Raid Chamonix-Grindelwald88

Een biketocht dwars door de Zwitserse Alpen, vertrekkend vanaf de Franse Mont Blanc en eindigend bij de Zwitserse Eiger. Op deze verkenningstocht blijken nog twee plaatsen over, die ondergetekende samen met Nederlander Minne met alle plezier invult. Lees hier het verslag van dit grensverleggende bike avontuur.

Aangekomen bij het vertrekpunt wor-den we voorgesteld aan de andere deelnemers. We treffen Andrew uit

Nieuw-Zeeland en Stéphane en Dominique uit de Franse Provence en we zullen worden aangevoerd door gids en initiator Martial, die al vele alpentochten op zijn conto heeft staan. Iedereen beschikt over een prima all-mountain bike met een minimale veer-weg van 140mm en het valt ons op dat alle Fransen klikpedalen hebben, terwijl de ove-rige drie met flat pedals rijden. De bagage wordt vervoerd met een busje, dus op de rug dragen we slechts een lichte backpack met de nodige proviand, CamelBak en extra kleding.

D1 Chamonix > TrientDe eerste kilometers voeren ons stroomop-waarts langs het smeltwater van de rivier de Arve, in de richting van Zwitserland. Na een eerste klimmetje komen we aan bij de telecabine van Le Tour, waar we dagpas-sen aanschaffen om op deze eerste dag wat in te rijden zonder al te veel energie te verbruiken. Op de top van de Col de Barme (2190m) vertelt Martial ons over de route en de week die voor ons ligt. Met behulp van de skiliften die hier draaien, rijden we een aantal fantastische trails die meteen behoorlijk uitdagend zijn en de skills stevig op de proef stellen. Het niveau blijkt dicht bij elkaar te liggen, hoewel Andrew flink aan de bak moet

aangezien hij al 3 jaar niet meer op een fiets heeft gezeten. De hele dag hangt er al wat in de lucht en aan het einde van de middag komt het eindelijk echt door. Een stevige onweersbui klimt vanuit het dal de col over en dreigt ons te overvallen. Zo snel als we kunnen rijden we aan de andere kant van de col naar beneden en de voorvering doet wat ‘ie moet doen’ op dit keienpad. Zodra we de boomgrens bereiken maakt de onweerstress plaats voor een grote smile als we de techni-sche switchbacks in het bos rijden. Na bijna duizend hoogtemeters afdalen komen we aan in het Zwitserse Trient, waar we samen met vele Tour du Mont Blanc-wandelaars onze eerst nacht doorbrengen.

© A

rno

de J

ongEen grensverleggend

bike avontuur

89

D2 Trient > Les DiablaretsDe volgende morgen kruipen we na een lek-ker ontbijt fris en fruitig op de fiets en staat de eerste serieuze etappe van Trient naar Les Diablerets op het programma. Rustig warmrijden is er vandaag niet bij, want we mogen meteen serieus aan de bak met een steile klim naar de Col de la Forclaz. Helaas zijn er rondom deze col geen leuke singletracks te vinden en zo verliezen we onze kostbare hoogtemeters aan jeeptracks en asfalt. Gelukkig maakt de route door het uitzicht over de wijngaarden van Martigny veel goed en genieten we van het Zwitserse ochtendzonnetje. Martial weet de route zo te kiezen, dat we zo min mogelijk meekrijgen van de gecultiveerde Rhônevallei en hij leidt ons over mooie paden en rustige wegge-tjes naar de andere kant van het dal. Na de lunchpauze middenin een rustig dorpje is het weer tijd om wat te klimmen. Het is vandaag een stuk warmer en het is dan ook goed dat we de backpacks hebben bijgevuld voordat we aan de zonnige klim over 800 hoogteme-ters beginnen. Rond vijf uur komen we aan in het skidorpje Villars waar gelukkig de gondel nog blijkt te draaien. Dat betekent dat we op schema rijden en dat we met een ritje in de lift de benen kunnen sparen voor de rest van de etappe. Boven aangekomen genieten we van een geweldig uitzicht richting de Mont Blanc en de Dents du Midi en kunnen we goed zien waar we vandaan zijn gekomen. Het klim-men zit er nog niet op, maar de schitterende uitzichten werken als epo waardoor we toch langzaam hoogte winnen. De route voert ons over rustieke alpenweidjes en na iedere bocht doemt er een nieuw uitzicht op dat zo door kan gaan als ansichtkaart. We traverseren en klimmen nog een paar kilometer verder totdat we uitkomen op een parkeerplaats. Op dit soort momenten blijkt de toegevoegde waar-de van gids Martial, die aan de hoogtelijnen en informatie op de (wandel)kaart kan zien of iets klimbaar en/of afdaalbaar is. Hij denkt hier een mooie singletrack te kunnen vinden en daarvan blijkt niks gelogen. We rijden een smalle single met een lekkere hellingshoek en hier en daar wortels en wat kleine drops. Op dit soort trails is het goed dat we allemaal be-schikken over een flinke weerweg én de skills om dit soort paden te rijden; wat een super afdaling is dit! Beneden aangekomen rijden we een mooi authentiek dorpje binnen en tot onze grote verbazing komen we precies uit op het terras van ons volgende hotel. Na het schieten van wat toeristische plaatjes van dit alpenpareltje gaat de maaltijd er ook hier weer prima in. Het was een mooie maar zware dag, met een dagafstand van 60 km en zo’n 1800 hoogtemeters.

© A

rno

de J

ong

© A

rno

de J

ong

© A

rno

de J

ong

© A

rno

de J

ong

© A

rno

de J

ong

© A

rno

de J

ong

Raid Chamonix-Grindelwald90©

Arn

o de

Jon

g

91

D3 Les Diablarets > LenkNa een prima nacht en een smakelijk ontbijt brengt chauffeur Nico ons naar de oude gon-deltjes van Les Diablerets. Zelden zo’n oude maar nog prima werkende en goed onder-houden skilift gezien. Dit is weer zo’n typisch voorbeeld van Zwitserse precisie en een ste-vige vleug nostalgie. Na de uitstap volgen we een jeeptrack die ons met een comfortabele hellingsgraad 200 hoogtemeters doet klimmen naar de col op 2000 meter. Deze col trakteert ons weer op een nieuw uitzicht en brengt de eerste Zwitserse 4000-ers in beeld! In een traverse richt Andrews blik zich teveel op het grote rotsblok midden op de trail en door de rebound van z’n voorvork wordt de ongelukki-ge kiwi van zijn fiets gelanceerd. Deze val levert hem naast een deuk in het zelfvertrouwen een gaatje in z’n scheenbeen op. De bewoonde wereld is ver weg, maar gelukkig beschikt gids Martial over een EHBO-setje en de bijbeho-rende kennis. Met een opgelapte Andrew dalen we af, klimmen en hiken we over mooie paden, steeds gadegeslagen door Zwitserse koeien die écht overal blijken te lopen. Dit is een duidelijk verschil met de Franse Alpen; in (dit deel van) Zwitserland zijn alle alpenweiden ook echte weiden, inclusief (kaas)boerderijtjes en grazende kuddes. Het nadeel hiervan is dat veel grond eigendom is van boeren en gecul-tiveerd is met vele jeeptracks om de boerderij te kunnen bereiken. Uitdagende singletracks

zijn er wel, maar minder rijkelijk aanwezig als in de Franse Alpen. Als we even later door het dal fietsen, verbazen we ons over de Zwitserse orde en netheid die we hier aantreffen. Tuinen zijn netjes gesnoeid, het haardhout strak geordend en het chalet (inclusief een fier wapperende vlag) staat mooi in de verf. Onze tocht voert ons verder door het decadente dorp Gstaad, waar in het centrum de dure fashionmerken de aandacht van het winke-lend publiek trekken en waar menig ster een tweede (of derde) huis heeft. Als je beschikt over een privé-heli heb je geen behoefte aan een skilift en dat betekent dat we de ruim 900 hoogtemeters op beenkracht omhoog moeten trappen. Ook deze klim ligt natuurlijk weer pal in de zon en dat betekent afzien en regelmatig de vochtvoorraad aanvullen. Op 1800 meter aangekomen wordt de lucht wat dreigend en besluiten we om snel door te rijden over een lange traverse met mooie Heidi-weidjes. Martial zoekt en vindt een mooie singletrack die volgens hem pittig maar berijdbaar moet zijn. Pittig is ie zeker, berijdbaar soms wat minder en de fiets gaat dan ook regelmatig op de schouder. Het kan niet meer lang duren voordat de eerste druppels gaan vallen en sommigen in de groep zitten er goed doorheen aan het einde van deze lange en warme dag. Dit laatste stuk is weer een heerlijk kersje op de taart en brengt ons allemaal veilig beneden. Highfivend en met een dikke smile staan we

moe maar voldaan op het grondgebied van Lenk. Van een afstandje worden we verbaasd gadegeslagen door een chaleteigenaar die ons laat weten dat hij hier niet eerder een moun-tainbiker naar beneden heeft zien komen... Kijk, dat horen we graag!

D4 Lenk > InterlakenAls we op dag vier, woensdag, wakker wor-den, lijkt het weer alweer een stuk beter als gisteravond. We rijden met de bus een stukje bergopwaarts om vervolgens nog eens 300 hoogtemeters door te trappen tot aan de col. De opa van Heidi opent de koeienpoort en waarschuwt ons voor naderend noodweer. Vooralsnog lijkt het mee te vallen en we trap-pen dan ook stevig door. We kijken neer op de mer de nuages en schieten een aantal mooie foto’s. Al snel stijgen de wolken ons boven het hoofd en gaat het helemaal los; de regen komt met bakken uit de hemel! Zo snel mogelijk zoeken we een weg naar het dal en na een korte en zinloze schuilpauze komen we drijfnat aan in Adelboden, waar we hartelijk worden ontvangen in de plaatselijke kroeg. Verder fietsen is geen optie en een uur later staat chauffeur Nico voor de deur om ons verder te transporteren naar Interlaken. We maken van de nood een deugd en wisselen de zompige fietsschoenen in voor droge sneakers om de toerist uit te hangen in het centrum van de mooie stad tussen de twee meren.

© A

rno

de J

ong

Raid Chamonix-Grindelwald92

IN ‘T KORT

Afstand: +/- 250 kmHoogtemeters: gemiddeld 1400 per dag Duur: 6 dagen rijden met gecertificeerde gidsVerblijf: 7 nachten in eenvoudige hotels in 2-4 persoonskamersVerzorging: halfpension + lunchpakketTechnische skills: 3/5 (bergervaring een must)Conditie: 4/5Terrein:van simpele jeeptracks tot technische singletracks met rotsen en wortelsPrijs: € 1065 per persoon (bagagevervoer en retourtransfer inbegrepen)

Wil jij ook deelnemen aan een mooie transalptocht als deze, waarbij de nadruk ligt op lekker biken én genieten van de mooie bergomgeving? Dan biedt bikegids Martial Herdewyn via Alpsmountainbike verschillende meerdaagse tochten in de Italiaanse, Zwitserse en Franse Alpen. De Nederlandse organisatie AlpAdventures werkt samen met Martial en biedt vers-chillende weken (op maat) aan. Meer info: www.alpsmountainbike.com

Bern

Grindelwald

D5 Interlaken > GrindelwaldDonderdagochtend doen we het rustig aan. De regen tikt nog steeds tegen de ramen en wij genieten even extra van een uitgebreid ontbijt in het hotel van de Adams family. De herbes de Provence, zoals we ze inmiddels gedoopt hebben, zijn weinig regen gewend en zijn niet van plan op de fiets te stappen. Martial kan ze met bijval van de rest geluk-kig toch overtuigen om op pad te gaan en zodra we de fiets beklimmen klaart het op. We rijden een relaxte etappe zonder al te veel klimmen richting Grindelwald en besluiten de modderige singles even links te laten liggen. De route slingert zich door het Lütschental en de witte vierduizenders fungeren als baken boven onze nieuwe dagbestemming. Omdat we onszelf met recht mountainbikers willen noemen, willen we toch wel graag nog even het asfalt af. Zeker na de wat tegenvallende etappe van gisteren zijn we allemaal gretig om op de laatste dagen het onderste uit de CamelBak te halen. Martial denkt een mooie route te weten en dus besluiten we via een supersteil weggetje naar 1600m te klimmen. We pakken één van de top 10 bike trails van de Grindelwald MTB-kaart, maar al snel blijkt dit een geasfalteerde singletrack te betref-fen! Als we in het dal ook nog eens door een enigszins onvriendelijke senior van een wan-delpad afgestuurd worden, besluiten we dat het mooi geweest is voor vandaag. We gaan op zoek naar wat lokale tips om morgen af te kunnen sluiten met een letterlijke en figuurlijke topdag. We bezoeken de plaatselijke VVV die ons vertelt dat wandelen de core activity is in

dit dorp, maar dat er voor bikers ook een paar hele mooie routes aangelegd zijn. Nou me-vrouw, die hebben we gevonden... Gelukkig is er in Grindelwald één winkel die wel iets doet met mountainbikes en daar krijgen we bruik-bare tips van kiwi Fraser, een bikende import local, die ons tipt om morgen de zuidkant van het dal op te zoeken.

D6 GrindelwaldWe slapen heerlijk in het natuurvrienden hotel met een fantastisch uitzicht op de gletsjers en de Eiger noordwand. ‘s Morgens dampen de bergen nog na, maar we hebben goede hoop dat de zon haar werk zal gaan doen. Gretig stappen we op en rijden over een asfaltweg naar 1800m. De MTB-borden en de kaart vertellen ons met het woord ende, dat we hier moeten stoppen om aan de afdaling te beginnen via dezelfde asfaltroute. Gelukkig weten wij inmiddels beter; want hier begint het voor ons pas! De autoweg gaat over in een jeeptrack en na de volgende authentieke kaasfabriek klimmen we via een mooie single door naar 2200 meter. Het blauw gaat het steeds meer winnen van de bewolking en met meer dan een kilometer hoogte in de benen trakteren we onszelf op een welverdiende pauze. We rijden een zogenaamde balkon-route en kijken uit op het glijdende ijs van de Mönch, Jungfrau en de Eiger en het uitzicht is hier echt fenomenaal! Iedere dag is het weer een verrassing wat er allemaal voor lekkers te vinden is in het lunchpakket en met uitzich-ten als dit lijkt alles nóg beter te smaken. Na een kleine powernap vervolgen we onze klim

over een traverserend (wandel)pad om uit te komen op een passage waar de route zich tussen de boulders door slingert. Te steil om te trappen en te smal om te duwen, gaan de fietsen op de schouder om na 200 hoogte-meters op de top van onze dagetappe uit te komen. Op 2500m schieten we wat foto’s en maken ons op voor de down door de zadels in het frame te laten zakken. Knallend over een heerlijke flowy singletrack rijden we langs een mooi bergmeer. Tijdens zo’n meerdaagse transalptocht merk je dat je je constant een beetje inhoudt en risico’s vermijdt om vooral geen blessures op te lopen. Op de laatste dag is dit de laatste afdaling van de trip en ik merk dat ik voor het eerst m’n remmen niet ruik. Tijdens een uitdagende week als deze groeien de skills en het zelfvertrouwen met de dag en de snelheid gaat dan ook flink om-hoog om in die bekende mountainbike flow te komen. Als we na een aantal kilometers de boomgrens bereiken, rijden we nog een tech-nisch stukje door het bos om uit te komen op een soort skipiste met leuke boulders voor kleine jumps. We slaan met volle snelheid een pad linksom in en rijden bijna tegen Nico op die net de parkeerplaats van het hotel afrijdt. Wat een dag, wat een uitzichten en wat een waanzinnig mooie afdaling was dit met een hoogteverschil van bijna 1500 meter! In een lekker zonnetje proosten we op een zeer geslaagde week, terwijl op de achtergrond de Eiger noordwand zich ontdoet van de laatste stijgingswolkjes.

Arno de Jong

Chamonix

© A

rno

de J

ong

© A

rno

de J

ong