Dytikos #50

10 χ

ρόνι

α | 5

0 τε

ύχη

έτος

10o -

Φθινό

πωρο

2008

ôéìÞ:

€ 8x1

0-3

Άποψ

η γι

α το

ν Kό

σµο

Άποψ

η γι

α το

ν Kό

σµο

Άποψ

η γι

α το

ν Kό

σµο

ww

w.m

etal

lus.g

r

Τμήματα Κατεύθυνση Θετική, Θεωρητική, Τεχνολογική

µòàóè EùôùøÝá

¦ïòôïëáìÀ÷ »éøÀìè÷

µáòïùëôóÜ ¼ìÛòù

µáúáëÝäè÷ ÌòÞîè÷

ºåòáíéäÀ÷ ¡éÀîîè÷

°âòáíÝäïù ¢Þíîá

ÆåëÝäïù ÄåâÛëëá

¢áîáèìÝäïù ºùòÀîîá

TóáòôóÀæè÷ ºùòéÀëï÷

¦áðáäïðïàìïù °õáîáóÝá

¦Þðôóè÷ µáççÛìè÷

ºáúéòÝäïù Íîîá

¢ïêáòÀ ¦åìáçÝá

ºáôóÀíðá÷ ÌòÜóôï÷

¦áðáäïðïàìïù »Àçäá

£åïäöòÝäïù ªïùúÀîá

ÆóÝôá ÆÀîéá

ÆóáòôóÀìè÷ ÄáæáÜì

ÆåëÝäïù °îõïàìá

Áôáíðïàäè ¦èîåìÞðè

»ðéìíðÝìè µÀóö

ºáóÀðè÷ ªôÛìéï÷

¢Ûìéïù ¶ìéóÀâåô

ÆóáíôóÝäïù ªÞîéá

¡éáëáíÞúè °òøïîôÝá

Áéôóéïðïàìïù °õèîÀ

·Üóéï÷ ºùòéÀëï÷

Áñôá ÌáòÀ

£åïæÀîïù÷ ºöîóôáîôÝîá

¦áðáûöÀîîïù °òåôÜ

ºåóÝäè÷ »éøÀìè÷

ºöîóôáîôéîÝäè÷ °ìÛêáîäòï÷

¤àôï÷ ¡éÀîîè÷

Æóñìè ¶ìåùõåòÝá

ÌáôúèëùòéÀëïù °ìÛêáîäòï÷

°âòáíÝäïù ªôÛììá

¡åöòçÝïù ¡éñòçï÷

¢áìëáòÀîè÷ ÌòÜóôï÷

¤ïççéîÝäè÷ £Ûíè÷

ÆóáìïùëÝäïù ªùíÛìá

ºöóôïàäè÷ ºñóôá÷

ÌáòéôÝäè÷ £áîÀóè÷

¦áðïàäá÷ ªôÛìéï÷

¦ïôáíÞðïùìï÷ ÌòÜóôï÷

ºïùôóïùòÝäè÷ °ìÛêè÷

ÆóáíôóÝäè÷ ¡éñòçï÷

ªôåæáîÝäè÷ ÁÝëï÷

¼ìáíïàòè÷ ¡éÀîîè÷

ºáìïùäÛìè÷ ¢èíÜôòè÷

ºöóôïàäè÷ °îôñîè÷

Xáóéñôïù µáìåîôÝîá

XáôúÞðïùìï÷ ºñóôá÷

°îáóôáóéÀäè÷ ÁÝëï÷

»ðáëïàòá÷ ÌòùóÞóôïíï÷

»éøáèìÝäïù ¢Àæîè

µïàìçáòè ¤Ýìá

°ìåêÝïù °òéóôÛá

£Àîïçìïù ¡éïìÀîôá

¢áùÝä ¶ìÛîè

ÌáòáôóÝäïù ¶ùôùøÝá

¼áîïàìè »áòÝá

Áéëïìáýäïù ªïæÝá

ºïíðïàòá÷ ¦áîáçéñôè÷

ÌáòéúÀîè÷ ¡éñòçï÷

ªëÞòäï÷ ¢Üíï÷

°ôíáôúÝäïù µÀóéá

ªáðáîÝäè÷ ¤åùôÛòè÷

¶ííáîïùèìÝäè÷ Íççåìï÷

ªéòáîÝäïù ·öÜ

ªôÀòôóéï÷ £áîÀóè÷

..............

..............

¹áôòéëÜ÷

¹áôòéëÜ÷

¹áôòéëÜ÷

¹áôòéëÜ÷

¹áôòéëÞ (ªª°ª)

ÃäïîôéáôòéëÜ÷

»èøáîïìÞçöî »èøáîéëñî

¤ïçéóôéëÜ÷ & ÌòèíáôïïéëïîïíéëÜ÷

ÃòçÀîöóè÷ & ¢éïÝëèóè÷ ¶ðéøåéòÜóåöî

¶æáòíïóíÛîè÷ ¦ìèòïæïòéëÜ÷

¦áéäáçöçéëÞ ¢èíïôéëÜ÷ ¶ëðáÝäåùóè÷

¾ùøïìïçÝá÷

¼éìïìïçÝá÷



¼éìïóïæÝá÷ ¦áéäáçöçéëÜ÷

¼éìïóïæÝá÷ ¦áéäáçöçéëÜ÷ & ¾ùøïìïçÝá÷

¦ïìéôéëñî ¶ðéóôèíñî

¦ïìéôéëñî ¶ðéóôèíñî

¢èíïóéïçòáæÝá÷ & »Ûóöî »áúéëÜ÷ ¶ðéëïéîöîÝá÷

»áõèíáôéëñî

¼ùóéëÜ÷

ºïéîöî. & ¶ëðáéäåùôéëÜ÷ ¦ïìéôéëÜ÷

Ãéëïîïíéëñî ¶ðéóôèíñî

Ãéëïîïíéëñî ¶ðéóôèíñî

Æåøîéëñî Ëðáêéöíáôéëñî °åòïðïòÝá÷ (ª.Æ.Ë.°.)

»èøáîéëñî ¦ìèòïæïòéëÜ÷ & Æèìåðéëïéîöîéñî

¡åöðïîÝá÷

ºéîèíáôïçòÀæïù

ºéîèíáôïçòÀæïù

°óôùæùìÀëöî



¶ðéóô.¼ùóéëÜ÷ °çöçÜ÷ & °õìèôéóíïà

¶ðéóô.¼ùóéëÜ÷ °çöçÜ÷ & °õìèôéóíïà

¤ïçéóôéëÜ÷





¡åöìïçÝá÷

ÆåøîïìïçÝá÷ ÆòïæÝíöî

°ùôïíáôéóíïà

°ùôïíáôéóíïà

¦ïìéôéëñî Îòçöî ËðïäïíÜ÷

¦ïìéôéëñî Îòçöî ËðïäïíÜ÷

¸ìåëôòïîéëÜ÷




ÆåøîïìïçÝá÷ ¦ìèòïæïòéëÜ÷ & Æèìåðéëïéîöîéñî

ÆåøîïìïçÝá÷ ¦ìèòïæïòéëÜ÷ & Æèìåðéëïéîöîéñî

¦ìèòïæïòéëÜ÷ & ¶ðéëïéîöîéñî

¦ìèòïæïòéëÜ÷ & ¶ðéëïéîöîéñî

ÁïóèìåùôéëÜ÷



°çòïôéëÜ÷ °îÀðôùêè÷

¦ïéíáîôéëÜ÷ & ºïéîöîéëÜ÷ £åïìïçÝá÷

µáìëáîéëñî ªðïùäñî

µòåæïîèðéïëïíÝá÷

¸ìåëôòïìïçÝá÷



»èøáîïìïçÝá÷

¼ùôéëÜ÷ ¦áòáçöçÜ÷

¢éáøåÝòèóè ¦ìèòïæïòéñî

¡åöòçéëñî »èøáîñî & °òäåàóåöî

¢éïÝëèóè÷ ºïéî/ëöî - ªùîåôáéòéóôéëñî ¶ðéø. & Ãòç.

¶íðïòïðìïéÀòøöî

E¦¹ÆËÌ

ÃÁ

Æ¶ª - E¦¹ÆË

ÌÃ

ÁÆ¶ª -

08

veni vidi vici!editorial>>

4

Το φετινό καλοκαίρι ήταν, τουλάχιστον για μένα, το πιο «επει-σοδιακό» - από άποψη τον αριθμό των συμβάντων – αλλά ταυ-τοχρόνως και από τα ωραιότερα της ζωής μου.

Κατ’ αρχήν ήταν πολύ μεγάλο σε διάρκεια, έκανα πολλά ταξίδια εντός και εκτός Ελλάδος, νησιά είδα, σε βουνά πήγα, Ευρώπη ανέβηκα, αλλά δεν ήταν μόνο αυτά. Με «ταξίδεψαν» πολλοί άνθρωποι με τα λόγια τους, άκουσα και έκανα πολλά, αυτό το καλοκαίρι του 2008.

Και το ταξίδι συνεχίζεται αγαπητοί φίλοι, είμαστε και πάλι εδώ εμείς οι «δυτικάνθρωποι», για να σας ταξιδέψουμε μέσα από τις σελίδες του περιοδικού μας, το οποίο, όπως θα έχετε καταλάβει, κλείνει αισίως 10 χρόνια ύπαρξης και παρουσίας στη Θεσσαλονίκη. Εντελώς συμπτωματικά, τυγχάνει να έχουμε εκδώσει και 50 τεύχη, οπότε η χαρά μας είναι διπλή. 10 χρόνια τώρα ταξιδεύουμε μαζί και οι προορισμοί μας δεν είναι πάντοτε γεωγραφικοί.

Ταξιδέψαμε με τους πάνω από 100 συνεντευξιαζόμενους που φιλοξενήθηκαν στις σελίδες του περιοδικού, μοιραστήκαμε τις σκέψεις και τις ανησυχίες τους, παρουσιάσαμε οργανώσεις και συλλόγους, είπαμε, γκρινιάξαμε, τα «χώσαμε», γελάσαμε, στενα-χωρεθήκαμε, ονειρευτήκαμε... Σε μέρη μεγάλης ομορφιάς μαζί περιηγηθήκαμε γνωρίζοντας τόπους και ανθρώπους. Προβλη-ματιστήκαμε με πολλά από αυτά που συμβαίνουν γύρω μας και άλλο τόσο με αυτά που δεν συμβαίνουν, ενώ θα 'πρεπε. Αυτό το «πακέτο» δυτικώς, είναι πράγματι ένα εκρηκτικό σύνολο και απεφάνθη, τουλάχιστον για τον υπογράφων αλλά και μερικούς ακόμα, θησαυρός σκέψεων αλλά και γνώσεων. Παρακάτω, σε άλλες σελίδες του περιοδικού μπορείτε να διαβάσετε και άλλα περί δυτικώς.

Το τεύχος που κρατάτε στα χέρια σας είναι επετειακό, αν και για μένα όλα τα τεύχη του ήταν επετειακά. Είναι αφιερωμένο στη φίλη και συνεργάτιδα Κατερίνα Τερζοπούλου, η οποία δυστυχώς, μετά από ένα σοβαρό ατύχημα που είχε, δίνει μάχη ζωής και θανάτου. Οι σκέψεις και οι προσευχές μας την ακολου-θούν, με την ελπίδα πως θα τα καταφέρει, είναι τόσο άδικο αυτό που συνέβη σε αυτόν τον τρυφερό και ωραίο άνθρωπο.

Μεγάλο το καλοκαίρι του 2008 φίλοι μου και ακόμα καλά κρατεί. Θα επιμείνω σε αυτό. Φίλοι ήρθαν και φύγαν, τα ταξίδια από κάθε άποψη πολλά, πολλά χαμόγελα, δάκρυα χαράς αλλά και λύπης, είδα και πολύ Τέχνη ετούτο το καλοκαίρι. Η Τέχνη σε ηρεμεί, σε ανεβάζει πολλά επίπεδα πάνω, με κατεύθυνση προς το Θεό! Ο Πικάσο έλεγε ότι η Τέχνη είναι ένα μεγάλο ψέμα που σε οδηγεί όμως στην αλήθεια. Για ποια αλήθεια μιλούσε άραγε ο άνθρωπος, θα αναρωτιούνται ορισμένοι. Μια είναι η αλήθεια....

Οι εικόνες που εισέπραξα στο φετινό καλοκαίρι ήταν οι περισσότερες που έχω βιώσει σε διάστημα καλοκαιριού, οι φωτογραφίες που τράβηξα συνολικά, υπερβαίνουν τις 3000, αριθμός που ακόμη και για έναν φωτογράφο, είναι μεγάλος. Ειδικά το ταξίδι στην Ευρώπη, ήταν αναπάντεχα καλό, έζησα έναν άλλο πολιτισμό εκεί, κάτι που εδώ μόνο να ονειρευτούμε μπορούμε, κάτι που εδώ στην Ελλάδα δεν θα συμβεί ποτέ. Αλλά ας είναι, έχουμε ωραιότερη... γεωγραφία εμείς.

Για το δυτικώς ο αγώνας δεν σταματά ποτέ.. Όσο είμαστε εδώ θα κοιτάμε τον κόσμο με μια άλλη ματιά, με Άποψη και αυτό που λέει ο Στάμκος, «δημιουργική αντίσταση». Αντίσταση προς τι; Αντίσταση προς κάθε τι που προσβάλλει την αντίληψη και την αισθητική μας στον πολιτισμό της καθημερινότητας, αλλά με τρόπο δημιουργικό, με προτάσεις και όχι με μιζέρια και γκρίνια μόνο. Οι συνεργάτες – συντάκτες του περιοδικού, γράφουν σαν μια ορχήστρα που παίζει αρμονικά, πότε κλασική μουσική και πότε ροκ! Γι’ αυτό και οι συνεχείς αναφορές μας στο περιβάλλον και στα προβλήματα που έρχονται, με προτάσεις πολλές φορές μικρές αλλά αποτελεσματικές και εύκολες στην εφαρμογή τους.

Αυτούς τους συνεργάτες θέλω να ευχαριστήσω θερμά για τη συμμετοχή τους σε ένα περιοδικό που εδώ και δέκα χρόνια εκδίδεται με τρόπο ασύμβατο, χωρίς να ακολουθεί την πεπατη-μένη του περιοδικού τύπου. Όσο μπορούν τέτοιες προσπάθειες να επιβιώνουν τόσο θα μεγαλώνει και η ελπίδα πως η εναλλα-κτική πληροφόρηση έχει ακροατήριο, πως κάποιοι μπορεί και να νοιάζονται για τα κοινά, για το μέλλον, την παιδεία, την ποιό-τητα ζωής και όχι για την ψευτοκουλτούρα, τη σαχλαμάρα, τον «ωχαδελφισμο», την επανάπαυση στο τίποτα.

Τους ευχαριστώ όλους από καρδιάς, με κάποιους συνεργάτες γίναμε και φίλοι, με κάποιους έχουμε κάνει και πολλά άλλα μαζί, «ωριμάσαμε» παρέα, ταξιδέψαμε, συζητώντας και φιλοσοφώ-ντας στο Ντε Φάκτο, κάτι απογεύματα, βράδια και πρωινά…

Βγαίνουμε με ασύμβατο, αντάρτικο τρόπο, με τις εργασίες του περιοδικού να γίνονται πάντοτε στο «τσαφ» και με μένα να τρέχω πανικόβλητος να ταιριάξω τα κείμενα με τις φωτό και τις διαφημίσεις. Ο Γιώργος στη συνέχεια στήνει το περιοδικό, πάμε τυπογραφείο και μετά έρχεται η διανομή του: αγγαρεία μέν, αλλά εκεί εισπράττεις τα καλά λόγια και τα συγχαρητήρια πολλών.

«Εκπέμπουμε» από τη Σταυρούπολη, μια περιοχή με απί-στευτο δυναμικό, ίσως η δυναμικότερη των δυτικών συνοικιών, με τεράστιες δυνατότητες και αποθέματα και με ένα στρατό-πεδο «Παύλου Μελά» να περιμένει αναξιοποίητο, να αξιοποι-ηθεί και να εξιλεωθεί από το μαύρο παρελθόν του. Αυτή είναι όμως η πολιτική στην Ελλάδα, έτσι είναι οι Έλληνες πολιτικοί: τους διακρίνει η αδιαφορία και ο φόβος για τις μεγάλες αλλα-γές, τους λείπει συνήθως αυτό που λέμε «κοινωνική μόρφωση», σπάνια έχουν επαφή με το λαό, αλλά είναι ειδικοί στο μάζεμα των ψήφων στις εκλογές.

Σταυρούπολη, έτος 10ο, τεύχος 50, ποιότητα και αυτοεκτί-μηση ψηλά, χαμηλά οι τόνοι. Αυτοί είμαστε…

Σας εύχομαι καλή ανάγνωση του επετειακού μας τεύχους, είναι μαζί με το τεύχος 1 το σημαντικότερο όσων έχουμε εκδώ-σει.

Ως το επόμενο ραντεβού μας, να ’στε όλοι καλά.

Υπεύθυνος έκδοσης - Αρχισυντάκτης: Αλέξης Αλαματίδης Ειδικός σύμβουλος έκδοσης: Άγγελος Παμπουκίδης

Παραγωγή: adaction A.E. Πλ. Ιπποδρομίου 21, 546 21 Θεσσαλονίκη, τηλ: 2310 256.974-5 email: [email protected]

Γραφιστική: Γιώργος Παπαδόπουλος

Διαφημίσεις: 2310 606.928

Σκίτσα: Δημήτρης Νικολαΐδης

Φιλμ - Εκτύπωση: Φίλιππος, Εκδοτική Βορείου Ελλάδος

Διεύθυνση Περιοδικού: Ευζώνων 7, Άνω Ηλιούπολη, 564 31 Θεσσαλονίκη, ( 2310 606.928, Φαξ: 2310 642.055Hλεκτρονικό ταχυδρομείο: [email protected]Δικτυακός τόπος: http://users.forthnet.gr/the/dytikosΤιράζ: 7.000. Διανέμεται δωρεάν σε πάνω από 300 σημεία στην πόλη.

Τα άρθρα εκφράζουν τις απόψεις των συντακτών τους

Φωτογραφία ΕξωφύλλουΑλέξης Αλαματίδης

(Άμστερνταμ)

ÁãáðçôÝò áíáãíþóôñéåò,áãáðçôïß áíáãíþóôåò,

ãéá óõíäñïìÝòεπικοινωνήστε στο τηλέφωνο:

2310 606.928αποστείλετε:

• για 10 τεύχη 18,00€ • για 5 τεύχη 9,00€

Συνεργάτες τεύχους:Λευτέρης ΑκριτίδηςΘόδωρος ΓιαχουστίδηςΔάνος ΔανιηλίδηςΜπάμπης ΙμβρίδηςΦώτης ΚουτσαμπάρηςΠασχάλης ΜητρακούδηςΙωάννα ΜπάμπηΕιρήνη ΜπούραΛία ΠαπαδράγκαΚώστας ΠοτακίδηςΘεοδώρα ΡούμκουΓιώργος ΣτάμκοςΚατερίνα Τερζοπούλου

Συνεργάτες: Άννα ΑκριτίδουΧαράλαμπος ΔάντηςΧριστίνα ΔεβρελήΘόδωρος ΕλευθεριάδηςΟδυσσέας ΣταυράκηςΤραπεζανίδης ΔημήτρηςΑλέξανδρος Υδάτης

10 χρόνια

50 τεύχη

ΣΥΣΤΗΜΑ ΣΠΟΥΔΩΝΚλειστά Τμήματα 6 ατόμων. Διδασκαλία από τους υπεύθυνους διεύθυνσης.Δωρεάν συγγράματα των καθηγητών μας στους μαθητές.Τακτική ενημέρωση γονέων. Συστηματικό πρόγραμμα διαγωνισμάτων ανά δεκαπενθήμερο.

Από 1η Ιουλίου το φροντιστήριο Θεώρημα ξεκίνησε στη

ΣταυρούποληΗρακλείτου 11 & Καπετάν Άγρα 14

ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΟ ΜΕΣΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ

ΘΕΩΡΗΜΑμε προορισμό την επιτυχία!

Ηρακλείτου 11 & Καπετάν Άγρα 14, 2310 60.33.64email: [email protected]

ΠΡΟΣΟΧΗ! Η έγκαιρη εγγραφή σας θα συμβάλει στην ολοκληρωμένηπροετοιμασία σας και το σωστότερο προγραμματισμό του φροντιστηρίου!

Θ

ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ: ΘΕΤΙΚΗ, ΘΕΩΡΗΤΙΚΗ, ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΗ & ΕΠΑΛ

>> εμείς

10 χρόνια | 50 τεύχη(Και όμως είμαστε ακόμα εδώ…!!!)

Κοιτάζω τα τεύχη του δυτικώς στο ράφι της βιβλιοθήκης. Είναι 49. Και ένα αυτό που κρα-τάτε, 50… Πενήντα τεύχη, ειδικές εκδόσεις με

αφιερώματα, ετήσια τεύχη, όλα μαζί έφτασαν τον αριθμό 50. Είναι πολλά; Σε σχέση με τι; Σε σχέση με τη «Μακεδο-νία» ή το «Close Up» ο αριθμός 50 φαίνεται πολύ μικρός, αλλά σε σχέση με τη Δυτ. Θεσσαλονίκη και με αυτό που μπορώ εγώ σαν Αλέξης να προσφέρω εκδίδοντας ένα έντυπο, ο αριθμός 50 είναι αρκετά μεγάλος. Βλέπετε το περιοδικό δεν είναι η μόνη δραστηριότητά μου.

Ήταν Φεβρουάριος του 1998 όταν σε κάποια βραδινή σκοπιά, στο Διδυμότειχο όπου υπηρετούσα τη μαμά πατρίδα, σκέφτηκα να κάνω περιοδικό. Δεν είχα ιδέα από τίποτα. Δεν γνώριζα κανέναν (μόλις είχα επιστρέψει από τη Γερμανία), δεν ήξερα τυπογράφους, ούτε γραφίστες, ούτε δημοσιογράφους. Είχα τον βασικό μπούσουλα του περιοδικού: Θα είναι δωρεάν, θα βρω ειδικούς που θα γράφουν για το αντικείμενο της δουλειάς τους, θα έχει ποιότητα σε όλα τα επίπεδα και θα έχουμε ένα βήμα όλοι εμείς οι ανήσυχοι άνθρωποι (εγώ υπήρχα, οι συνεργάτες θα ερχόταν ακόμη) να εκφράζουμε τις απόψεις – ανησυ-χίες μας…

Κοιτάζω τη βιβλιοθήκη με τα 49 τεύχη και θυμάμαι…Τόσοι συνεργάτες, ήρθαν και με βρήκαν μόνοι τους

και άλλοι τόσοι τους έφερε κάποιος. Συνεργάτη – συντά-κτη του περιοδικού έχω αναζητήσει μόνο έναν. Τον Στάμκο (φίλος φίλου τότε και αυτός) που γράφει και από το τεύχος 1. Οι υπόλοιποι με έναν τρόπο μυστήριο πολλές φορές, ήρθαν και με βρήκαν μόνοι τους. Και κολ-λήσαμε μαζί 10 χρόνια τώρα.

Έχω τόσα πολλά να πω για αυτό το πνευματικό μας παιδί, αλλά την στιγμή αυτή φίλοι μου δεν βγαίνει τίποτα. Μονάχα δάκρια συγκίνησης…

Το δυτικώς είναι το ωραιότερο πράγμα στη ζωή μου (μαζί με τη Φωτογραφία). Αυτά που έδωσε σε μένα προ-σωπικά, δεν συγκρίνονται με τίποτα άλλο. Τόσοι άνθρω-ποι, τόσες συναντήσεις, τόσες κουβέντες, τόσες ιδέες, τόση ανησυχία, τόσο μεράκι, τόσο πάθος…

Τους ευχαριστώ όλους, όλοι έχουν προσφέρει περισ-σότερα από όσα νομίζουν, είναι η μεγαλύτερη τιμή που μου έχουν κάνει, αυτοί οι υπέροχοι φίλοι – συντάκτες οι οποίοι μοιράζονται μαζί μου τις σκέψεις τους. (ακου-μπάνε τη ψυχή τους στο μυαλό μας, είχε πει ο Υδάτης νομίζω). Είναι ωραίο να συναναστρέφεσαι με 15 εντελώς διαφορετικούς μεταξύ τους ανθρώπους, από τους οποί-ους συγκρατείς ένα απόσταγμα των σκέψεών τους και στο τέλος να βγαίνει κάτι ομοιόμορφο, κάτι που σε κάνει να πιστεύεις ότι όλοι τελικά συμφωνούμε, ότι αξίζει να

αγωνίζεσαι για το κοινό καλό, ότι δεν είναι όλα γκρίζα, ότι υπάρχουν και άνθρωποι που δεν είναι πρόβατα, δεν τους έχει καταπιεί όλους το σύστημα.

Τίποτα δεν θα ήταν εφικτό αν δεν υπήρχαν οι διαφημι-ζόμενοι. Μπορεί να είμαστε οι πιο ωραίοι (παιδαράδες τα αγόρια, γκομενάρες τα κορίτσια), να έχουμε πρωτοπορι-ακές ιδέες και λύσεις, αλλά χωρίς τις διαφημίσεις δεν θα μπορούσε να υπάρχει δυτικώς. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους επαγγελματίες και στις επιχειρήσεις, που σταθερά, 10 χρόνια τώρα μας στηρίζουν. Ένα μεγάλο ευχαριστώ και στους εθελοντές (ακόμη και στο τεύχος 50 υπάρχουν – γεια σου Μπάμπη) χάρη των οποίων μπόρεσε το περι-οδικό να ορθοποδήσει τα 4 πρώτα χρόνια της κυκλοφο-ρίας του. Το δυτικώς είναι ούτως ή άλλως ένα είδος εθε-λοντισμού…

Στα 10 χρόνια ύπαρξής του (1998 – 2008), μεγαλώσαμε, εξελιχθήκαμε, «πονηρέψαμε», αγαπήσαμε και αγαπηθή-καμε, μείναμε όρθιοι κόντρα στον άνεμο, είπαμε αυτά που θέλαμε, ωριμάσαμε…

Τους ευχαριστώ όλους που συμμετείχαν και συμμετέ-χουν στο περιοδικό, όλοι έχουν την ίδια αξία, αλλά επι-τρέψτε μου να ξεχωρίσω 2 ανθρώπους – σταθμούς στην πορεία του: Τον Θόδωρο Ελευθεριάδη που ήρθε στο τεύχος 2, έμεινε 5 χρόνια, έκανε τα πάντα εθελοντικά και έφερε τουλάχιστον 5 αξιόλογους ανθρώπους (μαζί και τον Υδάτη) στο δυτικώς και εξακολουθεί να είναι κοντά μου ακόμη και τώρα που δεν γράφει στις σελίδες του περιο-δικού. Τον… Αλέξανδρο Υδάτη ο οποίος αποτελούσε και αποτελεί για μένα πηγή έμπνευσης για αυτό που κάνω. Είναι τεράστιος, πραγμα-τικός πνευματικός γίγαντας, ένας τύπος «φωτεινός» με φως που περισ-σεύει, αρκεί να το

διακρίνεις, μια και ο άνθρωπος το μοιράζει απλόχερα.Μόνο και μόνο για τους ανθρώπους που είχα την τιμή

να γνωρίσω άξιζε τον κόπο η προσπάθεια του δυτικώς. Μόνο και μόνο για τα καλά λόγια των ανθρώπων και για τα συγχαρητήρια που εισπράττω κατά τη διάρκεια της διανομής του, άξιζε τον κόπο να γίνει. Σίγουρα για μένα είναι κάτι παραπάνω από ένα περιοδικάκι εφόσον ζω όλα τα στάδια του από απόσταση αναπνοής: σχεδιασμός, αρχισυνταξία, διαφήμιση, διανομή, τιμολόγηση. Ξέρω όμως πως πετύχαμε σαν ομάδα συντακτική, σαν κόνσεπτ που δεν είναι ντεμέκ, δήθεν, κοσμικό, ουάου κτλ.

Δεν θα κάνουμε πάρτυ για τα 10 χρόνια μας, δεν θα δώσουμε δώρο σε έναν μεγάλο υπερτυχερό, δεν μας έστειλε ευχές ο νομάρχης, ούτε τους… τυχερούς σας αριθμούς για τον μήνα αυτό θα σας πούμε…

Αυτοί είμαστε. Ακόμη γραφικοί και ρομαντικοί, γκρι-νιάρηδες, ΩΡΑΙΟΙ & ΩΡΑΙΕΣ, με άποψη που πολλές φορές είναι ΚΟΝΤΡΑ στο κατεστημένο.

Το περιοδικό δημιουργήθηκε πριν 10 χρόνια για να δώσει την ευκαιρία σε κάποιους ανήσυχους να εκφράζουν τις απόψεις και τους προβληματισμούς τους. Θα λειτουρ-γούσε ως βήμα και ως μέσο επικοινωνίας και ανταλλαγής απόψεων μεταξύ αυτών που έγραφαν στις σελίδες του. Σήμερα, 10 χρόνια μετά και με 50 τεύχη στο ενεργητικό του, μπορούμε να πούμε πως ο σκοπός επιτεύχθηκε με το παραπάνω.

Συνεχίζουμε με περισσότερη γνώση πάνω σε αυτό που πραγματευόμαστε, με την ίδια αγωνία, μεράκι, ρομαντι-σμό και πάθος για αυτά που δημοσιεύουμε.

Τα 10 χρόνια ύπαρξής μας αποτελούν λόγο για περι-συλλογή και όχι για γιορτές (εντάξει παιδιά θα κάνουμε και τη δική μας «εσωτερική» μάζωξη).

Τέλος ήθελα να αναφερθώ σε εσάς, αγαπητοί αναγνώ-στες. Εσείς είσαστε η πραγματική ψυχή του περιοδικού, αν δεν μας διαβάζατε δεν θα υπήρχαμε σήμερα, με τις δικές σας παρατηρήσεις, ευχές και συγχαρητήρια είμαστε σήμερα εδώ στο τεύχος 50, το οποίο μαζί με το τεύχος 1, είναι τα σημαντικότερα του δυτικώς.

Και συνεχίζουμε…Αλέξης Αλαματίδης

6

>> Ελλάδα

ελληνικό καλοκαίρι…

ΘυμήσουΛ

ες κι ήταν χθες, χωρίς τίποτα να έχει αλλάξει, εδώ στο ίδιο μέρος, στο ίδιο νησί, με κείνη την ολόδροση ανεμελιά των είκοσι χρόνων να σου

κλείνει με τσαχπινιά το μάτι. Θυμάσαι; Την έπαρση μιας νεότητας, που σεργιανούσε ανάλαφρη στα νοικοκυρε-μένα από πάστρα σοκάκια ενός κόσμου ολάκερα δικού σου. Είκοσι χρόνια μετά, που κύλησαν σαν ένα δυνατό βοριαδάκι, έτσι απλά και βιαστικά, θεωρώντας τότε πως όλες οι εκρήξεις του σύμπαντος γίνονταν για σένα. Κι ας μη γινόταν τίποτα! Εσύ, Νόμιζες.

Και ταξίδευες ολοταχώς, με πλώρη την Ελλάδα. Όσα σχέδια κι αν έκανες για ξένα μέρη, έπεφταν στο κενό, επειδή μετάνιωνες, ή από ενοχές ως γνήσια Ελληνίδα τάχα, ώσπου στο τέλος κάποιο ελληνικό νησί πάλι σε φιλοξενούσε.

Σίφνος, πολυαγαπημένο νησί με τη μοσχοβολιά των γιασεμιών να σε μεθά στην κάθε απογευματινή αύρα. Να κοιτάς από ψηλά με θαυμασμό το εκκλησάκι των Επτά Μαρτύρων, ν ανεμοδέρνουν πάνω στο βράχο του ξέχυλα τα κύματα ενός απέραντου Αιγαίου, απύθμενου και καθάριου και συ να ξεφωνίζεις από οίστρο και χαρά! Ύστερα να τρως στον Αρτεμώνα με βουλιμία τις σιφ-νιώτικες συνταγές του Τσελεμεντέ, γέννημα θρέμμα του νησιού και ν αναρωτιέσαι, αλήθεια παντρεύεται ο ουρα-νός με τη θάλασσα, το γαλάζιο με το λευκό, θωρώντας τους τρούλους των εκκλησιών, το κυκλαδίτικο ρυθμό των φρεσκοβαμμένων σπιτιών με τους φλάρους και τους αναρίθμητους περιστεριώνες να λούζονται κάτω από τις μενεξεδένιες ηλιαχτίδες στο σούρουπο.

Κάπου εκεί στις ολόδροσες, ξάστερες νύχτες του Κάστρου, κάποιος Καπετάν Νικήτας θα σε βρει, πρόθυ-μος να σου μάθει κατά που πέφτει η Μεγάλη και Μικρή Άρκτος-ώστε αργότερα να τις βρίσκεις στο δευτερόλε-πτο- να τεντώνεις τ αυτιά σου για ν ακούσουν αχόρταγα ιστορίες από ναυάγια μυστήρια και όμορφες βραζιλιάνες που ξετρέλαναν το μυαλό και την καρδιά των πολυταξι-δεμένων αντρών.

Σ αυτή την παρέα χωμένη κι η Τερέζα, μια Λονδρέζα σκηνοθέτης, που τα έξυπνα, γαλανά ματάκια της βλέ-πουν μ απορία τους καλοντυμένους Έλληνες, δείχνοντας κάθε τόσο το σορτσάκι της, που έχει χάσει το χρώμα του από την απλυσιά αλλά και τους καλοφαγάδες του νησιού σε αντιπαράθεση με εκείνη, που έτρωγε ευλαβικά στα σκαλάκια του σπιτιού της cucuber και ντομάτα, ώσπου τη λυπήθηκες και της έκανες το τραπέζι με σουβλάκια εκείνο το βράδυ, στην ταβέρνα του Θωμά. Αλλά αυτό συνεχίστηκε το επόμενο και το μεθεπόμενο βράδυ με αποτέλεσμα να μείνεις άφραγκη και να φύγεις άρον-άρον από το νησί κουνώντας το μαντήλι σου για αποχαι-ρετισμό εκνευρισμένη.

Και μια άλλη φορά σε μια Παριανή συνοικία ξαπλω-μένη κάτω από έναν κυκλαδίτικο ανεμόμυλο, εκεί στη Νάουσα, γνώρισες το γλυκύτατο Πάολο, τον ενθουσι-ώδη Βραζιλιάνο. Γοητευμένος από την αιγαιοπελαγίτικη ομορφιά του νησιού με τις υπέροχες βουκαμβίλιες, σου χάρισε ένα λουλούδι από ευγένεια, που εξαιτίας του κόντεψες να χωρίσεις και συ και κείνος με την πολυα-γαπημένη του Ελίζαμπεθ, που κάθε τόσο αναφωνούσε: «Greek language like Spanish, Greek is wonderful! Won-derful!

Εικόνες, μυρουδιές, ήρωες των καλοκαιρινών σου δια-κοπών, με μια μνήμη πεισματάρικη τόσο καιρό βιάζονται να φανερωθούν, θέλοντας να σου θυμίσουν πως τίποτα

σχεδόν δεν άλλαξε, αν αγνοήσεις τα παραπανίσια κιλά που σε βαραίνουν ακόμη και στη θάλασσα, τις ανεπαί-σθητες αλλά εμφανείς ρυτίδες στο πρόσωπο, τον παρά-ξενο ήλιο που χτυπά κόκκινο κάτω από την ομπρέλα και σου χαρίζει εν τέλει το ηλιοκαμένο φουρνιστό χρώμα, που τόσο επιθυμούσες. Όχι, τίποτε δεν άλλαξε. Ακόμη

και το αεράκι στα νησιά παραμένει ολόδροσο. Άκου, σφυρίζει, φλερτάροντας με τα μαλλιά σου ατε-

λεύτητα. Νάτο! Το βλέπεις να στροφάρει πίσω από τα πολύχρωμα μικρόσπιτα της Σέριφου, μέχρι που αργά, διακριτικά σ έχει ήδη πολιορκήσει μέσα στην ησυχιά αυτής της χώρας με το μπλε της θάλασσας και τ άσπρο τ ουρανού σε μια μοναδική αρμονία. Εκεί έσπασες και τη μηχανή σου. Θυμάσαι; Μια ολοκαίνουργια Canon EOS 500 κι αφού έκλαψες πικρά κάτω από μία Λότζια, αγόρα-σες μια μικρή, αυτές μιας χρήσης, να κρατήσεις άραγε τι; Σίγουρα δεν μπόραγες να κρατήσεις τον αέρα.

Τον κρατούσε όμως η Φολέγανδρος γερά, μέρα νύχτα σε μια πλατεία πάνω ψηλά στη χώρα, ξέχωρη, δρο-

σερή από πλατάνια μέσα στην κάψα και στη ξέρα αυτού του πετρώδες και μιας σταλιάς νησιού- που οι κάτοικοί του τότε λόγω της διαφήμισης του τόπου τους από μια ταινία στο σινεμά- είχαν ανεβάσει στα ύψη τις τιμές των δωματίων με ύφος νεόπλουτου χωρικού στην πόλη. Πώς γίνεται πάντως να χωρούν σε τέσσερις μικρές διαδοχικές

πλατείες, τόσο όμορφα μικρομάγαζα και τουρίστες κάθε ηλικίας, που στο τέλος όλοι μαζί καταντούσαν μια παρέα λες και γνωρίζονταν από χρόνια, είναι πράγματι αξιο-θαύμαστο!. Τώρα η Φολέγανδρος δεν ακούγεται πια.

Αργότερα πήρες το καράβι για Ζάκυνθο, μπαρκά-ροντας για τα νερά του Ιονίου. Πράσινα νερά τούτη τη φορά, χρώμα όπως του πεύκου με αμμούδα ψιλή σαν ψιλοκομμένος τραχανάς. Ακόμη αντηχούν οι Ζακυνθι-νοί κανταδόροι με τις αρέκειες τους και τις παρόλες τους αναμειγμένες με τα μπουγαρίνια από το φιόρο του Λεβά-ντε, που διαχέονταν από τη Μπόχαλη μέχρι το Λόφο του Στράνη, όπου η προτομή του Σολωμού αγνάντευε ακόμη το Μεσολόγγι, κρατώντας την περήφανη επι-

Ρούμκου Θεοδώρα

Αφήγηση – Εικόνες:

Σίφνος

Ζάκυνθος

8

γραφή: «όποιος πεθαίνει σήμερα χίλιες φορές πεθαίνει»!Και τελειωμό δεν είχαν τα πειράγματα κι οι ακκισμοί των ντόπιων στις ρούγες

της πλατείας του Αγίου Μάρκου, όπου έπιναν ξέγνοιαστα το καφεδάκι τους -μια μικρογραφία της πλατείας της Βενετίας- κυματίζοντας ελεύθερα πια η ρήση του Κάλβου: «Θέλει αρετή και τόλμη η Ελευθερία». Κι η τρέλα των Ζακυνθινών αμαξά-δων, που τόσο ταίριαζε με τη δική σου να σου λοξεύει το μυαλό γλυκά, αέρινα σαν τα ποιήματα του Δροσίνη.

Ξαφνικά, ενώ ήταν να επιστρέψεις, αποφάσισες να πας λίγο πιο πέρα, στ΄Αργο-στόλι για να δεις τον αδερφικό σου φίλο Γεράσιμο, που οι Κεφαλλονίτες στο Ληξούρι –το Πίκολο Παρίσι όπως το ονοματίζουν- τον φώναζαν Γερασιμάκη. Δέκα χρόνια μετά από την αποφοίτησή σας στο Πανεπιστήμιο κι η αγωνία μαζί με τη συγκίνηση στο κατακόρυφο, καθώς τον έβλεπες ψηλά από το καράβι να σε περιμένει στην προ-κυμαία με μια αγκαλιά Αγράμπελη. Το φυτό που αναρριχάται στην ορεινή Κεφαλλο-νιά με την πλούσια χλωρίδα, ένα νησί, που οι αντιθέσεις του εμπερικλείουν τα πάντα. Πράσινο, γύμνια, διάφανα νερά, λιμνοσπήλαια σαν αυτό της Μελισσάνης με την πολυχρωμία των νερών του. Κι άγαρμπους μα αυθεντικούς ανθρώπους.

Γελάς ακόμη, καθώς θυμάσαι πως όταν πλησίασε το καράβι, ο Γερασιμάκης άρχισε να τραγουδά μια άρια της Κάλλας -που της είχε τόση αδυναμία- κι η φωνή του, μια σπάνια φωνή του 17 αιώνα, όπως του είχε γράψει κάποτε σε επιστολή ο Ουμπέρτο ΄Έκο, στεντόρεια, ξεσήκωσε όχι μόνο τους επιβάτες του καραβιού αλλά και τις διά-σημες χελώνες carreta-carreta που βγήκαν σεργιάνι όπως τον πείραξε ο Καπετάνιος, που ΄χε βγει κι εκείνος στην κουπαστή για να δει, ποιος επιτέλους είναι αυτός ο τρε-λοκεφαλλονίτης!

Άλλοτε πάλι ενθουσιασμένη από ένα βιβλίο της Ρέας Γαλανάκη, «Ελένη ή ο Κανέ-νας», που η πλοκή του διαδραματιζόταν στις Σπέτσες, αποφάσισες να τις επισκε-φτείς. Αρχοντική ομορφιά με μια λέξη, που σε κάνει να νιώθεις και συ λιγάκι άρχο-ντας καθώς στρίβεις με το παϊτόνι για τον ταρσανά- το ναυπηγείο όπου κατασκεύα-ζαν τα ξύλινα πλοία – ώσπου πανύψηλα αρχοντικά μεγάλων καπεταναίων, διαδοχικά το ένα μετά το άλλο ξεπροβάλλουν μπροστά σου, έχοντας πάνω τους γραμμένη την ιστορία του νησιού μα και τη δική σου. Στ αρχοντικά της Μπουμπουλίνας και του Χατζηγιάννη Μέξη, ήρωες της Ελληνικής Επανάστασης, οπλαρχηγοί, προε-στοί, ξένοι πρέσβεις, πρόσωπα σημαίνοντα του αγώνα για τη λευτεριά, έπαιρναν ζωή μέσα σου καταλύοντας το χτες , κάνοντάς το σήμερα ώστε να τους αισθάνεσαι

Ζάκυνθος

Σκόπελος

9

Η απατηλή λάμψη

της ματαιοδοξίας

>> Ελλάδα

διόλου μακρινούς μα κοντινούς συγγενείς, φάρα από το ίδιο σόι. Πόσα ιστορικά γεγονότα διαδραματίστηκαν μέσα στις κάμαρές τους, πόσες αποφάσεις γενναίες πάρ-θηκαν που καθόρισανι τη δική σου ζωή, ώστε ελεύθερος πια να τ αγναντεύεις με περηφάνια!.

Οι υπόλοιπες γωνιές αυτού του νησιού στον Αργοσα-ρωνικό σε ξεκουράζουν και σε ηρεμούν. Είναι μαθές τα λοξά πεύκα που πετάγονται από τις στροφές του δρόμου, τα πολλά ποδήλατα που κυκλοφορούν εξαφανίζοντας το άγχος σου, το μικρό καθαρό βοτσαλάκι στις παραλίες, τ απάνεμα νερά του, είναι όλα μαζί.

Ανάμεσα στ αρχοντικά, επιβλητικό και το σπίτι της πρώτης γυναίκας Ελληνίδας ζωγράφου, που ντύθηκε άντρας για να σπουδάσει στην Ιταλία, της Ελένης Αλτα-μούρα. Την απόγονο αυτής πήγες να βρεις μια μέρα καβαλικεύοντας ένα ποδήλατο, -αψηφώντας τα λόγια του εφημεριδοπώλη που μεσολάβησε, «τελευταία τα έχει χάσει η δόλια»-και πριν καλά προλάβεις να της πεις για ένα άρθρο που ήθελες να γράψεις για τη γιαγιά της -ενθουσιασμένη εσύ από τη ζωή της στο βιβλίο της Γαλα-νάκη- δεν ήξερες από πού να φύγεις καημένη μόλις την είδες ν αρπάζει το σκουπόξυλο, που κρατούσε στην αυλή της προφανώς για τους ανεπιθύμητους και να σε κυνη-γάει δίχως έλεος. Το μόνο που κατάφερες στο τέλος, ήταν να βγάλεις κάποιες φωτογραφίες, τους πέτρινους τοίχους του αρχοντικού της Ελένης Αλταμούρα.

Όμως κι άλλα νησιά, μ άλλα πρόσωπα κι άλλες περιπέ-τειες που ίσως διστάζουν ακόμη ν΄ αποκαλυφθούν, παρα-μένουν ωστόσο άγρυπνα για να σου θυμίζουν, πως όπου και να πας, το ελληνικό καλοκαίρι σε περιμένει φωτεινό, λαμπερό, πανέτοιμο να σου δοθεί. Μόνο στάσου, δες το κι άκουσέ το μ όλες τις αισθήσεις σου κι εκείνο θα σου ξεγυμνωθεί απροκάλυπτα για να σε μαγέψει, να σ ερω-τευτεί, δίνοντας την ίδια χαρά, όπως το πρωτογνώριζες όταν ήσουν μικρό παιδί.

Θυμάσαι; Ένα αγροτικό με είκοσι περίπου άτομα στριμωγμένα, όλο κέφι, τραγουδούν χαρούμενα. Τα καλάθια φουσκωμένα από τα φαγητά- γεμιστά, κολοκυ-θοανθοί ντολμάδες, λάδια και τσίπουρα- ξεχύλιζαν από το ταρακούνημα του δρόμου, όλα φροντισμένα από τις νοικοκυρές μαμάδες που με τις μαντίλες ξέπλεκες, νευ-ριασμένες τάχα αλλά χαμογελαστές ωστόσο, τραβούσαν

τις μπλούζες των σκανταλιάρικων παιδιών τους. Συγγε-νείς, γειτόνισσες, ένα χωριό ολόκληρο μια παρέα, πάνω στην καρότσα ενός κόκκινου Datsun που βόγκαγε στον κατσικόδρομο μα το κράταγε γερά ο οδηγός του, ευχα-ριστημένος που κατάφερε να τους πάρει όλους μαζί για το θαλασσινό τους μπάνιο σε κάποια παραλία της Καβά-λας. Ξεφώνιζε το παιδομάνι και τον αποζημίωνε. Κι αυτό γινόταν κάθε μέρα σχεδόν γεμίζοντας οι παραλίες από γέλια κάτω από τη σκιερή ελιά, που τους φιλοξενούσε με τις κουρελούδες αραγμένες στα χορτάρια, τις γιαγιάδες αλαφιασμένες να φωνάζουν τα εγγόνια τους να΄βγουν από τη θάλασσα μη τυχόν και κρυώσουν- ευθύνη μεγάλη βλέπεις- και το ψωμί παραμάσχαλα στην αμμουδιά να συνοδεύεται από τη μερέντα στο χέρι, κυνηγώντας κάθε τόσο τα μικρά να φάνε για να μεγαλώσουν γρήγορα.

Το τηλέφωνο χτύπησε. Ο φίλος σου ο Αλέξης στη γραμμή, σου μιλά κατενθουσιασμένος για τις διακοπές του στο Άμστερνταμ. Γοητευμένος από μια ευρωπαϊκή πόλη, με κτίρια αξιοθαύμαστης αρχιτεκτονικής, καθαρή, με πολλά ποδήλατα και πάμπολλα μουσεία, με όμορ-

φους ανθρώπους, είναι ολοφάνερο πως έχει περάσει υπέροχα!. Σε ρωτάει αν έχεις πάει και ντρέπεσαι ν΄ απα-ντήσεις όχι αφού δεν έχεις ξεμυτίσει πουθενά αλλού εξόν από δω. Προσπαθείς να του πεις για τη γλυκιά και γραφική Σκόπελο, που επισκέφτηκες ξανά έπειτα από είκοσι χρόνια κι οι εμπειρίες σου μηδαμινές αν εξαιρέσεις την καινούργια σου γνωριμία με τον καπετάν- Φυλλάκη αυτή τη φορά, που βρήκε το μπελά του ο δόλιος μέχρι να σου μάθει τους ανέμους, τον Τραμουντάνα (Βορράς), τον Όστρια (Νότος), τον Λεβάντες (Ανατολικός), τον Μπονέ-ντες (Δυτικός), το Γαρμπή. Θα πας σίγουρα του χρόνου του απαντάς, με μια αμφιβολία στη χροιά της φωνής σου. «Ήταν θαυμάσια» συνεχίζει αλλά τώρα τι γίνεται.

Του χρόνου πάλι του λες, προσπαθώντας ν απαλύνεις μιαν ανεπαίσθητη μελαγχολία. Όσο έχουμε ακόμη ψυχή θα ταξιδεύουμε Αλέξη και κάποιο καλοκαίρι πάλι θα μας περιμένει για να το διηγούμαστε! Όσο έχουμε ψυχή…

Χρόνια Πολλά Δυτικώς! Να τα χιλιάσεις!. Και σ ευχαρι-στώ από καρδιάς.

Φολέγανδρος

Φολέγανδρος

10

>> Ελλάδα

Η Ελλάδα Βαριέται...ας μην την ξυπνήσουμε χωρίς λόγο!

Η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε μια απέραντη Γκρίζα Ζώνη, που ξεκινά από τις βραχονησίδες των Ίμια και φτάνει μέχρι τα εσωτερικά ερημοτό-πια των κατοίκων της…

Η Ελλάδα βαριέται. Βυθίζεται βαθμιαία στον άπατο λάκκο μιας ολοκληρωτικά αποθαρρυντικής απαισιοδοξίας. Βουλιά-ζει μέσα στην αποχαυνωτική αναμονή ενός πράγματος που δεν έρχεται. Μου-λιάζει μέσα στο δύσοσμο βούρκο της κυρίαρχης ψευδαισθησιακής τηλεκουλ-τούρας, που αναισθητοποιεί τους εγκε-φάλους των κατοίκων της.

Η Ελλάδα βαριέται. Πνίγεται μέσα στη χολερική της μικρότητα. Πλατσουρίζει με βδελυρή ικανοποίηση μέσα στη χλιαρή λάσπη της μετριότητάς της. Μεμψιμοι-

ρεί κι εκπέμπει σωρηδόν «μιζερόνια» («σωματίδια» μιζέριας). Γκρινιάζει ότι της φταίνε τα πάντα, αλλά δεν κάνει τίποτε για να τα αλλάξει.

Η Ελλάδα βαριέται. Βαριέται και χασμουριέται θανάσιμα. Είναι ήδη ζωντα-νή-νεκρή, ένα ζόμπι μέσα στην Ευρω-παϊκή Ένωση, μια μούμια του ένδοξου παρελθόντος της. Σκοτεινή μέσα στο ηλιόλουστο φως της. Η «ισχυρή» Ελλάδα της λίγδας και της χλίδας, της γλίτσας και της γκλίτσας, των «κουμπάρων» και των σκανδάλων…

Τι Κρύβεται Κάτω από το Χαλί μας;

Αν και μάθαμε να πετάμε «κάτω από το χαλί» όλα τα σοβαρά ζητή-ματα και να μην θέλουμε να τα συζη-

τήσουμε ανοικτά, εντούτοις αυτά είναι τόσο σοβαρά που, παρ’ ότι τα έχουμε θαμμένα ζωντανά μέσα μας, αυτά κραυγάζουν και βγαίνουν μόνα τους στην επιφάνεια. Ας μην κρυβόμαστε λοιπόν πίσω από το δακτυλάκι μας: Η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε μια απέ-ραντη γκρίζα ζώνη, που ξεκινά από τις βραχονησίδες των Ίμια και φτάνει μέχρι τα εσωτερικά ερημοτόπια των Νεοελλήνων. Δεν υπάρχει αυθεντι-κότητα, παρά μόνο ένας απέραντος μιμητισμός. Στους δρόμους των ελλη-νικών πόλεων σέρνονται υπερτρο-φικές και καταθλιπτικές εγωπαθείς υπάρξεις, που μοιάζουν απελπιστικά μεταξύ τους. Υπάρχει μια εσωτερική δυσαρμονία, άνθρωποι με ανάπηρη ελευθερία, ζωές που τελειώνουν πριν το τέλος τους.

Η δημογραφικά γερασμένη χώρα μας έχει χάσει πλέον το φως της, τη φλόγα και το πάθος της για αγώνες και ελευθερία. Οι νέοι είναι μειονότητα και δεν έχουν πλέον για ινδάλματά τους ήρωες-αγωνιστές, παρά μόνον τους διάσημους της σόου μπίζνες και τους TV σταρς. Ο λαϊκός μας πολιτισμός αλώθηκε από μπουζουκοφραπεδό-μαγκες, ανεγκέφαλα «αμερικανάκια», «αφασικά μαλάκια» και τηλεπαράσιτα που μηρυκάζουν τη σήψη. Τα lifestyle περιοδικά, που αποθεώνουν τους γιάπηδες, φούσκωσαν τους φτωχούς και τους μικροαστούς με κλεμμένες φαντασιώσεις από τις δήθεν σημαντι-κές ζωές των πλούσιών και των «επω-νύμων». Και ταυτόχρονα τους φού-σκωσαν με δάνεια, πιστωτικές κάρτες και ασήκωτα χρέη στις τράπεζες…

Ο Λαός Μεταμορφώθηκε σε «Target Group»

Ο ελληνικός λαός ασπάστηκε τη θρη-σκεία του χρήματος, έπαψε να υφίσταται και μετατράπηκε σε «target group». Οι Έλληνες, αφού μεταλλάχθηκαν σε αφη-νιασμένα Consuming Zombies, άρχισαν να ζουν με πλαστικό χρήμα και δανεικά όνειρα, εξαρτημένοι από την «πλαστική πρέζα», που τους πουλούν κερδοσκοπώ-ντας οι αδηφάγες τράπεζες. Χωρίς λόγο η φτωχή Ελλάδα κατάντησε μια από τις ακριβότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο καφές έφτασε να κοστίζει 4,5 Ευρώ, ενώ ο βασικός μισθός είναι μόλις 650 Ευρώ το μήνα. Τα πάντα –από το γάλα μέχρι τα αυτοκίνητα– είναι εδώ ακριβότερα σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη, ενώ οι μισθοί και τα εισοδήματα είναι κατά κανόνα μικρότερα. Κάτω από τέτοιες συνθήκες η οικονομική επιβίωση κατάντησε υψηλή τέχνη για τους περισ-

σότερους Έλληνες. Γι’ αυτό και οι νεόπτω-χοι είναι η πλέον αυξανόμενη κοινωνική τάξη στην Ελλάδα.

Η ανεύρεση εργασίας έγινε «αγώνας δόμου» για γερά νεύρα και οι εργαζό-μενοι είδος προς ενοικίαση. Τα πτυχία δεν προσφέρουν δουλειά και κοινω-νική άνοδο, όπως άλλοτε. Συντάξεις και κεκτημένα δικαιώματα απειλούνται. Οι δημόσιες υπηρεσίες γέμισαν τεμπέλικα παράσιτα, που κοροϊδεύουν και ταλαι-πωρούν τους πολίτες. Στους λαβύρινθους των δημοσίων υπηρεσιών συνεχίζει να ευδοκιμεί η γραφειοκρατία, η διαφθορά και η καταδίωξη των δημιουργικών Ελλή-νων. Σχεδόν κανείς πια δεν πιστεύει ότι προκόβουν αυτοί που εργάζονται τίμια. Αντίθετα πιστεύουν ότι προκόβουν μόνον οι απατεώνες, οι κομπιναδόροι, οι «κουμπάροι», τα λαμόγια και όσοι που-λάνε φούμαρα, όπως οι συμμετέχοντες στα Reality Show.

Όπισθεν Ολοταχώς!Μέσα σε όλο αυτό το αρρωστημένο

περιβάλλον ο Νεοέλληνας τείνει να μετατραπεί σ’ ένα απίστευτα κούφιο και κομπλεξικό ον. Από τη μια υπάρχει μια παράλογη απληστία και κομπορρημο-σύνη –ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρέ;;;–, μια φτηνή κωμικοτραγική μαγκιά, κι από την άλλη μια ξέφρενη αδράνεια, μια ημιμά-θεια, ένας ωχαδερφισμός, μια επιδειξιμα-νία και μια αφύσικα διογκωμένη νοοτρο-πία της αρπαχτής. Μέσα σ’ αυτή την από-λυτη υλοφροσύνη, όπου το χρήμα είναι ο νέος θεός –αναμφίβολα πρόκειται για άλλη μία «επιτυχία» της πλουτοκρατικής νεοδεξιάς– επικρατεί μια αίσθηση «κενής αφθονίας», μια απέραντη τιποτολογία και μια ανυπόφορη κακογουστιά. Αυτή η «βαρεμένη» Ελλάδα, παρ’ ότι ουραγός σχεδόν σε όλα, αρέσκεται να κομπάζει για τις «επιτυχίες» της με μικρονοϊκή ξιπασιά, συγχέοντας την πρωτοπορία με την οπισθοδρόμηση. Ένα είναι πλέον το σύνθημα που κυριαρχεί σχεδόν σε όλους τους τομείς: Όπισθεν ολοταχώς!

Οι περισσότεροι Έλληνες ζουν σε ληθαργική κατάσταση, στον ένδοξο χαβά τους, βυθισμένοι μέσα στις άγονες αυτα-πάτες τους. Ειδικά οι λεγόμενοι «Ελληνα-ράδες» –γνήσια τέκνα του νεοελληνικού συνδρόμου– ζουν μέσα σ’ ένα συνεχές παραμύθιασμα περί «εκλεκτού λαού», σε μια προγονοπληξία και σε μια αδικαιολό-γητη έπαρση. Έχουν συνηθίσει να θορυ-βούν ανοήτως και να θριαμβολογούν, ενώ βρίσκονται σε πνευματική υστέ-ρηση. Αναζητούν διακαώς ένα υπελευκα-σμένο παρελθόν και ταυτόχρονα έχουν μια αταβιστική ανάγκη για «εχθρούς», τους οποίους συχνά και κατασκευάζουν

(Πρέπει να την Ξυπνήσουμε Αλλιώς θα Πεθάνει από τη Βαρεμάρα της)

του Γιώργου Στάμκου[email protected]

12

–γιατί δεν έχουν νόημα ύπαρξης χωρίς τους «εχθρούς». Δεν έχουν να προτείνουν τίποτε, εκτός ίσως από την «κουλτούρα» της διαρκούς κινητοποίησης, της εγρήγορ-σης και του φόβου –που είναι και τα «εκλεκτά όπλα» τους για τη διαχείριση των μαζών. Οι εθνολαϊκιστές θέλουν τον λαό συνεχώς να φοβάται υπαρκτούς και ανύπαρκτους εχθρούς έτσι ώστε, παραλυμένος από το φόβο, να μη σκέφτεται. Πότε όμως ο λαός σκεφτόταν;

Ζούμε Πλέον σε Αντιπνευματικούς Καιρούς

Λίγοι Έλληνες πιστεύουν πλέον στην πολιτική, στην αλλαγή της κατάστασης μέσω της πολιτικής. Άλλωστε οι πολιτικοί τους κοροϊδεύουν συστηματικά, τους τάζουν τα πάντα προεκλογικά και, αφού εκλεγούν, το μόνο που τους νοιάζει είναι η λεηλασία του δημόσιου πλούτου και το βόλεμα των «δικών» τους. Ακόμη λιγότεροι πιστεύουν στις ιδεολογίες. Πάνε αυτές, ξόφλησαν από το 1989… –ή μήπως όχι;

Ακόμη και οι διανοούμενοι τους πρόδωσαν. Απογο-ητεύτηκαν ή συμφιλιώθηκαν με την υπάρχουσα κατά-σταση κι έγιναν έμμισθοι απολογητές του Συστήματος. Έχουν πάψει πάντως εδώ και καιρό να μας κερνούν με την κριτική τους σκέψη. Πολλοί μάλιστα από αυτούς, για να γίνουν αρεστοί στη μάζα, υπέκυψαν στον κυρίαρχο εθνο-λαϊκισμό. Αλήθεια, ποια είναι η τελευταία συγκομιδή των σκέψεών των Ελλήνων διανοούμενων; Ας το συνειδητο-ποιήσουμε: ζούμε πλέον σε αντιπνευματικούς καιρούς.

Οι Τρεις Βασικές Αιτίες του Σημερινού «Ελληνικού Συνδρόμου»

Αν θέλαμε να συνοψίσουμε τις βασικές αιτίες του σημε-ρινού «ελληνικού συνδρόμου» θα εντοπίζαμε τρεις:

1ον)Το Δικομματισμό, που αποθεώνει την πολιτική ακινησία και τη μετατρέπει σε διπολικότητα. Προωθεί τη Συντήρηση και η Συντήρηση με τη σειρά της προωθεί τη διαφθορά και τη σήψη.

2ον) Την ιδιωτική τηλεόραση, που είναι υποταγμένη στους διαφημιστές, στους μαρκετίστες και στο lifestyle. Αυτή η σκουπιδοτόκος TV αποθεώνει τη μηδαμινότητα και προωθεί τον υπερκαταναλωτισμό.

3ον) Το λεγόμενο «λαϊκοπόπ», που πολτοποιεί τα λαϊκά πάθη, τη λαϊκή τέχνη, μετατρέποντάς τα σε εύπεπτη τροφή για τις μάζες. Δημιουργεί ένα περιβάλλον ισοπέ-δωσης και σουξεδοποίησης, που δεν επιτρέπει στην ιδι-αιτερότητα να εκφραστεί και να ανθίσει.

Αυτό που κυριαρχεί πλέον στη γεροντοκρατούμενη Ελλάδα των αρχών του 21ου αιώνα, όπου το 20% του πληθυσμού είναι άνω των 65 ετών, είναι ένα εθνικιστικό-λαϊκιστικό υπόστρωμα στο οποίο επικάθεται και συμβιώ-νει ένας ηδονιστικός και εγωιστικός καταναλωτισμός. Η επιβράβευση της μετριότητας και η ανυπαρξία της κριτι-κής σκέψης. Η μεγαλόστομη τιποτολογία. Η συνωμοσιο-λαγνεία, η συνωμοσιοπαράνοια και το ελλαδεμπόριο. Ο εθνολαϊκισμός και η τάση για μεταφυσική φυγή. Η μονα-ξιά, η παραίτηση και η κατάθλιψη. Ναι η Ελλάδα Βαριέται. Βαριέται σε σημείο αυτοκτονίας…

Ας μην Αφήσουμε την Ελλάδα στην Τύχη της

Τα πράγματα φαίνεται πως έχουν φτάσει σε οριακό σημείο. Δεν πρέπει να χάνουμε κι άλλο καιρό σε ατέρμο-νες ομφαλοσκοπήσεις και στην αργόσυρτη εξερεύνηση του κόσμου των ιδεών. Πρέπει να αναλάβουμε δράση!

Εκεί έξω, ακριβώς έξω από τα μάτια μας, έξω από την υπνωτική τηλεοπτική μας οθόνη, έξω από το σπίτι και το μικρόκοσμο μας, υπάρχει μια χώρα που λέγεται Ελλάδα και περιμένει να την ξανακάνουμε δική μας. Ας μην την εγκαταλείψουμε στους νεοσυντηρητικούς, στους εθνο-λαϊκιστές, στους ελλαδέμπορους, στους συμφεροντολό-γους, στους διαφημιστές, στα λαμόγια και στους συνω-μοσιοπαρανοϊκούς! Να μη φοβόμαστε τις πέτρες που θα μας πετάξουν όλοι αυτοί οι μικροί άνθρωποι: μ’ αυτές θα κτίσουμε τα θεμέλια της νέας μας αντιστασιακής ταυτό-τητάς. Η Ελλάδα μάς ανήκει και της αξίζει ένα λαμπρό μέλλον, αρκεί να βοηθήσουμε να ξεπεράσει τα σημερινά αδιέξοδα και συμπλέγματά της. Μόνο τότε θα ζήσουμε όλοι μαζί μια νέα «ελληνική άνοιξη». Δεν νομίζετε πως μας αξίζει κάτι τέτοιο;

Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΤΑΜΚΟΣ είναι ο δημιουργός και διευθυντής του περιοδικού ΖΕΝΙΘ και συγγραφέας των βιβλίων ΝΙΚΟΛΑ ΤΕΣΛΑ, ΜΥΣΤΙΚΗ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ, ΓΚΡΙΖΑ ΕΛΛΑΔΑ: Η ΑΝΑΤΟΜΙΑ ΤΟΥ «ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΣΥΝΔΡΟΜΟΥ», Ο ΘΑΥ-ΜΑΣΤΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΤΕΣΛΑ, ΣΤΟΙΧΕΙΩΜΕΝΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ κ.α. που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις ΑΓΝΩΣΤΟ.

13

Η απατηλή λάμψη

της ματαιοδοξίας

>> κόσμος

Μου τηλεφωνεί ο Ιούλιος από το Σικάγο και μου λέει για το αμερικανικό οικονομικό κραχ και την αναδουλειά στις financial και κτηματομεσιτικές εταιρείες, για τη φτώχια του μέσου Αμερικανού και για το αμερικά-νικο όνειρο που παραπαίει. Η Μαρία μετά από 15 ολόκληρα χρόνια στην αγγλική πρωτεύουσα επιστρέφει στη Θεσσαλο-νίκη απογοητευμένη από τη «νέα τάξη πραγμάτων» και τον συνεχή αγώνα των κρατούντων για ένα «υγιές» κοινωνικό σύνολο. Η Ελένη μετά από δεκαπενθή-μερες διακοπές στην πανάκριβη Μόσχα φρίττει για το πώς ο κόσμος εκεί ζει, βλέποντας τις αλυσίδες των franchise να ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια και μια τάξη νεόπλουτων να απολαμβάνει αγαθά που οι υπόλοιποι δεν τολμούν να ονειρευ-τούν. Το αποτέλεσμα της γενικής διεθνούς οικονομικής κρίσης για την Ελλάδα σημαί-νει κατάρρευση. Τα δε αποτελέσματά της, τα γευόμαστε και θα τα γευτούμε ακόμα

πιο έντονα με τα νέα φοροεισπρακτικά μέτρα που πλήττουν τον εργατόκοσμο. Από την Κίνα τα νέα δεν έρχονται από κανέναν γνωστό που να βρέθηκε εκεί για τους ολυμπιακούς, μα τα διαβάζω στις διάφορες φυλλάδες που κυκλοφορούν. Η Κίνα χαρακτηρίζεται ακόμα ως ανερχό-μενη οικονομική δύναμη που στηρίζεται στους ταχύτατους ρυθμούς ανάπτυξης και στο παγκόσμιο δίκτυο διακίνησης των προϊόντων που παράγει.

Το κινέζικο όνειρο και ο εφιάλτης

Τα ρεκόρ της Κίνας όμως δεν σταμα-τούν στους ρυθμούς ανάπτυξης, της μετε-γκατάστασης των δυτικών επιχειρήσεων και των ολυμπιακών μεταλλίων. Εκεί όπου τα ποσοστά υπεραξίας των τελευταίων δεκαετιών κάνουν τους καπιταλιστές της Δύσης να τρίζουν τα δόντια τους. Πρόκει-ται για τη χώρα με το μεγαλύτερο ποσο-στό σε θανατικές καταδίκες, και δημόσιες εκτελέσεις στον κόσμο. Που η ελευθερία

της έκφρασης και η λογοκρισία του τύπου είναι καθεστώς. Εκεί που οι εργάτες βρί-σκονται σε συνθήκες στρατοπεδικής καταναγκαστικής εργασίας. Που το δικαί-ωμα στο συνδικαλισμό και στην απεργία είναι απαγορευτικό. Που το 90% των εργαζόμενων παραμένει ανασφάλιστο. Που εκατοντάδες έφηβοι, μικρά παιδιά, αλλά και φτωχοί αγρότες, παγιδεύονται σε φούρνους, υφαντουργεία, ορυχεία, χυτήρια, ως σκλάβοι δουλεύοντας 18 ώρες την ημέρα χωρίς να πλη-ρώνονται και τρέφονται μόνο με ψωμί και νερό. Που αργία δεν είναι ούτε καν η πρωτοχρονιά. Εκεί που η οικο-λογική καταστροφή και η μόλυνση του περιβάλλοντος έχει ξεπεράσει κάθε προ-ηγούμενο στον κόσμο.

Σήμερα η Κίνα έχει μεταμορφωθεί σ’ έναν από τους αγριότερους σοσιαλιστι-κούς καπιταλισμούς που υπήρξαν ποτέ στον κόσμο μας. Πρόκειται για ένα από

τα πλέον βάρβαρα και ολοκληρωτικά καθεστώτα που γνώρισε ποτέ ο κόσμος. Όλα αυτά βέβαια δεν εμπόδισαν τη ΔΟΕ να την επιλέξει ως την κατάλληλη χώρα για να πραγματοποιήσει τους φετινούς ολυμπιακούς αγώνες. Ένα γεγονός που χρειαζόταν οι καπιταλιστές γραφειοκρά-τες του κομουνιστικού κόμματος, ώστε αφ’ ενός μεν να ισχυροποιήσουν ακόμα περισσότερο τη θέση της χώρας τους στη παγκόσμια οικονομία, αλλά και να κάμψουν τις όποιες αντιδράσεις για το βάρβαρο καθεστώς που εκπροσωπούν. Το οικονομικό θαύμα της Κίνας βασίζεται κυριολεκτικά στα εκατομμύρια φτηνά εργατικά χέρια, στην καθημερινή εργα-σιακή κόλαση που βιώνουν εκατομμύρια αναλώσιμοι εργαζόμενοι. Χωρίς αυτό το σε «συνθήκες σκλαβιάς» εργατικό δυνα-μικό, τα άλματα της ανάπτυξης δεν θα ήταν και τόσο μεγαλειώδη. Και φυσικά ανάπτυξη και περιβαλλοντολογική κατα-στροφή είναι έννοιες συνυφασμένες. Η Κίνα καταστρέφει τεράστιες περιοχές για

χάρη της ανοικοδόμησης, μπροστά στους δυτικούς επενδυτές και στην ανεξέλε-γκτη ανάπτυξη η φύση και το περιβάλλον έχουν τον τελευταίο λόγο. Έτσι η ζήτηση πρώτων υλών, μεταλλευμάτων, ενέργειας και ιδιαίτερα πετρελαίου, τα τελευταία χρόνια έχουν υπερδιπλασιαστεί. Η Κίνα σήμερα είναι η πρώτη χώρα στον κόσμο - με διαφορά από τη δεύτερη που είναι η Η.Π.Α. - σε εκπομπές καυσαερίων και συμβάλλει όσο καμία άλλη χώρα στην καταστροφή του πλανήτη. Μέγα μέρος ευθύνης σ’ αυτό έχουν οι κυβερνήσεις της Δύσης καθώς με τον τρόπο τους στηρί-ζουν και νομιμοποιούν όλα όσα συμβαί-νουν εκεί. Η μεγαλύτερη όμως υποκρισία είναι η στήριξη στη διοργάνωση μιας υπο-τιθέμενης αθλητικής γιορτής, μιας γιορτής για τον άνθρωπο, σε ένα καθεστώς που δεν δείχνει κανένα σεβασμό στην ανθρώ-πινη ζωή.

Η απάτη των ολυμπιακών αγώνων

Ο Βρετανός δημοσιογράφος Andrew Jennings, σε μια σειρά βιβλίων, όπως αυτό που κυκλοφορεί και στα ελληνικά «Τα Αφε-ντικά των Ολυμπιακών Αγώνων» αλλά και στο τελευταίο με τίτλο «The great Olym-pic swindle», αποκαλύπτει την Ολυμπιακή διαφθορά, την ιστορία του Προέδρου της ΔΟΕ και γενικότερα των λεγόμενων «αθα-νάτων». Ο Jennings, ταξιδεύοντας ανά τον κόσμο και ερευνώντας τη διαφθορά ανάμεσα σ’ εκείνους που ελέγχουν την Ολυμπιακή βιομηχανία που η αξίας της ξεπερνά τα 10 δισεκατομμύρια δολάρια, υποστηρίζει ότι η ΔΟΕ καλοδέχεται στις τάξεις της μέλη που κατηγορήθηκαν για γενοκτονία, περιβαλλοντική κατα-στροφή, διαφθορά εκατομμυρίων δολα-ρίων, κλοπή, σεξουαλική βία και κάλυψη υποθέσεων που σχετίζονται με απαγο-ρευμένα φάρμακα. Επίσης αποκαλύπτει ένα στενό επαγγελματικό συνεργάτη του προέδρου της ΔΟΕ που χρησιμοποιήθηκε

ως μεταφορέας για να διοχετεύσει 40 εκα-τομμύρια δολάρια σε δωροδοκίες από τη Γαλλία του προέδρου Μιτεράν στη Γερμα-νία του Καγκελαρίου Κολ.

Στο μεγάλο μύθο ότι τάχα οι ολυμπια-κοί αγώνες είναι απολιτικοί, αναφέρεται επίσης ο κοινωνιολόγος Μισέλ Καγιά. Υποτίθεται πως η ολυμπιακή ιδέα απα-γορεύει την προπαγάνδα, αλλά σχεδόν πάντοτε οι αγώνες βρίσκονται κάτω από ιδιαίτερες γεωπολιτικές συγκυρίες. Από τις λαμπαδηδρομίες που επέβαλε το 1936 το χιτλερικό καθεστώς να «λαμπρύνουν» τους τότε προπαγανδιστικούς αγώνες έως το 1968, στη σφαγή των 300 φοιτητών στην Πλατεία των Τριών Πολιτισμών στο Μεξικό. Αμέσως μετά είχαμε την επίθεση μιας ομάδας Παλαιστίνιων κομάντος με θύματα ισραηλινούς αθλητές στο Μόναχο. Το 1980 στη Μόσχα και το 1984 στο Λος Άντζελες, συνέπεια του Ψυχρού Πολέμου υπήρξε το μποϊκοτάζ των Αγώνων και από

τις δύο πλευρές. Έως πριν τέσσερα χρόνια στην Αθήνα, η οποία με την επιβολή ξένων παραγόντων έπρεπε να μετατραπεί σε πολιορκημένο φρούριο, δήθεν για να προφυλαχθεί από κτύπημα της Αλ Κάιντα. Και όσο περνούσε ο χρόνος, τόσο πίεζαν οι διάφοροι καλοθελητές, οι ξένες μυστι-κές υπηρεσίες για την προστασία από την τρομοκρατία και οι κοινοπραξίες εταιριών για τα μεγάλα έργα.

Ας μην ξεχνούμε το ρόλο που έπαιξαν η Siemens και η ιστορία για την εγκατά-σταση του συστήματος C4l. Και σήμερα αναρωτιέται κανείς τι απέγιναν όλες αυτές οι εγκαταστάσεις και τα διάφορα γήπεδα ολυμπιακών προδιαγραφών; Αφού λεφτά για συντήρηση αδυνατούμε να έχουμε, τα περισσότερα αργοσβήνουν, γίνονται σκόνη και θρύψαλα. Κάποια δόθηκαν σε ιδιώτες και άλλα περιμένουν το συνέδριο κάποιου κόμματος για να τεθούν σε λει-τουργία.

Μπάμπης Ιμβρίδης

Γράφει ο

[email protected]

14

Η άλλη μεγάλη απάτη αυτή της ολυ-μπιακής εκεχειρίας αναδείχτηκε για μια ακόμα φορά φέτος. Μάλιστα την ώρα που η τελετή έναρξης βρισκόταν σε εξέ-λιξη και ενώ Μπους και Πούτιν καθόταν δίπλα – δίπλα, ο πρόεδρος της Γεωρ-γίας, Σαακασβίλι διέταζε ανενόχλητος εισβολή στη Νότια Οσσετία. Με σκοπό την εθνοκάθαρση της περιοχής, σε μια νύχτα, άφησε πίσω περισσότερους από 1.700 νεκρούς, μια κατεστραμμένη χώρα και 30.000 άνθρωποι πήραν το δρόμο της προσφυγιάς. Σήμερα τα περισσότερα δυτικά μέσα ενημέρωσης παρουσιάζουν τη Ρωσία ως επιτιθέμενη και τη Γεωργία ως αμυνόμενη χώρα. Το οργανωμένο σχέδιο γενοκτονίας κατά των Οσσε-τίων που έθεσε σε εφαρμογή το τσιράκι των Η.Π.Α δεν αναφέρεται πουθενά, τα διεθνή Μ.Μ.Ε. μαζί και τα ελληνικά, επικεντρώνουν την προσοχή τους στα ρώσικα στρατεύματα εισβολής και στους νεκρούς Γεωργιανούς αμάχους. Η και-νούργια αυτή φουρνιά αμερικανοσπου-δαγμένων και αμερικανοθρεμμένων πιτσιρικάδων τύπου Σαακασβίλη, Γκρου-έφσκι και άλλων, μια νέα γενιά πολιτικών αρριβιστών, θεωρήθηκαν από την Ουά-σιγκτον ως χρήσιμοι «γενίτσαροι» της εξωτερικής πολιτικής τους. Θεωρώντας λοιπόν την αμερικανονατοϊκή ομπρέλα

προστασίας σίγουρη, προκαλούν τόσο με προκλητικές συμπεριφορές, όσο και με εγκληματικές ενέργειες.

Καθαροί και τίμιοι αγώνεςΜε τόσο χρήμα πίσω τους οι

αγώνες με τίποτα δεν μπορεί να είναι καθαροί. Η πολιτικοποίηση, η διαφθορά, το ντόπινγκ, είναι συνυφα-σμένα με τους αγώνες.

Πριν μερικά χρόνια η Ανατολική Γερ-μανία είχε την πρωτιά στην κατασκευή υπεραθλητών – πειραματόζωων, δεί-χνοντας έτσι την «ανωτερότητά» της απέναντι στη Δύση. Ενώ ΗΠΑ και η τότε Σοβιετική Ένωση έδειχναν τον ψυχρο-πολεμικό ανταγωνισμό τους χρησιμο-ποιώντας ανάλογα κατασκευασμένους υπεραθλητές. Τελευταία τα φαινόμενα ντόπινγκ στην Ελλάδα, κάνουν το γύρω του κόσμου. Τα ελληνικά μετάλλια και οι επιτυχίες στους Ο.Α. της Αθήνας ήρθαν ύστερα από μια πολύ καλή «προετοι-μασία», ύστερα από την απαίτηση των παραγόντων για δημιουργία πρωτα-θλητών ολυμπιακών επιδόσεων. Έτσι έφτασε η απαραίτητη τεχνογνωσία, οι προπονητικές μέθοδοι, η φαρμακευτική υποβοήθηση στη χώρα μας, έτσι είδαμε και εμείς επιτυχίες τις οποίες πριν μερι-κές δεκαετίες ούτε στα όνειρά μας δεν φανταζόμασταν.

Από κινέζικες εταιρείες προμηθευόταν η ομοσπονδία άρσης βαρών τα «συμπλη-ρώματα διατροφής». Η Κίνα, σύμφωνα με σχετικές έρευνες είναι η χώρα παρα-γωγής του 90% των παράνομων ουσιών που χρησιμοποιούνται στον αθλητισμό. Ο Γερμανός ρεπόρτερ Χάγιο Ζέπελτ πρό-σφατα παρουσίασε ένα ντοκιμαντέρ του με θέμα: «Οι Ολυμπιακοί Αγώνες στην αυτοκρατορία των ουσιών» δείχνοντας την πληθώρα εταιρειών και ουσιών (μεταξύ αυτών και την έδρα της γνωστής στους Έλληνες εταιρείας Σου-Λι), που υπάρχει στην Κίνα, σε ιδιαίτερα μάλιστα χαμηλές τιμές. Ας μη ξεχνάμε τη δήλωση που είχε κάνει το 2004 η Φανή Χαλκιά μετά τη νίκη της στα 400 μέτρα με εμπό-δια: «Οι Έλληνες είμαστε γεννημένοι πρώτοι. Τα υπόλοιπα είναι για τους δεύ-τερους. Το αποδεικνύουμε εδώ και χιλιά-δες χρόνια σε όλο τον κόσμο. Το έχουμε στα κύτταρά μας και είναι το μεγαλύτερο δώρο. Είναι κρίμα να το αμφισβητούμε. Όταν υπάρχει ελληνική ψυχή και πίστη στο Θεό, μπορείς να κατακτήσεις την κορυφή του κόσμου». Δήλωση σεμνή και ταπεινή, λες και την υπαγόρευσε ο ίδιος ο Λιακόπουλος. Ο Θεός της Ελλάδος βοή-θησε και τα ανώτερα γονίδιά μας. Κατ’ άλλους βέβαια αυτό που βοήθησε περισ-σότερο ήταν η Μ3, η μεθυλ-τριενολόνη, η

ίδια ουσία στην οποία βρέθηκαν ντοπα-ρισμένοι και οι αρσιβαρίστες. Έτσι η επι-κρατέστερη Ελληνίδα σημαιοφόρος για την ελληνική αποστολή, έδωσε τη θέση της στον αθλητή του τζούντο Τζαρτζίλ Ζβιανταουρί ή κατά κόσμον Ηλία Ηλιάδη, που δεν ήξερε τη θα πει ελληνική ψυχή και φυσικά δυσκολεύεται να συντάξει ελληνική πρόταση. Δεν είναι ο πρώτος ούτε και ο τελευταίος στον κατάλογο των ελληνοποιήσεων, άλλωστε αυτή η διαδι-κασία είναι σύνηθες σε πολλές χώρες, όπου έναντι αδράς αμοιβής, εθνικοποι-ούν αθλητές φτωχών χωρών.

Ο Τζαρτζίλ Ζβιανταουρί μπήκε πρώτος στη «φωλιά του πουλιού» ηγού-μενος της ελληνικής αποστολής χειρο-κροτούμενος από 80. 000 θεατές και από χιλιάδες Έλληνες που παρακολουθούσαν από τους δέκτες τους την τελετή έναρ-ξης σε όλο τον κόσμο. Εύγε και μπράβο του. Μόνο που το χειροκρότημα αυτό θα έπρεπε να επαναληφθεί τον άλλο μήνα σε κάτι παρελάσεις όπου δεκάδες σημαι-οφόροι μαθητές – αν τους αφήσουν – θα ηγούνται ως πρωτεύσαντες στα ελληνικά σχολεία.

15

>> περιβάλλον

Μπουραζάνιπεριβαλλοντικό πάρκο Κόνιτσας

Το «Δυτικώς» ανηφoρίζει στην ελλη-νοαλβανική μεθόριο. Σκοπός του να μάθει περισσότερα για μια πετυχημένη ιστορία μετατροπής μιας ελεγχόμενης κυνηγετικής περιοχής σε χώρο περιβαλ-λοντικής εκπαίδευσης και ενημέρωσης

Η ευρύτερη περιοχή της Κόνιτσας μας υποδέχτηκε με μια εντυπωσιακή σειρά διαδοχικών βουνοκορφών και οργιαστική βλάστηση. Οι ταμπέλες μας οδήγησαν μέσω των χωριών Μάζι και Αετόπετρα, στην είσοδο του περιβαλλο-ντικού πάρκου, στα 12 χλμ. από την πόλη της Κόνιτσας. Εκεί μας υποδέχτηκε ο κτηνίατρος DEA Γιώργος Τάσσος, εκ των ιδιοκτητών και υπεύθυνος του πάρκου. «Η έκταση του πάρκου φτάνει τα 2050 στρέμματα και ανήκει στην οικογένειά μας από το 1916, όταν αγοράστηκε από τον προπάππου μας Ευάγγελο Τάσσο. Κατά τη διάρκεια όλων αυτών των χρόνων, η έκταση αυτή είχε διάφορες χρήσεις. Αρχικά χρησιμοποιήθηκε ως προ-χειμαδιά για τα κοπάδια της οικογέ-νειας. Το 1974 εγκαταστάθηκαν τριχωτά θηράματα με αγορές γεννητόρων από

την τότε Γιουγκοσλαβία, την Ιταλία και την Αυστρία και η έκταση μετασχηματίστηκε σε ελεγχόμενη κυνηγετική περιοχή, από τον πατέρα μας, τη δεύτερη γενιά της οικογένειας. Το 1988 επιστρέφοντας από το εξωτερικό και τις σπουδές κτηνιατρι-κής που έκανα, κατέληξα με τον αδελφό μου στη σκέψη ότι οι καιροί αλλάζουν και ο χώρος θα έπρεπε να λειτουργήσει κατά τρόπο διαφορετικό, αειφορικό, με σεβα-σμό στο περιβάλλον».

Επενδύοντας σε κόπο, μεράκι και γνώ-σεις, αλλά και με τη βοήθεια ευρωπαϊκών προγραμμάτων, η οικογένεια Τάσσου, τέσσερα χρόνια μετά εγκαινίαζε το πρώτο περιβαλλοντικό πάρκο στην Ελλάδα.

Τι περιλαμβάνει το πάρκοΕνταχθήκαμε κι εμείς σε ένα γκρουπ

ξενάγησης, που αποτελούνταν από εκδρομείς ενός πολιτιστικού συλλόγου της Φιλοθέης. Ο κ. Τάσσος μάς οδήγησε αρχικά στο Περίπτερο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης για μια πρώτη γνωριμία με το πάρκο και αυτά που θα βλέπαμε στη συνέχεια. Όπως μας ενημέρωσε, στο πάρκο διαβιούν 950 ζώα, που ανήκουν σε έξι είδη. Πρόκειται για τα πλατώνια (Dama-Dama), που αποτελούν και το μεγαλύτερο αριθμό των φιλοξενούμενων ζώων, και με ιδιαίτερο χαρακτηριστικό για τα αρσενικά του είδους να αποτελούν τα πεπλατισμένα τους κέρατα. Υπάρχουν, ακόμη, ελάφια ή ευγενής έλαφος (Cervus Elaphus), τα οποία διαθέτουν μεγάλα κλαδωτά κέρατα και είναι τα πλέον μεγα-λόσωμα ζώα του πάρκου, με βάρος που μπορεί να φτάσει τα 250 κιλά. Στο πάρκο συναντούμε, επίσης, τα αγρίμια (Capra Aegagrus Cretica), με τα κέρατα των αρσενικών να φτάνουν μέχρι και τα 75εκ. μήκος. Άλλος ένας ένοικος του πάρκου είναι το μικρό αγριοπρόβατο mouflon (Ovis Amon Mousimon), με το κέρατο των αρσενικών να ζυγίζει μέχρι και έξι κιλά. Το γνωστό μας ζαρκάδι (Capreolus-Capreolus) με την ευκίνητη σιλουέτα του και την έλλειψη ουράς βρίσκεται κι αυτό εδώ, αποτελώντας το μικρότερο από

την οικογένεια των ελαφοειδών στην Ευρώπη. Τέλος στο πάρκο θα δούμε και το αγριογούρουνο (Sus Scrofa), ένα πολύ εύρωστο ζώο, που έχει τα 2/3 του βάρους του στο μπροστινό τμήμα του σώματός του. Στη συνέχεια ο ξεναγός μας ανα-φέρθηκε με απλό και γλαφυρό τρόπο σε μια σειρά παραμέτρων που αφορούν στα ζώα και το πάρκο. Όπως για παρά-δειγμα, στα κέρατα των ελαφοειδών, τα οποία πέφτουν μια φορά το χρόνο και ξαναβγαίνουν μετά από 3,5-4 μήνες. Για τα 60-80 νέα ζώα που γεννιούνται κάθε χρόνο και τον αντίστοιχο αριθμό ζώων που θανατώνονται, εξαιτίας καταγμάτων, μυϊκών κακώσεων ή επειδή είναι υπέρ-βαρα. Για την περίφραξη του πάρκου που περιμετρικά φτάνει τα 20χλμ., τα δύο παρατηρητήρια, τις περιφερειακές δεξαμενές με ηλεκτραντλίες που παρέ-χουν αυτονομία νερού στο πάρκο, για τη φυσική πυροπροστασία που εξασφαλίζει η παρουσία του πυκνού δρυοδάσους (δεν καίγεται εύκολα). Για τον καθημε-ρινό πρωινό έλεγχο που κάνουν οι τρεις φροντιστές του πάρκου στις φωλιές και τις ταΐστρες για τυχόν νεκρά ή τραυμα-τισμένα ζώα (από μεταξύ τους αψιμα-χίες) και για πολλά άλλα. Στη συνέχεια επισκεφθήκαμε το υπερσύγχρονο συνε-δριακό κέντρο 550τ.μ. και 250 θέσεων, όπου έγινε προβολή διαφανειών για τη χλωρίδα και πανίδα της περιοχής. Μιας περιοχής με πλούσια βιοποικιλότητα, στην οποία ο προσεκτικός παρατηρητής της φύσης μπορεί να μετρήσει 50 από τις 130 ορχιδέες που βρίσκονται στην Ελλάδα και 109 από τις 400 πεταλούδες της Ευρώπης. Πριν ξεκινήσουμε την περι-ήγησή μας με το δεκαθέσιο λεωφορειάκι στους περιφραγμένους χώρους με τις φωλιές και τις ταΐστρες, ο κ. Τάσσος μας έδειξε τη μεγάλη ξύλινη αίθουσα όπου μέσα στο Σεπτέμβριο θα ξεκινήσει να λειτουργεί μουσείο φυσικής ιστορίας, με πλούσιο φωτογραφικό και πληροφορι-ακό υλικό για τη χλωρίδα και πανίδα της περιοχής.

Δάνος ΔανιηλίδηςΓράφει ο

[email protected]

Μια ιστορία που συνεχίζεται

50 τεύχη «Δυτικώς» συμπληρώθηκαν με το τεύχος αυτό και σχεδόν 10 χρόνια δικής μου συμμετοχής στην έντυπη αυτή περιπέτεια. Μια περιπέτεια που ο Αλέξης Αλαματίδης ξεκίνησε εκεί από τις δυτικές παρυφές της πόλης, με ελάχιστα μέσα και ένα στόχο: να γράφει αυτά που θέλει και πιστεύει, τόσο αυτός όσο και οι συνεργάτες του, χωρίς παρεμβάσεις. Θεματικές και προβληματικές που συχνά ο παραδοσιακός τύπος είτε δεν ακουμπά, είτε ακουμπά επιδερμικά. Δεν ισχυρίζομαι ότι το «Δυτικώς» αποτελεί το πιο ανατρεπτικό έντυπο που εμφανίστηκε ποτέ στο εκδοτικό στερέωμα. Ισχυρίζομαι, όμως, ότι αποτελεί ένα φόρουμ έκφρασης διαφορετικών ιδεών που ο ελληνικός τύπος έχει ανάγκη. Το παλεύουμε τεύχος με τεύχος να μείνει έτσι. Ευχή μου να γερνάμε –σωματικά- μαζί με το Δυτικώς, όχι όμως νοητικά. Ο χρόνος θα δείξει. Ευχαριστούμε όλους τους επιχειρηματίες που στηρίζουν αυτό το δωρεάν διανεμόμενο εγχείρημα. Τέλος οι σκέψεις μας είναι στο κρεβάτι του πόνου της συνεργάτριάς μας Κατερίνας Τερζοπούλου, ελπίζοντας πως θα κερδίσει τη σημαντικότερη μάχη που δίνει για τη ζωή της και θα επιστρέψει στις σελίδες του έντυπου παιδιού του Αλέξη. Αλέξη χρόνια μας πολλά!

16

Επισκεψιμότητα του πάρκου και περιβαλλοντικά προγράμματα

Το πρώτο εξάμηνο του 2008 το πάρκο επισκέφθηκαν 5.000 άτομα από όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό, ανάμεσα σε αυτά και πολλοί μαθητές σχολείων. Ειδικά για τα σχολικά και εκπαιδευτικά γκρουπ, έχει εκδοθεί το έντυπο «Μονοπάτι ερμηνείας δάσους», το οποίο περιλαμβάνει φωτο-γραφίες και συνοδευτικό κείμενο για 12 δέντρα και φυτά που συναντιούνται στο πάρκο, παροτρύνοντας τους συμμετέχο-ντες να τα εντοπίσουν, να κόψουν κάποια φύλλα, να τα ταξινομήσουν κλπ. Το πάρκο, όμως, είναι γνωστό εδώ και χρόνια και σε Ευρωπαίους οικοτουρίστες: κάθε Μάιο και Ιούνιο ο βρετανικός tour operator «Green Tours» φέρνει στο πάρκο Βρετανούς επι-σκέπτες, οι οποίοι παρατηρούν το Μάιο λουλούδια και τον Ιούνιο πεταλούδες και λιμπελούλες και συχνά οι ίδιοι ενημερώ-νουν για κάποια νέα είδη που έχουν εντο-πίσει. Οι υπεύθυνοι του πάρκου, εκτός της ξενάγησης σε αυτό, υλοποιούν πέντε περι-βαλλοντικά προγράμματα για σχολεία, τα οποία αφορούν την ευρύτερη περιοχή. Το περιβαλλοντικό πάρκο «Μπουραζάνι» με την αειφορική και οργανωμένη παροχή υπηρεσιών ψυχαγωγικού και εκπαιδευτι-κού χαρακτήρα, δείχνει τους νέους δρό-μους που πρέπει επιτέλους να ακολουθή-σει ο ελληνικός τουρισμός, μακριά από την πεπατημένη ήλιος και θάλασσα. Είναι

αναγκαίο να βρει μιμητές και σε άλλες περιοχές της χώρας.

INFO Περιβαλλοντικό Πάρκο «Μπουραζάνι»:

Τηλ. 26550.61283, 61320www.bourazani.grΏρες λειτουργίας: 15.30-20.30 όλο

το χρόνο (ανάλογα με τη διάρκεια της ημέρας).

Αποστάσεις: από Ιωάννινα 58χλμ., από Κόνιτσα 12χλμ.

Τιμή εισιτηρίου: ενήλικες 10 ευρώ, παιδιά 6 ευρώ. Για γκρουπ άνω των 10 ατόμων, η τιμή πέφτει στα 8 ευρώ κατ’ άτομο. Η ξενάγηση διαρκεί 1,5-2 ώρες.

Πολύ κοντά στο περιβαλλοντικό πάρκο, η οικογένεια Τάσσου λειτουργεί ξενοδο-χείο με 18 δωμάτια και εστιατόριο

Η περιοχή Μπουραζανίου διαθέτει το νερόμυλο Μπουραζανίου (και το υπό δια-μόρφωση πάρκο υδροκίνησης), ταβέρνα, μικρό ξενώνα τριών δωματίων, κατά-στημα με βιολογικά προϊόντα, το χωριό Αηδονοχώρι με ξυλογλύπτες και παρα-δοσιακό καφενείο, το πλέον ακριτικό χωριό Μολυβδοσκέπαστη (με τη μονή Μολυβδοσκέπαστης του 7ου αιώνα, απο-στακτήριο τσίπουρου και παρατηρητή-ριο με θέα στα ελληνοαλβανικά σύνορα) κ.ά. Ζητήστε από τους υπεύθυνους του πάρκου τον τρισέλιδο οδηγό με τις τρεις προτεινόμενες διαδρομές γνωριμίας με την περιοχή.

17

>> κοινωνία

Μία αληθινή οικογένειανέο σπίτι για «το χαμόγελο του παιδιού»

Τις πόρτες του άνοιξε στις 16 Ιου-λίου στο Φοίνικα Καλαμαριάς (Εθνικής Αντιστάσεως και Θησέως) το νέο σπίτι υποδοχής και φιλοξενίας παιδιών σε κίνδυνο του εθελοντικού μη κερδο-σκοπικού οργανισμού «Το χαμόγελο του παιδιού». Πρόκειται για τo πρώτο σπίτι μόνιμης φιλοξενίας στη Θεσσα-λονίκη, το οποίο αυτή τη στιγμή στε-γάζει 13 παιδιά που χρειάζονται μία ζεστή αγκαλιά…

«Στο σπίτι μένουν 13 παιδιά ηλικίας από 5 μηνών έως 13 χρονών και στο πλευρό τους βρίσκονται 11 παιδαγωγοί. Το σπίτι μπορεί να φιλοξενήσει μέχρι 21 άτομα, είναι το όριο που βάζουμε για να αποφευ-χθεί ο ιδρυματισμός των παιδιών. Το σπίτι δεν κλείνει ποτέ, είναι ανοιχτό σε 24 βάση και έχει ως πρότυπο την οικογένεια. Κάθε παιδί πηγαίνει στο σχολείο, στο φροντι-στήριο, στις εξωσχολικές του δραστηρι-ότητες, μεγαλώνει με αγάπη σε ένα περι-βάλλον που δεν του στερεί την ελπίδα», εξήγησε η κα. Βασιλική Μακρυγιάννη, συντονίστρια και κοινωνική λειτουργός στο νέο σπίτι στο Φοίνικα.

Το κτίριο 530 τ.μ. παραχωρήθηκε από το υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλλη-λεγγύης και συγκεκριμένα από το Εθνικό Κέντρο Κοινωνικής Αλληλεγγύης (ΕΚΚΑ). Ο χώρος διαμορφώθηκε με συμβολή φίλων εταιριών και ιδιωτών. Αντίστοιχα με τα άλλα σπίτια και αυτό στελεχώνεται με εξειδικευμένους επιστήμονες, παι-δαγωγούς, κοινωνικούς λειτουργούς και ψυχολόγους. «Δίνουμε στα παιδιά μία καινούργια πραγματικότητα και είμαστε δίπλα τους για πάντα. Τα στηρίζουμε στα φοιτητικά τους χρόνια και σε όλη τους την πορεία…», συμπλήρωσε η κα. Μακρυ-γιάννη.

Στον ειδικά διαμορφωμένο προαύλιο χώρο του σπιτιού εδρεύουν δύο κινητές υπερσύγχρονες μονάδες ασθενοφόρων για τη μεταφορά νεογνών και παιδιών με σοβαρά προβλήματα υγείας από και προς νοσηλευτικά ιδρύματα της Βορείου Ελλάδος. Οι μονάδες είναι στελεχωμένες αποκλειστικά με πιστοποιημένους διασώ-στες και η μισθοδοσία τους καλύπτεται εξ ολοκλήρου από «Το χαμόγελο του παι-διού». Οι κλήσεις που δέχονται είναι από το συντονιστικό κέντρο του ΕΚΑΒ.

Στα άλλα οκτώ σπίτια του συλλόγου διαμένουν 219 παιδιά, ενώ περισσότερα από 480 έχουν φιλοξενηθεί. Δυστυχώς «Το χαμόγελο του παιδιού» αδυνατεί να καλύψει τον τεράστιο αριθμό παιδιών που οι εισαγγελικές αρχές και άλλοι αρμόδιοι κρατικοί φορείς κρίνουν ότι πρέπει άμεσα να απομακρυνθούν από το φυσικό οικο-γενειακό τους περιβάλλον και έχει ανα-γκαστεί να πει όχι τα τελευταία χρόνια

περίπου σε 850 παιδιά, λόγω έλλειψης χώρου.

Το «Χαμόγελο» στη Θεσσαλονίκη

Η δημιουργία του σπιτιού μόνιμης φιλοξενίας στο Φοίνικα είναι αποτέλεσμα μίας μακρόχρονης παρουσίας του συλλό-γου στην πόλη μας από το Μάιο του 1996

και δεν περιορίζεται μόνο σε αυτή. Στην Επανομή για δεύτερη χρονιά φέτος λει-τούργησε σπίτι θερινής κατοικίας, φιλοξε-νώντας δεκάδες παιδιά του συλλόγου, τα οποία πραγματοποίησαν εκεί τις διακοπές τους. «Τα παιδιά μας κάνουν συνεχώς δια-κοπές το καλοκαίρι. Φροντίζουμε ώστε να γίνονται ανταλλαγές μεταξύ των σπιτιών, να πηγαίνουν σε κατασκηνώσεις και να περνάνε όμορφα», ανέφερε η κα. Μακρυ-γιάννη. Στα σχέδια είναι μελλοντικά ο χώρος να φιλοξενεί παιδιά και κατά τη χει-μερινή περίοδο. Στη Νέα Ραιδεστό επίσης πρόκειται να αναγερθεί στο μέλλον σπίτι μόνιμης φιλοξενίας, έπειτα από παραχώ-ρηση 11 στρεμμάτων από την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας.

«Το χαμόγελο του παιδιού» εφαρμό-ζει πρόγραμμα δημιουργικής απασχό-λησης στο Παιδο-ογκολογικό Τμήμα του Ιπποκράτειου Νοσοκομείου και στο Παιδο-ογκολογικό-Αιματολογικό Τμήμα του Νοσοκομείου ΑΧΕΠΑ, ενώ γίνεται

προσπάθεια να εφαρμοστούν παρόμοια προγράμματα στις παιδιατρικές κλινι-κές. «Στα παιδοογκολογικά τμήματα διαμορφώσαμε χώρους για να παί-ζουν τα παιδιά και να ξεφεύγουν από το κλίμα του νοσοκομείου. Κάνουμε τα γενέθλια τους, γιορ-τές τα Χριστούγεννα, την Πρω-τοχρονιά, το Πάσχα. Στόχος μας

είναι η ευχάριστη παραμονή των παιδιών και η διατήρηση της καλής ψυχολογικής και συναισθηματικής τους κατάστασης το χρονικό διάστημα που νοσηλεύονται», επεσήμανε η κα. Μακρυγιάννη. Επίσης από το Μάρτιο του 2006 ο σύλλογος λει-τουργεί καθημερινά από τις 9.00 έως τις 21:00 χώρο δημιουργικής απασχόλησης στο αεροδρόμιο «Μακεδονία», δίνοντας τη δυνατότητα στους μικρούς επιβάτες να γνωρίζουν και να παίζουν με παιδιά από όλο τον κόσμο.

Στη Θεσσαλονίκη λειτουργεί τράπεζα ειδών από χορηγίες εταιρειών και προ-σφορές ιδιωτών, βοηθώντας οικογένειες που έχουν πρόβλημα διαβίωσης. Τρό-φιμα, ρούχα, παιχνίδια, σχολικά, είδη οικιακής χρήσης κ.α. προσφέρονται σε πολλές οικογένειες για την κάλυψη βασι-κών αναγκών τους. «Ο καθένας προσφέ-ρει με ό,τι μπορεί. Το Σεπτέμβριο θα γίνει το κάλεσμα για σχολικά είδη. Οικογένειες με μεγάλο οικονομικό πρόβλημα δεν

μπορούν να εξασφαλίσουν τα απαραί-τητα που χρειάζεται το παιδί στο σχολείο και πρέπει να βοηθήσουμε», είπε η κα. Μακρυγιάννη.

Το συντονιστικό κέντρο και η εθνική τηλεφωνική γραμμή SOS 1056 στις αρχές του 2009 θα μεταφερθούν και θα στεγα-στούν σε ένα κατάστημα 350 τ.μ. στην οδό Παπακυριαζή 3, το οποίο παραχωρή-θηκε στο «Χαμόγελο». Η μεταφορά όλων των υπηρεσιών στο χώρο θα δώσει ανάσα στα μηνιαία λειτουργικά έξοδα, επιτρέπο-ντας να βοηθήσει ο σύλλογος περισσό-τερα παιδιά της Θεσσαλονίκης που έχουν ανάγκη.

Εθελοντική προσφοράΤο Χαμόγελο του παιδιού δεν θα μπο-

ρούσε να επιτελεί το έργο του χωρίς τη βοήθεια όλων αυτών που στηρίζουν τις δράσεις του. «Στη Θεσσαλονίκη υπάρχουν 200 ενεργοί εθελοντές. Η προσφορά είναι εξειδικευμένη, οι εθελοντές παρακολου-

Ειρήνη ΜπούραΓράφει η

[email protected]

18

θούν σεμινάρια και χωρίζονται σε ομάδες δράσεων, ώστε να υποστηρίζονται με τον καλύτερο τρόπο οι δραστηριότητες», τόνισε η κα. Μακρυγιάννη.

Πάντα πρόθυμοι να προσφέρουν οι εθελοντές αποτελούν την καρδιά του συλ-λόγου. «Είμαι εθελόντρια στο Χαμόγελο του παιδιού τα τελευταία πέντε χρόνια και αισθάνομαι ότι παίρνω περισσότερα σε σχέση με όσα δίνω. Βοηθάω στη δημι-ουργία κατασκευών για τα παζάρια που γίνονται τις γιορτές και η προσφορά έχει γαληνέψει τη ψυχή μου. Από το Σεπτέμ-βριο όμως που θα έχουν προσαρμοστεί τα παιδιά στο Φοίνικα θα μπορούμε να βοηθήσουμε με υπευθυνότητα και εκεί. Περιμένουμε με λαχτάρα να βρεθούμε κοντά τους. Μπορεί να χρειαστεί να τα συνοδεύσουμε σε ένα πάρτι ή να οργανώ-σουμε τα γενέθλια ενός παιδιού στο σπίτι. Γίνεται ουσιαστική προσπάθεια από «Το χαμόγελο του παιδιού» να μεγαλώσουν με αγάπη και να βγουν σωστοί πολίτες», είπε στο “Δυτικώς” η κα. Ράνια Κουκουβάτσου.

Δώδεκα χρόνια δράσης«Το χαμόγελο του παιδιού» από το 1996

που ιδρύθηκε επίσημα, μετά από επιθυ-μία ενός δεκάχρονου παιδιού, του μικρού Ανδρέα Γιαννόπουλου, γιου του προέ-δρου του συλλόγου «ζωγράφισε» χιλιάδες χαμόγελα στα πρόσωπα παιδιών που αντι-μετωπίζουν σοβαρά προβλήματα υγείας ή έχουν πρόβλημα διαβίωσης. Στόχος του συλλόγου είναι η κατοχύρωση, η προστα-σία και η προώθηση των δικαιωμάτων των παιδιών που μένουν στον ελλαδικό χώρο, ανεξάρτητα από υπηκοότητα.

Όλα αυτά τα χρόνια το «Χαμόγελο» μιλάει μέσα από τις πράξεις του. Προσφέ-ρει ιατροφαρμακευτική κάλυψη σε ανα-σφάλιστα παιδιά, βοηθάει σε περιστατικά εξαφανίσεων. Παρέχει καθημερινά ψυχο-λογική στήριξη σε παιδιά και εφήβους και συμβουλευτική σε κηδεμόνες και εκπαι-δευτικούς για θέματα που αφορούν την ψυχική υγεία των παιδιών μέσω της εθνι-κής τηλεφωνικής γραμμής για παιδιά SOS 1056. Η γραμμή λειτουργεί δωρεάν από

κινητό και σταθερό όλο το 24ωρο. Στε-λεχώνεται από κοινωνικούς λειτουργούς, ψυχολόγους και από ειδικά εκπαιδευμέ-νους εθελοντές.

Στη γραμμή γίνονται δεκτές ανώνυμες και επώνυμες καταγγελίες που αφορούν περιστατικά κακοποίησης παιδιών. Οι καταγγελίες αποστέλλονται στις αρμό-διες εισαγγελικές αρχές προς διερεύνηση προκειμένου να αναζητηθούν οι καλύτε-ρες δυνατές λύσεις για τα παιδιά-θύματα. Εκατοντάδες παιδιά σε κίνδυνο, εγκατα-λελειμμένα, κακοποιημένα ή παιδιά που το οικογενειακό τους περιβάλλον κρίθηκε ακατάλληλο από τις αρμόδιες αρχές, βρήκαν μία ασφαλή στέγη και ανθρώπους που τα αγαπούν στα σπιτάκια φιλοξενίας του «Χαμόγελου». Όλα τα παιδιά φιλοξε-

νούνται μετά από εισαγγελική εντολή και πολλών παιδιών η επιμέλεια δόθηκε στο σύλλογο με δικαστική απόφαση.

«Το χαμόγελο του παιδιού» αναπτύσσει και άλλες πολλές δράσεις, επιδιώκοντας να έχουν όλα τα παιδιά ίσες ευκαιρίες και δικαίωμα στη ζωή. Ο καθένας μας μπορεί να βοηθήσει σε αυτό το δύσκολο έργο για να μη σβήνει ποτέ το χαμόγελο από κανένα παιδικό πρόσωπο…

Το χαμόγελο του παιδιού στη ΘεσσαλονίκηΤηλέφωνο: 2310 250-160Φαξ: 2310 270-306Email: [email protected]

19

>> θεσσαλονίκη

Το φαινόμενο Free Pressδωρεάν διανεμόμενα έντυπα

Φώτης Κουτσαμπάρης

Κείμενο

Αγαπητοί αναγνώστες, στο παρόν τεύχος παρουσιά-ζουμε ένα φαινόμενο που εμφανίστηκε εδώ και εικοσιένα χρόνια στη Θεσσαλονίκη και τελευταία έχει ενταχθεί και στα.. Εν δήμω… Πρόκειται για τα δωρεάν διανεμόμενα έντυπα, των οποίων εάν δεν είστε τακτικοί αναγνώστες, σίγουρα θα ξεφυλλίσατε τουλάχιστον ένα από αυτά που κυκλοφορούν στους δήμους. Άλλωστε, το γεγονός ότι κρατάτε στα χέρια σας το «Δυτικώς» σημαίνει ότι είστε φίλοι και αναγνώστες ενός από τα ποιοτικότερα έντυπα της πόλης.

ΠΡΩΤΗ Η ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΉταν Νοέμβριος του 1987 όταν στα στέκια νεολαίας

της Θεσσαλονίκης, στους κινηματογράφους και σε πολι-τιστικά κέντρα έκανε την εμφάνιση του το πρώτο δωρεάν εφημεριδάκι στην Ελλάδα, ο «Εξώστης». Ιδρυτής ήταν ο Τάσος Μιχαηλίδης, ο οποίος είχε την ιδέα να σχεδιάσει το έντυπο σε ηλεκτρονικό υπολογιστή και να το κυκλοφο-ρήσει. Το έντυπο βραβεύτηκε από τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωστή Στεφανόπουλο, το 2000 και μετά την βράβευση, το καλοκαίρι του ίδιου έτους, ο Τάσος έφυγε από τη ζωή. Ο «Εξώστης» ωστόσο έμεινε και κυκλοφορεί σήμερα, 21 χρόνια μετά την πρώτη έκδοση του ως «εβδο-μαδιαία επιθεώρηση κινηματογράφου, λοιπών θεαμάτων και ποιότητας ζωής».

Ο «Εξώστης» άνοιξε το δρόμο για την έκδοση κι άλλων εντύπων που διανέμονται δωρεάν στην πόλη και δημι-ούργησαν το φαινόμενο Free Press. Μακροβιότερο των υπολοίπων εντύπων είναι η εφημερίδα «Πολιτισμικά» των εκδόσεων Μαλλιάρης Παιδεία, που πρωτοκυκλοφόρησε πριν από 12 χρόνια, τον Σεπτέμβρη του 1996, με διευθυ-ντή σύνταξης τον γράφοντα. Σήμερα είναι μηνιαία εφη-μερίδα πολιτιστικών εκδηλώσεων.

Η Θεσσαλονίκη πλημμύρισε από δωρεάν διανεμόμενα έντυπα, πολλά εκ των οποίων εμφανίστηκαν για κάποιο διάστημα και χάθηκαν λόγω της οικονομικής στενότητας των εκδοτών τους, που ήταν συνήθως φοιτητές, σπου-δαστές, ερασιτέχνες δημοσιογράφοι, δημοσιογράφοι

και σε κάποιες περιπτώσεις επαγγελματίες διαφημιστές. Αξιόλογη ήταν η προσπάθεια του «Αθέρα» μιας εφημε-ρίδας πολιτιστικού περιεχομένου που εξέδωσε το1995 ο υπογράφων αυτό το κείμενο με τη συνεργασία του συνα-δέλφου Δανιήλ Παπαδανιήλ. Το έντυπο ανέστειλε την έκδοση του, ελλείψει εσόδων.

Στα εν λόγω έντυπα συμπεριλαμβάνεται βεβαίως και το «Δυτικώς», από τα πλέον αξιόπιστα, ποιοτικά περιοδικά της Θεσσαλονίκης, που αριθμεί σήμερα 10 χρόνια ζωής. Σήμερα στην πόλη κυκλοφορούν δυο δωρεάν καθημε-ρινές εφημερίδες, έξι εβδομαδιαίες και είκοσι περιοδικές εκδόσεις, αριθμός διόλου ευκαταφρόνητος. Στις δωρεάν εκδόσεις προστίθενται και τα περιοδικά των δήμων που αναφέρονται στην τοπική αυτοδιοίκηση.

ΑΘΗΝΑ 13 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑΣτην Αθήνα οι δωρεάν εφημερίδες εμφανίστηκαν

στο τέλος του 2000,με την κυκλοφορία της Metrorama, η οποία μετονομάστηκε σε Metro και κυκλοφορεί δύο φορές την εβδομάδα σε Θεσσαλονίκη, Λάρισα, Πάτρα και Βόλο.

Το 2002 έγινε η έκδοση της “SportDay» η οποία στην συνέχεια βγήκε στα περίπτερα. Τον Ιούνιο του 2003 άρχισε να κυκλοφορεί η City Press, με εκδότη το Γιώργο Κύρτσο, η οποία «ανέβηκε» και στη Θεσσαλονίκη. Τον Οκτώβριο του 2003 εκδόθηκε στην Αθήνα το πρώτο εβδομαδιαίο ποικίλης ύλης έντυπο, η «Athens Voice», που κυκλοφορεί κάθε Πέμπτη και διατίθεται και στη Θεσσαλονίκη και σε άλλες πόλεις. Το Νοέμβριο του 2005 κυκλοφόρησε το εβδομαδιαίο free press, το «Lifo», που κυκλοφορεί επίσης κάθε Πέμπτη στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη.

Σε παγκόσμιο επίπεδο, τα δωρεάν διανεμόμενα έντυπα παρουσίασαν αύξηση τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια, στην Ευρώπη από το 1992 ενώ στη χώρα μας αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο την τελευταία πενταετία. Στην Ισπανία, στην Ελβετία και στην Πορτογαλία περισσότε-ρες από τις μισές εφημερίδες και περιοδικά που κυκλο-φορούν, διανέμονται δωρεάν.

ΑΥΞΗΣΗ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣΟι εφημερίδες και τα περιοδικά που διανέμονται

δωρεάν προσελκύουν το τελευταίο διάστημα όλο και περισσότερους αναγνώστες, γεγονός που άλλαξε το τοπίο στον χώρο της ενημέρωσης. Έτσι φαίνεται ότι παρουσιάζεται μείωση των αναγνωστών των παραδοσι-ακών εφημερίδων, τόσο εξαιτίας των free press όσο και του ίντερνετ που παρέχει πλούσια ενημέρωση.

Η τελευταία έκθεση της Παγκόσμιας Ένωσης Εφημε-ρίδων έδειξε αύξηση της κυκλοφορίας των εφημερίδων συνολικά, το2007 καθώς και αύξηση των διαφημιστικών εσόδων. Συγκεκριμένα, η κυκλοφορία των παραδοσια-κών εφημερίδων ενισχύθηκε κατά 2,57% το περασμένο έτος, ενώ εάν προστεθούν τα δωρεάν διανεμόμενα έντυπα που είχαν αύξηση 20% πέρσι ,τότε το ποσοστό αυξάνεται στο 3,65%. Αθροιστικά, στη διάρκεια της τελευταίας πενταετίας, η κυκλοφορία των εφημερίδων αυξήθηκε παγκοσμίως κατά 14,3%. Τα δωρεάν διανεμό-μενα έντυπα αντιπροσωπεύουν το 7% της κυκλοφορίας σε παγκόσμιο επίπεδο και το 23% στην Ευρώπη ενώ υπο-λογίζεται ότι κυκλοφορούν παγκόσμια 41 εκ. φύλλα. Όσο για τη διαφήμιση, το μερίδιο που αναλογεί στον γραπτό Τύπο, εφημερίδες και περιοδικά μαζί, ανέρχεται στο 40%, έναντι 38% για την τηλεόραση.

Στην Ελλάδα αντίθετα, πέρσι, μειώθηκε η κυκλοφο-ρία των εφημερίδων κατά 0,59% σε σχέση με το 2007. Ο μέσος όρος των φύλλων που πωλούνται σε εβδομαδιαία βάση έπεσε στα 2.219.799 φύλλα έναντι 2.232.891 φύλλα το 2006.

Εάν γίνει σύγκριση με την κυκλοφορία που υπήρχε πριν είκοσι χρόνια φαίνεται ότι σήμερα πωλούνται μόλις το 1/3 των εφημερίδων εκείνης της περιόδου και όπως δείχνει σχετικός δείκτης, ανά 1.000 κατοίκους πωλούνται μόλις 77 εφημερίδες.

20

ÛÙË ™Ù·˘ÚÔ‡ÔÏË ∫ÔÏÔÎÔÙÚÒÓË 22 (ÌÔÓ‹ §·˙·ÚÈÛÙÒÓ), ÛÂ 3.000 Ù.Ì. ÌÂ ¿ÓÂÙÔ ¿ÚÎÈÁÎ

34

¢ËÌ. °Ô‡Ó·ÚË 39 (·¤Ó·ÓÙÈ ·fi ÙËÓ ∫·Ì¿Ú·) ÛÂ 2.500 Ù.Ì. ÛÙÔÓ ÚÒËÓ ÎÈÓ/ÊÔ «∞¡∞∆√§π∞»

™Ã√§π∫∞-T· ¿ÓÙ· ÁÈ· ÁÚ·Ê‹ Î·È ·Ó¿ÁÓˆÛË!

TA E•EI¢IKEYMENA ¶√§Àµπµ§π√¶ø§∂π∞∆∏™ £∂™™∞§√¡π∫∏™

‚È‚Ï›· - ÙÛ¿ÓÙÂ˜ - ÙÂÙÚ¿‰È· - Î·ÛÂÙ›ÓÂ˜Â›‰Ë Û¯Â‰›Ô˘/˙ˆÁÚ·ÊÈÎ‹˜ - ·Ó·ÏÒÛÈÌ· - ¯·ÚÙÈÎ¿ Î.¿.

ÛÙË ÌÂÁ·Ï‡ÙÂÚË ÔÈÎÈÏ›·, ÛÙÈ˜ Î·Ï‡ÙÂÚÂ˜ ÙÈÌ¤˜

1

KA§∏ ™Ã√§π∫∏ Ãƒ√¡π∞!

2 ÁˆÓ›· ∞ÚÈÛÙÔÙ¤ÏÔ˘˜ - ∂ÚÌÔ‡ 53800 Ù.Ì., ÛÂ 4 Â›Â‰·

∆Ô ËÏÂÎÙÚÔÓÈÎfi Ì·˜ ÔÏ˘‚È‚ÏÈÔˆÏÂ›Ô www.malliaris.gr

>> ατζέντα

Πολιτιστικές Προτάσεις, Δράσεις & Αλλα Θεάματα

Ãéá ïðïéáäÞðïôå áëëáãÞ ðñïãñáììáôéóìÝíçò åêäÞëùóçò ôï «Äõôéêþò» äå öÝñåé êáìéÜ åõèýíç.

Η θεατρική εταιρία «Νεφέλες» για τον ερχόμενο χειμώνα, θα παρου-σιάσει στο θέατρο Αθήναιον (Βασ. Όλγας 35) την παιδική – νεανική παράσταση:ΟΡΦΕΑΣ & ΕΥΡΥΔΙΚΗΈνα ταξίδι στον χρόνο, ένας μύθος.Ένα ταξίδι στη μελωδία, στη χώρα των μουσών και των νυμφών. Μια περιπέτεια που φτάνει ως την άκρη του κόσμου. Η απόδειξη πως όταν αγαπάμε μπορούμε να κάνουμε τα πάντα.Θεοί και ήρωες ζωντανεύουν μπρο-στά στα μάτια μας και μας υπόσχο-νται αξέχαστες συγκινήσεις. Η σύγχρονη τεχνολογία συναντάει την αρχαία μυθολογία δημιουργώ-ντας ένα πρωτοποριακό θέαμα.Συμμετοχή: Χάρρυ Κλυνν. Στο ρόλο του Ερμή, ο Στράτος Τζώρτζογλου.Πρεμιέρα: Κυριακή 5 Οκτωβρίου 2008 στις 11.30 π.μ.Παραστάσεις: Κάθε Κυριακή στις 11.30 π.μ. και καθημερινές για σχο-λεία.Πληροφορίες: 2310 749 549Αλ. Σβώλου 9 Αμπελόκηποι – Θεσ/νίκη. Τηλ.: 2310 749549.

Συμβαίνουν στον ΙΑΝΟ:Την Πέμπτη 18 Σεπτεμβρίου 2008, ώρα 20:00 το βράδυ, στον ΙΑΝΟ (Αριστοτέλους 7), οι εκδόσεις ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ διοργανώ-νουν συζήτηση με θέμα: «Η διδα-σκαλία των Μαθηματικών στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση με βάση τα νέα αναλυτικά προγράμματα σπουδών».Ομιλητές:Πέτρος Κλιάπης, εκπαιδευτικός, Ανδρέας Οικονόμου, εκπαιδευτικόςΤην Πέμπτη 2 Οκτωβρίου 2008, ώρα 20:00 το βράδυ, στη Gallery ΙΑΝΟS (Αριστοτέλους 7), πραγματοποιού-νται τα εγκαίνια έκθεσης ζωγραφι-κής του Ιερομόναχου Αναστάσιου με τίτλο «Κωνσταντινούπολη».Διάρκεια: 2/10/2008 έως 18/10/2008Ώρες Λειτουργίας: Δε.- Πα.: 9.00-21.00 & Σαβ.: 9.00-18.00

Πρόκειται για την 4η ατομική έκθεση του Ιερομόναχου Αναστα-σίου στον Ιανό, ο οποίος εγκαταβίει εις το Κελλί του Τιμίου Προδρό-μου Διονυσίου του εκ Φουρνά στις Καρυές του Αγίου Όρους. Τη Δευτέρα 6 Σεπτεμβρίου 2008, ώρα 20:00 το βράδυ, τα βιβλιοπω-λεία ΙΑΝΟΣ σε συνεργασία με την Ελληνική Ορνιθολογική εταιρεία, διοργανώνουν εκδήλωση με θέμα «Παρατήρηση πουλιών: δραστηρι-ότητα για μικρούς και μεγάλους».Την Τρίτη 21 Οκτωβρίου 2008, ώρα 20:00 το βράδυ, στη Gallery ΙΑΝΟS, πραγματοποιούνται τα εγκαίνια έκθεσης ζωγραφικής του Γιάννη Ζήκα. Διάρκεια: 21/10/2008 έως 8/11/2008Ώρες Λειτουργίας: Δε.- Πα.: 9.00-21.00 & Σαβ.: 9.00-18.00.

Reworks Festival ‘08«Το μεγαλύτερο φεστιβάλ μουσικής και σύγχρονης τέχνης της Β. Ελλά-δας» Παρασκευή 19 Σεπτεμβρίου, Σάβ-βατο 20 Σεπτεμβρίου στον Πολυ-χώρο «Βίλκα» Θεσσαλονίκης. 2 Μέρες, 4 μουσικές σκηνές, 2 art galleries, 120 καλλιτέχνες, more music & art…than ever!Gaz Cobain, Massive Attack DJ set by Daddy G, Jazzanova, Cadenza showcase with Luciano – Argenis Brito, Get Physical showcase with And.Id – Pan Pot - Gummihz, Eskimo showcase with Aeroplane - Peter Visti, Freude Am Tanzen presents Whignomy Brothers, Pilooski, Ison & Solar, Oxia, Marco Bailey, Oliver Huntemann, μ-ziq Aka Mike Paradinas, Bola, Valentino Kanzyani, Palyground showcase with 4est, Gregoryk, Mari.cha, F Paolo D, Nostalgia 77 + many more….Υπό την αιγίδα του Δήμου Θεσ-σαλονίκης και της Αντιδημαρχίας Πολιτισμού και ΝεολαίαςΤο Reworks Festival είναι το πρώτο πλήρες οπτικo-ακουστικό φεστι-βάλ μουσικής και σύγχρονης τέχνης στη Βόρεια Ελλάδα, το οποίο πραγ-ματοποιείται εδώ και 3 χρόνια με μεγάλη επιτυχία. Το φετινό Reworks Festival ’08 θα πραγματοποιηθεί την

Παρασκευή 19 και το Σάββατο 20 Σεπτεμβρίου 2008, στον πολυχώρο της Βίλκα, “γεμίζοντας” όλους τους χώρους μουσικές εμπειρίες, εικα-στικές πινελιές, ευφάνταστες εγκα-ταστάσεις και χαμόγελα ευχαρίστη-σης στο πιστό κοινό που αγκαλιάζει το φεστιβάλ κάθε χρόνο. Υπεύθυνη Επικοινωνίας: Κατερίνα Παπαγεωργίου E: [email protected] M: 6942 570766

Ο Εκπαιδευτικός Οργανισμός «Ανδρέας Βουτσινάς» που ξεκίνησε ήδη τη λειτουργία του έχει δημι-ουργήσει ένα συναρπαστικό πρό-γραμμα σπουδών υψηλής ποιότη-τας και φιλοδοξεί με την παρουσία του στην πόλη της Θεσσαλονίκης να καλύψει με επάρκεια όλους τους τομείς της θεατρικής εκπαίδευσης και ευρύτερα των παραστατικών τεχνών. Με κτηριακές εγκαταστά-σεις που καλύπτουν 600 και πλέον μέτρα, στο ιστορικό κέντρο της πόλης και ένα δίκτυο αναγνωρισμέ-νων και άξιων συνεργατών ελπί-ζουμε όχι μόνο να καλύψουμε κάθε ανάγκη του σύγχρονου ηθοποιού αλλά και να δώσουμε έδαφος σε κάθε έναν που θέλει να γνωρίσει τη γοητεία του θεάτρου.Η ΑΝΩΤΕΡΗ ΣΧΟΛΗ ΔΡΑΜΑΤΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ παρέχει ένα προσεκτικά δομημένο πρόγραμμα σπουδών, το οποίο εκτός από το επίσημο πρόγραμμα μαθημάτων που ορίζε-ται από το Υπουργείο Πολιτισμού, περιλαμβάνει επιπλέον αντικείμε-να-μαθήματα καθώς και σεμινάρια από σημαντικούς ανθρώπους του θεάτρου από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Εδώ η παρουσία του Δ/ντου Σπουδών ΑΝΔΡΕΑ ΒΟΥΤΣΙΝΑ και του Καλλιτεχνικού Δ/ντή ΓΙΩΡ-ΓΟΥ ΚΙΜΟΥΛΗ αποτελούν εγγύηση για την ποιότητα σπουδών.Λέοντος Σοφού 18, Μέγαρο Αλα-μανή, 5ος όροφος, τηλέφωνο 2313 013815 e-mail: [email protected]

SISTER CORITA Την Πέμπτη, 2 Οκτωβρίου 2008, 19.00 έως 22.00, οι Kalfayan Galleries, Προξένου Κορομηλά 43, Θεσσαλονίκη , παρουσιάζουν την έκθεση με έργα της Sister Corita.Η Sister Corita, η «μοντέρνα μοναχή», όπως την έχουν αποκαλέ-σει, υπήρξε μια από τις πιο σημαντι-κές εκπροσώπους της ποπ αρτ στις ΗΠΑ στη δεκαετία του ’60 και του’70. H Francis Elisabeth Kent (1918-1986) έλαβε το 1936 το χρίσμα της μοναχής του τάγματος Immaculate Heart of Mary στο Λος Άντζελες και πήρε το όνομα Sister Mary Corita. Το 1951 ολοκλήρωσε τις μεταπτυχι-ακές σπουδές της στην Ιστορία της Τέχνης στο University of Southern California και άρχισε να διδάσκει στο Τμήμα Τέχνης του κολλεγίου της μονής, το οποίο μάλιστα διηύ-θυνε από το 1964 έως το 1968. Kalfayan GalleriesΠρ.Κορομηλά 43, Θεσσαλονίκη τηλ. 2310 225523, 231187

Ο Αντώνης Μουσαδές παρέα με επώνυμους συντελεστές, μας προ-τείνει τη δική του μουσική «βόλτα». Το ντεμπούτο του καλλιτέχνη έρχε-ται μετά από χρόνια εμπειρίας στο χώρο της μουσικής με το «Πάμε βόλτα», μία δισκογραφική δουλειά με έντεκα σύγχρονα μουσικά ακού-σματα που εκφράζουν τα ανθρώ-πινα συναισθήματα μέσα από την απλότητα της φύσης.Στίχοι-μουσική: Τριαντάφυλλος Μπαμπατζής, ενορχήστρωση: Βαγ-γέλης Κοντόπουλος. Κυκλοφορεί από την ΝRG Records /Universal Music.

22

ãéá óõíäñïìÝò

ÁãáðçôÝò áíáãíþóôñéåò,áãáðçôïß áíáãíþóôåò,

ed i t o r i a l

4

>> ταξίδι

Άμστερνταμ ένα πολύ-πολιτισμικό μωσαϊκό,

μοναδικό στην ευρώπη

Αλέξης Αλαματίδης

Κείμενο, φωτoγραφίες

Το φετινό καλοκαίρι δεν ήταν το κλα-σικό με τη θάλασσα, τα νησιά και τον ήλιο, το φετινό καλοκαίρι είχε Ευρώπη, πράσινο, ονειρεμένη αρχιτεκτονική και Τέχνη…

Ακολουθώντας τις… «ρίζες μου», τέλη Ιουλίου προ-σγειωνόμουν στην Κολωνία και μετά από μερικές μέρες ταξίδεψα με το τραίνο στο Άμστερνταμ, μια από τις ωραιότερες πόλεις που έχω επισκεφτεί. Η πόλη αυτή πέρα του ότι δεν μοιάζει με οτιδήποτε άλλο έχει δει κανείς, είναι και ένα μέρος γεμάτο εκπλήξεις, χρώματα, φυλές, νερό και Τέχνη. Αμέτρητα μουσεία, με αυτό του Van Gogh να κλέβει την παράσταση, κανάλια α λα Βενετία, μια απίστευτη, παραμυθένια αρχιτεκτονική, ποδήλατα, ωραίοι άνθρωποι, είναι μόνο μερικές από τις ψηφίδες αυτού του πολύχρωμου μωσαϊκού που λέγεται Άμστερνταμ, στο οποίο μπορεί κανείς να δει και όλες τις φυλές του πλανήτη να ζουν αναμεταξύ τους με αρμονία. Τα ρατσιστικά κλισέ έχουν ξεπεραστεί εδώ και χρόνια, η Ολλανδία δεν ντρέπεται για τους «έγχρωμους» κατοί-κους της, ίσα-ίσα, με έναν ιδιαίτερο τρόπο τους αναδει-κνύει.

Ξεκινήσαμε λοιπόν ένα πρωινό, τέλη Ιουλίου, από την Κολωνία με το ICE III (το γερμανικό Ιντερσίτι) και ταξιδεύοντας με ασυνήθιστα υψηλές ταχύτητες, μόλις 2ωρες αργότερα βρεθήκαμε στο σταθμό Centraal του Άμστερνταμ. Η Μαρία και εγώ, δύο Πόντιοι, σε μια από τις πιο ζωντανές πόλεις του κόσμου, με αμέτρητους του-ρίστες και αξιοθέατα, με προδιάθεση να δούμε Τέχνη, με όρεξη και αγωνία για τα «Ηλιοτρόπια» του Van Gogh, έτοιμοι να ανακαλύψουμε την πόλη και τους ανθρώπους της. Στις 3 μέρες που μείναμε στο Άμστερνταμ, περ-πατήσαμε πάνω από 30 χιλιόμετρα και οι εικόνες που εισπράξαμε από αυτή την διαδρομή μας αποζημίωσαν με το παραπάνω, το Άμστερνταμ ήταν μια αναπάντεχα ωραία έκπληξη.

Μια πόλη χτισμένη για όλους: πεζούς, ποδηλάτες, ΑΜΕΑ, ναι, ακόμη και αυτοκίνητα είδα στους δρόμους της να κινούνται. Το αυτοκίνητο αποτελεί πραγματικά μια ατραξιόν στους δρόμους του Άμστερνταμ, εφόσον οι δρόμοι είναι στενοί, τα πάρκινγκ πανάκριβα και το πιο σημαντικό: οι Ολλανδοί έχουν παιδεία. Ξέρουν πως δεν έχει νόημα σε μια τόσο ωραία πόλη να κυκλοφορείς με το αυτοκίνητο, με τα πόδια ή με το ποδήλατο κινείσαι γρηγορότερα και βλέπεις και τα πράγματα καλύτερα. Άλλος τρόπος μετακίνησης στην πόλη αυτή, αποτελούν οι βάρκες μια και διαθέτει δίκτυο καναλιών, τα οποία αποτελούν από μόνα τους ένα μεγάλο κεφάλαιο στην τουριστική κίνηση της πόλης και όχι μόνο: Μέσω των καναλιών μετακινείσαι πολύ γρήγορα, και περνάς από σημεία που διαφορετικά δεν θα έβλεπες.

Για εμάς το ταξίδι στο Άμστερνταμ ήταν μια διαδρομή στο χρόνο: τα μουσεία και η αρχιτεκτονική της πόλης συνθέτουν ένα «πακέτο τέχνης» που δύσκολα μπορεί να βρει κανείς συγκεντρωμένο σε έναν τόπο, το οποίο μαζί με αυτούς τους υπέροχους κατοίκους της πόλης αυτής, γίνεται πραγματικά ακαταμάχητο. Και εδώ θα ήθελα να σταθώ λιγάκι, διότι οι κάτοικοι του Άμστερνταμ είναι πραγματικά οι ωραιότεροι άνθρωποι που έχω συνα-ντήσει στη ζωή μου. Εκεί βλέπεις σχεδόν όλες τις φυλές του πλανήτη, με τις παραδοσιακές ενδυμασίες τους, τις μικρο-κοινωνίες τους, τα μαγαζιά και τα στέκια τους. Άνθρωποι φιλικοί, εξυπηρετικοί όλοι, που οι περισσότε-

ροι μιλούσαν απταίστως την αγγλική γλώσσα, πρόθυμοι να μας βοηθήσουν στην όποια μας ερώτηση.

Amsterdam is ArtΑπό πού να ξεκινήσει κανείς την περιήγηση Τέχνης

στην πόλη αυτή; Από το μουσείο Van Gogh, θα έλεγε κάποιος, το οποίο αποτελεί για μένα από μόνο του λόγο επίσκεψης στην ολλανδική πόλη. 400 έργα του μεγάλου ζωγράφου εκτίθενται εκεί, κάποια πολύ γνωστά που όταν τα δεις μπροστά σου καθηλώνεσαι, κάποια άλλα απλώς τα θαυμάζεις. Μπροστά στο «Δωμάτιο» και στα «Ηλιοτρόπια» μείναμε αρκετή ώρα και δεν ήταν τυχαία η ουρά που είχε σχηματιστεί μπροστά από αυτά τα δύο έργα. Αλλά ακόμη και οι πίνακες των άλλων ζωγράφων που φιλοξενούνται στο μουσείο είναι αξιόλογοι. Βγαί-νουμε από τον Van Gogh και πάμε κατευθείαν στο «Rijks Museum» όπου μπορεί κανείς να δει κυρίως την μεσαι-ωνική Ολλανδία, από το 1450 μέχρι το 1800 περίπου.

24

>> ταξίδι

Κάπως «βαριά» τα εκθέματα εκεί, αλλά δεν πειράζει λίγο πιο κάτω μας περιμένει το ιστορικό μουσείο του Άμστερ-νταμ, στο οποίο υπάρχει όλη η ιστορία και η πορεία της πόλης, από το 1275 που ιδρύθηκε μέχρι σήμερα. Μέχρι κερκίδα από το γήπεδο του «Ajax» έχουν βάλει οι άνθρω-ποι μέσα. Στο αρχαιολιγικό μουσείο υπάρχει ειδική πτέ-ρυγα για την αρχαία Ελλάδα, με εκθέματα γνήσια αλλά και ψεύτικα. Εκεί αισθανθήκαμε πραγματικά Ελληνάρες, η αρχαία ελληνική τέχνη είναι ομολογουμένως πολλών καρατίων, κάτι που δεν συνέβαινε με όλα τα εκθέματα στα μουσεία. Στην ερώτηση που τα βρήκαν όλα αυτά, ο υπέυθυνος του μουσείο μού είπε πως ο ιδρυτής του μουσείου ήταν φανατικός «συλλέκτης». Στην καινούργια εκκλησία «De Nieuwe Kerk» η οποία για την περίσταση είχε μετατραπεί σε μουσείο, υπήρχε μια μεγάλη έκθεση με τίτλο «black is beautiful». Εκεί μπορέσαμε να πάρουμε μια γεύση για το τι σήμαιναν οι νέγροι για τους Ολλαν-δούς τα χρόνια που δεν είχαν δικαιώματα, τότε που ήταν, ακόμη και στις Κάτω Χώρες, κάτι σαν σκλάβοι. Στο μου-σείο φωτογραφίας της πόλης, ένα μοντέρνο αλλά κατα-πληκτικό κτήριο, με ειδική μελέτη για το πώς θα μπαίνει το φως μέσα, υπήρχε μια μεγάλη έκθεση με φωτογρά-φους από το Μαλί, ενώ το «Ons’ Lieve Heer op Solder» είναι μια «καμουφλαρισμένη» καθολική εκκλησία η οποία έχει μετατραπεί και αυτή σε μουσείο. Από έξω μοιάζει με απλό σπίτι, αλλά όταν μπεις μέσα καταλαβαίνεις ότι είσαι σε ναό. Στο μεσαίωνα και τα χρόνια μετά, ο καθολικισμός απαγορευόταν(!) στην πόλη αυτή και οι καθολικοί απα-γορευόταν να έχουν δικές τους εκκλησίες. Έτσι αναγκά-ζονταν να λειτουργούν και να συναντώνται παράνομα σε μέρη σαν και αυτό.

Ο βοτανικός κήπος του Άμστερνταμ αποτελεί «must» για τους γνώστες του είδους, εφόσον ιδρύθηκε το 1638, είναι ο αρχαιότερος του κόσμου και φιλοξενεί χιλιάδες φυτά – με ατραξιόν του καλοκαιριού τα σαρκοφάγα – από όλο τον πλανήτη.

Μπήκαμε σε πολλές εκκλησίες οι οποίες έχουν μια ιδι-όμορφη αρχιτεκτονική: δεν είναι ούτε οι γοτθικοί ναοί

των καθολικών, ούτε τα «περίεργα» κτήρια των ευαγ-γελιστών, οι εκκλησίες τους μοιάζουν περισσότερο με παραμυθένιους πύργους παρά με ναούς. Στα μουσεία και σε πολλούς άλλους χώρους όπου απαιτούνταν εισιτήριο, μπαίναμε δωρεάν με την «Amsterdam card» την οποία είχαμε πληρώσει 44 ευρώ και ίσχυε για 2 μέρες. Με την ίδια κάρτα είχαμε και δωρεάν πρόσβαση σε τραμ και λεω-φορεία. Στο τέλος υπολογίσαμε ότι με την κάρτα αυτή ο καθένας μας εξοικονόμησε περίπου 60 ευρώ! Η κάρτα αυτή είναι πολύ δημοφιλής και μπορεί να την προμηθευ-τεί κανείς από τον σιδηροδρομικό σταθμό που βρίσκεται στο κέντρο της πόλης, χτισμένος πάνω σε ένα νησί!

Αλλά και μονάχα μια βόλτα στους δρόμους του Άμστερ-νταμ αρκεί για να βρεθείς κοντά στην Τέχνη και στο ντι-ζάιν. Μόνο το κτήριο του σιδηροδρομικού σταθμού της πόλης αποτελεί ένα αριστούργημα αρχιτεκτονικής, αλλά γενικώς όλα τα κτήρια του κέντρου της πόλης έχουν κάτι το ιδιαίτερο, λεπτομέρειες που αν τις προσέξεις, καταλα-βαίνεις πως κάποιοι ασχολήθηκαν σοβαρά με το θέμα της αισθητικής και της αρχιτεκτονικής στην πόλη αυτή, τίποτα δεν είναι τυχαίο, τίποτα δεν είναι πρόχειρο.

Απέχουν έτη φωτός οι δικές μας πόλεις, οι οποίες δεί-χνουν ότι έχουν σχεδιαστεί με τρόπο που φανερώνει ότι… δεν υπήρχε σχεδιασμός!

Ο καιρός ήταν καλός και οι δρόμοι έξω ήταν ασφυ-κτικά γεμάτοι με… πεζούς! Μόνο πεζούς, ποδήλατα και τραμ έβλεπες έξω, το Άμστερνταμ σίγουρα διεκδικεί τον

τίτλο της πιο «ήσυχης» - από θέμα ντεσιμπέλ – πόλης στην Ευρώπη.

Τα βράδια μάς έβρισκαν στις περιοχές με «τα κόκκινα φανάρια» εφόσον η Μαρία (!) ήθελε επειγόντως να περπα-τάμε στους δρόμους αυτούς (ναι, η Μαρία ήθελε…) όταν βράδιαζε. Σε καμία περίπτωση δεν αισθάνεσαι άσχημα, η πορνογραφία που σου πουλάνε οι άνθρωποι, έχει… ποι-ότητα! Βλέπεις οικογένειες να περιφέρονται στη συνοικία αυτή χαζεύοντας τις πόρνες στις βιτρίνες, η πορνογραφία στην Ευρώπη έχει έδρα το Άμστερνταμ και δεν νομίζω ότι υπάρχει ένας Ολλανδός που να ντρέπεται γι αυτό.

Η περιήγηση της πόλης με καραβάκι είναι μια μονα-δική εμπορεία μια και βλέπεις την πόλη από άλλη οπτική γωνία, περνάς πιο απαρατήρητος και αξιοποιείς στο έπακρο τον τηλεφακό που έχεις στην φωτογραφική σου τσάντα. Η πόλη αποτελεί ούτος ή άλλως έναν παράδεισο για τους φωτογράφους που θα βρεθούν εκεί, έφυγα με 900 φωτογραφίες στις κάρτες μνήμης που είχα μαζί μου…

Η καλύτερη εποχή για να επισκεφθεί κανείς την ολλαν-δική πόλη είναι το καλοκαίρι. Τέλη Ιουλίου και στις 10 το βράδυ είχε ακόμη φως, ένα φως που θα ενέπνεε τον οποιοδήποτε καλλιτέχνη να μεγαλουργήσει. Το Άμστερ-νταμ βρίσκεται βορειότερα από το Λονδίνο, γι αυτό και εκεί οι μέρες είναι πολύ μεγάλες το καλοκαίρι. «Στις 22 Ιουνίου που είναι και η μεγαλύτερη μέρα του χρόνου,

26

Êåíôñéêü: Åãíáôßá 115, Ô: 2310 262244, 269922 • Ðáíüñáìá: ÊåíôñéêÞ Ðëáôåßá, ÂåíéæÝëïõ 5Á, Ô: 2310 346422 • Áí. Èåóóáëïíßêç: ×áéñùíåßáò 16 (Ðïëõ÷þñïò ÔÝ÷íçò Villarte), Ô: 2310 422885, 422742 • Åýïóìïò: ÊåíôñéêÞ Ðëáôåßá, Ðáýëïõ ÌåëÜ 25, Ô: 2310 760778 • www.conservatoire.gr, e-mail: [email protected] • www.villarte.gr, e-mail: [email protected]

ÅëÜôå íá ãíùñßóåôå ôç ìïõóéêÞåêåß ðïõ ÷ôõðÜåé ï óöõãìüò ôçò!• ÄùñåÜí ìáèÞìáôá ãéá üëïõò, áðü 1 Ýùò 30 Óåðôåìâñßïõ,

êáé óôá 4 åêðáéäåõôÞñéá ôïõ Ùäåßïõ Âïñåßïõ ÅëëÜäïò.• Åêðôùóç 20% ãéá üëïõò ôïõò öïéôçôÝò êáé óðïõäáóôÝò óôï

Êåíôñéêü Ùäåßï óôçí ÊáìÜñá, êïíôÜ óôá ðáíåðéóôÞìéá.• Õðïôñïößåò óå ôáëáíôïý÷á ðáéäéÜ áðü üëç ôç Âüñåéï

ÅëëÜäá ìåôÜ áðü audition.• ÄùñåÜí ÌïõóéêÞ Ðñïðáéäåßá 2 ìÞíåò ãéá ðáéäéÜ 5–7 åôþí.

¼ëá ôá üñãáíá, üëåò ïé ôÜîåéò.

νυχτώνει γύρω στις 11 το βράδυ», μας είπε ο Χενκ, ένας «ολλανδός μπάτσος» όπως χαρακτηριστικά μας συστήθηκε ο ίδιος. Τον Χενκ τον συναντήσαμε τυχαία σε ένα μπαρ και όταν έμαθε ότι είμαστε Έλληνες, δεν μας άφηνε να φύγουμε. Είπε πως η Ελλάδα είναι η ωραιότερη χώρα του κόσμου και όταν πως όταν συνταξιοδοτη-θεί θα ήθελε να ζήσει για πάντα σε ένα μικρό ελληνικό νησί. Μας κέρασε σφηνά-κια και διηγιόταν ιστορίες από την Κρήτη και την Κω.

Άλλη μια ατραξιόν του Άμστερνταμ αποτελούν τα «coffee shop», μικρά μαγα-ζάκια όπου πωλούνται «μαλακά» ναρκω-τικά – κυρίως ινδική κάνναβη – και αξε-σουάρ. Από το 1975 επιτρέπεται η κατα-νάλωση «μαλακών ναρκωτικών ουσιών» και έτσι έχει δημιουργηθεί μια ολόκληρη κουλτούρα και ένας μύθος γύρω από αυτό. Αλλά και εδώ φαίνεται ότι υπάρχει σχολαστική μελέτη γύρω από το θέμα, κανείς δεν ενοχλείται, όλα είναι φανερά και ξετυλίγονται μπροστά στα μάτια σου, αλλά ταυτοχρόνως υπάρχει και μια δια-κριτικότητα που σε αφοπλίζει. «Ταιριάζει» το στοιχείο αυτό με την όλη εικόνα της πόλης, «πολλοί έρχονται εδώ γιατί νιώ-θουν πραγματικά ελεύθεροι, νιώθουν ότι μπορούν να κάνουν αυτό που θεωρούν φυσιολογικό, αλλά στη χώρα τους απα-γορεύεται», μας είπε ο Άχμετ, Τούρκος από τη Μπούρσα, ιδιοκτήτης μαγαζιού με σουβενίρ, κοντά στην πλατεία Νταμ.

Είναι και αυτά «γοτθικά», ολλανδικά ποδήλατα που υπάρχουν σε απίστευτα μεγάλο αριθμό στην πόλη, άλλα με ειδικά καρεκλάκια για παιδιά, άλλα παμπάλαια αλλά τόσο στιβαρά που δεν θα χαλάσουν

ποτέ, με αναβάτες λευκούς, έγχρωμους, νέους, γέρους, παιδιά, τουρίστες, αστυ-νομικούς, ταξιτζήδες, παπάδες, σκουπι-διάρηδες, ταχυδρόμους, γιάπης, καλλι-τέχνες, ανάπηρους, με λίγα λόγια, όλους! Δεν υπάρχει άνθρωπος στο Άμστερνταμ που δεν οδηγεί ποδήλατο, στην πόλη υπολογίζεται ότι κυκλοφορούν πάνω από 1 εκατομμύριο ποδήλατα, γεγονός που καθιστά το ποδήλατο και ως το πιο «πολυκλεμμένο» αντικείμενο. Κυκλοφο-ρούν παντού και δεν ήταν λίγες οι φορές που κοντέψαμε με τη Μαρία να συγκρου-στούμε με ποδηλάτες οι οποίοι εμφανίζο-νται από το πουθενά μπροστά σου, κάνο-ντας τη διάβαση ενός κεντρικού δρόμου δύσκολο εγχείρημα. Κορνάρουν από μακριά, αλλά μέχρι να το καταλάβεις είναι δίπλα σου, ενώ έκπληκτος διαπιστώνεις ότι βρίσκεσαι για ακόμη μια φορά πάνω σε ποδηλατόδρομο. Πρώτο λόγο έχουν οι πεζοί, δεύτερο τα ποδήλατα, μετά είναι οι βάρκες, μετά τα δίκυκλα και μετά είναι τα… πως τα λένε…; Α ναι, τα αυτοκίνητα!

Φύγαμε κατα-ενθουσιασμένοι, με τις μνήμες μας γεμάτες ωραίες εικόνες, από μια πόλη ευρωπαϊκή που σφύζει από ζωή, με τους περίπου 750.000 κατοίκους και τους αναρίθμητους (τουλάχιστον κατά την καλοκαιρινή περίοδο) τουρίστες, που ζει σε «άλλους», δικούς της ρυθμούς, με τους ωραιότερους ανθρώπους που έχω δει ποτέ, με «παραμυθένια» αρχιτε-κτονική και πολλά λιλιπούτεια σπιτάκια, με χρώματα που ξεκινούν από τις πινε-λιές του Van Gogh και φτάνουν μέχρι τα χαρούμενα πρόσωπα των πολύχρωμων κατοίκων της.

27

>> πρόσωπα

Μαρμέλοχαρίζοντας το γέλιο!

Ταχυδακτυλουργός και κλόουν ξετρελαί-νει μικρούς και μεγάλους, παρουσιάζοντας κλασικά κόλπα μάγων με κωμικό τρόπο. Ο Μαρμέλο μπορεί να μην αποκάλυψε στο «Δυτικώς» τα μυστικά του επαγγέλματος, αλλά μας μετέδωσε την αγάπη και τον ενθουσιασμό του για αυτό που κάνει: «Όταν ντύνομαι και βάφομαι, δεν είμαι ένας καθη-μερινός άνθρωπος, αλλά ο Μαρμέλο. Ένας κλόουν πάντα οκτώ χρονών που δεν έχει κανένα πρόβλημα και ζει στην κλοουνο-χώρα!»

Πώς προέκυψε το όνομα Μαρμέλο και υπάρχει κάποια συγκεκριμένη ατάκα που χρησιμοποιεί;

Στο στρατό έψαχνα να βρω το καλλιτε-χνικό μου όνομα, επειδή θα κατέβαινα να δουλέψω ως κλόουν στην Αθήνα και μου λέει ένας φίλος «Μαρμέλο». Το εμπνεύ-στηκε την ώρα που έτρωγε μαρμελάδα για πρωινό. Όσο για συγκεκριμένη ατάκα… φωνάζω τα πιτσιρίκια κατσαριδοφίλους και κατσαροφίλες γιατί είναι μικρούληδες και τρέχουν συνέχεια.

Πότε αποφάσισες να ασχοληθείς με αυτό το επάγγελμα;

Όταν ήμουν τεσσάρων ετών, είδα τον Κόπερφιλντ στην τηλεόραση και το απο-φάσισα. Είπα στη μητέρα μου ότι θέλω να γίνω μάγος, όταν μεγαλώσω και έγινα. Η μητέρα μου το δέχτηκε, επειδή είναι μεγαλωμένη στο εξωτερικό σε άλλη νοο-τροπία, για τον πατέρα μου ήταν λίγο πιο δύσκολο.

Πώς πέρασες από την ιδέα στην πράξη;

Η πρώτη μου παράσταση ήταν γύρω στα 14 στη ΧΑΝΘ. Ήμουν τυχερός γιατί η μητέρα μου ταξίδευε συχνά στο εξωτε-ρικό και μου έφερνε κουτιά με μαγικά. Το ’92 γνώρισα τον ταχυδακτυλουργό Αλε-ξάντερ που διατηρούσε μαγαζί με τρικ στη Ναυαρίνου. Τα πρώτα τρία χρόνια τον επισκεπτόμουν κάθε Τρίτη απόγευμα, μου παρουσίαζε μαγικά, αλλά δεν μου μάθαινε τίποτα, αυτό έγινε αργότερα. Σε αυτή τη δουλειά είναι πολύ δύσκολο να εμπιστευτείς κάποιον. Πρέπει να δείξει ότι το αγαπάει και ενδιαφέρεται πραγματικά. Στα 15 πήγα στο Λονδίνο για διακοπές και εκεί ανακάλυψα το χώρο της ταχυδακτυ-λουργίας σε απίστευτα μαγαζιά που που-λάνε διάφορα αντικείμενα. Φανταστείτε ότι σε ένα κοινό βιβλιοπωλείο μπορείς να βρεις μία ατελείωτη γκάμα βιβλίων που περιέχουν από το πιο απλό πράγμα, πώς να κάνεις ένα κέρμα να εξαφανιστεί, μέχρι κοπέλες να πετάνε, να εξαφανίζονται, να κόβονται στη μέση κτλ. Έκτοτε επισκέ-πτομαι το Λονδίνο κάθε χρόνο για να ενη-μερώνομαι.

Στο εξωτερικό είναι περισσότερο ανα-γνωρισμένο το επάγγελμα σε σχέση με την Ελλάδα;

Στο Λονδίνο υπάρχουν μουσεία μαγείας, ακαδημίες, σχολές για ταχυδακτυλουρ-γούς, σεμινάρια και πολλά μαγαζιά για ταχυδακτυλουργούς και illusionists. Εκεί είσαι καλλιτέχνης με πιστοποίηση, κάτι που δεν υπάρχει στην Ελλάδα. Ωστόσο και εδώ μπορείς να ζήσεις από αυτή τη δουλειά, αρκεί να ενημερώνεσαι, να κάνεις ταξίδια στο εξωτερικό και να είσαι επικοινωνιακός.

Πώς και επέστρεψες στη Θεσσαλο-νίκη αφού εργάστηκες κάποια χρόνια και έθεσες μία βάση στην Αθήνα;

Η Θεσσαλονίκη προσφέρεται για κάθε τι καινούργιο. Ενάμιση χρόνο που κινού-μαι στην πόλη σε παιδικά πάρτι, βαφτί-σεις, γάμους, σχολικούς χορούς, δεξιώ-σεις, εκδηλώσεις εταιρειών διαπιστώνω ότι ο κόσμος αγκάλιασε το πρόγραμμα μου και έδειξε μεγάλη ανταπόκριση. Στόχος μου είναι να τον κάνω να γελάσει, είτε μέσα από stand up comedy, είτε από comic μαγικά. Τρέχω από το πρωί έως το βράδυ, όμως είμαι ευχαριστημένος, άλλωστε εδώ είναι η οικογένεια μου και οι φίλοι μου. Με λυπεί μόνο που πληρο-φορήθηκα ότι τελευταία παρουσιάζεται με το όνομα Μαρμέλο και κάποιος άλλος στη Θεσσαλονίκη. Το θεωρώ ανόητο να προσπαθεί να κινηθεί με ένα όνομα που έχει πίσω του πορεία χρόνων και εκπαίδευση.

Προσαρμόζεις την εμφάνιση σου ανάλογα με το κοινό που απευθύνεσαι;

Προτιμώ να είμαι ντυμένος κλόουν γιατί μου δίνει ελευθε-ρία στο λόγο και τις κινήσεις. Μπορεί να είμαι ντυμένος και με κοστούμι, όταν κάνω το πρό-γραμμα του μάγου, πάλι όμως το πρόγραμμα είναι comic. Οι ατάκες αγγίζουν και τους μεγάλους, οι οποίοι συμμετέχουν μαζί με τα παιδιά. Δουλεύω πολύ με το τι θα μου δώσει ο κόσμος π.χ. να σχολιάσω μία κίνηση που θα δω.

Πιστεύεις ότι σε ευνόησε η τύχη;Όταν κάτι το αγαπάς πολύ κάποια

στιγμή το πετυχαίνεις. Σίγουρα η τύχη βοηθάει, αλλά θέλει δουλειά και επέν-δυση. Εγώ δεν επαναπαύομαι. Ράβω κάθε χρόνο νέες στολές, φέρνω από το Λον-δίνο καινούργια πράγματα. Προσπαθώ να κάνω μία δική μου ομάδα, εκπαιδεύοντας κάποια άτομα που τους ενδιαφέρει πραγ-ματικά. Ετοιμάζω ένα βιβλίο με μαγικά τρικ που θα μπορούν να κάνουν μικροί και μεγάλοι. Θα προσπαθήσω το βιβλίο να προσφέρει ένα επίπεδο γνώσης παρα-πάνω από αυτά που κυκλοφορούν στην Ελλάδα. Προετοιμάζω και μία παράσταση αποκλειστικά για ενήλικες, χρειάζομαι όμως ένα χώρο που θα τη φιλοξενήσει.

Τέλος πιστεύεις ότι είναι της μόδας η παρουσία ενός κλόουν και ταχυδα-κτυλουργού σε ένα πάρτι;

Υπάρχουν πολλοί κλόουν που ασχο-λούνται με παιδικά πάρτι στη Θεσσα-λονίκη και έξι ταχυδακτυλουργοί. Είναι στο χέρι του καθενός τι ποιότητα θα προσφέρει στον κόσμο. Ίσως έχει γίνει μία ανάγκη, δεν θέλω να το περάσω έτσι, αλλά ούτε και να το δει ο γονιός ως υπη-ρεσία πολυτέλειας. Δεν πάμε απλά για να γίνει ντόρος. Πρέπει να προσφέρεις έργο τη μία ώρα που θα κάτσεις, να κερδίσουν κάτι τα παιδιά. Φανταστείτε ότι μέχρι να πας τα αγόρια κάθονται αριστερά, τα κορίτσια δεξιά και όταν φτάνεις γίνονται όλοι μία παρέα και αρχίζει το παιχνίδι.

Info:Μαρμέλοclown and magic artist

Τηλ. επικοινωνίας: 6943427335Email: [email protected]


[email protected]

28

Modus Kids Πρότυπος ΠαιδοχώροςΛεύκης 8 και Ελευθερίας γωνία, Νέα Πολιτεία, Εύοσμος

Τηλέφωνο και Φαξ: 2310 58.78.08 Κινητό 6977 84.94.03

Πρότυπος Παιδoχώρος

• Πρότυπος παιδοχώρος µε ασφαλή και

εγκεκριµένα παιχνίδια από τον ΕΛΟΤ

• Ξεχωριστός παιδοχώρος, πλήρως

εξαεριζόµενος και κλιµατιζόµενος

• Άψογη Καθαριότητα

• Οργάνωση παιδικών πάρτυ και διαφόρων

εκδηλώσεων.

• ∆ανειστική βιβλιοθήκη

• Βιβλιοπωλείο, CD, DVD

• Ψυχαγωγία µε δηµιουργική απασχόληση

των παιδιών από εξειδικευµένο προσωπικό.

>> τέχνη

Tangoτο πάθος του Μπουένος Άιρες

Λία Παπαδράγκα

Γράφει η

O χορός του πάθους και του έρωτα, της γοητείας και της προδοσίας, της μάχης ανάμεσα στο αρσενικό και το θηλυκό… Οι χαρακτηρισμοί αυτοί περιβάλουν το μύθο του τάνγκο και… δεν απέχουν πολύ από την πραγματικότητα στην οποία γεν-νήθηκε ο χορός αυτούς του Μπουένος Άιρες, της αργεντίνικης πρωτεύουσας. Λέγεται πως τα πρώτα βήματά του τα σκαρφίστηκαν μετανάστες στις φτωχο-γειτονιές, τα χαμαιτυπεία και τους οίκους ανοχής, εκεί, γύρω στα τέλη του 19ου αιώνα.

Από τη δεκαετία του 1920 και μετά, και μέσω των γόνων της καλής κοινωνίας, που επισκέπτονταν τα κακόφημα στέκια, το τάνγκο άρχισε να εισβάλει στα σαλόνια της Ευρώπης και της Αμερικής. Εκεί, για αρκετά χρόνια πήρε τη μορφή «μανίας» που κυρίευσε τα πλήθη, ενώ στη συνέχεια επέστρεψε θριαμβευτικά στο Μπουένος Άιρες για να κερδίσει την αναγνώριση που του άξιζε και να ταυτιστεί με τη χώρα όπου γεννήθηκε.

Το τάνγκο ξεχάστηκε ως ξεπερασμένο φολκλόρ στις δεκαετίες του ‘60 και ‘70 για να επανέλθει από τα μέσα του ‘80 και μετά, και να συνεχίσει να κατακτά μέχρι και σήμερα όλο και μεγαλύτερο κομμάτι της νεολαίας του Μπουένος Άιρες και φανατικούς οπαδούς σε όλο τον κόσμο. Εκατοντάδες τουρίστες έρχονται στο Μπουένος Άιρες από διάφορα μέρη του κόσμου για να μείνουν από μία εβδομάδα μέχρι μήνες ολόκληρους στη «μητρό-πολη» και να εξελιχθούν στο χορό αυτό.

Τα ρεμπέτικα του Μπουένος Άιρες

Οι στίχοι του τάνγκο διαλογίζονται πάνω στη ζωή, το θάνατο, τον έρωτα, τη μοναξιά, το πέρασμα του χρόνου, την αγάπη για το Μπουένος Άιρες... Η μελω-δία του ποικίλλει, λυπητερή ή χαρούμενη, άλλοτε με ατέλειωτες παύσεις κι άλλοτε παιχνιδιάρικη. Βασικό μουσικό όργανο

είναι το μπαντονεόν -μοιάζει με το ακορ-ντεόν- το οποίο είναι για το τάνγκο... ό,τι και το μπουζούκι για το ρεμπέτικο. Η ψυχή του δηλαδή. Ο ήχος του, άλλοτε κλαψιά-ρικος κι άλλοτε επιθετικός, μπορεί τόσο να σου χαϊδέψει τ’ αυτιά όσο και να σου τσακίσει την καρδιά! Όπως και το ρεμπέ-τικο, το τάνγκο γεννήθηκε στο περιθώριο της πόλης.

Ο Ρικάρντο Μασέιρας είναι ένας από τους παλιούς τανγκέρος (χορευτές). Τον γνώρισα πριν μερικά χρόνια στο ταξίδι μου στο Μπουένος Άιρες . Μου ‘χε πει τότε: «το τάνγκο είναι μια ιστορία τριών λεπτών, στη διάρκεια της οποίας δυο άτομα έρχονται κοντά με τη θέλησή τους

για να επικοινωνήσουν αισθησιακά και όχι σεξουαλικά». Στα 60 του χρόνια έχει μείνει να λέγεται Ελ Πίμπε Σαραντί -ο πιτσιρικάς από το Σαραντί- παρατσούκλι που του έμεινε από τότε που ξεκίνησε να χορεύει στις μιλόνγκας, γύρω στη δεκαετία του ‘60.

Τι είναι το τάνγκο; «Το πρώτο μάθημα που διδάσκω στους μαθητές μου είναι ότι το τάνγκο δεν είναι απλά μερικές κινή-σεις που μαθαίνουμε να τις εκτελούμε. Το τάνγκο μπαίνει από το αυτί, περνά από την καρδιά και ’’ζωγραφίζεται’’ στα πόδια», μου λέει. Ποιοι είναι οι καλύτεροι χορευτές; Αυτοί που αναδεικνύουν τη ντάμα τους! «Τη χάρη στο τάνγκο την έχει η γυναίκα. Και ο άντρας είναι αυτός που πρέπει να την κάνει να λάμπει».

Η αγκαλιά είναι καταφύγιοΤο τάνγκο βρίσκεται σχεδόν παντού

στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων στο Μπουένος Άιρες. Στο ραδιόφωνο, στα καταστήματα και βέβαια στους δρό-μους της πόλης. Ζευγάρια χορεύουν στη μέση των πιο γνωστών πλακόστρωτων με τα καπέλα γυρισμένα ανάποδα, περι-μένοντας από τους περαστικούς να τους ανταμείψουν για το θέαμα που τους προ-σφέρουν.

Η κουλτούρα του τάνγκο απουσίασε από το Μπουένος Άιρες για πολλά χρόνια, έχοντας δεχτεί συνδυασμένα πλήγματα, αφενός από την επέλαση της αγγλοσα-

ξονικής κουλτούρας και αφετέρου από την απαγόρευση των συνταγματαρχών της δικτατορίας. Αφορμή για την αναγέν-νησή του υπήρξε μία περιοδεία της παρά-στασης Tango in Argentina το 1983 στο Παρίσι και στο Μπροντγουέι. Έξι ζευγάρια με τη συνοδεία της ορχήστρας Sexteto Mayor ξεσήκωσαν κύματα ενθουσιασμού στο κοινό και ανανέωσαν το ενδιαφέρον του κόσμου για το χορό και τη μουσική του τάνγκο.

Από το 1990 και μετά η κοινωνία του τάνγκο όλο και μεγαλώνει στο Μπουένος Άιρες. Δημιουργούνται όλο και περισσό-τερες σχολές, που γεμίζουν με νεαρούς αλλά και μεγαλύτερους Αργεντίνους και Αργεντίνες από την πρωτεύουσα, αλλά και την επαρχία. Η πρόσφατη οικονομική κρίση συνεισέφερε σε αυτό, οι άνθρωποι αναζητούν για καταφύγια. Και συντρο-φιά.

Φεστιβάλ Τάνγκο ΘεσσαλονίκηςΤο τάνγκο στην πόλη

Από τις 28 Σεπτεμβρίου ως τις 19 Νοεμβρίου η Θεσσαλονίκη θα γεμίσει ήχους και εικόνες του τάνγκο, καθώς θα διοργανωθεί για δεύτερη φορά φέτος το Φεστιβάλ Τάνγκο Θεσσαλο-νίκης. Η διοργάνωση περιλαμβάνει κινηματογραφικό αφιέρωμα με θέμα το τάνγκο στον κινηματογράφο Ολύ-μπιον, έκθεση φωτογραφίας, σεμι-νάριο χορού για αρχάριους και προ-χωρημένους, αλλά και… live θέαμα από τους φημισμένους Αργεντίνους δασκάλους που θα λάβουν μέρος στο φεστιβάλ.

Οι κεντρικές εκδηλώσεις είναι:Πέμπτη 2 Οκτωβρίου: Εγκαίνια της •έκθεσης φωτογραφίαςΠαρασκευή 3 Οκτωβρίου: Συναυλία •της ακορντεονίστριας Ζωής Τηγα-νούρια – show από τους Roxana Suarez - Sebastian Achaval και την ομάδα Tango Estilo (Αίγλη)Σάββατο 4 Οκτωβρίου: συναυλία •του Quinteto Tangarto και show από τους Roxana Suarez - Sebastian Achaval και Romina Godoy – Leandro Palou.Σάββατο 4 και Κυριακή 5 Οκτω-•βρίου: σεμινάριο χορού για αρχάρι-ους και προχωρημένουςΠερισσότερες πληροφορίες

μπορείτε να αναζητήσετε στην ιστοσελίδα

www.thessalonikitangofestival.grΦώ

το:

Νίκ

ος Π

άντ

ης

30

Άνω Ηλιούπολη Πλουτάρχου 1 2310 655273

Εύοσμος Παπαφλέσσα 18 2310 669308

Εύοσμος Λαχανά 35 2310 656226

Νεοχωρούδα 2310 788320

Τη σχολική χρονιά 2007-2008 πέτυχαν οι 27 από τους 31 μαθητές μας

• Αγγλικά• Γαλλικά• Γερµανικά• Ιταλικά • Ισπανικά

Τμήματα Πληροφορικής για μαθητές & ενήλικες

Ταχύρρυθμα τμήματα ενηλίκων & τμήματα μαθητών Δημοτικού, Γυμνασίου και Λυκείου για την απόκτηση ECDL

Oι εξετάσεις διεξάγονται στο εξεταστικό κέντρο μας ECDL στον Εύοσμο

Ξένες Γλώσσες Πληροφορική

Ειδικά δωρεάν τμήματα παιδιών Α & Β Δημοτικού για εξοικείωση με την ξένη γλώσσα

Ολιγομελή τμήματα ως 9 μαθητέςΔιαρκής συνεργασία με τους γονείς

Επιλογή των καλύτερων βιβλίων και εκπαιδευτικών μέσωνΑυστηρή επιλογή καθηγητών και διαρκής εκπαίδευσή τους

Ξένες Γλώσσες & ΠληροφορικήΘΕΟ∆ΩΡΟΣ Ο∆. ΚΥΡΙΑΚΙ∆ΗΣ

Διδάσκουμε ξένες γλώσσες από το 1972Πάνω από 2000 πτυχιούχοι μαθητές

σε αναγνωρισμένα από το κράτος πτυχία

ΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΞΕΝΩΝ ΓΛΩΣΣΩΝ CENTER ΕΙΝΑΙ Η ΣΙΓΟΥΡΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ΣΑΣ

Διδασκαλία με την νέα

πρωτοποριακή μέθοδο

του διαδραστικού

πίνακα

Εξετάσεις μόνο σε

αναγνωρισμένα από

το ΑΣΕΠ επίπεδα και

πτυχία

Ιδιαίτερα μαθήματα

για μαθητές & ενήλικες

ΑΠΟΚΤΗΣΤΕ LOWER

ΣΕ 8 ΜΗΝΕΣ

>> υγεία

Στρες

& πως μπορούμε να ανταποκριθούμε σε αυτό

Όλοι γνωρίζουμε πολύ καλά τι εννοούμε με τη λέξη στρες. Τι σημαίνει όμως κυριολεκτικά στρες; Η λέξη στρες προέρχεται από τη λατινική λέξη stringere, που σημαίνει σφίγγω. Παλαιότερα η λέξη χρησιμοποιούνταν για να περιγράψει την κακουχία, τον πόνο ή την αδιαθεσία.

Ο ορισμός που δίνει ο Richard Lazarus, καθηγητής του πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας σχετικά με το στρες είναι: «μία κατάσταση που βιώνουμε όταν οι απαιτήσεις που προβάλλονται πάνω μας δεν μπορούν να εξισορρο-πηθούν από την ικανότητά μας να ανταποκριθούμε σε αυτές».

Ποιες χημικές και ορμονικές αλλαγές όμως συμβαί-νουν βιολογικά στο σώμα μας όταν νιώθουμε έντονο στρες; Ο εγκέφαλός μας προκαλεί άμεση έκκριση αδρε-ναλίνης, η οποία αυξάνει τους καρδιακούς παλμούς και αποδεσμεύει τα αποθέματα της ενεργητικότητάς μας. Επίσης όταν βιώνουμε υψηλά επίπεδα στρες, αποδε-σμεύονται μεγάλες ποσότητες κορτιζόλης.

Η ισορροπία που καλούμαστε να έχουμε απέναντι στις απαιτήσεις της ζωής και της ικανότητάς μας να τις αντιμε-τωπίζουμε, είναι αντίστοιχη με την προσπάθεια κάποιου να περπατήσει πάνω σε ένα τεντωμένο σχοινί. Ο καθέ-νας από εμάς περπατάει πάνω σε ένα νοητό τεντωμένο σχοινί, ένα σχοινί που δεν είναι στην πραγματικότητα το ίδιο το μονοπάτι που παίρνουμε στο ταξίδι της ζωής μας.

Στο σημερινό κόσμο μας, όλοι εμείς οι σχοινοβάτες της ζωής βιώνουμε, κάποιες φορές λιγότερο ή περισσό-τερο στρες. Το τέχνασμα είναι να περιορίσουμε αυτές τις φορές στο ελάχιστο και να αυξήσουμε την ικανότητα αντιμετώπισης απέναντι στις διάφορες απαιτήσεις της ζωής, ώστε να μπορούμε να ανταποκριθούμε σε αυτές.

Για να το πετύχουμε αυτό αρκεί να παρατηρήσουμε πώς βιώνουμε τις πιέσεις από το περιβάλλον μας και πώς ανταποκρινόμαστε σε αυτές. Όταν μάθουμε τον τρόπο που χρειάζεται για να ισορροπήσουμε, προσαρμόζοντας τις απαιτήσεις της ζωής και βελτιώνοντας την ανταπό-κρισή μας σ’ αυτές, τότε θα ξέρουμε πώς να ρυθμίσουμε αποτελεσματικά το στρες.

Για να αντιδράσουμε με στρες χρειάζεται διαφορετι-κός βαθμός πίεσης για τον καθένα μας. Χωρίς προκλή-σεις, κίνητρα και ερεθίσματα, κανένας δε θα μπορούσε να μάθει και να μεγαλώσει σε αυτό το σχολείο της ζωής. Οι διάφορες πιέσεις που δεχόμαστε, όποιο βαθμό κι αν έχουν, είναι βλαβερές, ιδιαίτερα αν έχουν αρκετή ένταση. Αλλά και σε εκείνη ακόμα την περίπτωση μην ξεχνάμε, πως έχουμε πάντα την επιλογή να ταυτιστούμε με το στρες ή να το παρατηρήσουμε.

Η παρατήρηση είναι μία τεχνική, που μας βοηθάει να μην βιώνουμε πλήρως κάθε συναίσθημα αλλά να κρατάμε πάντα μία απόσταση από αυτό. Με αυτόν τον τρόπο αποδυναμώνουμε τη σπουδαιότητα του κάθε συναισθήματος που έρχεται μέσα στο νου μας και συνει-δητοποιούμε ότι μπορούμε να έχουμε έναν έλεγχο στις σκέψεις και στα συναισθήματά μας, ακόμα και σε αυτό του άγχους.

Για πολλούς ανθρώπους η εργασία είναι μία από τις σημαντικότερες αιτίες στρες στη ζωή τους. Πολλοί άνθρωποι νιώθουν αναγκασμένοι να δουλεύουν, επειδή, απλούστατα, πρέπει να επιβιώσουν και να καλύψουν τα έξοδά τους. Όταν βρισκόμαστε σε μία δουλειά αναγκα-στικά, χωρίς να αισθανόμαστε ότι είμαστε δημιουργι-κοί και ότι προσφέρουμε αληθινές υπηρεσίες μέσα από αυτήν, τότε βιώνουμε ακόμα περισσότερο στρες για να καταφέρουμε να ανταποκριθούμε σωστά στις προκλή-σεις αυτής της δουλειάς.

Επίσης, οι συνήθεις διενέξεις ανάμεσα στους εργο-δότες και στους εργαζόμενους, καθώς και οι συνθήκες εργασίας που απέχουν πολύ από το επιθυμητό, αποτε-λούν σοβαρές αιτίες στρες μέσα στο χώρο εργασίας μας.

Ας δούμε τώρα πώς αντιδρά το σώμα μας απέναντι στο στρες και τις επιπτώσεις που έχει απέναντι σε αυτή την αντίδραση. Οι επιδράσεις αυτές προέρχονται κυρίως από το νευρικό σύστημα και τα επινεφρίδια και μερικές από αυτές είναι οι παρακάτω:

Η διανοητική εγρήγορση επιτρέπει την ταχύτερη δια-1. δικασία σκέψης.Οι κόρες διαστέλλονται για να βελτιώσουν την 2. όραση.Το δέρμα γίνεται ευαίσθητο στην αφή.3. Η όσφρηση γίνεται πιο ευαίσθητη.4. Η καρδιά χτυπάει γρηγορότερα και πιο δυνατά, δημι-5. ουργώντας μερικές φορές ταχυπαλμία.Η κυκλοφορία του αίματος αυξάνεται, παρέχοντας 6. οξυγόνο σε όλα τα μέρη του σώματος.Το απόθεμα ενέργειας στα άκρα αυξάνεται για να μπο-7.

ρούν να λειτουργούν πιο έντονα και για περισσότερη ώρα.Η ροή αίματος στο δέρμα περιορίζεται και το δέρμα 8. ιδρώνει.

Υπάρχουν αρκετά πράγματα που μπορούμε να κάνουμε για να μειώσουμε το άγχος στον εαυτό μας. Μπορούμε να φτιάξουμε έναν κατάλογο με τις διάφορες στρεσογόνες πηγές μας, να ταξινομήσουμε τις πηγές του στρες κάτω από διάφορες κατηγορίες, όπως «σοβαρές» ή «λιγότερο σοβαρές» και να κοιτάξουμε εκ νέου τις πηγές του στρες που επιδέχονται άμεσες πρακτικές λύσεις.

Αν σταματήσουμε να ανησυχούμε για εκείνα τα προ-βλήματα που δεν επιδέχονται αλλαγή στην πράξη και αρχίσουμε να δουλεύουμε πάνω σε αυτά που πιστεύ-ουμε ότι μπορούν να διορθωθούν, τότε έχουμε κάνει μία πολύ καλή αρχή.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι τα πάντα αλλάζουν πρώτα, από τον τρόπο σκέψης μας. Χρειαζόμαστε πραγματικά δυνατές και αποφασιστικές σκέψεις για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε το στρες με ένα θετικό τρόπο. Με την επίγνωση ότι για κάθε πρόβλημα υπάρχει πάντα και μία λύση, μπορούμε να πειραματιστούμε, ώστε να μην δίνουμε μεγάλη έκταση μέσα μας, στις διάφορες πηγές του στρες που εμφανίζονται, όσο τεράστιες και αν μας φαίνονται. Μην ξεχνάμε τη μέθοδο της παρατήρησης και μη ταύτισης με το πρόβλημα και της μετατροπής του σε λύση, μέσα από μία θετική και ψύχραιμη στάση ζωής.

Τ. Ρ.

32

>> ποδήλατο >>

Διαπιστώσεις & Βασικές Αρχέςσύλλογος συγκοινωνιολόγων Θεσσαλονίκης

Λευτέρης ΑκριτίδηςΣχόλιο

ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΑΚΟ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Παρακάτω η άποψη του συλλόγου συγκοινωνιολόγων Θεσσαλονίκης:

H Θεσσαλονίκη είναι από τις φτωχότερες •συγκοινωνιακά πόλεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, γεγονός που προκαλεί υποβάθ-μιση και σε άλλους τομείς της ζωής:Η μέση ταχύτητα κίνησης στις ώρες •αιχμής είναι 6 χλμ./ώρα, δηλαδή λίγο μεγαλύτερη από την μέση ταχύτητα βαδίσματος (5 χλμ./ώρα).Είναι η μοναδική πόλη στην ΕΕ με πλη-•θυσμό μεγαλύτερο από 1 εκατομμύριο κατοίκους, που δεν διαθέτει σύστημα σταθερής τροχιάς (μετρό, τραμ κλπ.). Με δεδομένα ότι η Θεσσαλονίκη ξεπέ-ρασε το συγκεκριμένο «πληθυσμιακό κατώφλι» το 1989 και ότι το έργο του Μετρό αναμένεται να λειτουργήσει το 2014, γίνεται αντιληπτό ότι η πόλη μας

θα κατέχει αυτή τη θλιβερή αποκλειστι-κότητα για χρονικό διάστημα ίσο με το ¼ ενός αιώνα.Μόνο το 27% των μετακινήσεων γίνο-•νται με αστικό λεωφορείο, και κυρίως από συμπολίτες μας που δεν διαθέτουν δίπλωμα οδήγησης ή Ι.Χ.Στις κεντρικές περιοχές της πόλης, το •50% των οχημάτων σταθμεύουν παρά-νομα.Ο ελεύθερος χώρος ανά κάτοικο του •Πολεοδομικού Συγκροτήματος Θεσσα-λονίκης είναι κατά μέσο όρο 5 τ.μ., με αποδεκτό όριο τα 15 τ.μ. - στην πραγ-ματικότητα είναι μικρότερος, αφού συχνά ανοικτοί χώροι και πεζοδρόμια καταλαμβάνονται από σταθμευμένα οχήματα.Η ατμοσφαιρική ρύπανση είναι η χειρό-•τερη στην Ευρώπη συγκριτικά με όλες τις αντίστοιχες πόλεις, αφού η περιε-κτικότητα της ατμόσφαιρας σε αιωρού-

μενα μικροσωματίδια ξεπερνά το μέγι-στο επιτρεπτό όριο (50 μg/m3), για 205 ημέρες το χρόνο.Δυστυχώς η Θεσσαλονίκη άνοιξε διά-

πλατα τις πόρτες της στο Ι.Χ., προσφέρο-ντάς του χώρο που προορίζεται για άλλους σκοπούς. Οι αστικοί δρόμοι, όμως, πρέπει να εξυπηρετούν μετακινήσεις και με άλλα μέσα, όπως μαζικής μεταφοράς, ποδήλατα, πεζούς, οχήματα ΑΜΕΑ κλπ. Επίσης, προο-ρίζονται και για άλλες δραστηριότητες, όπως περίπατο, αγορές, ψυχαγωγία, κοινω-νική συνεύρεση, παιδικό παιχνίδι και άλλες ανθρώπινες ανάγκες. Όλα τα παραπάνω έχουν χαθεί από τους δρόμους της πόλης μας λόγω του Ι.Χ.

Το όραμα του Συλλόγου Ελλήνων Συγκοινωνιολόγων βασίζεται σε 4 πυλώνες - στόχους:

τη μείωση της αλόγιστης χρήσης του Ι.Χ. •αυτοκινήτου,την παροχή προτεραιότητας στα Μέσα •

Μαζικής Μεταφοράς,την ενθάρρυνση εναλλακτικών τρόπων •κινητικότητας (πεζοί, ποδήλατα),την εξασφάλιση αστικού χώρου για •όλους τους χρήστες και όλες τις δραστη-ριότητες.Οι επιστημονικές και τεχνικές λύσεις

υπάρχουν. Οι συγκοινωνιολόγοι της πόλης μας, όπως τουλάχιστον αυτοί εκφράζονται μέσα από τους επίσημους φορείς, υιοθε-τούν σε γενικές γραμμές κοινές απόψεις και προτάσεις. Ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι αντιλαμβάνονται την αξία της ασφαλούς και άνετης μετακίνησης ως ανάγκη για καλύτερη ζωή.

Οι πολίτες οφείλουμε να θέσουμε αυτο-περιορισμούς στην αλόγιστη χρήση του Ι.Χ. Αλλά και η Πολιτεία πρέπει επιτέλους να δείξει την απαραίτητη πολιτική βού-ληση και να λάβει τα γενναία μέτρα και πολιτικές αποφάσεις.

Και λίγα λόγια για το «δυτικώς»:Ήταν τότε ο Ποδηλατικός Γύρος Σταυρούπολης και ο πρώτος χρόνος διεξαγωγής του εκεί ποδηλατικού αγώνα, όταν η Άννα μου γνώρισε

έναν τύπο ψηλό που έβγαζε ένα περιοδικό στη Δυτική Θεσσαλονίκη. Η πρώτη ερώτηση που μου έκανε τότε ο Αλέξης είναι αν έχω άρθρα για να γράφω. Του είπα (όπως μου θύμισε) ότι έχω άρθρα για τα επόμενα 10 χρόνια. 10 χρόνια λοιπόν «δυτικώς» και μαζί του σχεδόν 10 χρόνια έχει τον χώρο του το ποδήλατο. Ξεκινώντας αυτήν την προσπάθεια και με ιδιαίτερη έμφαση στο ποδήλατο ως μέσο μετακίνησης, μόνιμες ήταν οι αναφορές από πολλούς ότι θα πρέπει να γίνουν ποδηλατόδρομοι. Γραφικότατοι εμείς τότε όπως και σήμερα λέμε ότι στην πόλη μας δεν χρειάζονται ποδηλατόδρομοι .Τον τελευταίο χρόνο υπάρχει μια τεράστια κινητικότητα γύρω από το ποδήλατο .Ποδηλατοπορείες, καθιερωμένες ημέρες για ποδήλατο μέσα στην πόλη που στόχο έχουν την ευαισθητοποίηση των πολιτών .Μέχρι και το Υπουργείο Ανά-πτυξης σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη χρησιμοποιώντας το έμψυχο υλικό και τις γνώσεις του, μας κάνει βόλτες με τα ποδήλατα θέλοντας να προβάλλει μια ποιο πράσινη Ελλάδα. Ακόμα και ο Αλέξης πήρε ποδήλατο και ενθουσιάστηκε. Ανακάλυψε και αυτός ότι τελικά δεν χρειάζονται ποδηλατόδρομοι – ο ποδηλάτης ψάχνει τον συντομότερο δρόμο για να πάει στην δουλειά του. Και αυτό που σίγουρα προέκυψε από αυτή την κινητικότητα είναι δημοσιότητα. Πλέον τα μεγάλα μέσα προβάλλουν το ποδήλατο μέσα και από αυτήν την μεγάλη κινητικό-τητα που έχει δημιουργηθεί για το περιβάλλον .Από την άλλη δήμαρχοι φτιάχνουν ποδη-λατόδρομους «μαϊμούδες» εκμεταλλευόμενοι αυτήν την κατάσταση. Ποδηλατόδρομοι στημένοι σε τέτοια σημεία και με τέτοιο τρόπο που τελικά δεν χρησιμοποιούνται .Εμείς λοιπόν κλείνοντας αυτόν τον κύκλο στο περιοδικό δυτικώς προτείνουμε την δημιουρ-γία ενός δρόμου –πεζών / ποδηλάτου που θα ενώνει το Κορδελιό με το Εύοσμο και το Εύοσμο με την Σταυρούπολη και από εκεί με Αμπελόκηπους και σιγά σιγά στην …Καλαμαριά. Είναι μια σκέψη εφικτή αρκεί να ενωθεί ο ήδη υπάρχον πεζόδρο-μος του κάθε δήμου με τον άλλο .Σε αυτόν τον δρόμο θα μπορούν να περνάνε ευχάριστες στιγμές οι πολίτες κάνοντας ποδήλατο αλλά και περπατώ-ντας χωρίς την όχληση των αυτοκινήτων .Ένας οικολογικός δρόμος. Μέσα από αυτόν μπορούν να ενταχθούν οι υποψήφιοι ποδηλάτες στον υπόλοιπο ιστός της πόλης .

Σεπτέμβρης μπροστά μας και όλη η Ευρώπη γιορτάζει και κάνει ενέργειες προκειμένου να προωθήσει τις εναλλακτικές μορφές μετακίνησης.

34

>> σινεμά & βίντεο

Κώστας ΠοτακίδηςΓράφει ο

[email protected]Καλοκαίρι ήτανκαι πέρασε...

Δουλεία για άντρες A Man’ S Job

Σενάριο - Σκηνοθεσία: Αλέξι Σαλμενπέρα

Μια εξαιρετική γλυκόπικρη ταινία από την σχετικά άγνωστη κινηματογραφικά Φινλανδία που δίνει ανάσες ζωής στο καλό σινεμά. Ο ήρωας μας ένας καθημερινός βιοπαλαιστής που η μοίρα και η σκληρή πραγματικότητα τον ώθησε στο αρχαιό-τερο των επαγγελμάτων. Μη μπορώντας να αντεπεξέλθει στης οικονομικές του υποχρεώσεις και με μια άρρωστη σύζυγο στο κρεβάτι αναγκάζεται να υποκύψει στις ορέξεις μιας απαιτητικής μεγαλοκοπέλας που του προσφέρει δουλειά. Μόνο που σ αυτή την εργασία τα ρούχα της δουλειάς δεν είναι απαραίτητα και όσο πιο επιδέξια τα ξεφορτωθείς τόσο καλύτερα θα κάνεις τη δουλεία σου. Και όλα αυτά κρυφά από την οικογένεια που νομίζει πως εσύ δου-λεύει το πρωί σε γραφείο

Πρόκειται για τη δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του Αλέξι Σαλμενπέρα που καταφέρνει να ξεπεράσει τα σύνορα της χώρας του, θίγοντας ένα παγκόσμιο πρό-βλημα που απασχολεί όλες τις μεγαλου-πόλεις του πλανήτη, την ανεργία.

Βαθιά Κοφτά Ανθρώπινα(Short Sharp Shock)

Σενάριο/ Σκηνοθεσία: Φατίχ Ακίν Πρόκειται για την πρώτη κινηματογρα-

φική δουλειά του αγαπητού Φατίχ Ακίν δημιουργού των «Η Άκρη του Ουρανού» και «Μαζί Ποτέ» γυρισμένη στους δρό-μους του Αμβούργου το 1998.

Πρωταγωνιστές τρεις νεαροί φίλοι ο Κώστας ο Έλληνας, ο Γκάμπριελ ο Τούρκος και ο Μπόμπι από τη Σερβία. Ο Μπόμπι αποφασίζει να γίνει μέλος μιας αλβανικής συμμορίας κακοποιών. Η αποστολή του να μεταφέρει παράνομα όπλα. Ζητά από τους δυο φίλους του να τον βοηθήσουν αλλά ο Γκάμπριελ αρνείται να συμμετά-σχει ενώ ο Κώστας που ταλαιπωρείται οικονομικά δέχεται την πρόσκληση. Η επιχείρηση όμως δεν θα πάει καθόλου καλά για του δυο φίλους που θα βρεθούν άσχημα μπλεγμένοι.

Την ταινία αυτή την πρωτοείδαμε στο φεστιβάλ κιν. Θεσσαλονίκης το 1998 με τίτλο «Ακαριαίο Χτύπημα». Ο Φατίχ μεγα-λωμένος στη Γερμανία από Τούρκους γονείς δηλώνει επηρεασμένος απ τον Μάρτιν Σκορσέζε, κάτι που φαίνεται και στην ταινία αυτή καθώς θα βρείτε αρκε-τές ομοιότητες με τους «κακόφημους δρόμους»

Βραβεία:Διεθνές φεστιβάλ κινηματογράφου Λοκάρνο: Τιμητική μνεία.Διεθνές φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης: Καλύτερης Α ανδρικής ερμηνείας, Υποψηφιότητα για Χρυσό Αλέξανδρο.Βραβεία Adolf Grimme Γερμανία: Καλύτερης σκηνοθεσίας, Καλύτερης Α ανδρικής ερμηνείας, Καλύτερης Β ανδρικής ερμηνείας.Διεθνές φεστιβάλ κινηματογράφου Angers European: Βραβείο Jean Carment Bavarian Film Awards: Καλύτερης σκηνοθεσίας

Λονδινο - ΜπραϊτονLondon to Brighton

Σενάριο - Σκηνοθεσία: Πώλ Αντριου Γουίλλιαμς

Ένα εξαιρετικό δείγμα κινηματογραφι-κής γραφής της βρετανικής σχολής που κάποιοι χαρακτήρισαν και σαν μια από τις 2-3 καλύτερες ταινίες των τελευταίων ετών και όχι αδίκως. Ο πρωτοεμφανιζόμε-νος Πωλ.Αντριου Γουίλλιαμς καταφέρνει να στήσει ένα ρεαλιστικό και παράλληλα σκληρό φίλμ που ταράσσει τα ήσυχα νερά του πολιτισμένου κόσμου. Σκηνές απαρά-μιλλης σεκταριστικής βίας να εναλλάσσο-νται αρμονικά με ανθρώπινα συναισθή-ματα δημιουργώντας στον ανυποψίαστο θεατή μια πρωτόγνωρη κινηματογραφική σύγχυση. Ο ίδιος ο δημιουργός της δεν κατάλαβε αρχικά το μέγεθος της δου-λειάς που έκανε. Η αναγνώριση όμως ήρθε πολύ γρήγορα καθώς η ταινία του απέσπασε σημαντικά βραβεία όπου κι αν συνέτυχε και αγκαλιάστηκε από κοινό και κριτικούς όσο καμία άλλη πρωτοεμφανι-ζόμενου δημιουργού.

Η ιστορία ξεκινά με έναν κοινό νταβα-τζή που ζητά από την πόρνη του να του βρει μια ανήλικη για να ικανοποιήσει τις περίεργες ορέξεις ενός καλού του πελάτη. Η μικρή όμως θα σκοτώσει τον ευυπό-ληπτο πελάτη και θα τραπεί σε φυγή. Η πόρνη θα αναλάβει να προστατεύσει την ανήλικη μέχρι που ο γιός του δολοφονη-μένου πελάτη θα εξαπολύσει ανθρωπο-κυνηγητό για να πάρει εκδίκηση.

Βραβεία: British Independent Film Awards: Βραβείο Καλύτερης Ταινίας.Dinard British Film Festival: Βραβείο Σκηνοθεσίας.Διεθνές Φεστιβάλ Εδιμβούργου: Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Σκηνοθέτη.Evening Standard British Film Awards: Βραβείο Καλύτερης Ταινίας.Foyle Film Festival: Βραβείο Καλύτερης Ταινίας.Raindance Film Festival: Μέγα Βραβείο Επιτροπής.

Δε λέω καλές οι παραλίες και τα εξοχικά, καλά και τα τουριστικά θέρετρα που δεν μας άφησαν φράγκο στη τσέπη, καλά και τα θερινά σινεμά που φέτος είχαν την τιμητική τους καθώς επέλεξαν να προβάλουν (μεγάλο μέρος αυτών) παλιές κλασικές ταινίες, που όμως άφησαν ανεξίτηλο το στίγμα τους στη ιστορία του σινεμά.

Καιρός τώρα να επιστρέψουμε στις γνωστές μας συνήθειες, στην καθημερινότητα, στις δουλειές μας, στη

θαλπωρή του σπιτιού μας, στις χειμερινές αίθουσες, στο video club της γειτονιάς μας. Μετά λοιπόν από τη μερική καλοκαιρινή απραξία των εταιριών διανομής, τα ράφια ξαναγεμίζουν με φρέσκο υλικό, με σούπερ περιπέτειες, με ανατριχιαστικά θρίλερ, με σινεμά από κάθε άκρη της γης για όλα τα γούστα. Ακόμα και το ρεαλιστικό (όπως τους γέννησε η μαμά τους) σινεμά ανακάμπτει την εποχή αυτή. Αυτός είναι και ο σημαντικότερος λόγος που επέ-

στρεψα κι εγώ σε τούτη εδώ την στήλη εκτός βέβαια του ότι είμαι φωνάρα.

Πάμε λοιπόν να δούμε τι καλό θα βρούμε στον πηγαιμό για την Ιθάκη, τη δική μας κινηματογραφική Ιθάκη. Το δικό μας ιδιωτικό σινεμά.

Καλό χειμώνα να’ χουμε

>> κινηματογράφος

Γιάννης Ν. ΓκακίδηςΓράφει ο

Απολογισμός Καλοκαιριού

προσδοκίες φθινοπώρου

δόσεων, κάτι που είχαν την ευκαιρία στην Αθήνα. Γι’ αυτό βέβαια δεν μας φταίει το κράτος των Αθηνών, το σύνηθες άλλοθί μας, για πράγματα που, δεν συμβαίνουν στην πόλη μας. Γιατί είναι αλήθεια πως, το κοινό δεν ανταποκρίνεται αρκούντως ικανοποιητικά, στις επιλογές των κινημα-τογραφικών επιχειρηματιών, είτε των δια-νομέων, είτε των αιθουσαρχών.

Πρώτον, δεν προβαλλόταν όλες οι επανεκδόσεις στην πόλη μας και δεύτε-ρον όσες προβλήθηκαν, προβλήθηκαν ελαφρώς ετεροχρονισμένα. Έτσι ο «Σιω-πηλός Μάρτυρας» του Χίτσκοκ βγήκε ενάμιση μήνα αργότερα , ενώ άλλες δεν προβλήθηκαν καθόλου, όπως «Η Νύχτα και η Πόλη» του Ζιλ Ντασέν. Για τους αισι-όδοξους, ίσως το επόμενο καλοκαίρι.

Ταυτόχρονα με την «αναβίωση» του θεσμού των επανεκδόσεων, συνεχίστηκε και η ευθυγράμμιση με την παγκόσμια πολιτική των εταιριών διανομής. Όπου η κινηματογραφική σεζόν είναι συνεχής και αδιάλειπτη. Έτσι είχαμε παγκόσμιες πρεμιέρες, όπως το «Μάμα Μία», «Ιντιάνα Τζόουνς», «Σκοτεινός Ιππότης» και άλλων ταινιών που, είχε να κάνει με την εσωτε-ρική πολιτική των διανομέων. Πάντως για τα ελληνικά δεδομένα, το καλοκαίρι δεν είναι η περίοδος που, ο θεατής τρέχει στο σινεμά, παρά τον κλιματισμό και τα

άλλα εφέ. Είναι όμως σχεδόν βέβαιο πως, κάποια στιγμή θα επικρατήσει και εδώ η αντίληψη της ενιαίας κινηματογραφι-κής σεζόν, χωρίς παρεκκλίσεις. Έτσι κι αλλιώς το θερινό σινεμά συρρικνώνεται, προς απογοήτευση των εχόντων μνήμες, παιδικών και εφηβικών χρόνων, μια και η επικράτηση της εφετζίδικης και όχι μόνον, τεχνολογίας κυριαρχεί, όπως σε κάθε εποχή. Τα χαλικοστρωμένα θερινά σινεμά, με τις πάνινες καρέκλες, τα ευω-διάζοντα αγιοκλήματα και το μπυράλ στο διάλλειμα, θα γίνει μόνο ανάμνηση και νοσταλγία.

Τώρα για τις νέες ταινίες, πλην των προ-αναφερθέντων μπλοκμπάστερς, είχαμε ακόμη μια ελλιπή παρουσία τους στην Θεσσαλονίκη, αλλά και στην ευρύτερη περιφέρεια. Μερικές φορές διάβαζα τις Δευτέρες κείμενα του κ. Δερμεντζόγλου στη «Θεσσαλονίκη» εν όψει προβολής ταινιών, αλλά δυστυχώς τις Πέμπτες, δεν προβαλλόταν οι ταινίες αφορμή και έτσι μέναμε με την όρεξη. Μήπως φταίει ο κ. Δερμεντζόγλου που, μας ενημερώνει;

Διανομείς και θεατέςΕδώ βέβαια οφείλουμε να ψάξουμε

την πολιτική των διανομέων που, και στην κανονική-χειμερινή σεζόν δεν μας δίνουν την ευκαιρία να γνωρίσουμε και

στην πόλη μας, κάποιες ταινίες, που είτε προβάλλονται, χωρίς ιδιαίτερη αντα-πόκριση από το κοινό της Αθήνας, είτε προβάλλονται μόλις μια εβδομάδα, σχεδόν στα μουλωχτά. Εδώ αναφέρομαι στις εταιρίες που έχουν δικό τους δίκτυο αιθουσών. Αλλά και οι ντόπιοι αιθουσάρ-χες δεν τολμούν. Θα μου πείτε, τι να κάνει ο αιθουσάρχης, όταν προβάλλει το «Πρό-γευμα στο Τίφανις» ή «Η Γκαρσονιέρα», με μειωμένη ανταπόκριση και μόλις το αλλάζει με το «Sex and the city» σκίζει; Το κοινό δεν είναι άμοιρο, στο τι προβάλλε-ται στις αίθουσες. Συχνά προβάλλονται πολλές ταινίες πρώτης προβολής σε μια εβδομάδα, και το κοινό δεν μπορεί να ανταποκριθεί. Κοντολογίς, δεν προλα-βαίνει να τις δει. Δεν είναι σπάνιο φαινό-μενο, να συμπίπτουν χρονικά, οι έξοδοι στις αίθουσες ενδιαφερόντων ταινιών σε μια ή δύο εβδομάδες και άντε τρέχα να προλάβεις. Γι’ αυτό πιστεύω στην ύπαρξη ενός πολυσινεμά με ταινίες που, απευθύνονται σε ένα μυημένο κοινό και θα έχουν την ευχέρεια να προβάλλονται για ένα μήνα. Βέβαια σε ένα βαθμό λει-τούργησε κάπως έτσι, στην πόλη μας την περασμένη σεζόν, το «δίκτυο Ράππου-Ζαφειρίου», με τις αίθουσες, Ράδιο-Σίτι, Κολοσσαίον, Μακεδονικό, Βακούρα, Φαρ-γκάνη. Και μια μικρή αναφορά, στην δική

μας περιοχή. Οι αίθουσες στο εμπορικό κέντρο city gate, δεν δουλεύουν αναλο-γικά με αυτές των εμπορικών κέντρων ανατολικά της πόλης. Και εδώ οφείλουμε να σκεφτούμε, το ενδεχόμενο του περιο-ρισμένου ενδιαφέροντος του κοινού της περιοχής μας για το σινεμά.

Οι νέες ταινίες του φθινοπώρου

Ας περάσουμε τώρα στα της νέας σεζόν. Ας σταχυολογήσουμε μερικές από τις ταινίες που, περιμένουμε το Φθι-νόπωρο στις αίθουσες. Την καινούργια ταινία του Γούντι Άλλεν «Vicky Cristina Barcelona»,1 μια απόπειρα του γνω-στού σκηνοθέτη να ψυχογραφήσει την γυναικεία ερωτική φύση και τάση, με την γνωστή δόση επιτηδευμένης ελαφρότη-τας. Δύο φοιτήτριες ευρισκόμενες σε δια-κοπές στην Ισπανία, ερωτεύονται έναν παντρεμένο ζωγράφο. Χαβιέ Μπαρντέμ, Σκάρλετ Γιόχανσον, Πενέλοπε Κρουζ, Ρεμπέκα Χολ. Ο Γούντι Άλλεν ανακάλυψε για τα καλά την Ευρώπη. «Η Πλεκτάνη» του Ρίντλεϊ Σκοτ είναι ένα πολιτικό δράμα, με έντονα στοιχεία θρίλερ. Χώρος δράσης η Ιορδανία όπου καταδιώκονται, τι άλλο, επικίνδυνοι τρομοκράτες. Αντι-παράθεση δύο πολιτισμών, ηθικών αξιών και του ιδεολογικού background που,

Ένα ακόμη καλοκαίρι πέρασε και δεν γνωρίζω πόσων, οι όποιες προσδοκίες ικανοποιήθηκαν. Εν πάση περιπτώσει, υπάρχει και η εγνωσμένη παράτασή του, με τις γλυκές και στρογγυλοποιημένες μέρες του Σεπτέμβρη που, κάποιοι βέβαια αποκαλούν, μαύρο. Και φυσικά είναι και ο χειμώνας αργότερα, όπου θα μαζευτούμε στο καβούκι μας, αλλά είναι πάντα ικανός να ικανοποιήσει αναβληθεί-σες ή παραγκωνισθείσες προσδοκίες.

Χαλικοστρωμενα σινεμα , αγιοκληματα και μπυραλ

Ας έρθουμε όμως στα κινηματογραφικά. Φέτος, παρατηρή-θηκε μια τάση επιστροφής στο παρελθόν, με τις εναπομείνασες θερινές οθόνες. Στην πόλη μας δεν λειτούργησε το «Άλεξ», ενώ και οι αυγουστιάτικες προβολές στη Μονή Λαζαριστών ματαιώ-θηκαν. Πρόσφατα μάθαμε πως, δεν υπάρχουν λεφτά, άσχετα αν το «εθνικό σπορ της μίζας» καλά κρατεί. Τέλος πάντων. Η επα-ναπροβολή παλιών ταινιών που, εντάσσονται στις κλασικές πια, ήταν μια τάση που παρατηρήθηκε στο ήδη αποπνέων καλοκαίρι, αλλά δυστυχώς για μια ακόμη φορά, στην πόλη μας ατυχήσαμε και δεν είχαμε την τύχη να απολαύσουμε το σύνολο των επανεκ-

1

36

φέρουν. Με πρωταγωνιστές, Λεονάρ-ντο Ντι Κάπριο, Ράσελ Κρόου. Μετά το σκληρό «Καμιά Πατρίδα για τους Μελλο-θάνατους» οι αδελφοί Κοέν επιστρέφουν στην κωμωδία, «Καυτό Απόρρητο»3 αυτήν που την χαρακτηρίζει το παράξενο και το αλλόκοτο. Στα χέρια δύο γυμνα-στών, πέφτει μια δισκέτα από τη δράση της CIA. Επιχειρούν να την πουλήσουν, για να κάνουν μια καλή μπάζα. Πρωτα-γωνιστούν, Τζορτζ Κλούνι, Μπράντ Πιτ, Τζον Μάλκοβιτς, Φράνσις Μακ Ντόρμαντ. Μετά την «Επέλαση των Βαρβάρων» μας έρχεται το «The Age of Ignorance» του καναδού Ντένις Αρκάντ. Η απόπειρα ενός νεαρού να αποδράσει της πραγματικότη-τας, μέσα από την φαντασία. Μια κωμω-δία όπου το φανταστικό παρεισφρέει στο πραγματικό, με τους Μαρκ Λαμπρές, Νταϊάνα Κρούγκερ. Μας έρχεται επίσης η

βραβευμένη με Χρυσή Άρκτο στο φεστι-βάλ του Βερολίνου, «Οι Επίλεκτοι»4 του βραζιλιάνου Χοσέ Παντίγια. Μια πολιτική ταινία που, έχει στο επίκεντρο της, τον πόλεμο της αστυνομίας ενάντια στα ναρκωτικά και τη μαφία, στη Βραζι-λία. Το «Pride and Glory»2 του Γκάβιν Ο’Κόνορ, με πρωταγωνιστές τους, Κόλιν Φάρελ, Έντουαρτ Νόρτον, Γιον Βόιτ, Νόα Έμεριχ. Οικογενειακά μυστικά, διαμάχες, αντιπαράθεση ηθικών αξιών μέσα από την ανακάλυψη της διαφθοράς σε μια παραδοσιακή οικογένεια αστυνομικών. Επίσης το ρομαντικό δράμα «Νύχτες στη Ροδάνθη»5 του Τζορτζ Γουλφ με τους Ρίτσαρντ Γκιρ, Νταϊάν Λέιν. Σε ένα πανδοχείο θα σμίξουν δύο άνθρωποι που, θέλουν να αποδράσουν από την πραγμα-τικότητα της μεσιλικιακής κρίσης η μία και από τα λάθη του ο άλλος.

Τέλος επισημαίνω και δύο ταινίες animation. «Star Wars: Ο πόλεμος των Κλώνων», που στηρίζεται στις ομώνυ-μες ταινίες του Λούκας, αλλά έχει σχέση, περισσότερο με μια αντίστοιχη τηλεο-πτική σειρά. Σκηνοθετεί ο Ντέιβ Φιλόνι. «Wall-E» του Άντριου Στάντον, αν και ανα-φέρεται στον ανθρώπινο πολιτισμό πριν 700 χρόνια, εντούτοις σχολιάζει το παρόν και το αδιέξοδο μέλλον του. Μπορεί ένα ρομπότ να καθαρίζει το σκουπιδαριό, που παράγουμε; Κλείνοντας να αναφέρω την επιφύλαξή μου, για το ενδεχόμενο να προβληθούν και ταινίες που δεν είναι στο αρχικό πρόγραμμα των διανομέων, ή να μετατεθούν για το μέλλον κάποιες ήδη προγραμματισμένες.

G-HOTELS CULTURE EVENTS

KALLITHEA - HALKIDIKIKALLITHEA - HALKIDIKIApril 24th - October 19th 2008

PALLINI BEACH HOTEL ART GALLERY

VRONTINOS24/4-9/5

DIMITROPOULOU7/6-20/6

SEVI19/7-1/8

DON JUAN27/7 & 30/7

PITTAS2/8-17/8

XENOU18/8-29/8

KEHAGIA-THEODOROU21/6-4/7

DRAGONA-LIBEROPOULOU-ELEFTHERIOUFASHION DESIGNERS 5/7-18/7

LAZARIDOU10/5-23/5

DINAKIS30/8-12/9

SARIFOTIS13/9-26/9

CINE SHOP27/9-19/10

SCREENING3-8/8

Το περιοδικό των Σερρών

VYTINAROU24/5-6/6

G-HOTELS CULTURE EVENTSATHOS PALACE HOTEL ART GALLERY

HAPPENINGS

April 24th - October 19th 2008

HOUDAMAS24/4-9/5

GARICI24/5-6/6

KIRLI7/6-20/6

PANISKAKIS18/8-29/8

MAVRIKOU30/8-12/9

GEORGOGLOU13/9-26/9

TZIOLAS27/9-19/10

KOLIOU-TSAGARIDOU21/6-4/7

KARIOTI-VLACHOU5/7-18/7

TZENANIDOU19/7-1/8

KATSONIS2/8-17/8

NISIOTIS10/5-23/5

DANCE THEATER“PAROUSIES” 24/5

LITERARY EVENINGNATASA TSOLAKOU 21/6

MARTIAL ARTSTAI CHI SWORD 28/6

OPEN WINE TASTINGSORBET MAGAZINE 2/7

KALLITHEA - HALKIDIKI

2 3

4

5

37

>> ταξίδι

ΛΟΝΔΙΝΟστο χόλυγουντ της ευρώπης

Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς σ’ αυτή την εκπλη-κτική πόλη που τα έχει όλα! Μουσεία και πινακοθή-κες με συλλογές από ολόκληρο τον κόσμο, υπέροχα πάρκα και πλατείες, καλοδιατηρημένα παλάτια και πύργοι που σε μεταφέρουν σε άλλες εποχές, αγορές και παζάρια όπου βρίσκει κανείς τα πάντα, θέατρα και όπερες, νυχτερινή ζωή και μια εκπληκτική ιστο-ρία πολλών αιώνων γεμάτη βασιλικές ίντριγκες!

Το Λονδίνο μας υποδέχεται με τα καλοκαιρινά του χρώματα!

Το Λονδίνο είναι εδώ και χρόνια ένας από τους δημο-φιλέστερους προορισμούς των Ελλήνων. Κάθε Σαββα-τοκύριακο τα αεροσκάφη της Εasyjet και της British Airways γεμίζουν ασφυκτικά από Έλληνες που κατα-φθάνουν στην αγγλική πρωτεύουσα μόνο και μόνο για να επισκεφθούν τα διάσημα πολυκαταστήματα Harrod’s, να ψωνίσουν από την Oxford Street ή απλά για να παρακολουθήσουν μια θεατρική παράσταση. Φυσικά δεν είναι αυτά τα αξιοθέατα του Λονδίνου, αλλά αποτελούν κι αυτά μια εμπειρία που αξίζει τον κόπο να τη ζήσετε.

Έτσι λοιπόν ένα σαββατοκύριακο του καλοκαιριού βρέθηκα κι εγώ στο Λονδίνο, μπλεγμένος ανάμεσα σε χάρτες, ταξιδιωτικούς οδηγούς και χιλιάδες πληρο-φορίες και συμβουλές από γνωστούς και φίλους για το πού να πάω, τι να δω και τί να αποφύγω. Η πτήση από το αεροδρόμιο «Μακεδονία» μέχρι το Gatwick, το κεντρικό αεροδρόμιο του Λονδίνου, δεν διήρκησε παραπάνω από τρεις ώρες. Βέβαια, η διαφορά ώρας με την Ελλάδα (2 ώρες μείον) σου δίνει την αίσθηση πως ταξίδεψες μόλις μια ώρα.

Φθάνοντας στο αεροδρόμιο του Gatwick, κλείνω εισιτήρια μετ’ επιστροφής με το Gatwick Express, το τρένο που συνδέει τον κεντρικό αερολιμένα με το κέντρο του Λονδίνου, και σε μισή ώρα περίπου βρίσκο-μαι στον κεντρικό σταθμό του μετρό, στην Victoria. Εκεί αγοράζω μία προπληρωμένη κάρτα (oyster card) τριών ημερών για δωρεάν μετακινήσεις με μετρό και λεωφορεία και επιβιβάζομαι στην κίτρινη γραμμή του υπόγειου προς το Bayswater, στο δρόμο για το ξενοδο-χείο. Είμαι λιγότερο από δύο ώρες στο Λονδίνο, δεν έχω

αγοράσει ούτε ένα μπουκαλάκι νερό και παρ’ όλα αυτά μου έχουν φύγει πάνω από 100 ευρώ. Καλωσήρθατε στο Λονδίνο!

Βόλτα στα πάρκα… εν μέσω βροχήςΤις μέρες παραμονής μου στο Λονδίνο, ο καιρός ήταν

σε γενικές γραμμές ηλιόλουστος, με λίγες μόνο στιγμές συννεφιάς. Είναι γεγονός πως τα τελευταία χρόνια οι βροχοπτώσεις στο Λονδίνο είναι όλο και λιγότερες, αλλά εξακολουθούν να είναι απρόβλεπτες. Για παράδειγμα, εκεί που βλέπεις έναν πεντακάθαρο ουρανό, ξεκινά μια απότομη βροχή χωρίς καν να προηγηθεί ψιχάλα. Το να μαντέψεις το πρωί τι πρέπει να φορέσεις το πρωί είναι ένα ζήτημα που, φαντάζομαι, ότι οι επιστήμονες το ψάχνουν ακόμη.

Παρ’ όλα αυτά, με τις πρώτες ακτίνες του ήλιου, οι Λονδρέζοι δεν χάνουν την ευκαιρία και εξορμούν στα πάρκα και τους κήπους της πόλης. Άλλωστε, λίγες πόλεις στον κόσμο διαθέτουν τόσο πράσινο όσο το Λονδίνο, που είναι γεμάτο από δεντροφυτεμένες πλατείες και απέραντες εκτάσεις πρασίνου. Για τους Λονδρέζους, τα πάρκα είναι και ένα αναπόσπαστο κομμάτι της καθημε-ρινότητας τους. Από νωρίς το πρωί βγαίνουν για τζό-κινγκ, το μεσημέρι κάνουν πικ - νικ και τα απογεύματα ατελείωτες βόλτες ταΐζοντας τους σκίουρους (!) και τις πάπιες, παίζουν ποδόσφαιρο και ρουφούν ακτίνες ήλιου στις αναπαυτικές σεζ-λονγκ (που θα βρείτε πολλές και δωρεάν στο Regent’s Park).

Τα περισσότερα από αυτά τα πάρκα ήταν οι κήποι βασιλικών ανακτόρων και είναι ιδιαίτερα φροντισμένα με πλήθος από εποχιακά λουλούδια και πανύψηλα δέντρα και πανέμορφες λίμνες με κύκνους και πελεκά-νους. Σε αρκετά πάρκα, όπως στο Hyde, στο Regent’s και στο Battersea νοικιάζονται βάρκες για τους λάτρεις της κωπηλασίας, ενώ πολλά διαθέτουν και γήπεδα τένις, ποδηλατικά μονοπάτια και ειδικούς διαδρόμους για τρέ-ξιμο. Από τα πιο εντυπωσιακά πάρκα είναι αυτό του St Jame’s που καταλήγει στα ανάκτορα του Buckingham, την κατοικία της βασίλισσας Ελισάβετ. Καθώς χάζευα την αλλαγή της φρουράς, αρχίζει μια δυνατή βροχή και με κάνει μούσκεμα. Οι Λονδρέζοι, χωρίς ίχνος έκπλη-ξης, άνοιξαν τις ομπρελίτσες που έκρυβαν μέσα στα

backpack τους και συνέχισαν αμέριμνοι την απογευμα-τινή τους βόλτα. Εγώ, αντιθέτως έψαχνα μέρος να προ-στατευθώ…

Για ψώνια και διασκέδασηΤο Λονδίνο είναι ένα από τα μεγαλύτερα αγοραστικά

κέντρα στον κόσμο. Διάσημοι σχεδιαστές και οίκοι μόδας, τεράστια εμπορικά κέντρα με φανταχτερές βιτρίνες και μικρομάγαζα που μόλις και μετά βίας χωράει ένας πελάτης, συνωστίζονται στην Oxford Street, στην Piccadilly και στην Regent Street, όπου οι τιμές είναι συνήθως εξωφρενικές. Ο βασιλιάς των πολυκαταστη-μάτων είναι το περίφημο Harrod’s με 300 τμήματα και προσωπικό μεγαλύτερο των 4.000 ατόμων. Εδώ μπορεί να βρει κανείς όλα τα επώνυμα προϊόντα (από ρούχα έως έπιπλα), αλλά απ’ ότι ανακάλυψα σε όχι και τόσο δελεαστικές τιμές. Την περίοδο όμως των εκπτώσεων, η ουρά που σχηματίζεται είναι πραγματικά εντυπωσιακή, όπως και η διακόσμηση σε κάθε ένα από τα τμήματα του πολυκαταστήματος. Παρότι μια επίσκεψη στα Harrod’s θεωρείται must, εγώ τη βρήκα περισσότερο ως χάσιμο χρόνου.

Παρ’ όλα αυτά απόλαυσα μια υπέροχη βόλτα για ψώνια στην υπαίθρια αγορά του Camden Lock στο βόρειο μέρος του Λονδίνου, όπου τα σαββατοκύριακα γίνεται λαϊκό προσκύνημα. Ακόμη κι αν δεν έχετε σκοπό να αγοράσετε τίποτα, αξίζει να έρθετε μέχρι εδώ απλά και μόνο για την ατμόσφαιρα. Πρόκειται για μια τερά-στια αγορά όπου πωλούνται από μεταχειρισμένα ρούχα, παπούτσια, βιβλία, δίσκοι και αντίκες μέχρι κοσμήματα, σουβενίρ και μικροχαζομάρες, ενώ διάφοροι καλλι-τέχνες δρόμου διασκεδάζουν το κοινό με μουσική και αυτοσχέδιες παραστάσεις στην περιοχή γύρω από το κανάλι. Ένα πολιτισμικό χωνευτήρι όπου συναντάς ανθρώπους κάθε εθνικότητας και τάξης.

Για βραδινή (και όχι μόνο) διασκέδαση, οι περισσό-τεροι Λονδρέζοι προτιμούν την περιοχή του Soho. Από την εποχή που κυριαρχούσαν εδώ οι οίκοι ανοχής μέχρι σήμερα, λίγα φαίνεται να έχουν αλλάξει. Απλά σήμερα το Soho έχει αποκαταστήσει την παλιά, κακή του φήμη, χωρίς όμως να έχει αλλάξει τη γενικότερη φιλοσοφία του που είναι η απόλαυση της σάρκας. Από νωρίς το

Πασχάλης Μητρακούδης

Κείμενο-Φωτογραφίες:

[email protected]

Τα πάρκα του Λονδίνου κρύβουν πολλές ευχάριστες εκπλήξεις.

38

πρωί δροσερά κορίτσια ελαφρώς ντυμένα και μεσήλικες κυρίες στέκονται στις πόρτες των μπαρ και καλούν τους άνδρες, ενώ τα βιντεοκλάμπ και τα sex shop παίζουν συνεχώς ταινίες ερωτικού περιεχομένου και άνθρωποι της πιάτσας σου λένε που να κινηθείς: αν είσαι straight πας αριστερά, αν είσαι gay πας δεξιά. Στη μέση η ντίσκο της Madame Jojo’s με μια τεράστια αφίσα απ’ έξω με μια παχουλή και φουλ μακιγιαρισμένη drag queen που δια-φήμιζε το αποψινό σόου της.

Αν δεν σας ενδιαφέρει να αποκομίσετε μια τέτοιου είδους εμπειρία, προτείνω ανεπιφύλακτα να παρακο-λουθήσετε μια θεατρική παράσταση, ακόμη κι αν δεν είστε φαν του είδους. Τα εισιτήρια είναι σχετικά ακριβά και οι καλές θέσεις κλείνονται από μήνες πριν, αν όμως βρεθείτε στο ταμείο του θεάτρου στις 10 το πρωί, την ώρα δηλαδή που πωλούνται τα φθηνά εισιτήρια (ξεκι-νούν από 25 ευρώ), όλο και κάποια καλή και οικονομική θέση θα πετύχετε. Εξαιρετική πάντως ήταν η κλασική παράσταση «Το Φάντασμα της Όπερας», ένα από τα ωραιότερα μιούζικαλ όλων των εποχών που παίζεται εδώ και μια εικοσαετία στο Her Majesty’s Theater. Και κάτι παράδοξο: την ώρα που έκλεινε το θέατρο, ένας άστε-γος ετοιμαζόταν να περάσει τη νύχτα του στην πόρτα

του θεάτρου, τυλιγμένος με κιβώτια και εφημερίδες. Οι δύο όψεις μια κοινωνίας, ο πλούτος και η φτώχια, πλάι - πλάι…

Μουσεία για το τέλος… και η επιστροφή Την εποχή που η Μαντάμ Τισό κατασκεύαζε νεκρικές

μάσκες θυμάτων της Γαλλικής Επανάστασης, κανείς δεν θα περίμενε πως όλη αυτή η εκπληκτική δουλειά κατα-σκευής κέρινων ομοιωμάτων θα κατέληγε σε ένα φτηνό εμπορικό πανηγυράκι που ονομάζεται «Μουσείο Κέρι-νων Ομοιωμάτων Madame Tussaud’s». Το εισιτήριο μας κόστισε περίπου 33 ευρώ το άτομο, η αναμονή στην ουρά ξεπερνούσε τη μισή ώρα σε ένα «ντεμέκ» μου-σείο που περισσότερο έμοιαζε με λούνα παρκ για μικρά παιδιά παρά για μουσείο. Μέσα επικρατούσε το χάος και ο ένας πατούσε πάνω στον άλλον σε μια επιχείρηση θεά-ματος που προφανώς δεν δίνει δεκάρα για την εμπειρία που θα πάρει ο επισκέπτης, παρά μόνο ενδιαφέρεται για τη σωρεία χρημάτων που θα αποκομίσει. Αν καιγόσαστε να φωτογραφηθείτε με τα ομοιώματα των αγαπημένων σας προσωπικοτήτων, μπείτε. Εγώ, πάντως μετά απ’ αυτό εκτίμησα ακόμη περισσότερο το δικό μας μουσείο κέρι-νων ομοιωμάτων του Παύλου Βρέλλη στα Γιάννενα, κι ας είναι περισσότεροι οι Έλληνες που έχουν επισκεφθεί το μουσείο της Μαντάμ Τισό από το εν λόγω μουσείο. Α! ξέχασα να σας αναφέρω πως εκεί είδα και τους περισσό-τερους Έλληνες. Τυχαίο;

Εκεί πάντως που ευχαριστήθηκα ήταν η βόλτα στο London Eye. Το εκπληκτικό κατασκεύασμα της British Airways είναι ένα μύλος ύψους 135 μέτρων, παρότι δεν μοιάζει καθόλου με τους συμβατικούς μύλους των λούνα παρκ. Αποτελείται από 32 γυάλινους θαλαμίσκους, χωρη-τικότητας 25 ατόμων ο καθένας, και σας προσφέρει μια πανοραμική θέα στα περισσότερα αξιοθέατα του Λονδί-νου.

Και φυσικά δεν νοείται Έλληνας που να πάει στο Λον-δίνο και να μην επισκεφθεί το Βρετανικό Μουσείο για να δει από κοντά τα Μάρμαρα του Παρθενώνα. Είναι το παλαιότερο μουσείο του κόσμου και στις 94 αίθουσες που διαθέτει, αποτυπώνεται όλη η παγκόσμια ιστορία και ο πολιτισμός της. Τα Μάρμαρα του Παρθενώνα θεω-ρούνται από τα σημαντικότερα εκθέματα του μουσείου, δίπλα στα οποία υπάρχουν και προπαγανδιστικά έντυπα που αναφέρουν πως τα ελληνικά μνημεία θα πρέπει να παραμείνουν στο εν λόγω μουσείο, καθώς αποτελούν μέρος της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, αλλά και για να είναι πιο ολοκληρωμένη η συλλογή του. To μουσείο έχει ελεύθερη είσοδο, αλλά οι Λονδρέζοι φρο-ντίζουν να σου τα πάρουν από αλλού, καθώς στο τέλος κάθε συλλογής υπάρχει αντίστοιχο τμήμα αναμνηστικών δώρων, ενώ εντός του στεγάζεται βιβλιοπωλείο, καφετέ-ρια και εστιατόριο.

Η ημέρα της επιστροφής ήταν αφιερωμένη σε μια όμορφη βόλτα στην πλατεία Trafalgar και στην Εθνική Πινακοθήκη που βρίσκεται δίπλα, καθώς και στο αβαείο του Westminster, καθώς μου είχαν κινήσει την περι-έργεια οι περιγραφές του Dan Brown στον «Κώδικα Da Vinci». Στο εσωτερικό του βρίσκονται μερικά από τα σημαντικότερα δείγματα της μεσαιωνικής αρχιτεκτο-νικής του Λονδίνου, ενώ διαθέτει και μια εντυπωσιακή συλλογή βασιλικών τάφων και μνημείων του κόσμου.

Η ώρα της επιστροφής πλησίαζε. Φτάσαμε στο αερο-δρόμιο στις 3 τα ξημερώματα και το αεροπλάνο πετούσε στις 5.30 το πρωί. Μόλις προσγειωθήκαμε στο αεροδρό-μιο «Μακεδονία» και βγήκα έξω, ένιωσα σαν κάποιος να μου βούλωσε τη μύτη και το στόμα. Η ατμόσφαιρα στην πόλη ήταν αποπνικτική…

10 χρόνια «δυτικώς»! Η προσπάθεια ενός ανθρώπου βρήκε ανταπόκριση στις καρδιές όλων μας και το «δυτικώς» έγινε ένα αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας, που ευχόμαστε να συνεχιστεί για πολλά - πολλά χρόνια ακόμη!

Μητρακούδης ΠασχάληςΣυνεργάτης του «δυτικώς» τα τελευταία 7 χρόνια

Το London Eye βρίσκεται δίπλα στις όχθες του Τάμεση και προσφέρει πανοραμική θέα των περισσοτέρων αξιοθέατων του Λονδίνου

Το διάσημο Big Ben είναι το σήμα κατατεθέν του Λονδίνου και στεγάζεται μπροστά στην αίθουσα του Κοινοβουλίου. Ο βαθύς του ήχος, που χτυπά κάθε μία ώρα, έχει γίνει το σύμβολο της Βρετανίας σε όλο τον κόσμο και ακούγεται καθημερινά από το ραδιόφωνο του BBC.

Η πολύβουη πλατεία Trafalgar συγκεντρώνει τουρίστες που έρχονται για να ταΐσουν τα περιστέρια και να θαυμάσουν τα σιντριβάνια. Εδώ βρίσκεται και το άγαλμα του Νέλσονα, του διάσημου Βρετανού ναυτικού που σκοτώθηκε στη μάχη του Trafalgar, και το κτίριο της Εθνικής Πινακοθήκης.

39

>> απόψεις

50 Τεύχη Δυτικώς10 ΧΡΟΝΙΑ

Δυτικώς υπάρχει . . . χρυσός!Μία κλεφτή ματιά φτάνει, για να μετρηθεί η δυτική

Θεσσαλονίκη, καθώς το αεροπλάνο χαμηλώνει για την προσγείωση, ερχόμενο από βορειοδυτικά. Προηγούνται οι ορυζώνες της πεδιάδας, το Καλοχώρι κι ύστερα το Ελευθέριο Κορδελιό, ο Εύοσμος, η Μενεμένη, οι Αμπελό-κηποι, η Σταυρούπολη κι η Νεάπολη. Κι όλα είναι ευδι-άκριτα, για τον γνώστη και κάτοικο της περιοχής, όπως είναι ο υπογράφων...

Μία κλεφτή ματιά φτάνει για να μετρηθεί το πολεοδο-μικό χάος, όπου τα κτίρια είναι στοιβαγμένα και στριμωγ-μένα, οι δρόμοι στενοί κι οι κοινόχρηστοι χώροι ανύπαρ-κτοι! Όαση αποτελούν τα στρατόπεδα κι ο χώρος τους φαίνεται απερίγραπτα μεγάλος και όμορφος και λες: - για ποιό λόγο χτίσαμε τόσο άσχημη περιοχή; Γιατί δεν προ-σέξαμε τον τόπο μας; Γιατί;

Χρόνια τώρα σκαλίζουμε τη ζωή μας και τη ψυχή μας δυτικώς. Όχι πολλοί, μα αρκετοί. Μας έφαγε το σαράκι της ευθύνης για το μέλλον των παιδιών μας. Επειδή οι προγενέστεροί μας, αναγκάστηκαν από δύσκολους και-ρούς και ανώμαλες καταστάσεις να φτιάξουν την πόλη μας, έτσι όπως φτιάχτηκε. Και τώρα που ξεπεράσαμε εκείνες τις δυσκολίες, πασχίζουμε να διορθώσουμε ότι διορθώνεται...

Όαση κι εργαλείο για την προσπάθειά μας είναι και το περιοδικό που κρατάτε στα χέρια σας! Προηγήθηκαν κι άλλα παρόμοια περιοδικά και εκδόσεις και δημόσια και ιδιωτικά! Και στον Εύοσμο και στην Ηλιούπολη και στη Σταυρούπολη και σ’ όλη τη Δυτική Θεσσαλονίκη! Μα, δεν άντεξαν! Τα κατάπιε ο χρόνος και το αδηφάγο τέρας της καθημερινότητας...

Τούτο ‘δώ, όπως φαίνεται, έχει αντοχές και κότσια. Επειδή χαλκεύτηκε από μια μυστήρια δύναμη, αναλλοί-ωτη από τις σκουριές του χρόνου κι απείραχτη από την παντοδυναμία της συνήθειας. Επειδή μετασχηματίστηκε σε σημαιοφόρο ομορφιάς και ευθύνης και κατέδειξε με την ποικιλία των ανθρώπων του, πως δυτικώς υπάρχει χρυσός!

Χρυσός είναι η ψυχή των ανθρώπων που ομορφαί-νουν τις άσχημες γειτονιές μας! Χρυσός είναι οι ιδέες και η δημιουργικότητά τους, χρυσάφι τα σιδερένια χέρια τους και τα όνειρά τους. Καθρέφτης της δυτικής πόλης μας είναι το Δυτικώς και είναι πεντακάθαρος, χωρίς φτιασίδια, στολίδια και στρεβλώσεις. Είναι τιμή μου που ανήκω σ’ αυτή την παρέα, που μου δόθηκε η ευκαιρία ν’ ακουμπήσω στα χέρια σας την ψυχή μου!

Αλέξη, το παιδί που μεγαλώνεις, να ‘ναι γερό και ακμαίο! Εδώ που το ‘φερες λίγο δεν είναι! Συ έδειξες, πως δυτικώς υπάρχει χρυσός!

Αλέξανδρος Υδάτης[email protected]

50 Τεύχη Δυτικώς«Καλύτερα ν’ ανάψεις ένα κερί, παρά να διαμαρτύρε-

σαι για το σκοτάδι…»Παροιμία των Κουάκερων

Ήταν μια δεκαετία πριν όταν μια μέρα ο Αλέξης Αλα-ματίδης ήρθε στο σπίτι μου και μου μίλησε για την ιδέα του για ένα έντυπο άποψης που θα διανέμεται δωρεάν στη Θεσσαλονίκη. Εκείνη την εποχή –μιλάμε για το 1997– δεν υπήρχαν δωρεάν έντυπα στην πόλη μας, εκτός από τα κινηματογραφικά. Σκέφτηκα πως ήταν ένα τολμηρό και προχωρημένο εγχείρημα, για ένα άτομο που δεν είχε εμπειρία στα έντυπα, ούτε στη διαφήμιση (που τόσο είναι απαραίτητη στα δωρεάν έντυπα). Ο Αλέξης είχε μόλις επιστρέψει από τη Γερμανία, είχε ολοκληρώσει τις σπουδές του και είχε πάθος με τη φωτογραφία και το περιβάλλον. Δεν ήταν δημοσιογράφος, αλλά διέθετε διάφορα ταλέντα και –προπαντός– πείσμα και υπομονή. Χωρίς δεύτερη σκέψη δέχθηκα να συνεργαστώ και να στηρίξω το εγχείρημα του.

Στο έντυπο που κρατάτε στα χέρια σας συμμετέχω με κείμενά μου από το πρώτο του τεύχος και δεν έχω μετα-νιώσει στιγμή γι’ αυτό. Όλα αυτά τα χρόνια πιστεύω πως το Δυτικώς έχει δικαιώσει τον εαυτό του και παραμένει το μοναδικό ανεξάρτητο δωρεάν έντυπο άποψης –και όχι «Life Style»– στη Θεσσαλονίκη. Όλα αυτά τα χρόνια έχει φιλοξενήσει πολλά πρωτότυπα και τολμηρά κείμενα, που αποτέλεσαν τροφή για σκέψη στους χιλιάδες ανα-γνώστες του. Το Δυτικώς συνέβαλε ώστε η Θεσσαλονίκη να συνεχίσει να είναι μια ανοικτή και πολύχρωμη μητρό-πολη και όχι μια σκοτεινή και χαμηλοτάβανη επαρχιακή πόλη, όπως επιθυμεί ανομολόγητα να την καταστήσει η εθνολαϊκιστική κλίκα που διαχειρίζεται εδώ και πολλά χρόνια την πόλη μας. Το Δυτικώς είναι, κατά τη γνώμη μου, η φωνή της Άλλης Θεσσαλονίκης, ένα αντιστασιακό έντυπο στη μιζέρια της ασπρόμαυρης Ελλάδας. Με άλλα λόγια το Δυτικώς είναι πράγματι ένα από τα λίγα έντυπα που έχουν πραγματικό λόγο ύπαρξης σ’ αυτήν την πόλη.

Καλή συνέχεια Αλέξη, καλό ταξίδι Δυτικώς, εύχομαι οι άνεμοι να είναι ούριοι μαζί σου!

Γιώργος Στάμκος, συγγραφέας

Περί Δυτικώς…Είναι κομψό. Καλαίσθητο. Με συνετό - τυπογραφικό

χαρτί. Χαμηλών τόνων. Διαρκές. Διαυγές. Ελληνικό. Διε-θνές. Ανθρώπινο. Κοσμικές στήλες δεν. Επικαιρότητα -του κάδου- δεν, δεν.

Πιάνει ενίοτε τα βουνά και τα λαγκάδια. Χάνεται σε λίμνες και φαράγγια. «Βλέπει» τ’ άστρα και το σύμπαν. Αγαπάει ακόμη (μπρρρ…) τα βιβλία. Και (μπλιαχ…) προ-τείνει ακόμη μουσικές των αισθήσεων.

Περιέχει και Βαλκάνια. Δεν είναι παίξε γέλασε.Τι είναι;Τετάρτη βράδυ. Γράφω με ορμή και ταχύτητα παλιάς

κοπής. Σε 10 λεπτά έρχεται να με βρει εκείνος ο μυστή-ριος όρθιος τύπος με το μυστήριο σγουρό μαλλί. Αλέξη τον λένε. Δεν τον γνώριζα διόλου –ούτε εξ όψεως - πριν 10 χρόνια. Δέκα χρόνια πέρασαν από τη μέρα που έπεσε στα χέρια μου το πρώτο τεύχος του ΔΥΤΙΚΩΣ. Αναζήτησα αμέσως τον εκδότη. Με όνειρα και μεράκι, με της ψυχής τα βήματα σε πρώτο πλάνο – όπως πάντα – αποτέλεσα μέλος της συντακτικής ομάδας τα πρώτα 5 χρόνια.

Δυτικώς με ωμέγα λοιπόν… Επίρρημα που προσ-διορίζει τον τόπο. Επίρρημα όμως που καταδεικνύει και τον τρόπο. Επίρρημα τέλος που μέσα από τις σελίδες και τα αφιερώματα του περιοδικού μάς ταξιδεύει ακόμη και σήμερα,… στο χρόνο.

Βαρετοί και αδιάφοροι οι επέτειοι και οι επικήδειοι ύμνοι. Το περιοδικό μας (αφού θεωρώ τον εαυτό μου κομμάτι της ψυχής του) ζει και αναπνέει ακόμη. Και του περισσεύει οξυγόνο για όλους τους αναγνώστες του.

Έγραψα κάποτε σε ένα ποίημα στο περιοδικό για «το πουλάκι των αιθέρων που από το πουθενά φτιάχνει την φωλιά του»... Δόξα τω θεώ το περιοδικό έφτιαξε με τον ίδιο τρόπο τη φωλιά του και δε φοβάται κανέναν.

Θα διακόψω τις σκέψεις μου εδώ. Τρέχω, πάω για δου-λειά. Έληξε ο ποιητικός χρόνος για έναν (σαν και μένα) 40 χρονών γάιδαρο…

Θόδωρος Ελευθεριάδης

40

KATAXΩΡΗΣΗ ΦΙΛΙΠΠΟΣΣΕΛ 41

>> διήγημα

Ο Βαρόνος

στο Τσιρίγοστο Τσιρίγο

Ο χοντρούλης Άρχοντας πηδούσε πάνω από τα κατσάβραχα με ευκολία, δείχνοντας μου το

δρόμο. «Άρχοντα» τον φώναζαν κοροϊ-δευτικά, γιατί πρώτον είχε το ψώνιο να φοράει καπέλα με φτερά όπως οι άρχο-ντες και δεύτερον ήταν χοντρός όπως οι άρχοντες. Αυτός ο συμπαθής χωρικός με τα κόκκινα μάγουλα και το τσιγκελωτό μουστάκι ήταν ο υπηρέτης και οδηγός στο πρώτο μου ταξίδι στα Κύθηρα πριν πολλά - πολλά χρόνια.

Κουρασμένος από το δύσκολο ταξίδι ακολουθούσα τον Άρχοντα στο δρόμο για το κάστρο και έλπιζα σε ένα ζεστό πιάτο σούπα. Λίγο έξω από τις σημερι-νές Καρβουνάδες μάς σταμάτησαν για έλεγχο. Οι φτωχοί στρατιώτες δεν είχαν αντικρύσει βαρόνο στο παρελθόν και η έκπληξή τους δεν περιγράφεται όταν άκουσαν το όνομά μου. «Κάρολος Φρειδε-ρίκος Βαρόνος Μινχάουζεν», είπα και χαμο-γέλασα πλατιά. Ο Άρχοντας σκέφτηκε να εκμεταλλευτεί το σάστισμά τους και με ύφος βασιλιά τους διέταξε να μας δώσουν τα άλογά τους. Μισή ώρα αργότερα είμα-στε στο Λιβάδι, όπου μας περίμενε το κάρο του βασιλιά με στρατό και μπάντα. Η ίδια η κόρη του βασιλιά ήταν εκεί για να με υποδεχτεί. «Καλέ μου βαρονάκο είμαι σίγουρη ότι ταλαιπωρήθηκες αλλά δυστυ-χώς στο νησί δεν υπάρχει συγκοινωνία», μου είπε με νάζι.

«Το να φτάσεις στο βασίλειο του Τσιρίγου είναι μια περιπέτεια που αξίζει να περάσει κανείς για να αντικρίσει τα μάτια σου μικρή μου», είπα και χαμογέλασα πλατιά. Η αλή-θεια είναι ότι εκτός από όμορφα μάτια η μικρή Ιουλία είχε και διάφορα άλλα χαρί-σματα, κάτι που πάντα παρατηρούσα στις κόρες των βασιλιάδων.

Φτάσαμε στο παλάτι αργά το βράδυ. Ο βασιλιάς είχε οργανώσει την υποδοχή μου με κάθε επισημότητα, αλλά δεν κάθισα πολύ. Τους άφησα να γλεντάνε και έφυγα διακριτικά για το δωμάτιο μου. Το πρωί ξύπνησα φρέσκος και βγήκα στο μπαλ-κόνι. Το τοπίο ήταν μαγικό. Στο βάθος η θάλασσα, ασημένια από τον πρωινό ήλιο, σαν να με καλούσε να βουτήξω. Φώναξα τον Άρχοντα και του είπα να ετοιμάσει δύο άλογα. «Πάμε για μπάνιο καλέ μου φίλε», είπα και χαμογέλασα πλατιά. Η υπέροχη διαδρομή μέχρι την παράλια μου έφτιαξε τόσο τη διάθεση που συνε-χώς μιλούσα και αστειευόμουν με τον Άρχοντα. Όταν φτάσαμε μας περίμενε μια έκπληξη. Στη γεμάτη από άσπρα κρινάκια

παραλία έκαναν το μπάνιο τους νεαρές κοπέλες με τις υπηρέτριές τους. Όλες όμορφες πηδούσαν στο νερό, γελούσαν και τραγουδούσαν στίχους από Τσιριγώ-τικα τραγούδια. «Έτσι που είναι γυμνές δε ξεχωρίζεις την Κυρία από τη δούλα», ψιθύ-ρισα στον Άρχοντα. «Δε με πειράζει», μου απάντησε χωρίς να πάρει το βλέμμα του από τις γυναίκες. Δε θα μπω σε λεπτομέ-ρειες σχετικά με την εξαντλητική ομολο-γουμένως ημέρα στην παραλία, αν και φαίνεται πως όλα μαθεύτηκαν, καθώς στο παλάτι η μικρή Ιουλία δε μου μίλαγε για μέρες. Τελικά ηρέμισε και με συγχώρησε αφού τη διαβεβαίωσα για το πόσο είχα μετανιώσει.

Ο καιρός στο βασίλειο του Τσιρίγου περνά πάντα ευχάριστα και οι φυσικές ομορφιές του τόπου είναι αμέτρητες. Ο έρωτας που μας παίρνει το μυαλό με χτυπούσε με τα βέλη του κάθε στιγμή. Αρκετές φορές πίστεψα ότι συνάντησα τη θεά Αφροδίτη. Ίσως μεθυσμένος από τις μυρωδιές και το μέλι αυτού του ευλογη-μένου μέρους να τα είχα εντελώς χαμένα. Ψάρεμα, βόλτες, γλέντια, έρωτας και ένα τοπίο ιδανικό κράτησαν τον Άρχοντα και εμένα στο νησί δεκατέσσερις ολό-κληρους μήνες. Δεν είχαμε σκοπό να

φύγουμε, όμως ο βασιλιάς επέμενε να μας αποκεφαλίσει. Ναι καλοί μου φίλοι, όσο απίθανο φαίνεται άλλο τόσο αλή-θεια είναι. Η πλούσια φιλοξενία έλαβε απότομα τέλος. Δεν αδικώ το βασιλιά για την ξαφνική ομολογουμένως αλλαγή στη συμπεριφορά του. Όλα ξεκίνησαν από μια παρεξήγηση με τη βασίλισσα, που ήθελε κάθε βράδυ τον Άρχοντα στο δωμάτιό της. Ο κατεργάρης υπηρέτης μου κρα-τούσε μυστικές τις βραδινές συνευρέ-σεις με τη βασίλισσα. Όμως οι τοίχοι στο παλάτι έχουν αυτιά και η κυρία όπως όλες οι βασίλισσες έχει δυνατή φωνή. Δεν άργησε να γίνει γνωστό το μυστικό. Ο βασιλιάς το έμαθε και έβαλε να βρουν

το δράστη. Ο Άρχοντας ήρθε και με βρήκε να λιάζομαι κάτω από τον ήλιο της Παλαι-όπολης. Μου εξήγησε το πρόβλημα. Έδει-χνε ανήμπορος, ζητούσε τη βοήθεια μου. Μπήκα μπροστά και ανέλαβα την ευθύνη. Είπα λοιπόν στο βασιλιά πως εγώ ήμουν ο δράστης. Ίσως ήταν η πρώτη και μονα-δική φορά στη ζωή μου που είπα ψέματα. Εκείνος σάστισε, κάτι που μου έδωσε την ευκαιρία να τον αφήσω μόνο του για λίγο ώστε να πάρει τη σωστή απόφαση. Η ζηλιάρα Ιουλία ως γνήσια κακομαθημένη βασιλοπούλα έριχνε λάδι στη φωτιά και

ζητούσε από τον μπαμπά της το κεφάλι μου. Τελικά διέταξε να με συλλάβουν και να με φυλακίσουν, ενώ παράλληλα ο δήμιος ακόνιζε τα μαχαίρια του. Μια καμαριέρα του παλατιού, που την έλεγαν Σταματία, με έκρυψε μέσα σε ένα μπα-ούλο. Οι στρατιώτες έψαχναν σε όλο το παλάτι, αλλά δε με βρήκαν. Όσο και αν με αναζωογονεί η περιπέτεια πρέπει να ομολογήσω ότι κλεισμένος στο μπαούλο πέρασα δύσκολες ώρες. Η μικρή Σταματία κατέστρωσε σχέδιο διαφυγής. Η φτωχή κοπέλα είχε πιστέψει τα παραμύθια του Άρχοντα για τη μεγάλη ζωή στην Ευρώπη και λαχταρούσε να την πάρουμε μαζί στα ταξίδια μας.

Έφυγα νύχτα από το παλάτι, μέσα σε ένα κάρο γεμάτο σακιά με παξιμάδια. Συνάντησα τον Άρχοντα έξω από το Λιβάδι. Κρυμμένοι στο Κατούνι περιμέ-ναμε τη Σταματία. Οι στρατιώτες όμως πλησίαζαν και εκείνη αργούσε. Έτσι φύγαμε με κατεύθυνση το βορρά. Φτά-σαμε στην Παλιόχωρα και διανυκτερεύ-σαμε σε μια εκκλησία. Είχα φορτώσει τον Άρχοντα με ένα μεγάλο σακί παξιμάδια, κάτι που αποδείχτηκε σοφό. Την άλλη μέρα περπατήσαμε το φαράγγι ως την Κακιά Λαγκάδα. Δέκα ολόκληρες μέρες μείναμε σε μια σπηλιά και αν δεν ήταν οι ντόπιοι ψαράδες δε θα επιβιώναμε. Κάθε μέρα τρώγαμε ψάρια και πίναμε κρασί μαζί με τους ψαράδες που θεωρούσαν μεγάλη τιμή να έχουν ένα βαρόνο στην παρέα τους. Όταν μας επέτρεψε ο καιρός περάσαμε απέναντι, στις ακτές της Πελο-ποννήσου με ένα βαρκάκι. Κοίταξα πίσω μου το Τσιρίγο. Άλλη μια περιπέτεια είχε τελειώσει. Ο Άρχοντας με κοίταξε προ-σπαθώντας να καταλάβει ποιος ήταν ο επόμενος προορισμός μας. Στο βλέμμα του διέκρινα την αγάπη και το θαυμασμό ενός γνήσιου προλετάριου προς το αφε-ντικό του. «Πάμε καλέ μου φίλε και όπου μας βγάλει», είπα και χαμογέλασα πλατιά.

ΤΕΛΟΣ

Didi

42

Το φθινόπωρο μοιάζει με όμορφη γυναίκα που πονά γιατί αφήνει πίσω κάτι δικό της. Πιάνει τα ξανθά της μαλλιά σε μια ανοιχτόχρωμη κορδέλα σαν ξεθω-ριασμένη φωτογραφία και τα αφήνει να ανεμίζουν ποιητικά. Ντύνει το λυγερό της κορμί με ένα νεραϊδένιο κίτρινο φόρεμα, ασορτί με τα πεσμένα φύλλα στο δρόμο και αποχαιρετά περήφανα το καλοκαίρι, δίνοντας του ένα τελευταίο φιλί. Θλιμμένη στη συνέχεια αφήνεται στις αναμνήσεις του θέρους με μουσική υπόκρουση “Το βαλς των χαμένων ονείρων” του Μάνου Χατζιδάκι.

Τούτη η εποχή σε βυθίζει σε ταξίδια αυτογνωσίας! Σε ρίχνει είτε θελήσεις, είτε όχι, σε άγριες θάλασσες, όπου τα κύματα δεν κοπάζουν. Φυσάει αναμνήσεις και όνειρα. Αγάπες που χάνονται στη λήθη του χρόνου και έρωτες καινούργιοι που βγάζουν τα πρώτα τους φύλλα. Γεύση γλυκόπικρη, απολογισμός της χρονιάς που πέρασε και καθορισμός νέων στόχων.

Είναι σαν να περνάς το δρόμο και στέκει από τη μία μεριά το παρελθόν και από την άλλη το μέλλον, φοβάσαι όμως να κάνεις βήμα…

Απόγευμα στην πλατεία Αριστοτέλους φυσάει απαλό αεράκι, κοιτάζω ψηλά και αναρωτιέμαι… τι κρύβεται πίσω από αυτόν τον ουρανό; Κάτι αρχίζει ή είναι το τέλος; Οι άνθρωποι συνεχίζουν να κυνη-γάνε την καθημερινότητα που γλιστρά από τα χέρια τους. Άλλοι ζουν την αλή-θεια και άλλοι δίνουν παράσταση, δικαι-ώνοντας την πλάνη τους. Βυθίζουν άραγε ποτέ το βλέμμα στην απεραντοσύνη του ουρανού για να νιώσουν την ασημαντό-τητα τους; Επιτρέπουν την ευγνωμοσύνη να διαπεράσει κάθε κύτταρο της ύπαρ-ξης τους για το δώρο της ζωής που τους δόθηκε;

Σήμανε φθινόπωρο και γεμίζουν πάλι οι δρόμοι από παιδιά φορτωμένα με τις σάκες τους, έτοιμα να πάρουν τη θέση τους στα μαθητικά θρανία. Ανανεωμένα

περπατάνε με χαρούμενο βήμα. Η αθω-ότητα τους αφήνει ακόμη περιθώρια να κάνουν παρέα με τον ενθουσιασμό. Αλί-μονο, όταν μεγαλώσουν και πετάξει σαν αποδημητικό πουλί για νέες πατρίδες. Ποιος θα δακρύσει για το φίλο που τους πρόδωσε;

Σήμανε φθινόπωρο και η αίθουσα τελετών του Αριστοτελείου γεμίζει κάποια πρωινά από χαμόγελα και ακριβά συνολά-κια για την τελετή της ορκωμοσίας. Νέοι και νέες βιάζονται να ανοίξουν τα φτερά τους. Όμως τόση γνώση και θέληση για δημιουργία θα θυσιαστεί στο βωμό μιας μίζερης Θεσσαλονίκης που αυτοικανο-ποιείται με το φτηνό χαρακτηρισμό της φραπεδούπολης. Μιας δήθεν ερωτικής πόλης που κόβει με το ψαλίδι τα φτερά της νεολαίας της. Ερώτηση: «Πόσες μάχες να δώσει κανείς με τη μετριότητα που διακρίνει την πόλη για να βγει νικητής;» Απάντηση: «Νίκη… λάθος τοποθέτηση, μέτρησε καλύτερα πόσες ήττες μπορεί να αντέξει…».

Η μια χρονιά καθρέφτης της άλλης, αφού τίποτα δεν αλλάζει και όλα ίδια μένουν σαν τα πρόσωπα της εξουσίας στις καρέκλες τους. Το περσινό φθινό-πωρο πιασμένο χέρι, χέρι με το φετινό χορεύει το τσιφτετέλι της μοίρας. Ανα-τολίτικα με λαγνεία, αλλά και μια μελαγ-χολία. Ο χρόνος κυλά ακατάπαυστα, σαν ορμητικό ποτάμι που δεν γυρίζει πίσω. Η μουσική σφυρίζει: «Μην παραδίνεις τα όπλα. Μπες στον κύκλο του φθινοπώρου. Χόρεψε ξανά και ξανά!».

Αρχή, μέση, τέλος, αρχή, μέση, τέλος σαν γαϊτανάκι που δεν παύει να γυρνά η ζωή σε καλεί: «Στριφογύρισε μαζί μου!». Κόκκινο, γκρι, μαύρο, κόκκινο, γκρι, μαύρο… κενό! Ανοίγεις τα μάτια και δια-σχίζεις την πόρτα του φθινοπώρου ξανά. Εκείνη είναι εκεί όπως πάντα, με το κίτρινο φόρεμα, τη ξεθωριασμένη κορδέλα στα ξανθά μαλλιά, θρηνεί για ό,τι άφησε πίσω…

Φθινοπωρινό

άρωμα γυναίκας

ποίηση>>


[email protected]

43

>>

βιβλιοπαρουσίαση

βιβλίο

«Το διαμαντένιο Άλφα» της Νόρας Πυλόρωφ-Προκοπίου, εκδ. ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ.

Ένα πανοραμικό πολυπρόσωπο μυθιστόρημα, με κυρίαρχο στοι-

χείο το γυναικείο σύμπαν, τα οικογενειακά στεγανά και το βαρύ φορτίο

που κληροδοτεί η μία γενιά στην άλλη. Εφτά γυναίκες και η αφηγήτρια

διηγούνται τις πολυτάραχες διαδρομές τους. Τέσσερις γενιές μέσα στο

κόκκινο σαλόνι αφήνουν τα φαντάσματα να βγουν απ΄ την ντουλάπα,

ανασύροντας σκοτεινά μυστικά.

«Οι πρώτες γιορτές στην Αμαλικάνδη» του Γιάννη Γκλαρνέτατζη, εκδ. ΠΑΝΟΠΤΙΚΟΝ.

Μια ιστορία δίπλα στο τζάκι για ενήλικα παιδιά. Ώριμα ίσως, αλλά

όχι σιτεμένα τόσο ώστε να πάψουν να ονειρεύονται. Που όταν βλέ-

πουν εφιάλτες, βάζουν μπρος τα δυο τους χέρια και σηκώνονται. Κι

άμποτε κάποιος πόθος εκπληρωθεί θα ξαναβάλουν πλώρη, για άλλες

μέρες παράξενες, θαυμάσιες μέρες.

«Η μουσική του ξένου» του Λέοναρντ Κοέν, εκδ. ΙΑΝΟΣ. Το βιβλίο συγκεντρώνει ποιήματα και τραγούδια από την πορεία

του μέσα στο χρόνο. Αυστηρός στην τέχνη της ποιήσεως και του τρα-

γουδιού, ο Κοέν καταθέτει την αγωνία και την ταραχή του για τους

ανθρώπους και τον κόσμο όπως τον προσλαμβάνει εκείνος. Μοναδι-

κός στον τρόπο που καταγράφει την προσωπική του κατάσταση, μας

κάνει να αναπνέουμε τα λόγια ενός σοφού, που μας είναι απαραίτητα

για την πορεία μας μέσα στον κόσμο.

«Κι ο κλήρος έπεσε στον Σμάιλι» του Τζον Λε Καρέ, εκδ. ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ.

O Τζορτζ Σμάιλι, πρώην υπάλληλος της υπηρεσίας πληροφοριών,

αναλαμβάνει να ξετρυπώσει έναν «Τυφλοπόντικα» που έχει φωλιάσει

στα ανώτερα κλιμάκια της βρετανικής αντικατασκοπείας και πουλάει

μυστικά στη Σοβιετική Ένωση. Το βιβλίο θεωρείται το αριστούργημα

του συγγραφέα και είναι το πρώτο μέρος μιας άτυπης τριλογίας με

κεντρικό πρόσωπο αυτόν που χαρακτηρίστηκε ο καλύτερος ήρωάς

του.

«Κράτος και διαφθορά. Πως θα κόψουμε τον ομφάλιο λώρο», εκδ. ΙΑΝΟΣ.

Ποτέ άλλοτε δεν ήτανε τόσο επίκαιρο το δίλημμα: «Κράτος και Δια-

φθορά: Πώς θα κόψουμε τον ομφάλιο λώρο;». Η Διεθνής Διαφάνεια-

Ελλάς, Οργάνωση κατά της Διαφθοράς κάλεσε τους σημαντικότερους

και ειδικότερους Έλληνες – αφού στη λίστα περιλαμβάνεται ο Πρωθυ-

πουργός της Ελλάδας, Κωνσταντίνος Καραμανλής, και ο αρχηγός της

Αξιωματικής Αντιπολιτεύσεως, Γιώργος Παπανδρέου.

«Αφίσες από τον Ελληνικό κινηματογράφο» του Παντελή Παλιεράκη, εκδ. ΜΟΝΤΕΡΝΟΙ ΚΑΙΡΟΙ.

Σε αυτό το πολυτελές λεύκωμα συγκεντρώνονται οι κινηματογρα-

φικές αφίσες από το πλούσιο προσωπικό αρχείο του Παντελή Παλι-

εράκη. Κωμωδίες, δράματα, μιούζικαλ ζωντανεύουν μέσα από τις

ασπρόμαυρες και έγχρωμες σεκάνς του σελιλόιντ. Ταξιδεύουν τους

αθεράπευτους λάτρεις του παλιού, καλού ελληνικού σινεμά σε μια

μαγική εποχή.

Η ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΗΜΕΡΑΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΑΝΟΣ

Η παρούσα έκδοση περιλαμβά-νει κείμενα του Χρήστου Γιανναρά, που δημοσιεύτηκαν στην εφημε-ρίδα Καθημερινή από τις 7/1/2007 έως τις 31/12/2007 και διάφορες συνεντεύξεις του ιδίου, οι οποίες παρουσιάστηκαν σε έντυπα του περιοδικού τύπου. Οι συγκεκρι-μένες επιφυλλίδες παρεμβαίνουν κριτικά στην πολιτική και κοινω-νική επικαιρότητα. «Γιατί αποσι-

ωπούμε τα καίρια», «Κερδοφόρα προαγωγή της αλλοτρίωσης», «Υστέρημα προσόντων και υστέρημα στόχων», «Η κενότητα αντιμέτωπη με την καπηλεί-α»,«Πολιτικό όπλο η αλογία», «Ποιος ορίζει το μέλλον της χώρας;» είναι μερικά από τα ενδιαφέροντα κεφάλαια του βιβλίου. Ο καθηγητής υποστηρίζει ότι «ένα πολιτικό σύστημα καταρρέει όταν για δεκαετίες ολόκληρες και παρά την εναλ-λαγή των κομμάτων στην εξουσία, ζωτικά προβλήματα της κοινωνίας μένουν άλυτα, όπως τα αδιέξοδα της παιδείας, του ασφαλιστικού, της νοσοκομειακής νοσηλείας, της αναξιοκρατίας, της ενδοτικής διπλωματίας» και πολλών ακόμη σημαντικών ζητημάτων. Σε μια συνέντευξή του αναφέρει χαρακτηριστικά:«Οι επιφυλλίδες μου μπορεί για την πολιτική να είναι ασήμαντες, όμως ελπίζω ότι συνεισφέρουν κάτι στη γλωσσική μας συνέχεια».

Ο Χρήστος Γιανναράς γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στα Πανεπιστήμια της Αθήνας, της Βόννης και της Σορβόννης. Δίδαξε Φιλοσοφία, Πολιτιστική Διπλωματία και Συγκριτική Οντολογία σε πανεπιστήμια της Γαλλίας, της Ελβε-τίας, της Ελλάδας.

ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ ΘΕΟΦΡΑΣΤΟΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΖΗΤΡΟΣ

Η φιλοσοφική πραγματεία με το γενικό τίτλο «Χαρακτήρες» γραμ-μένη από τον Θεόφραστο, μαθητή του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη, ανήκει στη σειρά «Αρχαίοι Συγγρα-φείς» του εκδοτικού οργανισμού Ζήτρος. Ο πολυσέλιδος τόμος περι-λαμβάνει τρία θεματικά πεδία. Η πρώτη θεματική ενότητα παρουσιά-ζει τη ζωή και το έργο του Θεόφρα-στου μέσα από τις αρχαίες πηγές. Η δεύτερη ενότητα περιλαμβάνει το αρχαίο κείμενο των Χαρακτήρων, τη μετάφραση και το σχετικό υπό-μνημα. Την έκδοση συμπληρώνει το παράρτημα: «Περί του κουφίζειν υπερηφανίας-πως μπορεί να ελευ-

θερωθεί κάποιος από την αλαζονεία» του Αρίστωνος του Κείου, το οποίο παρου-σιάζει ομοιότητες με τους «Χαρακτήρες» του Θεόφραστου. Το έργο απεικονίζει 30 ανθρώπινους χαρακτήρες. Ο Θεόφραστος γνωστός και από τα έργα του «Περί Βοτανικής», διακρίνει τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του «υποκριτή», «κόλακα», «φλύαρου», «δουλοπρεπή», «παραδόπιστου» ανθρώπου. Γνώστης της ανθρώ-πινης ψυχολογίας δημιούργησε ένα έργο με ανθρωπογνωστικό περιεχόμενο και διαχρονική αξία. Αξίζει να σημειωθεί, ότι οι «Χαρακτήρες» του Θεόφραστου ενέπνευσαν το ομώνυμο έργο του Γάλλου συγγραφέα Ζαν Ντε Λα Μπρυγέρ. Την εισαγωγή, τη μετάφραση και τα ερμηνευτικά σχόλια επιμελήθηκε ο Σταύρος Γκιρ-γκένης. Την έκδοση προλογίζει ο Στέλιος Παπαθεμελής.

Ιωάννα Μπάμπη

44

«ΑΠΟ ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ ΒΑΤΡΑΧΟΣ ΚΑΙ …ΤΟΥΜΠΑΛΙΝ»ΑΓΓΕΛΟΣ ΡΟΔΑΦΗΝΟΣ

Το βιβλίο με τίτλο «Από πρίγκιπας βάτραχος και …τούμπαλιν» του Άγγελου Ροδαφηνού, κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 2000. Ο Dr Άγγελος Ροδαφηνός με το μεστό λόγο του και το μοναδικό χιούμορ του, μας παρου-σιάζει ένα εξαιρετικό βιβλίο αυτογνωσίας, στο είδος του.

Ο συγγραφέας είναι διευθυντής του τμήματος ψυχο-λογίας του City Liberal Studies στη Θεσσαλονίκη και παράλληλα επαγγελματίας ομιλητής και σύμβουλος, σε διάφορες επιχειρήσεις, εκπαιδευτικούς οργανισμούς και κέντρα υγείας. Ο αναγνώστης εμπνέεται εξαρχής από το εξώφυλλο του βιβλίου, που απεικονίζει έναν «εστεμ-μένο» βάτραχο. Ο Άγγελος Ροδαφηνός ενστερνίζεται την πεποίθηση ότι ο αληθινός προορισμός μας στη ζωή είναι να είμαστε «πρίγκιπες», αυτοκυρίαρχοι. Αλλά δυστυχώς πολλές φορές, ξεχνάμε τον ύψιστο στόχο μας και παρα-μένουμε «βάτραχοι», προσκολλημένοι σε λανθασμένες ταυτότητες του εαυτού μας. Το αποτέλεσμα αυτών των ψεύτικων επιγνώσεων, είναι ότι χάνουμε την ευτυχία μας, εφόσον δεν βιώνουμε το αληθινό νόημα της ζωής. Το βιβλίο γίνεται ιδιαίτερα ζωντανό με τις ιστορίες και τα ανέκδοτα που περιέχει, περνώντας μοναδικά μηνύματα.

Ο αναγνώστης απολαμβάνει την ανάγνωσή του, ενώ παράλληλα ωφελείται εσωτερικά, καθώς ενισχύεται η πίστη του, για την απόκτηση μίας καθαρής αίσθησης αυτοεκτίμησης. Το βιβλίο περιλαμβάνει εφαρμοσμένες τεχνικές ψυχολογίας, χρήσιμες για την αυτο-βελτίωσή μας. Έντονα διάχυτη εκδηλώνεται η επιθυμία του συγγρα-φέα να αφυπνίσει τους αναγνώστες και να τους βοηθήσει να κατανοήσουν ότι η προσωπική αλλαγή είναι εφικτή, αρκεί και οι παραπάνω, να προσπαθήσουν κατάλληλα.

Η έντονη επιθυμία και επιμονή, αποτελούν τους κύρι-ους συνεργάτες μας, σε αυτή την προσπάθεια. Η αληθινή αλλαγή ξεκινάει από την αλλαγή του τρόπου σκέψης. Στο βιβλίο περιγράφονται η λογικο-θυμική θεραπεία, η τεχνική του οραματισμού και της νοερής απεικόνισης και άλλες γνωστικές τεχνικές. Ο Άγγελος Ροδαφηνός μας δίνει άμεσες και πρακτικές λύσεις για να ξεπεράσουμε επιβλαβείς συνήθειες, όπως το τσιγάρο και το ποτό. Ιδιαί-τερη έμφαση δίνεται στη σημασία της υγιεινής διατροφής και της τακτικής σωματικής άσκησης, ως βοηθοί μας, σε έναν περισσότερο ισορροπημένο τρόπο ζωής. Επίσης το βιβλίο, παρουσιάζει τρόπους για να θέτουμε σαφείς και ξεκάθαρους στόχους, με απλά και συγκεκριμένα βήματα, καθώς εξηγείται η σπουδαιότητα σχεδιασμού ενός καθο-ρισμένου προγράμματος, για την υλοποίηση των στόχων μας. Το βιβλίο αυτό, αποτελεί αδιαμφισβήτητα ένα πολύ-τιμο εγχειρίδιο για την πνευματική αφύπνιση και ανά-πτυξη του αναγνώστη.

Ρούμκου Τάνια

ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΑ ΓΕΦΥΡΙΑΓΕΩΡΓΙΟΣ Π. ΤΣΟΤΣΟΣΕΚΔΟΣΕΙΣ UNIVERSITY STUDIO PRESS

Στο αξιόλογο λεύκωμα ο τοπογράφος-μηχανικός Γεώργιος Τσότσος κατέγραψε και αποτύπωσε φωτο-γραφικά τα παραδοσιακά γεφύρια της Μακεδονίας και άλλων περιοχών του Μακεδονικού Χώρου. Συγκέντρωσε ιστορικές, αρχιτεκτονικές, λαογραφικές, τοπογραφικές πληροφορίες για τα σημαντικά μνημεία από τις περιοχές των Γρεβενών, Βοίου, Δυτικής και Κεντρικής Μακεδο-νίας, περιοχή του Παγγαίου, Σερρών, Δράμας, Καβάλας, Αιγαίου, Πελοποννήσου, Θεσσαλίας, Ηπείρου, Θράκης. Η καλαίσθητη έκδοση δίνει την ευκαιρία στο αναγνωστικό κοινό να γνωρίσει αυτά τα σημαντικά μνημεία της παρα-δοσιακής αρχιτεκτονικής. Το λεύκωμα προλογίζει ο Πάνος Θεοδωρίδης. Ο Γεώργιος Τσότσος γεννήθηκε στη Γαλα-τινή της επαρχίας Βοίου, στο νομό Κοζάνης. Σπούδασε Τοπογράφος-Μηχανικός στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο τμήμα Φιλοσοφίας και Ιστορίας των Επιστημών και της Τεχνολογίας. Είναι εκπαιδευτικός της Δευτεροβάθμιας Τεχνικής-Επαγγελματικής Εκπαίδευσης. Ασχολείται με την ορειβασία και τη φωτογράφηση της ελληνικής φύσης και παραδοσιακής αρχιτεκτονικής. Έχει πραγματοποι-ήσει πολλές εκθέσεις φωτογραφίας. Το ερευνητικό του έργο αφορά στην ιστορία των τοπογραφικών οργάνων, τη γεωγραφική κατανομή χαρακτηριστικών της παραδο-σιακής αρχιτεκτονικής στο βορειοελλαδικό χώρο και την ιστορική γεωγραφία, την τοπική ιστορία, παράδοση και την οικολογία της Δυτικής Μακεδονίας.

Ι.Μ.

ΤΑ 529 ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΙΠΩΘΗΚΑΝ ΠΟΤΕΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΡΑΝΙΚΟΛΟΣΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΠΑΡΜΠΟΥΝΑΚΗΣ

«Αυτό που αγγίζεις δεν είναι μια συλλογή από διαμά-ντια, είναι μια συλλογή από λόγια.Τα λόγια αυτά δείχνουν το δρόμο για το αληθινό διαμάντι. Το αληθινό διαμάντι δεν είναι η αληθινή δύναμη. Δε βρίσκεται εκεί που φαντά-ζεστε. Βρίσκεται μέσα σου». Έτσι προλογίζει ο συγγρα-φέας το βιβλίο του, και, διαβάζοντας το, μόνο να χαμογε-λάσει και να προβληματιστεί μπορεί κανείς. Μια σταχυο-λόγηση ρητών και μικρών φιλοσοφιών από ανθρώπους διάσημους και μη, μια ανθολόγηση της ουσίας πολλών πραγμάτων που αφορούν τον άνθρωπο, τη συμπεριφορά του και τη θέση του μέσα στο σύμπαν. Πολλές μικρές, πολύτιμες πληροφορίες που συνδυάζοντας τες, μπορεί κανείς να βγάλει αξιόλογα συμπεράσματα, να διευρύ-νει τους ορίζοντές του και να βελτιώσει τη ζωή του. Το βιβλίο είναι χωρισμένο σε 3 μεγάλα κεφάλαια. Το πνεύμα, τη σοφία και το χιούμορ. Μέσα από αυτά αναδύονται και πολλά άλλα. Κλείνοντας, σας παρουσιάζουμε μερικά: «Είναι μεγάλο ταλέντο να κρύβεις το ταλέντο σου»». «Μάθε πρώτα το νόημα αυτών που λες και μετά μίλα». «Αγάπη. Προσωρινή τρέλα που θεραπεύεται με το γάμο». «Αν μπορούσα να το εξηγήσω στο μέσο άνθρωπο, τότε δεν θα άξιζα το βραβείο νόμπελ». «Υπάρχει δυνατή σκιά εκεί που υ΄πάρχει πολύ φως»…

45

>> κόμικ

>>

46

2008

ΠΑΠΠΑΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣΗΛΕΚΤ/ΓΩΝ ΜΗΧ/ΚΩΝ & ΜΗΧ/ΚΩΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΩΝ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ

ΝΤΟΒΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ

ΣΤΡΑΤΟΛΟΓΙΚΟ (ΣΣΑΣ)

ΧΟΠΤΕΡΙΔΟΥ ΧΡΙΣΤΙΝΑ

ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ

ΠΑΖΑΡΛΟΓΛΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑ

ΜΟΥΣΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ

ΚΑΡΑΠΕΤΡΙΔΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ

ΠΑΙΔΑ/ΚΟ ΔΗΜΟΤ. ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ (ΒΟΛΟΣ)

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ

ΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ

ΤΣΟΛΑΚΙΔΗΣ ΣΠΥΡΟΣ

ΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ ΚΡΗΤΗΣ

ΤΡΑΚΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣΕΦΑΡΜΟΣΜΕΝΗΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ (ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ)

ΤΟΠΟΥΖΙΔΗΣ ΤΑΣΟΣ

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ

ΝΑΖΑΡΙΔΗΣ ΤΑΣΟΣ

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ

ΑΒΡΑΜΙΔΟΥ ΜΑΡΙΑΠΑΙΔΑ/ΚΟ ΔΗΜΟΤ. ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΘΡΑΚΗΣ (ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ)

ΒΛΑΧΟΘΑΝΑΣΗ ΕΙΡΗΝΗ

ΝΗΠΙΑΓΩΓΩΝ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ

ΤΖΙΦΡΗ ΓΕΩΡΓΙΑΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗ ΜΕ ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ ΣΤΗΝ ΒΙΟΙΑΤΡΙΚΗ ΣΤΕΡΕΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ (ΛΑΜΙΑ)

ΔΕΛΗΓΙΩΡΓΗ ΚΙΚΗ

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ (ΘΕΣ/ΝΙΚΗ)

ΚΟΥΝΤΟΥΡΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

ΜΟΝΙΜΩΝ ΥΠΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ NAYTIKOY (Σ.Μ.Υ.N.)

ΣΟΥΡΑΝΔΑΝΗ ΓΡΗΓΟΡΙΑ

ΟΙΚΟΜΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΘΕΣ.ΝΙΚΗΣ

ΤΣΙΡΙΟΠΟΥΛΟΥ ΕΛΕΝΑΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑΣ & ΜΕΣΩΝ ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΘΕΣ.ΝΙΚΗΣ

ΣΠΥΡΙΔΟΠΟΥΛΟΥ ΜΙΧΑΕΛΑΜΑΡΚΕΤΙΝΓΚ ΚΑΙ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙΩΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ (ΕΔΕΣΣΑ)

ΑΡΒΑΝΙΤΙΔΟΥ ΣΟΦΙΑΜΑΡΚΕΤΙΝΓΚ ΚΑΙ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙΩΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ (ΕΔΕΣΣΑ)

ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΟΥ ΜΑΡΙΑ

ΝΗΠΙΑΓΩΓΩΝ ΦΛΩΡΙΝΑ

ΣΑΚΑΛΗ ΕΛΕΝΗ

ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗΣ & ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗΣ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ

ΤΑΜΟΥΤΖΙΔΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ

ΝΗΠΙΑΓΩΓΩΝ ΑΛΕΞΑΝΡΟΥΠΟΛΗ

ΖΑΜΑΝΤΑ ΣΤΕΛΛΑ

ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ

ΜΠΡΟΤΖΕΛΗ ΤΑΜΑΡΑ

ΦΥΣΙΚΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ

ΠΑΤΣΙΚΑ ΔΩΡΑ

ΙΣΤΟΡΙΑΣ & ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ (ΒΟΛΟΣ)

ΓΙΑΝΤΣΙΔΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ

ΜΠΑΣΙΑ ΔΗΜΗΤΡΑΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗΣ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗΣ & ΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ

ΣΠΥΡΙΑΔΟΥ ΜΕΛΙΝΑ

ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ

ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟΠΟΥΛΟΥ ΚΙΚΗ

ΒΑΛΚΑΝΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ ΔΥΤ.ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ (ΦΛΩΡΙΝΑ)

ΜΠΑΚΑΛΑΚΗ ΕΛΕΝΗΔΙΕΘΝΩΝ ΟΙΚΟΝ. ΣΧΕΣ. & ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΘΡΑΚΗΣ (ΚΟΜΟΤΗΝΗ)

ΕΡΜΙΔΟΥ ΘΩΜΑΗ

ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ ΦΥΣ. ΑΓΩΓΗΣ & ΑΘΛΗΤ. ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ

ΣΙΔΕΡΙΔΗΣ ΑΚΗΣ

ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΩΝ &ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ (ΚΡΗΤΗ)

ΕΞΗΝΤΑΡΗΣ ΟΡΕΣΤΗΣ

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ ΤΕΙ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ

ΖΩΣΙΜΑΔΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

ΒΡΕΦΟΝΗΠΙΟΚΟΜΙΑΣ ΤΕΙ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ

ΚΑΡΑΜΠΑΜΠΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΕΡΓΩΝ ΥΠΟΔΟΜΗΣ ΑΣΠΑΙΤΕ ΑΘΗΝΑ

ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗ ΤΕΙ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ

ΜΠΟΡΜΠΟΛΗ ΕΡΗ

ΠΟΛ.ΕΡΓΩΝ ΥΠΟΔΟΜΗΣ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ

ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΓΙΩΡΓΟΣ

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ & ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΣΕΡΡΕΣ

ΒΕΡΒΕΡΙΔΗΣ ΝΙΚΟΣ

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ & ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΣΕΡΡΕΣ

ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΓΙΑΝΝΗΣ

ΕΜΠΟΡΙΑΣ & ΔΙΑΦΗΜΙΣΗΣ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ

ΤΣΑΤΣΑΡΗ ΚΑΚΙΑ


ΚΕΡΟΓΛΙΔΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ

ΛΟΓΙΣΤΙΚΗ ΣΕΡΡΩΝ

ΠΑΥΛΙΔΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

ΑΥΤΟΜΑΤΙΣΜΟΥ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ

ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΑΡΙΑ

ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗΣ & ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ

ΚΟΥΡΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ

ΜΗΧΑΝΟΛΟΓΙΑΣ ΣΕΡΡΩΝ

ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ

ΤΥΠΟΠΟΙΗΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΑΚΙΝΗΣΗΣ ΠΡΟΪΟΝΤΩΝ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ

ΜΟΣΧΟΤΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ


ΦΕΙΔΑΝΤΣΗ ΣΤΕΛΛΑ

ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΗ ΛΑΡΙΣΑ

ΚΑΛΕΜΑΚΗ ΣΟΦΙΑ

ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΤΡΟΦΙΜΩΝ.(ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ)

ΜΑΜΜΟΥ ΣΟΦΙΑ


ΣΤΕΦΑΝΙΔΟΥ ΘΑΛΕΙΑ

ΛΟΓΙΣΤΙΚΗ ΚΟΖΑΝΗΣ

ΚΡΕΚΗ ΜΑΡΙΑ

ΝΟΜΙΚΗΣ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ

ΤΖΙΑΦΕΡΗ ΧΑΡΙΣ

ΚΤΗΝΙΑΤΡΙΚΟ (ΣΣΑΣ )ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ

ΣΥΜΕΩΝΙΔΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΩΝ ΜΗΧ.ΚΩΝ ΘΡΑΚΗΣ (ΞΑΝΘΗ)

ΣΤΑΥΡΙΔΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

ΚΤΗΝΙΑΤΡΙΚΟ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ

ΓΚΟΛΦΟΥ ΙΩΑΝΝΑ

ΝΟΜΙΚΗΣ ΘΡΑΚΗΣ (ΚΟΜΟΤΗΝΗ)

ΝΑΝΟΣ ΘΑΝΑΣΗΣΜΟΡΙΑΚΗΣ ΒΙΟΛΟΓΙΑΣ &ΓΕΝΕΤΙΚΗΣ ΘΡΑΚΗΣ (ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ)

ΣΩΠΙΑΔΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ

ΣΚΟΥΛΙΔΟΥ ΔΗΜΗΤΡΑ

ΦΥΣΙΚΗΣ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ

ΒΙΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΝΑ


ΔΑΣΚΑΛΟΥΔΗ ΣΑΒΒΙΝΑ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ & ΔΙΟΙΚ.ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΘΕΣ/ΝΙΚΗ

ΗΡΑΚΛΕΙΩΤΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ


ΒΑΛΛΗ ΗΡΩ

ΟΙΚΟΜΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ

ΚΑΡΑΓΙΟΒΑΝΝΑΚΗ ΓΚΕΛΛΥ


ΚΑΠΑΣΑΚΑΛΙΔΟΥ ΕΛΕΝΗ


ΤΟΖΑΚΙΔΟΥ ΑΥΓΗ


ΤΑΟΥΚΤΣΗ ΕΥΗ


ΑΛΑΓΚΙΟΖΙΔΗΣ ΡΑΦΑΗΛΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ & ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ (ΘΕΣ/ΝΙΚΗ)

ΦΟΥΝΤΑΣ ΠΑΥΛΟΣ

ΑΣΤΥΦΥΛΑΚΩΝ

ΒΑΤΑΚΙΔΟΥ ΧΡΙΣΤΙΝΑ


ΡΙΖΟΓΛΟΥ ΜΑΚΗΣ


ΒΑΓΕΝΑΣ ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ

ΦΙΛΟΛΟΓΙΑΣ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ

ΓΙΑΠΟΥΝΤΖΗ ΜΕΝΙΑ

ΝΗΠΙΑΓΩΓΩΝ ΡΟΔΟΥ

ΙΑΤΡΟΠΟΥΛΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ

ΙΣΤΟΡΙΑΣ & ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ

ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ΕΦΗ

ΙΣΤΟΡΙΑΣ &ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ (ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ)

ΚΑΛΑΪΤΖΙΔΗ ΒΕΡΟΝΙΚΑΒΑΛΚΑΝΙΚΩΝ ΣΛΑΒ.&ΑΝΑΤ.ΣΠΟΥΔΩΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ (ΘΕΣ/ΝΙΚΗ)

ΙΩΑΝΝΟΥ ΕΡΜΙΝΑ

ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ & ΙΣΤΟΡΙΑΣ (ΠΑΝΤΕΙΟΥ)

ΛΕΜΟΝΙΔΗΣ ΜΙΛΤΟΣ

ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ ΦΥΣ. ΑΓΩΓΗΣ & ΑΘΛΗΤ. ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ

ΣΓΟΥΡΟΥ ΗΡΩΔΙΕΘΝΩΝ ΟΙΚΟΝ. ΣΧΕΣ. & ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΘΡΑΚΗΣ (ΚΟΜΟΤΗΝΗ)

ΤΟΠΟΥΖΗ ΧΡΙΣΤΙΝΑ

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑΣ & ΜΜΕ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ

ΚΩΔΩΝΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

ΔΑΣΟΛΟΓΙΑΣ & ΦΥΣΙΚΟΥ ΠΕΡ/ΝΤΟΣ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ

ΚΑΛΙΦΑΤΙΔΟΥ ΑΝΝΑ

ΙΑΤΡΙΚΩΝ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΩΝ ΤΕΙ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ

ΤΣΙΦΛΙΔΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑ

ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΗ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ

ΔΑΛΑΜΑΓΚΑ ΕΥΓΕΝΙΑ

ΛΟΓΙΣΤΙΚΗΣ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ

ΔΗΜΟΛΟΥ ΚΑΤΕΡΙΝΑ

ΑΙΣΘΗΤΙΚΗΣ & ΚΟΣΜΗΤΟΛΟΓΙΑΣ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ

ΧΟΨΟΝΙΔΗΣ ΑΒΡΑΑΜ

ΠΟΛ.ΕΡΓΩΝ ΥΠΟΔΟΜΗΣ ΛΑΡΙΣΑ

ΧΟΨΟΝΙΔΟΥ ΑΝΝΑ

ΠΟΛ.ΕΡΓΩΝ ΥΠΟΔΟΜΗΣ ΛΑΡΙΣΑ

ΚΑΡΟΛΙΔΗΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ

ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ

ΠΟΡΦΥΡΗΣ ΦΩΤΗΣ

ΟΧΗΜΑΤΩΝ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ

ΣΟΛΑΝΑΚΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ

ΕΜΠΟΡΙΑΣ & ΔΙΑΦΗΜΙΣΗΣ ΙΕΡΑΠΕΤΡΑ

ΓΟΥΝΑΣ ΝΙΚΟΣ


ΡΑΣΠΑΚΟΣ ΕΡΜΗΣ


ΚΑΖΑΝΤΖΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ

ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΛΑΡΙΣΑ

ΓΙΑΝΝΑΚΙΔΟΥ ΑΛΕΞΑΝΡΔΑ

ΑΙΣΘΗΤΙΚΗΣ & ΚΟΣΜΗΤΟΛΟΓΙΑΣ (ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ)

ΑΝΔΡΕΑΔΟΥ ΜΑΡΙΑ

ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΓΕΩΡΓ.ΕΚΜ/ΣΕΩΝ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ

ΚΙΤΣΙΚΙΔΟΥ ΕΛΙΝΑ

ΛΟΓΙΣΤΙΚΗ ΚΑΒΑΛΑΣ

ΠΟΠΟΒΙΔΟΥ ΙΝΓΚΑ

ΛΟΓΙΣΤΙΚΗ ΚΑΒΑΛΑΣ

ΜΑΝΟΥΣΑΚΙΔΟΥ ΣΟΦΙΑ

ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΗΣ & ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΚΤΙΡΙΩΝ (ΠΑΤΡΑ)

ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΟΥ ΟΛΓΑ


ΛΕΩΝΗ ΓΕΩΡΓΙΑ


ΦΟΥΛΙΔΟΥ ΣΟΦΙΑ

ΦΥΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΘΕΣ/ΝΙΚΗ

Η ΑΙΧΜΗ συγχαίρει τους φετινούς επιτυγχόντες μαθητές της του 2008,τους εύχεται καλή σταδιοδρομία και μία όμορφη ζωή, το πιο σημαντικό απ' όλα.

Dytikos #50

Documents

Transcript of Dytikos #50