EIGENWIJS & KRITISCH. VERSLAG DOOR HET REPORTERSLABOENTERKRANT

De vrijbus: Gent aankleden met poëzieEen conversatie

op de bus tijdens het eten.

Wat een babbelkousenen een gekonkelfoes.Wat een samenhoren

en geroesemoes.Wat leuk zo’n gekwebbel

en tateren op een halfvolle bus.Toch iets te bespreken hebben

en zeker ook wat te overleggen.Het is soms luisterend

en het zwijgend zeggen.

FREDDYZaterdag 11 februari 14u

zondag 18 maart

Zondag 18 maart

Een verduisterde scène en een groep slapende mensen, het zijn clowns in een grijs pak. Naderhand zal blijken dat er sommigen in deze anonimiteit de nek uitsteken. Er is actie, beweging, gelui-den zoals een beatbox. Zij bewegen als robots, de beat laat hen niet meer los. Je ziet hun expressiviteit en dit geeft je enerzijds het gevoel dat het om een slapstick gaat en anderzijds toont het

de brute kracht op het podium. Ze heb-ben allen talent in bewegingsvormen, ze smijten zich al dansend, slow moti-on, mime en in repetitieve beatboxbe-wegingen.Hun voertaal is Frans, de replieken kaatsten als pingpongballetjes naar el-kaar toe en het doet me denken aan de Franse theaters stukken zoals die van Molière met veel “qui pro quo’s”, zwie-righeid met kritische dialogen die ver-warring en wantrouwen zaaien en naar satirische en komische hoogten leiden!Deze voorstelling is als een protest en volkstheater, ze hebben de buik vol van valse beloften, ze gaan voor hun idea-len…of die er nog zijn is hun vraagstel-ling en ze blijven zoeken want idealen koesteren ze nog altijd. Ik noem het de slinger van de tijd, net zoals dertig jaar geleden en nu in een nieuw pak, welis-waar een grijs pak.

GRETA

Wat doe je met vijftien minuten vrijheid?La Troisième Guerre Mondiale sera Sociale…

zondag 18 maart

De problematische dood van A zizIk word omhelsd door een gezellige li-ving en warme mensen op een onder-grond van zachte kussens. Vanaf de eerste woordenstroom word ik meege-sleurd en vervoert de accordeon mijn ademhaling. Een verhaal speelt zich af waar Aziz aanschouwt hoe zijn dood die vragen des levens ontbloot die dan pas worden gesteld. Dreigende klankenstro-men en huppelende tango’s die vragen: Wie ben ik? Wie zijn wij? De stiltes ge-ven antwoord en één uitspraak die blijft nazinderen:

“Als alle juiste mensen een stem nemen om de verkeerde mensen het zwijgen op te leggen, dan is politiek en kunst niet nodig. Dan is alles politiek en kunst.“

Thijs

Zondag 18 maart

Zondag 18 maart

Zondag 18 maart

‘Alle muzikanten ... he’n du’st’, en zeker de dirigent. Walter drinkt fruitsap met grote teugen. Na de repetitie, de eerste en laatste repetitie met Walter als dirigent vóór het Enter-festivalconcert op zondagvoormiddag, is het even uitblazen in een kleine kring van trompettisten.”Ge moet met een hamer op een muur slaan!” Twee propere fanfaristen geven Walter laatste raadslagen hoe hij die om en bij de 70 muzikanten met energieke bewegin-gen van zijn rechterarm in eenzelfde tempo moet houden. Walter knikt, zijn ogen schitte-ren, maar hij is wel eventjes “goed moe”, met een overtuigende ‘goed’. Bijna nog beroemder dan de muziek van de Propere Fanfare van de Vieze Gasten is hun show en hun energie. “Maar vals spelen mag dan toch niet!” Voor het Enter-festival werd het repertoire niet veranderd. Alleen de laatste beide nummers zal de Propere zondag om 11 uur op de Vrij-dagmarkt samen spelen met de andere fan-fares. “Iedereen heeft dat thuis geoefend en dan doen wij dat gewoon samen, zonder repe-teren, scherp aan de wind voorbij!” Als kind heeft Walter wel nooit piraat gespeeld maar nu lonkt de buit: “Wij willen de harten van het publiek enteren!”

LIEVA

Voor geluidsfragment zie www.enterfestival.be

Gesprek met Koen en Walterdirigent en inspring-dirigent van De Propere Fanfare

De stoeten van de Propere Fanfare van De Vieze Gasten zijn beroemd-berucht, op kop loopt Koen, hun coach. “Na ons eerste optre-den in 2003 met ongeveer 25 man was al snel duidelijk dat een fanfare een dirigent nodig heeft, maar ik ben toch eerder de coach, ik ben acteur, ik moet geen partituur lezen, al-leen vaak naar de stukken luisteren en dan...” Dan slaat hij met zijn dirigeerstokje enorme maten en huishoge ritmes zodat ze hem ook helemaal achteraan in de stoet kunnen zien. En dat had hij op Enter-zondag ook graag ge-daan, maar zijn rug maakte en streep door de rekening. In plaats van met zijn fanfareschip in zee te steken en de stad te enteren, heeft hij nu een paar weken platte rust voor de boeg.Nu staat Walter een keertje aan het roer, een moeilijke opgave, want sinds jaren laat Koen zijn muzikanten op en over de notenbalken springen. Dan val je met een valse noot niet onmiddellijk uit de boot. “De kleine manke-menten maken soms de charme uit van de fanfare, maar wij proberen toch juist te spe-len.”

Dat uitgerekend de Enter-zondag ook nog zijn verjaardag is, maakt het extra bitter voor Koen. Wanneer heb je ooit eens de kans een verjaardagsfeest te geven op de Vrijdagmarkt, met al je vrienden erbij en met je muzikan-ten! Misschien kan hij zich troosten met de vele historische gebeurtenissen die hij met de Propere beleefd heeft. “Toen wij op het groot podium aan Sint-Jacobs de Gentse Feesten afgesloten hebben, dat was straf. Goed vier-duizend man aan het feesten met ons, dat was echt memorabel! Een optreden, dat moet voor alles en iedereen een gigantisch feest zijn!”

LIEVA

De vrijbus: Gent aankleden met poëzieVrijdagsmarkt wandel

en koopmarkt.

Wilt ge een paraplu of een portemoneé.Dan zit u goed en dat valt mee.

Wilt u wat snoep of een reepdat verkrijgt u als u het betaalt

U koopt het honingzoet enals het tegenvalt de bruine zeep.

FreddyZaterdag 11 februari 13u27

zondag 18 maart

De vrijbus: Gent aankleden met poëzieSerpentstraat zijstraat van

vrijdagmarkt.

De taarten en koffieeen tafel met kaarslicht.

In een hoek een stijlvolle vleugel.In de achtergrond maar toch in het zicht.

Wat operette gezangen een prettige sfeer in de ruimtelijke zin.Wat portretten van muzevocaliste Callas

aan een eenvoudige muur.

FREDDYZaterdag 11 februari 13u15

Zondag 18 maart

zondag 18 maart

Thuis. Het kleinste kind kent het. Ieder-een weet wat het is. Ik ben van Gent, hier voel ik mij thuis, bij het binnenrijden op de Frère Orbanautostrade en hier in dit Tinnenpotstraatje in hartje stad. Even-tjes kijken waar de anderen zoal thuis zijn, dacht ik. Dan loop ik langs de vi-trines, onder de glazen stolpen netjes uitgestalde documenten, een hemd-een masker-een muts, een Braun-mixer, een schapevel, een zwarte doodskist zelfs, een opgerolde hoogglans kalender, dag-boekfragmenten van één hand in vier talen, en aan de muren grote doeken, kleine foto’s van vuilnisemmers. Ha! Dat vuilnis-dechifreren ken ik, althans toch ‘Glas’ op donderdag: Wat hebben ze links en rechts in mijn straat weer gedronken. De zeer verschillende, zeer persoonlijke attributen die hier ver-zameld zijn, waarom zijn die precies ‘home’ voor hun bezitters die blijkbaar heel ver ‘away’ zijn van hun thuis?

LIEVA

Meer lezen? www.enterfestival.be

HOME AND AWAYTentoonstelling en film in de Tinnenpotstraat , een impressie.

Zondag 18 maart

Redactie: Agnes, Marijke, Tjhoi, Sammy, Koen en BartFoto’s: Tina, Paul, Markass, Wim, Sammy, Anne, Stephanie