Big city, you're so pretty Naar buiten Rommel op de trap ... · ‘Het Damrak had de uitstraling...

Big city, you're so prettyWandelen door hartje Amsterdam

Rommel op de trap?Samen voor een schone portiek

Naar buitenDrie terrassen waar het goed toeven is

Huurdersmagazine Stadgenoot Zevende jaargang | juni 2014 nummer 2

2x2 Gratis

Zie pagina 24 & 26

inhoud

woord vooraf

Buurt in Beeld Het bruisende centrum

van de stad

Museum Het Schip Daglicht, slaapkamers

voor de gewone man

6

16

Een bijzonder hotel Slapen in een

tramwagon10WeggeefboekenHet is echt een ding,

volgens Aaf11Uit de kunstBewoners verleven-

digen de buurt12

Moet ík dat doen? Samen de portieken

schoonhouden20Naar buiten

De zomer gevangen

op drie terrassen23 28Lucas en Maartje Blij met hun nieuwe

woning

Zellef doen! Het leven begint bij 40. Dat hoorde

je vroeger wel eens. Maar we zitten

langer op school, krijgen later kin-

deren en we worden steeds ouder.

Het leven begint inmiddels bij 50.

Mijn leven tenminste. Ik ben net

50 geworden en word weer vader!

Vanaf half juni klinkt het vrolijke

gekraai van een vers kindje in ons

huis. Gezellig. Ik zie de slapeloze

nachten met verlangen tegemoet

– en niet alleen de nachten. Zo’n

klein mensje zien opgroeien, dat is

het mooiste wat er is. Het begint

met eten, poepen en slapen, in

wisselende, overlappende volgorde.

Daarna wordt het echt leuk, want

dan gaat ie een beetje praten. Een

van de eerste dingen die je dan

hoort is ‘zellef doen’. Pap eten?

Zellef doen! Jasje aan? Zellef doen!

Haar knippen? Zellef doen! Geknoei

en getreuzel levert dat op, maar op

een gegeven moment kan ie het

dan ook echt helemaal zelf.

Woningcorporaties hebben lang

gedaan of huurders hun kinderen

waren. En zellef doen was niet de

bedoeling. Een berg bladeren voor

de deur? Laat ons het weten en de

huismeester komt vegen. Kinder-

wagen fout geparkeerd? Bel de

woningbouw om de buren op hun

vingers te tikken. Die houding is

niet meer van deze tijd. Je probeert

er zelf met je buren uit te komen. Je

veegt zelf je stoepje even. Dit num-

mer van Stadleven gaat over dat

thema. Over huurders die, met hulp

van kunstenaars, zelf hun buurt

verfraaien. Over trappenhuizen en

portieken die door bewoners zelf

opgeruimd en netjes worden gehou-

den. Over zelf, online je huurzaken

regelen via Mijn Stadgenoot.

Ook Het Schip krijgt aandacht in deze

Stadleven. Dat is het museum voor

de Amsterdamse School, een bouw-

stijl die als toonbeeld geldt voor de

volkshuisvesting. Paleizen voor de

arbeider! Dat was de opzet toen en

dat is de opzet eigenlijk nog steeds,

al zijn die paleizen wel veel soberder

geworden. En het Wallengebied

komt aan bod. Deze kleurrijke buurt

in het centrum wordt langzaamaan

weer een gewoon stukje stad, voor

gewone Amsterdammers. Dat is

mede te danken aan Stadsgoed.

Dat is een volle dochter van

Stadgenoot. Ze is bijna volwassen

en wordt binnen afzienbare tijd een

zelfstandig bedrijf. Stadsgoed kan

het nu zellef doen.

Pim de Ruiter

Manager Communicatie

Stadgenoot

Op vijftienjarige leeftijd kwam Gustaaf Tjin-Kam-Jet vanuit Aruba naar Amsterdam. Hij woonde in de Spaarndammerbuurt. Na verloop van tijd ging hij samen met zijn vrouw Ans op zoek naar iets groters en kreeg via zijn werkgever ‘Werkspoor’ een woning in Noord, op de Waalenburgsingel. Daar woont hij nu 32 jaar. Inmiddels is hij ambassadeur van de buurt Markengouw.

mijn Markengouw

‘Dit is zó’n mooi stukje Amsterdam’

Fotografie Jan Freriks

Tekst Yvonne Polman | Fotografie Hans vd Vliet Reageren? Mail naar [email protected]

1 Vianney-centrum

‘Vroeger was dit een rooms-katholieke kerk. Tegenwoordig is het een buurtcentrum en het

huismeesterkantoor van Johan Backer. Ik kom er regelmatig omdat ik veel contact heb met de

huismeester. Sinds twee jaar ben ik namelijk ambassadeur van deze buurt. Via organisatie Proliving

houd ik samen met zeven andere buurtbewoners een oogje in het zijl. Elke dag lopen we in teams

van twee een rondje door de buurt en spreken we mensen aan op ongewenst gedrag. Ons doel

is de buurt veilig maken en houden. Dit is nodig. Nieuwendam is een fijne groene buurt om te

wonen, maar ik heb de wijk wel zien veranderen de afgelopen jaren. Dat vind ik jammer. Gelukkig

probeert Stadgenoot het aantrekkelijker te maken. Zo is er een kunstgrasvoetbalveld aangelegd en

zijn er diverse speeltoestellen voor de kinderen geplaatst. Ook is er een tuintjesproject waar buurt-

bewoners groenten kunnen kweken. Met ons team komen we regelmatig bij elkaar in het Vianney-

centrum. Hier treffen buurtbewoners elkaar en maken een praatje over wat er zich zoal in de buurt

afspeelt. Dat is erg leuk en ook belangrijk, omdat het goed is om contact te hebben met elkaar. Het

draagt bij aan een betere buurt.’

2 Schellingwouderdijk

‘Ik hou erg van wandelen en fietsen. Vanuit de Waalenburgsingel loop ik vaak naar de Schelling-

wouderdijk. Dat is zo’n mooi stukje Amsterdam, elke keer verwonder ik me weer over die mooie

huisjes aan het water in het groen. En dat vlakbij de stad. In de zomer pakken mijn vrouw en ik

vaak de fiets en maken we een tochtje langs de dorpen in de buurt, zoals Ransdorp en Zunderdorp

in Waterland. Heerlijk.’

3 Restaurant Puspita

‘Als we ergens een hapje willen eten, gaan we graag naar Puspita op het Purmerplein. Het is een

klein Indonesisch familierestaurant. Erg gezellig.’

4 Schellingwouderbreek

‘Bij de Schellingwouderdijk ligt de Schellingwouderbreek. Dat is een meertje dat is ontstaan nadat

de Schellingwouderdijk doorbrak. Het is een mooie plek waar veel vogels neerstrijken, zoals wilde

ganzen. Ik heb er ook een keer een schildpad gezien.’

5 Waterlandplein

‘Vroeger vond ik dit niet zo’n mooi winkelcentrum, maar sinds het is vernieuwd, kom ik er graag.

Het was eerst erg kaal, maar het wordt steeds mooier, met bankjes en bomen. Er zijn veel winkels,

eethuisjes, een bibliotheek, een huisartsenpost en een fitnesscentrum. Het Waterlandplein is

inmiddels helemaal vernieuwd. Stadgenoot is nu ook druk bezig met het opknappen van de buurt,

en begonnen met de sloop van de eerste huizenblokken aan de Volendammerweg. Daar komen

straks vierentwintig ruime eengezinswoningen; de Binnentuinen van Noord.’

Wilt u ook graag vertellen hoe leuk uw buurt is? Mail naar [email protected]

2 Stadleven 2 | 2014 3Stadgenoot

2

13

4

5

5

©Google

4

1

2

Met korting

naar museum

Het Schip

kort nieuws kort nieuws

Heel fijn van @stadgenoot die

het ene na het andere verzoek

dubbel glas van individuele

huurders in Oost honoreert

na verzoek hiertoe.

WSWonen Oost@WSWonenOost

Volg ons ook op Twitter: @stadgenoot

Of ‘like’ onze Facebookpagina: www.facebook.com/stadgenoot

Op maandag 5 mei is het beeld ‘Schip in

aanbouw’ onthuld door Gerard Anderiesen

(bestuurder bij Stadgenoot) en Alice Roeg-

holt (directeur van museum Het Schip).

Stadgenoot is eigenaar van het beeld. Het

museum heeft het in bruikleen gekregen.

Het beeld uit 1958 is van de Amsterdamse

stadsbeeldhouwer Hildo Krop. Het stond op

de binnenplaats van de Daniël Goedkoop-

school in Bos en Lommer. Door een verbou-

wing was er geen plaats meer voor.

Lees ook het artikel over Het Schip

op pagina 16.

Standard and Poor's (S&P) is een Amerikaanse

kredietbeoordelaar, een van de grootste ter

wereld. S&P deelt rapportcijfers (ratings) uit

aan landen en bedrijven. Zo’n rating vertelt

hoe kredietwaardig je bent. Een hoge rating

betekent dat je tegen relatief lage rente geld

kunt lenen bij de bank.

Stadgenoot heeft voor het derde jaar op rij

de rating ’AA’ gekregen, de op een na hoogst

mogelijke beoordeling. S&P vindt ons dus uit

financieel oogpunt een zeer betrouwbaar en

degelijk bedrijf. Daar zijn we erg blij mee.

Ondanks die mooie rating blijft Stadgenoot dit

jaar nog onder verscherpt toezicht staan van

het Centraal Fonds Volkshuisvesting (CFV). Het

Centraal Fonds kijkt naar de toekomstplannen

van een corporatie. En Stadgenoot is ambitieus.

Als het kan, investeren we flink in renovatie,

nieuwbouw en leefbare buurten. Als het even

niet mogelijk is, stellen we onze plannen bij.

Omdat we zoveel plannen hebben, moeten we

investeringen boven enkele miljoenen euro’s

vooraf aan het CFV voorleggen. Het verscherpte

toezicht is een extra controle op wat we doen en

dat houdt ons extra scherp.

Zet de kraan maar open

Go Oostpoort! Het Polderweggebied heet voortaan

Oostpoort. Een prachtige combi van

wonen, werken en winkelen. Stadgenoot

was één van de partners die aan dit gloed-

nieuwe stukje Amsterdam meebouwden.

Het gebied heeft een wat mediterraan

karakter. Een klein plein met een terras,

halfrond lopende straatjes met de meest

uiteenlopende winkels. En een kade (Oranje

Vrijstaatkade) waar de oude melkfabriek

is doorgetrokken in het ontwerp van de

nieuwe woningen. Zo’n 800 nieuwe wonin-

gen in totaal. Blijvertjes zijn er ook, zoals

het Sportfondsenbad en het Montessori

College Oost. Ga er eens kijken. Met tram 7

en 9 stap je bijna voor de deur uit.

Van legionella kun je doodziek worden.

Legionella is een bacterie die zich thuis voelt

in lauw, stilstaand water. Als je de bacterie

inademt, bijvoorbeeld onder de douche of via

een sproei-installatie, kun je de veteranen-

ziekte oplopen. Met een beetje pech word je

daar kotsmisselijk van. Je kunt er zelfs aan

overlijden. Bij warm weer, wanneer je een tijd

niet thuis bent geweest, is het risico op legio-

nellabesmetting het grootst. Als je terugkomt

van vakantie, is het aan te raden de koude en

warme kraan twee minuten te laten stromen.

Het stilstaande water -en de legionellabacterie-

is dan uit de leidingen verdwenen.

In de Transvaalbuurt hebben Stadgenoot, de

brandweer en de dienst Werk en Inkomen

(DWI) het project ‘Samen Veilig’ georgani-

seerd. Drie huismeesters en een team van jon-

geren uit de buurt hebben in tien weken tijd

bijna 300 woningen bezocht en voorlichting

gegeven over brandveiligheid. De jongeren

en de huismeesters werden vooraf door de

brandweer getraind. De jongeren, zowel af-

komstig van DWI als het Jeugd Preventieteam,

hoopten via dit project ervaring op te doen en

hun kansen op de arbeidsmarkt te vergroten.

Paul de Haas, gebiedsbeheerder: ‘Aan het

einde van het project kregen ze een certificaat

als buurtvoorlichter brandveiligheid. Een ga-

rantie voor betaald werk is dat niet. Het gaat

om ervaring krijgen, in beeld komen en een

netwerk opbouwen.’ Huismeester Jan Bulder

zegt: ‘Die jongens zijn erg enthousiast en

wilden graag mee. Het is leuk om ze dingen te

leren op het gebied van beleefdheidsvormen

en communicatie. En die jongens kunnen som-

mige bewoners in hun eigen taal aanspreken,

dat is handig.’ Abdelilah Jami, één van de deel-

nemers: ‘Ik heb meteen ja gezegd. Ik woon

in de buurt en ik ken hier veel mensen. Het is

leuk om contacten te leggen en leerzaam om

de gesprekken te voeren en mensen bewust te

maken van brandveiligheid. Ik hoop met deze

ervaring snel een baan te vinden.’

AA rating versus Verscherpt Toezicht

Met vlag en wimpel

Jongeren geven voorlichting

‘Ik hoop zo een baan te vinden’

4 5Stadgenoot

’Schip in aanbouw‘ naar museum Het Schip

Stadleven 2 | 2014

In de vorige Stadleven stond een leuke

fietsroute, langs kunstwerken van Stad-

genoot in de stad. Nummer 2 van de

route was een vrolijk wapperende vlag.

Lezeres Lenie van der Veen fotografeerde

een wimpel in de buurt en schrijft: ‘Vlag

en wimpel “wapperen” al sinds 1996 in

de Bogortuin’. Zij wint de twee bioscoop-

bonnen voor een gezellig avondje uit.

buurt in beeldbuurt in beeld

7Stadgenoot

‘Het Damrak had de uitstraling van een pepernoot’, zegt Henk de Vos. En daarmee zit de stemming er meteen goed in. De huismeester van het oude centrum van Amsterdam, maakte de afgelopen jaren mee hoe zijn buurt van een louche omge-ving veranderde in een buurt waar gewoond wordt en waar jonge ondernemers de kans krijgen hun bedrijf op te bouwen. Tekst Gijs Coffeng | Fotografie Hans van der Vliet

Henk de Vos kent iedereen. En iedereen kent

Henk de Vos. Hij was metselaar, beveiliger,

chauffeur en werkte nergens langer dan vijf

jaar. Maar als huismeester heeft hij zijn draai

gevonden. De Leidenaar is helemaal op zijn

plek in hartje Amsterdam. En dat merk je als

je met hem de straat opgaat. ‘Leidenaren en

Amsterdammers hebben één ding gemeen. We

zeggen wat we denken. Je moet je openstellen

voor de mensen. Ik ben altijd aanspreekbaar.

Als je m’n fiets voor de deur van het kantoor

ziet staan, kom je maar even binnen.’

Wat een mooi pandjeAan de Oude Schans staan Loesje en Tonnie

op hun opvallende balkonnetje met tegeltjes

en tulpen. De ras-Amsterdamse woont er al 36

jaar. ‘Ik heb gevochten voor de buurt’, zegt ze.

‘Toen ik hier net woonde, moest alles plat. Er

moesten kantoren komen. Maar kijk eens wat

een uitzicht ik hier heb. Het is een fantastische

plek om te wonen.’ Om de hoek aan de Korte

Dijkstraat vraagt een oud trapgeveltje van Stad-

genoot om aandacht. ‘Kijk eens wat een mooi

pandje’, zegt Henk. ‘Dat is toch geweldig, als je

daar kan wonen. De mensen hier zorgen goed

voor hun huizen. Ze hebben contact met elkaar,

ze wonen met acht of tien mensen in een

pandje. Dat is wat anders dan met tweehonderd

in een portiekflat.’ Hij wijst even verderop naar

de panden die in de jaren 80 tussen de oude

gevelpandjes zijn geplaatst. ‘Er werd niet mooi

gebouwd toen’, zegt hij. De hoekige panden,

met trespa gevelplaten in lichtgeel of blauw

lijken wat gekunsteld in het straatbeeld te zijn

gefrommeld. Misschien is het wel de charme

van deze buurt, want ook de stadvernieuwing

uit de roemruchte jaren 70, toen krakersrellen

de Nieuwmarkt-buurt in hun greep hielden,

staat voor een stukje geschiedenis van de stad.

Treden van de DamWe lopen naar het Pentagon (‘het meest

gestolen naambordje van Amsterdam, volgens

Henk). Het vijfhoekige pand ligt verscholen

achter de Zuiderkerk. Je moet eerst een poortje

door om er te komen. Henk heeft een verhaal:

‘Toen het Monument op de Dam werd ver-

nieuwd, zouden er extra traptreden komen,

maar dat ging uiteindelijk niet door. De stenen

treden lagen in de opslag en bij toeval kwam

ik daar achter. Ik heb toen voorgesteld om die

treden te gebruiken voor het binnenplein van

het Pentagon. Dus nu liggen hier de treden van

de Dam.’ Op de trap komen we een bewoonster

tegen. ‘Ik heb de papieren binnen, hoor’, zegt

Henk. ‘Het gaat door.’ Het pand krijgt een lift,

speciaal voor de oudere bewoners die op de

bovenste verdieping wonen. ‘Zeventig procent

van de bewoners moet het daarmee eens zijn’,

vertelt de bewoonster. ‘Ik heb echt gelobbyd

om dat voor elkaar te krijgen. Fijn dat het is

gelukt.’

Veiligheid het allerbelangrijksteHenk wil de boxgang nog laten zien. De gang is

met ledverlichting uitgerust, de tussendeuren

hebben glas gekregen en halfronde spiegels

Wandelen door hartje centrum

Big city, you’re

so pretty

>

‘Toen ik hier net woonde, moest alles plat’

6 Stadleven 2 | 2014

Het Pentagon, vlakbij de Zuiderkerk. Een van de kamers in het prostitutiemuseum. Ed Oudshoorn in zijn atelier: 'Ik zit hier prima'.Uitzicht vanaf St Janshuis.

buurt in beeld buurt in beeld

zorgen voor voldoende overzicht. ‘We hebben

de bewoners hierbij betrokken. Die gaven aan

dat veiligheid voor hen het allerbelangrijkste

is. Er werden hier feestjes gehouden, er sliepen

junks en er werd gedeald. Nu is het er schoon,

heel en veilig. Kijk, en dan zetten wij nog een

prullenbakje neer en een bezem en dan houden

mensen het zelf keurig.’

Een chihuahua tussen de spaken‘Ik heb de mooiste baan van alle huismees-

ters’, zegt hij, als we de Oudezijds oplopen. ‘Er

gebeurt hier 24/7 van alles. Ik heb gisteren nog

een chihuahua tussen de spaken van een fiets

uitgehaald. Niks aan de hand hoor. Dat beestje

was gewoon met zijn lijntje onder een spatbord

van een voorbijrijdende fiets blijven hangen.’

Peeskamers omgetoverdWe lopen de Wallen op. Hier heeft NV Stadsgoed

veel panden opgekocht. Nummer 133 was een

prostitutiepand en wordt een poppenmuseum,

verderop zijn peeskamers omgetoverd tot kleine

ateliers. ‘Morgen chef, weer is niet goed van-

daag, hè’, roept Henk in het voorbijgaan tegen

de portier van Casa Rosso, die er wat verloren bij

staat op deze koude dag. ‘Zie je, gap.’ We klau-

teren via een trappetje een pand binnen waar

Stadsgoed aan het renoveren is. De binnenkant,

ooit de werkplek van een aantal prostituees, is

compleet gestript. Grote bouwlampen verlichten

de plek waar aannemer Nico en zijn mannen

bezig zijn met een nieuwe vloer.

‘Dit wordt een kantoorruimte.’ Tussendoor nemen we nog even de lift naar de

zesde verdieping van het St Janshuis, eigendom

Dochter wil zelfstandig worden

Stadsgoed, een volle dochter van Stad-

genoot, werd 15 jaar geleden opgericht

om mee te helpen de oude binnenstad

een stukje leefbaarder te maken. Dat

was nodig, want de sfeer werd er steeds

grimmiger en rumoeriger.

Er is veel bereikt, maar er moet ook nog

veel gebeuren. De tijden zijn inmiddels

veranderd. Moeder Stadgenoot kan geen

investeringskapitaal meer vrijmaken.

Sinds vorig jaar wordt daarom onderhan-

deld over de oprichting van een ‘1012 Inc’

of NV Wallen. Aandeelhouders worden

gezocht om de energie te bundelen en de

slagkracht te vergroten. Het komende jaar

staat in het teken van deze ambitie.

www.stadsgoed.nl

van Stadgenoot. Ooit stonden hier de pakhui-

zen van Casa Rosso, maar in 1983 brandde het

seksimperium volledig af, nadat een oud-

medewerker brand had gesticht. Nu wonen hier

senioren. Midden in de stad achter de gesloten

voordeur, is het doodstil. Bewoonster Loes laat

ons haar appartementje op de zesde zien en

heeft meteen een paar vragen aan Henk. Het

is klein, de televisie neemt de ruimte in beslag,

maar het uitzicht is geweldig. ‘Ik wil nooit

meer ergens anders wonen’, zegt zij. ‘Ik kom

van een benedenverdieping in West. Daar stond

alles te rammelen als de auto’s voorbijreden.’

Prostitutiemuseum en kunstgebitEn dan moeten we natuurlijk ook nog even

langs het nieuwe Prostitutiemuseum. Ook dit

is een project in het kader van het opschonen

van de Wallen. Het museum is gevestigd in

het oude hoofdkantoor van sekspandenbaas

Charles Geerts, die zijn bezit grotendeels ver-

kocht aan de NV Stadsgoed. Het museum laat

je ervaren hoe het is om achter het raam te

zitten. De krukjes staan er nog, de rode lichtjes

branden en beneden je lopen de toeristen

voorbij en kijken omhoog. Toch gek om mee te

maken. Mooi is de wand met anonieme Confes-

sions. En grappig de muur met voorwerpen die

ooit bij de prostituees zijn achtergebleven. Met

als hoogtepunt het kunstgebit. ‘Ja, het loopt

goed’, zegt één van de initiatiefnemers Melcher

de Wind. ‘Het woord ‘museum’ op je gevel

selecteert al het publiek dat hier komt. Maar

dat mensen het toch spannend vinden om een

kijkje achter de schermen te nemen, blijkt uit

onze bezoekersaantallen. Als het zo doorgaat,

halen we dit jaar de 120.000 bezoekers wel.’

Een wonderschoon atelierOm de hoek moeten we volgens Henk ook

absoluut nog even langs het atelier van Ed

Oudshoorn. De ‘coming man’ van de haute

couture heeft in het oude pand van de twee

zussen die een boek schreven over hun tijd

achter de ramen, een wonderschoon atelier,

waar de mooiste kleding wordt gemaakt en

verkocht. ‘Ik ben hier antikraak begonnen’, ver-

telt hij. ‘In een pandje op de Oudezijds. Maar

ik kon een doorstart maken in overleg met NV

Stadsgoed. En dit is het geworden. Ik krijg hier

gasten van The Grand (het vijfsterrenhotel dat

even verderop ligt) die hier even een jurk ko-

men halen. Fantastisch toch, ik zit hier prima.’

Entree van de stadNog verder? We zijn een beetje doorgewaaid

en uitgepraat. Maar eigenlijk moeten we nog

naar het Damrak, die pepernoot die in rap

tempo wordt veranderd in een prachtige entree

van de stad. En we moeten nog naar het Oude

Kerksplein en naar de Nieuwendijk, waar de

etages boven de winkel weer als woonruimte

worden gebruikt.

Een oude jurkAls ik even sta uit te hijgen op een brug, en

Henk zijn zoveelste praatje maakt, schrijf ik het

zinnetje op dat aan de muur hing in het atelier

van Ed Oudshoorn. ‘De zon scheen vandaag als

een oude jurk’. En zo is het. Het zonnige lente-

weer liet zich vandaag niet zien, maar leunend

op de brug weet ik dondersgoed dat dit één

van de mooiste binnensteden ter wereld is. Big

City, you’re so pretty. We komen snel nog een

keer terug…

‘De mensen hier zorgen goed voor hun huizen’

9Stadgenoot8 Stadleven 2 | 2014

Wie v.l.n.r.: Bruno Bont (30),

Tijmen Receveur (28) en Dirk Hoogerwerf (29)

Wat eigenaren Hotel Not Hotel

Waar Piri Reïsplein 34 (naast Westermoskee)

Sinds 2014

Hotel Not Hotel? Hoe dat zo?Bruno: ‘We zijn wel een hotel, maar eentje

zoals je nog nooit hebt gezien. Bij ons geen

standaardhotelkamers. Wel Spaanse huisjes,

een oude Amsterdamse tramwagon, Volkswagen

Minibusjes, de rood-wit geblokte raket van Kuifje

en kamers verborgen achter boekenkasten. We

hebben vijftig slaapplekken, verdeeld over

23 slaapobjecten.’

Indrukwekkend! Wiens idee was dit?Tijmen: ‘Bruno wilde een creatief hotel begin-

nen. Op zoek naar een geschikte locatie, kwam

hij hier terecht. De ruimte is gebouwd als een

bazaar: in feite is het een doorgang van de

Witte de Withstraat naar het Piri Reïsplein. Het

is een grote open ruimte over twee verdiepin-

gen, met een prachtig gewelfd plafond.’

Liefde op het eerste gezicht?Bruno: ‘Absoluut. Deze plek vroeg er gewoon om,

om mijn oorspronkelijke idee veel specialer vorm

te geven. Daarom hebben we de hulp gevraagd

van Collaboration-O, een groep oud-studenten

van de Design Academie Eindhoven. Zij hebben

zich helemaal uit kunnen leven. Alles wat je hier

aan meubels en slaapobjecten ziet, hebben zij

speciaal voor ons gemaakt. Alleen één houten

huisje, met kunstig houtsnijwerk, is door een

andere kunstenaar gemaakt; Arno Coenen.’

Is de buurt blij met jullie?Dirk: ‘Tot nu toe alleen maar leuke reacties. We

hebben namelijk ook een bar met terras. Vanaf

het moment dat die open is gegaan, weten

buurtbewoners ons te vinden. Je kunt hier lun-

chen en borrelen. Als het hotel eenmaal goed

draait, willen we ook maaltijden serveren.’

Hotel al volgeboekt?Tijmen: ‘Wat heet! Nog voordat we open-

gingen in juni, en zonder reclame te hebben

gemaakt, kwamen de boekingen al binnen.

Opvallend veel van groepen. Je kunt het hotel

namelijk ook helemaal afhuren. En nog wat:

de New York Times heeft al interesse getoond

om over ons te schrijven. Hoe gaaf is dat!’

Stadgenoot geeft ondernemers de ruimte.

Kijk op www.stadgenoot.nl of bel:

020 - 511 80 00 (optie 2).

de ondernemer

Tramwagon, VW-busje en Kuifje-raket’


Ik ben net terug uit Kopenhagen, en misschien

was het het mooie weer, maar dat lijkt me de

saamhorigste stad op aarde. Op speelpleinen wa-

ren buurtbarbecues aangericht, overal hadden de

mensen bankjes voor hun huis gezet, de stad was

vergeven van de binnenplaatsen waarin dan weer

goeiige speeltuintjes bleken te zijn gemaakt, en

als er ergens een gebouw stond af te brokkelen,

had de buurt geregeld dat het tenminste vrolijk

beschilderd werd.

Maar, troostte ik mezelf, ik woon zelf een beetje in

het Kopenhagen van Amsterdam. Woon ik immers

niet in het uiterste puntje van de Watergraafs-

meer, waar een groepje lokale moeders het speel-

plein fantastisch heeft opgeknapt, waar een plaatselijke oma alle kinderen uit de wijk voorziet van

koekjes en speelgoedjes, en waar zowaar een goedlopende Little Library is ontstaan?

Ik wist eerst helemaal niet dat het Little Libraries heetten, als mensen zo’n kast of bak buiten hun

huis zetten waarin zijzelf, of anderen uit de buurt, hun oude boeken gratis aanbieden. Maar ik las nu

zelfs in het gemeentelijke partijprogramma van een socialistische partij dat zij heel erg vóór Little

Libraries waren. Het is dus echt een ding.

Het probleem is: wie mag er boeken pakken bij de Little Library? Iedereen, in principe. Maar: hoeveel

boeken mag je dan pakken? Als je er voorbijloopt en in een keer een leuke vergeelde versie van het

Huishoudschoolkookboek ziet staan, twee fijne romans én een reisgids voor Zuid-Frankrijk, mag je

die dan alle vier in een keer meenemen? In principe wel.

Maar nu las ik een artikel over een Amerikaanse wijk, waar niet één, maar verscheidene Little Libra-

ries waren ontsproten. De mensen in die buurt waren zo sociaal, en blijkbaar zo welvarend, dat er op

elke straathoek wel een kastje met weggeefboeken stond.

Nu was een bewoonster erachter gekomen dat een vrouw uit de buurt ‘s avonds, als het donker was,

alle kastjes afging en alle boeken meenam. Waarschijnlijk verkocht ze ze zelf door.

Het probleem is: het idee is zo makkelijk en gezellig. Je moet er niet aan denken dat je als een waak-

hond bij je eigen kastje met weggeefboeken moet gaan staan om toe te wijzen welke voorbijganger

je oude Boeketreeksen mag meenemen, en welke buur het boek over textielbewerking van je moeder

krijgt. Maar die ene vrouw, die al die Libraries leeghaalt, verpest het nu voor de rest.

Dat zou in Kopenhagen natuurlijk nooit gebeuren. Daar zouden de bewoners een gemeenschappelijk

kampvuur maken, daar biologische worstjes op roosteren en elkaar voorlezen uit alle weggeefboe-

ken van de buurt.

column

(1975) is columniste en schrijfster.

In haar vaste column in Stadleven

schrijft ze over haar leven in de stad.

Aaf Brandt Corstius

11Stadgenoot

Tekst Erwin Rooyakkers | Fotografie Wout Jan Balhuizen

Schepen aan de muurVier nieuwe appartementengebouwen

aan de Fröbelstraat en Van Suchtelen

van de Haarestraat in Osdorp dragen de

naam van een scheepstype: Gondóla,

Navio, Carrack en Barque. De entrees

van deze gebouwen zijn versierd met een

metershoge afbeelding van het vaartuig

waarnaar het is vernoemd. Elk schip is

uit hout uitgezaagd en daarna ingelegd

met goud-, zilver- en bronskleurige

voorwerpen die de bewoners zelf hadden

meegebracht. Van sleutels en bestek, tot

knopen en bouwmateriaal. Dat gebeurde

tijdens wekelijkse workshops met de

bewoners. Kunstenaars Mirjam Bakker

en Wil van Blokland vertelden onder-

tussen over de geschiedenis van de

Nederlandse scheepvaart. Stak men er

tegelijkertijd ook nog wat van op.

Levensboom in trappenhuisKunst als oplossing voor een vies, don-

ker en af en toe zelfs gevaarlijk entree

en trappenhuis. In de Majubastraat in de

Transvaalbuurt (Oost) werkte kunstenaar

Noud Verhave ideeën van bewoners

uit tot een ontwerp voor een mozaïek.

Vogels, vissen, schelpen, Arabische mo-

tieven, insecten, gras en veel kleur. Dat

waren zoal de wensen. Het resultaat:

een kunstwerk van zeventig vierkante

meter over vier verdiepingen. En het

werkt. Het trappenhuis blijft schoon

en bewoners voelen zich weer op hun

gemak. Sterker: ze zijn er trots op!

Je fiets achter een kunstwerk‘Er komt een ziekenauto de straat

ingereden. Een vrouw kijkt vanaf het

balkon naar beneden. Eenzaam blijft de

stoel in de tuin achter. De buurman zal

er nooit meer op gaan zitten…’ Het is

een van de verhalen die zijn verbeeld in

de gebrandschilderde raampartijen in

de Majubastraat. Negen kunstenaars uit

de buurt hebben de veiligheidsramen

van de fietsenstallingen in de straat

vervangen door een fraai kunstwerk.

Ze zijn geïnspireerd door verhalen van

buurtbewoners. De straat heeft er een

veel betere uitstraling door gekregen.

Het kunstproject was meteen aanleiding

om goede afspraken met bewoners te

maken over het opgeruimd en schoon-

houden van de fietsenstallingen. Zo

krijgt kunst ook een praktische kant.

reportage reportage

Een mooie omgeving? Geen kunst!Ideeën om de buurt te verbeteren, daar worden we bij Stadgenoot enthousiast van. Kunstprojecten bijvoorbeeld. Kunst om de boel te verlevendigen. Of kunst met een praktisch doel: om de veiligheid te verbeteren. In deze Stadleven een paar sprekende voorbeelden. Tekst Erwin Rooyakkers | Fotografie Wout-Jan Balhuizen & Mirjam Bakker

>


Een veilige onderdoorgangBewoners liepen liever helemaal om

hun flatgebouw heen, dan door de on-

derdoorgang. Zo donker was die, en

voor hun gevoel onveilig. Daar moest

dus wat aan gebeuren. Stadgenoot liet

de onderdoorgang stuken en lichtblauw

verven. Het stadsdeel heeft de verlich-

ting verbeterd. Om het nog aantrekkelij-

ker te maken hebben twee kunstenaars

uit Nieuw-West, Irene Kopp en Theo

Haring, workshops gegeven aan school-

kinderen. Tijdens die workshops hebben

kinderen van de basisschool uit de buurt

kunstwerkjes ontworpen. Irene en Theo

hebben deze in mozaïek uitgevoerd.

Ze sieren nu de onderdoorgang. Het

effect: de doorgang wordt weer volop

gebruikt.

Helemaal dop!Maandenlang hebben bewoners uit de

Eendrachtsparkbuurt in Geuzenveld plas-

tic doppen gespaard. Stadgenoot had hen

namelijk gevraagd wat ze met een braak-

liggend terrein aan de Wigbolt Ripperda-

straat wilden doen. De top 3 van wensen:

een moestuin (die is er inmiddels), groen

en kunst. Kunstenaars Mirjam Bakker

en Wil van Blokland hebben samen met

zestig bewoners kleurrijke kunstwerken

van plastic doppen gemaakt: een bonte

picknickplek en vrolijke stapstenen. Voor

die stapstenen zijn oude fietswielen ge-

bruikt. Die werden gevuld met cement,

waarna bewoners er met doppen patro-

nen in hebben gemaakt. Heel praktisch

ook, die stapstenen, want ze vormen een

pad naar de moestuin. Dat is na elke re-

genbui nogal drassig.

Uw persoonlijke gegevens,

een overzicht van personen

die op uw huurcontract staan

en gegevens van uw woning.

Hier regelt u het betalen van

de huur en ziet u een over-

zicht van uw betalingen.

Melden van burenoverlast,

klachten, aanvragen voor

woningaanpassing, sleutels,

naambordjes en het opzeggen

van de huur.

reportage

Uw huurzaken en reparatieverzoeken kunt u tegenwoordig regelen via Mijn Stadgenoot. Met uw klantnummer en aanmeldcode logt u in. Daarvoor hebt u twee brieven van ons ontvangen. Hieronder het overzicht van wat u allemaal kunt vinden, aanpassen en doorgeven met Mijn Stadgenoot.

Reparatieverzoeken indienen

en afspraken wijzigen. Of een

overzicht bekijken van alle

reparaties die al zijn uitgevoerd

in uw woning en woonblok.

Hier vindt u het laatste

nieuws over geplande

werkzaamheden in en

om uw woonblok.

Handige telefoonnummers

van bedrijven waarmee wij

samenwerken. U kunt recht-

streeks met deze bedrijven

contact opnemen.


Klantenservice

15Stadgenoot

Mijn Stadgenoot

24/7 online je huurzaken regelen

Direct aan de slag?

Ga naar stadgenoot.nl en meld u aan.

StoommachinesZoals internet in onze tijd de wereld op zijn kop

zet, zo was het de uitvinding van de stoom-

machine die er rond 1850 voor zorgde dat

handwerk werd vervangen door machines, dat

er fabrieken ontstonden en dat mensen massaal

van het platteland naar de stad trokken op zoek

naar werk. Hier begint de industriële revolutie

en de geschiedenis van de volkshuisvesting in

Amsterdam. Een boeiend verhaal. Tussen 1850

en 1900 verdubbelde de bevolking van 250.000

inwoners naar ruim 500.000.

KrottenAmsterdam was niet voorbereid op die stroom

aan arbeiders. De stad bestond uit niet meer

dan de grachtengordel. De ring daaromheen

moest nog worden gebouwd. De nieuwe arbei-

dersklasse was arm en woonde in zelfgebouwde

krotten. Rond de grachtengordel ontstonden

sloppenwijken waar gezinnen met soms wel ze-

ven kinderen in een krot woonden. Speculanten

bouwden goedkope huizen en vroegen zoveel

mogelijk huur. In de Jordaan werden bestaande

ruimtes opgevuld en ontstonden de zogenaam-

de kelderwoningen.

Werk of geen werkDe arbeiders werkten vaak als dagloners. Zij

moesten zich melden aan de poort van de fa-

briek en kregen ter plekke te horen of ze die dag

konden werken. Wie geen werk had, had geen

geld. Dingen die voor ons heel normaal zijn, wa-

ren in die jaren nog niet bedacht: vakantiegeld,

AOW, een vast arbeidscontract.

WoningwetDe situatie werd onhoudbaar. Niet alleen in Am-

sterdam, maar in alle steden van ons land. Op

22 juni 1901 kwam de regering Pierson met de

Woningwet. Een wet die een einde moest maken

aan slechte en ongezonde woontoestanden.

De wet stelde dat de overheid verantwoordelijk

was voor minimale wooncondities van al haar

burgers. Gemeenten moesten een voorstel doen

om tot verbeteringen te komen en een bouw-

verordening opstellen. De Woningwet was het

begin van de volkshuisvesting in Nederland en

de aftrap van woningbouwverenigingen, sociale

huurwoningen en in Amsterdam van een tweede

ring rond de stad met prachtige arbeidswonin-

gen in de stijl van de Amsterdamse School.

Amsterdamse SchoolArchitect Michel de Klerk kreeg de opdracht van

de gemeente Amsterdam om woningen voor

arbeiders te ontwerpen. Veel werd van tevoren

al bepaald. Zo moest er daglicht zijn, moest de

keuken gescheiden zijn van het woongedeelte

en moest een woning minimaal twee slaap-

kamers hebben. De Klerk nam zijn opdracht

serieus. Hij wilde laten zien dat je ook voor

arbeiders mooie dingen kon bouwen, huizen en

wijken met de allure van de grachtengordel. Hij

is de grondlegger van de Amsterdamse School.

Een bouwstijl die vooral veel fantasierijke vor-

men laat zien.

WoningbouwverenigingenOndertussen veranderde ook de maatschappij.

Arbeiders werden lid van een woningbouw-

vereniging, vaak op basis van hun overtuiging

(rooms-katholiek, sociaal-democratisch etc.).

Zo konden ze aan een woning komen. Voor-

waarde was dat je een vast arbeidscontract

had, zodat in ieder geval de huur betaald kon

worden. De gemeente Amsterdam maakte zich

hard voor meer banen. In die tijd ontstond

bijvoorbeeld ook de vuilophaaldienst (nu de

gemeentereiniging) en werden trambestuurders

in gemeente-uniformen gestoken. Jasjes met

koperen knopen gaven de arbeiders status.

Prullenbakken, klokken en een krulOok het straatbeeld veranderde. Want de arbei-

der kon dan wel fatsoenlijk wonen, bij volks-

huisvesting hoorde ook de omgeving. Wat dat

betreft denken corporaties nog steeds hetzelfde.

Stadgenoot vindt nog altijd dat haar taak

verder gaat dan het aanbieden van een huis.

Ook leefbaarheid hoort daarbij. In de eerste

dertig jaar van de vorige eeuw kwamen er op

de straten gemeentelijke prullenbakken, zodat

het vuil niet op straat werd gegooid, klokken,

zodat arbeiders op tijd op hun werk konden zijn,

urinoirs (de bekende ‘krul’ die nog steeds in de

stad staat), zodat niet overal werd geürineerd,

allemaal in die unieke stijl van de Amsterdamse

School. In 1917 richtte Amsterdam zelfs de

gemeentegiro op, waardoor arbeiders voortaan

niet meer met een loonzakje werden betaald,

maar giraal. Dit voorkwam onder andere dat

het geld werd verbrast in de kroeg en de huur

gewoon betaald kon worden.

Museum Het Schip vertelt dit verhaal. En laat

het zien. Het museum heeft een krotwoning en

een modelwoning van Michel de Klerk, zodat

de verschillen duidelijk zijn. Het beheert het

prachtige postkantoor, met het complete interi-

eur van de hand van De Klerk en een lunchroom

met een tuin waarin al het straatmeubilair is

verzameld dat zo lang onze stad heeft bepaald.

Paleizen voor de arbeider

Museum Het Schip werd opgericht in 2001 ter

gelegenheid van het 100-jarig bestaan van de

Woningwet. De Amsterdamse woningcorpora-

ties, waaronder Stadgenoot, ondersteunen het

museum met een gezamenlijke jaarlijkse bij-

drage. Dit doen we omdat Het Schip het verhaal

vertelt waarop onze geschiedenis is gebaseerd.

reportage reportage

Er zijn van die plekjes die te mooi zijn om voorbij te lopen. Zoals Museum Het Schip in de Spaarndammerbuurt. Het museum vertelt het verhaal van de volkshuisvesting in Amsterdam en tegelijkertijd het ontstaan van één van de beroemdste bouwstijlen die ons land heeft voortgebracht: de Amsterdamse School. Tekst Gijs Coffeng | Fotografie Wout-Jan Balhuizen

Museum Het Schip laat begin volkshuisvesting zien

>


Kom zelf een kijkje nemen• Museum Het Schip is open van dinsdag

tot zondag van 11.00 tot 17.00.

Spaarndammerplantsoen 140.

• Er is een dependance in de P.L. Takbuurt:

Burgemeester Tellegenstraat 128.

Open op vrijdag, zaterdag en zondag van

11.00 tot 17.00 uur. www.hetschip.nl

reportage reportage


Bus- en BoottochtenTegen inlevering van deze

bon € 15,- korting op bus-

en boottochten.

Zie ook www.hetschip.nl

Gratis koffie met cakeHuurders van Stadgenoot krijgen met

deze bon en op vertoon van het kaartje

van de rondleiding een kopje koffie met

cake in de Lunchroom.

Rondleiding bij Museum Het Schip elk uur: € 7,50 en gratis met Museumjaarkaart en Rembrandtkaart.

Reserveren is noodzakelijk: [email protected] t/m december 2014

¤ 15,-

korting

‘De hal en de trap zijn delen van het gehuurde waar je met elkaar voor moet zorgen’,

zegt Jan-Willem Kluit van Stadgenoot. Veel mensen weten niet eens dat je met elkaar

verantwoordelijk bent voor de algemene ruimte, dus de trap en het portiek. Maar het

staat gewoon in je huurcontract.’ Ger Holland is zo’n actieve bewoner die zijn buurtge-

noten aanspreekt als een portiek vies is. Hij wijst naar een gebarsten ruit van een por-

tiekdeur. ‘Daar heb ik laatst de mevrouw van twee hoog op gewezen. Ik zei: daar moet

je even over bellen met Stadgenoot, dan komen ze het maken. Toen zei ze: moet ik dat

doen? En dat is het nou precies: als iedereen dat zegt, wordt het een grote bende.’

Drie vuistregels‘Er is veel onduidelijkheid over wat er wel en niet kan en mag in een portiek’, zegt Jan-

Willem Kluit. ‘Als wij mensen willen aanspreken op hun eigen verantwoordelijkheid, dan

begint dat met goed uitleggen. Daarom heeft Stadgenoot nu drie vuistregels opgesteld.

Dat zijn de minimale eisen waaraan een trappenhuis en portiek moeten voldoen. Brand-

veilig, toegankelijk en schoon en opgeruimd.’

Gezond verstandBinnenkort gaat Stadgenoot de regels op posters in de portieken hangen waar het niet

schoon en opgeruimd is. ‘Maar het is echt niet zo dat we alles met regeltjes willen dicht-

timmeren. Er is heus nog ruimte voor eigen invulling. We vinden het zelfs leuk als mensen

hun portiek gezellig maken. Dus een plantje en een kastje mag best, als iedereen het

ermee eens is. En een kastje voor schoenen mag best, als het maar niet in de weg staat

en de doorgang 1,20 meter blijft. Voor kinderwagens maken we een uitzondering als er in

het portiek ruimte is onder de trap of als er een aparte nis zit waar ze netjes geparkeerd

kunnen worden. Met de regels bepalen we de ondergrens. En we gaan ervan uit dat

mensen hun gezond verstand gebruiken. Want veiligheid en leefbaarheid is in ieders

belang. Ja toch?’

‘Moet ík dat doen?’

+ Een schoon en fris portiek. De hal en het trappenhuis moeten vrij

zijn. Een brancard moet er makkelijk doorheen kunnen.

+ Een scootmobiel mag wél in de hal worden geparkeerd,

mits hij niet in de weg staat.

- Wat een viezigheid. Een mooie, schone hal ziet er toch veel gezelliger

uit? Hou met elkaar het portiek netjes.

- Hier is de doorgang duidelijk geblokkeerd. Niet goed dus.

En gevaarlijk.

+ Laat oude kranten en folders niet rondslingeren.

Verzamel ze in een kratje.

- Zo’n leeg bord ziet er aardiger uit als het wordt gebruikt waar het voor

bedoeld is. Hang er mededelingen op of leuke dingen.

Toegestaan Niet toegestaan

Ger Holland

Jan-Willem Kluit

+ -

interview interview

>

Rommel op de trap, viezigheid in de hal. Wie ruimt dat op? En wat mag je nou wel en niet in de hal of op de trap zetten? Stadgenoot heeft het op een rijtje gezet. Zo kunnen we huurders helpen de portieken en trappen netjes en veilig te houden. Tekst Gijs Coffeng | Fotografie Jan Freriks

Toegankelijk (de brancardproef)

Stel je buurman moet met spoed van drie hoog naar beneden met een brancard.

In het trappenhuis en de hal staan allerlei obstakels. Een kinderwagen, een fiets,

opgeslagen goederen. De brancard kan er niet door. De regel is: er moet een

looproute zijn van 1 meter 20 breed.


Altijd dezelfde mensenIn het trappenhuis van Ger Holland staat een tafeltje met plantjes in een nis voor het

raam. ‘Mijn vrouw houdt de trap schoon’, zegt hij. ‘Maar eerlijk gezegd zijn het wel altijd

dezelfde mensen die dat doen.’ Hij kent de trapportalen en de mensen die ze onderhou-

den. ‘Het komt ook door die “laat maar gaan” houding van de afgelopen jaren. Niemand

voelt zich meer verantwoordelijk voor een ander.’

Praten, uitleggen, aansprekenElkaar aanspreken op goed gedrag is moeilijk. ‘Dan ben ik de gebeten hond’, zegt een

huurder als Jan-Willem haar vraagt of ze zelf eens met de buren wil praten. ‘Het is ook

lastig’, erkent hij. ‘Daarom gaan de huismeesters dat meer ondersteunen. Net als de

buurtambassadeurs, buurtbewoners die iets extra’s voor de buurt willen doen en speci-

aal voor deze taak worden getraind.’ Praten, uitleggen, aanspreken, dat is wat er moet

gebeuren. ‘De huismeesters gaan bijvoorbeeld praten met nieuwe huurders om uit te

leggen dat je met elkaar voor de trappen en portieken moet zorgen. En eventueel helpen

we bij het maken van een schoonmaakrooster, als mensen daar zelf niet uitkomen’,

vertelt Jan-Willem.

Spullen weggehaaldEn wat gebeurt er als dat allemaal niet helpt? ‘Laten we vooropstellen dat heel veel

portieken er keurig uitzien. Niks aan de hand. Maar er zijn ook echt probleemportieken.

Bewoners krijgen eerst een brief, vervolgens krijgen de spullen die in de weg staan een

sticker dat ze moeten worden weggehaald.’ En dan? ‘Dan halen we ze weg en kunnen

mensen ze tegen betaling terughalen. Of als een portiek heel vies is en men weigert het

schoon te maken, sturen we er een schoonmaakbedrijf naartoe en krijgen de huurders

de rekening.’

‘Een brancard moet er snel langs kunnen’

Meer voorbeelden, tips en suggesties? Ga naar stadgenoot.nl en klik de banner aan.

portretserieinterview

Niets fijner dan met mooi weer een terrasje pakken. Goed gezelschap, een straffe bak koffie of fris drankje en een levendig uitzicht... Wat heb je nog meer nodig? Naar welk terras ga je dit keer? De keus in Amsterdam is enorm. Stadleven maakte een selectie en ging langs bij café-restaurant Zürich op het Mercatorplein en theatercafé Podium Mozaïek in Bos en Lommer. Beide huren ze hun pand van Stadgenoot. Tot slot namen we de pont over het IJ en fietsten we richting het Noorder- park. Elke zondagmiddag is de Noorderparkkamer the place to be. Daar wilden wij dus niet ontbreken.

Tekst Erwin Rooyakkers | Fotografie Jan Freriks

Lekker in het zonnetje


>>

!

Schoon en opgeruimd

Iedereen wil toch thuiskomen in een nette hal,

waar je niet struikelt over de lege blikjes en waar

geen etensresten op de trap liggen? Houd het

samen schoon of laat een schoonmaakbedrijf het

doen (dat kost wel iets meer huur). Praat erover

met elkaar.

(Brand)veilig

Scooters en brommers zijn niet alleen grote ob-

stakels, ze kunnen ook brand veroorzaken. Ze zijn

daarom altijd verboden in de algemene ruimtes.

Hetzelfde geldt voor grote stapels reclamefolders

en kranten in de hal. Die staan zo in brand. Eén

vonk van een sigaret en het is mis. Een kleine

papierbak in de hoek is toegestaan, mits hij niet

in de weg staat en regelmatig geleegd wordt.

23Stadgenoot

portretserie portretserie

25Stadgenoot

www.noorderparkkamer.nl


Maaike Poppegaai (30) heeft de artistieke leiding over de Noorder-parkkamer in Amsterdam-Noord‘De Noorderparkkamer is de culturele huiskamer

van Amsterdam-Noord. Een groene oase, met

een rauw randje. Iedereen is hier welkom om

gratis te genieten van dans-, toneel-, en

muziekvoorstellingen. Elke zondag hebben

we een programma, ook voor kinderen. We

organiseren steeds zes of zeven zondagen

achter elkaar rond hetzelfde thema. Mei en

de eerste helft van juni stonden in het teken

van Noordi Gras.’ ‘Ken je Mardi Gras, het

muziekcarnaval in New Orleans? Noordi Gras

is daarop geïnspireerd. Zes weken lang was

er in de Noorderparkkamer van alles te doen

wat met muziek maken, dans en creativiteit te

maken heeft. >> pagina 27

Bilal Aznou (38) is, samen met Rogier van ’t Slot (41), eigenaar van café-restaurant Zürich op het Mercatorplein in De Baarsjes‘Zou je dat wel doen? En: je bent gek. Dat

soort reacties kregen we een paar jaar gele-

den toen we plannen hadden om op het

Mercatorplein een café-restaurant te begin-

nen. Stadgenoot en het stadsdeel hadden

een pitch - een soort wedstrijd - uitgeschreven

voor ondernemers. Ze zochten een uitbater

voor het nieuwe horecapaviljoen op het

plein. Het plan voor Zürich won; in september

2010 zijn we opengegaan.’ >> pagina 27

‘Elke zondag een programma, ook

voor kinderen’

‘Vroeg in het jaar een zomers gevoel’

1 1+ GRATISBenieuwd naar café-restaurant Zürich?

Tegen inlevering van deze bon krijgt u

gratis twee kopjes koffie (alle varianten),

of thee. Geldig t/m 31 augustus 2014.

>> Maaike ‘We heb-

ben, onder andere

samen met scholen,

workshops en concert-

jes georganiseerd. En

er was vooral heel veel

muziek op straat te

horen. Verder hebben

we met groepen uit de verschillende buurten

in Noord kostuums gemaakt en praalwagens

gebouwd. Dat alles kwam tot een bonte climax

op 15 juni: de Noordi Gras paradedag. Elke

groep vertrok vanuit zijn eigen buurt met band,

dansers en eventueel een praalwagen naar een

verzamelpunt. Vanaf daar ging één grote, kleur-

rijke stoet op weg naar de Noorderparkkamer in

het Noorderpark.

Met Noordi Gras nog maar net achter de rug,

zijn we meteen doorgegaan met de Buurtcam-

ping. Misschien heb je erover gehoord. Vorig

jaar was dat in het Oosterpark. Dit jaar doen

meer plekken mee. Het Noorderpark dus, maar

bijvoorbeeld ook het Vondelpark. Het idee?

In het weekend van 15, 16 en 17 augustus

kamperen in een park in je eigen buurt. En zo je

buurtgenoten op een bijzondere manier leren

kennen. In de zondagen voorafgaand aan dat

weekend gaan we van alles organiseren rondom

kamperen. Muzikanten zingen over hun cam-

pinggevoel, kunstenaars gaan met ingezamelde

Tetrapakken een caravan bouwen...

Ik heb het nu trouwens steeds over de zonda-

gen, maar ook op andere dagen gebeurt hier

van alles. Zo komt hier elke donderdagochtend

een groepje Marokkaanse en Egyptische vrou-

wen bij elkaar. Het begon als een theekransje,

maar al gauw kregen ze allerlei ideeën. Ze gaan

van het verwaarloosde tuintje hierachter een

moestuin maken. En een paar van hen koken

elke zondag fantastisch eten dat ze aan bezoe-

kers verkopen. Heel populair!

De Noorderparkkamer wil echt voor iedereen

wat te bieden hebben. Daarom zijn we superblij

als mensen met eigen ideeën komen. De profes-

sionele zzp’ers die de kamer runnen, helpen

graag om een idee tot uitvoering te brengen.

Dus: laat je horen!’

portretserie portretserie

>> Bilal ‘Het Mer-

catorplein stond niet

bekend als een fijne

plek. Het was dus best

een risico om juist hier

een café-restaurant

met een groot ter-

ras te openen. We

wilden een huiskamer voor de buurt creëren.

Dat daar behoefte aan was, bleek al gelijk na

de opening. Vanaf het begin heeft de buurt

ons omarmd. Het eerste jaar kwamen er

vooral mensen uit de omgeving. Het tweede

jaar verwelkomden we ook hun vrienden en

vriendinnen. En nu, in ons vierde jaar, zien we

hier mensen uit de hele stad. We zijn echt een

bekende plek geworden. We zitten in een heel

herkenbaar paviljoen. Het dak is een rood-

oranje koepel met een doorsnee van zestien

meter, in de vorm van een ellips. Niet mijn

smaak, eerlijk gezegd. Gelukkig hebben we de

inrichting helemaal in eigen hand gehad. Die is

precies zoals we het voor ogen hadden.

Als huiskamer voor de buurt nemen we deel

aan allerlei activiteiten of we organiseren die

zelf. West'ival bijvoorbeeld, is een gratis vier-

daags festival op het Mercatorplein in septem-

ber met een openluchtbioscoop, live muziek en

kunst. Vorig jaar mei hebben we meegedaan

met het Amsterdamse sportweekend. Plein vol

zand gegooid, tribunes eromheen, en de buurt

kon beach soccer en volleybal spelen. Dat gaf al

vroeg in het jaar een zomers gevoel.

Ook bijzonder: het Festival Jan Eef, genoemd

naar de Jan Evertsenstraat, die op het Merca-

torplein uitkomt. Op zaterdag 8 november is de

derde editie. Er worden toneel- en muziekvoor-

stellingen gegeven in winkels in en rond de Jan

Evertsenstraat en het Mercatorplein. Bezoekers

kopen een kaartje voor drie achtereenvolgende

voorstellingen. Na afloop bouwen we een

feestje in Zürich.

Waar die naam vandaan komt? We zochten een

pakkende naam, met een internationale uitstra-

ling. We hebben eerder caffe Oslo geopend,

dus een andere Europese hoofdstad lag voor de

hand. Later hoorde ik dat Berlage, de architect

van het Mercatorplein en de woningen erom-

heen, een belangrijk deel van zijn opleiding in

Zürich heeft gevolgd. Da’s een mooier verhaal.’

‘Het Mercatorplein stond niet bekend als

een fijne plek’

>> Sergio ‘Voordat

Podium Mozaïek hier

kwam, was dit de

protestantse Pniëlkerk.

Het gebouw stamt

uit 1954. Het verhaal

gaat dat de architect

geïnspireerd is door

een aantal reizen naar het Midden-Oosten. Veel

mensen vinden het inderdaad oosters aandoen.

Het gebouw staat ook bekend als het Theelicht-

je. Vanwege de vele kleine raampjes in de witte

gevel. Als het buiten donker is en binnen brandt

het licht, dan heeft het inderdaad zo’n effect.

De laatste voorstellingen van dit seizoen zijn op

4, 5 en 6 juli (Julidans). Maar op 22 en 29 juni

en op 6, 13 en 20 juli organiseren we samen

met stadsdeel West en een aantal andere

culturele ondernemers WESTwaARTS. Dat is een

cultureel festival in het Erasmuspark. Dit doen

we nu voor het vierde jaar. En het is een succes.

Vorig jaar hadden we meer dan tienduizend

bezoekers! Het festival heeft een uitgebreid

programma. In het midden van het park staat

Podium Erasmus. We hebben optredens van

onder andere de Amsterdam Klezmerband, Kris

Berry & Perquisite en Bombitas XL. Ook zijn er

voorstellingen van Poetry Circle, Chicks with

Strings en Theater RAST. Verder kun je er work-

shops volgens, zoals wildbreien, taekwondo,

capoeira en salsa. Voor kinderen is er ook van

alles te doen: speciale voorstellingen, maar ook

- op een speciaal gebouwd terras - theaterwork-

shops, kinderyoga, dansworkshops en knutsel-

workshops. Natuurlijk is er tijdens het festival

ook een culinair programma.

Op onze eigen locatie organiseren we elke

zaterdag en zondag een Turks ontbijt. Nou ja,

ontbijt... Het begint om tien uur, maar duurt

tot drie uur. Je krijgt dan allemaal kleine hapjes,

een soort tapas, met thee. Heel populair, want

als je niet reserveert, heb je geen plek.’

‘Als je niet reserveert, heb je geen plek’

‘Een bonte climax op 15 juni: de Noordi

Gras paradedag’

1 1+ GRATISHet terras van Podium Mozaïek ontdekken?

Lever deze bon in en u krijgt gratis twee

kopjes koffie of twee glazen Agroposta.

Geldig t/m 31 augustus 2014.


Sergio Vyent (43) is de bedrijfs-manager van het theatercafé Podium Mozaïek in Bos en Lommer ‘We hebben een heerlijk terras. Als de zon

schijnt, zit je hier van ’s ochtends vroeg tot

’s avonds laat in de zon. Maar het meest

bijzondere is toch wel dat we onder één dak

met een theater zitten. Daardoor kunnen

we heel speciale dingen organiseren. Ik

noem bijvoorbeeld het diner cultureel. Dat

is een driegangendiner voorafgaand aan een

voorstelling. Daarbij schuift een journalist of

andere expert aan, die meer vertelt over een

onderwerp dat samenhangt met het optre-

den van die avond.’ >> volgende pagina

‘We zitten onder één dak met een

theater’

Lucas ’t Lam en Maartje Dres trokken in een heerlijk ruime en gerenoveerde vrijesectorhuurwoning. Ze gaven hun nieuwe plek in een handomdraai een eigen gezicht met bijzondere meubels.

zo woon ik zo woon ik

Lucas ’t Lam en Maartje Dres • Tweede Helmersstraat

• vrijesectorhuurwoning • driekamerwoning

• vanaf maart 2014

Lucas: ‘We wonen hier pas nét. Twee maanden gele-

den zijn we verhuisd van het Cremerplein naar deze

straat. Het bevalt ons echt prima hier! Onze vorige

woning was knus, maar erg klein. Deze woning is

heerlijk ruim, met mooie details, zoals openslaande

deuren en hoge plafonds met ornamenten. Vooral die

ornamenten vind ik erg mooi. De eerste week dat we

hier woonden, lag ik elke ochtend als ik wakker werd

naar het plafond te staren, zo geweldig vond ik het.’

Maartje: ‘Via de verhuurmakelaar van Stadgenoot zijn

we aan deze woning gekomen. We hadden het pand

nog niet gezien, maar op basis van de plattegrond

besloten we het te nemen. De indeling zag er op

papier prima uit. Daarnaast vonden we de ligging, in

de Tweede Helmersstraat, ook erg leuk. Het is een fijne

buurt om te wonen, met veel gezellige kroegjes en

eettentjes. En natuurlijk op de hoek van het Vondel-

park! Mijn moeder vond het ook super dat we in deze

straat gingen wonen. Zij is geboren en opgegroeid in

de straat hierachter, de Eerste Helmersstraat, dat is

wel bijzonder.’

Lucas: ‘Wat we ook erg waarderen, is het feit dat Stad-

genoot deze etage heeft gerenoveerd voordat we er

introkken. Er is cv aangelegd en dubbel glas geplaatst.

Toch hebben we zelf ook nog veel geklust. We hebben

alles fris wit geschilderd, een nieuwe vloer gelegd en

zelf een keukenblok gemaakt. Gelukkig heeft Maartje

een handige vader en kan ze zelf ook goed uit de voe-

ten met verf, hout en spijkers. Door Maartje ben ik zelf

ook handiger geworden. Het resultaat is prachtig!’

Maartje: ‘Interieur is een hobby van me. Ik werk als

shopmanager bij Villa Arena, waar ik veel inspiratie op

kan doen. De meeste meubels hebben Lucas en ik de

afgelopen drie jaar samen verzameld. Er zit van alles

bij, van vintage meubels tot een paar designstukken.

De oude kruk naast de bank vond ik op straat, die is

helemaal te gek.’

Lucas: ‘Ik vind bijna alles wat in huis staat mooi,

maar een paar dingen zijn wel heel bijzonder. Zoals

het vloerkleed in onze slaapkamer. Dat is een handge-

knoopt Turks kleed dat Maartjes vader ooit kreeg van

een vriend. Het kleed lag jarenlang in zijn bus onder de

gereedschapskoffer, zodat deze niet schoof. Het was erg

vuil maar we hebben het gestoomd en nu ligt het hier.’

Maartje: ‘Mijn vader heeft veel zelf gemaakt, zoals het

grijze houten kastje in onze slaapkamer en het kaptafel-

tje in de logeerkamer. Die zullen we altijd bewaren.’

Tekst Yvonne Polman | Fotografie Hans van der Vliet

‘Interieur is een hobby van me’

Wilt u ook vertellen over uw woning? Mail naar

[email protected]


Stadgenoot verkooptmijn werk

‘Ik maakte me zorgen om

die mensen’

Tekst Erwin Rooyakkers | Fotografie Jan Freriks

30

‘Sommige dingen die ik meemaak op mijn werk

raken me. Het ene voorval kan ik snel achter me

laten, het andere blijft me achtervolgen. Zoals een

huurder die een aantal malen dreigde samen met

haar kind voor een trein te springen. Dat doet wat

met je. Vooral ook omdat ik zelf vader ben van een

dochtertje.’

Gelukkig zijn de meeste situaties waarmee Ibra-

him te maken krijgt niet zó heftig. ‘Maar je moet

natuurlijk wel bedenken wat ons werk is. De afdeling

Incasso int schulden. Wij bemoeien ons met ie-

mands portemonnee. Dat is heel persoonlijk en kan

mensen raken. Ze kunnen daardoor heel emotioneel

reageren. Begrijpelijk. En dat maken we dan ook

veel mee.’

Geen ideeIbrahim herinnert zich een dreigende uitzetting van

een hoogbejaard echtpaar. ‘Een collega maakte me

attent op de situatie. Een zoon van het echtpaar

hield elk direct contact tegen. “Ik los het wel op”,

zei hij. “Mijn ouders hoeven dit niet te weten.” Ik

maakte me zorgen om die mensen en ben uiteinde-

lijk samen met de politie op huisbezoek gegaan. Het

was een klap voor ze toen ze te horen kregen wat er

speelde. Ze hadden geen idee. Gelukkig hebben we

een betalingsregeling kunnen afspreken. Ze wonen

er nog steeds.’

DroomautoZo’n tweede kans is niet voor iedereen weggelegd.

‘Een huurder met een schuld van een paar dui-

zend euro kwam niet voor een betalingsregeling

in aanmerking’, noemt Ibrahim als voorbeeld. ‘Ze

had haar droomauto gezien, en die gekocht. Om

die te besturen was een rijbewijs nodig, dus haar

man haalde dat. Daarna gingen ze op vakantie naar

familie. Waar je natuurlijk niet zonder cadeaus kunt

aankomen. Met alle respect, maar dit soort schulden

zijn willens en wetens door de huurder zelf veroor-

zaakt. Het zou niet eerlijk zijn ten opzichte van onze

andere huurders om in dit soort situaties inschikke-

lijk te zijn. We zijn geen bank van lening.’

Stadleven 2 | 2014

Betaalbare koop in de nieuwe WaterlandpleinbuurtDe Waterlandpleinbuurt, het oude Nieuwendam-Noord, is een verborgen schat aan de rand van Amsterdam-Noord. Ooit was niet iedereen even positief over deze buurt, maar er heeft een echte metamorfose plaatsgevonden. Verschillende corporaties werken hard om hier een leuke, betaalbare en gevarieerde woonbuurt te creëren.

Alle vooroordelen over dit stukje Amsterdam

kunnen van tafel. De Waterlandpleinbuurt is

nieuw en fris. Het woningaanbod is uitgebreid

en de buurt trekt dan ook vooral jonge gezin-

nen en starters op de woningmarkt. En die

vinden hier alles wat hun hartje begeert. Er

zijn scholen, er is horeca, er is groen. En er is

het vorig jaar geopende winkelcentrum, het

bruisende hart van de wijk.

Fijne buurtWie even de fiets pakt, rijdt binnen een kwar-

tiertje in het landelijke Waterland, met mooie,

oude dorpjes als Holysloot en Zunderdorp.

Wie van watersport houdt, staat zo aan de

oevers van het Markermeer. En wie snel de stad

uit wil, rijdt vanuit de Waterlandpleinbuurt

direct de A10 op. Met de kinderen naar het park

of de kinderboerderij kan ook. En wie

’s avonds lekker wil eten, kan in Noord terecht

bij populaire restaurants als De Goudfazant en

Wilhelmina Dok.

Betaalbaar koopaanbodWonen in de Waterlandpleinbuurt is aantrek-

kelijk en betaalbaar. We zetten deze buurt dan

ook graag in de etalage. Stadgenoot verkoopt

regelmatig driekamerappartementen die vanaf

ca. € 119.500,- in de verkoop gaan. Daarbij

bieden we nieuwkomers op de woningmarkt

de mogelijkheid om te kopen met de Starters

Renteregeling, waardoor je lasten 20% lager

liggen (alleen voor bestaande bouw).

De Binnentuinen van NoordVerder bouwt Stadgenoot nieuwe woningen in

de Waterlandpleinbuurt: De Binnentuinen van

Noord, 42 eengezinswoningen met ongeveer

108 m2 woonoppervlak rondom een gemeen-

schappelijke tuin met speelruimte en verschil-

lende fruitbomen en besdragende heesters.

Alle woningen bieden diverse mogelijkhe-

den voor uitbreiding en eigen indeling en

afwerking. De prijzen beginnen bij € 222.500,-

(v.o.n.), inclusief afgekochte erfpacht voor

vijftig jaar. Daarmee heb je veel huis voor een

scherpe prijs.

Kijk voor ons actuele aanbod:

www.stadgenoot.nl/waterlandpleinbuurt

Meer weten over dit bijzondere stukje

Amsterdam:

www.waterlandpleinbuurt.nl

Info over de Starters Renteregeling:

www.stadgenoot.nl/startersrenteregeling

‘Soms blijft mijn werk ook thuis door mijn hoofd spoken’, vertelt Ibrahim Hassan (34), senior medewerker incasso. ‘Emoties spelen een grote rol bij wat wij doen.’

De leuke kant van dit werk is...

dat ik op alle niveaus met mensen

werk: collega’s, externe partijen,

huurders.

Hiervoor heb ik gewerkt bij...

grote, commerciële telecom-

bedrijven. Een totaal andere

wereld, waar ik zo snel en zo veel

mogelijk moest binnenhalen.

Het grootste misverstand is...

dat wij van incasso boemannen

zijn. We zijn streng, maar recht-

vaardig.

31Stadgenoot

©Google

Waterlandpleinbuurt

Tekst Gijs Coffeng | Fotografie H. vd Vliet & J. Schols

fotostrip

BuurtfeestNina & Ype

contactgegevenscolofon

Hoofdredactie Pim de Ruiter

Eindredactie Gijs Coffeng - Linea Recta

Vormgeving Milja Oortwijn

Coverbeeld Mirjam Bakker

Medewerkers Wout Jan Balhuizen, Aaf Brandt Corstius, Ype Driessen,

Jan Freriks, Yvonne Polman, Erwin Rooyakkers, Hans van der Vliet

Drukker Lecturis

Stadleven is een uitgave van Stadgenoot. Het huurdersmagazine verschijnt

vier keer per jaar. Niets uit deze uitgave mag zonder schriftelijke toestemming

van Stadgenoot worden gekopieerd en/of gebruikt. Aan de inhoud van dit

magazine kunnen geen rechten worden ontleend.

Klantenservice 020 - 511 80 00

E-mail [email protected]

Website www.stadgenoot.nl

Bezoekadres Sarphatistraat 370, 1018 GW Amsterdam

Postadres Postbus 700, 1000 AS Amsterdam

Big city, you're so pretty Naar buiten Rommel op de trap ... · ‘Het Damrak had de uitstraling...

Documents

Transcript of Big city, you're so pretty Naar buiten Rommel op de trap ... · ‘Het Damrak had de uitstraling...