HIRITIK MENDIRA

MURUA IRIGOIEN,Mitxel//Fano, Daniel. Elkarlanean; Ikastolen Elkartea.

Munduan beste asko bezala, Patxi, Pantxo eta Itziar izeneko neska-mutil

batzuk bizi ziren hiri handi batean. Udaberriko egun eguzkitsu batean

ikastolara joan ziren egunero bezala. Gelara sartu zirenean, hala esan

zuen andereño Joxepak:

-Gaur giro ederra egiten du eta mendira joango gara. Zer iruditzen zaizue?

Ikastolako haur guztiak bibaka eta txaloka hasi ziren pozak zoratzen.

-Iufi! Biba, gora eta aupa andereño Joxepa!-esan zuen Pantxok.

-Biba, gora eta aupa!-erantzun zuten neska-mutil guztiek.

•  

•  

Neska-mutil haiek oso pozik joaten ziren mendira. Han oso gustura

ibiltzen ziren jolasean. Aspertuta zeuden hiriko iskanbila eta

zaratekin.

Hirian jendea beti presaka eta haserre ibiltzen da, eta arrisku handia

dago automobil, autobus edo motorren batek harrapatzeko.

Hala, egun hartan kantari abiatu ziren haurrak mendira. Aurrena

autobusa hartu zuten eta gero, hiritik irten eta autobusetik jaitsi

zirenean, korrika joan ziren mendian gora.

Andereño Joxepa gizen-gizena zen eta atzean geratu zen, neska-mutil

bizkorrei jarraitu ezinik.

-Uf, uf, uf! Ezin dut gehiago!-esaten zuen aldapan gora izerdi patsetan

zihoala-. Polikiago mesedez, lehertu egingo naiz-eta!

Mendi gainera iritsi zirenean, haurrek galdetu zioten

andereñoari.

-Andereño Joxepa! Andereño Joxepa! Zer egingo dugu orain?

Andereño Joxepa, ordea, ez zegoen ezertarako. “Apatxo!”

esan eta harri zabal baten gainean eseri zen.

-Ni ezin naiz mugitu ere egin. Hementxe geratuko naiz pixka

bat deskantsatzen. Zuek bitartean jolasean ibili.

-Bale! Ibiliko al gara harrapaketan?-proposatu zuen Patxik.

-A ez! Nik nahiago dut gordeketan jolastu!-kexatu zen Itziar.

-Ba, ni kilkerrak harrapatzera noa!-esan zuen Pantxok.

Batzuk harrapaketan hasi ziren jolasten Patxirekin, beste batzuk

gordeketan

Itziarrekin eta beste batzuk Pantxorekin joan ziren kilkerrak

harrapatzera.

Patxi eta bere lagunak basoan ari ziren harrapaketan jolasten. Bat-

batean katagorri bat azaldu zen eta purrustaka hasi zitzaien:

-Aizue! Zertara etorri zarete hona? Alde hemendik! Aide Luzaide!

Oso haserre zegoen katagorria. Haurrak beldurtu egin ziren eta

andereño Joxeparengana joan ziren korrika zer gertatu zitzaien

esatera.

Itziar eta bere lagunak ere basoan ari ziren

gordeketan jolastn. Halako batean, zozo beltz

bat atera zen sasi artetik eta errietaka hasi

zitzaien:

-Alde hemendik, kaletar muturzikinak! Hanka

hemendik!

Oso haserre zegoen zozoa. Haurrak beldurtu egin

ziren eta andereño Joxeparengana joan ziren

korrika.

Pantxo eta bere lagunak kilkerrak harrapatzen ari ziren.

-Pantxo, zuk ba al dakizu nola harrapatzen diren kilkerrak?-esan zion lagun

batek.

-Bai, noski, zuloan pixa eginez! Zuloan pixa egin eta kikerra kanpora

ateratzen da-erantzun zuen Pantxok-. Begira…

Eta kilker-zulo batean pixa egitera zihoanean, justu orduan, kilker bat

azaldu zen zulo barrutik errietaka.

-Zertan ari zara, mutiko demonioa? Ezin al duzue bakean utzi bakean

dagoena! Ospa

hemendik!-esan zien petral-petral eginda kilkerrak.

Haurrak beldurtu egin ziren eta andereñoarengana joan ziren lasterka.

Patxik, Itziarrek era Pantxok zer gertatu zitzaien kontatu

zioten andereño Joxepari.

-Hauxe gauza harrigarria!-esan zuen andereño Joxepak-. Ea,

goazen denok animalia horiekin hitz egitera. Hemen bada

misterioren bat!

Joan ziren denak animalien bila eta basoko bazter batean

topatu zituzten. Katagorria, zozoa eta kilkerra bilera bat

egiten ari ziren.

-Aizue!-esan zien andereño Joxepak-. Jakin al daiteke zergatik

zaudeten haserre gurekin?

Zozo beltzak petral samar erantzun zion:

-Eta galdetu egiten duzu gainera! Zuek herria edo hiria esaten diozuen

leku horretan bizi nintzen ni lehen lagun batzuekin. Bazen han nahiko

zuhaitz, sasi eta belardi. Baina egun batean, ai!-suspiroa bota eta isildu

egin zen zozoa.

-Egun batean, zer?-galdetu zion jakin-minez andereño Joxepak.

-Zera!-gero eta petralago zegoe zozoa-.Egun batean etorri zirela gizon

batzuk makina handi batzuekin eta gu bizi ginen lekua txikitu zutela,

etxe zatar batzuk egiteko. Eta gu, izorrai! Hona etorri behar izan

genuen!

Isilunea egin zen. Gero, katagorriak hartu zuen hitza:

-Gu ere han bizi ginen. Eta oso ondo, zuhaiz asko zegoen eta. Baina zuhaitzak bota

zituzten, eta ez zerurako eta ez lurrerako geratu ginen.

Kilkerrak hitz egin zuen ondoren.

-Gu ere pozik bizi ginen, ba, han. Oso etxe politak genituen lurpean eginda. Baina zulo

guztiak estali zizkiguten kaleak egiteko. Nire zuloaren gainean, semáforo bat jarri

zuten, eta izorrai!, hona etorri behar.

-Baina guk ez daukagu horren kulparik-esan zuen Pantxok.

-Zaude isilik zu, demonioa!-haserretu zen kilkerra-. Lehen ia pixa egin duzu nire

zuloan eta. Horix egiten diguzue zuek beti, pixa burutik behera.

-Kilkerrak horrela harrapatzen dira eta…-esan zuen Pantxok lotsatuta.

Katagorria, zozoa eta kilkerra haserre joan ziren handik.

Hurrengo egunean, andereño Joxeparen laguntzarekin, haurrek gutun bat idatzi

zioten alkateari. Hauxe

eskatu zioten: hirian zuhaitz gehiago jartzeko katagorri, zozo eta txorientzat, eta

belardiak kilkerrentzat, nahi adina zulo egin ahal zezaten.

Alkateak onartu egin zuen haurren proposamena eta zuhaitz eta lorategi asko

jarri zituen hirian.

Eta katagorria, zozoa eta kilkerra hara joan ziren bizitzera beren lagunekin.

Handik aurrera, Patxi, Pantxo, Itziar eta hiriko haurrak katagorria, zozoa eta

kilkerra bisitatzera joaten ziren egunero ikastolatik irten ondoren.

Eta Pantxok ez zuen gehiago pixa egin kilkerren zuloetan.

Hau hala bazan, ipuin polita zan.

Eta ez bazan? Ixo!, eta ez inori esan!