DEC 2017 - REGIONAAL CULTUURMAGAZINE BERLARE - BUGGENHOUT - DENDERMONDE - LEBBEKE - WETTEREN - WWW.ZONE-C.BE

WERELDREIZIGER

STEF BOS

JORIS HESSELSEN DE MENS DIE ZICH STAANDE HOUDT

Tekst: Lore Verstraeten

"EIGENLIJK BEN IK HET LIEFST VAN AL GEWOON VADER"JORIS HESSELS OVER THEATER, RADIO GAGA

EN HET VERSCHIL MET LUK ALLOO

©To

on A

erts

88

Joris wie? Wie gaat googelen, komt al snel uit bij een radiofonische caravan en een baard. Dankzij Canvas associëren we hem vandaag vooral met Radio Gaga, maar Joris Hessels is meer dan dat alleen. Of hij je tv nu opfleurt met een schoon en puur format, meedingt om de slimste ter wereld te worden of gewoon op de planken staat, één ding is zeker: Vlaanderen zál hem leren kennen.

Wanneer wist je dat theater je ding was?Joris Hessels: “Vrij vroeg. Ik ging met

mijn vader heel vaak mee naar voorstellingen. Hij regisseerde ook amateurgezelschappen in Belsele, waar ik vandaan kom. Ik ben naar de toneelacademie gegaan, maar dat hield ik al vrij snel voor bekeken. Poëzie voordragen was niet zo mijn ding, maar toneeltje spelen des te meer. Op mijn zestiende ben ik dan gestart bij enke-le gezelschappen. Mijn ouders hadden liever dat ik een 'echte' richting zou volgen, maar ze hebben me toch zelf laten kiezen. En dus trok ik naar het RITCS. Eigenlijk had ik er geen idee van wat ik anders zou moeten studeren (lacht). Het is wel een heavy periode geweest. Je komt jezelf heel vaak tegen, wat best confronterend kan zijn. Maar die studie heeft me wel gevormd in wat ik nu speel en daar ben ik dankbaar voor.”

Voor Canvas maakte je een tweede seizoen van Radio Gaga, een programma dat het erg goed deed. Wat is de succesformule?Joris Hessels: “Het concept was simpel: mensen mochten een plaatje aanvragen en vertelden

vaak heel spontaan over wat hen overkomen was. We hadden nooit gedacht dat het zo zou aanslaan. We horen dat kijkers het authentiek vinden. Er gaat een zekere positiviteit vanuit. Het draait echt wel om de mensen en niet om ons. Het is ook totaal niet gespeeld, zelfs al zijn we acteurs: we zitten er puur. Misschien zit er in ons programma een soort van hoop en warmte?”

Haal je inspiratie uit wat er achter de gewone mens schuilt ?Joris Hessels: “Ja dat voedt in zekere zin wel mijn werk als toneelspeler. De grootste cadeau die ik de voorbije jaren gekregen heb, is het vertrou-wen van mensen om in hun hart te laten kijken en te merken dat we allemaal wel eens vallen en toch terug recht krabbelen. Sommige mensen krijgen zo serieuze tegenslagen te verwerken, maar zijn toch weerbaar om terug de kracht te vinden er te staan. Ik doe niets liever dan op zoek gaan naar de mens die zich staande houdt na alles wat hem overkomt. Dat maakt me ne-derig. Je neemt dat mee en het maakt me erg dankbaar voor alles wat er op mijn pad komt.”

Je maakte al theater met psychiatrische pati-enten. Hoe was dat?Joris Hessels: “Ik heb altijd een voorliefde gehad voor de psychiatrie. Mijn moeder heeft er jaren

©To

on A

erts

“IK ZOEK GRAAG NAAR

DE MENS DIE ZICH STAANDE HOUDT

NA ALLES WAT HEM OVERKOMT”

9

gewerkt, mijn broer werkt er nu en ik ken zelf een aantal mensen die er gezeten hebben. De maatschappij vraagt zo ontzettend veel van de mens en we moeten gewoon zorg dragen voor elkaar. We hebben gemerkt dat toneel een the-rapeutische werking heeft. We vragen nooit welke aandoening de patiënten hebben. We zijn er ook niet bezig met het resultaat, maar met de mensen.” “Het idee voor Radio Gaga is trouwens voortge-komen uit een project dat we daarvoor gedaan hadden met het psychiatrisch centrum Guis-lain in Gent, waar we regelmatig mee samen-werken. We hebben er internetradio gemaakt en dat was zo leuk dat we dit verder uitgewerkt hebben tot een televisieformat met het produc-tiehuis. Dat dit op tv komt is heel tof, maar voor ons zijn die dagen radio maken tot we als een natte dweil in slaap vallen veel belangrijker. Ik kon dit ook met niemand anders maken dan met Dominique (Van Malder). Er komt zoveel op je af, dat je dit op het einde van de dag ge-woon even moet ventileren, moet verwerken en dat kan ik met mijn beste vriend. We vullen elkaar gewoon heel goed aan. Het is bijna een liefdesrelatie, maar daar gaan we vooralsnog niet aan beginnen (lacht).”

Jullie zijn wel recht voor de raap in jullie vra-gen. Is dat opgelegd ?Joris Hessels: “Nee, er is haast geen voorberei-ding. We zijn zelf wel zo. Maar soms moet je wel even op de rem gaan staan. Bij de afleve-ring in de open gevangenis in Ruiselede waren we op voorhand toch een beetje bedrukt. Tot dan hadden we eigenlijk alleen maar radio ge-maakt op plaatsen waar het makkelijk is om empathie voor te hebben. Maar in een gevan-

genis gaat het tenslotte om mannen die vast zitten om een reden, sommigen voor heel zwa-re feiten. Moeten we dan anders doen? Hoe brengen we ze in beeld? Hoever kunnen we gaan? We gaan niet vragen wat ze gedaan heb-ben, we zijn Luk Alloo niet. Sommigen wilden het daar ook absoluut niet over hebben, ande-ren vertelden het ons dan weer spontaan. Die mensen doen er alles aan om gere-integreerd te worden in de maatschappij en dan willen ze geen stempel op hun gedrukt krijgen wanneer ze op televisie komen.”“Je komt daar toe met de caravan en dan komt er iemand binnen, je kijkt elkaar in de ogen en je hebt een babbel. Dat is ook een mens, die een tweede, derde of vierde kans verdient en dan vergeet je toch al snel dat je eigenlijk in een gevangenis bent. Er werd door iemand Dat ik je mis van Maaike Ouboter aangevraagd, ter-wijl die met zijn oor aan de geluidsbox staat en dan horen we dat hij een kind heeft vermoord. Soms is de levensloop van iemand ontzettend schrijnend. Van jeugdinstelling naar jeugdin-stelling, geen vader of moeder. Van jongs af aan zijn sommigen een vogel voor de kat. Niet dat hun daden goed te keuren zijn, want ze hebben het toch maar gedaan.”

Je staat nu al een tijd op de planken met Companie Cecilia. Waarover gaat Cabane?Joris Hessels: “Het stuk gaat over drie mannen, twee broers en een onbekende die elkaar te-genkomen op een kruispunt in hun leven. Ik speel het samen met Titus De Voogdt en Ro-brecht Vanden Thoren. De ene broer heeft zich terug getrokken in een loods, de Cabane. Mijn personage zit in een soort van crisis waarbij hij zich afvraagt wat hij wil zijn in deze gek-

10

ke wereld. Zijn vader pleegde zelfmoord en hij gaat op zoek naar wie hij was, want ze hebben elkaar nauwelijks gekend. Opnieuw gaat het om mensen die heel wat pech hebben in hun leven, maar opnieuw recht proberen komen. Het is wel een voorstelling met een donkere kant. Ik ben heel erg geïnspireerd geweest door mensen die ik ontmoet heb. Ik wou ook heel graag iets maken rond de vader-zoon-relatie, omdat ik het een complexe maar tegelijk intrigerende ver-houding vind. In het minst om de verhouding met mijn eigen vader, maar ook omdat ik zelf papa ben. Als je vader wordt, maakt je hart een sprongetje.”

Met De Spelerij ben je binnenkort te gast in CC Nova. Waar gaat het stuk over ?Joris Hessels: “Mathias Sercu heeft een stuk ge-schreven over een man, Kurt, die ongeneeslijk ziek is en weet dat hij zal sterven. Samen met zijn vrouw verblijft hij in een weekendhuisje van zijn vader. Er ontstaat een verhaal dat in het teken staat van Kurt, die niet veel tijd meer heeft. Alles wat hij nog wil doen, nog wil gezegd hebben, wordt op tafel gegooid. Het gaat over af-scheid nemen en keuzes maken. Als je terugkijkt op je leven, ben je dan blij met de keuzes die je gemaakt hebt? Heb je spijt van dingen? Vragen die ik ook voor Radio Gaga vaak stelde. Ik zie het als een heel mooi cadeau dat ik hier mag in meespelen en vind het wel heel spannend. Het haalt me wel een beetje uit mijn comfortzone. Ik ben altijd enorm fan geweest van Mathias en was vroeger heel zot van Buiten De Zone. Toen ik op school zat, zei een leraar dat ik erg leek op een oud-leerling van hem. Een zekere Mathias. Maar het bleek geen compliment te zijn (lacht). We waren blijkbaar nogal vervelende leerlingen.”

Je speelt bij verschillende theatergezelschap-pen, maar bent ook actief op televisie en ra-dio. Heb je die afwisseling nodig ?Joris Hessels: “Toch wel. Maar ik besef wel dat ik het soms iets kalmer aan moet doen. Ik ben me er ook van bewust dat alles heel snel kan keren. Ik hoop dat ik alles nog lang kan en mag blijven doen. En als het op een moment wat minder zal zijn, dan neem ik dat er graag bij. Ik hoop dat de mensen mij niet beu worden, omdat ik nu verschillende dingen tegelijk doe.” “Ik moet gewoon leren om ook eens wat meer thuis te zijn en te genieten van het familieleven. Misschien moet dat mijn top prioriteit worden. Eigenlijk ben ik het liefst van al gewoon vader.”

Welke voorstellingen wil je absoluut zelf nog zien ?Joris Hessels: “Veel! Ik zou graag de nieuwe voorstelling van Kommil Foo zien, Buko van Abattoir Fermé en ook naar de stukken van Olympique Dramatique kijk ik steeds uit. Maar ook naar Lazarus, De Roovers. Ik probeer ook regelmatig naar voorstellingen te gaan bij the-aterhuizen waar ik zelf ook speel, zoals Koper-gietery, BRONKS, Studio Orka. Ik maak daar echt graag tijd voor.”

INFO

Dinez in de sneeuwDe SpelerijZaterdag 25 februari 2017 om 20.00 uCC Nova, Wetteren

Zaterdag 11 maart 2017 om 20.00 u.GC De Pit, Buggenhout

11