Poprzez lata swojego istnienia Wrocław Industrial Festival pokazał, że nie jest już zwykłą, cykliczną imprezą muzyczną. Nie sposób przecenić jego roli w kształtowaniu środowiska skupionego wokół wszelkich form sztuki industrialnej – nie tylko w jej dźwiękowej odsłonie. Wrocławski festiwal stał się platformą dla wszelkich osób zaangażowanych w kreowanie tego nurtu w kulturze niezależnej, pozostając jedyną w tej części Europy tak prestiżową prezentacją kultury industrialnej. Co roku goszczą tu nie tylko fani muzyki, ale także promotorzy, wydawcy i – co najważniejsze – artyści z całego świata, dla których to wydarzenie jest jedną z niewielu okazji do spotkań, dyskusji i wymiany doświadczeń. Festiwal – powołany do życia w 2001 roku przez Macieja Fretta i Arkadiusza Bagińskiego, artystów związanych z multimedialną formacją Job Karma – w ciągu dekady swojego istnienia stał się jedną z najważniejszych na świecie imprez prezentujących i popularyzujących wszelkie fenomeny związane z tą dziedziną sztuki i kultury, która niezmiennie podąża swoim własnym torem nie zważając na jakiekolwiek chwilowe mody i tendencje. W 2011 roku, podczas jubileuszowej, dziesiątej edycji festiwalu, ponownie będzie można obcować z różnorodnymi zjawiskami i wykonawcami – zarówno muzycznymi, jak i artystycznymi – przynależnymi tej sferze kultury, zapoznać się z wiodącymi w niej trendami i zaobserwować kierunki, w jakich się rozwija. Jak co roku w listopadzie we Wrocławiu zagoszczą gwiazdy światowego formatu należące do nurtu około-industrialnego, którym na scenie towarzyszyć będą projekty młode, często mniej znane, lecz równie mocno zasługujące na uwagę ze względu swoją oryginalność, wysoki poziom wykonawczy i bezkompromisową postawę w poszukiwaniu nowych form wyrazu. Wielość stylistyk – od ambientu i neoklasycyzmu, poprzez neofolk i klasyczny industrial, aż po noise i radykalną awangardę – stanowi o sile i wyjątkowości tego wydarzenia. Podczas kilku dni na festiwalowych scenach wystąpią obok siebie artyści akustyczni, elektroniczni, związani z teatrem, sztukami plastycznymi, posługujący się szeroką gamą środków prezentacji swoich idei I myśli.

Zgodnie z tradycją festiwal odbywa się w różnych lokalizacjach, z głównymi koncertami w klimatycznej Sali Gotyckiej, katedrze św. Marii Magdaleny, Galerii BWA Awangarda i klubie Liverpool.

Rafał Jęczmyk

Zapraszamy serdecznieMACIEJ FRETT - DYREKTOR FESTIWALUARKADIUSZ BAGIŃSKI - DYREKTOR FESTIWALU

1

X. WROCLAW INDUSTRIAL FESTIVAL

During all the years of its existence Wroclaw Industrial Festival proved that it is no ordinary cyclic music event. It is hard to underestimate its role in shaping of the industrial art milieu, not only in its musical incarnation. This festival became a platform for all people engaged in creating this realm of independent culture. It is the only one such prestigious presentation of industrial art in this part of Europe. Every year Wroclaw becomes new Mecca for not only music fans, but also for promoters, editors and – what is the most important – for the artists from all over the world. For all of them this event is one of the few opportunities to meet, talk and share the experience. This festival – created by Maciej Frett and Arkadiusz Bagiński, artists form musical and visual project Job Karma – during the decade of its existence became one of the most important events in the world presenting and popularizing all the phenomena within this part of art and culture, which uncompromisingly goes its own way, without giving scant attention on changeable fashions. In 2011, during this tenth, jubilee edition, everyone can again meet varied performers – both music and artistic, check out new trends and witness its ways of progressing. Like every other year in November Wroclaw will be hosting top notch industrial artists from all over the world, together with fresh but also noticeable young projects – because of their quality, uniqueness and uncompromising attitude in searching for the new forms of expression. And on this year's edition you can see famous ensemble Clock Dva, meritorious for the whole industrial movement. Next to them on the same stage will perform Der Blutharsch and The Infinite Church of The Leading Hand – brand new incarnation one of the greatest martial industrial bands, right now romancing with psychedelic space-rock. Other highlights: legendary British collective Zoviet France, tireless synth outfit Absolute Body Control from Belgium, neoclassical artists from American Amber Asylum, Welsh multiinstrumentalist Thighpaulsandra – at one point of his career member of Coil, and last but not least – 7JK, new exciting collaboration of Matt Howden from Sieben with Job Karma. And together with them – many more projects from different countries will present their art during concerts that will merge audio-visual art with performance. Various range of stylistics – from ambient and neoclassicism, through neo-folk and traditional forms of industrial to noise and radical experiment – enforcing the value of the event. During for days on all festival stages you can see together acoustic and electronic artist connected to theatre, visual arts, using wide range of emotions and means to translate their ideas and thoughts.

According to the tradition festival takes place in different venues, with main concert in Gothic Hall, Maria Magdalena Cathedral, BWA Awangarda Art Gallery and Liverpool Club.

Rafał Jęczmyk

You are very welcomeMaciek Frett - DirectorArek Bagiński - Director

2

3

GALERIA BWA/BWA ART. GALLERY

18:00 T.A.G.C.

KATEDRA ŚW MARII MAGDALENY/MARIA MAGDALENA CATHEDRAL

20:00 SIEBEN

21:00 7JK

SALA GOTYCKA/GOTHIC HALL

18:00 DOORS

18.00 DJ WALTER ROBOTKA

18:30 ASTRID MONROE

19:30 PETERS HOPE EXPLODING MIND

20:30 SKROL

21:30 THOROFON

22:40 ABSOLUTE BODY CONTROL

24:00 CLOCK DVA

01:30 AMBER ASYLUM

02:30 GS

SALA GOTYCKA/GOTHIC HALL

18:00 DOORS

18:00 DJ SCRAG!

18:30 MAGIC CARPATHIANS

19:30 FJERNLYS

20:30 THIGHPAULSANDRA

22:00 ZOVIET FRANCE

23:30 DER BLUTHARSCH AND THE INFINITE CHURCH OF LEADING HEAND

00:50 GENEVIEVE PASQUIER

02:00 MINAMATA

KLUB LIVERPOOL/LIVERPOOL CLUB

18:30 DOORS

19:00 FILM DOKUMENTALNY O WIF PT „ZIMNA MUZYKA, ZIMNY PRĄD” /

DOCUMENTARY MOVIE ABOUT WIF: „ZIMNA MUZYKA, ZIMNY PRĄD”

20:00 KALEKA

21:00 KAKOFONIKT

22:00 HYBRYDS

23:00 DJS: WIKTOR SKOK, ERIC

10.11.2011 czwartek/THURSDAY

12.11.2011 sobota/saturday

13.11.2011 niedziela/sunday

11.11.2011 piatek/friday

Der Blutharsch (czyli „zakrwawiony śnieg” lub w starogermańskim – „zakrzepła krew”, a w nazwie grupy będąca odniesieniem do legendarnej szwajcarskiej kompanii najemników działających w XVII wieku) to najsłynniejsza formacja austriackiego muzyka Albina Juliusa. Początkowo stanowił poboczny projekt The Moon Lay Hidden Beneath The Cloud, by z czasem zająć czołowe miejsce wśród aktywności artysty. Na początku swojego istnienia muzyka Der Blutharsch charakteryzowała się mrocznym, dark ambientowym brzmieniem, dopełnionym historycznymi samplami i postindustrialnymi melodyjnymi dronami. Wraz z upływem czasu materiał stawał się coraz bardziej żywy, ciążąc ku estetyce martial industrial z naciskiem na neoklasyczną instrumentację połączoną z daleko idącym muzycznym eksperymentowaniem. Tematycznie i ikonograficznie projekt nawiązywał do przede wszystkim tematów z historii niemieckojęzycznej części Europy. Wraz z wydaniem w 2003 roku płyty Time Is Thee Enemy! Muzyka Der Blutharsch zaczęła zmieniać się radykalnie, kierując się w stronę rockowych struktur i aranżacji. Aspekty martialowe stopniowo zanikały, istniejąc jeszcze szczątkowo w postaci ikonografii grupy. Z jednoosobowego projektu Der Blutharsch wyewoluował w regularną, wieloosobową grupę. Miejsce military popu w całości przejął rock w swojej space-psychodelicznej odsłonie. W końcu wszelkie odniesienia do wcześniejszego skupienia się na historycznych tematach wyparowały całkowicie, ustępując miejsca odniesieniom do rozmaitych form psychodelii w jej pop-artowym wydaniu. Tak radykalna zmiana stylu nie mogła nie wpłynąć też na nazwę projektu – to już nie stary, zakorzeniony w średniowiecznym etosie Der Blutharsch, lecz to jego nowa, nawiązująca do lat 60-tych i 70-tych ubiegłego wieku odsłona: Der Blutharsch and the Infinite Church of the Leading Hand!

Der Blutharsch (“snow drenched in blood”, “dried blood” or “scab” — but really a reference to a Swiss mercenary company circa 1600 AD) is the main project of Austrian musician Albin Julius. The earlier works tended towards a minimalistic sample-based instrumental style in an industrial/ambient vein, while more recent material has headed into a folk/acoustic sound, often accompanied with live vocals and instruments. Der Blutharsch's first release was a self-titled picture LP released in late 1996 on the Arthur's Round Table label, but the project didn't became Julius' main musical outlet until 1998 after the break-up of his previous band The Moon Lay Hidden Beneath A Cloud. Early Der Blutharsch recorded material was very dark ambient in sound, heavy on historic samples and post-industrial melodic drones. As the discography progressed, the material became more lively, with the more bombastic approach and a focus on a form of martial industrial with emphasis on neoclassical instrumentation combined with experimentalism. Subject matter and imagery largely derived from historical topics relating to the history of Germanic Europe. With the release of Time Is Thee Enemy! in 2003, Julius took Der Blutharsch into the direction of a rock band. Gone were the martial aspects of Der Blutharsch, only apparent to some extent in promotional imagery. Instead of a one-man project, promotional material showcased the project as a fleshed out group. Live shows continued in this direction with a focus on placing the group further into the area of psychedelic rock. Subsequently, any traces of the previous focus on historical themes disappeared with new promotional imagery showcasing references to psychedelic pop art. Der Blutharsch became a full band, with acoustic instruments and female vocal accompaniment. Julius has since enlisted several musicians as "full time" members of the group with the setup of a traditional rock band. That radical change influenced also the name of the project – it is not old, rooted in medieval ethos Der Blutharsch, but his new incarnation: Der Blutharsch and the Infinite Church of the Leading Hand!

Grupa powstała na płodnym muzycznie gruncie miasta Sheffield w 1977 roku. Podczas wczesnego okresu istnienia zespołu jego brzmienie był zainspirowane punkiem, funkiem, industrialem, nowa falą i free jazzem. I nawet teraz trudno jednoznacznie określić jej stylistykę, w której łączą się wpływy wielu gatunków i estetyk, choć wyraźnie dominują tu industrial, post-punk i EBM. Grupa była zresztą już od początku określana dość ogólnie jako formacja tworząca muzykę eksperymentalną przy pomocy manipulacji taśmami i syntezatorów. Jej związki z nurtem industrialnym zacieśniły się w 1980 roku wraz z wydaniem albumu White Souls in Black Suits w należącej do Throbbing Gristle wytwórni Industrial Records. Później zespół ewoluował i modyfikował swoje brzmienie, umiejętnie łącząc techniki przynależne muzyce konkretnej ze standardowym rockowym instrumentarium. Clock DVA kilkakrotnie zawieszał działalność, a pełna artystyczna reaktywacja nastąpiła w 1987 roku – wtedy to nowa muzyka zespołu definitywnie poszła w stronę mocno zrytmizowanej elektroniki. Formacja jest żywym dowodem na to, że uderzająca, wymagająca i na wskroś oryginalna muzyka może jednocześnie angażować słuchacza w jego umyśle i na tanecznym parkiecie. Ich brzmienie jest w krańcowy sposób unikalne i uderza swoją inteligencją w wykorzystaniu wszelkich jego składników. To nieustannie hipnotyzująca muzyka, utkana z bogatej i delikatnej sieci dźwięków. Ich zrytmizowane, atmosferyczne – choć nie pozbawione swoistej brutalności – pejzaże dźwiękowe, w dużej mierze oparte są na wykorzystaniu niecodziennych sampli. Często muzyka tego typu wydaje się być mechanicznym bublem, jednak produkt jaki dostarcza słuchaczowi Clock DVA jest zawsze precyzyjny i dokładny, jak szwajcarski mechanizm zegarka. Podczas gdy wiele elektronicznych zespołów nadużywa bez końca rytmicznych zapętleń, by ukryć swój brak talentu, Clock DVA dokładnie wie jak bezpiecznie balansować na cienkiej linie pomiędzy minimalizmem a królestwem otępiających powtórzeń. Ta metronomiczna twórczość dźwiękowa z pewnością nie jest dla każdego – jest jednak świadectwem nadchodzącej cybernetycznej epoki. W czasie swojej długoletniej sonicznej misji, Clock DVA nieustannie kontynuuje i pogłębia swoje badania związków pomiędzy człowiekiem a technologią.

ClockDVA was formed in 1977 in the fertile industrial scene of Sheffield, England, by the charismatic Adi Newton. During this early period, ClockDVA's sound exhibited the influences of punk, funk, industrial, new wave and free jazz. The group was originally known for making a form of experimental electronic music involving treated tape loops and synthesisers. Clock DVA became associated with industrial music with the 1980 release of their cassette album White Souls in Black Suits on Throbbing Gristle's Industrial Records. Clock DVA prove that arresting, involving and outright original music can be both engaging on the dance floor and in your mind. They don't sound like anyone or anything else and on top of their distinct sound, you can add the intelligence of their subject matter. Always hypnotic, their latest contribution weaves a rich and delicate web of sound. While so often music of this type comes off with a frazzled factory feel, this album delivers its product as precise and crisp as Swiss c l o c kwo r k . T h i s metronomic music may not be for everyone; yet it is a testament to the oncoming cyber age. Whereas many electronic bands use endlessly repeating four bar sequences out of laziness and lack of talent, Clock DVA knows how to balance safely on the thin line between minimalism and the realm of the numbing repetitive. During this long-lasting sonic mission Clock DVA constantly continues its research of relationship between human and technology.

CLOCKDVA (GB)

DER BLUTHARSCH

AND THE INFINITE CHURCH

OF THE LEADING HAND (A)

4

Zoviet France – transcribed also as :$OVIET:FRANCE:, Soviet France, :zoviet-france: i zoviet*france: – is an idiosyncratic collective of anonymous postindustrialists, dronologists, and pseudo-ethnomusicologists. Their investigations have taken them into fictional cultures where nothing is easily located and reality often slips into the hypnagogic. Having secluded themselves in Newcastle, England since their inception in 1980, Zoviet France have developed a radical relationship with the cheap technologies of old-fashioned tape recorders, homemade acoustic instruments, primitive looping and sampling devices, and basic dub trickery. From these machines, the collective has crafted a distinctly unique vocabulary of postindustrial sonic hypnosis. Just as Zoviet France's sound was alchemic reconfigurations of inexpensive technologies, their vinyl packaging literally covered their sounds with aluminum, roofing shingles and porcelain. Adding to their mystery, linear notes are precious few and hard to find, to the point of 6-point typeface printed on the spine of Rorschach-like fold-out illustrations. In fact, during the pre-CD era their vinyl packaging usually evoked as much mystery and fascination as the music itself. In their years of musical output, Zoviet France have become one of the most influential bands of the (post)-industrial movement. Despite this, though, they have remained largely anonymous, playing very few live dates and generally avoiding over-exposure. Their music has been described as "a series of infernal soundworlds that wanders between organic, non-linear, lo-fi explorations and fake ethnicity, creating a world where nothing is locatable and everything is suggestion, awaiting responsive imaginations". More recently, they have moved towards a more electronic sound, although still devoid of obvious reference points and still operating via the more subconcious channels of communication. Although affiliated other UK bands/contemporaries, such as Throbbing Gristle, This Heat and Cabaret Voltaire, they sound little like any of them. Originally mutating out of punk/post-punk/new wave/industrial background, the band took an original punk ethos of endless possibilities and run with it, as it became a creation of its own. They combined sampling, treated live instrumentation and tape loops and much of the music was born out of improvisation & subsequent painstaking editing. What resulted was not songs in any traditional sense, but sonic mazes and labyrinths, some of which were amazing complex, to the point where the band simply couldn’t reproduce them on stage. Their live shows always featured improvised material due to those same reasons.

Absolute Body Control to obrosły już legendą projekt pochodzący z Belgii – pierwszy z wielu znaczących przedsięwzięć uznanego muzyka Dirka Ivensa. Grając wcześniej z wieloma punkowymi i nowofalowymi zespołami Ivens, zainspirowany prototypowym brzmieniem synth-popowym, jakie w tym czasie wykorzystywane było przez zespoły pokroju DAF czy Suicide założył w 1979 roku Absolute Body Control. Oryginalny skład formacji uzupełniał grający na syntez atorach Mark De Jonghe i wokalista Veerle De Schepper.

W 1981 roku Mark został zastąpiony przez Erica Van Wonterghema. Zespół wydał wiele kaset, ale w pierwszym okresie istnienia doczekał się tylko jednego singla w formie winylowej zatytułowanego Is There An Exit?, który w lokalnym podziemiu zyskał status kultowego. W 1984 roku działalność Absolute Body Control zostaje zawieszona, a jego muzycy zaangażowali się w inne projekty, takiej jak The Klinik czy Sonar. W 2008 roku, 24 lata po rozpadzie, zespól odrodził się, czego owocem stała się płyta Wind[Re]Wind z odświeżonymi wersjami swoich najlepszych utworów. W październiku 2010 roku ukazuje się pierwszy od czasu reaktywacji grupy, w pełni premierowy materiał pod tytułem Shattered Illusion. Podstawowym instrumentem w twórczości muzyków jest syntezator i to jego brzmienie stanowi kręgosłup wszystkich utworów formacji. Minimalistyczne elektroniczne dźwięki, zapodane z punkową energią w estetyce mrocznego i

inteligentnego popu, do tej pory zadziwiają swoją świeżością i siłą przekazu. Ciężko jest przecenić wartość Absolute Body Control dla rozwoju tanecznych form dark independent. To muzyka – mimo swojej prostoty i melodyjności – niebanalna i wrzynająca się w ucho słuchaczy. Ta formacja to dowód, że industrial też nadaje się do tańczenia!

Absolute Body Control is an electronic music project from Belgium. It is notable as the first significant project of musicians Dirk Ivens and Eric Van Wonterghem. Having previously played in minor punk and new wave bands, Dirk formed Absolute Body Control as a project more influenced by the prototype synthpop sound being produced by the likes of Suicide and D.A.F.. The project originally feature Mark De Jonghe (synths) and Veerle De Schepper (backing vocals), though Mark was replaced in 1981 by Eric Van Wonterghem. The project released a number of cassettes, but only one 7" (Is There An Exit?) and no studio albums during its brief lifespan. The line-up changed very soon but with Eric Van Wonterghem he finds himself a partner for the next coming years regarding mixing, producing and collaborating. Dirk and Eric later joined forces with Marc Verhaeghen in The Klinik, and they would later collaborate on a number of other projects, most notably Sonar (band). In 2008, 22 years after splitting up, Absolute Body Control reformed and released Wind[Re]Wind, which contains newly recorded versions of their best tracks. In October 2010 Absolute Body Control returns with brand new material on album Shattered Illusion. The main instrument in the project is sunthesizer – and its sounds is a backbone of every song of the band. Minimal electronic sounds presented with punk energy and dipped in esthetics of dark and intelligent pop surprises listeners with its freshness and impact. It is hard to overestimate their value in the progress of danceable forms of dark independent genres. This music – although its simplicity and melodiousness – is not superficial. This formation is a living proof that you can dance to industrial!

ABSOLUTEBODY CONTROL (B)

ZOVIET FRANCE (GB)

5

Zoviet France – zapisywane także jako $OVIET:FRANCE:, Soviet France, :zoviet-france: czy :zoviet*france: – to grupa pochodząca z Newcastle w Anglii, jeden z najbardziej znaczących zespołów powstałych w nurcie muzyki industrialnej. To formacja anonimowych postindustrialistów, dronologów, pseudo-etnomuzykologów i dźwięko wych terrorystów, których badania i działalność

zaprowadziły w kierunku fikcyjnych kultur, w których rzeczywistość w wyraźny sposób miesza się z marzeniem sennym. Już od samego momentu powstania w 1980 roku, Zoviet France dokonało radykalnego artystycznego mariażu z tanią technologią starych rejestratorów dźwięku, z samodzielnie konstruowanymi chałupniczą metodą akustycznymi instrumentami, z prymitywnymi urządzeniami samplującymi i zapętlającymi dźwięk. I dzięki takiemu instrumentarium kolektyw wykreował unikalny słownik postindustrialnej dźwiękowej hipnozy. Podczas trzech dekad swojego istnienia przez grupę przewinęło się wielu członków – między innymi Neil Ramshaw, Peter Jensen, Robin Storey (działający pod szyldem Rapoon), Lisa Hale, Paolo Di Paolo, Mark Spybey (Dead Voices on Air) czy Andy Eardley. Obecnie jako Zoviet France występuje jej współzałożyciel Ben Ponton wspomagany przez Mark Warrena. Próbując w najprostszy sposób, najbardziej zrozumiałymi słowami i definicjami opisać muzykę projektu, można stwierdzić, że jest to dark ambient z silnym wpływem muzyki

etnicznej. Jest tu wiele plemiennych rytmów perkusyjnych, zaśpiewów i orientalnych elementów, zanurzonych dronach, pętlach i samplach typowych dla industrialnych grup z lat osiemdziesiątych. Grupa potrafi kreować melodyjne i rytmiczne utwory, wypełniając je jednak niecodzienną aranżacją, atonalnym noisem i repetycjami zapewniającymi atmosferyczny szkielet. Zespół wciąż kontynuuje odkrywanie piękna tkwiącego w hałasie, podążając ścieżką łączenia abstrakcyjnych dźwiękowych kolaży i elektronicznej manipulacji z bruitystycznym wykorzystaniem swojego oryginalnego instrumentarium.

Tim Lewis, znany przede wszystkim pod artystycznym pseudonimem Thighpaulsandra to walijski muzyk i multiinstrumentalista, znany głównie z gry na syntezatorach i keyboardach w licznych eksperymentalnych projektach. Jeszcze pod swoim prawdziwym nazwiskiem nagrywał w początkach swojej kariery z legendarnym Julianem Cope, za którego namową przybrał swój pseudonim. Pochodząc z rodziny muzyków, jego fascynacja dźwiękiem pojawiła się bardzo wcześnie w naturalny sposób. Studiował między innymi grę na fortepianie, organach i waltorni, jednocześnie zgłębiając inne strony rzeczywistości, przez osiem lat pracując jako dyplomowany pielęgniarz w zakładzie dla psychicznie chorych. Swoją karierę muzyczną rozpoczął we wczesnych latach 80-tych z metalowym zespołem Temper Temper, z którym współpracę jednak szybko zakończył, nie mogąc dać w nim ujścia swoim prawdziwym inspiracjom, czyli krautrockiem i improwizowaną muzyką elektroniczną. Jego współpraca z Julianem Cope stworzyła właściwą atmosferę i dzięki temu w 1997 roku Thighpaulsandra dołączył do słynnego space-rockowego zespołu Spiritualized, a później do formacji Coil. Jego pierwsze trzy wydawnictwa solowe ukazały się w wytwórni Eskaton, należącej do muzyków Coil, którzy aktywnie wspierali go podczas ich nagrywania. Twórczość Thigpaulsandry jest wyjątkowo trudna do zaklasyfikowania – zamiast wymieniać szereg estetyk i stylistyk, do których nawiązywał na swojej muzycznej ścieżce, prościej jest po prostu zwrócić uwagę na tych wszystkich, czasem diametralnie od siebie różnych wykonawców z którymi współpracował: między innymi Coil, Julian Cope, Spiritualized, Waterboys, Cyclobe czy Elizabeth Frazer z formacji Cocteau Twins. Najprościej powiedzieć, że cała twórczość Tima Lewisa to muzyczny eksperyment doprowadzony do perfekcji. W jego muzyce można odnaleźć elementy awangardy, krautrocka, space-rocka, muzyki klasycznej i jazzu, ale to wszystko egzystuje na nowych zasadach w jego dźwiękowym uniwersum. To mieniący się różnymi barwami kalejdoskop dźwięków, tak unikalnych jak ich stwórca.

Thighpaulsandra (Tim Lewis) is a Welsh experimental musician and multi-instrumentalist known mostly for performing on synthesizers and keyboards. As Tim Lewis, he began his career working with Julian Cope. Born June 19 in Pontypridd, Wales to a family of musicians. His grandfather being a conductor and mother, Dorothy Lewis an opera singer. He was frequently taken to classical concerts from an early age and studied French horn, church organ and piano. He had a strange band in school with odd combinations of instruments. Avant-garde was normal to him even though he didn't care much for the concerts he went to. He has worked as a session musician for unmentionable acts as well as a recording engineer and spent 8 years working in a psychiatric hospital as a staff nurse. He eventually quit the day job. Beginning his career in the early 1980s with the hair metal band Temper Temper, Lewis next became the house engineer and studio manager at Loco Studios near Newport. Stuck in S. Wales, Lewis was at first unable to capitalize on his real influences, such as krautrock and improvised electronic music. Eventually, his work with Julian Cope provided the right atmosphere and Thighpaulsandra joined the band Spiritualized. He also joined Coil and performed on such albums as Astral Disaster, Musick To Play In The Dark Vol. 1 and Musick To Play In The Dark Vol. 2. His first three solo releases came out via the Coil label, Eskaton. John Balance provided vocals for Thighpaulsandra's first release Some Head EP, and Peter Christopherson designed the artwork for the I, Thighpaulsandra double album and for the following albums. When asked to describe Thighpaulsandra's work to somebody recently, it was difficult to find the right words to serve any justice. Perhaps the best thing to therefore do is simply respond by illustrating this highly accomplished and visionary musician has been known for his assistance with groups and artists as diverse as Coil, Spiritualized and Julian Cope as much as his own albums during recent enough memory. Combining musique concrète, quasi-dimensional electronics, ravaged hums, atmospheric tones and all manner of different instruments nodding into focus makes him very unique and original artist.

THIGHPAULSANDRA (GB)

T.A.G.C.THE ANTI GROUP (GB)

The Anti-Group Communications, znany tez pod skrótem T.A.G.C. to siostrzany projekt grupy Clock DVA. Założony we wczesnych latach osiemdziesiątych – mimo że sama jego idea powstała już w 1978 roku – przez jej lidera, Adi Newtona, T.A.G.C. (oryginalnie The Anti-Group) był pomyślany jako otwarty, eksperymentalny i multimedialny kolektyw skoncentrowany na dźwięku, obrazie i tekstualnych poszukiwaniach, nie stroniący także od sztuki performance i instalacji galeryjnych. Nagrania formacji są wydawane przez wytwórnię Newton's Anterior Research Recordings. Teoretyczne idee stojące za tymi wszystkimi realizacjami, które są głównie psychoakustycznymi eksperymentami lub starannie skonstruowanymi dźwiękowymi rytuałami, są dokładnie wyjaśniane w opisach dołączanych do każdego wydawnictwa. Skrót nazwy zespołu nawiązuje do czterech nukleotydów, z których składa się DNA – to tymina, adenina, guanina i cytozyna. I to wyjaśnienie odsyła do naukowych podstaw twórczości projektu, którego celem od samego początku było prowadzenie badań w różnych wymiarach i obszarach zarówno nauki, jak i sztuki. T.A.G.C nigdy nie było zwykłą grupą, a raczej konstelacją równorzędnie działających osobowości współpracujących ze sobą dzięki zaproszeniu i pod kierownictwem Newtona. Pod tą bazową ideą leży głębsza filozofia i podległe jej teoretyczne poszukiwania – nie bez powodu C w nazwie grupy tłumaczy się także jako skrót od „communication”. Skład zmieniał się więc często, choć od połowy lat 90-tych pod tą nazwą działa już tylko sam Newton oraz jego żona i partnerka w tworzeniu, Jane Radion Newton. Trudno jest zaklasyfikować do jakiegokolwiek gatunku twórczość The Anti-Group, skoro trudno jest nawet nazwać ten projekt grupą muzyczną. To bardziej interdyscyplinarna jednostka, wciąż poszukująca artystycznego i naukowego rozwoju, dokumentująca swoje teoretyczne i doświadczalne eksperymenty. Nie ważne są środki lecz rezultat – ekspansja świadomości w równym stopniu może się tu odbywać przy pomocy komputerów i technologii audiowizualnej, jak i poprzez zgłębianie arkanów Magiji i wszelkich innych okultystycznych i ezoterycznych systemów. A pole działania T.A.G.C jest szerokie – od dźwiękowej stymulacji procesów mózgowych, poprzez badanie roli częstotliwości i rytmów używanych w rytuałach voodoo do osiągnięcia stanu transu, aż po zgłębianie idei pozostałych po antycznych cywilizacjach w rodzaju Dogonów z Mali.

The Anti-Group Communications, or T.A.G.C. are a side project of Clock DVA. Formed in the early 1980s by Adi Newton (although the idea existed as early as 1978), T.A.G.C. (originally The Anti-Group) was conceived as an open-membership experimental multimedia collective, focused on audio, visual, and textual research and production, as well as performance art and installations. T.A.G.C. audio recordings are released on Newton's Anterior Research Recordings label. The theoretical underpinnings of these recordings, which are often primarily psychoacoustic experiments or carefully constructed aural rituals, are made explicit in the lengthy liner notes which accompany most releases.The acronym T.A.G.C. is also intended to represent the four nucleotides that make up DNA (thymine, adenine, guanine and cytosine). Strictly speaking T.A.G.C. are not a group, but a variable collection of individuals contributing under invitation and the directorship of Adi Newton (although since the mid 1990,s T.A.G.C. has been represented solely by Adi Newton and his partner and wife Jane Radion-Newton). Underlining this basic idea lays the deeper philosophical and theoretical work of T.A.G.C. The primary concern of the project is research, development and documentation also the expanding of the connections and concepts that are explored and experimented with empirically and its theoretical possibilities and its advancement. Also the expansion of Consciousness whether via applied use of computers and audio-visual technology or via arcane systems of Magick or other Occult or esoteric sciences. After years of silence, Adi Newton with his creative partner Jane Radion Newton re-activated T.A.G.C. for a live multimedia performance at Equinox Festival, London in June 2009.

6

Matt Howden is an English violinist that uses his own name for his solo neo-classical work, to separate it from his song-based material, which goes under the name of Sieben. Sieben is the one of the many projects of the musical artist Matt Howden. He has worked as producer, songwriter, session musician, and score composer. He currently lives in Sheffield, UK. Whilst Sieben is his most well known creation, he has been a collaborator with The Raindogs (Portugal), Sol Invictus (UK), Tony Wakeford (UK), L’Orchestra Noir (UK), L’Ame Immortelle (AT), Emilie Autumn (USA), Faith & The Muse (USA), Of The Wand And The Moon (DK), Larsen (IT), Chris Eckman (USA), Spiritual Front (IT), Shock Headed Peters (UK), Hekate (DE), Job Karma (PL), The Mystery School (USA) HaWthorn (UK) and many others. He releases neoclassical music under his own name. Matt’s main instrument is violin and he is entirely self-taught. The story goes that, at 18, he was given a friend’s grandfather’s violin and then alienated friends and family over a two year period, finally unleashing himself upon an unsuspecting public in the streets of Newark, Lincoln and Grantham. He moved to Sheffield in 1986 and was part of the vibrant music scene in Sheffield playing in The Glass Hammers, Pig64, Yonni, and Stiki. Sieben exists because of the I-Ching. Matt was given a reading by a friend which told him to make music he wanted to, not the music he thought people would like. This led to Matt throwing himself into a fully solo career, which indulged and channelled his fantasy and passion into violin and voice. The premise and spirit of Sieben is layers – layers of instrument and voice that hypnotically draws you into a world of emotion. Lyrically, the themes shift and change from album to album, but are linked by the same sense of dissonance – the smooth, superficially melodious voice belies the dark, quick, twisted stories. Intelligent, quirky use of metaphor and archaic language is set against a backdrop of texture rich music. The central place of the violin and Howden’s unusual way of playing it give’s Sieben a distinct sound which makes comparison difficult. Whilst, Sieben is frequently classified as neofolk, goth & experimental the music, and the man, could be as well described as alternative, indie, beautiful, brilliant, melancholy freak folk…the list goes on.

ABSOLUTE BODY CONTROL (B)Music of Amber Asylum is a filmic fusion of modern classical

and post-rock, where arias and art songs meet in a pale field of electronic disturbance. Equally at home in the opera house or the smoky, raucous din of an underground nightclub, Amber Asylum plumbs the crevass between noise and beauty. Lyrical, confessional, dark yet aspirant, their strings, vocals, and spare percussion billow like furious mists across your consciousness. Dark as it is beautiful, spare as it is complex, its supernaturally decadent powers will overtake you in the remote reaches of your imagination. Amber Asylum's music is generally within the neoclassical or dark ambient genres, and it tends towards the romantic, introspective, and brooding. Violin and cello are the dominant instruments. Amber Asylum might sound like the polar opposite of Asunder's crushing doom and Wold's terrifying prairie black metal, but the San Francisco foursome are just as capable of establishing dark moods to rival their Profound Lore labelmates. Firmly rooted in the sedate yet experimental terrain of avant-garde chamber music and post rock, the overall effect of their distinct brand of doom and gloom is far more subversive. Their music can be as personal and poignant as songs by 60's chanteuse's, as epic as film scores (think Bernard Herrmann and Ennio Morricone), and yet it ranks with the output of post-modern noise pioneers such as Nurse with Wound, Coil, and more currently that of sometime collaborators, Matmos. The group Amber Asylum, formed in San Francisco, is made up of a talented – if changeable – group of artists. Kris Force acts as violinist, guitarist, and lead vocalist; Wendy Farina handles drum kit and percussion; Erica Stoltz is both bassist and vocalist; and Jackie Gratz plays the cello. Other musicians have been members or have worked with the group, such as Timothy North, John Benson, violinist Annabel Lee, cellist Martha Burns, John Oberon, pianist Michael Richards, Blaise Smith, clarinetist Heather Sneider, guitarist and drummer Steve Von Till, and Camille Norment. Spilling over with luxurious textures, achingly beautiful melodies and a poetic force that is both current and timeless, Amber Asylum defies categorization, offering the listener the opportunity to delve deep within themselves and reflect on both the past and the present. In creating powerfully moving, avant garde moments of deep, stirring emotional splendor, Amber Asylum touch on subtle, thought-provoking themes of endless soul-searching and haunting mental discoveries.

AMBER ASYLUM (USA)

SIEBEN (GB)

7

Sieben to autorski projekt muzyczny Matta Howdena, muzyka związanego na co dzień z neofolkową grupą Sol Invictus. Jego oryginalna technika twórcza opiera się na wyprowadzeniu muzycznej frazy, którą następnie zapętla i wzbogaca o kolejne, precyzyjnie dobrane szczegóły. Efekt końcowy jest zaskakujący – słuchając utworów Howdena trudno uwierzyć, iż stanowią one pracę wyłącznie jednej osoby. Matt Howden otwarcie przyznaje się do inspiracji muzycznych wyniesionych z klasycznej angielskiej muzyki, zaraz obok wymienia jednak takie zespoły jak Joy Division, Echo and the Bunnymen czy Bauhaus. Swoje bogate doświadczenie artystyczne zgromadził pracował z takimi wykonawcami i zespołami, jak Sol Invictus, Of the Wand & the Moon, Harvest Rain, The Raindogs, Tonym Wakefordem, L’Orchestra Noir, L’Ame Immortelle, Emilie Autumn, Faith & The Muse, Larsen, Chris Eckman, Spiritual Front, Shock Headed Peters, Hekate, Job Karma, The Mystery School czy HaWthorn.

Głównym instrumentem Matta są skrzypce, na których nauczył się samodzielnie grać – swój pierwszy instrument, który dostał od przyjaciela swojego dziadka. Po trwającej dwa lata nauce gry zaczął występować jako uliczny artysta na ulicach Newark, Lincoln i Grantham. W 1986 roku przeprowadził się do Sheffield, by stać się częścią tętniącej życiem tamtejszej sceny muzycznej, grając w takich składach jak The Glass Hammers, Pig64, Yonni czy Stiki. Projekt Siebien swoje powstanie zawdzięcza I Ching – Księdze Przemian, starożytnej chińskiej wróżbie. Jego przyjaciel wywróżył mu z niej, że powinien zacząć tworzyć taką muzykę,

jaką chce, a nie taką, jaka spodobała by się innym. To właśnie spowodowało, że Howden poświecił się w całości swojej karierze solowej. Podstawą Sieben jest wielość poziomów – poziomów instrumentu i głosu, które mają na celu hipnotycznie zaciągnąć słuchacza w świat emocji. Tekstowo tematy zmieniają się z albumu na album , ale połączane są zawsze tym samym poczuciem dysonansu – miękki, powierzchniowy głos artysty wyśpiewuje mroczne i zaskakujące historie. Inteligentne użycie metafor i archaicznego języka jest przeciwstawione bogatej muzycznej strukturze. Centralne miejsce zajmują w niej oczywiście skrzypce, a niecodzienny sposób gry Howdena nadaje muzyce Sieben rozpoznawalne piętno, które trudno porównać z czymś innym. Sieben często jest klasyfikowane jako muzyka neofolkowa, gotycka czy eksperymentalna – jednoczesnie może być opisana jako alternatywna, indie, piękna, melancholijna, freakfolkowa – i można by tu jeszcze długo wymieniać inne określenia.

Pochodzący z San Francisco projekt Amber Asylum to jedyna w swoim rodzaju fuzja neoklasycznego stylu z post-rockiem, gdzie operowe arie i klasycznie skonstruowane piosenki spotykają się ze sobą na tle elektronicznych zakłóceń. Obojętnie gdzie się doświadcza ich muzyki – czy to podczas słuchania w domu, czy też w gmachu opery lub w zadymionym zgiełku undergroundowego klubu – Amber Asylum swoją twórczością wypełnia ziemię niczyją rozpostartą pomiędzy hałasem a pięknem. Ich liryczna i mroczna stylistyka potrafi wedrzeć się w podświadomość słuchacza, opanowując ją taką samą dozą ciemności, jak i poezji. To muzyka, która ciąży w stronę

romantyzmu i wewnętrznej introspekcji za pomocą złożonych, eklektycznych środków. Dominujące instrumenty, jakimi są tu skrzypce i wiolonczela, są głęboko zakorzenione w eksperymentalnym tle muzyki kameralnej, dopełnionej dark ambientem i post-rockiem. Pełne emocji wokalizy zderzają się z ciepłem akustycznych gitar i basu, boleśnie piękne melodie mieszają się z bogatymi instrumentalnymi strukturami – a to wszystko razem powoduje dźwiękową erupcję poetyckiej siły, która jest jednocześnie bardzo współczesna i pozaczasowa. Wywracając na nice muzykę klasyczną, grupa umiejętnie przeciwstawia tradycyjne formy w rodzaju arii wspołczesnemu, elektronicznemu brzmieniu. Ta muzyka potrafi być tak przejmująca i osobista jak twórczość buntowniczych pieśniarek z lat 60-tych XX wieku, epicka jak muzyka filmowa w wydaniu Ennio Morricone i Bernarda Herrmanna, a jednocześnie odnosząca się do postmodernistycznych hałasów w stylu Nurse With Wound, Coil czy Matmos (z którym to projektem Amber Asylum ściśle współpracuje). Amber Asylum nie daje się łatwo zaklasyfikować, oferując muzykę w równym stopniu zakorzenioną w klasycyzującej tradycji, jak i w awangardowej nowoczesności. Artystki proponują podróż w głąb samego siebie przy pomocy wehikułu wielu konwencji, zagłębiając się w tym samym stopniu w przeszłość i w teraźniejszość. Dotykają subtelnych tematów dotyczących poszukiwania własnego ducha i wszelkich umysłowych odkryć.

Hybryds to formacja, która już od czasów swojego powstania w połowie lat 80-tych XX wieku obraca się w sferze rytualno-mityczno-magicznego industrialu. Prymitywna (w pozytywnym znaczeniu tego słowa) etniczność i współczesne industrialne wpływy wymieszane w oryginalny sposób kreują unikalny styl, który wciąż inspiruje i zajmuje wielu poszukujących nieznanych duchowych wymiarów. Na początku lat osiemdziesiątych Magthea, męski pierwiastek w Hybryds, udzielał się w The Klinik, by później oddać się rozwijaniu własnego muzycznego stylu. Bazując na fascynacji starożytnością i nowoczesnej technologii, rozpoczął astralną podróż pod szyldem Hybryds. Na początku lat 90-tych do składu dołącza Yasnaïa, która wprowadza do muzyki grupy żywioł jej czystych wokaliz i akustycznych instrumentów. Od tego momentu industrialna scena szeroko otwiera się na formację i odkrywa oryginalne, eklektyczne i potężne brzmienie Hybryds. Dwójka artystów wydaje wspólnie szereg płyt, z których każda jest dokumentacją poszczególnych ezoterycznych ścieżek, którą kroczyli muzycy. Dalsze albumy rozwinęły obraną przez zespół drogę, wkraczając na muzyczne terytoria, które sami określili mianem cyberpunku. Hybryds wciąż eksperymentuje z industrialnymi rytmami, hipnotycznymi elektronicznymi brzmieniami i technologią lo-fi. To industrialne, plemienne techno, które wydaje się być muzyką taneczną – ale taką przeznaczoną dla szaleńców. To ekstremalne, ustrukturyzowane brzmienie, które pozaświadomą transmisją trafia bezpośrednio do głębokich pokładów ukrytych w ludzkim mózgu. To muzyka przywołująca stany transowe, które są bramą do innych duchowych wymiarów.

7JK SIEBEN vs JOB KARMA (GB/POL)

HYBRYDS (B)

8

Organiczność spotyka się z elektroniką w zderzeniu dwóch diametralnie różnych projektów muzycznych. Połączone siły angielskiego Sieben i polskiej Job Karmy, zaowocowały powstaniem nowego, oryginalnego projektu 7JK. Po wielu latach spotkań i wspólnych koncertów w końcu doszło do tej niezwykłej dźwiękowej kolaboracji neoklasyczny, opierający się głównie na wykorzystaniu akustycznego instrumentarium projekt Sieben i elektroniczna, postindustrialna Job Karma razem stworzyli nowy materiał muzyczny, będący wypadkową doświadczeń wszystkich zaangażowanych w niego muzyków. Matt Howden, Maciej Frett i Aureliusz Pisarzewski wykreowali dźwiękowe uniwersum, wypełnione przesterowanym dźwiękiem skrzypiec, rytmicznym brzmieniem syntezatorów i generatorów, tworząc ścieżkę dźwiękową jak do wyimaginowanego filmu, łączącego w sobie wiele estetyk i gatunków. Neofolk zderza się z industrialem, elektronika z krautrockiem, ambient z muzyką klasyczną. Album projektu The United Sounds of Sheffield & Wroclaw ukaże się w 2012 roku nakładem Redroom Records. Pierwszy koncert formacji 7JK będzie miał miejsce podczas pierwszego dnia dziesiątej edycji Wrocław Industrial Festival. Sprawdźcie sami na oficjalnych profilach portali społecznościowych Sieben i Job Karmy można posłuchać dźwiękowych próbek z nadchodzącej płyty!

O r g a n i c s meets electronics in a clash of two radically d i f fe ren t mus i c formations. United forces of Sieben (UK) and Job Karma (PL) came to fruition as new, unique project called 7JK. After series of meetings and concerts this unusual sonic colaboraton finally happened neoclassical, based mostly on acoustic instruments Sieben and electronic, post-industrial Job Karma together created new material, the summa of all engaged in this project musicians experiences. Matt Howden, Maciej Frett and Aureliusz P isarzewski created universum, filled with distorted violin sounds, rhythmic unison of synthesizers and generators The result soundtrack for imaginary movie merging a lot of esthetics and genres. Neofolk collides with industrial, electronics with krautrock, ambient with classical music. 7JK album The United Sounds of Sheffield & Wroclaw is being worked on, and due for release 2012 on Redroom Records. Exclusive first ever concert from 7JK at this year's Wroclaw Industrial Festival. Check it out: see Sieben and Job karma's social network sites for details of this release, and sneak previews from the album!

Minamata disease is a syndrome caused by methylmercury poisoning. It was first discovered in Japan in the eponymous city in 1956. Symptoms include dysmotility, paresthesia in the extremities, weakened vision and hearing, and in severe cases - paralysis and impaired consciousness, ending with a fatal outcome. The cause of the disease served as the company Chisso extended release of toxic liquid wastes in the water Minamata Bay. This toxic substance contained mercury that benthic organisms in its metabolism transformed into methylmercury. The history of this disease is largely metaphorical and characterizes all of the state of contemporary socio-economic system. Like many man-made disasters, Minamata disease was ignored for a long time – until today. Trying to draw attention to this problem, a French musician and videoartist Philip Escartin released the first album of his project called Minamata in 1984, a kind of symbol of the absurdity and outrageous indifference prevailing in the relations between industry, nature and society. Minamata appeared in the mid 80's and performed as a trio for a few years. At the time of radical and provocative it could compete only Le Syndicat. But then the creator of the group dismissed the remaining members and continued to record music in solitude under the name La Nomenklatur. Some records Minamata and La Nomenklatur he published on his own label, Les Nouvelles Propagandes. in 2002 Tiburce decided to resurrect his old project. In 2008 the label Nuit & Brouillard released CD Niigata – reprint of the third tape recorded and released in 1985 – perhaps the most powerful of all the material heritage of Minamata, old school industrial with a large metal percussion and a wild roar of distorted voices instead of singing. Year 2009 witnessed premiere of CD/DVD called Cyclator - Cyclator was a structure, supposedly invented to purify water in Minamata Bay. After long conversations and assurances by the Government found that it was just another bluff. The number of victims of environmental disasters is growing every day – Minamata is trying to expose that using radical esthetics – power-electronics of the old school – rebellious, uncompromising, brutal and aggressive.

Choroba z Minamaty to syndrom spowodowany przez przyjęcie do organizmu trujących związków rtęci. Została po raz pierwszy rozpoznana w 1956 roku w Japonii u mieszkańców miasta od którego wzięła swoją nazwę. Jej symptomy to zaburzenia czucia, osłabiony odbiór bodźców, a w skrajnych przypadkach prowadziła do całkowitego paraliżu i upośledzenia świadomości. Spowodowana została przez ścieki wpuszczane przez koncern Chisso do wód zatoki Minamata. Żyjące tam organizmy w swoim metabolizmie przekształciły je w związki metylortęci, trując spożywających je po wyłowieniu ludzi. Historia i pochodzenie tej choroby jest bardzo metaforyczne i w doskonały sposób obrazuje stan współczesnego socjoekonomicznego systemu. Tak jak wiele innych chorób, które zaistniały dzięki niszczącej działalności człowieka, choroba z Minamaty była przez długi czas ignorowana. Starając się zwrócić uwagę na ten cywilizacyjny problem, francuski muzyk i artysta wizualny Philip Escartin, występujący pod pseudonimem Tiburce, wydaje w 1984 roku pierwszy album swojej formacji nazywając ją Minamata – wyrazem, który był swoistym symbolem absurdalności i oburzającej obojętności cechującej związki pomiędzy przemysłem, naturą i społeczeństwem. Początkowo zespół występował w składzie trzyosobowym. W tym czasie grupa swoim radykalizmem i prowokacyjnością na gruncie francuskim konkurowała tylko z bruitystyczną formacją Le Syndicat. Jednak Tiburce szybko zwolnił pozostałych członków i kontynuował już samodzielne nagrywanie muzyki pod szyldem La Nomenklatur. Niektóre z nagrań obu projektów wydał pod szyldem własnej wytwórni Les Nouvelles Propagandes. W 2002 roku Tiburce postanowił wskrzesić swój macierzysty projekt, dzięki czemu muzyka Minamaty doczekała się licznych reedycji. W 2008 roku wytwórnia Nuit & Brouillard wydała album Niigata – reprint trzeciej kasety nagranej i wydanej w 1985 roku – najbardziej bezkompromisowy materiał w dorobku formacji. W 2009 roku światło dzienne ujrzało wydawnictwo składające się z CD i DVD pod tytułem Cyclator z nowym materiałem audio i wideo, który Minamata zaprezentowała podczas festiwalu Tonwellen Konferenz 2 w niemieckim mieście Burscheid, będące kolejną formą cywilizacyjnego oskarżenia ludzkości. Tytułowy Cyclator to rodzaj mechanicznej struktury wynalezionej rzekomo do oczyszczenia wód zatoki Minamata, które okazało się wielkim oszustwem rządu japońskiego. Liczba ofiar – nie tylko katastrof ekologicznych – wzrasta każdego dnia. Formacja Minamata stara się swoją twórczością zwrócić na to uwagę. Zarówno formą (w warstwie brzmieniowej jest to radykalne power electronics w starym stylu – rebelianckie, bezkompromisowe, brutalne i agresywne, z dzikim rykiem przesterowanych głosów zamiast śpiewu), jak i treścią (najnowszy album o wymownym tytule Politkovskaïa opowiada o wszelkich formach łamania praw człowieka i ograniczania jego wolności przez systemy polityczne).

ABSOLUTE BODY CONTROL (B)

Thorofon, niemiecki projekt muzyczny, grający industrial i power electronics, został powołany do życia w 1995 roku przez Daniela Hofmanna, znanego na muzycznej scenie jako Anton Knilpert, wspieranego przez charyzmatyczną wokalistkę Geneviève Pasquier. Grupa początkowo podążała artystyczną ścieżką i muzyczną tradycją wytyczoną przez takie formacje, jak Throbbing Gristle czy SPK, ale szybko wyewoluowała, wypracowując swój rozpoznawalny i unikalny styl. Zespół zyskał rozgłos i uznanie na scenie postindustrialnej wraz wydaniem debiutanckiego albumu Maximum Punishment Solutions z 1997 roku. Podczas gdy Anton Knilpert i Geneviève Pasquier pozostają centralnymi i stałymi członkami formacji, zapraszają też do współpracy często innych muzyków, takich jak Julius Gospodard & Tikki Nagual. Po dziesięciu latach istnienia, formacja przekształciła się w nowy projekt o nazwie The Music Wreckers, a sam Knilpert zmienił swój artystyczny pseudonim na Dan Courtman. Pod koniec 2010 roku muzycy zdecydowali się wrócić do grania pod szyldem Thorofon.

Thorofon, German industrial/power-electronics project, was founded by Daniel Hofmann (known also as Anton Knilpert) in 1995 with support of charismatic vocalist Geneviève Pasquier. The project stood in the artistic and musicial tradition of Throbbing Gristle and SPK, but soon developed an own easy-to-recognize style. Their prolific career in the international post-industrial scene began with Maximum Punishment Solutions back in 1997. With Anton Knilpert & Geneviève Pasquier being the coremembers of Thorofon, they worked regularly with guests musicians like Julius Gospodard & Tikki Nagual amongst others. Thorofon transformed into The Musick Wreckers at the end of 2005 while Knilpert changed his artist name into Dan Courtman. Thorofon reformed in late 2010.

THOROFON (D)

MINAMATA (F)

9

Hałaśliwa, instynktowna i organiczna muzyka Petera Hope, znanego przede wszystkim z projektu The Box, to oryginalny mariaż punka, free jazzu i elektronicznej awangardy. Ten innowacyjny i bezkompromisowy wokalista, przy którym nawet głos Toma Waitsa brzmi nieśmiało i grzecznie, zapisał się w annałach post-punka i industrialu, kolaborując z wieloma zespołami i muzykami. Przez ponad dwadzieścia lat swoją działalnością artystyczną ten artysta muzycznie walczył przeciwko wszelkim zastałym formom w sztuce. Ta wiecznie niespokojna dusza interesowała się tylko tymi gatunkami i strukturami, które można było skalać i zniszczyć, a potem odbudować w zupełnie innym kształcie. Na swoim koncie ma ponad trzydzieści wydawnictw nagranych w latach 1983-2002 w różnych konfiguracjach artystycznych. Wyobraźcie sobie barda, który nie śpiewa o starożytnych bogach, boginiach i herosach, lecz o ponurych kanałach, zamordowanych mężach, igłach, nożach i fatalnych wypadkach podczas pracy – to właśnie Peter Hope, który po latach spędzonych na dobrowolnym odosobnieniu na archipelagu Hebrydów Zewnętrznych, znów powrócił, by obrażać, szokować i fascynować.

Between 1982 & 2002 Peter Hope plied his trade as uncompromising & inventive vocalist & musician with Sheffield’s Industrial Avant-Garde & Experimental Post Punk Sonic Steelworkers. Crossing genres from the rapid-fire post punk squall of The Box to the unleashing of Richard H. Kirk’s Heaviest Hour with Hoodoo Talk, then the Classic avant-garde document of social, domestic & industrial collapse that is Dry Hip Rotation & the Warped Blues sample manipulations of Flex 13 with chief collaborator & unflinching left-field Legend Charlie Collins.

Think of a bard who sings not of the old gods, goddesses and heroes, but of dreary canals, murdered husbands, needles, knives and fatal workplace accidents. After 20 years & over 30 releases Hope severed all connections & moved to the Outer Hebrides to pit himself against the world’s oldest rock and the elements that shape it. The Exploding Mind manifests in many shapes. It drawers both from the past and the present, and as such exist in a state of constantly shifting energy. The Exploding Mind is not reliant on Trend, Time or Genre. It exists as an ever changing document of what has already been created and what is currently being created. Every act of creativity needs inspiration from either internal or external sources and I have been lucky enough to work with some exceptionally inspirational people. In turn The aim of The Exploding Mind is to act as an inspiration for wider creativity, collaboration and passion for power of music.

Geneviève Pasquier, członkini legendarnego niemieckiego industrialnego projektu Thorofon i udzielająca się również w formacjach Jägerblut czy UMB-Kollektif, wydała swój pierwszy solowy album w 2003 roku. Płyta Virgin Thoughts wywołała entuzjastyczne reakcje zarówno ze strony słuchaczy, jak i krytyków. Szybko została doceniona wykonywana przez wokalistkę oryginalna mieszanka elektronicznej i postindustrialnej muzyki z minimal electro sięgającym korzeniami lat osiemdziesiątych, uzupełniona jej chłodnym, uduchowionym głosem. Specyficzne brzmienie, wciąż rozwijane przez Geneviève, doprowadziły ją do podpisania kontraktu ze słynną wytwórnią Ant-Zen. Płyty, które ukazały się pod szyldem tej wytwórni – Soap Bubble Factory i Virgin Pulses – obok jej spektakularnych występów na żywo, uczyniły z niej jedną z najbardziej znanych kobiet na niwie industrialnego i noisowego undergroundu. W 2009 roku artystka powróciła z płytą Le Cabaret Moi.

Początkowo twórczość Pasquier charakteryzowała się naznaczonym estetyką noisową industrialem i ambientowymi pejzażami dźwiękowymi, by później stopniowo zwrócić się w stronę minimal electro. Jej muzyka nie jest może lekkostrawna dla wszystkich, lecz z pewnością każdy uznać ją za fascynującą i oryginalną. Unikalny i pełen siły głos Geneviève jest jej cechą rozpoznawczą. Niewielu jest muzyków, którzy w tak perfekcyjny sposób dokonali fuzji surowego, niemieckiego electro i industrialu z popową wrażliwością.

Being a member of the legendary German industrial project Thorofon, Geneviéve Pasquier released her first solo album in 2003. This record, Virgin Thoughts caused enthusiastic reactions by both listeners and reviewers. People praised her mix of electronic/post-industrial music and 80s-minimal-electro with a frigid but soulful voice. Geneviéve Pasquier´s very specific sound developed continually and soon lead to her signing on Ant-Zen. These even tempered tracks attracted a German and international fan base. The following Ant-Zen releases, Soap Bubble Factory and Virgin Pulses, as well as her famous live performances have made her one of the most well-known female noise and industrial artists in the underground. In 2009 artist returned with Le Cabaret Moi.

Initially she made noise influnced industrial and soundscapes and later on she moved more towards minimal electro. Her music is perhaps not easy to digest for some, yet anyone will surely find it fascinating. The voice of Geneviève Pasquier crawls under your skin and together with the confronting electronics it is an important part of the overall sound that is being created. It is the perfect fusion between German-electro-industrial and pop sensibility.

GENEVIÉVE PASQUIER (D)

PETER HOPE'SEXPLODING MIND (GB)

10

Magic Carpathians Project has been active since 1998, established by Anna Nacher and Marek Styczyński (who previously had been a leader Theatre of Sound ATMAN). Influenced by musical traditions of Eastern and Central Europe (most notably the multicultural region of Carpathians mountains, spanning through Romania, Hungary, Ukraine, Poland and Slovakia), free jazz, the philosophy of sound of classical Indian music and contemporary classic the duo creates compositions based on improvisation using plethora of traditional instruments from Asia, Europa and Australia. Prepared electric guitar, home-made analog electronics, field recordings made during their numerous travels around the world and bastardised radio waves add up to the distinct atmosphere of their music. Anna Nacher is also praised for her vocal technique – she has mastered various types of traditional styles of singing known as throat singing, developped through Central Asia and Eastern Europe. She regularly run voice trainings through a series of workshops (Poland, Greece, Germany, Slovenia). Self-styled purveyors of “ethno-core”, Poland’s Magic Carpathians combine mournful vocals, tribal percussion, eerie woodwinds, and noise collages into a hypnotic mega-drone; something akin to the Art Ensemble of Chicago transplanted to Eastern Europe. The Magic Carpathians utilize transcendental combinations of harmonium, hurdy-gurdy, accordion, guitar, violin, sitar and Carpathian woodwinds harmonized with more modern conceits such as vintage synthesizers, tape loops and field recordings. Released more than 10 albums, present on many compilations released in the UK, Sweden, the U.S, Italy, toured the United States in 2001 and 2006 (from Knitting Factory, NYC through SXSW, Austin to Bottom of the Hill, SF). They also regularly play and run workshops in Europe (Germany, France, Belgium, Netherlands, Switzerland, Sweden, Italy, Slovenia Central Europe). The cooperations include the split CD with the American group Cerberus Shoal released on Northeast Indie and recent album with guest appearance of Eric Arn (of Crystallized Movements and Primordial Undermind).

Magic Carpathians (Karpaty Magiczne) zostały założone przez Annę Nacher i Marka Styczyńskiego i jest kontynuacją pomysłów muzycznych realizowanych w grupie Teatr Dźwięku Atman. Od chwili powstania projektu w 1998 muzycy bazują na łączeniu brzmienia instrumentów tradycyjnych oraz transowych technik wokalnych z kręgu eurazjatyckiej muzyki rytualnej z nowymi technologiami modyfikacji dźwięku i elementami amerykańskiej psychodelii i noise. Muzycznie poruszają się na pograniczu jazzu, muzyki eksperymentalnej i etnicznej z dużą dozą improwizacji traktowanej jako narzędzie odkrywania prawdziwych brzmień. Dzięki konsekwencji i przyjętej metodzie pracy, w której istotną rolę odgrywają wyprawy studialne i nagrania terenowe, formacja stworzyła własne, rozpoznawalne brzmienie. Projekt Karpaty Magiczne od lat konsekwentnie proponuje muzykę hybrydyczną, wymykającą się gatunkowym określeniom, zainspirowaną tradycjami muzycznymi łuku Karpat i Azji Centralnej, ale wyrastającą z ducha freejazzowej improwizacji. Oryginalne brzmienia niezwykłych instrumentów takich jak słowacka fujara pasterska, australijskie didjeridu, chińskie organki lu-sheng, czy indyjskie miniharmonium znakomicie współgrają z nietypowo potraktowanym głosem i odnajdują nowy wymiar w kontekście współczesnych idiomów muzycznych, nie stroniących od preparowanej gitary elektrycznej czy analogowej elektroniki domowej produkcji. Anna Nacher i Marek Styczyński realizują także wiele projektów pobocznych, w których współpracowali z artystami z kręgu muzyki medytacyjnej, free-jazzu, psychodelii, rave, avant-popu, noise i techno. Podczas kilkunastu lat istnienia dorobili się dokumentacji kolejnych etapów pracy w postaci kilkunastu oficjalnych płyt, wydanych w USA, Niemczech, Wielkiej Brytanii, Szwajcarii i Polsce oraz kilkudziesięciu wydawnictw okazjonalnych i dokumentacyjnych. W centrum zainteresowania autorów Projektu Karpaty Magiczne są psychologia słyszenia, psychogeografia (pojęcie wywodzące się od sytuacjonistów Guya Deborda), ekologia dźwięku oraz etnobotanika. Każdy koncert jest jednorazowym i niepowtarzalnym wydarzeniem scenicznym, łączy je poszukiwanie prawdy dźwięku i brzmienia zakorzenionych w tradycyjnych kulturach Euroazji. Dlatego artyści nazwali muzykę Magic Carpathians „ethno core" – przez nią zamierzają dotrzeć do samego serca najstarszych tradycji muzycznych, do samego jądra prawdy o rdzennej kulturze naszej Ziemi. Krytycy w Polsce i na świecie porównują Projekt Karpaty Magiczne do "wschodnioeuropejskiego Art Ensemble of Chicago", a specyficzna technika wokalna Anny Nacher jest opisywana przez przywołanie nazwisk Diamandy Galas, Renate Knaupt czy Lydii Lunch, choć śpiewa ona także klimatyczne, kameralne piosenki w stylu Brigitte Fontaine czy Björk.

Fjernlys z pewnością nie może być przedstawiany jako typowy reprezentant wytworni Loki Foundation, kojarzonej przede wszystkim z estetyką dark ambientu. Założycielem projektu jest Knut Enderlein, będący też członkiem Inade oraz Ex.order, którego wspierają Johannes Riedel z Circular i wokalistka występująca jako CKS, odpowiedzialna tu za aranżację piosenek. W tym projekcie artyści stroni od dronów, ostrych dźwięków czy przesterowanych wokali, charakterystycznych dla jego macierzystych formacji. Muzyka jest lżejsza, bardziej elektroniczna, nieraz rytmiczna. Dużą role odgrywają wokale tworzące specyficzny klimat, podobny nieco do Predominance. Fani tego ostatniego na koncercie Fjernlys z pewnością znajda coś dla siebie.

Fjernlys can't be described as a typical representative of Loki Foundation Label. It is not just dark ambient. The project was founded by Knut Enderlein from Inade and Ex.order. Debut album of the band contains ten great and endless epic tracks to reach far beyond trepidation and tranquillity, it's not only welcoming with open arms but captivating slowly the listener and remaining breathless till the last sound. Beyond The Undulant Quiescence unifies the opposites when the frostiness of the synthesizer sound and the warmth of the melodies are melting one another. The spectrum ranges from melancholic piano compositions to complex and superior songstructures with an open commitment to slow motion. In every track there is this cryptical sparkling which is always shimmering but it almost stays in the background. It's the multilayered arrangement in each track which is constantly changing the colours and feature an cineastic coarseness in an audible way.

FJERNLYS (D)

MAGIC CARPATHIANS (POL)

11

Astrid Monroe to tajemnicza postać, która trudno zdefiniować. Muzyczne warstwy jej twórczości oscylują w klimatach trip-hopowych, choć Monroe nie lubi tego określenia. Na płycie When I Was Young Astrid wykorzystała głos Genesisa P-Orridge, znanego z Throbbing Gristle, Psychic TV czy Thee Majesty. Gdy ta kolaboracja ujrzała światło dzienne w 2001 roku, w środowisku muzycznym krążyła plotka, że pod tym pseudonimem działa jakiś bardzo znany producent, którego prawdziwa tożsamość jest ukryta przed wszystkim zaangażowanymi w ten projekt. W końcu okazała się, że Astrid Monroe to nie kto inny, ale polski artysta Gielareck, operujący na co dzień w stylistyce dark ambientu. Wcielając się w postać Astrid Monroe, określa ten projekt mianem „komercyjnego ponuractwa”....

Astrid Monroe is a hardly to define mysterious person. Musically she oscillates around trip-hop (despite the fact that she hates that definition) and performers like Portishead, Massive Attack. Rumoured when the collaboration with Genesis P-Orridge was released to be a well-known producer, whose real identity was reportedly kept from all involved in the project, Astrid Monroe subsequently turned out to be a real artist – dark ambient musician Gielareck. First CD has been realesed in 2001 by SIRS in Europe. In 2004 Important Records realesed it in USA. Astrid describes her project as a commercial gloominess

Skrol to kolektywna kreacja trójki pochodzących z Czech muzyków – kompozytora, instrumentalisty i alchemika dźwięku Vladimira Hirscha, wokalistki Martiny Sanollovej i oraz piszącego teksty producenta Toma Saivona, którzy pod tym szyldem połączyli swe siły w Pradze jesienią 1995 roku, by wkrótce stać się jednym najbardziej bezkompromisowych i radykalnych projektów muzycznych w swoim kraju. Podstawowa zasada twórcza zespołu opiera się na wykorzystaniu neoklasycznych konceptów w połączeniu z martialową odmianą estetyki industrialnej – w ten sposób muzycy tworzą organiczny dźwiękowy amalgamat obu gatunków wtłoczony w tradycyjną piosenkową formę zaczerpniętą ze stylistyki klasycznego rocka. Jest tu miejsce na cyfrową manipulację instrumentów strunowych, dętych czy organów umiejscowionych na tle perkusyjnym tle i wymieszanych z intensywnym dark ambientem i surowymi militarnymi rytmami. Uparte, nawracające instrumentalne pętle często stanowią wyraźny kontrapunkt dla momentów melodyjnego spokoju, noisowe środowisko dźwiękowe wtłoczone jest w klasyczną formę zwrotka-refren, a surowe, gęste i niszczycielskie brzmienie, stanowiące agresywne podłoże muzyki projektu wspierane jest przez pełne emocji wokale – zarówno męskie i żeńskie.

Podstawowe inspiracje zespołu wywodzą się głównie ze słowiańskich melodii i technik harmonicznych, dzięki użyciu których artyści starają się zgłębić swoje etniczne korzenie i muzykę tkwiącą u źródeł ich tradycji. I tak ukierunkowane zainteresowania muzycy przedstawiają używając nowoczesnych form muzyki klasycznej – zarówno poprzez jej instrumentację i wykorzystanie wszelkich możliwości dźwiękowych (syntezatory i samplery są używane w konfiguracji z instrumentacją klasycznej orkiestry) i ich integrację z ambientowymi strukturami. Rytualistyczne transy wokalistki Martiny, która często śpiewa w ekstatycznym szale łącząc go z fizyczną, wręcz teatralną widowiskowością, wspierane przez hałas kreowany dwóch pozostałych muzyków przebranych w maski terrorystów, stały się znakiem rozpoznawczym występów formacji na żywo. Skrol regularnie występuje w wielu krajach – zarówno w Europie, jak i poza jej granicami.

SKROL (CZ)

ASTRID MONROE (POL)

The ensemble Skrol was formed in autumn 1995. It consisted composer and keyboard player Vladimír Hirsch, singer Martina Sanollová and Tom Saivon, who p r o v i d e s n o i s e structures, lyrics and manages the band single-handed. The creative principle of the band is based on neo-classical c o n c e p t s w i t h a congregation of martial industrial, with an attempt to attain an organic amalgam of the two on rudiments of rock music patterns. Formation employing original principles of composition, with added depth of classical program influences. Their inspiration derives mainly from Slavic melodic and harmonic techniques, reflecting the pursuit of proper ethnical musical roots, i.e. also music, which is founded on these traditions. This direction of Skrol's creativity aims rather at the modern form of classical music, both through the instrumentation and exploitation of sound possibilities (synthesisers or samplers working with various configurations of instruments of a classical symphony orchestra) and through its integration into ambient structures, characteristic for the contemporary post-industrial likeness of the world. The actual result of a model conceived as generally as this appears as the incorporation of a musical statement into an artificial space, which should incite an intense perception of fullness or emptiness of space, where the central theme takes place. Skrol attempts to attain an organic amalgam of its own alternative of classical music with the post-industrial cultural space and thereby create a new form, as a continuation of previous activities, called "integrated music" by Hirsch. Skrol is a project which doesn't completely deny residues of rock principles. At least minimally, it is music paying respect to traditional song form. The ritualistic trances of the singer who often sang in ecstatic frenzy combined with kinetic physical theatresque performance, while the two noise makers stood behind in terrorist masks, was a signature mark of Skrol's live performances.

12

KALeKA is a group of artists from Poland. The name of group is a mezostyche. It interconnects meanings of two words: "kalka" - "qalque" and "kaleka" - "cripple", "ampute", "xxx". In live concerts we combine interactive animation and electronic music. Bromboszcz and Misiak play on computers using synthesizer, percusion automata, sequenzer. In magazine there are sections of visual poetry, graphics and texts. In live performance and papers KALeKA give interest to arts, philosophy and engineering.

Roman Bromboszcz is occupied with intermedia and computer based art. He reinterprets different avantgarde poetics and science. He connects music with visual art and experimental poetry. He creates works composed with series of frequencies, letters and words. He works and lives in Poznan.

Tomasz Misiak is author of texts on art, aesthetics and philosophy. He searches for connections between sound and image. He investigates relations between analogue and digital claiming traditional hierarchy of senses. In a field of poetry he tries to apply some of consequences of theory of information especially to alphabet. He works and lives in Poznan.

KALeKA to grupa tworząca muzykę elektroniczną z naciskiem na zimne brzmienia, psychodeliczne harmonie, hałas, trzaski, pęknięcia i glitche, realizująca jednorazowe zdarzenia z udziałem dźwięku, animacji komputerowej i szeroko rozumianej poezji (wizualnej, dźwiękowej i tekstowej). Podstawowym instrumentarium muzycznym formacji są komputery i oprogramowanie takie jak Reason, Pure Data, Processing czy Flash. Zespół wykorzystuje syntezatory, sequencery, automaty perkusyjne, a także programowanie obiektowe i strukturalne. Muzyka ma charakter intuicyjnej improwizacji, a kompozycje nie są nigdy odtwarzane ponownie. Grupa występuje jako duet, czasem poszerzając skład o dodatkowe osoby. W trakcie występów wykorzystują projekcje, głównie z dwóch projektorów, gdzie obraz tworzony jest na podstawie stron internetowych, aplikacji generatywnych i interaktywnych. KALeKĘ tworzą dwie osoby – Roman Bromboszcz i Tomasz Misiak, którzy oprócz poszukiwań w zakresie syntezy dźwięku z obrazem, wydają pismo o tej samej nazwie, w którym pojawiają się różne techniki poligraficzne: wklejki, kolorowe kartki, kalki techniczne. Zawartością pisma jest poezja eksperymentalna, grafika, kolaże i krótkie wypowiedzi teoretyczne. Artyści prowadzą również internetowe wydawnictwo Labela, gdzie można odsłuchać i pobrać twórczość KALeKI, kakofoNIKT, Łukasza Podgórnego, Wiktora Skoka, Huberta Wińczyka i innych. W tym roku wydawnictwo wypuściło również krążki CD w formie fizycznej – wśród nich mini CD Kolonie, CDR Ariadna czy DVD K-Nots z filmami wideo Roman Bromboszcza. Poza Labelą twórczość KALeKI można odnaleźć w domenie archive.org.

Pod akronimem GS ukrywa się pochodzący z Zielonej Góry Grzegorz Siedlecki, odpowiedzialny za projekt Horologium, ale udzielający się także w noisowym Totenhaus i militarnym Krępulcu. Jest twórcą i prowadzącym wytwórnią Ur Muzik, w wolnych chwilach realizując się jako dziennikarz-amator. W roku 2006 wydał płytę Metafizyka dla włoskiej wytwórni Ars Benevola Mater. Muzyka GS określana jest jako alchemiczny ambient łączący w sobie aspekt rytualny i przemysłowy tegoż gatunku, łącząc drony i rytualne bębnienie z postindustrialnym, mechanicznym echem. W obszarze pozamuzycznym twórczość GS inspirowana jest klasyczną metafizyką arystotelesowską, okultyzmem a także XX-wiecznym egzystencjalizmem.

GS is Grzegorz Siedlecki, better known as the man behind Polish industrial project Horologium, and also formerly a member of Krepulec and Totenhaus. He is also the founder and leader of Ur Muzik Label and independent journalist in his spare time. In 2006 Italian label Ars Benevola Mater issued his album Metafizyka. Music of GS can be described as metaphisical ambient combining titual and industrial aspect of the genre. Drones and ritualistic rhythms are merged with postindustrial, mechanical sound. On the field of non-musical inspirations of GS project we can find classic metaphysics of Aristotle, occultism and 20th century existentialism.

GS (POL)

KALEKA (POL)

13

KakofoNIKT to poznański kolektyw muzyczny eksperymentujący z konwencjami rozmaitych estetyk, takich jak industrial, noise czy free improv, do swojej twórczości włączając też elementy instalacji dźwiękowych i sztuki performance. Charakterystyczną cechą grupy jest różnorodne i mobilne instrumentarium akustyczne i elektroniczne, takie jak gitara basowa, theremin, laptop i synergia rozmaitego software'u muzycznego, perkusja zbudowana ze złomu, saksofon, przetwarzana elektronicznie lira korbowa, keyboard, drumle, wiolonczela chińska, szlifierka kątowa, wszelkie anteny, przestery, samplery, uszkodzone urządzenia elektroniczne, zabawkowe instrumenty, przedmioty codziennego użytku, generatory fal akustycznych a także nagrania terenowe i dźwięki konkretne oraz inne – często dla samych członków zespołu – niespodziewane obiekty produkujące lub modulujące dźwięk. Celem zespołu jest kalibracja percepcji słuchacza na kanał odmiennej świadomości – eksperymentując z porami koncertu (jak w przypadku projektu Responsorium, który rozpoczynał się o 5 rano) czy dosłownie z położeniem publiczności – w cyklu koncertów do śnienia Dream Machine. Dźwięk u nich staje się punktem granicznym doświadczenia. Istotnym elementem funkcjonowania grupy jest praca z przestrzenią, jak było w przypadku występów w Synagodze w Klimontowie, remizie strażackiej w Zdunach, starej rzeźni w Tucznie czy koncertu na podświetlany i amplifikowany las oraz multimedialnej zamianie góry z dołem największego przejścia podziemnego w Poznaniu. Koncerty odbywają się głownie w miejscach niecodziennych, takich jak squaty, podziemne korytarze, zdewastowane budynki, opuszczone świątynie i lasy – choć grupa nie stroni także od przestrzeni klubowych.

KAKOFONIKT (POL)

DJSWALTER ROBOTKA - KLANGGALERIE (A)

WIKTOR SKOK (POL)

SCRAG! - BLEAK REC (A)

ERIC - TOWER TRANSMISSION (IRL)

14

KakofoNIKT creates a sound and visual environment using perverse technology that surrounds and drives you to the very edge of paranoia. Thanks to the electric revolution, there is no other way to trick or treat your infected brain obsessed by screams of machines, to catch you inside the vicious thoughts controlled by music, or to make your body vibrate from the inside with a paradoxical pulse. Based in Poland, KakofoNIKT is formed by four musicians and two visual performers. During the last 3 years, more than 30 concerts have developed their experimental method of improvisation. Sophisticated instruments take part in the ritual of noise and silence, including: sax, laptop, theremin, bass guitar, zither, contact mic's, long wire string, metal junk drums, tone generator, (un)human voice, Jewish harp, melodica, amplified objects, trash, toys, hurdy gurdy, grinder & didgeridoo. With this, a variety of spaces have been occupied and transformed; from underground tunnels to synagogues, squats to clubs, streets to forests, theaters to tv stations, bookstores to slaughterhouses. All that, and even more, will manipulate your perception!

15

III WROCLAW INDUSTRIAL FESTIVAL HAWTHORN (UK)DEUTSCH NEPAL (S)RAPOON (UK)SIEBEN (UK)KRATONG (RU)GIRNU GIESMES (LT)INSTITUTION D.O.L. (A)AGHIATRIAS (CZ)JOB KARMA (POL)KARPATY MAGICZNE (POL)

II WROCLAW INDUSTRIAL FESTIVAL NOCTURNAL EMISSIONS (UK)HYBRYDS (B)SCHLOSS TEGAL (USA)WOLFRAM (POL)GIELARECK (POL)VIOLENTA PROJECTA (CZ)SPEAR (POL)PALSECAM (POL)JUDE (POL)JOB KARMA (POL)ONE INCH OF SHADOW (POL)

I WROCLAW INDUSTRIAL FESTIVALINADE (D)SKROL (CZ)EINLEITUNGSZEIT (SK)JOB KARMA (POL)EA (POL)MOAN (POL)SYNTAX ERROR (POL)INIRE (POL)GENETIC TRANSMISSION (POL)HUBERT B (POL)SUKA OFF (POL)

2001

2003

2004

WROCLAW INDUSTRIAL FESTIVAL

POPRZEDNIE EDYCJE / PREVIOUS EDITIONS

16

IV WROCLAW INDUSTRIAL FESTIVAL SOL INVICTUS (UK)ALLERSEELEN (A)LAGOWSKI (UK)TROUM (D)HERBST9 (D)JOB KARMA(POL)OXYD (SK)LEICHE RUSTIKAL (D)HATI (POL)TABOR RADOSTI(CZ)WIKTOR SKOK (POL)

VI WROCLAW INDUSTRIAL FESTIVALMERZBOW (JAP)TUXEDOMOON (USA)ORDO ROSARIUS EQUILIBRIO (SE)SIGILLUM S (IT)SONAR (B)INSEKT (B)BAD SECTOR (IT)APOPTOSE (D)KLANGSTABIL (D)VOLCANO THE BEAR (UK)JOB KARMA (POL)SCHLOSS TEGAL (USA)NEMEZIS (POL)POST SCRIPTVM (USA)OPENING PERFORMANCE ORCHESTRA (CZ)HATI 100% SOUND INSTALLATION (POL)ALL SOUNDS ALLOWED (POL)VILGOC (POL)

V WROCLAW INDUSTRIAL FESTIVAL IN THE NURSERY (UK)DIVE (B)GAE BOLG (FR)AH CAMA-SOTZ (B)ARANOS (IRL)HEKATE (D)MONOLITH (B)SCIVIAS (HUN) JOB KARMA (POL)CLAUSTRUM (LV)EINLEITUNGSZEIT (SK)C.H. DISTRICT (POL)COLD FUSION/RUKKANOR (POL)IDIOT SAINT CRAZY (FR)SYNTA[XE]RROR (POL)MOAN (POL)DO SHASKA! (CZ)

2007

2006

2005

117

BENICEWICZ (POL)IX WROCLAW INDUSTRIAL FESTIVALINNER VISION LABORATORY (POL)ESPLENDOR GEOMETRICO (ESP)SUTURE NAVIGATOR (POL)SPIRITUAL FRONT (IT)VILGOC (POL)DERNIERE VOLONTE (F)DJ DIRK IVENS (BE)CINDYTALK (UK)DJ BAMBULE (UK)CLAIR OBSCUR (F)DJ MNAIMOS (POL)CONTAGIOUS ORGASM (JAP)DJ LUNATIC (POL) KONSTRUKTIVISTS (UK)

CON-DOM (UK)BEEQUEEN (NJ)FETISCH PARK (D)NON TOXIQUE LOST (D)JOB KARMA (POL)KUNST ALS STRAFE (D)THEME (UK)BIRDS BUILD NESTS UNDERGROUND (CZ)PIOTROWICZ/ZENIAL (POL)CHRISTBLOOD (POL)[HAVEN] (POL)

VIII WROCLAW INDUSTRIAL FESTIVALPSYCHIC TV (USA)SOISONG (UK)BRIGHTER DEATH NOW (SE)ILLUSION OF SAFETY (USA)MONA MUR & EN ESCH (D)NAEVUS (UK)RAPOON (UK)SAVAGE REPUBLIC (USA)GERECHTIGKEITS LIGA (D)FLINT GLASS (FR)KNIFELADDER (UK)SUTCLIFFE JUGEND (UK)ZA SIODMA GORA (POL)STUPOR (POL/D)PRAWATT (POL) AKIMBO (CZ)INFAMIS (POL)KOTEL#26 (CZ)NIHILISTA (POL)

RANDOM INC (D)VII WROCLAW INDUSTRIAL FESTIVALEMBRYONAL POSITION (POL)NURSE WITH WOUND (UK)ANHEDONIA (CZ)CARTER TUTTI (UK)BISCLAVERET (POL)IN SLAUGHTER NATIVES (SE)ANALOG SUICIDE (TU)ANDREW LILES (UK)SLEEP SESSIONS (POL)BLIND CAVE SALAMANDER (IT)MAAAA! (RUS)ANENZEPHALIA (D)

INADE (D)LAND:FIRE (D)OIL 10 (D)DJ DIRK IVENS (BE)6633 NORTH (USA)VLADIMIR HIRSH (CZ)EMPUSAE (B)JOB KARMA (POL)DISHARMONY (SK)NAPALMED (CZ)COMPULSIVE SHOPPING DISORDER (POL)FUNDAMENTAL RESEARCH LAB (POL)

2008

2009

2010

www.industrialart.euwww.industrialart.eu

ORGANIZATOR: