1

საქართველოში მომხდარ კონფლიქტთან დაკავშირებული ფაქტებისდამდგენი დამოუკიდებელი საერთაშორისო მისია

ტომი I ტომი II ტომი IIIსექტემბერი, 2009

2

ტომი IIIმხარეთა შეხედულებები კონფლიქტის შესახებ, ქრონოლოგია და პასუხებიკითხვარებზესაქართველო

- კონფლიქტის ხედვა- ქრონოლოგია- სამხედრო ასპექტები – შეკითხვები და პასუხები- სამხედრო ასპექტები – დამატებითი შეკითხვები და პასუხები- საერთაშორისო სამართალი – შეკითხვები და პასუხები- ჰუმანიტარული სამართალი და ადამიანის უფლებები – შეკითხვები და პასუხები

რუსეთი- კონფლიქტის ხედვა- ქრონოლოგია- სამხედრო ასპექტები – შეკითხვები და პასუხები

სამხედრო ასპექტები – დამატებითი შეკითხვები და პასუხები- საერთაშორისო სამართალი – შეკითხვები და პასუხები- ჰუმანიტარული სამართალი და ადამიანის უფლებები – შეკითხვები და პასუხები

სამხრეთ ოსეთი- კონფლიქტის ხედვა და ქრონოლოგია- სამხედრო ასპექტები – შეკითხვები და პასუხები- ჰუმანიტარული სამართალი და ადამიანის უფლებები – შეკითხვები

აფხაზეთი- კონფლიქტის ხედვა- ქრონოლოგია და სამხედეო ასპექტები – შეკითხვები და პასუხები- ჰუმანიტარული სამართალი და ადამიანის უფლებები – შეკითხვები და პასუხები

ოფიციალური დოკუმენტები- 6-პუნქტიანი გეგმა, რომელსაც ხელი მოაწერა მისმა აღმატებულება ბატონმა

ნიკოლა სარკოზიმ- 6-პუნქტიანი გეგმა, რომელსაც ხელი მოაწერეს მისმა აღმატებულება ბატონმა

ნიკოლა სარკოზიმ და მისმა აღმატებულება ბატონმა მიხეილ სააკაშვილმა- 6-პუნქტიანი გეგმა, რომელსაც ხელი მოაწერა მისმა აღმატებულება ბატონმა

დიმიტრი მედვედევმა

3

- 6-პუნქტიანი გეგმა, რომელსაც ხელი მოაწერეს მისმა აღმატებულება ბატონმასერგეი ბაღაფშმა და მისმა აღმატებულება ბატონმა ედუარდ კოკოითმა

- განხორციელების გეგმა- ბრძანებები #1 და #2DVD: დამატებითი მასალები მხარეებისაგან

4

ტომი III

ტომი III მოიცავს მასალას, რომელიც საქართველოს, რუსეთის ფედერაციის, სამხრეთოსეთისა და აფხაზეთის ხელისუფლებებმა მიაწოდეს ფაქტების დამდგენდამოუკიდებელ საერთაშორისო მისიას წერილობითი ან ელექტრონული ფორმით.ტომი შეიცავს შეხედულებებს კონფლიქტის შესახებ, ქრონოლოგიებსა და პასუხებსსამხედრო, იურიდიულ და ჰუმანიტარულ შეკითხვარებზე და კონფლიქტთანდაკავშირებულ დამატებით მასალებს. ფაქტების დამდგენმა დამოუკიდებელმასაერთაშორისო მისიამ იქ, სადაც აუცილებელად ჩათვალა, წარმოადგინა ორიგინალიტექსტების ინგლისური (არაოფიციალური) თარგმანი. სხვა თარგმანების ტექსტიუცვლელია და წარმოდგენილია ისეთივე სახით, როგორც გადაცემული იყო ფაქტებისდამდგენი კომისიისათვის. მათი აქ წარმოდგენის მიზანია გამჭვირვალობისუზრუნველყოფა და ანგარიშის მომზადებისათვის გამოყენებული ოფიციალურიწყაროების ხელმისაწვდომლობა. ეს ტომი წარმოდგენს მხარეების მიერ მხოლოდმოწოდებული მასალების ნაკრებს და შესაბამისად, ამომწურავი არ არის.

5

საქართველო- კონფლიქტის ხედვა- ქრონოლოგია- სამხედრო ასპექტები – შეკითხვები და პასუხები- სამხედრო ასპექტები – დამატებითი შეკითხვები და პასუხები- საერთაშორისო სამართალი – შეკითხვები და პასუხები- ჰუმანიტარული სამართალი და ადამიანის უფლებები – შეკითხვები და პასუხები

6

რუსეთის ფედერაციის აგრესია საქართველოს წინააღმდეგ

რეზიუმე

2008 წლის 7 აგვისტოს, რუსეთის შეარაღებულმა ძალებმა, რომლებიც წინასწარ უკვეგანლაგებულნი იყვნენ საქართველო-რუსეთის ჩრდილოეთ საზღვარზე, დაიწყესმასიური, კოორდინირებული და საქმის მასშტაბებიდან გამომდინარე – წინასწარგათვლილი იერიში საქართველოზე. რუსეთის ძალებმა გადაკვეთეს საზღვარი სამხრეთოსეთში/ცხინვალის რეგიონში და რამდენიმე საათის შემდეგ, აფხაზეთში. კარგადგათვლილი, ფართომასშტაბიანი თავდასხმა ხორციელდებოდა ხმელეთზე, ზღვაზე დასაჰაერო და კიბერ-სივრცეებში. გენოციდის შეჩერება, რომელიც მოსკოვის მიერ იქნასაქართველოში შემოჭრის მიზეზად დასახელებული, მოგვიანებით სიცრუე აღმოჩნდა.

2008 წლის 26 აგვისტოს, რუსეთის ფედერაციამ თვალნათლივ დაარღვია სამშვიდობოშეთანხმება, რომელსაც რუსეთის პრეზიდენტმა სულ რაღაც ორი კვირით ადრე მოაწერახელი, როდესაც ამ ორი ტერიტორის დამოუკიდებლობა ოფიციალურად აღიარა. ესაშკარა კულმინაცია იყო გრძელვადიანი გეგმისა – დაემხო საქართველოს სახელმწიფოდა ეკონტროლებინა საქართველოს ტერიტორიები. რუსეთ-საქართველოსსახელმწიფოთაშორისი კონფლიქტის თითქმის ორი ათწლეულის განმავლობაში,მოსკოვი წარმატებით იყენებდა სეპარატისტებს, როგორც თავის მარიონეტებს; ამჯერზე, რუსეთმა რეალურად დაიკავა საქართველოს ეს ტერიტორიები და ცდილობსმოახდინოს მათი სრული ანექსია

იზრდებოდა რა, რუსეთის თავდასხმის მასშტაბები, საქართველოს მთავრობამ მიიღოგადაწყვეტილება, რომ მას აღარ ჰქონდა სხვა არჩევანი გარდა იმისა, რომ გაეცა ბრძანებასამხედრო მოქმედების დაწყების შესახებ და სწრაფად გაეწია წინააღმდეგობაშემოჭრისთვის, რომლის მიზანი სცდებოდა უთანხმოებას საქართველოს ორტერიტორიასთან დაკავშირებით. საქართველოს სამხედრო მოქმედებების მთავარიგანზრახვა იყო შეეფერხებინა რუსეთის შეტევა, რათა საერთაშორისო დიპლომატიურიძალისხმევის საშუალებით, არ დაეშვა საქართველოს მთლიანი ოკუპაცია. ამითსაქართველოს გადაყვეტილებამ – დააეწყო მოქმედებები – თავის მიზანს მიაღწია.

საქართველოს ტერიტორიის დაცვის შესახებ, საქართველოს მთავრობის მიერ მიღებულიგადაწყვეტილების კომუნიკაცია სხვადასხვა საშუალებით მოხდა, რაც ჩამოთვლილიაწინამდებარე შენიშვნაში. რეზიუმეს შეზღუდვების გამო, სამართალის დასადგენად აქვერ მოგვყავს ის დიდი რაოდენობის მტკიცებულებები, რომლებიც ხელმისაწვდომი იყოკომისიისათვის. ამავდროულად, მკითხველისთვის უნდა აღინიშნოს, რომ რეზიუმეში

7

განხილული თითოეული საკითხი ეყრდნობა მრავალ მტკიცებულებას, რომელიც 200-ზემეტ სხვადასხვა დოკუმენტშია მოცემული და აგრეთვე, კომიისათვის გადაცემულ სხვამასალებს.

ქვემოთ წარმოდგენილია ძირითადი საკითხები, რომლებიც შესულია საქართველოსმიერ კომისიისათვის გადაცემულ მასალებში:

1. მრავალი წლის მანძილზე რუსეთის ფედერაციის ქმედებათა ანალიზი იძლევასაკმარის მტკიცებულებეს, რომ რუსეთს, მშვიდობიანი თუ ძალისმიერი გზით,განზრახული ჰქონდა საქართველოს სახელმწიფოს დამხობა, რათა დაეყო დაემართა თავისი სამხრეთის მეზობელი. სხვადასხვა დროს საქართველოშიმოქმედი მთავრობების მუდმივმა უარმა იმაზე, რომ მიმხრობოდნენ რუსეთისმიერ საქართველოს ტერიტორიების დე-ფაქტო კონტროლს, თანდათან უფრომოსალოდნელი გახადა რუსეთის მიერ სამხედრო ძალის გამოყენება.დასავლეთის მიერ კოსოვოს დამოუკიდებლობის აღიარებამ თებერვალში,შესაძლებელია ერთგვარი ბიძგი მისცა საქართველოში შეჭრისათვის საბაბისშესაქმნელად და 2008 წლის მარტში, მოსკოვის მიერ წინასწარ გათვლილიიურიდიული, სამხედრო, საპარლამენტო და დიპლომატიური მანევრებისამოქმედებას.

7 აგვისტოს მოვლენები მოჰყვა თვეების მაძილზე უწყვეტ იურიდიულ,პოლიტიკურ და სამხედრო პროვოკაციებს საქართველოს წინააღმდეგ, რასაც წინუძღვოდა წლების განმავლობაში, ამ ტერიტორიებზე რუსეთის კონტროლისგაძლიერება. ამ წლებისა და თვეების განმავლობაში, რუსეთმა გამოავლინა, რომწინასწარი განზრახვით უგულებელყოფდა იმ საერთაშორისო შეთანხმებებს,რომლის მხარესაც ის წარმოადგენდა. მან ბოროტად გამოიყენა თავისიმშვიდობისმყოფელის როლი. იგი სიტემატურად ხელს უშლიდა ყველანაირძალისხმევას (რომელთაგან ბევრი, საქართველოს მთავრობის მიერ იყოინიცირებული) დამყარებულიყო რეალური სამშვიდობო პროცესი, რომლისშედეგად საქართველოს მთავრობა მიაღწევდა ურთიერთგაგებასა და შეთანხმებასაფხაზეთისა და სამხრეთ ოსეთის/ცხინვალის რეგიონის დე-ფაქტოხელისუფლებასთან. ამის ნაცვლად, მოსკოვმა აფხაზეთისა და სამხრეთოსეთის/ცხინვალის რეგიონის დე-ფაქტო ხელისუფლება რუსეთის მარიონეტადაქცია. ხშირ შემთხვევაში, მაღალ პოლიტიკურ და სამხედრო პოზოციებზედანიშვნა პირდაპირ რუსეთიდან ხდებოდა.

8

ქვემოთ მოცემულია რუსეთის პოლიტიკის გატარების რამდენიმემნიშვნელოვანი ეტაპი:

ქართველების გრძელვადიანი ეთნიკური წმენდა კონფლიქტის ზონებიდან,მოსახლეობის ჰომოგენიზაციისათვის და პოლიტიკური კონტროლისკონსოლიდაციისათვის;

2002 წლის ივლისიდან დაწყებული, პასპორტიზაციის არალეგალური კამპანიაკონფლიქტის ზონებში, რათა ხელოვნურად წარმოქმნილიყო „რუსეთისმოქალაქეები,“ რომლებსაც რუსეთი შემდგომში ,,დაიცავდა;“ ამ მოქალაქეთა„დაცვის“ მოთხოვნა, რომელიც მოსკოვმა თავის სასარგებლოდ გამოიყენა,გასული წლის აგვისტოში საქართველოში შემოჭრისთვის, ყალბი საბაბიაღმოჩნდა

საერთაშორისო ხელშეკრულებების დარღვევა ეკონომიკური და სამხედროსანქციების შესახებ სეპარატისტულ რეგიონებში; საქართველოსთანსაზღვრისა და სატრანსპორტო საკომუნიკაციო არხების დაკეტვა;ქართველების დეპორტაცია რუსეთის ფედერაციიდან; ეკონომიკური ემბარგოქართულ პროდუქტებზე;

2007 წლის 12 დეკემბერს ევროპაში ჩვეულებრივი შეიარაღებული ძალებისშესახებ ხელშეკრულების (Treaty on Conventional Armed Forces in Europe - CFE)შეჩერება. იმავდროულად, სამხედრო ძალების ინტენსიური გამაგრებარუსეთ-საქართველოს საზღვრის ახლოს, აგრეთვე, კონფლიქტურ რეგიონებში;

რუსეთის მიერ იურიდიული კავშირების ზრდა სამხრეთ ოსეთში/ცხინვალისრეგიონში და აფხაზეთში, 2008 წლის აპრილში;

ინტენსიური ანტი-ქართული პროპაგანდის კამაპანია; კონფლიქტის ზონებში უკანონო სამხედრო ძალების სწრაფი ზრდა (2008

წლის გაზაფხულიდან დაწყებული); ეს მოიცავდა რუსეთის სარკინიგზოჯარების მიერ სარკინიგზო და სატრანსპორტო ინფრასტრუქტურისრეაბილიტაციას ამ არეალში, რამაც ცხადი გახადა რუსეთის მთვარი მიზანი, –მოემზადებინა საჭირო ლოგისტიკური ინფრასტრუქტურა მძიმე სამხედროაღჭურვილობის სწრაფი გადაადგილებისთვის.;

მიზანმიმართული მკვლელობები და სხვა შეიარაღებული პროვოკაციები ამტერიტორიებზე უშუალოდ შემოჭრამდე, დღეებისა და კვირებისგანმავლობაში.

2014 წლის ზამთრის ოლიმპიადისათვის სოჭის შერჩევამ ერთგვარად მოამწიფამოსაზრება, რომ რუსეთი აპირებდა აფხაზეთში თავისი კონტროლისკონსოლიდაციას და მეტიც, საკითხის „მოგვარებას“ ოლიმპიური თამაშებისკონტექსტში, ვიდრე ის პოლიტიკური ვალდებულება გახდებოდა. ამასთან,

9

არსებობს მტკიცებულება, რომ მას შემდეგ რაც გამოცხადდა სოჭის შესახებგადაწყვეტილება, რუსეთის მხრიდან იყო დიდი ბიზნეს აქტივობა და მასთანდაკავშირებული ქონების შეძენა აფხაზეთში.

2. საქართველომ დაიწყო საერთაშორისო საზოგადოებასთან თავისი ურთიერთობისგაძლიერება, რათა შეეჩერებინა რუსეთის მიერ მისი ტერიტორიების ხელყოფა,თავიდან აეცილებინა ნებისმიერი შესაძლო სამხედრო შემოჭრა და მიეღწიაკონფლიქტების მოგვარებისათვის, მოლაპარაკების გზით. თბილისმა მრავალჯერწამოაყენა წინადადება მოლაპარაკებათა გზით საკითხის მოსაგვარებლად.აღნიშნული გამაფრთხილებელი სიგნალები და შემოთავაზებებითავადპირველად გარკვეული ინდეფერენტულობით იქნა მიღებული.საერთაშორისო საზოგადოება პრობლემას აღიქვამდა როგორც შიდა უთანხმოებასდა არა როგორც უფრო კომპლექსურ, სახელმწიფოთაშორის კონფლიქტს, როგორცეს რეალურად იყო. გარკვეულწილად, ამ მიზეზის გამო, მხოლოდ უმნიშვნელოზომები იქნა გატარებული ნდობის აღსადგენად. ვინაიდან მოსკოვიფაქტობრივად, აკონტროლებდა მოლაპარაკებებს და სამშვიდობო ფორმატებს(რომლებსაც ის ბოროტად იყენებდა წლების მანძილზე), მათი სათანადოგადახედვა ვერ მოხერხდა. ბოლოს, როდესაც დასავლეთის მედიატორებმამოინდომეს დიპლომატიური შუამავლობა 2008 წლის დასწაყისში, მათი ესძალისხმევა წარუმატებელი აღმოჩნდა.3. გამოუვალი მდგომარეობის წლებმა, ეთნიკური მოსახლეობის მთლიანი ნაწილიორივე კონფლიქტურ ზონაში გააღარიბა და ფუნდამენტური უფლებების დაცვისგარეშე დატოვა; კერძოდ, ქართველები გამიზნულად, ეთნიკურ ნიადაგზეიდევნებოდნენ.

უფრო კონკრეტულად, 2004 წელს საქართველოს ლეგიტიმური, დემოკრატიულიმთავრობის არჩევნების შემდეგ, საქართველოს მთავრობამ გადადგა პირველინაბიჯები, რათა მოეხდინა ჭეშმარიტად სამშვიდობო პროცესის ინიციარებაცხინვალის რეგიონში/ სამხრეთ ოსეთში და აფხაზეთში.

საქართველოს მთვარობამ მნიშვნელოვანი ძალისხმევა გაიღო, რათაგამოეყენებინა ე.წ ,,რბილი ძალა“ და მიეღწია პრობლემის მშვიდობიანიმოგვარებისთვის. ამ ძალისხმევის ერთ-ერთი ცნობილი წარმატებული მაგალითიიყო დროებითი ადმინისტრაციული ერთეულის შექმნა სამხრეთოსეთში/ცხინვალის რეგიონში, რომელსაც ხელმძღვანელობდა ადგილობრივიმოსახლეობის მიერ არჩეული, ყოფილი სეპარატისტული ლიდერი დიმიტრისანაკოევი.

10

მაშინაც კი, როდესაც საერთაშორისო საზოგადოება მხარს უჭერდა ამინიციატივებს, რუსეთის ფედერაციამ და მარიონეტული რეჟიმის ლიდერებმაუარყვეს საქართველოს ყველა სამშვიდობო ინიციატივა, რაც მოიცავდა ფართოავტონომიას, ძალების გადანააწილებას ცენტრალურ მთავრობაში,გარანტირებულ უფლებებს ენისა და კულტურის დაცვისთვის, ეკონომიკურირეაბილიტაციის პროექტებს და განსაკუთრებულ კონსტიტუციურ უფლებებს.

2008 წლის გაზაფხულზე, საქართველოს მთვარობამ განმეორებით სცადასაერთაშორისო საზოგადოების ყურადღების მიმხრობა რუსეთის ფედერაციისმხრიდან საქართველოზე ზეწოლის ზრდის ფაქტებთან დაკავშირებით.საქართველოს მაღალჩინოსნები ცდილობდნენ შეხვედროდნენ თავიანთ უცხოელკოლეგებს, რათა მიეღწიათ კონენსუსისთვის, თუ როგორ უნდა ეპასუხათრუსეთის პროვოკაციებისათვის; საქართველოს მთავრობა ასევე შეეცადაპირდაპირი მოლაპარაკება ეწარმოებინა რუსეთის ფედერაციის პრეზიდენტთან,რაზეც უარი მიიღო. მთავრობა ასევე რამდენჯერმე შეეცადა პირდაპირიმოლაპარაკებები გაემართა დე-ფაქტო ხელისუფლებასთან. ყოველი ამგვარიმცდელობა, შესუსტებულიყო რუსეთის მხრიდან სიტუაციის პოლიტიკური დასამხედრო ესკალაცია ამ ტერიტორიებზე, წარუმატებელი აღმოჩნდა.

2008 წლის ივნისში, როდესაც რუსეთის პროვოკაციები კიდევ უფრო გაძლიერდა,მოსკოვმა და მისმა სატელიტებმა არაერთხელ უარყვეს სამშვიდობო ინიციატივაგერმანიის საგარეო საქმეთა მინისტრის შუამავლობით; მოგვიანებით, შემოჭრისწინა დღეს, ეუთო-ს მაშინდელმა თავმჯდომარემ წამოაყენა წინადადება, რომჰელსინკში ჩატარებულიყო მოლაპარაკებები სამხრეთ ოსეთის/ცხინვალისსეპარატისტულ რეგიონსა და საქართველოს მთავრობას შორის; ეს წინადადებაცუარყოფილი იქნა.

მოლაპარაკების დაწყებაზე ამ მკაცრმა უარმა საქართველო მიახვედრა, რომმოსკოვი აპირებდა ძალის გამოყენებას. თბილისის შეფასებით, რუსეთიშეარჩევდა მომენტს, რომელიც იქნებოდა საუკეთესო სამხედრო და პოლიტიკურიშესაძლებლობა დაუსჯელი მოქმედებისათვის. აგვისტოს სიცხემ, როდესაცმსოფლიოს ყურადღება მიპყრობილი იყო პეკინის ოლიმპიადის გახსნისაკენ,როგორც ჩანს, მოსკოვს ასეთი შესაძლებლობა მისცა.

4. დაწყებული 1990 წლიდან, საქართველოს მიმართ რუსეთის ფედერაციისდამოკიდებულება ცივიდან მტრულ დამოკიდებულებამდე გაიზარდა. რუსეთის

11

მოქმედი პრეზიდენტი ღიად ემუქრებოდა თავის ქართველ კოლეგასსაქართველოს ტერიტორიების ბედთან დაკავშირებით

2003 წლის ნოემბრის მოვლენებს – ვარდების რევოლუციას და შემდგომში,ახალი დემოკრატიული მთავრობის არჩევას – მოსკოვი არ მიესალმებოდა. ესფაქტი მალევე გახდა ცხადი საქართველოს ხელისუფლებისათვის. მიუხედავადსაქართველოს ახალი მთავრობის უდიდესი ძალისხმევისა, რუსეთისფედერაციასთან დაემყარებინა მეგობრული ურთიერთობა (დაწყებულიახალადარჩეული პრეზიდენტის ვიზიტით მოსკოვში, არჩევნების შემდეგ მისიპირველი საერთაშორისო ვიზიტის ფარგლებში და დამთავრებული ჩრდილოეთკავკასიათან საზღვრის ჩაკეტვით), რუსეთის მზარდი აგრესიული განზარახვებიახალი მთავრობის მიმართ სრულიად აშკარა გახდა მთელი რიგი ინციდენტებითადა რუსეთის მაღალჩინოსანი ოფიციალური პირების განაცხადებით. 2006 წლისდეკემბრისათვის, პრეზიდენტი პუტინი უკვე მზად იყო გაეფრთხილებინაქართველი კოლეგა, რომ საქართველოში ის „ჩრდილოეთ კვიპროსს“ შექმნიდა.პრეზიდენტმა პუტინმა იგივე გაფრთხილება მისცა ნატო-ს გენერალურმდივანსაც. ისტორიის მანძილზე, საქართველომ ისწავლა თუ რას ნიშნავდარუსეთის მუქარა.

5. რუსეთის პოლიტიკა, მოეხდინა საქართველოს სტრატეგიული იზოლაცია,ერთგვარ ტანდემში იყო მის მცდელობასთან დაემხო ქვეყნის დამოუკიდებლობადა სუვერენიტეტი. საქართველოს მთავრობას ამაში ეჭვი არ ეპარებოდა.

2004 წლიდან საქართველოს მთავრობა მიყვებოდა სტარტეგიულ კურსს, რომლისმიზანი იყო საქართველოს სრულყოფილი ინტეგრაცია ევროატლანტიკურინსტიტუციებში და ამ ახალი შესაძლებლობის შექმით უზრუნველეყო კასპიისზღვის რეგიონის მიღმა მყოფი ქვეყნების წვდომა ენერგომატარებლებზე.მიუხედავად იმისა, რომ საქართველოს სტრატეგია არ შეიცავდა საფრთხესრუსეთის ფედერაციის მიმართ, მოსკოვი წინ აღუდგა ამ პოლიტიკას მზარდიაგრესიის გზით.

2006 წელს, რუსეთმა გამოაცხადა სრული სავაჭრო, ფინასური, საფოსტო დასატრანსპორტო ბლოკადა საქართველოზე (ამ ქმედებას დიდი გავლენა ჰქონდა,რადგან საქართველოს ექსპორტის 70% იმ დროს რუსეთში გადიოდა). მოსკოვმაასევე დაიწყო ეთნიკური ქართველების დისკრიმინიაცია და მათი დევნა რუსეთისფედერიციიდან.

12

გარდა ამისა, რუსეთის დიპლომატიურ ძალისხმევას, წარმოეჩინა საქართველოარასასურველ პარტნიორად ევროპისთვის, აძლიერებდა უწყვეტი, ძალიან კარგადმომზადებული ანტიქართული პროპაგანდის კამპანია.

ამას გარდა, საქართველოს ხელისუფლებამ საგანგაშოდ მიიჩნია კოსოვოსდამოუკიდებლობის ცალმხრივი აღიარების პროცესი, და მისი აღიარება ნატო-სრამდენიმე მნიშვნელოვანი წევრის მიერ, რაც მისი აზრით გამოიწვევდა რუსეთისგაღიზიანებას და რისკის ქვეშ მოაქცევდა აფხაზეთისა და სამხრეთოსეთის/ცხინვალის რეგიონის ტერიტორიებს. ამის შესახებ საქართველომ თავისიშეშფოთება უმაღლეს დონეზე დააფიქსირა. თავის მხრივ, პრეზიდენტმა პუტინმააცნობა საქართველოს პრეზიდენტს, რომ საქართველოს ეს გადაწყვეტილებაძვირად დაუჯდებოდა.

2008 წლამდე, საერთაშორისო საზოგადოების ყურადღებას იპყრობდა მხოლოდვითარების სამხედრო ესკალაცია და სხვა პროვოკაციები აფზახეთში. შემდეგრუსეთის ფედერაციამ თავისი პროვოკაციები სამხრეთ ოსეთის/ცხინვალისრეგიონისაკენ მიმართა. 16 ივლისს იყო დიმიტრი სანაკოევის, სამხრეთ ოსეთისლიდერის მოკვლის მცდელობა, რომლის პოლიტიკაც მიზნად ისახავდაგაერთიანებას. ამას მოჰყვა ვითარების ესკალაცია, რაც სრულად არის ასახულიკომისიისათვის გადაცემულ მტკიცებეულებებში. საომარ მოქმედებათა არეალისამხრეთ ოსეთში იყო სტრატეგიულად მნიშნველოვანი და ის ამყარებდასაქართველოს მთავრობის შიშს, რაც ყველაზე უარეს შემთხვევაში შემდეგნაირადგამოიყურებოდა: ეს იყო პირდაპირი და უმოკლესი გზა საქართველოსშუაგულისკენ და ყველაზე სწრაფი საშუალება საქართველოს გაყოფისათვის,მთავრი გზატკეცილების კონტროლისათვის, ეკონომიკის დასუსტებისთვის დათბილისზე იერიშისათვის.

რუსეთის სრულმასშტაბიანი თავდასხმის წინა დღეებში, სამხრეთ ოსეთშიადგილი ჰქონდა პროვოკაციებს, შეიარაღებული შეტევებისა და მკვლელობებისსახით; 7 აგვისტოს მოკლეს ორი ქართველი მშვიდობისმყოფელი,სრულმასშტაბიანი საომარი მოქმედებების დაწყებამდე. საქართველოსსაწინააღმდეგოდ მიმართული პროპაგანდის აგიტაცია რუსეთში სწრაფადიზრდებოდა, რის გამოც რუსეთის სატელიტებმა გამოაცხადეს ტერიტორიიდანქალებისა და ბავშვების ევაკუაცია. უნდა აღინიშნოს, რომ ამ პერიოდისგანმავლობაში, საქართველო ცდილობდა არ მომხდარიყო ვითარების ესკალაციადა პრობლემა დიპლომატიური გზით მოეგვარებინა. ამიტომაც მან არ გამოიწვია

13

საქართველოს შეიარაღებული ძალების ყველაზე ბრძოლისუნარიანიკონტინგენტი ერაყიდან.

6. 2008 წლის 7 აგვისტოს, დილით ადრე, საქართველოს შინაგან საქმეთასამინისტრომ სატელეფონო საუბრის მოსმენით მოიპოვა პირველადი ინფორმაციაიმის თაობაზე, რომ რუსეთის სამხედრო ქვედანაყოფი, რომელიც მოიცავდატანკებს და ჯარისკაცებით სავსე სამხედრო სატვირთო მანქანებს, შევიდა როკისგვირაბში. 7 აგვისტოს საღამოს, საქართველოს მთვარობის წინაშე სახეზე იყოთვისებრივად სხვა სიტუაცია: მიუხედავად საქართველოს მთვარობის მრავალიმცდელობისა, შეემცირებინა დაძაბულობა და ცალმხრივად შეეწყვიტა ცეცხლი,საქართველოს კონტროლის ქვეშ მყოფი სოფლები, პოლიცია და სამშვიდობოპოსტები ინტენსიური ცეცხლის ქვეშ მოექცა. ამ სიტუაციაში, უკვე ანკლავშიმყოფი მოქალაქეები დაუცველები აღმოჩნდენ, ხოლო შუადღეს, პირველადმრავალი ხნის მანძილზე ორი ქართველი მშვიდობისმყოფელი დაიღუპასამხედრო თავდასხმის დროს. დაქირავებული ჯარის შემოდინებაზეგავრცელებული ინფორმაციისა და რუსეთის ჯარის შემოჭრის შესახებ საწყისისადაზვერვო ანაგრიშების გარდა, საქართველოს მთვარობამ მოიპოვასერიოზული დასაბუთება იმისა, რომ რუსეთის ფართომასშტაბიანი თავდასხმაპროგრესირებდა. ესკალაციის საპასუხოდ და კონსტიტუციური ვალდებულებისშესაბამისად (საქართველოს კონსტიტუციის 71-ე მუხლის თანახმად), 7 აგვისტოს23 საათსა და 25 წუთზე, საქართველოს პრეზიდენტმა გასცა ბრძანებათავდაცვითი ოპერციების დაწყების შესახებ, რათა დაეცვა საქართველოსსუვერენიტეტი და ტერიტორიული მთალიანობა და აგრეთვე, საქართველოსმოსახლეობის უსაფრთხოება.

7. ამ კამპანიაში საკვანძო იყო საქართველოს მიმართ წაყენებული გენოციდისბრალდება. სამხრეთ ოსეთში 2,000 ადამიანის მიმართ განხორციელებულიგენოციდი იყო casus belli (ფორმალური საბაბი ომისათვის) რუსეთისათვის;მართალია ეს სიცრუე მოგვიანებით გამოაშკარავდა, როგორც საერთაშორისოსაზოგადოების, ასევე თავად რუსების მიერ, მაგრამ სიცრუემ თავისი როლიშეასრულა და დიდი ზიანი მიაყენა საქართველოსა და საერთაშორისოსაზოგადოებას.

მიმდინარე საინფორმაციო ბარათში მოცემული ფაქტორებისა და რუსეთისინტერვენციის გეოგრაფიული არეალის გათვალისწინებით, საქართველოსმთვარობას ისღა დარჩენოდა სასწრაფოდ ემოქმედა თავის დასაცავად, რათაშეენელებინა რუსეთის თავდასხმა.

14

საქართველოს მიერ სამხედრო თავდაცვითი ძალების გამოყენებამწარმატებულად შეანელა რუსეთის იერიში. ამით მოგებული იქნა დროსაერთაშორისო საზოგადოების მობილიზებისათვის, რამაც შედეგი გამოიღო 12აგვისტოს, როდესაც გაფორმდა შეთანხმება ცეცხლის შეწყვეტის თაობაზე,რომელსაც ხელი მოაწერეს პრეზიდენტმა მედვედევმა და პრეზიდენტმასააკაშვილმა საფრანგეთის პრეზიდენტის სარკოზის შუამავლობით.

სამწუხაროდ, რუსეთმა მალევე დაარღვია ეს შეთანხმება, როდესაც 26 აგვისტოსოკუპირებული ტერიტორიების დამოუკიდებლობა აღიარა. მომდევნო წლისგანმავლობაში, რუსეთი მუდმივად არღვევდა 12 აგვისტოს გაფორმებულცეცხლის შეწყვეტის შეთანხმების ექვსივე პუქტს, განსაკუთრებით კი იმით, რომარ აბრუნებდა თავის ძალებს იმ პოზიციებზე, რომლებსაც ისინი 7 აგვისტომდეიკავებდნენ. გარდა ამისა, ახლახანს, ეუთო-სა (ევროპის უსაფრთხოებისა დათანამშრომლობის ორგანიზაცია) და UNOMIG-ის (გაერთიანებული ერებისორგანიზაციის სადამკვირვებლო მისია საქართველოში) მისიებისფუნქციონირების შეწვეტით, რუსეთმა უფრო დიდი არასტაბილურობა დათესარეგიონში. მოსკოვის ვეტომ ამ ორ მისიაზე უგულვებელყო საერთაშორისოსაზოგადოების ერთსულოვანი ხედვა და შექმნა დამატებითი დაბრკოლებაიძულებით გადაადგილებული პირების დაბრუნებისათვის, ადამიანებისფუნდამენტური უფლებების დაცვისათვისა და კონფლიქტის გრძელვადიანიმოგვარების შესახებ.

15

- ქრონოლოგია.

16

2004-2007 წლებშირუსეთის ფედერაციის მნიშვნელოვანი აგრესიული ქმედებები საქართველოს

წინააღმდეგგრუ-ს მიერ დაფინანსებული ტერორისტული აქტები გორში და საბოტაჟური აქტები

შიდა ქართლის რეგიონში

2004-2005 წლებში, ქართულ-ოსური კონფლიქტის ზონაში განლაგებულიშერეული სამშვიდობო ძალების ფორმატის ქვეშ, რუსეთის სპეციალურმასამსახურებმა შეაგროვეს სადაზვერვო ინფორმაცია და მოახდინეს საქართველოსწინააღმდეგ გამიზნული ტერორისტული აქტებისა და გამანადგურებელქმედებების ორგანიზება.

2005 წლის 1 თებერვალს, თეთრი „VAZ-2101“ ტიპის ავტომობილი აფეთქდაგორში საქართველოს შინაგან საქმეთა სამინისტროს შიდა ქართლის რეგიონულიგანყოფილების წინ. უბედური შემთხვევის შედეგად დაიღუპა სამი პოლიციელი,დაიჭრა 30-ზე მეტი კაცი, დაზიანდა ახლოს მყოფი შენობები და მანქანები.

საქართველოს შინაგან საქმეთა სამინისტროს კონტრ-დაზვერვის დეპარტამენტისმიერ ჩატარებული გამოძიების შედეგად, გაირკვა, რომ ტერორისტული აქტიმომზადებული და განხორციელებული იყო რუსეთის სპეც. სამსახურის (კერძოდგრუ-ს და ფსბ-ს თანამშრომლების) მიერ, რომლებიც მოქმედებდნენ შერეულისამშვიდობო ძალების რუსეთის სამშვიდობო ბატალიონისა და სამხრეთ ოსეთისმარიონეტული რეჟიმის სამხედრო მრჩეველთა ფრთის ქვეშ. ქვემოთ მოცემულიაამ მრჩეველთა სია: ანატოლი სისოევი, გრუ-ს პოლკოვნიკი; სამხრეთ ოსეთის დე-ფაქტო

პრეზიდენტის ედუარდ კოკითის სამხედრო მრჩეველი; მიხეილ აბრამოვი, შერეული სამშვიდობო ძალების მეთაურის მოადგილე; რომან ბოიკო, შერეული სამშვიდობო ძალების რუსეთის სამშვიდობო

ბატალიონის ლეიტენანტ-პოლკოვნიკი. 2005 წლის 23 ოქტობერს, საქართველოს შინაგან საქმეთა სამინისტრომ დააკავა

რომან ბოიკო და მოგვიანებით, თავისი კეთილი ნების ნიშნად, გადასცა ისრუსეთის საელჩოს საქართველოში;

2004 წელს, პოლკოვნიკი ანატოლი ივანეს ძე სისოევი ცხინვალში გაიგზავნაროგორც სამხერთ ოსეთის დე-ფაქტო პრეზიდენტის, ედუარდ კოკოითისმრჩეველი, სადაც მან შექმნა გამანადგურებელი სადაზვერვო ქვედანაყოფითვითაღიარებული რეჟიმის თავადაცის სამინისტროში – ე.წ. „ოსური გრუ.“ ისშედგებოდა 120 კაცისაგან, რომლებიც გაგზავნეს ჩრდილოეთ ოსეთში, სადაცრუსეთის 58-ე არმიის ბაზაზე, რუსეთის სამხედრო ინსტრუქტორები მათწვრთნას უტარებდნენ საბრძოლო მოქედებებში;

17

„ოსურმა გრუ-მ“ განახორციელა შემდეგი ზიანის მომტანი ქმედებებისაქართველოს ცენტრალურ ნაწილში: 2004 წლის 9 ოქტომბერს, 500-კილოვატიანი ელექტროგადამცემი ხაზების

აფეთქება „ქართილი-2“ #365 და „ლიახვი“ #57 გორის რაიონის სოფელშავშვების მახლობლად;

2004 წლის 9 ოქტომბერს, კასპის რაიონში „გრაკალი-მეტეხი“ სარკინიგზომონაკვეთის აფეთქება;

2004 წლის 17 ნოემბერს, ნავთობსადენთან დამაკავშირებელირადიოგადამცემი სადგურის აფეთქება ხაშურის რაიონის სოფელ ჩორჩანასმახლობლად.

რუსეთის სამხედრო სადაზვერვო ქსელი საქართველოში

2006 წლის 28 სექტემბერს, საქართველოს შინაგან საქმეთა სამინისტროს კონტრ-დაზვერვის დეპარტამენტმა გამოააშკარავა გრუ-ს ჯაშუშური ქსელი, რომელიცსაქართველოს ტერიტორიაზე მოქმედებდა ამიერკავკასიაში რუსეთის ჯარებისსაფარქვეშ.

ჯაშუშური ქსელი იმართებოდა სომხეთიდან პოლკოვნიკ ანატოლი სინიცინისმიერ, რომელიც ერევანში განლაგებული რუსეთის შეიარაღებული ძალების#44843 სამხედრო განყოფილების უფროსი იყო. სინიცინმა, სოსოევთან ერთად,დაგეგმა ზემოხსენებული ტერორისტული აქტი გორში.

2006 წლის 28 სექტემბერს, საქართველოს შინაგან საქმეთა სამინისტრომ დააკავაგრუ-ს ოთხი რუსი ოფიცერი თბილისსა და ბათუმში:

o გრუ-ს ვიცე-პოლკოვნიკი ალექსანდრე სავვა, საქართველოში მომქმედიჯაშუშური ქსელის უფროსი;

o გრუ-ს ვიცე-პოლკოვნიკი დიმიტრი კაზანცევი;o გრუ-ს ვიცე-პოლკოვნიკი ალექსეი ზავგოროდნი;o გრუ-ს მაიორი ალექსანდრე ბარანოვი.

გრუ-ს ვიცე-პოლკოვნიკი კონსტანტინე პიჩუგინი იმალებოდა თბილისში,რუსეთის სამხედრო შტაბის შენობაში;

მოგვიანებით, კეთილი ნების ნიშნად, საქართველოს შინაგან საქმეთა სამინიტრომრუსეთის ოფიცერი გადასცა კარელ დე გუხტს, ეუთო-ს მოქმედ თავმჯდომარეს.

რუსეთის მიერ დაფინასებული და პოლიტიკური ორგანიზაციების მიერ შემუშავებულიდამხობის გეგმა

18

2006 წლის 7 სექტემბერს, შინაგან საქმეთა სამინისტრომ საქართველოში დააკავამოსკოვის სატელიტური პოლიტიკური ორანიზაციების 13 წამყვანი წევრი,კერძოდ, პოლიტიკური პარტია „სამართალი,“ კოსერვატულ-მონარქისტულიპარტია, კავკასიის დემოკრატიული ინსტიტუტი და მოძრაობა ,,ანტისოროსი“,რომლებმაც უკანონოდ შეისყიდეს ცეცხლსასროლი იარაღი და გეგმავდნენ მისგამოყენებას თბილისში საპროტესტო აქციის მსვლელობისას, რათა მოახდინათსაქართველოში სამოქალაქო არეულობის პროვოცირება.

ეს გეგმა მოფიქრებული და მთლიანად დაფინანსებული იყო რუსეთიდან, იქგადასახლებული, ყოფილი სახელმწიფო უშიშროების მინისტრის, იგორგიორგაძის მიერ. იგი იძებნებოდა საქართველოს პოლიციისა და ინტერპოლისმიერ, 1995 წელს საქართველოს ყოფილი პრეზიდენტის ედუარდ შევარდნაძისწინააღმდეგ განხორციელებული ტერორისტული აქტის ბრალდებით.

საჰაერო და საარტილერიო თავდასხმები ზემო აფხაზეთში

2007 წლის 11 მარტს, 22 სთ და 10 წთ-დან 24:00 სთ-მდე, კორდორის ხეობაშიერთდროულად ხდებოდა საარტილერიო და საჰაერო თავდასხმები. სახმელეთოგზით, სულ მცირე, 17 „BM-21/Grad“-ის ტიპის ყუმბარა და მინიმუმ, ერთი „AR-9/Ataka“-ს ტიპის მართვადი საჰაერო რაკეტა იყო გამოყენებული. საჰაეროთავდასხმა მიმართული იყო სოფელ ჩხალთას ადმინისტრაციის შენობაზე.საარტილერიო იერიშის სამიზნე იყო: სოფელ ჩხალთას ადმინისტრაციის შენობა,ზეთისა და საწვავი მასალის საწყობი და პოლიციის შენობა სოფელ აჟარაში. დიდისიზუტის საჰაერო თავდასხმა თანამედროვე რაკეტებით, ვერტმფერენების ფრენაღამით, მაღალმთიან ზონაში და მასიური საარტილერიო დაბომბვა იმისმანიშნებელი იყო, რომ ეს იყო კარგად ორგანიზებული და დაგეგმილი სამხედროოპერაცია, რომლის ჩატარება ამ რეგიონში მხოლოდ რუსეთის შეიარაღებულძალებს შეეძლოთ.

წითელუბნის ინციდეტი

2007 წლის 6 აგვისტოს, დაახლოებით, 19 საათსა და 30 წუთზე, ფრონტის ხაზზემყოფმა რუსეთის ორმა SU-24 ტიპის საჰაერო ხომალდმა გადაკვეთა საქართველოსსაჰაერო სივრცე და ისროლა ზუსტად მართვადი, ანტირადარული „X-58“ ტიპისჭურვი, რომელიც ქართულ სოფელ წითელუბანთან დავარდა, რუსეთ-საქართველოს საზღვრიდან 80 კილომეტრის დაშორებით, გორის მახლობლად.

საქართველოს სამოქალაქო და სამხედრო რადარების ჩანაწერების მიხედვით დამრავალი თვითმხილვერის ინფორმაციით, თვითმფრინავები შემოიჭრენ საჰაერო

19

სივრცეში 19 საათსა და 31 წუთზე. ისინი დაფრენდნენ დაბალ სიმაღლეზესამხრეთის მიმართულებით ცხინვალის რეგიონის/სამხრეთ ოსეთის თავზე,ვიდრე გაუშვედნენ რაკეტას სოფელ წითელუბანზე. საქართველოს რადარებიმიუთითებენ, რომ ეს თვითმფრინავები აფრინდნენ რუსეთის სამხედრო საჰაერობაზიდან, რომელიც მოზდოკში, რუსეთის ჩრდილო ოსეთის ავტონომიურრესპუბლიკაში იყო განლაგებული. უნდა აღინიშნოს, რომ საქართველოსსამხედრო ძალებს არ გააჩნიათ არც SU-24 ტიპის თვითმფრინავები და არც „X-58“ტიპის ჭურვები.

არავინ დაშავებულა რადგან ჭურვი დაცემისას არ აფეთქდა. საქართველოსმთავრობა, ეუთო-სთან და საერთშორისო საზოგადოების სხვაწარმომადგენლებთან თანამშრომლობით ახლა იძიებს ამ ინციდენტს.

გამანადგურებელი დაჯგუფება ზემო აფხაზეთში

2007 წლის 20 სექტემბერს, საქართველოს შინაგან საქმეთა სამინისტროსსპეციალური დანიშნულების ქვედანაყოფმა, კოდორის ხეობაში, მოახდინა10-კაციანი შეიარაღებული დაჯგუფების ნეიტრალიზება, რომელსაც დაგეგმილიჰქონდა ზემო აფხაზეთის საქართველოს დანარჩენ ტერიტორიასთანშემაერთებელ ახალ გზაზე თავდასხმა.

დაჯგუფების მეთაური და მისი მოადგილე სროლების შედეგად დაიღუპნენ.ისინი იდენტიფიცირებულები იყვნენ როგორც:

o იგორ მუზავატკინი (რუსეთის სამხედრო ძალების ვიცე-პოლკოვნიკი,შერეული სამშვიდობო ძალების ყოფილი წევრი, რომელიც კონტრაქტითმსახურობდა აფხაზეთის სეპარატისტული უშიშროების სამსახურისსასაზღვრო საჯარისო დანაყოფში);

o არტურ ზურინი (რუსეთის შეიარაღებული ძალების მაიორი, ასევე,შერეული სამშვიდობო ძალების ყოფილი წევრი).

ამ ჯგუფის შვიდმა წევრმა თავი დაასახელა აფხაზეთის სეპარატისტულიუშიშროების სამსახურის სასაზღვრო საჯარისო დანაყოფის წევრებად. ისინიდაკავებული და მოგვიანებით, გადაცემული იქნენ, აფხაზეთის სეპარატისტულიმთავრობისათვის კეთილი ნების ნიშნად.

20

2008 წელს საქართველოს წინააღმდეგ რუსეთის აგრესიის ქრონოლოგია

მოვლენათა ქრონოლოგია: 2008 წლის მარტი-ივნისის პერიოდი

6 მარტს, რუსეთი გამოვიდა 1996 წლის დსთ-ის ხელშეკრულებიდან, რომელიცუკრძალავდა დსთ-ის წევრებს პოლიტიკურ, სამხედრო და ეკონომიკურურთიერთობებს აფხაზეთთან (იხ. დანართი 1).

21 მარტს, რუსეთის სახელმწიფო დუმამ გამოსცა დეკლარაცია, რომელიცმოუწოდებდა რუსეთის მთავრობას აქტიურად დაეცვა რუსეთის იმ მოქალაქეთაუფლებები, რომლებიც აფხაზეთსა და სამხრეთ ოსეთში ცხოვრობდნენ, აგრეთვეგანეხილა ამ ტერიტორიების დამოუკიდებლობის აღიარების საკითხი (იხ.დანართი 2).

3 აპრილს, რუსეთის ფედერაციის პრეზიდენტმა ვლადიმერ პუტინმა წერილიგაუგზავნა აფხაზეთისა და სამხრეთ ოსეთის დე-ფაქტო ლიდერებს, რომელშიციგი აღნიშნავდა, რომ საქართველოს ინტეგრაცია ნატო-ში უარყოფით შედეგებსიქონიებდა და რუსეთის მხარდაჭერა აფხაზეთისა და სამხრეთ ოსეთის მიმართიქნებოდა არსებითი, მაგრამ არა დეკლარაციული ხასიათის (იხ. დნართი 3).

16 აპრილს, რუსეთის ფედერაციის პრეზიდენტმა ვლადიმერ პუტინმა გამოსცაბრძანება, რომლითაც მან რუსეთის მთავრობას მისცა უფლება დაემყარებინაპირდაპირი ურთიერთობა აფხაზეთისა და სამხრეთ ოსეთის დე-ფაქტოხელისუფლებებთან (იხ. დანართი 4).

17 აპრილს, „ურალის“ ტიპის რამდენიმე სატვირთო მანქანამ, რომლებსაცრუსეთის 300 დაქირავებული ჯარისკაცი მიჰყავდა, შევიდა ოჩამჩირის საზღვაოპორტის სამხედრო ბაზაში (საქართველოს დაზვერვის მონაცემები, HUMINT).

20 აპრილის 10 საათზე, რუსეთის საბრძოლო თვითმფრინავი თავს დაესხა დაჩამოაგდო საქართველოს უპილოტო საჰაერო ხომალდს „Hermes-450“ სოფელგაგიდას თავზე, გალის რაიონში. ეს ფაქტი იყო დადასტურებული გაერო-სსპეციალური გამოძიების მიერ (იხ. დანართი 5).

29 აპრილს, რუსეთმა დაიწყო ქართულ-აფხაზური კონფლიქტის ზონაში თავისისამშვიდობო კონტრინგენტის გაზრდა, როგორც ეს აღნიშნული იყო რუსეთისთავდაცვისა და საგარეო საქმეთა მინისტრების მიერ (იხ. დანართები 6 და 7).

29 აპრილს, 30-ვაგონიანმა სარკინიგზო ეშელონმა, რომელსაც მიჰქონდა 26 ცალიშენიღბული ჯავშანტექნიკა, მათ შორის, BMD-ები, D-30 ტიპის ჰაუბიცები(ქვემეხები) და სხვა, გადაკვეთა საქართველო-რუსეთის საზღვარი მდინარეფსოუს მახლობლად. ამ ეშელონს ჰქონდა დამატებითი 4 ვაგონი, რომლებითაცმიჰყავდათ ჯარისკაცები ნოვოროსიისკის სამხედრო ბაზიდან. ტვირთი სოხუმისსარკინიგზო სადგურში გადმოზიდეს და იქიდან ჯარისკაცები და აღჭურვილობა

21

გადაანაწილეს სოხუმში მაიაკის სამხედრო ბაზის, წებელდას სამხედრო ობიექტის(კოდორის ხეობის მიმართულებით), ოჩამჩირის საზღვაო პორტისა და აგრეთვე,ტყვარჩელისა და გალის რაიონებს შორის (იხ. ფოტომასალა დანართში 8).

1-ელ მაისს, დამატებითი საკონტროლო პუნქტები გაიხსნა თითქმის ყველასტრატეგიულად მნიშვნელოვან გზაზე ოჩამჩირესა და ტყვარჩელის რაიონებში,მათ შორის, საქართველოს აფხაზურ სოფლებში ნაკარღალი, არასაძიხი დააკამარა.

3 მაისს, ხუთი 120 მმ-იანი საარტილერიო სისტემა და რამდენიმე BUK-M1-ისტიპის საავიაციო დაცვის სისტემა განლაგებული იყო ოჩამჩირის საზღვაოპორტის სამხედრო ბაზაში (საქართველოს დაზვერვის მომაცმები, HUMINT).

6 მაისს დასრულდა, 26 აპრილს რუსეთის მიერ დაწყებული დამატებითისაავიაციო-სადესანტო ბატალიონის (სულ მცირე, 400 ჯარისკაცის) გადაყვანააფხაზეთში ნოვოროსიისკისა და ფსკოვის საავიაციო სადესანტო დანაყოფებიდან.ეს ფაქტი შემდგომში დადასტურდა უამრავი მედია საშუალების მიერ, რუსეთისთავდაცვის სამინიტროს ოფიციალური გაზეთის „კრასნაია ზვეზდას“ ჩათვლით(იხ. დანართები 9, 10, 11).

16 მაისს, მცირე ლიახვის ხეობის მახლობელ გზაზე, ცხინვალის რეგიონში/სამხრეთ ოსეთში, ქართული პოლიციის მანქანა აფეთქდა ნაღმზე, რომელიც დე-ფაქტო რეჟიმის არარეგულარულმა ძალებმა დადეს. აფეთქების შედეგადდაზარალდა ქართველი პოლიციელი დავით კორაშვილი.

31 მაისს, რუსეთის თავდაცვის სამინისტრომ აფზახეთში განათავსა რუსეთისსარკინიგზო ძალების ვოლგოგრადის 76-ე ქვედანაყოფის 400 ჯარისკაცი. მათდაიწყეს რკინიგზის რეკონსტრუქცია სოხუმიდან ოჩამჩირემდე, ასევე ბაქანისგაძლიერება და რკინიგზის მომზადება მძიმე სამხედრო აღჭურვილობისტრანსპორტირებისა და ჩამოტვირთვისათვის (იხ. დანართები 12 და 13).

აპრილ-მაისში რუსეთმა შემდეგი აღჭურვილობით გააძლიერა სამხედრო ბაზებისოხუმში (მაიაკი), ბომბორაში (გუდაუთა), ოჩამჩირეში და ოხურეიში:

o 3 BUK ტიპის საჰაერო თავდაცვის სისტემა;o 40 D-30 ტიპის ქვემეხი;o 20 შილკა, ZU-23-2, ZU-23-4 AA ტიპის ტყვიამფრქვევი;o 120 ტაკნსაწინააღმდეგო ქვემეხი;o 2 MI-23 ვერტმფრენი;o ავიაციის 50 სპეციალისტი;o 30 სამხედრო ექსპერტი;o კომუნიკაციისა და საავიაციო თავდაცვის 100 ექსპერტი.

22

6 ივნისს, რამდენიმე SU-25 და SU-27 ტიპის საბრძოლო თვითმფრინავიიდენტიფიცირებული იყო ბომბორას სამხედრო ბაზაში გუდაუთაში(საქართველოს დაზვერვის ინფორმაცია, HUMINT).

14 ივნისს, ნაღმზე აფეთქდა სოფელ ერგნეთის მცხოვრები 14 წლის კარლოინაური. ნაღმი დადებული იყო სამხრეთ ოსეთის დე-ფაქტო რეჟიმისარარეგულარული ძალების მიერ ცხინვალის რეგიონის/სამხრეთ ოსეთისადმინისტრაციული საზღვრის მახლობლად. ბიჭი ძლიერი დაზიანების შედეგადგარდაიცვალა.

16 ივნისს, ტანკსაწინააღმდეგო ჭურვებით დატვირთული „ურალის“ ტიპის 8სატვირთო მანქანა შევიდა ქალაქ ცხინვალში (საქართველოს დაზვერვისინფორმაცია, HUMINT).

23 ივნისს, საქართველოს საგარეო საქმეთა მინისტრის მოადგილემ წერილიგადასცა რუსეთის პრეზიდენტს, დიმიტრი მედვედევს, რომელიც მოიცავდასაქართველოს პრეზიდენტის მიხეილ სააკაშვილის მიერ ადრე დაწყებულსამშვიდობო ინიციატივებს და დამატებით დეტალებს. სამწუხაროდ, ესყველაფერი უარყოფილი იყო პრეზიდენტ მედვედევის 1 ივლისის პასუხში.

25 ივნისს, ცხინვალში ჩავიდა რუსეთის სახმელეთო ძალების მეთაური, გენერალიალექსეი მასლოვი. მასლოვი შეხვდა რუსეთის სამშვიდობო ძალების ლიდერებსადა სამხრეთ ოსეთის მარიონეტული ხელისუფლების ოფიციალურ პირებს(საქართველოს დაზვერვის ინფორმაცია, HUMINT).

მოვლენათა ქრონოლოგია: 2008 წლის ივლისი-აგვისტო

3 ივლისს, 10 საათზე, სამხრეთ ოსეთის დე-ფაქტო რეჟიმის არარეგულარულმაძალებმა სცადეს დიმიტრი სანაკოევის მოკვლა, რომელიც სამხრეთ ოსეთისდროებითი ადმინისტრაციის უფროსი იყო. ასაფეთქებელი მოწყობილობა,რომელიც დამონტაჟებული იყო ერედვი-ხეითის შემოვლით გზაზე, წვერიახოსმთის მახლობლად, მაშინ ამოქმედდა, როდესაც სანაკოევის კორტეჟი გადიოდა.აფეთქების შედეგად დაიჭრა ხუთი პოლიც