woensdag 21 maart

DEBAT? WAS HET PUBLIEK TE DOM?

“We kunnen niet alle producties van alle organisaties volgen, dat is een feit, dat is een realiteit. Maar van daaruit concluderen dat we de sector niet kennen, dat we geen hart hebben voor de sector … dat vind ik wel kort door de bocht.”

Reactie van: Marleen Platteau (Voorzitster van de Beoordelingscommissie Sociaalartistiek). Opgetekend door het Reporterslabo. Lees verder op www.enterfestival.be

EIGENWIJS & KRITISCH. VERSLAG DOOR HET REPORTERSLABOENTERKRANT

Dinsdag, ‘s avonds voor de Lente begint, hét sei-zoen waarin Cultuur ontluikt. “Bij de Vieze Gas-ten” loopt het vol… gasten: jong, oud, professio-nals, en een klein aantal van -wat tegenwoordig afgrijselijkerwijs heet- de “doelgroep diversiteit”. Beatboxer Serdi is alvast prominent aanwezig in zijn thuisbasis de Brugse Poort. De hapjes zijn klaar voor de après-receptie. Het hoofdmenu is zeer de moeite waard: Joke Schauvliege. De Cul-tuurminister is meer dan op tijd. Fijn. VRT-co-ryfee Phara de Aguirre opent de avond en is blij Bart Caron (Groen) en Philippe De Coene (SP.a) te mogen begroeten. Die waren spoorslags onder-weg van de Mediacommissie “in Brussel”, maar effe later. Verder klaar om te debatteren: Gent-se schepen Lieven Decaluwe (Pro Gent), Jean-Jacques De Gucht (Open VLD) en Helga Stevens (NV-A). Inleiders Dominique Willaert (Victoria Deluxe) en Paul De Bruyne (lector Hogeschool Fontys) maken hun punt(en). De tot “K3” ver-klaarde Myriam Stoffen (Zinneke), Veerle De Schrijver (Platform-K) en An De Bisschop (De-mos) brengen een stevig statement. Meer dan le-zenswaardig verder op www.enterfestival.beDe verwachtingen staan hooggespannen. Een schare spre(e)k(st)ers en een honderdtal luisteraar(ster)s. Geen echte gelijke stand. Het doek mag open, de spotlights aan!

Vinger op de knip voor iedereen in deze tijden van crisis. Echt voor iedereen? Ook voor de Mis-ter Bancontact’s van deze wereld? Of passen die niet in het plaatje van de snoeischaarlogica?

3% van het geld voor Cultuur zet de overheid in voor “sociaalartistieke praktijken” (SAP). 87 miljoen euro in 2010, nog 94 miljoen in 2009. Twaalf organisaties zijn “structureel” gefinan-cierd. Daarnaast is er nog geld voor “projecten”, dat is dus tijdelijk per definitie, wat niet persé kortlopende financiering betekent. “Soms is het wel voor drie jaar” … dixit de minister, later in het debat. Waarmee de toon is gezet: geld, geld, geld en procenten. In het publieksdeel komt er een rake kanttekening. Mag het ietsje meer, mag het debat ook over echte inhoud gaan? Bijvoor-beeld wat de heren en dames vinden over de so-ciaalartistieke praktijk zelf en of die misschien een maatschappelijke impact kan of mag heb-ben? Echt diepgaande reflectie blijft uit. Jam-mer, een gemiste kans?

En dan hét heikel punt, u weet wel, de verde-ling van het geld op basis van pre-adviezen aan de Cultuurminister. Wat er zo heikel aan is: de “Beoordelingscommissie Sociaalartistiek” die de préadviezen heeft opgesteld. Want over die se-lecte club is er nogal wat ongenoegen. Maar ook sympathie, bijna medelijden. Het is alvast geen sinecure om als commissie je eigen cultuurcol-lega’s een euro of honderdduizend te ontzeg-gen. En het is –zo blijkt- al even onaangenaam om daarover een hele rits kritiek over je heen te krijgen. That’s life, zou je kunnen zeggen.

“Ze (de commissieleden) hebben te weinig ken-nis en ervaring over onze dagelijkse sociaalar-tistieke praktijk” is een veelgehoorde kritiek. Zo zou een uitgebreid gepland en georganiseerd bezoek aan Globe Aroma tot “een blitzbezoekje” gereduceerd zijn. “Omdat de commissieleden op tijd de trein moesten halen.” Of dat andere rond-sluipend bericht…. dat in het preadvies over “kleinVerhaal” zevenmaal oppervlakkigheid wordt verweten. Iets wat in dé sector als perti-nent onwaar wordt aangevoeld. Rondtrekkende –nomadische, zoals ze het zelf noemen- projec-ten zouden geen wortel kunnen schieten? Noch-tans bereikt kleinVerhaal tientallen mensen uit wijken en buurten waar ze contact mee blijven houden en die op een eigenzinnige en wat “dwar-se” wijze emanciperen. Wat doet een reporter in zo’n geval ? Even checken wat de “tegenpartij” vindt …Dus, dan maar eens bellen met “Beoordelings-commissievoorzitster” (what’s in a name ?) Marleen Platteau (cultuurcoördinatrice in Ter-nat). Wat ze van die kritiek vindt ? Wederwoord.

Tjhoi

Lees verder op www.enterfestival.be

Mag het iets meer zijn ?

Cijfers en procenten domineren de avond

woensdag 21 maart

woensdag 21 maart

woensdag 21 maart

woensdag 21 maart

Luistertekst

Omdat we iedereen de kans willen bieden het Enterfestival te volgen en te delen in de pret, heeft Tania een selectie teksten van het reporterslabo ingelezen.

Volgende teksten zijn nu te beluisteren opwww.enterfestival.be

De stad één podium_Tijs Kicking and Alive_LievaOn the road to nowhere_TinaTAPATI TAPATA_Tania Tartuffe meets Tartuffe in NTGent_Wim On the road to nowhere gedicht_TijsVrijbus poëzie_Freddy

Veel luisterplezier!

woensdag 21 maart

Is Bleeding Bulls een sociaalartistie-ke organisatie?

Hendrik: ‘Wij zijn in de eerste plaats een toneelgezelschap. We hebben inderdaad een sociaal artistiek project gemaakt in Burkina Faso, dat we daarom een soci-aal artistiek gezelschap zijn zou ik niet durven zeggen. We kiezen stukken, ma-ken ze en stellen ze voor in een sociale omgeving. Dat is onze doelstelling nu maar daar is er een hele evolutie aan vooraf gegaan.’

Waarom hebben jullie deze voorstel-ling in Burkina Faso gemaakt? Hendrik: ‘Drie jaar geleden bij de op-richting van het Festival Des Arts in

Burkina Faso werd ons gevraagd om een voorstelling te maken met jonge-ren. Toen noemden ze hen ‘jongeren in moeilijkheden’. Wij proberen nu het woord moeilijkheden heel hard weg te houden. We hebben het over jonge ac-teurs, dat vind ik interessanter. Je gaat naar een land dat in moeilijkheden zit, een ontwikkelingsland. En je probeert daar een project op poten te zetten met jonge gasten die de droom koesteren om acteur te worden. Zij hebben geen middelen om die droom te verwezen-lijken, niet op financieel gebied en er is ook geen theateropleiding voorhanden. Dat is een beetje de insteek geweest om met dit project van start te gaan.

Dus de droom om te acteren was al aanwezig bij de jongeren toen jullie daar neerstreken?

Maarten:‘Ja, dat was ook de vereiste om aan het project mee te werken. Het is boeiend om met jongeren uit slop-penwijken zoals in Ouagadougou iets te kunnen maken. Maar het moest wel er-gens naar toe gaan, het mocht niet zo maar een project zijn, gewoon educatief of sensibiliserend. Het project moest binnen de lijnen van ons vakdomein lig-gen of beter, binnen dat van Hendrik. Het moest ergens naar toe gaan dat voor ons herkenbaar was, zeker in een ontwikkelingland als Burkina Faso. We zijn tenslotte geen psychologen of soci-aalwerkers, we zijn theatermakers die met acteurs werken.

Wat was het verband tussen de titel en het thema van het stuk en mensen daar, hoe heb je de link gelegd?

Hendrik: ‘Ik heb er nooit op die mannier over nagedacht, ik had het stuk even-goed in Antwerpen kunnen maken. Ik heb niet gekozen voor dit stuk omdat de verhalenlijn van het boek overeen-komsten vertoond met de situatie in Burkina Faso. Wat wel waar is, is dat de personages in het boek van William Golding kinderen zijn die zichzelf en de anderen rondom hen leren kennen, het goede wordt niet voor het kwade gespaard, dat is universeel. Het enige verschil is dat we met (bijna) volwas-senen werken, tussen de zeventien en achtentwintig jaar. Dat zijn geen kinde-ren meer, het is gewoon een zeer inspi-rerend verhaal waar plaats, tijd of leef-tijd geen rol speelt.’

Lees verder op www.enterfestival.be

Pick V.

EEN VLIEG IN EEN STORTBADEen interview met de makers van Sa Majesté des Mouches: producer Maarten

Goffin en regisseur Hendrik Aerts van het gezelschap Bleeding Bulls.

Alle toeschouwers waren te vroeg voor de verto-ning: de film was namelijk te laat, het was zelfs nog mogelijk om het invoeren van het dvd-schijf-je te fotograferen. Dat kon de pret absoluut niet bederven. Voor mij bevatte de film heel wat on-gezien materiaal, ook al had ik hun hele website verslonden. Die website, www.bleedingbulls.be, staat er nog dus indien gewenst kan u dat ook eens doen.

Burkina Faso is een land met een woelige ge-schiedenis en Sa majesté des mouches is een productie met een woelige voorgeschiedenis. Uit de documentaire blijkt dat de ervaring opgedaan bij een vorige productie onder leiding van dezelf-de mensen zeker van pas kwam. Hoe krijg je een administratie en een beleid ervan overtuigd dat

je iets op een correcte manier wil maken ? Hoe krijg je papieren in orde voor mensen die ‘op pa-pier’ niet bestaan ?

Onverwacht en zo te horen ook ongepland ont-stond er na de film nog een debat met de aanwe-zigen. Het kwam neer op het uitwisselen van er-varingen en het uitwisselen van commentaren. Eén van de gedachtesporen die naar voor kwa-men: of je nu iets maakt om te gebruiken, of je maakt iets om van te genieten, iedereen haalt de mosterd uit de omgeving – de maatschappij – waarin hij of zij leeft, en probeert eventueel iets terug te geven.

Wat ook voor iedereen duidelijk was: waar ook ter wereld een groep mensen samen iets pro-beert te verwezenlijken, groeit er een band. Een blijvende band. Dat is een belangrijke conclusie van dit project en van de documentaire. Herken-baar voor iedereen die nu samenwerkt om een stuk van dit Enterfestival te organiseren, uit te voeren, op te voeren of te verslaan. Allemaal groepen mensen die iets verwezenlijken, alle-maal groepen mensen die een blijvende band op-bouwen.

Wim

Bleeding Bulls – Making of Sa majesté des Mouches

woensdag 21 maart

woensdag 21 maart

Dinsdag 20 maart. Het Enter Festival draait al vijf dagen op volle toeren, net zoals het reporterslabo. Dat is bijna niet te geloven, de tijd vliegt voorbij met zoveel te doen, zoveel te zien, zoveel te verwerken. Met een heel diver-se groep vrijwillig(st)ers, in steeds wisselende bezetting proberen we dit festival zo goed mogelijk in woord, beeld en geluid tot bij bezoekers, deelnemers en sympathisanten te

brengen. De deadline? Die haalden we nog nooit. Maar we doen ons best, en aan de reacties te horen worden onze resultaten best gesmaakt. Dus wij doen dapper voort en monteren, selec-teren, schrijven, bewerken foto’s en fietsen Gent rond alsof ons leven er vanaf hangt.

de reporters

Ondertussen in het reporterslabo…

Redactie: Agnes, Marijke, Tjhoi, Sammy, Koen en BartFoto’s: Paul, Sammy, Anne, Wim, Stephanie, Jonas