poezi

Flora Kelmendi

Kurrë mos hesht...

Never remain silent...poems

Non voglio tacere mai...poesia

Flora Kelmendi

2

Flora Kelmendi“Kurrë mos hesht...” poezi“Never remain silent...” poems“ Non voglio tacere mai... “poesia

Redaktor letrar: Kristaq F. Shabani I.W.A, W.P.SRecesente: Shefqete GosalciPërkthyer në anglisht: Dritan Kardhashi W.P.SPërkthyer në Italisht: Aleksandra Shabani (Majlinda) U.P.L.I. W.P.STradutto da: Aleksandra Shabani (Majlinda) U.P.L.I , W.P.STranslator: Dritan D. Kardhashi W.P.SArt grafik dhe kopertina: Dashamir Vraniçi

Libri u botua nën kujdesin e Lidhjes Ndërkombëtare tëPoetëve, Shkrimtarëve dhe Artistëve

“PEGASI” ALBANIA

Libri u shtyp në Shtypshkronjën e Shtëpisë Botuese “Marin Barleti” Tiranë, 2012

Copyright © Flora Kelmendi, 2012

Kurrë mos hesht...

3

Esencë dhimbjeje dhe një qëndrim kritik i botësfemërore në antilogjikën e arsyetimit të protagonistit

tjetër në kundërtimin e jetës ...

Libri poetik “Kurrë mos hesht” i autores Flora Kelmendivjen te lexuesit me një dritëzim aktiv, pas një “fshehje” tëbukur, pas një tundimi vetjak për të dalë, apo të mos dalë nëajri, në arenë. Por një dalje e tillë është e arsyetuar, pasisubstrati i këtij vëllimi përmbledh një esencë dhimbjeje tëpamatë, nxjerr një mllef të përmbledhur dhe të përplotuar ndërvite me një delikatesë, me një qëndrim kritik të një bote tëpasur të shpirtë, të brishtë femërore, e cila hidhet në një sulmtë arsyetuar e dinamik për të rrëfyer të drejtën dhe pasojat eprejardhura nga mosarsyetimi, nga lëkundja e tejskajshme,nga mendjelehtësia dhe fluturimi pa krahë fluturues dhedëshirimi momental.

Një titullim intrigues, i cili jep mesazh të fuqishëm në dypalët krijuese të jetës dhe të ardhmërisë. Poezitë e vëllimit janënjë tërësi përmbledhëse, ku protagonistojnë dy personazherregullatorë të jetës, ku njëra çrregullon prish ekuilibrin nëmaksimum dhe privon keqësisht tjetrën, duke e shndërruarlidhësinë në mos funksionuese dhe nxjerr në aktrim dhimbjen,pikëllimin, lotimin, ndarësinë, rritjen pa dy krahë pushtuesdhe kujdesiv... Drama luhet mbi kurrizin e një dashurie tëprerë në mes, e cila humbet funksionet totalisht dhe, këtëhumbje, protagonistja e përballon me vështirësinë e ndodhisë,me thyerjen e ndjenjës së madhe, kupton që çiltërsisë,zemërbardhësisë, flakëzimit të dashurimit të saj i përgjigjetnjë intrigë totale, një dashurim kallaj, sa për të kaluar kohën,pa patuar një synim..., veç një ironi kalimtare, e cila skenonnë një delir... Po çfarë faj ka krijesa lindëse, e ardhur në jetë, ecila, qysh në fillesë, humb përkëdhelinë e një ane të nevojshmedhe prezente? Vëtëkuptohet asnjë faj...

Flora Kelmendi

4

Erotizmi thyhet, dashuria çflakohet, por flakërohetdashuria e nënës, e cila përndrit dhe një qëndrim stoik ndajkësaj madhështie, duke e figuruar atë me lulesën shpirtërore,duke i vënë në pah madhësitë e kësaj dashurie të paarriturnga qenia tjetër... Një rrëfim, i cili të zjarrmon edhefigurativisht në krahasimshmërinë e përdorur, por edhe tëdetyron lirisht të mendosh se futja në këtë rol jetësor është njëobligim madhor dhe i patjetërsueshëm, një rol, të cilin duhetta lozësh me pasion dhe dashuri të madhe jetësore, aspakimponuese. Dashuria ndaj nënës, dashuria ndaj bijës,dashuria ndaj mbesës jep një ekzaltim yllëzues, e cilashëndërrohet në një planet të vogël, të bukur dashurie.

Në vëllimin e Flutura Kelmendit gjen jetën tek lëviz, gjenreagimin dhe kontrastin, dashurinë në kryefjalë njerëzore,besimin jetësor, ngritjen nga rrëzimi dhe kryengritjen për tëecur fuqishëm në jetën që kërkuan botës fëmërore t’ia ktheninpërmbys... Po kështu përndritet dashuria ndaj vendlindjes,ndaj Kosovës, ndaj vendit të emigrimit, ndaj bashkëshortimitdhe lutësisë për të ecur ndryshe..., larg mentalitetit dhe dogmës,por në një bashkëkohësi të fluturt...

Mesazhet, të cilat merren nga ky vëllim poetik janë tërëndësishme dhe të ndihmojnë në ecurinë jetësore dhe nëkrijimin me ide të lidhësisë njerëzore.

Në këtë kontekst duhet thënë që përvoja individuale ështëe nevojshme dhe efektprurërëse, ndihmuese në përvojat eindividëve të tjerë ...

“Kurrë, mos hesht...” vjen edhe si një mezazh emigruesdhe integrues...

Kristaq F. Shabani , I.W.A, W.P.S Nëntor 2011

Kurrë mos hesht...

5

Fjala e autores…

Fëmijët janë ëngjëjt e mi

Jam vajza i një prizrenasi me origjinë nga malet e Sharrit,bashkëshortja e një pejani me origjinë Rugovani, Nusja eKelmendëve malsorë në ato vende, nëna e çdo kujt…Dashurinë ua dhuroj njëlloj si nënë, jo si e huaj… Jam gjyshjae një ëngjëlli e “tezushja” e gjithë popullit tim… .Jam bijëkosovare, se aty e kam lënë Babën dhe Nanën. Loti më rrjedhpër çdo njeri, se zemra ime është plot e përplot me dashuri.Mundohem Botën ta ndryshoj si Nënë Tereza, dhimbjet t’julehtësoj dhe nga varfëria t’i shpëtoj, dashuri t’ju dhurojfëmijëvë të mos të ndihen të vetmuar, se dikush ata i harroi.Jam nënë e gjithë fëmijëve të braktisur! Pse qenka kjo botë aqe krisur?!… Lotin askush atyre s’ju sheh, një përqafim tëngrohtw kurkush s’jua jep… Dëgjoni ju, o njerëz, shikoni sidy duar të vogla më përqafojnë, loti i tyre zemrën mashkrumon; fjala në fyt nga lotët më gulçon,… S’di nga t’iambaj e nga të shkoj! Mbetem e hutuar, duke i shikuar, kurlargohem nga ata. Më thonë: “Nanush, ne shumë të duam!”Kjo fjalë tërë kohën në vesh më tingëllon, si një zile, e cila ngagjumi të zgjon…”Nanush,… ti…., mos na harro!”

O ju, Engjëj, ju qofsha falë, ju kam bij e më keni Nënë!Deri sa të vdes për ju do të kujdesem me shpirt e zemër. Jujap fjalën e nderit të Nënës deri në frymën e fundit do tëluftoj për ju!

Autorja

Flora Kelmendi

6

Kurrë mos hesht...

7

Pse hesht?

Pse nuk shkruajnë gishtrinjtë, kur të rrëmbejnë ndjenjat?Rri e strukur në një qoshe me frikësimin e ndjerë.

Pse buzët s’lëvizin, vallë shkrumbimi i ka mbuluar?Sytë e kaltër me lot, sikundër liqen i turbulluar.

Jam e shndërruar në një lis, era ia shkund gjethet.E zhveshur si pemët në këtë stinim vjeshte.

S’ka bukuri sikur më parë, çdo gjë ka filluar të venitet,si një trëndafil i madh i bardhë me petalet e tij

fantazimi fanitet.Në mesin e natës së pagjumë, si do ta kaloj të nesërmen.

Pse rri e heshtur? Më pllakos misteri.Ah, këtë zemër,

ma paskan mbyllur me dryn!

Zbrastësia e shikimit

Sikundër e djeshmja dhe e sotmja,asgjë tjetër, sadopak, s’ndryshoka.Edhe e nesërmja do të shfanitet e njëjtë....A mund të kuroheminga dhimbjet e zemrës së plaguarnë këtë gjysmëkohë?Flaka e vakët s’ma ngroh shpirtin...Vjen dhe ikën, si trimërosh acar i dimrit.Shikimi i zbrazët, tashmë më i hutuar,kërkon e kërkon, kot e më kot;lodhet së tepërmi...A mund ta kuptojmë si rrëshqet ky shikimi në sy..?Për ty kërkoj, shpreh diçka të thellë,Diçka të bukur prej vitesh mbaj,

Flora Kelmendi

8

ndryshove ti , ndryshova unë,gjithçka e shuar, gjithçka pa faj...,si ky vështrim i zbrazur krejt...Dashuria e dikurshme e largët, e largët,si anije në horizont zhduket përpjetë.Ti i tretur nga ëndrra e vrazhdët,Unë gjithë dhimbje mbetem më tej.... Kjo anije me shikim të zbrazët, a do të ankorohet ndonjëherë në breg?!...

Ah, Dashuri , ti Mbretëreshë !

Mbretëri pa kështjellë zemrat na i le në pranga,të burgosura, të ganxhuara për vuajtje dashurie,..Kush të ka urdhëruar të na shkaktoje këtë peng?Nga lotët jastëku laget e laget,mezi e mbaj gjysmëdhimbjen.

Oh, mos shfreno, zemër, në vaj,ti qëkur linde je krijesë e pafaj!Nëse qenka mëkat dashuria,atëherë je ti mëkati më i madh,..Pse u dashurova në ty...,kur e kishe humbur dhe një pikë mëshirenë të errtën natë?

Dashuri, moj Mbretëreshë,urdhëra të shumta ti dhe,krejt botën e sundoke,me qeshje dhe vajlotimi na ngjyrose ne.

Si një portret dashurie pa lulesë kam mbetur,e kuptoj s’ishte kjo dashuria e vërtetë.Më dënove mua të shkretën në vetmi,ngjasoj si e burgosur në qelinë - rreth tani.

Kurrë mos hesht...

9

Ti dhe Unë

Unë jam Libri, Ti je Rrëfimi;Une jam Fleta, Ti je Shkrimi:Unë jam Pena, Ti je Ngjyra;

Unë jam Shkronja, Ti je Leximi;Unë jam Syri, Ti je Drita;

Unë jam Fjala, Ti je Shqiptimi;Unë jam Dielli, Ti je Rrezja;

Unë jam Hëna, Ti je Ylli;Unë jam Zemra, Ti je Shpirti:

Unë jam Jeta, Ti je Ajri që thith;Unë jam Etja, Ti je Uji që e shuan;

Unë dhe Ti jemi njëDy trupa, një shpirt....

Ti je dashuri e pambarimtë.

Rikujtimi i të madhërishmes

Eci këmbëzbathur mbi gjelbërim,rikujtoj momentet e para me dëshpërim,kur ishim te rinj dhe u takuam sy më sy,por tashmë çdo gjë është tjetërsuar.

Shikoja atë rrugë gjarpërore,ku barisnim të dy dorë për dorë,ku puthjen e parë ti ma dhurove,dhe ramë të dy në përqafim të ngrohtë.

Aty, ku filloi dashuria të shfaqet,Zemrën përgjithmonë ta fala...“Të dua !” më the , “Të dua!” të thashë ...

Flora Kelmendi

10

Puthe pareshur...Puthja ishte vetëm fjala...Loti nga syri rrjedh ujëvarë...Te foleja jonë tashmë kam ardhur për ty, këtu që në agim jam...Mallkuar qofshim ata që na ndanë !

Suedi, 2010

Kur bie viktimë e dashurisë

E prisja verën me padurim, e prisja ditën,kur do të shfaqeshe ti,të të kisha aty në përqafim ,të loznim të dy sinfoninë e dashurisë...Kundroja nga dritarja e pritjes njerëzit në park,çiftet të zëna dorë për dorëdhe më vinte të them, të drejtën, zili,pasi kujtoja historinë tonë , o njeri...Eh, bari i njomë plot gjelbërim,e hijeshonin lulet e bukura,...shihja njerëz të qeshur,tek u ndriste fytyra...E ndjeja botën e tyre të dashuruar...Shikimin e tyre depertues te njëri - tjetriqë shpërndante mirësi dashurie,...Sa Romeo dhe Zhuljetanë park në atë çast kishte!...kishin mbirë si bari dashuritë...Më shiko sy më sy, o dashuri.Eh, ç’lakmim ky imi!...Syri më rroku një djalë të ritek shihte një fotografi,patjetër e të dashurës së tij,...E shihte, e shtrëngonte pastaj në gji,

Kurrë mos hesht...

11

dukej ishte i plaguarnga dashuria e mallkuar..një çift formoja me të....M’u duk ishim viktima të dashurisë...Të prita, të përfytyroja, çasti shtynte çastin,mbyllja dhe hapja qepallat, prisja, vetëm prisjadhe loti nuk ndalej kurrsesi,se shpirtin e kisha në lëndim ...Hodha sytë në park, m’u duk i boshatisur,si zemra ime dhe shpirti im...

Maj, 2008

Ëndërrimi im : Sikur të isha Qiri...

Qaj me zë e vajtojta kuroj zemrën e plaguar,Klith me gjithë fuqinë e shpirtit tim ,dhimbjen e madhe s’e mbaj dot në duarnë këtë kohë të vonuar...Dita vështirëson ditën , ...Si mund të mbahet e përballohet kjo dhimtëtek më ther?Ah, moj botë kalimtaredhimbjen time askush s’e ndien!...Pse kjo jetë në mallkim,s’pati të më ofronte kurfarë,U tregua e pamëshirë, e marrë, vetëm për mua ruajti rrënimin...Ah, sikur të isha qirie di, do të më vendosnin mbi tavolinë, të ndrija me atë ndriçim qiriri, por do të më shihnin si digjesha,me ngadalësi si do të shkrihesha

Flora Kelmendi

12

dhe në fund do të më mbetej vetëm dylli...Shkrirja ime do t’i ngjante vuajtjes, do të kuptohej vajtimi,do të ndriste në sy njerëzishpse unë përpiqesha dhe luftoja, duke kërkuar të drejtën.Do të largonte paragjykimin ndaj meje,ndaj të tjerëve,shkatërrimin e jetës njerëzit do të kuptoninte ndriçimi i fjalës së qiriritdhe do të kuptonin paskëtaj më mirë se kësaj bote nga i vjen lëndimi,se kësaj bote të tymtë nga i vjen shkatërrimidhe i vë peng ardhëmrisë...Ah, sikur të isha qiridhe të më vinin të ndriçoja mbi tavolinëdhe njerëzit të mençur e të pamençur me ndriçimin e dobët do të kuptonin vetë njerinë!...

Suedi 2007

Buzëqeshja jote më ngrohtësi një rreze dielli,...

Nënës sime

Nënë, ti më e shtrenjta në botë, sesi më duket sot...Më është shtuar më shumë dashuria,

të t’i puth me ngrohtësi ato duar,që vetëm ëmbëlsi kanë prodhuar;

dua të të përqafoj më ngrohtë se kurrëdhe përsëri këtë e di mirë,

nuk do ta shpreh dot mallin tim të përvëluar...

Kurrë mos hesht...

13

Sjell ndërmend, si tani, atë të dikurshme të bukur:Flokët në prehër m’i ke ledhatuar,

me shpirt me ke puthur,ti më e madhërishma ime e pakrahasuar...

Në çaste dhimbjeje me dashurin tëndeshpirtin ma ke qetësuar.

Eh, kur kam qarë,me përkëdheljet e tua më ke ngushëlluar.

Natën ma bëje Ditë, errësirën ma ktheje në Dielledhe kur e kishe vështirë,

buzëqeshja jote më ngrohtë, si një rreze dielli,dalë nga një tjetër i fuqishëm diell...

Dhe ndjeja ngrohjen shpirtërore në çdo çast...S’di ku t’i marr fjalët të përshkruaj përpjekjet

e një nëne të madhe si ti, o nënë!A mund ta shpreh dot gjithë atë dashuri,

të të tregoj sesa të dua,se ç’vend të madh ke në shpirtin e sat bije...

Në rrudhat e ballit tënd që më ngjajnë si një hartë,shoh dhe mundimet e rritjes time,

shoh përpjekjet për të më bërë vajzë të mirë...Ah, flokët e tu atë thinjura, flokët e tu fisnikë

e tregojnë jetën tënde plot sakrificadhe mundime të mëdha ...

E ç’mund të bëjë shpirti im për ty,ç’ mund të shprehë zemra ime

veç një falenderim të madh për ty!...Më solle deri këtu, në këtë moshë me bekim dhe urti...

Qofsh e bekuar, o nënë, që edhe sot shqetësohesh për mua,sikur ende jam e vogël dhe nuk di udhën...

Në sytë e tu shikoj si vëzhgon rritjen time ...Sa më mungon, moj nënë!

Pak vargje për ty ndritin shpirtratdhe perndezim dashurinë...e një vajze për nënën e saj,

e një nëne për një Nënëmadhe ...

Flora Kelmendi

14

Mos u dorëzo kurrë shpejt

Jetë me: brenga, vuajtje, zemra të thyera, dhimbje.Të kaplon djersa, kur mendon ndarjen,...Si do të përballohet ai helm dashurie i lënë peng?...Shfaqen në këtë botë natyrore dy kahjet e kundërta:dashuria që kërkon shijimin dhe ndarjen që plagos...O zemër, bëhu e fortë dhe dy kundërshtive bëju ballë,mos u dorëzo kurrë shpejt se natyra me jetën,do s’do ti, atë që ka nisur e bën...

Ngjan me pëllumbeshë tërë nur

Kushtuar vajzës sime Sarandës

Kam një pëllumbeshë,sa fort unë e dua, sa fort,

Saranda emri i saj i bukur,pret të shkojë në shkollë.

Me mua kurrë nuk ndahet,sa bukur na kalon koha e lirë.

Të gjitha brengat i lë në harrim,kur në çdo çast më jep dashurinë....

Shpesh më thotë se ka dëshirëtë mësojë gjuhën e bukur shqipe,Ndaj qysh tre vjeçe në duart e saj,

abetarja e dashur i vërtitet...

E çuditshme është vajza imedhe gjithmonë më sheh në sy,

Kurrë mos hesht...

15

ngjan me pëllumbeshë tërë nur,ngrë gishtat lart, thotë: “ Jemi dy”...

Pejë, 1987

E pat kjo dashuri

S’dua të dëgjoj veshët i kam mbyllë...S’dua të shoh, sytë i kam si të verbuar,s’dua, jo s’dua të di çfarë ndodh në këtë botë...S’dua të derdh më lot.Me gënjeshtra e mashtrimejam mbushur deri në grykë...Asqë mundem të të duroj dot,o shpirt i larguar nga shpirti...Shko nga erdhe, më ler të qetë , se vetëm kështu jetën time mund ta vijoj,më mirë në vetmi, sesa në praninë tënde,tani për mua të fikur...Pa ty, vrastar i një dashurie,që u shndërrua në hi..Më kalojnë si në një paradë veprimeshpremtime e tua dhe fjalët e kota,Kujtoj se dikur më the më dojetë m’i ngulitje në mendjese unë do të isha më e lumtura e botës ,në shpirtin tim ti do të jesh princeshë

e për tjetër në shpirtin tim s’do të ketë më vend...Se unë kisha ardhur në jetën tënde si ëngjëllKu vajtën fjalët e thëna si në ajër...Kush e pati fajin, unë apo ti?Të gjitha ç’pata t’i dhashë me shumë ngrohtësi,por ti zemër nuk kishe...Tashti shko ku të duash, nuk më intereson aspak,

Flora Kelmendi

16

se ti nuk dije të dashuroje një shpirt të pastër,ne nuk jemi më për njëri tjetrin....Dashuria nuk është lozonjare dhe mund të merrete të përdoret e pastaj të flaket ...Jo, jo s’mund të luash më me ndjenjat e mia ...Kur ti të mësosh se çfarë është dashuria,unë kam ikur larg shumë larg,dhe ti për mua s’je më i gjallë...

Suedi 2010

“Laj” me lotin tim të rënënga sytë e mi të skuqur...

Mijëra “xhama” me ngjyrime më therën,më copëtuan pjesësh,Për dashurinë e një trëndafiliu shndërrova në një kopshtar skllavi përgjakur nga mijëra gjemba nëpër duar.Dëshiroja t’i merrja erë trëndafilit,por çfarë arome kishte, s’e ndieja ...Vështroja e vështroja syzgurdhulluartë përcaktoja ngjyrënqë kishte humbur bukurinë trëndafili i kuq ,ishte venitur, zverdhur, vyshkur,por unë prapë se prapë skllave e tij mbeta.

Afrova instiktivisht buzëtta puth dhe njëherë trëndafilin...

Trëndafili im, dikur i kuq,me lotin tim të vadis që të ngjall prapë,po kot se ne vetmi të lanë,petalet e tua i lan loti që të thahen.

Kurrë mos hesht...

17

Me duart e mia të shtrëngoj gjëmbat e tua,më shpojnë në shpirt, si shpatë më copëtojnë zemrën,por, afër teje dua të qëndroj, trëndafil,nga dora të mos të lëshoj kurrë.Dashurinë që kam për ty Zoti ma dënoidhe sot petalet, dikur të bukura, i laj me lotin tim të rënënga sytë e mi të skuqur...

Suedi, 2009

Dhimbje e madhe në shpirt

A thua pse po më pyet,kur e di se “ajo “ më humbi....,Gonxhes së venitura mund t’ia kthejë ngjyrën?

Por edhe ti do të vyshkesh si unë,një ditë do të të bëhet natë,Kur të këputin nga kopshtidhe pa ujë në një vazo, ja të lanë.

Atëherë unë do të pyes,sesi është të jesh në vetmi,dhe si e ndien dhimbjenkur të therin gjëmbat tërësisht në shpirt?

Të pata dashur pa masë,por ti fare s’më kuptove,Dashurinë ta dhashë dhuratë,por ti, paturpësisht, më tradhtove....

Prizren, 1981

Flora Kelmendi

18

Gjykim për dashurinë e tradhtuar

Ma more gëzimin edhe lumturinë,ma theve zemrën sikur di ti,More buzëqeshjen, më le lotin në sy,Sa i pashpirtë paskishe qenë, sa i pamëshirë!

Loti në sy s’do të ndalet kurrë,e bëra, s’ia fal vetes këtë gabim,Ty të besova në këtë jetë,Ta dhashë zemrën ta ruaje me besim.

Pse, o shpirt, pse, o zemër,a do ta kujtosh këtë pranverë,se një vit mua më ke lënë tashmë nuse tjetër me duvak të rëndë ke marrë.

Fjalët e tua i rikujtoj sot,se pa mua asqë mund të jetojepo fjala “të dua” jotja s’pati kurfarë vleregënjeshtra thure në jetëdhe me gënjeshtra gënjeve....

Shpirti natë e ditë i shqetësuar,s’kam fuqi më të për të të mallkuarE di dhe e besoj,Perëndia ka për të të gjykuar,Për këto të zezaqë më shkaktove mua.. Suedi, 2009

Kurrë mos hesht...

19

Dashuri e Ndaluar

Mesazhi i madh

Isha e re e s’mendova shumë,dashuria sytë m’i kishte verbuar.Nuk dëgjova këshillën e Nënës,por pranova mendimin shoqes...

Eca nëpër shina duke fluturuar,vetëm e vetëm dashurinë ta kisha pranë.E mora ndërmend e në sy dhe vdekjen,vetëm e vetëm këtë dashuri ta jetoja.

S’ doja të dija për askënd në botë,u largova nga shtëpia të jetoja me të.Unë e dashuruara me njeri të gabuar,nuk e mendoja se kisha shkatërruar jetën...

U pendova , kur e kuptova veprimin,Kërkova falje, por ishte tepër vonë...Kjo na qenkej dashuri e gabuar,Prej saj mbeti fruti që mbartej tek unë...

Dashurisë i thënçin , se s’ishte e tillë,Dashuri që mua më kishte zënë sytë,Ai në një tjetër dashuri ishte nisur,Unë të lindja dhe të rritja ëngjëllushin tim...

Oh!....miq të dashur, unë kam gabuar,po këtë gabim shtrenjtë e kam paguar.Dhe ju po vepruat kështu si unëJeta juaj, përfundimisht,është e shkatërruar...pasi kjo për të gjithë quhet: Dashuri e Ndaluar ...

Flora Kelmendi

20

Dashuria në lojë meskine

Ma more gëzimin,lumturinë, që më dhe fillimisht, ma ktheve në vuajtje prapë,...Ma more buzëqeshjen time të bukur më hape në zemër një plagë.Loti Sot, Nesër, s’do të ndalet kurrëfajin e bërë s’ia fal vetes...Vuajtjet javë e vitenga një njeri fare pa vlerë...

Shpirti im ditë e natë është i shqetësuar,m’u rrënuan Ëndrrat m’u rrënua Ardhmëria...Këtë gjëmë ma shkaktoi TRADHTIA...Dashurinë si lojë e mendovedhe ti në lojë u fute si kryelojtarTë gjithë të zezat në “fushë” i lëshoves’i veprove kështu, o tradhtar,dhe pastaj pa turp u fshehedhe më le foshnjën tënde në bark?!...Martesa jonë ishte veç lojëdhe unë e drejta s’e kuptova dhe vetes i vure të madhen damkë: Ti , ti je fajtori i kësaj ...

Ngazëllim nëne

Dhe ky rrëfimi im për ty ka mijëra të vërtetadhe me dashuri nëne është mbushur:“Para njëzetë e shtatë vitesh u luta për tyme një lutësi nëne:

Kurrë mos hesht...

21

“O Perëndi më plotëso një dëshirëtë kem dhe unë, si të gjithë,të ndaj gëzimin dhe dashurinë.Çdo gjë do ta pranojedhe jetën sikur ta kem në rrezikim vetëm, të lutem,o Perëndia ime, dëshirën time nise në realizim.Të betohem, do t’i kaloj netët pa gjumë,kurrë s’do të ankohem, kurrë, se do të rri e zgjuar...Të lutem , o Perëndi e madhe, ma plotëso këtë dëshirë !”Kërkova dhuratën më të shtrenjtë në botë,Dhe Perëndia u mendua , siç mendohet Perëndia, të krijoi dhe të dërgoi te unë.Kur kuptova se ti do të vije në këtë botë,s’kishte kush të m’i ndalte këto lot...S’ ishin lotët e dëshpërimit, jo,rridhnin lotët e gëzimit, po...Kur në duart e mia ty të dorëzuantë shikoja syndritur me kënaqësinë e një nëne të reqë i gëzohej pjellës së saj... S’i kurseva qysh në fillim ledhatimet; të putha ngadalë, ngadalë në ballëdhe të urova me fjalorin e nënës së re :“Më paç fat, bija ime, shumë fat!”E mbaj mend, si sot, të shtrëngova dorën e vockël,të ndjeje dashurinë e nënëse pastaj të vura në gjirin tim, duke të dëshiruar një jetë të mirë e të bukur...Dashuria ndaj teje e ndjeva në dejei kishte hapur kufijtë...Ishe e kërkuar nga Perëndia,ishe e kërkuar nga ëndrrat e mia...Ishe gëzimi im më i madh... E ndieja veten time Mbretëreshëqë kishte lindur Princeshën...Si ta përshkruaj këtë ndjenjë unë nëna poete, kur njëzetë e gjashtë vite kanë kaluar qysh atëherë...

Flora Kelmendi

22

Por freskinë e tyre këto vite e ruajnëdhe më duket, sikur ka ndodhur sot kjo dhuratë qiellore...

Fjalën e dhënë e mbajta, o Perëndi,ashtu sikundër t’u betova, me dashuri,...Zhgënjimin dhe suksesin me të e ndaj.Sidoqë të ndodhë me të jam dhe do të jem,në çdo hap të jetës do ta përkrah...Ishe bebëza e syve të mi që dritën e shikova...Je loti mbi buzën time edhe kur qesh.Ti je zemra, në gjoksin tim që rreh,je shpirti që më mban në jetë,...Te kam dashur, o bijë, dhe të dua,për ty sakrifikohem dhe, po të jetë nevoja, dhe vdes edhe vuaj,dashurinë për ty, s’mundem ta shpreh për një natëdhe me këto vargje që thura...E dashura ime, të uroj jetë të gjatë...paç shendet, dhe lumturi në çdo hap të jetës.Engjëllushja ime e kërkuar,Perëndia ty të ka dhuruar në këtë datë,sot njëzetë e gjashtë vite solle lumturinëne shpirtin tim.Dhurata ime për ty janë këto ndjenja të pastradhe të thella nëneqë kanë dhe falin jetëgjatësinë.. 16 maj 2010

Kurrë mos hesht...

23

Më vrave shpirtin pas shpine

E zgjuar rri në këtë natë , kur të tjetër si qengja flenë,unë qaj dhe sjell ndërmend

një dashuri q ë më tradhtoi...

Të kërkoj çdokund si e marrë,Telefonin tënd e ke të mbyllur,

Pyes njerëzit, mos vallë, të kanë parë...Askush s’më tregon, s’më thotë një fjalë.

Dashuria për ty s’paska asnjë vlerëSe në kish, s’do të ikje sikur erë...

Në stuhi e furtunë ike e më le më plagose,më vrave shpirtin pas shpine, o i pafe!

Një mijë herë gabimet t’i fala për hir të dashurisëpor ti s’ kuptove, e s’je njeri,Zemrën e paske pasur gur..

Dije se një ditë për mua ka për të vrarëme dorën e tij vetë Zoti...

Çfarë mallkim tjetër të gjej,kur ti këtë jetë ma shkatërrove,

Ti asqë mund ta dish se ç’është dashurias’ke nerv, s’ke as puls...

Ti asqë mund ta marrësh me mendse çka sjell vetmia,

pasi në krahët e një tjetre më pak të bukurse unë je ...

dhe ty të duket se je i lumtur...mbi këtë dhe ...

Flora Kelmendi

24

Pabesia e dashurisë

Më the se më doje, dashurinë s’mund ta fsheh,Mendova se s’do të ketë tjetër, që mund të na ndajë.Por tashmë lamtumirë, o i pabesë i pabesisë, ndaj mejeDashuria ime po të gjykon...Dashurinë time ia dhurove tjetrësdhe lidhe besnikërinë...

Por e dhe për mua do të jetë e lehtë,një jetë pa pabesi po përgatit,do të shkoj në përjetësi me qetësiatje ku vuajtje s’ka...

Mbi përjetësinë time eja, s’të ndalojDheun mbi mua puthe, puthe pareshtur...Fytyrën mbi gur mermeri lësho...Do të dëgjosh fjalët e mia të urrejtjestë ngrohta, të prushta, ashtu të paharruara ...fjalët e mia të plumbta: “Pse më tradhtove, o i pabesë,dhe kështu unë trajtë tjerër mora... Dashurinë që aq doja, tashmë e kam mbuluar nën dhe...Dije, dhe e tretur hak për të marrë nga unë ke...”.

Odise lotësh në orvajtje bashkimi

I bashkojmë lotët, ndoshta dashuria jonëdo të jetë reale dhe e pastër.

Le t’i bashkojmë lotët e ndoshtadhimbja jonë, do të jetë e njëjtë.

Kurrë mos hesht...

25

I bashkojmë lotët e ndoshtalotët tanë i falin gabimetdhe pranohen pendimet.

I bashkojmë lotët e ndoshta tys’ do të shoh më,se një gabim na shkatërroi jetën.

Le t’i bashkojmë lotëte ndoshta duart s’ do të lidhen mënë perqafim si kurorë.

Pse...?

“Pse unë linda, kur nuk kam fat?”e pyes nanën, por përgjigje s’marr.

Pse të jetoj ? Oh, në këtë jetë pashpresë...Si s’pate pak mëshirë për një vajzë të re?

E tërë kjo vuajtje për një dashuri?!Ishte si gjaku rrjedhës nëpër damarë.

Mallkoj tokë dhe qiell, mallkoj hënë dhe diell,mallkoj mëmë dhe atë, më lindën të pafat.

Ma morën lumturinë, të vetmen shpresë...Pse s’ma morën dhe shpirtinpor me lanë në jetë?!...

Prizren 1980

Flora Kelmendi

26

Skica e akullt e dashurisë sime

Derisa unë mërzitesha dhe qaja për, Ty Zemër, s’ kishtelotin kush të ma fshijë, ti me tjetrën, atje larg, diku larg,argëtohesh....

Të kërkova në rrugët e qytetit, aty ku shëtisje, të kërkovabuzëdetit, ku dielli perëndonte dhe sakaq m’u shfaqe metjetrën para syve të mi,

m’u shfaqe me tjetrën që kishte zënë vendin tim…Pres më kot rrugës sime ti të kalosh, lulet e bukura në

kopsht me thonë:”Mos prit kot, se me një femër tjetër ai ty tëndërroi!...

Të vuash për të është mëkat… Zemrës thuaji të mosplasë!”

Me shiun lotët i bëra bashkë, hija ime me shoqëroi rrugëvetë errta, ku as dritën hëna s’më dha… Agoi dhe një ditë pa ty.

Unë eci rrugëve si një lypsar. Duart i zgjat sikur kërkojlëmoshë. I lutem qiellit të lartë me kaltërsinë të më mbulojë.Diellit e tungjatjetoj , i them “Mirëmëngjes!” dhe dëshiroj tëmë përkëdhelë ngadalë me rrezet e ngrohta, të strukem meduar nën sqetull e të mos kem acar…Dashuria ime ishte ngrirënë shpirt. Doja ta shkrija atë akull që kishte kapluar zemrëntime të pafaj,… Dielli të më puthte buzën time të shkrumuar…Dridhem si një gjethe, që, kur fryn era , në çdo çast e ndiense do ta shkundë nga degët dhe do ta përplasë mbi bar tëthatë, ku do të perfundojë dhe këmbët e të tjerëve do të shkelinmbi të..., mbi dashurinë time të shkruar me lotin në sy dhepritjen e kotë në shpirt dhe në zemër në këtë kohë të acartë.

Kurrë mos hesht...

27

Dua çfarë, nuk dua

Dua të flatroj në qiellin e lart,si shqiponja krahët t’i hap…S’dua të jem e mbyllur si në kafazdua të cicëroj për dashurinë që mbart …

Dua si bleta në lule nektarin të mbledh,si flutura me ngjyrat e bukura të stolis vetvetenAh, sa ja kam zili këtë bukuriqë përsillet rreth e rreth mbi këtë natyrë.

Dua e çfare nuk dua nga kjo botë…me zemrën që më pikon lot…Ta shkruaj një copë letër e ta bëj copët’u hedh dallgëve të detit që dikund t’i çojë.

Pa ty kam frikë

“Monolog” me dhe për Bashkëshortit tim

Të shikoj me sy të zgurdhulluar…Kam frikë se do të të humbas…Vështrimin kujdesës nga ti nuk e largoj,të shtrëgoj fort dorën dhe e puth lehtë buzën teëndetë mos të tremb e nga gjumi të të zgjoj.Zemra rreh si tik- taku i orës, sa vjen dhe shpeshtohet,Une qëndroj pranë teje, ku dridhem e tëra, ngjaj si thupër,nga frika se do të humbas një ditë.Hidhem në përqafimin tënd, të shtrëngoj fort,sjo s’dua, kurrë të marrë fund kjo dashuri jonë;

Flora Kelmendi

28

të ledhatoj me gishtrinj flokët tua,vendos kokën mbi gjoksin tënd, heshtaz qaj….me lotët në sy pëshpëris: “Mos më lër kurrë, i dashuriim…Kam frikë pa ty… S’mundem të jetoj vetminë.Të dua shumë, o shpirti im!Pa ty kam frikë në këtë natë tërë errësirë”.

Si dikur...

Lidhjes së Prizrenit

Qyteti im i bukur me histori të mëdha...Të dua Prizren, o djepi im i fëmijërisë çapkëne.Në gjirin tënd u rrita, kurrë s’të hoqa nga kujtesa, kurrëedhe kur mora rrugën e mërgimit...Te ty Prizren, te lidhja jote unike, e zilishme ishte rinia,te Marashi i vjetër kaloja ditët e ulurnën hijen e lisit të moçëm të legjendës......Ah, sa pak rreshta për ty!...Tani si vizitore te ty vij e mallëngjyer;dua të prek kudo ndryshimin tënd:Kalaja e njëjtë, si kronikane historie,më sjell shëtitjet e bukura ndërmend ...Këtu i mësova shkronjat e para dhe të shkruaj vjersha...Redaktori im i parë mësuesi, Xhafer Kabashi,më dha impulsin se unë dija ta shfaqja botën time...Eh, Prizren vendlindja ime,në këtë përvjetor të 131 të Lidhjes të uroj ....nga larg,por dije një ditë fëmijët e tu të mërguarLidhja e Prizrenit do t’i mbledh si dikur...

Kurrë mos hesht...

29

Vikamat e mia ...

poemth1.Derisa luaj me lodrat e mia të kërkoj ty,të më bashkëngjitesh në lojrat, të bëhen më të bukura...Më mungon, natyrisht, dhe të thërras të vish këtupranë meje, si dikur; të thërras fort me zërin tim: “Baba , pse ke kaq kohëqë më ke humbur? Ku je tani?”

2.Shpalos mallin, duke parë fotografitë me tydhe lotët më rrjedhin pa u ndalur,sado që kam qejf të rrjedhin,se kjo është e vetmja mënyrëpër të nxjerrë mallin e madh për ty ...

3.Përfytyroj, kur me duart e mia të vockëla,i fshije lotët e mi, kur qaja...dhe pastaj, oh, pastaj pushoja të qarët...

4.Po të kërkoj, baba, premtimin që më dhe se kurrë, jo kurrë, në vetmi mua nuk do të më lësh ...Ku e ke betimin mbi Zotin , kaq shpejt e harrove, baba?...Pyes mamanë, përditshëm se kur do të vish,por fatkeqësisht përgjigje s’marr...Na ike dhe na le e s’kthehesh më, baba,pse, mos ndoshta, dashuria ndaj neshpaska qenë e kotë?!Pse me gënjeshtra vrave zemrën time të vogël,mashtrove shpirtin tim të njomë, pse baba?

Flora Kelmendi

30

5.Mora, si dikur një fletë aty të shkruaj, fjalën që ti më ke mësuar...Si më ndodhi dhe na ndodhi kështu, baba?!Duke pritur ty me gëzim na pushtoi totalisht hidhërimi.... Si s’mendove, kur ike dhe s’do të ktheheshe, se çfarë do të bënte vajza jetime?Së paku mua të më kishe mendiuar në atë ikje të beftë, fjalën “ju dua” q ë më fanitet, shpesh tani, e ke harruar, baba...

6.Hyre në jetën tonë, të të dyjave, pa menduar, por i gëzuar,tani dashurinë na e more, më lë të lënduar.Dhe unë jam krijesë Perëndie,... pse nuk pate pak mëshirëprindi?A nuk mendove se unë jam një fëmijë që ka nevojë të tëthërrasëçdo ditë me emër , o babai im i munguar?

7.Nëse të bie në dorë ndonjë ditë ky vëllim me një titull “Kurrë mos hesht...”dije se këtu është shkruar se ke thyer një zemër, ke helmuar një shpirt...,sepse ende s’di të shkruaj mirë poetikisht,por këto fjalë dhimbjeje i nxora prej zemrës sime të helmuar...

8.Të thërras e e zgjuar: “Baba, ku je?”Të thërras në ëndërr : “Baba, baba, ç’bën , pse s’vjen?Por përgjigje s’ka, s’ka e s’ka,... Thërras më kot...

9.Me krahëhapur të prita dhe shpresova shumë,Po ti ike dhe nuk le gjurmë dhe në internet të shkruaj ,por, më kot, përgjigje zemre nga ty nuk marr.

Kurrë mos hesht...

31

Përgjigje s’ka, s’ka, s’ka,... pavarësisht se unë përgjigjen e dua,e kërkoj me ngulm...

10.Kam arritur deri atje sa çdo njeri, që e shohnë pamjen tënde më ngjason se je ti... Të paramendoj ty dhe të thërras,por zhgënjehem, zhgënjehem, baba...

11.Eh, gjyshja ime e mirë, të falënderoj për të dhënat e tuaqë më dhanë shkas të shkruaj,të vuaj, të zbrazem në zemër dhe në shpirt për babanë ...

12.Baba, ku je?Përgjigje s’ka, s’ka dhe siç duket ,s’do të ketë...

Më prit

Mos ik pa mua, më prit…Më prit te horizontet, ku ikin anijet,

deri sa të vijë ai moment, një çast do të vonohem…Më prit aty, ku dielli perëndon, ku hëna me yjet shfaqet,

Më prit, do të vij, sigurisht, pas teje, të ma zgjatësh dorën,si dikur,

të më marrësh në përqafim, ku bashkohen zemrat deri neëamëshim.

Më prit, aty tek lëndina me gjelbërim, më prit te lulet epërjetësisë…

Hapi portat e dashurisë, më lejo dhe mua me ty të vij.

Flora Kelmendi

32

Kurrë mos hesht...

33

Essence of pain and a critical stand of the feminineworld in the anthology of reason of the other

protagonist in the contradiction of life...

The book “Never remain silent” of the author FloraKelmendi comes to the reader with an active illumination,after a beautiful “concealment”, after a self temptation to comeout or not the air, in the arena. But such an appearance isreasoned, because the substrate of this volume collects animmeasurable essence of pain, releases a rancor accumulatedthrough the years, with a delicacy, with a critical stand of arich feminine spiritual world, which attacks reasonably anddynamically to disbosom the righteousness and theconsequences from the lack of reasoning, from the extremehesitation, from the giddiness and flight without flying wingsand the desire of the moment.

An intriguing title, which delivers a powerful messagein the two creative pair of love and future. The poems are asummary, where as protagonists are two characters, regulatorsof life, where one breaks the balance maximally and deprivesthe other badly by transforming the connection intononfunctioning and sets into acting the pain, grief, tearing,separation, growing up without two caring and occupyingarms... the drama is played on the back of a broken love, whichloses all the functions and the protagonist faces this loss withthe difficulty of the event, with the break of the great feeling;she understands that a total intrigue, aimless tinny love topass the time, respond to her sincerity, generosity and theflame of her love..., only a passing irony which plays on adelirium... but what is the fault of the born creature, who sinceits first days loses the caress of a necessary and present side?None...

Eroticism is broken to pieces, love loses its flame, but the

Flora Kelmendi

34

moon of love which brightens is aflame, and a stoical standtowards this grandeur, figuring it with the soul’s flower,highlighting the grandeur of this love unreached by the otherbeing... A confession which heats and figuratively with thecomparison used, but it also compels you freely to think thatthe insertion in this vital role is a great and inalienableobligation, a role which you should play passionately and agreat vital love, not at all commanding. Love towards mother,love towards daughter, love towards niece emits a starryexhalation, which is transformed into a small beautiful planetof love.

In the volume of Flutura Kelmendi we find life as itmoves, we find the reaction and contrast, love in humansubject, faith in life, rising from falling and the uprising towalk powerfully on the life of the female which they soughtto pull it over... In the same way love towards the birthplace,Kosovo, towards the country of emigration, towards marriedlife and prayer to live a different life..., far from the mentalityand dogma, but in a contemporary living, is emphasized...

The messages, delivered by this poetic volume aresignificant and will assist in the continuity of life and increating ideas of human ties.

In this context it should be said that the individualexperience is necessary and effective assisting the experiencesof other individuals...

“Never remain silent...” comes as a message of emigrationand integration...

Kristaq F. Shabani I.W.A, W.P.S, A.O.A November 2011

Kurrë mos hesht...

35

Why do you remain silent?

Why don’t the fingers write,When feelings grab you?

You stand hiding in a cornerFeeling frightened.

Why don’t the lips move,Has perhaps incineration covered them

The tearful blue eyes,Like a turbulent lake.

I am transformed into an oak,The wind shakes off its leaves.

Naked like the treesIn this season of autumn.

There is no beauty like before,Everything has begun to fade,

Like a big white roseWith its petals the reverie haunts.

In the middle of the sleepless night,How will I pass the next day?

Why do I remain silent?The mystery visits me.Ah, they have closedThis heart with a key!

Flora Kelmendi

36

Emptiness of the eyesight

The past and the presentNothing else seems to change though.And the future appears the same…Can we be curedFrom the wounded heart painsIn this half time?

The warmish flame does not warm my soul…The winter’s frost comes and goes like a brave.The empty look, already more distractedIs seeking and seeking, in vain;Excessively exhausted ….Can we understand how this look slips in the eye..?I am looking for you,Expressing something deep,For years I keep something beautiful,You changed, I changed,Everything extinguished everything faultless…Like this completely emptied look….The remote old-time love,Like a ship in the horizon disappears upwards.You melted by the harsh dream,I remain full of pain…This ship with empty look,Will it ever be anchored at the shore?!

Kurrë mos hesht...

37

Ah, Love, you Queen!

A kingdom without a castleYou left our hearts in chainsImprisoned, hookedFor suffers of love,…

Who has ordered youTo cause us this feeling of regret?The pillow is wetted with tears,I can hardly contain the half pain.

Oh, you heart don’t you burst in lament,Since you were born you were a faultless creature!If love is a sin,Then you are the greatest of sins,…

Why did I fall in love with you…,When you had lost the mercyIn the darkness?

Love, o you Queen,Numerous orders you gave,You rule the entire worldWith laughter and tears of lamentYou colored us.

Like a portrait of loveFlowerless I have remained,I understandThis is not the true love.

You punished me,The wretched, in loneliness,I resemble a prisonerIn the circled cell now.

Flora Kelmendi

38

You and I

I am the Book You are the NarrationI am the Leaf, You are the Writing:I am the Pen, You are the Color;I am the Letter, You are the Reading;I am the Eye, You are the Light;I am the Word, You are the Pronunciation;I am the Sun, You are the Ray;I am the Moon You are the Star;I am the Heart, You are the Soul:I am the Life, You are the Air I breath;I am the Thirst, You are the Water that quenches it;You and I are oneTwo bodies, one soul… You are an endless love.

Remembering the grandiosity

I walk barefootOnto the green,I remember the first momentsWith despair,When we were youngAnd we met eye to eyeBut nowEverything is transformed.

I looked at that twisting road,When we were wandering holding each other’s handsWhen you gave me the first kiss,And we fell togetherInto a warm hug.

There where love began to appear,

Kurrë mos hesht...

39

I gave you my heart forever…“I love you!” You said,“I love you, too!” I said…You kissed me without stopping…the kiss was just the word…The tears run from the eye like a waterfallTo our nest I have alreadyCome for you,Here since dawn I am…Cursed be thoseWho separated us!

Sweden, 2010

When you fall a victim of love

I waited for the summer impatientlyI waited for the day,Of your appearance,To have you there huggingTogether to play the symphony of love…

I observed from the window of expectation the people in thepark,The couples holding each-other’s handsAnd to tell the truth I envied them,,As I remembered our story, o man …

Ah, the tender green grass,The grace of beautiful flowers,…I saw smiling people,As their face shone…I felt their amorous worldTheir penetrating look to each – otherWhich spread warmth of love…,I saw Romeo and JulietPresent at the park at that moment …

Flora Kelmendi

40

Loves had sprouted like the grass…Look at me eye to eye, o love.

Ah, what of a greed, this greed of mine!...My eye caught a young manAs he was looking at a photo,Of his beloved, without fail,…He looked at it and held it tightly in his bosom,He seemed to be hurtBy the cursed love…He and I made a couple…It seemed to me we were victims of love…

I waited for you, I imagined you,The moment pushed the momentI opened and closed my eyelids,I waited, only waitedAnd the tear could not stop,Because my soul was hurt…I looked at the park,It seemed to me emptied,Like my heart and my soul…

May, 2008

My dream: I wish I were a Candle

I cry loudly and lamentcuring the wounded heart,I scream with all the power of my soul,I cannot hold the great pain in my handsIn this belated time.

The day makes the other day difficult,…How can this pain beKept and enduredAs it stabs me?Ah, you passing world

Kurrë mos hesht...

41

No one feels my pain …

Why this cursed life,Had nothing to offer meIt showed to be unmerciful,Lunatic,It kept the ruin only for me …

Ah I wish I were a candleI know they would put me on the table,To shine with the shining of a candle,But they would watch me burning,Melting slowlyAnd in the end, only the wax would remain …My melting would resemble the suffer,The lament would be understood,Would shine in the peoples’ eyesWhy I was trying to fight,Searching for the right.Would push away the prejudices against me,Against the others,The ruin of lifeThe people would understandAt the shining of the candle’s wordAnd after that they would understand betterFrom where does the hurt of this world come,To this smoky worldWhere does the destruction come fromAnd makes a hostage of the future …Ah, I wish I were a candleAnd they put me to shine on the tableAnd the wise and unwise peopleWith the faint glowWould understand the man himself…

Sweden 2007

Flora Kelmendi

42

Your warm smile,Like a sunray,…

To my mother

Mother, you are the dearest person in the world,I don’t know how I feel today …I feel warmer than everAnd still I know it well,I cannot expressMy burning longing…

I bring into my mind, like now,The beautiful past:You have caressed my hair in your lap,With your soul you kissed me,You, my most magnificent person…

In moments of pain with your loveYou have pacified my soul.Ah, when I cried,With your caresses you have consoled me.

You transformed the Night for me into a DayThe darkness into a SunEven when it was difficult to you,Your smile warmed meLike a sunray,Emerging from a powerful sun…And I felt your spiritual warmth in every moment…

I don’t know where to find the wordsTo describe the efforts ofA good mother like you, o mother!Can I express all that love,To show you how much I love you,

Kurrë mos hesht...

43

What place you have in the soul of your daughterIn the wrinkles of your foreheadWhich resemble a map,I watch the efforts of bringing me up,I watch your effortsTo make me a decent daughter…

Ah, your grey hair,Your noble hairShow your life filled with sacrifices,To kiss those hands with warmth,Which have produced only sweetness;I want to embrace you moreAnd great efforts ….What can my soul do for you,What can my heart expressJust big thanks for you…You brought me this far,To this age with blessing and wisdom …Blessed be, o you mother,That even today you are concerned about me,

As if I were still a little girlAnd do not know the way…In your eyes I see how you watch my growth…How much I miss you mother!A few verses for youThe souls shineAnd we lightThe love of a daughter for her mother,Of a mother for a great mother…

Flora Kelmendi

44

My cries …

1.As I am playing with my gamesI am looking for you,To join me in the games,In order they become more beautiful…I miss you, naturally,And I call you to come hereClose to me, like once;I call you loudly with my voice: “Father, why all this timeYou have been lost? Where are you now?”

2.I unfold the longingLooking at the photos taken with youAnd the tears run unceasingly,Though I like them to run,Because this is the only wayTo satisfy the great longing for you…

3.I remember, when with my small hands,You wiped my tears when I cried…And then, oh, I stopped crying …

4.I need you fatherthe promise you gave to meThat you will neverLet me alone…You swore to God, where is your promise,You forgot it so soon father…

Kurrë mos hesht...

45

I ask my mother, dailyWhen will you return,But unfortunately I get no answer…You left us and you will not come back anymore father,Why, perhaps, love for usHas been a vain thing?!Why with your liesYou murdered my little heart,Cheated my tender soul,Why father?

5.Like once, I took a piece of paper,To write there the word you have taught me…What happened to me and what happened to us all, father?Waiting for you with joyThe grief overwhelmed us completely…How did you not think, when you left and you would notreturn,That what would the orphan girl do?At least you should have thought about meIn that dramatic leaving,The word “I love you”That often haunts my thoughts now,You have forgotten it, father…

6.You entered into our lives,The lives of us both, without thinking,But happier,You took our love away,You left hurting me.

I am a creature of God,…Why did you not have the mercy of a parent?Did you not think that I am a childWho feels the need to call youEvery day in name,O my absent father?

Flora Kelmendi

46

7.If someday a volume titled“Never remain silent...” falls into your handsKnow that here it is writtenThat you have broken a heart,You have poisoned a soul …Because I stillDon’t know how to write well in a poetical way,But these words of painCome from my poisoned heart…

8.Awakened I call: “Father, where are you?I call you in the dream: “Father, father, what are you doing, why don’t you come?But there’s not answer,…I call in vain …

9.With open arms I welcomed youAnd I expected much,But you left without traceAnd in the internet I write for you,But, in vain,There’s no a heart’s answer from you.There’s no answer, no answer, no answer,…Despite the fact that I want an answer,I demand it insistently…

10.I have gone that farThat every single man I seeIn your stature… resembles me to youI think about you and I call you,But I get disappointed,I get disappointed, father…

Kurrë mos hesht...

47

11.Oh, my good grandmother,I thank you for your informationWhich triggered me to write,To suffer, feel in my heartAnd soulAbout my father…

12.Father, where are you?There is no answer, and as it seems,There will never be…

Don’t you ever give up quickly

Life with sorrowsSuffersBroken heartsPain.

The sweat covers you,When you think of break,…How will that hostage poison of loveBe withstood?...

In this natural worldThe two opposite sides appear:Love that demands the tastingAnd the break that hurts…

O heart, be strongAnd withstand the two opposites,Never give up quicklyBecause nature with life,Whether you want it or not,Does what it intends to do…

Flora Kelmendi

48

She resembles a hen pigeon full of grace

Dedicated to my daughter Saranda

I have a hen pigeon,How much I love her, How much,Her beautiful name is Saranda,She is expected to go to school.

She never leaves me,How beautifully our free time passes.All the sorrows I forget,When in every moment she gives me love...

She often says that she desiresTo learn the beautiful Albanian languageThat is why since she has been three year old,The ABC book moves about her hands...

My daughter is strangeAnd she always looks at me in the eyeShe resembles a hen pigeon full of graceShe raises her fingers up saying we are two....

Pejë, 1987

I wash” with my fallen tearsFrom my reddened eyes…

A thousand of “glasses” stabbed me with colorations,They fragmented me to pieces,for the love of a roseI was transformed into a slave gardenerBlooded from thousands of thorns in my hands.

Kurrë mos hesht...

49

I wanted to smell the rose,But I couldn’t feel the scent …I looked and looked with goggle eyesTo determine the color,The color that the red rose had lost,Had faded, grown pale, withered,But I still remained his slave.

Instinctively, I drew my lips closeTo kiss the rose again …

My rose that once was redWith my tears I water youTo bring you to life again,But in vain as they left you solitaryThe tears wash your petals in order to die away.

With my hands I hold tightyour thornsThey bite me in my soulLike a sword they stab my heart,But, close to you I want to stay,Rose,Never release you from my hand.The love I have for youGod punished itAnd today the petals once beautifulI wash them with my fallen tearsFrom my reddened eyes…

Sweden, 2009

Flora Kelmendi

50

A great pain in the soul

Would you say why do you ask me,When you know “she” is lost from me…,Can it bring again the color ofThe faded bud?

But you will wither like me,One day will be transformed into a night for you,When they pluck you from the gardenAnd without water in a vase they left you.

Then I shall ask,How is it to be alone,And how do you feel the painWhen the thorns stab fully in the soul?

I had loved you immensely,But you did not understand me at all,I gave you my love as a gift,But you, shamefully, betrayed me….

Prizren, year 1981.

Judgment for the betrayed love

You took away from me the joy and happiness,You broke my heart the way you know,You took away my smileHow much heartless you were, How much merciless.

The tears in the eye will never stop,I made this mistake and I’ll never forgive myself,

Kurrë mos hesht...

51

I trusted you in this life,I gave you my heart To protect it with faith.

Why, o you my sweetheart,Will you ever remember this spring,As you have already one year that you left meAnother bride you have taken With a heavy veil.

Today I recall your words,That you couldn’t live without meBut your word “I love you” had not valueLies you weaved in lifeAnd with lies you lied….

My soul worried night and day,I have not power left to curse youI know and I believe,God will judge you,For the troublesYou caused to me …. Sweden, 2009

Forbidden love

Great message

I was young and I didn’t think deeply,Love had blinded my eyes.I didn’t listen to my Mother’s advice,but I accepted my friend’s judgment…

I walked through the railroads flying,Just to have love close to me.I considered death and pictured it,Just to experience this love.

Flora Kelmendi

52

I didn’t want to care about anyone in this world,I left my house to live with him.I fell in love with the wrong person,I did not think that I was destroying my life…

I repented when I understood the mistakeI apologized but it was too lateThis seemed to be a wrong loveFrom that remained the fruit that was carried to me …

Let us call it love, but it was not suchLove that had closed my eyes,He had started another love,And I should give birth to and bring upMy angel …

Oh!... Dear friends,I have made a mistake,But I have paidDearly for this mistake.And if you act this wayYour lifeWill be ruined forever…Because this is called:A Forbidden Love…

Love in a small-minded game

You took the joy from me,The happiness you gave me in the beginning,You transformed it to suffers againYou took my beautiful smileYou opened a wound into my heartThe tearsToday, Tomorrow, will never stopI’ll never forgive myself for the mistake I made…Suffers for weeks and yearsCaused by a valueless person

Kurrë mos hesht...

53

My soul day and nightIs worried,My Dreams were ruinedMy Future was ruinedTHE BETRAYALCaused me this calamity…You took love as a gameAnd in this game you were the main playerAll the troubles you released in the “field”How could you do all this, you betrayerAnd then shamelessly you were hiddenLeaving me pregnant with your babyOur marriage was but a gameAnd I, the downright person, did not understandAnd you put to yourself the great mark: You are the guilty one of all this ….

Exultation of a mother

And this narration of mineFor you has many truthsAnd with a mother’s loveIs filled:“Before twenty seven yearsI prayed for youWith a mother’s prayer:“O God, fulfill me one wishwhich I like all the others might haveSomeone to share my joy and love with.Everything I shall accept even my life at riskjust, please, My GodFulfill my wishI swear to you,I shall pass sleepless nights,I will never complain, neverThat I shall stay awake…

Flora Kelmendi

54

Please Almighty GodFulfill this wish!”I sought the greatestGift in the world,and God thought,Like God thinks,He created you and sent you to me.When I understood that youWould come to this world,No one could stopThese tears of mine…They weren’t the tears of despairNo;The tears of joy ran,Yes…When they handed youIn my handsI looked at you with shiny eyesWith the delightOf a new motherWho enjoyed her offspring…I did not spare the caresses since the beginning;I kissed you slowly,Slowly in the foreheadAnd I wished youWith the language of the new mother: “May you be fortunate, my daughter,Very fortunate!”I remember, like today,I held your small hand tightly,That you might feel your mother’s loveThen I placed you on my bosom,Wishing for youA better and beautiful life…Love for youI felt in my veinsHad opened the boundaries…Sought by God,Sought in my dreams…

Kurrë mos hesht...

55

It was my greatest joy…I felt myself a QueenWho had given birth to the Princess…How to describe this feelingI, the poet motherWhen twenty six yearsHave passed since then…But these yearsStill keep their freshnessAnd it seems to me,As if this heavenly giftHas happened today.

I kept my given word,O God,The way I swore to you,With love,…The disappointment and the successI shall share them with her.Whatever happensWith her I am and will beIn every step of my lifeI shall support her …You were the pupil of my eyesBy the means of which I saw light …

You are the teardrop on my lipEven when you laugh.You are the heart,Which beats in my chest,You are the soulThat keeps me alive,…I have loved you, my daughter,And I still do,For you I make sacrificesAnd if needed,I would die.

And I suffer

Flora Kelmendi

56

Can’t expressMy love for youIn a single nightAnd with these versesI wrote …My love,I wish you a long life…health and happinessIn every step of your life.My sought angel,God has given youIn this date,Twenty six years todayYou brought happinessIn my soul.My gift for youThese are pureAnd deep feelings of a motherWhich have and bestowLong life …

May 16, 2010

Like once…

To the League of Prizren

My beautiful town with great history…I love you Prizren, the cradle of my naughty childhood.I grew up in your lap, I never pushed you away from mymemory,even when I took the road of immigration…To you Prizren, at your unique league was youth,at the old Marash I passed the days sitting under the shadowof the old oak of the legend…Ah, a very few lines for you…Now I come as a longing visitor;

Kurrë mos hesht...

57

I want to touch your change everywherethe castle the same like a historianBrings to my mind the beautiful walks…Here I learned the first letters and to write poems…My fist editor the teacher Xhafer KabashiGave me the pulse as I knew to unfold my world…Eh, Prizren my birthplace, in this 131th anniversaryOf the league I send my wishes…. from far,But know that the League of Prizren will assembleOne day your emigrated children like once…

Flora Kelmendi

58

Flora Kelmendi was born in the year 1964 in thedistinguished historical town of Prizren, Kosovo where, aftershe performed her elementary studies, she attended theprofessional high school in Sweden, health profile, bymanaging to shape her profile and practise her profession upto present days. Flora, owing to her talent, since her childhood,at the age of ten, wrote many poems for children and herfirst publishing was materialized in the “Pionieri” magazine.From that time she never stopped writing and she manifesteddedication and love towards Literature and Art. Her poemsare published during all this period, continuously, in manyliterary magazines and newspapers.

In her webpage in internet www.poezit.net using theAlias: ‘Tezushja’, she has frequently published her creations,by so becoming distinguished in the field of writing.

The poetry book “Never Remain Silent…” in threelanguages : Albanian, English and Italian is her first book, abook where the rich themes catch the eye and great vitalmessages are being delivered through a very active anddistinguished life.

Flora is a member of IAPWA”PEGASI” ALBANIA and“PEGASI” KOSOVO.

Since from the year 1991 she lives in Sweden with herfamily, where she is very active in her literary creativity.

Kurrë mos hesht...

59

Essenza di dolore ed un’attinenza critica del mondofemminile nell’antilogica del ragionamento dell’altraprotagonista nella contraddizione della vita…

Il libro poetico “ Non tacere mai “ dell’atrice FloraKelmendi giunge verso i lettori con una lucidita attiva, dopouna “ segretezza “ bella, dopo una tentazione individuale peruscire oppure per non uscire nell’aria, per scendere oppureper non scendere nell’arena.

Ma una uscita di tal genere sembra ragionevole, perchèil soggetto di questo volume riassume un’essenza di doloreinfinito, tira fuori un rancore raccolto ed anche completato datanti anni con delicatezza, con un’attinenza critica di unmondo ricco dello spirito, fragile femminile, il quale si buttain un’assalto ragionevole e dinamico per confessare il giustoe le conseguenze derivate dal non ragionamento, dalla scossaoltra l’apparenza, dalla frivolezza ed il volo senza bracciavolanti ed il desiderio del momento.

Un titolo intrigante, il quale dá il messaggio potente neidue aspetti creativi della vita e del futuro. Le poesie del volumesono un’integrita riassuntiva, dove ci sono presenti protagonistidue personaggi moderatori della vita, dove una coppiadisordina, distrugge l’equilibrio nella massima posizione edanche priva in una sbagliata maniera, l’altra coppia,trasformandolo il legame in non funzionante, ed tira fuori negliatti il dolore, l’affanno, l’annaffiatura, la separazione, la crescitasenza due bracci conquistatori ed solleciti…

La dramma si fa realizzare sulla schiena di un’amorerotto alla meta, il quale perde i funzioni totalmente, e questaperdita, la protagonista l’affronta con la difficoltadell’avvenimento, con il spezzamento del grande sentimento,capisce che alla sincerita, alla generosita, alla fiamma del suoamore le risponde un’intriga totale, un’amore di stagno, e

Flora Kelmendi

60

come per passare il tempo libero, senza avere uno scopo…, masoltanto un’ironia passeggera che realizza delle scene in unvanto… Ma che colpa c’ha la creatura nata, venuta nella vita, ilquale sin dalla sua origina perde l’accarezza di un lato bisognosoe presente? Ma si capisce da sola che nessuna colpa…

L’erotismo si spezza, l’amore perde la fiamma, ma sifiamegga l’amore della madre, il quale splende ed un’attinenzastoica verso questa grandezza, figurandola quella con lafioratura spirituale, mettendole in evidenza le grandedimensioni di questo amore inaccessibile dall’altra esistenza…

Una confessione, la quale ti fiamegga ed anche in modofigurativo nel paragono usato, ma ed anche ti obbligaliberamente a pensare che la entrata in questo ruolo è unobbligo grande e non inalienabile, un ruolo che lo devi giocarecon passione, e con un grande amore vivente, per nienteindispensabile. L’amore verso la madre, l’amore verso la figlia,l’amore verso la nipote da un’esaltazione di stella, il quale sitrasforma in un piccolo pianeta, bello d’amore.

Nel volume di Flora Kelmendi trovi la vita mentremuove, trovi la reazione ed il contrasto, l’amore nella capoparola di umanita, la fiducia vitale, l’alzata dal cadere, e larivolta per camminare potente nella vita che hanno cercato almondo femminile che gliela invertissero… Ma cosi si splendel’amore verso il luogo di nascita, verso Cossovo, verso il luogodell’emigrazione, verso il coniugo, e la preghiera percamminare diversamente… lontana alla mentalita ed alladogma, ma in una contemporaneita volante…

I messaggi, i quali si prendono da questo volume poeticosono importanti e ti aiutano nell’andamento vitale e nellacreazione con delle idee del legame umana. In questo contestosi deve dire che l’esperienza individuale è necessaria e coneffetto portante, aiutante nelle esperienze degli altri individi…

“Non voglio tacere…” arriva ed anche come unmessaggio di emigrante e di integrita…

Kristaq F. Shabani I.W.A, W.P.S Novembre, 2011

Kurrë mos hesht...

61

Perchè taci....

Perchè non scrivono le dita,quando ti rubano i sentimenti ?

Rimango accovacciata in un angolocon la paura sentita.

Perchè le labbra non si muovono,forse mai l’incererimento gli ha coperto ?

Gli occhi azzurri con le lacrimecome il lago turbato.

Sono trasformata in una querciail vento gliele scuota le foglie.

Svestita come gli alberiin questa stagione d’autunno.

Non ha bellezza come primaogni cosa è cominciata di appassirsi,

come una rosa bianca,con i suoi petali

oltre la fantasia si infesta.

Nel cuore della notte insonneCome la superò l’indomani

perchè rimango taciuta ?mi affligge l’isteria...

Ah, questo cuoreme l’hanno chiuso con chiave.

Flora Kelmendi

62

Il vuoto dello sguardo

Come il passatoed anche il futuronessun’altra cosa, anche se per un’ponon cambia.Ed anche il futuro si apparira lo stessoma si possono curare i doloridel cuore feritoin questi semi-tempi ?

La fiamma tiepida non me la riscalda l’anima...Viene e se ne va come ardente la brina dell’inverno.Lo sguardo vuoto adesso ed anche molto di più dispersocerca, e cerca inutilmente;ma si stanca troppo...Forse mai lo possiamo capirecome scivolaquesto sguardo tra gli occhi ?

Per te cerco, essprimo qualcosa di profondo.Qualcosa bella da tanti anni mantengo dentrosei cambiato tu, sono cambiata io,tutto spento, tutto senza colpa...Come questo sguardo vuoto interamente...L’amore di un tempo distante, e distantecome nave nell’orizzonte si sparisce all’insu...Tu fuso dal sogno

Kurrë mos hesht...

63

ruvido con tutto dolore ci siamo rimasti di più...questa nave con lo sguardo vuotoma forse mai si ancoreráqualche volta verso la costa ?!!.

Ah, amore, tu sovrano !

Regno senza castelloi cuori ce li hai lasciati nelle manetteprigionate, pendenti...per le sofferenze d’amorechi ti ha ordinato che ci causi questo pegno ?

Dalle lacrime il cuscinettosi bagna e si bagna,a stento lo mantengo a meta di dolore.Oh, non sfrenare cuore con lamento,tu che da quanto sei nata,sei una creatura innocente!

Se è peccato l’amore,allora sei tu il più grande peccato,...Perchè mi sono innamorata di te,quando l’avevi perso

ed anche una goccia di pietanel buio della notte ?

Amore, tu sovrano,tanti ordini tu hai datto,tutto il mondo hai conquistatocon delle rise e con lamento di lacrimeci hai colorato...

Flora Kelmendi

64

Come un ritratto ormaisenza fioritura ci sono rimasta,lo capisco che cosa eraquesto amore vero,

Mi hai condannata, la poverinanella solitudine,mi assomiglio ad una prigioneraall’intorno la cella.

Tu ed io

Io sono il libro, tu sei la confessione;Io sono il foglio, tu sei la scrittura;Io sono la pena, tu sei il colore;Io sono la lettera, tu sei la lettura;Io sono l’occhio, tu sei la luce;Io sono la parola tu sei la pronuncia;Io sono il sole, tu sei il raggio;Io sono la luna tu sei la stella;Io sono il cuore, tu sei l’anima;Io sono la vita, tu sei l’aria che respiro;Io sono la sete tu sei l’acqua che la spegni..Io e tu siamo uno, due corpi, un’animatu sei Amore infinito!

Riporto nella mente della grandezza

Cammino a piedi nudisul verde,riporto nella mente i primi momenticon disperazione,quando c’eravamo giovanie ci siamo incontrati a quattro occhima adesso

Kurrë mos hesht...

65

ogni cosa è alienata.Guardavo quella strada di curvedove passeggiavamotutti e due a mano a mano,dove il primo baciotu me l’hai regalato,e ci siamo rovesciati tutti e duein un’abbraccio amabile.

Lá dove è iniziatol’amore che apparisca,il cuore per semprete l’ho regalato...“ Ti amo ! “ mi hai detto,“ Ti amo ! “ ti ho detto...Hai baciato senza fermarsi...Il bacio era soltanto la parola...

La lacrima dall’occhio si è versatocome caterattaverso il nostro nido ormaisono venuta per tequa all’alba mi trovo...Maledetti che siano quelliche ci hanno separato !

Svezia, 2010

Quando cadi vittima dell’amore

L’aspettavo l’estatecon impazienza,l’aspettavo il giorno,quando ti appariscevi tu,che ti avessi lá nell’abbraccioe che giocavassimo tuttie due la sinfonia dell’amore...

Flora Kelmendi

66

Guardavo dalla finestradell’attesa la gente nel parco,le coppie darsi dalle mani,e sentivo direla giusta l’invidia,dopo che ricordavo la nostra storia,uomo...

Eh, l’erba umida pieno di verde,ed adornavano i bei fiori,...guardavo gente ridentementre le brillava la faccia...Lo sentivo il loro mondo, innamorato...Il loro sguardo amantedall’uno all’altroche spargeva bonta d’amore,...Quanto Romeo e Giulietanel parco in quel momento aveva....erano germinato come l’erba gli amori....guardami negli occhi, amore.

Eh, che avidita questo mio !....l’occhio mi ha afferratoun ragazzo giovanementre guardava una fotografia,senz’altro della sua ragazza,...La guardava, la stringevapoi nel petto,sembrava che era feritodall’amore maledetto...una coppia formavo in lui...Mi è sembrato che c’eravamovittime dell’amore...

Ti ho aspettato, ti immaginavo,l’attimo seguivava l’attimochiudevo ed aprivo le ciglie,aspettavo e solo aspettavoe la lacrima non si fermavain nessun modo,che l’anima l’avevo

Kurrë mos hesht...

67

nella sofferenza...Ho gettato gli occhi nel parcomi è sembrato vuoto,come il mio cuoree come la mia anima...

Maggio, 2008

Il mio sogno: Se fossi Candela...

Piango a voce e mi lamento,che lo curi il cuore ferito,grido con tutta la forzadella mia anima,il grande dolore non lotengo nelle mani,in questo tempo tardato.

Il giorno lo rende difficile il giorno,Ma come si puo mantenere dentroe come si puo fronteggiare questo dolorementre mi duole ?Ah, mondo passeggeroil mio dolore nessuno non lo sente...

Perchè questa vita nella maledizione,non ha avuto coraggio di offrirmi nientesi è dimostrata spietata,pazza,solo per me ha custoditola rovina...

Ah, se fossi candela,lo so che mi metterebbero a tavola,che splendessi con quella splendezza di candela,ma mi guarderebberocome mi brucerei, pian piano

Flora Kelmendi

68

come mi spegnerei,ed alla fine mi rimanerebbe soltanto la cera...Il mio spegnimento gli assomiglierebbealla sofferenzasi comprenderebbe il lamento,e splenderebbe nell’occhio della genteperchè mi sforzavo e lottavocercando il giusto.Allontanarebbe il pregiudizio verso di meverso gli altri,la rovina della vitala gente la capirebbeverso la splendezza della parola della candelae l’avrebbero capitadopo di questa più essatamente,che a questo mondo da dovegli viene la sofferenza,che a questo mondo affumicatoda dove gli viene la rovinae che gli calibra il futuro...

Ah, se fossi candela,e che mi mettessero che illuminassi a tavolae la gente saggia e non saggiacon la pallida lucentezzal’avrebbe capita da sola l’uomo...

Svezia, 2007

Il tuo sorriso più amabile che un raggio di sole,...

A mia madre

Madre, tu che sei la più preziosa, nel mondo,come mi sembra oggi...Mi è cresciuto di più il caldo che maie di nuovo questo lo so bene,

Kurrë mos hesht...

69

non te lo posso spiegarela mia nostalgia fervente...

Porto nella mia mente, come adessoquel passato bello:I capelli nel petto me li hai accarezzati,con l’anima tu mi hai baciato,tu sei la mia grandezza incomparabile...

Negli attimi di dolorecon il tuo amorel’anima me l’hai tranquillizzata.Eh, quanto ho pianto,con le tue carezzecome mi hai consolato.La notte me la diventavi Giornoil buio me lo trasformavi nel Soleed anche quando ce l’avevi difficile,il tuo sorrisomi riscaldava come un raggio di sole,uscito da un’altro sole potente...E sentivo il caldo spirituale in ogni attimo...

Non lo so dove le trovo le parolea descrivere le tentazionidi una grande madre come te, madre!Forse mai posso essprimerlotutto quell’amore,che ti dimostri quanto ti amo,che posto che hai occupatonell’anima della tua figlia...Nei rughe della tua fronteche mi assomigliano con una mapavedo ed anche gli sforzidella mia crescita,vedo le tentazioni per diventarmiuna brava ragazza...

Ah, i tuoi capelli bianchi,i tuoi capelli nobili

Flora Kelmendi

70

la dimostrano la tua vitapieno di sacrifici d’amoreche te li baci con fervore quelle mani,che solo dolcezza hanno prodotto;voglio abbracciartie con degli sforzi grandi...E che cosa puo fare la mia anima per te,che cosa puo essprimere il mio cuore,solo un ringraziamento grande per te...Mi hai portato fino quain questa eta con benedizione e saggezza...Che tu sia benedetta, madre,che ed anche oggi ti preoccupi per me,e come se tuttora mi trovo piccolae non lo conosco la strada ...Negli tuoi occhi vedo comela osservi la mia crescita...Ma come mi manchi, madre!Pochi versi per tesplendono le animeed accendono l’amore...di una ragazza per la sua madredi una madre per una nonna...

Mai non ti arrendere cosi presto

Vita con degli affanie con le sofferenzecuori spezzati di dolore.

Ti tocca il sudore,quando pensi alla separazione,...Come si affronteráquel veleno d’amore lasciato pegno ?...

Si appariscono in questo mondo naturalele due direzioni contrari:

Kurrë mos hesht...

71

l’amore che cerca il godimentoe la separazione che ferisce...

Cuore, devi essere forte,e le due contraddizionile devi fronteggiaremai non ti arrendere cosi prestoperchè la natura con la vitavuoi o non vuoi tuquel che ha cominciato lo termina...

Somigli ad una colomba pieno di grazia

Dedicato a mia figlia, Saranda

Ho un colombaquanto lo amo, ma quanto,

Saranda il suo bel nomeaspetta andare a scuola.

Da me mai non si separa,quanto bello ci passa insieme

il tempo libero.Tutti gli affanni li lascio

nella dimenticanza,quando in ogni momento

mi da l’amore...

Spesso mi dice che hatanta voglia

di imparare la bellalingua albanese.

Quindi da quando era tre anninelle sue mani,

il caro abbecedario gli gira...

Strana è la mia figlia,e sempre mi guarda negli occhi,

Flora Kelmendi

72

somigli ad una colombapieno di grazia, alza le ditadice che ci siamo in due...

Peja, 1987

E finito ed anche questo amore

Non voglio ascoltare,le orecchie le ho chiuse...Non voglio vedere,gli occhi gli ho accecatinon voglio, no non voglio sapere,che accade in questo mondo...Non voglio versare più delle lacrime.Con le menzogne e con gli ingannimi sono riempita fino al colloquanto non posso sopportarti,anima allontanatadallo spirito...

Te ne vai lá da dove ti sei venutolasciami tranquilla,perchè solo cosi in questo modola mia vitaposso seguirla,meglio nella solitudine,che nella tua presenza,ormai per me spenta...Senza te omicida di un amoreche si è trasformato nel cenere..Mi oltrepassano come se mi trovoin una parata di azionile tue promesse e le parole inutile...

Ricordo che un tempomi hai detto che mi amavi

Kurrë mos hesht...

73

che mi ficcassi nella menteche io sarei la più felice del mondo...“ Tu sei dentro la mia lacrimatu sarai principessae per altra nella mia animanon ci sara più posto... “Che io sono venutanella tua vita come un angello.Dove sono andate le paroledette, disperse nell’aria ...Chi l’ha avuto la colpa,io oppure tu?Tutto che ho avuto te l’ho dattocon molto calorema tu cuore non l’avevi...Adesso te ne vai dove vuoi,non mi interessa niente affatto,che tu non sapevi amareun’anima pura...noi non ci siamo più per l’uno l’altro.L’amore non èincostantee non si puo prendere e si puo usaree poi si puo buttare via...No, non puoi giocarepiù con i miei sentimenti...Quando tu impareraiche cosa è l’amore,io me ne saro andatatroppo lontano,e tu per me non sei più vivo....

Svezia, 2010

Flora Kelmendi

74

“ Piango “ con la mia lacrima

A migliaio di “ vetri “ di colori mi hanno trafitto,mi hanno spezzatto a pezzi,Per l’amore di una rosa mi sono trasformatain uno schiavo giardiniereinsanguinato dalle migliaie spine nelle mani.Desideravo che la sentissi l’odore della rosa,ma che aroma aveva non la sentivo...Guardavo e guardavo con gli occhi in fuoriche definissi il coloreche aveva perso la bellezza la rosa rossa,era sfiorita,ingiallita, avvizzita ma io di nuovola sua schiava sono rimasta.

Ho avvicinato con istinto le labbrache le baci anche una volta la rosa...

La mia rosa una volta rossa,con la mia lacrima ti annaffioche ti rianimi un’altra volta,ma inutilmente perchè nella solitudineti hanno lasciatai tuoi petali gli bagna la lacrimache si asciugino.Con le mie mani ti stringole tue spinemi perforano nell’animacome spada mi spezzano il cuore,ma, accanto a te voglio rimanere, rosa,dal mano che non ti lasci mai più.L’amore che sento per teIl dio me l’ha condannatoed oggi i petali una volta bellili bagno con la mia lacrima versatadai miei occhi arrossati...

Kurrë mos hesht...

75

Il grande dolore nell’anima

Ma tu dici perchè mi stai domandando,quando lo sai che “ lei “mi ha perso...,Alla gemma sfioritapuo tornargliela di nuovo il colore?!Ma ed anche quando tu ti avvizzirai come me,un giorno ti diventerá nottequando ti troncheranno dal giardinoe senza acqua in un vasoio, ecco dove ti hanno lasciato.

Allora io ti domanderò,come è trovarsi nella solitudine,come lo senti il dolorequando ti traffigono le spineinteramente nell’anima?

Ti ho amata senza limite,ma tu mai non mi hai capita,L’amore te l’ho datto come regalo,ma tu, con sfrontatezza,mi hai tradita... Prizren, 1981

Giudizio per l’amore tradito

Me l’hai rubato la gioiaed anche la felicita,me l’hai spezzato il cuorecome sai solo tu,Me l’hai rubato il sorriso,e me l’hai lasciatola lacrima nell’occhio,Ma quanto spietato sei stato tu,

Flora Kelmendi

76

ma quanto spietato.La lacrima nell’occhio non si fermerá mai,l’ho fatto, non gliela perdonerò a me stessaquesto sbaglio,A te che ti ho creduto in questa vita,a te che ti ho regalato il cuore che la custodessi con tanta fiducia.

Perchè anima, perchè cuorema la ricorderaiquesta primavera,che da un anno me mi hai lasciata ormai,ed altra sposacon dote pesante hai preso.

Le tue parole le ricordo di nuovo oggi,perchè senza di me non potevi viverema la tua parola “ Ti amo “ non ha avuto nessun valorele menzogne hai intrecciato nella vitae con le menzogne hai mentito...

L’anima giorno e notte turbata,non ne ho più forza per maledirtiLo so e lo credo,che il dio ti giudicheráper queste disgrazieche mi hai causato...

Svezia, 2009

Kurrë mos hesht...

77

Amore proibito

Il grande messaggio

Ero giovane e non mi sono pensatatroppo,l’amore gli occhi me li aveva accecato.Non ho sentito il consiglio della Madre ma ho accetatol’opinione dell’amica...

Ho camminato tra le rotaie volando,soltanto e soltanto l’amore che l’avessi accanto.L’ho portato nella mente e negli occhied anche la morte, soltanto e soltantoche questo amore la vivessi.

Non volevo sapere niente di nessunonel mondo,mi sono allontanata dalla casache vivessi con lui.Io l’innamorata con uomo sbagliato,ma non lo pensavoche avevo rovinato la mia vita...

Mi sono pentita, quando l’ho capito l’attoHo chiesto perdono, ma era troppo tardiQuesto è stato amore sbagliatoma da egli è rimasto il fruttoche si portava da me...

L’amore che gli diccano, perchè non era di tal genereAmore che a me mi aveva bloccato gli occhi.....Lui in un’altro amore se ne era partito,ed io che nascessi e che crescessi il mio angelo...

Oh!... cari amici, io ho sbagliato,

Flora Kelmendi

78

ma questo sbaglio troppo caro, l’ho pagato.E se voi ti comportate cosi come meLa vostra vita definitamente sara rovinata...Perchè questo per tutti si chiama:Amore Proibito...

L’amore nel gioco meschino

Me l’hai rubato la gioia, la felicita,che mi hai regalato all’inizio

me l’hai tornato nelle sofferenze di nuovo,me l’hai rubato il mio bel sorriso

mi hai aperto nel cuore una ferita.La lacrima Oggi, Domani non si fermerá mai

la colpa fatta non gliela perdonerò a me stessa...Le sofferenze per settimane ed anni

da un uomo senza valori...

La mia anima giorno e notte è turbata,mi sono rovinati i Sogni mi è rovinato il Futuro

Questa disgrazia me l’ha causata IL TRADIMENTO...L’amore come gioco l’hai pensato

e tu nel gioco ti sei entrato come dirigente del giocoTutte le disgrazie nel “ campo “ le hai lasciato

come hai provenito cosi traditoree poi senza vergogna

ti sei nascostoe mi hai lasciato con la tua bimba nella pancia...

Il nostro matrimonio era soltanto un giocoed io la giusta non l’ho capita

ed a me stessa le ho messala grande marca:

Tu, tu sei colpevole di tutto questo ...

Kurrë mos hesht...

79

Esultanza di madre

E questa la mia confessione per teche ha delle migliaie veree con amore di madre è riempita:“ Venti sette anni prima mi sono pregata per tecon una pregiera di madre: “ O Dio mi compi un desiderio che abbia anche io,come tutti che la divida la gioia e l’amore.Ogni cosa l’acceterò ed anche se la mia vitache l’abbia nel rischio solo, ti pregoIl mio Dio compilo il mio desiderio.Te lo giuro, che le passerò le notti senza sonno,mai non mi lamenterò mai,che rimanerò sveglia...Ti prego, grande Dio, me lo compi questo desiderio !”Ho cercato il regalo il più prezioso del mondo,ed Il dio si è pensato,come si pensa soltanto il Dio ti ha creatoe ti ha portato da me.Quando ho capito che tu arriveresti in questo mondonon aveva chi me gli fermava queste lacrime...Non erano le lacrime della disperazione no;si versavano le lacrime della gioia, si...Quando nelle mie mani a te ti hanno consegnatati guardavo agli occhi splendenti con il piaceredi una nuova madreche si rallegrava alla sua figliata...Non le ho risparmiato sin dall’inizio le carezze;ti ho baciato lentamente,lentamente in fronte e ti ho auguratocon il vocabolario della nuova madre,“ Buona fortuna, mia figlia, buona fortuna! “Lo ricordo, come oggi, ti ho stritto la piccola manoche la sentissi l’amore della madree poi ti ho appoggiato nel mio petto

Flora Kelmendi

80

desiderandoti una vita buona e bella...L’amore verso di te l’ho sentita fino alle venele aveva aperte i confini...Eri ricercata dal Signoreera ricercata dai miei sogni...Eri la più grande gioia...La sentivo me stessa Reginache aveva nato la Principessa...Come lo descrivi questo sentimento io madre poetessa,a ventisei anni prima che sono passati ormai fin dall’allora...Ma la loro freschezza questi anni la custodinoe mi sembra che e come se é accaduto oggiquesto regalo celestiale.

La parola detta l’ho mantenuta Dio,cosi come ti sono giurata con amore,...La delusione ed il successo con lei lo divido.Qualunque cosa che accada con lei sono e ci saròin ogni passo della vita la confronterò,Eri la pupilla dei miei occhiche la luce l’ho guardato..Sei la lacrima sulla mia labbra,ed anche quando rido...Tu sei il cuore, nel mio petto che batte,sei l’anima che mi mantiene viva nella vita,...Ti ho amata figlia, e ti amo, per te mi sacrificio,e se sara bisogno, ed anche muoro,ed anche ci soffro l’amore per tenon posso essprimerlo per una nottee con questi versi che ho intrecciato...Mia amata, ti auguro una lunga vitache abbia salute, e felicitain ogni passo della vita.Il mio angelo cercato a te il Dio ti ha regalatoin questa data come oggi venti sei anni primahai portato la felicita nella mia anima.Il mio regalo per te sono questi sentimenti purie profondi di madre che hanno e regalanola longevita...

Kurrë mos hesht...

81

Odissea di lacrime nelle tentazioni di unione

Le uniremo le lacrime forse il nostro amoresara reale e puro.Le uniremo le lacrime e forse il nostro doloresara lo stesso.

Le uniremo le lacrimee forse le nostre lacrime li perdono gli sbaglie si accetterano i pentimenti.

Le uniremo le lacrime e forse tenon ti vedrò maiperchè uno sbaglio ci ha rovinato la vita.

Le uniremo le lacrime e forsele mani non si legerano piùnell’abbraccio come corona.

Alla Unione di Prizreni

Come un tempo...La mia bella citta con delle storie grandiTi amo Prizren, la mia culla dell’infanzia di monellaNel tuo petto mi sono cresciuta,mai non ti ho perso dalla memoria, maied anche quando mi sono partitaverso la strada dell’emigrazione...in te Prizren, verso la tua unione unica,invidiosa sembrava la gioventu,verso il vecchio Marash passavo i giorni sedutanella ombra della quercia antica della legenda......ah quanti pochi versi per te...Adesso come visitatore vengo da te commosa;voglio toccare ovunque il tuo cambio

Flora Kelmendi

82

il Castello lo stesso come cronaca della storia,mi porto nella mente le belle passeggiate..Qui le ho imparate le prime lettere ed a scrivere delle poesie...Il mio primo redattore l’insegnante, Xhafer Kabashimi ha datto l’impulso che io l’aparissi il mio mondo...eh, Prizren il mio luogo di nascita,in questo anniversariodella 131ssima della Unione ti auguro... da lontano,ma sappi che un giorno i tuoi figli allontanatiL’unione di Prizreni li unirá come un tempo...

I miei strilli...

Fino a quando gioco con i miei giocatoli ti cerco te,che mi acclusa nei giochi, che si diventino più belli...Mi manchi, naturalmente, e ti chiamo di venire quaaccanto a me, come una volta;ti chiamo forte con la mia voce: “ Padre, perchè hai tanto tempoche mi sei perso?Dove ti trovi adesso? “

Dispiego la nostalgia,guardando delle fotografie insieme con tee le lacrime che mi versano senza fermarsi,nonostante che ho voglia che mi versino,perchè questa e l’unica manieraper tirare fuori la grande nostalgia sentita per te...

Immagino, quando con le mie piccole mani,le asciugavi le mie lacrime quando piangevo...e poi, oh, poi fermavo il pianto...

Ti sto cercando, padre,la promessa che mi hai dattoche mai, no mai nella solitudine non mi lascierai...Dove ce l’hai il giuramento su dio....cosi presto l’hai dimenticato, padre...

Kurrë mos hesht...

83

Domando la madre, ogni giorno quando verrai,ma disgraziamente risposta non ha...Te ne sei andato e c’hai lasciatoe non ritorni più padre, perchè, forse mai,l’amore verso di noi è stata inutile?!Perchè con le menzognehai ferito il mio piccolo cuorehai fregato la mia anima umida,perchè padre?

Ho preso, come una volta, un foglio lá per scrivere,la parola che tu mi hai imparato...Come mi è accaduto cosie ci ha accaduto cosi, padre ?Aspettando te con gioiaci ha conquistato interamente il dolore...Come non l’hai pensato, quanto te ne sei andatoe non volevi ritornare più,che cosa avrebbe fatto la ragazza resa orfana ?Almeno che avessi pensato di mein quella fuga affrettata, la parola “ Vi amo “che mi infesta, spesso adesso,l’hai dimenticato padre...

Ti sei entrato nella nostra vitadelle tutte e due, senza pensarci ma felice,ormai l’amore ci hai rubatoe mi hai lasciata nella sofferenza.Ed anche io sono creatura di Dio,...perchè non hai avuto un’po di pieta di genitore ?Ma non l’hai pensato che io sono una bambinache ha bisogno di chiamartiogni giorno nel nome, o mio padre mancato ?

Se qualche giorno ti accade nelle maniquesto volume con il titolo “ Non tacere mai... “sappi che qua è scrittoche hai spezzato un cuore,hai velenato un’anima...perchè ancora non so scrivere bene in modo poetico,

Flora Kelmendi

84

ma queste parole di dolorele ho uscite fuori dal mio cuore velenato...

Ti chiamo sveglia: “ Padre, dove ti trovi ?Ti chiamo nel sogno:“ Padre, padre cosa stai facendo perchè non vieni ?Ma risposta non ha, non hae non ha,...Chiamo inutilmente...

A braccia aperte ti ho aspettatoe ho sperato molto,ma tu te ne sei andato e non hai lasciato delle traccieed all’internet ti scrivo,ma è inutile risposte di cuore da te non ha.Risposta non ha, non ha, non ha,...indipendentemente che iola risposta la voglio la cerco con insistenza...

Ho giunto fino lá,che ogni uomo, quanto lo vedo,nel suo volto mi assomiglia che trovo te...Ti faccio premeditare e ti chiamoma mi faccio deluderemi faccio deludere, padre...

Eh, la mia buona nonna,ti ringrazio per i tuoi datti,che mi hanno datto motivo di scrivereche ci soffri, che mi vuoti nel cuore,e nell’anima per il padre...

Padre, dove sei ?Risposta non ha, non ha, e sembra,che non avra mai...

Kurrë mos hesht...

85

Flora Kelmendi è nata nell’anno 1964 nella citta storica econosciuta di Prizren, in Cossova dove ha terminatol’educazione elementare, e poi ha seguito gli studi mediani inSvezia, nel profile iginieco, cercando a profilizarsi ed esercitarela sua proffessione che esercita ed anche attualmente. Flora,grazie al suo talento, sin d’infanzia , da dieci anni ha scrittoabbastanza bene delle poesie per bambini e la sua primapubblicazione è stata realizzata nella rivista per i bambini ’’ IlPioniere ’’. Sin dall’allora Flora non si è fermata a scrivere eha manifestato l’amore e per la dedicazione verso laLetteratura e l’Arte. Le sue poesie sono pubblicate durantetutto questo periodo, senza fermarsi, in molte riviste letterarie giornali.

Ma cosi nella sua pagina, nel suo website all’internetwww.poezit.net con il nome Alias: La Zia, che a volte hapubblicato le sue creazioni, diventandosi cosi famosa nelmovimento scritto.

Il libro poetico “ Non tacere mai… “ pubblicato a trelingue: in albanese, in inglese, ed in italiano è il suo primolibro, un libro dove spicca delle problematiche in varieta e sidanno delle grandi messaggi vitali attraverso ad una vitatroppo attiva e spiccata.

Flora è membre di Unione Internazionale Pegasi degliscrittori ed artisti ALBANIA, E PEGASI, COSSOVA.

Fin da 1991 abita in Svezia con la sua famiglia, dove sipresenta troppo attiva nella sua creazione letteraria.

Flora Kelmendi

86

Kurrë mos hesht...

87

PËRMBAJTJA

Pse hesht? ............................................................................................... 7Zbrastësia e shikimit ............................................................................. 7Ah, Dashuri , ti Mbretëreshë ! .............................................................. 8Ti dhe Unë .............................................................................................. 9Rikujtimi i të madhërishmes ................................................................ 9Kur bie viktimë e dashurisë ............................................................... 10Ëndërrimi im : Sikur të isha Qiri... .................................................... 11Buzëqeshja jote më ngrohtë ............................................................... 12si një rreze dielli,... ............................................................................... 12Mos u dorëzo kurrë shpejt ................................................................. 14Ngjan me pëllumbeshë tërë nur ........................................................ 14E pat kjo dashuri .................................................................................. 15“Laj” me lotin tim të rënë .................................................................. 16nga sytë e mi të skuqur... .................................................................... 16Dhimbje e madhe në shpirt ................................................................ 17Gjykim për dashurinë e tradhtuar .................................................... 18Dashuri e Ndaluar ............................................................................... 19Dashuria në lojë meskine .................................................................. 20Ngazëllim nëne .................................................................................... 20Më vrave shpirtin pas shpine ............................................................ 23Pabesia e dashurisë ............................................................................ 24Odise lotësh në orvajtje bashkimi ..................................................... 24Pse...? ..................................................................................................... 25Skica e akullt e dashurisë sime .......................................................... 26Dua çfarë, nuk dua .............................................................................. 27Pa ty kam frikë ..................................................................................... 27Si dikur... ............................................................................................... 28Vikamat e mia ... ................................................................................. 29Më prit ................................................................................................... 31

Why do you remain silent? ................................................................ 35Emptiness of the eyesight ................................................................... 36Ah, Love, you Queen! ......................................................................... 37You and I ............................................................................................... 38Remembering the grandiosity ........................................................... 38When you fall a victim of love ........................................................... 39

Flora Kelmendi

88

My dream: I wish I were a Candle .................................................... 40Your warm smile, ................................................................................ 42Like a sunray,… ................................................................................... 42My cries … ............................................................................................ 44Don’t you ever give up quickly ......................................................... 47She resembles a hen pigeon full of grace ......................................... 48I wash” with my fallen tears .............................................................. 48From my reddened eyes… ................................................................. 48A great pain in the soul ...................................................................... 50Judgment for the betrayed love ......................................................... 50Forbidden love ..................................................................................... 51Love in a small-minded game ........................................................... 52Exultation of a mother ........................................................................ 53Like once… ........................................................................................... 56

Perchè taci.... ......................................................................................... 61Il vuoto dello sguardo ......................................................................... 62Ah, amore, tu sovrano ! ...................................................................... 63Tu ed io.................................................................................................. 64Riporto nella mente della grandezza ................................................ 64Quando cadi vittima dell’amore ....................................................... 65Il mio sogno: Se fossi Candela... ........................................................ 67Il tuo sorriso più amabile che un raggio di sole,... .......................... 68Mai non ti arrendere cosi presto ........................................................ 70Somigli ad una colomba pieno di grazia .......................................... 71E finito ed anche questo amore ......................................................... 72“ Piango “ con la mia lacrima ............................................................ 74Il grande dolore nell’anima ................................................................ 75Giudizio per l’amore tradito .............................................................. 75Amore proibito ..................................................................................... 77L’amore nel gioco meschino .............................................................. 78Esultanza di madre .............................................................................. 79Odissea di lacrime nelle tentazioni di unione ................................. 81Alla Unione di Prizreni ....................................................................... 81I miei strilli... ......................................................................................... 82