KISANGANI - Universiteit van vandaag · van de mensenrechten in de Vrij-staat Congo van koning...
1
HET BELANG VAN LIMBURG •MAANDAG 5 OKTOBER 2015 12 NIEUWS KISANGANI STAD AAN DE CONGOSTROOM STAD AAN DE CONGOSTROOM Van onze verslaggever ter plaatse ROGER HUISMAN Zeven wazungu (blanken) hebben wiebelend plaats genomen op de blauwe tuinstoelen in de prauw, net als de universiteitsassistente Rosie Emeleme, biologieprofes- sor Pionus Katwala en enkele stuurmannen. De buitenboord- motor slaat als een luid ratelende koffiemolen aan de gang en we ademen blauwige benzinewalmen in. Donkere hart “Oh, I love the smell of napalm in the morning”, lach ik naar de bio- loog Erik Verheyen in een verwij- zing naar ‘Apocalypse Now’. In deze beruchte film van Francis Ford Coppola speelt Marlon Brando de rol van kolonel Walter Kurtz, de ontspoorde legerofficier die ritueel doden tot een duivelse kunst heeft verheven. Apocalypse Now, door Ford in de Cambod- jaanse jungle neergezet, is geba- seerd op het verhaal ‘Het hart der duisternis’ van Joseph Conrad. Die haalde zijn inspiratie uit de groteske en wrede schendingen van de mensenrechten in de Vrij- staat Congo van koning Leopold II. Kisangani ligt dicht bij dat fic- tieve hart van de duisternis. Als iedereen zijn plaatsje in de prauw heeft gevonden, maakt het vaartuig een kwartslag en is de geur van napalm meteen vervan- gen door de frisse geur van de machtige Congostroom. Het vergt alle stuurkunst van onze ka- pitein om tussen de bloot geko- tenschappen. Na zijn gedwongen vertrek bleef hij in contact met zijn collega’s en assistenten. Om die academici én de bevolking van Kisangani door de moeilijke oor- logsjaren heen te helpen, zette Ge- vaerts verschillende landbouw- projecten in en rond Kisangani op. “Wat moesten mijn mannen wetenschappelijk onderzoek doen, als de bevolking geen of nauwelijks te eten had”, zegt Ge- vaerts. “Ik heb ze dus aangesteld als begeleiders van projecten voor rijst, eetbananen en maniok en voor de kweek van vissen, var- kens, konijnen en rietratten. “ De vzw Kisangani heeft de voor- bije jaren kunnen rekenen op de steun van de provincie Limburg, van de Rotary en de Lions én van talloze anonieme donoren. Gevaerts is nu coördinator van de interuniversitaire samenwerking tussen Kisangani en de Vlaamse universiteiten (zie kader). Peddelen Maar die landbouwprojecten, die nog bekend staan als ‘les projets LUC’, naar het vroegere Lim- burgs Universitair Centrum, wa- ren niet voldoende, stelde Geva- erts vast: “Op veel plaatsen, onder meer hier op Mbiye, hadden de kinderen geen scholing. Daarom hebben we drie lagere scholen rond Kisangani opgericht.” Rosie Emeleme, die verantwoor- delijk is voor het bestuur van de school: “De kinderen van het ei- land konden op 2,5 kilometer hier vandaan naar de school van de pa- ters, maar dan moesten ze leren peddelen om de rivier over te ste- ken. Dat kan je een kind van zes jaar, de wettelijke leeftijd om aan de lagere school te beginnen, niet aandoen. Daarom gingen de meeste kinderen pas vanaf negen of zelfs tien jaar naar het eerste klasje van de lagere school. Kwam daar nog bij dat ze tijdens het re- genseizoen niet over de rivier kon- den peddelen.” Het was geen sinecure om goed opgeleide onderwijzers voor het schooltje op dit pakweg 10.000 in- woners tellende eiland te vinden. Rosie Emeleme: “Hier had nie- mand het staatsdiploma. Het “Ik heb mijn profs aan het werk gezet in de landbouw” Professor Gevaerts coördineert samenwerking met Kisangani KISANGANI - Roestbruine rotsen steken hoog uit boven de Congo, een teken dat het droge seizoen in deze tijden van klimaatverandering ook hier in Kisangani, de stad aan de stroom, lelijk huishoudt. Aan de kade ligt een grote prauw te wachten op de Belgische bezoekers die een trip naar het eiland Mbiye, op 15 km van het centrum van Kisangani, zullen maken. Doel van de trip is een kennismaking met de lagere school Clara, zo genoemd naar de anonieme Limburgse die haar legaat overmaakte aan de vzw Kisangani. Deze hulporganisatie is gegroeid rond professor-emeritus Hugo Gevaerts (78) die generaties studenten geneeskunde aan de UHasselt heeft ingewijd in de geheimen van de biologie. Ik kon mijn mannen toch geen louter wetenschappelijk werk laten doen Hugo Gevaerts Oud-professor UHasselt “Hugo heeft de mensen in Kisangani nooit in de steek gelaten” KISANGANI - Professor Hugo Gevaerts zal dit kaderstukje niet graag lezen, want hij is niet opgezet met alle lof die hij toegezwaaid krijgt voor zijn werk in Kisangani. “Zonder Hugo zou het project er niet gekomen zijn”, is de stellige overtuiging van doctor Erik Verheyen die als bioloog verbonden is aan het Koninklijk Instituut voor Natuurwe- tenschappen in Brussel en aan de Universiteit Antwerpen. “Hugo heeft de mensen in Kisangani kunnen selecteren op basis van hun positieve eigenschappen, hij kent ze allemaal. Je moet voorzichtig zijn met planning op lange termijn in een gebied waar je niemand kent.” Verheyen coördineert samen met een Congolese collega het luik biodiversiteit. Dankzij Hugo Gevaerts heeft de Universiteit van Kisangani, in het bijzonder de Faculteit Weten- schappen, een bijzondere uitstraling. Verheyen: “Kisangani is de alma mater van de biologen in heel de DRC, veel profs uit Kisangani zijn uitgewaaid over heel het land, Hugo wilde het niveau van zijn mensen zo hoog mogelijk. De projecten die Hugo in de jaren negentig heeft opgezet, hebben die mannen door de moeilijke jaren heen geholpen. Dat was duurzame ontwikkeling avant la lettre en het communtiy work doen ze met veel overgave.” Een bezoek op het terrein. Hugo Gevaerts met een petje van het LUC. Foto MANJA SCHEUERMANN DEEL 1 men rotspartijen door te laveren. Na veertig minuten schuiven we aan de rand van Mbiye aan land. Boven op de oever zoeken we een weg tussen de eenvoudige hutten die met grote bladeren zijn be- dekt. Enkele tientallen meter verder de brousse in, staat een skelet van wat een kerk moet voorstellen, vier hoekpalen, een rieten dak, en ban- ken gevuld met zingende en bid- dende eilandbewoners. Zondag is in Congo nog heiligendag. Hugo Gevaerts, 78 jaar geleden geboren in Kisangani, was er tot 1990 decaan van de Faculteit We- Bron Frank Gevaerts HET BELANG VAN LIMBURG MAANDAG 5 OKTOBER 2015• 13 NIEUWS Een week lang trokken we met enkele (oud-)professoren en medewerkers van de UHasselt naar de stad Kisangani, het vroegere Stanleystad. De UHasselt heeft daar de leiding van een uniek samenwerkingsproject waar zowel de Limburgse academische wereld als de Congolese collega’s nog jaren de vruchten van zullen plukken. meeste onderwijzende personeel komt nu uit Kisangani. Op vijf jaar tijd hebben we drie maal de onderwijzers moeten vervangen tot we de juiste mensen hadden ge- vonden.” “We betalen onze mensen 60 dol- lar per maand, dat is tien dollar meer dan ze in de Ecole de l’Etat krijgen en nog meer dan het sala- ris in de privéscholen. Na vijf jaar mogen we trots zijn op de resulta- ten, we hadden dit jaar 14 kandi- daten voor het officiële diploma van de Ecole Primaire en van hen zijn er negen geslaagd. De ouders moeten hier geen minerval, schoolgeld, betalen, want ze ver- dienen veel te weinig. We delen bij het begin van ieder schooljaar pennen en schriften uit en de meeste leerlingen hebben een uni- form.” En met de nodige trots: “We krij- gen nu zelfs kinderen van het vas- teland. Neen, die moeten ook geen schoolgeld betalen. “ Achter het schooltje liggen enkele velden en een nagelnieuwe var- kensstal. Er is echter nog geen ge- knor te horen omdat men eerst wil onderzoeken met welke planten men de varkens buiten het gewone afval kan voeden. Aan de over- kant ligt een proefveld om de leer- lingen vertrouwd te maken met de principes van agroforestry, land- bouw in bosgebieden. Hugo Ge- vaerts: “We willen hier ook een waterput slaan omdat de mensen nu twee kilometermoeten lopen om water aan een bron te halen.” Rosie denkt aan uitbreiding: “We hebben nu vier klaslokalen dus hebben we er nog twee nodig om compleet te zijn voor de zes stu- diejaren. Om de onderwijzers niet langer onder te brengen bij gast- gezinnen, willen we een huis met zes kamers bouwen. Voorts heb- ben we nodig wat iedere normale school heeft: voldoende handboe- ken, we mogen al blij zijn dat we er genoeg hebben voor de onderwij- zers. Daarnaast kunnen we pen- nen, schriften en speelgoed voor de kinderen gebruiken.’ XWie de vzw Kisangani wil helpen kan terecht op de website van de vereniging: kisangani.be Sommige dorpen buiten Kisangani zijn enkel met een motorfiets te bereiken Foto MANJA SCHEUERMANN Ambitieus programma KISANGANI - De Vlaamse universiteiten hebben al lang begrepen dat ze hun studenten moeten voorbereiden op een wereld waarin globalisering en samenwerking tussen het rijke Westen en het Zuiden, geen loze begrippen zijn. Daarom heeft de Vlaamse Interuniversitaire Raad (VLIR) een ambitieus programma van universitaire ontwikkelingssa- menwerking (UOS) opgezet tussen universiteiten en hogescholen in Vlaanderen en het Zuiden. Heel even een duik in een oerwoud van letterwoorden: de universitaire samenwerking tussen de universiteit van Kisangani (UNIKIS) en de VLIR kreeg in 2010 een structureel karakter, een prettig gevolg van de golf van generositeit rond de vijftigste verjaardag van de Congolese onafhankelijkheid. Het jaarlijkse budget van deze “institutionele universitaire samenwerking” (IUS) bedraagt 350.000 euro. De UHasselt coördineert het programma en alle Vlaamse universiteiten zijn betrokken in de drie deelpro- jecten. Het structurele samenwer- kingsakkoord, dat over twaalf jaar loopt, bestaat uit drie luiken: landbouw, biodiversiteit en versterking van de institutio- nele capaciteit. Daarnaast financiert VLIR-UOS tal van kleinere projecten met een beperkte reikwijdte en duur. Professoren van de Universiteit Hasselt spelen een sleutelrol in deze samenwerking. Getrek Aan de benoeming van de Vlaamse coördinator is nogal wat academisch getrek en geduw voorafgegaan, want Leuven en Gent zagen met lede ogen aan dat een prof uit Hasselt met die eer ging lopen. Hugo Gevaerts is oud-decaan van de Faculté des Sciences, is geboren in Kisangani, spreekt beter Swahili dan Limburgs en kent als geboren diplomaat de gevoeligheden in de academi- sche wereld in Congo. Boven- dien is hij sinds 1990 minstens een keer per jaar naar Kisanga- ni getrokken om er zijn projecten te inspecteren en om occasioneel nog les te geven. Jean-Michel Rigo, vicerector aan de UHasselt en bioloog, staat klaar om over twee jaar Gevaerts op te volgen.(rh) De Gentse geoloog Geert Baert, die het luik duurzame landbouw coördineert, ziet nog andere kwaliteiten van Gevaert: “Hugo is de enige die eind jaren negentig, begin deze eeuw, tijdens de oorlogen tussen de Rwandezen en de Ugandezen in Kisangani, naar de stad aan de stroom bleef komen. Hij heeft de Congolezen nooit in de steek gelaten.” (rh) Hugo Gevaerts blijft bij de les in het lagere schooltje. Foto MS Het eiland Mbiye is deels natuurgebied. Foto RH MORGEN DEEL 2: SCHOONVADER VAN PATRICK JANSSENS ZET CARDIOLOGIE OP CONGOLESE KAART Congo Evenaar CONGO Kinshasa
Transcript of KISANGANI - Universiteit van vandaag · van de mensenrechten in de Vrij-staat Congo van koning...
HET BELANG VAN LIMBURG•MAANDAG 5 OKTOBER 201512 NIEUWS
KISANGANISTAD AAN DE CONGOSTROOMSTAD AAN DE CONGOSTROOM
Van onze verslaggever ter plaatse ROGER HUISMAN
Zeven wazungu (blanken) hebben wiebelend plaats genomen op deblauwe tuinstoelen in de prauw,net als de universiteitsassistenteRosie Emeleme, biologieprofes-sor Pionus Katwala en enkelestuurmannen. De buitenboord-motor slaat als een luid ratelende koffiemolen aan de gang en weademen blauwige benzinewalmenin.
Donkere hart“Oh, I love the smell of napalm inthe morning”, lach ik naar de bio-loog Erik Verheyen in een verwij-zing naar ‘Apocalypse Now’. Indeze beruchte film van FrancisFord Coppola speelt MarlonBrando de rol van kolonel WalterKurtz, de ontspoorde legerofficierdie ritueel doden tot een duivelse kunst heeft verheven. ApocalypseNow, door Ford in de Cambod-jaanse jungle neergezet, is geba-seerd op het verhaal ‘Het hart derduisternis’ van Joseph Conrad.Die haalde zijn inspiratie uit de groteske en wrede schendingen
van de mensenrechten in de Vrij-staat Congo van koning LeopoldII. Kisangani ligt dicht bij dat fic-tieve hart van de duisternis. Als iedereen zijn plaatsje in de prauw heeft gevonden, maakt hetvaartuig een kwartslag en is degeur van napalm meteen vervan-gen door de frisse geur van de machtige Congostroom. Hetvergt alle stuurkunst van onze ka-pitein om tussen de bloot geko-
tenschappen. Na zijn gedwongen vertrek bleef hij in contact met zijncollega’s en assistenten. Om dieacademici én de bevolking vanKisangani door de moeilijke oor-logsjaren heen te helpen, zette Ge-vaerts verschillende landbouw-projecten in en rond Kisangani op. “Wat moesten mijn mannen wetenschappelijk onderzoek doen, als de bevolking geen of nauwelijks te eten had”, zegt Ge-vaerts. “Ik heb ze dus aangesteld als begeleiders van projecten voorrijst, eetbananen en maniok envoor de kweek van vissen, var-kens, konijnen en rietratten. “ De vzw Kisangani heeft de voor-bije jaren kunnen rekenen op de steun van de provincie Limburg,van de Rotary en de Lions én vantalloze anonieme donoren.Gevaerts is nu coördinator van deinteruniversitaire samenwerking tussen Kisangani en de Vlaamse universiteiten (zie kader).
PeddelenMaar die landbouwprojecten, dienog bekend staan als ‘les projets LUC’, naar het vroegere Lim-burgs Universitair Centrum, wa-ren niet voldoende, stelde Geva-erts vast: “Op veel plaatsen, ondermeer hier op Mbiye, hadden de kinderen geen scholing. Daarom hebben we drie lagere scholenrond Kisangani opgericht.”Rosie Emeleme, die verantwoor-delijk is voor het bestuur van de school: “De kinderen van het ei-land konden op 2,5 kilometer hiervandaan naar de school van de pa-ters, maar dan moesten ze leren peddelen om de rivier over te ste-ken. Dat kan je een kind van zes
jaar, de wettelijke leeftijd om aande lagere school te beginnen, nietaandoen. Daarom gingen de meeste kinderen pas vanaf negen of zelfs tien jaar naar het eersteklasje van de lagere school. Kwamdaar nog bij dat ze tijdens het re-genseizoen niet over de rivier kon-den peddelen.”Het was geen sinecure om goed opgeleide onderwijzers voor het schooltje op dit pakweg 10.000 in-woners tellende eiland te vinden.Rosie Emeleme: “Hier had nie-mand het staatsdiploma. Het
“Ik heb mijn profs aan het werk gezet in de landbouw”
Professor Gevaerts coördineert samenwerking met Kisangani KISANGANI - Roestbruine rotsen steken hoog uit boven de Congo, een teken dat het droge seizoen in deze tijden van klimaatverandering ook hier in Kisangani, de stad aan de stroom, lelijk huishoudt. Aan de kade ligt een grote prauw te wachten op de Belgische bezoekers die een trip naar het eiland Mbiye, op 15 km van het centrum van Kisangani, zullen maken. Doel van de trip is een kennismaking met de lagere school Clara, zo genoemd naar de anonieme Limburgse die haar legaat overmaakte aan de vzw Kisangani. Deze hulporganisatie is gegroeid rond professor-emeritus Hugo Gevaerts (78) die generaties studenten geneeskunde aan de UHasselt heeft ingewijd in de geheimen van de biologie.
Ik kon mijn mannen tochgeen louter wetenschappelijk werk laten doen
Hugo GevaertsOud-professor UHasselt
“Hugo heeft de mensen in Kisangani nooit in de steek gelaten”
KISANGANI - Professor Hugo Gevaerts zal dit kaderstukje niet graag lezen, want hij is niet opgezet met alle lof die hij toegezwaaid krijgt voor zijn werk in Kisangani. “Zonder Hugo zou het project er niet gekomen zijn”, is de stellige overtuiging van doctor Erik Verheyen die als bioloog verbonden is aan het Koninklijk Instituut voor Natuurwe-tenschappen in Brussel en aan de Universiteit Antwerpen. “Hugo heeft
de mensen in Kisangani kunnen selecteren op basis van hun positieve eigenschappen, hij kent ze allemaal. Je moet voorzichtig zijn met planning op lange termijn in een gebied waar je niemand kent.”Verheyen coördineert samen met een Congolese collega het luik biodiversiteit. Dankzij Hugo Gevaerts heeft de Universiteit van Kisangani, in het bijzonder de Faculteit Weten-schappen, een bijzondere uitstraling.
Verheyen: “Kisangani is de alma mater van de biologen in heel de DRC, veel profs uit Kisangani zijn uitgewaaid over heel het land, Hugo wilde het niveau van zijn mensen zo hoog mogelijk. De projecten die Hugo in de jaren negentig heeft opgezet, hebben die mannen door de moeilijke jaren heen geholpen. Dat was duurzame ontwikkeling avant la lettre en het communtiy work doen ze met veel overgave.”
Een bezoek op het terrein. Hugo Gevaerts meteen petje van het LUC. Foto MANJA SCHEUERMANN
DEEL 1
men rotspartijen door te laveren. Na veertig minuten schuiven weaan de rand van Mbiye aan land.Boven op de oever zoeken we eenweg tussen de eenvoudige huttendie met grote bladeren zijn be-dekt.Enkele tientallen meter verder de brousse in, staat een skelet van wateen kerk moet voorstellen, vier hoekpalen, een rieten dak, en ban-ken gevuld met zingende en bid-dende eilandbewoners. Zondag isin Congo nog heiligendag.Hugo Gevaerts, 78 jaar geledengeboren in Kisangani, was er tot1990 decaan van de Faculteit We-
Bron Frank Gevaerts
HET BELANG VAN LIMBURGMAANDAG 5 OKTOBER 2015• 13 NIEUWS
Een week lang trokken we met enkele (oud-)professoren en medewerkers van de UHasselt naar de stad Kisangani, het vroegere Stanleystad. De UHasselt heeft daar de leiding van een uniek samenwerkingsproject waar zowel de Limburgse academische wereld als de Congolese collega’s nog jaren de vruchten van zullen plukken.
meeste onderwijzende personeelkomt nu uit Kisangani. Op vijfjaar tijd hebben we drie maal deonderwijzers moeten vervangen tot we de juiste mensen hadden ge-vonden.”“We betalen onze mensen 60 dol-lar per maand, dat is tien dollarmeer dan ze in de Ecole de l’Etatkrijgen en nog meer dan het sala-ris in de privéscholen. Na vijf jaarmogen we trots zijn op de resulta-ten, we hadden dit jaar 14 kandi-daten voor het officiële diplomavan de Ecole Primaire en van hen
zijn er negen geslaagd. De oudersmoeten hier geen minerval, schoolgeld, betalen, want ze ver-dienen veel te weinig. We delen bijhet begin van ieder schooljaar pennen en schriften uit en de meeste leerlingen hebben een uni-form.” En met de nodige trots: “We krij-gen nu zelfs kinderen van het vas-teland. Neen, die moeten ookgeen schoolgeld betalen. “Achter het schooltje liggen enkelevelden en een nagelnieuwe var-kensstal. Er is echter nog geen ge-
knor te horen omdat men eerst wilonderzoeken met welke planten men de varkens buiten het gewoneafval kan voeden. Aan de over-kant ligt een proefveld om de leer-lingen vertrouwd te maken met deprincipes van agroforestry, land-bouw in bosgebieden. Hugo Ge-vaerts: “We willen hier ook een waterput slaan omdat de mensennu twee kilometermoeten lopen om water aan een bron te halen.”Rosie denkt aan uitbreiding: “Wehebben nu vier klaslokalen dushebben we er nog twee nodig om
compleet te zijn voor de zes stu-diejaren. Om de onderwijzers nietlanger onder te brengen bij gast-gezinnen, willen we een huis metzes kamers bouwen. Voorts heb-ben we nodig wat iedere normale school heeft: voldoende handboe-ken, we mogen al blij zijn dat we ergenoeg hebben voor de onderwij-zers. Daarnaast kunnen we pen-nen, schriften en speelgoed voor de kinderen gebruiken.’X Wie de vzw Kisangani wil helpen kan
terecht op de website van de vereniging:kisangani.be
Sommige dorpen buiten Kisangani zijn enkel met een motorfiets te bereiken Foto MANJA SCHEUERMANN
Ambitieus programmaKISANGANI - De Vlaamse universiteiten hebben al lang begrepen dat ze hun studenten moeten voorbereiden op een wereld waarin globalisering en samenwerking tussen het rijke Westen en het Zuiden, geen loze begrippen zijn.
Daarom heeft de Vlaamse Interuniversitaire Raad (VLIR) een ambitieus programma van universitaire ontwikkelingssa-menwerking (UOS) opgezet tussen universiteiten en hogescholen in Vlaanderen en het Zuiden. Heel even een duik in een oerwoud van letterwoorden: de universitaire samenwerking tussen de universiteit van Kisangani (UNIKIS) en de VLIR kreeg in 2010 een structureel karakter, een prettig gevolg van de golf van generositeit rond de vijftigste verjaardag van de Congolese onafhankelijkheid. Het jaarlijkse budget van deze “institutionele universitaire samenwerking” (IUS) bedraagt 350.000 euro. De UHasselt coördineert het programma en alle Vlaamse universiteiten zijn betrokken in de drie deelpro-jecten. Het structurele samenwer-kingsakkoord, dat over twaalf jaar loopt, bestaat uit drie luiken: landbouw, biodiversiteit en versterking van de institutio-nele capaciteit. Daarnaast financiert VLIR-UOS tal van kleinere projecten met een beperkte reikwijdte en duur. Professoren van de Universiteit Hasselt spelen een sleutelrol in deze samenwerking.
GetrekAan de benoeming van de Vlaamse coördinator is nogal wat academisch getrek en geduw voorafgegaan, want Leuven en Gent zagen met lede ogen aan dat een prof uit Hasselt met die eer ging lopen. Hugo Gevaerts is oud-decaan van de Faculté des Sciences, is geboren in Kisangani, spreekt beter Swahili dan Limburgs en kent als geboren diplomaat de gevoeligheden in de academi-sche wereld in Congo. Boven-dien is hij sinds 1990 minstens een keer per jaar naar Kisanga-ni getrokken om er zijn projecten te inspecteren en om occasioneel nog les te geven. Jean-Michel Rigo, vicerector aan de UHasselt en bioloog, staat klaar om over twee jaar Gevaerts op te volgen.(rh)
De Gentse geoloog Geert Baert, die het luik duurzame landbouw coördineert, ziet nog andere kwaliteiten van Gevaert: “Hugo is de enige die eind jaren negentig, begin deze eeuw, tijdens de oorlogen tussen de Rwandezen en de Ugandezen in Kisangani, naar de stad aan de stroom bleef komen. Hij heeft de Congolezen nooit in de steek gelaten.” (rh)
Hugo Gevaerts blijft bij de les in het lagere schooltje. Foto MS
Het eiland Mbiye is deels natuurgebied. Foto RH
MORGEN DEEL 2:SCHOONVADER VAN PATRICK JANSSENS ZET CARDIOLOGIE OP CONGOLESE KAART
C o n g o
Evenaar
C O N G OKinshasa
![3.3.5 Msa Kisangani Railway Ext Aug06 - En - Cleaned[1]](https://static.fdocuments.net/doc/165x107/577cdb651a28ab9e78a80ff5/335-msa-kisangani-railway-ext-aug06-en-cleaned1.jpg)
