Donkere wolken #3

20

Transcript of Donkere wolken #3

Page 1: Donkere wolken #3
Page 2: Donkere wolken #3

In de week die volgt ontpopt Lena zich tot een nieuw persoon: Julia. Haar nieuwe identiteit helpt haar. Vanaf nu staat Lena veel verder van haar af. Het lijkt wel alsof ze haar angst, haar gevoelens en haar gedachten kwijt is. Alsof ze nooit bestaan hebben.

Page 3: Donkere wolken #3

Harold heeft haar nog niet één keer gevraagd hoe ze hier terecht gekomen is, waarom ze ’s avonds door het bos zwierf of waar ze vandaan komt. Hij laat haar in haar waarde en voelt op de één of andere manier aan dat Lena er niet over wil praten.

Page 4: Donkere wolken #3

“Goedemorgen, Harold.” Lena loopt het warme, knusse huis van de oude man binnen en begroet hem hartelijk. Glimlachend kijkt Harold op, die aan de eettafel zijn krant zit te lezen. “Hallo, Julia. Ben je er weer klaar voor?”

Page 5: Donkere wolken #3

Zelfs aan de naam ‘Julia’ is Lena gewend geraakt. Ze reageert direct als Harold haar met die naam roept, iets vraagt of begroet. Het lijkt wel een tweede natuur. “Ja, hoor. Altijd.” Knipoogt ze.

Page 6: Donkere wolken #3

“Eerst een kop koffie?” Lena knikt en gaat aan tafel zitten. Harold staat op en schenkt twee mokken vol met de zwarte vloeistof. Vervolgens voegt hij zich weer bij Lena aan tafel. “Ik heb besloten dat ik je licht ga geven.” Zegt hij plotseling.

Page 7: Donkere wolken #3

Lena kijkt hem fronsend aan. “Licht?” Harold lacht. “Sorry, ik kon die zin niet anders formuleren. Wat ik bedoel te zeggen is dat ik elektriciteit in het houthakkershuisje zal installeren.” Lena neemt een slok van de hete koffie en zegt dan: “Dat is toch niet nodig.”

Page 8: Donkere wolken #3

“O nee? Het enige licht wat er in dat krot te vinden is, is afkomstig van de openhaard. En het is gevaarlijk om altijd maar de openhaard aan te steken. Het huisje is van hout, Julia. Het vat direct vlam.”

Page 9: Donkere wolken #3

Lena weet dat ze met hem niet in discussie kan gaan. Dat heeft ze al vaker geprobeerd, maar Harold is zo eigenwijs. Hij laat zich niet zomaar van zijn plannen of gedachten afbrengen. “De openhaard moet toch aan. Anders is het ijskoud daarbinnen.” Probeert ze.

Page 10: Donkere wolken #3

Harold moet niet al die moeite voor haar doen. Zij kan hier blijven. Hier, waar ze veilig is, waar niemand haar zal vinden. En dat terwijl ze tegen hem liegt. Ze voelt zich schuldig als hij zich zo voor haar inzet. En dat gevoel wil ze niet voelen.

Page 11: Donkere wolken #3

“Dat is waar. Daar moet ik ook iets op verzinnen.” “Harold, echt waar, dat hoeft niet. Ik red me wel en de openhaard is alleen aan als ik in huis ben.” Harold staat op en neemt de lege mokken mee naar de keuken. “En ik maak een slot op je deur. Iedereen kan zomaar bij je naar binnen wandelen.”

Page 12: Donkere wolken #3

Hij luistert niet, denkt Lena. Ze kan hem smeken om het allemaal niet te doen, maar zelfs daar zal Harold niet op in gaan. “Je bent eigenwijs.” Zegt ze. Harold draait zich om en grijnst. “Je begint me te leren kennen.” Reageert hij.

Page 13: Donkere wolken #3

Zo gezegd, zo gedaan. Terwijl Lena de dag doorbrengt in het huis van Harold om het schoon te maken en op te ruimen; brengt Harold in het houthakkershuisje licht aan en zet een slot op de deur. Nadat de zon achter de horizon is verdwenen en het donker wordt buiten, zitten Lena en Harold in de zithoek van Harold’s huis.

Page 14: Donkere wolken #3

“Dit is de sleutel van het houthakkershuisje. En ik heb vier schakelaars aangebracht. Naast de deur, in de keuken, naast de bank en boven het bed. O ja, en natuurlijk eentje in de badkamer.” Lena neemt de sleutel aan. “Wat krijg je van me?”

Page 15: Donkere wolken #3

Laat mij hem dan tenminste betalen, denkt Lena. Ik moet van dat schuldgevoel af. “Als je geld bedoelt, dan krijg ik niets van je. Als je een kus bedoelt, dan graag hier.” Harold wijst met zijn vinger op zijn linkerwang.

Page 16: Donkere wolken #3

Lena lacht. “Charmeur.” “Een eigenwijze charmeur. Je leert me kennen.” Harold grijnst. Lena staat op en drukt haar lippen op zijn zachte, broze wang. “Nu ga ik je alleen laten. Ik wil graag nog even douchen voordat ik mijn bed induik.” Harold knikt en kijkt haar na, totdat de deur achter haar in het slot valt.

Page 17: Donkere wolken #3

Na een heerlijk, uitgebreide douche, nestelt Lena zich op de bank. Eind deze week krijgt ze centrale verwarming, dus tot die tijd steekt ze de openhaard aan. Lena zucht. Harold verwent haar en dat voelt niet goed. Zij liegt tegen hem, terwijl hij zo vriendelijk is.

Page 18: Donkere wolken #3

Er zullen altijd problemen zijn, denkt ze. Nu ze Julia is hoeft ze eindelijk niet meer aan die verschrikkelijke avond te denken. Nee, nu denkt ze steeds aan die lieve Harold, die haar begrijpt, zorgzaam is en het beste met haar voor heeft.

Page 19: Donkere wolken #3

Lena staat op, maakt het haardvuur uit en doet de lichten uit. Ze stapt het bed in en trekt de lakens tot aan haar kin omhoog. Ze zal ermee moeten leven; de leugens, het verraad. Het zal wel wennen, vroeg of laat. Lena sluit haar ogen. Vredig en zonder nachtmerries valt ze even later in slaap…

Page 20: Donkere wolken #3