Kathopanishad – Translated by Sri Sri Vedananda · Web viewப ரத ந ட ட த தவ ர...

நசிகே�தன் என்ற சிரத்தைதயுள்ள சிறுவன் மரணத்தைத எதிர்க�ொண்டு, மரணகேதவனின் உபகேதசத்தொல் மரணத்தைதக் �டந்த �ொவியம்.

ஆத்மொதைவப் பற்றிய ஆழ்ந்த உண்தைம�தைள, அதைடயும் பொதைத�தைள, அழ�ொ�க் �ொட்டும் அற்புத நூல்.

நசிகே�த வித்தைய, அங்குஷ்ட்ட மொத்ர வித்தைய என்ற இரண்டு

வித்தைய�தைளத் கதரிவிக்கும் உபநிஷதம். குரு- சிஷ்ய உதைரயொடலொ� அதைமயொமல் அத்ததை�ய உதைரயொடதைல வர்ணிக்கும் விதமொ� அதைமந்த உபநிஷதம்

“மரணத்திற்குப் பிறகு மனிதனுக்கு வொழ்க்தை� உண்டு என்று சிலர்

கசொல்�ிறொர்�ள், இல்தைல என்று சிலர் கசொல்�ிறொர்�ள். மரணத்திற்குப் பின்

மனிதனின் நிதைல என்ன என்று மரணகேதவகேன நீ கசொல்.”நூதைலப் பற்றி:

நூலின் கபயர் : கட�ோபநிஷதம்

கமொழி : தமிழ்

Kathopanishad – Translated by Sri Sri Vedananda

கமொழி கபயர்த்தவர் : ஸ்ரீ ஸ்ரீ கேவதொனந்த

விதைல : ச்ரத்தைதயுடன் படித்தல்

�ொப்புரிதைம : இததைன நீங்�ள் இலவசமொ�ப் பயன்படுத்தலொம் என்றொலும்

இந்த ஆசிரியர் மற்றும் வதைலதளத்தைத அவசியம் குறிப்பிட கேவண்டும்.

Attribution-NonCommercial 4.0 International

<a rel="license" href="http://creativecommons.org/licenses/by-nc/4.0/"><img alt="Creative Commons License" style="border-width:0" src="https://i.creativecommons.org/l/by-nc/4.0/88x31.png" /></a><br />This work is licensed

under a <a rel="license" href="http://creativecommons.org/licenses/by-nc/4.0/">Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License</a>.

http://sknathan12.wix.com/vedaspark

www.vedaspark.weebly.com mail id: [email protected]

மனிததைன, ஆதி�ொலத்திலிருந்கேத அச்சுறுத்தியது மரணம் மட்டுகேம. வொழ்க்தை� வசதி�ள் கபரு�ிவிட்டொலும், விஞ்ஞொனம் கேவ�மொன வளர்ச்சிதையப் கபற்றுவிட்டொலும் இந்த �ொலத்திலும் மனிதன் தடுமொறி நிற்பது மரணத்திடம்

மட்டுகேம.

பொரத நொட்தைடத்தவிர மற்ற இடங்�களல்லொம் அறியொதைம இருளில் மூழ்�ியிருந்த அந்தக்

�ொலத்தில், நம் ஞொனி�ள் “மரணத்தைத கவல்வதற்கு ஒகேர வழி பிரம்ம ஞொனகேம” என்று உரத்து

முழங்�ினர். உல�த்து மொந்தகரல்லொம் மரணத்தொல் அச்சமுற்றிருக்கும்கேபொது அந்த மரணத்தைதக்

2

mailto:[email protected]

http://www.vedaspark.weebly.com/

http://sknathan12.wix.com/vedaspark


�ண்டு அஞ்சொது அததைன எதிர்க�ொள்�ிறொன் ஒரு சிறுவன். அவனது அனுபவகேம இந்த

உபநிஷதம்.

எல்லொ உபநிஷதங்�ளும் பிரம்ம வித்தைத எனப்படும் பிரம்ம ஞொனத்திற்�ொன

பொதைத�தைளப் பற்றிகேய கேபசு�ின்றன. ஒவ்கவொன்றின் கே�ொனங�ள் மொறுபடும். �ட உபநிஷதம் என்ற இந்த உபநிஷதம் மரணத்தின் வொயிலொ� பிரம்மத்தைத அறிவதைதப் பற்றி விரிவொ�ப்

கேபசு�ிறது.

இந்த உபநிஷதம் ஒரு முக்�ியமொன கசய்திதையக் க�ொடுக்�ிறது.

அச்சப்படும் வரை� அச்சுறுத்துவதோக இருக்கும் ம�ணம் , அஞ்சோமல் அதரை எதிர்ககோள்பவர்க்கு ஆசோ ோக விளங்குவரைத

இங்டக நோம் கோண்கிட*ோம் .

மற்ற உபநிஷதங்�ளிலிருந்து இந்த உபநிஷதம் ஒரு வதை�யில் மொறுபடு�ிறது. மற்ற

உபநிஷதங்�ள் குரு-சிஷ்ய உதைரயொடலொ�கேவ அதைமந்திருக்கும் அல்லது குருவும் சீடர்�ளும்

கசய்யும் ஆரொய்ச்சியொ� இருக்கும். ஆனொல் இந்த உபநிஷதம் ஒரு வரலொற்று சம்பவத்தின்

வர்னதைணயொ� விளங்கு�ிறது. குருவும் சீடனும் சந்திக்கும் சூழல், உதைரயொடல், கேசொததைன, உபகேதசம், உபநிஷதத்தைத தந்தருளிய �ட ம�ரிஷியின் �ருத்துதைர, பலச்ருதி என்று

வித்தியொசமொ� நீள்�ிறது.�டர் என்ற ம�ரிஷி அருளியதொதை�யொல் �ட உபநிஷதம் என்ற கபயர் வந்தது. இந்த

உபநிஷதம், சுக்ல யஜூர் கேவதத்தின் தைதத்திரீய சொதை�யில் அதைமந்துள்ளது. தமிழ�த்தில் பழக்�த்தில் இருந்த நொன்கு சொதை��ளில் இந்த தைதத்திரீய சொதை�யும் ஒன்று என்பதைத

கதொல்�ொப்பியத்திற்�ொன நச்சினொர்க்�ினியர் உதைரயிலிருந்து அறிய முடி�ிறது.

இனி, அந்த உபநிஷதம்.

சொந்தி மந்திரம் என்பது பிரொர்ததைன. ஒவ்கவொரு கேவதத்திற்கும் ஒரு பிரொர்த்தைன

மந்திரம் உண்டு. அந்த கேவதத்திலிருந்து எடுக்�ப்படும் எல்லொ உபநிஷதங்�ளுக்கும் அந்த

பிரொர்ததைனகேய கசொல்லப்படும். அந்த வதை�யில் யஜுர் கேவதத்தின் பிரொர்ததைன மந்திரம் இந்த

உபநிஷதத்திற்கு கசொல்லப்படு�ிறது.

ஓம். ஸஹ நொவவது: ஸஹ கநௌபுனக்து: ஸஹ வீர்யம் �ரவொவதைஹ:கேதஜஸ்வீ நொவதீதமஸ்து: மொவித்விஷொவதைஹ:ஓம் சொந்தி சொந்தி சொந்தி

ஓம் என்ற பிரணவ மந்திரத்துடன் துவங்குவது கேவதக்�ொல மரபு.ஸஹ கநௌ – நம் இருவதைரயும்: அவது – �ொப்பொரொ�: ஸஹ கநௌ – நம் இருவதைரயும்: புனக்து – ஊக்குவிப்பொரொ�: ஸஹ வீர்யம் - நொம் ஊக்�முடன்: �ரவொவதைஹ - உதைழப்கேபொமொ�: அதீத – �ல்வியொல்: கநௌ- இருவரும்: கேதஜஸ்வீ – ஒளிர்பவர்�ளொ�: அஸ்து - இருப்கேபொமொ�: மொ

வித்விஷொவதைஹ - பிரிவற்றிருப்கேபொமொ�.வொக்கு மனம் மற்றும் உடலளவில் அதைமதி தவழட்டும்

நம் இருவதைரயும் (இதைறவன்) �ொப்பொரொ�. நம்தைம ஊக்�ப்படுத்துவொரொ�. நொம்

ஊக்குமுடன் உதைழப்கேபொமொ�. �ல்வியொல் ஒளிர்பவர்�ளொ� நொம் ஆகேவொமொ�. (இலக்�ிலிருந்து) பிரிவற்று இருப்கேபொமொ�.

இந்தப் பிரொர்த்ததைனயின் மூலம், ஒரு ஆய்வுக்குள் இறங்குபவனுக்குத் கேததைவயொன

அடிப்பதைட அதைமவு�ள் குறிப்பிடப்படு�ின்றன. ஊக்�முதைடதைமயும், இலக்�ிலிருந்து

வழுவொதைமயும், ஊக்�ம் குன்றொமல் உதைழப்பதுமொன அந்த அடிப்பதைடத் கேததைவ�ள் எந்த

3


�ொலத்திற்கும் கபொருந்துபதைவகேய. இலக்தை� அதைடவதொல் - �ல்வியொல் - ஒளிர்கேவொம் என்பதன்

மூலம் கவற்றிக் குறி �ொட்டப்படு�ிறது.

‘ஓம் சொந்தி’ என்று மும்முதைற கசொல்வதொல் ‘வொக்கு மனம் மற்றும் உடலில்’ அதைமதி

கேவண்டப்படு�ிறது. இம்மூன்றிலும் அதைமதியொனவகேன ஆய்வில் இறங்�த் தகுதியொனவன். கேமலும் எந்த கசயலிலும் கவற்றி கபற இந்த அதைமதி மி� முக்�ியமொனது.

க� உபநிஷதம் முதல் அத்தியோயம் முதல் பகுதி

ஓம் உசன் ஹ தைவ வொஜஸ்ரஸ: ஸர்வகேவதஸம் தகதௌ தஸ்ய ஹ நொசிகே�தொ நொம புத்ர ஆஸ

ஹ தைவ - இந்த கசொற்�ள் முன்கனொரு �ொலத்தில் இந்த சம்பவம் உறுதியொ� நி�ழ்ந்தது என்பதைதக்

குறிப்பிடு�ின்றன. வொஜச்ரவஸ: - வொஜச்ரவஸ்: உசன் - பலனில் ஆதைச க�ொண்டவரொய்: ஸர்வ

கேவதஸம் - எல்லொ கபொருட்�தைளயும்: தகதௌ – க�ொடுத்தொர்: தஸ்ய – அவருக்கு: நசிகே�த நொம – நசிகே�தன் என்ற கபயருள்ள: புத்ர: ம�ன்: ஆஸஹ - இருந்தொன்.

வொஜஸ்ரவஸ் என்பவர் பலனில் ஆதைச க�ொண்டவரொ� தன்னிடமுள்ள எல்லொ

கபொருட்�தைளயும் தொனமொ�க் க�ொடுத்தொர். அவருக்கு நசிகே�தன் என்ற கபயருள்ள ம�ன்

இருந்தொன்.

இந்த வொஜஸ்ரவஸ் எந்த யொ�த்தைதச் கசய்தொர் என்பது பற்றிய குறிப்பு�ள் ஏதும் இந்த

உபநிஷதத்தில் �ொணப்படவில்தைல. ‘பலனில் ஆதைச க�ொண்டு’ என்று குறிப்பிடப்பட்டிருப்பதைத

ஆழமொ� புரிந்து க�ொள்ள கேவண்டும். எல்லொ யொ�ங்�ளுகேம ஏகேதனும் ஒரு பலதைன உத்கேதசித்கேத

கசய்யப்படும். அததைனப் ‘பிரகேயொ�ம்’ என்று குறிப்பிடுவொர்�ள். ஆனொல் இங்கு ‘பலனில் ஆதைச க�ொண்டு’ என்று குறிப்பிட்டிருப்பதொல் இவர் உல�ொயத பலன்�ளில் அல்லது ஸ்வர்க்� கேலொ�ம்

கேபொன்றவற்தைறத் தரும் யொ�மொ� அது இருக்�க்கூடும்.அந்த குறிக்கே�ொளுக்�ொ� தன்னிடம் இருந்த எல்லொ கபொருட்�தைளயும் அவர் தொனம்

கசய்தொர். ‘எதைத நொம் க�ொடுக்�ிகேறொகேமொ அததைனகேய நொம் திரும்பப் கபறு�ிகேறொம்’ என்பது

ஹிந்து மதத்தின் அடிநொதம். அதனொல் தொன் எல்லொவற்தைறயும் துறந்தவர்�தைள நொம் ‘ஸ்வொமி’ என்று ‘எல்லொவற்றிற்கும் ததைலவன்’ என்று அதைழக்�ிகேறொம். எல்லொவற்தைறயும் ஆள

கேவண்டுமொனொல், எல்லொவற்தைறயும் துறந்துவிட கேவண்டும். பலர் இவ்வொறு தம்

கபொருதைளகயல்லொம் தொனம் கசய்திருக்�ிறொர்�ள். பரசுரொமர், தசரதனின் குல முன்கேனொன் இரகு

இவ்வொறு பலர் இத்ததை�ய தொனங்�தைளச் கசய்திருக்�ிறொர்�ள்.இந்த வொஜச்ரவஸின் ஒரு ம�ன் கபயர் நசிகே�தன்.

தம் ஹ குமொரம் ஸந்தம் தக்ஷிணொஸு நீயமொனொஸு ச்ரத்தொ

ssவிகேவச கேஸொsமன்யத

தக்ஷிணோஸு - தட்சிதைன�ள்: நீயமொனொஸு - எடுத்துச் கசல்வதைதக் �ண்டகேபொது: குமொரம்- சிறுவனொ�: தம் ஹ ஸந்தம் - இருந்தவதைன: ச்ரத்தொ – ச்ரத்தைத: ஆவிகேவச – வந்ததைடந்தது: ஸ – அவன்: அமன்யத – சிந்தித்தொன்.

தட்சிதைன�ள் எடுத்துச் கசல்லப்படுவதைதப் பொர்த்தகேபொது, சிறுவனொ� இருந்தவதைன

சிரத்தைத வந்ததைடந்தது. அவன் சிந்திக்�லொனொன்.

வொஜஸ்ரவஸ் எல்லொ கபொருட்�தைளயும் தொனம் கசய்தொர் என்று பொர்த்கேதொம். அவ்வொறளிக்�ப்பட்ட தட்சிதைன�ள் எடுத்துச்கசல்லப்படுவதைத சிறுவனொன நசிகே�தன்

பொர்த்துக்க�ொண்டிருந்தொன். அவதைன அப்கபொழுது சிரத்தைத வந்ததைடந்தது. அவன்

சிந்திக்�லொனொன்.

4


சிரத்தைத என்றொல் ‘அதைசயொத நம்பிக்தை�கேயொடு கூடிய கேதடல்’ என்று கபொருள். சொதொரனமொ� சிறுவர்�ளுக்கு எந்தகவொரு நி�ழ்வும் பல கே�ள்வி�தைள எழுப்பும். ஆனொல்

அத்ததை�ய கே�ள்வி�ள் எழுந்த கேவ�த்திகேலகேய மதைறந்து விடும். நசிகே�தன் என்ற இந்த சிறுவனுக்கு ஏற்பட்டது அத்ததை�ய கே�ள்வியல்ல என்பதைத உணர்த்தகேவ ‘ச்ரத்தைத அவதைன

வந்ததைடந்தது’ என்று குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. எழுந்த கே�ள்வி�ள் கேவள்வித்தீயொய் பரவி

நிற்�கேவண்டுமொனொல் ‘சிரத்தைத’ அவசியம். இந்த நி�ழ்வில் சிரத்தைத வந்ததொல் அவன்

சிந்திக்�லொனொன்.

பீகேதொத�ொ ஜக்தத்ருணொ துக்தகேதொஹொ நிரிந்த்ரியொஅனந்தொ நொம கேத கேல�ொஸ்தொன் ஸ �ச்சதி தொ ததத்

உத�ொ – தண்ணீர்: பீத – குடித்து முடித்த: த்ருணொ – புல்: ஜக்த – கேமய்ந்து விட்ட: துக்த- பொல்: கேதொஹொ – �றந்து முடித்த: நிர் இந்த்ரியொ – புலன் இழந்த: தொ – அந்த பசுக்�தைள: ததக்- தொனம்

கசய்பவன்: அனந்தொ நொம – ம�ிழ்ச்சியற்ற: கேலொ�ொஸ்தொன் - உல�ங்�தைள: ஸ – அவன்: �ச்சதி – அதைட�ிறொன்.

தண்ணீர் குடித்து முடித்த, புல் கேமய்ந்து முடித்த, பொல் �றந்து முடித்த, �ன்று கேபொடும் சக்திதைய இழந்த அந்த பசுக்�தைள தொனம் கசய்பவன் ம�ிழ்ச்சி இல்லொத உல�ங்�தைள

அதைட�ிறொன்.

சிறுவனொன நசிகே�தன் சிந்ததைன வசப்பட்டதும் அவனது கேதடல் அவன் �ற்ற பொடங்�தைளப்

புரட்டு�ிறது. ‘தண்ணீர் குடித்து முடித்த, புல் கேமய்ந்து முடித்த, பொல் �றந்து முடித்த, �ன்று கேபொடும் சக்திதைய இழந்த அந்த பசுக்�தைள தொனம் கசய்பவன் ம�ிழ்ச்சி இல்லொத உல�ங்�தைள

அதைட�ிறொன்.’ என்று கேவதம் விதித்திருப்பதைத பொர்க்�ிறொன். தந்தைத தவறு கசய்�ிறொர் என்று

முடிவு கசய்�ிறொன்.

இங்கு நொம் ஆழ்ந்து புரிந்து க�ொள்ள கேவண்டும். வொஜஸ்ரவஸ் ‘பலனில் ஆதைச க�ொண்டு’ யொ�த்தைதச் கசய்தொர் என்று பொர்த்கேதொம். அவ்வொறு உல�ியல் விஷயங்�ளுக்�ொ� கசய்யப்படும்

யொ�ங்�ளொல் கேமல் நிதைல சித்திக்�ொமல் கேபொவது இயல்பொனகேத. எந்த பயதைனக் �ருதி யொ�ம்

கசய்யப்படு�ிறகேதொ, அந்த பயகேன அதைடயப்படும்.

கேவதங்�ளில் ‘ம�ிழ்ச்சியற்ற உல�ங்�ள்’ மற்றும் ‘இழிந்த உல�ங்�ள்’ என்று குறிப்பிடப்படுபதைவ ‘பிரம்மத்தைதப் பற்றிய அறிவு’ அல்லது ‘அறுதிப் கேபருண்தைம’த் தவிர மற்ற

உல�ொயத விஷயங்�ளில் மூழ்�ி இருப்பதைவ என்பதைத இங்கே� நிதைனத்துப்பொர்க்� கேவண்டும். எனகேவ, ‘ம�ிழ்ச்சியற்ற உல�ங்�தைள அதைடவது’ என்று கேவதம் விதித்திருப்பது உல�ியலில் மூழ்குவதைதகேய என்றொல் வொஜஸ்ரவஸின் யொ� கேநொக்�ம் நிதைறகேவறியதொ�கேவக் க�ொள்ளப்பட

கேவண்டும்.

கேமலும், தன்னிடம் உள்ள எல்லொவற்தைறயும் தொனம் கசய்ய கேவண்டும் என்று

விதிக்�ப்பட்டிருப்பதொல், தன்னிடம் உள்ள வயதொன பசுக்�தைளயும் அவர் தொனம் கசய்தொர் என்றும்

எடுத்துக் க�ொள்ளலொம்.

ஸ கேஹொவொச பிதரம் தத தஸ்தைம மொம் தொஸ்யஸீதித்விதியம் த்ருதீயம் தம் கேஹொவொச ம்ருத்யகேவ த்வொ ததொமீதி

ஸ – அவன்: தத – அப்பொ: மொம் - என்தைன: தஸ்தைம – யொருக்கு: தொஸ்யஸி – க�ொடுக்�ப்கேபொ�ிறீர்�ள்: இதி – என்று: பிதரம் - தந்தைததைய: உவொச ஹ - கசொன்னொன்: த்விதீயம் - இரண்டொம் முதைற: த்ருதீயம் - மூன்றொம் முதைற: த்வொ – உன்தைன: ம்ருத்யகேவ – எமனுக்கு: ததொமி – க�ொடுக்�ிகேறன்: இதி – என்று: தம் - அவனிடம்: உவொச ஹ - கசொன்னொர்.

5


அவன் தன் தந்தைதயிடம், “என்தைன யொருக்குக் க�ொடுக்�ப் கேபொ�ிறீர்�ள்?” என்று கே�ட்டொன். இரண்டொம் முதைறயும் மூன்றொம் முதைறயும் கே�ட்டொன். அவர் “உன்தைன எமனுக்குக் க�ொடுக்�ிகேறன்” என்று அவனிடம் கூறினொர்.

சிறுவனொன நசிகே�தன், தன் தந்தைதயிடம் கசன்று, “என்தைன யொருக்குத் தொனமொ�க்

க�ொடுக்�ப்கேபொ�ிறீர்�ள்?” என்று கே�ட்டொன். முதல் முதைறயும் இரண்டொம் முதைறயும் மவுனம் �ொத்த வொஜஸ்ரவஸ் மூன்றொம் முதைறக் கே�ட்�ப்பட்டதும் “உன்தைன எமனுக்குக் க�ொடுக்�ிகேறன்” என்�ிறொர்.

பஹுணொகேமமி ப்ரதகேமொ பஹுணொகேமமி மத்யம:�ிம்ஸ்வித் யமஸ்ய �ர்த்தவ்யம் யத்மயொத்ய �ரிஷ்யதி

பஹுணொம் ஏமி – பலருக்கு: ப்ரதகேமொ – முன்னொல்: பஹுணொம் - பலருக்கு: மத்யம் - நடுவில்: யமஸ்ய – எமதர்மனுக்கு: �ர்த்தவ்யம் - �ிதைடக்�க்கூடியது: �ிம்ஸ்வித் - என்ன: ம – நொன்: அத்ய - இப்கபொழுது: யத் - எததைன: �ரிஷ்யதி – கசய்யத்தக்�து.

நொன் பலருக்கு முன்னொல் இருக்�ிகேறன், பலருக்கு நடுவில் இருக்�ிகேறன்.என்னொல் யமனுக்கு ஆ�க்கூடியது என்ன? நொன் என்ன கசய்ய கேவண்டும்?

“எமனுக்குத் தொனமொ�க் க�ொடுக்�ிகேறன்” என்ற வொர்த்தைத�தைள எதிர்பொர்க்�ொத

நசிகே�தன் கேயொசிக்�ிறொன். எல்கேலொரும் எமனிடம் கேபொ�ிறவர்�கேள. தொன் இப்கபொழுது கேபொனொலும்

பலருக்கு முன்னொல் கேபொகேவொம். பலருக்கு நடுவில் கேபொகேவொம். தொன் கேபொவதொல் எமனுக்குக்

�ிதைடப்பது என்ன?”இப்படி பலவொறொ� கேயொசித்து, தொன் �ற்றறிந்த விஷயங்�தைளப் பொர்க்�ிறொன்.

இவ்வொறு கேயொசித்து தந்தைத கசொல் �ொப்பொற்றப்பட கேவண்டும் என்பதொல் எமனிடம் தொன்

கேபொவகேத சரியொனது என்று முடிகவடுக்�ிறொன். தந்தைதயொன வொஜஸ்ரவஸ் வருந்துவொர் என்பதொல்

அவருக்கு ஆறுதல் கமொழி�தைளயும் கசொல்�ிறொன்.

அனுபச்ய யதொ பூர்கேவ ப்ரதிபச்ய ததொsபகேர

ஸஸ்யமிவ மர்த்ய: பச்யகேத ஸஸ்யமிவொஜொயகேத

பூர்கேவ – முன்கேனொர்�ள்: யதொ- எவ்வொறு: அனு – முதைற: பச்ய – சிந்தியுங்�ள்: ததொ – அவ்வொகேற: அபகேர – கீழ்தைமதைய: ப்ரதிபச்ய – உணருங்�ள்: ஸஸ்யம் - தொவரம்: இவ – கேபொல:மர்த்ய: - மனிதன்: பச்யகேத – முதிர்�ிறொன்: ஸஸ்யம் இவ – தொவரங்�தைளப் கேபொல: ஆஜொயகேத – பிறக்�ிறொன்.

முன்கேனொர்�ள் எவ்வொறு (கசயல்பட்டொர்�ள் என்ற) முதைறதைய சிந்தியுங்�ள், அவ்வொகேற

(இந்த பிரிவிற்�ொ� வருந்தும்) கீழ்தைமதைய உணருங்�ள். மனிதன் தொவரங்�தைளப் கேபொல்

பிறக்�ிறொன். முற்றி, முதிர்ந்து, உதிர்�ிறொன்.

நசிகே�தன் தொன் �ற்ற �ல்விதைய மி�ச்சரியொ�ப் பயன்படுத்து�ிறொன். அவசரப்பட்டு,

கே�ொபத்திற்கு ஆட்பட்டு ‘எமனுக்குக் க�ொடுக்�ிகேறன்’ என்று கசொன்ன தன் தந்தைதயின் வொக்குக்

�ொப்பொற்றப்பட கேவண்டும் என்று முடிவு கசய்த நசிகே�தன் தன் தந்தைதக்கு ஆறுதல் கூறு�ிறொன். “நம் முன்கேனொர்�ள் எவ்வொறு நடந்து க�ொண்டொர்�ள் என்பதைத சிந்தித்துப் பொருங்�ள். (க�ொடுத்த

வொக்தை�க் �ொப்பொற்றுதல்) கேமலும் மனிதன் தொவரங்�தைளப்கேபொல் பிறந்து, முதிர்ந்து இறக்�ிறொன். மீண்டும் பிறக்�ிறொன். இந்த பிரிவிற்�ொ�, மொற்றத்திற்�ொ� வருந்துவதன் கீழ்தைமதைய

உணருங்�ள்” என்று கூறு�ிறொன்.இவ்வொறு தன் தந்தைததைய ஆறுதல் படுத்திய நசிகே�தன் யமனிடம் கசல்�ிறொன்.

தொனம் க�ொடுப்பது என்பது மந்திர பூர்வமொ�ச் கசய்யப்படுவது. மந்திரங்�ள் ஓதி, நீர் கசொரிந்து

தொனம் கசய்யப்பட கேவண்டும். அவ்வொறு முதைறயொ� கசய்யப்படொததைவ தொனமொ�க்

6


�ருதப்படுவதில்தைல. ஆனொல், நசிகே�ததைன யமனுக்குக் க�ொடுக்�ிகேறன் என்று கசொன்ன

வொஜஸ்ரவஸ் அவ்வொறு எதைதயும் கசய்ததொ�த் கதரியவில்தைல.

முதைறயொ�, மந்திரங்�ள் ஓதி, தொனம் அளிக்�ப்பட்டிருந்தொல், தொனமொ� அளிக்�ப்பட்ட

நசிகே�ததைனப் கபற்றுக்க�ொள்ள, யமன் அங்கே� வந்திருப்பொன். ஆனொல், தந்தைதயின் கசொல்

ஒன்தைறகேய எடுத்துக்க�ொண்டு நசிகே�தன் தொகேன யமனிடம் பயனப்பட்டதொல், நசிகே�தன் கசன்ற

கபொழுது எமன் அங்கே� இல்தைல.அஞ்சி ஓடும்கபொழுது அச்சமூட்டுவதொ� இருக்கும் மரணம், அஞ்சொமல் அததைன

எதிர்க�ொள்பவர்�ளுக்கு வரத்தைதயும் ஞொனத்தைதயும் அளிக்கும் ஆசொனொ� விளங்கு�ிறது.எமன் அங்கே� இல்லொததொல், நசிகே�தன் அங்கே�கேய தங்�ிவிடு�ிறொன். உணவின்றி, நீரின்றி

மூன்று நொட்�ள் �ழி�ின்றன. மூன்று நொட்�ளுக்குப் பின் எமன் வரு�ிறொன். எமனுக்கு நசிகே�தன்

வந்திருப்பதைதத் கதரிவிப்பது கேபொல் இந்த ஸ்கேலொ�ம் அதைமந்துள்ளது. நசிகே�தன் அங்கே� மனித

உருவத்துடன் கசன்றிருந்தொலும் அவனது ஆத்ம ரூபகேம அங்கு பொர்க்�ப்படு�ிறது. தைவச்வொனர: ப்ரவிசதி அதிதிர் ப்ரொஹ்மகேணொ க்ருஹொன்

தஸ்தையதொம் சொந்திம் குர்வந்தி ஹர தைவவஸ்வகேதொத�ம்.

க்ருஹொன் - வீட்டிற்கு: தைவச்வொனர: - விஸ்வொநரன்: அதிதிர்: விருந்தினன்: ப்ரவிசதி – வந்திருக்�ிறொன்: ப்ரொஹ்மண உ – பிரொஹ்மணன் கூட: தஸ்தையதொம் - அவனிடத்தில்: சொந்திம் - அதைமதி: குர்வந்தி – கசய்�ின்றனர்: தைவவஸ்வத – எமதர்மகேன: உத�ம் - தண்ணீர்: ஹர – எடு:

வீட்டிற்கு விருந்தினனொ� விழிப்பு நிதைலயில் (ஒருவன்) வந்திருக்�ிறொன். அவன்

அந்தனனுமொவொன். அவதைன அதைமதிபடுத்துவதற்�ொ�, எமதர்மகேன, தண்ணீர் எடு.

விருந்தினனொ� நொடி வருபவர்�தைளக் �ொக்� தைவப்பது பண்பொடல்ல என்பதொலும்

சொஸ்திரப்படியும் சரியொனதல்ல என்பதொலும், எமதர்மனுக்கு இவ்வொறு கூறப்படு�ிறது. சொதொரனமொ� எமனிடம் வருபவர்�ள் விழிப்பு நிதைலயில் வருவதில்தைல. வந்திருப்பவன் விழிப்பு

நிதைலயில் இருப்பதைத உணர்த்திட, விழிப்பு நிதைலயில் உள்ள ஆத்ம ரூபத்தின் கபயரொன

‘தைவஸ்வொனரன்’ (இதன் விரிவொன விளக்�த்திற்கு நமது கவளியீட்டின் ‘மொண்டூக்ய உபநிஷதம்’ பொர்க்�வும்.) என்று நசிகே�தன் குறிப்பிடப்படு�ிறொன். அவன் அந்தனன் என்பதும்

குறிப்பிடப்படு�ிறது.

விருந்தினதைன உபசரித்தல் என்பது பொரத நொட்டின் �லொசொரமொகும். வொன்மதைற வகுத்தத்

திருவள்ளுவரும் “கசல்விருந்கேதொம்பி வருவிருந்து பொர்த்திருப்பொன் - நல்விருந்து

வொனத்தவர்க்கு” என்று பு�ழ்�ிறொர். இங்கு தண்ணீர் தரப்படுவது, வந்திருக்கும் விருந்தினன்

�தைளப்பு நீங்�ி உண்பதற்கு தயொரொவதற்�ொ� அளிக்�ப்படுவது. இவ்வொறு தண்ணீர் க�ொடுத்து

உபசரிப்பதைத கேவதம் விதித்திருக்�ிறது. உணவின்றி, நீரின்றி நொட்�தைளக் �ழித்துவிட்ட

ஒருவனுக்கு முதலில் தண்ணீர் தருவதும் இயல்பொனகேத. அடுத்து வரும் ஸ்கேலொ�ம் விருந்கேதொம்பதைலப் பற்றி கேபசு�ிறது. விருந்தினதைனப்

புறக்�னிப்பதொல் ஏற்படும் நஷ்டங்�தைள அது பட்டியலிடு�ிறது.

ஆசொ ப்ரதீN க்ஷ ஸங்�தம் ஸுன்ருதொம்சஇஷ்ட்டொ பூர்த்கேத புத்ர பசூம்ச்ச ஸர்வொன்ஏதத் வ்ருங்க்த்கேத புருஷஸ்யொல்பகேமதகேஸொ

யஸ்ய அனச்னன் வஸதி ப்ரொஹ்மகேணொ க்ருகேஹ.

அல்ப கேமதஸ் - புத்தி குதைறவு: அஸ்ய – உதைடய: புருஷ - மனிதன்: யஸ்ய – யொருதைடய: க்ருகேஹ - வீட்டில்: ப்ரொஹ்மகேணொ – அந்தனன்: அனச்னன் - உணவின்றி: வஸதி – வசிக்�ிறொகேனொ: ஆசொ – ஆதைச�ள்: ப்ரதீக்ஷ - விரதங்�ள்: ஸங்�தம் - புண்ணிய பலன்: ஸுன்ருதொம் - இனிய கேபச்சின்

பலன்: இஷ்ட்டொ பூர்த்தம் - கேவள்வி, தொன தர்மம் கேபொன்றவற்றின் பலன்: புத்ர – மக்�ள் கசல்வம்: பசூன் - �ொல்நதைட�ள்: ஏதத் - அதைனத்தைதயும்: வ்ருங்க்த்கேத – அழிக்�ின்றது.

7


புத்தி குதைறவுள்ள எந்த மனிதன் வீட்டில் அந்தனன் உணவின்றி வசிக்�ிறொகேனொ அந்த

மனிதனின் ஆதைச�ள், விரதங்�ள், புண்ணிய பலன்�ள், இனிய கேபச்சின் பலன், கேவள்வி மற்றும்

தர்ம பலன், மக்�ள் கசல்வம், �ொல்நதைட�ள் யொவும் அழி�ின்றன.

‘வ்ருங்க்த்கேத’ என்பதற்கு கேநரொன கபொருள் ‘சுருங்�ச் கசய்தல்’. நற்கசயல்�ளின் பலன்�தைளச் சுருங்�ச் கசய்வதும் அழிப்பதும் ஒன்கேற என்பதொல் ‘அழி�ின்றன’ என்று

குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. விருந்கேதொம்பல் பொரதரின் இரத்தத்தில் �லந்திருந்ததொல் தன் வீட்டில் உணவின்றி ஒருவதைன வசிக்�ச் கசய்பவன் ‘புத்தி குதைறபொடுதைடயவன்’ என்று

இ�ழப்படு�ிறொன்.

இங்கே� ஒரு கே�ள்வி எழு�ிறது. எமதர்மன் வந்தவுடன் அவனிடம் இவ்வளவு

விவரங்�தைளச் கசொல்பவர், வந்திருக்கும் விருந்தினதைன உபசரித்திருக்�லொம் அல்லவொ?

இதற்கு பல பதில்�ள் உண்டு.பூமியில் இறந்து எமனிடம் வருபவர் ஒருவதை�. முதைறயொன மந்திரங்�ள் ஓதப்பட்டு

தொனமொ� வருவது ஒரு வதை�. இரண்டுமின்றி, தொனொ�கேவ விழிப்பு நிதைலயில் ஒருவர் எமனிடம்

வந்ததொல் எப்படி எதிர்க�ொள்வது என்பதில் குழப்பம் இருந்திருக்�லொம்.வீட்டின் ததைலவர் இல்லொமல் விருந்தினன் உபசரிக்�ப் படுவதில்தைல என்பது ஒரு

�ொரணமொ� இருக்�லொம்.தொனமொ� தனக்கு வந்ததைத (நசிகே�ததைன) எமன் எவ்வொறு எடுத்துக் க�ொள்வொன் என்ற

குழப்பம் இருந்திருக்�க்கூடும்.

ஆனொல், எமதர்மனின் கூற்றொ� வரும் அடுத்த ஸ்கேலொ�ம், தொனமொ� வந்த நசிகே�ததைன

அவன் ‘அதிதி’ என்கேற �ருதுவதைதக் �ொட்டு�ிறது. முதைறயொ� அளிக்�ப் படொததொல் நசிகே�தன்

தொனப் கபொருளொ�ப் பொர்க்�ப்படவில்தைல என்கேற �ருதகேவண்டியுள்ளது.

திஸ்கேரொ ரொத்ரீர் யதவொத்ஸீர் க்ருகேஹ கேம

sனச்னன் ப்ரஹ்மன் அதிதிர் நமஸ்ய

நமஸ்கேதsஸ்து ப்ரஹ்மன் ஸ்வஸ்தி கேமsஸ்து தஸ்மொத் ப்ரதி த்ரீன் வொரன் வ்ருணீஷ்வ

ப்ரஹ்மன் - அந்தனகேன: திஸ்ர உ - மூன்று: ரொத்ரீ - இரவு�ள்: யத் - எவ்வொறு: கேம க்ருகேஹ - என்

வீட்டில்: வொத்ஸீ – கீகேழ: அனச்னன் - உணவின்றி: அதிதி – விருந்தினன்: நமஸ்ய- வணக்�ம்: நம – வணக்�ம்: கேத – உனக்கு: அஸ்து – உரித்தொ�ட்டும்: ப்ரஹ்மன் - அந்தனகேன: ஸ்வஸ்தி – மங்�ளம்: கேம அஸ்து – எனக்கு உரியதொ�ட்டும்: தஸ்மொத் - அதனொல்: ப்ரதி – பதிலொ�: த்ரீன் வொரன்- மூன்று

வரங்�ள்: வ்ருணீஷ்வ – கே�ட்டுக்க�ொள்:

அந்தனகேன! மூன்று இரவு�ள் எவ்வொகேறொ எனது வீட்டு வொயிலின் கீகேழ உணவின்றி

(இருந்த) விருந்தினன் (உமக்கு) வணக்�ம். உமக்கு வணக்�ம் உரித்தொ�ட்டும். மங்�ளம் எனக்கு

உரித்தொ�ட்டும். (உணவின்றி மூன்று தினங்�ள் �டந்த) அதற்கு பதிலொ� மூன்று வரங்�தைள

கே�ட்டுக்க�ொள்.

‘க்ருகேஹ வொத்ஸி’ என்பதன் கபொருள் ‘வீட்டின் கீகேழ’ என்பதொகும். ஆனொல் அவ்வொறு

கபொருள் க�ொள்ள முடியொதொதை�யொல் ‘வீட்டு வொயிலின் கீகேழ’ என்று குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. விருந்தினன் உணவின்றி தன் இல்லத்தில் இருந்ததொல் வரும் நஷ்டங்�தைள உணர்ந்த எமதர்மன், நசிகே�ததைன வணங்�ி, �டந்துவிட்ட மூன்று தினங்�ளுக்குப் ப்ரதியொ� மூன்று வரங்�தைளத் தர

சம்மதிக்�ிறொன்.

ஸொந்த ஸங்�ல்ப: ஸுமனொ யதொ ஸ்யொத்

வீதமன்யுர் க�ௌதகேமொ மொsபி ம்ருத்கேயொ

த்வத் ப்ரஸ்ருஷ்ட்டம் மொsபி வகேதத் ப்ரதீத

8


ஏதத் த்ரயொணொம் ப்ரதமம் வரம் வ்ருகேண.

ம்ருத்கேயொ – எமதர்மகேன: த்வத் ப்ரஸ்ருஷ்ட்ட – உன்னொல் அனுமதிக்�ப்பட்டு: மொ அபி – என்னிடம்: க�ௌதகேமொ – க�ௌதமர்: சொந்த ஸங்�ல்ப – உறுதியொன அதைமதியுடன்: ஸு மனொ – கதளிந்த மனதுடன்: வீத மன்யு – கே�ொபம் அற்றவரொ�: யதொ ஸ்யொத் - எவ்வொகேறொ ஆ�ி: ப்ரதீத – த்ருப்தி அதைடந்து: மொ அபி – என்னிடம்: வகேதத் - கேபச கேவண்டும்: ஏதத் - இததைனகேய: த்ரயொணொம் - மூன்றில்: ப்ரதமம் - முதலொவதொ�: வரம் - வரம்: வ்ருகேண – கே�ட்�ின்கேறன்.

எமதர்மகேன! உன்னொல் அனுமதிக்�ப்பட்டு (திரும்பி கசல்�ின்ற) என்னிடம் க�ௌதமரொன

என் தந்தைத உறுதிபட்ட அதைமதியுடன், கே�ொபமின்றி, கதளிந்த மனதுடன் எவ்வொகேறொ ஆ�ி, த்ருப்தி

அதைடந்தவரொ� என்னிடம் கேபச கேவண்டும். இததைனகேய மூன்று வரங்�ளில் முதலொவதொ�க்

கே�ட்�ின்கேறன்.

எமனிடம் தொனப்கபொருளொ� வந்த நசிகே�தன், தன்தைன எமதர்மன் ‘அதிதி – விருந்தினன்’ என்று குறிப்பிட்டதைதப் பொர்க்�ிறொன். விருந்தினன் திரும்பிப் கேபொ� கேவண்டும். தன் தந்தைதயிடம்

திரும்ப கேவண்டும் என்றவுடன் நசிகே�தன் கேயொசிக்�த் ததைலப்படு�ிறொன். பல விஷயங்�ள்

அவதைன அதைல�ழிக்�ின்றன: எமனிடம் வந்து திரும்புபவதைன உல�ில் ஏற்பதில்தைல. தொனமொ� அளிக்�ப்பட்ட நொன் திரும்பி கசன்றொல் தந்தைத என்ன நிதைனப்பொர்? உல�ியல் பலன்�தைள உத்கேதசித்த யொ�த்தில், க�ொடுத்த தொனம் திருப்பப் படுவதொல்

தந்தைத கே�ொபமதைடவொறொ? தந்தைதயின் கேநொக்�ம் சிதைதயுமொ?இங்கு தன் தந்தைததைய அவரது இயற்கபயரொன ‘உத்தொல�ர்’ என்று குறிப்பிடொமல் தனது

குலத்தைதக் குறிப்பிட்டு ‘க�ௌதமர்’ என்று குறிப்பிடுவது �வனத்திற்குறியது. (நசிகே�தனின்

தந்தைத ‘உத்தொல�ர்’ இவர் க�ௌதம கே�ொத்திரத்தில் வந்த ‘அருணன்’ என்பவரின் ம�ன். பல்கேவறு

யொ�ங்�தைளயும் சமுதொய நற்பணி�தைளயும் கசய்ததொல் ‘வொஜஸ்ரவஸ்’ என்று அதைழக்�ப்பட்டொர். இவருக்கு நசிகே�ததைனத் தவிர ‘ஸ்கேவதகே�து’ என்ற ம�னும் உண்டு)

யதொ புரஸ்தொத் பவிதொ ப்ரதீத:ஒளத்தொல�ிரொருணிர் மத்ப்ரஸ்ருஷ்ட்ட:சு�ம் ரொத்ரீ சயீதொ வீதமன்யு:த்வொம் தத்ருசிவொன் ம்ருத்யு மு�ொத் ப்ரமுக்தம்.

ஆருணி – அருணனின் ம�னொன: உத்தொல�ி – உத்தொல�ர்: புரஸ்தொத் - முன்னொல்: யதொ – எவ்வொறு: ப்ரதீத – நிதைனதைவப் கபற்று: மத்ப்ரஸ்ருஷ்ட்ட – என் அருளொல்: சு�ம் ரொத்ரி சயீதொ - இரவில் அதைமதியொ� உறங்குவொர்: த்வொம் - நீ: ம்ருத்யு மு�ொத் - எமனிடமிருந்து: ப்ரமுக்தம் - திரும்பி

கசல்வதைத: வீதமன்யு – கே�ொபமற்றவரொ�: தத்ரு – ஆதைம: சிவொன் - முக்தி: பவிதொ – ஆவொர்.

அருணனின் ம�னொ�ிய உத்தொல�ர், முன் எவ்வொறு (இருந்கேதொம் என்ற) நிதைனதைவப்

கபற்று என் அருளொல் இரவில் சு�மொ� உறங்குவொர். எமனிடமிருந்து நீ திரும்புவதொல்

கே�ொபமதைடய மொட்டொர். ஆதைம கேபொல் ஒடுங்�ி முக்தியதைடவொர்.

நசிகே�தன் வரத்தைதக் கே�ட்டவுடன் அவனது கேநொக்�த்தைத உணர்ந்த எமதர்மன் அவன்

கே�ட்ட வரத்தைதத் தந்து அவனது எண்ணங்�ளுக்கும் விதைட கூறு�ிறொன். நல்லகதொரு குரு

சீடனின் கே�ள்வி�ளுக்�ல்ல அவனது எண்ணங்�ளுக்கே� பதிலளிப்பொர்.

இதைதக் கே�ட்ட நசிகே�தன் மீண்டும் சிந்ததைன வசப்படு�ிறொன். தந்தைத கசய்துக�ொண்டிருந்த யொ�த்தைதத் தொன் சரியொ� புரிந்து க�ொள்ளவில்தைலகேயொ என்று

கேயொசிக்�ிறொன். அடுத்த வரமொ� ‘ஸ்வர்க்� கேலொ�’த்திற்கு கசல்ல உதவும் யொ�த்தைதப் பற்றிக்

கே�ட்�ிறொன். முதலில் ஸ்வர்க்�த்தைதப் பற்றிய வர்ணதைண.

ஸ்வர்க்கே� கேலொகே� ந பயம் �ிஞ்சனொஸ்தி

9


ந தத்ர த்வம் ந ஜரயொ பிகேபதி

உகேப தீர்த்வொ sசனொயொபிபொகேஸ

கேசொ�ொதிகே�ொ கேமொதகேத ஸ்வர்க்�கேலொகே�.ஸ்வர்க்� கேலொகே� - ஸ்வர்க்� கேலொ�த்தில்: �ிஞ்சன – சிறிதும்: பயம் - பயம்: ந அஸ்தி -

இல்தைல: தத்ர – அங்கே�: த்வம்- நீ: ந - இல்தைல: ஜரயொ - மூப்பினொல்: ந பிகேபதி – அஞ்சுவதில்தைல: ஸ்வர்க்� கேலொகே� - ஸ்வர்க்� கேலொ�த்தில்: ளசனொயொபிபொகேஸ – பசி தொ�ம்:உகேப - இரண்தைடயும்: தீர்த்வொ – தொன்டி: கேசொ�ொதி� உ – �வதைலயற்றவனொ�வும்: கேமொதகேத – ம�ிழ்�ிறொன்.

ஸ்வர்க்� கேலொ�த்தில் பயம் என்பது சிறிதும் இல்தைல. மரணகேதவனொன நீயும் அங்கே�

இல்தைல. மரணம் இல்லொததொல் மூப்பினொல் அச்சகேமொ �வதைலகேயொ இல்தைல. அங்கு வொழ்பவன்

பசி தொ�ம் இரண்தைடயும் தொன்டி �வதைல�ளற்றவனொ� ம�ிழ்�ிறொன்.

ஸ த்வமக்னிம் ஸ்வர்க்யமத்கேயஷி ம்ருத்கேயொப்ரப்ருஹி தம் ச்ரத்ததொனொய மஹ்யம்ஸ்வர்க்� கேலொ�ொ அம்ருதத்வம் பஜந்கேதஏதத் த்விதீகேயன வ்ருகேண வகேரண

ஸ – அவன்: ம்ருத்கேயொ – மரணகேதவகேன: ஸ்வர்க்� கேலொ�ொ - ஸ்வர்க்� கேலொ�த்தில்

வொழ்பவர்�ள்: அம்ருதத்வம் - மரணமற்ற நிதைலதைய: பஜந்கேத – அதைட�ிறொர்�ள்: த்வம் - உனக்கு: ஸ்வர்க்யம் - ஸ்வர்க்�த்திற்கு வழியொகும்: அக்னிம் - யொ�த்தைதப் பற்றி: அத்கேயஷி – கதரியும்: ச்ரத்ததொனொய – சிரத்தைதயுதைடவனொன: மஹ்யம் - எனக்கு: ப்ரப்ருஹி – உபகேதசி: ஏதத் - இததைனகேய: த்விதீகேயன - இரண்டொவது: வகேரண – வரமொ�: வ்ருகேண – கே�ட்�ிகேறன்.

அவன் (நசிகே�தன்), மரணகேதவகேன! ஸ்வர்க்� கேலொ�த்தில் வொழ்பவர்�ள் மரணமற்ற

நிதைலதைய அதைட�ிறொர்�ள். அத்ததை�ய ஸ்வர்க்� கேலொ�த்திற்கு வழியொகும் யொ�த்தைதப்பற்றி

உனக்குத் கதரியும். சிரத்தைதயுதைடயவனொன எனக்கு அததைன உபகேதசி: இததைனகேய இரண்டொவது

வரமொ� கே�ட்�ின்கேறன்.

ஸ்வர்க்� கேலொ�த்திற்கு அதைழத்துச் கசல்லும் யொ�த்தைதப்பற்றி கேநரடியொ�க் கே�ட்�ொமல்

ஸ்வர்க்�த்தைதப் பற்றிய வர்ணதைண�கேளொடு கே�ட்பதில் ஒரு நுட்பம் உள்ளது. ஸ்வர்க்�த்தைதப் பற்றிய தன் விளக்�த்தில் ஏகேதனும் தவறிருந்தொல் அததைன எமதர்மன் தீர்த்து தைவப்பொன் என்று

நசிகே�தன் கேயொசித்திருக்�ிறொன். அவன் நிதைனத்ததும் உன்தைமயொ�ிறது. ஸ்வர்க்� கேலொ� வொசம் என்பது �ொல

வதைரயதைரக்குட்பட்டது. தன் நற்கசயல்�ளின் பலம் குதைறந்தவுடன் அங்கு வசிப்பவர்�ள் மீண்டும்

பிறப்பு இறப்பு வட்டத்திற்குள் வந்கேதயொ�கேவண்டும். ஆனொல் நசிகே�தன் அங்கு வொழ்பவர்�ள்

மரணமற்றவர்�ளொ�ிறொர்�ள் என்று குறிப்பிடு�ிறொன். இதற்கு பதிலளிக்கும் எமதர்மனும் நசிகே�தன் கே�ட்ட ‘ஸ்வர்க்�த்திற்கு அதைழத்துச் கசல்லும்’ யொ�த்தைதப்பற்றி கசொல்லிவிட்டு

மரணமற்ற நிதைலதைய அதைடயும் வழிதையயும் விளக்கு�ிறொன்.நல்லகதொரு குருவொனவர் சீடனின் அதைனத்து சந்கேத�ங்�தைளயும் அறியொதைமதையயும்

அறகேவ நீக்கு�ிறொர்.

ப்ர கேத ப்ரவீமி தது கேம நிகேபொத

ஸ்வர்க்யமக்னிம் நசிகே�த: ப்ரஜொனன்அனந்த கேலொ�ொப்திமகேதொ ப்ரதிஷ்ட்டொம்வித்தி த்வகேமதம் நிஹிதம் குஹொயொம்

நசிகே�த: - நசிகே�தொ: ஸ்வர்க்யம் - ஸ்வர்க்� கேலொ�த்திற்கு அதைழத்துச் கசல்லும்: அக்னிம் - யொ�த்தைத: ப்ரஜொனன் - அறிந்த: கேம – நொன்: தத் உ – நீ கே�ட்டதைதயும்: ப்ர ப்ரவீமி – கசொல்�ிகேறன்: நிகேபொத – விழிப்புற்றவனொ�: அனந்த கேலொ� – முடிவற்ற உல�ம்: ஆப்திம் - அதைடவதற்கு: அகேதொ – மங்�லச் கசொல்: ப்ரதிஷ்ட்டொம்: ஏதம் - அததைன: குஹொயொம் - இதய குதை�யில்: நிஹிதம் - உள்ளது: த்வம் - நீ: வித்தி – அறிந்து க�ொள்:

10


நசிகே�தொ! ஸவர்க்� கேலொ�த்திற்கு அதைழத்துச் கசல்லும் யொ�த்தைதப் பற்றி அறிந்த நொன் நீ

கே�ட்ட அதைதச்கசொல்�ிகேறன், விழிப்புற்றவனொ�க் கே�ள். முடிவற்ற உல�த்தைத அதைடவதற்�ொனதும், ப்ரபஞ்சத்திற்கு ஆதொரமொனதும் ஆ�ிய அது இதயக் குதை�யில் உதைறந்துள்ளது என்பதைத நீ

அறிந்துக�ொள்.

நசிகே�தனின் சிந்ததைனகேயொட்டத்தைத நன்�றிந்து க�ொண்ட எமதர்மன் அழ�ொ�

பதிலளிக்�ிறொன். நசிகே�தன் கேநரடியொ�க் கே�ட்ட ‘ஸ்வர்க்�த்திற்கு அதைழத்துச் கசல்லும் யொ�’த்தைதப் பற்றி உபகேதசிக்� ஒப்புக்க�ொள்ளும் எமதர்மன் நசிகே�தனின் மனதில் உள்ள

‘மரணமற்ற நிதைல’ பற்றியும் கேபசு�ிறொன். முடிவற்ற உல�ம் என்று குறிப்பிடப்படுவது முக்தி

அல்லது மரணமற்ற நிதைலகேய. மற்ற எல்லொ உல�ங்�ளும் �ொல வதைரயதைரக்கு உட்பட்டதைவகேய. இவ்வொறு கூறுவதன் மூலம் ஸ்வர்க்� கேலொ� வொழ்க்தை� என்பது நிரந்தரமொனது, மரணமற்ற

நிதைலயும் அதுகேவ என்ற நசிகே�தனின் வொர்த்தைத�தைள அழ�ொ� மறுதலிக்�ிறொன். நல்ல

குருநொதன்.

கேலொ�ொதிமக்னிம் தமுவொச தஸ்தைம யொ இஷ்ட்ட�ொ யொவதீர்வொ யதொ வொஸ சொபி தத்ப்ரத்யவதத் யகேதொக்தம் அதொஸ்ய ம்ருத்யு புனகேரவொஹ துஷ்ட்டொ

தஸ்தைம – தன் முன்னிருந்த (நசிகே�தனுக்கு): கேலொ�ொதிம் - ஆதியில் கேதொன்றிய: தம் - அந்த: அக்னிம் - யொ�த்தைத: யொ – நி�ழ்த்த :உவொச - கூறினொர்: இஷ்ட்ட�ொ – கசங்�ற்�ள்: யொவதீ - எதுவதைர : வொ – இல்லொவிடின்: யதொ – முன்கசொன்னபடி: வொ – கேமலும்: ஸ ச – நசிகே�தனும்: அபி – உடகேன: தத் - அததைன: யகேதொக்தம் - உபகேதசிக்�ப்பட்ட படி: ப்ரத்யவதத் - திருப்பிச்கசொன்னொன்: அத

– அதனொல்: துஷ்ட்டொ அஸ்ய – ம�ிழ்ந்தவனொன: ம்ருத்யு – எமதர்மன்: புனர் – கேமலும்: ஆஹ - கசொன்னொன்.

தன் முன்னிருந்த நசிகே�தனுக்கு, எமதர்மன், ஆதியில் கேதொன்றிய (ஸ்வர்க்� கேலொ�த்திற்கு

அதைழத்துச் கசல்லும்) அந்த யொ�த்தைத கசய்வது பற்றிக் கூறினொன். கசங்�ற்�ள் க�ொண்டும், (கசங்�ற்�ள்) இல்லொவிடினும், எதுவதைர என்பது யொதைவயும் கூறினொர். விழிப்புற்று அததைன ஏற்ற நசிகே�தனும் தொன் புரிந்து க�ொண்டதற்கு அதைடயொளமொ� உபகேதசிக்�ப்பட்டவற்தைற

உபகேதசிக்�ப்பட்டவொகேற திருப்பிச் கசொன்னொன். சரியொனபடி புரிந்துக�ொண்டதைத அறிந்த எமதர்மன் அவனது சிரத்தைதயொல்

ம�ிழ்ந்தவனொ� கேமலும் கசொன்னொன்.

இந்தப் பகுதிதைய ஆழந்து புரிந்து க�ொள்ளுங்�ள். இந்த உபநிஷதத்தின் சொரமொன

நசிகே�த வித்தைய இங்கே� உள்ளது. நசிகே�தன் ஒரு யொ�த்தைதப்பற்றிக் கே�ட்டொன். எமதர்மன் அந்த

யொ�த்தைதப் பற்றி மட்டுமல்லொமல் கேமலும் சிலவற்தைறச் கசொல்�ிறொன். இந்த ஸ்கேலொ�த்தில்

‘யொ�த்தைதச் கசய்வது பற்றிக் கூறினொன்’ என்பது வதைர கேநரிதைடயொனது. அதன் பிறகு வரும்

ஒவ்கவொரு வொர்த்தைதயும் நுட்பமொனதைவ. ‘கசங்�ற்�ள் க�ொண்டு ‘ என்பது சொதொரனமொ�

கசய்யப்படும் யொ�த்தைதக் குறிக்�ிறது. ‘கசங்�ற்�ள் இல்லொவிடினும்’ என்பது அ�மு� யொ�ம்: புறப்கபொருட்�ளொன கசங்�ல் முதலியதைவ இன்றி யொ�ங்�ளும் மந்திர உச்சொடனமும்

கசய்யப்படும். இவ்வொறு எதுவதைரச் கசய்யலொம்? முன் கசொன்னபடியொன யொ�த்தைத கேமலும்

அ�மு�மொ� கசய்வது எப்படி? என்ற மூன்று படி�தைள இங்கே� எமதர்மன் விளக்கு�ிறொன்.

ஆரம்பத்தில் சடங்கு�ள் நிதைறந்திருந்தன. மந்திரம் ஜபித்தலும், மந்திர சித்தியும், யொ�ம்

கேபொன்ற சடங்கு�ளும் �டுதைமயொன சட்டதிட்டங்�ளுடன் கசய்யப்பட்டன. அப்கபொழுது மனிதன்

இயற்தை�கேயொடு இதையந்து வொழ்ந்தொன். கபொருளொதொரம் ஒரு ததைடயொ� இல்தைல. இயற்தை�யில்

�ிதைடக்கும் கபொருட்�தைளக் க�ொண்டு சடங்கு�ள் கசய்யப்பட்டன.�ொலம் மொறியது. �ொட்சியும் மொறியது. கபொருளொதொரம் இதைடயில் புகுந்தது. இப்கபொழுதும்

சடங்கு�ள் கசய்யப்பட்டொலும் சட்டதிட்டங்�ளின் �டுதைம குதைறக்�ப்பட்டு மந்திர ஜபத்திற்கு

முக்�ியத்துவம் அளிக்�ப்பட்டது. சிறு கதய்வ வழிபொடு�ள் ஏற்பட்டன. ஆனொலும் வசதி

11


பதைடத்தவர்�ள் பதைழய சட்டதிட்டங்�தைளப் பின்பற்றினொர்�ள். வசதி பதைடத்தவர்�ளுக்குத்தொன்

கதய்வம் வசப்படுமொ? அருள் புரியுமொ? என்ற கே�ள்வி�ள் எழுந்தன.இந்த �ொலக்�ட்டத்தில் உல�ில் பல்கேவறு மொற்று மதங்�ள் கேதொன்றின. மிரு� பலியும்,

விமரிதைசயொன யொ�ங்�ளும் எதிர்ப்தைப சந்தித்தன. கபௌத்தமும் சமணமும் அ�ிம்தைசதைய

வலியுறுத்தின. வசதி குதைறந்தவர்�தைள இந்த கே�ொஷங்�ள் �வர்ந்தன. இந்த �வர்ச்சிகேயொடு அரச

அதி�ொரமும் கேசர்ந்துக�ொள்ள, பல்கேவறு இடங்�ளிலும் மக்�ள் மதம் மொறினொர்�ள். மத

மொற்றத்தைதத் தவிர்க்�வும், எதிர்ப்தைப சமொளிக்�வும் யொ�ங்�ளும் பிற புற வழிபொடு�ளும்

அ�மு�மொக்�பட்டன. இதுவதைர இல்லொத வதை�யில் ‘துறவும் புலனடக்�மும்’ வலியுறுத்தப்பட்டன.

அதி�ொர பலத்தொலும் வொள் முதைனயொலும் பரவிய மதங்�ள் புறச்சடங்கு�தைள

ததைடகசய்தகேபொது இந்த அ�மு�ப்படுத்துதல் அவசியமொனது. அகேத கேநரத்தில் புறச்சடங்கு�தைளக் �ொட்டிலும் இந்த அ�மு� வழி மி�க் கூர்தைமயொ� இருப்பதைதயும் அப்கேபொதிருந்த ஞொனி�ள்

�ண்டுக�ொண்டொர்�ள். தந்திர சொஸ்திரமும், மந்திர ஜபங்�ளும், பல்கேவறு வித்தைய�ளும்

புத்துணர்வு கபற்றன. அ�மு�மொக்�ல் என்பது என்ன?

மந்திரங்�தைள வொய்விட்டு சப்தமொ� உச்சரிப்பது சொதொரனமொனது. இவ்வொறு

உச்சரிக்கும்கேபொது கதொண்தைடயின் வறட்சி, எச்சில் அதி�மொ� கேசர்வது கேபொன்ற ததைட�ள் வரலொம்

என்றொலும் ஜபத்திலிருந்து நம் �வனம் சிதறொமல் இருத்துவது எளிதொகும். ஆனொல், �ொலப்கேபொக்�ில் வொய் இயந்திர �தியில் மந்திரங்�தைள உச்சரிக்�, மனம் எங்கே�ொ சஞ்சரிக்கும்

நிதைல ஏற்பட்டுவிடக்கூடும்.இந்த நிதைலயில் மந்திரங்�தைள உதடு பிரியொமல் உச்சரிக்�ப் பழ� கேவண்டும். உதடு

பிரியொமல் உச்சரிக்கும்கேபொது எண்ணங்�ளின் அதைலச்சலொல் நொக்கு சற்கேற அதைசயும் என்றொலும்

மனதின் அதைலச்சல் கபருமளவு �ட்டுப்படுத்தப்படும். இவ்வொறு உதடு பிரியொமல் ஜபித்துப்

பழ�ியபின் உள் கூச்சலும் ஓய்ந்துகேபொன நிதைலயில் அடுத்த நிதைலக்குப் கேபொ�லொம்.

உள் மன அதைலச்சல் முற்றிலும் ஓய்ந்து கேபொய், மந்திர ஜபத்தின் மீதொன நம் சிரத்தைத பலப்பட்டிருக்கும் இந்த கேநரத்தில் நொவும் அதைசயொமல் மனம் மட்டுகேம மி�த்கதளிவொ�

மந்திரங்�தைள ஜபிக்� கேவண்டும். மந்திர ஜபத்திற்கு மட்டுமல்லொமல் இகேத முதைறயில் பல்கேவறு

சடங்கு�தைளயும் கசய்ய முடியும்.

இவ்வொறு அ�மு�மொ� யொ�த்தைதச் கசய்வதைதகேய இங்கு வித்தையயொ� எமதர்மன்

நசிகே�தனுக்கு உபகேதசிக்�ிறொன். புற கபொருட்�ளொல் கசய்யப்படும் யொ�த்தைதவிட பலமடங்கு

பலன்�தைளத் தரக்கூடியது இந்த அ�மு� யொ�ம் என்றொலும் இதைதச் கசய்வதும் எளிதொனதல்ல. முதலில் ‘கசங்�ற்�ள்’ என்று முதல் படிதையக் குறிப்பிட்ட எமதர்மன், கசங்�ற்�ள் - அதொவது

புறப்கபொருட்�ள் - இல்லொமல் யொ�த்தைத கசய்வதைதப் பற்றியும், அததைன கேமலும் நுட்பமொ�

கசய்வது பற்றியும் இங்கே� உபகேதசிக்�ிறொன்.

தம் ப்ரவீத் ப்ரியமொகேணொ ம�ொத்மொ

வரம் தகேவஹொத்ய ததொமி பூய:ததைவவ நொம்னொ பவிதொய மக்னி:ஸ்ருங்�ொம் ச இமொமகேன�ரூபொம் க்ருஹொன

ப்ரியமொகேணொ – ம�ிழ்ச்சியதைடந்த: மஹொத்மொ – எமதர்மன்: தம் - நசிகே�தனிடம்: அப்ரவீத் - கூறினொன்: தவ – உனக்கு: பூய – கேமலும்: அத்ய – மிகுதியொ�: இஹ - இங்கே�: வரம் - வரம்: ததொமி – தரு�ிகேறன்: தவ – உன்: நொம்னொ ஏவ – கபயரொகேலகேய: அயம் - இந்த: அக்னி – யொ�ம்: பவிதொய – வழங்�ப்படும்: ஸ்ருங்�ொம் - பொதைத�ளொ�: இமொம் - இங்கே�: அகேன� ரூபொம் - பல விதமொ� உள்ள: க்ருஹொன – கபற்றுக்க�ொள்:

நசிகே�தனின் ச்ரத்தைதயொல் ம�ிழ்ச்சியுற்ற ம�ொத்மொவொ�ிய எமதர்மன் நசிகே�தனிடம் “ உனக்கு கேமலும் மிகுதியொ� இங்கே� வரம் தரு�ிகேறன். இந்த யொ�ம் உன் கபயரொகேலகேய

12


வழங்�ப்படும். பல விதமொன பொதைத�ளொ� உள்ள (யொ�ங்�தைளப் பற்றிய அறிதைவயும்) இங்கே�

கபற்றுக்க�ொள் “ என்று கூறினொன்.

‘ஸ்ருங்�ொம்’ என்ற கசொல்லுக்கு மொதைல என்ற கபொருளும் உண்டு. ஆனொல், ஆதி சங்�ரர்

இததைன ‘பல விதமொ� பொதைத�ளொ� உள்ள சடங்கு�ள்’ (ஸ்ருங்�ொம் அகுத்ஸிதொம் �தீம் �ர்ம மயீம்

க்ருஹொன’ என்று மி� அழ�ொ� விளக்கு�ிறொர்.

நசிகே�தனொல் கே�ட்�ப்பட்ட - ஸ்வர்க்�த்திற்கு இட்டுச் கசல்லும் - யொ�த்தைத மட்டுமல்லொது பல்கேவறு யொ�ங்�தைளயும் ‘வித்தையயொ�’ மூன்று விதமொ� கசய்வதைதப் பற்றிய அறிதைவ எமன்

வழங்கு�ிறொன். அவன் கே�ட்டதைத உபகேதசித்த எமதர்மன், தொனொ�த் தருவதைதத் தன்

அனுபவத்திலிருந்து அனுபவமொ�கேவ மொற்றித் தரு�ிறொன் என்பது உணரத்தக்�து.பிரம்மஞொனியொன குருநொதன் மட்டுகேம தன் அனுபவத்தைத அனுபவமொ�கேவ சீடனுக்குத் தர

முடியும். ஞொனி�ள் வொர்த்தைத வதைலயில் சிக்குவதில்தைல, சீடதைனயும் சிக்� விடுவதில்தைல.

த்ரிணொஸிகே�தஸ்த்ரிபிகேரத்ய ஸந்திம் த்ரி�ர்ம்க்ருத் தரதி ஜன்ம மருத்யூப்ரஹ்ம ஜஜ்ஞம் கேதவமீட்யம் விதித்வொ நிசொய்கேயமொம் சொந்திமத்யந்தகேமதி

த்ரி நசிகே�தஸ் - மூன்றொவது வதை�யில் நசிகே�த யொ�த்தைதச் கசய்தவன்: த்ரிபி - மூவருடன்: ஸந்திம் ஏத்ய – கதொடர்பு க�ொண்டு: த்ரி �ர்ம க்ருத் - மூன்று �டதைம�தைள கசய்பவன்: ஜன்ம

ம்ருத்யு – பிறப்பு இறப்தைப: தரதி – �டக்�ிறொன்: ப்ரஹ்ம ஜஜ்ஞம் - பிரம்மத்திலிருந்து கேதொன்றிய: விதித்வொ – கசொன்னபடி: கேதவம் ஈட்யம் - கேதவர்�ளொல் வணங்�த்தக்�: இமொம்- இங்கே�: நிசொய்ய – அனுபவித்து: அத்யந்தம் - முடிவற்ற: சொந்திம் - அதைமதிதைய: ஏதி – அதைட�ிறொன்.

மூன்றொவது முதைறயில் (அ�மு�மொ�) நசிகே�த யொ�த்தைதச் கசய்தவன் மூவருடன் கதொடர்பு

க�ொண்டு, மூவித �டதைம�தைளச் கசய்�ிறவன் பிறப்பு இறப்புச் சுழதைலக் �டக்�ிறொன். கசொன்னபடி

கேதவர்�ளொலும் வணங்�த்தக்� – ப்ரம்மத்திலிருந்து கேதொன்றிய- அததைன இங்கே� அனுபவித்து

முடிவற்ற அதைமதிதைய அதைட�ிறொன்.

‘த்ரி நசிகே�த’ என்றொல் ‘நசிகே�த யொ�த்தைத மும்முதைற கசய்தவன்’ என்று பல்கேவறு

உதைர�ளிலும் �ொணப்படு�ிறது. ஆனொல், இது கபொருத்தமொ� இல்தைல. கேமலும், ஸ்வர்க்� கேலொ�த்திற்கு இட்டுச் கசல்லும் ஒரு யொ�ம் மும்முதைற கசய்வதொல் மட்டுகேம முக்திதையத் தரும்

என்பதும் முரண்படு�ிறது.

மூவருடன் கதொடர்பு க�ொள்ளுதல் என்றொல் ‘கேதவர்�ள், பித்ருக்�ள் மற்றும் ரிஷி�ள்’. இந்த மூவருடன் கதொடர்பு க�ொள்வது ஒவ்கவொரு மனிதனின் அன்றொட �டதைமயொகும் என்று தர்ம

சொஸ்திரங்�ள் கதரிவிக்�ின்றன.இந்த மூவருக்குமொன நம் நன்றியறிததைல கசலுத்துவதைத ‘�டன்’ என்கேற சொஸ்திரம்

கசொல்�ிறது. கேதவர்�தைளப் பனிவதும், பித்ருக்�தைள வணங்குவதும், அறிவுக் �டலொன கேவதங்�தைளயும் மந்திரங்�தைளயும் நமக்�ளித்த ரிஷி�தைள வணங்கும் மு�மொ� அவர்�ள்

வகுத்தளித்த பொதைதயில் நடப்பதும் மூன்று �டதைம�ளொகும். இததைனகேய ‘மூவித �டதைம�ள்’ என்று

ஸ்கேலொ�ம் குறிப்பிடு�ிறது.

ஆன்மொ பிரம்மத்திலிருந்து கேதொன்றியது. கேதவர்�ளொலும் வணங்�த்தக்�து. இது

கேவதத்தில் கசொல்லப்பட்டுள்ளது. அத்ததை�ய ஆன்மொதைவ ‘அ�மு�மொ� நசிகே�த யொ�த்தைதச்

கசய்து, மூவருடன் கதொடர்பு க�ொண்டு, மூவதை� �டன்�தைளயும் கசய்தவன்’ இங்கே� அனுபவமொ�

உணர்ந்து நிதைலத்த அதைமதிதையப் கபறு�ிறொன்.

ஆத்ம ஞொனிக்கு இன்ப துன்பங்�ள் இல்லொததொல் நிதைலத்த அதைமதியில் ஆழ்�ிறொன்.

13


த்ரிநொசிகே�தஸ் த்ரயகேமதத் விதித்வொய ஏவம் வித்வொம்ச் சினுகேத நொசிகே�தம்

ஸ ம்ருத்யு பொசொன் புரத: ப்ரகேணொத்யகேசொ�ொதிகே�ொ கேமொதகேத ஸ்வர்� கேலொகே�

த்ரிநொசிகே�த - மூவதை� நசிகே�த யொ�த்தைத: விதித்வொ – முன்கசொன்னவொறு: ஏதத் - இந்த: த்ரயம் - மூவதை�தையயும்: ய – யொர்: ஏவம் - இவ்வொகேற: வித்வொம் - அறிந்து: நொசிகே�தம் - நசிகே�த

வித்தையதைய : சினுகேத – கசய்�ிறொகேனொ: ஸ – அவன்: ம்ருத்யு பொசொன்- எமனின் பொசக்�யிற்தைற: புரத: - முன்கேப: ப்ரகேணொத்ய – உதறிவிட்டு: கேசொ�ொதிகே�ொ – �வதைலயற்றவனொ�: ஸ்வர்� கேலொகே� – சுவர்க்� கேலொ�த்தில்: கேமொதகேத – ம�ிழ்�ிறொன்.

மூவதை�யொ� முன்கசொன்னவொறு அந்த மூவதை�தையயும் யொர் கசொன்னபடிகேய

புரிந்துக�ொண்டு நசிகே�த வித்தையதைய கசய்�ிறொகேனொ, அவன் எமனின் பொசக்�யிற்தைற முன்கேப

உதறி, �வதைல�ளற்றவனொ� ஸ்வர்� கேபொ�த்தில் திதைளக்�ிறொன்.

நசிகே�த யொ�த்தைத நசிகே�த வித்தையயொ�, விதித்தது பிறழொமல் கசய்�ிறவன், தன் உடல்

இறப்பதற்கு முன்கேப எமனின் பொசக்�யிற்தைற உதறி, மரண பயமில்லொததொல் �வதைலகேயொ

கேசொ�கேமொ இல்லொதவனொ�ி, உல�ில் வொழும்கேபொகேத ஸ்வர்� கேபொ�த்தில் ஆழ்�ிறொன்.

ஏஷ கேதsக்னிர் நசிகே�த: ஸ்வர்க்கேயொயமவ்ருணீதொ த்விதீகேயன வகேரணஏதமக்னிம் ததைவவ ப்ரவக்ஷயந்தி ஜனொஸத்ருதீயம் வரம் நசிகே�தொ வ்ருணீஷ்வ

நசிகே�த: - நசிகே�தொ: யம– எதைத: த்விதீகேயன வகேரன - இரண்டொவது வரமொ�: அவ்ருணீதொ- கே�ட்டொகேயொ: ஏஷ - அந்த: ஸ்வர்க்கேயொ - ஸ்வர்க்�த்திற்கு இட்டுச் கசல்லும்: அக்னி – யொ�ம்: கேத – உனக்கு: ஏதம் அக்னிம் - அந்த யொ�ம்: தவ ஏவ – உன் கபயரொகேலகேய: ஜனொஸ – மக்�ள்: ப்ரவக்ஷ்யந்தி – அதைழப்பொர்�ள்: த்ருதீயம் வரம் - மூன்றொவதொன வரத்தைத: நசிகே�த – நசிகே�தகேன: அவ்ருணீஷ்வ – கே�ள்:

நசிகே�தொ, இரண்டொவது வரமொ� நீ கே�ட்ட ஸ்வர்க்� கேலொ� வொழ்தைவத் தரும்

யொ�த்தைதப்பற்றி உனக்கு (கசொல்லப்பட்டது) அந்த யொ�த்தைத உன் கபயரொகேலகேய மக்�ள்

அதைழப்பொர்�ள். நசிகே�தொ, மூன்றொவது வரத்தைதக் கே�ள்.

ஸ்வர்க்� கேலொ� வொழ்தைவத்தரும் யொ�த்தைதப் பற்றி அறிந்து க�ொள்வதற்�ொ�க் கே�ட்ட

நசிகே�ததைன, ‘மரணமற்ற வொழ்வு’ ‘ஆத்ம ஞொனம்’ என்கறல்லொம் கூறி அவன் ஆவதைலத் தூண்டிய

எமதர்மன் இப்கபொழுது மூன்றொவது வரத்தைதக் கே�ட்குமொறு கசொல்�ிறொன்.

குருவொன எமதர்மன் �ொட்டிய வழியிகேலகேய கசல்லும் நசிகே�தன் மரணத்தைதப் பற்றிகேய

தன் அடுத்த வரத்தைதக் கே�ட்�ிறொன்.

கேயயம் ப்கேரகேத விசி�ித்ஸொ மனுஷ்கேய

sஸ்தீத்கேயகே� நொயமஸ்தீதி தைசகே�ஏதத்வித்யொமனுசிஷ்ட்டஸ்த்வயொஹம்வரொணொகேமஷவரஸ் த்ருதீய

மனுஷ்கேய – மனிதர்�ள்: ப்கேரத்ய - இறந்த பிறகு: அஸ்தி - இருக்�ிறொன்: இதி – என்று: ஏகே�

– சிலரும்: அயம் - இங்கே�: ந அஸ்தி - இல்தைல: இதி – என்று ஏகே� ச – சிலரும் கூட:விசி�ித்ஸொ – சந்கேத�ம்: ஏதத் - அததைன: த்வயொ – உன்னிடம்: அஹம் - நொன்: அனுசிஷ்ட்ட – கே�ட்டு: வித்யொம் - அறிந்துக�ொள்ள: ஏஷ - இதுகேவ: வரணொம் - வரங்�ளில்: த்ருதீய - மூன்றொவது:வர – வரம்.

14


மனிதர்�ள் இறந்த பிறகு வொழ்�ிறொன் என்று சிலரும் இல்தைல என்று சிலரும்

கசொல்�ிறொர்�ள். இதில் சந்கேத�ம் உள்ளது. இததைன நொன் உன்னிடம் கே�ட்டு அறிந்து க�ொள்ள

விரும்பு�ிகேறன். இதுகேவ வரங்�ளுள் மூன்றொவது வரம்.

மரணமற்ற நிதைல பற்றிய எமதர்மனின் கசொற்�ளொல் �வரப்பட்டு ச்ரத்தைதயுதைடயவனொன

நசிகே�தன் மரணம் பற்றிய உயர் உன்தைம�தைளக் கே�ட்�ிறொன்.

கேததைவரத்ரொபி விசி�ித்ஸிதம் புரொ: ந ஹி ஸுவிஜ்கேஞயமணுகேரஷ தர்ம:அன்யம் வரம் நசிகே�கேதொ வ்ருணீஷ்வ

மொ கேமொபகேரொத்ஸீரதி மொ ஸ்ருதைஜனம்.

புரொ: - முன்னிலிருந்து: கேததைவ அபி – கேதவர்�ளுக்குக்கூட: அத்ர - இந்த: விசி�ித்ஸ – சந்கேத�ம்: இதம் - உள்ளது: ஏஷ- இந்த: தர்ம – நியதி: அணு- நுண்தைமயொனது: ஸு விஜ்கேஞயம் - அறிவது: ந ஹி – எளிதொனது அல்ல: நசிகே�த – நசிகே�தொ: அன்யம் வரம் - கேவறு வரம்: விருணீஷ்வ

– கே�ட்டுக்க�ொள்: ம உ – என்தைனயும்: மொ உபகேரொத்ஸீரதி – �ட்டொயப்படுத்தொகேத: மொ – என்தைன: ஸ்ருதைஜனம் - விட்டுவிடு.

முற்�ொலத்திலிருந்து கேதவர்�ளுக்குக்கூட இந்த சந்கேத�ம் உள்ளது. இந்த நியதி மி�

நுண்ணியது. எளிதொ� அறியத்தக்�து அல்ல. நசிகே�தொ, கேவறு வரத்தைதக் கே�ள். என்தைனக்

�ட்டொயப்படுத்தொகேத. என்தைன விட்டுவிடு.

மரணம் பற்றிய கே�ள்வி பிறக்�க் �ொரனமொன மரணகேதவன் இப்கபொழுது நசிகே�ததைன

கேசொதிக்�ிறொன். கேதவர்�ளுக்கும் இதில் சந்கேத�ம் உள்ளது என்று கூறுவதொல் இந்த சந்கேத�த்தைதத்

தீர்த்து தைவக்�க்கூடியவன் தொன் மட்டுகேம என்பதைத குறிப்பொலுணர்த்து�ிறொன். கேவறு வரத்தைதக்

கே�ள் என்பதன் மூலம் நசிகே�ததைன திதைச திருப்ப முயல்�ிறொன்.நல்லகதொரு குரு அரிதல்ல. நல்ல சீடகேன அரிது. நீங்�ள் நல்லகதொரு சீடனொயிருந்தொல்

ஒவ்கவொரு கநொடியும் உங்�ளுக்குப் பொடம் �ிதைடக்கும். பிரபஞ்சத்திலுள்ள ஒவ்கவொன்றும்

உங்�ளுக்கு குருவொ� மொறும்.

கேததைவரத்ரொபி விசி�ித்ஸம் �ில த்வம் ச ம்ருத்கேயொ யன்ன ஸுஜ்கேஞயமொத்தவக்தொ சொஸ்ய த்வொத்ரு�ன்கேயொ ந லப்கேயொ நொன்கேயொ வரஸ்துல்ய ஏதஸ்ய �ச்சித

கேததைவ அபி – கேதவர்�ளுக்கும்: அத்ர - இந்த: விசி�ித்ஸம் - சந்கேத�ம்: �ில – உள்ளதொ: ம்ருத்கேயொ – எமதர்மகேன: த்வம் ச – நீயும்: யத் - அது: ந ஸு ஜ்கேஞயம்- அறியக்கூடியது அல்ல: ஆத்த – கசொல்�ிறொகேயொ: அஸ்ய - இததைன: த்வொத்ருக் - உன்தைனப்கேபொல்: வக்தொ ச – உபகேதசிப்பவரும்: அன்ய உ – கேவகறொருவர்: ந லப்கேயொ – �ிதைடக்�மொட்டொர். அன்ய – கேவறு: �ச்சித வர – எந்த வரமும்: ஏதஸ்ய - இதற்கு: ந துல்ய - இதைனயொ�ொது.

கேதவர்�ளுக்கும் கூட இந்த சந்கேத�ம் உள்ளதொ? எமதர்மகேன, நீயும் இததைன கதளிவொ� அறிவது எளிதொனதல்ல என்�ிறொய் என்றொல் இததைன உன்தைனப்கேபொல் உபகேதசிப்பவர்

கேவகறொருவர் �ிதைடக்�மொட்டொர். கேவகறந்த வரமும் இதற்கு இதைனயொ�ொது.

ச்ரத்தைதயுதைடய சீடனொன நசிகே�தன், எமதர்மனின் வொர்த்தைத�ளின் உட்கபொருதைள

நன்குணர்ந்துக�ொண்டு பதிலளிக்�ிறொன். கேதவர்�ளுக்கும் சந்கேத�ம் உள்ளது, அறிவதற்கு எளிதொனது அல்ல என்கறல்லொம் கூறியதொல் எமதர்மதைனத் தவிர கேவகறவரும் இததைனத்

கதளிவுபடுத்த முடியொது என்பதைத உணர்ந்த நசிகே�தன் தன் வரத்தைத வலியுறுத்து�ிறொன்.

15


உயர் உண்தைம�தைள உபகேதசிப்பதற்கு முன் சீடனின் தகுதிதைய கேசொதித்தறிவது

குருமொர்�ளின் வழக்�ம். எமதர்மனின் கேசொததைன வதைல விரி�ிறது. கதொடரும் மூன்று

ஸ்கேலொ�ங்�ளில் எமதர்மன் கேபசு�ிறொன்.

சதொயுஷ: புத்ர கபௌத்ரொன் வ்ருணீஷ்வபஹு ன் பசூன் ஹஸ்தி ஹிரண்யமச்வொன்பூகேமர் மஹதொயதனம் வ்ருணீஷ்வஸ்வயம் ச ஜீவ சரகேதொ யொவதிச்சஸி

சதொயுஷ: - நூறொண்டு: புத்ர கபௌத்ரொன் - ம�ன், கேபரன்�ள்: வ்ருணீஷ்வ – கே�ட்டுக்க�ொள்: பஹுன் - பல: பசூன் - �ொல்நதைட�ள்: ஹஸ்தி – யொதைன: ஹிரண்யம் - கபொன்: அச்வொன் - குதிதைர�ள்: பூகேமர் – பூமியில்: மஹத் - கபரிய: ஆயதனம்- ஆட்சியுரிதைம: வ்ருணீஷ்வ – கே�ட்டுக்க�ொள்: ஸவயம்- நீ: யொவத் இச்சஸி – எதுவதைர விரும்பு�ிறொகேயொ: சரத உ – வருடங்�ள்: ஜீவ – வொழ்.

நூறொண்டு வொழும் ம�ன் கேபரன்�தைளக் கே�ள், பலவொ� �ொல்நதைட�ள், யொதைன, குதிதைர, கபொன், பூமியில் கபரியதொன அரசுரிதைம இவற்தைறக் கே�ட்டுக�ொள். நீ நீகேய விரும்பும்வதைர

வருடக்�ணக்�ில் வொழ்.

ஏதத் துல்யம் யதி மன்யகேஸ வரம்வ்ருணீஷ்வ வித்தம் சிர ஜீவி�ொம் சமஹொ பூகமௌ நசிகே�தஸ்த்வகேமதி�ொமொனொம் த்வொ �ொமபொஜம் �கேரொமி

ஏதத் - எந்த: வரம் - வரம்: துல்யம் - இதைனயொனது: யதி மன்யகேஸ – நிதைனக்�ிறொகேயொ: வ்ருணீஷ்வ – கே�ட்டுக்க�ொள்: வித்தம் - கசல்வம்: சிர ஜீவி�ொம் ச – நீண்ட ஆயுள்: மஹொ பூகமௌ – பரந்த பூமியில்: நசிகே�த – நசிகே�தொ: த்வம் ஏதி – அதைடவொய்: �ொமொனொம் - ஆதைச�தைள: த்வொ – உன்தைன: �ொமபொஜம் - அனுபவிப்பவனொ�: �கேரொமி – கசய்�ிகேறன்.

எந்த வரம் சமமொனது என்று நிதைனக்�ிறொகேயொ அதைதக் கே�ள்: அளவிடற்�ரிய கசல்வமும்

நீண்ட ஆயளுடனும் இந்த பரந்த பூமியில் நீ அதைடவொய். உன் ஆதைச�தைளகயல்லொம் நீ

அனுபவிக்�ிறவனொ� உன்தைன ஆக்கு�ிகேறன்.

கேய கேய �ொமொ துர்லபொ மர்த்யகேலொகே�

ஸர்வொன் �ொமொன்ச் சந்தத: ப்ரொர்த்தயஸ்வ

இமொ ரொமொ: ஸரதொ: ஸதூர்யொ நஹீத்ருசொ லம்பனீயொ மனுஷ்தையஆபிர்மத்ப்ரத்தொபி பரிசொரயஸ்வநசிகே�கேதொ மரணம் மொனுப்ரொக்ஷி

கேய கேய �ொமொ – எந்கதந்த ஆதைச�ள்: மர்த்ய கேலொகே� – பூவுல�த்தில்: துர்லபொ – அரிதொனகேதொ: ஸர்வொன் - எல்லொவற்தைறயும்: சந்தத: - விருப்பம் கேபொல்: ப்ரொர்த்தயஸ்வ – கே�ட்டுக்க�ொள்: இமொ - இங்கே�: ரொமொ – அழ�ி�ள்: ஸரதொ – ரதங்�ள்: ஸதூர்யொ – எக்�ொளம்: த்ருசொ - இப்படிப்பட்டதைவ: மனுஷ்தைய – மனிதர்�ளொல்: லம்பனீயொ – அதைடயப்படுபதைவ: நஹீ - இல்தைல: மத்

- என்னொல்: அபி - இப்கபொழுது: ப்ரத்த – க�ொடுக்�ப்பட்ட: ஆபிர் - இவர்�ளின்: பரிசொரயஸ்வ – உபசரிப்தைப ஏற்றுக்க�ொள்: நசிகே�கேதொ – நசிகே�தகேன: மரணம் - மரணத்தைதப் பற்றி: மொ

அனுப்ரொக்ஷி – கே�ட்�ொகேத.

எந்கதந்த ஆதைச�ள் பூமியில் அரிதொனகேதொ அதைவயதைனத்தைதயும் விருப்பம் கேபொல்

கே�ட்டுக்க�ொள். இங்கே� அழ�ொன கபண்�ள், ரதங்�ள், எக்�ொளம் கேபொன்ற பரிவொரங்�ள்

16


கபற்றுக்க�ொள். இதைவ பூவுல�ில் அதைடயத்தக்�தைவ அல்ல. இப்கபொழுது என்னொல்

க�ொடுக்�ப்பட்டதைவ�ளின் கேசதைவதைய ஏற்றுக்க�ொள். நசிகே�தொ மரணத்தைதப் பற்றி கே�ட்�ொகேத.

பலவொறொ� எமன் நசிகே�தனுக்கு ஆதைச வதைல விரிக்�ிறொன். ச்ரத்தைதயுள்ள

அறிவொளியொன நசிகே�தன் தன் கே�ள்வியிகேலகேய நிற்�ிறொன்.

ச்கேவொ பொவொ மர்த்யஸ்ய யதந்த�த்தைததத்

ஸர்கேவந்த்ரியொனொம் ஜரயந்தி கேதஜ:அபி ஸர்வம் ஜீவிதமல்பகேமவ

ததைவவ வொஹொ ஸ்தவ ந்ருத்ய கீகேத.

அந்த�ொ – எமதர்மகேன: மர்த்யஸ்ய – மனிதனின்: ச்கேவொ – எதிர்�ொலம்: யத் - எந்த: பொவொ – பொவதைன: ஏதத் - இந்த: ஸர்கேவந்த்ரியொனொம் - ச�ல புலன்�ளின்: கேதஜ: - ஆற்றல்: ஜரயந்தி – வீனொக்கு�ின்றன: அபி – கேமலும்: ஸர்வம் - யொவும்: ஜீவிதம் - வொழ்நொள்: அல்பகேமவ – மி�க்

குறு�ியது: தவ ஏவ – நீகேய: வொஹொ – சுமப்பவன்: ந்ருத்ய கீகேத – ஆடல் பொடல்�ள்: ஸ்தவ – பு�ழ்

துதி�ள்:

எமதர்மகேன, மனிதனின் எதிர்�ொலத்திற்�ொன எந்த பொவதைனயும் இந்த ச�ல புலன்�ளின்

ஆற்றதைல வீனடிக்�ின்றன. கேமலும் அவற்றின் வொழ்நொளும் மி�க் குறு�ியகேத. நீகேய சுமப்பவன்: ஆடல் பொடல்�ள் எல்லொம் பு�ழ் துதி�கேள.

எமதர்மனின் வதைலயில் சிக்�ொது நசிகே�தன் கேபசு�ிறொன். எதிர்�ொலத்தைதப்பற்றிய

பொவதைன அல்லது �ற்பதைன�ளில் மூழ்கும் மனிதனின் புலன்�ள் வலுவிழக்�ின்றன. �ற்பதைன�ளொல் நி�ழ்�ொலத்தைதத் தவறவிடுவகேதொடு கசயல்புரியும் ஆற்றலும் வீனொ�ிறது. கேமலும் எமதர்மன் தருவதொ�ச் கசொன்னதைவ அதைனத்துகேம உல�ில் கேதொன்றி மதைறபதைவகேய. எனகேவ அவற்றின் ஆயுள் குறு�ியகேத. வொழ்க்தை� என்பது மரணத்தைத கேநொக்�ிய பயனகேம

என்பதொல் எமதர்மன் அல்லது மரணம் ‘சுமப்பவன்’ என்று குறிப்பிடப்படு�ிறது. பு�ழ் துதி�ள் உன்தைம நிதைலதைய மறக்�ச்கசய்யும். ஆடல் பொடல்�ளும் நி�ழ்�ொல உன்தைம�தைள

மறக்�ச் கசய்பதைவகேய. எனகேவ, குறு�ிய ஆயுதைளக் க�ொண்டதும், புலன்�ளின் ஆற்றதைல உறிஞ்சுவதுமொன

வொழ்க்தை� வசதி�ள் எதுவும் தனக்குத் கேததைவயில்தைல என்�ிறொன் நசிகே�தன்.

ந வித்கேதன தர்ப்பணீகேயொ மனுஷ்கேயொலப்ஸ்யொமகேஹ வித்தம் அத்ரொக்ஷ்மகேசத் த்வொஜீவிஷ்யொகேமொ யொவதீசிஷ்யஸி த்வம்

வரஸ்து கேம வரணீய: ஸ ஏவ.

த்வம் - நீ: யொவத் ஈசிஷ்யஸி – ஆள்�ின்ற வதைர: ஜீவிஷ்யொம உ – வொழ்ந்தொலும்: மனுஷ்கேயொ – மனிதர்�ள்: வித்கேதன – கசல்வத்தொல்: ந தர்ப்பணீகேயொ – த்ருப்தியதைடவதில்தைல: த்வொ – உன்தைன: அத்ரொக்ஷ்ம கேசத் - பொர்த்ததொல்: வித்தம் - கசல்வம்: லப்ஸ்யொமகேஹ - கபற்றவனொகேனன்: கேம – நொன்: வரணீய – கே�ட்�ின்ற: வரஸ்து – வரம்: ஸ ஏவ – அதுகேவ.

நீ ஆள்�ின்ற வதைர வொழ்ந்தொலும் மனிதர்�ள் கசல்வத்தொல் த்ருப்தியதைடவதில்தைல. உன்தைன பொர்த்ததொல் கசல்வம் கபற்றவனொகேனன். நொன் கே�ட்�ின்ற வரம் அது ஒன்கேற.

நீண்ட�ொலம் - எமதர்மனின் ஆட்சிக் �ொலம் வதைர – வொழ்வதொ� இருந்தொலும் த்ருப்தி

வருவகேதயில்தைல.

அஜீர்யதொமம்ருதொனொமுகேபத்ய

ஜீர்யன் மர்த்ய க்வத: ஸ்த: ப்ரஜொனன்அபித்யொயன் வர்ணரதி ப்ரகேமொதொன்அதி தீர்கே� ஜீவிகேத கே�ொ ரகேமத

17


அஜீர்யதொம் - மூப்பின்தைமதையயும்: அம்ருதொனொம் - மரணமற்ற நிதைலதையயும்: ப்ரஜொனன் - அறிந்த: ஜீர்யன் - மூப்பதைடபவன்: மர்த்ய – மரணமுள்ளவன்: க்வத: ஸ்த: கீழுல�ில் வொழ்பவன்:அபி – கேமலும்: த்யொயன் - சிந்திப்பவன்: வர்ணரதி – அழ�ிய கபண்�ள் :ப்ரகேமொதொன் - கேமொ�ம்:அதி தீர்கே� – நீண்ட �ொலமொனொலும்: ஜீவிகேத – வொழ்வதில்: கே�ொ – யொர்: ரகேமத – விரும்புவொர்�ள்?

மூப்பற்ற நிதைலதையயும் மரணமற்ற நிதைலதையயும் அறிந்த, முப்பும் மரணமும் உள்ள, கீழ்

உல�ங்�ளில் வொழ்பவன், கேமலும் சிந்திக்�க் கூடியவன் மி� நீண்ட �ொல வொழ்க்தை�யொனொலும்

அழ�ிய கபண்�ளின் மீதொன கேமொ�த்தைத யொர் விரும்புவொர்�ள்?

மூப்பும் மரணமும் சதொ அச்சுறுத்திக்க�ொண்டிருக்�, அதைவ இல்லொத நிதைலதைய அதைடய முடியும் என்றறிந்த ஒருவன் அதைத விடுத்து சிற்றின்பங்�ளில் சிதைதவொனொ என்று கே�ட்�ிறொன்

நசிகே�தன்.

யஸ்மின்னிதம் விசி�ித்ஸந்தி ம்ருத்கேயொயத்ஸொம்பரொகேய மஹதி ப்ருஹி நஸ்தத்

கேயொsயம் வகேரொ கூடமனுப்பிரவிஷ்ட்கேடொநொன்யம் தஸ்மொன்னசிகே�தொ வ்ருணீகேத

ம்ருத்கேயொ – மரணகேதவகேன: யஸமின் - எதைதப்பற்றி: இதம் - இந்த: விசி�ித்ஸந்தி – சந்கேத�ம்

உள்ளகேதொ: மஹதி – கபரும் பலதைனத் தரக்கூடிய: ஸொம்ப்ரொகேய – மறு உல� விஷயத்தில்: யத் - எது: தத் - அதைத: ந – எனக்கு: ப்ருஹி – உபகேதசி: ய: வர: - எந்த வரம் கூடம் அனுப்ரவிஷ்ட்கேடொ – ர�சியமொ� தைவக்�ப்பட்டுள்ளகேதொ: தஸமொத் அன்யம் - அதைதத்தவிர: நசிகே�தொ – நசிகே�தன்: ந

வ்ருணீகேத – கே�ட்�மொட்டொன்.

மரணகேதவகேன, எதைதப்பற்றி இந்த சந்கேத�ம் உள்ளகேதொ, கபரும் பலதைனத் தரக்கூடியதொன

மறுஉல� விஷயத்தைதப்பற்றிய எந்த வரம் ர�சியமொ� தைவக்�ப்பட்டுள்ளகேதொ, அதைதத்தவிர கேவறு

வரத்தைத நசிகே�தன் கே�ட்�மொட்டொன்.

எமதர்மன் விரித்த எந்த வதைலயிலும் சிக்�ொமல் மி� அழ�ொ� நசிகே�தன் தன்

கே�ள்வியிகேலகேய உறுதியொ� நிற்�ிறொன்.

இதி �ொட� உபநிஷதி ப்ரதம அத்யொகேய ப்ரதமொ வல்லீ

இவ்வொறொ� �ட உபநிஷதத்தின் முதல் அத்யொயம் முதல் பகுதி.

�ட உபநிஷதம் முதல் அத்தியொயம் இரண்டொம் வல்லீ

அன்யச்ச்கேரகேயொ sன்யத்துதைதவ ப்கேரய:கேத உகேப நொனொர்த்கேத புருஷம் ஸினீத:தகேயொ: ச்கேரய ஆததொனஸ்ய ஸொது பவதிஹீயகேதளர்த்தொத் ய உ ப்கேரகேயொ வ்ருணீகேத

ச்கேரகேய – கேமலொனது: அன்யத் - தவிர: உதைதவ - மொறொ� : ப்கேரய – சு�ம் தருவது: அன்யத் - கேவறு: கேத – அவற்தைற: நொனொர்த்கேத – பல்கேவறு குறிக்கே�ொள்�ளுடன்: புருஷம் - மனிதன்: உகேப – அனு�ி: ஸினீத-தழுவு�ிறொன்: தகேயொ -இரண்டினுள்: ச்கேரய – கேமலொனதைத: ஆததொன – தை�க்க�ொண்ட: அஸ்ய – அவனுக்கு: ஸொது – நன்தைம: பவதி – உண்டொ�ிறது: ய உ – யொகேர: ப்கேரகேயொ – சு�ம்

தருவதைத: வ்ருணீகேத – கே�ட்�ிறொகேனொ: அர்த்தொத் - இலட்சியத்திலிருந்து: ஹீயகேத – வீழ்�ிறொன்.

கேமலொனது தவிர கேவறொன சு�ம் தருவதொன பொதைத�ள் உள்ளன. மனிதன் பல்கேவறு

குறிக்கே�ொள்�கேளொடு இரண்தைடயும் பின்பற்று�ிறொன். இரண்டினுள் கேமலொனதைத கேதர்ந்தவனுக்கு

நன்தைம உண்டொ�ிறது. சு�ம் தருவதைதப் பின்பற்றுபவன் இலட்சியத்திலிருந்து வீழ்�ிறொன்.

18


உபநிஷதங்�தைளப் கபொருத்தவதைர மனிதனின் இலட்சியமும் வொழ்க்தை�ப் பயனும்

பிரம்மத்தைதப் பற்றி அறிவகேத. எமதர்மன் கேபசு�ிறொன். கேமலொன பொதைத, சு�ம் தரும் பொதைத

இரண்டும் உள்ளது. மனிதர்�ள் பல்கேவறு குறிக்கே�ொள்�ளுடன் தமக்குரியதைதத்

கேதர்ந்கதடுக்�ிறொர்�ள் என்�ிறொன். சு�ம் தருவது என்பதைத உல�ியல் சு�ம் தருவது என்று

எடுத்துக்க�ொள்ள கேவண்டும். சு�மும் துன்பமும் பிரிக்� முடியொததைவ. உல�ியல் பொதைதயில் சு�ம்

முதலில் வரும். கேமலொனது என்று கசொல்லப்படும் இதைறப் பொதைதயில் துன்பம் முதலில் வரும். இவற்தைறத் கதொடர்வது எது என்பதைதக் �ொலம் மட்டுகேம கசொல்லமுடியும். கேமலொனப் பொதைதயொன இதைறவழியில் கசல்பவனுக்கு முடிவில் கேபரொனந்தம் �ிதைடக்கும் என்றொலும் கேபரொனந்தம் என்று

குறிப்பிடப்படுவது ம�ிழ்ச்சி அல்ல. சமநிதைல என்பதைதப் புரிந்து க�ொள்ள கேவண்டும். கேபொரனந்த

நிதைலயில் ம�ிழ்ச்சிகேயொ துக்�கேமொ இல்தைல. இரண்டுமற்ற சமத்தன்தைமகேய கேபரொனந்தம்.

இதைறவழியொன கேமலொனப் பொதைததையத் கேதர்ந்தவனுக்கு நன்தைம உண்டொ�ிறது என்றும்

மற்றதைதத் கதொடர்பவன் இலட்சியத்திலிருந்து வீழ்�ிறொன் என்றும் எமதர்மன் கூறு�ிறொன். இங்கு

இலட்சியம் என்று குறிப்பிடப்படுவது மரணமற்ற நிதைல. சு�ம் தரும் பொதைததையப் பின்பற்றுபவன்

உல�ியல் சு�ங்�தைளப் கபறு�ிறொன். அவன் எததைனக் குறிக்கே�ொளொ�க் க�ொண்டு இந்தப்

பொதைததையத் கேதர்ந்கதடுத்தொகேனொ அந்தப் பலதைன அதைட�ிறொன். ஆனொல் மரணமற்ற நிதைலதைய அவன் அதைடவதில்தைல என்பதொல் ‘இலட்சியத்திலிருந்து வீழ்�ிறொன்’ என்று எமதர்மன்

குறிப்பிடு�ிறொன்.

ச்கேரயச்ச ப்கேரயச்ச மனுஷ்யகேமத: கதௌ ஸம்பரீத்ய விவினக்தி தீர:

ச்கேரகேயொ ஹி தீகேரொsபி ப்கேரகேயொ வ்ருணீகேத

ப்கேரயொ மந்கேதொ கேயொ� கே�;ஷமொத் வ்ருணீகேத

ச்கேரயச்ச – கேமலொனதும்: ப்கேரயச்ச – சு�ம் தருவதும்: மனுஷ்யகேமத: மனிதனின் முன்கேன:தீரொ - இதைற நொட்டமுள்ளவன்: கதௌ – அவற்தைற: ஸம்பரீத்ய – ஆரொய்ந்து: விவினக்தி- ஒதுக்கு�ிறொன்: தீகேரொ - இதைறநொட்டமுள்ளவன்: ப்கேரகேயொ அபி – சு�ம் தருவதைத விட: ச்கேரகேயொ ஹி – கேமலொனதைதகேய: வ்ருணீகேத- கே�ட்�ிறொன்: மந்கேதொ – மந்தத் தன்தைமயுள்ளவன்: கேயொன கே�;ஷமொத் - உல� வொழ்க்தை�தையக் �ருதி: ப்கேரயொ – சு�ம் தருவதைத: வ்ருணீகேத – விரும்பு�ிறொன்.

கேமலொனதும் சு�ம் தருவதும் (இரண்டு பொதைத�ளும் மனிதனின் முன்கேன உள்ளன. இதைற

நொட்டமுள்ளவன் அவற்தைற ஆரொய்ந்து ஒதுக்கு�ிறொன். இதைறநொட்டமுள்ளவன் சு�ம் தருவதைதவிட

கேமலொனதைதகேய கே�ட்�ிறொன். மந்த புத்தி உள்ளவன் உல� வொழ்க்தை�தையக் �ருதி சு�ம் தரும்

பொதைததைய விரும்பு�ிறொன்.

உபநிஷதங்�ள் ‘ஆத்ம தரிசனம்’ அல்லது ‘ப்ரம்ம ஞொனம்’ என்பகேத மனித வொழ்வின் குறிக்கே�ொள் என்று க�ொள்வதொல் இதைறநொட்டமுள்ளவதைன ‘தீரொ’ என்றும் உல�ியலில்

உழல்பவதைன ‘மந்தன்’ என்றும் குறிப்பிடு�ின்றன.

ஸ த்வம் ப்ரியொன் ப்ரியரூபொம்ச்ச �ொமொன்

அபித்யொயன் நசிகே�கேதொsத்யஸ்ரொக்ஷிதைநதொம் ஸருங்�ொம் வித்தமயீமவொப்கேதொ யஸ்யொம் மஞ்ஞந்தி பஹகேவொ மனுஷ்யொ

நசிகே�கேதொ – நசிகே�தன்: ஸ த்வம் - நீகேயொ: அபித்யொயன் - ஆழ்ந்து சிந்தித்தவனொ�: ப்ரியொன் - சு�ம்

தருவதைத: ப்ரியரூபொன் - அழ�ிய கபண்�தைள: �ொமொன் - கசயல்�தைள: அத்யஸ்ரொக்ஷி – ஒதுக்�ிவிட்டொய்: வித்தமயீம் - கசல்வம் நிதைறந்த: ஏதொம் - எந்த: ஸருங்�ொம் - பொதைததைய: பஹகேவொ – கபரும்பொலொன: மனுஷ்யொ – மனிதர்�ள்: மஞ்ஞந்தி – விரும்புவதைத: ந அவொப்கேதொ – கேதர்ந்கதடுக்�வில்தைல.

19


நசிகே�தொ, நீ ஆழ்ந்து சிந்தித்து சு�ம் தருவதைத, அழ�ிய கபண்�தைள, கசயல்�தைள, ஒதுக்�ிவிட்டொய். கசல்வம் நிதைறந்த எந்தப் பொதைததைய கபரும்பொலொன மனிதர்�ள்

விரும்புவொர்�கேளொ அததைனத் கேதர்ந்கதடுக்�வில்தைல.

எமதர்மன் நசிகே�தனின் அறிவொற்றதைலயும் உறுதிதையயும் பொரொட்டும் அகேத கேநரத்தில் எப்படிப்பட்டவனுக்கு இந்த விஷயம் கசொல்லப்படகேவண்டும் என்பதைதயும் குறிப்பொ�

உணர்த்து�ிறொன்.

தூரகேமகேத விபரீகேத விஷ_சீஅவித்யொ யொ ச வித்கேயதி ஜ்ஞொதொவித்யொபீப்ஸினம் நஸிகே�தஸம் மன்கேய

ந தவொ �ொமொ பஹகேவொsகேலொலுபந்த

யொ – எது: அவித்யொ – உல�ியல்: யொ – எது: வித்யொ - இதைறகநறி: இதி – என்று: ஜ்ஞொதொ – அறியப்படு�ிறகேதொ ஏகேத – அதைவ: தூரம் - கேவறுபட்டதைவ: விபரீகேத – கேநர்மொறொனதைவ: விஷ_சீ – கேவறொன பொதைத: த்வொ – உன்தைன: �ொமொ – ஆதைச�ள்: பஹகேவொ – பலவும்: ந அகேலொலுபந்த – பிதைனக்�வில்தைல: நசிகே�தஸம் - நசிகே�ததைன: வித்யொ - இதைற ஞொனத்தில்: ஈப்ஸினம் - நொட்டமுள்ளவனொ�: மன்கேய –�ருது�ிகேறன்.

இதைற ஞொனத்திற்�ொன பொதைதயும் உல�ியல் பொதைதயும் கேவறுபட்டதைவ, கேநர்மொறொனதைவ, கேவறொனப் பொதைத�ள். உன்தைன ஆதைச�ள் பலவும் பிதைனக்�வில்தைல. நசிகே�ததைன இதைற

ஞொனத்தில் நொட்டமுள்ளவனொ�க் �ருது�ிகேறன்.

எமதர்மகேன விளக்�ிக்கூறிய பின்னர் உல�ியலில், இல்லறத்தில் இருப்பவரும் பிரம்ம

ஞொனம் அதைடய முடியும் என்பது கேபொலி வொதமொ�கேவ கேதொன்று�ிறது.

அவித்யொயொமந்தகேர வர்த்தமொனொ: ஸ்வயம் தீரொ: பண்டிதம் மன்யமொனொ

தந்த்ரம்யமொணொ பரியந்தி மூடொ: அந்கேததைனவ நீயமொனொ யதொந்தொ

அவித்யொயொம் -உல�ியலில்: அந்தகேர - இதைடயில்: வர்த்தமொனொ – வொழ்பவர்�ள்: ஸ்வயம் - தொகேன: தீரொ – விழிப்புற்றவர்�ள்: பண்டிதம் - படித்தவர்�ள்: மன்யமொனொ – நிதைனத்துக்க�ொண்டு: தந்தரம்யமொனொ – குறுக்கு வழி�தைளப் பின்பற்று�ிறவர்�ள்: மூடொ - மூடர்�ள்: அந்தொ – குருடனொல்: நீயமொனொ – வழி�ொட்டப்பட்ட: அந்கேததைனவ – குரடதைனப் கேபொல: பரியந்தி – உழல்�ிறொர்�ள்.

உல�ியலில் வொழ்ந்து க�ொண்டு தன்தைனத் தொகேன விழிப்புற்றவன், படித்தவன் என்று

நிதைனத்துக்க�ொண்டு குறுக்கு வழி�தைளக் �தைடபிடிப்பவர்�ள் மூடர்�ள். அவர்�ள் குருடனொல்

வழிநடத்தப்பட்ட குருடதைனப் கேபொல் உழல்�ிறொர்�ள்.

உல�ியல் பொதைதயும் இதைற ஞொனப் பொதைதயும் கேவறொனதைவ, கேநர்மொறொனதைவ என்று

முந்தைதய ஸ்கேலொ�த்தில் கசொன்ன எமதர்மன், உல�ியல் வொழ்க்தை� வொழ்ந்துக�ொண்கேட பிரம்ம ஞொனி என்ற தன்தைனத்தொகேன நிதைனத்துக்க�ொள்பவர்�தைளயும் அவர்�தைளப் பின்பற்றி குறுக்கு

வழி�ளில் ஞொனம் அதைடந்து விட முடியம் என்று நம்புபவர்�தைளயும் மூடர்�ள் என்�ிறொன்.

ந ஸொம்பரொய ப்ரதிபொதி பொலம் ப்ரமொத்யந்தம் வித்தகேமொகேஹன மூடம்அயம் கேலொகே�ொ நொஸ்தி பர இதி மொனி

புன: புனர் வசமொபத்யகேத கேம

ந ஸொம்பரொய – கபொருத்தமற்ற: ப்ரதிபொதி – பயிற்சி: பொலம் - குழந்தைதத்தனம்: ப்ரமொத்யந்தம் - கேநர்வழியல்லொத: வித்தம் - கசல்வம்: கேமொகேஹன – கேமொ�த்தொல்: மூடம் - மூடத்தனம்: அயம் - இந்த: கேலொ�ொ உ – உல�த்தைதத் தவிர: பர – கேமலொனது: ந அஸ்தி - இல்தைல: இதி – என்று: மொனி –

20


நிதைனப்பவர்�ள்: புன: புனர் – மீண்டும் மீண்டும்: கேம வசம் – என் வசம்: ஆபத்யகேத – சங்�டப்படு�ிறொர்�ள்:

கபொருத்தமற்ற பயிற்சி�தைளக் குழந்தைதத்தனமொ� கசய்பவர், கேநர்வழியல்லொததைதச்

கசய்பவர், கசல்வத்தின் மீதொன கேமொஹத்தொல் அல்லது மூடத்தனத்தொல், இந்த உல�த்தைதத் தவிர கேமலொனது ஏதுமில்தைல என்று நிதைனப்பவர்�ள் மீண்டும் மீண்டும் என் வசப்பட்டு

சங்�டப்படு�ிறொர்�ள்.

‘மரணமற்ற நிதைல’ என்பகேத இல்தைல. இந்த உல�த்தைதத் தவிர கேமலொனதொன உல�ம்

எதுவும் இல்தைல என்று நிதைனப்பவர்�ளும், தன் இலட்சியத்திற்குப் கபொருத்தமொன அல்லது

கேததைவப்படும் பயிற்சி�தைளச் கசய்யொதவர்�ள், குறுக்கு வழி�தைள நொடுபவர்�ள் இவர்�ள் பிறப்பு

இறப்பு சுழலிலிருந்து விடுபடுவதில்தைல என்�ிறொன் எமதர்மன்.

ச்ரவணொயொபி பஹு பிர்கேயொ ந லப்ய: ச்ருண்வந்கேதொளபி பஹகேவொ யம் ந வித்யு:

ஆச்சர்கேயொ வக்தொ குசகேலொsஸ்ய லப்தொ

ஆச்சர்கேயொ ஜ்ஞொதொ குசலொனுசிஷ்ட்ட:

ய: - எததைன: பஹு பி – பலரொல்: அபி ச்ரவணொ – கே�ட்�வும்: ந லப்ய – முடியவில்தைலகேயொ: பஹவ உ – பலவொறொ�: ச்ருண்வந்தொ அபி – கே�ட்டதைதயும்: யம் - எததைன: ந வித்யு: - அறியமுடியவில்தைலகேயொ: வக்தொ – கசொல்வதற்கு: குசகேலொ அஸ்ய – கபொருத்தமொனவர்: லப்தொ – �ிதைடப்பது: ஆச்சர்கேயொ – அபூர்வம்: குசல – கபொருத்தமொன: அனுசிஷ்ட்ட – சீடனொயிருந்து: ஜ்ஞொதொ

– அறிபவரும்: ஆச்சர்கேயொ – அபூர்வகேம.

எததைனப் பற்றிப் பலரொல் கே�ட்�கேவ முடிவதில்தைலகேயொ, பலவொறொ�க் கே�ட்டொலும் எததைன

அறிய முடியவில்தைலகேயொ (அததைன) கசொல்வதற்குப் கபொருத்தமொனவர் �ிதைடப்பது அபூர்வம். அவ்வொறொன கபொருத்தமொன நபதைர அனு�ிக் கே�ட்டு அறிபவரும் அபூர்வகேம.

ஆத்மொதைவப்பற்றி பலர் கேபசுவகேதயில்தைல. அறிய விரும்புவதுமில்தைல. அவ்வொறு அறிய

விரும்பினொலும், பலவொறொ�ச் கசொல்லப்படுவதொல் அததைன சரியொ� அறியமுடிவதில்தைல. ஆத்ம தரிசனத்தைதப் பற்றி கசொல்பவரும் அரிது அவ்வொறொனவதைர அனு�ிக் கே�ட்டு அறிபவரும் உல�ில்

அபூர்வகேம என்�ிறொன் எமதர்மன்.

ஆத்மொதைவப் பற்றியும் மரணமற்ற நிதைலப்பற்றியும் உபகேதசிக்குமுன் அதன்

முக்�ியத்துவத்தைத நசிகே�தனுக்கு உணர்த்து�ிறொன் எமதர்மன். உபகேதசிக்�ப்படும் விஷயத்தைதப்பற்றி அலட்சியம் இருந்தொகேலொ உபகேதசிப்பவரிடம் மரியொதைத இல்தைலகயன்றொகேலொ

உபகேதசத்தைத சரியொ� ஏற்றுக்க�ொள்ள முடியொது. பலவொறொ� ஆதைச�தைளக் �ொட்டி குழப்ப முயன்ற எமதர்மன் இப்கபொழுது நசிகே�தனின் முழு �வனத்தைதயும் உபகேதசிக்�ப்படும் விஷயத்தின் மீதும்

உபகேதசிக்கும் தன்மீதும் குவிக்�த் ததைலப்படு�ிறொன். விழிப்புணர்வு மட்டுகேம எந்த கசயலிலும் முழுதைமதையத் தர முடியும்.

ந நகேரணொவகேரண ப்கேரொக்த ஏஷ ஸு விஜ்கேஞகேயொ பஹு தொ சிந்த்யமொனஅனன்ய ப்கேரொக்கேத �திரத்ர நொஸ்தி அணீயொன் ஹ்யதர்க்யம் அணுப்ரமொணொத்

ஏஷ - இந்த ஆன்மொ: அவகேரண – குதைறவுபட்ட: நகேரண – மனிதர்�ளொல்: ப்கேரொக்த

உபகேதசிக்�ப்படும்கேபொது: ந ஸு விஜ்கேஞய – சரியொ� அறியப்படுவதில்தைல: பஹு தொ – பலவொறொ�: சிந்த்யமொன – சிந்திக்�ப்பட கேவண்டியுள்ளது. அனன்ய - இதைனயற்ற ஒருவரொல்: அணீயொன் - நுண்ணியது. ப்கேரொக்கேத – உபகேதசிக்�ப்படும்கேபொது: அத்ர – அவ்வொறொன: �தி – வழி: ந

21


அஸ்தி - இல்தைல: அதர்க்யம் - தர்க்�த்திற்கு அப்பொற்பட்டது: ஹ அணுப்ரமொணொத் - நிச்சயமொ�

அணுவளவு.

இந்த ஆத்மொ குதைறவுபட்ட மனிதர்�ளொல் உபகேதசிக்�ப்படும்கேபொது சரியொ�

அறியமுடிவதில்தைல. பலவொறொ� சிந்திக்�கேவண்டியுள்ளது. இதைனயற்ற ஒருவரொல் நுண்தைமயொ�

உபகேதசிக்�ப்படும்கேபொது அதற்கு (குழப்பத்திற்கு) வழி இல்தைல. அது தர்க்�த்திற்கு அப்பொற்பட்டது. நிச்சயமொ� அணுவளவு நுண்ணியது.

ஆத்மொதைவப் பற்றி மனிதர்�ளொல் சரியொ� விளக்�முடியொது என்�ிறொன் எமதர்மன்

“�ண்டவர் விண்டிலர், விண்டவர் �ண்டிலர்” என்பது இதைதத்தொன். இதைனயற்ற ஒருவரொல் உபகேதசிக்�ப்படும்கேபொது அது நுட்பமொ�வும் தர்க்�த்திற்கு அப்பொற்பட்டுத் கதளிவொ�வும்

அதைமயும். தொன் உபகேதசிக்�த் தகுதியொனவகேன என்பதைத நசிகே�தனுக்கு உணர்த்து�ிறொன்

எமதர்மன்.

தைநஷொ தர்க்கே�ன மதிரொபகேனயொ ப்கேரொக்தொன்கேயதைனவ ஸு ஜ்ஞொனொய ப்கேரஷ்ட்ட

யொம் த்வமொப: ஸத்யத்ருதிர் பதொஸி

த்வொத்ருங் கேநொ பூயொந்நசிகே�த: ப்ரஷ்ட்டொ

ப்கேரஷ்ட்ட – அன்புக்குரியவகேன: ஏஷொ - இந்த: மதி – அறிவு: தர்க்கே�ன – தர்க்�த்தொல்: ந

ஆபகேனயொ – அதைடயப்படுவதில்தைல: அன்கேய – மொறொ�: ப்கேரொக்த – உபகேதசத்தொல்: ஏவ – மட்டுகேம: ஸு ஜ்ஞொனொய – ஞொனமொ� விளங்கும் : யொம் - எததைன: த்வம் - நீ: ஆப: அதைடந்தொகேயொ: ஸத்யத்ருதி

பத அஸி - ஸத்யத்தொல் தொங்�ப்பட்டதொ� உள்ளது: நசிகே�த – நசிகே�தொ: ந உ- எனக்கும்: த்வொத்ருங் - உன்தைனப்கேபொல் ப்ரஷ்ட்டொ – மொணவன்: பூயொத் - அதி�மொ�ட்டும்.

அன்புக்குரியவகேன, இந்த அறிவு தர்க்�த்தொல் அதைடயப்படுவதில்தைல. மொறொ�

உபகேதசத்தொல் மட்டுகேம ஞொனமொ� விளங்கும். எததைன நீ அதைடந்தொகேயொ (அது) சத்தியத்தொல்

தொங்�ப்பட்டதொ� உள்ளது. நசிகே�தொ, எனக்கும் உன்தைனப்கேபொன்ற மொணவன் அதி�மொ�ட்டும்.

எந்த விஷயமுகேம தர்க்�த்தொகேலொ, வொர்த்தைத�ளொ�கேவொ கபறப்படும்கேபொது அது கவறும்

ஏட்டறிவொ�கேவ இருக்கும். உபகேதசிக்கும் கேபொது மட்டுகேம குருவின் வொர்த்தைத�கேளொடு அவரது

அனுபவமும் சீடனுக்கு அனுபவமொ�கேவ மொற்றப்படுவதொல் ஞொனமொ� ஒளிரும். இன்னமும் நசிகே�தனின் கே�ள்விக்�ொன விதைட கூறப்படொத நிதைலயிகேலகேய ‘நீ அதைடந்த அறிவு’ என்று எமதர்மன் குறிப்பிடுவதன் மூலம் நசிகே�தனுக்கு உபகேதசம் நடந்துவிட்டது – வொர்த்தைத

விளக்�ங்�ள் மட்டுகேம மீதமுள்ளது என்பதைத உணர கேவண்டும்.

ஜொனொம்யஹம் கேசவதிரித்யநித்யம்

ந ஹ்யத்ருதைவ: ப்ரொப்யகேத ஹி த்ருவம்தகேதொ மயொ நசிகே�தச் சிகேதொக்னி

அநித்தையர் த்ரவ்தைய: ப்ரொப்தவொனஸ்மி நித்யம்

கேசவதி – நிதிக்குவியல்: அநித்யம்- நிதைலயற்றது: அஹம் - நொன்: ஜொனொமி – அறிகேவன்: ஹி அத்ருதைவ – நிச்சயமொ� நிதைலயற்றதைவ: த்ருவம் - நிதைலயொனது: ந ப்ரொப்யகேத – அதைடயப்படுவதில்தைல: தத் உ – அதனொல்தொன்: அநித்தையர் – நிதைலயற்றவற்தைற: த்ரவ்தைய – ஆ�தியொக்�ி: நசிகே�த அக்னி – நசிகே�த யொ�த்தைத: சிகேதொ – கசய்ததொல்: அஸ்மி – நொன்: நித்யம் - நித்யமொன எமப்பதவிதைய: ப்ரொப்தவொன் - அதைடயப்கபற்கேறன்.

நிதிக்குவியல் நிதைலயற்றது என்பது எனக்குத் கதரியும். அத்ததை�ய நிதைலயற்றதைவயொல்

நிதைலயொனது அதைடயப்படுவதில்தைல. அதனொல்தொன் நிதைலயற்றவற்தைற ஆகுதியொ�க் க�ொண்டு

நசிகே�த யொ�த்தைத கசய்கேதன். அதன் பயனொ� நிதைலயொன எமப்பதவிதையப் கபற்கேறன்.உல�ியல் பொதைத இதைறவழிப் பொதைதயிலிருந்து மொறுபட்டது, எதிரொனது என்று கூறிய

எமதர்மன் அந்த உல�ியல் கசல்வத்தொல் இதைறவழிக்கு வருவது பற்றி இங்கே� விளக்கு�ிறொன்.

22


உல�ியல் கசல்வம் நிதைலயற்றது, அதனொல் நிதைலயொன எதைதயும் அதைடய முடியொது என்றொலும் அத்ததை�ய நிதைலயற்ற கபொருட்�தைளக் க�ொண்டு நசிகே�த யொ�ம் கேபொன்றவற்தைறச் கசய்ய

நிதைலயொன பதவி�ள் �ிட்டும் என்�ிறொன் எமதர்மன்.

உல�ியல் வொழ்க்தை� நிதைலயற்றது, எதற்குகேம பயனற்றது என்றொல் எல்கேலொரும்

தற்க�ொதைலதொன் கசய்து க�ொள்ள கேவண்டும். உல�ியல் வொழ்க்தை�யும் வொழத்தகுந்தகேத என்பது

இங்கே� உணரத்தக்�து. எல்லொ வசதி�ளும் இருக்�ின்ற இந்த உல�ியல் வொழ்க்தை�யில் சொதிக்� முடியொதவன் எந்த வசதி�ளும் வழி�ொட்டலும் இல்லொத அ� உல� வொழ்க்தை�யில் எதைத சொதித்து

விட முடியும்?

�ொமஸ்யொப்திம் ஜ�த: ப்ரதிஷ்ட்டொம் க்ரகேதொரனந்த்யமபயஸ்ய பொரம்ஸ்கேதொமம் மஹதுரு�ொயம் ப்ரதிஷ்ட்டொம் த்ருஷ்ட்வொ

த்ருத்யொ தீகேரொ நசிகே�கேதொsத்யஸ்ரொக்ஷி

�ொமஸ்ய- ஆதைச�ளொல்: ஆப்திம் - அதைடயத்தக்�: ஜ�த: - உல�ம்: ப்ரதிஷ்ட்டொம் - ஆதொரமொன: க்ரகேதொ – யொ�ங்�ளின்: அனந்த்யம் - அளவற்ற பலனொ� இருப்பது: அபயஸ்ய – பயமில்லொதது: பொரம் - மறு�தைர: மஹத் - கேமலொன: உரு�ொயம் - அதிசயிக்�த்தக்�: ஸ்கேதொமம் - கசல்வம்: ப்ரதிஷ்ட்டொம் - நிதைறந்த இடம்: த்ருத்யொ – பொகுபடுத்தி: த்ருஷ்ட்வொ- பொர்த்து: தீர - இதைறநொட்டமுள்ள: நசிகே�த – நசிகே�தன்: அத்யஸரொக்ஷி – ஒதுக்�ிவிட்டொன்.

ஆதைச�ளொல் அதைடயத்தக்� உல�ம், ஆதொரமொன யொ�ங்�ளின் அளவற்ற பலனொ�

இருப்பது, பயமில்லொத இடம், மறு�தைர கேபொன்றது, கேமலொன அதிசயிக்�த்தக்� கசல்வம் நிதைறந்த

இடம்: பொகுபடுத்திப் பொர்த்து இதைறநொட்டமுள்ள நசிகே�தன் ஒதுக்�ிவிட்டொன்.

கசொர்க்� கேலொ�த்திற்கு அதைழத்துச் கசல்லும் யொ�த்தைதப் பற்றி எமதர்மனிடம் இரண்டொவது வரமொ�க் கே�ட்ட நசிகே�தன் இதைறநொட்டமுள்ளவனொ� பொகுபடுத்திப் பொர்த்து

ஸ்வர்க்� கேலொ� சு�த்தைத ஒதுக்�ிவிட்டு மரணத்தைதப்பற்றி – ஆத்ம தரிசனம் பற்றி – கே�ட்�ிறொன். கசொர்க்�ம் என்பது ஆதைச�ளொல் அதைடயத்தக்� உல�ம், யொ�ங�ளின் பலனொ� உள்ளது.

பயமற்ற இடம், மரணம் என்பது பிரிப்பதொல் உல�ின் மறு�தைர கேபொன்றது, அதிசயிக்�த்தக்�

கேமலொன கசல்வம் நிதைறந்த இடம். இருந்தொலும் இதைறநொட்டமுள்ள நசிகே�தன் இதைத

ஒதுக்�ிவிட்டொன் என்று எமதர்மன் கூறு�ிறொன்.

கசொர்க்�ம் என்பது மனிதர்�ளின் உச்சபட்ச �ற்பதைன என்ற வொதத்திற்கு இது சரியொன

பதிலொ� அதைம�ிறது. உல� வொழ்க்தை�யின் மறு�தைர கேபொன்றது என்பதொல் �ற்பதைன என்று

வொதிப்பவர்�ள் அந்தக் �தைரதைய பொர்த்தில்தைல என்பதொ�ிறது. கேமலும், மஹொத்மொவொன எமதர்மன் கூறிவிட்ட் பின் கசொர்க்� கேலொ�ம் இல்தைல என்று வொதித்தொல் எமதர்மன் கசொல்வது

கபொய் என்றொ�ிவிடும். இது ஏற்�த்தக்�தல்ல. கசொர்க்�மும் நர�மும் �ற்பதைனயல்ல. அதைவ இந்த

கபௌதீ� உல�த்தைதப் கேபொல் இல்லொமல் அ� உல�மொ� இருக்�லொம். ஆத்மொ கபௌதீ� உடல் இல்லொமல் இன்ப துன்ப அனுபவங்�தைளப் கபறு�ிறது என்றொல் அது உணர்வுரீதியொ�கேவ இருக்�

முடியும். அதனொல் ஸ்வர்க்�மும் நர�மும் அ� உல�ங்�ளொ� இருப்பதைவகேய.

தம் துர்தர்சம் கூடமனுப்பரவிஷ்ட்டம் குஹொஹிதம் �ஹ்வகேரஷ்ட்டம் புரொணம்அத்யொத்ம கேயொ�ொதி�கேமன கேதவம்

23


மத்வொ தீகேரொ ஹர்ஷ கேசொகே�ொ ஜஹொதி

தம்- அது: துர்தர்சம் - தவறொன பொர்தைவ: கூடம் - மதைறக்�ப்பட்டது: அனுப்பரவிஷ்ட்டம் - மீண்டும் மீண்டும் அதைடயத்தக்�து: குஹொஹிதம்: குதை�க்குள் இருப்பது: �ஹ்வகேரஷ்ட்டம் - இருண்ட இடத்தில் உள்ளது: புரொணம் - பழதைமயொனது: அத்யொத்ம கேயொ� – அத்யொத்ம கேயொ�த்தொல்: அதி�கேமன கேதவம் - அதி�மொ� ஒளிர்வது: மத்வொ – மதிக்�ப்படுவது: தீகேரொ – விழிப்புற்றவன்: ஹர்ஷ கேசொகே�ொ - இன்ப துன்பங்�தைள: ஜஹொதி – �டக்�ிறொன்.

அது தவறொன பொர்தைவக்கு மதைறக்�ப்பட்டது. மீண்டும் மீண்டும் அதைடயத்தக்�து. குதை�க்குள் இருப்பது. இருண்ட பகுதியில் உள்ளது. பழதைமயொனது. அத்யொத்ம கேயொ�த்தொல்

அதி�மொ� ஒளிர்வது: மதிக்�ப்படுவது. (அததைன உணர்ந்து) விழிப்புற்றவன் இன்ப

துன்பங்�தைளக் �டக்�ிறொன்.

ஆத்மொ இல்தைல என்பவன் இல்லொதவனொ�கேவ ஆ�ிறொன் என்�ிறது கேவதம். இவ்வொறொன

தவறொன பொர்தைவக்கு ஆத்மொ மதைறக்�ப்படுவது. கேபரின்பத்தின் உதைறவிடமொ� இருப்பதொல்

மீண்டும் மீண்டும் அதைடயத்தக்�து. இதயக் குதை�க்குள் இருப்பது. ஆத்மொ ஒளிரொததொல்

இருண்டிருக்கும் இதயத்தில் இருப்பது. அத்யொத்ம கேயொ�த்தொல் அதி�மொ� ஒளிர்வது. இத்ததை�ய

ஆத்மொதைவ உணர்ந்த விழிப்புற்றவன் இன்ப துன்பங்�தைளக் �டந்து கேபரின்பத்தில் ஆழ்�ிறொன்.

ஏதத்ச்ருத்வொ ஸம்பரிக்ருஹ்ய மர்த்ய: ப்ரவ்ருஹ்ய தர்ம்யமணுகேமதமொப்ய:ஸ கேமொதகேத கேமொதணீயம் ஹி லப்த்வொ விவ்ருதம் ஸத்ம நசிகே�தஸம் மன்கேய

மர்த்ய – மனிதன்: ச்ருத்வொ – கே�ட்பதன்: ஸம்பரிக்ருஹ்ய – எல்தைலக்�ப்பொலுள்ள: ஏதத் - இததைன: ப்ரவ்ருஹ்ய – விரிவதைடயச் கசய்து: தர்ம்யம் - விதிப்படி: அணுகேமதம் - அணுவளவொனதைத: ஆப்ய: - அதைட�ிறொன்: கேமொதணீயம் - கேபரொனந்தம்: ஹி லப்த்வொ – நிச்சயம்

�ிதைடக்�ிறது: ஸ – அவன்: கேமொதகேத – ஆனந்தம் அதைட�ிறொன்: ஸத்ம – அந்த இடம்: நசிகே�தஸம் - நசிகே�தனுக்கு: விவ்ருதம் - கவளிப்பட்டுள்ளது: மன்கேய – நிதைனக்�ிகேறன்.

மனிதன் கே�ட்பதன் எல்தைலக்�ப்பொலுள்ள இததைன விரிவதைடயச்கசய்து விதிப்படி

அணுவளவொனதைத அதைட�ிறொன். நிச்சயம் கேபரொனந்தம் �ிதைடக்�ிறது. அவன் ஆனந்தம்

அதைட�ிறொன். அந்த இடம், நசிகே�தனொ�ிய உனக்கு கவளிப்பட்டுள்ளதொ� நிதைனக்�ிகேறன்.

ஆத்மொதைவப் பற்றிக் கே�ட்பவரும் அபூர்வம், கசொல்பவரும் அபூர்வம் என்ற எமதர்மன், இங்கு ‘கே�ட்பதன் எல்தைலக்�ப்பொலுள்ளது’ என்�ிறொன். அவ்வொறொன ஆத்மொதைவ முந்தைதய

ஸ்கேலொ�த்தில் கசொன்ன அத்யொத்ம கேயொ�த்தொல் விரிவதைடயச் கசய்ய கேவண்டும். அணுவளவொன

அந்த ஆத்மொதைவ விதிப்படி அதைடய கேவண்டும். இவ்வொறு அதைடபவனுக்கு நிச்சயமொ�

கேபரொனந்தம் �ிதைடக்�ிறது. அப்படிப்பட்ட ஆத்மொ நசிகே�தனுக்கு ப்ர�ொசமதைடந்திருப்பதொ�கேவ

நிதைனக்�ிகேறன் என்�ிறொன் எமதர்மன்.

அன்யத்ர தர்மொத் அன்யத்ரொதர்மொத் அன்யத்ரொஸ்மொத் க்ருதொக்ருதொத்அன்யத்ர பூதொச்ச பவ்யொச்ச யத்தத் பச்யஸி தத்வத

யத் தத் - எது: தர்மொத் - தர்மத்திற்கு: அன்யத்ர – கேவறுபட்ட: அதர்மொத் - அதர்மத்திற்கு: க்ருதொ – கசயல்புரிதல்: அக்ருதொத் - கசயலின்தைம: அஸ்மொத் - இவற்றிற்கு: அன்யத்ர – கேவறுபட்ட: பூதொச்ச - இறந்த �ொலத்திற்கும்: பவ்யொச்ச – எதிர்�ொலத்திற்கும்: அன்யத்ர – கேவறுபட்ட: பச்யஸி – �ொணப்படு�ிறகேதொ: தத் - அததைன: வத – கசொல்:

24


எது தர்மத்திற்கும் அதர்மத்திற்கும் கேவறுபட்டதொ�, கசயலுக்கும் கசயலின்தைமக்கும்

கேவறுபட்டதொ�, இறந்த �ொலத்திற்கும் எதிர்�ொலத்திற்கும் கேவறுபட்டதொ� �ொணப்படு�ிறகேதொ

அததைனப் பற்றி கசொல்.

இங்கு ‘கேவறுபட்டது’ என்பதைத ‘�டந்தது’ என்ற கபொருளில் எடுத்துக்க�ொள்ள கேவண்டும். �ொலம், கசயல் மற்றும் விதி�தைளக் �டந்து �ொணப்படுவது எதுகேவொ அததைனப் பற்றி கசொல் என்று

கே�ட்�ிறொன் நசிகே�தன்.

ஸர்கேவ கேவதொ யத்பதமொமனந்தி தபொம்ஸி ஸர்வொணி ச யத் வதந்தியதிச்சந்கேதொ ப்ரஹ்மச்சர்யம் சரந்தி

தத்கேத பதம் ஸங்�ரகேஹண ப்ரவீமி ஓமித்கேயதத்.

ஸர்கேவ கேவதொ – எல்லொ கேவதங்�ளும்: யத் பதம் - எந்த கசொல்தைல: ஆமனந்தி-கேபொற்று�ின்றனகேவொ: ஸர்வொணி – எல்லொ: தபொம்ஸி – தவங்�ளிலும்: யத் - எது: வதந்தி – கசொல்லப்படு�ிறகேதொ: யத் - எததைன: இச்சந்கேதொ – விரும்பி: ப்ரஹ்மச்சர்யம் - ப்ரஹ்மச்சர்யம்: சரந்தி

– பின்பற்றப்படு�ிறகேதொ: தத் - அந்த: பதம் - கசொல்தைல: ஸங்க்ரகேஹண – கதொகுத்து: கேத- உனக்கு: ப்ரவீமி – கசொல்�ிகேறன்: ஏதத் - அது: ஓம் இதி – ஓங்�ொரம் ஆகும்.

எல்லொ கேவதங்�ளும் எந்த கசொல்தைலப் கேபொற்று�ின்றனகேவொ, எல்லொ தவங்�ளிலும் எது

கசொல்லப்படு�ிறகேதொ, எததைன விரும்பி ப்ரஹ்மச்சர்யம் �தைடபிடிக்�ப்படு�ிறகேதொ அந்த கசொல்தைல

கதொகுத்து நொன் உனக்குச் கசொல்�ிகேறன். அது ஓங்�ொரம் ஆகும்.

‘பதம்’ என்றொல் அதிர்வு அல்லது ஒலிக்குறிப்பு என்று கபொருள். ஓங்�ொரம் கவறும்

கசொல்லல்ல. அது ப்ரம்மத்கேதொகேட ப்ரபஞ்ச ஆரம்பத்தில் இருந்த அதிர்வு.

ஏதத்கேயவொக்ஷரம் ப்ரஹ்ம ஏதத்கேயவொக்ஷரம் பரம்

ஏதத்கேயவொக்ஷரம ஜ்ஞொத்வொ கேயொ யதிச்சதி தஸ்ய தத்.

ஏதத் - இந்த: அக்ஷரம் - எழுத்து: ஏவ – அதுகேவ: ப்ரஹ்ம – ப்ரம்மம்: பரம் - கேமலொனது.ஜ்ஞொத்வொ – அறிந்தவன்: கேயொ – யொர்: யத் - எதைத: இச்சதி – விரும்பு�ிறொகேனொ: தத் - அது: தஸ்ய – அவனுதைடயதொ�ிறது.

இந்த (ஓங்�ொரம்) எழுத்கேத ப்ரம்மம். அதுகேவ கேமலொனது. அததைன அறிந்தவன் எதைத

விரும்பினொலும் அதைத அதைட�ிறொன்.

அக்ஷரம் என்றொல் எழுத்து என்ற கபொருகேளொடு அழிவற்றது என்ற கபொருளும் உண்டு. ப்ரபஞ்சம் முழுவதும் ப்ரம்மத்தில் ஒடுங்�ி இருக்கும் �ொலத்திலும் இருப்பது ஓங்�ொரம் மட்டுகேம.

ஏததொலம்பனம் ச்கேரஷ்ட்டம் ஏததொலம்பனம் பரம் ஏததொலம்பனம் ஜ்ஞொத்வொ ப்ரஹ்ம கேலொகே� மஹீயகேத

ஏதத் - இந்த: ஆலம்பனம் - ஆதொரம்: ச்கேரஷ்ட்டம் - புனிதமொனது: பரம் - கேமலொனது: ஜ்ஞொத்வொ – அறிந்தவன்: ப்ரஹ்ம கேலொகே� – பிரம்ம கேலொ�த்தில்: மஹீயகேத – சிறப்பிக்�ப்படு�ிறொன்.

இந்த ஆதொரம் (ஓங்�ொரம்) புனிதமொனது, கேமலொனது. இந்த ஆதொரத்தைத அறிந்தவன் ப்ரம்ம

கேலொ�த்திலும் சிறப்பிக்�ப்படு�ிறொன்.ந ஜொயகேத ம்ரியகேத வொ விபச்சித் நொயம் குதச்சித் ந பபூவ �ச்சித்

அகேஜொ நித்ய: சொச்வகேதொsயம் புரொகேணொ ந ஹன்யகேத ஹன்யமொகேன சரீகேர

25


ந ஜொயகேத ம்ரியகேத – பிறப்பு இறப்பற்றது: வொ – கேமலும்: �ச்சித் - எதுவும்: ந விபச்சித் - நி�ரற்றது: அயம் - இது: குதச்சித் - எதனொகேலொ: ந பபூவ – உண்டொனதில்தைல: அஜ உ – பிறப்புமற்றது: நித்ய: - என்கறன்றும் இருப்பது: சொச்வத உ – நிதைலயொனது. அயம் - இது: புரொகேணொ

– பழதைமயொனது: ஹன்யமொகேன – அழியக்கூடிய: சரீகேர – உடலில்: ந ஹன்யகேத – அழிவதில்தைல.

பிறப்பிறப்பற்றது. நி�ரற்றது, எதனொலும் உண்டொனதில்தைல, பிறப்பற்றது, என்கறன்றும்

இருப்பது, நிதைலயொனது, பழதைமயொனது, அழியக்கூடிய உடலில் அழியொதது.

ஆத்மொவிதைனப் பற்றிப் கேபசு�ிறொன் எமதர்மன்.

ஹந்தொ கேசன்மன்யகேத ஹந்தும் ஹதச்கேசன் மன்யகேத ஹதம்உகபௌ கதௌ ந விஜொனீகேதொ நொயம் ஹந்தி ந ஹன்யகேத

ஹந்தொ – அடிப்பவன்: ஹந்தும் - அடிப்பதொ�: மன்யகேத கேசத் - நிதைனப்பொகேனொயொனொல்:ஹத: - அடிப்பட்டவன்: ஹதம் - அடிப்பட்டதொ�: மன்யகேத கேசத் - நிதைனப்பொகேனொயொனொல்: கதௌ

உகபௌ – அவர்�ள் இருவரும்: ந விஜொனீகேதொ – அறியொதவர்�ள்: அயம் - அது: ந ஹந்தி – அடிப்பதுமில்தைல: ந ஹன்யகேத – அடி படுவதுமில்தைல.

அடிப்பவன் அடிப்பதொ� நிதைனத்தொல், அடி படுபவன், அடிக்�ப்பட்டதொ� நிதைனத்தொல் அந்த

இருவருகேம அறியொதவர்�ள். அது (ஆத்மொ) அடிப்பதுமில்தைல. அடி படுவதுமில்தைல.

அடிப்பது, அடிக்�ப்படுவது என்பகதல்லொகேம உடதைலச் சொர்ந்தது. ஆத்மொ உடலில்

உதைறந்தொலும் உடதைலச் சொர்ந்தது அல்ல. வலிகேயொ கேவததைனகேயொ உடலுக்குத்தொகேன தவிர

அத்மொவிற்கு இல்தைல.

இததைன எப்படி நதைடமுதைறப்படுத்துவது? மனிதனொ� உயிகேரொடு இருக்கும் வதைர உடல்

இருக்�ிறது. அந்த உடதைலச்சொர்ந்கேத உயிர் வொழ்க்தை�யும் இருக்�ிறது. நொன் ஆன்மொ என்று

உணர்வதொல் வலி இல்லொமல் கேபொகுமொ? அப்படி சுரதைணயிழந்து வொழ்வதுதொன் உயர்வொழ்வொ?உயிர் உள்ளவதைர உடலும் இருக்கும். உடல் இருப்பதொல் வலியும் இருக்கும். ஆனொல், நொம்

நம்தைம உடலொ� மட்டுகேம பொர்க்கும் கேபொது வலி மட்டுமல்லொமல் கேவததைனயும் கேசர்ந்து க�ொள்ளும். அடி பட்டதொல் உடலில் ஏற்பட்டது வலி. அது சற்று கேநரத்தில் மதைறந்து கேபொகும். ஆனொல், அடி

பட்டதனொல் உண்டொகும் கேவததைன, ‘நொன் அடிக்�ப் பட்கேடன்’ ‘எதிர்த்து தடுக்� முடியவில்தைல’ என்ற

கேவததைன மனதின் பதிவு. இந்த மனதின் பதிவும் வலிதையப் கேபொலகேவ சிறிது கேநரத்தில்

மதைறவதொ� இருந்தொகேலொ, கவறும் பதிவொ� இருந்தொகேலொ, கபரிய பொதிப்பு ஒன்றுமில்தைல.

ஆனொல், மனதில் ஏற்படும் இந்தப் பதிவு�ள், ஆழ்மனதில் பதிந்து விதைனப்பதிவு�ளொ�

நம்தைம பிறவி�ள் கேதொறும் நம் உணர்ச்சி�தைளகயல்லொம் மீறி ஆட்டிப்பதைடக்கும். கேமலும். பிறவி�ள் பல ஏற்படுவதற்கும் இந்தப் பதிவு�கேள �ொரணமொகும்.

உடலொ�த் தன்தைனக் �ொணொமல் ஆத்மொவொ�க் �ொணும் ஒருவனுக்கு இந்த மன வலி

இல்லொததொல் பதிவு�ள் இருப்பதில்தைல.

அகேணொரணீயொன் மஹகேதொ மஹீயொன்

ஆத்மொsஸ்ய ஜந்கேதொர் நிஹிகேதொ குஹொயொம்

தமக்ரது: பச்யதி வீதகேசொகே�ொ

தொதுப்ரசொதொன் மஹிமொனமொத்மன:

அகேணொ – அணுதைவ விட: அணீயொன் - சிறியது: மஹகேதொ – கபரியதைத விட:

26


மஹீயொன் - கபரியது: ஆத்மொ – ஆத்மொ: அஸ்ய - இந்த: ஜந்கேதொர் – உயிரினங்�ளில்: குஹொயொம் - இதயக்குதை�யில்: நிஹிகேதொ - இருக்�ிறது: அக்ரது: - அறிவொலன்றி: தொது – ஆதொரமொன: ஆத்மன: - ஆத்மொவின்: ப்ரசொதொன் - அருளொல்:; தம் - அதன்: மஹிமொனம் - ம�ிதைமதைய: பச்யதி – பொர்க்�ிறொன்: வீத கேசொகே�ொ – �வதைல�தைளக் �டக்�ிறொன்.

அணுதைவ விட சிறியதும், கபரியதற்க�ல்லொம் கபரியதுமொன ஆத்மொ இந்த

உயரினங்�ளின் இதயக்குதை�யில் உள்ளது. அறிவொலன்றி, ஆதொரமொன ஆத்மொவின் அருளொல்

அதன் ம�ிதைமதையக் �ொண்�ிறவன் �வதைல�தைளக் �டக்�ிறொன்.

அணுதைவ விட சிறியது என்று கசொல்லிவிட்டு கபரியதற்க�ல்லொம் கபரியது என்றொல்

எப்படி?ஆத்மொ என்பது சக்தி. அணுவிற்குள் ச�தி அடங்�ியிருப்பதொல் அணுதைவ விட சிறியது. அகேத சமயம் மி�ப் கபரியதொன கபொருட்�ளிலும் சக்தி நிதைறந்திருப்பதொல் அது கபரியதற்க�ல்லொம்

கபரியதொ�ிறது. அத்ததை�ய ஆத்மொதைவ தன் அறிவொல் ஒருவன் அறிய முடியொது. ஆத்மொ தன்

ம�ிதைமதையத் தொகேன உணர்த்தினொலன்றி ஆத்மொதைவக் �ொண முடியொது. அவ்வொறு ஆத்மொவின்

ம�ிதைமதைய உணர்பவன் �வதைல�தைளக் �டக்�ிறொன்.

ஆசீகேனொ தூரம் வ்ரஜதி சயொகேனொ யொதி ஸர்வத: �ஸ்தம் மதொமதம் கேதவம் மதன்கேயொ ஜ்ஞொதுமர்ஹதி

தூரம் - கவகு தூரம்: வ்ரஜதி - இருப்பிடம்: ஆசீகேனொ – உட்�ொர்ந்திருக்�ிறது. சயொகேனொ – படுத்துக்க�ொண்டு: ஸர்வத: - எங்கும்: யொதி – கசல்�ிறது: மதொமதம் - நம்பிக்தை��தைளக் �டந்தது: கேதவம் - ஒளிமயமொனது: தம் - அததைன: ஜ்ஞொதும் - அறிவதற்கு: மத் அன்கேயொ – என்தைனத் தவிர: �

– யொர்: அர்ஹதி – தகுதியுள்ளவன்.

கவகுதூரமொன இடத்தில் உள்ளது. படுத்த நிதைலயில் எங்கும் கசல்�ிறது. நம்பிக்தை��தைளக் �டந்தது. ஒளிமயமொனது. அததைன அறிவதற்கு என்தைனத் தவிர கேவறு யொர்

தகுதியுள்ளவன்?

தூரமொன இடம்: ஆத்மொ இதயக்குதை�யில் உதைறந்தொலும், உல�ியலில் உள்ளவர்�ளுக்கு

இதயக்குதை�கேய கேதட கேவண்டியதொ� உள்ளதொல் ஆத்மொவின் இருப்பிடம் தூரம் எனப்படு�ிறது.எங்கும் கசல்�ிறது: தூக்� நிதைலயில் ஆத்மொ, விழிப்பு நிதைலயில் பொர்த்ததும் பொர்க்�ொததுமொன

பலதுமொ�த் தொகேன மொறி தொகேன அனுபவிக்�ிறது. �னவு நிதைலயிகேலொ ஒரு பிரபஞ்சத்தைதகேய

உருவொக்�ி அனுபவித்து ம�ிழ்�ிறது. இதுகேவ ‘படுத்துக்க�ொண்டிருக்கும் கேபொது எங்கும்

கசல்�ிறது’ என்று குறிப்பிடப்படு�ிறது.என்தைனத் தவிர: மரணம் மட்டுகேம ஆத்மொதைவ அறிவதற்கு எளிய வழி. மரணத்தின் கேபொது

புலன்�கேளொ, புத்திகேயொ, மனகேமொ எதுவும் இயங்குவதில்தைல. இவற்றிற்கு ஆதொரமொன ‘நொன்’ எனும் உணர்வும் இல்தைல. இவ்வொறு ச�லமும் ஒடுங்�ிய ஒரு நிதைலயிகேலகேய ஆத்மொ

கவளிப்படும். எதுவும் இயங்குவதில்தைல என்பதொல் இங்கு தை�ப்பிடித்து அதைழத்துச் கசல்ல

யொரொலும் முடிவதில்தைல. மரணகேதவகேன இந்த நிதைலயில் அரு�ில் இருப்பவன் என்பதொல்

ஆத்மொதைவ அறிவதற்கு உதவிட அவன் ஒருவகேன தகுதியொனவன் ஆ�ிறொன்.

அசரீரம் சரீகேரஷு அனவஸ்கேதஷு அவஸ்திதம் மஹொந்தம் விபுமொத்மொனம் மத்வொ தீகேரொ ந கேசொசதி

சரீகேரஷு - உடல்�ளில்: அசரீரம் - உடலற்றது: அனவஸ்கேதஷு - நிதைலயற்றதைவ�ளில்: அவஸ்திதம் - நிதைலயொனது: மஹொந்தம் - ம�ிதைம வொய்ந்தது: விபும் - எங்கும் நிதைறந்தது: மத்வொ – �ருதப்படும்: ஆத்மொனம் - தொகேன: தீகேரொ – விழிப்புற்றவன்: ந கேசொசதி – �வதைலப்படுவதில்தைல.

27


உடல்�ளில் உடலற்றது என்றும் நிதைலயற்றவற்றில் நிதைலயொனது என்றும் ம�ிதைம

வொய்ந்தது, எங்கும் நிதைறந்தது என்றும் �ருதப்படும் (ஆத்மொ) தொகேன என்ற விழிப்புற்றவன்

�வதைலப்படுவதில்தைல.

ஆத்மொ உடலற்றது, நிதைலயொனது, எங்கும் நிதைறந்தது. இவ்வொறொன ஆத்மொகேவ தொன்

என்ற விழிப்புணர்வு கபற்றவன் அத்ததை�ய ஆத்ம உணர்வொல் �வதைல�தைள விட்டுவிடு�ிறொன். அவன் �வதைலப்படுவதற்கு எதுவுமில்தைல. �வதைல என்பது ஒரு எண்ணம், திரும்பத் திரும்பத்

கேதொன்றுவகேதயொகும். அதற்கு தன்தைனத் தவிர ஒரு கபொருகேளொ. உடல் எல்தைல�கேளொ, நிதைலயற்ற

தன்தைமகேயொ �ொரணமொகும். தொனொ�ிய ஆத்மொ எங்கும் நிதைறந்தது, உடலற்றது, நிதைலயொனது

என்பதொல் �வதைல�ளுக்�ொன �ொரணம் இல்லொமல் கேபொ�ிறது.

நொயமொத்மொ ப்ரவசகேனன லப்கேயொ ந கேமதயொ ந பஹு னொ ச்ருகேதனயகேமதைவஷ வ்ருணுகேத கேதன லப்யஸ்

தஸ்தையஷ ஆத்மொ விவ்ருணுகேத தனூம் ஸ்வொம்.

ந - இல்தைல: அயம் - அந்த: ஆத்மொ – ஆத்மொ: ப்ரவசகேனன – கசொற்கபொழிவு�ளொல்: லப்ய – அதைடயப்படுவது: ந - இல்தைல: கேமதயொ – புலதைமயொல்: பஹு னொ ஸ்ருகேதன – பலவற்தைறக்

கே�ட்பதொல்: யம் ஏவ ஏஷ - யொர் அதற்�ொ�கேவ: வ்ருணுகேத – திறந்திருக்�ிறொகேனொ: கேதன – அவனொல்: லப்ய – அதைடயப்படு�ிறது: தஸ்ய ஏஷ - அவனுக்கு இந்த: ஆத்மொ – ஆத்மொ: விவ்ருணுகேத – கவளிப்படுத்து�ிறது: தனும் - தன்னுதைடய இயல்தைப: ஸ்வொம் -தொனொ�கேவ.

அந்த ஆத்மொ கசொற்கபொழிவு�ளொல்இ புலதைமயொல்இ பலவற்தைறக் கே�ட்பதொல்

அதைடயப்படுவதில்தைல. யொர் (அந்த) ஆத்மஞொனத்திற்�ொ� முழுதைமயொ� திறந்தபடி

இருக்�ிறொகேனொ. அவகேன அதைட�ிறொன். அவனுக்கு அந்த ஆத்மொ தொகேன தன் இயல்தைப

கவளிப்படுத்து�ிறது.

முழுதைமயொ� திறந்து இருத்தல் என்பது முக்�ியமொனது. ஏகேதொ கபொழுது கேபொக்�ொ�கேவொஇ அல்லது துக்�ம் தொங்�ொமல்இ வொழ்க்தை�தைய எதிர்க�ொள்ள முடியொமல் கவறுத்கேதொ இருப்பவனுக்கு ஆத்ம

ஞொனம் �ிதைடப்பதில்தைல. பிறர் �ருத்தொல் தன் மூதைளதைய நிரப்பிக்க�ொண்டு தொன் எதைத பிரம்மம் என்று நிதைனத்துக்க�ொண்டிருக்�ிறொகேனொ அதைத எதிர்பொர்க்�ொமல்இ உள்ளது உள்ளபடி உணரும்

திறந்திருத்தல் முக்�ியமொனது. தன் மனம்இ கசயல்இ உயிர் சக்தி என்று எல்லொவற்றிலும் அந்த

ஆத்ம தரிசனத்திற்�ொ�கேவ �ொத்திருப்பகேத முழுதைம.

நொவிரகேதொ துச்சரிதொத் நொசொந்தொ நொஸமொஹித நொசொந்தமொனகேஸொ வொபி ப்ரஜ்ஞொகேனன ஏனமொப்னுயொத்

அவிரகேதொ – தைவரொக்�ியம் இல்லொதவன்: துச்சரிதொத் - தீய பழக்�ங்�ள் உள்ளவன்: அசொந்தொ – அதைமதியற்றவன்: அஸமொஹித - ஸமத்தன்தைம இல்லொதவன்: அசொந்த மொனகேஸொ – மனச் சலனங்�ள் உதைடயவன்: வொபி – கேமலும்: ப்ரஜ்ஞொகேனன – அறிவுப் புலதைமயொல்: ஏனம் - இததைன: ந ஆப்னுயொத் - அதைடவதில்தைல.

தைவரொக்�ியம் இல்லொதவன், தீய பழக்�ங்�ள் உள்ளவன், அதைமதியற்றவன், ஸமத்தன்தைம

இல்லொதவன், மனச் சலனங்�ள் உள்ளவன், அறிவுப் புலதைமதையகேய சொர்ந்திருப்பவன் இந்த

ஆத்மொதைவ அதைடவதில்தைல.

இவர்�ள் அதைடவதில்தைல என்று கசொல்வதொல், ஆத்ம ஞொனத்தைத அதைடந்திட ஒரு

மனிதன் எவ்வொறு இருக்� கேவண்டும் என்பதைத உணர்த்து�ிறொன் எமதர்மன்.

யஸ்ய ப்ரஹ்ம ச க்ஷத்ரம் ச உகேப பவத ஓதன

28


ம்ருத்யுர் யஸ்கேயொகேஸதனம் � இத்தொ கேவத யத்ர ஸ:

யஸ்ய – யொருக்கு: ப்ரஹ்ம ச – அறிவும்: க்ஷத்ரம் ச – உடல் வலிதைமயும்: உகேப - இரண்டும்: ஓதன பவத- உணவு ஆ�ிறகேதொ: ம்ருத்யுர் – மரணம்: யஸ்ய – யொருக்கு: உபகேஸதனம் - ஊறு�ொய்: இத்தொ – இத்ததை�ய: � – ஆத்மொ: ஸ: - அது: யத்ர – எங்குள்ளது: கேவத – அறிந்துக�ொள்.

யொருக்கு உடல் வலிதைமயும் அறிவும் உணவொ� உள்ளகேதொ, மரணம் ஊறு�ொயொ�

உள்ளகேதொ, இத்ததை�ய ஆத்மொவொன அததைன எங்குள்ளது என்பதைத அறிந்துக�ொள்.

உடல் வலிதைமதையயும் புத்திதையயும் சொர்ந்கேத ஆத்மொ இருக்� முடியும் என்பதொல் அதைவ

ஆத்மொவிற்கு உணவொ�க் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. மரணம் ஆத்மொதைவ உணர்வதற்கு எளிய

வழியொ� இருப்பது. உண்ணும்கேபொது உணவுத்கேததைவதைய உணர வழி வகுப்பது ஊறு�ொய். எனகேவ மரணம் ஆத்மொவிற்கு ஊறு�ொயொ� இருக்�ிறது எனப்பட்டது. இவ்வொறொன ஆத்மொ எங்குள்ளது என்பதைத அறிந்துக�ொள் என்பதன் மூலம் முந்தைதய

ஸ்கேலொ�த்தில் உணர்த்தப்பட்டபடி இருக்� கேவண்டும் என்பது வலியுறுத்தப்படு�ிறது.

இதி �ொட� உபநிஷதி ப்ரதம அத்யொகேய த்விதீயொ வல்லீ

இவ்வொறு �ட உபநிடத்தின் முதல் அத்தியொயம் இரண்டொம் பகுதி.

முதல் அத்தியொயம் மூண்றொம் பகுதி

இதுவதைர எமதர்மனுக்கும் நசிகே�தனுக்கும் நதைடகபற்ற உதைரயொடலின் கதொகுப்பொ� இருந்த இந்த உபநிஷதத்தின் இந்தப் பகுதி எமதர்மனின் கூற்றொ� இல்லொமல் இந்த

உபநிஷதத்தைதத் தந்த �டர் ம�ரிஷியின் கூற்றொ�க் �ொணப்படு�ிறது. உபநிஷத ம�ிதைமதைய கசொல்லும் ‘பலச்ருதி’ ஸ்கேலொ�ங்�ளும் ‘எமதர்மன் உபகேதசித்தது’ என்பது கேபொன்ற

வொர்த்தைத�ளும் இததைன உறுதி கசய்�ின்றன.எமதர்மன் கூற்றொ� இருந்தொலும் ம�ரிஷியின் கூற்றொ� இருந்தொலும் “எப்கபொருள்

யொர்யொர் வொய் கே�ட்பினும் அப்கபொருள் கமய்ப்கபொருள் �ொண்பது அறிவு” என்ற வள்ளுவத்தின்

வழி நின்று இந்தப் பகுதிதையக் �ொண்கேபொம்.

ரிதம் பிபந்கதௌ ஸு க்ருதஸ்ய கேலொகே� குஹொம் ப்ரவிஷ்ட்கடௌ பரகேம பரொர்த்கேதசொயொதகபௌ ப்ரஹ்மவிகேதொ வதந்தி பஞ்சொக்னகேயொ கேய ச த்ரிணொசிகே�தொ

ஸு க்ருதஸ்ய – கசயல்�ளின்: ரிதம் - பலதைன: பிபந்கதௌ – அனுபவிக்�ின்ற இருவர்: கேலொகே� – உடம்பினுள்: பரகம – கேமலொன: பரொர்த்கேத – நுண்ணியதொன: குஹொம் - இதயக் குதை�யில்: ப்ரவிஷ்ட்கடௌ – பு�ந்தவர்�ள்: சொயொதகபௌ – கவயிலும் நிழலும் கேபொன்றவர்�ள்: பிரஹ்மவிகேதொ – ஆத்ம ஞொனி�ள்: பஞ்சொக்னகேயொ – பஞ்சொக்னி உதைடயவர்�ள்: த்ரிணொசிகே�தொ – அ�மு�மொ�

நசிகே�த யொ�த்தைத கசய்தவர்�ள்: ய: ச - இவர்�ள்: வதந்தி – கசொல்�ிறொர்�ள்.

கசயல்�ளின் பலதைன அனுபவிக்�ின்ற இருவர், உடம்பினுள் கேமலொன நுண்ணியதொன

இதயக்குதை�யில் புகுந்தவர்�ள்: கவயிலும் நிழலும் கேபொன்றவர்�ள்: ஆத்ம அனுபூதி கபற்ற ம�ொன்�ளும் பஞ்சொக்னி தவத்திதைன கசய்தவர்�ளும் அ�மு�மொ� நசிகே�த யொ�த்தைதச்

கசய்தவர்�ளும் கசொல்�ிறொர்�ள்.

கசயல்�ளின் பலன் ஆத்மொதைவ பொதிப்பதில்தைல என்பது பதிவு�தைளப் பற்றியது. கசயல்�ளின் பலனொ�க் �ிதைடக்�ின்ற உடல் பலம், அறிவு பலம், மன உறுதி, மரணம் கேபொன்றதைவ

ஆத்மொ, உடல் இரண்தைடயுகேம கசன்றதைட�ின்றன. எனகேவ இருவரும் கசயல்�ளின் பலதைன

அனுபவிப்பவர்�ள் என்�ிறொர் ம�ரிஷி.

29


‘கவயிலும் நிழலும் கேபொல்’ என்பதன் மூலம் இரண்தைடயும் பிரிக்� முடியொது. உடல் இன்றி ஆத்மொ

தனித்தியங்� தளம் இல்தைல. ஆத்மொ இல்லொமல் உடல் இயங்� முடியொது. கவயிலும் நிழலும்

இவ்வொகேற ஒன்றில்லொவிட்டொல் மற்றதற்கு மதிப்பில்லொமல் கேபொகும். ஒரு நொணயத்தின் இரு

பக்�ங்�தைளப் கேபொன்றதைவ கவயிலும் நிழலும்.

‘ம�ொன்�ளும், பஞ்சொக்னி தவசி�ளும், நசிகே�த வித்தைத கசய்தவர்�ளும் கசொல்�ிறொர்�ள்’ என்ற கசொற்�ள் �ட ம�ரிஷியின் அடக்�த்தைதக் �ொட்டு�ின்றன. பஞ்சொக்னி தவம் என்பது நொன்கு புறமும் அக்னி சூழ்ந்திருக்� ததைலயில அக்னிகேயொ அல்லது சுட்கடரிக்கும் சூரிய கவப்பகேமொ

இருக்� கசய்யப்படும் தவமொகும். அதர்வ கேவதத்தின் ‘சிகேரொ வ்ரதத்திற்கு’ நி�ரொனது. இந்த

தவத்தைத ஆத்ம தரிசனம் கசய்தவரல்லொதவர்�ள் இயற்றுவது �டினமொனதொகும்.

ய: கேஸதுரீஜொனொனொம் அக்ஷரம் ப்ரஹ்ம யத் பரம் அபயம் திதீர்ஷதொம் பொரம் நொசிகே�தம் சகே�மஹி

யத் - எது: ரீஜொனொனொம் - பின்பற்றுபவர்�ளுக்கு: கேஸது – பொலம்: அக்ஷரம் - அழிவற்றது: அபயம் - பயமற்றது: பரம் - கேமலொனது: பொரம் - மறு�தைரதைய: திதீர்ஷதொம் - அதைடய விரும்பும்: ய: - யொர்: நொசிகே�தம் - நசிகே�த வித்தைததைய: சகே�மஹி – கசய்ய வல்லவர்�ள் ஆகேவொம்.

எது பின்பற்றுபவர்�ளுக்கு பொலம் (கேபொன்று) அழிவற்றதும், பயமற்றதும், கேமலொனதுமொன

மறு�தைரதைய அதைடய விரும்பும் யொருக்கும் (ஆகும்) நசிகே�த வித்தைததைய கசய்ய வல்லவர்�ள்

ஆகேவொம்.

கதொடர்ந்து வரும் ஸ்கேலொ�ங்�ளில் ம�ரிஷி ஒரு அற்புத சித்திரத்தைதக் �ொட்டு�ிறொர். மனித

வொழ்க்தை�ப் பயணம் இந்த ஸ்கேலொ�ங்�ளில் ஒரு கேதர்ப் பயனத்திற்கு ஒப்பிடப்பட்டுள்ளது. உயர்ந்ததும் ஆழமொனதுமொ� உண்தைம�ள் இந்த உவதைமயொல் எளிதைமயொ� �ொட்டப்படு�ின்றன.

ஆத்மொனம் ரதினம் வித்தி சரீரம் ரதகேமவ து

புத்திம் து சொரதிம் வித்தி மன: ப்ரக்ரஹகேமவ.

ஆத்மொனம் - ஆத்மொதைவ: ரதினம் - பயனம் கசய்பவன்: வித்தி – அறிந்துக�ொள்: சரீரம் து - உடல்: ரதம் ஏவ – கேதர் என்று: புத்திம் து – புத்தியொனது: சொரதி – ரத சொரதி: மன: - மனகேம: ப்ரக்ரஹம்

ஏவ- �டிவொளம் என்று: வித்தி – அறிந்துக�ொள்.

ஆத்மொதைவத் கேதரில் பயனம் கசய்பவனொ�வும் உடதைல கேதரொ�வும் புத்திதைய

சொரதியொ�வும் அறிந்துக�ொள்: மனகேம �டிவொளம் என்று அறிந்துக�ொள்.

அறிந்துக�ொள் என்பதைத ‘தைவத்துக் க�ொள்ளவும்’ என்று புரிந்து க�ொள்ள கேவண்டும்.

இந்த்ரியொணி ஹயொனொஹு : விஷயொம்ஸ் கேதஷு கே�ொசொன்

ஆத்கேமந்த்ரிய மகேனொயுக்தம் கேபொக்கேதத்யொஹு ர் மனீஷிண:

இந்த்ரியொணி - இந்திரியங்�ள்: ஹயொன – குதிதைர�ள்: கேதஷு - அவற்றிற்கு: விஷயொம் - உல� விஷயங்�ள்: கே�ொசரொன் - பொதைத�ள்: ஆஹு - கசொல்�ிறொர்�ள்: ஆத்ம இந்த்ரிய மகேனொ

யுக்தம் - உடல், புலன்�ள், மனம் ஆ�ியவற்றுடன் கூடிய ஜீவன்: கேபொக்தொ – அனுபவிப்பவன்: இதி – என்று: மனீஷிண:- ம�ொன்�ள்: ஆஹு - கசொல்�ிறொர்�ள்.

புலன்�ள் குதிதைர�ள், உல�ப் கபொருட்�ள் பொதைத�ள் என்று கசொல்�ிறொர்�ள். ஜீவன்

இந்தப் பயனத்தைத அனுபவிப்பவன் என்று ம�ொன்�ள் கசொல்�ிறொர்�ள்.

இந்த இரண்டு ஸ்கேலொ�ங்�ள் கேதரின் உருவ�த்தைதக் க�ொடுத்தன. பின்வரும் ஸ்கேலொ�ங்�ள்

பயனம் பற்றிப் கேபசு�ின்றன.

30


யஸ்த்வவிஜ்ஞொனவொன் பவதி அயுக்கேதன மனஸொ ஸதொ

தஸ்கேயந்த்ரியொணி அவச்யொனி துஷ்ட்டொச்வொ இவ ஸொரகேத.

ய:து – யொர்: அவிஜ்ஞொனவொன் - விழிப்புறொதவன்: ஸதொ- எப்கபொழுதும்: அயுக்கேதன – பிளவுபட்ட: மனஸொ – மனமுதைடயவனொ�: பவதி – ஆ�ிறொன்: தஸ்ய – அவன்: இந்த்ரியொணி – புலன்�ள்: ஸொரகேத – கேதகேரொட்டிக்கு: அவச்யொனி – வசப்படொத: துஷ்ட்ட அச்வொ – முரட்டுக் குதிதைர�ள்: இவ – கேபொல.

யொர் விழிப்புறொதவனொ�, எப்கபொழுதும் பிளவுபட்ட மனம் உதைடயனொ� இருக்�ிறொகேனொ

அவனது புலன்�ள் சொரதிக்கு �ட்டுப்படொத முரட்டுக் குதிதைர�ள் கேபொல் (ஆ�ின்றன)

யஸ்;து விஜ்ஞொனவொன் பவதி யுக்கேதன மனஸொ ஸதொ

தஸ்கேயந்த்ரியொணி வச்யொனி ஸதஸ்வொ இவ ஸொரகேத:

ய:து – யொர்: விஜ்ஞொனவொன் - விழிப்புற்றவன்: ஸதொ- எப்கபொழுதும்: யுக்கேதன – ஒன்றுபட்;ட: மனஸொ – மனமுதைடயவனொ�: பவதி – ஆ�ிறொன்: தஸ்ய – அவன்: இந்த்ரியொணி – புலன்�ள்: ஸொரகேத – கேதகேரொட்டிக்கு: வச்யொனி – வசப்பட்ட: ஸத் அச்வொ – ஸொதுக் குதிதைர�ள்: இவ – கேபொல.

யொர் விழிப்புற்றவனொ�, ஒருதைமப்பட்ட மனதுடன் இருக்�ிறொகேனொ அவன் புலன்�ள்

கேதகேரொட்டிக்கு அடங்�ிய ஸொதுக்குதிதைர�ள் கேபொல் (ஆ�ின்றன)

ஒருதைமப்பட்ட மனம் கூர்தைமயொனது. அதன் �ட்டதைள�ளும் கூர்தைமயொ�கேவ வரும்

என்பதொல் புலன்�ள் தொமொ�கேள ஒரு �ட்டுப்பொட்டிற்குள் வந்துவிடு�ின்றன.

யஸ்த்வவிஜ்ஞொனவொன் பவதி அமனஸ்�: ஸதொsசுசி: ந ஸ தத் பதமொப்கேனொதி ஸம்ஸொரம் சொதி�ச்சதி

ய:து – யொர்: அவிஜ்ஞொனவொன் - விழிப்புறொதவன்: ஸதொ- எப்கபொழுதும்:அமனஸ்�: அடங்�ொத எண்ணம் மற்றும் கசொல்: அசுசி – தூய்தைமயற்றவன்: ஸ: - அவன்: தத் - அந்த: பதம் - கேமலொனதைத: ந ஆப்கேனொதி – அதைடவதில்தைல: ச – கேமலும்: ஸம்ஸொரம் - ஸம்ஸொரத்தில்: அதி�ச்சதி – உழல்�ிறொன்.

யொர் விழிப்புறொதவனொ�, எப்கபொழுதும் அடங்�ொத எண்ணம் மற்றும் கசொல்

உதைடயவனொ�, தூய்தைமயற்றவனொ� (இருக்�ிறொகேனொ) அவன் அந்த கேமலொனதைத

அதைடவதில்தைல. கேமலும் சம்சொரத்தில் உழல்�ிறொன்.

யஸ்து விஜ்ஞொனவொன் பவதி ஸமனஸ்�: ஸதொ சுசி: ஸ து தத் பதமொப்கேனொதி யஸ்மொத் பூகேயொ ந ஜொயகேத

ய:து – யொர்: விஜ்ஞொனவொன் - விழிப்புற்றவன்: ஸதொ- எப்கபொழுதும்:ஸமனஸ்�: அடங்�ிய எண்ணம் மற்றும் கசொல்: சுசி – தூயவன்: ஸ: - அவன்: யஸ்மொத் - எங்�ிருந்து: பூகேயொ – மீண்டும்: ந ஜொயகேத – பிறப்பதில்தைலகேயொ தத் - அந்த: பதம் - பதத்தைத: ஆப்கேனொதி – அதைட�ிறொன்: (து என்ற கசொல் முந்தைதய ஸ்கேலொ�த்தில் கசொல்லப்பட்டதற்கு மொறொ� என்ற

கபொருளிலும் கேமலொனது என்பதைதக் குறிப்பதொ�வும் வந்துள்ளது)

யொர் விழிப்புற்றவனொ�, எப்கேபொதும் அடங்�ிய எண்ணம் மற்றும் கசொல் உதைடயவனொ�, தூயவனொ� (இருக்�ிறொகேனொ) அவன், எங்�ிருந்து மீண்டும் பிறப்பதில்தைலகேயொ அந்த கேமலொன

பதத்தைத அதைட�ிறொன்.

விஜ்ஞொனஸொரதிர் யஸ்து மன: ப்ரக்ரஹவொன் நர:

31


கேஸொsத்வன: பொரமொப்கேனொதி தத் விஷ்கேணொ: பரமம் பதம்.

ய: நர: - எந்த மனிதன்: விஜ்ஞொன – விழிப்புற்ற: ஸொரதி – ரத சொரதி: ப்ரக்ரஹவொன் - �டிவொளம்: மன: - மனம்: ஸ உ – அவகேன: அத்வன: பொரம்- பொதைதயின் முடிதைவ: ஆப்கேனொதி – அதைட�ிறொன்: தத் - அது: விஷகேணொ - இதைறவனின்: பரமம் - கேமலொன: பதம் - இருப்பிடம்.

எந்த மனிதன் விழிப்புற்ற சொரதிதையயும் (புத்தி) �டிவொளமொ�ிய மனம் வசப்பட்டவனொ�வும்

இருக்�ிறொகேனொ அவகேன பொதைதயின் முடிதைவ அதைட�ிறொன். அது இதைறவனின் கேமலொன

இருப்பிடம்.

ஒரு கேதர்ப் பயனம் இனிதைமயொ� இருக்�கேவண்டும், கசன்று கேசர கேவண்டிய இடத்தைதயும்

கசன்றதைடய கேவண்டும் என்றொல் எகதல்லொம் கேவண்டும்? கேதர் நல்ல நிதைலயில் இருக்� கேவண்டும் கேதகேரொட்டி விழித்திருக்� கேவண்டும்

குதிதைர�ள் அடங்�ியதைவயொ� இருக்� கேவண்டும் �டிவொளம் சரியொ� கேபொடப்பட்டிருக்� கேவண்டும்

பொதைத சரியொனதொ� இருக்� கேவண்டும்.

ஆனொல் இந்த ஸ்கேலொ�ம் சொரதியின் விழிப்தைபயும் வசப்பட்ட �டிவொளத்தைதயும் மட்டுகேம

கேபசு�ிறது. அதொவது விழிப்புற்ற புத்தியும் வசப்பட்ட மனமும் இதைறநொட்டமுள்ளவனுக்குப்

கேபொதுமொனதைவ என்�ிறது. இதற்�ொன விளக்�ம் அடுத்து வரும் ஸ்கேலொ�ங்�ளில்:

இந்த்ரிகேயப்ய பரொஹ்யர்த்தொ: அர்த்கேதப்யச்ச பரம் மன: மனஸஸ்து பரொ புத்தி: புத்கேதொரொத்மொ மஹொன் பர:

இந்த்ரிகேயப்ய – புலன்�தைள விட: அர்த்தொ – உல�ப் கபொருட்�ள்: பரொ: ஹ - நிச்சயம் கேமலொனது: அர்த்கேதப்யச்ச – உல�ப் கபொருட்�தைள விட: மன: - மனம்: பரம் - கேமலொனது: மனஸஸ்து – மனதைதவிட: புத்தி: - புத்தி: பரொ – கேமலொனது: புத்கேதொர் – புத்திதைய விட: ஆத்மொ- ஆத்மொ – ஆத்மொ: பர:- கேமலொனது: மஹொன் - ம�ிதைம வொய்ந்தது.

புலன்�தைளவிட உல�ப் கபொருட்�ள் வலிதைமயொனதைவ. உல�ப் கபொருட்�தைளவிட மனம்

வலிi மொனது: மனதைதவிட புத்தி வலிதைமயொனது. புத்திதையக் �ொட்டிலும் வலிதைமயொனதும் ம�ிதைம

வொய்ந்ததும் ஆத்மொ.

உல�ப் கபொருட்�ள் புலன்�தைளக் �வர்ந்து திதைச திருப்புவதொல் உல�ப் கபொருட்�ள்

புலன்�தைளவிட வலிதைமயொனகதன்று குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது.அடங்�ொத ஒன்தைற அடக்� கேவண்டும் என்றொல் அதனினும் வலிதைமயொனதைத நொம் நொட

கேவண்டும். இங்கே� புலன்�ளுக்கு உல�ப்கபொருட்�ளும், உல�ப் கபொருட்�ளுக்கு மனமும், மனதுக்கு புத்தியும் வலிதைம வொய்ந்ததொ� உள்ளன.

இதனொல்தொன் முந்தைதய ஸ்கேலொ�ம் ‘விழிப்புற்ற புத்தியும், புத்தியின் வசப்பட்ட மனமும்’ மட்டுகேம அந்த மனிததைன கேமலொன இடத்திற்கு கேசர்க்� வல்லதைவ என்று குறிப்பிட்டது.

விழிப்புற்ற புத்தி ஆத்மொதைவ அறியும். வசப்பட்ட மனகேமொ தனக்கு வசப்பட்ட உல�ப்

கபொருட்�தைளயும் அவற்றிற்கு வசப்பட்ட புலன்�தைளயும் க�ொண்டிருக்கும்.

அதொவது கேதகேரொட்டும் சொரதி விழிப்புற்றிருப்பதொல் அவன் பயனம் கசய்யும் ஆத்மொதைவ

அறிவொன், அவன் வசப்பட்ட �டிவொளம் குதிதைர�தைளக் �ட்டுபடுத்தி சரியொன பொதைதயில் கசல்ல

தைவக்கும். இதனொல் பயனம் இனிதைமயொ�வும் சரியொனதொ�வும் அதைமயும்.

மஹத: பரமவ்யக்தம் அவ்யக்தொத் புருஷ: பர: புருஷொன்ன பரம் �ிஞ்சித் ஸொ �ொஷ்ட்டொ ஸொ பரொ �தி.

32


மஹத: - ம�ிதைம வொய்ந்த ஆத்மொதைவ விட: அவ்யக்தம் - ஆதொர ஆற்றல்: பரம் - கேமலொனது: அவயக்தொத் - ஆதொர ஆற்றதைல விட: புருஷ: - இதைறவன்: பர: - கேமலொனவர்: புருஷ - இதைறவதைன

விட: பரம் - கேமலொனது: ந �ிஞ்சித் - எதுவுமில்தைல: ஸொ – அவகேர: �ொஷ்ட்டொ – எல்தைல: ஸொ – அவகேர: பரொ: �தி – கேமலொன பு�லிடம்.

ம�ிதைம வொய்ந்த ஆத்மொதைவ விட ஆதொர சக்தி கேமலொனது. ஆதொர சக்திதைய விட இதைறவன்

கேமலொனவர். இதைறவதைன விட கேமலொனது எதுவுமில்தைல. அவகேர எல்தைல. அவகேர கேமலொனப்

பு�லிடம்.

அவ்யக்தம் என்பது இயற்தை� சக்தி�ளொ�வும் நியதி�ளொ�வும் நிற்கும் இதைறவனின்

சக்தி. அந்த சக்தி�ளும் நியதி�ளும் ஆத்மொதைவ விட வலிதைமயொனது. ஆத்மொ அதற்கு

�ட்டுப்பட்டகேத.

ஏஷ ஸர்கேவஷு பூகேதஷ{

கூகேடொssத்மொ ந ப்ர�ொசகேதத்ருச்யகேத த்வக்ர்யயொ புத்த்யொ ஸுக்ஷ்மயொ ஸுக்ஷ்ம தர்சிபி

ஸர்கேவஷு பூகேதஷு - எல்லொ உயிர்�ளிலும்: கூட – மதைறந்துள்ள: ஏஷ - இந்த: ஆத்மொ – ஆத்மொ: ந ப்ர�ொசகேத – கவளிப்படுவதில்தைல: அக்ர்யயொ – ஒருதைமப்பட்ட: ஸுக்ஷ்மயொ – நுண்ணிய: புத்த்யொ – புத்தியொல்: ஸுக்ஷ்ம தர்சிபி – ம�ொன்�ள்: த்ருச்யகேத.

எல்லொ உயிர்�ளிலும் மதைறந்துள்ள இந்த ஆத்மொ கவளிப்பட்டு கதரிவதில்தைல. ஒருதைமப்பட்ட நுண்ணிய புத்தியொல் ம�ொன்�கேள (அததைன) �ொண்�ிறொர்�ள்.

மனிதனின் புத்தி விழிப்புற கேவண்டும், விழிப்புற்ற புத்தியொல் ஆத்ம தரிசனம் கபற

கேவண்டும். அவ்வொறு ஆத்ம தரிசனம் கபற்று ஆத்ம ஞொனியொ�ி மரணமற்ற கபருவொழ்வு

கபறுவகேத மனித வொழ்வின் இலட்சியம் என்பகதல்லொம் புரி�ிறது. ஆனொல் சொதொரண நிதைலயில்

உள்ள மனிதன் தன் புத்தி விழிப்புறவும், விழிப்புற்ற புத்தியொல் ஆத்மொதைவ உணரவும் என்ன

கசய்ய கேவண்டும்? அதன் கசயல்முதைற என்ன? இந்த ‘கேதர்ப் பயன’ உவதைம எதற்�ொ�?

புத்தி விழிப்புறுவதற்�ொன கசயல்முதைற இகேதொ இந்த ஸ்கேலொ�த்தில்:

யச்கேசத்வொங்மனஸீ ப்ரொஜ்ஞ தத் யச்கேசத் ஜ்ஞொன ஆத்மனிஜ்ஞொனமொத்மனி மஹதி நியச்கேசத் தத் யச்கேசத் சொந்த ஆத்மனீ

ப்ரொஜ்ஞ - இதைறநொட்டமுள்ளவன்: வொக் - கேபச்தைச: மனஸீ – மனத்தில்: யச்கேசத் - ஒடுக்�

கேவண்டும்: தத் - அந்த மனதைத: ஜ்ஞொன ஆத்மனி – விழிப்புற்ற புத்தியில்: யச்கேசத் - ஒடுக்�

கேவண்டும்: ஜ்ஞொன ஆத்மனி – விழிப்புற்ற புத்திதைய: மஹதி – ம�ிதைமயொன ஆத்மொவில்: நியச்கேசத்- முதைறயொ� ஒடுக்� கேவண்டும்: தத் - அததைன: சொந்த ஆத்மனீ – அதைமதியொன

இதைறவனிடம்: யச்கேசத் - ஒடுக்� கேவண்டும்.

இதைறநொட்டமுள்ளவன் கேபச்தைச மனதில் ஒடுக்� கேவண்டும். அந்த மனதைத விழிப்புற்ற

புத்தியில் ஒடுக்� கேவண்டும். புத்திதைய ஆத்மொவில் ஒடுக்� கேவண்டும். அந்த ஆத்மொதைவ

இதைறவனிடம் ஒடுக்� கேவண்டும்.

இந்த கசயல்முதைற மி� முக்�ியமொனதும் எளிi மொனதுமொகும். புத்திதைய விழிப்புறச் கசய்ய

எத்ததைனகேயொ சொததைன முதைற�ள் இருந்தொலும் இது எளிதைமயொனதும் வலிதைமயொனதும் ஆகும்.

33


முதல் படி: கேபச்தைச மனதில் ஒடுக்� கேவண்டும். கேபச்சு என்பது இரண்டு வதை�ப்படும். வொயதைசத்து

நொவதைசத்து கேபசும் கவளிப்கேபச்சு ஒன்று, நொவதைசக்�ொமல் இருக்கும்கேபொதும் எழுந்து அடங்கும்

எண்ணங்�ளின் இதைரச்சல் மற்கறொன்று. கவளிப்கேபச்தைச நிறுத்திவிடலொம். உள்கேபச்தைச, மனதின்

இதைரச்சதைல என்ன கசய்வது?; நொவின் அதைசவும் எண்ணங்�ளின் கேதொற்றமும் கேநரிதைடயொ�

கதொடர்புதைடயன. கவளிப்கேபச்தைச நிறுத்தியகேதொடு நொவின் அதைசதைவயும் �ட்டுப்படுத்தினொல்

மனதின் சலனங்�ள் குதைறயும். இந்த நிதைலயில், எழும் எண்ணங்�தைள சொட்சியொ�ப் பொர்க்�, எண்ணங்�ள் ஒடுங்� ஆரம்பிக்கும்.

எண்ணங்�தைள சொட்சியொ�ப் பொர்த்து ஒடுக்குவதொல் எண்ணங்�ள் ஒடுங்குவகேதொடு நம்

விதைனப்பதிவு�ளும் அழியத்துவங்கும். விதைனப்பதிவு�ள் எண்ணங்�ளொலும்

உணர்ச்சி�ளொலுகேம வலிதைமப் கபறு�ின்றன. எண்ணங்�ள் குதைறந்தொல் விதைனப்பதிவு�ள்

வலுவிழக்கும். விதைனப்பதிவு�ள் அழிவதொல் ததைட�ள் வில� ஆரம்பிக்கும்.

சொட்சியொ� நின்று எண்ணங்�தைளப் பொர்ப்பது அதி�மொகும்கேபொது புத்தி விழிப்பதைடயும். புத்தி விழிப்புற ஆத்மொ ப்ர�ொசிக்கும். ப்ர�ொசிக்கும் ஆத்மொதைவ புத்தி �வனிக்�த் துவங்கும். �வனிக்�ப்பட்டொல் ஆத்மொ கவளிப்படத் துவங்கும். ஆத்மொ கவளிப்பட புத்தி ஒடுங்கும். மனம்

அழிந்து, புத்தி நுண்ணியதொ�ிட, ஆதம தரிசனம் வொய்க்கும். தரிசனத்தொல் புத்தி ஆத்மொவில்

ஒடுங்கும். புத்தி ஒடுங்�ினொல் விழிப்புணர்வு மட்டுகேம எஞ்சி நிற்கும். கவறும் விழிப்புணர்வொ�

சலனமற்றிருக்�, இதைறநிதைல வொய்க்கும். இததைன ஸ்ரீ ஆதிசங்�ர ப�வத் பொதர் தன் ‘பஜ கே�ொவிந்தம்’ என்ற துதிப் பொடலில் அழ�ொ�

விளக்கு�ிறொர். “சத் சங்�த்கேவ நிச்சங்�த்வம்நிச்சங்�த்கேவ நிர்கேமொ�த்வம்நிர்கேமொ�த்கேவ நித்சல புத்தி

நித்சல புத்தி ஜீவன் முக்தி” என்�ிறொர் அவர்.‘சத்சங்�ம்’ என்றொல் ஏகேதொ இதைறயடியொர்�ள், துறவி�ள் இவர்�கேளொடு கேபசுதல் அல்லது

அவர்�ள் கேபசுவதைதக் கே�ட்டல் என்று நிதைனக்�ிகேறொம். ஆனொல், ஸ்ரீ ஆதிசங்�ரர் கசொல்படி ‘எது

நம்தைமத் தனிதைமதைய நொடச்கசய்�ிறகேதொ அதுகேவ சத்சங்�ம். அவ்வொறு தனிதைமதைய ஒருவன்

அனுபவிக்�, அவனது கேபச்சு குதைறயும். நொளொ� நொளொ� உள் இதைரச்சலும் குதைறந்து, கமொழி, கசொற்�ள், கபொருள் யொவும் மறந்து கேபொகும். அந்த நிதைலயில் அதைலயொ� மனமும் அதைசயொத

புத்தியும் விளங்கும். அதைசவில்லொத புத்தி பிரபஞ்சப் கேபரறிகேவொடு கதொடர்பு க�ொள்ளும். பிரபஞ்சப்

கேபரொற்றகேல இதைறநிதைலயின் வொயில். பிரபஞ்சப் கேபரறிவு அல்லது கேபரொற்றகேலொடு கதொடர்பு

க�ொண்டிருக்கும் �ொலகேம உண்தைமயொன பிரஹ்மச்சரியம்.

உத்திஷ்ட்டத ஜொக்ரத ப்ரொப்ய வரொன் நிகேபொதத

க்ஷ{ரஸ்ய தொரொ நிசிதொ துரத்யயொ துர்�ம் பதஸ்தத்�வகேயொ வதந்தி

உத்திஷ்ட்டத – எழுங்�ள்: ஜொக்ரத – விழியுங்�ள்: ப்ரொப்ய – �ிதைடப்பதில்: வொரன் - கேதர்ந்கதடுத்து: நிகேபொதத – அறிந்திடுங்�ள்: நிசிதொ - கூரொன: க்ஷ{ர – �த்தியின்: தொரொ – முதைன: துரத்யயொ – நடக்� முடியொதது: அஸ்ய – கேபொல: தத் - அந்த: பத – பொதைத: துர்�ம் - �டினமொனது: �வகேயொ – ம�ொன்�ள்: வதந்தி - கூறு�ிறொர்�ள்.

விழித்கதழுங்�ள். �ிதைடப்பதில் கேதர்ந்கதடுத்து அறிந்திடுங்�ள். கூரொன �த்தியின்

முதைனயில் நடப்பதைதப் கேபொல் அந்தப் பொதைதக் �டினமொனது என்று ம�ொன்�ள் கூறு�ிறொர்�ள்.

�ிதைடப்பதைத எல்லொம் �ற்பவன் பண்டிதன் ஆ�லொம், ஆனொல் ஞொனம் அதைடய முடியொது. அறிவுக் குப்தைபயொல் மூடிய புத்தியில் விழிப்புணர்வு இருக்�ொது. அதனொல் �ிதைடப்பதில்

கேதர்ந்கதடுத்து ஞொனப் பொதைதக்கு உரியதைத அறியச் கசொல்�ிறொர் ம�ரிஷி. கேமலும், இந்த இதைறப்பொதைத என்பது கூரொன �த்தியின் முதைனயில் நடப்பதைதப் கேபொலக் �டினமொனது என்று

எச்சரிக்தை�யும் க�ொடுக்�ிறொர். இததைனத் தன் �ருத்தொ� முன் தைவக்�ொமல் ‘சொன்கேறொர்�ள்

34


கூறு�ிறொர்�ள்’ என்பது அவரது அடக்�த்தைதக் �ொட்டு�ிறது. ப�வத் கீதைதயும் முக்திப் பொதைததைய

வொள் முதைனப் பயனமொ�கேவ குறிப்பிடு�ிறது.

வொள் முதைனப்பயனம் என்று இந்த ஞொனப்பொதைததையக் குறிப்பிடுவதில் உணரகேவண்டிய

மற்கறொரு உண்தைமயும் உண்டு. இங்கே�, இந்தப் பொதைதயில் வழி�ொட்டுதல் என்பகேத �ிதைடயொது. தை�ப்பிடித்து அதைழத்துச்கசல்ல யொரும் இல்தைல.

அசப்தமஸ்பர்சமரூபமவ்யயம்

ததொs ரஸம் நித்யம�ந்தவச்ச யத்

அனொத்யனந்தம் மஹத: பரம் த்ருவம் நிசொய்ய தன்ம்ருத்யு மு�ொத் ப்ரமுச்யகேத

யத் - எது: அசப்த – சப்தத்தைதக் �டந்த, அஸ்பர்சம் - கதொடு உணர்ச்சிதையக் �டந்த: அரூபம் - உருவங்�தைளக் �டந்த: ததொ – அவ்வொகேற: அரஸம் - சுதைவதையக் �டந்த: அவ்யயம்-அழிவற்றது: அனொதி – ஆரம்பம் இல்லொதது: அனந்தம் - முடிவில்லொதது: மஹத:- ம�ிதைம வொய்ந்தது: பரம் - கேமலொனது: த்ருவம் - நிதைலயொனது: தத் - அததைன: நிசொய்ய – உணர்ந்தவன்: ம்ருத்யு மு�ொத் - மரணத்தின் பிடியிலிருந்து: ப்ரமுச்யகேத – விடுபடு�ிறொன்.

எது சப்தம், கதொடு உணர்ச்சி, �ொட்சி, சுதைவ கபொன்றவற்தைறக் �டந்தகேதொ, அது அழிவற்றது, ஆரம்பமும் முடிவும் இல்லொதது, ம�ிதைம வொய்ந்தது, கேமலொனது, நிதைலயொனது. அததைன

உணர்ந்தவன் மரணத்தின் பிடியிலிருந்து விடுபடு�ிறொன்.

நொசிகே�தமுபொக்யொனம் ம்ருத்யு ப்கேரொக்தம் ஸனொதனம் உக்த்வொ ச்ருத்வொ ச கேமதொவி ப்ரஹ்ம கேலொகே� மஹீயகேத

நொசிகே�தம் - நசிகே�தனுக்கு: ம்ருத்யு – எமதர்மன்: ப்கேரொக்தம் - உபகேதசித்த: உபொக்யொனம் - விஷயமொனது: ஸனொதனம் - பழதைமயொனது: உக்த்வொ ச்ருத்வொ ச – கசொல்லவும் கே�ட்�வும்

கசய்பவன்: கேமதொவி – விழிப்புற்றவன்: ப்ரஹ்ம கேலொகே� – பிரம்ம கேலொ�த்தில்: மஹீயகேத – சிறப்பிக்�ப்படு�ிறொன்.

நசிகே�தனுக்கு எமதர்மன் உபகேதசித்த விஷயமொனது மி�ப் பழதைமயொனது. இததைன

கசொல்லவும் கே�ட்�வும் கசய்யும் விழிப்புற்றவன் பிரம்ம கேலொ�த்தில் சிறப்பிக்�ப் படு�ிறொன்.

ய இமம் பரமம் குஹ்யம் ச்ரொவகேயத் ப்ரஹ்ம ஸம்ஸதி

ப்ரயத: ச்ரொத்த�ொகேலவொ ததொனந்த்யொய �ல்பகேத

ததொனந்த்யொய �ல்பகேத இதி.

ய: - யொர்: ப்ரயத: - தூயவன்: பரமம் - கேமலொனது: குஹ்யம் - இர�சியமொனது: இமம் - இததைன: ப்ரஹ்ம ஸம்ஸதி – சொன்கேறொர் சதைபயில்: ச்ரொத்த �ொகேலவொ – ச்ரொர்த �ொலத்திகேலொ: ச்ரொவகேயத் - கே�ட்�ச் கசய்�ிறொகேனொ: தத் - அது: அனந்த்யொய – அளவற்ற பலதைன: �ல்பகேத – தரு�ிறது: தத் - அது: அனந்த்யொய – அளவற்ற பலதைன: �ல்பகேத – தரு�ிறது: இதி – என்று.

தூயவனொன யொர் ஒருவன் கேமலொனதும் இர�சியமொனதுமொன இததைன சொன்கேறொர்�ள்

சதைபயிகேலொ ச்ரொர்த்த �ொலத்திகேலொ கே�ட்�ச் கசய்வது அளவற்ற பலதைனத் தரு�ிறது. அளவற்ற

பலதைனத் தரு�ிறது.

கபொதுவொ� உபநிஷதங்�ளின் �ட்டுப்பொடு�ளும் அந்த உபநிஷதத்தின் பொதைதயில்

கசன்றவருதைடய அனுபவங்�ளுகேம கசொல்லப்படும். அதுவும் கேவத�ொலத்தில் ஒருவருதைடய

அனுபவம் கவளியிடப்பட்டொல் அந்த நூலின் முடிவுப்பகுதியொ�கேவ அது இருக்கும். ஆனொல் இந்த உபநிஹதத்தில் முதல் அத்யொயத்தின் முடிவிகேலகேய உபநிஷதத்தின் பலச்ருதி

கசொல்லப்பட்டிருக்�ிறது.

35


இந்தப் பகுதி ஆரம்பத்திகேலகேய கசொல்லப்பட்டது கேபொல் எமதர்மனின் கூற்றொ� இல்லொமல் இந்த

உபநிஷதத்தைதத் தந்த �ட ம�ரிஷியின் வொய்கமொழியொ� உள்ளதும் உணரத்தக்�து. முதல் அத்தியொயத்திகேலகேய ம�ரிஷி பலச்ருதிதைய கசொல்லியிருப்பது அவரது கந�ிழ்ச்சிதையக்

�ொட்டு�ிறது.

இதி �ொட� உபநிஷதி ப்ரதம அத்யொகேய த்ருதீயொ வல்லீ

இவ்வொறு �ட உபநிஷதத்தின் முதல் அத்யொயம் மூன்றொம் பகுதி.

இத்துடன் �ட உபநிஷதத்தின் முதல் அத்யொயம் முடிவுறு�ிறது.

�ட உபநிஷதம் இரண்டொம் அத்தியொயம்

முதல் பகுதி

நசிகே�தன் கே�ட்டது ‘மரணத்திற்�ப்பொல் என்ன நடக்�ிறது?’ என்ற கே�ள்வி. எமதர்மன் அதற்கு விதைடயொ� ஆத்ம தரிசனத்தைதப் பற்றியும் மரணமற்ற கபருவொழ்வு பற்றியும் இதுவதைர

உபகேதசித்தொன். இந்தப் பகுதியில் ‘நீ அந்த ஆத்மொகேவ, நீகேய அந்த ஆத்மொ’ என்பதைத

விளக்கு�ிறொன்.

பரொஞ்சி�ொனி வ்யத்ருணத் ஸ்வயம்பூ: தஸ்மொத் பரொங் பச்யதி நொந்தரொத்மன்

�ச்சித்தீர: ப்ரத்ய�ொத்மொனதைமக்ஷத்

ஆவ்ருத்த சக்ஷ{ரம்ருதத்வமிச்சன்

�ொனி – புலன்�தைள: பரொஞ்சி – புற கேநொக்குடன்: ஸ்வயம்பூ - இதைறவன்: வ்யத்ருணத் - பதைடத்துள்ளொர்: தஸ்மொத் - அதனொல்: பரொங் - கவளிகேய: பச்யதி – பொர்க்�ின்றன: ந அந்தரொத்மன் - உள்ளிருக்கும் ஆத்மொதைவ அல்ல: அம்ருதத்வம் - மரணமற்ற நிதைலதைய: �ச்சித் தீர: - எந்த

விழிப்புற்றவன்: இச்சன் - விரும்பு�ிறொகேனொ: ஆவ்ருத்த – திரும்பத் திரும்ப: ப்ரத்யக் - ச்ரத்தைதயுடன்: சக்ஷ{ர் – �ண்�ளொல்: ஆத்மொனம் - தனக்குள்கேள: ஐக்ஷத் - பொர்க்�ிறொன்.

புலன்�தைள புற கேநொக்குடன் இதைறவன் பதைடத்துள்ளொன். அதனொல் அதைவ கவளிகேய

பொர்க்�ின்றன. உள்ளிருக்கும் ஆத்மொதைவ பொர்ப்பதில்தைல. மரணமற்ற நிதைலதைய விரும்பும்

விழிப்புற்றவன் மீண்டும் மீண்டும் ச்ரத்தைதயுடன் �ண்�ளொல் தனக்குள்கேள பொர்க்�ிறொன்.

புலன்�ள் புறத்தைதத்தொன் பொர்க்கும் என்றொல் விழிப்புற்றவன் மட்டும் எப்படி தனக்குள்கேள

பொர்க்� முடி�ிறது? �ண்�ள் சொதொரனமொ� கவளிக்�ொட்சி�தைளத்தொன் பொர்க்கும். ஆனொல் அந்த

�ண்�தைள மூடிக்க�ொண்டொல் கவளிக்�ொட்சி மதைறந்து விடும், மூடிய �ண்�ளுக்குள்ளும் �ருவிழி

அதைசந்து க�ொண்டிருக்கும். அந்த அதைசதைவ நிறுத்தினொல் மனதில் எழும் எண்ணங்�ள் நிற்�

ஆரம்பிக்கும். மனதின் சலனங்�ள் குதைறந்தொல் உள்ளிருக்கும் ஆத்மொதைவப் பொர்க்�லொம்.

மனம் புலன்�ளினொகேலகேய இயங்கு�ிறது. புலன்�ளின் இயக்�த்தைதக் �ட்டுப்படுத்தினொல்

மனம் ஒடுங்கும். மனம் ஒடுங்� ஆத்மொ கவளிப்படும்.

பரொச: �ொமொனனுயந்தி பொலொ: கேத ம்ருத்கேயொர்யந்தி விததஸ்ய பொசம்அத தீரொ அம்ருதத்வம் விதித்வொ த்ருவமத்ருகேவஷ்விஹ ந ப்ரொர்த்தயந்கேத

பொலொ – பக்குவமற்றவர்�ள்: பரொச – கவளி உல�: �ொமொன் - ஆதைச�தைள: அனுயந்தி – நொடு�ிறொர்�கேளொ: கேத – அவர்�ள்: விததஸ்ய- எங்குமுள்ள: ம்ருத்கேயொ – மரணத்தின்: பொசம் - வதைல: யந்தி – வரு�ிறொர்�ள். அத – அதனொல்: தீரொ – விழிப்புற்றவர்�ள்: அம்ருதத்வம் - மரணமற்ற

36


நிதைலதைய: விதித்வொ – அறிந்து: ஏஷ - இந்த: த்ருவம் அத்ருவம் - நிதைலயொனது, நிதைலயற்றது: இஹ - இங்கே�: ப்ரொர்த்தயந்கேத – விரும்புவதில்தைல.

பக்குவமற்றவர்�ள் கவளி உல� கபொருட்�தைள நொடு�ிறொர்�ள். அவர்�ள் எங்குமுள்ள

மரணத்தின் வதைலயில் விழு�ிறொர்�ள். அதனொல், விழிப்புற்றவர்�ள் மரணமற்ற நிதைலதைய

அறிந்து இந்த நிதைலயொனது, நிதைலயற்றது இரண்தைடயும் இங்கே� விரும்புவதில்தைல.

மரணமற்ற நிதைல என்பது பிறவி�ளற்ற நிதைலகேய. விருப்பம் கவறுப்பு இரண்டும் அதற்கு

எதிரொனது. நிதைலயொனது நிதைலயற்றது என்கறல்லொம் பொர்க்�ொமல், விழிப்புற்றவர்�ள் எதைதயுகேம

விரும்புவதில்தைல.

கேயன ரூபம் ரஸம் �ந்தம் ஸப்தொன் ஸ்பர்சொம்ச்ச தைமதுனொன் ஏகேததைனவ விஜொனொதி �ிமத்ர பரிசிஷ்யகேத ஏதத்தைவ தத்

கேயன – எதனொல்: ரூபம் - �ொட்சி, ரஸம் - சுதைவ: �ந்தம் - வொசதைன: ஸப்த- ஒலி: ஸபர்ச – கதொடு உணர்ச்சி: தைமதுனொன் - புலனின்பம்: விஜொனொதி – உணரப்படு�ிறகேதொ: அத்ர - இவற்றில்: �ிம் - என்ன: பரிசிஷ்யகேத – மீதமுள்ளது: ஏதத் தைவ தத் - நிச்சயமொ� அதுகேவ நீ கே�ட்டது.

எதனொல் �ொட்சி, சுதைவ, வொதைசன, சப்தம், கதொடு உணர்ச்சி மற்றும் புலனின்பம்

கேபொன்றதைவ உணரப்படு�ிறகேதொ, பின் அங்கு என்ன மிஞ்சி இருக்�ிறகேதொ அதுகேவ நீ கே�ட்டது.

�ொட்சி சுதைவ கேபொன்றதைவ உணரப்படுவது ஆத்மொ இருப்பதொல்தொன். ஆனொல்

இதைவகயல்லொம் சற்று கேநரத்தில் மதைறந்துவிடும். அவ்வொறு மதைறந்த பிறகும் ஆதொரமொன ஆத்மொ

எஞ்சியிருக்கும். ஸவப்னொந்தம் ஜொக்ரதொந்தம் கேசொகபௌ கேயனொனுபச்யதி மஹொந்தம் விபுமொத்மொனம் மத்வொ தீகேரொ ந கேசொசதி

ஏதத் தைவ தத்

ஸ்வப்னொந்தம் - �னவு நிதைல: ஜொக்ரதொந்தம் - விழிப்பு நிதைல: ச உகபௌ - இரண்தைடயும்: கேயன – எதனொல்: அனுபச்யதி – உணர்�ிறொகேனொ: மஹொந்தம் - ம�ிதைமயுள்ளது: விபும் - எங்கும்

உள்ளது: மத்வொ – மதிக்�ப்படுவது: ஆத்மொனம் - ஆத்மொ: தீகேரொ – விழிப்புற்றவன்: ந கேசொசதி – �வதைலப்படுவதில்தைல: ஏதத் தைவ தத் - அதுகேவ நீ கே�ட்டது.

�னவு நிதைல, விழிப்பு நிதைல இரண்தைடயும் எதனொல் உணர்�ிறொகேனொ அந்த ம�ிதைமயுள்ள, எங்கும் விரிந்துள்ள, மதிக்�ப்படும் ஆத்மொதைவப் பற்றிய விழிப்புற்றவன் �வதைலப்படுவதில்தைல. அதுகேவ நீ கே�ட்டது.

ய இமம் மத்வதம் கேவத ஆத்மொனம் ஜீவமந்தி�ொத்

ஈசொனம் பூதபவ்யஸ்ய ந தகேதொ விஜுகுப்ஸகேத ஏதத் தைவ தத்.

ய – யொர்: இமம் - இந்த: மத்வதம் - சொட்சியொ� இருக்�ின்ற: ஜீவம் - ஆதொரமொன: ஆத்மொனம் - ஆத்மொதைவ: அந்தி�ொத் - எதிரிலுள்ளது கேபொல்: கேவத – அறி�ிறொகேனொ: பூத பவ்யஸ்ய - இறந்த

�ொலம் மற்றும் எதிர்�ொலம்: ஈசொனம் - ததைலவன்: தத உ – பிறகு: விஜீகுப்ஸகேத – விருப்பு

கவறுப்தைபக் �டக்�ிறொன்: ஏதத் தைவ தத் - அதுகேவ நீ கே�ட்டது.

யொர் இந்த சொட்சியொ� இருக்�ின்ற, ஆதொரமொன ஆத்மொதைவ எதிரிலுள்ளது கேபொல்

�ொண்�ிறொகேனொ (அவன்) இறந்த �ொலம் மற்றும் எதிர்�ொலங்�ளுக்குத் ததைலவனொ�ி பிறகு விருப்ப

கவறுப்தைபக் �டக்�ிறொன். அதுகேவ நீ கே�ட்டது.

�ண் எதிரில் உள்ள கபொருட்�தைள எப்படி ஒருவன் கவளிப்பதைடயொ�ப் பொர்க்�ிறொகேனொ

அப்படி ஆத்மொதைவப் பொர்க்� முடிந்த ஒருவன் �ொல எல்தைல�தைளக் �டக்�ிறொன். அதன் பிறகு

அவனுக்கு கவறுப்பதற்கு இரண்டொவதொனது எதுவும் இல்தைல.

37


ஜுகுப்ஸகேத என்றொல் கவறுத்தல்: அஜுகுப்ஸகேத என்றொல் கவறுப்பின்தைம. விஜுகுப்ஸகேத

என்றொல் விருப்பு கவறுப்தைபக் �டந்த நிதைல.

கவறுப்புக்கே�ொ விருப்பத்திற்கே�ொ இறந்த �ொல அனுபவங்�ளும் எதிர்�ொலத்தின்

நிச்சயமின்தைமயுகேம �ொரணம். �ொலங்�தைளக் �டந்தவனுக்கு இந்த �ொரணங்�ள்

இல்தைலயொதலொல் அவன் விருப்பு கவறுப்புக்�தைள விட்டு விடு�ிறொன்.

ய: பூர்வம் தபகேஸொ ஜொதமத்ப்ய: பூர்வமஜொத குஹொம் ப்ரவிச்ய திஷ்ட்டந்தம் கேயொ பூகேதபிர் வ்யபச்யத

ஏதத் தைவ தத்

கேயொ – யொருதைடய : பூர்வம் - முன்னர்: தபகேஸொ – தவத்தினொல்: அத்ப்ய: - தண்ணீர் முதலொன பஞ்ச

பூதங்�ள்: ஜொத – கேதொன்றியகேதொ: அஜொத – கேதொன்றிய: பூகேதபிர்- உயிர்�ளில்: குஹொம் - இதயக்குதை�யில்: பூர்வம் - முன்னொல்: ய: - யொர் ப்ரவிச்ய – புகுந்து: திஷ்ட்டந்தம் - உதைற�ின்றொகேரொ: வ்யபச்யத – �ொணகேவண்டும்:ஏதத் தைவ தத் - அதுகேவ நீ கே�ட்டது.

யொருதைடய முன்னொள் தவத்தினொல் தண்ணீர் முதலொன பஞ்ச பூதங்�ள் கேதொன்றினகேவொ, கேதொன்றிய உயிர்�ளின் இதயக்குதை�யில் முன்னர் யொர் புகுந்து உதைறந்துள்ளொகேரொ (அவதைரக்) �ொண கேவண்டும். அதுகேவ நீ கே�ட்டது.

இதைறவன் பிரபஞ்சத்தைதத் தன்னுள் ஒடுக்�ிய நிதைலயில் தொன் பலவொ�த் கேதொன்ற நிதைனத்தொர். தவ நிதைலயிலிருந்தொர். தொகேன பலவொ� பிரபஞ்சப் கபொருட்�ளொ� உருகவடுத்தொர். பின்னர்

அவற்றுள் புகுந்த அவற்றிற்கு சக்தி அளித்தொர். இவ்வொறு இதைறவன் பிரம்ம நிதைலயில் கசய்த

தவத்தைதயும், அவர் பிரொணனொ� உயிர்�ளில் புகுந்ததைதயுகேம இந்த ஸ்கேலொ�ம் குறிப்பிடு�ிறது.

யொ ப்ரொகேணன ஸம்பவதி அதிதிர் கேதவதொமயீ குஹொம் ப்ரவிச்ய திஷ்ட்டந்தீம் யொ பூகேதபிர் வ்யஜொயத ஏதத் தைவ தத்

யொ – யொர்: ப்ரொகேணன- பிரொணனுடன்: ஸம்பவதி – கேதொன்றியவள்: கேதவதொமயி – கேதவர்�ளொ�

ஆனவள்: அதிதி – கேதவி: வ்யஜொயத – கேதொன்றிய: பூகேதபி – உயிர்�ளில்: குஹொம் - இதயக்குதை�யில்: யொ – யொர்: ப்ரவிச்ய – பு�ந்து: திஷ்ட்டந்தீம் - உதைறந்தவகேளொ: ஏதத் தைவ தத்- நிச்சயமொ� அவகேள நீ கே�ட்டது.

யொர் ப்ரொணனுடன் கேதொன்றியவகேளொ, ச�ல கேதவ வடிவங்�ளொ�வும் ஆனவகேளொ, அந்த கேதவி, கேதொன்றிய உயிர்�ளின் இதயக்குதை�யில் யொர் புகுந்து உதைறந்தவகேளொ அவகேள நீ கே�ட்டது.

பிரொணனுடன் கேதொன்றியவள் என்று கசொல்லப்பட்டது சரியொன கசொற்�ள் இன்தைமயொல். ஸம்பவித்தல் என்பது ஏறக்குதைறய நி�ழ்வு அல்லது அவதரித்தல் என்ற கபொருளில் வரும். ப�வத் கீதைதயில் �ிருஷ்ணன் ‘யு�ந்கேதொறும் நொன் ஸம்பவிக்�ின்கேறன்’ என்று கூறியது

குறிப்பிடத்தக்�து.

அரண்கேயொர் நிஹிகேதொ ஜொதகேவதொ

�ர்ப இவ ஸுப்ருகேதொ �ர்பிணீபி:திகேவ திவ ஈட்கேயொ ஜொக்ருவத்பி:

ஹவிஷ்மத்பிர் மனுஷகேயபிரக்னி ஏதத் தைவ தத்.

அரண்கேயொர் – அரணிக்�ட்தைட�ளில்: நிஹித – உதைறந்துள்ள: ஜொதகேவதொ- அக்னி: �ர்பிணி

– �ருவுற்ற கபண்: �ர்ப இவ: �ருதைவப்கேபொல்: ஸு ப்ருகேதொ – �ொக்�ப்படு�ிறது: ஜொக்ருவத்பி – விழிப்புணர்வு உதைடயவர்�ள்: ஹவிஷ்மத்பி மனுஷ்கேயபி – யொ�ம் கசய்யும் மனிதர்�ளொல்: திகேவ

திகேவ – தினந்கேதொறும்: ஈட்யம்- வணங்�ப்படு�ிறது.

38


அரணிக்�ட்தைட�ளில் உதைறந்துள்ள அக்னியொனது �ருவுற்ற கபண் தன் �ர்பத்தைதக்

�ொப்பது கேபொல் �ொக்�ப்படு�ிறது. விழிப்புணர்வு உதைடயவர்�ளும் யொ�ம் கசய்பவர்�ளும் தினம்

தினம் அததைன வணங்கு�ிறொர்�ள். அதுகேவ நீ கே�ட்டது.

கேவத�ொலத்தில் கநருப்தைப உண்டொக்குவது சிரமமொனது. �ொய்ந்த அரணிக்�ட்தைட�தைள

கேவ�மொ� �தைடந்து, அதில் வரும் தீப்கபொறி�தைளக் க�ொண்டு சுளுந்துக் குச்சி�ள் மற்றும் சில

வதை� க�ொடி�தைள க�ொளுத்த கேவண்டும். அந்த கநருப்கேப எல்லொவிதமொன கேததைவ�ளுக்கும்

பயன்படும். அந்த அரணிக்�ட்தைட�ளில் மதைறந்துள்ள அக்னி, �ருவுற்ற கபண்�ளின் வயிற்றில்

�ரு �ொக்�ப்படுவது கேபொல் இயற்தை� சக்தி�ளொலும் மனிதர்�ளொலும் �ொக்�ப்படு�ிறது.

யொ�ம் கசய்பவர்�ளும் விழிப்புணர்வு கபற்றவர்�ளும் அக்னிதைய ஆத்மொவின்

பிரதிபலிப்பொ�கேவ �ண்டு வழிபடு�ிறொர்�ள். �ண்ணொல் �ொணும் அக்னிதைய ஆத்மொவின்

பிரதிபலிப்பொ�ப் பொர்ப்பது ஒரு அற்புதமொன தியொன முதைறயொகும். �ண்�ளொல் அக்னியின் ஒளிதைய உள்வொங்�ிப் பின் �ண்�தைள மூடினொல் புறக்�ண்�ள் பொர்த்த ஒளிதைய அ�க்�ண்�ளொல்

பொர்க்�லொம். பழ�ப் பழ�, அந்த ஒளி நம் மனதின் ஆழங்�ளில் படிந்து அ� ஒளி கவளிப்படும். இவ்வொறு பொர்ப்பதில் நம் �வனம் கசல்வதொல் மனம் குவிதலும் இயல்பொ�க் தை�க்கூடும். ஹிந்து

மத வழிபொடு�ளில் தீப ஆரொததைன�ள் கசய்வது இதற்�ொ�கேவ.

யதச்கேசொகேததி ஸுர்கேயொ அஸ்தம் யத்ர ச �ச்சதி

தம் கேதவொ: ஸர்கேவ அர்ப்பிதொஸ்தது நொத்கேயதி �ச்சன ஏதத் தைவ தத்.

யதச்ச – யொரொல்: ஸுர்ய உ - சூரியனும்: உகேததி – உதிக்�ிறொகேனொ, யத்ர – எங்கே�: அஸ்தம் - அஸ்தமித்து: �ச்சதி ச – அதைட�ிறொகேனொ: தம் - அவதைர: ஸர்கேவ – எல்லொ: கேதவொ – ஒளிர்பதைவ�ளும்: அர்ப்பித – �ொணிக்தை�யொ�ின்றன: தத் உ – கேமலும் அவதைர: �ச்சன – எதுவும்: ந

அத்கேயதி – �டந்தது இல்தைல: எதத் தைவ தத் - அதுகேவ நீ கே�ட்டது.

யொரிடமிருந்து சூரியன் உதிக்�ிறொகேனொ, மதைறயும்கேபொது எங்கு கசன்றதைட�ிறொகேனொ

அவதைர எல்லொ ஒளிர்பதைவ�ளும் தம்தைம �ொனிக்தை�யொக்கு�ின்றன. கேமலும் அவதைரக் �டந்தது

எதுவும் இல்தைல. அதுகேவ நீ கே�ட்டது.

முந்தைதய ஸ்கேலொ�த்தில் ஆத்மொவின் பிரதிபலிப்பொ� அக்னிதையக் குறிப்பிட்ட யமதர்மன்

இந்த ஸ்கேலொ�த்தில் ஆத்மொதைவ கேபகரொளிப் கபொருளொ�க் �ொட்டு�ிறொன். சூரியன் யொருதைடய

ஒளியொல் பிர�ொசிக்�ிறகேதொ, அதனிடம் எல்லொ ஒளிப்கபொருட்�ளும் �ொணிக்தை�யொ�ின்றன

என்�ிறொன். �ொணிக்தை�யொவது என்றொல் எங்�ிருந்து வந்தகேதொ அததைனகேய கசன்றதைடதல். அதொவது எல்லொ ஒளிர்பதைவ�ளுக்கும் மூலப்கபொருள் அந்த ஆத்ம ஒளிகேய என்�ிறொன் எமதர்மன்.

யகேதகேவஹ ததமுத்ர யதமுத்ர ததன்விஹ

ம்ருத்கேயொ: ஸ ம்ருத்யுமொப்கேனொதி ய இஹ நொகேநவ பச்யதி

யத் ஏவ – எதுகேவ: இஹ - இங்கே�: தத் - அது: அமுத்ர – அங்கே�: யத் - எது: அமுத்ர – அங்கே�: தத் - அது: அனு இவ- இங்கே�: ய- யொர்: இஹ - இங்கே�: நொனொ இவ – கேவறுபொடு உள்ளதொ�: பச்யதி – பொர்க்�ிறொகேனொ: ஸ – அவன்: ம்ருத்கேயொ – மரணத்திலிருந்து: ம்ருத்யு – மரணத்தைத: ஆப்கேனொதி – அதைட�ிறொன்.

எது இங்கே� உள்ளகேதொ அதுகேவ அங்கே� உள்ளது. அங்கே� உள்ளகேத இங்கே� உள்ளது. யொர் இங்கே� கேவறுபொடு உள்ளதொ� பொர்க்�ிறொகேனொ அவன் மரணத்திலிருந்து மரணத்தைதகேய

அதைட�ிறொன்.

‘அண்டத்தில் உள்ளது பிண்டத்தில் உண்டு’ எனபது ஆன்கேறொர் வொக்கு. எங்கும் நிதைறந்த பிரபஞ்ச சக்தியிலிருந்து பஞ்ச பூதங்�ள் வதைர பர கவளியில் இருப்பகதல்லொம் அ� கவளியிலும்

உள்ளதொ� சொன்கேறொர்�ள் கூறியிருக்�ிறொர்�ள். யொகரொருவன் இவற்றினிதைடயில் கேவறுபொடு

39


இருப்பதொ�க் �ொண்�ிறொகேனொ அவன் அறியொதைமயொல் பிறப்பு இறப்பு சுழலில் சிக்�ி

மரணத்திலிருந்து மரணத்தைதகேய அதைட�ிறொன்.

மனதைஸகேவதமொப்தவ்யம் கேநஹ நொனொsஸ்தி �ிஞ்சன

ம்ருத்கேயொ: ஸ ம்ருத்யும் �ச்சதி ய இஹ நொகேநவ பச்யதி

இதம் - இததைன: மனஸொ – மனத்தினொல்: ஆப்தவ்யம் - உணர்வது: இவ – கேபொல: இஹ - இங்கே�: நொனொ – கேவறுபொடு: �ிஞ்சன – க�ொஞ்சமும்: ந அஸ்தி - இல்தைல: ய- யொர்: இஹ - இங்கே�: நொனொ

இவ – கேவறுபொடு உள்ளதொ�: பச்யதி – பொர்க்�ிறொகேனொ: ஸ – அவன்: ம்ருத்கேயொ – மரணத்திலிருந்து: ம்ருத்யு – மரணத்தைத: �ச்சதி – அதைட�ிறொன்.

மனத்தினொல் இததைன உணர்வதுகேபொல் இங்கே� கேவறுபொடு சிறிதும் இல்தைல. யொர் கேவறுபொடு

உள்ளதொ�க் �ொண்�ிறொகேனொ அவன் மரணத்தில் இருந்து மரணத்தைதகேய அதைட�ிறொன்.

மனம் ஒரு மொய வதைல. ஆத்மொதைவ உணர முயலும் கேபொது உணர்ந்ததொ�க் �ொட்டும். ஆத்மொதைவ

உணர்ந்துவிட்டதொ�வும், இது முதல் படி மட்டுகேம. இன்னும் சில படி�ள் �டந்த பின்னகேர இதைற

தரிசனம் வொய்க்கும் என்கறல்லொம் எண்ணங்�ள் வரும். இந்த மொய வதைலயில்

சிக்�ிக்க�ொள்ளுவதைதகேய எமதர்மன் இங்கு குறிப்பிடு�ிறொன். மனம் �ொட்டுவது கேபொல் ஆத்மொவிற்கும் பரப்ரம்மத்திற்கும் கேவறுபொடு எதுவும் இல்தைல. அவ்வொறு கேவறுபொடு இருப்பதொ� �ருதுபவன் அறியொதைமயொல் மரணத்திலிருந்து மரணத்தைதகேய

தழுவு�ிறொன். அதொவது பிறவிச் சுழலிலிருந்து விடுபடுவதில்தைல என்�ிறொன் எமதர்மன்.

அங்குஷ்ட்டமொத்ர புருகேஷொ மத்ய ஆத்மனி திஷ்ட்டதி ஈசொகேனொ பூதபவ்யஸ்ய ந தகேதொ விஜுகுப்ஸகேத ஏதத் தைவ தத்

அங்குஷ்ட்ட மொத்ர – கபருவிரல் அளவில்: புருகேஷொ – உருவத்துடன்: ஆத்மனி – உடலின்: மத்ய – நடுப்பகுதியில்: திஷ்ட்டதி – உதைறந்திருக்�ிறது: பூத பவ்யஸ்ய - இறந்த மற்றும் எதிர்

�ொலங்�ளுக்கு: ஈசொகேனொ – ததைலவனொ�வும்: தகேதொ – விரிவதைடந்து: விஜுகுப்ஸகேத – விருப்பு

கவறுப்பு�தைளக் �டக்�ிறொன். ஏதத் தைவ தத் - அதுகேவ நீ கே�ட்டது.

கபருவிரல் அளவிலொன உருவத்துடன் உடலின் தைமயப்பகுதியில் உதைறந்துள்ளது. (அததைன

உணர்பவன்) இறந்த மற்றும் எதிர்�ொலங்�ளுக்குத் ததைலவன் ஆ�ி விரிவதைடந்து விருப்பு

கவறுப்பு�தைளக் �டக்�ிறொன்.

ஆத்மொ கபருவிரல் அளவினதொ� உதைறந்திருப்பதொ� எமதர்மன் கூறு�ிறொன். எமதர்மன் கசொன்ன

இந்த அளதைவ ஆரொய முடியொது. ஆத்மொ அந்த அளவில் இருப்பதொ�கேவ எடுத்துக்க�ொள்ள

கேவண்டும். கதொன்று கதொட்டு பொரத நொட்டில் ஒரு நம்பிக்தை� உண்டு. வீட்டில் உள்ள இதைறவன் திருவுருவங்�ள்

- சிதைல�ள் - கபருவிரல் அளவுக்கு மி�ொமல் இருக்�கேவண்டும் என்பொர்�ள். ஆத்மொ அநத அளவில்

உள்ளதைத உணர்ந்த ஒருவர், ஆத்மொவின் பிரதிபிம்பமொ�கேவ வழிபடப்படும் சிதைல�ளும் அந்த

அளவிகேலகேய இருப்பது நல்லது என்பதற்�ொ� இவ்வொறு ஏற்படுத்தியிருக்�லொம். இந்த

சிதைல�தைள தீப ஒளியில் தினம் �ொணும் ஒருவர், என்றொவது ஒருநொள் அகேத உருவம் அகேத

அளவில் தன் உள்கேள ஒளிர்வதைதக் �ொண கேநரிடலொம். இவ்வொறு உருவ வழிபொடு ஆத்ம

தரிசனத்திற்�ொன புறத்தூண்டுதலொ�கேவ அதைமந்துள்ளது.

அங்குஷ்ட்டமொத்ர புருகேஷொ ஜ்கேயொதிரிவொதூம�: ஈசொகேனொ பூதபவ்யஸ்ய ஸ ஏவொத்ய ஸ உ ச்வ:

அங்குஷ்ட்ட மொத்ர – கபருவிரல் அளவு: புருஷ - உருவம்: அதூம� – புதை�யற்ற: ஜ்கேயொதி – தீபம்: இவ – கேபொல: பூத பவ்யஸ்ய – �டந்த மற்றும் எதிர் �ொலங்�ளுக்கு: ஈசொகேனொ – ததைலவன்: ஸ ஏவ – அவகேன: அத்ய – விருப்பத்கேதொடு அதைலதல்: ஸ உ – அவகேன: ச்வ: - விரக்தி.

40


கபருவிரல் அளவினதொன உருவம், புதை�யற்ற தீபச்சுடர் கேபொல. (இததைன உணர்ந்தவன்) இறந்த

மற்றும் எதிர் �ொலங்�ளுக்குத் ததைலவனொ�ிறொன். விருப்பத்கேதொடு அதைலவதற்கும் விரக்திக்கும்

அவகேன ததைலவன்.

முந்தைதய ஸ்கேலொ�த்தில் ஆத்மொவின் உருவ அளதைவக் குறிப்பிட்ட எமதர்மன் இங்கு மற்கறொரு

பரிமொனத்தைத விளக்கு�ிறொன். அந்த ஆத்மொ பருப்கபொருள் அல்ல. அது ஒளிப்கபொருள் என்பதைதக்

குறிப்பிடு�ிறொன். அந்த ஆத்மொ புதை�யற்ற தீபச்சுடர் கேபொல இருக்�ிறது என்�ிறொன் எமதர்மன். விருப்பத்கேதொடு அதைலபவனும் விரக்தியதைடபவனும் ஆத்ம தரிசனம் அதைடவதில்தைல. இரண்டும்

ஒரு நொணயத்தின் இரண்டு பக்�ங்�ள். ஆத்ம ஞொனி இரண்டுக்கும் ததைலவன் ஆ�ிறொன் என்று குறிப்பிடுவதன் மூலம் இரண்தைடயும் விட்டு அவன் வில�ி நிற்�ிறொன் என்பதைத எமதர்மன்

குறிப்பொ� உணர்த்து�ிறொன். ஆத்ம ஞொனிக்கு அதைடய கேவண்டியதும் இல்தைல அதைடய

முடியொததும் இல்தைல என்பதொல் இரண்தைடயும் அவன் �டந்து நிற்�ிறொன்.

யகேதொத�ம் துர்கே� வ்ருஷ்ட்கேட பர்வகேதஷு விதொவதி ஏவம் தர்மொன் ப்ருதக் பச்யன்ஸ்தொகேனவொனுவிதொவதி

யதொ – எவ்வொறு: பர்வகேதஷு - மதைல�ளில்: துர்கே� – சி�ரங்�ளில்: வ்ருஷ்ட்கேட: உத�ம் - நீர்: விதொவதி – ஒடு�ிறகேதொ: ஏவம் - அவ்வொகேற: தர்மொன் - தர்மத்தில்: ப்ருதக் - கேவறுபொடு: பச்யன் - �ொண்பவன்: தொன் ஏவ – அததைனகேய: அனுவிதொவதி – பின்பற்றி ஓடு�ிறொன்.

எவ்வொறு மதைலச்சி�ரங்�ளில் கபய்த மதைழ நீரொனது தொழ்வொன பகுதி�தைள கேநொக்�ி ஓடு�ிறகேதொ

அவ்வொகேற தர்மத்தைத கேவறுபொடு உள்ளதொ�க் �ொண்பவன் அததைனகேய பின்பற்றி ஓடு�ிறொன்.

தர்மம் நிதைலயொனது. தர்மத்திலிருந்து விலகுபவன் ஆத்ம ஞொனம் அதைடவதில்தைல. மதைல சி�ரங்�ளில் கபய்த மதைழ நீர் எவ்வொறு உயர்ந்த இடத்திகேலகேய தங்�ொமல் தொழ்ந்த இடங்�தைள கேநொக்�ி ஓடு�ிறகேதொ அவ்வொறு தர்மத்தைத மொறுபட்டு பொர்க்�ிறவன் உயர்ந்ததொன தர்மத்தைத விட்டு

இழிந்ததொன உல� சு�ங்�தைளகேய நொடி ஓடுவொன் என்�ிறொன் எமதர்மன்.

யகேதொத�ம் சுத்கேத சுத்தம் ஆஸிக்தம் தொத்ருகே�வ பவதி ஏவம் முகேனர் விஜொனத ஆத்மொ பவதி க�ௌதம

க�ௌதம- நசிகே�தொ: யதொ – எவ்வொறு: சுத்கேத – சுத்தமொன நீரில்: ஆஸிக்தம் - விடப்பட்ட: சுத்தம் - கதளிந்த: உத�ம் - தண்ணீர்: தொத்ருக் ஏவ – அதுவொ�கேவ: பவதி – ஆ�ிறகேதொ: ஏவம் - அவ்வொகேற: விஜொனத – விழிப்புற்ற: முகேன – ம�ொன்�ள்: ஆத்மொ – ஆத்மொவொ�கேவ: பவதி – ஆ�ிறொர்�ள்:

நசிகே�தொ, எவ்வொறு சுத்தமொன நீரில் விடப்பட்ட சுத்தமொன நீர் அதுவொ�கேவ ஆ�ிறகேதொ அவ்வொகேற

விழிப்புணர்வு கபற்ற ம�ொன்�ள் ஆத்மொவொ�கேவ ஆ�ிறொர்�ள்.

க�ௌதம குலத்தில் வந்தவன் என்பதொல் நசிகே�தன் க�ௌதம எனப்பட்டொன். நீகேரொடு நீர் இரண்டற

�லப்பது கேபொல் ஆத்ம ஞொனமதைடந்த ம�ொன்�ள் ஆத்மொவொ�கேவ ஆ�ிறொர்�ள்.

இதி �ொட� உபநிஷதி த்விதீய அத்யொகேய ப்ரதம வல்லீ

இவ்வொறு �ட உபநிஷதத்தின் இரண்டொம் அத்தியொயம் முதல் பகுதி.

�கேடொபநிஷதம் இரண்டொம் அத்தியொயம் இரண்டொம் பகுதி

புரகேம�ொதச துவொரம் அஜஸ்யொவக்ரகேசதஸ: அனுஷ்ட்டொய ந கேசொசதி விமுக்தச்ச விமுச்யகேத

ஏ�ொதச த்வொரம் - பதிகேனொரு வொயில்�ள்: புரம் - ந�ரம்: அஜஸ்ய – பிறப்பற்ற: அனுஷ்ட்டொய

– தியொனித்து:அவக்ர கேசதஸ: - மொறுபொடற்ற உணர்வில்: விமுச்யகேத – விடுபடு�ிறொன: விமுக்தச்ச – சுதந்திரனொ�ி: ந கேசொசதி – �வதைலப்படுவதில்தைல;.

41


பதிகேனொரு வொயில்�தைள உதைடய ந�ரம் கேபொன்றதொன இந்த உடலில், பிறப்பற்றதொனதைத

(ஆத்மொதைவ) தியொனத்தில் மொறுபொடற்ற உணர்வில் உணர்ந்தவன் விடுபடு�ிறொன், விடுபடுவகேதொடு �வதைல�தைளயும் �டக்�ிறொன்.

இந்த உடல் மூப்பு மரணத்திற்கு உட்பட்டது. இந்த உடலில் உதைறயும் ஆத்மொவிற்கு

இரண்டும் �ிதைடயொது. பதிகேனொரு வொயில்�தைள உதைடய இந்த உடலில் பிறப்பு இறப்பற்றதொன ஆத்மொ உதைறந்திருப்பதைத தியொனத்தில் மொறுபொடற்ற உணர்வில் உணர்ந்தவன் பிறப்பு இறப்பு

சுழலிலிருந்து விடுபடு�ிறொன். விடுபடுவகேதொடு �வதைல�தைளயும் �டக்�ிறொன்.

உடலின் பதிகேனொரு வொயில்�ள் என்பதைத ஓட்தைட�ள் என்று எடுத்துக்க�ொள்ளக் கூடொது. வொயில்�ள் என்பது சக்தி கசலவழியும் பொதைத என்பதைதகேய குறிக்�ிறது. அவ்வொறொன வொயில்�ள்

�ண், �ொது கேபொன்ற �ர்கேமந்த்ரியங்�ள் (கசயற்�ருவி�ள்) ஐந்து, இதைவ இயங்�த் கேததைவயொன

சக்தி�ள் ஞொகேனந்திரியங்�ள் - அறிவுப் கபொறி�ள் - ஐந்து மற்றும் மனம். இந்த பதிகனொன்றொல்

மட்டுகேம உடல் சக்தி விரயமொ�ிறது. சக்தி விரயகேம மூப்புக்கும் மரணத்திற்கும் �ொரணம். இத்ததை�ய உடலில் ஆத்மொ உணரப்பட்டொல் அந்த உடல் கே�ொயிலொ�ிறது. தியொனத்தொல்

மொறுபொடற்று அந்த ஆத்மொதைவ உணர்ந்தவன் உடலொனது அந்த பரொசக்தி உதைறயும் ஸ்ரீபுரம்

ஆ�ிறது.அவன் பிறப்பு இறப்பு சுழலிலிருந்து விடுபடு�ிறொன். அத்ததை�ய விடுததைலகேயொடு

�வதைல�தைளயும் �டக்�ிறொன்.

�வதைல�தைளக் �டக்�ிறொன் என்று ஏன் குறிப்பொ� கசொல்லப்படு�ிறது என்பதைத ஆழ்ந்து

புரிந்து க�ொள்ளுங்�ள். �வதைல என்பது ‘மீண்டும் மீண்டும் எழும் ஒரு எரிச்சலூட்டும் எண்ணம்’. இவ்வொறு ஒரு எண்ணம் மீண்டும் மீண்டும் வருவதொல் மனம் பலப்படு�ிறது. மனம் பலமொ�

இருக்கும் வதைர ஆத்ம தரிசனம் வொய்க்�ொது. கேமலும் அவ்வொறு எழும் எண்ணம் மனதின் அடி

ஆழங்�ளுக்குச் கசன்று பதிவு�ளொ� மொறும். பதிவு�ள் பிறப்புக்கு வழி வகுக்கும். இவ்வொறு

நி�ழ்�ொலத்திலும் எரிச்சலூட்டி, ஆத்ம தரிசனத்தைதயும் தடுத்து, பிறப்புக்கும் �ொரணமொவது

�வதைல. இதனொகேலகேய �வதைல�தைளக் �டக்�ிறொன் என்பது குறிப்பொ�க் கூறப்படு�ிறது.

ஹம்ஸ: சுசிஷத் வஸு அந்தரிக்ஷஸத் கேஹொதொ கேவதிஷத் அதிதிர் துகேரொணஸத்த்ருஷத் வரஸத் ரிதஸத் வ்கேயொமஸதப்ஜொ கே�ொஜொ ரிதஜொ அத்ரிஜொ ரிதம் ப்ருஹத்

ரிதம் - இயற்தை� நியதி: ஹம்ஸ: - விடுபட்டு நிற்பது: சுசிஷத் - தூய்தைமயொன

ஆ�ொயத்திற்கு உள்ளீடொ�: அந்தரி க்ஷ ஸத் - கவளியின் உள்ளீடொ�: கேவதிஷத் - கேவள்வியில்

கேஹொதொ – அக்னியில்: ந்ருஷத் - மனிதனில் உள்ளீடொ�: வரஸத் - கேதவர்�ளின் உள்ளீடொ�: ரிதஸத் - கேவதங்�ளின் உள்ளீடொ�: வ்கேயொமஸத் - ஆ�ொயத்தின் உள்ளீடொ�: வஸு - ஆதொரமொ�: துகேரொணஸத் - வீட்டின் உள்கேள: அதிதிர் – விருந்தினனொ�: அப்ஜொ – நீரில் கேதொன்றுவன: கே�ொஜொ – நிலத்தில் கேதொன்றுவன: ரிதஜொ – பூஜிக்�ப்பட்டதில் கேதொன்றியது: அத்ரிஜொ – மதைலயில்

கேதொன்றியது: ப்ருஹத் - பரந்துபட்டது.

இயற்தை� நியதி�ளிலிருந்து விடுபட்டது. தூய்தைமயொன ஆ�ொயத்திற்கும் கவளிக்கும்

கேவள்வி அக்னிக்கும், மனிதர்�ளுக்கும் கேதவர்�ளுக்கும் கேவதங்�ளுக்கும் ஆ�ொயத்திற்கும்

ஆதொரமொ�, வீட்டின் உள்கேள விருந்தினனொ�, நீரில் கேதொன்றுவன, நிலத்தில் கேதொன்றுவன, பூஜிக்�ப்பட்டதில் கேதொன்றுவன, மதைலயில் கேதொன்றுவன அதைனத்திற்கும் ஆதொரமொனது, பரந்துபட்டது.

ஆத்மொ கபருவிரல் அளவினதொ� கசொல்லப்பட்டது முந்தைதய ஸ்கேலொ�ங்�ளில். இங்கு

ஆத்மொவின் பரந்துபட்ட தன்தைம கசொல்லப்படு�ிறது.

ஊர்த்வம் ப்ரொண முன்னயதி

42


அபொனம் ப்ரத்ய�ஸ்யதிமத்கேய வொமனமொஸீனம் விச்கேவ கேதவொ உபொஸகேத

ப்ரொணம் - ப்ரொணதைன: ஊர்த்வ – கேமகேல: உத்நயதி – தள்ளுவது: அபொனம் - அபொனதைன: ப்ரத்யக் - கீழ் கேநொக்�ி: அஸ்யதி தள்ளுவது: மத்கேய- நடுவில்: வொமனம் - சிறிய உருவினதொ�: ஆஸீனம் - அமர்ந்துள்ளது: விச்கேவ – எல்லொ : கேதவொ – புலன்�ளும்: உபொஸகேத – சொர்ந்திருக்�ின்றன.

ப்ரொணதைன கேமல் கேநொக்�ித் தள்ளுவதும் அபொனதைன கீழ் கேநொக்�ித் தள்ளுவதுமொன அந்த

ஆத்மொ சிறிய உருவில் நடுவில் அமர்ந்துள்ளது. அததைன எல்லொப் புலன்�ளும்

சொர்ந்திருக்�ின்றன.

ப்ரொணன், அபொனன் கேபொன்ற வொயுக்�ள் உடலியக்�த்திற்கு இன்றியதைமயொதன. அந்த

வொயுக்�ளின் இயக்�த்திற்கு சக்தியளிப்பது ஆத்மொ. ப்ரொணதைன கேமகேலயும் அபொனதைன கீகேழயும்

தள்ளிக்க�ொண்டு நடுவில் உள்ளது ஆத்மொ. ஆத்மொதைவக் குறிப்பிட வொமனம் என்ற கசொல்தைல பயன்படுத்தியிருப்பது

குறிப்பிடத்தக்�து. விஷ்னுவின் வொமனொவதொரம் உருவில் சிறியதொ� இருந்து, விரிந்து இந்த பிரபஞ்சத்தைதகேய தன் இரு �ொலடியொல் அளந்தது கேபொல் ஆத்மொவும் அளவில் சிறியதொ�

இருந்தொலும் பரந்துபட்டது என்பதைத இது குறிப்பொல் உணர்த்து�ிறது.

ஆத்மொ உடல் இயக்�த்திற்கு ஆதொரமொதை�யொல் எல்லொ புலன்�ளும் சொர்ந்திருப்பதொ�ிறது.

அஸ்ய விஸ்ரம்ஸமொனஸ்ய சரீரஸ்தஸ்ய கேதஹின கேதஹொத் விமுச்யமொனஸ்ய �ிமத்ர பரிசிஷ்யகேத ஏதத் தைவ தத

விஸ்ரம் - நின நொற்றமுள்ள :சரீர ஸமொனஸ்ய – உடலில் கபொருந்தி: தஸ்ய - இருக்�ின்ற:அஸ்ய - இந்த: கேதஹின – உயிர்: கேதஹொத் - உடலிலிருந்து: விமுச்யமொனஸ்ய – பிரிந்த பிறகு: அத்ர

– அங்கே�: �ிம் - என்ன: பரிசிஷ்யகேத – எஞ்சியிருக்கும்: ஏதத் தைவ தத் - அதுகேவ நீ கே�ட்டது.

நின நொற்றமுள்ள இந்த உடலில் கபொருந்தி இருக்�ின்ற உயிரொனது உடலிலிருந்து பிரிந்து

விட்டொல் பிறகு என்ன எஞ்சியிருக்குகேமொ அதுகேவ நீ கே�ட்டது.

உடலும் உயிரும் இதையந்திருக்கும்கேபொதும் பிரிந்துவிட்ட கேபொதும் அந்த மொற்றங்�ளொல்

மொறொது இருப்பது ஆத்மொ.

ந ப்ரொகேணன நொபொகேனன மர்த்கேயொ ஜீவதி �ச்சன இதகேரண து ஜீவந்தி யஸ்மின் ஏதொவுபொச்ரிகதௌ

�ச்சன – எந்த: மர்த்கேயொ – மனிதனும்: ஜீவதி – வொழ்வது: ந ப்ரொகேணன – ப்ரொணனொல்

அல்ல: ந அபொகேனன – அபொன வொயுவொல் அல்ல: து – மொறொ�: யஸ்மின் - எததைன: ஏதொ – எல்லொம்: உபொச்ரிகதௌ – சொர்ந்திருக்�ின்றனகேவொ: இதகேரண – அதனொகேலகேய: ஜீவந்தி – வொழ்�ின்றன.

எந்த மனிதனும் ப்ரொணன் அபொனன் இவற்றொல் வொழ்வதில்தைல. எல்லொம் எததைன

சொர்ந்திருக்�ின்றனகேவொ அந்த ஆத்மொவினொகேலகேய அதைனத்தும் வொழ்�ின்றன.

உள்மூச்சு பிரொணன். கவளிமூச்சு அபொனன். மூக்கு இருக்�ிறது. �ொற்றும் இருக்�ிறது. ஆனொல் மரணத்தில் மூச்சு நின்றுவிடு�ிறது. �ொற்று இருப்பதொகேலொ மூக்கு இருப்பதொகேலொ

மனிதன் உயிர் வொழ்வதில்தைல. அந்த உள் கவளி மூச்சிற்கு ஆதொரமொன சக்தியொன ஆத்மொ

இருப்பதொகேலகேய உயிர் வொழ்�ிறொன்.

ஹந்த த இதம் ப்ரவிஷ்யொமி

43


குஹ்யம் ப்ரஹ்ம ஸனொதனம்யதொ ச மரணம் ப்ரொப்ய ஆத்மொ பவதி க�ௌதம

க�ௌதம – நசிகே�தொ: குஹ்யம்: - இர�சியம்: ப்ரஹ்ம – அறிவு: ஸனொதனம் - பழதைமயொனது: யதொ ச – எவ்வொறுதொன்: மரணம் ப்ரொப்ய – மரணம் அதைடந்த பிறகு: ஆத்மொ பவதி – ஆத்மொவொ�

ஆவது: த – என்பதைத: இதம் - இப்கபொழுது: ப்ரவிஷ்யொமி – கசொல்�ிகேறன்.

நசிகே�தொ, இர�சிய அறிவொனதும், பழதைமயொனதுமொன ‘எவ்வொறு மரணம் அதைடந்த பிறகு

ஆத்மொவொ� ஆவது?’ என்பதைத இப்கபொழுது கசொல்�ிகேறன். (ஹந்த என்ற கசொல் ம�ிழ்ச்சிதைய

குறிக்கும்)

ஆத்மொவில் �லப்பகேத ஆத்மொவொ� ஆவது. வொழும்கபொழுது ஆத்மஞொனம் வொய்க்�ப்

கபற்றவன் மட்டுகேம மரணத்திற்குப் பின் ஆத்மொவில் �லக்� முடியும். அததைன அடுத்த ஸ்கேலொ�ம்

கசொல்�ிறது.

கேயொனிமன்கேய ப்ரபத்யந்கேத சரீரத்வொய கேதஹின:

ஸ்தொணுமன்கேயsனுஸம்யந்தி யதொ �ர்ம யதொ ச்ருதம்

அனு – பிறகு: அன்கேய – சில: கேதஹின – உயிர்�ள்: சரீரத்வொய – உடதைலப் கபறுவதற்�ொ�: கேயொனிம் - கேயொனிதைய: ப்ரபத்யந்கேத – அதைட�ின்றன: அன்கேய – சில: ஸ்தொணும் - தொவரம்

கேபொன்றவற்தைத: ஸம்யந்தி – அதைட�ின்றன: யதொ �ர்ம – விதைன�ள் எப்படிகேயொ: யதொ ச்ருதம் - அனுபவங்�ள் எப்படிகேயொ.

பிறகு சில உயிர்�ள் உடதைலப் கபறுவதற்�ொ� கேயொனிதைய அதைட�ின்றன, சில தொவரம்

கேபொன்றவற்தைற அதைட�ின்றன. விதைன�ள் எப்படிகேயொ, அனுபவம் எப்படிகேயொ.

உயிர்�ள் மரணத்திற்குப் பிறகு மனித உடதைலத் கேதடி கேயொனிதைய அதைடவதும் பிற உயிரினங்�ளொ�ப் பிறப்கபடுப்பதும் அந்த உயிர்�ள் கேசர்த்து தைவத்துள்ள அனுபவங்�ள் மற்றும்

விதைனப்பதிவு�ள் �ொரணமொ�கேவ என்�ிறொன் எமதர்மன். முந்தைதய ஸ்கேலொ�த்தில் ஆத்மொவில் �லப்பது எவ்வொறு என்பதைதப் பற்றிச் கசொல்வதொ� கசொன்ன

எமதர்மன், இந்த ஸ்கேலொ�த்தில் அதைத குறிப்பொல் அற்புதமொ� உணர்த்து�ிறொன். விதைனப்பதிவு�ளும் அனுபங்�ளுகேம மறுபிறவிக்குக் �ொரணகமன்றொல் விதைனப்பதிவு�ள் இல்லொதவனும் ஆத்மொதைவ வொழும் கேபொகேத உணர்ந்து அனுபவித்தவனுகேம ஆத்மொவில் �லக்�

முடியும் என்�ிறொன் எமதர்மன்.

ய ஏஷ ஸுப்கேதஷு ஜொ�ர்த்தி �ொமம் �ொமம் புருகேஷொ நிர்மிமொணதகேதவ சுக்ரம் தத் ப்ரஹ்ம தகேதவொம்ருதமுச்யகேத

தஸ்மின் கேலொ�ொ: ச்ரிதொ: சர்கேவ

தது நொத்கேயதி �ச்சன ஏதத் தைவ தத்.

ஏஷ - இதைவ: �ொமம் �ொமம் - விரும்பியபடிகயல்லொம்: புருகேஷொ – உருவங்�தைள: நிர்மிமொண – உருவொக்�ியபடி: ஸு ப்கேதஷு - தூங்கும் கபொழுது: ய – எது: ஜொ�ர்த்தி – விழித்திருக்�ிறகேதொ: தகேதவ – அதுகேவ: சுக்ரம் - தூய்தைமயொனது: தத் - அது: ப்ரஹம – ஆத்மொ: தகேதவ – அதுகேவ: அம்ருதம் - அழிவற்றது: உச்யகேத – கசொல்லப்படு�ிறது. சர்கேவ கேலொ�ொ – எல்லொ

உல�ங்�ளும்: தஸ்மின் - அததைன: ச்ரிதொ – சொர்ந்திருக்�ின்றன: தத் உ – அததைன: �ச்சன – எதுவும்: ந அத்கேயதி – �டந்திருக்�வில்தைல: ஏதத் தைவ தத் - அதுகேவ நீ கே�ட்டது.

இதைவ விரும்பியபடிகயல்லொம் உருவங்�தைள உருவொக்�ியபடி உறங்கும்கபொழுது எது

விழித்திருக்�ிறகேதொ அதுகேவ தூய்தைமயொனது, அது ஆத்மொ, அதுகேவ அழிவற்றது என்று

கசொலலப்படு�ிறது. எல்லொ உல�ங்�ளும் அததைனகேய சொர்ந்திருக்�ின்றன. அததைனக் �டந்தது

எதுவும் இல்தைல. அதுகேவ நீ கே�ட்டது.

44


தூங்கும் கபொழுது �னவு�ளில் விரும்பியவொகறல்லொம் கேதொற்றம் வரும். மனம் அதில்

மயங்கும். அப்கபொழுது அவ்வொறு மயங்�ொமல் எது விழிப்புணர்கேவொடு சொட்சியொ� இருக்�ிறகேதொ

அதுகேவ ஆத்மொ என்�ிறொன் எமதர்மன்.

அக்னிர்யதைதகே�ொ புவனம் ப்ரவிஷ்ட்கேடொ ரூபம் ரூபம் பிரதிரூகேபொ பபூவஏ�ஸ்ததொ ஸர்வ பூதரந்தரொத்மொ ரூபம் ரூபம் பிரதிரூகேபொ பஹிச்ச

யதொ – எவ்வொறு: ஏகே�ொ – ஒன்றொன: அக்னி – கநருப்பு: புவனம் - உல�ில்: ரூபம் ரூபம் - பல்கேவறு கபொருட்�ளில்: ப்ரவிஷ்ட்கேடொ – புகுந்து: ப்ரதிரூகேபொ – அந்தந்த உருவங்�ளில்: பபூவ – கேதொன்று�ிறகேதொ: ததொ – அவ்வொகேற: ஏ� – ஒன்றொன: ஸர்வ பூத – எல்லொ கபொருட்�ளிலும்: அந்தரொத்மொ – உள்ளீடொன ஆத்மொ: ரூபம் ரூபம் - பல்கேவறு கபொருட்�ளில்: பிரதிரூபம் - அந்தந்த

உருவங்�ளில்: பஹி ச – கவளிப்படு�ிறது.

எவ்வொறு கநருப்பொனது ஒன்கேறயொ� இருந்தொலும் பல்கேவறு கபொருட்�ளில் புகுந்து அந்தந்த உருவங்�ளில் �ொணப்படு�ிறகேதொ அவ்வொகேற எல்லொப் கபொருட்�ளுக்கும் உள்ளீடொன

ஆத்மொ பல்கேவறு கபொருட்�ளிலும் அந்தந்த உருவங்�ளில் கவளிப்படு�ிறது.

இங்கு கநருப்பு என்பதைத கேநரடியொ� கபொருள் க�ொள்ளொமல் சூடு என்று கபொருள்

க�ொண்டொல் எளிதொ� புரிந்துக�ொள்ளலொம். எல்லொ கபொருட்�ளிலும் கவப்பம் அல்லது அதன்

எதிர்மதைறயொன குளிர்ச்சி இருக்கும்.

வொயுர்யதைதகே�ொ புவனம் ப்ரவிஷ்ட்கேடொ ரூபம் ரூபம் பிரதிரூகேபொ பபூவஏ�ஸ்ததொ ஸர்வ பூதரந்தரொத்மொ ரூபம் ரூபம் பிரதிரூகேபொ பஹிச்ச

யதொ – எவ்வொறு: ஏகே�ொ – ஒன்றொன: வொயு – �ொற்று: புவனம் - உல�ில்: ரூபம் ரூபம் - பல்கேவறு கபொருட்�ளில்: ப்ரவிஷ்ட்கேடொ – புகுந்து: ப்ரதிரூகேபொ – அந்தந்த உருவங்�ளில்: பபூவ – கேதொன்று�ிறகேதொ: ததொ – அவ்வொகேற: ஏ� – ஒன்றொன: ஸர்வ பூத – எல்லொ கபொருட்�ளிலும்: அந்தரொத்மொ – உள்ளீடொன ஆத்மொ: ரூபம் ரூபம் - பல்கேவறு கபொருட்�ளில்: பிரதிரூபம் - அந்தந்த

உருவங்�ளில்: பஹி ச – கவளிப்படு�ிறது.

எவ்வொறு �ொற்று ஒன்கேறயொ� இருந்தொலும் பல்கேவறு கபொருட்�ளில் புகுந்து அந்தந்த உருவங்�ளில் �ொணப்படு�ிறகேதொ அவ்வொகேற எல்லொப் கபொருட்�ளுக்கும் உள்ளீடொன ஆத்மொ

பல்கேவறு கபொருட்�ளிலும் அந்தந்த உருவங்�ளில் கவளிப்படு�ிறது.

ஸுர்கேயொ யதொ ஸர்வ கேலொதை�� சக்ஷு

ந லிப்யகேத சொ க்ஷு தைஷர் பொஹ்ய கேதொதைஷ:ஏ�ஸ்ததொ ஸர்வபூதந்தரொத்மொ

ந லிப்யகேத கேலொ�து:க்கே�ன பொஹ்ய

யதொ – எவ்வொறு: ஸர்வ கேலொதை�� – எல்லொ உல�ங்�ளுக்கும் : சக்ஷு - �ண்�ள்: சொ க்ஷு

தைஷ - பொர்தைவ: பொஹ்ய கேதொஷம் - குதைற�ளொல்: ந லிப்யகேத – பொதிக்�ப்படுவதில்தைல: ததொ – அவ்வொகேற: ஏ�- ஒன்றொன: ஸர்வ பூத – எல்லொ கபொருட்�ளுக்கும்: அந்தரொத்மொ – உள்ளீடொன

ஆத்மொ: கேலொ� – உல�த்தின்: து:� – துக்�ம்: பொஹய – குதைறபொடு�ள்: ந லிப்யகேத – பொதிக்�ப்படுவதில்தைல.

45


எவ்வொறு எல்லொ உல�ங்�ளுக்கும் �ண் கேபொன்ற சூரியன் பொர்தைவக் கே�ொளொறு மற்றும் குதைற�ளொல் பொதிக்�ப் படுவதில்தைலகேயொ அவ்வொகேற எல்லொ கபொருட்�ளிலும் உள்ளீடொன ஆத்மொ

உல�த்தின் துக்�ம் குதைற�ள் கேபொன்றவற்றொல் பொதிக்�ப்படுவதில்தைல.

ஏகே�ொ வசீ ஸர்வபூதந்தரொத்மொ

ஏ�ம் ரூபொ பஹு தொ ய: �கேரொதி

தமொத்மஸ்தம் கேயsனுபச்யந்தி தீரொ

கேதஷொம் ஸு �ம் சொச்வதம் கேநதகேரஷொம்.

ஏ� உ – ஒன்றொனதும்: வசீ – ச�லத்தைதயும் ஆள்வது: ஸர்வ பூத – எல்லொவற்றிலும்: அந்தரொத்மொ – உள்ளீடொன ஆத்மொ: ஏ�ம் ரூபொ – ஒகேர உருவத்திலிருந்து: பஹு தொ – பலவொ�: �கேரொதி – கசய்�ிறகேதொ: தம் - அததைன: ய: - யொர்: ஆத்மஸ்தம் - தனக்குள்கேள: அனுபச்யந்தி – உணர்�ிறொர்�கேளொ: தீரொ – விழிப்புற்றவர்�ள்: கேதஹொம் - அவர்�ளுக்கே�: சொச்வதம் - நித்யமொன: ஸு �ம் - சு�ம்: ந இதர ஏஷொம் - மற்றவர்�ளுக்கு இல்தைல.

ஒன்றொனதும் ச�ல உயிர்�தைளயும் ஆள்வதும் எல்லொவற்றிற்கும் உள்ளீடொனதுமொன இந்த

ஆத்மொ ஓன்கேறயொயினும் பலவொ�த் கேதொன்று�ிறது. அததைன யொர் தனக்குள்கேள

உணர்�ிறொர்�கேளொ அவர்�ள் விழிப்புற்றவர்�ள். நித்யமொன சு�ம் அவர்�ளுக்கே�. மற்றவர்�ளுக்�ில்தைல.

ஆத்மொதைவ உணர்ந்தொலன்றி நித்யமொன சு�ம் அதைடயப்படுவதில்தைல என்�ிறொன்

எமதர்மன்.

நித்கேயொsநித்யொனொம் கேசதனச் கேசதனொனொம்

ஏகே�ொ பஹ_னொம் கேயொ விததொதி �ொமொன்

தமொத்மஸ்தம் கேயsனுபச்யந்தி தீரொ

கேதஷொம் சொந்தி சொச்வதம் கேநதகேரஷொம்.

அநித்யொனொம் - நிதைலயற்றவற்றில்: நித்கேயொ – நிதைலயொனது: கேசதனொனொம் -உயிரினங்�ளில்: கேசதன – உணர்வொ�: பஹு னொம் - பலவொ�வும்: ஏகே�ொ – ஒன்றொ�வும்: �ொமொன் - ஆதைச�தைள: விததொதி – நிதைறகேவற்றுபவர்: தம் - அவதைர: ஆத்மஸ்தம் - தனக்குள்கேள: அனுபச்யந்தி – உணர்�ின்ற: கேய – எந்த: தீரொ – விழிப்புற்றவன்: கேதஷொம் - அவனுக்கே�: சொச்வதம் - நித்யமொன: சொந்தி – அதைமதி: ந இதர ஏஷொம் - மற்றவர்�ளுக்�ில்தைல.

நிதைலயற்றவற்றில் நிதைலயொனவரும், உயிரினங்�ளில் உணர்வொ� உள்ளவரும், பன்தைமயில் ஒருதைமயொ�வும் ஆதைச�தைள நிதைறகேவற்றுபவரொ�வும் உள்ள இதைறவதைன

தமக்குள்கேள எந்த விழிப்புற்றவன் உணர்�ிறொகேனொ அவனுக்கே� நித்யமொன அதைமதி உரித்தொகும். மற்றவர்�ளுக்�ில்தைல.

தகேதததிதி மன்யந்கேதsநிர்கேதச்யம் பரமம் ஸு�ம் �தம் நு தத் விஜொனீயொம் �ிமு பொதி விபொதி வொ

ஏதத் இதி - இதுதொன் என்று: அநிர்கேதச்யம் - நிச்சயமொ� கசொல்லமுடியொதது: பரமம் - கேமலொன: ஸு �ம் - ஆத்ம தரிசனம்: மன்யந்கேத – உணரப்படு�ிறது. தத் - அது: �ிம் உ – என்ன: பொதி

– ஒளிர்வதொ: வொ – அல்லது: விபொதி – ஒளிதையக் �டந்ததொ: �தம் நு – எவ்வொறு: விஜொனீயொம் - அறிய விரும்பு�ிகேறன்.

இதுதொன் என்று நிச்சயமொ� விளக்�ிச் கசொல்லமுடியொத, கேமலொன அந்த ஆத்ம தரிசனம்

உணரப்படு�ிறது. அது ஒளிர்வதொ அல்லது ஒளிதையக் �டந்ததொ என்பதைத அறிய விரும்பு�ிகேறன்.

46


ஆத்மொதைவப் பற்றி எமதர்மன் விளக்�க் கே�ட்ட நசிகே�தன் தன் சந்கேத�த்தைதக் கே�ட்�ிறொன். ஆத்ம தரிசனம் உணரப்படு�ிறது, ஆத்மொ ஒளிர்வதைதப் பற்றி எமதர்மகேன கசொல்லியிருக்�ிறொன். அந்த ஆத்மொ ஒளிப்கபொருளொ அல்லது ஒளிதையக் �டந்ததொ என்பது நசிகே�தனின் சந்கேத�ம்.

ந தத்ர ஸுர்கேயொ பொதி சந்த்ர தொர�ம்

ந இகேமொ வித்யுகேதொ பொந்தி குகேதொsயமக்னி:தகேமவ பொந்தமனுபொதி ஸர்வம்

தஸ்ய பொஸொ ஸர்வமிதம் விபொதி. –2.2.10பதவுதைர:

தத்ர – அங்கே�: ஸு ர்கேயொ –சூ ரி யனும்: ந பொதி – ஒளி ர் வதில்தைல: சந்த்ர தொர�ம் - சந்திரன்இ நட்சத்திரங்�ள்: ந - இல்தைல: இமொ - இந்த: வித்யுத் - மின்னல்: உ -கூட: பொந்தி –ஒளிர் வது: பொந்தி – ஒளிர்வது: குத – எவ்வொறு: அயம் - இந்த: அக்னி – கநருப்பு: தகேமவ – அதன்: பொந்தம் ஏவ-ஒளி ர் தலொகேலகேய: அனுபொதி – (பிரதிபலித்து) ஒளி ர் �ின்றன: ஸ ர் வம் - எல்லொம்: தஸ்ய – அதன்: பொஸொ ஸ்-ஒளியொல்: ஸ ர் வம் - எல்லொம்: இதம் - இங்கே�: விபொதி – �ொட்சியளிக்�ின்றன.

எங்கே� சூரியன் ஒளிர்வதில்தைலகேயொஇ சந்திரனும் நட்சத்திரங்�ளும்

ஒளிர்வதில்தைலகேயொஇ மின்னலும் ஒளிர்வதில்தைலகேயொஇ (அங்கே�) கநருப்பு எப்படி ஒளிரும்? அதன் (பிரம்மத்தின்) ஒளிதைய பிரதிபலித்கேத எல்லொம் ஒளிர்�ின்றன. அந்த பிரம்மத்தின்

ஒளியொகேலகேய எல்லொம் �ொட்சியளிக்�ின்றன.

ஆத்மொ ஒளிப்கபொருளொ அல்லது ஒளிதையக் �டந்ததொ என்பது நசிகே�தனின் கே�ள்வி. ஆத்மொ அல்லது பிரம்மத்தின் ஒளியொகேலகேய எல்லொம் ஒளிர்�ின்றன என்பதொல் அது ஒளிதையக்

�டந்தது என்பதைத விளக்கு�ிறொன் எமதர்மன்.

ஆத்மொ அல்லது பிரம்மம் ஒளிர்வது என்றொல் அது ஒளியற்ற ஒளி.

இதி �ொட� உபநிஷதி த்வீதிய அத்யொகேய த்வீதிய வல்லீ

இவ்வொறு �ட உபநிஷதத்தின் இரண்டொம் அத்யொயம் இரண்டொம் பகுதி.

�ட உபநிஷதம் இரண்டொம் அத்தியொயம் மூன்றொம் பகுதி

ஊர்த்வமூகேலொsவொக்சொ� ஏகேஷொsச்வத்த: ஸனொதன: தகேதவ சுக்ரம் தத் ப்ரஹ்ம தகேதவொம்ருதமுச்யகேத

தஸ்மின் கேலொ�ொ: ச்ரிதொ: சர்கேவ

தது நொத்கேயதி �ச்சன ஏதத் தைவ தத்.

ஏஷ - இந்த: அச்வத்த – அரசமரம்: ஸனொதன – பழதைமயொனது: ஊர்த்வ மூல- கேவர்�ள் கேமகேல

உள்ளது: அவொக்சொ� – �ிதைள�ள் கீகேழ உள்ளது: தகேதவ – அதுகேவ: சுக்ரம் - தூய்தைமயொனது: தத் - அது: ப்ரஹம – ஆத்மொ: தகேதவ – அதுகேவ: அம்ருதம் - அழிவற்றது: உச்யகேத – கசொல்லப்படு�ிறது. சர்கேவ கேலொ�ொ – எல்லொ உல�ங்�ளும்: தஸ்மின் - அததைன: ச்ரிதொ – சொர்ந்திருக்�ின்றன: தத் உ – அததைன: �ச்சன – எதுவும்: ந அத்கேயதி – �டந்திருக்�வில்தைல: ஏதத் தைவ தத் - அதுகேவ நீ கே�ட்டது.

இந்த அரசமரம் பழதைமயொனது. கேவர்�ள் கேமகேலயும் �ிதைள�ள் கீகேழயும் உதைடயது. அதுகேவ

தூய்தைமயொனது, அது ஆத்மொ, அதுகேவ அழிவற்றது என்று கசொலலப்படு�ிறது. எல்லொ

உல�ங்�ளும் அததைனகேய சொர்ந்திருக்�ின்றன. அததைனக் �டந்தது எதுவும் இல்தைல. அதுகேவ நீ

கே�ட்டது.

கேவர்�ள் கீகேழ இருப்பதும் �ிதைள�ள் கேமகேல இருப்பதுகேம இயல்பொனது. இந்த உதொரணம்

ஸ்ரீமத் ப�வத் கீதைதயில் விரிவொ� இருக்�ிறது. இதன் கேவர்�ள் உல� வொழ்க்தை�. இதைல�ள்

கேவதங்�ள் என்�ிறது ப�வத் கீதைத. இயல்புக்கு முரணொன இந்த மரம் கசொல்வகதன்ன?

47


உல�ியல் வொழ்வு கபொய்கயன்றும் மொதையகயன்றும் கூறப்படு�ிறது. ஆனொல் அமர

வொழ்வுக்கு அடித்தளமொவது இந்த உல�ியல் வொழ்வுதொன். எப்படி பூமிக்கு அடியிலுள்ள கேவர்�ள் �ண்ணுக்குப் புலனொ�ொமல் இருந்தொலும் அந்த மரத்திற்கு ஆதொரமொ� உள்ளகேதொ அது கேபொல்

உல�ியல் வொழ்வும் மரணத்தைத கவல்ல அடித்தளமொனது. இதைல�ளும் �ிதைள�ளும் கவளிப்பதைடயொ� சொதொரணமொ�த் கதரிந்தொலும் அவற்றின் உள்கேள மரத்திற்குத் கேததைவயொன

உணதைவத்தயொரிக்கும் பணி நதைடகபறு�ிறது. அது கேபொல் கேவதங்�ள் கவளிப்பதைடயொ�

கேபொதிப்பதைத விட ஆத்ம சொத�னுக்கு உள்ளீடொன உதவி�தைளச் கசய்�ிறது. சொதொரணமொ� உல�ியல் சு� வொழ்கேவ கவளிப்பதைடயொ�த் கதரி�ிறது. ஆத்ம சொததைன

விளம்பரத்திற்�ல்ல. அது ஒவ்கவொருவருக்�ொன தனிப்பட்ட அனுபவம். அதைதத்தொன் இந்த அரசமர

உதொரணம் கதரிவிக்�ிறது. பு�ழ்ந்து கேபசப்படொமல் இருந்தொலும் மரத்திற்கு ஆதொரமொனதொ�

உள்ள கேவர்�ள் உல�ியல் வொழ்வுக்கு உதொரணம். அதுகேவ இங்கு �ண்ணுக்குப் புலனொவது. கேவதங்�ளும் ஆத்ம அனுபவங்�ளும் கேமலொனதொ�ப் பு�ழப்பட்டொலும் மதைறந்கேத இருப்பதைவ. இததைனகேய இந்த அரசமரத்தின் கீழ் கேநொக்�ிய �ிதைள�ள் கதரிவிக்�ிறது.

யதிதம் �ிஞ்ச ஜ�த் ஸர்வம் ப்ரொண ஏஜதி நி: ஸ்ருதம்

மஹத் பயம் வஜ்ரமுத்யதம் ய: ஏதத்விதுரம்ருதொஸ்கேத பவந்தி

இதம் - இங்கே�: யத் �ிம் ச – எந்கதந்த: ஜ�த் -உல�ங்�ள்: ஸர்வம் - எல்லொம்: ப்ரொண – ப்ரொணன்: நி: உள்ளடங்�ியது: ஏஜதி - இயங்கு�ிறது: ய: - எததைன: ஸ்ருதம் - கே�ட்டொல்: மஹத்பயம் - மஹத்தொன பயம்: வஜ்ரம் - வஜ்ரொயுதம்: உத்யதம் - உயர்�ிறது: ஏதத் - அததைன: விது கேத – அறிந்தவர்�ள்: அமருதொ – மரணமற்றவர்�ள்: பவந்தி – ஆ�ிறொர்�ள்.

இங்கே� எந்கதந்த உல�ங்�ள் உள்ளகேதொ அதைவ யொவும் ப்ரொணனில் அடங்கு�ிறது

இயங்கு�ிறது. எததைனக் கே�ட்டொல் கபரும் பயம் உறுதியொன வஜ்ரொயுதம் கேபொல் உயர்�ிறகேதொ

(அந்த மரணத்தைத) அததைன அறிந்தவர்�ள் மரணமற்றவர்�ளொ� ஆ�ிறொர்�ள்.

மரணமற்ற வொழ்வு என்பது மீண்டும் பிறவொதைமயும் மரண பயத்தைத கவல்லுவதும் என்று

பொர்த்கேதொம். மீண்டும் பிறவொதைமக்கு ஆத்ம தரிசனத்தைதப் பற்றி பல ஸ்கேலொ�ங்�ளில் விளக்�ிய

யமதர்மன் மரண பயத்தைத கவல்வது பற்றி இங்கே� கேபசு�ிறொன். எல்லொ உல�ங்�ளும்

ப்ரொணனில் இயங்கு�ின்றன. அந்த ப்ரொணன் பிரிவதைதகேய மரணம் என்�ிகேறொம். மரணம்

என்பதைதக் கே�ட்டொகேல கபரும் பயம் எழு�ிறது. அந்த மரணத்தைத அறிந்தவர்�ள்

மரணமற்றவர்�ளொ� ஆ�ிறொர்�ள். அதொவது, அறியும் வதைர அச்சமூட்டுவதொ� இருக்கும் மரணம், அததைன எதிர்க�ொள்பவர்�ளுக்கு, அறிபவர்�ளுக்கு மரணமற்ற நிதைலதையத் தரு�ிறது.

எல்லொ உல�ங்�ளும் ப்ரொணனில் அடங்�ியுள்ளது என்பதொல் நொம் மரணமதைடந்து எங்கு

கசன்றொலும் அகேதப் ப்ரொணனில்தொன் இயங்குகேவொம். அதனொல் மரணம் பற்றிய பயம்

கேததைவயில்லொததொ�ிறது.

பயொதஸ்யொக்னிஸ்தபதி பயொத் தபதி ஸு ர்ய: பயொத் இந்த்ரச்ச வொயுச்ச மருத்யுர் தொவதி பஞசம:

அஸ்ய – அவ்வொறொன: பயொத் - பயத்தினொல்: அக்னி – கநருப்பு: தபதி – சுடு�ிறது: ஸு ர்ய: -சூரியன்: தபதி – சுடு�ிறது: இந்த்ரச்ச - இந்திரனும்: வொயுச்ச – வொயுவும்: பஞ்சம – ஐந்தொவதொன: மருத்யுர் – எமதர்மன்: தொவதி – ஓடு�ின்றனர்:

அவ்வொறொன (முந்தைதய ஸ்கேலொ�த்தில் குறிப்பிடப்பட்ட மரணபயம்) பயத்தினொல் அக்னி

சுடு�ிறது. சூரியன் சுடு�ிறது. மதைழக்கும் �ொற்றுக்கும் ஐந்தொவதொ� மரணத்திற்கும் (பயந்கேத) ஓடு�ின்றனர்.

மரண பயம் இல்லொதவனுக்கு, ஆத்ம ஞொனிக்கு கநருப்பு எரிப்பதில்தைல, கவயிகேலொ

மதைழகேயொ பொதிப்பதில்தைல. பயத்தினொல் மட்டுகேம மனிதர்�ள் கநருப்பு, கவயில், மதைழ, �ொற்று

என்று எல்லொவற்றிற்கும் பயப்படு�ின்றனர். (இந்திரன் மதைழக்கு அதிபதி. வொயு �ொற்றுக் �டவுள். �ொற்றும் மதைழயும் இங்கே� வொயு மற்றும் இந்திரன் என்று குறிப்பிடப்படு�ிறது.)

48


இஹ கேசதச�த் கேபொத்தும் ப்ரொக் சரீரஸ்ய விஸ்ரஸ: தத: ஸர்கே�ஷு கேலொகே�ஷுசரீரத்வொய �ல்பகேத

இஹ - இங்கே�: சரீரஸ்ய – உடம்பில் உள்ளது: விஸ்ரஸ – விலகுவதற்கு: ப்ரொக் - முன்பு: கேபொத்தும் - ஞொனம்: அச�த் - அதைடய: கேசத் - இருப்பினும்: தத: இந்த: ஸர்கே�ஷு - பிரபஞ்சத்தில்: கேலொகே�ஷு - உல�த்தில்: சரீரத்வொய – உடகலடுக்�: �ல்பகேத – கேநர்�ிறது.

இங்கே� உடம்பில் உள்ளது (ப்ரொணன்) விலகுவதற்கு முன்கேப ஞொனம் அதைடய

முடியுகமன்றொலும் இந்த பிரபஞ்சத்தில் உல�த்தில் உடகலடுக்� கேநர்�ிறது.உடலும் உயிரும் ஒட்டியிருக்கும் வொழ்க்தை�யில்தொன் ஞொனம் அதைடய முடியும். ஆத்ம

தரிசனம் கபற முடியும். அப்படியிருப்பினும் அது எல்கேலொரொலும் முடிவதில்தைல. அறியொதைமயில்

உழலும் கபரும்பொலொனவர்�ள் உல�த்தில் மீண்டும் மீண்டும் உடகலடுக்�கேவ கேநர்�ிறது.

யதொதர்கேச ததொத்மனி யதொ ஸ்வப்கேன ததொ பித்ருகேலொகே�யதொப்ஸு பரீவ தத்ருகேச ததொ �ந்தர்வ கேலொகே� சொயொதபகேயொரிவ ப்ரஹ்ம கேலொகே�

ஆதர்கேச – �ண்ணொடியில்: யதொ – எவ்வொகேறொ: ததொ – அவ்வொகேற: ஆத்மனி – புத்தியில்: ஸ்வப்கேன – �னவு: யதொ – எவ்வொகேறொ: பித்ரு கேலொகே� – பித்ரு கேலொ�த்தில்: ததொ – அவ்வொகேற: யதொ – எவ்வொகேறொ: அப்ஸு - தண்ணீரில்: பரி இவ – கதளிவற்று: தத்ருகேச – �ொணப்படு�ிறகேதொ: ததொ – அவ்வொகேற: �ந்தர்வ கேலொகே� – �ந்தர்வ கேலொ�த்தில்: சொயொ தபகேயொர் இவ – கவயிலும் நிழலும்

கேபொல: ப்ரஹ்ம கேலொகே� – பிரம்ம கேலொ�த்தில்.

�ண்ணொடியில் கதரிவது கேபொல் புத்தியிலும் �னவு கேபொல பித்ரு கேலொ�த்திலும் தண்ணீரில் கதளிவற்று கதரிவது கேபொல் �ந்தர்வ கேலொ�த்திலும் கவயிலும் நிழலும் கேபொல்

கதளிவொ� ப்ரஹ்ம கேலொ�த்திலும் ஆத்ம தரிசனம் வொய்க்கும்.

�ண்ணொடியில் பிம்பம் ததைலகீழொ�த் கதரியும். அது கேபொலகேவ புத்தியொல் ஆத்மொதைவ தரிசிக்�

முயன்றொல் ததைலகீழொ�த் கதரியும். உல�ியல் விஷயங்�ள் புத்திதைய ஈர்க்கும். பித்ரு கேலொ�ம் என்பது இறந்த பிறகு அதைடயப்படுவது. இறந்தவுடன் சில �ொலம் உயிர்�ள் இங்கு

இருந்தபிறகே� அவரவர் விதைனப்பதிவு�ளுக்கே�ற்ப மற்ற கேலொ�ங்�ளுக்கு கசல்ல முடியும். �னவில் �ொட்சி�ள் உண்தைம கேபொலத் கதரியும், விழித்கதழுந்த உடன் கபொய்கயன்று கேதொன்றும். அது கேபொலகேவ பித்ரு கேலொ�த்தில் ஆத்ம தரிசனம் வொய்ப்பது கேபொல் கேதொன்றி மதைறயும். விதைனப்

பதிவு�ள் ஆத்ம தரிசனத்தைதத் தடுக்கும். �ந்தர்வ கேலொ�ம் என்பது சு� கேபொ� அனுபவங்�ளுடன் உள்ளது. ஆடல் பொடல்�ள் நிதைறந்தது. தண்ணீரில் கதரியும் பிம்பம் கதளிவற்றும் ததைலகீழொ�வும் கதரியும். சு� கேபொ�ங்�ளுக்�ிதைடகேய

ஆத்ம தரிசனமும் கதளிவற்றும் ததைலகீழொ�வுகேம கதரியும். ததைலகீழொ� என்றொல் கேமலொனதொன ஆத்ம தரிசனம் முக்�ியமில்லொததொ�வும் சொதொரன சு� கேபொ�ங்�ள் அதிமுக்�ியமொனதொ�வும்

கேதொன்றும்.பிரஹ்ம கேலொ�ம்: இங்கு ஆத்ம தரிசனம் கதளிவொனதொ� இருக்கும். கவயிலும் நிழலும் கதளிவொ�

பிரிந்து நிற்பதைவ. அது கேபொலகேவ ப்ரஹ்ம கேலொ�த்தில் அத்ம தரிசனம் கதளிவொனதொ� வொய்க்கும்.

முந்தைதய ஸ்கேலொ�த்தில் இந்த உடல் வீழ்வதற்கு முன்கேப ஞொனம் அதைடவது கேமலொனது என்ற எமதர்மன் இங்கு இறந்த பிறகு கசல்லும் மற்ற உல�ங்�ளில் ஆத்மதரிசனம் எவ்வொறு

இருக்கும் என்பதைத விளக்கு�ிறொன்.

இந்த்ரியொணொம் ப்ருதக் பொவம் உதயொஸ்தமகயௌ ச யத்: ப்ருதக் உத்பத்யமொனொனொம் மத்வொ தீகேரொ ந கேசொசதி

49


யத் - இந்த: இந்த்ரியொணொம் - புலன்�ளின்: ப்ருதக் பொவம் - தனித்தன்தைம: உதய அஸ்தமய

உ – கேதொற்றம் மற்றும் மதைறவு: ப்ருதக் - தனியொன: உத்பத்யமொனொனொம் - எழுவதைத: மத்வொ – பகுத்தறிந்த: தீகேரொ – விழிப்புற்றவன்: ந கேசொசதி – �வதைலப்படுவதில்தைல.

இந்த புலன்�ளின் தனித்தன்தைம, கேதொற்றம் மற்றும் மதைறவு, தனிப்பட்ட எழுச்சி இவற்தைற

பகுத்தறியும் விழிப்புற்றவன் �வதைல�தைள �டக்�ிறொன்.

நம் உடலில் உள்ள புலன்�ள் இயற்தை� சக்தி�ளொன பஞ்ச பூதங்�ளிலிருந்து

கேதொன்றியதைவ. அவற்றின் தன்தைமதையயும் கபற்றதைவ. ஒவ்கவொன்றின் தன்தைமயும் தனியொனது. அந்தப் புலன்�ளின் சக்தி கேதொற்றம், குதைறவு மற்றும் மதைறவுக்கு உட்பட்டது. புத்தி விழிப்புற்று தொன் ஆத்மொ என்று உணர்ந்த ஞொனி இந்தப் புலன்�ளின் குதைறபொடு ஆத்மொதைவ பொதிப்பதில்தைல

என்பதைத உணர்�ிறொன். அவ்வொறு உணர்ந்தவன் �வதைல�தைள �டக்�ிறொன்.

இந்த்ரிகேயப்ய: பரம் மகேனொ மனஸ: ஸத்வமுத்தமம்

ஸத்வொனதி மஹொனொத்மொ மஹகேதொsவ்யக்தமுத்தமம்

இந்த்ரிகேயப்ய – புலன்�தைளவிட: மன உ – மனகேம: பரம் - கேமலொனது: மனஸ: - மனதைத விட: ஸத்வம் - விழிப்புற்ற புத்தி: உத்தமம் - கேமலொனது: ஸத்வொ – விழிப்புற்ற புத்திதைய விட: மஹொன் - ம�ிதைம கபொருந்திய: ஆத்மொ – ஆத்மொ: அதி – கேமலொனது: மஹகேதொ – ஆத்மொதைவ விட: அவ்யக்தம் - பிரபஞ்ச சக்தி: உத்தமம் - கேமலொனது.

புலன்�தைளவிட மனம் கேமலொனது. மனதைதவிட விழிப்புற்ற புத்தி சிறந்தது. புத்திதையக்

�ொட்டிலும் ம�ிதைம கபொருந்திய ஆத்மொ கேமலொனது. ஆத்மொதைவ விட பிரபஞ்ச சக்தி

வலிதைமயொனது.

அவ்யக்தொத் து பர: புருகேஷொ வியொபகே�ொsலிங்� ஏவ ச

யம் ஜ்ஞொத்வொ முச்யகேத ஜந்து: அம்ருதத்வம் ச �ச்சதி.

அவ்யக்தம் - பிரபஞ்ச சக்தி: து – விட: பர: - கேமலொனவர்: புருகேஷொ - இதைறவகேன: வியொபகே�ொ

– எங்கும் நிதைறந்தவர்: அலிங்� ஏவ ச – அதைடயொளம் இல்லொதவர்: யம் - அவதைர: ஜ்ஞொத்வொ – உணர்ந்த ஜந்து – மனிதன்: உச்யகேத – விடுபடு�ிறொன்: அம்ருதத்வம் ச – மரணமற்ற நிதைலதையயும்: �ச்சதி – அதைட�ிறொன்.

பிரபஞ்ச சக்திதைய விட உயர்ந்தவர் இதைறவன். எங்கும் நிதைறந்தவர். அதைடயொளங்�ள்

அற்றவர். அவதைர உணர்ந்த மனிதன் பற்று�ளிலிருந்து விடுபடு�ிறொன். மரணமற்ற

நிதைலதையயும் அதைட�ிறொன்.

ந ஸந்த்ருகேச திஷ்ட்டதி ரூபமஸ்ய ந சக்ஷுஷொ பச்யதி �ச்சதைனனம்ஹ்ருதொ மனீஷொ மனஸொ க்ல்ருப்கேத

ய: ஏதத் விதுரம்ருதொஸ்கேத பவந்தி

அஸ்ய – அவரது: ரூபம் - உருவம்: ஸந்த்ருகேச – �ொணக்கூடியதொ�: ந திஷ்ட்டதி – �ொணப்படவில்தைல: ஏனம் - அவதைர: �ச்சன – யொரும்: சக்ஷுஷொ – �ண்�ளொல்: ந பச்யதி – பொர்க்�முடியொது: மனீஷொ – புத்தியொல் : மனஸொ க்ல்ருப்கேத – மனதைத கவற்றி க�ொண்ட பிறகு

ஹ்ருதொ - இதயத்தொல்: ய – யொர்: ஏதத் - அவதைர: விதுர் – அறி�ின்ற: கேத – அவர்�ள்: அம்ருதொ – மரணமற்றவர்�ளொ�: பவந்தி – ஆ�ிறொர்�ள்.

அவரது உருவம் �ொணக்கூடியதொ� இல்தைல. அவதைர யொரும் �ண்�ளொல் பொர்த்ததில்தைல. புத்தியொல் மனதைத கவன்ற பிறகு இதயத்தொல் யொர் அவதைர அறி�ின்றொர்�கேளொ அவர்�ள்

மரணமற்றவர்�ளொ� ஆ�ிறொர்�ள்.

50


ஆத்மொ என்பது ப்ரம்மத்தின் ஒரு பொ�ம். ப்ரம்மமும் இதைறவனும் ஒன்கேற. அந்த

இதைறவனின் உருவம் �ண்�ளொல் �ொணப்பட முடியொதது. யொரும் அவதைர �ண்�ளொல்

�ண்டதில்தைல என்�ிறொன் எமதர்மன். பின் இதைறவதைன எப்படி பொர்ப்பது? விழிப்புற்ற புத்தியொல்

மனதைத கவன்ற பிறகு இதயத்தொல் பொர்க்�முடியும் என்�ிறது ஸ்கேலொ�ம். அவ்வொறு இதைறவதைன

இதயத்தில் தரிசித்தவர்�ள் மரணமற்றவர்�ளொ� ஆ�ிறொர்�ள். புத்தி விழிப்புற்று மனமும் இறந்த

பிறகு அங்கே� மரணகேமது? புத்தியொல் மனதைத கவல்வது என்பது என்ன? விழிப்புற்ற புத்தி மனதைதவிட வலிதைமயொனது

கேமலொனது என்று முன்கேப பொர்த்கேதொம். புத்தியொல் மனம் இறப்பகேத – எண்ணங்�ளற்றுப் கேபொவகேத

– மனதைத கவல்லுதல். அவ்வொறு எண்ணங்�ளற்றுப் கேபொனொல் கசயலில் பற்கேறொ பயகேமொ

இருக்�ொது. பற்றும் பயமும் இல்லொத கசயல் விதைனப்பதிவு�தைள உருவொக்குவதில்தைல. புதிய

பதிவு�ள் இல்தைலகயன்றொல் பதைழய பதிவு�ளும் வலுவிழந்து அழிந்து கேபொகும். அவ்வொறு

பதிவு�ளற்று இருப்பவன் மட்டுகேம இதைறவதைனக் �ொண்�ிறொன்.

யதொ பஞ்சொவதிஷ்ட்டந்கேத ஜ்ஞொனொனி மனஸொ ஸஹ

புத்திச்ச ந விகேசஷட்டதி தொமொஹு பரமொம் �திம்.

யதொ – எப்கேபொது: பஞ்சொ – ஐந்தொன: ஜ்ஞொனொனி – ஞொன இந்த்ரியங்�ள்: மனஸொ ஸஹ - மனகேதொடு கேசர்ந்து: அவதிஷ்ட்டந்கேத – ஓய்வு நிதைலயில் உள்ளகேதொ: புத்திச்ச – புத்தியும்: ந

விகேசஷட்டதி – கசயல் படொமல் இருக்�ிறகேதொ: தொம் - அந்த நிதைல: பரமொம் �திம் - கேமலொன நிதைல: ஆஹு - கசொல்�ிறொர்�ள்.

எப்கபொழுது ஐந்தொன ஞொன இந்த்ரியங்�ளும் மனகேதொடு கேசர்ந்து ஓய்வு நிதைலயில்

உள்ளகேதொ, புத்தியும் கசயல் படொமல் உள்ளகேதொ அந்த நிதைல மி�வும் கேமலொனது என்று

கசொல்லப்படு�ிறது.

ஞொன இந்த்ரியங்�ள்: �ண், �ொது, நொக்கு, மூக்கு, கேதொல். இந்த ஐந்து புலன்�ளில் சக்தியும்

ஞொகேனந்த்ரியங்�ள் எனப்படும். எந்தத் த�வலும் நம்முள் வருவதற்கு இதைவகேய வொயில்�ளொகும்.இந்த ஐந்து புலன்�ளும் ஓய்வு நிதைலயில் இருந்தொல் மனம் அதைசயொது. அதைசயொத மனம் இறந்து

கேபொகும். இவ்வொறு மனம் இறந்த பிறகு விழிப்புற்ற புத்தியில் இதைறக்�ொட்சி கதரியும் என்றது

முந்தைதய ஸ்கேலொ�ம். அந்த விழிப்புற்ற புத்தியும் கசயல்படொமல் நிற்கும் நிதைலயும் உண்டு. அந்த

நிதைலயில் மனிதன் வொழ்�ின்ற கேபொகேத ப்ரம்ம நிதைலதைய அதைட�ிறொன். அந்த நிதைல மி�

கேமலொனது என்று கசொல்லப்படு�ிறது.அதொவது இதைறக்�ொட்சி என்பது ஒரு நிதைலக்�ொன அறிகுறிகேய தவிர அததைனவிட உயர்ந்த

நிதைல�ள் உண்டு. அததைனகேய பற்றிக்க�ொள்ளக் கூடொது என்பதைத புரிந்து க�ொள்ள கேவண்டும்.

தொம் கேயொ�ொமிதி மன்யந்கேத ஸ்திரொமிந்த்ரியதொரணொம் அப்ரமத்தஸ்ததொ பவதி கேயொகே�ொ ஹி ப்ரபவொப்யகயௌ

இந்த்ரியதொரணொம் - புலன்�ள் வசப்பட்டு: ஸ்திரொம் - நிதைலபட்ட: தொம் - நிதைல: கேயொ�ொம் - கேயொ�ம்: இதி – என்று: மன்யந்கேத – �ருதப்படு�ிறது. ததொ – அவ்வொறொனவன்: அப்ரமத்த – �வனமுதைடயவனொ�: பவதி – ஆ�ிறொன்: கேயொ� உ – கேயொ� நிதைலயும்: ஹி – நிச்சயமொ�: ப்ரபவ

அப்யகயௌ – வளர்ச்சிவீழ்ச்சி.

புலன்�ள் வசப்பட்டு கசயலற்று நிற்கும் நிதைல கேயொ�ம் என்று �ருதப்படு�ிறது. அந்த

நிதைலயில் உள்ளவன் �வனமொ� இருக்�கேவண்டும். கேயொ� நிதைலயும் நிச்சயமொ� வளர்ச்சிவீழ்ச்சிக்கு உட்பட்டகேத

கேயொ�ம் என்றொல் இதைனத்தல் என்று கபொருள். புலன்�ள் வசப்பட்டு கசயல்படொமல் நிற்கும்

நிதைலயொனது ஆத்மொதைவயும் ப்ரம்மத்தைதயும் கேநரடியொ� இதைனப்பதொல் கேயொ�ம் எனப்படு�ிறது. இந்த நிதைலயில் இதைறக் �ொட்சி வொய்க்கும் என்றும் இதைதவிட கேமலொன நிதைல�ள் உண்டு

என்பதைதயும் முந்தைதய ஸ்கேலொ�ங்�ளில் பொர்த்கேதொம்.

51


இந்த ஸ்கேலொ�ம் ஒரு எச்சரிக்தை�தையக் க�ொடுக்�ிறது. புலன்�ள் வசப்பட்ட நிதைலயில்

இதைறக்�ொட்சி வொய்க்�, அந்த நிதைலகேய அறுதி நிதைல என்று சொத�ன் நின்றுவிடக் கூடொது. கேமலும்

இந்த நிதைலயில் மீண்டும் மனம் உயிர் கபறுவதற்கும் அ�ந்தைத க�ொள்வதற்கும் வொய்ப்பு உண்டு.மனமும் அ�ந்தைதயும் சொத�தைன கீகேழ இழுப்பதைவ. இவ்வொறு இந்த நிதைல அ� வளர்ச்சிக்கும்

வீழ்ச்சிக்கும் வொய்ப்புள்ளதொ� உள்ளது. எனகேவ இங்கே� �வனம் கேவண்டும் என்�ிறொன் எமதர்மன். சீடன் இந்த நிதைலதைய அதைடந்த பிறகு எந்த குருவும் வழி�ொட்ட முடியொது என்பதொல்

இப்கேபொகேத எச்சரிக்தை� கசய்�ிறொன். நல்ல குருநொதன்.

தைநவ வொசொ ந மனஸொ ப்ரொப்யும் சக்கேயொ ந சக்ஷுஷொ

அஸ்தீதி ப்ருவகேதொsன்யத்ர �தம் ததுபலப்யகேத

வொசொ – வொக்�ினொல்: மனஸொ – மனதினொல்: சக்ஷுஷொ – �ண்�ளொல்: ப்ரொப்யும் - அதைடவதற்கு: ந சக்ய ஏவ – முடியொது: அஸ்தி இதி – உள்ளது என்று: ப்ருவத – கசொல்பவன்: அன்யத்ர – கேவறு: �தம் - எப்படி: தத் - அததைன: லப்யகேத – அதைடயமுடியும்.

வொக்�ினொகேலொ மனதினொகேலொ �ண்�ளொகேலொ அதைடவதற்கு முடியொது. இருக்�ிறது என்று

கசொல்பவன் கேவறு எப்படி அததைன அதைடந்தொன்?

நசிகே�தனுக்கு உபகேதசிக்கும் எமதர்மன் இங்கே� ஒரு கே�ள்விதைய எழுப்பு�ிறொன். புலன்�ளொலும் மனதொலும் அதைடய முடியொகதன்றொல் ‘இருக்�ிறது’ என்று கசொல்பவன் எப்படி

அததைன உணர்ந்தொன்? என்று கே�ள்வி எழுப்பு�ிறொன் எமதர்மன்.இந்த கே�ள்விதைய நசிகே�தன் கே�ட்டொல் அவன் உபகேதசிக்கும் எமதர்மதைன சந்கேத�ிப்பது

கேபொல் ஆ�ிவிடும். இவ்வொறு சீடன் கே�ட்�த்தயங்கும் கே�ள்வி�தைள தொகேம எழுப்பி அதற்கு

விதைடயளிப்பது சத்குருநொதர்�ளின் வழக்�ம்.

அஸ்தீத்கேயவ உபலப்தவ்ய: தத்வ பொகேவன கேசொபகேயொ

அஸ்தீத்கேயவ உபலப்தஸ்ய தத்வ பொவ: ப்ரஸீததி

உபகேயொ - இரண்டுள்: தத்வ பொகேவன – தத்துவமொ�: அஸ்தி இதி – இருக்�ிறது என்று: ஏவ – உறுதியொ�: உபலப்தவ்ய – ஏற்றுக்க�ொள்ள கேவண்டும். அஸ்தி இது ஏவ - இருக்�ிறது என்று

உறுதியொ�: உப லப்தஸ்ய – ஏற்றுக்க�ொண்டவனுக்கு: தத்வ பொவ: - தத்துவத்தொல்: அதி ப்ரஸீத – மிகுந்த அதைமதி உண்டொ�ிறது.

இரண்டுள் தத்துவமொ� இருக்�ிறது என்று உறுதியொ� ஏற்� கேவண்டும். அவ்வொறு உறுதியொ� இருக்�ிறது என்று ஏற்றுக்க�ொண்டவனுக்கு அந்த ஏற்பினொகேலகேய ஆழ்ந்த அதைமதி

உண்டொ�ிறது.

ஆத்மொ அல்லது பிரம்மம், இருக்�ிறது - இல்தைல என்ற இரண்டு நிதைலப்பொடு�ள்

இருக்�ின்றன. சொத�ன் முதலில் ‘இருக்�ிறது’ என்று உறுதியொ� ஏற்� கேவண்டும். அவ்வொறு

ஏற்பவன், அந்த உறுதியொகேலகேய ஆழ்ந்த அதைமதிதையப் கபறு�ிறொன் என்�ிறொன் எமதர்மன்.

ஆனொல், புலன்�ளும் மனமும் வசப்பட்ட பின்னர் இது நி�ழ கேவண்டும். வசப்படொத

மனமுதைடயவன் இத்ததை�ய உறுதிதைய அதைடந்தொல் மனம் �ற்பதைனயில் இறங்கும். இதைறக்�ொட்சி

கேபொன்ற �னவுக் �ொட்சி�தைளக் �ொட்டும். அற்புத சக்தி�ளும் ஞொனமும் தனக்குக் தை�கூடியதொ�

மொய வதைல விரிக்கும். இந்த வதைலயில் வீழ்பவன் மீள்வகேதயில்தைல. இவ்வொறொனவதைன ‘கேயொ�ப்

பரஷ்டன்’ என்�ிறது ஸ்ரீமத் ப�வத் கீதைத.

யதொ ஸர்கேவ ப்ரமுச்யந்கேத �ொமொ கேயsஸ்ய ஹ்ருதி ச்ரிதொ

அத மர்த்கேயொ sம்ருகேதொ பவதி அத்ர ப்ரஹ்ம ஸமச்னுகேத

52


யதொ – எப்கபொழுது: ஹ்ருதி - மனதைத: ச்ரிதொ – சொர்ந்திருக்கும்: கேய �ொமொ – அந்த ஆதைச�ள்: ஸர்கேவ – எல்லொம்: ப்ரமுச்யந்கேத – விலகு�ின்றனகேவொ: அத – பிறகு: மர்த்கேயொ – மனிதன்: அம்ருகேதொ – மரணமற்றவன்: பவதி – ஆ�ிறொன்: அத்ர - இங்கே�கேய: ப்ரஹ்ம - இதைறநிதைல: ஸமச்னுகேத – அதைட�ிறொன்.

எப்கபொழுது மனதைத சொர்ந்திருக்கும் எல்லொ ஆதைச�ளும் விலகு�ின்றனகேவொ அப்கபொழுது

மனிதன் மரணமற்றவன் ஆ�ிறொன். அப்கபொழுகேத இதைற நிதைலதைய அதைட�ிறொன்.

மனம் ஒரு மொயக் குரங்கு. ஆதைச�ளற்றது கேபொல் �ொட்டும். ‘இதைற நிதைல என்ற ஆதைசதொன்

இருக்�ிறது. அது நல்ல ஆதைச’ என்கறல்லொம் கசொல்லும். ஆனொல், ஆதைச�ளிற்றிருப்பது

எளிதல்ல: ஆதைசயும் பயமுகேம உல� வொழ்க்தை�யின் ஆதொரங்�ள். மனதின் மொய வதைலதையத்

தொண்ட கேவண்டும். இங்கே� இன்கனொரு சிக்�லும் உண்டு. இந்த �ஷ்டங்�தைள, அனுபவங்�தைள யொகேரொடும்

ப�ிர்ந்து க�ொள்ள முடியொது. ஆன்மீ� அனுபவங்�ள் தனிப்பட்டதைவ.

யதொ ஸர்கேவ ப்ரபித்யந்கேத ஹ்ருதயஸ்கேயஹ க்ரந்தய: அத மர்த்கேயொ ளம்ருகேதொ பவதி ஏதொவதனுசொஸனம்

ஹ்ருதயஸ்ய – மனதின்: க்ரந்தய – முடிச்சுக்�ள்: ஸர்கேவ- எல்லொம்: யதொ – எப்கபொழுது: ப்ரபித்யந்கேத – அவிழ்�ின்றனகேவொ: அத – பிறகு: மர்த்கேயொ – மனிதன்: அம்ருகேதொ பவதி – மரணமற்றவன் ஆ�ிறொன்: அனுசொஸனம் - உபகேதசம்: ஏதொவத் - இவ்வளவுதொன்.

மனதின் எல்லொ முடிச்சு�ளும் எப்கபொழுது அவிழ்�ின்றனகேவொ அதன் பிறகு மனிதன்

மரணமற்றவன் ஆ�ிறொன். உபகேதசம் இவ்வளவுதொன்.

மனதில் எழும் பல்கேவறு ஆதைச�ள் இல்லொமல் பல பதிவு�ளும் உண்டு. பல பிறவி�ளில்

கேசர்க்�ப்பட்ட அந்தப் பதிவு�ள் மனதின் முடிச்சு�ள். அந்த முடிச்சு�ள் எல்லொம் அவிழ்ந்த பிறகு

மனிதன் மரணமற்றவன் ஆ�ிறொன்.

சதம் தைச�ொ ச ஹருதயஸ்ய நொட்ய: தொஸொம் மூர்தொனமபி நி:ஸ்ருதைத�ொதகேயொர்த்வமொயன் அம்ருதத்வகேமதி விஷ்வங்ஙன்யொ உத்க்ரமகேண பவந்தி

ஹ்ருதயஸ்ய - இதயத்தில்: நொட்ய: - நொடி�ள்: சதம் ச ஏ�ொ – நூற்றிகயொன்று: தொஸொம் - அவற்றுள்: ஏ�ொ – ஒன்று: மூர்தொனம் - உச்சந்ததைலதைய: அபிநி:ஸ்ருத – பிளந்து க�ொண்டு: தகேயொ – அததைன: ஊர்த்வம் - கேமகேல: ஆயன் - கசல்பவன்: அம்ருதத்வம் - மரணமற்ற நிதைலதைய: ஏதி – அதைட�ிறொன்: அன்யொ – மற்றதைவ: உத்க்ரமகேண – கவளிகேயறுவதில்: விஷ்வங் - பல திதைச�ளொ�: பவந்தி – ஆ�ின்றன.

இதயத்தில் நொடி�ள் நூற்றிகயொன்று இருக்�ிறது. அவற்றுள் ஒன்று உச்சந்ததைலதைய

பிளந்து க�ொண்டு கசல்�ிறது. அந்த வழியில் கேமகேல கசல்பவன் மரணமற்ற நிதைலதைண

அதைட�ிறொன். மற்றதைவ கவளிகேயறுவதில் பல்கேவறொ� ஆ�ின்றன.

இதயத்தைதத் தொங்�ி நிற்கும் நொடி�ள் நூற்றிகயொன்று. அதில் ஒரு நொடி மட்டும்

உள்நொக்�ின் வழியொ� உச்சந்ததைலதைய பிளந்து க�ொண்டு கவளிகேயறும். அந்த நொடியின் வழியொ�

ஆத்ம ஞொனி�ள் மட்டுகேம உயிர் விட முடியும் என்று கேயொ� சொஸ்திரம் கதரிவிக்�ிறது.

அங்குஷ்ட்டமொத்ர: புருகேஷொsந்தரொத்மொ ஸதொ ஜனொனொம் ஹ்ருதகேய ஸன்னிவிஷ்ட்டதம் ஸ்வொத்சரீரொத் ப்ரவ்ருகேஹன்

53


முஞ்சொதிகேவஷீ�ொம் தைதர்கேயனதம் வித்யொச்சுக்ரமம்ருதம் தம் வித்யொச்சுக்ரமம்ருதமிதி

அங்குஷ்ட்ட மொத்ர – கபருவிரல் அளவினதொ�: புருகேஷொ – உருவத்தில்: அந்தரொத்மொ – உள்ளீடொன ஆத்மொ: ஜனொனொம் - மக்�ளின்: ஹ்ருதகேய - இதயத்தில்: ஸன்னிவிஷ்ட்ட – உள்ளது:தம் - அததைன: ஸ்வொத் - கசொந்த: சரீரொத் - உடலிலிருந்து: தைதர்கேயன – தைதரியமொ�: முஞ்சொதி

கேவஷீ�ொம் - முஞ்தைசப் புல்லிலிருந்து ஈர்க்குச்சிதைய: ப்ரவ்ருகேஹத் - பிரிக்� கேவண்டும்: தம் - அததைன: வித்யொத் - அறிந்தவன்: சுக்ரம் - தூயவன்: அம்ருதம் - மரணமற்றவன்: தம் - அததைன: வித்யொத் - அறிந்தவன்: சுக்ரம் - தூயவன்: அம்ருதம் - மரணமற்றவன்: இதி – என்று.

கபருவிரல் அளவினதொன உருவத்தில் ஆத்மொ எல்லொ மனிதர்�ளின் இதயத்திலும்

உள்ளது. முஞ்தைசப் புல்லிலிருந்து ஈர்க்குச்சிதையப் பிரிப்பது கேபொல் தன் கசொந்த உடம்பிலிருந்து

தைதர்யமொ� அததைனப் பிரிக்� கேவண்டும். இததைன அறிந்தவன் தூயவன், மரணமற்றவன். இததைன அறிந்தவன் தூயவன் மரணமற்றவன்.

ஆத்மொதைவ அறிவதற்கு எந்த விதமொன தகுதியும் கேததைவயில்தைல. எல்லொ

மனிதர்�ளிடமும் அது உதைறந்துள்ளது. முஞதைசப் புல்லிலிருந்து குச்சிதைய பிரித்கதடுப்பது கேபொல்

கசொந்த உடம்பிலிருந்து ஆத்மொதைவப் பிரித்து அறிய கேவண்டும் என்�ிறொன் எமதர்மன். ஆத்மொதைவ

அவ்வொறு பிரித்து அறியொமலிருந்தொல் ஆத்மொவின் இருப்தைப உணர முடியொது. ஆத்மொவின்

இருப்தைப உணரொதவன் ஆத்மொ இல்லொதவனொ�கேவ ஆ�ிறொன். அவ்வொறு பிரிக்கும்கேபொதும் மனம்

பல நொட�ங்�தைளக் �ொட்டும். அவற்தைறகயல்லொம் உதொசீனம் கசய்து தைதர்யத்துடன் ஆத்மொதைவ

உணர கேவண்டும். எவ்வொறு முஞ்தைசப்புல்லின் குச்சிதையப் பிரித்த பிறகு இரண்டும்

பயன்படு�ிறகேதொ அவ்வொகேற ஆத்மொதைவ உணர்ந்தவனின் உடம்பும் கே�ொயிலொகும். ஆத்மொவும்

பிர�ொசிக்கும்.

ம்ருத்யு ப்கேரொக்தொம் நசிகே�கேதொsத லப்த்வொ வித்யொகேமதொம் கேயொ�விதிம் ச க்ருத்ஸனம்

ப்ரஹ்ம ப்ரொப்கேதொ விரகேஜொsபூத் விம்ருத்யு:

அன்கேயொsப்கேயவம் கேயொவிதத்யொத்மகேமவ

ம்ருத்யு ப்கேரொக்தொம் - எமதர்மனொல் உபகேதசிக்�ப்பட்ட: ஏதொம் - இந்த: வித்யொம் - வித்தைததையயும்: கேயொ� விதிம் ச – கேயொ� விதி�தைளயும்: லப்த்வொ – அதைடந்து: நசிகே�த: - நசிகே�தன்: அத – பின்னர்: விரஜ - தூயவனொ�ி: விம்ருத்யு – மரணத்தைதக் �டந்தொன்: ப்ரஹ்ம - இதைறநிதைல: ப்ரொப்ய அபூத் - அதைடந்தொன்: அன்ய அபி – மற்றவர்�ளும்: ஏவம் - இவ்வொறு: வித் - அறிந்தொல்: அத்யொத்மம் - ஏவ - இதைறநிதைலதையகேய அதைட�ிறொர்�ள்.

எமதர்மனொல் உபகேதசிக்�ப்பட்ட இந்த வித்தைய�தைளயும் கேயொ� விதி�தைளயும் அதைடந்து

நசிகே�தன் பின்னர் தூயவனொ�ி மரணத்தைதயும் �டந்தொன். இதைறநிதைலதையயும் அதைடந்தொன். மற்றவர்�ளும் இவ்வொறு அறிந்தவர்�ள் இதைறநிதைலதையகேய அதைடவொர்�ள்.

ஒரு உபநிஷதம் முடியும்கேபொது ஒருவரது அனுபவத்தைத கசொல்வது கேவத�ொல மரபு. அந்த

உபநிஷதம் கசொல்வது உண்தைமகேய. அது நடக்�க்கூடியதும் நடந்திருப்பதும் ஆகும் என்ற

நம்பிக்தை�தைய இது படிப்பவர் மனதில் விதைதக்�ிறது. இங்கும் உபகேதசிக்�ப்பட்ட நசிகே�தன், அதன்படி நடந்து, தூயவனொ�ி மரணத்தைதக் �டந்து இதைறநிதைலதையயும் அதைடந்தொன் என்�ிறது

உபநிஷதம். அவன் மொத்திரமல்லொமல், இந்த வித்தைத�தைளயும் கேயொ� விதி�தைளயும் ச்ரத்தைதயும்

பின்பற்றுபவர்�ள் எல்கேலொரும் இதைறநிதைலதையகேய அதைடவொர்�ள்.

இதி �ொட� உபநிஷதி த்விதீய அத்யொகேய த்ருதீய வல்லீ

இவ்வொறு �ட உபநிஷதத்தின் இரண்டொம் அத்யொயம் மூன்றொம் பொ�ம்.

ஓம். ஸஹ நொவவது: ஸஹ கநௌபுனக்து: ஸஹ வீர்யம் �ரவொவதைஹ:

54


கேதஜஸ்வீ நொவதீதமஸ்து: மொவித்விஷொவதைஹ:ஓம் சொந்தி சொந்தி சொந்தி

இந்த நூலோசி�ிய�ின் மற்* நூல்கள்

தமிழில் கே�ன உபநிஷதம் மோண்டூக்ய உபநி�தம் முண்ட� உபநி�தம் ஈசோ உபநி�தம் ரைதத்திரீய உபநிஷதம்

விஞ்ஞோ ரைப�வம்

55


English commentary by this author Kena Upanishad Taithriya Upanishad Mandukya Upanishad Isa Upanishad Mundaka Upanishad

Other works:Any time meditationFinger tip wondersand many more. Please visit website for more details.

56

Kathopanishad – Translated by Sri Sri Vedananda · Web viewப ரத ந ட ட த தவ ர...

Documents

Transcript of Kathopanishad – Translated by Sri Sri Vedananda · Web viewப ரத ந ட ட த தவ ர...