Μηνιαία Αδέσμευτη Εφημερίδα - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2012 - Αριθμός φύλλου 90 - Τιμή 2,00€

ΕΙΚΟΝΕΣ ΝΤΡΟΠΗΣ ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΑΠΟ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΟ

èΑΠΑΤΕΣ ΔΙΧΩΣΤΕΛΟΣ…

Ο έλεγχος τουεπιτρόπου, «έδει-ξε» ότι το ταμείοτου Δήμου ήτανέρμαιο στα χέριατου ταμία!

ΣΕΛΙΔA 3

ΣΕΛΙΔA 7

èΚΡΑΤΙΚΗ ΚΟΡΟЇΔΙΑ

ΣΕΛΙΔΑ 4

ΣΕΛΙΔΕΣ 16-17

Γης Μαδιάμ!

Ξανακαίνε τηΒιάννο!

èΜΠΕΡΔΕΜΑΤΑΜΕ ΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

«Βαριά» καμπά-να στον πρώηνΔήμαρχο ΜανώληΑναστασάκη

Σε ταύρο εν υαλοπωλείο, μεταμορφώθηκε πρώηναντιδήμαρχος, αναποδογυρίζοντας καρέκλες καιτραπέζια, ενώ φέρεται να χειροδίκησε εναντίονηλικιωμένου δημότη!

HXΩ της BIANNOY ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 20122

Τι δουλειά κάνετε; Συνδικαλιστής…

Όσο κι αν ακούγεται περίεργο, στηνΕλλάδα υπάρχει κι αυτή η (α)συμ-παθής επαγγελματική τάξη. Ο

συνδικαλισμός, γέννημα-θρέμμα του αγω-νιζόμενου ανθρώπου, υιοθετήθηκε (αν δενεφευρέθηκε) από την κοινωνική ανάγκητης συντεχνίας να προασπίσει τα συμφέ-ροντά της. Η λέξη «συνδικαλισμός» προ-έρχεται (από πού αλλού;) από την ελληνική

(βεβαίως!) και η αρχική της προέλευση είναιαπό το «σύνδικος», έννοια και λέξη την οποία «δανεί-

σαμε» στους Γάλλους για να μας την επιστρέψουν ως αντιδάνειο με το«συνδικαλισμό». Ο συνδικαλισμός λοιπόν, αναπτύχθηκε προ-χουντικά,κυρίως από την αριστερά, αλλά μετα-χουντικά, το πολιτικό «σύστημα» θέ-λοντας να τη στριμώξει, «έφτιαξε» επαγγελματίες «συνδικαλιστές» και κα-τάφερε μ’ ένα σμπάρο, δυο τρυγόνια• και από την «αριστερά» αφαίρεσεένα από τα σημαντικότερα όπλα της, αλλά και ήλεγχε απολύτως την κα-τάσταση και δεν είχε αντιδράσεις στην εφαρμογή αντιλαϊκών πολιτικών.«Μαιτρ» του είδους ήταν, δίχως αμφιβολία, ο Ανδρέας Παπανδρέου, οοποίος δημιούργησε την Ανωτάτη Σχολή Συνδικαλιστικών Στελεχών, μεπροφανείς στόχους… Έτσι το «συνδικαλιστιλίκι» έγινε επάγγελμα με πολ-λαπλά οφέλη. Υπήρξαν στην μεταδικτατορική Ελλάδα πλήθος Ραφτοπου-λαίων, Πιπεργιάδων, Πρωτοπαπάδων, Κουτρουμάνηδων κ.α., οι οποίοιεγνώριζαν ότι, με μια στοιχειώδη συνδικαλιστική δραστηριότητα, θα εξαρ-γύρωναν την αγωνιστικότητά τους με πολιτικές θέσεις. Τα παραδείγματαείναι άπειρα και ο κατάλογος μακρύς…

Αρκεί να θυμηθούμε το… «δικό» μας, Δήμαρχο Ηρακλείου κ. Γιάν-νη Κουράκη, ο οποίος ήταν ένας απλός υπάλληλος της ΔΕΗ καιαφού κατάφερε να γίνει πρόεδρος στο Εργατικό Κέντρο Ηρακλεί-

ου, το «κίνημα» προκειμένου να δείξει την ευγνωμοσύνη του στην αγωνι-στική προσφορά του στελέχους του, τον εξέλεξε βουλευτή, τον έκανε καιυφυπουργό, αργότερα ευρωβουλευτή και κατόπιν δήμαρχο Ηρακλείου.

Ευλόγως θα αναρωτηθείτε: μα καλά μύγα με τσίμπησε με τους συνδικα-λιστές;

Ναι, μύγα με τσίμπησε, ή για να ακριβολογήσω διάβασα κάπου τααξιώματα που κατέχει ο κ. Τζανέτος Καραμίχας.

Σας λέει τίποτα το όνομα «Τζανέτος Καραμίχας»; Είναι βέβαιο ότι τονέχετε ακουστά, αφού βρίσκεται στην κορυφή της Πανελλήνιας Συνομο-σπονδίας Ενώσεων Αγροτικών Συνεταιρισμών, της λεγόμενης συντομότερα«ΠΑΣΕΓΕΣ» από το 2001 παρακαλώ!!!

Από μια συνέντευξη του κ. Καραμίχα στην εφημερίδα «Αγροτική Ευκαι-ρία» (30 Νοεμβρίου 2012), αντιγράφουμε τα αξιώματά του και θαυμάζουμετους άθλους της νεοελληνικής δημοκρατίας! Ο κ. Καραμίχας λοιπόν κα-τάγεται από αγροτική οικογένεια παρακαλώ, είναι και παραγωγός ελαι-ολάδου! Η συνδικαλιστική του πορεία ξεκίνησε από τον Αγροτικό ΣύλλογοΣκάλας Λακωνίας, στον οποίο έχει διατελέσει γραμματέας και πρόεδρος.Ακολούθως όμως, έγινε γνωστός στο πανελλήνιο, όταν εκλέχθηκε αντι-πρόεδρος της ΓΕΣΑΣΕ, δηλαδή της Γενικής Συνομοσπονδίας ΑγροτικώνΣυλλόγων Ελλάδας! Μετά έγινε πρόεδρος του Συνεταιρισμού Εσπεριδοει-δών Σκάλας Λακωνίας, ενώ είναι μέλος στα Δ.Σ.: της Αγροτικής Τράπε-ζας, του ΟΓΑ, της Κεντρικής Λαχαναγοράς Αθηνών και του Ταμείου Λαϊ-κών Αγορών. Είναι ακόμη πρόεδρος: της Εθνικής Διεπαγγελματικής Ορ-γάνωσης Ελαιολάδου, μέλος του προεδρείου της διεθνούς συνεταιριστικήςοργάνωσης COPA-COGECA, μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Εξαγωγών,μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Ανταγωνιστικότητας, μέλος της ΟΚΕ Ελ-λάδος…

Να σημειωθεί ότι για την κατοχή όλων αυτών των θέσεων, προβλέ-πονται υψηλότατες αποζημιώσεις…

Κατά καιρούς βέβαια έχουν εκφραστεί υπόνοιες για παρατυπίες και σύμ-φωνα με υψηλόβαθμα στελέχη του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, οιΠΑΣΕΓΕΣ, ΓΕΣΑΣΕ και ΣΥΔΑΣΕ, από το 1994 έως και σήμερα έχουν λάβειενισχύσεις ύψους περίπου 58,4 εκατ. ευρώ, οι οποίες προέρχονται από τιςεισφορές που καταβάλλουν οι αγρότες στον ΕΛΓΑ. Ειδικότερα, τα τελευ-ταία 18 χρόνια, σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, η ΠΑΣΕΓΕΣ έχει εισπράξει38.104.559 ευρώ, η ΓΕΣΑΣΕ 12.719.494 ευρώ και η ΣΥΔΑΣΕ 7.575.853 ευ-ρώ. Χαρακτηριστικό της «ανεξέλεγκτης» χρηματοδότησης των αγροτικώνσυνδικαλιστικών οργανώσεων είναι το γεγονός ότι και τη χρονιά που η χώ-ρα μπήκε στο Μνημόνιο, όπως φαίνεται, εισέπραξαν τους μεγαλύτερουςπόρους της πενταετίας 2007-11!!!

Εν πάση περιπτώσει τίθενται πολλά ζητήματα και είναι απορίας άξιο,πώς οι νομοθετικοί μας φωστήρες δεν προέβλεψαν να αποκλείσουν τις«ισοβιότητες» των συνδικαλιστών, οι οποίοι ξεκοκαλίζουν το μόχθο καιτο υστέρημα των μελών τους, χωρίς να προσφέρουν απολύτως τίποτα!

ΤΟΥ

Μανώλη

Σπανάκη

ΑΣΠΡΟ- ΜΑΥΡΟ

«Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωποςδεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν’ αγωνίζεσαι για την

ειρήνη και για το δίκιο. Θα βγεις στους δρόμους, θαφωνάξεις τα χείλη σου θα ματώσουν απ’ τις φωνές.Το πρόσωπό σου θα ματώσει από τις σφαίρες, μα δεθα κάνεις ούτε βήμα πίσω.

Κάθε κραυγή σου θα ’ναι μια πετριάστα τζάμια των πολεμοκάπηλων.Κάθε χειρονομία σου θα ’ναι για να γκρεμίζει την

αδικία. Δεν πρέπει ούτε στιγμή να υποχωρήσεις,ούτε στιγμή να ξεχαστείς. Είναι σκληρές οι μέρες

που ζούμε. Μια στιγμή αν ξεχαστείς, αύριο οι άνθρω-ποι θα χάνονται στη δίνη του πολέμου,

έτσι και σταματήσεις για μια στιγμή να ονειρευτείςεκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα θα γίνουν στάχτη

απ’ τις φωτιές. Δεν έχεις καιρό, δεν έχεις καιρό γιατον εαυτό σου αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος μπορεί να χρει-αστεί και να πεθάνεις για να ζήσουν οι άλλοι.

Θα πρέπει να μπορείς να θυσιάζεσαι ένα οποιοδή-ποτε πρωινό. Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος θα πρέ-πει να μπορείς να στέκεσαι

μπρος στα ντουφέκια!». Τάσος Λειβαδίτης

«Τις αποφράδες ημέρες 14 έως 16 Σεπτέμβρη 1943,οι γερμανικές δυνάμεις Κατοχής δολοφόνησαν 401 κα-τοίκους των χωριών της Βιάννου και της Δυτικής Ιερά-πετρας. Οι οικογένειες των θυμάτων, οι χήρες και ταορφανά, με μαύρα ρούχα και μαύρη καρδιά, αντιμετώ-πισαν την αδιαφορία, τον προπηλακισμό, την κοινωνι-κή περιφρόνηση, τη μοναξιά και τη στέρηση.

Κανείς όμως δεν τους ζήτησε ποτέ συγγνώμη! Ποτέδεν έκανε το γερμανικό κράτος, έστω μια, συμβολικήκίνηση για να απαλύνει τον πόνο μας. Γιατί; Ποτέ η Γερ-μανία δεν δίκασε τους πρωταίτιους της σφαγής τηςΒιάννου. Γιατί; Ποτέ δεν αναρωτήθηκε πώς εμείς, ταορφανά της Κατοχής, επιβιώσαμε. Και σήμερα, η Γερ-μανία συνεχίζει να ασκεί βία απέναντί μας, αφού δενμας δίνει καν το δικαίωμα να έχουμε πρόσβαση σε δίκηκαι δικαστή για να βρούμε το δίκιο μας!

Συνεχίζει να ασκεί βία απέναντι στα θύματα του Δι-στόμου, όταν αρνείται επί 12 χρόνια να εκτελέσει τηναμετάκλητη απόφαση του Αρείου Πάγου και να κατα-βάλει 76 εκατομμύρια ευρώ στα θύματα της ναζιστικήςθηριωδίας στο Δίστομο».

(Απόσπασμα από την ομιλία του προέδρου της Ένω-σης Θυμάτων Ολοκαυτώματος κ. Αριστομένη Συγγελά-κη, στις εορταστικές εκδηλώσεις για την επέτειο τηςσφαγής των Καλαβρύτων).

MHNIAIA AΔΕΣΜΕΥΤΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ

Τηλέφωνα επικοινωνίας: 28950 22555 - Fax: 28950 22313 - email: ihoviannou@gmail.com

Ιδρυτής: Μανώλης Σπανάκης

Ιδιοκτήτης- Εκδότης: Γιάννης Σπανάκης

Διευθυντής: Μανώλης Σπανάκης

Διόρθωση κειμένων: Μαρία Σπανάκη

Συνδρομές: Ιδιωτών 24 Ευρώ

Σύλλογοι: 30 Ευρώ, Οργανισμοί - Τράπεζες 70 Ευρώ

Υπεύθυνος για το νόμο: Μανώλης Σπανάκης

www.ixoviannou.gr

Χειρόγραφα δημοσιευμένα και μη δεν επιστρέφονται.Τα ενυπόγραφα άρθρα δεν εκφράζουν απαραίτητα τις από-

ψεις της εφημερίδας.Η εκτύπωση της εφημερίδας γίνεται στις εγκαταστάσεις της

εφημ. “ΝΕΑ ΚΡΗΤΗ”

HXΩ της BIANNOYΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2012 3

ΟΣΟ ΠΡΟΧΩΡΕΙ Ο ΕΛΕΓΧΟΣ, ΤΟΣΟ ΑΝΕΒΑΙΝΕΙ ΤΟ ΠΟΣΟ ΤΗΣ ΥΠΕΞΑΙΡΕΣΗΣ!

Σχεδόν μισό εκατομμύριο «ροκάνισε» ο ταμίας-ποντικός!

Του Μανώλη Σπανάκη

Όσο επεκτείνεται ο δια-

χειριστικός έλεγχος

στο Δήμο Βιάννου,

αναφορικά με τις ατασθαλίες του

επίορκου πρώην ταμία, τόσο αυξά-

νεται το ποσό που υπεξαίρεσε. Ενώ

δηλαδή, αρχικά είχε εκτιμηθεί ότι

ο ταμίας-ποντικός είχε υπεξαιρέ-

σει ένα ποσό της τάξεως των 160

χιλιάδων ευρώ, νεότεροι έλεγχοι

ανεβάζουν το υπεξαιρεθέν ποσό

στις 400 χιλιάδες ευρώ!

Πιο συγκεκριμένα, λίγο πριν την

εκπνοή της θητείας του πρώην δη-

μάρχου κ. Μανώλη Κλαδάκη, απο-

καλύφθηκε ότι ο τότε ταμίας του

Δήμου Βιάννου, εφαρμόζοντας με

μαεστρία διάφορα… κόλπα και

πλαστογραφήσεις, είχε καταφέρει

να υπεξαιρέσει ένα σημαντικό πο-

σό, της τάξεως των 160 χιλιάδων

ευρώ περίπου. Ο επίορκος υπάλ-

ληλος, ο οποίος ετέθη αμέσως σε

προσωρινή διαθεσιμότητα, παρα-

δέχτηκε τις εγκληματικές του πρά-

ξεις και επέστρεψε τα υπεξαιρε-

θέντα, προσδοκώντας (προφανώς)

ότι με τον τρόπο αυτό θα εξασφά-

λιζε την αθώωσή του από τα ποινι-

κά δικαστήρια,άρα θα επανερχό-

ταν στην υπηρεσία. Έκανε όμως

λογαριασμούς χωρίς τον Επίτροπο

του Ελεγκτικού Συνεδρίου, ο οποί-

ος, μετά την αποκάλυψη της υπε-

ξαίρεσης, ανέλαβε την περαιτέρω

διερεύνηση της υπόθεσης και, δυ-

στυχώς για τον επίορκο ταμία, ο

έλεγχος προχώρησε και σε παλαι-

ότερες ημερομηνίες. Να σημειωθεί

ότι ο εν λόγω «ποντικός» ήταν τα-

μίας από συστάσεως του Καποδι-

στριακού Δήμου Βιάννου και αυτό,

όπως είναι λογικό, βάζει σε σκέ-

ψεις πολλούς, αφού είναι πιθανόν,

οι ατασθαλίες να ξεκινούν ήδη από

το 1998!

Η μεθοδολογία Ο επίορκος ταμίας σκαρφίστηκε

διάφορα κόλπα, αν και σε μια ακό-

μη περίπτωση διασπάθισης δημό-

σιου χρήματος είναι το σύστημα

διαχείρισης, που είναι διάτρητο!

Συγκεκριμένα, ο εν λόγω υπάλ-

ληλος είχε κατ’ αρχήν φροντίσει

να αποκτήσει τη φήμη του «υπε-

ράνω πάσης υποψίας» υπαλλήλου.

Όσοι δικαιούχοι επρόκειτο να ει-

σπράξουν ένα ποσό από το Δήμο

έφτυναν αίμα, αφού είχαν να αντι-

μετωπίσουν την αυστηρή τυπολα-

γνεία του ταμία, του ίδιου προσώ-

που δηλαδή, που πλαστογραφούσε

χωρίς αναστολές τα διάφορα πα-

ραστατικά στοιχεία!

Ενώ π.χ. παρακρατούσε από

τους μισθούς των συναδέλφων του

διάφορα ποσά που αφορούσαν τις

ασφαλιστικές τους εισφορές, μο-

νάχα ένα μικρό μέρος από αυτά

απέδιδε στα δικαιούχα ταμεία, ενώ

τα υπόλοιπα πήγαιναν στην τσέπη

του! Ο «ποντικός» έβαλε χέρι ακό-

μη και στις αποζημιώσεις των προ-

έδρων Τοπικών Κοινοτήτων, πλα-

στογραφώντας αδιστάκτως τις

υπογραφές τους!

Σε κάποιες άλλες περιπτώσεις,

όμως, ο πρώην ταμίας εφάρμοσε

υψηλής τεχνικής πλαστογραφίες

και με γραφομηχανή παλιάς τεχνο-

λογίας τύπωνε με μεγάλη μαε-

στρία, επάνω σε ψεύτικες αποδεί-

ξεις εισπράξεων, φανταστικούς

λογάριθμους της τράπεζας.

Το πόρισμα του ελέγχου γέμισε

μελαγχολία τους προηγούμενους

δημάρχους, αλλά και όλα τα μέλη

των δημοτικών συμβουλίων από

συστάσεως του Δήμου Βιάννου,

καθώς ο επίτροπος του Ελεγκτι-

κού Συνεδρίου εμμέσως πλην σα-

φώς τους εγκαλεί ως συνυπεύθυ-

νους και συστήνει στην παρούσα

Δημοτική Αρχή να τους ενημερώ-

σει για τα νεότερα.

Αξίζει να αναφερθεί ότι στις 20

του περασμένου Σεπτέμβρη ο

πρώην ταμίας επρόκειτο να καθί-

σει στο εδώλιο του κατηγορουμέ-

νου, ωστόσο, λόγω της απεργίας

των δικαστών η υπόθεση αναβλή-

θηκε για τις 18 Απριλίου 2013, ενώ

μάρτυρας υπεράσπισής του επρό-

κειτο να είναι ο πρώην δήμαρχος

κ. Μανώλης Αναστασάκης!

Ο νυν δήμαρχος κ. Παύλος Μπα-

ριτάκης, που έχει στα χέρια του το

Φύλλο Μεταβολών και Ελέγχου,

δηλαδή τις επισημάνσεις του επι-

τρόπου, αφού ενημέρωσε το Δημο-

τικό Συμβούλιο για τις εξελίξεις

περί του θέματος, ανακοίνωσε την

πρόθεσή του να συναινέσει στην

οριστική απόλυση του επίορκου

υπαλλήλου.

Πρέπει να αναφερθεί, τέλος, ότι

η ισχύουσα νομοθεσία περισσότε-

ρο προστατεύει παρά τιμωρεί τους

κλέφτες, καθώς ο επίορκος τα-

μίας, ναι μεν τέθηκε σε διαθεσιμό-

τητα, αλλά έως ότου τελεσιδικήσει

η υπόθεση, θα εισπράττει το 50%

του μισθού του χωρίς να εργάζεται!

Ενώ αρχικά το Πρωτοβάθμιο

Πειθαρχικό Συμβούλιο του επέβα-

λε την ποινή της οριστικής απόλυ-

σης, ο επίορκος υπάλληλος άσκη-

σε έφεση κατά της απόφασης και

προσέφυγε στο δευτεροβάθμιο όρ-

γανο.

Σε καλό δρόμο βρίσκεται η

επαναλειτουργία του Λαογρα-

φικού Μουσείου Βιάννου, η

μεταφορά του οποίου ήδη

πραγματοποιείται με γοργούς

ρυθμούς. Το Μουσείο θα στε-

γαστεί στο παλιό Δημοτικό

Σχολείο Άνω Βιάννου, δίπλα

στην προτομή του Ιωάννη

Κονδυλάκη, τη βενετσιάνικη

βρύση και το γραφικό νερόμυ-

λο! Ο Δήμαρχος κ. Παύλος

Μπαριτάκης κάνει έκκληση να

στέρξουμε όλοι να συνδρά-

μουμε στην προσπάθεια αυτή

και να εμπλουτίσουμε περαι-

τέρω τη συλλογή του Μουσεί-

ου. Μάλιστα κάποια εκθέματα

έχουν υποστεί ανεπανόρθωτη

ζημιά από την πολυκαιρία και

πρέπει επειγόντως να αντικα-

τασταθούν.

Προς τούτο και η παράκλη-

ση του Δημάρχου Βιάννου,

έτσι όπως εκφράζεται στην

ανακοίνωση που εξέδωσε και

στην οποία αναφέρονται τα

ακόλουθα: «Στο πλαίσιο επα-

ναλειτουργίας του Λαογραφι-

κού Μουσείου Άνω Βιάννου

προέκυψε ανάγκη αντικατά-

στασης διαφόρων εκθεμάτων

(π.χ μοντέλο βοσκού, γερόν-

τισσας και διαφόρων άλλων

παραδοσιακών επαγγελμά-

των).

Τα υλικά που είναι απαραί-

τητα για την αντικατάσταση

είναι:

Καλσόν χοντρό σε χρώμα

δέρματος, παλιά καθαρά υφά-

σματα κομμένα σε κουρέλια

για την κατασκευή των μοντέ-

λων, όπως επίσης κάπα βο-

σκού, παραδοσιακό παντελό-

νι, πουκάμισο ή μπλούζα σε

γήινα χρώματα, καθώς και στι-

βάνια παλιά, τσεμπέρι, ρόμπα,

παλιά κρητική ποδιά, παπού-

τσια γυναικεία.

Καλούνται όσοι δημότες θέ-

λουν να προσφέρουν οποιοδή-

ποτε από τα παραπάνω υλικά,

καθώς και παραδοσιακές φο-

ρεσιές ή άλλα παραδοσιακά

αντικείμενα προκειμένου να

εμπλουτιστεί το μουσείο, να

επικοινωνήσουν με το Δήμο

στο τηλέφωνο: 2895340167.

Να σημειωθεί ότι στις προ-

βολές θα αναφερθούν τα ονό-

ματα των δωρητών».

Μετά και την ανάδειξη, από

την «Ηχώ της Βιάννου», της

κοροϊδίας σχετικά με τις

υποτιθέμενες αποζημιώσεις προς τους

πληγέντες από την καταστροφική πυρ-

καγιά του περασμένου καλοκαιριού,

ανακοινώθηκε ότι «θα δοθούν αποζη-

μιώσεις σε όσους κάηκαν τα σπίτια

τους»!

Στη σχετική, πομπωδέστατη, ανα-

κοίνωση του Υπουργείου Εσωτερικών,

αναφέρονται οι όροι και οι… προϋπο-

θέσεις, που δείχνουν για μια ακόμη φο-

ρά, την αθλιότητα του ελληνικού κρά-

τους, το οποίο, όπως ο Κρόνος, κατα-

πίνει τα παιδιά του.

Και το λέμε αυτό γιατί αποζημίωση

θα πάρουν (αν τελικά πάρουν) μόνο οι

ιδιοκτήτες όσων οικημάτων είχαν ΔΕΗ

ή ΟΤΕ και κρίθηκαν κατεδαφιστέα! Δη-

λαδή, για όσα μετόχια ή γεωργικές

αποθήκες κάηκαν εσωτερικά και δεν

έμεινε τίποτα απολύτως (μηχανήματα,

γεωργικά εφόδια κ.α.) αλλά δεν κρίθη-

καν κατεδαφιστέα, οι ιδιοκτήτες δεν

δικαιούνται ούτε καν δικαιολογητικά

να υποβάλουν. Με ανακοίνωσή του

λοιπόν, το Υπουργείο Εσωτερικών μας

γνωστοποιεί ότι «εγκρίθηκαν οι όροι

αποζημίωσης των πληγέντων, οι οποί-

οι θα πρέπει να ξεκινήσουν άμεσα να

υποβάλουν τα δικαιολογητικά τους,

προκειμένου να εισπράξουν (!!!) την

αποζημίωση»!

Εμείς επανερχόμαστε και αναδει-

κνύουμε την κοροϊδία αυτή. Οποιοσδή-

ποτε στοιχειωδώς νοήμων άνθρωπος,

μπορεί εύκολα να καταλάβει ότι ζη-

τούν τα δικαιολογητικά για να ρίξουν

στάχτη στα μάτια του κόσμου.

Για του λόγου το αληθές, σας παρα-

θέτουμε τα απαιτούμενα δικαιολογητι-

κά και… ο νοών νοείτω.

Σύμφωνα λοιπόν με την ανακοίνωση

του Υπουργείου, οι ενδιαφερόμενοι θα

πρέπει να καταθέσουν τα παρακάτω

δικαιολογητικά:

α) Παραστατικά στοιχεία διαπίστω-

σης της ύπαρξης του κτίσματος (φωτο-

γραφίες και αεροφωτογραφίες), διαπί-

στωσης του εμβαδού και της χρήσης

του (π.χ. οικοδομική άδεια, συμβόλαια

αποδείξεις Δ.Ε.Η. κ.τ.λ.).

β) Στοιχεία ότι το κτίσμα δεν ήταν εγ-

καταλελειμμένο (π.χ. αποδείξεις Κοι-

νωφελών Οργανισμών –ΔΕΗ, ΟΤΕ- ή

Δημοτικών ή Κοινοτικών Τελών, Ε1,

Ε2, κ.τ.λ.).

γ) Βεβαίωση από αρμόδια Δημόσια ή

Δημοτική Αρχή ότι δόθηκε εντολή για

την κατεδάφιση του κτιρίου προς απο-

τροπή άμεσου κινδύνου μετά την πυρ-

καγιά ή Βεβαίωση από Δημόσια ή Δη-

μοτική Αρχή ότι το κτίριο κατέρρευσε

από την πυρκαγιά.

Οι αιτήσεις θα πρέπει να υποβάλλον-

ται στην διεύθυνση: Υπηρεσία Αποκα-

τάστασης Σεισμοπλήκτων (Υ.Α.Σ.)

Τμήμα Προγραμματισμού και Πληρο-

φορικής (Α) Ταχυδρομική Διεύθυνση:

Κόνιαρη 43 & Λ. Κατσώνη Τ.Κ. 11471

–Αθήνα (Τηλέφωνο:21087 04 708

FAX: 21064 40 627 - E-mail:

yas@yas.gr.).

Ο Δήμος Βιάννου, προκειμένου να

αποφεύγεται η ταλαιπωρία των ενδια-

φερόμενων, ανακοίνωσε ότι μπορούν

να καταθέτουν τα δικαιολογητικά τους

στην αρμόδια υπάλληλο κ. Νίκη Μπου-

ζουνιεράκη.

HXΩ της BIANNOY ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 20124

Η Λαογραφία βρήκε "στέγη"Επιτέλους θα επαναλειτουργήσει το Μουσείο!

Ολοκαυτώματα πάνω στις στάχτες

«Να αποζημιωθούν οι πληγέντες από τηνπυρκαγιά» ζητά ο Β. Κεγκέρογλου

Παρέμβαση για τις αποζημιώσεις για τη φυτική παραγωγή, στουςπληγέντες παραγωγούς του Δήμου Βιάννου, έκανε με Ερώτησηπου κατέθεσε στον Υπουργό Εσωτερικών ο Βουλευτής κ. ΒασίληςΚεγκέρογλου.

Αναλυτικά το κείμενο της Ερώτησης«Κύριε Υπουργέ,Η μεγάλη πυρκαγιά πέρυσι στη Βιάννο, εκτός των άλλων, κατέ-στρεψε 110.000 ελαιόδεντρα και ως προς την ηρτημένη παραγω-γή και ως προς το φυτικό κεφάλαιο.Η περιοχή, με Υπουργικές Αποφάσεις, έχει κηρυχθεί πυρόπληκτηκι ενώ ο ΕΛΓΑ έχει πληρώσει τις ζημιές στο ζωικό κεφάλαιο, τιςαποζημιώσεις για το φυτικό τις παρέπεμψε στις καλένδες, με στό-χο όπως καταγγέλλουν οι παραγωγοί να παρουσιάζει λογιστικάπλεονάσματα.Επειδή οι πληγέντες παραγωγοί θα μείνουν χωρίς εισόδημα για 5χρόνια, οδηγούμενοι σε οικονομικό αδιέξοδοΕρωτάστε κ. Υπουργέ,1) Γιατί δεν έχουν καταβληθεί μέχρι σήμερα, έξι (6) μήνες μετά τηνπυρκαγιά, οι αποζημιώσεις για τη φυτική παραγωγή στους δι-καιούχους;2) Η παραπομπή του θέματος στις καλένδες των ΠΣΕΑ, τι χρονο-διάγραμμα έγκρισης και καταβολής των αποζημιώσεων έχει;»

HXΩ της BIANNOYΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2012 5

Στις εκδηλώσεις για την κα-

ταστροφή των Καλαβρύτων

παρέστη ως εκπρόσωπος

του Δήμου Βιάννου, ο δημοτικός

σύμβουλος και πρόεδρος της Ένω-

σης Θυμάτων Ολοκαυτώματος κ.

Αριστομένης Α. Συγγελάκης.

Στο περιθώριο των εκδηλώσεων,

συνεδρίασε και το Δ.Σ. του Δικτύου

Μαρτυρικών Χωριών και Πόλεων.

Να σημειωθεί ότι στην εν λόγω συ-

νεδρίαση, στην οποία με βάση την

ατζέντα θα συζητείτο και το «ποιες

θα πρέπει να είναι οι περαιτέρω

δράσεις και πρωτοβουλίες για το

μείζον ζήτημα των γερμανικών απο-

ζημιώσεων, είχε προσκληθεί και ο

Γερμανός Πρέσβης στη χώρα μας!!!

Οι εκπρόσωποι των Μαρτυρικών

χωριών, στηλίτευσαν χωρίς περι-

στροφές, την αδιάντροπη πολιτική

συμπεριφορά των Γερμανών στη δο-

κιμαζόμενη χώρα μας. Ο κ. Συγγε-

λάκης στην ομιλία του έθεσε καίρια

και ουσιαστικά ερωτήματα: « Γιατί

δεν έκανε το γερμανικό κράτος,

έστω μία συμβολική κίνηση για να

απαλύνει τον πόνο μας; Γιατί δεν δί-

κασε τους πρωταίτιους της σφαγής

της Βιάννου; Έμαθαν ποτέ πώς

εμείς, τα ορφανά της Κατοχής, επι-

βιώσαμε;

Και σήμερα, η Γερμανία συνεχίζει

να ασκεί βία απέναντί μας, αφού δεν

μας δίνει καν το δικαίωμα να έχουμε

πρόσβαση σε δίκη και δικαστή για

να βρούμε το δίκιο μας, όπως βία

ασκεί και απέναντι στα θύματα του

Διστόμου, όταν αρνείται επί 12 χρό-

νια να εκτελέσει την αμετάκλητη

απόφαση του Αρείου Πάγου και να

καταβάλει 76 εκατομμύρια ευρώ στα

θύματα της ναζιστικής θηριωδίας

στο Δίστομο».

Ο Γερμανός διπλωμάτης, υπερα-

μύνθηκε της πολιτικής της χώρας

του λέγοντας ότι «η Γερμανία κοιτά-

ζει μόνο το μέλλον», ενώ για το

«καυτό» ζήτημα των αποζημιώσεων

παρέθεσε το φαιδρό επιχείρημα ότι

«είναι νομικό ζήτημα και όχι πολιτι-

κό»… προκαλώντας οργή και θυμη-

δία στους παρευρισκόμενους.

Στη δευτερολογία του, ο κ. Συγ-

γελάκης, έκαμε την επισήμανση:

«Μήπως η διείσδυση αυτή των Γερ-

μανών πολιτικών και διπλωματών (

Φούχτελ, Πρέσβη κ.λπ.) επιχειρεί-

ται για να αποδυναμωθεί η ιστορική

μνήμη και κατ’ επέκταση η εθνική

προσπάθεια διεκδίκησης των οφει-

λών της Γερμανίας προς την Ελλά-

δα;».

H ΟμιλίαΟλόκληρη η ομιλία του κ. Συγγε-

λάκη έχει ως εξής:

«Για δεύτερη συνεχή χρονιά, βρί-

σκομαι εδώ, στα μαρτυρικά Καλά-

βρυτα, όπου έλαβε χώρα το μεγαλύ-

τερο Ολοκαύτωμα της Χώρας κι εί-

ναι μεγάλη η συγκίνησή μου, καθώς

προέρχομαι από το Δήμο Βιάννου,

που όπως γνωρίζετε, πρόσφερε τα

πάντα στον αγώνα για ελευθερία,

εθνική ανεξαρτησία και αξιοπρέ-

πεια.

Τις αποφράδες ημέρες 14 έως 16

Σεπτέμβρη 1943, οι γερμανικές δυ-

νάμεις Κατοχής δολοφόνησαν 401

κατοίκους των χωριών της Βιάννου

και Δυτικής Ιεράπετρας. Τα Αμιρά,

το χωριό μου, δοκιμάστηκε περισ-

σότερο απ’ όλα τα χωριά, καθώς

εκτελέστηκαν 114 άνδρες – ανάμεσά

τους ο πατέρας μου, ο παππούς μου

και τρία ακόμη αδέλφια του πατέρα

μου. Σύνολο εκτελεσθέντων, 5 από

το ίδιο σπίτι. Δύο ακόμη αδέλφια

του πατέρα μου, διεσώθησαν από τις

εκτελέσεις με βαριά τραύματα.

Οι οικογένειες των θυμάτων, οι

χήρες και τα ορφανά, με μαύρα ρού-

χα και μαύρη την καρδιά, αντιμετώ-

πισαν την αδιαφορία, τον προπηλα-

κισμό, την κοινωνική περιφρόνηση,

τη μοναξιά και τη στέρηση.

Κανείς όμως δεν τους ζήτησε ποτέ

συγγνώμη! Ποτέ δεν έκανε το γερμα-

νικό κράτος, έστω μία συμβολική κί-

νηση για να απαλύνει τον πόνο μας.

Γιατί; Τι τους εμπόδισε; Ποτέ η Γερ-

μανία δεν δίκασε τους πρωταίτιους

της σφαγής της Βιάννου. Γιατί; Ποτέ

δεν αναρωτήθηκε πώς εμείς, τα ορ-

φανά της Κατοχής επιβιώσαμε.

Και σήμερα, η Γερμανία συνεχίζει

να ασκεί βία απέναντί μας, αφού δεν

μας δίνει καν το δικαίωμα να έχουμε

πρόσβαση σε δίκη και δικαστή για

να βρούμε το δίκιο μας!

Συνεχίζει να ασκεί βία απέναντι

στα θύματα του Διστόμου, όταν αρ-

νείται επί 12 χρόνια να εκτελέσει

την αμετάκλητη απόφαση του Αρεί-

ου Πάγου και να καταβάλει 76 εκα-

τομμύρια ευρώ στα θύματα της ναζι-

στικής θηριωδίας στο Δίστομο.

Κύριοι Δήμαρχοι, αγαπητοί φίλοι,

κυρίες και κύριοι.

Η παρουσία όλων μας εδώ δηλώ-

νει ότι όλοι μαζί, και οι μαρτυρικοί

δήμοι, οι ενώσεις θυμάτων, το δί-

κτυο μαρτυρικών δήμων και η νεο-

λαία, είμαστε και πρέπει να παρα-

μείνουμε μια γροθιά στον κοινό

αγώνα της ανάδειξης της ιστορικής

μνήμης και της διεκδίκησης των

αποζημιώσεων και συνολικά των

οφειλών της Γερμανίας προς την Ελ-

λάδα. Ως αναγκαίας πράξης απόδο-

σης δικαιοσύνης. Ο αγώνας είναι

σκληρός και άνισος, αλλά διαθέτει

ισχυρό συμβολισμό και θα δικαιω-

θεί, όσα χρόνια κι αν περάσουν.

Αγαπητοί φίλοι και συνάδελφοι

Πρέπει λοιπόν όλοι μας, Μαρτυρι-

κοί Δήμοι, Ενώσεις Θυμάτων, άλλοι

φορείς, να διαφυλάξουμε ως κόρη

οφθαλμού την ενότητά μας αλλά και

την αξιοπιστία μας, αποφεύγοντας

κάθε πράξη, ατομική ή συλλογική,

που δύναται να εκληφθεί από τη

γερμανική πλευρά ως αδυναμία και

να αξιοποιηθεί, άθελά μας, εις βά-

ρος των εθνικών μας δικαίων, για τα

οποία δίνουμε τέτοιον αγώνα.

Η συνεργασία μας με την φίλο και

εταίρο στην Ευρωπαϊκή Ένωση Γερ-

μανία και τον γερμανικό λαό, δεν

μπορεί να στηρίζεται στο άδικο και

το ψέμα. Ούτε μπορεί να μας συμπε-

ριφέρεται η γερμανική κυβέρνηση

και οι εδώ εντεταλμένοι της ως υπο-

τελείς.

Η εθνική μας αξιοπρέπεια επι-

βάλλει να απέχουμε από κάθε εκδή-

λωση κάλπικης ελληνογερμανικής

φιλίας. Η πραγματική φιλία μεταξύ

των χωρών οικοδομείται πάνω σε

στέρεες βάσεις, ειλικρίνειας, δι-

καιοσύνης, αμοιβαιότητας κι όχι πά-

νω στην αδικία και την εκμετάλλευ-

ση της χώρας μας.

Στο ιστορικό αυτό σημείο, πρέπει

να εντείνουμε την πίεση στην ελλη-

νική κυβέρνηση, ώστε να καλέσει

ΑΜΕΣΑ τη Γερμανία σε διαπραγμα-

τεύσεις για το σύνολο των οφειλών

της προς την Ελλάδα.

Κύριοι Δήμαρχοι, αγαπητοί συνά-

δελφοι, κυρίες και κύριοι.

Το Δίκτυο Μαρτυρικών Πόλεων

και Χωριών έχει κάνει σημαντική

δουλειά για την ανάδειξη του ζητή-

ματος της διεκδίκησης των οφειλών

της Γερμανίας προς την Ελλάδα, αλ-

λά και για να κρατηθεί άσβεστη η

ιστορική μνήμη. Ωστόσο, απαιτεί-

ται καλύτερος συντονισμός με το

Εθνικό Συμβούλιο Διεκδίκησης των

Οφειλών της Γερμανίας προς την

Ελλάδα και τις Ενώσεις Θυμάτων.

ΜΙΑ, ΕΝΙΑΙΑ ΚΑΙ ΙΣΧΥΡΗ ΦΩΝΗ

ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗΣ.

Οφείλουμε να ενισχύσουμε τη συ-

νεργασία μεταξύ των μαρτυρικών

δήμων μας με σχολικές εκδρομές,

υποτροφίες, θερινά σχολεία και πα-

νεπιστήμια, κοινές αναπτυξιακές

προσπάθειες, μεταφορά τεχνογνω-

σίας. Να κινηθούμε για τη διοργά-

νωση ενός δυνατού Συνεδρίου κάθε

χρόνο και σε διαφορετικό μαρτυρι-

κό δήμο. Ένα Συνέδριο με διεθνή

συμμετοχή, με επιστημονική και πο-

λιτική διάσταση. Ένα Συνέδριο που

θα σπρώχνει δυναμικά προς τα

μπρος τα θέματά μας.

Εμείς οργανώσαμε με επιτυχία και

μαζική προσέλευση το πρώτο πα-

νελλήνιο συνέδριο για τα Ολοκαυ-

τώματα και τις Αποζημιώσεις, πέρυ-

σι στη Βιάννο και το Σεπτέμβριο του

2013, 70 χρόνια από την επέτειο του

Ολοκαυτώματος, θα οργανώσουμε

το δεύτερο Συνέδριο, στο οποίο εί-

στε όλοι καλεσμένοι για να έχουμε

ένα πολύ καλό συνέδριο και να πε-

ράσουμε καλά. Ρωτήστε αυτούς που

ήρθαν, να σας πουν, βλέπω πολλούς

ανάμεσά μας.

Και τέλος, όπως είχα επισημάνει

και στην περσινή μου παρέμβαση,

οφείλουμε να είμαστε προσεκτικοί

στην προσπάθεια περαιτέρω διείσ-

δυσης των Γερμανών στην Ελλάδα,

μέσω του Υφυπουργού Φούχτελ και

άλλων και στην προσπάθεια εξουδε-

τέρωσης των αντιδράσεών μας και

των διεκδικήσεων μας μέσω διαφό-

ρων μεθόδων του γερμανικού κρά-

τους (π.χ. της διαδικασίας αδελφο-

ποιήσεων ελληνικών και γερμανι-

κών δήμων, με αντάλλαγμα την υπό-

σχεση χρηματοδότησης με ευρωπαϊ-

κούς πόρους).

Το οφείλουμε στο αίμα των θυμά-

των μας, στην ένδοξη ιστορία της

χώρας μας, στο μέλλον των παιδιών

μας, στο δίκαιο του αγώνα μας!

«Να μην αποδυναμωθεί η ιστορική μνήμη»

Σχεδόν το απόλυτο άγγιξε, στις

εκλογές που έγιναν για την ανάδειξη

νέου Δ.Σ. η υποψηφιότητα του πρώην

προέδρου κ. Γιάννη Ρουμελιώτη, ο

οποίος επανεξελέγη θριαμβευτικά!

Τα μέλη του Αγροτικού Συνεταιρι-

σμού τίμησαν με την ψήφο τους έναν

άξιο αγροτοσυνδικαλιστή, εραστή της

συλλογικής προσπάθειας, που θεωρεί

θανάσιμο εχθρό την εγωπάθεια και τις

προσωπικές προβολές.

Ανάμεσα στα επιτεύγματα του Συ-

νεταιρισμού, είναι και η αγορά οικο-

πέδου περίπου 1000 τ.μ. στη θέση

«Τροχάλους», όπου στεγάζονται οι νέ-

ες εγκαταστάσεις, μια επένδυση (και

μάλιστα σε περίοδο τέτοιας οικονομι-

κής κρίσης), η οποία θα ξεπεράσει τις

800 χιλιάδες ευρώ!

Μετά λοιπόν τις εκλογές, τα νεοε-

κλεγέντα μέλη του Δ.Σ. συνήλθαν σε

σώμα με την ακόλουθη σύνθεση:

Πρόεδρος: Ιωάννης Ρουμελιώτης

Αντιπρόεδρος: Γιώργος Πετράκης

Γ. Γραμματέας: Χρήστος Παπαδά-

κης

Ταμίας: Γιώργος Μακράκης

Μέλος: Γιώργος Κλαδάκης

Διανομή βασικών προϊόντων διατροφής έγινε σήμερα

στο Δήμο Βιάννου, σε συνεργασία με την Περιφέρεια

Κρήτης και με την παρουσία της Αντιπεριφερειάρχη κυ-

ρίας Βρέτζου Θεανούς, στο πλαίσιο υποστήριξης πολι-

τών που ανήκουν σε ευπαθείς και οικονομικά αδύνατες

ομάδες του πληθυσμού, για την εορταστική περίοδο των

Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς. Πρόκειται για

μια πράξη ευαισθησίας και συμπαράστασης, που πραγ-

ματοποιήθηκε στα πλαίσια της κοινωνικής πολιτικής

και μέριμνας που εφαρμόζει μέσω της κοινωφελούς

επιχείρησης η Δημοτική Αρχή. Ο Δήμος Βιάννου, σε συ-

νεργασία με την Περιφέρεια Κρήτης, θα συνεχίσει αυ-

τές τις ενέργειες που είναι ένα ελάχιστο δείγμα κοινω-

νικής αλληλεγγύης και προσφοράς προς τους δημότες

του, ειδικά τις γιορτινές μέρες του χρόνου.

Εκλογές στον Αγροτικό Συνεταιρισμό Άρβης

Διανομή τροφίμων από το Δήμο Βιάννου

Ο κ. Αριστομένης Α. Συγγελάκης στην κατάθεση στεφάνου στο

Ηρώο των Καλαβρύτων

HXΩ της BIANNOY ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 20126

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ - ΚΕΙΜΕΝΑ: Μανώλης Σπανάκης

Ξυπόλητοι και Καραβανάδες Σας γράφαμε στο προηγούμενο φύλλο για την κόντρα «Ξυπό-λητων-Καραβανάδων», η οποία δυστυχώς, συνεχίζεται... Θύμααυτής της άθλιας πολιτικής πρακτικής, υπήρξε κι ένας από τουςαξιότερους ανώτατους αξιωματικούς της Αστυνομίας, ο κ. Μα-νώλης Χρονάκης, μέχρι πρότινος αστυνομικός διευθυντής Λα-σιθίου, τον οποίο καρατόμησαν μ’ αυτή την φαιδρή, στερεότυπηφράση «ως ευδοκίμως τερματίσαντα…». Όχι, δεν μας τσίμπησεμύγα και θυμηθήκαμε ξαφνικά τον πρώην διοικητή του Α.Τ.Βιάννου. Όμως και το πρόσφατο πλήγμα που δέχτηκε το οργα-νωμένο έγκλημα, η εξάρθρωση της «συμμορίας του εγκλήμα-τος», που είχε πλοκάμια σε ολόκληρο το νησί και στην οποίαεμπλέκονταν ακόμη και ανώτατοι αστυνομικοί, είχε τη σφρα-γίδα του κ. Μανώλη Χρονάκη. Η πολιτεία λοιπόν, εκτιμώνταςτο τεράστιο έργο του, φρόντισε να… τερματίσει την καριέρατου! Θα θυμίσουμε ότι οι ίδιες «σκοτεινές» δυνάμεις, πριν απόκάποια χρόνια, τον εξαπέστειλαν στην… Κω, επειδή αντέδρασεστα άνομα συμφέροντα σε περιοχή της βόρειας Κρήτης! Η πε-ριοχή μας δεν μπορεί (και δεν δικαιούται) να ξεχάσει, πως οάξιος αυτός αστυνομικός ανακάλυψε τις κλεμμένες εικόνες τηςΑγίας Μονής, οι οποίες επιστράφηκαν στη θέση τους. Είναι αλή-θεια πως η προηγούμενη δημοτική αρχή, τίμησε τον κ. Χρονάκη.Τη μεγαλύτερη όμως τιμή την αποδίδουν οι απλοί πολίτες πουθα αναγνωρίζουν εις το διηνεκές την αξιοσύνη του. Ο ΜανώληςΧρονάκης μπήκε στο σώμα της Αστυνομίας φτωχός κι έφυγεπάμφτωχος και με ψηλά το κεφάλι!

Είναι γνωστό ότι το Ολοκαύτωματης Βιάννου και των χωριών τηςΔυτικής Ιεράπετρας, αν και είναιδεύτερο σε αριθμό θυμάτων στησχετική θλιβερή λίστα, εν τούτοιςδεν έχει αναδειχθεί και προβληθείαναλόγως. Οι λόγοι είναι πολλοίκαι οι ευθύνες βαραίνουν κι εμάςτους ίδιους. Είναι προκλητικό ναγίνονται εκτενείς αναφορές σε αν-θρωποθυσίες με κατά πολύ λιγό-τερα θύματα, όταν οι «ίδιοι κύ-κλοι», προκλητικότατα «θάβουν»το μεγάλο Ολοκαύτωμα της Βιάν-νου με τις εκατόμβες των νε-κρών. Εν πάση περιπτώσει, η«κυρία» ΕΡΤ με αφορμή την επέ-τειο της σφαγής των Καλαβρύ-των (13-12-1943) ψηφιοποίησε καιπαρουσιάζει στις ιστοσελίδεςwww.archives.gr και www.ert.gr

ένα επεισόδιο της σειράς ντοκι-μαντέρ «Χρονικό Εθνικής Αντί-στασης» με τίτλο «Οργανωμένητρομοκρατία των κατακτητών»(παραγωγή 1985), το οποίο εστιά-ζει στην κτηνώδη πολιτική πουεφάρμοσαν οι Ναζί, ως αντίποιναστην αντιστασιακή δραστηριότη-τα των Ελλήνων. Στο εν λόγω ντο-κιμαντέρ καταγράφονται ομαδι-κές εκτελέσεις στα χωριά τηςΒιάννου και των Καλαβρύτων καισφαγές στα Κερδύλλια Νιγρίτας,τον Τρίλοφο Κοζάνης κ.α. Όπως και να ’χει η εξέλιξη αυτή εί-ναι θετική. Οι προσπάθειες τουαείμνηστου Χρύσανθου, που συ-νεχίζονται από τον αδερφό τουΑριστομένη και τον ανιψιό τουςΑριστομένη Ι. Συγγελάκη δεν πά-νε χαμένες.

Η ΕΡΤ ψηφιοποιεί τα Ολοκαυτώματα

Η αληθινή μας τραγωδία μας Ο Δημήτρης Βουρβαχάκης, προϊστάμε-

νος του ΕΚΑΒ Κρήτης και ο Βαγγέλης Κε-λαράκης, διασώστης στην ίδια υπηρεσία,βρήκαν φρικτό θάνατο, όταν το ασθενο-φόρο που τους μετέφερε στο Ρέθυμνο,συγκρούστηκε με επιβατηγό αυτοκίνητο,ανατράπηκε και στη συνέχεια τυλίχθηκεστις φλόγες!

Οι δύο άνδρες, σε λίγους μήνες θαέχουν ξεχαστεί... Τι κι αν το δράμα τουςέγινε πανελληνίως πρώτη είδηση σε εφη-μερίδες και τηλεοπτικούς σταθμούς; Λίγοιμόνον μήνες αρκούν, για να μετατραπούνσε ισχυρή δόση λησμονιάς και μόνον οι

οικογένειές τους, θα κλαίνε βουβά για ό,τιέχασαν. Το πολύ πολύ να τους τιμήσει ηΠεριφέρεια, ο Δήμος ή το ΠΑΓΝΗ, δίνον-τας σε κάποιο δρομίσκο ή σε κάποια πτέ-ρυγα το όνομά τους. Κάποιοι θα… ψελλί-σουν τις γνωστές κατάρες ίσαμε να έρθειτο επόμενο τραγικό περιστατικό. Δυστυ-χώς, αυτή είναι η πικρή αλήθεια. Οι Κρή-τες βιώνουμε από την περίοδο της Χούν-τας την ίδια τραγική πραγματικότητα, πουεμπεριέχει καταθλιπτικά νούμερα, αυξα-νόμενα με ταχύτατους ρυθμούς! Μονάχατα τελευταία 20 χρόνια, έχουν χάσει τηζωή τους 1.400 συνάνθρωποί μας, σ’ αυτό

το δρόμο-φονιά, αλλά κανενός το αυτάκιδεν ιδρώνει! Αυτή την κατάρα, αυτόν τοφόρο αίματος του Μινώταυρου, μας κλη-ροδότησε η Χούντα και οι μεταπολιτευτι-κοί «δημοκράτες», για να μας ανταποδώ-σουν τα οφειλόμενα για τις «συγκεντρω-σάρες» μας, που ήταν το εφαλτήριό τουςγια τα «Μαξίμου» και τις δόξες, δεν έπρα-ξαν απολύτως τίποτε!

Όμως το μεγαλύτερο μέρος της ευθύ-νης πέφτει στις πλάτες των Κρητικών.Εμείς τους ανδρώσαμε, εμείς τους εκλέ-γουμε. Κι αυτή η αλήθεια είναι η αληθινήμας τραγωδία…

Η Ελλάδα σήμερα παρουσιάζεταιμε διάφορες ενδυμασίες…

Κάποιες φορές είναι ρακένδυτηκαι πεινασμένη.

Κάποιες άλλες, φορά τα επίσημαρούχα της, ενώ σπανίως φορά ταρούχα της δουλειάς.

Στην πρώτη κατηγορία ανήκει αυ-τή η Ελλάδα που έχει καταλάβει τα φα-νάρια και τα σταυροδρόμια, απαντα-χού της χώρας, επαιτώντας αναίσχυν-τα. Η Ελλάδα δημιούργησε δική τηςσχολή επαιτείας, στην οποία δεν φοι-τούν μονάχα οι αναξιοπρεπείς νεοέλ-ληνες, αλλά φοιτούν και ξεπεσμένοιΡουμάνοι, Βούλγαροι, Αλβανοί καιΠολωνοί.

Η επαιτεία, ως μέσο επιβίωσης,δεν ανακαλύφθηκε στις μέρες μας.Φοβόμαστε όμως, ότι ο γλίσχρος τρό-πος των σημερινών επαιτών είναιπρωτόγνωρος! Καμιά συστολή, κανέ-νας προβληματισμός. Άνθρωποι κα-θόλα υγιείς, ξυπνούν το πρωί, φορούντη μάσκα της αναπηρίας, παίρνουν τασύνεργά τους και πάνε στο φανάρι«τους». Ο κάθε απατεωνάκος, πουυποκρίνεται τον ανάπηρο έχει «καπα-ρώσει» το «φανάρι του»! Θυμάστε τοναξεπέραστο Μίμη Φωτόπουλο στορόλο του «αόμματου»; Ε, γέμισε η Ελ-λάδα αόμματους, κουτσούς, και πα-ράουλους, οι οποίοι, υποκρινόμενοιάτεχνα την αναπηρία τους προκαλούντο κοινό αίσθημα. Επαναλαμβάνουμε:ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ, κάθε πολιτισμένο άν-θρωπο που διαθέτει κοινό νου καιαξιοπρέπεια. Όχι, δεν ήταν αυτή η Ελ-λάδα. Και στην προηγούμενη κατοχήγεννήθηκαν ζητιάνοι και, αναφερόμα-στε σε πραγματικά τραγικές υπάρξεις,αλλά επαιτούσαν με αξιοπρέπεια!

Στην ίδια κατηγορία ανήκει και ηΕλλάδα των μαζικών εράνων (σε εί-δος ή μετρητών), προκειμένου νασυντηρείται η αθλιότητα των συσσι-τίων, των ξεκούραστων και άκοπωνγευμάτων, σε δήθεν ή σε ορίτζιναλ«πένητες».

Στην ίδια κατηγορία ανήκει και ηΕλλάδα που εκτρέφει ακαμάτηδες,κατ’ επάγγελμα αέργους, που μερο-ξημερώνονται στις καφετέριες και σταμπαράκια, απολαμβάνοντας φραπε-διές διαρκείας και ξεκοκαλίζοντας τιςελάχιστες οικονομίες των γονιών τουςή τις «μαϊμού» αναπηρικές συντάξειςσυγγενικών τους προσώπων.

Είναι η Ελλάδα της επιδοτούμενηςαγκρικοαλητείας, με υποτιθέμενους(πρόωρους κιόλας!) αγρότες πουακούνε τη λέξη «κουκιά» και νομίζουνότι είναι αιρ-μπας ή ακούνε τη λέξη«σκαπέτι» και εννοούν βιολιά αμάτι!

Είναι οι ίδιοι αυτοί που όταν τουςυποβάλλεις το ερώτημα: «το αυγόέκαμε την κότα ή η κότα το αυγό;», σεκοιτάζουν μ’ ένα χαζό και ηλίθιο ύφος,ωσάν να πρόκειται να λύσουν πολυώ-νυμα!

Φυσικά, αγνοούν πως, όταν χώ-σεις μέσα στη γη έναν οποιοδήποτεσπόρο, αυτός θα βλαστήσει, θα καρ-πίσει και ο καρπός του θρέφει ανθρώ-πους και ζώα!

Δυστυχώς υπάρχει και μια άλληΕλλάδα, της βαθύτατα προβληματιζό-μενης νεολαίας που κοπίασε σεσπουδές και μεταπτυχιακές εργασίεςκαι για πληρωμή, την αναγκάζουν ναπάρει περίλυπη το δρόμο της ξενιτιάς,αφού εκεί την οδήγησαν οι «Τσοχατζο-πουλαίοι» και οι «Σμπώκοι» της πολι-τικής μας βδελυγμίας.

Τα συσσίτια της πείνας…

Οι άεργοι και οι άνεργοι

Δεν είναι η πρώτη φορά που το Ερ-γατικό Κέντρο Ηρακλείου αναλαμβά-νει σημαντικές πρωτοβουλίες. Ο συν-τοπίτης μας πρόεδρος κ. ΣωκράτηςΒαρδάκης στέκεται στο ύψος των πε-ριστάσεων και οι προσπάθειές τουτυγχάνουν ευρύτερης λαϊκής αποδο-χής. Μια από τις σημαντικές πρωτο-βουλίες που πήρε εσχάτως, ήταν ο εν-τοπισμός και η προσέγγιση ανέργωναπό το Νομό Ηρακλείου, οι οποίοι επι-θυμούσαν να εργαστούν ως εργάτεςελαιοσυλλογής. Το όλο θέμα παρου-σιάστηκε αναλυτικά από την εκπομπήτου δημοσιογράφου κ. Μανώλη Αργυ-ράκη στο Ράδιο Κρήτη, με αποτέλε-σμα να ενημερωθεί κόσμος και κο-σμάκης.

Ξέρετε πόσοι ενδιαφερόμενοι βρέ-θηκαν; Λιγότεροι από τριάντα! Ναι, κα-λά διαβάσατε. Σε ολόκληρο το νομόΗρακλείου, που η ανεργία καταγράφειυψηλότατα μεγέθη, μονάχα τριάνταάνθρωποι προσφέρθηκαν να εργα-στούν στις ελιές!

Περιττό να αναφέρουμε ότι σε ανά-λογες πρωτοβουλίες του ΕργατικούΚέντρου Ηρακλείου, όπου συγκεν-τρώνονταν τρόφιμα, φρούτα και λαχα-νικά για να μοιρασθούν δωρεάν σεαναξιοπαθείς οικογένειες, σημειωνό-ταν το αδιαχώρητο!

Δε διαθέτουμε στοιχεία για το πόσοιείναι οι άνεργοι (άντρες και γυναίκες)που επισήμως έχουν καταγραφεί απότον ΟΑΕΔ. Αν κρίνουμε όμως απότα… λεφούσια (κυριολεκτούμε!) πουείδαμε στις αιτήσεις για τις πεντάμη-νες απασχολήσεις στους Δήμους, τότεη ανεργία είναι σε ύψη δυσθεώρητα!Παρά ταύτα όμως, όλοι οι άνεργοι προ-τιμούν γραφείο και μάλιστα του δημο-σίου... Προφανώς, η ελαιοσυλλογή καιοι αγροτικές ασχολίες εν γένει, κάνουνκακό στην υγεία!

Επανερχόμαστε όμως στην πρωτο-βουλία του Εργατικού Κέντρου. Πραγ-ματικά είναι μελαγχολικό όλο αυτό τοσκηνικό των άεργων-ανέργων, πουκλαίγουν και οδύρονται μπροστά στιςτηλεοπτικές κάμερες, αλλά μην τουςπροτείνεις αγροτική δουλειά…

Με την ευκαιρία όμως αυτή, θίγου-με ξανά ένα τεράστιο ζήτημα που αφο-ρά στα ημερομίσθια των απασχολου-μένων στην ελαιοσυλλογή. Υπάρχειένα καρτέλ αλλοεθνών εργατών, οιοποίοι καθορίζουν τα ημερομίσθια στα30 ή ακόμη και στα 35 ευρώ, ενώ απαι-τούν και φαγητό! Τα ημερομίσθια αυ-τά είναι πάρα πολύ υψηλά αν, εκτόςτης οικονομικής κρίσης, ληφθούνυπόψη οι ισχύουσες τιμές στην αγοράτου λαδιού. Κάποτε πρέπει να βάλου-με νερό στο κρασί μας, αν δεν θέλουμενα μείνουμε από… καύσιμα…

Ερωτήματα προς το δήμαρχο Ανωγείων Όπως σας ενημερώνουμε σε άλλες σελίδες, στο περιθώριο των εορταστικώνεκδηλώσεων μνήμης της μεγάλης θυσίας των Καλαβρύτων το διήμερο 12-14Δεκεμβρίου 2012, πραγματοποιήθηκε στα Καλάβρυτα συνεδρίαση του ΔικτύουΜαρτυρικών Πόλεων Ελλάδας. Στο εν λόγω δίκτυο, πρόεδρος είναι ο δήμαρχοςΑνωγείων κ. Σωκράτης Κεφαλογιάννης, ο οποίος έστειλε και τη σχετική πρό-σκληση. Βλέπουμε λοιπόν ότι στην πρόσκληση αυτή, καλούνται τα μέλη του Δι-κτύου των Μαρτυρικών Πόλεων και Χωριών με μια (ας επιτραπεί η έκφραση)ακαταλαβίστικη σειρά. Αν δηλαδή ήταν κατ’ απόλυτη αλφαβητική σειρά θα τοκαταλαβαίναμε. Αν πάλι ήταν σύμφωνα με τον αριθμό των θυμάτων, πάλι θατο καταλαβαίναμε. Αυτό όμως το φύρδην-μίγδην, δεν κρύβουμε ότι μας βάζεισε προβληματισμούς και υπάρχει λόγος. Αν δηλαδή προτασσόταν ο Δήμος Καλαβρύτων που έχει τα περισσότερα θύ-ματα, μοιραία θα ακολουθούσε η Βιάννος. Αντ’ αυτών όμως προτάσσονται οιΔήμοι: Αμφίπολης, Δοξάτου, Πυλαίας, Εορδαίας, Σουλίου, Νικολάου Σκουφά,Λαμίας, Μακρακώμης και μετά… έρχεται η σειρά των Καλαβρύτων και της Βιάν-νου! Το ζήτημα, εκ πρώτης όψεως δεν είναι ουσίας. Εμείς όμως επιζητούμε να πλη-ροφορηθούμε το «γιατί». Και το επιζητούμε γιατί τίποτε δεν είναι τυχαίο σε ό,τιαφορά τέτοια ζητήματα. Περιμένουμε την απάντηση του κ. Κεφαλογιάννη λοι-πόν…

HXΩ της BIANNOYΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2012 7

äΧρόνια Πολλά, καλή απελευθέρωση!

äΤην οικονομική κατοχή θα ακολουθήσει η εδαφική. Έλληνες, αμυνθείτε του πατρίου εδά-φους…

ä«Το ευρώ είναι μάρκο καμουφλαρισμένο». Τάδε έφη Θάνος Μικρούτσικος.

äΟι σκηνές «ροκ» που έλαβαν χώρα στο Δημοτικό Συμβούλιο είναι μεγάλη ντροπή. Στην πο-λιτική παρατίθενται επιχειρήματα κι όχι νταηλίκια και ψευτοτσαμπουκάδες. Και τη φορά αυτή, αρ-νούμαστε ως εφημερίδα να δημοσιεύσουμε τις εμετικές ύβρεις που ακούστηκαν.

äΤο νερό είναι δημόσιο αγαθό. Ας το καταλάβουν αυτό κάποιοι «νερουλάρχες»… οι οποίοινομίζουν ότι είναι ιδιοκτησία τους. Τους συνιστούμε να ερωτήσουν τον ΤΟΕΒ Βιάννου (που τελικάπάει πολλά χρόνια μπροστά), να πληροφορηθούν: «αρδεύει μόνον τις βιαννίτικες ιδιοκτησίες ή κάθειδιοκτησία ανεξαρτήτως καταγωγής του ιδιοκτήτη;».

äΤα μάθατε τα νεότεραμε τον ταμία του Δήμου; 400 τόσες χιλιάδες, λέγεται ότι είναι τα υπεξαιρεθέντα…

äΤην ίδια στιγμή που ο επίορκος υπάλληλος άδειαζε το ταμείο, δήμαρχος και αντιδήμαρχοι,ουκ ολίγες φορές, χρειάστηκε να βάλουν το χέρι στην τσέπη για να καλύψουν τρέχουσες ανάγκεςτου Δήμου! Ειδικά ο πρώην αντιδήμαρχος κ. Βαγγέλης Στρατάκης, έχει λαμβάνειν ακόμη! Ο ταμίαςόμως έκανε αγορές!

äΟ Πρόεδρος της Δημοκρατίας υποδέχτηκε, λέει, το νέο χρόνο στη Γερμανία, παρέα μετις δύο του κόρες. Κι εμείς τον περιμέναμε στα… Τέρτσα…

äΘα μας πείτε: Γερμανίδα η γυναίκα του, όπως και οι γαμπροί του… πού να πήγαινε χρονιάρεςμέρες, στο Σούλι;

äΑν πάθει κάτι ο Παπακωνσταντίνου να μου τρυπήσετε τη μύτη…

äΣτην εκπομπή «Πρώτη Γραμμή» του ΣΚΑΪ οι δημοσιογράφοι Λυριτζής και Οικονόμουρωτάνε έναν αγρότη: «Μα γιατί σας φταίει το κράτος; Γιατί δεν κάνατε την παραγωγή σας ανταγω-νιστική, όπως η Ινδία και η Αφρική;». Και η σοφή απάντηση του αγρότη: «Στην Ινδία και στην Αφρικήέχουν καλούς δημοσιογράφους που αμείβονται με 10 ευρώ. Να τους φέρουμε λοιπόν και να φύγετεεσείς, διότι είστε ακριβοί»! Ν’ αγιάσει το στόμα σου χριστιανέ μου…

äΔημοσιεύτηκαντα «πόθεν αίσχη» των πολιτικών μας ταγών και… ηρέμησα! Φιου σας ρε…

äΣτις πρώτες θέσεις της παγκόσμιας κλίμακας εφοπλιστών φιγουράρουν οι Έλληνες… Ναι τα πουλάκια μου… σκασμένα είναι από το ζόρι που τραβάει η πατρίδα…

äΟ αντικατασταθείς πρόεδρος του ΕΛΓΑ κ. Σαρρής, θύμα και θύτης των κομματικώνπαζαριών, καταγγέλλοντας την «καρατόμησή» του, επαίρεται ταυτόχρονα που κατάφερε «να έχειπλεόνασμα ο ΕΛΓΑ»! Μα βέβαια πλεόνασμα θα είχε, κύριε Σαρρή μου, αφού δε δώσατε δεκάρα γιααποζημιώσεις και μόνον εισπράττατε…

äΟι υποκλίσεις της κ. Όλγας Κεφαλογιάννη, προς τον υπουργό της Ελλάδας (τους) κ. Φούχτελξεπερνά τα όρια της υποτέλειας και της αναξιοπρέπειας.

ä«Ήρθαν οι αποζημιώσεις για τα καμένα κτίσματα» ανακοινώνει πομπωδώς το υπουργείοΕσωτερικών. Στην «ουρά» της ανακοίνωσης όμως, διατυπώνεται όλη η «σκοτεινή» φιλοσοφία των πολιτικών μαςταγών. Πέραν του ότι ζητούν μέχρι και αεροφωτογραφίες, η προθεσμία υποβολής των δικαιολογητι-κών λήγει, λέει τον ερχόμενο Μάρτιο! Αν δοθούν αποζημιώσεις (γιατί κάποιοι αμφιβάλλουν) θα δοθούντον… κόκκινο Μάη!!!

äΠόση βαρβαρότητα και πόση απονιά μπορεί να έχει ο βάνδαλος που πήγε και λεηλάτησετον τάφο του αδικοχαμένου παλικαριού Λευτέρη Μαθιουδάκη; Πού στεγάζεται και με ποιους συνα-γελάζεται αυτός ο κανίβαλος; Μήπως ο βανδαλισμός αυτός σχετίζεται με τη «δολοφονία» του Λευτέρη;

äΚαι μιας και ο λόγος για τη Μάρθα, μας καταγγέλθηκε ότι στο νεκροταφείο του χωριούυπάρχει σοβαρότατο πρόβλημα χώρου, ενώ κάποιος χωριανός, έφτιαξε έναν τάφο στον δρόμο!

äΠαράπονα μας κάνουν κάποιοι δημότες για τους προέδρους των Τοπικών Κοινοτήτων,που δεν παραβρίσκονται στα δημοτικά συμβούλια. Πάντως στην 1η συνεδρίαση του έτους, παρόντεςήταν οι 4 από τους 16!

äΌπως αναμενότανδεν είχαμε εκπλήξεις στις δημαιρεσίες. Και από τη στήλη ευχόμαστε καλήεπιτυχία στον κ. Μηνά Σταυρακάκη, όπως και στο υπόλοιπο προεδρείο.

äΔικαιολογημέναείναι τα παράπονα που εκφράζουν (πάλι) οι κάτοικοι του Κρεββατά, οι οποίοι,αισθάνονται εντελώς εγκαταλειμμένοι.

äΧρόνια τώρα φωνάζουμε για την περιβόητη πιάτσα των ταξί στη Βιάννο, αλλά λύση δενέχει δοθεί. Αν όμως στα 14 χρόνια λειτουργίας του Δήμου δεν μπορεί να λυθεί ένα τόσο απλό πρόβλημα, τό-τε…

Έκοψε την πίτα του ο Συνεταιρισμός Εμπάρου

ΤΟΥ: Μανώλη Σπανάκη

Στην κατάμεστη αίθουσα του Πολιτιστικού Κέν-τρου, πραγματοποιήθηκε η κοπή της πρωτοχρο-νιάτικης πίτας του Αγροτικού και ΕλαιουργικούΣυνεταιρισμού Εμπάρου. Την κοπή πραγματοποί-ησε ο πρόεδρος της Οργάνωσης και πρόεδρος τουΔημοτικού Διαμερίσματος Εμπάρου κ. ΓιώργοςΠερογιαννάκης, ενώ την εκδήλωση τίμησαν με

την παρουσία τους, ο δήμαρχος Βιάννου κ. ΠαύλοςΜπαριτάκης, ο αντιδήμαρχος κ. Μανώλης Αγαπου-λάκης και οι δημοτικοί σύμβουλοι κ.κ. ΓιάννηςΨαράκης, Δημήτρης Κονδυλάκης και Γιάννης Μα-νωλάκης. Η κ. Γεωργία Πλαγιωτάκη ήταν η τυχε-ρή που βρήκε το φλουρί, στο οποίο αντιστοιχούσε(τι άλλο;) μια βέργα ραβδιστικού μηχανήματος!

Ο Δήμαρχος κ. Παύλος Μπαριτάκης, ο πρόεδρος του συνεταιρισμού

κ. Γιώργος Περογιαννάκης και ο π. Ευάγγελος Αναγιάννης

«Βαρύς» έπεσε ο πέλεκυς της δικαιοσύνης για

τον πρώην δήμαρχο Βιάννου κ. Μανώλη Αναστα-

σάκη, ο οποίος καταδικάστηκε από το Ε’ Τριμε-

λές Πλημμελειοδικείο Αθηνών σε 2,5 χρόνια φυ-

λάκιση και χρηματική ποινή 3.000 ευρώ! Με βάση

το κατηγορητήριο, ο πρώην δήμαρχος κάθισε,

για μια ακόμη φορά στο σκαμνί του κατηγορου-

μένου, με την κατηγορία «της πλαστογραφίας

κατ’ εξακολούθηση από κοινού, της ψευδούς

ανωμοτί κατάθεσης και απάτης στο δικαστήριο».

Μαζί με τον πρώην δήμαρχο, για τις ίδιες κατη-

γορίες, κάθισε στο εδώλιο και συγγενικό του

πρόσωπο, το οποίο, επίσης καταδικάστηκε σε

ποινή 1,5 έτους και χρηματική ποινή 3.000 ευρώ.

Αξίζει να αναφερθεί ότι τόσο ο κ. Αναστασά-

κης, όσο και το συγγενικό του πρόσωπο δεν προ-

σήλθαν στο δικαστήριο και καταδικάστηκαν ερή-

μην. Πηγές ωστόσο που πρόσκεινται στο φιλικό

του περιβάλλον, μας είπαν ότι «οι καταδικασθέν-

τες προτίθενται να ασκήσουν έφεση κατά της

απόφασης αυτής».

Η δικαστική περιπέτεια του πρώην δημάρχου

Βιάννου δεν σταματά σ’ αυτά, καθώς στις 11 Ια-

νουαρίου, θα καθίσει εκ νέου στο εδώλιο του Θ’

Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών, κατηγο-

ρούμενος αυτή τη φορά για «ψευδορκία κατ’ εξα-

κολούθηση και ηθική αυτουργία σε ψευδορκία».

«Βαριά» καμπάνα για τον πρώην δήμαρχο Βιάννου!

Ο πρώην δήμαρχος κ. Μανώλης Αναστασάκης σε παλαιότερη δικαστική περιπέτεια

στο Εφετείο Χανίων

HXΩ της BIANNOY ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 20128

Μεταξύ των πολλών δημω-δών τύπων, τους οποίουςθα έχωσι να εκμεταλλευ-

θώσιν οι μέλλοντες διηγηματογρά-φοι μας, διαπρεπή κατέχει θέσιν ηκακή πενθερά, ως και η κακή μη-τρυιά. Περί μητρυιάς άλλωστε θααποπειραθώ να διαλάβω τινά, προςεποικοδόμησιν των αναγνωστώνμου. Περί μιας κακής πενθεράς σή-μερον ο λόγος. Εις τι έπταιεν η ατυ-χής νέα Διαλεχτή, ούτως ωνομάζε-το, θυγάτηρ του Κασσανδρέωςμπάρμπα Μανώλη, μεταναστεύσαν-τος κατά την Ελληνικήν Επανάστα-σιν εις μίαν των νήσων του Αιγαίου.Εις τι έπταιεν αν ήτο στείρα και άτε-κνος; Είχε νυμφευθή προ επταετίας,έκτοτε δις μετέβη εις τα λουτρά τηςΑιδηψού, πεντάκις τής έδωκαν ναπίη διάφορα τελεσιουργά βότανα,εις μάτην, η γη έμενεν άγονος. Δύοή τρεις γύφτισσαι τής έδωκαν ναφορέση περίαπτα θαυματουργά πε-ρί τας μασχάλας, ειπούσαι αυτή, ότιτούτο ήτο το μόνον μέσον, όπωςγεννήση, και μάλιστα υιόν. Τέλοςκαλόγηρός τις Σιναΐτης τη εδώρη-σεν ηγιασμένον κομβολόγιον, ειπώναυτή να το βαπτίζη και να πίνη τούδωρ. Τα πάντα μάταια. Επί τέλουςμε την απελπισίαν ήλθε και η ανά-παυσις της συνειδήσεως, και δενενόμιζεν εαυτήν ένοχον. Το αυτόόμως δεν εφρόνει και η γραία Καν-τάκαινα, η πενθερά της, ήτις επέρ-ριπτεν εις την νύμφην αυτής τοσφάλμα της μη αποκτήσεως εγγό-νου διά το γήρας της.

Είναι αληθές, ότι ο σύζυγος τηςΔιαλεχτής ήτο το μόνον τέκνον τηςγραίας ταύτης, και ούτος δε συνεμε-ρίζετο την πρόληψιν της μητρός τουεναντίον της συμβίας αυτού. Αν δεντω εγέννα η σύζυγός του, η γενεάεχάνετο. Περίεργον, δε, ότι πας Ελ-λην της εποχής μας ιερώτατον θεω-ρεί χρέος και υπερτάτην ανάγκηντην διαιώνισιν του γένους του.

Εκάστοτε, οσάκις ο υιός της επέ-στρεφεν εκ του ταξιδίου του, διότιείχε βρατσέραν, και ήτο τολμηρότα-τος εις την ακτοπλοΐαν, η γραίαΚαντάκαινα ήρχετο εις προϋπάντη-σιν αυτού, τον ωδήγει εις τον οικί-σκον της, τον εδιάβαζε, τον εκατή-χει, του έβαζε μαναφούκια, και ού-τω τον προέπεμπε παρά τη γυναικίαυτού. Και δεν έλεγε τα ελαττώματάτης, αλλά τα αυγάτιζε, δεν ήτο μόνο«μαρμάρα», τουτέστι στείρα η νύμ-φη της, τούτο δεν ήρκει, αλλ' ήτοάπαστρη, απασσάλωτη, ξετσίπωτηκλπ. Ολα τα είχεν, «η ποίσα, η δεί-ξα, η άκληρη».

Ο καπετάν Καντάκης, φλομωμέ-νος, θαλασσοπνιγμένος, τα ήκουενόλα αυτά, η φαντασία του εφούσκω-νεν, εξερχόμενος είτα συνήντα τουςσυναδέλφους του ναυτικούς, ήρχι-ζαν τα καλώς ώρισες, καλώς σας

ηύρα, έπινεν επτά ή οκτώ ρώμια, καιμε τριπλήν σκοτοδίνην, την εκ τηςθαλάσσης, την εκ της γυναικείαςδιαβολής και την εκ των ποτών, ει-σήρχετο οίκαδε και βάρβαροι σκη-ναί συνέβαινον τότε μεταξύ αυτούκαι της συζύγου του.

Ούτως είχον τα πράγματα μέχριτης παραμονής των Χριστουγέννωντου έτους 186... Ο καπετάν Καντά-κης προ πέντε ημερών είχε πλεύσειμε την βρατσέραν του εις την απέ-ναντι νήσον με φορτίον αμνών καιερίφων, και ήλπιζεν, ότι θα εώρταζετα Χριστούγεννα εις την οικίαν του.Αλλά τον λογαριασμόν τον έκαμνενάνευ του ξενοδόχου, δηλ. άνευ τουΒορρά, όστις εφύσησεν αιφνιδίωςάγριος και έκλεισαν όλα τα πλοίαεις τους όρμους, όπου ευρέθησαν.Είπομεν όμως, ότι ο καπετάν Καντά-κης ήτο τολμηρός περί την ακτο-πλοΐαν. Περί την εσπέραν της παρα-μονής των Χριστουγέννων ο άνεμοςεμετριάσθη ολίγον, αλλ’ ουχ ήττονεξηκολούθει να πνέη. Το μεσονύ-κτιον πάλιν εδυνάμωσε.

Τινές ναυτικοί εν τη αγορά εστοι-χημάτιζον, ότι, αφού κατέπεσεν οΒορράς, ο καπετάν Καντάκης θαέφθανε περί το μεσονύκτιον. Η σύ-ζυγός του όμως δεν ήτο εκεί να τουςακούση και δεν τον επερίμενεν. Αύ-τη εδέχθη μόνο περί την εσπέραντην επίσκεψιν της πενθεράς της,ασυνήθως φιλόφρονος και μηδιώ-σης, ήτις τη ευχήθη το απαραίτητον«καλό δέξιμο», και διά χιλιοστήνφορά το στερεότυπον «μ’ έναν καλόγυιό».

Και ου μόνον, τούτο, αλλά τη προ-σέφερε και εν χριστόψωμο.

- Το ζύμωσα μοναχή μου, είπεν ηθειά Καντάκαινα, με γεια να το φας.

- Θα το φυλάξω ως τα Φώτα, διάν’ αγιασθή, παρετήρησεν η νύμφη.

- Οχι, όχι, είπε μετ’ αλλοκότουσπουδής η γραία, το δικό της φυλά-ει η κάθε μια νοικοκυρά διά τα Φώ-τα, το πεσκέσι τρώγεται.

- Καλά, απήντησεν ηρέμα η Διαλε-χτή, του λόγου σου ξέρεις καλλίτε-ρα.

Η Διαλεχτή ήτο αγαθωτάτης ψυ-χής νέα, ουδέποτε ηδύνατο να φαν-τασθή ή να υποπτεύση κακό τι.

«Πώς τώπαθε η πεθερά μου καιμου έφερε χριστόψωμο», είπε μόνονκαθ' εαυτήν, και αφού απήλθεν ηγραία εκλείσθη εις την οικίαν τηςκαι εκοιμήθη μετά τινος δεκαετούςπαιδίσκης γειτονοπούλας, ήτις τηέκανε συντροφίαν, οσάκις έλειπενο σύζυγός της. Η Διαλεχτή εκοιμήθηπολύ ενωρίς, διότι σκοπόν είχε ναυπάγη εις την εκκλησίαν περί το με-σονύκτιον. Ο ναός δε του Αγίου Νι-κολάου μόλις απείχε πεντήκονταβήματα από της οικίας της.

Περί το μεσονύκτιον εσήμανανπαρατεταμένως οι κώδωνες. Η Δια-

λεχτή ηγέρθη, ενεδύθη και απήλθενεις την εκκλησίαν. Η παρακοιμωμέ-νη αυτή κόρη ήτο συμπεφωνημένον,ότι μόνον μέχρι ου σημάνη ο όρθροςθα έμενε μετ' αυτής, όθεν αφυπνί-σασα αυτήν την ωδήγησε πλησίοντων αδελφών της. Αι δύο οικίαιεχωρίζοντο διά τοίχου κοινού.

Η Διαλεχτή ανήλθεν εις τον γυναι-κωνίτην του ναού, αλλά μόλις πα-ρήλθεν ημίσεια ώρα και γυνή τιςπτωχή και χωλή δυστυχής, ήτις υπη-ρέτει ως νεωκόρος της εκκλησίας,ελθούσα τη λέγει εις το ους:

- Δόσε μου το κλειδί, ήλθε ο άν-τρας σου.

- Ο άντρας μου! ανεφώνησεν ηΔιαλεχτή έκπληκτος.

Και αντί να δώση το κλειδί έσπευ-σε να καταβή η ιδία.

Ελθούσα εις την κλίμακα της οι-κίας, βλέπει τον σύζυγόν της κατά-βρεκτον, αποστάζοντα ύδωρ καιαφρόν.

- Είμαι μισοπνιγμένος, είπε μορ-μυρίζων ούτος, αλλά δεν είναι τίπο-τε. Αντί να το ρίξωμε έξω, το καθί-σαμε στα ρηχά.

- Πέσατε έξω; ανέκραξεν η Διαλε-χτή.

- Όχι, δεν είναι σου λέω τίποτε. Ηβρατσέρα είναι σίγουρη, με δυο άγ-

κουρες αραγμένη και καθισμένη.- Θέλεις ν' ανάψω φωτιά;- Άναψε και δόσε μου ν' αλλάξω.Η Διαλεχτή εξήγαγε εκ του κιβω-

τίου ενδύματα διά τον σύζυγόν τηςκαι ήναψε πυρ.

- Θέλεις κανένα ζεστό;- Δεν μ' ωφελεί εμένα το ζεστό, εί-

πεν ο καπετάν Καντάκης. Κρασί ναβγάλης.

Η Διαλεχτή εξήγαγεν εκ του βαρε-λίου οίνον.

- Πώς δεν εφρόντισες να μαγει-ρεύσης τίποτε; είπε γογγύζων ο ναυ-τικός.

- Δεν σ' επερίμενα απόψε, απήν-τησε μετά ταπεινότητος η Διαλεχτή.Κρέας επήρα. Θέλεις να σου ψήσωπριζόλα;

- Βάλε, στα κάρβουνα, και πήγαι-νε συ στην

εκκλησιά σου, είπεν ο καπετάνΚαντάκης. Θα έλθω κι εγώ σε λίγο.

Η Διαλεχτή έθεσε το κρέας επί τηςανθρακιάς, ήτις εσχηματίσθη ήδη,και ητοιμάζετο να υπακούση εις τηνδιαταγήν του συζύγου της, ήτις ήτοκαι ιδική της επιθυμία, διότι ήθελενα κοινωνήση. Σημειωτέον ότι τηνφράσιν «πήγαινε συ στην εκκλησιάσου» έβαψεν ο Καντάκης διά στρυφ-νής χροιάς.

- Η μάννα μου δε θα τώμαθε βέ-βαια ότι ήλθα, παρετήρησεν αύθις οΚαντάκης.

- Εκείνη είναι στην ενορία της,απήντησεν η Διαλεχτή. Θέλεις νατης παραγγείλω;

- Παράγγειλέ της να έλθη το πρωί.Η Διαλεχτή εξήλθεν. Ο Καντάκης

την ανεκάλεσεν αίφνης.- Μα τώρα είναι τρόπος να πας

εσύ στην εκκλησιά, και να με αφή-σεις μόνον;

- Να μεταλάβω κι έρχομαι, απήν-τησεν η γυνή.

Ο Καντάκης δεν ετόλμησε ν' αν-τείπη τι, διότι η απάντησις θα ήτοβλασφημία. Ουχ ήττον όμως τηνβλασφημίαν ενδιαθέτως την επρό-φερεν.

Η Διαλεχτή εφρόντισε να στείληαγγελιοφόρον προς την πενθεράντης, ένα δωδεκαετή παίδα της αυτήςεκείνης γειτονικής οικογενείας, ηςη θυγάτηρ εκοιμήθη αφ' εσπέραςπλησίον της, και επέστρεψεν εις τονναόν.

Ο Καντάκης, όστις επείνα τρομε-ρά, ήρχισε να καταβροχθίζη την πρι-ζόλαν. Καθήμενος οκλαδόν παράτην εστίαν, εβαρύνετο να σηκωθήκαι ν' ανοίξη το ερμάρι διά να λάβηάρτον, αλλ' αριστερόθεν αυτού υπε-ράνω της εστίας επί μικρού σανιδώ-ματος ευρίσκετο το Χριστόψωμονεκείνο, το δώρον της μητρός τουπρος την νύμφην αυτής. Το έφθασεκαι το έφαγεν ολόκληρον σχεδόνμετά του οπτού κρέατος.

Περί την αυγήν, η Διαλεχτή επέ-στρεψεν εκ του ναού, αλλ' εύρε τηνπενθεράν της περιβάλλουσαν διάτης ωλένης το μέτωπον του υιού αυ-τής και γοερώς θρηνούσαν.

Ελθούσα αύτη προ ολίγων στιγ-μών τον εύρε κοκκαλωμένον καιάπνουν. Επάρασα τους οφθαλμούς,παρετήρησε την απουσίαν του Χρι-στοψώμου από του σανιδώματοςτης εστίας, και αμέσως ενόησε ταπάντα. Ο Καντάκης έφαγε το φαρ-μακωμένο χριστόψωμο, το οποίον ηγραία στρίγλα είχε παρασκευάσειδιά την νύμφην της.

Ιατροί επιστήμονες δεν υπήρχονεν τη μικρά νήσω. ουδεμία νεκρο-ψία ενεργήθη. Ενομίσθη, ότι ο θάνα-τος προήλθεν εκ παγώματος συνε-πεία του ναυαγίου. Μόνη η γραίαΚαντάκαινα ήξευρε το αίτιον τουθανάτου. Σημειωτέον, ότι η γραία,συναισθανθείσα και αυτή το έγκλη-μά της, δεν εμέμφθη την νύμφηντης. Αλλά τουναντίον την υπερήσπι-σε κατά της κακολογίας άλλων.

Εάν έζησε και άλλα κατόπιν Χρι-στούγεννα, η άστοργος πενθερά καιακουσία παιδοκτόνος, δε θα ήτο πο-λύ ευτυχής εις το γήρας της.

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης

Το χριστόψωμο ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΔΙΗΓΗΜΑ

Ταξίδι στο Δούναβη

Αρκετές αναφορές έχουμε κάνει στονιστορικό, υπεραιωνόβιο πλάτανο τηςΆνω Βιάννου, τον οποίο προσπαθούμενα χαρακτηρίσουμε «Μνημείο της Φύ-σης». Πρέπει να αναφέρουμε με ιδιαί-τερη ικανοποίηση, ότι ο γέρο πλάτανοςείναι φέτος σε καλύτερη μοίρα κι αυτόοφείλεται στην ακατάπαυστη παροχήνερού, αλλά και στα ψεκάσματα, ταοποία έχει κάνει ο πρόεδρος της Βιάν-νου κ. Πολυχρόνης Λουλάκης. Ωστόσο,σ’ αυτή τη χώρα της απόλυτης ανευθυ-νο-υπευθυνότητας τίποτα πια δεν λει-τουργεί ορθολογικά. Κι αυτό δεν το ανα-φέρουμε τυχαία…Διαβάστε λοιπόν την απάντηση της Δα-

σικής Υπηρεσίας στο αίτημα του ΔήμουΒιάννου και θα καταλάβετε σε ποια χώ-ρα ζούμε.Ο Δήμος Βιάννου λοιπόν με έγγραφότου τον περασμένο Μάιο, απευθύνεταιστην αρμόδια υπηρεσία και εν προκει-μένω τη Διεύθυνση Δασών, από τηνοποία ζητά την έγκριση για το κλάδεμακάποιων ιστορικών δέντρων, μεταξύτων οποίων και του ιστορικού Πλατά-νου της Βιάννου. Θα περίμενε κανείςότι η εν λόγω υπηρεσία θα έστελνε ει-δικούς επιστήμονες να συνδράμουνστο έργο της Δημοτικής Αρχής. Αμ δε!Διαβάστε τι ακριβώς αναφέρεται στοαπό 13 Ιουνίου 2012 απαντητικό έγ-

γραφο, για να καταλάβετε γιατί πάμεκατά διαβόλου…«Σας επισημαίνουμε, ότι σε τέτοιες πε-ριπτώσεις, αρμοδιότητα έχει ο εκάστοτεΔήμος και δεν απαιτείται άδεια της δα-σικής αρχής, βάσει της υπ.αριθμ.4/2008 Δασικής ΑστυνομικήςΔιάταξης του Διευθυντή Δασών Ηρα-κλείου, η οποία σας έχει κοινοποιηθείκατά το παρελθόν»!!! Κοντολογίς, αν ο μη γένοιτο βρεθεί έναςπαρανοϊκός δήμαρχος (το οποίο δενμπορεί να αποκλειστεί), μπορεί να πά-ρει δυο αλυσοπρίονα και να ρίξει κάτωτον πλάτανο της Βιάννου, αφού έτσιεκείνος έκρινε σωστό!!! Ζούμε ή δεν

ζούμε στην εποχή της παράνοιας; Εν πάση περιπτώσει, ο ΔήμαρχοςΒιάννου κ. Παύλος Μπαριτάκης, οοποίος κάθε άλλο από παρανοϊκός εί-ναι, ζήτησε να έλθει (και ήλθε) η προ-ϊσταμένη του Δασονομείου Καστελίουκ. Εύα Μαγκουφάκη, προκειμένου νααποφανθεί για το «ποια κλαδιά πρέπεινα κλαδευτούν». Εμείς ωστόσο, επιμέ-νουμε να έλθουν κι άλλοι, ειδικότεροιεπιστήμονες να μας δώσουν τα φώτατους. Επαναλαμβάνουμε ότι δεν μπο-ρεί να αντιμετωπίζονται τόσο σοβαράζητήματα με προχειρότητες.Με την ευκαιρία αυτή δημοσιεύουμε καιτα ονόματα των παρακάτω συμπατριω-

τών μας, που συνυπογράφουν τον ήδημακρύ κατάλογο, προκειμένου ο πλά-τανος να χαρακτηριστεί «Μνημείο τηςΦύσης»:

Καπετανάκης Γιάννης, εκπαιδευτικός Σύρος

Καπετανάκης Μιχάλης, πτυχιούχος ΤΕΙ Σύρος

Καπετανάκης Δημήτρης, φοιτητής Πλούμπη Αλεξάνδρα, Αρχιτέκτων –

Μηχανικός, προϊσταμένη Δομώνκαι Περιβάλλοντος Περιφέρειας

Νοτίου Αιγαίου, Σύρος

Ο γέρο Πλάτανος της Βιάννου

HXΩ της BIANNOYΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2012 9

To Porto Empedoklisείναι ένα μικρό λιμα-νάκι στη νότια ακτή

της Σικελίας, που από το όνο-μά του και μόνο, καταλαβαί-νει κανείς την ελληνικότητάτου. Ακόμα και σήμερα ναπερπατήσει κανείς τα στενάκαι τις πλατείες του, θα κατα-λάβει ότι πρόκειται για Ελλά-δα. Μπήκαμε στο λιμάνι καιώσπου να γίνουν οι τυπικοίέλεγχοι, να δώσει εντολή ογιατρός να κατέβει η κίτρινησημαία της καραντίνας, καιτα τέσσερα αμπάρια ήταν ορ-θάνοιχτα και άρχισαν τη φόρ-τωση οι Σικελοί λιμενεργά-τες. Φορτίο 10 χιλιάδες τόνοιλίπασμα χύμα. Προορισμόςτο Γαλάτσι της Ρουμανίας,στην καρδιά του Δούναβη.Κατά το μεσημέρι, με πήρε οΙταλός πράκτορας και πήγα-με στο γραφείο του να τηλε-φωνήσω στον Πειραιά γιαοδηγίες. Ετοίμασα μια λίστατροφίμων και ποτών, γιατί σελίγες ημέρες θα έρχονταν ταΧριστούγεννα και σε τέτοιεςγιορτές στα ποντοπόραπλοία, τα ποτά είναι ελεύθε-ρα και τα τρόφιμα άφθονακαι εκλεκτά. Επιστρέφονταςστο πλοίο, καθίσαμε σε έναταβερνάκι για φαγητό. Πα-ραγγείλαμε ψάρια, αλλά τοπρώτο πιάτο που ήλθε στοτραπέζι, ήταν σπαγγέτι, όπωςσυνηθίζεται στη Σικελία.

Η φόρτωση κράτησε τέσσε-ρις ημέρες, γιατί οι Σικελοίφόρτωναν μόνο την ημέρα.Έτσι είχαμε την ευκαιρία ναδούμε το χωριό, στην κυριο-λεξία ένα πανέμορφο ψαρο-χώρι.

Πολύ κοντά ήταν η Τζέλλα(Γέλλας) και το Αγκριτζέν-το(Ακράγαντας), ωραίες σι-κελιάνικες πόλεις με εμφανήτα ελληνικά στοιχεία, αφούήταν ελληνικές αποικίες.

Μόλις τελείωσε η φόρτωσηκαι το σπατσαμέντο (προ-ετοιμασία πλοίου για ταξίδιστην ανοιχτή θάλασσα), ήλθεο Σικελός πλοηγός και με τιςοδηγίες του το πλοίο βγήκεαπό το λιμάνι. Βάλαμε νοτι-οανατολική πορεία, πλέον-τας παράλληλα με την ακτήτης Σικελίας. Ο καιρός βορει-οδυτικός 7 – 8 μποφόρ, αλλάκύμα μεγάλο δεν είχαμε γιατίμας προστάτευε η Σικελίαπου την είχαμε ένα μίλι στηναριστερή μας πλευρά.

Το κακό άρχισε μόλις αφή-σαμε πίσω μας την Σικελίακαι βάλαμε πλώρη για τονκάβο Ματαπά της Πελοπον-νήσου. Ο αέρας δυνάμωσεστα 9 με 10 μποφόρ, το κύμα«χόντρυνε» πολύ και, όπωςτο πλοίο ήταν «πατημένο»από το φορτίο μέχρι τα μπού-νια, η θάλασσα το σκέπαζεολόκληρο. Αποφάσισα να γυ-ρίσω πίσω, αλλά σε δοκιμήγια στροφή 180 μοιρών διαπί-στωσα ότι ήταν αδύνατον.Υπήρχε σοβαρός κίνδυνος

ανατροπής και το μόνο πουμπορούσα να κάνω ήταν νασυνεχίσω το ταξίδι για τονΚάβο Ματαπά. Εν τω μεταξύσκοτείνιασε, το κύμα όλο καιμεγάλωνε, ερχόταν δευτερό-πρυμα, σκέπαζε όλο το σκά-φος και έβγαινε στις 30 μοί-ρες δεξιά της πλώρης. Σ’ αυ-τές τις περιπτώσεις δεν έχειςνα κάνεις τίποτα. Είσαιαπλός παρατηρητής. Άλλοιτο ρίχνουν στις προσευχέςκαι στα ταξίματα και άλλοιστις βρισιές και τις βλαστή-μιες. Ένας ασυρματιστής σεκάποιο άλλο φορτηγό, έπινεένα μπουκάλι ουίσκι μονοκο-πανιά και το έριχνε στονύπνο. Αν πάμε-έλεγε- να μηντο καταλάβω. Το πιο συνηθι-σμένο ήταν να μαζεύονταιόλοι (εκτός από τις βάρδιες)στο καπνιστήριο, που η πα-ρουσία και μόνο του ενός δί-νει στον άλλο κουράγιο. Οιπαλιοί αρχίζουν τις ιστορίεςστους νεότερους, διηγούνταιπαρόμοιες φουρτούνες ή καιχειρότερες, που πάντα είχαναίσιο τέλος. Με το ξημέρωματα πράγματα αλλάζουν, τοκουράγιο επανέρχεται καιπροσδοκάς να κόψει ο και-ρός μέχρι να ξαναβραδιάσει.Την ημέρα βλέπεις ποιος εί-ναι ο αντίπαλός σου. Βλέπειςτα κύματα να κτυπούν το κα-ράβι σου, να θέλουν να τοσπάσουν, να το σκεπάσουν,να το αφανίσουν. Βλέπειςόμως και το καράβι σου νααντιστέκεται, να παλεύει, ναγέρνει στο πλάι και να ξανα-στέκεται όρθιο, γίνεσαι ένα μ’αυτό, του μιλάς κι εκείνο σουαπαντάει. «Κυβέρνησέ με σω-στά κι εγώ θ’ αντέξω, μην φο-βάσαι, θα την νικήσομε μαζίτη θάλασσα, θα σε πάω ξανάστο λιμάνι». Οι Εγγλέζοι (πα-τέρες της ναυτιλίας) λένε ότιτο πλοίο έχει ψυχή. Κι’ αυτότο επιβεβαιώνει κάθε καλόςκαπετάνιος. Κανείς άλλοςδεν θα μπορέσει να το κατα-λάβει ποτέ.

Κατά τα μεσάνυχτα αρχίζειένα δυνατό αστραπόβροντο.Καλό σημάδι. Αν έλθει καιδυνατή βροχή, θα εξομαλύνειτο κύμα. Στο φώς μιας παρα-τεταμένης αστραπής, βλέπωστο κατάστρωμα αριστεράμια στοίβα από μπουντελόξυ-λα, να κουνάνε καθώς τα κτυ-πούσε το κύμα. Είχαν λασκά-ρει οι γρύλοι και τα συρματό-σχοινα που ήταν δεμένα. Ταξύλα αυτά είναι μόνιμο παρα-κολούθημα του πλοίου καιχρησιμεύουν για να δεθεί τοφορτίο καταστρώματος εάνείναι σωλήνες, κορμοί δέν-τρων ή κάτι παρόμοιο. Ανφεύγανε τα ξύλα με την τερά-στια δύναμη του κύματος, θαέσπαγαν κάποιο στόμιο αμ-παριού και θα γέμιζε νερό.Δηλαδή σίγουρη καταστρο-φή. Προσφέρθηκε ο λοστρό-μος εθελοντικά να πάει νασφίξει τους γρύλους, δεμέ-

νος με κάποιο σχοινί, αλλάδεν το επέτρεψα γιατί σίγου-ρα θα τον χάναμε. Άναψα γιαλίγα λεπτά το προβολέα τηςκόντρα γέφυρας να παρατη-ρήσω τα ξύλα. Το μόνο πουέβλεπα ήταν να μπαίνει «ζων-τανό» το κύμα ύψους 6 – 7 μέ-τρων και να σκάζει πάνω στοκατάστρωμα. Τα ξύλα κου-νούσαν, αλλά κρατούσανακόμα. Κατά τις 06.00, σκο-τάδι ακόμα, άρχισε η δυνατήβροχή.

-Παιδιά κουράγιο όπου να’ναι θα κόψει το κύμα. Δενπρόλαβα να το πω και ακούωτο ναύτη - οπτήρα να φωνάζειδυνατά: «Φανάρι στην πλώρηαριστερά»! Με μεγάλη μαςχαρά είδαμε το φάρο τουΑκρωτηρίου Ταίναρον ναανεμοσβήνει.

- Ελλάδα παιδιά. Όπου να’ναι θα μπούμε στο στενό τωνΚυθήρων, θα κόψει ο καιρόςκαι θα πάμε με ασφάλεια νασφίξομε τους λασκαρισμέ-νους γρύλους. Αλλά και οΚάβο-Ματαπάς ήταν αφιλό-ξενος αυτή τη φορά. Οι παλι-οί ναυτικοί δικαίως έλεγαν«Από τον Κάβο Ματαπά σα-ράντα μίλια μακριά κι απότον Κάβο Γρόσσο, σαράντα κιάλλο τόσο».

Βουνά τα κύματα μέχρι ναπαραλλάξωμε το Ταίναρο,αλλά ποιος νοιάζεται, ότανσε λίγο θα μπεις στα ελληνι-κά νερά και θα είσαι επιτέ-λους στην Ελλάδα! Προπαρα-μονή Χριστουγέννων πρωί –πρωί περάσαμε τα Κύθηρα,τον Καβομαλιά και μπήκαμεστο Αιγαίο. Ο καιρός είχε πέ-σει στα 7 μποφόρ, αλλά όπωςμας κτυπούσε τώρα το κύμααπό τα πλάγια, το σκάφοςάρχισε να μποτζάρει δυνατά.Μπότζι είναι οι διατοιχισμοίτου πλοίου, δηλαδή το ναγέρνει μια δεξιά, μια αριστε-ρά με γρήγορο ρυθμό, πράγ-μα που δεν είναι επικίνδυνογια τα φορτηγά, αλλά είναιπολύ κουραστικό. M’ αυτέςτις συνθήκες διασχίσαμε τοΑιγαίο και λίγο πριν τα μεσά-νυχτα, φθάσαμε στην είσοδοτου Ελλησπόντου, στα Δαρ-δανέλια.

Ο φρόνιμος καπετάνιοςφροντίζει πάντα να φτάνει μετο φώς της ημέρας στο στό-μιο των στενών. Σκέφτηκα νακάνω μια βόλτα γύρω από τηΛήμνο μέχρι να ξημερώσει οΘεός την ημέρα. Ήταν όμωςπολύ μεγάλη η ταλαιπωρίαόλων μας και η δεύτερη συνε-χόμενη μέρα χωρίς ύπνο. Το

μπότζι μας είχε τσακίσει, έτσιπήρα το ρίσκο και μπήκα νύ-χτα στα στενά, όπου φυσικάη φουρτούνα και το μπότζισταμάτησαν αμέσως! Μετάαπό λίγες ώρες, πιάσαμε τοΤσανά – Καλέ, όπου το πλοίοπρέπει να πρατηγάρει. Πλούςμε την ελάχιστη ταχύτητα,έρχεται δίπλα η άκατος μετους Τούρκους, τους κατεβά-ζεις με ένα μπουγέλο τα έγ-γραφα του πλοίου να τα υπο-γράψουν και να τα σφραγί-σουν και με ένα δεύτερο, κα-τεβάζεις πέντε κούτες τσιγά-ρα και πέντε μπουκάλια ουί-σκι. Αλλιώς υπογραφές…δεν έχει. Πήρανε οι Τούρκοιτα δώρα τους, πήραμε καιεμείς το πρατηγάρισμα καισυνεχίσαμε τον πλού μέχριτον Κεράτιο κόλπο. Από πο-λύ κοντά θαυμάσαμε τη μεγα-λοπρέπεια της Αγίας Σοφίαςκαι γενικότερα της Κωνσταν-τινούπολης. Εκεί ακριβώςεπιβιβάσθηκε Τούρκος πλοη-γός, να διασχίσομε τον Βό-σπορο και να μας βγάλει στηνΜαύρη Θάλασσα. Ξαφνικάμου λέει να κρατήσουμε τημηχανή, γιατί έρχεται μιαάκατος του τουρκικού λιμενι-κού και κάτι μας θέλει. Μετάαπό λίγα λεπτά ήλθε η άκα-τος στην υπήνεμη πλευράτου πλοίου και μας έδωσανένα τεράστιο καλάθι γεμάτομε διάφορα ποτά, ξηρούςκαρπούς και ένα σωρό άλλεςτούρκικες λιχουδιές. ΚαλάΧριστούγεννα – χρόνια πολ-λά, έγραφε στη χριστουγεν-νιάτικη κάρτα ο Τούρκος λι-μενάρχης. Τότε συνειδητο-ποίησα ότι ήταν παραμονήΧριστουγέννων κι ότι εμείςείχαμε τη γιορτή και όχι οιΤούρκοι. Το πλοίο ήταν ελλη-νικό, χριστιανικό και οι εικό-νες του Αγίου Νικολάου καιτης Παναγίας εδέσποζαν στηγέφυρα και στις καμπίνεςμας. Ευχαρίστησα τηλεγρα-φικώς τον Τούρκο Λιμενάρχηκαι αφού αποβιβάστηκε οπλοηγός, συνεχίσαμε το ταξί-δι μας στην Μαύρη θάλασσαγια το Γαλάτσι.

Την επομένη, ανήμερα τωνΧριστουγέννων, λίγο πρινμας πιάσει το σκοτάδι, φθά-σαμε στις εκβολές του Δού-ναβη και χωρίς κανένα απρό-οπτο δέσαμε σε κάποιο μικρόλιμανάκι που λέγεται Σουλι-νά. Θα συνεχίζαμε το πρωίπρος Γαλάτσι. Τη νύχτα απα-γορεύεται η ναυσιπλοΐα διότιδεν υπάρχουν ναυτιλιακά νυ-χτερινά βοηθήματα, δηλαδή

φάροι, σημαδούρες, φαρό-πλοια κ.τ.λ. Δώρο Θεού γιαόλο το πλήρωμα. Ένας στερ-γιανός, ποτέ δεν θα καταλά-βει τι σημαίνει για ένα ναυτι-κό, την Άγια νύχτα των Χρι-στουγέννων να είσαι ασφα-λής και το πλοίο δεμένο σεασφαλές λιμάνι. Χωρίς να τοθέλεις, το μυαλό σου γυρνάπίσω σε άλλα, προηγούμεναΧριστούγεννα, που τα πέρα-σες στη μέση κάποιου ωκεα-νού. Άλλοτε να κινδυνεύειςνα χαθείς από μια μεγάλη κα-ταιγίδα, να παίζεις κυνηγητόμε τους κυκλώνες και άλλοτενα νιώθεις την απόλυτη μονα-ξιά μέσα στην απεραντοσύνητης θάλασσας. Εβδομάδεςολόκληρες χωρίς να συναν-τήσεις ούτε ένα σημάδι ζωής,ένα κατάρτι ή την νύκτα κά-ποιο φώς άλλου πλοίου στονορίζοντα.

Το βράδυ στην τραπεζαρίαυπήρχε χριστουγεννιάτικηατμόσφαιρα. Όλα τα είχε κα-νονίσει ο υποπλοίαρχος μαζίμε τους μαγειροκαμαρώτους.Το φαγητό πλούσιο, οι μπύ-ρες και τα ποτά ελεύθερα καιχριστουγεννιάτικο δέντροστολισμένο στην τραπεζαρία.Λίγα μέτρα πίσω από το δικόμας πλοίο, πλεύρισε κάποιοπολωνέζικο φορτηγό, πουπήγαινε κι’ αυτό στο Γαλάτσι.

Με επισκέφθηκε ο πλοίαρ-χός τους και μου ζήτησε νασυνεορτάσομε. Με ευχαρί-

στηση δέχτηκα και σε λίγοέφτασε στο πλοίο μας όλο τοπλήρωμα του πολωνέζικου,κάπου τριάντα άτομα.

Ο μαρκόνης μας έφερε τηνκιθάρα του και κάποιοι απότους Πολωνούς ακορντεόν.Αρχίσαμε με τα ελληνικά κά-λαντα, μετά τα πολωνέζικακαι σε λίγο άρχισαν οι χοροί.Πότε ελληνικοί, πότε πολω-νέζικοι, πέρασαν τα μεσάνυ-κτα και το χριστουγεννιάτικογλέντι μας κρατούσε καλά.Όπως μου εξήγησε ο Πολω-νός πλοίαρχος, ήλθαν στοπλοίο μας, γιατί αυτός δεν εί-χε και δεν μπορούσε να δια-θέσει τίποτα παραπάνωεκτός από τα καθημερινά.Δεν του ενέκριναν τέτοιες δα-πάνες. Απεναντίας εγώ είχατη δυνατότητα να διαθέσω ταπάντα και να ανεφοδιαστώτην επομένη.

Κάποια στιγμή, η κούρασηκαι η νύστα, μας ανάγκασαννα σταματήσουμε την διασκέ-δαση. Αρχίσαμε τις ευχές.Χρόνια Πολλά παιδιά! Τουχρόνου στα σπίτια μας! Όχιάλλα Χριστούγεννα στηφουρτουνιασμένη θάλασσα...Με συγκίνησε ο μπάρμπαΣκεύος από την Κάλυμνο, ογηραιότερος ναύτης.

«Χρόνια πολλά Καπετάνιε.Με μια ώρα μπονάτσα, ξε-χνάς χίλιες ώρες φουρτού-να»....

Γράφει ο Μιχάλης Καρπαθάκης τ. Πλοίαρχος Ε.Ν.

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΑΛΜΥΡΑΣ

Ταξίδι στο Δούναβη

Το πρώτο Δ.Σ. της Ομάδας Ελαιοπαραγωγών Βιάννου

Μαζική ήταν η προσέλευση των μελών της νεοσύστατης

Ομάδας Ελαιοπαραγωγών Βιάννου στις εκλογές της 22ας Δε-

κεμβρίου, από τις οποίες προέκυψε το πρώτο τακτικό Δ.Σ.

που θα διαχειριστεί τις τύχες και τις προοπτικές της.

Όπως μας είπε ένα μέλος της Ομάδας «η μαζικότητα στη

διαδικασία, δείχνει και το ενδιαφέρον που έχει η κοινωνία για

το μέλλον του βιαννίτικου λαδιού».

Κατά σειρά εκλογής στο νέο Δ.Σ. εκλέχθηκαν οι:

Μάνθος Γουρνιεζάκης (φαρμακοποιός), Παπαδημητράκης

Μιχάλης (γεωπόνος), Τριγωνάκης Χαρίλαος (κτηνίατρος),

Κλαδάκης Μανώλης (γιατρός, πρώην δήμαρχος) και Γελασά-

κης Μύρων (εκπαιδευτικός). Για το Εποπτικό Συμβούλιο, εξε-

λέγησαν οι: Μανδαλάκης Εμμανουήλ του Ευαγγέλου (αγρό-

της), Κοκοτάκης Νικόλαος του Μιχ. (αγρότης) και Τρουλάκης

Γεώργιος του Ι. (αγρότης).

Η σύνθεση του Δ.Σ. είναι η ακόλουθη:

Πρόεδρος: Κλαδάκης Μανώλης

Αντιπρόεδρος: Τριγωνάκης Χαρίλαος

Γενικός Γραμματέας: Παπαδημητράκης Μιχάλης

Ταμίας: Μύρων Γελασάκης

Μέλος: Γουρνιεζάκης Μάνθος

Ο γέρο Πλάτανος της Βιάννου

HXΩ της BIANNOY ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 201210

Η ΠροσευχήΔεν είναι ο μύθος το θέμα! Ο μύθος αυτός, είναι αρχαίος!Ούτε η τέχνη του λόγου είναι το ζήτημα! Οι λογοτέχνες σπανίζουν …κι ας είναι πολλοί! Αυτές οι αράδες ξεκίνησαν σανμια απλή κατάθεση! Μια κατάθεση στη μνήμη της μάνας και του πατέρα μου που ζωντάνεψε αυτές τις μέρες, στηγλώσσα που μίλησαν και στα ήθη που βίωσαν. Όμως, πριν λίγες μέρες συντελέστηκε μεγάλη καταστροφή στον τόπομου κι έτσι, η κατάθεση αυτή να αγκαλιάσει πλέον, με την άδειά του, και κάθε καθημερνό Βιαννίτη που πρέπει πάλι, με

τον τρόπο που μόνο αυτός ξέρει, να σταθεί όρθιος. Μάριος Μακρυγιωργάκης, Αμιράς, (26-08-2012).

ΤΟΥ

Μάριου

Μακρυγιωργάκη

«…Ήτονε απου-λέτε μνια βολά, ένα κοπέλιεκειά δεκατριώ – δεκατεσσάρω χρονώ, μέσες-άκρες, μεγαλωμένο στο-νΑμαλό, σε μνια μάν-τρα. Αμοναχό στ’ αόρι το καημέχαρο, είχενε μα-θημένα στη-ναμοναξά ωσά-ντ’ οζό, ωσά-ντ’αγρίμι. Καλά – καλά να μιλεί δεν εγάτεχε, μα πε-ρίττου τσ’ ήχους τ’ αοργιού, τω-ναγριμιώ, τω-μπροβάτω και τω-ναιγιδιώ τσ’ «εμιλιές» εφο-ρούντονε. Κι από κουβέντες; Με το κουλούκι-ντου το-νΑράπη μπάρε μου, εκουτσοκατάφερ-νέ-ντα….

Μνια-νταχιναροπούλα, σα-νείχενε ‘ποξετελε-μένη τη-μπλια πολλή τραβάγια τω-νοζώ-ντου,ήκατσε μιαολιά να ξελαφάξει. Εγάπα το να κά-θεται σ’ ένα κουτσούρι στον ασκιανό έκειά ‘πο-κάτω ‘που-το κατσοπρίνι δίπλα στο έμπα τουμιτάτου. Από-κειά εβίγλιζε όλο το-γκάμπο,ήστενε ονειροϊστορίες στσ’ εγκρεμούς, στα πα-πούργια, στ’ ανέφαλα κι εσφυρολόγα πότες-πότες το σκοπό του Ρωτόκριτου. Κι απ’ αντέτι,συχνά-κοντά, μ’ ένα κοκιασμένο μπλιο τσακάκι,τη μνια επελέκα κιανένα βεργάλι, και τη-νάλληεσκάλιζε κιαμνιά-νεικόνα σ’ ένα-γκομμάτι πί-τυκα, να συγκερνά τη-ναμοναξά-ντου. Μα τού-τονά το σεφέρι, έκειά απου κάθουντονε, εχιαρ-χήντισε! Τάξε πως εφαντάχτηκε, μια-γκοπανιά!Καλά του καθουμένου, τ’αμάθια-ντου εκοκαλώ-σανε ολογρύλωτα σ’ όσα ‘θώργιενε ένα γύρο,σάμαντις πως τα ξάνοιγε πρώτη-ντου βολά…

… …

…Ανεμεσώς στσι μαδάρες, ο κάμπος! Κατα-μεσής του κάμπου, η λίμνη τ’ Αμαλού. Στη μέση– μέση τση λήμνης, εστραφτάλιζ’ ο ήλιος! Έναςχρυσός, ολόχρυσος ήλιος του μαλαμάτου! Καισε μνια-νάκρα, το ξωμονάστηρο τ’ Αγιού Πνεμ-μάτου…

…Το σύρσιμο τού ταχινιάτικου αέρα ανεμε-σώς ‘που τσοι κλώνους και τα φύλλα τω-μπευ-κώ ήσμιγε το τραγούδι τω-μπουλιώ, τσι φωνέςτω-μπροβάτω και τω-γκουδουνιώ-ντως τσοιχτύπους κι ήφτανε στ’ αφθιά-ντου ωσά-ντο-μπλια γλυκύ σκοπό απούχε-νακουστώντας πο-τέ-ντου! …Κι οι μυρωδιές! Θε-μου μυρωδιές!

… …

…Έ-νήτονε σάϊκα ‘τούτη-νά η πρώτη-ντουβολά απού θώργιενε ότι θώργιε, απού ́ κουε ότι‘κουε. Μα εδά, χώρις ξέχωρη-ναφορμή, ετούτο-νά τση φύσης το μεγαλείο το ‘καμε το κοπέλι κιεπαραλάντισε, ωσά-ντο-γκοιμισμένο απ’ ονει-ρεύγεται, ωσά-ντο μεθυσμένο απου-θαρρεί πωςεί-μπουλί, έτοιμος να πετάξει. Ένα πράμα, ετσάσα-ντη φουνάρα, ελαβουρδάνησε στα σωθικά-ντου. Μνια καϊνάντιση!

…Είχε ακουστώντας πως, απ’ αντέτι, οι-γι-αθρώποι κινού-τζι προσευχές, κάθ’ οντε θένενα ‘φχαριστήσου-ντο Θειό για πράμα ‘τσα απουΤου ‘χουνε γυρεμένο και τως το ‘δωκε, γη τσιπλια πολλές βολές τσι δακέρνουνε, και δα τσιδακέρνουνε φαίνεται σαφί, κάθ’ οντε-νέχουνετην ανάγκη- ν Του. Πως πάνε και στην εκκλησάκαι κάνου-ντο σταυρό-ντως…

Κι ήβαλε με το νου-ντου τ’ αρφανό, πως τού-τη-νιά η καϊνάντησή-ντου ήτονε τέθοιο πράμα!Η-γι-εδική-ντου η γι-ανάγκη σάϊκα, να προσευ-

«…Ήταν μια φορά που λέτε ένα παιδί, κά-που δεκατριών – δεκατεσσάρων χρόνων, πά-νω – κάτω, μεγαλωμένο στον Ομαλό σε μιαστάνη. Ολομόναχο στο βουνό το καημένο,συνήθισε στη μοναξιά σαν ζώο, σαν αγρίμι.Καλά – καλά, δεν ήξερε να μιλά μα πιότεροτους ήχους του βουνού, των αγριμιών, τωνπροβάτων και των κατσικιών τη «γλώσσα»νόμιζε πως καταλάβαινε. Κι από κουβέντες;Με το σκύλο του, τον Αράπη τουλάχιστον,κάπως τα κατάφερνε…

Ένα πρωινό, έχοντας κάνει την πιο πολλήαπό τη δουλειά των ζώων του, κάθισε για λί-γο να ξαποστάσει. Πολύ του άρεσε να κάθε-ται σ’ ένα κούτσουρο εκεί στον ίσκιο κάτωαπό ένα πουρνάρι δίπλα στην είσοδο του μη-τάτου. Από κει, «επόπτευε» το οροπέδιο,φανταζόταν ιστορίες να διαδραματίζονταιπότε στους γκρεμούς και τους λόφους, πότεστα σύννεφα, και συχνά, σιγοσφύριζε τη με-λωδία του Ερωτόκριτου. Κι από συνήθεια, μ’ένα στομωμένο πια σουγιαδάκι τη μια πελε-κούσε κανένα μπαστουνάκι, και την άλλησκάλιζε κάποια φιγούρα σε ένα κομμάτιφλούδας πεύκου, να μετριάζει τη μοναξιάτου. Μα τη φορά αυτή εκεί που καθόταν, σά-στισε! Λες κι είδε φάντασμα, ξαφνικά! Στακαλά καθούμενα, τα μάτια του ορθάνοικτα,μαγνητίστηκαν, απ’ όσα έβλεπε γύρω, λες κιήταν η πρώτη του φορά που τα αντίκριζε…

… …

…Ανάμεσα στις βουνοκορφές, ο κάμπος!Καταμεσής του κάμπου, η λίμνη του Ομαλούπου στο κέντρο της, λαμπίριζε ο ήλιος! Έναςχρυσός, ολόχρυσος, μαλαματένιος ήλιος!Και σε μιαν άκρη, το ξωκλήσι του ΑγίουΠνεύματος…

…Το θρόισμα της πρωινής αύρας ανάμεσααπό τα κλωνιά και τα φύλλα των πεύκων αν-τάμωνε με το τραγούδι των πουλιών, τα βε-λάσματα των προβάτων και τους ήχους τωνκουδουνιών τους, κι έφτανε στ’ αφτιά τουσαν την πιο γλυκιά μουσική που ‘χε ποτέ τουακούσει! …Κι οι μυρωδιές! Θεέ μου μυρω-διές!

… …

…Δεν ήταν βέβαια, αυτή η πρώτη φοράτου που έβλεπε ό,τι έβλεπε, που άκουγε ό,τιάκουγε. Μα τώρα, δίχως ιδιαίτερη αφορμή,τούτο της φύσης το μεγαλείο το ‘κανε το παι-δί να τα χάσει, όπως ο κοιμισμένος που ονει-ρεύεται, όπως ο μεθυσμένος που νομίζονταςπως είναι πουλί, είναι έτοιμος να πετάξει.Κάτι σαν τεράστια φωτιά, ένοιωσε να φουν-τώνει στα σωθικά του. Μια αβάσταχτη δίψα!

…Είχε ακουστά πως οι άνθρωποι συνηθί-ζουν να προσεύχονται, κάθε φορά που θέ-λουν να ευχαριστήσουν το Θεό για κάτι πουΤου έχουν γυρέψει και τους το πρόσφερε ήτις πιο πολλές φορές, τις αρχίζουν, και θατις αρχίζουν καθώς φαίνεται πάντα, κάθεφορά που έχουν την ανάγκη Του. Πως πάνεκαι στην εκκλησιά και κάνουν το σταυρότους…

Κι έβαλε με το νου του, τ’ ορφανό, πως αυ-τή ακριβώς η μεγάλη δίψα του ήταν σίγουρα

χηθεί! Μα έλα σου δα που δεν εγάτεχε ψαλ-μουδίες! Μητε-στιχάκι! Και ποιος ήθελε τάξενα του τσι μάθει; Τα ζούμπερα; Όρα-μάϊ, ταπρόβατα; Οι γι-αίγες του κοντό, γή ο σκύλοςτου ο Αράπης;

…Δικολόϊ, δε-νείχε! Το σάντολό-ντου τομπάρμπα Σταύρο πάλι, απου το ‘νεμάξωξε καιτό ‘πηρε ψυχοπαίδι σαν-επόμειν’ έρμο κι αρ-φανό απήτις εποθάναν οι γονέοι-ντου, μόνομέρα παρα-μέρα απου-το-νεθώργιε. Μα καιτότεσάς και του λόγου-ντου, τ’άκλερου, απάν-τρευτου ως ήτονε, κι ακάτεχου από κοπέλια,γή δε-ντου ‘βόλιε απου-τη φούργια-ντου ναπροκάμει τσι δουλειές του, γή πάλι, μόνο αρ-μηνιές και ορδινιές για τα οζά, το γάλα, το πά-χτος, τη μάντρα ήλεγε ο στόμας του. …Μακοντό Θέ μου να ‘χενε προσευχηθεί, σ’ έργοντου Θειού, ποτέ ντου κι-απατός του;

Αθρώπους άλλους δεν εθώργιε το κοπέλι.Αρά και πού κιανένας περασάρης, βοσκός καιτου λόγου-ντου, πχιένοτας οθε ντη στραθιά-ντου, του φώνιαζε και το-νεχαιρέτα, μα τσιπλια πολλές βολές, απ’ αλλάργο, απού το δι-σταύρι. Α! Επέρασε μια βολά και μνιά πατού-λια ξένους με κοντοπατέλονα και με τ΄ αμπρά-τι- ντως στσι βούργιες μεσοκάτινα, εμιλήσα-ντου σάϊκα οι γι-αθρώποι, μα σα-νείντα δια-βώ να στέσει και με τούτουσάς απου-χαλιγ-κουτίζανε αλεμπουρνέζικα;

Άλαβάρι, στο χρόνο απάνω μνια βολά, ελει-τρουγούντονε κι η γι-εκκλησά τ’ Αγιού Πνεμ-μάτου κι ενεμαζόνουντονε στη Χάρη-ντου μι-αολιά κόσμος. Μα τσι πλια πολλές βολές τοκαημέχαρο είχενε άλλο ζόρλε, αφού, λέει, τω-νοζώ η τραβάγια είναι περίσσα απού πρέπεινα τα βοσκολοήσει κειανείς ταχινή – ταχινή.Μα, σάικα δε-νήτονε μόνο τουτο-να! Ήφταιγεη γι-αθρωποφοβία πού ‘χενε μπλιο παθομένηαπου-τό ‘χε καομένο κι ήκουε κι εξάνοιγε τσ’αθρώπους μόνο απ’ αλάργο, γη επαρακάτσευ-γε χωστά – χωστά, αμπα-νήθελ’ ‘α-καταλάβειπράμα…

…Κι ήθελε, λέει-δα, το βοσκαρούδι να προ-σευχηθεί! Κι όι να πει μια-μπροσευχή του πα-ρακαλεμμάτου για πράμα χάρη, όσκες! Κείνη-νά τη-νώρα, μόνο να φωνιάξει τού Θεού ήθελεκαι να Τού πει πως ειν’ αζωντανός και «δού-λος» Του και να το κατέει. Ήθελε να πει «ευ-χαριστώ» που όλος ο κόσμος τούτο-σάς ήτον’όμορφος! Να Τού πει «ευχαριστώ» που το-νεί-χενε κι αυτό γερό κι εχαίρουντονε όλη ‘κεινιάτην ομορφχιά. Μα πώς να προσευχηθεί πουδεν εγάτεχε τα …λόγια; …Στο μικιό-ντουμνυαλό, προσευχή ήτονε μόνο ο …μόδος! Οιλέξες!

…Το Γιωργιό, απου-λέτε, εθάργιενε πωςπροσευχή, γή γατές γή δε γατές! Πώς είναι οιψαλμουδίες τω-μπζαλτώ και τω-μπαπάδω;Ίδια- ‘τσά! Ίδια πως είναι πράμα ‘τσα σα-τζιγηθειές, γή και σα-ντα βέρσα ‘πο πίσω απουτα φύλα τω-μερολογίω, απού του διάβαζε ησυχωρεμένη η θεια-Βαγγελιά, η γι-αμπλά τσηαδικοχαημένης τση μάνας του, καθ’ οντε το-νεκόνεύγε στο πόρτεγό-ντζη…

…Πώς να προσευχηθεί που εθάργιενε πωςοι γι-αθρώποι δε-μπροσεύχουνται, μόνο …λέ-νε προσευχές! Πως το μυστικό είναι ο μόδος!

κάτι τέτοιο! Πως ήταν σίγουρα, η δική τουανάγκη, να προσευχηθεί. Έλα όμως που δενήξερε ψαλμωδίες! Ούτε στίχο! Και ποιος τάχαθα του τις είχε μάθει; Τα ζώα του; Τα πρόβαταδήθεν; Τα κατσίκια του μήπως ή ο σκύλος τουο Αράπης;

…Συγγενείς, δεν είχε! Από την άλλη, τονμπαρμπα-Σταύρο το νονό του, που το περιμά-ζεψε και το πήρε ψυχοπαίδι του όταν, μετά τοθάνατο των γονιών του, έμεινε έρμο και ορφα-νό, μόνο μέρα παρά μέρα που τον έβλεπε. Αλ-λά και τότε ελλόγου του, τ’ άπειρου από παιδιάαφού, ανύπανδρος, δεν είχε δικά του, ή δεν τουέμενε χρόνος από την βιάση του να προλάβειτις δουλειές του, ή μόνο ορμήνιες και παραγ-γελιές για το κοπάδι, για το γάλα, το νοίκι γιατα βοσκοτόπια, τη στάνη άκουγες από το στό-μα του. …Μα θα είχε άραγε προσευχηθεί σω-στά, ποτέ κι η αφεντιά του;

Άλλους ανθρώπους, δεν έβλεπε το παιδί.Πολύ σπάνια, κανένας περαστικός, βοσκός κιεκείνος, πηγαίνοντας στον προορισμό του τούφώναζε και τον χαιρετούσε, μα συνήθως απόμακριά, από το σταυροδρόμι. Α! Πέρασε κά-ποια φορά κι ένα μπουλούκι ξένοι (αλλοδα-ποί), με κοντά παντελόνια και τα σακίδια στηνπλάτη, του μίλησαν, αλήθεια είναι, οι άνθρω-ποι, μα σαν τι συζήτηση να κάνει και μ’ ετού-τους που μιλούσαν ακαταλαβίστικα;

Βέβαια, κάθε χρόνο μια φορά λειτουργούτανκαι η εκκλησιά τ’ Αγίου Πνεύματος κι συγκεν-τρωνόταν στη Χάρη του κάμποσοι άνθρωποι.Μα τις πιο πολλές φορές το κακορίζικο είχεάλλην έγνοια, αφού, έλεγε, των ζώων η δου-λειά είναι απαιτητική επειδή πρέπει να τα οδη-γήσει κανείς για βοσκή, πρωί – πρωί. Μα, τοδίχως άλλο, δεν ήταν μόνο αυτός ο λόγος! Ηανθρωποφοβία που είχε πια πάθει, το είχε κά-νει κι άκουγε και κοιτούσε τους ανθρώπουςμόνο από μακριά, ή παρακολουθούσε κρυφά– κρυφά, μήπως και κατάφερνε να καταλάβεικάτι…

…Θέλησε, λέμε τώρα, ο μικρός βοσκός ναπροσευχηθεί! Όχι για να παρακαλέσει, για κά-ποια χάρη, όχι! Την στιγμή εκείνη, ήθελεαπλώς καλέσει το Θεό και να Του θυμίσει πωςυπάρχει, πως είναι «δούλος» Του και να το ξέ-ρει. Ήθελε να πει «ευχαριστώ» που όλος τού-τος ο κόσμος ήταν όμορφος! Να Του πει «ευ-χαριστώ» και που τον κρατούσε κι αυτόν υγιήκαι χαιρόταν όλη αυτή την ομορφιά. Μα πώςνα προσευχηθεί που δεν ήξερε τις …λέξεις; …Στο μικρό του μυαλό η προσευχή δεν ήταν άλ-λο, παρά …ο τρόπος! Οι λέξεις!

…Ο Γιωργής λοιπόν, πίστευε πως προσευχή,ή ξέρεις ή δεν ξέρεις! Πως είναι οι ψαλμωδίεςτων ψαλτάδων και των παπάδων; Έτσι ακρι-βώς! Πως είναι κάτι, όπως τα ξόρκια, ή και ταστιχάκια της πίσω πλευράς των φύλων κάποι-ων ημερολογίων, που του διάβαζε η συχωρε-μένη η θεια-Βαγγελιώ, η αδελφή της αδικοχα-μένης της μάνας του, όποτε, τον φιλοξενούσεστο καλό της δωμάτιο…

…Πώς να προσευχηθεί που νόμιζε πως οιάνθρωποι δεν προσεύχονται, μόνο …λένε προ-σευχές! Πως όλο το μυστικό είναι στον τρόπο,στις …λέξεις! Κι αυτός δεν ήξερε τίποτα! Ματίποτα!

HXΩ της BIANNOYΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2012 11

Τα λόγια! Κι αυτό δεν εγάτεχε ψιχάλι! Μα ψι-χάλι!

…Εσφάλιε τα μάθια-ντου, κι ετσά καμνυών-τας επάλευγε ‘πό μέσα-ντου με το μυαλό καιτη-γκαρδιά-ντου να ταιριάξει βέρσα σκιας σα-ντω-μαντινάδω… με πρώτη λέξη… «Θε μου»,«Παρθένα μου», «Χριστέ», τέθοια, …μα πρά-μα! Δροσά! Ούτε κι εστένουντονε καταξίωσηνα θυμηθεί σκιας μνια-ν«έτοιμη» προσευχή,μπάρε-μου σα-ντο «Κύριε τω-Δυνάμεω» γη σα-ντο «Πατερημώ», και τού–‘ρχουντονε να κρε-πάρει! Παναγία μου καημός!

…Μα είντα! Τα στερνά τιμού-ντα πρώτα!Έτσά δε λένε; Και το Γιωργιό δε-νήτονε φαί-νεται αμοναχό στ’ αοργιού τη-νερμνιά! Τ’ απά-λε μέσα-ντου ήτονε ωστόσο-νά μεγάλο, πουχώρις να βγει απου-τ’ αχείλια-ντου αχνιά, πρι-χού ματώσουνε απου-το σφίξιμο τα μάθια-ντου, η γι-αγωνία-ντου επέταξε σα-ντο πουλίκι ήφταξε το χαμπέρι έκειά ‘που τού -‘πρεπε!Στο-νΟυρανό…

… … …

- «Ώρα καλή σου μωρέ κοπέλι!» …Μνια φωνή, ίδια σα-ντη βροντή, εκούστη-

κε από πάνω-ντου…

- «Μάνα μου!!» …Ήβαλε σκληρά το κοπέλι απου-τη σκάση-

ντου, ως ήνοιξε τα μάθια-ντου ξετρουμισμένοκι είδε το …ξωτικό! Γίγαντας θεόρατος και πο-λυγένης, καβαλούρα σ’ ένα θερίο ήστεκε ομ-πρός του! Ξωτικό του φάνηκε ο γέρο-παπάςπου τού-‘χε σιμώσει απάνω στο γέρικο χτήμα-ντου, ως τον εσκιάστηκε ανεμεσώς ‘που τσ’ηλιαχτίνες στραβωμένο απου το φως τως…Ετόσο-νά ήτονε το σώψυχό-ντου απάλε για τη-μπροσευχή, απου μούτε το-γκαβαλάρη είχεθωρώντα σαν ξεστράτισε στο δισταύρι κι ήκα-με οθέ τη-μπάντα-ντου, μούδε το χαλικισμότου χτημάτου στο ζαλό τση μάντρας οντε-νε-κοντοσίμωνε ήκουσε, μα μούδε και το χαλά-πατσο απου-κάμανε οζό και καβαλάρης σα-νε-φτάξα-γκι-εσταθήκανε μπλιό από πάνω-ντου,είχενε γροικηχτώντας...

- «…Μάνα μου κι εφαντάχτηκα!» …εξαφώνιαξε το κοπέλι …

- «Μέρεψε γιε μου, μη φοβάσαι! Εξύπασά σεμα δε-ντό ‘θελα! Έ-ντό ‘βαλα αμέντε πωςήσουνε ωστοσονά αξέγνοιος και πως δε με ‘χεςκαι θωρώντα κακομοίτση μου..»

…είπε ο γέροντας κι η φωνή-ντου μπεσάς δε–νήτονε δα κι ωστοσονά άγγριγια. Πλια τσ’αναπνιάς ήμνοιαζε παρά τση …βροντής! Εξε-πέζεψε και μόνο …γίγαντας απου δε-νήτονε!…Ξωτικό ε; Ε! Το-μπαντέρμο φόβο, παιγνίδιατα παίζει!…

-«…Έ με γατές… Παπά-Λευτέρη με λένε, ξε-νομπάτης είμαι. Επέρνουνα να πάω οθε ντ’Άγιο Πνέυμα, απού ‘χω χρόνους πολλούς ναφανώ να προσκυνήσω και χώρις να γατέχω γι-άϊντα, έκειά στο δυσταύρι μού -διωξε κι εξε-στράτισα οθέ-μπαέ. Από ‘κειας σε ‘δα κι είπανα σε χαιρετήξω. Υστέρα, δα πάω τη στραθιάμου, μα δεν είμαι μπλιο αράργο…».

…εσίμωσε ο παπάς αγαληνά του κοπελιούκαι βλεπητά - βλεπητά, ετσίτωσε τη χέρα-ντουκι εχάϊδεψέ ντου τη-γκεφαλή…

- «…Πώς σε λένε παιδί μου;» …το ρώτηξε.

-«Γιωργιό!» …επιλοήθη ντελόγο το κοπέλι, απήτις ήρθ’

η καρδιά-ντου στο-ντόπο-τζη κι εξεθάρρεψε…«Γιωργιό, ωσά-ντο-νΑϊ-Γιώργη!»

- «Είντα κάνεις επαέ Γιωργιό, βοσκαρουδάκι‘σαι; Και σα-νείντα, κοντό, μεγάλη έγνοια σετυραννά κι ωστοσονά ’σουνε χαημένος απότούτονέ το-γκόσμο;»

…εσυνέχισε ο γέρο-παπάς να μιλεί σιργου-λευτά του κοπελιού για να το συνηφέρει, καιλόγο το λόγο, εσυβάστηκε κι αυτό παραΰστε-ρα, ντα κοντό πολύ το ‘θελε; Κι είπε-ντου όσατο πιλαλούσανε…

… … …

…Στη λίμνη τ’ Αμαλού, εστραυταλίζανε οιστερνές ηλιαχτίνες τση μέρας οντε-νεκίνησε,πάρωρα μπλιό, ο παπά-Λευτέρης να πχιένει,παιδεμένος απου-τη-νταχινή να μάθει τουΓιωργιού να …προσεύχεται. Έκειά, παραόξω‘που το μητάτο, στην άκρα τση μάντρας, ολη-

…Σφαλούσε τα μάτια του, κι έτσι χωρίς ναβλέπει, πάλευε μέσα του με το μυαλό και τηνκαρδιά του να φτιάξει στιχάκια τουλάχιστονσαν αυτά των μαντινάδων… με πρώτη λέ-ξη… «Θεέ μου», «Παρθένα μου», «Χριστέ»,κάτι τέτοιο, …μα τίποτα! Τίποτα! Ούτε καιαξιωνόταν να θυμηθεί τουλάχιστον κάποιααπό τις γνωστές προσευχές, έστω όπως το«Κύριε των Δυνάμεων» ή το «Πάτερ Ημών»και κόντευε να σκάσει! Παναγιά μου λαχτά-ρα!

…Όμως! Τα στερνά τιμούν τα πρώτα!Έτσι δεν λένε; Και ο Γιωργής φαίνεται πωςτελικά δεν ήταν μόνος του στου βουνού τηνερημιά! Το πάλεμα μέσα του ήταν τόσο έντο-νο, που δίχως να βγει απ’ τα χείλη του άχνα,προτού ματώσουν τα μάτια του από το σφί-ξιμο, η λαχτάρα του πέταξε σαν πουλί πουπαρέδωσε μαντάτο εκεί όπου του άξιζε! ΣτονΟυρανό…

… … …

- «Ώρα σου καλή παιδί μου!» …Μια φωνή –όμοια με βροντή, ακούστηκε

από πάνω του…

- «Μάνα μου!!»…Φώναξε το παιδί από την τρομάρα του,

ανοίγοντας τα μάτια του αλαφιασμένο κι αν-τικρίζοντας το …ξωτικό! Θεόρατος, δασύ-τριχος γίγαντας, καβάλα σ’ ένα θεριό έστεκεμπροστά του! Ξωτικό του φάνηκε ο γέρο-πα-πάς που τον είχε πλησιάσει πάνω στο γερο-γάιδαρό του, έτσι όπως τον διέκρινε, τυφλω-μένο απ’ το φως, ανάμεσα από τις αχτίνεςτου ήλιου… Ήταν τόσο μεγάλο το εσωτερικότου πάλεμα να προσευχηθεί, που μήτε τονκαβαλάρη είχε δει όταν ξεστράτισε στο σταυ-ροδρόμι και τράβηξε προς το μέρος του, μή-τε το βηματισμό του γαϊδουριού στα χαλίκιατου μονοπατιού της στάνης καθώς κοντοζύ-γωνε κατάλαβε, ούτε όμως και το θόρυβοπου έκαναν ζώο και καβαλάρης όταν ήρθανκαι στάθηκαν πια από πάνω του, είχε ακού-σει...

- «…Μάνα μου! Φαντάσματα βλέπω!» …ξαναφώναξε το παιδί …

-«Ηρέμησε γιε μου, μη φοβάσαι! Σε τρόμα-ξα μα δεν το ‘θελα! Δεν φαντάστηκα πωςήσουν τόσο αφηρημένος κι ότι δεν μ’ είχεςδει καν, καημενούλη μου...»

…είπε ο γέροντας κι η φωνή του εδώ πουτα λέμε δεν ήταν δα και τόσο άγρια. Μάλλονανάσα θύμιζε, παρά …βροντή! …Ξεπέζεψεκαι μόνο …γίγαντας που δεν ήταν… Ξωτικόε; Α! Αυτός ο διαολεμένος ο τρόμος, παιγνί-δια που σκαρώνει!…

-«…Δε με ξέρεις…. Παπά-Λευτέρη με λένεκι είμαι από άλλον τόπο. Περνούσα προς τ’Άγιο Πνεύμα, που έχω πολλά χρόνια να έλθωνα προσκυνήσω και χωρίς να ξέρω το γιατί,εκεί στο σταυροδρόμι, κάτι μ’ έκανε να ξε-στρατίσω προς τα ‘δώ. Μετά σ’ είδα, κι είπανα σε χαιρετήσω. Κατόπιν, θα να συνεχίζωγια τον προορισμό μου, μα δεν είμαι πια μα-κριά…».

…πλησίασε ο παπάς το παιδί γαλήνια καιπροσεκτικά, άπλωσε το χέρι και του χάιδεψετο κεφάλι…

- «…Πώς σε λένε παιδί μου;» …το ρώτησε.

-«Γιωργή! …αποκρίθηκε αμέσως το παιδί, κι αφού η

καρδιά του ήρθε στη θέση της και ξεθάρρε-ψε…

«Γιωργή, σαν τον Αϊ-Γιώργη!».

-«Τι κάνεις εδώ Γιωργή, τσοπανάκος είσαι;Και σαν πόσο, άραγε, μεγάλη έγνοια σε βα-σανίζει κι ήσουν τόσο χαμένος από αυτόντον κόσμο;»

…εξακολούθησε να μιλά καλοπιάνονταςτο παιδί ο γέρο-παπάς, καθησυχάζοντάς τοκαι λόγο στο λόγο, πείστηκε κι αυτό μετάαπό λίγο, σάμπως το ‘θελε και πολύ; Και τουείπε όσα το τυραννούσαν…

… … …

…Στη λίμνη τ’ Ομαλού, λαμπίριζαν οι τε-λευταίες ηλιαχτίδες της μέρας όταν κίνησε,κάπως αργά πια, ο παπά- Λευτέρης να φύγεικι αφού από το πρωί παιδεύτηκε να μάθειστον Γιωργή να …προσεύχεται. Εκεί, πιο πέ-ρα από το μητάτο, στην άκρη της στάνης,

μέριως τση μέρας ήλεγε ο γέρο παπάς μνια –μνια τη-γκάθε λέξη, τη-νεδευτέρωνε το κο-πέλι, και έλιγο - έλιγο, πε και ξαναπέ, εδά-καρε να λιγαίνει μπλιό η μέρα οντε-νεγίνηκεκαταξίωση πασίχαρο το βοσκαρούδι επί τέ-λους, να πει το «Πατερημώ», αλάκερο. Ξε-στήθου και δίχως ψεγάδι. «Πατερημώ», «Πα-τερημώ», ξαναντούκου «Πατερημώ», σύρμα!Ολημέριως τση μέρας!

…Καβαλικεμένος στο γέρικο χτήμα-ντου,ο γερο-παπάς ελάργερνε περασμένος κιόλαςστην από πέρα μερά τση λίμνης ακλουθών-τας τη στράτα του γιαγερμού. Ετσικνογέλαμ’ αγαλλίαση ‘πο κάτω απου-τα μουστάκια-ντου, έκειά-‘πού ‘κουε ‘πό πίσω-ντου το μι-κιό δασκαλάκι-ντου να λέει και να ξαναλέειτραγουδιστά το «Πατερημώ» σα-ντο νεράκι.Ετσικνογέλα κι ας ήτονε μπλιο πρόσαργο κιας μη-νήτονε και παωμένος στην εκκλησά,απού ‘χενε από σκοπού κινήσει να πάει, κιας ήτονε και κατηγορημένος, γέρος άθρω-πος, απου τη-μπαιδωμή όλης τση μέρας, χώ-ρις φαητό, χώρις νερό, χώρις τράτο! Μόνο …«Πατερημά»!... Μα ήτονε μέσα του έτσά γε-μάτος, τάξε πως εξετέλεψε το πλια μεγάλο-ντου τάξιμο, τάξε πως είχε προσκυνημέναστ’ Άγιο Πνέμμα, χίλιες βολές!...

…Μα πούσου! Ε-νεπρόκαμε να κάμει ζάλοπαραπέρα αυτός και τ’ οζό-ντου κι εντακά-ρανε μια-γκοπανιά, του κοπελιού οι σκληρέςν’ αντιλαλούνε σ’ όλο το-γκάμπο…

- «Μάνα μου ειντά-‘παθα!... …Ανίμενε μπρε συ …θείε! εεε!…παπά!...…όϊ Παναγία μου κι εξέχασά-ντο!... …Πώς τό λέει έκειά με τη …Βασι… τη Βα-

σιλική σου; …Στέκου μπρε-συ μιαολιά…».

…Στένει το χτήμα ο γέροντας, γυρίζει ν’απιλοηθεί του κοπελιού κι είντα να δει! ΤοΓιωργιό, απου- το ζόρε-ντου να το-νεπροκά-μει και τη σκάση-ντου μη και δε-νεγίνουντο-νε άλλη βολά καταξίωση να μάθει τα λόγιασκιάς μνιας προσευχής, απάνω στ’ αγλάκι-ντου, μούτε που το κατάλαβε, δεν επάθιεμπλιό στη γης μόνό-‘χενε φταμμένα κιόλαςστη μέση τση λίμνης! Και δεν εβούλια στο νε-ρό, μούτε και εκολύμπα, μόνο, ολόστεγνος,…μέγας είσαι Κύριε….μόνο ωσά–ντ’ αερικό,όπως ο-γ-ίδιος ο Χριστός, επροπάθιε απάνω!Ναίσκε! Επροπάθιε στο νερό απάνω!

- «Ανίμενε μπρε συ παπά Λευτέρη μου… …πέ μου το πάλι ‘κειονά για τη …ΒασιλείαΣου…».

…Εξεστάθηκε ολοχάσκωτος ο παπάς! Δε-νεγέλα μπλιό! Με τα κουρασμένα μάθια-ντουολογρύλωτα, εθώργιε το κοπέλι αξοπίσω-ντου να τονε-φτάνει κιόλας προπατηχτόςστο νερό, να του σιμώνει, να του μιλεί, να το-νε-παρακαλεί… …Ήνοιγε το στόμα-ντου μααχνιά δε-νήβγαινε απου-τα χείλια-ντου…

- «…Πέ μου μπρε …θείε παπά…»«…είντα ‘κλουθά απου το …ερθέτο η Βα-

σιλεία Σου;»…εξανάπε με λαχτάρα το κοπέλι …

- «…Γενηθήτω το θέλη… …Θε μου!» …αξώθηκε μόνο να πει ξεψυχισμένα ο γε-

ρο παπάς… …Εξεπέζεψε και γονατιστός μπλιό…

- «…γενηθήτω το θέλημά Σου…», …εδευτέρωσε, σαν εσυνήφερε μιάολιά, με

τη εμιλιά-ντου ολοβράχνιαστη απου τ’ ανε-στουλούχισμα και με τα μάθια-ντου να τρέ-χουνε μπλιό ποταμός…

…Ήκαμε το σταυρό ντου ο γέροντας μά-κες βολές, τη μνιά στο-νουρανό, τη-νάλληστη γής κι απόϊς, γυρίζει και κάνει του κοπε-λιού…

- «…Άφησ’ το γιε μου, άφησ’ το! Ε-νέχειςανάγκη του λόγου σου να μάθεις κιαμνιάςπροσευχής τα λόγια… ΕΣΥ ότι κι αν-ε-μπεις,ότι κι-α-γκάμεις, είναι προσευχή από δικού-ντου!…

…απου μπορεί και προπατεί στη ράχη του κυμάτου με τση ψυχής τη δύναμηκαι με τη–μπίστη μόνο,δε-νέχει ανάγκη κιανενούς!Και στράτα σάϊκα να μη βρεί,θα φθιάξει αμοναχός του…».

ολημερίς έλεγε ο γέρο παπάς μια – μια την κά-θε λέξη, επαναλάμβανε το παιδί και λίγο –λί-γο, πες και ξαναπές, η μέρα άρχισε να πηγαίνειστο τέλος της πια όταν αξιώθηκε επί τέλουςενθουσιασμένος ο μικρός βοσκός να πει το«Πάτερ Ημών», ολόκληρο. Απ’ έξω και χωρίςκανένα λάθος. «Πάτερ Ημών», «Πάτερ Ημών»,και ξανά …«Πάτερ Ημών»,ξανά και ξανά!Ολημερίς!

…Καβαλάρης στο γέρο γάιδαρό του, ο γε-ρο-παπάς απομακρυνόταν, έχοντας κιόλας πε-ράσει στην απέναντι μεριά της λίμνης ακολου-θώντας το δρόμο της επιστροφής. Χαμογελού-σε μ’ αγαλλίαση κάτω απ’ τα μουστάκια του,έτσι όπως άκουγε πίσω του το μικρό μαθητήτου να λέει και να ξαναλέει τραγουδιστά το«Πάτερ Ημών» σαν το νεράκι. Χαμογελούσε κιας ήταν πια δειλινό κι ας μην είχε τελικά φτά-σει καν στην εκκλησιά, που είχε κινήσει να πά-ει κι ας ήταν και καταπονημένος, γέρος άν-θρωπος, από την προσπάθεια όλης της μέρας,δίχως φαΐ, δίχως νερό, δίχως ανάσα! Μόνο,πολλά …«Πάτερ Ημών»!... Κι όμως ένοιωθεμέσα του τόσο πλήρης, λες κι είχε εκπληρώσειτο μεγαλύτερο τάμα του, λες και είχε προσκυ-νήσει στην εκκλησιά του Αγίου Πνεύματος χί-λιες φορές!…

…Μα! Πω-πω! Δεν πρόκαμε να κάνει βήμαπαραπέρα αυτός και το ζωντανό του όταν ξαφ-νικά οι κραυγές του παιδιού άρχισαν ν’ αντι-λαλούν σ’ όλο τον κάμπο…

-«Μάνα μου τι έπαθα!...…Περίμενε μπρε συ …θείε! εεε!…παπά!…όχι Παναγία μου, το ξέχασα! …Πώς το λέει σ’ εκείνο το σημείο με τη …

Βασι… τη Βασιλική σου; Στάσου μπρε λιγά-κι…».

…Σταματά το γαϊδούρι ο γέροντας, στρέφε-ται ν’ αποκριθεί στο παιδί και τι να δει! Ο Γιωρ-γής από την αγωνία του να τον προλάβει κιαπό την αγωνία του μη και δεν γινόταν άλληφορά μπορετό να μάθει τα λόγια έστω και μιαςμόνο προσευχής, πάνω στην τρεχάλα του, ούτεπου το κατάλαβε, δεν πατούσε πια στη γη αλλάείχε κιόλας φτάσει στη μέση της λίμνης. Καιδεν βούλιαζε στο νερό, μήτε και κολυμπούσε,αλλά ολόστεγνος, …μέγας είσαι Κύριε… αλλάσαν αερικό, όπως ο ίδιος ο Χριστός, περπα-τούσε πάνω του! Ναι! βάδιζε στο νερό επάνω!

- «Περίμενε παπά Λευτέρη μου… …πες μουτο πάλι εκείνο για τη …Βασιλεία Σου…».

…Κοντοστάθηκε έκπληκτος ο παπάς! Δενγελούσε πια! Με τα κουρασμένα μάτια του ορ-θάνοιχτα, έβλεπε το παιδί ξωπίσω του να τονέχει κιόλας φτάσει, βαδίζοντας πάνω στο νε-ρό, να τον πλησιάζει, να του μιλά, να τον πα-ρακαλεί… …Άνοιγε το στόμα του μα δενέβγαινε από τα χείλη του άχνα …

-«…Πες μου μπρε …θείε παπά…» «…τι ακολουθεί από το …ελθέτο η Βασιλεία

Σου;»…ξανάπε με λαχτάρα το παιδί…

- «…Γενηθήτω το θέλη… …Θε μου!» …κατάφερε μόνο να ψελλίσει ο γέρο πα-

πάς… …Ξεπέζεψε και πέφτοντας στα γόνατα…

- «…γενηθήτω το θέλημά Σου…», …επανέλαβε σε λίγο αφού συνήλθε κάπως,

με τη φωνή του βραχνή απ’ τους λυγμούς καιμε τα μάτια του να τρέχουν πλέον σαν ποτά-μι…

… Σταυροκοπήθηκε ο γέροντας κάμποσεςφορές, πότε στραμμένος προς τον ουρανό καιπότε προς τη γή κι ύστερα στράφηκε και είπεστο παιδί…

- «…Άσ’ το γιε μου, άσ’ το! Δεν έχεις εσύανάγκη να μάθεις τα λόγια καμιάς προσευ-χής… ΕΣΥ ό,τι κι αν πεις, με ότι κι αν καταπια-στείς είναι προσευχή από μόνο του!…

…όποιος μπορεί να περπατάστη ράχη των κυμάτωνμε της ψυχής τη δύναμη και με την πίστη μόνο,δεν έχει ανάγκη κανενός!Τι κι αν ο δρόμος δε βρεθεί; Χαράζει ο ίδιος, άλλον…»

HXΩ της BIANNOY ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 201212

Τα Χριστούγεννα του Παπαδιαμάντη

Ηιστορία της λατρείας των δέν-τρων, φαινόμενο που ξεπερνάτα όρια ενός γεωγραφικού χώ-

ρου και προσλαμβάνει σχεδόν παγκό-σμιες διαστάσεις σε διαφορετικές ηπεί-ρους και διαφορετικούς πολιτισμούς, ανι-χνεύεται σε πρώιμες εποχές, μέσα απότην εικονογραφία του προϊστορικού κό-σμου. Το μοτίβο του δέντρου που εμφανί-ζεται σχηματοποιημένο με μια ιερή και κυ-ρίαρχη μορφή να είναι καθισμένη στη βά-ση του, φαίνεται να έχει επηρεάσει συγγε-νικούς ή και γειτονικούς πολιτισμούς τηςΜεσογείου και της Εγγύς Ανατολής και ναέχει εκφράσει τις θρησκευτικές αντιλήψειςπου έχουν ως αφετηρία την ετήσια ανα-γέννηση της φύσης.

Στα παραδείγματα που γνωρίζομε απότον ελληνικό χώρο (π.χ. στα περίφημακρητικά και μυκηναϊκά δακτυλίδια) το ιερόδέντρο φαίνεται να συνδέεται με την επι-φάνεια της θεότητας. Η θεότητα εμφανίζε-ται δίπλα στο δέντρο ύστερα από τελε-τουργίες και χορούς που μοιάζουν εκστα-τικοί• οι λατρευτές αγγίζουν τα κλαδιά τουδέντρου ή τα τραβούν σε μια προσπάθειαστενότερης επαφής ή τελετουργικού σει-σίματος. Σε άλλες περιπτώσεις κατευθύ-νονται προς το δέντρο και την καθήμενηγυναικεία μορφή και σε άλλες το δέντροεμφανίζεται μόνο του δίπλα σε ιερές κατα-σκευές ή δίπλα σε θύματα αιματηρών θυ-σιών τα οποία οδηγούνται στους σχημα-τοποιημένους, κυρίως τραπεζόσχημους,βωμούς.

Μερικά νεότερα ευρήματα, όπως το δα-κτυλίδι του Πόρου Ηρακλείου, μας επιτρέ-πουν να επιβεβαιώσομε το λατρευτικόσκηνικό και να κατανοήσομε τη σχετική τε-λετουργία. Στο δακτυλίδι αυτό η λατρείατου δέντρου συνδυάζεται με παράστασηπιθανής βαιτυλολατρείας και εμφάνισηςτης θεότητας (επιφάνεια, θεοφάνεια). Τοσκηνικό συμπληρώνεται με πλοίο, ιερήσυνομιλία και ανδρική μορφή με σημαί-νουσα θέση και ρόλο. Πρόκειται για μια

σημαντική «μαρτυρία» που μας επιτρέπεινα ερμηνεύσομε παλαιότερα ευρήματααφού φαίνεται να αποσαφηνίζεται ότι τολατρευτικό σκηνικό και οι τελετουργικέςεπικλήσεις αποσκοπούν στην εμφάνισητης θεότητας.

Στην πρώιμη ελληνική τέχνη η εικονο-γράφηση της επιφάνειας είναι έκδηλη.Από τις σχετικές παραστάσεις βέβαιαμπορεί να απουσιάζει το σύνθετο λατρευ-τικό σκηνικό των μινωικών και των μυκη-ναϊκών χρόνων (με τους λατρευτές και τιςεκστατικές κινήσεις) παραμένει, όμως, τοκεντρικό θέμα που δηλώνεται κατά τρόπομάλλον πιο άμεσο: Η θεότητα επιφαίνεταιμέσα από τους κλάδους του δέντρου, κατάτρόπο μυστηριακό. Το εκπληκτικό παρά-δειγμα της Σύμης Βιάννου, στο ιερό τουΕρμή και της Αφροδίτης, είναι χαρακτηρι-στικό: Πάνω στα κλαδιά του δέντρου εικο-νίζεται η νεαρή ανδρική μορφή, σε από-σταση από το έδαφος τέτοια που να δίνειτην εντύπωση «της προσέλευσης απόψηλά και της στιγμιαίας παρουσίας της».Η καθισμένη σε δέντρο ή κλαδί δέντρουνεαρή μορφή δείχνει την επιβίωση του μο-τίβου, ακόμη και στις περιπτώσεις που οτεχνίτης δεν εικονογραφεί λατρευτικέςσκηνές αλλά εικόνες του καθημερινού βί-ου.

Οι μαρτυρίες φυτικής επιφάνειας πολ-λαπλασιάζονται και απηχούν λατρευτικέςεκφράσεις στα κλασικά και στα ελληνιστι-κά χρόνια. Η Αθηνά εικονίζεται συχνά δί-πλα στο ιερό δέντρο της, την ελιά τηςΑκρόπολης. Η δρυς της Δωδώνης, ηαγριελιά της Ολυμπίας, η δάφνη των Δελ-φών εκπροσωπούν ή εκφράζουν τους θε-ούς στους οποίους είναι αφιερωμένα τααντίστοιχα ιερά. Σε κρητικά νομίσματαβλέπομε τον Δία Βελχανό ως Νεαρό Θεόπάνω στα κλαδιά του δέντρου και μια γυ-ναικεία μορφή σε ανάλογη στάση. Ο Όσι-ρις εμφανίζεται δίπλα στον ιερό κέδρο του.Με δέντρα συνδέεται συχνά η Άρτεμις, στηΛακωνία, μάλιστα, μια μυρτιά λατρευότανως Άρτεμις Σώτειρα. Ο Διόνυσος αποκα-λείται Δενδρίτης, ο Ερμής Κεδρίτης, οΑπόλλων Στυρακίτης (από το φυτό στύ-ραξ) και Κυφαρισσίτης.

Μετά την επικράτηση του Χριστιανι-σμού η λατρεία των ιερών δέντρων συνε-χίζεται σ' ολόκληρο τον ελληνικό χώρο. Ηστάση, όμως, της νέας θρησκείας απέναν-τι στο δέντρο και την ιερότητά του δενυπήρξε σταθερή στο πέρασμα του χρό-νου. Η επίσημη εκκλησία κατέβαλε πολλές

προσπάθειες για να καταργηθούν τα κα-τάλοιπα της αρχαίας λατρείας. Ο 84ος Κα-νών της εν Καρθαγένη Οικουμενικής Συ-νόδου είναι σαφής: "τα λείψανα της ειδω-λολατρείας μη μόνον εν ξοάνοις, αλλά καιεν οιοισδήποτε τόποις ή άλσεσιν ή δέν-δροις, παντί τρόπω εξαλειφθώσι" . Τηνίδια περίπου εποχή ο Άγιος Υάκινθος έκο-ψε ένα ιερό δέντρο πτελέας («…πεπαλαι-ωμένον… θεωρούμενον ως ιερόν») ενώο Όσιος Υπάτιος "είπου γάρ ήκουσεν ήδένδρον ή άλλο τι τοιούτον ότι προσκυ-νούσι τινες, ήρχετο εκεί ευθέως και, κατα-κόψας αυτό κατέκαιε πυρί." Ο Άγιος Νικό-λαος, Αββάς της Μονής της Αγίας Σιών,(συγχωνεύτηκε στη λατρεία με τον γνωστόπροστάτη των θαλασσινών) είχε κόψει έναάλλο δέντρο στην περιοχή της Λυκίας.Όσα δέντρα συνδέονταν άμεσα με την αρ-χαιότερη λατρεία θεωρήθηκαν ως ειδωλο-λατρικά κατάλοιπα και όσα σχετίζονταν μετη νεότερη λατρεία ως καθαγιασμένα! Ταπρώτα, λοιπόν, έπρεπε να καταστρα-φούν. Στη χριστιανική θρησκεία ο συμβο-λισμός του δέντρου συμβάλλει στο να κα-θιερωθεί ένα καινούργιο λατρευτικό πλαί-σιο μέσα στο οποίο συνυπάρχουν τα κα-τάλοιπα των αρχαιότερων συνηθειών μετις νεότερες. Ας θυμηθούμε το αρχαιότεροΔέντρο της Ζωής, την τυπολογική παρά-σταση της γενεαλογίας του Χριστού με τηΡίζα του Ιεσαί αλλά και τον εικονογραφικότύπο της Αμπέλου…

Πολλά από τα δεντρολατρικά μοτίβα ταοποία επιβιώνουν ακόμη και σήμερα στηνΕλλάδα μαρτυρούνται από περιηγητές,όπως ο Bartholdy που είδε ράκη ανηρτη-μένα σε δένδρα στον ελληνικό χώρο και ολόγιος R. Pashley που άκουσε παραδό-σεις για απαγόρευση κοπής των κυπαρισ-σιών της Σαμαριάς.

Θεοφάνεια στη νεότερη λατρείαΗ συμπεριφορά του ανθρώπου απέ-

ναντι στο δέντρο καθορίζεται από τις κατάτόπους θρησκευτικές και κοινωνικές αντι-λήψεις και οι παράμετροι που ορίζουν ωςιερό ένα δέντρο είναι κυρίως θρησκευτικοί.Ωστόσο στη διαδικασία διαφοροποίησηςκάποιων δέντρων από άλλα ομοειδή τωνεμπλέκονται λατρευτικές και κοινωνικέςαντιλήψεις καθώς και μαγικές και θερα-πευτικές πρακτικές. Πολλά από τα ιεράδέντρα συνδέονται με θαυματουργικές θε-ραπείες ασθενειών.

Αν επιχειρήσομε μια ταξινομητική προ-σπάθεια, θα πρέπει να διακρίνομε ως στα-

θερό στοιχείο τη σχέση του δέντρου με τοιερό το οποίο το καθαγιάζει και συχνά κα-θαγιάζεται απ’ αυτό. Η μεγάλη πλειοψηφίατων σύγχρονων ιερών δέντρων βρίσκεταιδίπλα σε ιερά καθιδρύματα, σε ναούς, μο-ναστήρια, τόπους καθαγιασμένους απότην παράδοση, ή ακόμη και πάνω σε στέ-γες ναών. Άλλα θεωρούνται ιερά λόγω τηςδιαφοροποίησής των από τα ομοειδή,όπως είναι η ανάποδη βλάστηση κατά τογνωστότερο νεοελληνικό πρότυπο του κυ-παρισσιού του Μυστρά και το βιβλικό ξύ-λο του Ααρών ή το γεγονός ότι είναι αειθα-λή σε αντίθεση με τα άλλα του ιδίου γένουςμε χαρακτηριστικό παράδειγμα τα περισ-σότερα από 60 άτομα αειθαλούς πλατά-νου που υπάρχουν στην Κρήτη.

Η σχέση του δέντρου με το θείον προσ-διορίζεται πάντα από την προφορική πα-ράδοση και εκδηλώνεται με λατρευτικέςπρακτικές που μπορούν να ταξινομηθούνως εξής:

-Προσευχές, θυμιάματα και επικλήσειςτου θείου κάτω από το φύλλωμα

-Εγκοιμήσεις κάτω από το ιερό δέντρογια λόγους θεραπείας από νοσήματα

-Ανάρτηση ρακών και ενδυμάτων πάνωστους κλάδους του δέντρου για λόγους ια-ματικούς

-Ανάρτηση ταμάτων και αφιερωμάτωνστους κλάδους

-Επαφή με το φύλλωμα ή και εναγκαλι-σμός του κορμού για διάφορους λόγους(ίαση από ασθένειες, θαυματουργική συ-νέργεια, εκπλήρωση επιθυμιών)

-Αποκοπή κλάδων ή φυλλωμάτων γιατην παρασκευή ιαματικών παρασκευα-σμάτων και περιάπτων

-Καθαγιασμός των καρπών και προ-σφορά των μαζί με το αντίδωρο, όπως εί-ναι γνωστό σε μια περίπτωση

-Απαγόρευση κοπής κλάδων ή φύλλων.Συχνά, όμως, από τα δέντρα που απαγο-ρεύεται η κοπή κλάδων κόβονται φύλλα,άνθη ή καρποί που χρησιμοποιούνται ωςιάματα.

Οι παραδόσεις που προσδιορίζουν τησχέση του δέντρου με το ιερό είναι και πάλιποικίλες. Μια μεγάλη κατηγορία δέντρωνκαι θάμνων καθαγιάζεται από παραδόσειςγια ανευρέσεις λατρευτικών εικόνων στηρίζα ή κοντά σ’ αυτά ή από τη θαυματουρ-γική εμφάνιση του θείου πάνω ή δίπλα σ’αυτά. Τελικά το δέντρο δεν είναι ιερό απόμόνο του αλλά καθαγιάζεται από τη θεό-τητα στην οποία τελικά αποδίδεται και ηλατρεία.

Η τοποθέτηση της λατρευτικής εικόναςτου θεού στον κορμό του δέντρου όπωςκαι η ανάρτησή της στα κλαδιά αποτελείμορφή επιφάνειας υποκαθιστά την εμφά-νιση της θεότητας. Κατά τον ίδιο τρόπο θαπρέπει να αποδώσομε στην υποσυνείδη-τη αντίληψη περί θεοφάνειας και τις πα-ραδόσεις για θαυματουργικές εμφανίσειςαγίων στα κλαδιά, στον κορμό ή δίπλα στοδέντρο.

Τα δέντρα αποκτούν ιερότητα είτε επει-δή γειτνιάζουν με ναούς, είτε επειδή η πα-ράδοση τα θέλει χώρους εμφάνισης τουθεού ή των αγίων, είτε επειδή έχουν ιδιαί-τερη μορφή και σχήμα το οποίο οφείλεταισε θεϊκή – θαυματουργική επέμβαση. Στιςπερισσότερες περιπτώσεις μπορεί να συ-νυπάρχουν δυο ή περισσότεροι λόγοι.Όμως, μεγάλος αριθμός νεοελληνικών ιε-ρών δέντρων οφείλουν την ιερότητά τουςσε λανθάνουσες μορφές επιφάνειας: Ταδέντρα είναι ιερά επειδή:

Α. Η λατρευτική εικόνα βρέθηκε, σύμ-φωνα πάντα με την παράδοση, στη ρίζα,στα κλαδιά ή κάτω από τα δέντρα.

Β. Η θέση της εικόνας αποκαλύπτεταιαπό τη μυστηριακή εμφάνιση φωτός ήφωτιάς. Οι παραδόσεις αυτές φαίνεται ναέχουν ως πρότυπο την βιβλική καιόμενηβάτο.

Γ. Η εικόνα κρύβεται στα κλαδιά και εμ-φανίζεται μόνο σ' εκείνους που έχουν τηδυνατότητα να τη δουν.

Δ. Η μορφή του Αγίου εμφανίζεται κάτωή δίπλα από το δέντρο κατά τρόπο θαυ-ματουργικό.

Οι παραδόσεις αυτές έχουν ως κοινόστοιχείο την εμφάνιση της θεότητας καιφαίνεται να αποτελούν απηχήσεις του αρ-χαιότερου μοτίβου, όπως το ανιχνεύομεσήμερα στις αρχαίες πηγές. Το πιο χαρα-κτηριστικό παράδειγμα του ελληνικού χώ-ρου είναι η «Αγία Μυρτιά» της βυζαντινήςΜονής Παλιανής. Μέσα από τους κλά-δους του ιερού δέντρου εμφανίζεται η Θε-οτόκος, όπως μαρτυρεί και η σύγχρονηασματική ακολουθία της:

«Η Εικών σου η άχραντος τη μυρσίνηοικήσασα ταύτην εχαρίτωσε πολλοίς θαύ-μασι και ζωηφόρω σου χάριτι…»

«Το γαρ θείον Αυτής (της Θεοτόκου)εκτύπωμα εν δένδρω μύρτον οικείν ηρε-τήσατο και του φυτού τοις κλάδοις χάρινδέδωκεν ώστε πάντες εκπλήττεσθαι».

*Δημοσιευμένο στηνιστοσελίδα «Καρμάνωρ»

Στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα σημειώθηκαν

εξωφρενικές ανακατατάξεις στην κοινωνία. Η τε-

χνολογική επανάσταση, που ακόμη δεν μπορεί κα-

νείς να πει με βεβαιότητα, αν αποτέλεσε βήματα

μπροστά ή βήματα πίσω, άλλαξε άρδην το πρόσωπο

(και) της ελληνικής κοινωνίας. Επαγγέλματα που

για αιώνες ανθούσαν, παραγκωνίστηκαν και στο τέ-

λος εξαφανίστηκαν. Αρκεί να θυμηθούμε τον επαγ-

γελματικό πλουραλισμό της δικής μας περιοχής, με

τους σπουδαίους τεχνίτες και μαστόρους. Οι αντι-

κειμενικές ανάγκες ήταν αυτές που δημιουργούσαν

τις προϋποθέσεις για ν’ ανθίσουν εκατοντάδες

επαγγέλματα. Ράφτες και μοδίστρες, υποδηματο-

ποιοί, καρεκλοποιοί, πεταλάδες, σωμαράδες, χαρ-

κιάδες, κοφινοκαλαθάδες, πελεκάνοι και δεκάδες

άλλα, τα οποία θυσιάστηκαν στο βωμό της τεχνολο-

γικής επανάστασης. Ο ανθρώπινος παράγοντας

εκτοπίστηκε από τις μηχανές και τους αυτοματι-

σμούς. Το αυτοκίνητο εξοβέλισε το συμπαθές γαϊ-

δουράκι και μαζί του έσβησε το επάγγελμα του «σω-

μαρά», του «μουνουχιστή» και του «πεταλά», για

πολλούς αιώνες ακμάζοντα επαγγέλματα.

Όλον αυτό τον επαγγελματικό πλούτο καταγρά-

φει η πολύτιμη γραφίδα του εκ Κάτω Βιάννου κα-

ταγομένου, συνταξιούχου εκπαιδευτικού – συγγρα-

φέα κ. Αντώνη Μανδαλάκη, τακτικού συνεργάτη

της «Ηχώ της Βιάννου», στο νέο του συγγραφικό εγ-

χείρημα με τίτλο «Παραδοσιακά αλλοτεσινά επαγ-

γέλματα».

Στις 225 σελίδες του βιβλίου, ο αναγνώστης θα

δει εικόνες και θα διαβάσει για τα τόσα ωραία επαγ-

γέλματα, που έδωσαν ψωμί σε χιλιάδες οικογένειες,

αλλά ο ολετήρας της παγκοσμιοποίησης τα έστειλε

στα λαογραφικά μουσεία!

Κι ακριβώς επειδή ο ίδιος αυτός ολετήρας της

παγκοσμιοποίησης, δεν αρκείται στην καταστροφή

των επαγγελμάτων, αλλά επιδιώκει να τα πετάξει

και ως ανάμνηση, στη χωματερή της λήθης, η προ-

σπάθεια του κ. Αντώνη Μανδαλάκη αξίζει χίλιους

επαίνους. Πονήματα σαν κι αυτό, σε μια άλλη, προ-

ηγμένη χώρα, θα αποτελούσε εκπαιδευτικό υλικό

της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Στην Ελλάς του

2013 όμως, άλλα είναι τα εκπαιδευτικά μας πρω-

τεύοντα και δεν είναι άλλα από εκείνα που υπαγο-

ρεύονται από τους διάφορους Κίσινγκερ…

Το τριήμερο 30 Νοέμ-βριου και 1-2 Δεκεμβρίου,πραγματοποιήθηκε στοΣτάδιο Ειρήνης και Φιλίας,η Πανελλαδική Συνδιάσκε-ψη του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ, βασι-κός σκοπό της οποίας ήτανη εκλογή του ΚεντρικούΟργάνου από 3.000 αντι-προσώπους, καθώς και συ-ζητήσεις για την μορφή, ταστοιχεία και τον προσανα-τολισμό που πρέπει να έχειη τωρινή αντιπολίτευσηκαι η αυριανή, νέα ΛαϊκήΔημοκρατική Παράταξηπου θα αναλάβει να αλλά-ξει τις τύχες αυτού του τό-που.

Εκεί βρέθηκαν οι τρειςεκλεγμένοι αντιπρόσωποιτου Δήμου μας (ΓιώργοςΜπελεχάκης, ΛευτέρηςΣπανάκης και Άννα Φιλιπ-πίδου), με σκοπό να μετα-φέρουν, εάν τους δινόταν ηευκαιρία, στο κοινό (7.000άνθρωποι παρακολούθη-

σαν κατά μέσο όρο το3ήμερο) τις αγωνίες, τουςφόβους και την ελπίδα τωνσυνδημοτών τους για τονέο αυτόν πολιτικό φορέαπου δημιουργείται.

Η τύχη εκεί, έδωσε τηνευκαιρία στο Γιώργο Μπε-λεχάκη, έναν άνθρωπο «αι-ώνιο» αγωνιστή και πιστόστις αρχές της αριστεράς,να σταθεί μπροστά σε χι-λιάδες κόσμου και να δώ-σει το δικό του στίγμα.«Κατάγομαι από την Έμ-παρο του Μαρτυρικού Δή-μου Βιάννου, είμαι 75 ετών,παιδί φτωχών και αγράμ-ματων γονέων κι όμωςστιγμή δε σταμάτησα νααγωνίζομαι γι’ αυτόν τοντόπο, ούτε το έχω σκοπό»είπε μεταξύ άλλων ο ΕΠΟ-Νίτης συνδημότης μας πουπροκάλεσε την συγκίνησηκαι το σύνθημα του κοινού:«ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΕΠΟΝ, ο δρό-μος των λαών». «Μακάρι

να ήμασταν όλοι έτσιαγράμματοι» ανέφερε οομιλητής που τον διαδέχ-θηκε στο βήμα, εν μέσωχειροκροτημάτων και συ-ναισθηματικά φορτισμέ-νων σχολίων.

Το όνομα του Δήμου μαςακούστηκε αρκετές φορές,καθώς η ιστορία μας απο-τελεί τρανό παράδειγμααντίστασης στους εκάστο-τε καταπιεστές καθώς καιη πρόσφατη στάση των το-πικών φορέων και της κοι-νωνίας απέναντι στη νεο-ναζιστική «Χρυσή Αυγή»είχε συζητηθεί και συζητιέ-ται ακόμα σε όλη την χώρα,αποσπώντας θετικότατασχόλια.

Λευτέρης ΣπανάκηςΣυντονιστής

της Τοπικής Επιτροπής ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ

Δήμου Βιάννου

ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣiaΣΕΙΣ

Παραδοσιακά αλλοτεσινά επαγγέλματα

«Συγκίνησε» η Ιστορία του Δήμου Βιάννουτους αντιπροσώπους στην ΠανελλαδικήΣυνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ.

Δενδρολατρία και Θεοφάνεια*

ΤΟΥ

Nίκου

Ψιλάκη

HXΩ της BIANNOYΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2012 13

Τα Χριστούγεννα του Παπαδιαμάντη

Οουρανός έβρεχε διαρκώς λε-πτόν νερόχιονον, ο γραίοςαδιάκοπος εφύσα και ήτο

ψύχος και χειμών τας παραμονάς τωνΧριστουγέννων του έτους…

Ο κυρ Αλέξανδρος είχε νηστεύσειανελλιπώς ολόκληρον το Σαρανταή-μερον και είχεν εξομολογηθεί τα κρί-ματά του (Παπά Δημήτρη το χέρι σουφιλώ!). Και αφού εγκαίρως παρέδω-σε το χριστουγεννιάτικον διήγημά τουεις την "Ακρόπολιν" και διέθεσενολόκληρον την γλίσχρον αντιμισθίαντου προς πληρωμήν του ενοικίου καιτων ολίγων χρεών του, γέρων ήδηκεκμηκώς υπό των ετών και της νη-στείας, αποφεύγων πάντοτε την πο-λυάσχολον τύρβην, αλλά φιλακόλου-θος πιστός, έψαλεν, ως συνήθως, μετην βραχνήν και σπασμένην φωνήντου, πλήρη όμως ενθέου πάθους, ωςαριστερός ψάλτης, εις το παρεκκλή-σιον του Αγίου Ελισσαίου τας Μεγά-λας Ώρας, σχεδόν από στήθους, καιότε επανήλθεν εις το πτωχικόν τουδωμάτιον, δεν είχεν ακόμη φέξει!

Ήναψε το κηρίον του και τη βοη-θεία του κηρίου (και του Κυρίου!)έβγαλε το υπόδημά του το αριστερόν,διότι τον ηνώχλει ο κάλος και ημί-κλιντος επί της πενιχράς στρωμνήςτου, πολλά ρεμβάζων και ουδέν σκε-πτόμενος, ήκουε τας ορυγάς του κρα-ταιού ανέμου και τους κρότους τηςβροχής και έβλεπε νοερώς τον πορ-φυρούν πόντον να ρήγνυται εις τουςσκληρούς αιχμηρούς βράχους του νε-φελοσκεπούς και χιονοστεφάνουΆθω.

Εκρύωνεν. Αλλά το καφενείον τουκυρ Γιάννη του Αγκιστριώτη ήτο κλει-στόν. Αλλά και οβολόν δεν είχε να πα-ραγγείλει:

– Πάτερ Αβραάμ, πέμψον Λάζαρον!(ένα ποτηράκι ρακή ή ρώμι).

Εκείνην την χρονιάν τα Χριστούγεν-

να έπεσαν Παρασκευήν. Τόσον το κα-λύτερον. Θα νηστεύσει και πάλιν, ωςτο είχε τάμα να νηστεύει δια βίου κά-θε Παρασκευήν δια να εξαγνισθεί οαμαρτωλός δούλος του Θεού από τομέγα κρίμα της νεότητός του, που εί-δε τυχαίως από την κλειδαρότρυπαντην νεαράν του εξαδέλφην να γδύνε-ται.

Έκαμε τον σταυρόν του κι εσκεπά-σθη με την διάτρητον βατανίαν του,όπως ήτο ντυμένος και με τα υποδή-ματα – πλην του αριστερού,

Και τότε ευρέθη εις την προσφιλήντου νήσον των παιδικών του χρόνωνμε τα ρόδιν’ ακρογιάλια, τας αλκυο-νίδας ημέρας, τας χλοϊζούσας πλα-γιάς, με τα κρίταμα, την κάππαριν καιτας αρμυρήθρας των παραθαλασσίωνβράχων και με τους απλούς παλαιούςανθρώπους, θαλασσοδαρμένους ήναυαγούς, ζωντανούς και κεκοιμημέ-νους.

Και ήλθεν ο Χριστός με το τεθλιμμέ-νον πρόσωπον, η Παναγία η Γλυκοφι-λούσα με το λευκόν και ένθεον Βρέ-φος της, ο Άγιος Στυλιανός, ο φίλοςκαι φρουρός των νηπίων, η Αγία Βαρ-βάρα και η Αγία Κυριακή με τουςσταυρούς και τους κλάδους των φοι-νίκων εις τας χείρας, ο όσιος Αντώ-νιος και Ευθύμιος και Σάββας με ταςγενειάδας και τα κομβοσχοίνιά των•και ήλθε και ο όσιος Μωϋσής ο Αι-θίοψ, "άνθρωπος την όψιν και θεόςτην καρδίαν", η Αγία Αναστασία ηΦαρμακολύτρια κρατούσα εις ταςχείρας το μικρόν της ληκύθιον, το πε-ριέχον τα λυτήρια όλων των μαγγα-νειών και επωδών, ο Άγιος Ελευθέ-ριος, η Αγία Μαρίνα και είτα ο ΆγιοςΓεώργιος και ο Άγιος Δημήτριος με ταχαντζάρια των, με τας ασπίδας καιτους θώρακάς των – ολόκληρον τοΤέμπλον του παρεκκλησίου της Πα-ναγίας της Γλυκοφιλούσης εκεί επά-

νω εις τον βράχον τον μαστιζόμενοναπό θυέλλας και λαίλαπας και λικνι-ζόμενον από το πολυτάραχον και πο-λύρροιβδον κύμα....

Φέγγος εαρινόν και θαλπωρή διεχύ-θησαν εντός του υγρού δωματίου καιο κυρ Αλέξανδρος λησμονήσας τονκάλον του ανεσηκώθη να φορέσει καιτο αριστερόν του υπόδημα δια ν’ασπασθεί ευλαβώς τους πόδας τουΧριστού, της Παναγίας και τωναγίων.

Αλλ’ η οπτασία εξηφανίσθη καιιδού ευρέθη εις τον Άη Γιάννην τονΚρυφόν, που εγιάτρευε τους κρυφούςπόνους κι εδέχετο την εξαγόρευσιντων κρυφών αμαρτιών. Πλήθος πι-στών είχεν ανέλθει από την πολίχνην,ζωντανοί και συγχωρεμένοι, να παρα-κολουθήσουν την Λειτουργίαν, τηνοποία ετέλει ο παπά-Μπεφάνης βοη-θούμενος από τον μπάρμπ’ Αναγνώ-στην τον Παρθένην.

Κατά περίεργον αντινομίαν τωνστοιχείων, ήτο καλοκαίρι κι η Λει-τουργία είχε τελειώσει και ήτον δενήτον τρίτη πρωϊνή, ότε η αμφιλύκηήρχισε να ροδίζει εις τον αντικρυνόνζυγόν του βουνού.

Όλοι γείτονες, λάλοι και φωνα-σκοί, εκάθηντο κατά γης πέριξεστρωμένης καθαράς οθόνης. Τέσ-σερ’ αρνιά, τρία πρόβατα, δύο κατσί-κια, αστακοουρές, κεφαλόπουλα κα-πνιστά της λίμνης, αυγοτάραχον καιεγχέλεις αλατισμένοι, πίττες, κου-ραμπιέδες, μπακλαβάδες, πορτοκά-λια και μήλα – όλα τα καλούδια, προ-ϊόντα της μικρής και ωραίας νήσου,περιέμενον τους συνδαιτυμόνας.

– Καλώς ώρισες κυρ Αλέξαντρε, κά-τσε κ’ η αφεντιά σου, του είπεν η θειαη Αμέρσα.

Αλλά τι βλέπει γύρω του; Όλουςτους ήρωας και τας ηρωίδας των χρι-στουγεννιάτικων διηγημάτων του.

Εκεί ήτον η θεια-Αχτίτσα, φορούσακαινουργή μανδήλαν και νέα πέδιλα,επιδεικνύουσα μετ’ ευγνωμοσύνης τοσυνάλλαγμα των δέκα λιρών, το οποί-ον μόλις έλαβε από τον ξενητευμένονεις την Αμερικήν υιόν της. Δίπλα τηςεκάθητο κι ο Γιάννης ο Παλούκας, οπροσποιηθείς τον Καλλικάντζαροντην Παραμονήν των Χριστουγέννωνκαι ληστεύσας τον Αγγελήν, τον Νά-σον, τον Τάσον – όλα τα παιδιά ταοποία κατήρχοντο από την Επάνωενορίαν, αφού είχαν ψάλει τα Κάλαν-δα. Εσηκώθη και παρέδωσεν εις τονκυρ Αλέξανδρον τας κλεμμένας πεν-τάρας -δεν είχε πως να μεθύσει καιεορτάσει τα Χριστούγεννα εκείνηντην χρονιάν (συχωρεμένος ας είναι!).

Ιδού κι ο Μπάρμπ’ Αλέξης, ο Καλο-καιρής, που δεν είχεν ανάγκην τουπορθμείου του Χάρωνος δια να πηδή-σει εις τον άλλον κόσμον• είχε το ιδι-κόν του, υπόσαθρον πλοιάριον, αυτό-χρημα σκυλοπνίχτην. Μαζί του ήτονκι ο σύντροφός του ο Γιάννης ο Παν-ταρώτας ο ναυτολογημένος ως Ιωαν-νίδης και διατελών εν διαρκεί απου-σία κατά τας ώρας της εργασίας.

– Να φροντίσεις, του είπεν ο Παντα-ρώτας, να πάρω την σύνταξή μου!

Και λησμονών την ιερότητα τηςστιγμής εμούντζωσε το κενόν συνο-δεύων την άσεμνον χειρονομίαν μετην ασεμνοτέραν βλασφημίαν:

– Όρσε, κουβέρνο!Εκεί ήτον κι ο Μπάρμπα-Διόμας, ευ-

τυχής διότι εγλύτωσεν από το ναυά-γιον και ερρόφησεν απνευστί επί τουδιασώσαντος αυτόν τρεχαντηρίουολόκληρον φιάλην πλήρη ηδυγεύ-στου μαύρου οίνου δια να συνέλθει –ω πενιχρά, αλλ’ υπερτάτη ευτυχία τουπτωχού!

Αλλ’ ιδού έτρεξε να του σφίξη τηνχείρα και ο βοσκός ο Σταθ’ς του Μπό-ζα, του οποίου δύο αίγες είχον βρα-

χωθή εις τον κρημνόν υπεράνω τηςαβύσσου, όπου έχαινεν ο πόντος καιήτο αδύνατον να σωθούν, αν δεν τονκατεβίβαζαν δια σχοινίου εις τον βρά-χον με κίνδυνον της ζωής του.

– Την Ψαρή την έχω τάξει ασημένιαστην Παναγιά. Τη Στέρφα (την άλληναίγα) θα την σφάξω για σένα, να τηνφάμε.

Και η Ασημίνα του μαστρο-Στεφανήτου βαρελά, με τας τέσσαρας κακοτυ-χισμένας θυγατέρας, τη Ροδαυγή, τηνΕλένη, τη Μαργαρώ και την Αφέντρα,η Ασημίνα, που την μίαν ημέραν εώρ-τασε τους γάμους της Αφέντρας μετον Γρηγόρη της Μονεβασάς και τηνάλλην ημέραν επένθησεν τον θάνατοντου υιού της του Θανάση.

Τέλος, ω! της εκπλήξεως, ενεφανί-σθη και ο έτερος εαυτός του, ο Αλέ-ξανδρος Παπαδημούλης, ο πτωχαλα-ζών, ο ασχολούμενος εις έργα μη κοι-νώς παραδεδεγμένης χρησιμότητος!

Ο κυρ Αλέξανδρος ησθάνθη τύψεις,ότι έπλασεν όλους αυτούς τους αν-θρώπους του λαού τόσον δυστυχείςκαι ταπεινούς ή τόσον αμαρτωλούς(ουδείς αναμάρτητος!) και τον εαυτόντου τόσον επηρμένον!...

Αλλά την στιγμήν εκείνην τον διέκο-ψεν η οκταόκαδος τσότρα, η περιφε-ρομένη από χειρός εις χείρα. Δενεπρόλαβε να την εναγκαλισθή καιήχησαν τα λαλούμενα (βιολιτζήδεςντόπιοι και τουρκόγυφτοι με κλαρι-νέτα) και ... εξύπνησεν.

Ποτέ ο κοσμοκαλόγηρος κυρ Αλέ-ξανδρος δεν εξύπνησε τόσον χορτά-τος, όσον εκείνην την αγίαν ημέραν,ο νήστις του Σαρανταημέρου και ο νή-στις όλης της ζωής του! – ζωήν ναέχει!

Κώστας Βάρναλης

Χριστούγεννα σιμώνουνε κι αναγαλλιά η πλάση κι ως και τ’ ανήμερα θεριά μερεύγουνε στα δάση

Το άστρο που εφώτισε τση Βηθλεέμ το σπήλιο πάλι θα ’ρθει στον ουρανό να λάμψει σαν τον ήλιο!

Πάλι θα ξεκινήσουνε οι μάγοι και θα ’ρθούνε στο φτωχικό που θα βρεθείς το σπήλιο να σε δούνε

Κι η γέννηση Σου Κύριε ας φέρει την ειρήνη στον κόσμο μας και στσι καρδιές να δώσει τη γαλήνη

Και πέψε τσι Αγγέλους Σου που στσ’ ουρανούς πετούνε στσι δυνατούς, τσ’ άρχοντες

όλης τση γης να πούνε

Να πάψουνε τσι πόλεμους και τσι εχθροπραξίες και να ξανοίξουν τση ζωής τσ’ αληθινές αξίες

Φαΐ να δώσουν σε φτωχά κοπέλια που πεινούνε απού τα περισσέματα που ’χουνε και πετούνε

Να τα δροσοποτίσουνε τση γης τα διψασμένα να φέρουνε χαμόγελασε χείλη πονεμένα

Και κάμε ο κόσμος να γενεί μια πουλιτσά μεγάλη και στη ζεστή Σου βάλε τη τη θεϊκή αγκάλη

Νικ. Κυριακάκης

Χριστούγεννα Ορισμός Αντιδημάρχων του Δήμου Βιάννου Όπως αναμενόταν άλλωστε, οι αντιδήμαρχοι κ.κ. Γιαμαλάκης και Αγαπουλάκης παρέ-

μειναν στις θέσεις τους και η απόφαση του Δημάρχου Βιάννου κ. Παύλου Μπαριτάκη είναι

για τυπικούς και μόνον λόγους. Άλλωστε, ο κ. Μπαριτάκης φέρεται να είναι ιδιαίτερα ικα-

νοποιημένος από τη συνεργασία του τόσο με τον κ. Νικήτα Γιαμαλάκη, όσο και με τον κ.

Μανώλη Αγαπουλάκη.

Με βάση λοιπόν την απόφαση του κ. Μπαριτάκη ο κ. Γιαμαλάκης Νικήτας ορίζεται ως

αντιδήμαρχος Τεχνικών υπηρεσιών και καθαριότητας - Οικονομικών (άμισθο) και του με-

ταβιβάζονται οι παρακάτω καθ’ ύλην αρμοδιότητες:

1.Τεχνικών Έργων, Χωροταξικού Σχεδιασμού, Πολεοδομίας και Πολιτικής

Προστασίας

2.Καθημερινότητας του Πολίτη, Καθαριότητας και Ανακύκλωσης, Πρασίνου

3. Οικονομικών θεμάτων.

4. Ευρωπαϊκά προγράμματα και διαχείριση έργων ΕΣΠΑ

5.Τέλεση Πολιτικών Γάμων

Αντιστοίχως, ο κ. Αγαπουλάκης Εμμανουήλ του Ελευθερίου ορίζεται ως αντιδήμαρχος

Υπηρεσιών Ύδρευσης Άρδευσης, Ηλεκτροφωτισμού - Πρωτογενή Τομέα (έμμισθο) και

του μεταβιβάζονται οι παρακάτω καθ' ύλην αρμοδιότητες:

1.Ύδρευσης, Άρδευσης, Αποχέτευσης, Βιολογικού Καθαρισμού και Ηλεκτροφωτισμού

2.Καταστημάτων, Επιχειρήσεων και Εμπορίου

3.Αγροτικής Παραγωγής και Ανάπτυξης

4. Δημοτικής συγκοινωνίας – Κυκλοφοριακό

5.Τέλεση Πολιτικών Γάμων

Η κοπή της πίτας στο Δήμο Βιάννου Η κοπή της πρωτοχρονιάτικης

πίτας στο Δήμο Βιάννου πραγμα-

τοποιήθηκε, παρουσία της Δημο-

τικής Αρχής, Δημοτικών Συμβού-

λων, εκπροσώπων υπηρεσιών,

φορέων και δημοτών.

Κόβοντας την πίτα, ο Δήμαρχος

κ. Παύλος Μπαριτάκης, ευχήθη-

κε «το 2013 να είναι καλύτερο

από το περυσινό έτος για τη χώρα

μας, το Δήμο και τους πολίτες,

που υφίστανται τις δυσκολίες της

οικονομικής κρίσης», τονίζοντας

ιδιαίτερα πόσο σημαντικό είναι

να μην απολέσουμε την αισιοδο-

ξία μας. «Με αισιοδοξία και ενω-

μένοι μπορούμε να ξεπεράσουμε

τις αντιξοότητες που αντιμετω-

πίζουμε και είναι βέβαιο πως θα

ξημερώσει ένα καλύτερο αύριο»,

είπε ο κ. Μπαριτάκης.

HXΩ της BIANNOY ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 201214

O ουρανός φωτίζεται. Η πάχνη στον αέρα διαλύεται. Μυρωδιά βρεγμένου χώματος και άγουρης ντομάτας.Στα 82 τους είναι ήδη επί ποδός, ο Θάνος και ο Δημήτρης. Ο Δημήτρης με τα πόδια θα κατηφορίσει στο περβόλι.Ο Θάνος θα μπει στο παλιό πεισματάρικο αγροτικό του. Και οι δυο σε έναν αγώνα δρόμου με τον ήλιο, θα βγουν νικητές και θα φτάσουν πριν από αυτόν να ανταμώσουν τη

γη τους. Θα μυρίσουν χώμα, νερό και βλάστηση. Ο Δημήτρης, με τα χέρια πίσω σταυρωμένα και ο Θάνος με το φαγω-

μένο και τέλεια λείο πια σκαπέτι στον ώμο, θα εκπληρώσουν τον καθη-μερινό τους όρκο με την γη.

Ξεφυσώντας το θαλασσινό αγέρι που τον αγκαλιάζει, ο Θάνος θα αρ-χίσει το σκάψιμο.

Μισή, μια και δυο ώρες έως το έδαφος να μπορεί να οριστεί επίπεδο, όπως χρόνια πριν, πάνω στην μπουλντόζα του όριζε τους δρόμους

που άνοιγαν βουνά.

Ο Δημήτρης, στα 550 μέτρα υψόμετρο, με την αρχαία σκαλίδα του φτιά-χνει τους καταπότες,

έτσι θα σου πει, πρέπει να ταΐσει ακόμη και τον πιο παραπονεμένοβλαστό.

Κάθε λογής καρποί, θα μαζευτούν από ένα χώμα αρχέγονο που δεν γνωρίζει τι θα πει λάστιχο και κομμένο λάδι μηχανής.

Χρόνια πριν, το μόνο που ένιωθε, οι οπλές των ζώων και οι μυτερές,με το χέρι σκαλισμένες, πέτρες του βολόσυρου.Τα μωρά ετούτης της μητέρας θα γεμίσουν τα καλάθια τους. Η Μαρία

και η Ελένη, γυναίκες παραδοσιακές που η χαρά τους είναι κείνος ο ήχος του βλα-

στού που κόβεται ενώ παράλληλα και στο μυαλό των δύο, οι υπολογισμοί τρέχουν. Τα λαχανικά θα μοιραστούν ακριβοδίκαια σε κάθε γιο και κόρη.

Ο ήλιος κοιτάζει κάθετα, μεσημέρι και ώρα του γυρισμού. Σε κάποια αίθουσα στο μέλλον αυτή θα είναι η τελευταία σκηνή. Σκηνοθεσία και μεγάλα άσπρα γράμματα κινηματογράφου.

Ευτυχώς όχι. Ευτυχώς οι σκηνές αυτές γυρίστηκαν και γυρίζονται ακό-μη χωρίς

σκηνοθέτη, σεναριογράφο, κάμερες και παραγωγή, και ενώ τα αγχω-μένα πρωινά

της ανθρωπότητας συνεχίζουν ακατάπαυστα να καταπίνουν κάθε ακτί-να ήλιο στο πέρασμα τους.

Ευτυχώς, ακόμη στη γη της Κρήτης οι τελευταίοι, συνεχίζουν τις ιερο-τελεστίες τους, δίνοντας ιδρώτα για την μυρωδιά μιας κομμένης άγουρηςντομάτας στο τραπέζι του εγγονού τους.

''Ο όρκος των τελευταίων''Ένα εξαιρετικό κείμενο του νεαρού

φοιτητή Δημήτρη Παπαδημητράκη

με φόντο... τους παππούδες και τις

γιαγιάδες του

HXΩ της BIANNOYΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2012 15

Σημαντικές πολιτιστικές δράσεις στο Χόνδρο

ΟΣύλλογος τωνΑπανταχού Χον-δριγιανών διοργά-

νωσε με επιτυχία τις παρα-κάτω εκδηλώσεις:

1. Αναβίωση παραδοσιακού ζυμωτού Το Σάββατο 24 Νοεμβρίου

2012, οι Χονδριγιανοί συγ-κεντρώθηκαν στο φούρνοτου Δημητρίου Απ. Βεληβα-σάκη στο Θυμιανό και ζύμω-σαν προζυμένιο ψωμί, μετον παλιό παραδοσιακό τρό-πο που ζύμωναν οι γονείςκαι οι παππουδογιαγιάδεςτους. Ο τόπος μοσχομύρισεαπό το φρεσκοζυμωμένοκαι φρεσκοψημένο ψωμίκαι δόθηκε «ξεφουρνιά» σεόλους τους παρευρισκόμε-νους, οι οποίοι τίμησαν δε-όντως και όσα άλλα εδέσμα-τα ετοίμασε ο Σύλλογος για

την περίσταση.Ο Σύλλογος των Απαντα-

χού Χονδριγιαννών ευχαρι-στεί ιδιαίτερα τους:

• Δημήτρη Απ. Βεληβα-σάκη και τα παιδιά του γιατην παραχώρηση του παρα-δοσιακού ξυλόφουρνου.

• Εμμανουήλ Πρεβε-λιαννάκη, αρτοποιό από τοΒενεράτο, που προσέφερεδωρεάν στο Σύλλογο όλο τοαλεύρι, ρακή, κρασί, ποδιέςγια τις κυρίες που ζύμωσανκαι μπλούζες για τη νεολαίατου χωριού μας.

• Ιωάννη Χ. Ψαρολογά-κη για την εκτύπωση αφι-σών και γενικά για τη βοή-θεια που προσφέρει στοΣύλλογο, με το εργαστήριο«Καλλιτεχνικών ΓραφικώνΤεχνών» που διαθέτει.

• Γεώργιο Μπριτζολάκηγια την έκτακτη οικονομική

ενίσχυση στο Σύλλογό μας. • Τις κυρίες του χωριού

μας που ανταποκρίθηκαν μεχαρά στο κάλεσμα του Συλ-λόγου μας και ζύμωσαν πά-νω από 80 κιλά αλεύρι.

• Όλους όσοι με οποι-ονδήποτε τρόπο βοήθησανστην επιτυχία της εκδήλω-σης και μας τίμησαν με τηνπαρουσία τους.

2. Εορτή Αγίας ΑικατερίνηςΣτις 25 Νοεμβρίου 2012,

το Δ.Σ. και τα μέλη του Συλ-λόγου εκκλησιάστηκαν στονεορτάζοντα Ναό της ΑγίαςΑικατερίνης στην Περβόλακαι προσέφεραν το ποσότων 2 χιλιάδων ευρώ στονεφημέριο π. ΚωνσταντίνοΨαρολογάκη, ως συμβολήκαι βοήθεια του Συλλόγουστην ανέγερση της αίθουσαςτου Πνευματικού Κέντρουτης Ενορίας Περβόλας.

Μετά τη Θεία Λειτουργία,προσφέρθηκε φαγητό σεόλους τους παρευρισκομέ-νους (τσιπούρες ψητές, πα-τάτες φούρνου, σαλάτες,φάβα και άφθονο κρασί).

Θερμές ευχαριστίες σεόσους συμμετείχαν στην εκ-δήλωση και ιδιαίτερα στοΓεώργιο Ι. Μορφουλάκη πουέψησε στα κάρβουνα όλο τοψάρι, καθώς και τις Αικατε-ρίνη Γελασάκη-Στιβακτάκηκαι Κωνσταντίνα Γιαμαλά-κη-Ζουμπουλάκη για τη χρη-ματική τους χορηγία στηνεκδήλωση.

3. ΔενδροφύτευσηΎστερα από τις κατα-

στροφικές πυρκαγιές τουκαλοκαιριού, που έπληξαναφάνταστα το χωριό, ο Σύλ-λογός μας πραγματοποίησετο Σάββατο 8 Δεκεμβρίου2012, δενδροφύτευση 300και πλέον δέντρων, τα οποίαπρομηθεύτηκε δωρεάν από

τη Δασική Υπηρεσία Ηρα-κλείου και άλλων 350, ταοποία αγόρασε, δηλαδή, συ-νολικά 650 δέντρων.

Στόχος του Συλλόγου εί-ναι να συνεχιστεί η προσπά-θεια τον ερχόμενο Ιανουά-ριο με τη δενδροφύτευση

άλλων 200 δέντρων.Ευχαριστούμε ιδιαίτερα το

συγχωριανό μας, Αντιδή-μαρχο του Δήμου Βιάννουκαι πρώην Πρόεδρο τουΣυλλόγου κ. Νικήτα Ι. Για-μαλάκη, που μας παραχώρη-σε το τσαπάκι του Δήμου,

καθώς και το μέλος του Συλ-λόγου μας Νικόλαο Γ. Τζα-νάκη, που το χειρίστηκεαφιλοκερδώς.

4. Θεατρική ΟμάδαΟ Σύλλογός μας δημιούρ-

γησε θεατρική ομάδα, μεσκοπό να «ανεβάσει» παρα-δοσιακό θεατρικό δρώμενοστο πλαίσιο των προσεχώνκαλοκαιρινών εκδηλώσεων.

Η ανταπόκριση των μελώνμας στο κάλεσμά μας υπήρ-ξε ικανοποιητική, για τηνπραγματοποίηση του φιλό-δοξου αυτού εγχειρήματος.

Ιδιαίτερα ευχαριστούμετις κυρίες: ΚωνσταντίναΣουρρή, Μαρία Καπανάκηκαι Χρυσούλα Δοξαστάκηπου έχουν την επιμέλεια αυ-τής της προσπάθειας, κα-θώς και όλα τα παιδιά πουσυμμετέχουν καθ’ οιονδή-ποτε τρόπο στην προγραμ-ματιζόμενη παράσταση.

Τα «γκρίζα» σύννεφαείχαν φανεί πριν τηνέναρξη της συνε-

δρίασης του σώματος, όταν οπροαναφερθείς πρώην αντι-δήμαρχος, στη σχετική συνε-δρίαση της Δημοτικής Ομά-δας της πλειοψηφίας, απει-λούσε Θεούς και δαίμονες,ζητώντας από τη δημοτικήαρχή να αποσύρει το επίμα-χο θέμα, που αφορούσε σεένα χρονίζον ζήτημα, για τοδίκαιο καταμερισμό των νε-ρών της Κ. Σύμης, από ταοποία αρδεύεται η αγροτικήπεριοχή του οικισμού Λου-τράκι.

Το θέμα παρά ταύτα ήρθεπρος συζήτηση, μόνο που οκ. Ζερβουδάκης, πριν καναρχίσει η ανάγνωση της εισή-γησης, έθεσε διαδικαστικόζήτημα, αφού όπως (δι-καίως) ισχυρίστηκε «για τοζήτημα υπάρχουν τελεσίδι-κες δικαστικές αποφάσεις».Βέβαια, αποδείχτηκε ότι ο κ.Ζερβουδάκης «έκρουε ανοι-χτές πόρτες», καθώς στην ει-σήγηση, γίνονταν σαφέστα-τες αναφορές στο ιστορικότης υπόθεσης, όπως και στηντελεσιδικία της και απλά θαγίνονταν η επικαιροποίησήτης, με απώτερο σκοπό τηνοριστική επίλυση του προ-βλήματος. Στο σημείο εκεί-νο, ο πρώην αντιδήμαρχοςκαταφέρθηκε με βαρείς χα-ρακτηρισμούς εναντίον τουαρμόδιου αντιδημάρχου κ.Μανώλη Αγαπουλάκη, ενώσε ερώτηση υπερήλικα δημό-τη από τον Συκολόγο «γιατίκόπτεται σε τέτοιο βαθμό,αφού το νερό είναι κοινόαγαθό», ο κ. Ζερβουδάκηςμεταμορφώθηκε σε ταύρο!Καρέκλες και τραπέζια ανα-

ποδογύρισαν, ενώ φέρεταινα χειροδίκησε εναντίον τουηλικιωμένου. Μάταια προ-σπαθούσαν ο πρόεδρος τουσώματος κ. Μηνάς Σταυρα-κάκης, αλλά και τα υπόλοιπαμέλη του Δ.Σ. να ηρεμήσουντον μαινόμενο συνάδελφότους και μπροστά στο ενδε-χόμενο κλιμάκωσης του…καυγά, η δημοτική αρχή απέ-συρε το θέμα!

Πέρα όμως από την απα-ράδεκτη αυτή συμπεριφορά,η οποία καταδικάστηκε απ’όλες τις παρατάξεις, το θέμααυτονοήτως θα έπρεπε ναέχει διευθετηθεί, αφού υπάρ-χουν τελεσίδικες δικαστικέςαποφάσεις και είναι άξιοαπορίας, το γιατί η προηγού-μενη δημοτική αρχή, αρνή-θηκε ή εν πάση περιπτώσεικωλυσιέργησε στην εφαρμο-γή των αποφάσεων αυτών.«Δυστυχώς, κάποιοι επιμέ-νουν να θεωρούν ένα δημό-σιο αγαθό, όπως είναι το νε-ρό, περιουσιακό τους στοι-χείο» σχολίασε δημοτικόςσύμβουλος, προσθέτονταςότι «είναι εξωφρενικό και ξε-περνά κάθε όριο βαρβαρότη-τας και αδικίας, να μπορούνοι καταγόμενοι από την Σύμηκαι διαθέτοντες κτήματαστην αγροτική περιοχή Λου-τράκι να τα αρδεύουν, ενώ οικάτοικοι των όμορων χωριώνΣυκολόγου και Καλαμίου ναμην τα αρδεύουν»!

Η εισήγηση του αρμόδιουαντιδημάρχου κ. ΜανώληΑγαπουλάκη είναι υπέρ τοδέον κατατοπιστική (για ευ-νόητους λόγους την παραθέ-τουμε αυτούσια), και μπορείο κάθε έλλογος άνθρωπος ναβγάλει ασφαλέστατα συμπε-ράσματα.

Επαναλαμβάνουμε, πρό-κειται για ζητήματα που προ-σβάλλουν βάναυσα τον πολι-τισμό μας και δυστυχώς, δενυπάρχει μόνον αυτή η περί-πτωση στο Δήμο Βιάννου.Μια ανάλογη κραυγαλέα πε-ρίπτωση αδικίας και μερολη-ψίας υπάρχει στο Βαχό, όπουοι κάτοικοι διαχωρίζονται σε«αμνούς και ερίφια», ή για ναακριβολογήσουμε σε… ημέ-τερους και στους άλλους…

Αναφερόμαστε στην περί-πτωση του κ. Γιώργου Νιτα-δωράκη, ο οποίος, όπως κα-ταγγέλλει «εμπαίζεται αναί-τια από όλες τις δημοτικέςαρχές, αφού ποτίζουν οι δι-πλανοί του και σ’ εκείνονστερούν αυτό το δικαίωμα»!

Εν τω μεταξύ, το περιστα-τικό με τον πρώην αντιδή-μαρχο έχει προκαλέσει μεγά-λο προβληματισμό στην Δη-μοτική Αρχή, όπως και σταυπόλοιπα μέλη της πλειοψη-φίας.

Ο δήμαρχος κ. Μπαριτά-κης εμφανίζεται ιδιαίτεραπροβληματισμένος και στε-νοχωρημένος, καθώς όπωςμας είπε «δεν μπορεί να συμ-βαίνουν τέτοια πράγματαστις συνεδριάσεις του Δημο-τικού Συμβουλίου».

Η εισήγηση του αντιδημάρχου «Το θέμα αυτό αφορά μια

χρονίζουσα εκκρεμότητα γιατην παροχή νερού άρδευσηςσε ιδιοκτήτες λιόφυτων στηνπεριοχή Λουτρακίου της Τ.Κ.Κάτω Σύμης, που κατοικούνή κατάγονται από τις τοπικέςκοινότητες Συκολόγου καιΚαλαμίου. Το νερό αυτό με-ταφέρεται από τις πηγές τηςεν λόγω τοπικής κοινότητας.Η επαναφορά αυτού του θέ-ματος στο Δ.Σ. έχει περισσό-τερο την έννοια της επικαι-ροποίησης και της ενημέρω-σης με δεδομένο το τελεσίδι-κο των δικαστικών αποφά-σεων που δικαιώνουν τουςπαραπάνω αναφερόμενουςιδιοκτήτες.

Το ιστορικό του θέματος,στην αναφορά του οποίου πι-θανό να υπάρχουν κάποιεςμικρές περιγραφικές ανακρί-βειες, παρ’ όλα αυτά ωστόσοη φιλοσοφία του και κατάσυνέπεια η γενική πραγματι-κότητα δεν αλλάζει, έχειόπως περιγράφεται παρακά-τω:

Όπως οι περισσότεροι θαγνωρίζετε, εντός της αγροτι-κής περιοχής του οικισμούΛουτρακίου της ΤοπικήςΚοινότητας Κάτω Σύμηςυπάρχουν λιόφυτα ιδιοκτη-σίας όχι μόνο Συμιανών, αλ-λά και άλλων από όμορες ήμη κοινότητες. Στην περιοχήαυτή μεταφέρεται νερό απότις πηγές της Κάτω Σύμηςκαι αρδεύονται τα λιόφυταμόνο των κατοίκων ή εχόν-των καταγωγή από την εν λό-γω τοπική κοινότητα, που

βρίσκονται εντός αυτής τηςπεριοχής, αλλά και εκτός αυ-τής κυρίως προς τις όμορεςπεριοχές Ρίζας και Γδοχίωντου Δήμου Ιεράπετρας.

Στην περιοχή της ΤοπικήςΚοινότητας Κάτω Σύμης,όπως είναι γνωστό, υπάρ-χουν πηγές, τα ύδατα τωνοποίων ρέουν προς την πε-ριοχή της Τ.Κ. Καλαμίου. Σταρέοντα αυτά ύδατα είχαναποκτήσει δικαιώματα με δι-καστικές αποφάσεις αφενόςμεν οι έχοντες κτήματα (πε-ριβόλια) στην Τ.Κ. Καλαμί-ου, αλλά και σε χαμηλότεροσημείο στη θέση «Σκούρλα»,όπου γινόταν η διανομή νε-ρού, αλλά και οι έχοντες ανά-λογες προς άρδευση εκτά-σεις στην Περιοχή «Ποτα-μός» της Τ.Κ. Συκολόγου,αλλά και προς την περιοχή«Κόρνιας» της Τ.Κ. Πεύκου.

Τη δεκαετία του ’70 έγινεη πρώτη αποτυχημένη προ-σπάθεια από κατοίκους αλλάκαι από καταγόμενους απότην τότε Κοινότητα Κάτω Σύ-μης για την έκδοση άδειαςμεταφοράς νερού από τις πη-γές της, στις θέσεις «ΨαρόΝερό» και «Κρύα Βρύση»προς την περιοχή Λουτρα-κίου. Η άδεια αυτή δεν δόθη-κε από την αρμόδια υπηρε-σία της τότε Νομαρχίας,επειδή η συνολική έκτασηπου προτάθηκε για άρδευσηήταν μικρότερη των προδια-γραφών που απαιτούνταν,αφού είχαν καταγραφεί λιό-φυτα που ανήκαν μόνο σεκατοίκους και έχοντες κατα-γωγή από την τότε κοινότηταΚάτω Σύμης. Στο εκ νέου αί-τημα, ζητήθηκε και από ιδιο-κτήτες λιόφυτων εντός τηςπεριοχής Λουτρακίου πουδιαμένουν ή κατάγονταν απότις πρώην κοινότητες Συκο-λόγου και Καλαμίου να τοσυνυπογράψουν, διευρύνον-τας με αυτό τον τρόπο τηνήδη από την προηγουμένη αί-τηση προτεινόμενη προς άρ-

δευση έκταση. Η αρμόδιαυπηρεσία εκτιμώντας τα νέαδεδομένα εξέδωσε άδεια με-ταφοράς νερού, που ισχύειμέχρι τέλος Μαΐου, ασφαλώςέχοντας υπ’ όψη της, ότι θααρδευτεί συνολικά η προτει-νόμενη προς άρδευση έκτα-ση. Το επόμενο διάστημα κα-τασκευάστηκε αρδευτικό δί-κτυο με έξοδα των κατοίκωνκαι των καταγόμενων από τηΚάτω Σύμη με σωλήνες τα-χείας συνδέσεως, στο οποίοόμως δίκτυο δεν επετράπη ηοικονομική συμμετοχή και

των άλλων ιδιοκτητών απότις κοινότητες Συκολόγουκαι Καλαμίου και κατά συνέ-πεια η χρήση του για την άρ-δευση των λιόφυτών τουςπου βρίσκονται στην περιοχήΛουτρακίου, παρά τις αρχι-κές δεσμεύσεις κατά την συ-νυπογραφή του αιτήματος.Μετά πάροδο ετών (περίπουτο έτος 1996) το δίκτυο αυτόαντικαταστάθηκε από νέουπογειοποιημένο από τηνπεριοχή «Αι Γιάννης» μέχρικαι το Λουτράκι, η μελέτηκαι η επιστασία του οποίου

έγινε με ευθύνη της τότε Νο-μαρχίας και της μηχανικού κ.Καίτης Ιερωνυμάκη - Κοπι-δάκη. Το δίκτυο αυτό ουδέ-ποτε διευκρινίστηκε αν χρη-ματοδοτήθηκε εξ ολοκλήρουαπό ιδιωτικούς πόρους – απόκατοίκους και καταγόμενουςαπό την Κάτω Σύμη εν προ-κειμένω - ή από την πρώηνΝομαρχία ή και από τις δύοπλευρές. Για τις ανάγκες με-ταφοράς του νερού από ταφρεάτια που καταλήγουναπό «Ψαρό Νερό» και «ΚρύαΒρύση» μέχρι «Αι Γιάννη»,αγοράστηκαν σωλήνες καιεξαρτήματα επί πιστώσει επ’ονόματι της τότε ΚοινότηταςΚάτω Σύμης από το Συνεται-ρισμό Συκολόγου, συνολικήςσημερινής αξίας περίπου9.000 ευρώ, τα οποία ουδέ-ποτε αποπληρώθηκαν.

Διευκρινίζεται ότι η καλ-λιέργεια της πηγής στη θέση«Ψαρό Νερό» επιχορηγήθη-κε από τη Διεύθυνση Δασώνκαι κατασκευάστηκε επίσηςαπό την ίδια υπηρεσία δεξα-μενή για πυροσβεστικούς λό-γους, από την υπερχείλισητης οποίας τροφοδοτείται τοδίκτυο προς Λουτράκι. Επί-σης η καλλιέργεια της πηγήςστη θέση «Κρύα Βρύση» έγι-νε με χρηματοδότηση της τό-τε Νομαρχίας Ηρακλείου καιη οποία επίσης τροφοδοτείτο εν λόγω δίκτυο.

Το αμέσως επόμενο διά-στημα, η πρώην κοινότηταΚάτω Σύμης δανειοδοτήθηκεμε το ποσό των 9.000.000

δραχμών τότε και κατα-σκευάστηκε εντός της περιο-χής του Λουτρακίου υπογει-οποιημένο επίσης δίκτυο μευδροληψίες (κολεκτέρ), τοοποίο σε επόμενο διάστημαπροεκτάθηκε μερικώς μειδιωτικούς πόρους. Αυτό τοδίκτυο, παρά το ότι κατά μέ-γα μέρος ανήκει στο Δήμο,χρησιμοποιείται ακόμη καισήμερα από ιδιώτες, ενώ τουπέργειο δίκτυο με υδρολη-ψίες που κατασκευάστηκεαπό αυτούς χωρίς τις απαι-τούμενους προδιαγραφές,χρησιμοποιείται από το Δήμομε πάρα πολλά προβλήματα.Το ίδιο διάστημα κατασκευά-στηκε επίσης δεξαμενή, ηχρηματοδότηση της οποίαςέγινε σύμφωνα με δηλώσειςτων χρηστών του δικτύου μειδιωτικούς πόρους. Η όληδιαχείριση του δικτύου μέχρικαι σήμερα γίνεται από άτυ-πη ομάδα, αρδεύοντας λιό-φυτα που ανήκουν αποκλει-στικά στους κατοίκους ήέχοντες καταγωγή από τηνΤ.Κ. Κάτω Σύμης.

Το παραπάνω αναφερό-μενο δάνειο με την δημιουρ-γία των Δήμων καθώς και ηοφειλή προς το Συνεταιρι-σμό Συκολόγου μεταβιβά-στηκαν στο Δήμο Βιάννουκαι το μεν δάνειο αποπληρώ-θηκε. Οι οφειλές όμως προςτο Συνεταιρισμό είναι μέχρικαι σήμερα απαιτητές.

Μετά από αυτά, η πρώτηΔημοτική Αρχή που προήλθεαπό την αυτοδιοικητική με-

ταρρύθμιση «Καποδίστριας»,(Δημαρχία κ. Αναστασάκη),κλήθηκε να ικανοποιήσει τοαίτημα δημοτών που είχανιδιοκτησίες στην εν λόγω πε-ριοχή Λουτρακίου - Κάτω Σύ-μης, για χρήση νερού άρδευ-σης από το παραπάνω ανα-φερόμενο δίκτυο. Το Δημοτι-κό Συμβούλιο στην συνε-δρίαση με αριθμό 15/8-9-2001 με θέμα «Ύδρευση –Άρδευση του Δ.Δ. Λουτρα-κίου Κάτω Σύμης» λαμβάνεικατά πλειοψηφία την υπ’ αρ.187/2001 απόφαση βάσει τηςοποίας αποφασίζεται «να δο-θεί νερό άρδευσης και στουςεκτός Κάτω Σύμης κατοί-κους και ιδιοκτήτες αγροτε-μαχίων στην περιοχή Λου-τρακίου», λαμβάνονταςασφαλώς υπ’ όψη ότι οι υπο-δομές που χρησιμοποιούνταιείναι δημόσιες και δημοτικέςκατά μέγα μέρος. Μειοψήφη-σαν τέσσερις Δημοτικοί Σύμ-βουλοι με την αιτιολογία ότιδεν είχε διερευνηθεί νομικάτο θέμα. Δηλαδή οι μειοψη-φήσαντες δεν υποστήριξανότι όλο το αρδευτικό δίκτυοκατασκευάστηκε εξ ολοκλή-ρου με ιδιωτικούς πόρους,αλλά, εμμέσως πλην σαφώς,παραδέχτηκαν ότι στο ιδιο-κτησιακό του επικρατεί μια«ερμαφρόδιτη» κατάσταση.Αποφασίζει επίσης ομόφωνανα δοθεί νερό ύδρευσης απότη δεξαμενή Συκολόγου στονοικισμό Λουτρακίου, αλλάκαι άλλα παρεμφερή θέματα.

Ακολούθως με την υπ’ αρ.

πρωτ. 1125/17-03-2003 αίτη-σή τους οι ενδιαφερόμενοι,αφού πρώτα πλήρωσαν τοανάλογο παράβολο σύνδε-σης, ζητούν από την αρμόδιαυπηρεσία του Δήμου να τουςυποδείξει σε ποια υδροληψία(κολεκτέρ) θα τοποθετήσουντους υδρομετρητές.

Η υπηρεσία πράγματι το-ποθέτησε μια νέα υδροληψίαστην οποία τοποθετήθηκανοι υδρομετρητές. Όμως τιςαμέσως επόμενες ημέρες, ηυδροληψία αλλά και οι υδρο-μετρητές κατεστράφησαναπό αγνώστους και μέχρι σή-μερα ουδέποτε αποκατεστά-θησαν. Ύστερα από αυτά ταγεγονότα και αφού ο Δήμοςδεν αποκαθιστούσε τη ζημιά,οι ενδιαφερόμενοι επέλεξαντην δικαστική οδό για τηνικανοποίηση του αιτήματόςτους, αλλά και για να εφαρ-μοστεί η απόφαση του Δημο-τικού Συμβουλίου. Το Ειρη-νοδικείο Βιάννου συνεδριά-ζει στις 21-11-2003 και εκδί-δει την υπ’ αρ. 16/2003 από-φαση με την οποία (επί λέ-ξει) «δέχεται την αίτηση καιυποχρεώνει τους καθών η αί-τηση (Δήμο Βιάννου) να προ-βούν στη σύνδεση των ακινή-των των αιτούντων που ανα-φέρονται στην αίτηση με τοδίκτυο άρδευσης και τηνάμεση παροχή νερού σε αυ-τά». Η τότε Δημοτική Αρχήεπί Δημαρχίας κ. Κλαδάκη,εφεσιβάλει την παραπάνωαπόφαση του ΕιρηνοδικείουΒιάννου στο ΠολυμελέςΠρωτοδικείο Ηρακλείου, αλ-λά το εν λόγω Δικαστήριο συ-νεδριάζει στις 24-9-2004 καιμε την υπ’ αρ.466/1739/272/2004 απόφασήτου απορρίπτει την έφεσηθεωρώντας την απόφαση τουΕιρηνοδικείου τελεσίδικη.Οι αποφάσεις αυτές απο-στέλλονται στην ΠεριφέρειαΚρήτης συνοδευόμενες απόέγγραφο, αίτηση - αναφοράμε αρ. πρωτ. 27277/20-10-2004. Η Περιφέρεια με το υπ’αρ. 27277/2-11-2004 έγγρα-φό της προς τον τότε Δήμαρ-χο Βιάννου, επικαλούμενητις αποφάσεις του Ειρηνοδι-κείου 16/2003 και 17/2004,του ζητά να απαντήσει μέχρι10-11-2004 για τις κατά νόμοεπιβεβλημένες ενέργειες,προκειμένου να ενημερω-θούν οι ενδιαφερόμενοι καισε τυχόν άλλες ενέργειες δε-δομένου ότι οι αποφάσεις εί-ναι εκτελεστές. Παρά ταύτατο αίτημα ουδέποτε ικανο-ποιήθηκε και οι ενδιαφερό-μενοι προσφεύγουν εκ νέουστο Ειρηνοδικείο Βιάννουπου με την υπ’ αρ. 18/2007απόφασή του δέχεται τηναγωγή και τους δικαιώνει τε-λεσίδικα. Το επόμενο διά-στημα οι κατά τον νόμο υπεύ-θυνοι του Δήμου διώκονταιμε την κατηγορία της παρά-βασης καθήκοντος.

Για το θέμα της ύδρευσηςΛουτρακίου: Ο εν λόγω οικι-σμός σήμερα υδρεύεται από

τη γεώτρηση «Γούσπου», τονερό της οποίας είναι κατάλ-ληλο για υδρευτική χρήση.Παρ’ όλα αυτά η υδροδότησηαπό τη δεξαμενή Συκολόγου,η οποία τροφοδοτείται απότην πηγή «Κρύα Βρύση» τηςΤ.Κ. Κάτω Σύμης παρά το αρ-χικό κόστος κατασκευήςυδρευτικού δικτύου, αποτε-λεί μακροπρόθεσμα φθηνό-τερη, πιο αξιόπιστη λύση λό-γω της φυσικής ροής από τηνπηγή έως στο Συκολόγο αλ-λά και από το Συκολόγο μέ-χρι το Λουτράκι.

Για όλους τους παραπάνωλόγους

και θεωρώντας ότι το νερόείναι δημόσιο αγαθό και ηπρόσβαση σε αυτό αποτελείθεμελιώδες ανθρώπινο δι-καίωμα και ότι επιβάλλεται ηδιαχείρισή του να γίνεται μεδημοκρατικές διαδικασίες,με την αντιπροσωπευτικήκαι άμεση συμμετοχή τωνπολιτών στον καθορισμό καιτην ενσωμάτωση των πολιτι-κών που αφορούν τη διαχεί-ρισή του από τοπικό ως καιπαγκόσμιο επίπεδο. Με δε-δομένο επίσης ότι το νερόαποτελεί έναν από τους ση-μαντικότερους πόλους ανά-πτυξης και ότι ακόμα το απόδεκαετίας και πλέον αίτηματων δημοτών μας που παρα-μένει ανεκπλήρωτο είναι δί-καιο, αφού τα αγροκτήματάτους ευρίσκονται εντός τηςκτηματικής περιφέρειας τηςΤ.Κ. Κάτω Σύμης, στο Λου-τράκι εν προκειμένω, περιο-χή για την οποία έχει δοθεί ηάδεια μεταφοράς νερού καιότι οι δικαστικές αποφάσειςβάσει των οποίων οι ενδια-φερόμενοι συνδημότες μαςδικαιώνονται είναι τελεσίδι-κες και άρα άμεσα εφαρμο-στέες, αλλά και με δεδομένοότι το νερό που μεταφέρεταιμε το εν λόγω δίκτυο το με-γαλύτερο χρονικό διάστημαπερισσεύει - υπερχειλίζειαπό τη δεξαμενή και χάνεται(χύνεται) αχρησιμοποίητο,τίθεται υπ’ όψη σας το ιστο-ρικό της όλης υπόθεσης γιανα συμφωνήσετε στο ασφα-λώς αυτονόητο, ότι δηλαδήη κάθε Δημοτική Αρχή έχειυποχρέωση να εφαρμόζει τιςδικαστικές αποφάσεις, αλλάκαι να εξασφαλίζει ίση πρό-σβαση των δημοτών στουςφυσικούς πόρους καθώς καιστις υποδομές του Δήμου.

1. Να ικανοποιήσει το αί-τημα των δημοτών πουέχουν λιόφυτα στην περιοχήΛουτρακίου και δεν είναι κά-τοικοι ή δεν προέρχονταιαπό την Τ.Κ. Κάτω Σύμης .

2. Να δοθεί νερό ύδρευσηςαπευθείας από την δεξαμενήύδρευσης Συκολόγου (όχιαπό την διασταύρωση Συκο-λόγου), για την ύδρευση τουοικισμού Λουτρακίου».

ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2012HXΩ της BIANNOY16

ΥΒΡΕΙΣ, ΠΡΟΠΗΛΑΚΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΧΕΙΡΟΔΙΚΙΕΣ

Αρένα το δημοτικό συμβούλιο!Απίστευτα πράγματα έγιναν στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου της Δευτέρας 17 Δεκεμ-βρίου, με τον πρώην αντιδήμαρχο κ. Μανώλη Ζερβουδάκη να σπάει καρέκλες και να αναποδογυρίζειτραπέζια, ενώ επιτέθηκε με άγριες διαθέσεις και εναντίον ενός υπερήλικα από το Συκολόγο, ο οποίοςπαρακολουθούσε τη συνεδρίαση μαζί με άλλους δημότες.

Τα «γκρίζα» σύννεφαείχαν φανεί πριν τηνέναρξη της συνε-

δρίασης του σώματος, όταν οπροαναφερθείς πρώην αντι-δήμαρχος, στη σχετική συνε-δρίαση της Δημοτικής Ομά-δας της πλειοψηφίας, απει-λούσε Θεούς και δαίμονες,ζητώντας από τη δημοτικήαρχή να αποσύρει το επίμα-χο θέμα, που αφορούσε σεένα χρονίζον ζήτημα, για τοδίκαιο καταμερισμό των νε-ρών της Κ. Σύμης, από ταοποία αρδεύεται η αγροτικήπεριοχή του οικισμού Λου-τράκι.

Το θέμα παρά ταύτα ήρθεπρος συζήτηση, μόνο που οκ. Ζερβουδάκης, πριν καναρχίσει η ανάγνωση της εισή-γησης, έθεσε διαδικαστικόζήτημα, αφού όπως (δι-καίως) ισχυρίστηκε «για τοζήτημα υπάρχουν τελεσίδι-κες δικαστικές αποφάσεις».Βέβαια, αποδείχτηκε ότι ο κ.Ζερβουδάκης «έκρουε ανοι-χτές πόρτες», καθώς στην ει-σήγηση, γίνονταν σαφέστα-τες αναφορές στο ιστορικότης υπόθεσης, όπως και στηντελεσιδικία της και απλά θαγίνονταν η επικαιροποίησήτης, με απώτερο σκοπό τηνοριστική επίλυση του προ-βλήματος. Στο σημείο εκεί-νο, ο πρώην αντιδήμαρχοςκαταφέρθηκε με βαρείς χα-ρακτηρισμούς εναντίον τουαρμόδιου αντιδημάρχου κ.Μανώλη Αγαπουλάκη, ενώσε ερώτηση υπερήλικα δημό-τη από τον Συκολόγο «γιατίκόπτεται σε τέτοιο βαθμό,αφού το νερό είναι κοινόαγαθό», ο κ. Ζερβουδάκηςμεταμορφώθηκε σε ταύρο!Καρέκλες και τραπέζια ανα-

ποδογύρισαν, ενώ φέρεταινα χειροδίκησε εναντίον τουηλικιωμένου. Μάταια προ-σπαθούσαν ο πρόεδρος τουσώματος κ. Μηνάς Σταυρα-κάκης, αλλά και τα υπόλοιπαμέλη του Δ.Σ. να ηρεμήσουντον μαινόμενο συνάδελφότους και μπροστά στο ενδε-χόμενο κλιμάκωσης του…καυγά, η δημοτική αρχή απέ-συρε το θέμα!

Πέρα όμως από την απα-ράδεκτη αυτή συμπεριφορά,η οποία καταδικάστηκε απ’όλες τις παρατάξεις, το θέμααυτονοήτως θα έπρεπε ναέχει διευθετηθεί, αφού υπάρ-χουν τελεσίδικες δικαστικέςαποφάσεις και είναι άξιοαπορίας, το γιατί η προηγού-μενη δημοτική αρχή, αρνή-θηκε ή εν πάση περιπτώσεικωλυσιέργησε στην εφαρμο-γή των αποφάσεων αυτών.«Δυστυχώς, κάποιοι επιμέ-νουν να θεωρούν ένα δημό-σιο αγαθό, όπως είναι το νε-ρό, περιουσιακό τους στοι-χείο» σχολίασε δημοτικόςσύμβουλος, προσθέτονταςότι «είναι εξωφρενικό και ξε-περνά κάθε όριο βαρβαρότη-τας και αδικίας, να μπορούνοι καταγόμενοι από την Σύμηκαι διαθέτοντες κτήματαστην αγροτική περιοχή Λου-τράκι να τα αρδεύουν, ενώ οικάτοικοι των όμορων χωριώνΣυκολόγου και Καλαμίου ναμην τα αρδεύουν»!

Η εισήγηση του αρμόδιουαντιδημάρχου κ. ΜανώληΑγαπουλάκη είναι υπέρ τοδέον κατατοπιστική (για ευ-νόητους λόγους την παραθέ-τουμε αυτούσια), και μπορείο κάθε έλλογος άνθρωπος ναβγάλει ασφαλέστατα συμπε-ράσματα.

Επαναλαμβάνουμε, πρό-κειται για ζητήματα που προ-σβάλλουν βάναυσα τον πολι-τισμό μας και δυστυχώς, δενυπάρχει μόνον αυτή η περί-πτωση στο Δήμο Βιάννου.Μια ανάλογη κραυγαλέα πε-ρίπτωση αδικίας και μερολη-ψίας υπάρχει στο Βαχό, όπουοι κάτοικοι διαχωρίζονται σε«αμνούς και ερίφια», ή για ναακριβολογήσουμε σε… ημέ-τερους και στους άλλους…

Αναφερόμαστε στην περί-πτωση του κ. Γιώργου Νιτα-δωράκη, ο οποίος, όπως κα-ταγγέλλει «εμπαίζεται αναί-τια από όλες τις δημοτικέςαρχές, αφού ποτίζουν οι δι-πλανοί του και σ’ εκείνονστερούν αυτό το δικαίωμα»!

Εν τω μεταξύ, το περιστα-τικό με τον πρώην αντιδή-μαρχο έχει προκαλέσει μεγά-λο προβληματισμό στην Δη-μοτική Αρχή, όπως και σταυπόλοιπα μέλη της πλειοψη-φίας.

Ο δήμαρχος κ. Μπαριτά-κης εμφανίζεται ιδιαίτεραπροβληματισμένος και στε-νοχωρημένος, καθώς όπωςμας είπε «δεν μπορεί να συμ-βαίνουν τέτοια πράγματαστις συνεδριάσεις του Δημο-τικού Συμβουλίου».

Η εισήγηση του αντιδημάρχου «Το θέμα αυτό αφορά μια

χρονίζουσα εκκρεμότητα γιατην παροχή νερού άρδευσηςσε ιδιοκτήτες λιόφυτων στηνπεριοχή Λουτρακίου της Τ.Κ.Κάτω Σύμης, που κατοικούνή κατάγονται από τις τοπικέςκοινότητες Συκολόγου καιΚαλαμίου. Το νερό αυτό με-ταφέρεται από τις πηγές τηςεν λόγω τοπικής κοινότητας.Η επαναφορά αυτού του θέ-ματος στο Δ.Σ. έχει περισσό-τερο την έννοια της επικαι-ροποίησης και της ενημέρω-σης με δεδομένο το τελεσίδι-κο των δικαστικών αποφά-σεων που δικαιώνουν τουςπαραπάνω αναφερόμενουςιδιοκτήτες.

Το ιστορικό του θέματος,στην αναφορά του οποίου πι-θανό να υπάρχουν κάποιεςμικρές περιγραφικές ανακρί-βειες, παρ’ όλα αυτά ωστόσοη φιλοσοφία του και κατάσυνέπεια η γενική πραγματι-κότητα δεν αλλάζει, έχειόπως περιγράφεται παρακά-τω:

Όπως οι περισσότεροι θαγνωρίζετε, εντός της αγροτι-κής περιοχής του οικισμούΛουτρακίου της ΤοπικήςΚοινότητας Κάτω Σύμηςυπάρχουν λιόφυτα ιδιοκτη-σίας όχι μόνο Συμιανών, αλ-λά και άλλων από όμορες ήμη κοινότητες. Στην περιοχήαυτή μεταφέρεται νερό απότις πηγές της Κάτω Σύμηςκαι αρδεύονται τα λιόφυταμόνο των κατοίκων ή εχόν-των καταγωγή από την εν λό-γω τοπική κοινότητα, που

βρίσκονται εντός αυτής τηςπεριοχής, αλλά και εκτός αυ-τής κυρίως προς τις όμορεςπεριοχές Ρίζας και Γδοχίωντου Δήμου Ιεράπετρας.

Στην περιοχή της ΤοπικήςΚοινότητας Κάτω Σύμης,όπως είναι γνωστό, υπάρ-χουν πηγές, τα ύδατα τωνοποίων ρέουν προς την πε-ριοχή της Τ.Κ. Καλαμίου. Σταρέοντα αυτά ύδατα είχαναποκτήσει δικαιώματα με δι-καστικές αποφάσεις αφενόςμεν οι έχοντες κτήματα (πε-ριβόλια) στην Τ.Κ. Καλαμί-ου, αλλά και σε χαμηλότεροσημείο στη θέση «Σκούρλα»,όπου γινόταν η διανομή νε-ρού, αλλά και οι έχοντες ανά-λογες προς άρδευση εκτά-σεις στην Περιοχή «Ποτα-μός» της Τ.Κ. Συκολόγου,αλλά και προς την περιοχή«Κόρνιας» της Τ.Κ. Πεύκου.

Τη δεκαετία του ’70 έγινεη πρώτη αποτυχημένη προ-σπάθεια από κατοίκους αλλάκαι από καταγόμενους απότην τότε Κοινότητα Κάτω Σύ-μης για την έκδοση άδειαςμεταφοράς νερού από τις πη-γές της, στις θέσεις «ΨαρόΝερό» και «Κρύα Βρύση»προς την περιοχή Λουτρα-κίου. Η άδεια αυτή δεν δόθη-κε από την αρμόδια υπηρε-σία της τότε Νομαρχίας,επειδή η συνολική έκτασηπου προτάθηκε για άρδευσηήταν μικρότερη των προδια-γραφών που απαιτούνταν,αφού είχαν καταγραφεί λιό-φυτα που ανήκαν μόνο σεκατοίκους και έχοντες κατα-γωγή από την τότε κοινότηταΚάτω Σύμης. Στο εκ νέου αί-τημα, ζητήθηκε και από ιδιο-κτήτες λιόφυτων εντός τηςπεριοχής Λουτρακίου πουδιαμένουν ή κατάγονταν απότις πρώην κοινότητες Συκο-λόγου και Καλαμίου να τοσυνυπογράψουν, διευρύνον-τας με αυτό τον τρόπο τηνήδη από την προηγουμένη αί-τηση προτεινόμενη προς άρ-

δευση έκταση. Η αρμόδιαυπηρεσία εκτιμώντας τα νέαδεδομένα εξέδωσε άδεια με-ταφοράς νερού, που ισχύειμέχρι τέλος Μαΐου, ασφαλώςέχοντας υπ’ όψη της, ότι θααρδευτεί συνολικά η προτει-νόμενη προς άρδευση έκτα-ση. Το επόμενο διάστημα κα-τασκευάστηκε αρδευτικό δί-κτυο με έξοδα των κατοίκωνκαι των καταγόμενων από τηΚάτω Σύμη με σωλήνες τα-χείας συνδέσεως, στο οποίοόμως δίκτυο δεν επετράπη ηοικονομική συμμετοχή και

των άλλων ιδιοκτητών απότις κοινότητες Συκολόγουκαι Καλαμίου και κατά συνέ-πεια η χρήση του για την άρ-δευση των λιόφυτών τουςπου βρίσκονται στην περιοχήΛουτρακίου, παρά τις αρχι-κές δεσμεύσεις κατά την συ-νυπογραφή του αιτήματος.Μετά πάροδο ετών (περίπουτο έτος 1996) το δίκτυο αυτόαντικαταστάθηκε από νέουπογειοποιημένο από τηνπεριοχή «Αι Γιάννης» μέχρικαι το Λουτράκι, η μελέτηκαι η επιστασία του οποίου

έγινε με ευθύνη της τότε Νο-μαρχίας και της μηχανικού κ.Καίτης Ιερωνυμάκη - Κοπι-δάκη. Το δίκτυο αυτό ουδέ-ποτε διευκρινίστηκε αν χρη-ματοδοτήθηκε εξ ολοκλήρουαπό ιδιωτικούς πόρους – απόκατοίκους και καταγόμενουςαπό την Κάτω Σύμη εν προ-κειμένω - ή από την πρώηνΝομαρχία ή και από τις δύοπλευρές. Για τις ανάγκες με-ταφοράς του νερού από ταφρεάτια που καταλήγουναπό «Ψαρό Νερό» και «ΚρύαΒρύση» μέχρι «Αι Γιάννη»,αγοράστηκαν σωλήνες καιεξαρτήματα επί πιστώσει επ’ονόματι της τότε ΚοινότηταςΚάτω Σύμης από το Συνεται-ρισμό Συκολόγου, συνολικήςσημερινής αξίας περίπου9.000 ευρώ, τα οποία ουδέ-ποτε αποπληρώθηκαν.

Διευκρινίζεται ότι η καλ-λιέργεια της πηγής στη θέση«Ψαρό Νερό» επιχορηγήθη-κε από τη Διεύθυνση Δασώνκαι κατασκευάστηκε επίσηςαπό την ίδια υπηρεσία δεξα-μενή για πυροσβεστικούς λό-γους, από την υπερχείλισητης οποίας τροφοδοτείται τοδίκτυο προς Λουτράκι. Επί-σης η καλλιέργεια της πηγήςστη θέση «Κρύα Βρύση» έγι-νε με χρηματοδότηση της τό-τε Νομαρχίας Ηρακλείου καιη οποία επίσης τροφοδοτείτο εν λόγω δίκτυο.

Το αμέσως επόμενο διά-στημα, η πρώην κοινότηταΚάτω Σύμης δανειοδοτήθηκεμε το ποσό των 9.000.000

δραχμών τότε και κατα-σκευάστηκε εντός της περιο-χής του Λουτρακίου υπογει-οποιημένο επίσης δίκτυο μευδροληψίες (κολεκτέρ), τοοποίο σε επόμενο διάστημαπροεκτάθηκε μερικώς μειδιωτικούς πόρους. Αυτό τοδίκτυο, παρά το ότι κατά μέ-γα μέρος ανήκει στο Δήμο,χρησιμοποιείται ακόμη καισήμερα από ιδιώτες, ενώ τουπέργειο δίκτυο με υδρολη-ψίες που κατασκευάστηκεαπό αυτούς χωρίς τις απαι-τούμενους προδιαγραφές,χρησιμοποιείται από το Δήμομε πάρα πολλά προβλήματα.Το ίδιο διάστημα κατασκευά-στηκε επίσης δεξαμενή, ηχρηματοδότηση της οποίαςέγινε σύμφωνα με δηλώσειςτων χρηστών του δικτύου μειδιωτικούς πόρους. Η όληδιαχείριση του δικτύου μέχρικαι σήμερα γίνεται από άτυ-πη ομάδα, αρδεύοντας λιό-φυτα που ανήκουν αποκλει-στικά στους κατοίκους ήέχοντες καταγωγή από τηνΤ.Κ. Κάτω Σύμης.

Το παραπάνω αναφερό-μενο δάνειο με την δημιουρ-γία των Δήμων καθώς και ηοφειλή προς το Συνεταιρι-σμό Συκολόγου μεταβιβά-στηκαν στο Δήμο Βιάννουκαι το μεν δάνειο αποπληρώ-θηκε. Οι οφειλές όμως προςτο Συνεταιρισμό είναι μέχρικαι σήμερα απαιτητές.

Μετά από αυτά, η πρώτηΔημοτική Αρχή που προήλθεαπό την αυτοδιοικητική με-

ταρρύθμιση «Καποδίστριας»,(Δημαρχία κ. Αναστασάκη),κλήθηκε να ικανοποιήσει τοαίτημα δημοτών που είχανιδιοκτησίες στην εν λόγω πε-ριοχή Λουτρακίου - Κάτω Σύ-μης, για χρήση νερού άρδευ-σης από το παραπάνω ανα-φερόμενο δίκτυο. Το Δημοτι-κό Συμβούλιο στην συνε-δρίαση με αριθμό 15/8-9-2001 με θέμα «Ύδρευση –Άρδευση του Δ.Δ. Λουτρα-κίου Κάτω Σύμης» λαμβάνεικατά πλειοψηφία την υπ’ αρ.187/2001 απόφαση βάσει τηςοποίας αποφασίζεται «να δο-θεί νερό άρδευσης και στουςεκτός Κάτω Σύμης κατοί-κους και ιδιοκτήτες αγροτε-μαχίων στην περιοχή Λου-τρακίου», λαμβάνονταςασφαλώς υπ’ όψη ότι οι υπο-δομές που χρησιμοποιούνταιείναι δημόσιες και δημοτικέςκατά μέγα μέρος. Μειοψήφη-σαν τέσσερις Δημοτικοί Σύμ-βουλοι με την αιτιολογία ότιδεν είχε διερευνηθεί νομικάτο θέμα. Δηλαδή οι μειοψη-φήσαντες δεν υποστήριξανότι όλο το αρδευτικό δίκτυοκατασκευάστηκε εξ ολοκλή-ρου με ιδιωτικούς πόρους,αλλά, εμμέσως πλην σαφώς,παραδέχτηκαν ότι στο ιδιο-κτησιακό του επικρατεί μια«ερμαφρόδιτη» κατάσταση.Αποφασίζει επίσης ομόφωνανα δοθεί νερό ύδρευσης απότη δεξαμενή Συκολόγου στονοικισμό Λουτρακίου, αλλάκαι άλλα παρεμφερή θέματα.

Ακολούθως με την υπ’ αρ.

πρωτ. 1125/17-03-2003 αίτη-σή τους οι ενδιαφερόμενοι,αφού πρώτα πλήρωσαν τοανάλογο παράβολο σύνδε-σης, ζητούν από την αρμόδιαυπηρεσία του Δήμου να τουςυποδείξει σε ποια υδροληψία(κολεκτέρ) θα τοποθετήσουντους υδρομετρητές.

Η υπηρεσία πράγματι το-ποθέτησε μια νέα υδροληψίαστην οποία τοποθετήθηκανοι υδρομετρητές. Όμως τιςαμέσως επόμενες ημέρες, ηυδροληψία αλλά και οι υδρο-μετρητές κατεστράφησαναπό αγνώστους και μέχρι σή-μερα ουδέποτε αποκατεστά-θησαν. Ύστερα από αυτά ταγεγονότα και αφού ο Δήμοςδεν αποκαθιστούσε τη ζημιά,οι ενδιαφερόμενοι επέλεξαντην δικαστική οδό για τηνικανοποίηση του αιτήματόςτους, αλλά και για να εφαρ-μοστεί η απόφαση του Δημο-τικού Συμβουλίου. Το Ειρη-νοδικείο Βιάννου συνεδριά-ζει στις 21-11-2003 και εκδί-δει την υπ’ αρ. 16/2003 από-φαση με την οποία (επί λέ-ξει) «δέχεται την αίτηση καιυποχρεώνει τους καθών η αί-τηση (Δήμο Βιάννου) να προ-βούν στη σύνδεση των ακινή-των των αιτούντων που ανα-φέρονται στην αίτηση με τοδίκτυο άρδευσης και τηνάμεση παροχή νερού σε αυ-τά». Η τότε Δημοτική Αρχήεπί Δημαρχίας κ. Κλαδάκη,εφεσιβάλει την παραπάνωαπόφαση του ΕιρηνοδικείουΒιάννου στο ΠολυμελέςΠρωτοδικείο Ηρακλείου, αλ-λά το εν λόγω Δικαστήριο συ-νεδριάζει στις 24-9-2004 καιμε την υπ’ αρ.466/1739/272/2004 απόφασήτου απορρίπτει την έφεσηθεωρώντας την απόφαση τουΕιρηνοδικείου τελεσίδικη.Οι αποφάσεις αυτές απο-στέλλονται στην ΠεριφέρειαΚρήτης συνοδευόμενες απόέγγραφο, αίτηση - αναφοράμε αρ. πρωτ. 27277/20-10-2004. Η Περιφέρεια με το υπ’αρ. 27277/2-11-2004 έγγρα-φό της προς τον τότε Δήμαρ-χο Βιάννου, επικαλούμενητις αποφάσεις του Ειρηνοδι-κείου 16/2003 και 17/2004,του ζητά να απαντήσει μέχρι10-11-2004 για τις κατά νόμοεπιβεβλημένες ενέργειες,προκειμένου να ενημερω-θούν οι ενδιαφερόμενοι καισε τυχόν άλλες ενέργειες δε-δομένου ότι οι αποφάσεις εί-ναι εκτελεστές. Παρά ταύτατο αίτημα ουδέποτε ικανο-ποιήθηκε και οι ενδιαφερό-μενοι προσφεύγουν εκ νέουστο Ειρηνοδικείο Βιάννουπου με την υπ’ αρ. 18/2007απόφασή του δέχεται τηναγωγή και τους δικαιώνει τε-λεσίδικα. Το επόμενο διά-στημα οι κατά τον νόμο υπεύ-θυνοι του Δήμου διώκονταιμε την κατηγορία της παρά-βασης καθήκοντος.

Για το θέμα της ύδρευσηςΛουτρακίου: Ο εν λόγω οικι-σμός σήμερα υδρεύεται από

τη γεώτρηση «Γούσπου», τονερό της οποίας είναι κατάλ-ληλο για υδρευτική χρήση.Παρ’ όλα αυτά η υδροδότησηαπό τη δεξαμενή Συκολόγου,η οποία τροφοδοτείται απότην πηγή «Κρύα Βρύση» τηςΤ.Κ. Κάτω Σύμης παρά το αρ-χικό κόστος κατασκευήςυδρευτικού δικτύου, αποτε-λεί μακροπρόθεσμα φθηνό-τερη, πιο αξιόπιστη λύση λό-γω της φυσικής ροής από τηνπηγή έως στο Συκολόγο αλ-λά και από το Συκολόγο μέ-χρι το Λουτράκι.

Για όλους τους παραπάνωλόγους

και θεωρώντας ότι το νερόείναι δημόσιο αγαθό και ηπρόσβαση σε αυτό αποτελείθεμελιώδες ανθρώπινο δι-καίωμα και ότι επιβάλλεται ηδιαχείρισή του να γίνεται μεδημοκρατικές διαδικασίες,με την αντιπροσωπευτικήκαι άμεση συμμετοχή τωνπολιτών στον καθορισμό καιτην ενσωμάτωση των πολιτι-κών που αφορούν τη διαχεί-ρισή του από τοπικό ως καιπαγκόσμιο επίπεδο. Με δε-δομένο επίσης ότι το νερόαποτελεί έναν από τους ση-μαντικότερους πόλους ανά-πτυξης και ότι ακόμα το απόδεκαετίας και πλέον αίτηματων δημοτών μας που παρα-μένει ανεκπλήρωτο είναι δί-καιο, αφού τα αγροκτήματάτους ευρίσκονται εντός τηςκτηματικής περιφέρειας τηςΤ.Κ. Κάτω Σύμης, στο Λου-τράκι εν προκειμένω, περιο-χή για την οποία έχει δοθεί ηάδεια μεταφοράς νερού καιότι οι δικαστικές αποφάσειςβάσει των οποίων οι ενδια-φερόμενοι συνδημότες μαςδικαιώνονται είναι τελεσίδι-κες και άρα άμεσα εφαρμο-στέες, αλλά και με δεδομένοότι το νερό που μεταφέρεταιμε το εν λόγω δίκτυο το με-γαλύτερο χρονικό διάστημαπερισσεύει - υπερχειλίζειαπό τη δεξαμενή και χάνεται(χύνεται) αχρησιμοποίητο,τίθεται υπ’ όψη σας το ιστο-ρικό της όλης υπόθεσης γιανα συμφωνήσετε στο ασφα-λώς αυτονόητο, ότι δηλαδήη κάθε Δημοτική Αρχή έχειυποχρέωση να εφαρμόζει τιςδικαστικές αποφάσεις, αλλάκαι να εξασφαλίζει ίση πρό-σβαση των δημοτών στουςφυσικούς πόρους καθώς καιστις υποδομές του Δήμου.

1. Να ικανοποιήσει το αί-τημα των δημοτών πουέχουν λιόφυτα στην περιοχήΛουτρακίου και δεν είναι κά-τοικοι ή δεν προέρχονταιαπό την Τ.Κ. Κάτω Σύμης .

2. Να δοθεί νερό ύδρευσηςαπευθείας από την δεξαμενήύδρευσης Συκολόγου (όχιαπό την διασταύρωση Συκο-λόγου), για την ύδρευση τουοικισμού Λουτρακίου».

HXΩ της BIANNOYΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2012 17

ΥΒΡΕΙΣ, ΠΡΟΠΗΛΑΚΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΧΕΙΡΟΔΙΚΙΕΣ

Αρένα το δημοτικό συμβούλιο!

Οι συγγενείς των νέων ανθρώπων που πεθαίνουν ξαφ-νικά από καρδιολογικό πρόβλημα, αντιμετωπίζουν καιοι ίδιοι σημαντικά αυξημένο κίνδυνο να εμφανίσουνκαρδιαγγειακή νόσο, σύμφωνα με μια νέα επιστημονικήέρευνα. Οι ερευνητές μελέτησαν τις περιπτώσεις 470περιστατικών ξαφνικού θανάτου από καρδιά σε ηλικίαενός έως 35 ετών. Οι επιστήμονες παρακολούθησαντους συγγενείς πρώτου και δεύτερου βαθμού των θα-νόντων για χρονικό διάστημα έως 11 ετών. Όπως διαπίστωσαν, οι συγγενείς που ήσαν κάτω των35 ετών, εμφάνιζαν τριπλάσιο κίνδυνο εμφάνισης οποι-ασδήποτε καρδιαγγειακής πάθησης, εξαπλάσιο κίνδυ-νο για ισχαιμικό επεισόδιο (λόγω μειωμένης τροφοδο-σίας της καρδιάς με αίμα), καθώς επίσης υπερδεκα-πλάσιο κίνδυνο για καρδιομυοπάθεια (δυσλειτουργίατου μυός της καρδιάς) και για αρρυθμία (δυνητικά μοι-ραία διαταραχή του ρυθμού με τον οποίο πάλλεται ηκαρδιά). Ο κίνδυνος για τους νεαρούς συγγενείς πρώ-του βαθμού είναι ακόμα μεγαλύτερος: έως 20 φορέςπερισσότερο για καρδιομυοπάθεια και αρρυθμία, ενώο κίνδυνος εμφάνισης οποιασδήποτε καρδιαγγειακήςπάθησης είναι τετραπλάσιος. Ο ξαφνικός θάνατος απόκαρδιά, παρόλο που ο θανών νέος δεν έχει εμφανίσεικάποιο ορατό πρόβλημα, αποδίδεται συχνά σε μη δια-γνωσμένο καρδιολογικό πρόβλημα, το οποίο μπορείνα είναι κληρονομικό. Η αυτοψία που πραγματοποιήθη-κε στο 67% των νεκρών (314), στο πλαίσιο της ίδιαςέρευνας, επιβεβαίωσε την καρδιολογική αιτία για τα πε-ρισσότερα (178) περιστατικά.

Πηγή ΑΠΕ

Κίνδυνος και για τους συγγενείς ο πρόωρος θάνατος από καρδιά

HXΩ της BIANNOY ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 201218

Μασεκάρ…

Του Στέφανου

Δ. Παπαγιαννάκη*

Στην πρώτη δεκαετία του

περασμένου αιώνα, Απα-

νωβιαννίτες και Κατωβιαν-

νίτες που περνούσαν από το Χόντρο

για Κερατόκαμπο ή Δέρματο, βλέ-

πανε γραμμένη με λαδομπογιά στο

μουρνένιο ανώφυλλο ενός τρομερά

κακοκτισμένου σπιτιού, τη λέξη

«μασεκάρ». Από τότε επικράτησε η

ειρωνική λέξη «μασεκάρ» να λέγε-

ται για κάθε κακότεχνη δουλειά σε

εκφράσεις: «μη μου κάνεις εμένα

δουλειές του μασεκάρ»… «Πρόσεξε

γιατί θέλω δουλειά καλή κι όχι του

μασεκάρ»…

Οι γλωσσολόγοι όμως δεν πρέπει

να παρασυρθούνε σε έρευνες για

ενετική, αραβική ή τουρκική προ-

έλευση της λέξης. Ο χτίστης Μά-

στορας Εμμ. Καρτσάκης θέλησε να

μάθει ο κόσμος τον αρχιτέκτονα

της οικοδομής, αλλά το ανώφυλλο

δεν χωρούσε να γραφτεί ολόκληρο

το όνομα και η ιδιότητά του: Μά-

στορας Εμμ. Καρτσάκης. Έτσι πήρε

τα τρία πρώτα γράμματα από την

πρώτη λέξη, άλλα τρία από το όνο-

μα κι άλλα τόσα από το επώνυμό

του, χωρίς τελεία ή άλλο διαχωρι-

σμό. Έτσι βγήκαν και συνεχίζονται

στην περιοχή «οι δουλειές του μα-

σεκάρ»!

Βόροι

Οι Βοροί, προφανώς είναι η κω-

μόπολη της Δ. Μεσαράς, που στους

χάρτες σήμερα αναφέρεται ως Βό-

ροι ή Βώροι. Οι Βοροί ήταν για τη

Βιάννο, ίσως και για την υπόλοιπη

Κρήτη, δεν ξέρω, το Μαντείο των

Δελφών, ιδιαίτερα σε περιπτώσεις

σοβαρών ασθενειών, ακόμη και ως

τη δεκαετία του 1920. Οι Βιαννίτες,

τόσο προοδευτικοί και έξυπνοι, δεν

μπορώ να καταλάβω πώς είχαν

πλάσει για το «Μάγο των Βορών»

ένα τέτοιο θρύλο. Μα βέβαια ο πνιγ-

μένος απ’ τα μαλλιά του πιάνεται.

Όταν αρρώσταινε κάποιος βαριά

και η διάγνωση, σωστή ή όχι, ήταν

τύφος, μια αποστολή με γαϊδουρά-

κια φορτωμένα άχυρα, έφευγε για

να φέρει πάγο, τα τελευταία χρόνια

απ’ το Ηράκλειο μα πιο παλιά ακό-

μη κι απ’ τον Ψηλορείτη. Ο πάγος

έφτανε στη Βιάννο μετά από δρόμο

1-2 ημερών, καλά διατηρημένος μέ-

σα στ’ άχυρα. Σε κάθε σοβαρή αρ-

ρώστια, μια αποστολή έφευγε για

τους Βορούς. Εκεί ένας γέρος με με-

γάλη βρώμικη γενειάδα άνοιγε «μια

μεγάλη σκονισμένη τεφτέρα» κι

έβγαζε το χρησμό: «Θα πεθάνει σ’

ένα μήνα ή σε 15 μέρες ή θα ζήσει,

μα θα βασανιστεί».

Απ’ ό,τι θυμούμαι, μερικοί για

τους οποίους ο χρησμός ήταν «θα

πεθάνει σύντομα» ζουν ακόμη σή-

μερα! Οι αποτυχίες όμως στη δε-

καετία του 1920 αποδίδονται στο

θάνατο του μάγου πατέρα που είχε

αφήσει στο πόδι το γιο του, ανίκανο

μάγο. Δεν ξέρω πόσο πληρωνόταν

ο μάγος…

Ο Κοκολοκωστής

Σήμερα παρακολουθούμε στους

δρόμους διάφορους νέους προσή-

λυτους ή αμειβόμενους που που-

λούν βιβλία και έντυπα των «Μαρ-

τύρων του Ιεχωβά». Το φαινόμενο

αυτό μ’ έκαμε να θυμηθώ ότι και

στο χώρο αυτό η Βιάννος έχει κά-

ποια πρωτοπορία.

Το 1923 ή 1924 γύρισε στη Βιάννο

από την Αμερική όπου ήταν, ο Κο-

κολοκωστής. Ο καλός και αγαθός

αυτός συγχωριανός, πριν πάει στην

Αμερική, εθεωρείτο και ήταν, από

τους πιο καλούς χριστιανούς, νομί-

ζω ότι έψαλλε κιόλας. Στην Αμερι-

κή μυήθηκε στον χιλιασμό και ότι

γύρισε στη Βιάννο, δεν το έκαμε για

να δει την κατά πολύ μεγαλύτερη

γυναίκα του, «το Σοφιάκι», αλλά

για να βρεθεί στη γενέτειρά του κα-

τά τη Δευτέρα Παρουσία, που οι χι-

λιαστές τότε προφήτευαν «κατά τα

γραφάς» πάντοτε, το 1925. Δολάρια

ο Κοκολοκωστής δεν έφερε, γιατί

σε τι θα του χρησίμευαν στη Δευτέ-

ρα Παρουσία. Έφερε όμως μπαού-

λα γεμάτα σιωνιστικά βιβλία! Δίδα-

σκε καθημερινά στους δρόμους στα

περιβόλια και στα Λιβάδια, ανα-

λύοντας τις γραφές με καταπληκτι-

κή ευφράδεια και πειστικότητα.

«Κατά τις γραφές έρχεται η Δευτέ-

ρα Παρουσία σ’ ένα δυο χρόνια.

Όλοι οι άνθρωποι που θα έμεναν θα

μπορούσαν να καθίσουν κάτω από

ένα δέντρο». Φαίνεται όμως ότι ο

καλός αυτός άνθρωπος πίστευε ότι

είχε περισσότερες πιθανότητες να

είναι από τους λίγους εκλεκτούς

του Θεού στη Βιάννο παρά στην

αμαρτωλή Αμερική. Κι εγώ παιδί

τότε, που ήμουν από τους τακτι-

κούς ακροατές του, φαίνεται ότι

του έμπαινα με τις τάχα αφελείς

μου ερωτήσεις: αν θα’ ναι πολλοί οι

Βιαννίτες ή τα παιδιά που δεν φταί-

νε σε τίποτε, γιατί να πεθάνουν και

το δέντρο που θα μαζευτούν αυτοί

που θα επιζήσουν θα ’ναι σαν το

Πλατανάκι ή σαν το μεγάλο Πλάτα-

νο. Τα αδέλφια του Κοκολοκωστή

με οικογένειες από τις καλύτερες

του χωριού, είχαν στεναχωρηθεί

πολύ για την «τρέλα» που έφερε ο

αδελφός τους από την Αμερική και

κανείς από τους Βιαννίτες δεν τον

είχε πάρει στα σοβαρά! Έλα όμως

που το 1925 άρχισε να βουλιάζει ο

κόσμος από το «Βούλισμα» της

Άνω Βιάννου και μερικοί Βιαννίτες

το είδαν σαν επαλήθευση των προ-

φητειών του Κοκολοκωστή. Για την

εποχή εκείνη η υπόθεση αυτή φαι-

νόταν αστεία. Σήμερα όμως είναι

φανερό ότι πίσω από την φαινομε-

νικά αθώα παραχριστιανική θρη-

σκευτική αίρεση κρύβονται πολιτι-

κοί σκοποί για τους οποίους εμείς

οι Έλληνες, απλοί πολίτες και αρ-

μόδιοι, πρέπει να είμαστε προσε-

κτικοί».

Οι αρβύλες

Αυτά έγραφε λοιπόν ο αείμνη-

στος Στέφανος Δ. Παπαγιαννάκης

το Μάρτιο του 1987 στο πνευματικό

θησαυροφυλάκιο, τα «Βιαννίτικα

Νέα». Με αφορμή όμως αυτά, θα

παραθέσουμε μια καταπληκτική

ιστορία, με πρωταγωνιστές δυο

Βιαννίτες που στα θησαυροφυλά-

κια της τράπεζάς τους φυλούσαν

μεγάλα κεφάλαια. Ο λόγος για τα

αδέρφια Μιχάλη και Μανώλη Ρα-

πτάκη, τα παιδιά του Κυνηγού, τον

Κυνηγομιχάλη και τον Πανάγο,

όπως ήταν ευρύτερα γνωστοί.

Οι ίδιοι, πιθανόν δεν το καταλα-

βαίνανε, γιατί δεν υποκρίνονταν για

να τους φαίνεται παράξενο. Αδέρ-

φια, αδέρφια. Κοινή καταγωγή,

κοινή κι η φτώχια τους. Όπως κοι-

νή ήταν και η εντιμότητά τους. Χα-

ρακτήρες από ατόφιο ασήμι, δεν

εξαργύρωσαν ποτέ τις αξίες τους,

και αρνήθηκαν πεισματικά τις πα-

λινδρομήσεις και τις ασάφειες. Ο

Πανάγος κι ο Μιχάλης αυτό που

έδειχναν, αυτό ήταν.

Η τιμιότητά τους, ήταν πολύ

ακριβότερη από όλα τα καλά της

γης που ο ίδιοι μες στις οικογένειές

τους στερούνταν.

Ταυτόχρονα όμως, ήταν και φτω-

χοί. Τα ροζιασμένα τους χέρια, δεν

ανταμείφθηκαν ποτέ όσο τους άξι-

ζε, τις μίζερες εκείνες εποχές που

το λίγο ποτέ δεν αυγάταινε. Μόνο

το πολύ.

Κάποτε, αρρώστησε ένα από τα

πέντε κουτσούβελα του Πανάγου

και είχε φτάσει στην απόγνωση,

γιατί οι διαθέσιμοι γιατροί, δε μπο-

ρούσανε να βρούνε «ίντα ’χει το κο-

πέλι».

Κι όπως τον πνιγμένο που πιάνε-

ται από τα μαλλιά του έτσι κι ο Πα-

νάγος, αυτό το θεριό, ξέπεσε στα

γιατροσόφια και στους κομπογιαν-

νίτες.

-Γραντισμένο είναι το κοπέλι, δε

το θωρείς; Λέει η γειτόνισσα.

-Ο Θεός να σε ξεμιστεύει απού το

κακό μάτι. Του λέει ένας άλλος.

Στο τέλος, το πίστεψε κι αυτός,

ότι το κοπέλι έχει γράντισμα, γι’ αυ-

τό και η επιστήμη σηκώνει ψηλά τα

χέρια.

Η μόνη, ενδεδειγμένη λύση κατά

τους «ειδικούς», ήταν να πάει το

παιδί σ’ ένα μάγο στη Μαθιά να του

λύσει τα μάγια.

Σηκώνεται λοιπόν ένα πρωί,

παίρνει το κοπέλι να πάρουνε το

πρωινό λεωφορείο της γραμμής,

που θα τους πήγαινε στο μάγο.

Τη ώρα όμως που επιβιβάζονταν

στο λεωφορείο ακούει φωνές.

-Μανώλη, μωρέ Μανώλη !!

Μανώλη τόνε λέγανε, το Πανάγος

ήτανε το παρατσούκλι του.

Κοιτάζει, βλέπει τον αδερφό του,

το Μιχάλη.

-Πού πας μωρέ, του λέει ο Μιχά-

λης.

-Στη Μαθιά πάω, στο Μάγο, γιατί

είναι γραντισμένο το κοπέλι να μου

το ξεγραντίσει, απαντά ο Πανάγος.

Κι ο Μιχάλης, διακωμωδώντας

την… αφέλεια του αδερφού του,

του παραγγέλνει: Αφού θα πλερώ-

σεις που θα πλερώσεις, ρώτηξέ το-

νέ γιάντα στραβοπατώ τσ’ αρβύ-

λες!!!

Ο Θεός να τους αναπαύει…

Μανώλης Σπανάκης

ΠΑΛΙΕΣ, ΒΙΑΝΝΙΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Αναδιφώντας το πνευματικό θησαυροφυλάκιο, τα «ΒιαννίτικαΝέα», αλιεύσαμε ένα ακόμη ενδιαφέρον κείμενο, τη φορά αυτή τουαείμνηστου Στέφανου Δ. Παπαγιαννάκη με τίτλο «Παλιά Βιαννίτι-κα», το οποίο θεωρούμε ότι αξίζει να αναδημοσιεύσουμε:

Ο πρόεδρος και τα μέλη του Δ.Σ.

του Κυνηγετικού Συλλόγου Βιάν-

νου, σας εύχονται ολόψυχα

Χρόνια Πολλά και Ευτυχισμένος

ο Νέος Χρόνος!

Ο πρόεδρος π. Εμμανουήλ Λιαπάκης και τα μέλη τουΣυόγου των Απανταχού Χονδριγιανών «Το Κεφάλι»εύχονται σε όλους τους Χονδριγιανούς, αά και σε όλους

τους φίλους του Συόγου, Χρόνια Ποά και Ευτυχισμένο το νέο έτος!

Ο πρόεδρος Αλέξανδρος Παπαματθαίου καιτα μέλη του Δ.Σ. του Πολιτιστικού Συλλόγου

Αγίου Βασιλείου Βιάννου, σας εύχονται Χρόνια Πολλά και

Ευτυχισμένος ο καινούριος χρόνος!

Ένα σημαντικότατο έργο,

όπως είναι η επεξεργασία των

λυμάτων της Άρβης, μπήκε σε

τροχιά επίλυσης. Σε πρώτη φάση

πραγματοποιήθηκε με επιτυχία

η δημοπράτηση κατασκευής των

δικτύων του βιολογικού καθαρι-

σμού, προϋπολογισμού ύψους

900 χιλιάδων ευρώ και σε σύντο-

μο χρόνο θα εγκατασταθεί ο ερ-

γολάβος. Θα ακολουθήσει μια

δεύτερη δημοπρασία για την κα-

τασκευή του βιολογικού προ-

ϋπολογισμού ύψους 400 χιλιά-

δων ευρώ.

Μια άλλη σημαντική εξέλιξη

είναι η έγκριση του προσυμβατι-

κού ελέγχου της ανάπλασης

της Άνω Βιάννου προϋπολογι-

σμού ύψους 1 εκατομμυρίου ευ-

ρώ, έργο το οποίο είναι ενταγμέ-

νο στο πρόγραμμα «Αλέξανδρος

Μπαλταζής» και τις επόμενες

ημέρες θα υπογραφεί ο οριστική

σύμβαση που θα δρομολογήσει

την εγκατάσταση του εργολάβου

και την έναρξη των εργασιών.

Εν τω μεταξύ, στο τέλος Ια-

νουαρίου αναμένεται να δημο-

πρατηθεί η κατασκευή κιβωτοει-

δούς γέφυρας στα όρια των οικι-

σμών Κερατοκάμπου-Καστρίου,

προϋπολογισμού ύψους 23 χι-

λιάδων ευρώ, χρήματα τα οποία

προέρχονται από το πρόγραμμα

δημοσίων επενδύσεων. Από το

ίδιο πρόγραμμα θα χρηματοδο-

τηθεί και η αγορά λαστίχων

ύδρευσης – άρδευσης για τις

πληγείσες από την πυρκαγιά πε-

ριοχές (ανάμεσά τους είναι και

το εσωτερικό δίκτυο Καψαλών)

προϋπολογισμού ύψους 135 χι-

λιάδων ευρώ.

Τέλος θα δημοπρατηθεί και η

κατασκευή γέφυρας στην είσοδο

της Κάτω Βιάννου προϋπολογι-

σμού 73 χιλιάδων ευρώ.

Ευχές

Στο πολυπληθέστατο συγγενολόι μας,ευχόμαστε Καλή Χρονιά με υγεία, δημι-ουργία, καλοτυχία και κουράγιο για τουςδύσκολους καιρούς που περνά η χώραμας. Και στην εφημερίδα μας, την «Ηχώτης Βιάννου» ευχόμαστε ο Νέος Χρόνοςνα φέρει υγεία και δημοσιογραφικές επι-

τυχίες.

Οικ. Ραδάμανθυ Κονδυλάκη

Δράμα

Δημοπρατήθηκε ο βιολογικός της Άρβης

HXΩ της BIANNOYΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2012 19

ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΤΡΟΧΑΙΟ ΑΤΥΧΗΜΑ

Ένα μηχανάκι τρά-

καρε με ένα το-

γιότα 4Χ4 και εί-

ναι θαύμα που το βαρύ αγρο-

τικό όχημα δεν κατρακύλησε

σε γκρεμό ύψους 100 μέ-

τρων! Μπορεί να ακούγεται

απίστευτο κι όμως είναι αλη-

θινό. Το περιστατικό συνέβη

λίγο έξω από την Άρβη στο

δρόμο προς Λατόμια όταν

ένας νεαρός υπήκοος Αλβα-

νίας, οδηγώντας ένα δίκυ-

κλο-σαράβαλο μπήκε στο αν-

τίθετο ρεύμα κυκλοφορίας

και συγκρούστηκε με σφο-

δρότητα με το 4Χ4 που οδη-

γούσε ο 64χρονος Αγγελάκης

Ιωάννης. Το βαρύ όχημα τι-

νάχτηκε προς τον γκρεμό και

όπως μας είπαν αυτόπτες

μάρτυρες είναι θαύμα που το

βαρύ αυτοκίνητο δεν κατρα-

κύλησε στο γκρεμό, με απρό-

βλεπτες συνέπειες, όπως βέ-

βαια θαύμα είναι και που ο

νεαρός αναβάτης, αν και πο-

λυτραυματίας, γλίτωσε τα

χειρότερα…

«Αν υπήρχε συνοδηγός, το

αυτοκίνητο θα πήγαινε στο

γκρεμό» μας είπε ο οδηγός

του, που δεν πίστευε ό,τι είχε

συμβεί. Το φορτηγό «κρεμά-

στηκε» στο γκρεμό και χρει-

άστηκε να το ρυμουλκήσουν

προκειμένου να το επαναφέ-

ρουν στο δρόμο. Το (υποτιθέ-

μενο) δίκυκλο που καρφώθη-

κε στον αριστερό τροχό του

φορτηγού, έγινε (κυριολεκτι-

κά) θρύψαλα!

Ο νεαρός, που οδηγούσε

χωρίς να διαθέτει δίπλωμα,

άδεια κυκλοφορίας και

ασφάλεια του οχήματος, με-

ταφέρθηκε με το ασθενοφό-

ρο του Κ.Υ. Βιάννου στη

Βιάννο και ακολούθως στο

Ηράκλειο όπου διαπιστώθη-

κε ότι είχε σπάσει ευτυχώς…

μόνο πόδια και χέρια…

Ωστόσο, όπως μας είπαν

πολλοί κάτοικοι της Άρβης

αρκετοί αλλοδαποί αγορά-

ζουν για κομμάτι ψωμί μηχα-

νές – σαράβαλα τα οποία εί-

ναι κίνδυνος –θάνατος, ενώ

κατά κανόνα, οδηγούν άκρως

επικίνδυνα και μάλιστα χω-

ρίς άδειες κυκλοφορίας και

οδήγησης.

Σώθηκαν από θαύμα!

Του Μανώλη Σπανάκη Κάποιοι έχουν, ως φαίνεται,

λόγους να ξαναπεθάνουν τοΛευτέρη Μαθιουδάκη, το παλι-κάρι από τη Μάρθα που «έφυ-γε» τόσο νωρίς μ’ έναν ιδιαίτε-ρα «περίεργο» και μέχρι σήμε-ρα αδιευκρίνιστο τρόπο. Δενεξηγείται διαφορετικά η βεβή-λωση που υπέστη ο τάφος τουπαλικαριού, προκαλώντας αι-σθήματα αποτροπιασμού καιοργής! Ο πατέρας του άτυχουπαλικαριού κήδεψε για μιαακόμη φορά το βλαστάρι τουδιαπιστώνοντας την προκλητι-κή βαρβαρότητα του δράστη ήτων δραστών, οι οποίοι, άδει-ασαν την ειδική μαρμάρινη θή-κη που βρίσκονταν το καντήλι,η φωτογραφία και τα αφιερώ-ματα των φίλων του και τα πέ-ταξαν κατά γης! «Ακόμη και τααφιερώματα της ΑΕΚ, της αγα-

πημένης ομάδας του Λευτέρημου, σκόρπισαν οι βάρβαροιδράστες» μας είπε με μάτιαβουρκωμένα ο κ. Μανώλης Μα-θιουδάκης. Ωστόσο, ο πονεμέ-νος και μαυροφορεμένος πατέ-ρας θεωρεί ότι η ανίερη και βέ-βηλη αυτή πράξη, δεν μπορείνα αποσυνδεθεί από το «μυστή-ριο» που σκεπάζει τον οικτρόθάνατο του παλικαριού καιφαίνεται πως «κάποιοι» ή «κά-ποιος» δεν εννοούν να το αφή-σουν ήσυχο να αναπαυθεί…

Μάλιστα δίπλα στο μνήμαβρέθηκε κάποιο αντικείμενοπου πιθανόν να αποδειχθεί ιδι-αίτερης αξίας και γιατί όχι, ναοδηγήσει στην εξιχνίαση τηςυπόθεσης.

Να υπενθυμίσουμε ότι ο Λευ-τέρης Μαθιουδάκης, ξεκίνησεαπό τη Μάρθα μαζί με άλλουςφίλους του να πάνε στο Ηρά-κλειο για να συνεχίσουν το

γλέντι τους. Για κάποιο λόγο τοπαλικάρι βρέθηκε παρατημένοτα ξημερώματα στο δρόμο Ηρά-κλειο Βιάννος, 3 χιλιόμετρααπό τη διακλάδωση της Καλλι-θέας, εκεί όπου και πιθανολο-γείται ότι το χτυπήθηκε θανά-σιμα από διερχόμενο αυτοκίνη-το. Και λέμε «πιθανολογείται»,αφού υπάρχουν ενδείξεις καιγια… άλλα σενάρια. Δυστυχώς

οι αστυνομικές έρευνες, δενέχουν μέχρι στιγμής, τα προσ-δοκώμενα αποτελέσματα ανκαι, ο πατέρας του Λευτέρη καιγια το ζήτημα αυτό, εκφράζεισοβαρά παράπονα για τον τρό-πο που οι αστυνομικές αρχέςχειρίστηκαν την υπόθεση, μεσυνέπεια ο δολοφόνος να κυ-κλοφορεί ελεύθερος και ατιμώ-ρητος…

Βάρβαροι δράστες (ξανα)σκοτώνουν τον Λευτέρη Ο Κώστας Πετράκης και το Σούπερ

Μάρκετ «Κρέτα Μάρκετ» στην Άνω Βιάννο,

σας εύχονται Χαρούμενες Γιορτές,Χρόνια Πολλά και Ευτυχισμένο

το 2013!

Το σούπερ Μάρκετ «Άριστα» τουΑιμίλιου και του Γιώργου Κοντονα-σάκη στην Άνω Βιάννο, εύχονται

στη σεβαστή πελατεία τους Χρόνια Πολλά και ο νέος Χρόνος

να φέρει Υγεία και Ειρήνη!

HXΩ της BIANNOY ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 201220

Ένα φριχτό θέαμα αντίκρι-

σε η κ. Ελένη Κονδυλά-

κη στην αυλή του σπιτιού

της στην Άνω Βιάννο, καθώς όλες οι

όρνιθες που εξέτρεφε βρέθηκαν

πνιγμένες και κατασπαραγμένες! Τα

σκυλιά, που κατά πάσα πιθανότατα

ήταν περισσότερα από ένα, πέρασαν

τον αυτοσχέδιο φράχτη και ανέλα-

βαν… την καταστροφική τους δράση

σε ένα οίκημα που βρίσκεται μόλις

50 μέτρα από την πλατεία του Μι-

χαήλ Αρχαγγέλου, δηλαδή στο κέν-

τρο της Βιάννου! Η κ. Ελένη Κονδυ-

λάκη εξέτρεφε τα οικόσιτα πουλερι-

κά «για να φάνε τα εγγόνια μου ένα

φρέσκο αυγό» όπως χαρακτηριστικά

μας είπε και εξέφρασε την οργή και

την αγανάκτησή της για τους «δήθεν»

φιλόζωους, που σε μια στιγμή ανεύ-

θυνης τάχα φιλοζωικής έξαρσης

παίρνουν ένα ζώο, για να το παρατή-

σουν στη συνέχεια στο έλεος της μοί-

ρας του!«Ας αναλάβουν τις ευθύνες

τους οι δεκάδες, δήθεν φιλόζωοι του

χωριού που αφήνουν τα ζώα τους

αδέσποτα να αλωνίζουν, χωρίς να

νοιάζονται για το πώς διαβιούν και

πώς εκτρέφονται» είπε στην «Ηχώ

της Βιάννου», ανάμεσα στα άλλα, η

κ. Ελένη. Το πρόβλημα με τα αδέ-

σποτα οξύνεται συνεχώς, αφού κά-

ποιοι, πράγματι, δήθεν φιλόζωοι,

υιοθετούν ένα σκυλί, το οποίο όμως

πολύ σύντομα είτε το παρατούν στο

έλεος της μοίρας του ή το εγκαταλεί-

πουν σε κάποιο άλλο χωριό. Η παν-

τελής έλλειψη φροντίδας και μέρι-

μνας, έχει σαν συνέπεια αυτά να γεν-

νοβολούν ασταμάτητα και τα αδέ-

σποτα ζώα να αυξάνονται με ρυθ-

μούς επικίνδυνους, ακόμη και για τη

δημόσια υγεία! Έχουμε την άποψη

ότι οι υπεύθυνοι, εν προκειμένω ο

Δήμος, αλλά και οι άλλοι φορείς της

περιοχής, επιβάλλεται να πάρουν τις

πρωτοβουλίες και να δώσουν λύση

στο ιδιαίτερα σοβαρό αυτό πρόβλη-

μα, ώστε να περιοριστεί ή, γιατί όχι

και να εξαλειφθεί η αδεσποτεία.

Η 11η Νοεμβρίου θα γρα-

φτεί ως μια μελανή σελίδα

στη νεότερη ιστορία της

Βιάννου. Είναι η ημέρα που

ανέβηκαν για τελευταία φο-

ρά δικαστές στην έδρα του

ιστορικού Ειρηνοδικείου!

Οι άστοχες πολιτικές επιλο-

γές των τελευταίων κυβερ-

νήσεων, που σαν αποτέλε-

σμα είχαν τον ερχομό της

λαίλαπας των τροϊκανών

και του Δ.Ν.Τ. είναι η βασι-

κή αιτία, που ακόμη μια ση-

μαντική υπηρεσία, η οποία

σχετίζεται μάλιστα με το θε-

σμό της απονομής της δι-

καιοσύνης, κλείνει. Αυτό το

γεγονός είναι από μόνο του

θλιβερό…

Υπάρχει όμως και μια άλ-

λη, ίσως θλιβερότερη παρά-

μετρος στην ιστορία αυτή,

που είναι η πλήρης, εξοργι-

στική θα λέγαμε, αδιαφορία

παραγόντων, θεσμών και

φορέων, μπροστά στην τό-

σο δυσάρεστη αυτή εξέλιξη.

Έχουμε αναφερθεί ενδε-

λεχώς στο όλο ζήτημα και

περιμέναμε ότι με επικεφα-

λής το Δήμαρχο Βιάννου, θα

συστρατεύονταν πολιτικοί,

επιστημονικοί και κοινωνι-

κοί παράγοντες, προκειμέ-

νου να δώσουν τη μάχη της

παραμονής του Ειρηνοδι-

κείου. «Δυστυχώς, μόνον ο

Δήμαρχος πάλεψε και ου-

δείς άλλος», μας είπαν με

παράπονο κάποιοι πολί-

τες…

Όπως και να ‘χει, στο μέλ-

λον όλοι όσοι θα έχουν κά-

ποια υπόθεση που πρόκει-

ται να εκδικαστεί στο Ειρη-

νοδικείο, θα πρέπει να με-

τακινούνται στο… Καστέ-

λι…

Ωστόσο τίθενται και πρα-

κτικά ζητήματα με τη μετα-

φορά του Ειρηνοδικείου,

καθώς δεν βρίσκεται αρμό-

διος να μεριμνήσει για τα

περιουσιακά στοιχεία του!

ΠΩΛΕΙΤΑΙ Οικόπεδο 4.000 τ. μ.(οικοδομήσιμο) στηνπεριοχή Δέρματοςτου Δήμου Βιάννουμε πρόσοψη στονκεντρικό δρόμο, 50μέτρα από την καμά-ρα. Διαθέτει πηγάδικαι 130 περίπου ελαι-όδεντρα.

Τηλέφωνο:6985/604080

Επίθεση σε κοτέτσια από τα αδέσποτα σκυλιά!

Ειρηνοδικείο Βιάννου: Τίτλοι τέλους Ο πρόεδρος και τα

μέλη του Δ.Σ. του Αγροτικού Ελαιουργι-κού Συνεταιρισμού Εμπά-

ρου, σας εύχονται Χρόνια Πολλά και

ο καινούργιος χρόνος να φέρει υγεία

και ευτυχία σε όλους τουςσυνανθρώπους μας,

αλλά και ειρήνη στην ανθρωπότητα.

HXΩ της BIANNOYΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2012 21

Αχ αυτή η πρωταπριλιά… Ο παρακάτω διάλογος κατα-

γράφηκε σε δικαστήριο των

Αθηνών…

- Πόσων χρονών είστε, ρωτά

ο δικαστής την ηλικιωμένη γυ-

ναίκα:

- 91 ετών, απαντά η γιαγιά.

- Μπορείτε να μας πείτε με

ηρεμία τι σας συνέβη;

- Καθόμουν σε μια καρέκλα

στο πεζοδρόμιο, μπροστά στο

σπίτι μου, όταν ο νεαρός ήρθε

και κάθισε δίπλα μου...

- Τον γνωρίζατε;

- Όχι, αλλά με φάνηκε συμ-

παθητικός.

- Μετά τι έγινε;

- Άρχισε να με χαϊδεύει...

- Κι εσείς τον σταματήσατε;

- Όχι, κύριε δικαστά. Ομολο-

γώ πως ήταν ευχάριστο. Από

τότε που πέθανε ο μακαρίτης ο

άντρας μου, εδώ και τριάντα

χρόνια, κανένας δεν μου έχει

κάνει τέτοια χειρονομία…

- Μετά;

- Μετά άρχισε να με χαϊδεύει

στο στήθος... και δεν σας κρύ-

βω ότι αισθάνθηκα σα να ήμουν

νέα…

- Μετά;

- Νιώθοντας λοιπόν εξαίσια,

του ζήτησα να με κάμει δική

του!

- Κι αυτός τι έκαμε;

- Κάθε άλλο, άρχισε να φω-

νάζει «Πρωταπριλιά! Πρωτα-

πριλιά!» χαχανίζοντας.

- Τότε πήγα μέσα, πήρα το

περίστροφο του άντρα μου και

τον… καθάρισα!

Τα ψέματα Ο πατέρας του Τοτού έφερε

στο σπίτι ένα ειδικό ρομπότ,

που όταν έλεγες ψέματα, έρι-

χνε χαστούκια στο πρόσωπο.

Μια μέρα ο Τοτός γύρισε αργά

στο σπίτι από το φροντιστήριο

και ο πατέρας του τονε ρώτησε:

- Γιατί άργησες να γυρίσεις;

- Μας έβαλαν ένα διαγώνισμα

και καθίσαμε παραπάνω στο

φροντιστήριο, απάντησε το Το-

τός.

Τότε όμως ήρθε κοντά του το

ρομπότ και του έριξε ένα χα-

στούκι.

Ο πατέρας επανέρχεται:

«Γιατί άργησες; Και πρόσεξε

γιατί αν ξαναπείς ψέματα θα

φας κι άλλο χαστούκι»…

- Ξέρεις… μπαμπά πήγα σε

μια ταινία, απάντησε ο Τοτός.

- Ποια ταινία;

- Ένα… κοινωνικό!

Αμέσως άρπαξε άλλο ένα χα-

στούκι.

- Συγγνώμη μπαμπά, αλλά

πήγα σε τσόντα!

- Ντροπή σου γιέ μου, εγώ

όταν ήμουν στην ηλικία σου,

ποτέ δεν έβλεπα ανήθικες ται-

νίες και δεν συμπεριφερόμουν

άσχημα.

Αμέσως ο πατέρας αρπάζει

κι αυτός ένα γερό χαστούκι από

το ρομπότ. Η μητέρα του, που

άκουσε την τελευταία πρότα-

ση, ξεπρόβαλε από την κουζίνα

και είπε ειρωνικά:

- Ε, δεν περίμενα και καλύτε-

ρη συμπεριφορά. Κατά τον πα-

τέρα κι ο γιος, που λέει κι η πα-

ροιμία.

Και τότε έρχεται το ρομπότ

και της ρίχνει κι εκείνης ένα

πολύ γερό χαστούκι!!!

Οι ταυρομαχίεςΣ’ ένα πανδοχείο του παλιού,

καλού καιρού μπήκε ένας πλα-

νόδιος έμπορος να κοιμηθεί,

αλλά δεν έκλεισε μάτι αφού τα

ποντίκια κάνανε παρέλαση!

Πρωί πρωί πάει στον ξενοδόχο

για παράπονα:

- Τι κατάσταση είναι αυτή;

Όλη τη νύχτα δεν έκλεισα μάτι,

παρακολουθώντας ποντικομα-

χίες!

Κι ο ξενοδόχος που ήταν

εξοικειωμένος με την κατάστα-

ση του απαντά: «Και δε μου λες

εδά, με τα λεφτά που ήδωκες,

ίντα ήθελες να δεις; Ταυρομα-

χία;».

Στον παράδεισοΕπόθανε η Μαρία και, ως κα-

λή γυναίκα, πήγε ντουγρού

στον παράδεισο! Τη δεύτερη

μέρα, συναντά το Γιώργη, τον

άντρα τζη, ένα πραγματικά

«καλό καγαθό» ανθρωπάκι,

που τον είχε «τσιγαρισμένο»,

όσο ήταν εν ζωή. Ολόχαρη λοι-

πόν του λέει:

- Γιώργη μου, αγάπη μου!

Πολύ χαίρομαι που σε ξαναβρί-

σκω και θα ζήσομε για πάντα

μαζί!

Κι ο Γιώργης που ήτανε… ζε-

ματισμένος, τση λέει ορθά-κο-

φτά: «Άκου Μαρία, η συμφω-

νία μας ήτονε μέχρι να μασε

χωρίσει ο θάνατος!».

Τα φουσκώματα Στον παθολόγο του ΙΚΑ, πή-

γε μια συμπαθητική γιαγιά για

εξέταση και λέει του γιατρού:

- Γιατρέ μου εδώ και κάτι μή-

νες, έχω πολύ συχνά φουσκώ-

ματα που ευτυχώς ούτε μυρί-

ζουν, ούτε ακούγονται στους

γύρω μου, αλλά τελευταία το

κακό παραγίνηκε και ανησυχώ.

Ο γιατρός, ατάραχος, γράφει

μια συνταγή και της λέει:

- Δώσε το στο φαρμακοποιό

σου και θα μου έρθεις πάλι σε

15 μέρες.

Ευχαριστημένη η γιαγιά,

παίρνει την συνταγή, φεύγει

και μετά από 15 μέρες να τηνε:

- Γιατρέ μου, πήρα τα φάρμα-

κα που μου δώσατε, αλλά από

προχθές τα αέρια που σας έλε-

γα άρχισαν να βρωμάνε αφόρη-

τα! Πάλι καλά που δεν ακού-

γονται, αλλά με φέρνουν σε δύ-

σκολη θέση…

Ο γιατρός ατάραχος και πά-

λι, παίρνει από το γραφείο του

ένα ξυλάκι και έναν μικροσκο-

πικό φακό. Ανοίγει προσεκτι-

κά το ρουθούνι της γιαγιάς και

ευχαριστημένος της λέει:

- Ωραία! Τώρα που ξεβούλω-

σε η μυτούλα, να δούμε τι θα

κάνουμε και με τα αυτάκια!!!

H ηλικία Κάποιες ατυχίες ήταν ο λό-

γος που η Ελένη, μια ομορφο-

γυναίκα από την Μεσσαρά,

έπιασε τα 45 χωρίς να παντρευ-

τεί…

Δεν το ’βαζε όμως κάτω και

κοκεταρίζονταν ασταμάτητα.

Μια μέρα βρέθηκε στο πλημμε-

λειοδικείο στο Ηράκλειο προ-

κειμένου να καταθέσει ως μάρ-

τυρας. «Πόσων χρόνων είσαι»,

ρωτά ο πρόεδρος του δικαστη-

ρίου κι η Ελένη, χωρίς να κοκ-

κινίσει του απαντά: «εικοσι-

πέντε, κύριε πρόεδρε».

Κι ο πρόεδρος όλο απορία:

«Πόσων χρονών γεννήθηκες

κοπέλα μου;»!!!

Τα περιδέραια Μια ηλικιωμένη κυρία απο-

φάσισε να πληρώσει έναν καλό

ζωγράφο να της φτιάξει το

πορτρέτο της. Και του λέει:

«Ζωγράφισε και μερικά

σκουλαρίκια με διαμάντια, ένα

περιδέραιο με διαμάντια, βρα-

χιόλια με σμαράγδια, ρουμπί-

νια καρφίτσες και ένα χρυσό

ρολόι Ρόλεξ».

«Μα αφού δεν φοράς τίποτα

από όλα αυτά, γιατί να το κάνω

αυτό;» είπε ο ζωγράφος.

«Το ξέρω», είπε η γυναίκα.

«Σε περίπτωση όμως που εγώ

πεθάνω πριν από τον άντρα

μου και είμαι σίγουρη ότι θα ξα-

ναπαντρευτεί, θέλω η καινού-

ρια γυναίκα του να κάνει άνω-

κάτω το σπίτι ψάχνοντας για

αυτά τα χρυσαφικά και να του

κάνει την ζωή μαρτύριο»!

Ώδινεν όρος και έτεκεν μυν.

Το πολυδιαφημισθέν «φορολογι-

κό» νομοσχέδιο, ως αναπτυξιακής κα-

τεύθυνσης, ύστερα από συνεχείς τρο-

ποποιήσεις και ανακατασκευές που

θύμιζαν «το γεφύρι της Άρτας», κατα-

τέθηκε επιτέλους, προς ψήφιση. Με

το νομοσχέδιο αυτό, ανατρέπονται

όλες οι θεμελιώδεις αρχές της συν-

ταγματικής τάξης περί ισονομίας,

ισοπολιτείας, φοροδοτικής ικανότη-

τας, αναλογικότητας του φόρου, κα-

θώς και η αρχή της δίκαιης κατανο-

μής του πλούτου μέσω της φορολο-

γίας. Ακόμα, βάζει δυναμίτη στα θε-

μέλια του θεσμού της οικογένειας,

αφού ο πολύτεκνος φορολογείται αυ-

στηρότερα από την οικογένεια χωρίς

τέκνα. Περαιτέρω σ’ όλη τη δομή του,

ουδεμία διάταξη φαίνεται να στοχεύει

σε αναπτυξιακή κατεύθυνση, το αντί-

θετο συμβαίνει. Είναι βέβαια αληθές

ότι όλες οι επαχθείς, αντικοινωνικές,

αντιοικονομικές, αντιαναπτυξιακές,

άδικες φοροεισπρακτικές διατάξεις

είναι, κατά μέγιστον μέρος, κληροδο-

τήματα των κυβερνήσεων Παπανδρέ-

ου-Παπαδήμα, με πλήρη συμμετοχή

τότε του βασικού κυβερνητικού ετέ-

ρου της σημερινής κυβέρνησης και

αρχηγού του ΠΑΣΟΚ, καθώς και με

την ανοχή του νυν πρωθυπουργού.

Τώρα η τελευταία διαπραγμάτευση

οδηγεί την κυβέρνηση στη ψήφιση

τριών νομοσχεδίων: α)του ψηφισμέ-

νου φορονόμου περί φορολογίας ει-

σοδήματος, β) του κυοφορούμενου

για την υπερφορολόγηση και της ακί-

νητης περιουσίας, μέχρις εξοντώσεως

των μικροϊδιοκτητών, όπως ήδη κα-

ταγράφεται από τον τρόπο φορολό-

γησης των μισθωμάτων, γ) του λεγό-

μενου ποινολογίου για τους φοροκλέ-

πτες, που υποτίθεται ότι μεταξύ αυ-

τών θα περιλαμβάνονται και εκείνοι

που χάνονται στις διάφορες λίστες.

Ωστόσο, αν και οι συγκυβερνώντες

εγνώριζαν την οικονομική κατάσταση

και τις μνημονιακές υποχρεώσεις,

καλλιέργησαν προσδοκίες κατά την

προεκλογική περίοδο, κυρίως προς

τις ασθενέστερες κοινωνικές ομάδες,

πολύτεκνους, τρίτεκνους, μικροσυν-

ταξιούχους, μισθωτούς, τους αγρό-

τες, ακόμη και την μεσαία εισοδημα-

τική τάξη των 2.500 ευρώ κατά την

πρωθυπουργική ρήση. Οι υποσχέσεις

αυτές δεν ήταν μόνον προεκλογικές,

που κατά συνήθεια ενέχουν το στοι-

χείο της υπερβολής, ήταν ρητά εκ-

φρασμένες και κατά την ανάγνωση

στη βουλή των προγραμματικών δη-

λώσεων. Τώρα, άνθρακες ο θησαυ-

ρός. Των γεγονότων όμως γνωστών

και δεδομένων, η μετάλλαξη των υπο-

σχέσεων της κυβέρνησης ακυρώνει το

άλλοθι της τρόικας και των μνημο-

νίων και οι ευθύνες είναι γνωστές και

με ονοματεπώνυμον. Είναι επόμενο

να συμβαίνουν αυτά όταν η οικονομι-

κή πολιτική σχεδιάζεται από ατάλαν-

τους, άκαπνους, άστοχους, «γιαλαν-

τζί» οικονομολόγους-τεχνοκράτες,

που αγνοούν ότι η οικονομία δεν είναι

μόνον αριθμοί και ότι πίσω από τους

αριθμούς υπάρχουν ψυχές. Αλλά ούτε

με τους αριθμούς έχουν καλές σχέ-

σεις, όταν αγνοούν βασικές οικονομι-

κές αρχές. Οφείλουν να γνωρίζουν ότι

χωρίς προσωρινά κέρδη, υπάρχει επι-

χειρηματική αντοχή, χωρίς ρευστότη-

τα ποτέ. Η ευθύνη όμως των αναποτε-

λεσματικών εισηγήσεων αντανακλά

στη Κυβερνητική Ηγεσία.

Ερωτάται ποια είναι η μέριμνα της

πολιτείας προς τις ανάγκες του επι-

χειρείν; Μήπως η ανύπαρκτη τραπε-

ζική χρηματοδότηση; Μήπως η εξό-

φληση των συσσωρευμένων οφειλών

του κράτους προς την πραγματική οι-

κονομία; Ή μήπως, έστω, ο συμψηφι-

σμός των εκατέρωθεν οφειλών και η

επιστροφή του οφειλόμενου Φ.Π.Α

στις πολύπαθες εξαγωγικές επιχειρή-

σεις; Η στεγνωμένη από ρευστό αγο-

ρά πλήττεται ακόμη περισσότερο εκ

της επαχθούς φορολογίας των εισο-

δημάτων μισθωτών, συνταξιούχων

και των οικογενειών με παιδιά, που

είναι οι μόνες ομάδες ανθρώπων οι

οποίοι καταναλώνουν μέχρι και το τε-

λευταίο ευρώ τους. Αυτές οι ομάδες

της κοινωνίας τονώνουν την κατανά-

λωση και την παραγωγική διαδικα-

σία. Αυτές οι ομάδες θα πληγούν πε-

ραιτέρω από τις επιχειρούμενες αυξή-

σεις μέχρι και 48% της τιμής του ηλε-

κτρικού ρεύματος, του κατά τα άλλα

κοινωνικού αγαθού, καθώς και της τι-

μής του νερού της ΕΥΔΑΠ. Η ισόβια

σύνταξη της πολύτεκνης μητέρας κό-

βεται, το ίδιο και το επίδομα του τρί-

του παιδιού, που εδίδετο μέχρι της

ηλικίας των έξι ετών, όπως και το

εφάπαξ βοήθημα των 2.000 ευρώ για

τη γέννηση κάθε παιδιού. Όταν όμως

οι θυσίες δε δημιουργούν επένδυση

για το μέλλον, επέρχεται ανθρώπινη

απελπισία και το τραύμα γίνεται βα-

θύτερο όταν τα βάρη πλήττουν κυ-

ρίως τα κατώτερα εισοδηματικά της

κοινωνίας στρώματα, γιατί ανατρέπε-

ται η παγκόσμια ηθική κυρίως δε όταν

τα επαχθή μέτρα επιβάλλονται με βί-

αιο τρόπο. Η συνήθης έκφραση για τη

«σωτηρία της πατρίδος» είναι χωρίς

ουσιαστικό περιεχόμενο. Όταν εξα-

θλιώνονται και αφανίζονται οι άν-

θρωποι της πατρίδας, τότε για ποια

πατρίδα θα ομιλούμε, για την πατρίδα

των εποίκων; Γιατί αυτό επιχειρείται

όταν ακυρώνεται με το νέο φορονόμο

ο θεσμός της οικογένειας. Αντί να

λαμβάνονται μέτρα, λόγω της αυξα-

νόμενης υπογεννητικότητας, για την

προστασία των γεννήσεων, τα παιδιά

θεωρούνται «τεκμήριον» πλούτου,

όπως τα τεκμήρια αυτοκινήτων, σκά-

φους αναψυχής, κλπ. Ωστόσο για τις

λίστες των φοροφυγάδων, άπνοια για

τους υπεύθυνους της αδράνειας της

έρευνας και της συγκάλυψης αφωνία.

Μία και μόνο εξεταστική επιτροπή

της Βουλής υπεσχέθη ο κύριος Πρω-

θυπουργός, αυτής των υπεύθυνων του

μνημονίου και της κατάρρευσης της

οικονομίας και αυτή ακυρώθηκε.

Ωστόσο, τα νιάτα της πατρίδας λόγω

της ανεργίας που καλπάζει στο 35%

και πλέον, οδηγούνται ακόμη και σε

υπερπόντιες χώρες προς ανεύρεση

εργασίας, ύστερα και από την πλήρη

ανατροπή των, κεκτημένων με αγώ-

νες αίματος εδώ και ογδόντα χρόνια

εργατικών, δικαιωμάτων. Το ΕΟΠΥ

δεν φαίνεται να καλύπτει τις ανάγκες

ούτε των πατεράδων μας που κράτη-

σαν και παρέδωσαν σ’ εμάς τις αξίες

του έθνους, αλλά ούτε και των οικο-

νομικά ανίσχυρων οικογενειών, πολύ-

τεκνων, τριτέκνων που αποτελούν

την πολλαπλασιαστική δύναμη ανα-

νέωσης του ενεργού πληθυσμού της

χώρας. Υπό αυτές τις συνθήκες, ύστε-

ρα από 10-20 χρόνια για ποια Ελλάδα

θα ομιλούμε; Οι Έλληνες βουλευτές,

ανεξάρτητα κομματικού χώρου και

ιδεολογικού προσανατολισμού έχουν

πατριωτικό καθήκον να αποτρέψουν

αυτό το ενδεχόμενο και μπορούν. Η

Ελλάδα είναι πλούσια χώρα. Ποιος

και γιατί από το 1996 εμποδίζει την

εκμετάλλευση των ελληνικών κοιτα-

σμάτων πετρελαίου γαιανθράκων και

φυσικού αερίου στη Νότια Κρήτη και

το Ιόνιο; Θα έχουμε ποτέ κάποια

απάντηση;

*Ο κ. Γιάννης Σπ. Αγαπάκης είναι

οικονομολόγος, τέως διευθυντής του

Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου Αθηνών

Ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια της οικονομίας και του θεσμού της οικογένειας

ΤΟΥ

Γιάννη Σπ.

Αγαπάκη

ΝΕΟΣ φΟΡΟΝΟΜΟΣ:

Όπου η παιδεία δεν είναι προτεραι-ότητα, η υγιής ανάπτυξη και το μέλ-λον της χώρας τίθενται υπό έντονηαμφισβήτηση. Όπου η παιδεία δεν εί-ναι φάρος ενός κοινού τόπου συνάν-τησης, το σκοτάδι καραδοκεί να σκε-πάσει με φούμο κάθε αχτίδα ελπίδας.Όπου η παιδεία δεν θεωρείται αγαθόπρώτης ανάγκης, οι placebo** της ει-δήμονες σκαρφαλώνουν στο θρόνοτης παρακμής και κυβερνούν επικίν-δυνα. Επιτρέψαμε στους λαοπλάνουςδημαγωγούς να μεταλλάξουν τηνελευθερία της σκέψης σε ξέφρενηελευθεριότητα άνευ ορίων, επιτρέψα-με στην ασυδοσία, στη διαφθορά, στηλαμογιά, στη διαπλοκή, στην οκνηρία,στην αμάθεια, στην ποταπότητα, στηματαιοδοξία να γίνουν βασικές αρχέςμιας πετυχεμένης ζωής, στεφανώνον-τας με τσίγκινα στέμματα πρότυπα

ανάξια και τιποτένια. Επιτρέψαμε ημάθηση να γίνει ειρωνικό σχόλιο σταχείλη ανεγκέφαλων καραγκιόζηδων,επιτρέψαμε η γνώση να χαμηλώνει τοκεφάλι μπρος στον χλευασμό τωνάξεστων καθοδηγητών, επιτρέψαμε ηγλώσσα μας να καταστραφεί στα χέ-ρια και στα γραπτά αδιανόητων κενό-δοξων, τάχα μου εκσυγχρονιστών.Και τώρα, χωρίς πολεμοφόδια, χωρίςσθένος, χωρίς πίστη, καλούμαστε νασυναντήσουμε την αλήθεια. Η αλή-θεια είναι η μόνη μας ελπίδα, γιατί τότεμόνον η ζωή θα έχει βρει το νόημά τηςκαι εμείς το δρόμο μας. Όσο λοιπόνγρηγορότερα απομακρυνθούμε απόκάθε είδους απαξία και φαυλότητα, τό-σο γρηγορότερα θα τα καταφέρουμε.

Καλή δύναμη σε όλους εμάς τουςΈλληνες.

Αγάπη Τσακπίνογλου

*Η κ. Αγάπη Τσακπίνογλου είναιαρχισυντάκτης στο περιοδικό Mai-son Decoration και το κείμενο είναιαπό το editorial του περιοδικού (τεύ-χος 113).

**Φαινόμενο placebo (πλασέμπο)ονομάζεται το φαινόμενο κατά το οποίοένας ασθενής παρουσιάζει βελτίωση

ενώ λαμβάνει ένα εικονικό φάρμακο,δηλαδή μια ουσία χωρίς πραγματικήδράση για το πρόβλημα που αντιμετω-πίζει. Πρόκειται δηλαδή για φαινόμενοαυθυποβολής, κατά το οποίο, ο ασθε-νής πιστεύοντας ότι λαμβάνει ένα φάρ-μακο που θα τον βοηθήσει, εξαιτίας αυ-τής της πεποίθησης και μόνο παρου-σιάζει βελτίωση.

HXΩ της BIANNOY ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 201222

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΟ Κλεάνθη μου, ένα μεγάλο «μπράβο» για το Μάστερ στις Νευρο-

επιστήμες και για το «Άριστα» που πήρες. Σου εύχομαι καλή δύ-

ναμη, να συνεχίσεις τις επιτυχίες σου και στο διδακτορικό! Νιώθω

υπερήφανη για σένα!

Η γιαγιά σου

Κλεάνθη Χρηστάκη

Δικαιοσύνη και αποζημίωση

«Λίγοι λαοί της

Ευρώπης υπέ-

φεραν από τη

Γερμανική Κατοχή όσο οι Έλ-

ληνες. Όμως οι Έλληνες ήταν

οι πρώτοι που, μετά το τέλος

της ναζιστικής βαρβαρότητας,

έτειναν χείρα φιλίας προς τους

Γερμανούς». Τα λόγια αυτά δεν

ανήκουν σε Έλληνα, αλλά σε

Γερμανό, τον ανταποκριτή της

εφημερίδας Frankfurter Rund-

schau στην Αθήνα, Gerd Hoeh-

ler.

Από τις 14 έως τις 16 Σε-

πτεμβρίου του 1943, 401 άν-

θρωποι δολοφονήθηκαν στις

επαρχίες Βιάννου και Ιεράπε-

τρας, στο δεύτερο μεγαλύτερο

Ολοκαύτωμα της χώρας. Μόνο

στον Αμιρά, το χωριό μου, ετου-

φέκισαν 114 συγχωριανούς

μας. Ανάμεσά τους κι ο παπ-

πούς μου Αριστομένης, τρεις

αδελφοί του και ο πατέρας

τους. Συνολικά πέντε άτομα

από το ίδιο σπίτι. Η Βιάννος,

όπως κι όλη η Ελλάδα άλλω-

στε, βυθίστηκε στο πένθος, ορ-

φάνεψε, ρήμαξε. Πολύ σκληρή

ήταν η μοίρα και όσων επέζη-

σαν από τον χιτλερικό όλεθρο.

Έχουμε άραγε ποτέ σκεφτεί τι

τράβηξαν οι χήρες και τα ορφα-

νά; Η άγια μορφή της Βιαννί-

τισσας, της Διστομίτισσας, της

Καλαβρυτινής, της Ανωγει-

ανής, η άγια αυτή μορφή της

ηρωίδας γυναίκας, μάνας, χή-

ρας, που σηκώνει το σταυρό

του μαρτυρίου μόνη της, και

αγωνίζεται με γενναιότητα,

κουράγιο και περισσή αξιοπρέ-

πεια να μεγαλώσει τα παιδιά

της, είναι ταυτισμένη με τη μοί-

ρα του ελληνισμού. Μια πορεία

με βάσανα, θυσίες και αγώνες.

Η Κρήτη πλήρωσε βαρύτατο

φόρο αίματος, έχοντας το τρα-

γικό και ηρωικό προνόμιο να

έχει αναλογικά τα περισσότερα

Ολοκαυτώματα σε όλη την Ελ-

λάδα. Ίσως γιατί αντιστάθηκε

γενναία, προσφέροντας το μο-

ναδικό έως τότε παράδειγμα

ενός λαού που αντιστέκεται

εναντίον του κράτους – εισβο-

λέα. Χιλιάδες τα θύματα, αδύ-

νατο να μετρηθεί ο πόνος και η

οδύνη. Αλλά και σπάνιου μεγα-

λείου η Αντίσταση: Πετρακο-

γιώργης, Ραπτόπουλος, Μπαν-

τουβάς, Παπαδάκης, Ιωαννί-

δης, Κούνδουρος και πολλοί

άλλοι αγωνιστές ανέδειξαν το

μεγαλείο του ελληνισμού, που

δεν υποτάσσεται στη βαρβαρό-

τητα και δεν μπορεί να ζήσει

χωρίς ελευθερία και αξιοπρέ-

πεια.

Σήμερα, που η Ευρώπη βρί-

σκεται σε σοβαρή οικονομική

και πολιτική κρίση και απειλεί-

ται με τη «γερμανοποίησή» της,

πρέπει να γίνει βαθιά κατανοη-

τό, ότι ο ναζισμός δεν ήταν ένα

«λάθος» της Ευρωπαϊκής Ιστο-

ρίας, αλλά μέρος της Ιστορίας

της Ευρώπης, μέρος της ιστο-

ρίας του καπιταλισμού και του

ιμπεριαλισμού. Παράλληλα, η

σκληρή δημοσιονομική πολιτι-

κή λιτότητας, που επιβάλλεται

κυρίως από το Βερολίνο, με το

συνδυαστικό στοιχείο της τιμω-

ρητικής λογικής, αποτελεί το

κοινωνικό «καύσιμο» για την

άνοδο νεοναζιστικών ή φασι-

στικών κακέκτυπων. Είναι, συ-

νεπώς, επιτακτικό να δοθεί

πραγματική σημασία σ’ αυτό το

εφιαλτικό παρελθόν του ναζι-

σμού. Στο πλαίσιο αυτό, η διεκ-

δίκηση για την επανόρθωση

των καταστροφών του ναζι-

σμού, μέσω της αληθινής «συγ-

γνώμης» του σημερινού Γερμα-

νικού Κράτους, με την καταβο-

λή των αντίστοιχων αποζημιώ-

σεων, εκτός από το νομικό, ηθι-

κό και δεοντολογικό κομμάτι,

έχει και τον χαρακτήρα να «φω-

τιστεί το αντίπαλο δέος» της

Ευρωπαϊκής Ιστορίας, που

ήταν η Αντίσταση, με τα ιδανι-

κά και τις αξίες της ελευθερίας

και της ανθρώπινης αξιοπρέ-

πειας. Αξίες στις οποίες στη-

ρίχθηκε η ανοικοδόμηση της

Ευρώπης από τις στάχτες του

Β’ Παγκόσμιου Πολέμου και οι

οποίες νοηματοδότησαν το

σύγχρονο ευρωπαϊκό κεκτημέ-

νο. Ένα κεκτημένο όμως, το

οποίο έχει σήμερα «θαμπώσει»,

λόγω της οικονομικής κρίσης

και της αδιέξοδης πολιτικής

της Ε.Ε., η οποία αποτελεί το

κοινωνικό «καύσιμο» για την

άνοδο νεοναζιστικών ή φασι-

στικών κακέκτυπων. Αυτή, την

άλλη «φωτεινή» πλευρά της

Ευρωπαϊκής Ιστορίας, οφεί-

λουμε σήμερα να υπερασπι-

στούμε μέσα από τον αγώνα

μας για την ευόδωση των δί-

καιων αιτημάτων μας.

67 χρόνια μετά το τέλος του

Β’ Παγκόσμιου Πολέμου και 22

χρόνια μετά την επανένωση της

Γερμανίας και τα θύματα της

ναζιστικής θηριωδίας στην Ελ-

λάδα δεν έχουν ακόμα δικαιω-

θεί. Μια από τις πιο μαύρες σε-

λίδες της σύγχρονης ιστορίας

παραμένει ανοιχτή και ρίχνει

βαριά τη σκιά της στην ψυχή,

το μυαλό και τη ζωή όλων όσοι

έζησαν ως πρωταγωνιστές ή

αυτόπτες μάρτυρες, τις στιγμές

της φρίκης και της βαρβαρότη-

τας, αλλά και όλων εμάς των

νέων ανθρώπων που δε ζήσαμε

τα γεγονότα, αλλά τα βιώσαμε

και τα βιώνουμε μέσα από τις

μαρτυρίες των επιζώντων, μέ-

σα από τον πόνο και την περη-

φάνια για τη θυσία, μέσα από

τη δίψα για ηθική δικαίωση και

ειλικρινή μεταμέλεια του γερ-

μανικού κράτους, για όλα όσα

το Γ’ Ράιχ προξένησε στο λαό

μας.

Αλλά γιατί διεκδικούμε τις

γερμανικές επανορθώσεις και

αποζημιώσεις; Πέρα από το βα-

ρύτατο τίμημα που κατέβαλε η

χώρα μας, χάνοντας περίπου το

13,5% του πληθυσμού της λόγω

των εκτελέσεων, του λοιμού,

των ασθενειών, της υπογεννη-

τικότητας, μίας κατάστασης

που αγγίζει τα όρια της γενο-

κτονίας (κατά τα λόγια του Μα-

νώλη Γλέζου, όλη η Ελλάδα έγι-

νε Ολοκαύτωμα), η Ελλάδα

πλήρωσε πολλαπλώς την Κα-

τοχή και τη ναζιστική βαρβαρό-

τητα. Όπως o ακαδημαϊκός Άγ-

γελος Αγγελόπουλος και άλλοι

σημαντικοί επιστήμονες τεκμη-

ριώνουν, η Κατοχή είχε βαρύτα-

τες, καταστροφικές συνέπειες

για την Ελλάδα, με αποτέλεσμα

η χώρα μας να μείνει δεκαετίες

πίσω σε σχέση με τις άλλες χώ-

ρες. Κοντά στη σκληρότητα, τη

βαρβαρότητα, τις χιλιάδες

εκτελέσεις, την πείνα, η Ελλά-

δα ήταν μία από τις ελάχιστες

χώρες όπου επιχειρήθηκε ο

αφελληνισμός και ο εθνικός

διαμελισμός. Η πατρίδα μας

κινδύνευσε να βγει από την Κα-

τοχή, όχι μόνο εξουθενωμένη

και καθημαγμένη, αλλά και

εθνικά ακρωτηριασμένη.

Οι οφειλές της Γερμανίας

προς την Ελλάδα αφορούν στα

εξής:

α. το κατοχικό δάνειο (σύμ-

φωνα με την Τράπεζα της Ελ-

λάδος, σήμερα ανέρχεται σε 54

δις ευρώ χωρίς τους τόκους),

β. την καταστροφή των δημό-

σιων και ιδιωτικών υποδομών

(108 δις ευρώ χωρίς τους τό-

κους),

γ. την κλοπή της πολιτιστι-

κής μας κληρονομιάς και τε-

λευταίο, αλλά το πιο σημαντικό

ηθικά και ιστορικά,

δ. τις αποζημιώσεις των οι-

κογενειών των θυμάτων.

Κάποιοι υστερόβουλα κι

υποκριτικά μας ρωτούν. Θέλε-

τε να πλουτίσετε; Μπορείτε να

αποτιμήσετε σε χρήμα την αξία

της ανθρώπινης ζωής; Ή μή-

πως ζηλεύετε τη Γερμανία και

θέλετε να την καταστρέψετε,

απαιτώντας τόσο μεγάλες απο-

ζημιώσεις; Αλήθεια, πώς τολ-

μούν να ισχυρίζονται κάτι τέ-

τοιο, όταν η Ελλάδα είναι η μό-

νη χώρα που ενώ καταστράφη-

κε εκ θεμελίων, ορφάνεψε, ρή-

μαξε, εντούτοις έδωσε τόσο με-

γάλη πίστωση χρόνου στη Γερ-

μανία να επουλώσει τις πληγές

της, να ανασυγκροτηθεί, να

ανορθώσει την οικονομία της,

αλλά και συμφώνησε στην επα-

νένωσή της. Όπως μάλιστα

υποστηρίζουν Γερμανοί Καθη-

γητές Ιστορίας της Οικονομίας,

το γερμανικό οικονομικό θαύ-

μα δεν θα είχε συντελεστεί αν η

Γερμανία είχε υποχρεωθεί να

καταβάλει αμέσως τις οφειλές

της.

Να γίνει σε όλους σαφές: η

Γερμανία, με την οποία επιθυ-

μούμε ειλικρινή φιλία και συ-

νεργασία δεν μπορεί να είναι η

Γερμανία των σφαγέων και των

εκμεταλλευτών. Δεν είναι η

Γερμανία της SIEMENS και της

κρατικά οργανωμένης διαφθο-

ράς. Δεν είναι η Γερμανία της

κάλπικης «ελληνογερμανικής

φιλίας», που ενώ εξακολουθεί

να φέρεται με σκληρότητα απέ-

ναντι στην Ελλάδα, ζητά αδελ-

φοποιήσεις ελληνικών και γερ-

μανικών δήμων για να καλύψει

τη ντροπή της για τα εγκλήματα

του Γ’ Ράιχ και για να διεισδύσει

περαιτέρω στη χώρα μας. Δεν

είναι η Γερμανία, που ενώ πλη-

ρώνει δις ετησίως για συντά-

ξεις των ναζί, δε δέχεται να

πληρώσει ούτε ένα ευρώ για να

αποζημιώσει τα θύματά τους.

Είναι η Γερμανία της επιστή-

μης και του πολιτισμού, του

Μπετόβεν και του Γκαίτε, του

θεμελιωτή της Κοινωνικής Ια-

τρικής Rudolf Virchow. Της So-

phie και του Hans Scholl, των

δύων αδελφών, που αντιστάθη-

καν στον Χίτλερ και θυσίασαν

τη νιότη και τη ζωή τους για την

ελευθερία και την ανθρώπινη

αξιοπρέπεια. Του Γκίντερ

Βόλγκραφ, του Γερμανού δημο-

κράτη που αλυσοδέθηκε στο

Σύνταγμα σε ένδειξη διαμαρτυ-

ρίας για τη Χούντα των συνταγ-

ματαρχών και βασανίσθηκε στο

ΕΑΤ – ΕΣΑ. Της υπέροχης νεο-

λαίας του Μάη του 1968, που,

σύμφωνα με τον Χάμπερμας,

εξεγέρθηκε σε μια κίνηση «εκ-

καθάρισης λογαριασμών απέ-

ναντι στη συλλογική φυγή των

Γερμανών μπροστά στις ιστορι-

κές ευθύνες τους για τον εθνι-

κοσοσιαλισμό και τη φρίκη

του».

Είναι, φτάνοντας στο σήμε-

ρα, η Γερμανία της «Ομάδας Δί-

στομο» του Martin Kringnel,

της Gabbie Heineke και των άλ-

λων συναγωνιστών από το Αμ-

βούργο, που αγωνίζονται για

την απόδοση δικαιοσύνης και

την καταβολή των αποζημιώσε-

ων στα θύματα της ναζιστικής

θηριωδίας. Η Γερμανία του Κα-

θηγητή Christoph Gustavus –

Schminck, που με την πολύχρο-

νη έρευνά του, τεκμηρίωσε τη

σφαγή στις Λυγκιάδες. Οι γερ-

μανοί αντιφασίστες, όπως και

τότε, στο Β’ Παγκόσμιο Πόλε-

μο, έτσι και τώρα, σώζουν την

τιμή της Γερμανίας.

Η δίκη στη Χάγη, αν πρόσφε-

ρε κάτι στην εθνική μας υπόθε-

ση, είναι ότι το Ανώτατο Διε-

θνές Δικαστήριο διαπιστώνει

ότι το ζήτημα των αποζημιώσε-

ων υφίσταται, δεν παραγράφε-

ται κι αποτελεί διακρατική δια-

φορά, για την επίλυση της

οποίας τα κράτη οφείλουν να

συνεργαστούν. Η κυβέρνηση

της Γερμανίας έως τώρα αρνεί-

ται να εκπληρώσει τις υποχρε-

ώσεις της. Η ελληνική κυβέρ-

νηση όμως τι κάνει; Εδώ και

τώρα οφείλει να απευθύνει

πρόσκληση στη Γερμανία για

την έναρξη διαπραγματεύσεων

για το σύνολο των οφειλών της

προς την Ελλάδα, με πρώτο ζή-

τημα το κατοχικό δάνειο. Υπεν-

θυμίζουμε επίσης ότι η ιστορι-

κή απόφαση του Αρείου Πάγου

του 2000, η οποία δικαιώνει τα

θύματα του Διστόμου, είναι σε

ισχύ και μπορεί να εκτελεστεί

άμεσα, με την κατάσχεση της

περιουσίας του γερμανικού δη-

μοσίου στην Ελλάδα. Διότι τε-

λικά, όπως έκλεισε και ο Καθη-

γητής Στέλιος Περράκης τη

μνημειώδη τοποθέτησή του στη

Χάγη, μόνο με δικαιοσύνη και

αποζημίωση θα επέλθει η κά-

θαρση στην ανείπωτη αυτή τρα-

γωδία.

Η Γερμανία είναι αναμφισβή-

τητα ισχυρή. Είναι καιρός να

αποδείξει ότι είναι και δίκαιη,

αν θέλει να ηγηθεί της Ευρώ-

πης. Έχει τη δύναμη;

O Αριστομένης Ι. Συγγελά-

κης είναι Οδοντίατρος & Πολι-

τικός Επιστήμων, Μέλος του

Δ.Σ. του Εθνικού Συμβουλίου

Διεκδίκησης των Οφειλών της

Γερμανίας προς την Ελλάδα. Το

άρθρο αποτελεί σύνοψη της

πρόσφατης ομιλίας του

(19.11.2012) στο Ηράκλειο, στο

πλαίσιο της πολύ επιτυχημένης

εκδήλωσης του Δήμου Ηρα-

κλείου για την παρουσίαση του

Λευκώματος για τα Ελληνικά

Ολοκαυτώματα 1940-1945, που

εξέδωσε το Δίκτυο Μαρτυρι-

κών Πόλεων & Χωριών περιό-

δου 1940-1945 και οι Εκδόσεις

Λιβάνη.

Συγκυβερνητικό απολυτίκιο

Τους τρεις μεγίστους φωστήρας

της τρισηλίου κυβέρνησης

τους την Ελλαδίτσα

κατέστησαν έρημον.

Τους ανεντιμότατους ταγούς της εξουσίας,

τους την Ελλάδα πάσαν

Ψωροκώσταινα καταστήσαντες.

Αντώνιον τον Μέγαν

και τον Συνταγματολόγον Ευάγγελον

συν τω παμεγίστω Φώτη

τω την γλώτταν νομικίστικη.

Πάντες, οι ψηφίσαντες αυτούς αφελώς

συνελθόντες ύβρεις εξακοντίσομεν.

Αυτοί γαρ τη τριάδι υπέρ υμών αεί τσεπόσαντες.

Μανώλης Σπανάκης

Καλή δύναμη σε όλους εμάς τους Έλληνες*

ΤΟΥ

Αριστομένη

Ι.Συγγελάκη

HXΩ της BIANNOYΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2012 23

Ψάχνοντας το «από μέσα» της συγκεκριμένης φωτογραφίας, συ-ναντιόμαστε με το δύσκολο μεν, αλλά αναμφισβήτητα ωραίο παρελ-θόν, τότε που οι άνθρωποι έβγαζαν προς έξω ένα πηγαίο, αυθεντικόχαμόγελο, αυτό που οι κάποιοι Εφιάλτες της πολιτικής θέλουν ναμας στερήσουν…

Όρθιοι από αριστερά: Γιάννης Τζαμουζάκης, Μενέλαος Κριαρά-

κης, (….), Στέλλα Τσοπάκη, Μενέλαος Τσοπάκης, Πολυχρόνης Δο-ριάκης, Μανώλης Μαστρογιωργάκης (δάσκαλος) και Ιωάννα Περ-τσουλή.

Καθήμενοι: Κούλα Παπαγιαννάκη – Δασκαλάκη, Μαρία Παπαγιαν-νάκη (Κιρινιού), Φωφώ Ραπτάκη (Πιτήδειου), Δέσποινα Κριαράκη,Τηλέμαχος Δοριάκης, Κλεάνθη Δοργιάκη και Γιάννης Κριαράκης

Συγγενικές φωτογραφίες

ΚρήτηΣειρήνα πρασινόχρυση, με μάτι

σαν της αγάπης, με λαχτάρας χείλια,

αχτιδομάλλα, ορθοβύζα, με χίλια

μύρια καμάρια και λέπια γεμάτη

Τραγούδι τραγουδάς μες στη ροδάτη

κατάχνια του πελάου, και στην προσήλια

του αγέρος πλατωσιά και στα βασίλεια

της γης πνοή το σέρνει μυρωδάτη:

"Σαν το γάλα της αίγας Αμαλθείας

Θρέφει θεούς και το φιλί μου εμένα.

Ελάτε να χαρήτε μες στης θείας

Αγκαλιάς μου το σφίξιμο ενωμένα,

Πρόσφυγες της ζωής, δώρα άγια τρία

Θάνατο, Αθανασία κ' Ελευτερία."

Λορέντζος Μαβίλης

Την πόρτα ανοίγω Την πόρτα ανοίγω το βράδυ,

τη λάμπα κρατώ ψηλά,

να δούνε της γης οι θλιμμένοι,

να ’ρθούνε, να βρουν συντροφιά

Να βρούνε στρωμένο τραπέζι,

σταμνί για να πιεί ο καημός,

κι ανάμεσα μας θα στέκει

ο πόνος, του κόσμου αδερφός

Να βρούνε γωνιά ν’ ακουμπήσουν

σκαμνί για να κάτσει ο τυφλός,

κι εκεί καθώς θα μιλάμε

θα ‘ρθει συντροφιά κι ο Χριστός

Τάσος Λειβαδίτης

Ο λόγος του ποιητή

«Ελευθερία δεν είναι να κινείσαι ανεμπόδιστα

στο πεδίο που σου έχει δοθεί. Να διευρύνεις αυτό

το πεδίο, και δη κατά τη διάσταση της αναλογίας

των αισθήσεων, αυτό είναι. Διαθέτοντας καινού-

ριες μονάδες για τη μέτρηση του κόσμου. Τότε μό-

νον προχωρείς ταυτόχρονα προς όλες τις κατευ-

θύνσεις, που σημαίνει: αναπτύσσεις ένα πρίσμα

διάφανο, ικανό να σε κάνει να βλέπεις όπως

ακούς, ή ν’ ακούς όπως βλέπεις, και ούτω καθε-

ξής, όπως μόνον η ψυχή γίνεται να το επιτρέψει.

Ένα ρυάκι δεν είναι απλώς λίγο νερό που κατρα-

κυλάει τον κατήφορο• είναι η λαλούσα κι εύχαρις

υποδήλωση της παιδικής ηλικίας των πραγμάτων.

Λίγη ξερή, τριμμένη στα δάχτυλά σου, μέντα σε

πάει ολόισια στη σκέψη των Ιώνων. Τα χάδια σου

είναι η μετάθεση μιας απαλής μουσικής, με όλα τα

andante και τα allegro της, πάνω στην επιδερμίδα.

Κι εκείνο το φυτό αντικρύ σου, που διαιρεί άνισα

πλην σωστά το χώρο, είναι η αόρατη γεωμετρία

που διέπει στο βάθος ολάκερη την οικουμένη. Να,

αυτή είναι μια ελευθερία πραγματική, που έχει τη

δύναμη τη γενική ν’ αναστέλλει όλες τις επιμέρους

αναστολές σου και να σε κάνει, κάθε φορά που

τρως μια συναγρίδα ψητή, να τρως κι από λίγο Αι-

γαίο, με αντίς λεμόνι δυο τρεις οξείς στίχους του

Αρχίλοχου».

Οδυσσέας Ελύτης «Εν Λευκώ»

Εκδόσεις ΙΚΑΡΟΣ

Συμβουλές Περαστικός είσαι ’δω πέρα

ξέχνα τα βάσανα και σκέψου

για σένα ζέστανε η μέρα

μύρισε ήλιο και πορέψου

Άφησε λεύτερη τη σκέψη

να κανακεύει την ψυχή σου

αν το κουράγιο σου στερέψει

μη μαραζώσεις, προσευχήσου

Τα όριά σου μην περάσεις

τις αποστάσεις να κρατήσεις

στάσου ορθός και μη διστάσεις

τον εαυτό σου να γνωρίσεις

Μάθε στα δύσκολα ν’ αντέχεις

άνοιξε το παράθυρό σου

αν την υγειά σου δεν προσέχεις

άνθρακες θα ’ναι ο θησαυρός σου

Τρέξε το μέλλον να προλάβεις

αναίτια μη σπαταλιέσαι

πρέπει γοργά να καταλάβεις

πως μόνο μια φορά γεννιέσαι

Όσα σου τάξαν να γυρέψεις

κι αν σε φοβίσουν, μη δειλιάσεις

μπορείς, αρκεί να το πιστέψεις

το θέμα είναι να προφτάσεις

Θε μου, μεγαλοδύναμε, που κυβερνάς τον κόσμο, πρόφταξε, δώσε φώτισε και γνώση των ανθρώπω,μην αλληλοφαγώνουνται, σαν τα θεριά μη διάζου.Μα γαλανοί, μα κίτρινοι, μα ρούσοι, μ’αραπάδες,μ’ αγάπη να συμπορπατούν, συμμονιασμένοι να ’ναι,από ’να χώμα, πούρι μου τσ’ ήπλασεη δύναμή Σου.Δώσε να ’ρθει γλυκύς καιρός, να ξημερώσει μέρα δίχως πολέμους και μαλιές, ξολοθρεμούς και πάθη, πείνα και δίψα κι αδικιά, να λείψουν απ’ την πλάση.Κάμε να βγει στον ουρανό, να λάψ’ η κεραζιόζα το λόγο του Ιησού Χριστού να γλυκομαντατέψει,ωσάν και στον Κατακλυσμό: Ειρήνη και γαλήνη!Να δώσουνε τα χέρια ντως σ’ Ανατολή και Δύση,

να σταματήσει τ’ άδικο, να πάψουν οι πολέμοι,αίμα να μην ξαναχυθεί, ώστε να στέκει ο κόσμος.Να ξεπενθήσει, να χαρεί, να παίξει, να γελάσει,πάσα πνοή από καρδιάς Εσένα να δοξάζει.Και του φονιά τα σύνεργα, του Κάι τα μαχαίρια,σωρούς να τα μαζώξουνε, φωτιά να τώσε βάλου κι όρκο βαρύ να κάμουνε να μη τα ξαναπιάσου.Κι απής σαν τα λινόξυλα τα κάψουνε, να κάτσουν σα μια μεγάλη φαμελιά, όλοι, φτωχοί και πλούσοι,Από ’να πιάτο, αδερφικά, γλυκό ψωμί να τρώνε.Κι εκεί που κρέμα σταυρωτά, στον τοίχο τα τουφέκια,ο καθαείς στο σπίτι ντου, βιολιά και μαντολίνα κι ασκομαντούρες να κρεμά και λύρες για καμάρι.

Κωστής Φραγκούλης

Η παράκληση

ΤΟΥ

Μίμη

Παπαγιαννάκη

Οι μπότες* Ο Κονδυλάκης ενοίκιαζε δωμάτιο σε δίπατο σπίτι. Στο απάνω πάτωμα η σπιτονοικοκυρά είχε εγκα-ταστήσει ένα αξιωματικό. Κι οι δυο ξενύχτηδες, αλλά ο αξιωματικός ερχόταν αργότερα απ’ το δημο-σιογράφο (Κοντυλάκη), γδυνόταν, πετούσε χάμω με δύναμη τις μπότες του κι ανησυχούσε τονΚονδυλάκη στο πρωτοΰπνι του. Μια μέρα τέλος πάντων, ο Κοντυλάκης του λέει: «Δεν μπορείς ν’ αφήνεις χάμω ήσυχα ήσυχα τις μπότες σου; Τις πετάς και με ξυπνάς». «Με συγχωρείς», του απαντά ο άλλος, «δε θα ξαναγίνει. Άλλη φορά θα προσέχω». Επρόσεξε μιαδυο, αλλά οι κακές συνήθειες δεν αποβάλλονται εύκολα. Ένα βράδυ, καθώς γδυνόταν (κι ο Κονδυ-λάκης κοιμόταν ήδη στο ισόγειο), βγάζει την δεξιά μπότα, μπαμ, την πετάει κάτω με δύναμη. Ο Κον-τυλάκης ξυπνά, θυμώνει, δε μιλεί όμως. Περιμένει να πέσει κι η άλλη μπότα, να γυρίσει από τ’ άλλοπλευρό και να κοιμηθεί. Εν τω μεταξύ όμως ο αξιωματικός αντιλήφθηκε την αταξία του, έβγαλε τοάλλο του υπόδημα, τ’ απίθωσε προσεχτικά στο πάτωμα, δίχως τον παραμικρό θόρυβο. Πού να ξέ-ρει όμως ο Κονδυλάκης τι έγινε! Περιμένει, περιμένει το δεύτερο βρόντο, τίποτα. Τότες ξεσπά δυνα-τά: «Πέταξε, μωρέ κερατά, και την άλλη για να ησυχάσω»!

*Από τον πρόλογο του Ν. Τωμαδάκη στο βιβλίο του Ιωάννη Κονδυλάκη «Όταν ήμουν δάσκαλος»

HXΩ της BIANNOY ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 201224

Μυρωδιές καμμένου ξύλου,

αγουρόλαδου και πυρή-

νας βαστούσαν τα χωμα-

τένια σοκάκια του χωριού. Ηλεχτρι-

κό δεν είχε ακόμη φτάσει στο ξέμα-

κρο χωριό της πολιτείας και μου-

χλιάσματα της γης ανάφτανε τους

λύχνους κι όσο βράδιαζε, σκοτίδι

σκέπαζε τα πέτρινα χαμόσπιτα του

χωριού.

Πρόσαργο της παραμονής των

Χριστουγέννων, το μαγαζί του Νίκου

τ’ Αντρέα στην Αμμούδα παρουσίαζε

γιορταστική όψη. Ο καφετζής ζύαζε

στο βεζινέ και λογάριαζε τις οκάδες

το λιόλαδο που του έφερναν οι χω-

ριανοί για τα χριστουγεννιάτικα που-

σούνια τους, έψηνε καφέδες, βρα-

στάρια, γέμιζε ρακή, κρασί και κο-

νιάκ των πελατών τις κούπες και κά-

θε λίγο εντρούμπερνε το λουξ να

φέγγει. Είχε μια μεγάλη φωτιά σε μια

αλμινένια λεκανίδα και καθότανε

ένα γύρο όλοι οι πελάτες να πυρώ-

νονται. Εκείνη την εποχή, τα βασί-

λεια των γυναικών ήταν τα σπίτια και

μονάχα το αντρομάνι κάθ’ αργά απο-

σπέριζε στα μαγαζά να δώσει και να

πάρει.

Πρώτη ώρα της αποσπερίδας, φά-

νηκε στο μαγαζί ο Γιάννης της Πολύ-

μνιας, ο εισπράχτορας του λεωφο-

ρείου που έκανε τη γραμμή χωριό -

Ηράκλειο. Τονε τρατάρανε ένα τσάι

με μια στάξη κονιάκ και τον ρωτήσα-

νε ίντα χαμπέρια άκουσε. Εκείνος

έμπαινε κάθε μέρα στη Χώρα, εκεί

που πρωτόφτανε η μόδα του πολιτι-

σμού, εθώργειε πολύ κόσμο, γροι-

κούσε πολλά και τονε λογούσανε κα-

τεχάρη. Εγάτεχε ποιοι αλαργοξορι-

σμένοι γιαγύρανε τις σκόλες, ευχό-

τανε τα «καλώς τα δεχτήκανε» στους

δικούς τους και ήταν πρόθυμος να

εξυπηρετήσει τον καθένα. Άναψε

ένα τσιγάρο, ξάνοιξε ένα γύρω όλους

και προβληματισμένος κίνησε τη

διήγηση:

-Απόψε είχα ένα παράξενο, ξενο-

χωριανό επιβάτη. Δε γατέω πώς ξε-

πέστειλε ο έρμος στο χωριό μας. Δε

μου μίλησε μήδε από πού έρχεται μή-

δε και πού πάει. Μήδε και στα γυρο-

χώρια τον έχω ξαναδεί. Μα δεν εφά-

νηκε επαέ; Ήρθα να τονε πάρω στο

σπίτι μου, να κάμομε Χριστούγεννα.

-Όσκιες, δεν εφάνηκε επαέ, είπε ο

καφετζής και οι πελάτες.

-Απόψε το λοιπόν είχα πολλούς

επιβάτες χωριανούς. Καθότανε όλοι

στα μπροστινά καθίσματα. Στα μεσα-

κά καθίσματα καθότανε αμοναχός ο

ξένος, γροίκανε όσα λέγαμε, δίχως

να μιλεί. Στην τρίωρη διαδρομή από

τη Χώρα μέχρι επαέ δεν εμίλησε σε

κανένα.

-Και πώς ήτανε, μικρός, μεγάλος,

μεσοστρατημένος;

-Γεροντής, ψαρομάλλης, κοντοσί-

μωνε τα εβδομήντα, μισοβασιλεμένα

ήταν τα μάτια του, βαθιές αυλακιές

είχανε χαρακώσει τη μούρη του, κα-

κοπορεμένος και στενάχωρος φαινό-

ταν. Μόλις και σταμάτησε το λεωφο-

ρείο, βιαστικά κατεβήκανε όλοι, αρ-

πάξανε τα χριστουγεννιάτικα που-

σούνια τους και χαθήκανε στα χωμα-

τένια σοκάκια.

Το παγωμένο βοργιαέρι ρημάσσει

τη μικρή πλατεία κι από νωρίς μαν-

ταλοκλειδώνει τους χωριανούς στ’

αναμμένα τζάκια. Όλοι είχαν φύ-

γει, μοναχά ο ξένος καθότανε στο

κάθισμά του και ξάνοιγε με απορία

τη μικρή πλατεία από τα θολά τζά-

μια. Σίμωσα και του μίλησα:

-Ξεχάστηκες και ήθελες σ’ άλλο

χωριό να κατεβείς, μα ίντα να σου

κάμω κι εγώ, πολύς κόσμος μπαινο-

βγαίνει και ο καθένας πρέπει να έχει

το νου του για το δικό του προορι-

σμό. Γι’ απόψε επαέ είναι το τέρμα,

κατέβα κι άμε αντίκρυ στο μαγαζί

του Νίκου τ’ Αντρέα να σε κονέψει

και τ’ ασκέρου ο Θεός έχει. Καλά

Χριστούγεννα.

-Μη νοιάζεσαι, κάπου θα με κονέ-

ψουν κι εμένα. Καλά Χριστούγεννα

και σ’ εσένα.

Το λεωφορείο έκαμε στροφή κι

έφυγε. Ο ξένος αψηφούσε το κρύο,

κούμπησε για λίγο στο χτιστό γειτο-

νοπέζουλο του Μανταντώνη και ξά-

νοιγε τους αργοπορημένους ξωμά-

χους που γυρίζανε στο χωριό. Τους

βουκόλους να λαλούν τα ζούμπερα

και να σύρνουν τα συρτά τους, φαμε-

λίτες να έχουν φορτωμένες μιγόμια

λιανολιές στα χτήματα, να έχουν λιο-

φούνταλα στα σομάρια για τα συρτά

και για την παραστιά, ραβδιστάδες

και μαζώχτρες να βαστούν τα ντεμ-

πλοκάτσουνα.

Το χωριό είναι απλωμένο σε μια δι-

πόταμη κοιλάδα σε έξε οικισμούς. Ο

ξένος κίνησε για τον πίσω οικισμό,

τον Αποστολιανό. Διακόσιες ασκε-

λιές θέλουνε οι δυο οικισμοί για να

σμίξουν, μα δεν έσμιξαν, γιατί τους

χωρίζει το μεγάλο γυρομπεντενια-

σμένο νεκροταφείο. Ο ξένος, μόλις

έφτασε στο νεκροταφείο, ξάνοιξε τ’

αψηλά μπεντένια, τη μεγάλη σιντε-

ρένια πόρτα και τα χορταριασμένα

μνήματα. Άνοιξε τη μισοϋπόγεια

πόρτα του ξωκκλησιού του Αγίου

Θοδώρου, άναψε ένα κερί, προσκύ-

νησε, σιγομουρμούρισε κάποια λόγια

και γρηγορωπά έσυρε την πόρτα και

προχώρησε.

Ο ξένος πήγαινε κι ερχόταν στο έμ-

πα του οικισμού του Αποστολιανού

από τη δεξιά του πάντα, ξάνοιγε τα

χαμόσπιτα, σαν κάτι να ζητούσε. Εί-

χε πολλές φορές περάσει από την

αυλή του φτωχικού της κακομοίρας

της γρα-Μαγδαληνής, που στα εικο-

σιπεντάχρονά της είχε χηρέψει. Κάθε

χρόνο την άγια βραδιά της Μεγάλης

Παρασκευής, έμπαινε κάτω από τα

πόδια του λουλουδοστολισμένου και

μυροφορεμένου Επιταφίου με πολλά

μικρά κοπέλια του χωριού. Στιγμές

στιγμές την έπιανε κρίση, γαύγιζε

μέσα στην εκκλησία, όπως γαυγίζει

ο σκύλος. Η βασανισμένη και κατα-

φρονεμένη γυναίκα δεν ενταγιαντού-

σε τα νεύρα της. Μα οι χωριανοί δί-

δανε τη δική τους εξήγηση. Πως μια

μεγάλη Παρασκευή, την ώρα που

στολίζανε τον Επιτάφιο, την επέψα-

νε μοναχή της να πάει στον ποταμό

να πλύνει τα ρούχα ενός ποθαμένου

και γράντισε.

Η βασανισμένη γυναίκα επαρακά-

λειε την άγια βραδιά να την γιατρέ-

ψει. Ήταν ψηλή, αδύνατη, ξερακια-

νή, μαυροφορεμένη με μακρά μπα-

λωμένα φυστάνια μέχρι τους αστρα-

γάλους. Είχε και τρεις άμοιρες θυγα-

τέρες πρωιμογερασμένες γεροντοκό-

ρες, την Αργυρή, τη Μαρία και την

Τσιτσινιά. Τόσες γυναίκες δίχως το

σκέπασμα ενός αντρούς. Και από τα

γυροχώρια ερχότανε κακοτυχημένοι,

φέρνανε προξενιές, παίρνανε για λί-

γο τις θυγατέρες της κι ύστερα τις

γυρίζανε. Ήταν η πιο θεόφτωχη φα-

μελιά στο χωριό. Μήδε μια ρίζα ελιάς

δεν είχανε στον κάμπο.

Η μεσακή θυγατέρα της Μαγδαλη-

νής, μαυροφορεμένη όπως και οι

αδερφάδες της, σαν είδε τον ξένο να

τριγυρνά και να ξανοίγει το σπίτι

τους, τον ρώτησε:

-Ίντα ζυγώνεις και πας απάνω κά-

τω και όλο ξανοίγεις οθέ παέ;

-Της Μαγδαληνής το σπίτι ζυγώ-

νω, επαέ ’ναι;

-Επαέ ’ναι, μα ίντα τη θες τη μάνα

μου τέτοια ώρα; Πήγαινε στη δου-

λειά σου. Ανέ φέρνεις προξενιά, δεν

έχομε καμιά για παντριγιά.

Είχαν αποφασίσει μάνα και θυγα-

τέρες άντρας να μην ξαναπατήσει

την πατητήρα του σπιτιού τους, να

πάψουνε οι χωριανοί να τις καταλα-

λούνε. Η γρα κοντοσίμωνε τα ενε-

νήντα, μα και οι θυγατέρες της, τη

γέρικη στράτα προπατούσανε κι

εκείνες. Ο ξένος ακούμπησε στους

κλώνους της ρογδιάς που ήταν στην

αυλή, καλοξάνοιξε την πρωιμογερα-

σμένη γυναίκα και την παρακάλεσε

να φωνάξει τη μάνα της. Άκουσε η

μάνα της, η γρα Μαγδαληνή, τις κου-

βέντες και πρόβαλε στο πανωπόρτι

με τα ψαρά λυμένα της μαλλιά, ρυτι-

διασμένη, γεμάτη απορία και σχεδόν

μανιστικά ρώτησε:

-Ποιος είσαι, χριστιανέ μου, και ίν-

τα ζυγώνεις τέθοια ώρα στο σπίτι

μου;

Την καλοξάνοιξε ο ξένος και, αντί

να της απαντήσει, τη ρώτησε:

-Εσύ ’σαι η Μαγδαληνή;

-Ναι, εγώ είμαι, μα ίντα θες;

-Δε με γνωρίζεις;

-Όχι, δε σε γνωρίζω μα και δε με

νοιάζει ποιος είσαι. Μόνο πήγαινε

στη δουλειά σου, μην παραστεκουλί-

ζεις στο σπίτι μου, να σε θωρούνε οι

γειτόνοι να βγανίζεις τσι θυγατέρες

μου.

-Δε με γνωρίζεις; Για καλοξάνοιξέ

με, ο Μανώλης είμαι!

-Ποιος Μανώλης; Δε γατέχω κια-

νένα Μανώλη.

-Μάνα, ο γιος σου είμαι ο Μανώ-

λης!

-Δεν έχω γιο. Πενήντα χρόνια τώρα

λείπει, μα έχει τώρα και τριάντα χρό-

νια να πέψει γραφή, έχει ποθάνει και

τον έχουνε θάψει στα ξένα.

-Μα την Παναγιά μάνα, ο γιος σου

είμαι που λείπει στα ξένα. Αυτή τη

ρογδιά που βαστώ δεν τη φύτεψε ο

συχωρεμένος ο κύρης μου; Θυμού-

μαι τα ονόματα των αδερφάδων μου,

Αργυρή, Τσιτσινιό και Μαρία!

-Αυτά που μου λες τα γατέχει όλο

το χωριό και δεν είναι παράξενο να

τα γατές κι εσύ.

Αν ήταν άντρας της, θα του ζύγωνε

σουσούμια του κορμιού, για να πι-

στέψει, μα στο γιο ίντα μπορούσε να

τον ρωτήσει. Εκείνη τη στιγμή ο ξέ-

νος ξανοίγει την Τσιτσινιά και της

λέει:

-Θυμάσαι, όταν ήμαστε μικιά, ετσέ

βραδιά, που ’παμε τα κάλαντα κι

εσκόνταψες και βάρηκες στο γόνατο

και ήσπασες το φενέρι και ήκλαιγες,

γιατί φοβόσουνα πως ήθελα να σε

μαλώσουνε;

-Ξεχασμένα τα ’χω τα μικράτα μου

απού τα βάσανα, μπορεί να ’ναι και

ετσά ή μπορεί και να το ’χεις γροικι-

σμένο.

Βάρυνε της γρας η καρδιά και συλ-

λογίστηκε: Αν πραγματικά ο ξένος

ήταν ο γιος της ο αλαργοξορισμένος

και τον έδιωχνε, ήταν πολύ βαρύ. Ή

μπορεί να είναι και ο ίδιος ο Χριστός,

ετσά μεγάλη και άγια βραδιά, για να

τη δοκιμάσει. Δεν την έφτανε η φτώ-

χεια και η κακομοιριά, βραδιά της

παραμονής των Χριστουγέννων, μό-

νο της ήρθανε κι άλλες φουρτούνες.

Ξαναξάνοιξε καλά καλά τον ξένο,

μα η θωριά του δεν της έλεγε τίποτε.

Εκείνη, όταν αποχαιρέτησε το γιο

της, ό,τι και ήβανε χερικό να βγάνει

το μουστάκι και ήταν ένα νέος που

έλαμπε σαν τον ήλιο και τώρα βλέπει

μπροστά της ένα γέρο να της λέει

πως ήταν ο γιος της. Προβληματι-

σμένη, ρώτησε τον ξένο:

-Σαν λες πως είσαι ο γιος μου, τρα-

γούδηξέ μου ένα τραγούδι που μου

τραγουδούσες και μου άρεσε πολύ,

όταν ήσουν ντεληκανής και βλέπαμε

τα οζά στης Μπερμπέραινας τη μάν-

τρα.

Σαν μαθητής που δίδει εξετάσεις,

έτσι κι εκείνος. Ίσως αυτή η απόκρι-

σή του θα δίκαζε τα πράματα. Βαθιά

συγκίνηση έπνιξε τη θολωμένη του

ματιά, άφησε ένα αναστεναγμό και

έσυρε το σκοπό:

«Ήκουσες, Αρετούσα μου,

τα θλιβερά μαντάτα;

Ο κύρης σου με ξόρισε

στης ξενιτιάς τη στράτα.

Και πώς θα σ’ αποχωριστώ

και πώς να σου μακρύνω,

και πώς θα ζήσω δίχως σου

στον ξορισμόν εκείνο;»

Ως ανέβαζε και τσάκιζε το σκοπό

κι έκανε γλυκά γυρίσματα, το γερα-

σμένο πρόσωπο του ξένου φωτίστη-

κε, πήρε λάμψη από τις μέρες της

νιότης. Η κακομοίρα η μάνα άρχισε

να χάνει το χρώμα της, να μην τη βα-

στούν τα πόδια της, να κόβονται τα

γόνατά της, να ξετρεμουλιάζει, τα χέ-

ρια της να μη βαστούνε μπλιο στο

πανωπόρτι, να σκοτεινιάζει ο κό-

σμος.

«Άχι το φως των αμαθιών

και γιάντα σκοτεινιάζει,

όντε θα ’κούσω εμιλιά

τσ’ αγάπης μου να μοιάζει».

Κόμποι συγκίνησης την έπνιξαν

και δεν μπορούσε να μιλήσει. Η άτυ-

χη μάνα ξαπλώθηκε φαρδιά πλατιά

στο χωματένιο δάπεδο του φτωχικού

της. Μοιάζουν οι μεγάλες ξαφνικές

χαρές και λύπες σαν το βραστάρι που

ραΐζει το γυαλί και σπα. Δε νταγιαντά

η ανθρώπινη καρδιά μονοκοπανιάς

να γεμίσει, μήδε από λύπη, μήδε από

χαρά.

-Μαύρη να ’ταν η ώρα που γιάγει-

ρα, αφού έγινα αιτία παραμονή των

Χριστουγέννων να ποθάνει η μάνα

μου. Καλλιά να πόθαινα και να με θά-

φτανε στα ξένα, ετσά περιφρονημέ-

να που θάφτουνε τα ξενάκια. Ω κα-

κομοίρα μάνα, δε σ’ έφτανε η πίκρα

που σου ’δωκα τόσα χρόνια, μόνο

ετσά βραδιά ήρθα να σου κάμω το

πιο μεγάλο κακό. Ξεμαντάλωσε την

ξύλινη πόρτα, διάβηκε το κατώφιλο

των ονείρων του, που γοργό μισό αι-

ώνα το ονειρευόταν. Οι αδερφάδες

του για ποιο να κάμουν και για ποιο

να μην κάμουν. Να χαρούν για τον

αδερφικό γυρισμό ή να λυπηθούν για

την κακομοίρα τη μάνα τους;

Τίνος να φέξω δεν μπορώ,

σε ποιο να σκοτεινιάσω,

σε ποιο χατήρι να βαστώ,

τίνος να το χαλάσω;

Η Μαρία πετάχτηκε στη γειτονιά,

ζήτησε μια στάξη ρακή να της κά-

μουν εντριβή. Το Τσιτσινιό ήβαλε

ένα ποτήρι νερό από το σταμνί να τη

βρέξουν στο πρόσωπο, η Αργυρή

ήφερε ένα μαξελάρι και ο γιος της ο

Μανώλης την επότριβε, μήπως και

δεν είχε πεθάνει να τη συνηφέρουν.

Αιώνας βάραινε τα δευτερόλεπτα και

μαχαίρια δίκοπα γινότανε.

Σε λίγο τρεμόπαιξαν τα βλέφαρα

και το πηγούνι της και έδειξαν ση-

μεία ζωής. Ω πλουσιότατη χαρά στο

θεόφτωχο κονάκι! Ω πανάκριβο δώ-

ρο δίχως λάμψη χρυσού! Μόλις συ-

νήφερε, οι γέρικοι λάκκοι των μα-

τιών της πνιγήκανε στο κλάημα κι

αγκάλιασε το γιο της.

-Γιε μου, καλώς όρισες χίλιες φο-

ρές, υγιέ μου. Κι έκλεισε τα μάτια της

σφράγισε τα χείλια της, να μη μοιρα-

στεί με κανένα την ξαφνική και πο-

λυπόθητη χαρά της. Τώρα πια κλαί-

γαν οι άμοιρες αδερφάδες, όχι από

λύπη, μα από χαρά. Όλες θέλανε ν’

αγκαλιάσουνε τον αλαργοξορισμένο

αδερφό τους, να του αγγίξουνε, να

του μιλήσουνε, στα μάτια να τονε ξα-

νοίξουνε κι αγάπη ν’ ανταλλάξουν.

Γλυκιά μελωδία απλωνόταν στις

γειτονιές του χωριού, από το συντά-

λαχο των καλαντιστάδων, που με τις

χαρούμενες παιδικές φωνές τους

διαλαλούσαν τη γέννηση του Χρι-

στού. Σ’ όλα τα σπίτια του χωριού τα

κοπέλια λέγανε τα κάλαντα, μονάχα

σ’ εκείνο το φτωχικό σπίτι της Μα-

γδαληνής δε λέγανε τα κάλαντα, για-

τί ξέρανε πως οι θεόφτωχες γυναί-

κες δεν είχαν πράμα να τα φιλέψουν.

Όμως εκείνη τη χρονιά ο παπα-Νι-

κόλας είχε μαζέψει στην εκκλησία

μια κοπελίστικη παρέα, κάνανε

μπρόβες να μάθουνε καλά τα κάλαν-

τα να τα πούνε. Τα παιδιά τα δασκά-

λεψε να μην αφήσουν καμιά πόρτα

παραπονεμένη. Παίζανε λύρα και

μαντολίνο και τρία καλλίφωνα παι-

διά τα έψαλλαν και απάνω στην ώρα

φτάξανε στη χωματένια αυλή της

Μαγδαληνής, σταμάτησαν στο φτω-

χικό πορτομάγουλο και ρωτήσανε:

-Να τα πούμε;

-Πέτε τα.

Η γλυκύτητα της λύρας και του

μαντολίνου και το «Καλήν εσπέρα»

στης πατρίδας τα χώματα ήταν μαγι-

κό. Η γρια-Μαγδαληνή συγκινήθηκε

κι έλυσε το μικρό της κομπόδεμα και

πλούσια φίλεψε τους καλαντιστά-

δες.

Στο φτωχικό σπίτι της χήρας γρια-

Μαγδαληνής μήδε θροφάρης χοίρος

κρεμόταν στα δοκάρια του σπιτιού,

μήδε είχαν αγοράσει καινούργια ρού-

χα και παπούτσια για να γκινιάσου-

νε. Μήδε χριστουγεννιάτικα στολίδια

και στρωσίδια είχανε. Στο βάθος του

μονόσπιτου με το χωματένιο δώμα

που έσταζε είχανε δέσει τα συρτά και

στη μέση κατάχαμα είχαν απλώσει

μια ψάθα όλες μαζί μια στρωματιά να

ξωμένουνε. Δεν είχαν μόνο το νερό

στο σταμνί. Μα στης φαμελιάς το

σμίξιμο, τσ’ άγιες χαρές της πίστης,

η φλόγα στη γωνιά από το αναμμένο

τζάκι και το φως του λύχνου άρχιζαν

να παίρνουν μαγικές διαστάσεις και

να μοιάζουν με το άστρο της Βηθλε-

έμ! Οι κρυγιοί γυμνοί και ασοβάντι-

στοι τοίχοι του φτωχικού της γρα-

Μαγδαληνής γίναν ξανά το σπήλιο

που ξαναγεννήθηκε ο Χριστός.

*Βγανίζω=συκοφαντώ

Τα Χριστούγεννα της Γρα Μαγδαληνής ΤΟΥ

Δημήτρη

Ν. θεοδοσάκη(του Κάστρου ταχυδρόμος)

HXΩ της BIANNOYΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2012 25

Αυτός βρήκε τον Μαικήνα του

Ο Ρουφίνος Γράκχος ήταν ένας από τους

πλουσιότερους ανθρώπους της αρχαίας Ρώ-

μης αλλά και μια από τις αινιγματικότερες

μορφές της εποχής εκείνης. Στο μέγαρό του

συγκεντρώνονταν όλοι οι άνθρωποι των

γραμμάτων, όχι για να του διαβάζουν τα έργα

τους, αλλά για ν’ ακούν τα δικά του, τα οποία

–κατά τη γνώμη των περισσότερων– δεν άξι-

ζαν απολύτως τίποτε. Κανείς όμως δεν τολ-

μούσε να του το πει, γιατί οι καλλιτέχνες που

συγκεντρώνονταν εκεί ήταν όλοι τους φτω-

χοί και πεινασμένοι. Κάποτε όμως, ένας νε-

αρός ποιητής, ο Δάνιας, του είπε την αλή-

θεια. Ο Ρουφίνος, χωρίς ν’ αποκριθεί, βγήκε

έξω από την αίθουσα όπου ήταν συγκεντρω-

μένοι όλοι οι επισκέπτες του, τους κλείδωσε

μέσα, τους έβαλε φωτιά και τους έκαψε. Το

δραματικό αυτό περιστατικό, έκανε τόσο κα-

κή εντύπωση στους Ρωμαίους –οι οποίοι

εκτιμούσαν τους καλλιτέχνες– ώστε κάποι-

ος απ’ όλους, ο διαπρεπής Ρωμαίος ευγενής

και φίλος του Αυγούστου, Μαικήνας, απο-

φάσισε να επανορθώσει το απαίσιο έγκλημα

του Ρουφίνου. Καθώς ήταν κι αυτός κάτοχος

μεγάλης περιουσίας, άρχισε από την ίδια

εκείνη στιγμή να υποστηρίζει αληθινά και με

ειλικρίνεια όλους τους ποιητές της εποχής

του, όπως τον Βιργίλιο, τον Οράτιο και πολ-

λούς άλλους. Από την υποστήριξη αυτών

των λογίων, έμεινε μέχρι σήμερα η φράση:

«Aυτός βρήκε τον Μαικήνα του», που τη λέ-

με συνήθως, όταν μάθουμε ότι ένας φτωχός

καλλιτέχνης υποστηρίζεται από κάποιον

πλούσιο που θέλει να τον αναδείξει.

Βασιλική διαταγή και τα σκυλιά δεμέναΌλοι οι σουλτάνοι της Κωνσταντινούπο-

λης αγαπούσαν πολύ τα σκυλιά. Κάποια

προφητεία έλεγε πως όταν θα έλειπαν τα τε-

τράποδα από τη «βασιλίδα» των πόλεων, θα

κατέρρεε και η δυναστεία των σουλτάνων.

Έφτασε, λοιπόν, εποχή, που οι δρόμοι της

Πόλης κατάντησαν αληθινή πληγή. Δεν μπο-

ρούσε να περάσει άνθρωπος, ιδίως τις νύ-

χτες. Τα σκυλιά ορμούσαν πάνω του και τον

ξέσχιζαν. Το 1502 ο μεγάλος βεζίρης Αχμέτ

πασάς, επιχείρησε να συμβουλέψει το Σουλ-

τάνο να τα φαρμακώσουν. Ήταν καλοκαίρι

και πολλά από αυτά είχαν λυσσάξει. Ο Σουλ-

τάνος, όμως, έγινε έξω φρενών και έβαλε

άλλο βεζίρη στη θέση του. Επί Σελίμ Β΄ πάλι,

ο Καϊνακτάρ πασάς, προσωπικός φίλος του

πρώτου, έδωσε διαταγή να σκοτώνονται όλα

τα μαύρα σκυλιά, επειδή είχε ονειρευτεί πως

ένα μαύρο σκυλί τον είχε δαγκώσει. Όταν το

έμαθε αυτό ο Σελίμ, φυλάκισε τον πασά στα

μπουντρούμια του Γεντί Κουλέ. Ο Χαμίτ αγα-

πούσε κι αυτός τα σκυλιά. Μα όταν το κακό

παράγινε, διέταξε όλους τους χριστιανούς

που είχαν δικά τους να τα περιορίσουν. Τα

δε αδέσποτα να τα στείλουν σε κάποιο ερη-

μονήσι του Μαρμαρά.

Υπάρχει κι η άλλη εκδοχή, ότι τη διαταγή

την είχε δώσει ο βασιλιάς Γεώργιος ο Α΄ για

τα αδέσποτα σκυλιά της Αθήνας κι έτσι έμει-

νε η φράση.

Βράσε ρύζι, ΜανόληΣτον πρώτο βαλκανικό πόλεμο, ένα ελλη-

νικό τάγμα, που είχε προχωρήσει πολεμών-

τας μέσα στο έδαφος της Βουλγαρίας, είχε

αποκοπεί από το υπόλοιπο σώμα του. Οι

στρατιώτες μας, όμως, πολεμούσαν θαρρα-

λέα κι ολοένα προχωρούσαν. Το μόνο πράγ-

μα για το οποίο παραπονιόνταν ήταν η τρο-

φή. Γιατί στη γρήγορη προέλασή τους, δεν

πήραν τίποτα άλλο μαζί τους, εκτός από με-

ρικά σακιά ρύζι. Έτσι, πρωί, μεσημέρι, βρά-

δυ, έτρωγαν έναν άνοστο λαπά, χωρίς αλάτι

και βούτυρο. Κάποτε όμως, μπήκαν σ’ ένα

χωριό, στο Λάμποβο. Εκεί έβγαλαν το άχτι

τους. Πεινασμένοι καθώς ήταν, έπεσαν στα

κοτέτσια του χωριού και δεν άφησαν κότα

για κότα. Φυσικά, γύρισαν αμέσως στο τάγ-

μα τους κι ετοιμάστηκαν να τις σφάξουν και

να τις μαγειρέψουν. Μάγειρας του τάγματος

ήταν τότε ένα κουτούτσικος φανταράκος, ο

Μανόλης Αναπλιώτης, που ετοίμαζε το κα-

ζάνι. Αλλά, τη στιγμή εκείνη, παρουσιάστη-

κε ο διοικητής τους, ο αείμνηστος ταγματάρ-

χης Αγγελάκης. Μόλις έμαθε ότι οι άνδρες

του ετοίμαζαν να σφάξουν ξένες κότες, έγινε

έξω φρενών και διέταξε να τις επιστρέψουν

αμέσως. Όταν οι στρατιώτες του τον ρώτη-

σαν τι θα φάνε, εκείνος γύρισε στο μάγειρα

και τον πρόσταξε: «Βράσε ρύζι, Μανόλη!».

ΓαλαζοαίματοςΗ λέξη προέρχεται από την Ισπανία και

μάλιστα από την εποχή που η χώρα είχε κα-

ταληφθεί από τους Άραβες (Μαύρους). Κά-

τω από την επιδερμίδα των Ισπανών και ει-

δικότερα των ευγενών, με την περιποιημένη

(πλυμένη) και κατάλευκη επιδερμίδα, δια-

κρίνονταν οι αρτηρίες, που το χρώμα τους

παρουσιαζόταν κυανούν (γαλάζιο). Κάτω,

όμως, από τη μελαψή και βρόμικη επιδερμί-

δα των Αράβων πολεμιστών, οι αρτηρίες

τους δε διακρίνονταν. Για τον λόγο αυτό, οι

ευγενείς Ισπανοί (στη συνέχεια κάθε ευγε-

νής), ονομάζονταν «γαλαζοαίματοι - γαλα-

ζόαιμοι» (κυανόαιμοι). Αυτό βέβαια δεν είναι

σωστό, γιατί όλοι οι άνθρωποι έχουν κυανές

(γαλάζιες) φλέβες.

Για ψύλλου πήδημαΑπό τον πρώτο αιώνα, η επικοινωνία των

Ρωμαίων με τον ασιατικό κόσμο, είχε σαν

αποτέλεσμα την εισαγωγή πληθώρας γελοί-

ων και εξευτελιστικών δεισιδαιμονιών, που

κατέκλυσαν όλες τις επαρχίες της Ιταλίας.

Εκείνοι που φοβόνταν το μάτιασμα, κατέ-

φευγαν στις μάγισσες, για να τους ξορκίσουν

μ’ έναν πολύ περίεργο τρόπο: Οι μάγισσες

αυτές είχαν μερικούς ψύλλους, που πηδού-

σαν γύρω από ένα πιάτο με νερό. Αν ο ψύλ-

λος έπεφτε μέσα και πνιγόταν, τότε αυτός

που τον μάτιασε ήταν εχθρός. Αν συνέβαινε

το αντίθετο –αν δεν πνιγόταν δηλαδή– τότε

το μάτιασμα ήταν από φίλο, πράγμα που θα

περνούσε γρήγορα. Κάποτε μια μάγισσα υπέ-

δειξε σ’ έναν πελάτη της έναν τέτοιο εχθρό

με τ’ όνομά του. Εκείνος πήγε, τον βρήκε και

τον σκότωσε. Έτσι άρχισε μια φοβερή «βεν-

τέτα» ανάμεσα σε δύο οικογένειες, που κρά-

τησε πολλά χρόνια. Ωστόσο, από το δραμα-

τικό αυτό επεισόδιο, που το προξένησε μια

ανόητη πρόληψη, βγήκε και έμεινε παροι-

μιακή η φράση: «Για ψύλλου πήδημα».

ΛΕΞΕΙΣ & ΦΡΑΣΕΙΣ ΠΑΡΟΙΜΙΩΔΕΙΣ(Προέλευση – σημασία – πότε λέγονται)

Ανοδική τρο-

χιά, με την

Ένωση Αγροτι-

κών Συνεταιρισμών Ηρακλείου να εκπλήσσει

ευχάριστα τους ελαιοπαραγωγούς, πληρώνον-

τας τους μάλιστα για πρώτη φορά τοις μετρη-

τοίς το ελαιόλαδο τους, ακολουθούν φέτος οι

τιμές παραγωγού στο εξαιρετικό παρθένο

ελαιόλαδο της Κρήτης, με τιμές να έχουν φτά-

σει τις τελευταίες μέρες τα 2,60 ευρώ το κιλό

στην οξύτητα των τριών γραμμών. Η πολιτική

της ΕΑΣΗ έχει κυριολεκτικά χαλάσει τα σχέ-

δια των ιδιωτών, που προσπάθησαν στην αρχή

της χρονιάς να ανακόψουν την ανοδική πο-

ρεία των τιμών, καταγγέλλοντας μάλιστα κά-

ποιοι από αυτούς τον πρόεδρο της οργάνωσης

Ανδρέα Στρατάκη, για τις πρόσφατες καταγ-

γελίες του για εισαγωγές τυνησιακών λαδιών

και βαπτίσματος τους σαν ελληνικό, λέγοντας

για τον συνεταιριστή ότι «πίσω από τις καταγ-

γελίες αυτές, σκοπό είχε απλά να…ρίξει τις τι-

μές του προϊόντος»!

Πιο αναλυτικά, η φετινή χρονιά ξεκίνησε με

τιμές παραγωγού 2,30 ευρώ το κιλό από την

ΕΑΣ Ηρακλείου. Όμως, αμέσως μετά υπήρξαν

μειώσεις των τιμών και για λίγες μέρες επι-

κράτησαν τιμές γύρω στα 2,10 ευρώ σε όλη

την Κρήτη, μέχρι που άρχισαν οι σταδιακές

αυξήσεις από την οργάνωση του Ηρακλείου.

Στο μεταξύ, στο Καβούσι της Ιεράπετρας

δημοπρασία ελαιολάδου σε Ιταλούς, έκλεισε

την ίδια περίοδο με τιμές 2,50 ευρώ το κιλό,

με άλλα ανάλογα παραδείγματα δημοπρασιών

και στην υπόλοιπη χώρα. Και όταν πρόσφατα

έγινε από την Ένωση Ηρακλείου η πρώτη αύ-

ξηση στα 2,22 ευρώ το κιλό, ουσιαστικά ξεκι-

νούσε η αντίστροφη μέτρηση προς τα πάνω,

για να φτάσει ο ελαιοπαραγωγός στο στάδιο

που απαιτείται προκειμένου να λαμβάνει ικα-

νοποιητικές τιμές. Μέσα σε μερικές μόνο μέ-

ρες, ανακοινώθηκαν αυξήσεις 2,50 και 2,60

ευρώ το κιλό για τους παραγωγούς που θα πα-

ραδώσουν ελαιόλαδο στην Ένωση Ηρακλεί-

ου. Σύμφωνα με πληροφορίες, τώρα αναγκά-

ζονται και οι ιδιώτες να προβούν σε ανάλογες

αυξήσεις.

Βέβαια, υπάρχουν ακόμα σημαντικά περι-

θώρια αυξήσεων στο ελαιόλαδο, καθώς οι

Ισπανοί κατάφεραν τον τελευταίο καιρό, να

πετύχουν τιμές στο δικό τους ελαιόλαδο γύρω

στα 3 ευρώ, όταν είναι γνωστό παντού, ότι το

ισπανικό λάδι ποιοτικά υστερεί αναμφισβή-

τητα σε σχέση με το κρητικό.

Μάλιστα, για αρκετές μέρες, η άρνηση των

Ισπανών παραγωγών να πουλήσουν σε τιμές

εξευτελιστικές, «έσωσε» και τους κρητικούς

παραγωγούς ελαιολάδου και χάρη στην Ισπα-

νία προφανώς, έχουμε τις συνεχείς αυξήσεις

των τελευταίων ημερών.

Ικανοποιητικά κινούνται οι τιμές του λαδιού

ΤΟΥ: Xριστόφορου Παπαδάκη

Αγαπητοί φίλοι, μαθητές των δημοτικών σχολείωντου νομού Ηρακλείου. Η Προοδευτική Πολιτιστική Κί-νηση «Λευτέρης Δασκαλάκης», η Ένωση ΣυντακτώνΗμερησίων Εφημερίδων Πελοποννήσου – Ηπείρου– Νήσων και ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών «ΔομίνικοςΘεοτοκόπουλος», σας καλούν να συμμετάσχετε στο2ο Διαγωνισμό Δημοσιογραφικών Δεξιοτήτων (2012-2013) για μαθητές Δημοτικού Σχολείου. Στο φετινόδιαγωνισμό θα υπάρχουν τέσσερις κατηγορίες. Ηπρώτη κατηγορία αφορά στα έντυπα των σχολείωνκαι οι τρεις επόμενες, τις εργασίες ενός μαθητή ήμιας μικρής ομάδας.

Α) Η πρώτη κατηγορία, αφορά στις εφημερίδες καιτα περιοδικά τάξεων ή σχολείων που έχουν εκδοθείτην σχολική χρονιά 2012- 2013.

Β) Κατηγορία μαθητικού ρεπορτάζ. Η ουσία τουρεπορτάζ είναι η έρευνα και η ανάδειξη ενός γεγονό-τος, δηλαδή οι απαντήσεις στα βασικά ερωτήματατου τι συνέβη, με όλα εκείνα τα στοιχεία που το ανα-δεικνύουν. Θα πρέπει δηλαδή να συμπεριλάβουμεστο ρεπορτάζ, τα στοιχεία για το πού έγινε ένα συμ-βάν, πότε έγινε, πώς έγινε, γιατί έγινε και ποιος εν-δεχομένως ευθύνεται. Την έρευνα διεξάγει ο ρεπόρ-τερ – δημοσιογράφος, ύστερα από κάποιο συμβάνή μια πληροφορία που του δίνεται. Στην προσπάθειάτου αξιοποιεί πάντα διασταυρωμένες πληροφορίες.Πληροφορίες δηλαδή, απ’ όλες τις πλευρές που εμ-πλέκονται στο γεγονός. Όσο πιο πολλές είναι οι δια-σταυρωμένες πληροφορίες, τόσο πιο πλήρες είναιτο ρεπορτάζ. Θέμα του ρεπορτάζ ορίζεται η περιγρα-φή ενός οποιουδήποτε εντυπωσιακού γεγονότος καιη οποιαδήποτε έρευνα γύρω από αυτό χωρίς περιο-ρισμούς.

Γ) Κατηγορία μαθητικής συνέντευξης. Συνέντευξηείναι η συζήτηση που έχει ένας δημοσιογράφος μεένα πρόσωπο ή πρόσωπα που για διάφορους λό-γους έχουν προκαλέσει το ενδιαφέρον του κοινού(πολιτικό, αθλητή, ηθοποιό, συγγραφέα , επιστήμο-να κλπ). Στόχος της συνέντευξης, του ρεπορτάζ, αλ-λά και γενικά της δημοσιογραφίας είναι να αποκαλυ-φθεί η αλήθεια. Η συνέντευξη μπορεί να είναι πραγ-ματική ή φανταστική, αρκεί να ακολουθούνται οι κα-νόνες του διαλόγου και η αποτύπωση με τη μορφήερώτησης-απάντησης.

Η συνέντευξη έχει πολύ προετοιμασία, πριν συ-ναντήσετε τον συνεντευξιαζόμενο. Είναι απαραίτητονα βρείτε και να μελετήσετε όσο το δυνατόν περισ-σότερα στοιχεία για τον άνθρωπο που θα έχετε απέ-ναντί σας.

Για το ποιος είναι, τι επαγγελματικές δραστηριό-τητες έχει, τι κάνει αυτή τη στιγμή, ποια είναι η οικο-γενειακή του κατάσταση, ποια τα ενδιαφέροντά του,ποιες δηλώσεις έχει κάνει στο παρελθόν και φυσικάνα έχετε εντοπίσει για ποιο λόγο κάνετε τη συνέντευ-ξη. Όσο πιο καλά πληροφορημένοι είστε για τον άν-θρωπο με τον οποίο κάνετε τη συνέντευξη, τόσο πε-ρισσότερη εμπιστοσύνη θα σας δείξει και θα κατα-

φέρετε να τον ελευθερώσετε για να σας μιλήσει μεάνεση.

Θα συναντήσετε διάφορους ανθρώπους. Άλλοιθα έχουν την άνεση να μιλήσουν και να απαντήσουνκαι άλλοι, από τους οποίους με το «τσιγκέλι» θα τουςβγάλετε μια λέξη από το στόμα τους. Γι’ αυτό πρέπεινα είστε καλά προετοιμασμένοι, έτσι ώστε να τουςδιευκολύνετε να μιλήσουν.

Η συνέντευξη είναι τέχνη, όχι μόνο όταν την κάνεικάποιος αλλά και όταν τη γράφει. Εκεί ο κάθε δημο-σιογράφος βάζει την δική του μαεστρία ώστε να κά-νει το κείμενο πιο ευχάριστο και ουσιώδες για τοναναγνώστη.

Δ) Κατηγορία φωτορεπορτάζ: αφορά σε ένα συγ-κεκριμένο είδος ρεπορτάζ, το οποίο δημιουργείταιαπό εικόνες με σκοπό την εξιστόρηση ενός γεγονό-τος. Συνήθως αποτελεί φωτογραφικό υλικό και σε με-ρικές περιπτώσεις βίντεο. Το φωτορεπορτάζ διακρί-νεται από άλλα είδη φωτογραφίας από τα εξής ση-μεία.

Χρονικό πλαίσιο: Οι εικόνες αποκτούν νόημα στοπλαίσιο ενός επίκαιρου συμβάντος.

Αντικειμενικότητα: Το γεγονός - συμβάν το οποίοκαλείται η φωτογραφία να αναδείξει αντιμετωπίζεταιαπό μία δίκαιη σκοπιά και όσο πιο αντικειμενικά γί-νεται.

Περιγραφικότητα: Οι εικόνες σε συνδυασμό με ταυπόλοιπα στοιχεία του ρεπορτάζ πρέπει να μπορούννα κάνουν κατανοητά τα γεγονότα στο ευρύ κοινό. Οφωτορεπόρτερ πρέπει να πει μία ιστορία μέσα απότις εικόνες του, συνοδεύοντάς τις με τίτλους ή λεζάν-τες που θα προσδιορίζουν τη θέμα με λίγα λόγια.

Ο φωτορεπόρτερ θα πρέπει ανά πάσα στιγμή ναείναι έτοιμος για φωτογράφηση και αυτό σημαίνει ότιπρέπει να έχει πάντα μαζί του την φωτογραφική μη-χανή. Σημαντικά γεγονότα που επηρεάζουν τον κό-σμο μπορεί να συμβούν παντού και πάντα.

Εκείνο το οποίο θεωρείται πολύ σημαντικό στοι-χείο στο φωτορεπορτάζ είναι οι εκφράσεις στα πρό-σωπα, όπως και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά στιγ-μιότυπα από τα γεγονότα.

Οι εργασίες μπορούν να παραδίδονται ή να απο-στέλλονται ταχυδρομικά, ατομικά ή ομαδικά με τηνυποσημείωση «Για το Διαγωνισμό Λευτέρης Δασκα-λάκης», στις παρακάτω διευθύνσεις, μέχρι την Πέμ-πτη 28 Φεβρουαρίου 2013:

Α) Σύλλογος Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκ-παίδευσης «Δ. Θεοτοκόπουλος»

Τ. Γεωργιάδη & Γερωνυμάκη, Τ.Κ. 71306, Ηρά-κλειο. http://www.sylekpe.gr

Β) 2ο Δημοτικό Σχολείο Αρκαλοχωρίου, Τ.Κ.70300, Αρκαλοχώρι.

Γ) Δασκαλάκης Γιώργος, Φοίνικος 16, 71305,Ηράκλειο.

e-mail: diagonismos@lefterisdaskalakis.gr www.lefterisdaskalakis.gr

Επιστολή προς τους μαθητές των δημοτικώνσχολείων του νομού Ηρακλείου

HXΩ της BIANNOY ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 201226

Ρήσεις

Μια μαντινάδα π’ έλεγες θα γράψω, πριν αρχίσωσ’ αυτή την αφιέρωση π’ έχω να σου χαρίσω.

«Όποιος δεν επερπάτησε την νύχτα με σκοτάδι, και με το φέγγος της αυγής, δεν είναι παλικάρι».

Άντρας από μικρό παιδί, ζούσε και περπατούσε στης εξοχής τις ρεματιές, τσ’ αγκάθες, στα χαράκια,με του καιρού τις αλλαγές, στις ζέστες, στον αέρα,βροχές και χιόνια να χτυπούν, τη νύχτα και τη μέρακαι να ομορφύζεις τσ’ εξοχές με το περπάτημά σου με την αξιοπρέπεια κι όλη τη λεβεντιά σου.Κι έβλεπες τα κοπάδια σου, μαζί με την κερά σου και τα παιδιά σου από μικρά που ήτανε κοντά σου.Κι επέτας στη Λιματαρά και στου Μονημερίτη στις στράτες της Αγιά Μονής, στου Καβουσού τη βρύση από κεια που ’πινες νερό κι έγινες παλικάρι κι η ομορφιά σου εθάμπωνε του Αυγούστου το φεγγάρι. Έκαμες οικογένεια αξιοπαινεμένη

και δακτυλοδειχτούμενη με το γλυκό σου ταίρι.Παιδιά κι εγγόνια ήκαμες π’ έχουν τη λεβεντιά σου και θα βαστούν γενιές γενιές το τίμιο όνομά σου. Είναι καιρός που «έφυγες» για πάντα από κοντά τους μα όποτε μιλούν για σε, ματώνει η καρδιά τους. Το σπίτι σου σε μια πλαγιά, κοντά στην Παναγία στη δύσκολη αρρώστεια σου, την είχες προστασία.Και τόσα χρόνια που ήσουνα στου πόνου το κρεβάτι πολύ κουράγιο σου ’δινε, πριχού το τέλος να ’ρθει.Παράστεκε η γυναίκα σου, ψηλά σαν κυπαρίσσι μ’ αγάπη και προσπάθεια, για να σε βοηθήσει.Μαζί με τη γυναίκα σου, σαν πιάσουμε κουβέντα ωσάν τη βρύση τρέχουνε τα μάτια της για σένα.Σαν ανταμώσουν δυο ζωές κι η μια πρώτη μισέψει Είναι στιγμές που του μυαλού του ’ρχεται να σαλέψει.Όμως αυτή ’ναι από το Θεό, η τελευταία λέξη ό,τι στον κόσμο γεννηθεί, μια μέρα να μισέψει.

Κατερίνα Ραπτάκη - Δαμουλάκη

Στη μνήμη του αξέχαστου Γιάννη Μαγκουφάκη

Πέτρα θα κάμω την καρδιά

για να σου πω δυο λόγια

λόγια που πρέπουν σε χαρές

κι όχι σε μοιρολόγια

Οι ανεξερεύνητες βουλές του Θεού

που χαράσσουν τις τροχιές των

άστρων και προσδιορίζουν το μήκος

του νήματος της ζωής στα πλάσματά

του, κάλεσαν κοντά τους την αγαπη-

μένη σε όλους μας Ελένη.

Πέρα από κάθε συγγενική σχέση, ο

βαθύς σεβασμός και η απέραντη

εκτίμηση που νιώθεις για έναν άν-

θρωπο, δημιουργούν αξεπέραστες

δυσκολίες σ’ οποιονδήποτε επιχειρή-

σει τον τελευταίο αποχαιρετισμό.

Αποτελεί όμως χρέος τιμής, στην

περίπτωσή σου αγαπημένη μας Λε-

νιώ, να κλείσουμε τη διαδρομή σου σ’

αυτόν τον κόσμο, ξεφυλλίζοντας και

αναπολώντας την ανθρώπινη πορεία

σου. Γεννήθηκες και μεγάλωσες σ’

ένα χώρο όπου πήρες τα πρώτα νά-

ματα της ζωής σου από δύο άξια μέ-

λη, άξιων οικογενειών. Γαλουχήθη-

κες σ’ ένα σπίτι από μια μάνα κι έναν

πατέρα, που άναψαν το κορμί τους

να καίγεται σαν λαμπάδα για σένα.

Γνώριζες τα αισθήματά τους και αγω-

νιζόσουν για ανταπόδοση. Μορφώ-

θηκες στα παραϊατρικά επαγγέλμα-

τα, όπου και συνέχιζες να εργάζεσαι.

Πιστεύω πως εκείνοι με τους οποί-

ους συνεργάστηκες για λίγα χρόνια,

θα εκτίμησαν τους τρόπους σου, την

τεχνική σου, την ικανότητα σου στη

δουλειά, τα αισθήματά σου, την άψο-

γη καθ’ όλα συμπεριφορά σου. Κι

ενώ πορευόσουνα το δρόμο σου και

οι γονείς σου κάνανε όνειρα για σένα,

ήρθε το αναπάντεχο για όλους μας!

Πολλές ήσαν οι χάρες σου μα η

ζωή σου λίγη, πλούσια τα προσόντα

σου μα πήγανε χαμένα.

Το μνήμα που έκλεισε για πάντα τα

νιάτα σου, τη λεβεντιά σου, τη γοη-

τεία σου, τους τρόπους και την αγω-

γή σου, τη φρονιμάδα και την άδολη

καρδιά σου, θα σκεπαστεί με λίγα

λουλούδια του τόπου που αγάπησες.

Από τα 18 σου είχες την ωριμότη-

τα, παρά τις αμφισβητήσεις σου, να

κατανοείς και να αποτιμάς τη μεγάλη

αξία της οικογένειας και της φιλίας

και ενός νέου ανθρωπισμού, όπου εί-

ναι φανερός ο προσωπικός λόγος και

ρόλος. Γι αυτό πλούτισες τη σύντομη

ζωή σου δημιουργώντας το κλίμα του

αμοιβαίου σεβασμού. Κουβέντιασες,

έπαιξες, λάτρεψες τους γονείς σου

και τον αδερφό σου, σεβάστηκες και

αγάπησες ανθρώπους, διάβασες,

σπούδασες, έκαμες ακόμη και την

πρακτική σου. Πλούτισες τη ζωή σου

και τη γέμισες, πιστεύοντας πως η

ζωή δεν είναι «παίξε γέλασε», αλλά η

ομορφιά της οφείλεται στον αγώνα

για το καλύτερο αύριο. Γιατί ήσουν

εργατική, έξυπνη, ενημερωμένη και

συγχρόνως τίμια και καθαρή, λόγω

και των γονιδίων σου και της αγωγής

σου. Όμως η μοίρα, η ζωή, ο Θεός

που ξέρει αποφάσισαν διαφορετικά:

να φύγεις γρήγορα μέσα στης νιότη

σου τον ανθό. Να κάνεις φίλους σου

τους Αγγέλους. Τους ταιριάζουν τα

μάτια σου, τα μαλλιά σου, το γέλιο

σου, η διαρκής χαρούμενη έκφρασή

σου και η ζωή που ανάβλυζε διαρκώς

από κάθε μόριο της προσωπικότητάς

σου. Εκεί που θα πας, θα σε περιμένει

η αγκαλιά των παππούδων σου και

της γιαγιάς σου που φρόντιζες. Στον

τέλειο κόσμο που πας, ξέρω πως δεν

θα ξεχάσεις κανέναν απ’ όσους αγά-

πησες. Θα δίνεις κουράγιο, φως κι

ελπίδα στους λατρευτούς γονείς σου

και στον αδελφό σου το μοναδικό.

Να μην υποταχθούν στις περιστά-

σεις, να μην φθάνουν στην αποθάρ-

ρυνση και στην κατάπτωση, αλλά να

συνεχίσουν με ελπίδα, με δυνατό αί-

σθημα αυτοσυντήρησης να είναι δυ-

ναμικές συνιστώσες που θα φωτί-

ζουν το σπίτι τους. Καλή δύναμη στο

δύσκολο δρόμο Μανθούλα μου, πιο

δύσκολο απ’ αυτόν που έπαιρνες μό-

νη σου για το νοσοκομείο. Αυτό θέλει

και σε παρακαλεί η Λενιώ σου. Η Λε-

νιώ που μόνο χαρά ήθελε να δίνει και

σας ρήμαξε χωρίς να το θέλει, θέλει

να συνεχίσετε να ζείτε δυνατοί, δεμέ-

νοι μια ψυχή κι ένα σώμα και οι τρεις,

με τη μνήμη και την ύπαρξή της μέσα

και δίπλα σας. Όσο έχει το καντήλι

του καθενός σας λάδι. Μαθιό, Μαν-

θούλα, Γιώργη, δύναμη και κουράγιο.

Λενιώ μας, πάρε όλη την αγάπη

μας και πέτα ψηλά, πολύ ψηλά, μέχρι

να φτάσεις στους αγγέλους που πε-

ριμένουν χαρούμενοι έναν ακόμη

σύντροφό τους. Σήμερα, πατέρας,

μάνα, αδερφός και συγγενείς, απο-

χαιρετούμε και χάνουμε ένα κομμάτι

από τον εαυτό μας, οι χωριανοί χά-

νουν μια κοπέλα που δεν έκανε ποτέ

κακό στη ζωή της, που στάθηκε πά-

νω από μικρότητες και πάθη και πο-

ρεύτηκε στα λίγα χρόνια της με εγ-

καρτέρηση και ταπεινότητα, με γνώ-

μονα την αλήθεια, την αγάπη και την

ανθρωπιά.

Αγαπημένη μας Λενιώ, ανεξάρτη-

τα από την ουράνια αθανασία που πο-

ρεύεσαι, υπάρχει και η εγκόσμια αθα-

νασία, ο θρόνος της μνήμης. «Γι’ αυτό

τότε πεθαίνουν οι νεκροί, όταν τους

λησμονούμε». Η μορφή η δική σου

δεν είναι από εκείνες που μπορούν

να τυλίξουν εύκολα οι ομίχλες της

λησμονιάς. Θα σελαγίζει θρονιασμέ-

νη στη μνήμη μας και θα ζει παντοτι-

νά στην καρδιά μας…

* Εκφωνήθηκε στο 40ημερο μνη-

μόσυνο της Ελένης Κονσολάκη, από

τον πρωτοπρεσβύτερο Εμμανουήλ

Στρατάκη, πρώην εφημέριο της Ενο-

ρίας Αμιρά.

Αιμίλιος Χατζάκης (Παιδίατρος)

Με μεγάλη μου λύπη και θλίψη,

πληροφορήθηκα από εφμερίδα

του Ηρακλείου, το θάνατο του φί-

λου και ομοχώριού μου, Αιμίλιου

Χατζάκη, παιδιάτρου, σε ηλικία 91

ετών, η κηδεία του οποίου έγινε σε

ατμόσφαιρα καθολικής θλίψης και

οδύνης. Ο Αιμίλιος ήτο άνθρωπος

με ήπιο χαρακτήρα, αγαθή καρδιά

και με ευγενική συμπεριφορά.

Υπήρξε κατά κοινή ομολογία άρι-

στος επιστήμονας και ήσκησε το

λειτούργημα του ιατρού με ευσυ-

νειδησία και με ανθρώπινη καλο-

σύνη, πιστός στον όρκο του Ιππο-

κράτη.

Επίσης υπήρξε υποδειγματικός

οικογενειάρχης. Δημιούργησε

εκλεκτή οικογένεια, μαζί με την

σύντροφο της ζωής του Χρυσούλα

και είχε την ευτυχία να δει τα παι-

διά του πλήρως κοινωνικά και

επαγγελματικά αποκατεστημένα.

Ο αείμνηστος Αιμίλιος, έφυγε για

την αιωνιότητα περιστοιχισμένος

από την αφοσιωμένη σύζυγό του

και τα παιδιά του Γιώργο και Δημή-

τρη, των οποίων την αγάπη και το

σεβασμό απολάμβανε.

Αυτά ας αποτελέσουν βάλσαμο

παρηγορίας και ανακούφιση ψυ-

χής στα μέλη της οικογένειάς του,

στα οποία εκφράζω τα θερμά μου

συλλυπητήρια και εύχομαι να είναι

ελαφρύ το χώμα που τον σκέπασε.

Δημήτριος Πολένης

Απόστρατος αξιωματικός

της ΕΛ.ΑΣ.

Εκείνοι που φεύγουν…

Αποχαιρετισμός στην Ελένη Κονσολάκη*

ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟΟ Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων του δημοτικού σχολείου Άνω Βιάννου, θέλεινα εκφράσει τις θερμές του ευχαριστίες στον ιδιοκτήτη φούρνου στον Πεύκο κ.Στέλιο Πολένη για την ευγενή του δωρεά στα παιδιά και στους εκπαιδευτικούς,του σχολείου Άνω Βιάννου με αφορμή τις άγιες ημέρες των Χριστουγέννων, στημνήμη του αγαπημένου του πατέρα. Ευχόμαστε στον ίδιο και στην οικογένειά τουκαλή χρονιά, χρόνια πολλά, με υγεία, αγάπη και δημιουργικότητα.

Εκ μέρους του Συλλόγου

Το Δ.Σ

ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟΘέλουμε να εκφράσουμε τα θερμά μας ευχαριστήρια σε όλους εκείνους που πα-ρευρέθησαν και συμπαραστάθηκαν στο βαρύ πένθος μας για την απώλεια τουαγαπημένου μας συζύγου, πατέρα, παππού, αδελφού και θείουΑιμιλίου Γ. Χατζάκη - Παιδίατρου που έφυγε από κοντά μας στις 2-1-2013

Η οικογένειά του

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΟΘα ήταν παράλειψη μας όπως και του Τύπου, να μην συγχαρούμε τον εγγονόμας Προκόπη Βαβουρανάκη του Μιχαήλ και της Αθηνάς, ο οποίος τελείωσε τοΠολυτεχνείο με άριστα. Του ευχόμαστε καλή σταδιοδρομία στην καριέρα του καιπάντα επιτυχίες στη ζωή του.

Ο Παππούς και η γιαγιάΠροκόπης και Αριστέα Βαβουρανάκη.

Όταν έρχεται ο θάνατος,

δεν ειναι η τρυφερότητα

για την οποία μετανιώνουμε,

αλλά η αυστηρότητά μας.

George Eliot

HXΩ της BIANNOYΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2012 27

Το πεπρωμένο

Το πανηγύρι του Αγίου Νικολάου

Με ξεχωριστή επιτυχία, γιορτάστηκε και φέτος

ο Άγιος Νικόλαος, το γραφικό ξωκλήσι, που βρί-

σκεται στην ομώνυμη αγροτική περιοχή της Άνω

Βιάννου.

Το πανηγύρι έγινε σ’ ένα κλίμα που ταιριάζει

στην περιοχή: με θρησκευτικό συναίσθημα, ζε-

στασιά, απλότητα και με τη στόφα μιας άλλης

εποχής, τότε που οι άνθρωποι έσμιγαν, διασκέ-

δαζαν και χαίρονταν έτσι απλά, καθώς μέσα στην

απλότητα κρύβεται η ομορφιά της ζωής.

Τα δύο τελευταία χρόνια, με την απουσία του

Δημήτρη Ραπτάκη (Γυμναστή), του εμπνευστή της

αναβίωσης του πανηγυριού, είναι δύσκολο να

παρθεί απόφαση, κυριαρχεί όμως το συναίσθημα,

γιατί αυτή ήταν η τελευταία παραγγελία του Δη-

μήτρη στη στερνή μας συνάντηση: «Αυτό που ξε-

κινήσαμε, Μαρία, επιθυμώ να συνεχιστεί». Όπως

διαπιστώνεται άλλωστε κάθε χρόνο, το ίδιο επι-

θυμεί και ο κόσμος που συμβάλλει με κάθε τρόπο

στην επιτυχία της γιορτής. Αυτόν τον κόσμο ευ-

χαριστεί η Επιτροπή του Ξενώνα, που με τη δική

του βοήθεια έχει τη δυνατότητα να προσφέρει ένα

καφέ κι ένα ποτήρι κρασί. Εκ μέρους της Επιτρο-

πής, θέλω να ευχαριστήσω τον κ. Μανώλη Δ. Πα-

παγιαννάκη, ο οποίος στη μνήμη των γονέων του

Δημήτρη και Αλεξάνδρας πρόσφερε το ποσό των

200 ευρώ. Ευχαριστούμε επίσης τον κ. Μάνθο

Γουρνιεζάκη που προσέφερε 50 ευρώ. Θέλω ακό-

μη να ευχαριστήσω τον κτηνοτρόφο Γιώργη Εμμ.

Μαγκουφάκη που έχει καθιερώσει να προσφέρει

κάθε χρόνο ένα αρνί, όπως και τον Δημήτρη Νικ.

Νεραντζάκη που προσφέρει δύο λαγούς, οι οποί-

οι κληρώνονται για την ενίσχυση του πανηγυριού.

Τέλος ευχαριστούμε τον Δημοσθένη Λουλάκη για

την προσφορά ενός τυριού.

Εκ μέρους της Επιτροπής

Μαρία Μαστρογιωργάκη

Ήτανε πολύ ιδιότροπος. Νευριάρης, ασυνεννόη-

τος, καβγατζής. Σκαντρής. Παρεξηγούσε τους πάν-

τες με το παραμικρό. Τίποτε δεν του άρεσε. Καλό

λόγο, για κανένα δεν έλεγε. Αλλοίμονο σ’ αυτόν που

θα πατούσε το χωράφι του. Φιλόδικος κι εκδικητι-

κός. Είχενε πολλή περιουσία, μα συμπεριφορά δεν

είχε. Η φτωχοπούλα η γυναίκα του, τον ανεχόταν

γιατί ήτανε υπομονετική, καλοσυνάτη, καλανεθρεμ-

μένη.

Του ’κανε όλα τα χατίρια αδιαμαρτύρητα. Τον

εποσκέπαζε στο χωριό και στα σόγια τους. Τα παι-

διά τους μοιάσανε της μητέρας τους. Κεφάλι δε ση-

κώνανε. Πειθαρχικά κι εργατικά στου αυστηρού και

ανερούβαλου πατέρα τις προσταγές. Ήτανε ξερό-

λας, δουλευταράς, αλλά ατακτοποίητος. Δεν είχε

υπομονή να συζητήσει κι όλα τα ’βλεπε κακοσασμέ-

να, ο τσαπατσούλης. Ήτανε φωνακλάς κι όταν μι-

λούσε τον άκουγε όλη η γειτονιά. Είχε όμως ένα πο-

λύ καλό συνήθειο, δεν έδερνε τη γυναίκα του, αφού

αφορμές δεν του ’δινε. Ούτε τα παιδιά του έδερνε,

αφού με μία επιβλητική ματιά τα καθήλωνε. Παρα-

ξενεμένοι οι χωριανοί του, που ήτανε ο μοναδικός

που δεν έδερνε τη γυναίκα του, γνωρίζοντες τον πα-

ράξενο χαρακτήρα του, βαλθήκανε να τονέ νιματί-

σουνε να τη δείρει για κάμουνε σεΐρι. Εκείνοι με το

παραμικρό, κρυφά και φανερά, δερνοκοπανίζανε

τις γλωσσοκοπάνες κι απειθάρχητες γυναίκες τους

(τότε δεν υπήρχε φεμινισμός). Απ’ αυτά λοιπόν προ-

έκυψε το παρακάτω «αυτοεμπνευσμένο» σατυρικό:

Σ’ ενούς χωριού τον καφενέ, οι άντρες συζητούνε

πως δέρνουν τσι γυναίκες ντως

σαν ασχημομιλούνε.

Λέει ο ένας, φέρνει μου φαΐ κακοψημένο

κι ο άλλος πως το χαύεται

κι ας είναι τσικνωμένο.

Ο τρίτος, όταν της ζητώ σπάνια μου το… δίδει

κι όλο με λόγια του καυγά πικρό φαρμάκι χύνει.

Ένας μονάχα κάθεται και δε μιλεί καθόλου

που ’χει γυναίκα τροπική, δε μοιάζει του διαόλου.

-Εσύ απ’ όλους στο χωριό γιατί μασέ ξεφεύγεις;

Δε δέρνεις τη γυναίκα σου, αιτία τση γυρεύγεις;

-Μα δεν τση βρίσκω αφορμή,

πείτε μου ίντα να κάνω

το γάιδαρό μου στην αυλή κανονικά τον βάνω.

-Βάλτονε και καμιά φορά

να μπαίνει κώλου – κώλου

να δεις το γυναικάκι σου αν είναι του διαόλου.

Εφόρτωσε το γάιδαρο, τον σπρώχνει με τον κώλο

για να περάσει την αυλή, ως ήθελε, ντελόγο.

Λέει η γυναίκα του αντρούς:

- Άντρα μου ίντα κάνεις;

Το γάιδαρό μας στην αυλή, ανάποδα τον βάνεις.

-Εσύ δεν πρέπει να μιλείς, γατέω ’γω ίντα κάνω,

το γάιδαρό μου που θωρείς, ετσά που θέλω βάνω.

Είδε κι απόειδε η κερά και πριν κακολογήσει

του γάιδαρου σέρνει την ουρά

να μην πισωγυρίσει.

Φωνάζει κιόλας τροπικά: «Σεεε μωρέ παντέρμε!!!

μπες με τον κώλο μια φορά, αφού ετσά το θένε».

Οι άλλοι άντρες βλέπουνε, κρυμμένοι στη γωνία

πως δίκιο είχε ο ανέραϊδος,

που δεν τση βρήκ’ αιτία.

Σαν τσ’ είδε τωσέ φώνιαξε, εδά πώς θα τη δείρω;

Αφού χατίρι δε χαλά, όσα και να τση σείρω.

Έλα να σε κεράσομε, που ’χεις καλή γυναίκα

Αλλιώς θα σου την παίζαμε απόψε τη ντενέκα!

Σημείωση: ανεραϊδής, ανερούβαλος, είναι ο ασυ-

νεννόητος, ο τρελοπαρμένος. Π.χ. «Μην είσαι μωρέ

ανέραϊδος, κάτσε να κουβεδιάσεις σαν τον άνθρω-

πο», εξηγεί ο Αντ. Τσιριγωτάκης στο βιβλίο του

«Κρητών διάλεκτος».

Θετικές από κάθε άποψη εί-

ναι οι εξελίξεις στο σοβα-

ρότατο έργο της παράκαμ-

ψης της Άνω Βιάννου. Αυτό διαπίστω-

σαν τόσο ο Δήμαρχος κ. Παύλος Μπα-

ριτάκης, όσο και οι υπεύθυνοι του φο-

ρέα υλοποίησης, από την επίσκεψη

που πραγματοποίησαν στο έργο. Ο

προϊστάμενος του ΒΟΑΚ Γεώργιος

Αγαπάκης, συνοδευόμενος από το Δή-

μαρχο Βιάννου και τον Πρόεδρο της

Τοπικής Κοινότητας Άνω Βιάννου,

επισκέφτηκαν το τόσο σοβαρό αυτό

έργο, όχι μόνον για να διαπιστώσουν,

ιδίοις όμμασι, την πορεία και την εξέ-

λιξή του, αλλά και να δώσουν λύσεις

σε σοβαρά προβλήματα που δεν είχαν

προβλεφθεί από την αρχική μελέτη,

όπως π.χ. οι προσβάσεις σε αγροτικές

περιοχές. Οι υπεύθυνοι επισκέφθη-

καν το σύνολο του έργου και δόθηκαν

υποσχέσεις για τη σύνταξη συμπλη-

ρωματικών μελετών, οι οποίες θα δί-

νουν λύσεις στα προβλήματα που

έχουν ανακύψει, όπως είναι η πρό-

σβαση με παράλληλο δρόμο που οδη-

γεί προς την δεξαμενή του ΤΟΕΒ και

η ανάγκη κατασκευής παράλληλου

δρόμου, βόρεια του εκτελούμενου έρ-

γου, πλάτους τουλάχιστον πέντε μέ-

τρων, αλλά και η αποκατάσταση

όλων των υφιστάμενων κάθετων

αγροτικών δρόμων.

Ο κ. Αγαπάκης εμφανίστηκε θετι-

κός στις παρατηρήσεις και τις επιση-

μάνσεις του Δημάρχου και δεσμεύτη-

κε για την άμεση σύνταξη συμπληρω-

ματικών μελετών, αλλά και την δέ-

σμευση πόρων έτσι ώστε να προχωρή-

σουν οι απαιτούμενες εργασίες, ενώ

είναι πιθανό να γίνουν συμπληρωμα-

τικές απαλλοτριώσεις.

Ο Δήμαρχος Βιάννου κ. Παύλος

Μπαριτάκης εμφανίστηκε αισιόδοξος

για την πρόοδο του έργου λέγοντας

ότι «η πρόβλεψη πως το έργο θα έχει

ολοκληρωθεί το Α’ εξάμηνο του 2014

είναι ρεαλιστική και επιτέλους θα

ανακουφισθεί θεαματικά η έδρα του

δήμου, που τώρα ασφυκτιά, ενώ θα

ανασάνουν και οι διερχόμενοι οδηγοί

που τώρα παγιδεύονται στην Άνω

Βιάννο».

Με γοργούς ρυθμούς προχωρεί η παράκαμψη Άνω Βιάννου

Ο ανεραϊδής

ΤΟΥ

Αντώνη

Μανδαλάκη

Τα παρακάτω λόγια του Κίσινγκερ (από συ-νέντευξή του τον Ιανουάριο του 2012) θα πρέ-πει να τα έχουμε μπροστά μας κάθε μέρα. Κά-τι σαν το «Δέσποτα μέμνησο των Αθηναίων».Κι όποιος δεν λέει να πειστεί ότι σε απόστασηαναπνοής καραδοκεί ο χειρότερος πόλεμοςτης γνωστής ιστορίας - που βεβαίως «Σκοτει-νή Κοιλάδα» του θα είναι και η Ελλάδα - με τοσυμπάθειο, αλλά δεν παρέχει και την καλύτε-ρη υπηρεσία ως προς την επιβίωση αυτού τουτόπου, αυτού του Λαού κι αυτού του Έθνους...

Απολαύστε λοιπόν τον Κίσινγκερ να σας λέ-ει: «Θα καταστραφείτε...θα πεθάνετε...θα κυ-ριαρχηθείτε...». Τη δική του ερμηνεία στα γε-γονότα που έρχονται έδωσε ο Χένρι Κίσινγ-κερ, μιλώντας στην «The Daily Squib». Μίαερμηνεία που είτε προέρχεται από ένα μυαλόπου δεν λειτουργεί, είτε προέρχεται από ένανάνθρωπο που ξεδιάντροπα ανακοινώνει τηνέναρξη μίας τεράστιας καταστροφής μέσω τουπολέμου, προκειμένου η Νέα Τάξη να κυβερ-νήσει σε ολόκληρο τον πλανήτη, έχοντας τηναπόλυτη εξουσία, την απόλυτη δύναμη καιόλες τις πλουτοπαραγωγικές πηγές στη διά-θεσή της.

Στη συνέντευξή του τόνισε: «Οι ΗΠΑ χτυ-πούν εμμέσως την Κίνα και τη Ρωσία, ενώ τοτελευταίο χτύπημα θα είναι απέναντι στο Ιράν

που είναι και ο βασικός εχθρός του Ισραήλ.Δώσαμε (οι ΗΠΑ) το δικαίωμα στην Κίνα καιτη Ρωσία να αυξήσουν τη στρατιωτική τουςδύναμη. Ο επικείμενος πόλεμος θα είναισκληρός και ο νικητής μόλις ένας, εμείς. ΗΕ.Ε. γνωρίζει καλά τι έρχεται και βιάζεται ναδημιουργήσει ένα σχηματισμό τύπου υπερ-κράτους που θα τις δώσει ευκαιρίες, αλλά κυ-ρίως θα εγγυηθεί την επιβίωσή της.

Αν είστε ένας απλός άνθρωπος, το καλύτε-ρο που έχετε να κάνετε είναι να προετοιμα-στείτε για πόλεμο και να μετακομίσετε στηνεπαρχία ζώντας σε φάρμα. Καλό θα ήταν ναέχετε μαζί σας και όπλα για να αντιμετωπίσετετις ορδές των πεινασμένων. Αν ανήκετε στηνελίτ, τότε θα υπάρχουν για εσάς ειδικά κατα-φύγια, ωστόσο και σε αυτά θα υπάρχει κίνδυ-νος. Το σχέδιο είναι να καταληφθούν πάνωαπό επτά χώρες της Μέσης Ανατολής για τουςπόρους τους. Είναι βέβαιο ότι η Κίνα και η Ρω-σία δεν θα το επιτρέψουν και κάποια στιγμήθα παρέμβουν. Αν όλα πάνε όπως τα θέλου-με, η μισή Μέση Ανατολή θα γίνει Ισραηλινή.

Από τις στάχτες του πολέμου θα οικοδομη-θεί μια νέα κοινωνία, μία υπερδύναμη και μίαπαγκόσμια κυβέρνηση. Οι ΗΠΑ έχουν όλαόσα χρειάζονται, ώστε να είναι η μοναδικήυπερδύναμη».

Πρόσκληση Στρατευσίμων Κλάσης 2016

Όπως ανακοινώθηκε από την Στρατολογική Υπη-

ρεσία Κρήτης, καλούνται όλοι οι στρατεύσιμοι της

κλάσης 2016, να προσέλθουν προκειμένου να απο-

γραφούν.

Αναλυτικά η ανακοίνωση έχει ως εξής:

«Από την Στρατολογική Υπηρεσία Κρήτης ανακοι-

νώνεται ότι όλοι οι στρατεύσιμοι που γεννήθηκαν το

έτος 1995 και διαμένουν στους Νομούς Λασιθίου,

Ηρακλείου, Ρεθύμνης και Χανίων έχουν υποχρέωση

όπως προσέλθουν στην Στρατολογική Υπηρεσία Κρή-

της (ΠΙτσουλάκη και Καραϊσκάκη 2, Πατέλες Ηρά-

κλειο) ή στα Κέντρα Εξυπηρέτησης Πολιτών των

ΟΤΑ διαμονής τους έως 28-02-2013, προσκομίζοντας

πιστοποιητικό γεννήσεως και την αστυνομική τους

ταυτότητα, προκειμένου να συμπληρώσουν Δελτίο

Απογραφής. Ανακοινώσεις έχουν σταλεί σε όλα τα

σχολεία Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, τους Δήμους

και τα ΚΕΠ των Δήμων. (Πληροφορίες στα τηλέφωνα

2813400110-112-116-124 και fax 2810-326977).

Δεν θα γίνουμε Ελλάδα…

«Με ρωτάτε γιατί στείλαμε φυλακή όσα

στελέχη μας κλέψανε; Γιατί κλέψανε! Και

δεν τους τιμωρήσαμε εμείς αλλά οι θεσμοί.

Μου λένε «γιατί άφησες να μπει φυλακή

ο υπουργός άμυνας και δεν τον κάλυψες

επειδή ήταν προσωπικός σου φίλος;».

Μα... γιατί έκλεψε!

Πρόδωσε την εμπιστοσύνη μας, την πί-

στη του λαού στη κυβέρνηση. Πρόδωσαν

τον Λαό, τη Δημοκρατία, το Στρατό, την

Πατρίδα, το Έθνος;

Τιμωρούνται από τη Δικαιοσύνη!

Αν τους αφήσεις θα διαφθείρουν κι άλ-

λους . Γι’ αυτό φυλακίστηκαν.

Τιμωρώντας τη διαφθορά κρατάμε γεμά-

τα τα ταμεία και τη Παγκόσμια Τράπεζα,

το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και τη μα-

φία των τραπεζών μακριά απ' τα πόδια

μας.

Δεν καταντάμε Ελλάδα!».

Τάδε έφη Ούγκο Τσάβες

Κάτι παραπάνω θα ξέρει η «αλεπού» της πολιτικής

ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙΙσόγειο κατάστημα επί της κεντρικής οδού (πρώην αγροτικήτράπεζα) 100 τ.μ. περίπου καθώς και αποθήκη.

Πληροφορίες στο τηλέφωνο 2810/261866

ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙΣτη Δέρματο, ενοικιάζεται για καλλιέργεια αγρόκτημα 10,7στρέμματα, οργωμένο, έτοιμο για φύτεμα, με πηγάδι και άδειαηλεκτροδότησης. Εύκολη πρόσβαση από τον επαρχιακό δρό-μο Κερατόκαμπος – Τσούτσουρας

Πληροφορίες: 6976/633304, 28310/22843

ΠΩΛΕΙΤΑΙΠωλείται χωράφι 3 στρέμματα, στη θέση Σπαστήρας στο Βα-χό, πλησίον του κεντρικού δρόμου.

Πληρ. στα τηλέφωνα: 2810/230508 και 6974/956816

ΠΩΛΕΙΤΑΙΠωλείται προνομιούχο οικόπεδο 500 τ.μ στη Λυγαριά, στο Συ-νοικισμό της Αγροτικής Τράπεζας, άρτιο και οικοδομήσιμο, μεπανοραμική θέα στη θάλασσα.

Πληρ. στα τηλέφωνα: 6974/962110 και 6973/668188

ΘΑΝΑΤΟΙ

HXΩ της BIANNOY ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 201228

Συνδρομές στην Ηχώ της Βιάννου

Δωρεές

Βόλος Κουφάκης Αλέξανδρος 63 ετών

Άγιος Βασίλειος Χατζάκης Αιμίλιος 90 ετών

ΑμιράςΚρασσάς Εμμανουήλ 88 ετών

Κάτω Σύμη Τσαγκατάκη Αικατερίνη 89 ετών Μεταξάκης Ν. Μιχαήλ 66 ετών

Κατωφύγι Μαθιουδάκη Βασιλική 91 ετών

Κεφαλοβρύσι Κοντάκης Ιωάννης 102 ετών

ΠεύκοςΠαπαδημητρόπουλος Ν. Εμμανουήλ 83 ετών

Συκολόγος Ζαχαράκης Ιωάννης 93 ετών

Δήμος ΒιάννουΠαπαδάκης Γεώργιος Άνω Βιάννος 50

Μιχαλοδημητράκης Χαράλαμπος Άγιος

Βασίλειος 50

Κοντονασάκη Ειρήνη Άνω Βιάννος 24

Βασιλάκη Κυριακή Πεύκος 24

Παπαματθαιάκης Δημήτρης

Κερατόκαμπος 24

Γελασάκη Μαρία Κάτω Βιάννος 24

Κονσολάκη – Πέτα Μαρίκα Αμιρά 24

Γιαμαλάκης Νίκος Χόνδρος 50

Σωμαράκης Γεώργιος Άρβη 20

Πετράκης Αντώνης Κερατόκαμπος 24

Πετράκη Βασιλική Άνω Βιάννος 24

Περβολαράκη Μαρία Άνω Βιάννος 30

Μαγκουφάκης Κωστής Άνω Βιάννος 24

Κονσολάκης Γιάννης Άρβη 24

Παπαδάκης Δημήτριος Κάτω Βιάννος 24

Παπαδημητράκης Ηλίας Άνω Βιάννος 24

Παπαδημητράκης Δημ. Ά. Βιάννος 24

Βαρδιατζάκη Αικατερίνη Άνω Βιάννος 24

Τσικνάκη Ελένη Άνω Βιάννος 24

Μιχαλοδημητράκης Μανώλης Αμιρά 24

Καρτσάκης Δημήτρης Άνω Βιάννος 20

Φραγκάκη Μαρία Πεύκος 24

Πνευματικάκης Ιωάννης

του Ελ. Βιάννος 30

Μεραμβελιωτάκης Αντώνης Κ. Βιάννος 24

Μεταξάκης Γεώργιος Πλάκα Βιάννου 24

Μανετάκης Γεώργιος Χόνδρος 24

Παπαματθαιάκη Ρένα Άνω Βιάννος 18

Λουλάκη Νίκη Άνω Βιάννος 24

Μπιτσακάκης Γιάννης Άνω Βιάννος 24

Ζερβουδάκης Βασίλης Βαχός 25

Παπαδογιάννη-Καρτσάκη Ελένη

Άνω Βιάννος 22

Μπιτσακάκης Δημήτρης του Ν.

Άνω Βιάννος 24

Κονδυλάκη Ελένη Άνω Βιάννος 25

Κονδυλάκης Χαράλ. Κερατόκαμπος 25

Παπαματθαίου Αλέξανδρος

Άγιος Βασίλειος 30

Γουρνιεζάκη Ναυσικά Άνω Βιάννος 24

ΠΜαραυγάκης Μανώλης Άνω Βιάννος 25

Καραντινάκη Δήμητρα 25

Οικ. Νικολάου Σπανάκη 25

Περβολαράκη Μαρία 25

Μαυρογένη Ελευθερία Κερατόκαμπος 25

ΗράκλειοΧριστοδουλάκη Ευαγγελία 24

Μαραυγάκης Γιάννης 25

Ασημακόπουλος Γιώργος 24

Βερβελάκης Πολυχρόνης 30

Χατζογιάννη Αλίκη 25

Κολιοραδάκη Ροδούλα 24

Φραγκάκη Σπάρτη 24

Κολιοραδάκης Απόστολος 30

Πυροβολάκη Χαράλαμπο 24

Μεταξάκη Στέλλα 24

Παπαγιαννάκη Φωτεινή 24

Παπαδημητράκης Ζαχαρίας 55

Λουλάκης Μανώλης 20

Κριτάκης Αργύρης 24

Νεραντζάκη Άννα 24

Παπαγιαννάκη Αγγελική 24

Κυριακάκης Μιχάλης 50

Μηλιαρά Άννα 24

Καρπαθάκης Γιώργος 30

Τσικνάκης Αντώνης 24

ΑθήναΣπανάκη Σοφία του Ν. 25

Βλαχάκης Νίκος 30

Παπαδομαρκάκης Σταύρος 30

Σπανάκης Γεώργιος 30

Μυλωνάκης Δημήτρης 25

Βαρδής Νίκος 24

Βαρδής Γιώργος 24

Μακρυγιωργάκη Ελένη 24

Μπιτσακάκης Χαρίδημος 30

Πετράκης Γεώργιος 24

Μηλιαράκη Καλλιόπη 50

Οι. Ραπτάκη Αδάμ 24

Βαρδιατζάκης Γεώργιος 24

Σπανάκης Ιωάννης 24

Παπαδάκης Γεώργιος 24

Σύλλογος Βιαννιτών της Αθήνας 30

Τριανταφύλλου Φίλιππος 24

Κατσαράκης Γιώργος 48

Διακάκη Μαρία 24

Υπόλοιπη ΕλλάδαΚονσολάκη Ράνια Ιεράπετρα 45

Χαλκιαδάκης Μανώλης Χανιά 24

Χαλκιαδάκης Μανώλης Κιλκίς 25

Κολιοραδάκης Ιωάννης Αρκαλοχώρι 65

Ανδρουλάκης Μανώλης Ιεράπετρα 24

Παπαδάκη Ολυμπία Χανιά 50

Παπαδημητράκης Δημήτρης Λάρισα 24

Ζουριδάκη Μαρία Χανιά 24

Κόμης Βασίλης Πάτρα 30Εξωτερικό

Ιπποκράτης - Αριστέα Φάζος

Αμερική 130 δολάρια

Ο κ. Μανώλης Βουργάκης στη μνήμη

της συζύγου του κατέθεσε για την ενίσχυση

της «Ηχώ της Βιάννου» το ποσό των 50 ευ-

ρώ

Η κ. Αικατερίνη Σπανάκη, με τη συμ-

πλήρωση ενός έτους από το θάνατο του συ-

ζύγου της Νικολάου Δ. Σπανάκη, κατέθεσε

το ποσό των 50 ευρώ για την ενίσχυση της

«Ηχώ της Βιάννου».

Η Ελένη σύζυγος Ιωάννου Μπριντά-κη(Μαρίνου) κατέθεσε το ποσό των 50 ευ-

ρώ, για την ενίσχυση της «Ηχώ της Βιάν-

νου», στη μνήμη Γεωργίου Ν. Μπριντάκη

Για τον Άγιο Παντελεήμονα Κερατόκαμπου Στη μνήμη Ελευθερίας Κοκολάκη-Ζάχα

Οικ. Μανώλη Μπαρμπουνάκη 150

Στη μνήμη Αιμιλίου Χατζάκη (ιατρού) Για τον Πολιτιστικό Σύλλογο

Αγίου Βασιλείου

Βαρδάκης Μιχάλης 30

Μπελιμπασάκη Αικατερίνη 50

Κονδυλάκη Πόπη 50

Χατζάκης Άλκης 50

Αγγελιδάκης Μανώλης 50

Φουκαράκης Μανώλης 50

Πετράκης Γεώργιος του Εμμ. (Άρβη) 20

Οικ. Μεθυμάκη Σπύρου 30

Μπελιβάνης Νίκος 50

Μανουσάκης Μανώλης 20

Σταυρακάκης Μηνάς 50

Γιαννακόπουλος Αλέξανδρος 50

Σπυρόπουλος Μιχάλης 50

Βαρδάκης Νίκος 20

Οικογένεια Γεωργίου, Δημητρίου

και Χρυσής Χατζάκη 250

Για το νεκροταφείο Αγίου Βασιλείου Μπαρμπαγαδάκης Σταύρος 20

Κλαδάκης Μανώλης 50

Βαρδάκης Νικόλαος του Μιχ. 50

Για το Σύλλογο Γονέων & Κηδεμόνων Άρβης Γιάννης – Γιάννα Καρπαθάκη 50

Για το Ιατρείο Άρβης Κατσαμάνης Φώτης – Νίκη 50

Αντώνης & Αγάπη Κουκουριτάκη,

Ελίντα Κατσαμάνη 50

Μαμουλάκης Λευτέρης 50

Χάρης – Αμαλία Μαμουλάκη 50

Κώστας – Μαρία Μαμουλάκη 100

Χατζάκης Άλκης 50

Γεώργιος Ορ. Χατζάκης 50

Τσακιρίδης Σίμος 20

Πετράκης Χ. Γεώργιος 20

Οικογένεια Γεωργίου, Δημητρίου

και Χρυσής Χατζάκη 250

Οικογένεια Γεωργίου Κανελαΐδη 50

Για τον . I.Ν. Παναγίας Αγ. Βασιλείου Οικ. Τοσκούδη 200

ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΤην Κυριακή 10 Φερβουαρίου, και ώρα

9:00 στον Ιερό Ναό Μιχαήλ Αρχαγγέλου

Βιάννου, τελούμε ετήσιο μνημόσυνο στη

μνήμη του πολυαγαπημένου μας συζύ-

γου, πατέρα και παππού

Νικολάου Δ. Σπανάκη και παρακαλούμε όλους όσοι τον αγα-

πήσατε να συμπροσευχηθείτε μαζί μας

για την ανάπαυση της ψυχής του. τιμούν

τη μνήμη του να παρασταθούν.

Η σύζυγος

Αικατερίνη Σπανάκη

Τα παιδιά του

Σοφία – Παναγιώτης Σταματόπουλος

Μαρία – Κώστας Παπαδάκης

Δήμητρα – Νίκος Καραντινάκης

Τα εγγόνια του

ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΤην Κυριακή 13 Ιανουαρίου και ώρα 9:00 στον ιερό ναό Αγίας Πα-

ρασκευής Κατωφυγίου, τελούμε 40ημερον μνημόσυνο στη μνήμη της

πολυαγαπημένης μας μητέρας και γιαγιάς,

Βασιλικής Μαθιουδάκη και παρακαλούμε τους τιμώντας τη

μνήμη της όπως παραστούν.

Τα παιδιά της

Μανώλης – Αικατερίνη Μαθιουδάκη

Ελένη – Θανάσης Καστελιανός

Άννα – Αντώνης Τζατζαράκης

Τα εγγόνια

ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟΜέσα απ’ τον ανείπωτο

πόνο μας, αισθανόμαστε

την ανάγκη να ευχαριστή-

σουμε από τα βάθη της

καρδιάς μας, όλους τους

συγγενείς και φίλους που

τίμησαν με την παρουσία

τους, στο 40ημερο μνημό-

συνο που τελέσαμε, τη

μνήμη της αγαπημένης

μας κόρης Ελένης Κον-σολάκη. Ιδιαίτερες ευχαριστίες στον σεβαστό μας

ιερέα Εμμανουήλ Στρατάκη, για τα μεστά λόγια πα-

ρηγοριάς που εμπεριέχονται στον λόγο που εκφώ-

νησε.

Οι γονείς

Μάνθος – Μανθούλα Κονσολάκη

Ο αδερφός

Γιώργος Κονσολάκης

ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟ

Ευχαριστούμε όλους όσοι με οποιοδήποτε τρόπο μας

συμπαραστάθηκαν στο πένθος μας για το θάνατο της προ-

σφιλούς μας μητέρας και γιαγιάς Βασιλικής Μαθιου-δάκη. Ιδιαίτερα ευχαριστούμε όσους κατέθεσαν διάφορα

χρηματικά ποσά στη μνήμη της.

Τα παιδιά

Μανώλης – Αικατερίνη Μαθιουδάκη

Ελένη – Θανάσης Καστελιανός

Άννα – Αντώνης Τζατζαράκης

Τα εγγόνια

ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟ

Αισθανόμαστε την ανάγκη να ευχαριστήσουμε

από τα βάθη της καρδιάς μας, όλους όσοι, γνω-

στοί, φίλοι και συγγενείς, μας συμπαραστάθηκαν

στο πένθος μας, από το θάνατο του πολυαγαπημέ-

νου μας συζύγου, πατέρα και παππού Δημήτρη

Σηφάκη. Επίσης ευχαριστούμε όσους πρόσφε-

ραν χρήματα στη μνήμη του.

Η σύζυγος

Ιωάννα

Τα παιδιά

Μανώλης – Σούλα

Πέτρος – Μαρία

Τα εγγόνια

ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2012 HXΩ της BIANNOY 29

Η χιονιά μας έπιασε… ξώφαλτσα!

Απολύτως συνεπής με τις προβλέψεις των μετεωρολόγων, ο καιρός

«αγρίεψε» την 7η και 8η Ιανουαρίου οπότε και άρχισε να χιονίζει στα ορει-

νά του Δήμου Βιάννου. Ωστόσο, όσοι περίμεναν μια «ξεγυρισμένη χιονιά»

διαψεύστηκαν και απλά, έστω κι έτσι, είδαμε μια άσπρη μέρα! Το χιόνι

λοιπόν έπεσε, τα εκχιονιστικά μηχανήματα ήταν σε κατάσταση ετοιμό-

τητας, αλλά, προβλήματα δεν υπήρξαν και ο Δήμαρχος Βιάννου (κυρίως)

για προληπτικούς λόγους έδωσε εντολή και δεν λειτούργησαν το Γυμνά-

σιο, Λύκειο, όπως και τα δημοτικά σχολεία Βιάννου και Αμιρών.

Πρέπει όμως να σημειώσουμε ότι οι βροχοπτώσεις δεν είναι επαρκείς.

Ας μην ξεχνούμε ότι στην ουσία πρωτοβρόχια δεν είχαμε φέτος και οι πρώ-

τες βροχές έπεσαν το τρίτο δεκαήμερο του Νοεμβρίου!

Σύμφωνα με τις μετρήσεις οι τιμές των βροχοπτώσεων είναι οι ακόλου-

θες:

Άνω Βιάννος 220 χιλιοστα

Άρβη 192 χιλιοστα

Έμπαρος 235 χιλιοστα

Κερατόκαμπος 195 χιλιοστά

Σε ειδική συνεδρίαση στην οποίαπροήδρευσε η πλειοψηφούσα δημο-τική σύμβουλος κ. Μυρτώ Παπαματ-θαιάκη, έγιναν οι δημαιρεσίες γιατην ανάδειξη του νέου προεδρείουκαι της νέας Οικονομικής Επιτρο-πής. Ο κ. Μηνάς Σταυρακάκης επα-νεξελέγη πρόεδρος του ΔημοτικούΣυμβουλίου με 13 θετικές ψήφους,2 λευκά και 2 άκυρα ψηφοδέλτια.

Αντιπρόεδρος εξελέγη ο κ. Μανώ-λης Λουλάκης με 14 θετικές ψή-φους, 2 λευκά και 1 άκυρο, ενώστη θέση του γραμματέα εκλέχτηκεο κ. Γιάννης Μανωλάκης με 15 θετι-κές ψήφους και δύο άκυρα. Να ση-μειωθεί ότι οι δύο τελευταίοι προέρ-χονται από την μείζονα αντιπολίτευ-ση.

Οι δημαιρεσίες ολοκληρώθηκανμε την εκλογή των μελών της νέαςΟικονομικής Επιτροπής για το υπό-λοιπο της τρέχουσας Δημοτικής πε-ριόδου (01/01/2013 – 31/08/2014)και τα αποτελέσματα (κατ’ αλφαβη-

τική σειρά) έχουν ως εξής:

Τακτικά μέλη: 1. Αγαπουλάκης Μανώλης 2. Καργιολάκης Μανώλης 3. Κλαδάκης Μανώλης 4. Κονδυλάκης Δημήτρης

5. Συγγελάκης Αριστομένης

6. Ψαράκης Γιάννης

Αναπληρωματικά Μέλη 1. Θεοδοσάκης Νίκος 2. Κονδυλάκης Μανώλης 3. Παπαδημητρόπουλος Γιάννης 4. Σταυρακάκη Ελένη 5. Τριγωνάκης Χαρίλαος

Επανεκλέχτηκε ο Μηνάς Σταυρακάκης

Εγλυκοχαμογέλουνα, ελπίδα μου μεγάλη,σαν ήμουνα πιτσιρικάς, στσ’ ελπίδας τ’ ακρογιάλι

Μα τώρα δάκρυ βουερόστα μάγουλά μου πιάνωόντε περνώ και έρημη

να βλέπω νάναι η Βιάννο

Στον τόπο που εσπούδαζακαι ήδωκέ μου ινάτιβλέπω να καταστρέφεταιτο κάθε του κομμάτι

Ίντα να κάμω, πείτε μου• γνωρίζετέ τα όλα.Η Βιάννος μην ξανακαεί Να γίνει ως ήταν βιόλα!

Γιώργης Βαρδάκης (Κουρούτης )

Η Βιάννος μην ξανακαεί

ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2012

30

Ο ΠΑΛΑΙΜΑΧΟΣ ΤΕΡΜΑΤΟφΥΛΑΚΑΣ ΑΝΕΛΑΒΕ ΤΑ ΗΝΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΟΥΧΑ

Δυστυχώς,όλα ταωραία, αν

μπορούμε να ταχαρακτηρίσουμεέτσι, έχουν ένα τέ-λος. Ο Πατούχας,κατά την ταπεινήμου άποψη, βρί-σκεται στον τερμα-τισμό ενός μεγάλουταξιδιού που ξεκί-νησε πριν από

πολλά χρόνια με κα-πετάνιο το Δημήτρη Παπαματθαιάκη, συ-νέχισε με τον Μανώλη Παπαδημητράκηκαι πλέον έχει μπει στην τελική ευθεία καιετοιμάζεται να πιάσει λιμάνι. Άλλωστε, αυ-τό είθισται για τα καράβια που ταξιδεύουνκαιρό, έχοντας περάσει φουρτούνες καιφουρτούνες. Και ο Πατούχας στα ταξίδιαυτό, πέρασε από σαράντα κύματα, έμεινεόρθιος και πιστεύω ακράδαντα, έτσι πρέ-πει να παραμείνει. Όμως, αν και γερό σκα-ρί, θα χρειαστεί την επισκευή του ή τηνσυντήρησή του καλύτερα.

Στο ταξίδι αυτό, έτυχε να είμαι κι εγώσυνεπιβάτης. Όχι μόνο εξαιτίας της δου-λειάς μου, αλλά και λόγω του ότι βρέθηκαστην πρώτη γραμμή, συμμετέχοντας στοπρώτο συμβούλιο που ανέλαβε τα ηνίατου σωματείου το καλοκαίρι του 2007.

Ο κ. Παπαματθαιάκης είχε το όραμα,εμείς ακολουθήσαμε, με όρεξη, όνειρα καιπάνω απ’ όλα με καλή διάθεση να προ-σφέρουμε. Σαφέστατα η κατάσταση τότεστην Ελλάδα μας έδινε το δικαίωμα να κι-νούμαστε με άνεση χρόνου και χρήματος.Αυτή ήταν μια βασική παράμετρος πουέπαιζε σημαντικό ρόλο στη χάραξη τωνστόχων που θέταμε κάθε καλοκαίρι. Ταμπάτζετ μεγάλα, υπερβολικά και παρά τογεγονός πως δεν υπήρχε ούτε γήπεδο, οιστόχοι επιτυγχάνονταν, στις υποχρεώσειςμας ήμασταν τυπικότατοι και συνάμα πα-νηγυρίζαμε πρωταθλήματα, ανόδους πουκακά τα ψέματα, μας έδιναν τη δύναμη νασυνεχίζουμε. Ήταν το αλατοπίπερο στομεράκι του ερασιτέχνη παράγοντα. ΗΒιάννος «χόρευε» σε ρυθμούς Πατούχα.Αυτό βέβαια είχε και την κακή όψη. Διότιτα πολλά λούσα φέρνουν και μπελάδες καιαπ’ όλη αυτή την ιστορία, ο Παπαματθαι-άκης αποκόμισε πολλούς μπελάδες. Τονούμερο των χρημάτων που έχασε, απότην ενασχόλησή του με την ομάδα του χω-ριού του είναι πολύ μεγάλο και έχει να κά-νει και με την κατασκευή του γηπέδου. Οίδιος υποστηρίζει πως αν δεν προκαλείτοντόρος από επιτυχίες, δεν θα έβρισκε πά-τημα στους πολιτικούς για να βγουν τα λε-φτά για το γήπεδο. Το θέμα είναι όμωςπως η μπάλα χάθηκε, πράγμα φυσιολογι-κό από τη στιγμή που άρχισε να δίνει 25χιλιάδες ευρώ για 10 μήνες σε προπονητήκαι 18 χιλιάδες σε ποδοσφαιριστές! Νού-μερα εξωφρενικά που με τα σημερινά δε-δομένα θα προκαλούσαν το κοινό αίσθη-μα. Εν πάση περιπτώσει, ο άνθρωπος αυ-τός εξοφλούσε ό,τι αγόραζε και βέβαια μέ-σα απ’ όλη αυτή την διαδικασία κατα-σκευάστηκε το γήπεδο. Το αρνητικό πουπροέκυψε αφορούσε τη διάδοχη κατάστα-ση. Ο Παπαματθαιάκης έμεινε τρία χρόνια,άλλαξε τα πάντα, έβαλε τον Πατούχα σετροχιά πρωταθλητισμού όμως το γεγονόςότι έχασε πολλά χρήματα, αποτέλεσε τηβασική αιτία για να φύγει. Το ερώτημαόμως που ετίθετο ήταν ποιος θα αναλάβει;Γιατί η ομάδα είχε «βαριά» κληρονομιάαπό επιτυχίες, οι παίκτες, ακόμη και οιΒιαννίτες (πέρα από λίγες εξαιρέσεις) έμα-θαν στα χρήματα, ήταν μισθοφόροι και τοεπόμενο συμβούλιο θα έπρεπε να πλη-ρώσει και πλήρωσε τη νύφη. Ίσως ο Δη-μήτρης Παπαματθαιάκης δεν «ζύγισε» κα-λά τα πράγματα όσον αφορούσε στηνεπόμενη ημέρα. Διότι η αλήθεια είναι πωςαν δεν αναλάμβανε ο Παπαδημητράκης,ο Παπαματθαιάκης θα βρισκόταν σε πολύδύσκολη θέση. Αυτός ήταν ένας βασικόςλόγος, για τον οποίο αισθανόταν την υπο-χρέωση να τον βοηθήσει κάθε καλοκαίριμε χορηγούς αλλά και δίνοντας κάποιαχρήματα. Για παράδειγμα, θυμάμαι, πως

την περσινή σεζόν, ένα μέρος των χρημά-των του Κάτελα, τα έδωσε αυτός.

Η περίοδος Παπαδημητράκη ήτανέντονη. Δυστυχώς ο τέως πρόεδρος, είτεηθελημένα είτε άθελά του, δημιούργησεένα «βαρύ» κλίμα με κόντρες και αψιμα-χίες που δε βοήθησαν. Η λέξεις «εμείς» κι«εσείς» ακούστηκαν πολλές φορές από ταστόματα συμβούλων του Παπαδημητρά-κη, φτιάχνοντας μια άτυπη κόντρα με τηνπρώην διοίκηση Παπαματθαιάκη. Την κρι-τική, είτε ήταν καλοπροαίρετη είτε κακο-προαίρετη την έβαζαν σε ένα σακί. Λάθος.Στην πρώτη συνέντευξη που πήρα απότον κ. Παπαδημητράκη του μίλησα ειλικρι-νέστατα. Του είπα ευθέως πως η προεδρίαμόνο αρνητικά θα του φέρει. Θυμάμαι αξέ-χαστα την κουβέντα μου: «Είσαι σίγουροςγι’ αυτό που πας να κάνεις; Δεν μπορείςνα καταλάβεις τι μπελά έβαλες στη ζωήσου». Μου χαμογέλασε νομίζοντας πωςτου έκανα πλάκα. Είμαι σίγουρος πωςσύντομα κατάλαβε τι εννοούσα. Επί τηςουσίας, στο ξεκίνημα έγιναν πολλά λάθη,αγωνιστικά. Φυσιολογικό, καθότι ήτανάπειρος στο χώρο. Δεν βοηθήθηκε όμως,κι αυτό είναι αλήθεια. Δέχθηκε πάρα πολ-λή, κακοπροαίρετη κριτική και εκεί ίσως ναφταίω κι εγώ ως ένα βαθμό, διότι έπρεπενα τον προστατεύσω. Το γεγονός ότι δενπήγαινε καλά η ομάδα, αποτέλεσε τον εύ-κολο στόχο. Οι φίλαθλοι κριτίκαραν λες καιεπρόκειτο για τον Ολυμπιακό και τον Πα-ναθηναϊκό, ξεχνώντας πως όσες υποχρε-ώσεις είχε ο Παπαδημητράκης κι ο εκά-στοτε Παπαδημητράκης στον Πατούχα, εί-χαν και αυτοί. Βιαννίτης ο ένας, Βιαννίτεςκι οι άλλοι.

Από κάποια στιγμή και μετά, έχω τηνεντύπωση πως ο Παπαδημητράκης έβλε-πε μόνο εχθρούς, με αποτέλεσμα να μηνμπορεί να εμπιστευτεί κανέναν. Η απειρίακόστισε. Ήρθαν παίκτες από τη ΒόρειαΕλλάδα για να παίξουν στον Πατούχα.Έμεναν στη Βιάννο και στο τέλος φτάσαμενα βλέπουμε φαινόμενα όπως Βιαννίτεςνα τους ταΐζουν γιατί δεν είχαν να φάνε.Θυμάμαι ένα περιστατικό με ένα μέλος τουσυμβουλίου, ο οποίος είχε πάρει σχεδόνοικότροφο έναν ποδοσφαιριστή και σηκώ-θηκε ένα πρωί να πάει τα κρουασάν στουςεργάτες που τους είχε για τις ελιές κι αυτόςαπό την πείνα του έφαγε μια κούτα κρουα-σάν. Τραγελαφικές καταστάσεις που προ-σωπικά με έκαναν να αισθάνομαι άσχημαως Βιαννίτης. Με τα χίλια ζόρια η ομάδασώθηκε. Ο κόσμος που δεν είχε στηρίξειόλη τη χρονιά, πήγε στο τελευταίο ματς μετον Αετό Ανωγείων για να σώσει αυτός τηνομάδα και το έκανε. Από ‘κει και μετά λοι-πόν θεωρώ πως έγινε το σημαντικό λάθοςπου κοστίζει τώρα. Και ποιο ήταν αυτό; Τομοντέλο διοίκησης έπρεπε να αλλάξει. ΟΠαπαδημητράκης συνέχισε το μοντέλο δι-οίκησης του Παπαματθαιάκη που στηρι-ζόταν σε μπάτζετ αρκετών χιλιάδων ευρώ.Κυριεύθηκε από εγωισμό, νομίζοντας πωςαν έπεφτε κατηγορία θα θεωρείτο αποτυ-χημένος. Η μεγαλύτερη αποτυχία θα είναινα διαλυθεί το σωματείο. Κι εκεί μετά θαταιριάζει η φράση: «Όλοι, μα όλοι κάναμε

μια τρύπα στο νερό». Ο Παπαδημητρά-κης, αμέσως μετά το ματς κόντρα στον Αε-τό που εξασφάλισε την παραμονή, έπρε-πε να σκεφτεί την επόμενη ημέρα. Τρόποιυπήρχαν και υπάρχουν. Δεν είναι τηςώρας να τους πω, όμως ο Πατούχας μπο-ρεί να βρει μια αξιοπρεπέστατη λύση πουδεν θα κοστίζει ούτε ογδόντα, ούτε εκατό,ούτε εκατόν είκοσι χιλιάδες ευρώ το χρόνο.Επαναλαμβάνω όμως. Η πίεση πουασκείτο στον Παπαδημητράκη και το μα-νιάτικο που τον είχε πιάσει, δεν τον άφη-ναν να δει πιο μακριά. Αυτό βέβαια δε ση-μαίνει πως δεν έτρεξε. Δύο χρόνια, είμαιβέβαιος, πως έτρεξε και ίδρωσε όσο λίγοι.Ο Παπαματθαιάκης, ξέροντας τι λούκι εί-ναι η προεδρία, συνεχώς, όπου βρισκό-ταν, τον υπερασπιζόταν καθότι ήταν πα-θών. Η επόμενη χρονιά ξεκινά ακριβώςόπως την πρώτη. Φόρτσα στα φιλικά αλλάστα επίσημα, μας πήρε αμέσως η κάτωβόλτα. Ήττες και γκρίνια. Άσκοπα λεφτά,κακός σχεδιασμός, οι συνήθεις κριτικές καιόλη αυτή η κατάσταση, είχε ως αποτέλε-σμα να γίνει ο κόσμος δύσπιστος. Μεγάλομειονέκτημα να μην κερδίζεις. Το ποδό-σφαιρο είναι ψυχολογία. Αν κερδίζεις είναιόλα καλά. Αν χάνεις όμως; Ψάξε μέρος νακρυφτείς. Και να σου οι παίκτες να ζητούνλεφτά. Φτάσαμε σε σημείο να απειλούν μεαπεργία. Ναι, οι παίκτες που είχαν τηναπαίτηση να παίρνουν 500 και 600 ευρώτο μήνα, με 5 προπονήσεις την εβδομάδακαι μάλιστα μαύρα χρήματα που δεν φαί-νονται πουθενά. Εκεί να δείτε το ζόρι. Ναχρειάζονται 6 και 7 χιλιάδες ευρώ κάθετριάντα μέρες. Κι εκεί αναρωτιέμαι. Αξίζεινα κόπο; Διότι να υπάρχει κάποιος πρό-εδρος που του περισσεύουν και θέλει νακάνει το κέφι του, λες εντάξει. Αλλά εδώ,και τα χρήματα ήταν λίγα, και η βοήθειααπό την τοπική κοινωνία είχε μειωθεί σετέτοιο βαθμό που «φώναζε» ότι δεν μπο-ρεί να στηρίξει ένα μοντέλο διοίκησης στοοποίο χρειάζονται μισθοφόροι ή τουλάχι-στον ακριβοί μισθοφόρους. Στα μέσα τηςπερσινής σεζόν, προέκυψε το θέμα με τονΚαραΐσκο και τον Μανώλη Παπαματθαι-άκη, αδερφό του πρώην προέδρου. Κι εκείγια ‘μένα κακός χειρισμός. Διότι αποκόμισεέναν επιπλέον εχθρό.

…Βράδυ Κυριακής, χτυπάει το τηλέ-φωνο μου γύρω στις 10. Ήταν ο κ. Παπα-δημητράκης: «Γιάννη, υπάρχει ο Καραΐ-σκος, όμως τώρα με πήραν οι Παπαματ-θαιάκηδες και πάω να μιλήσουμε». Προ-φανώς θα σου πουν για τον Μανώλη, τουείπα. Με ρώτησε να του πω τη γνώμη μουκαι του ανέφερα τα εξής: Αγωνιστικά θαέπαιρνα τον Καραΐσκο. Του είπα την αλή-θεια, έστω κι αν η θέση μου ήταν δύσκοληκαθότι με τον Παπαματθαιάκη συνδέομαιστενά. Του είπα όμως επιπλέον πως πρώ-τα θα ήθελα να πάω στη Βιάννο και να με-τρήσω την άποψη του κόσμου. Θεωρού-σα πως εκείνη τη στιγμή, ο Πατούχαςέπρεπε να ενωθεί και όχι να διασπαστείπερισσότερο. Έβλεπα μακριά. Σκεφτό-μουν πως σε λίγους μήνες που θα φύγει οΠαπαδημητράκης, ποιος θα αναλάβει; Ο

Παπαματθαιάκης θα χρειαζόταν. Την επό-μενη μιλήσαμε. Ακούγοντας τον Παπαδη-μητράκη, καταλάβαινα πως ήθελε ξεκάθα-ρα τον Καραΐσκο. Του μετέφερα την άπο-ψή μου, η οποία είχε να κάνει με τη συ-σπείρωση που χρειαζόταν η ομάδα. Πήγετον Καραΐσκο στην προπόνηση και μετάσυναντήθηκε με τον Παπαματθαιάκη.Προσβλητικό για έναν προπονητή. Να μι-λάς μαζί του για ενδεχόμενη συμφωνία καιλίγο πριν, ο υποψήφιος και καλά έτεροςπροπονητής να βρίσκεται στην προπόνη-ση. Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Καισυγχρόνως, να βγαίνουν ορισμένοι σύμ-βουλοι και να διαλαλούν πως ο Καραΐσκοςείχε κλείσει από πριν, άρα η συνάντηση μετον Παπαματθαιάκη έγινε για τα μάτια τουκόσμου. Αυτά από μέλη του συμβουλίου.

Και όπως ήταν αναμενόμενο, έγινε ηπαρεξήγηση μεταξύ των δύο προέδρων.Όλα τα είχαμε, αυτό μας έλειπε.

Ο Καραΐσκος ήρθε, η ομάδα πήρεμπρος, σώθηκε, πήρε και το Κύπελλο πουθεωρώ πως αποτελεί μια τεράστια τιμή γιατην ιστορία του σωματείου και βέβαια αυτήτην επιτυχία την καρπώνεται αποκλειστικάο Παπαδημητράκης. Αυτός πήρε το ρίσκοκαι πέτυχε. Ωστόσο, το περασμένο καλο-καίρι, ετέθηκε το ερώτημα ποιος αναλαμ-βάνει έπειτα από την απόφαση του Παπα-δημητράκη να αποχωρήσει;. Να σου τώραγιατί χρειαζόταν ο Παπαματθαιάκης. Τι νατα κάνω τα κύπελλα και τις παραμονές ανδιέλυε ο σύλλογος; Συνελεύσεις επί συνε-λεύσεων, όμως διάδοχη κατάσταση δενβρισκόταν.

Αναγκάστηκα να επέμβω. Με κάποιαάρθρα μου ουσιαστικά «εκβίαζα» τον Πα-παματθαιάκη να έρθει και να βοηθήσει γιανα βρεθεί λύση. Αυτός κανόνισε συνάντη-ση στο Ηράκλειο με ανθρώπους που αγα-πούν τον Πατούχα. Πράγματι, η συνάντη-ση έγινε και λύση βρέθηκε. «Κρατάμε χα-μηλούς τόνους και προχωράμε όλοι μαζί».Αυτό τον τίτλο έβαλα στον Τύπο έπειτααπό την συνάντηση. Θα αναφέρω κάποιαπράγματα από τα όσα ειπώθηκαν εκεί για-τί έχει σημασία. Ο νυν αντιπρόεδρος Ιά-κωβος Τζαγκαράκης έθεσε βέτο για τηνπαραμονή Καραΐσκου. Τώρα πώς γίνεταιμετά από δυο μήνες να διαλαλεί δεξιά καιαριστερά πως αν δεν γυρίσει ο Καραΐσκοςδεν σωνόμαστε, αδειάζοντας τον νυν προ-πονητή, αυτό είναι κάτι που εγώ δεν μπο-

ρώ να το εξηγήσω. Συνάμα, όλοι μα όλοιοι παρευρισκόμενοι συμφώνησαν σε έναπράγμα. Θα φτιάξουν μια ομάδα με χαμη-λό μπάτζετ που θα μπορεί να καλυφθεί.

Και φτάσαμε στο παρόν. Πώς γίνεται λί-γους μήνες μετά, να γκρινιάζουν οι περισ-σότεροι για τις επιλογές του καλοκαιρού;Η ηλιθιότητα που άκουσα με τον Γουργιώ-τη, ότι τον αγοράσαμε τραυματία. Πώς γί-νεται, ένας ποδοσφαιριστής να πάσχειαπό χιαστούς και να βγάζει όλη την προ-ετοιμασία, να αγωνίζεται σε όλα τα φιλικάέχοντας χιαστούς; Αυτό μόνο οι Βιαννίτεςμπορούν να το εξηγήσουν.

…Μια ομάδα που άργησε να ξεκινήσειτο σχεδιασμό, έχοντας επιλέξει να πορευ-τεί με λίγα χρήματα και να δώσει βάροςστα νέα παιδιά, έχει τεράστιες πιθανότητεςνα υποβιβασθεί. Αυτό το γνώριζαν όλοι.Δυστυχώς ήρθαν τα πάνω – κάτω. Τραυ-ματισμοί και κακά αποτελέσματα έδειξαντο δρόμο. Και βέβαια η έλλειψη χρημάτων,έστω κι αν το μπάτζετ είναι χαμηλό. Το βα-σικό ζητούμενο όμως στην όλη ιστορία εί-ναι η συμπεριφορά των ανθρώπων πουμπήκαν για να βοηθήσουν. Κάποιοι να κα-τηγορούν τους άλλους (δεν αναφέρομαισε όλους) και την ίδια στιγμή, στην προ-πόνηση, οι παίκτες να μην έχουν να πιουννερό. Υπάρχει ένας παράγοντας που κά-νει τόση δουλειά, όσο λίγοι μέσα στη διοί-κηση. Ο κ. Αμανάκης, που αξίζει να ση-μειωθεί πως είναι γαμπρός από την Βιάν-νο. Αθόρυβα, χωρίς φανφάρες και τυμπα-νοκρουσίες, δίνει το παρόν στις περισσό-τερες προπονήσεις και πιστέψτε με, ανδεν ήταν αυτός τα πράγματα θα ήταν πολύπιο δύσκολα. Επίσης είναι λυπηρό, ναακούω πως μέλη της διοίκησης θέλουν νακάνουν μεταγραφές για να σωθεί η ομάδα.Και λέω εγώ, με τι λεφτά; Ποιος θα πλη-ρώσει αυτά τα παιδιά που θα έρθουν; Ανα-λαμβάνουν οι συγκεκριμένοι παράγοντεςνα πληρώσουν, όπως θα έκανε ο οποιοσ-δήποτε υπεύθυνος και σοβαρός παράγον-τας; Σας λέω με βεβαιότητα πως όχι.Όπως σας λέω με βεβαιότητα πως μέσαστο συμβούλιο υπάρχουν κάποιοι που κα-τηγορούν τους άλλους και μάλιστα πίσωαπό την πλάτη τους. Άνανδρα. Και αντί νασκεφτούν πως όλοι αυτοί μαζεύτηκαν, ου-σιαστικά για να μην διαλυθεί το σωματείο,κριτικάρουν ο ένας τον άλλο. Αυτό σίγουραδεν λέγεται ομάδα…

Λάθη, παραλείψεις και… πικρές αλήθειες για τον Πατούχα

ΤουΓιάννη Σπανάκη

Νέο θετικό αποτέλεσμα έφερε οΠήγασος, που επικράτησετου Ολυμπιακού Μαλεβυζίου

με 1-2 στο γήπεδο του ΕΓΟΗ. Σκόρεργια τους Μπαρίτες ήταν ο Κενδριστάκης

στο 15' και ο Αποστολάκης στο 70' τηςαναμέτρησης. Ο Γιώργος Παπαδάκηςχρησιμοποίησε τους εξής ποδοσφαιρι-στές: Κόνιαλη, Κατσουλάκη, Ψαράκη,Μακράκη, Τζιράκη (75 Μαυρογιαννά-κη), Κουτσουμπρή (60’ Αποστολάκη),Κωνσταντόπουλο, Κεντριστάκη, Μα-νουσάκη, Σπανάκη, Κεφάκη. Αξίζει νασημειωθεί πως αποβλήθηκε ο Κεφά-κης. Ο Πήγασος με αυτή τη νίκη, βρί-σκεται στην 7η θέση με 15 βαθμούς.

Και το Μονοφάτσι με 3-2Το 1-0 έγινε από τον Κεφάκη, ενώ ο

Μανουσάκης έδωσε προβάδισμα δυοτερμάτων για τον Πήγασο, κάνοντας το2-0. Ο ίδιος παίκτης είχε και δοκάρι. Τοτρίτο γκολ του Πήγασου το πέτυχε οΣφακιανάκης.

Το Μονοφάτσι είχε αρκετές ευκαιρίες,ενώ είχε σε πολύ καλή μέρα τον Μαγ-κουφάκη, ο οποίος παρότι αγωνίστηκεγια ένα μόνο ημίχρονο (στο δεύτεροημίχρονο) κατάφερε να πετύχει τα δυογκολ της ομάδας του (το δεύτερο με πέ-ναλτι) ενώ σημάδεψε δυο φορές το δο-κάρι. Ο Πήγασος ξεκίνησε με τους εξής:Κόνιαλη, Σφακιανάκη, Ψαράκη, Βιτσα-ξάκη, Μακράκη, Κουτσουμπρή, Κων-σταντόπουλο Δημ., ΚωνσταντόπουλοΚ., Μανουσάκη, Σπανάκη, Κεφάκη.

Αγωνίστηκαν ακόμη οι Τζαγκαράκης καιΔροσατάκης.

Πεντάσφαιρος κόντρα στα Πηγαϊδάκια Ο Πήγασος πέρασε εντυπωσιακά

από τη Μεσαρά, επικρατώντας με 0-5και δείχνοντας πως ήταν ανώτερος απότον αντίπαλο. Τα Πηγαϊδάκια δεν μπό-ρεσαν να αντισταθούν στους νικητές κά-τι που αποδεικνύεται και από το τελικό

αποτέλεσμα. Από δύο γκολ πέτυχαν οιΣπανάκης – Μανουσάκης και ένα ο Κε-φάκης.

Ο Πήγασος ξεκίνησε με τους: Κό-νιαλη, Σπανάκη, Κεφάκη, Κωνσταντό-πουλο, Ψαράκη, Σφακιανάκη, Τζιράκη,Μανουσάκη, Κουτσούμπρη, Μακρά-κη,Κακριγιαννάκη.

Αγωνίστηκαν ακόμη οι Κωνσταντό-πουλος Κ, Δροσατάκης.

Φορτσάρει ο Πήγασος!ΝΙΚΗ ΜΕ 1-2 ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΜΑΛΕΒΥζίΟΥ

ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2012

31

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ

Πήγασος - ΠΝΟΜ 2000 2-0

Πηγαιδάκια - Πήγασος 0-5

Πήγασος - ΑΟ Μονοφατσίου 3-2

Ολυμπιακός - Πηγασος 1-2

Η ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ (σε 11 αγώνες)

1.Α.Ο. Πόρου 26

2.Τριτωνία 25

3.Γωνιές 22

4.Πυργού 20

5.Α.Ο. Μονοφατσίου 16

6.Ολυμπ. Μαλεβιζίου 16

7.Αγ. Δημήτριος 15

8.Πήγασος 15

9.Βόνη 14

10.Φόδελε 10

11.ΠΑΝΟΜ 2000 10

12.Πηγαιδάκια 4

Ο πρώτος γύρος βρήκε τον Πατούχαστην τελευταία θέση. Ένα θαύμα και λίγοεγωισμό από τους παίκτες, χρειάζεται οΠατούχας για να αποφύγει τον υποβιβα-σμό. Ο σύλλογος της Βιάννου, μετράειμόλις μία νίκη, την 1η αγωνιστική κόντραστον Κισσαμικό και από ‘κει και μετά, έχειξεχάσει πώς νικάνε. Οι πολλοί τραυματι-σμοί αλλά και η κακή ψυχολογία, έχουνεπιφέρει το συγκεκριμένο αποτέλεσμακαι το ερώτημα που τίθεται είναι κατά πό-σο μπορεί να αλλάξει η κατάσταση; Αξίζειπάντως να σημειωθεί πως υπάρχει και ηγνώμη αρκετών, σύμφωνα με τους οποί-ους: «Καλύτερα να πέσει ο Πατούχας κα-τηγορία, καθώς με τα νέα δεδομένα πουπροκύπτουν από την ενοποίηση Γ’ και Δ’Εθνικής, είναι αδύνατον να σταθεί ότανμόνο οι διαιτητές θα κοστολογούνται πά-νω από 1500 ευρώ το παιχνίδι».

Ηρόδοτος – Πατούχας: 4-0 «Βαριά» ήττα με 4-0 γνώρισε ο Πατούχαςστον Καρτερό από τον Ηρόδοτο του Θα-νάση Κολιτσιδάκη. Η πρώτη καλή φάσηέγινε στο 17’ για τους γηπεδούχους ότανο Παπαδάκης εκτέλεσε το φάουλ, η μπά-

λα έσκασε μπροστά από τον Ανδρεαδά-κη, ο τερματοφύλακας του Πατούχα απέ-κρουσε με δυσκολία, στην συνέχεια ημπάλα πήγε στον Μπέρκη, όμως το τε-λείωμα του δεν ήταν και το καλύτερο...Στο 33’ ο Καραντινάκης επιχείρησε ένα«πονηρό» σουτ που πέρασε εκτόςεστίας και στο 37’ έγινε το 1-0. Ο Κοζυ-ράκης ξέφυγε από δεξιά, έστειλε τη μπά-λα στο δεύτερο δοκάρι, εκεί ήταν ο Κοκ-κινάκης που δεν δυσκολεύτηκε να στείλειτη μπάλα στα δίχτυα. Τρία λεπτά αργό-τερα, ο Παπαδάκης απείλησε με τεχνικόσουτ, ωστόσο ο Ανδρεαδάκης «απογει-ώθηκε» και έδιωξε σε κόρνερ. Δευτερό-λεπτα πριν τη λήξη του ημιχρόνου, οΦράγκος έστειλε τη μπάλα στο κεφάλιτου Κοκκινάκη και ο τελευταίος βέβαια,από ‘κει δεν χαρίζει… ανεβάζοντας τονδείκτη του σκορ στο 2-0.Με την έναρξη της επανάληψης, ο Πα-παδάκης είχε ένα καλό σουτ από φάουλπου πέρασε άουτ ενώ ο ίδιος παίκτης,ανάγκασε τον Ανδρεαδάκη σε νέα μεγά-λη επέμβαση, όταν πήγε να τον «κρεμά-σει», όμως ο νεαρός πορτιέρο αντέδρασεξανά σωστά.

Ο Λουλάκης με τον Πατούχα είχε μια κα-λή κεφαλιά για τους φιλοξενούμενοςόπως και ένα σουτ ο Καραντινάκης, ενώστο 83’ ο Κοζυράκης βρήκε πάλι τον Κοκ-κινάκη στο πρώτο δοκάρι αυτή τη φορά,στέλνοντας εύκολα τη μπάλα στα δίχτυαγια το 3-0. Το τελικό 4-0 διαμόρφωσε οΜωραΐτης στο 90’, έπειτα από ασίστ τουΚοζυράκη.Ηρόδοτος (Θανάσης Κολιτσιδάκης): Ζα-φείρης Κοζυράκης, Μαγάκης, Μπαλά-φας, Γεωργόπουλος, Κοκκινάκης (86’Μαυρίδης), Χαρίτος, Μπέρκης (70’ Ανω-γειανάκης), Παπαδάκης, Σκουλάς (67’Μωραΐτης), ΦράγκοςΠατούχας (Κώστας Χανιωτάκης): Ανδρε-αδάκης, Ραπτάκης, Σταυρακάκης, Μπε-ρερής, Νικολάρας, Λουλάκης, Καραντι-νάκης, Λουλακάκης (57’ Λαγουτάρης),Γκούγκας, Καστελιανάκης (80’ Διακογε-ωργίου), Μπιτσακάκης (88’ Γ. Λουλακά-κης).

Πατούχας – ΠΟΑ: 1-2Αν και προηγήθηκε με 1-0, ο Πατούχαςπλήρωσε για ακόμη μία φορά τα λάθηστην άμυνα και ηττήθηκε από τον ΠΟΑ

με 1-2, στο γήπεδο της Αγίας Μονής. ΟΠατούχας είχε μια ευκαιρία με τον Μπι-τσακάκη που σούταρε άουτ ενώ κοντάστην φάση ήταν και ο Λουλακάκης πουαν έβαζε το πόδι του, πιθανόν και ναέστελνε την μπάλα στα δίχτυα. Στην συ-νέχεια η ΠΟΑ απείλησε με τον Καινουρ-γιάκη, όταν με απευθείας εκτέλεση φά-ουλ έστειλε τη μπάλα στο οριζόντιο δο-κάρι της εστίας του Χωματά.Οι Βιαννίτες πήραν προβάδισμα στο 35’με τον Γκούγκα, ο οποίος με διαγώνιοσουτ δεν άφησε περιθώρια αντίδρασηςστον Σινάνη. Στην επανάληψη ο ΠΟΑανέβασε στροφές και κατάφερε να ισο-φαρίσει στο 60’ με πέναλτι που κέρδισεο Συσκάκης, ενώ το εκτέλεσε ο ίδιος νι-κώντας το Χωματά. Σε αυτή τη φάση, οιγηπεδούχοι διαμαρτύρονται ότι το μαρ-κάρισμα ήταν εκτός περιοχής. Στη συνέ-χεια ο Τσαφαντάκης είχε ένα καλό σουτπου μπλόκαρε ο Χωματάς. Ο Συσκάκηςείχε επίσης μια καλή ευκαιρία, ενώ στο83’ ο Μαλιώτης, επιθετικός με καταγωγήαπό τη Νεάπολη, εκμεταλλεύτηκε τηναδράνεια της άμυνας και από κοντά χά-ρισε μια σπουδαία νίκη για τους Ατσαλε-νιώτες.Πατούχας (Κώστας Χανιωτάκης): Χωμα-τάς, Μπριντάκης (80’ Διακογεωργίου),Μπερερής, Νικολάρας, Σταυρακάκης,Καστελλιανάκης, Καραντινάκης, Γκούγ-κας, Λουλάκης, Λουλακάκης (λ.τ 40 Ζου-ριδάκης), Μπιτσακάκης.ΠΟΑ (Μανώλης Πατεμτζής): Σινάνης,Χαλκιαδάκης, Καραταράκης (46’ Τσα-φαντάκης), Μαθιουδάκης, Καινουργιά-κης, Φραγκιαδάκης, Συσκάκης, Μαραγ-κάκης (75’ Μπουτσάκης), Βρεττός (46’Παπαδομιχελάκης), Γιακουμάκης Μ, Για-κουμάκης Γ.

Συγκινητική πράξηαπό ποδοσφαιριστή Πρόκειται για μια πράξη που αξίζει νααναφερθεί, ιδιαίτερα μάλιστα όταν έλα-βε χώρα μέσα στις δύσκολες μέρες πουζει ο τόπος μας και ο ελληνικός λαός. Οποδοσφαιριστής του Πήγασου, τηςομάδας που εκπροσωπεί την ευρύτερηπεριοχή της Εμπάρου στο Δήμο Βιάν-νου, ο Δημήτρης Αποστολάκης, υπάλ-ληλος μεταφορικής εταιρείας, μάζεψεμόνος του τρόφιμα και παιχνίδια και ταδιένειμε σε οικογένειες και στη ΣτέγηΑνηλίκων, με ανταπόκριση μεγάλη, σετέτοιο βαθμό που πήγε δύο φορτηγά μεπράγματα στη στέγη Ανηλίκων Ηρα-κλείου αλλά και σε 25 οικογένειες. Καιόλα αυτά, μόνος του ή σχεδόν μόνοςτου. Διότι είχε για παρέα την ανθρωπιάκαι την όρεξη να προσφέρει. Ο Δημή-τρης είχε την ιδέα να μαζέψει υλικό,τρόφιμα και παιχνίδια και τις ώρες πουδεν εργαζόταν να τα μοιράσει σε ιδρύ-ματα και άπορες οικογένειες! Το εγχεί-ρημα πέτυχε και όπως δήλωσε σε αρ-κετά μέσα, έχει σκοπό να το κάνει ξανά.

Ζήτησε να αποχωρήσει ο Μπερερής Να αποχωρήσει από τον Πατούχα καινα συνεχίσει την καριέρα του σε άλληομάδα ζήτησε ο Δημήτρης Μπερερής,αμέσως μετά το ματς με τον ΠΟΑ. Οαγρινιώτης μεσοαμυντικός, προβάλ-λοντας ως αιτία την καθυστέρηση σταχρήματα που έχει συμφωνήσει ναπαίρνει, ενημέρωσε την διοίκηση ηοποία συνεδρίασε εκτάκτως αποφασί-ζοντας πως δεν πρόκειται να αφήσειτον Μπερερή ελεύθερο καθώς η ομάδατον χρειάζεται μιας και οι πολλοί τραυ-ματισμοί παικτών, δεν αφήνουν περι-θώρια για άλλες απώλειες. Ο Μπερε-ρής φαίνεται να έχει πρόταση από ομά-δα της Football League 2, κάτι που ση-μαίνει πως έχει κάθε δικαίωμα να αγω-νιστεί, άσχετα αν στον Πατούχα πήγετο περασμένο καλοκαίρι. Για το θέμαπάντως μίλησε ο Γενικός Αρχηγός τουΠατούχα Γιάννης Παπαματθαιάκηςπου ανέφερε τα εξής: "Δεν υφίσταταιθέμα Μπερερή. Ο παίκτης εξέφρασεμια επιθυμία όμως το συμβούλιο απο-φάσισε ο Μπερερής να μην πάει που-θενά. Είμαστε που είμαστε λίγοι έπειτααπό τόσες ατυχίες με τους τραυματι-σμούς, να φύγει και ένας παίκτης τηςενδεκάδος, δεν θα ήταν λογικό".

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ

Αναγέννηση - Πατούχας 1-1

Πατούχας - ΑΕΚ 1-1

Γιούχτας - Πατούχας 3-0

Ηρόδοτος - Πατούχας 4-0

ΠΟΑΕΚ 1-2

Η ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ (σε 9 αγώνες)

1.ΠΟΑ 22

2.Γιούχτας 18

3.Ερμής Ζωνιανών 15

4.Ηρόδοτος 15

5.Κισσαμικός 13

6.ΠΑΟΚ 12

7.Αναγέννηση 11

8.ΑΕΚ 6

9.ΟΦΙ 6

10.Πατούχας 5

Πρέπει να κάνει την υπέρβαση

Η αντίστροφη μέτρηση για τον Μιχάλη Μπιτσακάκη ξεκίνησε.Ο νεαρός ποδοσφαιριστής του Πατούχα που έμεινε εκτός αγω-νιστικής δράσης για πολύ μεγάλο διάστημα, ετοιμάζεται να φο-ρέσει τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια για να πατήσει τον πλα-στικό τάπητα του γηπέδου στην Αγιά Μονή. Ο "Λαγός" όπωςτον φωνάζουν οι περισσότεροι, είχε χτυπήσει σοβαρά έπειτααπό τροχαίο, όταν το αυτοκίνητο στο οποίο επέβαινε συγκρού-

στηκε με διερχόμενη νταλίκα. Ο Μπιτσακάκης στη συνέχεια,υπέστη μόλυνση στις πληγές που είχαν προέλθει από το τρα-κάρισμα και ουσιαστικά ανέβαλε για μεγάλο χρονικό διάστηματην επανένταξή του στην ομάδα. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, οΜπιτσακάκης αναμένεται να γυρίσει μέχρι τα μέσα του Ιανουα-ρίου, ξεκινώντας σιγά-σιγά καθότι θα χρειαστεί και χρόνοςπροσαρμογής μέχρι να ανεβάσει ρυθμούς.

Επιστρέφει ο Μπιτσακάκης

HXΩ της BIANNOY ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 201232

Τ’ όνειρο είναι μια φωτιάσε χάρτινο καράβιΚι εσύ μια δυνατή βροχήπου την ψυχή μου σκάβει

Κώστας Φασουλάς

Πάνε ογδόντα τόσα χρόνια, από τότε που το μα-γικό «κλικ» του φωτογράφου «φυλάκισε» ένα εν-τεκάχρονο καπετάνιο που «φουντάριζε» στη λί-μνη της Άρβης το χάρτινο καράβι του. Μιας αλ-

λιώτικης Άρβης που τότε ήταν ένας αληθινός πα-ράδεισος! Το παιδάκι, δηλαδή ο καπετάνιος, με-γάλωσε και συνέχισε τα ωραία του ταξίδια! Ιατρι-κή σχολή, παιδιατρική… και τόσα άλλα. Σπου-δαίος άνθρωπος, με πνεύμα και χιούμορ και βέ-βαια, φανατικός εραστής του γενέθλειου τόπου. Ναι, καπετάνιος είναι ο παιδίατρος Αιμίλιος Χα-τζάκης, που «έφυγε» πρόσφατα από τη ζωή γιατο «μακρύ ταξίδι» και η φωτογραφία της τελευ-ταίας σελίδας είναι αφιερωμένη στη μνήμη του.

Να ’μουν αέρας θα ’ριχνα στα μάθια τα μαλλιά σου για δε μπορώ να τη θωρώ

τη λάμψη τσ’ ομορφιάς σου

Αριστείδης Χαιρέτης (Γυαλάφτης) To χάρτινο καράβι

2013 ευχές! Από τα βάθη της καρδιάς εύχομ’ ο νέος χρόνος

παιδί μη ’φήσει αγέλαστο και γέρο να ’ναι μόνος

Ευχές μου δώσανε πολλές για τον καινούργιο χρόνο

μα τις δικές σου η καρδιά έχει κρατήσει μόνο

Με δυο χιλιάδες δεκατρείς ευχές έχω φορτώσει

την σκέψη και την έστειλα να ’ρθεί να σου τις δώσει

Με τις θερμότερες ευχές μου για οικογενειακή ευτυχία σε

όλους τους αναγνώστες της «Ηχώ της Βιάννου», αλλά και για

παγκόσμια ειρήνη!

Νίκος Κυριακάκης

Αναλαμβάνουμε κάθε είδους κλάδεμα! Στα βαριά κλαδέματα, καθαρισμένο το λιόφυτό σας από κλαδιά χωρίςκαμιά οικονομική επιβάρυνση!

Μόνη μας αμοιβή είναι τα ξύλα. Για τα υπόλοιπα κλαδέματα, συμπεριλαμβανομένου και του μαζέμα-τος των κλαδιών, γίνονται επί μέρους συμφωνίες με τους ιδιοκτήτες.

Ξύλα στο σπίτι σας, για το τζάκι και τη σόμπα!Τα μεταφέρουμε σε όποιο όροφο θέλετε!

Κλαδέματα ελιάς

Τηλέφωνο επικοινωνίας: 6945/295488 Τζίμης