Dichtbij december 2014

PERSONEELSMAGAZINE BROEDERS VAN LIEFDE

dichtbij

FAMILIEDAG BROEDERS VAN LIEFDE 25 JANUARI: VOOR 5 EURO NAAR EEN TROPISCH ZWEMPARADIJS!

Kangoeroejuf in Sint-Job

Feedback: de spelregels

Verschijnt 5 keer per jaar feb - apr - jun - okt - dec

5de jaargang

DECEMBER 2014 | NR. 25

Ellen:

DOSSIER

2 > dichtbij December 2014

De voorproever21

19

815 Dossier Feedback: de spelregels

19 Toch Dichtbij Horen, zien en … meenemen

20 In memoriam

21 Aan het woord Hendrik Delaruelle

25 Van alle markten thuis

26 Etcetera + Wedstrijd

28 In beeld Mil Sysmans

11 De pionier Mohamed Ben Haddou

12 Gespot Wie klopt daar?

14 Dubbelgangers Werken op Kerstmis

INHOUD

3 Edito

4 Kort - Telex

7 Anders bekeken Neil Armstrong

8 Vaste stek Ellen Van den Bossche Mevrouw Kangoeroe

Benieuwd naar de

bedrijfsfilm van de

Broeders van Liefde, en

alle acteurs-voor-een-dag!

Kangoeroeklassen,

oftewel zorg op maat

vertaald naar het

onderwijs…

Hendrik Delaruelle

schetst de essentie

van ‘zorg’ in een

uitgebreid

afscheidsinterview

Feedback als positieve

communicatie: niet altijd

even eenvoudig, maar wel

cruciaal voor een goede

samenwerking

Muriel Tilmant

proefde deze

Dichtbij al voor .

Muriel is stafmedewerker communicatie in P.K. Broeders Alexianen in Tienen. Als antenne is ze er ook het lokale aanspreekpunt voor Dichtbij.

Een interessante

ervaringsuitwisseling,

die ons laat stilstaan

bij onze werking

AANPASSEN

dichtbij December 2014 > 3

www.dichtbijmagazine.be

PERSONEELSMAGAZINE BROEDERS VAN LIEFDE

dichtbij

FAMILIEDAG BROEDERS VAN LIEFDE 25 JANUARI: VOOR 5 EURO NAAR EEN TROPISCH ZWEMPARADIJS!

Kangoeroejuf in Sint-Job

Feedback: de spelregels

Verschijnt 5 keer per jaarfeb - apr - jun - okt - dec

5de jaargang

DECEMBER 2014 | NR. 25

feb - apr - jun -

5de jaargang

DDEDEDEDEDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDD CEMBER 20CEMBMBER

Ellen:

DOSSIER

Cover: Ellen Van den BosscheFoto: Annelies Naert

Alle medewerkers van de Broeders van Liefde in België ontvangen ‘Dichtbij’ (Vlaanderen) of ‘Approches’ (Wallonië). De Broeders van Liefde zijn een congrega-tie en organisatie die de begeleiding en de verzorging opneemt voor kinderen, jongeren en volwassenen, in de sectoren onderwijs, verzorgingsinstellingen (geestelijke gezond-heidszorg en ouderenzorg), sociale economie, welzijn (orthopedagogische zorg en kinder-dagverblijven) en buitengewoon onderwijs.

RedactieraadLieven Claeys, Katrien Debreuck, Jan Decoene, Luc de Kezel, Mattias Devriendt, Filip D’Hooghe, Karen Godfrin, Br. Luc Lemmens, Raf Missorten, Annelies Naert (redactiesecretariaat), Veerle Neyt, Rik Ouvry,Jacques Van Daele, Edwin Vercruysse, Liesbet Werbrouck en Wim Wullaert.

Hoofdredacteur en verantwoordelijke uitgeverRaf De Rycke - Stropstraat 119 - 9000 Gent. Dichtbij is een uitgave van de v.z.w. Provincialaat der Broeders van Liefde.

AbonnementDichtbij verschijnt 5 keer per jaar en is gratis voor alle medewerkers van de Broeders van Liefde. Wilt u een abonnement? Neem dan contact op met het redactiesecretariaat.Oplage: 12.400 ex.

RedactiesecretariaatWie wil meewerken aan Dichtbij neemt het best contact op met het redactiesecretariaat. Annelies Naert, Stropstraat 119, B-9000 Gent T 09 241 19 98, [email protected]

VormgevingKliek Creatieve Communicatie

DrukPerka

EDITO COLOFON

> JEF VERHAEGEN is leraar godsdienst in het

Technisch Heilig Hartinstituut in Tessenderlo.

Als ontspanning doet hij wat sport en trekt hij zich

regelmatig terug in zijn ‘heilige der heiligen’: zijn

studeerkamer, met zijn boeken en kanarievogels.

Wie is?JEF VERHAEGEN

De juiste humusNog meer dan andere jaren heb ik dit jaar verheugd uitgekeken naar de adventsperiode. Ik heb er immers, in overleg met de bisschop van Hasselt, voor gekozen tot diaken gewijd te worden op de eerste zondag van de advent.

De advent opent een hoopvol perspectief. “Wees in blijde verwachting op de komst van het Kind”, is de boodschap die in deze vier weken voorafgaand aan Kerstmis voorop staat.

Dat betekent voor mij: wees niet angstig voor schrikwekkende dingen, maar concentreer je aandacht en energie op het Goede dat al aan het gebeuren is. Blijf wakker, laat je niet in slaap wiegen en engageer je nu voor die nieuwe, betere wereld.

Levensvreugde naar mijn leerlingen uitstralen, is een belangrijke taak als leerkracht godsdienst. Maar om echt impact te hebben op jongeren, volstaan louter mondelinge getuigenissen niet. “Woorden wekken, voorbeelden trekken”, is niet voor niets een aloud gezegde.

Mijn leerlingen moeten ervaren dat ik me ook daadwerkelijk inzet. Daarom verwijs ik regelmatig heel concreet naar mijn engagement in onder meer Bloemenstad en de Kamper*. Op die manier slaag ik er vaak in hen echt te overtuigen. Want jongeren zijn nog altijd idealistisch, ze staan nog altijd open voor wat mooi en goed is en met de juiste humus kunnen zij groeien tot levenslustige volwassenen die in ‘blijde verwachting’ leven.

> *Bloemenstad is een vereniging van jonge vrijwilligers die activiteiten en kampen organiseert voor mensen met een mentale beperking. De Kamper is een tehuis voor niet-werkenden en valt onder dagcentrum ’t Brugske in Leopoldsburg.


K[O]RT

“HIER MAKEN DE FIGURANTEN

HET MOOIE WEER. MEER NOG DAN VAN GEMAKKELIJK WEERLEGBARE CLICHÉS ZIT DEZE OMGEVING VOL

VERRASSINGEN.”

Nel Van Vooren, werkstudente in het P.C. Dr. Guislain in Gent, schreef een tekst over haar ervaringen aan het loket van de receptie van het ziekenhuis. De integrale

tekst kan je vinden op www.dichtbijmagazine.be.

ANNELIES NAERT

Hulpverleners en andere geïnteres-seerden laten aanvoelen hoe het is om een psychose door te maken. Dat is de bedoeling van Labyrinth Psychotica, de media-installatie van de Nederlandse kunstenares Jennifer Kanary, die een hele week in het psychiatrisch centrum Dr. Guislain in Gent neerstreek.

“Het is een fantastische ervaring”, zegt Shalini Matthys, stafmedewer-ker in P.C. Dr. Guislain in Gent. “Het is leerrijk om te ervaren wat het is om constant afleidende auditieve hallucinaties en visuele vervormingen te hebben die ervoor zorgen dat het moeilijk is om je te focussen of net meer energie vragen om gefocust te zijn op je omgeving.”

“Wat een geruststelling dat dit maar 12 minuten duurt”, zucht Jeroen De Cock, verpleegkundige in het P.C. Dr. Guislain in Gent. “Jammer genoeg kunnen onze patiënten dat niet zeggen. Nu begrijp ik waarom patiënten soms graag afstand houden en geagiteerd reageren op lichamelijk contact.”

Filmploeg LEGT FUSIE VAST

LINDA NIJS

Het Psycho-Sociaal Centrum en Nakuurhome Papiermoleken in Leuven zijn sinds begin dit jaar

gefusioneerd tot één centrum. Ze werken nu nog nauwer samen dan voordien al het geval was.

Om de fusie te vieren, werd een professionele filmploeg in de arm genomen. Om hun film te

maken, deden ze een beroep op enkele vrijwilligers. Een aantal collega’s kreeg op die manier de

kans ervaring op te doen als ‘acteur’. Sinds kort gaan beide campussen ook door het leven met

dezelfde naam: Psycho-Sociaal Centrum.

DOE-HET-ZELF-PSYCHOSE


EIGEN KWEEK!Verspreid op de campus van het

psychiatrisch verzorgingstehuis (P.V.T.)

De Ent in Torhout staan heel wat ap-

pelbomen. Dus gingen de medewer-

kers en bewoners samen aan de slag.

Ze oogstten de vruchten en lieten

ruim 250 kg appels persen in een

mobiele fruitpers. De pluk resulteerde

uiteindelijk in ongeveer 175 liter

heerlijk appelsap.

VOORBIJ DE GRENSOp het Indonesische eiland Flores opende Broeders van Liefde een nieuw psychiatrisch rehabilitatiecentrum. In ‘Renceng Mose’ is plaats voor 20 patiënten. Er werd ook een project van thuiszorg opgericht. Het centrum is het enige in zijn soort op het eiland, dat in totaal 3 miljoen inwoners telt.

FIT IN JE HOOFDHet psychiatrisch ziekenhuis Broeders

Alexianen in Boechout neemt deel

aan ‘fit in je hoofd’, een project van

voetbalclub Lierse. Patiënten kunnen

op die manier verschillende sporten

proberen, voetballers ontmoeten en

wedstrijden spelen.

KOORHet koor van het Institut Technique Fundi Maendeleo: (ITFM), de enige technische school in het zuiden van de Congolese Kivu-streek, bracht een DVD uit: ‘Deus Caritas Est - Dieu est Amour’. De volledige opbrengst gaat naar het ITFM. De DVD is ook in België te koop aan € 20 via [email protected].

TELEX

IN HET NIEUW LIESBET WERBROUCK

Alle poetsdames, logistiek assistenten en verpleegkundigen in P.C. Sint-Amandus in Beernem

kregen nieuwe arbeidskledij. De keuze viel niet op een wit pak, maar op kleurrijke arbeidskledij:

een rode broek en een grijze of beige werkjas. Een uitgebreide draagtest bepaalde de keuze

van de modellen: zo werd bijvoorbeeld gekozen voor een jas die de nodige bewegingsruimte

biedt en een in breedte en lengte aanpasbare broek. Een werkgroep werkte een nota uit met

duidelijke afspraken wanneer de medewerker arbeidskledij moet dragen en wanneer niet.

Maar liefst 3 bekers wisten de sporters van U.P.C. Sint-Kamillus in Bierbeek in de wacht te

slepen tijdens de Psylos internationale sportweek in Herentals. Tafeltennis, zaalvoetbal en

volleybal: de ploegen uit Bierbeek wisten telkens teams uit onder meer Nederland, Duitsland,

Engeland en Italië achter zich te laten. De coaches Hannah, Ria en Heidi wisten zich met hun

blijdschap geen blijf. Proficiat!

CHRIS SCHEPERS

HANNAH, RIA EN HEIDI: fiere coaches

> Hun integrale verslag kan je rustig nalezen op www.dichtbijmagazine.be!

> Mee dankzij Hannah, Ria en Heidi wonnen de sportteams uit U.P.C. Sint-Kamillus drie keer goud!

> De nieuwe werkkledij werd uitgebreid getest… en goed bevonden.

PAUL VERVLOESSEM


Ook de filmploeg op bezoek gekregen? In een flink pak voorzieningen en scholen werden korte fragmenten opgeno-men voor de nieuwe bedrijfsfilm van de organisatie. De bedrijfs-film zal bestaan uit verschillende modules en thema’s, die naar wens ‘gelinkt’ kunnen worden. Een teaser komt op de facebookpagina van Broeders van Liefde!

Wil je weten wat er leeft in de gezondheidszorg? Dan kan de facebookpagina van Zorgnet Vlaanderen wellicht een aanrader zijn. Onze voorzieningen voor geestelijke gezondheidszorg en ouderenzorg zijn bij die koepel aangesloten. Zoek op ‘Zorgnet Vlaanderen’.

Dat de organisatie Broe-ders van Liefde groot is, hoeven we je wellicht niet meer te vertellen. Hoe groot? Dat kan je zelf bekijken op de facebookpagina van Dichtbij, waar we op één bevattelijk overzicht de organisatie in België in kaart heb-ben proberen te brengen.

Geïnteresseerd in alles wat met welzijn te maken heeft? Dan is de facebookpagina van Weliswaar misschien een aanrader. Zoek naar ‘weliswaar, welzijns- en gezondheidsmagazine voor Vlaanderen’.

Kringwinkel De Cirkel is niet alleen actief en creatief in de regio Noorderkempen. Op hun facebookpagina kan je hun vele acties en evenementen volgen in woord, beeld en soms ook klank!

1

2

4

5

3

De facebookpagina van Dichtbij vind je door te zoeken op

‘dichtbijmagazine’.

INTUSSEN OP FACEBOOK

> De families van Naftali en Marcel halen herinneringen op in Woluwe.

Speciaal bezoek in het Koninklijk Instituut Woluwe: Naftali en Herman, twee joodse mannen die als kind tijdens de Tweede Wereldoorlog ondergedoken leefden tussen de slechtziende leerlingen in het instituut, waren er te gast, samen met hun families. Oude foto’s werden opgediept, een paar klassen bezocht en herinneringen opgehaald. Na de oorlog ging elk van hen zijn eigen weg, maar een tiental jaar geleden vonden ze elkaar opnieuw en ze houden er een fijne vriendschap aan over. Ze zorgden er ook voor dat Br. Leonce, toenmalig directeur van het instituut, postuum het ereteken van ‘rechtvaardige onder de volkeren’ kreeg, een ereteken dat door de staat Israël wordt toegekend aan mensen die tijdens de Tweede Wereldoorlog joden hebben geholpen om te ontkomen aan de vervolging.

ONDERGEDOKEN JONGENS VINDEN ELKAAR TERUG IN K.I. WOLUWE

> Het opmerkelijke verhaal van Naftali en Marcel kan je lezen op www.dichtbijmagazine.be

Hugo kan op reis!Hugo Verdoodt uit P.Z. Sint-Alexius in Grimbergen is de winnaar van de fotowedstrijd van afgelopen zomer. Hij stuurde ons een foto van zichzelf én Dichtbij tijdens zijn vakantie en krijgt daarvoor een cheque ter waarde van 175 euro bij Thomas Cook.

>


Neil ArmstrongIk ben een ontdekkingsreiziger. Vooral als ik 400 meter onder de grond een galerij van een grot bereik waarvan ik weet dat ik de eerste mens ben die er komt, voel ik me een kleine Neil Armstrong. Speleologie is een aardweten-schap die zich bezighoudt met de studie en de verkenning van grotten. Maar voor mij is het in de eerste plaats een sportieve vorm van ontspanning in de natuur, met het nodige avontuur. Boormachines, hamers, span-bouten, micro-explosieven en meetapparatuur behoren tot mijn uitrusting. Vaak overnach-ten we in de grot, om dagen te kunnen voortdoen zonder naar de oppervlakte te moeten. Samen met een Spaanse speleoclub hebben we op die manier in de buurt van de noord-Spaanse

ANDERS BEKEKEN

PIET KETELE DAVID DE ROEST

Af en toe ben ik bang, ja. Als ik bij een afdaling in het ijle aan een touw hang, bijvoorbeeld. Of als ik vooruit gestuurd wordt om de smalste passages te verkennen. Dan vloek ik soms dat ik beter was thuisgebleven. Tegelijk blijf ik die angst opzoeken. Het is een wisselwerking tussen angst en de euforie van het vinden van een nieuwe zaal, doorgang of verbin-ding. 2 jaar geleden hebben we een verbinding gelegd naar een andere grot. We waren er al jaren naar op zoek. Het was een martelgang: smal, winderig, nat en modderig. We gingen plat op de buik onder een blok door, zaten van kop tot teen onder de modder en bibberden van de kou. Maar het is ons gelukt en we waren euforisch.

PIET KETELEWie is?

> PIET (bijna 50) is algemeen

directeur van het Koninklijk

Instituut Woluwe. Hij heeft

een vrouw die het hem gunt

om 45 dagen per jaar met

speleologie bezig te zijn en

drie zonen.

stad Santander al meer dan 120 kilometer ‘blootgelegd’ in 20 jaar. Het is het 2de grootste grotten-systeem van Spanje.


VASTE STEK

Ellen Van den Bossche

Mevrouw Kangoeroe


Wat is?

Basisschool Maria Middelares in

Sint-Job-in-‘t-Goor heeft twee vesti-

gingsplaatsen: de hoofdschool en een

wijkschool. Het is de ‘school in het dorp,

van het dorp’. 45 leerkrachten dragen

er zorg voor ongeveer 570 leerlingen,

van de instapklas bij de kleuters tot het

zesde leerjaar. De school bestaat al 75

jaar en maakt sinds dit schooljaar deel

uit van de organisatie Broeders van

Liefde.

Basisschool Maria-Middelares in Sint-Job heeft een ‘kangoeroeklas’ en ze zijn niet de enige school in Vlaanderen. Pas op, stel je bij een kangoeroeklas geen verklede leerlingen voor. Integendeel. “In zo’n klas willen we net dat hoogbegaafde leerlingen helemaal zichzelf kunnen zijn en op hun niveau extra uitdagingen aangaan”, vertelt zorgleerkracht Ellen Van den Bossche. Zijn kangoeroeklassen hip of gewoon broodnodig? Dichtbij zocht het voor je uit in deze nieuw aangesloten school van de Broeders van Liefde.

ANNELIES NAERT

“HOOGBEGAAFDE KINDEREN VINDEN

VAAK GEEN AANSLUITING BIJ HUN LEEFTIJDS-GENOOTJES. ZE

HEBBEN ANDERE ZORGEN.”

MARIA MIDDELARES

doel is om ook de sterke kinderen vanaf de instapklas tot aan het zesde leerjaar van dichtbij op te volgen. We willen geen individueel onderwijs geven, maar wel op maat van het kind werken.”

De kangoeroewerking blijkt veel breder dan alleen zorg voor de hoog-begaafde leerlingen. “Mijn taak is te zorgen dat álle kinderen die nood hebben aan een extra uitdaging, die ook krijgen. Voor de kinderen die sterk zijn in taal of wiskunde zorg ik daarom binnen hun eigen klas voor begeleiding en extra materiaal.

Daarnaast neem ik de hoogbegaaf-de kinderen onder hen hier af en toe apart in onze kangoeroeklas. Dat zijn er hooguit 1 of 2 per klas. Hoog-begaafdheid is geen luxeprobleem, maar een zorg”, zegt ze terwijl ze onderbroken wordt door een vraag van één van de jongens aan de computer. “Ze zijn bijvoorbeeld vaak geïnteresseerd in actualiteit, maar kunnen daar moeilijk over praten met klasgenootjes. In de kangoe-roeklas kan dat wel. We filosoferen heel vaak samen”, lacht Ellen.

570 45

Dichtbij maakte een filmpje over basisschool Maria Middelares.Check het op www.facebook.com/dichtbijmagazine

Dichtbij TV

De bel rinkelt en juf Ellen neemt enkele leerlingen van de vierde klas mee. Binnen

de kortste keren zijn 5 jongens aan de slag met een kaart van Europa. “Ligt Duitsland in Europa?”, vraagt iemand. “Zoek het eens op, je weet waar je die informatie kan vin-den”, is het antwoord van juf Ellen. Geen gewone klasopstelling, geen gewone lessen en geen gewone antwoorden.

“Ik ben sinds september verant-woordelijk voor de kangoeroewer-king”, vertelt Ellen. “Toegegeven, het is wennen. Ik vind het gewel-dig, maar voel tegelijk wat stress en een dosis gezonde spanning. Uiteraard kan ik een beroep doen op het materiaal en de kennis van mijn voorganger die met pensioen is, maar ik moet met die expertise opnieuw aan de slag.”

HoogbegaafdMaatwerk, zorgklas, differentiatie, hoekenwerk: het zijn woorden die vandaag vaak vallen in gesprekken over onderwijs, maar in basisschool Maria-Middelares zijn die metho-des heel aanwezig. De ‘kangoe-roewerking’ is dan ook geen plotse hype. “Onze school volgt momen-teel een drie jaar durende opleiding voor het begeleiden van sterke en hoogbegaafde kinderen. In elke graad volgen enkele leerkrachten het individuele excentra-traject en een paar keer per jaar vindt een teamvorming plaats. Op die manier hopen we in die begeleiding te groeien en de differentiatie binnen de klas nog verder uit te bouwen. De zorg voor de zwakkere leerlin-gen verloopt al heel erg goed en het

Google MapsTerwijl Ellen haar les afwerkt, lopen we met haar collega Vanessa even rond in het gebouw. Het gonst er van de bedrijvigheid. Lesgeven gebeurt hier met de deuren open, leerlingen lopen in en uit en volgen elk hun eigen traject. Wie motorisch een achterstand moet inhalen, kan aan de slag met de gymleerkracht. Wie moet bijbenen voor Frans, krijgt in een hoekje wat extra oefeningen. “We willen niet alleen kinderen uit de klas halen om extra oefeningen


te geven, we brengen ook extra zorg in de klassen zelf”, legt Vanessa uit als we terug bij Ellen zijn. “Dat is vaak een opgave en het vraagt een inspanning om leerlingen van zo na-bij te volgen”, gaat ze verder. “Ellen is hier nu bijvoorbeeld veel meer op school dan voor een halftijdse baan nodig is, ze volgt opleiding en be-zoekt andere scholen. Zo verwerven we als school expertise en dat komt de leerlingen ten goede.” Ellen lacht als ze haar collega hoort. “Ik doe het graag, want het is zo ontzettend boeiend. Ik hou van verandering op tijd en stond. Dat houdt me gemoti-veerd en scherp.”De 5 kinderen zijn ondertussen op Google Maps de landen van Europa aan het bekijken. We vragen ons af wat hen nu precies hoogbegaafd maakt. “Om dat te weten, kijken we naar het totale kind. Belangrijk is daarbij dat de leerkrachten elkaar informatie doorgeven, in gesprek gaan met de ouders en objectief tes-

“WE WILLEN GEEN INDIVIDUEEL ONDERWIJS

GEVEN, MAAR WEL OP MAAT VAN HET KIND WERKEN.”

Wie is?

> ELLEN (40) is halftijds zorg-

leerkracht in basisschool Maria

Middelares. Ze is verantwoorde-

lijk voor de kangoeroewerking

en de kangoeroeklas.

> Poetsen bezorgt Ellen stress.

Koken doet ze wel graag, vooral

voor vrienden en familie. Dan

probeert ze nieuwe recepten uit.

Nooit vlees, want ze is vegeta-

riër. Maar Ellen komt pas echt

tot rust in de tuin. Het laatste

project was de aanleg van een

zwemvijver.

ELLEN VAN DEN BOSSCHE

tegen, maar moet tegelijkertijd met veel meer collega’s overleggen. De eerste weken voelde ik me soms eenzaam. Dat was wennen, maar ik kan erover vertellen in de leraars-kamer en ik kom bewust naar de pauzes, zodat ik de collega’s tegen het lijf loop. En er is natuurlijk ook ons groot zorgteam, dat nu en dan de koppen samen steekt.”

ten wie welke leerstof al beheerst. Maar we observeren evengoed of het kind zich gelukkig voelt tussen zijn of haar leeftijdsgenootjes. Door zo te kijken naar de kinderen kun-nen we precies die kinderen eruit pikken die nood hebben aan een extra uitdaging.”

DarwinHoe verloopt zo’n test? “De kin-deren leggen een toets af over leerstof die ze nog niet hebben gekregen”, vertelt ze. “Op basis van die resultaten wordt per kind een lespakket samengesteld waarin we de leerstof die het kind beheerst, vervangen door extra aanbod. De kinderen uit het zesde leerjaar zijn nu bijvoorbeeld bezig aan een project rond Darwin.”

“We proberen door die extra leerstof enerzijds te vermijden dat die sterke leerlingen werkblad na werkblad krijgen, gedemotiveerd geraken en uiteindelijk afhaken. Anderzijds hoeden we ons ervoor om hen de leerstof van de volgende jaren te geven. We gaan dus niet verder, maar wel dieper in op de leerstof. Alleen nadat alle alterna-tieven uitgeput zijn en als we zien dat het kind geen aansluiting meer vindt bij zijn leeftijdsgenootjes, laten we het versnellen en een klas overslaan.”We lopen samen naar de leraars-kamer en merken hoe blij Ellen is om de collega’s te zien. Doordat ze geen vaste klas meer heeft, is ze nu de leerkracht die een beetje overal en nergens is. “Ik ben niet meer ‘de juf’. Ik kom de collega’s minder

> De sterkste leerlingen krijgen van Ellen een aangepast lesaanbod.

De hele ochtend lang klinkt Ellen heel gemotiveerd en gepassio-neerd. “Toen ik pas afgestudeerd was en voor het eerst voor de klas stond, vroeg ik me af of ik wel een goede juf was, maar nu weet ik dat dit mijn ding is. Ik kan het niet beschrijven, maar er is iets in deze school waardoor ik hier heel graag ben. Ik sta helemaal achter de visie. Hier is er goesting om te werken, ook al moeten we onszelf soms wat tot bedaren brengen als we de lat te hoog leggen”, vertelt ze. “Maar ik smelt ook gewoon voor kinderen en ik hou ervan om hen te ontdekken en mijn steentje bij te dragen aan hun ontwikkeling. Ik kan hier mezelf zijn en voel me hier welkom. Ik hoop heel hard dat de kinderen ook dat gevoel hebben. ”

dichtbij April 2014 > 11

Mohamed Ben Haddou is therapeutisch begeleider bij De Sleutel, een centrum voor mensen met een drugproblematiek. In zijn werk probeert hij de Westerse hulpverlening nauwer te verbinden met de moslimwereld en vice versa.

Mohamed

De kist op de foto werd vroeger meegenomen door broeders die op missie gingen in het buitenland. Vandaag staat ze symbool voor hoe medewerkers die missie willen belichamen en uitdragen in hun dagdagelijkse werk.

Tegelijk moeten wij, ons ook hulpvriendelijk opstellen. Dat is niet altijd eenvoudig. Als er iemand vraagt om te bidden of een hogere macht aanroept om zich te helpen, dan is dat geen be-dreiging, maar wel een therapeutische inbreng die helend kan werken voor die man of vrouw. Ik probeer de mensen van ons team daarin te gidsen. Dat wil niet zeggen dat ik als moslim de expert ben en enkel dat type mensen begeleid. Integendeel, de uitdaging ligt er precies in die bepaalde mensen vertrouwen te laten winnen bij autochtone Westerse begeleiders. Zo kunnen zij later ook vertrouwen geven aan autochtone mensen in de maatschappij. Is dat niet wat we moeten proberen?

MATTIAS DEVRIENDT FILIP ERKENS

DE PIONIER

I Ik voel me Marokkaan,

Belg, moslim, Gentenaar, Berber, Vlaming, man, Europeaan en zo kan ik nog wel even doorgaan. In Gent heeft bijna 35% van de inwoners een allochtone afkomst. Ik stel me dan de vraag: Hoe kunnen we in onze Westerse hulpverlening voeling krijgen met de dogma’s, gewoontes en denkbeelden van álle mensen? En die mensen. Kennen zij onze hulpverlening eigenlijk?

De islamitische gemeenschap ziet het verslavings-syndroom nog vaak als iets ‘magisch’. ‘Hij is beze-ten, beduiveld, geestesziek’. Mannen en vrouwen worden zo gestigmatiseerd. Ze krijgen geen toegang tot de reguliere hulpverlening.

Een paar jaren geleden heb ik een organisatie opgericht met als doel informatie te laten doorstro-men naar spirituele leiders, imams en theologen uit de religieuze moslimgemeenschap zodat zij weten hoe wij psychiatrische patiënten of mensen met een verslavingsproblematiek behandelen. Zo stimuleren we het diversiteits- en sociaal inclusief denken binnen onze maatschappij.


WIE KLOPT DAAR? BART MOENS

Het is de Sint! Al lijkt hij misschien wat op boekhouder Paul Geladé… Samen met hoofdpiet Herman Hacour en de pieten Lore Boucké, Ine Tuyls, Jolien Vanleeuwen en Tine Vandersanden maakt hij zich klaar om de kin-deren van de collega’s in het psychiatrisch ziekenhuis Broeders Alexianen in Tienen met een bezoek te ver-rassen. Altijd een beetje spannend, toch?

GESPOT


DU BELGANGERSB ANNELIES NAERT

Kerstmis is het familiefeest bij uitstek! Maar wij vieren dat nooit met onze ei-

gen familie. We hebben er hier in Effeta voor gekozen om een thuis te bieden aan seropositieven en aidspatiënten. Dus trek-ken we die lijn consequent door en maken we er hier al vijftien jaar een familiefeest van, samen met hen die ons toevertrouwd zijn. We maken het gezellig, halen hapjes in huis en klinken samen. Dat is, denken we, het evangelie beleven in zijn ware beteke-nis. Wij noemen dat dan ook niet ‘werken’, maar ‘aanwezig zijn’. Op kerstavond en Kerstmis delen we – misschien nog meer dan anders – warmte, vriendschap en ver-bondenheid. Het is volgens ons een teken dat God effectief ‘liefde’ is. En wij krijgen daar heel veel voor terug aan warmte en vriendschap. Het is het kerstverhaal bele-ven zoals het hoort.

Op Kerstmis lossen we de nacht-dienst af met kleine oogjes. Na een

avond met familie en vrienden vieren we verder met onze bewoners. Die dag mag het iets meer zijn. We maken bo-terkoeken klaar, wekken de bewoners voorzichtig – en mét kerstmuts – en de verzorging verloopt op het ritme van rustige kerstmuziek. We klinken met een glaasje, toveren lekkere hapjes uit de oven en nemen allemaal samen plaats aan een mooi gedekte tafel. De hele dag staat in het teken van Kerstmis: we genieten van elkaars aanwezigheid, maken het gezellig en houden tijd vrij om elkaar te verwennen. De leefruimte is aangekleed met glinsterende lichtjes en mooie kerstversiering en op de tele-visie speelt een kerstfilm. Kerstmis is feest, dus maken we er een warme dag van, samen met onze bewoners.

“AANWEZIG ZIJN” “FEESTELIJKE ZORG”

> BR. FLOR CARRETTE en zijn

vrijwilligers maken

van opvanghuis

Effeta in Ronse en

échte thuis.

> GRETA, BARBARA, DELPHINE EN SHANA VAN LEEFGROEP ROBBEDOES in

orthoagogisch centrum

Engelbewaarder in

Aartrijke maken het

graag gezellig op

Kerstmis.

Werken op Kerstmis

DOSSIER


Koppel jij soms terug naar je collega? Slaag jij erin om je collega een boodschap over te brengen over zijn of haar gedrag of prestaties? Feedback is nochtans onmisbaar als je met anderen samenwerkt. Als feedback op een goede manier gegeven wordt, brengt het duidelijkheid in de samenwerking en een sfeer van openheid op de werkvloer. Maar wat houdt feedback in en hoe pak je dat aan? Dichtbij ging het vragen aan Ste-fanie Versaevel, van de Externe Dienst voor Preventie en Bescherming op het Werk, Idewe. “Als je de spelregels van feedback volgt, perk je de kans in dat problemen escaleren en creëer je een open cultuur”, zegt ze. Voor orthopedagogisch centrum Broeder Ebergiste in Vurste reden genoeg om alle collega’s in de voorziening daarover een vorming te geven.

ANNELIES NAERT ANNELIES NAERT, FRANCIS TILBORGHS EN BEN DE WEVER

en jij?de spelregels

Feedback:

BELINDA MUSSCHE

medewerkster op de

huishoudelijke dienst in

O.C. Br. Ebergiste in Vurste

SARAH GEVAERT

opvoedster in O.C.

Br. Ebergiste in Vurste

“nieuwe collega’s leren kennen”


Op elke werkvloer zijn er wel eens strubbelingen tussen collega’s. Wanneer je dat niet openlijk met

elkaar kan bespreken, is het risico groot dat je je frustraties tegen iemand anders ventileert. Op dat moment ontstaat de kans dat er geroddeld wordt. Een open feedbackcultuur in je school of voor-ziening kan voorkomen dat problemen escaleren”, zegt Stefanie Versaevel, preventieadviseur psychosociale aspec-ten bij Idewe, de Externe Dienst voor Preventie en Bescherming op het Werk. Tijdens workshops en vormingen geeft Stefanie enkele belangrijke leidraden mee om tot die open feedbackcultuur te komen. “Stel dat je tewerkgesteld bent in de huishoudelijke dienst en je collega is extreem net en proper. Elke keer dat jij een ruimte opkuist, doet hij dat nog eens over en dat frustreert je. Hoe vertel je dat aan die collega? Daar zijn wel een aantal spelregels voor. Zo is het belangrijk dat je zo snel mogelijk feedback geeft op gedrag dat je frustreert. Krop het niet op! Spreek vanuit een ik-boodschap en bouw je boodschap zorgvuldig op. De bedoeling is uiteindelijk dat ongewenst gedrag besproken wordt, zodat dit aangepakt kan worden. Geef de feiten aan en omschrijf het gedrag dat je wenst

te veranderen. Benoem hoe jij je voelt en welk effect het gedrag van je collega op je heeft. Zeg wat jij zou willen en doe een suggestie voor verandering. Geef aan waarom dit belangrijk voor je is. Een mogelijkheid kan zijn: ‘Ik merk dat jij tel-kens opnieuw mijn poetswerk over doet. Ik voel me hierdoor gefrustreerd, want ik krijg het gevoel dat jij mijn werk niet goed vind. Ik zou het waarderen mochten we in de toekomst kunnen afspreken hoe we het werk verdelen, zodat we ervoor kunnen zorgen dat ons werk efficiënter verloopt.’ Vergeet niet dat het om een dialoog gaat. Geef dus je collega de kans

om te reageren. Wat vindt hij of zijn van je feedback? Als je merkt dat je collega in de verdediging gaat, mag je gerust aangeven dat dat niet nodig is. Je valt hem of haar immers niet aan, maar geeft opbouwende kritiek.”

Feedback is assertieve communicatie. Je zegt wat je te zeggen hebt, maar toont respect voor de ander. “Durf gerust feedback te geven op ongewenst gedrag, maar durf evengoed om feedback te vra-gen op momenten dat je aanvoelt dat er iets scheelt”, zegt Stefanie. “Trek het ge-sprek zelf open. Feedback gaat trouwens

> STEFANIE VERSAEVEL is

preventieadviseur psychosoci-

ale aspecten bij Idewe en geeft

vormingen over feedback.

STEFANIE VERSAEVEL

bijzondere jeugdzorg al hoe je omgaat met feedback. “De tips (zie p.18) vor-men een goede basis om een punt ge-degen aan te brengen bij je collega’s of de directie. Ik onthou vooral dat ik eerst moet nadenken over wat ik wil zeggen en hoe ik die boodschap wil geven. Impulsief reageren is zelden de goede weg, zeker niet als je kritiek te slikken krijgt of als je zelf een negatieve bood-schap wil brengen. Integendeel, als je je verhaal op de juiste manier naar voren brengt, kan dit zelfs als positief ervaren worden. Het is immers heel belangrijk om te blijven communiceren onder collega’s. Ikzelf ondervind soms dat er vooral tussen oudere werknemers en jonge medewerkers een kloof ontstaat omdat we elkaar niet begrijpen.”

Belinda en Sarah hebben de opleiding ‘feedback geven en ontvangen’ gevolgd. Ze nemen een afwachtende houding aan. “Ik sta volledig achter de boodschap en de manier van communiceren die vooropgesteld wordt, maar het is niet vanzelfsprekend om dit in de praktijk om te zetten”, reageert Belinda. “Om je boodschap goed te kunnen brengen, is het belangrijk om correct in te schatten welke persoon je voor je hebt en dat is vaak moeilijk. Daarom pleit ik ervoor om de tijd te nemen om nieuwe collega’s te leren kennen. Als je de ruimte krijgt om al eens een privé-gesprek te voeren – ook al duurt dat niet lang – dan leer je elkaar en elkaars persoonlijkheid en interesses beter kennen. Dat kan de communicatie alleen ten goede komen.”Sarah leerde ook in haar vorige job in de

“ZEG WAT JE TE ZEGGEN HEBT, MAAR TOON

RESPECT VOOR DE ANDER”

niet enkel over negatieve boodschappen. Het kan ook een middel zijn om positief gedrag te bestendigen.”

Actief luisterenWie een verhaal vertelt, heeft het liefst dat zijn of haar publiek aandachtig luistert. Wanneer een luisteraar verstrooid lijkt, de gsm de hele tijd controleert, wegdroomt en niet bij de les blijft, is dat storend voor de verteller. Al snel ondervindt die dat het helemaal niet fijn is om – letterlijk – geen gehoor te krijgen. “Als ontvanger van een boodschap is het van belang om een open en actieve houding aan te nemen”, vertelt Stefanie. “Ook als je eigenlijk geen tijd hebt of met andere dingen bezig bent. Zet dat even opzij en luister naar wat je verteld wordt. Wist je dat we 55% van onze informatie uit lichaamstaal halen?”

Positief roddelenLeer positief te roddelen! Focus op de goede kanten en kwaliteiten van je col-lega’s wanneer je ‘achter de rug kletst’. Je zal ondervinden dat dit een veel beter gevoel geeft. Bovendien is het uiteraard ook veel prettiger voor de collega in kwestie. “Al te vaak communiceren we over dingen die fout lopen”, zegt Stefanie. “De vergaderingen die constructief verlo-pen, de nota die goed is opgesteld, een overleg dat prima is voorbereid, gaan veel minder vlot over de tongen. Dat wordt als vanzelfsprekend gezien. Benoem dus ook nu en dan de positieve dingen.”

Blind tekenenAls we iemand vragen om een tekening te beschrijven aan iemand die de tekening niet ziet en we vragen die laatste om te tekenen wat er beschreven wordt, dan zal het eindresultaat zelden gelijk zijn aan de oorspronkelijke tekening. Iedereen heeft een eigen beleving en interpretatie. Op die manier gaan ook de meeste verhalen al heel snel een eigen leven leiden. Details worden uitvergroot, eigen toetsen worden aangebracht en accenten worden anders

gelegd. “Wees er alert voor dat iedereen de dingen anders interpreteert of aanvoelt”, zegt Stefanie. “Heb je iemand iets te zeg-gen? Spreek die persoon dan rechtstreeks aan en duidt je verhaal zoals je dat bedoelt, zodat er geen misverstanden ontstaan.”In orthopedagogisch centrum Broeder Ebergiste volgen momenteel alle medewer-kers een vorming over feedback. Stafme-dewerkster Annelies Maes legt uit waarom: “De directe aanleiding ligt in de vernieuwde wetgeving en procedures rond klachten op het werk. Hoewel we het zeer belangrijk vinden dat iedereen die procedures kent en weet bij wie hij of zij kan aankloppen als vertrouwenspersoon, vinden we het nog belangrijker om te proberen te voorkomen dat het tot een klacht komt. Volgens ons kan dat door een open cultuur in te voeren, waarin we inzetten op talenten en waarvoor we een positieve vorm van communicatie gebruiken. We focussen op wat we wél willen en investeren in ondersteuning en dialoog. Hoe gaan we om met elkaar? Hoe gaan we met elkaar in gesprek? En hoe kunnen we communicatie inzetten als instrument om een open cultuur te creë-ren? Via de verplichte vorming proberen we iedereen bewust te maken van het belang van zowel verbale als non-verbale communicatie.”

Wat is feedback?

Feedback is commen-taar dat we geven of ontvangen op iemands gedrag of houding. Via feedback leer je hoe je gedrag of houding overkomt en welke gevolgen dat voor de ander heeft. Feedback kan zowel positief (“Wat heb jij dat voorstel helder gepresenteerd. Ik snapte het meteen!”) als negatief (“Ik vond het vervelend dat je mij tijdens mijn presentatie telkens in de rede viel.”) zijn.

Het verschil met een compliment of kritiek is dat feedback uitslui-tend over veranderbaar gedrag gaat, terwijl een compliment of kritiek ook over andere zaken kan gaan. “Wat heb je een leuk jasje aan” is een compliment.


“Spreek voor jezelf”

In het psychiatrisch ziekenhuis Sint-Alexius hebben de diensthoofden via vormingen aangeleerd hoe feedback te geven.

“Aangezien we de opdracht hebben om gedrag of houding van de medewerkers te sturen, wordt de techniek van geven van feedback toegepast tijdens evalua-tiegesprekken, functioneringsgesprek-ken en de coachinggesprekken (die hun intrede aan het doen zijn)”, vertelt Jos. “Dit zijn de formele momenten. Maar ook tijdens dagdagelijkse gesprekken wordt de techniek toegepast.”

“Feedback geven is niet altijd zo ge-makkelijk. Feedback geven over iets dat goed loopt, is gemakkelijk. Maar ook werken aandachtspunten moeten via feedback aangekaart kunnen worden. Het is dan heel belangrijk om steeds goed voorbereid te zijn op dat gesprek. En aangezien het gesprek vanuit de ik-vorm plaatsvindt, is het heel belangrijk om te beschrijven wat je zelf ziet, meegemaakt hebt en vastgesteld hebt. Spreken vanuit de meldingen van iemand anders is af te raden.

Het moeilijkste, vind ik, is punten bespreken waar behalve aspecten die verbonden zijn aan de job van de me-dewerker ook lichamelijke of psychische aspecten van de werknemer moeten benoemd worden omdat ze invloed hebben op het functioneren. Een heel goede voorbereiding gaat dit gesprek dan vooraf.”

JOS GEEROMS

teamcoördinator Dienst

afhankelijkheid en

stemmingsstoornissen in

P.C. Sint-Alexius, Grimbergen


feedback geven

Blik enkel terug op het verleden om eruit te leren. Denk in termen van oplossingen en blijf niet bij de fouten hangen.

Spreek vanuit je eigen bele-ving, in de ik-vorm en benoem wat je bedoelt.

Spreek niet over wat niet kan, maar focus op wat wél kan.

Kijk niet alleen naar verschil-len, maar ook naar wat gemeen-schappelijk is.

Spreek niet over iemand, maar spreek die persoon recht-streeks aan en benoem niet de persoon, maar het gedrag.

feedback ontvangenFeedback is een kans

Beschouw feedback niet als een persoonlijke aanval, maar als een kans om bij te leren. Feedback wordt gegeven met een positieve bedoeling en het geeft je de mogelijkheid om verder te ontwikkelen. Het is een kans, geen bedreiging.

Luister actief en stel vragen Laat zien dat je aandacht hebt voor wie je feedback geeft. Dat kan je tonen met onder meer je lichaamshouding. Als de feedback niet helemaal duidelijk is, vraag dan naar meer informatie of voorbeelden. Dat toont aan dat je de feed-back serieus neemt en het helpt je om de feedback beter te begrijpen.

Reageer niet defensief Probeer niet meteen in de verdediging te gaan en je gedrag goed te praten, maar luister eerst naar de boodschap. Je hoeft niet meteen te reageren. Rea-geer ook niet defensief op positieve feedback. Aanvaard een compliment en laat die “Ah, maar dat kan iedereen hoor”’ maar achterwege.

Toon waardering voor de feedback Maak duidelijk dat je de feedback waardeert door de andere te bedanken. Hou in je achterhoofd dat het voor de feedbackgever vaak even moeilijk is als voor jezelf.

Aan de slag! Feedback biedt je de mogelijkheid om verder te ontwikkelen en betere prestaties te leveren. Laat die kans niet liggen en gebruik de feedback om je gedrag aan te passen.

1

1

2

3

4

5

2

3

4

5

“Een luisterend oor”

Tip

“Omdat we het belangrijk vinden dat mensen met een beleidsfunctie daar op een degelijke manier in ondersteund worden, is vanuit het basisonderwijs het idee gegroeid om alle directieleden in het gewoon onderwijs (basis én secundair) een persoonlijke coach vanuit de peda-gogische begeleiding toe te wijzen. Elke begeleider coacht sinds 1 september een tiental directieleden. Die vertrouwens-band laten we nu groeien.”“Drie keer per jaar neemt de coach contact op. Hoe loopt het? Zijn er proble-men? Waar kunnen we ondersteunen? Vaak betekent dat een luisterend oor bieden, want directies staan toch vaak alleen in hun functie. Ook al kunnen ze voor veel dingen bij de zorgleerkracht of iemand van de administratie terecht, niet

RAF MISSORTEN

hoofdbegeleider pedagogische

begeleiding, de centrale

coördinatiestaf in Gent

alles kan gezegd worden. Maar het staat de directie vrij om zelf ook contact op te nemen. Sommigen laten zich bijvoor-beeld maandelijks coachen.”“Confronterende gesprekken zijn de moeilijkste. Wanneer je het moet hebben over iemands karakter, zit je heel dicht op hun vel. Het is dan zaak om het evenwicht te bewaren en de persoon in kwestie niet te kwetsen, maar sterker te maken.”“We helpen de directies om afstand te nemen. Als iemand ons meldt het niet te zien zitten om een moeilijke boodschap te brengen aan een leerkracht met wie hij een goede relatie heeft, dan gaan wij modereren. We bereiden het gesprek voor en zitten eventueel bij, maar het blijft aan de directie om de boodschap

te brengen. We doen wel een intro met de leerkracht en volgen nadien zowel de leerkracht als het directielid op.”“Onlangs kreeg ik een mooi compliment van iemand die aangaf dat het gesprek confronterend was en dat hij het eerst als kwetsend had ervaren, maar het nu beschouwt als ‘de schop onder zijn kont’ die hij nodig had. (lacht).”

TOCH DICHTBIJ

Horen, zien en … meenemenHeb je Neth ook ontmoet? De Filippijnse dokter bracht een aantal van onze psychiatrische centra een bezoek. Haar doel: horen en zien wat ze kan doen om de geestelijke gezondheidszorg in de Filippijnen te verbeteren. “We moeten ons steeds open stellen om de goede dingen die we doen naar een hoger niveau te tillen, door te leren van anderen”, zegt ze.

FILIP D’HOOGHE


Opgemerkt“De systemen en professioneel ontworpen protocollen om elke pa-tiënt op te volgen, zijn me opgeval-len, net zoals het engagement van de medewerkers om de manier van werken te verbeteren. Ik waardeer de evolutie om patiënten opnieuw in de maatschappij onder te brengen, waar ze thuishoren, en de gepersonaliseerde aanpak. Ik bewonder de mooie pastorale diensten en de ondersteuning die de patiënten aangeboden wordt.”

Verschillen“In de Filippijnen zijn minder mo-gelijkheden, middelen en specialis-ten ter beschikking dan in België. Maar desondanks mogen we trots

zijn op de nauwe relaties die de therapeuten onderhouden met de patiënten en op de manier waarop we erin slagen om de hele familie van de patiënt bij de behandeling te betrekken. Nauwe familiebanden zijn immers ingebakken in onze cultuur. En terwijl België inzet op inclusie van patiënten in de sa-menleving, focussen wij vooral op preventie van geestelijke gezond-heidsproblemen.”

Mee naar huis“Ik zal nooit vergeten hoeveel mensen hun tijd en kennis met me hebben gedeeld, en hun passie om iets te betekenen voor de meest kwetsbaren in de samenleving. Ik kan mijn Filippijnse collega’s gaan

Filippijnse dokter zoekt inspiratie in Vlaamse GGZ

Wie is?

> MARYLENDRA ADUVISO PENETRANTE – Neth voor de

vrienden – is een Filippijnse

arts in de Filippijnen.

• Neth (37) werkt in het Holy

Face Mental Health Rehabilita-

tion Center van Broeders van

Liefde dat opgericht is met

steun van de Zuidactie en een

partnerschap heeft met P.Z.

Sint-Alexius in Grimbergen.

Daarnaast geeft ze les, schrijft

ze boeken en treedt ze op als

levenscoach.

• Ze heeft twee broers die

priester zijn.

• Ze houdt van reizen, mensen

ontmoeten en levenslessen

uitwisselen.

NETH PENETRANTE

vertellen dat we ons niet eenzaam mogen voelen, want dat er mensen bestaan met wie we dezelfde visie, spiritualiteit en missie delen, ook al zijn we mijlen van elkaar verwijderd.”

Advies“Aan mijn Belgische collega’s wil ik zeggen dat ze zichzelf mogen feliciteren met de manier waarop ze hun werk doen, geëngageerd en met overgave. Maar wees ook dankbaar voor alle kansen, mid-delen en ondersteuning die jullie van jullie overheid ontvangen. Blijf geïnspireerd en wees niet bang om de vreugde te delen die je kan vinden in het helpen van je medemens.” Maraming Salamat!* *’Bedankt’ in het Filippijns.

> Onder meer de collega’s in psychiatrisch centrum Zoete Nood Gods in Lede kregen Neth Penetrante over de vloer.

IN MEMORIAM

“Er is niets dat voorgoed verdwijnt, als men de herinnering bewaart”


BROEDER ODILON BRANTEGEM(1924-2014)

Als broeder-verpleger heeft Br. Odilon

zich vooral ingezet in de Waalse

voorzieningen en ook even in Mortsel.

Tussen 1953 en 1966 keerde hij naar

Vlaanderen terug, waar hij in Sint-

Truiden verantwoordelijk was voor

verschillende afdelingen. Van 1966 tot

1989 was hij hoofd van de observatie-

afdeling in Manage. Zijn oude dag

beleefde hij in Mortsel, tot hij in 2008

naar het rusthuis in Beernem ging.

Broeder Odilon was een aangename

broeder, die zijn taak zeer ernstig

nam. Hij volgde graag bijscholing en

vertaalde het geleerde in de dagelijkse

praktijk. Routine en sleur was niet

aan hem besteed en hij verstond de

kunst om het de zieken aangenaam

te maken.

Br. Odilon nam ook zijn religieuze

vorming ernstig. Zo vertelde hij dat

hij zich vanaf zijn pensionering zou

toeleggen op Bijbelstudie. Hij wist

alvast zijn tijd goed in te delen, en

de dagelijkse portie lectuur en studie

werd goed afgewisseld met een

wandeling, een uitstap of een culturele

activiteit. Hij kon genieten van kunst

en muziek, en wanneer het voor

hem steeds moeilijker werd om zich

te verplaatsen, kon hij rustig op zijn

kamer naar muziek luisteren.

Br. Odilon Branteghem is overleden op 3 september 2014.

GUIDO MOONS(1953-2014)

Wie het droevige nieuws van het

overlijden van pater Guido Moons

verneemt, is erg onder de indruk en

kan het bijna niet geloven. Ook voor

veel bewoners in onder meer O.C. Br.

Ebergiste in Vurste, waar Guido Moons

aalmoezenier was, komt dit als een

donderslag. Ze kenden hem al vele

jaren. Hij is voor hen onlosmakelijk

verbonden met de startviering en de

Effata-gemeenschap.

“Pater Guido heeft ons altijd opnieuw

herinnerd aan het belang van

verbondenheid en van zorg dragen voor

elkaar. Hij bracht altijd de boodschap

dat er een God is die zorg draagt voor

ons en dat geloof de moeite waard is.

Nu moeten we hem afgeven, tegen

onze wil. Enerzijds zijn er veel blije

herinneringen en mooie verhalen aan

hem verbonden die we in ons hart

willen bewaren. Anderzijds voelen

we nu vooral ongeloof, verdriet,

kwaadheid, dat net hij – veel te jong en

zo plots – ons verlaat.

Maar bovenal, en zo zou pater Guido

het ook zelf gezegd hebben, willen

we er op vertrouwen dat nu Iemand

anders zorg voor hem zal dragen.”

Guido Moons is overleden op 20 november 2014 na een hartaanval.

BROEDER ALBERT VANWETSWINKEL (1920-2014)

Meer dan 60 jaar heeft Br. Albert Vanwetswin-

kel – beter bekend als Br. Ventura – in Bierbeek

verblijven: als een toegewijde broeder verple-

ger, als broeder in de plaatselijke gemeen-

schap, als overste. Pas in 2010 ging hij naar

het klooster-rusthuis. Ook daar bleef hij immer

vriendelijk, heel vlug met zijn begroetingen en

haastig in de weer alsof hij nog een dringende

afspraak had.

Als verantwoordelijke op de afdeling had hij

zijn handen vol met de zorg voor de zieken. Zijn

eerste ervaring als verpleger waren ‘de kinder-

koer en de bedverpleging’ zoals dat toen heette

in Zelzate, Beernem, Sint-Truiden en Mortsel.

Vanaf 1949 ontfermde hij zich in Bierbeek over

de steeds zwaardere afdelingen, met in het

begin weinig therapeutische middelen en een

heel kleine groep medewerkers.

Br. Ventura vond zijn ontspanning in de sport.

Met de patiënten ging hij voetballen. We zien

hem nog als strenge scheidsrechter heen en

weer lopen op het voetbalveld: ook daar kon hij

moeilijk ter plaatse blijven staan.

Vanaf 1986 werd hij overste van de gemeen-

schap in Bierbeek. Hij was een overste in volle

dienstbaarheid. Toen Br. Ferdinand wegviel als

chauffeur van het ziekenhuis nam Br. Ventura

dat graag over, en weldra werd hij een bekende

persoon in de Leuvense ziekenhuizen en

omgeving.

Broeder Albert Vanwetswinkel is overleden op 5 september 2014.


AAN HET WOORD

Hendrik Delaruelle

“Kinderen met een beperking horen erbij. Punt.”

Gepokt en gemazzeld in de organisatie Broeders van Liefde. Doordrongen van de visie en missie. Van beginnend orthopedagoog tot bestuurder en verantwoordelijke voor de sectoren welzijn/buitengewoon onderwijs en sociale economie: Hendrik Delaruelle heeft de organisatie in 28 jaar zien groeien en bloeien. Tijd om zijn vleugels uit te slaan, moet hij gedacht hebben. Vanaf februari vind je hem in Brussel terug, op het kantoor van het Vlaams Welzijnsverbond. Bij ons wordt hij opgevolgd door Griet Pitteljon. “Met wat ik doe, probeer ik te werken aan het welzijn van mensen”, zegt hij. Het is de rode draad doorheen zijn leven.

ANNELIES NAERT FILIP ERKENS


Dichtbij: Wat zijn de taken van het Vlaams Welzijns-verbond?

“Het Vlaams Welzijnsverbond groe-peert voorzieningen uit de sector voor ondersteuning van personen met een beperking, de bijzondere jeugdzorg, de kinderopvang en de gezinsondersteuning. In totaal gaat dat over 700 voorzieningen of afdelingen die samen 27.000 mensen met een zorgvraag berei-ken en waarvoor 25.000 mensen werken.In commissies en werkgroe-pen wordt visie en standpunten bepaald rond werkgeverschap en beleidsontwikkelingen in zorg. Het verbond brengt mensen rond tafel voor intervisie en uitwisselen van know how en kennis. Op die manier bundelen we de krach-ten met als doel betere zorg aan te bieden. Het is de taak van de algemeen directeur om, samen met de mensen die er werken, het beste van zichzelf te geven en al die opdrachten in goede banen te leiden. Alle voorzieningen van de sector welzijn van onze organisa-tie zijn lid van het Vlaams Wel-zijnsverbond.”

Dichtbij: Je laat de organisatie Broeders van Liefde achter je. Wat neem je mee naar Brussel?“Ik kan niet zomaar 28 jaar geschie-denis bij de Broeders van Liefde achter me laten. Ik heb hier ontzet-tend veel geleerd en mogen doen, samen met anderen. Ik ben blij dat ik heel die bagage kan meenemen naar mijn nieuwe job. Maar twee dingen steken er toch bovenuit. In de eerste plaats gaat het om het werken aan het welzijn van mensen. Dat heeft mij gedreven om ortho-pedagogiek te studeren. Ik vond het daarna terug in de missie van de Broeders van Liefde en ook bij het Vlaams Welzijnsverbond is dat een kerndoelstelling. Die lijn trek ik zeker door. In de tweede plaats kan ik de manier van werken ook in de toekomst verder gebruiken: naar resultaten streven en doelen afbakenen, maar met oog voor het proces dat gevoerd wordt, in over-leg met cliënten, medewerkers en vakorganisaties. In dialoog gaan, de timing aanpassen indien nodig, vertrouwen wekken: het zijn ken-merken van kwaliteitsvol beleid.”

> “We moeten er met z’n allen aan werken dat iedereen zich kan ontplooien en gelukkig kan zijn”, vindt Hendrik Delaruelle.

“OP DE WERKVLOER WORDT HET

WELZIJN VAN DE MENSEN HEEL

CONCREET. JE KIJKT HEN RECHT IN DE

OGEN.”


Dichtbij: Hoe beleef je dit schar-niermoment?“Bijzonder dubbel. Na 28 jaar ben ik gepokt en gemazzeld in de organisatie. Ik ken de organisatie en ben doordrongen van de missie en de visie. Dat laat ik niet zomaar achter. Ik vertrek met gemengde gevoelens. Maar aan de andere kant ben ik ervan overtuigd dat het getuigt van goed bestuur om het roer na twintig jaar leiding-geven over te dragen aan iemand anders. Ik ga bovendien naar een boeiende, stimulerende werkom-geving en ik kijk er naar uit om nieuwe sectoren te leren kennen.”

KompasDichtbij: Je bent begonnen als opvoeder, je hebt er intussen twintig jaar als leidinggevende opzitten en vanaf februari sta je aan het hoofd van een koepelor-ganisatie. Ben je niet bang om de voeling met het werkveld te verliezen? “Met wat ik doe, probeer ik te werken aan het welzijn van men-sen. Dat kompas hou ik altijd voor ogen. Om dat te bereiken, heb ik heel veel contact met de mensen op de werkvloer. Als sectorverant-woordelijke probeerde ik altijd om na een vergadering in een voorzie-ning nog een rondleiding te doen, een project of een leefgroep te bezoeken. Dat kompas wil ik in de toekomst verder blijven volgen.”

Dichtbij: Mis je het basiswerk nooit?“Ik heb basiswerk gedaan tot eind oktober 1990 en sinds begin no-vember 1990 mis ik het basiswerk. Ik kijk niet uit naar mijn pensioen, maar als ik het geluk heb om op dat moment nog gezond te zijn, dan doe ik vrijwilligerswerk op de werkvloer. Op dat moment wordt het welzijn van de mensen heel concreet. Je kijkt hen recht in de ogen en kan in het hier en nu iets betekenen voor hen. Je krijgt er bovendien een enorme schat voor terug.”

Dichtbij: Wat zijn voor jou de belangrijkste uitdagingen voor welzijn en buitengewoon onder-wijs in ons land?“Vandaag staan we op een kan-

telmoment. Binnen onderwijs en zorg wordt vaak verwezen naar de Conventie van de Verenigde Naties over de rechten van mensen met een beperking. Daarin wordt gepleit voor een inclusieve samen-leving, waar mensen binnen de gemeenschap kunnen leven en keuzes en rechten hebben zoals iedere burger. Die Conventie is geratificeerd, wat betekent dat die omgezet moet worden naar regelgeving. We evolueren naar vraaggestuurde zorg, waarin de cliënt zelf zal aangeven welke ondersteuning hij of zij wenst. Om op die evolutie in te gaan, wordt de klassieke organisatie in interna-ten, semi-internaten en tehuizen vervangen door ‘multifunctionele centra’ voor jongeren en ‘flexibel aanbod’ voor volwassenen. De cli-ent neemt de regie van zijn eigen leven in handen en kan binnenkort door middel van een persoonsvol-gende budget zijn zorg inkopen. Binnen onderwijs vertaalt zich dat in het M-decreet, dat belangrijke stappen zet in de richting van in-clusief onderwijs. Het nieuwe de-creet voor de kinderdagverblijven zullen we door de kam van onze missie moeten halen om ze toe-gankelijk te houden voor mensen die het nodig hebben. En dan is er nog de vermaatschappelijking van de zorg, commercialisering van het hulpverleningslandschap, het vrijwaren van ons waardenkader, innovatieve arbeidsorganisatie creëren, wachtlijsten, vergrij-zing, besparingen, enzovoort. Er staan ons heel veel uitdagingen te wachten.”

Dichtbij: Is de maatschappij klaar voor inclusie en vermaatschap-pelijking van zorg?“Op kleine schaal zien we heel veel succesverhalen van mensen met een beperking die in een huis in de rij gaan wonen of kinderen met een beperking die in een gewone klas les volgen. We mogen zeker niet doemdenken. Maar we mogen ook niet blind zijn voor de realiteit. Evengoed zien we dat mensen niet zitten te wachten op een buur met een beperking of een psychiatrisch probleem. Het is aan ons om te tim-meren aan die maatschappij, door de buren te informeren, door activi-teiten te organiseren in de samenle-

ving, door zelf naar buiten te treden en door reguliere diensten (OCMW, vrijetijdsorganisaties, Familiehulp, etc.) op hun verantwoordelijkheid te blijven wijzen voor alle burgers.”

Dichtbij: Hoe valt dat te rijmen met het huidige klimaat van besparingen?“Het is een illusie dat inclusief wer-ken goedkoper zou zijn. Als mensen een budget zullen krijgen om hun zorg in te kopen, ga ik ervan uit dat dat bedrag hoog genoeg zal zijn om een kwaliteitsvolle zorg te blijven garanderen. Als een kind met een beperking naar een gewone school trekt, hoop ik dat het een rugzak meekrijgt dat voldoende groot is om kwaliteit van onderwijs te organise-ren. Ik hoop dat de lat voor kwalita-tieve zorg niet naar beneden gaat en dat de maatschappij blijft investeren in de zwaksten.”

Lange tenenDichtbij: Je waakt er altijd heel erg over dat buitengewoon on-derwijs niet vergeten wordt als het gaat over ‘onderwijs’. Waarom is dat belangrijk?“Kinderen met een beperking horen erbij. Punt. Elk kind heeft recht op goede zorg en degelijk onderwijs. Inclusie begint in de wieg. Ik heb daar zeer lange tenen voor (lacht).”

Dichtbij: Dé zorgverlener, hoe ziet die er volgens jou uit? “De ideale zorgverlener laat zich raken door mensen met zorgvragen en denkt samen mét die men-sen na over het meest geschikte antwoord. Hij of zij draagt ook zorg voor zichzelf, anders is het niet vol te houden.”

Dichtbij: Welk soort leider ben je? “Ik heb altijd het leiderschapschar-ter van de Broeders van Liefde bij me (diept het charter op). Dit heeft een bijzonder vakje in mijn map. Het vertrekt van waarden en visie en begeestering en het gaat over inspi-reren en coachen. Wat mij betreft is ‘dienend leiderschap’ misschien nog de beste omschrijving. Al weet ik niet of anderen dit zullen herken-nen (lacht). Daaronder versta ik: kansen creëren, perspectieven bieden, ondersteuning geven om de missie te realiseren.”


Dichtbij: ‘Hoe gaat het?’ is wel-licht de meest onderschatte vraag. De provincie West-Vlaan-deren heeft nu zelfs een campag-ne op poten gezet met die titel, om mensen aan het praten te krijgen en psychische problemen preventief aan te pakken. Maken we nog genoeg tijd voor elkaar?“We praten wellicht nog genoeg met elkaar, maar misschien blijven die gesprekken te oppervlakkig. Zonder tegen digitalisering en sociale media te willen zijn, denk ik toch dat de ruimte voor diepgang aan het verdwijnen is. Ik vrees dat door ons jachtige leven de tijd ons ontsnapt om eens twee uur door te bomen over wat belangrijk is. Daar betalen we als maatschappij een gigantische tol voor. De zelfmoord-cijfers zijn hoog en het aantal kinderen met gedrags-emotionele stoornissen neemt hand over hand toe. De leeftijd bij aanmelding wordt steeds jonger en de ernst van de zorgvraag groter. Daar moeten we met zijn allen toch eens over nadenken.”

Dichtbij: Worden de problemen groter of ligt het veeleer aan de stijging van diagnoses?“Er wordt inderdaad veel gelabeld en dat heeft zijn belangen. Een label kan toegang geven tot zorg en kans geven op een tussen-komst. Maar het klopt dat kinderen nog de kans moeten blijven krijgen om kind te zijn. Ik heb liever dat ze buiten staan te sjotten dan bin-nen zitten te chatten. Al deelt niet iedereen die mening. Anderzijds kan ik wel zeggen dat wie binnen de 24-uurszorg aangemeld wordt voor gedrags-emotionele stoornis-sen een ernstige zorgvraag heeft. Vaak is het een combinatie van een stoornis binnen het kind zelf, de situatie waarin het opgroeit, de kansen die het (niet) krijgt, ar-moede en de hoge verwachtingen van de maatschappij die maken dat het voor dat kind te veel wordt. Voor volwassenen geldt hetzelfde.”

Kracht van de penDichtbij: Als je terugblikt op de voorbije 28 jaar, wat was dan het mooiste moment?“Ik heb ongelooflijk veel mooie momenten gekend. Om daar nu

eentje uit te kiezen… (denkt na). Het gaat ook meestal niet om een moment, maar om een proces dat leidt tot mooie resultaten. Een mooi voorbeeld daarvan is de hele transitie die we gerealiseerd heb-ben in het Centre Saint-Lambert in Bonneville. Op relatief korte termijn zijn we daar geëvolu-eerd van een grote residentiële voorziening met meer dan 200 bewoners naar een flink afge-slankte voorziening en zorg aan huis voor meer dan 100 bewoners die intussen in huisjes in Andenne zijn ingetrokken. We hadden niet durven hopen dat het zo snel en zo succesvol gegaan zou zijn. De bewoners zijn gelukkig, medewer-kers vinden meer kwaliteit in hun werk. De bewoners op de campus kunnen we meer vraaggestuurd begeleiden, zodat ook voor hen en de medewerkers in de voorziening de kwaliteit van zorg aanzienlijk verbetert.”“Ook over de ontwikkeling binnen de sociale economie ben ik heel trots. Twintig jaar geleden is dat heel bescheiden begonnen met een klein centrum voor beroeps-opleiding en nu is dat een volwaar-dige sector binnen onze organi-satie. Intussen zijn daar al meer dan 750 mensen in tewerkgesteld. Dat maakt mij echt gelukkig. Maar zo zijn er nog meer voorbeelden, hoor.”

Dichtbij: Wat heb je met Amnesty International? “Amnesty International zet zich in voor mensenrechten en stelt

grove schendingen daarvan aan de kaak. Dat grijpt mij aan. Al 25 jaar ben ik lid van een lokale afdeling van Amnesty om op die manier ook internationaal mijn steentje bij te dragen aan het welzijn van mensen. Zo voer ik actie voor een Palestijns dorp aan de grens met Israël, waar een muur de inwo-ners van het dorp scheidt van hun olijfgaard. Ze moeten er ettelijke kilometers omweg voor maken en hopen dat ze de toelating krijgen om de poort door te mogen. Dat zijn pure pesterijen. Vorige week heb ik brieven geschreven voor iemand in Saoedi-Arabië die het lef had gehad zijn mening te uiten en daarvoor 10 jaar cel en 100 zweepslagen kreeg, zonder enige vorm van onderzoek of proces. Dat raakt me persoonlijk. Via de kracht van de pen probeer ik die man te helpen vrij krijgen.”

Dichtbij: Waar word je gelukkig van?“Van fijne en echte ontmoetingen. Maar ook fijne ervaringen kunnen me energie geven: een mooi con-cert, een verlengd weekend met vrouw en vrienden. Humor werkt ook altijd.”

Dichtbij: Waar droom je nog van?“Ik droom van een betere maat-schappij, waar niemand uitgeslo-ten wordt. We moeten er met zijn allen aan werken dat iedereen binnen de maatschappij zich kan ontplooien en gelukkig kan worden. Elke steen die we daartoe kunnen verleggen, is een goeie.”

Wie is?

> HENDRIK DELARUELLE (51) is gehuwd en heeft drie kinderen, van wie er twee

het huis al uit zijn.

> In zijn vrije tijd kan je hem in de Vlaamse opera treffen. Hij houdt van jazz, spaart

blikken koekjesdozen van het koningshuis en volgt gepassioneerd de actualiteit.

> Afwisselend leest hij fictie en non-fictie en altijd heeft hij een poëziebundel bij.

Vandaag bijvoorbeeld “De hectaren van het geheugen” van Herman De Coninck.

HENDRIK DELARUELLE

VAN ALLE MARKTEN THUIS


Een persoonlijke personeelskaart kan je aanvragen bij je directie.

VAN ALLE MARKTEN THUIS

10% korting op Bongobonnen en CadeauboxDankzij Dichtbij heb jij 10% korting op alle bongobonnen en cadeauboxen. De korting is enkel geldig als je je aankoop online doet.

HOE BESTELLEN? BONGO• Surf naar www.bongo.be/fracarita• Log in met ‘fracarita’ als gebruikersnaam en

‘bongofra10’ als wachtwoord• De 10% korting worden onmiddellijk getoond. • Nog tot en met 31 december 2014 is de levering gratis!• Betaal, en klaar!• Levering: 1 of 2 werkdagen

Cadeaubox • Surf naar www.cadeaubox.be• Voeg de cadeaubox van je keuze toe aan je winkelwagen• vul in het vakje ‘promocode’ de code ‘FRACARITA’ in.

De 10% korting wordt onmiddellijk in vermindering gebracht en je bestelling wordt gratis geleverd.

• Betaal, en klaar!• Levering: 1 of 2 werkdagen

Tot €5 korting op een dagje Efteling Wat? Tickets aan €30 in plaats van €35 (kassaprijs) of €32 (onlineprijs)Wanneer? Tickets zijn geldig tot en met 1 maart 2015. Hoe? Surf naar http://tickets.efteling.com en geef onze promocode in: B2BDBBRO90. Kortingen worden onmiddellijk berekend. Je kan je bestelling verder afwerken. Gedetailleerde info op www.dichtbijmagazine.be

15% korting in 6 zwemparadijzen!Dankzij Dichtbij heb je als medewerker van de Broeders van Liefde samen met je partner vanaf nu 15% korting* op de tickets van het subtropisch zwemparadijs in 6 centra van de S&R Group. Buiten wildwaterbanen, een golfslagbad en een waterspeeltuin hebben de zwempa-radijzen ook een prachtig badhuis met sauna’s, stoom-bad, warme lagune en authentieke hamam. Ook in het schoonheidssalon B’eau Wellnessin in Gent, gelegen aan Rozenbroeken, krijgen jij en je partner een korting van 15% op alle behandelingen en arrangementen. De korting wordt onmiddellijk toegepast bij vertoon van je perso-neelskaart aan de kassa en geldt enkel voor jou en je partner. (kinderen genieten sowieso al van een bodemta-rief).

Dommelslag – Overpelt, De Waterperels – Lier, Roze-broeken – Gent, De Meerminnen – Beveren, Piscine Du Grand Large – Mons(Olympia – Brugge (opening juni 2015))

FAMILIEDAG BROEDERS VAN LIEFDE: VOOR €5 NAAR EEN ZWEMPARADIJS!

Wanneer? zondag 25 januari Wat? Met het hele gezin naar één van bovenstaande zwemparadijzenKostprijs? €5 p.p. (ongeacht de leeftijd) Hoe? Toon je personeelskaart van de Broeders van Liefde (zie vb. rechtsboven op deze pagina) aan de kassa en het tarief wordt onmiddellijk toegepast. Geen personeelskaart? Bestel dan snel 1 bij je directie!

*Korting op de geldende basistarieven en niet cumuleerbaar met andere kortingen. Niet geldig op de kindertarieven. In het schoon-heidssalon in Gent wordt enkel op reservatie gewerkt.

Win !Dichtbij geeft 8 medewerkers ook de Bongobon ‘ontbijt met bubbels’

cadeau. Blader snel verder naar p. 27 om te zien hoe je die kan winnen.

ETCETERA


MATTIAS DEVRIENDT

Nieuwe gezichten in de raad van bestuur

Wordt Herman Van Rompuy onze nieuwe ‘baas’?

Waarom een nieuwe structuur?

“We zien drie belangrijke redenen. Ten eerste is onze organisatie actief in diverse sectoren (onderwijs, welzijn, gezondheid, sociale economie, …) die elk een verschillende en complexe wetgeving hebben. Het is niet evident om alles vanuit 1 Raad van Bestuur te blijven opvolgen. Op de tweede plaats werken onze scholen en voorzieningen steeds vaker samen met andere partners. Er ontstaan daardoor nieuwe, soms

juridische structuren waarin we geacht wordt actief te participeren. In de praktijk blijkt dat steeds moeilijker te organiseren. Ten slotte willen we een deugdelijk bestuur zijn met een transparant beslissingsproces en een onafhankelijke visie op het beleid.”

Wat gaat er veranderen?

“Om onze organisatie beheersbaar te houden, starten we in elke sector met een nieuw bestuursorgaan: het beheerscomité. Die comités nemen sectorspecifieke bevoegdheden over van de Raad van Bestuur, zoals vaste benoemingen en vervangingen van directie-teams in onderwijs, bespreken en opvolgen van audit- en doorlichtingsverslagen, werving, selectie en aan-stelling van artsen of afsluiten van cao’s op niveau van voorzieningen en scholen. Over sommige zaken vraagt de Raad van Bestuur advies aan het beheerscomité en vice versa. Voor de sector sociale economie (een bundeling van meerdere vzw’s) wordt geen beheers-comité opgericht maar wel een strategische advies-raad. Belangrijk is ook dat over bepaalde punten nauw overleg is met de congregatie.”

De Raad van Bestuur van de organisatie Broeders van Liefde werkt al een hele poos aan een nieuwe organisatiestructuur. Op 1 januari 2015 is het zover: dan start per sector een beheerscomité op en kent de Raad van Bestuur een uitbreiding. Dichtbij vroeg voorzitter Raf De Rycke om uitleg.

WabliefRaad van Bestuur en beheerscomitésDe Raad van Bestuur komt 1 keer per maand samen in Gent om

belangrijke beleidsbeslissingen te nemen. Op de agenda? Directieaan-

stellingen, algemene visieteksten over het medewerkersbeleid, visie

over het patrimoniumbeleid, ,… Op de agenda van de 3 beheerscomi-

tés staan sectorspecifieke punten.

Nieuwe ‘externe’ bestuurders In de Raad van Bestuur en de beheerscomités zitten voor het eerst

ook mensen die niet in de organisatie Broeders van Liefde werken. Dit

zijn de nieuwe gezichten in de Raad van Bestuur:

BARONES PROF. DR. BEA CANTILLON

> Experte sociale

zekerheid

> Hoogleraar Universiteit

Antwerpen

> Voorzitter

Rijksdienst voor

Kinderbijslagen voor

Werknemers

MEVROUW GRETA D’HONDT

> Gewezen politica

> Voormalig nationaal

secretaris ACV

> Voorzitter

Welzijnszorg en

Wase beschutte

werkplaats

DR. MARCIA DE WACHTER

> Executive

director Nationale

Bank van België

WEDSTRIJD

PROF. DR. PAUL GEMMEL

> Professor aan de

faculteit Economie en

Bedrijfskunde Universi-

teit Gent

> Senior Fellow van de

Vlerick Leuven-Gent

Management School

PROF. LUC KEULENEER

> Director bij KPMG

> Professor K.U. Leuven,

Odisee, Vrije Universi-

teit Amsterdam en

Erasmus Universiteit

Rotterdam

PROF. HERMAN VAN ROMPUY

> Gewezen houder van

politieke mandaten

(premier, senator,

voorzitter Europese

Raad,…)

> Professor Université

Catholique de Louvain

En wat is de rol van de ‘externe leden en onafhankelijke bestuurders’ precies?

“Dat zijn mensen die niet in onze organisatie werken, maar wel onze missie onderschrijven en strate-gisch en constructief-kritisch zullen meedenken. De huidige bestuurders zijn heel nauw verankerd met de werking en dat is goed, maar anderzijds is het daar-door niet altijd vanzelfsprekend om het strategisch beleid vanop een zekere afstand te bekijken.”

Die nieuwe bestuurders hebben best wat naam en faam, denk maar aan Herman Van Rompuy. Waarom kiezen zij voor onze organisatie?

“Ze doen dat vanuit hun sociaal engagement. Prof. Herman Van Rompuy is één van hen. Hij heeft altijd op een sociaal geëngageerde manier politiek bedreven en heeft een grote waardering voor wat wij doen voor de meest kwetsbaren in de maatschappij. “Ik ga nu doen waar ik de zin van inzie”, zei hij onlangs in een krant. Samen willen we die uitdaging aangaan. Door 1 groep te blijven vormen, is er ruimte om nieuwe noden te zoeken en zorg op te nemen voor groepen mensen waar de overheid niet of nauwelijks in inves-teert. Dat is voor mij de kern van onze missie.” n

“DOOR ALS GROEP 1 VZW TE BLIJVEN VORMEN, IS ER RUIMTE OM ZORG OP TE NEMEN VOOR GROEPEN MENSEN WAAR DE

OVERHEID NIET OF NAUWELIJKS IN INVESTEERT.”

Ook dit keer mogen we weer enkele collega’s gelukkig maken met

een prijs.

ONTBIJT MET BUBBELSWie houdt niet van een feestelijk ontbijt om

de dag goed te beginnen? Dichtbij mag 8 Bongobonnen ‘Ontbijt met bubbels’ ter

waarde van 29,90 euro weggeven! Je kiest

zelf uit meer dan 100 ontbijtzaken waar je

een uitgebreid ontbijt voorgeschoteld wil

krijgen en sluit af met een glaasje bubbels.

Heerlijk, niet?

HETE VUURTJESVoor wie het nieuwe jaar veilig wil inzetten, hebben we

4 brandblusapparaten liggen. Zo kan je zonder zorgen

gourmet eten met vrienden en familie!

SPEEL MEE!Stuur het antwoord op de volgende drie vragen naar annelies.

[email protected] én vermeld je voorkeurprijs + werkplek +

nummer van je personeelskaart. Deelnemen kan ook via het

wedstrijdformulier op www.dichtbijmagazine.be.

1. Hoelang al geeft Mil Sysmans les in Sint-Victor Turnhout?2. In welk land gaat Piet Ketele vaak ondergronds?3. In welke voorziening werkt Mohamed Ben Haddou?

Veel succes!

Niet gewonnen? Als medewerker van de Broeders van Liefde kan je genieten van tal van personeelsacties. Meer info op p.25 of op onze website, www.dichtbijmagazine.be.

GOUDEN CAROLUSBrouwerij Het Anker is bekend om zijn

‘Gouden Carolus’. Eén collega kan de

verschillende smaken proeven. Dichtbij geeft 1 feestpakket van 4 types Gouden Carolus + glas cadeau.

Dichtbij wenst je een zalige kerst en een gelukkig 2015 toe!

Vol energie! ILSE PRINSEN

Mil Sysmans (57) is al 34 jaar de fysicaleerkracht van het Sint-Victorinstituut in Turnhout. Als kleine jongen deed hij graag wiskunde en wetenschappen en daarom koos hij voor de studie-richting fysica, waarin die vakken uitgebreid gegeven worden.

Met eenvoudig materiaal de wetmatigheden in de natuur aantonen en die met de gekende theorieën aan de jongeren verklaren, blijft hij met veel enthousiasme doen. Met vaderlijke correctheid probeert hij zijn passie voor de wetenschappen aan zijn leerlingen door te geven. Hij is er van overtuigd dat zijn oud-leerlingen mee zullen helpen aan de oplossen van het energieprobleem.

ww

w.k

liek.

be ¬

13-3

138

IN BEELD

Dichtbij december 2014

Documents

Transcript of Dichtbij december 2014