Για μένα Θράκη είναι τόπος γεμάτος μνήμες, κουρμπάνια, δρώμενα και ιεροτελεστίες με αρχέγονους συμβολισμούς, πολύχρωμες αγορές και παζάρια. Ένας κόσμος πλημμυ-ρισμένος με αισθήσεις και ήχους που με ταξιδεύουν στη Μαύρη Θάλασσα, φωλιάζουν στους τρούλους της Κωνσταντινούπολης και με πάνε στην Ανατολή. Μου αρέσει η σι-ωπή του χιονιού στους πομακικούς μαχαλάδες του Έβρου το χειμώνα.

Αγαπώ το φθινόπωρο στα παρόχθια χωριά του Έβρου, που χάνονται μες στην πηχτή ομίχλη, όπου οι μπλάβες των ψαράδων κρύβονται μέσα στο ρευστό σύνορο του ποτα-μού. Νιώθω αναπάντεχα τη γαλήνη, όταν τα καλοκαίρια παίρνω το δρόμο δυτικά του Διδυμότειχου για να βγω στον Τύμβο της Δοξιπάρας, βλέπω τις θάλασσες από τα καλα-μπόκια και τα ηλιόσπορα να σμίγουν με τον ήλιο στο φως του δειλινού. Μου αρέσει να περνώ από το Πύθιο -το Εμπύθιο των Βυζαντινών- για να δω το κάστρο του Κατακου-ζηνού δίπλα στο ποτάμι, στη γραμμή όπου περνούσε το Όριεντ Εξπρές. Συχνά δραπε-τεύω στους θαμνώνες του Δάσους της Δαδιάς, που με βγάζουν σε ξέφωτα με ταΐστρες αρπακτικών πουλιών στον «κόρφο της Γκίμπραινας», τα υπολείμματα του βυζαντινού κάστρου. Η συνέχεια της ιστορίας στο Σουφλί: στα τσιπουράδικα ανοίγουν η όσφρηση και η φαντασία, ενώ στα γλέντια και τα πανηγύρια οι ήχοι της γκάιντας που σχίζουν τον αέρα σμίγουν το χθες με το σήμερα.

Με εκπλήσσουν τα μοντέρνα καφέ της Αλεξανδρούπολης που δίνουν μια αισιόδοξη νότα στην πόλη. Σήμα κατατεθέν της η βόλτα στον παραλιακό δρόμο, κάτω από το φά-ρο. Η καλύτερη βόλτα είναι η πρωινή, όταν ακόμα η πόλη κοιμάται.

Σπεύδω να προμηθευτώ από τον Λημνιό την περίφημη μπουγάτσα, να απολαύσω το μεσημεριανό σε ένα αρμένικο στέκι, με τον αισθησιασμό των γεύσεων και την ποιότη-τα της μουσικής, και να βρεθώ απέναντι στο χώρο του ΚΕΔΗΦΩΤ (Κέντρο Δημιουργι-κής Φωτογραφίας Θράκης), έναν από τους σημαντικότερους δημιουργικούς χώρους της Αλεξανδρούπολης. Λατρεύω το πολύχρωμο παζάρι της Πέμπτης και τρελαίνομαι για τις βυζαντινές γεύσεις του Καφέ στο Εθνολογικό Μουσείο Θράκης.

Angeliki Giannakidou founder of the ethnological Museum of Thrace

I often escape to the network of tracks that crisscross the Dadia Forest, which take me to clearings with feeders for birds of prey. At the top of the hill of Gi-brena, you can see the remnants of a Byzantine castle. In the summer I take the road west from Didymoteicho to the Roman tomb of Doxipara. The story con-tinues in Soufli, intertwined with the mysticism of the Far East, from where its silk-making tradition was inherit-ed. In the tsipouradika – traditional ea-teries where small mezedes are served with tsipouro spirit – the aromas awak-en the imagination, while during feast days and festivals the sound of bagpipes rips through the air.

To get a true taste of Alexandroupo-lis, take a walk along the coastal road be-neath the lighthouse. Try the city’s fa-mous Limnios bougatsa, a cream-filled pastry, stop for lunch at one of the Arme-nian eateries with sensual flavours and great music, and go to the Centre of Cre-ative Photography Centre of Thrace, one of Alexandroupolis’ most creative loca-tions. I adore the colourful bazaars on Thursdays and the Byzantine flavours at the café of the Ethnological Museum.

Αγγελική Γιαννακίδου ερευνήτρια, ιδρύτρια εθνολογικού μουσείου Θράκης

InsIder’s GuIde: ALexAndrOuPOLIs

1. ο τύμβος της δοξιπάρας. / the tomb of doxipara.

2. το παρατηρητήριο στη δαδιά. / the dadia Forest.

3. Έβρος. / the river Evros.4. αλεξανδρούπολη. / Alexandroupolis.

2

1

34

198|

(c) α

λεξα

νδρ

ος

αΒρα

μιδ

ης,

ιώαν

να

παρ

αΒαλ

ου