µ HELP! IK KAN NIET KIEZEN

□ Tristan vecht tegen aids□ Sheila ruilt haar bank□ Stefan skate en Frederick gabbert□ Guy moet kiezen□ Dominique spoetnikt□ Delphine Honolulut□ James valt aan□ Jij kan gratis naar de film

nr. 33 maart 2000aprilvis-vrij

HET GROTE NIEUWS Klasse voor Jongeren 33

2 maart 2000

///---------ééééé--éé--------------========--===--éé--------------========

--===-------------==ééééééé////=-----/--éé--------------========

--===-------------==ééééééé////=-----///-------éé--------------========--===-------------==éé//-------éé--------------========--===-------------==éé-------------==ééééééé////=-----/

//-------éé--------------========--===-------------==ééé///-====///---------éééééé///-=====-----/

//-------éé--------------éé--------------========--===------éé--------------========

--===-------------==ééééééé////=-----/ //-------éé--------------========

--===-------------==éé---------==ééééééé////=-----///-------éé--------------========

--===-------------==éé--========--===-------------==ééééééé////=-----/

//-------éé--------------========--===-------------==ééééééé////

--------========--===---------

----==ééééééé/

TE VEEL VERBEELDING?Vlamingen scoren op Europees niveau hoog voor traditionele vaardigheden in het bedrijf: lo-gisch denken, gehoorzaamheid, trouw en efficiëntie. Voor nieu-were vaardigheden scoort de ge-middelde Vlaming onder het Eu-ropees gemiddelde: verantwoor-delijkheidszin, verdraagzaam-heid, communicatievaardigheid, verbeelding, kritische zin en flexi-biliteit. Dat zijn precies de eigen-schappen die in het bedrijfsleven steeds meer aan belang winnen. Kan het onderwijs het dan schudden voor de 21ste eeuw? Neen, want de moderne vaardig-heden worden opgenomen in de eindtermen. Er komt dus wat van op school. De eindtermen bepalen wat jongeren aan het einde van hun schoolloopbaan moeten kennen en kun-

nen. Klaar dus om een beroeps-loopbaan te starten. Wil je nog meer trillingen tussen het be-drijfsterrein en de klaslokalen? In TSO- en BSO-scholen lopen jon-geren stages. Bedrijfsbezoeken zijn geen toeristische uitstapjes meer. Leerlingen komen met ge-richte vragen want de theorie be-kijken ze vooraf in de klas. ASO-scholen houden beroepenbeurzen waar mensen met ervaring vertel-len hoe hun werkdagen er uitzien. Er staan honderden projecten schuddensklaar om het onderwijs meer aan te sluiten op de arbeids-markt. Op 22 maart vindt de be-drijvendag voor scholen plaats. Leerkrachten wandelen die dag de

bedrijven binnen. Hoe zit het op jouw school met de link tussen school en bedrijf?

Weg met slefferbeesten. Kies voor rendieren. Tel ze en WIN gratis filmtickets voor twéé. Zie pagina 10.

IN DIT NUMMER

2 Het Grote Nieuws3 Tristan heeft aids4 Ruil je bank 5 Gabbers en Skaters 6-7 De twijfels van Guy8 De keuzes van Guy9 Zig Zig Spoetnik10 De Man met het Rendier11 Rechtstreeks uit Honolulu12 Veel te veel te brieven

LES VAN LARA CROFT77 procent van Britse 10-tot 16-jari-gen zit liever in de informaticales dan in de taal- of wiskundeles. 50 procent van hen denkt dat ze meer oppikken van Internet dan uit boeken. 40 pro-cent denkt meer te leren via de com-puter thuis dan die op school. 70 pro-cent van de jongeren wil de leerkrach-ten op bijscholing sturen om hen het computergebruik aan te leren. 65 pro-cent denkt meer te weten over Inter-net en elektronische gadgets dan hun leerkrachten. 25 procent durft te be-weren dat hun leerkracht niet eens een videorecorder kan programme-ren. Eén op drie zou liever informati-cales krijgen van cyberbabe Lara Croft dan van hun leerkracht.

KRENGENHoe meer schokkende televisiebeel-den van de vleesindustrie we zien, hoe minder vlees we eten. Jongeren halen hun neus op voor vlees nadat ze beelden van varkenskrengen of dolle koeien hebben gezien. Onder-zoek dat zelfs dateert van vóór de di-oxinecrisis wijst uit dat de consump-tie van vlees met bijna 6 procent is gedaald. Organenvlees zoals darmen, hersenen en lever scoorde zelfs 29 procent lager. Met elke jongere die afhaakt, verliest de vleessector een klant voor het leven. Van een echte doorbraak naar vis en vleesvervan-gers is voorlopig nog geen sprake. Jongeren blijken te zeggen: «Minder (vlees) voor meer (gezondheid).»

GELUK Geluk zit niet in een flesje. Je plukt het niet van een boom, je koopt het niet in de krantenwinkel. Waar zit het dan wel? «Geluk is de mate waarin je plezier in het leven hebt», weet de Nederlandse socioloog Ruut Veenho-ven. «De enige die weet wat dát bete-kent, ben je zelf. Meisjes zijn iets ge-lukkiger dan jongens. Dit heeft wel-licht te maken met de huwelijks-markt. Meisjes hebben hierin meer keuze en vrijheid. Ze kunnen ook ge-makkelijker kiezen tussen thuisblij-ven of werken. Die vrijheid in keuze maakt hen gelukkig. Jonge mannen denken niet aan thuisblijven, gaan werken is voor hen vanzelfsprekend. Als ze ouder worden, keren de kan-sen op de huwelijksmarkt. Vanaf hun 40ste voelen mannen zich gelukki-ger dan vrouwen. Voor bejaarde da-mes speelt het ook een rol dat ze ge-middeld zeven jaar langer leven. Veel mensen uit hun omgeving sterven, onder wie vaak hun levenspartner.»

STERRENPopulaire jongeren liegen beter. Jon-geren met mindere sociale vaardig-heden vallen sneller door de mand tijdens het liegen. Grimassen, trillen-de stem, wiebelen en neerslaande ogen verraden hen. Jongeren met veel sociale vaardigheden liegen zon-der verpinken de sterren uit de he-mel. «Je moet niet van jongeren ver-wachten dat ze altijd de waarheid zul-len spreken», zegt de Amerikaanse psycholoog Robert Feldman. «Eigen-lijk willen we helemaal niet dat de waarheid altijd gezegd wordt. Kinde-ren leren altijd beleefd te zijn en dus in sommige sociale situaties hun echte gedachten te verstoppen.»

SMEEKBEDE«Het beste is niet altijd even goed.» Dat zegt psychotherapeut Bob Van-sant. «Veel ouders denken dat jonge-ren alleen met een goed diploma sla-gen in het leven. Ze vergeten de emo-tionele kant: het is minstens even be-langrijk dat jongeren zich gewaardeerd voelen om wat ze kunnen. Jongeren moeten vaak een richting volgen die als ‘hoger’ staat aangeschreven. Dit is dom van de ouders. Zij houden geen rekening met de veranderingen in de samenleving. Met handarbeid verdien je wél je boterham. Bedrijven smeken om technisch geschoolde en hand-vaardige mensen. Jobadvertenties wil-len mensen aantrekken die zich goed voelen. Je kan je niet goed voelen als je op school voortdurend onder druk

staat om meer te presteren dan je ei-genlijk aankan.» (op p 6-7-8 lees je meer over kiezen)

HAMBURGER-SCHOOL«Een trechter in het hoofd en dan er zoveel mogelijk kennis in gieten. Dat is onderwijs waar ik niet voor ga», zegt de Nederlander Jaap West-broeck. «De grenzen tussen leren en werken zullen vervagen. In 2001 komt hier in Esloo een school mid-den in een winkelcentrum. Op het gelijkvloers vind je er winkels en ate-liers, op de eerste verdieping leerhui-zen met real-life kantoorsituaties. De school wordt een kenniswinkel naast alle andere. Iedereen is welkom: leer-lingen, maar ook personeelsleden van bedrijven. Jong of ervaren, leren kan altijd. We jagen onze leerlingen naar buiten, naar de praktijk en we halen de bedrijven binnen. Moderne bedrijven zijn lerende organisaties. Waarom zouden we dan niet samen-werken? Zij zijn een beetje school en de school is een beetje bedrijf.»

KLEINE PAKKANS Twee jaar geleden brak in Azië een economische crisis uit. De kinderar-beid nam daardoor toe. Kinderen wer-ken vooral in gevaarlijke en illegale sectoren: van mijnbouw tot prostitutie en drugsmokkel. In Thailand bijvoor-beeld maken drughandelaren steeds vaker gebruik van kinderen omdat ze goedkoper zijn en minder vaak betrapt worden. In ontwikkelingslanden wer-ken naar schatting 250 miljoen kinde-ren tussen vijf en veertien jaar. Meer dan 60 procent daarvan werkt in Azië en bijna de helft van de kinderen werkt fulltime. Voor hen is de toekomst (zon-der enige vorm van ontspanning, vor-ming of onderwijs) een ramp. Noch-tans verzekert artikel 26 van de Univer-sele verklaring van de Rechten van de mens het recht op onderwijs en garan-deert artikel 24 iedereen het recht op vrije tijd. Zo staat het op papier maar de werkelijkheid is enigszins anders.

GEK«Fysieke kracht is in bijna geen enkel beroep meer van belang», zegt Jan Braam, leerkracht techniek. «Toch ha-len jongens dit argument nog altijd boven in een discussie over mannen- en vrouwenberoepen. De studie- en beroepskeuze van meisjes en jongens is nog erg traditioneel. Ouders beslis-sen mee. Zij vinden het gek als een jongen voor verzorging of mode en kleding kiest. Ze vergeten dat be-roemde modeontwerpers en topkoks vaak mannen zijn. Als hun dochter

voor techniek kiest, houden ze haar niet tegen, maar het wringt wel. Ze zien geen toekomst voor hun dochter in een ‘mannenberoep’ omdat ze geen vrouwelijke voorbeelden kennen.»

POEZEN LEREN BLAFFENBen ik er goed in? Is het leuk en niet te moeilijk? Welke vrienden doen mee en wie worden mijn leerkrachten? De-ze vragen houden veel jon-geren bezig als ze kiezen voor een studierichting. Leerkrachten die jongeren begeleiden bij die keuze graven dieper. Ze kennen de invloed van vrienden en de druk van ouders waar-door een zelfstandige keu-ze vaak geen kans krijgt. Een leerkracht vraagt zich af wat een leerling écht kan en wil. Als Jonas geboren is om te miauwen, moet hij niet naar een richting die hem wil leren blaffen. Als leerlingen op school stimu-lerende taken krijgen en kunnen werken in een po-sitieve sfeer met motiverende leer-krachten, zullen ze minder snel kiezen voor de gemakkelijkste weg. (op p 6-7-8 lees je meer over kiezen)

HIJ HOORT ER NIET BIJKadir gaat niet mee op schoolreis. Zijn ouders vertrouwen niet wat op tafel zal komen. «Werp dit probleem niet in het verdomhoekje van de mi-grantenproblematiek», zegt Marc La-quière. Hij streeft als voorzitter van de werkgroep onderwijs binnen de Marokkaanse gemeenschap naar duidelijke taal. «Als scholen geen vlees kunnen of willen aanbieden dat aanvaardbaar is voor moslimgelovi-gen, is dit een inbreuk op het Ver-drag van de Rechten van het kind. En dat is strafbaar. Elk kind heeft recht op onderwijs en heeft ook het recht om les te volgen in harmonie met de eigen cultuur. In het voorbeeld lijkt het alsof Kadir het probleem is. Hij hoort er niet bij en dat is niet eerlijk. Want het echte probleem zit bij de school of de traiteur. Zij weigeren soms een oplossing te zoeken.»

COMPUTERS15 jaar geleden stonden ze er nog niet. Nu hebben we er bijna allemaal een. De computerschermen worden samen met de bel van 8.30 uur aan-gezet in alle secundaire scholen, in

99 % van de lagere en in 88 % van de kleuterscholen. Dit betekent niet dat overal leerlingen aan het scherm zitten. In 6 procent van de secundai-re scholen, 16 procent van de lagere en 54 procent van de kleuterscholen gebruiken ze de computer alleen voor de administratie. In de basis-scholen leren kinderen via de com-puter. Ze maken oefeningen en krij-gen in niveaugroepen les via dit me-dium. In het secundair gebruiken leerlingen de computer meer dan de leerlingen uit het lager onderwijs. De aandacht ligt hier op leren over de computer. Ermee leren werken dus.

WISKUNDE = BOEIENDVolgens schattingen heeft Vlaande-ren ten minste drie keer zo veel in-formaticaspecialisten nodig dan er nu afstuderen. Gevolg: bedrijven pik-ken de informatici bij elkaar weg. Ze lokken ze met hogere lonen. Omdat deze toestand onhoudbaar en duur wordt, werken 23 bedrijven nu sa-men om het tekort op te lossen. Ze sturen hun eigen informatici tijdelijk een halve of volle dag per week naar de scholen om jongeren te onderwij-zen in informatie- en communicatie-technologie (kortweg ICT). Ze willen ook dat meer jongeren worden aan-gemoedigd om een opleiding ICT te volgen. De bedrijfswereld vindt bo-vendien dat er iets schort aan de op-leidingen. Ze ondervinden dat stu-denten met de studie stoppen omdat ze de wiskunde te zwaar vinden. «De manier waarop wiskunde wordt on-

derwezen, kan boeiender», zeggen de ondernemers. «Pas dan zullen er meer informatici komen.»

VRAAGSTUKTwee minuten. Je tijd gaat nu in. Dit zijn je gegevens: 28.322 mannelijke en 33.624 vrouwelijke leerkrachten geven in het secundair les aan 436.025 jongeren. Een van hen is Sa-rah (16). Zij zit in het gewoon secun-dair. Het kost Vlaanderen 231.767 frank per jaar om haar naar school te sturen. Arne (16) zit bij haar in de klas. Hij heeft 222.691 mannelijke medeleerlingen. Hoeveel betaalt Vlaanderen voor Arne? Tussen haak-jes: de totale kostprijs van het secun-dair onderwijs met lonen inbegrepen is in 1999 107.557,3 miljoen frank. (Nog negentig seconden.) Voor de oenen, het antwoord is:

231.767

3

Tristan: «Mijn start in het secundair onderwijs was vanaf het begin een gesukkel. Een hele week naar school gaan, lukte me niet. De ene week hield ik het drie dagen vol, de andere week maar twee. Tegen de kerstvakantie haakte ik af. Sindsdien trok ik niet meer met schoolkamera-den op. Aids putte me uit. Ik vermagerde waar ik stond en was compleet verzwakt. Vanaf mijn geboorte zijn dokters en verplegers nooit ver uit de buurt geweest: wekelijks een spuit om de he-mofilie onder controle te houden. Zonder medi-cijnen blijft een wonde bloeden. Voor de spuiten heb ik geen hulp meer nodig. Ik wil mijn zieke li-chaam zelf vooruit helpen. Het heeft geen zin om stil te staan en te jammeren. Boosheid helpt ook niet. En ik geloof in de toekomst.

AlcoholAls ik me sterk genoeg voel, basket ik op de oprit. Tijdens het weekend ga ik naar mijn paard. Mijn ouders hebben het me gegeven om me te troosten, als een extraatje. Ik aai het en vind het leuk om naar te kijken. Binnenkort hoop ik enkele rondjes te kunnen rijden. Ik ga wel eens een film bekijken. Een pintje achteraf met kameraden zit er niet in. Mijn medicijnen verdragen geen alcohol. Trouwens, ik heb geen vrienden van mijn leeftijd. Dat kan ook moei-lijk: sinds mijn 12de ben ik niet meer naar school gegaan. Gedurende de eerste maanden van mijn afwezigheid kwamen er nog klasge-noten langs. Nadien niet meer. Ik verwijt het niemand, maar ik voel me wel vergeten.

GriepTot twee jaar geleden kon ik amper uit bed. Al-les was een inspanning. Mijn armen leken hon-derd kilo te wegen. Vier jaar heb ik in bed doorgebracht. Alleen om naar het ziekenhuis te gaan, mocht ik er uit. Ik hield op met groeien en woog nog 27 kilogram. Ik voelde mijn leven

enkele keren bijna door mijn vingers wegglijden. Nieuwe medicatie heeft me gered. De neveneffecten houden me ziek. Ik heb voortdurend een zware maag en spierpijn, ben onpasselijk en snel vermoeid. Ik moet vooral opletten dat anderen me niet besmetten. Een griep of een ander virus in de lucht en ik ben het eerste slachtoffer.

Niets aan te doenWat is pijn? Ik leef en ik vecht, maar ik voel geen woede. Ik had nu eenmaal bloed nodig om de hemofilie te bestrijden. Het was besmet en zo kreeg ik aids. Erover klagen geneest me niet. In die jaren was er helemaal geen con-trole op het virus dat aids veroorzaakt. Mijn ouders vertelden me pas later dat ik aids had. Dat kwam serieus aan. Maar het heeft me niet verlamd want of ik het nu weet of niet, ik wil leven. Mijn wil is sterker dan mijn zieke li-chaam. Mijn geluk is dat ik in een toekomst geloof. Ik droom ervan om later een gewoon gezin te hebben. Binnen vier jaar start ik met een toneeloplei-ding. Ik wil acteur worden. De dokter die mij enkele jaren geleden heeft op-gegeven, nodig ik uit voor m’n eerste optreden. Hij zei tegen mijn vader: uw zoon is verloren, er is niets meer aan te doen. Ik wil hem een lesje leren: mensen moet je nooit opgeven. Dat heb ik ondertussen wel geleerd.

Tweede kansIk kreeg jarenlang thuisonderwijs. Vrijwilligers wisselden elkaar af. Er waren er echter te weinig en het verliep niet echt professioneel. Nu ik weer beter ben, wil ik werk maken van mijn studies. Eerst mijn diploma secundair onderwijs. Dat is mijn project voor de eerste vier jaar. Ik volg tweedekansonderwijs. Voor mij is het de eerste kans. Mijn klas zit vol met volwassenen. Twee dagen per week ga ik naar de les. Op andere dagen moet ik huistaken maken en me voor-bereiden op toetsen. Je moet in dit soort onderwijs veel zelf aanpakken Ren-dier. Dat moeten ze mij geen tweemaal zeggen. Als ik dat diploma eenmaal heb, ga ik naar de toneelschool. Mijn ouders zien in mij een Geert Hoste. Ik zie eerder Jan Decleir of Michaël Pas als voorbeeld. Maar dat is voor later.»

heeft

TWEE

PER

DAG

Aids

wor

dt v

eroo

rzaa

kt d

oor

een

viru

s, h

et h

iv. D

it vi

rus

kan

je o

plo-

pen

wan

neer

bes

met

blo

ed, s

perm

a of

vag

inaa

l voc

ht in

jouw

blo

ed-

baan

ter

echt

kom

en. H

et t

ast

je a

fwee

rsys

teem

aan

zod

at je

je n

iet

mee

r te

gen

alle

rlei z

iekt

es k

an v

erw

eren

. Iem

and

met

hiv

noe

men

w

e oo

k se

ropo

sitie

f. Da

t bet

eken

t nie

t dat

die

per

soon

onm

idde

llijk

ai

ds h

eeft

of z

eker

aid

s za

l krij

gen.

De

besm

ettin

g ka

n al

wel

doo

r-ge

geve

n w

orde

n. A

ids

is d

e ve

rzam

elna

am v

oor

een

aant

al z

iek-

tes,

zoa

ls e

rnst

ige

onts

teki

ngen

van

long

en, d

arm

en o

f her

sene

n of

bep

aald

e vo

rmen

van

kan

ker o

f ern

stig

e ve

rmag

erin

g. J

e ka

n er

nie

t va

n ge

neze

n. H

et W

eten

scha

ppel

ijk I

nstit

uut

Volk

sge-

zond

heid

- L

ouis

Pas

teur

bes

chik

t ove

r de

mee

st r

ecen

te c

ij-fe

rs. O

p 30

juni

199

9 w

aren

er

in B

elgi

ë 12

.522

hiv

-geï

nfec

-te

erde

n w

aarv

an 2

602

met

aid

s. B

ijna

twee

maa

l mee

r man

-ne

n da

n vr

ouw

en z

ijn g

eïnf

ecte

erd.

De

leef

tijds

groe

p va

n 30

-34

jaar

bij

man

nen

en v

an 2

5-29

jaar

bij

vrou

wen

is h

et

ster

kst

verte

genw

oord

igd.

676

men

sen

jong

er d

an 2

0 he

bben

hiv

. Pe

r da

g ko

men

er

in o

ns l

and

gem

idde

ld

twee

nie

uwe

patië

nten

bij.

Ook

kin

dere

n en

jong

eren

.

Tristan (18)

I N F O• Aidstelefoon: voor alle vragen over aids: tel 078 15 15 15, site www.aidstelefoon.be• Hiv-Vereniging Vlaanderen: werkgroep van en voor mensen met hiv en aids en hun

directe omgeving: tel 03 828 69 00, site www.hiv-vereniging.be• IPAC soa & aids-vzw: voor folders, brochures en video’s: tel 03 238 68 68,

site: www.ipac.be• De site www.soa-aids.net bundelt meerdere organisaties.

• Wetenschappelijk Instituut Volksgezondheid, Louis Pasteur (dienst Epidemiologie): voor cijfers en rapporten van wetenschappelijk onderzoek:

site www.iph.fgov.be/epidemio/epinl/index19.htm

«Het sneeuwde en ik mocht even naar buiten, de koude in. Drie jassen had ik aan, meerdere truien

en broeken overeen, muts, sjaal en handschoenen. Ik dacht: nu mogen de anderen me zien, nu lijk ik even niet op een wandelend geraamte. Sinds twee jaar neem ik een medicijnencocktail. Dat helpt. Nu voel ik me warm vanbinnen. Ik heb aids en daar moet ik mee leven.»

«Ik hield op met groeienen woog nog 27 kilo»

«Uw zoon is verloren en er is niets meer aan te doen»

a i d s

3

4

TiJGeR

RUIL JE BANKSheila ruilde haar bank in het zesde jaar verzorging voor een atelier in het beroepsonderwijs. Zin om ook je bank te ruilen? Een dagje Latijn-Grieks ruilen voor toerisme? Kan-toor voor topsport? Het kan alle-maal. Briefje naar Klasse voor Jon-geren, Ruil je bank, Koning Albert II-laan 15, 1210 Brussel.

«Daar hangen ze dan, de mannen.

Aan de muren rond de speelplaats.

En maar stoere praat uitslaan. Hé,

mag je hier niet vrolijk zijn? 'Die

gaan niet graag naar school', denk

ik. Een laag vernis, blijkt achteraf.»

Sheila (18) ruilt een dag

‘verzorging’ voor ‘techniek’. Zal ze

de staalplaat poetsen?

iNMijNTa Nk

«De directeur komt naar me toe. 'Het wordt een beetje puzzelen want het zesde jaar elektromechanica heeft vandaag geen praktijk. Geen probleem, we regelen het zo dat je in de loop van de dag enkele ateliers kan bezoeken. De graadcoördi-nator houdt je verder op de hoogte.' De eerste lesuren worden dus theorie. De bel gaat. Ik sluit aan bij de klas en ver-dwijn in de lange gangen. Blokrijden richting lokalen. Leerkracht met klas op kop, gevolgd door directeur, graad-coördinator en groene leerkracht. Ik lijk wel prinses Mathilde. Ik demar-reer en meng me tussen de leerlingen.

PECHSTROOK De leerkracht start met een schaalmodel van een benzinemotor. Zuiger, cilinder, bou-gie, krukas en kleppen. De leerlingen voe-len duidelijk meer voor een diesel want op de achtergrond ronkt hun diep en zwaar gepraat. Het is maandagochtend. Ze be-

spreken de voetbal-uitslagen. De vragen van de leerkracht la-ten ze liever passe-ren. Als Jos (18) de werking van de benzi-nemotor schematisch op bord moet tekenen,

herken ik duidelijk het schaalmodel. De leerlingen hebben het dus toch wel begrepen. Tijdens de volgende les moet ik op de pechstrook. Christophe (18) ook. Vier op tien voor de toets. Hij stuurt me een verlegen grijns. De leer-kracht begrijpt niet hoe Christophe een derde-graadsvergelijking verwart met een tweede-graadsvergelijking. Ik evenmin. De rest van de leerstof raast aan me voorbij. Die ‘zware’ wiskunde legt mijn motor lam. Er volgt nog serieus werk: analyse van machine-elementen. Groefkogellagers, radiale belasting, le-vensduurfactoren. Ik zie alleen rode achterlichten voorbijschieten.

ZWERFVUIL Zeg, die deca-newton, is dat dan maal tien?» vraagt Giovanni (18). Een antwoord komt van Johan (17) enkele banken verder-op: «Neen, volgens mij moet je delen door duizend.» Vragen en oplossingen suizen door de klas. Ik zit erbij en kijk ernaar. Zoiets doen we niet in mijn klas. Hier is het vanzelfsprekend dat leerlingen de opdrachten over en weer bespreken. Michaël (17) en Nick (17) buigen zich samen diep over de berekeningen. Hun motor draait zonder pruttelen of stomen. De leerkracht hoeft hier geen wegenwacht te spelen. Ik zie nergens sporen van botsingen of zwerfvuil in de klas. De ramen zijn gezeemd, nergens papiertjes op de grond en de kasten staan ordelijk ge-vuld met documentatie. Op de kast vreemd knutselwerk van leerlingen en aan de muren posters van Greenpeace, de drug-lijn en de Vlaamse scholierenkoepel. Op mijn school duurt het een eeuwigheid voor propjes papier van de vloer verdwijnen.

MEISJES De graadcoördinator plukt me uit de klas. Of ik klaar ben voor een rond-leiding en wil meewerken in de ateliers? Ik knik en werp hem mijn sleep-kabel. We racen door de klas computersturing, het atelier houtbewerking, lassen en frezen, centrale verwarming en sanitair, de lakkerij, de garage.

Stop! Ik schakel in achteruit en parkeer me naast Wim (17). Hij programmeert signalen om via de computer schakelaars te sturen. Eigenlijk wil hij een reeks lichtjes in een bak doen ‘lopen’, voorlopig lijkt het meer op een stroboscoop. Bram (17) helpt Andy (17) om een lampje te doen branden als de motor van een wasmachine start. Dat loopt daar wel even anders. Een vonk, een knal, zekering gesprongen. Niemand kijkt op. Zekering herstellen en ze gaan weer verder. Ik ook, maar dan richting ateliers. De leerkrachten krijgen daar alleen al met hun enthousiasme machines aan de gang. De hele historiek van de school laden ze in mijn kofferbak. Ik verslik me in de namen van alle hendels, werktuigen en machines. De groepjes leerlingen vijlen en schuren gewoon verder. Ze kijken niet op als ik binnenkom. En kijk: hier zijn ook meisjes aan het werk. Ze dra-gen dezelfde overalls en hebben evenveel houtkrullen in hun haar.

SNOTNEUS En wat heb je vandaag op school geleerd? Wie me dat vraagt kan evengoed in de file gaan staan, die zal niet vlugger thuis zijn. Een slotgat in een deur ge-freesd, met een kettingfrees wel te verstaan, een band van een auto gewisseld, met volledige beschermkledij de autolakkerij ingedoken, een autobrug be-diend. Overal hameren de leerkrachten op het juiste gebruik van het materi-

aal. De leerlingen letten wel op, want: voor je het weet ben je een vinger kwijt. Ogen en oren zijn op de veiligheid gericht. Zo weet ik nu dat ‘ting, ting’ een fout geluid is bij het uitdeuken van een carrosserie: je plet dan het staal. Als je te traag heen en weer beweegt met een lakpistool krijg je ‘snotneuzen’ in de lak. Ik trek mijn stofjas uit en ga op zoek naar de afde-ling instrumentenbouw. Leonard (20) en Ken (22) zitten in het 7de jaar. «De volgende twee jaar trekken we naar Milaan», zegt Leonard. «Op naar het centrum van de gitaarbouw. De opleiding hier duurt drie jaar. Per jaar maken we een instrument: gitaar, viool of cello. Omdat ik een fla-mencogitaar wilde maken, heb ik gevraagd of ik een jaar kon dubbelen. Dankzij dat jaar extra heb ik binnenkort mijn zelfgemaakte flamencogi-taar». De leerlingen hier komen soms ook op woensdagnamiddag werken, omdat ze er zin in hebben. De geur van esdoorn, cipres en ceder van deze afdeling blijven lang in mijn neus naprikkelen.»

P?12345678905

de g van gabber en de t van skater

F R E D E R I K ( 1 8 )«Het komt eigenlijk allemaal vanzelf. Je begint van die muziek te houden en megaraves te trotseren. Mensen met dezelfde mening kruisen je pad en je bent vertrokken. Je voelt je goed in de groep en automatisch pas je je aan. Kledij is voor ons, gabbers, erg belangrijk. Het is een uiterlijk teken dat je gabber bent, een soort outing.

D U I V E LIk kan ook een skater van een ‘gewone’ gast onderscheiden hoor. Die wijde broek en die zogenaamde skate-shoes zijn voor mij ook een vorm van dresscode. Toch moet ik hier even advocaat van de duivel spelen en toegeven dat gab-bers inderdaad een hoog dresscode-gehalte hebben. Voor ons is het een uiting van wie je bent. Aan de andere kant dragen we juist die trainingspakken omdat ze gemakkelijk zitten en comfortabel zijn op die raves. Een kale kop is geen vereiste maar meer een toevalligheidje en een populair verschijnsel.

H a R D C O R EMuziek is mijn grootste hobby. Het is mijn droom later radio te maken. Ik hou van verschillende muziekgenres: techno, rock en hardcore. Je moet je niet aan één genre binden, maar openstaan voor alles.

a F G E K E U R DOp school keur ik niemand af. Jammer genoeg bekijken ze mij soms scheef. Sommigen hebben vooroordelen over gabbers. Zodra iemand commentaar op mij levert, krijgt hij gegarandeerd een antwoord terug. Met de leerkrachten heb ik geen problemen.

M E I S J E SEr is altijd wel een kleinigheidje dat aanleiding geeft om te vechten. Komt vaak voor tussen twee groepen die totaal verschillen, zoals gabbers en skaters. Ze dagen elkaar uit en vaak draait het om meisjes. Iemand doet iets wat de ander niet kan verdragen en dat veroorzaakt een kettingreactie. Gabbers agressie-ver? Volgens mij ligt de waarheid in het midden. Er wordt ook wel eens een gabber door een skater in elkaar geslagen. Skaters zijn geen heiligen hé!

E X P L O S I EBij gabbers verschilt de levenswijze onderling. Je hebt een grote groep meelo-pers, gastjes die zichzelf gabber noemen omdat hun vrienden het zijn. Dat vind ik dikke quatsch. Je bent gabber omdat je van die muziek houdt en om-dat je graag plezier maakt. De gabber-cultuur bestaat nog niet zo lang. Het is zo’n zeven jaar geleden uit de Nederlandse underground ontstaan. Daarna kende het ook in België een grote explosie. Het nadeel van zo’n explosie is dat het meteen kan terugvallen.

E X T R E E M R E C H T SSk8 heeft verre wortels, gabbers ontwikkelen zich nog. Misschien zal het op den duur verdwijnen. Maar als het blijft, zal het een aparte cultuur worden en zich langzamerhand perfectioneren. Nu is er een te grote groep gabbers. Som-migen kunnen heel radicaal zijn in hun gabber-zijn. Ze zijn bijna extreem-rechts en worden als racist beschouwd. Doordat een kleine meerderheid gab-bers inderdaad zulke ideeën heeft, worden alle gabbers als racist beschouwd. Zo hebben mensen zowel over gabbers als over skaters hun stereotype beeld.

R a V EGabbers doen niet veel aan sport. Het hoort alleszins niet bij het gabber-zijn. Er is een kleine minderheid die voetbalt of basket. Veel gabbers zien hun we-kelijkse rave-party’s als een vorm van sport. Het is in elk geval lichaamsbewe-ging.»

Gabbers of skaters? Hoe zit dat op jouw school? Verdragen ze elkaar een beetje? En is er ook plaats voor anderen? Voor wie bijvoorbeeld (we zeggen maar iets) gewoon

zichzelf wil zijn? Drop je mening in een brief of in het gastenboek op www.klasse.be

S T e F A N ( 1 7 )«Ik zeg nooit van mezelf ‘ik ben een skater’. Je wordt het niet van de ene op de andere dag. Het is niet omdat je een wijde broek en een trui met een kap draagt dat je jezelf skater mag noemen. Je komt mensen tegen die met de-zelfde dingen bezig zijn, dezelfde muziek beluisteren, dezelfde mening heb-ben. Je komt toch altijd het best overeen met mensen waar je een deeltje van jezelf in terugvindt.

D R e S S C O D eVoor skaters is kledij niet belangrijk. Je moet er goed uitzien maar dat kan evengoed zonder al die grote merken. Ik heb een hekel aan mensen die kledij kopen alleen omdat de naam van een merk erop staat. Daar erger ik me blauw aan bij gabbers. Hun dresscode-gehalte is enorm. Skaters hebben geen dresscode, wij dragen datgene waar we ons goed in voelen.

D JAl mijn hele leven ben ik bezig met muziek. De laatste twee jaar vooral met dj-en. Mochten ze me een contract als dj aanbieden, dan zou ik het zeker aanvaarden, al zou ik er niet mijn beroep van maken. Toch zou ik later graag iets met mijn stem doen. Mij krijg je zeker niet achter een bureautje met een berg typewerk voor mijn neus. No way! En ik wil zeker voort stude-ren.

V R I e N D e NBij ons op school valt het best mee. Met de meeste leerkrachten kan ik goed overweg. Eigenlijk had ik gedacht dat dit jaar een baaljaar zou worden. Ik ben blijven zitten en kwam bij 150 onbekenden terecht. Ik dacht dat ik het moeilijk zou vinden om me aan te passen en dat zij me als een buitenstaan-der zouden bekijken. Gelukkig valt het mee. Ik heb er zelfs nieuwe vrienden bij.

B e N D eWat mij opvalt, is dat er veel zinloze agressie voorkomt. Vorig jaar werd een vriend, zomaar zonder reden, door een bende gabbers in elkaar geslagen. Ik vind dat ronduit belachelijk. Meestal vechten ze om van die kleine hypocrie-te dingen, typisch voor gabbers. Kledij is voor hen al een reden om een tegen-stander in elkaar te kloppen.

S K 8De wortels van de skate-cultuur liggen in de jaren ‘70. Veel jongeren kwamen ervoor op. Zo had je bijvoorbeeld No future en the Sex Pistols in Engeland. Het was toen anders, maar sk8 gaat uit van dezelfde ideeën. Voor skaters is vrijheid het belangrijkste, daarom linken mensen ons vaak met anarchisten.

S T R A I G H T e D G eBinnen een paar jaar zie je op straat geen enkele gabber meer rondlopen. Skate zal veel langer blijven. Er is door de jaren heen een vaste groep ont-staan. Skaters houden er een eigen leefstijl op na. Sommigen gaan er heel ver in: de straight edgers. Zij zijn vegetariër, nemen geen enkele vorm van drugs en drinken geen alcohol. Voor hen is het ook verboden meer dan één partner tegelijk te hebben. Bij gabbers vind je zoiets niet terug. Hun ‘cultuur’ is veel oppervlakkiger.

S U R FSkaters zijn sportiever dan gabbers. We skateboarden en in de winter snow-boarden we. We komen uit de skatecultuur. Die heeft nu zijn weg naar het grote publiek gevonden. ‘s Zomers is het vooral golfsurfen. Surf- en skatecul-tuur hangen een beetje samen. Sporten is voor skaters niet het belangrijkste. Het is gewoon massa’s tof, voor iedereen, niet omdat je bij een bepaalde groep mensen hoort. Iedereen kan het proberen.»

Welk lief? Trouwen of samenwonen? Kinderen krijgen of niet? Wanneer en hoe?

Ik moet eten! Vegetarisch? Zoet? Oosters? Vanalles?

Studies? Stoppen of doorgaan? Welke richting? Zacht of hard? Diploma en/of gelukkig zijn? Cliniclown of piloot?

Mijn vrienden? Mijn spiegelbeeld of net helemaal anders? Samen op zwier of méér? Wie is mijn beste vriend?

Hobby’s? Voetbal? Snorkelen? Vissen? Schilderen?

En de toekomst? Manager? Politicus? Leerkracht? Wereldreiziger?

Kiezen! Ik moet voortdurend kiezen. Wil ik wel kiezen? Ik weet niet eens of ik kàn kiezen.

Deze pagina gaat over: a)Guy, b)vissen

of c)kiezen. Je kent dat soort vragen.

Het antwoord is c). Of Guy (26) kiest?

Tien jaar geleden was hij 16. Voor welke

keuzes stond hij en welke keuzes heeft

hij ondertussen (al dan niet) gemaakt?

En waar hij dan voor kiest? Geen idee.

Het antwoord ligt om de hoek. Aan jou

de keuze: a)negeren, b)uitstellen of

c)het blad omdraaien..

8

«Ik heb vroeger wel eens gebrost. Flipperen was toen blijkbaar in de mode en in dat broscafeetje hadden ze een flipperkast. Ik speelde een paar keer mee zoals iedereen die eens met iemand anders meedoet. Tof, nu kunnen we kiezen wat we doen, dacht ik eerst. Maar voor ik het goed en wel wist, stonden we wéér aan die flipperkast. Ik ben er in-eens mee gestopt. Ik had voordien namelijk nooit gedacht dat het eens tijd werd dat ik leerde flipperen. Het was gewoon tijdverlies.»

«Comfort is handig, omdat het je dikwijls sneller vooruit helpt dan het gebrek eraan. Ik heb nu relatief weinig comfort en ik moet een beetje op m’n centen letten. Een keuze brengt altijd gevolgen en verantwoordelijkheden met zich mee. Misschien kan ik nu beter uit-maken voor mezelf wat comfort betekent, ook al hebben andere mensen daar een andere me-

ning over. Ik heb een auto gehad en ik heb er nu geen meer. Maar als ik naar het zuiden van Frankrijk wil, dan geraak ik er ook wel.»

«Mijn leerkrachten hadden beslist me naar een andere richting te sturen want ‘de rest zou ik niet aankunnen’. Mij hadden ze niets ge-vraagd. Toen ik er van hoorde, schrok ik. Ik wou biologie en chemie volgen. Uiteindelijk ging ik toch naar de wetenschappen, maar iedereen beweerde dat het mij bloed en tranen zou kosten. Ik heb toen een gezonde portie waakzaamheid meegekregen. Gevolg? Tijdens het eerste se-mester heb ik enorm mijn best gedaan, opgelet en vooraan in de klas gezeten. En ik was de eerste van de klas. Daarna ben ik een beetje afgezakt en heb ik die wetenschappelijke richting rustig uitgedaan.»

«Ik kijk eigenlijk niet naar voetbal, maar als ik dan toch eens een België-Nederland zie, dan supporter ik voor de Belgen. Ik ben er mij perfect

van bewust dat dat absurd is. Maar je moet eens in een tribune gaan zitten tijdens een match. Massahysterie. Iedereen is er ontvankelijk voor. Ik kan er in komen dat mensen

zich soms laten meeslepen. Soldaten in een oorlog, hooligans. Je kan psychologisch ontleden hoe een mens zo ver kan komen. Maar moreel aanvaard ik het niet. Het is de verantwoordelijkheid van elk individu: ook al maak je deel uit van een groep, je hebt je

eigen verantwoordelijkheid om er aan mee te doen of niet. Ook dat is kiezen.»

«In het hoger onderwijs ben ik aan de studie industrieel ingenieur begonnen. Uit interesse, maar ook wel een beetje omdat het een diploma is waar je later makkelijk werk mee kan vinden. Je krijgt dat onbewust mee. Iedereen sprak diezelfde taal: een goed diploma is de garantie voor een goed leven. Dat is niet noodzakelijk waar. Diploma’s moet je niet alleen zien als toe-gang tot een bepaald beroep. Onderwijs is een vorming voor een mens-zijn. Industrieel ingenieur was wel interessant, maar toch niet wat ik wou. Ik ben gestopt en overge-schakeld naar de universiteit. Voor mij betekende de universiteit een versneld bewust-wordingsproces. Literatuur sprak me aan, vandaar mijn keuze voor Germaanse filologie. Van vakken zoals filosofie, kunstgeschiedenis en literatuurgeschiedenis werd ik wild vanbinnen. Dat was echt rock & roll. Maar die keuze kwam er dus pas na een omweg.»

«Ik was zestien, ik speelde niet slecht en een andere club wou mij ‘kopen’. Ik heb toen even getwijfeld wat ik later zou gaan doen: verder studeren of mij op het basket smijten. Maar mijn ploeg wou mij niet verkopen. Dus dat ging al niet door. Ik

wist uiteindelijk niet of ik het plezant zou blijven vinden om achter een bal aan te lopen. Ik ben al zeven jaar gestopt met basketten. Het spel mis ik, maar ik heb ondertussen an-

dere dingen geleerd.»

«Mensen bekijken je soms vreemd als je zegt dat je niet ge-ïnteresseerd bent in poen scheppen en carrière maken. Ik ben een gezonde jonge mens en ik heb zowel mentale als fysieke krachten, zoals de meeste mensen. Ik wil me best wel engageren, maar voorlopig vind ik niets naar m’n zin. Ik zou graag iets doen waar ik m’n mening in kwijt kan: schilderen en schrijven bijvoorbeeld. Daar ben ik nu veel mee bezig. Misschien wordt het niks, ik zoek nog. Het zou in elk geval cool zijn mocht ik er kunnen van leven.»

«Het cliché van trouwen en kindjes krijgen spreekt mij niet aan. Als het mij overkomt en ik voel me er goed bij, dan is het oké, maar ik kies

er niet voor. Er zijn mensen die op zoek gaan naar een lief omdat ze er een ‘moeten’ hebben, om aan het leven te beginnen. Hoe bewust kiezen ze? Het doet me altijd weer aan hengelsport denken. Dat doe je niet: je haak uitslaan en ophalen. Je kan toch pas

gelukkig zijn als je iemand ontmoet met wie het goed klikt?»

«Kiezen houdt risico’s in. Ik heb soms schrik om zware keuzes te maken. Je kan de gevolgen van je beslissing niet altijd helemaal voorspellen. Je moet minstens elke dag een keer schrik gevoeld hebben, las ik ergens. Pas als je moet kiezen, word je met jezelf geconfronteerd.»

«Ik eet alles. Behalve fastfood. Thuis het onderscheid geleerd tussen gezond en ander voedsel. Ik kook meer zelf, soms ook voor huisgenoten en vrienden. Koken is

plezant, creatief en spannend. Heb ik geleerd van m’n huisgenoot die kokschool heeft gevolgd. Als je eten niet alleen beschouwt als het vullen van je maag, maar ook als een

aangename verrassing voor je zintuigen, dan ga je er bewuster mee om.»

«Ik ken veel mensen. Maar ik heb geen massa’s vrienden. Echte vrienden zijn mensen die respect voor mij hebben en voor wie ik ook respect heb. Ook voor mijn slechte kanten en tijdens mijn minder aangename momenten. Bij vrienden kan ik – om het met een zwaar cliché te zeggen, maar het klopt wel – ook midden in de nacht terecht. Vrienden die niet meteen ergens naartoe kunnen, geef ik m’n huissleutel. Bij vrienden voel ik me ook tot niets verplicht. Ik kan zodanig bij een vriend zijn dat ik vergeet dat ie er is, alsof ik alleen ben. ’t Is een soort familiegevoel: je kan geen reden aanduiden, maar je gaat ervoor.»

«Ik kick niet op het nieuwste en het beste. Ik wil stilstaan bij wat ik heb en wil. Om dat te kunnen, moet je jezelf leren kennen, om te merken wat je een

aangenaam gevoel geeft. Daarin moet iedereen zijn weg vinden. Je daarbij vooral niet laten lei-den door de schrik om niet ‘mee’ te zijn. Ik wil niet achter elke hype aan lopen. Plots stop je na-

melijk met lopen, want elke mens moet sterven, en dan heb je eigenlijk een sprint gelopen. Is iedereen geboren om sprinter te worden? Ik denk het niet. Je moet ook eens durven stilstaan.

Durven kiezen iets niét te doen en je moet anderzijds de kracht vinden om te gáán voor de dingen waar je voor kiest.»

VERKEERD GEKOZENIedereen moet elke dag kiezen. 100 keer per dag. Wat je eet, wanneer je gaat slapen, welke tv-pro-gramma’s je bekijkt, wat je zal aantrekken. Iedereen maakt ook wel eens een meer belangrijke keuze: studierichting, lief, gesprekken met je ouders,vriendschap. Wie nooit leert kiezen en nooit nadenkt over goede of foute keuzes, loopt het risico dat hij op belangrijke momenten verkeerd kiest. Eén op vijf jongeren in het secundair onderwijs is bijvoorbeeld niet tevreden met zijn gekozen studierichting. Eén op acht wil zelfs veranderen. Wat moeten jongeren kiezen? Vroeger wisten ouders, leerkrach-ten en het PMS/CLB daar zogezegd alles van. Dat is ondertussen anders. Jongeren maken zélf hun keuze. Leerkrachten en ouders zijn hun coach. Kiezen is een vaardigheid en die verwerf je alleen door veel te oefenen.

(Leer de twijfels van Guy eerst kennen op de twee vorige pagina’s)➔ ➔

K I E Z E N I N Z E S S T A P P E N :• Ik moet kiezen. Ik sta er voor open. Ik weet wat ik wil en ik durf het. (Zelfs al ben ik de enige)

• Ik wil eerst weten wat de mogelijkheden zijn: waar kan ik uit kiezen? Ik zet alles op een rijtje. (choco, ham, smeerkaas, hagelslag, mascarpone)

• Niet de vier muren van de klas maar het hele zonnestelsel, dat is mijn wereld. Hij is ruim.

• Ik bekijk de mogelijkheden, ik vergelijk en weeg de voor- en nadelen af. (Waarom zou ik meteen verder studeren of uit werken gaan na de secundaire school? Ik bekijk of

ik in het buitenland kan studeren. Wat win ik en wat mis ik?)

• Ik laat me niet me zomaar beïnvloeden of door anderen meeslepen. (’t Is niet omdat de hele klas verpleegster wordt, dat ik dat ook wil. Ik laat me niet inpakken door

reclamefolders of andere druk van buitenaf.)

• Ik beslis: dit ga ik doen. (Ik kies voor Koen)

«Dag Klasse voor Jongeren, wij zijn de beste leerlingenraad van het land. Kom zelf maar eens kijken hoe wij de ruimte inschieten!»

Veertien jongeren uit het Sint-Pieterscollege in Leuven grijnzen hun tanden bloot. «Vorig jaar

was de spirit er helemaal uit, maar dit schooljaar hebben we een nieuwe structuur

gelanceerd. Rond de kern cirkelen nu themawerkgroepen. En het werkt! Benieuwd

naar het geheim van ons succes?»

Joris (15), Wendy (15), Zita (14), Sam (18), Pieter (16), Elien (12), Dominique

(17), Wouter (14), Maarten (16), Jonathan (15), Daan (16), Bram (15),

houden hun leerlingenraad in een baan om de school.

Zoek de leerkracht. Hij draagt een bril :-)

Ground Control To Major TomZin om jullie leerlingenraadshuttle nieuwe planeten te laten verkennen? De leerlingenraad van het Sint-Pieterscollege is te vinden voor intergalactische uitwisselingen. Ruil je leerlingenraad en wissel ideeën, plannen en spirit uit: Sint-Pieterscollege, Minderbroedersstraat 13, 3000 Leuven, tel 016 22 44 64, fax 016 20 37 53, e-mail: spc.leuven@advalvas.be, website: home.planetinterne t.be/~spc/

STAR WARSDominique (17, voorzitter): «Een leerlingenraad kan niet veel

bereiken als de directie niet meewil. Die heeft een pedagogisch project en het schoolreglement om mee te

wapperen. Dan krijg je soms pseudo-inspraak en een nep-leerlingenraad. Het decreet bepaalt dat scholen een

leerlingenraad moeten organiseren als 1/3 van de leerlingen er om vraagt. Mooi, maar sommige scholen zijn burchten: de directie en de leerkrachten komen er verschrikt van achter de

kantelen kijken naar de leerlingen die de burcht binnen willen. Zo’n decreet is een stap in de goede richting, maar

het verandert die burchtmentaliteit niet. Op onze school hebben ze géén schrik van jongeren. Het bewijs: vier

jongeren uit de kerngroep debatteren en beslissen in de directieraad samen met de ouders, de leerkrachten en de

directie. Dat is echte participatie. De leerlingenraad is geen vakbond die alleen de belangen van de leerlingen verdedigt

en er zoveel mogelijk tracht uit te sleuren, maar wel een overlegorgaan

in dialoog met de directie, de leerkrachten en de ouders. We trachten altijd een oplossing te

vinden die iedereen goed vindt.»

«In onze leerlingenraad zitten 230 jongeren. Dat is een kwart van alle leerlingen van deze school.» Daan (16) wijst naar zijn foto in de leerlingenraadkrant. «We staan er alle 230 met onze foto in. Zo kent meteen de hele school ons gezicht en heeft ie-dereen door wie wat doet. Onze leerlingenraad is géén margi-naal clubje maar een daverende kudde waar je gráág bij hoort.»

SATELLIET Bram (15): «Hoe we dat doen, met zoveel medewerkers? Het lukt, dank zij die nieuwe structuur: een stevige kerngroep met leerlingen uit elke graad vormt het moederschip. Themagroepen klinken zich er als satellietjes aan vast. Ze gooien zich op afgeba-kende onderwerpen zoals de leerlingenruimte, speelplaatsrock, cultuur, de opendeurdag, sport, de website, het leerlingenblad en de schoolfuif.» Elien (12): «In het begin van het schooljaar organiseerden we een werkgroepenbeurs: Zin om mee te sleute-len aan de website? Misschien organiseer je graag fuiven? Of is sport je ding? Zo betrekken we veel leerlingen bij participatie, ook degenen die eigenlijk hun neus ophalen voor de leerlingen-raad. En twee keer per trimester brengt elke werkgroep tijdens het open leerlingenmoment verslag uit.»

SITE Jonathan (15): «Actie en resultaat: twee toverwoorden. Iedereen moet merken dat de machine draait en dat inspraak op school nut heeft. Wat dacht je van de free-noon: tijdens de middagpauze kan iedereen in de klaslokalen terecht voor schoolwerk, om er te praten of gewoon te zit-ten. Binnenkort richten we een leerlingenruimte in. Net zoals de leerkrachten hebben leerlingen recht op hun eigen plek op school.» «Ooit al gehoord van een toetsen- en takenplan? De leerlingenraad verdedigde dit voorstel met suc-ces op de directieraad», vertelt Dominique (17, voorzitter). «We spreken met de leerkrachten een timing af voor onze taken en toetsen zodat we ons school-werk beter kunnen plannen. We krijgen ook inspraak in de examenregeling.» Pieter (16): «We lanceren die resultaten via de gratis leerlingenraadkrant en de website. De leerlingen weten ondertussen: als ze iets gedaan willen krijgen, dan doen ze het via de leerlingenraad.»

FLYERS Dominique: «We houden het prettig en spannend. Een keer per drie jaar organi-seren we Speelplaatsrock. Leerlingenbandjes en twee grote groepen treden dan op voor tweeduizend jongeren uit onze eigen school en uit de nabijgelegen scho-len. Flyers, affiches, festivalkranten, t-shirts: we pakken het professioneel aan. Veel leerkrachten helpen mee.» Sam (18): «Ook voor de schoolfuif werken leer-lingen en leerkrachten samen. Dat is goed voor de verstandhouding en het hoort

ook bij participatie.» Wie dat allemaal betaalt? «We hebben een eigen rekening met geld van de school voor de structurele werking van de leerlingenraad. Voor extra activiteiten zoeken we zelf inkomsten via projecten. We stellen zelf een be-groting op: we maken duidelijk wat we willen uitgeven aan welke projecten. Da’s beter dan altijd bij de directie te moeten bedelen. En je leert nog wat bij ook.» STOOM Dominique: «We trekken ook de aandacht met inhoudelijke service. Waarom is roken op school verboden? Waarom mogen we tijdens de middagpauze niet naar buiten? Mag je zelf afwezigheidsbriefjes schrijven als je 18 bent? De leerlin-genraadkrant opent discussies die leven bij de leerlingen. Je kan je alleen aan de regels houden als je weet waarom ze belangrijk zijn. We plannen ook een vor-mingsavond over participatie samen met de Vlaamse Scholierenkoepel en het Steunpunt voor Leerlingenparticipatie van de Koning Boudewijnstichting.» Daan: «De werkgroep onderwijs leidt leerlingen op die tijdens de middagpauze bijles geven aan andere leerlingen. En omdat we gemerkt hebben dat de drempel van PMS/CLB vaak nog te hoog is, stomen we nu ook vertrouwensleerlingen klaar.»

ZWARTE DOOS In de kern en de themagroepen zijn ook leerkrachten actief. Daan: «Op onze school doorbreken we de machtsrelatie leerling-leerkracht. De leerkrachten in de leerlin-genraad zitten daar niet als leerkracht, maar als mens. Ze hebben ervaring met structuur en weten hoe je problemen kan aanpakken. Ze stimuleren en helpen ons, sporen ons aan om ons echt in te zetten en er voor te werken. Maar ze dringen zich niet op. Ze zorgen er ook mee voor dat de leerlingenraad elk schooljaar opnieuw

vlot kan starten.» Dominique: «Ik hou een dikke map bij met de know how van de leerlingenraad. Ik studeer dit jaar af, maar begin september sta ik hier weer, als coach van de leerlingenraad. Waarom ik dit allemaal zo belangrijk vind? Als alles goed gaat, zit je zes jaar op dezelfde school, acht uur per dag. Dat is een groot stuk van je leven. Ik vind het belangrijk er iets mee te doen:

wat niet helemaal goed zit op school recht trekken en fonkelende projecten lance-ren. Inspraak hebben, betekent dat je mee verantwoordelijk bent voor je school. Dat is ook belangrijk in de samenleving. Wij leren het hier. Het zorgt ook voor ver-bondenheid: ik ga niet gewoon naar school, ik ga naar míjn school.»

9

Te Twijfel te veel

Vertrouwen te weinig Liefde te veel

Verliefdheid te weinig Afscheid te moeilijk

Bij elkaar blijven te gemakkelijk Missen is hard

Terugzien nog meer

(Maaike, 16)

EN DAN BEN JE WEG NATUURLIJK Ben je tussen 15 en 18 jaar? Dan kun je met World Education Program (WEP) de wereld in. USA, Mexico, Argentinië, Brazilië, Zuid-Afrika, Denemarken, Italië: bestorm je atlas. Programma’s van enkele weken tot een heel schooljaar verdringen elkaar in de witter dan witte folders. Schuif je benen onder de ontbijt-tafel in een Australisch, Amerikaans, Canadees, Mal-tees of Nieuw-Zeelands gastgezin. Proef andere cul-turen en levenswijzen. Vraag de gratis folders‘Een schooljaar in het buitenland’, ‘Educatieve en cultu-rele taalverblijven’ of ‘Jobs, stages en vrijwilligers-werk voor +18 jarigen’. WEP, Brugmannlaan 11, 1060 Brussel, tel 02 534 53 36, fax 02 534 50 70, email info@wep-edu.be, site www.wep-edu.be

Rendier

H o i p i p e l o iJammer voor Marieke uit Halle. Met al haar geknip zijn er twee rendieren ontsnapt. In het januari-nummer draafden 23 rendieren voor-bij. Leen uit Lommel zat er één naast. Haar badverhaal ontroert de Man met het Rendier maar ze valt niet in de prijzen. Goed nieuws voor de prijzen.

10

Het gevoel van Simon (16): «Een strak blauwe hemel. Ik kijk verveeld de heldere dag in. Een zilveren punt trekt een witte lijn, schitterend. Ik zweef mee, even, naar een andere bestem-ming. Naar welke wereld vlieg ik? Is het be-ter daar? Hebben An of Jan daar dezelfde kan-sen? Hebben zij banken en boeken? Boeken? Ik duik terug de mijne in. Terug naar mijn recht op onderwijs.»

deMannen

De lijst van tante Maria Gratis cheque: Leen uit Oeselgem glundert een bon van duizend frank uit haar brievenbus. Leen krijgt haar postbode helemaal tegen het plafond. De sticker Een mens met Klasse kleeft namelijk op de

brievenbus. Haar klasgenoten lachen groentjes. Want een andere Klassesticker smakte ze op haar pennenzak. Ze wint! Vraag ook gratis stickers. Klasse voor Jongeren, sticker, Koning Albert II-laan 15, 1210 Brussel. Haak er een verhaal aan waar je die sticker kleeft. Win de waar-debon en wissel hem om in een CD- en boekenzaak. Korstmos gratis.Gratis film: Zeven keer controleren, dat is de goede raad. Tel alle rendierwoorden in dit nummer. Samenstel-lingen en afleidingen tel je erbij. Tekeningen en foto’s niet. Vijftig feilloze rendiertellers halen twee gratis zitjes binnen voor een film naar keuze in een Kinepoliszaal. Antwoorden voor 15 april. Klasse voor Jongeren, film maart, Koning Albert II-laan 15, 1210 BrusselGratis info: Voer nodig voor een spreekbeurt? Inspira-

tie voor een schrijfopdracht? Oververhit van het zoeken? Rendier je vast op de informatiesnelweg van www.klasse.beGratis kortverhaal: Ben je tussen 16 en 18 jaar en van oorsprong een anderstalige Antwerpse jongere? En je schrijft wel eens verhalen? Sleep er een reis mee binnen voor twee personen naar een Europese stad of win een boekenpakket van 10.000frank. Het verhaal moet te maken hebben met het dorpsleven. Geïnteresseerd? Stuur een briefje met je naam, geboortejaar, adres en telefoonnummer naar Literaire wedstrijd Lillo, Brugstraat 5 b 1, 2060 Antwerpen, tel 03 231 40 74, e-mail lillo_literaire_namiddagen@hotmail.com.Gratis arts: Start je volgend jaar de opleiding arts of tandarts? Dan moet je eerst een toelatingsexamen afleggen. Je betaalt hiervoor 1000 frank. Op 4 juli en 25 augustus kan je meedoen, je kan vooraf inschrijven tot 31 mei en tot 29 juli. Een gratis brochure vraag je aan bij PMS-centra en bij Departement Onderwijs, toelatingsexamen arts/tandarts 2000, H. Consciencegebouw, Koning Albert II-laan 15, 1210 Brussel, tel 02 553 66 53, fax 02 553 66 54, e-mail publicaties.onderwijs@ond.vlaanderen.be, site www.ond.vlaanderen.be/arts-tandarts

S C H O O L R O C K 2 0 0 0 De muziekbandwatcher van Klasse voor Jongeren dreunt het land af. Keen Sigh-ted drilde op 15 februari metal/punk/cross-over/trash-muziek tussen de muren van het Heilig-Hartcollege in Waregem. Abraham (18), Bram (17), Jakob (17) en Jonathan (17) staan hun royalty’s af voor het goede doel: de leerlingen met een handicap van De Lange Munte in Kortrijk krijgen gratis tickets voor Rock for Specials. Op zaterdagavond 6 mei jeuken de oren tot de derde macht in het Sint-Pieterscollege in Leuven. Solestice met Freek, Pieter en Luk experimenteren met het publiek en zichzelf. Hoe loopt dit af? Mofa met Kristof, Mathias, Nil, Andy en Tim stoppen niet bij groovy, funcky en psychedelische invloeden. Waar eindigt dit? No Deposit met onder andere Steffens gitaarriffs flirten met modieuze poppunk. Wie volgt nog? Kandidaten voor Schoolrock 2000 verzamelen 100 handtekeningen van medescholieren en een schriftelijke toelating van de directie voor een optreden op school. Stuur dit samen met een foto en een forse jubel-kreet over de groep naar Klasse voor Jongeren, Schoolrock 2000, Koning Albert II-laan 15, 1210 Brussel. Voor het school-optreden krijg je meteen 20.000 frank en maak je ook nog eens kans op een finalerol.

Moordweekend Uit klamme kieren, donkere ka-mertjes, verlaten opslagruim-ten en mistige stegen stromen geheimzinnige brieven toe. Het gratis Moordweekend van Klasse voor Jongeren (zie het januarinummer) brengt verborgen speurkwali-teiten naar boven. Mensenkennis, oog voor de-tail, neus voor roddels en duistere zaakjes, fy-sieke prestaties, kennis van infiltratietechnie-ken en psychologisch inzicht: de kandidaten doen al hun kwaliteiten en successen in de misdaadbestrijding uit de doeken om toch maar geselecteerd te worden voor het Moord-weekend. De Man met het Rendier houdt een strenge selectie. De uitverkoren leden van het elitekorps krijgen hun uitnodiging in de bus. De rest heeft pech gehad.

De zevende tip van Wendy Weg met Ricky Martin. Awoe voor Brit-

ney Spears. Haal die posters van de klasmuren. In de prullenmand ermee. Tijd voor Klasse. Nadat je met de hele

klas het laatste nummer van Klasse voor Jongeren hebt gelezen, recycleer je het

als behangpapier. Behang de treurige klasmuren met de snelste en felste pa-gina’s uit Klasse voor Jongeren. Spannend. Deze tip

kreeg ik van Karlien uit Leuven. Bedankt, Karlien. De klassen in Vlaanderen zullen nooit meer dezelfde

zijn. Nooit meer. (Wendy, 15 jaar en tien maanden)

met het

Z e g h e t a n d e r sStijn (uit Haacht) speelt met deze nieuwe spreekwoorden (nog ie-mand een idee?):Waar een wil is, is een omweg.Hoe meer zielen, hoe meer leugens.Men is nooit te oud om iets af te leren.

W a l k i n g w i t h r e n d i e r e nWist je dat het rendier afstamt van het reuzenhert? Het leefde tijdens het Pleisto-ceen en droeg een gewei met een spanwijd-te van vier meter. (Elisabeth uit Olsene, ge-beten door de rendiergekte)

X[x2 + 3/4A]-56,23steA+(5x-3,912dey)X[x2 + 3/4A]-56,23steA+(5x-3,912dey)De Man met het Rendier schurkt zich door de antwoorden die hij

krijgt van de rendiertellers. De meeste inzendingen zijn gewoon fout. Het lijkt wel of de rendiertellers een pekinees hebben gekozen om de dieren bijeen te drijven! De opdracht is moeilijker dan je denkt. Er zijn de saaie briefkaarten, maar elke maand zijn er ook wiskundigen en gelijksoortige bezweerders die hele for-mules bedenken om het aantal rendieren te verklaren. Anderen sturen vertede-rende foto’s van zichzelf met smeekbeden om een oogje dicht te knijpen, moch-ten ze verkeerd hebben geteld. Ik zend je mijn allerliefste blik, zijn die filmtickets nu voor ik? Die emotionele toon gebruiken ook de verliefden. Moet ik dan echt mijn vriendje teleurstellen? Of anderen die op zoek zijn naar de liefde: Zendt u mij ook een leuk rendier met zachte vacht om samen naar de film te gaan? En wat denk je van deze? Een trauma hou ik eraan over. Die spanning, dat twijfelen, het steeds tellen en opnieuw en opnieuw, dat verdient toch twee filmtickets. De zekerheid van sommigen is rotsvast. Driemaal gelezen, van voor naar achter en omgekeerd, woord per woord, samen met m’n broertje, nu zijn we zeker van het antwoord. (En nog zaten ze er één rendier naast) Een enkeling stuurt zelfs bedrei-gingen. Dit is nu de derde keer dat ik mee-doe. Ik lees al jaren trouw Klasse voor Jon-geren. Nog nooit viel ik in de prijzen. Als ik

nu niet win, zal mijn lerares Nederlands echt boos zijn. Ik mocht tijdens haar les de ren-dieren tellen. Zij rekent op mij. Dus … En om te eindigen dit ci-taat: Ze huppelden lustig voor-bij en zeiden telkens goeiedag. Ik moet zeggen: ze hebben wel manieren, uw rendieren. Tussen haakjes: uit het februarinum-mer doken 45 rendieren op.

J a m e s James slaat weer toe. Deze maand overviel hij de

vijfde klas Multimedia van het VISO in Mariakerke. Hij bezorgde Delphine en Ellen de schrik van hun leven. Zij hadden Jeems naar de klas geroepen om Matthias te verrassen, die na een brommer-ongeluk die dag weer naar school zou komen. Dat was buiten zijn dokter gerekend, want Matthias was nergens te bespeuren. James (let op het nieuwe pak met te korte mouwen!) liet zich niet van zijn stuk brengen en propte de

twee meisjes dan maar zelf vol met koffiekoeken en Klasses. Poets wederom poets!

ZAP

Amerikaans, verschraald, eenzijdig. «Jongeren hebben recht op méér. Meer kwaliteit op tv en video», zeggen de organisatoren van Jekino-films. Hun video- en filmaan-bod, tijdschriften en archiefdienst vind je op de website: user.online.be/jekino

Het schrift met lederen kaft De Man met het Rendier draait alweer een bladzijde om in het schrift met lederen kaft. Dankzij Lucas (16) die in de Antwerpse straten zijn pas versnelt. De Man met het Rendier sopt zijn pen in de kristallen inktpot. Met bibberende vingers schrijft hij de akeligste straatnamen van de stad:

DraakplaatsDuvelshoekGijzelaarsstraatGeestenspoorSlachthuislaan

Vijf snelle happen, vijf blauwe ochtenden, vijf lichte zware jongens. Zwier je top vijf in de bus: Klasse voor Jongeren, Het schrift met lederen kaft, Koning Albert II-laan 15, 1210 Brussel. Pent de Man met het Rendier je lijst over, dan krijg jij het zwartste zwarte Klasse T-shirt (erg geschikt in het donker aan het einde van de Slachthuislaan).

«Ik sta in Honolulu», zegt Delphine (18). «Uit alle hoeken van de wereld trekken jongeren naar de hoofdstad van Hawaï. Het hele eiland is na

maanden voorbereiding klaar om 1000 jongeren met hete gastvrijheid te ontvangen. Tien dagen zal het Millennium Young People’s Congress duren. We zullen het hebben over onderwijs, milieu, mensenrechten, gezondheid

en vrede. Ik weet nog niet wat ik daar zelf van moet denken.»

Spring in Hawaï

11

Groene mannetjes Delphine (18, België): «Ik vertegenwoordig België op dit congres. Tussen al die jonge bijna professio-nele actievoerders hier is ‘activist’ echt wel een te groot woord om op mijn hoofd te plakken. Eerlijk ge-zegd verwachtte ik een hoop groene mannetjes, naïe-ve wereldverbeteraars of onversneden nerds, maar niks daarvan. Rondom mij alleen toffe, open, muzika-le, sportieve, humoristische en mooie jonge mensen. Wat een spirit en energie! Het kriebelt overal!»

PlanetXpressNu, vier maanden na het Millennium Young People’s Congress (www.mypc99.org) in Honolulu, zijn Defne en Lena uit Cyprus echt het verschil aan het maken. Ze bren-gen elk een groep van 100 jongeren naar het andere deel van hun eiland en zetten er samen hun schouders onder een vredige samenleving. Ze bouwen beelden langs de ‘groene lijn’, symbolen van de verenigde jeugd van Cyprus. Ze halen gemakkelijk de nationale media en als ze zo nog even verdergaan ook de geschiedenisboeken. Karen uit Armenië zoekt nog naar manieren om in zijn land iets te kunnen ondernemen, maar het blijft moeilijk. Via Internet houdt hij wel contact met de andere congresdeel-nemers zodat een stroom van hulp en nieuwe ideeën hem ondersteunt. Van Nina uit Zuid-Afrika en Sebastian uit Denemarken geen nieuws. Misschien doet hun e-mail het niet? Amy uit Schotland zit voor negen maanden in New York. Een grote organisatie vindt haar project zo overtuigend dat ze haar uitnodigen om mee te werken aan een jonge-rencongres dat gehouden wordt parallel met een congres van de Verenigde Naties. Het haalt ongetwijfeld het Witte Huis. Delphine zet haar tanden in acties van GREEN Belgium (users.skynet.be/bs133510/green) die vooral rond water draaien. Ze houdt ook Planet-Xpress Belgium (www.planetXpress.org) draaiend, het project van Amy dat de media wil inschakelen om positieve initiatieven van jongeren bekend te maken en jongeren meer inspraak te geven in de samenleving. «Het is nog maar net begonnen, maar het groeit snel dankzij de inzet van een bende enthousiastelingen», glundert Delphine. «Waar ik eerst echt niet in geloofde, is nu mijn overtuiging: jongeren kunnen wel de-gelijk het verschil maken, als ze tenminste samenwerken. Als iedereen in zijn eigen dorp een kleine actie doet en we maken een ketting, dan omarmen we het hele land.»Zin om mee te springen in PlanetXpress? Het kan! Ben je actief in een jeugdver-eniging of op school, organiseer je concerten of tentenkampen, zet je je in voor Worldshake of een natuurvereniging of heb je gewoon zin om je positieve ener-gie samen met andere jongeren om te zetten in inslaande acties? Neem contact op met Delphine en vertel haar wie je bent, wat je doet en wat jij van het jonge-rennetwerk verwacht. Zij brengt je in contact met andere jongeren die met het-zelfde bezig zijn, stuurt de info door en volgt de brainstorm op van jongeren van overal in de wereld. Doe mee. Spring eruit!

In mijn gezicht Karen (16, Armenië): «Ik ben al lang blij dat ik hier ben geraakt. Het enige wat ik na maanden steun zoeken in mijn land bijeen kon scharrelen, was 20 dollar. Daar betaal je niet eens een vliegtuigticket mee. De armoede en ellende in mijn land zorgen ervoor dat niemand geïnteresseerd is in wat buiten onze grenzen gebeurt. ‘Actieplannen maken’: allemaal goed en wel, maar zeg me eens hoe? Ik sta er helemaal alleen voor. De ontmoediging nabij… dat was ik. Maar wat een inspiratie hier! Met mijn kont in het gras en de zon in mijn gezicht babbe-len en ideeën uitwisselen. Als ik terug in Armenië ben, wordt de pers mijn grootste wapen. Journalisten zijn op zoek naar positieve, opbeurende berich-ten en zullen wàt graag de bokkensprongen van positief ingestelde jongeren in the spotlights zetten. En dat hoeft me helemaal niets te kosten.»

In elkaars armen Defne (17, Cyprus): «Utopia is werkelijk geworden! Er is geen enkel verschil tussen de jon-geren uit IJsland, Indië, Australië of Canada. Waarom zou het ook? Ooit al een vogel gezien met de Belgische nationaliteit, die dan mooi binnen de grenzen blijft vliegen? Volgens de wetten in Cyprus mogen Lena en ik elkaar nochtans niet eens ontmoeten omdat ik van het Turkse deel ben en Lena van de ‘te haten’ Griekse kant van het eiland. Twee vijandige sta-ten op één eiland. Maar hier springen we ongeremd in elkaars armen. Natuurlijk kunnen Grieken en Turken vrienden worden, wij bewijzen dat.»

Lena (16, Cyprus): «Als kind krij-gen we die haat tegenover de Cy-prioten die aan de andere kant van de ‘groene lijn’ leven er ingepompt. Defne en ik willen daar verandering in brengen. Wij wagen de sprong naar verdraagzaamheid en weder-zijds begrip. Jongeren hebben de kracht in zich, gebruik ze!»

FietsenNina (17, Zuid-Afrika): «Het is belangrijk dat de jongeren van Zuid-Afrika in beweging komen. De Apartheid is voor ons verleden tijd: voortaan spelen zwarte kinderen met hun blanke vriendjes, alsof het nooit anders is geweest. Maar hun ouders kijken nog bezorgd toe, dus helemaal voorbij is het niet. We staan te springen voor ver-andering, maar het is soms zo moeilijk. Hoe kunnen wij zo’n com-plex probleem dat al eeuwen bestaat aanpakken?»Sebastian (18, Denemarken): «Bij ons in het hoge noorden krijgen jongeren veel inspraak. In Denemarken is er in elke regio een jeugd-raad en er is één grote nationale raad waar de regering rekening mee houdt. Wat ik hier dan nog doe? Mijn ervaringen doorgeven: hoe je succesvolle contacten onderhoudt met ‘hooggeplaatste’ personen,

hoe je projecten waar bijna nie-mand in gelooft toch op be-leidsniveau laat doordringen, hoe je je acties kan structureren. Ik spring graag bij als jongeren uit andere landen zich niet goed raad weten. En trouwens, er valt voor mij ook altijd wat te leren. Eenvoudige oplossingen voor complexe problemen bedenken bijvoorbeeld. En concrete acties organiseren in plaats van een rond de hete brij fietsende poli-ticus te worden.»

Volg je hart Amy (19, Schotland): «Mijn vrienden zitten nu in het tweede jaar van hun hogere studies, terwijl ik de wereld rondtrek voor mijn project. Ik bouw een jongerennet-werk uit en spoor de media aan jongeren in beeld te brengen. De bedoeling van het netwerk is dat jongeren overal ter wereld elkaar steunen, inspireren en informe-ren. De media wil ik zover krijgen dat ze de acties van jongeren en hun posi-tieve boodschap bekend maken. Het is allemaal zo simpel, als je het zelf maar wil. Volg je hart en doe waar je je goed bij voelt. Blijf niet zitten in het gekende straatje van school-werk-huisje-kind-jes als je dat niet wil. En wat zou je leeftijd een reden zijn om dingen niet te doen? Mijn lijfspreuk: Jump and the net will appear. Geloof in jezelf en de anderen geloven in jou.»

Hoofdredacteur: Leo BormansEindredacteur: Veerle DevosRedactie: Bavo Wouters, Saskia Michielsen, de Rendiergroep, Delphine Hesters, Nele Vermeire

Productcoördinator: Diana De CaluwéVormgeving: ArtefactCartoons: Matthias Cruyssaert, Moenen Erbuer, David Schelfthout

Foto’s: Guy Kokken, Sven Schoukens, Hulton Deutsch, Photodisc, Object Gear Verantwoordelijk uitgever: Georges Monard

Deze jongerenkrant is gratis en verschijnt maandelijks. Ze wordt uitgegeven door het departement Onderwijs van het ministerie van de Vlaamse Gemeenschap. Scholen die dat wensen kunnen zich inschrijven voor alle leerlingen van het derde tot het zevende jaar secundair onderwijs.

Wie het blad niet via de school krijgt, kan voor 250 frank een persoonlijk abonnement nemen. Er is ook een KLASSE voor Leerkrachten en een KLASSE voor Ouders (voor leer-lingen tot en met de eerste graad secundair onderwijs). Zo maken we samen school.

KLASSE VOOR JONGERENHendrik Consciencegebouw, Koning Albert II-laan 15, 1210 BrusselTel 02-553 96 92 - Fax 02-553 96 85URL: www.klasse.be e-mail: info@klasse.be

dial

WIM

M I J N M E N I N G

Gas rechts. Rem midden. Koppeling links. Zo ver was ik al. Maar dan? Au-torijlessen op school zijn misschien wel de oplossing. De minister van On-derwijs vindt het in elk geval een goed idee. Wim en Bart hebben er hun eigen mening over. Discussieer erover op school, onderweg of op het fo-rum van www.klasse.be

Voor: Wim (18): «Ik vind dit een schitterend voorstel. Als we op school theoretische rijlessen kunnen volgen, krijgen we een grondige voorbereiding. Nu blokken de meesten gewoon op enkele avonden de theorie uit het hoofd. Ze zijn wel geslaagd voor het examen, maar of er veel van blijft hangen?»Tegen: Bart (18): «Geen haar op m’n hoofd denkt eraan om nóg meer tijd op de schoolbanken te slijten. Je moet jongeren de kans geven te kiezen.

Willen ze wel een rijbewijs halen? Studeren ze niet liever aan hun eigen tempo? Als je theorielessen wil, kan je be-ter naar een rijschool. Die mensen zijn er tenminste voor opgeleid, leerkrachten niet.»

ASAP Stuur a.u.b. James-de-butler naar mijn klas. Bij ge-brek aan mannelijk moois op school ben ik genood-zaakt dit te vragen. Er zijn ongeveer 30 jongens te-genover 800 meisjes. Dat zegt genoeg, denk ik. Stuur die James ASAP naar de 3de verdieping van mijn school! (Joke, 16)Is Lode-de-postbode ook goed, of heb je liever Zeur-de-facteur? Meer over James op deze pagina en op pagina 10.ALLEMAAL BEESTJES Ik ging eens meedoen met het rendieren-tellen. Deze bezigheid draaide rap uit op meer dan enkel rendier-tjes zoeken. Ik ontdekte zelfs dat er in Klasse nog héél veel nuttige en andere dingen te ontdekken zijn. Pro-ficiat. (Pieter, uit het gastenboek op www.klasse.be)Zoals daar zijn: de koe, de lieveheersbeestjes en de egel?EGEL Hans krijgt in de vorige Klasse voor Jongeren een he-le pagina omdat hij bij de egels slaapt. Lijkt me niets in vergelijking met wat ik al jaren meemaak: ik moet samen met mijn zus op één kamer slapen. Dat geeft serieus vuurwerk. Een steenezel zoals ik is niet ge-neigd om veel compromissen te sluiten. Krijg ik nu ook een pagina in Klasse? (Leen, 17)Aan je verhaal te merken, weten we nu ook wie van die kamer elke keer opnieuw een stal maakt.EDEL Er is een spijtige maar erge fout in het geweldige Klassenummer 31 geslopen. Paardenkop wordt alleen gebruikt in een zegswijze. Het moet paardenhoofd zijn want een paard is een edel dier. Wil je dat even in je kop prenten? (Melanie, 14 jaar en 8 maanden)ONZIN Volgens mij staat de achterpagina van Klasse voor Jonge-ren elke keer vol onzin. (Carl, 15)Daar komt dankzij jouw bijdra-ge nu eindelijk verandering in. Bedankt.VOOR WENDY Mijn klasgenoten hebben deze week het lumineuze idee gehad om die lelijke klasmuren te be-hangen met Klasse voor Jonge-ren. Te gek voor woorden. Ps: zeg dit niet tegen Wendy. (Kar-lien, 5de jaar)We zouden niet durven en ze-ker niet op deze pagina.RAMP Kunnen jullie geloven dat ik het decembernummer pas kreeg eind januari? Het januarinummer moest ik dan ook nog uit de prullenmand halen. Op deze manier geraak ik nooit aan filmtickets. Ik zit op de koop toe in het laatste jaar en krijg volgend jaar helemaal geen Klasse voor Jonge-ren meer. Dus krijg ik in mei al het laatste nummer. (Valerie, zesde jaar)Maar dan gelukkig wel pas in september.BONK Jeetje, ik ben er nog niet van bekomen. Ik viel van mijn stoel toen ik m’n eigen reactie las in Klasse. Ik had ze achtergela-ten in het gastenboek op de Klasse-site. En nu las ik ze terug in Klasse nummer 31. Ik vind dat zo leuk van jullie. Merci, lie-verdjes. (Hannelore, uit het gastenboek op www.klasse.be)WAW Een tv-zender op school? (Zie Klasse 32) Altijd gedacht dat zoiets alleen kon in Amerikaanse soaps, maar neen, ook in Vlaanderen kan het. Het leven blijft me verrassen. (Tibo, 17)CHAPEAU Proficiat aan de mensen van Davers Gewaver in het vorige Klassenummer. Bij ons is de leerlingenkrant nooit verder geko-men dan de tweede uitgave, terwijl zij zelfs een heel promotie-team hebben. (Michele, 16)CENSUUR Cool wat die doen. Die mannen/vrouwen van Davers Gewaver gaan zomaar op de man/vrouw af medewerkers ronselen voor hun schoolkrantje: we hebben jou nodig. Bij ons op school lukt het maar niet. De directie pleegt censuur. Het mag enkel over de lessen gaan, zeggen ze. Wie wil dat nu lezen? (Seppe, 16)SCHAAK Amaai, als ik zie hoeveel tijd de leerlingen bij ons in de mini-on-derneming steken, neen merci, da’s echt niks voor mij. Maar al-

leszins veel succes gewenst aan alle mini-ondernemingen. Het idee van Chess a bout in de vorige Klasse is trouwens heel tof, schaakstukken van bouten en moeren. (Gilles, 17)GIRL POWER MAN 1 Dat was interessant (Klasse 32). Ik vind dat sommige mensen echt moeten inzien dat rolpatronen ongelooflijk dom zijn. Waarom zou-den jongens hun gevoelens niet met tranen mogen tonen? Het kan toch niet dat jongens die wenen, worden uitgelachen. (Mieke, 16)GIRL POWER MAN 2 Op de test ‘Hoe seksistisch ben ik?’ scoorde ik vrij goed. Mijn lief scoorde ‘terrible’. Hij is dus een seksist! Wat moet ik doen? (Roxane, 17)Dit wordt levenslang strijken, tegen de haren in.

GIRL POWER MAN 3 Jullie geven de meisjes een strijkijzer en de jongens een boor. Wie is hier nu seksistisch? (Mike, 14)Je hebt het niet begrepen, hé. Om de rolpatronen op te blazen, moet je hard zijn. Als de meisjes de boor krijgen en de jongens het strijkijzer, zegt iedereen: Woeah, hoe seksistisch. Want eigenlijk

staat er dan dat de meisjes best een strijkij-zer verdienen en de jongens een boor. Maar door het verwachtingspatroon dubbel om te keren, staat er een huis van een roldoorbre-kende uitspraak. Jij als man zal dit zeker be-grijpen. Als er meisjes zijn die het nu nog niet door hebben, is dat niet zo erg. Als ze maar kunnen strijken.GIRL POWER MAN 4 «Er mag geen onderscheid gemaakt worden op basis van ras, geslacht,…». Dat staat in ons schoolreglement. Fijn, maar tijdens de lessen L.O. is er plots wel een probleem. Op school zitten evenveel jongens als meisjes. Vanaf het vijfde jaar worden de lessen L.O. volgens sekse gescheiden. Waar is de logica? Het zijn juist die lessen die de klasgeest aan-wakkeren. Wel, ik protesteer. (Rik, 18)

GIRL POWER MAN 5 Wat is zo’n test waard? Alle jongens knikken neen bij de zin ‘jongens mogen niet huilen’. Maar steeds vertikken ze het als er te huilen valt. Typisch hoor. En ik zou zo graag eens een jongen troosten. (Marjan, 16)Al eens geprobeerd met verse ajuin?GIRL POWER MAN 6 Op school hadden we het onlangs over de verschillen tussen mannen en vrouwen. Ik verbaasde mij er toch over hoeveel jongeren nog vasthouden aan al lang voorbijgestreefde ideeën. Stuur dat lekker en intelligent persoon maar eens om het in on-ze klas te komen uitleggen. (Stijn, 15)PLUS EEN Klasse heeft er een lezer bij. Een vriend van mij ontdekte Klasse voor Jongeren pas nadat ik hem aanspoorde eens iets te lezen. Toen zag hij pas hoe leuk het blad is. Enkele artikels vond hij heel tof, andere wat minder, maar zo gaat dat. Zodra Klasse op school toekomt, speuren we samen naar alle acties in het nummer. (Frederic, uit Sint-Niklaas)PIEPEN Help me! Klasse voor Jongeren valt te veel op. Ongestoord lezen of rendieren tellen kan niet. De leerkrachten zien steeds een hoek of een kleur van onder mijn boeken en schriften piepen. Daarom deze wens: maak er een A4’tje van, bedruk de middenpagina braafjes met Franse, Engelse en Duitse woordenschat als camouflage. De flashy-coole voorpagina valt nu op zoals een fluo-groene trui in een

uniformschool. Misschien helpt het uitzicht van een schoolagenda. Dan kan ik tijdens de les de bangelijke artikels lezen. (Aline, uit Wilrijk)LERAARSKAMER Ik heb mijn Klasse voor Jongeren nog net te pakken gekregen. Het hele pak lag in de leraarskamer, niet direct de eerste plek waar ik zou gaan zoeken. Daarom vraag ik een manier om mijn Klasse gemakkelijker te bemachtigen. (Els, 17)De verdeling van Klasse voor Jongeren loopt vlot tot juist voorbij de schoolpoort. Vanaf daar is er soms een probleem. Stapels op een kast in een secretariaat, hoopjes in de postbakjes in de leraarskamer, achter het bureau van de directie. Dit kan aangepakt worden door de leerlingenraad of een verantwoordelijke per klas. Word jij de M/V die Klasse voor Jongeren brengt tot waar het hoort? Pakweg al wie je lief is.WIEBELENDE BANK

Klasse voor Jongeren en ons schoolkrantje delen het-zelfde zielige lot. Het komt onder de poten van on-stabiele banken of in de papiermand terecht. Al twee jaar zit ik in de redactie van het schoolkrantje. Maar het project valt stil: geen medewerkers, geen en-thousiasme, geen sympathie. Is het doel om leerlin-gen beter en meer bij de school te betrekken niet stoer genoeg? (Ellen, 5de jaar)JAMES DUIKT ONDER De brieven aan James ruiken naar Channel en after-shave. Meisjes vallen flauw, jongens oefenen voor de spiegel de James-look. Voel het verlangen en de pas-sie in enkele van de honderd fanbrieven.Hi James, je hebt stijl, man. We spelen wel eens een do-a-like in de klas, zoals de deuren openhouden voor de meisjes. Wel, die meisjes weten dat te sma-ken. Kom je ons eens de echte James lifestyle voor-doen? (Dave en Carl, 17)Liefste James, ik wacht op jou. Kom je alsjeblief op donderdagnamiddag tussen 13.15 en 14.50 uur. Je vindt me op de tweede verdieping in de derde klas. (Evi, 18)Ik ben een meisje van 17 (bijna 18, hoor). Ik zou

graag eens in de belangstelling staan. En dan zeker naast jou. (Lie-sbeth, 17)Krijg ik je speciale medewerking om mijn speciale vriendin eens speci-aal te verrassen. Je zal je kapot lachen met haar want ze komt altijd speciaal uit de hoek. Als je dit wil doen, bezorg je haar een onvergete-lijke dag. (Roselinde, 17)Kom je mij eens verrassen? De anderen zullen groen uitslaan van ja-loezie. (Sofie, 16)Wij zijn de toffe meiden van de klas. Graag willen we een vriendin ver-wennen. Haar mama krijgt binnenkort een tweeling en daar zijn wij al-lemaal heel blij mee. We weten dat onze vriendin dol enthousiast zal zijn als jij de klas komt binnenstormen. We kijken er allemaal naar uit. (klas 4D)Liefste, knappe James, beloon me. Ik verdien het want ik lees heel trouw de hele Klasse tot en met de kleinste lettertjes. Kom als de bliksem naar onze school. Ik smeek het je op m’n blote knieën. Je zal het je echt niet beklagen want je belandt in een klas met 22 meisjes. (Sofie, 17)Mijn vriend Dieter kan je stevige schouder best eens gebruiken. De inzet van Dieter voor de school is zo groot, de medewerking soms wat minder. Hij verdient het. Maak hem happy. (Valerie)James komt naar je toe om jouw exemplaar van Klasse voor Jonge-ren persoonlijk in je handen te stoppen. Overtuig hem: Klasse voor Jongeren, James, Koning Albert II-laan 15, 1210 BrusselGEWELD Ik ben het slachtoffer geworden van de anti-geweld-actie op school. De studiemeester fouilleert ons nu immers af en toe op verboden wapenbezit. Daarvoor pikt hij er bij de ingang van de school soms leerlingen met volle broekzakken uit en klopt hij daar aan weers-kanten met de platte hand op. Omdat onze titularis kerstversiering had gevraagd, had ik daar vlak voor kerstmis twee kerstballen inzit-ten. Heel pijnlijk! (Ward, 14)Als je voor Pasen aan eieren had gedacht, mik dan op hardgekookte.

BART