Caracola - core.ac.ukCaracola 5. JAUREGUIZAR Q uedei mirando para a parede branca do meu dormitorio,...
1
Caracola 5. JAUREGUIZAR Q uedei mirando para a parede branca do meu dormitorio, quedei mirando para cía aparvado, como se ah estivera a expli- cación ó que viña de pasar con Luis. Agora rerei que berrar para avisar a alguén da familia: á miña muller, Rosa, ou ó meu outro Lillo, Eulogio, que traballa na rotativa dun xornal alemán e está na casa de vacacións. Ben, iso me contou a mm, que era de vacacións, pero todos sabemos que reño abondo de anos eu estou morrendo, que un cancro vai picoteando a mala alma. Luís, que agora vive en Burela, esrivo ramén na casa. Non haberá dtias horas que marchou. El é víaxanre de calzado, anda pola súa conra e non pode coller vacacións como Eulogio, porque non va~ comer os zapatos. Como sei que tiña que ir para a costa pediníle un favor, pediníhe que adian- tara nun día a sóa viaxe. Non digas parvadas, papá, o médico dixo... O médico pode dicir poñer unha casulla e dicir misa, Luisiño; un home sinte cando a sua vida vai partir, cando está tan canso que renuncia a bitar. Papá, non te poñas dramático. Non é dramatismo ningún. Quero que me fagas un favor antes de que marche. Foi na mala hora, cando lío pedín, seino porque el me romou a dianreira; pero agora non hai que faceríle. Veñen de chamar os de Tráfico ó meu móbil para dicir que se marara caendo co coche desde o viaducto que pasa por riba de Lourenzá. E agora eu teño que chamará miña muller ou ó meu filIo para que o saiban; pero non é doado, porque a culpa é miña. De ninguén Quería cumprir o meu derradeiro desexo: escoí- rar o mar. Pediníle a Luís que se achegara ata a costa co seu móbil. Supoño que Burela ten praia ea mm valíame porque quería escoirar o mar de Foz, que era onde ía eu de excursión no autobús que saia da vila, de Chantada, os domingos. Non hai moitos anos da derradeira vez. Estaba agardando, recosta- do na miña cama e mirando para a parede branca sen que me deran pasado os minutos, a que el cha- mara dende a beiramar. Pediníhe que se descalzara e quitara os calcetins e se merera ata onde puidera no mar de Bureha, que é o mesmo có de Foz. Había ben anos que non escoitaba a respiración do mar. Sr t 1999,2: i79-187 185
Transcript of Caracola - core.ac.ukCaracola 5. JAUREGUIZAR Q uedei mirando para a parede branca do meu dormitorio,...
Caracola
5. JAUREGUIZAR
Quedeimirando para a paredebrancadomeu dormitorio, quedei mirando paracíaaparvado,como se ah estiveraa expli-cación ó que viña de pasar con Luis.
Agora rerei que berrar para avisar a alguén dafamilia: á miña muller, Rosa, ou ó meu outroLillo, Eulogio, quetraballana rotativadunxornalalemáne está na casa de vacacións.Ben, iso mecontou a mm, que era de vacacións,pero todossabemosque reño abondo de anos eu estoumorrendo,que un cancrovai picoteandoa malaalma.
Luís, queagoravive en Burela,esrivo raménnacasa.Non haberádtias horasque marchou.El évíaxanrede calzado, anda pola súa conra e nonpode coller vacaciónscomo Eulogio, porquenonva~ comer os zapatos.Como sei que tiña que irparaa costapediníleun favor, pediníhequeadian-taranundía asóaviaxe. Non digasparvadas,papá,o médico dixo... O médicopodedicir poñerunhacasullae dicir misa,Luisiño; un homesintecandoa sua vida vai partir, cando está tan cansoquerenunciaa bitar. Papá,non te poñasdramático.
Non é dramatismoningún. Queroque me fagasun favor antesde que marche.
Foi na malahora,candolío pedín,seinoporqueel me romou a dianreira; peroagora non hai quefaceríle. Veñen de chamar os de Tráfico ó meumóbil para dicir que se mararacaendoco cochedesdeo viaducto quepasapor ribade Lourenzá.Eagoraeuteñoquechamarámiña muller ou ó meufilIo para queo saiban;pero non é doado,porquea culpaé miña. De ninguén
Queríacumprir o meuderradeirodesexo:escoí-rar o mar. Pedinílea Luísque seachegaraataa costaco seumóbil. SupoñoqueBurelaten praiae a mmvalíameporquequeríaescoiraro mar de Foz, queera ondeía eude excursiónno autobúsquesaiadavila, de Chantada,os domingos.Non hai moitosanosda derradeiravez. Estabaagardando,recosta-do na miña camae mirando paraa paredebrancasenqueme deranpasadoos minutos,a que el cha-maradendea beiramar.Pediníheque sedescalzaraequitaraoscalcetinse semereraataondepuideranomar de Bureha, que é o mesmocó de Foz. Habíabenanosquenon escoitabaa respiracióndo mar.
Srt1999,2: i79-187
185
