FOTOĞRAF SANATI KURUMU İLE

ÇANKIRI - TUZ MAĞARASI - ILGAZ DAĞI GEZİMİZDEN …

FSK Etkinlik sayfasında Çankırı gezisini gördüğümde, bu geziye mutlaka

katılmak istediğim geçti içimden. Nasıl geçmesin, doğduğum ve çocukluğumun

dokuz yaĢına kadar olan bölümünün geçtiği yerdi bu Ģehir…..!

Çankırı hakkında internet sayfalarını araĢtırıp bilgiler indirdim. Çankırı‟da

ikamet eden teyzemin kızından bilgiler aldım. Çocukluğumun küçük Çankırı‟sını

hala unutamadığımdan mı yoksa her Çankırı ziyaretimizde kendisinin özenle

yaptığı yemekler nedeniyle ihtiyaç hissetmediğimden mi bilmiyorum, “Çankırı‟da

lokanta var mı?” diye sordum ona. Gerçi biliyordum ki her gezide olduğu gibi bu

gezinin organizasyonu da baĢkanımız Ahmet Bozkurt tarafından çoktan

mükemmel biçimde hazırlanmıĢtı. Ahmet Bey; Çankırı yolculuğumuza baĢlarken

otobüste yaptığı konuĢmada, Çankırı‟yı Çankırılılara tanıtacaklarını söylerken

haklıydı galiba….:)))))))

Ankara‟ya 220 km uzaklıktaki bu küçük Ģehirden baĢkente olan göç akıĢı

her zaman gündemde olmuĢtur. BaĢkentin gölgesinde kalan bir Ģehir olarak

Çankırı, fazla büyümeden, kalabalıklaĢmadan nostaljik varlığını sürdürmüĢtür.

Gezi hazırlıklarımı diğer gezilere oranla daha çabuk bitirdim. Gezi sabahı

da erkenden FSK önündeydim. Hareket saatine doğru gezi arkadaĢlarımız

gelmeye baĢladılar. Hareket ettiğimizde Çankırı‟yla ilgili hatıralarım beynimde

yeniden canlandı, koltuk arkadaĢım Kadriye ile anılarımı paylaĢmak, hüzün verici

anımsamalar da olsa hoĢuma gitti.

Çankırı‟nın tarihsel geçmiĢini araĢtırdığımda edindiğim bilgiler Ģöyleydi:

ġehre Galatlar zamanında “Keçili Bol Ülke” anlamına gelen “Gangrea” denmiĢtir.

Romalılar döneminde ise “Tanrılar Ocağı” adı verilmiĢtir. Selçuklular zamanında

Emir Karatekin tarafından fethedilen Ģehre “Kangırı” ismi verilmiĢtir. Halk

arasında bugün bile Ģehrin ismi “Çangırı” olarak söylenmektedir.

Efsanelerde ise Çankırı isminin kökenine dair değiĢik söylenceler

bulunmaktadır. Bunlardan biri; bölgede Bizanslılardan kalma çok kilise

bulunduğundan, buralardan çan seslerinin etrafa yayıldığı Ģeklindedir. Bir diğer

söylence ise, Ģehir halkı ticaretle uğraĢır, develerle kervan düzenleyerek mal

taĢırmıĢ. Çankırı çevresinde dağ, taĢ, kır, bayır bu kervanların çan sesleriyle çın

çın ötermiĢ. Bu yüzden kente Çankırı denmiĢtir.

Bir buçuk saatlik kısa bir yolculuktan sonra Çankırı‟ya ulaĢtığımızda

Atatürk Heykeli‟nin bulunduğu Ģehir merkezinde Ġl Turizm Tanıtma Müdürlüğü

görevlisi Erol BAYIR bizi karĢıladı. Çankırı‟daki gezimiz süresince bize rehberlik

eden Erol Bey ile, hemĢerim olmasından öte sıcak bir insan olması dolayısıyla da

hemen kaynaĢtık. Çankırı‟yı bize tanıtırken aynı zamanda bizi de fotoğrafladı.

Zahmetlerinizden dolayı teĢekkürler Erol Bey…:))))))

Çankırı‟daki ilk durağımız, 100.Yıl Kültür Merkezi‟ndeki müze idi. Türkiye‟de

bir ilk olarak müze 2. Katta düzenlenmiĢti. Bahçesinde ve bina önünde tarihi

kalıntılar bulunmaktaydı. Müze görevlisi Arda Akçel bize müzedeki eserler

hakkında aydınlatıcı bilgiler aktardı. Kendisine buradan da teĢekkürlerimizi

sunuyoruz.

Çankırı müzesinde 8 milyon yıl kadar önceye ait omurgalı hayvan fosilleri

(tek ve çift tırnaklılar, hortumlular ve maymunlar) sergilenmekteydi. Özellikle

kuyruksuz büyük maymun ailesine ait bir fosilin burada bulunmuĢ olması dünyadaki

yerini önemli kılmaktaymıĢ. Müzede, Erken Tunç, Hitit, Frig, Hellenistik, Roma ve

Bizans dönemine ait eserler özellikle karanlık bir salonda vitrinlere alttan verilen

ıĢıkla aydınlatılarak sergilenen cam eserleri çok etkileyici bulduk.

Müzede ayrıca KurtuluĢ

SavaĢı‟mızda kullanılmıĢ olan bir

kağnı da sergilenmekteydi.

Müzede bol bol fotoğraf çekme

Ģansı yakaladık.

Müzeden sonraki durağımız ise Tuz Mağarası‟ydı.

Dünya‟daki en büyük tuz mağarası olan bu madene girmek de heyecan

vericiydi. Otobüsümüz maden giriĢinden yol almaya baĢlayınca korkmadım desem

yalan olur. Otobüs durup ta aĢağıya indiğimizde ise yerin altında tarifi imkansız

derecede rahat nefes aldığımı hissettiğimde içimi huzur kapladı. Mağara,

galeriler ve tünellerden oluĢuyordu.

Tuz mağarasında görevli Muhammet ve Murat Bey, bizimle ilgilenerek tuz

mağarasıyla ilgili bilgiler verdiler. TeĢekkürlerimizi sunuyoruz.

Galerilerin gizemli atmosferinde bir at arabası ve ray, fotoğrafçı ilgisini

bir anda yakalayıverdi. Tabii bu gizemli mekanda, kırmızı montlu ilgi noktası bir

model hemen arandı ve bulundu: Ben…! Bu fotoğrafları görmeyi sabırsızlıkla

beklemekteyim…)))))))

Fotoğraf: Erol Bayır

14.000‟i aĢkın kullanım alanı bulunan tuzun insan sağlığına yararları

saymakla bitmiyor. Tuzla iyonlaĢtırılmıĢ negatif iyonlu havanın; astım, solunum

yolu hastalıkları, depresyon, dolaĢım sistemi için faydalı olduğu kanıtlanmıĢ.

Sabit ısı ve nem değerlerine sahip olan tuz mağarasının sağlık turizmine

kazandırılması projeler arasındaymıĢ. YaklaĢık yüz hektarlık bir alana sahip olan

mağarada üretilen kaya tuzu ülke genelinde sofra ve sanayi tuzu olarak

kullanılmaktaymıĢ.

Çankırı Belediye BaĢkanlığı, mağarada resim sergisi, piyano resitali, yaren

gösterisi ve çeĢitli etkinlikler gerçekleĢtirmiĢler.

Mağara gezimizden tekrar Çankırı‟ya döndüğümüzde hepimiz de çok

acıkmıĢtık. Galiba tuz mağarasından iĢtah açıcı olarak da fayda sağlanabilir…))))

ġehrin içinden geçen çocukluğumun sel anılarını süsleyen Tatlı Çayı‟nın yanında

bulunan Beyzade Konağı‟nda mola verdiğimizde, buraya özgü doğal Kızılcık ġurubu

eĢliğinde bol sarımsaklı güveci büyük bir iĢtahla yok etmiĢtik. Bu esnada aklıma,

annemin üç katlı ahĢap evimizin sofasında, kıĢ için kurutmaya çalıĢtığı ama hiç

kurumasına meydan bırakmadan tüketiverdiğimiz yaz meyvaları geliverdi.

Çocukluğumun organik kayısı, viĢne, kızılcıklarını da özlediğimi düĢündüm…

Çankırı Tuz Mağarası‟nda

tuzdan yapılan heykellerin

sergilendiği bir galeri de

bulunuyor. Mağarada tuzla

kaplanmıĢ, 200 yıl önce

bulunmuĢ bir eĢek de

sergilenmekte. ÖlmüĢ bir

tavĢanı da denemek amacıyla

mağarada tuzla kaplamıĢlar ve

sergilemekteler.

Babamın 30 yıl hizmet

verdiği tarihi PTT

binası…

Beyzade Konağı‟ndaki yorgunluk atıcı lezzetli yemekten sonra hepimiz de

bu tarihi Ģehrin sokaklarında fotoğraf çekmeye motiveli Ģekilde, hızla dar

sokaklara atıldık. Rehberimiz Erol Bey eĢliğinde, Safranbolu „yu andıran Arnavut

kaldırımlı Köprü Sokak‟ta fotoğraf çekmeye baĢladık.

Sonrasında ise benim için büyük anlama sahip bir yere; Uzunyol Sokak‟a

geliverdik. Annem, babam ve üç ablamla dokuz yıl yaĢadığım üç katlı ahĢap evimiz

karĢımdaydı….! ġimdi unutulmaya yüz tutmuĢ oyunlar oynadığımız Bayır Sokak ise

yukarıda…

AĢağıdaki avlu kapısına indim, komĢularımızın seslerini duymak istercesine

hızla… Otuz sekiz yıl sonra kapımıza dokundum…. Çalarsam annem kapıyı açacak

gibi geldi … “Pırasa saçlı çöp bebek “ diyen sesini yine duyabilseydim keĢke….Tabii

ki bu gerçek olamazdı, çünkü bu ev artık bizim evimiz değildi. Annem ve babam da

Çankırı toprağında ebedi yerlerini almıĢlardı…

Bu Ģartlara rağmen Ģanslı sayabilirdim kendimi, çünkü FSK‟nın fotoğraf

ustaları, sevgili arkadaĢlarım beni nostaljik evimin duvarlarına yaslanmıĢ olarak

fotoğrafladılar ve gözyaĢımın kurumasını sağladılar…Onlara sonsuz

teĢekkürlerimi sunarım…)))))))))

EVĠMĠ ÖZLEDĠM…

Küçük bir çocuk olmayı,

Ayak uçlarımda yükselip, usulca kapıyı çalmayı.

Annemin pencereden uzanan baĢını,

Kim o diyen bakıĢını,

UnutmuĢum, hatırlamayı istedim…

DüĢündüm;

Burada mı doğmuĢtum, büyümeyi istemiĢtim…

ġimdi burada, bu kirli beyaz eve bakan ben

miydim?

Evimize ait bende kalan ne varsa, bayırı, avluyu

UnutmuĢtum her Ģeyi,

AhĢap merdivenlerinden kayarcasına

DüĢerim korkusuna yenilmeden,

Ġnmeyi özledim….

Dar sokaklarında evimin,

Ġp atlayan ablamın kucağında olmayı istedim.

Sonra saklambaç oynarken gördüm kendimi…

Arnavut kaldırımında nereye saklanmıĢtım ki,

ġimdi karanlık ve izbe görünen Ģu aralığa mı,

KomĢumuzun açık duran avlusuna mı,

UnutmuĢum, anımsamayı istedim….

Bir zamanlar,

Annem, babam ve üç ablamla yaĢarken burada,

Bizim seslerimiz yankılanırdı,

Sımsıcaktı bu sokak, bu camlar, bu bayır…

ġimdi çok uzak bana,

Çok soğuk artık burası.

Yolunu ĢaĢırmıĢ bir yabancı misali

Arıyorum geçmiĢimi,

Özledim….

Zeliha Yazıhan AkkaĢoğlu

Uzunyol Sokak‟tan sonraki dar sokakların birleĢtiği Dörtyol ağzı da bana

Pazar sabahlarında kıymalı pide yaptırdığımız Akgül Odun Fırını‟nı çağrıĢtırdı.

Annemin elleriyle hazırlanmıĢ bol soğanlı, macenüslü (maydanozlu) kavrulmuĢ

kıymalı kapalı pidesini düĢünmek bile buharı tütüyormuĢçasına içime sıcaklık

verdi…

1558 yılında yapılmıĢ olan tarihi Sultan Süleyman Camii ve 17. Yüzyıl

eserlerinden Çivitçioğlu Medresesi‟nde yaptığımız çekimlerden sonra Abdülhamit

dönemi eseri olan ve (ülkemizdeki en büyük) ÇamaĢırhane‟yi fotoğraflamak üzere

geldiğimizde dağ dağa kavuĢmaz ama insan insana kavuĢur misali 40 yıl önceki

komĢumuzu karĢımda buluverdim.. Hayat bazen film senaryolarından ilham

almıĢçasına akıyordu…Darbuka çalarken türkü söyleyen yanık sesi, geçmiĢin açık

duran penceresinden kulağıma çalındı tekrar komĢumuzun…Ġçeriye girdiğimde ise

annemin çamaĢır yıkarken kullandığı belki tokaç, belki de kazanda ellerinin izlerini

aradım…

ÇamaĢırhanenin geçmiĢi hatırlatan izlerini yağmaya baĢlayan yağmurda

bırakarak, Buğday Pazarı Camii avlusunda bulunan ve 18.yüzyılda inĢa edilen

Buğday Pazarı Medresesi‟ne doğru yola çıktık.

Medreseyi restore ederek kültürel faaliyetler yürütülmesini sağlayan

burada karĢılaĢtığımız Belediye BaĢkanı Ġrfan Dinç ve eĢi Zeynep Dinç tarafından

kilim örtüler serilmiĢ sedirlerde, tarçınlı sıcak ıhlamur ikramıyla misafir edildik.

Burada sağlık -tedavi amacıyla kurulmuĢ olan Tuz Odası, çini ve hat sanatı ile

üretilmiĢ ürün sergilerini, Ģehre özgü nostaljik döĢenmiĢ geleneksel yaren odasını

ve semer sergilerini görüntüledik. (Dedemin mesleği olan semerciliğin hüzün

verici yok oluĢ hikayesini annemden çok vakitler dinlemiĢtim.)

Tuz Lambası alıĢveriĢi ve organik ürünler satıĢ yeri olan Tel Dolap‟ta kızılcık

Ģerbeti ve ekĢi karadut özü aldıktan sonra rehberimiz Erol Bayır‟a

zahmetlerinden dolayı teĢekkür ederek akĢam konaklayacağımız KurĢunlu Termal

Tesisleri‟ne doğru yola koyulduk.

Tuz Lambası alıĢveriĢi ve organik ürünler satıĢ yeri olan Tel Dolap‟ta

kızılcık Ģerbeti ve ekĢi karadut özü aldıktan sonra rehberimiz Erol Bayır‟a

zahmetlerinden dolayı teĢekkür ederek, akĢam konaklayacağımız KurĢunlu

Termal Otel‟e doğru yola koyulduk.

KurĢunlu Termal Otel‟deki akĢam yemeğinde, Sıtkı Fırat Hocamızın

masamızın baĢ köĢesinde olduğu bu güzel anı; Cihan Yılmaz görüntülemiĢ.

Karanlık ve yağmurun etkisiyle olacak arayarak ulaĢtığımız kaplıca otelinde

lezzetli açık büfe yemek ve eĢliğindeki canlı müzik keyfi, genç arkadaĢ ve

baĢkanımızın yorgunluğunu çabucak attırmıĢa benziyordu. Çankırı havası türküler

eĢliğinde oynamak için kendilerini piste attılar...Biz de makinelerimizi odada

bıraktığımıza hayıflandık, bu güzel dakikaların görüntülerini yakalayamadık.

Sabah olduğunda ise arkadaĢların yüzlerinden kaplıca keyfini çatmanın

mutluluğu okunabiliyordu. Buradaki bol seçenekli kahvaltıdan sonra Ilgaz Kayak

Tesisleri‟ne doğru yola çıktık.

Ilgaz Dağı‟na çıkıĢta otobüsümüzü yolda bırakarak kayak tesislerine doğru

yürüdük. BaĢkanımız buraya ulaĢtığımızda bize üç seçenek sundu: Ankara

Üniversitesi Dinlenme Tesisi‟nin lobisinde oturup keyif çatmak veya kayak

yapmak ya da kar manzaralı dağ yolunda, ormandaki kuĢların eĢliğinde

yürüyüĢ…Yol kenarlarında yığılı karların yüksekliği biraz gözümü korkuttuysa da

kararı vermekte fazlaca zorlanmadım ve yürüyüĢü seçtim. Yürümeyi tavsiye eden

BaĢkanımızın sözüne uymuĢ ve iyi ki de yürüyüĢ grubuna katılmıĢım ki hayatta

mutlaka yapmak istenecekler kategorisinde yer alacak cinsten, çook güzel bir

yürüyüĢ oldu bu. Tabii muhteĢem doğanın varlığına yürüyüĢ arkadaĢlarımın varlığı

eklenince bu yürüyüĢten aldığım keyif birkaç kat arttı.

“Karda Yürümek Zordur” ve “Ilgaz” Ģarkılarını dağları inleterek

söyledikten sonra karlar arasında fotoğraf çekmek ve çektirmek çok eğlenceliydi

doğrusu… YürüyüĢ sonrası teleferikle aĢağıya Ankara

Üniversitesi Dinlenme Tesislerine indiğimizde yemeklerin kokusu ve sıcaklığıyla

mest olduk. Yemekler bol çeĢitli ve lezizdi. Üstüne içtiğimiz kahve, pencere

önünde kar yağıĢı seyri de değdi doğrusu. Uykuya dalacak gibi rehavet içine

girerken Ankara‟ya dönüĢ saatimiz gelmiĢti. Kayak yapmaya imrenerek ders alan

ve sabahın erken saatlerinden itibaren kaysa da bırakamayan yanakları al al

olmuĢ kayakçı arkadaĢlar gelince yola çıktık. Otobüste Halil Beyin kuruyemiĢ dolu

poĢeti, Gönül Hanım‟ın börekleri, Aykut Bey‟in bilgilendirici ve keyifli sohbetleri

eĢliğinde güzel bir FSK gezisinin sonuna gelmiĢtik. BaĢka güzel bir gezide tekrar

buluĢabilmek dilekleriyle yol arkadaĢlarımızla vedalaĢarak ayrıldık.

Benim için ayrı ve özel bir anlama sahip bir geziye sizlerle çıkmak çok

keyifliydi sevgili FSK‟ lı arkadaĢlarım…Ne Ģanslıyım ki hayata baĢladığım evin

yanında beni fotoğraflayan arkadaĢlarım yanımdaydı…))))))))

Duygularımı ve hüznümü fotoğrafımı çekerek benimle paylaĢtınız. Hepinize

çok teĢekkür ederim.

Zeliha Yazıhan AKKAġOĞLU-5.4.2011

Fotoğraf: Birgül Tarhan

Fotoğraf:Murat Toru