· Web viewIk ben ook nog heel moe en heb nog hoofdpijn maar als ik thuis zit word ik er niet...

Plaats een reactie2 berichten • Pagina 1 van 1

voor Danielledoor Mama Dani » 11 dec 2006 12:04

Hoi Nicole

moeilijke periode voor jullie, een jaar geleden. Wij hebben die dag niet ongemerkt voorbij laten gaan en zijn met ons gezin iets gaan doen die dag. Je staat er toch bij stil en ieder heeft zijn eigen verwerkingsproces. Hier gaat het best wel oke. Prana heeft volgende week haar laaste speltherapie. Arwen praat redelijk en krijgt nog veel begeleiding van audiologisch centrum en kinder en KN0-arts. Ze lijkt wel wat sterker nuZeker sinds de preventieve oordruppels in iedergeval geen ooronstekingen meer gehad.

sterkte en fijne feestdagen.

p.s het chatten lukt zowiezo niet op dit moment, het werkt niet goed.

groeten daniMama Dani Berichten: 574Geregistreerd op: 15 maart 2005 02:01Woonplaats: Breda

Omhoogvoor Danielle

door Nikki » 11 dec 2006 13:02

Hoi Danielle

Ik wil graag weer chatten maar heb begrepen dat het alleen voor leden/donateurs is.

Hoe is het verder met jou, je man en Arwen en Prana?Met mij gaat het wel, nog steeds wat restverschijnselen en het is bijna oud en nieuw, dus alles komt weer terug ook zeker bij de kids.

http://www.meningitis-stichting.nl/forum/viewtopic.php?p=70&sid=74efc1a9db4e52a6b17c4a1c326821b7%23p70


Ze zijn veel bezig met de feestdagen omdat ik natuurlijk vorig jaar met oud en nieuw kritiek lag.Nou meis wens je alvast hele fijne feestdagen en veel geluk en gezondheid voor het komend jaar. Natuurlijk ook voor iedereen van dit forum hele fijne feestdagen en een heel voorspoedig nieuwjaar.

groetjes Nicole

[ 11 December 2006, 00:05: Bericht aangepast door: Nikki ]Nikki Berichten: 23Geregistreerd op: 26 jan 2006 02:01Woonplaats: Doesburg


vraagjedoor lintje » 30 nov 2006 11:49

hallo allemaal....

ik heb een vraagje misschien dat iemand hier antwoord op weet want ik kan het niet op internet vinden.Is bacteriele meningitis besmettelijk?en is virale meningitis besmettelijk, moet een kind apart worden verpleegd bij virale meningitis?

hoop dat iemand het weet... bedankt alvast <img border="0" title="" alt="[Cool]" src="cool.gif" />lintje Berichten: 3Geregistreerd op: 30 nov 2006 02:01Woonplaats: hoogeveen

Omhoogvraagje

door Mama Dani » 30 nov 2006 16:32

Het is niet besmettelijk in de zin van dat iemand die meningitis heeft zorgt dat een andere dit gelijk ook krijgt. Vaak draag je de bacterie bij je in je neus of keelholte. Meestal kan dit geen kwaad. Soms als iemand bijv een weerstandsverlaging tijdelijk heeft kan

deze bacterie zorgen voor een hersenvliesonsteking. Door hoesten etc kan je wel zorgen dat de ander deze bacterie ook krijgt of virus maar het hoeft niet dat die ander dan ziek wordt laat staan hersenvliesonsteking krijgt. Er zijn wel bij de meningokok situaties waarin het hele gezin antibiotica krijgt om de kans uit te sluiten dat er meerdere mensen ziek worden.

Vaak worden mensen die meningitis hebben wel apart verpleegt omdat ze heel prikkelgevoelig zijn en kwetsbaar zijn waardoor ze kans lopen op andere infecties naast de meningitis. Vaak zijn ze ook doodziek. Isolatie beschermt hen dan.

Ik hoop dat ik je vraag voldoende heb beantwoord en anders kun je bij de meningitisstichting vragen om foldermateriaal. Dit kun je ook zelf downloden vanaf internet. Kijk op de beginpagina!

groeten DaniMama Dani Berichten: 574Geregistreerd op: 15 maart 2005 02:01Woonplaats: Breda

Omhoogvraagje


Ik heb een stukje van de meningokok gecopieerd wat onder het kopje preventie staat van informatie op de beginpagina!hopelijk heb je hier wat aan!

Korte termijn bescherming

In het geval van meningokokkenziekte wordt er aan de directe omgeving (gezin, huisgenoten) profylaxe gegeven. Profylaxe betekent "preventieve antibiotica". Gezinscontacten van een patiMama Dani Berichten: 574Geregistreerd op: 15 maart 2005 02:01Woonplaats: Breda

Omhoogvraagje


Dit is denk ik nog een beter antwoord op je vraag!



Kijk onder informatie !Deze informatie heb ik voor je gecopieerd alvast!groeten daniMama Dani Berichten: 574Geregistreerd op: 15 maart 2005 02:01Woonplaats: Breda

Omhoogvraagje

door lintje » 04 dec 2006 17:23

alvast bedankt voor jullie antwoorden, het wordt me allemaal al wat duidelijker.wel heb ik nog een paar vraagjes die zelfs een kinderverpleegkunige niet wist te beantwoorden.

Is een virale meningitis besmettelijk?wordt er bij virale meningitis dan ook isolatie verpleegt?Een complicatie bij meningitis is bloedinkjes in de huid en slecht werkende nieren.. hoe kan dat? wat is de oorzaak.

Nou ik hoop dat iemand deze laatste vragen nog weet...

Groetjes Lindalintje Berichten: 3Geregistreerd op: 30 nov 2006 02:01Woonplaats: hoogeveen

Omhoogvraagje

door Mama Dani » 04 dec 2006 17:41

Virale meningitisVirale meningitis lijkt in eerste instantie erg op een bacteriMama Dani Berichten: 574Geregistreerd op: 15 maart 2005 02:01Woonplaats: Breda

Omhoogvraagje


Virale meningitis wordt in Nederland vaak veroorzaakt door het Herpes Simplex virus (meestal het type dat ook de koortslip veroorzaakt). Maar ook enterovirussen zoals Coxsackie of ECHO




kunnen virale meningitis veroorzaken. Arbovirussen (overgedragen door muggen of teken) die virale meningitis kunnen veroorzaken komen in Nederland eigenlijk niet voor.

Aantallen zijn niet bekend. Virale meningitis is niet aangifteplichtig. Bovendien zullen een aantal patiMama Dani Berichten: 574Geregistreerd op: 15 maart 2005 02:01Woonplaats: Breda

Omhoogvraagje


Virale meningitis is niet besmettelijk. Wel zijn de virussen die het kunnenveroorzaken besmettelijk. Vaak gaat het om verwekkers waar men eenvoudigmee in aanraking komt, maar waar de meerderheid van de mensen geenklachten van krijgt. Waarom een aantal mensen wel ziek wordt, is niet bekend.Mama Dani Berichten: 574Geregistreerd op: 15 maart 2005 02:01Woonplaats: Breda

Omhoogvraagje

door lintje » 04 dec 2006 17:55

ik begrijp het laatste verhaaltje niet helemaal.. de virale meningitis si niet besmettelijk maar de virus die het veroorzaakt wel? Zou dat misschien in iets gemakkelijker woorden willen proberen uit te leggen?

Weet je ook iets over isolatieverpleging bij virale meningitis...?

maar bedankt weer <img border="0" title="" alt="[Big Grin]" src="biggrin.gif" />lintje Berichten: 3Geregistreerd op: 30 nov 2006 02:01Woonplaats: hoogeveen

Omhoog

vraagjedoor Mama Dani » 04 dec 2006 18:12

lINDA

Ik zal me eerst even voorstellen. Ik ben dus DaniMama Dani Berichten: 574Geregistreerd op: 15 maart 2005 02:01Woonplaats: Breda

Omhoogvraagje


Linda

isolatieverpleging is ook soms nodig vanwege de prikkelgevoeligheid die optreed bij een meningitis. Gevoeligeheid voor licht, geluid , aanraking etc. Het is dan belangrijk dat de ruimte donker gemaakt kan worden en geluid beperkt kan worden. en tevens OOk om de patient te beschermen tegen andere infecties. Het ligt erdus aan hoe ziek de patient is.

groeten daniMama Dani Berichten: 574Geregistreerd op: 15 maart 2005 02:01Woonplaats: Breda

Omhoog

Plaats een reactie1 bericht • Pagina 1 van 1

hoe lang gaat het allemaal durendoor evelien hougee » 29 nov 2006 10:37

Wie kan nu een beetje zeggen hoe lang dit alles gaat duren. Wanneer ik me weer helemaal Evelien ga voelen,Hoelang duurt het voordat ik weer rustig aan kan gaan werken.( ben kapster) maar dan een paar uurtjes. Ze zeggen allemaal rustig aan doen (doe ik ook)En ga voorlopig niet werken als je een terugslag krijgt ben je verder van huis.Is dat echt zo? Ik weet dat ik er nog lang niet ben ,maar thuis zitten is ook niet alles.Ik ben ook nog heel moe en heb nog hoofdpijn maar als ik thuis




zit word ik er niet vrolijker van.Maar als ik nou te veel doe kan ik dan weer een terug slag krijgen? wie weet hier iets van.Want mijn angst zit er nog, Bedankt alvast, Evelienevelien hougee Berichten: 10Geregistreerd op: 28 nov 2006 02:01Woonplaats: Vianen


virale meningitisdoor evelien hougee » 28 nov 2006 23:36

Hallo ik ben Evelien Hougee ik ben 36 jaar en heb 2 kinderen en een hele lieve man.Ik ben net 2 1/2 week thuis. Ik heb 2 weken in het ziekenhuis gelegen met een virale meningitis.Het is een vreselijk iets. S nacht is het begonnen in het weekend dus moet je naar de huisarts post. Daar zijn mijn man en ik s.morgens vroeg heen gegaan. Ik was erg naar maar geen uitval van iets dus weer naar huis.Kreeg pijn stillers mee en als het niet hielp moest ik terug komen.Wij weer naar huis (ziek misselijk dus kotsend langs de snelweg)Ik daar weer naar bed maar werd steeds zieker.Mijn man weer de dokter bellen en moesten weer komen.Daar aan gekomen gelijk naar de ehbo.Toen ging het balletje rollen. Werd in de scan gedaan (ze dachten hersen bloeding)Maar daar was niets op te zien,ruggprik was het gevolg.Daar dachten ze al virale Meningitis. Later bleek dat ook te zijn. Ik werd opgenomen in het ziekenhuis.Helaas zijn er geen medicijnen voor alleen pijn stillers. Ik had veel pijn stillers en rust nodig zeiden ze. Ik neem bijna nooit pijn stillers voordeel daar van dat ze helpen.Na een paar dagen zei de neuroloog dat ze hier niets meer voor me konden doen thuis moest ik rust nemen.De verplegers waren het daar niet helemaal mee eens want ik kon niet eens gewoon lopen of me douce.Ik wilde ook wel naar huis maar of ik daar beter van werd ? 2 kindren 2 honden. Maar er kon een bed beneden en als ik maar niet alleen was . Dat zei hij(neuroloog) elke dag als hij naast mijn bed stond.Dus vrijdag zei ik oke dan ga ik wel. Mijn man kwam me ophalen.Ik kon nog haast niet lopen maar goed.Liggend in de auto naar huis. Daar stond een bed en rolstoel voor als ik naar de wc moest.Zaterdag ochtend kreeg ik het voor het eerst ,een aanval noem ik het maar. Ik lag en


bewoog iets en mijn hoofd begon te draaien als een centrifuge.Wat gebeurde er nu.Ik schrok vreselijk dit is niet uit te leggen .Maar ik had totaal geen controle over mijn eigen lichaam.En dat kwam steeds weer terug keer op keer. Ik kon bijna niet meer kijken lag heel verkrampt en dood stil zodat ik het niet zou krijgen.Weer werd ik zieker.Weer dokter gebeld maar mijn man werd van het kastje naar de muur gestuurd.Nadat hij boos werd kwam eindelijk de huisarts aan huis.Die belde gelijk het ziekenhuis en werd ik opgehaad .De eerst week was erg maar de tweede was echt zo eng zo onduidelijk ikdacht echt dat ik mijn kids niet meer zou zien wat was dat angstig.Maandag komt de neuroloog en gaat me weer onder zoeken. Moest naar de kno arts,oogarts. om alles uit te sluiten het virus zat op mijn everwicht organen.En daar kon ik het mee doen.Door die aanvallen werd ik bang ging daardoor hyperventileren, en reageerde raar op de pijn stillers ,plus in mijn onbewust zijn was ik toch met mijn zus bezig die op de zelfde kamer heeft gelegen 7 jaar geleden met een hersen bloeding en helaas is aan overleden. Dit alles is achteraf wel te begrijpen maar toen dacht ik echt dat ik dood ging en ik niet alleen maar ook mijn man ,ouders en zussen.Maar na nog een week mocht ik weer naar huis. En ben nu nog steeds thuis. Het gaat elke dag iets beter soms nog pijn in hoofd en rare nek maar ik heb niets te klagen.Ik breng deze week mijn kids weer naar school en haal een kleine boodschap en voor de rest rust ik nog veel.Ben ook nog zo snel moe.IK moet er de tijd voor nemen zeggen ze. Ik lees het ook overal. Maar ik wil nog wel zeggen dat het ziekenhuis erg weinig verteld over deze ziekte.Ik wist er ook niets van maar ze doen als of het allemaalheel gewoon is.Dat het als het goed is goed komt maar dat je heel ziek bentIk moet 11 dec weer voor controleen dan ga dat wel zeggen. PFFFF dit is mijn verhaal Ik ben nu erg moe en stop dan ook.Ik zal wel vaker op dit forum zitten want ik lees zoveel herkenning. Gr. Evelien


meningitis en schildklierdoor rob blanker » 23 nov 2006 16:12

Dag allemaal, ik zal mij even voorstellen.


Mijn naam is Rob Blanker en ben 43 jaar.Sinds 2002 is bij mij de ziekte van graves en ook de oogziekte daarvan vastgesteld.Ik ben nu inmiddels 4 jaar verder en na de nodige bestralingen en operaties heb ik dermate veel en ernstige hoofdpijnklachten die ik probeer terug te herleiden. Ik heb namelijk vroeger toen ik 5 was meningitis gehad en vraag mij nu af of er wellicht restschade zou zijn ontstaan die er nu pas uitkomt. De artsen wijzen dit van de hand maar ik heb een viertal mensen gesproken die soortgelijke problemen hebben zoals ik. Kortom, zijn er hier misschien mensen die misschien en helaas ook deze combinatie hebben?Ik zou zo graag de artsen willen overtuigen dat ze eens wat breder gaan zoeken met dit soort ziektes, het is tenslotte geen griep of een gebroken arm, maar in mijn ogen een sluipmoordenaar.Ik hoop dat ik antwoorden krijg en voor iedereen heel veel succes.

Robrob blanker Berichten: 1Geregistreerd op: 23 nov 2006 02:01Woonplaats: almere

Omhoog


voor Nicoledoor Mama Dani » 15 okt 2006 19:55

Nicole

Wat leuk om jou ook weer eens te spreken via de chat. Dat was erg lang geleden. Jammer dat het lichamelijk toch nog niet zo goed gaat. Hoe is je gezichtsvermogen nu? Dat had ik helemaal vergeten nog te vragen. Misschien kun je de volgende keer ietsje vroeger. Veel groetjes ook voor je 3 kids.doeii DaniMama Dani Berichten: 574Geregistreerd op: 15 maart 2005 02:01Woonplaats: Breda

Omhoog


voor Nicoledoor Nikki » 18 okt 2006 14:21

Hai Danielle

Ik vond het ook hartstikke leuk om je weer eens te spreken, ik probeer er morgen weer te zijn en dan wat vroeger.

Mijn zicht is nog steeds niet goed, mijn conditie is zelfs nog slecht, ik moet ook eerlijk zeggen dat ik nogal een ongeduldig typje ben en ook nog steeds moeite heb om te accepteren dat ik nu eenmaal niet de Nicole ben van voor dat ik ziek was.De hersenvliesontsteking heeft nog steeds een grote invloed op mijn leven en ik ga nogal eens mijn grens over.Moet eind van het jaar weer vollegdig aan het werk zijn anders zakt mijn uitkering van 100% naar 70% en daar kan ik de huur nou eenmaal niet van betalen dus die druk zit er ook achter. Heb mijn werk in de zorg niet mee he, begeleidt verstandelijk gehandicapten en er wordt dus constant een beroep gedaan op mijn cognitieve gesteldheid en die is nou eenmaal niet goed.

Ondertussen heb ik wel steeds meegelezen over Arwen, ik hoop echt dat het nu eens een keer allemaal goed gaat meid. Ik hoop je snel weer te spreken.

groetjes NicoleNikki Berichten: 23Geregistreerd op: 26 jan 2006 02:01Woonplaats: Doesburg

Omhoogvoor Nicole

door Mama Dani » 20 okt 2006 23:29

Nicole

We kunnen helaas niet meer chatten omdat microsoft het chatten heeft afgeschaft. Ik vind het toch fijn om hier te lezen hoe het met je gaat. Wat rot dat alles nog steeds niet goed verloopt. Bij Arwen helaas ook niet. Hoe ga je om met die tegenslag? Wij zoeken steeds naar oplossingen en informatie en dat is soms echt roeien tegen de stroom in. Toch lijkt het er wel op dat ze nu iets heeft gekregen waardoor haar ooronstekingen even weg blijven.



Nog een exstra preventieve antibiotica. Ze is echter wel weer verkouden en alles zit weer vast, weeer ventolin dus. Maar als je haar ziet het is zo'n positief kindje en zo levendig dat je vergeet dat ze ergens zo kwetsbaar is. Alles is dus best dubbel. Zal voor jou ook wel zo zijn. Goh je werkt met verstandelijke gehandicapten dat is toch ook best zwaar. Inderdaad cognitief. Welke functie heb je daar begeleidend dus maar ook verzorgend?Ik heb SPH en pedagogiek gedaan en veel klasgenoten werken nu binnen de gehandicapten zorg. Nou ik hoop dat je 100% je uitkering kunt behouden! groeten daniMama Dani Berichten: 574Geregistreerd op: 15 maart 2005 02:01Woonplaats: Breda

Omhoogvoor Nicole

door Nikki » 24 okt 2006 20:55

hi Danielle

Wat vervelend dat het nog steeds niet helemaal goed gaat met Arwen, steeds maar weer preventieve ab is ook niet alles, maar als het ervoor kan zorgen dat die vervelende ontstekingen weg blijven is het natuurlijk toch wel weer goed.Sterkte voor jullie meid.

Wat betreft mijn uitkering, die gaat hoe dan ook terug naar 70 %.Ik heb volgende week een gesprek met mijn direct leidinggevende en de bedrijfsarts en iemand van pz. Ik hoop op een goed gesprek, mijn leidinggevende denkt in ieder geval wel erg met me mee.Ik werk in de dagbesteding, we doen veel klussen buiten, dus dat is veel lopen en begeleiden van activiteiten. De 2 middagen die ik nu werk zijn soms best zwaar, vooral de maandagmiddag, dan ben ik doodop als ik thuis kom. Maar ik zal natuurlijk ook nog veel conditie terug moeten krijgen.

Wat chatten betreft, kan hiervoor een andere oplossing worden gevonden?Zou jammer zijn als we dat helemaal niet meer kunnen.

groetjes NicoleNikki


Berichten: 23Geregistreerd op: 26 jan 2006 02:01Woonplaats: Doesburg

Omhoogvoor Nicole

door Jolanda van Heusden » 25 okt 2006 12:29

Hoi Nicole,

We zijn druk bezig om een oplossing voor het chatprobleem te zoeken... het is heel jammer maar Microsoft heeft de chatfunctie verwijderd. Zodra we wat gevonden hebben hoor je het van me.

Groetjes,

Jolanda Plaats een reactie

1 bericht • Pagina 1 van 1e-coli meningitis vlak na geboorte

door roderik » 25 okt 2006 19:01

Hallo lezers,

Ik ben Roderik, 34 jaar oud. Momenteel loop ik met restverschijnselen van een meningitis. Ik ben op zoek naar mensen die net als ik vlak na hun geboorte een e-coli-besmetting hebben gehad en tevens een waterhoofd hebben (gehad).

Zowel op mijn werk als tijdens mijn (hbo-)studie ben ik tegen allerlei dingen aangelopen oa vanwege geheugenproblemen. Uit onderzoek blijkt dat ik een gecompenseerd waterhoofd heb. De drains die in mijn jeugd zijn geplaatst blijken niet meer te werken.

Graag zou ik in contact komen met mensen met een ongeveer vergelijkbaar ziekteverloop.roderik Berichten: 1Geregistreerd op: 25 okt 2006 01:01Woonplaats: Leiden




Hersenvliesontsteking Ja/needoor Noa » 15 okt 2006 16:06

Mijn man is op 3 oktober geopereerd aan een hernia, daar is wat ruggenmergvocht weggelopen. na een dag kreeg hij vreselijke hoofdpijnen koorts en algehele elende. Na 4 bezoeken van de dokterspost is hij op 11 oktober opgenomen in het ziekenhuis, het vermoeden was hersenvlies ontsteking. Bloed afnemen, MRI, maar hij werd langzaam wel beter, de koorts werd lager zonder medicijnen.Nu is hij weer thuis (15e) en het gaat best goed, ze vermoeden dat het toch geen hersenvlies ontsteking geweest is, maar wat dan wel? In het bloed waren sporen van een ontsteking te zien. Hij is nu heel erg moe, emotioneel en heeft nog wat hoordpijn. Herkent iemand dit? Ik hoop uiteraard dat ze gelijk hebben en dat het wellicht door de narcose of het weglopen van het hersenvocht komt.Noa Berichten: 1Geregistreerd op: 15 okt 2006 01:01Woonplaats: Voorhout

Omhoog


Gedragsvragendoor Hermina » 10 okt 2006 12:29

Hallo allemaal,

Ik ben 23 jaar oud, als kind van 4 heb ik virale hersenvliesontsteking gehad.Sinds kort ben ik mij gaan verdiepen in hersenvliesontsteking en herken veel van mijzelf in de klachten die beschreven staan.Ik heb last van licht obsessieve handelingen, zoals dat zo mooi heet.Je weet wel, erg vaak controleren of ik deur wel heb dichtgedaan en mijn pil wel heb ingenomen.Ook heb ik last gehad van Anorexia nervosa en heb ik stemmingswisselingen.Ik heb dan het gevoel alsof mijn boosheid me overvalt, dit heb ik alleen bij mensen die me dierbaar zijn.



Op mijn werk kan ik me perfect professioneel opstellen en merkt niemand er iets van dat ik niet altijd even lekker in mijn vel zit.Het gevoel dat me thuis soms overvalt kan ik op mijn werk blijkbaar helemaal uitschakelen.Als kind had ik ook vaak last van tics zoals hoesten en vaak handen wassen.Mijn vraag is nu: herkent iemand dit soort klachten en zo ja, wat heb je er dan aan gedaan?Zijn er ook mensen die hersenvliesontsteking hebben gehad en ook aan anorexia lijden (hebben geleden)?

Irma (Hermina), op zoek naar verbandenHermina Berichten: 2Geregistreerd op: 10 okt 2006 01:01Woonplaats: Lochem

OmhoogGedragsvragen

door petronella » 10 okt 2006 20:11

ik herken veel diverse in je verhaal zoals dat je onzeker bent geworden of je iets wel gedaan hebtvan heb ik de deur wel op slot enz(dus eigenlijkhet korte geheugen)of je weet niet zeker of je het wel aankan om iets te doen, en ook die wisselende stemming eigenlijk ben je niet boos maar met antwoorden wel eens kort af en snouwerig dat weet je zelf dan niet totdat een ander je er op wijst, en dan denk je verrekt dat is zo, je staat er niet bij stil want je bedoelt het niet zoerg lastig is dat maar wel herkenbaar.ik weet ook niet wat ik er mee moet ik neem het maar zo het is, het is toch niet anders, ik probeer mijn best te doen en meer kan ik niet doenhopen dat de omgeving daar begrip voor heeft die weten tenslotte wat je hebt gehadpetronella Berichten: 9Geregistreerd op: 18 sep 2006 01:01Woonplaats: vught

OmhoogGedragsvragen

door Hinke » 10 okt 2006 21:20



Hoi Irma,

Met grote ogen las ik jouw verhaal omdat ik mij voor 90% in jouw verhaal herken.Als je er behoefte aan hebt kunnen we aan de webmaster vragen of onze emailadressen uitgewisseld kunnen worden, ik wilde je namelijk een privHinke Berichten: 17Geregistreerd op: 08 maart 2004 02:01

OmhoogGedragsvragen

door Hinke » 10 okt 2006 21:26

P.s. het kopje Onduidelijk staat in het forum Diversen.Hinke Berichten: 17Geregistreerd op: 08 maart 2004 02:01

OmhoogGedragsvragen

door rieks51 » 11 okt 2006 16:20

Haj Irma,Ik las je verhaal net, vooral in je onzekerheid herken ik me. daarnaast ook soms hetgevoel hebben dat je van het ene moment op het andere moment overvallen word door een emotie, vaak boosheid of frustratie. Vind het knap van je dat je hetop je werk 'uit kan schakelen'! Verder sluit ik me aan bij de topic van blom, en probeer je, je erbij neer te leggen. Het heeft mij wel geholpen, zit nog wel met vragen ed maar ik kan er toch weinig tegen doen... ben ook wel bij homeopathen geweest voor tips enzo, heeft weinig vruchten afgeworpen. Ik weet niet of je op veel onbegrip stuit?Over het onbegrip van mensen kan ik je geen tips geven, heb altijd veel begrip gehad en de mensen die er geen begrip voor hebben.. ach die weten niet beter en mogen hopen dat het henzelf niet overkomt.Ik hoop dat je zo een stapje verder komt..?!rieks51 Berichten: 2Geregistreerd op: 11 okt 2006 01:01Woonplaats: almere

OmhoogGedragsvragen



door Hermina » 11 okt 2006 17:10

Hallo allemaal, bedankt voor jullie reacties. Ik ben nog niet op onbegrip gestuit omdat ik er altijd vanuit ben gegaan dat ik niet anders ben.Ik ken mezelf niet anders, ik heb mijn eigen gedragingen ook nog niet eerder in verband gebracht met de gevolgen van hersenvliesontsteking.Onlangs hoorde ik van iemand dat er een onderzoek gaande is naar het verband tussen anorexia en hersenvliesontsteking.Dat bracht bij mij het balletje aan het rollen en zette me aan het denken.Meningitis is een stuk ernstiger dan ik altijd had gedacht.Ik heb het nooit zo serieus genomen, logisch want ik kan me er weinig bewust van herinneren.Het is ook niet zo dat ik verwacht dat er een wondermiddeltje of therapie bestaat, ik hoop alleen dat ik meer begrip krijg van mezelf, niet zozeer van anderen.Ik accepteer van mezelf niet dat ik kortaf en snauwerig reageer. Achteraf heb ik hier altijd veel spijt van, ik hoop dat ik mezelf beter leer kennen, en met de tijd, in de hand leer houden.Hermina Berichten: 2Geregistreerd op: 10 okt 2006 01:01Woonplaats: Lochem

Omhoog


restverschijnselendoor avalon » 06 okt 2006 13:33

Hallo allemaal,Jeetje, wat herken ik veel van al jullie verhalen!! Ik heb zelf vorig jaar een virale vorm van hersenvliesonsteking gehad. Heb hiervoor 5 weken in het ziekenhuis gelegen. Dit is nu precies een jaar geleden. Ik ben een heel ander mens geworden, vaak erg vermoeid, emotioneel, gestresst, onrustig en heb vaak hoofdpijn. Ik loop als ik vermoeid ben als een dronken droppie en verlies vaak mijn evenwicht.Dit zijn allemaal verschijnselen tengevolge van... De neuroloog zei dat ik na een tijdje wel weer de oude zou worden en mijn energie zou terug krijgen, nou ik wacht nog steeds op dat moment. Vooral het onbegrip van anderen in je omgeving vind ik



moeilijk, je ziet niet dat er iets met me is en mijn wisselende stemmingen komen en gaan en is voor mij en mijn omgeving moeilijk mee om te gaan. Ik kanniet meer dan drie dagen werken in een week, dan ben ik kapot en kan dan niet slapen van vermoeidheid. Ik werk in de zorg en mijn collega's moeten veel uren voor mij opvangen omdat ik om de maand weer ziek ben, longonsteking, griep enz. Merken jullie dat ook aan jezelf, dat je weinig weerstand hebt, dat je moe wordt vanjezelf en je gewoon een keer weer fit wil voelen? Ik praat nooit over mijn ziek zijn maar na het lezen van al jullie verhalen is het mss wel verstandig dit toch een keer te doen!!avalon Berichten: 3Geregistreerd op: 06 okt 2006 01:01Woonplaats: assen

Omhoogrestverschijnselen

door marijke van oosten » 10 okt 2006 00:26

hallo kathy

als ik jouw verhaal lees, herken ik mijzelf hier helemaal in!ik heb zelf dan hersenontsteking gehad, en heb voor 3 maanden in het ziekenhuis gelegen, dit is bij mij ook vorig jaar gebeurt.ik voel me net zoals jij, een heel ander mens, veel emotioneler, onrustig, en ook erg vermoeid.

ik ben zelf nu weer sinds 2 weken voor halve dagen gaan werken, ook omdat ik het niet meer aankan, ben veels te moe, zelf vind ik dit weer een flinke stap terug, maar mijn lichaam vraagt hierom, ook hier is niet veel begrip voor.

ik hoop dat ik nog wat van je hoor, ik zag dat je uit assen komt, vlakbij mij in de buurt, wie weet kunnen we wat vaker contact hebben en zo onze problemen bespreken, want als ik dit verhaal van jou lees, denk ik, ik ben niet de enige!

groetjes van marijkemarijke van oosten Berichten: 7Geregistreerd op: 18 sep 2006 01:01Woonplaats: Altena

Omhoog


restverschijnselendoor petronella » 10 okt 2006 19:54

ja veel herkenning in de verhalen,maar ik denk op de lange termijn komt het wel goed, ben nou 1petronella Berichten: 9Geregistreerd op: 18 sep 2006 01:01Woonplaats: vught

Omhoogrestverschijnselen

door rieks51 » 11 okt 2006 16:10

Haaj Kathy!Zelf heb ik ruim 2 jaar geleden alweer virale hersenvliesonst. gehad tgv het herpesvirus. al 3 dagen zware hoofdpijn, werd niet seriues genomen door huisartsen en 112.. Uiteindelijk heeft mn vader me naar de eerste hulp gebracht en toen werd alles in gang gezet. 10 dagen daar gelegen maar nu gaat het wel weer heel goed met me eigenlijk. Ik zie dat je ook in de zorg werkt en zelf heb ik altijd erg veel begrip gehad van collega's! Dus erover praten helpt zeker!'vroeger' was ik best wel zeker van mn zaak maar nu wel wat terughoudener ook naar 'nieuwe' mensen toe. Zelf denk ik weleens dat artsen ook niet altijd weten waar ze het over hebben, hier op het forum lees je verhalen van mensen waar de arts van zegt dat het een behoorlijke impact op je leven kan hebben etc, ik zelf kreeg enkel de mededeling binnen 6 weken ben je weer de oude, nooit meer geen nacontrole gehad oid. het enoge wat ik verder nog zeggen wil is neem echt je rust..! Ook als je werkgever gaat zeuren, hij is ervoor verzekerd en je hebt niet voor niets die klachten toch?? + en dat klinkt heel makkelijk, maar je moet ervoor zorgen dat het niet je leven beheerst. (gaat beheersen)zelf sterk gemerkt dat hoe meer ik er mee bezig was hoe langer het hele proces leek te duren het afgelopen jaar heb k gewoon gewerkt en ben wel regelmatig moe maar ik heb wel een soort rust in me nu van ja ik kan nu eenmaal niet volledig werken en daarnaast nog een heel druk sociaal leven leiden...! dus kijk naar de kleine dingen en wil niet teveel! Hoop dat je er wat aan hebt! succes!rieks51 Berichten: 2Geregistreerd op: 11 okt 2006 01:01Woonplaats: almere



Omhoog


restverschijnselen encefalitisdoor marijke van oosten » 18 sep 2006 17:12

hallo

ik ben marijke en heb vorig jaar encefalitis gehad! ik heb 3 maanden in het ziekenhuis gelegen, zelf weet ik er erg weinig meer vanaf, heb er nu erg veel moeite mee dat ik dit niet weet!ik werk 40 uur in de week als administratief mederwerker, maar op de vrijdag heb ik erg veel moeite mee dit vol te houden, ben dan vaak erg moe en heb dan hoofdpijn.

ik zou graag met mensen in contact willen komen die dit zelf hebben meegemaakt en die hier ook last van hebben

groetjes van marijkemarijke van oosten Berichten: 7Geregistreerd op: 18 sep 2006 01:01Woonplaats: Altena

Omhoog

Plaats een reactie

1 bericht • Pagina 1 van 1chronische meningokokken

door mar » 30 jul 2006 10:38

halo alemaal ik heb pas geleden een meningokokkensepsis gehad, mijn internist heeft echter het vermoeden dat het om een gronische meningokokken gaat,helaas is hier niet tijdig een onderzoek naar gedaan zodat ik hier geen zekerheid over heb, zijn er mensen die hier meer over weten, het enigste dat ik weet is dat je wat vatbaarde bent voor virussen en bacteries, waar moet ik in hemelsnaam op gaan letten . ik ben er wonderbaarlijk goed afgekomen, voor de dokters er achter kwamen heb ik er een week mee rondgelopenmar Berichten: 13



Geregistreerd op: 30 jul 2006 01:01Woonplaats: naarden

Omhoog

Plaats een reactie

21 berichten • Pagina 1 van 2 • 12mijn ervaring met meningitis

door AZ35 » 30 jan 2006 15:40

Hoi Nikki,

Zoals je zelf al zegt, het is nog maar kort geleden en wanneer ik het goed lees, ben je nu een week of 2 thuis. Je lichaam heeft een hele zware klap gehad en heeft tijd nodig om hiervan te herstellen. Niemand kan je vertellen hoe dit herstel zal verlopen en hoe lang het gaat duren. Probeer je zelf tijd en rust te geven, je hebt het echt nodig.

Heel veel sterkte, en ik hoop dat je snel weer goed genoeg voelt zodat je voor je kinderen kunt zorgen.

AnnekeAZ35 Berichten: 115Geregistreerd op: 15 nov 2005 02:01Woonplaats: Kudelstaart

Omhoogmijn ervaring met meningitis

door Raquel » 30 jan 2006 21:52

Hallo Nikki,

Ik ben Raquel, 35 jaar en mama van twee kindjes. Een zoontje van 4 en een dochtertje van net 8 maanden.

Zelf heb ik virale meningitis gehad. Ik heb dit in juli 2004 opgelopen. Ik was al een flinke tijd verkouden.......maar werd op een gegeven moment wel heel erg ziek. Het begon met hoofpijn, pijn in mijn lichaam. Het gevoel dat je hebt bij een beginnende griep. Ik kwam die dag uit de nachtdienst, ben toen onder de wol gekropen met een bonkende hoofdpijn.



Om een lang verhaal kort te houden. 's Nachts had mijn man mij naar de huisartsepost gebracht en vandaar uit kon ik meteen met spoed door naar het ziekenhuis. Daar aangekomen werd er meteen een ruggenprik gedaan. Mijn geluk was dat het dus viraal was, ik hoefde niet in het ziekenhuis te blijven en mocht de volgende ochtend al naar huis.

Al met al is het herstel nog snel gegaan, ik ben er ruim drie maanden zoet mee geweest. De eerste weken thuis waren hels. Ik kon gewoon niets, naar de wc lopen was al een te zware opgave. De trap op en af was crisis. Ook ik had last van de symptomen die jij noemt. Evenwichtsstoornissen, geheugen en concentratieproblemen. Tot op heden heb ik dus nog last van slechter zicht, en dit merk ik vooral als ik 's avonds in de auto zit. Ik moet me dan enorm concentreren. Verder gaat het nu stukken beter met mijn geheugen, maar ik moet je eerlijk zeggen dat mijn geheugen en concentratie niet meer zijn zo als ze waren........

Ik heb niet echt tips voor je, geduld is een schone zaak, ook al wil je dit niet altijd horen. Het heeft bij mij een hele tijd geduurd eer ik alles een plekje kon geven. Pas tijdens en na mijn herstel ben ik gaan nadenken over de ziekte en wat het allemaal teweeg had gebracht.......

Ik wens je heel veel sterkte met je herstel en hopelijk heb je wat steun aan dit forum. Ik heb er enorm veel aan gehad. Iedereen hier begrijpt wat er in je omgaat, niet elke situatie is hetzelfde, maar er zijn toch vaak wel mensen die reageren op wat je schrijft.

Groetjes RaquelRaquel Berichten: 154Geregistreerd op: 23 jul 2004 01:01Woonplaats: Almere


door marijke » 30 jan 2006 21:57

Hallo Nikky, het is nog maar zo kort geleden. Je bent heel erg ziek geweest en je lijf het tijd nodig. Ik ben in mei 2005 ziek geworden en ben ook nog niet helemaal beter. Pas sinds januari heb ik mijn werk weer volledig hervat maar dat wil nog niet zeggen dat ik er al helemaal ben. Ik heb 's avonds totaal geen puf meer. Ik slaap


nog heel erg veel. Wanneer ik teveel doe heb ik last van moeheid, hoofd en oorpijn en ga dubbel zien. Ik heb vandaag nog bij de neuroloog geweest voor controle en hij gaf ook aan dat het lang kan duren. Neem de tijd om te herstellen anders heb je nog veel meer kans op restverschijnselen. Ga drukte uit de weg. Ik kan het me voorstellen dat je nu nog even niet voor je kinderen kunt zorgen. Hoe moeilijk het ook voor je zal zijn neem de tijd om weer te herstellen. Heel veel sterktemarijke Berichten: 10Geregistreerd op: 05 nov 2005 02:01Woonplaats: Geldrop


door Nikki » 30 jan 2006 22:29

hallo Anneke , Raquel en Marijke

bedankt voor jullie snelle reacties, het is idd fijn om contact te hebben met mensen die het zelf meegemaakt hebben. Mijn omgeving steunt me waar ze kunnen en dat is gelukkig heel fijn maar emotioneel heb ik het gewoon nog rg zwaar, kan soms nog nauwelijks bevatten dat ik 48 uur voor mijn leven heb moeten vechten. En aan de andere kant ben ik zo blij dat ik er nog ben dat ik daar ook niet teveel bij stil wil staan. Het is erg dubbel. Jullie reacties doen me erg goed.... bedankt!!

groetjes NikkiNikki Berichten: 23Geregistreerd op: 26 jan 2006 02:01Woonplaats: Doesburg


door Nikki » 31 jan 2006 01:48

hallo allemaal

Ik ben Nikki, 36 jaar en graag wil ik mijn verhaal ook vertellen, het is nog maar kortgeleden en het houdt me dus nog steeds erg bezig.



Op 29 december van het afgelopen jaar werd ik heel geleidelijk ziek, ik dacht aan een griepje, de volgende dag kon ik bijna niet meer lopen van de pijn in mijn benen en had erge hoofdpijn. Nou heb ik ook weleens migraine dus ik dacht nog steeds dat ik griep had.Om 17.00 uur begon ik ineens te braken, mijn vriend reageerde meteen, sprak me aan maar ik reageerde nergens meer op.Hij heeft meteen de huisartsenpost gebeld en zij waren er vrij snel en zagen de ernst van de situatie in en hebben meteen een ambulance laten komen die er 10 minuten later ook was. Ik ben met spoed naar het ziekenhuis vervoerd en daar is vrij snel vastgesteld dat het om een bacteriele hersenvliesontsteking ging.Ik ben op zondag pas weer bijgekomen maar daar weet ik niks meer van. het is van vrijdag tot zondag kritiek geweest, de artsen zagen het in eerste instantie erg somber in en er werd tegen mijn naasten gezegd dat ze beter in het ziekenhuis konden blijven.Op maandag ben ik van de IC afgekomen en vanaf toen ben ik me weer dingen gaan herinneren.Ik heb in het totaal bijna 3 weken in het ziekenhuis gelegen.Nu ben ik weer thuis en ik ben erg emotioneel, ontzettend vermoeid en heb nog wat last van concentratieproblemen, evenwichtsproblemen en ik zie soms erg wazig.Ik heb er moeite mee om dit te accepteren. Van een bezige bij ben ik in een hele korte tijd veranderd in iemand die best afhankelijk is en die eigenlijk niks aankan.Mijn kids zijn het merendeel bij hun vader (ik ben gescheiden) omdat ik de zorg niet aankan. Mijn kids zijn 12, 10 en 6.Ook dit vind ik heel moeilijk.Al met al besef ik dat ik vreselijk veel geluk heb gehad, hier ben ik natuurlijk dankbaar voor maar ik blijf het moeilijk vinden om te accepteren en om te gaan met alles wat er gebeurd is.

hebben jullie misschien nog tips voor mij?



door Raquel » 31 jan 2006 10:28

Hoi Nikki,

Geen dank hoor! Ik weet uit eigen ervaring dat het heel fijn is om een berichtje terug te krijgen. Het is allemaal al zo lastig.

Fijn dat je uit je naaste omgeving zoveel steun krijgt.

Wat Marijke ook al zegt, neem inderdaad je tijd om er weer helemaal bovenop te komen. Ik vond dat erg moeilijk, vooral omdat ik gewoon weer snel de oude wilde zijn. Elke stap vooruit is er 1......... Ik ging vaak een stap vooruit maar er waren van die momenten dat ik ook weer 2 stappen terugging. Dat kwam voornamelijk doordat ik dan teveel hooi op mijn vork nam. Mocht dit bij jou ook gebeuren, schrik hier dan niet van.....

Pas toen ik goed aan het herstellen was kreeg ik het emotioneel erg zwaar. Mijn moeder was bij ons in huis om voor onze oudste te zorgen, want ik kon het niet alleen aan, was veel te zwaar. Hoe doe jij het nu met je kinderen als ze bij jou zijn. Ik heb begrepen dat je gescheiden bent. Het blijft heel zwaar die zorg he? Helemaal als je zelf niet goed in je vel zit.

Ik had vaak driftbuien en was het ene moment super vrolijk en het andere moment draaide dat gevoel helemaal om en liep iedereen in huis op z'n tenen. Die moodswings waren zo vermoeiend.

De meningitis heeft genoeg invloed op mijn leven gehad. Zo ben ik gestopt met mijn het werk dat ik toen al ruim 6 jaar met enorm veel plezier deed. Ik werkte bij Martinair als grondstewardess. Toen ik groen licht kreeg van de neuroloog en de reintegratie arts ben ik op therapeutische basis weer begonnen met werk maar al snel bleek dat ik dat niet meer aankon. De routine die ik had was weg en alles kostte me zo enorm veel moeite, dat ik zelf besloten had om te stoppen. Ik heb er heel veel moeite mee gehad en het heeft dan ook lang geduurd eer ik dit gevoel een plek kon geven.

Mocht je nog vragen hebben stel die dan gerust he....

Groetjes RaquelRaquel


Berichten: 154Geregistreerd op: 23 jul 2004 01:01Woonplaats: Almere


door Nikki » 01 feb 2006 01:12

Hoi Raquel

je verhaal is zo ongelofelijk herkenbaar.Ik ben net bij de neuroloog geweest en hij was toch erg tevreden over mijn herstel. Ik heb de pneumokokken bacterie gehad en de neuroloog zei dat in heel gevallen het herstel veel trager verloopt dan bij mij. Ondanks dat herken ik zoveel in je verhaal, ook ik wil zo graag snel herstellen dat ik soms teveel doe en dan kan ik de volgende dag helemaal niks meer. de vader van mijn 3 kids vangt de kinderen zoveel mogelijk op. mijn vriend is tijdelijk bij mij ingetrokken om zoveel mogelijk hier de boel te runnen maar ja hij heeft ook zijn werk.ik ben ook erg emotioneel, van ontzettende huilbuien tot heel erg boos worden. Wat erg voor je dat je je werk hebt op moeten geven zeg. Jij hebt dus ook veel steun gehad. Wat fijn dat je moeder je hielp om voor je kinderen te zorgen.Het kost mij ook heel veel moeite om te accepteren dat ik de zorg vor de kinderen niet aankan, ik zie ze nu alleen in het weekend en op woensdagmiddag.Fijn dat je weer gereageerd heb raquel, het is fijn om dit te delen met iemand die weet wat ik bedoel. Bedankt!!!



door marijke » 01 feb 2006 22:58

hoe meer je tegen je zelf vecht hoe moeilijker het wordt. drukte is waar ik tot op heden nog steeds niet tegen kan. ik heb graag mensen om mij heen maar ik moet het gewoon doseren want ander heb ik daar de volgende dagen gewoon last van. 2 weken



voor mijn trouwen ben ik ziek geworden. alles moest afgezegd worden. 4 maanden later zijn we getrouwd maar we hebben wel een paar rust momenten ingebouwd. daardoor kon ik er volop van genieten. onze trouwdag hebben we alleen gevierd met onze (gezamelijke) kinderen en mijn ouders. 10 dagen later hebben we een feest gegeven voor onze familie en vrienden. Ik heb het geluk dat geen van onze kinderen nog thuis woont en dat ik een partner heb die mij regelmatig terug fluit. Ik geloof wanneer ik alleen had gewoond ik nog niet zo ver zou zijn. er wordt mij heel veel uit handen genomen. Mijn werk kan ik nog net aan maar daar is ook alles mee gezegd. De neuroloog heeft ook gezegd wanneer je op een feestje bent ga niet midden in een groep mensen staan. kom niet als eerste en ga niet als laatste weg. wanneer je steeds te veel hooi op je vork neemt kan het gebeuren dat je vermoeiheid chronisch wordt waardoor je veel vatbaarder bent voor een burnout of een depressie. ik vind dit alles heel vervelend maar neem toch zijn raad ter harte. ik ben ook vaak heel onredelijk en snel uit mijn evenwicht. er hoeft maar iets te gebeuren en ik ben al in tranen. bij gesprekken met vriendinnen kan ik me vaak moeilijk concentreren. en waarneer de gesprekken diepgaand zijn kreeg ik vaak hoofdpijn.ik zou zou graag weer de oude marijke willen zijn!!!!!!!marijke Berichten: 10Geregistreerd op: 05 nov 2005 02:01Woonplaats: Geldrop


door Raquel » 02 feb 2006 11:04

Hoi Nikki en Marijke,

Nikki, ik kan me voorstellen dat het moeilijk te accepteren is dat je de zorg voor je kinderen (nog) niet aankunt. Ik heb daar ook ontzettend veel moeite mee gehad, en het heeft ook een tijd geduurd eer ik me er aan over kon geven. Ik had het gevoel dat ik faalde maar dat is natuurlijk complete onzin. Je bent een goede moeder ook al kun je nu even niet voor je kinderen zorgen!

Wat veel buitenstaanders niet begrepen was het feit dat ik zo somber kon zijn. "Huh, ze is toch thuis, ligt niet in het ziekenhuis"......Ik was op een gegeven moment zo zwak dat ik niet lang kon lopen en afhankelijk was van een rolstoel. Dit heeft


gelukkig niet lang geduurd. Mijn lichaam was helemaal op, mijn conditie was zienderogen achteruit gegaan. Van de buitenkant was er eigenlijk niets te zien. Je zag de mensen gewoon denken! Gelukkig begrepen mijn familie en vrienden mij wel en had ik bij hen al genoeg aan een half woord. Ik hoefde niets uit te leggen.

De neuroloog zei ook aan mij het heel rustig aan te doen, eigenlijk zei hij hetzelfde als jouw neuroloog Marijke. Achteraf ben ik reuze blij dat ik zijn advies ter harte heb genomen.

Ik ben iemand die altijd de touwtjes in eigen handen wil hebben. Daarom heb ik er lang moeite mee gehad dat mijn geheugen- en concentratievermogen slecht waren. Tot op heden is het nog niet optimaal, ik mag blij zijn dat ik alleen hier last van heb, maar af en toe baal ik er toch nog stevig van hoor. Soms weet ik gewoon echt niet meer wat ik heb gedaan en dat is zo frustrerend. Maar goed, ik mag blij zijn dat ik er niet ergere dingen aan over heb gehouden. Ik kan er mee leven, heb de dingen een plekje gegeven. Af en toe gaat er weer een laadje open, maar ik kan er veel beter mee omgaan.

Wat betreft de moodswings, ik heb daar geen last meer van. Tijdens mijn herstel had ik het heel erg, ik werd gewoon gek van mezelf! Mijn gevoelens liepen uiteen van uitgesproken vrolijk tot depressief, huilbuien en agressief gedrag.

Mijn herstel verliep rustig tot ik op een gegeven moment wel weer erg moe werd. Wat bleek, ik was zwanger! We waren al weer geruime tijd bezig om zwanger te worden, maar het wilde maar niet lukken. Ik denk dat ik 1 avondje geen hoofdpijn heb gehad....hahaha. Maar goed, we waren er ontzettend blij mee maar waren wel bang dat er misschien iets zou kunnen zijn. Zou de baby wel gezond zijn? Ik zag weer een lichtpuntje, en ben toen bewust van de zwangerschap gaan genieten, zeker toen de neuroloog ons verzekerde dat de meningitis geen invloed zou hebben op de groei van de baby. Ik was immers herstellende toen ik zwanger werd, dus alles was ok!

Het was erg zwaar, zwanger zijn en nog herstellen. Uiteindelijk is alles goed gekomen! Kiki, ons dochtertje van nu 8 maanden, heeft wel een slechte start gemaakt, ze was erg ziek. We hebben samen in het ziekenhuis gelegen. Kiki lag aan de hartmonitor en

in de couveuse. We waren enorm bang dat het toch door mijn ziekte kwam. Ik wist ergens diep van binnen dat dat niet het geval was, maar toch bekroop ons heel even dat gevoel. Ik heb meer dan 48 uur met gebroken vliezen rondgelopen en daardoor had Kiki een infectie opgelopen. Alles gaat nu uitstekend en ze is een gezonde baby.

Marijke, het heeft een hele tijd geduurd eer ik de oude Raquel weer was. Ik ben bijna 2 jaar verder en kan nu pas zeggen dat ik me weer goed in mijn vel voel zitten.

En ja Nikki, het is altijd erg fijn om een berichtje terug te lezen. Het gaf mij toch erg veel houvast. Het gevoel dat ik de enige niet was sterkte mij op de momenten wanneer ik het zo hard nodig had.

De meningitis heeft in een zekere zin wel een positieve invloed op mij gehad. Ik geniet nu meer van het leven, doe de dingen die ik leuk vind. Die paar angstige momenten in het ziekenhuis hebben mij flink aan het denken gezet.......

Liefs Raquel

[ 02 Februari 2006, 10:06: Bericht aangepast door: Raquel ]Raquel Berichten: 154Geregistreerd op: 23 jul 2004 01:01Woonplaats: Almere



hallo raquel en marijke

wat heeft het toch veel invloed als je meningitis hebt gehad. Buitenstaanders zeggen idd heel vaak, wees blij dat je er nog bent. ja natuurlijk ben ik blij dat ik er nog ben, maar mijn gezondheid laat me nu nog steeds erg in de steek. En ook emotioneel heb ik het soms zwaar. de ene dag gaat het gewoon beter als de andere dag.Aan de buitenkant lijk ik gewoon gezond maar aan de binnenkant is er nog wel wat loos.

Volgende week moet ik voor het eerst naar de bedrijfsarts, ik zie er vreselijk tegenop, heb al een minder leuke ervaring met hem en ik hoop zo dat hij gaat begrijpen hoe ik me voel.Ik vind het zo ongelofelijk knap van mijn kids dat die goed in de gaten hebben dat ik me nog niet goed voel. Zij zeggen steeds mam doe maar rustig aan, het belangrijkste is dat je beter wordt, de jongens zijn 10 en 12, dat vind ik zo superlief.Mijn dochter van 6 knuffelt heel veel terwijl het helemaal niet zo'n knuffelkont is, dus aan haar merk ik het ook wel.vanavond komen ze weer bij mij en blijven tot zondag. ik ga het nu voorzichtig proberen op te bouwen zodat ze steeds iets vaker bij me kunnen zijn. Ik hoop dat dat goed gaat.Ik probeer goed naar mijn lichaam te luisteren, mede dankzij jullie goede raad. van de week ook een super fijn gesprek gehad met mijn neuroloog.Ik heb op dit moment weer goede hoop dat ik goed ga herstellen.

liefs nikki

[ 03 Februari 2006, 14:38: Bericht aangepast door: Nikki ]Nikki Berichten: 23Geregistreerd op: 26 jan 2006 02:01Woonplaats: Doesburg


door Mama Dani » 03 feb 2006 17:39

Hallo Nikki

Leuk dat je kwam chatten gisteren. Het is wel lastig voor je denk ik als er veel mensen zijn. dan word het al snel een chaos. Moeilijk te volgen ( voor mij) laat staan voor jou. Veel plezier dit weekend met je lieve kinderen. Succes bij de bedrijfarts en hopelijk is het een prettig gesprek en begrijpt hij in welke situatie je verkeerd en welke gevolgen je ondervind van die rotziekte. Rust uit en geniet van je kinderen en vriend. groeten DaniMama Dani Berichten: 574Geregistreerd op: 15 maart 2005 02:01Woonplaats: Breda

Omhoog

mijn ervaring met meningitisdoor marijke » 08 feb 2006 12:17

hallo Nikki, ben je al naar de bedrijfsarts geweest? Ga niet te snel beginnen en begin met langzaam opbouwen. Ik kreeg een oproep om te komen en de bedrijfsarts had een plan klaar liggen om binnen 6 weken weer volledig te kunnen gaan werken. Gelukkig werd hij terug gefloten door mijn werkgever. Hoe is het contact met jou werkgever? Laat je niet opjagen want anders ben je nog verder van huis. Het probleem is gewoon dat anderen niet aan jou kunnen zien hoe jij je voelt.marijke Berichten: 10Geregistreerd op: 05 nov 2005 02:01Woonplaats: Geldrop



hallo

Ik ben inmiddels bij de bedrijfsarts geweest, mijn tante was erbij want zij heeft gereden, ik voel me nl al een paar dagen erg duizelig en heb problemen met mijn evenwicht. ik was al erg blij dat mijn tante mee was, voelde ik me toch sterker door.Ik moet zeggen dat hij ontzettend begripvol was, hij zei ook dat ik voorlopig niet belastbaar ben en dat hij over 4 weken telefonisch contact opneemt met mij om te vragen hoe het dan gaat. Hij zei uit zichzelf dat ik idd heel erg ziek ben geweest en dat het duidelijk is dat er een lange tijd herstel achteraan komt en dat niet is te zeggen hoe lang het duurt. Gelukkig heb ik een schat van een leidinggevende die me best goed kent en die ook volledig achter me staat.Dus ik heb er nu wel een goed gevoel over dat de situatie waar ik in zit begrepen wordt. En dat doet me wel goed.Het is me dus 100% meegevallen.Wat lief dat je eraan gedacht hebt marijke, het is ontzettend fijn dat jullie zo meeleven.

Danielle, ik vond het chatten ook erg leuk en ik denk dat ik er morgen ook wel weer bij ben.ik hoop dat ik het dan iets langer volhou.



Liefs NikkiNikki Berichten: 23Geregistreerd op: 26 jan 2006 02:01Woonplaats: Doesburg



Hoi Nikki,

Wat fijn dat het bij de bedrijfsarts meegevallen is. Het is goed te weten dat er dan iemand is die JOUW situatie goed begrijpt. Ook het feit dat jouw leidinggevende begrip voor de situatie heeft is een geruststellend gevoel he?

Goed dat je tante mee was, doe voorzichtig als je duizelig bent en last hebt van je evenwicht. Op de momenten dat ik daar last van had, nam ik alle rust en gaf me eraan over, hoe lastig en vervelend het vaak ook was.

Ik heb nu nog last van bv. 's avonds rijden, als ik te moe ben zit ik 's avonds niet meer in de auto omdat ik me dan teveel moet concentreren. Eigenlijk zie ik dan alleen maar wat er voor me op de weg gebeurt en de rest om mij heen zie ik dus gewoon echt niet....levensgevaarlijk....

Ben blij dat je er een goed gevoel aan over hebt gehouden nu je bij de bedrijfarts bent geweest, het is toch elke keer weer een stapje verder.

Ja, chatten, ik heb me er ook voor opgegeven maar het lukt me telkens niet om er bij te zijn. Ik sport nu op de donderdagavond. Als ik op tijd thuis ben vanavond zal ik proberen te chatten want het lijkt me wel heel erg leuk. Het is weer anders dan de berichten schrijven en lezen op het forum....

Misschien tot vanavond...

Groetjes Raquel <img border="0" title="" alt="[Smile]" src="smile.gif" />

[ 09 Februari 2006, 09:13: Bericht aangepast door:

Raquel ]Raquel Berichten: 154Geregistreerd op: 23 jul 2004 01:01Woonplaats: Almere


door marijke » 13 feb 2006 01:40

hallo Nikky, fijn dat het gesprek met de bedrijfarts zo goed is afgelopen. Hoe is het weekend met je kinderen afgelopen? Was het niet te druk ? Je schrijft dat je nog zo vaak duizelig bent wanneer heb je dat? Bij mij was het 't ergste bij het opstaan 's morgens en wanneer ik me moest concentreren. Gelukkig is het bij mij een stuk minder geworden. (Ik ben nu verkouden en merk dat het weer wat erger geworden is. )Ik heb ook een tijdje therapie gehad want ik had veel last van nek klachten die het duizelig zijn ook verergerde.(de ontsteking zat bij mij ook in de hersenstam)Ik ben heel lang bang geweest niet meer in mijn oude functie terug te kunnen komen omdat ik moeite had met concentreren en het niet goed op woorden kunnen komen. Mijn geheugen was ook niet zo goed. Ik merk nu dat het werken wel lukt maar ik moet er niet te veel bij krijgen. Een diepgaand gesprek kost me veel moeite. Een feest, heel gezellig maar niet te lang. Dit jaar zal ik ook geen carnaval gaan vieren want ik denk niet dat ik dat al aan kan. Maar ik wil wil gewoon positief blijven denken.marijke Berichten: 10Geregistreerd op: 05 nov 2005 02:01Woonplaats: Geldrop

OmhoogVolgende


Even voorstellendoor spirit » 28 jun 2006 16:48

Hallo allemaal,

Mijn naam is Dick Noordzij en ik heb als baby meningitis gehad, heb daar slechte ogen en een slecht korte termijngeheugen aan

over gehouden. zat al wat op de site te lezen en ja vermoeidheid ken ik ook best wel vaak.

Eigenlijk ben ik er pas 13 jaar geleden achter gekomen dat ik hersenvlies ontsteking heb gehad omdat ik toen een erfelijkheidsonderzoek heb laten doen in verband met mijn ogen en omdat mijn toenmalige vriendin en ik over kinderen aan het denken waren.

Toen heb ik er eigenlijk niet veel mee gedaan. hoewel ik vroeger wel vaak bij een neuroloog gelopen heb vanwege een Waterhoofd, maar helaas begrepen mijn ouders nooit helemaal wat er aan de hand is geweest en nog steeds is met mij

Mijn huidige vriendin Leonie wilde gewoon eens het fijne weten hiervan omdat ik nogal behoorlijke restverschijnselen heb dus daarom ben ik er maar eens in gedoken en zodoende ben ik dus bij de meningitisstichting terecht gekomen.

Eigenlijk wist ik zelf al heel vroeg dat er iets niet goed zat in mijn hersenen. Ik kon en kan bijzonder goed leren, maar als iemand mij iets vraagt om te doen ben ik dat binnen een paar seconden kwijt.

is dit voor iemand voor jullie herkenbaar.

verder ben ik ook vaak moe, Chaotisch en ik kan ontzettend druk zijn. veel praten en me heel zenuwachtig voelen

Nou vanuit het zonnige barendrecht was dit mijn voorstellingsrondje

Groetjes van dick alias Spiritspirit Berichten: 3Geregistreerd op: 28 jun 2006 01:01Woonplaats: Barendrecht

Omhoog

Plaats een reactie

9 berichten • Pagina 1 van 1hersenvliesontsteking


Hoi brigitte

Klinkt allemaal heel erg herkenbaar, wanneer is dit geweest en in welk ziekenhuis heb je gelegen?Ik ben 30 december nl opgenomen in rijnstate, zag dat je uit elst komt, vandaar.Ik wens je heel veel sterkte, ik heb ook veel last van restverschijnselen(mijn verhaal staat hier ook op de site)Als je eens wil kletsen laat het me weten.....

liefs NikkiNikki Berichten: 23Geregistreerd op: 26 jan 2006 02:01Woonplaats: Doesburg

Omhooghersenvliesontsteking

door bibi013 » 14 feb 2006 01:43

hallo allemaal

mijn naam is brigitte en ik ben 43 jaar,getrouwt en we hebben drie kinderen (15-13-11).Bij mij begon het met oor ontsteking,maar in de avond kreeg ik een vreselijke hoofdpijn.Mijn man heeft me in bed gelegd maar had al gauw in de gaten dat het goed mis was.Ik weet alleen nog dat ik over moest geven en dat ik op de rand van mijn bed zat en toen ging het licht uit.Ik was niet aanspreekbaar maar ging eerst even liggen dan zitten en daarna liep ik naar de kamer van een van mijn kinderen vervolgens terug naar mijn eigen bed en daar begon ik weer opnieuw liggen,zitten,lopen,en weer terug.Mijn man heeft de dokterspost gebeld en die had de diagnose snel gemaakt.Ik werd opgenomen op de intensive care waar ik van dinsdag tot vrijdag in coma heb gelegen.Na 15 dagen mocht ik naar huis.Ik ben gauw moe heb geen kracht in mijn armen en benen en mijn hoofd voel ik de hele dag.Gelukkig ben ik er nog en heb ik er niets aan over gehouden,de klachten die ik nu nog heb zullen volgens de neuroloog allemaal



verdwijnen.Het is nu geduld hebben en dat is weleens frustrerend.

groet van brigitte en voor iedereen veel sterkte,moed en veel geduld.bibi013 Berichten: 6Geregistreerd op: 13 feb 2006 02:01Woonplaats: elst


door bibi013 » 14 feb 2006 12:24

hallo nikki

natuurlijk heb ik je verhaal gelezen en voor mij is het ook allemaal herkenbaar.Dit was ook de reden om te zoeken op het net.Ik ben ook opgenomen in rijnstate en wel op 10 januari eerst intensive care en op zterdag ben ik naar medium care gegaan omdat er op neurologie nog geen plek was,op dinsdag 17 januari ben ik naar neurologie gegaan.Donderdag 26 januari mocht ik naar huis.Ik ben nu dus bijna drie weken thuis.Ik las dat je bij de bedrijfarts bent geweest en dat je daar zo tegen op zag.Ik moet donderdag 16 februari en ik zie er ook tegenop ik hoop dat de mijne net zo begripvol is als die van jou.

groet van brigittebibi013 Berichten: 6Geregistreerd op: 13 feb 2006 02:01Woonplaats: elst



Hoi brigitte

wat toevallig, ik ben dinsdag 17 januari naar huis gegaan, ik lag ook op neurologie.Ik zou graag eens met je willen praten over die tijd, we hebben zoveel overeenkomsten. Zou jij dit ook willen?



Wens je nog veel sterkte en beterschap toe.

Groetjes nicoleNikki Berichten: 23Geregistreerd op: 26 jan 2006 02:01Woonplaats: Doesburg



Hallo Brigitte,

Hoe gaat het nu met je? Het lijkt me enorm heftig om in coma gelegen te hebben zeg! Wat een impact moet dat op jou en je omgeving gehad hebben. Heb je nu nog "restverschijnselen"?

Ik wil je heel veel sterkte wensen met je herstel.



door bibi013 » 15 feb 2006 11:56

hallo nikki

het is zeker toevallig,misschien heb jij wel plaats gemaakt voor mij.Erover praten lijkt me een goed idee,kunnen we elkaar en misschien anderen helpen.bibi013 Berichten: 6Geregistreerd op: 13 feb 2006 02:01Woonplaats: elst


door bibi013 » 15 feb 2006 12:39

hallo raquel

Op het moment heeft het geduld me even in de steek




gelaten,maar volgens mijn man ben ik de afgelopen drie weken dat ik thuis ben wel vooruit gegaan.Ik geloof mijn man natuurlijk wel maar voor mijn eigen gevoel is er niets verbeterd en dat is erg frustrerend.Mijn man stelde voor om een dag indeling temaken met de dingen die ik wel kan zodat je 's avonds een fijner gevoel hebt en je jezelf niet zo nutteloos voelt.Dat ga ik dus maar proberen er zit wel wat in.Tja en die restverschijnselen zoals jullie het noemen heb ik ook,gauw moe,geen kracht,soms last van licht en geluid,duizelingen komen ook soms voorbij,woorden waar ik niet gelijk op kom en concentratie problemen.Waar ik ook last van heb maar dat ik nergens lees,dat als iemand mij een vriendschappelijk klopje geef dat het veel harder lijkt aan te komen,alsof mijn huid gevoeliger is geworden.En met jou gaat het goed en heb jij nog problemen ergens mee,want als ik het goed heb is het voor jouw al wat maanden terug gebeurd.

groet brigittebibi013 Berichten: 6Geregistreerd op: 13 feb 2006 02:01Woonplaats: elst


door thea 37 » 16 feb 2006 21:35

hallo Brigitte,

ik heb net je verhaal gelezen en inderdaad deze ziekte heeft heel veel impact op je leven.Er gaat tot zover geen dag voorbij dat je er niet mee wordt geconfronteerd, is het niet door jezelf dan wel door een ander.Je kunt nergens komen of je komt wel iemand tegen die je kent {goed of vaag] en die dan er met je over wil praten, ik heb daar lang niet altijd zin in. we willen gewoon weer door met ons oude leventje.Ik denk dat het ook voor jou geldt, maar je moet echt geduld hebben. Ze hebben tegen Hugo gezegd dat hij niet raar moest opkijken als het een jaar duurde voordat hij de oude was. Ik wens jou ook alle sterkte en ook je man en kinderen.thea 37


Berichten: 10Geregistreerd op: 09 feb 2006 02:01Woonplaats: stadskanaal


door Marel » 15 jun 2006 23:11

Dames,ik ben nieuw op het forum, en raus door alle berichten heen......... zou iedereen wel willen toeschreeuwen.Ik zelf heb reuze baat gehad bij veel dingen, o.a. het lezen van een boek.Boek is geschreven door een Amerikaan met jarenlange ervaring van patienten uit eigen praktijk,mensen die lijden aan depressieviteit maar legt en pasant haarfijn uit hoe onze hersenen werken en de chemische huishouding ervan.

Bere interessant, en net wat we nodig hebben om onze koppen weer te helpen functioneren. WANT heel veel kunnen we gewoon toch zelf doen.Neurologen namelijk.......... daar heb je geen reet aan als je weer 'beter' bent!

Boek heet: Je brein als medicijn

(neen ik ben geen uitgver of heb er aandelen van ;-))

gr, MarelMarel Berichten: 24Geregistreerd op: 15 jun 2006 01:01Woonplaats: Amersfoort

Omhoog


wie herkend deze verschijnselen ???door Diaantje » 03 maart 2006 16:49

Hoi,

Bij deze wil ik me aan jullie voorstellen,en hoop dan ook via deze site in contact te komen met lotgenoten.Ik ben Diane,31 jaar,getrouwd met Frank en moeder van twee



lieve meiden,Lynn en Jill.In augustus 2003 heb ik een virale hersenvliesonsteking opgelopen tijdens een vakantie in Hongarije.Ik ben in zeer kritieke toestand opgenomen in het ziekenhuis,uit onderzoek(lumbaalpunctie) kwam naar voren dat ik besmet zou kunnen zijn met het Fruh-summer virus(FSME) (veroorzaker zou een tekenbeet kunnen zijn)die alleen in oost-europeese landen leeft.Nogmaals de vermoedens gingen hier naar uit,dus zeker weet ik het niet.Zelf had ik er toen nog nooit iets over gehoord of gelezen,inmiddels wel wat gevonden via duitse internetsites. Zijn er mensen die hier meer over weten,over de ziekteverloop en restverschijnselen. Zijn er mensen die ook zoiets hebben meegemaakt nav een vakantie in Duitsland.Oostenrijk of Hongarije??Ik was op dat moment zwanger van Jill (gelukkig gaat alles goed met haar,een gezonde vrolijke meid van bijna 3 jaar!)Toch maak ik me soms zorgen of zij er in haar leven nog hinder van of kan ondervinden???De klachten die ik nog dagelijks ondervind zijn,concentratieproblemen,pijn in het achterhoofd(spanning rondom het schedel,snel moe bij te veel inspanning,gebrek aan kracht en zeer pijnlijke pols en enkelgewrichten met uitstraling naar onderarmen en onderbenen. Overgevoeligheid voor harde geluiden.Herkend iemand dit???Ik heb 7 maanden moeten revalideren in revalidatiecentrum,(fysio,ergo,psycholoog,cranio-scacraaltherapie)waar ik wel heel sterk ben uitgekomen. Kan nu alles zelf weer zonder hulp van anderen. Wel gebruik ik nog dagelijks Tramal(morfine-achtig preparaat)voor de gewrichtspijnen,alleen wil ik daar natuurlijk ook graag van af. Weten jullie nog andere vormen van geneeskunde??? Ik las iets over de chinese geneeswijze???Dit alles heeft best veel impact gehad op mijn gezinnetje,mijn gevoelens,emoties,werk (werk als tandartsassiste). Werk nog steeds voor 50%,8 uur in de week.Ik hoop en zou het natuurlijk leuk vinden om met anderen in contact te komen die hier iets in herkennen,antwoord kunnen geven op mijn vragen,of mij iets willen vragen.Ik sta voor alles open en wil dan ook overal aan meewerken.

Liefs Diane

[ 03 Maart 2006, 19:14: Bericht aangepast door: Diaantje ]Diaantje Berichten: 2Geregistreerd op: 02 maart 2006 02:01Woonplaats: Goor

Omhoogwie herkend deze verschijnselen ???

door gemma » 03 apr 2006 13:22

Hoi,Ik herken het een en ander aan je verhaal. Ik ben afgelopen zomer vakantie in Italie ziek geworden. Hoe en wat weet ik niet precies meer... ben van een paar maanden daarvoor en die periode veel kwijt. Ik ben daar opgenomen in het ziekenhuis en daar constateerde ze ook dat ik een virale hersenvlies en hersenontsteking had. Ze weten bij mij niet waardoor het gekomen is, muggen is een mogelijkheid omdat ik helemaal voor muggen beten stond. Ik heb een paar dagen in coma gelegen en ook nog een longembolie opgelopen. In totaal heb ik 6 weken in het ziekenhuis gelegen. Hierna ben ik naar het revalidatie centrum gegaan. Wel thuis verbleven overigens.Ik ben nu nog maar 1x per week ongeveer een half uurtje in het revalidatie centrum. Heb hier ook meer dan een half jaar 4 dagen per week gelopen (ergo, fysio, geheugencursus, logopedie, zwemmen, spychologie)... nu alleen nog maar bezig met het werkhervatten onder begeleiding van de ergo. Restverschrijnselen heb ik niet echt (althans ondervind er niet veel last meer van). Ik moet wat vaker rusten en als ik moe wordt verzwakt mijn concentratie heel erg en ook gaat het recht lopen dan niet zo goed meer (best beetje raar op feestjes loop je na 1 wijntje al te zwalken).

Ik kan me helemaal voorstellen dat je gezinnetje er een behoorlijke klap mee heeft gehad. Bij mijn vriend (die er bij was) komt het er nu het allemaal wat beter met me gaat ook pas uit. Goed dat je weer aan het werk bent!!! Dat geeft toch een stukje afleiding zodat je er niet te veel over na gaat denken. Ik hoop dat je kindje er niets aan over heeft gehouden... maar dat zal vast niet... t is al een sterk kindje dat het heel die ziekte die in jou lijf zat heeft doorstaan dat is vast niet voorniets geweest.

Nou heel veel succes nog!!!Groetjes Gemmagemma Berichten: 7Geregistreerd op: 03 apr 2006 01:01Woonplaats: Tilburg


door Maldwyn » 04 apr 2006 10:47

Dag Diane,

In october vorig jaar zat ik, zoals praktisch elke avond, om half acht naar het televisiejournaal van de RTBF te kijken (ik woon in BelgiMaldwyn Berichten: 4Geregistreerd op: 03 apr 2006 01:01Woonplaats: Waterloo Belgi



Diane,Lees mijn bericht even boven aan in forum.heb veel gelijkenis met jou symptomen gehad, echter niet zo erg denk ik?Mijn randverschijnselen had ik redelijk snel onder 'controle' en dan voel je je echt weer heerlijk.

gr, MarelMarel Berichten: 24Geregistreerd op: 15 jun 2006 01:01Woonplaats: Amersfoort

Omhoog


ernstige vermoeidheidsklachtendoor eveline b » 08 mei 2005 21:46

Hallo,




Tien jaar geleden heb ik meningitis en sepsis gehad. Op dat moment studeerde ik nog en ruim een jaar na mijn meningitis ben ik gaan werken, eerst een paar uurtjes en later fulltime. Nu heb ik twee dochters van bijna 5 en 2,5 jaar oud en werk ik 20 uur per week. Eigenlijk heb ik al sinds ik ben begonnen met werken ernstige vermoeidheidsklachten en zeker sinds de geboorte van mijn tweede dochter heb ik vreselijke moeite om de dag door te komen. Ik hen me ook al een paar keren een aantal weken ziek gemeld op mijn werk omdat het echt niet meer ging, en na een paar weken gaat het dan wel weer beter. Ik ben al meerdere keren naar mijn huisarts gegaan om te proberen een oplossing te vinden voor dit probleem, maar ik vind bij hem helemaal geen steun en krijg elke keer te horen dat ik er maar mee moet leren leven. Aangezien dit niet het antwoord is waar ik op zit te wachten ben ik steeds op zoek naar een oplossing, ik ben al onder behandeling geweest bij een homeopaat maar dit heeft niet veel geholpen. Ik denk er nu aan om te proberen of acupunctuur iets is waardoor ik me wat beter kan voelen, en eigenlijk is mijn vraag of iemand die dezelfde klachten heeft als ik tgv een meningitus (zware vermoeidheid, concentratieproblemen, etc.) ervaring heeft met acupunctuur, of eventueel ergens anders baat bij heeft.Ik ben benieuwd.Evelineeveline b Berichten: 2Geregistreerd op: 08 mei 2005 01:01Woonplaats: Apeldoorn

Omhoogernstige vermoeidheidsklachten

door Hinke » 09 mei 2005 19:51

Hoi Eveline,

Goed dat je middels deze weg zoekt naar antwoorden op je vragen!Ik denk dat je er veel aan kunt hebben, omdat je met "lotgenoten" ervaringen uit kunt wisselen.Zelf heb ik 8 jaar geleden meningitis (geen sepsis) gehad. Ik denk dat wij qua "herstelproces", gezien de tijd dat het geleden is, in een soortgelijke situatie zitten (behalve dan dat ik geen kinderen heb).De vermoeidheidsklachten en concentratieproblemen zijn voor


mij herkenbaar. Zelf worstel ik geregeld met de vraag of dit uitsluitend door de meningitis komt ja of nee.Heb je ook nog andere klachten? Mijn verhaal kun je trouwens lezen onder het kopje Diversen->Onduidelijk...Rot voor je dat je huisarts je niet verder kan (wil?) helpen. Mijn ervaring met de reguliere geneeskunde is dat de klachten na een meningitis onderschat worden.Ik heb (nog) geen ervaring met acupunctuur. Voor mijn nekklachten ben ik geregeld in behandeling bij de fysiotherapie en voor de rest heb ik veel baat bij een paranormaal genezer/magnetiseur.Laatst las ik ook iets in dit forum over Cranio Sacraaltherapie, wat mij ook veelbelovend lijkt.Als je nog overige vragen hebt of je hart wilt luchten dan hoor ik het wel.

Groetjes HinkeHinke Berichten: 17Geregistreerd op: 08 maart 2004 02:01


door eveline b » 20 mei 2005 21:20

Hoi Hinke,

Bedankt voor je reactie! De klachten die ik (onder andere) heb zijn: heel snel moe, concentratieproblemen, doof (rechts), ik zie grijze vlekken voor mijn ogen, vooral rechts, gelukkig heb ik er als ik met beide ogen kijk niet zo veel last van, kan alleen moeilijk afstanden inschatten, evenwichtsproblemen, een klapvoet (rechts), overgevoeligheid van mijn huid (heb ik niet altijd), stemmingswisselingen, kan als ik echt heel moe ben mijn handen niet meer precies "sturen", ben vaak heel erg in de war als ik moe ben, soms kan ik dan echt niet meer logisch nadenken, ik heb moeite met typen (ik zet vaak de letters op de verkeerde plaats in een woord).Ik heb ondertussen jouw verhaal ook gelezen en nog een paar andere verhalen en ik verbaas me echt ontzettend dat ik zoveel dingen herken, terwijl ik eigenlijk nooit van een arts bevestigd heb gekregen dat mijn klachten door mijn hersenvliesontsteking zijn ontstaan! Ik heb trouwens begin volgende week een afspraak met een


acupuncturist, ben benieuwd, ik zal je wel laten weten hoe het is gegaan.

Groeten,Evelineeveline b Berichten: 2Geregistreerd op: 08 mei 2005 01:01Woonplaats: Apeldoorn


door Hinke » 21 apr 2006 09:55

Hoi Eveline,

Ons laatste bericht is bijna van een jaar geleden (ik was even het forum aan het doorlezen).Hoe gaat het nu met je en hoe is de accupunctuur bevallen?

Groetjes HinkeHinke Berichten: 17Geregistreerd op: 08 maart 2004 02:01



Geachte dames,ben nieuw op dit forum, en zowaar weer een van die deelnemers die met stomme verbazing lezen wat voor een overeenkomsten we allemaal wel niet hebben.

Ik ben te pakken genomen door meningitis in 2003.Zonder mijn verhaal geheel uit de doeken te doen kan ik proberen een ding kort uitleggen waar ik tot op heden baat bij heb gehad.

Ben een natuurkundig genezer gaan bezoeken, lees goed!! geen Jomanda of een Klazien uit Tjalk!! Beste man heeft een fameuse praktijk in midden nederland en heeft mij aanwijzingen gegeven waardoor ik snel weer op een acceptabel/werkbaar niveau was. Zo als vroeger is het nimmer meer geworden.........dat zeg ik er bij, en dat is mijn volgende



streven binnen nu en 2 jaar!Hoe dan ook, ik moest een flink aantal stressoren afzweren en rigoureus op dieet, veel leuke dingen doen en RUST! daarbij een vrij simpel arsenaal aan natuurlijke supplementen niet te vergeten!(magnesium, div vitamines, VISOLIE)

Awel resultaat was na 3 weken merkbaar en na pak 'm beet 6 maanden sloeg deze jongen weer een deuk in pakje boter.

fysiek ben ik weer op kracht, al is mijn manko structureel 'roofbouw' te plegen op mijn lijf en daardoor afgebrand kan zijn savonds, moet wel weer gaan sporten eigenlijk voor een 'echte' conditie.

Gezond eten en een gezonde manier van leven is het geen ik nu steeds vaker tegen aan loop.het moet nog gezonder(vooral geen E nummers) Koffie, suiker, en vooral alcohol moet eigenlijk rigoureus uit de levensstijl.

Alcohol(geloof me ben geen structurele drinker) zet je progressie in je kop meteen 4 weken terug.

Koffie is heerlijk en heeft als je clean bent de werking van een 10 blikker Redbull, vlijmscherp wordt je ervan als je het goed doseert, maar owee........hoe vermoeiend als je er te veel van door de dag heen drinkt..

Eten is de truc en de enige manier om de brandstofvoorziening naar je hersenen toe te manipuleren.

Lees ook het boek "Je brein als medicijn" eens,pik het hoofdstuk Visolie eruit en doe er je voordeel mee.

gr, MarelPlaats een reactie

1 bericht • Pagina 1 van 1hersenvliesontsteking

door reinier » 26 mei 2006 11:45

hallo allemaal,


Ik ben op 21-04-2006 s'nachts wakker geworden om een uur of drie met heftige trilingen over mijn gehele lichaam.Voelde me erg beroerd en misselijk. Ik direct mijn vrouw wakker gemaakt en 112 laten bellen. Binnen 5 minuten was de ambulance aanwezig.(het ziekenhuis is bij mij om de hoek) De ambulancebroeder constateerde niet direct hersenvliesontsteking, wat ik me ook wel kan voorstellen.Ikzelf had het direct door dat het wel zo was gezien het feit dat ik mijn kin niet meer op de borst kon krijgen. Het is namelijk de vierde maal dat ik nu met hersenvliesontsteking werd geconfronteert. Alleen het vreemde was wel dat ik totaal geen koorts had op dat moment.Eenmaal in het ziekenhuis werden er diagnoses gemaakt.de volgende dag werd een lumbaalpuctie bij me afgenomen en vrijwel direct daarna geconstateerd dat ik hersenvliesonsteking had.De behandeling duurde tien dagen en heb daarbij zo'n 80 maal een zakje met antibiotica via een infuus gehad.Maarnu zit ik wel met heel wat vragen,omwille van het feit dat nog steeds niemand mij kan vertellen hoe dit zo plotseling is onstaan. De voorgaande keren waren ook alle drie anders. De eerste maal had ik mijn hoofd gestoten tegen een stalen balk en heb daar een bloeduitstorting opgelopen met een klein scheurtje in me schedel.(leeftijd 18 jaar)de tweede maal was ik in een eerder stadium zwaar verkouden.(leeftijd 32 jaar) de derde maal liep vovht uit mijn neusgat (aan 1 zijde)wat kleverig aanvoelde en niet op een verkoudheid leek.(leeftijd 39)en nu op de leeftijd van 46 jaarwat mij opvalt is dat er nagenoeg elke keer 6 jaar tussen zit,behoudends de eerste maal.Verder ben ik de laatste tien jaren regelmatig in het buitenland geweest met name afrika.ik heb daarbij dus ook wel mijn inentingen gehaald.op 30-05-2006 moet terug komen bij de internist.Hoop wat meer te weten te komen.

Reinierreinier Berichten: 1Geregistreerd op: 26 mei 2006 01:01Woonplaats: denhaag


gedrags problemendoor grover » 03 mei 2006 17:24

Hallo ik zou graag reactie willen van mensen waarvan hun partner hersenvliesontsteking hebben gehad en daarna nooit meer de oude zijn geworden.Mijn man heeft het 15 jaar geleden gehad en is erg vergeetachtig, kan zich niet concentreren en lijkt wel geen emoties te hebben. We liggen nu in scheiding want hij voelt al een tijd niets meer voor mij terwijl hij toch echt een goed mens is en voor iedereen klaar staat. Maar ik leef nu met iemand die geen gevoel heeft als ik het zo maar even mag zeggen herkennen mensen dit?? Graag reactiesgrover Berichten: 1Geregistreerd op: 03 mei 2006 01:01Woonplaats: schoonhoven

Omhooggedrags problemen

door babette » 03 mei 2006 18:07

Hee Grover!

Wat rot voor je(jullie)allemaal zeg.Ik herken wel vergeetachtigheid en concentratieproblemen(zie mijn stukje onder het kopje "gevolgen van nekkramp jaren later").Ik ben nu 28 en heb op mijn 6e al hersenvliesonsteking gehad.Ik heb last van een aantal dingen en ik probeer er nu achter te komen of dat gevolgen kunnen zijn van hersenvliesontsteking.Ik kan wel gewoon emoties tonen in tegenstelling tot je man.Lijkt me heel gek als ik dat niet zou kunnen.Komt het bij hem ook allemaal door de hersenvliesontsteking?Is dat bevestigd ofzo?En is dat sinds kort nog maar of al heel lang?Ik ben daar wel benieuwd naar.Ik wil je in elk geval veel sterkte wensen in deze rotperiode.

Groetjes Babette

[ 03 Mei 2006, 18:08: Bericht aangepast door: babette ]babette Berichten: 3Geregistreerd op: 02 mei 2006 01:01Woonplaats: enschede


door Nikki » 03 mei 2006 20:29

hallo

Ik herken wel heel veel in je verhaal. Ik heb 4 maanden geleden hersenvliesontsteking gehad door de pneumokokkenbacterie en mijn vriend heeft tegen mij gezegd dat er duidelijk een gedragsverandering is, ben zwaarder op de hand en heb een korter lontje, concentratieproblemen en mijn geheugen is ook niet goed. Hij zegt dat ik niet meer de nicole ben waar ie verliefd op is geworden. Maar gelukkig begrijpt ie het wel en probeert me erg te steunen.Het is bij mij natuurlijk ook nog maar kort geleden en er is natuurlijk altijd de hoop dat het beter wordt.

Ik wens je in ieder geval veel sterkte voor de toekomst.



door babette » 09 mei 2006 21:25

Hoi Nikki!Ik ben ook vaak zwaar op de hand en heb een kort lontje.Kan soms best "agressief" reageren en dan bedoel ik niet lichamelijk ofzo maar fel in mijn bewoordingen.Mijn geheugen is echt een zeef, de laatste tijd ook wel erger door omstandigheden,maar ben altijd wel vergeetachtig.Ik weet niet of ik qua persoon veranderd ben, want ik was dus nog maar 6 en als kind ben je sowieso heel anders dan als volwassene,dus lastig te beoordelen.Wat concentratie betreft;ik ga soms aan mijn bureau zitten en ergens mee beginnen en dan ben ik zo weer afgeleid door iets anders en ga iets anders doen.Erg irritant.Dat heb ik met meerdere dingen,zodat ik alles slechts vaak halfaf maak.Ik weet dus niet of dit alles met de hersenvliesontsteking te maken kan hebben,wellicht moet ik een keer met mijn huisarts gaan praten ofzo.Jij sterkte in elk geval met je herstel.Dat schijnt lang



te kunnen duren.Groetjes Babettebabette Berichten: 3Geregistreerd op: 02 mei 2006 01:01Woonplaats: enschede


menigitus in combi met spondyliditusdoor taanh03 » 28 apr 2006 15:31

Ik wil graag mijn verhaal kwijt.over het volgende Eind februari van dit jaar kreeg ik plotseling hevige pijn in mijn borst- en rugspieren.De eerste diagnose in het ziekenhuis betrof een hartkwaal, echter na tig onderzoeken bleek er niets mis te zijn met mijn hart, echter de pijn bleef.Commentaar van het ziekenhuis : stel je niet zo aan, je bent overspannen.Precies 1 week later werd de pijn zo ondragelijk dat er weer met spoed een ziekenhuisopname volgde. De diagnose was toen een spondyliditus( ontsteking van het ruggenmerg) in combinatie met hersenvliesonsteking. Deze combi schijnt zelden voor te komen vertelde men mij en is meestal dodelijk. Gelukkig was men net op tijd bij mij maar het hakt er wel in als je hoort dat je eigenlijk op sterven hebt gelegen.Nu twee maanden later gaat alles weer goed, ik heb geen last van bijverschijnselen en krabbel er weer bovenop. Alleen ik blijf met dingen zitten zoals het feit dat ik zo dicht bij de dood geweest ben en dat dit zowel voor mij als mijn vrouw psychisch een enorme belasing is geweest. Hoe kan een ziekenhuis zich in eerste instantie zo vergissen in hun diagnose en heeft de combinatie van genoemde ziekten zich wel eens meer heeft voorgedaan.Dit is heel beknopt mijn verhaal . Is dit herkenbaar??

Groet Hans.taanh03 Berichten: 2Geregistreerd op: 28 apr 2006 01:01Woonplaats: Alkmaar

Omhoogmenigitus in combi met spondyliditus


door iris » 30 apr 2006 23:58

Hoi Hans,

Dit is voor mij heel herkenbaar.6jaar geleden ben ik getroffen door spondylodisitis.Het heeft 4 maanden geduurd voordat ik in het ziekenhuis opgenomen werd,het zou inderdaad een hernia of psysch zijn......Op de dag dat ze me naar huis wilde sturen heb ik om een neuroloog gevraagd[was onder behandeling van een orthopeed] en die concludeerde na al die maanden de ruggenmergontsteking.Het ziekteproces hoef ik je niet te vertellen,maar wel ontzettend zwaar.

Na deze moeilijke periode was ik er weer aardig bovenop,totdat 5 weken geleden een bacteriele hersenvliesontsteking werd geconstateerd.Zie mijn verhaal op dit forum.Ook ik zit met veel vragen en vraag me af of er iets mis is met mijn afweersysteem.Ik leef gezond en rook niet,ben gelukkig getrouwd en we stonden samen midden in het leven,we genoten zoveel mogelijk na de ziekte van 6 jaar geleden.Heb nu het gevoel of we weer opnieuw moeten beginnen en besef dat we weer een lange weg te gaan hebben.Dus Hans voor mij is het heel herkenbaar.Fijn om elkaar op de hoogte te houden.Veel sterkte,Irisiris Berichten: 9Geregistreerd op: 27 apr 2006 01:01Woonplaats: nuenen


door taanh03 » 02 mei 2006 14:18

Hoi Irus,Bedankt voor je reactie. Ik heb je verhaal op het forum gelezen en ik moet zeggen dat het me wel aangrijpt. Ik besef nu ook dat ik zelf zo veel geluk heb gehad maar de vragen blijven of beter gezegd de angst, de angst om het weer te krijgen.Hoe ga je daar mee om, door positief te blijven , natuurlijk maar ja makkelijker gezegd Ik ben blij met je reactie op mijn verhaal en ik wens je alle sterkte toeTot mails



Hans.taanh03 Berichten: 2Geregistreerd op: 28 apr 2006 01:01Woonplaats: Alkmaar


door iris » 02 mei 2006 21:35

Hoi Taan,

Ik ben in ieder geval begonnen met de multivitamine Solgar VM 75 bovendien moet ik over 6 weken terug bij de neuroloog komen en wil vragen of ik me kan laten inenten.Ik zit ook met veel vragen en vraag me af of de ontsteking in mijn rug en tussenwervelschijf te maken heeft met de meningitis.Hier werd wel over gesproken toen ze een ruggenprik bij me afnamen,dat het misschien verband had met elkaar....Verder is daar niet meer op ingegaan.Wij hebben de afgelopen 15 jaar veel gereisd buiten Europa,wel altijd onze inentingen gehaald,maar soms denk ik wel eens dat daar mijn afweersysteem het af heeft laten weten.Zoals je ziet heb ik ook veel vragen,maar probeer nu van dag tot dag te genieten van de kleine dingen om me heen,en te herstellen van mijn hersenvliesonsteking.Veel groetjes,Irisiris Berichten: 9Geregistreerd op: 27 apr 2006 01:01Woonplaats: nuenen

Omhoog


irisdoor iris » 02 mei 2006 18:42

Vanmorgen ben ik bij de kno arts geweest en daar wees de audiotest inderaad uit dat mijn gehoor toch weer achteruit is gegaan sinds vrijdag.Hij probeert nu met het audiologisch centrum om een oplossing te vinden die zo goed mogelijk bij me past.Hij had het inderdaad over een iimplantaat maar vond het daar nog te vroeg voor.Toch worstel ik met de vraag waarom ik die ene cerrazine[soort reistablet] genomen heb.Maar de arts benadrukt me dat het de toxische afvalstoffen van de



menigitisbacterie zijn.Ik probeer me daar maar bij neer te leggen,maar dat valt niet mee.Ik wil jullie allemaal bedanken voor de lieve reacties,ik merk dat ik hier veel steun aan heb.Ik houd jullie in ieder geval op de hoogte hoe het verder met me gaat,groetjes Irisiris Berichten: 9Geregistreerd op: 27 apr 2006 01:01Woonplaats: nuenen


bacteriele hersenvliesontstekingdoor iris » 27 apr 2006 17:00

Het is nu 2 weken geleden dat ik uit het ziekenhuis ben gekomen,na een bacteriele hersenvliesontsteking.Op zich gaat het herstel vrij goed heb alleen veel last van evenwichtstoornissen.Bovendien ben ik rechts voorgoed doof en is voor links een hoorapparaat nodig.Vanmiddag ben ik bij de neuroloog geweest en deze gaf aan dat t nog maanden tot een jaar kan duren....Daar ben ik erg van geschrokken.Zijn er mensen met soortgelijke ervaringen die mer er iets meer van kunnen vertellen?iris Berichten: 9Geregistreerd op: 27 apr 2006 01:01Woonplaats: nuenen

Omhoogbacteriele hersenvliesontsteking

door Raquel » 27 apr 2006 20:24

Hallo Iris,

Twee jaar geleden ben ik ziek geworden, ik had virale meningitis. Ik heb niet in het ziekenhuis gelegen en kon gewoon thuis herstellen. Dat herstel heeft een hele tijd geduurd. De erge hoofdpijn werd op een gegeven moment minder, maar ik had wel last van andere "restverschijnselen". Ik had last van concentratie- en evenwichtsstoornissen. Mijn zicht was iets minder geworden. Met mijn gehoor is alles goed, was in het begin wat minder, beetje doof aan een kant, maar dat trok na een jaar weer bij. Nu ondervind ik daar geen hinder meer van.



Verder had ik enorme last van moodswings, het ene moment was ik enorm vrolijk en positief, het andere moment was ik gewoon depressief.

Ik ben nu 2 jaar verder.....naar mijn gevoel gaat het nu goed met mij. Wel heb ik nog regelmatig last van mijn geheugen en concentratie. Ook 's avonds kan ik me bv. minder goed concentreren als ik in de auto zit. Ik word daar erg moe van.

Helaas moest ik stoppen met het werk dat ik deed. Ik werkte al 7 jaar bij Martinair als grondstewardess. Na de meningitis ben ik wel terug gegaan, maar al snel was duidelijk dat ik het werk niet meer aankon. Ik vond het heel erg om op te geven, maar mijn gezondheid ging voor.

Welke klachten heb je nog meer?

Ik wens je heel veel sterkte met jouw herstel.

Groetjes Raquel

[ 27 April 2006, 20:26: Bericht aangepast door: Raquel ]Raquel Berichten: 154Geregistreerd op: 23 jul 2004 01:01Woonplaats: Almere


door iris » 27 apr 2006 20:49

Hoi Raquel,

Bedankt voor je berichtje.iris Berichten: 9Geregistreerd op: 27 apr 2006 01:01Woonplaats: nuenen


door iris » 27 apr 2006 21:00

Hoi Raquel,

Bedankt voor je berichtje.Ook ik stond midden in het leven met een leuke baan.Nu ik gehoord heb dat t zo lang kan duren,ben ik ook bang mijn baan te verliezen.Ik werk als assistent drogiste bij een Da.Bovendien merk ik dat ik erg emotioneel ben,kan zomaar in huilen uitbarsten.gelukkig heb ik een lieve man die me steunt,maar heb op het moment het idee dat het leven aan me voorbij gaat.....Positief om van jou te horen dat alles goed met je gaat,ik hoop dat jij ook weer een leuke job gevonden hebt{hoewel we weten dat dat niet het belangrijkste is in het leven]Veel groetjes,Irisiris Berichten: 9Geregistreerd op: 27 apr 2006 01:01Woonplaats: nuenen


door Nikki » 28 apr 2006 15:25

Hoi Iris

Het heeft een enorme impact he, het feit dat je zo ziek bent geweest, ik zelf heb bijna 4 maanden geleden een bacteriele hersenvliesontsteking gehad, mijn verhaal kan je ook hier op de site lezen.Het herstel gaat heel erg langzaam maar toch zit er wel vooruitgang in, ik heb last van mijn evenwicht, mijn gezichtsvermogen is achteruitgegaan maar wat ik zelf vooral heel erg vind is dat ik erg gevoelig ben voor drukte en geluiden, naar een feestje of verjaardag zit er dus niet in.En mijn humeur en gedrag is ook een probleem want ik heb sinds mijn ziekte een kort lontje. Ook de zorg voor mijn kids valt me nog zwaar, het is een lange weg, luister goed naar je eigen lichaam, neem de tijd om te herstellen.

Wens je heel veel sterkte de komende tijd.




door thea 37 » 28 apr 2006 19:14

hoi Iris,

mijn man heeft drie keer meningitis gehad, door de pneumokokbact. Ik zeg dit niet om je bang te maken, maat ik wil je zeggen dat geen verhaal hetzelfde is. De eerste twee keer is hij er zonder enige restverschijnsel doorgekomen, maar de laatste keer[dit was 15 dec.2005] is dit niet het geval.Lichamelijk is hij wel weer de oude, maar hij is erg vergeetachtig, zijn geheugen is beschadigd.Gun jezelf de tijd om te herstellen, het is tenslotte geen kattepies.het heeft een hele grote impact gehad op je lichaam en ws. nu op je gezin. Ik wens je heel veel sterkte verder.

groetjes Theathea 37 Berichten: 10Geregistreerd op: 09 feb 2006 02:01Woonplaats: stadskanaal


door Raquel » 29 apr 2006 07:55

Hai Iris,

Waarom ben je bang je baan te verliezen? In elk geval is het natuurlijk anders, iedereen komt er anders uit. Het feit dat herstel zo lang kan duren wil niet altijd zeggen dat je daardoor je baan kwijt zult raken. Het hangt er denk ik vanaf hoe je je oude werkzaamheden langzaam weer kunt oppakken.

Bij mij ging dat helaas niet meer, vroeger deed ik alles op routine, maar na de meningitis moest ik echt overal over "nadenken", terwijl ik voorheen mijn hand er niet voor omdraaide. Heel frustrerend. Zeker als je zo gek op je werk bent, was voor mij niet echt werk, zoveel plezier had ik erin! De klap was dan ook groot toen ik moest stoppen. Heb zelf besloten op te zeggen voordat ik grote fouten zou gaan maken...........was heel moeilijk, maar



achteraf gezien is het wel de juiste keuze geweest. De onregelmatigheid die mijn werk met zich meebracht was killing voor mijn gezondheid.......

En ja, werk is niet zaligmakend, is niet het allerbelangrijkste in het leven daar heb je gelijk in. Het voegt natuurlijk veel toe in je dagelijkse bestaan, maar als het erop aankomt is je gezondheid nummer 1.....

Geef jezelf genoeg tijd om te herstellen, stap stap voor stap een beetje verder. Elke vooruitgang is er 1, dus niets overhaasten en goed naar je lichaam en naar jezelf luisteren. Op die manier heb ik alles weer een beetje in balans gekregen. Natuurlijk had/heb ik zoveel lieve mensen om mij heen die me er doorheen hebben gesleept maar uiteindelijk komt het op jezelf aan en moet je het zelf doen.

Ik ben bijna 2 jaar verder en heb alles wel weer zo'n beetje op een rijtje. Ik geniet nu veel intenser van de dingen om mij heen, je weet het maar nooit he.........Ik geniet enorm van mijn gezin, heb een lieve man die altijd voor me klaarstaat en heb 2 bloedjes van kinderen. Een zoontje van 4, Noah (wordt 5 in oktober) en een dochtertje van 11 maanden, Kiki.

Werken doe ik pas weer sinds oktober vorig jaar. Ben vorig jaar bevallen en wilde daana parttime gaan werken. Ik werk nu in Almere (geen last van files, lekker dichtbij huis). Werk in een modeshowroom, we verkopen allerlei modeaccessoires voor de groothandel). Mijn vriendin werkt er ook, ze wist dat ik graag parttime wilde gaan werken en ging op een gegeven moment polsen of ik niet bij haar wilde komen werken. Zo gezegd zo gedaan.

Kan me voorstellen dat je het gevoel hebt dat je leven een beetje aan je voorbij gaat, dat gevoel is heel herkenbaar, ik had dat ook.

Op een gegeven moment was ik natuurlijk al behoorlijk op weg om "beter" te worden, aan de buitenkant was niets te zien. Veel mensen begrepen dan ook niet waarom ik bepaalde beslissingen (zoals stoppen bij Martinair) nam. Familie en vrienden begrepen het wel, maar andere mensen dachten, "ze is toch weer beter", waarom kan ze dit niet en dat niet? Ik ging bv niet al teveel meer

de deur uit omdat ik niet tegen drukte kon, en dat werd me weleens kwalijk genomen. Men dacht dat ik teveel met mezelf bezig was en dat er geen ruimte was voor andere dingen. Ik had daar echt maling aan en deed gewoon wat ik wilde.

Hoe gaat jouw omgeving ermee om?

Groetjes Raquel

[ 29 April 2006, 07:57: Bericht aangepast door: Raquel ]Raquel Berichten: 154Geregistreerd op: 23 jul 2004 01:01Woonplaats: Almere

OmhoogGeef d Plaats een reactie

6 berichten • Pagina 1 van 1hersenvliesontsteking door drain of gat in hersenvlies???

door zeemeeuwe » 15 apr 2006 17:18

Bijna 15 jaar geleden is bij mijn vader (nu 73) een brughoektumor verwijderd.

Na een week of 2 was hij thuis. Maar er lekte liquor uit zijn neus en hij moest terug naar het ziekenhuis. Hij heeft toen in het ziekenhuis allerlei complicaties gehad, onstekingen, maagbloeding etc maar uiteindelijk is het gat in het hersenvlies goed dichtgestopt en voor de veiligheid is er een drain geplaatst, die er nu nog in zit (vanuit ruggemerg naar buikholte).

4 jaar geleden kreeg mijn vader een bacterizeemeeuwe Berichten: 3Geregistreerd op: 15 apr 2006 01:01Woonplaats: zeeuwsvlaanderen

Omhooghersenvliesontsteking door drain of gat in hersenvlies???

door Silvia » 15 apr 2006 22:25

Hoi,

Ervaring ermee heb ik niet maar wil je alleen erg veel sterkte wensne ne heel veel beterschap voor en met je vader!Silvia Berichten: 18Geregistreerd op: 06 jan 2006 02:01Woonplaats: Nijmegen


door Paule » 16 apr 2006 18:58

Beste zeemeeuwe,Ik heb inderdaad een gelijkaardige ervaring. Twee jaar geleden ben ook ik geopereerd van een brughoektumor. NaPaule Berichten: 14Geregistreerd op: 01 jun 2005 01:01Woonplaats: Sint-Niklaas



Heel erg bedankt voor jouw reactie Paule.

Inderdaad heb jij ongeveer hetzelfde doorgemaakt als mijn vader. Bij mijn vader is dus ook 13 jaar geleden het lek goed dichtgestopt. De liquor liep naar buiten door zijn neus. En voor de veiligheid heeft men toen een drain geplaatst van de rug naar de buikholte om eventueel te hoge druk van hersenvocht weg te nemen.

Wij vragen ons dan nu ook af of er inderdaad weer een gat in het hersenvlies zit, zoals de specialisten denken, of dat de ontsteking van de drain zou kunnen komen.

Mijn vader merkt nu namelijk niets van liquor lekkage.

Liep bij jou ook de liquor uit je neus?zeemeeuwe Berichten: 3



Geregistreerd op: 15 apr 2006 01:01Woonplaats: zeeuwsvlaanderen


door Paule » 17 apr 2006 18:31

beste zeemeeuwe,De eerste twee keer liep er liquor weg langs neus en de keel, de derde keer alleen langs de neus. Bij mij is alleen na de derde operatie een voorlopige drain gestoken van onder aan de rug, door de ruggegraat tot onder in mijn hoofd. Ze hebben die echter na twee dagen moeten verwijderen omdat hij van z'n plaats gekomen was en tegen een zenuw drukte wat onmenselijke pijn veroorzaakte. Maar ik heb sindsdien geen problemen meer gehad. Ik hoop voor jou en je vader dat alles in orde komt. groetjes PaulePaule Berichten: 14Geregistreerd op: 01 jun 2005 01:01Woonplaats: Sint-Niklaas



Beste Paule,

Zie dat bedoel ik nou, mijn vader voelt geen liquor lekken en daarom twijfelen wij dan ook aan hetgeen de specialisten zeggen, dat er waarschijnlijk een lek is in het hersenvlies. Momenteel is hij een paar dagen koortsvrij dus ik hoop dat hij snel naar huis kan. Ik denk dat hij zich best wil laten onderzoeken op lekkage, maar een operatie ziet ie niet meer zitten.

Wist je trouwens dat er een site is voor mensen met brughoektumor; www.brughoektumor.nl, er is daar ook een forum.

Zeemeeuwe.zeemeeuwe Berichten: 3Geregistreerd op: 15 apr 2006 01:01



Woonplaats: zeeuwsvlaanderen

Plaats een reactie19 berichten • Pagina 1 van 2 • 12

5x meningitis gehaddoor johnbriene » 25 feb 2006 22:08

hallo ik ben john getrouwd met ria en heb 2 kinderen danny van 15 en richelle van 12 mijn eerste meningitis was net voor de geboorte van onze dochter dat was in 1993 de meningokokken ik was er snel bij maar kon niet voorkomen dat ik van de eerste 24uur niets meer weet bij controle in het ziekenhuis zij men dat het voor een volwassenen niet vaak voor kwam en ik het naar hun mening niet terug zou krijgen.het ging 10jaar goed ik was van die eerste keer wel al dagenlijks moe. de tweede keer was in mei 1993 toen ben ik weer op genomen en had toen de pneumokok bacterie ik lag toe 10 dagen aan het infus toen ik naar huis ging voelde ik me slap maar ik krabbelde toch weer langzaam op tot in juli ik kreeg weer vreeslijke hoofpijn die ik weer herkende alszijnde hersenvliesontsteking naar de derde lumbaalpunctie had ik het weer terug ik heb toen 14 dagen weer aan het infus gelegen toen ik er uit kwam ben ik van tiel waar ik woon naar een ziekenhuis in utrecht gestuurt voor allerlei onderzoeken daar konden ze geen verklaring vinden waarom ik het nu al drie keer gehad had dus naar al die onderzoeken toch maar weer de zonnige kant van het leven zien en maar weer door proberen te leven ik krabbelde weer op en ging weer een paar uur werken tot ik het in november weer te pakken had de docter wisten er geen raad meer mee naar 14 dagen weer naar huis ik werd door gestuurd naar nijmegen voor nog meer onderzoeken ik ben helemaal naar gekeken ook daar wisten ze het niet ik ben toe doorverwezen naar een kliniek in heze met een aantal onderzoeken en de vijfde lumbaalpunctie(geen pretje)ben ik weer naar huis gestuurd de vloeistof van mijn punctie is toen voor onderzoek naar amerika gestuurt heef vijf weken geduurt voor de uitslag maar die was goed dus weer bij af in hoopte dat ze eindelijk de oorzaak een keer vondenmaar nee ik moest met mijn beperkingen(hele dag moe/vergeet snel iets/snel hoofpijn/en kan slecht tegen licht en schel geluid)leren leven het was voor het gezin in al die jaren geen pretje maar we gingen met de moet die we nog hadden weer door ik ben toen een jaar thuis geweest en toch weer langzaam gaan werken voor halve dagen ik kon door de moeiheid het niet langer vol houden tot januari 2006 ik kreeg


weer vreselijke hooffijn die ik weer herkende de lumbaalpunctie wees weer uit dat ik het weer had het was nu weer een andere bacterie ik ben nu naar 12 dagen weer thuis en moet weer in de molen van doktoren in utrecht maar de moet zak je naar 5 keer toch wel in de schoenen maar het beste van hopen. ZO IK BEN MIJN VERHAAL BEN WEL MOE NU.

AFZ;JOHNjohnbriene Berichten: 11Geregistreerd op: 22 feb 2006 02:01Woonplaats: Tiel

Omhoog5x meningitis gehad

door take7years » 26 feb 2006 10:01

hallo John,

Wat een vreselijk verhaal zeg 5x ik vind 1x al erg genoeg.Ik kan het me voorstellen dat de moed je in de schoenen gaat zakken.Ik ben Geertje en heb 2 kinderen 1 van 7 jaar en de 1 van 5 jaar.De jongste heeft toen hij 6 weken was een hersenvliesontsteking gehad waar hij dagelijks eigenlijk nog de hinder van ondervind.Maar wat jij allemaal mee moet maken dat is toch niet normaal meer zeg.En vreemd hoor dat ze er geen oorzaak voor kunnen vinden.De medische wereld kan veel dan zou je toch denken dat ze hier ook een verklaring voor kunnen vinden?Maar hopenlijk blijt het je nu bespaart voor je verder leven.Ik wens je veel sterkte en hoop dat je weer een vrij normaal leven kunt gaan opbouwen met je gezin.

Groetjes Geertjetake7years Berichten: 116Geregistreerd op: 23 sep 2001 01:01Woonplaats: Nederland


door johnbriene » 26 feb 2006 10:34

bedankt geertje voor je berichtje ik hoop zelf dat het nu ook weg



blijf maar heb toch wel het idee dat het niet de laatste keer is maar gaan toch met goede moed door als je bij de pakken neer gaat zitten is ook niet goed

groetenjohnjohnbriene Berichten: 11Geregistreerd op: 22 feb 2006 02:01Woonplaats: Tiel



hallo raquel bedankt voor je bericht het doet me goed en ben blij dat ik mijn verhaal hier geplaatst heb ik merk dat er toch mensen zijn die weten wat het is de mensen die het niet meegemaakt hebben snappen het vaak niet.

groetenJohnjohnbriene Berichten: 11Geregistreerd op: 22 feb 2006 02:01Woonplaats: Tiel



Hoi, het is inderdaad altijd erg fijn om een reactie terug te krijgen op wat je geschreven hebt. De herkenning geeft je vaak een gevoel van "he, ik ben niet de enige". De ene situatie is natuurlijk veel heftiger dan de andere, maar het feit dat een ander vaak precies weet wat jij bedoelt en voelt is een goed gevoel.......het maakte mij vaak wat sterker. Zeker in tijden dat ik het even niet meer zag zitten.


Omhoog



5x meningitis gehaddoor johnbriene » 26 feb 2006 21:04

Hallo raquel het inderdaad voor ieder anders en heftig maar ook al heb je het maar een keer gehad.Het heeft toch een inpac op je leven.Ik wens jou ook veel sterkte.

groetjesJohnjohnbriene Berichten: 11Geregistreerd op: 22 feb 2006 02:01Woonplaats: Tiel



Hallo John,

Ik ben Raquel, moeder van 2 kindjes (zoontje van 4 en een dochtertje van 9 maanden). Zelf ben ik in juli 2004 ziek geworden, virale meningitis.

Graag wil ik jou en je gezin heel veel sterkte wensen met jouw herstel.

Vijf keer meningitis, mijn hemel! Ik kan me enigszins indenken dat de moed na de laatste keer in je schoenen gaat zakken, maar volhouden hoor! Ik heb makkelijk praten, dat besef ik terdege........



door Rene » 27 feb 2006 11:45

John,




Ik ben zelf herstellende van een hersenvliesontsteking (Pneumokokbacterie). Ik heb het nu twee keer meegemaakt, maar jou verhaal was om stil van te worden. Ik bewonder je om de manier, hoe je iedere keer weer de draad oppakt en met je gezin ervoor gaat. Ik hoop van ganze harte dat je gevoel dat het niet de laatste keer is geweest, niet klopt. 5 keer is meer dan genoeg. Gelukkig ben ik er deze keer zonder kleerscheuren doorheen gekomen, althans zo lijkt het.

Ik wens jou en je gezin heel veel geluk en ik hoop dat je er net als ik zonder restverschijnselen doorheen komt.

RenRene Berichten: 2Geregistreerd op: 27 feb 2006 02:01Woonplaats: Assen



hallo John

Wat een verhaal, wat enorm knapp hoe je steeds weer de draad weet op te pakken samen met je gezin, ik ben net herstellende van meningitis,(pneumokokkenbacterie) heb met de jaarwisseling zeer kritiek gelegen, het herstel gaat nu zeer traag, ik moet er niet aan denken dat me dit nog een keer overkomt en jij hebt het al 5 keer moeten doorstaan.

Wens jou en je gezin enorm veel sterkte toe

groetjes Nikki

[ 27 Februari 2006, 11:27: Bericht aangepast door: Nikki ]Nikki Berichten: 23Geregistreerd op: 26 jan 2006 02:01Woonplaats: Doesburg


door thea 37 » 27 feb 2006 23:57

hoi john,

wat een verhaal zeg, hoe ga je hier in hemelsnaam mee om. Het lijkt me dat het je hele leven gaat beheersen, leef je niet in een enorme angst?was het elke keer een andere bacterie, dit was me namelijk niet duidelijk geworden in je verhaal.ik hoop echt van harte dat het je niet weer overkomt, ik wens jou en je gezin heel veel sterkte en gezondheid toe.

groetjes theathea 37 Berichten: 10Geregistreerd op: 09 feb 2006 02:01Woonplaats: stadskanaal



Hallo Rene

Bedank voor je bericht ik vond dat ik mijn verhaal op deze site moest zetten om het van me af te schrijven het doet me goed.En ook fijn van al die reacties is toch weer een duw in de goede richting om door te gaan.Ik hoop dat jij ook nu verder kunt met je leven en hoop voor je dat het voor jou ook de laatste keer was ik wens je veel sterkte toe

groet Johnjohnbriene Berichten: 11Geregistreerd op: 22 feb 2006 02:01Woonplaats: Tiel



Hallo Nikkileuk een berictje van jou ik probeer mijn verstand op nul te zetten dat gaat vaak wel is voor mij de manier om toch door te zetten.Ik heb ook je laatste bericht van jou zelf gelezen ik weet dat voor



sommige mensen het moeilijk is.Ik weet dat je gouw over je grenzen gaat heb ik zelf ook maar ja je lichaam fluit je dan toch een keer terug en wordt je met de neus op de fijten gedrukt bat je te veel doet het is een lang traject doe vooral rustig aan denk aan je zelf wens je veel sterkte toe

groetenJohnjohnbriene Berichten: 11Geregistreerd op: 22 feb 2006 02:01Woonplaats: Tiel


door Paule » 28 feb 2006 11:40

Beste John,Met verbijstering heb ik je verhaal gelezen. Ikzelf heb twee hersenvliesontstekingen gehad op twee maanden tijd ( als gevolg van een hersenoperatie). Ik kan er mij dus wel iets bij voorstellen. Dit is echt onmenselijk. Nu, twee jaar later, begint de hoofd- en nekpijn stilaan te verminderen.Het moet verschrikkelijk zijn voor jou, niet alleen de pijn maar vooral de onzekerheid. Niet weten of het nog terugkomt. Ik wens jou en de mensen rondom jou (want ook zij lijden hieronder)hPaule Berichten: 14Geregistreerd op: 01 jun 2005 01:01Woonplaats: Sint-Niklaas



hallo Thea hoe ik hier mee om ga weet ik zelf soms niet ik laat het over me heen komen en hoop er dan het beste van ik ben er wel nuchter onder wat ik doe er niets aan ik pieker er natuurlijk wel over .en jou vraag of het om een of meer bacterieen gaat is het andwoord ja het in iedere keer een andere bacterie mijn lichaam maak geen antiestoffen aan.Als ik behandelt ben in het ziekenhuis voor een bacterie krijg ik die niet terug in het ziekenhuis hebben ze ondek dat als ik



behandeld ben er wel antiestoffen van die bactie in mijn lichaam zitten maar als er een nieuwe variant komt maak mijn lichaam geen antiestoffen aan en dat probleem kunnen ze niet vinden

groetJohnjohnbriene Berichten: 11Geregistreerd op: 22 feb 2006 02:01Woonplaats: Tiel



hallo paulebedank voor je bericht ik probeer alleen in de toekomst te kijken en leef van dag tot dag dat is voor mij het beste ik ga ook niet zitten wachten op de volgende keer maar weet wel in mijn achterhoof dat die kom ik hoop alleen dat het nu even wat langer weg blijf .Ik wens jou ook veel sterkte toe want ook al heb je het maar een keer gehad het heeft toch invloed op je leven en dan bij jou twee keer is niet leuk.

groetJohnjohnbriene Berichten: 11Geregistreerd op: 22 feb 2006 02:01Woonplaats: Tiel

OmhoogVolgende


Hersenvliesontstekingdoor Paule » 08 feb 2006 16:07

Beste Siesken, wat leef ik met je mee. Ik kan me zo goed voorstellen wat je meemaakt Niet alleen de pijn en de ongemakken maar ook de schrik die je om het hart slaat bij elk nieuw symptoom en elke andere pijn die je voelt. Ik heb ook verschillende lumbaalpuncties gehad maar die zijn gelukkig



allemaal goed verlopen, uitgezonderd de laatste, toen had ik een andere arts en die was blijkbaar minder bedreven in het prikken. Bij mijn laatste operatie hadden ze een drain gestoken om hersenvocht te laten afvloeien zodat de gerepareerde lek gemakkelijker zou genezen. Ze hebben toen teveel vocht laten wegvloeien zodat ik net dezelfde symptomen kreeg als die die jij beschrijft. Zolang ik neerlag ging het min of meer maar zelfs rechtzitten was teveel. Ik werd ook doof aan mijn goede oor (rechterkant is volledig dood door de tumor die weggenomen is)Tot overmaat van ramp moet door een verkeerde beweging van mij de drain van zijn plaats geraakt zijn zodat hij tegen een zenuw aanzat. Op z'n minst gezegd...geen aanrader. Dit was de ergste pijn die ik in mijn hele leven al gevoeld heb. Dat heeft geduurd van zaterdagnamiddag tot zondagavond. Ik moet er eerlijkheidshalve bijzeggen dat ze de hele zondag met mij bezig geweest zijn om uit te zoeken wat de oorzaak was. Er was echter niets te zien op de foto's en het was uiteindelijk omdat ze zelf een beetje ten einde raad waren dat ze de drain verwijderd hebben .Onmiddellijk was de pijn weg en ook de andere symptomen verdwenen langzaam. Ik kan me dus goed inbeelden dat je ongerust bent en dat je je afvraagt; wat zal het volgende zijn, komt er dan nooit een eind aan. Maar ik denk dat je nu toch wel al meer dan je part gehad hebt. Als ik je berichten zo nog eens herlees herken ik mijn belevenissen toch wel heel erg in wat jij nu meemaakt en ik denk dat jij nu op het punt staat dat bij mij alles goed begon te evolueren. Ik wens je nog heel veel moed en sterkte en tot binnenkort.... groetjes van PaulePaule Berichten: 14Geregistreerd op: 01 jun 2005 01:01Woonplaats: Sint-Niklaas

OmhoogHersenvliesontsteking


Beste Siesken, wat leef ik met je mee. Ik kan me zo goed voorstellen wat je meemaakt. Niet alleen de ongemakken en de pijn maar ook de schrik die je om het hart slaat bij elk nieuw symptoom en elke andere pijn die je voelt. Ik heb ook verschillende lumbaalpuncties gehad maar die zijn gelukkig allemaal goed verlopen, uitgezonderd de laatste, toen had ik een andere arts en die was blijkbaar niet zo bedreven in het prikken. Bij mijn laatste operatie hadden ze een drain gestoken om


hersenvocht te laten afvloeien zodat de gerepareerde lek gemakkelijker zou genezen. Ze hebben toen teveel vocht laten afvloeien zodat ik net dezelfde symptomen kreeg als die die jij beschrijft. Zolang ik neerlag ging het min of meer maar zelfs rechtzitten was teveel. Ik werd ook doof aan mijn goede oor (rechterkant is volledig doof door de tumor die weggenomen is). Tot overmaat van ramp moet door een verkeerde beweging van mij de drain verschoven zijn zodat hij op een zenuw zat. Op z'n minst gezegd...geen aanrader. Dit was de ergste pijn die ik in mijn hele leven al gevoeld heb. Dat heeft geduurd van zaterdagnamiddag tot zondagavond. Ik moet er eerlijkheidshalve bijzeggen dat ze de hele zondag met mij bezig geweest zijn om de oorzaak te zoeken maar er was niets te zien op de foto's. Ten einde raad hebben ze de drain verwijderd , onmiddellijk was de pijn weg en ook de andere symptomen verdwenen langzaam. Ik kan me dus goed inbeelden dat je ongerust bent en dat je je afvraagt: wat zal het volgende zijn, komt er dan nooit een eind aan. Maar ik denk dat je nu toch al meer dan je part gehad hebt. Als ik je brieven nog eens herlees herken ik mijn belevenissen toch wel heel erg in wat jij nu meemaakt en ik denk dat jij nu op het punt staat dat bij mij alles goed begon te evolueren. Ik wens je nog heel veel moed en sterkte en tot wederhoren....groetjes PaulettePaule Berichten: 14Geregistreerd op: 01 jun 2005 01:01Woonplaats: Sint-Niklaas


door siesken2001 » 10 feb 2006 14:28

Dag Paule, ik vind gewoon geen woorden voor wat je allemaal schrijft, alles is zo vergelijkbaar en in sommige zaken die je zegt, hoor ik gewoon mezelf spreken... Ik hoop dat het waar is wat je zegt, dat ik een beetje aan het einde van al mijn miserie zit, dat zou mij, maar ook mijn echtgenoot en mijn kinderen, die nog erg klein zijn, een stukje gelukkiger maken, dan zouden we misschien eens het risico durven nemen es op reis te gaan, want dat is iets dat ik ten eerste nu lichamelijk nog niet zie zitten, ten tweede niet durf maar ten derde oneindig nodig heb, en mijn gezin snakt er ook na. Mijn kinderen zijn om de haverklap ziek, en dit sinds ik ben beginnen met mijn gezondheid. Ik denk dat de link snel gelegd is, die 2 schatten zien er ook van af, en dat uit zich in hun


gezondheid! Gisteren had ik nog maar een afspraak met mijn neurochirurg, nu windt hij er geen doekjes om dat hij me niet meer kan helpen, dus stuurde hij mij door naar een neuroloog, het zou een goeie zijn, maandag heb ik mijn eerste afspraak - ik zie wel hoe het gaat! In principe moet ik donderdag terug aan het werk. En je kan al begrijpen dat de moed me in de schoenen zakt als ik er nog maar aan denk....Vele groetjessiesken2001 Berichten: 6Geregistreerd op: 07 jan 2006 02:01Woonplaats: geraardsbergen



Beste Siesken, ik hoop dat de neurochirurg je een beetje kunnen geruststellen heeft. Wat dat op reis gaan betreft, dat zou dus inderdaad heel erg goed doen. Wij zijn indertijd een weekje naar de belgische kust geweest en weer of geen weer we zijn alle dagen 's morgens en 's namiddags een uurtje gaan wandelen (meestal om boodschappen te doen) en ik moet zeggen dat ik op die week een enorme vooruitgang heb geboekt. Ik durfde toen ook nog niet naar het buitenland, bang om ginder weer ziek te worden. Als wij nu op vakantie gaan heb ik bij manier van spreken meer pyama's bij dan gewone kleding... nog steeds in geval van...Moest je de mogelijkheid hebben zou ik je echt aanraden om er eens een dag of vijf of een weekje tussenuit te gaan.Nu ben je echt gefocust op alles wat je hebt en alles wat je voelt en in een andere omgeving ben je toch meer afgeleid. Omdat je alles een beetje meer kan vergeten helpt het ook je angst te overwinnen. Succes en tot wederhoren...groetjes PaulePaule Berichten: 14Geregistreerd op: 01 jun 2005 01:01Woonplaats: Sint-Niklaas


door siesken2001 » 10 maart 2006 12:22

Beste Paule,hier nog eens een antwoordje van mij,ondertussen blijft mijn hoofdpijn niet uit



siesken2001 Berichten: 6Geregistreerd op: 07 jan 2006 02:01Woonplaats: geraardsbergen


door Paule » 12 maart 2006 01:34

Beste Siesken,Blij je te horen maar ik had wel gehoopt dat het met beter nieuws was.Ik begrijp gewoonweg niet dat die arts er zo licht over gaat en je verplicht weer aan het werk zet. Bij mij is het nu bijna twee jaar geleden van mijn eerste hersenvliesontsteking en ik moet nog steeds mijn aktiviteiten doseren. Wat die hoofdpijn betreft begrijp ik je heel goed. Ik heb ook hPaule Berichten: 14Geregistreerd op: 01 jun 2005 01:01Woonplaats: Sint-Niklaas

Omhoog


Positief!door wimwes » 27 feb 2006 23:13

Beste mensen,Enige maanden geleden heb ook ik hersenvliesontsteking gehad, heb er toen tien dagen voor in het ziekenhuis gelegen en daarna nog een tijd thuis gezeten.( zie onderwerp "vragen" november 2005)In het begin was ik niet veel waard maar gaande weg voelde ik mij toch wel sterker worden. Uiteindelijk ben ik, in overleg met de Arbo arts weer vier uur per dag gaan werken (zou twee uur zijn maar dat lukte niet) en het lijkt iedere week beter te gaan.Eerlijk is eerlijk, ik ben nog niet echt de "oude" voel als ik te lang op mijn werk blijf hangen de hoofdpijn weer opkomen en ben ook erg vermoeid, snel geprikkeld en vergeetachtig, maar dat komt iedereen in dit forum bekend voor denk ik. Het heeft er ook mee te maken dat mijn werk enkele maanden is blijven liggen zodat ik nu in mijn vier urige werkdag een forse achterstand in moet, nee eerder wil, lopen.....a.s. vrijdag heb ik een afspraak met de neuroloog voor een nul



onderzoek o.i.d. daarmee kan de neuroloog de eventuele schade die ik heb opgelopen in kaart brengen. Ga ervan uit dat ik veel geluk heb gehad, ik hoop dat John verder ook geen aanvallen meer krijgt, vijf keer is niet menselijk meer. Mijn neuroloog kon geen antwoord geven op mijn vraag of ik nu meer risico loop om nog een keer hersenvliesontsteking te krijgen, hij denkt dat het risico niet groter is dan bij ieder ander!Ik wens iedereen die mij indertijd zo gesteund heeft het allerbeste,

Wim van der Westenwimwes Berichten: 19Geregistreerd op: 17 okt 2005 01:01Woonplaats: Delft

OmhoogPositief!


hallo wimwes ik hoop dat het onderzoek goede resultaten laat zien.mijn doctor zij dat ik het na de eerste keer ook niet terug zou krijgen dat is ook bij de meeste zo maar bij mij uitgezondert ik ben uniek zegen ze in het ziekenhuis maar ja heb ik niets aan ik ga toch met goede moed door Ik wens jou ook veel sterkte toe.groet Johnjohnbriene Berichten: 11Geregistreerd op: 22 feb 2006 02:01Woonplaats: Tiel


3 keer meningitisdoor thea 37 » 09 feb 2006 15:22

hallo,ik ben Thea, moeder van twee kinderen een meisje van 9 en een jongen van 6. Ik ben getrouwd met Hugo en vanwege hem ben ik op deze site.



Hugo heeft 3 keer bacteriele meningitis gehad en wel door de pneumokokbacterie.De eerste keer was in 1994, de tweede keer op 12 febr. 2005 en de laatste keer op 15 dec. 2005, dus twee keer inthea 37 Berichten: 10Geregistreerd op: 09 feb 2006 02:01Woonplaats: stadskanaal

Omhoog3 keer meningitis


Hallo Thea,

Wat een verhaal, vreselijk hoor! Geef de moed niet op, ook al kan ik me "voorstellen" dat dat op dit moment erg moelijk is.

Ik ben Raquel 35 jaar, mama van 2 kindjes, een zoontje Noah van 4, en een dochtertje Kiki van bijna 9 maanden.

Zelf heb ik helaas ook ervaring met meningitis. Juli 2004 ben ik ziek geworden, ik had virale meningitis.

Weten de artsen al hoe het komt dat je man steeds weer meningitis krijgt? Het lijkt mij dat hij ook helemaal op moet zijn, het geeft je lichaam zo'n opdonder. Jemig, de laatste keer heeft hij 6 dagen in coma gelegen....wat moet je bang zijn geweest!

Ik wil jou, je man en je gezin heel veel sterkte wensen bij het herstel.



door thea 37 » 09 feb 2006 16:11

hoi Raquel,

bedankt voor je reactie.



Ze [de doktoren] zijn er nu achter dat het van de neuspoliepen komt en hierdoor krijgt Hugo sneller bijholteontsteking en dat slaat dan door naar het hersenvlies.Op 15 dec. is hugo in comateuze toestand opgenomen en heeft de volgende dag een spoedoperatie ondergaan, zijn poliepen zijn toen verwijderd en de holtes zijn schoongemaakt, dit moesten ze doen omdat dat gebied een bron van infectie was.En ja, ik ben die dagen erg bang geweest en die gevoelens komen nu naar boven, op dat moment staat je automatische piloot aan, maar nu alles in een wat rustige vaar water komt, krijg ik de klap.Ik heb hulp gezocht bij de maatschappelijkwerker via mijn werk, dit is een hele fijne vrouw en deze zegt dat ik nu in een rouw/verlies verwerking zit en dat ik moet toegeven aan mijn verdriet, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan, want ik zelf zoiets van geen gezeur meer, wees blij dat je hem nog hebt en ga verder met je leven. Maar volgens de maatsch.werkster kan ik dat niet eerder weer nadat ik mijn verdriet hebt verwerkt.De eerste en de tweede keer dat Hugo meningitis heeft gehad, heeft hij bij elke keer 2 dagen en nachten in coma gelegen en twee weken in het ziekenhuis gelegen. Beide keren kwam hij hier zonder restverschijnselen uit en was hij snel weer de oude, maar dat is helaas dit keer niet het geval.We proberen het allemaal positief te bekijken en er mee om te gaan, we gaan 18 febr. heerlijk een weekje met z'n vieren + de hond op vakantie.Als ik m'n verhaal zo terug lees komt het allemaal wat warrig over, maar dat is precies zoals ik me op het moment voel. groetjes Theathea 37 Berichten: 10Geregistreerd op: 09 feb 2006 02:01Woonplaats: stadskanaal


door Cor Langenkamp » 09 feb 2006 16:37

Hallo Thea,

wat een nare gebeurtenis zeg tot 3 maal toe,alsofCor Langenkamp


Berichten: 61Geregistreerd op: 11 jun 2003 01:01Woonplaats: Maastricht


door thea 37 » 09 feb 2006 17:23

hoi Cor,

Wat ben ik blij dat ik de stap heb genomen om op deze site in te loggen en om mijn verhaal te schrijven. Het voelt super goed om je reactie te lezen, dank je wel. Theathea 37 Berichten: 10Geregistreerd op: 09 feb 2006 02:01Woonplaats: stadskanaal



Hoi thea

wat erg zeg, het zal een enorme impact op jullie allemaal hebben. Ik ben zelf op 30 december 2005 ziek geworden, ook meningitis door de pneumokokken bacterie.Misschien vind je het leuk om een keer mee te chatten op de donderdagavond hierover, ook dan kan je je verhaal kwijt.

Sterkte voor jullie gezin.



door bibi013 » 16 feb 2006 01:02

hallo thea

Na het lezen van jouw verhaal ben ik toch wel geschrokken.Mij hebben ze in het ziekenhuis verteld dat ik deze ziekte door de pneumokock maar een keer krijg.Nu blijkt dus dat het wel vaker




kan hebben ze dat aan jullie uitgelegt?Wens Hugo heelveel sterkte van mij en voor jou en jullie kinderen natuurlijk ook heel veel sterkte.



door thea 37 » 16 feb 2006 21:25

hoi Brigitte,

Hugo is erg gevoelig voor de pneumokokbacterie,het is ook niet normaal dat het vaker voorkomt, laat staan drie keer.De doktoren hadden dit zelf ook nog nooit meegemaakt.Hugo wordt binnenkort ingethea 37 Berichten: 10Geregistreerd op: 09 feb 2006 02:01Woonplaats: stadskanaal


door bibi013 » 16 feb 2006 22:26

haalo thea

Fijn dat hugo word ingeent.Ik las in je verhaal dat je er een weekje weg gaat goed idee.Ik wens jullie een hele fijne en ontspannen vakantie toe geniet ervan.







BESTE THEA EN HUGO

IK heb je verhaal ook gelezen en weet maar al te goed wat jullie door maken het is goed dat hugo ingeend word ik hoop voor jullie dat die ellende dan voorbij is en jullie weer naar de toekomst kunnen kijken

veel sterkteJOHN Plaats een reactie

1 bericht • Pagina 1 van 1rest verschijnselen van meningitis?

door johan » 09 feb 2006 20:03

Goeden dag,Ik zal mij eerst even voorstellen.Ik heet Johan en `k woon in het zuidwesten van Nederland.Ben 47 jaar,En nu de vraag,Toen ik jong was tussen 2 en 4 jaar heb ik de blauwe mazelen gehad,mijn broertje en zusje hadden de rode (gewone )mazelen.Maar mijn broer en ik hadden de blauwe.De huisarts van toen zei dat die niet veel voorkwamen.Allemaal goed hersteld,maar nu ,na ongeveer 25 jaar krijg ik last van erge hoofdpijnen.Overal geweest, oogarts ,neuroloog.,homeopaat. fysiotherapeut. foto`s laten maken.ook in het Dijkzigt Rotterdam onderzocht , psyholoog, maar niets kunnen ze vinden.Nu ben ik bij iemand die accupuntuur geeft en dat kwam zo ter sprake. dat ik meningitis heb gehad.Volgens hem komt de hoofdpijn er niet van.maar ik heb mijn twijfels hierover.

Kan dat na zoveel jaar (ongeveer25) dat je er nog rest verschijnselen van kunt krijgen.de pijnen zijn erg verschillend van aard.de ene dag gaat het beter dan de andere,ben ook nogal een piekeraar ,de meeste zeggen dat de hoofdpijn en andere klachten van de spanningen komt . Ik ben ook vaak misselijk.,eten en drinken gaat prima, maar moet (gelukkig )nooit overgeven.Wie weet of dit te maken heeft met de rest verschijnselen van meningitis, of kent iemand ook die verschijnselen??Bij voorbaat mijn vriendelijke dank hiervoor.


Groeten Johanjohan Berichten: 3Geregistreerd op: 08 feb 2006 02:01Woonplaats: Kortgene

Omhoog


meningitis na hersenoperatiedoor siesken2001 » 07 jan 2006 15:53

Deze zomer onderging ik een hersenoperatie, hiervoor moest ik 10 dagen in het ziekenhuis verblijven en ik genas wonderwel supersnel!!! Thuis aangekomen was ik supergoedgemutst en het was zelf precies alsof er nooit iets aan de hand geweest was, zo goed voelde ik me!! Diezelfde eerste avond ging ik slapen, toen heb ik de vreselijkste nacht uit mijn leven meegemaakt!! zwaar ongemakkelijk, weer harde, bonzende hoofdpijn, mijn nek die opnieuw pijn deed (na mijn operatie was dit een normaal gevolg omdat ze een nekspier hadden overgesneden, dus ik stak het daarop) zeer hoge koorts, en ga zo maar verder! Mijn echtgenoot vond dit zeer ongewoon en niet normaal dat hij de volgende dag snel contact opnam met de dienst neurochirurgie van mijn ziekenhuis. Oooh, geef mevrouw een contramalleken en het zal wel overgaan,man, man, man, jullie houden het niet voor mogelijk, na die contramal was ik letterlijk aan het sterven,..Nog een dag later belt mijn man opnieuw naar neurochirurgie. Gelukkig was op dat moment mijn neurochirurg van wacht (het was een zondag)Onmiddellijk in de wagen springen, neem maar wat voorraad pyama's en verzorgprodukten mee...

Daar aangekomen op spoed, stond mijn dokter mij al op te wachten.Ik kreeg 4keer een lumbale Punctie, het lukte maar niet want ik was al erg zwak!!Uiteindelijk, na helse pijnen en ik - bijna buiten bewustzijn van deze helse pijnen - was dit toch gelukt!Na een uur wist ik het resultaat al, een chemische meningitis, opnieuw 10 dagen ziekenhuis, met de vreselijke ervaring dat mijn aders werkelijk toeslibden van de antibiotica, meerdere malen hebben ze 's nachts een annestesist opgeroepen om mij opnieuw


te prikken en op de meest onvoordstelbare plaatsen een baxter te steken!!!Ok, na 10 dagen mocht ik naar huis,(begin augustus!)

Sinds november heb ik weer last van zware hoofdpijnen, die maar niet overgaan.Een paar weken geleden stuurde ik een mailtje naar mijn neurochirurg, met de vraag of dit wel normaal was. Heel snel kreeg ik terug antwoord dat ik toch beter opnieuw een MRI scan zou laten doen.Eergisteren onderging ik deze en onmiddellijk erna kreeg ik het verdict bij mijn neuroichirurg,Hij wist mij te vertellen dat er op mijn scan niets te zien was (ik had deze operatie omdat er tussen mijn kleine hersenen een enorme cyste vergroeid zat)toen stelde hij verscheidene vragen en moest ik enkele bewegingen doen (daar ik ook klaagde van duizeligheid en evenwichtsstoornissen)Ik heb nu nieuwe medicatie gekregen(Lonarid), wanneer binnen de 7 dagen mijn hoofdpijn hiermee niet verbetert, moet ik opnieuw een Lumbale punctie ondergaan, want de kans zit er dik in dat ik opnieuw een meningitis heb,Is dat mogelijk?Ik ben nogal in paniek, iedereen rond mij egt ho blij ze wel zijn dat die cyste niet teruggroeit en zo en dat het mogelijk maar "gewoon een meningitis is", maar ik ben daar niet zo positief over als hen,ik heb die vorige hersenvliesontsteking nog niet grondig verwerkt, alles ging in die periode zo snel, kinderen niet zien, echtgenoot die voor alles moest opdraaien gedurende lange tijd, problemen door al deze gezondheidstoestanden op mijn werk.... en ga zo maar verder.Oefff, ik wou dit effe kwijtGroetjes, sieskenMijn vraag was vooral of het mogelijk is dat mijn vorige meningitis eigenlijk niet volledig weg was.

[ 07 Januari 2006, 15:33: Bericht aangepast door: siesken2001 ]siesken2001 Berichten: 6Geregistreerd op: 07 jan 2006 02:01

Woonplaats: geraardsbergenOmhoog

meningitis na hersenoperatiedoor siesken2001 » 09 jan 2006 16:04

kan er niemand mij helpen? Gisteren stuurde ik een mail naar mijn neurochirurg. De medicatie helpt werkelijk niet (Lonarid). Woensdag kan ik op consultatie en dan legt ie een dag vast voor een nieuwe punctie. Een chemische meningitis, is dat een bacterisiesken2001 Berichten: 6Geregistreerd op: 07 jan 2006 02:01Woonplaats: geraardsbergen

Omhoogmeningitis na hersenoperatie

door Mama Dani » 09 jan 2006 18:14

Beste Siesken

Ik weet er helemaal niets vanaf maar wat ik in jou geval zou doen is de meningitisstichting toch maar bellen. Misschien hebben ze ook wel een telefoonnummer of een naam van een arts van een academisch ziekenhuis waar je een second opinion zou kunnen laten doen. Als je geen vertrouwen hebt in je arts moet je echt vragen om een doorverwijzing evt van de huisarts. groeten DaniMama Dani Berichten: 574Geregistreerd op: 15 maart 2005 02:01Woonplaats: Breda


door Mama Dani » 09 jan 2006 20:31

SieskenIk wilde ook nog zeggen dat ik het allemaal heel erg voor je vind wat je allemaal hebt mee moeten maken. Hopelijk kom je van de pijn af. groeten DaniMama Dani Berichten: 574Geregistreerd op: 15 maart 2005 02:01Woonplaats: Breda





door siesken2001 » 10 jan 2006 09:54

hallo Danielle,bedankt voor je lieve antwoord. Wel, wij zitten een beetje met een tegenstrijdig gevoel! Mijn neurochirurg lijkt heel begaan, heel toegewijd te zijn met mijn "case". Gisteren had ik tot twee maal toe een telefoongesprek met hem na de mails. Hij is heel geduldig, probeert mij zoveel mogelijk uitleg te geven en mij te helpen. Ik vind hem ook erg bezorgd om wat ik allemaal doormaak. Enkel over "chemische meningitisch" blijft hij oppervlakkig...bewust??En door de zaken die mijn huisarts ons vertelt beginnen wij een beetje te twijfelen aan die bezorgdheid. Wij willen hem zeker niet in twijfel trekken, maar na het gesprek met mijn huisarts hebben we dus dit dubbel gevoel!Morgen ga ik bij hem op consultatie, ik zal een lijst maken met alle klachten die ik heb (die zijn erg gelijklopend met de klachten van die dame met meningitis na ruggeprik!!!)Ik ga een duidelijk antwoord vragen over die chemische meningitis. Zou ik een rapport opvragen over dit onderzoek of kan je dat als patisiesken2001 Berichten: 6Geregistreerd op: 07 jan 2006 02:01Woonplaats: geraardsbergen


door wilma » 12 jan 2006 01:50

Siesken,

Als er een cyste aanwezig is in de hersenen dan kan een dergelijke cyste stuk gaan waarbij de inhoud in de liquorruimte komt. Dat geeft dan een reactie alsof er een echte bacteriwilma Berichten: 133Geregistreerd op: 07 maart 2001 02:01Woonplaats: soest-nederland



Beste Siesken, Ik ben Belgische net als jij en ook ik heb alleen op




nederlandse sites uitleg gevonden over de tumor in mijn hoofd, de operatie en de daarop volgende hersenvliesontstekingen. Ik ben in april 2004 voor de eerste maal geopereerd, de tumor werd verwijderd (de halsspier werd ook bij mij overgesneden) en alles bleek goed gelukt te zijn. Vier dagen na thuiskomst kreeg ik net als jij een onhoudbare pijn achter- en onderaan het hoofd. Ook ik dacht in eerste instantie aan post operatieve pijn maar toen het na vele uren nog erger werd hebben we om 6h 's morgens een bevriende arts opgebeld, die herkende onmiddellijk de symptomen en heeft mij met spoed laten opnemen. Het bleek dus inderdaad hersenvliesontsteking te zijn en dit als gevolg van een lek in het hersenvlies. Na twee weken mocht ik het ziekenhuis verlaten. Twee weken later hetzelfde scenario, hevige hoofdpijn die steeds erger werd tot ik mij niet meer kon bewegen, maar ja, wie denkt nu dat hij twee keer na mekaar hersenvliesontsteking zou krijgen!!!Weer naar de spoedafdeling en na 2 weken een volgende operatie om het hersenvlies dicht te maken. Ik ben nooit zonder hoofdpijn geweest, dezelfde pijn van de hersenvliesontsteking alleen minder hevig maar toch erg genoeg om dag en nacht pijnstillers te moeten innemen.Drie maanden na de tweede operatie voelde ik weer hersenvocht lekken. Ik heb onmiddellijk kontakt opgenomen met de behandelende arts, ben weer opgenomen en opnieuw geopereerd. Nu ben ik ondertussen al meer dan een jaar operatie-vrij. De hoofdpijn begint ook te verminderen Ik zit nu op minder dan de helft van de pijnstillers die ik in het begin nodig had.Ik voel mij bijna net weer zo sterk als vroeger en ik heb er goede hoop op dat het nog beter wordt? Ik heb wel een gedeeltelijke gelaatverlamming maar ook dat trekt langzaam een beetje bij en als dat niet helemaal goed komt kan er altijd nog een kleine plastische ingreep gebeuren om dat een beetje te repareren.'t zit niet altijd mee in 't leven maar er zijn er altijd die er slechter aan toe zijn. Met dit relaas wil ik absoluut geen verwijt maken aan de artsen want zij hebben een fantastische prestatie geleverd. Ze hebben mijn leven gered. Ik was nuPaule Berichten: 14Geregistreerd op: 01 jun 2005 01:01Woonplaats: Sint-Niklaas


door siesken2001 » 03 feb 2006 22:15


beste Paule,ik kreeg kippevel van uw verhaal... ik weet gewoon niet wat zeggen, behalve dat ik U een zeer sterke vrouw vind.Maar ook dat ik erg blij ben voor U dat het er al een beetje rooskleuriger begint uit te zien voor U, en dat mag nu wel, hsiesken2001 Berichten: 6Geregistreerd op: 07 jan 2006 02:01Woonplaats: geraardsbergen



beste Sieske, ik heb per vergissing mijn antwoord als nieuw item verzonden, tweemaal dan nog wel. Dus als je m'n berichtje wil lezen weet je waar je het kan vinden...groetjesPaule Berichten: 14Geregistreerd op: 01 jun 2005 01:01Woonplaats: Sint-Niklaas


hersenvliesonstekingdoor lina » 30 dec 2005 22:50

Ik heb 17 jaar geleden hersenvliesontsteking gehad. Mijn familie was net op tijd, anders was ik er niet meer geweest.Het was een rot periode, ziekenhuis, rare dromen,was totaal van de wereld.Ik ben nog steedts overgevoelig voor licht& geluid.En ben een(1,5 jaar)tijd depresief geweest&Snel moe. Ik heb eigenlijk geen nazorg gehad,omdat ze gewoon teweining van deze ziekte afweten,denk ik!

Laten ze eens met deze mensen gaan praten die deze ziekte hebben gehad, kijken wat daar uit komt.lina Berichten: 1Geregistreerd op: 30 dec 2005 02:01Woonplaats: rotterdam

Omhooghersenvliesonsteking

door Lauren » 31 dec 2005 02:42




Hai Lina,

Ik herken heel veel in je verhaal.Zelf ben ik ook heel lang depressief geweest. Ik ben eigenlijk pas sinds maart weer gelukkig. Nog steeds kost het af en toe moeite om niet weer ongelukkig te worden. Ook ik ben overgevoelig voor Licht&Geluid. Alleen ik heb er veel meer klachten aan overgehouden.Hartkloppingen,benauwdheid,onrustige huid,pijn aan benen(waardoor ik al jaren niet meer kan sporten) etc. etc.... Nu zou ik graag willen weten of jij ook zulke klachten herkent? En wat is er bij jou anders dan bij leeftijsgenootjes etc....

*Ik laat het voor vandaag maar hier bij vanwege de tijd*

Liefs Lauren.Lauren Berichten: 70Geregistreerd op: 22 sep 2005 01:01Woonplaats: Krimpen a/d ijssel

Omhoog


mijn afschuwelijke ervaringdoor Stabe » 18 dec 2005 19:06

Het volgende is mij in 1973 overkomen.In de avond trok plotseling mijn onderkaak naar rechts met een enorme kracht. Huisarts gebeld, die mij doorverwees naar het ziekenhuis. Intussen waren de krampen zo sterk dat mijn vrouw bij elke aanval, om de paar minuten, tegenkracht moest bieden. In het ziekenhuis aangekomen per taxi heb ik 2 uur bij de eerste hulp moeten wachten tot er een neuroloog beschikbaaar was, die als diagnose "verkoudheid" vaststelde. Thuis gearriveerd heb ik een verschrikkelijke nacht doorgemaakt met krampen waarbij mijn hele lichaam als een boog krom trok met hevig transpireren.Uiteindelijk heb ik de aanval overleefd, niet wetende wat mij was overkomen. Pas veel later vernam ik van mijn huidige huisarts dat ik aan een vorm van meningitus heb geleden en bijzonder veel geluk heb gehad.Stabe Berichten: 1


Geregistreerd op: 17 dec 2005 02:01Woonplaats: Leidschendam

Omhoog

Plaats een reactie

3 berichten • Pagina 1 van 1bloedvergiftiging meningokokken bacterie

door ruudger » 15 dec 2005 15:20

Ja ik moet even mijn verhaal kwijt, want ik ben nogal geschrokken van wat er gebeurt. De zus van mijn vriendin is vrijdag nacht met de ambulance naar het ziekenhuis gebracht. Ze had de nacht ervoor overgegeven, diaree en klaagde over pijn aan haar spieren. We dachten aan een griep en hebben haar pijnstillers gegeven. De nacht erop hebben we de ambulance gebeld, want ze drijgde in coma te raken. Eenmaal in het ziekenhuis hebben ze haar 3 maal gereanimeerd en om 8 uur kregen we te horen dat ze nog 1 uur te leven had. Gelukkig verbeterde haar situatie iets, de bloeddruk steeg een beetje en de hartslag werd iets sterker. Ze hebben maandag gezegt dat ze de meningokokken bacterie in haar bloed heeft en geven haar nu antibiotica hiervoor. Vandaag kwam ik in het ziekenhuis en ben erg geschrokken van haar situatie. Haar vingertoppen zijn ineengeschrompeld en ook haar tenen beginnen, dit wordt veroorzaakt door de bacterie welke de bloedvaten verstopt. Over haar hele lichaam vormen zich donkere plekken welke uiteindelijk wonden worden. Ze ligt nog steeds in koma en ze willen haar bij laten komen. Nu heeft ze veel vocht achter de longen en een koorts van 40 41 graden. Ik heb gevraagd of ze dit vaker hebben meegemaakt maar krijg hier geen duidelijk antwoord op.

Heeft iemand een mening of ervaring?

groetjes,Ruudruudger Berichten: 1Geregistreerd op: 15 dec 2005 02:01Woonplaats: Druten

Omhoogbloedvergiftiging meningokokken bacterie

door cherwin » 15 dec 2005 17:12



dag rutDat is heftig zeg jij zult wel heel erg geschrokken zijn vreselijk dat je dat mee moet maken.Ik ben sylvia en mijn zoontje van 3 heeft in februari van dit jaar menningittis sepsis gehad en ik herken het wel een beetje hij gaf eerst ook over en kon niet lopen zijn benen deden heel erg zeer en had 42 graden koorts ook moest hij overgeven en had hoofdpijn.Hij had ook blauwe plekken over zijn hele lijf.toen hij eenmaal in het zieken huis was hebben ze hem ook aan de beademing gelecht gelukkig was hij wel stabiel en toen hij eenmaal medicijnen kreeg gingen de plekken langzaam weg het is nu bijna een jaar geleden maar de litekens zijn nog steeds zichtbaar de eerste 48 uur waren kritiek maar hij bleef stabiel dat was wel een voordeel maar gaf geen garantie.Hij knapte heel snel op en zijn bloeddruk werd ook weer normaal na drie dagen in het sophia te hebben gelegen op de ic mocht hij terug naar het ziekenhuis waar wij wonen met hem is het gelukkig goed gekomen ik hoop dat dat bnij jullie ook zo is. wat wilde je eigenlijk precies weten? mischien kan ik je er antwoord op geven met mijn ervaring ik hoop dat ik je kan helpen en dat alles weer goed komt.Ik bid voor jullie.veel liefs sylviacherwin Berichten: 148Geregistreerd op: 22 sep 2005 01:01Woonplaats: breda

Omhoogbloedvergiftiging meningokokken bacterie

door Lauren » 16 dec 2005 02:39

Hi Ruud,Allereerst heel veel sterkte toegewenst!Ik heb zelf 11 jaar geleden meningitis-sepsis gehad. Ik kreeg pijn in mijn knieen en was ontzettend moe.Mijn moeder heeft mij toen naast mijn 2de vader neergelegd want hij was ook al 'ziek'. Op een gegeven moment werd mijn 2de vader wakker en lag hij echt in een plas zweet heel het bed was zeiknat,mijn moeder heeft mij dan ook in mijn eigen kamer gelegd. De koorts werd steeds hoger (het hoogtepunt was rond de 48graden!!!Ontzettend veel geluk gehad dat ik er geen hersenbeschadiging aan over heb gehouden en dat mijn lichaam zichzelf niet vernietigd heeft.)


Mijn ouders belden de huisarts, eerst weigerde hij te komen na lang zeuren kwam hij dan ook. Eerst zei hij dat ik koorts had en gewoon een asperientje moest innemen. Toen hij weg wilde lopen maakte ik weer stuipbewegingen (ja heel fijn,dat deed ik niet als de dokter keek) en ik herkende mijn moeder helemaal niet meer. De huisarts heeft toen meteen een ambulance gebeld binnen no-time zat ik dan ook in de ambulance en ben ik naar het vu gebracht daar werd ik meteen geholpen en na onderzoeken waaruit bleek dat ik meningitis-sepsis had. En toen werd dan ook verteld dat mijn moeder maar iedereen moest bellen omdat het binnen 4uur over zou zijn.Gelukkig haalde ik die uren en uiteindelijk heb ik het dan ook overleefd! Daar ben ik dan ook echt heel erg dankbaar voor!! <img border="0" title="" alt="[Smile]" src="smile.gif" /> Het 'rare' is dat ik dan ook ontzettend veel herinner (bedoel wat er tijdens de coma gebeurde om mij heen. Zo herinner ik mij mijn moeder die Peter Pinguin voor las en zulke dingen. <img border="0" title="" alt="[Smile]" src="smile.gif" /> Daarna kon ik heel lang niet tegen harde muziek,fellicht en niet lopen ,ik ben pas hersteld toen ik naar India ben gegaan.Je kunt op dit forum wel lezenw at voor klachten ik nog meer had. Misschien heb je hier iets aan.

Sterkte&beterschap toegewenst!Liefs Lauren.Lauren Berichten: 70Geregistreerd op: 22 sep 2005 01:01Woonplaats: Krimpen a/d ijssel

Omhoog


virale encefalitusdoor Gerko » 23 nov 2005 18:14

Eindelijk vind ik mensen die iets soortgelijks hebben meegemaakt. Alhoewel ik een aantal maanden geleden ook al eens hier terecht was gekomen. Mijn naam is dus Gerko, ik ben nu 36 jaar en heb bijna 4 jaar geleden 2 weken in coma gelegen door een virale encefalitus, oftewel een hersenontsteking. Het begon bij mij als een griep met hele hoge koorts. Na een week ging het licht uit. Het was 3 dagen voor kerst 2001. Dus ook drie

dagen voor mijn verjaardag. Ik kwam 7 januari 2002 weer bij op de IC in Groningen. Ik on helemaal niets meer. Ben eigenlijk in leven gehouden, beademd enz. Men kon niets doen. Alleen maar afwachten. Ik kon niets zien , niet praten, helemaal niets bewegen. Toen ze de tube uit mijn keel haalden dacht ik dat ik echt doodging.Ik had ook een longontsteking gekregen tijdens mijn coma. Nu 4 jaar later gaat het met ups en downs. Eigenlijk best wel goed als je bekijkt waar ik weg kom. Ik heb een eigen bedrijf, maar werken wil eigenlijk niet. Gelukkig hoef ik dat ook niet echt. Ik kan weer heel veel, maar ook heel veel niet. Ik heb er lichamelijk wel wat aan over gehouden, maar de moeilijkste dingen zijn de geestelijke. De beschadigingen gaan nooit meer weg. Ik ben nog bezig in Beatrixoord in Haren met therapie. Dat helpt mij wel. Wat ik vooral mis, zijn lotgenoten. Mensen die je begrijpen. Want de grotemensenwereld om mij heen vind ik heel moeilijk. Dus mensen, kom maar op.

GerkoGerko Berichten: 3Geregistreerd op: 12 mei 2005 01:01Woonplaats: Beilen


Meningitis/sepsisdoor ilona » 22 nov 2005 16:26

Hallo,

Dit bericht is verwijderd. Zakelijke oproepen kunnen , afhankelijk van het onderwerp, geplaatst worden door de redactie of de NMS.

Wilma Witkampadministrator

[ 23 November 2005, 13:05: Bericht aangepast door: wilma ]ilona Berichten: 3Geregistreerd op: 22 nov 2005 02:01Woonplaats: Wezep

Omhoog

Plaats een reactie

2 berichten • Pagina 1 van 1hartkloppingen na meningitus

door marijke » 12 nov 2005 14:59

ik heb na het ziek worden last gekregen van een onregelmatige hartslag. In het ziekenhuis ben ik onderzocht door een cardioloog. En heb een tijdje met zo'n kastje gelegen. Er is toen niets uit gekomen en het werd ook minder. Maar nu ik het weer drukker heb krijg ik er meer last van. Is dit iets normaals na een meningitus ??marijke Berichten: 10Geregistreerd op: 05 nov 2005 02:01Woonplaats: Geldrop

Omhooghartkloppingen na meningitus

door Lauren » 14 nov 2005 21:49

Hai Marijke,Ik zelf heb ook meningitis gehad ,inmiddels 11jaar geleden,maar ik heb ook last van hartkloppingen. Daar is dan ook iets tegen te doen iig voor mij is er iets tegen te doen.Ik ga nu inmiddels alweer een tijdje naar de Chinese dokter ,want de Nederlandse dokters konden mij niet helpen en vonden ook niets.Ik schijn een te lage hart en nierenergie te hebben.(ik heb ook wel meer klachten hoor) Sinds ik accupuntuur krijg gaat het veel beter. Er zijn ook al veel dingen als sneeuw voor de zon verdwenen! <img border="0" title="" alt="[Cool]" src="cool.gif" /> Mijn hartkloppingen zijn heel erg verminderd en zijn als het goed is binnenkort helemaal verdwenen net zoals mijn andere klachten. [*tip*]:Pas op met heftige pijnstillers,want sidns ik die heb gebruikt ging het meteen veel slechter! Misschien is het iets voor jou het adres van de site is: www.pacificpharma.nl ,010-4149677 Mauritsweg 42 in Rotterdam. Er zijn meerdere in Nederland ,maar bij deze loop ik in iedergeval.

Succes Lauren! <img border="0" title="" alt="[Big Grin]" src="biggrin.gif" />Lauren

Berichten: 70Geregistreerd op: 22 sep 2005 01:01Woonplaats: Krimpen a/d ijssel

Omhoog


Meningitis na ruggenprikdoor anna » 10 nov 2005 14:01

Dag,Na een hoop vragen in mijn hoofd ben ik toch maar het internet opgegaan en heb deze site gevonden, ben hier dus voor het eerst.Ruim een maand geleden nu ben ik in het ziekenhuis behandeld aan mijn teen (kleine ingreep van een kwartiertje). Maar voor de verdoving kreeg ik een ruggenprik. Alles ging goed, tot de dag daarna: enorme hoofdpijn,nek-en rugpijn,braken etc.. bij de spoed gelijk opgenomen en aan het infuus antibiotica. Na twee weken mocht ik naar huis en heb over 2 weken een nacontrole, tenminste dat hoop ik. Het ziekenhuis zelf zegt geen bacterie gevonden te hebben, maar ik weet dat er een onderzoek loopt naar de oorzaak.. (of het ziekenhuis fout zat..)Is het normaal dat ze je gewoon laten gaan? Ik heb af en toe rare dingen, zoals pukkelige huid, enorme jeuk, slecht zicht, moeilijk concentreren en me snel te druk maken. Het ergste is dat ik niks aanwijsbaars heb en voor mijn eigen gevoel gewoon weer moet beginnen met werk en studie. Maar ergens voel ik me nog niet 100%... maar hoe kan je nou goed inschatten wat je wel en niet kan? savonds ben ik vaak erg moe (en last van ogen en hoofd), maar ik heb zo het gevoel dat ik me aanstel. Is er iemand die dit herkent? en is er iemand die weleens het verhaal heeft gehoord (of meegemaakt) dat een ruggenprik tot meningitis leidt???Iedereen sterkte in ieder geval..anna Berichten: 1Geregistreerd op: 10 nov 2005 02:01Woonplaats: amsterdam

OmhoogMeningitis na ruggenprik

door ankieheus » 11 nov 2005 08:18

hoi Anneik ben een leek maar volgens mij kun je het alleen krijgen door



spettertjes in het gezicht van speekselde bacterie draag je bij je en als je te weinig weerstand hebt kan hij uitbreken (is mij verteld)dus hierop kan ik je geen antwoordt geven maar als ze onderzoek doen ga je je wel afvragen toch?ik weet het niet hoor bij mij hebben ze ook nooit de besmettingsbron gevondenmaar feit blijft dus wel dat je het hebt gehadde verschijnselen die je schrijft kunnen hier vandaan zijn ,behalve de jeuk klinkt de rest wel bekend ,laat je niet afschepen blijf knokken .bij mij hebben ze jaren geroepen dat het tussen mijn oren zat en ook nu nog krijg ik meewarige blikken .maar jij hebt de klachten !!zorg goed voor jezelf ,luister naar je lichaam ,als je moe bent ga slapen ,het mag nml na zo n ziektebij mij zeiden ze na een jaar is alles weer bij het oude nu 3,5 jaar later zit ik nog steeds met de gebakken peren.maar ik was ook te laat met behandelen hiervan dus vandaar laat je niet afschepen sterkte met allesgroetjes ankankieheus Berichten: 29Geregistreerd op: 25 sep 2003 01:01Woonplaats: gouda

OmhoogMeningitis na ruggenprik

door wilma » 11 nov 2005 10:35

Anna,

Meningitis na een ruggenprik is zeker mogelijk. Bacterie is dan via de open verbinding die door de prik ontstaat naar binnen "gekropen".

Zou je even contact op willen nemen met ondergetekende n.a.v. je posting. Misschien dat ik je wat verder kan helpen.Via de NMS: 035-5880072 of [email protected] (handigste is telefonisch)

Groeten,Wilma Witkampadministratorwilma


Berichten: 133Geregistreerd op: 07 maart 2001 02:01Woonplaats: soest-nederland


Vandaag!door Miranda Barten » 01 nov 2005 22:05

Vandaag ben ik voor het eerst hier op het forum. De reden...vandaag moest ik weer op controle bij de neuroloog en ook direct voor het laatst..hij kan niets meer voor me betekenen :-(

Ik ben 37 jaar oud en nu 25 maanden geleden heb ik encefalitus (viraal) gekregen. Helaas heeft de huisarts dit niet herkend en kwam hij niet veel verder dan dat het psychisch moest zijn (terwijl ik steeds aangaf zeker te weten dat dat niet zo was..tenslotte daar moet je een reden voor hebben!). Na 2 maanden aanklungelen heeft hij me op de wachtlijst(!) laten zetten bij de neuroloog waar ik dus pas weer 3 maanden later terecht kon...ik liep dus al 5 maanden rond. De neuroloog had al snel door dat het om encefalitus ging, maar omdat het niet meer acuut was, kon hij weinig doen. Alle medicijnen die hij me voorschreef werkten bij mij niet.

Hij heeft me in het begin gelijk verteld dat combinatie van de verwaarloosde encefalitus, mijn drukke gezin (ik heb 2 kleine kinderen en een man die als int. chauffeur alleen in de weekenden thuis is)Miranda Barten Berichten: 2Geregistreerd op: 01 nov 2005 02:01Woonplaats: Middelburg

OmhoogVandaag!

door Miranda Barten » 02 nov 2005 14:32

Dank je voor je reactie Regina! Wat toevallig dat we zo dicht bij elkaar in de buurt wonen.Ik merk aan mezelf dat ik het erg prettig vind te horen hoe het anderen vergaat...niet dat ik er bepaald vrolijk van wordt. Ik heb



wel door dat het nog een hele lange weg of een eindeloze weg te gaan is. Maar dat stukje herkenning...dat geeft me een 'gerust' gevoel. Nog steeds heb ik het idee dat mensen (ook nog wel in de directe omgeving) totaal geen idee hebben wat er loos is en dat er twijfels genoeg bestaan. Je ziet het immers niet. Je zou uiteindelijk bijna aan jezelf gaan twijfelen...door dit forum kom je weer gewoon met beide benen op de grond...dat je je niet aanstelt en dat het allemaal echt is zoals het is!Groetjes,MirandaMiranda Barten Berichten: 2Geregistreerd op: 01 nov 2005 02:01Woonplaats: Middelburg

OmhoogVandaag!

door wimwes » 02 nov 2005 15:43

Hallo Miranda,

Welkom bij het forum, jammer dat de reden geen andere is dan je ziekte, maar ja we zitten wel allemaal in het zelfde schuitje.Triest dat jouw klachten door je huisarts verkeerd werden ingeschat waardoor behandeling moeilijk werd/is, ik kan mij voorstellen dat jij je daar heel erg kwaad over gemaakt hebt, maar helaas dat helpt niet.Zelf ben ik nu bijna drie weken geleden uit het ziekenhuis ontslagen waar ik opgenomen was voor meningitis, het gaat echt iedere dag wat beter met mij, ik denk ook dat ik de ongeduldigste ben van alle forumleden om weer aan het werk te gaan, maar ik besef dat het nu nog te vroeg is, ik kreeg ook van veel leden de dringende raad om rustig aan te doen en dat probeer ik echt. Je hoort/ leest erg vaak dat beweging de meesten erg goed doet, mogelijk is naar een sportschool gaan met goede begeleiding ook voor jou een optie? Je moet zeker de moed niet opgeven, bedenk maar dat we allemaal achter je staan om je een beetje te helpen!Als je mijn verhaal wilt lezen, dat staat onder "vragen".

Succes en geef niet op.

Wimwimwes


Berichten: 19Geregistreerd op: 17 okt 2005 01:01Woonplaats: Delft

OmhoogVandaag!

door wijnand » 02 nov 2005 16:04

Hallo Miranda :

Op 4 september 1995 kreeg ik mijn meningits/ encefalitis. Ook deze werd in 1e instantie niet als zodanig herkend. Hij begon 3 september in de avond als een griepje en 4 september werd ik in de namiddag met de ambulance naar het Dijkzigt ziekenhuis te Rotterdan vervoerd waar ik vervolgens 3 dagen I.C. heb gelegen en nog 8 maanden heb gerevalideerd voor ik weer kon werken, ( ik ben verpleegkundige op de afdeling cardiologie en longziekten ). Ook ik heb restverschijnselen over gehouden waarmee ik heb leren leven. Inmiddels heb ik een gezin met 2 kinderen ( Meisje 10 jaar en jongen 6 jaar ) en het net als jij erg druk. Nu zit ik al ruim 5 weken in de ziektewet en werk arbeidstherapeutisch daar geheugen en concentratie stoornissen erger worden. Via een MRI en een EEG is er geen "organische "oorzaak voor de klachten en ik moet nog voor een neurologisch onderzoek bij het RIAGG deze week. Ik moet zeggen dat ik gelukkig mijn vrouw naast me heb staan die de "gaten "voor me in kan vullen en zo bijdraagt tot volledig functioneren.Voor de buitenwereld is het goed maar in weze is het 85 % van mij en 15% van haar. Zonder die 15% valt het snel in duigen. Jij staat er helemaal alleen voor , heb je hulp van de omgeving?, familie die kan ondersteunen ?. Inderdaad , je moet er maar mee leren leven en de anderen om je heen ook , is vaak de boodschap die je krijgt.Mijn neuroloog zei "Wat de restverschijnselen zullen zijn merk je zelf het beste". Concentratie stoornissen, geheugen wat het af en toe af laat weten , visusstoornissen , evenwichtstoornissen , een ander karakter hebben , snel geprikkeld zijn en woedeuitbarstingen hebben ...ik heb ze zo af en toe allemaal. Als ik moe ben ( en je weet zelf met 2 kinderen ben je dat snel ) is het erger. Echter , je probeerd uit alle macht je kinderen geen slachtoffer te laten zijn van die dingen. Begrip en steun zijn zeer belangrijk , als je hulp nodig hebt ...zoek die dan . Terecht komen


in een "negatieve spiraal " ligt op de loer. Hou je goed , en eindeloos op je toppen blijven lopen om de hele wereld maar tevreden te stellen gaat niet. Pas dit jaar kwam ik er achter dat mijn ouders hadden gehoord van een professor in het Dijkzigt "hij komt er bovenop maar hou rekening dat in de toekomst de restverschijnselen erger kunnen worden ". Ik ben nu 37 maar naar ik begrepen heb er nog lang niet mee klaar.wijnand Berichten: 12Geregistreerd op: 04 okt 2005 01:01Woonplaats: Hoogvliet

OmhoogVandaag!

door regina » 03 nov 2005 01:31

hallo miranda toevallig zat ik vandaag weer eens op de site en las jou bericht, en zag dat je uit middelburg kwam (ik kom uit vlissingen), ikzelf heb 3 jaar gelden een meningitus encyfalitis gehad en tot op heden zit ik nog steeds met veel klachten wat men zegt dat het restverschijnsels zijn, ik lees ook veel herkenning in jou verhaal, maar dat de dokter zegt dat het beter zal gaan als de kinderen naar school gaan dat geloof ik niet, ik heb geen kleine kinderen meer thuis, maar het lijkt of de klachten steeds meer toenemen, vooral moeheid en hoofdpijn etc., ben helemaal afgekeurd, maar ik werk nog 7 uur per week, kan al helemaal niet tegen stress en veel drukte en zo, en men zegt dat je het maar moet accepteren al die klachten, nou dat vind ik heel moeilijk, ook ik was iemand voorheen die alles aan kan en kon doen, maar nu is het gewoon pet.hopelijk ben je weer wat meeer te weten gekomen, maar ik denk het niet je moet er toch zelf doorheen en er mee leren leven.groetjes reginaregina Berichten: 12Geregistreerd op: 12 okt 2003 01:01Woonplaats: vlissingen

OmhoogVandaag!

door ankieheus » 09 nov 2005 19:38

hoi Mirandaklinkt allemaal erg herkenbaar .ik heb in juli 2002 meningitis gehad



paar dagen flinke hoofdpijn laatste dag voor opname letterlijk gek geworden vd pijn huisarts zei buitenlands virus gaf mij medicijnen mee en ga maar naar bed ,de huisartsenpost zei belachelijk paracetamol is genoeg ga morgen maar naar je huisarts .wat daarnas is gebeurt?volgens zeggen heb ik 5 uur in de gevangenis gezeten wegens drank/drugsmisbruik daar kwam een ggd arts en zei direct naar het zieken huis ,een week later werd ik wakker men wist niet hoe of wat de tijd moest het leren na drie weken was ik weer thuisik ben veel te snel weer naar mijn werk gegaan alles was een wonder ik had het overleeft toch?na geruime tijd werden mijn klachten erger er werd gezegt dat het tussen mijn oren zat!!na 3 jaar gevochten te hebbenb krreg ik een cat scan en een neurologisch psychologisch ionderzoek in het ziekenhuis,en daar kwam dus uit littekenweefsel ik kreeg alsnog een revalidatie traject aangeboden het is nu wel chronisch hoor maar ik moet zeggen als ik precies doe wat mij geleerd is op tijd rusten ,eten slapen mijn werk met pauzes geen chaos dan lukt het redelijk ik moet echt erop letten dat ik op een bepaalde manier leef en zolang dat lukt gaat het goedmijn advies? laat je nniet afschepen met vage dingen neem op tijd je rust baken je grenzen af hoop dat dat lukt met je gezin succesAnk Plaats een reactie

4 berichten • Pagina 1 van 1lage weerstand na virale meningitis

door rieks » 07 nov 2005 19:55

Hay Josrieks Berichten: 8Geregistreerd op: 31 okt 2005 02:01Woonplaats: Almere

Omhooglage weerstand na virale meningitis


Hallo Josmarijke Berichten: 10Geregistreerd op: 05 nov 2005 02:01



Woonplaats: GeldropOmhoog

lage weerstand na virale meningitisdoor jose k » 08 nov 2005 01:15

Zo'n 3 jaar geleden heeft mijn man virale meningitis gehad, veroorzaakt door een herpesvirus. Na een herstelperiode vanjose k Berichten: 2Geregistreerd op: 23 feb 2004 02:01Woonplaats: Wilnis

Omhooglage weerstand na virale meningitis

door jose k » 08 nov 2005 20:28

Hallo,Ja, mijn man werkt al weer volledig (in wisseldiensten) en is in z'n vrije tijd ook nog al eens druk met van alles. Dat breekt nog wel eens op. Ook hebben wij nog een gezin met twee kinderen (van 8 en 6 jaar). Eigenlijk zou hij wat meer op zijn eigen grenzen moeten letten, zoals Marijke ook zegt, maar dat is zo ontzettend moeilijk. Ik denk dat de buitenwereld nog weinig merkt van de restverschijnselen. Dat voelt hij vooral zelf en over het algemeen kan ik het ook wel aan hem zien en merken. Het concentratievermogen is wel minder geworden als voor dat hij ziek was, maar daar ziet hij zelf gelukkig wel verbetering in.Ik lees het forum al sinds een paar jaar, ik weet dat de gevolgen van meningitis en encefalitis en sepsis heel erg kunnen zijn. Maar toch probeer je voor jezelf (in dit geval voor mijn man) weer terug te komen naar het nivo van voor de ziekte (voor zover dat mogelijk is).Het lijkt me trouwens voor jou, Rike, erg vervelend dat je energie op is als je hebt gewerkt. Want het is toch ook wel fijn en ontspannend om ook eens wat voor jezelf te kunnen doen.Josjose k Berichten: 2Geregistreerd op: 23 feb 2004 02:01Woonplaats: Wilnis


bacteri




Het is voor de eerste keer dat ik deze site bezoek en ik hoop dat ik hier met mijn vragen terecht kan en ervaringen kan delen. Ik heb op 13 mei j.l. opgenomen in het ziekenhuis. Al na een kwartier had de neuroloog het vermoeden dat ik meningitus had. Na onderzoeken bleek dat ook zo te zijn. De kweek gaf de volgende ochtend de uitslag dat ik was besmet door het listera bacterie. Van de opname tot na de intensive care weet ik niets. 2 weken in het ziekenhuis gelegen en toen met een infuus naar huis. IK werk weer voor circa 60%. Het kost me allemaal wat meer moeite. Heb vaak hoofpijn, duizelig, minder zien en het concentreren gaat niet altijd even goed. Ik slaap nog vaak 's middags omdat ik nog zo moe ben. Maar ik heb wel het idee dat het steeds beter gaat. Alleen duurt het allemaal zo lang. Mijn grootste angst is dat de rest verschijnselen niet helemaal meer over gaan!!!!marijke Berichten: 10Geregistreerd op: 05 nov 2005 02:01Woonplaats: Geldrop

Omhoogbacteri

door Raquel » 06 nov 2005 10:34

Hallo Marijke,

Ik hoop dat je op deze site vind wat je zoekt. Je zult zien dat er over het algemeen wel wordt gereageerd als je wat op dit forum schrijft.

Zelf heb ik vorig jaar juli virale meningitis opgelopen. Inmiddels zijn we ruim een jaar verder en gaat het stukken beter met mij. Wel heb ik helaas mijn werk moeten opgeven omdat ik dat niet meer trok (concentratie- en geheugen problemen). Tot op heden heb ik dus nog last van mijn concentratie en geheugen. Ben inmiddels wel al weer aan het werk, heb ander werk gevonden dat ik wel aan kan, doe dit trouwens maar 2 middagen in de week.

Verder merk ik dat ik 's avonds meer moeite heb met bv. autorijden, moet me dan zo enorm inspannen en dat is best vervelend. Door die inspanning krijg ik sneller hoofdpijn. De



vermoeidheid is zo goed als weg, maar ik merk wel dat ik het soms moeilijk heb in een hele drukke omgeving, daar kan ik dan helemaal gek van worden en heb ik even geen 'overzicht' meer.

Sterkte met alles!


Omhoogbacteri

door Riny Feller » 06 nov 2005 14:57

Hallo marijke

Veel succes met jouw herstel.

En maak je nu niet te druk om die restverschijnselen... als ze er al zijn, kun je er over het algemeen goed mee leren leven. Tenminste dat hoor ik veel van anderen, en dat is ook een beetje mijn eigen ervaring.

GroetenRinyRiny Feller Berichten: 9Geregistreerd op: 07 sep 2005 01:01Woonplaats: Olst

Omhoogbacteri


hallo Riny en Raguel

bedankt voor jullie reactie. het is fijn dat er mensen zijn die begrijpen wat je bedoelt. van de buitenkant kun je niets zien. mijn werkgever geeft mij gelukkig wel alle ruimte op mijn werk. ik was wel in eerste instantie bang mijn werk niet meer te kunnen doen. het gaat wel weer maar het kost me veel meer moeite dan voorheen.marijke



Berichten: 10Geregistreerd op: 05 nov 2005 02:01Woonplaats: Geldrop

Omhoog


Vragendoor wimwes » 17 okt 2005 21:47

Hallo "lotgenoten"

Ik ben sinds afgelopen vrijdag weer tjuis gekomen na een ziekenhuisopname, er was bij mij eerst een virale maar later is de diagnose bijgesteld naar een bacteriologische meningitis.Het was voor mij een ervaring die ik niet nogmaals mee wil maken, vooral de vreselijke steken in mijn hoofd zullen mij lang bijblijven. In het ziekenhuis heb ik uiteraard de blijkbaar gebruikelijke testen ondergaan, ik krijg echter pas op 13 december tijdens mijn eerste (en laatste?)controle te horen wat ik nou precies mankeerde en hopelijk ook hoe het kon ontstaan. Ik denk zelf dat ik er goed van af ben gekomen, voel mij in vergelijking met een week geleden vele malen beter. Het valt wel tegen dat mijn lijf zo moe blijft, als ik vijf minuten (gesteund door mijn altijd aanwezige vriendin)wandel ben ik uitgeput en alles draait om me heen. Wie heeft er ervaring mee hoelang die hoofdpijn blijft, het is bij lange na niet zo erg als toen ik opgenomen werd maar als ik mijn medicijn niet inneem is het nog steeds niet uit te houden. Verder ben ik ook vrij emotioneel, iets waar ik normaal "weinig last van heb" maar het overkomt mij gewoon.De vraag hoe en waar ik het heb opgelopen houdt mij sterk bezig, kan dit bijv. door een airco komen? Men vraagt mij ook wanneer ik weer denk te gaan werken, maar ik weet het echt niet en luister maar naar de signalen van mijn lijf. Overigens heb ik veel support van mijn familie, collega's en directie gekregen, hun reacties waren echt hartverwarmend en ik merk dat dit mij echt goed heeft gedaan.Dat was het voor nu, ik wilde het even kwijt.........

Wim.wimwes Berichten: 19


Geregistreerd op: 17 okt 2005 01:01Woonplaats: Delft

OmhoogVragen

door brendailse » 18 okt 2005 09:39

Hallo Wim,

Gelukkig ben je weer uit het ziekenhuis en gaat het zo goed met je. Ik heb zelf aan het begin van dit jaar 3 weken in het ziekenhuis gelegen met meningitis. Echter weet ik me van deze periode bijna niks meer te herinneren. Daarom is het moeilijk om op al je vragen antwoord te geven, maar ik zal een poging wagen. Over de hoofdpijn; anderen hebben mij verteld dat ik voor mijn opname wel vaak over hoofdpijn klaagde, maar eenmaal weer thuis had ik daar geen last meer van. Als je andere berichten in dit forum leest, dan zul je zien dat hoofdpijn een veel voorkomende klacht is. Net als de vermoeidheid waar je het over hebt. Ik denk dat die stukjes wandelen wel goed zijn, en dit moet je ook blijven volhouden. Uit verveling heb ik dat in het begin heel veel gedaan en nu is mijn conditie weer redelijk op pijl. Ik merk alleen wel een verschil tussen lichamelijke inspanning en geestelijke inspanning, van de laatste wordt ik veel vermoeider en hier kan ik dagen later ook nog last van hebben. Ik denk dat het ook belangrijk is om goed rust te nemen. Dat moet ik nu (9 maanden later) nog steeds en in het begin sliep ik 's middags ook. Dat je nog niet gaat werken lijkt me heel verstandig. Ook hiervoor geldt doe het rustig aan. En over waar je het hebt opgelopen, dat is bij mij ook de grote vraag. Dus ook hier kan ik je niet helpen. Ik hoop dat je ondanks de magere antwoorden er toch wat aan hebt. Ik wens je veel sterkte en trek een paar maanden voor je herstel uit en probeer in die maanden te genieten van het leven en lekker uit te rusten. Laat je niet opjagen door andere mensen. Die zien je en denken daar is toch niks mee aan de hand, eigenlijk moet je een groot verband om je hoofd doen anders begrijpen de mensen het niet. Trek je eigen plan met de mensen die van je houden.Succesbrendailse Berichten: 4Geregistreerd op: 21 jul 2005 01:01Woonplaats: drachten


OmhoogVragen

door Raquel » 18 okt 2005 11:54

Hallo Wim,

Ik sluit me volledig aan bij wat Brenda zegt. Neem je rust, het is immers nog zo kort geleden dat je ziek werd. Neem alle tijd om te herstellen, overhaast niets!

Bij mij werd vorig jaar juli virale meningitis vastgesteld. Het herstel ging langzaam maar elke keer kon ik weer iets meer. Ernstige vermoeidheid, stekende hoofdpijn, concentratie-, evenwichts- en geheugenstoornissen, niet tegen fel licht kunnen, emotioneler dan normaal, dit waren de verschijnselen waar ik last van had. Doordat ik de eerste weken alleen maar op bed lag, ging mijn conditie zienderogen achteruit en verloor ik de kracht in mijn benen, daardoor zat ik in een rolstoel om toch maar buiten te komen. Ik heb trouwens maar 1 nacht in het ziekenhuis gelegen omdat de artsen geen reden konden vinden om mij in het ziekenhuis te houden. Ik had dan weliswaar meningitis maar hoefde niet aan de antibiotica. Ik kreeg medicijnen (ibuprofen 600) mee naar huis en moest daar weer op krachten komen en herstellen.

Inmiddels is het ruim een jaar geleden en gaat het goed met me. Wel heb ik tot op heden last van mijn geheugen dat mij vaker dan me lief is in de steek laat. Ik heb last van mijn korte termijn geheugen en moet dan ook alles opschrijven om maar niets te vergeten. Fel licht is iets waar ik niet goed meer tegen kan en ook met autorijden (vooral 's avonds) heb ik zo af en toe last. Heb het gevoel dat ik me dan niet helemaal goed kan concentreren. Maar goed, ik ben erg blij dat ik er zo goed van afgekomen ben en neem deze dingen zoals ze zijn, niets aan te doen, er valt mee te leven.

Op jouw vraag hoe je deze ziekte kunt oplopen heb ik niet echt een antwoord. Ik werkte op Schiphol en iedereen vroeg mij al of het inderdaad niet door de airco kon komen omdat die natuurlijk allerlei 'dingen' met zich meeneemt.....Ik heb het aan mijn neuroloog gevraagd en die zei heel stellig dat dat niet het geval kon zijn. Bij mij kwam het waarschijnlijk door een verwaarloosde verkoudheid.


Ik wens je heel veel sterkte met je herstel, heb geduld, overhaast niets!

Fijn dat de mensen om je heen je zo goed steunen, en dat ze op jouw werk er ook alle begrip voor hebben.

Ik heb na een tijd weer geprobeerd om mijn oude werkzaamheden weer op te pikken, maar helaas lukte dat niet meer. Iets wat heel vervelend was, zeker omdat ik er al 7 jaar werkte. Ik werkte bij Martinair als grondstewardess en deed dit met ontzettend veel plezier, ik zag het niet als werk. Maar goed, gezondheid gaat voor alles!!!!

Groetjes van Raquel

[ 18 Oktober 2005, 11:57: Bericht aangepast door: Raquel ]Raquel Berichten: 154Geregistreerd op: 23 jul 2004 01:01Woonplaats: Almere

OmhoogVragen

door wimwes » 18 okt 2005 21:05

Hallo Brenda en Raquel, bedankt voor jullie snelle reaktie, ik ben echt van plan om niets te overhaasten, ben wel een beetje geschrokken dat vrijwel iedereen lange tijd last houdt van bij verschijnselen, zelf heb ik een redelijk verantwoordelijke baan met veel deadlines en een goed geheugen is daarbij erg belangrijk...... nou ja ik zie het wel, op een of andere manier maak ik mij er (nog) niet echt druk over, ik weet niet of jullie dat ook herkennen, maar het lijkt net of ik in soort droomwereld leef, het lijkt allemaal zo onwerkelijk en onbelangrijk! Ik ben gewoon erg blij dat ik van het infuus afben en weer lekker thuis in mijn eigen omgeving, ik ga er nog steeds van uit dat de rest ook wel weer op zijn pootjes terecht komt.Het enige wat ik niet begrijp is dat op iedere ambulance het noodnummer staat met de tekst "als iedere seconde telt" maar ze zijn nadat zij bij mij meningitis constateerden/vermoeden nog bijna een uur bezig gweest om toestemming te krijgen om mij naar het hospitaal te vervoeren. (heb ik zelf allemaal niets van gemerkt overigens) en ook een

arts van de doktershulppost waar ik mij zondags daarvoor had gemeld met klachten die een professional toch had moeten onderkennen, hij concludeerde het is een griepje en gaf een recept voor zwaardere aspirine. Wel jammer dat hij mijn pijn niet voelde, had ie mogelijk wel aktie genomen..........

Groeten,

Wimwimwes Berichten: 19Geregistreerd op: 17 okt 2005 01:01Woonplaats: Delft

OmhoogVragen


Hallo Wim,

Ja, je hoort hele verschillende berichten over hoe snel een (huis)arts actie onderneemt. Ik heb al veel vaker gehoord dat in eerste instantie griep wordt geconstateerd, hoe dat kan, ik heb geen flauw idee. Je zou toch denken dat er een bepaalde richtlijn is waar ze zich aan houden. De huisarts die ik had was gelukkig heel kordaat en handelde ontzettend snel, deed verschillende tests en toen gingen bij hem meteen alle alarmbellen rinkelen. Hij stuurde mijn man en mij met spoed door naar het ziekenhuis, ons geluk was dat de huisartsenpost naast het ziekenhuis was, dus waren we er snel. Ook in het ziekenhuis werd snel gehandeld, de dienstdoende neuroloog werd opgepiept, het was midden in de nacht, en hij was er binnen no-time! Ook de neuroloog vermoedde meningitis, er werd meteen bloed afgenomen en ook kreeg ik een ruggeprik. Uiteindelijk heeft het voor mij 'goed' uitgepakt en was het geen bacterie. Al met al is alles heel snel gegaan en dat gaf mijn man en mij een veilig gevoel.

Ook ik had verantwoordelijk werk met deadlines (vliegtuig moest natuurlijk op tijd weg, de lange rijen bij de check-in balies moesten weggewerkt worden.....) en ik baalde er dan ook enorm van dat ik mijn oude werkzaamheden niet meer aankon. Ook al had ik een jarenlange routine, ik moest teveel nadenken, mijn geheugen was als een zeef. Ik vond het erg moeilijk om dit te


onderkennen. Had het gevoel dat ik faalde en aangezien ik eigenlijk een 'little miss perfect' ben, was het zeer moeilijk om me bij de situatie neer te leggen. Maar goed, mijn gezondheid ging voor alles samen met mijn gezinnetje. Op dat moment was ik ook zwanger dus was het helemaal oppassen en mezelf in achtnemen.

Het gevoel dat je in een 'droomwereld' leeft dat herken ik wel een beetje. Soms had ik het gevoel dat ik vanaf de zijlijn meekeek en het niet zelf beleefde. Heel erg gek! Ik moet ook eerlijk zeggen, dat ik toentertijd ook wel in mezelf gekeerd was, was heel erg met mezelf bezig.

Elke maand ging ik gelukkig vooruit, zij het met kleine stapjes, maar elke stap was er weer 1! Mijn gezin, familie en de kleine op komst waren mijn drijfveer, door hen kon ik op een gegeven moment weer wat postitiever in het leven staan. Het heeft even geduurd........Wat ze zeggen is echt waar, geduld is een schone zaak...


OmhoogVragen

door Laurina » 24 okt 2005 15:42

(Antwoord onderwerp vragen)Hallo Brenda, Raquel en Wim,

Mijn verhaal van 4 augustus 2005 staat op onderdeel: Encefalitus. Op 11 mei kreeg ik een virale encefalitus. Met mij gaat het ondertussen stukken beter! Maar vanwege omstandigheden ben ik nog niet aan het werk.

Sinds einde juli ben ik (zoals ik schrijf in mijn verhaal) gaan sporten op advies van mijn huisarts. Ik ben daar heeeeeeeeel blij mee! Ik kan iedereen aanraden hetzelfde te doen! Ik ga nu 3x (soms zelfs 4x) per week een uurtje fitnessen. Ik doe dat 's ochtends van 9 tot 10 zodat ik elke dag goed begin. De fysiotherapeut heeft een rondje voorbereid die ze tot nu toe 1x


heeft aangepast. Na 1 maand voelde ik me al stukken beter en ik had veel meer conditie! Ik voel me op mijn gemak op de sportschool vanwege de goede begeleiding. Mijn spieren worden sterker en daardoor sta ik weer sterker in mijn schoenen en zit ik lekkerder in mijn vel!

Sinds begin september volg ik ook 1,5 uur yoga les elke week; dat bevalt me ook heel erg goed. Het moet je natuurlijk wel liggen maar het is zo'n rustige manier van ontspannen en verschillende lichaamsoefeningen doen. Net als een van jullie zei als je dan 's middags eens wat wilt uitrusten helpen die yoga ademhalingsoefeningen om te ontspannen heel goed ook als je niet kunt slapen! Dat middagdutje is trouwens ook heel goed voor je! Mijn huisarts zei een keer tegen mij: Hoe meer rust aan je hoofd hoe beter!

Ik ben ook allerlei vitamine preparaten (Omega 3-6-9, Vitamine B12 & C en mineralen) gaan slikken om er zeker van te zijn dat ik niks te kort kom en op die manier dus in ieder geval weer goed aansterk.

Verder kan ik ook absoluut de cranio sacraal therapie aanraden. Mijn osteopaat (want jammer genoeg heb ik nog wel last van mijn schouder, zie mijn verhaal) behandelt mij ook daarmee. Ik zal proberen uit te leggen, in mijn eigen woorden, wat hij precies doet: Een osteopaat weet de 'route' van je hersenvocht vlak onder je schedel. Door de meningitus of encefalitus heeft er een flinke storing plaatsgevonden die hij door middel van het stimuleren met zijn vingers op je schedel kan herstellen door het in de juiste banen te leiden. Hij masseert als het ware je schedel en zorgt dat het hersenvocht weer op zijn normale 'route' rond je hersenen vloeit. In het begin dacht ik 'wat een onzin' tot ik merkte wat de behandeling met mij deed. Ik kan je daarvan twee voorbeelden geven: Vlak voor een van zijn behandelingen had ik opkomende keelpijn. Na zijn behandeling van een uur HAD ik keelpijn het leek alsof ik accute griep had opgelopen. Ik kroop, een maal thuis gekomen, meteen in bed en kreeg voor ik in een diepe slaap viel (het was 3 uur 's middags) een hysterische huilbui; zo eentje die je 1 of 2x in je leven hebt. Ik hoor jullie denken: hoezo doet zo'n behandeling je goed? Achteraf, na die diepe slaap voelde ik me als herboren! Tijdens een andere behandeling voelde ik toen hij mijn schedel stimuleerde dat nota

bene tot in mijn ruggemerg! Dus op naar de osteopaat. Een behandeling door hem is sowieso heel goed voor je!

In november ga ik ook naar een natuurkundig therapeut. Heb echter geen idee wat ik daar moet verwachten. Heb zijn adres via via ontvangen en deze man heeft zo'n giga wachtlijst (in augustus gebeld voor een afspraak in november) dus ik verwacht wel dat er iets interessants uit komt.

Wim ik denk dat het heel belangrijk is dat je probeert alles positief te benaderen, ook alles wat er maar op je pad komt uitprobeert en vooral niet bij de pakken neer gaat zitten. Je hebt immers niets te verliezen behalve je gezondheid en die is alles waard! Een vriendin (ze is zelf acupuncturist en informeert haar patienten ook veel over Chinese geneeswijze) zei tegen mij: De encefalitus heeft je al je energie ontnomen. Die moet je nu weer helemaal opbouwen. She's right! Daarom is het denk ik ook zo belangrijk dat je echt een tijdje niet werkt want voor je het weet zit je weer in die neerwaartse spiraal en daar ben je natuurlijk niet mee geholpen.

Je herstel zal dus even duren en daarom is het goed om tijdens dat herstel je op een positieve manier bezig te houden die tijd in te vullen!

Veel sterkte! LaurinaLaurina Berichten: 4Geregistreerd op: 04 aug 2005 01:01Woonplaats: Nijverdal

OmhoogVragen

door wimwes » 27 okt 2005 10:22

Hallo Laurina, even een korte reaktie van mij op jouw mail.ik ben nu bijna twee weken thuis uit het ziekenhuis en ik voel dat ik iedere dag een stapje vooruit ga, had gisteren een off day, voelde mij echt futloos, draaierig nou ja de gebruikelijke symptomen....Ik zit nu ook af en toe achter de computer en lees wat bladen, maar ik merk dat ik na korte tijd hoofdpijn krijg en draaierig wordt en daar baal ik (nu al) van want ik wil verder.


Ik vond jouw tip over een osteopaat goed klinken en heb wat adressen gevonden op het internet, jij schreef alleen niet hoe vaak je behandeld werd/word, is het een langdurige behandeling?Als ik weer wat te melden heb dan klim ik weerwimwes Berichten: 19Geregistreerd op: 17 okt 2005 01:01Woonplaats: Delft

OmhoogVragen

door Laurina » 01 nov 2005 20:38

Hallo Wim,

Je vroeg mij hoe vaak de osteopaat mij behandelde met de cranio sacraal therapie. Ik denk dat het zo'n 5 a 6 keert is geweest. Ik heb nu trouwens een afspraak gemaakt met een ortho manuele arts. De reden dat ik in behandeling was bij de osteopaat was namelijk vanwege mijn 2-jaar oude rsi blessure (schouder/nek) en jammer genoeg is het de osteopaat niet gelukt mij daar vanaf te helpen. Reden genoeg om voor mij maar weer eens arts nummer zoveel uit te proberen; mid november ga ik dus naar een ortho manuele arts. Ik kan je aanraden ook eens de emailtjes te lezen over voeding en meningitis. Heel interessant. Zelf heb ik ook een afspraak gemaakt (had ik geloof ik al eerder geschreven) met een natuurgeneeskundig therapeut. Hele populaire dokter want in augustus kon ik pas een afspraak in november maken bij hem! Zodra ik deze bezoekjes heb afgelegd (17 & 18 nov) zal ik je er alles over vertellen! Wim, heel vaak denk ik aan wat mijn huisarts een tijdje geleden tegen mij zei: Hoe meer rust hoe beter voor je hoofd! In het begin kun je niet geloven dat zoiets jou overkomt en je WILT je er doodgewoon niet bij neerleggen. Maar uiteindelijk heb je toch geen andere keuze. Ik hoop dat jij in alle rust aan je herstel kunt werken want ik ben er van overtuigd dat dat het allerbeste voor je is! Probeer vooral ook te gaan sporten (zoals ik eerder al schreef); ik ben na 2 maanden na mijn ontslag uit het ziekenhuis langzaam met fitnessen begonnen (onder begeleiding van fysiotherapeut) en dat heeft me HEEEEEEL veel goed gedaan, en doet me nog steeds heel veel goed!!!! Sterkte overal mee!Laurina


Berichten: 4Geregistreerd op: 04 aug 2005 01:01Woonplaats: Nijverdal

OmhoogVragen

door wimwes » 02 nov 2005 16:11

Hallo Laurina,

Gisteren naar mijn huisarts geweest, hij wilde mij graag "even zien" na mijn ziekehuisavontuur en was zeer tevreden. Hij verwacht dat het nog wel een maandje aan kan lopen eer dat ik weer aan het werk kan, ben benieuwd!Ik heb met hem gesproken over het behandelen door een osteopaat, hij is daar geen voorstander van omdat hij er niet veel van verwacht maar ik moest het zelf maar uitmaken, op korte termijn moet ik weer bij hem terug komen, wacht nog maar even met een afspraak maken met de osteopaat tot dit gesprek achter de rug is.........In Delft stond een artikel over een osteopaat die op 1 november een praktijk is begonnen in DElft, moest vast zo zijn, alleen weet ik dan weer niet of zij genoeg ervaring heeft in het behandelen of dat ik misschien toch beter bij een "door de wol geverfde" osteopaat moet gaan. Ach, ik zie wel, je hoort het nog wel.Ik wens jou veel succes bij die natuurkundig therapeut, ben benieuwd hoe je het ervaart!

Hartelijke groet,

Wimwimwes Berichten: 19Geregistreerd op: 17 okt 2005 01:01Woonplaats: Delft

Omhoog


voeding en meningitisdoor dorothea » 25 okt 2005 14:56

Hallo lieve mensen,



De meningitis ofwel hersenvliesontsteking bij was veroorzaakt door een virusbelasting.De oorzaak van dit virus was een teveel aan eiwitten in de voeding, zoals gluten en lactose.Deze eiwitten verhogen het histaminegehalte, verzwakken het afweersysteem.Dus moet ik heel erg oppassen wat ik eet. Ik eet nu biologisch, plantaardig, maar vooral onbewerkte voeding, levend voedsel.Vooral de gluten was een grote boosdoener, ook voor mijn ME klachten, in het verleden.Nu gaat het goed, als ik mij houd aan de voedingsvoorschriften.Histamine zit in veel voeding, vooral in de eiwitten zoals vlees, vis, eieren, zuivel, maar ook in granen, noten en soja.Nu eet ik voornamelijk fruit en groenten en af en toe een notensausje of zonnebloempittenpate of amandelmayonaise.Deze voeding behoort tot raw food ofwel levend voedsel.Voor meer informatie: www.levendvoedsel.nlVoor vragen over dit onderwerp: [email protected] en beterschap,mvrgrDidydorothea Berichten: 2Geregistreerd op: 25 okt 2005 01:01Woonplaats: amsterdam

Omhoogvoeding en meningitis

door klavervrouw » 25 okt 2005 16:38

Hallo DidyOok ik had een te hoog histaminegehalte..uitte zich in allergische reacties en later in fybromyalgie..Door goed te letten op wat ik eet zijn de klachten een heel stuk minder geworden..Maar ik moet juist veel eiwitten eten..(omdat ook mijn eiwitstofwisseling niet ok was.)Zo zie je dat het voor ieder mens anders is..(kun je laten testen bij een goede homeopaat..)Maar ik ben het zeer eens met de stelling dat voeding ontzettend veel uitmaakt..Groetjes Judithklavervrouw


Berichten: 242Geregistreerd op: 23 feb 2004 02:01Woonplaats: losser


door dorothea » 27 okt 2005 11:05

Hallo Judith,

Wat fijn dat het beter met je gaat. Ik denk met fibromyalgie vooral te maken heeft met de intolerantie voor de biogene aminen, dus ook histamine.Mag ik je vragen, waar jouw dieet uit bestaat?Het ga je [email protected] Berichten: 2Geregistreerd op: 25 okt 2005 01:01Woonplaats: amsterdam



Hallo DidiJazeker mag dat vragen..In het begin moest ik superstreng zijn met wat ik at..Omdat er bij verschillende dingen door elkaar liepen..HIstamine te hoog..allergische reactie op tetanis injectie..(gif zat na een paar jaar nog steeds in mijn lichaam..!!)..hormonale stofwisseling niet ok..hypoglysemie( te snel stijgende en dalende bloedsuikerspiegel)..ontstekingsachtige verschijnselen die zich via de huid en slijmvliezen uitte..

Voor mijn te hoge histaminegehalte mocht ik ongeveer 3 maand absoluut geen -E102..E200..E210t/m E 219.. E620 t/m E625-producten waar amandel of walnoot in zat (olie, pasta's, brood , koekjes ect.)-lever kip, of kaas (uitgezonderd hele jongen kaas waar ik de "schil" heel royaal af moest snijden.



-nieuwe aardappelen (wel als ze 3 weken in de vriezer hadden gelegen...dan schijnt er een bepaalde stof te verdwijnen..)-geen peulvruchten-geen enkele koolsoort -champignons, courgettes, komkommer, radijs, rode bieten, bonen-banaan,framboos, meloen, passievrucht,en pruimen.

om ontstekingen te voorkomen nam ik iedere dag-magnesium 800 mg( spierpijn, hormonen)-omega 3 vetzuren ( hormonen, huid,ontgiften)-mangaan (mnzyme) 4 mg(spierpijn, ontgiften)-zink 50 mg (hormonen, huidproblemen,nagels)-B6 fosfaat 16 mg( voor de hormoonhuishouding)-Hepar sulfur D4 ( voor de huidklachten)-geen varkensvlees, pepermunt, alkohol of suiker

Voor mijn bloedsuikerspiegel-alles vermijden waar suiker in zit (dus bijna alles wat je normaal eet!!)-om het uur iets eten om de spiegel stabiel te houden.

Je kunt je wel voorstellen dat dit geen kleine opgave was..Het duurde me soms wel drie kwartier voor ik 1 product had gevonden wat ik wel mocht eten..Maar het heeft zeer zeker zijn vruchten afgeworpen.Na drie maand mocht ik weer voorzichtig mijn lijst van voedingsmiddelen uitbreidenEn nu eet ik eigenlijk best veel..Alleen de suikers en alle chemische toevoegingen laat ik nog steeds weg..Dat betekend dus geen kant en klaar maaltijden voor mij..( ook op het werk neem ik mijn eigen eten mee..)Een keer in de zoveel tijd laat ik me helemaal gaan...en gaan we uit eten...( en dan nog let ik op wat me het minst schadelijk lijkt..)Snelkookrijst komt mijn huis ook niet meer in...ivm de schimmelwerende middelen die daar aan toegevoegd zijn..( ik reageer daar telkens weer op..)Dat alles neemt niet weg dat ik nog steeds lig te klungelen met het eten..Mijn vriend en onze zoon schijnen nergens last van te hebben..(al vermoed ik dat onze zoon ook begint en met name met de E621..ja..ook in chips te vinden..)Want het is gewoon ontzettend moeilijk om alle chemische

toevoegingen te mijden...In een simpel maggieblokje moeten ze nog zo nodig die E621 stoppen..En als ik eerlijk ben vind ik de reformwinkels giga duur..Dus ik probeer maar een soort evenwicht te vinden in dit alles..Heb zelfs geprobeert om groenten in te wecken...Dat lukt dus echt niet meer met de groenten van de groenteboer..De weckpotten springen 9 van de 10 keer open omdat er gifstoffen aan toe zijn gevoegd..(als je de potten een paar dagen laat staan kun je het ook zien...er zit dan zo'n witte smurrie onder in de pot......en stinken dat dat doet..!!!)

Op dit moment neem ik nog steeds de omega 3 vetzuren..(als ik stop heb ik weer hele heftige PMS) af en toe een potje zink (merk je als je witte vlekjes op de nagel krijgt..en de nagel snel splijt) en de magnesium (voor de spieren)Dit alle in een onderhoudsdosis...

Over een tijdje wil ik me nog eens door laten meten....weten hoe ik het nu eigenlijk doe.Alles draait toch iedere keer weer om een soort balans...je moet hem vinden en weten te behouden..( best moeilijk vind ik..)Hoop dat je wijs uit deze lange lijst kunt wordenGroetjes Judithklavervrouw Berichten: 242Geregistreerd op: 23 feb 2004 02:01Woonplaats: losser



ps jeIk heb ook nog een tijdje iets geslikt voor de schildklier..(die werkte te snel..en ik kon mijn lichaamsgwicht niet op peil houden.)Weet niet meer hoe het heet...(heb ik vast wel ergens opgeschreven.....)maar was ook homeopatisch...en het werkte..Moet nog even vermelden dat ik voordat ik bij deze homeopaat kwam....van binnen en van buiten totaal ben onderzocht....en men eigenlijk geen aanwijsbaar iets kon vinden voor zulke heftige reacties...Er was altijd wel iets....maar net niet groot genoeg om er een naam aan te geven.


Ben er dus nu achter dat die standaard bloedwaarden dus helemaal niet zo standaard zijn..Bij de ene persoon kan een lichte schommeling al een hele heftige reactie geven...terwijl bij een ander persoon een zware afwijking voor totaal geen enkele reactie zorgt..Daar kwam ik achter toen ik mij heb laten testen bij het KEAC in Utrecht (voor HPU ook dit speelt bij mij nog voor een deel mee)Bovendien ben ik er achter gekomen dat men in reguliere laboratoria uisluitend bloedonderzoeken doet op "dood"(lees oud) bloed..Terwijl bij mij juist veel meer naar voren kwam door een "levend" bloedonderzoekte doen ...( dus ter plekke een prikje in de vinger en direct onder de microscoop..en zelf ook meekijken..!!)Alle aantallen en zo ..( rode witte bloedplaatjes..ect)dat klopte wel.....Maar er zat bij mij bijna geen beweging in..(en dat was dus waarom ik me al die tijd zo ontzettend moe voelde..Eigenlijk komt het er op neer dat ik teveel gifstof uit oa voeding niet kan afvoeren uit mijn lichaam..(heeft met de stofwisseling te maken)waardoor je weerstand verminderd...en de ellende pas echt goed begint...Want het blijft zich uiteraard lekker opproppen..totdat je niet meer kunt.( en dus ziek wordt)Ik zal nu stoppen ....want ik kan er anders wel een boek over schrijven...hihihi..Groetjes een vermoeide ikkeklavervrouw Berichten: 242Geregistreerd op: 23 feb 2004 02:01Woonplaats: losser



nog 1 ps-je Doordat de gifstoffen zich in mijn lichaam opstapelden...werkte mijn rechter nier niet meer zo goed...Ik had voordat ik bij die homeopaat kwam..al tig keer mijn urine na laten kijken omdat ik soms zo'n ontzettende pijn in mijn rechterheup voelde....(ik vermoedde zelf toen dat het mijn nier was..)Er kwam echter nooit iets naar voren wat dit bevestigde..Bij die homeopaat kwam het met de eerste meting direct naar boven..


Bovendien had ik nog steeds borstvoeding..(mijn zoon was toen al 6 jaar..en ik had maar 5 maand borstvoeding gegeven!!)Hiervoor was ik ook al bij een internist en zo geweest.....Het enigste wat die voor me kon doen was hormoontabletten geven..Dit heb ik geweigerd (omdat ik niet zo goed tegen reguliere medicijnen kan)..dus ook hier was ik letterlijk UITGEKAKT..( eigenlijk zeggen ze dan...red je ermee..!!)Bij de homeopaat kwam ook mijn borstvoeding bij de eerste meting naar voren..Ook hier heeft hij mij vanaf geholpen..( en ik zweer je dat dat een zegen is..!!)

Ik wil hier niet de homeopathie de hemel inprijzen.begrijp me goed..Maar voor mij was dit echt geweldig...alle kleine dingetjes die ik voelde werden door deze arts op juiste plek gelegd..IK WAS DUS NIET GEK....!!!

Mijn grootste droom is dan ook dat de reguliere geneesheren eens met de alternatieven om de tafel willen gaan zitten..Er is geen goed en er is geen fout ..gewoon lekker een beetje brainstormen over voeding diagnoses...wat dan ook...Zodat die grote patientengroep (volgens mijn huisarts zo'n 1/3 van haar patienten) ook eindelijk eens aan bod komen...misschien dat er dan minder "WOA-gevallen" zijn..(want ze worden nu toch bijna allemaal goedgekeurd...terwijl ze nog steeds ziek zijn...)En nu stop ik echt....slaap lekker..klavervrouw Berichten: 242Geregistreerd op: 23 feb 2004 02:01Woonplaats: losser


Restverschijnselen na 10 jaar ( meningitis / Encefalitis )

door wijnand » 04 okt 2005 13:43

Hallo ;


Op 4 september van dit jaar was het 10 jaar geleden dat ik 11 maanden herstel nodig heb gehad na een doorgemaakte meningitis/ encefaltis.Net als meerdere mensen heb ik leren leven met de gevolgen hiervan maar ben gelukkig!!! geheel hersteld en ben actief in het arbeidsproces. Ben verpleegkundige van beroep en heb zelfs nog een aantal opleidingen nadien gedaan. De laatste tijd echter ben ik vooralwijnand Berichten: 12Geregistreerd op: 04 okt 2005 01:01Woonplaats: Hoogvliet

OmhoogRestverschijnselen na 10 jaar ( meningitis / Encefalitis )


Hallo WijnandIk herken dingen die jij verteld bij mijn moeder..Mijn moerder kreeg meningitis toen ze 18 jaar was...nu is ze 67 jaar..Weet dus niet of het helemaal opgaat en wat voor andere dingen een rol meespelen...Maar gevoelsmatig herken ik dit..

Toen mijn moeder nog geen 50 was is ze begonnen met die verandering..Haar karakter werd "onrustiger en choatischer" Ze werd veel harder in haar meningen en oordelen...Mijn moeder heeft altijd een duidelijke mening gehad...maar nu ging ze mensen veroordelen om een andere mening...(dat paste totaal niet bij mijn moeder...die liet iedereen altijd in zijn/haar eigen waarde..)Ze is daarvoor ook bij de arts geweest..is doorgestuurd...(allerlei onderzoeken..) en volgens de artsen lag het aan de overgang..(dit terwijl ze daar al 10 jaar in zat..??)Ze kreeg ook allerlei vage klachten...duizeligheid(meniere)..onrust...tunnelzicht(net alsof je door een koker kijkt...)en onderbroken beelden (net alsof je door een luxaflex kijkt..of naar een gebroken spiegel) Dit zou natuurlijk bij de overgang kunnen horen..Mijn moeder was op een gegeven moment zelfs bang voor een tumor in haar hoofd..( dacht dus dat er iets in haar hoofd de oorzaak was..)Wel is er tijdens die onderzoeken naar voren gekomen dat ze een


lidteken ter grote van een stuiver op haar hersenvlies had...Dit zou heel goed een restant kunnen zijn van haar doorgestane hersenvliesontsteking..In hoeverre het lidteken meespeelt in de karakterverandering van mijn moeder..ik weet het niet..

De overgang is voorbij...maar het karakter van mijn moeder is niet weer hetzelfde geworden...Ze blijft jachterig..chaotisch..soms zelfs ruziezoekend..Ze lijkt zich slecht te kunnen concentreren op het verhaal van een ander..Ik geloof ook niet dat ze altijd volledig beseft wat er is gezegd..(te druk..chaotisch..)Ik heb haar wel eens voorzichtig gepolst wat ze er zelf van dacht..Ze merkt het wel degelijk, maar is niet in staat dit bij te sturen..Moet wel zeggen dat die karakterverandering alleen naar voren komt als het haar te druk en te onoverzichtelijk wordt..Het lijkt wel of ze haar eigen ritme niet meer kan volgen..

Heel verhaal..Net zoals ik zul je je nu afvragen wat bij wat hoort..Overgang..ouder worden...meningitis..Gevoelsmatig (ook omdat mijn zoon meningitis heeft gehad..) denk ik dat die meningitis toch een rol meespeeld...in welke mate...Wie zal het zeggen....Hoop dat je hier toch iets aan hebt..Groetjes Judithklavervrouw Berichten: 242Geregistreerd op: 23 feb 2004 02:01Woonplaats: losser



Hallo Judith ;

Bedankt voor je antwoord, ook bij mij is nu de vraag, had je de klachten toch gehad of zijn ze gerelateerd aan de meningitis?. Via een EEG , MRI en een neuro-pschygologisch willen ze dat naar boven krijgen. Feit is dat de restverschijnselen waar ik al last van had erger worden ( vergeetachtigheid op korte termijn , karakterveranderingen , visusklkachten). Je moeder is dan welliswaar veel ouder dan ik ( 37 ), maar de kern is ..Meningitis


en jaren later..Ik krijg genoeg steun van mijn omgeving maar zelf accepteren dat het gebeurd is moeilijk.wijnand Berichten: 12Geregistreerd op: 04 okt 2005 01:01Woonplaats: Hoogvliet



Hallo WijnandIk snap precies wat je bedoeld... Waarschijnlijk zul ook jij niet op alle vragen een antwoord krijgen...het blijft altijd een WAT-ALS-vraag..Maar het is niet verkeerd om dat te laten onderzoeken..misschien komt er toch nog iets uit waar jij vrede mee kunt hebben.Als het beeld iets duidelijker wordt..en het wordt iets hanteerbaarder...dan kun je er zelf ook beter mee omgaan..Ik heb wel geleerd dat wat je voelt altijd een graadmeter is voor jezelf.(en vaak niet voor doktoren..)Succes met de onderzoeken..en laat me nog eens weten of er iets is uitgekomen..(als je wilt..)Groetjes Judithklavervrouw Berichten: 242Geregistreerd op: 23 feb 2004 02:01Woonplaats: losser



Hallo Judith ;

Zodra ik zelf wat meer weet schrijf ik het hier.Volgende week volgen de onderzoeken, bedankt.wijnand Berichten: 12Geregistreerd op: 04 okt 2005 01:01Woonplaats: Hoogvliet

OmhoogRestverschijnselen na 10 jaar ( meningitis /



Encefalitis )door Raquel » 06 okt 2005 18:33

Hallo Wijnand,

Ik heb denk ik geen antwoorden op je vragen, wel heb ik een aantal dingen die overeenkomen met jouw klachten. Ik weet het eerst aan mijn zwangerschap maar ben inmiddels al bevallen. Toch heb ik vaak last van mijn geheugen dat mij nog wel eens in de steek laat (soms loop ik een half uur naar mijn auto te zoeken omdat ik niet meer weet waar die ook alweer geparkeerd stond), concentratie is ook niet meer wat het geweest is. Het valt mij erg op dat ik er erg veel moeite mee heb om 's avonds te rijden, het lijkt wel een soort van nachtblindheid, het lijkt wel alsof ik dan oogkleppen op heb en alleen alles zie wat er voor mij gebeurt op de weg. Ook heb ik de laatste tijd erg veel last van mijn benen. Als ik heb gezeten dan heb ik last van mijn scheenbenen, doet dan echt pijn. Ook zak ik soms weleens zomaar door mijn benen zonder aanwijsbare reden, heel vreemd. Het is een soort van rare spierpijn die ik voel.

Ik weet dus niet of dit 'restverschijnselen' zijn. Vorig jaar juli ben ik ziek geweest en had ik virale meningitis. Ben er goed van afgekomen maar bovenstaande klachten houden alleen maar aan en worden niet minder. Ik weet dan ook niet of ik hiermee naar de huisarts moet gaan of weer een afspraak bij de neuroloog moet maken.




Hallo Raquel ;

Ik kan je vertellen dat ik na mijn acute periode behandeld ben in Rijndam ( Revalidatiekliniek in Rotterdam ) daar kreeg ik psychologie , ergotherapie , fysiotherapie en logopedie. Als ik



vandaag de dag video terug zie van b.v. de verjaardag van mijn dochter zie ik dat ik totaal anders was als nu. Ik woonde in een flat op 4 hoog en moest ook opnieuw leren lopen..is gelukt. Ik was zeer gemotiveerd , ik had net een docher van 4 maanden , en mij is toen ook geleerd trap te lopen met een baby op je arm..voor als mijn vrouw aan het werk was. Mijn neuroloog gaf als antwoord op mijn vraag wat de restverschijnselen bij mij nu waren ;" Die ondervindt je zelf het beste ". En de neuroloog stapte er vrij makkelijk overheen. Aangezien het nu voor jou 13 maanden geleden is dat je ziek bent geweest zou ik zeggen hou het goed in de gaten !! Ik heb jou klachten dan wel niet gehad , evenwichtsklachten horen er ook bij en kunnen knap lastig zijn. De vraag van waar staat mijn auto nu als je op een parkeerplaats staat b.v. na een popconcert herken ik. Restverschijnselen accepteren ( vooral als je alleen voorruit wil , en van niets anders wil weten ) is niet makkelijk , nu voor mij na 10 jaar nog niet. Als mijn dochter me verslaat met memory spelen wordt ik echt boos door onmacht.De omgeving is blij dat je er nog bent ( voor anderen loopt het vaak anders af ) maar zelf zit je met de rest ...en zie daarmee maar mee te leven. Sterkte de komende tijd en vergeet je partner en kind niet.

[ 09 Oktober 2005, 15:37: Bericht aangepast door: wijnand ]wijnand Berichten: 12Geregistreerd op: 04 okt 2005 01:01Woonplaats: Hoogvliet



Hallo Judith ;

Ik ben vanmiddag gebeld door mijn neuroloog, had een telefonische afspraak. Uit de EEG en MRI was geen aanwijsbare uitslag t.a.v mijn klacht gekomen en was niets aanwijsbaars te zien wat kon duiden op verergering van mijn klachten. Er werd wel bij gezegd dat dit geen uitsluitsel is dat er niets aan de hand is want wat er in 1995 gebeurd is "Was niet goed voor het brein "werd er gezegd door de neuroloog. Nu volgt tzt nog een

onderzoek door het RIAGG waar naar voren kan komen of in gedrag en intelect schade is maar dit zal eind december wel worden. Ik ben blij dat er nu eindelijk grondig controle is geweest en er in en op het brein niets is gevonden, 10 jaar geleden hebben ze geen na-controle gedaan. Nu volgt de najaars vakantie.wijnand Berichten: 12Geregistreerd op: 04 okt 2005 01:01Woonplaats: Hoogvliet



Hallo WijnandIk ben blij voor je dat je zo snel de uitslag hebt..!!Het is wel een beetje dubbel. niet..?? (vond ik toen met de tests van mijn zoon wel..)Je bent blij dat er geen blijvende schade aan je koppie zit...maar aan de andere kant ..wat is dan wel de oorzaak van de karakterverandering..Hoop dan ook dat het vervolgonderzoek je wel een "handvat" geeft waar je iets mee kunt..

Dat psychologisch onderzoek ...is dat vergelijkbaar met de wisc-test..??Daar proberen ze d.m.v. testjes te kijken hoe (bv. je geheugen je concentratie en nog 10 onderdelen )je scoort ten opzichte van de doorsnee mens..Ben benieuwd of daar nog wat uitkomt...Ik hoor het dan ook graag van jouw..Groetjes Judithklavervrouw Berichten: 242Geregistreerd op: 23 feb 2004 02:01Woonplaats: losser



Hallo Judith ;



Na een lang weekend op de camping, was het na de kou in de morgen weer genoeg ,en ben vanmiddag thuis gekomen. Ik wordt als het goed is door het RIAGG opgeroepen na deze week en wat voor vorm het onderzoek heeft ?????.Ik weet alleen dat ik het 10 jaar geleden ook gemaakt heb en ze willen gaan kijken of het verschilt met toen. Ik heb pas 30 jan 2006 weer een afspraak met de neuroloog en hoor dan pas een uitslag. Als ik nieuws heb post ik het. Ondertussen zal ik wel weer aan de slag gaan, in welke vorm weet ik nog niet.wijnand Berichten: 12Geregistreerd op: 04 okt 2005 01:01Woonplaats: Hoogvliet



Ik wens je succes met de komende onderzoeken..In januari zal ik extra uitkijken naar berichten van jouw..Groetjes Judith Plaats een reactie

10 berichten • Pagina 1 van 1Geheugenprobleem partner

door Loen » 07 okt 2005 21:14

Hallo, ik heb mij net aangemeld op dit forum. Ik hoop dat jullie mij een beetje op weg kunnen helpen. Mijn partner (nu 39) heeft kort na zijn geboorte hersenvliesontsteking gehad. De gevolgen waren: slechtziendheid, korte termijn geheugen, vermoeidheid. En misschien nog meer, maar dit zijn degene die mij natuurlijk opvallen. Wij wonen nu 1,5 jaar samen en ik loop tegen een aantal dingen op bij hem. Met zijn slechtziendheid heb ik geen probleem, kan ik goed mee omgaan.Maar wat ik niet wist en had verwacht toen ik bij hem ging wonen (wat nogal plotseling was) dat zijn geheugen heel slecht is. Gisteren hadden we een feestje en kreeg Dick het verwijdt dat hij dingen vergeet en dat dat ligt aan desinteresse.Nou denk (dacht) ik dat zelf ook en heb hem daarvan ook beschuldigd, hij zit ook vaak in zijn eigen wereldje en er gaat dus



ook veel langs hem heen.

Maar is het wel eerlijk om hem van desinteresse te beschuldigen vroeg ik me vandaag af. Begrijp ik er niets van en zelfs zijn eigen familie niet na al die jaren? Dus ben ik naarstig op zoek naar allerlei informatie, want Dick kan mij dat zelf niet zo goed geven. Kan dingen niet zo goed onder woorden brengen. Maar ik wil nu wel goed gaan begrijpen waar dingen aan liggen, vooral met zijn geheugen. Dat lijkt me vooral eerlijk t.o. Dick want anders beschuldig ik hem van iets waar hij niets aan kan doen.Ik heb hem laks, lui, ongeinteresseerd genoemd en hij wordt ook door familie zo gezien. Maar dit is niet eerlijk volgens mij. Kan iemand voor mij een tipje van de sluier oplichten?

Dick wilde zelf nog eens naar een neuroloog om te onderzoeken waar zijn problemen nou vandaan komen, is dit een goede stap?

Heel verhaal geworden zo....... hellup!!Een bezorgde vriendin.

[ 07 Oktober 2005, 21:16: Bericht aangepast door: Leonie ]Loen Berichten: 4Geregistreerd op: 07 okt 2005 01:01Woonplaats: Barendrecht

OmhoogGeheugenprobleem partner


Hallo Leonie :

Ik ben nu ook 37 en voor mij is het 10 jaar geleden dat ik een meningitis heb gehad. Bijna iedereen die dit overkomen is zal de klacht van je man erkennen. Ik denk niet ( weet niet wat het onderwerp was , maar maakt ook niet uit )dat het met een vorm van desintresse te maken heeft maar meer het moeite van onthouden van echt belangrijke dingen. Ikzelf ben van desintresse (nog ) niet beschuldigd maar ....dat heb ik toch gezegd !!!... en ...luister je eigenlijk wel.. of ben je doof !!..heb ik al vaker gehoord. Gelukkig gaat het dan om onbelangrijke zaken maar b.v. vanmorgen ging ik de deur uit terwijl mijn vrouw weg was gegaan met de mededeling ..ik heb geen sleutels bij me. Ook

ik ken periodes dat het meer en minder is met de concentratie en vergeetachtigheid. Mijn neuroloog zei ..of je restverschijnselen spelen op of je hebt gewoon een stress periode achter de rug. een ding is zeker ...volgens mijn omgeving is het deze periode erger dan anders. Naar een neuroloog gaan kan een uitkomst zijn , echter begrip van de omgeving moet er ook zijn..door de meningitis ben ik menig kennis kwijt geraakt door deze en andere restverschijnselen ( zoals harder in mijn mening , karakterverandering ). Kortom , misschien is dit een periode maar anders kan ook. Ook begrip en erkenning door de omgeving moet ! er zijn om er mee om te gaan.Sterkte ermee !!wijnand Berichten: 12Geregistreerd op: 04 okt 2005 01:01Woonplaats: Hoogvliet


door Loen » 08 okt 2005 19:18

Hoi Wijnand,Bedankt voor je reaktie. Heel herkenbaar. Vooral de opmerkingen: luister je eigenlijk wel, en dat heb ik toch gezegt. Die gebruik ikzelf ook tegen hem. Maar ik ben me ervan bewust dat dat maar verleden tijd moet zijn en dat ik me er echt in moet gaan verdiepen. Misschien ook om zijn eigen familie bewuster te maken dat het echt een probleem is en geen gemakzucht.

Ik vroeg me verder af: gebruik je of iemand anders hier op het forum hulpmiddelen om dingen te onthouden? Veel opschrijven ofzo? Want Dick vergeet bijvoorbeeld te vertellen als iemand gebeld heeft voor mij. En bij toeval hoor ik dat dan dagen later, en dan ben ik weer boos enzo. Heel vervelend, maar vooral voor hem zelf.

Dus heeft iemand nog tips en trucs?Loen Berichten: 4Geregistreerd op: 07 okt 2005 01:01Woonplaats: Barendrecht


door spirit_39 » 09 okt 2005 11:56



Beste Wijnand en wie diet ook verder maar leest.Mijn naam is Dick, en ik ben dus de vriend/partner van leonie, het is eigenlijk heel vreemd maar zij is de eerste in mijn leven die mijn geheugenprobleem serieus neemt en ook stappen onderneemt om het te begrijpen.

Mijn ouders hebben dit eigenlijk nooit zo goed begrepen, ze hebben mijn moeder heeft het op haar eigen onnavolgbare wijze steeds kunnen ontkennen, en mijn vader zei gewoon, hij heeft last van desinteresse.

Ik ben er op een vrij aparte manier achtergekomen dat ik als kind meningitis heb gehad, dit kwam namelijk door een doorverwijzingsbriefje van de huisarts voor een totaal ongerelateerde klacht, en daarop las ik het woord meningitis, ik had zoiets van he he eindelijk heeft het beestje een naam, want op de een of andere manier weet je zelf dat er bij jezelf iets niet goed zit op dat gebied.

Ik heb even op het forum rondgeneusd en zie veel herkenbare dingen. Ik heb zelf eigenlijk altijd al geweten dat mijn geheugenproblemen echt zijn ik krijg sommige dingen gewoon niet in die hersenpan van mij. dit gaat vooral om vluchtige dingen zoals afspraken die even snel doorgegeven worden, of bv een boodschapje aannemen of iets van de bovenverdieping halen, daar staan en dan niet meer weten wat je ook alweer boven moest doen.

Ik kan me eigenlijk niet herinneren dat mijn geheugen goed is geweest, al vanaf kleins af aan vergat ik op school mijn huiswerk, welke uren ik les had etc etc.

Alle tips over geheugensteuntjes etc etc zijn hier van harte welkom.

Groetjes

Dickspirit_39 Berichten: 2Geregistreerd op: 09 okt 2005 01:01Woonplaats: Barendrecht

Omhoog

Geheugenprobleem partnerdoor wijnand » 09 okt 2005 17:12

Hallo Leonie ;

Het lijkt me als "gezonde partner "een heel normale reactie om te zeggen "Luister je wel " en ik denk ook niet dat verwacht wordt dat je het er altijd mee eens zult zijn. Een plaats in je leven geven ..dat moet wel..Wat ik vaak hoor is "schijf het dan op !!! ". Hebben jullie een memo bord?..is handig !.wijnand Berichten: 12Geregistreerd op: 04 okt 2005 01:01Woonplaats: Hoogvliet


door Loen » 10 okt 2005 19:27

Hoi Wijnand, memobord toevallig aangeschaft van het weekend, ben benieuwd hoe dat gaat werken. Ik merk wel dat ik als "gezonde" partner ontzettend veel geduld moet opbrengen en dat ik daar heel veel moeite mee heb. Ik begrijp dat het voor hem lastiger is dan voor mij, maar de hele dag tot 10 tellen en alles moeten voorkauwen, wordt me weleens teveel.

een klein voorbeeldje. Er moet een pakketje van de wehkamp retour. Vraag ana hem: wil jij dat even naar het postkantoor brengen. Ja tuurlijk, lieverd... is het standaard antwoord.Nou ging gisteren het koffiezetapparaat kapot, hellup, zijn 1e levensbehoefte. Vanmiddag ging hij even naar het dorp, en ja komt terug met een apparaat. Dat is prima.

Ik maak de opmerking: heb je ook aan de wehkamp gedacht? Ow nee, maar dat wil ik nog wel even doen....Ik kan me dan niet inhouden en zeg: alles vergeet je, maar een koffiezetapparaat is snel gekocht. Hij: daar ging ik niet voor naar het dorp, ik dacht er toevallig aan.Hmmm, vreemd je zou toch denken dat als het geen vooropgezet plan is dat hij dat dan ook moet vergeten.En het pakje is nog steeds niet retour. Staat boven aan de trap, waar hij vrolijk 10 x op een dag om heen loopt.



Is dat nou vergeten, of is dat desinteresse. Nou ik geloof het laatste. En daar kan ik eigenlijk behoorlijk boos om worden. En op dit moment kan ik dan ook helemaal geen excuus verzinnen voor hem waarom hij de wehkamp wel vergeet en dat apparaat niet. Zo dat moest er even uit.Loen Berichten: 4Geregistreerd op: 07 okt 2005 01:01Woonplaats: Barendrecht



Hallo LeonieWijnand heeft mij dit stukje laten lezen en ik moet je vertellen dat het zeer herkenbaar is. wij hebben thuis de uitdrukking LB (lekker belangrijk) je kan aan wijnand zijn gezicht zien of hij het belangrijk genoeg vind om te onthouden, hij moet namelijk veel moeite doen om de dingen te onhouden.Ik stuur hem bijvoorbeeld voor iets naar de winkel en hij komt thuis met alles wat ik niet nodig heb.Voor ons was het memobord echt een uitkomst deze hangt bij ons in de keuken en als ik moet werken staan de belangrijkste dingen hierop zodat hij die als lijdraad kan gebruiken zowel wijnand als ik kijken hier regelmatig op. Tot mijn dochter(10 jaar) mee ging lezen gebruikte we hem heel veel nu alleen de belangrijkste dingen van die dag die niet zo belang zijn, nu schrijven we stukjes op papier zodat,dat alleen voor onze ogen bestemd is als het echt dingen zijn die hij niet moet vergeten met betrekking tot de kinderen.Want zo`n meisje komt gauw met de opmerking dat had mama toch geschreven en een beetje eigen waarde is heel belangrijk.Ook onze weekkalender( dat is net genoeg om mee om te gaan) staat vol met afspraken en dingen die gedaan moeten worden.Ik weet hoe moeilijk het is om steeds het idee te hebben dat alles op je rust omdat de ander gewoon de mogenlijkheid niet heeft om je daarin te ondersteunen.Op een gegeven moment krijgt het wel zijn plek en kan je er beter mee omgaan ook al blijven er periode dat het soms wat erger is als anders. Het belangrijkste is dat je elkaar in de eigen waarde laat en respecteer en tuurlijk mag je aan de bel trekken als de druk te groot op je word, maar in een relatie moet dat kunnen.Gerty(echtgenote van Wijnand)


wijnand Berichten: 12Geregistreerd op: 04 okt 2005 01:01Woonplaats: Hoogvliet



Hallo,

Ik heb zelf ook meningitis gehad (januari 2005). En ik herken de vergeetachtigheid. Ik heb dit voor mij zelf opgelost door alles wat ik wil onthouden op briefjes te schrijven. Nu klaagt mijn vriend ook niet over dat ik dingen vergeet, maar over alle briefjes die in het huis rond slingeren. Maar mijn neuropsycholoog zei dat dit een hele goede methode was. En ik vind het zelf ook een veilige methode. Anders ben ik bang dat ik belangrijke dingen vergeet. Ik zou jullie dan ook aanraden om een methode te zoeken die bij je past (agenda, kalender, briefjes, enz.) Pas op dat je niet te vaak tegen de persoon zegt: "weet je dat dan niet meer" en dat soort dingen. Dat heeft mij namelijk heel onzeker gemaakt. Ook heb ik zelf ondervonden dat het heel belangrijk is dat ik mijn aandacht erbij houd. Ik moet dus niet ergens anders aan denken als ik de deur op slit doe, want dan weet ik dat niet meer. En dat geldt ook voor informatie die op mij afkomt dat moet ik bewust opslaan. dus kort gezegd: geen dubbel taken. Wil je dat de persoon in kwestie iets onthoudt, zorg dan dat hij/zij de volle aandacht erbij heeft. Uit psychologische testen die ik moest ondergaan kwam ook naar voren dat ik niet alles opsloeg wanneer er teveel informatie op mij afkwam. Dus vuur niet te veel in een keer af op de persoon. Dus mijn advies....zoek een manier om er mee om te gaan (wat bij hem/haar past) en steun de persoon daarin. Succes Brendabrendailse Berichten: 4Geregistreerd op: 21 jul 2005 01:01Woonplaats: drachten


door Loen » 16 okt 2005 16:00

Hoi Brenda,



Goed dat je wat aan je vergeetachtigheid doet. Dat je er rekening mee houd. Ik word van dick soms hopeloos, want die onthoud echt niks. En hoewel hij zegt dat hij zijn best doet, vind ik dat het beter kan. Schrijf het even op als iemand heeft gebeld bv. Of als ik iets wil vragen zorg ik dat ik zijn aandacht heb. Maar het helpt niet!!Ik heb al 7 keer zwangerschapsyoga op donderdag achter de rug, dick blijft zeggen dat dat op woensdag is.Kattebak verschonen doet dick ivm met mijn zwangerschap al bijna 9 maanden, maar ik moet het toch dikwijls vragen. En hij antwoord wel altijd met: tuurlijk schat, maar ik word dat vragen zo moe. De hele dag krijg ik vragen op me afgevuurd:voor wanneer zal ik een afspraak maken bij de tandarts? Hoe laat is het? Hebben we nog boodschappen nodig? Maak JIJ dan even een lijstje? Wil jij deze afspraak even in de agenda schrijven? Het zal wel een combi van slechtzien en slecht geheugen zijn, maar ik kan er psychisch eigenlijk nog maar heel slecht tegen. Om niet te zeggen dat ik er eigenlijk best moe van ben, het vreet energie van me. En ik heb het ook tegen dick gezegt, en hij doet echt zijn best, maar ik weet niet of ik dit mijn hele leven aan kan. We zitten allebei thuis, dus veel op elkaars lip, dat scheelt ook. Ik heb dan wel mijn dingen, vriendinnen enzo. Dick heeft ook wel een paar uurtjes vrijwilligerswerk en verder yoga en zang, maar verder zit hij thuis. Vrienden heeft ie niet en echt kontakt met familie ook niet. Behalve met zijn moeder. Die hem altijd in de watten heeft gelegd. Wat logisch is hoor ik dan weer van de meeste mensen, maar das toch niet gezond?Maar ja, pasklaar antwoord is er niet. Maar het doet me meer dan ik denk nu ik zo begin met typen.Loen Berichten: 4Geregistreerd op: 07 okt 2005 01:01Woonplaats: Barendrecht



Hoi Leonie,

Als ik je verhaal zo lees, denk ik dat het verstandig is dat jullie met een specialist gaan praten. Ik heb het er ook met mijn psycholoog bij revalidatie over gehad en toen kwamen we er


achter dat voor mij de briefjes wel werkten, maar het moet natuurlijk wel een methode zijn die bij je past. En een psycholoog die kent waarschijnlijk nog meer methoden of kan uitzoeken welke methode bij een persoon past. Hebben jullie nog contact met de revalidatie arts? dan kunnen jullie deze het beste vragen om jullie door te verwijzen. En anders de huisarts. Blijf niet rond lopen met dit probleem, ik denk dat het belangrijk is dat er een manier wordt gevonden waardoor dit probleem hanteerbaar wordt en waar jullie je lekker bij voelen, ook met oog op de gezinsuitbreiding.Succes!brendailse Berichten: 4Geregistreerd op: 21 jul 2005 01:01Woonplaats: drachten

Omhoog


ME/fibromyalgie??door ellen » 09 okt 2005 21:51

30 jaar geleden heb ik op 1-jarige meningitis/encefalitis gehad, met veel complicatie's; verlammingsverschijnselen, bewustzijnsverlies en was mijn toestand zeer kritiek. ik heb 3 maanden in het ziekenhuis door gebracht toen. Het was een wonder dat ik er bovenop gekomen was zonder afwijkingen.

Echter is het wel zo dat mijn hele leventje nu al jaren draait om een strijd tegen een extreme moeheid. Doordat een neuroloog in 1995 de link met de hersenvliesontsteking van toen maakte, heb ik dit altijd in mijn achterhoofd gehouden, maar nooit echt als DE oorzaak gezien.Totdat een vriendin van me verwees naar deze site en de mogelijke link met hersenvliesontsteking.

Ik heb een hele zoektocht en onderzoeken achter de rug en helemaal door de mallemolen geweest. Uitspraken over fibromyalgie en ME zijn er wel geweest, maar er is nooit een diagnose gesteld.2 jaar voor de geboorte van mijn zoon heb ik de zoektocht voorgoed afgesloten. 'ik moest er maar mee leren leven'. Ik wilde me er ook niet meer door tegen laten houden.


De ME-achtige (?) symptomen leken door de geboorte van mijn zoon even verdwenen (vergeten?), maar komen nu na 2 en half jaar in alle heftigheid terug, met veel gevolgen voor mijn sociale, relationele, psychische en lichamelijke gesteldheid.

Een aantal belangrijke klachten; alles overheersende moeheid, hevige hoofdpijnen, spierpijnen en spierzwakte, hartklopping, duizelingen en afwezig gevoel.

Mijn vraag is nu of iemand mijn, aan ME gerelateerde, klachten herkent. En of er iets over bekend is dat hersenvliesontsteking tot ME (of iets dergelijks) kan leiden, na zo'n lange tijd. (30 jaar)

Ik hoop op een reactiegroetjes ellenellen Berichten: 2Geregistreerd op: 09 okt 2005 01:01Woonplaats: haarlem

OmhoogME/fibromyalgie??


Hallo EllenIk heb zelf geen hersenvliesontsteking gehad..Maar mijn moeder en mijn zoon wel..Ikzelf heb die beruchte ME en Fybromyalgie-achtige klachten..(ook nog steeds geen officiele erkenning...wil ik nu ook niet meer...je moet er toch zelf mee door het leven...)Persoonlijk heb ik het idee..(voor de mensen die ik daarmee kwets..nu niet verder lezen..!!)dat er wel een verband is...dit is geheel gevoelsmatig..niks geen officele uitslagen of wat dan ook..Mijn idee is dat een gestoorde stofwisseling mede oorzaak is...(Stofwisselingziekten zijn erfelijk...Bij ons zichtbaar in tenminste 4 generaties..)In het verleden heb ik dan ook al eens zo'n soort gelijke vraag gesteld hier op deze site..Weet niet of je ooit van HPU hebt gehoord...(ivm de vermoeidheid...)Je zou het boek...Hebt u HPU""eens kunnen lezen (bibliotheek) Of hun internet pagina lezen zodat je een beetje een idee krijgt waar het over gaat en of je dit herkend bij jezelf of je familieleden..(Het is een niet wetenschappelijk erkend ziektebeeld..)


Ik geloof niet dat HPU nou als enigste oorzaak aangewezen mag worden...(er zijn vast meerdere factoren....)Maar er zat wel iets van herkenning in voor mij en mijn familieleden..Laat me maar eens weten wat je zelf hier van denkt..(als je het boek of de site hebt gelezen..)Ben best benieuwd of er ook voor jouw herkenning in zit..Groetjes Judithklavervrouw Berichten: 242Geregistreerd op: 23 feb 2004 02:01Woonplaats: losser

Omhoog


In een loop(engels) verzeild rakendoor spirit_39 » 09 okt 2005 13:10

Een tijdje geleden maakte Leonie, mijn vriendin mij erop attent dat ik als ik iets aan het doen ben, zoals bv afdrogen ik in een soort van loop raak, ik ben dan terwijl ik aan het afdrogen ben rondjes aan het lopen, ik was me daar zelf totaal niet van bewust, maar ik weet nu wel dat dat zo is, is dat bij anderen ook een bekend iets het in een soort van herhalingsbeweging raken. het lijkt wel een soort van Trance

Ik ben hier wel benieuwd naar

Groetjes Dickspirit_39 Berichten: 2Geregistreerd op: 09 okt 2005 01:01Woonplaats: Barendrecht

OmhoogIn een loop(engels) verzeild raken


Hallo Dick :Inderdaad als ik aan het telefoneren ben en het gesprek duurd een aantal minuten , dan ga ik ( als het ware ijsberen , ben ik me niet van bewust , van de keuken naar de huiskamer wel 25 keer tot er wordt gezegd ...GA NOU EENS ZITTEN !!!. Ook jij hebt net



als ik dit forum ter hand genomen , ik sinds 1 week. Je komt veel overeenkomsten tegen , ieder mens is wel anders maar de "rode "draad blijft hetzelfde. Het lezen dat anderen dat ook hebben meegemaakt is al wat. Leonie haar problemen zijn herkenbaar en mijn vrouw heeft nog dagelijks te maken met wat er is blijven hangen bij mij. Je kan natuurlijk ( heb ik ook in huis ) boeken aanschaffen om je geheugen te trainen, boek met de titel "het brein de baas is er 1 " , belangrijke zaken opschrijven , mobieletelefoons hebben vaak een geheugen enz... Wat ik toen meemaakte is dat ik het niet wilde gebuiken ( ik had zoiets over me ..ik ben toch niet gek of zo ! ). Mijn dochterje van 7 maanden was er en ik moest en zou ( eigenwijs als ik was ) volledig functioneren. Ik zou zeggen breng structuur aan in de dag en beslis samen wat er echt belangrijk is de komende dag. Als je naar een neuroloog gaat zal hij het waarschijnlijk gaan onderzoeken ...en dan?, dan heb je waarschijnlijk bevestiging van wat je al weet, maar het veranderd niets aan de situatie. Het laten onderzoeken en er iets aan doen ben je verplicht aan je gezin en omgeving maar zonder actie veranderd er niets. Over de manier waarop je het te weten gekomen bent zou ik dit zeggen..het zou mooi zijn en een hoop duidelijk maken als je het eerder wist maar het zal met de beste bedoelingen gegaan zijn.

[ 09 Oktober 2005, 17:05: Bericht aangepast door: wijnand ]wijnand Berichten: 12Geregistreerd op: 04 okt 2005 01:01Woonplaats: Hoogvliet

Omhoog

Plaats een reactie17 berichten • Pagina 1 van 2 • 12

hersenvliesontsteking en depresie op latere leeftijd vervol

door marjolijn » 06 apr 2004 18:23

hoi judith

op dit moment gaat het weer wat beter met memaar ik had nog wel een vraagje aan je kan ik dat sintjanskruid gewoon zonder recept halen of moet ik een recept gaan halen bij de dokter

groetjes marjolijnmarjolijn Berichten: 16Geregistreerd op: 18 feb 2004 02:01Woonplaats: enschede

Omhooghersenvliesontsteking en depresie op latere leeftijd vervol

door klavervrouw » 06 apr 2004 22:51

Hallo MarjoleinFijn dat het weer iets beter gaat..Wat ik begrepen heb is het van V.S.M. en dat kun je bij elke drogist of apotheek zonder recept kopen.Misschien heeft een Trekpleister, Kruitvat of DA-drogist ook wel een eigen merk, dat is vaak wat goedkoper.Als je op internet gaat kun je ook sint janskruid opzoeken via Ilse of Google..daar staat vast nog wel meer info..Hopenlijk heeft dit wel het goede effect voor jou zonder al die nare bijwerkingen...Succes en groetjes van Judithklavervrouw Berichten: 242Geregistreerd op: 23 feb 2004 02:01Woonplaats: losser


door wilma » 07 apr 2004 13:30

Houd er rekening mee dat er, net zoals bij reguliere middelen, ook bij natuurgeneeskundige middelen zoals St. Janskruid een kans op bijwerkingen is.

Van St. Janskruid zijn de vlgende bekend:- St Jans kruid geeft overgevoeligheids-reacties bij zonlicht.- St Janskruid activeert een lever-enzym waardoor de werking van de anticonceptiepil kan worden verstoord. Raadpleeg uw arts.- Niet gebruiken bij zwangerschap.- Gelijktijdig gebruik met synthetische antidepressiva (Prozac, etc.) kan extra bijwerkingen veroorzaken. Raadpleeg uw arts.



De volgende geneesmiddelen hebben een wisselwerking met St Janskruid: Theofylline; Digoxine; Ciclosporine; Atenolol; HIV medicatie.

Mensen die antistollingsmiddelen gebruiken moeten overleggen met de trombosedienst over gebruik van St Janskruid.

St. Janskruid in combinatie met een anticonceptie pil kan de werking van de anticonceptie pil verminderen.

(Bron: internet)

Met vriendelijke groet,Wilma Witkamp

[ 07 April 2004, 13:35: Bericht aangepast door: wilma ]wilma Berichten: 133Geregistreerd op: 07 maart 2001 02:01Woonplaats: soest-nederland



hallo judith en wilma

mag sint-janskruid niet gebruiken heb ik vandaag gehoort omdat ik mediceinen heb voor spastische darmen mijn huisarts en ik gah nu op zoek naar een middel voor de depresies die zo weinig mogelijk bijwerkingen hebben

groetjesmarjolijn Berichten: 16Geregistreerd op: 18 feb 2004 02:01Woonplaats: enschede


hallo Wilma en Marjoleinik ben wel geschrokken van de bijwerkingen, hoor !!!!inderdaad als je verder zoekt op internet kom je dit soort dingen wel tegen...Het was niet mijn bedoeling om je iets aan te smeren..Ik denk dat je dan toch maar eens een goede homeopatische arts moet raadplegen..( ook al omdat je dus andere medicijnen erbij gebruikt.)Laat me nog even weten of jouw huisarts nog iets heeft gevonden ( wat je wel kunt gebruiken, dan.)succes en groetjes van Judithklavervrouw Berichten: 242Geregistreerd op: 23 feb 2004 02:01Woonplaats: losser



Hallo MarjoleinEr schiet me nog iets te binnen....Je hebt een spastische darm..heb jij toevallig ook een "onzuivere" huid ???Dat kan zich uiten in exceem, maar ook in een soort pukkeltjes (lijkt een beetje op acne ) of een vorm van psoriasis...Ik vraag dit omdat ik dit al vaker ben tegengekomen bij familie's waar meningitis voorkomt..Bij ons in de familie komt dat ook voor, mijn zus had ook een spastische dikke darm ( is gelukkig allemaal weer tot rust gekomen..)gecombineerd met exceem en psoriasis..Ook ik ben aangelegd met exceem, maar de "onzuivere" huid begon al op jonge leeftijd..terwijl ik in de pubertijd en tijdens mijn zwangerschap een nagenoeg perfecte huid had.....Hormonen zouden de oorzaak zijn, terwijl ik zelf meer denk aan een combinatie van hormonen en het niet goed kunnen lozen van afvalstoffen via de darmen. Ook mijn zoon en mijn moeder( beiden meningitis gehad ) hebben vaak last van gasvorming of diaree. Misschien dat ook hier weer een verband ligt ( naar erfelijkheid of waarom bepaalde familie's eerder meningititis krijgen .)Het is weer een heel verhaal, maar kijk maar of je dit wilt



beantwoorden...doei doeiklavervrouw Berichten: 242Geregistreerd op: 23 feb 2004 02:01Woonplaats: losser



hoi judith

ik heb inderdaat een onzuivere huid maar dat is iets van de laatste 2 jaar maar dat zijn mijn darmklachten ook maar ja ik stop nu weer met schrijven want ik voel me vandaag weer eens een keer niet goed

groetjes marjolijnmarjolijn Berichten: 16Geregistreerd op: 18 feb 2004 02:01Woonplaats: enschede



Hallo MarjoleinIk zie dat je online bent..Hoe gaat het nu met je??klavervrouw Berichten: 242Geregistreerd op: 23 feb 2004 02:01Woonplaats: losser



hoi judith

ik lees net pas je berichtje van 15 aprilvandaar de late reactie op dit moment gaat het




iets beter maar nog niet zo als het wezen moet maar dat komt wel weer

groeten marjolijnmarjolijn Berichten: 16Geregistreerd op: 18 feb 2004 02:01Woonplaats: enschede


door klavervrouw » 13 dec 2004 09:42

Hallo MarjoleinHeb al een tijdje niks van je vernomen..hoe gaat het nu met je..??Groetjes Judithklavervrouw Berichten: 242Geregistreerd op: 23 feb 2004 02:01Woonplaats: losser


door Marissa » 01 okt 2005 11:36

Hallo,De vraag die ik mezelf al dagen afvraag sinds ik dit kopje heb gelezen is:Worden mensen niet gewoon depressief omdat de klachten worden ontkend?Ik ben daar door zelf op mijn 12de zwaar depressief door geworden.. dat duurde zeker 8maanden heel heftig,en in totaal heeft het mij 2a3jaar gekost. In middels ben ik 15 en ben ik pas sinds maart weer gelukkig,maar dta komt omdat alle dingen waar ik ongelukkig door werd zijn geschrapt. De dokters &andere mensen gaan mij eindelijk serieus nemen,dus mijn vraag is wort je niet gewoon depressief omdat je in een viceuze cirkel draait..Marissa Berichten: 25Geregistreerd op: 28 sep 2005 01:01Woonplaats: Rotterdam





Hoi Marissa,

Wat zul je het zwaar hebben gehad zeg. Ik kan me goed voorstellen dat je depressief bent geworden door de situatie. Zelf heb ik virale meningitis gehad maar ben daarna tijdens mijn herstelperiode niet depressief geworden. Wel voelde ik me vaak onbegrepen en had ik het gevoel dat ik constant aan iedereen mijn gevoelens moest uitleggen. De meesten dachten, "goh, ze is weer beter dus waarom voelt ze zich nog zo rot?". Ik heb nog een tijdje last gehad van "restverschijnselen", had behoorlijke concentratie- en evenwichtsproblemen. Toen ik in een rolstoel naar buiten ging zag ik de mensen denken, "waarom?".....ik werd dus moe van het feit om constant alles uit te leggen. Vooral omdat het aan de buitenkant nauwelijks zichtbaar was.

Ben blij dat het nu wat beter met je gaat.

Succes verder!




Hallo Raquel,Volgens mij ben ik een heel gedeelte vergeten op te schrijven!Ik ben niet gelijk na mijn ziekte depressief geworden ,maar pas 8jaar later.Ik heb nl. toen ik 4 was meningicoccen-sepsis gehad en ben op mijn 12de zwaar depressief geworden. Wat waarschijnlijk te maken had met het feit dat mijn klachten al 4jaar werden ontkend. Nu meot ik ook toegeven dat er meer speelde,zoals het uit elkaar gaan met mijn toenmalige vriend (20),maar ik ben dus niet daarna depressief geworden,wel heb ik daarna heel veel last gehad van hoofdpijnen enzo.Gelukkig heb ik wel mijn volledige verstand gehouden en heb ik het overleefd!



Liefs Marissa-Lauren BMarissa Berichten: 25Geregistreerd op: 28 sep 2005 01:01Woonplaats: Rotterdam



Haha.. Raquel.Vergeet ik alweer een stukje!Ik begrijp dat je je onbegrepen hebt gevoeld.Dat heb ik ook tot eigenlijk een week geleden gevoeld,omdat het nu eindelijk ook wordt erkend door de mensen in mijn omgeving.Eindelijk nemen mijn opa,oma,tante etc. het serieus.Ze hebben gelukkig ook hun excuus aangeboden voor het feit dat ze het nooit serieus hebben genomen. Vooral sinds mijn opa deze site heeft bekeken maakt hij zich zorgen,tot voor kort zagen ze mij toch als een aansteller die gewoon niet zoveel zin in school en beweging etc. had. Gelukkig zien ze nu wel in dat wij gewoon vanaf moment 1 gelijk hadden! Dat heeft ook de leerplicht ambtenaar gezegd want die heeft mijn een vrijstellig gegeven voor prive-onderwijs thuis. Sinds ik thuis zit ben ik gelukkig geworden,want nu kijken mensen van mijn oude-school mij niet meer aan van:Je bent een aansteller! En dat pas nadat je je ong. 7jaar zwaar klote hebt gevoeld(sorry voor het woord!)

Heel veel sterkte en misschien helpt het voor je als je mensen de site laat zien.Marissa-laurenbMarissa Berichten: 25Geregistreerd op: 28 sep 2005 01:01Woonplaats: Rotterdam



HalloAls men geen naam heeft voor jouw klachten..wil dat nog niet



zeggen dat je gezond bent..Vaak willen ze het dan maar op het psychische afschuiven...puur omdat ze niets beter kunnen verzinnen...(Jij bent diegene die voelt of iets klopt of niet klopt ....)En jawel...je kunt depressief worden omdat er geen erkenning is voor jouw klachten..steeds moeten uitleggen wat je mankeerd..terwijl er geen arts is die een duidelijke naam heeft voor jouw klachten. Als artsen het al niet weten..hoe kunnen gewoon "leken" dat dan wel..

Mij werd ooit verteld:"Mevrouw, wij zeggen niet dat u geen klachten heeft....U heeft wel degelijk iets...maar we weten niet wat...we hebben er geen naam voor.."Nou..dan begint het pas goed....Controleartsen..(want je kunt niet werken..) die menen dat ze je kunnen dwingen om te werken..Allerlei therapieen...want je wilt toch beter worden..(terwijl je zelf eigenlijk wel weet dat dit niet gaat werken..je voelt het.....maar je wilt iedereen toch laten zien dat je er alles aan doet om weer beter te worden..)En dan de genadeslag...er wordt gewoonweg verteld dat je depressief bent..(terwijl je zelf dondersgoed weet dat dit niet zo is....)Je wordt depressief GEMAAKT door alle wantrouwen...alle ongeloof...alle beoordelingen en veroordelingen..!!!! ( en eigenlijk alleen omdat er geen naamkaartje aan jouw ziektebeeld hangt....!!)Het kost je alle energie...het kost je je sociale leven...echt heel veel...Je moet jezelf continu verdedigen..terwijl er geen enkele arts achter je staat met een duidelijk briefje met een naam van EEN ziekte erop..(voor jezelf maakt het al niet meer uit wat er op dat briefje komt te staan....als er maar iets opstaat...desnoods depressief..als je de broodnodige rust maar krijgt..!!)En wanneer je weer met rust gelaten wordt...dan pas krijg je de kans om zelf eens op onderzoek uit te gaan......( het enigste wat ik wou weten is waarom mijn lichaam mij waarschuwde..wat was er nu echt aan de hand..??)Bij mij kwam toen de strijdlust in volle hevigheid weer terug...en ik moet zeggen met een prima resultaat...IK WERK WEER.....IK DOE WEER ALLES WAT MOGELIJK IS...!!!!Wel met kleine beperkingen...Maar ik doe weer mee in de maatschappij..ik wordt weer voor VOL aangezien..En dat terwijl ik geen seconde aan mezelf heb getwijfeld ( ik heb

mezelf altijd voor "vol"aangezien..alleen kon ik het door mijn ziekzijn aan een ander niet duidelijk maken....ik was gewoonweg te moe door alle strijd die ik moest leveren om serieus genomen te worden..)Mijn ziekte had geen naam...dus had ik geen ziekte...Ik kan nu nog steeds enorm kwaad worden op mensen die menen een ander te moeten veroordelen...omdat die persoon geen duidelijke naam heeft voor zijn ziekzijn..Dat wat jij als patient voelt is voor jouw realiteit...WAT EEN ANDER OOK BEWEERD....!!!Dus twijfel nooit en te nimmer aan jezelf...hoe moeilijk dat ook is.....

[ 02 Oktober 2005, 22:08: Bericht aangepast door: judith1999 ]klavervrouw Berichten: 242Geregistreerd op: 23 feb 2004 02:01Woonplaats: losser

· Web viewIk ben ook nog heel moe en heb nog hoofdpijn maar als ik thuis zit word ik er niet...

Documents

Transcript of · Web viewIk ben ook nog heel moe en heb nog hoofdpijn maar als ik thuis zit word ik er niet...