Φύλλο Νο 304

6 μ 15 Γενάρη 2014

Κυκλοφορεί

κάθε δεύτερη Τετάρτη

1,5 ευρώ

6045

Μπλόκο στο ξεπούλημα της ΔΕΗ

4

Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι δημοτικές εκλογές

7

Η κόκκινη Ρόζα «φλόγα και ξίφος της Επανάστασης»

11

Πολιτική κρίση στην Τουρκία

12

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑΔΕΚΑΠΕΝΘΗΜΕΡΗ

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ

Να οργανώσουμε τη μάχη για να τους διώξουμεΗ μπόχα από τα σκάνδαλα του καπιταλιστικού κόσμου (Λιάπης, εξοπλιστικά, Ταχυδρομικό Ταμι-ευτήριο κ.λπ.) και του πολιτικού προσωπικού που εξυπηρετεί τα συμφέροντά του εδώ και δεκα-ετίες, επισκίασε τις φιέστες για την ανάληψη της ευρωπαϊκής προεδρίας από την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου.

Μιας κυβέρνησης που προ-σπαθεί να κρατηθεί με νύχια και με δόντια στην εξουσία. Η πραγματικότητα της κρίσης και οι νέες απαιτήσεις των δανει-στών –που αναπόφευκτα θα φέρουν καινούργια μνημόνια, με αντεργατικά μέτρα και πε-ραιτέρω ξεπούλημα του δημό-σιου πλούτου– μετατρέπουν σε

«ανέκδοτο» την όποια αφήγηση του Στουρνάρα και των καθεστω-τικών ΜΜΕ, για μείωση της ανερ-γίας και «ανάκαμψη».

Η φοροεπιδρομή στα λαϊ-κά στρώματα, η διάλυση της Πρωτοβάθμιας Υγείας και η ένταση της κρατικής καταστο-

λής, δεν αφήνουν περιθώρια εφησυχασμού στον κόσμο μας και την Αριστερά. Το μόνο που μας ετοιμάζουν για το 2014 οι φίλοι των τραπεζιτών, είναι ένταση της φτώχειας και του αυταρχισμού.

Πρέπει να τους διώξουμε το συντομότερο. Η ενοποίηση κάθε διάσπαρτης μάχης που κρατάει τη συνέχεια της εργα-τικής-κοινωνικής αντίστασης (ΕΟΠΥΥ, διαθεσιμότητες-απο-λύσεις, ιδιωτικοποιήσεις δη-μόσιων αγαθών) στο αίτημα της πολιτικής ανατροπής και η ολόπλευρη στήριξη της Αρι-στεράς σε αυτή τη διαδικασία, μπορούν να επιταχύνουν καθο-ριστικά τις εξελίξεις.

Νδ-ΠΑΣΟΚ ΒΟΥΛιΑζΟΥΝ ΣΤΗ διΑΦθΟρΑ - ΑΠΕιΛΟΥΝ ΜΕ ΝΕΑ ΜΕΤρΑ

ΕΠιΒΑΛΛΟΥΝ ΑΣΤΥΝΟΜιΚΟ-ΦΟρΟΛΟΓιΚΟ ΚρΑΤΟΣ

Οι ευρωεκλογές που έρχονται σε τέσσερις μήνες είναι πιθανόν οι πιο κρίσιμες στην ιστορία της ΕΕ και σίγουρα οι πιο «βαριές» ευρωεκλογές στην ιστορία της Ελλάδας. Οι πολιτικές λιτότη-τας, αυταρχισμού και ρατσι-σμού της νεοφιλελεύθερης ηγε-σίας της ΕΕ έστρωσαν το χαλί στην ακροδεξιά και στους ναζί οι οποίοι διεκδικούν μεγάλες νί-κες σε ολόκληρη την ήπειρο.

Γι’ αυτό, αυτές οι πολιτικές πρέ-πει να συντριβούν, με τρόπο που να μη μείνει «πέτρα πάνω στην πέτρα». Στο σημείο που έχουμε φτάσει οι προτάσεις εκ μέρους μεγάλου μέρους της ευρωπαϊ-κής Αριστεράς για «επανίδρυση» της ΕΕ, αποτελούν αυταπάτη και αφήνουν τη διογκούμενη αμφι-σβήτηση της ΟΝΕ, του ευρώ και της ευρωπαϊκής ενοποίησης από ολόκληρα τμήματα του πληθυ-σμού, στα επικίνδυνα χέρια της ακροδεξιάς.

Η ανατροπή της λιτότητας, σε όποια χώρα αποδειχθεί ο «αδύναμος κρίκος» του καπιτα-λισμού στην Ευρώπη, υπό την ηγεμονία του εργατικού κινή-ματος και της Αριστεράς, είναι η μοναδική δύναμη που μπορεί να πυροδοτήσει την αυθεντι-κά διεθνιστική απάντηση στην κρίση: προκαλώντας «ντόμινο» πολιτικοταξικών αλλαγών και φέρνοντας στην επιφάνεια την προοπτική της σοσιαλιστικής απελευθέρωσης, που αποτελεί αναντικατάστατη προϋπόθεση για την Ευρώπη των λαών, την Ευρώπη των εργατών, την Ευ-ρώπη της ειρήνης.

ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ:

Αυτή η ΕΕ δεν μεταρρυθμίζεται,

ανατρέπεται

Σάπιο σύστημα, επικίνδυνη κυβέρνηση

2 • πολιτική ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ15 Γενάρη 2014

Γιατί ψάχνει η μονταζιέρα «συμπαθού-ντες τους τρομοκράτες» στον ΣΥΡΙΖΑ; Πλειάδα στελεχών της Νέας Δημοκρατίας στην Κόρινθο έστερξαν προς υποστήριξη μέλους της δολοφονικής συμμορίας Χρυ-σή Αυγή (του Μπούκουρα). Ο δε Καλαμπό-κας, δολοφόνος του αριστερού καθηγητή Τεμπονέρα, ήταν ο ίδιος πρόεδρος της ΟΝ-ΝΕΔ Πάτρας και δημοτικός σύμβουλος με τη δεξιά παράταξη…

N N N

Αδυσώπητοι και αιμοσταγείς απέναντι στα ανυπεράσπιστα θύματά τους, όπως οι μετανάστες μικροπωλητές, αλλά κότες λυράτες στο δικαστήριο. Ο Μπούκουρας απέδειξε για άλλη μια φορά από τι θρασύ-δειλο υλικό είναι φτιαγμένοι οι φασίστες, καθώς δήλωσε στον ανακριτή ότι ούτε την ιδεολογία της Χρυσής Αυγής ασπάζεται ούτε –κρατηθείτε– είναι μέλος της…

N N N

Προς σ. Λυκόπουλο, συντονιστή Επιτρο-πής Θρησκευμάτων ΣΥΡΙΖΑ: Ποιος αλήθεια «προσβάλλει τα Ιερά Μυστήρια οποιασδή-ποτε θρησκείας, και συνακόλουθα τους πι-στούς της»: Ο Διαμαντόπουλος που ντύθηκε παπα-Σούρας ή ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος που χειροτόνησε τον Δημή-τρη Μελισσανίδη «άρχοντα κουροπαλάτη της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας για την ειλικρινή αφοσίωσή του στην Μη-τέρα Εκκλησία», καθώς επίσης και για στις ευρύτερες κοινωφελείς πρωτοβουλίες του πετρελαιά της λαμογιάς; Αλλά, ξέχασα, τον πατριάρχη τον επισκέφθηκε ο πρόεδρος…

N N N

«Ποτέ άλλοτε δεν είχαμε πιο τρανή επι-βεβαίωση, ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δει είναι πια ένας οργανισμός ανεξάρτητων κρατών μελών και ότι μία λογική διαπραγμάτευση είναι εκτός συζήτησης». Ποιος το έγραψε; Ο Γ. Βαρουφάκης σχολιάζοντας την άρνη-ση Στουρνάρα να ζητήσει από την ΕΕ κού-ρεμα του χρέους (όπως ζητούσε το ΔΝΤ) και απαιτώντας πλέον την παραίτηση του φίλου του, όπως λέει, υπουργού.

N N N

«Σαφή οπισθοδρόμηση» χαρακτηρίζει η Alpha Bank την απόσυρση του σχεδίου για πληρωμή των 25 ευρώ, γιατί έτσι, λέει, δεν θα καταφέρουν να επιβιώσουν τα δημόσια νοσοκομεία. Οι τραπεζίτες τώρα θέλουν να επιβάλουν ευθέως την πολιτική τους και στην υγεία, καθώς οι αχυράνθρωποί τους (Γεωργιάδης) δεν τα καταφέρνουν…

N N N

Η ίδια τράπεζα τονίζει ότι η κρατική δαπά-νη για την υγεία δεν πρέπει να ξεπερνά το 6% του ΑΕΠ της χώρας. Τώρα, βέβαια, αν το ΑΕΠ καταρρέει εξαιτίας του μνημονίου, τόσο το χειρότερο για τους ασθενείς: θα χρειαστεί να πεθάνουν περισσότεροι άνθρωποι.

N N N

Αντίθετα η Alpha Bank δεν βάζει κανένα πλαφόν για το ποσοστό του δημόσιου κορβα-νά που πάει στις τράπεζες: ούτε 6% ούτε 16% ούτε 56%. Απλώς θα παίρνουν όσα χρειάζο-νται. Με την υγεία μπορούμε να παίζουμε. Με τις τράπεζες ποτέ…

N N N

Αντικειμενικός και αμερόληπτος και πάλι ο Μπάμπης που «αποκάλυψε» με τα εξαιρε-τικά ελληνικά του ότι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι μια «παρατρομοκρατική πολιτική οργάνωση που συνιστά το νόμιμο τμήμα της παρατρομο-κρατίας». Αλλά πιο αντικειμενικό και νηφάλιο ήταν ολόκληρο το δημοσιογραφικό επιτελείο του Alpha που μας εξηγούσε με ατράνταχτα επιχειρήματα γιατί ο Κοντομηνάς είναι αθώ-ος. Ευτυχώς που η ιδιωτική τηλεόραση μας έσωσε από την προπαγάνδα και τα ψέματα…

Σ την αρχή της νεοφιλε-λεύθερης διαχείρισης, στη δεκαετία του ’80,

ξέσπασε στην Ελλάδα το τρα-πεζοπολιτικό σκάνδαλο Κοσκω-τά και υποτίθεται ότι το 1989 τα δύο αστικά κόμματα εξουσίας μαζί με την Αριστερά έκαναν «κάθαρση». Το τι ακολούθησε διέψευσε την αυταπάτη περί κάθαρσης στον καπιταλισμό: Γαλλικές, γερμανικές, αμερικα-νικές και ρωσικές βιομηχανίες όπλων, σε συνεργασία με τους ντόπιους εκπροσώπους τους δημιούργησαν για τους εαυ-τούς τους ένα πάρτι ανεξέλε-γκτων κερδών και μίζας. Η δρά-ση του Τσοχατζόπουλου και της ομάδας του, που ξεκίνησε σχεδόν την ίδια στιγμή που γι-νόταν η «κάθαρση», αποτελεί μόνο ένα μέρος από το πάρτι των εξοπλισμών.

Ακολούθησε το τεράστιο σκάνδαλο του χρηματιστηρίου (επί ΠΑΣΟΚ) το οποίο συγκαλύ-φθηκε στο μεγαλύτερο μέρος του. Λίγα χρόνια μετά ξέσπασε το σκάνδαλο Βατοπεδίου που «ακουμπούσε» ηγετικά στελέχη της ΝΔ (Βουλγαράκη, Ρουσό-πουλο) ωστόσο και αυτό τελικά ξεπλύθηκε από τη δικαιοσύνη.

Το σκάνδαλο με τις μίζες της Siemens δεν έφτασε καν στο ακροατήριο γιατί η γερμανική εταιρία «ήταν πολύ μεγάλη» για να εκτεθεί. Η συγκάλυψη έγινε με νόμο στη Βουλή. Το ίδιο έγινε λίγο μετά με τη λίστα Λαγκάρντ και τις ευθύνες Βενιζέλου. Σχε-δόν κανείς από τα ονόματα που υπήρχαν στις λίστες, δεν ελέγ-χθηκε. Διάσωση του Βενιζέλου, αλλά και των δωροδοκούντων έγινε και στην περίπτωση των γερμανικών υποβρυχίων.

ΣύμφυταΤα σκάνδαλα ξεσπούν γιατί ο καπιταλισμός είναι σύμφυτος με τη διαφθορά. Αλλά ο νεοφι-λελευθερισμός, το πιο ακραίο στάδιο του συστήματος που έχουμε γνωρίσει μέχρι σήμερα, χαρακτηρίζεται από ακόμη μεγα-λύτερη δυσωδία. Γι’ αυτό φυσικά όλα αυτά δεν αφορούν μονάχα την Ελλάδα. Το σκάνδαλο Enron στις ΗΠΑ στις αρχές της δεκαετί-ας του 2000 είναι απλώς ένα από τα χιλιάδες παραδείγματα για το πόσο διεφθαρμένο είναι το σύ-στημα ακόμη και στην πιο ανα-πτυγμένη καπιταλιστική χώρα.

Και αυτό γιατί –σε αντίθεση με τη νεοφιλελεύθερη προπα-

γάνδα– ο ανταγωνισμός των επιχειρήσεων μεταξύ τους περ-νάει όλο και περισσότερο μέσα από το κράτος: τα μεγάλα φι-λέτα, όπως τα δημόσια έργα, τα συστήματα τηλεπικοινωνίας και οι εξοπλισμοί, απαιτούν τις υπογραφές υπουργών και άλ-λων υψηλόβαθμων κρατικών υπαλλήλων. Στον ανταγωνισμό δεν κερδίζει εκείνη η επιχείρη-ση που έχει το «καλύτερο» ή το «φτηνότερο» προϊόν αλλά εκεί-νη που έχει τις καλύτερες δια-συνδέσεις με το κράτος, μέρος μόνον των οποίων είναι οι μίζες (εξίσου συνηθισμένες είναι οι προσλήψεις πρώην ή μελλοντι-κών υψηλόβαθμων κρατικών αξιωματούχων). Στην κορυφή αυτής της λίστας διαπλοκής με το κράτος είναι οι τράπεζες πάρα πολλές από τις οποίες απλώς δεν θα υπήρχαν αν δεν υπήρχε η διαφθορά.

Πατριωτισμόςκαι εξοπλισμοίΣύμφωνα με το ινστιτούτο CIPRI που εδρεύει στη Σουη-δία, το 2007-2010 η Ελλάδα ξό-δεψε για εξοπλισμούς 4,3 δισ. δολ., δαπάνη που την έφερε στην 5η θέση (!) της παγκόσμι-

ας κατάταξης. Η Κίνα, π.χ. που ήταν στην 4η θέση ξόδεψε μό-λις 500 εκατ. περισσότερα από την Ελλάδα, δηλ. 4,8 δισ.! Ο «μεγάλος εχθρός», η Τουρκία, βρέθηκε έξι θέσεις χαμηλότε-ρα από την Ελλάδα. Από το 1974 μέχρι το 2010 η Ελλάδα είχε ξο-δέψει πάνω από 26 δισ. δολ. για εισαγωγές όπλων απορροφώ-ντας το 10% των γερμανικών, το 5,5% των γαλλικών και το 3,7% των αμερικανικών εξαγωγών εξοπλισμών. Πρόκειται για ένα τεράστιο πάρτι που στήθηκε από τις βιομηχανίες όπλων και τους μεσάζοντές τους σε Ελλά-δα και Τουρκία. Οι επαγγελμα-τίες πατριώτες κάθε είδους (πο-λιτικοί, δημοσιογράφοι) αλλά και στρατιωτικοί (στην υπό-θεση Ευσταθίου φέρονται να δωροδοκήθηκαν τουλάχιστον 4 ανώτατοι αξιωματικοί του Πολεμικού Ναυτικού, εκ των οποίων ο ένας είχε διατελέσει αρχηγός του Γενικού Επιτελεί-ου) επέβαλαν στους δύο λαούς δυσβάστακτες δαπάνες για να πλουτίζουν οι ίδιοι, οι μεγάλες βιομηχανίες και οι αετονύχηδες μεσάζοντες –και ταυτόχρονα βέβαια υπέσκαπταν με κάθε τρόπο την ειρήνη στο Αιγαίο.

Του Πέτρου Τσάγκαρη

Τ ο σκάνδαλο με το Ταχυ-δρομικό Ταμιευτήριο (ΤΤ), παρότι αποτελεί μία

μόνον περίπτωση διαφθοράς, όπου ο –καραμανλικός εν προ-κειμένω– πρόεδρος μιας δημό-σιας τράπεζας χάριζε λεφτά σε επιχειρηματίες φίλους δικούς του και της κυβέρνησης, άνοιξε τον ασκό του Αιόλου για το τρα-πεζικό κατεστημένο.

Ο Ά. Φιλιππίδης φέρεται να έδωσε θαλασσοδάνεια ύψους 300 εκατ. ευρώ. Ταυτόχρονα φέρεται να αγόρασε εταιρεία του μεγαλοκαναλάρχη Κοντομηνά εμπορικής αξίας 2,8 εκατ. ευρώ, η οποία έφτασε να κοστίσει τελι-κά στο ΤΤ 139 εκατ. ευρώ! Επίσης το ΤΤ φαίνεται να χάρισε 19 εκατ. ευρώ στον φίλο του Παπανδρέ-ου, Γριβέα ο οποίος δραστηριο-ποιείτο στον τομέα της… πράσι-νης ανάπτυξης.

Αυτά αποκλείεται να μην ήταν σε γνώση του εποπτεύο-ντος όλες τις τράπεζες, του δι-οικητή της ΤτΕ, Γ. Προβόπου-λου, ο οποίος είτε πρέπει να συλληφθεί ως συνεργός είτε πρέπει να απολυθεί ως ανίκα-νος. Κι όμως, προς το παρόν, κανείς δεν κουνάει τον αρχι-τραπεζίτη. Ο ίδιος, σύμφωνα με δημοσιεύματα, είχε το θρά-σος να απαιτήσει να υπάρξει «σιωπητήριο» όσον αφορά τα δάνεια του ΤΤ. Φυσικά, δεν

είναι άσχετο της βαθύτατης κρίσης το γεγονός ότι άρχισαν τα αλληλοκαρφώματα: ο Φι-λιππίδης κατηγορεί τώρα τον Προβόπουλο για την υπόθεση Λαυρεντιάδη.

Η πρόκληση εκ μέρους της κυβέρνησης είναι ακόμη μεγα-λύτερη αν σκεφτούμε ότι η Αν. Σακελλαρίου που εμπλέκεται στο σκάνδαλο του ΤΤ, παραμένει επικεφαλής του Ταμείου Χρη-ματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ). Μόνον αυτή η κυβέρνη-ση μπορεί να επιδεικνύει στην πράξη τόσο πηγαίο χιούμορ: κατηγορείται κάποια ότι είτε απέτυχε είτε συμμετείχε σε δι-αφθορά μιας μικρής τράπεζας; Η κυβέρνηση την κρατά επικε-φαλής ενός οργανισμού που δι-αχειρίζεται τις τύχες ΟΛΟΥ του τραπεζικού συστήματος!

Όμως τα 300 εκατ. του Φι-λιππίδη είναι ψίχουλα μπροστά στα 70 δισ. ευρώ, στα δάνεια δηλ. χωρίς αληθινές εγγυήσεις τα οποία έχουν δοθεί από όλες -και κυρίως από τις μεγάλες- ελ-ληνικές τράπεζες. Λεφτά που, επειδή ποτέ δεν επιστρέφουν στις τράπεζες, καλούμαστε να πληρώσουμε εμείς, καθώς το Δημόσιο δανείζεται για να καλύ-ψει αυτές τις τρύπες: τη διαδι-κασία τη λένε κομψά «ανακεφα-λαιοποίηση». Από το 2008 μέχρι σήμερα οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-τραπεζιτών έχουν δώσει στις τράπεζες είτε σε μορφή ρευστού είτε σε μορφή εγγυή-σεων 218 δισ. ευρώ, δηλ. τα 2/3 του δημόσιου χρέους.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα, ο Στουρνάρας ετοιμάζεται να ολο-κληρώσει το πλιάτσικο σε βάρος

του λαού με την επανιδιωτικο-ποίηση των κρατικών τραπεζών στο μισό, ή και πιο κάτω, του κόστους ανακεφαλαιοποίησής τους. Μόλις πριν από λίγους μή-νες το Δημόσιο κατέβαλε μέσω του ΤΧΣ 50 δισ. ευρώ κι, αν περά-σει το τωρινό σχέδιο της κυβέρ-νησης των τραπεζιτών (όχι από τη Βουλή αλλά με Πράξη Νο-μοθετικού Περιεχομένου), τότε το Δημόσιο θα πάρει πίσω μόλις 16-18 δισ.

Η λύση δεν είναι απλώς να χυθεί άπλετο φως και να συλ-ληφθούν οι ένοχοι σε όλο το τραπεζικό σύστημα. Φυσικά κάτι τέτοιο θα ήταν σημαντικό. Όμως η ριζική λύση για το πρό-βλημα είναι αυτό που λέει το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ: εθνι-κοποίηση των τραπεζών –που έτσι κι αλλιώς έχουν διασωθεί με δημόσιο χρήμα (η κρατική συμμετοχή στις μεγάλες ελλη-νικές τράπεζες κυμαίνεται από 81% έως 93,55% ανάλογα με την τράπεζα)– και διοικήσεις υπό δημόσιο έλεγχο. Όπως σωστά σημειώνει στην «Αυγή» ο Γ. Κι-μπουρόπουλος, «το σκάνδαλο είναι η ίδια η φύση του χρημα-τοπιστωτικού συστήματος που λειτουργεί ως μια δικτατορία επί της οικονομίας και της πο-λιτικής. Μια αντίστροφη “δι-κτατορία”, αυτή της κοινωνικής πλειοψηφίας πάνω στον τραπε-ζιτικό Λεβιάθαν, καθίσταται σή-μερα μονόδρομος επιβίωσης για τις ευρωπαϊκές κοινωνίες».

Το σκάνδαλο του ΤΤ άνοιξε τον ασκό του Αιόλου για το τραπεζικό σύστημα

Μιζαδορισμός: Το ανώτατο στάδιο του νεοφιλελευθερισμού

πολιτική • 3ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ15 Γενάρη 2014

Τ α προβλήματα της οικονομίας, οι διεθνείς κόντρες για το χρέος,

οι διαμάχες μεταξύ υπουργών, το ξέσπασμα μικρότερων και μεγαλύτερων σκανδάλων εμφα-νίζουν την πραγματικότητα κό-ντρα στη «μαγική εικόνα» που

παρουσιάζει ο Σαμαράς: Μια κυβέρνηση σε διαλυτική κρίση που στηρίζεται με νύχια και με δόντια από όλο το σύστημα για να μην καταρρεύσει.

Εκτός από τα οικονομικά δεδομένα, ο σοβαρότερος πα-ράγοντας που δεν επιτρέπει στη συγκυβέρνηση να συνεχίσει με τους ρυθμούς που θα ήθελε το καταστροφικό της έργο είναι το εργατικό-λαϊκό κίνημα.

Όλη την προηγούμενη χρονιά, παρόλο που δεν υπήρχαν οι

συγκλονιστικές απεργίες και διαδηλώσεις των περασμένων χρόνων, το κίνημα ήταν καθημε-ρινά παράγοντας των εξελίξεων: από την ΕΡΤ και το «κλάδεμα» της –τότε– τρικομματικής κυβέρνησης, μέχρι τις κινητο-ποιήσεις μετά τη δολοφονία του

Παύλου Φύσσα, που οδήγησαν στη φυλακή και στο περιθώριο τη Χρυσή Αυγή.

Ακόμα και οι απεργίες που δεν έφτασαν σε νίκη (όπως αυτή των καθηγητών τον περασμένο Σεπτέμβρη και η συγκλονιστική σε διάρκεια και αντοχή απεργία των διοικητικών υπαλλήλων στα πανεπιστήμια) έπαιξαν το δικό τους σημαντικό ρόλο στις εξελίξεις.

Αποδεικνύεται καθημερι-νά ότι η διάθεση αντίστασης

υπάρχει και θα εξακολουθήσει να εκδηλώνεται σε κάθε επίθε-ση της κυβέρνησης (πλειστη-ριασμοί, διαθεσιμότητες-απο-λύσεις κλπ). Όμως, το γεγονός ότι οι δυνάμεις αντίστασης δεν αποδείχτηκαν αρκετές για να σταματήσουν το καταστροφι-κό έργο κυβέρνησης και τρόι-κας έχει επίδραση στον κόσμο που αγωνίζεται.

Έχει οδηγήσει σε αμηχανία και αναζήτηση «παράκαμψης». Οι εκλογικές μάχες του Μαΐου φαντάζουν σαν μια ευκαιρία «μαυρίσματος» των μνημονι-ακών κομμάτων, σαν μια δυ-νατότητα να ξεκινήσουμε την ανατροπή από τις ευρωεκλογές, αλλά και από τις αυτοδιοικητι-κές εκλογές.

Η Αριστερά, μέχρι τώρα, στέ-κεται αμήχανα μπροστά σε αυτά τα δεδομένα. Το ΚΚΕ συνεχίζει να μη βάζει τις πολύτιμες δυνά-μεις του στη διάθεση του κινή-ματος, εξακολουθεί να βλέπει σαν βασικό εχθρό τον ΣΥΡΙΖΑ. Οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, παρά τις προσπάθειες στους αγώνες, συνεχίζουν, στην πλειοψηφία

τους, να βλέπουν αρνητικά την πολιτική συνεργασία, την ενιαιομετωπική τακτική με την υπόλοιπη Αριστερά.

Αλλά και στον ΣΥΡΙΖΑ, τη μόνη πολιτική δύναμη που βάζει σαν προοπτική την κυβέρνηση της Αριστεράς, η αμηχανία είναι αυτή που κυριαρχεί.

Απέναντι στις πραγματικές δυσκολίες της κατάστασης η απάντηση είναι πολύ «κοινοβου-λευτική», αναδεικνύοντας σαν μοναδικό στόχο τον εκλογικό (αυτοδυναμία, να πάρουμε τους δήμους κλπ), υποβαθμίζοντας τη συζήτηση για το με ποιους όρους μπορεί να γίνει αυτό.

Σε αυτή την κατεύθυνση χρειάζονται πρωτοβουλίες, κυρίως από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ. Πρωτοβουλίες που να ενώνουν τα διαφορετικά ρυάκια, που να δημιουργούν μια ασπίδα αλληλεγγύης για κάθε σκληρή απεργιακή μάχη που θα εξακολουθεί να δίνεται όλο το επόμενο διάστημα (διαθε-σιμότητες, ιδιωτικοποιήσεις, υγεία κ.ά.). Οι προσπάθειες συντονισμού σωματείων αλλά

και η εξαγγελία του στόχου των Λαϊκών Επιτροπών Ανατροπής, είναι στη σωστή κατεύθυνση, αλλά δε φτάνουν.

Σε αυτό το πνεύμα χρειάζεται να αξιοποιήσουμε την προεκλο-γική περίοδο στην οποία έχουμε μπει. Τα δημοτικά σχήματα να μπουν μπροστά στη μάχη της αντίστασης, να συγκεντρώσουν τον κόσμο που θέλει να ανατρέ-ψει τα δεδομένα.

Να προωθήσουμε τα θέματα που μας ενώνουν και όχι να κα-θοριζόμαστε από αυτά που μας χωρίζουν. Να μην επιτρέψουμε στα ξεχωριστά εκλογικά κατε-βάσματα της Αριστεράς (που δείχνουν σχεδόν αναπόφευκτα) να υποσκάψουν τις κινηματικές απαιτήσεις της περιόδου.

Τα αιτήματα του κόσμου μας, οι διεκδικήσεις των εργαζομέ-νων, των συνταξιούχων, της νεολαίας, χρειάζεται να γίνουν το πρόγραμμα όλης της Αριστε-ράς. Να ενώσουμε τις δυνάμεις μας (καταρχήν σε κινηματικό επίπεδο), να ορίσουμε το στόχο μας για το επόμενο διάστημα: Τα θέλουμε όλα πίσω!

Του Πέτρου Τσάγκαρη

Ο καταστροφικός για την κυβέρνηση τρόπος με τον οποίο ξεκίνησε η ελληνική

προεδρία, δείχνει ότι το τετράμηνο μέχρι τις εκλογές όχι μόνον δεν εί-ναι στρωμένο με ροδοπέταλα, αλλά μάλλον έχει πολλά αγκάθια.

Ιδού οι οιωνοί της έναρξης της προεδρίας:

Από την τελετή ανάληψης απεί-χαν όλοι οι ηγέτες των κομμάτων της αντιπολίτευσης, απονομιμοποι-ώντας ακόμη περισσότερο το σα-μαροβενιζελικό ντουέτο. Δεν είναι τυχαίο ότι δεν παραβρέθηκε ούτε ο ευρωλάγνος Κουβέλης, γεγονός που καταδεικνύει πλέον την τεράστια αναντιστοιχία των κυβερνητικών πράξεων από τη μια και της λαϊκής θέλησης από την άλλη, αλλά και τη συντριπτική απόρριψη συνολικά της ευρωπαϊκής πολιτικής εκ μέρους του λαού.

Είναι η αναγνώριση αυτών των γεγονότων (αλλά και η εγγύτητα των εκλογών του Μαΐου) που κά-νουν τον Βενιζέλο –παρά το πάθος του για εξουσία– να αναγκάζεται να διαφοροποιείται από τον Σαμαρά.

ΥποχώρησηΜέρος αυτής της διαφοροποίησης ήταν και η υποκριτική και έωλη άρ-νηση αποδοχής της επιβολής των 25 ευρώ ως νοσήλια στα νοσοκο-μεία (υποκριτική και έωλη γιατί το ΠΑΣΟΚ είχε υπερψηφίσει το μέ-τρο). Φυσικά η υποχώρηση της κυ-βέρνησης δεν ήρθε μόνον λόγω της στάσης του ΠΑΣΟΚ αλλά λόγω της συντριπτικής κατακραυγής στην κοινωνία. Είναι η πρώτη φορά που η ανάλγητη μνημονιακή κυβέρνηση

παίρνει ξεκάθαρα πίσω ένα μέτρο. Η αντικατάσταση με το «ισοδύναμο» των 5 λεπτών στα τσιγάρα δεν είναι παρά επικοινωνιακό τρικ υποχώ-ρησης. Εξάλλου και η αστική τάξη κατανόησε την κίνηση της κυβέρ-νησης ως υποχώρηση. Είναι χαρα-κτηριστικό ότι το εβδομαδιαίο οικο-νομικό δελτίο της Alpha Bank κάνει λόγο για «σαφή οπισθοδρόμηση στην εφαρμογή του προγράμματος διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων της χώρας» και απαξιώνει τελείως την επιβολή του «ισοδύναμου».

Ένα τρίτο εξίσου αρνητικό στοι-χείο που συνόδεψε την έναρξη της ελληνικής προεδρίας είναι το ξέσπα-σμα των σκανδάλων. Η υπόθεση Τομπούλογλου κατέδειξε ότι και τα «γαλάζια παιδιά» είναι βουτηγμένα –

επισήμως– στη διαφθορά. Το κορυ-φαίο βέβαια σκάνδαλο της περιόδου αφορά το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο.

Ο κίνδυνος να ανοίξει ο ασκός του Αιόλου για όλο το τραπεζικό σύστημα είναι πια ολοφάνερος και όλοι ξέρουν ότι ο Φιλιππίδης απλώς έκανε ό,τι ακριβώς κάνουν και οι άλλοι τραπεζίτες. Είναι χαρα-κτηριστικό ότι, σύμφωνα με δημο-σιεύματα, οι τέσσερις συστημικές τράπεζες ζήτησαν από την κυβέρ-νηση, μέσω του Προβόπουλου, να υπάρξει «σιωπητήριο» γύρω από το ΤΤ, ξέροντας ότι ο μίτος της Αριάδ-νης θα οδηγήσει και σε αυτές. Τις αμέσως επόμενες ημέρες θα δούμε αν -μέσω του πολυάριθμου και κα-λοπληρωμένου προσωπικού που δι-αθέτουν μέσα στα ΜΜΕ- θα μπορέ-

σουν να επιβάλουν αυτή την ομερτά στην ενημέρωση, ωστόσο το γεγο-νός ότι δεν μπόρεσαν να ελέγξουν προκαταβολικά το ξέσπασμα του σκανδάλου δείχνει και το μέγεθος της κρίσης τους.

ΟικονομίαΗ προπαγάνδα για πλεόνασμα δεν μπορεί να κρύψει τα μεγάλα προβλή-ματα που βρίσκονται μπροστά.

Πρώτα, η αναθεώρηση του προ-ϋπολογισμού αφού όλοι ξέρουν ότι αυτός «δεν βγαίνει».

Μετά έρχονται τα ταμειακά: Έτσι κι αλλιώς ο ίδιος ο Στουρνάρας έχει κάνει λόγο για «κόλαση» στο πρώτο εξάμηνο του 2014. Και αυτό γιατί, κόντρα στα ωραία λόγια, μέχρι τον Μάιο η Ελλάδα πρέπει να πληρώσει

στους δανειστές της σχεδόν 16 δισ. ευρώ. Συνολικά μέσα στο 2014 η Ελλάδα πρέπει να καταβάλει στους δανειστές σχεδόν 29 δισ. ευρώ! Από την τρόικα μέσα στο 2014 έχει να λαμβάνει από τις δόσεις των προηγούμενων δανείων ποσό ύψους 17,5 δισ. ευρώ. Συνεπώς λεί-πουν από την κυβέρνηση πάνω από 11 δισ. ευρώ, ποσό μπροστά στο οποίο, το υποτιθέμενο πρωτογε-νές πλεόνασμα του 1,5 δισ. μοιάζει νάνος. Ακόμη κι αν είναι αληθινό το πλεόνασμα, τα 10 δισ. είναι ένα κολοσσιαίο ποσό που μόνον με νέο δανεισμό και φυσικά με νέο μνημό-νιο μπορεί να καλυφθούν. Ακόμη κι αν η τρόικα παραχωρήσει παράτα-ση αποπληρωμής, αυτή δεν μπορεί να μη συνοδεύεται από νέα μέτρα λιτότητας και νέα φοροεπιδρομή.

Βέβαια σε τέτοιες συνθήκες (συ-γκεντρωμένη οφειλή του ύψους των 29 δισ.) μια κυβέρνηση αντιμνημονι-ακή θα είχε το πάνω χέρι απειλώντας τους δανειστές με στάση πληρωμών –αλλά δεν έχουμε ασφαλώς μια τέ-τοια κυβέρνηση. Αντίθετα, έχουμε μια κυβέρνηση που θα κάνει τα πά-ντα για να ξεπληρώσει τους δανει-στές σκληραίνοντας περαιτέρω το αστυνομικό-φορολογικό κράτος που έχει επιβάλει και ξεζουμίζοντας κι άλλο μισθωτούς, συνταξιούχους και μικρομεσαία στρώματα.

Ωστόσο, η αναγκαστική υποχώ-ρηση της κυβέρνησης στο 25άευρω, σε συνδυασμό με τα ανεξέλεγκτα σκάνδαλα που αποκαλύπτονται, δεί-χνει την αδυναμία της. Δείχνει ότι το εργατικό κίνημα και οι σύμμαχοί του μπορούν να αρχίσουν να θέτουν με αξιώσεις πλέον το αίτημα «να τα πά-ρουν όλα πίσω» -φυσικά και την απο-νομιμοποιημένη τους κυβέρνηση.

Άποψή μας...

Να ενώσουμε τις αντιστάσεις

Σκάνδαλα, νέα μνημόνια και στο βάθος εκλογές

Μετά το 25ευρω, να τα πάρουν όλα πίσω

Σκίτ

σο

το

υ Π

έτρο

υ Ζ

ερβ

ού

4 • εργατικά ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ15 Γενάρη 2014

Του Αλέξη Λιοσάτου

Ε ντυπωσιακή είναι η παντε-λής έλλειψη αναφοράς από τον κυριακάτικο Τύπο για το

ξεπούλημα του ΑΔΜΗΕ (Ανεξάρ-τητος Διαχειριστής Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας), δηλαδή τη ραχοκοκαλιά της ΔΕΗ και τον «εγκέφαλο» της διανομής του ρεύ-ματος σε όλη τη χώρα, που φέρνει στη Βουλή προς ψήφιση τις επόμε-νες μέρες η ακροδεξιά συγκυβέρ-νηση.

Ο ΑΔΜΗΕ είναι μία από τις τρεις θυγατρικές στις οποίες έσπασε η ΔΕΗ το 2011, για να διευκολυνθεί, όπως τα μνημόνια προβλέπουν, η σταδιακή και πλήρης ιδιωτικοποί-ησή του οργανισμού. Η διάσπα-ση των ΔΕΚΟ σε θυγατρικές είναι γνωστή μέθοδος που εφαρμόστη-κε για την προώθηση του ξεπου-λήματος και άλλων ΔΕΚΟ, όπως των ΟΤΕ, ΟΣΕ, ύδρευσης κλπ.

Η (κατά 51% δημόσια σήμερα) ΔΕΗ αποτελεί την πιο κερδοφόρα επιχείρηση στην Ελλάδα. Η αξία των παγίων της (μονάδες, ορυ-χεία, ακίνητα κ.ά.), σύμφωνα με τον ισολογισμό της χρήσης 2010, υπολογίζεται σε 13,4 δισ. ευρώ, είναι δηλαδή πενταπλάσια από τη χρηματιστηριακή αποτίμηση στο Χρηματιστήριο Αθηνών.

Ωστόσο η πραγματική αξία της ΔΕΗ είναι άγνωστη κι εργαζόμενοι της επιχείρησης υποστηρίζουν πως η «πραγματική» αξία των πα-γίων της ΔΕΗ είναι ακόμη μεγα-λύτερη. Για παράδειγμα, στα τέλη της δεκαετίας του ’90 τα πάγιά της είχαν αποτιμηθεί σε 9 τρισ. δρχ. (26,4 δισ. ευρώ). Ταυτόχρο-να, ακριβώς λόγω του δημόσιου χαρακτήρα της ΔΕΗ, πληρώνουμε ακόμα και σήμερα ένα από τα πιο φτηνά ρεύματα στην Ευρώπη (στα 2/3 του μέσου όρου), ενώ οι μό-νιμοι εργαζόμενοί της για χρόνια είχαν καλούς μισθούς, εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, κάτι που οδήγησε συνολικά στην ανά-πτυξη της Δυτικής Μακεδονίας.

ΑΔΜΗΕΟ ΑΔΜΗΕ αποτελείται από 11.000 χιλιόμετρα εναέριων γραμμών υψηλής τάσης και υπόγειων και υποβρύχιων καλωδίων υψηλής τάσης, 221 υποσταθμούς και κέ-ντρα υψηλής τάσης, καθώς και 3 εθνικά κέντρα ελέγχου ενέργειας (ένα στον Άγιο Στέφανο Αττικής, ένα στη Θεσσαλονίκη κι ένα στην Πτολεμαΐδα). Πρόκειται για την «καρδιά» της κάθε χώρας. Αυτές τις εγκαταστάσεις βομβάρδισε το ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία το 1999, ενώ η χούντα των συνταγ-ματαρχών το 1967 πρώτα κατέλα-βε το κέντρο ελέγχου ενέργειας και μετά τη Βουλή!

Η κυβέρνηση, για να προχωρήσει το ξεπούλημα της ενέργειας, χρη-σιμοποιεί ως παραμύθι την τόνω-ση της «ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων» που θα οδηγήσει σε

μείωση των τιμών. Πρόκειται για ξεδιάντροπα ψέματα.Από το 2001 που ιδιωτικοποιήθηκε κατά 49% η επιχείρηση, το κόστος των λογα-ριασμών έχει ήδη διπλασιαστεί. Οι κάποτε πάνω από 35.000 μόνιμοι εργαζόμενοι έχουν γίνει λιγότεροι από 20.000, με συμπλήρωμα 6-7 χιλιάδες εργολαβικούς και συμβα-σιούχους (2μηνα και 8μηνα), που ζουν εργασιακό Μεσαίωνα, με μι-σθό χαρτζιλίκι.Οι κρατικοδίαιτοι εργολάβοι πλουτίζουν σε βάρος της ΔΕΗ, υπερχρεώνοντάς την, ενώ οι εργολαβικοί εργαζόμενοι συχνά δεν παίρνουν ούτε τα δεδου-λευμένα τους.

Άλλο ξεδιάντροπο «επιχείρημα» της δράκας του Σαμαρά είναι ότι «ο ΑΔΜΗΕ είναι ελλειμματικός». Η κυβέρνηση εδώ και χρόνια ανάγκασε τη ΔΕΗ να υπερχρεώ-νεται και να μετακυλίει το κόστος στους φτωχούς καταναλωτές και στο Δημόσιο και με έναν άλλο τρόπο: υποχρεώνοντας τη ΔΕΗ να πουλάει φτηνά και να αγοράζει ακριβά, σε τριπλάσια τιμή, από τους ιδιώτες μεγαλοπαραγωγούς ρεύματος. Το «έλλειμμα» λοι-πόν είναι τεχνητό: στον ΑΔΜΗΕ φορτώνουν τα χρέη και τις προα-ναφερθείσες σκανδαλώδεις επι-δοτήσεις στους μεγαλοκαπιταλι-στές ηλεκτροπαραγωγούς.

ΕπιπτώσειςΑκρίβεια, πτώση της ποιότητας

παρεχόμενων υπηρεσιών, απο-λύσεις και χτύπημα εργασιακών δικαιωμάτων, αυτές είναι οι συνέ-πειες των ιδιωτικοποιήσεων των δημόσιων αγαθών στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο. Ωστόσο, αξίζει να σημειωθεί ότι το Δίκτυο Μεταφοράς Ενέργειας είναι 100% κρατικό σε όλες τις καπιταλιστι-κές μητροπόλεις (π.χ. ΗΠΑ, Αγ-γλία, Γαλλία, Γερμανία).

Η ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ θα καταστήσει μοναδικό κριτήριο λειτουργίας για την εταιρεία το κέρδος, δηλαδή θα σημάνει:

1) Απόλυση κι επιδείνωση ερ-γασιακού καθεστώτος εργαζομέ-νων. Όσοι εργαζόμενοι της ΔΕΗ (όπως και όλων των ΔΕΚΟ γενι-κώς), που υπάγονται κι αυτοί στο μνημονιακό καθεστώς «διαθεσι-μοτήτων», «εφεδρειών» κλπ, γλι-τώσουν από την απόλυση, θα πε-

ράσουν στους νέους ιδιοκτήτες, υπογράφοντας εξευτελιστικές Συμβάσεις Εργασίας. Μεγαλύτε-ρη εντατικοποίηση και ακόμα με-γαλύτερη αύξηση του κινδύνου εργατικών «ατυχημάτων» –εργο-δοτικών εγκλημάτων (τα μέτρα προστασίας των εργαζομένων «κοστίζουν».)

2) Παντελής έλλειψη οποιασδή-ποτε συντήρησης εγκαταστάσεων από τους ιδιώτες (όπως έγινε ήδη στην Πορτογαλία ή όπως έγινε εδώ στην περίπτωση ξεπουλήματος του ΟΤΕ ) και υποβάθμιση των πα-ρεχόμενων υπηρεσιών.

3) Αύξηση μέχρι και 100% των τιμολογίων της ΔΕΗ. Η αύξηση των τιμολογίων του ρεύματος θα επιδράσει στην τελική τιμή κάθε προϊόντος και υπηρεσίας.

4) Μη επέκταση του δικτύου της ΔΕΗ όπου χρειάζεται, συρρί-κνωση του δικτύου αν δεν αποφέ-ρει κέρδη για τον «επενδυτή» (π.χ. σε «ασύμφορα» απομακρυσμένα χωριά ή νησιά με λιγοστούς κα-τοίκους).

5) Μεγάλη αύξηση των τιμο-λογίων στην τηλεθέρμανση, μη επέκταση της τηλεθέρμανσης σε χωριά και οικισμούς.

6) Επιβάρυνση του περιβάλλο-ντος.

7) Άμεση απειλή για τα ασφαλι-στικά δικαιώματα και τους συντα-ξιούχους της ΔΕΗ, καθώς τμήμα του ασφαλιστικού τους ταμείου υπάγεται στον ΑΔΜΗΕ!

8) Ακόμα μεγαλύτερη αναλγη-σία στο ζήτημα κοψίματος του ρεύματος. Σήμερα έχουν κοπεί εκατοντάδες χιλιάδες παροχές ρεύματος σε φτωχά νοικοκυριά, χιλιάδες άνθρωποι ζουν στο σκο-τάδι, εκατομμύρια δυσκολεύο-νται ή αδυνατούν να πληρώσουν και προχωρούν σε διακανονι-

σμούς με τη ΔΕΗ. Πόσο εύκολο είναι να γίνουν διακανονισμοί με τα αρπακτικά της αγοράς;

9) Άνοιγμα του δρόμου για το πλήρες ξεπούλημα της ΔΕΗ, με ακόμα πιο δραματικές συνέπειες στα προαναφερθέντα ζητήματα. Το σχέδιο είναι έτοιμο. Πρώτα –στόχος για τις αρχές 2014– θα πουληθεί η μικρή ΔΕΗ, δηλαδή το 30% της «μητρικής» ΔΕΗ, που περιλαμβάνει στα σχέδια τον Ατμοηλεκτρικό Σταθμό Αμυνταί-ου, τον ΑΗΣ Μελίτης, το μελλο-ντικό ΑΗΣ-Μελίτη ΙΙ, τα ορυχεία τους, τις εγκαταστάσεις του Νέ-στου και του Αλιάκμονα, τον ΑΗΣ Κομοτηνής και δώρο 1.500.000 καταναλωτές! Έπειτα, μέχρι το 2016, θα ξεπουληθεί και η υπόλοι-πη ΔΕΗ (λοιπά εργοστάσια, ορυ-χεία, δίκτυα διανομής).

10) Την πλήρη ερήμωση της περι-οχής μας, με δραματικές συνέπειες σε όλες τις υπόλοιπες επαγγελματι-κές ομάδες, αφού το 30% του τοπι-κού πληθυσμού εργασιακά σχετίζε-ται άμεσα ή έμμεσα με τη ΔΕΗ. Τη στιγμή μάλιστα που η Δυτική Μα-κεδονία είναι ήδη μακράν η πρώτη περιοχή σε ανεργία στην Ελλάδα και σε όλη την Ευρώπη.

Αυτά τα σχέδια ιδιωτικοποίησης πάνε «πακέτο» με το σχεδιαζόμενο κλείσιμο του ΑΗΣ Πτολεμαΐδας, το πέταγμα των εκατοντάδων εργαζό-μενων στο δρόμο και με το άνοιγμα της «5ης Μονάδας» στην πόλη, με γερμανικά κεφάλαια και προβλε-πόμενη λειτουργία σε καθεστώς πλήρους ιδιωτικού δικαίου.

ΣΥΡΙΖΑΟ ΣΥΡΙΖΑ, κεντρικά, δηλώνει

μπροστάρης στη μάχη ενάντια στην ιδιωτικοποίησή της ΔΕΗ, κάνοντας σαφές ότι αυτή είναι περιουσία του λαού, ότι δε θα επι-τρέψει το ξεπούλημα, ότι ακόμα κι αν αυτό γίνει, οι επενδυτές θα «χάσουν τα λεφτά τους» και ότι η κυβέρνηση της Αριστεράς θα ακυρώσει τη συμφωνία και θα πά-ρει πίσω τη ΔΕΗ την πρώτη μέρα, χωρίς να δώσει φράγκο –για να την καταστήσει 100% δημόσια.

Πρόκειται για μια πολύ σημαντι-κή δέσμευση: η Αριστερά μπορεί να αποτελέσει το βασικό πολιτικό στήριγμα για να νιώσει ο φτωχός κόσμος σιγουριά, αυτοπεποίθηση

και έμπνευση και να μπει μαζικά στη μάχη, για να ξεδιπλωθεί ένα πλατύ λαϊκό μέτωπο για την ανα-τροπή μιας μνημονιακής πολιτι-κής. Αν αυτό γίνει εφικτό, ανοίγει ο δρόμος για να ξηλωθεί «από τα κάτω» η κυβέρνηση και το σύνολο της πολιτικής της.

«Εμείς, ο ΣΥΡΙΖΑ, θεωρούμε ότι το σύνολο των ενεργειακών πό-ρων της χώρας, καθώς και το δί-κτυο μεταφοράς της ηλεκτρικής ενέργειας είναι Εθνική Κληρονο-μιά, δεν είναι εμπορεύσιμο και με-ταβιβάσιμο προϊόν. Ως εκ τούτου καμιά μεταβίβαση δεν αναγνωρί-ζουμε! Το ξεπούλημα του ΑΔΜΗΕ και της ΔΕΗ είναι υπόθεση όλου του λαού! Ήρθε η ώρα, εργαζό-μενοι, πολίτες και κοινωνία της Δυτικής Μακεδονίας, να δημιουρ-γήσουμε ένα κοινό μέτωπο αγώνα απέναντι στο ξεπούλημα...», δη-λώνουν από κοινού οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ Δυτικής Μακεδονίας, Ευγ. Ουζουνίδου, Αθ. Γερμανίδης και Βαγ. Διαμαντόπουλος.

Δράσεις Ωστόσο, για να έρθει η νίκη και η ανατροπή, απαιτείται να παρθούν πλατιές ενωτικές πρωτοβουλίες, με τη δημιουργία ενός μετώπου φορέων, συνδικάτων και αγωνιζό-μενου κόσμου, με πρωταγωνιστές τους ίδιους τους εργαζόμενους της ΔΕΗ και προσανατολισμό σε κινητοποιήσεις διαρκείας. Σαν Ο.Μ. ΣΥΡΙΖΑ, με αυτοπεποίθηση πρέπει να ξεσηκώσουμε όλη την τοπική κοινωνία, αν δε θέλουμε να δούμε τον πλήρη μαρασμό και εξαθλίωση στην περιοχή μας. Άλ-λωστε, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι από τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ ξεκί-νησε η μεγάλη συγκέντρωση (το φθινόπωρο του 2012) στην Πτο-λεμαΐδα που ακύρωσε το κλείσιμο της τοπικής εφορίας.

Ήδη ξεκινήσαμε με τοποθέτη-ση πανό, μοίρασμα υλικού, ανα-κοινώσεις και συνθήματα, για ενη-μέρωση και κάλεσμα του κόσμου να συμμετάσχει και να αντισταθεί. Θα στηθεί περίπτερο στην πλατεία της πόλης, που θα λειτουργεί κα-θημερινά πρωί και απόγευμα, σαν κέντρο ενημέρωσης και αγώνα. Σκοπεύουμε να οργώσουμε την πόλη, την αγορά, τις υπηρεσίες και τα καταστήματα και κυρίως τα ερ-γοστάσια και τα ορυχεία –να ζητή-σουμε ενεργοποίηση και συστρά-τευση για τη «μητέρα των μαχών».

Ταυτόχρονα, προωθείται η επι-κοινωνία με φορείς και κάλεσμα σε πλατιά σύσκεψη το Σάββατο 18/1, 6μμ στο Δημαρχείο, με στό-χο τη συμπαράταξη και το μαζικό ανυποχώρητο αγώνα. Μια καλή αρχή μπορεί να είναι μια Πανεορ-δαϊκή απεργία και μια τεράστια συγκέντρωση τη μέρα ψήφισης του ξεπουλήματος στη Βουλή. Ήδη έχει κηρυχθεί 24ωρη απεργία για τη μέρα ψήφισης από την ΕΤΕ-ΔΕΗ (Ένωση Τεχνικών).

Η ΔΕΗ είναι κερδοφόρα και παρέχει ένα από τα φτηνότερα τιμολόγια στην Ευρώπη

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΡΟΧΩΡΑΕΙ ΣΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΑΔΜΗΕ

Να μπλοκάρουμε το ξεπούλημα της ΔΕΗ

εργατικά • 5ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ15 Γενάρη 2014

Της Κατερίνας Γιαννούλια

Τ ους επόμενους μήνες το Δημόσιο θα συνεχίσει πιθα-νότατα να τροφοδοτεί με

μεγάλους αγώνες το κίνημα. Όσο η κυβέρνηση με την τρόικα θα κατα-στρέφουν περαιτέρω τις δημόσιες δομές του κράτους και θα απολύουν δημοσίους υπαλλήλους από παντού, τόσο θα φοβούνται διαρκώς για ενδε-χόμενη γενίκευση των μαχών που θα ξεσπούν και τόσο θα απονομιμοποι-ούνται από το σύνολο της κοινωνίας.

Οι διαθεσιμότητες-κινητικότητα θα μετατρέπονται πλέον σε απολύσεις και δεν θα υπάρχει ούτε η στοιχειώ-δης ψευδαίσθηση ότι θα γλιτώσει κά-ποιος εργαζόμενος που δεν συνδέεται στενά με τα κυβερνώντα κόμματα.

Από τους υπαλλήλους που είναι σε διαθεσιμότητα, τον ερχόμενο Μάρ-τιο και Απρίλιο, μετά τη συμπλήρω-ση του 8μήνου, απολύονται 1.800 σχολικοί φύλακες, 500 καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών, 650 διοικητικοί υπάλληλοι των πανεπι-στημίων, 1.300 υπάλληλοι διαφόρων ειδικοτήτων από τα υπόλοιπα υπουρ-γεία, που τέθηκαν σε διαθεσιμότητα τον περασμένο Σεπτέμβριο, και 200 δημοτικοί αστυνομικοί.

Από τον Αύγουστο έως και τον Οκτώ-βριο 2014 θα διώξουν 3.150 «διαθέ-σιμους» υπαλλήλους, οι οποίοι θα τεθούν σε καθεστώς διαθεσιμότη-τας μέχρι το Φεβρουάριο του 2014 και αφορούν 800 εργαζομένους του ΕΟΠΥΥ και 1.350 υπάλληλους από δή-μους και ασφαλιστικά ταμεία.

Μαζί με τους 2.500-3.000 υπαλλή-λους από τον ευρύτερο δημόσιο το-μέα (ΔΕΚΟ) και τις δημοτικές επιχει-ρήσεις, που θα κριθούν πλεονάζοντες μετά την «αξιολόγηση» των δομών, τους 1.000 γιατρούς του ΕΟΠΥΥ που θα προτιμήσουν να εργαστούν ως συμβεβλημένοι με τον οργανισμό και ορισμένους που θα φύγουν λόγω πει-θαρχικών, συμπληρώνεται η βάρβαρη υπόσχεση προς τρόικα και ιδιώτες-κοράκια, για αποψίλωση του Δημοσί-ου από 11.000 εργαζόμενους ακόμα.

Η Αριστερά στη βουλή, στα συνδικάτα και στους δρόμους έχει καθήκον να συνδεθεί στενά με αυτούς τους εργα-ζόμενους, να υπερασπίσει και να υιο-θετήσει τα αιτήματά τους, να ενισχύ-σει τους αγώνες τους και να δεσμευτεί με τις ανάγκες της αντίστασης που θα προκύπτουν, να επιχειρεί διαρκώς να γενικεύσει τη ρήξη, από όποιον εργατι-κό χώρο κι αν προέρχεται.

Τ ο Σάββατο, 11 Ιανουαρίου, τα συντονιστικά και οι επιτροπές των διαθέσιμων

εκπαιδευτικών μαζί με την Ομοσπονδία Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης (ΟΛΜΕ) και ΕΛΜΕ (πρωτοβάθμια σωματεία καθηγητών) από όλη τη χώρα πραγματοποίησαν πανελλαδική διαμαρτυρία ενάντια στις διαθεσιμότητες και τις απολύσεις. Σημείο συνάντησης για τους εκπαιδευτικούς από Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Έβρο, Κοζάνη, Πιερία, Τρίκαλα, Καρδίτσα και Λάρισα ήταν τα διόδια πριν τη Λάρισα για όσους έρχονταν από Θεσσαλονίκη (Πυργετός).

Η κυβέρνηση, που πιέζεται από τις αντιστάσεις των εργαζομένων σε όσους κλάδους επιμένουν να αγωνί-ζονται, προσπάθησε με τη βία να στα-ματήσει τους καθηγητές-διαδηλω-τές. Η προσπάθεια να αποκλειστούν οι εκπαιδευτικοί κράτησε πάνω από 4 ώρες με κυνηγητό ακόμη και μέσα στα χωράφια και βέβαια με ρίψη χη-μικών. Η βία είχε ως αποτέλεσμα να τραυματιστεί ο πρώην αντιπρόεδρος

της ΑΔΕΔΥ, Γρηγόρης Καλομοίρης, αλλά και άλλοι διαδηλωτές.

Παρά τη βία και τον αποκλεισμό των καθηγητών από τη Βόρεια Ελλάδα, οι υπόλοιποι καθηγητές επέμειναν να πραγματοποιήσουν τη διαδήλωση και η αποφασιστικότητά τους υποχρέωσε σε υποχώρηση την αστυνομία. Εκα-τοντάδες εκπαιδευτικοί διαδήλωσαν στους δρόμους της Λάρισας μαζί με αντιπροσωπεία σχολικών φυλάκων.

Είναι εμφανές πια ότι ο φόβος έχει αλλάξει στρατόπεδο. Δεν φοβούνται πια οι εργαζόμενοι που δεν έχουν και τίποτα να χάσουν. Αυτή που φοβάται είναι η κυβέρνηση Σαμαρά. Τρέμει στην ιδέα να φανεί ανάξια στα μάτια της τρόικας και των ντόπιων καπιτα-λιστών και να χάσει την εξουσία, ανοί-γοντας το δρόμο σε μια κυβέρνηση της Αριστεράς. Είναι η ώρα λοιπόν να συντονίσουμε τους αγώνες μας για να τους ανατρέψουμε το γρηγορότε-ρο δυνατόν. Είναι η μόνη ελπίδα και ο μόνος τρόπος να επαναπροσληφθούν οι διαθέσιμοι και οι απολυμένοι καθη-γητές και όλοι όσοι βρίσκονται στην ίδια κατηγορία.

MetropolisΜήνυση εναντίον απολυμένων εργαζόμενων από τα καταστή-ματα Metropolis κατέθεσε ο Αν-δρέας Κουρής, προσπαθώντας να ποινικοποιήσει τους αγώνες τους για καταβολή των δεδου-λευμένων 4 ως 5 μηνών, που τους χρωστάει, αλλά και για την καταβολή των αποζημιώσεων. Οι 12 από τους 13 εργαζόμε-νους, που μήνυσε ο Α. Κουρής, είχαν καταφέρει να κερδίσουν πρόσφατα δίκη, με την οποία δινόταν το δικαίωμα στους απο-λυμένους να προχωρήσουν σε κατάσχεση των περιουσιακών του στοιχείων (μετοχές του σε άλλες εταιρείες, προσωπικούς τραπεζικούς λογαριασμούς, ακί-νητα κλπ) εκτός της εταιρείας Metropolis, αναγνωρίζοντας και την ατομική ευθύνη που έχει ο Ανδρέας Κουρής ως νόμιμος εκπρόσωπος της εταιρείας «Με-τρόπολις ΑΕΕ». Ο 13ος εργαζό-μενος σέρνεται στα δικαστήρια από τον Α. Κουρή, γιατί κατέθεσε υπέρ των συναδέλφων του στο δικαστήριο. Την αλληλεγγύη τους στον αγώνα των εργαζομέ-νων στα Metropolis έδωσαν με ψηφίσματα δεκάδες σωματεία.

ΒιβλιοσυνεργατικήΣε 24ωρες απεργίες, τρεις την τελευταία εβδομάδα, έχουν προ-χωρήσει οι 94 εργαζόμενοι και

υπάλληλοι γραφείου της εταιρεί-ας «Βιβλιοσυνεργατική». Οι ερ-γαζόμενοι διεκδικούν την κατα-βολή των οφειλόμενων, μιας και είναι απλήρωτοι για 4,5 μήνες. Οι εργαζόμενοι προχώρησαν στις απεργιακές κινητοποιήσεις, επει-δή η εταιρεία δεν τήρησε το πλά-νο εξόφλησης των οφειλόμενων, για το οποίο είχε δεσμευθεί πριν τις γιορτές. Στη μαζική Γενική Συ-νέλευση, που πραγματοποίησαν τη Δευτέρα 13 Γενάρη, αποφάσι-σαν εκτός από τη συνέχιση των κινητοποιήσεων να καταθέσουν και ασφαλιστικά μέτρα εναντίον της εταιρείας.

ΚαριπίδηςΜε κινητοποιήσεις απαντούν οι εργαζόμενοι της εταιρείας ελαστικών εξαρτημάτων «Καρι-πίδης» στα εξώδικα απόλυσης που τους στέλνει η εταιρεία από την Παρασκευή 10 Ιανουαρί-ου. Με τα εξώδικα, η εταιρεία ζητάει από τους εργαζόμενους να παραιτηθούν από όλα τα δι-καιώματά τους ακόμη και από τις αποζημιώσεις και το χαρτί απόλυσης για τον ΟΑΕΔ. Οι ερ-γαζόμενοι πραγματοποίησαν συγκέντρωση μπροστά στο εργοστάσιο στο Βοτανικό, τη Δευτέρα 13 Ιανουαρίου, ενώ την Τετάρτη 15 Ιανουαρίου θα πραγ-ματοποιήσουν συγκέντρωση στο υπουργείο Εργασίας. Τέλος στις 22 Ιανουαρίου έχει οριστεί τριμερής συνάντηση στην Επι-θεώρηση Εργασίας.

Καθαρίστριες σχολείωνΣε επαναλαμβανόμενες 24ωρες απεργιακές κινητοποιήσεις

έχουν προχωρήσει, από τη Δευ-τέρα 6 Ιανουαρίου, 19 συμβα-σιούχες καθαρίστριες σχολεί-ων του Δήμου Περάματος, οι οποίες είναι απλήρωτες εδώ και τέσσερις μήνες, παρόλο που οι μισθοί τους είναι ιδιαίτερα χα-μηλοί, από 200 ως 300 ευρώ το μήνα, και οι συμβάσεις τους έχουν διάρκεια από 6 ως 9 μή-νες. Οι καθαρίστριες διεκδικούν και τη μονιμοποίησή τους. Δυ-στυχώς η δημοτική αρχή του Περάματος δεν προχωράει σε κινητοποιήσεις και απλά επικα-λείται την όντως μεγάλη ευθύ-νη της κυβέρνησης, αφού το υπουργείο Οικονομικών και το υπουργείο Παιδείας κωλυσιερ-γούν και δεν έχουν υπογράψει την Κοινή Υπουργική Απόφαση με την οποία θα εκταμιευθούν τα χρήματα από το Εθνικό Ίδρυ-μα Νεότητας.

ΠΟΕ-ΟΤΑΣτάση εργασίας πραγματοποίησε την Παρασκευή 10 Γενάρη η Πα-νελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομέ-νων στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΠΟΕ-ΟΤΑ). Στα πλαίσια της στάσης εργασίας πραγματοποιήθηκε συγκέντρω-ση αλληλεγγύης στα 35 μέλη του Γενικού Συμβουλίου (ΓΣ) της Ομοσπονδίας στα δικαστήρια της οδού Ευελπίδων. Τα μέλη του ΓΣ της ΠΟΕ-ΟΤΑ κατηγορούνται ότι στην απεργία διαρκείας του κλάδου, τον Οκτώβριο του 2011, προκάλεσαν ρύπανση του περι-βάλλοντος σε μια σειρά περιοχές της Αθήνας λόγω της απεργίας. Η δίκη τελικά αναβλήθηκε και θα οριστεί νέα δικάσιμος.

νέα από τους εργατικούς χώρους

Σύμφωνα με απόφαση του υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλε-κτρονικής Διακυβέρνησης (ΥΔΜΗΔ) Κυριάκου Μητσο-τάκη, από τις 15 Ιανουαρίου διακόπτεται η μισθοδοσία και φεύγουν άμεσα από τις θέσεις τους περίπου 2.500 συμβασιούχοι του Δημοσί-ου. Πρόκειται για εργαζόμε-νους που οι συμβάσεις τους έχουν λήξει, αλλά συνέχιζαν να εργάζονται με προσωρι-νές δικαστικές διαταγές ή με αποφάσεις ασφαλιστικών μέτρων. Η μνημονιακή συ-γκυβέρνηση, με πρόσχημα την καθυστέρηση της εκδί-κασης των υποθέσεών τους, αποφάσισε να δείξει το πραγματικό της πρόσωπο. Το βάρβαρο, μνημονιακό, νεοφιλελεύθερο πρόσωπο το οποίο είναι πάντα ίδιο για κάθε εργαζόμενο.

Οι 2.500 χιλιάδες συμβα-σιούχοι κοστίζουν βλέπε-ται για τη συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ «περισσότερο» από τους κεφαλαιοκράτες φοροφυγάδες. Η απόφαση του υπουργού ΥΔΜΗΔ επι-καλείται μάλιστα ότι όσες υπηρεσίες και όσοι αρμόδι-

οι υπηρεσιακοί παράγοντες δεν προχωρήσουν άμεσα στη διαγραφή των συμβα-σιούχων αυτής της κατηγο-ρίας από το Μητρώο Μισθο-δοτούμενων του Δημοσίου και συνεχίζουν να κάνουν αποδεκτές τις παρεχόμενες υπηρεσίες τους, θα έχουν βαριές ποινικές και πειθαρχι-κές κυρώσεις. Για το σκοπό αυτό ορίστηκε ότι θα γίνουν έλεγχοι από το Σώμα Επιθε-ωρητών-Ελεγκτών Δημόσι-ας Διοίκησης.

Απειλούνται ακόμα και οι δήμαρχοι οι σημερινοί, αλλά και οι μελλοντικοί. Στην απόφαση αναφέρε-ται ότι, εάν οι δήμοι δεν εξαντλούν τα ένδικα μέσα

κατά την αντιδικία με απο-λυόμενους υπαλλήλους, οι Γενικοί Γραμματείς των Αποκεντρωμένων Διοικήσε-ων εντέλλονται να κινήσουν διαδικασίες πειθαρχικής ευ-θύνης των Δημάρχων. Είναι γερό καμπανάκι για όσους από την Αριστερά πιστεύ-ουν ότι θα μπορέσουν να διαχειριστούν τους δήμους, χωρίς να είναι από την πρώ-τη μέρα σε συνεχείς κινητο-ποιήσεις για την ανατροπή της συγκυβέρνησης, μαζί με τους εργαζόμενους στους δήμους και τους κατοίκους των δήμων. Παλεύοντας για μια κυβέρνηση της Αριστε-ράς που θα επαναπροσλάβει τους απολυμένους εργαζό-μενους άμεσα.

Πετάνε 2.500 συμβασιούχους στο δρόμο

Επιμέλεια: Θοδωρής Πατσατζής

Νέες απολύσεις στο Δημόσιο

Επίθεση των ΜΑΤ σε κινητοποίηση της ΟΛΜΕ

6 • αριστερά ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ15 Γενάρη 2014

Του Αντώνη Νταβανέλλου

Μ έσα στις συνθήκες της μεγάλης διε-θνούς κρίσης του κα-

πιταλισμού και ειδικότερα στον «αδύναμο κρίκο» της ΕΕ, στην Ελλάδα, το πολιτικό ενδεχόμενο μιας κυβέρνησης της Αριστεράς δεν θα έχει τίποτα κοινό με τις συναινετικές, καθορισμένες από τις κοινοβουλευτικές ισορροπί-ες, απόπειρες των κυβερνήσεων της κεντροαριστεράς, όπως τις γνωρίσαμε στην Ευρώπη στα τελευταία 30 χρόνια.

Μια κυβέρνηση της Αριστεράς, μέσα στη σημερινή κρίση, θα είναι «μεταβατικός» –και όχι «τελικός»– σταθμός: Είτε θα πάρει μέτρα που θα ανατρέπουν ουσιαστικά τα προγράμματα λιτότητας, ανοίγο-ντας το δρόμο στις εργατικές-λα-ϊκές δυνάμεις προς τη γενικότερη σοσιαλιστική απελευθέρωση, είτε θα αναζητήσει το συμβιβασμό με τη ντόπια κυρίαρχη τάξη και τους δανειστές, με αποτέλεσμα την ταχύτατη ανατροπή της και τη δι-άλυση των πολιτικών δυνάμεων που τη συγκρότησαν.

Μια κυβέρνηση της Αριστεράς, μέσα στη σημερινή κρίση, θα έχει το χαρακτήρα βίαιης «περιπέτει-ας» και όχι την άνεση μακρόσυρ-της και μεταρρυθμιστικής διαχεί-ρισης της κατάστασης.

ΕκτιμήσειςΟι παραπάνω ισχυρισμοί στηρίζο-νται σε δύο βασικές εκτιμήσεις:

α) Μέσα στην κρίση, οι «από πάνω» δεν διαπραγματεύονται, δεν αναζητούν συναινέσεις, επι-χειρούν να επιβάλουν βίαια τη συντριβή όλων των εργατικών-κοινωνικών δικαιωμάτων που κα-τακτήθηκαν στον 20ό αιώνα.

β) Μέσα στην κρίση, οι «από κάτω» συμπιέζονται στην οργή και στην αγανάκτηση, υποχω-ρούν προς το βυθό της κοινωνίας, αλλά θέλουν να τα πάρουν όλα πίσω και –αν βρουν ευκαιρία- να σαρώσουν το σύστημα που τους τσακίζει. Μια έμπειρη σοσιαλδη-μοκράτισσα συμπύκνωσε την πα-ραπάνω εκτίμηση με την εξής δή-λωση: «Το πιο κρίσιμο πρόβλημα στην ελληνική κοινωνία σήμερα είναι το πώς θα μπορέσει ο ΣΥΡΙΖΑ να διαχειριστεί το κύμα ελπίδων

και διεκδικήσεων που θα ξεσπά-σει την επομένη της πιθανής πο-λιτικής νίκης της Αριστεράς». Και έχει δίκιο.

Βαδίζοντας προς μια τέτοιας δι-άστασης πολιτική –και ταξική στο βάθος– αναμέτρηση, το παλιό πολιτικό προσωπικό καταρρέει. Τα διαδοχικά σκάνδαλα, αλλά και η ιδεολογική παράλυση των σοσι-αλδημοκρατικών στελεχών όλων των αποχρώσεων, είναι οι καλύτε-ρες αποδείξεις.

Γι’ αυτό είναι λαθεμένη η πρό-σφατη απόφαση της ΠΓ του ΣΥΡΙ-ΖΑ να απευθυνθεί σε τμήματα αυ-τού του προσωπικού, μέσα από την οργάνωση «προγραμματικών φόρουμ» και μάλιστα με μια θε-ματολογία κομμένη και ραμμένη στα μέτρα μιας πολιτικής για στα-διακή και διαχειριστική αντιμετώ-πιση της κρίσης.

Η τακτική αυτή πέρα από δεξι-όστροφη είναι και αναποτελεσμα-τική. Ακόμα και σε δημοσκοπή-σεις αποτυπώνεται πλέον η θέση ότι το «άνοιγμα» στα στελέχη των θραυσμάτων της σοσιαλδημο-κρατίας αποτελεί αδυναμία και όχι δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ.

Η απόφαση αυτή δημιουρ-γεί και ένα δίλημμα κρίσιμης κομματικής λειτουργίας: Οι προγραμματικές επιλογές για την κυβέρνηση της Αριστεράς θα γίνουν από τις δυνάμεις που έχουν δεσμευτεί στα πλαί-σια και στα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ (όπως προβλέπει η απόφαση της τελευταίας ΚΕ…) ή θα εί-ναι αντικείμενο της διεργασίας ανάμεσα σε ένα τμήμα «εμπει-ρογνωμόνων» του ΣΥΡΙΖΑ και στις προσκείμενες δυνάμεις και προσωπικότητες στα «προγραμ-ματικά φόρουμ»; Γιατί προφα-νώς άλλο είναι να αποφασίζει ένας πολιτικός οργανισμός για την πορεία του και να οργανώ-νει ένα πλατύ διάλογο πάνω στις αποφάσεις του, και άλλο είναι να αποφασίζει ένας πολιτικός οργανισμός ένα πλατύ κάλεσμα όπου θα συνδιαμορφωθούν οι (τόσο κρίσιμες) αποφάσεις…

Λαϊκές ΕπιτροπέςΑπέναντι σε αυτή την προοπτική υπάρχει –και έχει ήδη συζητη-θεί στον ΣΥΡΙΖΑ– εναλλακτική λύση. Είναι η απόφαση για τη συγκρότηση των Λαϊκών Επιτρο-

πών Αντίστασης και Ανατροπής. Όπου, με πρωτοβουλία του ΣΥ-ΡΙΖΑ, θα πρέπει να συγκεντρωθεί το «άλλο» πολιτικό προσωπικό: Αυτό που διαμορφώνεται στην αντίσταση μέσα στα σχολεία και στα νοσοκομεία, στην πάλη ενά-ντια στις απολύσεις ή στη δράση ενάντια στα χαράτσια, στις αντι-φασιστικές πρωτοβουλίες ή στην κοινωνική αλληλεγγύη κλπ.

Αυτόν τον κόσμο θα πρέπει να αποφασίσει ο ΣΥΡΙΖΑ ότι στηρίζει κατά προτεραιότητα σε όλες τις πολιτικές μάχες, συμπεριλαμβα-νομένων των εκλογικών αναμε-τρήσεων. Και σε αυτόν τον κόσμο θα πρέπει να στηριχθεί, κατά από-λυτη προτεραιότητα, η πολιτική προοπτική του ΣΥΡΙΖΑ και της κυ-βέρνησης της Αριστεράς.

Μια τέτοια επιλογή σημαίνει ότι το πρόγραμμα θα πρέπει να αντανακλά τα αιτήματα, τις αγω-νίες, τις διαθέσεις αυτού ακριβώς του κόσμου. Και όχι τις «φαεινές ιδέες» στελεχών, προσώπων και ομάδων που, ως χθες, στήριξαν το νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό, ενώ σήμερα θέλουν για άλλη μια φορά «να σώσουν τη χώρα»…

Ποιες συμμαχίες χρειάζεται μια κυβέρνηση της Αριστεράς;

Ο ΣΥΡΙΖΑ και τα προγραμματικά «φόρουμ»

Του Σωτήρη Μάρταλη

Σ τις 22 και 23 Φλεβάρη θα πραγματοποιηθεί στην Αθήνα, στο Σινέ Κεραμικός

συνδιάσκεψη για την ίδρυση μιας νέας συνδικαλιστικής παράταξης, που φιλοδοξεί να καλύψει τον ευ-ρύτερο χώρο της Ριζοσπαστικής Αριστεράς.

Η συνδιάσκεψη οργανώνεται από οργανωτική επιτροπή στην οποία συμμετέχουν συνδικαλι-στικά στελέχη που μέχρι σήμερα δραστηριοποιούνται στο Δίκτυο Συνδικαλιστών Ριζοσπαστικής Αριστεράς, την Αυτόνομη Παρέμ-βαση, την Εργατική Αριστερά, την Ένωση Εργαζομένων, αλλά και από ανένταχτους συνδικαλιστές, που συμμετέχουν σε διάφορες εργατικές-συνδικαλιστικές πρω-τοβουλίες και συλλογικότητες.

Κρίσιμη περίοδοςΣε μία περίοδο που ο κόσμος της εργασίας δέχεται απανωτές επιθέσεις, με την ηγεσία των συνδικάτων να έχει ενταχθεί στο μνημονιακό καθεστώς, γίνεται περισσότερο από αναγκαίο να

εκφραστεί ένα οργανωμένο πο-λιτικό ρεύμα της Ριζοσπαστικής Αριστεράς μέσα στα συνδικάτα.

Οι εργαζόμενοι παρά το ότι δεν κατόρθωσαν να σταματήσουν και να ανατρέψουν τις μνημονιακές πολιτικές συνεχίζουν να δίνουν σκληρές κλαδικές μάχες. Μόνο το τελευταίο διάστημα ζήσαμε τις καταλήψεις της ΕΡΤ, καθώς και τις απεργίες των εκπαιδευτικών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, των εργαζόμενων στα πανεπι-στήμια, ενώ συνεχίζουν τις κινη-τοποιήσεις τους οι καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών και οι σχολικοί φύλακες. Τέλος 2 μή-νες συμπληρώνει η απεργία των γιατρών στον ΕΟΠΥΥ. Από τα τέλη Μάρτη τελειώνει το οκτάμηνο της διαθεσιμότητας και οριστι-κοποιούνται απολύσεις ενώ ετοι-μάζουν τον νέο γύρο του 2014 με 12.500 νέες διαθεσιμότητες και απολύσεις.

Καθημερινές μάχες δίνονται και στον ιδιωτικό τομέα, παρό-τι η κατάσταση είναι εξαιρετικά δύσκολη. Εργαζόμενοι σε δύ-σκολους χώρους που η ασυδο-σία των αφεντικών ξεπερνάει

κάθε όριο (εταιρείες ενοικίασης προσωπικού στις τράπεζες, Αε-ροδρόμιο, εταιρείες courier, εταιρείες κινητής τηλεφωνίας), έχουν φτιάξει σωματεία που προσπαθούν να αντισταθούν στη βάρβαρη επίθεση κυβέρνη-σης και εργοδοσίας, ακόμη και κόντρα σε δίκες μιας και η ποι-νικοποίηση της συνδικαλιστι-κής δράσης χτυπάει αριθμούς ρεκόρ τα τελευταία δύο χρόνια. Είναι απαραίτητες οι πρωτο-βουλίες για να φτιαχτούν τέτοια σωματεία σε κάθε κλάδο του ιδιωτικού τομέα.

ΣυνελεύσειςΠριν την ιδρυτική συνδιάσκεψη της νέας συνδικαλιστικής παρά-ταξης θα γίνουν συνελεύσεις, κατά κλάδο σε Αθήνα και Θεσ-σαλονίκη, και νομαρχιακές συ-νελεύσεις στις υπόλοιπες πόλεις. Σε αυτές τις συνελεύσεις θα συ-ζητηθούν τα εισηγητικά κείμε-να της οργανωτικής επιτροπής. Αυτή η διαδικασία θα δώσει τη δυνατότητα να προχωρήσει η συ-ζήτηση για το πώς μπορούμε να υπερασπίσουμε τα δικαιώματα των εργαζομένων, να σταματή-

σουμε και να ανατρέψουμε την πολιτική των καπιταλιστών. Να εκτιμήσουμε την κατάσταση της τάξης μας και του συνδικαλιστι-κού κινήματος. Για το πως μπο-ρούμε να ανασυγκροτήσουμε το σ.κ., ποιο πρόγραμμα ελάχιστων διεκδικήσεων προτείνουμε κα-θώς και πως μπορούμε να αντι-μετωπίσουμε στα συνδικάτα το ρατσισμό και το φασισμό. Στην ιδρυτική συνδιάσκεψη θα λά-βουν μέρος οι εκλεγμένοι αντι-πρόσωποι από τις συνελεύσεις, καθώς και όσοι από τα εγγεγραμ-μένα μέλη είναι εκλεγμένοι συν-δικαλιστές. Στη συνδιάσκεψη θα κληθούν να συμμετέχουν με δι-καίωμα λόγου και παρατηρητές οι οποίοι μπορεί να μην εντάσ-σονται ακόμα στη στην παρά-ταξη, αλλά τους ενδιαφέρει και θέλουν να συμμετέχουν στις δια-δικασίες. Τα κείμενα άποψης, για όποιον-α θέλει να συμβάλει στη συζήτηση, θα «αναρτηθούν» σε σχετικό site.

Τους τελευταίους μήνες, κατα-γράφεται μια μεγάλη άνοδος των δυνάμεων της συνδικαλιστικής ριζοσπαστικής Αριστεράς στις

εκλογές ομοσπονδιών εργατικών κέντρων και πρωτοβάθμιων σω-ματείων. Το είδαμε στην ΟΛΜΕ, στην ΑΔΕΔΥ, στους γιατρούς του ΕΟΠΥΥ, σε εργατικά κέντρα ΕΚΑ, Μεσολογγίου αλλά και στην Ομο-σπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων, ΕΛΒΟ κ.α.

Ρόλος και δυνατότητεςΑυτές οι εξελίξεις μεγαλώνουν το ρόλο και τις δυνατότητες των δυνάμεων της ριζοσπαστικής Αριστεράς στο συνδικαλιστικό κίνημα. Πως αντιμετωπίζουμε τη συγκρότηση των προεδριών των συνδικάτων, αρκεί η λο-γική των αντιπροσωπευτικών προεδρείων μια περίοδο που είναι αναγκαία η κίνηση των συνδικάτων πάνω σε ένα αγω-νιστικό πρόγραμμα ανατροπής; Είναι επιπλέον ζητήματα που ανοίγουν αυτή την περίοδο.

Οι εργαζόμενοι του «Κόκκινου Δικτύου» θα παλέψουν ώστε οι διαδικασίες συγκρότησης της νέας παράταξης να αποτελέσουν τη βάση για να οργανωθεί το πο-λιτικό ρεύμα της Ριζοσπαστικής Αριστεράς μέσα στα συνδικάτα.

Ιδρύεται η συνδικαλιστική παράταξη της ριζοσπαστικής Αριστεράς

αριστερά • 7ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ15 Γενάρη 2014

Του Σπύρου Αντωνίου

Ο ι αυτοδιοικητικές εκλογές στα τέλη Μαΐου, στη συ-γκυρία της οικονομικής

και πολιτικής κρίσης, αποκτούν δικαιωματικά κεντρικό πολιτικό χαρακτήρα. Μπορούν και πρέπει να γίνουν τμήμα του αγώνα για την ανατροπή των πολιτικών κοινωνι-κής εξόντωσης και των πολιτικών δυνάμεων που τις εφαρμόζουν. Ιδιαίτερα αν δεν έχουν προηγηθεί βουλευτικές εκλογές, η κάλπη για στην τοπική αυτοδιοίκηση (μαζί με εκείνη των ευρωεκλογών) είναι ευκαιρία να αποτελέσει «χαστούκι» για το αστικό μπλοκ, αλλά και ευ-καιρία για τη διεύρυνση της επιρ-ροής της Αριστεράς στην κοινωνία.

Ξεκινώντας από αυτή την πα-ραδοχή, τα δημοτικά σχήματα, το πρόγραμμα, οι συμμαχίες και οι υποψήφιοι δήμαρχοι που θα στη-ρίξει ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν μπορεί παρά να αντανακλούν την αποφασιστικό-τητα της ριζοσπαστικής Αριστε-ράς να συγκρουστεί τόσο με το ασφυκτικό μνημονιακό πλαίσιο που έχει δημιουργήσει η κεντρική εξουσία στους ΟΤΑ, όσο και με λογικές «χρηστής διαχείρισης» και «θεσμολαγνείας», που αποτελούν ανάχωμα για τις εργατικές-λαϊκές αντιστάσεις και αντιστοιχούν στις πρακτικές των τοπικών παραγό-ντων των αστικών κομμάτων και της σοσιαλδημοκρατίας.

Όπως στο κεντρικό πολιτικό επίπεδο ο ΣΥΡΙΖΑ ευαγγελίζεται την ανατροπή του παλιού, έτσι και σε τοπικό επίπεδο, το πλαίσιο, με το οποίο θα δοθεί η μάχη των αυτοδιοικητικών εκλογών, πρέπει να εκφράζει την πολιτική βούλη-ση για το ξήλωμα των επιλογών και των πελατειακών δικτύων «φθαρμένων βλαχοδημάρχων», που έβαλαν πλάτη για να περάσει ο οδοστρωτήρας των μνημονίων.

ΥποψήφιοιΗ κεντρική διακήρυξη της ηγεσί-ας του ΣΥΡΙΖΑ να πάρουμε όσους περισσότερους δήμους γίνεται, ώστε την Κυριακή των εκλογών να «κοκκινίσει» ο χάρτης, έχει προ-καλέσει πολλά προβλήματα στην εξειδίκευσή της, ειδικά αν γίνεται αντιληπτή μόνο ως άθροισμα ψή-φων χωρίς όρους και προϋποθέ-σεις. Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι η σύγκλιση της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ, που θα ασχοληθεί με το ζήτημα των αυτοδιοικητικών εκλογών και θα πάρει αποφάσεις για τους συν-δυασμούς και τους υποψηφίους που θα στηριχτούν, αναβάλλεται συνεχώς. Πιθανότερο είναι ότι θα διεξαχθεί στις αρχές Φλεβάρη.

Μια τέτοια καθυστέρηση είναι φυσιολογική, αν σκεφτεί κανείς ότι σε μια σειρά Ο.Μ. έχει προκληθεί έντονη αντιπαράθεση και έχουν «τραυματιστεί» συντροφικές σχέ-σεις, με επίδικο την τακτική και τα πρόσωπα που θα δώσουν τη μάχη για τους δήμους, από τη μεριά

της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Για παράδειγμα στου Ζωγράφου ή τη Γλυφάδα, δύο από τις πιο δραστή-ριες οργανώσεις της Αττικής, τους τελευταίους μήνες βρίσκονται σε μόνιμο καθεστώς εσωστρέφειας και παραλυτικής αδράνειας ως προς τα κινηματικά τους καθήκο-ντα, διχασμένες πάνω στο ζήτημα των δημοτικών εκλογών.

Παρά το γεγονός ότι σε όλα τα επίσημα ντοκουμέντα των αρμόδι-ων οργάνων του ΣΥΡΙΖΑ δηλώνεται η ανάγκη η Αριστερά να μην λει-τουργήσει ως «πλυντήριο» τοπικών στελεχών του ΠΑΣΟΚ και λοιπών «μετανοημένων» ή δήθεν «ανεξάρ-τητων» παρατρεχάμενων, δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που αναζη-τούνται διευρύνσεις προς τέτοια πρόσωπα (ακόμα και από το χώρο της Δεξιάς). Πρόκειται για τακτική που αναπόφευκτα αλλοιώνει τα ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά των σχημάτων του ΣΥΡΙΖΑ, λειαίνει τις προγραμματικές αιχμές τους και υποβιβάζει τον κεντρικό πολιτικό στόχο της ανατροπής.

Οι συνεργασίες με τοπικά στελέ-χη και παράγοντες τέτοιου «ηθικού εκτοπίσματος» απειλεί την ενότη-τα των τοπικών οργανώσεων, τις παρασύρει σε μια εκλογικίστικη προσέγγιση («να μας βγουν τα κουκιά»), αποστρατεύει αντί να συσπειρώνει τα πιο ενεργά μέλη τους και φυσικά απωθεί ένα μεγά-λο μέρος του εκλογικού σώματος, που δεν ξεχνά ποιοι ευθύνονται για τη λεηλασία της ζωή του και απο-στρέφεται τα «λαμπερά πρόσωπα».

ΑθήναΕξίσου εύλογες αντιδράσεις έχουν προκληθεί και στο δήμο Αθηναίων. Το υπαρκτό δυναμικό της «Ανοιχτής Πόλης» (παράταξη με επικεφαλής την Ε. Πορτάλιου και παρεμβάσεις σε όλη τη διάρκεια της τετραετίας, εντός και εκτός δημοτικού συμ-βουλίου, όπως η τελευταία με το εξώδικο σε ΤΑΙΠΕΔ και τράπεζες για το ξεπούλημα ακινήτων του Δημο-σίου. Με ένα αξιοπρόσεκτο δίκτυο συντρόφων με προσφορά στους

αγώνες, τις δομές αλληλεγγύης, τα τοπικά ζητήματα) και οι διαδικασίες της, ελάχιστα λαμβάνονται υπόψη στις αποφάσεις των ηγετικών κύ-κλων του ΣΥΡΙΖΑ για το μεγαλύτερο δήμο της χώρας.

Από την ονοματολογία των υποψήφιων δημάρχων έχουν πα-ρελάσει διάφορα ονόματα, προ-φανώς με κριτήρια «αναγνωρισι-μότητας». Η πρόσφατη ιστορία με τον Π. Τατσόπουλο προειδοποιεί για επιλογές καλλιτεχνών ή μη, που δεν δεσμεύονται από κανένα συλλογικό σχέδιο και εκθέτουν την Αριστερά. Ειδικά αν δεν έχουν υπαρκτούς δεσμούς με τις αρχές, τις αξίες και τα οράματά της.

Δυστυχώς, τέτοιες αναζητή-σεις εντείνονται και από την απο-μονωτική στάση του ΚΚΕ που δεν συζητά καμία συνεργασία, αλλά και από την «αντικαπιταλιστική καταγραφή» που κυρίως επιδι-ώκουν τα περισσότερα σχήματα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Σε μια εποχή όμως όπου επι-κρατεί ο Καλλικράτης (αυξημένες αρμοδιότητες χωρίς τους αντί-στοιχους πόρους), το «Παρατη-ρητήριο Οικονομικής Αυτοτέλει-ας», οι απολύσεις στους δήμους, η υποβάθμιση ή ιδιωτικοποίηση κοινωνικών υπηρεσιών και η εκ-ποίηση δημόσιων χώρων, η τοπι-κή αυτοδιοίκηση δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς να μετατραπεί σε κύτταρο αντίστασης και αλ-ληλεγγύης. Χωρίς να γίνει παρά-δειγμα τοπικής εξουσίας με λαϊκή συμμετοχή, κοινωνική λογοδοσία

και έλεγχο. Θα πρέπει να βρίσκεται σε πλήρη ρήξη με τις λογικές της ανάθεσης και της συνδιαλλαγής με οικονομικά συμφέροντα, να ενθαρρύνει και να εμπνέει τη συλ-λογική δράση των κατοίκων κάθε πόλης και τη μαχητική-κινηματική διεκδίκηση των αιτημάτων τους.

ΠροϋποθέσειςΓια να επιτευχθούν όλα αυτά, τα σχήματα που θα στηρίξει ο ΣΥ-ΡΙΖΑ θα πρέπει να επιδιώκουν την πλατύτερη δυνατή ενότητα των δυνάμεων της πολιτικής και κοινωνικής Αριστεράς. Να έχουν σαφή αντιμνημονιακά-αντικαλ-λικρατικά, ριζοσπαστικά και αντιφασιστικά χαρακτηριστικά. Να δημιουργήσουν ανοιχτά τις θέσεις και τα όργανά τους και να αποφασίσουν συλλογικά και δη-μοκρατικά τον/την επικεφαλής και τους εκπροσώπους τους.

Να συμμετέχουν σε συλλογικό-τητες αλληλεγγύης, αντιφασιστικά μέτωπα και να προωθούν τη δημι-ουργία λαϊκών επιτροπών αγώνα σε κάθε γειτονιά, με παρουσία στους αγώνες ενάντια σε διαθεσιμότη-τες-απολύσεις εργαζομένων στους ΟΤΑ, συγχωνεύσεις σχολείων, διά-λυση της ΠΦΥ και του ΕΟΠΥΥ.

Να συμμετέχουν στην από-κρουση της φασιστικής απειλής και των ρατσιστικών διατάξεων της κυβέρνησης και της ΕΕ, δι-άσταση που δεν μπορεί να υπο-τιμηθεί. Μην ξεχνάμε άλλωστε πως η Χρυσή Αυγή θα επιχειρήσει να αξιοποιήσει τις επερχόμενες εκλογές ως ευκαιρία ανάκαμψης μετά και το νέο γύρο φυλακίσεων βουλευτών της και επανανομιμο-ποίησή της, μέσω της ανάδειξή της ως τρίτης δύναμης πανελλα-δικά. Γι’ αυτό και θα επιδιώξει να έχει παρουσία στο δεύτερο γύρο σε μεγάλους δήμους της χώρας (π.χ. Αθήνα με τον Κασιδιάρη).

Να είναι δηλαδή παρατάξεις που θα εγγράφονται στις διεργα-σίες για τη συνολική ανατροπή των πολιτικών της άγριας λιτότη-τας και του αυταρχισμού, στους

συσχετισμούς στην αυτοδιοίκη-ση, με ένα κοινό μέτωπο αιρετών-δημοτών-εργαζομένων στους ΟΤΑ και στο στόχο της κυβέρνη-σης της Αριστεράς.

Πολύ περισσότερο, οι δήμαρχοι και οι περιφερειάρχες, που θα εκλε-γούν με τη σημαία του ΣΥΡΙΖΑ, με την αγωνιστική τους στάση πρέπει να αποδείξουν ότι η τοπική αυτο-διοίκηση μπορεί να αποτελέσει πυλώνα προάσπισης τους κόσμου της εργασίας, των ανέργων και των συνταξιούχων, του κοινωνικού κρά-τους, των δημόσιων αγαθών και των δημοκρατικών δικαιωμάτων.

Ότι από «εργαστήριο» ελαστι-κών σχέσεων εργασίας και ιμάντα μεταβίβασης χρημάτων στο ιδιω-τικό κεφάλαιο (5μηνα, ΚΟΙΝΣΕΠ, ΣΔΙΤ κ.ά.) το δημαρχείο ή η Περι-φέρεια θα γίνουν χώροι σταθερής δουλειάς με πλήρη δικαιώματα και κέντρα αγώνα για την ανα-τροπή κυβέρνησης και τρόικας. Ότι από εστίες «μιζαδόρων», θα ανοίξουν το δρόμο για συμμε-τοχικούς θεσμούς (λαϊκές συνε-λεύσεις και τοπικά συμβούλια με αποφασιστικό χαρακτήρα) που θα ενθαρρύνουν τους κατοίκους στην ενασχόληση με τα προβλή-ματά τους, χωρίς να περιμένουν να τους τα λύσουν οι «ειδικοί».

ΠρόγραμμαΜε κριτήριο τις παραπάνω επι-σημάνσεις, οι προγραμματικές θέσεις των παρατάξεων της ριζο-σπαστικής Αριστεράς είναι απα-ραίτητο να κινούνται με το παρα-κάτω διεκδικητικό πλαίσιο:

* Όχι απολύσεις στους ΟΤΑ. Κατάργηση όλων των προγραμ-μάτων μερικής απασχόλησης και μετατροπής τους σε μόνιμες θέ-σεις εργασίας.

* Καμία ιδιωτικοποίηση του νε-ρού, της διαχείρισης απορριμμά-των και δημοτικών υπηρεσιών.

* Ελάφρυνση των δημοτών από υπέρογκα δημοτικά τέλη, φό-ρους και πρόστιμα.

* Υπεράσπιση και διεύρυνση κοινωνικών δομών (κατάργηση τροφείων στους βρεφονηπιακούς σταθμούς – πρόγραμμα «βοήθεια στο σπίτι» – επέκταση δημοτικών ιατρείων και δωρεάν πρόσβαση κάθε ανασφάλιστου – ενίσχυση ΚΑΠΗ – κοινωνικά επιδόματα – επαρκής σχολική θέρμανση και σίτιση παιδιών σε όλα τα σχολεία).

* Μέτρα ανακούφισης των ανέργων (δωρεάν μεταφορές) και υπεράσπιση του δικαιώματος στη στέγη (κανένας πλειστηριασμός).

Και φυσικά μια τέτοια τοπική αυτοδιοίκηση είναι η μόνη που μπορεί να αποτελέσει στήριγμα και συμμέτοχο στη διαρκή διαδι-κασία ρήξεων και ανατροπών μιας κυβέρνησης της Αριστεράς, στην οικονομία και το κράτος, η οποία θα αναμετρηθεί με το εγχείρημα του κοινωνικού μετασχηματισμού με προοπτική το σοσιαλισμό.

Η τοπική αυτο-διοίκηση δεν μπορεί να λει-τουργήσει χωρίς να μετατραπεί σε κύτταρο αντίστασης και αλληλεγγύης

Ο ΣΥΡΙΖΑ ΣΤΗ ΜΑΧΗ ΤωΝ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΤΙΚωΝ ΕΚλΟΓωΝ

Μας αρκεί το «να πάρουμε τους δήμους»;

Του Κώστα Παπανικολάου

Η τελευταία δεκαετία έχει μεταβάλει σημαντικά τα χαρακτηριστικά της πο-

ρείας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι εξελίξεις περιλαμβάνουν σημαντι-κή μεταφορά αρμοδιοτήτων από τα κράτη-μέλη στα ευρωπαϊκά όργανα, εξελίξεις που συνολικά τείνουν προς συντηρητική και νεοφιλελεύθερη μετατόπιση του πολιτικού και οικο-νομικού συστήματος της ΕΕ. Φυσι-κά οι βάσεις γι’ αυτές τις πολιτικές έχουν μπει εδώ και δεκαετίες στο πολιτικό σύστημα της ΕΕ, με τις ευ-ρωπαϊκές συνθήκες και τη διαμόρ-φωση της νομισματικής ένωσης.

Η κρίση χρέους της ευρωζώνης αποτέλεσε την απαρχή μιας άνευ προηγουμένου νεοφιλελεύθερης επίθεσης και μετασχηματισμού των οικονομικο-κοινωνικών δομών της ΕΕ. Η επιβολή σκληρών μνημονίων λιτότητας στις χώρες της περιφέρει-ας, η περαιτέρω αυστηρότητα του συμφώνου σταθερότητας και η πρό-σφατη υιοθέτηση της Τραπεζικής Ένωσης έχουν αποτελέσει τους κύρι-ους άξονες επίθεσης στα δικαιώματα των εργαζομένων και χειροτέρευσης της οικονομικής τους θέσης.

Βέβαια η επίθεση στο κράτος πρό-νοιας δεν είναι γνώρισμα μόνο του ευρωπαϊκού νότου, καθώς η συνεχής διάβρωση δικαιωμάτων και παροχών

χαρακτηρίζει τα τελευταία χρόνια μέ-χρι και το σκανδιναβικό μοντέλο, το οποίο συρρικνώνεται. Η πτώση των πραγματικών μισθών και η πριμοδό-τηση του κεφαλαίου είναι γνώρισμα όλης της ευρωπαϊκής τάξης πραγ-μάτων. Επιπλέον ο νέος προϋπολο-γισμός λιτότητας της ΕΕ και η κατα-νομή των κονδυλίων είναι ένα άλλο παράδειγμα μείωσης των κοινωνικών δαπανών και αύξησης των διευκο-λύνσεων προς το κεφάλαιο.

Οι εξελίξεις έχουν επιδεινωθεί ακόμα και σε πεδία όπως η αγροτική ανάπτυξη και το περιβάλλον. Η νέα Κοινοτική Αγροτική Πολιτική αποτε-λεί τη συνέχεια των προηγούμενων στην πριμοδότηση της «ανταγωνιστι-κότητας» και της γεωργίας μεγάλης κλίμακας, ενώ φαίνεται ότι πολλές δυνάμεις εντός ΕΕ θέλουν το επόμε-νο διάστημα να άρουν τις απαγορεύ-σεις που υπάρχουν για τα γενετικώς τροποποιημένα αγροτικά προϊόντα, ώστε να εξυπηρετήσουν τις σχέσεις με τους αμερικάνικους, βρετανικούς και γαλλικούς κολοσσούς, οι οποίοι προσπαθούν να ελέγξουν πλήρως την αγροτική παραγωγή τροφίμων.

Στο επίπεδο δημοκρατίας και

ελευθεριών η κατάσταση τείνει συ-νεχώς επιδεινούμενη. Ο τρόπος, ο χρόνος και η κατ’ επίφαση «διαβού-λευση» που πραγματοποιείται σε όλα σχεδόν τα ζητήματα, ουσιαστι-κά δημιουργεί μία «fast track» δια-κυβέρνηση στην οποία οι αλλαγές, που εφαρμόζουν οι «από πάνω», χαρακτηρίζονται ως «μονόδρομος» και οι αντιστάσεις των «από κάτω» ως «συντηρητική αντίληψη», ενώ η επιβολή των αλλαγών πραγματο-ποιείται με το γνωστό τρίπτυχο «συ-κοφάντηση-διαίρει και βασίλευε-καταστολή».

Η «Ευρώπη Φρούριο» δυστυχώς παραμένει ο κύριος άξονας της με-ταναστευτικής πολιτικής, καθώς η ΕΕ ενισχύει τις δυνάμεις φύλαξης των συνόρων και κρατά υποκριτική στάση για τις επαναλαμβανόμενες τραγωδίες που συμβαίνουν στη Με-σόγειο. Μάλιστα τα τελευταία χρό-νια δεν είναι λίγες οι δεξιές κυβερ-νήσεις του βορρά οι οποίες ζητούν «επαναπροσδιορισμό» του ίδιου του συστήματος Σένγκεν, στοχο-ποιώντας το εργατικό δυναμικό που μετακινείται από τα κράτη-μέλη των Βαλκανίων και της Μεσογείου προς

το βορρά λόγω της κρίσης.

Η κοινή εξωτερική πολιτική της ΕΕ είναι ένας ακόμα τομέας που κατα-δεικνύει τις κυρίαρχες τάσεις στην Ευρώπη. Πρόκειται για εξωτερική πολιτική δημιουργημένη για τα συμ-φέροντα του κεφαλαίου και τις πε-ρισσότερες φορές είναι αποτέλεσμα συμβιβασμού των επιδιώξεων των ηγεμονικών κρατών της Ευρώπης. Η επέμβαση στη Λιβύη, ο χειρισμός των αλλαγών της Αραβικής Άνοι-

ξης και οι παρεμβάσεις στο διεθνές σύστημα, καταδεικνύουν μία τάση συντονισμού των αρχουσών τάξεων της Ευρώπης, οι οποίες αναζητούν τον ηγεμονικό ιμπεριαλιστικό ρόλο τους στη διεθνή σκηνή.

Το μέλλον στην ΕΕ διαφαίνεται σκοτεινό για τους εργαζόμενους, τους νέους και γενικότερα για τα χαμηλότερα στρώματα της κοινω-νίας, αν συνεχιστεί η ίδια πολιτική. Περαιτέρω περιορισμός δικαιω-

Η ακραία αντιδραστική στροφή της ΕΕ και τα καθήκοντα της Αριστεράς ενόψει ευρωεκλογών

8 • πολιτική ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ15 Γενάρη 2014

Η Ευρώπη ΕΙΝΑΙ του κεφαλαίου,του ρατσισμού και του αυταρχισμού

Η κρίση χρέους της ευρωζώνης αποτέλεσε την απαρχή μιας άνευ προηγουμένου νεοφιλελεύθερης

επίθεσης και μετασχηματισμούτων οικονομικο-κοινωνικών δομών της ΕΕ

Ο ι φετινές ευρωεκλογές απο-τελούν ίσως τη σημαντι-κότερη δοκιμασία για όλες

τις πολιτικές δυνάμεις της ΕΕ στη σύγχρονη ιστορία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Αυτό συμβαίνει γιατί είναι η πρώτη εκλογική αναμέτρηση μετά το ξέσπασμα της κρίσης στην ευρωζώνη. Βέβαια αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι οι εκλογές θα έχουν περισσότερο συμβολικό αντίκτυ-πο για το πολιτικό σύστημα της ΕΕ παρά πραγματικό, καθώς είναι γνω-στός ο περιορισμένος ρόλος του Ευ-ρωπαϊκού Κοινοβουλίου σε σχέση με την Επιτροπή και το Συμβούλιο.

Το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αρι-στεράς και η Ευρωπαϊκή Αντικαπιτα-λιστική Αριστερά είναι οι δύο ομάδες που εκφράζουν τη μεγάλη πλειοψη-φία των δυνάμεων της ευρωπαϊκής Αριστεράς. Οι σημερινές συνθήκες της κρίσης αποτυπώνουν ένα «ευνο-

ϊκό» περιβάλλον, ώστε να βρει αντα-πόκριση σε μεγάλα ακροατήρια το εναλλακτικό όραμα της Αριστεράς για την Ευρώπη. Παρ’ όλα αυτά σή-μερα, αλλά και κατά τη διάρκεια των δύο τελευταίων δεκαετιών, η άλλοτε ισχυρή ευρωπαϊκή Αριστερά των δε-καετιών του ’60 και ’70 έχει μετατρα-πεί σε «δευτερεύοντα παίκτη» του πολιτικού συστήματος της ΕΕ.

ΕπίθεσηΣτα χρόνια της κρίσης ιδιαίτερα, όταν το αντίπαλο στρατόπεδο στην Ευρώπη έχει εξαπολύσει δριμεία επίθεση στους εργαζόμενους, στη δημοκρατία και τα κοινωνικά δικαιώ-ματα, η ευρωπαϊκή Αριστερά δείχνει μουδιασμένη, ενώ χαρακτηρίζεται από έλλειψη πολιτικής και στρατη-γικού οράματος. Αυτό το γεγονός εκφράστηκε είτε με απομόνωση πολλών δυνάμεων από τα μεγάλα

ακροατήρια εργαζομένων, είτε με σημαντικές ιδεολογικοπολιτικές υποχωρήσεις και μετατόπιση.

Το ΚΕΑ, από την ίδρυσή του το 2004 και έπειτα, έχει παρουσιάσει εξελικτικές μετατοπίσεις. Η κεντρι-κή στρατηγική του έχει ένα διττό χαρακτήρα, θεσμικό και πολιτικό. Χαρακτηριστικό πολιτικό στόχο από το τελευταίο συνέδριό του αποτελεί «η κατάργηση των Συνθη-κών από το Μάαστριχτ έως τη Λισ-σαβόνα και η αντικατάστασή τους από Συνθήκες που θα εγγυώνται την υπεροχή των βασικών κοινωνι-κών δικαιωμάτων έναντι των λεγό-μενων οικονομικών ελευθεριών».

Επίσης: «Η Αριστερά, αν θέλει να μετατρέψει την αντίσταση ενάντια στην κατάρρευση της δημοκρατί-ας και του κοινωνικού κράτους σε πολιτική εναλλακτική, θα πρέπει να παρουσιάσει μια κοινή ξεκάθαρη

εναλλακτική προοπτική». Άρα, ως προγραμματικός στόχος του ΚΕΑ αναδεικνύεται η ριζοσπαστική με-ταρρύθμιση των βασικών αρχών της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

Η «Ευρωπαϊκή Διάσκεψη για το Χρέος», η «πράξη νομοθετικού πε-ριεχομένου για τις τράπεζες» και η «φορολόγηση των off-shore οικονο-μικών δραστηριοτήτων» δεν αποτε-λούν ακριβώς την «αιχμή του δόρα-τος» για μια ριζοσπαστική αριστερή απάντηση στην κρίση. Επιπλέον στις θεματικές προτάσεις του ΚΕΑ μπο-ρεί κανείς να διακρίνει από «την κοι-νωνικοποίηση των δημόσιων αγα-θών και στρατηγικών οικονομικών τομέων» έως την «αντικατάσταση του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης από ένα σύμφωνο απα-σχόλησης και κοινωνικής προστα-σίας». Από την «εισαγωγή 35ωρου και κοινού ευρωπαϊκού κατώτατου

μισθού» έως και τα «ευρωομόλογα».

Αυτή η ταλάντευση ανάμεσα σε κεϊνσιανές και, περισσότερο ή λιγό-τερο, αριστερές θέσεις διακρίνεται σε όλο το εκλογικό πρόγραμμα του ΚΕΑ. Σε προγραμματικό επίπεδο φα-νερώνει μια ταλάντευση ανάμεσα σε ένα σοσιαλδημοκρατικής κατεύθυν-σης πρόγραμμα διαχείρισης και ένα αριστερό πρόγραμμα εξουσίας που πραγματικά θα θέσει τις βάσεις για πραγματική αλλαγή των ταξικών συ-σχετισμών σε όλη την Ευρώπη.

ΓαλλίαΗγετικές δυνάμεις του ΚΕΑ, όπως το ΚΚ Γαλλίας, το Die Linke, αλλά και η σκανδιναβική Αριστερά, κατά καιρούς και πρόσφατα, έχουν πάρει αμφιλεγόμενες θέσεις είτε εντός του ευρωπαϊκού πλαισίου είτε σε σημαντικά θέματα στις χώρες τους (βλ. πρόσφατο κάλεσμα του γενι-

Ταλαντευόμενη και ανεπαρκής η πολιτική του ΚΕΑ

Του Αντώνη Νταβανέλλου

Ο ι ευρωεκλογές που έρχο-νται, θα είναι μια κρίσιμη μάχη: με την κρίση να

τσακίζει κόκαλα σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, η Αριστερά οφείλει να πα-ρουσιάσει το πολιτικό και στρατη-γικό σχέδιό της, να δώσει πειστική και μαζική απάντηση στο ερώτημα πώς μπορούμε να αλλάξουμε την πορεία των πραγμάτων σε εθνική και πανευρωπαϊκή κλίμακα. Πολύ περισσότερο που αυτή τη φορά αναμένεται να εμφανιστεί ενισχυ-μένος και ένας πολύ επικίνδυνος για τον κόσμο μας «παίκτης», η ευ-ρωπαϊκή Ακροδεξιά.

Ο παράγοντας αυτός εμφανί-ζεται ξεκάθαρα στις προεκλογι-κές δημοσκοπήσεις. Στη Γαλλία τα γκάλοπ προϊδεάζουν για ένα πολιτικό σοκ, την εκτίναξη του Εθνικού Μετώπου της Μαρίν Λε-πέν ίσως και στην πρώτη θέση. Εμφανίζεται όμως και στους δρό-μους: Η επιρροή της Ακροδεξιάς στις κινητοποιήσεις των «forconi» στην Ιταλία ήταν οφθαλμοφανής.

Ο παράγοντας αυτός γίνεται ακόμα πιο δυσάρεστος, αν συ-νυπολογίσουμε την αδυναμία της Αριστεράς και των συνδικά-των να απαντήσουν με σοβαρές κινητοποιήσεις στη λιτότητα σε κεντρικές χώρες όπως η Γαλλία, δίνοντας τροφή σε παραλυτικές ιδέες όπως τα δημοσιεύματα που έκαναν λόγο για την «πεποίθηση των εργαζομένων στη Γαλλία ότι στις συνθήκες της κρίσης έχουν χάσει εκ προοιμίου τη μάχη του δρόμου και της απεργίας».

«Επανίδρυση»;Είναι φανερό ότι το βάθος της κρίσης έχει υποτιμηθεί από την πλειονότητα της ευρωπαϊκής Αρι-στεράς, δηλαδή από το τμήμα εκείνο που εξακολουθεί να αντι-μετωπίζει την ΕΕ με «θεσμικές-θετικές προτάσεις», ποντάροντας στη στρατηγική της «επανίδρυ-σης». Η άποψη αυτή δεν μπορεί πλέον να αντιμετωπίσει τις εξελί-ξεις, αδυνατώντας να ερμηνεύσει κρίσιμα γεγονότα όπως η αμφι-σβήτηση της ΟΝΕ, του ευρώ και της ευρωπαϊκής ενοποίησης από ολόκληρα τμήματα του πληθυ-σμού –ακόμα πλέον και τμήματα των κυρίαρχων τάξεων.

Στη Γαλλία, πέρα από τη Λεπέν που κεντράρει την καμπάνια της στο σύνθημα «επιστροφή στο φράγκο-δουλειά για όλους τους Γάλλους», η ιδέα της εξόδου από το ευρώ κερδίζει και ένα σημαντικό τμήμα του κόμματος του Σαρκοζί.

Στην Ιταλία, οι σύνδεσμοι των βιομηχάνων –και ιδιαίτερα αυτοί

του πλούσιου Βορρά– φλερτά-ρουν ανοιχτά με την προοπτική εξόδου από το ευρώ, ανοίγοντας το δρόμο στους δημαγωγούς (σαν τον Μπερλουσκόνι) που προσπα-θούν να κερδίσουν επιρροή, υπο-σχόμενοι έξοδο από τη λιτότητα μέσω της επιστροφής στη λιρέτα.

Η υποταγή στις απόψεις των ευρωηγεσιών ισοδυναμεί πλέον με πολιτικό έγκλημα. Η Αριστε-ρά στη Γαλλία, προσπαθώντας να μείνει πολιτικά μέσα στα όρια ανοχής του ευρώ και συνεχίζο-ντας την τακτική της συνεργα-σίας με τον σοσιαλφιλελεύθερο Ολάντ, ανοίγει η ίδια το δρόμο για το άλμα της Λεπέν.

Στην Ιταλία, η διαλυτική πολιτι-κή όλων των επιγόνων του ΚΚΙ –από το Δημοκρατικό Κόμμα μέχρι την Κομουνιστική Επανίδρυση του Μπερτινότι– που επιχείρησαν να αναλάβουν την κυβερνητική ευθύνη (επί Πρόντι) με βάση τη γραμμή της Κομισιόν και την κε-ντροαριστερή στρατηγική, δημι-ούργησαν τις συνθήκες εξαέρω-σης της ισχυρότερης Αριστεράς στην Ευρώπη.

Η απάντηση πρέπει να αναζη-τηθεί με την επιστροφή στις βασι-κές αρχές της ταξικής πάλης που, κάποτε, ήταν εξαιρετικά οικείες στην κομουνιστική Αριστερά. Σε κάθε χώρα είμαστε μπροστά στο καθήκον της ριζοσπαστικής ανα-τροπής της λιτότητας. Το οικοδό-μημα του νεοφιλελευθερισμού, με την ακραία επιθετική μορφή που πήρε μετά το ξέσπασμα της διεθνούς κρίσης του καπιταλι-σμού, δεν είναι δυνατόν να «με-ταρρυθμιστεί», πρέπει να ανα-τραπεί με τρόπο που να μη μείνει

«πέτρα πάνω στην πέτρα». Αυτό το καθήκον έρχεται σε ολοφάνε-ρη αντίθεση με τη γραμμή, με τις συνθήκες και τις συμφωνίες, με τη στρατηγική της υπαρκτής ΕΕ –και όχι μιας αφηρημένης «Ευρώ-πης», όπως παραπλανητικά προ-παγανδίζουν οι ευρωκεντρικοί.

Το καθήκον της ανατροπής της λιτότητας οφείλει να υπηρε-τηθεί από την Αριστερά με κάθε αναγκαίο μέσο, συμπεριλαμβα-νομένης της σύγκρουσης με την ΕΕ και την έξοδο από το ευρώ, όταν και όπου αυτό γίνεται ανα-γκαίο για την υποστήριξη των εργατικών-λαϊκών αιτημάτων και αναγκών. Αυτή είναι μια ειλι-κρινής συγκεκριμενοποίηση του παλαιότερου συνθήματος του ΣΥΡΙΖΑ, που έλεγε «καμιά θυσία για το ευρώ», στις νέες συνθήκες που έχει διαμορφώσει η διεθνής επιθετικότητα του κεφαλαίου και μετά την κυπριακή εμπειρία.

ΝτόμινοΗ ανατροπή της λιτότητας, σε όποια χώρα αποδειχθεί ο «αδύ-ναμος κρίκος» του καπιταλισμού στην Ευρώπη, υπό την ηγεμο-νία του εργατικού κινήματος και της Αριστεράς, είναι η μοναδική δύναμη που μπορεί να πυροδο-τήσει την αυθεντικά διεθνιστική απάντηση στην κρίση: προκαλώ-ντας «ντόμινο» πολιτικοταξικών αλλαγών και φέρνοντας στην επιφάνεια την προοπτική της σοσιαλιστικής απελευθέρωσης, που αποτελεί αναντικατάστατη προϋπόθεση για την Ευρώπη των λαών, την Ευρώπη των εργατών, την Ευρώπη της ειρήνης.

Αντίθετα, όσοι αναζητούν αυτό το στόχο μέσα από τις διαδικα-σίες θεσμικής «μεταρρύθμισης» της υπαρκτής ΕΕ, θα βρεθούν στην υποχρέωση του συμφιλιω-τισμού με τη λιτότητα. Παίρνουν το δρόμο της περιθωριοποίησης και της αυτοδιάλυσης της Αρι-στεράς, αφήνοντας –ανεξάρτητα από προθέσεις– ανοιχτό το πεδίο της έκφρασης της εργατικής και λαϊκής οργής στην Ακροδεξιά.

μάτων και ελευθεριών στο όνομα του παγκόσμιου ανταγωνισμού και της «ασφάλειας», νεοφιλελεύθερη οικονομική ενοποίηση και συγκε-ντροποίηση της εξουσίας σε γρα-φειοκρατικούς μη εκλεγμένους θεσμούς, είναι χαρακτηριστικά που μπορεί να περιγράψουν την ΕΕ της επόμενης πενταετίας.

Η απάντηση των εργαζομένων πρέπει να οργανωθεί πιο γρήγορα

παρά ποτέ. Ο ρόλος της ευρωπαϊκής Αριστεράς αποκτά ιδιαίτερη σημα-σία, αλλά και μεγαλώνει η ευθύνη για την οργάνωση των αγώνων και για την επίτευξη νικών. Ο διεθνιστι-κός χαρακτήρας των πολιτικών και κοινωνικών διεργασιών και συνεργα-σιών και η απόρριψη του εθνικισμού αποτελεί απαραίτητη συνθήκη για τη δημιουργία ενός μετώπου που θα αντιπαλέψει ξεκάθαρα αυτές τις πο-λιτικές, με στόχο την ανατροπή του νεοφιλελεύθερου και συντηρητικού πλαισίου της σημερινής ΕΕ, για μία Ευρώπη των λαών, των εργαζομέ-νων, της προστασίας του περιβάλ-λοντος και της αλληλεγγύης. Για μία Ευρώπη του Σοσιαλισμού.

Η πιθανή άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση θα αποτελέσει σίγουρα ένα πραγματικό τεκτονικό γεγονός για το πολιτικό σύστημα της ΕΕ. Γι’ αυτό είναι σωστή η προσέγγιση ενός τμήματος της ευρωπαϊκής Αριστε-ράς ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να ανοίξει για τα καλά τη συζήτηση «για ποια Ευρώπη παλεύουμε» και να αναγκά-σει τους «από πάνω» να αντιληφθούν ότι μπορεί να υπάρξει και αντίπαλο δέος στη διαδικασία της ευρωπα-ϊκής ολοκλήρωσης. Απαραίτητη προϋπόθεση βέβαια είναι η έκφρα-ση μιας πραγματικά ριζοσπαστικής αριστερής γραμμής που θα θέσει σε κίνδυνο την κατεύθυνση των κυρί-αρχων ευρωπαϊκών πολιτικών.

Η ακραία αντιδραστική στροφή της ΕΕ και τα καθήκοντα της Αριστεράς ενόψει ευρωεκλογών

πολιτική • 9ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ15 Γενάρη 2014

Η υποταγή στις απόψεις των ευρωηγεσιών ισοδυναμεί πλέον με πολιτικό έγκλημα

Η Ευρώπη ΕΙΝΑΙ του κεφαλαίου,του ρατσισμού και του αυταρχισμού

κού γραμματέα του ΚΚ Γαλλίας και προέδρου του ΚΕΑ, Πιέρ Λοράν, για συνεργασία με τους σοσιαλδη-μοκράτες του Ολάντ στις γαλλικές δημοτικές εκλογές).

Από την άλλη, η δυναμική τάσε-ων που συμπεριλαμβάνουν και τις δύο συνιστώσες της ευρωπαϊκής Αριστεράς, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, ή λι-γότερο το Μπλόκο της Αριστεράς στην Πορτογαλία, αποτελούν το νέο στοιχείο στον πολιτικό χάρτη. Αυτό πρέπει να θεωρηθεί και η κε-ντρική αξία της δυναμικής του ΣΥ-ΡΙΖΑ στην Ευρώπη: δηλαδή να απο-τελέσει το ρεαλιστικό ριζοσπαστικό αριστερό υπόδειγμα για όλη την ευρωπαϊκή Αριστερά. Αυτό βέβαια μένει να αποδειχθεί το επόμενο διά-στημα, καθώς οι ταλαντεύσεις που υπάρχουν στην ευρωπαϊκή Αριστε-ρά συναντώνται τελευταία πολύ συ-χνά και εντός ΣΥΡΙΖΑ

Ταλαντευόμενη και ανεπαρκής η πολιτική του ΚΕΑ

Η ευρωλιτότητα δεν ανατρέπεται χωρίς σύγκρουση

10 ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ15 Γενάρη 2014

ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ μέσα από την ανεξάρτητη δράση της εργατικής τάξηςΟι εργάτες δημιουργούν όλο τον πλούτο μέσα στον καπιταλισμό. Μια νέα κοινωνία απαλλαγμένη από την εκμετάλλευση, ο σοσιαλισμός, μπορεί να δημιουργηθεί μόνο όταν οι εργάτες πάρουν συλλογικά στα χέρια τους τον έλεγχο όλου του κοινωνικού πλούτου και όταν προ-γραμματίσουν την παραγωγή και τη διανομή σύμφωνα με τις ανθρώπινες ανάγκες.

ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ και όχι ρεφορμισμόΟ καπιταλισμός δεν παίρνει διορθώσεις. Πρέπει να ανα-τραπεί με την εργατική δράση. Δεν υπάρχει κοινοβου-λευτικός δρόμος προς μια τέτοια αλλαγή.

Το κοινοβούλιο, ο στρατός, η αστυνομία, η δικαιοσύνη, όλο το αστικό κράτος λειτουργεί για να προστατεύει τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης. H εργατική τάξη θα χρειαστεί το δικό της κράτος, στηριγμένο στην άμεση δημοκρατία, στα συμβούλια αντιπροσώπων απ’ τους χώρους δουλειάς, καθώς και στην εργατική πολιτοφυ-λακή.

ΔΙΕΘΝΙΣΜΟ και όχι «σοσιαλισμό σε μια χώρα» ή «σοσιαλισμό με εθνικά χρώματα»Η εμπειρία της Ρωσίας αποδεικνύει ότι ακόμα και μια νικηφόρα εργατική σοσιαλιστική επανάσταση, όπως ο Οχτώβρης του 1917, δεν μπορεί να επιβιώσει σε απο-μόνωση. Τα καθεστώτα της ΕΣΣΔ, μετά την επικράτηση του σταλινισμού, όπως και τα καθεστώτα της Κίνας και των άλλων ανατολικών χωρών ήταν ή είναι κρατικοί κα-πιταλισμοί, όπου η εκμετάλλευση και η καταπίεση της εργατικής τάξης δεν διαφέρει από τη Δύση. Γι’ αυτό υποστηρίζουμε τις εργατικές εξεγέρσεις ενάντια στη γραφειοκρατική άρχουσα τάξη αυτών των χωρών.

Υποστηρίζουμε, επίσης, όλα τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα που αντιστέκονται στην ιμπεριαλιστική καταπί-εση. H δύναμη που θα τσακίσει τελειωτικά τον ιμπερια-λισμό είναι η ενότητα της εργατικής τάξης σε διεθνή κλί-μακα, από τη Nέα Yόρκη ώς τη Σεούλ και από το Λονδίνο ώς το Σάο Πάολο.

Aντιπαλεύουμε κάθε μορφή σοβινισμού, ρατσισμού ή σεξιστικών διακρίσεων που απειλεί να διασπάσει τους εργάτες.

Aπέναντι στην αντιτουρκική πολεμοκαπηλία της «δικής μας» άρχουσας τάξης, υποστηρίζουμε το σύνθημα Έλ-ληνες και Tούρκοι εργάτες ενωμένοι.

Eίμαστε αντίθετοι στην καταπίεση των μειονοτήτων στη Θράκη και τη Mακεδονία και στα μέτρα αστυνό-μευσης των μεταναστών.

ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ της εργατικής πρωτοπορίαςH εργατική τάξη μπορεί να απελευθερώσει τον εαυτό της και όλους τους καταπιεσμένους μέσα από τη δική της δράση. Για να κερδηθούν όλα τα κομμάτια της τά-ξης σ΄ αυτήν την πάλη είναι απαραίτητο να οργανωθούν τα πιο ξεκάθαρα και μαχητικά τμήματα σε ένα επανα-στατικό σοσιαλιστικό εργατικό κόμμα. Ένα τέτοιο κόμ-μα μπορεί να πείθει τους εργάτες για την επαναστατική προοπτική, παρεμβαίνοντας στους μαζικούς αγώνες. Eίμαστε αντίθετοι σε κάθε αντίληψη υποκατάστασης της τάξης, απ’ όπου και αν προέρχεται.

• ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ: «ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ», Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία • ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ: Αντώνης Νταβανέλλος • ΕΚΤΥΠΩΣΗ: ΧΕΛΙΟΣ-ΠΡΕΣ Α.Β.Ε.Ε. • ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: Κλαζομενών 1-3, Τ.Κ. 10440 ΑΘΗΝΑ • EΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ: τηλ: 210-3306286, e-mail: sidaxi@dea.org.gr , Fax: 210-3303566

ΣΥΝΔΡΟΜΕΣ: • Εξάμηνη 30 ευρώ • Ετήσια 60 ευρώ • Εξωτερικού 70 ευρώ • Μπορείτε να καταθέσετε τη συνδρομή σας στο λογαριασμό 064/480017-65 της Εθνικής Τράπεζας.

Θα μας βρείτε στις Οργανώσεις Μελών του ΣΥΡΙΖΑ

Την Τετάρτη 15/1, στις 19.00, στα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ Περι-στερίου (Σοφοκλέους 7, 1ος όρο-φος, η Οργάνωση Μελών του ΣΥΡΙΖΑ 3ου δημοτικού διαμε-ρίσματος Περιστερίου καλεί σε Γ.Σ. με κύριο θέμα συζήτησης τις ευρωεκλογές. Θα ακολουθήσει και ενημέρωση για δημοτικά ζη-τήματα.

Οι «ΟΜΠΡΕΛΕΣ», Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης και Πολιτισμού, καλούν σε εκδήλωση-συζήτη-ση, την Πέμπτη 16/1 στις 19.30, στην αίθουσα του ΜΕΟ (Μορ-φωτικός Εκπολιτιστικός Όμιλος), 25ης Μαρτίου 19, Νέο Ψυχικό, με ομιλητές τους: Δημήτρη Ψαρρά, συγγραφέα-δημοσιογράφο, και Γιώργο Μποτονάκη, ψυχίατρο ψυχαναλυτή.

Το Σάββατο 18 Γενάρη, το Κυ-ριακάτικο Σχολείο Μεταναστών οργανώνει πάρτι στο Σύλλογο Ελ-

λήνων Αρχαιολόγων, Ερμού 134 – 136 (στάση μετρό Θησείο), από τις 8 μ.μ. (Είσοδος ενίσχυσης, 3€ με κρασί ή μπύρα)

Η Οργάνωση Μελών Βάρης-Βούλας-Βουλιαγμένης του ΣΥΡΙ-ΖΑ, διοργανώνει ημερίδα για την υγεία και το φάρμακο, με τίτλο: «Η Υγεία στην Εντατική- Η απά-ντηση του ΣΥΡΙΖΑ». Η ημερίδα θα πραγματοποιηθεί την ΚΥΡΙΑΚΗ 19 ΓΕΝΑΡΗ 2014 στις 10:30 πμ, στην αίθουσα εκδηλώσεων του Πολι-τιστικού Κέντρου «ΙΩΝΙΑ» (στη ΒΟΥΛΑ, δίπλα στο Δημαρχείο)

Εισηγούνται:

- Γιάννης Μπασκόζος, γιατρός, τομεάρχης υγείας & κοινωνικού κράτους του ΣΥΡΙΖΑ, Α’ αντιπρόε-δρος Π.Ι.Σ., με θέμα: Οι μνημονι-ακές επιπτώσεις στην υγεία & οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ.

- Ειρήνη Αγαθοπούλου, φαρμα-κοποιός, βουλευτής Κιλκίς του ΣΥΡΙΖΑ, με θέμα: Φάρμακο –

εμπόρευμα ή κοινωνικό αγαθό;

- Γιώργος Βήχας, γιατρός, εθε-λοντής Μητροπολιτικού Κοινω-νικού Ιατρείου Ελληνικού, με θέμα: Κοινωνικά ιατρεία – δομές αυτοοργάνωσης πολιτών, δομές αλληλεγγύης & αντίστασης.

- Αντώνης Καραβάς, γιατρός, μέ-λος του Γενικού Συμβουλίου της ΑΔΕΔΥ, με θέμα: Η επίθεση στο δικαίωμα για δωρεάν & ποιοτικές υπηρεσίες υγείας για όλους. Μέ-τωπο αγώνα για την υπεράσπισή του.

- Δέσποινα Τοσονίδου, γιατρός - πρόεδρος Σωματείου Εργαζο-μένων στο «Ασκληπιείο» Βούλας, με θέμα: «Ασκληπιείο» Βούλας - η πολιτική της κατάρρευσης του Ε.Σ.Υ.

Θα ακολουθήσουν τοποθετή-σεις από επαγγελματίες από τον ευρύτερο χώρο της υγείας και από πολίτες, ερωτήσεις και συ-ζήτηση.

Η Διεθνιστική Εργατική Αριστερά παλεύει για:

Επικοινωνήστε μαζί μας:•Α ΑΘΗΝΑΣ: 6957500105 •ΔΥΤΙΚΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: 6986294964

•ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: 6942533310

•ΒΟΡΕΙΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: 6972036692 •ΝΟΤΙΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: 6945754555

•ΠΕΙΡΑΙΑΣ: 6948100218 •ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΑΤΤΙΚΗ: 6939014803

•ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: 6972878820 •ΔΥΤΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ: 6972814199

•ΔΥΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ: 6973235894 •ΚΡΗΤΗ: 6976332197

•ΚΥΚΛΑΔΕΣ: 6945077461 •ΚΥΠΡΟΣ: 0035-796554166

......................................... ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ

Α΄ ΑΘΗΝΑΣ: Εξάρχεια 6977275054 Πλατεία Βικτωρίας 6907856793 Σεπόλια-Κολωνός 6973009630 Πετράλωνα-Θησείο 6974018716 Παγκράτι 6973344350 Γκύζη 6973005569 Αμπελόκηποι 6943043309

ΒΟΡΕΙΑ ΑΘΗΝΑ: Ν. Φιλαδέλφεια 6976394520 Ηράκλειο 6945498732 Ν. Ιωνία 6972036692 Μελίσσια-Πεντέλη 6974972217 Βριλήσσια 6948429227

ΔΥΤΙΚΗ ΑΘΗΝΑ: 1ο Δημοτικό Διαμέρισμα Περιστερίου 6984516774 2ο Δημοτικό Διαμέρισμα Περιστερίου 6932045320 3ο Δημοτικό Διαμέρισμα Περιστερίου 6982164101 Άγιοι Ανάργυροι 6998466952 Αιγάλεω 6986294964 Χαϊδάρι 6945542335

ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΑΘΗΝΑ: Βύρωνας 6972318747

Ζωγράφου 6937271330

ΝΟΤΙΑ ΑΘΗΝΑ: Γλυφάδα 6945754555 Άλιμος 6932566460Καλλιθέα 6972256055Ν. Σμύρνη 6972098143

ΠΕΙΡΑΙΑΣ: Νίκαια 6948418381Κορυδαλλός 6948100218 Κερατσίνι 6975847329 Σαλαμίνα 6973376378

ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΑΤΤΙΚΗ: Λαυρεωτική 6939014803Βούλα-Βάρη-Βουλιαγμένη 6948o00171 Παιανία-Γλυκά Νερά 6974428095

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ-ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ:

Κέντρο 6976579448 5ο Δημοτικό Διαμέρισμα 6941457878 Νεάπολης-Συκεών 6942552216 Δέλτα (Σίνδος) 6946535858Χαλκηδόνα (Κουφάλια) 6984419742

ΔΥΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ: Πάτρα (Κέντρο) 6982605384Παραλία Πάτρας 6974977186

Αγ. Σοφία-Αγυιά 6943968839 Αγρίνιο 6974473540

ΠΕΛΟΠΟΝΗΣΣΟΣ: Καλαμάτα 6936018810 Κορώνη 6932422501

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ: Λοκρίδα (Αταλάντη) 6977096663 Λιβαδειά 6977684563 Φωκίδα (Άμφισσα-Ιτέα) 6973607585 Λαμία 6973344352

ΗΠΕΙΡΟΣ: Ιωάννινα 6945704488Πρέβεζα 6932567576

ΔΥΤΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ: Κοζάνη 6982831776 Εορδαία (Πτολεμαΐδα) 6972814199Φλώρινα 6944548787

ΘΡΑΚΗ: Κομοτηνή 6978032247

ΘΕΣΣΑΛΙΑ: Λάρισα 6978991247

ΚΡΗΤΗ: Ηράκλειο 6949895565 Αγ. Ιωάννης Ηρακλείου 6944916915 Ρέθυμνο 69799225065

ΚΥΚΛΑΔΕΣ: Σύρος 6945077461 Νάξος 6947619631

ΕΡΓΑΤΙΚΟΙ ΧΩΡΟΙ: ΑΤΤΙΚΗ: Νοσοκομείο «Γεννηματάς» 6977072458 Νοσοκομείο «Αλεξάνδρα» 6946950764 Ασκληπιείο 6936604279 Νοσοκομείο Νίκαιας 6972910336 Ψ.Ν.Α. 6944417885 Νοσοκομείο «Σωτηρία» 6984067690Νοσοκομείο «Έλενα Βενιζέλου» 6909173945 ΟΑΕΕ 6974701829ΥΠΑΑΤ 6945754555Εκπαιδευτικοί Νότιας Αθήνας 6973223771 Χρηματοπιστωτικός-«Ενοικιαζόμενοι» ΕΤΕ 6976855566Αερομεταφορών 6982164101 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: Νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ 6973972804 Νοσοκομείο «Γεννηματάς» 6977029532 Εκπαιδευτικοί 6972167133

ΚΥΠΡΟΣ: 0035-796554166

ιστορία • 11ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ15 Γενάρη 2014

Του Πάνου Πέτρου

Σ υμπληρώνονται φέτος το Γενάρη 95 χρόνια από την αιματηρή καταστολή της εξέγερσης των Σπαρτακιστών στο

Βερολίνο και τη δολοφονία της Ρόζας Λούξε-μπουργκ και του Καρλ Λίμπκνεχτ.

Η ζωή, η δράση, τα πολιτικά και θεωρητικά κείμενα της Λούξεμπουργκ προσφέρουν έναν τεράστιο πλούτο, στον οποίο μπορεί κανείς να ανατρέξει για ένα πλήθος ζητημάτων. Όμως τα περισσότερα από αυτά μένουν στην αφά-νεια και όλο το βάρος πέφτει στις κριτικές της προς τους Μπολσεβίκους στη διάρκεια και μετά τον Οκτώβρη του 1917. Αυτές οι διαφωνί-ες της μεγεθύνονται και «εξυψώνονται» σε ένα επίπεδο «στρατηγικής διαφωνίας». Με λίγα λόγια, η Ρόζα είναι η «αντίθεση» στον Λένιν.

Πράγματι, η Ρόζα άσκησε κριτική στο Μπολσεβίκικο Κόμμα. Στο βιβλίο της «Η Ρωσική Επανάσταση», συγκρούστηκε με τη γραμμή των ρώσων συντρόφων της σε μια σειρά ζητήματα: την παραχώρηση της σοβι-ετικής κυβέρνησης στα καταπιεσμένη έθνη του δικαιώματος αυτοδιάθεσης μέχρι και αποχώρησης, την αγροτική μεταρρύθμιση και την αναδιανομή της γης, τη διάλυση και μη επανασύσταση συντακτικής συνέλευσης, τους περιορισμούς των δημοκρατικών ελευ-θεριών από το σοβιετικό καθεστώς.

Αλλά οι διαφωνίες τακτικής δεν συνιστούν «στρατηγικό αντιπαράδειγμα». Στο ίδιο βι-βλίο, φροντίζει επίσης να επισημάνει την ανάγκη διάκρισης «του ουσιώδους από το επουσιώδες, του σταθερού από το συμπτω-ματικό», όταν κανείς καταπιάνεται με την πο-λιτική των Μπολσεβίκων. Και το «ουσιώδες» είναι ο ίδιος ο Οκτώβρης και η κατάληψη της εξουσίας, αυτό για το οποίο η –φειδωλή σε επαίνους– Ρόζα επαινεί με τα πιο θερμά λό-για τους Μπολσεβίκους, στο βιβλίο το οποίο υποτίθεται πως την φέρνει «απέναντί τους».

Η Ρόζα φυλάει τα πιο φαρμακερά βέλη της για «τα χαμερπή και ψοφοδεή ανθρωπά-ρια, που ατάραχοι θεατές, θα αφήσουν τους Ρώσους να χάσουν όλο το αίμα τους», την ηγεσία της γερμανικής και ευρωπαϊκής σοσι-αλδημοκρατίας που αρνείται να τολμήσει να κάνει τον δικό της «Οκτώβρη».

Αυτή ίσως είναι η πιο πολύτιμη θεωρητική κληρονομιά της «κόκκινης Ρόζας» στη στρα-τηγική συζήτηση της Αριστεράς σήμερα: Η αδιάλλακτη πάλη της ενάντια στη μεταρρυθ-μιστική στρατηγική που κυριάρχησε σταδια-κά στην ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία.

Μεταρρύθμιση ή ΕπανάστασηΗ Ρόζα ήταν «φρέσκια» ακόμα στο γερμανι-κό SPD, όταν η συστηματική αρθρογραφία του Έντουαρντ Μπερνστάιν, που κατέληγε να ζητά να εγκαταλείψει το κόμμα το στόχο της σοσιαλιστικής επανάστασης, προκάλεσε τη μεγαλύτερη θύελλα συζητήσεων που είχε ζήσει το SPD στην ιστορία του. Σε αυτή την πάλη πρωτοστάτησε η Ρόζα με το ξεχωριστό έργο της «Μεταρρύθμιση ή Επανάσταση;», απαντώντας στο βιβλίο του Μπερνστάιν «Οι προϋποθέσεις του σοσιαλισμού και τα καθή-κοντα της σοσιαλδημοκρατίας».

Ο Μπερνστάιν και συνολικά η «δεξιά» πτέρυγα του SPD αντιπαρέβαλλε στην κοι-νωνική επανάσταση τη νόμιμη διεκδίκηση διαρκών νέων μεταρρυθμίσεων, μια ασφα-λή μέθοδο σταδιακού περάσματος στο σο-σιαλισμό. Η Ρόζα κατέρριψε την τεχνητή αντιπαραβολή. Υπερασπίστηκε με πάθος τη σημασία της διεκδίκησης και των πιο τα-πεινών μεταρρυθμίσεων, αλλά επέμενε ότι αυτή πρέπει να είναι οργανικά δεμένη με τον τελικό σκοπό, πρέπει να διεξάγεται με όρους και να διεκδικεί λύσεις που φέρνουν

πιο κοντά και δεν απομακρύνουν την προο-πτική του σοσιαλισμού.

Ο Μπερνστάιν ισχυριζόταν ότι ο καπιταλι-σμός είχε αλλάξει από την εποχή του Μαρξ: Τα τραστ, τα καρτέλ και το πιστωτικό σύστημα καταργούσαν την «αναρχία στην παραγωγή» και διασφάλιζαν τη διαρκή οικονομική ανά-πτυξη, χωρίς τις καταστροφικές κρίσεις που προέβλεπε ο Μαρξ. Οι εταιρείες «δημοκρατι-κοποιούσαν» το κεφάλαιο και η ανάπτυξη των συνδικάτων θα περιόριζε το ρόλο των ιδιοκτη-τών σε απλούς διαχειριστές, αφαιρώντας τους τελικά και την ίδια τη διεύθυνση των επιχειρή-σεων. Ο καπιταλισμός «προσαρμόζεται» και οι αντιφάσεις του δεν οξύνονται, αλλά αμβλύνο-νται. Η δημοκρατία έχει καταστήσει «παρω-χημένη» την ανάγκη επανάστασης: ανοίγει το δρόμο στη σοσιαλδημοκρατία να υλοποιήσει μεταρρυθμίσεις μέσα από την κατάκτηση της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας. Η εποχή της Κομμούνας ήταν «ξεπερασμένη».

Η Ρόζα υπέβαλε αυτές τις ιδέες σε εξο-ντωτική κριτική. Απέδειξε ότι ο νέος τρόπος οργάνωσης του καπιταλισμού δεν αμβλύνει, αλλά οξύνει τις αντιφάσεις του, ότι προετοι-μάζει νέες ακόμα πιο δραματικές κρίσεις (οι κρίσεις του 1900 και του 1907 τη δικαίωσαν).

Με αυτό το υπόβαθρο εντόπισε τις αυτα-πάτες γύρω από τις σταδιακές κατακτήσεις του συνδικαλιστικού αγώνα. Τα συνδικάτα εί-ναι αμυντικές οργανώσεις ενάντια στην τάση του καπιταλισμού να τους εξαθλιώσει, μπο-ρούν να «ρυθμίζουν» την πώληση της εργατι-κής δύναμης, αλλά όχι να την καταργήσουν. Γι’ αυτό και δεν πρέπει οι επιτυχίες τους να

δημιουργούν αυταπάτες: Είναι καταδικασμέ-να σε ένα απαραίτητο, αλλά «σισύφειο» έργο στον καπιταλισμό.

Σήμερα το «Μεταρρύθμιση ή Επανάστα-ση» φαίνεται να απαντά σε «νεκρές» ιδέες. Ποιος υποστηρίζει τον Μπερνστάιν; Ποιος ισχυρίζεται, μέσα στην πιο βαθιά κρίση του καπιταλισμού, ότι οι καταστροφικές κρίσεις ανήκουν στο παρελθόν και το σύστημα «προ-σαρμόζεται» και αναπτύσσεται προς την πρό-οδο; Ωστόσο είναι μια διαμάχη που –με άλ-λους όρους– παραμένει απολύτως επίκαιρη.

Η επικαιρότητα της διαμάχηςΈνας άρρητος «μπερνσταϊνισμός» υπάρχει και σήμερα στην αντίληψη ότι ο καπιταλισμός μπορεί να ξεπεράσει την κρίση του «ομαλά» και προς όφελος όλων –και των εργαζομένων.

Υπάρχει στις νέο-κεϊνσιανές ιδέες «ρύθμι-σης» του καπιταλιστικού ανταγωνισμού και των ολέθριων συνεπειών του από ένα άλλο «μίγμα πολιτικής», από «υπερεθνικούς οργα-νισμούς» όπως η ΕΕ και η ΕΚΤ.

Ζητήματα όπως ο σεβασμός στη νομιμό-τητα ή η αδυναμία να σκεφτούμε «πέρα» από την υπαρκτή, αστική, δημοκρατία, εξα-κολουθούν να ταλανίζουν την Αριστερά. Τα όρια της άσκησης της κοινοβουλευτικής εξουσίας, τα προβλήματα που απορρέουν από την υποταγή στην κοινοβουλευτική τα-κτική παραμένουν ζητήματα διαμάχης. Μετά την ιδεολογική υποχώρηση της δεκαετίας του ’90, και υπό το βάρος της κρίσης, βρίσκει εύφορο έδαφος ο «αγνωστικισμός» («το κίνη-μα είναι το παν, ο τελικός σκοπός –οποιοσδή-

ποτε κι αν είναι– δεν είναι τίποτα») πίσω από τον οποίο ο Μπερνστάιν έκρυβε την εγκατά-λειψη της επαναστατικής στρατηγικής, και παίρνει σύγχρονες μορφές: Ο σοσιαλισμός πηγαίνει στο απώτερο μέλλον ως οραματικός στόχος-πολυτέλεια μπροστά στις «έκτακτες συνθήκες» που έχει να αντιμετωπίσει η Αρι-στερά, οι οποίες τεχνητά «αποδεσμεύονται» από τα καθήκοντα της σοσιαλιστικής ανα-τροπής, ενώ, όπως έδειξε η Ρόζα, οφείλουν να αντιμετωπίζονται με τρόπο που φέρνει πιο κοντά τον «τελικό σκοπό».

H Ρόζα είχε εντοπίσει το πρόβλημα στην πρακτική του SPD, που με την «αυτονομία των δύο πυλώνων» περιόριζε τον οικονομικό αγώ-να στα συνδικάτα και τον πολιτικό αγώνα στο κοινοβούλιο, και άσκησε κριτική και στις κοι-νοβουλευτικές, αλλά και στις συνδικαλιστικές ηγεσίες. Πιο κοντά στην ουσία του προβλή-ματος έφτασε μελετώντας την εμπειρία της Ρωσικής Επανάστασης του 1905 (με το βιβλίο «Μαζική απεργία, Κόμμα και Συνδικάτα), όπου επιχειρεί να σπάσει τα τείχη ανάμεσα στον οι-κονομικό και πολιτικό αγώνα.

Οι παρατηρήσεις της δίνουν χρήσιμες κα-τευθύνσεις συνολικότερα: Η δυνατότητα που έχουν τα «ρυάκια» να «ενώνονται σε ένα μεγά-λο ποτάμι», ο «τυφλοπόντικας» που συνεχίζει τη δουλειά του, όταν επικρατεί φαινομενική νηνεμία, οι δυνατότητες και τα προχωρήματα στις συνειδήσεις που απελευθερώνει η μαζική δράση των εργαζομένων αποτελούν σημαντι-κά «εργαλεία» ανάλυσης μέχρι σήμερα.

Η Ρόζα δεν υποκλινόταν άκριτα στον αυ-θορμητισμό. Απέναντι στην παθητική προσ-δοκία της επανάστασης, με την μπροσούρα της για τη «Μαζική Απεργία» αναδείκνυε το ρόλο της «εμπροσθοφυλακής» στο να «επιτα-χύνει την εξέλιξη των πραγμάτων» μέσα από τη δράση της.

Ωστόσο εκεί που η Ρόζα υπερεκτίμησε πράγματι το αυθόρμητο κίνημα ήταν στη δυνα-τότητά του να «διορθώνει» την ηγεσία. Αν και είχε εντοπίσει νωρίτερα από όλους (και από τον Λένιν) τα σοβαρά προβλήματα που υπήρχαν στην ηγεσία του SPD, διατηρούσε την πίστη ότι ένας ξεσηκωμός της βάσης του κόμματος θα επέβαλλε στην ηγεσία την αλλαγή κατεύ-θυνσης. Σε αυτόν της τον υπολογισμό έπεσε τραγικά έξω τόσο τον Αύγουστο του 1914 (με το ξέσπασμα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου), όσο και στα γεγονότα της γερμανικής επανάστασης του 1918, πληρώνοντάς το και με τη ζωή της.

Η Ρόζα είχε ένα δίκιο να εναποθέτει τις ελπί-δες της στην εργατική βάση. Προφανώς όλες οι πολιτικές απαντήσεις δίνονται τελικά μέσα από αυτήν και όχι «στο κενό». Και πράγματι το μαχητικό τμήμα της βάσης του SPD αποτέλε-σε τη «μαγιά» των Σπαρτακιστών και έπειτα του KPD. Το πρόβλημα ήταν πως αυτό το «πέρα-σμα» έγινε ασυναίσθητα, ενστικτωδώς, απρο-ετοίμαστα (όπως φάνηκε από τις περιπέτειες των νεαρών ΚΚ της νεοσύστατης Γ΄ Διεθνούς).

Η συγκρότησή τους σε ξεχωριστούς πολι-τικούς οργανισμούς έγινε με «φάρο» το πε-τυχημένο μπολσεβίκικο παράδειγμα, αλλά χωρίς να έχει προηγηθεί η συνειδητή προ-σπάθεια συγκρότησης που χαρακτήρισε την μπολσεβίκικη εμπειρία μέχρι και τη στιγμή της οριστικής, αποφασιστικής ρήξης.

Η ιστορική εμπειρία έδειξε πως ο στρατηγι-κός προσανατολισμός δεν αφορά τη «μέρα της επανάστασης», αλλά τον τρόπο αντιμετώπισης της καθημερινής πάλης, καθορίζοντας και τις τακτικές επιλογές. Στις σημερινές συνθήκες βαθιάς κρίσης του συστήματος, το «μεταρ-ρύθμιση ή επανάσταση» (με τον τρόπο που το έθεσε η Ρόζα), το «τι τύπου κόμμα», η ανάγκη έγκαιρης συγκρότησης, δικτύωσης και ενερ-γοποίησης των πιο μαχητικών, ριζοσπαστικών στοιχείων παραμένουν απολύτως κρίσιμα.

Η κόκκινη Ρόζα, «φλόγα και ξίφος της επανάστασης»

Σκίτσο τουΧρήστου Αλαβέρα

«Όποιος κηρύσσεται υπέρ της κοινωνικής μεταρρύθμισης σε αντικατάσταση και σε αντίθεση με την κατάληψη της πολιτικής

εξουσίας και της κοινωνικής επανάστασης, δεν εκλέγει στην πραγματικότητα έναν πιο ήρεμο, πιο ασφαλή και πιο βραδύ δρόμο προς

τον ίδιο σκοπό, αλλά έναν διαφορετικό σκοπό…»

12 • διεθνή ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ15 Γενάρη 2014

Του Πάνου Πέτρου

Ο ι πολιτικές εξελίξεις στην Τουρκία έχουν πάρει το χαρακτήρα ενός αδυ-

σώπητου εμφυλίου πολέμου στο εσωτερικό του κράτους. Η έκταση και η ένταση της σύγκρουσης είναι πρωτοφανής: Διώξεις και έρευνες για διαφθορά έχουν γίνει σε βάρος δεκάδων επιχειρηματιών, υπουρ-γών, τραπεζικών στελεχών, γιων κυβερνητικών στελεχών. Εκατο-ντάδες αστυνομικοί, που διεξήγα-γαν τις έρευνες, έχουν μετατεθεί από την κυβέρνηση, ενώ κορυφαί-οι εισαγγελείς και δικαστές έχουν απομακρυνθεί από τις θέσεις τους.

ΠόλωσηΟ Τύπος στην Τουρκία έχει πολω-θεί ανάμεσα σε δύο στρατόπεδα: Σύμφωνα με τον αντικυβερνητικό Τύπο, η δικαιοσύνη φέρνει στο φως την εκτεταμένη κυβερνητική διαφθορά. Σύμφωνα με τον φιλο-κυβερνητικό, είναι όλα μια συνω-μοσία με στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης, ένα «θεσμικό πραξι-κόπημα».

Η αλήθεια δείχνει να βρίσκεται στη μέση. Ένα υπαρκτό ρήγμα στο καθεστώς έχει βαθύνει και καθώς η ενδοκαθεστωτική δια-μάχη οξύνεται, η κάθε πλευρά αξιοποιεί τα σκάνδαλα και τους κρατικούς θεσμούς για να ενισχύ-σει τη θέση της.

Στο επίκεντρο όλων των αναλύ-σεων έχει βρεθεί η διένεξη ανά-μεσα στο κίνημα του Γκιουλέν και το κόμμα του Ταγίπ Ερντογάν. Το κίνημα, με το όνομα Χιζμέτ, είναι ένα πανίσχυρο ισλαμικό δίκτυο από εκπαιδευτικά ιδρύματα, μι-ντιακούς ομίλους, φοιτητικές εστίες, φιλανθρωπικές οργανώ-σειςν και επιχειρήσεις, το οποίο μετά από χρόνια δουλειάς έχει πε-τύχει μια εντυπωσιακή διείσδυση μέσα στον τουρκικό κρατικό μη-χανισμό –ιδιαίτερα στην αστυνο-μία και το δικαστικό σώμα.

Ο Γκιουλέν ήταν σύμμαχος του Ερντογάν και οι διασυνδέσεις του με τους δικαστές και την αστυ-νομία έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στο να βρει ο Ερντογάν στήριγμα στην πάλη του ενάντια στο στρα-τό το 2007.

Ωστόσο οι δύο συμμαχικές δυνάμεις βρίσκονταν σε «ψυχρό πόλεμο» τα τελευταία χρόνια με χαμηλής έντασης συγκρούσεις για τον έλεγχο του κρατικού μη-χανισμού (αστυνομία, ΕΥΠ κλπ).

Αυτό που θεωρήθηκε casus belli για τον Γκιουλέν ήταν η απόφαση του Ερντογάν να κρα-τικοποιηθούν τα χιλιάδες ιδιω-τικά φροντιστήρια μέσης εκπαί-δευσης, ένα μεγάλο τμήμα των οποίων ανήκουν στο Χιζμέτ και αποτελούν βασικό στήριγμα της δύναμής του (οικονομικά, για στρατολόγηση οπαδών κλπ).

Η απόφαση προκάλεσε τις πα-ραιτήσεις κυβερνητικών στελε-χών και βουλευτών, πιστών στον Γκιουλέν. Ξεχώρισε ο ποδοσφαι-ρικός εθνικός ήρωας Χακάν Σου-κούρ, που εξέφρασε δημόσια το ρήγμα. Δήλωσε ότι παραιτήθηκε μετά από συνομιλίες με τον Γκιου-λέν και ότι ο λόγος της παραίτησης ήταν πως το ΑΚΡ αντιμετωπίζει πια το Χιζμέτ «ως εχθρό».

Λίγο μετά, ξεκίνησε το μπαράζ ερευνών και αποκαλύψεων για τα σκάνδαλα διαφθοράς στην κυβέρνηση. Είναι προφανές πως το Χιζμέτ, έχοντας πρόσβαση σε αυτά τα στοιχεία, αποφάσισε να τα φέρει στο φως, για να «σηκώ-σει το γάντι» απέναντι στην επίθε-ση του Ερντογάν και να του κατα-φέρει πλήγμα.

Στο στόχαστρο μπήκαν κυρίως οι μπίζνες με το Ιράν (που έσπα-γαν το διεθνές εμπάργκο) και η διαπλοκή της κυβέρνησης με τον κατασκευαστικό τομέα στα πλαί-σια των «μεγάλων έργων» που προωθεί η κυβέρνηση Ερντογάν τα τελευταία χρόνια ως βασικό στήριγμα της οικονομικής ανά-πτυξης.

ΔιαφορέςΟι διαφορές ανάμεσα στον Ερ-ντογάν και τον Γκιουλέν, που εί-ναι ήδη γνωστές, είναι αυτές που αφορούν την εξωτερική πολιτική και συνολικότερα το «δόγμα» για την ταυτότητα και τη θέση της Τουρκίας στον κόσμο. Οι Γκιου-λενιστές είναι ρεύμα του πολιτι-κού Ισλάμ, αλλά το συνδυάζουν με τον παραδοσιακό τουρκικό εθνικισμό, που ιστορικά είχε αντι-αραβικά και φιλοδυτικά χαρα-κτηριστικά, όπως και βαθύτατη εχθρότητα για τους Κούρδους.

Για το κόμμα του Ερντογάν η ισλαμική ταυτότητα «ερμηνεύε-ται» πολιτικά με τρόπο που έρχεται σε ρήξη με αυτές τις αξίες: Φέρνει την Τουρκία πιο κοντά στον αρα-βομουσουλμανικό κόσμο, συνε-

πώς απομακρύνει την Τουρκία από το Ισραήλ (και άρα και τη Δύση), ενώ παράλληλα δεν βλέπει τους Κούρδους ως «απειλή στην ενότη-τα του τουρκικού έθνους».

Δεν πρόκειται για μια ιδεολογι-κή διαμάχη στις τάξεις του Ισλάμ, αλλά για τελείως διαφορετικούς πολιτικούς προσανατολισμούς. Η πρώτη δυσφορία του Γκιουλέν είχε εκφραστεί όταν διαφώνησε με την αποστολή του «Μαβί Μαρμα-ρά» και την επακόλουθη ρήξη του Ερντογάν με το Ισραήλ. Ακολού-θησαν οι αραβικές επαναστάσεις και η προσπάθεια του Ερντογάν να συνδέσει την Τουρκία ακόμα πε-ρισσότερο με το νέο αναδυόμενο τοπίο στον αραβικό κόσμο.

Οι περιπέτειες στις οποίες μπήκε η Τουρκία εξαιτίας αυτής της πολι-τικής (η εμπλοκή στη Συρία, η ρήξη με την Αίγυπτο μετά την ανατροπή του Μόρσι) εξόργισαν ακόμη πε-ρισσότερο τον Γκιουλέν. Η αυξανό-μενη διαφοροποίηση της Τουρκίας από την αμερικανική πολιτική και η υποβάθμιση του στόχου ένταξης στην ΕΕ από τον Ερντογάν θορύβη-σαν το γκιουλενικό κίνημα.

Τέλος, αλλά όχι τελευταίο, υπάρχει το κουρδικό ζήτημα. Ο Γκιουλέν είναι ο άνθρωπος που το 2011 είχε δηλώσει δημόσια: «Κατα-στρέψτε την ενότητά τους, κάψ-τε τα σπίτια τους και εξοντώστε τους», όταν καλούσε στην παρα-χώρηση κάποιων μίνιμουμ δικαιω-μάτων σε συνδυασμό με την πλή-ρη στρατιωτική συντριβή του PKK και την ανελέητη εξόντωση των υποστηρικτών του. Η ειρηνευτική διαδικασία που προωθεί η κυβέρ-νηση του ΑΚΡ θεωρείται προδοσία για αυτούς τους κύκλους.

ΟικονομίαΤο ζητούμενο είναι κατά πόσο οξύνονται και οι οικονομικοί αντα-γωνισμοί μέσα στην άρχουσα τάξη. Ίσως δεν είναι τυχαίο πως ο ανταγωνισμός ανάμεσα στον Ερ-ντογάν και τον Γκιουλέν άρχισε το

2011, όταν άρχισε η επιβράδυνση των εντυπωσιακών ρυθμών ανά-πτυξης της τουρκικής οικονομίας, η οποία έχει περιοριστεί στο 3-4% και προβλέπεται ότι θα παραμείνει σε αυτό το ρυθμό τα επόμενα χρό-νια. Αυτό μπορεί να μοιάζει «όνει-ρο» για τη βυθισμένη στην ύφεση Ευρώπη, αλλά αποτελεί πρόβλημα για τη δυναμική του τουρκικού καπιταλισμού.

Σύμφωνα με τον «Economist», τα μεγάλα συμβόλαια στις κατα-σκευαστικές πήραν τη μερίδα του λέοντος τα τελευταία χρόνια, ενώ η βιομηχανία παραμελήθηκε από την κυβέρνηση. Ένα κρίσιμο ερώ-τημα είναι κατά πόσο τμήματα της βιομηχανικής αστικής τάξης βρί-σκονται στο πλευρό του Γκιουλέν.

Τέλος, δεν μπορούμε να υποτι-μήσουμε το ρόλο της λαϊκής εξέ-γερσης του Γκέζι στις εξελίξεις. Το ξέσπασμα της λαϊκής οργής, η ριζοσπαστικοποίηση που άφησε ως κληρονομιά, το χάσμα που δη-μιούργησε η καταστολή ανάμεσα στον Ερντογάν και τμήματα της κοινωνίας, που δεν ανήκαν στους παραδοσιακούς αντι-ισλαμικούς κεμαλικούς κύκλους, άλλαξαν το τοπίο στην Τουρκία. Ο παρά-γοντας των «από κάτω», προκα-λώντας πολιτικές κρίσεις με τη δράση του, πάντοτε έχει τη δύνα-μη να επιταχύνει και να οξύνει τις ενδοαστικές διαμάχες.

Βρισκόμαστε μπροστά στο εν-δεχόμενο πολιτικών-κοινωνικών ανακατατάξεων στην Τουρκία. Η δυτικόφιλη, ισλαμόφοβη, κε-μαλική μεσαία τάξη των δυτικών πόλεων, η παλιά κεμαλική γρα-φειοκρατία και τα παλιά τζάκια που «ρίχτηκαν» από την άνοδο της ισλαμικής αστικής τάξης αποτε-λούσαν πάντα έναν αντι-ερντο-γανικό πόλο. Καθώς ο «αντι-ισλα-μισμός» τους ήταν περισσότερο ταξικό μίσος για τους «αμόρφω-τους βοσκούς που ήρθαν στις πό-λεις», δεν είναι απίθανο να συμμα-χήσουν με το κίνημα του Γκιουλέν.

Περά από τις ενδοαστικές ανα-κατατάξεις, το γεγονός είναι ότι ο Ερντογάν έχει αποδυναμωθεί. Κυβέρνησε ως επικεφαλής ενός άτυπου «συνασπισμού», ο οποί-ος κορυφώθηκε και είχε ως εμ-βληματική στιγμή το 58% στο συνταγματικό δημοψήφισμα που περιόρισε το στρατό. Τότε ο Ερ-ντογάν έδειξε πως έχει επίγνωση της ύπαρξης αυτού του πολυσυλ-λεκτικού συνασπισμού, χαιρετίζο-ντας στη νικητήρια ομιλία του και τους «ανεξάρτητους εθνικιστές, τους Τούρκους διανοούμενους, τους επαναστάτες αριστερούς, τους φιλελεύθερους». Αυτή η κοι-νωνική συμμαχία δεν υπάρχει πια, όπως έδειξε η εξέγερση του Γκέζι. Υπάρχουν πολλοί λόγοι γι’ αυτό, με βασικό το γεγονός ότι –σύμφωνα με την ίδια την Turkstat– «η οικο-νομική ανάπτυξη δεν έχει αντίκτυ-πο στη βάση της κοινωνίας».

Με τις ακραίες ανισότητες που επικρατούν στην αναπτυσσόμε-νη Τουρκία, όταν εκατομμύρια δολάρια κυκλοφορούν σε κουτιά παπουτσιών, γίνεται πιο δύσκο-λο για τα λαϊκά στρώματα να δε-χτούν τον ισχυρισμό του Ερντο-γάν ότι «μας επιτίθενται» και πιο εύκολο να του πουν ότι «σ’ εσένα επιτίθενται, όχι σ’ εμάς».

Είναι χαρακτηριστικό της κατά-στασης ότι διαφορετικοί αρθρογρά-φοι και ακτιβιστές χρησιμοποίησαν την ίδια τουρκική παροιμία για τους ελέφαντες που συγκρούονται και το γρασίδι που τσαλακώνεται. Ο ηγέ-της του φιλοκουρδικού BDP χάραξε μια άλλη προσέγγιση, καλώντας τον Ερντογάν να πάρει νέα δημοκρατι-κά, φιλοκουρδικά μέτρα, αν θέλει να αποδείξει ότι οι Κούρδοι έχουν κάποιο λόγο να ενδιαφερθούν για το μέλλον του ΑΚΡ. Όπως είπε, οι Κούρδοι ξέρουν καλά ότι υπάρχει παράλληλο κράτος, αλλά θα πρέπει και ο Ερντογάν να αποδείξει ότι θέ-λει να το πολεμήσει.

ΣυσχετισμοίΟι δημοτικές εκλογές το Μάρτη και οι προεδρικές το καλοκαίρι θα δείξουν τους συσχετισμούς. Αλλά ο Ερντογάν παραμένει δημοφιλής (κοντά στο 50%) και ο υπό διαμόρ-φωση συνασπισμός δυνάμεων εναντίον του δείχνει αδύναμος να αποτελέσει σοβαρό εκλογικό αντίπαλο στη «μηχανή» του ΑΚΡ. Ο βασικός λόγος που ο Ερντογάν διατηρεί σημαντική λαϊκή στήριξη είναι η αθλιότητα της κυρίως αντι-πολίτευσης (των κεμαλικών) που επιτίθεται στο ΑΚΡ από μια ισλα-μοφοβική, ελιτίστικη, φιλοστρατι-ωτική, εθνικιστική σκοπιά.

Όπως στην περίοδο της παντο-δυναμίας του, έτσι και στην επο-χή της κρίσης του, ο μόνος τρό-πος να αποσπαστεί η λαϊκή βάση του Ερντογάν από το ΑΚΡ είναι η συγκρότηση μιας αριστερής, τα-ξικής αντιπολίτευσης.

Απρόβλεπτες εξελίξεις πυροδοτεί η κόντρα Γκιουλέν-Ερντογάν

Πολιτική κρίση στην ΤουρκίαΤο μαχητικό εργατικό συνδικάτο DISK σε αντικυβερνητική διαδήλωση στην Άγκυρα στις 11 Γενάρη. Θα είναι κρίσιμο το κίνημα και η Αριστερά να δώσουν τη δική τους απάντηση στην πολιτική κρίση.

διεθνή • 13ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ15 Γενάρη 2014

Καταστολή στην ΑίγυπτοΗ κατασταλτική εκστρατεία συνεχίζεται στην Αίγυπτο ενάντια σε πρωταγωνιστές της αιγυπτιακής επανάστασης και των μεγάλων μαχών των τελευταίων τριών χρόνων. Διάσημοι ακτιβιστές καταδικάστηκαν σε ένα χρόνο φυλάκιση (με 3ετή αναστολή) για επίθεση στα προεκλογικά γραφεία του καθεστωτικού Σαφίκ πριν τις προεδρικές εκλογές του 2012, ενώ διώκονται και για την παραβίαση του νέου δρακόντειου νόμου για περιορισμό των διαδηλώσεων. Με βάση αυτό το νόμο έχει στηθεί βιομηχανία διώξεων που έχουν προκαλέσει την αντίδραση και της Διεθνούς Αμνηστίας για τον εξόφθαλμα πολιτικό τους χαρακτήρα. Πρό-σφατα ανακοινώθηκε η ποινή 2ετούς φυλάκισης σε δύο μέλη των Επαναστατών Σοσιαλιστών και διάσημων ακτιβιστών στην Αλεξάνδρεια. Όπως είπε μέλος των Επαναστατών Σοσιαλιστών: «η επανάσταση γκρέμισε το φράγμα του φόβου, αλλά τα φράγ-ματα ξαναχτίζονται. Αυτό επιχειρεί να κάνει τώρα ο στρατός». Μια διεθνής καμπάνια αλληλεγγύης στους κρατουμένους είναι σε εξέλιξη, ενώ για τις 25 Γενάρη σε κάποιες πόλεις του εξωτερι-κού ετοιμάζονται διαδηλώσεις αλληλεγγύης στην πολιορκημέ-νη αιγυπτιακή επανάσταση.

Διμέτωπος αγώνας στη ΣυρίαΟι Σύριοι ακτιβιστές διεξάγουν πια διπλή πάλη ενάντια στο κα-θεστώς Άσαντ, αλλά και ενάντια στο Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και του Λεβάντ (ISIS), όπως ονομάζεται το δίκτυο της Αλ-Κάιντα σε Ιράκ-Συρία. Η ISIS, ενισχυμένη με οπλισμό και ξένους εθελο-ντές, έχει απλωθεί στη Συρία. Με την τακτική της να αποφεύγει τις μάχες στην πρώτη γραμμή του μετώπου και να εμφανίζεται στις περιοχές που είχαν προηγουμένως απελευθερώσει οι αντάρτες για να πάρει τον έλεγχό τους, έχει δημιουργήσει δομές τοπικής εξουσίας σε αρκετές πόλεις. Τους τελευταίους μήνες, η περίοδος ανοχής έληξε, καθώς δεκάδες τοπικές λαϊκές κινη-τοποιήσεις στις απελευθερωμένες από το καθεστώς περιοχές στρέφονται πλέον ενάντια στους νέους δυνάστες της Αλ-Κάιντα. Στις αρχές Γενάρη, οι διαδηλώσεις πήραν γενικευμένο χαρακτή-ρα, «γεννώντας» τον όρο «επανάσταση μέσα στην επανάσταση». Η πιο πρόσφατη εξέλιξη είναι ο «εμφύλιος μέσα στον εμφύλιο». Είτε πιεζόμενες από τη λαϊκή θέληση, είτε για να εκτοπίσουν έναν επικίνδυνο ανταγωνιστή, οι ένοπλες αντικαθεστωτικές οργανώσεις έχουν στρέψει τα όπλα τους ενάντια στην Αλ-Κάιντα και, σε συνδυασμό με τη λαϊκή δράση, την έχουν εκδιώξει από αρκετές πόλεις. Ωστόσο, ο ισχυρός αντίπαλος, το καθεστώς Άσαντ, συνεχίζει τη βάρβαρη εκστρατεία πολιορκίας και βομ-βαρδισμού των «απελευθερωμένων» περιοχών, που ζουν μια πραγματική ανθρωπιστική καταστροφή, χωρίς τρόφιμα, ρεύμα, νερό και με τα «βαρέλια» (γεμάτα εκρηκτικά) να πέφτουν στα κεφάλια τους καθημερινά. Σε αυτή την έκρυθμη και δραματική κατάσταση, κάποιοι φιλοδοξούν να «φτιάξουν» λύση, ερήμην των Σύριων, στους διαδρόμους της μακρινής Γενεύης…

Αλλαγή τοπίου στη Ν. ΑφρικήΤεκτονικές αλλαγές φαίνεται πως είναι σε εξέλιξη στο πολιτι-κό σκηνικό στη Νότια Αφρική. Στην εποχή μετά την πτώση του Απαρτχάιντ κυριάρχησε η συμμαχία του Αφρικανικού Εθνικού Κογκρέσου με το ΚΚ Νοτίου Αφρικής και την εργατική συνομοσπονδία COSATU. Παρά τις προδομένες υποσχέσεις της «τρόικα», αυτή κατάφερε να διατηρήσει την παντοδυναμία της στο στρατόπεδο των «από κάτω», οι οποίοι δυσφορούσαν, αγω-νίζονταν, αλλά δεν αμφισβητούσαν το κυρίαρχο πλαίσιο. Όμως η κυβερνητική πολιτική έχει πάρει τέτοιο κατήφορο, που πλέον υπάρχουν ρήγματα. Αρχικά ο Μαλέμα, πρώην επικεφαλής της Νεολαίας του Κογκρέσου, ίδρυσε νέο κόμμα, το οποίο επιστρέ-φει στη ριζοσπαστική ρητορική του αρχικού προγράμματος του κόμματος και αναφέρεται στις ιδέες του Φραντζ Φανόν και του Μαύρου Εθνικισμού. Λίγο καιρό μετά, το μεγαλύτερο συνδικάτο της χώρας, το NUMSA (ορυχεία και μέταλλο), ανακοίνωσε πως αποσύρει τη στήριξή του από την τριμερή συμμαχία και καλεί στη δημιουργία ενός νέου κόμματος της εργατικής τάξης…

Λαοθάλασσα στο ΜπιλμπάοΤο ισπανικό κράτος απαγόρευσε διαδήλωση για τα δικαιώματα των κρατουμένων μελών της βασκικής ένοπλης αυτονομιστικής οργάνωσης ΕΤΑ. Ακολούθησε κάλεσμα από τα περισσότερα βα-σκικά κόμματα, κοινωνικές οργανώσεις και συνδικάτα για μαζικό συλλαλητήριο ως αντίδραση στην απαγόρευση της διαδήλωσης και εκατοντάδες χιλιάδες συμμετείχαν σε μια συγκλονιστική διαδήλωση-σεισμό στο Μπιλμπάο. Δεν ξέρουμε ποιος «φωστή-ρας» σκέφτηκε ότι είναι καλή ιδέα να απαγορεύσει η Μαδρίτη πολιτική διαδήλωση στη Χώρα των Βάσκων, αλλά με τέτοια πολιτική συμπεριφορά εξηγείται το πώς βρέθηκαν κάμποσες εκατοντάδες χιλιάδες «συμπαθούντες την τρομοκρατία» (κατά το νεοδημοκρατικό δόγμα) στο Μπιλμπάο…

Ξεσηκωμός των Αφρικανών προσφύγων στο Ισραήλ

Της Έφης Γαρίδη

Χ ιλιάδες Αφρικανοί, που αιτού-νται άσυλο, κατέκλυσαν το πάρκο Λεβίνσκι στο νότιο Τελ

Αβίβ, το Σάββατο 4/1, για να προπαγαν-δίσουν την τριήμερη απεργία τους που ξεκίνησε την Κυριακή. Η απεργία απο-τελεί διαμαρτυρία για τη μεταναστευ-τική πολιτική του Ισραήλ και για το νέο νόμο που επιτρέπει την απεριόριστη κράτηση σε «ανοιχτές» φυλακές. Τα γε-νικά αιτήματα ήταν η ακύρωση του νό-μου αυτού και η εξέταση των αιτήσεων ασύλου κατά περίπτωση.

Η κυβέρνηση του Ισραήλ πέρασε το νόμο για την απεριόριστη κράτηση σε «ανοιχτές» φυλακές στις 10 Δεκεμβρί-ου, αντιδρώντας στην ακύρωση από το Ανώτατο Δικαστήριο προηγούμενου νόμου που επέτρεπε την κράτηση με-ταναστών χωρίς διάπραξη αδικήματος σε συμβατικές φυλακές. Δημιουργή-θηκε έτσι το Holot, μια ανοιχτή εγκα-τάσταση στη μέση της ερήμου, όπου οι μετανάστες καταμετρούνται καθη-μερινά. Ωστόσο, πρακτικά δεν διαφέ-ρει από φυλακή. Οι μετανάστες δεν μπορούν να πάνε πουθενά έτσι κι αλ-λιώς, αφού η εγκατάσταση είναι μέσα στην έρημο.

Ο Kidane Isaac, 28χρονος πρόσφυ-γας από το Σουδάν, λέει: «Ο νέος νόμος μας δίνει ουσιαστικά δύο επιλογές: να είσαι φυλακισμένος για πάντα ή να αυ-το-απελαθείς».

Αλλά και οι πρόσφυγες που δεν εί-ναι υπό κράτηση αντιμετωπίζουν πολύ άσχημες συνθήκες. Ειδικά στους πρό-σφυγες από το Σουδάν και την Ερυ-θραία (που είναι και η πλειοψηφία) δί-

νεται άδεια παραμονής, αλλά όχι άδεια εργασίας, με αποτέλεσμα να δουλεύ-ουν στη μαύρη εργασία με πολύ χαμη-λά μεροκάματα. Από το 1948 έχει δοθεί άσυλο σε 200 ανθρώπους, ενώ αυτή τη στιγμή οι αιτούντες άσυλο στο Ισραήλ είναι περίπου 50.000. Από την άλλη, η μείωση της έλευσης προσφύγων έχει εξασφαλιστεί με τον υπερσύγχρονο φράχτη των 400 εκατ. δολαρίων που υψώθηκε στα σύνορα με την Αίγυπτο.

ΚινητοποιήσειςΗ απεργία ξεκίνησε στις 5 Ιανουαρίου και περίπου 30.000 διαδηλωτές, μετα-νάστες, αλλά και ισραηλινοί αλληλέγ-γυοι, έκαναν σιωπηλή πορεία με κεριά στους δρόμους του Τελ Αβίβ. Τις προη-γούμενες εβδομάδες είχαν προηγηθεί εντυπωσιακές διαμαρτυρίες, όπως η πορεία 150 έγκλειστων στο Χάλοτ, που διέσχισαν την έρημο για 6 ώρες με κα-τεύθυνση την Ιερουσαλήμ, αλλά δεν τα κατάφεραν να φτάσουν λόγω άσχη-μων καιρικών συνθηκών. Επίσης προ-ηγήθηκαν το Δεκέμβριο διαμαρτυρίες

λιγότερο μαζικές από του Ιανουαρίου στο Τελ Αβίβ.

Παρότι οι Ισραηλινοί, που διαμαρτύρο-νται για την αντιμετώπιση των αιτούντων άσυλο, είναι αρκετοί, η στάση της κυβέρ-νησης γενικά τροφοδοτεί το ρατσισμό. Ο Νετανιάχου έγραψε στο facebook: «Όσες διαμαρτυρίες και απεργίες και να κάνουν, δεν θα τους βοηθήσουν. Είμαστε αποφα-σισμένοι να διώξουμε τους παράνομους μετανάστες από το Ισραήλ».

Ο Σιγκάλ Αβίβι, 53χρονος ακτιβιστής από το Τελ Αβίβ, λέει: «Αντί να βελτιώ-σουν την απελπιστική κατάσταση στις νότιες περιοχές, η κυβέρνηση αντιμε-τωπίζει τους πρόσφυγες ως αποδιοπο-μπαίους τράγους και λέει “ας ξεφορτω-θούμε αυτούς πρώτα”».

Τι κι αν οι αιτούντες άσυλο είναι μόνο 50.000 μέσα σε πληθυσμό 8.000.000; Τι κι αν κάνουν δουλειές όπως λαντζέρηδες, καθαριστές κλπ που αμείβονται με μεροκάματα πολύ χαμηλά και που κατά κύριο λόγο, πριν από τη δεύτερη Ιντιφάντα, έκαναν οι Παλαιστίνιοι; Η κυβέρνηση του Ισραήλ προβάλλει το γνωστό επιχείρημα «οι ξένοι μας παίρνουν τις δουλειές».

Υπάρχει βεβαίως και το επιχείρημα της εθνικής καθαρότητας. Ο Ελί Γισάι, βουλευτής και πρώην υπουργός Εσω-τερικών, δήλωσε ότι πρέπει να απελα-θούν οι «λαθρομετανάστες» για να «δι-αφυλάξουμε τον εβραϊκό χαρακτήρα του ισραηλινού κράτους».

Γνωστά τα επιχειρήματα, γνωστή και η απάντηση: ταξική αλληλεγγύη στους πρόσφυγες και τους μετανάστες, όπου ζουν και εργάζονται και παλεύουν για τα δικαιώματά τους.

Ο απίστευτα βαρύς χειμώνας, που έπληξε φέτος τις ΗΠΑ, απασχόλησε διεθνώς τα ΜΜΕ, για την πρωτοφανή δριμύτητα του ψύχους σε μια «εύκρα-τη» περιοχή του πλανήτη. Αλλά –όπως σε κάθε φυσικό φαινόμενο– λιγότερος λόγος έγινε για τα κατασκευασμένα από τους ανθρώπους «ακραία φαινό-μενα» όπως η φτώχεια και η ανισότητα –που σε τέτοιες στιγμές γίνονται αιτίες θανάτου.

Οι μητροπόλεις του πιο ισχυρού κα-πιταλισμού παγκόσμια αποδείχθηκαν ανίκανες να αξιοποιήσουν τον τερά-στιο συσσωρευμένο πλούτο τους για να διασφαλίσουν σε κάποιους ανθρώ-πους το στοιχειώδες: την επιβίωση. Οι ιστορίες θανάτων αστέγων στη διάρ-κεια του φετινού χειμώνα ήταν πολλές στα αμερικάνικα ΜΜΕ. Άλλες πόλεις δεν είχαν υποδομές, σε άλλες οι υπο-δομές ήταν σε κακό χάλι, και σε άλλες ήταν υπερπλήρεις για να καλύψουν τον μεγάλο αριθμό αστέγων που υπάρχει στις ΗΠΑ του Ομπάμα, οι οποίες κατά τα άλλα «βγαίνουν από την κρίση».

Το ζήτημα των αστέγων προϋπήρχε στις ΗΠΑ από την εποχή της ανάπτυ-ξης. Ωστόσο έχει πάρει δραματικές διαστάσεις μετά την κρίση του 2008. Ένας μεγάλος αριθμός αστέγων σήμε-

ρα στις ΗΠΑ είναι νεόπτωχοι, άνθρωποι που είχαν δουλειά και σπίτι, πριν πλη-ρώσουν την κατάρρευση στην οποία οδήγησε η «φούσκα» των ακινήτων.

Στο μεταξύ οι φτωχοί πληρώνουν και την «ανάκαμψη». Η ανάκαμψη στις ΗΠΑ έχει σωστά ονομαστεί «άνεργη». Είναι επίσης «χαμηλόμισθη». Είναι χα-ρακτηριστικό ότι ένα από τα πιο υψηλά ποσοστά αστέγων έχει η Bay Area, μια από τις περιοχές των ΗΠΑ που μπήκε γρήγορα σε τροχιά ανάκαμψης. Όποιος δεν έχει κρατήσει μια καλοπληρωμένη θέση στις τεχνολογικές βιομηχανίες, δυσκολεύεται να τα βγάλει πέρα, τώρα που η ανάπτυξη παρασύρει και πάλι τις τιμές των ακινήτων προς τα πάνω.

Η μαζική εμφάνιση εξαθλιωμένων ενοχλεί τα «Golden Boys» της περιο-χής. Ενώ οι άστεγοι πλήττονταν από τη βαρυχειμωνιά, ο Greg Gopman , ιδρυτής της εταιρείας Angel Hack, εξέ-φρασε την αποστροφή του προς τους «ξεπεσμένους» του Σαν Φρανσίσκο. Ο Gopman φαίνεται πως θα ήθελε ένα είδος Απαρτχάιντ: «Δεν υπάρχει τίπο-τα θετικό να κερδίσουμε με το να τους κρατάμε τόσο κοντά μας».

Ίσως το πιο αποκαλυπτικό περιστατι-κό για την ταξική οπτική του καθενός

απέναντι στα «φυσικά φαινόμενα» είναι από το Σικάγο. Εκεί το μαχητικό συν-δικάτο των εκπαιδευτικών παρέδωσε μαθήματα συνδικαλιστικής-κοινωνι-κής δράσης, όταν απαίτησε και επέ-βαλε να μείνουν κλειστά τα δημόσια σχολεία, κερδίζοντας την εκτίμηση των γονιών και της τοπικής κοινωνίας, που δήλωσαν ευγνώμονες, επειδή «κά-ποιος νοιάζεται για τα παιδιά μας». Οι Αρχές αρχικά ήθελαν να ανοίξουν τα σχολεία. Ενώ ένα εργατικό σωματείο φρόντιζε για την υγεία των παιδιών μέσα στο ψύχος, ο κρατικός αρμόδιος, ο δήμαρχος Ραμ Εμμάνουελ, ήταν σε διακοπές στην Ινδονησία.

Οι ακραίες συνθήκες δεν αποτελούν στιγ-μές «εξαίρεσης», απλώς αναδεικνύουν με πιο δραματικό τρόπο τα βαθιά προβλή-ματα ανισότητας και κοινωνικών προτε-ραιοτήτων που υπάρχουν πάντοτε στις καπιταλιστικές κοινωνίες και στις ΗΠΑ το κοινωνικό χάσμα ανάμεσα στους «από πάνω» και τους «από κάτω» αυξάνεται δραματικά τα τελευταία χρόνια, καθώς κάποιοι κερδίζουν και κάποιοι χάνουν από την «ανάκαμψη» του Ομπάμα.

*Βασισμένο σε άρθρο στο socialistworker.org, το οποίο έχει αναδημοσιευτεί μεταφρασμένο

στο Rproject.gr.

Ο βαρύς χειμώνας και οι ταξικές ανισότητες στις ΗΠΑ

14 • νεολαία ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ15 Γενάρη 2014

Του Δημήτρη Μπαλωμενάκη, μέλους του Κεντρικού Συμβουλίου

των νέων ΣΥΡΙΖΑ

Σ ε κάθε κόμμα και οργάνωση της Αριστεράς οι συνδιασκέ-ψεις και τα συνέδρια είναι οι

κορυφαίες στιγμές στη διαδρομή τους και συνήθως αντικατοπτρίζουν και το χαρακτήρα αυτών των κομ-μάτων και οργανώσεων. Αν λοιπόν η Συνδιάσκεψη των νέων ΣΥΡΙΖΑ, που έγινε στις 19-22 Δεκέμβρη, είναι ο κα-θρέφτης της νέας μας οργάνωσης, τότε υπάρχει σοβαρό πρόβλημα.

ΣυνδιάσκεψηΣτις τέσσερις ημέρες των διαδικα-σιών δεν υπήρχαν εκπλήξεις. Συνε-χίστηκε και εντάθηκε η κατάσταση που είχαμε γνωρίσει στην προσυνε-δριακή διαδικασία. Από την κουβέ-ντα και τις τοποθετήσεις απουσίαζε η πραγματική ανάγκη του ΣΥΡΙΖΑ να συνδεθεί με τη νεολαία και να την εμπνεύσει. Έλλειπαν οι στόχοι και οι κατευθύνσεις που θα έχει μετά το συνέδριο η οργάνωση. Αντ’ αυτού κυριάρχησαν οργανωτίστι-κες κόντρες για τις εντυπώσεις των συνέδρων. Μέσα στην συνεχόμενη βουή της αίθουσας οι τοποθετήσεις φαινόντουσαν σαν αντιπαράθεση προετοιμασμένων στρατών παρά μια συντροφική κουβέντα.

Μια κόντρα που φάνηκε να μην προέρχεται από ξεχωριστό πολιτικό προσανατολισμό (άλλωστε Καρα-μανικοί και Χρονοπουλικοί κατέ-βηκαν στη συνδιάσκεψη με κοινό κείμενο, πέραν των συμβολών), αλλά να βασίζεται σε οργανωτικά ζητήματα (τρόπος εκλογής του ΚΣ) και σε προσωπικές κόντρες. Η κό-ντρα ήταν τέτοια, που μέσα στο συ-νέδριο γεννήθηκε και μια τάση που αυτοπροσδιορίστηκε ως Αριστερή Κίνηση και τελικά κατέβηκε με ξε-χωριστή λίστα. Ήταν εκείνοι-ες που

στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ κατηγο-ρούσαν την Αριστερή Πλατφόρμα για την απόφασή της να κατέβει σε λίστα, αλλά μάλλον τώρα την ευχα-ριστούν που έδωσε τότε τη μάχη για την ύπαρξη ξεχωριστών λιστών.

Η αντιπαράθεση πολλές φορές περνούσε και στο προεδρείο, μπλο-κάροντας συχνά τη διαδικασία και, για να επανέλθει η ομαλότητα, χρει-άστηκαν πολλαπλές ψηφοφορίες, που ενδεχομένως απογοήτευσαν νέους συντρόφους.

Αριστερή ΠλατφόρμαΌλες οι τοποθετήσεις της Αριστε-ρής Πλατφόρμας και του Κόκκι-νου Δικτύου προσπαθούσαν να επαναφέρουν τα πολιτικά επίδι-κα της συγκυρίας, δηλαδή πώς θα οργανώσουμε την ανατροπή, πώς εννοούμε την κυβέρνηση της Αριστεράς, πόσο επείγουσα είναι η συγκρότηση σωματείων σε χώ-ρους όπου δουλεύει η νεολαία, τη σύγκρουση με την ευρωζώνη, την πάλη ενάντια στο φασισμό, ποιο θα έπρεπε να είναι το πρόγραμμα της

Αριστεράς για τη νεολαία, γιατί το σύστημα δεν ανατρέπεται με παζά-ρια και συλλογικές κουζίνες.

Στη συνδιάσκεψη η Αριστερή Πλατφόρμα κατέβασε μια τροπο-λογία που περίεγραφε πολύ πιο συγκεκριμένα, από ό,τι στο σχέδιο αρχών, τη σχέση της νεολαίας με τις τοπικές οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ, το-νίζοντας την αναγκαιότητα συμμε-τοχής τους στις λαϊκές επιτροπές, στις τοπικές πρωτοβουλίες κλπ. Το Κόκκινο Δίκτυο κατέθεσε μια τρο-πολογία που περιέγραφε την κυ-βέρνηση της Αριστεράς, καθώς και ένα ψήφισμα με τα συγκεκριμένα μέτρα που θα έπαιρνε μια τέτοια κυβέρνηση για τη νεολαία. Το σώμα επίσης πήρε απόφαση στήριξης του Θανάση Κούρκουλα απέναντι στις ψευτοδίκες της Χρυσής Αυγής.

Δυστυχώς στη συνδιάσκεψη φάγαμε την ξαναζεσταμένη σού-πα του συνεδρίου περί κακών συ-νιστωσών, με αίτημα να μην υπάρ-ξουν οι 4 υπεράριθμοι αριστείνδην των συνιστωσών στο ΚΣ. Έγιναν λεκτικές επιθέσεις σε συντρό-

φους, που δεν είναι λιγότερο ΣΥΡΙ-ΖΑ από άλλους, και παρουσιάστη-κε ως δημοκρατική μια αντίληψη που έλεγε ότι είναι κακό πράγμα να εκπροσωπούνται όλες οι από-ψεις, αν δεν έχουν τις δυνάμεις.

Ευτυχώς ένα μεγάλο κομμάτι του σώματος δεν αποδέχτηκε αυτές τις επιθέσεις, κατανοώντας τη χρησι-μότητα των οργανώσεων και των δι-αφορετικών απόψεων, ειδικά όταν αυτές προέρχονται από την επανα-στατική Αριστερά.

Η συνδιάσκεψη τελείωσε με την ψηφοφορία για το κεντρικό συμβούλιο, όπου είχαμε τα εξής αποτελέσματα: Ιδρυτική διακήρυ-ξη-ανασύνθεση (Χρονοπουλικοί) 47,43%, Αριστερή Κίνηση (Καραμα-νικοί) 35,11%, Αριστερή Πλατφόρμα 15,2%, Κομουνιστική Τάση 2,26% , Λευκά 3,14%. Η Αριστερή Πλατφόρ-μα εκπροσωπείται με 12 έδρες στο κεντρικό συμβούλιο των 71 μελών. Από αυτούς οι 4 είναι μέλη του Κόκ-κινου Δικτύου.

Τα προβλήματα συνεχίστηκαν και μετά στο πρώτο κεντρικό συμβού-

λιο που ασχολήθηκε μόνο για την εκλογή γραμματέα. Ήταν μια άκαρ-πη διαδικασία, καθώς κανένας υπο-ψήφιος δεν συγκέντρωσε απόλυτη πλειοψηφία. Σαν αριστερή πλατ-φόρμα νεολαίας, διαφωνώντας πο-λιτικά εξ αρχής με την εισήγηση του συντονιστικού, είχαμε καταθέσει διαφορετικό εναλλακτικό κείμενο. Εκείνες τις πολιτικές αντιπαραθέ-σεις εξέφρασε και η δικιά μας υπο-ψηφιότητα για γραμματέα.

Κεντρικό ΣυμβούλιοΠολλές ώρες διαδικασιών και κου-βέντας έχουν χαθεί στην προσπά-θεια εύρεσης γραμματέα. Αυτό που θλίβει εμάς είναι ότι οι κου-βέντες αυτές γίνονται ερήμην των κατευθύνσεων και των άμεσων στόχων που θα έχει η οργάνωση, ενώ ακούμε και διαβάζουμε για ονόματα χωρίς αυτά να πλαισιώ-νονται με πολιτικές κατευθύνσεις και στοχεύσεις. Συνεχίζεται έτσι η οργανωτίστικη αντιπαράθεση που είδαμε στη συνδιάσκεψη. Μα το χειρότερο ίσως είναι πως αυτές οι κουβέντες συνεχίζουν να γίνο-νται στους διαδρόμους, εκτός των εκλεγμένων πια οργάνων της ορ-γάνωσής μας.

Η εύρεση γραμματέα δεν πρέπει να μπλοκάρει τη λειτουργία της ορ-γάνωσής μας. Δεν έχουμε χρόνο για χάσιμο. Έχουμε τις οργανώσεις με-λών μας κι αυτές πρέπει να βάλουμε μπροστά, γιατί έχουμε πολύ δου-λεία. Στις γειτονιές να οργανώσουμε επιτροπές ενάντια στους πλειστη-ριασμούς. Να μπλοκάρουμε στην πράξη την πάταξη της κυριακάτικης αργίας, να στήσουμε σωματεία, να πρωτοστατήσουμε στη δημιουργία επιτροπών αγώνα σε γειτονιές και σχολές. Ούτε ένα λεπτό χαμένο σε άλλες εσωστρεφείς διαδικασίες. Το ερώτημα παραμένει. Μπορούμε να οργανωθούμε αλλιώς;

Άλλαξε ο χρόνος, άλλαξε όμως η κατάσταση στη νεολαία ΣΥΡΙΖΑ;

Του Νικόλα Κολιτά

Η νέα χρονιά ξεκίνησε, αλλά όχι με θετικούς οιωνούς για τη λειτουργία των ΑΕΙ

και ΤΕΙ το επόμενο διάστημα. Ο με-γαλειώδης και διαρκής απεργιακός αγώνας των διοικητικών υπαλλή-λων των πανεπιστημίων υποχώρη-σε υπό την πίεση της κυβερνητικής και μιντιακής προπαγάνδας, καθώς και από την αδυναμία της Αριστε-ράς να τον συνδέσει με άλλους ερ-γατικούς αγώνες της περιόδου.

Το πανεπιστήμιο, λοιπόν, άνοιξε όπως ήθελε ο υπουργός, οι αστοί δημοσιογράφοι και τα παραπαίδια του Σαμαρά στις σχολές. Το ερώτη-μα όμως παραμένει. Μπορεί το πα-νεπιστήμιο να λειτουργήσει επαρ-κώς και να καλύψει τις ανάγκες και του πιο φτωχού φοιτητή, όπως προστάζει ο υποτιθέμενος δημόσι-ος δωρεάν χαρακτήρας του;

Σίγουρα όχι. Η νεοφιλελεύθε-ρη επίθεση που έχει εξαπολυθεί τα τελευταία χρόνια στη δημόσια

δωρεάν εκπαίδευση από τις μνη-μονιακές κυβερνήσεις μας το επι-βεβαιώνει διαρκώς. Οι απολύσεις των διοικητικών υπαλλήλων δεν κατέβηκαν από τον ουρανό, αλλά αντίθετα αποτελούν την κατάληξη της μνημονιακής εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης που αποτυπώθη-κε τα προηγούμενα χρόνια με τους νόμους Διαμαντοπούλου και Αρβα-νιτόπουλου και με το σχέδιο Αθηνά.

Η συγκεκριμένη πολιτική έχει ως στόχο την πλήρη υποβάθμιση της δημόσιας δωρεάν εκπαίδευσης, που θα κλείνει το μάτι στα ιδιωτι-κά συμφέροντα. Ενδεικτικά με τις απολύσεις των διοικητικών υπαλ-λήλων, τα τμήματα της φυσικής, της χημείας και της πληροφορικής θα μείνουν χωρίς κανένα διοικητι-κό υπάλληλο, ενώ άλλα, όπως της φαρμακευτικής και των χημικών μηχανικών, θα στελεχώνονται με ένα διοικητικό υπάλληλο.

Είναι προφανές πως οι γραμμα-τείες δε θα μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες του πανεπιστήμιου

χωρίς το απαραίτητο υπαλληλικό προσωπικό, ενώ οι βιβλιοθήκες, τα εργαστήρια και οι πανεπιστημιακές κλινικές θα ερημώσουν για τον ίδιο ακριβώς λόγο. Το μεγαλύτερο κομ-μάτι των κτιριακών εγκαταστάσεων και του επιστημονικού εξοπλισμού θα μένει αφύλακτο και οι πανεπι-στημιακές εγκαταστάσεις θα φθεί-ρονται όλο και περισσότερο χωρίς την απαραίτητη φροντίδα.

Μέσα σε αυτό το περιβάλλον κα-λούνται να σπουδάσουν οι φοιτη-τές. «Το πανεπιστήμιο άνοιξε!» ζη-τωκραύγαζαν πρωτοετείς φοιτητές με το άνοιγμα των σχολών, όμως, αν αναλογιστεί κανείς τις συνέπει-ες της κυβερνητικής πολιτικής στο πανεπιστήμιο, μάλλον πρέπει να κραυγάσει για το αντίθετο.

Όλο αυτό το διάστημα τόσο τα κυβερνητικά γραφεία όσο και τα κυρίαρχα ΜΜΕ προωθούσαν μια διαρκή λασπολογία σε βάρος του απεργιακού αγώνα, προσπαθώντας να στοχοποιήσουν τους απεργούς διοικητικούς υπαλλήλους που μά-

χονταν για το αυτονόητο, δηλαδή για το δικαίωμά τους στην εργασία και το δημόσιο δωρεάν χαρακτήρα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.

Παρά την αλληλεγγύη της ΑΡΕΝ και άλλων αριστερών πολιτικών δυ-νάμεων στον αγώνα των απεργών, πολλοί φοιτητές επιμένουν στη λύση του ατομικού δρόμου, υπο-τιμώντας την αξία της συλλογικής διεκδίκησης και την αξία της συ-μπόρευσης με τις διεκδικήσεις της εργατικής τάξης. Ιδιαίτερα μετά το πολύμηνο κλείσιμο των σχολών, μια μεγάλη μερίδα φοιτητών ανα-μένεται να είναι αρκετά προκατει-λημμένη απέναντι στην Αριστερά και τις αγωνιστικές πρακτικές της.

Μπροστά σε αυτό το ενδεχόμενο η Αριστερά στα πανεπιστήμια δεν πρέπει να υιοθετήσει μια στάση υποχωρητικότητας και ηττοπάθει-ας, αλλά αντίθετα να επιδείξει ακόμη περισσότερο ριζοσπαστικά αντανα-κλαστικά. Πρέπει σε κάθε περίπτω-ση να προβάλλει το πανεπιστήμιο των αναγκών έναντι του πανεπιστη-

μίου του κέρδους και να καταγγέλλει την όποια προσπάθεια εισαγωγής των ιδιωτών στα πανεπιστήμια.

Για να το πετύχει αυτό όμως θα πρέπει να έχει μια δυναμική παρου-σία στους πανεπιστημιακούς χώ-ρους μέσα από την ενεργοποίηση των συλλόγων και την επανατροφο-δότηση των συλλογικών διαδικασι-ών. Η σύμπλευση με τους εργαζόμε-νους και η προσπάθεια συντονισμού των δράσεων μεταξύ τους είναι πολύ σημαντικό στοιχείο προώθη-σης τόσο των αιτημάτων των φοιτη-τών όσο και των εργαζομένων.

Η ΑΡΕΝ ακόμη και όταν άλλες αρι-στερές δυνάμεις πρότειναν άνοιγμα των σχολών, έμεινε πιστή στη συνέ-χιση του αγώνα και στην έμπρακτη στήριξή του και αυτό αποτελεί ένα πολύ καλό δείγμα μιας προσπάθει-ας που θα μπορούσε μελλοντικά να έχει και συνέχεια και αποτέλεσμα. Οι αγώνες δεν τελείωσαν, αλλά αντί-θετα είναι μπροστά μας. Το δικό μας καθήκον είναι να τους οργανώσουμε όσο το δυνατόν καλύτερα.

Πανεπιστήμια: «Άνοιξαν», αλλά οδηγούνται σε διάλυση

μετανάστες • 15ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ15 Γενάρη 2014

Προφυλακίστηκαν οι βουλευτές της Χρυσής Αυγής Γερμενής, Ηλιόπουλος και Μπούκουρας. Μάλιστα, υπέρ του τελευταίου κατέθεσαν και πολλά στελέχη της ΝΔ του νομού Κορινθίας, όπως οι Αννίβας Παπακυριά-κος, Βασίλης Νανόπουλος, Γιάννης Γκεζερλής, Γιώργος Γεωργούσης, Γιάννης Βαφειάδης. Κάποιοι πιστεύουν ακόμη ότι η Χρυσή Αυγή είναι αντισυστημική...

N N N

Με περηφάνια ο χρυσαυγίτης Βάθης, στο ντοκιμαντέρ του Κ.Γεωργούση «Καθαριστές», περιγράφει πώς έδρασε η Χρυσή Αυγή στην περιοχή του Αγίου Παντε-λεήμονα: «Εδώ είναι όλο μαγαζιά ξένων. Δηλαδή ήτανε, αφού τα περισσότερα μαγαζιά τα έχουμε κλείσει». Και επιμένει: «Ό,τι είναι κλειστό, είναι κλεισμένο από εμάς, από τη Χρυσή Αυγή». Αυτό που «ξεχνάει» να πει ο Βά-θης είναι ότι ένα από τα μαγαζιά που έχουν κλείσει στην περιοχή είναι και το δικό του, μια «αντικερί» στη γωνία Μιχαήλ Βόδα και Εϋνάρδου. Το μαγαζί έχει κλείσει από το 2006, όταν αποκαλύφθηκε ότι το επιπλάδικο δεν ήταν παρά μια βιτρίνα για τις πραγματικές επιχειρήσεις του κ. Βάθη. Ο άνθρωπος που συντονίζει τη δράση της Χρυσής Αυγής στην περιοχή, διατηρούσε παράνομο γραφείο «ευρέσεως εργασίας» για αλλοδαπές γυναίκες, με κύριο αντικείμενο τον εξαναγκασμό τους στην πορνεία. Τι άλλο να προσθέσουμε εμείς;

N N N

Συνεχίζεται στις 17 Γενάρη η δίκη των δολοφόνων του Σαχζάντ Λουκμάν. Η έκβαση της συγκεκριμένης δίκης με την απόδοση δικαιοσύνης –για πρώτη φορά– σε θύματα ρατσιστικών επιθέσεων μπορεί να στείλει το μήνυμα σε κάθε επίδοξο ρατσιστή μαχαιροβγάλτη πως δεν θα χαίρει ασυλίας από την πολιτεία. Επίσης μπορεί να συμβάλει στο χαρακτηρισμό της Χρυσής Αυγής ως εγκληματικής οργάνωσης, όταν θα διεξαχθεί η δίκη της νεοναζιστικής συμμορίας.

N N N

Με αφορμή την επίκληση του ουμανισμού της ορθο-δοξίας από τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, ως παράγοντα συμβολής στην αλλαγή της αντι-μεταναστευτικής πολιτικής κυβέρνησης-ΕΕ, έχουμε να επισημάνουμε τα εξής: Η ελληνική εκκλησία, παρά τις ουμανιστικές αξίες που υποτίθεται πως πρεσβεύει, ποτέ μέχρι τώρα δεν αμφισβήτησε επί της ουσίας τη ρατσιστική πολι-τική Ελλάδας-ΕΕ. Είδε κανείς ποτέ τον Ιερώνυμο, π.χ., να λέει μισή κουβέντα ενάντια στα στρατόπεδα συγκέ-ντρωσης μεταναστών και τις δολοφονίες προσφύγων στο Αιγαίο και τον Έβρο; Κατήγγειλε κανένας ιεράρχης τις αστυνομικές σκούπες και τα πογκρόμ εναντίον των μικροπωλητών, που οδήγησαν σε δολοφονίες; Αντίθε-τα διάφοροι ιεράρχες βρέθηκαν στην πρωτοπορία της μισανθρωπικής ξενοφοβίας, τρόμαξαν και «μαύρισε το μάτι τους», όταν βρέθηκαν στην Ομόνοια, σύμφω-να με δηλώσεις τους, ενώ βοηθούσαν οικονομικά και εκλογικά τους Χρυσαυγίτες.

N N N

Το δικό τους μήνυμα αγάπης και αποδοχής έδωσαν ομόφυλα ζευγάρια στον Πειραιά με ένα συμβολικό φιλί κατά τη διάρκεια της τελετής του Αγιασμού των Υδάτων. Την ώρα που έριχνε το σταυρό στα νερά του λιμανιού ο Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ, ο ιεράρ-χης που αποκαλεί ο Νίκος Μιχαλολιάκος «διαμάντι» και ο οποίος δεν χάνει την ευκαιρία να διακηρύξει τις πιο ακραίες ομοφοβικές και μισαλλόδοξες απόψεις, ζευγάρια γυναικών και αντρών γύρισαν και φιλήθηκαν στο στόμα. Μπράβο τους!

N N N

Στη Θεσσαλονίκη, η αστυνομία, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να περιφρουρήσει τη συγκέντρωση της Χρυσής Αυγής, απαγόρευσε όλες τις συγκεντρώσεις. Η Κίνηση «Απελάστε το Ρατσισμό» Θεσσαλονίκης, μαζί με άλλες αντιρατσιστικές και πολιτικές οργανώ-σεις αψηφήσαμε την απαγόρευση και πορευτήκαμε στους δρόμους της πόλης. Έτσι πεθαίνει ο φασισμός. Με μαζικό αντιφασιστικό κίνημα που αρνείται το δημόσιο χώρο στους ναζί.

Επιμέλεια: Έλενα Παπαγεωργίου

ΜΙΚΡΑ ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΑ

Της Έφης Γαρίδη

Σ ε ολόκληρη την Ευ-ρώπη η Ακροδεξιά σημειώνει άνοδο, που

εκφράζεται κυρίως με εκλογι-κά ποσοστά, αλλά σε κάποιες περιπτώσεις και με παρουσία «ταγμάτων εφόδου» στο δρό-μο. Κόμματα με καθαρά ακρο-δεξιά ρητορική ή ακόμα και ομάδες με αμιγώς νεοναζιστι-κά χαρακτηριστικά, αξιοποι-ούν το προνομιακό περιβάλ-λον που τους δίνει αφενός η κρίση και αφετέρου οι αντιμε-ταναστευτικές και κατασταλτι-κές πολιτικές των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, ώστε να αυξή-σουν την επιρροή τους και να απευθυνθούν σε ευρύτερα ακροατήρια.

ΑκροδεξιάΗ Ακροδεξιά στην Ευρώπη ήδη μετρά πολλές επιτυχίες. Στη Γαλλία, το Εθνικό Μέτωπο (FN) της Μαρίν Λε Πεν ανεβαί-νει δημοσκοπικά ενόψει των ευρωεκλογών, σε ορισμένες δημοσκοπήσεις μάλιστα έχει εμφανιστεί ως πρώτο κόμμα. Για να πετύχει διείσδυση στους ψηφοφόρους της Δεξιάς και του κέντρου, το FN συμπερι-λαμβάνει στο πρόγραμμά του κάποιες διεκδικήσεις των ερ-γαζομένων, χωρίς φυσικά να συμμετέχει ποτέ στους αγώνες τους, και βεβαίως βάζοντας το στίγμα της εθνικής προτίμη-σης –πρώτα οι Γάλλοι.

Στη Δανία, το ακροδεξιό Δα-νικό Λαϊκό Κόμμα (DPP), που συμμετείχε και στην κυβέρνη-ση από το 2001-2011, παίρνει σταθερά διψήφια ποσοστά σε εθνικές και δημοτικές εκλογές.

Στη Νορβηγία, το ακροδεξιό Προοδευτικό Κόμμα (FrP), του οποίου μέλος ήταν ο Μπρέιβικ, ύστερα από μια σύντομη πτώ-ση επανέκαμψε και ήρθε τρίτο στις εκλογές, σχηματίζοντας κυβέρνηση με τη Δεξιά και βά-ζοντας ψηλά στην ατζέντα της κυβέρνησης τον περιορισμό της μετανάστευσης.

Στην Ολλανδία, το Κόμμα για την Ελευθερία (PVV), ιδιαίτερα εχθρικό προς τους μουσουλμά-νους μετανάστες, επίσης ήρθε τρίτο στις εκλογές του 2010 και για κάποιο διάστημα παρείχε στήριξη στην κυβέρνηση.

Στη Φιλανδία, το Κόμμα των Φιλανδών (PS) ήρθε τρί-το στην εκλογές του 2011 και είναι αξιωματική αντιπολί-τευση. Είχε σταθερά ανοδική πορεία από την ίδρυσή του το 1995 (ως Αληθινοί Φιλανδοί).

Το κοινό χαρακτηριστικό όλων αυτών των κομμάτων είναι η εμμονή τους στον πε-ριορισμό της μετανάστευσης

και η προσπάθεια ανάδειξης των μεταναστών ως βασικών υπαίτιων για προβλήματα όπως η ανεργία και η εγκλη-ματικότητα. Φυσικά στους κόλπους τους υπάρχουν και νεοναζί και πολλές από τις θέ-σεις τους είναι ιδιαίτερα συγ-γενικές με των νεοναζιστι-κών οργανώσεων. Ωστόσο, στα πλαίσια του ανοίγματος προς τους ψηφοφόρους του κέντρου και της Δεξιάς, προ-σπαθούν να διαχωρίζουν τη θέση τους από τα ανοιχτά νε-οναζιστικά κόμματα όπως η Χρυσή Αυγή και να στρογγυ-λεύουν κάπως τις πιο ακραίες από τις απόψεις που εκφρά-ζονται στο εσωτερικό τους.

Υπάρχουν όμως στην Ευ-ρώπη και άλλα καθαρά νεονα-ζιστικά κόμματα, που έχουν πετύχει μεγάλα ποσοστά και δυναμική παρουσία στο δρό-μο. Στην Ουκρανία, το «Σβό-μποντα» (Ελευθερία) πήρε 10,4% στις εκλογές του 2012 και είχε ενεργή παρουσία στις κινητοποιήσεις των Ουκρανών τον περασμένο Δεκέμβρη, που ακολούθησαν την ανακοίνωση από μέρους της κυβέρνησης για την ακύρωση της εμπορι-κής συμφωνίας με την Ε.Ε.

Το «Γιόμπικ» στην Ουγγαρία, που ήρθε τρίτο κόμμα στις εκλογές του 2009, κάνει συ-στηματικά πογκρόμ εναντίον των Ρομά, για τους οποίους δηλώνει ότι πρέπει να μπουν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Στην Ιταλία, παρά τη συρ-ρίκνωση των φασιστικών ορ-γανώσεων στις τελευταίες εκλογές, οι νεοναζί έχουν κα-ταφέρει να παρεμβαίνουν στο δρόμο, όπως φάνηκε από τις δυναμικές κινητοποιήσεις του περασμένου Δεκέμβρη, στις οποίες συμμετείχαν ανοιχτά οι νεο-ναζιστικές οργανώσεις, όπως η Forza Nuova και η Casa Pound, και ακούστηκαν αντιδραστικά και φασιστικά συνθήματα.

Αιτίες Οι αντικειμενικές συνθήκες είναι ευνοϊκές για την άνο-δο της Ακροδεξιάς, καθώς η κρίση, η ανεργία, η πτώση του βιοτικού επιπέδου στις ευρωπαϊκές χώρες, κάνουν πιο εύκολη την ενοχοποίηση των μεταναστών και την ανα-δίπλωση σε αντιδραστικές θέσεις. Ωστόσο δεν είναι νο-μοτελειακό ότι σε περιόδους κρίσης επικρατούν οι ιδέες της ακροδεξιάς. Θα μπορού-σε, κάτω από άλλες συνθήκες, να υπάρχει ριζοσπαστικοποίη-ση του κόσμου και αριστερά αντανακλαστικά.

Αυτό που βοηθάει πολύ τα ακροδεξιά κόμματα είναι η στήριξή τους από τις πολιτι-κές των ευρωπαϊκών κυβερ-νήσεων και της ΕΕ. Η μετανα-στευτική πολιτική της ΕΕ που ωθεί προς το κλείσιμο των συνόρων, η άρνηση ασύλου στους πρόσφυγες, η Frontex, τα κέντρα κράτησης, οι επι-χειρήσεις σκούπα, ο κρατικός ρατσισμός προς τους μετανά-στες χωρίς χαρτιά, όλα αυτά ενισχύουν τα επιχειρήματα των φασιστών και δικαιολο-γούν ακόμα και τα πογκρόμ, παρουσιάζοντας έτσι τους φασίστες ως μέρος της λύσης του «προβλήματος».

Όταν, για παράδειγμα, ο Σαμαράς τονίζει ότι έχουμε τόσους μετανάστες όσους και άνεργους, η Μέρκελ δηλώνει ότι «η πολυπολιτισμικότητα απέτυχε» και ο Ολάντ θέτει ως βασικό στόχο την πάταξη της «λαθρομετανάστευσης», είναι σαφές ότι η στάση των ευρωπαίων ηγετών θρέφει τη ρατσιστική προπαγάνδα.

Από την άλλη, οι κατασταλ-τικές πολιτικές του «νόμου και της τάξης», η άγρια καταστο-λή απέναντι σε όλα τα κινήμα-τα, οι συλλήψεις των συνδικα-λιστών, οι επεμβάσεις σε κάθε κατειλημμένο χώρο, όλα αυτά δημιουργούν την εντύπωση

ότι βασικό μας πρόβλημα εί-ναι η «ασφάλεια» και έτσι τρέ-φουν τα φασιστικά τάγματα εφόδου.

Απάντηση Οι απαντήσεις που ψάχνει ο κόσμος μπορούν να έρθουν από την Αριστερά, που οφείλει να αναδείξει ότι για την κρίση και τις πολιτικές λιτότητας δεν φταίνε οι μετανάστες. Η απο-τελεσματική οργάνωση των αγώνων, η απάντηση στις πολι-τικές λιτότητες που μπορεί να δώσει η Αριστερά, αυτό μόνο μπορεί να είναι το ανάχωμα στην άνοδο των φασιστών.

Δεν πρέπει να υπάρχει κα-νένας συμβιβασμός με τις κυβερνήσεις και τις νεοφιλε-λεύθερες πολιτικές που ακο-λουθούν. Μια αντικαπιταλιστι-κή Αριστερά που κινητοποιεί τον κόσμο και έχει πρόταση για τις ανάγκες του, δεν αφήνει πε-ριθώρια στην ακροδεξιά να εκ-μεταλλευτεί την κρίση και να αναδειχτεί ως δήθεν η λύση.

Επιπλέον, η Αριστερά πρέπει να αναδεικνύει το αντιρατσι-στικό της πρόγραμμα. Είναι απαραίτητη η υπεράσπιση των μεταναστών ως τμήμα της εργατικής τάξης, την οποία υπερασπιζόμαστε συνολικά, καθώς και η ανάδειξη του θε-σμικού ρατσισμού των στρα-τοπέδων συγκέντρωσης και των δολοφονιών στα σύνορα.

Η Χρυσή Αυγή έχει δεχτεί σοβαρό πλήγμα μετά τη δο-λοφονία του Παύλου Φύσσα και όσα ακολούθησαν. Θεώ-ρησε ότι ο κοινωνικός και πο-λιτικός συσχετισμός την ευ-νοούσε περισσότερο από ό,τι πραγματικά ίσχυε και το πλή-ρωσε. Αυτή τη στιγμή έχουν αναδιπλωθεί, αλλά, αν δεν αντιμετωπιστούν, θα ανασυ-γκροτηθούν, ακόμα και στη βάση των ταγμάτων εφόδου που κρύφτηκαν στις γιάφκες τους μετά τη σύλληψη του Μιχαλολιάκου.

Η άνοδος της Ακροδεξιάς στην Ευρώπη

Του Θοδωρή Πατσατζή

Η  ήττα της κυβέρνησης, που έντρομη απέσυρε το χαρά-τσι των 25 ευρώ για κάθε ει-

σαγωγή σε δημόσιο νοσοκομείο, δείχνει τις δυνατότητες ανατροπής της πολιτικής των μνημονίων στην υγεία και σε κάθε άλλο χώρο. Απέ-ναντι στο σάλο που προκλήθηκε και με το φόβο ότι οι απεργίες διαρ-κείας (που από το Σεπτέμβρη του 2013 πραγματοποιούνται σε διάφο-ρους κλάδους) μπορούν, σε συνδυ-ασμό με την αγανάκτηση όλων των φτωχών στρωμάτων της κοινωνίας, να οδηγήσουν σε έκρηξη, η συγκυ-βέρνηση υποχώρησε και απέσυρε το χαράτσι των 25 ευρώ.

ΧαράτσιαΒέβαια με τα χαράτσια στην υγεία και την καταστροφική πολιτική των μνημονίων δεν ξεμπερδέψα-με ακόμη. Για τα εκατομμύρια των ανασφάλιστων, των ανέργων, των φτωχών στρωμάτων της κοινωνίας, των μεταναστών, η πρόσβαση στο σύστημα υγείας παραμένει μια δύ-σκολη έως και αδύνατη υπόθεση.

Εκτός από τα 25 ευρώ, παρα-μένουν τα 10 ευρώ ανά επίσκεψη στους συμβεβλημένους με τον ΕΟΠΥΥ γιατρούς, όταν ξεπεράσουν τις 200 επισκέψεις, η αύξηση της συμμετοχής στα φάρμακα, με επι-πλέον χρέωση 1 ευρώ ανά συντα-γή, ο τριπλασιασμός του κόστους νοσηλείας με την εφαρμογή των Κλειστών Ενοποιημένων Νοσηλί-ων, η επιβολή συμμετοχής 15% για εργαστηριακές διαγνωστικές εξε-τάσεις, το εισιτήριο των 5 ευρώ στα δημόσια νοσοκομεία.

Όλα τα παραπάνω χαράτσια, σε συνδυασμό με το κλείσιμο δημό-σιων νοσοκομείων στην Αττική και τη Θεσσαλονίκη και αυτά της επαρχίας που ακολουθούν, τη διά-λυση του ΕΟΠΥΥ, τη διαθεσιμότητα των οδηγών των νοσοκομείων που έχει παγώσει προσωρινά, αλλά θα επανέλθει αν δεν ανατρέψουμε την κυβέρνηση, την έλλειψη υλικών και τα κλεισίματα κρεβατιών στα νοσο-κομεία που οδηγούν εκατοντάδες ασθενείς στα ράντζα, την έλλειψη νοσηλευτικού προσωπικού στα πε-ρισσότερα δημόσια νοσοκομεία, οδηγούν σε συνέπειες τραγικές για την υγεία μας. Θέλουν και να μη μας δίνουν ποιοτική παροχή υπηρεσιών υγείας και να μην είναι δωρεάν. Εί-ναι το πιο ακραίο παράδειγμα της

ανθρωπιστικής κρίσης που ζούμε. Και για να την ξεπεράσουμε πρέπει να τους αναγκάσουμε, όπως πήραν πίσω τα 25 ευρώ, έτσι να πάρουν πίσω όλα τα χαράτσια και τα υπό-λοιπα μνημονιακά μέτρα.

Άλλωστε χρήματα για τα νοσο-κομεία δεν λείπουν. Υπάρχουν, αν τα πάρεις από τους μεγάλους φο-ροφυγάδες, από τους τραπεζίτες και τους εφοπλιστές, και μειώσεις τους εξοπλισμούς.

Επιτροπές ΑντίστασηςΗ Αριστερά και ιδιαίτερα ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να συμβάλουν με όλες τους τις δυνάμεις ώστε να δημιουργη-θούν παντού επιτροπές αντίστασης. Είναι η στιγμή που ο συντονισμός των εργαζομένων στο χώρο της δημόσιας υγείας με κάθε συλλογι-κότητα στις γειτονιές που αντιστέ-κεται, με την προσπάθεια δημιουρ-γίας παντού επιτροπών αντίστασης και αγώνα που θα οργανώνουν τη δράση όσων θέλουν να αγωνιστούν για να παρθούν τα μέτρα πίσω, για ποιοτική δημόσια και δωρεάν υγεία με άνοιγμα όσων νοσοκομείων και κρεβατιών έχουν κλείσει, με τη δη-μιουργία δομών Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας και δημοτικών ιατρείων σε κάθε γειτονιά, ανοιχτά και προσβάσιμα για όλους.

Σε κάθε γειτονιά και σε κάθε χώρο χρειάζεται να οργανωθεί μια τέτοια πλατιά καμπάνια. Ήδη στη Θεσσαλονίκη, στις 30 του Γενάρη, το Κοινωνικό Ιατρείο διοργανώνει συγκέντρωση στο ΑΧΕΠΑ και δια-μαρτυρία στη διοίκηση του νοσο-κομείου, καλώντας σε συμμετοχή σωματεία και φορείς για τη σω-τηρία της δημόσιας υγείας. Στη Δυτική Αθήνα, η επιτροπή υγείας του ΣΥΡΙΖΑ θα κάνει περιοδείες και εξορμήσεις, καλώντας στην οργά-νωση μιας τέτοιας καμπάνιας.

Η δράση μας και οι κινητοποιήσεις μας σε κάθε χώρο και σε κάθε γειτο-νιά μπορούν να τους υποχρεώσουν να τα πάρουν όλα πίσω και να οδηγή-σουν σύντομα στην ανατροπή τους.

www.dea.org.grΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

15 Γενάρη 2014

Η συγκυβέρνηση απέσυρετο χαράτσιτων 25 ευρώεξαιτίας του φόβου τωνκινητοποιήσεων

Να τους ανατρέψουμεπριν μας πεθάνουν!

Λ ίγες μόνο μέρες μετά το κάζο της συ-γκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ με το 25ευρω, φέρνουν προς ψήφιση στη βουλή το νομο-

σχέδιο που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στη δι-άλυση του ΕΟΠΥΥ και στην πλήρη κατάρρευση της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (ΠΦΥ). Πρόκειται για νομοσχέδιο που θα αφήσει χωρίς δωρεάν παρο-χές υγείας ακόμη και τους ασφαλισμένους. Που θα μας αναγκάσει να πληρώνουμε ακριβά ακόμη και μια απλή επίσκεψη στους γιατρούς.

Σύμφωνα με το νομοσχέδιο, η ΠΦΥ μεταφέ-ρεται στο ΕΣΥ (Εθνικό Σύστημα Υγείας), σε αυτό δηλαδή που χρόνια τώρα τα νεοφιλελεύθερα πρωτοπαλίκαρα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ ήθελαν να καταργήσουν. Στο ΕΣΥ λοιπόν δημιουργείται Πρωτοβάθμιο Εθνικό Δίκτυο Υγείας (ΠΕΔΥ) που θα λειτουργεί στις Διοικήσεις Υγειονομικών Περι-φερειών (ΔΥΠΕ) της χώρας.

Πολύ ωραία, θα βιαστεί να πει κάποιος. Όμως παρα-κάτω στο νομοσχέδιο αποκαλύπτεται ο λόγος αυτής της μεταφοράς. Πρώτα απ’ όλα στις ΔΥΠΕ θα περιέλ-θουν και όλα τα πολυϊατρεία του ΕΟΠΥΥ-ΙΚΑ, τα οποία προφανώς θα κλείσουν στη μεγάλη τους πλειοψηφία ή θα συνεχίσουν να λειτουργούν ως Κέντρα Υγείας.

Να υπενθυμίσουμε ότι τα Κέντρα Υγείας, λόγω της περικοπής των κρατικών δαπανών στο χώρο της υγείας, υπολειτουργούν. Συνήθως δουλεύουν μόνο για οκτώ ώρες και μόνο με έξι ειδικότητες γιατρών. Σή-μερα, στα μεγάλα αστικά κέντρα δεν υπάρχουν κέντρα υγείας, ενώ στα δημόσια νοσοκομεία τα ραντεβού για τα εξωτερικά ιατρεία έχουν αναμονή μηνών.

Ο ΕΟΠΥΥ μετατρέπεται –σύμφωνα πάντα με το νομοσχέδιο– σε αγοραστή υπηρεσιών υγείας κι

αυτό σημαίνει ότι τα ιδιωτικά εξεταστικά κέντρα και διαγνωστήρια θα κάνουν χρυσές εισπράξεις.

Κόλαφος είναι και οι διατάξεις για τους εργαζό-μενους και το νοσηλευτικό προσωπικό του ΕΟΠΥΥ. Στο άρθρο 16 προβλέπεται: «Το σύνολο του μόνιμου και με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου (Ι.Δ.Α.Χ.) ιατρικού, νοσηλευτικού, επι-στημονικού, παραϊατρικού, τεχνικού, διοικητικού προσωπικού των Μονάδων Υγείας του ΕΟΠΥΥ τί-θεται, αυτοδικαίως, από την ισχύ του παρόντος, σε καθεστώς διαθεσιμότητας». Μιλάμε για 8.500 εργα-ζόμενους μαζί με τους γιατρούς του ΙΚΑ –εκτός αν κλείσουν τα ιδιωτικά τους ιατρεία– για τους οποίους ανοίγει ο δρόμος της απόλυσης.

Τέλος το νομοσχέδιο, πιστό στο δρόμο της ιδιωτικοποίησης της δημόσιας υγείας, δίνει τη δυνατότητα σε ΜΚΟ (Μη κυβερνητικές Οργα-νώσεις) να λειτουργούν Κινητές μονάδες ΠΦΥ, αλλά και τη λειτουργία Ιδιωτικών Μονάδων Ημερήσιας Νοσηλείας με απόφαση του υπουρ-γού Υγείας. Ουσιαστικά το ΠΕΔΥ θα αποτελεί μια μίξη υπηρεσιών από τις δημόσιες δομές πρωτοβάθμιας υγείας και αντίστοιχες από τον ιδιωτικό τομέα, δίνοντας ουσιαστικά προνομι-ακό ρόλο και πεδίο κερδοφορίας στα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα που δραστηριοποι-ούνται στο χώρο της υγείας.

Από τα παραπάνω γίνεται αντιληπτό ότι μιλάμε για ένα νομοσχέδιο έκτρωμα που πρέπει να ακυρωθεί με αγώνες, που απαιτεί τη στήριξη των απεργών του ΕΟΠΥΥ-ΙΚΑ (οι οποίοι συνεχίζουν την απεργία διαρκείας τους ως τις 24 Γενάρη) από το κίνημα αντί-στασης και την Αριστερά.

Συντονισμένοι αγώνες διαρκείας για να τα πάρουν όλα πίσω στην υγεία!

Πλήρης κατάρρευση της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας

Διάλυση του ΕΟΠΥΥ προβλέπει το νομοσχέδιο που δόθηκε στη δημοσιότητα