INTERVIEW SOLOZEILER PIETER HEEREMA ‘Het is zo wreed...
1
39 DE VOLKSKRANT WOENSDAG 4 JANUARI 2017 Sport H ij moet lachen op de vraag of hij ook aan de zeilrace Vendée Globe zou zijn begonnen als hij vooraf had ge- weten hoe zwaar de solotocht rond de wereld zou zijn. ‘Je hoort van iedereen dat het vrese- lijk zwaar is. Maar wat is vreselijk zwaar? Dat moet je zelf beleven.’ Neem een dag als vandaag, dins- dag: om een telefoongesprek met de Volkskrant te kunnen voeren, heeft Pieter Heerema (65) zich op de vloer van zijn kajuit moeten verankeren. Zijn benen en de kniebeschermers die hij constant draagt, heeft hij er- gens tussen geklemd, evenals een arm, om een schuiver te voorkomen. En het is niet eens zo slecht weer: windkracht 6 met een zonnetje. Doordat de golven dwarsscheeps staan en de No Way Back daar met een rotvaart doorheen ‘stuitert’, zit warm eten er vandaag niet in, legt hij door de satelliettelefoon uit. ‘Het is verschrikkelijk oncomfortabel. Het is zo wreed allemaal. Het is bijna niet te doen.’ Hij denkt een ‘kilo of zes, ze- ven’ te zijn afgevallen. ‘Voordat ik jou belde heb ik even wat gegeten. Dan moet ik de boot bijna voor de wind leggen, anders vliegt alles door de kajuit.’ Hij verlangt het meest naar een grondige wasbeurt. ‘Ik heb van die babydoekjes, daar veeg ik me mee af. Dat gaat redelijk, maar het voelt niet lekker. Op mijn huid zit overal zout. Ik zou dolgraag een kwartier onder een douche staan.’ 58 dagen al zit Pieter Heerema, topman van het offshorebedrijf Heerema, in zijn eentje op zee. Giste- ren heeft hij een belangrijk punt ge- passeerd: hij is over de helft van de Vendée Globe, de non-stop zeilrace waaraan hij als eerste Nederlander deelneemt. Hij moet nog onder Nieuw-Zeeland door en dan wacht hem de Grote Oceaan. Geregeld heeft hij gedacht aan op- geven. ‘De eerste keer was in de buurt van de Canarische Eilanden. Ik had enorm last van mij rug en weet toevallig dat er op een van die eilan- den een fantastische sportfysiothe- rapeut is. In de buurt van Kaapstad zat ik er ook helemaal doorheen. En op de Indische Oceaan nog een of twee keer.’ De rugpijn is gelukkig geweken, de materiaalpech op zijn No Way Back helaas niet. ‘Dit is een drijvende werkplaats met een mast erop.’ Pas enkele dagen geleden is er een (nood)oplossing gevonden voor de grootste kwelling, de steeds terugke- rende storing in zijn automatische stuurinrichting. De autopilot is voor elke solozeiler van levensbelang, om- dat die hem in staat stelt essentiële dingen te doen als navigeren, eten en slapen. Het probleem was dat de autopilot van Heerema op onverwachte mo- menten andere koersen ging varen. In een nacht ging zijn boot daardoor drie keer ongewild overstag, met steeds een kentering tot gevolg. ‘Ik heb geluk gehad dat de deuren dicht waren, anders heb je ook nog een halve meter water in de boot. Dan houdt je elektronica er meteen mee op.’ Dezelfde storing in de autopilot heeft er mogelijk toe geleid dat zijn ‘Het is zo wreed, bijna niet te doen’ 58 dagen al zit Pieter Heerema in zijn eentje op zee. Gisteren heeft hij een belangrijk punt gepasseerd: hij is over de helft van de Vendée Globe, de non-stop zeilrace waaraan hij als eerste Nederlander deelneemt. INTERVIEW SOLOZEILER PIETER HEEREMA ‘Het is verschrikkelijk oncomfortabel. Dit is een drijvende werkplaats met een mast erop.’ Foto Jacques Vapillon 040117 © de Volkskrant. Bron: vendeeglobe.org - Stand dinsdag 16.00u NOGVANDEDEELNEMERSINVENDÉEGLOBE Kopgroep vantwee deelnemers Verbodenzonevanwegeijsbergen EdnaO’Coineen Mastafgebroken opgegeven KaapHoorn PieterHeerema ligtopde deplek Stille Oceaan Atlantische Oceaan ZUID- AMERIKA AUS. concurrent Enda O’Coineen zijn mast verloor, denkt Heerema. Omdat de Engelse fabrikant en de Franse installateur niet reageerden op zijn hulpverzoeken, ging hij tot rigoureuze actie over. ‘Ik heb vanaf de Indische Oceaan een advocaat in- geschakeld en met moord en dood- slag gedreigd. Toen ging die installa- teur lopen. Nu is ie heel enthousiast bezig, maar dat heeft me wel vijf da- gen gekost.’ Heerema, naar eigen zeggen een ‘computeranalfabeet’, heeft zowat de hele autopilot vervangen door een reserve-exemplaar. De fabrikant heeft daarnaast met een simulatie aan de wal geprobeerd de storing te vinden. Maar die is er nog steeds. ‘Ze hebben geen flauw idee. Hier ben ik nog niet over uitgesproken. Je besteedt een godsvermogen aan die elektronica, het is duurder dan alle zeilen die op de boot staan. Maar het is totaal onbetrouwbaar. Het is het product van computerfielen die ach- ter hun schermpje allerlei dingen verzinnen waar je op zee geen bal aan hebt.’ De noodoplossing is niet fraai, maar werkt. Normaal houdt de auto- pilot als koers een bepaalde hoek met de wind aan. Als de wind draait, draait de boot mee, waardoor de zei- len niet hoeven te worden versteld en zich ook geen gevaarlijke situa- ties als een klapgijp kunnen voor- doen. Nu houdt de autopilot een door Heerema ingestelde kompaskoers aan. ‘Op dit moment heb ik waanzin- nig stabiele wind, dus dan kan het. Maar de afgelopen dagen heb ik buiig weer gehad waarin de wind soms 30, 40 graden draaide. Ik heb nooit meer dan vijf of tien minuten in mijn bed kunnen liggen.’ Hij heeft nog een ouderwetse auto- pilot als reserve en wil zijn avontuur niet afbreken. Daarnaast kent hij de ontzaglijke plas water die hij nu gaat oversteken. Nadat hij jaren geleden met zijn gezin in etappes naar Nieuw- Zeeland was gevaren, zeilde hij zijn boot – een luxer model dan zijn hui- dige verblijfplaats – in één keer rond Kaap Hoorn naar Argentinië. ‘Dat was ook een zware tocht. Maar we waren wel met zijn drieën.’ Michiel Kruijt Foto AFP Bij Kaapstad zat ik er helemaal doorheen. Op de Indische Oceaan nog twee keer
Transcript of INTERVIEW SOLOZEILER PIETER HEEREMA ‘Het is zo wreed...
39DE VOLKSKRANT WOENSDAG 4 JANUARI 2017
Sport
Hij moet lachenop de vraag ofhij ook aan dezeilrace VendéeGlobe zou zijnbegonnen als hijvooraf had ge-weten hoe zwaar
de solotocht rond de wereld zou zijn.‘Je hoort van iedereen dat het vrese-lijk zwaar is. Maar wat is vreselijkzwaar? Dat moet je zelf beleven.’
Neem een dag als vandaag, dins-dag: om een telefoongesprek met deVolkskrant te kunnen voeren, heeftPieter Heerema (65) zich op de vloervan zijn kajuit moeten verankeren.Zijn benen en de kniebeschermersdie hij constant draagt, heeft hij er-gens tussen geklemd, evenals eenarm, om een schuiver te voorkomen.En het is niet eens zo slecht weer:windkracht 6 met een zonnetje.
Doordat de golven dwarsscheepsstaan en de No Way Back daar meteen rotvaart doorheen ‘stuitert’, zitwarm eten er vandaag niet in, legt hijdoor de satelliettelefoon uit. ‘Het isverschrikkelijk oncomfortabel. Hetis zo wreed allemaal. Het is bijna niette doen.’ Hij denkt een ‘kilo of zes, ze-ven’ te zijn afgevallen. ‘Voordat ik joubelde heb ik even wat gegeten. Danmoet ik de boot bijna voor de windleggen, anders vliegt alles door dekajuit.’
Hij verlangt het meest naar eengrondige wasbeurt. ‘Ik heb van die babydoekjes, daar veeg ik me mee af.Dat gaat redelijk, maar het voelt nietlekker. Op mijn huid zit overal zout.Ik zou dolgraag een kwartier ondereen douche staan.’
58 dagen al zit Pieter Heerema,topman van het offshorebedrijfHeerema, in zijn eentje op zee. Giste-ren heeft hij een belangrijk punt ge-passeerd: hij is over de helft van deVendée Globe, de non-stop zeilracewaaraan hij als eerste Nederlanderdeelneemt. Hij moet nog onderNieuw-Zeeland door en dan wachthem de Grote Oceaan.
Geregeld heeft hij gedacht aan op-geven. ‘De eerste keer was in debuurt van de Canarische Eilanden. Ikhad enorm last van mij rug en weettoevallig dat er op een van die eilan-den een fantastische sportfysiothe-rapeut is. In de buurt van Kaapstadzat ik er ook helemaal doorheen. Enop de Indische Oceaan nog een oftwee keer.’
De rugpijn is gelukkig geweken,de materiaalpech op zijn No WayBack helaas niet. ‘Dit is een drijvendewerkplaats met een mast erop.’ Pasenkele dagen geleden is er een(nood)oplossing gevonden voor degrootste kwelling, de steeds terugke-rende storing in zijn automatischestuurinrichting. De autopilot is voorelke solozeiler van levensbelang, om-dat die hem in staat stelt essentiëledingen te doen als navigeren, etenen slapen.
Het probleem was dat de autopilotvan Heerema op onverwachte mo-menten andere koersen ging varen.In een nacht ging zijn boot daardoordrie keer ongewild overstag, metsteeds een kentering tot gevolg. ‘Ikheb geluk gehad dat de deuren dichtwaren, anders heb je ook nog eenhalve meter water in de boot. Danhoudt je elektronica er meteen meeop.’ Dezelfde storing in de autopilotheeft er mogelijk toe geleid dat zijn
‘Het is zo wreed, bijna niet te doen’58 dagen al zit Pieter Heerema in zijn eentje op zee. Gisteren heeft hij een belangrijk punt gepasseerd: hij is over de helft van de Vendée Globe, de non-stop zeilrace waaraan hij als eerste Nederlander deelneemt.
INTERVIEW SOLOZEILER PIETER HEEREMA
‘Het is verschrikkelijk oncomfortabel. Dit is een drijvende werkplaats met een mast erop.’ Foto Jacques Vapillon
040117 © de Volkskrant. Bron: vendeeglobe.org - Stand dinsdag 16.00u
NOG 18 VAN DE 29 DEELNEMERS IN VENDÉE GLOBE
Kopgroepvan twee
deelnemers
Verboden zone vanwege ijsbergen
Edna O’CoineenMast afgebroken,opgegeven
Kaap Hoorn
Pieter Heeremaligt op de17de plek
StilleOceaan
AtlantischeOceaan
ZUID-AMERIKA
AUS.
concurrent Enda O’Coineen zijnmast verloor, denkt Heerema.
Omdat de Engelse fabrikant en deFranse installateur niet reageerdenop zijn hulpverzoeken, ging hij tot rigoureuze actie over. ‘Ik heb vanafde Indische Oceaan een advocaat in-geschakeld en met moord en dood-slag gedreigd. Toen ging die installa-teur lopen. Nu is ie heel enthousiastbezig, maar dat heeft me wel vijf da-gen gekost.’
Heerema, naar eigen zeggen een‘computeranalfabeet’, heeft zowatde hele autopilot vervangen door
een reserve-exemplaar. De fabrikantheeft daarnaast met een simulatieaan de wal geprobeerd de storing tevinden. Maar die is er nog steeds.
‘Ze hebben geen flauw idee. Hierben ik nog niet over uitgesproken. Jebesteedt een godsvermogen aan dieelektronica, het is duurder dan allezeilen die op de boot staan. Maar hetis totaal onbetrouwbaar. Het is hetproduct van computerfielen die ach-ter hun schermpje allerlei dingenverzinnen waar je op zee geen balaan hebt.’
De noodoplossing is niet fraai,
maar werkt. Normaal houdt de auto-pilot als koers een bepaalde hoekmet de wind aan. Als de wind draait,draait de boot mee, waardoor de zei-len niet hoeven te worden verstelden zich ook geen gevaarlijke situa-ties als een klapgijp kunnen voor-doen.
Nu houdt de autopilot een doorHeerema ingestelde kompaskoersaan. ‘Op dit moment heb ik waanzin-nig stabiele wind, dus dan kan het.Maar de afgelopen dagen heb ikbuiig weer gehad waarin de windsoms 30, 40 graden draaide. Ik heb
nooit meer dan vijf of tien minutenin mijn bed kunnen liggen.’
Hij heeft nog een ouderwetse auto-pilot als reserve en wil zijn avontuurniet afbreken. Daarnaast kent hij deontzaglijke plas water die hij nu gaatoversteken. Nadat hij jaren geledenmet zijn gezin in etappes naar Nieuw-Zeeland was gevaren, zeilde hij zijnboot – een luxer model dan zijn hui-dige verblijfplaats – in één keer rondKaap Hoorn naar Argentinië. ‘Dat wasook een zware tocht. Maar we warenwel met zijn drieën.’
Michiel Kruijt
Foto AFP
Bij Kaapstad zat ik erhelemaal doorheen.
Op de Indische Oceaan nog twee keer
