowania w czasie stopnia

uszkodzenia wątroby i mogą być w pewnych okolicznościach zalecane do wykonania co 3 do 5 lat.

Istnieją również inne metody, coraz częściej stosowane, które również mogą pomóc w ocenie stopnia

uszkodzenia wątroby. Są to metody nieinwazyjne, takie jak oznaczanie markerów włóknienia wątroby

lub elastografia (nieinwazyjna metoda badania urządzeniem o nazwie fibroskan) – metoda polegająca

na pomiarze elastyczności tkanki wątroby przy pomocy ultradźwięków.

9

Wyniki powyżej wskazanych badań: na obecność przeciwciał i RNA oraz biopsji, nie tylko pozwalają

lekarzowi oszacować stopień uszkodzenia wątroby pacjenta, ale także stanowią podstawę

do ustalenia postępowania medycznego na przyszłość.

Należy pamiętać, że w przypadku podejrzenia zakażenia wirusem WZW C unikanie przeprowadzenia

badań uniemożliwia dostęp do odpowiedniej terapii, która może zatrzymać lub spowolnić potencjalne

uszkodzenie wątroby. Ponadto, takim postępowaniem naraża się swoją rodzinę przyjaciół,

znajomych, a także pozostałe otoczenie na ryzyko zakażenia.

Jak uniknąć zakażenia?

Do zakażenia wirusowym zapaleniem wątroby typu C dochodzi poprzez kontakt z zakażoną krwią.

Dlatego, aby zmniejszyć ryzyko zakażenia się WZW C należy przestrzegać zasad higieny szczególnie

w sytuacjach, gdy dochodzi do uszkodzenia skóry, np. piercingu czy tatuowania. Jeżeli igła czy

maszynka do piercingu i tatuowania były już uprzednio używane, należy unikać ryzyka zakażeniem

i poszukać bezpieczniejszego miejsca. Ponadto, w celu zmniejszenia ryzyka zainfekowania się krwią

innej osoby zawsze trzeba zabezpieczać otwarte rany.

Jeżeli istnieje konieczność kontaktu z krwią lub produktami krwi obcych osób, należy nosić rękawiczki

i uważać na ostre przedmioty (np. igły i strzykawki), gdyż istnieje ryzyko obecności

na skórze małych, niewidocznych przecięć czy zadrapań.

Preparaty krwi i produkty krwiopochodne stosowane w służbie zdrowia są aktualnie w większości

krajów rutynowo kontrolowane pod kątem wirusa zapalenia wątroby typu C i w razie potrzeby

przechodzą proces inaktywacji wirusa (w Polsce badania na obecność wirusa HCV wśród dawców

krwi wprowadzono po 1992 roku).

Leczenie

W przypadku rozpoznania wirusowego zapalenia wątroby typu C lekarz prowadzący decyduje o tym,

czy na danym etapie choroby pacjent kwalifikuje się do leczenia. Na tę decyzję wpływają m.in.

następujące czynniki:

szanse powodzenia leczenia,

występowanie jakichkolwiek objawów (takie jak objawy grypopodobne, zmęczenie, nudności,

żółtaczka, ciemne zabarwienie moczu, gorączka, bóle kostno-stawowe),

potencjalne konsekwencje nieregularnego przyjmowania leków,

inne występujące zakażenia lub inne stosowane leki,

ryzyko wystąpienia działań niepożądanych.

10

W pewnych okolicznościach, szczególnie przy zaawansowanej chorobie wątroby, lekarz prowadzący

może zalecić szybkie rozpoczęcie leczenia.

Istotnym czynnikiem, który może wpłynąć na decyzję o rozpoczęciu leczenia jest genotyp wirusa.

Głównym celem leczenia wirusowego zapalenia wątroby typu C jest uzyskanie trwałej odpowiedzi

wirusologicznej (SVR). Taki stan następuje wówczas, gdy materiał genetyczny (RNA) wirusa nie jest

wykrywalny we krwi pacjenta natychmiast po zakończeniu leczenia oraz sześć miesięcy później.

Niektórzy pacjenci nie reagują na leczenie (brak odpowiedzi). Inne osoby będą mieć niewykrywalny

poziom wirusa we krwi podczas leczenia, który zwiększa się znowu po zakończeniu leczenia

(nawroty).

Jeżeli pacjent nie odpowiedział na leczenie, albo gdy wirus powrócił, należy przedyskutować

z lekarzem prowadzącym, czy rozpoczynać ponownie terapię.

Standardy leczenia

Dotychczas standardem leczenia wirusowego zapalenia wątroby typu C była terapia złożona

z pegylowanego interferonu alfa i rybawiryny.

Interferony to grupa występujących w organizmie białek, które tworzą zasadniczą część układu

odpornościowego i biorą udział w zwalczaniu wielu infekcji w organizmie człowieka. Interferony,

stosowane w terapii WZW C zostały poddane tzw. pegylacji, co spowodowało, że pegylowany

interferon-alfa rozkłada się powoli i utrzymuje stałą ilość leku w organizmie pacjenta przez dłuższy

okres czasu. W ten sposób poprawiona została skuteczność interferonów oraz pojawiła się możliwość

przyjmowania leku tylko raz w tygodniu.

Rybawiryna jest syntetycznym przeciwwirusowym nukleozydem analogowym, która zwiększa

skuteczność leczenia interferonem.

Odsetek powodzeń leczenia skojarzonego pegylowanym interferonem i rybawiryną zmienia się

zależnie od genotypu wirusa. Osoby zakażone wirusem genotypu 1 mają znacząco mniejsze szanse

(poniżej 50%) powodzenia leczenia pegylowanym interferonem-alfa i rybawiryną niż osoby zakażone

genotypami wirusów 2 i 3.

Jeśli chodzi o działania niepożądane, leki działają zarówno na komórki wirusa, jak i zdrowe komórki

organizmu, co może powodować objawy grypopodobne (takie jak: gorączka, zmęczenie, bóle

kostno-stawowe), niedokrwistość, małopłytkowość i depresję.

11

Wpływ na styl życia

Wirusowe zapalenie wątroby typu C może wpływać istotnie na styl życia osób zakażonych oraz ich

bliskich. Zwykłe czynności, wykonywane dotąd bezrefleksyjnie mogą zwiększać u pacjentów

świadomość zagrożenia, jaką niesie ze sobą choroba. Warto zastanowić się, które z obszarów życia

są szczególnie ważne dla pacjentów w ich procesie dostosowywania się do nowych realiów, jakie

powstały na skutek wykrycia wirusowego zapalenia wątroby typu C.

Ochrona innych

W momencie rozpoznania zakażenia wirusem HCV każdy, pacjent powinien podjąć odpowiednie

środki, aby nie dopuszczać do kontaktu z krwią innych osób, co zwiększałoby prawdopodobieństwo

ich zakażenia.

Wirus zapalenia wątroby typu C jest przenoszony przez zakażoną krew. Jednakże w większości

przypadków bezpośredni kontakt z tą krwią nie prowadzi do zakażenia. Dzieje się tak ze względu

na właściwości ludzkiej skóry, która działa jako pierwsza linia obrony i nie dopuszcza do dostania się

wirusa do krwiobiegu. Ryzyko zakażenia zwiększa się natomiast w przypadku, gdy ciągłość skóry

została naruszona. Zdarzają się małe zranienia, których czasami nie widać, a mogą one stanowić

wrota infekcji. Dlatego osoby zakażone wirusem HCV powinny, na wszelki wypadek, nie dopuszczać

do kontaktu z krwią innych osób. Można to osiągnąć przestrzegając prostych podstawowych zasad:

opatrzenie wszystkich otwartych ran,

poinformowanie zagrożonych zakażeniem osób, aby mogły podjąć środki ostrożności

(na przykład pielęgniarki pobierające próbki krwi),

niedzielenie się rzeczami osobistymi, które potencjalnie umożliwiają kontakt krew – krew

i tkanki, takimi jak szczoteczki do zębów, maszynki do golenia, nożyczki do paznokci itp.,

niedzielenie się igłami lub strzykawkami.

Troszczenie się o siebie

Rozpoznanie wirusowego zapalenia wątroby typu C może być dla pacjenta stresujące i trudne

emocjonalnie. Szok, gniew, niepokój i rozpacz to emocje, które często pojawiają się w sytuacji

choroby.

W celu rozładowania napięcia niezwykle pomocne mogą okazać się grupy wsparcia pacjentów

działające w różnych regionach Polski, które oferują wsparcie psychologiczne i emocjonalnie.

Troszcząc się o siebie, pacjent powinien przestrzegać zdrowej diety i abstynencji alkoholowej. W taki

sposób może poprawić swoje samopoczucie oraz pomóc organizmowi w walce z wirusem zapalenia

12

wątroby typu C. Natomiast picie alkoholu może prowadzić do nasilenia uszkodzenia wątroby

i zwiększyć poziom wirusa w organizmie.

Praca

Sytuacja choroby często zmusza pacjenta do nieobecności w pracy. Wynika to między innymi

z konieczności odbywania regularnych wizyt u lekarza w celu wykonania badań. Poza tym, dla części

pacjentów z WZW C obciążenie pracą w czasie leczenia może okazać się zbyt duże i dlatego

wymaga chwilowej rezygnacji z aktywności zawodowych. Wówczas warto skontaktować się

z miejscową grupą wsparcia pacjentów i dowiedzieć się, jak w tej sytuacji radzą sobie inni chorzy.

Rodzina i przyjaciele

Rodzina i najbliżsi pacjenta mogą również emocjonalnie zareagować na wiadomość o chorobie. Szok

i przerażenie, które są często ich udziałem, mogą wynikać z niedostatecznej wiedzy na temat

choroby. Dlatego warto zachęcić najbliższych do wspólnej wizyty u lekarza, gdzie uzyskają więcej

informacji na temat WZW C i przebiegu choroby. Można również porozmawiać ze swoim lekarzem,

jakiej pomocy może oczekiwać od nich pacjent i zapytać o lokalne grupy wsparcia, które oferują

wsparcie psychologiczne i emocjonalne.

Czy WZW C można zakazić się poprzez stosunek płciowy?

Ryzyko zakażenia jest w tym przypadku znikome – może być większe wtedy, gdy kobieta ma

menstruację albo jeden z partnerów ma uszkodzenia nabłonka w obrębie narządów płciowych. We

wszystkich przypadkach, gdy osoby z zapaleniem wątroby typu C, mają więcej niż jednego partnera,

powinny zawsze praktykować bezpieczny sex (używanie prezerwatyw). W stałych związkach

heteroseksualnych, z jednym partnerem, nie trzeba zmieniać aktualnej praktyki seksualnej. Nie

zwalnia to jednak z zachowania ostrożności.

Podróże

Nie ma żadnej przyczyny, aby rezygnować z podróżowania z powodu WZW C. Jeśli jednak pacjent

jest w trakcie leczenia, zaleca się, aby wspólnie z lekarzem omówił możliwości pomocy medycznej

w miejscu, do którego się udaje. W tym celu warto zadbać o odpowiednie ubezpieczenie podróży,

które egzekwują miejscowe ośrodki medyczne. Więcej informacji na temat bezpiecznego

podróżowania udzielają najczęściej lokalne stowarzyszenia pomocy chorym.

http://www.hepctrust.org.uk/Living+with+Hepatitis+C/travel/other-information.htm

13

Czy mówić innym?

Pacjent nie jest zobowiązany do informowania o swojej chorobie osób trzecich. To, czy będzie chciał

o niej mówić, zależy tylko od niego. Niemniej jednak powinien pamiętać, że w pewnych sytuacjach

powiadomienie o tym, iż jest zakażony WZW C może okazać się wręcz konieczne.

Z pewnością, o fakcie zakażenia wirusowym zapaleniem wątroby typu C, pacjent powinien

poinformować lekarza. Od tego zależy powodzenie jakiegokolwiek innego leczenia zalecanego

pacjentowi. Wiele leków może uszkadzać wątrobę i wpływać niekorzystnie na stan zdrowia pacjenta,

podobnie jak preparaty ziołowe, które nie zostały sprawdzone w praktyce klinicznej. Dlatego zaleca

się przedyskutowanie z lekarzem możliwości ich stosowania.

O fakcie zakażenia należy powiadomić również osoby, które mogły mieć kontakt z krwią pacjenta,

do których należą: stomatolodzy, pielęgniarki pobierające próbki krwi lub wykonujące zastrzyki, osoby

wykonujące akupunkturę czy tatuaże. Dzięki temu osoby te będą mogły zdecydować

o wykonaniu badania na obecność WZW C oraz podjąć środki ostrożności, aby zapobiec

przeniesieniu wirusa na innych. Pacjent może zasięgnąć porady lekarza w celu wskazania osób,

które w pierwszej kolejności należy powiadomić o możliwości zakażenia.

Niezależnie od tego, czy pacjent zdecyduje się na poinformowanie rodziny o swojej chorobie,

powinien zachować szczególną ostrożność, by nie narażać jej na kontakt z zakażoną krwią i tym

samym minimalizować ryzyko zakażenia wirusem.

Konieczność informowania pracodawcy o chorobie może zostać określona w umowie lub

regulaminie obowiązującym w konkretnym miejscu pracy. Jeśli pacjent pracuje w środowisku, gdzie

istnieje zwiększone prawdopodobieństwo kontaktu kolegów z krwią pacjenta (na przykład, jeżeli

używa się ciężkiego sprzętu i istnieje ryzyko zranienia się), konieczne będzie podjęcie dodatkowych

środków bezpieczeństwa.

Najczęściej w przypadku podpisywania nowej polisy ubezpieczeniowej pacjent będzie zobowiązany

do poinformowania towarzystwa ubezpieczeniowego o zakażeniu WZW C, choć informacja ta nie

musi być wymagana w przypadku posiadanej już polisy.

Ciąża

Przyjmuje się, że prawdopodobieństwo przeniesienia wirusa na dziecko w czasie ciąży wynosi

około 5%. Ryzyko zwiększa się jednak przy jednoczesnym zakażeniu matki wirusem HIV.

Do zakażenia dziecka wirusowym zapaleniem wątroby typu C dochodzi prawdopodobnie podczas

porodu. Należy zaznaczyć, że kobiety zakażone WZW C, które są w ciąży lub planują w niedalekiej

przyszłości dziecko, nie mogą przyjmować rybawiryny ze względu na jej szkodliwość dla płodu.

W takim przypadku nie zaleca się leczenia przeciwwirusowego, które z kolei można rozważyć już

14

po porodzie. Nie ma dowodów na to, że WZW C przenosi się poprzez karmienie piersią, tak więc

niemowlę może być karmione naturalnie przez matkę zakażoną HCV. Unikać karmienia piersią należy

wówczas, gdy skóra brodawki sutkowej matki jest uszkodzona.

W przypadku kobiet zakażonych wirusem HCV picie alkoholu w ciąży może dodatkowo zwiększać

wiremię i przyśpieszać uszkodzenie wątroby powodowane przez wirusowe zapalenie wątroby typu C

Opieka i wsparcie

Życie z przewlekłą chorobą może być przerażającym doświadczeniem, z którym trudno się pogodzić.

Dlatego osoby, u których zdiagnozowano WZW C często potrzebują pomocy, aby poradzić sobie

z wpływem choroby na ich życie i pokonać wyzwania emocjonalne, które przed nimi stają.

Niektórzy ludzie z wirusowym zapaleniem wątroby typu C mają objawy towarzyszące zakażeniu,

które fizycznie wpływają na ich codzienne życie. Chociaż WZW C jest chorobą w wysokim odsetku

uleczalną, terapia może trwać długi czas i wywoływać kłopotliwe działania niepożądane. Z tego

powodu pacjent jest często zmuszony do zmiany dotychczasowego trybu życia i potrzebuje wsparcia

i motywacji do ukończenia kuracji ze strony bliskich mu osób.

Życie z WZW C

Jeżeli mieszkasz z chorym na wirusowe zapalenie wątroby typu C, zachowaj proste środki

ostrożności, aby uchronić się od zakażenia. Pamiętaj jednak, że WZW C nie możesz zakazić się

przez kaszel, kichanie, zwykły kontakt, wspólne spożywanie pokarmów czy napojów. Nie zakazisz

się także poprzez obejmowanie się i całowanie oraz utrzymywanie bezpiecznych kontaktów

seksualnych. Wirus przenosi się jedynie poprzez kontakt z zakażoną krwią poprzez uszkodzoną

skórę (np. skaleczenia, zabiegi kosmetyczne, drobne zabiegi medyczne i zabiegi operacyjne).

Dlatego nie dziel się z innymi przedmiotami codziennego użytku, które mogą powodować krwawienia,

takimi jak: maszynka do golenia, szczoteczka do zębów czy narzędzia do manicure.

Zakażenia wirusem zapalenia wątroby typu C w obrębie rodzin są rzadkie. Jeśli jednak

mieszkasz/mieszkałeś z kimś, u kogo zdiagnozowano wirusowe zapalenie wątroby typu C warto,

abyś wykonał badanie na obecność WZW C.

Radzenie sobie z WZW C

W momencie, gdy dowiadujesz się, że bliska Ci osoba została zakażona wirusowym zapaleniem

wątroby typu C, możesz doświadczać różnych emocji, takich jak smutek, obawa czy współczucie.

15Źródło: 1Newell ML, Pembrey L. Mother-to-child transmission of hepatitis C virus infection. Drugs Today (Barc) 2002; 38 (5): 321-337.

Te uczucia są zrozumiałe z powodu ilości nadchodzących nowych informacji i lęku przed nieznanym.

Możesz radzić sobie z tymi uczuciami, dowiadując się więcej na temat WZW C i rozmawiając

z innymi ludźmi, którzy znają osoby z zapaleniem wątroby typu C albo sami chorują. Grupy wsparcia

pacjentów często mają odpowiednie doświadczenie w dyskutowaniu zarówno o problemach w sferze

emocjonalnej, jak i wszelkich innych kłopotach osób z WZW C oraz możliwych sposobach

pokonywania przeciwności.

Emocje towarzyszące wirusowemu zapaleniu wątroby typu C przechodzą przez wiele faz, podczas

których pacjenci mogą doświadczać wyjątkowo skrajnych odczuć. W tym czasie zarówno osoba

zakażona, jak i bliskie jej osoby mogą potrzebować wsparcia emocjonalnego. W tej sytuacji przydaje

się wiedza na temat tego, jak sobie radzić, gdzie szukać pomocy. Tutaj również niezwykle pomocne

okazują się lokalne grupy wsparcia i stowarzyszenia pacjentów w poszczególnych regionach.

Wpływ na stan zdrowia

Od momentu zakażenia do pełnego rozwoju ostrego zapalenia wątroby typu C mija zwykle od 50

do 150 dni. U większości zakażonych pacjentów WZW C przebiega bezobjawowo. Natomiast

około 20% pacjentów posiada – zazwyczaj krótko trwające – objawy grypopodobne.

Objawy ostrego wirusowego zapalenia wątroby C mogą obejmować:

zmęczenie,

nudności,

żółtaczkę (zażółcenie skóry i oczu),

ciemne zabarwienie moczu,

gorączkę.

W 70–90% przypadków wirus, po ostrej fazie zakażenia, wciąż pozostaje w organizmie pacjenta.

Wówczas mówi się o zakażeniu przewlekłym.

Nadal nie wiadomo, dlaczego część pacjentów skutecznie zwalcza wirusa, podczas gdy u większości

zakażenie przechodzi do fazy przewlekłej.

Większość ludzi z przewlekłym zapaleniem wątroby typu C (zdefiniowanym jako ciągła choroba bez

poprawy przez okres przynajmniej sześciu miesięcy) nie ma żadnych objawów. Jeśli wystąpią objawy,

mogą być one podobne do tych, które występują w ostrej fazie zapalenia wątroby, ale najczęściej

bez żółtaczki. Za wyjątkiem zmęczenia, objawy przewlekłego zapalenia wątroby typu C są zwykle

rzadsze i mniej nasilone niż występujące podczas ostrego zakażania.

16

U osób nieleczonych, ryzyko znacznego uszkodzenia wątroby zwiększa się z upływem czasu.

Najpierw uszkodzenie przybiera formę bliznowacenia tkanki lub zwłóknienia (gojenie się wątroby nie

jest właściwie kontrolowane). W przypadku około 20% pacjentów, przewlekłe zapalenie wątroby

prowadzi do marskości i niewydolności wątroby. Marskość wątroby zwykle rozwija się przez około 20–

30 lat. W późniejszym stadium rozwoju, u pacjentów z marskością wątroby mogą pojawić się takie

objawy jak: żółtaczka, zanik mięśni, uszkodzenie skóry, zwiększenia obwodu brzucha lub obrzęk

stóp.

17

Świadomość Polaków na temat HCV – wyniki badania społecznego GfKHealthCare

Metodologia:

Technika badawcza: wywiady kwestionariuszowe realizowane metodą CAPI (Computer AssistedPersonal Interview), realizacja w badaniu GfK CAPIBUS.

Próba badawcza: ogólnopolska reprezentatywna próba Polaków w wieku 15+, N=1000,

CAPIBUS realizowany jest na próbie adresowej, która zapewnia największy stopień

reprezentatywności.

Terminy realizacji wywiadów: luty 2012 roku.

Większość szczegółowych pytań na temat HCV zadawano tym osobom, które przynajmniej

w sposób wspomagany znały wirus HCV, WZW C (wirusowego zapalenia wątroby typu C) bądź

wirusowej żółtaczki typu C.

UWAGA: w związku w powyższym kryterium znaczną część pytań zadawano 68% ogółu

ankietowanych.

Kluczowe wnioski:

Jedynie 6% ogółu respondentów spontanicznie skojarzyło skrót HCV z wirusem/ chorobą wątroby.

68% respondentów zadeklarowało, że słyszało o HCV/ WZW C/ wirusowym zapaleniu wątroby

typu C bądź żółtaczce typu C. Respondenci ci zostali zakwalifikowani do dalszej części badania.

Większą znajomością HCV/ WZW C cechują się osoby lepiej wykształcone.

Wnioski odnoszące się do respondentów, którzy słyszeli o HCV/ WZW C/ wirusowym

zapaleniu wątroby typu C bądź żółtaczce typu C (68%):

Ryzyko zakażenia WZW C postrzegane jest jako podobne jak w przypadku HIV czy gruźlicy (24%

odpowiedzi „duże ryzyko zakażenia”, 80% badanych zauważa że ryzyko zakażenia w ogóle

istnieje). Zdaniem 52% respondentów, jest to choroba stanowiąca duże zagrożenie dla życia

i zdrowia (na tle innych chorób WZW C postrzegane jest podobnie jak gruźlica i wścieklizna,

większe zagrożenie stanowi jedynie AIDS).

73% jako możliwy sposób zakażenia wskazało kontakt z zakażoną krwią.

Największy odsetek respondentów wiąże ryzyko zakażenia z transfuzją krwi, przeszczepem

organów, zabiegiem chirurgicznym i dożylnym przyjmowaniem narkotyków (przyjmowanie

donosowe zostało przez większość uznane za stosunkowo mało ryzykowne, choć

w rzeczywistości również stanowi duże zagrożenie).

61% uważa, że istnieje szczepienie przeciwko HCV, zaś 14% twierdzi, że sami zostali

zaszczepieni.

Zdaniem 64% przestrzeganie podstawowych zasad higieny cechuje się wysoką skutecznością

w zapobieganiu zakażeniu, 47% wskazało także na wysoką skuteczność mycia rąk.

18

45% uważa, że badaniem pozwalającym wykryć zakażenie jest morfologia krwi (24% wskazało

biopsję wątroby, 19% testy serologiczne).

Jedynie 3% respondentów uznało za bardzo prawdopodobne, zaś 13% za umiarkowanie

prawdopodobne, że zostali w przeszłości zakażeni wirusem HCV.

Na końcu kwestionariusza respondentom została przedstawiona informacja dotycząca HCVi możliwych sposobów zakażenia***, po czym ponownie zostali zapytani o prawdopodobieństwozakażenia w przeszłości. Zapoznanie się z tą informacją nie wpłynęło znacząco na ocenę ryzyka(odsetek osób, które uznały ryzyko zakażenia w przeszłości za bardzo prawdopodobne bądźumiarkowanie prawdopodobne wzrósł o 3,4 pkt. %).

Mniej niż 9% respondentów zadeklarowało, że wykonali testy mające na celu wykrycie zakażenia

HCV. Około 1% respondentów przyznało, że testy wykazały obecność przeciwciał anty-HCV.

57% respondentów, którzy do tej pory nie wykonywali testów, jest potencjalnie zainteresowanych

badaniem (w tym 42% wykonałoby test, ale tylko refundowany, zaś 15% zdecydowałoby się

na test płatny). Podobnie jak w przypadku oceny prawdopodobieństwa zakażenia, po zapoznaniu

się z informacją dotyczącą HCV zainteresowanie badaniem nieznacznie wzrosło.

Respondenci pytani o możliwe objawy WZW C, wskazywali najczęściej na objaw żółtaczkowy

(36%), bóle brzucha (21%). 47% odpowiedziało, że nie zna możliwych objawów.

19

Ku czci Macieja Kozłowskiego…

Maciej Kozłowski (ur. 8 września 1957 roku w Kargowej,

zm. 11 maja 2010 roku w Warszawie z powodu WZW

C) – wybitny polski aktor filmowy i teatralny. W roku 1984

ukończył studia na Wydziale Aktorskim PWSFTviT w Łodzi.

Występował na scenach teatrów: Nowego w Poznaniu

(1983-88), Studio w Warszawie (1988-91), Zespołu J.

Wiśniewskiego (1991-93). Od 1998 roku był członkiem

zespołu Teatru Narodowego w Warszawie. Zagrał m. in.:

w „Kingsajzie”, „Psach”, „Liście Schindlera”, „Nic

śmiesznego”, „Kilerze” i „Ogniem i mieczem”. Popularność

przyniosły mu również role w serialach „Matki, żony

i kochanki” oraz „M jak miłość”. W 2005 roku, oddając krew w ramach kampanii „Krewniacy”,

dowiedział się, że jest zakażony wirusem zapalenia wątroby typu C. Pomimo wielkiej popularności

zawsze był skromnym człowiekiem, wrażliwym na problemy innych ludzi. Choć zazwyczaj wcielał

się w role „zimnych drani”, w życiu prywatnym został zapamiętany jako niezwykle ciepła i przyjazna

osoba. W jednym z wywiadów powiedział, że „dobro to taka funkcja matematyczna, która się mnoży

wówczas, kiedy człowiek się nią dzieli”.

Festiwal Filmu i Teatru im. Maćka Kozłowskiego o nazwie Kozzi Gangsta Film odbędzie się

w dniach 5-8 lipca br. w Kargowej. Jest pierwszym tego typu projektem w Polsce zakładającym

cykliczne, letnie przeglądy twórczości filmowej i teatralnej inspirowane refleksją o Maćku Kozłowskim

(Kozzim). Zgodnie z założeniem festiwal przyjmie formę wielopokoleniowej imprezy kulturalnej.

Będzie przy tym sposobem uczczenia pamięci aktora i jego dokonań. Festiwal zgodnie z nazwą

będzie promocją kryminału, filmu gangsterskiego, sensacji, kina akcji, a więc gatunków filmu, które

w sposób szczególny wpisały się w filmografię Maćka Kozłowskiego. W ramach festiwalu odbędą

się różne imprezy towarzyszące w postaci spotkań z gwiazdami kina, teatru, koncertów, wystaw oraz

warsztatów. Organizatorzy festiwalu corocznie zapraszać będą do udziału w tym unikatowym

przedsięwzięciu znaczące postaci ze świata kina i teatru – aktorów, reżyserów, kompozytorów

filmowych, kostiumologów, scenografów, scenarzystów itp. Autorem nazwy Festiwalu jest Zbigniew

Hołdys. W organizację Festiwalu zaangażowana jest żona aktora – Agnieszka Kowalska oraz

Burmistrz Miasta Kargowa – Sebastian Ciemnoczołowski będący jednocześnie gospodarzem

festiwalu. Więcej informacji o festiwalu na stronie www.kozzigangsta.pl

Mecz Przyjaciół Maćka Kozłowskiego – impreza towarzysząca Festiwalowi Kozzi Gangsta Film,

która jest organizowana już po raz drugi i odbędzie się w dniu 8 lipca br. na stadionie w Kargowej.

Piłka była zawsze wielką pasją Maćka Kozłowskiego i stąd pomysł, by w ten sposób oddać mu hołd

20

i uznanie. W ubiegłym roku z inicjatywy burmistrza Kargowej, Sebastiana Ciemnoczołowskiego

na boisku po raz pierwszy spotkały się drużyna Przyjaciół Maćka i Reprezentacja Polski Bezdomnych,

którą za życia opiekował się aktor. Organizował wyjazdy naszej reprezentacji np. na Mistrzostwa

Świata Bezdomnych w 2005 roku do Edynburga. Jak mało kto rozumiał sytuację ludzi pozostających

bez dachu nad głową. Piłka nożna była drugim życiem aktora. To dzięki niej udało mu się rozpocząć

karierę aktorską. W meczu biorą udział jako grający w drużynie Przyjaciół Maćka Kozłowskiego:

Cezary Kucharski (piłkarz), Radosław Majdan (piłkarz), Dariusz Dziekanowski (piłkarz), Maciej

Wandze (biznesman), Radosław Ciszewski (Fundacja Kazimierza Pułaskiego), Marek Kościkiewicz

(muzyk, lider zespołu De Mono), Arkadiusz Janiczek (aktor Teatru Narodowego w Warszawie), Pawał

Janas (trener), Andrzej Strejlau (trener), Andrzej Placzyński (FIFA), Robert Dowhan (senator),

Sebastian Ciemnoczołowski (burmistrz Kargowej). Do udziału w imprezie zaproszeni zostali również

aktorzy, dziennikarze i władze regionu. Celem meczu jest skierowanie uwagi na Polską

Reprezentację Bezdomnych i jej wyjazd na Piłkarskie Mistrzostwa Świata Bezdomnych – Homeless

World CUP (HWC) w 2013 roku w Poznaniu. Turniej ten jest rozgrywany od 2003 roku i ma ukazywać

sport jako jedna z form pomocy w skutecznym radzeniu sobie z uzależnieniami. Ponadto zwraca

uwagę całego świata na zdolności ludzi, którzy znaleźli się w bardzo trudnej sytuacji życiowej.

Podczas tegorocznego Wakacyjnego Festiwalu Gwiazd w Międzyzdrojach w dniu 6 lipca nastąpi

zostanie odsłonięta tablica ku pamięci Macieja Kozłowskiego.

21

Narodowy Program Zwalczania Zakażeń HCV

Główne cele Programu:

zmniejszenie dynamiki szerzenia się zakażeń HCV,

redukcja niekorzystnych następstw ich historii naturalnej (marskość wątroby, nowotwór wątroby).

Cele wspierające Programu:

edukacja personelu medycznego oraz innych grup zawodowych w zakresie zapobiegania

zakażeniom oraz metod ich diagnozowania

objęcie opieką osób zakażonych HCV oraz osób z grup podwyższonego ryzyka.

Główne kierunki działań Programu:

określenie sytuacji epidemiologicznej w Polsce,

unieszkodliwienie źródeł i dróg transmisji zakażeń HCV,

zapewnienie dostępu do diagnostyki zakażeń HCV, diagnostyki kwalifikującej oraz terapii,

stworzenie sieci ośrodków referencyjnych,

edukacja pracowników ochrony zdrowia,

edukacja społeczeństwa,

monitorowanie sytuacji epidemiologicznej,

ocena działań prowadzonych w ramach Programu.

Narodowy Program Zwalczania Zakażeń HCV przygotowany przez Polską Grupę Ekspertów HCV

nadal pozostaje w fazie oczekiwania na wdrożenie. Zgodnie z coraz bardziej naglącymi potrzebami

oraz przyjętymi przez Grupę założeniami Program powinien być wdrożony jak najszybciej.

Wśród najważniejszych działań zaplanowanych w pierwszym etapie procesu implementacji Programu

znajdują się:

opracowanie projektu i przeprowadzenie badania epidemiologicznego w populacji polskiej,

zmodyfikowanie zasad rejestracji przypadków zakażeń HCV oraz

wprowadzenie badania na obecność przeciwciał antyHCV we krwi na listę badań podstawowych.

W grudniu 2005 roku, decyzją Ministra Zdrowia został powołany Zespół ds. Zakażeń HCV. Zadaniem

Zespołu jest zaopiniowanie przygotowanego przez Polską Grupę Ekspertów HCV Programu.

Skład Zespołu ds. Zakażeń HCV:

Przewodniczący – Zastępca Głównego Inspektora Sanitarnego

Zastępca Przewodniczącego – Przewodniczący Polskiej Grupy Ekspertów HCV

Sekretarz – przedstawiciel Departamentu Polityki Zdrowotnej w Ministerstwie Zdrowia

22

Pozostali członkowie:

Dyrektor Instytutu Chorób Zakaźnych i Pasożytniczych Akademii Medycznej w Warszawie

Konsultant Krajowy w Dziedzinie Chorób Zakaźnych

Kierownik Katedry i Kliniki Chorób Zakaźnych Akademii Medycznej w Poznaniu

Kierownik Pracowni Patofizjologii Komórki w Instytucie Medycyny Doświadczalnej i Klinicznej im.

Mirosława Kossakowskiego w Warszawie

Dyrektor Departamentu Zdrowia Publicznego w Ministerstwie Zdrowia

Konsultant Krajowy w Dziedzinie Epidemiologii

23

Fundacja Urszuli Jaworskiej

Fundacja powstała w październiku 1997 roku z inicjatywy Czesława Baranowskiego, Prezesa

Fundacji. Jest ona jednym z największych pod względem liczby zarejestrowanych osób, Bankiem

Dawców Szpiku Kostnego w Polsce. Obecnie zrzesza ponad 11 200 dawców. Jest także rejestrem,

który na swym koncie ma już 35 udanych przeszczepów szpiku kostnego pochodzącego od dawców

zarejestrowanych w Fundacji i dobrano już kolejnych, zgodnych genetycznie polskich dawców dla

polskich pacjentów.

W celu pozyskania wolontariuszy chcących zostać potencjalnymi dawcami szpiku oraz funduszy

na ich przebadanie, Fundacja Urszuli Jaworskiej organizuje multimedialne kampanie społeczne oraz

tworzy programy edukacyjne, które są prezentowane na uczelniach i w jednostkach wojskowych.

Dzięki akcjom edukacyjnym Fundacja pozyskała ok. 30 000 ochotników, ale Fundacja Urszuli

Jaworskiej nie posiada funduszy na ich przebadanie. Brakujące fundusze są oceniane

na ok. 6 300 000 zł.

Fundacja Urszuli Jaworskiej angażuje się w kolejne projekty na rzecz edukowania pacjentów z wielu

obszarów terapeutycznych. Ma doświadczenie w pomocy chorym z WZWC, gdyż w 2009 roku

przygotowała Grupę Wsparcia Pacjentów z WZW C oraz ich rodzin w Bydgoszczy. Spotkanie

z Pacjentami cierpiącymi na WZWC oraz badania GfK Polonia na temat niskiej wiedzy Polaków

o HCV, zainspirowały Fundację do stworzenia ogólnopolskiej kampanii edukacyjnej „Obudź się, póki

wirus HCV drzemie”.

Pozostałe programy Fundacji:

Program Edukacyjny – Transplantacja Narządów

Grupy Wsparcia dla chorych na nowotwory mózgu, organizowanie turnusów rehabilitacyjnych

i wypoczynkowych (spotkania z aktorami, spektakle, płyty).

Organizacja obchodów Międzynarodowego Tygodnia Świadomości Nowotworów Mózgu

Grupy Wsparcia dla osób przed i po przeszczepach szpiku

Grupy Wsparcia dla chorych na szpiczaka mnogiego oraz ich bliskich

Warsztaty dla pacjentów z PBSz

24

Kampania Społeczna „BIAŁACZKA – SPRAWDŹ, CZY NIE WESZŁA CI W KREW”

Warsztaty „Komunikacja w leczeniu PBSz”

Więcej informacji:

Fundacja Urszuli Jaworskiej

ul. Międzynarodowa 61

03-922 Warszawa

Urszula Jaworska, kom. 608 453 479; tel./fax: 22 870 05 21

e-mail: office@fundacjauj.pl

www.fundacjauj.pl

Szanowni Państwo, zachęcamy do przekazywania 1% oraz darowizn.

Dzięki tym wpłatom będziemy mogli kontynuować programy wspierające pacjentów chorych

na raka oraz program rozwoju Rejestru Dawców Szpiku

Fundacja Urszuli Jaworskiej

ul. Międzynarodowa 61, 03-922 Warszawa, KRS 0000055503

ING Bank Śląski S.A. | SWIFT: INGBPLPW, 03 1050 1025 1000 0022 9627 5312

PKO BP 63 1020 1127 0000 1102 0008 0010

25

Koalicja Hepatologiczna – zjednoczeni wokół HCV!

Koalicja Hepatologiczna reprezentuje pacjentów w kontaktach z instytucjami publicznymi

i zabiega o to, aby pacjenci mieli możliwość leczenia najskuteczniejszymi terapiami oraz

dostęp do kompleksowej opieki medycznej.

Kluczowymi celami Koalicji Hepatologicznej są:

poprawa wyników leczenia chorych z wirusowymi chorobami wątroby oraz zmniejszenie

śmiertelności na skutek późnej diagnozy lub powikłań niewłaściwego leczenia;

współuczestniczenie w kreowaniu polityki zdrowotnej w Polsce w zakresie diagnostyki i leczenia

chorób wątroby, szczególnie HCV i HBV;

zwiększenie wykrywalności HCV, gdyż wciąż 650 tys. Polaków nie wie, że jest zarażona;

prowadzenie działań edukacyjnych zwiększających poziom wiedzy o drogach przenoszenia

wirusów, propagowanie badań przesiewowych;

wszechstronne wspieranie i współpraca z organizacjami pacjentów skupionych wokół chorób

wątroby;

wymiana doświadczeń i dobrych praktyk w celu poprawy efektywności działania poszczególnych

organizacji i Koalicji.

Koalicję Hepatologiczną tworzą następujące organizacje pozarządowe pacjentów:

Fundacja „Gwiazda Nadziei” http://www.gwiazdanadziei.pl (siedziba w Katowicach)

Fundacja Osób po Przeszczepieniu Wątroby „Transplantacja OK.!” http://www.trok.org.pl

(siedziba w Warszawie)

Stowarzyszenie Pomocy Chorym Dzieciom „Liver” http://liver.pl (siedziba w Krakowie)

Stowarzyszenie Pomocy Pacjentom ze Schorzeniami Wątroby na Tle Wirusowym „SOS WZW”

http://www.sos-wzw.strefa.pl/ (siedziba w Częstochowie)

Stowarzyszenie „Życie po Przeszczepie” http://www.przeszczep.pl (siedziba w Szczecinie)

Koalicja została powołana 13 maja 2012 r., w Częstochowie, podczas X Ogólnopolskiego Zjazdu

Organizacji Pozarządowych działających na rzecz osób ze schorzeniami wątroby.

Więcej informacji:

Fundacja „Gwiazda Nadziei”tel.: 609 719 122

fundacja@gwiazdanadziei.pl lub b.pepke@gwiazdanadziei.pl

26

Polska Grupa Ekspertów HCV (PGE HCV)

Głównym zadaniem PGE HCV jest podjęcie szeroko zakrojonych działań, mających na celu

powstrzymanie narastającego problemu epidemiologicznego, jakim jest HCV oraz opracowanie

strategii poprawy opieki medycznej nad zakażonymi wirusem zapalenia wątroby typu C. Przez

ostatnie lata PGE HCV angażuje się w wiele inicjatyw ukierunkowanych na osiągnięcie powyższych

celów.

27

HCVPolska Grupa Ekspertów HCV

Polskie Towarzystwo Oświaty Zdrowotnej

Polskie Towarzystwo Oświaty Zdrowotnej (PTOZ) powstało w kwietniu 1993 roku w celu tworzenia

i rozwoju partnerskiej współpracy w dziedzinie edukacji zdrowotnej i promocji zdrowia organizacji

pozarządowych z instytucjami publicznymi i prywatnymi. Działalność Towarzystwa oparta jest

na polskim i zagranicznym dorobku naukowym wielu dziedzin, głównie pedagogiki, psychologii,

socjologii i nauk medycznych. Specjalizuje się w opracowywaniu programów i projektów

edukacyjnych kierowanych do różnych grup populacyjnych oraz szkoleniu osób uczestniczących

w ich wdrażaniu. Prowadzi także działalność wydawniczą, konsultacyjną oraz organizuje krajowe

i międzynarodowe konferencje, debaty ekspertów oraz ściśle współpracuje z przedstawicielami kilku

zagranicznych instytucji i organizacji o podobnym zainteresowaniu. Towarzystwo jest organizacją

pożytku publicznego. ma 35 Oddziałów Terenowych. Do najważniejszych sukcesów PTOZ można

zaliczyć włączenie się w latach 1996 – 2002 do rządowego programu zapobiegania WZW B,

w ramach tego okresu edukacją objęto około 4 miliona osób i zaszczepiono ze środków poza

budżetowych powyżej 1,5 miliona i osiągnięto najniższy w świecie spadek zachorowań. Udział w tym

sukcesie był tak duży, że już w październiku 1998 roku współorganizowaliśmy Międzynarodowy

Kongres Wymiany Doświadczeń w Zakresie Zapobiegania WZW A i B z udziałem sześciuset

przedstawicieli z całego Świata, w tym przedstawicieli WHO. W latach 2004 – 2007 uczestniczyliśmy

w projekcie UE Closing the Gap; Strategies for Action to Takle Health Inequities in Europe. Od trzech

lat zajmujemy się rolą edukacji zdrowotnej i promocji zdrowia w personalizacji medycyny

w szczególności, a ogólnie mówiąc wieloma aspektami medycyny prewencyjnej. W roku bieżącym

wydano podręcznik dla personelu medycznego pt.: „Wbudowane edukacji zdrowotnej i promocji

zdrowia w środowisku szpitalnym”, opracowano projekt szkolenia tego personelu i trwają rozmowy

dotyczące zbadania skuteczności i efektywności wbudowania obu tych dyscyplin do podstawowych

obowiązków personelu medycznego. Ponadto Towarzystwo uczestniczy w wielu kampaniach

społecznych i innych działaniach organizowanych przez różne instytucje i organizacje.

28

Naczelna Izba Pielęgniarek i Położnych

Samorząd zawodowy pielęgniarek i położnych powstał na mocy ustawy z dnia 19 kwietnia 1991 roku

o samorządzie pielęgniarek i położnych. Aktualnie organizacja i zadania samorządu zawodowego

pielęgniarek i położnych oraz prawa i obowiązki jego członków zawarte są w ustawie z dnia 1 lipca

2011 roku o samorządzie pielęgniarek i położnych (Dz. U. Nr 174, poz. 1038).

Niewątpliwie jest to najliczniejsza grupa zawodowa w Polsce posiadająca ponad 300 tys. członków.

Jednostkami organizacyjnymi samorządu jest Naczelna Izba Pielęgniarek i Położnych oraz 45

okręgowych izb powołanych uchwałą Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych. Okręgowe izby

posiadają autonomię i osobowość prawną. Organami samorządu są: Naczelna Rada Pielęgniarek i

Położnych, Naczelny Sąd Pielęgniarek i Położnych, Naczelny Rzecznik Odpowiedzialności

Zawodowej, Naczelna Komisja Rewizyjna i odpowiednio: okręgowe rady pielęgniarek i położnych,

okręgowy sąd pielęgniarek i położnych, okręgowy rzecznik odpowiedzialności zawodowej, okręgowa

komisja rewizyjna.

Do najważniejszych zadań samorządu należy sprawowanie pieczy nad należytym wykonywaniem

zawodu, ustalenie zasad etyki zawodowej, ustalenie standardów zawodowych, prowadzenie

orzecznictwa zawodowego, wydawanie prawa wykonywania zawodu. Samorząd pielęgniarek

i położnych reprezentuje zawodowe, społeczne i gospodarcze interesy tych zawodów.

Od momentu powstania samorządu w 1991 roku do chwili obecnej nastąpiło wiele zmian dotyczących

naszych zawodów. Dokonała się transformacja kształcenia przed i podyplomowego. Dzięki niej

pielęgniarki i położne są coraz lepiej wykształconymi profesjonalistami, a kształcenie zostało

dostosowane do wymogów Unii Europejskiej. Odbywa się ono na poziomie wyższym zawodowym.

Zorganizowany został również system kształcenia podyplomowego.

Samorząd zawodowy podejmuje decyzje i wydaje zezwolenia na indywidualną i grupową praktykę

pielęgniarek i położnych, dzięki czemu sprawowany jest nadzór nad wykonywaniem zawodu a tym

samym nad jakością świadczeń zdrowotnych.

Wszystkie działania podejmowane przez samorząd zawodowy pielęgniarek i położnych mają na celu

zapewnienie bezpieczeństwa polskiemu społeczeństwu, które korzysta z usług świadczonych przez

pielęgniarki i położne.

29

Wydawnictwo medyczne Termedia

Wydawnictwo Termedia od 1993 roku ułatwia wszystkim zainteresowanym medycyną dostęp

do najnowszych osiągnięć naukowych. Zapewnienie wielopłaszczyznowej edukacji i dostarczanie wiedzy

na najwyższym poziomie to nieustająca misja wydawnictwa.

Termedia jest liderem w swojej branży, organizuje konferencje, sympozja, zjazdy i kongresy medyczne,

jest także wydawcą czasopism i książek oraz twórcą specjalistycznych portali branżowych.

Każdego roku wspólnie z towarzystwami naukowymi i ekspertami medycznymi Termedia organizuje około 40

wydarzeń edukacyjnych o zasięgu krajowym i międzynarodowym, szkoląc tysiące lekarzy

i menedżerów ochrony zdrowia. Wydawnictwo współpracuje z najlepszymi uczelniami w kraju i na świecie.

Termedia wydaje 27 czasopism medycznych. Na liście dostępnej w bazie Journal Citation Reports (JCR),

prowadzonej przez Institute of Scientific Information (ISI), w dziedzinie nauk medycznych wydawnictwo

Termedia jest niekwestionowanym liderem. Na liście filadelfijskiej znajduje się 12 czasopism Termedii,które mają obliczony wskaźnik Impact Factor. Jest to najlepszy wynik nie tylko w Polsce, ale również

wśród wszystkich wydawnictw Europy Środkowo-Wschodniej.

We współpracy z wybitnymi autorami wydawnictwo publikuje rocznie ponad 20 książek ze wszystkich

dziedzin medycyny, w których prezentowane są najnowsze osiągnięcia naukowe. Współpracuje także

z wydawnictwami zagranicznymi, tłumacząc wiele prestiżowych pozycji obcojęzycznych.

Na portalu Termedii codziennie ukazuje się również serwis z aktualnościami i przeglądem prasy

z zakresu ochrony zdrowia skierowany do wszystkich osób zainteresowanych tematyką medyczną:

lekarzy, menedżerów, studentów medycyny, pielęgniarek i pacjentów.

Poza portalem Termedia. pl działają również portale medyczne o sprecyzowanym profilu tematycznym,

opracowywane przez zespoły fachowców na podstawie międzynarodowych czasopism specjalistycznych,

przeznaczone dla określonych grup odbiorców: www.eonkologia.pl, www.egastroenterologia.pl,

www.eneuropsychiatria.pl, www.przypadkikliniczne.termedia.pl, www.studencimedycyny.pl.

Termedia jest organizatorem konkursu Sukces Roku w Ochronie Zdrowia. Jego głównym celem jest

wyłonienie liderów – osób oraz podmiotów wyznaczających najwyższe standardy w ochronie zdrowia.

W kapitule konkursu zasiadają największe autorytety i najbardziej wpływowe osoby ze świata medycyny,

m.in.: wszyscy ministrowie zdrowia poprzednich kadencji, wybitni naukowcy oraz szefowie

najważniejszych organizacji sektora medycznego.

Więcej informacji:

www.termedia.pl

30

Medonet. pl

Medonet. pl to skarbnica wiedzy o zdrowiu i medycynie. Jest to serwis skierowany do wszystkich

użytkowników, którzy chcieliby pogłębić swoją wiedzę zdrowotną. Hasło przewodnie serwisu to

Zdrowie w twoich rękach.

Treści zawarte w serwisie są przygotowywane i redagowane przez ekspertów z zakresu medycyny

i promocji ochrony zdrowia.

Serwis jest podzielony na kilka sekcji: Dolegliwości od A do Z, Asystent zdrowia, Zdrowie na co dzień,

Testy i kalkulatory, Placówki, Leki, Eksperci, Społeczność.

Serwis realizuje zarówno potrzeby wypełniania wolnego czasu osób interesujących się zdrowiem,

jak również funkcjonuje jako serwis dostarczający profesjonalnej wiedzy i porad z zakresu

dolegliwości i chorób.

Dziennikarski Klub Promocji Zdrowia

Ogólnopolska organizacja zrzeszająca dziennikarzy i publicystów zajmujących się problemami

ochrony zdrowia i medycyny.

Klub jest inicjatorem i organizatorem imprez, które podnoszą świadomość zdrowotną społeczeństwa,

a także informują dziennikarzy i osoby zainteresowane ochroną zdrowia o znaczących zjawiskach

i wydarzeniach wpływających na zdrowie Polaków. Organizuje konferencje i warsztaty szkoleniowe

dla dziennikarzy poświęcone najnowszym osiągnięciom medycyny i farmacji, a także ważnym

problemom zdrowotnym naszego społeczeństwa.

Prezesem Dziennikarskiego Klubu Promocji Zdrowia jest Jadwiga Kamińska

Więcej informacji:

tel./fax: (22) 827 87 05

e-mail: kontakt@klubzdrowia.org

www.klubzdrowia.org

31

Prof. dr hab. med. Waldemar Halota: Kierownik Katedry i Kliniki

Chorób Zakaźnych i Hepatologii Collegium Medicum im. L.

Rydygiera w Bydgoszczy Uniwersytetu Mikołaja Kopernika

w Toruniu. Autor około 500 publikacji, w których dominują problemy

hepatologii i zakażeń HIV. Członek kolegiów redakcyjnych

i naukowych kilku czasopism medycznych. Członek honorowy

trzech polskich towarzystw naukowych oraz Ukraińskiego

Towarzystwa Infektologów. Przewodniczący Polskiej Grupy

Ekspertów HCV, jest członkiem Polskiej Grupy Ekspertów HBV.

Prof. dr hab. med. Robert Flisiak: urodzony w roku 1960.

Profesor zwyczajny doktor habilitowany nauk medycznych.

Specjalista chorób zakaźnych. Kierownik Kliniki Chorób Zakaźnych

i Hepatologii Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku (UMB). Były

Dziekan Wydziału Lekarskiego i aktualny Prorektor do spraw

Studenckich UMB. Konsultant wojewódzki województwa

podlaskiego w zakresie chorób zakaźnych. Autor lub

współautor 410 publikacji zamieszczonych między innymi w takich

czasopismach jak: New England Journal of Medicine, Hepatology,

Journal of Hepatology, Gut, Gastroenterology, Liver International,

Experts Opinion on Investigational Drugs. Promotor 8 rozpraw

doktorskich. Problematyka badawcza: choroby wątroby,

a zwłaszcza zakażenia wirusami zapalenia wątroby (HBV i HCV), a także zakażenia HIV oraz choroby

przenoszone przez kleszcze. Prezes Elekt Polskiego Towarzystwa Hepatologicznego (PTH),

Wiceprezes Polskiego Towarzystwa Epidemiologów i Lekarzy Chorób Zakaźnych (PTEiLChZ),

członek European Association for the Study of the Liver (EASL), International Society for Infectious

Diseases (ISID). Przewodniczący Komisji Diagnostyki i Terapii Zakażeń Komitetu Immunologii

i Etiologii Zakażeń Człowieka Polskiej Akademii Nauk. Członek wielu zespołów eksperckich, w tym

panelu ekspertów EASL pracującego nad europejskimi standardami terapii zakażeń HCV oraz

Polskich Grup Ekspertów HBV i HCV. Siedmiokrotnie otrzymał nagrodę Ministra Zdrowia, Złoty Krzyż

Zasługi.

32

Urszula Jaworska: Absolwentka Państwowej Szkoły Baletowej

w Warszawie, studentka Akademii Muzycznej im. Fryderyka

Chopina w Warszawie na Wydziale Pedagogiki Baletu. Tancerka

i solistka, a także kierownik wielu znaczących zespołów baletowych

m.in.: Syrena, Sabat, Mazowsze. Od 1999 roku do chwili obecnej,

Wiceprezes Zarządu Fundacji Urszuli Jaworskiej. W 1994 roku

wykryto u niej chorobę nowotworową – białaczkę. Jeszcze jako

pacjentka, która jako pierwsza w Polsce miała przeszczep szpiku

od dawcy niespokrewnionego, została Fundatorem – Założycielem

Fundacji Urszuli Jaworskiej. Aktywnie uczestniczy w organizowaniu

działań mających na celu szeroko pojętą pomoc chorym

na białaczkę, inne nowotwory i choroby przewlekłe. Dużą wagę przywiązuje do podnoszenia poziomu

wiedzy w społeczeństwie, dotyczącej chorób nowotworowych.

33