Istorijska Biogeografija

7/24/2019 Istorijska Biogeografija

http://slidepdf.com/reader/full/istorijska-biogeografija 1/57



–



Skala geološkog vremena

v e emo se poza aviti ma im e om za e e eni geo o i e avan a – epo ePleistocena i Holocena (tj kasni Neogen), što uključuje poslednja 2 miliona godinaZemljine istorije. Dok su Zemljine tektonske ploče bile relativno stabilne tokom

, ,što je za uzvrat imalo duboke uticaje na većinu živih bića.



Kretanje kopnenih masa



Zemlja je postala hladnija tokom kasnog Tercijera i Kvartara. Hlađenje Zemljetokom kasnog Kenozoika i početak glacijacije imali su krajnje korene u tektoniciloča. Tokom Terci era velike ko nene mase kao što su severni deo severne

Amerike, Evrope i Azije su postale koncentrisane oko severnog polarnog regiona.Za to vreme, Antarktik se pomerio na svoju poziciju na Južnom polu.Pozicioniranje kopna u polarnim regionima je izazvalo kontinentalne uslove sa

.



Pleistocen - Ledeno doba

objašnjavanju zašto se Zemlja ohladila i formirale se ledene kape u oblastimakao što su Grenland, kanadski Arktik i Antarktik.



. ,kopnene mase sprečavaju transport toplote okeanima ka severu.Antarktik je ostao vezan ili jako blizu južne Amerike između 60 i 10miliona godina unazad, a topla okeanska struja koja se kretala dužs o ne o a e u ne mer e one a e op o u u nom po arnomregionu.



Glečeri su doveli do drastičnih promena u dominantnim vetrovima i okeanskimstrujama, što je zauzvrat dovelo do promena u regionalnoj klimi. Za vremeperioda „Viskonsin“, vazdušna struja Severne Amerike je bila podeljena i

preusmerena oko glečera, pa je uspostavljena anticiklonska (u pravcukazaljke na satu) šema cirkulacije iznad ledenog pokrivača Laurentije. Kaorezultat svega toga, dok se srednja globalna temperatura okeana smanjila za

o ,za čak 10 oC.



Zakl učio e da su lečeri tokom dužihvremenskih perioda visoko dinamični –da stalno rastu na većim visinama i daklize niz padine čime dovode do erozije

nižim predelima.Kombinovanjem ovih i sličnihobzervacija, Agassiz je kasnije razvioprvu sveobuhvatnu teoriju glacijacijekoja je obuhvatala prvobitno shvatanje

da su, poput alpskih glečera, glečeri kojitakođe visoko dinamični.Tokom ranijeg perioda koji je on nazvaoLedeno doba glečeri su se pružali čak do

su ar ti i i umerni geogra s iširina severne hemisfere, vršeći jakuticaj na širenje biljnih i životinjskih

eanean ou s gass zou s gass z

“The Discourse of Neuch“The Discourse of Neuchââtel”tel”



Mladi naučnik, njegovo putovanje i kontroverzno otkrićeLouis Agassiz: “The Discourse of NeuchLouis Agassiz: “The Discourse of Neuchââtel”tel”

Kako je glacijalni led napredovao na početku glacijacije, erodirao je naslage ostale odprethodnog napredovanja leda. Kako se glacijalni led povlači, otopljena voda takođeerodira zem ju i i je pokriva jezernim i i poto nim nanosima. Kao rezu tat, napredovanje ikasnije povlačenje glečera uništava i pokriva dokaze prethodnih glacijacija.



Katatastrofizam ledenog doba: od poplava do zaleđivanja

“Razviće ogromnih ledenih ploča mora da je dovelo do potpunog. ,

prethodno prekriveno tropskom vegetacijom i nastanjeno krdimavelikih slonova, i gigantskim mesožderima, postaje iznenada

zatrpano ogromnim količinama leda koji prekriva ravnice, jezera,mora p a oe. mr na na e zav a a a... ou s gass z



Milanković kroz “Udaljene svetove i vremena”

• Srpski matematičar i vizionar (1879-1958)

• Sačinio je link izmedju orbitalne

Zemlje• Saradjivao je sa geografima i

astrofizičarima



Klimatski prevrati Pleistocena bili su uzrokovanipromenama u zemljinoj orbiti što je uticalo na

količinu solarne radi aci e ko a e dolazila dobiosfere. Tri karakteristike zemljine orbite okoSunca se menjaju tokom vremena, a svaka od njihima karakterističnu periodičnost. Ove promene senaziva u Mi ankovićevi cik usi.

1. Zemljina orbita nije savršeno kružna, već varira ueliptičnosti ili „ekscentričnosti“ sa periodom od100.000 godina.

2. Kao dru o na ib Zeml e na n eno osi n en u aonagiba – varira od 22.1o do 24.5o sa periodom od41.000 godina.

3. Zemljina orijentacija ili precesija šeta, sa osomSeverno ola ko a se omera od edne severnezvezde“ (zvezda Polaris u sazvežđu Malogmedveda) do druge (Vega iz sazvežđa Lire) saperiodičnošću od otprilike 22.000 godina.

Za ednički utica i ovih cikličnih romena u orbiti

Zemlje uzrokuju znatne fluktuacije u količini isezonskoj promeni solarne energije koja dolazi doZemlje a koja se na kraju spaja na složen načinkako bi dovela do laci alnih – među laci alnihciklusa i klimatskih prevrata Pleistocena.



Milankovićevi ciklusiAksijalni tilt varira od 24.5° do 22.1° u periodu približno 41.000 godina

Aksijalni tilt utiče nadistribuciju solarneradijacije duž zemljine

površine.

regioni primaju manjesunčeve svetlosti.

Kada je u porastu polarnireg on pr ma u v esunčevog svetla

Hipotetički pozicioniran tilt na 0 ° Polovi primaju minimalnu radijacijuTilt u sadašnjem trenutku od 23.5 ° Polovi primaju umerenu radijacijuHipotetički pozicioniran tilt na 60 ° Polovi primaju maksimum radijacije



-Jasno je da je Zemlja prošla kroz brojne glacijalne – međ uglacijalne cikluse zavreme Pleistocena. Glečeri su predstavljali neverovatno masivne naslage leda. Onisu često bili debljine 2 do 3 kilometra, a njihova masa je bila toliko velika da je

deformisala litosferu koja se nalazila ispod za 200 do 300 metara.U svojoj maksimalnoj širini, ove naslage leda su pokrivale i do jedne trećine celokupnekopnene površine zemlje. Na vrhuncu najskorijeg glacijalnog perioda, naslage ledana severno hemisferi su se ružale od Arktika užno i time rekrivale veći deoSeverne Amerike i Centralne Azije do otprilke 45o N geografske širine.



Širenje leda, porast na Grendlandu i Antarktiku

Preko 80 % glacijalnog leda Pleistocena nalazilo se u severnoj hemisferi. Na južnoj hemisferi, glacijacija je bila ograničena na visoke predele na udaljenim

Alpi. Venac Anda je bio prekriven ledom, ali najveći ledeni prekrivač se nalazio uČileu i Argentini. Glavno kopno Australije nije bilo prekriveno ledom izuzevViktorije, a u Africi glacijacija nije postojala, osim u najudaljenijemseverozapadnom delu planina Atlas, kao i najvišim planinama istočne Afrike.



Glacijacije-interglacijacije



Najmanje 4-5 ledenih doba tokom geološke istrije Zemlje

Glavna ledena doba desila su se u Pleistocenu, Permu, Karbonu,

kasnom i ranom Proterozoiku



Smene ledenih doba

• Mnoge ekspedicije pokušale su da identifikuju geološke dokazeo sve o e o smen g ac ac e.

– Severna Amerika: (Chamberlin & Leverett) 4 glacijala, nosenaziv po državama gde su tragovi glacijacije otkriveni.

dokaz: dubina erozije i debljina jezerskih sedimenata svedočio dužini intervala glacijacija-interglacijacija



Istorija klimata Pleistocena



Glacijacije-interglacijacije

Širen e i ovlačen e ledeno okrivača

Glacijalni periodi su se smenjivali sa međ uglacijalnim periodima, kada je klimapostajala toplija a naslage leda se povlačile. Kao što to možemo videti iz skorijeg

,na vodena živa bića, uključujući i one koji su se nalazili daleko od glečera.



Temperaturna dinamika Holocena - Malo ledeno doba u srednjem veku

H sithermH sithermaa

,međuglacijacijama koje obuhvataju manje od 10 % ove epohe.Mlađi Drijas (pre 12.800 do 11.600 godina) bio je period obeležen znatno brzim padomna niske temperature koji je praćen podjednako naglim zagrevanjem do trenutne

– . .

Globalne temperature od pre otprilike 8.000 do 4.000 godina – period koji se zovehipsitermalniNakon relativno toplog srednjeg veka (između 1100. i 1400. godine nove ere),

“, „ ,se desilo između 1650. i 1850. godine nove ere



Albedo i variranje temperature

Albedo, sneg i led vs. vegetacije

značajni povratni efekti. Na primer, za vreme početnih stupnjeva glacijacijepovršine leda i snega koje su se stvarale su povećavale refleksiju (albedo) nasve većim površinama Zemlje. Ovaj fenomen je smanjio efektivno solarnozagrevan e p ane e o pove ao s ope a en a ovo e o o r eglacijacije.



Promene nivoa mora i kopneni mostovi

Tokom Pleistocena su postojale drastične fluktuacije u nivou mora, kako na, .

globalne fluktuacije u nivou mora, što predstavlja rezultat zaleđivanja iliotopljavanja velikih masa morskog leda, na taj način smanjujući odnosnopovećavajući globalnu zapreminu vode u tečnom stanju. Eustatičke i izostatičkepromene su tokom Pleistocena jako uticale na rasprostranjenost i raznovrsnostživih bića



Eustatičke promene

Nivo Svetskog mora je opao za oko 100 m, to je omogućilo ekstenzijuprimorskih ravnica na stotine kilometara u pravcu mora



Ekstenzija priobalnih ravnica i povlačenje nivoa mora uzrokuje spajanjeneekadašnjih ostrva u kopnene celine i formiranje kopnenih mostova izmedju

BERINGIJA

Glacijacija tokom pleistocena dovela je do pada nivoa mora za sto metara, pa čak ido 160 metara ispod njegovog trenutnog nivoa. Kao rezultat toga, mnogi kopneniregioni i pripadajuća živa bića sada izolovana okeanskim barijerama su za vremeg ac a n vr unaca a povezana. er ng a e povez va a evernu mer uAziju.



kopnena ostrva nestaju, a formiraju se interkontinentalni mostoviPleistoceni most koji je povezivao Aziju preko Malezije i nove Kaledonije

Mnoga ostrva Indonezije su bila povezana za kopno Azije, odnosno Australije. Volasovalinija, koja obeležava podelu između živih bića jugoistočne Azije i Australije poklapa se sapodelom između ovih glacijalnih kopnenih masa.

Današnji izgled Pleistocen

Promene u nivou mora su pomerile puteve širenja duž regiona bez glacijacije, daleko odledenih prekrivača i dugo nakon povlačenja glečera. Tokom glacijalnih maksimuma sunekada kontinuirani ekosistemi severnih re iona često bili izolovani duž široko razbacanih

parčića kopna koja nisu bila pod glečerima, dok su se ostala dugo izolovana živa bićapomešala preko ranije potopljenih kopnenih mostova. Iako su ovi kopneni mostoviobezbeđivali puteve širenja za kopnena živa bića, oni su stvarali prepreku za morski život.Dakle laci alni ciklusi su stvorili velike naizmenične talase razmene i izolaci e(geografskog razdvajanja) kopnenih i vodenih živih bića.



IZOSTATIČKE PROMENE

. . ,Sent Lorens i velika jezera Severne Amerike bila su preplavljena morskimvodama iz Atlantika.

Ovaj prolaz slane vode obezbedio je put za širenje priobalne flore Atlantskeobale (Ammophila brevigulata , Cakile edentula i Euphorbia polygonifolia ; vrstekoje se nalaze u barama, kao što su Xyris caroliniana ili vodene makrofite kao štoe r cu ar a purpurea . a na no o nav an e zem ne ore za o o me ara

osušilo je ovaj prolaz i pretvorilo ga u slatkovodnu reku Sent Lorens



Južno od glečera je došlo do nakupljanjavlage i skretanja tokova,kao i formiranja Velikih pluvijalnih jezera

Pleistocenu sukasnije nestala a formirane su zaslanjene

ravnice ili pustinje: jezero Bonneville jezero Labontan

ezero Manl Dolina Smrti



Biogeografske reakcije na glacijaciju

1. Kao odgovor na klimatske promene u Pleistocenu, geografske smene su bile jošsloženije za pojedinačne vrste. Umesto da reaguju kao izolovane jedinice na promene

klime, biomi i zajednice su se često raspadali, a mnoge, ako ne i veći deo, vrsta jereagovao na individualan način. Na smene u rasprostranjenju vrsta su uticali i spoljašnjii unutrašnji faktori. Spoljašnji faktori su obuhvatali klimu, zemljište, preovlađujućevetrove, okeanske struje i topografske karakteristike.

2. Ne samo da su razdvojene i rearanžirane vrste u okviru zajednica, već zajednice ibiomi možda nikad nisu dostigli ekvilibrijum sa svojim pleistocenskim podnebljem.Ustvari, bil ne za ednice Holocena su često doživl ene kao efemeran sku vrsta ko esu se međusobno iznova rastavljale i sastavljale kako se klima menjala.



Biogeografske reakcije na glacijaciju

fundamentalnim promenama u njihovim okolinama:

• romene u o ac , r n on gurac n ov pr marn stan ta

• Promene u prirodi klimatskih i vegetacijskih zona• Nastajanje i razdvajanje puteva širenja vrsta

Reakcije živih bića koja su se adaptirala na relativno stabilnu i umerenuklimu takođe mogu da se podele na tri tipa:

•Neke vrste su bile sposobne da „prate“ svoja optimalna staništa dok su se onapomerala po geografskoj širini ili nadmorskoj visini

•Druge vrste su ostale tamo gde su i bile i prilagodile se promenjenoj lokalnojsredini

•Ostale vrste su podvrgnute smanjenju rasprostranjenja i eventualnomiščezavanju ili istrebljenju



a no o e: e o e

MladjiMladji

sedimentsedimentstarijistariji

sedisedimentmentUzorci sedimenta za polenske analizeUzorci sedimenta za polenske analize

UUzorci sedimenta zazorci sedimenta za 1414CC datiranjedatiranje



Paleobotaničari su se rkovodili očuvanim ostacima polena koji su vadili iu mulja jezera ili naslaga tresetišta. Polenova zrna naročito od drvenastih vrsta, i

Izgled polenovih zrna različitih biljnih vrsta

njihova zastupljenost u uzorku omogućuju da se odredi dominacija nekog tipavegetacije u odredjenoj vremenskoj fazi



Vegetacija tundre, prva zona vegetacije periferno od lednika

Rekonstrukcija vegetacije

tundre

Za vreme maksimuma u periodu „Wiskonsin“ (pre oko 18.000 godina), borealne

Misisipi kao i duž Apalačkih planina. Slična širenja borealnih šuma i bioma kojiinače žive na većim nadmorskim visinama su se javila duž Stenovitih planinazapadnog dela Severne Amerike, Karpata, Urala i planine Altaj u Evroaziji, Velikihrazvodnih planina Australije kao i Anda u Južnoj Americi.



Dryas octopetala

Tokom laci alnih maksimuma su nekada kontinuirani ekosistemi severnih re iona često biliizolovani duž široko razbacanih parčića kopna koja nisu bila pod glečerima, dok su seostala dugo izolovana živa bića pomešala preko ranije potopljenih kopnenih mostova. Dakle,glacijalni ciklusi su stvorili velike naizmenične talase razmene i izolacije (geografskograzdva an a) ko nenih i vodenih živih bića

Ne samo da su razdvojene i rearanžirane vrste u okviru zajednica, već zajednice i biomimožda nikad nisu dostigli ekvilibrijum sa svojim pleistocenskim podnebljem. Životinje, aposebno biljke, su bile zatočene daleko u pozadini klimatskih zona koje su se smenjivale

. ,efemeran skup vrsta koje su se međusobno iznova rastavljale i sastavljale kako se klimamenjala.



.

Dolazi do ponovnog ali kratkotrajnog zahladjenja, povratka glečera ivegetacije tundre,što je dokazano dominacijom polena vrste Dryas octopetala u slojevimarese a z e aze



Rekonstrukcija faune Mammalia koja je nastanjivala stepe Aljaske i Beringijeočetkom kasno Dri asa re 12.000 odina



Veći deo istoka Severne Amerike je imao u kasnom Pleistocenu izgledovakvog borealnog pejzaža. Najrasprostranjenija drvenasta vrsta u to

Picea glauca

Individualni odogovori na klimatske promene vrsta potiče uglavnom iz njihovihznača nih razli a u s osobnosti da od ovore na ove s ol ašn e a tore.

Fiziološka tolerancija, ponašanje, životne strategije, unutrašnji nivoi rasta isposobnosti disperzije primetno variraju među vrstama, čak i onih kojenastanjuju istu zajednicu. Analize polena i drugi paleontološki zapisio umen u u zna a ne n erspec s e var ac e me u vrs ama rve a u n vou

migracije.

Rekonstrukcija vegetacije Evrope u doba maksimalne glacijacije (18 000 godina



Rekonstrukcija vegetacije Evrope u doba maksimalne glacijacije (18.000 godinaunazad) Zone vegetacije u Evropi za

vreme g acija nog vr uncaWürm (pre 18000 godina).Glavni tipovi vegetacije subili omereni užno odnjihove trenutne lokacije za

10-20o geografske širine.

an ns venc o sunajverovatnije blokiralipromene zajednica biljaka i

životin a o eo rafsko

Neki biomi, kao što su borealne šume Evroazije su nestali. Evroazijsko borealno

širini su ovde prikazani

rve e e ras o ao ma e popu ac e u o a zovan m po ru ma povo nstaništa. Šume mediteranskog bioma u Evropi su postale ograničene na malefragmente u zaštićenim lokacijama. Biom listopadnih šuma u Evropi je takođeo raničen na male ra mente. U ormaci ama dru ih ve etaci a su se desileznačajne promene u relativnoj dominaciji biljnih vrsta.



Potencijalna vegetacija

Evrope

- moderno doba



Uticaj glacijalnog klimata na biome: panija -Norveška

Španija

Norveška



Raspored glavnih vegetacijskih zona u sveta u Pleistocenu

•Klimatske romene ovezane sa laci alnim maksimumom su uzrokovale o šte širen e

stepa, savana i drugih otvorenih kopnenih ekosistema na rač

un zatvorenih ekosistema,naročito tropskih kišnih šuma.•Biomi su se se pomerili za 10 do 20o po geografskoj širini između glacijalnih iinter laci alnih erioda.•Do toga je došlo zato što su klimatski pojasevi Zemlje, tada kao i sada, stvorili zonskešablone vegetacije.

E l ti i d i iE l ti i d i i l i t ki f ij il i t ki f ij i



Evolutivni odgovori iEvolutivni odgovori i ppleistocenski refugijumileistocenski refugijumi

Evolutivna divergencija je tesno povezanasa biogeografskom dinamikom i proističućimmešanjem ili izolacijom banke gena. Dajući iznovasmenu i fragmentaciju rasprostranjenja vrstatokom Pleistocena, glacijani ciklusi su možda imaliduboke evolutivne efekte.

Regioni koji su bili u okviru nekadašnjihglacijalnih refugijuma još uvek poseduju većidiverzitet od nekadašnjih glečerskih regiona.

• neotropski šumski refugijumi• nunataki (nunataks)•• Beringija



• Potvrda hipotetičkihrefugijuma su mali,izolovani džepovi arkto -alpijske vegetacije

posebno bogate vrstama,uključujući retke i.

su dva navodna nunataka uNorveškoj, koji sadrže

zanimljive disjunkcije.apons ro o en ron sepojavljuje na Grenlandu,Arktičkim i Alpskimre ionima Novo Sveta i

Laponski rododendron (Rhododendron lapponicum )

Azije, ali samo na dvapodruč ja u Evropi.



E vropski refugijumi

•

mnogih evropskih vrsta,

uključujući genetičkiodvojene geografske rase

sisara, vodozemaca,

skakavaca i drveća, desio se

kada su glečeri koji su se

potomačke populacije na tri

poluostrva južne Evrope –

Iberijsko, Apeninsko i

a ans o po uostrvo

B i ij



Beringija

• Beringov zemljouz širok 100 km

služio je kao važan refugijum i koridor

tokom viskonsinskog glacijalnog

maksimuma, što je i potvrdilo nekolikolinija dokaza:

- analiza polena je pokazala da je

mezijska tundra bila široko

rasprostranjena u severnim i centralnim

delovima zemljouza

- postoje dokazi prisustva listopadnih

drvenastih dikotila i ariša

- iskopani su sisarski fosili iz kasnog • primeri potvrde tj divergencije međ u

Pleistocena (od pre 40.000 godina) u

unutrašnjosti Aljaske - vunasti mamut,

vunasti nosorog, karibu, mošusno

goveče, planinska ovca, stepska

populacijama uključuju severne i južne riđ e

vukove, arktičke rov čice i arktičke i kolumbijske

mrmote, kao i velike sisare losa ( Alces alces gigas ) i

beringijansku Dalovu ovcu

antilopa, irvas, konj i kamila

Drugi zemljouzi i biotička razmena



g j

• Sunda greben (koji je povezivao Maleziju i Indoneziju)• Arafura more i• Bas tesnac (koji su povezivali Novu Gvineju, Austaliju i

• most zme u Severne u neAmerike (pre oko 3.5 miliona godina) jebio pravac biotičke razmene izmeđuNear ti a i Neotro a nazvan Veli aAmerička Razmena

Glacijalni ciklusi i izumiranjaGlacijalni ciklusi i izumiranja



Glacijalni ciklusi i izumiranjaGlacijalni ciklusi i izumiranja

• biljke - veći deo izumiranja biljaka se desio tokom početnih

glacijanih ciklusa – pre 5 i 0.7 miliona godina. Biljke su preživele

zahvaljujući sposobnosti širenja duž svojih klimatskih zona ili

ada taci e na nove zone. Tokom na skori ih laci alnih ciklusa su se

biljne zajednice znatno smenjivale po geografskoj širini i

nadmorskoj visini, ali je relativno malo biljaka izumrlo.• invertebrate - masovna izumiranja marinskih invertebrata

tokom kasno Neo ena su takođ e bila ovezana sa laci anim

ciklusima. Većina se desila u Pliocenu, pre 3.2 i 3 miliona godina.

Dodatni impuls izumiranja se nastavio tokom ranog ali ne i tokom

srednjeg i kasnog Pleistocena.

• kičmen aci - obrazac izumiran a terestričnih kičmen aka tokomPleistocena je druk čiji. Iz Severne Amerike je nestala većina velikih

biljojeda: mastodonti, mamuti, kamile, konji, tapiri, prizemni

lenjivci, rođ aci jelena, bizona i rašljorogih antilopa. Nestali su i

mno i kru ni redatori ukl uču ući hi ene, strašno vuka Canis

dirus ) i druge kanide, pećinske medvede, sabljozube tigrove i

lavove. Velike ptice grabljivice i lešinari su takođ e izumrli tokom

ovog perioda, uključujući i severnoameričke teratorne za koje se

veru e da su bili na veće leteće tice ko e su ikada živele.

Mammuthus primigenius - runasti mamut



Distribucija (Ex.): Evropa, severna Azija i veći deo severne Amerike tokom poslednjeg

ve og e enog o a



Mastodon americanus

Distribucija: Primarno Severna i Južna Amerika

Smilodon populator i Smilodon spp. u drugim delovima sveta



Distribucija (Ex.): Južna Amerika, sa srodnim vrstama i severna Amerika tokom poslednjeg

Me antereon – srodnik iz iste famili e Distribuci a:Evropa, Azija i Afrika iz istog vremenskog perioda



Bison priscus

Distribucija: Severno- i centralnoevropskestepe. Migrirao preko Beringije u SevernuAmer u eventua no evo u rao u ison

bison . Vrsta išč

ezla u kasnom Pleistocenu,u Severnoj Americi zamenjena sa B. bison i u Evro i sa . bonasus .

Hipoteza prekomernog izlova



p p g

kolaps severnoameričke megafaune.Praistorijska ili Pleistocenska hipotezaprekomernog izlova tvrdi da su ljudi bilio govorn za masovno stre en e ve

sisara biljojeda, a da su se karnivori ilešinari koji su od njih zavisili povukli posle

populacija ljudskih lovaca ušla u SevernuAmeriku tokom kasnog Vikonsina prelazeći

Beringiju iz Azije. Životinje starosedeocin su n a e z o ene u s mpredatorima i zato nisu posedovaleodgovarajuće odbrambeno i ponašanjeizbe avan a. Većina velikih sisara ko i su

uspeli da opstanu su bili oni koji su seproširili u Novi Svet iz Starog Sveta nakonevolucije pleistocenskih ljudi, tako da su

a ga a

ljudske populacije

lovce.

Istorijska Biogeografija

Documents

Transcript of Istorijska Biogeografija