I

Fabula de Iohanno Mure-Urbano

Beatrix Potter scripsit

Wm A Hanes convertit

II

Copyright © William Arthur Hanes

III

Aesopo in Umbris

IV

Iohannus Mus-Urbanus in armario natus est. Timotheus Villi in viridario natus est. Timotheus Villi parvus mus rusticus erat qui ad oppidum in corbem perperam ivit. Hortulanus holera ad oppidum bis in hebdomade baiulo misit; in magnum corbem ea posuit.

V

Hortulanus corbem iuxta portam viridarii reliquit, ut baiulus eum capiat cum praeteribat. Timotheus Villi per foramen in scirpulo irrepsit et post aliqua pisa edit—Timotheus Villi arte in somnum decidit.

VI

In terrore expergiscit quia corbem in plostellum baiuli tollebatur. Tunc iactatio et strepitus ungularum equi erant; sarcinas alias intra iacti sunt; mille passus et mille passus—impulsus—impulsus—impulsus! Atque Timotheus Villi inter holera permixta tremuit.

VII

Demum plostellum ante domum destitit ubi corbem elatus, illatus et depositus est. Coqua baiulo sex asses dedit; posticum cum strepitu clausus fuit et plostellum cum murmure abivit. Sed nulla quies erat; centum plostelli praeter euntes esse visi sunt. Canes latraverunt; puer in platea sibilaverunt; coqua risit, ancilla sessorii sursum deorsum per gradus cucurrit et fringilla Canaria sicut vaporia machina vectoria cecinit.

VIII

Timotheus Villi qui in horto omnem aetatem egerat paene exanimatus metu erat. Mox coqua corbem aperuit et holera eximere incepit. Territus Timotheus Villi e corbe saluit.

IX

Sursum coqua super sellam saluit, exclamans “Mus! Mus! Felem voca! Rutabulum mihi fer, Sara!” Timotheus Villi Saram cum rutabulo non exspectavit; secundum tabulam basis festinavit donec ad parvum foramen advenit et intra properavit.

X

Dimidium pedem cecidit et in medio convivio cenae muris corruit, tria pocula frangens.—"Qui in terra est hic?" rogavit Iohannus Mus-Urbanus. Sed post exclamationem primam mirationis confestim urbanitates suas recuperavit.

XI

Ille cum plurima urbanitate Timotheum Villum ad novem mures alios tradidit, omnes cum caudis longis focalibusque albis. Cauda Timothei Villi exigua erat. Iohannus Mus-Urbanus et amici eius eam animadverterunt; sed nimis bene educati erant dicta privata dicere; unicus eorum si Timotheum Villum umquam in laquei fuerit rogavit.

XII

Cena ex octo ferculis constitit; nihil praecipua, sed vere elegans. Omnia fercula Timotheo Villo ignota erat, quis ea gustare paulum timuit, solum valde esuriens erat et cum modis societatibus se gerere valde anxius erat. Fragor continuus in superior tabulato eum tam trepidum fecit ut catillum emisit. “Sine, eos nobis non sunt,” dixit Iohannus.

XIII

"Cur adulescentuli cum secunda mensa ne revenerunt?” Explanare necesse est, duo mures parvi qui aliis ministrabant, inter fercula ad cucinam per scalas cucurrerunt. Aliquotiens corruentes redierunt mintrientes et ridentes; Timotheus Villi cum horrere cognovit ut ei fele petebantur. Appetitus suus eum deseruit, languidus sensit. “Visne aliquod cylon gustare?” dixit Iohannus Mus Urbanus.

XIV

“Nonne vis? Malisne cubitum ire? Cervicalem lectuli maxime commodum tibi monstrabo.”

Cervical lectuli foramen in eo haberat . Iohannus Mus Urbanus sicut lectum optimum veraciter recommendavit, solum hospitibus reservatum est. Sed lectulus fele oluit. Timotheus Villi maluit noctem miseram agere iuxta focum.

XV

Postridie idem erat. Ientaculum perbonum suppeditatus est – muribus quibus lardum edere soliti sunt; sed Timotheus Villi radices acetariaque edere educatus erat. Iohannus Mus Urbanus et amici sui sub solis circum cucurrerunt et strepitaverunt et audacter exiverunt ubique in domu vespere. Unus fragor praecipue magnus a Sara cum ferculo theae scalas deorsum volvi factus est; micas et saccharum et maculas baccarum conditurae purgare necesse est contra felem.

XVI

Timotheus Villi in nido suo in aggero aprico esse desideravit. Cibus stomachum offendit; strepitus dormire prohibuit. Post aliquot dies tam gracilis factus est ut Iohannus Mus Urbanus id animadvertit et eum interrogavit. Fabulam Timothei Viilis auscultavit et de horto rogavit. “Locus paulo hebes videtur? Cum pluit quod agis?”

XVII

"Cum pluit in parvo latibulo arenoso meo sedeo et maizium seminesque e copia mea autumnalis edo. Turdos merulasque in pratulo aspicio et amicum meum Gallum Rubeculam. Ac cum sol iterum eveniat, viridarium meum floresque videas – rosas et dianthos et violas- nullus strepitus est praeter avum apumque et agnorum in prato.

XVIII

"Ecce illam felem iterum ire!” exclamavit Iohannus Mus Urbanus. In hypogeo carbonis confugientibus, colloquim resumpsit; “Confiteor paulo falsus sum; te oblectare conati sumus, Timothee Ville.”

"O, egisti, egisti, benevolentissimi fuistis; sed vere nauseo,” dixit Timotheus Villi.

XIX

"Fortasse dentes concoctioque sua ad cibum nostrum ne assuefacti sunt; forsitan sapientior tibi ad corbem redire sit.”

"O? O!" exclamavit Timotheus Villi.

"Immo, nempe, te remittere potuerimus proxima hebdomade.” Dixit Iohannus aliquanto frigide – “ ut corbis die Saturni redire vacuus ne scias?”

XX

Ita Timotheus Villi amicis novis suis valete dixit et in corbem cum mica libi et folio brassicae marcido se abdidit; et post multam iactationem ille in viridario suo tute depositus est.

XXI

Interdum die Saturni corbem iuxta portam iacentem visum ivit sed scivit melius erat ne in corbem ascendere. Atque nemo e corbe exivit quamquam Iohannus Mus Urbanus visitare partim pollicitus est.

XXII

Hiems transivit; sol iterum exivit; Timotheus Villi iuxta latibulum sedit parvam pellem calefaciens et voiletas herbasque veris olfaciens. Paene oblitus est salutationem in urbe. Tum sursum semitam arenosam cum sacco fulvo scorteo Iohannus Mus Urbanus comptus venit!

XXIII

Timotheus Villi eum sinu complexuque accepit. “Tempore optimo anni omnium venisti, erneum herbae edemus et in sole sedebimus.”

"Mm! “Paulum humidus est,” dixit Iohannus Mus Urbanus qui sub brachio caudam suam ferebat e luto.

XXIV

"Quid est strepitus terribilis?” violenter resiluit.

"Ille?" dixit Timotheus Villi,” Solum vacca est; paululum lactem petam, illae omnino innocentes sunt, nisi super te iacent. Omnes amici nostrum quid agunt?”

XXV

Explanatio de salutatione Iohanni solum modica erat. Explanavit quamobrem visitat tam praemature in tempestate; familia ad litus maritimum Pascham iverunt; coqua cucina purgationem vernam agit, pro mercedibus victus cum mandatibus praecipuis mures emundare. Quattuor feliculi erat et felis fringillam Canaria necaverat.

XXVI

"Dicunt ut id egerimus; at veritatem scio,” dixit Iohannus Mus Urbanus. “Quicumque est ille sonitus terribilis?”

"Solum herbisectrum est; aliqua resegmina graminis petam mox ad lectum sternendum. Certum sum tibi in rure considere melius sit, Iohanne.”

XXVII

"Mm—hebdomade post diem Martis videbimus; corbem dum ei litore maritimum esse ne veniet.”

"Certum habeo in urbe colere numquam iterum velis,’ dixit Timotheus Villi.

XXVIII

Sed voluit. In ipsem corbem proximum holerae redivit; nimis quietus esse dixit!!

XXIX

FINIS

Unus locus uno homini convenit, alius alii convenit. Per me ruri colere malo sicut Timotheus Villi.

.

XXX

XXXI

William Hanes is married with three grown children. A retired

computer programmer (Cobol) and amateur Latinist, he lives in

downstate Illinois.