This is a reproduction of a library book that was digitized by Google as part of an ongoing effort to preserve the information in books and make it universally accessible.

http://books.google.com

■

^3

Ίι

δΑΝΤΑ οκυζ|§

<

αΐίΐ οί ιΗ

ΓΠ

Ζ

&Ρτοί. φΗΚαη Η. ϋβηηβ5 1 >$Ν-

^^^^^^^^

Ο

Ρ-,α

ζ

<

υ<

ΓΠ

Ρ-ιη

Η'

>*

μ

Ρϋ

> >

Ζ~<

IIδΑΝΤΑ οκυζ

Μ* Ι

"1

Γ-

ΡΙ.ΑΤΟ'5 ΚΕΡυΒίΙΟ

/ΟΨΕΤΤ ΑΝΏ ΟΑΜΡΒΕΣΣ

ΗΕΝΚΥ ΚΚΟννϋΕ, Μ.Α.

ΡυΒΙ.Ι5ΗΕΚ ΤΟ ΤΗΕ υΝίνΕΚΪΙΤΥ ΟΡ ΟΧΓΟΚΟ

ΙΛΝϋΟΝ, ΕΠΙΝηίΙΚΟΗ, ΑΝ1) ΝΕ\ν ΥΟΚΚ

-.'·. ·■.-.*! ίΐ_ι» -»·\Γυρ ν - »ι> Αί'4?

ι . '· ! '< . > ····· ■ ·..- -»■ -

,"·: ·. -<»» ■ ·'..■ ;.· ■ ■ '. -

*'"Γ»! ϊ' ·' .·' · >-'"«·' · »· · '

>:· '<ΐι -ίΐΛ' ../ι"Ό-;ϊϊ·ϊ». ''·»

%. . *

- ■■■■ · » ι -

• I ■

ί

ΡΙΑΤΟ'δ ΚΕΡυΒΙΙΟ

ΤΗΕ ΟΚΕΕΚ ΤΕΧΤ

ΕΩΙΤΕϋ, IVΙΤΗ ΝΟΤΕ5 ΑΝΌ Ε5ΒΑΥ3

ΒΥ ΤΗΕ ΙΑΤΕ

Β. ;0\νΕΤΤ, Μ.Α.

ΜΑ5ΤΕΚ ΟΡ 13ΛΙ.Ι.10Ι. ΟΟΙΧΕΟΕ

ΚΕΟΙϋΒ ΡΚΟΓΕ550Κ ΟΓ ΟΚΕΙίΚ ΙΝ ΤΗΕ υΝΐνΕΚ31ΤΥ ΟΡ ΟΧΙ ΟΚϋ

ϋΟΟΤΟΚ ΙΝ ΤΗΕΟΙ.ΟΟΥ ΟΡ ΤΗΕ ϋΝΐνΕΚ5ΙΤΥ ΟΓ Ι-ΕΥυϋΝ

ΑΝϋ

ίΕ\νΐ5 ΟΑΜΡΒΕΙ.Ι,, Μ.Α., ΙΧ.ϋ.

ΗΟΝΟΚΛΚΥ ί'ΐ;Μ.ιι\ν ΟΡ Ι1ΛΙΧΙΟΙ. ΟΟΙΧΕ6Ε

ΕΜΕΚΙΤυβ ΡΚΟΓΕ830Η ΟΡ ΟΚΕΕΚ ΙΝ ΤΗΕ υΝΐνΕΚ51ΤΥ ΟΓ

5Τ. ΛΝΙ)Κ1.\ν»

ΙΝ ΤΗΚΕΕ νθΐυΜΕ5

νθΙ_. Ι. ΤΕΧΤ

\νΐΤ1Ι Α ΓΑ05ΙΜΙΙ.Ε

ΑΤ ΤΗΕ 0Ι.ΑΚΕΝΟΟΝ ΡΚΕ55

1894

©χίθΓδ

ΡΚΙΝΤΕΟ ΑΤ ΤΗΕ ('Ι-ΑΚΕΝΓ>ΟΝ ΡΚΕ89

ΒΤ ΚΟΗΛΟΒ ΚΛΚΤ, ΡΚ1ΝΤΕΛ ΤΟ ΤΗΒ υΝΙΥΕΚδΙΤΥ

'ΡΑ

ν. ι

εΟΝΤΕΝΤδ ΟΡ ΥΟί. I

ΙΆΟΕ5

ΡΚΕΡΑΟΕ νϋ-χν

ΤΕΧΤ ΟΡ ΤΗΕ Κ.ΕΡϋΒΙ.10 ι-465

ΟΟΚΚΙΟΕΝΠΑ 466

ΐΝϋΕΧ .ι 467-490

ΡΚΕΡΑΟΕ

Τηι5 \νοΗ< 15 ϋΗε τεί&πίεά ίαίπϊιηεηΐ οΓ ίΗε ΐΒίε

ΡΓοίεδδΟΓ ]οννεϋϋ'δ ραπ ϊη α δοΗειηε λνΗίοΗ Ηε ρπ>

ϊεοΐεά δοοη αίίεΓ Ηϊδ &ρροίηΙπιεηϋ Ιο ΐΗε ΟΗ&ΪΓ οί

0Γεε1< ϊη 1855. ^νΗεη Ηε ιτΐδάε 3ΓΓ&η£εηιεηϋδ Γογ &η

ΟχίοΓά εάϋΐίοη οί" ίΗε οΗίεί Όΐαΐο^υεδ οί" ΡΙαΙο. ΤΗε

<ΪΓ5ΐ ίηδϋ&ΐιτιεηΐ: οί ΐΗίδ ιιηάειΐαΐαη^, Μγ. Ροδίε'δ ΡΙιίΙβ-

ό«ί, αρρε&Γεά ΐη ι86ο. Ιΐ >ν3δ ίοΐΐοννεά Ηγ ΐΗε

ΤΗέΟίΙβίΗΒ (ι86ι) »ηά ίΗε 3ορΗί$Ιβ$ &ηά ΡοΙίΗαιε

(1867) Ηγ ιηγδείί. ΤΗε ΑροΙοχγ ο/ ΡΙαΙο Ηγ ^ιηεδ

Κ.ΐάάε11, ννϊΐΗ Ηίδ ϋϊξεεί ο/ Ρίαέοηιο Ιάϊοιη$, \ναδ ραΗ-

ΠδΗεά ροδίΗιιπιοαδΙγ ίη ΐΗε ΙαίΙεΓ γεαη Μγ. Κ.ϊά'ά'εΐΐ

Η&ά Π1<ε\νίδε υηάεΓία^εη Ιο εάϊΐ ίΗε ΟτϊΙο, ΡΗαβάο,

»ηά 3γηιρο$ϊηηι, οη ΐΗε Ι^δΐ οί ΛνΗίοΗ Ηε \ναδ αοΐίνεΐγ

εη^α^εά δΗοΓίΙγ ΗείοΓε Ηϊδ Ι&ιτιεηΙεα! άε&ΐΗ. ΟίΗεΓ

^Γε&ΐ αϋαΐο^υεδ Ηαά Ηεεη ραΓοεΙΙεά οιιΐ Ιο δενεΓπΙ οί

ΡΓοίεδδΟΓ ]ο\νεΙΐ'δ ίοπτιεΓ ρυρίΐδ : ε.£. ΐΗε ΡΙιαεάηιε

ίο λν. Υ. δεΙΙαΓ, ίΗε Οοτξίας &ηά ΡνοΙαξοηΐΒ ίο

5ϊγ Α. Οκιηί, ίΗε Τΐηιαεη$ ϋο Η. ]. 5. δπιϊΐΗ,—

οί λυΗοιπ Η&νε ρίΐδδεά α\ν&γ. Μγ. ]ο\νεΙΙ Ηίιτίδείί

υηα!εΓίοο!ί ίΗε ΚεριιύΙκ, οη λνΗίοΗ Ηε Ηαά ίΓεςυεηΐΙγ

νίϋ

ΙεεΙυτεά 35 ά Οοΐΐε^ε ΤαϋΟΓ, &ηά ννΗίεΗ Ηε Ηςιο! ιτι&θε

ίΗε 5ΐιΗ]εεΙ οί Ηίδ β γ» ι εοιίΓδε οί ΙεεϋιίΓεδ ΗείοΓε ίΗε

υηίνεΓδίΐγ. ΤΗε ΟοηίΓηεηΐΕΓγ Η&ά Ηεεη ννεΐΐ Ηε^ιιη

\νΗεη ίΗε <3ειτΐ3ηϋ Γογ ίΗε δεεοηά εάίϋίοη οί ΗΪ3 \νοι*1ί

οη 5ΐ. Ρ&υΓδ Ερίδίΐεδ 3η<1 ίΗε ρυοίίοδίϊοη οί Εαογχ

αηά Καυϊσιυ$ αϋνειΊεά Ηίδ εηει·§ίεδ ίοΓ 3. ΐίηιε. \¥Ηεη

Ηε Γεδίιηιεά Ηίδ ηοΐεδ οη ίΗε ΚββηύΙΐΰ, &Ηοπ£ ΐΗε γεαΓ

1863, Ηίδ α!εδί§;η, &δ οίΐεη Ηαρρεηεά \νίιΗ Ηίιτι, ϊιζά

εχρ&ηά!ε<3 :—

' ΟΓεεΙί ρυίδ αίΓεαάγ οη είΙηεΓ δίάε

δυεη α βΓαηοη-\νοΛ ΓογιΗ αδ δοοη εχ1εη<3δ

Το α νΐδία ορεηΐηβ ίαχ αηά ννϊάε.'

ΤΗε ίεχί &ηά ηοΐεδ ννεΓε Ιο Ηε &^^ο^ηρ&η^εα, ηοΐ οηΐγ

ννίΐΗ άχι Εδδ&γ οη Τεχίυ^Ι (Γπΐίείδίτι, Ηυ£ ννίΐΗ & εοπι-

ρΐείε πη&ίγδίδ οί ΡΙ&Ιο'δ ννπΐϊη^δ. ΤΗίδ Η&α* ίη ί&εΙ Ηεεη

. εχεευίεά ζηά Ι&ΗοποιίδΙγ Γενίδεά1, ν^Ηεη (εΗοιιϊ 1865)

Ρκ>ί. ]οτνεΙΙ; Ηεεαιηε άίδδ&ΐίδηεα! \νίίΗ ίΗε ρΐ3η, &ηά

τεδοΐνεα1 ΐΗαΙ ΐΗεΓε ΐΉυδΙ Ηε ηοΐ οηΐγ &η αη^ίγδίδ, ΗυΙ

ά ΐΓ&ηδΙ&ΐϊοη, άι Ιε&δϋ οί ίΗε ΚορηδΙκ. ΒείοΓε ΐΗίδ

Η&ά ίίΐΓ &άνΒηεεά Ηε Ηαά εοηεείνεά 3. ηε\ν άεδί^η, ΐΗαί

οί α. εοπιρίεϋε ΐΓ&ηδΙαίΐοη οί ίΗε ΡΙ^ΐοπίε ϋί&ΐο^αεδ,

ννΗίοΗ \ναδ εοΓηρΙείεα1, \νίΐΗ ίΗε Ιηΐπχΐιιείίοηδ, ίη 1871.

ΤΗυδ ίΗε οιιΙ^ΓΟλνΐΗ δηρεΓδεάεά ίΗε οπ^ίηαΐ \νοΓΐ<,

Άηά ίΗε Ι&δΐί οί ΐΓΕίηδΙϊΐίοη οεειιρίεά ίΗε γεαΓδ ίι-οπι

1865 Ιο 1870, \νΗεη ΡΓοίεδδΟΓ _|ο™εΐί Ηεεαιτιε Μ&δίεΓ

οί ΒεΙΙϊοΙ. Η&νΐη^ δυεεεδδίυΐΐγ ΐΓ&ηδίΣΐΐεα1 οηε ΟΓεεΗ

Οίΐδδίε, Ηε εουΐά ηοί τείΓ&ίη ίτοπτ &ρρ1γίη§ Ηίδ δΐίίΐΐ

ίο ΤΗυογάία'εδ &ηά Απδίοίΐε. ΒοίΗ οεευρίεά Ηίπι

ί&Γ 1οη§;εΓ ίΗ&η Ηε Βηΐίείρ&Ιεα1.

Ρνε/αοε. ιχ

Με3η\νΗί1ε ίΗε ΟοηιιτιεηΙαΓγ οη ίΗε ΚβριώΙκ τε-

ηΐΗΐηεθ ιηοΓε ογ 1ε53 ίη 3θεγ3ηοε. ΒυΙ ίϋ \ν&5 ηενεΓ

γνΗοΙΙγ 3θ3ηο1οηε<3, αηά Η&ά Ηεεη οορϊεά αηά τενίδεά, αηά

3£αίη οορίεά ιτιοΓε ΐΗαη οηοε, λνΗεη ΐη ΐΗε γε3Γ 1875

Ηε Ιοο1< ιτιε ίηΐο ρ3ΓϋηεΓδΗίρ λνίίΗ 3 νίενν Ιο οοιτιρίεΐίη^

ίΗε εάίΐίοη. ΒοΐΗ ΗείοΓε 3ηα! αίΐεΓ ΐΗίδ ίΗε ΟοπίΓηεη-

ΐΐΓγ ρ3δδεά δενεΓαΙ ΐίιτιεδ Ηείλνεεη υδ. Α ρ1&η τν&5

ηολν 3§τεεά υροη ίοΓ ίΗε ρΓερ&Γ&ΐΐοη οί α δεπεβ οί

Εδδ&γδ. ΤΗε ϋεχΐ, τνίΐΗ βείεοί ν&πουδ τε&άΐη^δ, ννπδ

ρπηίεά &ΓΐεΓ ΐΗε ρΓοοίδ Η&ά Ηεεη δυΗιηίΐΙεά! Ιο ίΗε

Μ^δίεΓ, ίΗε ηοΐεδ ΛνεΓε οηοε ιηοΓε τνπίΐεη ουί &ηά

οΓΐΐίοΐζεθ οη ΗοΐΗ δί(3εδ, &ηά Ηε τενϊδεά ΐΗεπι \νίΐΗ

3. νϊε\ν Ιο ίϊη&Ι ΐΓ&ηδοπρίίοη. Ηε Η&ά -&11 Ηυΐ οοηι-

ρΐείεά ΐΗϊδ τενίδίοη ίη ίΗε δΐιηιηιεΓ ΗείοΓε Ηε άΐίεά!,

&ηά ίη 5ερΙεπιΗεΓ 1893, Ηε δοΐεπιηΐγ £3νε ίΗε ννοιΊί

ίηΐο ιηγ Η^ηείδ.

Ιη εηάε&νοηπη^ Ιο 03ΐτγ οιιΐ ΡΓοίεδδΟΓ ]ο\νεΙΐ'δ

ΐ3δϋ Λ,νίδΗεδ, I Η&νε ιΐδεά -ννΗαΐ I Ηορε ΐδ ηοί Ιοο Ηοΐά

3. άίδΟΓείίοη. I Η&νε ηοί ίη ενεΓγ οαδε ΙεΓί ίΗε ηοίεδ

εχ30ΐ1γ Εδ I Γοιιηά ΐΗειτι. 5οη»ε ΐΗίη^δ λυΗϊοΗ Ηε Η^ά

θ3ηοε11εά I Η&νε νεηίιίΓεά Ιο τεδΙοΓε ; ίη & ίενν 03δεδ,

ΛνΗεΓε ίΐ δεεηιεά ννοηΗ ΛνΗίΙε, 3α!άίη£ ηιγ ο\νη ίηίώΐδ.

Ιη οίΗεΓ ρΐ&οεδ \νΗεΓε οιιγ ορίηίοηδ άΊΚζΓ&ά, I Ηανε

Ιείϋ & άυρίίο&ίε ηοίε, 3£3ίη 5ΌΗ]οίηίη£ ίΗε ϊηίΐΪΕίδ.

δυοΗ αϋίΓεΓεηοεδ οΗίεΗγ Ιυπι, 33 πιί^Ηΐ Ηε εχρεοίεα!,

οη ροίηΐδ οί 1εχΐιΐ3ΐ οπίίοίδηι. Ρι·οίεδδθΓ ΙοννεΙί'δ

3ΐΐίΐυάε οη ΐΗίδ δΐιΗ]εοΙ ίδ \νε11 1ίηο\νη. Το ίΗε ΐ35ί

Ηε λν3δ Ιίεεηΐγ άεδίΐΌΐΐδ ίο £εί πά οί ίΗε ' αίΓδε οί

οοη]εοίιΐΓ3ΐ επιεηά!3ΐ:ίοη.' \νΗί1ε δΗ3πη£ Ηίδ αϋδίπίδϋ

χ

οί αΰίνίηαη'α, αηά ηυίΐε τεπ^γ Ιο ί&οε ίΗε οΗΙοςα)-

ννΗίοΗ Ηε ίΐηΐίοίραΐεά αδ ά οοηδεηυεηεε οί Ηϊδ νίεννδ,

I Η&νε Ηεεη Ιεά Ιο άΐΈ\ν ίΗε Ηηε οΓ ρΓοΗ&Ηίϋΐγ

ηοΐ ηυϊΐε δο οίοδε ίο ίΗε οοηδεηΐ οί ίΗε Μ55. ΤΗε

Εδδαγδ οη ΐΗίδ δυΗίεοί ΐη νοί. ϋ. ρ^^εδ ϋί Ιο χχϊχ,

Άΐ\ά 6η ίο 1 3 1 > >νί11 πΐ3.1<ε οιιγ Γεί&ιίνε ροδίίίοηδ ο1ε»Γ.

ΡΓοΓεδδΟΓ ]ο\νείϋ'δ Εδδ&γ \ν&δ υηίοηυη&ΐεΐγ ηενεΓ

οοιηρίείεά!. Ιί ϊδ ρπηίεα! αδ Ηε Ιείΐ ίΐ, Ιο^εΐΗεΓ ΛνίΐΗ

δοιηε Ηπεί εχοαΓδηβεδ ογ άϋ^Γεδδίοηδ ΛνΗϊοΗ Ηαά §το\νη

ουϋ οί ίΗε €θΓηΓηεηΙαΓ)', αηά ννοιιΐά Ηανε Ηεεη εχραηαΐεα!

ίηίο ίϊηίδΗεα! εδδαγδ ϊί Ηε Ηαά Ιϊνεα!. Ρογ ίΗε ΓειτιαίηάεΓ

οί ίΗε δεεοηά νοίυιηε I απι πιαίη1)' ΓεδροηδίΗΙε, ΗιιΙ ίΗε

Εδδαγδ \νεΓε υηα!ει·ΙαΙίεη αϊ ΡΓοίεδδΟΓ ]ο\νεΐΐ'δ ίηδίαηεε,

αηά Ηανε Ηεεη τενΐδεά ΐη ίΗε Π^Ηΐ οΓ Ηΐδ οπίΐοίδπίδ.

ΤΗε ίεχί Ηαά Ηεεη ηιοδίΐ^ ρπηίεοί οίί ΗείοΓε I Η&ά

αη ορροΠιιηίΐν οί ρεΓδοηα11γ οοηίτοηΐϊη^ ίΗε οΗίεί Μ5.,

Ραπδ. 1807 (Βε^ΙίεΓδ Α). ΤΗεΓε ϊδ οοηδεφίεηΐΐν δοηιε

άϋδΟΓεραηον ΗεΙ\νεεη ίΗε ναποηδ Γεαάϊη^δ δε1εοΙε(ί

ίτοπι ΒεΙίΙίεΓ, δοΗηεϊάει·, δϋαΙΙΗααπι, αηα! ΒαίΐεΓ, αη(ί

ίΗε εχαοϋ Γεαάίη^δ οί Ραι\ Α, α οοΐΐαΐίοη οί \νΗϊοΗ \νΠ1

Ηε ίουηα1 οη ρρ. 132-145 °^ ν°1· η· Ρ°Γ ι^'5 *η_

εςιιαΙΐΐΥ, ννΗϊοΗ Ηαδ Ηεεη ϊηενϊϋαΗΙε υηα!εΓ αΐΐ ίΗε

οίΓουιτίδΙ&ηοεδ, I Ηανε Ιο ΟΓανε ίΗε ίηάΊιΙ^εηοε οί ίΗε

ΓεαάεΓ. ΡΓοίεδδΟΓ ]ο\νεΙί'δ (ΓοηιηηεηΙ:αΓγ Λναδ οη§;ϊη3ΐ1γ

ίουηάεά οη ίΗαΙ οί δίαΙΙΗαυηι, \νΐΐΗ ίΓεφίεηΕ τείεΓεηοε

Ιο δοΗηεϊάεΓ, ΗιιΙ, αδ Ιιπιε λνεηΐ οη, Ηε τείΐεά ιτιοΓε

αηα! πιΟΓε ιιροη Ηϊδ ο\νη 3ιιά§εηιεηΙ: αηα! ίαηιί1ίαπΙγ

■ννίΐΗ ΡΙαίο. Αδ ίΗε ηοΐεδ ηο\ν δίαηα!, ίΐ ίδ ϊιηροδδίΗΙε

χί

Ιο δ3γ Ηο\ν πιυοΗ ίδ άαε ίη δυοδίπηοε Ιο εϊΐΗεΓ εϋίϋοι·,

ϋυΐ ίΗε Γοπτι ίδ οηίεβγ Ρι-οίεβδΟΓ _(ο\νεΙΐ'3 ; αηά ίΗε

^εηβΓ&Ι τεπίΕΓίζδ οη ρΗΠοδορηγ αηά Ιίίε 3Γε αΐηιοδί

λνίίΗουΐ εχοερϋίοη ΐΗε ΜαδίεΓδ ο\νη.

Ρογ 3. οο1ΐ3ίίοη οί ίΗε ίνιτο νεηεϋΪ3η Μ55. Π &ηά Ξ

ΐΗαηΙίδ 3Γε άυε Ιο δί^ηοΓ Ο&δίεΐΐαηί, 3ηά Γογ ΐΗαΐ

οί ίΗε Οεδεηα Μ5. (Μ), ηοΐ ρΓενίοιίδΙγ οοΐΐ&ίεά, (ο

δί^ηοΓ Ε. Κοδία^ηο. 5εε νοί. π. ρρ. 152-164.

δρεοίαΐ ΐΗ&ηΙζδ 3Γε αίδο άυε ϋο Μ. Οίτιοπΐ, οί ίΗε

ΝΛϋίοη&Ι Ι^ίϋΓΣίΓγ, Ραπδ, Γογ Ηίδ ρΓοιτιρί Ιαηάηεδδ ίη

ρεπηίΐίίη^ ά ρΗοίο^Γ^ρη Ιο βε Ι&ΐίεη οΓ ϋηε ρ3£ε ο£

ίηε οΗίεί Μ5., Λνηίοη ίδ τερΓοάαεεά οη ίΗε ίΐΌηίίδρίεοε

οί ΐΗίδ νοίιπτιε. Ιΐ οοιτεδροηάΐδ Ιο α ροηίοη οί

ρρ. 503 Α-504 η οί ίΗε εάίίίοη οί 5ΐερη3ηιΐδ, αηά ίδ οί

ίΗε εχ^οΐ: δίζε οί ίΗε οη^ίη&Ι. Α ίε\ν Γεηΐ3Γΐίδ υροη

ΐΗίδ ρ3£ε 1>γ νΐΆγ οί 3η ' οο]εεϋ-1εδδοη ' ίοΓ δΐιιάεηϋδ π)Άγ

1>ε ηοΐ υη3οοερΐ3.1)1ε.—I Γευτεί Ιο Ηανε Ιο 03.11 αΙΙεηίίοη

ίη ίηε ήΥδί ρ1&εε ΐο δοηιε Ιεαά-ρεηείΐ πι3γ1<3 \νίΐΗ \νΗίεΗ

ίΗε ιτΐ3Γ£ίη Ιΐ3δ Βεεη άίδίί^υΓεά. ΤΗεγ 3Γε ίΗε \νοι-1ί

οί δοηιε οοΙΙδΙοΓ ΑνΗο 1ΐ3δ δΐυσϋοηδίγ οοΐΐεοΐεά 3.11

ρεοα1ί3Πΐίεδ οί ΐ>Γε3ίηίη£ &ηά 3εεεηΐιΐ3ΐίοη. Οηε οί

δηεπόΙ&η'δ ο1ΐ3Γ3θΐεΓδ δ&γδ οί α ίε11ο\ν-δυΙ)5θποεΓ Ιο &

απ:υΐ3ΐίη£ 1ίθΓ3ΐ·γ, ' δΗε Η33 3 τηοδί οΙ)3ει·νίη§ ΐηυιτιο.'

Μγ ρΓεαίΓδΟΓδ ρεηείΐ Η3ά 3 ηιοδί οοδειτνίη^ ροίηΐ.

Νε£ΐεοΐίη§ ΐΗεδε εγεδΟΓεδ, οοηδίάεΓ ίΗε ηοπζοηίαΐ

ηι&Λ οοαιιτίη^ ΗεΓε 3ηά ΐΗεΓε οη ίΗε 1είί-η3ηά

ηΐ3Γ§ίη οί ε3θΗ οοΐιιπιη. ΤΗίδ ίδ ίΗε ραναξταρ}ικ$,

λνΐιίοΐι ίη άΓ3ΐτΐ3 3ηά άΐ3ΐθ£ΐιε ίηαϋθ3ΐεδ 3 ηε\ν δρεαίίει·.

χϋ Ρνβ/αεε.

Ρ355ΐη£ ΐηε εγε ίΐΐοη^ ίηε Πηε γου ννϊΐΐ ίϊηα! & οοιτε-

δροηοΐϊη^ γπ3γ1<; Ηΐίε 3. οοΐοη (:); Ιηεδε »Γε ΐΗε ηοΐεδ

Βγ ΛνΗίοΗ ενεΓγ οηαη^ε οί" δρε^εΓδ ϊδ άϋδΐίη^αΐδηεα!.

\¥ΗεΓε ΐΗεΓε 3Γε Ιννο οΐι&η^εδ ίη οηε ϋηε, ΐΗεΓε &Γε

ΐ\νο οί Ιηε εοΙοη-ιτι&Γΐίδ, ΐ>υΐ οηΐγ οηε ΓΤί&Γ£;ΐη3ΐ ϊηαϋ-

ο&ΐίοη.—Νεχΐ Ιο βε οοηδίσΙεΓεά &Γε ΐΗε Γε&άϊη^δ ίη

ίΗίδ ρ3δδ3£[ε—

(ι) νϊ. 503 Α παρακαΚυπτομενου (οοΐ. I, 11. 5 ^ηά 6).

ΒεΙίΙίεΓδ ηυοΙ&ΐίοη ίδ ' παρακάμπτεσθαι ΓοΠϊδδε Α.'

ϋίΐοηεΓ ίη οοιτεοΐίη^ ΒεΙίΙίεΓ τερε^ίεά ά ρπΓΐ οί ηίδ

ηιΐδίΕΐίε, ογ 3δδεηίη£; Ιη3.1 Α Γεαα! παρακαλυπτεσθαι ηοϋ

παρακάμπτεσθαι. ΤΗε άϋνΐδϊοη οί ΐΗε ννοΓά ΗεΙννεεη

Ιλνο ϋηεδ ηι&γ Η&νε οοε&δΐοηεά ίΗίδ &δ \νε11 3.δ δοηιε

οΐΙιεΓ εΓΓΟΓδ οί εοΐΐαΐϊοη. 5υοΗ αϋνίδϊοη ϊδ ιτι&αίε

ίΓεηυεηΙ Ηγ ΐΗε ηίΐΠΌννηεδδ οί ΐΗε οοΐυιηη, Ηοΐάίη^

οηΐγ ίΐΌΐη δενεηΐεεη Ιο 1\νεηΐγ-[\νο ΙεΙΙεΓδ.

(2) 5°3 Β (ε°1· *ι Μ· 21 2 2) διασπασμένη. (ΓοΗεΙ

ιιηαοαηιηί&ΗΙγ ΕδδεΓϋεϋ Ιη&1 Ρ&γ. Α ΗεΓε τεαά διεσ-πασ-

μένα. ΤΗϊδ Ι^ΙΙεΓ ίδ ΐΗε τε&άίη^ οί 5ΐερΗ&ηαδ (ηιίδίεά

Ηγ Ρϊοϊηυδ), οιιί: &ηιοη^δΙ; Μ55. &ρρε&Γδ Ιο σε οοηΗηεά1

Ιο ν ο, ΗοΐΗ Ιαϋε &ηα! οί ίηίεποΓ δΐιΐΗοπίγ.

(3) 5°4 Β (εοΐ. 2, 11. 42 3.η<3 43) ελλειπή. Α οοη-

δΐ&ηΐ ΐΐ&οίδηι, \νΗίοΗ οοΙίΣΐΙοΓδ Ηανε ηοΐ ΐΗου^Ηΐ ννοηΐι

ηοϋΐοΐη^.

ΒτεαίΗίη£$ αηά ΑαβηΙηαΙϊοη. (3ο1. ι, 1. 3 ο,θλα ηοΐ

αθ\α. II). 1. 4 αττα («V) : ρεΑ&ρδ ίΗε δοηΗε ιιηάεΓ-

δίοοά ίΗίδ Ιο Ηε ΐΗε Γεί&ΐίνε Ιο άθλα = ' 5υοΗ τε\νΕΓα!δ 3δ

ΐΗοδε ιΗεΙ ΛνεΓε δροΐίεη οί. ' ΤΗε ριιηείιΐΗΐϊοη ίηάϋοΣίΐεδ

ίΗίδ ; ουί ίΗε δοποε Η»δ ηοΐ νεηΐιίΓεά! Ιο οΗ&η§ε τ Ιο θ'.

Ρτέ/αοβ. χίϋ

Ιο. 1. 33 άπαν ηοϊ άπαν—3 δΐίρ οοιτεοΐεά Ηγ ίΗε δεοοηά

Ηαηά. Ιηίιίαΐ ν ίδ Γη^Γΐίεά ϋ, οοΐ. ι, 11. 3ΐ> 44· ϋοαΗΙε

ρ ΐδ ΓπαΓίίεά \νΐΐΗ ϊ)ΓεαΐΗϊη§5 ρρ' ίη εοΐ. 2, 11. 30, 31» 4°.

4ΐ, Ηυΐ ροδδίΗΙγ ηοϊ Ηγ ϋΗε ΗΥδί Η3ηα".

Οοΐ. 2, 1. ι δτ' άζ> τι. ΤΗίδ ίδ φΐίΐε ιΐδααΐ. Οοΐ. ι,

1. 27 νεανικοί τε. ΗεΓε ίΗε αοαεηΙϋΕΐίοη ίο11ο\νδ ίΗε

οΓάΐηαΓγ ηιΐε, 3δ ίΗε βηαΐ δγΙΠιΗΙε οΓ νεανικοί ΐδ αεςεηίεά.

ΒαΙ ίη οοΐ. ι, 1. 44 νπνου τε, οοΐ. 2, 1. 12 πόνοις τε, αηά

ίΗ. 11. 25, 26 δικαιοσυ^* τέ, τε ίδ 3οοεηΙε<1, Ηεθ3ϋδε ίΗε

ήη'αΐ δγΐΐαβίβ οί ίΗε ρΓεοεάίησ \νοΓά ίδ υηαοεεηίεά. Ιη

εοΐ. 2, 1. 4 ευ τε, 3. δεεοηά Ηβηά δεειτίδ Ιο Ηανε ΐΗοιι^Ηί.

ίΐ ηεοεδδδΓγ Ιο 3θοεηϋ τε', ίΗε οίιτιίΓηίΙεχ οείη§ εςαίνα-

ΙεηΙ Ιο 3.Ώ. 30ΐιΙε Γοΐΐοννεά Ηγ 3 §Γ3νε. ΒαΙ ίη ίΐιε

ρΓεοεάίη^ Ιίηε γε £ο11ο\νϊη£ δε' ίδ υη^οοεηΐεά, 3ηά ίη

1. 1 1 τε ίδ υηαοοεηΐεά, Η3νίη£ ί.ΗΐΌ\νη οαοΐί ίίδ 3θοεηϋ

υροη εν. ΤΗε άίίτΓεΓεηοε Ηεΐννεεη ίΗε δηιοοίΗ ΟΓεαίΗ-

ίη§; - Άηά ίΗε οοΓοηίδ ' ίδ λνοπΗ ηοϋίοίη^. Ργοπι ηοϊ

ρεπ:είνίη§; ΐΗίδ, εάίϋοΓδ Η&νε ηιίδςαοΐεά ίΗε Γεαάίη^

παιών' επευφημησεν ίη ίί. 3&3 Β·

Οηε οίΗεΓ πιεγ1< δΗουΙά οε ηοιίοεά ίη ραδδίη^. Ιη

οοΐ. ι, 11. 27, 28 μεγαλοπρεπείς : ίΗε ουτνεά Ιίηε υηάεΓ οπ

δί^ηίήεδ ΐΗαΙ ΐΗεδε 1\νο ΙεΙΙεΓδ Ηε1οη£ Ιο ίΗε δ3ΐηε ννοΓά.

ΤΗε τεαδοη Γογ ίίδ υδε ίη ίΗίδ ίηδί3ηοε ίδ ηοϊ ο1ε3Γΐγ

3ρρ3ΓεηΙ. ΤΗε οοΓηρεηάίαιη Γογ ν (~) ο<χιΐΓδ ΐΗΓεε

ίίηιεδ, 3ΐλν3γδ 31 ίΗε εηά οί 3 Ιίηε. Οη ίηδρεοΐίη^ ίί ίη

οοΐ. ι, 11. 33 &ηα^ 41, ·1 '8 ενίάεηΐ Ηο\ν ε3δϋγ ΐΗίδ πιί^Ηϋ

Ηε πιίδΐ3^εη Γογ 3 0Γε3ΐΗίη£ (δεε ν. γγ. οη ί. 35 1 Α)·

ΤΗε ρυηοΐυ3ΐίοη ίδ ηΐ3ΐη1γ Ηγ ίΗε ίίΓδΙ Η3ηά ; Ηαϋ ίΗε

οοηιηΐ3δ δεειτ» Ιο Η3νε Ηεεη 3α!σ!εά 3ίΐεΓνν3Γ(1δ, αηά Α2

χίν Ρτε/αΰβ.

Η&δ 3.15ο ιη&Λεά ίηΐεπΌ£&ϋίοη Ηγ ρΐϊοΐησ 3. οοπΐΓη&

Ηεηε&ΐΗ 3. εοΐοη ίη οοΐ. ι, 1. 26, &ηά οοΐ. 2, 1. 31•

\Υε ρ&55 ηοτν Ιο ίΗε οίΗεΓ λνοΛ οί ίΗε άίοηΗοΙεδ.

Ι η εοΐ. ι, 1. 33> ^6 ^&5 εοιτεοΐεά! άπαν Ιο άπαν \νίΐΗου£

εΓ&δυΓε, Ηγ οΙηΗΗίη^ δοΐτιελνΗ&Ι οΐιιιτίδίΐγ ίΗε ίϊηε ροίηΐ

οί ΐΗε δηιοοίΗ ΟΓεΕίΗίη^. Ιη εοΐ. 2, 1. ι, Ηε Ηαδ

εΗ&η^εά εμπίπλανται Ιο εμπίμπλανται Ηγ ίηδεΓϋίη^ 3.

δεοοηά μ αΗονε ίΗε Ιϊηε ; Άηά ίη εοΐ. 2, 11. 1 8, 19, ώσπερ,

Ηε Η&δ αΙίεΓεά ΐΗε \νοΛ οί ΐΗε ΠΓδί Ηαηά Ηγ επίδίη^

σ ΗείοΓε π ίη 1. 19, &ηά! ίηδεΓίίη^ ίΐ &ίίεΓ ίΗε ω ίη 1. 1 8.

ΤΗε δαπιε ρεΓδοη \ν&δ ρπΛαΗΙγ ΓεδροηδίΗΙε ίοΓ ΐΗε Ιννο

εαιΊγ δοΗοΙΪΕ, οηε οη δκνος ίη οοΐ. ι, 1. 9. άνάδυσ-ΐ5,

ευλάβεια, αναβολή, Άηά οηε οη δυνατή ίη εοΐ. 2, 1. 17,

η των αρχόντων φύσις. Α δίηιρίε άοί ηΐΕΓ^δ ϊΗε

τείεΓεηεε ίη είίΗεΓ ο&δε. Τ\νο οίΗεΓ ηοίεδ Ηγ ίΐ ΙαΐεΓ

Η^ηά αρρε&Γ οη ϋΗε Γηαη^ίη οί εοΐ. ι, ση- — σημαντεον,

ορροδίίε 1. 33» Άη& οη6 ορροδίίε 1. 40, ση- τ'ι λέγει περί

των ηθών των ανθρώπων. ΤΗε άοί ΓείεΓπη§ Ιο ΐΠίδ

ίδ ονεΓ δυσκίνητα.

ΤΗε ρα^ε ίδ Ιεδδ εοιτεοΐεά ίΗ&η δοηιε οίΗεΓδ, ΠαΙ ίδ

οη ΐΗε λνΗοΙε & ί&ΪΓ δρεοίιηεη οί ίΗε λυογ^ οί ίΗε δοπΗε.

ΤΗε ρΓεραΓαίίοη οί ΐΗε δαι-ίαεε \νίίΗ ΐΗε πιΙεΓ ίδ

ρεΓοερίίΗΙε ίη ίΗε ρΗοΙο§τ&ρΗ. ΤΗε ί\νο εοΐιιπιηδ

ηι&Λεά ουί ΛνίίΗ άοιιΗΙε νειΐίο&Ι Ιίηεδ Ιο ίΗε π^Ηΐ &ηά

Ιείι οί ε&οΗ, 3ηά ίΗε ίοιΊγ-ίοιίΓ Ηοπζοηΐ3ΐ Ιίηεδ ύεηβαΐ/ι

\νΗίεΗ ίΗε ΙεΙΙεΓδ &Γε ιη&ίηΐγ ίοπηεά, ε&η ε&δίΐγ Ηε

αϋδοεπιεα!. ΤΗεΓε ίδ &1δο ά άουΗΙε νειΊίείΐΙ Ιίηε &£

ίΗε ΗπμΙ οί ίΗε Ιείί-Η&ηα! ηΐΕΓ^ίη.

Ι η ίΗε ο&ί&ΐο^αε οί ίΗε Ρ&πδ ' Κογαΐ ' ΙλΗγ^γυ, &δ

XV

ηυοϋεά Ηγ δοΗηείάεΓ, νοί. ί. ρ. χχνίίί, α Μ5. λνΗίοΗ ίδ

ρΓονεά Ιο Ηε ίάεηΐίοΗΐ τνίίΗ ΐΗίδ, \ναδ δαίά Ιο Η^ινε Ηοεη

ίοπηεΓίγ ίΗε ρΓορεΓϋγ οί ίΗε Μεάίοί. Ιΐ \ναδ ίΗεΓε

άεδοπΗεά 35 οί ίΗε ΙεηίΗ εεηΐιΐΓγ, Ηυί. ίΗε ορΐηίοη

οί Β&δΙ 3.ηά Βεΐίΐίει·, ΗοίΗ Ηί^Η δυΐΗοπίίεδ, Γείεπ·ίη£

ίΐ Ιο ίΗε ηίηΐΗ οεηϋυΓγ, Η&δ ηο\ν Ηεοοπιε εδϋαΗΙίδΗεά.

ΤΗε Μ5. εοηΐΗΪηδ ίΗε ΟΙείΙορΙιοη, Κ.εριγβι.ιο, ΤίΜΑΕϋδ,

0κιτια8, 1^Α\ν5, ΕρίηοιηΪ5,ΕρηΙΙβ$,ϋεβηϊίίοη$, ϋβ]η$ίο,

ΌβτηοάοοηΒ, Ξϊε^ρΙΐΗΒ, ΗαΙφοη, Ενγχϊαζ, ΑχϊοοΗηβ.

I Ηανε ίο ίΗ&η^ Μ γ. _|. δοΐοηιοη Γογ δοπιε αευΐε δυ£-

^εδίίοηδ, &ηά πιγ ίπεηά ίΗε Ρπ>νοδΙ οί Οπεί Γογ Ηεΐρ

ίη ραδδ3§;εδ ΓείεΓπη^ ίο ηιίΓηΗεΓ, ηιυδίο, αηά ΓηείΓε.

' ίεΐ υβ τείεΓ ϊΗεβε ίΗίη^δ ίο ϋΕΐηοη,' ίΗε Μ^δΙεΓ υβεά

Ιο βαγ. Ιί οαΓ ηοΐεδ ίη δαεΗ ρΐαεεδ 3Γε δϊίΐΐ Ιο δεείί,

ίί ίδ ηοί ϋαηιοη'δ ί&υΐί.

ΤΗε Ιηάεχ Ιο νοί. ί Η&δ Ηεεη ρΓεραΓεά Ηγ Μγ. Ο. Κ.

Μεηζίεδ, ΐΗαί οί νοί. ϋ ογ Μγ. \ν. Α. Οαί^ίε. ΤΗε

Ιηάεχ Ιο ίΗε ιΗϊγο! νοίυιηε, οοηίαίηίη^ ίΗε Νοϋεδ, ίδ ίΗε

\νοΓΐ< οί ΡΓοΓεδδΟΓ _|ο\νεΐΐ:'δ οΐά ίπεηά, ίοηηεΓίγ Ηίδ

3Γηαηυεηδίδ, Μγ. Μ&ΐΐΗενν ]. Κηί§Ηϋ.

Ρογ ίΗε νεπποΕίίοη οί ιτίδηγ τείεΓεηοεδ ίΗε ννοΗί ίδ

ίηάεΗΐεά Ιο Μγ. Μοίγηεαχ οί ϋΗε ΟχίοΓά υηίνεΓδίίγ

ΡΓεδδ.

ίΕ\\Ί5 Οαμρβειχ.

Ι.ΟΝΟΟΝ,

Μαγ 2ΐ, 1894·

ΠΟΛΙΤΕΙΑ.

ΤΑ ΤΟΪ ΔΙΑΛΟΓΟΪ ΠΡΟΣΩΠΑ

σωκρατησ, γλατκων, πολεμαρχοσ, θραστμαχοσ,

Αδείμαντος, κεφαλος.

δ^ρίι. ΚΑΤΕ'ΒΗΝ χθες εις Πειραιά μετά Γλαύκωνος του

Ρ· 327· Άρίστωνος προσευξόμενός τε ττ} θεώ και άμα την

εορτην βουλόμενος θεάσασθαι τίνα τρόπον ποιησου-

σιν άτε νυν πρώτον άγοντες, καλη μεν ούν μοι καϊ

ή των επιχωρίων πομπή εδοξεν είναι, ου μεντοι ήττον 5

εφαίνετο πρεπειν ην οί θράκες επεμπον. προσευ-

Β ζάμενοι δε και θεωρησαντες άπτ/μεν προς το άστυ.

κατιδών ούν πόρρωθεν ήμάς οϊκαδε ώρμημενους Πολε-

μαρχος ό Κεφάλου εκελευσε δραμόντα τον παΐδα

περιμεΐναί ε κελεΰσαι. και μου όπισθεν 6 παις ίο

λαβόμενος του ιματίου, Κελεύει ύμάς, εφη, Πολε-

μαρχος περιμεΐναί. Και εγώ μετεστράφην τε κα\

ηρόμην οπου αύτος είη. Ούτος, εφη, όπισθεν προσ

έρχεται" άλλά περιμένετε.

Άλλά περιμενοΰμεν, ή δ' ος ό Γλαυκών. Και ολίγω 15

ο ύστερον ο τε Πολέμαρχος ηκε καϊ Αδείμαντος ό του

Γλαύκωνος αδελφός κα\ Νικήρατος ό Νίκιου κα\ άλλοι

τίνες, ώς άπο της πομπής.

Ό οδν Πολέμαρχος εφη Ώ "Σώκρατες, δοκεΐτε μοι

προς άστυ ώρμησθαι ώς άπιόντες. '°

ΐ8. ώ{ ΑΜ : οπι. Π.

Β

ΚφέΜϊί

I.

8耫ΑΤΕ$,

ΑθΕΙΜΑΝΤυ8,

ΡοΙΕΜΛΚ-

ΜεεΙίηβ οί

δοοτίΐΐβϊ

3ηά 01»υ-

οοη \νί11ι

ΡοΙεπίδΓ-

οΗϋϊ αϊ ΐΗο

βεικίίϋεαη

Τίιε Ηοηιε ο/ ΡοΙευιακεΙιη$.

Ού γάρ κακώς δοξάζεις, ήν δ' εγώ. Ρ· 327-

Όράς οδν ήρ-άί, εφη, όσοι εσμεν ;

Πώ? γάρ ον ;

*Η τοίνυν τούτων, εφη, κρείττους γενεσθε ή μενετ

5 αυτού .

Ούκοΰν, ήν δ' εγώ, ετι εν λείπεται, το ην πείσωμεν

υμάς ώς χρή ημάς άφεΐναι.

Ή και δυναισθ' αν, η δ' ος, πεΐσαι μη άκούοντας ;

Ουδαμώς, εφη ό Τλαύκων.

ίο Ώγ τοίνυν μη άκουσομενων, οΰτω διανοεΐσθε.

Και 6 Αδείμαντος, Άρά γε, | ή δ' ος, ούδ' ϊστε οτι ρ. 3ζ8·

λάμπας εσται προς εσπεραν άφϊ Ίππων τη θεώ ;

Άφ' ΐππων ; ήν δ' ^γώ' καινόν γε τοΰτο. λαμπάδια

έχοντες διαδώσουσιν άλλήλοις άμιλλώμενοι τοις

ΐ5 ΐπποις ; η πώς λέγεις ;

Οΰτως, εφη ό Πολέμαρχος" κα\ πρός γε παννυχίδα

ποιησουσιν, ην άξιον θεάσασθαι' εξαναστησόμεθα

γάρ μετά το δεΐπνον κα\ την παννυχίδα θεασόμεθα,

και ξυνεσόμεθά τε πολλοίς τών νεων αυτόθι και δια-

2ο λεξόμεθα' αλλά μένετε κα\ μη άλλως ποιείτε. Β

Κα* ό Τλαΰκων, "Έ,οικεν, εφη, μενετεον είναι.

Άλλ' ει δοκεΐ, ήν δ' εγώ, οΰτω χρή ποιεϊν.

^Πιμεν ούν οϊκαδε εις του Πολεμάρχου, καϊ Αυσίαν

τε αυτόθι κατελάβομεν καϊ Έ,ΰθΰδημον, τους του Πολε-

25 μάρχου άδελφούς, καϊ δη κα\ θρασΰμαχον τον Χαλκη-

δόνιον καΧ Ύ^αρμαντίδην τον Παιανιεα καϊ. Κλβιτο-

φώντα τον Άριστωνύμου' ήν δ' ένδον καϊ ό πατήρ ό

του Πολεμάρχου Κ,εφαλος' καϊ μάλα πρεσβυτης μοι

εδοζεν είναι' διά χρόνου γάρ κα). έωράκη αυτόν. €

6. (ν λίίπ·εΓαί Α2 Π1£. Μ πι<*. «'λλίίπίται ΑΠΜ. 25. χαλκη&ΰνιον Π :

κάΚχηΒύριον Α : Καρχηδόνιο» Μ.

Τ/ιε αξεά Οβρίιαίηε.

ΚεραΜκ

Ι.

Οερηλιχή,

5θςΚΑΤΕ5.

ρ. 328. καθηστο δε εστεφανωμένος επί τίνος προσκεφαλαίου

τε και δίφρον' τεθυκως γαρ (τύγχανα/ εν τη αύλη.

εκαθεζόμεθα ούν παρ αύτόν' εκειντο γαρ δίφροι

τίνες αυτόθι κύκλω.

Έϊύθύς ουν με ιδων ό Κέφαλος ήσπάζετό τε και 5

είπεν Ώ Έώκρατες, ου δε θαμίζεις ήμϊν καταβαίνων

εις τον ΐίειραιά' χρην μ€ντοι. ει μεν γαρ εγω ετι εν

δυνάμει ήν του ραδίως πορευεσθαι προς το άστυ, οΰδεν

κ αν σε έδει δεΰρο 'ιεναι, άλλ' ημείς αν πάρα σε ημεν'

νυν δε σε χρη πυκνότερον δεΰρο Ίεναι' ως ευ \σθι οτι ι°

εμοιγε όσον αϊ άλλαι αϊ κατά το σώμα ήδοναί άπο-

μαραίνονται, τοσούτον αϋςονται α'ι περί τους λόγους

επιθυμίαι τε και ήδοναί. μη ούν άλλως ποίει, άλλα

τοΐσδέ τε τοις νεανίαις ίςΰνισθι και δεΰρο παρ ημάς

φοίτα ως πάρα φίλους τε και πάνυ οικείους. »5

Και μην, ην δ' εγώ, ώ Κ,έφαλε, χαίρω γε διαλεγό-

Ε μένος τοΐς σφόδρα πρεσβυταις. δοκεΐγαρ μοι χρηναι

παρ' αυτών πυνθανεσθαι, ώσπερ τίνα όδον προεληλυ-

θότων, ην καΐ ημάς ϊσως δεήσει- πορευεσθαι, ποία τις

εστί, τραχεία καΐ χαλεπή, η ραδία καΐ εύπορος, και ίο

δη καΊ σοΰ ηδεως αν πυθοίμην ο τι σοι φαίνεται τοΰτο,

επειδή ενταΰθα ηδη ει της ηλικίας, ο δη επί γηραος

ουδω φασιν είναι ο'ι ποιηταί, πότερον χαλεπον τοΰ

βίου, η πώς συ αύτο εξαγγέλλεις.

Ρ• 329• Έγώ σοι,εφη, νή τον Αία ερώ, ώ Έ,ώκρατες, | οιόν 25 θΐά*κε

γέ μοι φαίνεται, πολλάκις γαρ συνερχόμεθα τίνες

εις ταϋτο παραπλησίαν ήλικίαν έχοντες, διασωζοντες

την πάλαιαν παροιμίαν. οι οΰν πλείστοι ημών ολο-

φύρονται ζυνιόντες, τάς εν τη νεότητι ήδονας ποθοΰν-

15 ηοι ΙΟ

Μαηιε Γογ

Ιΐιο ΙγοιΛΙββ

οΓοΙύ πιοη.

Ι4• νιανίαΐ! ΑΜ : ν€ανίσκοΐ{ Π. ΐ6. χαίρω γ« Π: χαίρω ΛΜ.

29• ζννίόντί! Μί>5. : ξυνόντίϊ ς). ΒυΐίΓηαηη.

13 2

£>ϊ$αι$$ΐοη οη ΟΙά Αξε.

I.

Ο.ΡΗΑΓΛ'ί*,

5<ΚΚΛΤΕ5.

Πιβ εχοβί-

ΙβηΙ 53γίηβ

οί δορΗο-

Ιι 15 βά-

πιίΙΙεά ιΥίΛί

τες και άναμιμνησκόμενοι περί τε τάφροδίσια και π€ρϊ Ρ· 329·

πότους και ευωχίας και αλλ* άττα α τών τοιούτων

εχεται, καΐ άγανακτοΰσιν ώς μεγάλων τινών άπεστε-

ρημενοι και τότε μεν εύ ζώντες, νυν δε ούδε ζώντες.

5 ενιοι δε και τάς τών οικείων προπηλακίσεις του γήρως β

οδύρονται, και επι τούτω δη το γήρας ύμνούσιν οσων

κακών σφίσιν αίτιον, εμοί δε δοκοΰσιν, ώ Σώκρατες,

ούτοι ου το αίτιον αΐτιάσθαι. ει γάρ ην τοΰτ' αίτιον,

καν εγώ τα. αυτά. ταΰτα έπεπόνθη ενεκά γε γήρως και

ίο οί άλλοι πάντες οσοι ενταύθα ήλθον ηλικίας, νύν δ'

εγωγε ηδη εντετύχηκα ούχ ούτως εχουσι και άλλοις,

και δτ) και "Σοφοκλεΐ ποτέ τω ποιητή παρεγενόμην

ερωτώμενα) υπό τίνος Πώρ, εφη, ω Έ,οφόκλεις, έχεις ο

προς τάφροδίσια ; ετι οίός τε ει γνναικι συγγίγνε-

ΐ5 σθαι ; Και ος, Έ,ύφήμει, εφη, ω άνθρωπε" άσμενέ-

στατα μεντοι αυτό άπέφυγον,ώσπερ λυττώντά τινα και

άγριον δεσπότην αποφυγών. Εύ οδν μοι και τότε

εδοξεν εκείνος ειπείν, και νύν ούχ ήττον, παντά-

πασι γάρ τών γε τοιούτων εν τω γήρα πολλή ειρήνη

ίο γίγνεται και ελευθερία, έπειδάν α'ι έπιθυμίαι παύσων-

ται κατατείνουσαι κάί χαλάσωσι, παντάπασι το του

Σοφοκλέους γίγνεται, δεσποτών πάνυ πολλών εστι Ό

και μαινόμενων άπηλλάχθαι. αλλά και τούτων πέρι

και τών γε προς τους οικείους μία τις αιτία εστίν, ου

*5 το γήρας, ώ Έώκρατες, άλλ' ό τρόπος τών ανθρώπων,

αν μεν γάρ κόσμιοι και εύκολοι ώσι, και το γήρας

μετρίως εστίν επίπονοV ει δε μή, και γήρας, ώ^ώκρα-

τες, και νεότης χαλεπή τω τοιούτω ζυμβαίνει.

Και εγώ άγασθεις αυτού ειπόντος ταΰτα βουλό-

Ι5· ασμινίστατα ΑΜ : ασμιναίτατα Π.

ιπιιδάν γάρ Μ.

2ο. (πΐίίάν ΑΠ :

ΤΗεηιί$ΙοεΙε$ αηά ίΗε 8ετϊρΜαη. 5

ρ. 329- μένος ετι λέγειν αύτον εκίνουν και εΊπον Ώ Υ^εφαλε, ΚιρυΜϊο

Ε οΐμαί σου τους πολλούς, όταν ταύτα λεγης, ουκ

αποοεχεσσαι, αλλ ηγεισσαι σε ραοιως το γήρας δοοκΑΤΕβ.

φερειν ου δια τον τρόπον άλλα. διά το πολλήν ώίτ°ί^β ω

ούσίαν κεκτήσθαι' τοις γαρ πλουσίοις πολλά, παρα- 5 ^£°™Γ°^"

ανθιά ώασιν είναι. ΐιανβαίβαΓ

' Γ ίΙΐΛΓΕ Οί

Αληθή, εφη, λέγεις" οϋ γαρ αποδέχονται. καΐ ΐΧ^α1

λεγουσι μεν τι, ού μεντοι γε οσον οϊονται, άλλα. το ηβ&βτ

„ _ , 9νο.» / νίηυεβίοηε

του Θεμιστοκλέους ευ εχει, ος τώ Σεριφιφ λοιδο- ηοι-πΛεβ

ρ. 330. ρονμενω και λεγοντι, οτι ου οι αυτόν | αλλα δια την ίο πιαίίεαη

πολιν ευδόκιμοι, απεκρινατο οτι ουτ αν αυτός Ζερι- ίαΡΡγ.

φιος ων ονομαστός εγενετο ουτ εκείνος Αθηναίος,

και τοις δη μη πλουσίοις, χαλεπώς δε το γήρας

φερουσιν, ευ εχει ό αυτός λόγος, οτι ουτ αν ό επιει

κής πάνυ τι ραδίως γήρας μετά πενίας ενεγκοι ου& 15

ό μή επιεικής πλουτήσας εύκολος ποτ άν εαυτψ

γένοιτο.

ΤΙότερον δε, ήν δ' εγώ, ω Κέφαλε, ών κεκτησαι

τά πλεω παρέλαβες ή επεκτήσω ;

Β ΠοΓ' επεκτησάμην, εφη, ω Σώκρατες ; μέσος τις ίο

γεγονα χρηματιστής του τε πάππου κα\ του πατρός.

ό μεν γάρ πάππος τε καΐ ομώνυμος εμοί σχεδόν τι

οσην εγώ νυν ούσίαν κεκτημαι παραλαβών πολλάκις

τοσαύτην εποίησε, Αυσανίας δε ό πατήρ ετι ελάττω

αύτήν εποίησε τής νυν οϋσης' εγώ δε άγαπώ, εάν 35

μή ελάττω καταλίπω τουτοισί, άλλα βραχεί γε τινι

πλείω ή παρελαβον.

Ού τοι ένεκα ήρόμην, ην δ' εγώ, οτι μοι εδοξας θερίζω

_ · </<> . ν / - - 1135 ίη-

0 ου σφοορα αγαπάν τα χρήματα, τούτο οε ποιουσιν ΐιεπίεά

ως το πολυ οι αν μη αυτοί κτησωνται' οι οε κτησα- 3° πκκίείΐίοΓ-

26. τουτοισί 0). ΒβΙΛβΓ.: τοΰτοισιιΆΠΜ. 28. οΣ τοι β: ούτοι Π: οΰτοι ΑΜ.

ΤΙιβ Τ€α1 Αάναηίαξε$ ο/ 1¥εαΙΐΗ.

I.

ΟΗΡΗΑΙ-υδ,

80ΟΑΤΕ8.

Ιπηε ; Κβ 15

ΙΙΐβΓβίΟΓβ

ϊικίίβετεηΐ

Ιο πιοηεχ.

Πιο

.-κ1ν·ΛηΙα£β3

οΓ ννεαίιΐι.

Τΐιε Γε»Γ οΓ

(Ιε.ιΐΐι αηά

Ιΐιε οοη-

5θίοιΐ5ηε58

οί &ίη

βεεοηιε

πιοΓε νίνίά

ίη οΐίΐ ϊΐ&ε :

αηά ιο οε

ΠθΗ ίΓβ«5

ά ηι&η

(τόπι πιοηγ

Ιεπιρία-

Ιίοηι.

Πιο

5(πϋη οί

Ρίηάατ.

μενοι διπλτ} η οί άλλοι ασπάζονται αυτά. ώσπερ ρ· 33°·

γαρ οί ποιητάι τα. αυτών ποιήματα καΐ οί πατέρες

τους παϊδας άγαπώσι, ταύττ) τε δη κάί οί χρηματι-

σάμενοι περί τα χρήματα σπονδάζουσιν ώς έργον

5 εαυτών, κάί κατά την χρείαν, ψτερ οί άλλοι, χαλε

ποί ούν κάί ξυγγενεσθαι είσίν, ούδεν εθελοντές επαι-

νεΐν άλλ' ή τον πλοΰτον.

Αληθή, εφη, λέγεις.

ΐΐάνυ μεν ούν, ήν δ' εγώ. άλλα μοι ετι τοσόνδε γ>

ίο είπε. τ'ι μεγιστον οιει αγαθόν άπολελαυκεναι του

πολλήν ούσ'ιαν κεκτήσθαι ;

"Ο, ή δ* ος, ΐσως ουκ αν πολλούς πείσαιμι λέγων,

ευ γαρ ϊσθι, εφη, ώ Σώκρατες, οτι, επειδάν τις εγγύς

η του όΐεσθαι τελευτήσειν, εισέρχεται αύτω δέος καϊ

ΐ5 φροντίς περί ών έμπροσθεν οΰκ είσήει. οι τε γαρ

λεγόμενοι μΰθοι περί τών εν "Αιδου, ώς τον ενθάδε

άδικήσαντα δει εκεί διδόναι δίκην, καταγελώμενοι

τεως, τότε δη στρεφουσιν αυτού την ψυχήν μη Ε

αληθείς ώσι' καϊ αυτός ητοι ύπο της τοΰ γήρως

2ο ασθενείας ή και ώσπερ ηδη εγγυτερω ών τών εκεί

μάλλον τι καθορα αυτά— υποψίας δ' ουν καϊ δεί-

ματος μεστός γίγνεται και άναλογίζεται ηδη και

σκοπεί, ει τινά τι ήδ'ικηκεν. ό μεν οδν εύρίσκων

εαυτού εν τφ βίω πολλά άδικήματα και εκ τών ΰπ-

25 νων, ώσπερ οί παΐδες, θαμά εγειρόμενος δειμαίνει

καϊ ζη μετά κακής ελπίδος" τω | δε μηδέν εαυτφρ-331-

άδικον ζυνειδότι ήδεΐα ελπίς άεί πάρεστι καϊ άγαθή

γηροτρόφος, ώς κάί ΥΙ'ινδαρος λέγει, χαριεντως γάρ

τοι, ω Έώκρατες, τούτ' εκείνος είπεν, οτι ος άν δι-

3° καίως και όσίως τον βίον διαγάγη, γλυκεϊά οί καρ-

5· νπ(Ρ ΠΜ : ήπιρ Α.

Τ/ΐΰ βτ$1 ΌεβηίΙίοη ο/ ^ιιείήβ.7

Ρ· 331· δίαν άταλλοισα γηροτρόφος συναορεΐ έλπίς, ΚφΑΒΐ

α μάλιστα θνατών πολύστροφον γνώμαν κύ

βερ ν ά.^ εύ ουν λέγει θαυμαστών ως σφόδρα, προς 5«Γατ^'

όη τουτ εγωγε τισημι την των χρημάτων κτησιν ^υ*.

Β πλείστου άζίαν είναι, ου τι παντϊ άνδρ\ αλλά τω 5

έπιεικεί. το γαρ μηδε άκοντα τινα έξαπατήσαι η

ψεύσασθαι, μηδ' αύ οφείλοντα η θεώ θυσίας τινάς

η άνθρώπω -χρήματα έπειτα έκεΐσε άπιέναι δεδιότα,

μέγα μέρος εις τοΰτο η των χρημάτων κτησις συμ

βάλλεται, εχει δε κα\ άλλας χρείας πολλάς' άλλα ίο

γε εν άνθ' ενος ουκ ελάχιστον εγωγε θείην αν εις

τοΰτο άνδρ\ νουν εχοντι, ω Έώκρατες, πλοΰτον χρη-

σιμώτατον είναι.

ο ΤΙαγκάλως, ην δ' εγώ, λέγεις, ώ Κέφαλε, τοΰτο }α&ύοαο

ο αυτο, την οικαιοσυνην, ποτέρα την αλησειαν αυτο 15 3η<ι ρ3χ

φησομεν είναι απλώς ούτως και το αποοιοοναι, αν

τις τι παρά του λάβη, η καϊ αυτά, ταΰτα εστίν ενίοτε

μεν δικαίως, ενίοτε δε αδίκως ποιεΐν ; οίον τοιόνδε

λέγω' πάς αν που είποι, εϊ τις λάβοι παρά φίλου

ανδρός σωφρονοΰντος οπλα, ει μανεις άπαιτοϊ, οτι ίο

οΰτε χρη τά τοιαΰτα άποδιδόναι, οϋτε δίκαιος αν είη

ό άποδιδούς, ούδ' αυ προς τον οΰτως έχοντα ^πάντα

έθελων τάληθη λέγειν.

ρ Όρθώς, εφη, λέγεις.

Ουκ άρα ούτος ορος εστί δικαιοσύνης, άληθη τε 25

λέγειν και ά αν λάβη τις άποδιδόναι.

ΤΙάνυ μεν ούν, εφη, ώ Έώκρατες, ύπολαβών ο ™5 »=

ΥΙολεμαρχος, ειπερ γε τι χρη Σιμωνίδη πειθεσθαι. Μοη οί

1\.αι μεντοι, εφη ο Ακέφαλος, και παραοιοωμι υμιν

τον λόγον. δει γάρ με ηδη τών ιερών έπιμεληθηναι. 3°

ΙΟ. αλλά γ (» Μ58. : «λλ' ίν 5ΐ(Λα6ϋ$.

ΚφΜκ

I.

8<ΚΒΑΤΕ3,

Ροΐ-ΕΜΑΚ-

ΒηΙ χοιι

οιίβΗΐ ηοΐ

οη αΐΐ

θεθ&5ΪΟΠ5

ΙοΰοείΐΗει·.

\νΐ«ιΙ Λεη

\νθ5 Ϊ1Ϊ3

■ηεαηίης ?

Τ/ιβ Όεβηΐίΐοη ο/ ^ήίεβ

Ούκούν, εφην εγώ, 6 Πολέμαρχος τών γε σων ρ. 331·

κληρονόμος ;

ΥΙάνυ γε, η δ' δί γελάσας, καϊ αμα τ)ει προς τα

ιερα.

5 Αέγε δη, ειπον εγώ, σύ ό του λόγου κληρονόμος, Ε

τί φης τον Σιμωνίδην λέγοντα ορθώς λέγειν περί

δικαιοσύνης ;

κ)τι, η ο ος, το τα οφειλόμενα εκαστω αποοιοο-

ναι δίκαιον εστί. τούτο λέγων δοκεΐ εμοιγε καλώς

ίο λέγειν.

Άλλα μέντοι, ην δ' εγώ, Σιμωνίδη γε ού ράδιον

άπιστειν' σοφίος γαρ και θείος άνηρ' τούτο μέντοι

ο τί ποτε λέγει, σύ μέν, ω ΥΙολέμαργε, ϊσως γιγνώ-

σκεις, εγώ δε άγνοώ' δηλον γαρ οτι ού τούτο λέγει,

ΐ5 οπερ αρτι ελέγομεν, τό τίνος παρακαταθεμένου τι

ότωούν μη σωφρόνως άπαιτονντι άποδιδόναι' καίτοι

γε | οφειλόμενόν πού έστι τούτο, ο παρακατέθετο' Ρ· 332·

η γάρ ;

Ναί'.

3ο Άποδοτέον δέ γε ούδ' οπωστιούν τότε οπότε τις

μη σωφρόνως άπαιτοϊ;

Άληθη, ή δ' ος.

"Αλλο δη τι η το τοιούτον, ώς εοικε, λέγει Σιμω

νίδης το τα. οφειλόμενα δίκαιον είναι άποδιδόναι.

35 "Αλλο μέντοι νη Δι", εφη. τοις γαρ φίλοις οϊεται

όφείλειν τους φίλους αγαθόν μέν τι δραν, κακόν δε

μηδέν.

Μ,ανθάνω, ην δ' έγώ' οτι ού τα οφειλόμενα άπο-

δίδωσιν ος αν τω χρυσίον άποδω παρακαταθεμένα),

3° εάνπερ η άπόδοσις και η ληψις βλαβερά, γίγνηται, Β

I. ίφην (γώ Ξ : ίφη «γώ ΑΠΜ.

εχαηιϊηεά αηά /οηηά ιυαηίίηξ. α

Ρ• 332• φίλοι δε ώσιν ο τε απολαμβάνων καϊ ό άποδιδούς' Κ»ρ*ΑΚο

ουχ ούτω λέγειν φης τον Έιμωνίδην ;

ανν μεν ουν. Ρο,.εμλκ-

€Ηυ5.

ίϋδΐίοο

βίνεδ Ιο

ίπεηϋβ

νΐιαι ίϊ

Τί δε ; τοις εχθροΐς άποδοτεον ο τι αν τύχη οφει-

λόμενον ; 5

ΤΙανταπασι μεν οδν, εφη, ο γε οφείλεται αύτοΐς.

οφείλεται δε γε, οΐμαι, παρά γε του εχθρού τω εχθρω

όπερ και προσήκει, κακόν τι.

Ίίινίςατο άρα, ην δ' εγώ, ως εοικεν, 6 Σιμωνίδης Ηεπΐ3>-

ο ποιητικως το οικαιον ο ειη. οιενοειτο μεν γαρ, ως ίο ιοΕαχίΗαΐ

φαίνεται, οτι τούτ' ειη δίκαιον, το προσήκον εκάστω

αποδιδόναι, τοντο δε ώνόμασεν οφειλόμενον.

Άλλα. τί οϊει ; εφη. β00•1• Άηά' τ ι Ιο εηεππεδ

Ώ προς Αιός, ην δ' εγω, ει οδν τις αντον ηρετο »•>»*»*

Ώ Σιμωνίδη, η τίσιν ούν τί αποδίδουσα οφειλόμενον 15

και προσήκον τέχνη Ιατρική καλείται ; τί αν οϊει

ημΐν αυτόν άποκρίνασθαι ;

Ο Αηλον οτι, εφη, η σώμασι φάρμακα τε κα\ σιτία

και ποτά.

Ή δε τίσι τί αποδίδουσα οφειλόμενον καϊ προση- 2ο

κον τέχνη μαγειρική καλείται ;

° Ή τοις ο•ψοις τα ηδυσματα.

Έ,ίεν' η οδν δη τίσι τί αποδίδουσα τέχνη δικαιο

σύνη αν καλοΐτο ;

Εί μεν τι, εφη, δει άκολουθεΐν, ώ Έωκρατες, τοις 25

έμπροσθεν εϊρημενοις, η τοις φίλοις τε καϊ εχθροΐς

ώφελίας τε καϊ βλάβας αποδίδουσα.

Το τους φίλους άρα ευ ποιεΐν κα\ τους εχθρούς

κακώς δικαιοσύνην λέγει ;

Ι3• Άλλα τί οίίί ; Ιφη. Ο προι Α : άλλα τι οία ίφη πρί>! ΠΜ: άλλα

τί οκι ; "Εφη. Ώ ίτροί ς). Μαάνΐ£.

ΙΟ Α /ηνίΐιεν ενο$$-βχαιηΪ7ΐαΙϊοη.

ΚεριώΙν:

Ι.

δοΟΗΛΤΕβ,

ΡοΙ,Ε.ΜΛΚ-

0Ηυ5.

ΙΠυδίΓα-

110115.

^δίίοε 15

ίϋβίαΐ ίη

οοηίΓαοΙδ,

Αοκεΐ μοι. Ρ• 332-

Ύίς ουν δυνατωτατος κάμνοντας φίλους εύ ποιεΐν

και εχθρούς κακώς προς νόσον και ύγίειαν ;

ιατρός.

5 Ύίς δε πλεοντας προς τον της θαΧαττης κ'ινδννον ; Ε

Κυβερνήτης,

ι οε ο οικαιος ; εν τινι πραςει και προς τι έργον

δυνατωτατος φίλους ώφελεΐν και εχθρούς βλάπτειν ;

'Έν τω προσπολεμεϊν καΙ εν τω ζυμμαχεΐν,

ίο εμοιγε δοκεΐ.

Έιίεν' μη καμνουσί γε μην, ω φίλε ΤΙολεμαρχε,

Ιατρός άχρηστος.

Αληθή.

Και μη πλεουσι δη κυβερνήτης.

1 5 Να/.

Άρα καΙ τοις μη πολεμόΰσιν 6 δίκαιος άχρηστος ;

Ού πάνυ μοι δοκεΐ τοΰτο.

Χρησιμον αρα καΙ εν ειρήνη δικαιοσύνη ;

Χρησιμον. ρ. 333•

2ο Και γαρ γεωργία" η ου ;

Ναί.

ΤΙρός γε καρπού κτήσιν.

Ναί.

Και μην και σκυτοτομικη ;

=5 Ναι.

ΤΙρός γε υποδημάτων αν, οιμαι, φαίης κτήσιν.

ΤΙανυ γε.

Τι δβ δη ; την δικαιοσυνην προς τίνος χρείαν η

κτήσιν εν ειρήνη φαίης αν χρησιμον είναι ;

3° ΤΙρος τα. ζυμβόλαια, ω Έώκρατες.

9• και (V τω ΑΠ : καΙ Μ.

0/ ΊϋΗαΙ η$β ί$ ^η5ίΪ€6? ιι

333- Ξνμβόλαια δε λέγεις κοινωνηματα, η τι άλλο ; ΚφΛΙκ

Κοινωνηματα δητα.

9 ι I ΐ « Γ» ' * Λν V ' Χ 5θ€ΚΑΤΕ5,

Β Αρ ουν ο οικαιος αγασος και χρήσιμος κοινωνοί Ρομϊμλκ.

ί£Ρ πεττων σεσιν, ή ο πεττευτικος ;

Ό πεττευτικός. 5

Άλλ' εις πλίνθων και λίθων θέσιν ό δίκαιον

χρησιμωτερός τε και άμείνων κοινωνός του οικοδο

μικού ;

Ουδαμώς.

Άλλ' €ΐ? τίνα δη κοινωνίαν ό δίκαιος άμείνων ίο

κοινωνός του κιθαριστικοΰ, ώσπερ ό κιθαριστικος του

δικαίου εϊς κρουμάτων ;

Είί αργυρίου, εμοιγε δοκεΐ.

ΐίλην γ ϊο~ως, ώ Πολέμαρχε, προς το χρησθαι

άργυρίω, οταν δέη αργυρίου κοινή πρίασθαι η άπο- 15

^ δόσθαι ΐππον' τότε δέ, ως βγω οίμαι, ό ιππικός, η γάρ ;

Φαίνεται.

Και μην οταν γ* πλοΐον, ό ναυπηγός η ό κυβερ

νήτης.

"Κοικεν. «ο

"Οταν οδν τι δέη άργυρίω η χρυσίω κοινή χρησθαι,

ό δίκαιος χρησιμωτερος των άλλων ;

"Οταν παρακαταθέσθαι καΧ σων είναι, ω Σώ- «ροααΐΐγ

κρατες. Ιιεβρϊηβ οΓ

Ουκοΰν λέγεις, οταν μηδέν δεη αυτω χρησθαι »5 Βαιηοιίη

αλλα κεισσαι ; ηιοηοχ ;

π / αηά Κ 50,

ΙΙανυ γε. ]«5ιίοεί5

»/~ν ν ν τ > ' / / οηΐν υϊε-

Οταν αρα αχρηστον η αργυρών, τοτε χρήσιμος ω ννΗεη

ϋ επ αυτω η δικαιοσύνη ; αηΧιΐ.ίηΒ

Κινδυνεύει. 3°

Και οταν δη δρεπανον δέη φυλάττειν, η δικαιοσύνη

12

Ι.

5<χ:ΒΛΤΕ5,

Ρθ1.ΕΜΑΒ-

εκυδ.

Α ηε\ν

ροίηι οί

νίε\ν : Ιί

ηοΐ Ηε \ν•Ηο

15 1>ε3ΐ ηΐιΐε

Ιο άο £θοά

βεϊΐ ηΜε Ιο

άο ενίΐ ?

^ιιείκβ ίιιτη$ οηΐ

χρήσιμος καϊ κοινή και ιδία' όταν δε χρησθαι, ή άμ- ρ. 333•

πελουργικη ;

Φαίνεται.

Φήσεις δε και ασπίδα καϊ λυραν όταν δεη φυλατ-

5 Τ€ΐν καϊ μηδέν χρησθαι, χρησιμον είναι την δικαιο-

σύνην, όταν δι χρησθαι, την οπλιτικην καϊ την

μονσικην ;

Ανάγκη.

Και περί τάλλα δη πάντα ή δικαιοσύνη έκαστου

ίο εν μεν χρήσει άχρηστος, εν δε αχρηστία, χρήσιμος ;

Κινδυνεύει.

Ουκ αν ουν, ώ φίλε, πάνυ γε τι σπουδαΐον είη ή Ε

δικαιοσύνη, ει προς τα άχρηστα χρησιμον ον τυγ

χάνει, τάδε δε σκεψώμεθα. άρ ούχ ό πατάζαι

■ 5 δεινότατος εν μαχτ} είτε πυκτικη είτε τινί και άλλτ),

ούτος και φυλάζασθαι ;

ΐΐανυ γε.

Άρ' ούν καϊ νόσον όστις δεινός φυλάζασθαι, καϊ

λαθεΐν ούτος δεινότατος εμποιησαι ;

2ο "Έ,μοιγε δοκεΐ.

Άλλα μην στρατοπέδου | γε ό αύτος φύλαζ άγα- ρ• 334•

θός, οσπερ καϊ τα των πολεμίων κλεψαι καϊ βουλεύ

ματα κα\ τάς αλλάς πράξεις.

ΠαΐΊ; γε.

25 "Οτου τις άρα δεινός φύλαξ, τούτου κα\ φωρ δεινός.

Κοικεν.

Ει άρα 6 δίκαιος αργύρων δεινός φυλάττειν, και

κλεπτειν δεινός.

5• μηδέν ΑΠ2 : μη ΠΜ. 12. ουκ &ν ονν Α2 Π1£.?2 : ονκονν ΑΠΜ.

'3• χρήοΊμονον Μ35. : χρησιμον μόνον ς|. Βαί(€Γ. ΐ8. φυλάξασθαι

και \αθ(ΐν ΑΠΜ : φυ\άξασθαι και μη παθι'ιν ς. 19. ϊμποιήσαι ΑΠΜ :

κα\ ΐμποιησαι Π2 : ϊμποιήσαι ς). δοΐιηοΐάει•.

Ιο ύβ α Τ/αφ 13

334- Ώγ γούν ο λόγος, εφη, σημαίνει. Κιριώΐη

ι.

8θ€ΚΑΤΕ5,.

ΡΟΙ,ΕΜΑΚ·

Κλέπτης αρα τις ο δίκαιος, ώς εοικεν, άναπε-

φανται' καϊ κινδυνεύεις παρ Όμηρου μεμαθηκεναι

αυτό και γαρ εκείνος τον του Όουσσεως προς

Β μητρός πάππον Αύτόλυκον άγαπα τε και φησιν 5

αύτον παντας ανθρώπους κεκάσθαι κλεπτοσύνη &

ορκω τε. εοικεν ούν η δικαιοσύνη καϊ κατά. σε κα\

καθ" Όμηρον κα\ κατά. "Σιμωνίδην κλεπτικη τις είναι,

επ ώφελία. μεντοι των φίλων και επί βλάβη των

εχθρών, ούχ οΰτως έλεγες ; ίο

Οι; μα. τον Δ/', ^077, άλλ' ούκετι οίδα εγωγε ο τι

ελεγον. τοΰτο μεντοι εμοιγε δοκεΐ ετι, ώφελεϊν μεν

τους φίλους η δικαιοσύνη, βλάπτειν δε τους εχθρούς.

€ Φίλους δε λέγεις είναι πότερον τούς δοκοΰντας

εκάστω χρηστούς είναι, η τούς οντάς, καν μη δοκώσι, 15

και εχθρούς ώσαύτως ;

ΈΙκος μεν, εφη, ους αν τις ήγηται χρηστούς φιλεΐν, ]μ$ικ<: απ

α μ * \ - βηοίιΗείι

ους ο αν πονηρούς μισειν. ίο &β ρπιο

? Α * 9 ' * / « V Λ \ λ ΙΪ5€<1 ίΟΓ ΐΗΰ

Αρ ουν ουχ αμαρτανουσιν οι άνθρωποι περι τούτο, εοο(ι 0γ

ωστε οοκειν αυτοις πολλούς μεν χρηστούς είναι μη 2ο ι1ιε Ηαπη οί

οντάς, πολλούς δε τουναντίον ; ΒυΤ^Γο

Άμαρτάνουσίν. «Γε ίπεηά5

' ' &ηα εηε-

Ύούτοις αρα οι μεν αγαθο\ εχθροί, οι δε κακοίι Π1'β5?

φίλοι ;

ΥΙάνυ γε. 25

Άλλ' ομως δίκαιον τότε τούτοις τούς μεν πονη-

ν ρούς ώφελεΐν, τούς δ' αγαθούς βλάπτειν.

Φαίνεται.

Άλλα μην οι γε αγαθοί δίκαιοι τε κα\ οίοι μη

αοικειν.

'Αληθή.

14 Μοτβ άϊβται11ίβ$.

Κι/ηιΜϊί} Κατά δ^ τον σον λόγον τους μηδέν αδικούνταν ρ· 334·

(.■ δίκαιον κακώς ποιειν.

Ροι,εμακ. ζ ΝΙηοαμως, εφη, ω Ζωκρατες πονηροί γαρ εοικεν

<:Ηυ8. * 9 < χ /<■ είναι ο λόγος.

5 Τους αδίκους αρα, ην δ' εγώ, δίκαιον βλάπτειν,

τους δε δικαίους ώφελεΐν.

Ούτος εκείνου καλλίων φαίνεται.

Μίδΐαΐί65 ΠολλοΓ? αρα, ώ ΤΙολεμαρχε, ζυμβησεται, οσοι

ιίπΐ65 Ηαρ- οιημαρτηκασι των ανσρωπων, οικαιον είναι τους μεν Ε

ρεη· ίο φίλους βλάτττειν πονηροί γαρ αΰτοΐς είσίν τους δ'

εχθρούς ώφελεΐν αγαθοί γάρ. και οΰτως εροΰμεν

αύτο τουναντίον η τον Σιμωνίδην εφαμεν λέγειν.

Και μάλα, εφη, οΰτω ξυμβαίνει. άλλα μετα-

θώμεθα' κινδυνεύομεν γαρ ουκ ορθώς τον φίλον και

ΐ5 εχθρον θεσθαι.

ΐΐώς θεμενοι, ώ ΥΙολεμαρχε ;

Τον δοκοΰντα χρηστόν, τούτον φίλον είναι.

Νΰι/ δε πώς, ην δ' εγώ, μεταθώμεθα ;

αητεοΐιοη Ύον δοκοΰντά τε, ή δ' ος, και τον οντα χρηστον

οΓΛεάεή- , χ ί,\ * ~ ι / ν $,\ / λ ~

ηίιίοη. »ο ψιλον τον οε οοκουντα I μεν, οντα οε μη, οοκειν ρ. 335·

άλλα μη είναι φίλον. καΐ περί του εχθρού δε η

αύτη θεσις.

Φίλος μεν δη, ώς εοικε, τούτω τω λόγω ό άγαθος

εσται, εχθρός δε ό πονηρός.

25 Ναι.

Το αρρεαΓ- Κελβιίευ δτ) ημάς προσθεΐναι τω δικαίω η ώς το

ηιυ5ΐ αΰά πρώτον ελεγομεν, λέγοντες δίκαιον είναι τον μεν

το&ϊηγ. Ηε , , τ „ * *\ > λ >> - - " '

ίδ α ίπεηά ψιλον ευ ποιειν, τον οε εχσρον κακώς, νυν προς του-

\νοΐΐα5 τψ ωοε λέγειν, οτι εστι οικαιον τον μεν ψιλον αγασον

εοο(ΐ. Αηά 30 °ντα ευ ποιειν, τον ο εχσρον κακόν οντα ρλαπτειν ;

26. η ώί Μ 88. : ώς ή. ΓΕ051.

ΤΗβ ]ΐι$ί εαηηοί Ηαττη αη εηεηιγ. 15

Ρ· 335· ΤΙανυ μεν ουν, εφη, ούτως αν μοι δοκεΐ καλώς κψώΐη

Β λεγεσθαι.

Ειστιν αρα, ην ο εγω, δίκαιου ανδρός βλαπτειν ροι,εμλκ-

και οντινουν ανσρωπων ; , , .

Καί πανυ γε, εφη, τους γε πονηρούς τε και 5 Ι^8*^10

(■χθρονς δεΐ βλάπτειν. ίπβηάί 3η<ι

Βλαπτόμενοι δ' Ιπποι βελτίους η χείρους γίγ- οητίβά

«ηειηίεδ.

νονται ;

Χείρους.

Άρα εις την των κυνών άρετην, η εις την των ίο

ΐππων ;

Είί την των Ίππων.

3Αρ' ουν και κύνες βλαπτόμενοι χείρους γίγνονται

εις την των κυνών, άλλ' ουκ εις την τών ΐππων

άρετην ; 15

Ανάγκη.

ε Ανθρώπους δε, ω εταίρε, μη οΰτω φώμεν βλαπτο- Το η»™

> , α , . «. ' α ηιοηίδίο

μένους €ΐς την ανσρωπειαν αρετην χειρους γίγνεσθαι ; ϊη]υΓ6

ΙΙανυ μεν ουν. ΐοίηρ™

> Λ \ χ » ' & ' > » /) / » ' ΛβΠΪ 15 10Αλλ η δικαιοσύνη ουκ ανθρωπεία αρετή; 2ο πιαίναΛοπι

Κ ν ~ > » / ιιηίυβί. Βυΐαι τουτ ανάγκη. ίι15ϋοο οαη.

Και τους βλαπτομενους άρα, ώ φίλε, τών αν- ^οε^η-

θρώπων ανάγκη άδικωτερους γίγνεσθαι. ]\αύιχ.

"Έ,οικεν.

Άρ' ουν τη μουσική οι μουσικοί άμούσους δύναν- »5

ται ποιεϊν ;

Αδύνατον.

Αλλά τη Ίππικη ο'ι ιππικοί άφίππους ;

Οΰκ εστίν.

Αλλά τη δικαιοσύνη δη ο'ι δίκαιοι αδίκους ; η 3°

Ό και ξυλλήβδην άρετη ο'ι άγαθοι κακούς ;

ιό Α ιιβυυ ωΐοητ ξίνεη ίο ΐΗε άεβηϊίίοη.

Κ(6ηίΐϊ( Άλλά αδύνατον. ρ.

/

Ού γαρ θερμότητας, οιμαι, έργον ψύχειν, άλλα

ροι,εμακ- τον ζναντιον.

αα'5.

Να/.

5 Οόδβ ξηρότητος ύγραιναν, άλλά του εναντίου.

ιιίηΜπι- Πάνυ γε.

Οι»δβ δη του αγαθού βλάπτειν, άλλα του εναν

τίου.

^ Φαίνεται.

ίο Ό δε γε δίκαιος άγαθός ;

ΤΙάνυ γε.

Ουκ άρα του δικαίου βλάτττειν έργον, ω ΤΙολε-

'μαρχε, οΰτε ψίλον οΰτ' άλλον ούδενα, άλλά του

εναντίου, του άδικου.

*5 ΐΐαντάπασί μοι δοκεΐς άληθη λέγειν, εφη, ω Σω- Ε

κρατες.

ΕΣ άρα τα οφειλόμενα εκάστω άποδιδόναι φησί

τις δίκαιον είναι, τούτο δε δη νοεί αύτω τοις μεν

εγθροϊς βλάβην οφείλεσθαι παρά τοΰ δικαίου ανδρός,

*° τοις δε φίλοις ώφελίαν, ουκ ην σοφός ό ταΰτα ειπών,

ού γαρ άληθη ελεγεν' ούδαμού γαρ δίκαιον ούδενα

ημϊν εφάνη ον βλάπτειν.

Πιβ 5,-ι>ίηΒ Συγχωρώ, ή δ' ος. ΉΙαχούμεθα άρα, ην δ' εγώ,

εχρίηϊηβά κοινή εγω τε και συ, εαν τις αυτο φη η Σιμωνιδην

ίΐΐΐηΐ>ϋΐβ<ι 25 η ϋιαντα η ΙΙιττακον ειρηκεναι η τιν άλλον των

Ιο:>η>'8οο(1 ν , , „

οΓ\νί5β σοφών τε και μακάριων ανορων.

"Έγωγ' οδν, εφη, έτοιμος ειμι κοινωνεΐν της μάχης.

Άλλ' οίσθα, ην δ' εγώ, | ου μοι δοκεΐ είναι το ρ.

ρημα, το φάναι δίκαιον είναι τους μεν φίλους ώφε-

3° λεΐν, τους δ' εχθρούς βλάπτειν ;

12. βλάπταν ΐργον ΑΠ : βλάπταν Μ : ΐμγον βλάπταν ϊ).

ηιηη.

5θ€ΚΛΤΕ5,

ΤΗΚΛ5ΥΜΛ·

Ρ· 336· Ύίνος ; εφη. Κί$ιΑΙκ

Οίμαι αύτο ΤΙεριάνδρου είναι η ΐίερδίκκου η

Ξέρξου η Ίσμηνίου τον Θηβαίου η τίνος άλλου

μεγα οιομενου ουνασσαι πλουσίου ανδρός.

Αληθέστατα, εφη, λέγεις. 5

ΕΪ£ΐ>, ην δ' εγώ· επειδή δε οΰδε τούτο έφάνη ή

δικαιοσύνη ον οΰδε το δίκαιον, τί αν άλλο τις αύτο

φαίη είναι ;

Β Και ό θρασύμαχος πολλάκις μεν και διάλογο- τΐιείιηι-

μίνων ημων μεταςυ ωρμα αντιλαμρανεσσαι του ίο ηιπωγπια-

λογού, έπειτα υπο των παρακασημενων οιεκωλυετο

βουλομένων διακοΰσαι τον λόγον' ως δε διεπαυσά-

μεθα κα\ εγώ ταΰτ' είπον, ούκέτι ησυγίαν ηγ^ν, άλλά

συστρέψας εαυτόν ωσπερ θηρίον ηκεν εφ' ημάς ως

διαρπασόμενος. ΐδ

Και εγώ τε και ό Ώολέμαρχος δείσαντες διεπτοη-

θημεν ό δ' εις το μέσον φθεγξάμενος Ύίς, εφη,

ε υμάς πάλαι φλυαρία εχει, ω Έώκρατες ; καΐ τί εύηθί-

ζεσθε προς αλλήλους ύποκατακλινόμενοι ύμϊν αΰτοϊς ;

άλλ' εΐπερ ως αληθώς βούλει είδεναι το δίκαιον ο τι >ο

εστί, μη μόνον ερώτα μηδε φιλότιμου έλεγχων, επειδάν

τις τι άποκρίνηται, εγνωκώς τούτο, οτι ραον ερωτάν

η άποκρίνεσθαι, άλλά και αύτος άπόκριναι και είπε

Γ> τί φης είναι το δίκαιον" και οπως μοι μη έρεΐς, οτι

το δέον εστί μηδ' οτι το ώφέλιμον μηδ' οτι το λυσι- »5

τελούν μηδ' οτι το κερδαλεον μηδ' οτι το ζυμφέρον

άλλά σαφώς μοι και ακριβώς λέγε ο τι άν λέγης'

ώς εγώ ουκ άποδέξομαι, εάν ΰθλους τοιούτους λεγης.

Και εγώ άκουσας εζεπλάγην και προσβλέπων

12. ίιιπανσάμίθα Μ55. : &η ΐπαυσάμιθα ς). ΟοββΙ.

15· 6ιαρπασόμ»νο{ Μ 55. : διαστΓασόμίκοι ς). (Τοίχοι.

Ο

ι8

ΚιριώΙκ

I.

Κοοκατγκ,

ΤΗΚΑ5ΥΜΑ-

ΤΗβ ΪΓοηχ

θΓ8(Χ:ΓΗΐβ5.

3θΟΓ31ε5

ο&ηηοΐ £Ϊνβ

βηχ £ΐη5\νβΓ

ϊΓηΙΙ ιπιε

ΕχοΙικΙβά.

ΤΗβ ίτοηγ ο/ 3οοτα(ε$ ί$

αυτόν έφοβούμην, και μοι δοκώ, εϊ μη πρότερος ρ. 336·

εωράκη αυτόν η εκείνος έμέ, άφωνος αν γενέσθαι,

νυν δε ήν'ικα ύπο του λόγου ήρχετο εζαγρια'ινεσθαι,

προσεβλεψα αυτόν πρότερος, ώστε αύτω οΐός τ έγε- Ε

5 νόμην άποκρίνασθαι, και είπον ύποτρέμων Ώ θρασύ-

μαγε, μη χαλεπός ήμϊν ϊσθι' ει γαρ έζαμαρτάνομεν

εν τη των λόγων σκέψει εγώ τε και οδε, εύ ϊσθι οτι

άκοντες άμαρτάνομεν. μη γαρ δη οίου, ει μεν γρυσίον

εζητούμεν, ουκ αν ποτε ημάς έκόντας είναι ύποκατα-

ιο κλίνεσθαι άλληλοις εν τη ζητήσει και διαφθε'ιρειν τήν

εύρεσιν αυτού, δικαιοσύνην δε ζητοΰντας, πράγμα

πολλών χρυσίων τιμιώτερον, επειθ' οΰτως άνοήτως

ύπείκειν άλλήλοις και ου σπουδάζειν ο τι μάλιστα

φανήναι αυτό. οΐου γε συ, ω φίλε' άλλ', οίμαι, ού

ΐ5 δυνάμεθα, ελεεϊσθαι ουν ημάς πολύ μάλλον εικός

εστί | που ύπο ύμων των δεινών η χαλεπαίνεσθαι. ρ· 337·

Και ος άκουσας άνεκάγχασέ τε μάλα σαρδάνιον

κάί είπεν Ώ Ήράκλεις, εφη, αυτή 'κείνη ή εΐωθυΐα

ειρωνεία Σωκράτους, κάί ταύτ εγώ ηδη τε και τούτοις

2ο προύλεγον, οτι συ άποκρίνασθαι μεν ουκ εθελήσοις,

είρωνευσοιο δε και πάντα μάλλον ποιήσοις η άποκρι-

νοΐο, 6ΐ τις τ'ι σε ερωτά.

Σοφός γαρ ε\, ην δ' εγώ, ω θρασύμαχε. εδ ουν

ηδησθα οτι εϊ τινα εροιο 'οπόσα εστι τα δώδεκα, και

25 ερόμενος προείποις αύτω "Οπως μοι, ώ άνθρωπε, μη β

ερεΐς, οτι εστι τα δώδεκα δϊς εξ μηδ' οτι τρϊς τετταρα

μηδ" οτι εζάκις δύο μηδ' οτι τετράκις τρία' ώς ούκ

αποδέχομαι σου, εάν τοιαύτα φλύαρης" δήλον οίμαί σοι

ην οτι ούδε\ς άποκρινοΐτο τω ούτω πυνθανομένω. άλλ'

6. « γάρ ΑΜ : « γαρ τι Π. Ι4· οΐου γ* σΰ ΒεΙΛβΓ : οίου τ« ου

ΑΠΜ : οίον γι ϊστιν (ί/Υ) 5.

ίοο ιηηείι /οτ ΤΗτα$γιηα£Ηη$. 19

Ρ- 337· « οόι είπεν Ώ θρασύμαχε, πώς λέγεις ; μη άποκρί- ΚιρυΜκ

νωμαι ων προεϊπες μηδέν ; πότερον, ω θαύμασα,

μηο ει τούτων τι τύγχανα ον, αλλ έτερον ειπω τι τηβαβυμα-

0 τον άληθοΰς ; η πώς λέγεις ; τ'ι αν αντψ είπες προς ο^ικον.

ταΰτα ; 5 τ1ΐΓ35)™3-

Οιίεν, εφη ως οη ομοιον τούτο εκεινω. »ιίΐε<ι \νϊιΐι

νοεν γε κωλνει, ην ο εγω ει ο ουν και μη ν63ροπ5.

εστίν ομοιον, φαίνεται δε τω ερωτηθεντι τοιούτον,

ήττόν τι αύτον οΐει άποκρινεΐσθαι το φαινόμενον

εαυτω, 4άν τε ημείς άπαγορεύωμεν εάν τε μη ; ίο

"Αλλο τι οδν, εφη, καΐ συ οντω ποιήσεις ; ων βγω

άπεΐπον, τούτων τι άποκρινεϊ ;

Ουκ αν θαυμάσαιμι, ην δ' εγώ, εΐ μοι σκεψαμενω

οντω δόζειεν.

Ό Τι οδν, εφη, αν βγω δείξω ετεραν άπόκρισιν παρά '5

πάσας ταύτας περί δικαιοσύνης, βελτίω τούτων ; τ'ι

άζιοΐς παθεΐν ;

Τι άλλο, ην δ' εγώ, η οπερ προσήκει πάσχειν τω

μη ε'ιδότι; προσήκει δε πον μαθεΐν παρά τον ειδότος'

και εγώ ούν τούτο άζιώ παθεΐν. 2°

'ΐΐδύς γάρ ει, εφη' αλλά προς τω μαθεΐν και τΐιεδορίπΒί

άεπωηιΐδ

άπΟΤίσΟν άργνρίΟν. ραχιηεηΙίΟΓ

, „ , , , , 1ιί5 ίηδίπιο-

Όνκονν επειοαν μοι γενηται, ειπον. ιίοικ. ΤΗβ

Αλλ εστίν, εφη ο ι λαυκων αλλ ένεκα αργνριον, βι-ενει-χ

ω θρασύμαχε, λεγε' πάντες γάρ ημείς Έωκράτει *5 οοηΐ"ίΙϋ°ε.

ε'ισοίσομεν.

Ε ΥΙάνν γε, οΊμαι, η δ' ος, ϊνα Σωκράτης το ειωθος

διαπράζηται, αυτός μεν μη άποκρίνηται, άλλον δ'

άποκρινομενου λαμβάνη λόγον και ελεγχτ/.

ΤΙώς γάρ άν, εφην εγώ, ώ βέλτιστε, τις άποκρίναιτο 3° δοοπκεδ

4- η Α2ΠΜ : (·) Α. 9· αποκρινΛτθαι Π : άποκρίνισθαι ΑΜ.

Ο 2

20 ΤΗβ άββηίΗοη ο/ ΤΗτα^ιηαοΗηε.

Κιρνίΐίί

I.

ΒΟΟΚΑΤΕΒ,

ΤΗΗΑ5ΥΜΑ-

0Ηυ5,

ΟίΑυοοκ.

Κηο\ν5 Ιίΐιΐβ

ογ ηοιΗίη^ :

1ιο\ν οίΐη Ιιβ

αηϊΝνβΓ ?

Αηά Ιιβ ίβ

αίδο άβ-

16ΓΓ6(1 \}γ

Οιβ ίηΙΟΓ-

άίοΐ οί

οΐιιΐί.

ΤΗε άθϋηί-

Ιίοη οί

ΤΗΓ<ΐ5>τηίΐ-

εΐιιΐδ.: _[υ5-

Ιίοβ ίδ ΐΗε

ίη(6Γ65ΐ οΓ

ΐΗε 5ΐΓθη§εΓ

ΟΓ ΠΐΙβΓ.

πρώτον μεν μη είδώς μηδε φάσκων είδεναι, έπειτα, εϊ ρ. 337·

τι και οίεται περί τούτων, άπειρημενον αύτω εϊη, οπως

μηδέν ερεΐ ών ηγείται, υπ άνδρας ού φαύλου ; αλλά

σε δη μάλλον είκος λέγειν συ γάρ δη | φης είδεναι ρ. 338·

5 και εχειν ειπείν, μη ούν άλλως ποίει, αλλά εμο'ι τε

χαρίζου άποκρινόμενος και μη φθονησης κα\ Τλαυ-

κωνα τόνδε διδάζαι κα\ τους άλλους.

Έίπόντος δε μου ταύτα, ο τε Τλαύκων καΐ οί άλλοι

εδεοντο αύτοΰ μη άλλως ποιεΐν. κα\ 6 θρασύμαχος

ίο φανερός μεν ην επιθυμων ειπείν, ΐν εύδοκιμησειεν,

ηγούμενος εχειν άπόκρισιν παγκάλην προσεποιεΐτο

δε φιλονεικεΐν προς το εμε είναι τον άποκρινόμενον.

τελευτών δε ξυνεχώρησε, κάπειτα Αΰτη δη, εφη, η Β

Σωκράτους σοφία, αντον μεν μη εθελειν διδάσκειν,

'5 παρά δε των άλλων περιιόντα μανθάνειν και τούτων

μηδε χάριν άποδιδόναι.

"Οτι μεν, ην δ' εγώ, μανθάνω παρά τών άλλων,

άληθη είπες, ω θρασύμαχε, οτι δε ου με φης χάριν

εκτ'ινειν, ψεύδει' εκτίνω γάρ οσην δύναμαι. δύναμαι

2ο δβ επαινεΐν μόνον χρήματα γάρ ούκ εχω. ως δε

προθύμως τούτο δρώ, εάν τις μοι δοκή ευ λέγειν, ευ

είσει αύτίκα δη μάλα, επειδάν άποκρ'ινγ οϊμαι γάρ

σε εύ ερεΐν. 0

Ακουε οη, η ο ος. ψημι γαρ εγω είναι το οικαιον

25 ούκ άλλο τι η το του κρείττονος ξυμφέρον. άλλα τί

ούκ επαινείς ; άλλ' ούκ εθελησεις.

'Έάν μάθω γε πρώτον, εφην, τί λεγεις' νύν γάρ

ούπω οίδα. το του κρείττονος φης ξυμφέρον δίκαιον

είναι, και τοΰτο, ω θρασύμαχε, τί ποτε λέγεις ; ού

3ο γάρ που τό γε τοιόνδε φης' ει Υίουλυδάμας ημών

8. δί' μου ΑΜ : δ' ί'μοϋΠ. 12. φιλοΜακΐν ΑΠΜ : φίλονικάν Β&Ϊ16Γ.

ΤΗβ ίηίετε$1 ο/ ΐΗε $Ιτοηζβτ. 2 1

33.8. κρείττων ο παγκρατιαστής καΐ αύτω ζυμφερει τα. βόεια ΛιραΜκ

Ό κρεα προς το σώμα, τοΰτο το σιτίον είναι και ήμίν

τοις ηττοσιν εκείνου ςυμφερον αμα και δίκαιον. Τηκαβυμα-

Βδελυρος γαρ εί, εφη, ω Έώκρατες, και ταύτη

ύπολαμβάνεις, η αν κακουργήσαις μάλιστα τον 5

λόγον.

Ουδαμώς, ω άριστε, ην δ' εγώ· άλλά σαφεστερον δοεπιίεδ

, χ , . , εοπιρείβ

617Γ€ ΤΙ Λ€γ€ΐς. Τΐιπυχπια-

Ε7 > » ■? λ νι « - « \ οΐιυϊ Ιο εχ-

ιτ ουκ οισσα, εφη, οτι των πόλεων αι μεν ρΐαίηΜδ

τυραννουνται, αι οε οημοκρατουνται, αι οε αριστοκρα- «°

τοΰνται ;

ΐΐώς γαρ οΰ ;

Ούκουν τοΰτο κρατεί εν εκάστη πόλει, το άρχον ;

ΥΙανυ γε.

Ε Τίθεται δε γε τους νόμους εκάστη ή άρχη προς το *5

αύτη ξυμφέρον, δημοκρατία μεν δημοκρατικούς, τυ-

ραννις δε τυραννικούς, και αι άλλαι οΰτω' θεμεναι

δε άπεφηναν τοΰτο δίκαιον τοις άρχομενοις είναι, το

σφίσι ζυμφερον, καϊ τον τούτου εκβαίνοντα κολά-

ζουσιν ώς παρανομοΰντά τε και άδικοΰντα. τοΰτ' 20

οδν εστίν, ώ βέλτιστε, ο λεγω, εν άπάσαις ταϊς

339· Ι πόλεσι ταύτον είναι δίκαιον, το της καθεστηκυίας

αρχής ξυμφέρον' αΰτη δε που κρατεί, ώστε ξυμβαίνει

τφ ορθώς λογιζομενω πανταχού είναι το αύτο δίκαιον,

το τοΰ κρείττονος συμφέρον. 35

ΝΟν, ην δ' εγώ, εμαθον ο λεγεις' ει δε άληθες η

μη, πειράσομαι μαθειν. το ζυμφερον μεν ούν, ώ

θρασύμαχε, καϊ συ άπεκρίνω δίκαιον είναι' καίτοι

εμοιγε άπηγόρευες οπως μη τοΰτο άποκρινοίμην'

Β πρόσεστι δε δη αυτόθι το τοΰ κρείττονος. 30

"Σμικρά γε ίσως, εφη, προσθήκη.

22 Οαη Ιατυε δβ τντοηβΐγ τηαάβ?

I.

δΟίΙΗΛΤΕδ,

ΤΗΚΛ5ΥΜΛ-

Ηβ 18 άίί-

\νίώ Ιηε

εχρίαηα-

Ιίοη ; Γογ

ηι1εΓ5 ιτιαχ

ειτ.

ΑηΛ ΐΗε

]ιΐ5ΐίεε

ννΐιΐεΐι

πιαίιεβ Λ

ηιίδίαΐίε ννίΐΐ

Λεη Ιιιπι

οιιΐ Ιο

οε ιΗε Γε

νείτε οΓ (Ηε

ίηΙεΓεβΙ οΓ

(Ηβ

δίτοη^εΓ.

Ουπω δήλον οΰδ' ει μεγάλη" άλλ' οτι μεν τούτο ρ. 339·

σκεπτεον ει αληθή λέγεις, δήλον. επειδή γαρ ζυμ-

φερον γε τι είναι και εγώ ομολογώ το δίκαιον, σύ δβ

προστίθης καϊ αυτό φής είναι το του κρείττονος, εγώ

5 δε αγνοώ, σκεπτεον δή.

Έκόπει, εφη.

Ύαυτ εσται, ην δ* εγώ. και μοι ειπε' ον καϊ

πείθεσθαι μεντοι τοις άρχουσι δίκαιον φης είναι ;

"Έ,γωγε.

ίο ΥΙότερον δε άναμάρτητοί εισιν οι άρχοντες εν ταΐς £

πόλεσιν εκάσταις η οίοι τι καϊ αμαρτειν ;

ΤΙάντως που, εφη, οίοί τι καϊ άμαρτεΐν.

Ούκονν επιχειροΰντες νόμους τιθεναι τους μεν

ορθώς τιθεασι, τους δε τινας ουκ ορθώς; Οίμαι εγωγε.

'5 Το δε ορθώς άρα το τα. ζυμφεροντά εστί τίθε-

σθαι εαυτοΐς, το δε μη ορθώς ασύμφορα ; η πώς λέ

γεις ;

Οΰτως.

Α δ' αν θώνται, ποιητεον τοις άρχομένοις, και

2ο τοΰτό εστί το δίκαιον ;

ϊϊώς γαρ ου ;

Οι) μόνον άρα δίκαιον εστι κατά. τον σον λόγον το Ό

τοΰ κρείττονος ζυμφερον ποιεΐν, άλλα και τουναντίον,

το μη ξυμφέρον.

»5 Τι λέγεις σύ ; εφη.

*Α σύ λέγεις, εμοιγε δοκώ' σκοπώμεν δε βελτιον.

ούχ ώμολόγηται τους άρχοντας τοις άρχομένοις προσ-

τάττοντας ποιεΐν άττα ενίοτε διαμαρτάνειν τοΰ εαυ

τοΐς βέλτιστου, ά δ' άν προστάττωσιν οι άρχοντες

4. αυτό Α!ΠΜ : αύτο(σ) Α.

δίκαιον φηί Α.

8. δίκαιον φτ/ί ΠΜ : και

26. δ« Μ : 6η ΑΠ.

ΚηΙεν$ ηιαγ βττ. 23

ρ. 339· δίκαιον είναι τοις άρχομενοις ποιεΐν ; ταΰτ' ούχ Χ#μΜκ

ώμολόγηται ;

, ν ν δΟΟΛΤΕ!,,

Όιμαι εγωγε, εφη. ροι,εμαβ.

Ε Οίου τοίνυν, ην δ' εγώ, και το άξυμφορα ποιεΐν τοις

άρχουσί τε και κρείττοσι δίκαιον (ίναι ώμολογησθαί 5 εΗυ5·

σοι, οταν οί μεν άρχοντες άκοντες κακά αύτοΐς προσ-

τάττωσι, τοις δε δίκαιον είναι φτ}ς ταΰτα ποιεΐν ά

εκεΐνοι προσεταζαν' άρα τότε, ώ σοφώτατε θρασύ-

μαχε, ουκ άναγκαΐον συμβαίνειν αύτο οΰτωσί δίκαιον

είναι ποιεΐν τουναντίον η ο συ λέγεις ; το γαρ του *°

κρείττονος άξύμφορον δηπου προστάττεται τοις ητ-

τοσι ποιεΐν.

ρ. 34°· Ναι | μα Δι", εφη, ώ ~Σώκρατες, 6 ΤΙολεμαρχος,

σαφέστατα γε.

'Έάν συ γ%, εφη, αύτω μαρτυρήσης, 6 Υ^λειτοφών 15

ύπολαβών.

Και τί, εφη, δεΐται μάρτυρος ; αύτος γαρ θρασΰ-

μαχος ομολογεί τους μεν άρχοντας ενίοτε εαυτοΐς

κακά προστάττειν, τοις δε άρχομενοις δίκαιον είναι

ταΰτα ποιεΐν. ΙΟ

Το γαρ τα κελευόμενα ποιεΐν, ώ Τίολεμαρχε, υπο οίείίορίιοη

των αρχόντων δίκαιον είναι εθετο θρασύμαχος. πκικε α >ναχ

Και γάρ το του κρείττονος, ώ Κλειτοφών, συμ- ι,,γ π.. .

ΙΠεδ ΙΟ

πΐΐΐκε λ ι

οί Ο5οιρε

Γογ ΤΗι-α-

β φερον δίκαιον είναι εθετο. ταΰτα δε άμφότερα θεμενος ο^πεαϊϊηβ

ωμολογησεν αν ενίοτε τους κρειττους τα αυτοις η ΊΗουκΗιιο

άξυμφορα κελεύειν τους ηττους τε και αρχόμενους 1)β'

ποιεΐν. εκ δε τούτων των ομολογιών ούδεν μάλλον

το τοΰ κρείττονος ξυμφέρον δίκαιον άν εϊη η το μη

ζυμφε'ρον.

9· οντωσί δίκαιον Μ&(1νΪ£ : οΰτωσί, δίκαιον νυΐ^ο.

I η. γάρ ΑΠ : οπι. Μ.

24 Ατε ιυοτά$ αΙτναγ$ ίο 6ε η$εά

ΚιριώΙκ

I.

500ΗΑΤΕ5,

Τηηλβυμλ-

ΤΗΐ5 βνΕ-

ΒΪοη ΐ5

τερυάίαΐεί

1>γ ΤΗγε-

8χηι&οΗυ5 ;

«Ιιο αάορ(5

αηοιΗεΓ

Ιίηο οί άβ-

Γεηοβ : ' Νο

ΕΙΓ1151 ΟΓ

ΠΐΙΟΓ 15 βνβΓ

ηιίδίαΐίεη

ογ ηιΙεΓ.'

Άλλ', εφη ό Κλειτοφών, το τοΰ κρείττονος ζυμ- ρ. 34°·

φέρον ελεγεν δ ηγοΐτο ό κρείττων αύτω ξυμφέρειν,

τούτο ποιητέον είναι τω ηττονι, και το δίκαιον τοΰτο

ετίθετο.

5 Άλλ' ούχ ούτως, ή ί> ος 6 Πολέμαρχος, έλέγετο.

Ουδέν, ην δ' εγώ, ώ ΤΙολέμαρχε, διαφέρει, άλλ' εϊ €

νυν οΰτω λέγει θρασνμαχος, ούτως αυτόν άποδεχώ-

μεθα. Και μοι ειπέ, ώ θρασύμαχε' τοΰτο ην δ

εβονλου λέγειν το δίκαιον, το του κρείττονος £υμ-

ιο φέρον δοκούν είναι τω κρείττονι, εάν τε ξυμφέρη εάν

τε μη ; οΰτω σε φώμεν λέγειν ;

"Ηκιστά γ', εφη' άλλα κρείττω με οίει καλεΐν τον

έζαμαρτάνοντα, οταν έξαμαρτάνη ;

"Έ,γωγε, είττον, ωμην σε τοΰτο λέγειν, οτε τους

ι5 άρχοντας ώμολόγεις ουκ άναμαρτητους είναι αλλά τι Ό

και εζαμαρτάνειν.

"Συκοφάντης γαρ ει, εφη, ώ Έώκρατες, εν τοις

λόγοις' έπε\ αντίκα Ίατρον καλείς συ τον έζαμαρτά-

νοντα περί τους κάμνοντας κατ αΰτο τοΰτο δ έζαμαρ-

2ο τάνει ; η λογιστικόν, ος αν εν λογισμω άμαρτάνη,

τότε οταν άμαρτάνη, κατά ταΰτην την άμαρτίαν ;

άλλ', οίμαι, λέγομεν τ<5 ρηματι οΰτως, οτι 6 ιατρός

έζημαρτε και ό λογιστής έζημαρτε και ό γραμματισ-

της' το δ', οίμαι, έκαστος τούτων, καθ" οσον τοΰτ'

25 εστίν δ προσαγορεύομεν αυτόν, ουδέποτε άμαρτάνει' Ε

ώστε κατά τον άκριβη λόγον, επειδή καϊ συ άκριβο-

λογεΐ, ουδείς των δημιουργών άμαρτάνει. έπιλιπονσης

γαρ επιστήμης 6 άμαρτάνων άμαρτάνει, εν ω ουκ εστί

δημιουργός" ώστε δημιουργός η σοφός η άρχων

30 ουδείς άμαρτάνει τότε οταν άρχων ή, άλλά πάς γ' άν

27. ΐπιλιπούσηϊ ΑΠ : ϊπίλαπούσηι Α2Μ.

ίη ίΐιβίτ $ΙτίοΙβ$1 $εη$β? 25

34°· εϊποι οτι Ό Ιατροί ημαρτε καΐ ό άρχων ημαρτε. ΚιρΜκ

τοιούτον ούν δή σοι και εμε ύπόλαβε νυν δη άποκρί-

νεσσαι. το οε ακριβεστατον εκείνο τυγχάνει ον, τον τηβα^μα-

34'· άρχοντα, κασ οσον \ άρχων εστι, μη αμαρτανειν, μη

άμαρτάνοντα δε το αύτω βέλτιστον τίθ€σθαι, τοΰτο 5

δε τω άρχομένω ποιητέον' ώστε, οπερ έζ άρχής

ελεγον, δίκαιον λέγω το του κρείττονος ποιεΐν συμ

φέρον.

Έ,ιεν, ην δ' εγώ, ώ θρασύμαχε' δοκώ σοι συκο-

φαντεϊν ; ίο

Πάνυ μεν ούν, εφη.

Οϊει γάρ με εξ επιβουλής εν τοις λόγοις κακουρ-

γοΰντά σε ερεσθαι ως ήρόμην ;

Ευ μεν ούν οίδα, εφη. καΐ ουδέν γέ σοι πλέον

Β έσται' οΰτε γαρ αν με λάθοις κακούργων, οΰτε μη '5

λαθών βιάσασθαι τφ λόγω δυναιο.

Ουδέ γ άν έπιχειρησαιμι, ην δ' εγώ, ω μακάριε. τΐιββί-

αλλ ινα μη αυσις ημιν τοιούτον εγγενηται, οιορισαι πιε&ηίη5οί

, , \ ν / \\ / «ΓΟΓάϊ (1ί5-

ποτερως λέγεις τον άρχοντα τε και τον κρείττονα, ιίηβΐιί5Ηε<ι

τον ως επος ειπείν η τον ακριρει λογω, *ον νυν οη 2ο ακη^ΐβδ.

έλεγες, ου το ζυμφέρον κρείττονος οντος δίκαιον

εσται τω ηττονι ποιεΐν.

Τοι> τω ακριβέστατα», εφη, λόγω άρχοντα όντα.

προς ταύτα κακούργει καΧ συκοφαντεί, ει τι δύνασαι·

0 ουδέν σου παρίεμαι' άλλ' ου μη ο'ιός τ ής. 25

Οϊει γάρ άν με, είπον, οϋτω μανήναι, ώστε ξυρεΐν

έπιχειρεϊν λέοντα και συκοφαντεϊν θρασύμαχον ;

Νυν γοΰν, έφη, έπεχείρησας, ούδεν ων και ταΰτα.

"Αδην, ην δ* εγώ, των τοιούτων, άλλ' ε'ιπέ μοι'

ό τω άκριβεΐ λόγω ιατρός, ον άρτι έλεγες, πότερον 30

2ο. όν νυν ο}. ΒεηεάίςΙιΐΒ : δ νϊιν ΑΠΜ.

26 ΤΗε ανξΐΐΜεη,Ι ιυίΐΐι ΤΗ)·α$}ηιαοΗιι$

ΚφΑΙκ χρηματιστής εστίν ή των καμνόντων θεραπευτής ; ρ. 34 '·

καϊ λεγε τον τω οντι ίατρον οντά.

ΤΗΚΑ5ΥΜΑ- ίων καμνόντων, εφη, θεραπευτής.

Ύί δε κυβερνήτης ; ό ορθώς κυβερνήτης ναυτών

5 άρχων εστίν ή ναύτης ;

Ναυτών άρχων. °

Οΰδεν, οίμαι, τοΰτο ύπολογιστεον, οτι πλεΐ εν τη

νηΐ, ούδ' εστί κλητεος ναύτης" ου γαρ κατά. το πλεΐν

κυβερνήτης καλείται, άλλα. κατά την τε'χνην και την

ιο τών ναυτών άρχήν.

Αληθή, εφη.

Ούκοΰν εκάστω τούτων εστι τι ζυμφερον ;

ΥΙάνυ γε.

Ού καϊ ή τέχνη, ην δ' εγώ, επί τούτω πεφυκεν,

ΐ5 επί τψ το ξυμφέρον εκάστω ζητεϊν τε και εκπορί-

ζ*ιν ;

Έπι τούτω, εφη.

Άρ' ουν και εκάστη τών τεχνών εστι τι ζυμφερον

άλλο ή ο τι μάλιστα τελεαν είναι ;

2ο ΐΐώς τοΰτο ερωτάς ; Ε

"Ω,σπερ,εφην εγώ,εί μεεροιο,εί επαρκεί σώματι είναι

σώματι ή προσδεΐταί τίνος, εϊποιμ' άν οτι ΤΙαντάπασι

μεν ουν προσδεΐταί. διά ταύτα καϊ ή τέχνη εστίν ή

ιατρική νυν εύρημενη, οτι σώμά εστι πονηρον καϊ

25 ουκ εζαρκεΐ αύτω τοιούτω είναι, τούτω ούν όπως

εκπορίζη τά ζνμφεροντα, επί τούτω παρεσκευάσθη ή

τέχνη. ή ορθώς σοι δοκώ, εφην, άν ειπείν ούτω

λέγων, ή ού ;

Όρθώς, | εφη. ρ· 34*·

Αη ΐΐΗ5 ηο 3ο Ύί δε δη ; αύτη ή Ιατρική εστι πονηρά, ή άλλη τις

ιίοη ω \χ τ*χνη εσθ' ο τι προσδεΐταί τίνος άρετής, ωσπερ

15 άτατνίηξ Ιο α εοηοΙη$ίοη, 27

ρ. 342· οφθαλμοί όψεως και ωτα ακοής καΐ δια. ταΰτα επ' ΚιριΛΙκ

αύτοϊς δει τίνος τέχνης της το ζυμφερον εις ταΰτα

σκεψομενης τε και εκποριζρυσης ; αρα και εν αυτή τηκλϊυμλ-

ΤΪΙ Τ(Χνν *νί Τίί πονηρία, και δει έκαστη τέχνη άλλης

τέχνης, ητις αυτή το ςυμψερον σκεψεται, και τη 5 ηικΙ ιΗβΓε-

σκοπούμενη ετέρας αν τοιαύτης, και τουτ εστίν απε- εχΐπιη«ου5

Β ραντον ; η αυτή αυτή το ζνμφερον σκεψεται ; η ουτε

αυτής οΰτε άλλης προσδεΐται επί την αυτής πονηρίαν

το ζυμφερον σκοπεΐν' ουτε γαρ πονηρία οΰτε αμαρτία

ουδεμία ουδεμία τέχνη πάρεστιν, ούδε προσήκει τέχνη ίο

αλλω το ζυμφερον ζητεϊν η εκείνω ου τέχνη εστίν,

αύτη δε αβλαβής κα\ άκεραιός εστίν ορθή οδσα,

εωσπερ άν η εκάστη άκριβής ολη ήπερ εστί ; και

σκόπει εκείνω τω άκριβεΐ λόγω· οΰτως ή άλλως

εχει ;

Οΰτως, εφη, φαίνεται.

€ Ουκ άρα, ην δ* εγώ, ιατρική ιατρική το ξυμφερον νίναίη-

σκοπεί αλλα σώματι.

Να/, εφη.

Ούδε ιππική ιππική άλλ' ΐπποις. ούδε άλλη τέχνη ίο

ούδεμία έαυτη, ούδε γαρ προσδεΐται, άλλ' εκείνω ου

τέχνη εστίν.

Φαίνεται, εφη, οΰτως.

Άλλα μην, ω θρασΰμαχε, άρχουσί γε α'ι τεχναι

κα\ κρατοΰσιν εκείνου ούπερ είσι τεχναι. 25

Συνεχώρησεν ενταύθα καΐ μάλα μόγις.

Ούκ άρα επιστήμη γε ούδεμία το τοΰ κρείττονος

ζυμφερον σκοπεί ούδ' επιτάττει, άλλα το τοΰ ήττονός

Ό τε καΐ άρχομενου ύπο εαυτής.

Ξυνωμολόγησε μεν καϊ ταΰτα τελευτών, επεχείρει 3°

4. 8»ί ΠΜ : 6Λ άι\ Α.

28 ιυΗβη Ιιε εηάάβηΐγ ονβαία α άίνεν$ίοη

ΚφΛΙά

Ι.

8θΟΚΑΤΕ5,

ΤΗΗΛ8ΥΜΛ-

ΤΗε άίϊ-

ίηΙβΓββιεά-

ηβ55 οΓ

πι1ετ5.

ΤΗε ίηιρυ-

άεηεε οί

ΤΗΓίδ^ηια-

εΐιιΐδ.

δε περ\ αυτά μαχεσθαι. επειδή δε ώμολόγησεν, ρ. 342•

Αλλο τι ούν, ην δ' εγω, ούδε Ιατρός ουδείς, καθ"

όσον ιατρός, το τψ ιατρω ζυμφερον σκοπεί ούδ*

επιταττει, άλλα το τω καμνοντι ; ώμολόγηται γαρ ό

5 ακριβής ιατρός σωμάτων είναι άρχων άλλ' ου χρημα

τιστής, η ούχ ώμολόγηται ;

Ξυνεφη.

Ούκοΰν κα\ 6 κυβερνήτης 6 ακριβής ναυτών είναι

άρχων άλλ' ου ναύτης ; Ε

ίο Ώμολόγηται.

Ουκ άρα ο γε τοιούτος κυβερνήτης τε κάΊ άρχων

το τω κυβερνήτη ζυμφερον σκεψεταί τε καί προστάξει,

άλλα το τω ναύτη τε και άρχομενω.

Ξυνέφησε μόγις.

ΐ5 Ούκοΰν, ην δ' εγω, ώ θρασυμαχε, ούδ" άλλος

ουδείς εν ουδεμία άρχη, κα& όσον άρχων εστί, το

αύτω ξυμφέρον σκοπεί ούδ' επιταττει, άλλα το τω

άρχομενω και ώ αν αυτός δημιουργη, κα\ προς εκείνο

βλέπων και το εκείνω ζυμφερον καί πρέπον και λέγει

2ο ά λέγει καϊ ποιεί ά ποιεί άπαντα.

Έπειδη \ ουν ενταύθα ημεν τού λόγου καϊ πάσι ρ. 343•

καταφανές ην οτι ό τού δικαίου λόγος εις τουναντίον

περιειστηκει, 6 θρασύμαχος αντί τού άποκρίνεσθαι,

ΕΪ7Γ6 μοι, εφη, ώ Σωκρατες, τίτθη σοι εστίν ;

35 Τί δε' ; ην δ' εγώ. ουκ άποκρίνεσθαι χρην μάλλον

η τοιαύτα ερωτάν ;

"Οτι τοί σε, εφη, κορυζώντα περιορα και ουκ

άπομυττει δεόμενον, ος γε αύτη ούδε πρόβατα ούδε

ποιμένα γιγνωσκεις.

3ο υτί οη τι μάλιστα ; ην ο εγω.

ιδ. {««Ό ΑΠΜ : ('κί'ινον χ.

αηαΐ ηια&εΒ α $ρββοΗ. 29

Ρ· 343· "Οτι οϊει τον? ποιμένας η τους βουκάλους το των ΚιριώΙϊι

•προβάτων η το των βοών αγαθόν σκοπεΐν κα\ παχύ-

» \ \/ϊ ' ^ V-* χ Π \ / ΤΗΚΛ5ΥΜΑ-νειν αυτούς και σεραπευειν προς άλλο τι βλέποντας

η το των δεσποτών αγαθόν και το αυτών, καΐ δη καϊ τΐΐΓβδχιηΛ-

, . ν » < ν «4113 (1ϋ»ίβ3

τους εν ταις πολεσιν άρχοντας, οι ως αλησως άρχου- 5 "ροη Λβ

σιν, άλλως πως ηγει οιανοεισσαι προς τους αρχομε- ο( ί^ωιίοβ,

νους η ώσπερ αν τις προς πρόβατα διατεθείη, και αλλο

τι σκοπεΐν αυτούς διά νυκτός καϊ ημέρας η τοΰτο όθεν

€ αύτοι ώφελησονται. καϊ οντω πόρρω ει περί τε του

δικαίου καϊ δικαιοσύνης κα\ άδικου τε κα\ αδικίας, το

ώστε άγνοεΐς, οτι η μεν δικαιοσύνη καϊ το δίκαιον

άλλότριον αγαθόν τω οντι, του κρείττονος τε κα\

άρχοντος ζυμφερον, οικεία δε του πειθομενου τε και

υπηρετούντος βλάβη, η δε άδικία τουναντίον, καϊ

άρχει τών ως αληθώς εΰηθικών τε και δικαίων, οΐ δ* 15

άρχόμενοι ποιοΰσι το εκείνου ζυμφερον κρείττονος

οντος, καϊ εύδαίμονα εκείνον ποιοΰσιν υπηρετούντες

Ό αύτω, εαυτούς δε ούδ' όπωστιοΰν. σκοπεΐσθαι δε,

& εΰηθεστατε "Σώκρατες, ούτωσι χρη, οτι δίκαιος

άνηρ άδικου πανταχού ελαττον εχει. πρώτον μεν εν 3ο

τοΐς προς αλλήλους ζυμβολαίοις, οπου άν 6 τοιούτος

τω τοιούτω κοινωνήση, ούδαμοΰ άν εΰροις εν τη

διαλύσει της κοινωνίας πλέον έχοντα τον δίκαιον του

άδικου άλλ' ελαττον έπειτα εν τοΐς προς την πάλιν,

οταν τε τίνες εισφορά! ωσιν, ό μεν δίκαιος άπο τών 25

ίσων πλέον εισφέρει, ό δ' ελαττον, οταν τε λήψεις,

Ε ό μεν ούδεν, ό δε πολλά κερδαίνει. κα\ γαρ οταν

άρχην τινα άρχη εκάτερος, τω μεν δικαίω υπάρχει

κα\ ε'ι μηδεμία άλλη ζημία, τά γε οικεία δι άμελειαν

6. 8ιανο('«τθαι Μ 55. : διακιισθαι ς). Γαεδί.

9· ωφι\ήσονται ΑΠ : ωφίληθησονται Μ.

3θ Τ&£ ρταίίβ ο/ ψταηηγ.

Κ(ρ«1>ΐκ μοχθηρότερων (χειν, «κ δε του δημοσίου μηδέν ώφε- ρ. 343

λεΐσθαι δια το δίκαιον είναι, προς δε τούτοις άπεχ-

0Η05. σεσσαι τοις τε οικειοις και τοις γνωριμοις, όταν μηοεν

εδρβοίαΐΐχ εθελη αντοΐς ύπηρετεΐν πάρα το δίκαιον τω δε άδίκω

5υεάοη2 5 πάντα τούτων ταναντια υπάρχει, λέγω γαρ ονπερ

8Γεαι 5«ΐ6. ν~ν βή Φλέγον, τον μεγάλα | δυνάμενον πλεονεκτεΐν. ρ. 344•

τούτον οδν σκόπει, είπερ βουλει κρίνειν οσω μάλλον

ζυμφερει ιδία. αύτω άδικον είναι ή το δίκαιον, πάντων

δε ράστα μαθησει, (αν επί την τελεωτατην άδικιαν

ίο ελθης, η τον μεν άδικησαντα εύδαιμονεστατον ποιεί,

τους δε άδικηθεντας και άδικήσαι ουκ αν εθελοντας

τ}τ»ηηγ. άθλιωτατονς. εστί δε τούτο τυραννίς, η ου κατά σμικ

ρόν τάλλότρια καΐ λάθρα κα\ βια αφαιρείται, καΧ Ίερα

κα\ όσια κα\ ίδια κα\ δημόσια,άλλά ζυλλήβδην. ωνεφ' Β

15 εκάστω μέρει όταν τις άδικησας μη λάθη, ζημιοΰταί

τε κα\ ονείδη έχει τα μέγιστα" καΊ γαρ ιερόσυλοι κα\

άνδραποδισταϊ καϊ τοιχωρυχοι κα\ άποστερηταΐ κα\

κλεπται οι κατά μέρη άδικονντες των τοιούτων κακουρ

γημάτων καλούνται, επειδαν δε τις προς τοις των

2ο πολιτών χρήμασι καΙ αυτούς άνδραποδισαμενοςδουλω-

σηται, αντί τούτων των αισχρών ονομάτων εύδαίμονες

κα\ μακάριοι κεκληνται, ου μόνονύπο τώνπολιτώνάλλα ο

καϊ ύπο τών άλλων, όσοι αν πυθωνται αυτόν την ολην

άδικιαν ηδικηκότα. ου γαρ το ποιεΐν τα άδικα άλλα το

25 πάσχειν φοβούμενοι ονειδίζουσιν οι ονειδίζοντες την

άδικιαν. οΰτως, ω Έωκρατες, και Ίσχυρότερον και

ελευθεριωτερον καΊ δεσποτικωτερον αδικία δικαιοσύνης

εστίν Ίκανώς γιγνομενη, καϊ όπερ εζ αρχής ελεγον,

το μεν του κρείττονος ξυμφέρον το δίκαιον τυγχάνει

3ο ον, το δ' άδικον εαυτω λυσιτελοΰν τε καϊ ζυμφερον.

Ύαΰτα ειπών 6 θρασυμαχος εν νω είχεν άπιεναι, Ό

Τ&α$)/ηιαεΗη5 ΐη ΐΗβ Ηαηά5 ο/ Ξοεναίβ$.

344· ώσπερ βαλανεύς ημών καταντλησας κατά τών ώτων

άθρόον και πολύν τον λόγον. ού μην εϊασάν γε αύτον

οί παρόντες, άλλ' ήνάγκασαν ύπομεϊναί τε και παρα-

σχεΐν των είρημενων λόγον. και δη εγωγε κα\ αύτος

πάνυ εδεόμην τε και είπον *Ω δαιμόνιε θρασύμαχε, ζ

οίον εμβολών λόγον εν νω έχεις άπιεναι, πρ\ν διδάζαι

Ίκανώς η μαθεΐν είτε ούτως είτε άλλως εχει ; η σμικ-

Ε ρον οϊει επιχειρείν πράγμα διορίζεσθαι, άλλ' ου βίου

διαγωγην, η άν διαγόμενος έκαστος ημών λυσιτελε-

στάτην ζωην ζωη ; ι

Έγώ γάρ οίμαι, εφη ό θρασύμαχος, τουτί άλλω?

εχειν;

"Εοικας, ην δ' εγώ, ητοι ημών γε ούδεν κηδεσθαι,

ούδε τι ψροντίζειν είτε χείρον είτε βελτιον βιωσόμεθα

άγνοονντες δ σύ φης ειδεναι. άλλ', ώ 'γαθέ, προθν- ι

345· Ρ-ον καϊ ημίν ενδείζασθαι' οΰτοι κακώς | σοι κείσεται

ο τι άν ημάς τοσούσδε οντάς εύεργετησης. εγώ γάρ

δη σοι λεγω τό γ* εμόν, οτι ού πείθομαι ούδ' οιμαι

άδικίαν δικαιοσύνης κερδαλεώτερον είναι, ούδ' εάν εα

τις αύτην και μη διακωλύη πράττειν ά βούλεται. 2ο

άλλ', ώ 'γαθε, εστω μεν άδικος, δυνασθω δε άδικεΐν

η τω λανθάνειν η τω διαμάχεσθαι' ομως εμε γε ού

πείθει ώς εστι της δικαιοσύνης κερδαλεώτερον. ταΰτ

Β ονν και έτερος ίσως τις ημών πεπονθεν, ού μόνος

εγώ. πεΐσον ούν, ώ μακάριε, Ίκανώς ημάς οτι ούκ 25

ορθώς βουλευόμεθα δικαιοσύνην άδικίας περί πλείονος

ποιούμενοι.

Καϊ πώς, εφη, σε πείσω ; ει γάρ οϊς νυν δη ελεγον

μη πεπεισαι, τι σοι ετι ποιήσω ; η εις την -φυχην

φέρων ενθώ τον λόγον ; 3ο

23. πιίθιι ΑΠΜ : ηιϊΐιϊ $ηαάΐ5 Ρ'ϊαηιΐδ.

32 Όο ηιεη %υί$Ιι Ιο ξονβτη ?

ΚφΛΙΐί

I.

5θ€ΚΑΤΕ5,

Ί'ΗΗΛδΥΜΛ-

ΤΗβ ΆΤ15

Ιιανε άϋΓετ-

εηΐ ίιιηο

Ιϊοηε αηά

Βίβ ηοΐ (ο

Μά Δί", ην δ' εγώ, μη σύ γε' άλλα πρώτον μεν, ρ. 345·

ά αν εϊπης, εμμενε τούτοις, η εάν μΐτατιθη, φανερώς

μετατίθεσο καϊ ημάς μη εξαπατά, νυν δε ορας, ώ

θρασύμαχε, ετι γάρ τα. έμπροσθεν επισκεψώμεθα, €

5 οτι τον ώς αληθώς ιατρον το πρώτον οριζόμενος τον

ώς αληθώς ποιμένα ούκετι ψου δεΐν ύστερον ακριβώς

φυλάζαι, αλλά ποιμαίνειν οϊει αυτόν τά πρόβατα,

καθ' οσον ποιμην εστίν, ού προς το τών προβάτων

βελτιστον βλέποντα, άλλ' ώσπερ δαιτυμόνα τινά καϊ

ίο μέλλοντα εστιάσεσθαι προς την εύωχίαν, η αύ προς

το άποδόσθαι, ώσπερ χρηματιστην άλλ' ού ποιμένα, ό

τη δε ποιμενική ού δήπου άλλου του μέλει η εφ' ω

τετακται, οπως τούτω το βελτιστον εκποριεΐ' επει τά

γε αύτης ώστ είναι βέλτιστη, Ίκανώς δηπου εκπεπό-

«5 ρισται, εως γ' άν μηδέν ενδεή του ποιμενική ειναι'

ούτω δε ωμην εγωγε νυν δη άναγκαΐον είναι ήμΐν

ομολογεΐν πάσαν άρχην, καθ' οσον άρχη, μηδενι

άλλω το βελτιστον σκοπεΐσθαι η εκείνω τω άρχομενω

τε και θεραπευομενω, εν τε πολιτική και ιδιωτική ε

ίο άρχη. σύ δε τους άρχοντας εν ταΐς πόλεσι, τους

αληθώς άρχοντας, εκόντας οϊει άρχειν ;

Μά ΔΓ ούκ, εφη, άλλ' ευ οίδα.

Τ/5./ ?£.»»/?/-* / \ νΝ · \ι οε ; ην ο εγω, ω Όρασυμαχε, τας αλλάς αρχάς

ούκ εννοείς οτι ούδεϊς εθελει άρχειν εκών, άλλα μισ-

35 θον αιτούσιν, ώς ούχ\ αύτοϊσιν ώφελίαν εσομενην εκ

τοΰ άρχειν άλλα τοις άρχομενοις ; | επε\ τοσόνδε ρ. 346·

ειπε. ούχί εκάστην μεντοι φαμεν εκάστοτε τών

τεχνών τούτω ετεραν είναι, τφ ετεραν την δύναμιν

εχειν ; και, ώ μακάριε, μη παρά δόξαν άποκρίνου,

3ο ΐνα τι κα\ περαίνωμεν.

7· ποιμαίνιιν ΑίΛξ. ΠΜ : πίαίναν Α.

ΤΗβ ο/ραγηκηί. 33

ρ. 346· Άλλα τούτω, εφη, ετέρα. ΚερνΜίο

Ούκοΰν καϊ ώφελίαν εκάστη ιδίαν τίνα ήμΐν τταρέ-

, , , , τ , 8Ο0ΚΑΤΕ8,

χεται, αλλ ου κοινην, οιον ιατρική μεν υγιειαν, τηκλ3υμλ-

ΟΗΙΙ5.

κυβερνητική δε σωτηρίαν (ν τφ ττλειν, καϊ α'ι άλλαι

Πάνυ γε. οί ν**·

Β Ούκοΰν και μισθωτική μισθόν ; αΰτη γαρ αυτής ή '5

δυναμις. η την ιατρικην συ καϊ την κυβερνητικην ι·16"1 «Π.

την αύτην καλείς; η έάνττερ βούλη ακριβώς διορίζειν,

ωσπερ ύττέθου, ουδέν τι μάλλον, εάν τις κυβερνών ίο

υγιής γίγνηται δια το ξυμφέρειν αύτφ ττλειν εν τη

θαλάττη, ένεκα τούτου καλείς μάλλον αύτην ιατρικην ;

Ου δήτα, εφη.

Ουδέ γ', οίμαι, την μισθωτικήν, εάν ύγιαίνη τις

μισθαρνών. 15

Ου δήτα.

Τί δε; την ιατρικην μισθαρνητικήν, εάν ιώμενός

τις μισθαρνη ;

ο Ουκ, εφη.

Ούκοΰν την γε ώφελίαν εκάστης τής τέχνης Ιδίαν ζο

ώμολογήσαμεν είναι ;

"Εστω, εφη.

"ΐΐντινα άρα ώφελίαν κοινή ωφελούνται ττάντες οί

δημιουργοί, δήλον οτι κοινή τινι τφ αύτω ιτροσχρώ-

μενοι άπ εκείνου ωφελούνται. 25

"Έ,οικεν, εφη.

Φαμεν δέ γε το μισθον άρνυμένους ώφελείσθαι

τους δημιουργούς άττο του προσχρήσθαι τη μισθωτική

τέχνη γίγνεσθαι αύτοΐς.

3· οίον Α5ΠΜ : οίοι Αρι\ II. ξυμφίραν 5?ς : ξυμφίρον ΑΠΜ.

17. μισθαρνητικήν ΑΠ : μισθαρνικην Μ.

34

ΚιριιΜϊε

I.

500ΚΛΤΕ5,

Τΐ1ΚΛ5ΥΜΛ-

ΤΗβ Ιπιε

ΓϋΙεΓ ογ

απίίΐ βεείΐϊ,

ηοι Ιιίϊ ο\νη

1)υΙ ΐΗε ροΓ-

Γεοιίοη οί

ΙΐΪ5 3Π ;

αηά ιΐιεπε-

ίοΓε Ηε

πιιιβΐ Ιιε

ρακί.

ΤΗΓεε

ηιοΰεί οΓ

ρανίη^

ηιΙεΓδ,

ιτιοηεγ,

ΙιοηοιίΓ,

αηά ά

ρεηαΐΐγ Γογ

ΓεΛίδίης Ιο

πιίε.

ΟονεχηηιεηΙ$ τηΐβ /οχ Ιΐιείτ $ιώ]βεί$ £οοά,

ΊΖυνέφη μόγις. ρ. 346.

Ουκ άρα άπο της αύτοΰ τέχνης έκάστω αύτη η Ό

ώφελία εστίν, ή τού μισθού λήψις, άλλ', 61 δει ακρι

βώς σκοπεϊσθαι, η μεν Ιατρική ύγίειαν ποιεί, η δε

5 μισθαρνητικη μισθόν, κα\ η μεν οικοδομική οικίαν, η

δε μισθαρνητικη αύτη επομένη μισθόν, κα\ αϊ άλλαι

πάσαι οΰτω το αύτης εκάστη έργον εργάζεται κα\

ώφελεΐ εκείνο έφ' ω τέτακται. εάν δε μη μισθός

αύτη Ίτροσγίγνηται, εσ& ο τι ωφελείται ό δημιουργός

ίο άπο της τέχνης ;

Ού φαίνεται, εφη.

'Α/ο' ούν ούδ' ωφελεί τότε, όταν προίκα έργά- Ε

ζηται ;

Οίμαι εγωγε.

ΐ5 Ούκούν, ώ θρασυμαχε, τούτο ηδη δηλον, οτι

ούδεμία τέχνη ούδε άρχη το αύτη ώφέλιμον παρα

σκευάζει, άλλ', οπερ πάλαι έλέγομεν, το τω άρχομένω

κα\ παρασκευάζει καΐ επιτάττει, το εκείνου ζυμφέρον

ηττονος οντος σκοπούσα, άλλ' ού το του κρείττονος.

2ο δια δη ταύτα εγωγε, ώ φίλε θρασυμαχε, κα\ άρτι

ελεγον μηδένα έθέλειν έκόντα άρχειν και τα αλλότρια

κακά μεταχειρίζεσθαι άνορθούντα, άλλά μισθον αιτεΐν,

οτι ό μέλλων καλώς τη τέχνη | πράξειν ούδέποτε ρ· 347·

αύτω το βέλτιστον πράττει ούδ' επιτάττει κατά την

35 τέχνην έπιτάττων, άλλά τω άρχομένω' ων δη ένεκα,

ως εοικε, μισθον δεΐν ύπάρχειν τοις μέλλουσιν εθελ-

ησειν άρχειν, η άργύριον η τιμήν, η ζημίαν, εάν μη

*ρχν·

ΐΐώς τούτο λέγεις, ώ "Σώκρατες ; εφη ό Τλαύκων.

3- ή του μισθον λί/ψιι ΑΠΜίΤΙ^· : ΟΠ1. ΜρΓ. 5> 6. μισθαρνητικη ΑΠ :

μισθαρνικη Μ. 25· Μ : 2>ι Α : οί Π : Ζ>ν οί Ξ.

αηά ηιαεί Ηιενε/οτε δβ ραίά. 35

ρ. 347· τόνε μεν γαρ δύο μισθούς γιγνώσκω' την δε ζημίαν ΧψΑΚι

ηντινα λέγεις καΐ ώς εν μισθού μέρει εϊρηκας, ού

, Λ 5θ€ΚΑΤΕ5,

ςυνηκα. Οινικό*.

Ύον τών βέλτιστων άρα μισθόν, εφην, ού ζυνίης,

Β όΥ ον άρχουσιν οί επιεικέστατοι, οταν εθελωσιν 5

άρχειν. η ουκ οισθα, οτι το φιλότιμόν τε κα\

φιλάργυροι; είναι όνειδος λέγεται τε καΐ εστίν ;

"Κγωγε, εφη.

Δίά ταΰτα τοίνυν, ήν δ* εγώ, οϋτε χρημάτων ένεκα ΤΗβ

Ό'\ " · ' 0 " " - . " * ρβηαΐΐνίβ

εσελουσιν αρχειν οι αγασοι ουτε τιμής ουτε γαρ ίο «Ηε ενιΐ οί

φανερως πραττομενοι της αρχής ένεκα μισσον μισσω- ί>γ »η ίη-

τοί βούλονται κεκλησθαι, ουτε λάθρα αυτοί εκ της

άρχης λαμβάνοντες κλεπται. ούδ' αυ τιμής ένεκα"

€ ού γάρ ε'ισι φιλότιμοι, δει δη αύτοΐς ανάγκην προσ-

εΐναι κα\ ζημίαν, ει μελλουσιν εθελειν άρχειν οθεν 15

κινδυνεύει το εκόντα επί το άρχειν ίεναι άλλα μη

άνάγκην περιμενειν αίσχρον νενομίσθαι. της δε

ζημίας μεγίστη το ύπο πονηρότερου άρχεσθαι, εάν

μη αύτος εθέλη άρχειν. ην δείσαντες μοι φαίνονται

άρχειν, οταν άρχωσιν, οί επιεικείς, καΐ τότε έρχονται 2ο

επί το άρχειν ούχ ως επ' αγαθόν τι ίόντες ούδ' ώς

εύπαθήσοντες εν αύτφ, άλλ' ώς επ' άναγκαϊον και

Ό ούκ έχοντες εαυτών βελτίοσιν επιτρεψαι ούδε όμοίοις.

επε\ κινδυνεύει, πόλις άνδρών αγαθών εί γένοιτο, περι- Ιη 3

μαχητον άν είναι το μη άρχειν, ώσπερ νυνί το άρχειν, 25 οΓ

ν . -λ. * .ν > α « - " »χ Κ<χχ1π>εη

και εντανσ αν καταφανές γενέσθαι οτι τω οντι αλη- ιΗεΓε «ουΜ

οίνος άρχων ου πεφυκε το αυτω ςυμφερον σκοπεισσαι υηνίΐΗηε-

• .. \ \ „ » / η „ * » / ηε$5 Ιο ηιίε.

αλλα το τω αρχομενω' ωστε πας αν ο γιγνωσκων

το ώφελεΐσθαι μάλλον ελοιτο ύπ' άλλου η άλλον

ώφελών πράγματα εχειν. τούτο μεν ουν εγωγε ού- 3=

14. δη πμ : δί Α.

ϋ 2

36

ΚιριώΙκ

I.

5θΟΚΑΤΕ5,

Οΐ-ΛυοοΝ,

ΤΗΒΛ5ΥΜΛ-

ΠίΓοβχπίίΐ-

οΐιυδ ηιαίη-

ΙΛ1Π5 ιΗλι

ΐΗβ Ιίίο οί

15 Π10Γ6

ρΓοβίαβΙβ

Ιΐιαη ΐΗε

Ιίίε οΓ Ιΐΐ€

]ιΐ51 ;

δαμη συγχωρώ θρασυμάχω, ώς το δίκαιον εστι το ρ. 347-

τοΰ κρείττονος ζυμφέρον. άλλα τοΰτο μεν δή κα\ Ε

είσαύθις σκεψόμεθα' πολύ δε μοι δοκεΐ μείζον είναι

ο νΰν λέγει θρασύμαχος, τον του άδικου β'ιον φάσ-

5 κων είναι κρείττω ή τον του δικαίου, συ ουν ποτερως,

ην δ' εγώ, ω Τλαύκων, αίρει; και πότερον άλη-

θεστερως δοκει σοι λεγεσθαι ;

Τον του δικαίου εγωγε, εφη, λυσιτελεστερον βίον

είναι.

ΙΟ "ΐΐκουσας, ην δ" εγώ, | οσα άρτι θρασύμαχος ρ. 348·

άγαθά διήλθε τω του άδικου ;

"Ηχούσα, εφη, άλλ' ου πείθομαι.

Βούλει οδν αύτον πείθωμεν, άν δυνώμεθά πη

εςευρεΐν, ώς ουκ αληθή λέγει ;

•5 Πώ? γαρ ού βούλομαι ; η δ' ος.

*Αν μεν τοίνυν, ην δ' εγώ, άντικατατείναντες λε-

γωμεν αύτω λόγον παρά λόγον, οσα αύ άγαθά έχει

το δίκαιον είναι, κα\ αύθις ούτος, καϊ άλλον ημείς,

άριθμεϊν δεήσει τάγαθά κα\ μετρεΐν οσα έκάτεροι εν Β

«ο εκατερω λεγομεν, καϊ ηδη δικαστών τινών τών δια-

κρινούντων δεησόμεθα' άν δε ώσπερ άρτι άνομολο-

γούμενοι προς άλλήλους σκοπώμεν, άμα αυτοί τε

δικασται καϊ ρήτορες εσόμεθα.

ΐΐάνυ μεν ουν, εφη.

25 Όποτερως ουν σοι, ην δ' εγώ, άρεσκει ;

Ούτως, εφη.

*1θι δή, ην δ' εγώ, ώ θρασύμαχε, άπόκριναι ήμϊν

εξ άρχής. την τελεαν άδικίαν τελεας οΰσης δικαιο

σύνης λυσιτελεστεραν φτ/ς είναι ;

5· ίτοτ/ρωΓ ΑΠΜ : πότιρον 0). ΑϊΙ. 6. πότιρον Μ : πότίρον ία

ΑΠ: ποτίρωϊ ς|. ΑδΙ. 2$. όποτίρωι ΑΠΜ : ποτί'ρωϊ νίη<1. Γ ρΐ".

1$ ϊη]η$1ιεβ νϊτΐηβ ? 37

ρ. 348. Πάνυ μεν οΰν καϊ φημί, εφη, κα\ δι α, ει- ΚιριΛΙκ

€ ρηκα.

Ψερε οη, το τοιονοε περι αυτών πως λέγεις ; το τηκλ*υμλ-

μεν που αρετην αυτοιν καλείς, το οε κακιαν :&ηα 3.

Πώ? γαρ οΰ ; 5 ρωχίοχ

Ούκονν την μεν δικαιοσύνην άρετην, την δε άδικίαν βχίτεπιε,

ΛαΙ ίη-

κακιαν ; }\ΐ5ΐκε ίϊ

Ε» / » ν/ ? «ρ, · 5.x ν -\ ' > ϊ> ' νίΓΐυβ,

ικος γ , εφη, ω ηοιστε, επειοη και λεγω αοικιαν

μεν λυσιτελεΐν, δικαιοσύνην δ' οΰ.

Άλλα τ'ι μην ; ίο

ουναντιον, η ο ος.

*Η την δικαιοσύνην κακιαν ;

ϋ Ουκ, άλλά πάνυ γενναίαν εύηθειαν.

Ύην άδικίαν άρα κακοηθειαν καλείς ;

Ουκ, άλλ' εύβουλίαν, εφη. '5

Η και φρόνιμοι σοι, ώ Ορασΰμαχε, δοκοΰσιν

είναι κα\ άγαθο\ οι άδικοι ;

ΟΓ γε τελεως, εφη, οίοι τε άδικεΐν, πόλεις τε καΐ

έθνη δυνάμενοι άνθρώπων ΰφ' εαυτούς ποιεϊσθαι.

συ δε οίει με ίσως τους τά βαλλάντια άποτεμνοντας 20

λέγειν, λυσιτελεΐ μεν οΰν, η δ' ος, καϊ τά τοιαύτα,

εάνπερ λανθάνη' εστι δε ουκ άζια λόγου, άλλ' ά νυν

δη ελεγον.

Ε Ύοΰτο μεντοι, εφην, ουκ αγνοώ ο τι βούλει λέγειν

άλλά τάδε εθαυμασα, ει εν άρετης καϊ σοφίας τίθης 25

μέρει την άδικίαν, την δε δικαιοσύνην εν τοις εναν-

τίοις.

Άλλά πάνυ οΰτω τίθημι.

Ύοΰτο, ην δ' εγώ, ηδη στερεώτερον, ώ εταίρε, κα\

2ο, 21. σΰ . . . Χίγιν : 5οοΓ»ιϊ Ιιαεε νβΛ» Ιπβυΐΐ Β&ϊΙεγ ; ει εϊο εΐίαηι,

υΐ νίάεΙυΓ, Α.

38 ΤΗε 3η$1 αίηι$ αϊ ηιοάεναΐΐοη, ηοΐ αϊ €χοε$$.

I.

5θ€ΚΑΤΕ5,

ΤΜΚΛ5ΥΜΛ·

ειιυδ.

«ΊιίοΗ 15

Γείυιειΐ 1>γ

ΐΗε &ηα1οβγ

οί ιΗε ατΐ5.

ΤΗε ]υ$1

Ιπεϊ ιο οο-

Ιαϊη αη βά·

ονεΓ ΐΗβ

υη]ιΐ5ΐ, βυΐ

ηοΐ ονεΓ

Ιΐιε ^51 ;

ΐΗε υη)ϋ5ΐ

ονβΓ οοώ

]υ5ΐ ίΐηά

ιιη]ιΐ5ΐ.

ούκέτι ράδιον εχειν ο τί τις εϊπη. ει γαρ λυσιτελεΐν ρ. 348.

μεν ττ)ν άδικίαν έτίθεσο, κακίαν μέντοι η αίσχρον

αύτο ώμολόγεις είναι ώσπερ άλλοι τινές, εϊχομεν αν

τι λέγειν κατά τα νομιζόμενα λέγοντες" νυν δε δ^λοί

5 ει οτι φησεις αύτο και καλόν και ίσχυρον είναι και

τάλλα αύτω πάντα προσθησεις, | ά ημείς τω δικαία» ρ. 349·

προσετίθεμεν, επειδή γε και εν άρεττ) αύτο και σοφία

έτόλμησας θεϊναι.

Αληθέστατα, εφη, μαντεύει.

■ ο Άλλ' ού μέντοι, ην δ* έγώ, άποκνητέον γε τω

λόγω έπεζελθείν σκοποΰμενον, εως αν σε ύπολαμ-

βάνω λέγειν απερ διανοεΐ. έμοι γαρ δοκεΐς σύ, ώ

θρασύμαχε, άτεχνώς νυν ού σκώπτειν, αλλά τά

δοκονντα περι της αληθείας λέγειν.

ΐ5 Τι δέ σοι, εφη, τοΰτο διαφέρει, είτε μοι δοκεϊ εϊτε

μη, άλλ' ού τον λόγον ελέγχεις ;

Ούδέν, ην δ' εγώ. άλλά τάδε μοι πειρώ ετι προς β

τούτοις άποκρίνασθαι' ο δίκαιος του δικαίου δοκεΐ τί

σοι άν έθέλειν πλέον εχειν ;

3ο Ούδαμώς, εφη' ού γάρ άν ην αστείος, ώσπερ νυν,

και εύηθης.

ί οε ; της οικαιας πραςεως ;

Ούδε της δικαίας, εφη.

Ύού δε άδικου πότερον άζιοΐ άν πλεονεκτεΐν και

35 ηγοΐτο δίκαιον είναι, η ούκ άν ηγοΐτο δίκαιον ;

ηγοιτ αν, η ο ος, και αςιοι, αλλ ουκ αν

δύναιτο.

Άλλ' ού τοΰτο, ην δ' εγώ, ερωτώ, άλλ' ει του μεν

δικαίου μη άζιοΐπλέον εχειν μηδε βούλεται 6 δίκαιος, ο

3ο του δε άδικου ;

I. μή&ιον Χ : ράιον ΛΠΜ.

Νο ατί αίνι$ αϊ 6Χΰβ$$. 39

ρ. 349· Αλλ' όντως, εφη, εχει. Α#*Μκ

ι 06 οη ο αοικος ; αρα άξιοι τον δίκαιου πλεονεκ-

τειν και της οικαιας πράξεως ; τη«α5υμα-

ΙΙωρ γαρ ουκ ; εφη, ος γε -πάντων πλέον εχειν άξιοι.

Ούκοΰν κα\ αδίκου ανθρώπου τε καΐ πράξεως ό 5

άδικος πλεονεκτήσει και άμιλλησεται ώς απάντων

πλείστον αύτος λάβη ;

"Εστί ταΰτα.

τΩ,δε δη λεγωμεν, εψην' ό δίκαιος τον μεν όμοιου

ου πλεονεκτεί, του δε ανόμοιου, ό άδικος τον τε ίο

ϋ όμοίον και τον άνομοίον.

"Αριστα, εφη, είρηκας.

"Εοτί δε γε, εφην, φρόνιμος τε κα\ αγαθός ό άδικος,

ο 06 οικαιος ονοετερα,

Καϊ τοντ', εφη, εν. ΐ5

Ονκονν, ην δ* εγώ, καΐ εοικε τω φρονίμω καϊ τφ

άγαθω ό άδικος, ό δε δίκαιος ονκ εοικεν ;

ΐΐώς γαρ ον μέλλει, εφη, ό τοιούτος ων καϊ

εοικεναι τοις τοιοντοις, ό δε μη μη εοικεναι ;

Καλώρ. τοιούτος άρα εστίν εκάτερος αντών ο'ισπερ 20

εοικεν. Άλλα τ'ι μέλλει ; εφη.

Έ,ιεν, ώ θρασνμαχε' μονσικόν δε τινα λέγεις, ιιΐυίΐι-α-

* 5 χ ν ι'°η5·

Ε έτερον οε αμονσον ;

"Έ,γωγε.

ΤΙότερον φρόνιμον και πότερον άφρονα ; 35

Ύόν μεν μονσικόν δηπον φρόνιμον, τον δε άμονσον

άφρονα.

Ονκονν κα\ άπερ φρόνιμον, αγαθόν, α δε άφρονα,

κακόν ;5

Να/. 3ο

Ι9· ό ϋ μη μη : ό ί« μη ΑΠΜ.

4θ

ι.

5θΟΚΑΤΕ5,

ΊΉκΛδΥΜΛ-

Τ/ Λ \ > / » Ηι οε ιατρικον ; ουχ όντως ;

Ρ· 349·

Ουτως.

Δοκεί αν ούν τίς σοι, ω άριστε, μουσικοί άνηρ

άρμοττόμενος λνραν εθελειν μουσικού άνδρος εν ττ}

5 επιτάσει και άνεσει των χορδών πλεονεκτεΐν ή άζιουν

πλέον εχειν ;

Ούκ εμοιγε.

ΤΙ <Ν I > 'ι οε ; αμονσου ;

Ανάγκη, εφη.

ι οε ιατρικός ; | εν τί) εοωοη η ποσει εσελειν αν ρ. 35°·

τι ιατρικού πλεονεκτεΐν η άνδρος η πράγματος ;

Ού δητα.

Μ?) ιατρικού δε ;

Να/.

ΒιιΙ Ιΐιε

ΙΠΙβ 3Γ1151

Γεΐϊ13ίη5

ννίΐΜηΛε ν , , ,, , ν ,

ΐίιηίυ οί ΐιίδ ΐδ Ιιερι πάσης οε ορα επιστήμης τε και ανεπιστη-

μοσύνης, ει τις σοι δοκεΐ επιστήμων όστισοΰν πλείω

αν εθελειν αίρεΐσθαι η οσα άλλος επιστήμων η πράτ-

τειν η λέγειν, κα\ ού ταύτα τω 6μοία> εαυτω εις την

αύτήν πράζιν.

2ο Άλλ' "ίσως, εφη, άνάγκη τοΰτό γε οΰτως εχειν.

Τι δε ό άνεπιστήμων ; ούχί ομοίως μεν επιστή-

μονος πλεονεκτήσειεν άν, ομοίως δε άνεπιστήμονος ; Β

1σω?.

Ό δε επιστήμων σοφός ;

Φημί.

Ό δε σοφός άγαθός ;

Φημί.

Ό άρα άγαθός τε κα\ σοφός του μεν ομοίου ούκ

εθελήσει πλεονεκτεΐν, του δε ανόμοιου τε και εναν-

25

3ο τιου

Κοικεν, εφη.

Ηί$ δθ(/ίίγ $Ϊ£η$ ο/ άΐ$1η5$. 41

Ρ• 35°• Ό δβ κακοί τε και άμαθης τον τε ομοίου καϊ τοΰ ΚιρηΗά

ι.

εναντίον.

_ , 8θ€ΗΛΤΕ5,

Φαίνεται. τη»α5υμλ.

ςΗυ&.

Ονκονν, ω θρασνμαχε, ην δ' εγω, ο άδικος ημΐν

τον ανόμοιου τε καϊ ομοίου πλεονεκτεί ; η ούχ όντως 5

έλεγες ;

Έ,γωγε, εφη.

ο Ό δε γε δίκαιος τον μεν ομοίου ον πλεονεκτήσει, 31>ά 5!ιη'-

τον δε ανόμοιου ; Ι**• πιω

άοβδ ηοΐ

Ν<Χί. ΙΟ εχοεε<1 Ιηε

ντ^ ν » μ » / « \ β / - ι - \ 1ίη1'15 οί

ϋοίκβι/ αρα, ^ι/ ο ε^ω, ο /χει/ οικαιος τω σοφω και οίηει-ίυβί

αγασω, ο οε αοικος τω κακω και αμασει.

Κινδυνεύει.

Άλλα μην ώμολογοΰμεν, φ γε όμοιος εκατερος εΧη,

τοιούτον καϊ εκατερον είναι. ΐ5

Ώμολογοΰμεν γάρ.

Ό μεν αρα δίκαιος ημΐν άναπεφανται ων αγαθός

τε και σοφός, 6 δε άδικος άμαθης τε καϊ κακός.

Ό δ?) θρασύμαχος ώμολόγησε μεν πάντα ταΰτα, Τππκχπκι-

Ό ον\ ώς εγω νυν ραδίως λέγω, άλλ' ελκόμενος και 3ο δρίπηβ αηά

μόγις, μετά Ίδρώτος θαυμαστού όσον, ατε και θερονς ίη^.

οντος' τότε καϊ ειδον εγω, πρότερον δε ονπω, θρασν-

μαχον ερνθριώντα. επειδή δε ούν διωμολογησαμεθα

την δικαιοσννην άρετην είναι καΧ σοφίαν, την δε

άδικίαν κακίαν τε και άμαθίαν, Έιίεν, ην δ' εγω, τούτο ι$

μεν ημΐν ούτω κείσθω, εφαμεν δε δη κα\ Ίσχνρον

είναι την άδικίαν. η οϋ μεμνησαι, ω Ορασνμαγε ;

Νίεμνημαι, εφη' άλλ' εμοιγε ονδε α, ννν λέγεις

αρέσκει, καϊ εχω περί αντων λέγειν, ει ούν λεγοιμι,

Ε εν οιδ" οτι δημηγορεΐν αν με φαίης. η οδν εα με 3°

ίο,, &η ΑΠ : δί Μ. 22. 'τότι Π: ρο5ΐ τότι ρυηείιιηι Ιια&εηΐ ΑΜ.

42 Τ&α$}>ιηαοΙΐΗ$ αηά 3οοταΙβ$.

ΚφώΙκ ειπείν οσα βούλομαι, η, ει βούλα ερωτάν, ερώτα" εγω ρ. 35°·

δε σοι, ώσπερ ταϊς γραυσι ταϊς τους μύθους λεγού-

τιικΑίΥΜΑ- σαις, ειεν (ρω και κατανευσομαι και ανανευσομαι.

^Ληδαμώς, ην δ' εγώ, παρά γε την σαυτού δόζαν.

5 "Ωστε σοι, εφη, άρεσκειν, επειδήπερ ουκ εας

λέγειν, καίτοι τί άλλο βούλει ;

Ούδίν μά Αία, ήν δ" εγώ, άλλ' εϊπερ τοΰτο ποιή

σεις, ποίει" εγώ δε (ρωτήσω.

Έρωτα δη.

ίο Ύοΰτο τοίνυν (ρωτώ, οπερ άρτι, ϊνα κα\ εξής δια-

σκεψώμεθα | τον λόγον, όποιον τι τυγχάνει ον δίκαιο- ρ. 351·

σύνη πρός άδικίαν. ελέχθη γάρ που, οτι καΐ δυνα-

τώτερον κα\ ισχυρότερον είη αδικία δικαιοσύνης" νυν

δεγ'', εφην, (ίπ(ρ σοφία τβ κα\ άρετη εστί δικαιοσύνη,

15 ραδίως, ο'ιμαι, φανήσεται και Ισχυρότερον αδικίας,

επειδήπερ εστίν άμαθία η αδικία" ουδείς άν ετι τούτο

Αηβνΐιιτη άγνοήσ(κν. άλλ' οϋ τι ούτως άπΧώς, ω θρασύ-

αΓί,τιηιεηΐ. μαχε, εγωγε επιθυμώ, άλλά τί)δε πη σκεψασθαι"

πάλιν φαίης άν άδικον είναι και άλλας πόλεις επιχει- Β

2ο ρεΐν δουλούσθαι αδίκως και καταδεδουλώσθαι, πολλάς

δε και ύφ' εαυτή εχειν δουλωσαμενην ;

ΐΐώς γάρ ουκ; εφη. καϊ τούτο γβ η άριστη μάλιστα

ποιήσει και τ(λ(ώτατα ούσα άδικος.

^Λανθάνω, (φην, οτι σός ούτος ήν 6 λόγος, άλλά

35 τόδ( περί αυτού σκοπώ, πότερον ή κρείττων γιγνο-

μενη πολις πόλεως άν(υ δικαιοσύνης την δύναμιν

ταύτην εξει, η άνάγκη αυτή μ(τά δικαιοσύνης ;

Αι ι1,'^ε Εΐ μεν, (φη, ως συ άρτι έλεγες, (χει, η δικαιοσύνη €

ΐΐπιροΓοί σοφία, μ(τα δικαιοσύνης" ει δ" ώς εγω ελεγον, μετα

οΐιΐϋ ΐκβίηδ 3ο άδικίας.

Ι4· (φην : ϊφη ΑΠΜ. 28. ίχιι ΑΠΜ : «στι»- 5 : Γχίΐ,€Ϊο). Βαίΐεη

Ιη]η$1κε α ρτΪ7ΐοΐρΙβ ο/ %υεαΙίηβ$$ αηά άίεηηίοη. 43

ρ. 35 1 · Πάνυ άγαμαι, ην δ' εγώ, ώ θρασύμαχε, οτι ούκ ΚιρΜα

επινεύεις μόνον και άνανεύεις, αλλά και άποκρίνει

, Λ 5<χ:βατε5,

πάνυ καλώς. Τηκλβυμλ-

Σοι γαρ, εφη, χαρίζομαι.

Ει) γε σύ ποιών αλλα δη και τάδε μοι χαρισαι 5 Ορ. ν.

κα£ λεγε' δοκεις αν η πολιν η στρατοπεοον η ληστας νι. 498 ^■

ή κλεπτας ή άλλο τι έθνος, οσα κοινή επί τι έρχεται

αδίκως, πράξαι αν τι δύνασθαι, ει άδικοΐεν αλλή

λους ;

Ό Ού δήτα, ή δ" ος. ίο

Τ/ δ* €ί μη άδικοΐεν ; ού μάλλον ;

Πάνυ γε.

Στάσεις γάρ που, ώ θρασυμαχε, η γε αδικία και

μίση καΐ μάχας εν άλλήλοις παρέχει, ή δε δικαιοσύνη

όμόνοιαν και φιλίαν ή γαρ ; ·5

Έστω, η δ' ος, ΐνα σοι μη διαφερωμαι. ^μ*"*

Άλλ' ευ γε σύ ποιών, ώ άριστ€. τάδε δε μοι ν^ύιοτίη

' ' ' 51316 ΟΓ ίη-

λεγε' άρα €4 τούτο έργον αδικίας, μίσος εμποιεΐν άΜάαΒία,

οπου αν ενί), ου και εν ελευθεροις τε και δουλοις «ϊνβίο

εγγιγνομενη μισειν ποιήσει αλλήλους και στασιαζειν ίο

Ε καΐ αδυνάτους είναι κοινή μετ αλλήλων πράττειν ;

ΐΐανυ γε.

Ύί δε, άν εν δυοΐν εγγενηται ; ού διοίσονται και

μισήσουσι και εχθροί έσονται άλλήλοις τε καΐ τοις

δικαίοις ; *5

"Εσονται, εφη.

α,αν οε οη, ω θαυμάσιε, εν ενι εγγενηται αοικια,

μών μη άπολεΐ την αύτής δυναμιν, η ούδεν ήττον

εξει ;

Μηδέν ήττον εχετω, εφη. 3°

5· <τ!> Ατηξ. Π : σοι ΛΜ. ΐ6. διαφίρωμαί ΠΕ : διαφίρωμιν ΑΜ.

44Τ/ιβ εηϊάάαΐ είιαναοΐετ ο/ ϊη/ΉεΙκβ.

]?(/>ιιΙ>Ιι'(

ι.

Κ00ΗΑΤΕ8,

Τ|1ΚΑ5ΥΜΑ·

Κβ03ρίΙιι-

ΙϊΙίοη.

Ούκοΰν τοιάνδε τινά φαίνεται έχουσα την δύναμιν, Ρ-351

οΐαν, ω άν εγγενηται, είτε πάλει τινϊ είτε γένει είτε

στρατοπεδω είτε άλλω οτωούν, πρώτον μεν αδύνα

τον | αύτο ποιεί[ν~\ πράττειν μεθ' αύτοΰ διά το στα- ρ. 352

5 σιάζειν καϊ διαφερεσθαι, ετι δ' εχθρον είναι εαυτω τε

κα\ τω εναντίω παντι και τω δικα'ιω ; ούχ ούτως ;

Τίάνυ γε.

Και εν ενί δη, οίμαι, ενούσα ταύτα -πάντα ποιήσει,

απερ πεφυκεν εργάζεσθαι' πρώτον μεν αδύνατον

ίο αυτόν πράττειν ποιήσει στασιάζοντα και ούχ όμονο-

οΰντα αύτον εαυτω, έπειτα εγθρον κα\ εαυτω κα\ τοις

δικαίοις' ή γάρ ;

Να£'.

Αίκαιοι δε γ ε'ισίν, ώ φίλε, και οί θεοί ;

15 "Έ,στωσαν, εφη. Β

Και θεοΐς άρα εχθρός εσται ό άδικος, ω θρασύ-

μαχε, ό δε δίκαιος φίλος.

Έύωχού του λόγου, εφη, θαρρών, ου γάρ εγωγε

σοι εναντιώσομαι, ΐνα μη τοΐσδε άπέχθωμαι.

2ο "Ιθι δη, ην δ' εγώ, καϊ τά λοιπά μοι της εστιάσεως

άποπληρωσον άποκρινόμενος ώσπερ και νυν. οτι

μεν γάρ και σοφώτεροι καϊ άμείνους και δυνατώτεροι

πράττειν οι δίκαιοι φαίνονται, οί δε άδικοι ούδε[ν]

πράττειν μετ άλληλων οιοί τε, άλλά δη κα\ ους £

25 φαμεν ερρωμενως πώποτε τι μετ άλληλων κοιντ}

πράζαι άδικους οντάς, τούτο ου παντάπασιν άληθες

λεγομεν' ου γάρ άν άπείχοντο άλληλων κομιδη οντες

άδικοι, άλλά δηλον οτι ενην τις αύτοΐς δικαιοσύνη,

η αυτούς εποίει μητοι καϊ άλληλους γε κα\ εφ' ους

3ο τ)εσαν άμα άδικεΐν, δι ην έπραξαν ά έπραξαν, ώρμη-

4· ποΐ€Ϊν Π : ποκ'ι ΑΜ. 23· οίδίν ΑΠ : ον8ί Μ.

ΤΙΐβ ηαίητβ ο/ €ηά$ αηά βχεβΙΙεηΜϊ. 45

ρ. 352. σαν δε επ\ τα άδικα αδικία ήμιμόχθηροι οντες, επει Κ/ρηΜά

τ> οι γε παμπόνηροι κα\ τελεως άδικοι τελεως ε'ισί και

πραττ€ΐν αόυνατοι' ταύτα μεν ουν οτι ούτως έχει Τηκλβυμλ-

μανθανω, άλλ' ονχ ώς συ το πρώτον ετίθεσο. ει δε

και άμεινον ζώσιν οι δίκαιοι των άδικων κα\ εύδαι- 5

μονεστεροί εισιν, όπερ το ύστερον προνθίμεθα σκε-

ψασθαι, σκεπτεον. φαίνονται μεν ουν και νυν, ώς

εμοί δοκεΐ, εζ ων ειρηκαμεν' όμως δ' ετι βελτιον

σκεπτεον. ου γαρ περί του επιτυχόντος 6 λόγος,

άλλα περί του οντινα τρόπον γρη ζην. ίο

Έ,κόπει δη, εψη.

Έκοπώ, ην δ' εγώ. και μοι λεγε' δοκεΐ τι σοι πίικί™-

ειναι ΐππου έργον ; βη<ΐ5 αηά

εχοείΐοηοοί»

Ε Κμοιγε. ρΓβραΓ&-

?» . ; * α / ν ψ ν »η ΙθΓ>ΊοΐΙ>ο

Α.ρ ουν τούτο αν σειης και ίππου και άλλου 15 βηηιιιιγ

οτουουν έργον, ο αν η μονω εκεινω ποιη τις η άριστα ; οηά αηά

υ μανθανω, εψη. οίιη«5οιιΐ.

Άλλ' ωδε' εσ& οτω αν άλλω ϊδοις η όψθαλμοΐς ;

Οϋ δητα.

ι οε ; ακουσαις αλλω η ωσιν ; 3°

Ουδαμώς.

Ούκοΰν δικαίως αν ταύτα τούτων ψαΐμεν έργα είναι;

ΙΙάνυ γε.

Ρ• 353- Τι δε ; | μαχαίρα [αν] αμπέλου κλήμα άποτεμοις

καϊ σμίλη και άλλοις πολλοίς ; 25

Πώρ γαρ ου;

Άλλ' ούδενί γ άν, οίμαι, ούτω καλώς, ως δρεπάνω

τω επι τοΰτο εργασθεντι.

'Αληθή.

7. ωι ('/ιο'ι Λ : ώί -,ι' μοι ΠΜ. 8. δ' «τι 5! : δί' τι ΛΙΙΜ.

22. φαίμίΐ» 8ΐορΙιαηα5 : φαμι» Μ 55. 24. &ν χ : οιτι. ΑΠΜ.

46

ΚίρηίΙκ

Ι.

800ΒΛΤΕ5,

ΤΗΚΛ5ΥΜΛ-

Α11 ιΐιίηβδ

\νΗΐο1ι ϊι^νβ

εηάδ Πάνε

ίΐίδο νίΛυεδ

ηη<3 εχοβί-

1εηοκ5 βχ

ΛιΙΒΙ ΐΗοί,ο

εη(ΐ5.

ΕνβνγίΜηζ Ηα$ α $ρεάαΙ βηά αηά εχεείίεηεε.

Άρ' οδν ου τοΰτο τούτου έργον θησομεν ; ρ. 353•

θησομεν μεν οδν.

Νΰν δη, οΐμαι, άμεινον αν μαθοις ο άρτι ήρώτων

πυνθανόμενος, ε'ι ου τοΰτο έκαστου εϊη έργον, ο αν ή

5 μόνον τι η κάλλιστα των άλλων άπεργάζηται.

Άλλα, εφη, μανθανω τε και μοι δοκεΐ τοΰτο έκα

στου πράγματος έργον είναι. Β

Έ,ίεν, ην δ' εγώ. οΰκοΰν και άρετη δοκεΐ σοι είναι

εκαστω, ώπερ καϊ έργον τι προστετακται ; Ίωμεν δε

ίο επί τα αυτά παλιν' οφθαλμών, φαμεν, εστίν έργον;

Έ,στιν.

Άρ' ούν καϊ άρετη οφθαλμών εστίν ;

Και άρετη.

Τ/ Λ / V 9 V

ι οε ; ωτων ην τι έργον ;

ι5 Ναι.

Οΰκοΰν και άρετη ;

Και άρετη.

Τι δε -πάντων περί τών άλλων ; ούχ οΰτω ;

Οΰτω.

2ο Εχβ δη' άρ' αν ποτέ όμματα το αυτών έργον

καλώς άπεργασαιντο μη έχοντα την αυτών οικείαν ο

άρετην, άλλ' άντι της αρετής κακίαν ;

Και πώς αν ; εφη' τυφλότητα γαρ Ίσως λέγεις

αντί της όψεως.

25 Ητ«•, ην δ' εγώ, αυτών ή άρετη' ου γαρ πω τοΰτο

ερωτώ, άλλ' ει τη οικεία μεν άρετη το αυτών έργον

εδ εργάσεται τα εργαζόμενα, κακία, δε κακώς.

Άληθες, εφη, τοΰτό γε λέγεις.

Οΰκοΰν καϊ ώτα στερόμενα της αυτών αρετής κακώς

3ο το αυτών έργον άπεργασεται ;

21. άπ€ργάσαιντο ΑΠΜ : άπίργάσαιτο ο]. ΗβΐηίΙοΓί.

Π655.

Το 6β ρι$ί ί$ ίο ύβ /ιαρργ. 47

ρ. 353- Πάνυ γε. ΚιραΜϊί

ϋ Ύίθεμεν οδν καϊ τάλλα -πάντα εις τον αυτόν

χ / δοΟΚΑΤΕ.1»,

ΛΟγΟν ; ΤΗΚΑ8ΥΜΛ-

Άμοιγε οοκει.

Ιθί δη, μετά ταύτα τάδε σκεψαι. ψνχής εστί τι 5 Αηά Λβ

έργον, ο αλλω τωι» όντων ουο αν ενι πραςαις, οίον νίηαααηά

το τοιόνδ€' το επιμεΧεϊσθαι και άρχειν καϊ βουλεύ- ΐπενίηυο

εσθαι και. τα τοιαύτα πάντα, εσ& οτω αλλω τ; ψυχή

δικαίως αν αυτά άποδοΐμεν και φαΐμεν ϊδια ΐκείνης

είναι ; ίο

Ουδενι αλλω.

Τι δ' αυ το ζην ; ψυχής φήσομεν έργον είναι ;

Μάλιστα γ', εφη.

Ούκοΰν καϊ άρετήν φαμεν τίνα ψυχής (Ιναι ;

Φαμεν. ι5

Ε Άρ' ουν ποτέ, ώ θρασυμαχε, ψυχή τα. αυτής

έργα €υ αττεργασεται στερομενη τής οικείας αρετής,

η αδύνατον ;

Αδύνατον.

Ανάγκη άρα κακή ψνχη κακώς άρχειν και επιμε- *ο

λεΐσθαι, τη δε αγαθή πάντα ταΰτα εδ ττράττειν.

Ανάγκη. Ηεηοε

Οΰκοΰν άρετην γε συνεχωρησαμεν ψυχής είναι Ηαρρίηε.»

δικαιοσυνην, κακίαν δε άδικίαν ; 5•τ% <»η-

, , ηκΐβά.

Ζυνεχωρησαμεν γαρ. 25

Ή μεν άρα δικαία ψυχή κα\ ο δίκαιος άνηρ εδ

βιωσεται, κακώς δε 6 άδικος.

Φαίνεται, εφη, κατά τον σον λόγον.

ρ. 354• Άλλα μην ο γε εδ ζών μακάριος τε καϊ ευδαίμων,

ο δε μη τάναντία. 3ο

ο

6. πράξαιι ΠΜ : πράξαι: Α.

48 5θ€ναΙβ$ &ηοιν$ ηοίΐιϊηξ αβετ αΙΙ.

Κί/ΊΐΜκ Πώς γαρ οΰ ; ρ. 354·

Ό μεν δίκαιος άρα ευδαίμων, ό ^ άδικος άθλιος.

Τηιλχυμλ- ιί,στωσαν, εφη.

Άλλα μην άθλιόν γε είναι ού λυσιτελεΐ, εύδαί-

5 μονα δε.

ΙΙώς γαρ οΰ ;

Ούδεποτ άρα, ώ μακάριε θρασνμαχε, λνσιτελε-

στερον αδικία δικαιοσύνης.

Ύαΰτα δη σοι, εφη, ω Σώκρατες, ε'ιστιάσθω εν

ίο τοις Βενδιδείοις.

Ύπο σον γε, ην δ' εγώ, ώ θρασύμαχε, επειδή μοι

πράος εγενου και χαλεπαίνων επαυσω. ού μεντοι

καλώς γε ε'ιστίαμαι, δι εμαυτόν, άλλ' ού δια σε' β

άλλ' ωσπερ ο'ι λίχνοι του αεί παραφερομενου άπο-

^ΟΟΓίΙΙβίΐ !*

\νίΐ!ι Ιιίπι-

δείίαηιΐ , , „

«ϋΐιΐΗε ΐ5 γεύονται αρπάζοντες, πριν του προτέρου μετρίως

ίΙΓ£ΠΠ1βηΙ.

άπολαΰσαι, κα\ εγώ μοι δοκώ οΰτω, πρίν δ το πρώτον

εσκοποΰμεν εύρεϊν, το δίκαιον ο τ'ι ποτ εστίν, άφε-

μενος εκείνου όρμήσαι επι το σκεψασθαι περί αύτοΰ,

είτε κακία εστί κα\ άμαθία, είτε σοφία και αρετή, καΐ

2ο εμπεσόντος αύ ύστερον λόγου, οτι λυσιτελεστερον ή

αδικία της δικαιοσύνης, ούκ άπεσχόμην το μή ούκ

επι τοΰτο ελθεϊν άπ εκείνου, ώστε μοι νυν), γεγονεν ο

εκ του διαλόγου μηδέν ε'ιδεναι' οπότε γαρ το δίκαιον

μή οιδα ο εστί, σχολή είσομαι είτε αρετή τις ούσα

25 τυγχάνει είτε κα\ οΰ, και πότερον 6 εχων αύτό ούκ

εύδαίμων εστίν ή εύδαίμων.

ΐ6. <γώ μοι Χ : ΐγωμαι ΑΠΜ.

Β.

Ρ· 357· 'Έγω μεν ούν ταΰτα ειπών ωμην λόγου άπηλλάχ- Κ#$Οΐκ

II.

θαι' το δ' ην άρα, ώς εοικε, προο'ιμιον. ό γαρ

/ » / » Λ / * / \ 5<ΧΓΚΛΤΕ8,

1 Αανκων αει τε ανορειοτατος ων τυγχάνει προς ο^υοοκ.

άπαντα, και δη κα\ τότε του θρασυμάχου την άπόρ-

ρησιν ουκ άπεδεζατο, άλλ' εφη Ω Σώκρατες, πότερον 5

Β ήμάς βοΰλει δοκεΐν πεπεικεναι η ώς αληθώς πεϊσαι

οτι παντι τρόπω άμεινόν εστί δίκαιον είναι η άδικον;

Ώγ αληθώς, ειπον, εγωγ αν ελοίμην, ει επ' εμοί

ειη.

Ού τοίνυν, εφη, ποιείς δ βοΰλει. λεγε γάρ μοι' ίο Πιβ ώπ*-

άρα σοι δοκει τοιονδε τι είναι αγαθόν, ο δεξαιμεθ αν δίοη ο(

εχειν ου των αποραινοντων εψιεμενοι, αλλ αυτο αυ

τού ένεκα άσπαζόμενοι ; οίον το χαίρειν κα\ αι ήδοναι

οσαι αβλαβείς και μηδέν εις τον έπειτα χρόνον δια

ταύτας γ'ιγνεται άλλο η χαίρειν έχοντα. 15

"Έμοιγε, ην δι εγώ, δοκεΐ τι είναι τοιούτον.

0 Τ/ δε; ο αυτό τε αΰτοΰ χάριν άγαπώμεν και τών

άπ αΰτοΰ γιγνομενων ; οίον αΰ το φρονεΐν καϊ το

όράν και το ΰγιαίνειν τα. γαρ τοιαΰτά που δι αμφό

τερα άσπαζόμεθα. 2ο

Νομ', είπον.

1 ριτον οε ορας τι, εφη, ειοος αγασου, εν ω το

Ε

5ο Τ/ιε οΐά ςιιβχίϊοη Τ6$ηιηεά.

ΚιρΜίο

Π.

500ΚΑΤΕ5,

ΟίΑΙΌΟΝ.

ΤΤίΓΕβ

1ιβα<ΐ5 οΓ

ΙΗο ατβυ-

πιεηΐ :—

ι. ΤΗε

η.ΊΓιίΓΟ οί

]α5ΐΐοε :

2. ^115ιί^βα

ηεεεδδίψ,

1 ινιΐ ηο( Ά

;;ι.ιοιΙ :

3• ΤΗβ

Γ035ΟΠ3ΐ)1ε-

III•-."• οί Ιΐιϊ.ι

ηοιίοη.

γυμνάζεσθαι και το καμνοντα ιατρευεσθαι καϊ ιατρών- ρ. 357-

σίς τε κα\ ό άλλος χρηματισμοί ; ταύτα γαρ επίπονα

φαΐμεν αν, ώφελεΐν δε ημάς, καϊ αύτα μεν εαυτών

ένεκα οΰκ αν δεζαίμεθα εχειν, των δε μισθών τε χάριν ο

5 κα\ τών άλλων οσα γίγνεται άπ' αυτών.

"Εστί γάρ ούν, εφην, κα\ τούτο τρίτον, άλλα τ'ι

δη;

'Έ•ν ποίω, εφη, τούτων την δικαιοσυνην τίθης ;

Έ/ώ μεν οΐμαι, ην δ' εγώ, | εν τω καλλίστω, ο ρ. 358•

ίο κα\ δι αύτο κα\ δια τα γιγνόμενα άπ' αύτοΰ άγαπη-

τεον τω μελλοντι μακαρίω εσεσθαι.

Ου το'ινυν δοκεΐ, εφη, τοις πολλοίς, άλλα του

επιπόνου είδους, ο μισθών & ένεκα κα\ ευδοκιμήσεων

δια δόζαν επιτηδευτεον, αύτο δε δι αύτο φευκτεον

15 ως ον χαλεπόν.

ιοα, ην ο εγω, οτι οοκει ούτω, και πάλαι υπο

θρασυμάχου ως τοιούτον ον ψεγεται, αδικία δ' επαι

νείται" άλλ' εγω τις, ως εοικε, δυσμαθης.

Ιθι δη, εφη, άκουσον καϊ εμού, εαν σοι ταύτα Β

2ο δοκη. θρασυμαχος γαρ μοι φαίνεται πρωιαίτερον

τού δέοντος ύπο σού ώσπερ όφις κηληθηναι, εμοϊ δε

ούπω κατά νουν η άπόδειςις γεγονε περί εκατερου'

επιθυμώ γαρ άκούσαι τ'ι τ εστίν εκατερον κα\ τίνα

έχει δυναμιν αύτο καθ' αύτο ενόν εν τη^ψυχη, τους

25 δε μισθούς κα\ τα γιγνόμενα άπ' αυτών εάσαι χαίρειν.

ούτωσι ούν ποιήσω, εαν και σο\ δοκη' επανανεωσομαι

τον θρασυμάχου λόγον, και πρώτον μεν ερώ δίκαιο- ο

συνην οίον είναι φασι κα\ όθεν γεγονεναι' δεύτερον

δε οτι πάντες αύτο οί επιτηδευοντες άκοντες επιτη-

3ο δευουσιν ως άναγκαΐον άλλ' ουχ ως αγαθόν τρίτον

Ι7• όοΊκία δ' ί'παινίϊται ΠΜ : οιτι. Α.

Τ/ιβ $ηρρο$εά οτΐξίη ο/ ^Ηϊίάβ.

ρ. 358· ^ °τι *1κότο>? αύτο δρώσι' πολύ γάρ άμείνων άρα ό

τού αδίκου η ό του δικαίου βίος, ώς λεγουσιν. επε\

εμοιγε, ω Έώκρατες, ου τι δοκεΐ ούτως, άπορώ

μεντοι διατεθρυλημενος τα. ώτα, άκούων θρασυμάχου

και μυρίων άλλων, τον δε υπέρ της δικαιοσύνης 5

ϋ λόγον, ώς άμεινον αδικίας, ούδενός πω άκηκοα ώς

βούλομαι" βούλομαι δε αύτο καθ" αύτο εγκωμιαζόμενον

άκοΰσαι. μάλιστα δ' οιμαι άν σου πυθίσθαι. διο

κατατείνας ερώ τον άδικον βίον επαινών, ειπών δε

ενδείζομαί σοι ον τρόπον αύ βούλομαι και σού άκούειν ίο

άδικίαν μεν ψεγοντος, δικαιοσύνην δε επαινοΰντος.

άλλ' ορα, €ΐ σοι βουλομενω α λεγω. ΤΙάντων μά-

Ε λίστα, ην δ' εγώ' περί γάρ τίνος άν μάλλον πολλάκις

τις νουν εχων χαίροι λίγων και άκούων ; Κάλλιστα,

εφη, λέγεις· καϊ δ πρώτον εφην ερεΐν, περι τούτου 15

άκουε, οϊόν τε και οθεν γέγονε δικαιοσύνη.

ΤΙεφυκεναι γάρ δη φασι το μεν άδικεΐν αγαθόν, το

δε άδικεΐσθαι κακόν, πλεονι δε κακω ύπερβάλλειν το

αοικεισσαι η αγασω το αοικειν, ωστ επειοαν αλλή

λους άδικώσί τε και άδικώνται και άμφοτερων γεύων- *>

Ρ· 359- ται, τοις μη δυναμενοις το μεν εκφεύγειν | τδ δε

αίρεϊν δοκεϊ λυσιτελεΐν ξυνθεσθαι άλληλοις μητ

άδικεΐν μητ άδικεΐσθαι" κα\ εντεύθεν δη άρξασθαι

νόμους τίθεσθαι κάί ζυνθηκας αύτών, και ονομάσαι

το ύπο τού νόμου επίταγμα νόμιμόν τε και δίκαιον »5

καϊ είναι δη ταύτην γενεσίν τε και ούσίαν δικαιο

σύνης, μεταξύ ούσαν του μεν άριστου οντος, εάν

αδικών μη δίδω δίκην, τού δε κάκιστου, εάν άδικού-

μενος τιμωρεΐσθαι άδύνατος ή' τδ δε δίκαιον εν μεσω

ΐ6. οιόν τί χ : τί οΐόντί Π : τί όν τ( ΑΜ. 18. πλ«'οι/ι Α : πλί'οι/ ΠΜρΓ.

ΕρΓ. 22. δο«Σ ΑΠΜ : ΰοκιϊν ο], ΑδΙ.

Ε 2

52 Τ/ιβ τίη£ ο/

ΚϋρΜίζ δι> τούτων αμφοτέρων άγαπάσθαι ονχ ώς αγαθόν, ρ. 359·

άλλ' ώς αρρώστια του άδικειν τιμώμενον' επεϊ τον Β

ουναμενον αυτο ποιειν και ως αλησως ανορα ουο αν

ενί ποτε ζυνθεσθαι το μήτε άδικειν μήτε άδικεΐσθαι'

5 μαίνεσθαι γαρ αν. η μεν ούν δη φύσις δικαιοσύνης,

ω Σώκρατες, αύτη τε καΐ τοιαύτη, και ες ων πεφυκε

τοιαύτα, ως ό λόγος.

'Ω,ς δε κα\ οι επιτηδεύοντες αδυναμία τοΰ άδικειν

άκοντες αυτό επιτηδεύουσι, μάλιστ αν αισθοίμεθα,

ιο εϊ τοιόνδε ποιησαιμεν ττ) διανοία' δόντες έςΌυσίαν ο

εκατερω ποιειν ο τι αν βούληται, τω τε δικαίω και

τω άδίκω, ειτ' επακολουθησαιμεν θεώμενοι ποΐ η

επιθυμία εκάτερον αζει. επ αυτοφώρω ούν λάβοι-

μεν άν τον δίκαιον τφ άδίκω ε'ις ταύτον ιόντα δια. την

ΐ5 πλεονεζίαν, δ πάσα φύσις διωκειν πεφυκεν ώς άγα-

θόν, νόμω δε βία παράγεται επι την τοΰ ϊσου τιμήν.

ΠιβΒίοΓχ εϊη δ' άν ή εξουσία ην λεγω τοιάδε μάλιστα, ει αύ-

τοΐς γένοιτο οΐαν ποτε φασι δύναμιν τω \Υύγου~\ τοΰ Ό

Αυδοΰ προγόνω γενέσθαι, είναι μεν γαρ αυτόν

2ο ποιμένα θητεύοντα παρά τω τότε Αυδίας αργρντι,

ομβρου δε πολλού γενομένου καΐ σεισμού ραγηναί

τι της γης και γενέσθαι χάσμα κατά τον τόπον τ) εν-

εμεν. ιδόντα δε και θαυμάσαντα καταβηναι και Ιδεΐν

άλλα τε δη [όΓ] μυθολογούσι θαυμαστά και ΐππον

25 χαλκοΰν κοίλον, θυρίδας έχοντα, κα& άς εγκύψαντα

Ίδεΐν ενόντα νεκρόν, ώς φαίνεσθαι, μείζω η κατ ανθρω-

πον. τούτον δε άλλο μεν^εχειν^ ούδεν, περί δε ττ} χειρί Ε

■χρυσοΰν δακτύλων, ον περιελόμενον εκβηναι. συλ

λόγου δε γενομένου τοις ποιμεσιν ειωθότος, ιν εζαγ-

16. βία Α : κα! βία ΠΜ. ΐ8. Γνγου Μ53. : άβΐ. Ηβπη. : Τΰγα χ Κϊα

24· ί μνθολογονσι ΠΜ : μνθολογονσι Α. 27· «χ5»" οίΛίν ΠΜ : οΰδίν Α.

ΐν/ιο τυοηΐά 6β /κει ί/ /ιε εοκίά ηοΐ ύβ /οηηά οηί? 53

II.

ρ. 359· Υ*λ\οκν κατά μήνα τώ βασιλεί τά περ\ τα ποίμνια, ΚιριΛΚί

άφικεσθαι κάί εκείνον έχοντα τον δακτύλων, καθή-

μ€νον ούν μετά των άλλων τυχεΐν την σφενδόνην του

δακτυλίου περιαγαγόντα προς εαυτόν εις το εϊσω της

χειρός, τούτου δε γενομένου αφανή αυτόν γενε- 5

ρ. 360. σθαι | τοις παρακαθημενοις, κάί διαλεγεσθαι ώς περϊ

οιχομένου. κάί τον θαυμάζειν τε καΧ πάλιν επιψη-

λαφώντα τον δακτύλιον στρεψαι εζω την σφενδόνην,

κάί στρεψαντα φανερον γενέσθαι, και τούτο εν-

νοησαντα άποπειράσθαι τού δακτυλίου ει ταύτην εχοι ίο

την δύναμιν, κα\ αύτω ούτω ξυμβαίνειν, στρεφοντι

μεν εϊσω την σφενδόνην άδήλω γίγνεσθαι, εζω δε

δηλω. αισθόμενον δε ευθύς διαπράζασθαι των άγ-

Β γελων γενέσθαι των παρά τον βασιλέα, ελθόντα δε

και την γυναίκα αυτού μοιγεύσαντα, μετ εκείνης 15

επιθεμενον τω βασιλεΐ άποκτεϊναι και την άρχήν

κατασχεΐν. ει ουν δύο τοιούτω δακτυλίω γενοίσθην, τηββρρίί-

ν \ \ « κ / λ- \ « \ < ν*, » οαΐίοη οί

και τον μεν ο οικαιος περισειτο, τον όε ο αοικος, ου- ιΐιβδίοιγοί

εις αν γένοιτο, ως οοςειεν, ούτως αδαμάντινος, ος

αν μείνειεν εν τη δικαιοσύνη και τολμήσειεν άπεχε- 2ο

σθαι των αλλότριων κάί μη άπτεσθαι, εζον αύτω και

εκ τής άγοράς άδεώς ο τι βούλοιτο λαμβάνειν, και

Ο εισιόντι εις τάς οικίας συγγίγνεσθαι οτω βούλοιτο και

άποκτιννύναι και εκ δεσμών λύειν οΰστινας βούλοιτο,

και τάλλα πράττειν εν τοΐς άνθρώποις ισόθεον οντά. 35

ούτω δε δρών ούδεν άν διάφορον τού έτερου ποιοι,

άλλ' ί7Γί ταΰτον ϊοιεν αμφότεροι, καίτοι μεγα τούτο

τεκμήριον άν φαίη τις οτι ουδείς εκών δίκαιος άλλ'

άναγκαζόμενος, ώς ούκ άγαθού ιδία. οντος, επε\ οπου

γ' άν οίηται έκαστος οίός τε εσεσθαι άδικεΐν, άδικεϊν. 3°

26. ίιάφορον ΑΜ : διαφίρον Π. 27· ταΰτον ΑΜ : ταϊτ' &ν Π.

54ΤΗβ ]η$1 αηά ηη/α$ί χίτίρρεά ο/ α,ρβεαναηκε.

ΚιρπΗίΐ

π.

ΤΗε αη]α5(

Ιο 6β

οΙοΛβά1

νπΛ ροννβΓ

αη(1 ΓορυΙα-

Ιίοη.

λυσιτελεΐν γαρ δη οϊεται πάς άνηρ πολύ μάλλον ιδία ρ. 360

την άδικίαν της δικαιοσύνης, άληθη οιόμενος, ώς °

φησει ό περί τον τοιούτου λόγου λέγων (πει εϊ τις

τοιαύτης εξουσίας επιλαβόμενος μηδέν ποτε εθελοι

5 άδικησαι μηδε άψαιτο των αλλότριων, άθλιώτατος

μεν άν δόξειεν είναι τοις αισθανομενοις καΐ άνοητό-

τατος, επαινοΐεν δ' αν αύτον αλλήλων εναντίον ε£α-

πατώντες αλλήλους δια τον του άδικεϊσθαι φόβον.

ταύτα μεν οΰν δη οΰτω.

ίο Την δε κρίσιν αυτήν του βίου περι ων λεγομεν, Ε

εάν διαστησώμεθα τον τε δικαιότατον καϊ τον άδικώ-

τατον, οιοί τ εσόμεθα κρϊναι ορθώς" ει δε μη, ου.

τις οΰν δη η διάστασις ; ηδε' μηδέν άφαιρώμεν μητε

του αδίκου άπο της αδικίας, μητε του δικαίου άπο

ΐ5 της δικαιοσύνης, άλλά τελεον εκάτερον εις το εαυτού

επιτήδευμα τιθώμεν. πρώτον μεν οΰν ό άδικος ώσπερ

ο'ι δεινοί δημιουργοί ποιείτω' οίον κυβερνήτης άκρος

η Ιατρός τά τε αδύνατα εν ττ} τεχιηβ κα\ τά δυνατά

διαισθάνεται, καϊ | τοις μεν επιχειρεί, τά δε εα' ετι ρ. 361

2ο δε εάν άρα πτ] σφαλή, ικανός επανορθοΰσθαι' οΰτω

καϊ ό άδικος επιχειρών ορθώς τοις άδικημασι λανθα-

νετω, ει μέλλει σφόδρα άδικος είναι, τον άλισκό-

μενον δε φαΰλον ήγητεον εσχάτη γάρ άδικία δοκεΐν

δίκαιον είναι μη οντά. δοτεον οΰν τω τελεως άδίκω

25 την τελεωτάτην άδικίαν, και ουκ άφαιρετεον, άλλ'

εατεον τά μέγιστα άδικοΰντα την μεγίστην δόξαν

αύτω παρεσκευακεναι εις δικαιοσύνην, καϊ εάν άρα Β

σφάλληταί τι, επανορθοΰσθαι δυνατω είναι, λέγειν

τε ικανω οντι προς το πείθειν, εάν τι μηνύηται τών

3ο άδικημάτων, καϊ βιάσασθαι οσα άν βίας δεηται, διά

3- φησιν Μ. 13. τίι ουν ΠΜ : τι ουν Α. 15. ίαντοϋ ΠΜ : ίαντφ Α.

ΤΙιε ]η$ί ϊη ΙονηιεηΙ$, ΐΗβ ιυπ&εά ϊη ρτοζρβνίίγ. 55

361. τε άνδρείαν και ρώμην και δια παρασκευην φίλων Κψ^Ικ

και ουσίας, τούτον δε τοιούτον θεντες τον δίκαιον

■παρ αυτόν ιστωμεν τω λόγω, ανορα απλούν και γβν- ο^οον.

» Λ* '\ ' 5 " '\\Ι ί > ζ)ν ΤΗβ 11151 ΙΟ

ναιον, κατ Αισχυλον ου οοκειν αλλ είναι αγασον

εθελοντα. άφαιρετεον δη το δοκεΐν. ε'ι γάρ δόζει 5 °^ι^^Β

€ δίκαιος είναι, έσονται αύτω τιμαΧ και δωρεαι δοκοΰντι ν""ι"β·

τοιούτω είναι, αδηλον ούν εϊτε του δικαίου είτε των

δωρεών τε και τιμών ένεκα τοιούτος είη. γυμνωτεος

δη πάντων πλην δικαιοσύνης κάί ποιητεος εναντίως

διακείμενος τω προτερω' μηδέν γάρ άδικων δόξαν ίο

εχετω την μεγίστην άδικίας, Ινα τ) βεβασανισμένος

εις δικαιοσύνην τω μη τεγγεσθαι ΰπο κακοδοζίας και

των άπ' αύτης γιγνομενων' άλλά ϊτω άμετάστατος

ρ μέχρι θανάτου, δοκών μεν είναι άδικος δια βίου, ων

δε δίκαιος, ΐνα άμφότεροι εις το εσχατον εληλυθότες, '5

ό μεν δικαιοσύνης, ό δε άδικίας, κρίνωνται όπότερος

αύτοΐν εύδαιμονεστερος.

Βαβαί, ην δ' εγώ, ώ φίλε Τλαύκων, ώς ερρωμενως

εκάτερον, ώσπερ άνδριάντα, εϊς την κρίσιν εκκαθαί-

ρεις τοΐν άνδροϊν. 2ο

Ώγ μάλιστ , εφη, δύναμαι. οντοιν δε τοιούτοιν,

ούδεν ετι, ώς εγωμαι, χαλεπον επεζελθεΐν τω λόγω

Ε οίος εκάτερον βίος επιμένει, λεκτεον ούν κα\ δη

καν άγροικοτερως λεγηται, μη εμε οίου λέγειν, ώ

Σώκρατες, άλλά τους επαινοΰντας προ δικαιοσύνης 25

άδικίαν. εροΰσι δε τάδε, οτι οΰτω διακείμενος ό

δίκαιος μαστιγώσεται, στρεβλώσεται, δεδησεται,

>■ 362. εκκαυθήσεται τώφθαλμώ, | τελευτών πάντα κακά τΐηε]ιΐ5ΐ

παθών ανασχινδυλευθησεται και γνωσεται οτι ουκ ΐε&πιΐ>γ

Ι3· απ Ευ5εβϊϋ5 01 ΤΙιεοάοΓεΙυδ : νπ Μ 55. "τω ς). ΝευΙίϊτεΗ : ήτω

ΑΜ : ΐστω γ ΕϋδεΙ). ΤΗεοά. : ήτω Π. 28. ίκκοφθήσιται Μ.

56 3ηοεε$$/ηΙ ηηνϊξ1ιΐ€0ΐΐ$ηβ$$ ϊ$ ΒΙεςςεά.

ΚιραΜκ

Π.

5θ€ΗΑΤΕ5,

Οι,ΑυοοΝ,

ΑοΕΙΜΑΝΤυδ.

ε&οΗ εχρε-

Γίεηοε ιϊιαι

Ηε οιΐβΜ

Ιο δεεπι

ηηίΐ ηοΐ (ο

1)€ }ΐ!51.

ΤΗε αη]α$1

«Ηο »ρ-

ρεαΓ5 ^51

λνίΠ ,ιΠ.πη

ενειγ βοή

ΟΓ ρΓ05-

ρβπΐ/.

Αάείπιαη-

Ιιΐ5 ΙοΙιεί αρ

ΐΗβ 3Ι%\1-

πιεηΐ.

είναι δίκαιον άλλα δοκεΐν δεΐ εθελειν. το δε τον ρ. 362.

Αισχύλου πολύ ην άρα όρθότερον λέγειν κατά του

άδικου, τω οντι γαρ φησουσι τον άδικον, άτε επιτη-

δεύοντα πράγμα αληθείας εχόμενον και οι) προς δόξαν

5 ζώντα, ού δοκεΐν άδικον άλλ' είναι εθελειν,

βαθεΐαν άΧοκα δια φρενός καρπούμενον,

ί£ ής τα κεδνα. βΧαστάνει βουλεύματα, Β

πρώτον μεν αρχειν εν τη πόλει δοκοΰντι δικαίω είναι,

έπειτα γαμεΐν οπόθεν άν βουληται, εκδιδόναι εις ους

ίο αν βουληται, ξυμβάλλειν, κοινωνεΐν οις άν εθελη,

καΐ πάρα ταΰτα πάντα ώφελεΐσθαι κερδαίνοντα τω

μη δυσχεραινειν το άδικεϊν' εις αγώνας τοινυν ιόντα

καϊ ιδία καΐ δημοσία περιγίγνεσθαι και πλεονεκτεΐν

τών εχθρών, πλεονεκτοΰντα δε πλουτεΐν και τους τε

*5 φίλους εΰ ποιεΐν και τους εχθρούς βλάπτειν, κα\ ^

θεοϊς θυσίας καϊ αναθήματα ίκανώς και μεγαλοπρεπώς

θυειν τε καϊ άνατιθεναι, καϊ θεραπεύειν του δικαίου

πολύ αμεινον τους θεούς καϊ τών ανθρώπων ους αν

βουληται, ώστε και θεοφιλεστερον αΰτον είναι

ίο μάλλον προσηκειν εκ τών εικότων η τον δίκαιον,

οΰτω φασίν, ώ Σώκρατες, παρά θεών καϊ παρ αν

θρώπων τω άδίκω παρεσκευασθαι τον βίον άμεινον η

τω δικαίω.

Ύαΰτ ε'ιπόντος του Τλαυκωνος εγω μεν εν νφ ειχόν Ό

35 τι λέγειν προς ταΰτα, ό δί αδελφός αΰτοΰ Αδείμαν

τος, Ου τι που οΐει, εφη, ώ Σώκρατες, Ίκανώς ειρη-

σθαι περί του λόγου ;

Αλλα τι μην ; ειπον.

Αυτό, η δ' ος, ουκ εϊρηται ο μάλιστα έδει ρηθηναι.

26. Ιφη Π : ΟΓΠ. ΑΜ.

' Τ/ιβ ΙετηροταΙ άί$ρεη$αΗοη? 57

ρ. 362. Ούκοΰν, ην δ* εγώ, το λεγόμενον, άδελφος άνδρ\ ΚψιΗπ

παρε'ιη, ώστε και συ, ει τι οδε ελλείπει, επάμυνε.

καίτοι εμε γε ικανά και τα νπο τούτου ρησεντα ΑοΕίΜΑχτυδ.

καταπαλαίσαι κα\ αδύνατον ποιησαι βοηθεϊν δικαιο

σύνη. · 5

Ε Και 3$·, Ούδεν, εφη, λέγεις, άλλ' ετι καΐ τάδε ^ιίοείί

άκουε, οει γαρ οιελσειν ημας και τους ενάντιους ίηρΒίίοβίβ

,. / τ ? * * ' \ ι - Μ»ηιε<ί,

λογούς ων οοε €ΐπ€ν, οι οικαιοσυνην μεν επαινουσιν, ι,αιοηΐχ

αοικιαν οε γεγουσιν, ιν η σαψεστερον ο μοι οοκει Β&π1

ΛείΓ

ϊεφίεηοεδ

οαι οΓ Γ6-

(ο

βούλεσθαι Γλαυκών, λεγουσι δε' που κα\ παρακε- ίο "' ΙΓ οη"

λούονται πατέρες τε υ'ιίσι καΐ πάντες ο'ι τινών κηδό-

ρ. 363. μενοι, ως χρη δίκαιον | είναι, ουκ αυτό δικαιοσύνην

επαινοΰντες, άλλα. τάς άπ αύτης ευδοκιμήσεις, ΐνα

δοκοΰντι δικαίω είναι γίγνηται άπο της δόζης άρχαί

τε καΐ γάμοι κα\ οσαπερ Τλαυκων διηλθεν άρτι άπο ι-,

του εύδοκιμεΐν οντα τω άδίκω. επί πλέον δε ούτοι

τα των δοζών λεγουσι' τάς γάρ παρά θεών ευδοκι

μήσεις εμβάλλοντες άφθονα εγουσι λέγειν άγαθά,

τοις οσίοις α φασι θεούς διδόναι, ώσπερ ό γενναίος

Β Ησίοδος τε και "Ομηρος φασιν, ό μεν τάς δρυς τοις 2ο

δικαίοις τους θεούς ποιεΐν

άκρας μεν τε φερειν βαλάνους, μεσσας δε μέλισσας"

είροπόκοι & όι'εί, φησίν, μαλλοΐς καταβεβρίθασι,

και άλλα δη πολλά άγαθά τούτων εγόμενα. παρα

πλήσια δε και 6 ετερος' ώστε τευ γάρ φησιν 25

ή βασιλήος άμύμονος δστε θεονδής

ενδικίας άνεχβσι, φερησι δε γαΐα μέλαινα

Ο πύρους και κριθάς, βρίθτ]σι δε δενδρεα καρπω>

τίκτχι 8 εμπεδα μήλα, θάλασσα δε παρεγχι Ιχβνς.

1 6. τγ άδίκω ς). ΜυΓεΙυδ, ει 5Ϊο χ ρ : τω δικαίω ΑΠΜ : οιη. Κ : άείεί

Μ3άνΐ£.

58 ΙηιιηοναΙ αηά ίηιρίοηε ορϊηίοηε αηά δβΙΐε/$.

ΚφΛΙκ

II.

ΑοΕΙΜΑΝΤυδ.

Ώΐ6 Γβ-

ρυηίίίι-

ιηβηΐδ οί

ϊΐηοιΙιοΓ

Ιίίβ.

Μεη απ;

3ΐ\ν·αγ5 Γ6-

ρεαίίηβ

ιΗ»1 νίπιιε

15 ρηίηίαΐ

3ηά νίοβ

Μουσαίος δε τούτων νεανικώτερα τάγαθά καί ό υιός ρ. 363·

αυτού παρά. θεών διδόασι τοις δικαίοις' εις "Αιδου γάρ

άγαγόντες τω λόγω καί κατακλίναντες καϊ συμποσίου

των όσιων κατασκευάσαντες (στεφανωμένους ποιοΰσι

5 τόν άπαντα χρόνον ήδη διάγειν μεθύοντας, ήγησά- Ό

μενοι κάλλιστον αρετής μισθόν μεθην αιώνων, οί δ'

ετι τούτων μακροτερους άποτείνουσι μισθούς παρά

θεών' παϊδας γάρ παίδων φασί καϊ γένος κατόπισθεν

λείπεσθαι του όσιου καϊ εύόρκου. ταΰτα δη καί άλλα

ίο τοιαύτα εγκωμιάζουσι δικαιοσύνην. τούς δε ανόσιους

αύ και αδίκους εις πηΧόν τινα κατορύττουσιν εν

"Αιδου κα\ κοσκίνω ΰδωρ άναγκαζουσι φερειν' ετι τε

ζώντας εις κακάς δόζας άγοντες, άπερ Τλαύκων περ\ ε

τών δικαίων δοζαζομενων δε αδίκων διήλθε τιμωρη-

15 ματα, ταΰτα περί τών αδίκων λεγουσιν, άλλα δε ουκ

εχουσιν. ό μεν ούν έπαινος καϊ ό ψόγος ούτος εκα-

τερων.

ΤΙρός δε τούτοις σκεψαι, ώ Έώκρατες, άλλο αύ

είδος λόγων περί δικαιοσύνης τε καϊ αδικίας Ιδία τε

2ο λεγόμενον καί ύπό ποιητών. | πάντες γάρ εζ ενός ρ. 364·

στόματος ύμνοΰσιν, ώς καλόν μεν η σωφροσύνη τε

κα\ δικαιοσύνη, γαλεπόν μεντοι κα\ επίπονον' ακο

λασία δε και αδικία ηδύ μεν καϊ εύπετες κτησασθαι,

δόξτ) δε μόνον καί νόμω αισχρόν. λυσιτελεστερα

25 δε τών δικαίων τά άδικα ώς επί τό πλήθος λεγουσι,

καί πονηρούς πλουσίους καί άλλας δυνάμεις έχοντας

εύδαιμονίζειν καί τιμάν ευχερώς εθελουσι δημοσία τε

καί ιδία, τούς δε άτιμάζειν καί ύπεροράν, οί άν πη

άσθενεϊς τε καί πένητες ώσιν, όμολογοΰντες αυτούς Β

3ο άμείνους είναι τών έτερων, τούτων δε πάντων οί

21. Τ€ και δικαιοσύνη ΠΜ : ΟΙΉ. Λ.

II.

ΑϋΕΙΜΛΝΤΙίθ.

' Τ/ιβ ξοά$ ηοΐ Ηανά ίο τβοοηάΐβ! 59

ρ. 364· περί θεών τε λόγοι και άρετης θαυμασιώτατοι λεγον- ΚιρνΜκ

ται, ώς άρα καϊ θεοι πολλοίς μεν άγαθοίς δυστυχίας

τε καϊ βίον κακόν ενειμαν, τοις δ* εναντίοις εναντίαν

μοΐραν. άγύρται δε καϊ μάντεις επί πλουσίων θύρας

Ίόντες πείθουσιν ώς εστι παρά σφίσι δύναμις εκ 5

θεών ποριζομενη θυσίαις τε και επωδαϊς, εϊτε τι

ο άδίκημά του γεγονεν αύτοΰ η προγόνων, άκεΐσθαι

μεθ' ηδονών τε κα\ εορτών, εάν τε τινα εχθρον πη-

μηναι εθελη, μετά σμικρών δαπανών ομοίως δίκαιον

άδίκω βλάψει, επαγωγαΐς τισι και καταδεσμοις τους ίο

θεούς, ως φασι, πείθοντες σφισιν ΰπηρετεΐν. τούτοις

δε πάσι τοις λόγοις μάρτυρας ποιητάς επάγονται, οι

μεν κακίας περι εύπετείας δίδοντες,

ώΓ την μ(ν κακότητα και ϊλαδον ίστιν ελίσθαι

Ό ρηϊδίωί' λείη μεν όδός, μάλα δ1 εγγνθι ναίει' ΐ5

τηί 5* αρετής ιδρώτα θεοϊ προπάροιθεν εθηκαν

και τινα όδον μακράν τε κα\ άνάντη' ο'ι δε της τών

θεών ύπ' ανθρώπων παράγωγης τον "Ομηρον μαρτύ-

ρονται, οτι καϊ εκείνος είπε

στρεπτοϊ δε τε και θεοϊ αυτοί, 2ο

καϊ τους μεν θυσίαισι καϊ εΰχωλαΐς άγαναΐσιν

Ε λοιβτ} τε κνίσχι τε παρατρωπωσ' άνθρωποι

λισσόμενοι, 6τε κεν τις ύπερβήτ] καϊ άμάρτχ).

βίβλων δε ομαδόν παρέχονται Μουσαίου και Όρφέως, τ^εγ βτβ

Ζεληνης τε και Νιουσων εγγονών, ως (ρασι, κασ ας η $\η% ηια^

συηπολουσι, πείθοντες ου μόνον ιοιωτας αλλα και εχρίαι«ι.

πόλεις, ώς άρα λύσεις τε και καθαρμοί αδικημάτων

ιο. βλάψιι ΑΠΜ : β\άψιι» ς : βλάψαι ς). ΜιίΓεΙϋδ.

13. βιδό»α€Γ Μ55. : άδοντα ς). ΜιΐΓ6ΐιΐ5. 2θ. ατραποί δ« τ* ΠΜ :

λιστοί δ< οτρ^πτοί τ( Α : λιστοί δί στριπτοι δ«' τ« Α2 : λιστοί στρνπτόι δί

γ€ Π3. 25. ΐγγόνων Μ 55. : ΐκγόναν ς). ΑβΙ.

6ο ΤΗε εββοΙ$ οη ΐΗβ ηήηά ο/ γοηΐΗ.

ΚφώΙκ

II.

ΑοκίΜΑΝτυδ.

ΤΗε εβεοΐϊ

οΓ αΐΐ Λί8

υροη ιΗβ

>·ουΐΗΓιι1

πιίηά.

δίά θυσιών και παιδιάς ηδονών ε'ισι μεν ετι ζώσιν, ρ. 364·

| εϊσί δε και τελευτήσασιν, άς τελετάς καλοΰσιν, ρ. 365·

αι τών εκεΐ κακών άπολύουσιν ημάς, μη θύσαντας δε

δείνα, περιμένει.

5 Ύαντα πάντα, εφη, ω φίλε Έώκρατες, τοιαύτα και

τοσαύτα λεγόμενα αρετής περι και κακίας, ώς άν

θρωποι και θεοί περί αυτά εχουσι τιμής, τί οιόμεθα

άκουούσας νεων ψυχάς ποιεΐν, οσοι εύφυεΐς και

ικανοί επί πάντα τά λεγόμενα ώσπερ επιπτόμενοι

ίο συλλογίσασθαι εζ αυτών, ποΐός τις άν ων και πτ} Β

πορευθείς τον βίον ώς άριστα διελθοι ; λεγοι γαρ άν

εκ τών εικότων προς αΰτον κατά ΐΐίνδαρον εκείνο το

ΥΙότερον δίκα. τείχος ΰψιον η σκολιαΐς άπάταις

άναβάς καί εμαυτον οντω περιφράζας διαβιώ; τά

15 μεν γάρ λεγόμενα δικαίω μεν όντι μοι, εάν καί μη

δοκώ, όφελος ούδεν φασιν είναι, πόνους δε και ζημίας

φανεράς' άδίκω δε δόζαν δικαιοσύνης παρασκευασα-

μενω θεσπέσιος βίος λέγεται, ούκοΰν, επειδή το ο

δοκειν, ώς δηλούσί μοι οι σοφοί, και τάν άλάθειαν

2ο βιάται κα\ κύριον ευδαιμονίας, επϊτοΰτο δή τρεπτεον

ολως' πρόθυρα μεν και σχήμα κύκλω περί εμαυτον

σκιαγραφίαν άρετής περιγραπτεον, την δε του σοφω-

τάτου Αρχιλόχου άλώπεκα ελκτεον είςόπισθεν κερδα-

λε'αν και ποικίλην. άλλά γάρ, φησί τις, ου ράδιον

25 άεϊ λανθάνειν κακόν οντα. ούδε γάρ άλλο ούδεν

εύπετες, φήσομεν, τών μεγάλων άλλ' ομως, ε'ι μελ- ϋ

λομεν εύδαιμονήσειν, ταύτη ιτεον, ώς τά ϊχνη τών

λόγων φέρει, επί γάρ το λανθάνειν Συνωμοσίας τε

και εταιρείας συνάζομεν, είσί τε πειθούς διδάσκαλοι

I 5· ('αν καί μη ΑΠΜ : ΐαν μή και χ.

1 7· παρασκινασαμίνω ΑΠ : πα(κσκ(νασμίνω Μ.

' \νΐιγ ηοΐ ηια&β ίίΐβ 6β$έ ο/ Βοίίι ινοκΙά$?' 6ι

II.

ΑοΕΙΜΛΝΤυδ.

ρ. 365. σοφίαν δημηγορικην τε και δικανικην δίδοντες, £ξ ΚιριΜκ

ων τά μεν πείσομεν, τα. δε βιασόμεθα, ως πλεον-

εκτοΰντες δίκην μη διδόναι. άλλα δη θεούς ούτε

λάνθαναν ούτε βιάσασθαι δυνατόν, ούκοΰν, ει μεν

μη εισιν η μηδέν αύτοΐς των ανθρωπίνων μέλει, ονδ' 5

Ε ημΐν μελητεον του λανθάνειν' ει δε είσί τε και επιμε- τΐιβ εχίίΐ-

λουνται, ουκ αλλοσεν τοι αυτούς ισμεν η ακηκοαμεν η βοάβίϊοηΐχ

ν «ν/ \ χ ✓ - Ιίηοινη Ιο

€Κ τε των λόγων και των γενεαλογησαντων ποιητών ικΛΓοηβΐι

οι οε αυτοί ούτοι λεγουσιν ως εισιν οιοι συσιαις τε «Λοίπα-

καΐ εύχωλαΐς άγαν^σι και άναθημασι παράγεσθαι ίο

άναπειθόμενοι' οϊς η αμφότερα η ουδέτερα πειστεον. ι^ε)Γ

€ΐ ούν πειστεον, άδικητεον κα\ θυτεον άπο των ΜΛχΑαηΑ

' ' ΙΗ&Ι Λεχ

ρ. 366. αδικημάτων. | δίκαιοι μεν γάρ οντες άζημιοι * μεν βΐΈνειγ

ύπο θεών εσόμεθα, τα. δ' εξ αδικίας κέρδη άπωσό- ίοΓρνβ.

μεθα' άδικοι δε κερδανοΰμεν τε και λισσόμενοι ΰπερ- 15

βαίνοντες καϊ άμαρτάνοντες, πείθοντες αυτούς άζημιοι

άπαλλάξομεν. άλλα γάρ εν "Αιδου δίκην δώσομεν

ων αν ενθάδε άδικησωμεν, η αυτοί η παΐδες παίδων,

άλλ', ω φίλε, φησει λογιζόμενος, α'ι τελεται αυ μεγα

Β δύνανται και ο'ι λυσιοι θεοί, ώς α'ι μεγισται πόλεις »ο

λεγουσι και οι θεών παΐδες ποιηταΐ καϊ προφηται

τών θεών γενόμενοι, οι ταΰτα ούτως εχειν μηνύ-

ουσιν.

Κατά τίνα οδν ετι λόγον δικαιοσυνην άν προ με

γίστης άδικίας αίροίμεθ, άν ; ην εάν μετ εύσχημο- Η

σύνης κιβδηλου κτησώμεθα, καϊ παρά θεοΐς καϊ παρ

5· οΐ>8' ς ; και ΑΠΜ β : τ'ι και χ.

6. μιλητίον ΑΠΜ : άμιΧητίοΡ θ). Β3Ϊί6Γ (κα\ ημ'ιν άμ.) ον μίΚητίον β.

Ι3· μϊν ς). ΜΐΙΓβΙυδ : μόνον ΠΜ: ΟΠ1. Α.

19- άλλ', & φιλί, φήσιι λογιζόμενος, α'ι Μ55. : άλλ' ωφιΧήσονσιν άγνιζ-

ομίνους α'ι Ηεπτί. : ιΐλλ' ωφ(\ήσουσιν α'ι νομιζόμιναι νεπηεΙίΓεη.

ϊβίά. α! μίγα δύνανται Π3 : οπι. ΑΜ (βΐ άβΐ. Ηεπη., νεπτιεΙίΓεη).

62

υ.

ΑοΕΙΜΑΝΤυδ.

ΑΠ Λί5,

ενεη ΐί ηοΐ

ήβδοΐαΐεΐγ

Ιηιε, αί-

(οτάα βΓ0»1

εχευδε Γογ

Ιηαάεςηαογ ο/ ρηιάεηΐϊαΐ ηιοΙίνβ5.

άνθρώποις πράζομεν κατά νουν ζώντες τε και τελευ- ρ. 366·

τησαντες, ώς ό των πολλών τε και άκρων λεγόμενος

λόγος. (κ δη πάντων τών ειρημενων τις μηχανή, ω

Σώκρατες, δικαιοσύνην τιμάν εθελειν ω τις δύναμις ο

5 υπάρχει ψυχής η χρημάτων η σώματος η γένους,

άλλα μη γελάν επαινουμενης άκούοντα ; ώς δη τοι

εϊ τις έχει ψευδή μεν άποφηναι ά είρηκαμεν, Ίκανώς

δε εγνωκεν οτι άριστον δικαιοσύνη, πολλην που

συγγνώμην εχει καΐ ουκ οργίζεται τοις άδίκοις, άλλ'

ίο οίδεν οτι πλην εϊ τις θεία. φύσει δυσχεραίνων το

άδικείν η επιστημην λαβών άπεχεται αύτοΰ, τών γε

άλλων ουδείς εκών δίκαιος, άλλ' ύπο άνανδρίας η ό

γηρως η τίνος άλλης ασθενείας ψεγει το άδικείν,

άδυνατών αύτο δράν. ώς δε, δηλον' ό γαρ πρώτος

15 τών τοιούτων εις δύναμιν ελθών πρώτος άδικεΐ, καθ1

οσον αν οιος τ -ή.

Και τούτων άπάντων ούδεν άλλο αίτιον η εκείνο,

οθενπερ άπας ό λόγος ούτος ώρμησε και τωδε καΐ

εμοϊ προς σε, ώ Σώκρατες, ειπείν, οτι 'Ω θαυμάσιε,

2ο πάντων υμών, οσοι επαινεται φάτε δικαιοσύνης είναι, Ε

άπο τών εξ άρχης ηρώων άρζάμενοι, οσων λόγοι

λελειμμενοι, μέχρι τών νυν άνθρώπων ουδείς πώποτε

εψεξεν άδικίαν ούδ' επήνεσε δικαιοσύνην άλλως η

δόζας τε καϊ τιμάς και δωρεάς τάς άπ' αυτών γιγνο-

25 μενας' αύτο δ' εκάτερον ττ) αύτοΰ δυνάμει εν ττ} του

έχοντος ψνχτ) ενόν κα\ λανθάνον θεούς τε καϊ άνθρώ-

πους ουδείς πώποτε ούτ' εν ποιήσει οΰτ' εν ιδίοις

λόγοις επεζηλθεν Ίκανώς τω λόγω, ώς το μεν μεγι-

5· ψυχΐ* ΑΠ : τύχης Αγπ£. Π2Μ3

19. (Ιπιϊν ΠΜ : (Ιπιν Α.

φπμιν Τί Π. ίΐναι Π : ΟΓη. ΑΜ.

14. ώί δί Α2ΠΜ : ώδί Α.

2ο. νμων . . . φατ< ΑΜ : ημών . .

Τ/ιβ ίτηρα$ήοηβά ρετοτα,Ηοη ο/ Αάϋίηιαηίη$. 63

ρ. 366. στον κακών οσα ισχει ψνχη εν αύτη, δικαιοσύνη δε ΚιρνΜκ

ρ. 367- μεγιστον αγαθόν. ει | γαρ όντως ελεγετο εξ αρχής

ι^ΓΟ πάντων υμών και εκ νιων ημάς επεισετε, ουκ αν

αλλήλους εφυλαττομεν μη άδικείν, άλλ' αυτός αυτού 5ηοιιΜ ι>ε

■5 <» _ι '\ /- 5> ϊ> ν * » β. - " ι ΙηιιιΛι Ιΐιαΐ

ην έκαστος φυλάς, οεοιως μη αοικων τω μεγιστω 5 ^ιίοε ί5 ίη

κακω ςυνοικος η. ταύτα, ω ζ,ωκρατες, ίσως οε και ΒΓεα(ε5ΐ

εΥι τούτων πλείω θρασύμαχός τε κα\ άλλος πού τις ^^ιίο"*1

ι/7Γερ δικαιοσύνης τε και αδικίας λεγοιεν αν, μετά- ι1?^?α1"

στρέφοντες αύτοΐν την δυναμιν φορτικώς, ως γ' εμοϊ

Β δοκεΐ. άλλ' ε'γω, ούδεν γαρ σε δέομαι άποκρύπ- *°

τεσθαι, σου επιθυμών άκοΰσαι τάναντία, ως δυναμαι

μάλιστα κατατεινας λέγω. μη ούν ημΐν μόνον έν

δειξη τω λόγω οτι δικαιοσύνη αδικίας κρεΐττον, αλλά

τι ποιούσα εκατερα τον έχοντα αυτή δι' αύτην η μεν

κακόν, ή δε αγαθόν εστι' τας δε δόξας άφαίρει, '5

ώσπερ Γλαυκών διεκελευσατο. ει γαρ μη άφαιρη-

σεις εκατέρωθεν τας αληθείς, τας δε ψευδείς προσθη-

σεις, ου το δίκαιον φησομεν επαινεϊν σε άλλα το

ο δοκεΐν, ονδε το άδικον είναι ψεγειν άλλα το δοκεΐν,

κα\ παρακελευεσθαι άδικον οντά λανθανειν, κα\ όμο- 1°

λογεΐν Ορασνμαχω, οτι το μεν δίκαιον άλλότριον

αγαθόν, ξυμφερον τοΰ κρείττονος, το δε άδικον αύτω

μεν ξυμφερον και λυσιτελοΰν, τω δε ηττονι άξύμ-

φορον. έπειδη ούν ώμολόγησας των μεγίστων αγα

θών είναι δικαιοσυνην, ά τών τε άποβαινόντων άπ' 25

αυτών ένεκα άξια κεκτήσθαι, πολύ δε μάλλον αυτά

αυτών, οίον όράν, άκουειν, φρονεΐν, καΐ ύγιαίνειν δη,

Ό και οσ' άλλα άγαθα γόνιμα τη αυτών φύσει άλλ' ου

δόξη εστί, τοΰτ' ούν αύτο επαίνεσαν δικαιοσύνης, ο

αύτη δι αύτην τον έχοντα όνίνησι καΐ αδικία βλάπτει" 3°

6. ξίνοικοί τ) ΑΜ : ξυνοικοίη Π. 9• 7 ^Ρ01 Π χ : γί /ιοι ΑΜ.

64 Τ/κ £6ηϊη$ ο/ ΟΙαικοη αηά ΑάβϊηιαηΙηί.

ΚιραΗϊι

II.

ΑΡΕΙΜΑΧΤνδ,

5θ€ΚΛΤΕ5.

Οίαυοοη

&η<3 Αάεί-

πι α η ίιΐ5

«Με ιο

αι^ιιε 50

«εΐΐ, ΙηιΙ

ιιηοοη-

νίηοε<1 ί>γ

ύι«ίτ οντη

3Γ(*υιηεη15.

μισθούς δε και δόξας πάρες άλλοις επαινεΐν' ώς εγώ ρ. 367·

τών μεν άλλων άνασχοίμην αν ούτως επαινούντων

δικαιοσυνών και ψεγόντων άδικίαν, δόξας τε περί

αυτών και μισθούς εγκωμιαζόντων και Χοιδορούντων,

5 σου δε ουκ αν, ει μη σύ κελεύεις, διότι πάντα τον

βίον ούδεν άλλο σκοπών διεληλυθας η τούτο, μη Ε

οΰν ημιν ένδειξη μόνον τω λόγω οτι δικαιοσύνη αδι

κίας κρεϊττον, άλλα. τι ποιούσα εκατερα τον έχοντα

αύτη δι αύτην, εάν τε λανθάνη εάν τε μη θεούς τε

ίο κα\ ανθρώπους, η μεν αγαθόν, η δε κακόν εστίν.

Και εγώ άκούσας, άεϊ μεν δη την φύσιν του τε

Τλαύκωνος καϊ τού Αδειμάντου ηγάμην, άτάρ ούν

και τότε πάνυ γε ησθην | κα\ εϊπον Ου κακώς εις ρ· 368·

υμάς, ώ παίδες εκείνου τού ανδρός, την άρχην τών

ΐ5 ελεγείων εποίησεν ό Υλαύκωνος εραστής, εύδοκιμη-

σαντας περϊ την ^Αεγαροΐ μάχην, ειπών

παίδες Άρίστωνος, κλεινού θείον γένος ανδρός"

τούτό μοι, ώ φίλοι, ευ δοκεϊ εχειν' πάνυ γαρ θείον

πεπόνθατε, ει μη πεπεισθε άδικίαν δικαιοσύνης άμει-

2ο νον είναι, ούτω δυνάμενοι ειπείν ύπερ αυτού, δοκεΐτε

δη μοι ώς αληθώς ου πεπείσθαι. τεκμαίρομαι δε εκ Β

τού άλλου τού υμετέρου τρόπου, επει κατά γε αϋτονς

τους λόγους ηπίστουν αν ύμϊν οσω δε μάλλον

πιστεύω, τοσούτω μάλλον άπορώ ο τι χρησωμαι'

25 οΰτε γαρ οπως βοηθώ εχω' δοκώ γάρ μοι άδύνατος

εϊναι' σημεΐον δε μοι, οτι ά προς θρασύμαχον λέγων

ωμην άποφαίνειν, ώς άμεινον δικαιοσύνη άδικίας, ουκ

άπεδεξασθε μου' οΰτ' αύ οπως μη βοηθήσω εχω' δε'-

2. άνασχοίμην 3 5<Λθ1. 61 Γιο (ΐΙ/5/ίη£Π>ιι) : αποσχοίμην γρ. απο-

οΊχοίμην ΑΜ : άποσχοίμην Π. 5· «λίνου Α*Μ. 9- αντί) Μ : αν~

την ΑΠ.

ΤΙΐβ ίηάίνϊάηαΐ αηά ΙΙιε 8(α(€. 65

368. δοικα γαρ μη οΰδ' οσιον ή παραγενόμενον δικαιοσύνη ΚιραΜκ

θ κακηγορουμενη άπαγορεύειν καϊ μη βοηθεΐν ετι εμ-

πνέοντα, και ουναμενον ψσεγγεσσαι. κρατιστον ονν αρειμαντι*.

ούτως, οπως δύναμαι, επικουρεϊν αύτη. "Ο τε ονν

Τλαύκων και οί άλλοι εδεοντο παντί τρόπω βοηθησαι 5

καΐ μη άνεΐναι τον λόγον, άλλα. διερευνησασθαι τ'ι

τε εστίν εκάτερον κα\ περι της ώφελίας αύτοΐν τάλη-

θες ποτερως εχει. είπον ονν οπερ εμοί εδοζεν, οτι

το ζήτημα ώ επιχειροΰμεν ού φαΰλον άλλ' οξύ βλε-

Ό πόντος, ώς εμοι φαίνεται, επειδή ούν ημείς ού δεινοί, ι° τΐιβίαΓβΐ!

δοκεΐ μοι, ην δ' εγώ, τοιαύτην ποιησασθαι ζητησιν

αύτού, οΐανπερ άν ει προσεταζε τις γράμματα σμικρά

πόρρωθεν άναγνώναι μη πάνυ όζν βλεπουσιν, επειτά

τις ενενόησεν, οτι τά αυτά γράμματα εστί που καΧ

άλλοθι μείζω τε και εν μείζονι, ερμαιον άν εφάνη, ι.ι

οΐμαι, εκείνα πρώτον άναγνόντας οΰτως επισκοπειν

τά ελάττω, ει τά αυτά οντα τυγχάνει.

ΥΙάνυ μεν ούν, εφη ό Αδείμαντος" αλλά τί τοιούτον,

Ε ώ Έώκρατες, εν τη περί το δίκαιον ζητήσει καθορας ;

'Έγώ σοι, εφην, ερώ. δικαιοσύνη, φαμεν, εστι ™

μεν ανδρός ενός, εστι δε που και ολης πόλεως ;

ΐΐάνν γε, ή δ' ος.

Ούκούν μείζον πόλις ενος ανδρός ;

Μείζον, εφη.

"Ισως τοίνυν πλείων άν δικαιοσύνη εν τω μείζονι 25 >5ΐίοβ ιο

ενειη και ραων καταμασειν. ει ουν ρουλεσσε, πρώτον ιη6 8οΐβ

3°9· εν | ταις πολεσι ζητησωμεν ποιον τι εστίν έπειτα ου- \η ^ε

τως επισκεγωμεσα και εν ενι εκαστω, την του μείζονος

ομοιότητα εν τη τού ελάττονος ιδέα επισκοπούντες.

Άλλα μοι δοκεΐς, εφη, καλώς λέγειν. 3°

23, 24- μ'Κον (βίδ) ΑΠΜ : μιίζων Α2.

66

Κφώ!ί€

II.

800ΒΛΤΕ5,

ΑΠΕΙΜΑΝΤΓ*.

Τΐιε Κι»ΐε

ΗΠ503 ουί

οί ιΗο

\νίΐηΐ5 οΓ

ΓΓΙΕΠ.

ΤΗε Γοιιγ ογ

βνε §ΓοαιβΓ

ηκοϋβ οΓ

Τ/ιβ ονίξίη ο/ Ιΐιβ 5ίαΗ.

'Α,ρ οδν, ήν δ' εγώ, ει γιγνομενην πάλιν θεασαί- ρ.

μέθα λόγω, καϊ τήν δικαιοσύνην αυτής ϊδοιμ€ν αν

γιγνομενην και την άδικίαν ;

1 αχ αν, η ο ος.

5 Οϋκονν γενομένου αύτοΰ ελπϊς εύπετεστερον ιδεϊν

ο ζητούμεν ;

Πολύ γε. β

Αοκ€ΐ ονν χρήναι επιχειρήσαι περαίνειν ; ο'ιμαι

μεν γαρ ουκ ολίγον έργον αυτό είναι' σκοπείτε ούν.

ίο "Έσκεπται, εφη ό Αδείμαντος" άλλα. μη άλλως

ποίεΐ.

Τίγνεται τοίνυν, ήν δ' εγώ, πάλις, ως εγώμαι,

επειδή τυγχάνει ημών έκαστος ουκ αυτάρκης, άλλα

πολλών ενδεής" η τίν' οϊει αρχήν άλλην πάλιν οΐκί-

ΐ5 ;

Ούδεμίαν, ή δ' ος.

Οΰτω δη άρα παραλαμβάνων άλλος άλλον επ" ο

άλλου, τον δ' επ άλλου χρεία, πολλών δεάμενοι,

πολλούς εις μίαν οϊκησιν άγείραντες κοινωνούς τε

ίο καϊ βοηθούς, ταύτη τί) ζυνοικία εθεμεθα πάλιν ονομα'

η γάρ ;

ΐΐανυ μεν ουν.

Μβταδί'δωσι δ?) άλλος άλλω, ει τι μεταδίδωσιν, η

μεταλαμβάνει, οϊάμενος αύτω άμεινον είναι.

25 ΤΙάνυ γε.

"Ιθι δη, ην δ' εγώ, τω λόγω εζ αρχής ποιώμεν

πάλιν ποιήσει δε αυτήν, ώς εοικεν, ή ήμετερα χρεία.

ΤΙώς δ' οΰ ;

Αλλά μην πρώτη γε καϊ μεγίστη τών χρειών ή Ό

3° τής τροφής παρασκευή τον είναι τε καϊ ζην ένεκα.

ΥΙαντάπασί γε.

Τ/ιε Βανε$1 ηοίίοη ο/ α ΞίαΙε. 67

ρ. 369· Αευτερα δη οικησεως, τρίτη δε εσθητος και τών Κιρώΐκ

, π.

τοιούτων.

η 8θΟΗΑΤΕ5,

ΥλΟ~ΤΙ Ταύτα. ΑϋΕΐΜΛΝτνδ.

Φερε δη, ήν δ' εγώ, πως ή πόλις αρκέσει επ\ Ηίβ,&ηάΛε

τοσαυτην παρασκευην ; αλλο τι γεωργός μεν εις, 5 οί

< «< ι «/ ν> > 'λ' * > α1ίζεη5

ο οί οικοοομος, άλλος 06 τι? υφαντής ; τ; και σκυτο- \νΐιο οογ-

/ »# λ/ ν>νΛΧ ~ \ν τεδροηά Ιο

τομον αυτοσε προσσησομεν η τιν άλλον των περι το {Ηεπι.

σώμα θεραπευτην ;

ΐΐάνυ γε.

Έ,ϊη θ' αν η γε αναγκαιότατη πόλις εκ τεττάρων η ίο

πέντε ανδρών.

Ε Φαίνεται.

Τι δη ουν ; ενα εκαστον τούτων δεΐ το αύτοΰ ΤΗε άίνί-

έργον απασι κοινον κατατισεναι, οιον τον γεωργον ΐαβοιπ·.

ενα οντά παρασκευάζειν σιτία τετταρσι και τετρα- ι ζ

πλάσιον χρόνον τε κα\ πόνον άναλίσκειν επί σίτου

παρασκευή και άλλοις κοινωνεΐν, η άμελησαντα

ρ. 37°· εαυτω μόνον τέταρτον μέρος ποιεϊν τούτου του | σί

του εν τετάρτψ μέρει του χρόνου, τα. δε τρία, το μεν

επί ττ} της οικίας παρασκευή διατρίβειν, το δε Ίμα- 2ο

τίου, το δε υποδημάτων, καϊ μη άλλοις κοινωνοΰντα

πράγματα εχειν, άλλ' αύτον δι αύτον τα, αυτού

πράττειν ;

Και ό Αδείμαντος εφη Άλλ' ίσως, ώ Έ,ώκρατες,

ούτω 'ραον η 'κείνως. 2ί

Ούδεν, ην δ' εγώ, μα Δια άτοπον, εννοώ γαρ καϊ

αύτος είπόντος σού, οτι πρώτον μεν φύεται έκαστος

Β ου πάνυ όμοιος εκάστω, άλλά διαφέρων την φύσιν,

άλλος επ άλλου έργου πράζιν. η ου δοκεΐ σοι ;

ΐ8. σίτου Α : σιτιου Α'ΠΜ. 2ζ. ραον ς : ράδιο» ΑΠΜ.

27. μίν ήμων Π. 29· πράξα Μ.

Κ 2

68 Μοτε Ιΐιαη /οην οκ βνβ είΗζ€η$ ανβ νεηηίνεά.

ΚφώΙίί

π.

8θ€ΚΑΤΚ5,

ΑθΕΙΜΛΝΤΙ'5.

ΤΗε Κγ51

είΐίζεηδ

αΓβ :—χ. β

Ηυίβαηιΐ-

πι,λπ, 2. α

\>η\\άετ, 3·

Ά «είΐνοΓ,

4. Β. 5Ηοε-

πιαίίει·. Το

ΐΗε58 Π11151

&ε αάΉεά :

—5· α ΚΆτ~

ρεηΙΟΓ, 6. α.

5Π1ΪΙΗ, εΐε.,

7· πιεΓ-

οΐιαηΐδ, 8.

Γεΐ3ί1εΓ5.

"Έμοιγε. ρ·

Τί δε; πότερον κάλλιον πράττοι αν τις ε\ς ων

πολλάς τεγνας εργαζόμενος, η όταν μίαν ε\ς ;

Όταν, η ο ος, ε«· μιαν.

5 Άλλα μην, οίμαι, καϊ τάδε δήλον, ως, εάν τις τίνος

παρη έργου καιρόν, διόλλυται.

Αήλον γάρ.

Ου γάρ, οίμαι, εθελει το πραττόμενον την τον

πράττοντας σχολην περιμενειν, άλλ' ανάγκη τον

ίο πράττοντα τω πραττομενω επακολουθεΐν μη εν παρ- ^

έργου μέρει.

Ανάγκη.

'Έκ δη τούτων πλείω τε έκαστα γίγνεται καϊ κάλ

λιον καΐ ραον, όταν εις εν κατά φύσιν καϊ εν καιρώ,

ΐ5 σχολην των άλλων άγων, πράττη.

Υίαντάπασι μεν οδν.

ΥΙλειόνων δη, ώ Άδείμαντε, δει πολιτών η τεττά-

ρων επϊ τάς παρασκευάς ων ελεγομεν. ο γάρ γεωργός,

ως εοικεν, ουκ αυτός ποιησεται εαυτω το αροτρον,

2ο μέλλει καλόν είναι, ούδε σμινύην, ούδε τάλλα 6ρ- Ό

γανα οσα περϊ γεωργίαν. ούδ' αύ ό οικοδόμος" πολ

λών δε καϊ τούτω δει. ωσαύτως δ' ό ύφάντης τε καϊ

ό σκυτοτόμος.

Αληθή.

25 Ύεκτονες δη καϊ χαλκής καϊ τοιούτοι τίνες πολλοϊ

δημιουργοί, κοινωνοϊ ημίν του πολιχνίου γιγνόμενοι,

συχνον αύτο ποιούσιν.

ΤΙανν μεν ούν.

Άλλ' ούκ αν πω πάνυ γε μεγα τι είη, ει αύτοΐς

2. τί ίί' ΑΠΜ : τι δ(ΐι Α2 (ει 53ερίιΐ5).

14- ί'Γ ίν ΠΜ : ειϊ (ν Α.

Ββ£Ϊηηϊη£5 ο/ ϋωηηιεηβ. 69

ρ. 37°· βουκόλους τε και ποιμένας τούς τε άλλους νομέας ΚφΛΙκ

Ε προσθεΐμεν, Ινα οι τε γεωργοί επί το άρουν έχοιεν

ρους, οι τε οικοοομοι προς τας αγωγας μ€τα των ΑϋΕΐΜΑΝτυβ.

γεωργών χρήσθαι ύποζυγίοις, ύφάνται δε και σκυτο-

τόμοι δέρμασί τε καΐ έρίοις. 5

Ουδέ γε, ή δ' ος, σμικρά πόλις άν εϊη έχουσα

πάντα ταΰτα.

Αλλά μην, ην δ' εγώ, κατοικίσαι γε αυτήν την

πάλιν εις τοιούτον τόπον, ου έπεισαγωγ'ιμων μη δεη-

σεται, σχεδόν τι αδύνατον. ι°

Αδύνατον γάρ.

ΐΐροσδεησει άρα ετι και άλλων, οΐ έζ αλλτ?Γ πό

λεως αύτη κομίσουσιν ων δεΐται.

Αεησει.

Και μην κενός άν ϊη ό διάκονος, μηδέν άγων ών *5

εκείνοι δέονται παρ' ών άν κομίζωνται ών άν αύ-

ρ. 37 !· τοις | χρεία, κενός άπεισιν. ή γάρ;

Αοκεΐ μοι.

Αεί δη τά οίκοι μη μόνον έαυτοις ποιειν ικανά,

άλλα και οία και οσα έκείνοις ών άν δέωνται. ίο

Αεί γάρ.

Πλειόνων δη γεωργών τε καϊ τών άλλων δημιουρ

γών δει ημϊν τη πάλει.

ΤΙλειόνων γάρ.

Και δη και τών άλλων διακόνων που τών τε ε'ισ- 25

αξόντων καϊ εζαξόντων έκαστα, ούτοι δέ εισιν έμ

ποροι" η γάρ ;

Να/.

Και εμπόρων δη δεησόμεθα.

ΐΐάνυ γε. 3°

Ι3· κομισοίσιν Π : κομιονσιν χ. Ι5· "ν 1 '■ <»7 ΑΠΜ.

7ο Νϋΐν τυαηΙ$ αηά ηετυ ίΙα$$ε$.

Κφώΐκ Και εάν μεν γε κατά θάλατταν η εμπορία γίγνηται, ρ. 371-

συχνών και άλλων προσδεησεται τών επιστημόνων Β

ΑοΕ.ΜΛΝτυί. της περί την σαλατταν εργασίας.

Συχνών μεντοι.

5 Τι δβ δη ; εν αύτη τη πάλει πώς άλληλοις (μετα-

δώσουσιν/ ών άν έκαστοι εργάζωνται ; ων δη ένεκα

καϊ κοινωνίαν ποιησαμενοι πάλιν φκίσαμεν.

Αηλον δη, ή δ' ος, οτι πωλούντες καϊ ώνουμενοι.

Αγορά δη ημΐν καϊ νάμισμα ξυμβολον της αλλαγής

ίο ένεκα γενησεται εκ τούτου.^

ΐΐανυ μεν ουν.

τΐιο οπείη *ρ^ν ουν ΚΟμ[σας ό γεωργός εις την άγοραν τι ών ζ

ΐπκΐβ. ποιεί η τις άλλος τών δημιουργών μη εις τον αυτόν

χράνον ηκη τοις δεομενοις τά παρ αύτοΰ άλλάζα-

15 σθαι, αργήσει της αύτοΰ δημιουργίας καθήμενος εν

άγορα ;

Ουδαμώς, ή δ' ος, άλλα ε'ισίν οί τοΰτο ορώντες

εαυτούς επί την διακονίαν ταττουσι ταυτην, εν μεν

ταΐς ορθώς ο'ικουμεναις πάλεσι σχεδόν τι οί άσθενε'-

2ο στατοι τα σώματα καϊ άχρεΐοί τι άλλο έργον πρατ-

τειν. αυτού γαρ δει μένοντας αυτούς περί την άγοραν

τά μεν άντ' αργυρίου άλλάζασθαι τοις τι δεομενοις Ό

άποδόσθαι, τοις δε αντί αύ αργυρίου διαλλαττειν

όσοι τι δέονται πρίασθαι.

25 Αΰτη αρα, ην δ' εγω, η χρεία καπηλων ημΐν γενε-

σιν εμποιεΐ τη πάλει, η ού καπηλους καλοΰμεν τους

προς ώνην τε κα\ πράσιν διακονοΰντας Ιδρυμένους

εν άγορα, τους δε πλανητας επί τας πόλεις εμπό

ρους ;

3° ΤΙανυ μεν ούν.

28. π•λ<ί>»ι;τ(ΐΓ ΑΞΚν : πΧανηταί ΠΜ.

Α α/γ ο/ ρϊξ$. /ΐ

ρ. 371• * ΕΤ£ $ν τίν*$> ώς εγώμαι, είσϊ και άλλοι διάκονοι, ΚιριιΜίί

Ε ο\ αν τά μεν της διανοίας μη πάνυ άξιοκοινώνητοι

ωσι, την οε του σώματος ισχυν ικανην (πι τους αοε^αν™*.

πόνους εχωσιν οι δη πωλοΰντες την της ισχύος

χρειαν, την τιμήν ταυτην μισθον καλοΰντ€ς, κεκλην- 5

ται, ώς εγωμαι, μισθωτοί" η γαρ ;

ΙΙανυ μεν ούν.

Πλήρωμα δη πόλεως εισιν, ώς εοικε, καΐ μι

σθωτοί.

Αοκεΐ μοι. ίο

Αρ' ούν, ω Άδείμαντε, ηδη ημΐν ηΰζηται η πόλις,

ώστ είναι τελεα ;

Ισως.

ΥΙοΰ ούν αν ποτέ εν αυτή εϊη η Τ€ δικαιοσύνη και

ή αδικία ; καΐ τίνι άμα εγγενομενη ων εσκεμμεθα ; 15

Ρ• 37 2• 'Έγω μεν, εφη, \ ουκ εννοώ, ώ Έώκρατες, ει μη

που εν αυτών τούτων χρεία τινι τη προς αλλήλους.

Άλλ' ίσως, ην δ' εγώ, καλώς λέγεις" και σκεπτεον

γε κα\ ουκ άποκνητεον.

ΤΙρώτον ουν σκεψώμεθα, τίνα τρόπον διαιτησονται ™ α ρίοιυΓε

οι ουτω παρεσκευασμενοι. άλλο τι η σιτον τε ποι- ιηβ.

οΰντες καΐ οίνον κα\ ιμάτια και υποδήματα, κα\ οίκο-

δομησαμενοι οικίας, θέρους μεν τα πολλά γυμνοί τε

καϊ ανυπόδητοι εργασονται, του δε χειμώνος ημφιε-

Β σμενοι τε κα\ ύποδεδεμενοι ίκανώς ; θρεψονται δε εκ '5

μεν τών κριθών άλφιτα σκευαζόμενοι, εκ δε τών

πυρών άλευρα, τά μεν πεψαντες, τά δε μάζαντες,

μάζας γενναίας κα\ άρτους επί κάλαμόν τίνα παρα-

βαλλόμενοι η φύλλα καθαρά, κατακλινεντες επί

στιβάδων εστρωμενων μίλακί τε καΧ μυρρίναις, εύω- 3°

χησονται αυτοί τε κα\ τα παιδία, επιπίνοντες του

72

ΚιραΜϊί

II.

8θ€ΚΛΤΕ5,

ΟίΑυςοΝ.

Α Ιυχηποιίϊ

813.1ε ΠΙϋΒΙ

βε εαΐΐεά

ίηιο βχΐδί-

εηοε,

ΟΙαιχοη α$&$ /οτ νιο™.

οΐνον, εστεφανωμενοι και ύμνούντες τους θεούς, ρ. 372·

' ήδεως ζυνόντες άλλήλοις, ονχ ύπερ την οΰσίαν

ποιούμενοι τους παϊδας, εύλαβούμενοι πενίαν ή πό- ο

λεμον ;

5 Και ό Γλαυκών ΰπολαβών, "Ανευ δψου, εφη, ώς

εοικας, ποιείς τούς άνδρας εστιωμενους.

Αληθή, ην δ' εγώ, λέγεις. επελαθόμην οτι κα\

οψον εζουσιν άλας τε δήλον οτι καϊ ελάας καϊ τυρόν,

και βολβούς καϊ λάχανα, ο'ια δη εν άγροΐς έψήματα,

ίο εψήσονται' καϊ τραγήματά που παραθήσομεν αύτοΐς

των τε σύκων κα\ ερεβίνθων καϊ κυάμων, καϊ μύρτα

κα\ φηγούς σποδιούσι προς το πυρ, μετρίως ύποπ'ι- Ό

νοντες' κα\ ούτω διάγοντες τον βίον εν ειρήνη μετά

ύγιείας, ως εικός, γηραιοί τελευτώντες άλλον τοιούτον

15 βίον τοις εκγόνοις παραδώσουσιν.

Και ος, Εί δε ύών πάλιν, ώ Έώκρατες, εφη, κατε-

σκευαζες, τι άν αΰτάς άλλο ή ταύτα εχόρταζες ;

Άλλα πώς χρή, ήν δ' εγώ, ώ Τλαύκων ;

"Απερ νομίζεται, εφη' επί τε κλινών κατακεϊσθαι,

2ο οϊμαι, τούς μέλλοντας μη ταλαιπωρεΐσθαι, καϊ άπο

τραπεζών δειπνεΐν, καϊ οψα άπερ κα\ οι νύν εχουσι, ε

και τραγήματα.

ΈΊεν, ήν δ' εγώ' μανθάνω. ου πάλιν, ώς εοικε,

σκοπούμεν μόνον οπως γίγνεται, αλλά κα\ τρυφώσαν

25 πάλιν, "ίσως ούν ούδε κακώς εχει' σκοπούντες γαρ

καϊ τοιαύτην τάχ άν κατίδοιμεν την τε δικαιοσύνην

καϊ άδικίαν οπη ποτε ταϊς πόλεσιν εμφύονται. ή μεν

ούν άληθινή πόλις δοκεΐ μοι εϊναι,ήν διεληλύθαμεν,

ώσπερ υγιής τις' εί δ' αύ βούλεσθε και φλεγμαίνου-

3ο σαν πάλιν θεωρήσωμεν, ούδεν άποκωλύει. ταύτα γαρ

1 1. σύκων Μϊγ : σύκων ΑΠ.

ΝοΙ α ηΐ€τε ΞίαΙβ, δηΐ α Ιηχηνϊοη$ 5ίαίε. η τ,

Ρ• 373• $ν τισιν, ως δοκεϊ, | ουκ επαρκέσει, ούδ' αύτη η ΚψΜά

δίαιτα, άλλα κλΐναί τε προσεσονται και τράπεζαι

και ταλλα σκευή, και οψα οη και μύρα και συμια- οι,λιλον.

ματα και εταΐραι καί πεμματα, έκαστα τούτων παντο-

δαπά. κα\ δη καΐ α το πρώτον ελεγομεν ούκετι τα. 5

αναγκαία θετεον, οικίας τ€ καί Ιμάτια κα\ υποδήματα,

άλλα. την τε ζωγραφίαν κινητεον και την ποικιλίαν,

καί χρυσον και ελέφαντα και πάντα τα. τοιαύτα κτη-

τεον. ή γαρ ;

•Β Να/, εφη. ίο

Ούκοΰν μείζονα τε αδ την πόλιν δεϊ ποιεΐν' εκείνη &ηά 'η *>»

γαρ η υγιεινή ουκετι ικανή, αλλ' ηδη όγκου εμπλη- οά\\μζ%

στεα καί πλήθους, α ούκετι του αναγκαίου ένεκα ψιΐκά.

εστίν εν ταϊς πόλεσιν, οίον οΐ τε θηρευταί πάντες, οι

τε μιμηταί, πολλοί μεν οι περί τα σχήματα τε καί 15

χρώματα, πολλοί δε οι περί μουσικην, ποιηταί τε καί

τούτων ύπηρεται, ραψωδοί, ύποκριταί, χορευταί, ερ

γολάβοι, σκευών τε παντοδαπών δημιουργοί, των τε

Ο άλλων και των περί τον γυναικεΐον κόσμον. καί δη

καί διακόνων πλειόνων δεησόμεθα' η οϋ δοκεΐ δεησειν ίο

παιδαγωγών, τιτθών, τροφών, κομμωτριών, κουρέων,

καί αυ όψοποιών τε καί μαγείρων ; ετι δε καί συβω-

τών προσδεησόμεθα. τοΰτο γαρ ημΐν εν ττ} πρότερα

πόλει ουκ ενην' έδει γαρ ουδέν εν δε ταύτη και

τούτου προσδεησει. δεήσει δε καί τών άλλων 2$

βοσκηματων πάμπολλων, εΐ τις αύτα εδεται. η

γάρ;

ΐΐώς γαρ ου ;

Ι. αΰτη ΒβΙίΙίεΓ : αΰτη Μ55. 2. κλίκα! 111 : κΚίναι ΑΠΜ.

4. ίτα'ιραι Μ55. : ίσχαρϊται ς). Μβάνί}*: άθήραι ς). ΝΐΐδΛ : ϊρα'ια

ς}. ]. Κϊ<±ΙεΓ. η. καί την ποικιλία* Π : οιτι. ΑΜ.

II. οί την ΠΜ : αυτήν Α.

74 Τ/ιβ ονϊξϊη ο/ τυαν.

Κί/ηΛΙκ Ούκοΰν και ιατρών εν χρείαις εσόμεθα πολύ μάλ- ρ. 373

λον οΰτω διαιτώμενοι η ώς το πρότερον ; ϋ

8<Χ.·ΚΑΤΕ8,

Οιαικώμ.

ΤΙΐΟ ΙΟΓΓΪ-

ΙΟΓ)> οΓ ΟΙΙΓ

Πολύ γε.

Και η χωρα που ή τότε ικανή τρεφειν τους τότε

^ εη 1,11151 5 σίλίΚΡα €'£ ίκΛνηί εσται. η πώς λεγωμεν ;

\ατξΐά, αηά Οΰτως, εφη.

απ5β*»Γ Ουκοΰν της τών πλησίον χωράς ημϊν άποτμητεον,

1*1«οοηιΐ5 , λ , ν , „ λ

ηηα οιιγ ει μελλομεν ικανην εςειν νεμειν τε και άρουν, και

ΐχηΐΓϊ. εκεινοις αυ της ημετέρας, εαν και εκείνοι αφωσιν αυ-

ιο τους επί χρημάτων κτησιν άπειρον, ύπερβάντες τον

τών αναγκαίων ορον ; Ε

Πολλ^ ανάγκη, εφη, ω Σώκρατες.

ΥΙολεμησομεν το μετά. τούτο, ώ Γλαυκών η πώς

εσται ;

15 Οΰτως, εφη.

Και μηδέν γε πω λεγωμεν, ην δ' εγώ, μητ ει τι

κακόν μητ ει αγαθόν ό πόλεμος εργάζεται, άλλα το

σούτον μόνον, οτι πολέμου αύ γενεσιν εΰρηκαμεν, εξ

ών μάλιστα ταις πόλεσι και ιδία. καϊ δημοσία κακά

ίο γίγνεται, όταν γίγνηται.

Υίάνυ μεν οδν.

"Ετι δη, ώ φίλε, μείζονος της πόλεως δει οΰτι

σμικρω, άλλ' ολω στρατόπεδα), | δ εξελθόν ΰπερ της ρ. 374-

ουσίας άπάσης καϊ ΰπερ ών νυν δη ελεγομεν διαμα-

25 χεΐται τοις επιοΰσιν.

ι 06 ; η ο ος αυτοί ουχ ικανοί ;

νναη ί5 αη Ουκ, €1 συ γε, ην δ' εγώ, και ήμεΐς άπαντες ώμο-

3Π, ηηΰ ηο (

αηοαηΐ>ε λογησαμεν καλώς, ηνίκα επλαττομεν την πόλιν'

νίιπ 5υο- ωμολογουμεν δε που, ει μεμνησαι, αδύνατον ενα

0655 υη!β55 ν „ , />-/, /

3 πιαη'δ 3ο πολλας καλώς εργαζεσσαι τεχνας.

5· λίγομιν Α'ΠΜ. 26. ικανοί διαμάχισθαι Π. 3°· καλώί οιτι. Μ.

ΤΗβ ηήΐϋατγ ρτο/6$$ϊοη. 75

ρ. 374• Άληθη λέγεις, εφη. Κφώΐπ

Β Ύί ούν ; ην δ' εγω* η περί τον πόλεμον αγωνία ου

τεχνική οοκει είναι ; οι,λι,-οομ.

Και μαλα, εφη.«Ιιοίε 21-

ΙεηΙϊοη 15

Ή ουν τι σκυτικης δει μάλλον κηδεσθαι η πόλε- 5 <1ενο1εί1 ,0

' ^ ' ' ίΐ ; Ά 5θ1(1ί6Γ

μικης 'είΐηηοι 1)0

&11ο\ν•εά Ιο

Ουδαμώς. εχεΓείδε

»Α•ν\> ν ν ν / ί ν ' ' ϋηχοα11ίηΚ

Αλλ αρα τον μεν σκυτοτομον οιεκωλυομεν μήτε βικ Ηί$

ο\νη.

γεωργον επιχειρεΐν είναι άμα μήτε ύφάντην μήτε

οικοδόμον, ΐνα δη ήμιν το της σκυτικης έργον καλώς ίο

γίγνοιτο, καϊ των άλλων ενι εκαστω ωσαύτως εν

άπεδίδομεν, προς ο πεφυκει έκαστος καϊ εφ' φ έμελλε

ο των άλλων σχολην άγων διά βίου αντο εργαζόμενος

ου παριεϊς τους καιρούς καλώς άπεργαζεσθαι' τα. δε

δη περί τον πόλεμον πότερον ού περί πλείστου εστίν ι$

ευ άπεργασθεντα ; η ούτω ραδιον, ώστε κα\ γεωργών τΐιε »&γ-

τις αμα πολεμικός εσται και σκυτοτομων και αλλην π^ωη»»

/ » > >-/ ν *,\ * Ιοηε αρ-

τεχνην ηντινουν εργαζόμενος, πεττευτικος οε η κυ- ρΓεηποε-

ρευτικος ικανως ουο αν εις γένοιτο μη αυτό τούτο εκ Πια\ι ηα_

παιδος επιτηδευων, άλλα παρεργω χρώμενος ; καϊ ίο '11Γ31 8'Γΐ5'

ϋ ασπίδα μεν λαβών η τι άλλο τών πολεμικών οπλών

τε και οργάνων αυθημερόν οπλιτικης η τίνος άλλης

μάχης τών κατά πόλεμον ικανός εσται αγωνιστής,

τών δε άλλων οργάνων ουδέν ούδενα δημιουργον ονδε

άθλητην ληφθέν ποιήσει, ούδ' εσται χρησιμον τω 25

μήτε την επιστημην έκαστου λαβόντι μήτε την με-

λετην Ίκανην παρασχομενω ;

Πολλοί) γάρ άν, η δ' ος, τα όργανα ην άξια.

Ούκοΰν, ην δ' εγω, οσω μεγιστον το τών φυλάκων

ΙΟ. άλλη σκυτοτομον ροδί οικοδόμοι* αάά. Π, ροδί γίγνοιτο (ΐΙ•) Μ.

Ι7• σκυτοτομων ΠΜ : σκυτοτομων Λ.

76 Τ/ιβ $οΙάτετ ΒΐιοηΙά ύβ Ιϊ&β α τυαίοΐι-άοξ,

ΚίριΛΚί

II.

5<ΧΚΑΤΕ5,

Οι.Λυ<:οΝ.

ΤΗε 5β1εε-

Ιίοη οΓ

έργον, τοσουτω σχολής τε των άλλων πλείστης αν Ρ• 374•

ειη καϊ αδ τέχνης τε καϊ επιμελείας μεγίστης δεό-

μενον.

ΟΙμαι εγωγε, ή δ' ος.

5 Αρ' ούν ου καϊ φύσεως επιτήδειας εις αύτο το

επιτήδευμα ;

Πώί δ* ου;

Ήμετερον δη έργον αν εϊη, ως εοικεν, εϊπερ οίοι τ

εσμεν, εκλέξασθαι τίνες τε καϊ ποΐαι φύσεις επιτή-

ιο δειαι εις πόλεως φυλακήν.

'ΐΐμετερον μεντοι.

Μα Δια, ην δ' εγω, ουκ άρα φαΰλον πράγμα ήρά-

μεθα' όμως δε ουκ άποδειλιατεον, όσον γ' αν δυναμις

παρείκη.

ΐ5 | Ου γαρ ουν, εφη. ρ. 375•

Οιει ούν τι, ην δ' εγω, διαφερειν φυσιν γενναίου

σκυλακος εις φυλακην νεανίσκου ευγενούς ;

Το ποίον λέγεις ;

Οίον όςύν τε που δει αύτοΐν εκατερον είναι προς

»ο αϊσθησιν και ελαφρον προς το αισθανόμενον διωκα-

θειν, και Ίσχυρον αύ, εαν δεη ελόντα διαμαχεσθαι.

Αεί γαρ οΰν, εφη, πάντων τούτων.

Και μην άνδρεϊόν γε, εϊπερ ευ μαχεΐται.

ΐΐώς δ' ου ;

25 Ανδρείος δε είναι άρα εθελήσει 6 μη θυμοειδης

εϊτε ΐππος είτε κύων η άλλο ότιουν ζωον; η ουκ

εννενόηκας, ώς αμαχόν τε καϊ άνίκητον θυμός, ου Β

παρόντος ψυχή πάσα προς πάντα αφοβός τε εστί

καϊ αήττητος ;

3° 'Έ,ννενόηκα.

28. ί'οτί οπ). Π.

ξβηΐΐΰ Ιο /τίβηά$, αηά άαη£βτοιι$ ίο αΐ6ΐηί€$. 77

375· Τά μεν τοίνυν τον σώματος οίον δεΊ. τον φύλακα ΚιρΜκ

είναι, δήλα.

._ / 8θ(;|1ΛΤΗ8,

Να£. Οι-Λυα».

Και μην καϊ τα της ψυχής, οτι γε θυμοειδή.

Καί τούτο. 5

ΤΙώς ούν, ην δ' εγώ, ω Τλαύκων, ουκ άγριοι άλ-

λήλοις έσονται κα\ τοις άλλοις πολ'ιταις, οντες τοι

ούτοι τάς φύσεις ;

Μά Δια, η δ' ος, ού ραδίως.

ο Άλλά μεντοι δει γε προς μεν τους οικείους πράους ίο Πιε ραχτά-

αυτούς είναι, προς οε τους πολέμιους χαλεπούς, ει υηίιε ιΗε

«Λ / > - ,. < ~ ί \ ' »-ν-ν» ορροδίΐε

οε μη, ου περιμενουσιν άλλους σφας οιολεσαι, αλλ ςαηΐίιίβί ο(

αυτοί φσησονται αυτο ορασαντες. Ηη(ι 5ρίπΐ.

Αληθή, εφη.

Τι ουν, ην δ' εγώ, ποιήσομεν ; πόθεν άμα πράον 15

καϊ μεγαλόθυμον ήθος εύρήσομεν ; εναντία γάρ που

θυμοειδεΐ πραεΐα φΰσις.

Φαίνεται.

Άλλά μεντοι τούτων όποτερου άν στερηται, φύλαξ

τ> άγαθος ού μη γενηται. ταΰτα δε άδυνάτοις εοικε, και ίο

ούτω δη ξυμβαίνει αγαθόν φύλακα αδύνατον γενέσθαι.

Κινδυνεύει, εφη.

Και εγώ άπορήσας τε καϊ επισκεψάμενος τά έμ

προσθεν, Αικαίως γε, ην δ' εγώ, ώ φίλε, άπορούμεν'

%ς γάρ προύθεμεθα εικόνος άπελείφθημεν . 25

ΥΙώς λέγεις ;

Ούκ ενενοήσαμεν, οτι ε'ισιν άρα φύσεις, οΐας ήμεΐς

ουκ ωήθημεν, εχουσαι τάναντία ταύτα,

ΐΐού δη ;

7· άλλοις Κ^χ : αλλότριοι: ΛΠΜ.

27· ΐνινοήσαμίν ς : ίνοήσαμιν ΑΠΜ : ινινοήκαμιν χ.

78 Τ/ιβ $εΙβοϋθ7ΐ ο/ Ιΐιβ ξΐιατάϊαη$.

Κιρ%ΛΗ(

II.

800ΗΑΤΕ5,

5ϋθΗ α

οοπιϋΐηΛ-

ιίοη ιτιηχ

5εη·εϋ ίη

ΐΗε (Ιοκ.

ΤΗε (Ιοβ

ύίβΐίη-

βλίίδϊΐεδ

Γπεηΰ αηά

εηεπιχ 1>χ

Ιΐιε οπιο-

ποη οΓ

1ίηο\νίπβ

αη<1 ηοΐ

Ιίηοννίηβ :

\νΙιεΓε&χ Ηε

15 δΐιοννη Ιο

6ε α ρΐιϋο-

εορΙιεΓ.

"Ιδοι μεν αν τις καΧ εν άλλου ζφοις, ού μεντ αν ρ. 375-

ήκιστα εν ψ ημείς παρεβάλλομεν τω φύλακι. οίσθα ε

γάρ που των γενναίων κυνών, οτι τοΰτο φύσει αυτών

το ήθος, προς μεν τούς συνήθεις τε καί γνωρίμους

5 ως ο'ιόν τε πραότατους είναι, προς δε τούς άγνώτας

τουναντίον.

Οίδα μεντοι.

Τοΰτο μεν αρα, ήν δ' εγώ, δυνατόν, καϊ ού πάρα.

φύσιν ζητοΰμεν τοιούτον είναι τον φύλακα.

ιο Οϋκ εοικεν.

Άρ' ούν σοι δοκεΐ ετι τούδε προσδεΐσθαι ό φυλα-

κικος εσόμενος, προς τω θυμοειδεϊ ετι προσγενεσθαι

φιλόσοφος τήν φύσιν ;

Πώί δη ; εφη' ού γαρ | εννοώ. ρ. 376.

15 Και τούτο, ήν δ' εγώ, εν τοις κυσι κατόψει, δ καϊ

αζιον θαυμάσαι τού θηρίου.

Τδ ποιον ;

*Ον μεν αν ϊδη άγνώτα, χαλεπαίνει, ούδεν δή

κακόν προπεπονθώς' ον δ' αν γνώριμον, ασπάζεται,

2ο καν μηδέν πώποτε ύπ' αύτού άγαθον πεπόνθη. η

ούπω τούτο εθαύμασάς ;

Ού πάνυ, εφη, μέχρι τούτου προσεσχον τον νούν

οτι δε που δρα ταύτα, δήλον.

Άλλά μην κομψόν γε φαίνεται τδ πάθος αύτού

25 της φύσεως και ώς αληθώς φιλόσοφον. Β

Πή δή ;

Ήι, ήν δ' εγώ, οψιν ούδενΐ αλλω φίλην καϊ εχθραν

διακρίνει η τω τήν μεν καταμαθείν, τήν δε άγνοή-

σαι. καίτοι πώς ούκ αν φιλομαθές είη συνεσει τε κα\

.ίο αγνοία όριζόμενον τό τε οικεΐον και τδ άλλότριον ;

18. δή ρΌΚ : ΑΠΜ : γί 3 : οιη. ν. 2ο. μηδϊν Α?Π : μηδί ΑΜ.

ΤΙμϊτ ηαίιινε αιιά Ιναΐηϊη£, 79

//.

5θ€ΚΑτΕ5,

Οΐ-ΛυοοΝ,

ΑΟΕΙΜΑΝίυΚ,

ρ. 37*>• Ουδαμώς, ή δ' ος, όπως ου. ΚιρΜΐι

Άλλα μεντοι, ειπον εγώ, τό γε φιλομαθές καϊ

φιλοσοφον ταυτον ; ο^μ»

αυτόν "γαρ, εφη.

Ουκοΰν θαρρουντες τιθώμεν και εν άνθρωπω, ει ζ

0 μέλλει προς τους οικείους καϊ γνωρίμους πράος τις

εσεσθαι, φύσει φιλόσοφου καϊ φιλομαθή αυτόν δεΐν

είναι ;

Ύιθώμεν, εφη.

Φιλόσοφος δη καϊ θυμοειδης και ταχύς καϊ Ίσχυ- ίο

ρος ημΐν την φυσιν εσται ο μέλλων κάλος κάγαθος

εσεσθαι φύλαξ πόλεως ;

Πανταπασι μεν ουν, εφη.

Ούτος μεν δη αν οΰτως ύπαρχοι, θρεψονται δε Ηο»«Γβ

οιιγ αΐιζεηδ

οη ημιν ούτοι και παιοευσησονται τίνα τρόπον; και 15 ΐοΐ»Γ€αΓε<ι

ϋ αρα τι προυργου ημιν εστίν αυτό σκοπουσι προς το αιΐ«ι?

κατιδεΐν ουπερ ένεκα πάντα σκοποΰμεν, δικαιοσύνην

τε καϊ άδικίαν τίνα τρόπον εν πόλει γίγνεται ; Ινα

μη εώμεν Ίκανον λόγον η συχνον διεζίωμεν.

Καϊ ό του Τλαυκωνος αδελφός ΤΙάνυ μεν ουν, εφη, *ο

εγωγε προσδοκώ προυργου είναι εις τοΰτο ταύτην

την σκεψιν.

Μά Δία, ην δ' εγώ, ω φίλε Άδείμαντε, ουκ αρα

άφετεον, ούδ' ει μακροτερα τυγχάνει ούσα.

Ού γαρ ουν. 35

Ιθι ουν, ώσπερ εν μυθω μυθολογοΰντες τε και

Ε σχολην άγοντες λόγω παιδευωμεν τους άνδρας.

Άλλα χρη-

Ύίς ουν η παιδεία ; η χαλεπον εύρεΐν βελτίω της

ΐ8. υ/α μη . . . δκξιωμίν (βίε) ΠΜ : ΟΠ1. ΑρΓ. μη Α2ΠΜ : ή ς.

Ι9• ίιανον Α2ΠΜ : συχνον χ. συχνον Α3ΠΜ : Ίκανον χ.

8ο Εάηοαϋοη ο/ ίινο Ιιϊηά$.

Κφώΐκ νττο τον πολλού χρόνου εύρημενης ; εστί δε που ρ. 376•

η μεν επϊ σώμασι γυμναστική, ή δ' επϊ ψνχτ} μου-

δοεκΑΤΕΚ, /

ΑϋΕΙΜΛΝΤΙ'*. σίΚΤ],

Εστί γάρ.

Εάα^α"οη 5 Ά/>' οΖν ου μουσική πρότερον άρξόμεθα παιδεΰον-

ϊηιο β>™- τες η γυμναστική ;

(Ηε \)οάγ ΥΙώς δ' ου ;

ίοπίιβ Μουσικής ο €ΐπων τισης λογούς, η ου;

50111. Μιΐδίο ,,_

ίηοίικίεδ Κ^ω^ί•

«ΐιίοΗ πιάχ Ι0 Αόγων δε διττον είδος, το μεν αληθές, ψευδός δ'

Ιχ; ΐΓϋβ ογ (τ

Γα15ε. €Τ(ρθν ',

Ναι.

ΠαίδβυτβΌί' δ' | «V άμφοτεροις, πρότερον δ' β'ν τοΐ? ρ. 377•

ψευδεσιν ;

>5 Ού μανθανω, εφη, πώς λέγεις.

Ου μανθανεις, ην δ' εγω, οτι πρώτον τοις παιδίοις

μύθους λεγομεν ; τοΰτο δε που ως το όλον εϊπεΐν

ψευδός, ενι δε κα\ αληθή, πρότερον δε μυθοις προς

τα παιδία η γυμνασίοις χρώμεθα.

20 Έστι ταύτα.

Ύοΰτο δη ελεγον, οτι μουσικής πρότερον άπτεον

η γυμναστικής.

Όρθώς, εφη.

τΐιείχΕϊη- Ουκοΰν οίσθ' οτι αρχή παντός έργου μεγιστον,

πιο5ΐ ίπι- 25 αλλωρ τε καΐ νεω καΊ άπαλώ οτωοΰν ; μάλιστα γάρ \\

ρατίοίβίΐϋ- δη τότε πλαττεται, καϊ ενδύεται τύπος, ον αν τις

βουληται ενσημήνασθαι εκαστω.

Κομιδη μεν ονν.

Αρ' ουν ραδίως ούτω παρησομεν τους επιτυχόντας

3ο ύπο τών επιτυχόντων μύθους πλασθεντας άκούειν

8. •Ινών ΑΠΜ : (ΐπον νΐηά. Γ & ν. 1φ ψίύίίσιν (δις) Π.

οαίιοη.

ΡαΗε$, /αΙ$ε αηά Ιτη$. 8 1

ρ. 377· τούς παιδας και λαμβάνειν εν ταϊς ψυχαΐς ώς επ\ το Κφ&ΐχ.

πολύ εναντίας δόζας εκείναις, ας, επειδάν τελεωθώσιν,

εχειν οιησόμεθα δεΐν αΰτούς ; αΓε"™5.

Ούδ' όπωστιούν παρησομεν. νίοτίζ ο(

ιίρωτον οη ημιν, ως εοικεν, επιστατητεον τοις 5 ι>ε ρΐαοαΐ

€ μυσοποιοις, και ον μεν αν καλόν ποιησωσιν, (γκρι- ο«η&οτΜρ.

τεον, ον δ' άν μη, άποκριτεον. τους δ' εγκριθεντας

πείσομεν τάς τροφούς τε κα\ μητέρας λέγειν τοις

παισ'ι, και πλάττειν τάς ψυχάς αυτών τοις μύθοις

πολύ μάλλον η τα σώματα ταΐς χερσίν' ων δε νυν ιο

λεγουσι τους πολλούς ΐκβλητεον.

Τίοίους δη ; εφη.

Έν τοΐς μείζοσιν, ην δ' εγώ, μύθοις οψόμεθα και

τούς ελάττους. δεϊ γαρ δη τον αυτόν τύπον είναι

Ό καΐ ταύτον δύνασθαι τούς τε μείζους κα\ τούς ελάτ- ΐ5

τους. η ουκ οϊει ;

"Έ,γωγ', εφη' άλλ' ουκ εννοώ ούδε τούς μείζους

τίνας λέγεις.

Ους Ίϊσίοδός τε, είπον, κα\ "Ομηρος ημιν έλεγε- ΗοτηεΓ&ικί

την και οι άλλοι ποιηται. ούτοι γαρ που μυσους ίο ιεΐΐεΓ5 οί

τοΐς άνθρώποις ψευδείς συντιθεντες ελεγόν τε και ικ&( ίδ ιο

. / βαχ, ΐΗεγ

λεγουσιν. ρνε ω5ε

ΙΙοιους οη, η ο ος, και τι αυτών μεμφομενος ιίοηίοΓΛε

λέγεις ; 8<κΐ5·

"Οπερ, ην δ' εγώ, χρη κα\ πρώτον κα\ μάλιστα 25

μεμφεσθαι, άλλως τε και εάν τις μη καλώς ψεύ-

δηται.

Ε Τί τοΰτο ;

"Οταν ε'ικάζη τις κακώς τω λόγω περ\ θεών τε και

6. κάΚον ΑΜ : καλόν μνθον Π.

29. κακία ΑΜ : κακωι οΰσίαν Π.

82 ΤΙιε ίη%ιηοταΙίΙΪ€$ ο/ ηιγίΗοΙοξγ.

Κ€Ρ«ι>1η ηρώων οίοι ε'ισιν, ωσπερ γράφους μηδέν εοικότα γρά- ρ. 3Ϊ7·

φων οΐ9 αν όμοια βουληθη γράψαι.

α^κ'μλ"». Και γάρ, εφη, ορθώς εχει τά γε τοιαύτα μεμφε-

σθαι. άλλά πώς δ?? λεγομεν κα\ ποία ;

5 Πρώτον μεν, ην δ' 6*7^» το μεγιοτον και περί των

μεγίστων ψευδός 6 ειπών ού καλώς εψεύσατο, ώς

Ουρανός τε ειργάσατο α φησι δράσαι αύτον Ήσι'ο-

δος, ο τε αύ Κρόνος ώς ετιμωρησατο αυτόν. τα. δε

«ΐιίοΐι ΐιανβ δη | τού Κρόνου εργα καϊ πάθη ΰπο του υ'ιεος, οΰδ' ρ. 37 8·

οη ιΗ« ιο α>' (1 ν" αληση *ρμην οειν ραοιως ουτω λεγεσσαι

νοαΛ. προς άφρονας τε και νέους, αλλα μάλιστα μεν σιγα-

σθαι, ει δε ανάγκη τις ην λέγειν, δι απορρήτων

άκούειν ώς ολιγίστους, θυσαμενους ού χοΐρον άλλά

τι μεγα και απορον θύμα, οπως ο τι ελαχίστοις συν-

'5 εβη άκοΰσαι.

Και γάρ, ή δ' ος, ουτο'ι γε οι λόγοι χαλεποί.

Και ού λεκτεοι γ', εφην, ω Άδείμαντε, εν τη Β

ημέτερα πάλει. ούδε λεκτεον νεψ άκούοντι, ώς

αδικών τά έσχατα ούδεν αν θαυμαστον ποιοι, ούδ'

2ο αύ άδικούντα πάτερα κολάζων παντϊ τρόπω, άλλά

δρωη αν οπερ θεών ο'ι πρώτοι τε καΧ μέγιστοι.

υ μα τον Δια, η ο ος, ουοε αυτω μοι οοκει επι

τήδεια είναι λέγειν.

ττκ5ΐοπβ5 Ούδε γε, ην δ' εγώ, το παράπαν ώς θεοί θεοϊς

Φΐ3ΐτεΐ5οΓ 2; πολεμούσί τε και επιβουλευουσι καϊ μανονται—ούδε

Ληά ΐΗείΓ γαρ άληθη —, 61 γε δει ημΐν τους μέλλοντας την €

ΐΐϋνίουΓ ιο πόλιν φυλάζειν αϊσχιστον νομίζειν το ραδίως άλλη-

οΛεΓαΓε λοιρ άπεχθάνεσθαι' πολλού δει γιγαντομαχίας τε

υηίπιε. λλ / » - ν χ / \ νχ χ ν

μυοολογητεον αυτοις και ποικιλτεον, και αλλάς εχ-

3ο θρας πολλάς και παντοδαπάς θεών τε κα\ ηρώων

22. δοκίί ιηχ Ρίείηιιβ : Βοκω ΑΠΜΒ.

ΤΗε ξνεαίβτ /οηη$ ο/ Μιεοίθ£γ : 83

ρ. 378• προς συγγενείς τε καϊ οίκείους αυτών άλλ* εϊ πως Κΐ&Λΐκ

II.

8<Χ:ΙΙΛΤΕ5,

ΛϋΕΙΜΑΝΤυβ.

μελλομεν πείσειν, ως ούδε\ς πώποτε πολίτης έτερος

ετερω άπηχθετο ονδ' εστί τούτο οσιον, τοιαύτα

ι> λεκτε'α μάλλον προς τα παιδία ευθύς κα\ γερονσι

και γραυσί, καϊ πρεσβντεροις γιγνομενοις καϊ τους 5

ποιητας εγγύς τούτων άναγκαστεον λογοποιεΐν.

Ηρας δε δεσμούς ύπο υ'ιεος και Ηφαίστου ρίψεις Αηά

υπο πατρός, μέλλοντος τη μητρι τυπτομενη αμυνειν, ίηΐεφΓείη-

και σεομαχιας όσας (Ιμηρος πεποιηκεν ου παραοεκ- ιΐ,<™ ηΓε

/ » \ /χ ν » > » / / ηο' ϋη"

τεον εις την πολιν, ουτ εν υπονοιαις πεποιημενας ίο ϋεΓ5ΐοοά

ουτε άνευ υπονοιών, ο γαρ νέος ουχ οίος τε κρινειν γο\\η%.

ο τι τε υπόνοια και ο μη, άλλ' ά αν τηλικοΰτος ων

Ε λαβή εν ταις δόζαις δυσεκνιπτά τε καϊ άμετάστατα

φιλεΐ γίγνεσθαι, ων δη ίσως ένεκα περί παντός

ποιητεον α. πρώτα άκουουσιν ο τι κάλλιστα μεμυθο- >5

λογημενα προς άρετην άκουειν.

Έ,χει γαρ, εφη, λόγον. άλλ' εϊ τις αϋ κα\ ταύτα

ερωτωη ημάς, ταΰτα αττα εστί και τίνες ο'ι μΰθοι,

τίνας αν φαΐμεν ;

Και εγω είπον Ω Άδείμαντε, ουκ εσμεν ποιηται ίο

Ρ• 379• εγώ Τ€ κα' σν *ν τψ παρόντι, | άλλ' οίκισταΐ πόλεως,

οϊκισταίς δε τους μεν τύπους προσήκει ε'ιδεναι εν ο'ις

δει μυθολογεΐν τους ποιητας, παρ ους εαν ποιώσιν

ουκ επιτρεπτεον, ου μην αύτοΐς γε ποιητεον μύθους.

Ορθώς, εφη' άλλ' αύτο δη τοΰτο, οι τύποι περί 25

θεολογίας τίνες αν είεν ;

Ύοιοίδε που τίνες, ην δ' εγώ' οίος τυγχάνει 6 θεός ΟοΛίβίο

ων, αει οηπου αποοοτεον, εαν τε τις αυτόν εν επεσι 5βηΐε<ι ω

ποιτ) \_εάν τε εν μελεσιν~\ εάν τε εν τραγωδία.

4. λ€κτ«α ΠΜ : οπι. Α. 5• *η' τ°ν* Μ55. : τονι Μ&άνΪ£.

ΐ8. ταΰτα ΑΜ : αυτά Π. 2<ρ. «άν τί ίν μίλισιν Π : οιτι. ΑΜ.

Γΐε Ιηιΐχ 15.

Ο 2

84 Ι. Οοά Ϊ5 £ΌΟΰί

ΚφώΙΐο

Π.

8οςΚΑΤΕ5,

ΑϋΕΙΜΑΝτυδ.

Οοά, ίί Ιιε

Ι* βΟΟ<3, 15

ΙΗθ ΛΙΙΐΙΐϋΓ

οίβοοά

οηΐχ.

ΤΙιβ Βε-

ιίοικ οί ώε

ροείδ.

Δει γάρ. ρ. 379•

Ούκούν αγαθοί ο γε θεός τω οντι τε καΐ λεκτεον Β

ούτως ;

Τ/ 9ι μην ;

5 Άλλα μην ουδέν γε των αγαθών βλαβερόν' η

γάρ;

Ου μοι δοκεΐ.

Άρ' οδν ο μη βλαβερον βλάπτει ;

Ουδαμώς.

ίο *0 δε μη βλάπτει κακόν τι ποιεί ;

Ούδε τούτο.

Ο δί γε μηδέν κακόν ποιεί, ονδ' αν τίνος ειη κακοΰ

αϊτιον ;

Πώ? γάρ ;

ΐ5 Τι δε' ; ώφελιμον το αγαθόν ;

Ναι.

Αΐτιον άρα εύπράγιας ;

Ναι.

Ονκ αρα πάντων γε αίτιον το αγαθόν, άλλα τών

ίο μεν εδ εγόντων αίτιον, των δε κακών άναίτιον.

ΤΙαντελώς γ', εφη. 0

υο αρα, ην ο εγω, ο σεος, επειοη αγασος,

πάντων αν εϊη αίτιος, ως οί πολλοί λεγουσιν, άλλα

ολίγων μεν τοις άνθρωποις αίτιος, πολλών δε άναι-

25 τιος' πολύ γαρ ελαττω τάγάθα τών κακών ημΐν.

και τών μεν αγαθών ούδενα άλλον αϊτιατεον, τών δε

κακών αλλ' άττα δει ζητεΐν τα αίτια, άλλ' ου τον θεόν.

Αληθέστατα, εφη, δοκεΐς μοι λέγειν.

Ουκ αρα, ήν δ' εγώ, άποδεκτεον ούτε Όμηρου

3ο οΰτ' άλλου ποιητού ταυτην την άμαρτίαν περί τους Ό

ι. γ« οιη. Π. 2ΐ. ν ΑΠ : ?<>ρ Π'Μ•

αηά ΐΗβ αηίΐιον ο/ £θοά' : 85

Ρ· 379· θεούς άνοητως άμαρτάνοντος και λέγοντος, ώς δοιοι ΚιρΜκ

■πίθοι

κατακείαται εν Δ ιοί οΰδει Βογκατεϊ,

# ΛθΕ1ΜΛΝΤυ5.

κηρών εμπλειοι, ό μεν εσθλών, ανταρ 8 δειλών'

και ώ μεν άν μίζας ό Ζευς δω αμφοτέρων, 5

άλλοτε μεν 76 κακω δ γε κύρεται, <?λλθΓ€ 3* έσθλω'

ω ο αι> μη, αλλ άκρατα τα έτερα, τον οε

κακή βονβρωστις επι γθόνα δΐαν ελαννει.

Ε ού& ώς ταμίας ημΐν Ζεύς

αγαθών τε κακών τε τετυκται. 10

Τ^ν δβ των όρκων καϊ σπονδών σύγχυσιν, ην ό

ΐΐάνδαρος συνίχ&ν, εάν τις φη δι Αθηνάς τ€ καϊ

Αιος γεγονεναι, ουκ επμινεσόμεθα' οΰδε θεών εριν τε

ρ. 380. κα\ κρίσιν | δια. θεμιτός τε και Αιός' οϋδ* αδ, ώς

Αισχύλος λέγει, εατίον άκούειν τους νέους, οτι ι-,

θεοί μεν αΐτίαν φύει βροτοΐς,

όταν κακωσαι δώμα παμνήδην 6(λτ].

άλλ' εάν τις ποιτ} εν οίς ταΰτα τα. ιαμβεΐα ενεστι, τα

της Νιόβης πάθη, η τα ΤΙελοπιδών η τα Ύρωϊκα η τι

άλλο των τοιούτων, η ου θεού εργα εατεον αυτά. λε- ίο

γειν, η ει θεού, εζευρετεον αύτοΐς σχεδόν ον νυν

ημείς λόγον ζητούμεν, καϊ λεκτεον, ώς 6 μεν θεος

β δίκαιά τε καϊ άγαθά ε'ιργάζετο, οί δε ώνίναντο κολα- Οηΐχ ιΐιαΐ

ζομενοι ως οε ασλιοι μεν οι οικην οιοοντες, ην οε ίδοΓΛε

οη ο όρων ταύτα σεος, ουκ εατεον λέγειν τον ποι- 25 ρι1ηί5Η-

ητην. άλλ', ει μεν οτι εδεηθησαν κολάσεως λεγοιεν, ™κΗοΰι«τ

ώς άθλιοι οί κακοί, δίδοντες δε δίκην ώφελοΰντο ύπο ,ο0ο<1·

του θεοΰ, εατεον κακών δε αίτιον φάναι θεόν τινι

γίγνεσθαι άγαθον οντα, διαμαχητεον παντί τρόπω

δό 2. Οοά ϊ$ έπα.

//.

5θ€ΚΑΤΕΒ,

ΑϋΕΙΜΑΝΤυβ.

Τΐιίηςδ

πιιΐδΐ ίκ

οΐιοηβεά

είΐΗβΓ 1>χ

αηοιΗεΓ ογ

1>γ Ιίικηι-

5ε1νε5.

μήτε τινά λέγειν ταΰτα εν νη αυτού πόλ€ΐ, ει μέλλει ρ. 38°•

εύνομήσεσθαι, μήτε τίνα άκουαν, μήτε νεωτερον

μήτε πρεσβύτερος, μήτε εν μέτρω μήτε άνευ μέτ- ο

ρου μυθολογοΰντα, ώς ούτε όσια αν λεγόμενα, ει

5 λέγοιτο, ούτε ξύμφορα ήμϊν ούτε σύμφωνα αυτά

αύτοϊς.

Σύμψηφός σοι ειμί, εφη, τούτου του νόμου, και

μοι άρεσκα.

Ούτος μεν τοίνυν, ήν δ' εγώ, εις αν είη των περ\

ίο θεούς νόμων τε κα\ τύπων, εν ω δεήσει τους λέγον

τας λέγειν καΐ τους ποιούντας ποιεΐν, μη πάντων

αίτιον τον θεον αλλά των αγαθών.

Και μαλ', εφη, άπόχρη.

ι οε οη ο οευτερος οοε ; αρα γοητα τον σεον οιει ό

ι 5 είναι και οίον εξ επίβουλης φαντάζεσθαι άλλοτε εν

άλλαις ιδέαις, τότε μεν αύτον γιγνόμενον και άλλατ-

τοντα το αυτού είδος είς πολλας μορφας, τότε δε

ημάς άπατώντα καϊ ποιούντα περί αυτού τοιαύτα δο-

κεΐν, η απλούν τε είναι και πάντων ηκιστα της εαυτού

ίο ιδέας έκβαίνειν ;

Ουκ έχω, εφη, νύν γε ούτως ειπείν.

Τι δε τάδε ; οΰκ ανάγκη, εϊπερ τι έζίσταιτο της

αυτού ιδέας, η αύτο ύφ' εαυτού μεθίστασθαι η ύπ' ε

άλλου ;

25 Άναγκη.

Ούκούν ύπο μεν άλλου τά άριστα έχοντα ηκιστα

άλλοιούταί τε και κινείται ; οίον σώμα ύπο σιτιων

τε καϊ ποτών καϊ πόνων, και πάν φυτον ύπο ε'ιλη-

σεων τε και άνεμων και τών τοιούτων παθημάτων,

3• μητ* ϊν Π : μη Α> ΑΜ.

ίο. τοϊ>γ ΑΠΜ : τοί{ « χ Ειΐ5ε&. ΤΙιεοά.

Τ/ΐ€ άίνϊηε ηαίιικ ίηοαραύίϋ ο/ €ΐιαηξβ. 87

ρ. 3δι- οι) το ύγιίστατον και ισχυρότατον ηκιστα ] άλλοι- Κφώΐκ

ούται ;

ΙΙως ο ου; αοε^α»™*.

Ψυχτ/ν δί οϋ την άνδρβιοτάτην και φρονιμωτάτην

ηκιστ αν τι έξωθεν πάθος ταράξει* τε καΐ άλλοιώ- 5

σειεν ;

Να/.

Και μην που καΐ τά γε ξύνθετα πάντα σκεύη τε

κα\ οικοδομήματα καϊ άμφιεσματα κατά τον αύτον

λόγον τά ευ ε'ιργασμενα και εύ έχοντα ύπο χρόνου ίο

τε κα\ των άλλων παθημάτων ηκιστα άλλοιοΰται.

"Έ,στι δη ταΰτα.

Β ΐΐάν δη το καλώς εχον η φύσει η τέχνη η άμ-

φοτεροις ελαχίστην μεταβολην ύπ" άλλου ενδέ

χεται. 15

"Έ,οικεν.

Άλλά μην ό θεός γε καϊ τά του θεού πάντη Βυιααΐ

„ ν οαηηοΐ \κ

άριστα εχει. οίοο^ά

Π- μ ν βχοιΗει·;

ως ο ου ; αη,ι *πι

1 αυτη μεν οη ηκιστα αν πολλας μορφας ισχοι ο ίο Λαη5&χ

θεός. ^

"Ηκιστα δητα.

Άλλ' άρα αυτός αύτον μεταβάλλοι αν και άλ-

λοιοΐ ;

Αηλον, εφη, οτι, εϊπερ άλλοιοΰται. ΐξ

ΐ!ότ€ρον ούν (πι το βελτιόν τε και κάλλιον μετα

βάλλει εαυτόν η επί το χείρον και το αϊσχιον εαυ

τού ;

ο Ανάγκη, εφη, επι το χείρον, εϊπερ άλλοιοΰται" ού

I. ού Π : οί ΑΜ. 4· °ύ τη» ΑΜ : αύτη» Π.

9. και αμφιίσματα Π : Οίη. ΑΜ. Ι7· >« Π · τ{

88

ΚιρνΗίί

Π.

8<κ:κατε5,

ΑοκΙΜΑΝΤυδ.

Νογ \νίΠ

Ιΐ6 ΓΠ,ΐ1<β

αηχ ίαΐ5β

ΓβρΓεϋεηΙ-

Ηΐίοη οί

1ιίπΐ5ε1Γ.

Τ/ιβ /αΙίβΙιοοάί ο/ ΙΗ.0 ροείε.

γάρ που ενδεά γε φησομεν τον θεον κάλλους η άρε- ρ. 381.

της είναι.

Όρθότατα, ήν δ' εγώ, λέγεις, και ούτως έχοντος

δοκεΐ αν τις σοι, ώ Άδείμαντε, εκών αύτον χείρω

5 ποιεΐν όπηοΰν ή θεών ή ανθρώπων ;

Αδύνατον, εφη.

Αδύνατον άρα, εφην, καΐι θεώ εθελειν αύτον άλ-

λοιοΰν, αλλ* ώς εοικε, κάλλιστος και άριστος ων είς

το δυνατόν έκαστος αυτών μένει άε\ άπλώς εν ττ}

ίο αύτοΰ μορφή.

"Απασα, εφη, ανάγκη εμοιγε δοκεΐ.

Μηδε\ς άρα, ην δ' εγώ, ω άριστε, λεγετω ημΐν Ώ

των ποιητών, ώς

θεοί £ΐίνοισιν ϊοικότΐί ά\\οδαποΐο~ι,

ΐ5 παντοίοι τεΧεθοντεν, επιστρωφωσι πόληαί'

μηδε ΐίρωτεως καϊ Θέτιδος καταψευδεσθω μηδείς,

μηδ' εν τραγωδίαις μηδ' εν τοις άλλοις ποιημασιν

εισαγετω ΐΐραν ηλλοιωμενην ώς ίερειαν άγείρου-

σαν

20 Ίνάγρυ Άργείον ποταμού παισιν βιο8ώροις'

και άλλα τοιαύτα πολλά μη ημΐν ψευδεσθωσαν. Ε

μηδ' αύ ύπο τούτων άναπειθόμεναι α'ι μητέρες τα

παιδία εκδειματούντων, λεγουσαι τούς μύθους κακώς,

ώς άρα θεοί τίνες περιέρχονται νύκτωρ πολλοίς ςέ-

35 νοις και παντοδαποΐς ινδαλλόμενοι, Ινα μη άμα μεν

ε\ς θεούς βλασφημώσιν, άμα δε τους παΐδας άπεργά-

ζωνται δειλότερους.

Μ?) γάρ, εφη.

Άλλ' άρα, ήν θ' εγώ, αύτοϊ μεν ο'ι θεοί εισιν οίοι

3° μη μεταβάλλειν, ημΐν δε ποιοΰσι δοκεΐν σφάς παν-

τοδαπούς φαίνεσθαι, εζαπατώντες και γοητεύοντες ;

Τ/ΐ€ Ιϊϊ ίη ΐΗβ $οηΙ. 89

ρ. 381. "Ισως, εφη. ΚιρΜή

ρ. 382. Τ/ δε ; ην δ' εγώ" ψενδεσθαι | θεος εθελοι άν η

λογω η εργω φάντασμα προτείνων ; αοειμαντ^.

Οι;κ οίδα, η δ' δρ.

Ουκ οίσθα, ήν δ' εγώ, οτι το γε ως αληθώς ψεύ- 5

δορ, ει οίον τε τούτο ειπείν, πάντες θεοί τε και άν

θρωποι μισοΰσιν ;

Πώρ, εφη, λέγεις ;

Οντως, ήν δ' εγώ, οτι τω κνριωτάτω που εαυτών

ψενδεσθαι κα\ περί τα. κυριώτατα ουδείς εκών εθελει, ίο

άλλα πάντων μάλιστα φοβείται εκεί αύτο κεκτη-

σθαι.

Ούδε νυν πω, ή δ' ος, μανθάνω.

ΐϊ Οΐει γάρ τί με, εφην, σεμνον λέγειν εγώ δε λεγω

οτι τη ψνχη περί τα. οντα ψενδεσθαι τε καΐ εψεύσθαι 15

καϊ άμαθη είναι καΐ ενταύθα εχειν τε κα\ κεκτησθαι

το ψεύδος πάντες ηκιστα αν δεξαιντο, κα\ μισοΰσι

μάλιστα αύτο εν τω τοιοντω.

Πολυ γε, εφη.

Άλλά μην ορθότατά γ αν, ο νυν δη ελεγον, τούτο ίο

ώς αληθώς ψεύδος καλοΐτο, ή εν τη ψνχη άγνοια ή

τού εψενσμενον έπει τό γε εν τοις λόγοις μίμημά

τι τού εν τη ψνχη εστί παθήματος και ύστερον γε-

€ γόνος εϊδωλον, ον πάνυ άκρατον ψεύδος, η ονχ

οντω ; 25

ΥΙάνν μεν οΰν.

Το μεν δη τώ οντι ψεύδος οΰ μόνον ΰπο θεών άλλά ΤΗβιπιβ

και υπ ανθρώπων μισείται. εςααΐΐχ

ΙΛΟΚεί μΟΙ. Ιιοΐΐι \>γ

ι οε οη ; το εν τοις λογοις γευοος ποτε και τω 3° πιεη.

χρησιμον, ώστε μη άξιον είναι μίσους ; άρ ού πρός

9θ

ΚιρΜκ

II.

500ΛΑΤΕ5,

ΑϋΕΙΜΛΝΤΧδ.

ΤΗε Γ6ΙΤ16-

όχΑ ΟΓ

ρΓβνεηιίνο

1Ϊ6 15 00171-

ραΐΉΐίνοΙχ

ίηηοοεηι,

ϋυΐ Οοά

οάτι Ηανε

ηο ηεεά

οίίΐ.

Οοά ηεεάε ηοί /αΐεΰΐιοοά.

τε τους πολεμίους και των καλουμένων φίλων, όταν ρ. 382.

δια μανίαν η τίνα ανοιαν κακόν τι επιχειρώσι πρατ-

τειν, τότε αποτροπής ένεκα ως ψαρμακον χρησιμον

γίγνεται ; καϊ εν α'ις νυν δη ελεγομεν ταΐς μυθολο- Ό

5 γίαις, δια το μη ειδεναι οπη τάληθες έχει περί των

παλαιών, άφομοιούντες τω άληθεΐ το ψεύδος ο τι μά

λιστα, ούτω χρησιμον ποιούμεν ;

αι μαλα, η ο ος, ούτως έχει.

Κατά τι δη οδν τούτων τω θεώ το ψεύδος χρησι-

ιο μον ; πότ€ρον δια το μη ειδεναι τα πάλαια άφο-

μοιών αν ψεύδοιτο ;

1 ελοιον μεντ αν ειη, εφη.

ΧΙοιητης μεν άρα ψευδής εν θεφ ουκ ενι.

Ου μοι δοκεΐ.

15 Άλλα δίδίωί τους εχθρούς ψεύδοιτο ; ε

Πολλού γε δει.

Άλλα δι οικείων ανοιαν η μανίαν ;

Άλλ' ουδείς, εφη, των ανόητων και μαινόμενων

θεοφιλής.

υκ αρα εστίν ου ένεκα αν σεος ψευοοιτο.

Οϋκ εστίν.

ΥΙαντη αρα άψευδες το δαιμόνων τε κα\ το θείον.

ΥΙαντάπασι μεν ούν, εφη.

Κομιδη αρα ό θεός άπλοΰν καϊ αληθές εν τε έργω

25 καϊ εν λόγω, και ούτε αΰτος μεθίσταται ούτε άλλους

εξαπατά, \_οΰτε κατά φαντασίας^ οϋτε κατά λόγους

οϋτε κατά σημείων πομπας, οΰθ' ΰπαρ οΰτ' οναρ.

| Οΰτως, εφη, εμοιγε και αύτώ φαίνεται σου λε- ρ. 383•

γοντος.

3ο Συγχωρείς άρα, εφην, τούτον δεύτερον τύπον είναι,

Ι. όταν Μ55 : οϊ άν ς]. Ηεπη. 26. οΰτι κατά φαντασία! Π : 0Π1. ΑΜ.

Οοά ί$ ΙυηΙΙι. 9ΐ

ρ. 383- εν ω δβΐ περ\ θεών και λέγειν και ποιειν, ως μήτε

αυτούς γόητας οντάς τω μεταβάλλειν εαυτούς μήτε

ημάς ψεύδεσι παράγειν εν λόγω ή εν εργω ;

Συγχωρώ.

ΚφώΙκ

II.

δΟΪΓΗΛΤΕΚ,

ΑοΕΙΜΑΝτυ».

ΓαΙδεΗοοίΙδ

ροβίδ !

Πολλά άρα Όμηρου επαινοΰντες άλλα τούτο ουκ 5 ΑνΆ? Λεη

επαινεσόμεθα, την του ενυπνίου πομπην υπο Αιος τω

Άγαμεμνονι' ούδε Αισχύλου, οταν φι) ή θετις τον

Β Άττόλλω εν τοις αυτής γάμοις αδοντα ενδατεισθαι

τας εάς εύπαιδίας

νόσων τ' άπειρον! και μακραίωνας βίους, >°

ζνμπαντά τ' ειπών θεοφιλείς εμάς τύχας

παιών' επενφημησεν, εύθυμων εμε.

κάγώ το Φοίβου θείον άψενδες στόμα

ηΧπιζον είναι, μαντική βρνον τέχνη.

ό 6" , αύτος ύμνων, αύτύς εν θοίντ) παρών, 1 5

αύτος τάΚ ειπών, αύτός έστιν ό κτανων

τον παϊδα τον εμόν.

0 οταν τις τοιαύτα λεγη περι θεών, χαλεπανοΰμεν τε

και χορον ού δώσομεν, ούδε τους διδασκάλους εάσο-

μεν επι παιδεία, χρήσθαι τών νε'ων, ει μελλουσιν ήμΐν *ο

οι φύλακες θεοσεβεΐς τε και θείοι γίγνεσθαι, καθ'

οσον άνθρώπω επι πλείστον αίϊόν τε.

ΐΐαντάπασιν, εφη, εγωγε τους τύπους τούτους

συγχωρώ, κα\ ώς νόμοις αν χρωμην.

2. όντα! ΠΜ : ογπ. Α. 8. αίτηι (ϊίς) ΠΜ : αϋτοίι Α.

ϋ). ιν&ατιϊσθαι Α2 Π : ϊνδντΛσθαι ΑρΓ. ΜΠ2.

12. παιων' Μ3 : παιών ΑΠ.

Γ.

ΚφώΙκ

III.

5>0€ΚΛΤΕ5,

ΑϋκίΜΛΝτυς.

Τ1ΐ6 <1Ϊ5-

Ιεδίοηδ οί

πιγίΗο-

1ο§γ.

Τά μεν δη περ\ θεούς, ην δ' εγώ, τοιαΰτ' άττα, ρ. 386·

ώς εοικεν, άκουστεον τε και ουκ άκουστεον ευθύς εκ

■παίδων τοις θεούς τε τιμησουσι κάχ γονέας την τε

άλληλων φιλίαν μη περί σμικρού ποιησομενοις.

5 Και οίμαί γ , εφη, ορθώς ήμΐν φαίνεσθαι.

Ύί δε δη ; βί μελλουσιν είναι ανδρείοι, άρα ού

ταΰτά τε λεκτεον και οία αυτούς ποιησαι ηκιστα τον

θάνατον δεδιεναι ; η ηγεΐ τινά ποτ αν γενέσθαι αν- β

δρεΐον έχοντα εν αύτω τοΰτο το δεΐμα ;

ίο Μά Αία, η δ' ος, ουκ εγωγε.

Ύί δε; τάν "Αιδου ηγουμενον είναι τε καϊ δεινά

είναι οίει τινά θανάτου άδεη εσεσθαι καϊ εν ταΐς

μάχαις αίρησεσθαι προ ηττης τε κα\ δουλείας θάνα-

ΤΤιβ <1ε-

δΟΓΪρΙίοη

οί Ιΐιε

>νΟΓΐ(1

6ε1ο\ν ίη

ΗοιτιεΓ.

ΐ5 Ουδαμώς.

Αεΐ δη, ώς εοικεν, ημάς επιστατειν και περ\ τού

των τών μύθων τοις επιχειροΰσι λέγειν, και δεϊσθαι

μη Χοιδορεΐν απλώς οΰτως τά εν "Αιδου άλλά μάλλον

επαινεΐν, ώς οΰτε άληθη λέγοντας ουτ ωφέλιμα τοις ο

2ο μελλουσι μαχίμοις εσεσθαι.

Αεΐ με'ντοι, εφη.

ΤΙΐβ ΙβαοΗίη^ ο/ ΐΗβ ροβΙ$ α6οηΙ Ηαάε$.93

386. ΈξαΧείψομεν άρα, ην δ' εγώ, άπο τοΰδε του ατούς

άρζάμενοι πάντα τά τοιαύτα,

βουΧοίμην κ' ίπάρονρος ίων θητενίμεν άΧΧω

άνδρι παρ άκΧήρω, [ω μη βίοτος πολύς εΐη,~\

ή πάσιν νεκύεσσι καταφθιμίνοισιν άνάσσειν

και το

και

οικία 8( θνητοΐσι και άθανάτοισι φανείη

σμΐρδαΧε , ενρώεντα, τά τε στνγίονσι θεοί περ

ώ πόποι, η ρά τις εστί και είν Άΐδαο δόμοισι

ψυχή και εϊδωΧον, άτα,ρ φρένες ουκ ενι πάμπαν'

και το

οΐω πεπνΰσθαι, ται δ\ σκιαϊ άΐσσουσι'

και

ΚφώΙκ

III.

δοΟΒΛΤΕϋ,

ΑθΕΙΜΛΝΤί.-5.

>5ψυχή δ" (κ ρεθεων πταμενη "Αϊδόσδε βεβήκει,

δν πότμον γοόωσα, Χιποϋσ άνδροτητα και ήβην

387. καΐ το

ψυχή δε κατά. χθονός, ήότε καπνός,

φχετο τετριγυΐα·

και 20

ώί 5" δτε νυκτερίδες μνχω άντρου θεσπεσίοιο

τρίζουσαι ποτίονται, εττεί κε τις άποπεσησιν

όρμαθοΰ εκ πετρης, ανά τ άΧΧήΧτ)σιν εχονται,

ως οί τετριγυϊαι άμ' %εσαν.

Β ταύτα και τα. τοιαύτα πάντα παραιτησόμεθα "Ομηρου 25 5υοΗ

\\νΝΝ \ \ ,. / * * 18185 10τε και τους αΧΧους ποιητας μη χαΧεπαινειν αν οια- ΐκι^Μίεύ.

γράφωμεν, ούχ ώς ου ποιητικά και ηδεα τοις ποΧΧοΐς

άκουειν, άλλ' οσω ποιητικώτερα, τοσούτω ήττον

άκουστέον παισι καΐ άνδράσιν, ους δεΐ ελευθέρους

είναι, δουΧείαν θανάτου μάΧΧον πεφοβημενους. 3°

ΥΙαντάπασι μεν ούν.

4. £—("η Π : οιη. ΑΜ.

94

ΚφΛΙκ

III.

8θ€ΚΑΤΕ5,

ΑθΕΙΜΑΝΤΙ'5.

ΤΗβ

είΓειτιίηίΐΙε

&η(1 ρίιί-

ίαΐ 5ΐΓαΐη5

οΓ ίαπιουδ

ιτιοη, αη<1

γεί πιογο

οί Ιίιβ

%θά5, ΙΪΗ151

αΙδο 1)6

βηηίίΐιειί.

Τ/ιε τε/ονηι ο/ ηιγέ/ιοΐο^γ.

Ούκοΰν ετι και τα περι ταύτα ονόματα πάντα τα. ρ. 387·

δεινά τε καΐ φοβερά αποβλητέα, Κ,ωκυτούς τε και

Στύγας κα\ ενερους και άλ'ιβαντας, και άλλα οσα ο

τούτου του τύπου ονομαζόμενα ψρίττειν δη ποιεί ώ?

5 οιόν τε πάντας τούς άκούοντας. καϊ ίσως ευ εχει

προς άλλο τι' ημείς δε ύπερ των φυλάκων φοβούμεθα,

μη εκ της τοιαύτης φρίκης θερμότεροι και μαλακώ-

τεροι του δέοντος γενωνται ήμΐν.

Και ορθώς γ', εφη, φοβούμεθα.

ίο Αφαιρετέα άρα ;

Ναι.

Ύον δε εναντίον τύπον τούτοις λεκτεον τε καϊ

ποιητεον ;

Δήλα δη.

ι5 Και τους οδυρμούς άρα εξαιρήσομεν και τούς οίκ- ϋ

τους τούς των ελλογίμων ανδρών ;

Ανάγκη, εφη, εϊπερ και τα πρότερα.

ΣΙ Λ / * Μ » / ,»λ« > 5- / *κοπεί οη, ην ο εγω, ει ορσως εςαιρησομεν η

ου. φαμεν δε δή, οτι ό επιεικής άνηρ τω επιεικεϊ,

2ο ουπερ και εταίρος εστι, το τεθνάναι ου δεινον ήγη-

σεται.

Φαμεν γάρ.

Ουκ άρα ύπερ γ' εκείνου ως δεινόν τι πεπονθότος

οουροιτ αν.

>5 Ού δήτα.

Αλλά μην και τόδε λεγομεν, ως ό τοιούτος

μάλιστα αυτός αύτώ αυτάρκης προς το εύ ζην και

διαφερόντως τών άλλων ήκιστα έτερου προσδεΐται. ε

Αληθή, εφη.

4- ώϊ οιόν Τ( <1 : ως οίιται ΑΠΜ : όσα (τη ς], Ηεπη. : ΆΠ ώί ί'τ€« ?

6. ίιτίρ ΠΜ : νπό Α.

Εχοβ$5Ϊν€ £νίβ/ ο/ Ηετοβε. 95

ρ. 387• Υίκιστα αρ αυτω δεινον στερηθηναι υ'ιεος η άδελ- ΚφΑΟι

φον η χρημάτων η άλλου του των τοιούτων.

ίίκιστα μεντοι. ΑηΕΐ«ΛΝΤ«.

Ηκιστ' άρα κα\ όδυρεσθαι, φερειν δε ως πραότατα,

όταν τις αύτον τοιαύτη ξυμφορά καταλάβη. ζ

ΤΙολυ γε.

Όρθώς άρ' αν εζαιροϊμεν τους θρήνους των ονο

μαστών ανδρών, γυναιξί δε άποδιδοΐμεν, και ούδε

ρ. 388. ταυταις σπουδαίαις, και \ όσοι κακοί των ανδρών,

ΐνα ημΐν δυσγεραίνωσιν όμοια τούτοις ποιεΐν ους δη ίο

φαμεν επι φυλακή της χώρας τρεφειν.

Όρθώς, εφη.

ΤΙαλιν δη Όμηρου τε δεησόμεθα και τών άλλων δυοίι

ποιητών μη ποιεΐν Αχιλλέα θεάς παΐδα αλλοτ επι ΐαπΗ-ηκοί

πλευράς κατακειμενον, άλλοτε ο αυτέ υπτιον, ι$ ααάΡπβχα,

άλλοτε δε πρηνη, τότε δ' ορθόν άνασταντα

πλωΐζοντ άλύοντ επί θΐν άλος άτρυγετοιο,

Β μηδέ άμφοτερησι χερσϊν ελόντα κόνιν α'ιθα-

λόεσσαν χευαμενον κακ κεφαλής, μηδέ άλλα

κλαίοντα τε καϊ όδυρόμενον οσα καϊ οία εκείνος *ο

εποίησε' μηδέ ΥΙρίαμον εγγύς θεών γεγονότα λιτα-

νευοντα τε και

κνΧινδόμΐνον κατά κόπρον,

ϊξονομακλήδην 6νομάζοντ άνδρα εκαστον,

πολύ δ' ετι τούτων μάλλον δεησόμεθα μητοι θεούς 25

γε ποιεΐν οδυρομενους καϊ λέγοντας

Ο ωμοί ϊγω δειλή, ωμοί δυσαριστοτδκεια'

εϊ δ' ούν θεούς, μητοι τόν γε μεγιστον τών θεών τολ-

μησαι οΰτως άνομοίως μιμησασθαι, ώστε

7• άρ' αν ΠΜ : άρα Α.

Ι7• τιλώζοντ' Πρί". : π\ώζοντα Μ : π\άζοντ γχ : πρωιζοντ ς). Ηβ)'Π.

96 Τ/ιβ £θά$ %ν€βρίη£ αηά Ιαη^Ηίηξ.

ΚιραίΙκ

III.

8θ<:ΚΛΤΕ5,

ΑϋΕΙΜΑΝΤυδ.

Ηηά οΓ

Ζειΐ5, \ν•Ηεη

Ηε βεΐιοΐάδ

Λε Γαιε οΓ

ΗβΟΐΟΓ ΟΓ

8«Γρβ<1οη.

ΝείιΗβΓ

αΓε Λε

£αηιχϋαη5

Ιο οε εη-

εουκίβείΐ

(ο 1;ηιι;!>

ίιγ ώε

■ ■χίΠΓίρΙι' θΓ

Ιΐιε £θά5.

ώ πδποι, φάναι, % φίλον άνδρα διωκόμενοι/ περί άστυ ρ. 388.

όφθαλμοΐσιν όρωμαι, εμον <5' όλοφνρεται ητορ•

και

αΐ αί εγών, δτε μοι Έαρπηδόνα φίλτατον ανδρών

5 μοΐρ ύπο ΠατρδκΧοιο Μενοιτιάδαο δαμήναι. Ώ

εϊ γαρ, ω φίλε Άδείμαντε, τά τοιαύτα ημΐν οί νέοι

σπουδή άκούοιεν κα\ μη καταγελφεν ως αναξίων

λεγομένων, σχολτ} αν εαυτόν γε τις άνθρωπον οντά

άνάζιον ήγήσαιτο τούτων κα\ επιπλήξειεν, ει κα\

ίο επιοι αυτώ τοιούτον η Χεγειν η ποιεΐν, άλλ' ουδέν

αίσχυνόμενος ούδε καρτερών πολλούς επί σμικροΐσι

παθημασι θρήνους αν αδοι καϊ οδυρμους.

Αληθέστατα, εφη, λέγεις. Ε

Αεί δε γε οϋχ, ως άρτι ημΐν ό λόγος εσημαι-

ΐ5 νεν' ώ πειστεον, εως αν τις ήμας άλλω καλλίονι

πείση.

Ου γαρ ουν δει.

Άλλα μην ούδε φιλογελωτας γε δει είναι, σχεδόν

γαρ όταν τις εφτ} Ίσχυρω γελωτι, ισχυραν καϊ μετα-

2ο βολην ζητεί το τοιούτον.

Αοκεΐ μοι, εφη.

Ούτε άρα ανθρώπους άξιους λόγου κρατουμένους

ύπο γελωτος άν τις ποιη, | άποδεκτεον, πολύ δε ρ. 389

ήττον, εαν θεούς.

25 Πολύ μεντοι, ή θ' ο?.

Ούκούν Όμηρου ούδε τα τοιαύτα άποδεξόμεθα

περί θεών,

άσβεστος δ' άρ' ενωρτο γελως μακάρεσσι θΐοΐσιν,

ώί ϊδον ' Ηφαιστον δια δώματα ποιπννοντα'

3ο ούκ άποδεκτεον κατά τον σον λόγον.

Ι9• ΐφπ ή• Ηεπηαηη (ει δϊο νίηά.Όπΐ£.) : ΐφην ΑΜ : Ιφη Π : ΐφΐη Ζ

(ΐφην Ισχυρά γίΚωτι άλω γΜοογγ.) 26. Οίκου•» ΗεΠΓΙΕηη.

ΤΗί ρτίνίΙβ£ρ ο/ Ιγϊη£ εοηβηεά ίο ίΑβ τηΐβνε. 97

ρ. 389· Εΐ συ, εφη, βούλα εμον τιθεναι' ού γαρ ούν δη Κ«ρ>ΛΚί

Β άποδεκτεον.

Αλλα μην και αλησειαν γε περι πολλού ποιητεον. ΑοΕίΜΛκτυδ.

€ί γαρ ορθώς ελεγομεν άρτι, καΐ τω οντι θεοϊσι μεν °ϋΓ 5^ι1>

άχρηστοι* ψεύδος, άνθρώποις δε χρησιμον ώς εν 5 »™Λω,

φαρμάκου εϊδει, δηλον, οτι τό γ€ τοιούτον ιατροΐς

δοτεον, Ιδιώταις δε ούχ άπτεον.

Δηλον, εφη.

Ύοΐς άρχουσι δη της πόλεως, εϊπερ τισίν άλλοις,

προσήκει ψεύδεσθαι η πολεμίων η πολιτών ένεκα επ' ίο

ο ώφελία της πόλεως" τοις δε άλλοις πάσιν ούχ άπ

τεον του τοιούτου, άλλά προς γε δη τους τοιούτους

άρχοντας ιδιώτη ψεύσασθαι ταύτον καΐ μείζον αμάρ

τημα φησομεν η κάμνοντι προς Ιατρον η άσκοΰντι

προς παιδοτρίβην περί τών του αύτοΰ σώματος πα- 15

βημάτων μη τάληθη λέγειν, η προς κυβερνητην

περί της νεώς τε και τών ναυτών μη τα. οντα

λεγοντι, οπως η αυτός η τις τών ζυνναυτών^ πρά-

ζεως εχει.

Αληθέστατα, εφη. 20

*Αν άρ άλλον τινά λαμβάνη ψευδόμενον εν τη

Ό πόλει

των οι δημιοεργοϊ εασι,

μάντιν ή ίητήρα κακών ή τίκτονα δονρων,

κολάσει ως επιτήδευμα εισάγοντα πόλεως ωσπερ *5

νεώς άνατρεπτικόν τε καϊ όλεθριον.

Έάν γε, η δ' ος, επί γε λόγω εργα τεληται.

Τ7 δε; σωφροσύνης άρα ού δεήσει ημΐν τοις νεα- ^™^>ιβ

ν'ιαις ;

Πώ$" δ' ου ; 3ο

23- δημιουργοί ΑΠΜ. 25· κολάσει ώϊ Π : κο\άσια>ϊ Λ : κολάσαι ώ( Μ.

Η

98 Ξοτηύ Ϊ£ηο61β νβτ$β$ ;

Κιριώΐϊι "Σωφροσύνης δε ώς πλήθει ού τά τοιάδε μέγιστα, ρ. 389-

άρχόντων μεν υπηκόους είναι, αυτούς δε άρχοντας

ΑοΕίΜΑΝίυ». των περι πότους και αφροοισια και περι εοωόας

ηδονών ; Ε

5 "Εμοιγε δοκεΐ.

Τά τοιάδε φήσομεν, οιμαι, καλώς λεγεσθαι,

οία κα\ Όμήρω Αιομήδης λέγει,

τίττα, σιωπί) ήσο, ίμψ δ' ίπιπείθεο μνθω,

κα\ τα τούτων εχόμενα, τα

ίο ϊσαν μίν^α πνείοντες ' Αχαιοί,

σιγίϊ δειδι&τεί σημάντορας,

και οσ άλλα τοιαύτα.

Καλώς.

Τ/ λ / ^ ' λι οε ; τα τοιαοε

15 οίνοβαρίς, κννοί 6μματ εχο>ν} κραδίην δ' ελάφοιο

| κα\ τά τούτων εζης άρα καλώς, και οσα άλλα τις ρ. 39°·

«V λό^ω η εν ποιήσει εϊρηκε νεανιεύματα ιδιωτών εις

άρχοντας ;

Ού καλώς.

2° Ού γάρ, οίμαι, είς γε σωφροσύνην νεοις επιτήδεια

άκούειν' €ΐ δε τινα άλλην ήδονήν παρέχεται, θαυμα-

στον ούδεν. η πώς σοι φαίνεται ;

ΤΗ? , Ούτως, εφη.

63ΐίηΒ»ηά γ[ §€' . ττο^ΐ^ άνδρα τον σοφώτατον λέγοντα, ως

ϋηη1αη£, * ' · '

«αά. ιΗε 25 δοκεΐ αύτώ καλλιστον είναι πάντων, οταν παρα-ωΐβοίϋΜ! 1 , Γ

ϊηιρΓορεΓ πλεΐαι ώσι τραπεζαι

οεΙιανίοαΓ

Η^βΓβ"1 σίτου και κρειωνι μίθν δ' εκ κρητήρο? άφνσσων Β

ηοΐ ιο \χ οινοχόος φορίτ/σι και εγχείτ) δεπάεσσι,

ιο ΐΗβ

χοιιη£. ^ νιανικίϋματα Α : Ρΐανι(σκ)(ΰματα ΠΜ.

αΙ$ο α ύβϋβν $(ταίη Ηϋανά. 99

ρ. 39°• δοκεΐ σοι επιτήδειον είναι προς εγκράτειαν εαυτού ΚιρνΜκ

άκουαν νεω ; η το

5θ€ΗΑΤΕ3,

λιμω δ' οϊκτιστον θανίειν και πότμον ϊπισπεΐν ; λοβμλητ™.

η Δία, καθευδόντων τών άλλων θεών τε και ανθρώ

πων, ω! μόνος εγρηγορως α εβουλευσατο τούτων 5

Ο πάντων ραδίως επιλανθανόμενον δια την των αφρο

δισίων επιθυμίαν, καϊ ούτως εκπλαγεντα Ιδόντα την

"Ηραν, ώστβ μηδ' εις το δωμάτων εθελειν ελθεΐν,

άλλ' αυτού βουλόμενον χαμαΐ ζυγγίγνεσθαι, και

λέγοντα ώς ούτως ύπο επιθυμίας εχεται, ως ούδ' οτε ίο

το πρώτον (φοιτών προς αλλήλους φίλους ληθοντε

τοκηας; ούδε Αρεως τε καϊ Αφροδίτης ύπο 'ΥΙώαί- ΤΗβΐη-' Γ „ άβοβηι ΙηΙο

στου δεσμον δι έτερα τοιαύτα. οίΑτ&αιηά

Ο • * * Α ' » Λ» * * Α. ' ' ' ΑρΗκχΙίίβ.

κ)ν μα τον ίΐια, η ο ος, ου μοι φαίνεται επιτή

δειον. '5

ϋ Άλλ' 6? πού τίνες, ην δ' εγώ, καρτερίαι προς

άπαντα κα\ λέγονται καϊ πράττονται ΰπο ελλογίμων

ανδρών, θεατεον τε και άκουστεον, οίον καϊ το

στήθος δε πλή£αί κραδίην ήνίπαπε μνθω• Τ1ιβ °ρρ°-

' 5116 51Γ31Π

τετλαθι δή, κραδίη' και κύντερον άλλο ποτ ίτλης. ^ο οίεηάυΓ-

βηοβ.

ΤΙανταπασι μεν ούν, εφη.

Ου μεν δη δωροδόκους γε εατεον είναι τους άνδρας

ούδε φιλοχρήματους.

Ε Ουδαμώς.

Ούδ' άστεον αύτοΐς οτι *5

δώρα θεούς πείθει, δώρ' αίδοίονς βασιλήας'

ούδε τον του Άχιλλέως παιδαγωγον Φοίνικα έπαινε- ΟοικίεΓτιηα-

« / ν. ο \ ' • ~ *- ν ιίοηοΓ

τεον, ως μετρίως έλεγε συμβουλεύων αυτω οωρα μεν Αοππίββ

λαβόντι επαμύνειν τοις Άχαιοΐς, άνευ δε δώρων μη ΡΗοβηίχ.

Η 2

ΙΟΟ

ΚιρκύΙϊΰ

III.

8θ€ΛΑΤΕ5,

ΑϋΕΙΜΑΝΤυίϊ.

ΤΗε ϊηι-

ρίοοϊ 136-

ΙιανίουΓ οί

ΑοΗΗΙεί Ιο

Αροΐΐο αηά

ΐΗε ΓίνεΓ-

β(χΐ5 ; Ϊ1Ϊ5

οηιείψ.

Πιε

Ιβίε οΓ

ΤΙιείειίδ

ΒΉάβτφ, ίηΒοΙεηεβ, Ιη$1, αηά οϋιεν νηε$

άπαλλάττεσθαι της μηνιος. οΰδ' αύτον τον 'Α,χιλλεα ρ. 390.

άξιώσομεν ούδ' όμολογησομεν ούτω φιλοχρήματοι/

είναι, ώστε πάρα. του Αγαμέμνονος δώρα λαβείν,

καϊ τιμήν αν λαβόντα νεκρού άπολύειν, | άλλως δε Ρ• 391•

5 μη 'θελειν.

Οΰκουν δίκαιον γε^ εφη, επαινεϊν τα τοιαύτα.

Όκνώ δε γε, ήν δ' εγώ, δι Ομηρον λέγειν οτι

ουδ' οσιον ταΰτα γε κατά Αχιλλεως φαναι και άλ

λων λεγόντων πείθεσθαι' και αύ ως προς τον Άπόλλω

ίο ειπεν

(βλαψάί μ' έκάεργε, θέων όλοωτατε πάντων

■η σ' αν τισαίμην, εί μοι δνναμίς γε παρείη'

καϊ ως προς τον ποταμόν, θεον οντά, άπειθώς είχε Β

καϊ μαχεσθαι έτοιμος ην καϊ αδ τας του έτερου πο-

'ί,ταμοΰ Σπερχειού ιεράς τρίχας Ιΐατρόκλω ηρωϊ,

εφη, κόμην οπασαιμι φερεσθαι, νεκρω οντι, και

ως έδρασε τοΰτο, ου πειστεον τας τε αδ Έ,κτορος

έλξεις περί το σήμα το ΐΐατρόκλου καϊ τας Των

ζωγρηθεντων σφαγας εις την πυράν, ξύμπαντα

2ο ταΰτα ου φησομεν άληθη ειρησθαι, ούδ' εασομεν €

πείθεσθαι τους ημέτερους ως Άχιλλευς, θεάς ων

παις καϊ ΐΐηλεως, σωφρονεστατου τε καϊ τρίτου άπο

Αιός, καϊ ύπο τω σοφωτάτω Ύ^είρωνι τεθραμμενος,

τοσαύτης ην ταραχής πλεως, ώστ εχειν εν αυτω

35 νοσηματε δυο εναντίω άλληλοιν, άνελευθερίαν μετά.

φιλοχρηματίας και αυ νπερηφανίαν θεών τε και

ανθρώπων.

Όρθώς, εφη, λέγεις.

Μ.η τοίνυν, ην δ' εγώ, μηδέ τάδε πειθώμεθα μηδ'

3ο εώμεν λέγειν, ώς θησεύς ΤΙοσειδώνος υ'ιος ΥΙειρίθους

5• ιθίλΐΐν 3 : &'λίΐκ ΑΠΜ. 7• 8•' Π3. δη Α2Μ.

$ΗοηΙά Ηανε ηο ρΙα€β αηιοηξή ΐΗε £θά$. ιοί

ρ. 39ΐ . τε Δίορ ωρμησαν ούτως επϊ δεινάς άρπαγας, μηδε ΚιραΗκ

15 τιν άλλον θεού παΐδά τε κα\ ηρω τολμησαι αν δεινά

και ασερη εργασασσαι, οια νυν καταψευοονται αν- αοειμαν-π,-ϊ.

τών' άλλα προσαναγκάζωμεν τους ποιητάς η μη αηά Ρείπ-

τούτων αυτα εργα ψαναι η τούτους μη είναι σεων $

παΐδας, άμφότερα δε μη λέγειν, μηδε ημΐν επιχειρείν

πείθειν τους νέους, ως οι θεοί κακά γεννώσι, καΐ

Ε ήρωες άνθρώπων ούδεν βελτίους' όπερ γάρ (ν τοις

πρόσθεν ελέγομεν, ου& οσια ταΰτα οΰτ€ άληθη'

επεδείζαμεν γάρ που οτι εκ θεών κακά γίγνεσθαι ίο

άδύνατον.

ΐΐώς γάρ οΰ ;

Και μην τοις γε άκούουσι βλαβερά" πάς γάρ εαυτφ γηο

ξυγγνωμην εςει κακά» οντι, πεισθείς ως αρα τοιαύτα Οί&«ο

' · ι \ ν \ πινΟιοΙοεί-πραττουσι τε και επραττον και ι5 εαι1:ι1<.5

οΐ θεων άγχίσποροι, γ^Ι^

*οϊ Ζηνος εγγύς, ων κατ Ίδαΐον πάγοι/

Δώς πατρώου βωμός έστ' εν αΐθίρι,

καΐ

οΰ πώ σφιν εξίτηλον αίμα δαιμόνων. 20

ων ένεκα παυστεον τους τοιούτους μύθους, μη ημΐν

ρ. 392 πολλην εύγερειαν \ εντ'ικτωσι τοις νεοις πονηρίας.

Κομιδη μεν ουν, εφη.

Τι ούν [ημΐν], ην δ' εγώ, ετι λοιπόν είδος λόγων

περι όριζομενοις οΐους τε λεκτεον κα\ μη ; περι γάρ 25

θεών ώς δεΐ λεγεσθαι εϊρηται, καΐ περι δαιμόνων τε

και ηρώων καϊ των εν "Αίδου.

Ώάνυ μεν ουν.

Ούκοΰν καϊ περ\ άνθρώπων το λοιπόν εΐη αν ;

I. ωρμησαν ΑΜ : ωμμησιν Π. 2. άλλοι/ Π : ήλλου ΑΜ : «ΐλλού Α2.

Ι7· οί αάά. ΒεΙίΙίΟΓ : οπι. Μ55. 24· ίΜ'" μ : ΟΙΏ- Α : Ρ°51 •ν**

ροηϊΐ Π. 25. πί'ρι όριζομίνοΐί ΠΜ : πιριορίζομι» <ηγ Α : π€ριοριζομίνοΐ{ 3.

1-

102

III.

ΚοοΚΑτΕΛ,

ΑθΚΙΜΑΝΤυ«.

ηιεηΐϊ οί

ιΐιε ροβυ

ηβοιιΐ ηιεη.

Τ/ιβ $ίγΙε$ ο/ ροβίνγ.

Δήλα δη. ρ. 39^-

*Αδύνατον δη, ώ φίλε, ημΐν τούτό γε εν τω παρ-

όντι τάζαι.

Πώί ;

5 "Οτι οΊμαι ημάς ερεΐν ώς άρα και ποιηταϊ και

λογοποιοι κακώς λεγουσι περί ανθρώπων τα. μέγιστα, Β

οτι είσίν άδικοι μεν, εύδαίμονες δε πολλοί, δίκαιοι

δε άθλιοι, και ώς λυσιτελεΐ το άδικεϊν, εάν λανθάνη,

ή δε δικαιοσύνη άλλότριον μεν αγαθόν, οικεία δε

ίο ζημία' κα\ τα. μεν τοιαύτα άπερεϊν λέγειν, τα. δ"

εναντία τούτων προστάζειν αδειν τε και μνθολογεΐν

η ουκ οϊει ;

Εδ μεν οδν, εφη, οιδα.

Ούκονν εάν ομόλογης ορθώς με λέγειν, φησω σε

«5 ώμολογηκεναι & πάλαι *ζητούμεν;

Όρθώς, εφη, νπελαβες.

Ούκοΰν περ\ ανθρώπων οτι τοιούτους δει λόγους α

λεγεσθαι, τότε διομολογησόμεθα, οταν εΰρωμεν οϊόν

εστι δικαιοσύνη και ώς φύσει λυσιτελοΰν τω εγρντι,

2ο εάν τε δοκη εάν τε μη τοιούτος είναι ;

Αληθέστατα, εφη.

α μεν οη λόγων περι εχετω τέλος, το οε λεςεως,

ώς εγώ οιμαι, μετά τούτο σκεπτεον, καϊ ημΐν ά τε

λεκτεον και ώς λεκτεον παντελώς εσκεψεται.

25 Και ό Αδείμαντος, Ύοΰτο, η δ' ος, ού μανθάνω

ο τι λέγεις.

Αλλά μεντοι, ην δ' εγώ, δει γε. ίσως οδν τήδε Ό

μάλλον εϊσει. αρ' ού πάντα, οσα ϋπο μυθολόγων η

ποιητών λέγεται, διηγησις ούσα τυγχάνει η γεγονό-

3ο των η όντων η μελλόντων ;

'5· ζψανμ*» ε). ΗβΓΠΐ. : (ζψοϋμ*» Μ 33.

Όίββηηοβ ΒέΙχυβέη Ερΐο αηά ΌκαιηαΙκ ρονίτγ. 103

ρ. 392· Τί γάρ, (φν, άλλο ; ΚιρΜκ

500ΑΤΕ3,

ΑοΕΙΜΑΝΤΙΗ.

ροείΓγ.

*Α/>' ούν ούχι ήτοι άπλ-ρ διηγήσει ή δια μιμήσεως

γιγνομένη ή δι αμφοτέρων περα'ινουσιν ;

Και τοΰτο, ή δ' ος, ετι δέομαι σαφέστερου μα-

θεΐν. 5

ΓελοΓορ, ην δ' έγώ, εοικα διδάσκαλος είναι και ^(ύχ"

ασαφής, ώσπερ ούν οι αδύνατοι λέγειν, ού κατά ά™™**^

Ε ολον «λλ' απολαβών μέρος τι πειράσομαί σοι εν ί^ρ'0

τούτω δηλώσαι ο βούλομαι. και μοι είπέ' έπίστα-

σαι της Ίλιάδος τα. πρώτα, έν οις 6 ποιητής φησι ιο

τον μεν Χρύσην δεϊσθαι του Αγαμέμνονος άπολΰ-

σαι την θυγατέρα, τον δε χαλεπαίνειν, τον δέ, επειδή

Ρ· 393· ουκ ετύγχανε, | κατεύχεσθαι των Αχαιών προς τον

θεόν ;

"Έγωγε. 1 5

Οισθ' ουν οτι μέχρι μεν τούτων τών επών

και ΐλίσσΐτο πάντας Αχαιούς,

Άτρείδα δς μάλιστα δύω, κοσμήτορε λαών

λέγει τε αυτός ό ποιητής καϊ οΰδε επιχειρεί ημών τήν

διάνοιαν αλλοσε τρέπειν, ώς άλλος τις ό λέγων ή ίο

Β αύτός' τα δε μετά ταύτα ώσπερ αύτος ων ό Χρύσης

λέγει και πειράται ημάς ο τι μάλιστα ποιήσαι μή

"Ομηρον δοκεΐν είναι τον λέγοντα αλλά τον Ιερέα,

πρεσβύτην οντά. και τήν άλλην δή πάσαν σχεδόν

τι ούτω πεπο'ιηται διήγησιν περί τε τών έν Ίλίω 25

κάί περί τών έν Ιθάκη κάϊ ολη Όδυσσεία. παθη

μάτων.

Πάνυ μεν ουν, εφη.

Ούκονν διήγησις μέν έστι και όταν τάς ρήσεις

εκάστοτε λέγη και όταν τα μεταξύ τών ρήσεων ; 3°

104 ΝατταΗοη υηΐΗ. ον ιυϊΐΗοηί ίηιρβτεοηαΐϊοη.

ΚιρίώΙίί ΤΙώς γαρ ου ; ρ. 393·

Άλλ' όταν γί τινα λέγη ρησιν ώς τις άλλος 0

ΑοκίΜΑΝτυί. ων, α/3 ου τότε ομοιουν αυτόν φησομεν ο τι μα-

ΕρίοροβίΓγ λίστα την αύτοΰ λέζιν έκάστω, όν άν προείπη ώς

1)35 3.Ώ βίβ™ 1

ηιεηι οΓ 5 έρούντα ;

ίιηίίαιίοη , φ

ίη «Ηε Φησομεν τι γαρ ;

ιΐι«Γε5ΐ Όυκουν το γε ομοιουν εαυτόν αλλω η κατα φωνην

ηβΓπιιίνε. η κατα σχήμα μιμεισσαι εστίν εκείνον ω αν τις

όμοιοι ;

ΤΙ 'ι μην ;

Έι> δ?) τω τοιούτω, ώς εοικεν, ούτος τε κα\ ο'ι άλ

λοι ποιηται δια. μιμήσεως την διηγησιν ποιούνται.

ΤΙάνυ μεν ούν.

ιιΐιΐ5ΐΓαΐϊοη ( Εΐ δε γε μηδαμοΰ εαυτόν άποκρύπτοιτο ό ποιητής,

ϋε8ίηηίη8 ι5 πασα αν αυτω ανευ μιμήσεως η ποιησις τε και οιη-

γησις γεγονυια ειη. ινα οε μη ειπης, οτι ουκ αυ ο

μανθάνεις, οπως αν τοΰτο γένοιτο, εγώ φράσω. ει

γαρ "Ομηρος ειπών οτι ηλθεν ό Χρυσής της τε θυ-

γατρός λύτρα φέρων και ικέτης των Αχαιών, μάλιστα

2ο δε των βασιλέων, μετά. τοΰτο μη ώς Χρυσής γενό

μενος ελεγεν, άλλ' ετι ώς "Ομηρος, οίσθ" οτι ουκ άν

μίμησις ην άλλ' άπλη διήγησις. είχε δ' άν ώδε πως

— φράσω δε άνευ μέτρου" ου γάρ είμι ποιητικός —*

έλθών ό Ιερεύς εΰχετο εκείνοις μεν τους θεούς δούναι Ε

25 ελόντας την Ύροίαν αυτούς σωθηναι, την δε θυγα

τέρα ο'ι λΰσαι δεζαμενους άποινα και τον θεόν α'ιδε-

σθεντας. ταύτα δε ειπόντος αυτού οί μεν άλλοι

έσέβοντο και συνηνουν, ό δε Αγαμέμνων ηγρίαινεν

εντελλόμενος νύν τε άπιέναι και αύθις μη έλθεϊν, μη

3ο αύτω τό τε σκηπτρον καϊ τα τού θεού στέμματα ουκ

1 5· διήγησις ΑΠ : η διήγησιι Μ.

Τ/ιβ ίηιϋαΗνβ αΗ. ιο$

393· επαρκεσοι' πρϊν δε λυθηναι αυτού την θυγατέρα, εν ΚίρνΗκ.

"Αργά εφη γηράσειν μετά. ου' άπιεναι δ' εκελευε κα\

394· μη ερεθίζειν, Ινα σώς οϊκαδε | ελθοι. ό δ€ πρεσβύ- Α?«ΜΑ«υ8.

της άκουσας εδεισε τ€ καΙ άπηει σιγή, άποχωρησας

δε εκ του στρατοπέδου πολλά τω Άπόλλωνι εΰχετο, 5

τάς τε επωνυμίας του θεοΰ άνακαλών καϊ ύπομιμνη-

σκων καΧ άπαιτών, εϊ τι πώποτε η εν ναών οικοδομη-

σεσιν η εν ιερών θυσίαις κεχαρισμενον δωρησαιτο'

ων δη χάριν κατεύχετο τΐσαι τους Αχαιούς τά ά

δάκρυα τοις εκείνου βελεσιν. οΰτως, ην δ' εγώ, ώ ίο

Β εταίρε, άνευ μιμήσεως άπλη διηγησις γίγνεται.

Μανθάνω, εφη.

Μάνθανε το'ινυν, ην δ' εγώ, οτι ταύτης αύ εναντία

γίγνεται, όταν τις τά του ποιητοΰ τά μεταξύ τών

ρήσεων εζαιρών τά αμοιβαία καταλείπη. ΐί

Και τούτο, εφη, μανθάνω, οτι εστι το περι τάς

τραγωδίας τοιούτον.

Όρθότατα, εφην, ύπελαβες, και ο'ιμαί σοι ηδη Τταξεάγ

δηλούν ο έμπροσθεν ούχ οίιός τ ή, οτι της ποιησεώς Οοπιεάχ

\ α . ι ' \ «, \ ι »χ > / 8Γβ«*ο11γ

Ο τε και μυοολογιας η μεν οια μιμήσεως ολη εστίν, 2ο ϊπ,ίοιίνβ ;

* \ -ν ' &' ν ' · »\ » » <ϋΐΗ)ΓΓ3ΐη-

ωσπερ συ λέγεις, τραγωδία τε και κωμωοια, η οε οι κοοηά

> χ/ »λ ~ »> * λ>* > χ ϊοηιβ οίΗβΓαπαγγελίας αυτού του ποιητου—ενροις ο αν αυτήν ω,,^οί

μάλιστά που εν διθυράμβοις —, η δ' αύ δι άμφο- ^^χ^οί

τερων εν τε ττ} τών επών ποιήσει, πολλαχού δε και ε^^^χ

άλλοθι, εϊ μοι μανθάνεις. »5 Ι5 3001""' ' οιηαίιοη οι

Άλλα ξυνίημι, εφη, ο τότε εβούλου λέγειν. &βΐ*ο.

Και το προ τούτου δη άναμνήσθητι, οτι εφαμεν ά

μεν λεκτεον ηδη ειρησθαι, ώς δε λεκτεον ετι σκεπ-

τεον είναι.

Άλλα μεμνημαι. 3°

25. μα Μ55. : μον ς}. ΗεϊηάοΓί.

ιο6 ΤΙιβ /ΰβύίβηβςς ο/ ίιηίΐαΐονζ.

ΚιρηΜκ

III.

500ΚΛΤΕ3,

ΑυΚΙΜΑΝΤνβ.

Α ΙπηΙ

ηΐκηιΐ

ΗοπιεΓ,

(ορ. ϊη/κα,

ΜΕ. χ.)

Οιιτ

οιίβΗΐ ηοΐ

Ιο οε ίηιί-

ΙίΙΙΟΓϋ, ίοΓ

οηβ πΐίΐη

03η οηΐχ

ιΐυ οηε

Ιηίηβ \νε11 ;

Τούτο τοίνυν αύτο ην ο ελεγον, οτι χρ(ίτ) διομο- Ρ• 394•

λογησασθαι πότερον εασομεν τους ποιητας μιμούμε

νους ημΐν τας διηγήσεις ποιεΐσθαι η τα μεν μιμούμε

νους, τα δε μη, και Όποια εκατερα, η ούδε μιμεϊσθαι.

5 Μαντεύομαι, εφη, σκοπεΐσθαί σε, είτε παραδεζό-

μεθα τραγωδίαν τε και κωμωδίαν εις την πόλιν, εΐτε

κα\ ου.

Ισως, ην ο εγω ίσως οε και πλειω ετι τούτων

ου γαρ δη εγωγε πω οίδα, άλλ' οπη αν 6 λόγος

ίο ώσπερ πνεύμα φερη, ταύτη Ιτεον.

Και καλώς γ, εφη, λέγεις.

Ύόδε τοίνυν, ω Άδείμαντε, αθρει, πότερον μιμη- Ε

τικούς ημΐν δει είναι τους φύλακας η ου, η και τούτο

τοις έμπροσθεν έπεται, οτι εις έκαστος εν μεν αν

>5 επιτήδευμα καλώς επιτηδευοι, πολλά δ' ου, άλλ' ει

τοΰτο επιχειροΐ, πολλών εφαπτόμενος πάντων άπο-

τυγγανοι αν, ώστ είναι που ελλόγιμος ;

Τι δ' ου μέλλει ;

Ούκοΰν καΐ περί μιμήσεως ό αύτος λόγος, οτι

2ο πολλά ό αύτος μιμεϊσθαι ευ ώσπερ εν ού δυνατός ;

Ου γαρ ούν.

Σχολτ/ άρα επιτηδευσει | γε τι άμα τών άζίων ρ. 395•

λόγου επιτηδευμάτων καΐ πολλά μιμησεται καϊ εσται

μιμητικός, επεί που ούδε τα δοκούντα εγγύς αλλήλων

»5 είναι δυο μιμηματα δύνανται οι αυτοί άμα ευ μιμεϊ

σθαι, οίον κωμωδίαν κα\ τραγωδίαν ποιούντες. η ου

μιμηματε άρτι τούτω εκαλεις ;

Έίγωγε' κα\ άληθη γε λέγεις, οτι ού δύνανται οί

αυτοί.

8. Ισα!, ήν ί' ί'γώ' ΐσωι ίί Α : "σωι θ« Μ(ρΓ.) : ίγω—&ή οτα. Π.

2"]. μιμήματβ </ : μιμηματα Μ : μιμήμιιτά τι ΑΠ.

Οηβ τηαη $ΙιοηΙά ηοΐ ρΐαγ ηιαηγ ρανΙ$. \οη

395· Ούδβ μην ραψωδοί γε και ύποκριτάι άμα. κψώΐκ

'Αληθή. ' '"'

»«ΝΧ»>Λ/ ί \ Λ- \ δθ€ΚΑΤΕ5,

Αλλ ουοε τοι ΰποκριται κωμωοοις τε και τραγω- αοειμαντι».

Β δοΐς οι αύτοί' πάντα δε ταΰτα μιμηματα. η ου ;

Μιμηματα. Β

Καϊ ετι γε τούτων, ώ Άδείμαντε, φαίνεται μοι εις Ηβο»ηηοΐ

σμικροτερα κατακεκερματισσαι η τον άνθρωπου ψυ- οίε ηιαηχ

σις, ώστε αδύνατος είναι πολλά, καλώς μιμεΐσθαι η

αυτά εκείνα πράττειν ων δη καϊ τα μιμηματα εστίν

άφομοιώματα. ίο

Αληθέστατα, η δ' ος.

Ει άρα τον πρώτον λόγον διασώσομεν, τους φύ

λακας ήμϊν τών άλλων πασών δημιουργιών άφειμε-

0 νους δεΐν €ΐναι δημιουργούς ελευθερίας της πόλεως

πάνυ άκριβεΐς και μηδέν άλλο επιτηδεύειν ο τι μη 15

€ί? τοΰτο φέρει, ούδεν δη δεοι αν αυτούς άλλο πράτ-

τειν ούδε μιμεΐσθαι. εάν δε μιμώνται, μιμεΐσθαι τά

τούτοις προσήκοντα ευθύς εκ παίδων, άνδρείους,

σώφρονας, οσίους, ελευθέρους, και τά τοιαύτα πάντα,

τά δε άνελεύθερα μητε ποιεΐν μητε δεινούς είναι μι- ίο

μησασθαι, μηδε άλλο μηδέν τών α'ισχρών, Ινα μη εκ

της μιμήσεως τον είναι άπολαύσωσιν. η ουκ ηατθη-

I) σαι οτι α'ι μιμήσεις, εάν εκ νεων πόρρω διατελεσωσιν,

εις εθη τε καϊ φύσιν καθίστανται και κατά σώμα και

φωνάς καϊ κατά την διάνοιαν ; 25

Καϊ μάλα, η δ' ος.

Ού δη επιτρεψομεν, ην δ* εγώ, ών φαμεν κηδεσθαι

και δεΐν αυτούς άνδρας άγαθούς γενέσθαι, γυναίκα

μιμεΐσθαι άνδρας οντάς, η νεαν η πρεσβυτεραν, η

άνδρϊ λοιδορουμενην η προς θεούς ερίζουσάν τε και 3°

21. μη ΠΜ : ΟΠΙ. Λ.

ιο8

ΚφΜκ

III.

5(ΚΒΑΤΕ5,

ΑοΕΙΜΑΝΤϋδ.

Ιιτιίΐαΐΐοη5

\ν1ιίοΗ ΒΓε

οΓ ιίιε άβ-

30Γ(.

Τ/ιβ ξοοά ηιαη τνϊΙΙ ηοΐ αεί

μεγαλαυγουμένην, οιομενην εύδαίμονα είναι, η ίν Ρ· 395·

ζυμφοραΐς τε και πενθεσι και θρήνοις εχομενην Ε

κάμνουσαν δε η ερώσαν η ώδίνουσαν, πολλού και

δεησομεν.

5 ΤΙαντάπασι μεν ούν, η δ' ος.

Ούδε γε δούλας τε και δούλους πράττοντας οσα

δούλων.

Ούδε τούτο.

Ούδε γε άνδρας κακούς, ώς εοικε, δειλούς τε και

ίο τα εναντία πράττοντας ων νυν δη εϊπομεν, κακηγο-

ροΰντάς τε και κωμωδούντας αλλήλους και αισχρο-

λογοΰντας, μεθύοντας η και | νήφοντας, η και άλλα ρ. 396·

οσα ο'ι τοιούτοι και εν λόγοις και εν εργοις άμαρτά-

νουσιν εις αυτούς τε κα\ εις άλλους, οιμαι δε ούδε

'5 μαινομενοις εθιστεον άφομοιούν αυτούς εν λόγοις

ούδε εν εργοις' γνωστεον μεν γαρ και μαινόμενους

και πονηρούς άνδρας τε και γυναίκας, ποιητεον δε

ούδεν τούτων ούδε μιμητεον.

Αληθέστατα, εφη.

20 Τι δε ; ην δ' εγώ' χαλκεύοντας η τι άλλο δημι-

ουργούντας, η ελαύνοντας τριήρεις η κελεύοντας

τούτοις, η τι άλλο των περι ταΰτα μιμητεον ; Β

Και πώς, εφη, οίς γε ούδε προσέχειν τον νουν

τούτων ούδενΐ εζεσται ;

25 Τι δε; ίππους χρεμετίζοντας και ταύρους μυκω-

μενους και ποταμούς ψοφούντας και θαλατταν κτυ

πούσαν και βροντάς και πάντα αύ τα τοιαύτα ή μι-

μησονται ;

Άλλ' άπείρηται αύτοϊς, εφη, μήτε μαίνεσθαι μήτε

3° μαινομενοις άφομοιονσθαι.

ι αρ , ην ο εγω, μανσανω α συ λέγεις, εστι τι

α ρανί ηηιυοτίΐι^ ο/ Ηϊηι. 109

ρ. 396. «δορ λέξεως τε και διηγησεως εν ω άν διηγοΐτο ό τω Κφώΐκ

ε οιτ£ κάλος καγαθός, οπότε τι δέοι αΰτον λέγειν, και

έτερον αν ανομοιον τούτω ειοος, ου αν εχοιτο α€4 αοειμαχτι*.

και έν ω διηγοΐτο ό εναντίως εκείνω φυδ τε κα\ τρα

φείς. 5

Ποία δη, εφη, ταύτα ;

Ό μεν μοι δοκεΐ, ην δ' εγώ, μέτριος άνηρ, έπειδαν ΐπιΐΐ3ΐίοη5

αφικηται εν τη οιηγησει επι λεςιν τίνα η πραςιν ι»βη-

ανορος αγαθού, εσελησειν ως αντος ων εκείνος απαγ-

γέλλειν καΐ ουκ αισχυνεΐσθαι επι τη τοιαύτη μιμησει, ίο

μάλιστα μεν μιμούμενος τον αγαθόν ασφαλώς τε και

Ό εμφρόνως πράττοντα, έλαττω δε καϊ ήττον η νπο

νόσων η ύπο ερωτών εσφαλμενον η και ύπο μέθης η

τίνος άλλης ζυμφοράς' όταν δε γίγνηται κατά τίνα

εαυτού άνάζιον, ουκ εθελησειν σπουδή άπεικάζειν ΐ5

εαυτόν τω χείρονι, ει μη άρα κατά βραχύ, όταν τι

χρηστον ποιη, άλλ' αίσχυνεΐσθαι, άμα μεν άγυμνα-

στος ων του μιμεΐσθαι τους τοιούτους, άμα δε κα\

δυσχεραίνων αυτόν εκματτειν τε καϊ ενισταναι εις

Ε τους των κακιόνων τύπους, άτιμάζων τη διάνοια, ο τι ίο

μη παιδιάς χάριν.

Έιϊκός, εφη.

Οΰκούν διηγησει χρησεται οΐα ημείς ολίγον πρό-

τερον διηλθομεν περί τα. τού Όμηρου έπη, καϊ εσται

αυτού ή λεξις μετέχουσα μεν αμφοτέρων, μιμήσεως 25

τε και της άλλης διηγησεως, σμικρόν δε τι μέρος εν

πολλω λόγω της μιμήσεως ; η ούδεν λέγω ;

Κοα μάλα, εφη, οίον γε ανάγκη τον τύπον είναι

τού τοιούτου ρητορος.

Ρ• 397• Ούκούν, ην δ' εγώ, ό μη | τοιούτος αύ, οσω άν 3° ΐΐΜίΐαΐϊοηβ

ΐ6. (αυτόν ΠΜ : ί'ουτβΟ Α. Ιο 6β ρΓΟ-

1ιί1)ϊ(εϋ.

I ΙΟ

ΚιρνΜκ

///.

8αολΤΐΐ,

οΓ δίχΐε—

ΐΗε οηε

βίπιρίε,

ΐΗε οιΗεΓ

πιυΐΐίρίεχ.

ΤΙιει-ε 15

αίβο α ιΐιίπΐ,

«ΊιίεΚ ίϊ α.

<:οιηΙ)ίηΐΐ·

(ίοη οί ιΗε

1«ο.

Τ/ιηβ εΐηιρίύ, ραηίοτηϊηιη, ηιϊχεά.

φαυλότερος τ}, πάντα τε μάλλον [μιμήσεται^ *η διη- ρ· 397'

γησεται και ουδέν εαυτού άνάξίιον οιησεται είναι,

ώστε πάντα επιχειρήσει μιμεΐσθαι σπουδή τε και

εναντίον πολλών, και α. νυν δη έλέγομεν, βροντάς

5 τε κα\ ψόφους άνεμων τε και χαλαζών και άζόνων

καΙ τροχιλίων καϊ σαλπίγγων καϊ αυλών και συριγ

γών κα\ πάντων οργάνων φωνάς, καϊ έτι κυνών και

προβάτων κα\ όρνεων φθόγγους" και εσται δη η

τούτου λέζις άπασα δια μιμήσεως φωναϊς τε και Β

ίο σχημασιν, η σμικρόν τι διηγησεως έχουσα ;

Άναγκη, εφη, καϊ τούτο.

Ύαΰτα τοίνυν, ην δ* εγώ, ελεγον τά δυο εϊδη της

λέξεως.

Και γαρ εστίν, εφη.

15 Οΰκοΰν αύτοϊν το μεν σμικράς τάς μεταβολάς

εχει, καϊ έαν τις άποδιδω πρέπουσαν άρμονίαν και

ρυθμον τη λέξει, ολίγου προς την αύτην γίγνεται

λέγειν τω ορθώς λέγοντι και εν μια αρμονία.—σμι

κροί γαρ α'ι μεταβολαί—και δ?) εν ρυθμω ωσαύτως

2ο παραπλησίω τινί; ο

Κομιδη μεν ουν, εφη, οΰτως εχει.

Τι δί το του ετέρου είδος ; ου τών εναντίων δεΐται,

πασών μεν άρμονιών, πάντων δε ρυθμών, ει μέλλει

αύ οικείως λέγεσθαι, δια το παντοδαπάς μορφάς τών

»ί μεταβολών εχειν ;

Και σφόδρα γε οΰτως εχει.

Άρ' οδν πάντες ο'ι ποιηταϊ και οι τι λέγοντες η

τω ετέρα» τούτων έπιτυγχάνουσι τύπω της λέξεως η

τω έτέρω η έζ άμφοτέρων τινι ζυγκεραννύντες ;

I. μιμήσιται η διηγήσίται ς], ΜαάνΪ£ : ίιηγήσίται ΑΠΜ : μψησπτα ς.

3· τί ΠΜ : γ Α. 18. σμικροί ΠΜ : σμικρά Α.

ΤΗβ ήτηρίε ϊ$ Ιο δε ρτφττεά. 1 1 1

397· Ανάγκη, εφη. ΚψΜά

Ι> Τι ούν ποιήσομεν ; ην δ* εγώ' πάτερον εις την

πολιν παντας τούτους παραοεςομεσα η των άκρατων λοβινα*™.

ΤΟν (Τ€ρθν ή ΤΟν Κ€Κραμίνθν ; Τ1ιε5ίιηρ1ε

ΐ*αν η εμη, (ψη, νίκα., τον τον επιεικούς μιμητήν 5 ΐιΐοίχαΑ-

ι- ν -ι ν ιηϊιιβΛ ϊη

\_Τθν\ ακρατον. ΛεδιαΙε;

Άλλα μην, ω Άδείμαντε, ήδύς γε καΐ ό κεκρα-

ΐη,ε Μ(ηο-

ϋοηι ο(

μένος, πολν οε ηοιστος παισι τε και παιοαγωγοις ο &ιγιΐατβ

εναντιος ου συ αίρει και τω πλειστω οχλω. ΐε<ι8ε<ι ου(

"Ηδιστος γάρ. ίο ίι «ρρ6*"

' ' ίο 1>ε εχ-

Άλλ' Ισως, ην δ* εγω, ουκ αν αυτόν άρμόττειν οίηΛβά.

ε φαίης τη ημέτερα πολιτεία, οτι ουκ εστί διπλούς

άνηρ παρ' ημΐν ούδε πολλαπλούς, επειδή έκαστος (ν

πράττει.

Ού γάρ ούν άρμόττει. ·5

Ούκούν δια ταύτα (ν μόνη τη τοιαύτη πάλει τόν

τε σκυτοτόμον σκυτοτόμον εύρήσομεν και οΰ κυβερ-

νητην προς τη σκυτοτομία, καϊ τον γεωργον γεωργον

καΐ ού δικαστήν προς τη γεωργία, κα\ τον πολεμικον

πολεμικον καϊ ού χρηματιστην προς τη πολεμική, *ο

και πάντας ούτω ;

Αληθή, εφη.

398· "Ανδρα δη, ως εοικε, δυνάμενον | ύπο σοφίας τπε

παντοδαπον γίγνεσθαι και μιμεισθαι πάντα χρήματα,

ει ήμϊν άφίκοιτο εις την πάλιν αύτός τε και τα ποιή- *5

ματα βουλόμενος επιδείζασθαι, προσκυνοϊμεν άν ^0ιι1Γ5

αύτον ως Ίερον και θαυμαστον καϊ ήδύν, εϊποιμεν δ'

άν οτι ούκ εστι τοιούτος άνηρ εν τη πάλει παρ' ημΐν

ούτε θέμις εγγενεσθαι, άποπεμποιμεν τε ε\ς άλλην

πάλιν μύρον κατά τής κεφαλής καταχεαντες και ερίω 3°

6. τΰν οπ\. ΑΜρΓ. 29. ούδί Βεΐίΐίεπ

ραηίο-

ιηίιτιίο

3ΠΪ51 15

Ιο Γεοείνε

I 12 ΤΗε ηϊείοάγ αηά νΗγίΙιιη ανβ ίο /οίίοτν ΐΗε ινοτάε.

III.

5(ΧΗΑΤΕ8,

ΛοΕΙΜΛΝΤυβ,

5ιιΙ Ιιε Ϊ8

Ιο βε δβηΐ

οαΐ οΓ 0)6

οουηΐιγ.

στεψαντες, αυτοί δ' αν τώ αυστηρότερα) κα\ άηδε- Ρ· 398

στερώ ποιητή χρωμεθα καί μυθολόγω ώφελίας ένεκα, β

ογ ήμΐν την του επιεικούς λέξιν μιμοΐτο και τα. λεγό

μενα λεγοι εν εκείνοις τοις τύποις, οίς κατ αρχάς

5 ενομοθετησάμεθα, οτε τους στρατιώτας επεχειρούμεν

παι8εύειν.

Και μάλ', εφη, ούτως αν ποιοΐμεν, ει εφ' ήμΐν

εϊη.

ΝΟν δή, είπον εγώ, ω φίλε, κινδυνεύει ήμΐν της

ίο μουσικής το περί λόγους τε και μύθους παντελώς

διαπεπεράνθαι' α τε γαρ λεκτεον καϊ ώς λεκτεον

εϊρηται.

Και αύτω μοι δοκεΐ, εφη.

Ούκοΰν μετά. τούτο, ήν δ' εγώ, το περί ωδής τρό- ^

ΐ5 που και μελών λοιπόν ;

Αήλα δή.

Άρ' ούν ού πάς ηδη αν εύροι α ήμΐν λεκτεον περί

αυτών οία δει είναι, εϊπερ μελλομεν τοις προειρημε-

νοις συμφωνήσειν ;

2ο Και ό Τλαύκων επιγελάσας, 'Έ·γώ τοίνυν, εφη, ώ

"Σώκρατες, κινδυνεύω έκτος τών πάντων είναι' ουκουν

ικανώς γε εχω εν τψ παρόντι ξυμβαλέσθαι ποΤ αττα

δει ήμάς λέγειν ύποπτεύω μεντοι.

ΐΐάντως δήπου, ήν δ' εγώ, πρώτον μεν τόδε ικανώς

25 έχεις λέγειν, οτι το μέλος εκ τριών εστί συγκείμενοι/, Ό

λόγου τε κα\ αρμονίας καί ρυθμού.

Ναι, εφη, τούτό γε.

Ούκούν οσον γε αυτού λόγος εστίν, ούδεν δήπου

διαφέρει τού μη αδομενου λόγου προς το εν τοις αύ-

3ο τοις δεΐν τύποις λεγεσθαι οίς αρτι προείπομεν καί

ώσαυτως ;

Τ1ΐ£ ΗαΐΊΗοηϊβε ον ηιοάαχ αηά ί/ιατ ε$€οί$. 1 1 3

398· Αληθή, εφη. ΚφώΙκ

Και μην την γε άρμονίαν και ρυθμον άκοΧουθεΐν

5» <■» Λ Ν / 5Ο0ΒΑΤΕ3,

οει τω λογω. ο^υοοΝ.

Πώ$" ^ Ον ; \Μοάγ

Άλλά μεντοι θρήνων τε και οδυρμών εφαμεν εν 5 γΗ>ιΗπι.

λόγοις ούδεν προσδεΐσθαι.

Ου γαρ ουν.

Ε Ύίνες ούν θρηνώδεις άρμονίαι ; λεγε μοι' σι> γαρ

μουσικός.

Μ,ιξολυδιστί, €07;, και συντονολυδιστί και τοιαΰ- ία

τα'ι τίνες.

Ούκοΰν αύται, ην δ' εγώ, άφαιρετεαι' άχρηστοι

γαρ και γυναιξιν άς θίΐ επιεικείς είναι, μη οτι άν-

δράσιν.

ΥΙάνυ γε. ΐ5

Άλλά μην μεθη γε φύλαξιν άπρεπεστατον και

μαλακία και αργία.

Υ\ώς γαρ ου ;

ΎΊνες οδν μαλακαί τε και συμποτικά), των άρμο- τΐιβ

νιων; . 2ο πύοάία

Ίαστί, η δ' ος, και λυδιστί, αΐτινες χαλαραϊ κα- ™0ηΊβ3

λουνται. .

399· | Ταιίταΐί ούι/, ω 0ιλβ, €ττι πολεμικών ανδρών εσθ* τ-ζ^'™"

ο τι νοήσει ; 3Γε 10 1x5

Ουδαμώς, εφη' άλλα κινδυνεύει σοι δωριστί λεί- *5

πεσθαι και φρυγιστί.

Ουκ οίδα, εφην εγώ, τάς αρμονίας, άλλά κατά

λειπε εκείνην την άρμονίαν, η εν τε πολεμική πράξει

οντος άνδρείου και εν πάση βιαίω εργασία πρεπόν-

7· Οΰ γαρ ονν ΠΜ : οΰ γαρ οΰ Α. ΙΟ. σύντομο» λυίιστϊ Π.

21. λνδιαστϊ Π. αίηνα ΑΜ : αν τίΜί Π.

I

ιΐ4

ΚεριώΙκ

III.

Ι'ιΙ.ΑΙ-'ΟΟΝ.

ΤΗε

ϋοπηη 3ηά

3Γε Ιο 1)ε

ΓεΙΛΪηεϊΙ.

Μιΐδίοαΐ

ίη5ΐπιπιεηΐ5

ιο οε τε-

ίεείεά αηά

1ο»εύ ?

Δίο οουιρίεχ τηηήε : οη/γ Ιίΐϋ Ιγη αΙΙοτυεά.

τως άν μιμήσαιτο φθόγγους τε και προσωδίας, και ρ. 399·

αποτυχόντος η εις τραύματα η εις θανάτους Ιόντος η

εϊς τίνα άλλην ζυμφοράν πεσόντος, εν πάσι τούτοις β

παρατεταγμενως και καρτερούντως αμυνομένου την

5 τύχην και αλλην αύ εν ειρηνική τε κα\ μη βιαίω

άλλ' ίν εκούσια πράξει οντος, η τινά τι πείθοντος

τε κα\ δεομενου, η εύχή θεον η διδαχή κα\ νουθετή

σει άνθρωπον, η τουναντίον άλλω δεομενω η διδά-

σκοντι η μεταπείθοντι εαυτόν επέχοντα, κα\ εκ τού-

ιο των πράζαντα κατά νουν, και μη υπερηφάνως έχοντα,

άλλα σωφρόνως τε καϊ μετρίως εν πάσι τούτοις

πράττοντά τε και τα άποβαίνοντα άγαπώντα. ταύτας ο

δύο αρμονίας, βίαιον, εκούσιον, δυστυχούντων, εύ-

τυχούντων, σωφρόνων, ανδρείων [αρμονίας"] αΐτινες

ΐό φθόγγους μιμήσονται κάλλιστα, ταύτας λείπε.

Άλλ', ή δ' ος, ουκ άλλας αιτείς λείπειν η άς νυν

δη εγώ ελεγον.

Ουκ άρα, ην δΐ εγώ, πολυχορδίας γε ούδε παναρ-

μονίου ημϊν δεήσει εν ταΐς ωδαϊς τε κα\ μελεσιν.

2ο Ου μοί,_ εφη, φαίνεται.

Τ'ριγώνων άρα και πηκτίδων καϊ πάντων οργάνων

οσα πολύχορδα καϊ πολυαρμόνια, δημιουργούς ού Ό

θρεψομεν.

Οϋ φαινόμεθα.

25 Τι δε ; αύλοποιούς η αύλητάς παραδεξει εις την

πόλιν ; η ού τούτο πολυχορδότατον, κα\ αύτά τα

παναρμόνια αύλοΰ τυγχάνει οντα μίμημα ;

Αηλα δη, ή δ' ος.

Αύρα δη σοι, ην δ' εγώ, κα\ κιθάρα λείπεται, και

9. ιπίχοντα ΑΠΜ : νπί\οντα Ξ. 12. τα ΠΜ : ΟΠ1. Α.

Ι3· άρμοηαι ΑΠΜ : ΟΓΠ. ς. 14. αρμονίας ΑΠΜ : άβΐ. ΒοΙςΙίεΓ.

Τ/ιε ςιΐ€5έϊοη ο/ τΗγίΗηκ Ιο ύ? τε/βτηά Ιο ϋατηοη. χ 1 5

Ρ· 399- κατά. πόλιν χρήσιμα" κάί αύ κατ άγρούς τοις νομεύσι Κιρ«ι>Κ(

σνριγξ αν τις ειη.

ι ~ VI ί χ / * λ / 5Ο0ΒΑΤΕ5,

Ιις γουν, εφη, ο λόγος ημιν σημαίνει. ο^υοοΝ. .

Ε Ούδεν γε, ην δ' (γώ, καινον ποιούμεν, ω φίλε,

κρίνοντες τον Άπόλλω και τά του Απόλλωνος 6ρ- 5

γανα προ Μαρσύου τε και των εκείνου οργάνων.

Μα. Αία, ή δ' ος, ου μοι φαινόμεθα.

Και νη τον κύνα, είπον, λελήθαμεν γε διακαθαί-

ροντες πάλιν ην άρτι τρυφάν εφαμεν πάλιν.

Σωφρονούντές γε ημείς, ή δ' ος. »°

"Ιθι δή, εφην, και τά λοιπά καθαίρωμεν. επό-

μενον γάρ δή ταΐς άρμονίαις άν ήμΐν εϊη το περ\

ρυθμούς, μη ποικίλους αυτούς διώκειν μηδε παντο-

δαπάς βάσεις, άλλά βίου ρυθμούς ιδεΐν κοσμίου τε

ρ. 4οο. κάϊ άνδρείου τίνες ε'ισίν' | ους Ίδόντα τον πόδα τψ '5

τοιούτου λόγω άναγκάζειν επεσθαι και το μέλος,

άλλά μή λόγον ποδί τε και μέλει, οΐτινες δ' άν ε'ιεν

ούτοι οι ρυθμοί, σον έργον, ωσπερ τάς άρμονίας,

φρασαι.

Άλλά μά Αί', εφη, ουκ εχω λέγειν, οτι μεν γάρ ία τΐΐΓββ

τρι αττα εστίν ειοη ες ων αι βάσεις πλέκονται, ι-ι^ιη™ »5

ι» » ~ / / Ι/Λ « ~ ί ίΙΐβΓβ 3Γβ

ωσπερ εν τοις φσογγοις τετταρα, οσεν αι πασαι αρ- ίουι-ηοΐβί

μονιαι, τεοεαμενος αν ειποιμι' ποια οε ποιου βιου ΐβΐπκ*οηΐ.

μιμήματα, λέγειν ουκ εχω.

Β Άλλά ταύτα μεν, ην δ' εγώ, και μετά Αάμωνος 25

βουλευσόμεθα, τίνες τε άνελευθερίας και ύβρεως ή

μανίας και άλλης κακίας πρεπουσαι βάσεις, και

τίνας τοις εναντίοις λειπτεον ρυθμούς, οίμαι δε με

άκηκοεναι ου σαφώς ενόπλων τε τινα ονομάζοντος

αυτού ζύνθετον και δάκτυλον κάί ήρωόν γε, ουκ οίδα 30

23· ποίη δ( ποίου Μ : Οίη. Α : ποία 8* οποίον Π.

I 2

ι ιό

III.

δοοϋΑτκβ,

ηηιί 1ΐ3Γ-

πιοη)" Γοΐ-

Ιονν 51>1β,

ηηιί 5[γ1ε

Ϊ5 Ιΐιο

ΕΧρΓ655ΪΟη

οΓ ΐΗο 5ου1.

δίπιρίίοίι^

ΗγϊΙ ρπη-

<:ίρ1ε ;

Εχρκεζήοη Ιο 1>€ $ίΐοΌνάϊηαΙβ Ιο ΐΗ,οη^Ηΐ.

όπως διακοσμονντος και ίσον άνω και κάτω τιθέντος, ρ. 4°°-

εις βραχύ τε και μακρόν γιγνόμενον, και, ως έγω

οιμαι, ίαμβον και τιν άλλον τροχαΐον ώνόμαζε,

μήκη δε και βραδύτητας προσήπτε. και τούτων ο

5 τισιν οιμαι τάς άγωγάς τον ποδός αύτον ούχ ήττον

ψέγειν τε και έπαινεϊν η τους ρυθμούς αυτούς, ητοι

ξυναμψότερόν τι. ου γάρ (χω λέγειν, αλλά ταύτα

μέν, ώσπερ είπον, εις Αάμωνα άναβεβλησθω' δι-

ελέσθαι γάρ ου σμικρού λόγου, η συ οίει ;

ίο Μά Δι", ουκ εγωγε.

Αλλά τόδε γε, οτι το της εύσχημοσύνης τε και

άσχημοσύνης τω εύρύθμω τε και άρρύθμω ακολουθεί,

δύνασαι διελέσθαι ;

ΤΙώς δ' ου ;

15 Άλλα μην το εύρυθμόν γ€ και το άρρυθμον το Ό

μεν τη καλη λέξει έπεται όμοιούμενον, το δε τη

εναντία, και το εύάρμοστον και άνάρμοστον ωσαύ

τως, είπερ ρυθμός γε και άρμον'ια λόγω, ώσπερ άρτι

έλέγετο, άλλά μη λόγος τούτοις.

20 Άλλά μην, η δ' ος, ταΰτά γε λόγω ακολουθη

τέον.

Τι δ' ό τρόπος της λέξεως, ήν δ' εγώ, και ό λόγος;

ου τω της ψυχής ηθει έπεται ;

ΐΐώς γάρ ου ;

35 Τη δε λέξει τά άλλα ;

Να/.

Ευλογία άρα και εύαρμοστία και εύσχημοσύνη

και ευρυθμία εύηθεία. ακολουθεί, ούχ ην άνοιαν οδσαν κ

ύποκοριζόμενοι καλοΰμεν ώς εύηθειαν, άλλά την

7. ϊχω ΑΠΜ : «γωγί (χω Γ Μ ΟΟΓΓ. II. καϊ άσχημοσίνη! οτα. Π.

Ι7· καϊ άνάρμοστον Π : κάϊ το άνάρμοστον Μ : ΟΙΤ1. Α.

29· ώί Μ 88. : νυν ^. ΟοΙιεΙ.

ΟίΗβν αΗί$ί$, αηιί ηοΐ οη/γβουές, ίο ΰε ιαιάΰκ Ιΐιβ 8ΐαί£, 1 1 ■/

ρ. 4οο. ως αληθώς εύ τε και καλώς το ήθος κατεσκευασμενην Κιριώΐη

οιανοιαν.

Π' * ? VI 800ΒΑΤΕ5,

ανταπασι μεν ουν, εφη. ουνυ«>Ν.

Άρ' ούν ου πανταχού ταύτα διωκτεα τοΐς νεοις, ει

μελλουσι το αυτών πραττειν ; $

Αιωκτεα μεν ούν.

ρ. 401• Έ,στι δε γε' που πλήρης μεν γραφική Ι αυτών κα\

πασα η τοιαύτη δημιουργία, πλήρης οε υφαντική οίρίο \νΗίοΐι

και ποικιλία και οικοοομια και πάσα αυ η των άλλων 5ρΓ«κΐ ίη

σκευών εργασία, ετι οε η των σωμάτων φύσις και η ίο »η.

τών άλλων φυτών εν πάσι γαρ τούτοις ενεστιν

ευσχημοσυνη η ασχημοσυνη. κα\ ή μεν άσχημο-

συνη κα\ αρρυθμία κα\ άναρμοστία κακολογίας και

κακοηθείας άδελφα, τα θ* εναντία του εναντίου,

σώφρονος τε και αγαθού ήθους, άδελφά τε καϊ 15

μιμηματα.

ΤΙαντελώς μεν ούν, εφη.

Β Άρ' ουν τοΐς ποιηταΐς ημιν μόνον επιστατητεον Ουι• οίιίκηί

και προσαναγκαστεον την του αγασου εικόνα ησους υρίο

εμποιειν τοις ποιημασιν η μη παρ ημιν ποιειν, η και ίο ^^ι

τοις άλλοις οημιουργοις επιστατητεον και οιακωλυ- οΓβπιοβ

τεον το κακόηθες τούτο καϊ ακόλαστον καϊ άνελεύ- *", . *ϊι'γ

σερον και ασχημον μήτε εν είκοσι ζωών μήτε εν ^άνίοβ

οικοδομημασι μήτε εν άλλω μηδενϊ δημιουργούμενο) ""^'ίΐ

εμποιειν, η 6 μη οίος τε ων ουκ εατεος παρ ήμϊν 25

δημιουργεϊν, Ίνα μη εν κακίας ε'ικόσι τρεφόμενοι ημιν

€ οι φύλακες ώσπερ εν κακή βοτανη, πολλά έκαστης

ημέρας κατά σμικρόν άπο πολλών δρεπόμενοι τε κα\

νεμόμενοι, εν τι ζυνιστάντες λανθάνωσι κακόν μέγα

1 3• αρρυθμία Α! : αρυθμία Μ : ίϊριιθι μία Λ 1 1 .

2<). ιί μήμ(ΐΊ>ί II Μ ; αναμιΊμιΐΌΐ Λ : ανιμώμινοι Α1"*0" ιη^'.

ιιδ Μιι$ίε ΙΗ.6 ιηο$1 ροΐεηί ίηείνηηιεηΐ ο/ εάηεαίίοη.

ΚιριιΜΗ

III.

5θ€ΗΛΤΒ8,

Οι^υεοΝ.

Ήΐ6

ρθ»βΓ Οί

ίΓπρϊΠίηβ

ραοε ί«

ρθ5">055«1

ί>γ Ιιατ-

πιοη^.

εν τη αυτών ψνχη, άλλ' (κείνους ζητητέον τους δη- ρ. 4οι.

μιουργούς τους ευφυώς δυναμένους ιχνευειν την του

καλοΰ τβ καϊ εύσχημονος φυσιν, ίνα ώσπερ εν υγιεινω

τόπω οίκοΰντες οί νέοι άπο παντός ώφελώνται, οπο

ί θεν αν αύτοΐς άπο των κάλων έργων η προς όψιν η

προς άκοην τι προσβολή, ώσπερ αύρα φέρουσα άπο

χρηστών τόπων ύγίειαν, καϊ ευθύς εκ παίδων λαι/^αν^ η

ε'ις ομοιότητα τε κα\ φιλίαν και ζυμφωνίαν τω καλώ

λόγω άγουσα ;

ίο Πολύ γαρ αν, εφη, κάλλιστα ούτω τραφείεν.

Αρ ουν, ην ο εγω, ω 1 λαυκων, τούτων ένεκα

κυριωτάτη εν μουσική τροφή, οτι μάλιστα καταδύε

ται εις το εντός της ψυχής ο τε ρυθμός καϊ αρμονία,

κα\ έρρωμενέστατα άπτεται αύτης φέροντα την εύ-

•5 σχημοσύνην, και ποιεί εύσχημονα, εάν τις ορθώς

τραφη, ει δε μη, τουναντίον ; καϊ οτι αύ τών πάρα- Ε

λειπομενων καϊ μη καλώς δήμιουργηθεντων η μη κα

λώς φύντων οζύτατ' αν αισθάνοιτο ό εκεϊ τραφείς ως

έδει, και ορθώς δη*χαίρων καϊ δυσχεραίνων τα μεν

2ο καλά έπαινοι καϊ καταδεχόμενος εις την ψυχην τρε-

φοιτ' άν άπ' αυτών και γίγνοιτο καλός τε κάγαθός,

| τα δ' αισχρά ψέγοι τ άν ορθώς καϊ μισοί ετι νέος ρ. 402.

ων, πριν λόγον δυνατός είναι λαβείν, ελθόντος δε

του λόγου άσπάζοιτ άν αύτον γνωρίζων δι οίκειό-

25 τητα μάλιστα ό οΰτω τραφείς ;

Έμοι γοΰν δοκεΐ, εφη, τών τοιούτων ένεκα εν μου

σική είναι η τροφή.

"Ωσπερ άρα, ην δ" εγώ, γραμμάτων περί τότε

6. αΰρα Α3Μ : \ύρα ΑΠ. 19. δρθωί . . . καταδίχόμινοι 'ϋΛ η. νβΓ-

ΓπεΙίΓεη : ορθώς &η δυσχεραίνων τα μ(ν καλά (καιροί κα\ χαίρων και καταδί-

χόμινος Μ53. (χαίρων καϊ ΟΓΠ. ζ).

'Μεη$ ριι&Ητα ίη εο^οκ Ρη^Ηϊο! ι 19

ρ. 402. ικανώς εϊχομεν, οτε τα στοιχεία μη λανθάνοι ημάς ΚιρΜα

ολίγα οντά εν άπασιν ο'ις εστι περιφερόμενα, και

Β ουτ εν σμικρω ουτ εν μεγαλω ητιμαζομεν αυτα, ως οι_ΑυοοΝ.

ού δεοι αισθάνεσθαι, άλλα πανταχού προύθυμούμεθα

διαγιγνώσκειν, ώς ού πρότερον εσόμενοι γραμματικοί 5

πριν όντως εχοιμεν.

'Αληθή.

Ούκοΰν και εικόνας γραμμάτων, εϊ που η εν ΰδα-

σιν η (ν κατόπτροις εμφαίνοιντο, ου πρότερου γνω-

σόμεθα, πρ\ν αν αυτά γνωμών, άλλ' εστί της αύτης ίο

τέχνης τε κα\ μελέτης ;

ΐΐαντάπασι μεν ούν.

Ά/)* ουν, δ λεγω, προς θεών, οΰτως ούδε μουσικοί τπε ΐηιε

πΊΐΐ5ΐα;ιη

ν πρότερον εσόμεθα, οΰτε αύτοί ούτε ους φαμεν ήμίν πιπδΐίαιο»

* / ·? > . /ν ν * ν - ι»>β β55βη-

παιοευτεον είναι τους φύλακας, πριν αν τα της σω- 15 ι<3ΐ ίοπηβ

φροσννης ειοη και ανορειας και ελευσεριοτητος και ωάνίοβ.

μεγαλοπρέπειας και οσα τούτων άδελφά καϊ τά

τούτων αδ εναντία πανταχού περιφερόμενα γνωρί

ζαμεν και ενόντα εν οΐ,ς ενεστιν αισθανώμεθα και

αυτά καί εικόνας αϋτών, καϊ μητε εν σμικροϊς μητε 2ο

εν μεγάλοις άτιμάζωμεν, άλλά της αύτης οϊώμεθα

τέχνης είναι κα\ μελέτης ;

Πολλ») ανάγκη, εφη.

£> Ούκοΰν, ην δ* εγώ, οτου άν ξνμτίιττη εν τε τη ΤΗβ

ψνΧν καλοι ηθη ενόντα και εν τω ειοει ομολογουντα 2$ <*5οιιΐαη<ι

» / ν »- , » / ίχ>άχ Οίε

εκεινοις και ςυμφωνουντα, του αυτού μετέχοντα (αίτ«5ΐο(

τύπου, τουτ αν ειη καλλιστον σεαμα τω ουναμενω

θεάσθαι ;

ΐίολύ γε.

8. και ιΐκόνας Μ : και ιΐ ιΐκόναί ΑΠ.

21. οιώμιθα Π : οϊόμιθα ΛΜ.

120

III.

ΒοεκΛτκβ,

ΟυνυςοΝ.

ΤΗε Ιηιε

ΙονεΓ >νί]1

ηοι π>ίηά

άείεείδ οί

Ιΐιε ρβΓδοη.

Τηιε

Ιονε Ϊ5

ΙεηιρεΓΒΙε

311(1 \\&χ-

πιοηίοιΐ5.

Τπΐε

Ιονε 15

Ιϊεε Γγοιτι

ϊεηβιιαϋιχ

αηά εοαΓίε-

πε55.

ΤΗβ 7ηοάβ5ΐγ ο/ Ιηιβ ίονβ.

Και μην τό γε κάΧΧιστον ερασμιώτατον. ρ. 402·

Πώ? δ' ού ;

Ύών δη ο τι μάλιστα τοιούτων ανθρώπων ο γε

μουσικός ερωη αν' εί δε άζύμφωνος €Ϊη, ουκ αν

5 ΐρψη-

Ουκ άν, ει γε τι, εφη, κατά την ψυχην ελλεότοι"

εΐ μεντοι τι κατά το σώμα, ύπομείνειεν αν ώστε εθε-

λειν άσπάζεσθαι.

^Λανθάνω, ην δ' εγώ, οτι εστί σοι η γεγονε παι- Ε

ίο δικά τοιαύτα, καΐ συγχωρώ, άλλά τόδε μοι ειπε'

σωφροσύνη και ηδονή ύπερβαλλούση εστί τις κοι

νωνία ;

Και πώς, εφη, η γε εκφρονα ποιεί ούχ ήττον η

λύπη ;

^5 Άλλά τη άλλη αρετή ;

| Ουδαμώς. Ρ· 4°3·

Τι δε' ; νβρει τε και ακολασία ;

ΥΙάντων μάλιστα.

Μει£ω δε τινα καϊ οζυτεραν έχεις ειπείν ηδονην

20 της περϊ τα αφροδίσια ;

Ουκ εχω, ή δ' ος, ούδε γε μανικωτεραν.

Ό δε ορθός ερως πεφυκε κοσμίου τε και καλοΰ

σωφρόνως τε και μουσικώς εραν ;

αι μαλα, η ο ος.

η Ούδεν άρα προσοιστεον μανικον ούδε ζυγγενες

ακολασίας τω ορθω ερωτι ;

Ού προσοιστεον.

Ού προσοιστεον άρα αύτη η ηδονή, ούδε κοινωνη- Β

τεον αύτης εραστή τε και παιδικοΐς ορθώς ερώσ'ι τε

3ο και ερωμενοις ;

3. δη δ τι ΠΜ : διότι Α.

Τ/ΐ6 £θθά $οηΙ ίηιρνονβ$ Ιίιε ύοά)•, ηοΐ ί/ιβ ύοάγ Ιίιβ $οηΙ. 1 1 1

ρ. 403• Οΰ μεντοι, μα Αί', εφη, ω Ίϊωκρατες, προσοι- ΚίραΜκ

στεον.

ιτω οη, ως εοίκβ, νομοθετήσεις εν τη οικιζομενη οίΑυςθΝ.

7τόλ6£ φιλεΐν μεν και ζυνεΐναι και άπτεσθαι ώσπερ

υίεος παιδικών εραστην, τών καλών χάριν, εαν πείθη' β

τα δ' άλλα ούτως όμιλεϊν προς ον τις σπουδάζοι,

όπως μηδεποτε δόζει μακρότερα τούτων ζυγγίγρ€-

€ σθαι' ει δε μη, ψόγον άμουσίας και άπειροκαλίας

ύφεζοντα.

Οντως, εφη. "°

7Αρ' ουν, ην δ' εγώ, καϊ σο\ φαίνεται τέλος ήμΐν

εχειν 6 περ\ μουσικής λόγος ; οι γονν δει τελεντάν,

τετελεύτηκε' δει δε που τελευτάν τα. μουσικά εις τα.

τοΰ καλού ερωτικά. ,

Ξύμφημι, η δ' ος. ΐ5

Μετά δη μουσικην γυμναστική θρεπτεοι οι νεα- Οχιηη&Βΐίε.

ν'ιαι.

Τι ι

ι μην ;

Αεί μεν δη καϊ ταύτη ακριβώς τρεφεσθαι εκ παί-

ϋ δων δια βίου. έχει δε πως, ως εγωμαι, ώδε' σκόπει ίο

δε καϊ συ. εμόι μεν γαρ ου φαίνεται, ο αν χρηστον

ή σώμα, τοΰτο τή αύτοΰ αρετή ψυχην άγαθην ποιεΐν,

άλλα. τουναντίον ψυχτ) άγαθη τη αύτης αρετή σώμα

παρεγειν ώς οιόν τε βελτιστον' σοι δε πώς φαίνε

ται ; 35

Και εμοί, εφη, ούτως.

Ούκούν εϊ την διανοιαν Ίκανώς θεραπευσαντες ΤΗείχχΐχ

» „ \ χ \ „ > ~/ι Ιο Ι» εη-

παραδοΐμεν αυτή τα περί το σώμα ακριβολογεισθαι, ιπίδίεαίο

* ~ ρ, \ » \ ι *, > α ι ν Λε ππηά.

Ε ημείς οε όσον τους τύπους υφηγησαιμεσα, ινα μη

μακρολογώμεν, ορθώς άν ποιοΐμεν ; 3°

ΤΙάνυ μεν οδν.

122

III.

8οςκΛΤΕ5,

Οϊ.λικ:ον.

ΤΗε ιΐΒΐιαΙ

(Γ3ίηίη£ οί

αΐΐιίείε:

(00 ΒΓ093

αηά ίΐεεργ.

ΜίΙίΐΕΓ)·

βχηιηαίΐίο.

ΤΗ* ίϊνιρίβ ξγηιηαείίο ίτυϊη ή$1βν ο/ ΐΗβ $ϊηιρ& ηιιι$Ϊ€.

Μ,εθης μεν δη είπομεν οτι άφεκτεον αύτοΐς' παντϊ ρ. 4°3·

γάρ που μάλλον εγχωρεΐ η φύλακι μεθνσθεντι μη

ειδεναι οπου γης εστίν.

Υελοίον γάρ, η δ' ος, τόν γε φύλακα φύλακος

5 δεΐσθαι.

ί οε 07; σίτων περί ; ασληται μεν γαρ οι ανορες

του μεγίστου αγώνος, η ουχί ;

Να/.

Ά/ο' ουν η τώνδε των ασκητών εζις προσηκουσ

10 | αν εΐη τούτοις ; ρ· 4°4·

Ισως.

Άλλ', ήν δ' εγώ, ύπνώδης αύτη γε τις και σφα-

λερά προς ΰγίειαν. η ούχ οράς οτι καθεύδουσί τε

τον βίον και, εάν σμικρά εκβώσι της τεταγμένης

'5 διαίτης, μεγάλα και σφόδρα νοσοΰσιν ούτοι οί άσκη-

τα'ι ;

Όρώ.

Κομψοτερας δη τίνος, ην δ' εγώ, άσκησεως δει τοις

πολεμικοΐς άθληταϊς, ους γε ώσπερ κύνας άγρυπνους τε

«ο ανάγκη είναι κα\ ο τι μάλιστα 6ζύ όράν και άκούειν

καΐ πολλάς μεταβολάς εν ταϊς στρατείαις μεταβάλ

λοντας υδάτων τε κα\ τών άλλων σίτων κα\ είλη- Β

σεων και χειμώνων μη άκροσφαλεΐς είναι προς

ΰγίειαν.

*5 Φαίνεται μοι.

^Αρ' ουν η βέλτιστη γυμναστική αδελφή τις αν

εϊη της μουσικής, ην ολίγον πρότερον διημεν ;

Πώ? λέγεις ;

Άπλη που και επιεικής γυμναστική, καϊ μάλιστα

3° η τών περι τον πόλεμον.

15· σφόδρα Π : σφοδρά ΑΜΕ. 19. τι ανάγκη ΠΜ : τι καϊ ανάγκη Α.

Τ/ιβ ΙβαοΙιϊη£$ ο/ Ηοηκτ αύοιιί ηιεάίείηο. 123

4°4· δι; ; ΚιριιΜκ

αι παρ Όμηρου, ην ο εγω, τα γε τοιαύτα μαθοί

αν τις. οισθα γαρ οτι επι στρατειας (ν ταις των οι_ΑυοοΜ.

ήρώων εστιάσεσιν ουτε ιχθύσιν αυτούς εστία, και

ο ταΰτα επι θαλάττη εν Έλλησπόντω οντάς, οΰτε εφ- 5

θοϊς κρεασιν άλλα μόνον όπτοϊς, α δη μάλιστ αν

εϊη στρατιώταις εΰπορα' πανταχού γάρ, ώς επος

ειπείν, αύτω τφ πυρι χρήσθαι ευπορώτερον η άγγεΐα

ζυμπεριφερειν.

Και μάλα. ίο

Ούδε μην ηδυσμάτων, ώς εγφμαι, "Ομηρος πώποτε

εμνησθη. η τοΰτο μεν και οι άλλοι άσκηταϊ ϊσασιν,

οτι τω μελλοντι σώματι ευ εξειν άφεκτεον των τοι

ούτων απάντων ;

Και ορθώς γε, εφη, ϊσασί τε και άπέχονται. 15 δχηιακαη

^ ζ & ' 9 _ι /χ ' >" ν^ν^ άΐηηεΓδ αηάΌ Ζυρακοσιαν οε, ω φίλε, τραπεζαν και Ζικελικην οοπηίΗίαη

ποικιλιαν οψου, ως εοικας, ουκ αινείς, ειπερ σοι ταύτα ^ ρΓΟ_

δοκεϊ ορθώς εχειν. ω>|ΐ6<1·

Ου μοι δοκώ.

Ψεγεις άρα και Κ,ορινθίαν κόρην φίλην είναι αν- ίο

δράσι μελλουσιν ευ σώματος εξειν.

ΧΥαντάπασι μεν οΰν.

Ούκοΰν και Αττικών πεμμάτων τάς δοκούσας

είναι ευπάθειας ;

Ανάγκη. *5

"Ολην γάρ, οίμαι, την τοιαύτην σ'ιτησιν και δ'ιαι- ΤΗε ΐυχυ-

ταν τη μελοποιια τε και ψοη ττ) εν τψ παναρμονιψ οίΐίνίηΒ

Ε και ί'ι» πάσι ρυθμοϊς πεποιημενη άπεικάζοντες ορθώς 0Οτα.

» > / ο. ρατεά Ιο

αν απεικαζοιμεν. ιΐιεραη-

- \ ν Ιιατιηοηίο

ΙΙως γαρ ου ; 3° ,ΐηίη α(

Ο» « > ~ \ · χ / « χ/ι/ ΓΠ115Ϊ0.υκουν εκει μεν ακολασιαν η ποικιλία ενετικτεν,

124

ΚίριώΗί

III.

8θ<:ΚΛΤΕ8,

ΕνβΓγ ηιαη

ΗΪ5 ο\νη

(ΙΟΟΙΟΓ 3Π(1

ΐ3»γεΓ.

15 ΙΟ ξΟ 10

]&νί, 11 15

5ΐίΙ1

ΙΟ 1)0 3

ΙονεΓ οΓ

1ίιί§αΙίοη.

ΤΗΰ ναηίΐφ ο/ άοοίονί αηά Ιατυ)<βκ$.

ενταύθα δε νόσον, ή δε άπλότης κατά. μεν μουσικην ρ. 4°4·

εν ψυχαΐς σωφροσύνην, κατά δε γυμναστικην εν

σώμασιν ύγίειαν ;

Αληθέστατα, εφη.

5 Ακολασίας δε καΐ νόσων | πληθυουσών (ν πόλει ρ. 405·

άρ ού δικαστήρια τε καϊ ιατρεία 7Γθλλά ανοίγεται,

και δικανική τ€ και ιατρική σεμνύνονται, οταν δη

κα\ ελεύθεροι πολλοί κα\ σφόδρα περί αυτά σπουδά-

ζωσιν ;

ίο Τί γάρ ού μέλλει ;

Της δε κακής τε και αίσχράς παιδείας εν πόλει

άρα μη τι μείζον έξεις λαβείν τεκμηριον η το δεισθαι

ιατρών κα\ δικαστών άκρων μή μόνον τους φαύλους

τε καϊ γειροτεγνας, αλλά και τους εν ελευθερω σχη-

ΐ5 ματι προσποιούμενους τεθράφθαι ; η ουκ αίσχρον Β

δοκεΐ και άπαιδευσίας μεγα τεκμηριον το επακτω

παρ άλλων, ώς δεσποτών τε καϊ κριτών, τω

δικαίω άναγκάζεσθαι χρήσθαι [καϊ^ απορία, οικείων ;

ΤΙάντων μεν ουν, εφη, αίσχιστον.

20 Ή δοκεΐ σοι, ην δ' εγώ, τούτων αϊσχιον είναι

τούτο, οταν τις μη μόνον το πολύ τού βίου εν δικα-

στηρίοις φεύγων τε καϊ διώκων κατατρίβηται, αλλά

καϊ ύπο άπειροκαλίας επ' αύτω δη τούτω πεισθη

καλλωπίζεσθαι, ώς δεινός ών περί το άδικεΐν καϊ ο

25 ικανός πάσας μεν στροφάς στρεφεσθαι, πάσας δε

διεξόδους διεζελθων άποστραφήναι λυγιζόμενος,

ώστε μη παρασχεΐν δίκην, κα\ ταύτα σμικρών τε

και ούδενος αξίων ένεκα, άγνοών οσω κάλλιον και

7. δικανική Μ85.: δικαστική ς). ΟοβεΙ.

ΐ8. και ΑΠΜ : ω: V. άεΐ. ΑδΙ. : δικαίων €}. Μαάνΐ£.

26. λυγιζόμοΌί ΑΜ : \ογιζόμαοί Π.

ΑχοΙερίηΒ αηά Ηβνοάπηί. 125

ρ. 405· άμεινον το παρασκευάζειν τον βίον αΰτώ μηδέν δει- ΚιριΑΙκ

σθαι νυστάζοντος δικαστού ;

Ο ν > χ χ ν ~ » νι > / ν ν 5ο<:ιϊλτι-5,

υκ, αλλα τουτ , €(ρ?7, εκείνου ετι αισγιον. ουιικ»».

Το δε Ιατρικής, ην δ' εγώ, δεΐσθαι ο τι μη τραυ- Βαάαΐϊο

/ „ V » / / > , ΙΟΓΡςίΠΓβ

ματων ένεκα η τίνων επετείων νοσημάτων επιπεσον- 5 «Ίο Ηοΐρ οί

I) των, αλλα οι αργιαν τε και οιαιταν οιαν οιηλσομεν,

ρευμάτων τε κα\ πνευμάτων ώσπερ λίμνας εμπιπλα-

μενους φυσάς τε καΐ κατάρρους νοσήμασιν ονόματα

τίθεσθαι άναγκάζειν τους κομψούς Άσκληπιάδας,

ουκ αισχρον δοκεΐ ; «ο

Και μάλ', εφη, ως αληθώς καινά, ταΰτα κα\ άτοπα

νοσημάτων ονόματα.

Οία, ην δ' εγώ, ως οϊμαι, οΰκ ην επ' Ασκληπιού. ΐηΛβ

Ε τεκμαίρομαι οε, οτι αυτού οι υιεις (ν ι ροια. &υρυπυλα> Αβ^ρίοί

τετρωμενω (π οινον ίιραμνειον αλψιτα πολλά επι- 15 ΗοηΐΒπΐιε

ρ. 4ο6. πασθεντα και τυρον | επιζυσθεντα, ά δη δοκεΐ φλεγ-

ματώδη είναι, ουκ εμεμψαντο τη δούση πιεΐν, ούδε ^ρζΓγ

ΤΙατρόκλω τω Ιωμενω επετίμησαν.

Καϊ μεν δη, εφη, άτοπον γε το πώμα ούτως

εχοντι. 2ο

Οΰκ, εΐ γ' εννοείς, είπον, οτι τη παιδαγωγική τών ΠιεηυΓϊ-

νοσηματων ταύτη τη νυν ιατρική προ του Λσκλη- αι^\χΒαη

πιαοαι ουκ εχρωντο, ως ψασι, πριν ηροοικον γενε-

σθαι' Ήρόδικος δε παιδοτρίβης ων καϊ νοσώδης

γενόμενος, μίζας γυμναστικην ιατρική, άπεκναισε «

Β πρώτον μεν κα\ μάλιστα εαυτόν, επειτ' άλλους ύστε

ρον πολλούς.

Πη δη ; εφη.

Μακρόν, ην δ' εγώ, τον θάνατον αύτω ποιησας.

παρακολουθών γαρ τω νοσηματι θανασίμω οντι ουτε 30

Ίάσασθαι, οιμαι, οίιός τ ην εαυτόν, εν ασχολία τε

120 Α $Η.οΜ ιυαγ ο/ (ίεαίίη^ τυϋ/ι άί$εα$£.

ΚιριώΙη

III.

5θ€ΚΑΤΕ3,

ΤΗβ λνοπ^-

ίηβ-ΐϊΐηη

Η&5 ηο

Ιίπιε Γογ

1«1ίθ115

ΓβΠ1«ϋβ5.

•πάντων Ιατρευόμενος διά βίου εζη, άποκναιόμενος, ει ρ. 4θ6.<

τι της ειωθυίας διαίτης εκβαίη, δνσθανατών δε ύπο

σοφίας εις γήρας άφίκετο.

Καλόν αρα το γέρας, εφη, της τέχνης ηνεγκατο.

5 Οίον εικός, ην δ' εγώ, τον μη εϊδότα οτι Άσκλη- ς

πως ουκ άγνοια, ούδε απειρία, τούτου του είδους της

Ιατρικής τοις εκγόνοις ου κατεδειζεν αυτό, άλλ' ειδως

οτι πάσι τοις εύνομουμενοις έργον τι εκάστω εν τύ}

πόλει προστετακται, ο άναγκαίον εργάζεσθαι, και

ίο ούδενϊ σχολή δια. βίου καμνειν Ιατρευομενω. ο ημείς

γελοιως επ\ μεν των δημιουργών αϊσθανόμεθα, επί δε

των πλουσίων τε και εύδαιμόνων δοκουντων είναι ουκ

αϊσθανόμεθα.

ΥΙώς ; εφη.

'•, Ύεκτων μεν, ην δ' εγώ, κάμνων άζιοΐ παρά του Ό

ιατρού φάρμακον πιων εςεμεσαι το νόσημα η κάτω

καθαρθεϊς η καυσει η τομή χρησαμενος άπηλλάχθαι'

εαν δε τις αυτώ μακράν δίαιταν προσταττη, πιλίδια

τε περί την κεφαλήν περιτιθεϊς κα\ τα τούτοις επό-

2ο μένα, ταχύ είπεν οτι ου σχολή καμνειν ούδε λυσι-

τελεΐ οΰτω ζην, νοσηματι τον νουν προσεχοντα, της

δε προκείμενης εργασίας άμελούντα' καϊ μετά ταύτα

χαίρειν είπων τω τοιουτω Ιατρω, εις την ειωθυΐαν Ε

δίαιταν εμβάς, ύγιης γενόμενος ζη τά εαυτού πράτ-

*5 των' εαν δε μη Ίκανον -η το σώμα ύπενεγκεΐν, τελευ-

τησας πραγμάτων απηλλάγη.

Και τω τοιουτω μεν γ , εφη, δοκεΐ πρεπειν οΰτω

ιατρικτ) χρησθαι.

Άρα, ην δ' εγώ, οτι ην τι αύτω έργον, \ ο ει μη ρ- 4°7•

3ο πράττοι, ουκ ελυσιτέλει ζην ;

18. μακράν Μ Ξ : μικράν ΑΠ : σμικραν η.

Τ/ΐ6 $α)'ϊη£ ο/ ΡΗοογΙϊάΐΒ. 1 2 η

407. Αηλον, εφη. Κφώΐκ

υ 0€ ο?7 πλούσιος, ως φαμεν, ουοεν εχει τοιου-

τοί' έργον προκειμενον, ου αναγκαζομενω απεχεσσαι οι^α».

άβίωτον.

Οΰκουν δη λέγεται γε. 5

Φωκυλίδον γάρ, ην δ* εγώ, ουκ άκουεις πώς φησί

δεΐν, όταν τω ηδη βίος η, άρετην άσκεΐν.

Οίμαι δε γε, εφη, καϊ πρότερον.

Ήίηδεν, εϊπον, περϊ τούτου αύτω μαχώμεθα, άλλ' ™εεςιι"ιΐχ

ημάς αυτούς διδάξωμεν, πότερον μελετητεον τοΰτο ίο ^^^^

Β τώ ττλουσίω και άβίωτον τώ μη μελετώντι, η νοσο- πκχΐκιηίοαΐ

τροφία τεκτονική μεν κα\ ταϊς άλλαις τεχναις εμπό- Λβ ρπιοικ*

διον τη προσέξει του νου, το δε Φωκυλίδου παρακέ-

λευμα ούδεν εμποδίζει.

Ναι μα. τον Αία, ή δ* ος, σχεδόν γε τι πάντων 15

μάλιστα η γε περαιτέρω γυμναστικής η περιττή αΰτη

επιμέλεια του σώματος" καΐ γάρ προς οικονομίας καϊ

προς στρατείας καϊ προς εδραίους εν πάλει άρχάς

δύσκολος.

Το δβ δη μέγιστον, οτι καϊ προς μαθήσεις άσ- 2ο *!1η^^(^ι°(.αη5,

0 τινασοΰν καϊ εννοήσεις τε κα\ μελετάς προς εαυτόν ""^,"

χαλεπή, κεφαλής τινάς άεϊ διατάσεις κα). ιλίγγους

ΰποπτεύουσα και αιτιωμένη εκ φιλοσοφίας έγγίγ-

νεσθαι, ώστε, οπη ταύτη αρετή ασκείται και δοκιμά

ζεται, πάντη εμπόδιος' κάμνειν γάρ οίεσθαι ποιεί 25

άεϊ και ώδίνοντα μηποτε λήγειν περί του σώματος.

Εικός γε, εφη.

2. ωί ΐφαμιν Π. 12. μ*ν ΑΜ : γάρ Π. 1 5— 1 7- <τχ*νόρ γι τι . . .

σώματος δοοΓαΐΐ Ιη&υεβ&ηΙ ΑδΙ., Βεΐι^, δίαΙΙΙ). 22. τινάί Σ ς :

τινοί ΑΠΜ. ίιατάσΐίΐ Οαΐεηυβ εΐ α ν : ίιαστάσίΐί ΑΠΜ. 24. ταύτη

ΑΠΜ : αΰτη γ. άριτή Μ : άριτη ΑΠ. 27· ΟΙΤ1. Π.

ΛχεΙββηιχ α εΐαΐεεηιαη.

Ούκοΰν ταΰτα γιγνώσκοντα φώμεν και Άσκλη- ρ. 4°7·

πιον τους μεν φύσει τε και διαίτη ύγιεινώς έχοντας

τά σώματα, νόσημα δε τι άποκεκριμενον ίσχοντας εν ϋ

αύτοΐς, τούτοις μεν και ταύτη τη εζει καταδεΐζαι

5 ιατρικην, φαρμάκοις τε κα\ τομαΐς τα. νοσήματα εκ-

βάλλοντα αυτών την ειωθυΐαν προστάττειν δίαιταν,

ΐνα μη τα. πολιτικά βλάπτοι, τα. δ* είσω δια παντός

νενοσηκότα σώματα ουκ επιχειρεΐν διαίταις κατά

σμικρόν άπαντλοΰντα καΐ επιχεοντα μακρόν καΧ

ίο κακόν βίον άνθρώπω ποιεΐν, καΐ εκγονα αυτών, ώς

το εικός, έτερα τοιαύτα φυτεύειν, άλλα τον μη δυνά-

μενον (ν τη καθεστηκυία περιόδω ζην μη οίεσθαι δεΐν κ

θεραπεύειν, ώς ούτε αύτω ούτε πάλει λυσιτελή ;

ΙΙολιτικόν, εφη, λέγεις Άσκληπιόν.

ΐ5 Αηλον, ην δ' εγώ' καΐ οι παίδες αΰτοΰ, οτι τοιού

τος ην, ούχ οράς ώς και εν Ύροία άγαθοί προς τον

| πόλεμον εφάνησαν, καΐ τη ιατρική, ώς εγώ λεγω, ρ. 408.

εχρώντο ; η ού μεμνησαι οτι κα\ τω ΝΙενέλεω εκ του

τραύματος οι) ό ΥΙάνδαρος εβαλεν

ίο αΐμ' ΐκμνζήσαντ' ΐττί τ ήπια φάρμακ' ΐπασσον,

ο τι δ* ε'χρην μετά τοΰτο η πιεΐν η φαγεΐν ουδέν

μάλλον η τω Έύρυπύλω προσεταττον, ώς ικανών

όντων τών φαρμάκων ιάσασθαι άνδρας προ τών

τραυμάτων υγιεινούς τε και κοσμίους εν διαίτη, καν β

»5 ει τύχοιεν εν τω παραχρήμα κυκεώνα πιόντες, νοσώδη

δε φύσει τε καΐ άκόλαστον οΰτε αύτοΐς ούτε τοις

άλλοις ωοντο λυσιτελεΐν ζην, ούδ' επί τούτοις την

τεχνην δεΐν είναι, ούδε θεραπευτεον αυτούς, ούδ' ε'ι

Μ,ίδου πλουσιώτεροι είεν.

1ζ. , ότι τοιούτοι ην ΑΠΜ : ίίίκνίοκν άν, οτι τοιούτοι ην' η (νεί η)

ρίοπςιιε.

Όϊ$Ιίηεϋοη όβίτυββη ΙΗ,€ ρΗ^ήάαη αηά Ιΐΐ€ ]ΐιάξβ, 129

ρ- 4°8· ΤΙάνυ κομψούς, εφη, λέγεις Ασκληπιού παΐδας. ΚψΛΙκ

ΤΙρεπει, ην δ' εγώ, καίτοι άπειθούντες γ€ ημιν ο'ι

τραγωοιοποιοι τε και ΙΙινοαρος Απόλλωνος μεν α^υα™.

φασιν Άσκληπιον είναι, ύπο δε χρυσού πεισθηναι ΤΗβοΒβηοβ

ο πλουσίου άνδρα θανασιμον ηδη οντα Ίασασθαι, οθεν 5 Ρ'«5·

δ?) κα\ κεραυνωθηναι αυτόν, ημείς δε κατά. τα. προει-

ρημενα ού πειθόμεθα αύτοΐς αμφότερα, άλλ' ει μεν

θεού ην, ουκ ην, φησομεν, αισχροκερδής" ει δ' αισχρο

κερδής, ουκ ην θεοΰ.

^Ορθότατα, ή δ' ος, ταΰτά γε. άλλα. περ\ τούδε ίο

τί λέγεις, ώ Σώκρατες ; άρ' οΰκ αγαθούς δει εν τη

πόλει κεκτησθαι ιατρούς ; εΐεν δ* αν που μάλιστα

Ό τοιούτοι οσοι πλείστους μεν υγιεινούς, πλείστους δε

νοσώδεις μετεχειρίσαντο, καΐ δικασταί αύ ωσαύτως οι

παντοδαπαΐς φύσεσιν ώμιληκότες. 15

Και μάλα, είπον, αγαθούς λεγω. άλλ' οίσθα ους

ηγούμαι τοιούτους ;

*Αν εϊπης, εφη.

Άλλα πειράσομαι, ην δ' εγώ' συ μεντοι ούχ

ομοιον πράγμα τω αύτω λό^ω ηρου. ίο

ΥΙώς ; εφη.

Ίατροι μεν, ε'ιπον, δεινότατοι αν γενοιντο, ει εκ ΤΊερίψΕί-

' ' ' ' οιαη βηοιιία

παίδων άρζάμενοι προς τω μανθάνειν την τεχνην ώς ΐιανββχρβπ-

πλείστοις τε κα\ πονηροτάτοις σώμασιν ομϊλησειαν ηβ» ίη &ϊ$

ν , ν / , / ν ·5 χ / οννηροΓ-

Ε και αυτοί πάσας νόσους καμοιεν και ειεν μη πανυ 25 5θη :

υγιεινοί φύσει, ού γάρ, οϊμαι, σώματι σώμα θερα-

πεύουσιν—ού γάρ αν αύτά ενεχώρει κακά είναι ποτε

και γενέσθαι —, άλλά ψυχή σώμα, Ύ) ουκ εγχωρει

κακήν γενομενην τε καϊ ουσαν ευ τι θεραπεύειν.

Όρθώς, εφη. λ0

Αικαστης δε γε, ώ φίλε, ψυχή ψυχής άρχει, η ™*\αηά

κ

Τ/ιε $ίηιρΙβ ηκάίάηβ αηά ίί»ι/>ίβ Ιαχν.

ΚίρΜίί

III.

δΟΟΒΑΤΕΚ,

Ιΐιε ίυ£ΐ£ε

ίΗοιιΙά ηοΐ

Ιαιπι Ιο

1ίηο\ν ενίΐ

Ι))1 Ιΐιε

ρπιοιϊοε οί

ίΐ, 1>αΙ βχ

1οη£ οβ-

βοΓνηιίοη

οΓ ενίΐ ίη

οιΗεΓ5.

8ιιο1ι α

1ίηο\ν1ε(Ϊ£ε

οί Ηιιπιαη

ηπΙαΓε Γλγ

όεΐιεΓ αηά

Ιπιογ ιΗαη

ΛαΙ οί Οίε

ίκίβρί ϊη

| ουκ εγχωρεΐ εκ νέας εν πονηρούς ψυχαΐς τεθράφθαι ρ. 409•

τε και ώμιληκεναι και πάντα αδικήματα αύτην ηδικη-

κνΐαν διεξεληλνθέναι, ώστε όζεως άφ' αύτης τεκμαί-

ρεσθαι τα των άλλων αδικήματα οίον κατά σώμα

5 νόσους" άλλ' άπειρον αυτήν και άκεραιον δει κακών

ηθών νίαν ούσαν γεγονεναι, εΐ μέλλει καλή κάγαθη

ούσα κρίνειν ύγιώς τα δίκαια, διο δη και ευηθεις

νέοι οντες οί επιεικείς φαίνονται και ενεξαπάτητοι

ΰπο τών αδίκων, ατε ουκ έχοντες εν εαυτοΐς πάρα- Β

ίο δείγματα ομοιοπαθη τοις πονηρο'ις.

Και μεν δη, εφη, σφόδρα γε αύτο πασχουσιν.

Ύοιγαρτοι, ην δ* εγώ, ου νέον άλλα γέροντα δει

τον αγαθόν δικαστην είναι, όψιμαθη γεγονότα της

αδικίας οΊόν εστιν' ουκ οικείαν εν τη αΰτοΰ ψυχή ενοΰ-

15 σαν ησθημενον, άλλ' άλλοτριαν εν άλΧοτρίαις μεμε-

λετηκότα εν πολλω χρόνω διαισθανεσθαι οίον πεφυκε

κακόν, επιστήμη, ουκ εμπειρία, οικεία, κεχρημενον. ε

Γενναιότατος γοΰν, εφη, εοικεν είναι ό τοιούτος

δικαστής.

2ο Και αγαθός γε, ην δ' εγώ, ο συ ηρώτας' 6 γαρ

έχων ψυχην άγαθην αγαθός, ό δε δεινός εκείνος και

καχύποπτος, 6 πολλά αύτος ηδικηκως και πανούργος

τε κα\ σοφός οΐόμενος είναι, όταν μεν ομοίοις ομιλη,

δεινός φαίνεται εζευλαβουμενος, προς τα. εν αύτφ

25 παραδείγματα άποσκοπών όταν δε άγαθοϊς και πρεσ-

βυτεροις ηδη πλησίαση, άβελτερος αύ φαίνεται, Ό

άπιστων πάρα. καιρόν και άγνοών υγιές ήθος, ατε

ουκ έχων παράδειγμα του τοιούτου, πλεονακις δε

πονηροΐς η χρηστοΐς εντυγχανων σοφωτερος η άμα-

3° θεστερος δοκεΐ είναι αύτώ τε καϊ άλλοις.

3ο. και άλλοΐϊ ΑΠ : και τοΐί πλλοΐί Μ.

ϋγηιηα$1η ίταίηίη£ ηοί /ογ ίίη')ΐ^ί/ι αίοιίι'. 131

ρ. 4°9· Παντάπασι μεν ούν, εφη, αληθή. ΚιραΜη

3 ~ \ \ ' > 211*

Ού τοίννν, ην δ' εγω, τοιούτον χρη τον δικαστήν

ζ^ται/ τοί' αγαθόν τε και σοφον, άλλα τον προτερον. ο^υοοκ.

•πονηρία μεν γαρ άρετήν τε κα\ αντην ούποτ αν Τ11ε^α^^ε^

γνοιη, αρετή οε φύσεως παιοευομενης χρονω αμα 5 ηοιοαη-

Εαυτής τε και πονηρίας επιστημην ληψεται. σοφός ΕΟο<ΐαηά

\νΐ56.οΰν ούτος, ως μοι δοκεΐ, άλλ' ούχ ό κακός γίγνεται.

Και εμοί, εφη, ζυνδοκεϊ.

Ούκούν καϊ Ίατρικήν, οϊαν εϊπομεν, μετά της τοι- ^ Λουΐύ

αυτής δικαστικής κατά πάλιν νομοθετήσεις, αι των ι° βί»ι>"· ««γ^

ρ. 4 ίο. πολιτών σοι τους μεν ευφυείς τα σώματα καϊ | τας

ψυχα,ς θεραπεΰσουσι, τους δε μη, οσοι μεν κατά

σώμα τοιούτοι, άποθνήσκειν εάσουσι, τους δε κατα

την ψνχήν κακοφυεϊς κα\ ανίατους αυτοί άποκτενού-

σιν ; ι5

Το γοΰν άριστον, εφη, αύτοΐς τε τοΐς πάσχουσι

καϊ τη πάλει ούτω πεφανται.

ΟΊ δε δή νεοι, ην δ' εγώ, δήλον οτι εύλαβήσον-

ταί σοι δικαστικής εις χρε'ιαν ιεναι, τη άπλη εκείνη

μουσική χρώμενοι ην δή εφαμεν σωφροσύνην εντ'ικ- 2ο

τειν.

Τί' μην ; εφη.

Β Άρ' ουν ού κατα ταύτα ϊχνη ταύτα ό μουσικός

γυμναστικήν διώκων, εάν εθελη, αίρήσει, ώστε μηδέν

ιατρικής δεΐσθαι ο τι μη ανάγκη ; 25

"Εμοιγε δοκεΐ.

Αύτά μην τα γυμνάσια κα\ τους πόνους προς το

θυμοειδες τής φύσεως βλέπων κάκεϊνο εγείρων

πονήσει μάλλον ή προς ισχυν, ούχ ώσπερ ο'ι άλ

λοι άθληταΐ ρώμης ένεκα σιτία και πόνους μεταχει- 3ο

ριειται.

Κ 2

132 ΤΗε Ινιΐβ αϊηι ο/ ηιη$η αηά ξγτηηα$Ηε.

Κφώΐκ

III.

500ΗΑΤΚ3,

Μνΐ5ίο !ΐη<1

βγηιηαΜίο

&Γ6 εςιιαίΐγ

ιΐεδϊςηείΐ

Γογ Ιηε ϊιτι-

ρΐΌνεηιεηΙ

οΓ Ιηε

πιϊη<1.

ΤΗε ιηΟΓβ

&1η1ε1ε

Π11151 οε

ϊοίΊεηεά,

αηά ιηε

ρπίίοδορηίε

ηαίιχΓβ ρΓε-

νεηΐεά

Γγοιτι βε-

οοπιίη£

(οο 5θΓ(.

"Ορθότατα, ή δ' ος. ρ.

Άρ οδν, ην δ' εγώ, ω Υλανκων, κάί ο'ι καθιστάν-

τες μουσική κα\ γυμναστική τταιδεύειν ούχ ου ενεκά 0

τίνες οϊονται καθιστάσιν, Ινα τη μεν το σώμα θερα-

5 πεύοιντο, τη δε την ψυχήν ;

Άλλα τ'ι μην ; εφη.

Κινδυνεύουσιν, ην δ' εγώ, άμφότ€ρα της ψυχής

ένεκα το μεγιστον καθιστάναι.

Πώς δη ;

ίο Ουκ εννοείς, είπον, ώς διατίθενται αΰτην την

διάνοιαν οϊ αν γυμναστική μεν δια βίου ομιλησωσι,

μουσικής δε μη αψωνται ; η οσοι αν τουναντίον

διατεθώσιν ;

1 ινος οε, η ο ος, περί λέγεις ;

ΐ5 Άγριότητός τε καϊ σκληρότητος, και αυ μαλακίας ό

τε καϊ ημερότητος, ην δ' εγώ.

"Έ,γωγε, εφη' οτι οι μεν γυμναστική άκράτω χρη-

σάμενοι άγριώτεροι τοΰ δέοντος άποβαίνουσιν, οι δε

μουσική μαλακώτεροι αύ γίγνονται η ώς κάλλιον

2ο αΰτοΐς.

Κ V ' ♦ β» » / / V ν Λ ίναι μην, ην ο εγω, το γε αγριον το συμοειοες

αν της φύσεως τταρέχοιτο, και ορθώς μεν τραφεν

άνδρεΐον αν εϊη, μάλλον δ' επιταθεν τοΰ δέοντος

σκληρόν τε καϊ χαλεπον γ'ιγνοιτ αν, ώς το εικός.

35 Αοκεΐ μοι, εφη.

Ύί δε ; το ημερον ούχ η φιλόσοφος άν εχοι φύσις, Ε

καϊ μάλλον μεν άνεθεντος αύτοΰ μαλακώτερον ε*η

τοΰ δέοντος, καλώς δε τραφεντος ημερόν τε κα\

κόσμιον ;

4· κηθιστάσιν Μ58. : καθίστασαν ς). Μαάνϊ^·

12-15. όσοι ίκ . . . σκΧηρύτητο! καϊ ΑΜ : Οίη. Π.

24. σκληροί» ΑΠ : σκΚηρότιρον Μ.

4 ίο.

Τ/ιβ 6Χ€β55 ο/ ηΐΗ5Ϊε αηά £$ηιηα$ϋε. 133

ρ. 4ΐ°• Εστί ταύτα. ΚιρΜκ

Δβα» δί' γε φαμεν τους φύλακας αμφότερα εχειν

τούτω τω φυσά. ο^υα».

Αεΐ γάρ.

Ούκούν ήρμόσθαι δει αύτας προς άλληλας ; $

Πώί δ' ου ;

Και του μεν ήρμοσμενού σώφρων τε και ανδρεία

ρ. 4ιι. η | ι/^χτ;;

ΐΐάνυ γε.

Ύοΰ 8ε ανάρμοστου δείλη καϊ αγροικος ; ίο

Και μαλα.

Ούκοΰν όταν μεν τις μουσική παρέχη καταυλεΐν Μυ»ο, ίΓ

και καταχειν της ψυχής οια των ωτων ωσπερ οια &Γ, «μκΙκκ

χωνης ας νυν οη ημείς ελεγομεν τας γλυκείας τε ηαΐυιο

\χ\ ν /ι ' Λ < ' ν '>• εβεπιίηαΐρ,

και μαλάκας και σρηνωοεις αρμονίας, και μινυριζων 15 ιΗεΒίΓοηβεΓ

τε και γεγανωμενος υπο της ωοης οιατελη τον ριον

όλον, ούτος το μεν πρώτον, ει τι θυμοειδες είχεν,

Β ωσπερ σίδηρον εμάλαξε και χρήσιμον 4ξ αχρή

στου και σκληρού επο'ιησεν' όταν δ' επέχων

μη αν'ιη άλλα κηλή, το μετά τούτο ηδη τήκει 2ο

καϊ λείβει, εως αν εκτήζη τον θυμον και εκτεμη

ώσπερ νεύρα εκ της ψυχής και ποίηση μαλθακον

αιχμητην.

ΐΐανυ μεν οδν, εφη.

Και εάν μεν γε, ην δ' εγώ, ({• άρχης φύσει αθυμον 25

λάβη, ταχύ τούτο διεπράξατο' εάν δε θυμοειδη,

ασθενή ποιήσας τον θυμον οζύρροπον άπειργασατο,

Ο άπο σμικρών ταχύ ερεθιζόμενόν τε και κατασβεννύ-

2. άμφοτίρα ς). δοΗηεϊάεΓ. : άμφάτιρα Μ58. ρίειϊςαε.

3• τοΰτω τω ΑΠ : ταντα τ# Μ.

12. κιΐΓπΐ'λίΐν Μ85. : (ίατακτλίΐΐ' ς}. Υαη Ηευεάε.

134 ΤΙμ ίπ>ο ^ο^^^Βρο1ιά^η£ 6ΐο>ιεηΙ$ ίη Ιιιιηιαη ηαίιικ.

ΚιριΜκ

III.

Οι,ΛυςοΝ.

Λη(1 ίη Ιίΐΰε

ιηηηηκΓ Ιηε

\νεΙ1-Γβά

αΐΐιίείε, ΪΓ

Ιιε ηανε

ηο εάαεα-

Ιϊοη, άε-

βεηεΓ3ΐε5

ίηιο α ν.ί!(1

1>εα5ΐ.

μενον. άκρόγρλοι οδν και άργιλοι άντ\ θυμοειδούς ρ. 41 *·

γεγενηνται, δυσκολίας εμπλεω.

Κομιδη μεν ούν.

Ύί δε' ; άν αύ γυμναστική 7τολλά ποντ} και εύω-

5 Χνταί 6^ μάλα, μουσικής δε και φιλοσοφίας μη άπ-

τηται, ού πρώτον μεν εύ ίσχων το σώμα φρονήματος

τε καΐ θυμοΰ εμπίπλαται και ανδρειότερος γίγνεται

αυτός αυτού ;

Και μάλα γε.

ιο Τί δε ; επειδάν άλλο μηδέν πράττη μηδε κοινωνή

^Λούσης μηδαμη, ουκ εί τι κα\ ενήν αύτοΰ φιλομαθές Ό

εν τρ ψυχή, άτε οΰτε μαθήματος γευόμενον ούδενος

οΰτε ζητήματος, οΰτε λόγου μετίσχον οΰτε της άλλης

μουσικής, ασθενές τε και κωφον κα\ τυφλον γίγνε-

ΐ5 ται, άτε ουκ εγειρόμενον ούδε τρεφόμενον ούδε δια-

καθαιρομενων τών αισθήσεων αύτοΰ ;

Οΰτως, εφη.

Μ,ισόλογος δή, οΐμαι, ό τοιούτος γίγνεται και

άμουσος, καϊ πειθοΐ μεν δια λόγων ούδεν έτι χρήται,

ίο βία δε και άγριότητι ώστνερ θηρίον προς πάντα δια- ε

πράττεται, και εν άμαθία. και σκαιότητι μετά αρρυθ

μίας τε κάί αχαριστίας ζη.

ΐΐαντάπασιν, ή δΐ ος, οΰτως εχει.

Οιπι οη ου οντε τούτω, ως εοικε, ουο τεχνα σεον

25 εγωγ' άν τινα φαίην δεδωκεναι τοις άνθρώποις, μον-

σικήν τε και γυμναστικήν επί το θυμοειδες και το

φιλόσοφον, ούκ επϊ ψυχήν καϊ σώμα, εί μή εϊ πάρ-

εργον, άλλ' επ εκείνω, οπως άν άλλήλοιν ξυναρ-

I. άκρόχολοι ΑΜ : άκμάχολοι Π. 2. γιγίνηνται Α2Π2Μ :

γγνψαι ΑΠ. 12. γνόμινον ΟΚρ : γνομίνου ΑΜ : γινομίνου Π.

Ι3· οΰτί ζ. ΠΜ : ού ζ. Α. 2ο. θίαπράττίτπι Μ58. : άβΐ. Ηβπη.

27. »« πάμίργον Π : ιίίΓίρ ιργον Α : η πάριμγον Α'Μ.

ΤΗ.6 Ιτηβ ηια$1βτ ο/ Ιιαττηοηγ %$ Ηβ τυΗο ηιϊηχίβε Ιΐιβηι. 135

ρ. 412. μοσθητον | επιτεινομενω καϊ άνιεμενω μέχρι του ΚψΛΐκ

"προσήκοντος.

αι γαρ εοικεν, εφη. Οι^ον.

Ύον καλλιστ' αρα μουσική γυμναστικην κεραν- Μοϋϊε ιο

νυντα και μετριωτατα ττ) ψυχή προσφεροντα, τούτον 5 *η& εχπι-

> λ/ > * • - •?' Ν / / ν ηωιϊο, βη<1

ορσοτατ αν φαιμεν είναι τελεως μουσικωτατον και ΒοΛ αι-

ευαρμοστοτατον, πολύ μάλλον η τον τας χοροας αλ- (0 ιΐιε ίη-

ληλαις ςυνισταντα. 50ϋ1

Είκότωί 7*, /φτ;, ώ Έώκρατες.

Ούκοΰν καϊ Ιν τή πόλει ημίν, ω Τλαυκων, δεήσει ίο

του τοιούτου τίνος αεί επιστατου, ει μέλλει η πολι

τεία σώζεσθαι ;

Β Αεησει μεντοι ως οιόν τε γε μάλιστα.

Οι μεν δη τύποι της παιδείας τε κα\ τροφής ούτοι Εποικη οΓ

αν ειεν. χορείας γαρ τι αν τις οιεςιοι των τοιούτων 15 οΓεάυοα-

\/ι/ ν / \ >>« Ιϊοη : \ν1ιο

και σηρας τε και κυνηγεσια και γυμνικούς αγώνας αΓε10ΐχ:

και ιππικούς ; σχεοον γαρ τι οηλα οη οτι τούτοις

επόμενα δεΐ αυτά είναι, και ούκετι χαλεπά εύρεΐν.

Ισως, η ο ος, ου χαλεπά.

Ε•? $ 9> > ' ν £ ^ * - '* « ~

ιεν, ην ο εγω' το οη μετά τούτο τι αν ημιν 2ο

διαιρετεον είη; άρ' οϋκ αυτών τούτων οΐτινες άρξουσί

τε καϊ όίρζονται ;

Τ' /4 μην ;

Οτι μεν πρεσβυτέρους τους άρχοντας δεΐ είναι, ΏεείάβΓ

/ Λ\\• / ί>« ΠΗΙϊΙ ΠΐΙβ

νεωτέρους δε τους αρχόμενους, δηλον ; *5 αηά Λκ

ίΛηλον. δεη-ε.

Και οτι γε τους άριστους αυτών ;

Και τούτο.

Οί δε γεωργών άριστοι άρ' ου γεωργικωτατοι γιγ-

νονται ; 3°

Να/.

136

III.

ΒΟΟΗΑΤΕΚ,

Οι-ΑυοοΝ.

ΤΗο$ε ατε

Ιο οβ αρ-

ροίηΐβίΐ

ΠΐΙθΓ3 ΛνΗο

Ηανβ βεεη

ιβδίείΐ ίη

αΐΐ ώε

513085 Οί

ΐηείΓ Ηίε ;

5βΐ6εΙίοη αηά ρνοδαΐίοη ο/ ΐΗε ξΐιανάίαηε.

Νυν 8", €7Γ€ΐδϊ) φυλάκων αυτούς άριστους δεΊ είναι, ρ. 4"·

άρ ου φυλακικωτάτους πόλεως ;

Να/.

Ούκοΰν φρόνιμους τε ε'ις τούτο δει ύπάρχειν και

5 δυνατούς κα\ ετι κηδεμόνας της πόλεως ;

"Εστί ταΰτα. τ>

Κήδοιτο δε γ αν τις μάλιστα τούτου ο τυγχάνοι

φιλών.

Ανάγκη.

ίο Και μην τοΰτό γ αν μάλιστα φιλοϊ, ψ ζυμφερειν

ήγοιτο τα αυτά και εαυτω κα\ [οταν μάλιστα] εκείνου

μεν ευ -πράττοντας οϊοιτο ζυμβαίνειν καϊ εαυτω εύ

πράττειν, μη δε, τουναντίον.

Ούτως, εφη.

ΐ5 'Έ,κλεκτέον άρ εκ των άλλων φυλάκων τοιούτους

άνδρας, οι άν σκοπούσιν ημϊν μάλιστα φαίνωνται

παρά πάντα τον βίον, δ μεν άν τη πόλει ήγήσωνται Ε

ξυμφερειν, πάση προθυμία ποιειν, ο ο" άν μη, μηδενϊ

τρόπω πράξαι άν εθέλειν.

2ο 'Έ,πιτήδειοι γάρ, εφη.

Αοκεΐ δη μοι τηρητεον αυτούς είναι εν άπάσαις

ταΐς ηλικίαις, εΐ φυλακικοί εισι τούτου του δόγματος

καϊ μήτε γοητευόμενοι μήτε βιαζόμενοι εκβάλλουσιν

επιλανθανόμενοι δόζαν την του ποιειν δεϊν ά τη πόλει

2? βέλτιστα.

Τίνα, εφη, λέγεις τήν εκβολήν ;

Έγώ σοι, εφην, ερω. φαίνεται μοι δόξα εζιεναι

εκ διανοίας η εκουσίως η άκουσίως, εκουσίως μεν ή

ιι. όταν μάλιστα Μ55.: ότι μάλιστα 5(οΙ)3ειΐ5: άείεΐ Ηειτη»ηη: 'εχ

ρΓΕνα ϊΙεΓαΙίοηε βυρεηοπιπι ό γ' &ν μάλιστα ' οιΐυηι εδϊε ραΐανίΐ Βαΐΐεπ

β α

12. οϊοιτο ΑΜ : οίον το Π. 13. μη δί ΑΠ : ίί μη δί Μ. 2φ ίπιΚανθιι-

νάμίνοι Μ 55. : άείεΐ Οο&εΐ.

ΤΗα ίΐιΐϋ/ Ιβ$1,— ηηνυανετϊηξ ραΐτίοϋεηι. 137

Ρ· 4'3· ψευδής | τοΰ μεταμανθάνοντος, ακουσίως δε πάσα η ^ρΜκ

άληθης.

ο μεν της εκουσίου, εφη, μανσανω, το οε της ο^οον.

ακουσίου δέομαι μαθεΐν.

Τί δαί ; ού κα\ συ ηγεΐ, εφην εγώ, των μεν αγαθών 5

ακουσίως στέρεσθαι τους ανθρώπους, τών δε κακών

εκουσίως ; η ού το μεν εψεΰσθαι της αληθείας κακόν,

το δε άληθεύειν αγαθόν ; η ού το τα. οντά δοξάζειν

άληθεύειν δοκεΐ σοι είναι ;

Άλλ', η δ* 6ς, ορθώς λέγεις, και μοι δοκοΰσιν ίο

άκοντες αληθούς δόξης στερίσκεσθαι.

Ούκοΰν κλαπεντες η γοητευθεντες η βιασθεντες

τοΰτο πάσχουσιν ;

Οΰδβ νυν, εφη, μανθάνω.

Β Ύραγικώς, ην δ' εγώ, κινδυνεύω λέγειν, κλαπεν- 15 ίΐηά^Ηο

\ \ \ λ/ Ν / \ \ > απ: υη-

τας μεν γαρ τους μεταπεισσεντας λεγω και τους επι- οΗαηβιχΐ

λανθανομενους, οτι τών μεν χρόνος, τών δε λόγος ,ϊήαβηοΘΕ

εξαιρούμενος λανθάνει, νυν γάρ που μανθάνεις ; ρΐ^υπ-

Να/. ΟΓ οί ίεαΓ'

Ύούς τοίνυν βιασθεντας λεγω ους άν οδύνη τις η ίο

άλγηδών μεταδοζάσαι ποίηση.

Και τοΰτ', εφη, εμαθον, καΐ ορθώς λέγεις,

ε Ύούς μην γοητευθεντας, ώς εγωμαι, καν σύ φαίης

είναι οϊ αν μεταδοξάσωσιν η ύφ' ηδονής κηληθεντες ΟΓοΓ

η υπο φόρου τι οεισαντες. 25 ηι<;ηΐ5.

"Έιοικε γάρ, η δ' ος, γοητεύειν πάντα οσα άπατα.

*0 τοίνυν άρτι ελεγον, ζητητεον τίνες άριστοι

φύλακες του παρ" αύτοΐς δόγματος, τούτο ώς ποιη-

τίον δ αν τη πόλει άεϊ δοκώσι βελτιστον είναι [αύ

τοΐς ποιεΐν]. τηρητεον δη ευθύς εκ παίδων προ- 3°

29. αντοϊι (βίο) ποκίν ΑΠΜ : αντοΰι ποιΛν ς). Ηεπη. : άεϊ. ΒεΙΛει-.

138 ΤΗϋ £ηανάΪ4ΐη5 ο/ ΐΗβ Ξίαίβ

ΚιρνΜίί

III.

5<ΧΚΛΤΕ5,

Ιί ΐΗεγ

Μηηιΐ ιΐιε

1651 ιΐιογ

Λτε Ιο 56

ΗοηουΓοϋ

ίη ΙίΓε αηιΐ

ΤΗε «Ηΐε οί

Ιο οε τε-

56Γνε(1 Γογ

ιΗ? ε16εΓ5,

θεμενοις εργα εν οϊς αν τις το τοιούτοι/ μάλιστα επι- ρ. 41 3·

λανθάνοιτο καΧ εζαπατωτο, κα\ τον μεν μνήμονα κα\

δυσεζαπάτητον εγκριτεον, τον δε μη άποκριτεον. ϋ

η γάρ ;

5 Ν«'.

Καί πόνους γε αν κοΧ άλγηδόνας καΐ αγώνας αν-

τοΐς θετεον, (ν οΐϊ ταύτα, ταύτα τηρητεον.

Όρθώς, εφη.

Ούκοΰν, ήν δ' εγώ, καί τρίτου είδους τούτοις γοη-

ιο τείας άμιλλαν ποιητεον, και θεατεον, ώσπερ τους

■πώλους επ\ τους ψόφους τε κα\ θορύβους άγοντες

σκοπούσιν εί φοβεροί, οΰτω νέους οντάς εις δείματ'

άττα κομιστεον και εις ήδονάς αύ μεταβλητεον, βα- Ε

σανίζοντας πολύ μάλλον η χρυσον εν πυρί, ε'ι δυσ-

ι§ γοητευτος καΧ εύσχημων εν πάσι φαίνεται, φύλαζ αύ-

τοΰ ών αγαθός καΧ μουσικής ?)ς εμάνθανεν, εΰρυθμόν

τε καί εύάρμοστον εαυτόν εν πάσι τούτοις παρέχων,

οίος δη άν ών καΧ εαυτω καΧ πάλει χρησιμώτατος

εϊη. κάΧ τον άει εν τε παισι και νεανίσκοις καϊ εν

ίο άνδράσι βασανιζόμενον καΧ άκηρατον εκβαίνοντα

| καταστατεον άρχοντα της πόλεως και φύλακα, και ρ. 4Μ·

τιμάς δοτεον καΧ ζώντι καΧ τελευτησαντι, τάφων τε

και τών άλλων μνημείων μέγιστα γερα λαγγάνοντα'

τον δε μη τοιούτον άποκριτεον. τοιαύτη τις, ήν δ'

>5 εγώ, δοκει μοι, ώ Τλαύκων, ή εκλογή είναι και κατά-

στασις τών άργόντων τε καϊ φυλάκων, ως εν τύπω,

μη δι άκριβείας, εϊρησθαι.

Και εμοί, ή δ' ος, ούτως πτ) φαίνεται.

Άρ' ούν ως αληθώς ορθότατον καλεΐν τούτους μεν Β

3ο φύλακας παντελείς τών τε εζωθεν πολεμίων τών τε

εντός φιλίων, οπως ο'ι μεν μη βουλησονται, οι δε μη

ηιη$1 όύ £ηατάίαη$ ο/ 1/ΐ6ΐη$βΙνβ$. 139

ρ. 4Μ· δυνήσονται κακουργεϊν, τούς δε νέους, ους δή νυν ΛφΜκ

φύλακας εκαλούμεν, επίκουρους τε και βοηθούς τοΐς

των αρχόντων οογμασιν ; ο^υα>κ.

"Εμοιγε δοκεΐ, εφη. ϋκχουηβ

Ύίς άν ουν ήμϊν, ην δ' «ν®» Η-νΧαι/ν γένοιτο των $ ε»·1»!

ψευδών των εν δεοντι γιγνομενων, ών δη νυν ελεγο-

ο μεν, γενναιόν τι εν ψευδόμενους πεϊσαι μάλιστα μεν

και αυτούς τούς άρχοντας, ει δε μη, την άλλην

πόλιν ;

ΪΙοϊόν τι ; εφη. ιο

Μηδέν καινόν, ήν δ' εγώ, αλλά Φοινικικόν τι, ΤΙιβ

πρότερον μεν ηδη πολλαχού γεγονός, ως φασιν οι ίαΐε.

ποιηταϊ και πεπείκασιν, εφ' ημών δε ου γεγονός ούδ'

οιδα ει γενόμενον αν, πεϊσαι δε συχνής πειθούς.

Ώί εοικας, εφη, όκνούντι λέγειν. ΐδ

Αόξω δε σοι, ήν δ' εγώ, καί Α*«λ' εϊκότως οκνειν,

επειδάν ειπω.

Αεγ', εφη, και μή φοβού.

ϋ Αεγω δή' καίτοι ουκ οίδα οποία τόλμη η ποίοις Πιβοίιί-

λογοις χρωμενος ερω, και επιχειρήσω πρώτον μεν ίο 10ω λ»ι

» \ \ ν //ι \ ^ / ίΗβγ ϊΐΓβ

αυτούς τους άρχοντας πεισειν και τους στρατιωτας, ηΜίι^αα-

επειτα δε καί την άλλην πόλιν, ώς άρ ά ημείς αυ

τούς ετρεφομεν τε κα\ επαιδεΰομεν, ώσπερ όνείρατα

εδόκουν ταύτα πάντα πάσχειν τε και γίγνεσθαι περι

αυτούς, ήσαν δε τότε τη άληθεία ύπο γης εντός ι-,

πλαττόμενοι καί τρεφόμενοι καί αυτοί και τα οπλα

Ε αυτών καί ή άλλη σκευή δημιουργούμενη, επειδή δε

παντελώς εζειργασμενοι ήσαν, και ή γη αύτούς

μήτηρ ούσα άνηκε, και νύν δει ώς περί μητρός καί

ΙοοΗΐΗο-

ηουδ, 5εηΙ

υρ ουί οί

28. *<ιί Μ 58. : άβΐ. Α$1. : ώϊ ς), Ηκπη.

29. δ«ί ςν : &η ΑΠΜ.

140

ΚφΛΙϊί

III.

5θΟΚΑΤΕ3,

ίΐηά οοπι-

ροδοιΐ οΓ

ηιείαΐδ οΓ

ναποιίΒ

ηιιαϋιγ.

Τΐιε ηο&ΐβ

ηιιαίίΐχ Ιο

γι 5ο ίη ιΐιο

δίαιο, ιΐιβ

ίβηο1)1ε Ιο

ΤΑί ραταύίύ ο/ Ιΐιε ηιβίαΐε.

τροφού της χώρας ΐν η «σ! βουλεύεσθαί τε καϊ άμύ- ρ. 4'4·

νειν αυτούς, εάν τις επ' αυτήν ϊη, και ύπερ των άλ

λων πολιτών ώς αδελφών όντων καϊ γηγενών διανο-

εΐσθαι.

5 Ουκ ετός, εφη, πάλαι ησχύνου το ψεύδος λέ

γειν.

ΤΙάνυ, ην δ' εγώ, | εϊκότως' άλλ' ομως άκουε και ρ. 4'5·

το λοιπόν τού μύθου, εστε μεν γάρ δη πάντες οι εν

τη πόλει αδελφοί, ώς φησομεν προς αυτούς μυθολο-

ιο γούντες, άλλ' ό θεος πλάττων, οσοι μεν υμών ικανοί

άρχειν, χρυσον εν τη γενέσει ξυνέμιζεν αύτοϊς, διο

τιμιώτατοί είσιν' οσοι δ' επίκουροι, άργυρον' σίδη-

ρον δε κα\ χαλκον τοις τε γεωργοΐς και τοις άλλοις

δημιουργοΐς. ατε ουν ςυγγενεΐς οντες πάντες το μεν

ΐ5 πολύ ομοίους αν ύμΐν αύτοΐς γεννφτε, εστί δ' οτε εκ

χρυσού γεννηθείη άν άργυρούν και εζ αργυρού χρυ- Β

σούν εκγονον κάί τάλλα πάντα ούτως εξ αλλήλων.

τοις ουν άρχουσι καϊ πρώτον και μάλιστα παραγ

γέλλει ό θεός, οπως μηδενός ούτω φύλακες αγαθοί

2ο έσονται μηδ' ούτω σφόδρα φυλάξουσι μηδέν ώς τους

εκγόνους, ο τι αύτοΐς τούτων εν ταϊς ψυχαΐς παραμε-

μικται, καϊ εάν τε σφετερος εκγονος ύπόχαλκος η

ύποσίδηρος γενηται, μηδενϊ τρόπω κατελεησουσιν, ο

άλλα την τη φύσει προσηκουσαν τιμήν άποδόντες

25 ώσουσιν εϊς δημιουργούς η εϊς γεωργούς, καϊ άν αύ

εκ τούτων τις ύπόχρυσος η ύπάργυρος φυη, τιμη-

σαντες άνάζουσι τους μεν εις φυλακην, τους δε εχς

επικουρίαν, ώς χρησμού οντος τότε την πόλιν δια-

φθαρηναι, οταν αύτην ό σιδηρούς φύλαζ η ό χαλκούς

20.· σίδηρου! φύΧαζ Α*Μ : σίδηρο! φΰλαξ ΑΠ : σίδηρου: 01111550 φύλαξ

Ε. η ΠΜ βί ίη ϋΐιη-α Α5 : (■) Α.

ΤΙιε αυχίΙία'τϊεΒ ηιη$1 ύβ ιναΙζΗ·άθ£$, ηοΐ τνοΐνβε. 141

ρ. $\§.φυλάζη. τούτον οδν τον μΰθον οπως αν πεισθεϊεν, Χιριώΐή

έχεις τίνα. μηχανήν ;

υοαμώς, εφη, όπως γ αν αυτοί οντοι' όπως μεντ α^υα™.

αν οί τούτων υίεΐς κα\ οΐ έπειτα οΐ τ άλλοι άνθρωποι I*

Ά ήοΐίοη

οι ύστερον. 5 β«ΗΜβ?

Άλλα και τοΰτο, ην δ' εγώ, ευ άν εχοι προς το Υβ5, ίη

μάλλον αυτούς της πόλεως τε και αλλήλων κήδεσθαι' κεηεπιΐίοη ;

σχεοον γαρ τι μανσανω ο λέγεις. ρηχεηι.

Και τοΰτο μεν δη εζει οπη άν αύτο ή φήμη άγάγη'

ήμεΐς δε τούτους τους γηγενείς οπλίσαντες προάγω- ίο

μεν ηγουμένων των άρχόντων. ελθόντες δε θεασά- ΤΗβ 5«Ιε<:-

σθων της πόλεως οπου κάλλιστον στρατοπέδευσα- ηΐβΐΌτΛβ

Ε σσαι, οσεν τους τε ενοον μαλιστ αν κατεχοιεν, ει τις «πηρ.

μη εθελοι τοις νόμοις πείθεσθαι, τους τε εζωθεν

άπαμύνοιεν, ει πολέμιος ώσπερ λύκος επϊ ποίμνην 15

τις ϊοι' στρατοπεδευσάμενοι δε, θύσαντες οις χρή,

εύνάς ποιησάσθων. η πώς ;

Οΰτως, εφη.

Ούκοΰν τοιαύτας, οίας χειμώνός τε στεγειν και

θέρους Ίκανάς είναι ; 20

Πώί γαρ ουχί; οικήσεις γάρ, εφη, δοκεΐς μοι λέγειν.

Ναι, ην δ' εγώ, στρατιωτικάς γε, άλλ' ου χρημα-

τιστικάς.

ρ. 4 1 6. [ ΤΙώς, εφη, αυ τοΰτο λέγεις διαφερειν εκείνου ;

'Έ,γώ σοι, ήν δ' εγώ, πειράσομαι ειπείν, δεινότα- 35

τον γάρ που πάντων και αϊσχιστον ποιμεσι τοιούτους τπβ

γε και ουτω τρεψειν κυνας επίκουρους ποιμνίων, ώστε πιιμι ι»

«\»Ν/*Χ ~ ν νχν η ν/ι Ηηηΐίΐηίζο(3

υπο ακολασίας η λιμού η τίνος άλλου κάκου εσους ι,γεάυοα-

> \ \ / » ~ ~ α / Ιϊοη.αυτούς τους κυνας επιχειρησαι τοις προρατοις κακ-

ουργεΐν και άντϊ κυνών λυκοις όμοιωθήναι. 3°

26. αϊσχιστον Μ : αΐσχιστόν που Α : αίσχιύ» που Π.

142 ΊΊιε αηχίΙίαη£$ ηιη$1 δα $οΙάίβτ$, ηοΐ Ιιοιι$εΙιοΙ<ί€ν$,

III.

500ΚΛΤΡ.5,

ΤΗβΪΓ \ναγ

οΓ ΙίΓε ννίΐΐ

1>6 ΙΗ«1 οΓ

α οαπφ.

Αεινόν, ή δ* ος' πώς δ* ου ; ρ. 4ΐ6.

Ούκούν φυλακτεον ιταντϊ τρόπω μη τοιούτον ημίν Β

οι επίκουροι ποιήσωσι προς τους πολίτας, επειδή

αυτών κρείττους εισίν, αντί ζυμμάχων ευμενών δεσ-

5 πόταις άγριοις άφομοιωθώσιν ;

Φυλακτίον, εφη.

Ούκοΰν την μεγίστην της ευλάβειας παρεσκευ-

ασμενοι άν ειεν, ει τφ οντι καλώς πεπαιδευμένοι

εισίν ;

ίο Άλλα μην εισί γ, εφη.

Και εγωγ είπον, Ύοΰτο μεν ουκ άξιον διισχυρ-

ίζεσθαι, ω φίλε Γλαυκών δ μεντοι άρτι ελεγομεν,

άξιον, οτι δει αυτούς της ορθής τυχεΐν παιδείας, ο

ητις ποτε εστίν, ει μελλουσι το μεγιστον εχειν προς

ΐ5 το ήμεροι είναι αύτοΐς τε και τοις φυλαττομενοις ύπ'

αυτών.

Και ορθώς γε, η δ' ος.

ΤΙρος τοίνυν τη παιδεία, ταύτη φαίη άν τις νουν

εχων δεΐν και τάς οικήσεις και την άλλην ούσίαν

ίο τοιαύτην αύτοϊς παρεσκευάσθαι, ητις μήτε τους φύ

λακας ώς αρίστους είναι παύσοι αυτούς, κακουργεϊν

τε μη επαροι περί τους άλλους πολίτας. υ

Και αληθώς γε φησει.

"Ορα δη, είπον εγώ, ει τοιόνδε τινά τρόπον δει

25 αυτούς ζην τε καϊ οικεϊν, ει μελλουσι τοιούτοι εσε-

σθαι' πρώτον μεν ούσίαν κεκτημενον μηδεμίαν μη-

δενα Ιδίαν, άν μη πάσα άνάγκη' έπειτα οίκησιν και

ταμιεϊον μηδεν\ είναι μηδέν τοιούτον, εις δ ού πάς ό

βουλόμενος εϊσεισι' τά δ' επιτήδεια, οσων δέονται

3ο άνδρες άθληταΧ πολέμου σώφρονες τε και άνδρεΐοι,

2θ. ηαρ^σκίνάσθαί Π : παρασκΐνάσησθαι ΛΜ : (παμασκνασθαί Ξ).

Ηανϊηξ ηο ΐχ^αΙίΗ, εχοβρί τυ/ιαί ή τυΐί/ιίη. 143

ρ. 4ΐ 6. ταζαμένους παρά. τών άλλων πολιτών δέχεσθαι μι- Κι/ηώΐκ

Ε σθον της φυλακής τοσούτον, οσον μητε περιειναι '"'

αυτοις εις τον ενιαυτον μήτε ενοειν' φοιτώντας δε €ΐς ο^υΜΝ.

ζυσσίτια, ώσπερ εστρατοπεδευμένους, κοινί) ζην

χρυσίον δε και άργύριον ειπείν αΰτοϊς οτι θείον παρά ζ

θεών άε\ εν ττ} ψνχη έχουσι και ονδεν προσδεονται

του ανθρωπείου, ούδε οσια την εκείνου κτησιν ττ}

τοΰ θνητοΰ χρυσού κτησει ζυμμιγνύντας μιαίνειν,

ρ· 4»7· διότι πολλά και ανόσια περί το τών | πολλών νό

μισμα γέγονε, το παρ εκείνοις δε άκηρατον' αλλά ίο

μόνοις αύτοΐς τών εν ττ} πόλει μεταχειρίζεσθαι και

άπτεσθαι χρυσού και αργύρου ού θέμις, ούδ' ύπο τον

αυτόν οροφον ιέναι ούδε περιάψασθαι ούδε πίνειν εζ

αργύρου η χρυσού. και ούτω μεν σώζοιντό τ άν

και σώζοιεν την πόλιν' οπότε δ* αυτοί γην τε ι$ ΤΗοχηιιΐδΐ

ιοιαν και οικίας και νομίσματα κτησονται, οικονόμοι ΐιοπιεδΟΓ

μεν και γεωργοί αντι φυλάκων έσονται, οεσποται ο 0( ιΗβίΓ

• Λ ^ ' ν /- ' » »\\ \~ ' οννη·

Β εχσροι αντι ςυμμαχων των άλλων πολιτών γενησον-

ται, μισούντες δε δη καΐ μισούμενοι και επιβουλεύ-

οντες και επιβουλευόμενοι διάζουσι πάντα τον βίον, «

πολύ πλείω και μάλλον δεδιότες τους ένδον η τους

έξωθεν πολεμίους, θέοντες ηδη τότε εγγύτατα ολέθρου

αύτοί τε και η άλλη πόλις. τούτων ούν πάντων

ένεκα, ην δ* εγώ, φώμεν ούτω δεΐν κατεσκευάσθαι

τους φύλακας οικησεώς τε πέρι και τών άλλων, και 25

ταύτα νομοθετησωμεν, η μη ;

ΙΙάνυ γε, η δ* ο? ό Τλαύκων.

Δ.

ΚιρκΜκ

IV.

8θ€ΚΑΤΕί;,

ΑΐΙΕΙΜΑΝΤΓΚ.

Αη οβ]«:-

Ιίοη Ιΐΐ3ΐ

8οθΓ&Ιε5

Ιια$ πιαάε

Ηίδ οίιίζεηϊ

ροοΓ ϊΐηά

πιίδΟΓηβΙο :

ηηΰ »ΌΓ51

οΓαΙΙ, ίκΜ$

ηο ραγ.

Και 6 Αδείμαντος ύπολαβών Τι ουν, εφη, ω Σώ- ρ. 4Γ9·

κρατες, άπολογησει, εάν τις σε φτ) μη πάνυ τι εύδαί-

μονας ποιεΐν τούτους τους άνδρας, καϊ ταΰτα δι

(αυτούς, ων εστι μεν η πόλις ττ) αλήθεια, οί δε μηδέν

5 άπολαύουσιν άγαθον της πόλεως, οίον άλλοι αγρούς

Τ€ κεκτημένοι κα\ οικίας οίκοδομούμενοι καλάς καΐ

μεγάλας, κα\ ταύταις πρεπουσαν κατασκευήν κτώμε

νοι, καϊ θυσίας θεοΐς ιδίας θύοντες, και ζενοδοκοΰντες,

κα\ δη καϊ ά νυν δη συ έλεγες, χρυσόν τε καϊ άργυ-

ιο ρον κεκτημένοι καϊ πάντα οσα νομίζεται τοις μελλουσι

μακαρίοις είναι ; άλλ' άτεχνως, φαίη άν, ωσπερ

επίκουροι μισθωτοί εν τη πάλει φαίνονται | καθη- ρ. 420.

σθαι ούδεν άλλο η φρουροΰντες.

Ναι, ην δ' εγώ, και ταΰτά γε επισίτιοι και ούδε

ΐ5 μισθον προς τοις σιτίοις λαμβάνοντες ώσπερ οι άλ

λοι, ώστε ούδ' άν άποδημησαι βούλωνται Ιδία, εζ-

εσται αύτοΐς, ούδ' εταίραις διδόναι, ούδ' άναλίσκειν,

άν ποι βούλωνται άλλοσε, οία δη οί εύδαίμονες δοκ-

ούντες είναι άναλίσκουσι. ταΰτα καϊ άλλα τοιαύτα

2ο συχνά της κατηγορίας άπολείπεις.

Άλλ', η δ* ος, έστω και ταΰτα κατηγορημένα.

12. μισθωτοί Μ58. : <Ιε1. ΒαάΗαπι.

Τ/ιβ 5ίαΙβ ηιιι$1 ύβ η'ξατάβά α$ α τυΐιοΐβ. 145

ρ. 42ο. Τ/ ούν δη άπολογησόμεθα, φης ; Κφώΐά

Β Να/.

ον αυτόν οιμον, ην ο εγω, πορευομενοι ευρησο- ΑοΕίΜΑκτυί.

μεν, ώς έγώμαι, ά. λεκτέα. έροΰμεν γαρ οτι θαύμα- Υβίναγ

στον μεν αν ουδέν €ΐη, ει και ούτοι όντως ευδαιμονε- 5 πιηχ \χ ιΗκ

στατοι εισιν, ον μην προς τούτο ρλεποντες την πολιν ηιαηΐιίηά.

οικίζομεν, οπως εν τι ημϊν έθνος εσται διαφερόντως

εϋδαιμον, άλλ' οπως ο τι μάλιστα ολη ή πόλις.

ωηθημεν γάρ (ν τη τοιαύτη μάλιστα άν εύρεϊν

δικαιοσύνην καΐ αύ εν τη κάκιστα οικουμένη άδικίαν, >°

Ο κατιδόντες δε κρΐναι αν ο πάλαι ζητοΰμεν. νυν μεν

ούν, ώς οΐόμεθα, την εύδαίμονα πλάττομεν ουκ άπο-

λαβόντες, όλίγονς εν αύτη τοιούτους τινάς τιθέντες,

άλλ' ολην' αύτ'ικα δε την έναντ'ιαν σκεψόμεθα.

ώσπερ ούν αν ει ημάς ανδριάντας γράφοντας προσ- 15 ΤΗβδίηιε,

ελθών τις εψεγε λίγων οτι ον τοις καλλίστοις τον δίαηιε,

ζωον τα κάλλιστα φάρμακα προστισεμεν — οι γαρ ^ά^α οΓ«5

οφσαλμοι καλλιστον ον ουκ οστρειω εναληλιμμενοι

Ό είεν άλλα μέλανι — , μετρίως άν έδοκονμεν προς

αύτον άπολογεισθαι λέγοντες Ω θαυμάσιε, μη οίου *°

δεϊν ημάς οντω κάλους οφθαλμούς γράφειν, ώστε

μηδε οφθαλμούς φαίνεσθαι, μηδ' αύ ταλλα μέρη,

άλλ' αθρει ει τα. προσήκοντα έκάστοις άποδιδόντες

το ολον καλόν ποιονμεν. καϊ δη και ννν μη ανάγ

καζε ημάς τοιαύτην ενδαιμονίαν τοις φύλαξι προσάπ- 35

τειν, η έκε'ινονς πάν μάλλον άπεργάσεται η φύλακας.

Ε έπιστάμεθα γάρ και τούς γεωργούς ζυστίδας άμφι-

έσαντες και χρυσον περιθέντες προς ηδονην έργά-

ζεσθαι κελεύειν την γήν, και τούς κεραμέας κατα-

κλίναντες επιδέξια προς το πυρ διαπίνοντάς τε καί 3°

30. ϊπιδίξια Α : ΐπ'ι δί£ια Π : <π·ϊ διξια Μ.

1- ι.

146 Ξιώοηίίηαϋοη ο/ χηάϊνϊάηαίε ίο ΐΗβ Ξΐαίε.

ΚιριώΙκ

IV.

800ΗΛΤΕ5,

ΑϋΕΙΜΛΝΤΙ-5.

Τΐιε

ΓϊΐυδΙ

£11ίΙΓάκΐη5,

ηοΐ βοοη

οοιη-

ραηίοηί.

εύωχουμένους, τον τροχον παραθεμένους, οσον αν ρ. 42°·

έπιθυμώσι κεραμεύειν, και τους άλλους πάντας τοι-

ούτω τρόπω μακάριους ποιεΐν, ΐνα δη ολη η πόλις

εύδαιμονη. άλλ' ημάς μη οΰτω νουθέτει' ώς, αν

δ σοι πειθώμεθα, ούτε ό γεωργός γεωργός εσται ούτε

| ό κεραμεύς κεραμεύς ούτε άλλος ουδείς ουδέν εχων ρ- 421.

σχήμα, έζ ων πόλις γίγνεται. άλλα των μεν άλλων

έλάττων λόγος' νευρορράφοι γαρ φαύλοι γενόμενοι

κα\ διαφθαρέντες κα\ προσποιησάμενοι είναι μη οντες

ίο 7τόλ6ί ούδεν δεινόν φύλακες δε νόμων τε και 7Γ0λεωί

μη οντες άλλά δοκούντες οράς δη οτι πάσαν άρδην

πάλιν άπολλύασι, κα\ αύ τού εύ οίκεΐν καΐ εύδαιμο-

νεΐν μόνοι τον καιρόν εχουσιν. ει μεν ούν ημεΐς μεν

φύλακας ώς αληθώς ποιοΰμεν ηκιστα κακούργους της Β

ΐϋ πόλεως, ό δ' εκείνο λέγων γεωργούς τινας και ώσπερ

εν πανηγύρει άλλ' ουκ εν πόλει εστιάτορας εύδαί-

μονας, άλλο άν τι η πόλιν λεγοι. σκεπτεον ούν

πότερον προς τούτο βλέποντες τους φύλακας καθι-

στώμεν, οπως ο τι πλείστη αύτοις ευδαιμονία έγγε

ιο νησεται, η τούτο μεν εις την πόλιν ολην βλέποντας

θεατέον ει εκείνη εγγίγνεται, τους δ' επικούρους τού

τους και τους φύλακας εκείνο άναγκαστέον ποιεΐν και €

πειστέον, οπως ο τι άριστοι δημιουργοί τού εαυτών

έργου έσονται, κα\ τους άλλους απαντάς ώσαύτως,

25 και οΰτω ζυμπάσης της πόλεως αυξανομένης κα\

καλώς οικιζομένης έατέον οπως έκάστοις τοις εθνεσιν

ή φύσις άποδίδωσι τού μεταλαμβάνειν ευδαιμονίας.

Άλλ', η δ' ος, καλώς μοι δοκεϊς λέγειν.

Άρ' ούν, ην δ' εγώ, και το τούτου άδελφον δόξω

3ο σοι μετρίως λέγειν ;

ΐ6. (Οίαίμοναί Μ38. : , ινδαιμον ε]. Μαάνίς.

Ττυο χοάνης ο/ ενίΐ : Μ^αΙί/ι αηά ΡουβνΙγ. 147

ρ. 421. Τι μάλιστα ; κψώΐή

ϋ Ύούς άλλους αύ δημιουργούς σκόπει ε'ι τάδε δια-

φθείρει, ώστε και κακούς γίγνεσθαι, αοε.*^™*.

Τα ττοϊα δη ταΰτα ;

ΪΙλοΰτος, ην δ' εγω, καΐ πενία. 5

Πώ? δτ; ;

Ωδί. πλουτήσας χυτρεύς δοκεΐ σοι ετι θελησειν νη>«η »η

επιμελεισσαι της τέχνης ; 8το\νδ ποίι,

Όυοαμως, εφη. οΑΐ-οΐεω:

»Α^Λ\ \ 1 Ν λ / ~χ χ * ^ ίΓΙϊβ 15 νβΙΎ

Αργός οε και αμελής γενησεται μάλλον αυτός ίο ροο,-, Ηε

« - Η&5 ηο

αυΤ0ν ί πιοηβγ ιο

Πολίί ν€ ^ ,00'5

Ούκοΰν κακ'ιων χυτρεύς γίγνεται ; ^πιπ"!•*1

Και τοΰτο, εφη, -πολύ. ροογπογ

Και μην και όργανα γε μη έχων παρεχεσθαι ΰπο 15

■πενίας η τι άλλο των εις την τεχνην τα τε έργα

^πονηρότερα εργασεται και τους νΐεΐς η άλλους ους

αν διδάσκη χείρους δημιουργούς διδάζεται.

ΐΐώς δ' ου ;

Ύπ' αμφοτέρων δη, πενίας τε και πλούτου, χείρω ίο

μεν τα των τεχνών έργα, χείρους δε αυτοί.

Φαίνεται.

"Έ,τερα δη, ως εοικε, τοις φύλαζιν εύρηκαμεν, α.

παντι τρόπω φυλακτεον όπως μηποτε αυτούς λησει

εις την πόλιν παραδυντα. 25

Ποία ταΰτα ;

ρ. 422. ΐΐλοΰτός τε, ην δ' εγω, κα\ πενία' | ως τοΰ μεν

τρυφην καΙ άργίαν και νεωτερισμον ποιοΰντος, τοΰ

δε άνελευθερίαν και κακοεργίαν προς τω νεωτερ-

ισμφ. 3°

1. διαφθίίρα ΠΜ : Ιΐιαφίριι Α.

Ι. 2

148

IV.

5θ€ΒΑΤΕ5,

ΑοΕΙΜΛΝΤυδ.

ΒαΙ Ηο\ν,

\χ\ηζ ροοΓ,

οαη 5Ηβ

εοηΐεηά

α^αίηΒΐ η

ννεαΙίΗχ

εηεπιγ ?

Οιιγ ννίιγ

5θ1(1ίεΓ5

%·Π1 1>ε

ηιοΓε ιΗηη

& παΐάι

Γογ ιΙιβίΓ

Γηι ηείβΗ-

1)011Γ5.

Αηά ιΐιβγ

\νί11 Ηηνε

Οαη οην ΞίαΙβ £0 ίο ιυατ τυϊΐη οΐΐκν 5ία(ϋ$ ?

ΐΐάνυ μεν οδν, εφη. τόδε μβντοι, ω "Σώκρατες, ρ. 422.

σκόπει, πώς ημΐν ή πόλις οία τ εσται πολεμεΐν,

επειδάν χρήματα μη κεκτημένη η, άλλως Τ€ καν

προς μεγάλην τε και πλουσίαν άναγκασθη πολε-

5 μ(ΐν·

Αηλον, ην δ' εγω, οτι προς μεν μίαν χαλεπώτερον,

προς δε δυο τοιαύτας ραον. Β

Πώρ €ΐ7Àà ; η δ' ος.

ΪΙρώτον μεν που, εϊπον, εάν δέη μάχεσθαι, άρα

ίο ού πλουσίοις άνδρασι μαχούνται αύτοϊ οντες πολέμου

άθληταί ;

Ναι τοΰτό γε, εφη.

Τι ουν, ην δ' εγώ, ώ Άδείμαντε ; βίί πυκτης ώς

οίον τε κάλλιστα επί τούτο παρεσκευασμένος δυοΐν

ΐ5 μη πύκταιν, πλουσίοιν δε και πιόνοιν, ουκ άν δοκεΐ

σοι ραδίως μάχεσθαι ;

Ουκ άν Ισως, εφη, άμα γε.

υο ει εςειη, ην ο εγω, υποψευγοντι τον προτε-

ρον αεί προσφερόμενον άναστρεφοντα κρούειν, και ο

20 τοΰτο ποιοΐ πολλάκις εν ήλίω τε καϊ πνίγει ; αρά

γε ού και πλεους χειρώσαιτ' άν τοιούτους ό τοι

ούτος ;

Άμελει, εφη, ούδεν άν γένοιτο θαυμαστόν.

Άλλ' ούκ οϊει πυκτικης πλέον μετέχειν τους πλου-

25 σίους επιστήμη τε και εμπειρία η πολεμικής ;

"Έ,γωγ', εφη.

'Ραδίως άρα ημΐν ο'ι άθληταί εκ των εικότων δι-

πλασίοις τε καϊ τριπλασίοις αύτών μαχούνται.

Συγχωρήσομαί σοι, εφη' δοκεΐς γάρ μοι ορθώς

3° λέγειν.

Τι δ', άν πρεσβείαν πε'μψαντες εις την ετε'ραν ό

Υύ5 : /ου βαεΗ ο/ ΐΗεηι ϊε ηιαηγ, ηοΐ οηε. 149

ρ. 422. πόλιν τάληθη είπωσιν, οτι Ήμεΐς μεν ούδεν χρυσίω ΚιρΜκ

ούδ' άργυρίω χρωμεθα, ονδ' ήμΐν θέμις, ΰμΐν δε' ζνμ-

- πολεμησαντες ουν μεσ ημων έχετε τα των έτερων" απείχα»™.

οίει τινάς άκούσαντας ταΰτα α'ιρησεσθαι κυσϊ πολε- 3ΐΐϊε5 «-Ηο

μειν στερεοις τε και ισχνοις μάλλον η μετα κννων 5 }οίη οη οοη-

α ' ι ι ν ' \ " άίιίοη οΓπρορατοις πιοσι τε και απαλοις ; ΓεοείνίηΒ

Οΰ μοι δοκει. άλλ' εάν εις μίαν, εφη, πόλιν συν- »Ηε5Ρ011·

Ε αθροισθη τα. των άλλων χρήματα, ορα μη κίνδυνον

φε'ρη ττ) μη πλουτοΰση.

υοαιμων ει, ην ο εγω, οτι οιει αςιον είναι αλλην ίο

τίνα. προσειπεϊν ττόλιν η την τοιαύτην οΐαν ημείς

κατεσκευάζομεν.

Άλλα τ'ι μην ; εφη.

Μειζόνως, ην δ' εγώ, χρη προσαγορεύειν τάς αλ- Βαίπιαηγ

λας' έκαστη γαρ αυτών πόλεις εισι παμπολλαι, αλλ 15 οοη<,ρίπ:?

ου πολις, το των παιζόντων, ουο μεν, καν οτιουν ΒΓβ <ΐϊνϊ<ι«ι

τ), πολέμια άλληλαις, η μεν πενήτων, η δε πλουσίων ^νοΓ""

ρ· 423· τούτων δ' | εν εκατερα. πάνυ πολλαί, α'ις εάν μεν ώς

μια προσφερη, παντός αν άμάρτοις, εάν δε ώς πολ- Μαηγ

λαις, οιοους τα των εΤερων τοις ετεροις χρήματα τε ίο 0Οηΐ3ίη«ι

\» / « \ > / *■ / \>\ Λ ΐη οηε.

και δυνάμεις η και αυτούς, ξυμμαχοις μεν αει πολ

λοίς χρήσει, πολεμίοις δ* ολίγοις, καϊ εως αν η

πόλις σοι οικτ\ σωφρόνως ώς άρτι ετάχθη, μεγίστη

εσται, ου τω εύδοκιμεϊν λεγω, άλλ' ώς αληθώς

μεγίστη, κα\ εάν μόνον ι) χιλίων τών προπολεμούν- 25

των οΰτω γάρ μεγάλην πάλιν μίαν οΰ ρα,δίως οΰτε

Β εν "Έιλλησιν οΰτε εν βαρβάροις εύρησεις, δοκοΰσας

δε 7Γθλλάί κα\ πολλαπλάσιας της τηλικαύτης. η

άλλως οίει ;

ΐ6. μίρ ΑΜ : μι» γαρ Π. 17. »* ΑΜ : η Π. πολίμία ΑΠ : πο\(μίαί Μ.

22. ϊωί XV : ώ( ΑΠΜ.

15°

ΚιρηΜίί

IV.

5θΟΒΑΤΕ5,

ΑϋΚΙΜΑΝΤυδ.

ΤΗε ΗηιίΙ

Ιο ΐΗε 5ΪΖ€

οί Οίε

δΜΙε ΐΗε

οί ϋηϋγ.

ΤΗε άυΐχ

οΓ α[1]ιΐ5ΐίη{;

ΐΗε οίΐίζεηδ

Ιο (Ηε ταηΐς

Γογ Η'ΐιϊεΐι

ηαίιίΓε ίη-

ιεηϋείΐ

(Ηεηι.

ΤΗί ρκοβεν $ΐζβ ο/ ΐΗβ Ξίαίβ.

Ού μά τον Δι", εφη. ρ. 423·

Ούκούν, ην δ' εγώ, ούτος αν εϊη και κάλλιστος

ορος τοΐς ημετεροις άρχουσιν, οσην δει το μέγεθος .

την πάλιν ποιεΐσθαι και ηλίκη οΰση οσην χώραν άφο-

5 ρισαμενους την αλλην χαίρειν Ιαν.

1 ις, εφη, ορος ;

Οίμαι μεν, ην δ' εγώ, τόνδε' μέχρι ου αν εθελη

αύζομενη είναι μία, μέχρι τούτου αΰζειν, περα

δε μη.

ίο Και καλώς γ', εφη. ο

Ούκοΰν και τούτο αύ άλλο πρόσταγμα τοις φύ-

λαζι προστάζομεν, φυλάττειν παντι τρόπω οπως

μητε σμικρά, ή πόλις εσται μήτε μ€γάλη δοκούσα,

άλλα τις Ίκανη και μία.

ι5 Και φαΰλόν γ', εφη, Ίσως αύτοις προστάξομεν.

Και τούτου γε, ην δ' εγώ, ετι φαυλότερον τόδε,

οΰ και εν τω πρόσθεν επεμνησθημεν λέγοντες ως

δεοι, εάν τε των φυλάκων τις φαύλος εκγονος γενη-

ται, εις τους άλλους αύτον άποπεμπεσθαι, εάν τ' εκ Ό

ίο των άλλων σπουδαίος, ε'ις τους φύλακας. τούτο δ'

εβούλετο δηλούν, οτι και τους άλλους πολίτας, προς

ο τις πεφυκε, προς τούτο ενα προς εν εκαστον έργον

δει κομίζειν, οπως αν εν το αυτού επιτηδεύων έκαστος

μη πολλοί, άλλα βίν γίγνηται, και ούτω δη ξύμπασα

35 η πόλις μία φύηται, άλλα μη πολλαί.

"Έ,στι γάρ, εφη, τούτο εκείνου σμικρότερον.

Ούτοι, ήν δ' εγώ, ώ άγαθε Άδείμαντε, ως δόζειεν

άν τις, ταύτα πολλά και μεγάλα αύτοϊς προστάττο-

μεν άλλα πάντα φαΰλα, εάν το λεγόμενον εν μεγα Ε

3ο φυλάττωσι, μάλλον δ' άντϊ μεγάλου ίκανόν.

8. αυξομίνη ΑΜ : ανξανομίνη Π.

ΕάηεαΙίοη ΐΗβ οηβ £?βαί ρτϊηοϊρϊύ. 1 5 1

ρ. 423· Τί' τοΰτο ; εφη. Κφώΐκ

1 ην παιοειαν, ην ο εγω, και τροφην. εαν γαρ

60 παιοευομενοι μέτριοι ανορες γιγνωνται, πάντα α^ιμαν™*.

ταύτα ραδίως διόφονται, καϊ άλλα γ€ οσα νυν

ημείς παραλείπομεν, την τε των γυναικών κτησιν 5

ρ. 424· κα\ γάμων καϊ παιδοποιίας, οτι | δίΐ ταύτα κατά.

την παροιμίαν -πάντα ο τι μάλιστα κοινά τά φίλων

ποιεΐσθαι.

^Ορθότατα γάρ, εφη, γίγνοιτ' αν. 0°°*

Καί μην, είπον, πολιτεία εάνπερ άπαζ Όρμηση (υ, ίο Ημβοιπιιι-

ερχεται ώσπερ κύκλος αυξανομένη, τροφή γάρ καϊ ΒηάαΟχίε

παιοευσις χρήστη σωζόμενη φύσεις αγασας εμποιει,

και αύ φύσεις χρηστα\ τοιαύτης παιδείας άντιλαμ-

βανόμεναι ετι βελτίους των προτέρων φύονται, εις

Β τε τάλλα κα\ εις το γεννάν, ώσπερ και εν τοις άλλοις 15

ζωοις.

ΕίκοΓ γ', εφη.

Ώί τοίνυν διά βρα\εων ειπείν, τούτου άνθεκτεον Νο ΐηηονα-

τοις επιμεληταϊς της πόλεως, οπως αν αυτούς μη ™»<ΐε ά&*

, χ>ν ν / >ν , ίη ηιυ5Ϊο

λάθη διαφθαρεν αλλα παρα πάντα αυτο φυλαττωσι, οι-βχπιηϋί-

το μη νεωτερίζειν περί γυμναστικην τε και μουσικην

παρά την τάξιν, άλλ' ώς οιόν τε μάλιστα φυλάττειν,

φοβούμενους όταν τις λέγη ώς την άοιδην μάλλον

επιφρονεουσιν άνθρωποι,

ήτις άειδόντεσσι νεωτάτη άμφιπίληται, ι$

€ μη πολλάκις τον ποιητήν τις οϊηται λέγειν ουκ άσ

ματα νεα άλλα τρόπον ωδης νέον, καΧ τοΰτο επαινη.

δει δ' οΰτ' επαινεΐν το τοιούτον οΰτε ύπολαμβάνειν .

είδος γάρ καινον μουσικής μεταβάλλειν εύλαβητεον

ώς εν ολω κινδυνεύοντα' ούδαμοϋ γάρ κινούνται 3°

24. ϊπιφρονίοναιν ΑΠ ; ΐπιφρονίονσ Α ΟΟΙΤ. Μ.

152

IV.

8θ€ΚΑΤΕ8,

ΑθΕ1ΗΛΝΤυ5.

ϋαηιοιι.

ΤΗε δρϊπΐ

οΓ 1α\ν1β55-

11655, 1)6-

£ΐηηίη£ ίη

ΙΠ115Ϊ0,

ΒΓαάίίαΙΙγ

ρβΓνα<1θ5

ΐΗε \νΉο1β

οΠίίβ.

Τΐιε ΙιαϋίΙ

οΓ ΟΓύβΓ

Οΐβ [10515

οΓ εάαεα-

Ιίοη.

Τ/ιβ βΎονυίΗ ο/ Ιΐαζηΰβ.

μουσικής τρόποι άνευ πολιτικών νόμων των μεγί- ρ. 4*4-

στων, ως φησί τε Αάμων και εγώ πείθομαι.

Και εμε τοίνυν, εφη ό Αδείμαντος, θες των πεπει

σμένων.

5 Το δη φυλακτηριον, ήν δ' εγώ, ώς εοικεν, ενταύθα Ό

που οικοδομητεον τοις φύλαζιν, εν μουσική.

Ή γοΰν παρανομία, εφη, ραδίως αύτη λανθάνει

παραδυομενη.

Ναι, εφην, ώς εν παιδιάς γε μέρει καϊ ώς κακόν

ίο ούδεν εργαζομένη.

Ούδε γαρ εργάζεται, εφη, άλλο γε η κατά. σμικ

ρόν εισοικισαμενη ήρεμα ΰπορρεϊ προς τα. ηθη τε και

τα επιτηδεύματα" εκ δε τούτων εις τα προς αλλήλους

ζυμβόλαια μείζων εκβαίνει, εκ δε δη τών Συμβολαίων

ΐ5 έρχεται επ\ τούς νόμους και πολιτείας συν πολλή, ώ ε

Έώκρατες, ασέλγεια., εως αν τελευτώσα πάντα ιδία

και δημοσία άνατρεψη.

ιεν, ην ο εγω ουτω τουτ ε\ει ;

Αοκεΐ μοι, εφη.

2ο Οΰκούν, δ εζ άρχτ/ς ελεγομεν, τοις ήμετέρβις

παισιν εννομωτερου ευθύς παιδιάς μεθεκτεον, ώς

παρανόμου γιγνομενης αύτης και παίδων τοιούτων

έννομους τε και σπουδαίους εξ | αυτών άνδρας ρ. 425.

αύζάνεσθαι αδύνατον ον ;

25 Πώ$· δ' ουχί ; εφη.

"Οταν δη άρα καλώς άρζάμενοι παίδες παίζειν

εύνομίαν δια. της μουσικής εϊσδεζωνται, πάλιν

τουναντίον η 'κε'ινοις εις πάντα ξυνέπεταί τε και

αΰζει, επανορθοΰσα ει τι και πρότερον της πόλεως

3° εκείτο.

7· αντη ΑΠ : αντη Μ : ταΰτη ς). ΜαάνΪ£.

Μΐηΐΐίύ Ιέ£Ϊ$Ιαίΐοη ηεβάΐεεε ϊη οην Ξ(αΙβ. 153

ρ. 425• Αληθή μεντοι, εφη. ΚψώΗο

Ά,αι τα σμικρά αρα, ειπον, οοκουντα είναι νό

μιμα εξευρίσκουσιν ούτοι, α οι πρότερον άπώλλυσαν αΤε™^™!*

πάντα. ιγ ώε οίιί-

ττ „ ϊεη5 Ιιανε

11 οια ; 5 ιΗβτοοίοΓ

ΓΤ,ν /«, / ~ / \ _ ΐΗε πΐίΐΚβΓ

Β Ιο τοιαοε σιγάς τ€ των νεωτέρων πάρα πρεσρυ- ίη Λε™,

/ λ / \ Λ / \» / Λεν ινίϋ

τεροις, ας πρέπει, και κατακλίσεις και υπαναστασεις 5ιιρρΐχώε

και γονέων θεραπείας, και κούρας γε και αμπεχονας ,^π^εΐνεϊ.

και ύποδεσεις κα\ όλον τον του σώματος σχημα-

τισμον κα\ ταλλα οσα τοιαύτα, η ούκ οϊει ; ίο

Εγωγε.

Νομοθετεΐν δ' αϋτα ο'ιμαι εΰηθες' οΰτε γάρ που

γίγνεται οΰτ' αν μείνειεν λόγω τε και γραμμασι

νομοθετηθεντα.

ΤΙώς γάρ ; ι5

Κινδυνεύει γονν, ην δ' εγώ, ω Άδείμαντε, εκ

ο της παιδείας οποί αν τις ορμηση, τοιαύτα και τα.

επόμενα είναι, η ούκ άει το ομοιον ον ομοιον παρα

καλεί ;

Τι ι

ι μην ; ίο

Και τελευτών δη, οίμαι, φαΐμεν αν εις εν τι τε'-

λεον κα\ νεανικον άποβαίνειν αυτό η αγαθόν η και

τουναντίον.

ι γαρ ουκ ; η ο ος.

'Έ,γω μεν το'ινυν, ειπον, δια ταΰτα ούκ αν ετι τα 15

τοιαύτα επιχειρησαιμι νομοθετεΐν.

Έ,ικότως γ', εφη.

Τι δε, ω προς θεών, εφην, [τάδε^ τα αγοραία ΤΗε

ζυμρολαιων τε περί κατ αγοραν έκαστοι α προς αάχη\

7. άι ΑΜ : ώ( Π. 1 8. δν Α (ϊηΐ6Γ νβΓϊΐιβ) Π : οπι. Μ.

.- 1>ν 115,

28. ταδί Π : ΟΠΙ. ΑΜ.

ΙΏ6Γ6

ΓοιΗίηε οί

ηίίίπι-

Ιίοη τηαγ

1>ε οηιΐΙΙεϋ

154 ' Νβςιιβ νίΐϊα ηβςιιβ τβηΐϋάία βοηιηι!

Α(/>«6ΐί( άλλήλους ζυμβάλλουσιν, εΐ δε βούλει, και χάρο- ρ. 4*5·

τεχνικών περί ζυμβολαίων και λοιδοριών και οικίας Ό

ΑϋΕΐΜΑΝτι-β. και οίκων ληςεως και δικαστών καταστάσεως, και ει

που τελών τίνες η πράξεις η θέσεις αναγκαίοι ε'ισιν

Ε η κατ αγοράς η λιμένας, η και το παράπαν αγορα

νομικά άττα η αστυνομικά η ελλιμενικά η οσα άλλα

τοιαύτα, τούτων τολμησομεν τι νομοθετεϊν ;

Άλλ' ουκ άξιον, εφη, άνδράσι καλοΐς κάγαθοϊς

επιτάττειν' τά πολλά γάρ αυτών, οσα δει νομοθετη-

ιο σασθαι, ραδ'ιως που εύρησουσιν. Ε

Ναι, ώ φίλε, εϊπον, εάν γε θεος αύτοΐς διδώ σω-

τηρίαν των νόμων ων έμπροσθεν διηλθομεν.

Εί δε μη γε, η δ" ος, πολλά τοιαύτα τιθέμενοι

άεΐ κα\ επανορθούμενοι τον βίον διατελεσουσιν, οιό-

ΐ5 μενοι επιληψεσθαι του βέλτιστου.

ΐΗιΐδίπιΐίοη Αεγεις, εφην εγώ, βιώσεσθαι τους τοιούτους ώσπερ

οίιΐιεΐα\ν τους κάμνοντας τε και ουκ εθελοντας ύπο άκολασίας

Ιαίιεα Γγοιπ , „ η )

\η\&\\ά% εκβηναι πονηρας διαίτης.

ηΐ\νηχ5 ιιανυ μεν ουν.

άοοίοπηβ ν χ \ ι · / / ί \ ~ » *ιΗεπΐ5εΐνε5, 30 *^αι Ρ-γ1ν \ ούτοι γε χαριεντως οιατελουσιν. ια- ρ. 4^6.

βαι \νί11 / > >ην ι ·. ι Λ /ηενοΓίίδίοη τρευομενοι γαρουοεν περαινουσι,πλην γε ποικιλωτερα

και μειζω ποιουσι τα νοσήματα, και αει ελπιζοντες,

εάν τις φάρμακον ξυμβουλεύση, ύπο τούτου εσεσθαι

ύγιεΐς.

25 ΐΐάνυ γάρ, εφη, τών οΰτω καμνόντων τά τοιαύτα

πάθη.

ι οε ; ην ο εγω τοοε αυτών ου χαριεν, το πάν

των εχθιστον ήγεΐσθαι τον τάληθη λέγοντα, οτι πριν

αν μεθύων καΧ εμπιπλάμενος και άφροδισιάζων και

3ο άργών παύσηται, οΰτε φάρμακα ούτε καύσεις ούτε κ

3· λι)£ίωί Μ : λ?}£(!Γ ΑΠ. 5· τηρΑτα» Μ : πάμπαν ΑΠ.

ΟιιΙϋηχ ί/ιβ Η-βαάε ο/ α Ηγάτα. 155

ρ. 426. τομαί ούδ' αδ επφδαΐ αύτον ούδε περίαπτα ούδε άλλο ΚιρΜκ

τών τοιούτων ούδεν 6νήσ€ΐ ;

υ πανυ χαριεν, εφη' το γαρ τω €ϋ λεγοντι χαλε- αοειηλντι.8.

παίνειν ουκ εχει χάριν.

Ουκ επαινετής ει, εφην εγώ, ως εοικας, των τοιού- 5

των ανδρών.

Ού μεντοι μά Αία.

υο αν η πολις αρα, οπερ άρτι ελεγομεν, ολη

τοιούτον ποιη, ουκ (παινέσει, η ού φαίνονται σοι

ταύτον εργάζεσθαι τούτοις των πόλεων οσαι κακώς ίο

ο πολιτευόμεναι προαγορεύουσι τοις πολίταις την μεν

κατάστασιν της πόλεως ολην μη κινεΐν, ώς άποθα-

νουμενους ος άν τούτο δρα' ος δ' αν σφάς ούτω

πολιτευόμενους ηδιστα θεραπεύη και χαρίζηται ύπο-

τρεχων και προγιγνώσκων τάς σφετερας βουλήσεις 15

κα\ ταύτας δεινός ή άποπληροΰν, ούτος άρα αγαθός

τε εσται άνηρ κα\ σοφός τα. μεγάλα και τιμησεται

ύπο σφών ;

Ύαύτον μεν ούν, εφη, εμοιγε δοκοΰσι δράν, και

ούδ' όπωστιούν επαινώ. ίο

υ Τί' ^ αυ, τους θέλοντας θεραπεύειν τάς τοιαύτας

πόλεις και προθυμουμενους ουκ άγασαι της άνδρείας

τε καΐ ευχέρειας ;

"Έγωγ', εφη, πλην γ οσοι εζηπάτηνται ύπ" αυτών η<™3-

και οιονται τη αλησεια. πολιτικοί είναι, οτι επαινούν- *5 ΐη-ίη^ ιΗοιγ

ται υπο των πολλών. ΐεδί5ΐ4ΐίοη

Π~ χ / > / 9 λ» » / ~ πιλυ ββ εχ-ως λέγεις; ου συγγιγνωσκεις, ην ο εγω, τοις ου5οάΓοΓ

ανορασιν ; η οιει οιον τ είναι ανορι μη επισταμένα) ,-αηοβοΓ

μετρεΐν, έτερων τοιούτων πολλών λεγόντων οτι ι1ιβ*0Γΐ<ΐ·

Ε τετράπηχύς εστίν, αύτον ταύτα μη ηγεΐσθαι περί 3°

αυτού :

156 Οην νβΐίβίοη $ΗαΙΙ Ββ ΗβΙΙζηίε.

Κιριώΐή Ούκ αυ, εφη, τοΰτό γε. ρ. 426.

Μ77 τοίνυν χαλεπαινε' καϊ γαρ που εισι πάντων

ΑϋΕΐΜΑΝτυί. χαριεστατοι οι τοιούτοι, νομοθετούντες τε οια άρτι

διηλθομεν καϊ επανορθούντες άεϊ οιόμενοί τι πέρας

5 εύρησειν περί τα. (ν τοις• ξνμβολαίοις κακουργήματα

καϊ περϊ α νυν δη εγω ελεγον, άγνοούντες οτι τω

οντι ώσπερ Υδραν τεμνουσιν.

Καϊ μην, \ εφη, ούκ άλλο τι γε ποιούσιν. ρ. 427•

Έγω μεν τοίνυν, ην δ' εγω, το τοιούτον είδος

ίο νόμων περί καϊ πολιτείας οϋτ εν κακώς οϋτ εν ευ

πολιτευόμενη πόλει ωμην αν δεΐν τον άληθινον νο-

μοθετην πραγματενεσθαι, εν τη μεν οτι ανωφελή καϊ

πλέον ούδεν, εν δε τη οτι τα μεν αυτών καν οστισούν

εΰροι, τα δε οτι αυτόματα επεισιν εκ τών έμπροσθεν

»5 επιτηδευμάτων.

Ύίοδν, εφη, ετι αν ημΐν λοιπόν της νομοθεσίας εϊη', Β

Καϊ εγω ειπον οτι 'ΐΐμΐν μεν ούδεν, τ<ρ μεντοι

Άπόλλωνι τφ εν Αελφοΐς τα τε μέγιστα και κάλ

λιστα καϊ πρώτα τών νομοθετημάτων,

α ποια ; η ο ος.

Κβΐί8ίοηΐο Ιερών τε ιδρύσεις και θυσίαι καϊ αλλαι θεών τε

ι^Οοάοί καϊ δαιμόνων καϊ ηρώων θεραπεΐαι' τελευτησαντων

αυ σηκαι και οσα τοις εκεί όει υπηρετουντας ίλεως

αυτούς εχειν. τα γαρ δη τοιαύτα οϋτ επισταμεθα

25 ήμεΐς οικίζοντες τε πάλιν ούδενϊ άλλω πεισόμεθα, ο

εάν νουν εχωμεν, ούδε χρησόμεθα εξηγητή άλλ' η

τω πατρίω' ούτος γαρ δηπου 6 θεός περί τα τοιαύτα

πάσιν άνθρώποις πάτριος εξηγητής εν μέσω της γης

επϊ τοΰ ομφαλού καθήμενος εξηγείται.

Ι. αυ ΑΠΜ : αν ΕΓΡ01Τ.

23• τιΚιυτησάντον ΑΠΜ : τιΚνυτησάνταν τ( Ξ.

ΐν/ΐβτε ίί /«$έηε ? 157

ρ. 427• Και καλώς γ', εφη, λεγεις' καΐ ποιητεον ΚφΑΙκ

* /κ.

ούτω.

Π ΙΙικισμενη μεν τοίνυν, ην ο εγω, ήδη αν σοι ειη, αοειμαντ^.

Οι,ΛυοοΝ.

ΟϋΓ 513.10,

ω παϊ Άρίστωνος, η πόλις' το δε δη μετά τούτο

σκόπει εν αύτη, φώς πόθεν πορισαμενος Ικανόν, αυτός 5 ,3β'η8 οοπ1"

\ > ' \ ι / ρΐείε,

τε και τον άδελφον παρακαλεί και Πολεμαρχον καΧ

τονς άλλους, (αν πως ϊδωμεν που ποτ αν είη η δι

καιοσύνη καΐ που ή αδικία, και τί άλληλοιν διαφερε-

τον, και πότερον δει κεκτησθαι τον μέλλοντα εύδαί-

μονα είναι, εάν τε λανθάνη εαν τε μη πάντας θεούς ίο

τε και ανθρώπους.

Ε Ούδεν λέγεις, εφη 6 Τλαυκων' συ γαρ ύπεσχου

ζητησειν, ώς ούχ οσιόν σοι δι> μη ού βοηθεΐν δικαιο

σύνη εϊς δυναμιν παντι τρόπω.

'Αληθή, εφην εγώ, ύπομιμνησκεις, κα\ ποιητεον 15

μεν γε οΰτω, χρη δε καΐ υμάς ζυλλαμβάνειν.

Άλλ', εφη, ποιησομεν οΰτω.

'Έιλπίζω τοίνυν, ην δ' €71», εύρησειν αύτο ωδε.

οιμαι ημΐν την πόλιν, εΐπερ ορθώς γε ωκισται, τε- πιυίΐΐιανβ

λεως αγαθην είναι. αο οαπίίηιΐ

, , ν νΪΓίΙΙββ.

Ανάγκη, εφη. ιηκΓοβοί

α-ν λ\<» ^''•^ \ • λ / ν ' Λεδε ΛΓε

Δηλον οη οτι σοφή τ εστί και ανορεια και σω- ΐςηο«η Λβ

φρων και δίκαια. 6βλνΗα1

Αηλον.

Ούκοΰν ο τι αν αυτών εΰρωμεν εν αύτη, το υπό- *5

λοιπόν εσται το ούχ εύρημενον ;

ρ. 428. | Τί μην ;

"Ωσπερ τοίνυν άλλων τινών τετταρων, ει εν τι

εζητούμεν αυτών εν ότωούν, οπότε πρώτον εκείνο

εγνωμεν, ίκανώς αν είχεν ημΐν, ε'ι δε τα τρία πρό- 3°

τερον εγνωρίσαμεν, αυτώ αν τούτω εγνωριστο το

Π'ΠΙ.ΠΠν

ονεΓ.

158

IV.

5θ("ΗΑΤΕ5,

ΟΙ.ΑΙ.ΧΟΝ.

ΤΤιε ρΐαοβ

οί ιΐιβ νί>

Ιυε5 ίη ΐΗε

δίαΐε.

(ι) ΤΗβ

νϊδάοπι οί

Ιΐΐ6 51&165-

ΙΏ3Ι1 3<1-

νίδβδ, ηοι

Λΐχ>11ΐ ρ&Γ-

ιίοιιΙαΓ

ατΐ3 οχιά

ρΐ1Γ5111(3,

ΤΙιε ηιβίΗοά ο/ νεήάη€$.

ζητούμενον' δήλον γάρ οτι ούκ άλλο ετι ην ή το ρ· 42δ·

ύπολειφθεν.

Όρθώς, εφη, λέγεις.

Ούκοΰν και περι τούτων, επειδή τετταρα οντά

5 τυγχάνει, ωσαύτως ζητητεον ;

Αήλα δή.

Και μεν δη πρώτον γί μοι δοκεΐ εν αύτω κατάδηλον

είναι η σοφία' και τι άτοπον περί αυτήν φαίνεται. Β

Τ/ 5 Ν "ί ; η ο ος.

ίο "Σοφή μεν τω οντι δοκει μοι ή πόλις είναι ην διηλ-

θομεν' εύβουλος γάρ, ουχί;

Ναι'.

Και μην τοΰτό γε αυτό, η ευβουλία, δήλον οτι

επιστήμη τις εστίν ου γάρ που άμαθία. γε άλλ'

ΐ5 επιστήμη ευ βουλεύονται.

Αήλον.

ΪΙολλάι δε γε και παντοδαπάί επιστημαι εν τη

πάλει εισίν.

ΤΙώς γαρ ου ;

2ο Άρ' ούν δια την των τεκτόνων επιστήμην σοφή

και εΰβουλος ή πόλις προσρητεα ; ο

Ουδαμώς, εφη, διά γε ταύτην, άλλά τεκτονική.

Ουκ άρα διά την ύπερ των ξύλινων σκευών επι

στήμην, βουλευομενη ώς άν εχοι βέλτιστα, σοφή

25 κλητεα πόλις.

Ού μεντοι.

Τι δε ; την ύπερ τών εκ του χαλκού η τινα άλλην

τών τοιούτων ;

Ούδ' ήντινοΰν, εφη.

3° Ούδε την ύπερ τοΰ καρπού της γενέσεως εκ της

γης, άλλά γεωργική.

1¥ϊ$(ίο?η, ίΑβ νίνΐηβ ο/ Ιΐιε τιιίβη. 159

ρ. 428. ΑοΚβΐ μΟΙ. ΚιραΜκ

ι ό€ ; ^ ΰ εγω εστι τις επιστήμη εν τη αρτι

υφ ημών οικισσειση παρα τισι των πολιτών, η ονχ ο^ον.

Ό ύπερ των εν τη πάλει τίνος βουλεύεται, άλλ' ύπερ ι»" «ι»"»

εαυτής ολης, οντινα τρόπον αυτη τε προς αυτήν και 5 δοΐε.

προς τας αλλάς πόλεις άριστα όμιλοι;

"Εστί μεντοι.

1 ις, εφην εγω, και εν τισιν ;

Αυτη, η δ* ος, η φυλακικη, κα\ εν τούτοις τοις

άργρυσιν ους νυν δη τελεους φύλακας ώνομάζομεν. ίο

Δίά ταύτην ούν την επιστημην τ'ι την πάλιν προσ-

αγορεύεις ;

Έ,ύβουλον, εφη, και τω οντι σοφην.

ΤΙότερον ούν, ην δ' εγώ, εν τη πόλει οιβί ημίν τΐιεδίαΐεε-

κ χαλκεας πλείους ενεσεσθαι η τους αληθινούς φύλακας ι$ ε^ι-αί.™*

τούτους ; ίπιηΐίοδί οί

Ιίολι;, εφη, χαλκεας. ίη Λε

Οΰκοϋν, εφην, καϊ των άλλων, οσοι επιστημας

έχοντες ονομάζονται τίνες είναι, πάντων τούτων ούτοι

αν εΐεν όλίγιστοι ; 20

ΥΙολύ γε.

Τω σμικροτάτω άρα εθνει και μέρει έαυτης καϊ τη

εν τούτω επιστήμη, τω προεστώτι και αρχοντι, ολη

σοφη αν εϊη κατά φύσιν οικισθεϊσα πόλις' καϊ

ρ. 429· τοΰτο, ώς εοικε, φύσει όλίγιστον γίγνεται | γένος, 25

ώ προσήκει ταύτης της επιστήμης μεταλαγχάνειν

ην μόνην δεϊ των άλλων επιστημών σοφίαν καλεΐ-

σθαι.

3- η Μ : η ΑΠ. 5· 'ουτηι Μ : αυτής ΑΠ.

6. <"|)ΐστα όμιλοι ΑΠΜ : ίίριστ' αν όμιλοίη ς). ΑδΙ.

14- ουν Μ : οπι. ΑΠ.

27- ην ΑΜ : και Π (οιηΐ85θ ί;*)-

1 6ο ΤΗ.ε ηαίητε ο/ οοιινα£β.

ΚιρηΗκ Αληθέστατα, εφη, λέγεις, ρ. 429•

IV α

Ύοντο μεν δη εν των τετταρων ουκ οίδα οντινα

ο°ιΓυ*οί' τρόπον εύρηκαμεν, αυτό τ€ καϊ οπού της πόλεως

ΐδρυται.

5 'ΈμοΙ γοΰν δοκεΐ, εφη, άποχρωντως εύρησθαι.

^^ β Αλλα μην ανορεια γε αυτή τε και εν ω κείται της

**£* πόλεως, δι' ο τοιαύτη κλητεα η πόλις, ού πάνυ γαλε-

ιϊιεείίχ πον ιδεΐν.

εουτ^εουδ

ί5 ίο ι* Πώρ δη ;

Γοαηιΐ

οΗίεΗχ ίη ίο Τί? αν, 77" δ' €}/&>, €ί$• άλλο τί άποβλεψας η β

δειλην η ανδρειαν πολιν ειποι αλλ η εις τούτο

το μέρος, ο προπολεμεΐ τε και στρατεύεται υπέρ

αύτης ;

Ούδ' αν εϊς, εφη, εϊς άλλο τι.

15 Ού γάρ, οίμαι, είπον, οι γε άλλοι εν αύτη ή δειλοί

η ανδρείοι οντες κύριοι αν είεν ή τοίαν αύτην είναι η

τοίαν.

Ού γαρ.

ΐιίδΐΐιε Και ανδρεία αρα πόλις μέρει τινϊ εαυτής εστί, δια

ννΐιίοΗ ργ«- 2ο το εν εκεινω εχειν ουναμιν τοιαυτην, η οια παντός

ορίηίοη σώσει την περί των οεινων οοςαν, ταύτα τε αυτά ο

Λίη^δ ίο είναι και τοιαύτα, α τε και οια ο νομοσετης παρηγ-

οε (ζΆτεά Ν > „ λ/ * > ~ > « ?

βηάηοιιο γειλεν εν τη παιοεια. η ου τούτο ανορειαν κα-

οε ίββΓειΙ. χ -

λ6ΐ? ;

25 Ού πάνυ, εφη, εμαθον ο είπες, άλλ' αύθις είπε.

Σωτηρίαν εγωγ', είπον, λέγω τίνα είναι την αν

δρειαν.

ΤΙοίαν δη σωτηρίαν ;

Ύην της δόξης της ύπο νόμου δια. της παιδείας

3ο γεγονυίας περί των δεινών α τε εστί καϊ οία. δια

30. •γ(•/ηνυΙαί (/ : γίγορυΐαν ΑΠ Μ.

ΡοϋίκαΙ εοητα^ε ΐΗβ $ατηβ τυϊέ/ι ούβάίβηζβ Ιο ίατυ. ι6ι

ρ. 4*9- τακτοί δε ελεγον αύτην σωτηρίαν το εν τε λύπαις ΚιρπΜκ

Ό οντα διασώζεσθαι αύτην και εν ηδοναΐς καΐ εν επιθυ-

μιαις και εν φοροις και μη εκραλλειν. ψ οε μοι οοκει οι^ικον.

ομοιον είναι εθελω άπεικάσαι, εΐ βούλει.

Άλλα βούλομαι. $

Ούκούν οίσθα, ην δ' εγώ, οτι ο'ι βαφείς, επειδάν ιιΐιΐ5ΐΓ3ΐίοη

βουληθώσι βάψαι ερια ωστ είναι άλουργά, πρώτον Άη0(

μεν εκλέγονται εκ τοσούτων -χρωμάτων μιαν φυσιν

την των λ€νκών, έπειτα προπαρασκευάζουσα ουκ

ολίγη παρασκευή θεραπεύσαντες, όπως δέξεται ο τι ιο

Ε μάλιστα το άνθος, κα\ οΰτω δη βάπτουσι. και δ μεν

άν τούτω τω τρόπω βαφτ), δευσοποιον γίγνεται το

βαφεν, και η πλύσις οϋτ' άνευ ρυμμάτων οΰτε μετά

ρυμμάτων δύναται αυτών το άνθος άφαιρεΐσθαι'

α ο αν μη, οισσα οια οη γιγνεται, εαν τε τις ΐξ

άλλα χρώματα βάπτη εάν τε κα\ ταύτα μη προθερα-

πεύσας.

Οιδα, εφη, οτι εκπλυτα κα\ γελοία.

Τοιούτον τοίνυν, ην δ' εγώ, ύπόλαβε κατά δύναμιν

εργάζεσθαι κα\ ημάς, οτε εζελεγόμεθα τους στρατί- »ο

ρ. 43°· ώτας καϊ επαιδεύομεν | μουσική καϊ γυμναστική"

μηδέν οίου άλλο μηχανάσθαι η οπως ημιν ο τι κάλ- Οιιγ

λίστα τους νόμους πεισθεντες δεζοιντο ώσπερ βαφην,

ινα οευσοποιος αυτών η οοξα γιγνοιτο και περι δει- β» ι»»,.

νών και περί τών άλλων δια το την τε φύσιν και την 35

τροφην επιτηδείαν εσχηκεναι, και μη αύτών εκπλύναι

την βαφην τα ρύμματα ταύτα, δεινά οντα εκκλύζειν,

η τε ηδονή, παντός χαλεστραίου δεινότερα οδσα

Β τούτο δράν καϊ κονίας, λύπη τε κα\ φόβος καϊ επιθυ-

5θ1άίβΓ3

ΠΙ1151 1&Κ6

22. μηδιν ΑΠ : και μηδΐν Μ. 26. €κπ\ΰναι Α.

28. χαΚίστραίον ΑΠ : χάλαστραίου Μ.

Μ

102 Ττνο νίνΙηε$ νεηιαίη ίο 06 €οηήά€νεά.

ΚφΛΙκ

IV.

δοΟΙΛΤΕδ,

Οι.ΑυοοΝ.

Τ\»0 ΟίΗβΓ

νίηιιβδ,

Ιειηρεπιηοε

3ηί]ιΐ5ΐίοε,

\νϊΐίθΗ ΙΠ\15ΐ

Ιχ: <:οη-

εΐάΈιτά ίη

ίΗβΐΓ ρΓορΡΓ

ΟΓάβΓ.

μια, παντός άλλον ρυμματος. την δη τοιαύτην δύνα- ρ. 43°•

μιν κα\ σωτηρίαν δια. παντός δόξης ορθής τε και

νομίμου δεινών περί καΐ μη άνδρείαν εγωγε καλώ καϊ

τίθεμαι, ει μη τι συ άλλο λέγεις.

5 Άλλ' οΰδεν, ή δ' ος, λεγω' δοκεϊς γαρ μοι την

ορθήν δόζαν περί των αυτών τούτων άνευ παιδείας

γεγονυϊαν, την τ€ θηριώδη και άνδραποδώδη, ούτε

πάνυ νόμιμον ήγεΐσθαι, άλλο τε τι η άνδρείαν κα-

λεΐν.

ίο Αληθέστατα, ην δ' εγώ, λέγεις. Ο

Αποδέχομαι το'ινυν τοΰτο άνδρείαν είναι.

Και γαρ άποδεχου, ην δ' εγώ, πολιτικην γε, καϊ

ορθώς άποδέξει' αύθις δε περί αυτοί), εάν βοΰλ-η, ετι

καλλιον δίιμεν. νυν γαρ ου τοΰτο εζητοΰμεν, άλλα

ΐ5 δικαιοσυνην' προς ουν την εκείνου ζητησιν, ως εγω-

μαι, ίκανώς έχει.

Άλλα καλώς, εφη, λέγεις.

Αυο μην, ην δ' εγώ, ετι λοιπά α. δει κατιδεΐν εν Ό

τί) πόλει, η τε σωφροσύνη καϊ ου δη ένεκα πάντα

ίο ζητονμεν, δικαιοσύνη.

ΐΐανυ μ€ν οδν.

ΤΙώς ουν άν την δικαιοσυνην εΰροιμεν, Ινα μηκετι

πραγματευώμεθα περί σωφροσύνης ;

'ΈΙγω μ*ν το'ινυν, εφη, οντε οίδα οΰτ' αν βουλοιμην

35 αύτο πρότερον φανηναι, ε'ίπερ μηκετι επισκεψόμεθα

σωφροσύνην' άλλ' εΐ εμοιγε βουλει χαρίζεσθαι,

σκόπει πρότερον τοΰτο εκείνου.

Άλλα μεντοι, ην δ' εγώ, βουλομαί γε, ε'ι μη Ε

αδικώ.

3<> Σκόπει δη, εφη.

3, 8. νομίμου . . νόμιμον Μ88. : μονίμου . . μόνιμον δΐθΙ>3εί ρΐβπςΐΐβ.

Τ€ΐηρβναηο€, οκ Μιβ ιηα$1βνγ ο/ 5βί/. 163

430. Έκεπτεον, είπον' και ώς γε εντεύθεν Ιδεΐν, ζνμ- Κι/η/Μή

φων'ια τινι καϊ αρμονία, προσεοικε μάλλον η τα. πρό-

Τίρον. 0[.Α<Χ0Ν.

Πώί ;

Κόσμος πού τις, ην δ' εγώ, η σωφροσύνη εστί $

και ηδονών τινών καϊ επιθυμιών εγκράτεια, ως φασι,

κρείττω δη αυτού λέγοντες ουκ οίδ' οντινα τρόπον,

και άλλα άττα τοιαύτα ώσπερ ίχνη αύτης λέγεται,

η γάρ ;

ΪΙάντων μάλιστα, εφη. ίο τη«

νκουν το μεν κρείττω αυτού γελοιον ; ο γαρ ίβπιωίεΓ

(αυτού κρειττων και ήττων οηπου αν αυτού ειη και &ιιΐ*ΐιβ

.-τ'* ' I * · Λ λ»* / 5&ΙΪ16 Ρ6Γ-431· ο ήττων κρειττων | ο αυτός γαρ (ν απασι τούτοις 50η „£6η

προσαγορεύεται. Ϊ£7λο

Τί 8* ου; ι5 Λ^ο'

Άλλ', ήν δ' εγώ, φαίν€ταί μοι βούλεσθαι λέγειν

οΰτος ό λόγος, ως τι εν αύτφ τω άνθρώπω περί την

ψυχην το μεν βελτιον ενι, το δε χείρον, καϊ όταν

μεν το βελτιον φύσει τού χείρονος εγκρατές ή, τούτο

λέγειν το κρείττω αυτού — επαινεί γούν — , όταν *ο

δβ ύπο τροφής κακής η τίνος ομιλίας κρατηθη ύπο

πλήθους τού χείρονος σμικρότερον το βελτιον 6ν,

Β τούτο δε ώς εν ονείδει ψεγειν τε καϊ καλεΐν ηττω

εαυτού και άκόλαστον τον ούτω διακείμενον.

Και γαρ εοικεν, εφη. 25

Απόβλεπε τοίνυν, ην δ' εγώ, προς την νεαν ημϊν

πάλιν, και εύρησεις εν αύτη το έτερον τούτων ενόν

κρείττω γάρ αυτήν αύτης δικαίως φησεις προσαγο-

η. λίγοντα Μ εΐ (γρ.) Απΐ£. : φαίνονται ΑΠ.

8. λί'γίτηι ΑΠΜ : φαίνιται ς). Ηεπτι.

2θ. τό ΠΜ : τόκ Α.

Μ 2

164

ΚιρηΙΊκ

IV.

δοΰΗΛΤΕβ,

ΤΗε δίαίε

\ν1ιΐοΗ Ϊ1.15

ιΗερπ55ίοη5

οί Λε Γη,ιη^

οοηΙΓοΙΙεύ

\ιγ ΐΗε Γε\ν

τηαγ βε

ο;ι11υ<1

ΙεηιρεΓίΐΙε.

Ξΐαΐ£$, Ιί&β ίηάίνϊάηαΙ$, ηιαγ ύβ ίβηιρβναΐϊ.

ρευεσθαι, εϊπερ ου το άμεινον του -χείρονος άρχει ρ. 431

σώφρον κλητεον και κρεϊττον αύτοΰ.

Άλλ' αποβλέπω, εφη, και αληθή λέγεις.

Και μην καΐ τάς γε πολλάς και παντοδαπάς ότί-

ϊ θυμίας κα\ ήδονάς τε και λύπας εν *ιταισϊ μάλιστα αν ο

τις εΰροι και γυναιξί και οϊκεταις και των ελευθέρων

λεγομένων εν τοις πολλοίς τε και φαύλοις.

ΐΐάνυ μεν οδν.

Ύάς δε γε άπλας τε καϊ μετρίας, αϊ δή μετά νου

ίο τε και δόξης ορθής λογισμω άγονται, εν ολίγοις τε

επιτεύξει καϊ τοις βέλτιστα μεν φΰσι, βέλτιστα δε

παιδευθεΐσιν.

Αληθή, εφη.

Ούκούν καϊ ταΰτα όρας ενόντα σοι εν τη πάλει

ΐ5 και κρατουμενας αυτόθι τάς επιθυμίας τάς εν τοις

πολλοίς τε καϊ φαύλοις υπό τε των επιθυμιών καϊ η

τής φρονήσεως τής εν τοις ελάττοσί τε και επιει-

κεστεροις ;

"Έ,γωγ', εφη.

ίο Εί άρα δει τινά πόλιν προσαγορεύειν κρείττω

ηδονών τε κα\ επιθυμιών καϊ αυτήν αυτής, καϊ ταυ-

την προσρητεον.

ΤΙαντάπασι μεν ουν, εφη.

Άρ' ουν ου καϊ σώφρονα κατά πάντα ταΰτα ;

25 Και μάλα, εφη.

Και μην εϊπερ αδ εν άλλη πόλει ή αύτη δόζα

ενεστι τοις τε άρχουσι και άργομενοις περί του οΰσ- ε

τινας δει άργειν, και εν ταύτη άν εϊη τούτο ενόν.

ή ού δοκεΐ;

3ο Καϊ μάλα, εφη, σφόδρα.

ι. οί 3ς : οΖν ΑΠΜ. 5- ""««"ί ε)· Η. ΥΥοΙί. : πάσι Μ55.

Ταηρβταηοβ ΐη 5ΐαίβ$ Ϊ5 Ιΐιβ ίιατηιοηγ ο/ οΙα$$β5. 165

ρ. 431• Ε" ποτεροις ούν φησεις τών πολιτών το σωφρο- Κφώΐη

νεΐν ενεΐναι, όταν όντως εχωσιν ; εν τοις άρχουσιν η

9 ~ 9 / 5(Χ:ΚΛΤΕ5,

εν τοις αρχομενοις ; ο^υα,*.

Έι> άμφοτεροις που, εφη.

Όρας ούν, ην δ' εγω, οτι επιεικώς εμαντευόμεθα 5

άρτι ώς αρμονία τινι η σωφροσύνη ώμοίωται ;

Τί' δη ;

Οτι ούχ ώσπερ η ανδρεία κα\ ή σοφία εν μέρει Τειηρε-

ρ. 432• τιν\ εκατερα ενονσα η μεν | σοφην, ή δε άνδρείαν ϊίϋοΒίη

την πολιν παρείχετο, ουχ ούτω ποιεί αυτή, άλλα οι ίο διαίε.

ολτ;? άτεχνώς τεταται δια. πασών παρεχομένη Συνά

δοντας τους τε ασθενέστατους ταυτον και τους Ισχυ

ρότατους καΐ τους μέσους, εϊ μεν βουλει, φρονήσει,

ε'ι δε βουλει, Ίσχυί, ει δε, και πληθει η χρημασιν η

άλλω οτωοΰν τών τοιούτων ώστε ορθότατ' αν φαϊμεν ι~,

ταυτην την όμόνοιαν σωφροσυνην είναι, χείρονός τε

και άμείνονος κατά φυσιν ξυμφωνίαν, όπότερον δει

άρχειν και εν πάλει και εν ενϊ εκαστω.

Β ΤΙάνυ μοι, εφη, ζυνδοκεΐ.

Έ>'ιεν, ην δ' εγώ' τά μεν τρία ήμΐν εν ττ} ίο

πάλει κατώπται, ώς γε οΰτωσϊ δόζαι' το δε δη

λοιπόν είδος, δι ο αν ετι αρετής μετεχοι πόλις,

τι ποτ αν ειη ; δηλον γαρ, οτι τοΰτό εστίν η δι

καιοσύνη.

Δήλον. 25

Ονκοΰν, ω Τλαυκων, νυν δη ημάς δεΐ ώσπερ κυν- ]ηαίοοκ

ηγετας τινας σαμνον κύκλω περιιστασσαι προσέχον

τας τον νουν, μη πη διαφυγή η δικαιοσύνη καϊ άφα-

ς νισθεΐσα άδηλος γενηται' φανερον γαρ δη οτι ταύτη

ΙΟ. παριίχιτο Α*ΠΜ : παρίσχιτο Α. 22. δ<6 Α.

27- θάμνον Π : θάμνων ΑΜ.

1 66

IV.

δοαίΑΤΕ·,

Οι^υοοΝ.

3 1151106 15

ΙυπιΜίη^

σαι Μ ΟΟΓ

ΓββΙ.

ΤΗβ άύβηίΐίοη ί$ αϊ Ιιαηά.

πτ) εστίν ορα ούν και προθύμου κατιδεϊν, εάν πως ρ. 432.;

πρότερος εμού ΐδης και εμοι φράσης.

Εΐ γαρ ώφελον, εφη. άλλά μάλλον, εάν μοι έπο-

μενω χρη καϊ τα. δεικνύμενα δυνάμενα) καθοράν, πάνυ

5 μοι μετρίως χρήσει.

"Έ,που, ήν δ' εγώ, εύξάμενος μετ' εμού.

Ποιήσω ταΰτα, άλλά μόνον, ή δ' ος, ήγοΰ.

Και μην, είπον εγώ, δύσβατος γε τις ό τόπος

φαίνεται και επίσκιος' εστί γούν σκοτεινός και δυσ-

ιο διερεύνητος. άλλά γαρ ομως ιτεον.

Ίτεον γάρ, εφη. Ό

Και εγώ κατιδων Ίοι> ιού, είπον, ώ Τλαύκων' κιν-

δυνεύομεν τι εχειν ΐχνος, και μοι δοκεϊ ου πάνυ τι

εκφευζεΐσθαι ήμάς.

15 Εδ άγγελλεις, ή δ' ος.

Ή μην, ήν δ' εγώ, βλακικόν γε ήμών το πάθος.

Το ποίον ;

Πάλαι, ώ μακάριε, φαίνεται προ ποδών ήμΐν εζ

άρχής κυλινδεΐσθαι, και οΰχ εωρώμεν άρ' αυτό, άλλ'

2ο ήμεν καταγελαστότατοι' ώσπερ οι εν ταϊς χερσιν

έχοντες ζητούσιν ενίοτε ο εχουσι, καϊ ήμεΐς εις αυτό Ε

μεν ούκ άπεβλεπομεν, πόρρω δε ποι άπεσκοπονμεν,

η δ^ και ελάνθανεν ίσως ήμάς.

ΐΐώς, εφη, λέγεις ;

25 Οΰτως, είπον, ώς δοκούμεν μοι και λέγοντες αύτο

και άκούοντες πάλαι ου μανθάνειν ήμών αυτών, οτι

ελεγομεν τρόπον τινά αυτό.

Μακρόν, εφη, το προοίμιον τψ επιθυμούντι ά-

κούσαι.

3° Άλλ', ήν δ' εγώ, άκουε, | εϊ τι άρα λεγω. ο γάρ ρ. 433·

2. φράσης ΠΜ : φράνια Α. 4- τώαι μοι ΛΜ : πάνυ Π.

^η$έκβ Ϊ5 ΰνετγ ιηαη άοίη£ /ιΪ5 ουη 6ιΐ5Ϊη€55, 167

Ρ· 433· εζ άρχης εθεμεθα δεΐν ποιεΐν δια παντός, οτε την Κιρ%ώίκ

πόλιν κατωκίζομεν, τοΰτό εστίν, ώς εμοί δοκεΐ, ήτοι

τούτου τι ειοος η δικαιοσύνη, εσεμεσα οε οηπου και ουνυαοκ.

πολλάκις ελεγομεν, ει μεμνησαι, οτι Ινα εκαστον (ν ίο»""* Ί»

«, / » λ/ - \ ν / «Ηβη »ο

δεοι επιτηδευειν των περι την πολιν, εις ο αυτού η 5 *ρ<*β οί

υσις επιτηοειοτατη π€φυκυια €ΐη. άοπλοι»:

ηλεγομεν γαρ.

Και μην οτι γε το τα αυτού πράττειν καϊ μη πο

λυπραγμόνων δικαιοσύνη εστί, και τοΰτο άλλων τε

πολλών άκηκόαμεν και αυτοί πολλάκις ειρηκαμεν. ίο

Β ΈιΙρηκαμεν γάρ.

Τοΰτο τοίνυν, ην δ' εγώ, ώ φίλε, κινδυνεύει τρόπον

τινά γιγνόμενον η δικαιοσύνη είναι, το τα αΰτοΰ

πράττειν. οίσθα οθεν τεκμαίρομαι ;

Ούκ, άλλα λεγ', εφη. «5

Αοκεΐ μοι, ήν δ' εγώ, το ύπόλοιπον εν τη πάλει Κγοπι

■ ' \ . * / \ι / αηοώεΓ

ων εσκεμμένα, σωφροσύνης και ανορειας και φρονη- ροίηιοΓ

σεως, τούτο είναι, ο πασιν εκεινοις την ουναμιν παρ- α

εσγεν, ώστε εγγενεσσαι, και εγγενομενοις γε σωτη- ΐΗεώΓεβ

ρίαν παρεχειν, εωσπερ άν ενη. καίτοι εφαμεν δικαι- ίο

€ οσύνην εσεσθαι το ύπολειφθεν εκείνων, ει τα τρία

εΰροιμεν.

Και γάρ άνάγκη, εφη.

Άλλα μεντοι, ήν δ' εγώ, ει δεοι γε κρϊναι τ'ι τήν

πόλιν ήμιν τούτων μάλιστα άγαθήν άπεργάσεται ι$

εγγενόμενον, δύσκριτον άν εϊη, πότερον ή όμοδοζία

των άργόντων τε κα\ αρχομένων, η ή περι δεινών τε

κάί μη, άττα εστί, δόξης εννόμου σωτηρία εν τοις

στρατιώταις εγγενομενη, η ή εν τοις άρχουσι φρό-

Ό νησ'ις τε και φυλακή ενοΰσα, η τοΰτο μάλιστα άγαθην 3°

26. ή ΠΜ : οηι. Α. 29. η ή «V Μ : ή ΐν ΑΠ.

ΟΐΙΐϋΓδ.

50 ίΗαί ηο οΙα$$ ίηΙβτ/βτβ$ νηΐΗ αηοϋιβν' 5 /ηηείίοη.

αυτήν ποιεί ενον και εν παιδί καΐ εν γυναικι κα\ Ρ· 433·

δούλω και ελευθερω κα\ δημιουργώ και άρχοντι και

άρχομενω, οτι το αυτού έκαστος είς ων έπραττε και

ουκ επολυπραγμόνει.

5 Αύσκριτον, εφη' πώς δ' οΰ ;

'Έ,νάμιλλον άρα, ως εοικε, προς άρετην πόλεως τη

Τ€ σοφία αυτής καϊ ττ) σωφροσύνη και τη ανδρεία η

τού εκαστον εν αύτη τα. αύτοΰ πράττειν δύναμις.

Και μάλα, εφη.

ι° Ούκοΰν δικαιοσύνην τό γε τούτοις ενάμιλλον άν

είς άρετην πόλεως θείης ; ε

Παντάπασι μεν οδν.

Σκόπει δη και τηδε, ει ούτω δόζει' άρα τοις αρ-

χουσιν εν τη πάλει τας δίκας προστάζεις δικα-

■5 ζειν ;

Τι ιι μην ;

*Η άλλου ούτινοσοΰν μάλλον εφιεμενοι δικάσου-

σιν η τούτου, οπως άν έκαστοι μητ εχωσι τάλλότρια

μητε των αύτών στερωνται ;

2ο Ουκ, άλλα τούτου.

'Ω,ς δικαίου οντος ;

Ναι'.

Και ταύτη άρα πη η του οικείου τε και εαυτού

εξις τε και πράζις δικαιοσύνη άν | όμολογοΐτο. ρ. 434·

25 "Εστί ταΰτα.

Ίδί δη, εάν σοι, οπερ εμοί, ζυνδοκη. τεκτων σκυτο-

τόμου επιχειρών εργα εργάζεσθαι η σκυτοτόμος

τεκτονος, η τά όργανα μεταλαμβάνοντες τάλληλων

η τιμάς, η και ό αύτος επιχειρών αμφότερα πράττειν,

13· οντω ΑΠΜ : γρ. σαντω Αιτίβ.

Ι7· οντίνοσοϋν 3Μ00ΓΓ' : τα/οι ονν ΑΠΜ. ΐ8. τούτοι/ ΠΜ : τοϋτο Α.

Τίιβ /οηυ νϊΜιΐϋ$ ίη τβίαϋοη ίο ΙΙκ Ξέαέί. 169

ρ. 434· πάντα τάλλα μεταλλαττόμενα, αρά σοι αν τι δοκεΐ ΚφώΙκ

μεγα βλάψαι πάλιν ;

Ο» / VI 500ΒΑΤΕ5,υ πανυ, εφη. οω»»».

Άλλ' οταν γε, ο'ιμαι, δημιουργοί ων η τις άλλος

ΐ! χρηματιστής φύσει, έπειτα επαιρόμενος η πλούτω η 5

πληθει η Ισχύϊ η αλλω τω τοιούτω εις το του πολε

μικού είδος επιχειρη Ιεναι, η των πολεμικών τις εις

το του βουλευτικού κα\ ψύλακος ανάξιος ων, και

τά άλληλων ούτοι όργανα μεταλαμβάνωσι και τάς

τιμάς, η οταν 6 αύτος πάντα ταύτα άμα επιχειρη ίο

πράττειν, τότε οίμαι και σο\ δοκεΐν ταύτην την τού

των μεταβολην καϊ πολυπραγμοσύνην ολεθρον είναι

τη πάλει.

ΥΙανταπασι μεν ούν.

Ή τριών άρα όντων γενών πολυπραγμοσύνη καϊ 15

Ο μεταβολή είς άλληλα μεγίστη τε βλάβη τη πάλει και

ορθάτατ άν προσαγορεύοιτο μάλιστα κακουργία.

Κ,ομιδη μεν ούν.

Κακουργίαν δε την μεγίστην της εαυτού πάλεως

ουκ άδικίαν φησεις είναι ; *ο

ΥΙώς 8" ου ;

Ύοΰτο μεν άρα αδικία" πάλιν δε ώδε λεγωμεν

χρηματιστικού, επικουρικού, φυλακικού γένους οι-

κειοπραγία, εκάστου τούτων το αυτού πράττοντος εν

πάλει, τουναντίον εκείνου δικαιοσύνη τ άν εϊη κα\ 25

την πάλιν δικαίαν παρέχοι.

Γ> Ουκ άλλη εμοιγε δοκεΐ, η δ' ος, εχειν η ταύτη.

ΝΙηδεν, ην 8 εγώ, πω πάνυ παγίως αυτό λεγωμεν, γ™™

αλλ εαν μεν ημιν και εις ενα εκαστον των ανθρώπων εχ3πιρΐβ οΓ

ιον το ειοος τούτο ομολογηται και εκει οικαιοσυνη 3° >νβ ννίΐι

2. μ<γά\α ς. 22. λίγομιν ΠΜ.

170 ΊΊιβ εαηιβ ρΗηοίρΙαε £ον^η ϊηάίνϊάιιαΐ αηά ίίαί€.

ΚιρΜκ είναι, ξυγχωρησόμεθα ηδη' τί γαρ καϊ εροΰμεν ; (Σ ρ. 434·

μη, τότε άλλο τι σκεψόμεθα. νυν δ' εκτελεσω-

500ΙΙΑΤΕ5, Ν / I * > ' Λ » > />* ΐ ΛΟι-ΑυοοΝ. μ*ν την σκεγιν ην ωησημεν, ει εν μειζονι τινι των

ηονν ΓβίαΓη εχόντων δικαιοσύνην πρότερον εκείνο επιχειρήσαιμεν

ά\ήά\ΐΆ\. £ θεάσασθαι, ράον αν εν ενϊ άνθρώπω κατιδεϊν οίον

εστί. καϊ εδοζε 8η ήμΐν τούτο είναι πόλις, καϊ οΰτω κ

ωκίζομεν ώς (δυνάμεθα άρίστην, ευ είδότες οτι εν γε

τη αγαθή αν εϊη. ο ούν ήμΐν εκεί εφάνη, επαναφε-

ρωμεν εϊς τον ενα. καν μεν όμολογήται, καλώς εζει'

ίο εάν δε τι αλλο εν τω ένι εμφαίνηται, πάλιν επανι-

όντες επί την πάλιν βασανιούμεν. | καϊ τάχ αν παρ ρ. 435-

άλληλα σκοποΰντες καϊ τρίβοντες, ώσπερ εκ πυρείων,

εκλάμψαι ποιήσαιμεν την δικαιοσύνην, καϊ φανεράν

γενομενην βεβαιωσαίμεθ" αν αΰτην παρ ήμΐν αύτοΐς.

15 Άλλ', εφη, καθ' όδόν τε λέγεις και ποιεϊν χρή

ούτως.

Άρ' ούν, ην δ' εγώ, 6 γε ταύτον αν τις προσείποι

μείζον τε καϊ ελαττον, άνόμοιον τυγχάνει ον ταύτη

η ταύτον προσαγορεύεται, ή ομοιον ;

2ο "Ομοιον, εφη.

Και δίκαιος άρα άνήρ δικαίας πόλεως κατ αύτο Β

το της δικαιοσύνης είδος ούδεν διοίσει, άλλ' όμοιος

εστα,ι.

"Ομοιος, εφη.

25 Άλλα μεντοι πόλις γε εδοζεν είναι δικαία, οτε εν

αύτη τριττά γενη φύσεων ενόντα το αύτών εκαστον

έπραττε" σώφρων δε αύ κα\ ανδρεία κα\ σοφή δια των

αύτών τούτων γενών άλλ' άττα πάθη τε καϊ εζεις.

4· ίκίΐνο Α : ίκΐί ΠΜ.

14· βίβαιωσαίμιθ' ΐιν Μ : βίβαιωσώμιθ' &ν ΑΠ : βίβαιωσϋμχΰ' ίν Λ2.

26. αντρ ΠΜ : ίανττι Α.

Ληϋάραέίοη ο/ ΐΗβ Ιοη£6τ ιναγ. 171

Ρ- 435· Αληθή, εφη. ΚιραΗκ

αι τον ενα αρα, ω φίλε, ούτως αςιωσομεν, τα

ς αι/τα ταύτα ειοη ΐν τη αυτού ψνχη έχοντα, οια τα ο,ΛυΐΟΗ.

αυτά. πάθη εκείνοις των αυτών ονομάτων ορθώς άξι-

οΰσθαι τη πάλει. $

Πάσα ανάγκη, εφη.

ΕΣϊ φαΰλόν γε αν, ην δ' εγώ, ώ θαυμάσιε, σκεμμα ΗοΛνο»η

εμπεπτωκαμεν περι ψυχής, είτε εχει τα τρια ειόη »-0«πα-

ογ ηο ΐΗε

ταύτα εν αυτή ειτε μη. 5ουΐΐιω

Όυ πανυ μοι οοκουμεν, εφη, ας φαυλον ισως ίο ιίηει ρΓίη.

γάρ, ώ Σώκρατες, το λεγόμενον αληθές, οτι χαλεπά "Ρ1ε5?

τα καλά.

Φαίνεται, ην δ' ΐγώ. και εύ γ ίσθι, ώ Γλαυκών, Οιιγ

««»**/>·» ο- \ ~ > ' λ ™ειΗο<) ίί

Ό ως η εμη οοςα, ακριρως μεν τούτο εκ τοιούτων μεσ- ίη3άεςυΗΐβ,

οοων, οιαις νυν εν τοις λογοις χρωμεσα, ου μη ποτε 15 ββπεΓΗηπ

\ Ό >\\ * * ' ν \ ' ■ *ν * ΙοηββΓ οηε

λαρωμεν' αλλα γαρ μακροτερα και πλειων οοος η «βΐΐίΐνβ

»\~» ν/- / ηοΐ 31επι τούτο άγουσα ισως μεντοι των γε προειρημενων ρκ%εΜ

τε καϊ προεσκεμμενων άζίως.

Ούκοΰν άγαττητόν ; εφη' εμο\ μεν γάρ εν γε τω

παρόντι Ίκανώς αν εχοι. ;ο

Αλλά μεντοι, είπον, εμοιγε καϊ πάνυ εζαρκεσει.

Μ17 το'ινυν άποκάμης, εφη, άλλα σκόπει.

Ε Ά^' ούν ήμϊν, ην δ' εγώ, πολλή ανάγκη όμολογεϊν,

οτι γε τα αυτά εν εκάστω ενεστιν ημών εΐδη τε κα\

ηθη άπερ εν τη πόλει ; ου γάρ που άλλοθεν εκεΐσε 25

άφΐκται. γελοΐον γάρ άν είη, εϊ τις οιηθείη το θυ-

μοειδες μή εκ τών ιδιωτών εν ταΐς πόλεσιν εγγεγο-

νεναι, οϊ δή κα\ εχουσι ταύτην την αιτίαν, οίον ο'ι

κατά τήν θράκην τε καϊ Έκυθικήν καϊ σχεδόν τι

Ιίιηε.

16. άλλα ΑΠΜ : πλλι; α ΟαΙβΠ.

27· ϊ» τα'ιι πόλισι γιγοτίναι Π.

1 72

IV.

8θΟΪΛΤΕ8,

ΟυιυεοΝ.

Α <ϋβτβ5-

ίίοη ίη

λυΗιοΗ αη

ΒΜβΐηρ( 15

πιπάε (ο

ΛΐΙΛίη Ιοβί-

ε»1 οίεατ-

11655.

Τηε επιε-

ηοη οΓ

ΙπιΙη :

Νοίπίηβ

οηη πε ηηά

ηοι ϋε Μ

Ιηε 53Π16

Ιϊπιε &ηά

ίη ιηε δίΐιηε

τείαϋοη.

Αη Ιΐιε ρνίηείρίβε οηβ οτ ηιαη^ι ?

κατά τον άνω τόπον, η το φιλομαθές, ο δή περί τον ρ. 435·

παρ ήμΐν μάλιστ αν τις αΐτιάσαιτο τόπον, η το

\ φιλοχρήματοι/, ο περ\ τους τε Φοίνικας είναι καϊ τους ρ. 436·

κατα Αϊγυπτον φαίη τις αν ούχ ηκιστα.

5 Και μάλα, εφη.

ουτο μεν οη όντως εχει, ην ο εγω, και ουοεν

χαλεπόν γνώναι.

Ού δητα.

Ύόδε δε ηδη χαλεπόν, ει τω αύτω τούτω έκαστα

ίο πράττομεν η τρισιν ούσιν άλλο αλλω' μανθάνομεν

μεν έτέρω, θυμοΰμεθα δε άλλω των (ν ήμΐν, έπιθυ-

μοΰμεν δ* αν τρ'ιτω τινι των περί τήν τροφήν τε και

γέννησιν ηδονών καϊ οσα τούτων άδελφά, η ολη τύ) β

ΨνΧϋ κα& έκαστον αυτών πράττομίν, οταν ορμή-

ΐ5 σωμεν. ταΰτ' εσται τα -χαλεπά διορίσασθαι άζίως

λόγου.

Και έμο\ δοκεΐ, εφη.

Ώδε το'ινυν έπιχειρώμεν αυτά όρίζεσθαι, είτε τά

αυτά άλλήλοις είτε ετερά εστίν.

2ο ΥΙώς ;

Αήλον οτι ταύτον τάναντία ποιεΐν η πάσχειν κατά

ταύτόν γε κα\ προς ταύτον ούκ έθελήσει άμα, ώστ

εάν που εύρίσκωμεν εν αύτοϊς ταύτα γιγνόμενα, εισό-

μεθα οτι ού ταύτον ην άλλά πλείω. Ο

25 Εΐεί'.

Έκόπει δη δ λέγω.

Αέγε, εφη.

Έστάναι, είπον, καϊ κινεΐσθαι το αύτο άμα κατά

το αύτο άρα δυνατόν ;

3· ο ες : το ΛΠΜ.

II. μ<ν ΑΜ : ΟΓΠ. Π.

9· τούτω Μ88. : τούτων ςαυ".

1 5· τα ΑΜ : οπι. Π.

Τ/ιν ηαΐηνε ο/ οοηίνα-ηβς. 1 73

ρ. 43<>• Ουδαμώς. ΚιρηΜκ

Ετί τοίνυν άκριβεστερον ομολογησώμεθα, μη πη

προϊόντες αμφισρητησωμεν . ει γαρ τις λίγοι αν- ΟίχυοοΝ.

θρωττον εστηκότα, κινούντα δε τας χείρας τε και την

κεφαλήν, οτι ό αϋτος εστηκε τε καΙ κινείται άμα, 5

ουκ αν, οιμαι, άξιοΐμεν οΰτω λέγειν δεΐν, άλλ' οτι

η το μεν τι αύτοΰ εστηκε, το δε κινείται, ούχ οΰτω ;

Οΰτω.

Ούκούν και ει ετι μάλλον ναριεντίζοιτο ό ταύτα ΑηΐίοίρΒ-

λέγων, κομψευόμενος ως οι γε στρόβιλοι όλοι εστάσ'ι ίο ίεοιίοιυ »ο

τε αμα και κινούνται, όταν εν τω αυτω πηςαντες το οΠΗοιιβΜ.'

κεντρον περιφερωνται, η καΧ άλλο τι κύκλω περιιον

εν τυ) αύττ) έδρα τοΰτο δρα., ουκ αν άποδεχοίμεθα,

ως ου κατά ταύτα εαυτών τα τοιαύτα τότε μενόντων

Ε τε και φερομένων, άλλα φαΐμεν αν εχειν αυτά ευθύ '5

τε και περιφερές εν αύτοΐς, καϊ κατά μεν το ευθύ

εστάναι, ούδαμτ) γαρ άποκλίνειν, κατά δε το περι

φερές κύκλω κινεΐσθαι' όταν δε την εύθυωρ'ιαν η εις

δεζιάν η εις άριστεραν η εις το πρόσθεν η εις το

όπισθεν εγκλίνη άμα περιφερόμενον, τότε ούδαμτ} 2ο

εστίν εσταναι.

Και ορθώς γε, εφη.

Οϋδεν άρα ημάς τών τοιούτων λεγόμενον εκπλήξει,

ουδέ μάλλον τι πείσει ως ποτέ τι άν το αυτό ον άμα

ρ. 437• κατά το αύτο προς το αύτο τάναντία | πάθοι ή και 25

[είη η κα\~\ ποιήσειεν.

Οΰκουν εμε γε, εφη.

Άλλ' όμως, ην δ* εγώ, ΐνα μη άναγκαζώμεθα

5• '5 ΑΜ : οίη. Π. Ι3• ίιτοίίχοίμίθα <} : άποδιχωμιθα ΑΠΜ.

1 8. ί?Γ 6(ξιαν Π : καϊ ίϊί δ>|(άι> ΑΜ.

26. ("η τ) και ΑΠΜ : ΟΠ1. Τ.

174 ϋ€$ΐνε αηά ανετείοη.

Κι/ηιΜκ

IV.

500ΚΑΤΕ8,

Οΐ.ΛΙΚΤΟΝ.

Ι.ί1<65 ίΐηιΙ

άίίΙίΙίΕϋ

εχίςΐ ϊη

τηαηγ

ΓθΓΠ15.

πάσας τάς τοιαύτας αμφισβήτησαν επεζιόντες και ρ. 437•

βεβαιούμενοι ώς ουκ αληθείς ούσας μηκυνειν, ΰποθε-

μίνοι ώς τούτου οΰτως έχοντος εις το πρόσθεν προί-

ωμεν, όμολογησαντες, (αν ποτέ αλλτ; φανη ταύτα η

5 ταύτη, πάντα ημιν τα άπο τούτου ζυμβαίνοντα λε-

λυμενα εσεσθαι.

Άλλα χρη, εφη, ταύτα ποιεΐν.

Αρ' ουν, ην δ* εγω, το επινευειν τω άνανευειν και Β

το εφίεσθαί τίνος λαβείν τω άπαρνεΐσθαι και το

»ο προσαγεσθαι τω άπωθεΐσθαι, πάντα τα τοιαύτα των

εναντίων *αν άλληλοις θειης είτε ποιημάτων είτε

παθημάτων ; ούδεν γαρ ταύτη διοίσει.

Άλλ', η δ" ος, των ίναντίων.

Τί ουν ; ην δ' εγω' διψην κα\ πεινην κα\ όλως

>5 τας επιθυμίας, και αύ το εθελειν κα\ το βούλεσθαι,

ου πάντα ταΰτα εις εκείνα ποι αν θείης τα είδη τα

νυν δη λεχθέντα ; οίον άεΐ την τοΰ επιθυμούντος ο

ψυχην ούχϊ ήτοι εφίεσθαί φησεις εκείνου ου αν επι-

θυμη, η προσαγεσθαι τούτο ο αν βουληταί οι γενε-

ϊο σθαι, η αύ, καθ' όσον εθελει τί οι πορισθηναι, επι-

νευειν τούτο προς αύτην ωσπερ τίνος ερωτώντος,

επορεγομενην αυτού της γενέσεως ;

Κγωγε.

Τι δε ; το άβουλεΐν καϊ μη εθελειν μηδ' επιθυμεΐν

«5 ουκ εις το άπωθεϊν και άπελαυνειν άπ' αύτης καϊ είς

άπαντα τάναντία εκείνοις θησομεν ;

Πώς γαρ ου ; ϋ

Ύοΰτων δη οΰτως εχόντων επιθυμιών τι φησομεν

είναι είδος, κα\ εναργεστατας αυτών τούτων ην τε

3° δίψαν καλούμεν καϊ ην πεΐναν ;

Π. <ϊν Ηϊς ζάάΗ Βηϊίει•. : οηι. Μ58.

ΚβΙαΙϊνε Ιβηη$. 175

437· Φησομεν, ή δ' ος. ΚψΛΙκ

Ούκοΰν την μεν ποτού, την δ' εδωδης ; 7'

ΧΤ_ ' ΚΟίΚΛΤΚί,1,1 αί · Οΐ-ΑυοοΝ.

Αρ' ούν, καθ' οσον δίψα εστί, πλεονος αν τίνος ΤΗβΓεηιαν

η ου λεγομεν επιθυμία (ν τϊ) ψυχή ειη ; οιον δίψα 5 Λίηΐ ογ

εστι οιψα αρα γε σερμου ποτού η ψυχρού, η πολλού $ύιΛ> ^,.

η ολίγου, η κα\ *εν\ λόγω ποιου τίνος πώματος ; η ϋΐ^ι^αΡβ°"

Ε εάν μεν τις θερμότης τω δίψει προση, την του ψυ- "ς^^

χροΰ επιθυμίαν προσπαρεχοιτ αν, εάν δε ψυχρότης, ο^ί601·

την του θερμοΰ ; εαν δε δια. πλήθους παρουσίαν ίο

πολλή ή δίψα ή, την του πολλού παρέχεται, εάν δε

όλίγη, την του ολίγου ; αυτό δε το διψην ου μη

ποτε άλλου γενηται επιθυμία η ουπερ πεφυκεν, αύτοΰ

πώματος, και αύ το πεινην βρώματος ;

Οΰτως, εφη, αύτη γε η επιθυμία εκάστη αύτοΰ 15

μόνον εκάστου οΰ πεφυκε, του δε τοίου η τοίου τά

προσγιγνόμενα.

438· Ι Μ^τοί τις, ην δ* εγώ, άσκεπτους ημάς οντάς Εχοεριίοη:

θορύβηση, ώς ουδείς ποτού επιθυμεί άλλα χρηστού ϊοοΛκχ-

'ν , , ,..\ - , , ρη***, ηο«

ποτού, και ου σίτου αλλα χρηστού σίτου, πάντες 2ο »ρα«ίου-

\ ν > λ ~ » λ ' 9 ' ί ' ; Ιβτ, Ιηι» αη

γαρ αρα των αγασων επισυμουσιν ει ουν η οιψα υηίνβΓβαΐ

επιθυμία εστι, χρηστού αν ειη ειτε πώματος ειτε

άλλου ότου εστίν επιθυμία, και αί άλλαι ούτω.

"Ισως γαρ αν, εφη, δοκοί τι λέγειν 6 ταύτα

λέγων. 25

Άλλα μεντοι, ην δ' εγώ, οσα γ* εστί τοιαύτα

Β οία είναι του, τά μεν ποιά άττα ποιού τινός εστίν, ώς

εμοϊ δοκεΐ, τά δ' αύτά έκαστα αυτού εκάστου μόνον.

ζ. η οΖ (δίε) Μ : η οΰ Α : που Π.

7. ίκϊ λάγψ ς). (ΙοΓη&πυδ : «V <5λίγ<ι> Μ55.

8, Ιο. ψυχροϋ . . . θιρμον Μ55. : θιρμοΰ . . . ψυχροί ς). Ηεπη.

176 5ίηιρΙ« αηά {οηιροηηά ίενηι$.

ΚερηΜκ

IV.

5ϋ€ΒΑΤΕ5,

Οι*λυα>Ν.

Ι11ιΐ5ΐπι-

Ιίοη οΓ Λβ

αι-βΐιπιεηΐ

Γγοπι ιΐιβ

ΐ].«• οΓ

1αη£<ια$ζ6

βίωυΐ ςοΓ-

Γείαΐίνβ

ΙβΠΪΙΒ.

Ουκ εμαθον, εφη.

Ουκ έμαθες, εφην, οτι το μείζον τοιούτον εστίν

Ρ• 438-

οίον τίνος είναι μείζον ;

ΤΙανυ γε.

5 Ούκονν τον ελαττονος ;

Ναι'.

Το δε γε πολύ μείζον πολύ ελάττονος. η γάρ ;

Να/.

Άρ' ουν κα\ το ποτέ μείζον ποτέ ελάττονος, και

ίο το εσόμενον μείζον εσόμενον ελάττονος ;

Άλλα τ'ι μην ; ή 8' ος.

Και τα. πλείω δη προς τα ελαττω κα\ τα διπλάσια ο

προς τα ημίσεα κα\ πάντα τα τοιαύτα, και αν βαρν-

τερα προς κονφότερα και θαττω προς τα βραδντερα,

ΐ5 και ετι γε τα. θερμά προς τα ψνχρα καΙ πάντα τα

τοντοις όμοια άρ' ούχ όντως έχει ;

ΤΙανν μεν ονν.

Τι δβ τα. περί τάς επιστημας ; ούχ 6 αύτος τρό

πος ; επιστήμη μεν αύτη μαθήματος αυτού επιστήμη

2ο εστίν η οτον δη δει θεΐναι την επιστημην, επιστήμη

δε τις και ποια τις ποιον τίνος και τινός, λέγω δε

το τοιόνδε' ούκ επειδή οικίας εργασίας επιστήμη Ό

εγενετο, διηνεγκε των άλλων επιστημών, ώστε οικο

δομική κληθηναι ;

25 Τι μην ;

"Άρ' ού τω ποια τις είναι, οία έτερα ουδεμία των

άλλων ;

Ναι.

Ούκοΰν επειδή ποιου τινός, και αύτη ποια τις

3ο εγενετο ; και αί άλλαι ούτω τεχναι τε και επιστημαι ;

22. οΐκίαι Μ : οικίίαί ΑΠ.

ρ- 438· "Έστιν οντω. ΒιριΛΙκ

Ύοΰτο τοίνυν, ήν δ' εγώ, φάθι με τότε βούλεσθαι

ν / ί V ~ » Λ Ο 1 > V * * / 800ΚΑΤΕ3,λέγειν, ει αρα νυν έμαθες, οτι οσα εστίν οια είναι οίΑυ^.

τον, αντα μεν μόνα αυτών μόνων εστί, των δε -ποιών ^^Ρ1ίυ"

Ε τινών ποια αττα. και οΰ τι λέγω, ώς, οίων αν τ/, 5 Αηΐίαρ»-

-~ \ν «ν ν-» - \ ιίοη οΓ ατοιαύτα και εστίν, ως αρα και των υγιεινών και ρο55ίΐ>ΐβ

ων η επιστήμη υγιεινή και νοσωοης και των

κακών και τών αγαθών κακή και αγαθή" άλλ' επειδή

ουκ αύτοΰ ουπερ επιστήμη εστίν εγένετο επιστήμη,

άλλα. ποιου τινός, τούτο δ* ήν ύγιεινον και νοσ- ίο

ώδες, ποια δή τις συνέβη και αυτή γενέσθαι,

και τοΰτο αυτήν έποίησε μηκέτι επιστήμην άπλώς

καλεΐσθαι, άλλά του ποιου τίνος προσγενομένου

ιατρικήν.

"Έ,μαθον, εφη, και μοι δοκεΐ ούτως έχειν. ι$

ο οε οη οιψος, ην ο εγω, ου \ τούτων σησεις των

τίνος είναι τοΰτο οπερ εστίν ; εστί δε δή τον

δίψος ;

ί,γωγε, ή ο ος πώματος γε.

Ούκονν ποιου μέν τίνος πώματος ποιόν τι και 2α

δίψος, δίψος δ" ουν αντο ούτε πολλού οΰτε ολί

γου, οΰτε αγαθού οϋτε κακόν, ούεΤ ένΐ λόγω ποιου

τινός, άλλ' αντοΰ πώματος μόνον αύτο δίψας πέ~

φνκεν ;

ΐΐαντάπασι μεν οΰν. >5

ΤοΟ διψώντος αρα ή ψνχή, καθ* οσον διψη, ουκ

Β άλλο τι βούλεται ή πιεΐν, και τούτου ορέγεται και

επι τοΰτο ορμά.

Αήλον δή.

ι6, ι8, 21 (ϋίδ), 23- &~ψοα\ς. \η. τηΆγ Μ55. : οίων τιν&ί

ς). Μ»(1νί^. &ή που Μ55. : 6η του ο). ΜοΓ^βηϊΙβΓΠ.

Ν

ι78

ΚιριώΙκ

IV.

δίΚΚΛΤΕδ,

ΤΗε Ια»

οί ςοηίπι-

άίοιίοη.

Πιε ορρο-

βίίίοη οί

άββΪΓε Ληά

ταβαα.

ΟοηΙνανγ ρΉ,ηΗρίες.

Ονκονν εϊποτε τι αντην άνθελκει διψώσαν, έτερον ρ· 439·

αν τι εν αυτή εϊη αύτοΰ τον διψώντος και άγοντος

ώσπερ θηρίον επ\ το πιεϊν ; ού γάρ δη, φαμεν, τό

γε αντο τω αύτω εαυτόν περί το αντο άμα τάναντία

5 πράττοι.

Ο» χ τν γαρ ονν.

"Ω,σπερ γε, οίμαι, τον τοξότον ον καλώς εχει λέ

γειν, οτι αντον άμα αϊ χείρες το τόζον απωθούνται

τε καΧ προσελκονται, άλλ' οτι άλλη μεν ή απωθούσα

ίο χειρ, έτερα δε η προσαγομενη.

ΐΐαντάπασι μεν ονν, εφη. ε

ΐΐότερον δη φώμεν τινας εστίν οτε διψώντας ονκ

εθελειν πιεϊν ;

Κα! μάλα γ , εφη, πολλούς κα\ "πολλάκις.

15 Τί οδν, εφην εγώ, φαίη τις άν τούτων -περί ; ονκ

ενεΐναι μεν εν τη ψνχη αντών το κελεύον, ενεΐναι

δε το κωλύον πιεϊν, άλλο ον καϊ κρατούν τον κελεν-

οντος ;

Έμοιγε, εφη, δοκεϊ.

3° Άρ' ονν ον το μεν κωλνον τα τοιαύτα εγγίγνεται,

όταν * εγγίγνηται, εκ λογισμού, τα δε άγοντα καϊ ϋ

ελκοντα δια παθημάτων τε κα\ νοσημάτων παραγίγ-

νεται ;

Φαίνεται.

υ οη αλογως, ην ο εγω, αςιωσομεν αντα οιττα

τε καϊ έτερα αλλήλων είναι, το μεν ψ λογίζεται λο-

γιστικον προσαγορενοντες της ψνχής, το δε ώ ερα

τε και πεινη καϊ διψη κα\ περϊ τάς άλλας επιθυμίας

3- θηρίον Β : θηρίου ΑΠΜ. δη Μ58. : αν ς). δοΗαηζ.

4. &μα Μ53. : &μ αν €). Ι» Ο.

21. ΐγγίγνηται 5Ληεΐ<ΐ€Γ : ΐγγίνηται Μ8Β.

Τ/ΐ€ εΐονγ ο/ £?οηΙΐιΐ5. 1-.79

ρ. 439• επτόηται άλόγιστόν τε και επιθυμητικόν, πληρώσεων ΚιριώΐΜ

Τίνων και ηοονων εταιρον.

Ε Ουκ, άλλ' ε'ικότως, εφη, ηγοίμεθ' αν ούτως. α^""'.

Ύαντα μεν τοίνυν, ην δ' εγώ, δύο ημΐν ώρίσθω

είδη εν ψνχτ) ενόντα. το δε δη του θυμοΰ καΐ φ 5

θυμούμεθα ττότερον τρίτον, η τούτων ποτερω αν εΐη

όμοφυες ;

Ισως, εφη, τω ετερω, τφ επιθυμητικω.

Άλλ', ην δ' εγώ, ποτέ άκουσας τι -^πιστεύω τούτω, τΐιβίΐιίπΐ

ν Α / • •Λ \ * ,ν»ΓΤ ' ρπηοίρΐβ

ω$• αρα Αεοντιος ο Αγλαιωνος ανιών εκ ΙΙειραιεως ιο οίδρίπιοΓ

υπο το βορειον τείχος έκτος, αισσομενος νεκρούς ηΐαείταΐβί

πάρα τω οημιω κείμενους, α/ια μεν ιοειν επισυμοι, «απιρίε.

άμα δε αύ δυσχεραίνοι κα\ άποτρεποι εαυτόν, κα\

ρ. 44°• τέως μαχοιτό τε καϊ | παρακαλύπτοιτο, κρατούμενος

δ' ουν ύπο της επιθυμίας, διελκυσας τους όφθάλ- «6

μους, προσδραμων προς τους νεκρούς, Ιδού ύμΐν,

εφη, ώ κακοδαίμονες, εμπλησθητε του καλοΰ θεά

ματος.

Ηκουσα, εφη, καϊ αυτός.

Ούτος μεντοι, εφην, ό λόγος σημαίνει την όργην »ο

πολεμεΐν ενίοτε ταΐς επιθυμίαις ως άλλο 6ν άλλω.

Σημαίνει γαρ, εφη.

Ούκοΰν καϊ άλλοθι, εφην, πολλαχού αίσθανόμεθα, ρ^δίοη

οταν ριαζωνται τίνα πάρα τον λογισμον επισυμιαι, ρβη^ηΐι

Β λοιδοροΰντά τε αύτον καϊ θυμούμενον τω βιαζομενω 25 ^αίηίΐ

εν αυτω, και ωσπερ ουοιν στασιαζοντοιν ςυμμαχον

τω λόγω γιγνόμενον τον θυμον του τοιούτου ; ταΐς κίβΐιίεουί

δ' επιθυμίαις αύτον κοινωνησαντα, αίροΰντος λόγου

ίηάίβηα-

Ιίοη ηβνβΓ

ίβΐΐ 1>γ Λ

1. ίτα'ιρον ΠΜ : ίτίρορ Α.

9• τ» ιτίστϊύ» Μ88. : π ον 7Γΐστίΰω ^.&ηοη. : 7τι πιστίύω ς]. Μπάνί^.

τοντφ ΑΠ : τούτο Μ.

Ν 2

ιδο Ραε$ϊοη ον $ρϊνϋ ορροεβά Ιο άβ$ϊτέ,

ΚιρώΙίί μη δεΐν άντιπράττειν, οΐμαί σε ουκ αν φάναι γενο- ρ. 44°·

μενού ποτε εν σαυτω τού τοιούτου αίσθεσθαι, οίμαι

οωυαοκ. ο ουο εν αΧΧω.

ρβΓίοηοί Οΰ μα. τον Αία, εφη.

Γ3οΐοΓ«Ίιεη 5 Τί δε ; ην δ' εγω' οταν τις οιηται άδικεϊν, ουχα

εβπεοΐΐν οσω αι> γενναιότερος η, τοσουτω ήττον δύναται ορ-

51ΐίΪΡΓ5

γ'ιζεσθαι καΐ πεινών καΧ ριγών κα\ άΧΧο ότιοΰν των

τοιούτων πάσχων ύπ' εκείνου ον αν οιηται δικαίως

ταΰτα δράν, και, δ Χέγω, ουκ εθεΧει προς τούτον

ιο αυτού εγείρεσθαι ό θυμός ;

'ΑΧηθη, εφη.

Τί δε ; οταν άδικεϊσθαί τις ηγηται, ουκ εν τούτω

ζείτε καϊ χαΧεπαίνει καΙ ζυμμαχεϊ τω δοκούντι δικαίω

κα\ δια. *τοΰ πεινην κα\ δια. *τού ριγούν κα\ πάντα

ι* τα τοιαύτα πάσχειν υπομένων καϊ νίκα κα\ ου λήγει Ό

των γενναίων, πρ\ν αν η διαπράξηται η τεΧευτήση

η ωσπερ κύων ΰπο νομεως ύπο τού Χόγου τού παρ'

αύτω άνακΧηθεις πραϋνθί} ;

ΤΙάνυ μεν οδν, εφη, εοικε τούτω ω Χεγεις' καίτοι

3ο γ εν τη ημέτερα. πόΧει τους επικούρους ωσπερ κύνας

εθεμεθα υπηκόους των αρχόντων ωσπερ ποιμένων

πόΧεως.

Καλώρ γάρ, ην δ" εγώ, νοεΐς δ βούλομαι Χεγειν.

άΧΧ' * η προς τούτω καϊ τόδε ενθυμεί ;

*5 Τδ ποίον ; Ε

"Οτι τουναντίον η άρτίως ήμΐν φαίνεται περι τού

βυμοειδούς. τότε μεν γάρ επιθυμητικόν τι αυτό ψό-

€

2. «V σαυτψ Μ : ΐν σαυτω Α : ίν ίαυτω Π.

13. ζ*ϊ Ε : ζητίί ΑΠΜ.

»4· δ·α τον (βίβ) 0). Ο. : δίά το Μ58. : δι' αίιτί> ς|. Μαάνΐ£.

I ζ. και νικά και Μ55. : καν νικάται ς]. Μ&άνΪ£.

24. 5 ς). ΑδΙ. : ίΐ Μ5 5. 27. αντ6 Μ : αίτφ ΑΠ.

αηά άί$Ιίη£ΗΪ$ΗαΙ>Ιε /νοιη τβα$οη. ι8ι

440 μεθα είναι, νυν δε πολλού δεΐν φαμεν, άλλα πολύ ΚιρηΜκ

μάλλον αντο (ν τη της ψνχης στάσει τίθεσθαι τά

οπλα προς του λογιστικού. οινικό».

ΐΐαντάπασιν, εφη.

Άρ' ούν έτερον ον κα\ τούτου, η λογιστικού τι ί Νο* *»<>■

ειοος, ωστε μη τρια αλλα ουο ειοη είναι (ν ψυχή, ρπηοιρίκ

Λ χ ν » α , * λ' - '\' 'η *β 5°ϋ1'

λογιστικον και επισυμητικον ; η κασαπερ (ν τη πολει αϊίη ιη«

44 1, ςυνειχεν αυτήν τρια οντά γένη, \ χρηματιστικον,

επικουρικόν, βουλευτικόν, ούτω και εν ψυχή τρίτον

τοΰτό εστι το θυμοειδες, επίκουρον δν τω λογιστικά) ι°

φύσει, εάν μη ύπο κακής τροφής διαφθαρη ;

Ανάγκη, εφη, τρίτον.

Να/, ην δ' εγώ, αν γ€ του λογιστικού άλλο τι

φαντ}, ώσπερ του επιθυμητικοΰ έφάνη έτερον ον.

Άλλ' ού χαλεπόν, (φη, φανηναι. καϊ γάρ εν »5

τοις παιδίοις τοΰτό γ αν τις ϊδοι, οτι θυμοΰ μεν

εύθυς γενόμενα μεστά εστί, λογισμού δ' (νιοι μεν

β εμοιγε δοκοΰσιν ουδέποτε μεταλαμβάνειν, οΐ δε πολ

λοί όψε ποτ€.

Ναι μα Δ", ήν δ' εγώ, καλώς γε είπες, ετι δε εν »ο Αρρββΐ ιο

τοις σηριοις αν τις ιοοι ο λέγεις, οτι ούτως εχει. προς

δε τούτοις καϊ δ άνω που εκεί εϊπομεν, το του Όμη

ρου μαρτυρήσει, το

στήθος δ< πλήξας κραδίην ήνίπαπε μνθω'

ενταύθα γάρ δη σαφώς ώς έτερον ετερω επιπληττον *5

0 πεποίηκεν "Ομηρος το άναλογισάμενον περ\ του

βελτίονός τε και χείρονος τω άλογίστως θυμουμενω.

3· τοί λογιστικού 3 : το λογιστικό^ ΑΠΜ.

5· τούτον 3? : τοΰτο ΑΠΜ. τι ΠΜ : οΓη. Α.

9· ΐπικουρικον Π : /πικουρητικον ΑΜ.

182 ΤΑβ ϊηάϊνίάιιαΐ ΗΙΐέ ίΗβ Ξίαία.

IV.

5Ο0ΒΑΤΕ5,

ΤΗε οοη-

οΐιΐδίοη ιΗλΙ

ΐΗο 5αηιε

ΙηΓοε ρπη-

είρίβδ εχΐ5(

1>οιη ίη Ιηο

δοΐε οικί

ίη ώβ ίη-

ΰίνϊάιιαΐ

αρρΗεά (ο

εαοΐι οΓ

Ιηεπι.

Κ.ομιδή, «07/, ορθώς λέγεις, ρ. 44 »■

Ύαΰτα μεν άρα, ην δ' έγώ, μόγις διανενεύκαμεν,

καϊ ήμΐν έπιεικώς ομολογείται τα. αύτά μεν έν πάλει,

τα αυτά. δ' εν ενθ5 έκαστου τη ψυχη γένη ένεϊναι καϊ

5 ίσα τον αριθμόν.

"Εστί ταύτα.

Ούκούν έκεϊνό γε ήδη άναγκαϊον, ώς πόλΐί ην

σοφή κα\ ω, οντω καϊ τον ιδιώτην καϊ τούτω σοφον

είναι ;

Τι ιι μην ;

Καϊ ώ δτ) ανδρείος Ιδιώτης και ώς, τούτω καϊ πάλιν ϋ

άνδρείαν καϊ όντως, καϊ τάλλα πάντα προς άρετήν

ωσαύτως αμφότερα εχειν.

Ανάγκη.

ΐ5 Καϊ δίκαιον δη, ω Γλαυκών, οΐμαι, φήσομεν άν

δρα είναι τω αύτω τρόπω ωπερ καϊ πόλις ην δικαία.

Καϊ τοΰτο πάσα ανάγκη.

Άλλ' ου πγι μην τούτο έπιλελησμεθα, οτι εκείνη

γε τω το έαυτού εκαστον έν αύτη πράττειν τριών

2ο όντων γενών δικαία ην.

Ου μοι δοκούμεν, εφη, έπιλελήσθαι.

ΝΙνημονευτέον άρα ήμϊν, οτι καϊ ημών έκαστος,

ότου άν τα αύτού εκαστον τών έν αύτψ πράττη, ούτος Ε

δίκαιος τε εσται καϊ τα αύτού πράττων.

35 Καϊ μάλα, η δ' ος, μνημονευτέον.

Ούκούν τω μεν λογιστικω άργειν προσήκει, σοφω

οντι καϊ εχοντι τήν ύπέρ άπάσης της ψυχής προ-

μηθειαν, τω δε θυμοειδεϊ ύπηκόω είναι καϊ ξυμμάχω

τούτου ;

4· «'κογ ίκάστου Μ : όΊ ΐκάστου ΑΠ. τη ΑΜ : οιη. Π. γίνη 5 : γίνιι

ΑΜΠρΓ. 12. άνδμίίαν Χ : και άνδριίαν ΑΠΜ.

Τ1ΐ6 αΙΗαηΜ ο/ ρα$ήοη αηά νβαζοη. 183

Ρ· 44ΐ· Πάνυ γε. ΚιρΜκ

IV.

Άρ' ούν ούχ, ώσπερ ελεγομεν, μουσικής και γυμ

ναστικής κράσις ζύμφωνα αυτά ποιήσει, το μεν ο^Ιςο*"

ρ. 442· επιτείνουσα και τρεφουσα λόγοις Ι τε καλοΐς και Μαβίοαικί

μαθημασι, το δε άνιεΐσα παραμυθουμενη, ήμερούσα 5 »πι |>3Γ-

πιοηιζε

αρμονία τε καϊ ρυθμφ ; ραβΜοηαηΰ

Κ,ομιδή γε, ή δ' ος. Πιβ5βι»ο

Και τούτω δη οΰτω τραφεντε και ως αληθώς τα ^ιΐοοηυ-οΐ

αυτών μασοντε και παιοευσεντε προστατησετον του

επιθυμητικού, δ δτ) πλείστον της ψυχής εν εκάστω ίο

εστι και χρημάτων φύσει άπληστότατον' δ τηρή-

σετον μη τω πίμπλασθαι των περί το σώμα καλου

μένων ηδονών πολύ και Ισχυρον γενόμενον ουκ αυ

Β τα αύτοΰ πράττη, άλλά καταδουλώσασθαι και άρχειν

επιχειρήστ) ων ου προσήκον αύτω γένει, και ζύμ- 15

πάντα τον βίον πάντων άνατρεψη.

ΐΐάνυ μεν ούν, εφη.

'Αρ' ούν, ήν δ' εγώ, και τους εζωθεν πολεμίους ^Ί^'"

τούτω άν κάλλιστα φυλαττοίτην ύπερ άπάσης της &βΛ<ΐβ-

ψυχής τε και του σώματος, το μεν βουλευόμενον, το ίο ΐχ>Λ οί

οε προπολεμουν, επομενον οε τω αρχοντι και ττ) αν- κ«δ.

δρεία. επιτελούν τα βουλευθεντα ;

"Εστι ταύτα.

Και άνδρεϊον δη, οΐμαι, τούτω τω μέρει καλούμεν τΐιβοου-

ο ενα εκαστον, όταν αύτοΰ το θυμοειδες διασώζη διά 25

τε λυπών και ηδονών το ύπο τού λόγου παραγγελθεν

δεινόν τε και μη.

Όρθώς, γ', εφη.

9· προστατήσιτον ο). ΒεΙ&βΓ : προστήσιτον ΑΠ : προσθήσιτον Μ.

ιι. £3: ΑΠ: ω Α : & Η.

1 9· φνλαττοίτην ς : φυΧάττοι την ΑΠΜ.

26. τοί λόγου 8 : τάν Χόγων ΑΠΜ.

Γ3£εου5.

184

IV.

5(ΚΗΑΤΕ5,

Οΐ-ΑυοοΜ.

ΤΗε \νΐδε.

ΐεπιρεΓαιε.

ΤΙιε ί>ΐ5ΐ.

ΤΗε ηαηητβ

οΓ ίυδίίοβ

ίΙΙυιΐΓβΙεϋ

ί>γ οοτη-

ιηοηρίαοβ

ίη5ΐ3Π0β5.

Οιιν άεβηϊΗοη ύνοηξΗΐ Ιο ΙΗ.6 Ιβ$1.

Σοφον δε γε εκείνω τω σμικρφ μέρει, τω ο ηρχε ρ. 44ζ

τ εν αύτω και ταύτα παρηγγελλεν, εχον αύ κάκεινο

επιστημην εν αύτω την του ξυμφέροντος εκάστω τε

κα\ ολω τω κοινω σφών αυτών τριών όντων.

5 Πάνυ μεν ούν.

Τι δε; σώφρονα ου τή φιλία κα\ ξυμφωνία τή

αυτών τούτων, όταν τό τε άρχον και τώ αργομενω ν>

το λογιστικον όμοδοζώσι δεΐν άργειν κα\ μη στα-

σιάζωσιν αύτω ;

ίο Σωφροσύνη γοΰν, ή δ' ος, ούκ άλλο τί εστίν η

τοΰτο, πόλεως τε κα\ Ίδιώτου.

Άλλα μεν δη δίκαιος γε, ψ πολλάκις λεγομεν,

τούτω και ούτως εσται.

Πολλτ7 ανάγκη.

•5 Τι ουν ; είπον εγώ' μη πη ημϊν άπαμβλύνεται

άλλο τι δικαιοσύνη δοκεΐν είναι η οπερ εν τη πόλει

εφάνη ;

Ούκ εμοιγε, εφη, δοκεϊ.

τΩ.δε γάρ, ην δ' εγώ, παντάπασιν αν βεβαιωσαί- ε

ίο μεθα €ΐ τι ημών ετι (ν τη ψυχή αμφισβητεί, τα φορ

τικά αύτω προσφεροντες.

Ποία δη ;

Οίον ε'ι δεοι ημάς άνομολογεΐσθαι περί τε εκείνης

της πόλεως και του εκείνη ομοίως πεφυκότος τε και

»5 τεθραμμενου ανδρός, ει δοκεϊ άν παρακαταθηκην

χρυσίου η αργυρίου δεξάμενος ό τοιούτος άποστερη-

σαι, τίν άν οΐει ο'ιηθηναι τούτο αύτον | δράσαι μάλ- ρ· 443

λον η οσοι μη τοιούτοι ;

Ούδεν άν, εφη.

2° Ούκούν και ιεροσυλιών κα\ κλοπών καΊ προ-

I. ίί' γ Α7ΠΜ : δ' ΑρΓ. Υ], τοΰτο £ : τούτον ΑΠΜ.

^ΐί^ϋοε ΙΗ* $αηιε ίη Ιηβ ΐηάϊνίάιιαΐ αηά ίη ΐΗε 5ΐαΙε. 185

443- δοσιών, η ιδία εταίρων η δημοσία πόλεων, έκτος ΚιρΜκ

* τ - ' IV.αν ούτος ειη ;

Και μην ουδ' όπωστιοΰν άπιστος η κατα όρκους

η κατά τάς άλλας ομολογίας. ί

ΤΙώς γάρ αν ;

ΟΑοιχεΐαι μην κα\ γονέων άμελειαι και θεών άθερα-

πενσίαι παντϊ άλλω μάλλον η τω τοιούτω προση-

κουσιν.

ΤΙαντΙ μεντοι, εφη. ιό

Β Ούκοΰν τούτων πάντων αίτιον, οτι αύτοΰ των εν

αύτω εκαστον τά αύτοΰ πράττει αρχής τε περι και

τον άρχεσθαι ;

Ύοΰτο μεν ούν, και ούδεν άλλο.

"Ετι τι οδν έτερον ζητείς δικαιοσύνην είναι η ταυ- 15

την την δύναμιν, ή τούς τοιούτους άνδρας τε παρέ

χεται και πόλεις ;

Μά Αία, η δ' ος, ουκ εγωγε.

Ύελεον αρα ημΐν το ενυπνιον αποτετελεσται, ο

νι ι - ι >/ι\ ■ / /\ ι-ε&ΐίζει]

εψαμεν υποπτευσαι, ως ευσυς αρχόμενοι της πόλεως 20 ιΐ,ε ι,ορβ

>/>- * /ι / »»/ ν/ \ €η16Γΐαίη«Ι

ε οικιζειν κατα σεον τινα εις αρχήν τε και τύπον τινα ίηΐΗεβΓ5ΐ

της δικαιοσύνης κινουνευομεν εμρερηκεναι. ιίοηοίιΗβ

Π' ν * διαίο.ανταπασι μεν ουν.

Το δε' γε ην άρα, ώ Γλαυκών, δι δ και ωφελεί,

εϊδωλόν τι της δικαιοσύνης, το τον μεν σκυτοτομικον 35

φύσει ορθώς εχειν σκυτοτομεΐν καϊ άλλο μηδέν

πράττειν, τον δε τεκτονικον τεκταίνεσθαι, και τάλλα

οη ούτως.

I. &ν Α2ΠΜ : &>ν Α.

4. η Μ : ;/ ΑΠ. 7· Ι")" ΠΜ : >"* Α·

14. «λλο. "Ετι τι Ηεπτι. : άλλο ϊ«· τι Μ55.

Ι9· τί\(ον ΠΜΰΟΓΤ. : τι\<νταιον ΑΜρΓ.

1 86 ΤΗε Ιταβ ώηο€ρΐίοη ο/ ΐΗϋ ]Η$1 αηά ηη/ΉίΙ.

κψΛΐκ Φαίνεται. ρ. 443•

Το δε γε αληθές, τοιούτο μεν τι ην, ως εοικεν, η

οι^υςοΝ. δικαιοσύνη, αλλ ου περί την εςω πραςιν των αυτού, Ό

τΐιε ιΗΓεβ άλλα περϊ την εντός ώς αληθώς περϊ εαυτόν και τα

ρηηοϊρίεί χ , , , „

ΐιαπηοηίϊε 5 εαυτού, μη εασαντα ταλλοτρια πραττειν εκαστον εν

ιη οηε.

αύτώ μηδέ πολυττραγμονεΐν προς άλληλα τα εν τη

ψνχη γένη, αλλά τω οντι τα. οικεία εύ θεμενον κα\

άρζαντα αύτον αυτού κα\ κοσμησαντα και φίλον γε-

ΤΗείιαΓ- νόμενον εαυτώ κα\ ζυναρμόσαντα τρία οντά, ώσπερ

Ηυπίίΐη ΐίίε. ίο ορούς τρεις αρμονίας ατεχνως, νεατης τε και υπάτης

κα\ μέσης, και ει άλλα άττα μεταξύ τυγχάνει οντά, Ε

πάντα ταΰτα ζυνδησαντα καΐ παντάπασιν ενα γενό-

μενον εκ πολλών, σώφρονα καΐ ηρμοσμενον, ούτω

δη πραττειν ηδη, εαν τι πράττη η περί χρημάτων

15 κτησιν η περί σώματος θεραπείαν η καϊ πολιτικόν

τι η περί τα ίδια ξυμβόλαια, εν πάσι τούτοις ηγου-

μενον κα\ ονομάζοντα δικαίαν μεν καϊ καλην πράζιν

η άν ταΰτην την εζιν σώζη τε κα\ ζυναπεργάζηται,

σοφίαν δε την επιστατοΰσαν ταύτη τη πραζει επι-

30 στημην, άδικον δε πράζιν | η άν άεΐ ταύτην λυη, ρ. 444•

άμαθίαν δε την ταύτη αύ επιστατοΰσαν δόξαν.

ΥΙαντάπασιν, η δ' ος, ω Έώκρατες, άληθη λέ

γεις.

ιεν, ην ο εγω τον μεν δίκαιον και ανορα και

35 πάλιν κα\ δικαιοσυνην, ο τυγχάνει εν αυτοΐς ον, ει

φαΐμεν εΰρηκεναι, ουκ άν πάνυ τι, ο'ιμαι, δόζαιμεν

ψευδεσθαι.

Μά Δια ου μεντοι, εφη.

4• ττ(ρ\ ίαντον ΠΜ : πιρι ίαυτων Α. 8, 9- αίταν . . . ΐαντω ΠΜ : οηι. Λ.

β «

1 1 . και ιί Π : ίΐ και Λ : ίΐ και Μ.

1 6. η π(ρί τα Μια ΠΜ : η κηϊ ιτ«ρί τα Μια Α.

Ιίοο.

^ιι$ΙΪ06 ΐΗέ ΙιβαΙΗι οτ τυβΙΙ-Ββΐηξ ο/ ίΗβ $οηΙ. 187

444· Φώμεν άρα : ΚιρπΜίί

Λ. ~ Ιν·

Ψωμεν.

&στω οη, ην ό εγω' μετα γαρ τοντο σκεπτεον, ου^ο*.

ο'ιμαι, άδικίαν.

Αήλον. 5

Β Οΰκούν στάσιν τίνα. αύ τριών όντων τούτων δει ΐη^ιίοε

. \ ? ν- / \ > \ \ ι,1β °ρρ°-

αντην είναι και ποΚυπραγμοσυνην και αλλοτριοπραγ- 5ίιβ 0ί ^ιω-

μοσννην και επανάστασιν μέρους τίνος τφ ολω της

ψυχής, ϊν άρχη εν αύτη οϋ προσήκον, άλλά τοιού

τον οντος φύσει οίου πρεπειν αύτω δουλεύειν τω του ίο

αρχικού γένους οντι ; τοιαύτ άττα, ο'ιμαι, φήσομεν

καΐ την τούτων ταραχήν και πλάνην (ίναι την τε

άδικίαν και άκολασίαν και δειλίαν και άμαθίαν κα\

ξνλλήβδην πάσαν κακίαν.

€ Ύαντά μεν ούν ταύτα, εφη. 'δ

Οΰκούν, ην δ' εγώ, κα\ το άδικα πράττειν καΧ το

άδικεϊν και αύ το δίκαια ποιεϊν, ταύτα πάντα τυγχά

νει οντα κατάδηλα ηδη σαφώς, εΧπερ και ή αδικία τε

κα\ δικαιοσύνη ;

Πώς δη ; 2ο

"Οτι, ήν δ' εγώ, τυγχάνει ούδεν διαφέροντα των

υγιεινών τε κα\ νοσωδών, ώς εκείνα εν σώματι, ταύτα

εν ψυχή.

Πη ; εφη.

Τά μεν που υγιεινά ύγίειαν εμποιει, τά δε νοσώδη 25

νόσον.

Ν«.

Οΰκούν κάί το μεν δίκαια πράττειν δικαιοσύνην

τ> εμποιει, το δ' άδικα άδικίαν ;

5· δήλοι» ΑΜ : δήλοι* ότι Π. ίο. τώ τοϋ 3 : τοϋ δ' αί οΌυ\(ύιιι> ΑΠΜ.

I 5· αΰτά μϊν 5ΐθΙ>. 1 7- το δίκαια ς : τά δίκαιη ΑΠΜ.

ι88

ΚφώΙκ

IV.

5Ο0ΚΛΤΚ*,

Οΐ-ΑυοοΝ.

ΑηιΛοξγ οί

ηιίικί.

ΗοΙίΗ :

<1ί5«35ε : :

}ιΐ51ιοε :

ίη)ι15ΐίεε.

Τΐιε οΜ

ν/ΗειΗβΓ

Λε ]υ5ΐ ογ

Ιΐκ• Π!ΐ)Π'-(

13 Ιΐΐκ

ΙιβρρίεΓ,

1ΐ35 βεοοιηε

Π'.ίιι ιιίοιι,-,.

^Η5ίΪ€6 α ηαίιιναί $€ΐ/-£ονβηι»ΐ€ηί.

Άναγκη. ρ. 444-

Εστί δε το μεν νγίειαν ποιείν τα εν τω σώματι

κατά φνσιν καθιστάναι κρατείν τε κα\ κρατεΐσθαι

ΰπ' αλλήλων, το δε νόσον πάρα φυσιν αρχειν τε καϊ

ί άρχεσθαι άλλο υπ άλλου.

Έΐστι γαρ.

Ουκοΰν αν, εφην, το δικαιοσννην εμποιεΐν τα ΐν

τη ψυχή κατά φνσιν καθιστάναι κρατείν τβ και κρα

τεΐσθαι ΰπ' αλλήλων, το δε άδικίαν πάρα φνσιν άρ-

ιοχειν τε καϊ άρχεσθαι άλλο ΰπ' άλλον ;

Κομιδη, εφη.

Άρετη μεν άρα, ως εοικεν, ΰγίειά τε' τις αν εΐη καϊ

κάλλος και ενεζία ψυχής, κακία δε νόσος τε καϊ αϊ- Ε

σχος και ασθένεια.

15 Οιστιν ούτω.

Αρ' ουν ου και τα μεν καλά επιτηδεύματα εις

αρετής κτήσιν φέρει, τα δ' αΙσχρα. εις κακίας ;

Άναγκη.

Το δη λοιπόν ήδη, ως εοικεν, ήμϊν εστί σκεψα-

2ο σθαι, πότερον αΰ λυσιτελεΐ δίκαια τε πραττειν και

| καλά επιτηδενειν κα\ είναι δίκαιον, εάν τε λανθανη ρ. 445

εαν τε μη τοιούτος ων, η άδικεϊν τε και άδικον είναι,

εανπερ μη δίδω δίκην μηδέ βελτίων γίγνηται κολα-

ζόμενος.

ΐ5 Άλλ', εφη, ω Έ,ώκρατες, γελοΐον εμοιγε φαίνεται

το σκεμμα γίγνεσθαι ηδη, ει τού μεν σώματος τής

φνσεως διαφθειρομενης δοκεΐ ου βιωτον είναι ονδε

μετά πάντων σιτίων τε καΧ ποτών καϊ παντός πλον-

τον και πάσης αρχής, τής δε αυτού τούτου ω ζωμεν

3ο φύσεως ταραττομενης κα\ διαφθειρομενης βιωτον β

άρα εσται, εάνπερ τις ποιη ο αν βονληθη άλλο πλην

Οηε /ονηι ο/ νϊΗΜβ, /οην ο/ ντο€. 1 89

ρ. 445· τοΰτο οπόθεν κακίας μεν και αδικίας άπαλλαγησεται, ΚιρηίΗι

δικαιοσύνην δε καΐ άρετην κτησεται, επειδηπερ εφάνη

γε οντα εκατερα οια ημείς οιεληλυσαμεν . α^νοο».

1 ελοιον γαρ, ην ο εγω αλλ ομως επειπερ εν

ταύθα εληλύθαμεν, οσον οίϊόν τε σαφέστατα κατιδειν 5

οτι ταντα ούτως εχει, ού χρη άποκάμνειν.

"Ιίκιστα, νη τον Αία, εφη, πάντων * άποκμητεον.

Ο Δεν/90 νυν, ην δ' εγώ, Ινα και ϊδης οσα και

ειοη έχει η κακία, ως εμοι οοκει, α γε οη και αςια

θεας. ίο

"Έ,πομαι, εφη· μόνον λεγε.

Και μην, ην δ' εγώ, ώσπερ άπο σκοπιάς μοι φαί

νεται, επειδή ενταύθα άναβεβηκαμεν του λόγου, εν

μεν είναι είδος της άρετής, άπειρα δε της κακίας,

τετταρα δ" εν αύτοΐς άττα ων καΐ άξιον επιμνη- 15

σθηναι.

Πώί λέγεις ; εφη.

"Οσοι, ήν δ' εγώ, πολιτειών τρόποι εισιν είδη α* π*111/

V - / \ ΓΟΓΠ15 Οί

έχοντες, τοσούτοι κινδυνευουσι καϊ ψυχής τρόποι ιΗεϋοαΐ

^ 3.5 Οί Ιΐΐβ

είναι. ίο δι&ΐε.

ο Πόσοί δη ;

ΠεΊτε μεν, ην δ* εγώ, πολιτειών, πέντε δε ψυ

χής.

Α,εγε, εφη, τίνες.

Αεγω, είπον, οτι εις μεν ούτος ον ημείς διεληλυ- 35

θαμεν πολιτείας εϊη αν τρόπος, επονομασθείη δ' αν

καϊ διχη' εγγενομενου μεν γαρ άνδρος ενος εν τοις

άρχουσι διαφέροντος βασιλεία άν κληθείη, πλειόνων

δε άριστοκρατία.

άποκμητϊον 0}. Βο^ΙίβΓ : άποκνητίον Μ 55.

8. όσα καϊ «ίίι; ΑΠ : όσα Λ&η Μ.

190 Μοηανΰίιγ ον ανϊ$Ιοενα€)< ? Νο ηιαϋεν ιυΑηΑ.

ΚψώΙΐί Αληθή, ΐφη. ρ. 445.

1 ουτο μεν τοινυν, ην ο εγω, (ν ειοος λέγω ούτε

8θ€ΒΛΤΕ5,

ί>Ι.ΛΪΌϊΝ.

γαρ αν πλείονε ούτε εί? εγγενόμενος κινησειεν αν Ε

των άςίων λόγου νόμων της πόλεως, τροφή τε κα\

5 παιδεία χρησαμενος ή διηλθομεν.

Ον γαρ εικός, εφη.

3• €γγ€νόμ(νθί 3 : {γγ«νόμ€ΐΌΐ ΑΠΜ.

Ε.

ρ. 449· Άγαθην μεν τοίνυν την τοιαύτην πάλιν τε και κψύΛκ

πολιτε'ιαν και ορθην καλώ, καϊ άνδρα τον τοιούτον,

κακας δε τας αλλάς και ημαρτημενας, ειπερ αντη ο^αοο»!

ορση, περι τε πόλεων διοικήσεις και περι ιδιωτών 0Η„5ι

ι / / > / / Αοειμλντγκ.

γνχης τρόπον κατασκευήν, εν τετταρσι πονηρίας 5

εϊδεσιν ονσας.

ΤΙοίας δη ταύτας ; εφη.

Και εγώ μεν τ/α τάς εφεξής ερών, ως μοι εφαί- ΤΗβοοηι-

Β νοντο εκασται ε£ αλλήλων μεταβαίνειν ό δε ΥΙολε- «οηιβη «η<ι

μαρ-χος — σμικρόν γαρ άπωτερω τον 'Άδειμαντον ίο

καθήστο — εκτε'ινας την χείρα και λαβόμενος τον

Ίματίον άνωθεν αντον παρά τον ώμον, εκείνον τε

προσηγάγετο καϊ προτείνας εαντον ελεγεν άττα

προσκεκνφώς, ων άλλο μεν ονδεν κατηκονσαμεν,

τόδε δε' Άφήσομεν ονν, εφη, η τ'ι δράσομεν ; "δ

"ΐΐκιστά γε, εφη ό Αδείμαντος μέγα ηδη λέ

γων.

Και εγώ, Τι μάλιστα, εφην, νμεΐς ονκ άφίετε ;

Σ/ 9 Μ *ε, ή ο ος.

ε "Ετι εγώ εΊπον, τ'ι μάλιστα ; *ο

'Α,πορραθνμεΐν ημϊν δοκεις, εφη, καϊ είδος ολον ηιβκιχίηΒ

' Κπβηάί

ίο. ϊτι ΑΠ : «η Μ : ότι Χ<?.

192 Τ/ιε άί^βϊοηΐΐγ ο/ Ι/ιε $ηδ]6€ΐ.

Κφώΐκ ον το ελάχιστον εκκλεπτειν τον λόγου, Ινα μη διελ- ρ. 449·

θης, και λήσειν οιηθήναι ειπών αΰτο φαύλως, ώς άρα

5θ€ΗΛΤΕ5, \ ~ \ >Λ Ν Λ«χ * VΑοΕίΜΑΝτυϊ. περι γυναικών τε και παιοων παντι οηλον, οτι κοινά

τηβα5υμα- τα ψιλών εσται.

ι»νβ »ιι 5 Ούκοΰν ορθώς, εφην, ω Αδάμαντα ;

ιΗιη68ΐη Να/, η δ* ος. άλλά το ορθώς τούτο, ώσπερ

Ιιβ&βηΐ τάλλα, λόγου δεΐται, τις 6 τρόπος της κοινωνίας·

δοΐυΐίοη οί πολλοί γάρ αν γενοιντο. μη οδν παρής οντινα συ

ι>ΐεη». λέγεις" ως ήμεΐς πάλαι περιμενομεν οΐόμενοί σε που η

ίο μνησθήσεσθαι παιδοποιίας τε περι, πώς παιδοποιή-

σονται, καΐ γενομένους πώς θρεψουσι, καϊ ολην

ταΰτην ην λέγεις κοινων'ιαν γυναικών τε καϊ παίδων"

μεγα γάρ τι οιόμεθα φερειν κα\ ολον είς πολιτείαν

ορθώς η μη ορθώς γιγνόμενον. νυν ούν επειδή

ι Β άλλης επιλαμβάνει πολιτείας πριν ταΰτα Ίκανώς

διελεσθαι, δεδοκται ήμΐν τούτο, δ συ ηκουσας, το

σε \ μη μεθιεναι, πριν άν ταύτα πάντα ώσπερ τάλλα ρ. 45°·

διελθης.

Και εμε τοίνυν, ό Τλαύκων εφη, κοινωνον της

2ο ψήφου ταύτης τίθετε.

Άμελει, εφη ό θρασύμαχος, πάσι ταύτα δεδογ-

μενα ήμΐν νόμιζε, ώ Έώκρατες.

Οίον, ην δ' εγώ, ειργάσασθε επιλαβόμενοί μου !

οσον λόγον πάλιν, ώσπερ εζ αρχής, κινείτε περ\ τής

^εη«ι 35 7Γ0^ίΤ6ίαΓ I νν ως ν$η διεληλυθώς εγωγε εχαιρον,

ϊϋΓρπδβοί αγαπών εί τις εάσοι ταύτα άποδεζάμενος ως τότε

ερρηθη. α νΰν ύμεΐς παρακαλούντες ουκ ιστε οσον Β

εσμον λόγων επεγείρετε' ον ορών εγώ παρήκα τότε,

μη παράσχοι πολύν οχλον.

Ι7· πάντα ωσπιρ ΑΜ : ωσπιρ πάντα Π.

21. ταΰτα ΠΜ : ταυτά Α.

ΤΗβ εα£βνη€$$ ο/ ΟΙαηοοη. 193

45°· Τί δε ; η δ' ος ό θρασύμαχος' χρυσοχοήσοντας ΚφΜκ

οίει τούσδε νυν ενθάδε άφΐχθαι, άλλ' ού λόγων

» / 8<ΧΚΛΤΕ5,

ακουσομενους ; τηβλϊυμλ-

ΓΜαι, ειπον, μέτριων γε. ο^ν^.

Μετρον δε γ ', εφη, ώ Έώκρατες, ό Γλαυκών, τοι- 5 τπε εο<χΐ

/ χ/ »/ ο» χ ' α> -ν >νχν ΗυπιοιίΓ οΓ

όντων λόγων άκουαν ολος ο ριος νουν εχουσιν. άλλα τηγ^-

το μεν ημετερον εα' συ 06 περί ων ερωτωμεν μηοα-

ο μώς άποκάμης η σοι δοκεϊ διεζιών, τις ή κοινωνία

τοις φύλαζιν ήμϊν παίδων τε περι και γυναικών

εσται και τροφής νίων ετι όντων της εν τω μεταξύ ίο

χρόνω γιγνομενης γενέσεως τε και παιδείας, ή δη

επιπονωτάτη δοκεΐ είναι, πειρώ *δή ειπείν τίνα

τρόπον δει γίγνεσθαι αυτήν.

Ού ράδιον, ω εΰδαιμον, ην δ" εγώ, διελθεΐν παλ

λάς γάρ απιστίας εχει ετι μάλλον των έμπροσθεν ΐδ

ων διήλθομεν. και γάρ ως δυνατά λέγεται, άπιστοϊτ

αν, και ε'ι ο τι μάλιστα γένοιτο, ως άριστ άν εϊη

Ώ ταύτα, καϊ ταύτη άπιστήσεται. διο δη και οκνος

τις αύτών απτεσθαι, μη εύχή δοκη είναι ό λόγος, ω

φίλε εταίρε. ι°

^Αηδεν, ή δ' ος, οκνει' οΰτε γάρ αγνώμονες οΰτε

άπιστοι ουτε δύσνοι οι άκουσόμενοι.

Και εγώ ειπον Ώ άριστε, η που βουλόμενός με

παραθαρρΰνειν λέγεις ;

"Έγωγ', εφη. 25

Πάν τοίνυν, ην δ' εγώ, τούναντίον ποιείς, πιστεύ- α Λ-ίεηάΐγ

οντος μεν γαρ εμου εμοι ειοεναι α λεγω, καλώς ειχεν αιηοη

Έ,η παραμυσια' εν γαρ ψρονιμοις τε και φιλοις περι ιΗαη » Ηοϊ-

Ιίΐβ οηο.

5· μίτρον ΠΜ : μίτριον Α. 8. π ΑΠ : , ίΐ Μ.

1 2. πάρω δη Ο). ΒαίΐΟΓ : πάρω Αν Α : πιιρω οΰν ΠΜ.

1 9· δοκ$ Α ΟΟΓΓ. Μ : δο«ΐ ΑΠ.

Ο

194 Ηβ ΐΗαΙ &ΪΙΙ$ Ιίιβ ΙνηΙΙι %$ α ηιητάενβτ.

ΚιριώΙκ

V.

δοΟΚΛΤΕδ,

Μεη αηά

νοιποη

ΙΐϊΐνοδϊπιίΙαΓ

η&ΐϋΓβδ

τών μεγίστων τε καϊ φίλων τάληθή ειδότα λέγειν ρ. 45°·

ασφαλές καϊ θαρραλέον, άπιστονντα δε και ζητονντα

άμα τους λόγους ποιεϊσθαι, ο δη βγω δρω, φοβερόν

Τ€ και σφαλερόν, ου τι γέλωτα | όφλεϊν — παιδικον ρ. 451·

5 γαρ τοΰτό γΐ — , άλλα μη σφαλείς της αληθείας οΰ

μόνον αύτος άλλά και τούς φίλους ξυνεπισπασά-

μενος κείσομαι περί ά ηκιστα δει σφάλλεσθαι. -προσ

κυνώ δε Άδράστειαν, ώ Υλαύκων, χάριν ου μέλλω

λέγειν" ελπίζω γαρ ούν ελαττον αμάρτημα ακουσίως

ιο τίνος φονέα γενέσθαι η απατεώνα καλών τε και αγα

θών καϊ δικαίων νομίμων περί. τούτο ούν το κινδύ-

νευμα κινδυνευειν εν έχθροΐς κρεϊττον η φίλοις, ώστε

εδ με παραμυθεΐ. β

Και ό Τλαΰκων γελάσας Άλλ', ω "Σώκρατες, εφη,

)5 εάν τι πάθωμεν πλημμελές ύπο του λόγου, άφίεμέν

σε ώσπερ φόνου καϊ καθαρον είναι καϊ μη απατεώνα

ημών. άλλά θαρρησας λέγε.

Άλλα μέντοι, είπον, καθαρός γε καϊ εκεί ό αφε

θείς, ως ό νόμος λέγει" εικός δέ γε, εϊπερ εκεί, κάν-

2ο θάδε.

Αέγε τοίνυν, εφη, τούτου γ ένεκα.

λέγειν δη, εφην εγώ, χρη άνάπαλιν αυ νυν, ά

τότε ίσως εδει εφεξής λέγειν" τάχα δε οΰτως αν ορ- ο

θώς εχοι, μετά άνδρεϊον δράμα παντελώς διαπερανθεν

25 το γυναικειον αυ περαίνειν, άλλως τε κα\ επειδή συ

οΰτω προκαλεί.

Άνθρώποις γαρ φΰσι και παιδευθεΐσιν ώς ημείς

διηλθομεν, κατ έμην δόξαν ουκ εστ άλλη όρθη

9· Αμάρτημα Μ55.: Αμάρτημα ίΐναι Ο]. Μ&(1νΪ£.

II. δικαίων 5115ρ60(υιη ίιιϊΐ δοΐΐιΙείάειΌ. κοϊ νομ'ιμαν 5.

13. ίί ΑΠΜ : ούκ (υ ς : οΰ ς]. Ηεπη.

22. 8ΐ) ΠΜ : ίί Α. £ τότί χ : 3 ποτ€ ΑΠΜ.

εΰυεαιίοη.

Νο <1Ϊ5-

Ιίηείίοη

'ΐνοηιβη ατ€ δηί Ιεεεετ ηιβη.' 195

ρ. 451· ΐταίδωρ τε και γυναικών κτησίς τε και χρεία η κατ ΚιρνΗκ

εκείνην την ορμην ιοΰσιν, ηνπερ το πρώτον ώρμή- '

σαμεν επεχειρησαμεν δε που ως αγέλης φύλακας ε£Ι"™'

τους αν8ρας καθιστάναι τώ λόγω. 3ηΊ ^,11"65

' ι · ι Ηηα &ηου1<1

Να/. « ,,16ΓβίοΓε

Η^νε α

ϋ Άκολουθώμεν τοίνυν και την γένεσιν κα\ τροφην ^ΓηΠ3Γ.

παραπλησίαν αποδίδοντες, καϊ σκοπώμεν, ει ήμΐν

πρέπει η οΰ.

ΐΐώς ; εφη.

Ώδε. τάς θηλείας των φυλάκων κυνων πότερα ιο

ςυμφυλάττειν οιόμεθα δεΐν άπερ άν ο'ι άρρενες φυ- ηπιο^ι

λαττωσι και ξυνθηρευειν και ταλλα κοιντ) πρατ- 5αοΗ α5 ί$

τειν, η τας μεν οικουρειν ενοον ως αδυνάτους ίνεεη ™εη

οια τον των σκυλακων τοκον τε και τροψην, τους

δε πονεϊν τε καϊ πάσαν έπιμελειαν εχειν περι τά 15

ποίμνια ;

Ε Κ.οινί), εφη, πάντα' πλην ως άσθενεστεραις χρώ-

μεθα, τοις δε ως ισχυροτεροις.

Ο'ιόν τ ούν, εφην εγώ, επί τά αυτά χρησθαί τινι

ζωω, άν μη την αυτήν τροφην τε κα\ παιδείαν άπο- 2ο

διδως ;

Ούχ οΐόν τε.

ΕΣ άρα ταΐς γυναιζιν επί ταύτά χρησόμεθα και τοις

άνδράσι, ταύτά καϊ διδακτέον αύτάς.

| Να/. *5

Μουσική μεν εκείνοις τε καϊ γυμναστική εδόθη.

Να/.

Και ταΐς γυναιζίν άρα τούτω τω τεχνα κα\ τά ^°™(^

περ\ τον πόλεμον άποδοτεον και χρηστέον κατά ΐηυ8Ηι' η' ΙΚ1Χ15ΙΟ,

Ταύτα. 3° Β)Ίτιη:ΐ5ΐίε,

23. κη« τοίϊ Α5ΠΜ : τοϊί Α.

Ρ· 452

Ο 2

196 Τ/ιβ ^'αί5 ο/ έ/ιβ τνίΐε.

ΚιρνΜϊΐ

ν.

500ΚΑΤΓ.5,

Οΐ-ΑυςοΝ.

ηηϋ πιΠιΐίΐιγ

οςιιηΐΐν

\νί(Η πιεη.

Οοηνεη-

(ίοη '-1ιοιιΙ(1

ηοΐ \χ ρ€Γ-

πιίΐίειΐ ιο

Μ ίιικί 111

Ιΐιε να/ οί

3 ΙΐϊβΙΐβΓ

βοςχί.

Είκοί εξ ων λέγεις, εφη. ρ. 452•

Ισω$• δη, ειπον, πάρα το έθος γελοία αν φαίνοιτο

7τολλά περί τα. νυν λεγόμενα, εϊ πράξεται ή λέγεται.

Καί μάλα, εφη.

5 Τι, ην δ" έγω, γελοιότατον αυτών οράς ; η δήλα

δη οτι γυμνάς τάς γυναίκας εν ταΐς παλαίστραις

γυμναζομένας μετά. των ανδρών, ου μόνον τάς νέας, β

άλλα κα\ ηδη τας πρεσβυτέρας, ώσπερ τους γέρον

τας εν τοις γυμνασίοις, όταν ρυσοι καί μη ηδείς την

ίο όψιν όμως φιλογυμναστώσιν ;

Ντ/ τον Αία, εφη' γελοΐον γαρ αν, ώς γε εν τω

παρεστώτι, φανείη.

Ούκοΰν, ην δ' έγω, έπείπερ ώρμησαμεν λέγειν,

ου φοβητέον τα τών χαριεντων σκωμματα, οσα κα\

ΐ5 οία άν είποιεν ε\ς την τοιαυτην μεταβολην γενο-

μένην καί περ\ τα. γυμνάσια καί περί μουσικην κα\ ζ

ουκ ελάχιστα περί την τών οπλών σχεσιν και ίππων

οχησεις.

Όρθώς, εφη, λέγεις.

2ο Άλλ' έπείπερ λέγειν ηρζάμεθα, πορευτέον προς

το τραχύ του νόμου, δεηθεϊσί τε τούτων μη τα αυ

τών πραττειν άλλα σπουδάζειν, καϊ ύπομνήσασιν

οτι ου πολύς χρόνος έζ ου τοις "Έιλλησιν έδόκει

αισχρά είναι καϊ γελοία άπερ νυν τοις πολλοίς τών

35 βάρβαρων, γυμνούς άνδρας όρασθαι, κα\ οτε ηρχοντο

τών γυμνασίων πρώτοι μεν Κρήτες, έπειτα Αακεδαι- ϋ

μόνιοι, έξην τοις τότε άστείοις πάντα ταύτα κωμω-

η ουκ οϊει ;

Έιγωγε.

3ο Άλλ' έπειδη, οιμαι, χρωμένοις άμεινον το άποδύ-

εσθαι του συγκαλΰπτειν πάντα τα τοιαύτα έφάνη, και

δεϊν.

"τ

Τ/ιβ 3ΟΊ.0Μ5 Υβ/ηΙαΙίοη ο/ Ιΐιαη. 1 97

Ρ• 452• το εν τοις όφθαλμοΐς δη γελοΐον εξερρύη ύπο τοΰ εν Κιριώΐίζ

τοις λόγοις μηνυθεντος άριστον και τούτο (ρεδεί-

ςατο, οτι μάταιος ος γελοιον άλλο τι ηγείται η το οωιχοκ.

κακόν, κα\ ό γελωτοποιεϊν επιχειρών προς άλλην

Ε τινά όψιν αποβλέπων ώς γελοίου η την του άφρονος 5

τε κα\ κακοΰ, καϊ καλοΰ αδ σπουδάζει προς άλλον

τίνα σκοπον στησαμενος η τον του άγαθοΰ.

ΥΙαντάπασι μεν οδν, εφη.

Άρ' ουν ου πρώτον μεν τοΰτο περί αυτών άνομο- Βηι ί5 ιΜϊ

λογητεον, ει ουνατα η ου, και οοτεον αμφισρητησιν ίο ογ εςηαΐΗχ

είτε τις φιλοπαισμων είτε σπουδαστικός εσελει αμ-

Ρ• 453• φισβητησαι, πότερον δυνατή φύσις η ανθρωπινή | ή

θηλεια τύ} τοΰ άρρενος γένους κοινωνησαι εις άπαντα

τα έργα η ουο εις εν, η εις τα μεν οια τε, εις οε τα

ου, καϊ τοΰτο δη το περί τον πόλεμον ποτέρων εστίν; ι$

άρ' ούχ ούτως άν κάλλιστα τις αρχόμενος, ως το

εΙκός, καϊ κάλλιστα τελευτησειεν ;

Τίολυ γε, εφη.

Βούλει ουν, ην & εγώ, ημείς προς ημάς αυτούς

ΰπερ τών άλλων άμφισβητησωμεν, Ινα μη έρημα τα ν>

τοΰ έτερου λόγου πολιορκήται ;

Β Ούδεν, εφη, κωλύει.

Αεγωμεν δη ΰπερ αυτών οτι Ώ "Σώκρατες τε κα\ ο^βοιίοη :

Γλαυκών, ούδεν δεΐ ΰμΐν άλλους άμφισβητεΐν αύτοϊ κ>χίηε Λαΐ

γαρ εν αρχϊ) της κατοικισεως, ην ψκιζετε ποΑιν, 25 δΐιουΗ άο

ωμολογειτε οειν κατά φυσιν εκαστον ενα εν το αυτού «οι*:

/ Η»νβ ηοι

πραΤΤεΐν. «οπιβηβηα

ίΐμολογησαμεν, οιμαι• πως γαρ ου ; «ιι^^οΛ

"Έ>στιν ουν όπως ού πάμπολυ διαφέρει γυνή ανδρός

την φυσιν ; 3°

6. ττροϊ Μ5 5. : άβΐ. \ν. Η. Τΐιοιηρβοη : «γ δίοβ.

θί ΛβΪΓ

ο\νη?

198 Α 3£α ο/ άίβτοηΙΗβε.

ΚιρΜκ

V.

5θ€ΗΑΤΕ8,

ΑηβλνβΓ

Ιο ΐΗε

ΐΐώς ού διαφέρει ; ρ. 453·

Ούκοΰν άλλο και έργον εκατερω προσήκει προσ-

τάττειν το κατά. την αυτόν φύσιν ; ο

Τι >ι μην ;

5 ΤΙώς ούν ονν άμαρτάνετε νυν και τάναντία ύμΐν

αύτοΐς λέγετε φάσκοντες αδ τους άνδρας και τάς

γυναίκας δεΐν τα αυτά ττράττειν, πλείστον κεχωρισ-

μενην φύσιν έχοντας ; εςεις τι, ώ θαυμάσιε, προς

ταΰτ άπολογεΐσθαι ;

ίο Ώί μεν εξαίφνης, εφη, ου πάνυ ράδιον' άλλα σου

δεήσομαί τε και δέομαι και τον ΰπερ ημών λόγον,

όστις ποτ εστίν, ερμηνεΰσαι.

αυτ εστίν, ην ο εγω, ω 1 λαυκων, και αλλα

πολλά τοιαύτα, ά εγω πάλαι προορών εφοβούμην Ό

15 τε και ώκνουν άπτεσθαι του νόμου του περί την των

γυναικών και παίδων κτησιν και τροφήν.

Ού μά τον Δια, εφη, ού γάρ εύκόλω εοικεν.

ι» γαρ, ειπον. αλλα οη ωό ίχβι αν τε τις εις

κολυμβήθραν μικράν εμπέση άν τε ε'ις το μεγιστον

ίο πέλαγος μέσον, ομως γε νεϊ ούδεν ^ττον.

ΤΙάνυ μεν ουν.

Ούκοϋν κάί ήμϊν νευστεον και πειρατεον σώζεσθαι

εκ του λόγου, ητοι δέλφινα τινα ελπίζοντας ημάς

ύπολαβεϊν άν η τινα άλλην άπορον σωτηρίαν.

'5 "Έιοικεν, εφη. ε

Φερε οη, ην ο εγω, εαν πη ενρωμεν την εςοοον.

ώμολογοΰμεν γάρ δή άλλην φύσιν άλλο δεΐν επιτη-

δεύειν, γυναικός δε και ανδρός άλλην είναι' τάς δε

άλλας φύσεις τά αυτά φαμεν νυν δεΐν επιτηδεΰσαι.

3ο ταΰτα ημών κατηγορείτε ;

27· &μο\ογονμ€ν Μ : όμοΚογοϋμίν ΑΠ.

Τ/ιβ 5β6τηϊηξ ύοηΐναάϊοϋοη ο/ ί/ΐ£ ατξΐιτηεηΐ. 199

ρ. 453· Κομιδτ} γε. ΚιρηΜκ

ρ. 454· Η γενναία, ην δ' εγώ, ώ Γλαυκών, \ η δύναμις

« > ν « / 50ΟΙΛΤΕ5,

της αντιλογικης τέχνης. ου^αοκ.

Τί δη ;

"Οτι, είπον, δοκοΰσί μοι εις αυτήν και άκοντες 5 τΐιβκβπι-

7Γθλλοι εμπίπτειν κα\ οίεσθαι ουκ ερίζειν άλλα δια- 5ϊ5ΐοηοχ

λεγεσθαι, δια. το μη δύνασθαι κατ είδη διαιρούμενοι οίανεΛ&ι

το λεγομενον επισκοπειν, άλλα κατ αυτο το όνομα

διώκειν του λεχθέντος την εναντ'ιωσιν, εριδι, ού δια-

λεκτω προς άλλ^λοιτ χρώμενοι. ίο

"Εστί γαρ δη, εφη, περ\ πολλούς τοΰτο το πάθος'

άλλα. μών καΐ προς ημάς τοΰτο τείνει εν τω παρ-

όντι ;

Β ΥΙαντάπασι μεν ούν, ην δ' εγώ' κινδυνεύομεν γοΰν

άκοντες άντιλογίας άπτεσθαι. '5

Πώς ;

Το μη την αυτήν φύσιν οτι ού των αύτών δει ννπβη \νβ

επιτηδευμάτων τυγχανειν πανυ ανορειως τε και ερισ- ιο ύίίΤεΐΌηΐ

τικως κατα το όνομα οιωκομεν, επεσκεψαμεσα οε άαϊεκηΐ

ουο οπηουν τι ειοος το της ετέρας τε και της αυτής ίο ν6 η,^η,

ι / \ \ / λ « >*/ λ ι * \ οηΐν ΐΗοδβ

φύσεως και προς τι τεινον ωριζομεσα τοτε, οτε τα άίκαεηαχ

επιτηδεύματα άλλη φύσει άλλα, τη δε αύτη τα αύτά ^,"^7-

άπεδίδομεν.

Ού γαρ ούν, εφη, επεσκεψάμεθα.

ο Ύοιγάρτοι, είπον, εζεστιν ημιν, ώς εοικεν, άνε- »5

ρωτάν ημάς αύτούς ει η αύτη φύσις φαλακρών και

κομητών καϊ ούχ η εναντία, και επειδάν όμολογώμεν

εναντ'ιαν είναι, εάν φαλακροί σκυτοτομώσι, μη εάν

κομήτας, εάν δ' αύ κομηται, μη τους έτερους.

Γελοίοι μεντ άν εϊη, εφη. 3°

Ι7· μη την αυτήν £ : την αντήν ΑΠΜ : την αΚΚην ε). Βαϊίετ.

ίεοΐιχΐ ιΗβ

ραΓ$αίΐ5.

1$ ΐΗβτβ αη 65$έηέίαΙ οτ οηίγ αη αεάάβηίαΐ

^Αρα κατ άλλο τι, εΐπον εγώ, γελοΐον, η οτι τότε ρ. 454·

ου πάντως την αύτην καϊ την ετεραν φύσιν ετιθε-

μεθα, άλλ' εκείνο το είδος της αλλοιώσεως τε καϊ

όμοιώσεως μόνον εφυλάττομεν το προς αυτά, τεϊνον ϋ

5 τα. επιτηδεύματα ; οίον Ιατρικον μεν καϊ Ιατρικον

την ψνχην οντά την αύτην φύσιν εχειν ελεγομεν' η

ουκ οϊει ;

"Έ,γωγε.

Ιατρικον δέ καϊ τεκτονικον άλλην ;

ίο ΥΙάντως που.

Ούκοΰν, ην δ" εγώ, κα\ το των ανδρών και το τών

γυναικών γένος, εάν μεν προς τεχνην τινά η άλλο

επιτήδευμα διαφέρον φαίνηται, τούτο δη φησομεν

εκατερω δεΐν άποδιδόναι' εάν δ' αύτώ τούτω φα'ινη-

15 ται διαφερειν, τφ το μεν θηλυ τ'ικτειν, το δε άρρεν

οχεύειν, ούδέν τι πω φησομεν μάλλον άποδεδεϊχθαι Ε

ώς προς δ ημεϊς λεγομεν διαφέρει γυνη ανδρός, άλλ'

ετι οιησόμεθα δεΐν τά αυτά επιτηδεύειν τους τε φύ

λακας ημΐν και τάς γυναίκας αύτών.

ίο Και ορθώς, εφη.

Ούκοΰν μετά τούτο κελεύομεν τον τά εναντία

λέγοντα τούτο αύτο ] διδάσκειν ημάς, προς τίνα ρ. 455-

τεχνην η τι επιτήδευμα τών περι πόλεως κατα

σκευήν ούχ η αύτη αλλά έτερα φύσις γυναικός τε

*5 καΧ ανδρός ;

Δίκαιον γούν.

Τάχα τοίνυν αν, οπερ συ ολίγον πρότερον έλεγες,

είποι άν καϊ άλλος, οτι εν μέν τω παραχρήμα

4- το : τά ΑΠΜ. τίίνον τα <] : τίίΐΌ»τα ΑΠΜ : τιΐνον 3.

5· και Ιατρικον ς : και Ιατρικήν Α2ΠΜ (ρυηοΐϊϊ ηοΐαΐυιτι ϊη Μ) : κα'ι

ιατρικών ΑρΓ. : οπι. Βγ. 6. ίντα ΑΠΜ : Ιχοντα θ.

άΐββπηα ύβΐυεβη ηιβη αηά ζυοτηεη ? 2θΐ

ρ· 455· Ίκανώς ειπείν ού ράδιον, επισκεψαμενω δε ούδεν ΚιρνίΙΐι

■χαλεπόν. '

Ε* \ V δοΟΒΛΤΕδ,ιττοι γαρ αν. ο,**™.

Βούλα ουν δεώμεθα του τα. τοιαύτα άντιλεγοντος

Β άκολουθήσαι ήμίν, εάν πως ημείς εκείνω ενδειξώμεθα 5

οτι ούδεν εστίν επιτήδευμα ίδιον γυναικί προς διοί-

κησιν πόλεως ;

ΐΐάνυ γε.

"Ιθι δή, φήσομεν προς αυτόν, άποκρίνου' άρα Ώιβδαπίί

ούτως έλεγες τον μεν ευφυή προς τι είναι, τον οε ίο ρη> άτβ

αφυη, εν ω ο μεν ραοιως τι μανθανοι, ο οε χαλεπως; βοιΗβεχεδ,

και ο μεν απο ρραγειας μαθήσεως επι πολύ ευρετικος Λβγ Άτε

ειη ου εμαθεν, ο οε πολλής μαθήσεως τυχών και ΓηαΗί8ΐιεΓ

μελέτης μηδ' α. έμαθε σώζοιτο ; και τω μεν τα. του ^Πλμι

ς σώματος ίκανώς ύπηρετοΐ ττ) διάνοια, τω δε εναν- »5 ^ *0Π1βη·

τιοϊτο ; άρ' αλλ' άττα εστίν η ταΰτα, οίς τον εύφυή

προς έκαστα κα\ τον μη ώρίζου ;

Ουδείς, η δ' 6ς, άλλα φήσει.

Οίσθά τι ουν ύπο ανθρώπων μελετώμενον, εν ω

ού πάντα ταΰτα το των ανδρών γένος διαφερόντως ίο

εχει η το τών γυναικών ; η μακρολογώμεν την τε

ύφαντικήν λέγοντες καΐ την τών ποπάνων τε κα\

Ό εψημάτων θεραπείαν, εν οις δη τι δοκεΐ το γυναικεΐον

γένος είναι, ου καί καταγελαστότατόν εστί πάντων

ήττώμενον ; 35

Αληθή, εφη, λέγεις, οτι πολύ κρατείται εν απασιν

ως επος ειπείν το γένος του γένους, γυναίκες μεντοι

7τολλαϊ πολλών ανδρών βελτίους (Ις πολλά' το δε

ολον εχει ώς σύ λέγεις.

Ούδεν άρα εστίν, ώ φίλε, επιτήδευμα τών πόλιν 3°

ΙΟ. τον μϊν ΠΜ : τό μϊν Α.

202 Τ/κ.' εαηιβ ςηαΐϋίεζ ατε /οιιηά ϊη ύοί/ι.

Κί/ηιΗκ διοικούντων γυναικός διότι γννή, οόδ' ανδρός διότι ρ. 455·

άνηρ, άλλ' ομοίως διεσπαρμεναι α'ι φύσεις εν άμφοΐν

ΟυναοΝ. τοιν ζωοιν, και πάντων μεν μετέχει γννη επιτηδευ

μάτων κατά φύσιν, πάντων δε άνηρ, επί πάσι δε ε

5 άσθενεστερον γυνη άνδρός.

ΪΙάνυ γε.

Μεη »ηά Ή ουν άνδράσι πάντα προστάζομεν, γυναικι δε

\νοτηοη

«γο ίο οε οΰδεν ;

βονεπιείΐ ν

ΐ))- Λε δ»™: χναί πως ;

Η,-ινε ιΐιε ίο Αλλ εστι γαρ, οιμαι, ως ψησομεν, και γυνη

5απιε ριΐΓ- * / « μ ν \ / * λ> ν ι '

5ΐιίΐ5. ιατρική, η ο ου, και μουσική, η ο αμουσος φύσει.

Ύί μην ;

Γυμναστική δ" άρα ου, οϋδε πολεμική, | η δε ρ. 456.

άπόλεμος καΐ ου φιλογυμναστικη ;

'5 Οιμαι εγωγε.

Ύί δε ; φιλόσοφος τε και μισόσοφος ; και θυμοει-

δης, ή δ' άθυμος ;

"Εστί καϊ ταντα.

"Έ,στιν άρα κα\ φυλακικη γυνη, η δ' ου. η ού

20 τοιαύτην καϊ των άνδρών των φυλακικών φύσιν

εζελεξάμεθα ;

Ύοιαύτην μεν οΰν.

Και γυναικός άρα καϊ άνδρος η αύτη φύσις εις

φυλακην πόλεως, πλην οσα άσθενεστερα η Ίσχυρο-

»5 τερα εστίν.

Φαίνεται.

Κοα γυναίκες άρα α'ι τοιαΰται τοις τοιούτοις άν- Β

δράσιν εκλεκτεαι ζυνοικεΐν τε καϊ ζυμφυλάττειν,

επείπερ εϊσιν ίκαναϊ και ζυγγενεΐς αύτοΐς την φύσιν.

3° ΤΙάνυ γε.

Ι3· κα< γυμναστική, η δ' πρα ού* £.

ΤΙιεη Ιίΐΐϊν εάηεαίίοη εΗοηίά 6β ΐΗβ $ανιε. 203

456. Τά δ' επιτηδεύματα ού τα αυτά αποδοτέα ταΐς ΚιρηΜκ

, ~ ,> ν.

αυταις φυσεσιν ;

Τ* » ' δοςκΑΤΕϋ,β αυτα. οωυα,κ.

Ηκομεν άρα εις τα πρότερα περιφερόμενοι, καϊ

όμολογοΰμεν μη πάρα. φύσιν είναι ταΐς των φυλά- 5

κων γυναιζΐ μουσικην τε και γυμναστικην άποδι-

δόναι.

ΐΐαντάπασι μεν ούν.

0 Ουκ αρα αδύνατα γε ούδε εύχαΐς όμοια ενομοθε- ν/αΛπιϊι

τουμεν, επειπερ κατα φυσιν ετισεμεν τον νομον ι° ΐυΐίοηδ ιο

άλλα τα νυν παρα ταύτα γιγνομενα παρα φυσιν ΑπΜίιεγ

μάλλον, ως εοικε, γιγνεται. Λβϊηχιϊ

"Εοικεν.

Οϋκοΰν ή επίσκεψις ημΐν ήν ει δυνατά τε καϊ

βέλτιστα λεγοιμεν ; '5

Ήν γάρ.

Και οτι μεν δη δυνατά, διωμολόγηται ;

Να/.

"Οτι δε δη βέλτιστα, το μετά τοΰτο δει διομολο-

γηθήναι ; »ο

Δήλον.

Οΰκοΰν προς γε το φυλακικην γυναίκα γενέσθαι,

» νΛ Ν \ < - ν λ / « > νΛ Ν άίίΤβΓεηΐ

ουκ αλλη μεν ημιν ανορας ποιήσει παιοεια, αλλη άοΚΓοε5 ο(

τ> οε γυναίκας, άλλως τε και την αυτήν φυσιν παρα- \,0ιη ίη

λαβουσα; »5 Ιηιαεη_

Ουκ άλλη.

Γίώς ουν έχεις δόξης του τοιοΰδε περι ;

Ύίνος δη ;

Ύοΰ ΰπολαμβάνειν παρά σεαυτω τον μεν άμείνω

άνδρα, τον δε χείρω' η πάντας ομοίους ήγεΐ ; 3°

Ι4· δννατά τ€ α : δυνατά γ« ΑΠΜ.

204 ΕάηοαΙΐοη ο/ τνονιεη α ριώΐϊο ύβηββέ.

ΚιριιίΚζ

V.

500ΚΑΤΕ5,

Ομγ κνοιηεη

1))ΐ Ιηε ρι·αο

Ιίοβ ο£

πιιΐδίο αηά

σε

πίΕύε ιηε

&651 οί

«οπιεη.

ΙΛβΜεΓ

άαΐϊβϊ βκ

Ιο 1« ω

δικήε<1

ιο Λέπι ;

οεο»ϋ5ε

ΐΗε^ ατέ

Ουδαμώς. ρ. 456.

Έν ούν ττ/ πάλει ην ωκίζομεν, πάτερον οϊει ημιν

άμείνους άνδρας εξειργάσθαι τους φύλακας, τυγόντας

ης διηλθομεν παιδείας, η τους σκυτοτόμους, τη σκυ-

5 τικί) παιδευθεντας ;

Τελοΐον, εφη, ίρωτας.

^Λανθάνω, εφην' τί δαί ; των άλλων πολιτών

ονχ ούτοι άριστοι ; Ε

Πολιί γε.

ίο Τ/ δαί; α'ι γυναίκες τών γυναικών οΰχ αύται

έσονται βελτισται ;

Και τούτο, εφη, πολύ.

"Εστί δε τι πάλει άμεινον η γυναικάς τε και άν

δρας ώς άριστους εγγίγνεσθαι ;

15 Ουκ εστίν.

Ύοΰτο δε μουσική τε και γυμναστική παραγιγνά-

μεναι, ώς ημείς | διηλθομεν, άπεργάσονται ; ρ. 457·

ΤΙώς δ' ου ;

Ου μόνον άρα δυνατόν άλλα καΐ άριστον πόλει

2ο νόμιμον ετίθεμεν.

Οΰτως.

Άποδυτεον δη ταΐς τών φυλάκων γυναιίςίν, επεί-

περ άρετην αντί Ιματίων άμφιεσονται, και κοινωνη-

τεον πολέμου τε καΐ της άλλης φυλακής της περι

»5 την πόλιν, καΐ ούκ άλλα πρακτεον' τούτων δ' αυτών

τα ελαφρότερα ταΐς γυναιξίν η τοις άνδράσι δοτεον

δια την του γένους άσθενειαν. 6 δε γελών άνηρ επ\ Β

γυμναΐς γυναιξί, του βέλτιστου ένεκα γυμναζομεναις,

άτελη του γελοίου σοφίας δρεπων καρπόν,

3ο ούδεν οίδεν, ώς εοικεν, εφ' ω γελά ούδ' ο τι πράτ-

7, ΙΟ. δαί Α : 6ί ΠΜ. 28. γυναιξί ΑΠ : ταΐϊ γυναιξί Μ Εϋϊββ. ΤΗεοά.

ΟΙ1<1 £Γβ»ΙΡΓ

λνανβ.

ΤΑβ βν$1 αηά $€ζοηά τυανε. 205

457· τ«* κάλλιστα γαρ δη τοΰτο και λέγεται καΐ λελε- ΚιρΜκ

ξεται, οτι το μεν ώφελιμον καλόν, το δε βλαβερού

αισχρον. ο^υοοπ.

ΥΙαντάπασι μεν ούν. ^ ηοΜο

Ύοΰτο μεν τοίνυν εν ώσπερ κΰμα φώμεν διαφεύ- 5

γ€ΐν τον γυναικείου περι νόμου λέγοντα, ώστε μη

ο παντάπασι κατακλυσθήναι τιθεντας ώς δει κοιντ/

■πάντα επιτηδεύειν τους τε φύλακας ήμϊν και τάς

φυλακίδας, άλλα πη τον λόγον αύτον αύτώ όμολο-

γεΐσθαι ώς δυνατά τε και ωφέλιμα λέγει ; ίο

Και μάλα, εφη, ου σμικρόν κΰμα διαφεύγεις.

Φήσεις γε, ην 8 ΐγω, ου μεγα αύτο είναι, οταν το τΐιοϊεοοηά

μετά. τοΰτο ϊδης.

Αεγε δη, ΐδω, εφη.

Ύούτω, ην δ' εγώ, έπεται νόμος και τοις εμπρο- ΐ}

σθεν τοις άλλοις, ώς εγφμαι, οδε.

Ύίς ;

Ύάς γυναίκας ταύτας των ανδρών τούτων πάν-

Ώ των πάσας είναι κοινάς, ιδία. δε μηδενΐ μηδεμίαν

συνοικεϊν' καϊ τούς παίδας αύ κοινούς, και μήτε ίο

γονέα εκγονον ειδεναι τον αύτοΰ μήτε παϊδα

γονέα.

Πολι/', εφη, τοΰτο εκείνου μείζον προς άπιστίαν

και τοΰ δυνατού περι και τοΰ ωφελίμου.

Ούκ οΐμαι, ήν δ' εγώ, περί γε τοΰ ώφελίμου άμ- ι$

φισβητεΐσθαι αν, ώς ού μεγιστον αγαθόν κοινάς μεν

τάς γυναίκας είναι, κοινούς δε τους παΐδας, εϊπερ οίον

τε' άλλ' οίμαι περι τοΰ ει δυνατόν η μη πλείστην

[άίΓ] άμφισβήτησιν γενέσθαι.

9· δμοΧογιΊσθαι ΛΜ : ώμοΚογησθαι Α!Π.

28. πλιΐστηι/ 6ι> νς εοιτ. : ηΚιίστην ΑΠΜ.

2θ6 ΤΙιβ άαγ άηαπι.

V.

3θ€ΒΑΤΕ5,

ΤΙιβ υΐίϋιχ

ίΐηϋ ροδϊί-

βίΐίΐγ οί α

ςοπιΐϊΐυηίψ

οΓ\νϊνε5ίΐη<1

ςΗΠςίΓοη.

"Πιο αΐϊΐίΐγ

Ιο 1)ε οοη-

Βγ51, Ιΐιε

ρθ55ΪΙ>ί1ίΐγ

ΐίερί αμφοτέρων, ή δ' ος, εύ μάλ' αν άμφισβητη- ρ. 457·

Μη. Κ

Αεγεις, ην δ' εγώ, λόγων σύστασιν' εγώ δ* ωμην

€Κ γε τον έτερου άποδράσεσθαι, εϊ σοι δόζειεν ώφε-

5 λιμον είναι, λοιπόν δε δη μοι εσεσθαι περί του δυ

νατού και μη.

Άλλ' ουκ ελαθες, η δ' ος, άποδιδράσκων, άλλ'

αμφοτέρων περί δίδου λόγον.

Ύφεκτεον, ην δ' εγώ, δίκην. τοσόνδε μεντοι

ίο χάρισαί μοι' εασόν με | εορτασαι, ώσπερ ο'ι άργοι ρ. 458-

την διάνοιαν εΐώθασιν εστιάσθαι ύφ' εαυτών, όταν

μόνοι πορεύωνται. και γαρ ο'ι τοιούτοι που, πρ\ν

εζευρεΐν τίνα τρόπον εσται τι ων επιθυμοΰσι, τούτο

παρεντες, ίνα μη κάμνωσι βουλευόμενοι περί του

ι5 δυνατού κα\ μη, θεντες ως υπάρχον είναι δ βούλον-

ται, ηδη τα λοιπά διατάττουσι καΐ χαίρουσι διεζιόντ^ς

οια δράσουσι γενομένου, άργον καΧ άλλως ψυχην ετι

άργοτεραν ποιοΰντες. ηδη οδν κα\ αύτος μαλθα- β

κίζομαι, και εκείνα μεν επιθυμώ άναβαλεσθαι

ίο καΐ ύστερον επισκεψασθαι, η δυνατά, νυν δε ώς

δυνατών όντων θε\ς σκεψομαι, αν μοι παρίης,

πώς διατάζουσιν αυτά ο'ι άρχοντες γιγνόμενα, και

οτι πάντων ζυμφορώτατ' αν είη πραχθεντα τη

πάλει και τοις φύλαζι. ταΰτα πειράσομαί σοι πρό-

25 τερα συνδιασκοπεΐσθαι, υστέρα δ' εκείνα, εϊπερ

παρίης.

Αλλά παρίημι, εφη, καϊ σκόπει.

Οίμαι τοίννν, ην δ' εγώ, εϊπερ έσονται ο'ι άρχοντες

άζιοι τούτου του ονόματος, οι τε τούτοις επίκουροι ο

3° κατά ταύτά, τους μεν εθελησειν ποιεΐν τα επιταττό-

μενα, τους δε επιτάζειν, τά μεν αυτούς πειθομενους

ΤΙιε Βτεεάϊηξ ο/ αηίηιαίζ.

ρ. 458· τοις νόμοις, τά δε καϊ μιμούμενους οσα αν εκείνοις Κψώώ

επιτρεψωμεν.

Ε» I VI 5(Χ:ΒΛΤΕ3?

ΙΚΟς, €ψη. Οι,ΑυςοΝ.

Συ μεν τοίνυν, ην δ' εγώ, ό νομοθέτης αύτοίς, ΤΗείεβίί-

ώσπερ τους άνδρας έςελεζας, οϋτω και τας γυναίκας 5 5ε1β«

' \ 'ί: * ' α' " « ' ' λ - < ε"*^·3115

εκΛ6£α$· παραδώσεις κασ οσον οιον τ€ ομοφυεις οι πιβίε αηά

/ η> > ' \ {- ι \ ν >&' «Λ ίεηιαίε, ννΐιο

οε, ατε οικίας τε και ζυσσιτία κοινά έχοντες, ιοια οε «ηι πιεεί μ

η ουοενος ουοεν τοιούτο κεκτημένου, ομου δη έσονται, Άηά

(«λ\> / \ > / ν » εχεΓείδεδ,ομου οε αναμεμιγμένων και εν γυμνασιοις και εν τη &η<ΐννΗΐι*:

άλλη τροφή ΰΐΓ ανάγκης, οΊμαι, της εμφύτου άξον- ίο ^™0^„

ται προς την αλλήλων μΐζιν. η ουκ αναγκαία σοι ^",π,ι

δοκώ λέγειν ; ηεοε55ίιχ.

Ου γεωμετρικαις γε, η δ' ος, άλλ' ερωτικαΐς

άνάγκαις, αϊ κινδυνεύουσιν εκείνων δριμύτεραι είναι

προς το πείθειν τε και .ελκειν τον πολύν λεών. >5

Και μάλα, εΊπον. άλλα μετά δη ταύτα, ω Γλαύ-

Ε κων, ατάκτως μεν μίγνυσθαι άλληλοις η άλλο ότιοΰν

ποιεϊν οΰτε οσιον εν εύδαιμόνων πάλει οΰτ' εάσουσιν

ο'ι άρχοντες.

Ού γαρ δίκαιον, εφη. 2ο

Αηλον δη οτι γάμους το μετά τούτο ποιησομεν

ιερούς εις δύναμιν ο τι μάλιστα· είεν δ' αν ίε/οοι ο'ι

ώφελιμωτατοι.

ΤΙαντάπασι μεν ούν.

ρ. 459· | Πώί ούν δη ώφελιμωτατοι έσονται ; τάδε μοι 35 ΤΗε

Ν / ττ-ΐχ' « ~ ' » <■» » ' ν 1)Γεε(1ίη8

λε^ε, ω 1 λαυκων' ορω γαρ σου εν τη οικία, και οΠιυπιαη

' α \ \ ' ' >Λ '\ 1)811185, Η5

κυνας σηρευτικους και των γενναίων ορνιοων μαλα οίαηίπιαίδ,

συχνούς αρ ουν, ω προς Διός, προσεσχηκας τι τοις ιΗ(. 1>Ρ51

τούτων γάμοις τε καϊ παιδοποιίαις ; ™"™0

αΓε οΓ λ

\η. μίγνυσθαι ΠΜιϊΙ£. : ινμνοϋσθαι ΑΜ. Ηρε &βε.

29. παιοοποιίαις Α : π·α<8οπο(ι)ι'α« Π : παιδοποιι'ιι Μ.

2θ8 Οητ πί/έη τνΐΙΙ Αανβ α άβΐίαχίΰ Ια$1ι.

ΚίρΜχ€

V.

8θ€ΚΑΤΕ5(

Οι^υοοΝ.

Ηο\ν Ιο 1»

300ΟΠ1-

ρϋδΗεά ?

Ιίεί ' νειγ

Ηοηε5(

Ιιηανίπςδ.'

Το ποίον, εφη. Ρ• 459-

ΥΙρώτον μεν αυτών τούτων, καίπερ όντων γεν

ναίων, άρ' ουκ εισί τίνες και γίγνονται άριστοι ;

Έασίν.

5 ΐΐότερον οδν εξ απάντων ομοίως γεννάς, η πρό

θυμε! ο τι μάλιστα εκ των άριστων ;

Έκ των αρίστων.

Ύι ό° ; εκ των νεωτατων η εκ των γεραιτάτων η Β

έ£ ακμαζόντων ο τι μάλιστα ;

ιο Έ£ ακμαζόντων.

ΚαΙ αν μη ούτω γεννάται, πολύ σοι ηγει χείρον

εσεσθαι τό τε των ορνίθων κα\ το των κυνών

γένος ;

"Έ,γωγ', εφη.

ι οε ίππων οιει, ην ο εγω, και των άλλων ζωών ;

η άλλη πηεχειν;

Ατοπον μεντ αν, η ο ος, ειη.

Βαβαί, ην δ' εγώ, ω φίλε εταίρε, ως άρα σφόδρα

ημΐν δει άκρων είναι των αρχόντων, εϊπερ καΐ περί

20 το των ανθρώπων γένος ωσαύτως έχει.

Άλλα μεν δη έχει, εφη' άλλα τί δη ; ο

Οτι ανάγκη αύτοΐς, ην δ' εγω, φαρμακοις πολ

λοίς χρησθαι. ιατρον δε που μη δεομενοις μεν σώ-

μασι φάρμακων, άλλα διαιτη εθελοντών νπακουειν,

»5 κα\ φανλότερον έζαρκεΐν ηγούμεθα είναι' όταν δε δη

και φαρμακενειν δεη, ϊσμεν οτι ανδρειότερου δει του

ιατρού.

Άληθη' άλλα προς τί λέγεις;

ΥΙρος τόδε, ην δ' εγώ' συχνψ τφ ψευδει κα\ τη

24- ίΰίΚόντων ΑΠΜ : ϊθίλουσιν Γ.

2ζ. (Ίναι Μ55. : θοΐ. δίερΗ.

ΗγτηνηεαΙ /6$ϋναΙ$. 209

ρ. 459· απάτη κινδυνεύει ήμΐν δεησειν χρησθαι τούς άρχοντας ΚιραΜπ

ϋ 4ιτ ώφελ'ια. των αρχομένων, εφαμεν δε που εν φαρ-

μακον ειοει πάντα τα τοιαύτα χρήσιμα είναι. οωυοοΝ.

Και ορθώς γε, εφη.

Έν τοις γάμοις τοίνυν και παιδοποιίαις εοικε το 5

ορθόν τοντο γίγνεσθαι ουκ ελάχιστον,

ΐΐώς δη ;

ΔίΓ μεν, ειπον, εκ των ώμολογημενων τους άρίσ- Οιμτ

τους ταις αρισταις συγγιγνεσσαι ως πλειστακις, τους πιεηΐδ (ογ

6 φαυλότατους ταις φαυλοταταις τουναντίον, και ίο ρΓΟνειτιεηί

Ε των μεν τα εκγονα τρεφειν, των οε μη, ει μέλλει το ^Ι(χά .

πο'ιμνιον ο τι άκρότατον είναι, και ταΰτα πάντα

γιγνόμενα λανθάνειν πλην αυτούς τους άρχοντας,

ει αύ η άγελη των φυλάκων ο τι μάλιστα άστασ'ι-

αστος εσται. '5

Όρθότατα, εφη.

Ούκοΰν δη εορταί τίνες νομοθετητεαι έσονται, ηηά (οι· Λε

εν αις ξυναξομεν τας τε νυμφας και τους νυμψιους, οίΛερορυ-

\ λ / \ 9 > " « / - ΙβΙίοη.

και νυσιαι και ύμνοι ποιητεοι τοις ημετεροις ποιηταις

ρ. 460. πρέποντες | τοις γιγνομενοις γάμοις' το δε πλήθος ζο

των γάμων επί τοις αρχουσι ποιησομεν, ΐν ως μά

λιστα διασώζωσι τον αυτόν αριθμόν των ανδρών, προς

πολέμους τε κα\ νόσους καϊ πάντα τα. τοιαύτα άπο-

σκοπούντες, και μητε μεγάλη ημιν η πόλις κατά το

δυνατόν μητε σμικρά γίγνηται. 25

' Ορθώς, εφη.

Κλήροι δη τίνες, οιμαι, ποιητεοι κομψοί, ώστε ρ^πηβ

τον φαΰλον εκείνον αιτιάσθαι εφ' εκάστης συνερξεως

τύχην, άλλά μη τους άρχοντας.

Και μάλα, εφη. 3°

Ι7· ΐσονται Α : ΟΤΤΙ. ΠΜ.

ν

ϊ)γ 1οι.

Και τοις άγαθοΐς γε που τών νεων 4ν πολεμώ η ρ. 460.

άλλοθι που γερα δοτεον και άθλα άλλα τε και αφ- Β

θονεστερα η εξουσία της των γυναικών ξυγκοιμη-

σεως, Ινα καϊ άμα μετά προφάσεων ώς πλείστοι των

5 παίδων εκ των τοιούτων σπείρωνται.

^Ορθώς.

Ούκοΰν και τά άεί γιγνόμενα εκγονα παραλαμβά-

νουσαι α'ι επί τούτων εφεστηκυϊαι άρχαι είτε ανδρών

είτε γυναικών είτε αμφότερα — , κοιναί μεν γάρ που

ίο και άρχαί γυναιξί τε και άνδράσιν.

Να/.

Τά μεν δη τών αγαθών, δοκώ, λαβοΰσαι ε'ις τον ο

σηκον οίσουσι παρά τινας τροφούς, χωρίς οίκούσας

εν τινι μέρει της πόλεως" τά δε τών χειρόνων, και

»5 εάν τι τών έτερων άνάπηρον γίγνηται, εν άπορρητω

τε και άδηλω κατακρύψουσιν ώς πρέπει.

Έ,ίπερ μέλλει, εφη, καθαρον το γένος τών φυλά

κων εσεσθαι.

Ούκοΰν και τροφής ούτοι επιμελησονται, τάς τ(

2ο μητέρας επί τον σηκον άγοντες, οταν σπαργώσι^

πάσαν μηγανην μηχανώμενοι οπως μηδεμία το αύτης Ό

αίσθησεται, και άλλας γάλα εχούσας εκπορίζοντες$

εάν μη αύται Ικαναί ωσι, και αύτών τούτων επιμελη

σονται, οπως μετριον χρόνον θηλάσονται, άγρυπν'ιας

*5 δ« και τον άλλον πόνον τίτθαις τε και τροφοϊς παρα-

δώσουσιν ;

Πολλοί/ ραστώνην, εφη, λέγεις της παιδοποιίας

ταΐς τών φυλάκων γυναιξίν.

ΙΙρεπει γάρ, ην δ' εγώ. το δ' εφεξής διελθωμεν

17- μίλλίΐ Λ : μί\\οι ΛΠΜ. 22. γάλα 0ΙΤ1. Π.

24· θηλάσονται 3 : θήλάσωνται ΑΠΜ.

Τ/ι* τηαηΗα£βαύΙϋ α£β. 2 1 1

ρ. 460. ο προύθεμεθα. εφαμεν γαρ δη εζ ακμαζόντων δεΐν ΚιραίΚι

τα. εκγονα γίγνεσθαι. '

'Αληθη.

Ε Άρ" ούν σοι ξυνδοκεΐ μέτριος χρόνος ακμής τα.

είκοσι ετη γυναικί, άνδρϊ δε τα τριάκοντα ; 5

Τά ποια αυτών ; (φη·

ΤυναικΙ μεν, ην δ' εγώ, άρζαμενη άπο εϊκοσιετιδος Α νο™™

μέχρι τετταρακονταετιδος τ'ικτειν ττ) πόλει' άνδρί Μ\ά"η

€, επειοαν την οςυτατην ορομου ακμην παρϊ}, το υνεηΐχ ίο

άπο τούτου γεννάν τη πάλει μέχρι πεντεκαιπεντη- ιο (°τ^ ,'0α

κονταετους.

ρ. 461 · Αμφοτέρων | γοΰν, εφη, αΰτη άκμή σώματος τε ίο βΐίχ'βνβ

και φρονησεως.

Ούκοΰν εάν τε πρεσβύτερος τούτων εάν τε νεώτε

ρος των εις το κοινον γεννήσεων άψηται, οΰτε οσιον 15

οΰτε δίκαιον φήσομεν το αμάρτημα, ώς παίδα φιτύ-

οντος ττ} πόλει, ος, αν λάθη, γεννήσεται ούχ ύπο

θυσιών ούδ" ύπο ευχών φύς, ας εφ' εκάστοις τοις

γάμοις εύχονται και Ίερειαι και Ιερείς καϊ ξύμπασα η

πόλις 4ς αγαθών άμείνους και 4ξ ωφελίμων ώφελιμω- 2ο

Β τερους άεί τους εκγόνους γίγνεσθαι, άλλ' ύπο σκότου

μετά δεινής άκρατείας γεγονώς.

*Ορθώς, εφη.

Ό αύτος δε γ , ειπον, νόμος, εάν τις τών ετι γεν-

νώντων μη ζυνερξαντος άρχοντος άπτηται τών εν 25

ηλικία, γυναικών νόθον γαρ και άνεγγυον και άνί-

ερον φήσομεν αύτον παίδα τή πόλει καθιστάναι.

Όρθότατα, εφη.

1. προϋθί'μίθα XV 8ΐ(Λ. : προθνμονμιθα ΑΜ : προμηθονμιθα Π.

18. φνι &5 ΑΕ : φνσα: Π : θΰσας <5ί Μ. ϊφ' Απί}* (>7>·) Π : οπι. ΑΜ.

27. φησομιν ΑΜ : θήσομίν Α2ΠΜ ΟΟΙΤ.

Ρ 2

2 12 ΤΗε ίαύΐε ο/ ρτοΗίΗΙεά άε£Τ€β$.

V.

ΚΟ0ΚΛΤΕ5,

Οι.ΛυςοΝ.

ΑΓίεΐ" ΐΗε

ρΓβ50Πΐ)Ο(1

3βε Ιια3

Ικεη

ηοΓε 1ί-

εεηεε Ϊ5

π.11ο\ν«1 :

1)υΙ ηΙΙ ταΊιο

\ν«Γε βοι-η

3ίΙβΓ 06Γ-

ίΛΪη Ηγ-

πιβηε&1

ίβ5(ινα]5

αϊ \»1ιίο1ι

ΐΗείι·

ρ3Γβη18 ΟΓ

£ΐ*&ηά-

ρηΓβηυ

ολιώο ΐο-

ΒβΙΙιβΓ πιιΐδΐ

I* Ιιερι

ϊεραΓαΙε.

"Οταν δε δη, οΐμαι, αΐ τε γυναίκα κα\ οι άνδρες ρ. +6ι.

τοΰ γεννάν εκβώσι την ηλικίαν, άφησομεν που ελβυ-

θερους αυτούς συγγίγνεσθαι ω άν εθελωσι, πλην

θυγατρί κα\ μητρϊ καϊ ταΐς των θυγατέρων παισι κα\ ο

5 ταΐς άνω μητρός, και γυναίκας αν πλην υίεΐ και

πατρι καϊ τοις τούτων εις το κάτω καϊ επι το άνω,

και ταΰτά γ ηδη πάντα διακελευσάμενοι προθυμεΐ-

σθαι, μάλιστα μεν μηδ' είς φως εκφερειν κύημα μηδε

γ εν, εάν γενηται, εάν δε τι βιάσηται, ούτω τιθεναι,

ίο ως οΰκ οΰσης τροφής τω τοιούτω.

Και ταΰτα μίν γ , εφη, μετρίως λέγεται, πατέρας

δε κα\ θυγατέρας καϊ α. νυν δη έλεγες πώς διαγνώ- τ>

σονται αλλήλων ;

Ουδαμώς, ην & εγώ. άλλ' άή) ης άν ημέρας τις

αυτών ννμφίος γενηται, μετ εκείνην δεκάτω μηνι καϊ

εβδόμω δη ά άν γενηται εκγονα, ταΰτα πάντα προσ-

ερεϊ τά μεν άρρενα υ'ιεις, τα δε θήλεα θυγατέρας,

κα\ εκείνα εκείνον πάτερα, καϊ οΰτω δη τά τούτων

εκγονα παίδων παΐδας, κα\ εκείνα αυ εκείνους πάπ-

2ο πους τε και τηθάς, τά δ* εν εκείνω τω χρόνω γεγο

νότα, εν ω α'ι μητέρες καϊ οί πατέρες αυτών εγεννων,

άδελφάς τε κάί αδελφούς, ώστε, δ νυν δη ελεγομεν, Ε

άλληλων μη άπτεσθαι. αδελφούς δε και άδελφάς

δώσει ό νόμος συνοικείν, εάν 6 κλήρος ταύττ} £υμ-

«5 πίπτφ καϊ η ΥΙυθία προσαναιρτ}.

Όρθότατα, ή δ" ος.

Ή μεν δη κοινωνία, ω Τλαύκων, αΰτη τε κα\ τοι

αύτη γυναικών τε και παίδων τοις φύλαξί σοι της

2. αφήσομιν Ευ56Ϊ)ίΐ15 01 ΤΗεθάθΓ6ΐϋ5 : φήσομίν Μ58.

8. μη&ί γ' ΐν ΑΜ : μηδι» Π : μηδι ίν θ). ΟοββΙ.

19· ίκιΐνα £ : ΐκιίνον ΑΠΜ.

' Μειιηι αηιί Ιιιιιηι.' 213

ρ. 461. πόλεως" ώς δε επομένη τε τη άλλη πολιτεία και Κφώΐκ

μακρω βέλτιστη, δει δ^ το μετά. τοΰτο βεβαιώ- '

σασσαι παρα του λογού, η πως ποιωμεν ; συκιά».

ρ. 462. | Ούτω νή Δια, η δ* ος.

Άρ' ούν ούχ ηδε άρχή της ομολογίας, ερεσθαι ?

ημάς αυτούς, τ'ι ποτε το μεγιστον άγαθον εχομεν

ειπείν εις πόλεως κατασκευήν, ου δει στοχαζόμενον

τον νομόθετην τιθεναι τους νόμους, και τ'ι μεγιστον

κακόν, εϊτα επισκε'ψασθαι, άρα ά νυν δη διήλθομεν

εις μεν το του αγαθού Ίχνος ήμιν άρμόττει, τω δε ίο

τού κακού ανάρμοστε! ;

Πάντων μάλιστα, εφη.

"Έ,χομεν ούν τι μείζον κακόν πάλει η εκείνο, ο αν \\κ

Κ αυτήν οιασπα. και ποιη πολλας αντι μιας ; η μείζον ΕΟΟ<ι οΓ

αγαθόν του ο αν ςυνοη τε και ποιη μιαν; 1? ιιηί1)Γ; ι1ιβ

υκεχομεν. ν1<Μβ.

Ούκούν η μεν ηδονής τε κα\ λύπης κοινωνία ζυν- ^Ι?'οη<.

δει, όταν ο τι μάλιστα πάντες οι πολϊται των αυτών ι1!ε

' οί ρυσπο,

γιγνομενων τε κα). άπολλυμενων παραπλησίως χαί-

ρωσι κα\ λυπώνται ; 20 ^""κ5-

Ώαντάπασι μεν ούν, εφη.

Ή δε γε τών τοιούτων Ίδίωσις διαλύει, οταν ο'ι

μεν περιαλγεϊς, ο'ι δε περιχαρείς γίγνωνται επί τοις

^ αύτοΐς παθήμασι της πόλεώς τε και τών εν τη πόλει ;

ι ο ου; 25

ούν εκ τούδε το τοιόνδε γίγνεται, οταν μη

άμα φθεγγωνται εν τη πόλει τα τοιάδε ρήματα, τό

τε εμον καΐ το ουκ εμόν ; καΐ περί τού αλλότριου

κατά ταύτα ;

I. ώί δί Α (ΟΟΓΓ. Λ ρ. ΠΙ.) Μ : ί)8< ΛρΓ. Π. ίπημίνΐ) Α.

2. βίλτίστη Α. 15· ξννδί'ι Α. 27· «V τβ πό\ιι ΑΠ : (V πόλίΐ Μ.

ί

ΟοηΙνα$1 ο/ 1/ιβ ϊάεαΐ

Κομιδή μεν ούν. Ρ- 4^2.

ήτινι δη πάλει πλείστοι επι το αυτό κατά.

ταύτα τοΰτο λεγουσι το εμον κα\ το ουκ εμόν, αύτη

άριστα διοικείται ;

δ ΐίολύ γε.

Και ήτις δη εγγύτατα ενος ανθρώπου έχει, οϊον

οταν που ημών δάκτυλος του πληγή, πάσα ή κοινω

νία ή κατά το σώμα προς την ψυχήν τεταμένη εϊς

μίαν σύνταζιν την τοΰ άρχοντος εν αυτή ήσθετό τε τ>

ίο και πάσα άμα ξυνήλγησε μέρους πονήσαντος ολη,

και οΰτω δη λεγομεν οτι ό άνθρωπος τον δάκτυλον

άλγεΐ' καΐ περί άλλου ότουοΰν τών τοΰ ανθρώπου ό

αύτος λόγος, περί τε λύπης πονούντος μέρους και

περι ηδονής ραΐζοντος ;

•5 Ό αύτος γάρ, εφη' κα\ τούτο δ ερωτάς, τοΰ

τοιούτου εγγύτατα ή άριστα πολιτευόμενη πόλις

οικεί.

Ένος δή, οίμαι, πάσχοντος τών πολιτών ότιοΰν ή

αγαθόν ή κακόν ή τοιαύτη πόλις μάλιστα τε φήσει ε

2ο εαυτής είναι το πάσχον, και ή ζυνησθήσεται άπασα

ή ζυλλυπήσεται.

Ανάγκη, εφη, την γε εΰνομον.

"Ωρα αν εϊη, ην θ* εγώ, επανιεναι ήμΐν επι την

ήμετεραν πάλιν, καΐ τά τοΰ λόγου όμολογήματα

25 σκοπεΐν εν αυτή, ει αύτη μάλιστ' εχει είτε και άλλη

τις μάλλον.

Ούκοΰν χρή, εφη.

Τι ούν ; εστι μεν | που και εν ταίς άλλαις πόλε- ρ. 463·

σιν άρχοντες τε κα\ δήμος, εστι δε και εν αυτή ;

3° "Έΐστιν.

Ι~3· κομιίη . . . ταντά ΟΠ1. Π. 2. »τόλ<ι ΑΠ : ΟΓΓ1. ΜρΓ.

αηά αείηαί 5ίαΙβ. 215

ρ. 463. ΤΙολίτας μεν δη πάντες ούτοι αλλήλους προσ- ΚφΛΗί

ερούσιν ;

Ιιως ο ου ; ΟίΛυα».

Άλλα προς τω πολίτας τί ό εν ταΐς άλλαις δήμος

τους άρχοντας προσαγορεύει ; ί

Έν μεν ταΐς πολλαΐς δέσποτας, εν δε ταΐς δημο-

κρατουμεναις αυτό τούνομα τούτο, άρχοντας.

Τι δ' ό εν ττ) ημέτερα, δήμος ; προς τω πολίτας τί

τους άρχοντας φησιν είναι ;

Β "Σωτήρας τε κα\ επικούρους, εφη. ίο

1 1 ο οντοι τον οημον ;

Μ,ισθοδότας τε και τροφεας.

Οί δ' ΐν ταΐς άλλαις άρχοντες τους δήμους ;

Αούλους, εφη.

Τί δ' οί άρχοντες αλλήλους ; 15

Ξυνάρχοντας, εφη.

ΤΙ Γι» « * /4 ο οι ημέτεροι ;

Αυμφύλακας.

Έχεις ουν ειπείν των αρχόντων των εν ταΐς άλ

λαις πόλεσιν, ει τις τινα εχει προσειπεΐν των 2ο

ζυναρχόντων τον μεν ώς οϊκεΐον, τον δ' ως άλλό-

τριον ;

Και πολλούς γε.

Ούκοΰν τον μεν οικεΐον ώς εαυτού νομίζει τε και

α λέγει, τον δ' άλλότριον ώς ούχ εαυτού ; 25

Ούτως.

Ύί δε οί παρά σόι φύλακες ; εσσ* όστις αυτών

εχοι άν των ξυμφυλάκων νομίσαι τινά η προσειπεΐν

ώς άλλότριον ;

Ι9· των ΐν Μ : (V Α, 56ά ρ08ΐ ΓΕ811ΓΕΙΤ1 ΥΠ! 1ΪΙεΓ3ΓϋΠ1 (υΐηιπι αρχόν-

.ταν ?) Π.

2ΐ6 ΤΙιβ οοηιτηηηϋγ ο/ ρκοβϋκέγ αηά ο/

Κφώΐκ

V.

ΒοοΑτη,

ΟίΛΙΚΏΝ.

Τηε 8ΐΛΙε

οηε Γωηϋγ.

Ιηε ίαπιε

1επη5, Ιηεχ

Μνϊΐΐ Ηβνε

. Ιηε 5Ηπιε

ιηοίΐϋί. οί

ΙηίηΙάη£

&ηάακ\\ηζ,

15 (ο οε

πΐίΐίηΐγ Ιο

Ιΐιε οοηι-

πιυηίιχ οί

νοτηεη αηά

οηίΜΓεη.

Ουδαμώς, εφη' παντί γάρ, ω αν εντυγχάνη τις, ρ. 4^3·

ή ώς άδελφω ή ώς άδελφή ή ώς πατρϊ ή ώς μητρϊ ή

υίεΐ ή θυγατρϊ ή τούτων εκγόνοις ή προγόνοις νομιεϊ

εντυγχάνειν.

5 Κάλλιστα, ήν δ' εγώ, λέγεις, άλλ' ετι καϊ τόδε

ειπε' πότερον αύτοις τα. ονόματα μόνον οικεία νομο

θετήσεις, ή καϊ τάς πράξεις πάσας κατά τα ονόματα Ό

πράττειν, περί τε τους πατέρας, οσα νόμος περι

πατέρας αιδοΰς τε περι κάί κηδεμονίας κάί τον ύπή-

ιο κοον δεϊν είναι των γονέων, ή μήτε προς θεών μήτε

προς ανθρώπων αύτώ άμεινον εσεσθαι, ώς οΰτε οσια

ούτε δίκαια πράττοντος αν, ει άλλα πράττοι ή ταύτα;

αυταί σοι ή άλλαι φήμαι εζ απάντων τών πολιτών

ύμνήσουσιν ευθύς περι τα τών παίδων ώτα κάί περι

ΐ5 πάτερων, ους αν αύτοΐς τις άποφήνη, και περί τών

άλλων ζνγγενών ;

Αυταί, εφη' γελοΐον γάρ αν εϊη, εϊ άνευ έργων ε

οικεία ονόματα δια τών στομάτων μόνον φθεγγοιντο.

ΤΙασών άρα πόλεων μάλιστα εν αυτή ζυμφωνή-

2ο σουσιν ενός τίνος ή εύ ή κακώς πράττοντος, ο νυν δή

ελεγομεν το ρήμα, το οτι το εμον εύ πράττει ή οτι

το εμον κακώς.

Αληθέστατα, ή δ' δρ.

Ούκοΰν μετά | τούτου του δόγματος τε και ρήμα- ρ. 464-

»ί τος εφαμεν ζυνακολουθεΐν τάς τε ήδονάς κάί τάς

λύπας κοινή ;

Και ορθώς γε εφαμεν.

Ούκοΰν μάλιστα του αύτοΰ κοινωνήσουσιν ήμιν οι

πολϊται, ο δή εμον ονομάσουσι ; τούτου δε κοινω-

3° νοΰντες ούτω δή λύπης τε και ηδονής μάλιστα κοινω-

νίαν εζουσιν ;

ινοτηβη αηά οΐιίΐάνεη Ιβηά$ Ιο ηατηιοηγ αηά ρΰαοβ. 2\η

ρ. 4<*4- Πολύ γε. Χ*ρ*Ηκ

*Α/ο' ούν τούτων αιτία προς τη άλλτ) καταστάσει

> V /Λ ' / ~ I > 5Ο0ΪΑΤΕ5,

η των γυναικών τε και παιοων κοινωνία τοις φυ- βι^υα»·.

λαξιν ;

Πολύ μεν ουν μάλιστα, εφη. 5

Β Άλλα μην μεγιστόν γε 7τόλ€£ αύτο ώμολογησαμεν

αγαθόν, άπεικάζοντες ευ οίΊκουμενην πόλιν σώματι

προς μέρος αυτού λύπης Τ€ περι καϊ ηδονής ως

(Χ€1.

Καϊ ορθώς γ', εφη, ώμολογησαμεν. 10

Ύού μεγίστου άρα αγαθού τη πάλει αιτία ημιν

πεφανται η κοινωνία τοις επικούροις τών τε παίδων

καϊ τών γυναικών.

Και μάλ', εφη.

Καϊ μεν δη καϊ τοις πρόσθεν γε όμολογούμεν' ·5

εφαμεν γάρ που ούτε οικίας τούτοις ιδίας δεΐν είναι

€ ούτε γην ούτε τι κτήμα, άλλα παρά τών άλλων

τροφην λαμβάνοντας, μισθον της φυλακής, κοινή

πάντας άναλίσκειν, ει μελλοιεν όντως φύλακες

είναι. 2ο

'Ορθώς, εφη.

*Αρ' ουν ούχ, οπερ λεγω, τά τε πρόσθεν είρημενα Πιετβ »ϊΐι

και τα νυν λεγόμενα ετι μάλλον απεργάζεται αυτούς ρπναΐβϊη-

αληθινούς φύλακας, και ποιεί μη οιασπαν την πολιν 3πκ>η5

το εμον ονομάζοντας μη το αυτο αλλ αλΑον αλλο, 35 ιπεκίοπε

τον μεν εις την εαυτού οικιαν ελκοντα ο τι αν ου- οπηαΐϊίοτ

νηται χωρίς τών άλλων κτησασθαι, τον δε εις την "οίβηαΓίο

Ο εαυτού ετεραν ουσαν, κα\ γυναικά τε καϊ παΐδας ετε- ίΜβ"·

ρους, ηδονάς τε και άλγηδόνας εμποιούντας ιδίων

όντων ιδίας, άλλ' ενί δόγματι τού οικείου περι επι 3°

Ιζ. όμαίΚογοϋμιν 5 : ώμολογοΟμΐΚ ΛΠΜ.

2ΐ8 Νο ίαινειιϊΐε, ηο ςηαντείε, ηο ηΐ€αηη63$β$.

Κιριώΐκ το αύτο τείνοντας πάντας εις το δυνατόν όμοπαθείς ρ. 464·

λύπης τε κάί ηδονής (ίναι ;

Ουίϋςοκ. Ά.ομιοϊ) μεν ουν, εφη.

Τί' δε ; δίκαι τε καϊ εγκλήματα προς αλλήλους

5 ουκ οϊχήσεται εζ αυτών, ώς έπος ειπείν, δια. το μηδέν

ίδιον εκτήσθαι πλην το σώμα, τα. δ* άλλα κοινά ;

οθεν δη υπάρχει τούτοις άστασιάστοις είναι, οσα γε ε

διά χρημάτων η παίδων και ζυγγενών κτήσιν άνθρω

ποι στασιάζουσιν ;

ίο Πολλΐ7 ανάγκη, εφη, άπηλλάχθαι.

αι μην ουοε βίαιων γε ουο αικιας οικαι οικαιως

αν είεν εν αύτοίς. ήλιξι μεν γαρ ήλικας άμύνεσθαι

καλόν κα\ δίκαιον που φήσομεν, ανάγκην σωμάτων

επιμέλεια, τιθεντες.

ΐδ ^Ορθώς, εφη.

Και γαρ τόδε ορθόν | έχει, ην ί> εγώ, ούτος ό ρ. 465·

νόμος' €? πού τις τω θυμοΐτο, εν τω τοιούτω πληρών

τον θυμον ήττον επι μείζους άν ίοι στάσεις.

Πι ν ΐ

ανυ μεν ουν.

2ο ΥΙρεσβυτερω μην νεωτέρων πάντων άρχειν τε και

κολάζειν προστετάζεται.

Δήλον.

Καϊ μην οτι γε νεώτερος πρεσβύτερον, άν μή άρ

χοντες προστάττωσιν, οΰτε άλλο βιάζεσθαι επιχει-

25 ρήσει ποτε οΰτε τύπτειν, ώς το εικός, οιμαι δ' ούδε

άλλως άτιμάσει' ίκανώ γαρ τώ φύλακε κωλύοντε, Β

δέος τε και αιδώς, α'ιδώς μεν ώς γονέων μή άπτεσθαι

εϊργουσα, δεος δε * του τω πάσχοντι τους άλλους

14· Λτί/ίίλ*^ ΑΠΜ : ιπιμιΧιία! ςΚ 5(οΙ>.

2ο. πάντων ΑΠΜ : πάντα Α*.

28. τοί ς). Μαάνίβ : τό Μ55.

Οην άΗζεη$ ηιοτε ύίβ55βά ί/ιαη ΟΙγηιβΐο νϊΰίοτε. 219

Ρ· 465· βοηθειν, τους μεν ως υ'ιεΐς, τους δε ώ$· αδελφούς, τούς ΚιρΜπ

οε ως πατέρας.

Ω ' V (Τ VI 500ΒΑΤΕ3,Αυμβαινει γαρ όντως, εφη. ο^»*.

ΐΐανταχη δη εκ των νόμων ειρηνην προς αλλήλους

οι άνδρες άξουσιν ; 5

Πολλοί/ γε.

Ύούτων μην εν εαυτοϊς μη στασιαζόντων ουδέν ΐτοχα ΐιο»

οεινον μη ποτε η αλλη πολις προς τούτους η προς ενπ5>νπι

• \ -ν 'χ 5> ' ΟΙΙΓΟΙίίζΟΙΙδαλλήλους οιχοστατηστ). ϊκάε-

Ο» χ ϊ ΙίνοΓβύ !υ γαρ ουν. ίο

ε Ύά γε μην σμικρότατα των κακών δι άπρεπειαν

όκνώ κα\ λέγειν, ων άπηλλαγμενοι αν ειεν, κολακείας

τε πλουσίων πένητες απορίας τε καϊ άλγηδόνας οσας

εν παιδοτροφία και χρηματισμοΐς δια, τροφην οικετών

άναγκαίαν ίσγρυσι, τα. μεν δανειζόμενοι, τά δ' εζαρ- Ίζ

νούμενοι, τα. δε πάντως πορισάμενοι θεμενοι πάρα.

γυναίκας τε και οικετας, ταμιεύειν παραδόντες, οσα

τε, ώ φίλε, περι αυτά καϊ οία πάσγρυσι, δηλά τε δη

ΐ> καϊ άγεννη και ουκ άξια λέγειν.

Αηλα γάρ, εφη, κα\ τυφλω. 2ο

ΥΙάντων τε δη τούτων άπαλλάζονται, ζησουσί τε

του μακαριστού βίου ον οι όλυμπιονϊκαι ζώσι μακα-

ριώτερον.

Δίά σμικρόν που μέρος εύδαιμονίζονται εκείνοι ών 25

τούτοις υπάρχει, η τε γάρ τώνδε νίκη καλλίων, η τ

εκ του δημοσίου τροφή τελεωτερα. νίκην τε γάρ

νικώσι ζυμπάσης της πόλεως σωτηρίαν, τροφτ} τε

κα\ τοις άλλοις πάσιν οσων βίος δεΐται αυτοί τε καϊ

Ε παίδες άναδοΰνται καϊ γερα δέχονται παρά της αύ- 3°

21. άπηΧλάξονται 0). ΟοβοΙ.

220

V.

5θ€ΚΑΤΕ8,

Οΐ-ΑυςοΝ.

Αη$\νοΓ ιο

ΐΗε οΗαι-βε

οΓ Αάοί-

πι&ηΐιΐδ

ΓΤ1£ΐ1ί«θυΓ

εΐΐϊζεηδ

ιιηΗηρρχ

Γογ (ΗείΓ

ο\νη βθ<χ!.

ΤΙιείΓ Ιίίε

ηοΐ [ο \κ

οοτηρατεά

»ΗΗ ιΐιαΐ

οί οίιίζεηδ

ίη οι-ϋίη.Ίΐγ

81Η165.

Ηε «Ηο

5βε1ί5 ιο οε

πιΟΓε ΐΗ&η

α £ΐι:ιπ]ι;ιη

15 η.Πί;•;!ι1.

' ΗαΙ/ Ϊ5 ηιοη 1/ιαη 1/ιβ τυ/ιοΐβ.'

των πόλεως ζώντίς τε καϊ τελευτησαντες ταφής άζίας ρ. 465•

μετεχουσιν.

Και μαλα, εφη, καλά.

Μ,εμνησαι ούν, ην δ' εγώ, οτι εν τοις πρόσθεν

5 ουκ οιδα ότου λόγος ημΐν επεπληζεν οτι τους φύλα

κας ουκ εύδαίμονας \ ποιοΐμεν, οίς εξόν πάντα εχειν ρ. 466.

τα των πολιτών, οΰδεν εχοιεν ; ημείς δε που εϊπομεν

οτι τοΰτο μεν, 64 που παραπίπτοι, είσαύθις σκεψοί-

μεθα, νυν δε τους μεν φύλακας φύλακας ποιοΐμεν,

ίο την δε πάλιν ως οιοί τ είμεν ευδαιμονεστατην, άλλ'

ουκ εις (ν έθνος αποβλέποντες εν αυτί) τοΰτο εύδαιμον

πλαττοιμ€ν ;

Μεμνημαι, εφη.

Τί' ούν ; νυν ήμΐν ό των επίκουρων βίος, είπερ

ΐ5 του γε των ολυμπιονικών πολύ τε καλλίων καϊ

άμείνων φαίνεται, μη πη κατά τον των σκυτοτόμων Β

φαίνεται β'ιον η τίνων άλλων δημιουργών η τον των

γεωργών ;

Ου μοι δοκεΐ, εφη.

2ο Άλλα μεντοι, ο γε καϊ εκεί ελεγον, δίκαιον καϊ

ενταύθα ειπείν, οτι, ει ούτως ό φύλαξ επιχειρήσει

ευδαίμων γίγνεσθαι, ώστε μηδέ φύλας είναι, μηδ'

αρκέσει αύτώ βίος ούτω μέτριος και βέβαιος καΧ ώς

ημείς φάμεν άριστος, άλλ' ανόητος τε καϊ μειρακιώ-

25 δης δόζα εμπεσούσα ευδαιμονίας περί ορμήσει αύτον

δια δυναμιν επί το άπαντα τα εν τη πάλει οικείου- ι:

σθαι, γνωσεται τον 'ΐΐσίοδον, οτι τω οντι ην σοφός

λέγων πλέον ειναί πως ήμισυ παντός .

6. ποιοίμιν Π : ποιονμιν Α : ποιοΟ/ίϊ^ Μ.

δ. σκίψηίμίΰα χν : σκιψόμιθα ΑΠΜ. <). πηιοϊμιν ΙΙ.Μ ; ποιονμιν Α.

1 1, (νδαιμον ΑΠ : ΟΓΪ1. Μ.

εάυεηιίοη,

εοπιτηοη

εΗΠάΓεη,

οοιητηοη

5εΓνΪ065

αηά άηΙκ$

οί πιεη απι!

νοπιεη.

ΤΗε οΗΜτεη ηια$1 5βε τνατ. 22 1

ρ. 4^6. Έμοι μεν, εφη, ζυμβούλω χρώμενος μενεΐ επι Κφ&Ιά

τούτω τω βίω.

Συγχωρείς αρα, ην ο €γω, την των γυναικών οιλκο».

κοινωνίαν τοις άνδράσιν, ην διεληλύθαμεν, παιδείας ΤΗεεοπι-

τε περι και παίδων και φυλακής των άλλων πολιτών, β οΠ'Γί

κατα τε πολιν μένουσας εις πολεμον τε ιουσας και οοπιπιοη

ζυμφυλάττειν δεΐν κα\ ζυνθηρεύειν ωσπερ κύνας,

τ> και πάντα πάντη κατα το δυνατόν κοινωνεϊν, και

ταΰτα πραττουσας τά τε βέλτιστα πράξειν κα\ ου

παρά φύσιν την του θηλεος προς το άρρεν, ή πεφύ- ίο

κατον προς άλληλω κοινωνεϊν ;

Συγχωρώ, εφη.

Οΰκοΰν, ην δ' εγώ, εκείνο λοιπόν διελεσθαι, ει

αρα κα\ (ν άνθρώποις δυνατόν, ώσπερ εν άλλοις

ζωοις, ταύτην την κοινωνίαν εγγενεσθαι, καΐ οπη'Β

δυνατόν ;

"Εφθης, εφη, ειπών η εμελλον ύποληψεσθαι.

Ε Τ1ερ\ μεν γαρ τών εν τω πολεμώ οΐμαι, εφην, δη-

λον ον τρόπον πολεμησουσιν.

ΐΐώς ; η δ' ος. 2ο

"Οτι κοινή στρατεύσονται, καΐ πρός γε άξουσι τΐιε

των παιοων εις τον πολεμον οσοι αοροι, ιν ωσπερ ΐοαοεοπι-

ο'ι τών άλλων δημιουργών θεώνται ταΰτα, α τελε- £^ηΐ5οη

ωθεντας δεήσει δημιουργειν' προς δε τη θεα. δια- ^η]ο^"

ρ. 467· κονεΐν και | ύπηρετεΐν πάντα τά περί τον πόλεμον, ι$

και θεραπεΰειν πατέρας τε και μητέρας, η ουκ

τ^σθησαι τά περι τάς τεχνας, οίον τους τών κεραμέων

παΐδας, ώς πολύν χρόνον διακονοΰντες θεωροΰσι πρ\ν

άπτεσθαι του κεραμεύειν ;

Και μάλα. 3°

Ι4· «V Λλλο·Γ ΑΠΜ : και «V ήλλοΐΓ ς Μ οογγ. Χ.

Αηά Ιίιεγ τηη$1 ύβ εατίγ ΙαηξΗΐ ίο Ηάβ.

*Η οδν εκείνοις επιμελεστερον παιδευτεον η τοις ρ. 467.

φύλαζι τούς αυτών εμπειρία τε και θεα τών προσ

ηκόντων ;

Κατα^ί'λαστον μεντ αν, εφη, εϊη.

6 Άλλά μην καΊ μαχεΐταί γε παν ζωον διαφερόντως

παρόντων ων άν τεκη. Β

Έστιν οΰτω. κίνδυνος δε, ώ Σώκρατες, οϋ σμικρός

σφαλ€Ϊσιν, οία δη (ν πολεμώ φιλεΐ, προς εαυτοΐς

παΐδας άπολεσαντας ποιήσαι καΐ την άλλην πόλιν

ίο αδύνατον άναλαβεΐν.

Αληθή, ην & εγώ, λέγεις, άλλα. σύ πρώτον μεν

ήγεΐ παρασκευαστεον το μη ποτε κινδυνεΰσαι ;

Ουδαμώς.

Τί δ* ; 64 που κινδυνευτεον, ουκ εν ω βελτίους

15 έσονται κατορθοΰντες ;

Δήλον δη.

Άλλά σμικρόν οίει διαφερειν κα\ ουκ άξιον κιν- €

δύνου θεωρεϊν η μη τα περι τον πόλεμον παΐδας τους

άνδρας πολεμικούς εσομενους ;

3ο Ουκ, άλλά διαφέρει προς ο λέγεις.

Ύοΰτο μεν άρα ΰπαρκτεον, θεωρούς πολέμου τούς

παΐδας ποιεΐν, προσμηχανάσθαι δ' αύτοΐς άσφάλειαν,

κα\ καλώς εζει' η γάρ ;

Να/.

25 Ούκοΰν, ην δ' εγώ, πρώτον μεν αυτών οι πατέρες,

οσα άνθρωποι, ουκ αμαθείς έσονται άλλα. γνωμονικοί

τών στρατειών οσαι τε και μη επικίνδυνοι ; ϋ

Έλκός, εφη.

Έις μεν άρα τάς αξουσιν, εις δε τάς εύλαβή-

3ο σονται.

Όρθώς.

Τ/κ νετνανά$ αηά άί$ΗηεΙϊοη$ ο/ Ηενοε$. 223

4^7· Και άρχοντας γέ που, ην δ' εγώ, ου τους φαύλο- ΚιραΜκ

τάτους αύτοΐς επιστησουσιν άλλα τους εμπειρία τε '

και ηλικία, ικανούς ηγεμόνας τε και παιδαγωγούς α^υα».

είναι.

ΐΐρέπει γάρ. 5

Άλλά γάρ, φησομεν, και παρά δόξαν πολλά

πολλοίς δη έγένετο.

Και μάλα.

ΤΙρος τοίνυν τά τοιαύτα, ω φίλε, πτεροΰν γρη

παιδία οντα ευθύς, ΐν', άν τι δέη, πετάμενοι άπο- ίο

φεύγωσιν.

Ε Πώί λέγεις ; εφη.

ϋ<7Γί τους ίππους, ην ο εγω, αναριραστεον ως

νεωτάτους, και διδαζαμένους Ίππεύειν εφ' Ιππων άκ-

τεον επί την θέαν, μη θυμοειδών μηδε μαχητικών, 15

άλλ' ο τι ποδωκεστάτων και εύηνιωτάτων. οΰτω γάρ

κάλλιστα τε θεάσονται το αυτών έργον, και ασφαλέ

στατα, αν τι δέη, σωθησονται μετά πρεσβυτέρων

ηγεμόνων επόμενοι.

468. Όρθώς, εφη, μοι δοκεΐς | λέγειν. 2ο

Τι δε δη, ειπον, τά περί τον πόλεμον ; πώς έκτέον

σοι τους στρατιώτας προς αυτούς τε και τους πολε

μίους ; άρα ορθώς μοι καταφαίνεται η ου ;

Αέγ', εφη, ποΐ άν.

Αυτών μέν, εϊπον, τον λιπόντα τάζιν η οπλα 25 τπβοονβπΐ

αποραλοντα η τι των τοιούτων ποιησαντα οια ρΛά«άίηΐο

κακήν αρα ου οημιουργον τινα οει κασισταναι η πιηκ.

γεωργόν ;

Πάνυ μεν ουν.

14- Βι&αζαμίνου! ^ΟΟΙΤ. : δι&αξομίνου: ΑΠΜ : Μαχθίνται ΠΟΟΓΓ. Μπί^.

ΪΓ : διΜαξομίνονί Ο). 5θΗηεί(1θΓ. 24· ποίαν Π.

224

V.

5<ΧΒΑΤΕ8,

ΟΐΛυ<:θΝ.

ΤΗε Ιιεγο

Ιο Γοοείνβ

ΗοηοιίΓ

Ιγοιπ ΗΪ8

οοηΐΓα(1ε5

&ηά Γανουι

Γγοπι Η 15

Ιχ:1ονεά,

3η<1 Ιο Ιιβνο

ρΓεοε-

άβηοβ, αηά

&Υιάκ οΓ

πιεαΐ5 ηη<3

Ύον δε ζώντα εις τους πολεμίους άλόντα άρ' ού ρ. 468·

δωρεάν διδόναι τοις θελουσι χρήσθαι ττ) άγρα ο τι

αν βούλωνται ; Β

Κομιδτί γε.

5 Ύον δε άριστεύσαντά τε και εύδοκιμησαντα ού

πρώτον μεν επί στρατείας ύπο των συστρατευόμενων

μειρακίων τε κα\ παίδων εν μέρει ύπο εκάστου δοκει

σοι χρηναι στεφανωθηναι ; η ου ;

"Έμοιγε.

ΙΟ Τι δε; δεξιωθηναι ;

Και τούτο.

Αλλα τοο , οιμαι, ην ο εγω, ουκετι σοι δοκει.

Το ποίον ;

Το φιλησαί τε και φιληθηναι ύπο εκάστου.

'5 ΐΐάντων, εφη, μάλιστα" και προστίθημί γε τψ

νόμω, εως αν επι ταύτης· ωσι της στρατείας, καΙ ο

μηδενΐ εζεϊναι άπαρνηθηναι ον αν βούληται φιλεΐν,

ίνα και, εάν τις τοι; τύχη ερών η άρρενος η θηλείας,

προθυμότερος η προς το τάριστεΐα φερειν.

20 Καλώ?, ην δ' εγώ. οτι μεν γαρ άγαθω οντι γάμοι

τε έτοιμοι πλείους η τοις άλλοις και αιρέσεις τών

τοιούτων πολλάκις παρά τους άλλους έσονται, ΐν'

ο τι πλείστοι εκ του τοιούτου γίγνωνται, εΐρηται

ηδη.

*5 Έίίπομεν γάρ, εφη.

Αλλά μην και καθ' Ομηρον τοις τοιοΐσδε δίκαιον

τιμάν τών νεων οσοι άγαθοί. και γάρ "Ομηρος τον Ό

εύδοκιμησαντα εν τω πολεμώ νώτοισιν Αϊαντα εφη

διηνεκεεσσι γεραίρεσθαι, ώς ταυτην οϊκείαν οΰσαν

8. χρηναί ΑΠ : 0Π1. Μ.

ΐ6. και μηίινι ΑΠ : μη&Ίνι ΜΕ.

Όίνίηβ Αοηοαη ίο ΙΗ& Βτανε αηά ί/ιβ ξοοά. 225

ρ. 468. τιμήν τω ηβώντί τε και άνδρείω, εζ ης άμα τω τιμά- ΚφΜϊι

σθαι και την ισχύν αύζησει.

Ορθότατα, εφη. θι*υα>κ.

ΥΙεισόμεθα άρα, ην 8" εγώ, ταΰτά γε Όμηρω. κα\

γάρ ημείς εν τε θυσίαις και τοις τοιούτοις πάσι τους 5

αγαθούς, καθ" οσον άν αγαθοί ψαίνωνται, και ΰμνοις

καΐ οίς νυν δη ελεγομεν τιμησομεν, προς δε τούτοις

Κεδραις τε καϊ κρεασιν Ίδε πλείοις δεπάεσσιν,

ΐνα άμα τω τιμάν άσκώμεν τους αγαθούς άνδρας τε

κάϊ γυναίκας. ίο

Κάλλιστα, εφη, λέγεις.

Έι'ιεν των δε δη αποθανόντων επί στρατείας ος άν

εύδοκιμησας τελευτήση άρ ού πρώτον μεν φησομεν

του -χρυσού γένους είναι ;

ΥΙάντων γε μάλιστα. 15

Άλλ' ού πεισόμεθα 'ΐίσιόδω, επειδάν τίνες του »ι5οιοΐ>β

τοιούτου γένους τελευτησωσιν, ως αρα αΐϊβι- <ΐακ>ι.

ρ. 469· | °ί μεν δαίμονες άγνοϊ επιγβόνιοι τελίθουσιν,

εσθ\οίί άλεξίκακοι, φύλακα μερόπων ανθρώπων ;

ΤΙεισόμεθα μεν ούν. 2ο

Αιαπυθόμενοι άρα του θεού, πώς χρη τους δαιμό

νιους τε καϊ θείους τιθεναι και τίνι διαφόρω, ούτω

κα\ ταύτη θησομεν η άν εζηγήται ;

Τι δ' ού μελλομεν ;

Και τον λοιπόν δη χρόνον ως δαιμόνων, οΰτω 35

Β θεραπεύσομεν τε κα\ προσκυνησομεν αύτών τάς θή-

κας ; ταύτα δε ταύτα νομιούμεν όταν τις γηρα η τινι

άλλω τρόπω τελευτήση των οσοι άν διαφερόντως εν

τω βίω αγαθοί κριθώσιν ;

Δίκαιον γούν, εφη. 3°

19-21. άνθράπαν .... θίον ΟΙΤΙ. Π. 21. ί ν ττάί Π.

<2

220 Ηοτυ χ/ιαΙΙ οηκ εοΙάίβΥΒ ΙτεαΙ Ιΐιεΐν βηαηΐεε ?

ΚίρηΙΙη

ν.

δοΟΒΛΤΕδ,

ΒεΗ»νίοιΐΓ

Ιο εηειηιοδ.

Νο Ηεΐΐεηε

εΐΐίΐΐΐ οε

πι&άε α

δΐίνε.

Πιοδε «Ιιο

Γαΐΐ ίη

6απ1ε αη

ηοΐ Ιο \>ε

Τι δε; προς τους πολεμίους πώς ποιησουσιν ήμΐνγ>. 4°9·

οΐ στρατιώται ;

Το ποίον δη ;

ΥΙρώτον μεν άνδραποδισμού περι, δοκεΐ δίκαιον

5"Έ>λληνας Ελληνίδας πόλεις άνδραποδίζεσθαι, η

μηδ' άλλη επιτρεπειν κατά. το δυνατόν καϊ τοϋτο

εθίζειν, του Ελληνικού γένους φείδεσθαι, εύλαβου-

μενους την ύπο των βαρβάρων δουλείαν ; ε

"Ολω και παντί, εφη, διαφέρει το φείδεσθαι.

ίο Μ^δε "Ελληνα άρα δοΰλον εκτησθαι μητε αυτούς,

τοις τε άλλοις "Έ,λλησιν ούτω ζυμβουλεύειν ;

ΐΐάνυ μεν ούν, εφη' μάλλον γ' αν ουν ούτω προς

τους βαρβάρους τρεποιντο, εαυτών δ' άπεχοιντο.

Τι δε ; σκυλεύειν, ην δ' εγώ, τους τελευτησαντας

»5 πλην οπλών, επειδαν νικησωσιν, η καλώς εγει ; η

ου πρόφασιν μεν τοις δειλοΐς εχει μη προς τον μαχό- Ό

μενον Ιεναι, ως τι τών δεόντων δρώντας οταν περι

τον τεθνεώτα κυπτάζωσι, πολλά, δε ηδη στρατόπεδα

δια την τοιαύτην άρπαγην άπώλετο ;

2° Και μάλα.

Άνελεύθερον δε ου δοκεϊ και φιλοχρήματον νεκρον

συλάν, καϊ γυναικείας τε και σμικράς διανοίας το

πολεμιον νομίζειν το σώμα τοΰ τεθνεώτος άποπτα-

μενου τού εχθρού, λελοιπότος δε ώ επολεμει ; η οίει

25 τι διάφορον δράν τους τούτο ποιοΰντας τών κυνών, Ε

αϊ τοις λίθοις οίς αν βληθώσι χαλεπαίνουσι, τού

βαλόντος ούχ άπτόμεναι ;

Οΰδβ σμικρόν, εφη.

'Έ,ατεον αρα τάς νεκροσυλίας και τάς τών άναιρε-

3ο σεων διακωλύσεις ;

27· βαλόντοί Α : βάλλοντος ΠΜ.

ΟνϊΗζβά ιυατ/αν€. 227

ρ. 469. Έατίον μεντοι, (φη, νη Αία. ΚιραΜίο

Ούδε μην που προς τα Ιερά τα οπλα οίσομεν ως

άναθησοντες, άλλως τε καΐ τα. των Ελλήνων, Ιάν τι ο^ο""

ρ. 47°· ημίν μελη της προς τους \ άλλους "Ελληνας εύνοιας" ΤΗε »γπ»5

'νν , , , _ν οΓΗεΙΙεηεϊ

μάλλον δε και φοβησομεθα μη τι μίασμα η προς 5 ηοΐ ίο \χ

« \ \ „ »\«» / ιΐ > \ / οβεΓβίΙ »ι

ιερόν τα τοιαύτα απο των οιΚ€ΐων ψερειν, (αν μη τι ιεπιρίεϊ;

δη ό θεος άλλο λίγη.

Όρθότατα, εφη.

Τί' δε ; γης Τ€ τμησεως της 'Έλληνικης και οικιών

εμπρησεως ποιόν τ'ι σοι δράσουσιν ο'ι στρατιώται ίο

προς τους πολεμίους ;

Σοί), (φη, δόζαν αποφαινομένου ήδεως αν άκού-

σαιμι.

Β Έμοί μεν τοίνυν, ην δ' εγώ, δοκει τούτων μηδέ- η<»

τερα ποιειν, αλλα τον επετειον καρπον αφαιρεισσαι. 15 ΐβι-ηιοιγ

και ων ένεκα, βουλει σοι λεγω ;

Ώάνυ γε.

Φαίνεται μοι, ωσπερ και ονομάζεται δύο ταΰτα

ονόματα, πόλεμος τε και στάσις, ούτω και είναι

δύο, οντα επι δυοϊν τινοΐν διαφοράίν. λεγω δε 3ο

τα δύο το μεν οικεΐον καΧ ζυγγενες, το δε άλλό-

τριον καΐ όθνεΐον. επι μεν ούν τη του οικείου

έχθρα, στάσις κεκληται, (π\ δε τη του αλλότριου

πόλεμος.

Και ούδεν γε, εφη, άπο τρόπου λέγεις. *5

Ο "Ορα δη κα\ ει τόδε προς τρόπου λεγω. φημί

γαρ το μ(ν Έλληνικον γένος αυτό αύτω οικεΐον

είναι καϊ ίςυγγενες, τω δε βαρβαρικω όθνείόν τε και

άλλότριον.

Καλώρ γε, εφη. 3ο

"Έλληνας μεν άρα βαρβάροις και βαρβάρους

<2 2

228 ΙΥατ5 ο/ Ηε11βηβ$ τυίΐΗ. ΗεΙΙίηϋε αηά όατδαΗαηε.

Κιρ%ώΚί

V.

δθ€ΚΛΤΕ5,

ΟυιυοοΝ.

Ηεΐΐεηίο

οηΐν ά ]ύηά

οί άίχοτά

ηοΐ ίη-

Ιεη<1εά ιο

1« 1α5ΐίη£.

Πιβ ΙονοΓ

οΓ ΗΪ5 οννη

οίΐχ λνίΐΐ

βΙβο βε α

ΙονβΓ Οί

Ηε1ΐ25.

"Ελλ^σί πολεμεϊν μαχόμενους τε φησομεν και πολε- ρ. 47°·

μίους φύσει είναι, και πόλεμον την εχθραν ταύτην

κλητεον' "Έλληνας δε "Έ,λλησιν, όταν τι τοιούτο

δρώατι, φύσει μεν φίλους είναι, νοσεΐν δ' εν τώ τοι-

5 ούτω την Ελλάδα καϊ στασιάζειν, κα\ στάσιν την γ>

τοιαύτην εχθραν κλητεον.

'Έ,γω μεν, εφη, ξυγχωρώ οΰτω νομίζειν.

Έκόπει δη, είπον, οτι εν τή νυν ομολογουμενη

στάσει, οπου αν τι τοιούτον γενηται κα\ διαστη πόλις,

ίο εάν εκάτεροι εκατερων τεμνωσιν αγρούς και οικίας

εμπιπρώσιν, ώς άλιτηριώδης τε δοκεϊ ή στάσις είναι

καΧ ουδέτεροι αυτών φιλοπόλιδες' ου γαρ αν ποτε

ετόλμων την τροφόν τε και μητέρα κείρειν' άλλα

μετριον είναι τους καρπούς άφαιρεϊσθαι τοις κρατούσι

ΐ5 των κρατουμένων, και διανοεΐσθαι ώς διαλλαγη- Ε

σομενων καϊ ούκ άε\ πολεμησόντων.

Πολύ γάρ, εφη, ημερωτερων αύτη η διάνοια

εκείνης.

Ύί δε δη ; εφην' ην σύ πάλιν οίκίζεις, ούχ Έλ-

20 ληνϊς εσται ;

Αεί γ αύτην, εφη.

Ούκούν καϊ αγαθοί τε και ήμεροι έσονται ;

"Σφόδρα γε.

Άλλ' ου φιλέλληνες ; ούδε ο'ικείαν την Ελλάδα

25 ηγησονται, ούδε κοινωνησουσιν ωνπερ οί άλλοι

ιερών ;

Και σφόδρα γε.

Ούκούν την προς τούς "Ελληνας διαφοράν, | ώρ ρ. 47 '·

οικείους, στάσιν ηγησονται και ούδε ονομάσουσι

3° πόλεμον ;

Ού γάρ.

δοΟΚΛΤΕϋ,

Οι^υοοΝ.

Σ,αηά, Ηοιι$£$, ββηοηί ο/ ΗεΙΙαιεζ Ιο 06 $ρατεά. 229

ρ. 471• Και ώς διαλλαγησόμενοι άρα διοίσονται ; ΚίραΜκ

Π' \ 3ανυ μεν ουν.

Ευμενώς δη σωφρονιοΰσιν, ουκ επι δουλεία κο-

λαζοντες ούδ' επ' όλεθρω, σωφρονιστάι οντες, ού

πολέμιοι. 5

Οΰτως, εφη.

Ούδ' άρα την 'Έ,λλαδα Έ,λληνες οντες κεροΰσιν, Ηεΐΐεηεδ

ουοε οικήσεις εμπρησουσιν, ουοε ομολογησουσιν εν πιίΐάΐχ «-ίιΐι

«/ ,Ν / • λ \ « - Τ \ν Ηβ11εηε5 ;

έκαστη πολει παντας εχσρους αυτοις είναι, και αν- αη<ι *ηη

οράς και γυναίκας και παιοας, αλλ ολίγους αει ίο ω Ηεΐΐεηκ.

ϋ εχσρους τους αίτιους της διαφοράς, και οια ταύτα νί(1ι οηε

πάντα ούτε την γην εσελησουσι κειρειν αυτών, ως

φίλων των πολλών, οΰτε οικίας άνατρεπειν, άλλα.

μέχρι τούτου ποιησονται την διαφοραν, μέχρι οΰ αν

οι αίτιοι άναγκασθώσιν ΰπο τών αναίτιων άλγούντων «5

δούναι δίκην.

Έγω μεν, εφη, ομολογώ οΰτω δεΐν προς τους

εναντίους τους ημέτερους πολιτας προσφερεσθαι'

προς δε τους βάρβαρους, ως νυν οι Ελληνες προς

αλλήλους. 2ο

Ύιθώμεν δη και τούτον τον νόμον τοις φΰλαζι,

ο μήτε γην τεμνειν μήτε οικίας εμπιπραναι ;

θώμεν, εφη, και εχειν γε καλώς ταΰτα τε και τα

πρόσθεν.

Άλλα γαρ μοι δοκεϊς, ώ Έ,ωκρατες, εαν τίς σοι 25 τΐιε εοπι-

τα τοιαύτα επιτρεπη λέγειν, ουδέποτε μνησσησεσσαι αι^οη

* » α » λ / ' ~ ν ΓείρεοΙίηε

ο εν τω προσοεν παρωσαμενος πάντα ταύτα ειρηκας, ΐΗε ΐιεδίΐΑ-

το ως ουνατη αυτή η πολιτεία γενεσσαι και τίνα δοοπαεδ.

τρόπον ποτέ δυνατη' επεϊ οτι γε, εΐ γένοιτο, παντ'

άν εϊη αγαθά πόλει ή γένοιτο, και α συ παραλείπεις 3°

4• οΰ πολίμιοι ΑΠ : ώϊ ου ποΚίμιοι Λπι•;. Μ.

230 ΐν/ΐϋη χνίΐί Ξοοταΐ€$ οοτηε Ιο Ιίιβ ροϊηΐ ?

V.

5θΟΚΛΤΚ3,

δοοηΐβί

βχειίΜβ

Ιιίπΐ5ε1Γ αηά

πιαίίεί οηβ

ΟΓ 1*0 Γ6-

Π1ΐΓΐθ5 ρΓβ-

ραπιΙΟΓχ ΙΟ

α βηαΐ

οΗΌι-ι.

ί^ώ λέγω, δη και τοίϊ πολεμίοις άριστ' άν μάγριντο ρ. 471

7·<ρ ήκιστα άπολείπειν αλλήλους, γιγνώσκοντες τε Ό

και άνακαλούντες ταύτα τα, ονόματα εαυτούς, άδελ-

φούς, πατέρας, υ'ιεΐς' ει δε κα\ το θήλυ συστρατεύ-

5 οιτο, ειτε και εν τ?7 αύτ}7 τάζει ειτε και όπισθεν επι-

τεταγμενον, φόβων τε ένεκα τοις εχθροΐς και ει 7τοτε'

7"ΐ? ανάγκη βοηθείας γένοιτο, οι'δ' οτι ταύτη πάντη

άμαχοι άν ε'ιεν' και οΐκοι γε ά παραλείπεται αγαθά,

οσα άν εΐη αύτοΐς, όρώ' άλλ' ώς εμού όμολογούντος Ε

ίο πάντα ταντα οτι είη άν και άλλα γε μνρία, ει γένοιτο

η πολιτεία αύτη, μηκετι πλείω περ\ αυτής λεγε,

άλλα τούτο αύτο ήδη πειρώμεθα ημάς αυτούς πεί-

θειν, ως δυνατόν και τ) δυνατόν, τα δ' άλλα χαίρειν

εώμεν.

ΐ5 | Εξαίφνης γε σύ, ην δ' εγώ, ώσπερ καταδρομήν ρ. 472

εποιήσω επϊ τον λόγον μου, και ου συγγιγνώσκεις

στραγγευομενω. ϊσως γάρ ούκ οίσθα οτι μόγις μοι

τώ δύο κύματε εκφυγόντι νύν το μεγιστον και χαλε-

πώτατον της τρικυμίας επάγεις, δ επειδάν "ιδης τε και

2ο ακούσης, πάνυ συγγνώμην εζεις, οτι ε'ικότως άρα

ώκνουν τε και εδεδοίκη ούτω παράδοξον λόγον λέ

γειν τε και επιχειρεΐν διασκοπεϊν.

"Οσα> άν, εφη, τοιαύτα πλείω λεγης, ήττον άφε-

θήσει νφ' ημών προς το μη ειπείν πη δυνατή γίγ- Β

^5 νεσθαι αύτη ή πολιτεία, άλλά λεγε και μη διάτριβε.

Ούκούν, ην δ' εγώ, πρώτον μεν τάδε χρή άναμνη-

σθήναι, οτι ήμεΐς ζητούντες δικαιοσύνην οΐόν εστι

και άδικίαν δεύρο ήκομεν.

8. οίκοι γι Α2Μ : οίκοι τί ΑΠ.

Ι7· στραγγΐνομΐν<ρ ς). £α5ρ. ΟγεΙΠ εΐ νϊηάοΐ). Γ οοιτ. : στραηυομίνω

Μ 55. 21. λόγοι/ λ«γ«» Μ : Χίγιιν λόγον ΑΠ : λίγαν

λίγιιν ς ρΓ. 28. αδικία Π.

Τ/ΐΰ ΐΗίνά αηά βνΰαΐετ τυανα. 231

ρ. 472- Χ/»?" άλλα

Ουδέν άλλ' εάν ενρωμεν οιόν εστί δικαιοσύνη,

άρα και ανορα τον οικαιον αςιωσομεν μηοεν οειν οι^ον.

αυτής εκείνης διαφερειν, αλλά πανταχη τοιούτον

ο είναι οιον δικαιοσύνη εστίν ; η άγαπήσομεν, εάν ο 5

τι εγγύτατα αυτής η και πλείστα των άλλων εκείνης

Οντως, εφη' άγαπήσομεν.

ΥΙαραδείγματος άρα ένεκα, ήν δ' εγώ, εζητοΰμεν

αυτό τε δικαιοσύνην οιόν εστί, κα\ άνδρα τον τελεως ίο

δίκαιον, ει γένοιτο, κα\ οίος άν είη γενόμενος, και

άδικίαν αύ κα\ τον άδικώτατον, Ινα ε\ς εκείνους (ι) τΐιβ

αποβλέποντες, οιοι αν ημιν ψαινωνται ευδαιμονίας ^ηοαχά

τε περι και του ενάντιου, αναγκαζωμεσα και περι α^Ώττα

ημών αυτών ομολογεΐν, ος άν εκείνοις ο τι όμοιότα- 15 ^^^°ύϊ

Ό τος τ), την εκείνοις μοιραν όμοιοτάτην εζειν, άλλ'

ού τούτου ένεκα, ΐν' άποδείζωμεν ώς δυνατά ταύτα

γίγνεσθαι.

Ύοΰτο μεν, εφη, άληθες λέγεις.

Οΐει άν ούν ήττον τι άγαθον ζωγράφον είναι ος 2ο

άν γράψας παράδειγμα οιον άν εϊη 6 κάλλιστος

άνθρωπος και πάντα εϊς το γράμμα Ίκανώς άποδούς

μή εχη άποδεΐξαι ώς και δυνατόν γενέσθαι τοιούτον

άνδρα ;

Μα Δι" ουκ εγωγ', εφη. 25

Ε Τι οδν ; ού και ήμεις, φαμεν, παράδειγμα εποιού-

μεν λόγω άγαθής πόλεως ;

ΐΐάνυ γε.

9- ζητούμαι Π.

II. (I Μ85. : η ς). ΒεΙίΙιεΓ. και οίος Μ58. : οίοι ς}. ΜΕάνϊβ.

σι

ΐ6. (Κίίνοις Ζ : ΐκιίνηί ΑΠ : {κίίνη! Μ.

22. €ΙΓ τ6 -γράμμα 'ίκανωϊ ΑΠ : Ικανω! ίΐί το γράμμα Μ.

232 Ρβτ/βοϋοη ίε βαήβν ίη ινονά ίηαη ίη άεβά.

Κφώϋ<

V.

5Ο0ΒΛΤΕ8,

Γ>Ι.ΑίΧΟΝ.

(2) 1)ϋΙ 15

ηοηε Ιΐιε

ννοΓ8β Γογ

Ιΐιαί.

(3) ΑΙ-

Ι1»)Π!;!ι Οίε

ίάοαΐ αιη-

ηοΐ \χ

Γ.:ίι1ιζ«•(1,

οηε ογ ι»ο

εΓίαηβεβ, ΟΓ

ΓίΚΐη γ 3

Μηβίο

εΓίαπ^β,

Γηίςΐιι τενο-

Ιαΐίοηίζε α.

δίβίε.

ΐίττόν τι ούν οΐει ημάς εδ λέγειν τούτου ένεκα, ρ. 472-

εάν μη εχωμεν άποδεΐξαι ώς δυνατόν ούτω πόλιν

οικησαι ώς ελεγετο ;

Ου δητα, εφη.

5 Το μεν τοίννν αληθές, ην δ' εγώ, οΰτως' ει δε δη

και τοΰτο προθυμηθηναι δει σην χάριν, άποδεϊξαι

πτ} μάλιστα και κατά τί δυνατώτατ αν εϊη, -πάλιν

μοι προς την τοιαΰτην άπόδειξιν τά αυτά διομο-

λόγησαι.

ίο Τά ποΐα ;

Άρ' οϊόν τί τι | πραχθηναι ώς λέγεται, η φύσινρ. 473•

έχει πράξιν λέξεως τ)ττον αληθείας εφαπτεσθαι,

καν ει μη τω δοκεΐ; αλλά συ πότερον ομολογείς

ούτως η ου ;

ΐ5 Όμολογώ, εφη.

Τοΰτο μεν δη μη ανάγκαζε με, οία τω λόγω

διηλθομεν, τοιαύτα πανταπασι κα\ τω έργω δεΐν

γιγνόμενα άποφαίνειν' άλλ', εαν οίοι τε γενωμεθα

ευρεϊν ώς αν εγγύτατα των είρημενων πόλις ο'ικη-

20 σειεν, φάναι ημάς εζενρηκέναι ώς δυνατά ταύτα

γίγνεσθαι ά συ επιταττεις. η οϋκ αγαπήσεις τούτων Β

τυγχάνων ; εγω μεν γάρ αν άγαπωην.

Και γάρ εγώ, εφη.

Το δβ δ^ μετά τούτο, ώς εοικε, πειρώμεθα ζητεϊν

25 τε και άποδεικνυναι, τί ποτέ νύν κακώς εν ταϊς

πόλεσι πράττεται δι ο ούχ ούτως οικούνται, και

τίνος αν σμικροτατου μεταβαλόντος ελθοι εις τούτον

τον τρόπον της πολιτείας πόλις, μάλιστα μεν ενός,

ει δε μη, δυοΐν, ει δε μη, ο τι όλιγίστων τον αριθμόν

3ο καϊ σμικροτατων την δυναμιν.

ΐΐανταπασι μεν ουν, εφη. ε

ΐν/ινη ρΗίΙο$ορ/ΐ€τ$ ανβ Ιιϊηξ$. 233

ρ. 473· ΈνΟΓ μεν τοίννν, ην δ* εγώ, μεταβαλόντος δοκού- ΛφΜίί

μεν μοί εχειν δεΐζαι οτι μεταπεσοι αν, ού μίντοι

>ΙΝ\ » «ν, Ρ, - ρ, / 5耫ΛΤΕ8,

σμικρού γε ουοε ραοιου, ουνατου οε. ΟίΑυοο».

Τίνος ; εφη.

Έπ' αύτο δη, ην δ' εγώ, εΊμι ο τω μεγίστω προσ- 5 δο01*165^

εικάζομεν κύματι. είρησεται δ' ούν, εϊ καϊ μέλλει ιοζηββΐ

ΐΐιο νν'ίΐνβ.

γελωτί τε άτεχνώς ώσπερ κύμα εκγελών και άδοζία

κατακλύσειν. σκόπει δε δ μέλλω λέγειν.

Αεγε, εφη.

Ό Έάν μη, ην δ' εγώ, η οί φιλόσοφοι βασιλεύσωσιν ίο

εν ταίς πόλεσιν η οί βασιλης τε νυν λεγόμενοι και

δυνάσται φιλοσοφησωσι γνησίως τε καϊ ίκανώς, και

τούτο εις ταύτον συμπέση, δύναμίς τε πολιτική κα\

φιλοσοφία, των δε νύν πορευομενων χωρ\ς έφ' εκάτε- ■ 0ίιϊε5 \νίΐι

^ ^ 'ί- · ' · -ν α- ' ηενβτ 06030

ρον αι πολλαι φύσεις ες ανάγκης αποκλεισσωσιν, ουκ 15 ΐϊοπιίΐι

εστι κακών παύλα, ω φιλί 1 λαυκων, ταις πολεσι, ^ ΒΟν-

οκω ο ουοε τω ανσρωπινω γίνει, ουοε αυτη η πολι- ρωκβο-

Ε τεία μη ποτε πρότερον φυη τ€ εις το δυνατόν και φως ρ1ΐ€Γ5'

ηλίου ΐδη, ην νΰν λόγω διεληλύθαμεν. άλλα. τοΰτό

εστίν, δ εμο\ πάλαι οκνον εντίθησι λέγειν, όρωντι ίο

ώί πολύ παρά δόζαν ρηθησεται' χαλεπον γάρ Ίδεΐν,

οτι ουκ αν άλλη τις εύδαιμονησειεν ούτε ιδία. οΰτε

δημοσία.

Και ος, Ώ Σώκρατες, εφη, τοιούτον εκβεβληκας

ρημά τε και λόγον, ον ειπών ηγού επι σε πάνυ πολ- 25

λούς τε και ού φαύλους νύν ούτως, οίον ρίψαντας τά νϊΐι&ι «ηι

ρ. 474· ιμάτια, \ γυμνούς λαροντας ο τι εκαστω παρετυχεν οπ- βοχίοΐΐώΡ

λον, θεϊν διατεταμενους ως θαυμάσια εργασομενους'

5· προσ€ΐκάζομιν (νεί προσ^κάζομιν) XV 5(θΙ>. : νρο(σ)(ΐκάζομιν Α :

προιικάζομιν ΠΜ : παρίικάζομίν 3.

28. ΐργασομίνουι Μ : ϊργασομίνονς Α (ο ίη ΙιΙιιγε) : ΐργασαμίοουί Π.

234 ΌββηίΗοη ο/ ρΗϋο$ορΙΐ6τ$.

V.

500ΒΛΤΕ5,

ΟίΛΙ/ΟΟΝ.

ΒυΙ \νΙιο Ϊ5

α ρΐιϋοδο-

ρΓΙ«Γ?

Ραι-αΙΙεΙ οι

ΐΗε ΙονβΓ,

ΤΊιε ΙονβΓ

οί (Ιιε ίαίτ

Ιονϋδ (Ιιειη

211;

ους ει μη άμυνεϊ τω λόγω καϊ εκφεύξει, τώ οντι ρ. 474•

τωθαζόμενος δώσεις δίκην.

Ούκούν συ μοι, ην δ' εγώ, τούτων αίτιος ;

Καλώί γ', εφη, εγω ποιών, άλλα τοί σε ου

5 προδώσω, άλλ' άμυνώ οίς δύναμαι' δυναμαι δε

εύνοια, τε καϊ τω παρακελεύεσθαι, καϊ ίσως αν άλ

λου του εμμελεστερόν σοι άποκρινοίμην. άλλ' ώς Β

έχων τοιούτον βοηθον πειρώ τοις άπιστούσιν ένδεί-

ξασθαι οτι έχει η συ λέγεις.

ίο ΤΙειρατεον, ην δ' εγώ, επειδή καϊ συ ούτω μεγαλην

ζυμμαχίαν παρέχει, άναγκαΐον ούν μοι δοκεΐ, ει

μελλομεν πτ) εκφεύζεσθαι ους λέγεις, διορίσασθαι

προς αυτούς τους φιλοσόφους τ'ινας λέγοντες τολ-

μώμεν φαναι δειν αρχειν, ίνα διαδηλων γενομένων

«5 δυνηταί τις άμύνεσθαι, ενδεικνυμενος οτι τοις μεν

προσήκει φύσει άπτεσθαί τε φιλοσοφίας ηγεμονευειν ο

Τ εν πόλει, τοις δ' άλλοις μήτε άπτεσθαί άκολουθεΐν

τε τώ ηγουμενω.

"Ωρα αν ε"ιη, εφη, ορίζεσθαι.

»ο Ιθι δη, ακολούθησαν μοι ττ)δε, εαν αύτο άμτ} γε

πη ικανώς εζηγησώμεθα.

Άγε, εφη.

Άναμιμνησκειν ούν σε, ην δ' εγώ, δεήσει, η μεμ-

νησαι οτι ον αν φώμεν φιλεϊν τι, δει φανηναι αυτόν,

25 εαν ορθώς λεγηται, ού το μεν φιλούντα εκείνου, το

δε μη, άλλα πάν στεργοντα ;

Άναμιμνησκειν, εφη, ως εοικε, δεΐ' ού γαρ πάνυ ν

γε εννοώ.

"Αλλω, εϊπον, επρεπεν, ώ Γλαυκών, λέγειν ά λε-

ϊογεις' άνδρ\ δ' ερωτικφ ού πρέπει άμνημονεΐν οτι

22. <"γ< ΑΠ : <!••/< 6η Μ.

Σονακί ο/ Ι/ιέ τυΑοίβ. 235

ρ. 474· πάντες ο'ι εν ώρα. τον φιλόπαιδα καί ερωτικον αμτ/ ΚιρΜή

γε 7ΓΎ] δάκνουσί τε και κινοΰσι, δοκούντες άζιοι είναι

επιμελείας τε και του ασπαζεσσαι. η ουχ οντω ο^μον.

ποιείτε προς τούς καλούς ; ό μεν, οτι σιμός, επ'ι-

χο-ρις κληθείς επαινεθησεται ύφ' υμών, του δε το 5

γρυπον βασιλικόν φάτε είναι, τον δε δη δια μέσου

Ε τούτων εμμετρώτατα εχειν, μέλανας δε ανδρικούς

Ίδεΐν, λευκούς δε θεών παΐδας είναι" μελιχλώρους

δε καί τοΰνομα οίει τίνος άλλου ποίημα είναι η

εραστοΰ ύποκοριζομενου τε καί ευχερώς φέροντος «ο

την ωχρότητα, εάν επί ώρα. τ) ; καί ένί λόγω πάσας

Ρ· 475· προφάσεις προφασίζεσθε τε | καί πάσας φωνάς

άφίετε, ώστε μηδενα άποβάλλειν τών άνθούντων

εν ώρα..

Εΐ βούλει, εφη, επ' εμού λέγειν περί τών ερω- >5

τικών οτι ούτω ποιούσι, συγχωρώ τού λόγου χάριν.

Ύί δε; ην δ' εγώ· τούς φιλοίνους ου τα αυτά αιβίονα-οΓ

ταύτα ποιουντας οράς ; πάντα οινον επι πάσης νίηε5 .

προφάσεως άσπαζομενους ;

Και μαλα. *°

Και μην φιλότιμους γε, ως εγωμαι, καθορας οτι, ιΗβίονβι-οΓ

* \ " λ / η α \ ΙιοηοιίΓ, αΐΐαν μη στρατηγησαι ουνωνται, τριττυαρχουσι, καν μη βοηοατ ;

Β ύπο μειζόνων καί σεμνότερων τιμάσθαι, ύπο σμικρο-

τερων καί φαυλότερων τιμώμενοι άγαπώσιν, ως ολως

τιμής επιθυμηταί οντες. 25

Κ.ομιδη μεν ούν.

Ύοΰτο δη φάθι η μη' άρα ον άν τίνος επιθυμητι-

τικον λε'γωμεν, παντός του είδους τούτου φησομεν

επιθυμεΐν, η τού μεν, τού δε ου ;

5. <παιν(θή<τ(τ<Η ΑΠ : {παινιίται Α2Μ. 7· ϊμμιτρότατα (ο ίη ΙίΐΙΙΓα) Α.

8. μίΧιχΚώρον! Α (γρ.) Π1£. : μι\αγχ\ώρουι ΑΠΜ. 23- τιμώνται Μ.

23ό Τ/ιβ Ιηιβ ρ/ιίΙο$ορ/ιεν αηά ί/ιβ ϊιηίΐαίοτζ.

ΚφΛΚί

V.

5θ€ΗΛΤΕ5,

Ιηε ρηίΐ05Ο-

ρπεΓ, ογ

ΙονβΓ Οί

\νί$(3οιτ), αϊ]

1ίηο\ν1«1ββ.

υηάετ

Ιαιοννίεάβε,

ηθ»ενεΓ,

Είτε ηοΐ (ο

βε ίηείυάεά

$ί£η(£ αηά

ίοιιηάϊ, ογ

υηάεΓ ιηε

ΙονεΓί οί

1ίηο\ν1εάΒ0,

ηιιΐΒίεαΙ

αηΊ3(εαΓ5

αηά Λβ

Ιϋε.

Παντόν, €0τ;. Ρ- 475·

Ούκοΰν κα\ τον φιλόσοφοι» σοφίας φησομεν επι-

θυμητην είναι, ού της μεν, της ο' ου, άλλα πάσης ;

'Αληθή.

5 Ύον άρα περί τά μαθήματα δυσχεραίνοντα, άλλως €

τε καί νίον οντά και μηπω λόγον έχοντα τί τε χρη

στοί/ και μη, ού φησομεν φιλομαθή ούδε φιλόσοφοι/

είναι, ώσπερ τον περί τα σιτ'ια δυσχερή οΰτε πεινην

φαμεν οΰτ' επιθυμεΐν σιτίων, ούδε φιλόσιτον άλλα

■ ο κακόσιτον είναι.

Και ορθώς γε φησομεν.

Ύον δε δη ευχερώς εθελοντα παντός μαθήματος

γεύεσθαι κα\ ασμένως επ\ το μανθάνειν ιόντα και

άπληστως έχοντα, τούτον δ' εν δίκη φησομεν φιλό-

"5 σοφον' η γάρ ;

Και ό Τλαύκων εφη' Πολλοί άρα και άτοποι Ό

έσονται σοι τοιούτοι, οΐ τε γάρ φιλοθεάμονες

πάντες εμοιγε δοκοΰσι τω καταμανθάνειν χαίροντες

τοιούτοι είναι, οΐ τε φιληκοοι άτοπώτατοί τίνες εισιν

3ο ώς γ εν φιλοσόφοις τιθεναι, οι προς μεν λόγους κα\

τοιαύτην διατριβην εκόντες ουκ άν εθελοιεν ελθεΐν,

ώσπερ δε άπομεμισθωκότες τά ωτα επακοΰσαι πάν

των χορών περιθεονσι τοις Αιονυσίοις οΰτε των

κατά πόλεις οΰτε τών κατά κώμας άπολειπόμενοι.

25 τούτους οϋν πάντας καί άλλους τοιούτων τινών

μαθητικούς καί τούς τών τεχνυδρίων φιλοσόφους ε

φησομεν ;

Ουδαμώς, ειπον, άλλ' ομοίους μεν φιλοσόφοις.

Ύούς δε αληθινούς, εφη, τίνας λέγεις ;

3° Ύούς της αληθείας, ην δ' εγώ, φιλοθεάμονας.

26. μαθητικούς ΑρΓ. (?) V : μαθηματικού! Α ΟΟΓΓ. ΠΜ.

ΤΗβ οηβ αηά ί/ιβ τηαηγ. 237

Ρ- 475• Και τούτο μεν γ', εφη, όρθώς' άλλα πώς αυτό ΚφΜίί

λέγεις ;

ΟΙ « « • Μ ι / ι «, / , ννΛ \ 5(ΚΚΑΤΕ5,

υόαμως, ην ο εγω, ραοιως προς γε άλλον σε ο^ικο*.

δε οιμαι όμολογησειν μοι το τοιόνδε.

Το ποΐον ; 5

Έπειδη εστίν εναντίον καλόν αισχρώ, δύο αύτω

ρ. 476• | είναι.

ΙΙώς ό° ου ;

υκουν επειοη όνο, και εν εκατερον ;

Καί τούτο, ίο

Και περί δικαίου και αδίκου καϊ αγαθού καΐ κακοΰ

καϊ πάντων των ειδών περί Ό αύτος λόγος, αύτο μεν

εν εκαστον είναι, τη δε των πράξεων κα\ σωμάτων

καϊ αλλήλων κοινωνία, πανταχού φανταζόμενα πολλά,

φαίνεσθαι εκαστον. 15

Όρθώς, εφη, λέγεις.

Ταύτη τοίνυν, ην δ' εγώ, διαιρώ, χωρίς μεν ους

νύν δη έλεγες φιλοθεαμονάς τε καϊ φιλότεχνους κα\

Β πρακτικούς, κα\ χωρίς αύ περί ων 6 λόγος, ους μό

νους αν τις ορθώς προσείποι φιλοσόφους. 2ο

Πώί, εφη, λέγεις ;

Οι μεν που, ην δ" εγώ, φιληκοοι καϊ φιλοθεάμονες

τάς τε καλάς φωνάς ασπάζονται κα\ χρόας και σχή

ματα και πάντα τα εκ τών τοιούτων δημιουργούμενα,

αυτού δε τού καλού αδύνατος αυτών η διάνοια την 25

φυσιν ιδεΐν τε καϊ άσπασασθαι.

"Εχει γαρ οδν δη, εφη, ούτως.

Οι δε 5?7 επ' αύτο το καλόν δυνατοί ιεναι τε κα\

0 οράν κα& αύτο άρα ού σπάνιοι αν είεν ;

Καϊ μάλα. 3°

25• τήν φύσιν ΑΠΜ : το» νοΐν χ Π (:οπ". ς.

238 ΤΗϊη£$ ύβαηΐΐβιΐ αηά αδ$οΙιιΙβ ύβαηίγ.

ΚιρηΜίζ

V.

5θΟΚΑΤΕ5,

Οι.Λυ<:οΝ.

Τπιε Ιαιον-

Ιεά^ε 15 Λε

ηΙ'Πίι ν (ο

ΰίίΐίηβΐιίδΐι

βεΐννεεη Ιΐιε

οηε ,ίικΙ Ιηε

ΤΛΆηγ, βε-

Ιινεεη Ιηε

ίάεα αηά

Ιηε οΙ)]εοΐ3

ννηίεπ ρβτ-

Ιηΐιε οΓ Ιΐκ-

ίιίεα.

ΤηεΓε ί5 ηη

ϊηιεπηε-

Ό ούν καλά μεν πράγματα νομίζων, αύτο δε ρ• 47<>,

καλλοί μητ€ νομίζων μήτε, αν τις ήγηται επί την

γνώσιν αυτού, δυνάμενος επεσθαι, οναρ ή ΰπαρ δοκεΐ

σοι ζην ; σκόπει δε. το ονειρώττειν άρα ου τάδε

ρ εστίν, εαν τε εν ϋπνω τις εαν τ έγρηγορως το

ομοιόν τω μη ομοιον άλλ' αύτο ήγηται είναι ω εοικεν ;

'Έ,γω γουν αν, η δ' ος, φαίην ονειρώττειν τον

τοιούτον.

Τί θε' ; 6 τάναντία τούτων ηγούμενος τε τι αύτο Ό

ίο καΧον κα\ δυνάμενος καθοράν και αυτό κα\ τα εκεί

νου μετέχοντα, και οΰτε τα μετέχοντα αύτο ούτε αύτο

τα. μετέχοντα ηγούμενος, ΰπαρ η οναρ αυ και ούτος

δοκεΐ σοι ζην ;

Και μαλα, εφη, ΰπαρ.

ΐ5 Ούκοΰν τούτου μεν την διανοιαν ώς γιγνώσκοντος

γνώμην άν ορθώς φαΐμεν είναι, τοΰ δε δόζαν ώς

δοζάζοντος ;

ΤΙάνυ μεν οΰν.

Τί οδν, εάν ήμίν χαλεπαίντ) ούτος, ον φαμεν

2ο δοξάζειν άλλ' ού γιγνώσκειν, και άμφισβητη ώς

ούκ αληθή λέγομεν, έζομέν τι παραμυθείσθαι αύ- Ε

τον καΐ πείθειν ήρεμα, έπικρυπτόμενοι οτι ούχ υγι

αίνει ;

Αεί γέ τοι δή, εφη.

25 Ι#ι δη, σκόπει τί εροΰμεν προς αυτόν, η βουλει

ωδε πυνθανώμεθα παρ' αύτοΰ, λέγοντες ώς ει τι

οίδεν ούδε\ς αύτω φθόνος, άλλ' ασμενοι αν ίδοιμεν

ε'ιδότα τι. άλλ' ήμΐν είπε τόδε' ό γιγνώσκων γιγ-

νώσκει τί ή ουδέν ; συ ουν μοι ύπερ εκείνου άπο-

3ο κρίνου.

Άποκρινοΰμαι, εφη, οτι γιγνωσκει τί.

ΚηοτνΙβάξε, ίξηοταηεβ, ορίηϊοη. 239

ρ. 476. ΤΙότερον ον η ουκ ον ; Κιριώΐκ

Ρ• 477• Ον' πώς γάρ | αν μη ον γε τι γνωσθείη ;

ικανως ουν τούτο εχομεν, καν ει πλεοναχη σκο- ο^,,οον.

7τοΐμ€ν, οτι το μεν παντελώς ον παντελώς γνωστόν, <κ«βΐ*-

χ * «,ν 5, - / ν (*εεηΙ>είηε

μη ον οε μηοαμϊ] παντη αγνωστον ; 5 αηάηοΐ

ικανωτατα. & οοπ-εδ-

ιεν ει οε ο?) τ£ ούτως έχει ως είναι τε και μη ΐβι-πιεάίαίε

είναι, ου μεταςυ αν κεοιτο του ειλικρινως οντος και ί8ηοι•αηοε

του αϊ μηδαμτ} 6ντος ; ^ηον"

ΜεταΡύ. ίο τΐώίιιΐβ.

3 ηιεαίΛίε 15

Ουκοΰν 'επεϊ επ\ μεν τω οντι γνώσις ην, άγνω- β. ίασιιΐίχ

Β σία δ" εξ ανάγκης επ\ μη οντι, επί τω μεταξύ τούτω ορίηίοη.

μεταξύ τι καΐ ζητητεον άγνοιας τε κα\ επιστήμης, ει

τι τυγχάνει $ν τοιούτον ;

ΪΙανυ μεν οίν. ΐ5

Άρ' ούν λεγομεν τι δόζαν είναι ;

Πώ? γάρ ου ;

ΐΐότερον άλλην δυναμιν επιστήμης η την αύτην ;

"Αλλην.

Έτγ' άλλω άρα τετακται δόξα και επ" άλλω επι- 2ο

στημη, κατά την δυναμιν εκατερα την αύτης.

Ούτω.

Ούκούν επιστήμη μεν επι τω οντι πεφυκε, γνώναι

ως εστί το ον ; μάλλον δε ωδε μοι δοκεΐ πρότερον

άναγκαΐον είναι διελεσθαι. 25

ΐΐώς ;

Ο Φησομεν δυνάμεις είναι γένος τι τών όντων, αϊς δη

II. Ατίί Ατι ς). Ηβπη. : Ατι ΑΠΜ : « Ατι ς.

Ι3• μιταζύ ΑΠΜ : μιταξν δι 3.

2 Γ. κατά την δυναμιν ν'\ηά. Γ. : κατά την αϋτην δυναμιν Α : κατά την

αϋτην δυναμιν η κατά την αντην δυναμιν ΠΜ : κατά την άλλην δυναμιν ο).

ΗβΓΠΙ.

240

ΚιρνΙΙκ

V.

8<ΧΒΑΤΕ3,

Ορίηϊοη

άίβ£Γ5 Γγοπι

1ίηο\ν1εΰβε

οεεαυςε ΐΗκ

οηε ειτ5,

αηά ιΙιβ

οΛβΓ 15

ιιηεΓπηβ.

και ημείς δυνάμεθα ά δυνάμεθα και άλλο πάν ο τίπερ ρ. 477·

αν δύνηται, οίον λεγω οψιν κα\ άκοην των δυνάμεων

είναι, ει άρα μανθάνεις ο βοΰλομαι λέγειν το είδος.

Άλλα μανθάνω, εφη.

5 "Ακουσον δη 6 μοι φαίνεται περί αυτών, δυνά

μεως γαρ εγώ οΰτε τινά. χρόαν ορώ οΰτε σχήμα οΰτε

τι τών τοιούτων οίον καΐ άλλων πολλών, προς ά

αποβλέπων ενια διορίζομαι παρ εμαυτω τα μεν άλλα

είναι, τά δε άλλα. δυνάμεως δ' εις εκείνο μόνον η

ίο βλέπω εφ' φ τε εστι και ο απεργάζεται, καΐ ταύτη

εκάστην αυτών δύναμιν εκάλεσα, και την μεν επ\

τω αύτω τεταγμενην κα\ το αυτό άπεργαζομενην την

αυτήν καλώ, την δε επ\ ετερω κα\ έτερον άπεργαζο

μενην άλλην. τ'ι δε συ ; πώς ποιείς ;

ΐ5 Οΰτως, εφη.

Αεΰρο δη πάλιν, ην δ' εγώ, ώ άριστε, επιστημην

πότερον δύναμιν τινα φης είναι αυτήν, η εϊς τί γένος

τίθης ;

Εΐρ τούτο, εφη, πασών γε δυνάμεων ερρωμενε- Ε

2ο στάτην.

ί οε, οοςαν εις ουναμιν η εις αλλο ειοος οισο-

μεν;

Ουδαμώς, εφη. ω γαρ δοζάζειν δυνάμεθα, ουκ

άλλο τι η δόζα εστίν.

25 Αλλά μεν δη ολίγον γε πρότερον ώμολόγεις μη

το αυτό είναι επιστημην τε κα\ δόζαν.

ΥΙώς γαρ άν, εφη, τό γε άναμάρτητον τω μη άνα-

μαρτητω ταύτόν τις νουν εχων τιθείη ;

Καλώ$·, ην δ' εγώ, κα\ δηλον, οτι έτερον επιστήμης

3ο δόξα | ομολογείται ήμΐν. ρ. 478-

"Έτερον.

ϋαη ηιεη ΐΗΐηΙζ τνΗαί ί$ ηοί ? 241

ΚιρνΜκ

V.

5<ΚΗΑΤ15,

Οι-ΑυοοΝ.

ρ. 478• 'Έφ' ετερω άρα ετερόν τι δυνάμενη εκατερα αυτών

πεφυκεν.

Άναγκη.

Επιστήμη μεν γε που επ\ τω οντι, το Βν γνώναι

ώί έχει ; 5

Να/.

Αόξα δε, φάμε ν, δοζάζειν ;

Νβκ.

Η ταύτον όπερ επιστήμη γιγνωσκει ; κα\ εσται

γνωστόν τε και δοξαστον το αυτό ; η αδύνατον ; Ι0

Αδύνατον, εφη, εκ των ώμολογημενων, εϊπερ επ'

άλλω άλλη δυναμις πεφυκε, δυνάμεις δε άμφότερα'ι

Β (στον, δόζα τ€ καϊ επιστήμη, άλλη δε εκατερα, ως

φαμεν. εκ τούτων δη ουκ εγχωρεΐ γνωστόν και

δοζαστον ταύτον είναι. •5

Ούκοΰν ει το ον γνωστόν, άλλο τι άν δοζαστον η

το δι> εϊη ;

"Αλλο.

Άρ' ούν το μη ον δοξάζει ; η αδύνατον κα\ δοζά- ι« 3ΐ50

σαι το γε μη ον ; εννοεί οε. ουχ ο οοςαζων επι τι *ο ί^ηοπιηοβ,

φέρει την όοξαν ; η οίον τε αυ όοξαζειν μεν, δόξα- οοηΜΠ1β<ι

ζειν δϊ μηδέν ; «%»

Αδύνατον.

Άλλ' εν γε τι δοξάζει ό δοζάζων ;

Ναι. Η

Άλλα μην μη ον γε ούχ εν τι, άλλα μηδέν όρθό-

0 τατ άν προσαγορευοιτο.

ΐΐάνυ γε.

Μη οντι μην άγνοιαν εζ ανάγκης άπεδομεν, οντι

δε γνώσιν. 3°

2θ. τ6 γ Α2Μ : το ΑΠ.

Κ

242 ΤΙΐβ ϊηΐβτηιβάϊαΐβ ΙκΙτικεη ύώηξ αηά ηοί Ββίη£.

ΚφιΜκ

ν.

5Ο0ΚΛΤΕ5,

Οι-Λυ<:οΝ.

115 ρΐαεε Ϊ5

ηοι ίο σε

\νίιΗοιιΙ ΟΓ

οε^οηά

Ιίηοννίείΐββ

ΟΓ ϊβΠΟΓ-

&ηοε, ΒιιΙ

οεΐ\νεεη

(Η6ΙΤ1.

Όρθώς, εφη. ρ. 478·

Ουκ άρα ον οΰδε μη ον δοξάζει.

Ού γάρ·

Ούτε άρα άγνοια ούτε γνώσις δόξα αν είη.

5 Ουκ εοικεν.

"Αρ' οδν έκτος τούτων εστίν υπερβαίνουσα η γνώ

σιν σαφήνεια η άγνοιαν ασάφεια. ;

Ουδέτερα.

Άλλ' άρα, ήν δ' εγώ, γνώσεως μεν σοι φαίνεται

ίο δόξα σκοτωδεστερον, αγνοίας δε φανότερον ;

Και πολύ γε, εφη.

'Έντος δ? άμφοΐν κείται ; Ό

Να/.

Μεταξύ άρα αν εϊη τούτοιν δόξα.

ΐ5 Κομιδη μεν ούν.

Ούκοΰν εφαμεν εν τοις πρόσθεν, ει τι φανείη οίον

άμα ον τε και μη ον, το τοιούτον μεταξύ κεϊσθαι

του ειλικρινώς οντος τε κα\ του πάντως μη οντος,

και ούτε επιστημην ούτε άγνοιαν επ' αύτω εσεσθαι,

2ο άλλά το μεταξύ αύ φανεν άγνοιας και επιστήμης ;

Όρθώς.

Νυν δε γε πεφανται μεταξύ τούτοιν ο δη καλοΰ-

μεν δόξαν.

ΥΙεφανται.

»5 'Έ,κεΐνο δη λείποιτ αν ήμϊν εύρεΐν, ώς εοικε, το ε

αμφοτέρων μετέχον, του είναι τε κα\ μη είναι, και

ούδετερον ειλικρινές ορθώς άν προσαγορευόμενον,

ΐνα, εάν φανή, δοξαστον αύτο είναι εν δίκη προσα-

γορεύωμεν, τοις μεν άκροις τα άκρα, τοις δε μεταξύ

3ο τα μεταξύ αποδίδοντες, η οΰχ ούτως ;

I Ο. φηνότίρον ΑΜ : φανιρωτιρον ΠΞ.

Τ/ιο ρηηηΐηξ ΗάάΙε.Η3

ρ. 478· Οντως. ΚφΜκ

Ύούτων δη υποκειμένων λεγετω μοι, φησω, και

ρ. 479· αποκρινεσσω \ ο χρηστός, ος αυτο μεν καλόν και ο^οο».

ιδίαν τινά αυτού κάλλους μηδεμίαν ηγείται άει μεν 1116 &ι>5°-

κατα ταύτα ωσαύτως εχουσαν, πολλά δε τα καλα $ λ« οηε ηηά

νομίζει, εκείνος ό φιλοθεάμων και ούδαμτ) άνεχόμενος, ηβδ5 οί

αν τις εν το καλόν φη είναι και οικαιον, και ταλλα

ούτω. τούτων γάρ δη, ω άριστε, φησομεν, των

πολλών καλών μών τι εστίν, ο ουκ αισχρόν φανη-

σεται ; καΐ τών δικαίων, ο ουκ άδικον ; κα\ τών ι°

όσιων, ο ουκ άνόσιον ;

Β Ουκ, άλλ' ανάγκη, εφη, και καλά πως αυτά. και

αισχρά φανηναι, κα\ οσα άλλα έρωτας.

ι οε ; τα πολλά οιπλασια ήττον τι ημίσεα η

διπλάσια φαίνεται ; 1 5

Ούδεν.

Καϊ μεγάλα δη καΐ σμικρά καϊ κούφα κα). βαρέα

μη τι μάλλον ά άν φησωμεν, ταύτα προσρηθησεται

η τάναντία ;

Ουκ, άλλ' άε'ι, εφη, εκαστον αμφοτέρων έπεται. 2ο

ΙΙότερον ούν εστί μάλλον η ουκ εστίν εκαστον

τών πολλών τούτο, ο άν τις φτ} αύτο είναι ;

Ύοΐς εν ταΐς εστιάσεσιν, εφη, επαμφοτερίζουσιν

€ εοικε, καϊ τω τών παίδων αΐνίγματι τω περί τοΰ ευ

νούχου της βολής περι της νυκτερίδος, ω καϊ εφ' οδ 25

αύτον αύτην αινίττονται βαλεΐν' καϊ γάρ ταύτα επαμ-

φοτερίζειν, κα\ οϋτ' είναι οΰτε μη είναι ούδεν αύτών

δυνατόν παγίως νοησαι,οΰτε αμφότερα οΰτεούδετερον.

"Έ>χεις ούν αύτοϊς, ην δ* εγώ, ο τι χρήσει, η οποι

3· μίν ΟΙΤΙ. Π. 4· ήγ*ίται Α'Μ : ήγηται ΑΠ.

25. δ Μ : £>ς ΑΠ ςοίτ. : ω ΠρΓ.

Κ 2

244 ΤΗε άεύα,ΙεαΒΙβ ξγοηηά.

ΚιριιΙΚε

V.

300ΡΑΤΕ5,

Οι-ΛυςοΝ.

Ορίηίοη 15

ΐΗβ »ρρΓε-

Ιιεηδίοη,

ηοΐ οί ιΐιβ

αΐκοΐυΐε,

1 πιΐ <»Ι ιΐιο

πιηηχ.

θησεις κα.λλίω θεσιν της μεταξύ ουσίας τε και τουρ. 479•

μη είναι ; ούτε γαρ που σκοτωδεστερα μη οντος

προς το μάλλον μη είναι φανησεται, οΰτ€ φανότερα Ό

οντος προς το μάλλον είναι.

5 Αληθέστατα, εφη.

Έ,ύρηκαμεν αρα, ώς εοικεν, οτι τα των πολλών

πολλά νόμιμα καλοΰ τε περί κα\ των άλλων μεταξύ

που κυλινδεΐται του Τ€ μη οντος καϊ του οντος εϊλι-

κρινώς.

ίο Έύρηκαμεν.

ΐίροωμολογησαμεν δε γε, εΐ τι τοιούτον φανείη,

δοξαστον αύτο άλλ' ού γνωστόν δεΐν λεγεσθαι, τη

μεταξύ δυνάμει το μεταξύ πλανητον άλισκόμενον.

'Ω,μολογηκαμεν.

15 Ύούς αρα πολλά καλά θεωμενους, αύτο δε το Ε

καλόν μη ορώντας μηδ' αλλω επ' αυτό αγοντι δυνά

μενους επεσθαι, και πολλά δίκαια, αύτο δε το δί

καιον μη, καϊ πάντα ούτω, δοξάζειν φησομεν άπαντα,

γιγνωσκειν δε ων δοξάζουσιν ούδεν.

20 Άναγκη, εφη.

Τί δί αδ τους αύτα έκαστα θεωμενους και άεϊ κατά

ταύτα ωσαύτως οντά ; άρ' ού γιγνωσκειν άλλ' ού

δοξάζειν ;

Άναγκη κα). ταύτα.

25 Ούκοΰν κα\ άσπάζεσθαί τε κα\ φιλεΐν τούτους

μεν ταύτα φησομεν εφ' οίς γνώσίς εστίν, | εκείνους ρ. 480.

#€ εφ' οίς δόξα ; η ού μνημονεύομεν, οτι φωνάς τε

καϊ γβόας καλας και τα τοιαύτα εφαμεν τούτους

φιλεΐν τε καϊ θέάσθαι, αύτο δε το καλόν ούδ' άνεγε-

3° σθαι ώς τι ον ;

14- άμοΚογήκαμίν Μ88. : &Τ\ ί>μο\ογήσαμιι>}

Τ/ΐβ ορροήϋοη ο/ &ηοκ)ΐ0ά£β αηά ορϊηΐοη. 245

ρ. 480. \\1εμνημεθα. ΚερνΜκ

Μη οΰν τι ττλημμελησομεν φιλόδοξους καλούντες

αυτούς μάλλον η φιλοσόφους ; και άρα ημιν σφοορα ο^οον.

χαλεπανοΰσιν, αν ούτω λεγωμεν ;

Ουκ, αν γ' εμοϊ πείθωνται, εφη' τω γαρ άληθεΐ ζ

χαλεπαίνειν ου θέμις.

Ύούς αύτο άρα εκαστον το δι> άσπαζομένους φιλο

σόφους άλλ' ου φιλόδοξους κλητε'ον :

ΤΙανταπασι μεν οδν.

2. π\ημμι\ήσομ(ν Α3Π : πΧημμιλήσωμιν ΑΜ.

7. τΑ 6» ΑΠ : τό (V Μ.

5.

VI.

5Ο0ΚΑΤΚΚ,

Ιί ν/α Ιΐίΐίΐ

Ιΐπιε, \νε

ηιί§1ι[ Ιιανο

νί«\ν οΓ Λβ

ιηιβ λπι3

ί»ΐ5β ρΗϋο-

8θρ1ΐ6Γ.

ννηϊοΐι οΓ

1)β ΟΗΓ

| Οί μεν δη φιλόσοφοι, ην δ* εγώ, ω Γλαυκών, ρ· 484·

και οί μη δια μακρού τίνος διεζελθόντος λόγου μόγις

πως άνεφάνησαν οι εισιν εκάτεροι.

"Ισως γάρ, εφη, δια. βραχέος ού ράδιον.

5 Ού φαίνεται, είπον. εμοιγ ούν ετι δοκεΐ αν βελ-

τιόνως φανηναι, εΐ π€ρϊ τούτου μόνου εδει ρηθηναι,

καΐ μη πολλά. τα. λοιπά, διελθεΐν μελλοντι κατ-

όψεσθαι τ'ι διαφέρει βίος δίκαιος αδίκου. Β

Τί ούν, εφη, το μετά. τοΰτο ημιν ;

ι ο αλλο, ην ο εγω, η το εςης ; επειοη φιλό

σοφοι μεν οι του άεΐ κατά. ταύτα, ωσαύτως άγοντος

δυνάμενοι εφάπτεσθαι, οί δε μη άλλ' εν πολλοίς καϊ

πάντως ίσγουσι πλανώμενοι ού φιλόσοφοι, ποτέρους

δη δβΐ πόλεως ηγεμόνας είναι ;

>5 Πώί ούν λέγοντες αν αύτό, εφη, μετρίως λεγοι-

μεν;

Όπότεροι αν, ην δ, εγώ, δυνατοί φαίνωνται φυ-

λάξαι νόμους τε καϊ επιτηδεύματα πόλεων, τούτους

καθιστάναι φύλακας. ο

2ο Όρθώς, εφη.

2. δκξίλβοιτοΓ ΑΠΜ : δκξελθόντίΐ XV : δκξίληλνθότο! ς.

3· οί ΑΠΜ : οϊοι Π'Ε. )3· πάντων ΑΠΜ : παντοία! ΠΊϊΐβ. (■γρ.)·

Τ/ιβ ςηαΙϊίϊϋ5 ο/ ΐΗβ ρΙιίΙοεορΗκ ηαΐηνε. 247

ρ. 484. Ύόδε δε, ην δ' εγώ, άρα δηλον, είτε τυφλον είτε ΚιραΜκ

οξύ όρώντα χρη φύλακα τηρεΐν ότιούν ;

Και πώς, εφη, ού δηλον ;

VI.

δοοΒΑτη,

ΑοΕΙΗΛΝΤυβ.

*Η ουν δοκοΰσί τι τυφλών διαώέρειν ο'ι τώ οντι Α ςο^ΐοη

τοΟ οντος έκαστου έστερημενοι της γνώσεως, και 5 "Λ«ι.

μηδέν εναργές (ν τη ψυχή έχοντες παράδειγμα, μηδέ

δυνάμενοι, ώσπερ γραφής, εις το άληθέστατον απο

βλέποντες κάκεΐσε άε\ αναφερόντες τε κα\ θεώμενοι

Ε ως οίόν τε ακριβέστατα, οΰτω δη καΐ τά ένθάδε νό

μιμα καλών τε πέρι καΧ δικαίων καϊ αγαθών τίθεσθαί ιο

τε, εάν δέη τίθεσθαί, καϊ τά κείμενα φυλάττοντες

σώζειν ;

Ού μά τον Αία, η δ' ος, ού πολύ τι διαφέρει.

Ύούτους ουν μάλλον φύλακας στησόμεθα η τους

έγνωκότας μεν εκαστον το ον, εμπειρία δέ μηδέν »5

εκείνων έλλείποντας μηδ' έν άλλω μηδενϊ μέρει αρε

τής ύστεροΰντας ;

"Ατοπον μέντ' άν, εφη, εϊη άλλους αίρεισθαι, εϊ

γε τάλλα μη έλλείποιντο' τούτω γάρ αύτφ σχεδόν

τι τω μεγίστψ άν προέχοιεν. ίο

Ρ· 485· | Ούκοΰν τούτο δη λέγωμεν, τίνα τρόπον οίοι τ

έσονται οι αύτόι κάκεΐνα καϊ ταύτα εχειν ;

ΐΐάνυ μέν ούν.

*0 τοίνυν αρχόμενοι τούτου τού λόγου έλέγομεν, Πιβ ρωο-

την ψυσιν αυτών πρώτον οειν καταμασειν' και οιμαι, »5 ΐονβΓοί»ιι

εαν εκεινην ικανως ομολογησωμεν, ομολογησειν και οΓαΐΐίπιβ

οτι οιοι τε ταύτα εχειν οι αυτοί, οτι τε ουκ άλλους

πόλεων ηγεμόνας δει είναι η τούτους.

ΤΙώς ;

Ύοΰτο μέν δη τών φιλοσόφων φύσεων πέρι ώμο- 3°

25· θίίχ ΑΠΜ : δ*ϊ ΦΚςν.

248 ϋ,ονβ ο/ ίηιίΐι ΐΗβ ρΗϊίοΒορΗβτ $ ηιΙϊη£ ρα$$ίοη.

ΚφρηΜκ λογησθω ημΐν, οτι μαθήματος γε άει ερώσιν ο αν ρ. 485-

αΰτοϊς δηλοϊ (κείνης της ουσίας της άε\ ούσης καϊ Β

8θ€ΚΛΤΕ5. \•ν / «Ν / \ Ι Λ »»

οι,ΑυοοΝ. μη πλανωμενης νπο γενέσεως και φσορας.

'Ώ,μολογησθω.

5 Και μην, ην δ' εγω, και οτι πάσης αύτης, καϊ ούτε

σμικρού οΰτε μείζονος ούτε τιμιωτερου ούτε ατιμότε

ρου μέρους εκόντες άφίενται, ώσπερ εν τοις πρόσθεν

περί τε των φιλότιμων καϊ ερωτικών διηλθομεν.

*Ορθώς, εφη, λέγεις.

ίο Ύόδε τοίνυν μετά τοΰτο σκόπει ει ανάγκη εγειν

προς τούτω εν ττ} φύσει οι αν με'λλωσιν εσεσθαι Ο

οΐους ελεγομεν.

Το ποίον ;

Ύην άψευδειαν καϊ το εκόντας είναι μηδαμη προσ-

ΐ5 δεγεσθαι το ψευδός, άλλα μισεϊν, την δ' άληθειαν

στεργειν.

Έ,ικός γ , εφη.

Ού μόνον γε, ώ φίλε, εικός, άλλα καϊ πάσα άναγκη

τον ερωτικώς του φύσει έχοντα πάν το ζυγγενες τε

20 κα\ όικεΐον των παιδικών αγαπάν.

'Ορθώς, εφη.

9Η οδν ο'ικειότερον σοφία τι αληθείας αν εΰ-

ροις ;

Και πώς ; η δ' ος.

'5 Η οδν δυνατόν είναι την αύτην φυσιν φιλόσοφόν

τε κα\ φιλοψευδη ; °

Ουδαμώς γε.

Ύον άρα τω οντι φιλομαθή πάσης αληθείας δει

ευθύς εκ νέου ο τι μάλιστα όρεγεσθαι.

3° ΐΐαντελώς γε.

Ι. δ δ» ΑΠ : όσα αι> Π* : δσ α> Μ.

ΤΙιβ $ρεεΙαΙοτ ο/ αίί ϋηιβ αηά αίί €ΧΪ3ΐ6ηοε. 249

ρ. 485· Άλλα μην οτω γε εις εν τι α'ι επιθυμίαι σφόδρα ΚιρΜκ

ρεπουσιν, ϊσμεν που οτι εις τάλλα τούτω άσθενε-

στεραι, ωσπερ ρεύμα εκεισε απωχετευμενον. Οι^ον.

Τι μην ; Ηβ

Ώί δη προς τα μαθήματα και πάν το τοιούτον 5 ιΗερίεα-

,/ , * \ , ~ 5"Γ« οί Λε

ερρυηκασι, περί την τηί γνχης, οιμαι, ηοονην αυτής δουΐ, αηά

κασ αυτήν ειεν αν, τας οε οια του σώματος εκλει- ΐεπιρεπιΐε

• \ Λ / ΐν>ι ι. λ» > ·ν ι ιι αηά Λεποιεν, ει μη πεπλασμενως αλλ αλησως φιλόσοφος «νει^εοί

_ * οονείουί*τις ειη. 0Γΐηε3η-

Ήίεγαλη ανάγκη. ίο

"Σώφρων μην ο γε τοιούτος καϊ ούδαμη φιλοχρή

ματος" ων γαρ ένεκα χρήματα μετά πολλής δαπάνης

σπουδάζεται, αλλω τινί μάλλον η τούτω προσήκει

σπουδάζειν.

Ούτως. ΐ5

Και μην που καϊ τάδε δει σκοπειν, όταν κρίνειν

ρ. 486. | μελλης φύσιν φιλόσοφόν τε και μη.

Το ποίον ;

Μη σε λάθη μετέχουσα άνελευθερίας' εναντιω-

τατον γάρ που σμικρολογία ψνχη μελλούση τού ίο

ολου καϊ παντός άει επορέξεσθαι θείου τε κα\ αν

θρωπίνου.

"Αληθέστατα, εφη.

Ήί ούν υπάρχει διάνοια, μεγαλοπρέπεια καϊ θεωρία ΐηΐΗεπίΒβ-

παντός μεν χρόνου, πάσης οε ουσίας, οιον τε 2$ ΜΒεοηΐβπι-

ρΐηιϊοηε Ηε

«ηΐΐ ηο(

ΐΗίηΙί πιιιοΐι

οΠη

Ιίίε.

οϊει τούτω μεγα τι δοκεΐν είναι τον άνθρώπινον «ίΐΐηοι

η ι ΐΗίηΙί πιΡιον 5 οΠιιιπίίΐη

' Αδύνατον, η δ' ος.

Β Ούκοΰν και θάνατον ού δεινόν τι ηγησεται ό τοι

ούτος ; 3ο

"Ηκιστά γε.

250 Βνανβ, £6η11β, Ιαηρβταίβ, ςιιΐοΐί, ναΙβηΗυε.

ΚιρνΜκ Δβιλρ δη καΐ άνίλευθίρω φύσα φιλοσοφίας άλη- ρ.

θινής, ώς (οικβν, ουκ αν μετΐίη.

500ΒΛΤΕ5, V Λ ~

Ουιυωκ. μΟΙ ΟΟΚ€1.

Τι ούν ; ό κόσμιος κα\ μη φιλοχρήματος μη8'

5 ανελεύθερος μηδ' άλαζών μηδε δειλός εσθ' οπη αν

δυσζύμβολος η άδικος γένοιτο ;

Ουκ εστίν.

Και τοΰτο δη ψυχήν σκοπών φιλόσοφον και μη

ευθύς νέου οντος επισκέψει, ε'ι άρα δικαία τε και

ιο ήμερος η δυσκοινώνητος και αγρία.

Ηε λνίΐΐ βε

οί α ^εηΐΐε,

5οεί3ΐ)]ε,

Ιιαπποηϊοιίδ

ηαΐυκ ; &

ΙονβΓΟί , χ τ

ΐεαπιίηε, ίιανυ μ*ν ουν

Ηανίης α

ε<Χ>ά Όυ μην ουοε τοοε παραλείψεις, ως εγωμαι. Ο

ΠΙΡΙΠΟΓ)/ ΓΤ^ν >ν

αηά ιτιονϊηε 1 Ο 7ΓΟΙθν

δροηίβηε-

οιΐδΐγ ίη Λε

χνοΓίά οί

οείηβ.

Έύμαθής η δυσμαθής. η προσδοκάς ποτέ τινά

15 τι ίκανώς αν στέρξαι, δ πράττων αν αλγών τε πράτ-

τοι κα\ μόγις σμικρόν άνύτων ;

Ο ι;κ αν γένοιτο.

Τι δ' ; €Ϊ μηδέν ών μάθοι σώζειν δύναιτο, λήθης

ων πλέως, άρ' άν οίος τ (ίη επιστήμης μη κενός

2ο είναι .

Και πώς ;

Άνόνητα δή πονών ουκ, οϊει, άναγκασθήσε-

ται τελευτών αυτόν τε μισεϊν και την τοιαυτην

πραξιν ;

25 Πώ? δ" ου ; 1

Επιλήσμονα άρα ψυχήν εν ταϊς Ίκανώς φιλοσό-

φοις μή ποτε έγκρίνωμεν, άλλα μνημονικήν αυτήν

ζητώμεν δεΐν είναι.

ΤΙαντάπασι μεν ούν.

I. δίΐλρ δί Π. 22. ανόνητα Απίβ. Π'Μ : ανόητα ΑΠρΓ.

28. 6*α> ΑΠΜ : ίίί Βρπ (αν τ)ν ζητονμιν δ€Ϊ ς). Μαάνϊβ).

Ιη ίάβα Ιΐιε ρΐύΐοζορίιβγ ή ρετ/βοΐ. 251

486. Άλλ' ου μην τό γε της άμούσον τε και άσχη- ΚφώΙκ

μονός φύσεως άλλοσε ποι αν φαϊμεν ελκειν η εις

» / 5(χ:βατε5,αμετριαν. ο^οον,

1 1 μην ;

Άληθειαν δ' άμετρία. ηγεϊ ζυγγενή είναι η εμμε- ;

τρία ;

Έμμετρία.

"Έ,μμετρον άρα καϊ εύχαριν ζητώμεν προς τοις

άλλοις διάνοιαν φύσει, ην (πι την του οντος ιδίαν

Ε εκάστου το αυτοφυές εύάγωγον παρέκει, ίο

ΐΐώς δ" ου ;

Ύί ούν ; μη πτ) δοκούμεν σοι ουκ αναγκαία έκαστα

διεληλυθεναι καϊ επόμενα άλληλοις τί) μελλούστ)

του οντος ίκανώς τε καϊ τελεως ψνχί) μεταληψε-

σθαι ; 1 5

487. Αναγκαιότατα μεν | ούν, εφη.

Εστίν οδν οπτ) μεμψει τοιούτον επιτήδευμα, δ μη Οοηοΐαίίοη:

ποτ αν τις οιος τε γένοιτο ικανως επιτηοευσαι, ει μη ωα™βΐε55

φύσει ειη μνήμων, ευμασης, μεγαλοπρεπής, εύχαρις, «ρώΐο-

φίλος τε κα\ ζυγγενης αληθείας, δικαιοσύνης, αν- *ο "Ρ^'

δρείας, σωφροσύνης ;

Ούδ' αν 6 Μώ/χοί, εφη, τό γε τοιούτον μεμψαιτο.

Άλλ', ην δ' εγώ, τελειωθεισι τοις τοιούτοις παι

δεία, τε και ηλικία, άρα ου μόνοις άν την πάλιν επι-

τρεποις ; *5

Β Και ό Αδείμαντος, Ώ "Σώκρατες, εφη, προς μεν

ταύτα σοι ούδε\ς άν οιός τ ειη άντειπεϊν' αλλά γάρ Νοχ, $3^5

τοιονοε τι πασχουσιν οι ακουοντες εκάστοτε α νυν 1ϋ5, 5,011

ν/ €λ &»» / λ» λ ν> «αη ρΓονελεγεις' ηγούνται οι απειριαν του ερωταν και απο- &η>ΊΗίηΚ,

κρίνεσθαι ύπο τού λόγου παρ εκαστον το ερώτημα 3° |^^Γβ

I. μην ΠΜ : μη Α.

252 Ιη /αεί, $αγ$ ΑάεϊηιαηΙιι$, Ηε ί$ ίΑε τενενεε ο/ρετ/εεί.

VI.

5θ€ΗΑΤΕ5,

ΑΟΕΙΜΑΝΤυ».

υηοοη-

νίηοεά 3.11

Οίε δηπιο.

Οοπιτηοη

ορίηίοη

άβείακι

ρΐιίίοδο-

ρΗεΓϊ Ιο 1)6

ΟΙΐΙΐβΓ

ΓΟβΙΙβϊ ΟΓ

5Ο0Γ3165,

ϊηςίεαά οΓ

(Ιεηγίηβ

Ιΐΐίδ 5ΐ&1ε-πιεηΐ, ■

αάιηϊΐΐ Λε

ΙπιιΗ οί ίι.

σμικρόν παραγόμενοι, άθροισθέντων των σμικρών ρ. 487·

έπι τελευτης των λόγων μέγα το σφάλμα και εναν

τίον τοις πρώτοις άναφαίνεσθαι, και ώσπερ ύπο τών

πεττεύειν δεινών οί μη τελευτώντες αποκλείονται καϊ ο

5 ουκ εχουσιν ο τι φέρωσιν, οΰτω και σφεΐς τελευ

τώντες άποκλείεσθαι, καΧ ουκ εχειν ο τι λεγωσιν ύπο

πεττείας αδ ταύτης τίνος ετέρας, ουκ εν ψηφοις άλλ'

εν λόγοις' έπε), τό γε άληθες ουδέν τι μάλλον ταύττ)

εχειν. λέγω δ' εις το παρόν άποβλέψας. νυν γαρ

ίο φαίη αν τις σοι λόγω μεν ουκ εχειν κα& έκαστον το

έρωτώμενον έναντιοΰσθαι, εργω δε όράν, οσοι άν έπι

φιλοσοφίαν όρμησαντες μη του πεπαιδεΰσθαι ένεκα Ό

άψάμενοι νέοι οντες άπαλλάττωνται, άλλα μακρότε-

ρον ενδιατρίψωσι, τους μεν πλείστους κα\ πάνυ αλ

ί 5 λοκότους γιγνομένους, ΐνα μη παμπόνηρους εϊπωμεν,

τους δ' έπιεικεστάτους δοκοΰντας ομως τοΰτό γε ύπο

του επιτηδεύματος ου σύ επαινείς πάσχοντας, άχρη

στους ταΐς πόλεσι γιγνομένους.

Και εγώ άκούσας, Οΐει ουν, είπον, τους ταύτα

20 λέγοντας ψεύδεσθαι ;

υκ οιοα, η ο ος, αλλα το σοι οοκουν ηοεως αν

άκούοιμι.

Άκούοις άν, οτι εμοιγε φαίνονται τάληθη λέ- ε

γειν.

*5 Πώς οδν, εφη, εδ εχει λέγειν, οτι ού πρότερον

κακών παύσονται αί πόλεις, πριν άν εν αύταϊς οί

φιλόσοφοι άρζωσιν, ους άχρηστους ομολογοΰμεν

αύταΐς είναι ;

I. παραγόμενοι Αιτι^. ΠΜ : παραγνόμινοι Α.

5· φίρωσιν νϊηά. Ε : φίρουσιν ΑΠΜ.

8. ταύτη Π : ταύτην ΑΜ.

Τ/ΐ6 ραναύΐβ ο/ Ιίιε $1ιϊρ. 253

487. Έρωτας, ην δ' εγώ, (ρώτημα δεόμενον άποκρίσεως Κιραίΐκ

δι εικόνος λεγομένης.

υ οε γε, εφη, οιμαι, ουκ ειωσας οι εικόνων λε- αοειμλντι>8.

γ€ΐν.

Έαεν, ειπον' σκώπτεις εμβεβληκώς με εϊς λόγον 5

οΰτω δυσαπόδεικτον ; άκουε δ' ούν της εικόνος, ΐν ΑραπιΜε.

488· | (π μάλλον ϊδης ώς γλίσχρως εικάζω. οΰτω γάρ

χαλεπον το πάθος των επιεικεστάτων, δ προς τάς

πόλεις πεπόνθασιν, ώστε οΰδ' εστίν εν ούδεν άλλο

τοιούτον πεπονθός, άλλα δ€ί εκ πολλών αύτο ζυνα- ίο

γαγεΐν εικάζοντα και άπολογοΰμενον ύπερ αυτών, οίον

οί γραφής τραγελάφους και τα. τοιαύτα μιγνΰντες

γράφουσι. νόησον γάρ τοιουτονί γενόμενον εϊτε Τ1ι6 η<Λ1(,

πολλών νεών περι είτε μιάς' ναΰκληρον μεγέθει μεν ^Ό^έ"

υ και ρώμη ύπερ τους εν τη νηί πάντας, ύπόκωφον δε 15

και όρώντα ωσαύτως βραχύ τι καΐ γιγνώσκοντα περι

ναυτικών έτερα τοιαύτα, τους δε ναύτας στασιάζοντας

5εη5Ε5 .-ΙΓβ

Γ311ιογ άυΐΐ

(ΐΗε ρεορΗ

ίη ΙΙιείΓ

βεΙΙεΓ

^ ^ ^ ηιίηθ); Λβ

προς αλλήλους περι της κυβερνήσεως, εκαστον οιό- π>"ΐίηου5

μενον δεΐν κυβερνάν, μήτε μαθόντα πώποτε την τέχ- ™οΐ> οί

/ν -ν « - ί> ροϋΐίοίβηϋ);

νην μήτε έχοντα αποοειςαι οιοασκαλον εαυτού μηοε 2ο αηά Λε

χρονον εν ω εμανσανε, προς οε τούτοις φασκοντας ιηιερΜίο-

μηοε οιοακτον είναι, αλλα και τον λέγοντα ως οιοακ-

0 τον έτοιμους κατατέμνειν, αυτούς δε αύτω άει τω

ναυκλήρω περικεχύσθαι δεομενους κάϊ πάντα ποι-

ούντας οπως άν σφίσι το πηδάλιον επιτρέψη, ενίοτε «5

δ' άν μη πείθωσιν άλλά άλλοι μάλλον, τούς μεν

άλλους η άποκτιννύντας η έκβάλλοντας εκ της νεώς,

τον δε γενναΐον ναΰκληρον μανδραγόρα η μέθη η τινι

άλλψ ζυμποδίσαντας της νεώς άρχειν χρωμένους τοις

ενούσι, και π'ινοντάς τε καΐ εύωχουμένους πλεΐν 3°

8. το πάθος Π : πάθος ΑΜ.

254 Τ/ιβ ίνΗ0 ρϋοΐ Ϊ5 άί$ν€£ανάεά.

ΚζριώΚΰ

VI.

5θΟΚΑΤΕ5,

ΑθΕΙΜΛΝΤΙ'5.

ΤΗε ίηΙβΓ-

ρΓβΙαίίοη.

ώς το ε\κος τους τοιούτους, προς δε τούτοις επαινούν- ρ. 488.

τας ναυτικον μεν καλούντας και κυβερνητικον και επι- ϋ

στάμενον τα. κατα ναύν, ος άν ζυλλαμβάνειν δεινός

ή, οπως άρξουσιν η πείθοντες η βιαζόμενοι τον ναύ-

5 κΧηρον, τον δε μη τοιούτον ψεγοντας ώς άχρηστον,

του δε αληθινού κυβερνητου περι μηδ" επαΐοντες, οτι

ανάγκη αύτω την επιμελειαν ποιεΐσθαι ενιαυτού κα\

ωρών κα\ ουρανού και άστρων καΐ πνευμάτων καΐ

πάντων των τη τέχνη προσηκόντων, ει μέλλει τω

>° οντι νεώς αρχικός εσεσθαι, οπως δε κυβερνήσει εάν

τε τίνες βούλωνται εάν τε μη, μητε τεχνην τούτου Ε

μητε μελετην οιόμενοι δυνατόν είναι λαβείν άμα και

την κυβερνητικην. τοιούτων δη περι τάς ναΰς γιγ-

νομενων τον ώς αληθώς κυβερνητικον ούχ ήγεΐ άν τω

'5 οντι μετεωροσκόπον τε καΧ άδολεσχην και άχρηστόν

σφισι | καλεϊσθαι ύπο τών εν ταΐς ούτω κατεσκευασ- ρ. 489-

μεναις ναυσϊ πλωτηρων ;

Και μάλα, εφη ό Αδείμαντος.

Ού δη, ην δ εγω, οιμαι δεΐσθαι σε εζεταζομενην

ίο την εικόνα ιδεΐν, οτι ταΐς πόλεσι προς τους αληθι

νούς φιλοσόφους την διάθεσιν εοικεν, άλλά μανθά-

νειν δ λεγω.

Και μάλα, εφη.

ΤΙρώτον μεν τοίνυν εκείνον τον θαυμάζοντα, οτι

»5 ο'ι φιλόσοφοι ού τιμώνται εν ταΐς πόλεσι, δίδασκε

τε την εικόνα και πειρώ πείθειν, οτι πολν άν θαυμα-

στότερον ην, ε\ ετιμώντο. Β

Άλλά διδάξω, εφη.

Και οτι τοίνυν τάληθη λέγεις, ώς άχρηστοι τοις

I. 7τλίΐι> ώί τό (}κ6ς τον! τοιοντονί ΟΠΙ. ΜρΓ. 6. ίπάίονταί χζν.

12. οιομίνου! Ιν. 2<). λί'γίΐΕ ΑΠΜ : λί'γίΐν Ε : \ίγιι Ό.

ΐν/ιγ Ϊ5 ρΜΙοίορΗ^ ϊη ζηε/ι ενίΐ τερηΐ6? 255

ρ. 489. πολλοίς οι επιεικέστατοι τών εν φιλοσοφία" της Κιρ«ι>ΐί<

/> / \\ / λ. > ~ VI.

μεντοι αχρηστίας τους μη χρωμενους κέλευε αιτια-

σσαι, άλλα μη τους επιεικείς, ου γαρ έχει φυσιν απε^αντ»*.

κυβερνητην ναυτών δεΐσθαι αρχεσθαι ύφ' αυτού οΰδε ΊΤιεικβ-

0 τους σοφούς επί τας των πλουσίων ουράς ιεναι, αλλ 5 ρΗΠο-

ο τούτο κομψευσαμενος εψευσατο, το οε αληθές πε- &π5ε5οιιΐ

φυκεν, εάν τε πλούσιος εάν τε πένης κάμνη, άναγ- ΙηΟΐα^ήζ

καιοΐ' ε«/αί επί ιατρών Ουράς ιεναι και πάντα τον ίοπιΧϋ*:

αρχεσθαι δεόμενον επί τας του άρχειν δυνάμενου, οΓΑβη.

ου τον άρχοντα δεΐσθαι των αρχομένων αρχεσθαι, ίο

ου αν τί} αλήθεια, τι όφελος ή. άλλα. τους νυν

πολιτικούς άρχοντας άπεικάζων οις άρτι ελεγομεν

ναυταις ούχ αμαρτήσει, και τους ύπο τούτων άχρη

στους λεγόμενους καϊ μετεωρολεσχας τοις ως αληθώς

κυβερνηταις. 1 5

Όρθότατα, εφη.

Εκ τε τοινυν τούτων καϊ εν τούτοις ου ράδιον πιει-αα

»» "^ο'•\ » ' ο «\~ » εηεπιίβδ οί

ευοοκιμειν το ρελτιστον επιτήδευμα υπο των ταναν- ρ&ϋοδορίψ

ϋ τια επιτηοευοντων πολύ οε μέγιστη και ισχυρότατη ίηβ {0\\ον/.

διαβολή γίγνεται φιλοσοφία, δια τους τά τοιαύτα 2ο βΓ5'

φασκοντας επιτηδευειν, ούς δη συ φης τον εγκαλ

ούντα τη φιλοσοφία, λέγειν ως παμπόνηροι ο'ι πλεί

στοι τών Ιόντων επ' αύτην, οί δε επιεικέστατοι

άχρηστοι, καϊ έγω συνεχώρησα άληθη σε λέγειν,

η γάρ ; 25

Να/.

Ουκοΰν της μεν τών επιεικών αχρηστίας την άΊτίαν

διεληλύθαμεν ;

Και μάλα.

Της δε τών πολλών πονηρίας την ανάγκην ίο τπβ εοι•-

βούλει το μετά τούτο διελθωμεν, καϊ Ζτι ούδε %££,

256 Τ/ιβ ρα$$ίοηαΙβ Ιονε ο/ ΙνηΙΙι.

VI.

5θ<:ΚΛΤΕ5,

ΑθΕΙΜΛΝΤΙ'5.

ύιιε ιο

ηιαην

εαιΐ5ε5.

Βυι οείαΓε

εοη$ί<1εηιΐ£

ΐΗί5, Ιεΐ ιΐ5

Β£αϊη εηυ-

πιεκιΐε ΐΗε

ηυαίίΐίεϊ οί

ΐΗε ρΗϋο-

δορΙιεΓ :

1ιί5 Ιονε οί

ε55εηεε, οί

ΙπιΐΗ, οί

}ιΐ5ΐίεε,

1«5ί<3ε5 1ιί5

οιΗεΓ

νΪΓΐιιεδ βικΙ

ηηΐιίΓαΙ

Είίΐ5.

τούτου φιλοσοφία αιτία, αν δυνώμεθα, πειραθώμεν ρ. 489.

δεΐξαι ; Ε

ΤΙάνυ μεν ουν.

Άκούωμεν δη κα\ λεγωμεν εκείθεν άναμνησθεντες,

5 οθεν διημεν την φύσιν, οίον ανάγκη φΰναι τον καλόν

τε κάγαθον εσόμενον. | ήγεϊτο δ' αύτω, ει νω έχεις, ρ. 490.

πρώτον μεν αλήθεια, ην διώκειν αΰτον πάντως και

πάντη εδει η άλαζόνι οντι μηδαμη μετεϊναι φιλο

σοφίας αληθινής.

ίο Ήν γαρ οΰτω λεγόμενον.

Ούκονν εν μεν τούτο σφόδρα οΰτω παρά δόξαν

τοις νυν δοκουμενοις περί αυτού ;

Και μάλα, εφη.

Άρ' ουν δη οϋ μετρίως άπολογησόμεθα οτι προς

•5 το ον πεφυκώς εϊη άμιλλάσθαι ο γε όντως φιλο

μαθής, κα\ οϋκ επιμενοι επ\ τοις δοζαζομενοις είναι

πολλοίς εκάστοις, άλλ' ϊοι κα\ ουκ άμβλύνοιτο ούδ' β

άποληγοι του έρωτος, πρ\ν αύτοΰ ο εστίν εκάστου

της φύσεως άψασθαι ω προσήκει ψυχής εφάπτεσθαι

2ο του τοιούτου" προσήκει δε ξυγγενεΐ' ω πλησιάσας

κα\ μιγεις τω οντι όντως, γεννησας νουν κα\ άληθειαν,

γνοίη τε και άληθώς ζώη και τρεφοιτο κα\ οΰτω ληγοι

ωοινος, πριν ο ου ;

Ώγ οίόν τ, εφη, μετριώτατα.

35 Τι ούν ; τούτω τι μετεσται ψεύδος αγαπάν η πάν

τουναντίον μισεΐν ;

Μισείς, 607;. ε

'ϋγουμενης δη αληθείας ουκ αν ποτε, οίμαι, φαΐμεν

αυτή χορον κακών άκολουθήσαι.

6. νω ΛΠΜ : ό> νφ XV. Ι4· άποΧαγησόμιθα ΑΠΜ : απιΧογη-

οάμιθα ς). ΑδΙ. : απίΧογισάμιθα Ο). ΜαάνΪ£.

ΤΗε ηοό/β ηαίκνε ο/ ΐΗε ρΗΐΙο$ορΙΐ€τ. 257

ρ. 49°· Πώί γάρ ; ΚψΜκ

Άλλ' υγιές τε καϊ δίκαιον ηθος, ω και σωφροσύνης

ι* λ 5«:ΚΑΤΕ5,

€7Γ€σ(/αΐ. Αρειμλντικ.

' Ορθώς, εφη.

Κα! δ?) τον άλλον της φιλοσόφου φύσεως χορον 5

τί δει πάλιν έ£ άρχης άναγκάζοντα τάττειν ; μέμνη-

σαι γάρ που οτι ζυνέβη προσήκον τούτοις ανδρεία,

μεγαλοπρέπεια, εύμάθεια, μνημη' καϊ σοΰ έπιλαβο-

Ό μενού, οτι πάς μεν άναγκασθησεται όμολογεΐν οις

λέγομεν, εάσας δε τους λόγους, εις αυτούς άποβλέ- ίο

ψας περί ών ό λόγος, φαίη Όράν αυτών τους μεν

άχρηστους, τούς δε πολλούς κακούς πάσαν κακίαν,

της διαβολής την αιτίαν επισκοπούντες επ\ τούτω

νυν γεγόναμεν, τί ποθ* οι πολλοΧ κακοί, και τούτου

δη ένεκα πάλιν άνειληφαμεν την τών άληθώς φιλο- 15

σόφων φύσιν κα\ έξ άνάγκης ώρισάμεθα.

Κ "Έ,στιν, εφη, ταύτα.

Ύαύτης δη, ην δ' εγώ, της φύσεως δει θεάσασθαι τπε

τας ψσορας, ως οιολλυται εν πολλοίς, σμικρόν δε τι ρππο5ορΐιί-

εκφευγει, ους οη και ου πονηρούς, αχρήστους οε ίο 5οε»5ίΐγίε-

καλουσι και μετα τούτο αυ τας μιμουμενας ταυτην

ρ. 491· I και το επιτήδευμα καθισταμενας αύτης, οία*

ούσαι φύσεις ψυχών ε'ις άνάζιον και μείζον εαυτών

άφικνούμεναι επιτήδευμα, πολλαχη πλημμελοΰσαι,

πανταχη και επι πάντας δόζαν οΐαν λέγεις φιλο- 25

σοφία προσήψαν.

Ύίνας δε, εφη, τάς διαφθοράς λέγεις ;

'Έ,γώ σοι, είπον, άν ο'ιός τε γενωμαι, πειράσομαι (ι) η»β«

ιελσειν. τοοε μεν ουν, οιμαι, πας ημιν ομολογήσει, ί^οί

ΐΗεπι.

6. άναγκάζοντα ΛΠΜ : άναλαμβάνοντα £ : άναβιβάζοιτα ς). Μαάνϊξ.

II. μϊν Π : ΟΙΤ1. ΑΜ.

5

258 ΐνΗγ άο 50 /ετυ ωτη€ Ιο ρετ/εεΗοη?

ΚιραΜκ τοιαύτην φύσιν και πάντα εχουσαν οσα προσετάζα- ρ. 49 Γ·

μεν νυν δη, ε'ι τελεως μελλοι φιλόσοφος γενέσθαι, β

ΑηΕίΜΑΝτυί. ολιγακις εν ανσρωποις φυεσσαι και ολίγας, η ουκ

οϊει ;

5 Έφόδρα γε.

Ύούτων δη των ολίγων σκόπει ως πολλοί όλεθροι

και μεγάλοι.

Ύίνες δή ;

(2) Αηά *0 μεν πάντων θανμαστότατον άκοΰσαι, οτι εν

ι* ϋί5- ίο εκαστον ων εττηνεσαμεν της φύσεως άπόλλυσι την

Γγοπι ρΗίΐο- εχουσαν ψυχην και άποσπα φιλοσοφίας, λεγω δε

ιίικίΓοννη άνδρείαν, σωφροσύνην και πάντα α. διηλθομεν.

Ατοπον, εφη, άκοΰσαι.

αηϋ αΐϊο, Έτι τοίνυν, ην δ' εγώ, προς τούτοις τα λεγόμενα ε

οπίίηαΓν 15 αγαθά πάντα φθείρει κα\ άποσπα, κάλλος κα\ πλοΰ-

ΐίΓε. τος και ισχύς σώματος και ςυγγενεια ερρωμενη εν

πόλει και πάντα τα τούτων οικεια' έχεις γαρ τον

τύπον ων λεγω.

"Εχω, εφη' κα\ ηδεως γ αν άκριβεστερον α λέγεις

2ο πυθοίμην.

Ααβον τοίνυν, ην δ' εγώ, ολου αύτοΰ ορθώς, καί

σοι εΰδηλόν τε φανεϊται κα\ ουκ άτοπα δόξει τά

προειρημενα περι αυτών.

ΥΙώς οδν, εφη, κελεύεις ;

25 ΤΙαντός, ην δ' εγώ, σπέρματος περι η φυτοΰ, είτε Ό

εγγείων είτε τών ζώων, ίσμεν οτι το μη τυχόν τρο

φής ης προσήκει έκάστω μηδ' ώρας μηδε τόπου, οσω

αν ερρωμενεστερον τ), τοσούτω πλειόνων ενδεΐ τών

πρεπόντων άγαθω γάρ που κακόν εναντιώτερον η

3ο τω μη άγαθω.

25. παντοι ΠΜ : πάκτωί Α.

' Οονηιρίϊο ορίίτηΐ ρϋ55ΐηια.' 259

ρ. 49» ■ ΥΙώς δ' ου ; ΚψΛΝί

"Εχεί δη, οίμαι, λόγον την άρίστην φύσιν εν

αλλοτριωτερα ουσαν τροφή κακιον απαλλαττειν της αοειμαντ^.

φαύλης. (■») Τ1ιβ

ν βΠ6Γ

Εγ6ί. 5 ηαιιΐΓββ

,. η' " ' ί>' ' "Ιί' ^ * / ^ ιηοΓβΜβΜί

Ε Όυκουν, ην ο εγω, ω Αοειμαντε, και τας ψνχας ίο ιι^υιγ

« Λ. - " «Λ. ' - * ' ΛβηΛβ

Οίττω φωμεν τας ευφυεστατας κακής παιδαγωγίας Μαίοτ.

τυχοιίσαί διαφερόντως κακάς γίγν€σθαι ; ?) οΐίΐ τά

μεγάλα αδικήματα κα\ την άκρατον πονηρίαν εκ

φαύλης, άλλ' ούκ «V νεανικής φύσεως τροφή διολο- ίο

μενης γίγνεσθαι, ασθενή δε φύσιν μεγάλων ούτε

αγαθών οντε κακών αΐτίαν ποτέ εσεσθαι ;

νκ, αλλα, η ο ος, ούτως.

ρ. 492· *Ην τοίνυν εθεμεν | τοΰ φιλοσόφου φύσιν, αν ί^™*7

/«ν, οΐμαι, μαθήσεως προσηκούσης τύχη, είς πάσαν 15 £^Ρ££

άρετην ανάγκη αύζανομενην άφικνεΐσθαι, εάν δε μη βορίιϊϊΐβ,

€ΐ> προσηκουση σπαρεΐσα τε και φυτευθεΐσα τρεφη- ρβ««ι

, . ν , > ~ ο α' 11,6 ορ'η'οη

ται, εις πάντα ταναντια αν, εαν μη τις αυτή ροηση- οίιΗβνοΓίά

σας σεων τύχη. η και συ ηγει, ωσπερ οι πολλοί, ιβεω-

διαφθειρομενους τινάς είναι ύπο σοφιστών νέους, ίο („ „,,„„.

5οηιΙ)Ι)· ογ

ϊη 50ΐηβ

οιΗογ ρίπο·διαφθείροντας δε τινας σοφιστας ιδιωτικούς, ο τι οΓγ65ο«.

κα\ άςιον λόγου, άλλ' ουκ αυτούς τους ταύτα λε-

Β γοντας μέγιστους μεν είναι σοφιστάς, παιδεύειν

δε τελεώτατα κα\ άπεργάζεσθαι οίους βούλονται

είναι και νέους κα) πρεσβυτέρους κα\ άνδρας κα\ 2?

γυναίκας ;

Τίότε δη ; η δ* ος.

"Οταν, είπον, ξυγκαθεζόμενοι άθρόοι *οι πολλοί

εις εκκλησίας η εις δικαστήρια η θέατρα η στρατό

πεδα η τίνα άλλον κοινον πλήθους ζύλλογον ξύν 3°

28. οί πολλοί ο]. Ηβητι. : πολλοί Μ55. : θβΐ. (ΙοΙ>εΙ.

8 2

26θ ΤΑβ ιιηβςηαΐ εοηίβ$1.

ΚιρηΙΙκ

VI.

5Ο0ΚΑΤΕ5,

ΑΟΕΙΜΑΗΤυί.

(6) ΤΗε

οΟιεγ οοηι-

ρυΐείοη οΓ

νίοΐεηοο

Ληά άεαϋ).

Πιβχ πιυίΐ

Ιχ 5αν«1,

ΪΓ αϊ αΐΐ, 1>χ

Ιΐιο ρο\νβΓ

οί Οοά.

πολλώ θορυβώ τα μεν ψεγωσι των λεγομένων η ρ. 495

πραττομενων, τα. δε έπαινώσιν, ύπερβαλλόντως εκά- Ο

Τ€ρα, καϊ εκβοώντες καϊ κρατούντες, προς δ' αύτοίς

αχ τε πετραι καϊ 6 τόπος εν ω αν ωσιν επηγρύντες

5 διπλάσιοι* θόρνβον παρέχωσι τοΰ ψόγου καϊ επαίνου,

(ν δη τφ τοιούτω τον νέον, το λεγόμενον, τίνα οίει

καρδίαν ϊσχειν ; η *ποίαν αύτφ παιδείαν ιδιωτικην

άνθεζειν, ην ου κατακλυσθεΐσαν ύπο τοΰ τοιούτου

ψόγου η επαίνου οιχήσεσθαι φερομένην κατά ρουν Ύ)

ίο αν ούτος φέρη, καϊ φησειν τε τα. αυτά. τούτοις καλά Ό

και α'ισχρά είναι, κα\ επιτηδεύσειν άπερ αν ούτοι, κα\

εσεσθαι τοιούτον ;

ΊΊολλη, η δ" ος, ω Έώκρατες, ανάγκη.

Και μην, ην δ' εγώ, ούπω την μεγίστην ανάγκην

ΐ5 ειρηκαμεν.

ΤΙοίαν ; εφη.

*Ηι> εργω προστιθέασι λόγω μη πείθοντες ούτοι οί

παιδευταί τε καϊ σοφισταί. η ουκ οίσθα, οτι το£ι>^] μη

πειθόμενον άτιμίαις τε καϊ γρημασι κα\ θανάτοις

>ο κολάζουσιν ;

Και μάλα, εφη, σφόδρα.

Ύίνα ούν άλλον σοφιστην οϊει η ποίους ιδιωτικούς ε

λόγους εναντία τούτοις τείνοντας κρατησειν ;

Όιμαι μεν ουοενα, η ο ος.

25 Ου γάρ, ην δ' εγώ, αλλά και το επιχειρεΐν πολλή

άνοια. ούτε γάρ γίγνεται ούτε γεγονεν ούδε ούν μη

γενηται άλλοΐον ήθος προς άρετην παρά την τούτων

παιδείαν πεπαιδευμενον, άνθρώπειον, ώ εταίρε" θείον

μεντοι κατά την παροιμίαν εξαιρώμεν λόγου, εύ γάρ

7· ποίαν ο'). (ΓοβοΙ : ποίαν &ν Μ 55.

18. τον II : τό ΑΜ.

Τίιβ /αίαΐ ροχυεν ο/ ρορηίατ ορϊηίοη. 26ι

ρ. 492· ΧΡν ειδέναι, ο τί περ αν σωθη τε και γένηται οίον ΚιρηΜκ

ρ· 493· θβΐ (ν τοιαύτη καταστάσει πολιτειών, \ θεοΰ μοΐραν

αυτο σωσαι λίγων ου κακώς ερεις. ΑοείΜΑκτυβ.

Ούδ' έμοϊ άλλως, εφη, δοκεΐ. Τηβετεαι

Έτι τοινυν σοι, ην δ' έγω, προς τούτοις και τοδε 5 ΐκΛανίοιπ-

- .. , ατιά ΐειηρίΓ

δοξατω. | ιΐιε ρβορίε

_ν „ Ιοοίίοά 31

Ιο ποιον ; γΓΟπι Λοιγ

έκαστος των μισθαρνουντων ιοιωτων, ους οη

ούτοι σοφιστάς καλοΰσι και άντιτέχνους ηγούνται,

μη άλλα παιδεύειν η ταΰτα τα. των πολλών δόγματα, ίο

ά δοξάζουσιν όταν άθροισθώσι, και σοφίαν ταύτην

καλεΐν οίόνπερ άν ε'ι θρέμματος μεγάλου κάί ισχυρού

τρεφομένου τάς οργάς τις και επιθυμίας κατεμάν-

Β θανεν, οπτ) τβ προσελθειν χρη και όπη άψασθαι

αύτοΰ, και όποτε χαλεπώτατον η πραότατον καϊ εκ ·5

τίνων γίγνεται, και φωνάς δη εώ' οίς *έκάστας είωθε

φθέγγεσθαι, και οίας αδ άλλου φθεγγομένου ημε-

ροΰταί τε και άγριαίνει, καταμαθών δε ταΰτα πάντα

ξυνουσία τε και χρόνου τριβή σοφίαν τε καλέσειεν

καϊ ώς τέχνην συστησάμενος επί διδασκαλίαν τρέ- 2°

ποιτο, μηδέν είδώς τη άληθεία τούτων τών δογμάτων

τε και επιθυμιών, ο τι καλόν η αισχρόν η αγαθόν η

ο κακόν η δίκαιον η άδικον, όνομάζοι δε πάντα ταΰτα

επι ταϊς τοΰ μεγάλου ζωου δόζαις, οίς μεν χαίροι

εκείνο αγαθά καλών, οίς δε άχθοιτο κακά, άλλον δε 25

μηδένα εχοι λόγον περί αυτών, άλλα τάναγκαΐα

δίκαια καλοΐ και καλά, την δε τοΰ άναγκαίου καϊ

άγαθοΰ φΰσιν, όσον διαφέρει τω οντι, μητε εωρακώς

8. ϊκαστοΐ ΑΠΜ : ϊκαστον ν.

ΙΟ. ταΰτα ΑΠ : οίη. Μ.

ΐ6. ϊφ' οΓγ ίκάστας ς]. Ο. ν&η Ρπη51εΓ6Γ : ΐφ' οις «αστοί ΑΠΜ : πγ

ϊφ' ίκάστοα ς : ίφ' οίς ίκάστοτ* νίηά. Ε.

1·

202

VI.

ΑοΕΙΜΛΝΤΙ'δ.

Ηε \νΗο

ννίιΐι ιΐιο

ροορίο \νϊ]1

ςοηίοπτι Ιο

ΐΙΐΗΪΓ ΙΛ5Ϊ05

ηηϋ \νίΙ1

ρΓΟΚίϋΟΟ

οπίγ \ν1)ΛΙ

Οιοιη.

ΤΗβ νιηΐΐϋηάβ Ηανε ηο ρ/πΙο$οβ/ΐ)> ϊη Ιΐιαη.

είη μητε άλλω δυνατός δεΐξαι. τοιούτος δη ων προς ρ· 493·

Αως ουκ άτοπος άν σοι δοκεΐ είναι παιδευτης ;

"Έμοιγ', εφη.

Ή ονν τι τούτον δοκεΐ διαφερειν ό την των πολ-

5 λών και παντοδαπών ζυνιόντων οργην καϊ ηδονάς Ό

κατανενοηκεναι σοψίαν ηγούμενος, εΐτ εν γραφική

€?τ' (ν μουσική είτε δη εν πολιτική ; οτι μεν γάρ,

εάν τις τούτοις όμιλή επιδεικνύμενος η πο'ιησιν η

τινα άλλην δήμιουργίαν η πόλει διακονίαν, κυρίους

>ο αύτοΰ ποιών τους πολλούς, πέρα των αναγκαίων, η

Αιομηδεία λεγομένη ανάγκη ποιεϊν αύτω ταύτα α. άν

ούτοι επαινώσιν' ώς δε και αγαθά και καλά ταΰτα

τή αλήθεια, ηδη πώποτε του ηκουσας αυτών λόγον

δίδοντος ου καταγελαστον ;

'5 Οίμαι 84 γε, ή δ' ος, ούδ' άκούσομαι. ^

Ταΰτα τοίνυν πάντα εννοησας εκείνο άναμνησθητΓ

αύτο το καλόν, άλλά μη τά πολλά καλά, η αυτό τι

εκαστον και μη τά πολλά έκαστα, εσθ' οπως | πλ^- ρ. 494·

θος ανέχεται η ηγησεται είναι ;

>ο "ΐίκιστά γ , εφη.

Φιλόσοφον μεν άρα, ην δ' εγώ, πλήθος αδύνατον

είναι.

Αδύνατον.

Και τους φιλοσοφούντας άρα ανάγκη ψεγεσθαι

2-, ΰπ' αυτών.

Ανάγκη.

Και ΰπο τούτων δη τών Ιδιωτών, οσοι προσομιλ-

οΰντες οχλω άρεσκειν αύτω επιθυμοΰσιν.

Δήλον.

3ο 'Έκ δη τούτων τίνα οράς σωτηρίαν φιλοσοφώ

φύσει, ώστ' εν τω επιτηδεύματι μείνασαν προς τέλος

ΤΗ,β γοιιη£· ' ΛΙαύίαιίας.' 263

ρ. 494· ΐλθίΐν ; εννόει δ' εκ τών έμπροσθεν, ώμολόγηται

Β γάρ δη ήμΐν εύμάθεια και μνήμη και ανδρεία και

μεγαλοπρέπεια ταύτης είναι της φύσεως.

Ναι.

Ούκοΰν εύθύς εν *παισ\ν ό τοιούτος πρώτος εσται 5

εν άπασιν, άλλως τε καϊ εάν το σώμα φυη προσφερης

τϋ Ψνχϋ ;

Τι δ* ού μέλλει ; εφη.

Βουλήσονται δη, οιμαι, αύτώ χρήσθαι, έπειδάν

πρεσβύτερος γίγνηται, επ). τά αυτών πράγματα οι ίο

τε οικείοι και οι πολΐται.

ΐΐώς δ" οΰ ;

ο Ύποκείσονται άρα δεόμενοι καϊ τιμώντες, προκα-

ταλαμβάνοντες και προκολακεύοντες την μελλουσαν

αύτού δύναμιν. ΐ5

Φιλεΐ γούν, εφη, οΰτω γίγνεσθαι.

Τί ούν οΐει, ήν δ' εγώ, τον τοιούτον εν τοις τοι-

ουτοις ποιησειν, άλλως τε και εάν τύχτ) μεγάλης

πόλεως ων κα\ εν ταύττ) πλούσιος τε και γενναίος,

καϊ ετι εύειδης και μέγας ; άρ' ού πληρωθησεσθαι *°

άμηγάνου ελπίδος, ηγούμενον και τά τών 'Έ,λληνων

Ό και τά τών βαρβάρων Ίκανον εσεσθαι πράττειν, και

επι τούτοις ύψηλον εζαρέίν αυτόν, σχηματισμού και

φρονήματος κενού άνευ νού εμπιπλάμενον ;

Και μάλ', εφη. 35

Τω δη οΰτω διατιθέμενα) εάν τις ήρεμα προσελ-

θων τάληθη λεγη, οτι νούς ουκ ενεστιν αύτώ, δεΐται

δε, το δε ού κτητον μη δουλεύσαντι τη κτησει αύτού,

άρ εύπετες οΐει είναι εισακούσαι διά τοσούτων κακών;

5· παισίν ζ]. ΟεβΓ : πάσιν Μ55.

24· "»ίυ νοϋ Μ55. : άβΐ. Ο. ναη ΡπηδΙεΓΟί'.

ΚιβπΜκ

VI.

5θαΚΛΤΕ5,

ΑθΕ1ΜΛΝΤϋ&·

Τηο γουιΗ

\νηο Η&8

£1*631 Ιχχΐίΐγ

αχΑ Γηεη&Ι

βίΓΐ5 \νί11 Ικ

η&ιιβΓβά

Γγοπι Π15

εηίΐϋηοοά.

ηηιΐ Ικίης

ίηεαραοίε

οί Ηβαηηβ

Γ63ΐοη, ννίΠ

βε ε35ϋχ

Γγοπι ρηίΐο-

δορΗγ.

264 Κηίη ο/ ρΗίΙο$ορΙιχο ηαΙητ€$.

ΧφΜκ Πολλού γε δει, ή δ' ος. ρ. 494·

Έάι/ δ' ουν, ήν δ' εγώ, δια. το εδ πεφυκεναι και

ΑοκίΜΑΝτυβ. το ςυγγενες των λόγων εις αισσανηται τε πτ) και Ε

κάμπτηται κα\ ελκηται προς ψιΧοσοφίαν, τί οϊόμεθα

5 δράσειν εκείνους τους ηγουμένους άπολλύναι αυτόν

την χρείαν τ€ καΊ εταιρείαν ; ου πάν μεν έργον, πάν

δ' επος λεγοντάς τε καΧ πράττοντας καϊ περι αυτόν,

οπως άν μη πεισθτ), καϊ περί τον πείθοντα, όπως άν

μη οϊός τ τ\, και ιδία. επιβουλεύοντας και δημοσία

ίο εις αγώνας καθιστάντας ;

| ΐίολλή, η δ' ος, ανάγκη. Ρ· 495-

Κστιν οδν οπως ό τοιούτος φιλοσοφήσει ;

Ου πάνυ.

τπβ νβΓγ Όράς οδν, ήν δ' εγώ, οτι ού κακώς ελεγομεν, ώς

χνΗίοΗ πΐ3ΐίε 15 αρα και αυτά τα. της φιλοσόφου φύσεως μερη, οταν

δορίιβΓ πιαχ εν κακή τροφή γενηται, αίτια τρόπον τινα του εκπε-

ΒίβοώνβΛ Λ/ > Λ'

η™ Γγοπι σειν εκ του επιτηδεύματος, και τα λεγόμενα αγασα,

πλούτοι τε και πασα η τοιαύτη παρασκευή ;

Ού γάρ, άλλ' ορθώς, εφη, ελέχθη.

2ο Ούτος δή, είπον, ώ θαυμάσιε, ολεθρός τε και

διαφθορά, τοσαύτη τε καϊ τοιαύτη της βέλτιστης β

φύσεως εις το άριστον επιτήδευμα, όλίγης και αλ-

Οηαΐ λως γιγνομενης, ώς ημείς φαμεν. και εκ τούτων δή

&ΐοηε των ανορων και οι τα μέγιστα κακα εργαζόμενοι τας

βίιΗβΓ οί 35 πόλεις γιγνονται και τους ιοιωτας, και οι ταγασα,

ΟΓΒΓ631 0ί αν ταυττ) τυχωσι ρυεντες' σμικρά οε φύσις ου-

ενίΐ.δεν μεγα ουδέποτε ούδενα ουτε Ιδιώτην οΰτε πόλιν

δρα.

Αληθέστατα, ή δ' ος.

7· τ* ΑΠ : οιη. Μ.

Ι4· όρφί ΠΜ : άρα Α.

ΡΗϊΙοζορΗγ ίη Ηεν Ιοτν β$1α1β. 265

ρ. 495· Ούτοι μεν δη ούτως εκπίπτοντας, οις μάλιστα ΚφώΙκ

ζ προσήκει, ερημον και άτελη φιλοσοφίαν λείποντας

αυτοί τε ριον ου προσήκοντα ουο αληση %ωσι, την αοειμαντμ.

δε, ώσπερ όρφανην συγγενών, άλλοι επεισελθόντες

ανάξιοι γ)σχυνάν τε κάί ονείδη περιηψαν, οία και σύ 5

φτ/ς όνειδίζειν τους όνειδίζοντας, ώς ο'ι ζυνόντες

αύττ) ο'ι μεν ούδενός, οί δε πολλοί πολλών κακών

αςιοι εισιν.

Και γαρ οδν, εφη, τά γε λεγόμενα ταΰτα.

Έίκότως γε, ην δ' εγώ, λεγόμενα, καθορώντες ίο Πικαηπκ:-

γαρ άλλοι ανσρωπισκοι κενην την χωράν ταυτην ρΗΠοδορΗγ

γιγνομενην, κάλων οε ονομάτων και προσχημάτων νω^ι·.

ϋ μεστην, ώσπερ οί εκ τών ε'ιργμών εις τα. ιερά άποδι-

δράσκοντες, άσμενοι και οΰτοι εκ τών τεχνών εκπη-

δώσιν εϊς την φιλοσοφίαν, οί αν κομψότατοι οντες 15

τυγχάνωσι περί το αυτών τεχνίον. ομως γάρ δη

πρός γε τάς άλλας τεχνας καίπερ οΰτω πραττουσης

φιλοσοφίας το αξίωμα μεγαλοπρεπεστερον λείπεται,

ου δη εφιεμενοι πολλοί ατελείς μεν τάς φύσεις, ύπο

δε τών τεχνών τε και δημιουργιών ώσπερ τά σώματα 2ο

Ε λελώβηνται, οΰτω κάί τάς ψυχάς ζυγκεκλασμενοι τε

κάί άποτεθρυμμενοι διά τάς βαναυσίας τυγχάνουσιν—

η οϋκ ανάγκη ;

Και μάλα, εφη.

Δοκεΐς ούν τι, ην δ' εγώ, διαφερειν αυτούς Ίδεΐν >5

αργύρων κτησαμενου χαλκεως φαλακροί) κάί σμι

κρού, νεωστϊ μεν εκ δεσμών λελυμενου, εν βαλανείω

δε λελουμενου, νεουργον ίμάτιον έχοντος, ώς νυμφίου

παρεσκευασμενου, διά πενίαν και ερημίαν του δεσπό-

του την θυγατέρα μέλλοντος γαμεΐν ; 3°

ρ. 496· Ου | πάνυ, εφη, διαφέρει.

266 Ά νετγ εηιαΙΙ νεηιηαηΐ!

VI.

5(ΚΒΛΤΕ5,

ΑθΕΙΜΑΝΤΙ'5.

Τΐιβ ί»Λ-

αϊΐϊαηα οΓ

ρΗί1ο5ορ)ιχ.

<1Ϊ5θίρ1ε5 ;

ΠοΓ άττα ούν ε\κος γεννάν τους τοιούτους ; ού ρ. 496·

νόθα και φαΰλα ;

Πολλΐ7 ανάγκη.

Τι δαι ; τους αναξίους παιδεύσεως, όταν αυτί)

5 πλησιάζοντα όμιλώσι μη κατ άξίαν, ποΐ άττα

φώμ€ν γεννάν διανοήματά τε κα\ δόξας ; άρ ούχ

ως αληθώς προσήκοντα άκοΰσαι σοφίσματα, κα\

ούδεν γνήσιον ούδε φρονήσεως ίάξιον αληθινής

εχόμενον ;

ίο ΐΐαντελώς μεν ούν, εφη.

ΙΙάνσμικρον δη τι, ην δ' εγώ, ω Άδείμαντε, λεί-

πεται των κατ άξίαν ομιλούντων φιλοσοφία, η που Β

ύπο φυγής καταληφθεν γενναίον και εύ τεθραμμενον

ήθος, απορία των διαφθερούντων κατά φύσιν μεΐναν

'5 επ' αύτη, η εν σμικρά πάλει όταν μεγάλη ψυχή φυη

και άτιμάσασα τα της πόλεως ύπερίδτ}" βραχύ δε

πού τι καϊ άπ άλλης τέχνης δικαίως άτιμάσαν εύ-

ψυες επ αυτήν αν ελσοι. ειη ο αν και ο του ημέ

τερου εταίρου Οεαγους χαλινός οίος κατασχεΐν και

20 γαρ θεάγει τά μεν άλλα πάντα παρεσκεύασται προς

το εκπεσεϊν φιλοσοφίας, ή δε του σώματος νοσοτρο- ο

φία άπείργουσα αυτόν τών πολιτικών κατέχει, το δ'

ήμετερον ουκ άξιον λέγειν, το δαιμόνων σημεΐον' η

γάρ πού τινι άλλω η ούδενϊ τών έμπροσθεν γεγονε.

Η και τούτων δη τών ολίγων οι γενόμενοι καϊ γευσά-

μενοι ως ήδύ και μακάριον το κτήμα, και τών πολλών

αύ Ίκανώς ιδόντες την μανίαν, κα\ οτι ουδείς ούδεν

ύγιες ως επος ειπείν περί τά τών πόλεων πράττει

8. άξιον ΑΜ : άξιο» ώί Π.

1 1 . πάνσμικρον Α : παν σμικρόν Π : πάνυ σμικρόν Μ.

25· γνόμςνοι ΑΠ : γιυόμινοι Μ.

28. τα ΑΠ : ΟΓΠ. Μ.

Ρ/ήίο$ορ/ιγ αη εχοΐπ τη Ιΐιε αΰίηαί τυονίά. 267

ρ. 496- ούδ' εστί ζύμμαχος μεθ' οτου τις Ίων επι την τώ Κψώΐκ

ν> δικαίω βοηθειαν σώζοιτ' αν, άλλ' ώσπερ εις θηρία

άνθρωπος εμπεσων, ουτε ξυναοικειν εσελων ουτε απειμλκτικ.

Ικανός ων είς πάσιν άγρίοις άντεχειν, πριν τι την ^

πολιν η φίλους ονησαι προαπολομενος ανωφελής;, ΐοΓ^ίδΐιΐιε

αυτω τε και τοις άλλοις αν γένοιτο, — ταύτα πάντα οίιΗβ

Ν » <ν η / · ιν \\«~ / «όγ1(1 ;

λογισμω λαρων, ησυχιαν εχων και τα αυτού πραττων,

οίον εν χειμώνι κονιορτον κα). ζάλης ύπο πνεύματος ι^ογ Λβι-β-

φερομένου υπο τειχιον αποστας, ορων τους άλλους οπϊομο

* / > / » »Ν 650ΛΠ6 ΐΗβκαταπιμπλαμενους ανομίας, αγάπα, ει πη αυτός κα- «° μο™ 1,-,ΐίβ

ί. σαρος αοικιας τε και ανοσιών έργων τον τε ει>σαοε ι,ίηάα»3ΐι

β'ιον βιώσεται καΐ την άπαλλαγην αυτόν μετά καλής ™^'1Ζη

ελπίδος ΐλεώς τε και ευμενής άπαλλάζεται. 1ιίβ·

ρ· 4-97- Άλλα τοι, η δ* ος, ού τά ελάχιστα αν | δια-

πραξάμενος άπαλλάττοιτο. '5

Ούδε γε, εϊπον, τά μέγιστα, μη τυχών πολιτείας

προσηκούσης" εν γάρ προσηκούση αυτός τε μάλλον

αύξήσεται καΐ μετά των ιδίων τά κοινά σώσει.

Το μεν ουν της φιλοσοφίας ων ένεκα διαβολην

εϊληφε καΐ οτι ού δικαίως, εμόι μεν δοκεΐ μετρίως ίο

ειρησθαι, ει μη ετ άλλο λέγεις τι σύ.

Άλλ' ούδεν, ή δ' ος, ετι λεγω περί τούτου" αλλά

την προσηκουσαν αύτη τίνα των νυν λέγεις πολι

τειών ;

15 Ούδ' ήντινονν, είπον, αλλά τούτο και επαιτιώμαι, 25

μηδεμίαν άΡίαν είναι τών νύν κατάστασιν πόλεως "ί'.1·*1 ιο,γ ι ι => ρηιίοδορηγ.

φιλοσόφου φύσεως" διο και στρεφεσθαί τε και άλ-

λοιούσθαι αύτην, ώσπερ ξενικον σπέρμα εν γη άλλη

σπειρόμενον εζίτηλον εϊς το επιχώριον φιλεΐ κρατού-

I. τω δικαίω Α : των δικαίων ΠΜ. 9· άποστά: Α : νποστάι ΠΜ.

23. αντοϊί Μ.

268 Οην τηίετε τυίίΐ ηια&β ρΙιϊΙο$ορΙιγ ΐΗείν εατβ.

ΚιραΗίο

VI.

5ο<:ηατε5,

ΛυΕΙΜΑΝΤυδ.

Ενοη οιιγ

ΟΛνη δΐ3ΐβ

ΓεςυΐΓβδ Λβ

.Ίΐΐιίίΐίοτι θ)

ΐΗε ΗνίηΒ

μενον ιεναι, ούτω και τούτο το γένος νυν μεν ουκ ρ. 497•

ϊσχειν την αυτού δύναμιν, άλλ' €«• άλλότριον ήθος

εκπιπτειν' ει δε ληψεται την άριστην πολιτειαν,

ώσπερ και αυτό άριστον εστί, τότε δηλώσει οτι ο

5 τοΰτο μεν τω οντι θείον ην, τα δε άλλα ανθρώπινα,

τα τε των φύσεων καϊ των επιτηδευμάτων, δήλος

δη ουν ει οτι μετά τοΰτο ερησει τις αύτη ή πολι

τεία.

Ουκ εγνως, εφη' ου γαρ τούτο εμελλον, αλλ ει

ίο αύτη ην ημείς διεληλύθαμεν οικίζοντες τήν πάλιν η

άλλη.

α μεν άλλα, ην ο εγω, αυτή τούτο οε αυτό

ερρηθη μεν καϊ τότε, οτι δεησοι τι άεϊ ενεΐναι

εν τί) πόλει λόγον έχον της πολιτείας τον αυτόν, Ό

ΐ5 ονπερ καϊ συ ό νομοθέτης έχων τους νόμους ετί-

θεις.

Έρρήθη γάρ, εφη.

Άλλ' ούχ Ίκανώς, είπον, εδηλώθη, φόβω ων ύμεΐς

αντιλαμβανόμενοι δεδηλώκατε μακράν και χαλεπην

2ο αυτού την άπόδειξιν επεϊ. καϊ το λοιπόν ου ""πάντων

ράστον διελθεΐν.

Το ποίον ;

Ύίνα τρόπον μεταχειριζομενη πόλις φιλοσοφίαν

ού διολεΐται. τα γάρ δη μεγάλα πάντα επισφαλή,

^5 καϊ το λεγόμενον τα καλά τω οντι χαλεπά.

Άλλ' όμως, εφη, λαβετω τέλος ή άπόδειξις τούτου Ε

φανερού γενομένου.

Ού το μη βουλεσθαι, ην δ' εγώ, άλλ' εϊπερ, το

μη δυνασθαι διακωλύσει' πάρων δε την γ εμην προ-

2. ηθοι ΛΠΜ : ίΐδοί Ξ. Ι3• ό'ίϊκιι Μ : ιν (Ιναι Π : ίν ϊίναι Α.

2ο. πάντων θ). ΒεΜιετ : πάντω! Μ55.

Ηοτν ρ!ιίΙο$ορΗγ Ϊ5 αηά άοζυ ϊΐ οη^Ηΐ Ιο 6"ε ίίηάΐεοί. 269

ρ. 497· θυμίαν εϊσει. σκόττα δε και νύν ώς προθύμων και ΚίριΜΐ*

παρακινδυνευτικώς μέλλω λέγειν, οτι τουναντίον

η νυν οει του επιτηδεύματος τούτου πολιν απτε- αοειμαντ^.

σθαι.

Πώς ; 5

Νΰι> μεν, ην δ' εγώ, οι και άπτόμενοι μειράκια ^ε15"ρ^Γ"

ρ. 498· οντά άρτι Ι εκ παίδων το μεταξύ οικονομίας καΐ οί ρηπο«>-

χρηματισμού πλησιασαντες αυτού τω χαλεπωτατω βχίίΐϊίη

απαλλαττονται, οι φιλοσοφωτατοι ποιούμενοι — άαγ.

λέγω δε χαλεπώτατον το περί τους λόγους —* εν ίο

δε τφ έπειτα, εάν και άλλων τούτο πραττόντων

παρακαλούμενοι εθελωσιν άκροαταΧ γίγνεσθαι, με

γάλα ηγούνται, πάρεργον οιόμενοι αύτο δεΐν πράτ-

τειν' προς δε το γήρας έκτος δη τίνων ολίγων άπο-

σβεννυνται πολύ μάλλον τού Ηρακλείτειου ηλίου, 15

Β οσον αύθις ουκ εφάπτονται.

Αεί δε πώς ; εφη.

ΪΙάν τουναντίον, μειράκια μεν οντά και παίδας

μειρακιώδη παιδείαν και φιλοσοφίαν μεταχειρίζε-

σθαι, των τε σωμάτων, εν ω βλαστάνει τε και αν- ίο

δρούται, ευ μάλα επιμελεϊσθαι, ύπηρεσίαν φιλοσοφία

κτώμενους" προϊούσης δε της ηλικίας, εν η ή ψνχη

τελειούσθαι άρχεται, επιτείνειν τα εκείνης γυμνάσια"

Ο όταν δε λήγη μεν η ρώμη, πολιτικών δε κα\ στρα-

τειών έκτος γίγνηται, τότε ηδη άφετους νεμεσθαι 25

κα\ μηδέν άλλο πράττειν, ο τι μη πάρεργον, τους

μέλλοντας εύδαιμόνως βιώσεσθαι και τελευτήσαντας

τφ βία» τφ βεβιωμενω την εκεΐ μοϊραν επιστησειν

πρεπουσαν.

'Ω,ς αληθώς μοι δοκεΐς, εφη, λέγειν γε προθνμως, 30

ώ Σώκρατες' οΊμαι μεντοι τους πολλούς τών άκουόν-

270 ΡΗίίοεορΙιγ, ιυΗεη ΙηιΙγ ηηάετείοοά, ή Ιονεά, ηοί Ιιαίβά.

ΚφΛΙπ

VI.

5θ€ΒΑΤΕ5,

ΑβΕΐΜΑΝτυς.

ΤΊιπυχ-

πΐ3θ1ιυ5

ΤΗε ρεορίε

Καίε ρϊιϊΐο-

δορίιγ &ε-

εαιίδε Ιΐιεγ

Ιι,ινε οπίχ

Ιαιονη 1)3<1

αηά οοη-

νεηΐίοη»1

ίιηίίαιίοηί

οίίΐ.

των προθυμότερον ετι άντιτείνειν ούδ' Όπωστιούν ρ. 498·

πεισομενους, άπο θρασυμάχου άρξαμένους.

Μ.η διάβαλλε, ην δ' εγώ, εμε κα\ θρασύμαχον

άρτι φίλους γεγονότας, ούδε προ του εχθρούς οντάς. τ>

5 πείρας γαρ ούδεν άνησομεν, εως αν η πείσωμεν κα\

τοΰτον καϊ τους άλλους, η προΰργου τι ποιησωμεν

ε'ις εκείνον τον βίον, οταν αύθις γενόμενοι τοις τοι-

ούτοις εντύχωσι λόγοις.

Είί μικρόν γ', εφη, χρόνον εϊρηκας.

ίο Εΐί ούδεν μεν ούν, εφην, ώς γε προς τον άπαντα,

το μεντοι μη πείθεσθαι τοις λεγομενοις τους πολλούς

θαΰμα ούδεν ου γαρ πώποτε είδον γενόμενον το νυν

λεγόμενον, άλλα. πολύ μάλλον τοιαύτ' άττα ρήματα Ε

εζεπίτηδες άλληλοις ώμοιωμενα, άλλ' ουκ άπο του

"5 αυτομάτου, ώσπερ νυν, συμπεσόντα' άνδρα δε αρετή

παρισωμενον καϊ ώμοιωμενον μέχρι του δυνατού τε-

λεως εργω τε και λόγω, δυναστεΰοντα εν πόλει έτερα,

τοιαύτη, ού πώποτε\εωράκασιν, ούτε ενα ούτε πλείους.

* νη οιει ;

2° Ουδαμώς γε.

Ούδε γε αύ λόγων, ω μακάριε, καλών τε καϊ ρ. 499·

ελευθέρων ίκανώς επηκοοι γεγόνασιν, οΐων ζητεϊν μεν

το αληθές ζυντεταμενως εκ παντός τρόπου του γνώναι

χάριν, τα δε κομψά τε και εριστικά. κα\ μηδαμόσε

25 άλλοσε τείνοντα η προς δόξαν καϊ εριν κα\ εν δίκαις

καϊ εν ιδίαις συνουσίαις πόρρωθεν άσπαζομενων .

Ούδε τούτων, εφη.

Τούτων τοι χάριν, ην δ' εγώ, κα\ ταύτα προορώ- κ

ι. αιτιτΐίναν Μ85. : άντιτιν^Ίν ς). 8ΐερΗ. : ίν άντιτιίνιιν ς ςοιτ.

ίο. ίίί ονίίν' ουν ζ οογγ.

22. οίων ΑΜ : οίοι» Α3Π.

Οην ίηαίη τϋςϊΐϊτεηινηΐ Ιιατά, ΒηΙ ηοΐ ϊηιρο53ΪδΙβ. 271

ρ. 499· μ*νοι ήμεΐς τότε καϊ δεδιότες ομως ελεγομεν, ύπο ΚιραΗκ

τάληθοΰς ήναγκασμενοι, οτι ούτε πόλις ούτε πολι-

τ€ΐα ουοε γ ανηρ ομοίως μη ποτέ γενηται τελεος, αοειμλν™*.

πριν άν τοις φιλοσόφοις τούτοις τοις ολίγοις καϊ ού

πονηροΐς, άχρήστοις δε νυν κεκλημενοις, ανάγκη τις 5

εκ τύχης περιβάλη, είτε βούλονται είτε μη, πόλεως

επιμεληθηναι, καϊ τη πόλει * κατηκόω γενέσθαι, η των

νυν εν δνναστείαις η βασιλείαις όντων ν'ιεσιν η αύ-

€ τοις εκ τίνος θείας επιπνοίας αληθινής φιλοσοφίας

αληθινός ερως εμπέση. τούτων δε πότερα γενε- ίο

σθαι η αμφότερα ως άρα εστίν αδύνατον, εγω μεν

ούδενα φημί εχειν λόγον. οΰτω γάρ άν ημείς δικαίως

καταγελωμεθα, ως άλλως εύχαΐς όμοια λέγοντες, η

ούχ ούτως ;

Οντως. '5

Εί τοίνυν άκροις είς φιλοσοφίαν πόλεως τις ανάγκη δοπιβ-

επιμεληθηναι η γεγονεν εν τω απειρω τω παρεληλυ- $οηιεΐίηιε,

λ ι / *\ «,ν » α α * 1 ΙΙιεΓε ηι,ιγ

όοτι χρονω η και νυν εστίν εν τινι ραρραρικω τοπω, κανεΐκεη

ϋ πόρρω που έκτος οντι της ημετέρας επογεως, η και Λ ρ1]Π^

έπειτα γενησεται, περι τούτου έτοιμοι τω λογω οια- ίο {% !ύ&ούια

μάχεσθαι, ως γεγονεν η ειρημενη πολιτεία καϊ εστι ^"αιε0^

και γενησεται γε, οταν αύτη ή Μοΰσα ττόλεωρ εγ

κρατής γενηται. ού γάρ άδύνατος γενέσθαι, ούδ'

ήμεΐς αδύνατα λεγομεν' χαλεπά δε και παρ ημών

ομολογείται. *5

Καϊ εμοί, εφη, ούτω δοκεΐ.

1 οις οε πολλοίς, ην ο εγω, οτι ουκ αν οοκει,

ερεϊς ;

"Ισως, εφη.

6. ■πιριβαΚτ) ΑΠΜ : παραβολή 5Μ ΟΟΠ".

7· κατηκόω Ο). ΒοΙίΙεϊεΠΏαοΙίβΓ : κατήκοοι ΑΜ : κατήκοι Π.

272 ΤΙιβ ΒεΙΙεν τηΐηά ο/ ίίιε ινοτίά.

ΚιριΑίκ Ώ μακάριε, ην δ" εγώ, μη πάνυ οΰτω των πολλών ρ. 499·

IV.

5(χ:κατε5,

ΑοείΜΑΝτυβ.

κατηγορεί, άλλοίαν τοι δόζαν εξουσιν, εάν αύτοϊς Ε

μη φιλονεικών άλλα παραμυθούμενος και απολυόμενος

την της φιλομάθειας διαβολην ενδεικνΰη ους λέγεις

5 τους φιλοσόφους, καϊ διορίζη ώσπερ άρτι την τε

φΰσιν αυτών και την | επιτήδευσιν, ΐνα μη ηγώνταί ρ. 5°°·

σε λέγειν ους αΰτοϊ οϊονται. η ίκαι εάν οΐκτω θεών-

ται, άλλοίαν τοι φησεις αυτούς δάξαν λήψεσθαι καϊ.

άλλα άποκρινεΐσθαι. η οϊει τινά χαλεπαίνειν τω μη

ίο χαλεπφ η φθονεΐν τω μη φθονερω άφθονόν τε κα\

πράον οντα ; εγω μεν γάρ σε προφθάσας λεγω, οτι

εν ολίγοις τισιν ηγούμαι, άλλ' ουκ εν τώ πληθει,

χαλεπην οΰτω φΰσιν γίγνεσθαι.

Και εγω άμελει, εφη, ζυνοίομαι.

τΐιείεεί- 15 Ούκοΰν καϊ αύτο τούτο ξυνοίει, του χαλεπώς προς Β

ρΗίίοδορίιν φιλοσοφιαν τους πολλούς διακεΐσθαι εκείνους αίτιους

ί5ΓβΗΐΐ)ί3 , , νί. , , ,

ίεείίπβ είναι τους εςωσεν ου προσήκον επεισκεκωμακοτας,

αβΗίηδΙ νϊ. ' ΔΙ "

ρΓβίεηιίεά λοιοορουμενους τε αυτοις και φιλαπεχσημονως εχον-

δορΗεπ τα? και α(ί Τ€/ίΐ ανθρώπων τους λογούς ποιούμενους,

αΐνιαγ* ΐαΐί- 2° ηκιστα φιλοσοφία πρέπον ποιουντας ;

ίΤοηΓ Πθλ|ί7',^.

Ούδε γαρ που, ώ ' Αδείμαντε, σχολή τω γε ως

άληθώς προς τοις ούσι την διάνοιαν εχοντι κάτω

βλεπειν εϊς άνθρώπων πραγματείας, και μαχόμενον ο

η,β 25 αΰτοϊς φθόνου τε κα\ δυσμένειας εμπίπλασθαι, άλλ'

Ιπιε ρπίΐο- » /ν \ \ >\ »\ νδορΗετ, €1Γ τεταγμένα αττα και κατα ταύτα αει έχοντα ορων-

Ηίβε^ε τα? καί ""Μ6"0"1 οντ αοικουντα ουτ αδικούμενα

2. άλλοίαν ΑΠ : άλλ' οία» Μ. ΐαρ ΑΜ : «'.» Π.

7. η, και : η και ΑΠΜ : και £ : η οϋκ ς : (άτι η ουκ . . . άλλοίαν Τί ?).

8. τοι ΑΠΜ : τι V.

9· αποκρινιϊσθαι Π εΐ ΓοΓδίΐαη ΜρΓ. : όποκρΐησΰαι ΑΜ οογγ.

2"]. άΒικονμβνα £ : αδικούμενοι ΠρΓ. : άδικοίμινον ΑΠ ΟΟΓΓ. πι. ρΓ. Μ.

Τίΐβ ρΗίΙο$ορΙκτ Ηα$ ίιϊ$ εοηνβτεαϋοη ίη Ηεανβη. 273

ρ. 5°ο. όττ' αλλήλων, κόσμω δε πάντα και κατά λόγον Κϊ^ηΜη

VI

ε-χοντα, ταΰτα μιμεΐσθαί τε κα\ ο τι μάλιστα άφο-

μοιουσσαι. η οιει τίνα μηχανην είναι, οτω τις ομιλεί αρειμάνια

άγαμενος, μη μιμεΐσθαί εκείνο ; ί5"6*1 ιιρ°η

Αδύνατον, εφη. 5 Ρ"η<:'Ρ1ε5.

Οείω δη και κοσμίω ο γε φιλόσοφος ομιλών κόσ- δ,αιβ5

ϋ μιός τε και θειος εις το δυνατόν άνθρωπω γίγνεται' Ηβανβηΐχ

διαβολή δ εν πάσι πολλή.

ΥΙανταπασι μεν ούν.

Αν ουν τις, ειπον, αντφ ανάγκη γενηται α, εκεί ίο

όρα μελετησαι είς ανθρώπων ηθη καϊ ιδία καϊ δη

μοσία, τιθεναι κα\ μη μόνον εαυτόν πλαττειν, άρα

κακόν δημιουργον αυτόν οίει γενησεσθαι σωφρο

σύνης τε κα\ δικαιοσύνης κα\ ζυμπάσης της δημο

τικής αρετής ; 1 5

Ηκιστα γε, η ο ος.

Άλλ' εάν δη αίσθωνται οι πολλοί, οτι άληθη περί

Ε αυτού λεγομεν, -χαλεπανοΰσι δη τοις φιλοσόφοις καϊ

άπιστησουσιν ήμϊν λεγουσιν, ως ουκ αν ποτέ άλλως

ενδαιμονήσειε πόλις, ει μη αύτην διαγραψειαν οι τω *°

θε'ιω παραδείγματι χρώμενοι ζωγράφοι ;

Ου χαλεπανοΰσιν, ή δ' ος, εανπερ αίσθωνται. άλλα

ρ. 501• δη τίνα | λέγεις τρόπον της διαγραφής ;

Ααβόντες, ην δ' εγώ, ώσπερ πίνακα πάλιν τε καϊ η<;«ί11

ν/ι > /ι / ~ \/ι^ ' ν Ικβίη ινίΐΗ

ηση ανσρωπων, πρώτον μεν καοαραν ποιησειαν αν, *Β Λ • ωουΐα

Λ > / * / Λ » \ χ » 9 ? /Ί> ** ' * Γ35&, &Π<1

ο ου πάνυ ραοιον αλλ ουν οισσ οτι τούτω αν Λβιβίη-

ευσυς των άλλων οιενεγκοιεν, τω μήτε ιοιωτου μήτε ]Άν/5

πόλεως εθελησαι άν αψασθαι μηδέ γραφειν νόμους,

πρ\ν η παραλαβεΐν καθαραν η αυτοί ποιησαι.

27. δανίγκοΐίν ς : Βαντγκίΐρ ΑΠ Μ.

28. μη&( γράφαν ΑΠΜ : μη&' ('γγράφιιν ς). Οο&εΙ.

Τ

274 ΤΗε άτνϊηε ονίρηαί.

ΚφώΚι Και ορθώς γ\ εφη. Ρ· 501·

Οΰκοΰν μετά ταύτα οϊει ύπογράψασθαι άν το

ΑοείΜΛΝτυι. σχήμα της πολιτείας ;

Τ> 'ι μην ;

5 "Επειτα, οίμαι, άπεργαζόμενοι πυκνά, άν εκατερωσ κ

άποβλεποιεν προς τε το φύσει δίκαιον και καλόν κα\

σώφρον κα\ πάντα τα. τοιαύτα και προς εκείνο αύ το

εν τοις άνθρώποις, εμποιοΐεν ζυμμιγνύντες τε και

κεραννύντες εκ τών επιτηδευμάτων το άνδρείκελον,

ίο άπ' εκείνου τεκμαιρόμενοι, ο δη και "Ομηρος εκάλε-

σεν εν τοις άνθρώποις εγγιγνόμενον θεοειδες τε και

θεοείκελον.

Όρθώς, εφη.

Και το μεν άν, οίμαι, έξαλείφοιεν, το δε πάλιν

ι$ εγγράφοιεν, εως ο τι μάλιστα άνθρώπεια ήθη ε'ις €

οσον ενδέχεται θεοφιλή ποιησειαν.

Καλλίστη γοΰν άν, εφη, η γραφή γένοιτο.

Τ1ιβ Άρ' οι>ν, ην δ, εγώ, πείθομεν πη εκείνους, ους

ρΐιίίοδορίιγ, διατεταμενους εφ ημάς εφησθα ιεναι, ώς τοιούτος

Ηβαι-Λβ ίο εστι πολιτειών ζωγράφος, ον τοτ επηνουμεν προς

ΒπκΐιΐΗΐΐγ αυτούς, οι ον εκείνοι εχαλεπαινον οτι τας πόλεις

αυτω παρεοιοομεν, και τι μάλλον αυτο νυν ακουοντες

πραύνονται ;

Και πολύ γε, η δ' ος, ει σωφρονοΰσιν.

*β Π# γαρ δη εζουσιν άμφισβητησαι ; ποτερον μη ϋ

του οντος τε κα\ αληθείας εραστάς είναι τους φιλο

σόφους ;

"Ατοπον μεντ άν, εφη, εϊη.

7· ΐκίϊνο . . . ΐμποιο'κν ΑΠΜ (αϋτό Μ) : ϊκί'ινο αν, δ ή> τοις άνθρώποΐΐ

«'μποιοί», 8. ι6. θεοφιλή Μ 33. : θ(θ(ώή ο). Βαάΐι&ιη.

22. τϊ (βίε) Α : «τ» Π : οπι. Μ.

Τ/ΐ€ οό/ϊίίοη ατβ ΒΪΙβηκά. 275

ρ. 5οι. Άλλα μη την φΰσιν αυτών ο'ικείαν είναι τον άρί- ΚφΜκ

στον, ην ημείς διηλθομεν ;

0> Λ \ ~ 3(ΚΚΑΤΕ8,νθ€ ΤΟυΤΟ. Αοκιμαν™.

Τι δε; την τοιαυτην τυχοΰσαν των "προσηκόντων

επιτηδευμάτων ουκ άγαθην τελεως εσεσθαι και ψιλό- ί

σοψον, εϊπερ τίνα. άλλην ; η εκείνους φησειν μάλλον,

ους ημείς άψωρίσαμεν ;

Ε Ου δψΓου.

"Έτι οδν άγριανοΰσι λεγόντων ημών οτι, πρ\ν

άν πόλεως το φιλόσοφον γένος εγκρατές γενηται, ιο

οϋτε πόλει οΰτε πολ'ιταις κακών παΰλα εσται, ουδε

η πολιτεία ην μυθολογοΰμεν λόγω εργω τέλος λή-

ψεται ;

"Ισως, εφη, ήττον.

Βούλει οδν, ην δ* εγώ, μη ήττον φώμεν αυτούς ι*

άλλά παντάπασι πράους γεγονεναι καΐ πεπεϊσθαι, «ηηβςοίιο

ρ. 502. ΐνα, | ει μη τι άλλο, αισχυνθε'ντες όμολογησωσιν ;

Πάνυ μεν ουν, εφη.

Ούτοι μεν τοίνυν, ην δ* εγώ, τοΰτο πεπεισμένοι

εστων' τοΰδε δε περι τις αμφισβητήσει ώς ουκ άν ίο τκεκ

τυχοιεν γενόμενοι βασιλέων εκγονοι η δυναστών τας ι>«.η 0ηβ

0ι ι χ / ι 5θη οί αυσεις φιλόσοφοι ; ^ α

ΟΜΓ «βΓ

Τοιούτους δε γενομένους ώς πολλή ανάγκη δια- ^^"^

φθαρηναι, εχει τις λέγειν ; ώς μεν γαρ χαλεπον 25 {^^§««0

σωθηναι, και ημείς ζυγχωροΰμεν' ώς δε εν παντι τφ ^χά'?^1 ιο

Β γρόνω τών πάντων ουδέποτε ούδ' άν εις σωθε'ιη, εσ&

όστις άμφισβητησειε ;

Και πώς ;

20. τίΐ ΑΠ : , τίί Μ.

28. άμφισβητησικ ΛΜ : ημφισβητησίως Π : αμφισβήτησα $Κ.

Τ 2

276 Οηε $ανίοητ ο/ ίΐιε $1α1ε ρο3$Με ?'η ί/ιε εοιιτ$ε ο/ αξε$.

Κφώΐκ Αλλά μην, ην δ* εγώ, εϊς ικανοί γενόμενος, ττόλιν ρ· 502·

έχων πειθομενην, πάντ επιτελεσαι τά νυν άπιστού-

8θ<:ΚΛΤΕ5,

ΑπΜΜΑΝίυί. μενα.

' Ικανοί γάρ, (φη·

5 Αρχοντος γάρ που, ην δ' εγώ, τιθεντος τους νό

μους κα\ τά επιτηδεύματα α διεληλύθαμεν, ου δήπου

αδύνατον εθελειν ποιεΐν τους πολίτας.

Οΰδ' όπωστιούν.

Άλλά δη, απερ ημΐν δοκεΐ, δόζαι κα\ άλλοις θαυ-

ιο μαστόν τι και αδύνατον ;

Ουκ οίμαι εγωγε, η δί ος. ε

ΚαΙ μην οτι γε βέλτιστα, είπερ δυνατά, Ίκανώς εν

τοις έμπροσθεν, ως εγωμαι, διήλθομεν.

Ίκανώς γάρ.

Ουι-οοπ- τ ΝΟν δη, ώς εοικε, Συμβαίνει ημΐν περί της νομο-

ιΗεη ίδ ηοΐ θεσιας άριστα μεν είναι ά λεγομεν, εΐ γένοιτο, χαλεπά

<ιη3Η3ίη- , , ,

»Μβ. οε γενέσθαι, ου μεντοι αουνατα γε.

Συμβαίνει γάρ, εφη.

Ούκούν επειδή τούτο μόγις τέλος εσχε, τα. επί-

2ο λοιπά δη μετά τούτο λεκτεον, τίνα τρόπον ημΐν και ϋ

εκ τίνων μαθημάτων τε και επιτηδευμάτων ο'ι σω

τήρες ενεσονται της πολιτείας, και κατά ποίας ηλι

κίας έκαστοι εκάστων άπτόμενοι ;

Λεκτεον μεντοι, εφη.

Κβοαρίιυΐίΐ- 25 Ούδεν, ην δ' εγώ, το σοφόν μοι εγενετο την

τε των γυναικών της κτήσεως δυσχερειαν εν τω

πρόσθεν παραλιπόντι και παιδογονίαν και την τών

άρχόντων κατάστασιν, ε'ιδότι ώς επίφθονός τε και

χαλεπή γίγνεσθαι η παντελώς αληθής" νύν γάρ ούδεν

3ο ήττον ήλθε το δεΐν αύτά διελθεΐν. και τά μεν δη ε

29- η Μ3 : ή ΑΠ.

ιίοη

Τ/ΐι' 5€εοη(ί εάικαίίοη, Ια$ϋη£ ΙΙιτοιίξΙι Η/ε.

502. των γυναικών τε και παίδων πεπερανται, το δε των

αρχόντων ώσπερ εζ άρχης μετελθεΐν δει. ελεγομεν

5°3· δ\ εϊ μνημονεύεις, δεΐν αυτούς φιλοπόλιδάς | τε

φαίνεσθαι, βασανιζομενους έν ήδοναϊς τε κα\ λύπαις,

και το δόγμα τοΰτο μητ εν πόνοις μητ εν φόβοις 5

μητ εν άλλη μηδεμια μεταβολή φαίνεσθαι εκβάλ-

λοντας, η τον αδυνατούντα άποκριτεον, τον δε

πανταχού άκηρατον εκβαίνοντα, ώσπερ χρυσον εν

πυρϊ βασανιζόμενον, στατεον άρχοντα κα\ γε'ρα

δοτεον κα\ ζώντι κα\ τελευτησαντι κα\ άθλα. τοι- ίο

αΰτ' άττα ην τα λεγόμενα παρεζιόντος κα\ παρακα

λά λυπτομενου του λόγου, πεφοβημενου κινειν το νυν

παρόν.

Αληθέστατα, εφη, λεγεις' μεμνημαι γάρ.

"Οκνος γάρ, εφην, ω φίλε, εγώ, ειπείν τα νυν**

άποτετολμημενα' νΰν δε τοΰτο μεν τετολμησθω ει

πείν, οτι τους ακριβέστατους φύλακας φιλοσόφους

δει καθιστάναι.

Έ,Ίρήσθω γάρ, εφη.

Νόησον δη, ώς εϊκότως ολίγοι έσονται σοι. ην >ο

γάρ διηλθομεν φύσιν δεΐν ύπάρχειν αύτοις, εις ταύτο

ζυμφύεσθαι αύτης τα μερη ολιγάκις εθελει, τα πολλά

δε διεσπασμενη φύεται.

ο Πώ$·, εφη, λέγεις ;

Έίύμαθεϊς κα\ μνήμονες και άγχίνοι κα\ όζεις και *5

οσα άλλα τούτοις έπεται οίσ& οτι ουκ εθελουσιν

άμα φύεσθαι και νεανικοί τε κα\ μεγαλοπρεπείς τάς

διανοίας οίοι κοσμίως μετά ησυχίας και βεβαιότητος

εθελειν ζην, άλλ' οι τοιούτοι ύπο όζύτητος φέρονται

28. βίβαιάτητοί ΑΠΜρΓ. : ήμίρότητο! Χ λ : γρ. ήμίράτητο! ΜΐΏ£.

+

278 Τ/ιβ Ιταϊηίηξ ο/ Ιλε ηι&ν$.

VI.

8θΟΒΛΤΕ5,

ΛοΚΙΜΑΝΤυδ.

Τΐιο οοη-

1ΓΛ51 ΟΓ

Ιΐκ* ηυϊοΐί

ηηά δοΐίίΐ

ΙεπιροΓΗ-

ηιοη15.

ηιυδί 1μ

ιιηί1«1.

Ηο ννΗο

15 ιο ΙιοΜ

οοπιπιαπά

ΙΏ1151 1)6

Ιε5ΐε<1 ίη

ηιαηγ Ιώκΐΐ

οΓ 1ίηο\ν-

οτγύ] αν τύχωσι, και το βέβαιον άπαν αυτών έζοί- ρ· 5°3·

χεται.

Αληθή, εφη, λέγεις.

Ούκοΰν τα. βέβαια αι> ταύτα ήθη καΐ ουκ εύμετά-

? βολα, οίς αν τις μάλλον ώς πιστοΐς "χρήσαιτο, κα\ Ό

ίν τω πολεμώ προς τους φόβους δυσκίνητα οντά,

προς τάς μαθήσεις αΰ ποιεί ταύτόν, δυσκινήτως εχει

και δυσμαθώς ωσπερ άπονεναρκωμένα, και ύπνου τε

και -χάσμης έμπίπλανται, όταν τι δέη τοιούτον δια-

ιο πονεΐν.

Έστι ταΰτα, εφη.

Ήμεΐς δε γε εφαμεν αμφοτέρων δεΐν ευ τε και

καλώς μετέχειν, ή μήτε παιδείας της ακριβέστατης

δεΐν αύτώ μεταδιδόναι μητε τιμής μήτε αρχής.

'5 Όρθώς, ή δ' ος.

Ούκοΰν σπάνιον αύτο οϊει εσεσθαι ;

ΥΙως δ' ου ;

Ώασανιστέον δή εν τε οίς τότε έλέγομεν πόνοις τε ε

κάϊ φόβοις και ήδοναΐς, καΐ ετι δή ο τότε παρεΐμεν

ίο νυν λέγομεν, οτι κα\ εν μαθήμασι πολλοίς γυμνάζειν

δει, σκοποΰντας, ει καϊ τά μέγιστα μαθήματα δυνατή

εσται ενεγκεΐν, είτε κα) | άποδειλιάσει, ωσπερ οί εν ρ. 5°4·

τοις άλλοις άποδειλιώντες.

Ώ,ρέπει γέ τοι δή, εφη, οΰτω σκοπεΐν. άλλα ποία

35 δή λέγεις μαθήματα μέγιστα ;

Μνημονεύεις μέν που, ήν δ' εγώ, οτι τριττα είδη

ψνχής διαστησάμενοι ξυνεβιβάζομεν δικαιοσύνης τε

πέρι και σωφροσύνης κα\ ανδρείας και σοφίας ο

έκαστον εϊη.

21. δυνατή ΑΜ : δυνατή ΠΒ.

23· τοΐ( άθλοι! ς). ΟγεΙΠ.

Τ/ιβ Ιοη£ζν τοαά. 279

504. Μτ) γάρ μνημονεύων, εφη, τα λοιπά, αν εϊην δί- ΚιρΜϊί

ν » / VI.καιος μη ακουειν.

?Η και το προρρηθεν αυτών ; α^ΞΪ«.

β Το ποΐον δη ; η»

ίί,λεγομεν που οτι ως μεν δυνατόν ην κάλλιστα $ βχροβίιίοη

αυτα κατιδειν αλλη μακροτερα ειη περίοδος, ην «οη,^ίοΐι

περιελθόντι καταφανή γίγνοιτο, των μίντοι εμπρο-

σθεν προειρημενων επομενας αποδείξεις οίον τ εϊη ^φΐα»""

προσάφαι. κα\ ύμεϊς εζαρκεΐν εφατε, καϊ οΰτω δη

ερρηθη τα. τότε της μεν ακριβείας, ώς εμο\ εφαίνετο, ιο

ελλιπή, ει δε ύμΐν άρεσκόντως, ύμεΐς αν τούτο εϊ-

ποιτε.

Άλλ' εμοιγε, εφη, μετρίως" εφαίνετο μην και τοις

άλλοις.

ο Άλλ', ω φίλε, ην δ' εγώ, μετρον των τοιούτων >5

άπολεϊπον και οτιοΰν του οντος ου πάνυ μετρίως

γίγνεται' άτελες γάρ ούδεν ούδενος μετρον. δοκεΐ

δ' ενίοτε τισιν Ίκανώς ηδη εχειν καϊ ούδεν δεΐν περαι

τέρω ζητεΐν.

Και μάλ', εφη, συχνοί πάσχουσιν αύτο δια. ραθυ- *ο

μίαν.

Ύούτου δε γε, ην δ' εγώ, του παθήματος ηκιστα

προσδεϊ φυλακι πόλεώς τε και νόμων,

ικος, η ο ος.

Ό Την μακροτεραν τοίνυν, ώ εταίρε, εφην, περιιτεον 25 η»

τψ τοιουτω, και ουχ ήττον μανσανοντι πονητεον η πιαϊΐΐαίιο

γνμναζομενψ η, ο νυν δη ελεγομεν, του μέγιστου τοαάοί

16. άποΚιϊπον Αιτΐ£. ν. : άπολιΐπωρ ΑΜ : άπολιιπων Π. μίτριον Απΐ£. (γρ.)

ΐ8. ίίίκ Μ : 6(ϊ ΑΠ.

23· ττροσδίΐ Π : προσδιιται ΑΜ (προσδιιται φυλακή Β).

26, 27· η γυμναζομίνψ . . . μιγίστου π ΠΜ : ΟΠ1. Λ.

28ο ΤΗέ ΐάβα ο/ £θοά.

ΚίρΜκ τε και μάλιστα προσήκοντος μαθήματος επι τέλος ρ. 504.

VI. ν </>

ουποτε ηξει.

ΑοΕίΜΑκτυδ. ί-Ί; γαρ ταύτα, εφη, μέγιστα, αλλ ετι τι μείζον

Λε ΐιίβΗβΓ δικαιοσύνης τβ κάί ων διήλθομεν ;

5 Και μ.€£ζθί>, τ)^ ο €/ω και αυτών τούτων ουχ

ύπογραφήν δεΐ ώσπερ νυν θεάσασθαι, άλλα την

τελεωτάτην άπεργασίαν μη παριεναι. η ου γελοΐον

επι μεν άλλοις σμικρού άζίοις πάν ποιείν συντεινο- ε

μένους, όπως ό τι ακριβέστατα καϊ καθαρώτατα εξει,

ίο των δε μεγίστων μη μεγίστας άξιούν είναι και τάς

ακριβείας ;

•ννίιίοΐι ι«κΐ5 Καϊ μάλα, εφη, άξιον το διανόημα. δ μεντοι

]Λ8ΐ ιο ιΗε μεγιστον μάσημα και περι ο τι αυτο λέγεις, οιει τιν

Βοο<ΐ. αν σε, εφη, αφειναι μη ερωτησαντα τι εστίν ;

ΐ5 Ου πάνυ, ην δ' εγώ, άλλά και σύ ερώτα, πάντως

αυτο ουκ όλιγάκις άκήκοας, νυν δε η ουκ εννοείς η

αυ διανοεΐ εμο\ πράγματα | παρεχειν άντιλαμβανό- ρ. 505.

μένος, οΐμαι δε τούτο μάλλον επεϊ οτι γε η τού

αγαθού Ιδεα μεγιστον μάθημα, πολλάκις άκηκοας, ρ

ίο και δίκαια και τάλλα προσχρησάμενα χρήσιμα και

ωφέλιμα γίγνεται. και νύν σχεδόν οίσ& οτι μέλλω

τούτο λέγειν, και προς τούτω ότι αυτήν ούχ Ίκανώς

ϊσμεν' εϊ δε μή ϊσμεν, άνευ δε ταύτης ει ο τι μάλιστα

τάλλα επισταίμεθα, οίσθ' οτι ούδεν ήμιν όφελος,

ι-, ώσπερ οΰδ' ει * κεκτημεθά τι άνευ τού άγαθού. β

ή οϊει τι πλέον είναι πάσαν κτήσιν εκτήσθαι, μή

μεντοι άγαθήν ; ή πάντα τάλλα φρονεΐν άνευ τού

άγαθού, καλόν δε και άγαθον μηδέν φρονεΐν ;

12. άξιον το διανόημα Μ85. : <1β1. 5ςΗ1β16ΠΙ\3<:1ΐεΐ'.

20. καϊ δίκαια καϊ Π : δίκαια καϊ ΑΜ : δή κάί Γ.

25. ΜΚτηίμίθα ΒβΜετ : Κίκτήμιθα Μ55.

26. ιϊναι Η8 : (ίδίναι ΑΠ.

ΝοΙ ρΐβαεηκβ, ηοτ ΐΗοηξΗΐ. 281

ρ. 5©5• Μα ΔΓ ούκ εγωγ', εφη. Κιρ«Ηκ

Άλλα μην και τόδε γε οισθα, οτι τοις μεν πολλοίς

ηοονη οοκει είναι το αγαθόν, τοις οε κομψοτεροις αρ^μαν™*.

φρόνησις. Βϋ1 *'1*1

Πώ$• δ' ου; 5

Και οτι γβ, ώ φίλε, οί τούτο ηγούμενοι ουκ εχουσι δοη,ε ^

οειςαι ήτις ψρονησις, αλλ αναγκάζονται τελευτωντες 01|,βΓ5

την του αγαθού φαναι. ^ ιΗ8εχ

Κώ μάλα, ?φη, γ*λο!ω*. {"Κ,

ο Πώ? 7«/> ο^Χ') ν" °° €>7®> 6* ονειδίζοντες γε οτι ίο "^^,.

ούκ "ισμεν το αγαθόν λεγουσι πάλιν ώς είδόσι ; "'ί*"6

φρόνησιν γαρ αυτό φασιν είναι άγαθοΰ, ώς αυ ζυν-

ιεντων ημών ο τι λεγουσιν, επειδαν το του άγαθοΰ

φθεγζωνται όνομα.

Αληθέστατα, εφη. »5

Τ/ δαί ; οί την ηδονην άγαθον οριζόμενοι μών

μη τι ελαττονος πλάνης έμπλεα των έτερων ; η

ού καΐ ούτοι αναγκάζονται ομολογειν ήδονάς είναι

κακάς ;

Έφόδρα γε. ίο

τ> Συμβαίνει δη αύτοϊς, οιμαι, ομολογειν άγαθα είναι

καϊ κακά ταύτα. ή γαρ ;

Τι >

ι μην ;

Ούκοΰν οτι μεν μεγαλαι καϊ πολλαΧ αμφισβητή

σεις περί αύτοΰ, φανερόν ; 25

ΤΙώς γαρ ου ;

Τί δε ; τόδε ού φανερόν, ώς δίκαια μεν και καλά

7τολλοι άν ελοιντο τα δοκοΰντα, καν μη η, όμως

ταύτα πράττειν καϊ κεκτησθαι καϊ δοκεΐν, αγαθά

δε ούδενΐ ετι άρκεϊ τα δοκοΰντα κτάσθαι, άλλα τά 3°

2δ. η Χ Ι ίΐη ΛΠΜ.

282 Τ/ΐ6 ηαΐηνε ο/ £θθά

VI.

500ΒΑΤΕ5,

ΑοΕΙΜΑΝΤυβ.

Ενει-γ π)3η

ριίΓδίιεχ (Ηβ

ί»οοά\ ουί

«ίΐΗουΙ

ιΐιε ηαΐατε

οίίΐ.

ΤΗο

£ΐΐ3π1ίαη

οιιίΐΐιΐ ΙΟ

1ίηο\ν Ιΐιεδε

(1ιίη£5.

οντά ζητούσι, την δε δόξαν ενταύθα ήδη πάς άτι- ρ. 505:

μάζει ;

Και μαλα, εφη.

Ο δη διώκει μεν άπασα ψυχή καϊ τούτον ένεκα ε

5 πάντα πράττει, άπομαντευομενη τι είναι, απορούσα

δε καϊ ουκ έχουσα Χαβ€Ϊν Ίκανώς τι ποτ εστίν ούδε

πίστα χρησασθαι μονίμω οΐα. καϊ περί τα. άλλα, δια.

τούτο δε αποτυγχάνει καϊ των άλλων, εί τι όφελος

ην, περί δη το τοιούτον καϊ τοσούτον | οΰτω φώμεν ρ. 506.

ίο δεϊν εσκοτώσθαι καϊ εκείνους τους βέλτιστους εν τί)

πόλει, οίς πάντα εγχειριούμεν ;

Ηκιστα γ , εφη.

Οίμαι γοΰν, είπον, δίκαια τε καϊ καλά αγνοού

μενα, οπη ποτέ αγαθά εστίν, ου πολλού τίνος άξιον

15 φύλακα κεκτησθαι άν εαυτών τον τούτο άγνοούντα•

μαντευομαι δε μηδενα αυτά πρότερον γνώσεσθαι

Ίκανώς.

Καλώς γάρ, εφη, μαντεύει.

Ούκούν ημΐν η πολιτεία τελεως κεκοσμησεται, β

3ο εάν 6 τοιούτος αύτην επισκοπή φύλαξ, ό τούτων

επιστήμων ;

Ανάγκη, εφη. άλλα συ δη, ώ Σωκρατες, πότε-

ρον επιστήμην το άγαθον φης είναι η ηδονην ; η

άλλο τι παρά ταύτα ;

»ί Ούτος, ην δ' εγώ, άνηρ, καλώς ήσθα κα\ πάλαι

καταφανής οτι σοι ουκ άποχρησοι το τοις άλλοις

δοκούν περί αυτών.

Οϋδε γάρ δίκαιον μοι, εφη, ώ Έώκρατες, φαίνεται

τά τών άλλων μεν εχειν ειπείν δόγματα, το δ' αυτού

3ο μη, τοσούτον χρόνον περί ταύτα πραγματευόμενον.

19- τιλίωι ΑΜ : παντίλώί Π. 25• *<>λώϊ ΑΠΜ : καλοί ΑΗΚ.

56βη άϊτηΐγ Η,εΙρ ο/ αη ίτηα£6. 283

ρ. 5ο6. Τί 8αί, ην δ' εγώ· δοκεΐ σοι δίκαιον είναι περ\ &ν Κιρ%ώΙκ

Ο ν \ ' ' 'ϊ' VI.

τις μη οιοε λέγειν ως ειοοτα ;

Ουδαμώς γ, Ζώη, ώς είδότα, ώς μέντοι οιόμενον Βοοατμ,

ταΰ& α. οίεται έθέλειν λέγειν. Οια*»*

Τι δαί ; ε'ιπον' ουκ γσθησαι τάς άνευ επιστήμης 5

δόξας, ώς πάσαι αϊσχραί; ων αϊ βέλτισται τυφλαί.

η δοκοΰσί τί σοι τυφλών διαφέρειν οδον ορθώς πορ-

ευομένων οι άνευ νοΰ αληθές τι δοξάζοντες ;

Ουδέν, εφη.

Βοιίλβί οΰν αισχρά θεάσασθαι, τυφλά τε και ίο

Ό σκολιά, εζον παρ άλλων άκούειν φανά τε και

καλά ;

Μι) προς Διός, η δ* ος, ω Σώκρατες, ό Τλαύκων,

ώσπερ επί τέλει ων άποστης. αρκέσει γαρ ημΐν,

καν ώσττερ δικαιοσύνης πέρι καΐ σωφροσύνης και 15

τών άλλων διήλθες, οΰτω κα\ περι του αγαθού διέλ-

θτ,ς.

Και γαρ έμο'ι, ην δ' εγώ, ω εταίρε, καϊ μαλα άρ- \νβο3η

κεσεΐ' αλλ όπως μη ουχ οιος τ εσομαι, προθύμου- ΐοίΗο

μένος οε ασχημονων γέλωτα οφλησω. αλλ , ω μακα- ίο ιπεπιίηά

Ε ριοι, αυτο μεν τι ποτ εστί ταγασον εασωμεν το νυν ι^Μη&ί

είναι" πλέον γαρ μοι φαίνεται η κατα την παρουσαν·

όρμην έφικέσθαι του γε δοκοΰντος έμοί τα νΰν ος ΤΗε ο{ί-

δε εκγονός τε του άγαθοΰ φαίνεται και ομοιότατος ΛεΒοοά

εκεινω, λέγειν εσελω, ει και υμιν ψιλον, ει οε μη, 35 : : ιηι^ι

, „ : ρπηοίροΐ.εαν.

Άλλ', 607^, λέγε· εισαΰθις γαρ του πατρός απο

τίσεις την διηγησιν.

I. τί δαί Α2Μ : τί β« ΑΠ.

5· τι δαί Μ : τί δ( ΑΠ.

II. φανά ΑΠ : φαν(ρά ο γρ. φανά Μ.

284 Τ/ΐ€ τηαηγ αηά ΐΗε ί&α—αη οΐά $Ιοτγ.

ΧίρκΜίί Βουλοίμην άν, είπον, εμε τε δύνασθαι αυτήν ρ- 5°6·

| άποδούναι κάί υμάς κομίσασθαι, άλλά μη ώσπερ ρ. 5°7·

οι,ΑυοοΝ. ρΰν τούς τόκους μόνον, τούτον δε δη ούν τον τόκον

τε κα\ εκγονον αυτού του άγαθοΰ κομίσασθέ. εΰλα-

5 βεισθε μεντοι, μη πτ) εξαπατήσω υμάς άκων, κίβδη-

λον άποδιδούς τον λόγον του τόκου.

Ενλαβησόμεθα, εφη, κατά δύναμιν αλλά μόνον

λεγε.

Αιομολογησάμενός γ', εφην εγώ, κα\ άναμνησας

ίο υμάς τά τ εν τοις έμπροσθεν ρηθεντα κάί άλλοτε

ηδη πολλάκις είρημενα.

Τά ποΐα ; η δ' ος. Β

Πολλά καλά, ην δ' εγώ, και πολλά αγαθά και

έκαστα ούτως είναι φαμεν τε καΐ διορίζομεν τω λόγω.

15 Φαμεν γάρ.

Και αύτο δη καλόν και αύτο αγαθόν, κάί οΰτω

περί πάντων ά τότε ως 7τολλά ετίθεμεν, πάλιν αδ

κατ Ίδεαν μίαν εκάστου ως μιας οΰσης τιθεντες, ο

εστίν εκαστον προσαγορεύομεν .

20 Έστι ταύτα.

Και τά μεν δη Όράσθα'ι φαμεν, νοεΐσθαι δ' ου, τάς

δ' αύ ιδέας νοεΐσθαι μεν, όράσθαι δ' ου. 0

ΤΙαντάπασι μεν ούν.

Τω ούν ορώμεν ημών αυτών τά ορώμενα ;

2? Τ17 οψει, εφη.

Ούκούν, ην δ' εγώ, κάί άκοί) τά άκουόμενα, κάί

ταΐς άλλαις αίσθησεσι πάντα τά αισθητά ;

Τι 'ι μην ;

ΟΓιΗβ Άρ' ούν, ην δ' εγώ, εννενόηκας τον τών αίσθη-

κίκΗι ί5 ιΐιβ 3ο σεων δημιουργον οσω πολυτελεστατην την του οραν

ιτ>θ5ΐ οοιτι- \ ' " λ ?> ' · » '

ρΐ<-χ, τε και ορασθαι ουναμιν εδημιουργησεν ;

Ξί^ίιΙ, ΐΗί ϋγε, αηά ΙΗ* $ηη. 285

ρ. 507. Ού πάνυ, εφη. ΚφΜχ*

Άλλ' ώδε σκόπει. εστίν ο τι προσδεϊ άκοη και

φωνή γένους άλλου εις το την μεν ακουειν, την όε ο^οον.

Ό άκούεσθαι, δ εάν μη παραγένηται τρίτον, η μεν ουκ

άκούσεται, η δε ουκ άκουσθήσεται ; 8

Ούδενός, εφη.

Οϊμαι δε γε, ην δ' εγώ, οΰδ' άλλαις πολλαΐς, ΐνα

μη εϊπω οτι ούδεμιά, τοιούτου προσδεϊ ούδενός. η

> ν »συ τινα έχεις ειπείν ;

Ο» ν Τ Λ» <»υκ εγωγε, η ο ος. ίο

Ύην δε της όψεως και τοΰ ορατού ουκ εννοείς οτι

προσδεϊται ;

Πώς ;

Ένούσης που εν ομμασιν όψεως και επιχειροΰντος »η<ι, υηΐίΐ<β

του έχοντος χρησσαι αυτή, παρούσης οε χροας εν '5 βεη*», Γβ-

Ε αυτοις, εαν μη παραγένηται γένος τρίτον ιοια επ βάάίιιοη οί

αυτο τούτο πεψυκος, οισσα οτι η τε οψις ουοεν ηΛιακ

οψεται, τα τε χρώματα εσται αόρατα. οαηοβ

Τίνος δη λε'γεις, εφη, τούτου ; ^ 5*™^

Ο δη σύ καλείς, ην δ' εγώ, φως. »ο 15 'ΐ*11·

Αληθή, εφη, λέγεις.

Ού σμικρά, άρα Ιδε'α ή τοΰ όράν αίσθησις και ή

ρ. 5ο8. τοΰ όράσθαι δύναμις | των άλλων συζεύξεων τιμι-

ωτερω ζυγω εζύγησαν, είπερ μη άτιμον το φως.

Αλλά μην, εφη, πολλού γε δει άτιμον είναι. *5

Τίνα ούν έχεις αιτιάσασθαι των εν ούρανω θεών

τούτου κύριον, ού ήμΐν το φως οψιν τε ποιεί όράν

ο τι κάλλιστα καϊ τα όρώμενα όράσθαι ;

"Ονπερ και σύ, εφη, και οί άλλοι" τόν ηλιον γαρ

δήλον οτι έρωτας. 3°

2ο. σν . . . υςςυβ Άά ρ. 295, 9· τ« τ°τ( όρώμη/η ^εΒίιηΐ ίη Π.

286

VI.

Οι.Λυ<:οΝ.

Πιβ βχβ

Ιίΐςβ Ιίιε

5αη, ΙχιΙ

ηο( Λβ

ηπβ «ϊΟι

ίι.

νί$ίΙ)1β οβ-

)6015 ΟΓ6 ΙΟ

οβ 5ββη

οηΐχ «τΐιβη

νι1ιβ 5ΐιη

ΤΗβ ' Ιονά ο/ Ιϊξ/ιΙ ' 15 ίΗε εΙιΜ ο/ (Ηε ξοοά.

Ά/υ* οδν ώδε πεφυκεν οψις προς τούτον τον ρ. 5°8·

θεόν ;

Πώς ;

νκ εστίν ήλιος η οψις ουτ€ αυτή οντ (ν ω εγ-

5 γίγνεται, δ δ?) καλούμεν όμμα. Β

Ού γαρ ονν.

Άλλ' ήλιοειδεστατόν γε οΐμαι των περι τάς αι

σθήσεις οργάνων.

Πολύ γε.

ίο Ούκοΰν και την δύναμιν, ην εχει, εκ τούτου ταμ-

ιευομενην ώσπερ επ'ιρρντον κέκτηται ;

ΥΙάνυ μεν ούν.

Άρ' ονν ού και ό ήλιος οψις μεν ούκ εστίν, αίτιος

δ' ων αύτης όράται ύπ αύτης ταύτης ;

>5 Οντως, ή δ' 5$·.

Ύοΰτον τοίνυν, ην δ' εγώ, φάναι με λέγειν τον

του αγαθού εκγονον, ον τάγαθον εγεννησεν άνάλογον

έαυτφ, ο τ'ι περ αύτο εν τω νοητω τόπο» προς τε νούν ο

και τα. νοούμενα, τούτο τούτον εν τω όρατω προς τε

ίο όψιν και τά όρώμενα.

ΪΙώς ; εφη' ετι δίελθε μοι.

Όφθαλμοί, ήν δ' εγώ, οίσθ' οτι, οταν μηκετι επ'

εκείνα τις αύτονς τρεπη ων αν τάς χρόας το ήμερινον

φως επέχτ), αλλά ων νυκτερινά φέγγη, άμβλυώττουσί

»ϋ τε και εγγύς φαίνονται τυφλών, ώσπερ ούκ ενούσης

καθαράς όψεως ;

Και μάλα, εφη.

"Οταν δε γ\ οίμαι, ων 6 ήλιος καταλάμπη, σαφώς Ό

Όρώσι, και τοις αύτοΐς τούτοις ομμασιν ενούσα φαί-

3ο νεται.

22. (V ««ίνα Μ3 : ϊπίκιινά Λ : (V ϊκίίνηις ς. 24· ΑΜ : ύ; τ.

ΤΗβ ίά(α ο/ £θθά ί$ Ηί^Ικτ /ακ 287

ρ. 5ο8. Τι μην ; ΚιρηΜη

Ούτω τοίνυν και το της ψνχής ώδε νόει' οταν μεν

ψ χ / » \ ' Λ ' Ν χ * * Λ * 8θ€βΛΤΕ8,ου καταλαμπει αλήθεια τε και το ον, εις τούτο απε- ουνυς0Μ.

ρείσηται, ενόησε τε και εγνω αύτο και νουν εχειν δΗίηοδοροη

φαίνεται" όταν δε εις το τώ σκότω κεκραμενον, το 5 ιπιώΐβοηΐχ

γιγνόμενόν τε κα\ απολλυμενον, δοξάζει τε και αμ- »Ηεη

/ ν ν ν > ϊΠαπιϊηαΙβίΙ

ρλυωττει ανω και κατω τας οοςας μεταραλλον, και ι>χ ιΗε μ«ι

ν ? > ν οΓβοοΛ.

εοικεν αυ νουν ουκ εχοντι.

ΈθίΚ€ Τ'"/3·

Ε Ύούτο τοίνυν το την άληθειαν παρέχον τοις γιγ- ίο

νωσκομενοις και τω γιγνώσκοντι την δΰναμιν άπο-

διδον την του αγαθού Ίδεαν φάθι είναι, αιτίαν δ' επι

στήμης ούσαν καΧ αληθείας ώς γιγνωσκομενης μεν

διανοοΰ, ούτω δε καλών αμφοτέρων όντων, γνώσεως

τε καΙ αληθείας, άλλο κα\ κάλλιον ετι τούτων ηγού- 15

μένος αύτο ορθώς ήγησει' επιστημην δε και άληθειαν, Τπε Με»

ρ. 5°9· ώσπερ εκεί φώς τε | καΙ οψιν ηλιοειδη μεν νομίζειν \% ΜβΐιεΓ

ορσον, ηλιον οε ηγεισσαι ουκ ορσως έχει, ουτω οπηιιΗ

καϊ ενταύθα άγαθοειδη μεν νομίζειν ταύτ' αμφότερα ν^βι^αΤ

» λ / » ο* »\ · ~ λ «/ » " > Ιπε δυΐιίρο-ορσον, αγασον οε ηγεισσαι οποτερον αυτών ουκ ίο ιίνβ)

ορθόν, άλλ' ετι μειζόνως τιμητεον την τού αγαθού

εξιν.

Άμηχανον κάλλος, εφη, λέγεις, ει επιστημην μεν

και άληθειαν παρέχει, αύτο δ' ύπερ ταύτα κάλλει

εστίν ου γαρ δηπου συ γε ηδονην αύτο λέγεις. 25

Έ,ύφημει, ην δ' έγώ' άλλ' ώδε μάλλον την εικόνα

αύτού ετι επισκοπεί.

Β Πώς ;

ΙΟ. γιγνωσκομίνοιι Λ : γίγνομΐνοις Μ.

12-14- ηιτίαν . . . διανοοΰ ΑΜ : (γιγνωσκομίνην β, γιγνωσκομίνιαν γ—δια

νόον χςβ) : ως γιγνωσκομίνην ί(ά νον, αϊτ'ιαν β* ΐπιστημη! οίσαν κα\ αΚη-

βίίπ{· ς), νηη Ηοιΐ5(1β.

288

VI.

800ΒΑΤΕ8,

ΟίΛΙΌΟΝ.

Α5 ιΗε 5υη

15 ι)ιε εβιιιβ

οΓ ββηβΓΕ-

ιίοη, 5θ

Οιβ βοο<1 ίί

ΐΗβ οηιΐδβ

οΓ 1«ίη£

ΤΙιβ 1»Ό

5ρΗβΓΡ5 Οί

ΤΗβ αηαΐοξγ ο/ Ιΐκ νΪΒΪόίβ α?ΐ(ί ίηΐεΐΐί^ϊύΐί.

Ύον ηλιον τοις ορωμενοις ου μόνον, οΐμαι, την ρ. 5°9·

του οράσθαι δύναμιν παρεχειν φήσεις, άλλά και

την γενεσιν και αύξην και τροφην, ού γενεσιν αντον

οντά.

5 Πώρ γάρ ;

Και τοις γιγνωσκομενοις το'ινυν μη μόνον το

γιγνώσκεσθαι φάναι ύπο του αγαθού παρεΐναι, άλλά

καί το ειναί τε κα\ την ούσίαν υπ εκείνου αύτοΐς

προσεϊναι, ούκ ουσίας οντος του άγαθού, άλλ* έτι

«ο επεκεινα της ουσίας πρεσβεία και δυνάμει υπερ

έχοντος.

Και ό Τλαυκων μάλα γελοίως, *Απολλον, εφη, ο

δαιμόνιας υπερβολής !

Συ γάρ, ην δ' εγώ, αίτιος, άναγκάζων τα εμοι

15 δοκοΰντα περί αύτοΰ λέγειν.

Και μηδαμώς γ , εφη, παύση, ει μη τι, άλλά την

περί τον ηλιον ομοιότητα αύ διετιών, εί πη απολεί

πεις.

Άλλα μην, είπον, συχνά γε απολείπω.

2ο Μηδε σμικρόν το'ινυν, εφη, παραλίπης.

κ)ιμαι μεν, ην ο εγω, και πολυ ομως οε, οσα γ

εν τω παρόντι δυνατόν, εκών ούκ απολείψω.

Μη γάρ, εφη.

Νόησον το'ινυν, ην δ' εγώ, ώσπερ λεγομεν, δύο ό

25 αύτώ είναι, καί βασιλεύειν το μεν νοητού γένους τε

και τόπου, το δ' αύ ορατού, Ινα μη ούρανον ειπών

δόζω σοι σοφίζεσθαι περί το όνομα, άλλ* ούν έχεις

ταύτα διττά είδη, όρατόν, νοητόν ;

"Εχω.

3ο "Ω,σπερ το'ινυν γραμμην δίχα τετμημενην λαβών

26. ούρανον ΑΜ : ουρανοί· Λ.

ΤΑε $ιώάΐνί$ίοη5 ο/ ΐΗβηι. 289

ρ. 509. άνισα τμήματα, πάλιν τέμνε εκατερον τμήμα άνά Κ(ρ«Μκ

τον αυτόν Χόγον, το τε του ορωμενου γένους και το

/ Ι V Ι / \ » 1 / 500ΒΑΤΕ3,

του νοουμένου, και σοι εσται σαφήνεια, και ασάφεια. οι-Λυοο*.

προς άλληλα εν μεν τω όρωμενω το μεν έτερον «βΐ"»•"!

Ε τμήμα εΙκόνες. λέγω δε τας εϊκόνας πρώτον μεν $ αΓβ «Ρ1*-

ρ• δ1*»• Ι τάς σκιάς, έπειτα τα. εν τοις ΰδασι φαντάσματα κα\ &γ&ΐίηβ

εν τοις οσα πυκνά τε και λεία και φανα ςυνεστηκε, ίΐνΜβΐ

και παν το τοιούτον, ει κατανοείς. υηεςυαΐ

Αλλα κατανοώ.

Το τοίνυν έτερον τίθει ώ τοΰτο εοικε, τά τε περί ίο

ημάς ζώα κα\ πάν το φυτευτον κα\ το σκευαστον

όλον γένος.

Ύίθημι, εφη.

Ή κα\ εθελοις άν αύτο φαναι, ην δ' εγώ, διηρή-

σθαι άληθεία τε και μη, ως το δοζαστον προς το 1 5

γνωστόν, οΰτω το όμοιωθεν προς το ω ώμοιώθη ;

Β Έ,γωγ ', εφη, κα\ μαλα.

Σκόπει δη αυ κα\ την του νοητού τομην η τμη-

τεον.

Πτ?; αο

Ήι το μεν αύτοΰ τοις τότε τμηθεΐσιν ως εικόσι Ιπα&»

χρωμενη ψνχη ζητειν αναγκάζεται ες υποθέσεων, \ααα.

ουκ επ' άρχην πορευομενη, άλλ' επι τελευτην, το δ'

αυ έτερον το επ' άρχην άνυπόθετον εξ υποθέσεως

Ιουσα καϊ άνευ ωνπερ εκείνο εικόνων, αύτοϊς εϊδεσι 2$

δι αυτών την μεθοδον ποιούμενη.

Ύαΰτ', εφη, α λέγεις, ούχ Ίκανώς εμαθον.

Ι. τμήμα Λ : το τμήμα Μ ΟΟΓΤ. Β '. ΟΓΓ1. ΜρΓ.

3• σαφηνιία και άσαφιία Α : σαφήναα και άσάφιια Μ,

2 1 . τμηθιισιν Μ : μιμηθι'ισι» Α ΡγοοΙ. : τιμηθΛσι νΐηά. Ρ.

24. τά «V αρχήν Μ55. : ϊπ' αρχήν ς). ΑδΙ.

25. Ζινπιρ ΑΜ : τω* π<ρ\ ΧΊτιά. Γ.

υ

290

VI.

5θΟΚΛΤΕ3,

Οι^υοοΝ.

ΤΗε Ιψρο-

ιΗί5ε$ οΓ

ΙΤΙΛίΗθ-

πιαιϊ<_'5.

Ιη ΙχΛΗ

ΙιχροίΗε&εβ

3ΓΚ 11580,

ϊη ιΐιε

1ο\νεΓ Ιδίς-

>η£ ΐΗε

Γογπι οί

1)111 ίη Ιΐιε

ΗίβΙιεΓ ΐΗε

501ΐ1 35-

οεηάϊ αΐιονε

Η>·ροιΗεδίδ

(ο ύιε \ύχΛ

οΓ £(χχ1.

Τ/ιβ η$6 ο/ Η)'ΡοΐΗί$ί$ ΐη βϋΐιεν άϊνί$ϊοη.

Άλλ' αύθις, ην δ' εγώ· ραον γάρ τούτων προειρη- ρ. 510.

μίνων μαθησει' οΐμαι γάρ σε ε'ιδεναι, οτι ο'ι περί τάς 0

γεωμετρίας τε καΐ λογισμούς και τα τοιαύτα πραγ-

ματευόμενοι, ύποθεμενοι τό τε περιττον και το άρτιον

5 και τα σχήματα και γωνιών τριττά εϊδη κα\ άλλα

τούτων άδελφά καθ' εκάστην μεθοδον, ταύτα μεν ως

ε'ιδότες, ποιησάμενοι υποθέσεις αύτα, ούδενα λόγον

ούτε αύτοΐς ούτε άλλοις ετι άξιούσι περ\ αυτών δι-

δόναι ως παντι φανερών, εκ τούτων δ' αρχόμενοι τα. Ό

ίο λοιπά ήδη διεζιόντες τελευτώσιν ομολογουμένως επι

τούτο ού άν επι σκε'ψιν όρμήσωσιν.

ΐΐάνυ μεν ούν, εφη, τούτο γε οίδα.

Ούκούν κα\ οτι τοις όρωμενοις εϊδεσι προσχρώνται

καΐ τους λόγους περί αυτών ποιούνται, ού περι του-

15 των διανοούμενοι, άλλ' εκείνων περι οίς ταύτα εοικε,

τού τετράγωνου αυτού ένεκα τους λόγους ποιούμενοι

καΐ διαμέτρου αυτής, άλλ' ού ταύτης ην γράφουσι,

και ταλλα ούτως, αυτά μεν ταύτα, ά πλάττουσ'ι τε Ε

κα\ γράφουσιν, ων και σκια\ καΙ εν ΰδασιν εικόνες

20 εισί, τούτοις μεν ώς εικόσιν αυ χρώμενοι, ζητούντες

τε αυτά εκείνα ιδεΐν ά ουκ αν άλλως ϊδοι τις | η τη ρ. 511.

διάνοια.

Αληθή, εφη, λέγεις.

Τούτο το'ινυν νοητον μεν το ε'ιδος ελεγον, ύποθε-

«5 σεσι δ* άναγκαζομενην ψυχην χρήσθαι περ\ την

ζήτησιν αυτού, ουκ επ' άρχήν Ιούσαν, ώς ού δυνα-

μενην τών υποθέσεων ανωτέρω εκβαίνειν, εικόσι δε

I. γαρ Α : οιτι. Μ.

* 9· φανιρων Α : φανίρον Μ.

Ι3· όρωμίνοκ Α : (Ιρημίνοιί Μ.

18. ταϋτα, & ... ρ. 296, 28. τιμωμένου! τί ά6811Πΐ ίη Μ.

20. ζητοϋντα ο* χ Υίηά. Γ. 26. ουκ {π Κα : ουκ αν Ατ' ίη.

ΤΛβ ϊάέαΐ ηιείΐιοά. 291

ρ. 5". χρωμενην αύτοις τοις ύπο τών κάτω άπεικασθεϊσι ΚιραΜκ

και εκείνοις προς εκείνα ως εναργεσι δεδοζασμενοις ' 7

Ν Φ ^ Κ ΑΤ V. ^τε και τετιμημενοις. ο^ον.'

Β Μ,ανθάνω, εφη, οτι το υπο ταΐς γεωμετρίαις τε και

ταΐς ταύτης άδελφαΐς τεχναις λέγεις. 5

Το τοίνυν έτερον μάνθανε τμήμα του νοητού λε'- οϊαΐκιίο

' - </ „ ~ ΐΗε Ιιείρ οΓγοντα με τούτο, ου αυτός ο Λόγος άπτεται τη του κγρο^α*»

γ. χ / η * ' _Λ · α ' ' ' Γίδα »ι>ονβοιαλεγεσσαι δυνάμει, τας υποθέσεις ποιούμενος ουκ π^ροΐΗ»*..

αρχάς, άλλά τφ οντι υποθέσεις, όιον επιβάσεις τε

και ορμάς, ΐνα μέχρι του άνυποθετου επϊ την του ίο

παντός άρχην ιών, άψάμενος αύτης, πάλιν αυ εχό-

μενος των εκείνης εχομενων, οΰτως επι τελευτην

καταβαίνη, αίσθητω παντάπασιν ούδενϊ προσχρώ-

€ μένος, άλλ' εϊδεσιν αύτοΐς δι αυτών ε'ις αυτά, καΐ

τελευτα εϊς είδη. 15

Μανθάνω, εφη, Ίκανώς μεν ου — δοκίΐρ γάρ μοι

συχνον έργον λέγειν — οτι μεντοι βούλει διορίζειν

σαφεστερον είναι το ύπο της του διαλεγεσθαι επι

στήμης του οντος τε καΐ νοητού θεωρούμενον η το

ύπο τών τεχνών καλουμένων, αίς α'ι ύποθεσεις άρχαΧ 2ο

και διάνοια μεν αναγκάζονται άλλά μη αισθησεσιν

Ό αυτά. θεάσθαι οι θεώμενοι, δια δε το μη επ' άρχην

άνελθόντες σκοπειν άλλ' εξ ύποθεσεων, νούν ουκ

ισχειν περί αύτά δοκούσί σοι, καίτοι νοητών όντων

μετά άρχης. διάνοιαν δε καλεΐν μοι δοκεΐς την τών Κβΐυπι ίο

γεωμετρικων τε και την των τοιούτων εςιν αλλ ου ΐοβγ.

νούν, ώς μεταξύ τι δόξης τε κα\ νοΰ την διάνοιαν

οΰσαν.

3· Τίτιμημήοα Α εοΓΓ. ρ. ΠΙ. Μ Χ : τίτμημίιιοκ ΑρΓ. 3.

5- ταντη{ Α : ταΰταα θ.

ΐ6. οί Χ : οίν Α.

υ 2

ΤΑβ /οτιτ /ααιΙίί€$.

Ίκανώτατα, ην δ' εγώ, άπεδέζω. καί μοι (πι ρ. 5«

τοις τετταρσι τμήμασι τετταρα ταύτα παθήματα 4ν

τϋ ΨνΧϋ γιγνόμενα λαβε, νόησιν μεν εττϊ τω άνω-

τάτω, διάνοιαν δε επί τω δευτερω, τω τρίτω δε ττίστιν ε

5 άπόδος κα\ τφ τελευταία» είκασίαν, κάϊ τάζον αυτά.

ανά λόγον, ωσπερ εφ' οις εστ\ν αληθείας μετεχειν,

οΰτω ταύτα σαφήνειας ηγησαμενος μετεχειν.

^Λανθάνω, εφη, και ζυγχωρώ κα\ τάττω ώς λέ

γεις.

ζ.

Ρ· 5'4· | Μ,ετά ταύτα δη, είπον, άπείκασον τοιούτω πάθει

την ημετεραν φύσιν παιδείας τε περι καϊ άπαιδευ-

σ'ιας' Ιδε γαρ ανθρώπους οίον εν καταγε'ιω οικήσει

σπηλαιώδει, άναπεπταμενην προς το φώς την εϊσο-

δον εχούστ] μακράν παρ άπαν το σπήλαιον, εν ταύττ) 5

εκ παίδων οντάς (ν δεσμοΐς καϊ τα. σκέλη κα\ τους

Β αυχένας, ώστε μενειν Τ€ αυτούς εϊς τε το πρόσθεν

μόνον οράν, κύκλω δε τάς κεφάλας ΰπο του δεσμού

αδυνάτους περιάγειν, φως δε αύτοΐς πυρός άνωθεν

καϊ πόρρωθεν καόμενον όπισθεν αυτών, μεταξύ δε ίο

του πυρός κα\ των δεσμωτών επάνω όδόν, παρ ην

ιδε τειχίον παρωκοδομημενον, ώσπερ τοις θαυματο

ποιούς προ τών άνθρώπων πρόκειται τα παραφράγ-

ματα, ύπερ ων τα θαύματα δεικνύασιν.

Όρώ, εφη. '5

"Ορα το'ινυν παρά τούτο το τειχίον φέροντας άν-

θρώπους σκεύη τε παντοδαπά υπερέχοντα τού τειχίου

ρ· 5>5· καϊ άνδριάντας | καϊ άλλα ζώα λίθινά τε κα\ ξύλι να

και παντοία ειργασμενα, οίον εικός, τούς μεν φθεγ-

γομενους, τους δε σιγώντας τών παραφερόντων. 2°

4· άκατηταμίρηρ Α : άναπατταμίνη η.

η. αυτούς Μ53. : αντοϋ ς). ΗΪΓ5(:1ΐΪ£.

ΙΟ. καύμινυν (νοί καιόμουν) Μ85. : καομίνον Ο). ΗΪΓ5θ1ΐί£.

VII.

50ΜΑΤΕ5,

ΟίΑυοοκ.

Πιε

αεη, Λε

ρπβοηβΓϊ :

ΐΗε Ιίβΐιΐ αϊ

α άίειαηεε ;

ΐΗε 1ο«τ

»θ11, 311(1

ΐΗε πιονίη(*

β^ιίΓε: οί

ννΐιίεΐι ι)ιε

5(ιαι3ο\ν5

βτε 5εεη οη

Ιΐιε ορρο-

ϊίΐε ν&Π οί

Ιΐιε ύεη.

294

ΚιριώΙκ

VII.

8θεκΛΤΕ5,

ΊΊιβ

ΡΠ5ΟΠ0Γ5

»ου1<3 πιίδ-

(3ϋ(β (ίΐ€

ίοΓ Γεαίϊιϊε:.

ΤΗβ τυονίά ο/ εΐιαάο'ΐυε αηά νεαίϋίβε.

"Ατοπον, εφη, λέγεις εικόνα κα\ δεσμώτας ατό- ρ. 515·

πους.

Όμοιους ήμιν, ήν δ' εγώ" τούς γαρ τοιούτους

πρώτον μεν εαυτών τε καϊ αλλήλων οϊει αν τι

5 έωρακεναι άλλο πλην τάς σκιάς τάς ΰπο τοΰ πυρός

εις το καταντικρύ αυτών τοΰ σπηλαίου προσπίπ

τουσας ;

ΤΙώς γαρ, εφη, ει ακίνητους γε τας κεφάλας εχειν

ηναγκασμενοι είεν δια. βίου ; Β

ίο Τι δβ τών παραφερομενων ; ου ταύτον τούτο ;

Τι 'ι μην ;

Εΐ ούν διαλεγεσθαι οίοι τ είεν προς αλλήλους, ου

ταύτα ηγεΐ άν τα. παρόντα αυτούς νομίζειν όνομά-

ζειν απερ όρωεν ;

>5 Ανάγκη.

Τι δ* ; 6ΐ και ηχώ το δεσμωτηριον εκ τού καταν

τικρύ εχοι, οπότε τις τών παριόντων φθεγζαιτο, οϊει

άν αλλο τι αυτούς ήγεΐσθαι το φθεγγόμενον η την

παριοΰσαν σκιάν ;

20 Μά Δι" ουκ εγωγ', εφη.

ΤΙαντάπασι δη, ην δ' εγώ, ο'ι τοιούτοι ουκ αν €

άλλο τι νομίζοιεν το αληθές η τάς τών σκευαστών

σκιάς.

ΤΙολλη ανάγκη, εφη.

»5 Έκόπει δη, ήν δ' εγώ, αυτών λύσιν τε καϊ ϊασιν

τών δεσμών καϊ της αφροσύνης, οία τις άν εϊη, ει

φύσει τοιάδε ζυμβαίνοι αύτοΐς' οπότε τις λυθείη και

άναγκάζοιτο εξαίφνης άνίστασθαί τε και περιάγειν

τον αυχένα καϊ βαδίζειν κα\ προς το φώς άναβλε-

12. οϋ ταϋτα £ : ον ταύτα Α : ουκ αϋτα Ο}. νβπτιεΙίΓβη.

Ι3· τταριόντα χ. 19. παροϋσαν ΧίΧ χ.

Τ/ΐϋ ρή$οηβν$ τβίεα5β(ί αηά Ιύά ηρ ζηίο Μιβ Ιί§Ηΐ. 295

Ρ· 5'5· πειν, πάντα δε ταύτα ποιών άλγοΐ τε και δια. τάς ΚφΜκ

' VII.

1) μαρμαρυγας αδύνατοι καθοράν εκείνα &ν τότε τας

σκιάς εωρα, τι αν οιει αυτόν ειπείν, ει τις αυτω λεγοι οι^^ο*.

οτι τότε μεν εώρα φλυαρίας, νυν δε μάλλον τι εγ- Α^ *^εη

γυτερω του οντος καΧ προς μάλλον οντά τετραμμενος 5 ιί«χ *οιιΜ

ορθότερα βλεποι, και οη και εκαστον των παριον- ιη ««ίη-

I, < » Λ » ,ι., , ι η ΙβίηίηβίΗε

των οεικνυς αυτω αναγκαίοι ερωτών αποκρινεσσαι ηφβτίοΓ

ο τι εστίν ; ουκ οιει αυτόν απορειν τε αν και ηγει- ααάοπ.

σθαι τα. τότε όρώμενα αληθέστερα η τα. νυν δεικνύ-

μενα ; ίο

Πολύ γ', εφη.

Ε Ούκοΰν καν ει προς αυτό το φως άναγκάζοι

αυτόν βλεπειν, άλγεΐν τε αν τα. όμματα και φεύ-

γειν άποστρεφόμενον προς εκείνα α δύναται καθο

ράν, και νομίζειν ταύτα τω οντι σαφέστερα των 15

δεικνυμενων ;

Ούτως, εφη.

Εί δε, ην δ' εγώ, εντεύθεν ελκοι τις αύτον βία. δια. \νπεη

τραχείας της αναβάσεως και ανάντους, και μη ανειη υρνναΓάί,

πριν εςελκυσειεν εις το του ήλιου φως, άρα ουχί ίο ι* άΑΐζίβά

«β,^Λ/ * V» - / \ βγ 6X0055οουνασσαι τε αν και αγανακτειν ελκομενον, και οΠίβΐη.

ρ. 5ΐ6. επειδή προς το φώς | ελθοι, αύγης αν έχοντα τα

όμματα μεστά όράν ούδ* αν εν δύνασθαι τών νύν

λεγομένων αληθών ;

Ου γαρ αν, εφη, εξαίφνης γε, 25

Έυνηθείας δη, οίμαι, δεοιτ αν, ει μελλοι τα. άνω

οψεσθαι' και πρώτον μεν τάς σκιάς αν ραστα κα-

θορω, και μετά τούτο εν τοις ΰδασι τά τε τών αν

θρώπων κάϊ τά τών άλλων είδωλα, ύστερον δε αύτά'

9. όρώμενα] άε5ΐηί( Ιαεαηα ίη Π.

14- δύναται ΛΠ : δύνανται Χ.

296 ΤΙκφ άβχίτβ ηοΐ ηοτο ίΗέ Ηοηομτβ ο/ ΙΗ& άεη.

Κφώΐκ

VII.

5θ€ΗΑΤΕ5,

ΟυιυεοΝ.

Αι ΙεηβΐΗ

ιΚοχ «ίΐΐ

5εβ Λε ηιη

αηά υηάβτ-

5Ιαηά Ηί5

ηαΙιΐΓβ.

ΤΗεγ \νου1<1

Οιεη ρίΐγ

ιΗείΓ οΐϋ

εοιη-

ραηίοη5 οί

(Ιιε άοη.

εκ δε τούτων τα εν τω ούρανώ και αυτόν τον ούρανον ρ. ζτ6.

νύκτωρ αν ραον θεάσαιτο, προσβλεπων το των άσ

τρων Τ€ και σελήνης φως, η μεθ' ημεραν τον ηλιόν Β

τε και το του ηλίου.

5 Πώς δ' ου ;

Ύελευταΐον δη, οίμαι, τον ηλιον, ουκ εν ΰδασιν

ουδ* (ν αλλότρια εδρα φαντάσματα αύτοΰ, άλλ' αυ

τόν καθ' αύτον εν τη αύτοΰ χωρά δΰναιτ αν κατιδειν

και θεάσασθαι οιός εστίν.

ίο Άναγκαιον, εφη.

Και μετά ταΰτ αν ηδη συλλογίζοιτο περ\ αύτοΰ,

οτι αύτος 6 τάς τε ώρας παρέχων κα\ ενιαυτούς

καϊ πάντα επιτροπεύων τα εν τω όρωμενω τόπω,

κα\ εκείνων ων σφεΐς εωρων τρόπον τινά πάντων ο

ΐ5 αίτιος.

Αηλον, εφη, οτι επι ταΰτα αν μετ εκείνα ελθοι.

Ύί ούν ; άναμιμνησκόμενον αύτον της πρώτης

οικησεως και της εκεί σοφίας και των τότε ξυνδεσ-

μωτών ούκ αν οίει αύτον μεν εύδαιμονίζειν της μετα-

2ο βολής, τους δε ελεεΐν ;

Και μάλα.

ΎιμαΙ δε και έπαινοι εϊ τίνες αύτοϊς ησαν τότε

παρ αλλήλων κα\ γερα τφ οξύτατα καθορώντι τά

παριόντα, και μνημονεύοντι μάλιστα οσα τε πρότερα

25 αύτών καϊ υστέρα ειώθει κα\ άμα πορεύεσθαι, και εκ Ό

τούτων δη δυνατώτατα άπομαντευομενω το μέλλον

ηζειν, δοκεΐς άν αύτον επιθυμητικώς αύτών εχειν και

ζηλοΰν τους παρ εκείνοις τιμωμένους τε και ενδυνα-

στεύοντας, η το τοΰ Όμηρου άν πεπονθεναι και

12. αυτός 6 Α : ο?τογ ό Π.

28. τψωμίνονς τ*] άεβϊηίΐ Ιαεαηα ίη Μ.

ΤΑα ϊηΐβτρηίαΐίοη ο/ ίίιε ραναύά. 297

ρ. ζι6. σφόδρα βούλεσθαι επάρουρον (όντα θητευεμεν ΧφΜκ

άλλω άνδρι παρ άκλήρω και ότιοΰν αν πεπον-

σεναι μάλλον η κείνα τε οοςαζειν και εκεινως ζην ; οι-λικον.

ε Οντως, εφη, εγωγε οίμαι, πάν μάλλον πεπονθεναι

αν δεζασθαι η ζήν εκείνως. 5

Και τόδε δη εννόησον, ην δ' εγώ. ει πάλιν ό

τοιούτος καταβάς εις τον αύτον θάκον καθίζοιτο, άρ'

ού σκότους *άν άνάπλεως σχοίη τους οφθαλμούς,

εξαίφνης ηκων εκ του ηλίου ;

Και μόλα γ', εφη. '°

Τάρ δ« δη σκιάς εκείνας πάλιν ει δε'οι αυτόν γνω- Βυΐ\νΗ«η

ματενοντα διαμιλλάσθαι τοις άει δεσμώταις εκείνοις, ί^ε!Γιο

ρ. ζΐη.εν ω άμβλυώττ€ΐ, \ πριν καταστηναι τα όμματα, [{^"υω

ούτος δ' ό χρόνος μη πάνυ ολίγος εϊη της συνήθειας, ^^"^η

άρ' ού γελωτ' αν παράσχοι, και λεγοιτο αν περί ι ζ {^,5^*^"

αύτοΰ, ως άναβάς άνω διεφθαρμένος ηκει τά όμματα, ,βΛ»1·

κα\ οτι ουκ άξιον ούδε πειράσθαι άνω ιεναι ; και

τον επιχειροΰντα λύειν τε και άνάγειν, εϊ πως εν

ταΐς χερσί δύναιντο λαβείν και άποκτείνειν, άπο-

κτιννύναι άν ; ίο

"Σφόδρα γ', εφη.

Ύαύτην τοίνυν, ην δ' εγώ, την εικόνα, ώ φίλε τΐιορπϋοη

Β 1 λανκων, προσαπτεον άπασαν τοις έμπροσθεν λε- οίίίβΗι, ϋιε

γομενοις, την μεν οι όψεως φαινομενην εοραν ττ/ του βΓβίϋΐΗε

« ι »/ »< - \ «, \ ~ \ 5αη.οεσμωτηριου οικήσει αφομοιουντα, το οε του πυρός Η

εν αυτή φως ττ} του ηλίου δυνάμει" την δε άνω άνά-

βασιν και θε'αν των άνω την εις τον νοητον τόπον

6, 7· ° τοιούτοι ΠΜ : ότι οΓτογ Λ. θακον Π : θακον Μ : θάκον Α.

8. άν 3.άά. ΒαίΙβΓ. II. γνωμονιΰοντα Τϊπιαβϋϊ ίη Ιεχΐεο.

Ι3· τά όμματα ΑΠ: τό όμμα Μ.

19. κα< αποκτιΐναν, άττοκτιννύναι άν ΑΠ : και άποκπίνααν άν ς]. ΒεΙώεΓ :

και άηοκτινί'ιν, άποκτινννναι α{ Μ.

ΤΗ,β ΙιίβΙιβν νϊ$ίοη.

της ψυχής άνοδον τιθεϊς ούχ αμάρτησα της γ ψήί ρ. 5'7·

ελπίδος, επειδή ταύτης επιθυμείς άκουαν, θεός δε

που οίδεν, ει αληθής ούσα τύγχανα, τα. δ> ούν εμοι

φαινόμενα οΰτω φαίνεται, εν τφ γνωστω τελευταία

5 η του άγαθοΰ ιδέα καϊ μόγις όράσθαι, όφθεϊσα δε

συλλογιστεα είναι ώς άρα πάσι πάντων αυτή ορθών ο

τε και καλών αιτία, εν τε όρατω φώς κα\ τον τούτου

κύριον τεκοΰσα, εν τε νοητω αύτη κυρία άληθειαν

καϊ νουν παρασχομενη, καϊ οτι δει ταύτην ιδεΐν τον

ιο μέλλοντα εμφρόνως πράζειν η ιδία. η δημοσία.

Ξυνοίομαι, εφη, και εγώ, ον γε δη τρόπον δύνα-

μαι.

"Ιθι τοίνυν, ην δ' εγώ, καϊ τόδε ζυνοιήθητι κα\ μη

θαυμάσης, οτι οι ενταύθα ελθόντες ούκ εθελουσι τά

ΐδ τών άνθρώπων πράττειν, άλλ' άνω άει επείγονται

αύτών αί ψυχαΐ διατρίβειν. εικός γάρ που ούτως, Ό

εϊπερ αύ κατά την προειρημενην εικόνα τούτ εχει.

Έ,ικος μεντοι, εφη.

£ οε ; τοοε οιει τι σαυμαστον, ει απο σειων, ην

ίο δ' εγώ, θεωριών επι τά άνθρώπειά τις ελθών κακά

άσχημονεΐ τε καϊ φαίνεται σφόδρα γελοίος ετι άμ-

βλυώττων και πρϊν Ίκανώς συνήθης γενέσθαι τω

παρόντι σκότω άναγκαζόμενος εν δικαστηρίοις η άλ

λοθι που άγωνίζεσθαι περ\ τών τοΰ δικαίου σκιών η

25 άγαλμάτων ων αί σκιαί, καϊ διαμιλλάσθαι περί τού

του, οπη ποτέ ύπολαμβάνεται ταύτα ύπο τών αυτήν Ε

δικαιοσύνην μη πώποτε ιδόντων ;

Ούδ' όπωστιούν θαυμαστόν, εφη.

Άλλ' 6ί νούν γε εχοι τις, | ην δ' εγώ, μεμντ}τ άν, ρ. 518.

3° οτι διτταΐ καϊ άπο διττών γίγνονται επιταράζεις ομ- ,

6. αΰτη ΑΜ : αντη Χ : αύτη Π. 8. αύτη Μ.

' ΤΙιβ ΙϊξΙιΙ ο/ Ιΐΐ€ Ιιοάγ ϊ$ Ιΐκ φβ.' 299

ρ. 5 1 8. μασιν, εκ τε φωτός εις σκότος μεθισταμενων καϊ εκ Κφώΐκ

σκότους εϊς φως. ταύτα δε ταντα νομίσας γίγνε-

σσαι και περί ψυχην, οπότε ιόοι οορυρουμενην τίνα Ου^ο».

και αδυνατούσαν τι καθοράν, ουκ αν άλογίστως ρΜβορί»

ν » / βείπβ υη-

^ελώ, άλλ' επίσκοποι αν, πότερον εκ φανοτερου ζ ^ΐβ »ο $«

ριου ηκουσα υπο αησειας εσκοτωται, η ες αμασιας

ΰπλείονος εϊς φανότερον Ίοΰσα ΰπο λαμπρότερου ^Ά-

μαρμαρυγής εμπεπλησται, καϊ ούτω δη την μεν ««ον^ί,

εύδαιμονίσειεν αν του πάθους τε κα\ βίου, την δε οΓ&χύβίβο»

ελεησειεν, καϊ ει γελάν επ' αύττ} βουλοιτο, ήττον ίο

αν καταγελαστος ό γελως αύτω ε"ιη η 6 επί τη άνω

θεν εκ φωτός ήκουστ}.

Και μάλα, εφη, μετρίως λέγεις.

Δεΐ δ?7, είπον, ημάς τοιόνδε νομίσαι περί αυτών, τΐ5ε «>η-

εί ταΰτ αληθή, την παιδειαν ουχ οιαν τίνες επαγ- 15 ιΗβδουΐίδ

γελλομενοι ψασιν είναι τοιαυτην και είναι. ψασι τουπάΛε

0 οε που ουκ ενουσης εν τη ψυχή επιστήμης σψεις άαι-ίςηεκ ίο

εντιθεναι, οίον τυφλοΐς όφθαλμοΐς όψιν εντι-

θεντες.

Φασϊ γαρ ούν, εφη. ίο

Ό δε' γε νυν λόγος, ην δ' εγώ, σημαίνει ταυτην

την ενούσαν έκαστου δύναμιν εν τη ψυχή και το

όργανον ω καταμανθανει έκαστος, οίον ει όμμα μη

δυνατόν ην άλλως η ζύν ολω τω σώματι στρεφειν

προς το φανον εκ του σκοτώδους, οΰτω ζύν ολτη τι) *5

ψυχή εκ του γιγνομενου περιακτεον είναι, εως αν εις

το ον καϊ του οντος το φανότατον δυνατή γενηται

Ό άνασχεσθαι θεωμενη. τοΰτο δ' είναι φαμεν τάγαθόν.

η γάρ ;

Ναι. 3°

9. ίϋιαμονίσίίίν ζ : ινδαιμονήσαιν ΑΠΜ.

3<Χ> ΤΗε έκαε βάηίαΐϊοη ϊ$ /νοηι τνίΐΐιΐη.

Κ<ρα61κ Ύούτου τοίνυν, ην δ' εγώ, αυτού τέχνη αν εΐη, ρ. 518.

τής περιαγωγής, τίνα τρόπον ώς βαστά τε κα\ άνυ-

οωυα>Ν. σιμωτατα μεταστραφτ^σεται, ου του εμποιησαι αυτω

Τΐιε νίηαβ

οί \νί$(1οηι

το όράν, άλλ' ώρ 0^ο»/η) μ€ί* αυτό, ουκ ορθώς δ«

5 τετραμμενω ούδε βλεποντι οι τοΰτο διαμηχανή-

σασθαι.

"Έίοικε 7"/°) *Φν·

ΑΊ μεν τοίνυν άλλαι άρεται καλούμεναι ψυχής

οοπιείοΓα κινδυνεύουσιν εγγύς τι είναι τών τοΰ σώματος" τώ

ϋίνιηε ' ' ' *

ρ°*« · ίο οντι γαρ ουκ ενούσαι πρότερον ύστερον εμποιεΐσθαι Ε

ι* ΐϋπιβά εθεσι κα\ άσκήσεσιν' ή δε τοΰ φρονήσαι παντός

ίίΐΗβΓ ΙΟ- - Λ/ * / « V

»αΓά5 βοοίΐ μάλλον θειοτερου τίνος τυγχάνει, ως εοικεν, ούσα,

ονίΐ ο την μεν ουναμιν ουοεποτε απολλυσιν, υπο οε της

περιαγωγής χρησιμόν τε καΊ ώφελιμον κα\ άχρηστον

>5 αύ | και βλαβερον γίγνεται. η οΰπω εννενόηκας, ρ. 519·

τών λεγομένων πονηρών μεν, σοφών δε, ώς δριμύ

μεν βλέπει το ψνχάριον και οξέως διορα ταύτα εφ'

α τετραπται, ώς ού φαύλην έχον την οψιν, κακία δ'

ήναγκασμενον ΰπηρετεΐν, ώστε οσω αν όζύτερον

20 βλεπη, τοσούτω πλείω κακά εργαζόμενον ;

ΐΐάνυ μεν οΰν, εφη.

Ύούτο μεντοι, ήν δ' εγώ, το της τοιαύτης φύσεως

ει εκ παιδος ευθύς κοπτόμενον περιεκόπη τάς της

γενέσεως ξυγγενεΐς ώσπερ μολυβδίδας, αϊ δη εδω- Β

25 δαΐς τε κα\ τοιούτων ήδοναΐς τε κα\ λιχνείαις προσ-

φυεΐς γιγνόμεναι \περι κάτω στρεφουσι την της

ψυχής οψιν' ών ει άπαλλαγεν περιεστρεφετο «γ

I. τούτου ΠΜ : τοΰτο Α ?

5· διαμηχανησασθαι ΠΜ : δίΐ . μηχανήσπσθαι Λ.

9. €γγύί τι ιιναι Μ85. : ϊγγύί τι *ηίν(ΐν ς), ί.. Ο.

Ιφ χρήσιμοι/ τ* ΠΜ : χρήσιμο» Α. 23· τάι ΑΠ5^ : τά ΠΜ.

26. π-ίρΐ ΑΠΜ : π(ρι τά (νεί το) ςτ : άβΐ. Ηεπτι. : τπρικάτω ή. ΜαάνΪ£.

Τ/ΐβ ζΗίίάνβη ο/ ΚξΚΐ ηιη$1 άβεοβηά 301

ρ. 5'9· τάληθη, καϊ εκείνα αν το αύτο τούτο των αυτών αν- ΚψιΜκ

„ VII.

θρώπων οξύτατα εώρα, ωσπερ κα\ εφ* ά νΰν τετραπ-

δοαίΛΤΕβ,

Ταΐ. ΟΐΜχακ.

Έλκός γε, εφη.

Τι δε ; τάδε ούκ εικός, ην δ' εγώ, και ανάγκη εκ ζ ΝείιΗεΓ ι^ε

των προειρημενων, μητε τους απαίδευτους και αΚη- ηοπΗβ

οειας άπειρους ικανως αν ποτέ πολιν επιτροπευσαι, βάααιιείΐ

0 μητε τους εν παιοεια. εωμενους οιατριρειν οια τέλους, ίΐτνΆη^

τους μεν οτι σκοπον εν τω βίω ούκ εχουσιν ενα, ου |^*β

στοχαζομενους δει άπαντα πράττειν α αν πράττωσιν ίο

ίδια τε καϊ δημοσία, τους δε οτι εκόντες είναι ου

πράξουσιν, ηγούμενοι εν μακάρων νησοις ζώντες ετι

άπωκίσθαι ;

'Αληθή, εφη.

Ήμετερον δη έργον, ην δ' εγώ, τών οικιστών τάς ι%

τε βελτίστας φύσεις άναγκάσαι άφικεσθαι προς το

μάθημα ο εν τω πρόσθεν εφαμεν είναι μεγιστον,

Ό ιδεΐν τε το αγαθόν κα\ άναβηναι εκείνην την άνά-

βασιν, καϊ επειδάν άναβάντες ικανώς ίδωσι, μη επι-

τρεπειν αύτοΐς ο νΰν επιτρέπεται. 2ο

Τ Ν Λ Λ, /

ο ποιον οη ;

Το αυτού, ην δ* εγώ, καταμενειν καϊ μη εθελειν ΜοηδΗουΐα

'\ ο ' ιι/ \ β, / «\ ηδεεηά Ιο

πάλιν καταραινειν παρ εκείνους τους οεσμωτας μηοε ιΗβαρρεΓ

μετεχειν των παρ εκεινοις πόνων τε και τιμών, ειτε ιΗεγδΗουΜ

φαυλότεραι είτε σπουδαιότεραι. 25 ^Ί,™1""1

"Έ,πειτ', εφη, άδικησομεν αυτούς, καϊ ποιησομεν ]οκετ'

χείρον ζην, δυνατόν αύτοΐς ον άμεινον ;

Ε Έπελάθου, ην δ' εγώ, πάλιν, ω φίλε, οτι νόμω

ού τούτο μέλει, οπως εν τι γένος εν πάλει διαφερόν-

τως ευ πράξει, άλλ' εν ολη τη πόλει τούτο μηχα- 3°

νάται εγγενεσθαι, ζυναρμόττων τους πολίτας πειθοΐ

302

ΚιρίίΗϊο

VII.

8(ΚΚΑΤΕ5,

ΤΊιε άιιιίες

οΓ ρΐιίΐο-

5θρ1ΐεΓ3.

ΤΗεΪΓ οο-

Ιίβ3ΐίοη5 (ο

ΐΗείΓ

οουηΐιγ »Π1

ίπάυεε

ιΙιεπι (ο

οΐιε ραπ

ι η ΗεΓ

βονεΓη-

πιεη!.

αηά £ΐνβ ΗχΙιΙ ίο ΙΑβ ϊηΗαδίΙαηΙε ο/ ΐΗβ άβη.

τε κάί άναγκη, ποιών μεταδιδόναι άλληλοις της ώφε- ρ. 519•

λείας ην αν έκαστοι το κοινον | δυνατοί ωσιν ώφε- ρ. 52°•

λεΐν και αυτός εμποιών τοιούτους άνδρας εν τη πόλει,

ούχ ΐνα άφίη τρεπεσθαι οπη έκαστος βούλεται, άλλ'

5 ΐνα καταχρήται αύτος αύτοΐς επϊ τον ξύνδεσμον της

πόλεως.

Αληθή, εφη' επελαθόμην γάρ.

Έ,κεψαι τοίνυν, είπον, ώ Γλαυκών, οτι ούδ' άδικη-

σομεν τους παρ ημιν φιλοσόφους γιγνομενους, άλλα.

ίο δίκαια προς αυτούς εροΰμεν, προσαναγκάζοντες των

άλλων επιμελεΐσθαί τε και φυλαττειν. εροΰμεν γάρ

οτι οι μεν εν ταΐς άλλαις πόλεσι τοιούτοι γιγνόμενοι β

ε'ικότως ου μετεχουσι των εν αυταΐς πόνων αυτό

ματοι γαρ εμφυονται ακούσης της εν έκαστη πολι-

ΐ5 τείας, δίκην δ' έχει τό γε αυτοφυές μηδενι τροφην

όφεΐλον μηδ' εκτίνειν τω προθυμεΐσθαι τα τροφεΐα'

υμάς δ' ημείς ύμΐν τε αύτοΐς τη τε άλλη πόλει ώσπερ

εν σμηνεσιν ηγεμόνας τε κα\ βασιλέας εγεννησαμεν,

άμεινόν τε και τελεωτερον εκείνων πεπαιδευμένους

2ο καΐ μάλλον δυνατούς αμφοτέρων μετεχειν. κατά- ο

βατεον οδν εν μέρει εκάστω εις την των άλλων ζυν-

ο'ικησιν και ξυνεθιστεον τα σκοτεινά θεάσασθαι'

ξυνεθιζόμενοι γάρ μυρίω βελτιον οψεσθε των εκεΐ

κάί γνωσεσθε έκαστα τα είδωλα άττα εστί κάί ων,

>ί διά το τάληθή εωρακεναι καλών τε καϊ δικαίων καϊ

αγαθών περί. και ούτω ύπαρ ήμΐν κα\ ύμΐν η πόλις

οΐκήσεται, άλλ' ουκ οναρ, ως νύν α'ι πολλοί ύπο

σκιαμαγοΰντων τε προς αλλήλους και στασιαζόντων

περί του άρχειν οικούνται, ώς μεγάλου τίνος αγαθού π

3ο οντος. το δε που άληθες ώδε εχει' εν πόλει η ηκιστα

πρόθυμοι άργειν οι μέλλοντες άρζειν, ταΰτην άριστα

ΤΑβ ηιΐβν ηιη$1 λανβ Ηαά α ία$1ϋ ο/ Ιιϊ^Ηβν ΐΗίη£$. 3°3

ρ• 520• κα\ άστασιαστότατα ανάγκη ο'ικεϊσθαι, την δ' έναν- ΑψιΜή

ν - VΠ.

τιους άρχοντας σχουσαν εναντιως.

Π' V 7 VI 500ΚΑΤΕ5,

ανυ μεν ουν, εφη. ο,.ΑυοΟΝ.

Άπειθησουσιν ούν ημιν, οίει, οι τρόφιμοι ταΰτ'

άκούοντες, καϊ ουκ εθελησουσι ξυμπονεΐν εν τη 5

7τόλ€£ έκαστοι εν μέρει, τον δε πολύν χρόνον μετ'

αλλήλων οικεΐν εν τω καθαρφ ;

Ε Αδύνατον, εφη' δίκαια γαρ δη δικαίοις επιτάξο- τΗεγ^πι

μεν' παντός μην μάλλον ως επ αναγκαιον αυτών ^υι ηοι

«τ •? \ ν » / ~ •> • « / ηη.νίοιίδ Ιο

έκαστος εισι το αρχειν, τουναντίον των νυν εν έκαστη ίο Γυ]β

πόλει αρχόντων.

Ούτω γαρ έχει, ην δ' εγώ, ώ εταίρε, ει μεν βίον τΗβδίαΐκ-

ρ. 52ΐ. εξευρησεις αμεινω του αρχειν τοις | μελλουσιν αρ- ^ ρΓΟνί(1βίι

ζειν, εστί σοι δυνατή γενέσθαι πόλις εύ οικουμένη" η^^κτ

εν μόνη γαρ αύτη άρξουσιν ο'ι τω οντι πλούσιοι, ου 15 Λ*"11""

χρυσίου, άλλ' ου δει τον εύδαίμονα πλουτεΐν, ζωής «ηά Λβη Ηβ

αγαθής τε κα\ εμφρονος' ει δε πτωχοί καϊ πεινώντες οονβιοΚοβ.

αγαθών ιδίων επ\ τα δημόσια ιασιν, εντεύθεν ο'ιό-

μενοι τάγαθον δεϊν άρπάζειν, ούκ εστι' περιμάχητον

γαρ το αρχειν γιγνόμενον, οικείος ών κα\ ένδον ό 2ο

τοιούτος πόλεμος αύτους τε άπόλλυσι κα\ την άλλην

πάλιν.

Αληθέστατα, εφη.

Β Έχεις οδν, ην δ' εγώ, βίον άλλον τίνα πολιτικών

άρχων καταφρονούντα η τον της αληθινής φιλοσο- »δ

φίας ;

Ού μα τον Αία, η δ' ος.

Άλλα μεντοι δει γε μη εραστάς τού αρχειν Ιεναι

επ' αυτό" ε'ι δε μη, οι γε άντερασταΧ μαχοΰνται.

ΤΙώς δ' ου ; 3°

Ύίνας ούν άλλους αναγκάσεις Ιεναι επ"ι φυλακην

ΤΗβ βτ$1 αηά $6εοηά βάνεαΗοη.

της πόλεως ή οι περί τούτων τ€ φρονιμότατοι δι ων ρ. 521.

άριστα πόλις οικείται εχουσί τε τιμάς άλλας κάί βίον

άμε'ινω τον πολιτικού ;

Ούδενας άλλους, εφη.

Βοιίλεί ονν τοντ' ήδη σκοπώμεν, τίνα τρόπον οι ο

τοιούτοι εγγενήσονται, καΐ πώς τις άνάζει αυτούς εις

φως, ώσπερ εξ "Αιδου λέγονται δή τιν€ς εις θεούς

άνελθεΐν ;

Πώ? γάρ ου βούλομαι ; εφη.

Ύοΰτο δη, ως εοικεν, ουκ οστράκου αν εϊη περι

στροφή, άλλα ψυχής πΐριαγωγή, εκ νυκτερινής τίνος

ήμερας εϊς άληθινήν του οντος ούσαν επάνοδον, ην

δή φιλοσοφ'ιαν αληθή φήσομεν είναι.

ΥΙάνυ μεν ούν.

Ούκοΰν δει σκοπεΐσθαι, τ'ι των μαθημάτων εχει

τοιαύτην δύναμιν ; Ό

ΤΙώς γάρ οΰ ;

Τί αν ούν εϊη, ώ Τλαύκων, μάθημα ψυχής ολκον

άπο του γιγνομενου επ\ το ον ; τάδε δ' εννοώ λέγων

άμα' ούκ άθλητάς μεντοι πολέμου εφαμεν τούτους

άναγκαιον είναι νέους οντάς ;

"Εφαμεν γάρ.

Δει άρα και τούτο προσεχειν το μάθημα ο ζητού-

μεν προς εκε'ινω.

Ύο ποίον ;

άχρηστον πολεμικοΐς άνδράσιν είναι.

Δει μεντοι, εφη, εϊπερ οίον τε.

ΥυμναστιΚΎ) μην κα\ μουσική εν γε τω πρόσθεν Ε

επαιδεύοντο ήμΐν.

I. ο! κ*ρ\ ΠΜ : οί πιρι Α : οαηρ φ.

12. ουσαν ΐπάνοϋο» ΑΠΜ : ίπάνοίον Ξ : ονσίαν ϊπάνο&ο( 0). 0οΙ>6ΐ.

Ο^ηιηα$ίίο αηά ηιηχκ αΐ'0 ηοΐ βηοη^Η. 3°5

ρ. 52ι• Ην ταύτα, εφη. ΚιραΜκ

Γυμναστική μεν που περί γιγνόμενον κα\ άποΧ-

VII.

8<ΧΒΛΤΕ8,χ / / / \ ν> Ν Α ί\' 5Ο0ΒΑΤΕ5

Χυμενον τετευτακε' σώματος γαρ αυξης και φθισεως οιαικον.

€7ΓΐσΤαΤ€1. εάυοοιίοη

Φαίνεται. 5 ρ3Γ15•

1 ουτο μεν δη ουκ αν ειη ο ζητουμεν μάσημα. δχιηηυιίο.

ρ. 522. | Ον γάρ.

Άλλ' άρα μουσική οσην το πρότερον διηΧθομεν ;

Άλλ' ην εκείνη γ\ εφη, αντίστροφος της γυμνα

στικής, ει μεμνησαι, εθεσι παιδευουσα τους φύλακας, ίο

κατά τε άρμονίαν εΰαρμοστίαν τίνα, ουκ επιστημην,

"παραδίδουσα, καΧ κατά. ρυθμον ευρυθμίαν, εν τε τοις

λόγοις έτερα τούτων άδεΧφα, εφη, άττα έχουσα, καϊ

όσοι μυθωδεις των Χόγων καϊ όσοι άΧηθινωτεροι

ήσαν. μάθημα δε προς τοιούτον τι αγαθόν, οίον 15

Β σύ νυν ζητείς, ούδεν ην εν αύττ}.

Ακριβέστατα, ην δ' εγώ, άναμιμνησκεις με* τω

γαρ οντι τοιούτον ουδέν ειχεν. άλλ', ω δαιμόνιε

ΤΧαυκων, τι αν είη τοιούτον ; αΐ τε γαρ τεχναι βά

ναυσοι που άπασαι εδοζαν είναι— 2ο

ΐΐώς δ' ου ; κα\ μην τί ετ αΧΧο Χείπεται μάθημα,

μουσικής και γυμναστικής και των τεχνών κεχω-

ρισμενον ;

Φέρε, ην δ' εγώ, εΐ μηδέν ετι έκτος τούτων εχομεν

Χαβεΐν, των επ\ πάντα τεινόντων τι Χαβωμεν. 25

Το ποίον ;

ο Οίον τοΰτο το κοινόν, ω πάσαι προσχρώνται

τεχναι τε και διανοιαι καϊ επιστημαι ο και παντι

εν πρώτοις ανάγκη μανθανειν.

Ι 5- αγαθόν ΑΠΜ : γρ. άγον ΠΠ1£.

22. κιχωρισμίνον Α ΟΟΙΤ. ΠΜ : κ*χωρισμένων ΑρΓ.

Χ

3°6 ΡαΙαηιβάβί ίη 1/ιβ ρΐα,)•.

ΚφΑΙκ

VII.

8<ΚΚΑΤΚ5,

ΤΙιεΓε

Γ('Π1:1 ίιΐ5 Γογ

Λε 5εο<$η(3

«ΙιιοηΙίοη,

οπίΗπιβιίο ;

ιΐι,ιΐ βείηβ

α ϋ(υάγ

\ν)ιίε(ι 1«κ1ϊ

ηηΙιΐΓβΙΙγ

Ποίον ; εφη. ρ. 522•

Το φαύλον τούτο, ην δ' 4γ<ο, το εν τε και τα δυο

καϊ τα τρία διαγιγνωσκειν' λέγω δε αύτο εν κεφα-

λαίω αριθμόν τε καϊ λογισμόν. η ονχ ούτω περί

5 τούτων έχει, ως πάσα τέχνη τ€ και επιστήμη αναγ

κάζεται αυτών μέτοχος γίγνεσθαι ;

Και μάλα, εφη.

Ονκονν, ην δ' εγω, και η πολεμική ;

ΥΙολλη, εφη, ανάγκη.

ίο Τίαγγελοιον γοΰν, εφην, στρατηγον Αγαμέμνονα

εν ταΐς τραγωδίαις ΐίαλαμηδης εκάστοτε άποφαίνει. ό

η ουκ έννενόηκας, οτι φησϊν αριθμόν εύρων τας τε

τάξεις τω στρατόπεδα) καταστησαι εν Ίλίω καϊ

εξαριθμήσαι ναΰς τε καϊ τάλλα πάντα, ως προ του

15 αναρίθμητων όντων καϊ του Αγαμέμνονος, ως εοι-

κεν, ούδ' όσους πόδας είχεν είδότος, εΐπερ άριθμεΐν

μη ηπίστατο ; καίτοι ποιόν τιν' αύτον οϊει στρατηγον

είναι ;

Ατοπον τιν , εφη, εγωγε, ει ην τουτ αληοες.

2ο Αλλο τι ούν, ην δ' εγώ, μάθημα άναγκαίον πόλε- ε

μικω άνδρι θησομεν και λογίζεσθαί τε καϊ άριθμεΐν

δυνασθαι ;

ΤΙαντων γ', εφη, μάλιστα, ει καϊ οτιούν μέλ

λει τάξεων έπαίειν, μάλλον δ' ε'ι κα\ άνθρωπος

»5 εσεσθαι.

Εννοείς ούν, ειπον, περί τούτο το μάθημα όπερ

εγώ;

Το ποίον ;

Κινδυνεύει τών προς την νόησιν | αγόντων φύσειρ- 523•

3ο είναι ων ζητοϋμεν, χρησθαι δ' ούδείΓ αύτω ορθώς,

έλκτικώ οντι πανταπασι προς ούσίαν.

Τ/ιβ ηιεηίαϊ 1ταίηϊη£ £ΐνεη όγ ΑτίΐΗιηβΙκ. 3°7

ρ. 523. Πώ?, ε0τ;, λέγεις ; Χ*ρ>Μκ

Έγω πειράσομαι, ην δ' εγώ, τό γ' εμοί δοκούν

οηλωσαι. α γαρ οιαιρουμαι παρ (μαντώ αγωγα τε α^νοο».

είναι ο\ λεγομεν και μη, ξυνθεατης γενόμενος ζύμ- κ>ΓεΗβο-

φαθι η άπειπε, ΐνα κα\ τούτο σαφεστερον ϊδωμεν εΐ 5

εστίν οίον μαντεύομαι.

Αείκνυ', εφη.

Δείκνυμι δη, ειπον, εΐ καθορας, τα. μεν εν ταις ΓβΗβοιϊοηϊβ

Β αισαησεσιν ου παρακαλουντα την νοησιν εις επι- οοηίπι-

σκεψιν, ως ικανως υπο της αισσησεως κρινόμενα, τα ίο ί^ρ^οι»

06 πανταπασι οιακελευομενα εκεινην επισκεψασσαι,

ώς της αισθησεως ούδεν ΰγιες ποιούσης.

Τά πόρρωθεν, εφη, φαινόμενα δηλον οτι λέγεις

κα\ τα. εσκιαγραφημενα.

Ου πάνυ, ην δ' εγώ, έτυχες ου λεγω. 15

Ποία μην, εφη, λέγεις ;

Τά μεν ου παρακαλουντα, ην δ' εγώ, οσα μη εκ-

0 βαίνει ε'ις εναντίαν αΐσθησιν άμα· τά δ' εκβαίνοντα

ώς παρακαλουντα τίθημι, επειδάν η αϊσθησις μηδέν

μάλλον τοΰτο η το εναντίον δηλοΐ, εϊτ εγγύθεν ίο

προσπίπτουσα εϊτε πόρρωθεν. ωδε δε ά λεγω σα

φεστερον εϊσει. ούτοι, φαμεν, τρεις άν είεν δάκ

τυλοι, ο τε σμικρότατος κα\ ό δεύτερος και ό

μέσος.

ΐΐάνυ γ', εφη. 25

Ώϊ εγγύθεν τοίνυν όρωμενους λέγοντος μου δια-

νοοΰ. αλλά μοι περ\ αυτών τάδε σκόπει. Νο<3ϊ«ϊ-

1 Ο πΟΙΟν ; βίπιρίε ρβΓ-

Δάκτυλος μεν αυτών φαίνεται ομοίως έκαστος,

Ό κα\ ταύτη γε ούδεν διαφέρει, εάν τε εν μεσω Όράται 3°

εάν τ εν εσχάτω, εάν τε λευκός εάν τε μέλας, εάν

χ 2

3θ8 ΤΗ,ϋ εοηιραΗ$οη ο/ εεηήΒΙβ ο6]βοΙ$.

ΚίριιΜκ

VII.

5θ€»ΑΤΕ5,

Βιιΐ Οίε

59Π1β 5611565

»1 ιΐιο 5αιηε

Ιίπιε βίνβ

ϋΐίϊυΓοηΙ

ΪΠΐρΓ655Ϊθη5

ΆΙ Άτη ίη-

ιΐίίΐίηςί

εαιά Ικινο

Ιο βε άΊ8-

βχ ΐΗε

πιίηϋ.

ΤΤιε αιά οί

πιιπιΐ «τ 15

ίηνολεά' ίιι

οπΙεγ Ιο

Γεπιονε ΐΗε

εοηΓυςίοη.

τε παχύς εάν τε λεπτός, και πάν ο τι τοιούτον. εν ρ. 523•

πάσι γαρ τούτοις ουκ αναγκάζεται των πολλών ή

ψυχή την νόησιν επερεσθαι τι ποτ εστί δάκτυλος"

ούδαμού γάρ ή οψις αύτη άμα εσήμηνε τον δάκτυλον

5 τουναντίον η δάκτυλον είναι.

Ού γαρ ούν, εφη.

Ούκοΰν, ήν δ' εγω, εΐκότως τό γε τοιούτον νοή

σεως ουκ αν παρακλητικον οΰδ' εγερτικον εϊη. Ε

Έλκότως.

ίο Τι δί δη ; το μέγεθος αυτών κα\ την σμικρότητα

η οψις άρα ίκανώς Όρα, κα\ ούδεν αύτη διαφέρει εν

μέσω τίνα αυτών κεΐσθαι η επ' εσχατω ; και ωσαύ

τως πάχος κα\ λεπτότητα η μαλακότητα και σκλη

ρότητα η άφη ; καΐ α'ι αλλαι αίσθησεις άρ' ούκ εν-

ΐ5 δεώς τα τοιαύτα δηλούσιν ; η ωδε ποιεί έκαστη

αυτών πρώτον | μεν η επ\ τω σκληρω τεταγμένη ρ• 524•

αϊσθησις ηναγκασται και επϊ τω μαλακω τεταχθαι,

καΐ παραγγέλλει τη ψυχή ώς ταύτον σκληρόν τε και

μαλακον αϊσθανομενη ;

«ο Ούτως, εφη.

Ούκούν, ήν δ' εγω, άναγκαΐον εν τοις τοιουτοις

αυ την ψυχήν άπορειν τί ποτέ σημαίνει αύτη ή αί-

σθησις το σκληρόν, εϊπερ το αύτο κα\ μαλακον λέγει,

κα\ η τού κουφού και ή τού βαρεος, τί το κούφον καϊ

25 βαρύ, ει τό τε βαρύ κούφον κα\ το κούφον βαρύ ση

μαίνει ;

Και γαρ, εφη, αύται γε άτοποι τη ψυχή α'ι έρμη- Β

νεΐαι καϊ επισκέψεως δεόμεναι.

Έλκότως άρα, ήν δ' εγω, εν τοις τοιουτοις πρώτον

3ο μεν πειράται λογισμόν τε κα\ νόησιν ψνχη παρακα-

22. αντη ΚΜ \ ηντη Π.

ΤΗβ ϊηάϊεΗη€ΐηε$$ ο/ ηιενβ $€η5αΙίοη. 3°9

524. λοΰσα επισκοπεϊν, είτε εν είτε δύο εστίν έκαστα τών ΚιραΗκ

, , VII.

εισαγγελλομενων.

Π», ν 5«ΙΙΛΤΕ5,

ως Ο Ου ; Ουιυςοχ.

Ούκοί)ι> εάν διίο φαίνηται, ετερόν τε καϊ εν έκάτε-

ρον φαίνεται ; 5

Να/.

Εΐ άρα εν εκάτερον, αμφότερα δε δύο, τά γε δύο

κεχωρισμενα νοήσει" ού γάρ άν αχώριστα γε δύο

ο ενοει, αλλ εν.

Όρθώς. ίο

Μ,εγα μην καί οψις κα\ σμικρόν εώρα, φαμεν,

άλλ' ού κεχωρισμενον άλλα συγκεχυμενον τι.

η γάρ ;

Να/. ·

Δίά δε την τούτου σαφήνειαν μεγα αύ και σμι- 15 τΐιεΛΒο*

κρον η νοησις ηναγκασση ιοειν, ου συγκεχυμένα ,οοβ

άλλα οιωρισμενα, τουναντίον η κείνη.

Άληθη.

Οΰκοΰν εντεύθεν πόθεν πρώτον επέρχεται ερε-

σθαι ημϊν, τι ούν ποτ εστί το μεγα αδ κα\ το ίο

σμικρόν ;

ΐΐαντάπασι μεν ούν.

Καϊ ούτω δη το μεν νοητόν, το δ' όρατον εκαλε- τίιβραηίηβ

οΓΟιεσαμεν. νί5ίΜε λώλ

»λ λ ι » οι ίηΙεΙΙίιπΗΙε.η Όρσοτατ , εφη. 25

Ταΰτα τοίνυν και άρτι επεχείρουν λέγειν, ώς τά

μεν παρακλητικά της διανοίας εστί, τά δ' ου, ά μεν

είς την αϊσθησιν άμα τοις εναντίοις εαυτοϊς εμπίπτει,

παρακλητικά οριζόμενος, οσα δε μη, ουκ εγερτικά

της νοήσεως. 3°

^Λανθάνω τοίνυν ηδη, εφη, κα\ δοκεΐ μοι ούτως.

ιοαηχ.

3 ίο Τ/ιβ $1ίηιιι1αϋη£ ροινβτ ο/ ορροείΐΐοη.

Κιριώΐκ Τί ουν ; αριθμοί τε καϊ το εν ποτέρων δοκεϊ ρ. 524•

VII. ν

αναι ;

ΟίΛυοοκ. υυ ςυρνοω, εφη.

Άλλ' εκ των προειρημενων, εφην, άναλογίζου.

τΐιουβΗι ϊϊ 5 6£ μ(1/ γαρ [κανώς αΰτο καθ* αυτό όράται η άλλτ) τινϊ

α* οοηιπι- αισθησει λαμβάνεται το εν, ουκ αν όλκον είη επί την Ε

Λβοηοαηίΐ ούσίαν, ώσπερ επϊ του δάκτυλου ελεγομεν' ει δ' αεί

τι αύτω αμα οραται εναντίωμα, ώστε μηδέν μάλλον

εν η καϊ τουναντίον φαίνεσθαι, του επικρινοΰντος δη

ίο δεοι αν ηδη και άναγκάζοιτ αν εν αύτω ψνχη άπο-

ρεΐν καϊ ζητεϊν, κινούσα εν εαυτή την εννοιαν, καϊ

άνερωτάν, τί ποτέ εστίν αΰτο το εν, και ούτω των

| αγωγών αν είη καϊ μεταστρεπτικών επϊ την τοΰ ρ• 525•

οντος θεαν η περί το εν μαθησις.

ι5 Άλλα μεντοι, εφη, τοΰτό γ' έχει οΰχ ηκιστα ή

περί το αΰτο οψις' αμα γαρ ταύτον ως εν τε ορώμεν

και ώς άπειρα το πλήθος.

Ούκοΰν είπερ το εν, ην δ' εγώ, καϊ ζύμπας αριθ

μός ταυτον πεπονθε τούτω ;

2ο Πώ$• θ' ου ;

Άλλα μην λογιστική τε καϊ αριθμητική περϊ

αριθμόν πάσα.

Και μαλα.

Ύαΰτα δε γε φαίνεται άγωγά προς άληθειαν. Β

25 Ύπερφυώς μεν οδν.

Ωρ ζητοΰμεν αρα, ώς εοικε, μαθημάτων αν εϊη'

πολεμικω μεν γαρ δια. τάς τάξεις άναγκαΐον μαθεΐν

ταΰτα, φιλοσοφώ δε δια το της ουσίας άπτεον είναι

Ι. ποτίρων Α'Π : πότίρον ΚΜ.

1 6. το αυτό ΑΠ.Λ/: αύτο Η (ρππιϊΐϋδ, το 5υρ6Γ5θπρΙυΓη Εβ ο;κ1οη

ιτίΕηπ.) Ι9• τουτιρ Α : τούτο Π: οιη. Μχ.

ΑηίΙιηιβΙίο Ιο ύβ έ/ιζ βτ$1 εΐηοίγ ο/ έΑβ £ΐιαγάίαη$. 311

Ρ· 525· γενέσεως εξαναδύντι, ή μηδεποτε λογιστικω γενε- κ<ρηΜκ

σθαι.

»π - · VI 8θ(:ΚΛΤΕ5,&στι ταυτ , εφη. ο^υοοκ.

Ό δε γε ημέτερος φύλαζ πολεμικός τε και φιλό

σοφος τυγχάνει ων. 5

Τί' μην ;

Προσήκον δη το μάθημα αν εϊη, ώ Γλαυκών, νο- ΑηιΗπιβϋο

μοθετήσαι και πείθειν τους μέλλοντας εν τη πόλει ρΓαοϋο»ι

ο των μεγίστων μεσεξειν, επι λογιστικην ιεναι και ρ1ιΠο_

άνθάπτεσθαι αυτής μη ιδιωτικώς, άλλ' εως αν επί ίο ^ ^β

θεαν της των αριθμών φύσεως άφίκωνται τη νοήσει 1η'"'Γ 1,10

αύτη, ούκ ώνής ούδε πράσεως χάριν ώς εμπόρους ή

καπήλους μελετώντας, άλλ' ένεκα πολέμου τε και

αύτής της ψυχής ραστώνης τε μεταστροφής άπο

γενέσεως επ' άλήθειάν τε και ούσ'ιαν. ·5

Κ,αλλιστ', εφη, λέγεις.

Και μην, ην δ' εγώ, νυν και εννοώ ρηθεντος του

Ό περί τους λογισμούς μαθήματος, ώς κομψόν εστί καϊ

πολλαχη χρήσιμον ήμΐν προς ο βουλόμεθα, εάν του

γνωρ'ιζειν ενεκά τις αύτο επιτηδεύη άλλά μή του «>

καπηλεύειν.

Πή δή ; εφη.

Ύοΰτό γε, δ νυν δη ελεγομεν, ώς σφόδρα άνω ποι τΐιβ ΐιϊ8ΐιεΓ

αγει την ψυχην και περι αυτών των αρισμων αναγ- Κ€0η.

κάζει διαλεγεσθαι, ούδαμη άποδεχόμενον, εάν τις 25 ^^νίβωβ

αύτη ορατά ή άπτά σώματα έχοντας αριθμούς προ- ο^ολϊ""^

τεινόμενος διαλεγηται. οίσθα γάρ που τούς περί "ίσκιοι

Ε ταύτα δεινούς ώς, εάν τις αύτο το εν επιχειρη τω ααπ&χη.

λόγω τεμνειν, καταγελώσ'ι τε και ούκ αποδέχονται,

14- η Α : οιη. Π : *α« Μι.

28. »γ Μχ : δύο ώί ΑΠ.

312

VII.

5Ο0ΗΛΤΕ8,

Οι^υεοΝ.

ΤΗε 3ΓίιΗ-

ηιείίοίηη 15

ηαΙιίΓαΙΙγ

ςυίοΐί, 3ηά

Ιΐιβ δίικί^ οΓ

ατίιΗιπεϋε

βίνοϊ Ηίητι

$ιίΠ £Γεα(ετ

Πΐιίο1<ηο55.

Οτάβν ο/ 3ΐηάίβ$, (ι) ΑνίΐΗ,ηΐβΙίε,

άλλ' εάν συ κερματίζης αυτό, εκείνοι πολλαπλασι- ρ. 525·

οΰσιν, εύλαβούμενοι μη ποτε φανή το εν μη εν αλλά

7Γθλλά μόρια.

Αληθέστατα, εφη, λέγεις.

5 Τι ούν οίει, ω Τλαύκων, | εϊ τις εροιτο αυτούς, ρ. 526.

'Ω θαυμάσιοι, περί ποίων αριθμών διαλεγεσθε, εν

οίς το εν οίον ύμεϊς άζιοΰτε εστίν, ίσον τε εκαστον

πάν παντι κα\ ούδε σμικρόν διαφερον, μόριόν τε

εχον εν εαυτω ούδεν ; τί άν οίει αυτούς άποκρίνα-

ιο σθαι ;

Ύοΰτο εγωγε, οτι περί τούτων λεγουσιν ων διανο-

ηθηναι μόνον εγχωρεΐ, άλλωρ δ' ουδαμώς μεταχειρί-

ζεσθαι δυνατόν.

Όράς οΰν, ην δ' εγώ, ώ φίλε, οτι τω οντι άναγ-

ΐ5 καϊον ημΐν κινδυνεύει είναι το μάθημα, επειδή φαί- β

νετα'ι γε προσαναγκάζον αυτή τη νοήσει χρησθαι την

ψυχην €7γ' αύτην την άληθειαν ;

Και μεν δη, εφη, σφόδρα γε ποιεί αυτό.

ι οε ; τοοε ηοη επεσκεγω, ως οι τε φύσει λογι-

αο στικοϊ εις πάντα τα μαθήματα ως επος εϊπεΐν όζεις

φύονται, οι τε βραδεΐς, αν εν τούτω παιδευθώσι και

γυμνάσωνται, καν μηδέν άλλο ώφεληθώσιν, ομως εις

γε το οξύτεροι αύτοί αυτών γίγνεσθαι πάντες επιδι-

δόασιν ;

25 *Έ,στιν, εφη, οΰτως.

Και μην, ως εγφμαι, α γε μείζω πόνον παρέχει ο

μανθάνοντι και μελετώντι, ουκ αν ραδίως ούδε πολλά

άν εΰροις ώς τούτο.

Ου γαρ οΰν.

3ο ΐΐαντων δη ένεκα τούτων ουκ άφετεον το μάθημα,

άλλ' οι άριστοι τάς φύσεις παιδευτέοι εν αύτω.

(2) ΟβοηκΙνγ. 3*3

ρ. $26. Ξύμφημι, η δ' ος. Κιρ*ΑΙκ

Τούτο μεν τοίνυν, είπον, εν ήμΐν κείσθω' δεύτερον

€ το εχομενον τούτου σκεψωμεσα αρα τι προσήκει ο^ο».

ήμΐν.

Το ποίον ; η γεωμετρίαν, εφη, λέγεις ; 5

Α» \ - 9 Μ > /ντο τούτο, ην ο εγω.

Ό "Οσον μεν, εφη, προς τα πολεμικά, αΰτοΰ τείνει, Οοοπιείτν

δηλον οτι προσήκει" προς γαρ τας στρατοπεδεύσεις ρηοιίο»ι

και καταλήψεις χωρίων και συναγωγας και εκτάσεις ύ0η% ;

στρατιάς και οσα δη άλλα σχηματίζουσι τα. στρατό- ίο

πεδα εν αύταΐς τε ταϊς μάχαις και πορείαις διαφεροι

αν αυτός αυτού γεωμετρικός και μη ων.

■?

Άλλ' ούν δη, είπον, προς μεν τά τοιαύτα βραχύ

τι αν εζαρκοΐ γεωμετρίας τε καϊ λογισμών μόρων

το δε πολύ αυτής κα\ πορρωτερω προϊόν σκοπεϊσθαι 15

Ε δβΐ, ει τι προς εκείνο τείνει, προς το ποιεϊν κατιδεϊν

ραον την του αγαθού ιδεαν. τείνει δε, φαμεν, πάντα

αύτόσε, οσα αναγκάζει ψυχην εϊς εκείνον τον τόπον

μεταστρεφεσθαι εν ω εστί το εύδαιμονεστατον του

οντος, ο δει αυτήν παντι τρόπω ιδεΐν. 20

Όρθώς, εφη, λέγεις.

Ούκοΰν ει μεν ούσίαν αναγκάζει θεάσασθαι, προσ

ήκει, ει δε γενεσιν, ου προσήκει.

Φαμεν γε δη.

ρ. 527· Ού τοίνυν τοΰτό γε, | ην δ' εγώ, άμφισβητησου- 25

σιν ημίν οσοι και σμικρά γεωμετρίας έμπειροι, οτι

αυτή η επιστήμη πάν τουναντίον εχει τοις εν αύτη

λόγοις λεγομενοις ύπο τών μεταχειριζομενων.

12. γίωμίτρικόί Α : γίωμίτρικόί τ« Π ΟΟΓΓ. : γιωμΐΤρΜόί τ« Μ.

1 5· προϊόν Ώ.Μ : προσιον Α.

314 ΤΗβ αάναηΙα§β$ ο/ ΐΗβ 5ίικίγ ο/ ξβοηιβίνγ.

VII.

Αεγουσι μεν που μάλα γελοίως τε καϊ αναγκαίων

50ΟΪΛΤΡ5, * \ / / \ / 9 'οίΑυοοΜ. ω$· γαρ πράττοντας τε και πράξεως ένεκα παντας

ΤΗε5ε ατβ τους λόγους ποιούμενοι λεγουσι τετράγωνίζειν τε και

ΐιοννενεΓ, ίη 5 παρατείνειν και προστιθεναι καϊ πάντα οΰτω φθεγ-

οοηιρΒΓίβοη ν μ ν > >α /

νηώ ιΐωΐ γομενοι' το ο εοτι που παν το μάσημα γνώσεως β

ΒΓβαΐβΓ ροτΐ „, ,

οίιΐιβ ένεκα επιτηοευομενον.

κήεηοε _ / χ , ν ,

«ΐιίοΗιεηΰδ ίιανταπασι μεν ονν, εφη.

κοοά, 311(1 Όυκουν τούτο ετι οιομολογητεον ;

15 οοη- ^ρ^οοΓηειΙ \νίιΗ ίο ι Ο

Λβ ειεπιαΐΏγ τοΰ άει οντος γνώσεως, άλλα ού τοΰ πότε τι

γιγνομενου καϊ άπολλυμενου.

Έ,ύομολόγητον, εφη' τοΰ γαρ άε\ οντος ή γεωμε

τρική γνώσίς εστίν.

ιέ Όλκον άρα, ώ γενναίε, ψυχής προς άληθειαν εϊη

αν και άπεργαστικον φιλοσόφου διανοίας προς το

άνω σγείν ά νΰν κάτω ού δεον εχομεν.

'Ω,ς οίόν τε μάλιστα, εφη.

'Ω,ς οίόν τ άρα, ην δ* εγώ, μάλιστα προστακτεον, ο

2ο οπως οι εν τη καλλιπόλει σοι μηδενΐ τρόπω γεω

μετρίας άφέζονται. καϊ γαρ τα πάρεργα αύτοΰ ού

σμικρά.

ΤΙοΐα ; η δ' 6ς.

Α τε οη συ είπες, ην ο εγω, τα περι τον πολε-

35 μον, καϊ δη και προς πάσας μαθήσεις, ώστε κάλλιον

άποδεχεσθαι, ϊσμεν που οτι τω ολω και παντι διοίσει

ήμμενος τε γεωμετρίας κάί μη.

Τω παντι μεντοι νη Δι", εφη.

Δεύτερον δη τοΰτο τιθώμεν μάθημα τοις νεοις ;

Ι3· (ΰομολόγητον Απί^· ()7>·) Π Λ/: (ί διομολογητίον Α.

15. όλκον . . . ψνχήι ΑΠ (ρΓ.) : ίλκον . . . ψυχην ΜΞ.

(3) Ξοίίά ξβοιηβίτγ εΐιοιιίά ρτβεβάβ $οίίά$ ϊη ηιοΐίοη. 3 1 5

527· Ύιθώμεν, εφη. ΚίρνΜκ

ϋ Τί' δε; τρίτον θώμεν άστρονομίαν ; η ού δοκεΐ ;

ΐιμοιγ ουν, εφη το γαρ περι ωρας ευαίσθητο- ουκ,™*.

τερως εχειν και μηνών και ενιαυτών ού μόνον γβωρ- Α$ΐΓοηοπιχ,

για ουδε ναυτιλία προσήκει, αλλα και στρατηγια ουχ 5 ρΓβνίοιίϊ

« ' 5οίεηοε$, 15

ήττον. άι (\Γ5ΐ

Ηους €ΐ, ην ο εγω, οτι εοικας οεοιοτι τους πολ- αίαυοοη Γογ

λους, μη οοκης άχρηστα μασήματα προσταττειν. νίΧ5-

το δ' εστίν ού πάνυ φαΰλον αλλά χαλεπον πιστεύ-

σαι, οτι εν τούτοις τοις μαθημασιν εκάστου όργανον ίο

Ε τι ψυχής εκκαθαίρεταί τε καϊ άναζωπυρεΐται άπολ-

λύμενον κα\ τνφλούμενον ύπο των άλλων επιτηδευ

μάτων, κρεΐττον ον σωθηναι μυρίων ομμάτων μόνω

γάρ αύτω αλήθεια όράται. οις μεν ούν ταύτα ξυν-

δοκεΐ άμηχάνως ως εύ δόζεις λέγειν οσοι δε τούτου 15

μηδαμη ησθημενοι εισιν εικότως ηγησονταί σε λέγειν

ούδεν άλλην γάρ άπ' αύτων ούχ όρώσιν άξίαν

λόγου ώφελίαν. σκόπει ούν αύτόθεν, προς ποτέ

ρους διαλέγει" η ού\προς ούδετέρους,άλλά σαυτού

528. ένεκα το μεγιστον ποιεί τους λόγους, φθονοϊς >ο

μην ούδ' αν άλλω, ει τις τι δύναιτο άπ αύτων

ονασθαι.

Ούτως, εφη, αίροΰμαι, εμαυτού ένεκα το πλείστον

λέγειν τε κα\ ερωτάν κα\ άποκρίνεσθαι.

"Αναγε τοίνυν, ην δ' εγώ, ε'ις τούπίσω' νύν δη 25 Οοη-εαίοη

γάρ ούκ ορθώς το έζης ελάβομεν τη γεωμετρία. οιχίει·.

ΐΐώς λαβόντες ; εφη.

Μετά επίπεδον, ην δ* εγώ, εν περιφορά δν ηδη

στερεον λαβόντες, πριν αύτο καθ' αύτο λαβείν

Ι9· ού πρ6ς ονδίτί'ρουί ΑΠ: προί οϋδιτίρουι Λ/13: οϋδ« προς ίτίρου!

3ΐ6

ΚίρνΜκ

VII.

50ΟΒΛΤΕ5,

Οΐ-ΛΙΧΟΝ.

ΤΗερίΙί3ΐ)Ιο

εοηάΉϊοη

οΓ 5θ1ί(1

βεοπιείΓχ.

Ήιε πιοΐϊοη

οΓ 5θϋά5.

'// έ/ιε βονετηϊηεηί τυοηΐά οη/γ Ια&ϋ ϊΐ ηρ.'

ορθώς δε έχει ΐςηε μετά. δευτεραν αΰξην τρίτην ρ. 528.

λάμβαναν, εστί δε που τοΰτο περί την των κύβων Β

αΰξην καϊ το βάθους μετεχον.

Εστί γάρ, εφη' άλλα ταΰτα γε, ω Έώκρατες,

5 δοκεΐ οΰπω εύρησθαι.

Διττά γαρ, ην δ" εγω, τα αιτια' οτι τε ουδεμία

πόλις έντίμως αυτά έχει, ασθενώς ζητείται χαλεπά

οντά, επιστατου τε δέονται οί ζητοΰντες, άνευ ου

ουκ αν εΰροιεν ον πρώτον μεν γενέσθαι χαλεπόν,

ίο έπειτα καϊ γενομένου, ώς νυν έχει, ουκ αν πείθοιντο

οι περί ταΰτα ζητητικοί μεγαλοφρονούμενοι. ει δε ^

πόλις ολη ζυνεπιστατοΐ έντίμως άγουσα αυτά, ουτο'ι

τε αν πείθοιντο καϊ ξυνεχώς τε αν και εντόνως ζη

τούμενα έκφανη γένοιτο οπη εχει' επεϊ κάί νυν ύπο

15 τών πολλών άτιμαζόμενα καϊ κολουόμενα, ύπο δε

τών ζητουντων, λόγον ούκ εχόντων καθ" ο τι

χρήσιμα, όμως προς άπαντα ταΰτα βία. ύπο χά

ριτος αυξάνεται, καϊ ουδέν θαυμαστον αυτά φα- Ό

νηναι.

3ο Καί μεν δη, εφη, τό γε επίχαρι κα\ διαφερόντως

έχει. άλλα μοι σαφέστερον είπε α νΰν δη έλεγες,

την μεν γαρ που τοΰ επίπεδου πραγματείαν γεωμε-

τρίαν έτίθης.

Να/, ην δ' εγώ.

»5 Είτα γ , εφη, το μεν πρώτον άστρονομίαν μετά

ταυτην, ύστερον δ' άνεχωρησας.

Έπευδων γαρ, εφην, ταχύ πάντα διεξελθεΐν μάλ

λον βραδύνω" έξης γάρ ούσαν την βάθους αΰξης

μεθοδον, οτι ττ} ζητήσει γελοίως έχει, υπερβάς αύτην

15- , ΰίτύ ίί Μ85. : νπό ς], Μα<1νΐ&.

1 8. αντα Μ55.

αΐιοαι

Λ5ΐι-οηοτηγ.

(4) Αείτοηοηιγ. §\η

ρ. 528. μετά γεωμετρίαν άστρονομίαν ελεγον, φοράν οδσαν £φΜκ

* βάθους. νΐ1'

Όρσως, εφη, λέγεις, α^υοο».

Τέταρτον τοίνυν, ην δ' εγώ, τιθώμεν μάθημα άσ

τρονομίαν, ως ύπαρχουσης της νυν παραλειπόμενης, 5

εαν αυτήν πόλις μετίη.

Είκόί, η δ' ος. καϊ ο γε νυν δη μοι, ω Έώκρατες, οίαυοοη

» ' \ Λ• ν» / » ι ~ > ~ βΓοννίίβηιί-

επεπληςας περί αστρονομίας ορς φορτικως επαινουντι, πιεηοΐ

ρ. 529• νυν η συ μετέρχει επαινώ" | παντϊ γάρ μοι δοκεΐ δή-

λον, οτι αυτή γε αναγκάζει ψυχήν εις το άνω όράν

και άπο των ενθενδε εκεΐσε άγει.

Ισως, ην δ' εγω, παντϊ δηλον πλην εμοί' εμο\

γαρ ου δοκεΐ οΰτως.

Άλλα πώς ; εφη.

Ώς μεν νυν αύτην μεταχειρίζονται οι εις φίλο- 15

σοφίαν άναγοντες, πάνυ ποιεΐν κάτω βλεπειν.

ΐΐώς, εφη, λέγεις ;

Ουκ άγεννώς μοι δοκεΐς, ην δ' εγώ, την περί τα

ανω μαθησιν λαμβάνειν πάρα σαυτώ η εστι' κινδυ-

Β νευεις γαρ κα\ εϊ τις εν οροφή ποικ'ιλματα θεώμενος 2ο

ανακύπτων καταμανθανοι τι, ηγεΐσθαι αν αύτον

νοήσει άλλ' ουκ ομμασι θεωρεΐν. ίσως οδν καλώς

ηγεΐ, εγώ δ' εύηθικώς. εγώ γάρ αυ ού δύναμαι Ηεί3

άλλο τι νομ'ισαι άνω ποιούν ψυχην βλεπειν μά- β^^ ν

θημα η εκείνο, ο αν περί το ον τε ή και το άόρα- 25

τον, εαν τε τις άνω κεχηνως η κάτω συμμεμυκως

τών αισθητών τι επιχειρη μανθανειν, οΰτε μαθεΐν

άν ποτέ φημι αυτόν — επιστημην γαρ ούδεν εχειν

Ι9• η Μ: ιι ΑΠ. 22. νόησα φχ Ι νόησαν ΑΠΛ/: νοί'ιν τ« 3.

24- ίτοκί» ς). ΗεϊηύοΓί. 26. <αν δ* ς|, Ηετπι.

τη. τι ΚΜ: οπι. Π.

3ΐ8

VII.

500ΗΑΤΕ5,

ΟίΑυοοΝ.

\νΗο εχ-

ρΐαίηδ Λαΐ

οϊίΓοηοπιχ

15 αη

ΤΗβΓεαΙ

Ιίηολνίβιίβε

οί α5»Γοη-

Α$Ινοηοηιγ οηε /οηη ο/ ΐΗε ηιοϋοη ο/ $οϋά$ :

τών τοιούτων — ούτε άνω άλλά κάτω αυτού βλεπειν ρ- 5*9-

την ψυχήν, καν εζ ύπτιας νεων εν γη η εν θαλάτττ, €

μανθάνη.

Δίκην, εφη, εχω' ορθώς γάρ μοι επεπληζας. άλλα

5 πώς δη (λίγες δεΐν άστρονομίαν μανθάνειν παρά ά

νυν μανθάνουσιν, ει μελλοιεν ώφελίμως προς ά λε-

γομεν μαθησεσθαι ;

Ώδβ, ην δ' εγώ. ταΰτα μεν τά εν τω ούρανώ

ποικίλματα, επείπερ εν ορατω πεποίκιλται, κάλλιστα

ίο μεν ηγεΐσθαι και άκριβεστατα τών τοιούτων εχειν, Ό

τών δε άληθινών πολύ ενδείν, άς το δι> τάχος και η

ούσα βραδυτης εν τω άληθινω άριθμω καΐ πάσι τοις

άληθεσι σχημασι φοράς τε προς άλληλα φέρεται

και τά ενόντα φερει' ά δη λόγω μεν και διάνοια

15 ληπτα, όψει ο ου η συ οιει ;

Ουδαμώς, εφη.

Ούκοΰν, είπον, τη περί τον ούρανον ποικιλία

παραδείγμασι χρηστεον της προς εκείνα μαθήσεως

ένεκα, ομοίως ώσπερ άν ει τις εντύχοι ύπο Δαιδάλου

ίο η τίνος άλλου δημιουργού η γραφεως διαφερόντως Ε

γεγραμμενοις κα\ εκπεπονημενοις διαγράμμασιν.

ηγησαιτο γάρ άν πού τις έμπειρος γεωμετρίας, ιδών

τά τοιαύτα, κάλλιστα μεν εχειν άπεργασία, γελοιον

μην επισκοπεϊν ταύτα σπουδή ώς την άληθειαν εν

25 αύτοΐς ληψόμενον ίσων η διπλασίων | η άλλης τίνος ρ. 530·

συμμετρίας.

Τί δ' ου μέλλει γελοιον είναι ; εφη.

Τώ οντι δη άστρονομικόν, ην δ' εγώ, οντα ούκ

οίει ταύτον πείσεσθαι εις τάς τών άστρων φοράς

2. νιων Π : μΐν ΚΜ'. ναίαν £ : η Ζ}. Μ&(3νΐ£.

2θ. διαφιρόντω! Α2ΠΛ/ : διαφίροντοί Α.

(5) ΗατηιοηίοΒ αηοίΐιβτ /οηη. 3Γ9

ρ. 53°• αποβλέποντα ; νομιεΐν μεν, ως οίον τε κάλλιστα τά ΚιρυΜκ

ν ' η » }- ' *■ VII.

τοιαύτα έργα συστησασθαι, ούτω ςυνεσταναι τω

Λ» ~5> Λ — ' ' \ \ Ι > <-. 3001ΑΤΡ-5.

του ουρανού δημιουργώ αυτόν τε και τα εν αυτω' ο^υα,Ν.

την 6ε νυκτός προς ημεραν ξυμμετρίαν κα\ τούτων οηιχωοΓ

προς μήνα και μηνός προς ενιαυτον και των άλλων ι ίδίο&β

_ ν / ~ \ > ν-, -> ν > ν οΜηίηεά 1>ν

Β άστρων προς τε ταύτα και προς άλληλα, ουκ άτοπον, ιηβ υββ οί

οιει, ηγησεται τον νομιζοντα γίγνεσθαι τε ταύτα!ΐΟΠ5.

άε\ ωσαύτως καΐ ούδαμη οϋδεν παραλλαττειν, σώμα

τε έχοντα και όρώμενα, και ζητεϊν παντι τρόπω την

άληθειαν αυτών λαβείν ; ίο

Έμο\ γοΰν δοκει, εφη, σου νυν άκουοντι.

ΤΙροβλημασιν άρα, ην δ' εγώ, χρώμενοι ώσπερ

γεωμετρίαν ούτω καϊ άστρονομίαν μετιμεν τά δ' εν

0 τω ούρανω εάσομεν, ει μελλομεν όντως αστρονομίας

μεταλαμβάνοντες χρησιμον το φύσει φρόνιμον εν ττ} 15

ψυΧν €'£ άχρηστου ποιησειν.

Η πολλαπλασιον, εφη, το έργον η ως νυν άστρο-

νομειται προστάττεις.

Οιμαι δε γε, ε'ιπον, κα\ τάλλα κατά τον αύτον

τρόπον προσταζειν ημάς, εαν τι ημών ως νομοθετών 2ο

όφελος 7). — Άλλα γαρ τι έχεις ύπομνησαι τών

προσηκόντων μαθημάτων ;

Ουκ εχω, εφη, νυν γ οΰτωσ'ι.

Ου μην εν, άλλα πλείω, ην δ' εγώ, είδη παρέχεται

τ> η φορά, ως εγωμαι. τά μεν οδν πάντα ίσως όστις ι$

σοφός εζει ειπείν ά δε καϊ ημΐν προφανή, δυο.

ΤΙοΐα δη ;

ΥΙρος τούτω, ην δ' εγώ, άντ'ιστροφον αυτού.

Ι. νΐιμιι'ιν ΑΠ : νθ(Ίν Μ.

ΐ6. ί'£ άχρηστου Χ\Μ '. ΐζ αρχής τον Α.

21. γάρ τ» Μφ : γ<ιρ τί ΑΠ.

32θ Ηαηηοηκ$ : βηιρϊτίοαΐ, ΡγΐΗα£θτεαη, ϊάεαί.

Κ(Ρ»Μή Το ποίον ; ρ. 53°·

Κινδυνεύει, εφην, ως προς άστρονομίαν όμματα

ΟυιυοοΗ. πεπηγεν, ως προς εναρμονιον φοράν ωτα παγηναι,

νη>αΐ και αύται αλλήλων άδελφαί τίνες αι επιστημαι είναι,

ίδίοΛβ 5 ωϊ οι τε Πυθαγόρειοι φασι και ημείς, ώ Γλαυκών,

ηιοηίοδ ιτβ συγχωρουμεν. η πως ποιουμεν ;

Ιο ιΐιε εητ. /-ν <τ ν ι

Όυτως, εφη.

Ούκοΰν, ην δ* εγώ, επειδή πολύ το έργον, εκείνων Ε

πευσόμεθα, πώς λεγουσι περ\ αυτών καΐ εϊ τι άλλο

ίο προς τούτοις" ημείς δε παρά πάντα ταΰτα φυλάξομεν

το ημετερον.

ΥΙοΐον ;

Μ?7 ποτ αυτών τι ατελές επιχειρώσιν ημίν μαν-

θάνειν ους θρεψομεν, και ουκ εξήκον εκεΐσε αεί, οι

15 πάντα δει άφηκειν, οίον άρτι περί της αστρονομίας

Πιεγ ιηΐϋΐ ελεγομεν. η ουκ οίσθ' οτι και περί αρμονίας έτερον

«Μανιών | τοιούτον ποιουσι ; τας γαρ ακουομενας αυ συμφω- ρ. 531·

ίο ιΐιε βοο<1 , ν^,/ι/ ' λ λ ' \ · - »'

ηηά ηοΐ νιας και ψσογγους αλληλοις αναμετρουντες ανηνυτα,

αίιετ Ιΐιβ » , > ,

ί»5ΐιίοηοί ωσπερ οι αστρονόμοι, πονουσιν.

οΓενβηοί 20 τονς σεους, εφη, και γελοιως γε, πυκνωματ

Βοτοαπ^3 άττα ονομάζοντες και παραβάλλοντες τα ωτα, οίον

εκ γειτόνων φωνην θηρευόμενοι, ο'ι μεν φασιν ετι

κατακοΰειν εν μεσω τινά ηχην κα\ σμικρότατον είναι

τοΰτο διάστημα, ω μετρητεον, ο'ι δε αμφισβητούντες

25 ώς ομοιον ηδη φθεγγομενων, αμφότεροι ωτα του νου β

προστησάμενοι .

Σι> μεν, ην δ' εγώ, τούς χρηστούς λέγεις τούς

ταΐς χορδαίς πράγματα παρέχοντας και βασανίζον

τας, επι τών κολλόπων στρεβλοΰντας. ΐνα δε μη

3ο μακροτερα η εΐκών γίγνηται πληκτρψ τε πληγών

γιγνομενων και κατηγορίας περι κάϊ εζαρνησεως και

ΟοττεΙαίίοη ο/ 1/ιβ ίιϊξΗεκ $1ικίϊϊ$. 3 2 1

ρ. 53 1, άλαζονείας χορδών, παύομαι της εικόνος κα\ ου φημι ΚφώΙη

τούτους λέγειν, άλλ' (κείνους ους εφαμεν νυν δη

περι αρμονίας ερησεσσαι. ταυτον γαρ ποιουσι τοις οωυα)Ν.

€ εν τη αστρονομία· τους γαρ εν ταύταις ταΐς συμ-

φωνίαις ταις άκουομεναις αριθμούς ζητοΰσιν, άλλ' 5

ουκ εις προβλήματα άνίασιν, επισκοπεΐν τίνες Σύμ

φωνοι αριθμοί κα\ τίνες οΰ, καΐ δια. τί εκάτεροι.

Ααιμόνιον γάρ, (φη, πράγμα λέγεις.

Χρήσιμον μεν οδν, ην δ' εγώ, προς την του καλού

τε και αγαθού ζητησιν, άλλως δε μεταδιωκόμενον ίο

αχρηστον.

ΈΧκός γ', εφη.

Οίμαι δε γε, ην δ' εγώ, και η τούτων πάντων ων απ ιΗεββ

ϋ διεληλύθαμεν μέθοδος εάν μεν επί την άλληλων

/ >,/ ν/- ' ν/-\-ν Δ" οοιτείαιεί

κοινωνιαν αφικηται και ςυγγενειαν, και ςυλλογισση 15 «πλ 0ηβ

Ρ > \ >\\'-γ »' _Α ' > - ■ «ηοιΗβΓ.ταύτα η εστίν αλληλοις οικεία, φερειν τι αυτών εις

ά βουλόμεθα την πραγματείαν κα\ ουκ άνόνητα

πονεΐσθαι, εϊ δε μη, άνόνητα.

Και εγώ, εφη, ούτω μαντεύομαι. άλλά πάμπολυ

έργον λέγεις, ώ Έώκρατες. 2ο

Ύού προοιμίου, ην δ' εγώ, η τίνος λέγεις ; η ούκ

ϊσμεν, οτι πάντα ταύτα προοίμιά εστίν αυτού τού

νόμου ον δει μαθεϊν ; οΰ γάρ που δοκούσί γε σοι οί ^«ηΐ ογ

Ε ταύτα οεινοι διαλεκτικοί είναι. ρο«βΓ ιη

Ο' χ " Λ " "Λ · ν '\ ' »-ν / πιαΛβπια-

υ μα τον Δί , εφη, ει μη μαλα γε τίνες ολίγοι »5 ιίείαηβ.

ων εγώ εντετύχηκα.

Άλλά ηδη, είπον, μη δυνατοί τίνες οντες δούναι

τε και άποδεζασθαι λόγον είσεσθαί ποτε τιών φαμεν

δεϊν ειδεναι ;

23. του ΑΠ : πω Μ. 27. η&η ΑΠΜ : ο! 6η ς}. ΒαθΗ,ιηι. μή ΠΜ :

οί μη Α. τίνα Μ 33. : τιιόι ο]. Β,ι<31ιηιη : τινα άά. ΑκΙ.

Υ

322 ΤΗε νενείαϋοη ο/ άίαΐβοίπ.

ΚιρηΜκ

ν//.

5θ€ΒΑΤΕ8,

Οΐ-ΑϋΟΟΝ.

Οίβίεείίο

ρΓοεεεάβ

1>γ Γεαίοη

οηΐχ, \νί!ΐι-

οιιι ΆΤ\γ

Ιιείρ Γγοπι

561156.

ΤΤιε

ΒΓΛ<3ΐ1ίΐ1

βοςαίΓε-

πιεηι οί

άίαίβεΐίο

1>χ Ιΐιε

ριικιιίι οί

Ιΐΐ6 ΗΓ15

&ηΙίείραΐβά

ϊη Ιηε

αΐΐε^οιγ οί

ΐΗβ <1εη.

Ούδ' αδ, εφη, τοΰτό γε. ρ. 531•

| Ούκοΰν, είπον, ώ Γλαυκών, ούτος ηδη αυτός ρ. 532•

εστίν 6 νόμος ον το διαλεγεσθαι περαίνει ; ον και

οντά νοητον μιμοΐτ αν η της όψεως δυναμις, ην

5 ελεγομεν προς αυτά ηδη τα ζώα επιχειρεΐν άποβλε-

πειν καΐ προς αυτά τα άστρα τε καΐ τελενταΐον δη

προς αύτον τον ηλιον. ούτω κα\ όταν τις τω δια

λεγεσθαι επιχειρί), άνευ πασών τών αισθήσεων δια

του λόγου επ' αυτό ο εστίν εκαστον όρμα και μη

ίο άποστη, πρ\ν αν αυτό ο εστίν αγαθόν αυττ) νοήσει Β

λαβή, επ' αύτώ γ'ιγνεται τω του νοητού τέλει, ώσπερ

εκείνος τότε επί τω του όρατοΰ.

ΥΙανταπασι μεν οδν, εφη.

Ύί ούν ; ού διαλεκτικην ταυτην την πορειαν

«5 καλείς ;

ΤΙ ι

ι μην;

Ή δε γε, ην δ' εγώ, λύσις τε άπο τών δεσμών

και μεταστροφή άπο τών σκιών επ\ τα είδωλα κα\

το φώς και εκ του καταγείου ε\ς τον ηλιον επάνοδος,

ίο καϊ εκεί προς μεν τα ζώά τε κα\ φυτά και το του

ηλίου φώς επ' αδυναμία βλέπειν, προς δε τά εν ο

ΰδασι φαντάσματα θεία κα\ σκιάς τών όντων, άλλ'

ουκ ειδώλων σκιάς δι' έτερου τοιούτου φωτός ως

προς ηλιον κρίνειν άποσκιαζομενας, — πάσα αυτή

»5 η πραγματεία τών τεχνών, άς διηλθομεν, ταυτην έχει

την δυναμιν και επαναγωγην του βέλτιστου εν ψυχί}

3• ίτίραίκίΐ χ ς α : παραινεί ΑΠΜ. 8. άνιυ Μδδ. : αν άιχυ ς). ΑδΙ.

9• ίκαστον Π : οπι. ΑΜ. όρμα Μ35. : όρμάν ή. ΑεΧ, εΐ δίο Οίβηι.

ΑΙβΧ. και μη ΑΠΜ : Κα! ην μη Φ : Καν μη 0). δΟΓΠΐηεΓ.

21. «γ' αδυναμία ΑΠΜ : ?« αδυναμία ς). ΝΒερεΙϊβίΐεΗ, εΐ 510 Ιαιη1>1.

πιρι τ^ι κοινήι μαθηματική! επιστήμης (ΥΠΙοϊδΟη. £Πεο<3. Ο Γ. II, Ι96) :

ΐστιν Ατ αδυναμία Ζ.

ΌϊαΙεοίη αίοηε ρϊβιχεε ίο ΐΗβ ε$$€ηεβ ο/ ί/ιϊη£$. 323

ρ. 532· προς την του άριστου εν τοις ούσι θεαν, ώσπερ τότε ΚιρΜη

VII.

του σαφεστάτον εν σώματι προς· την του φανοτάτου

» Μ λ \ « / 5<ΚΒΛΤΕ5,Ό εν τω σωματοειοει τε και ορατω τοπω. ου!»».

'Έγω μεν, εφη, άποδεχομαι οΰτω. καί τοι παν-

τάπασί γε μοι δοκεΐ χαλεπά μεν άποδεχεσθαι είναι, 5

άλλον δ* αν τρόπον χαλεπά μη άποδεχεσθαι. όμως

δε — ού γαρ εν τφ νΰν παρόντι μόνον άκονστεα,

άλλά καί αύθις πολλάκις επανιτεον — ταΰτα θεντες

εχειν ως νΰν λέγεται, επ' αύτον δη τον νόμον ϊωμεν,

καί διελθωμεν όντως, ώσπερ το προοίμιον διηλθομεν. ίο

λεγε ονν, τις 6 τρόπος της τον διαλεγεσθαι δυνά-

Ε μεως, και κατά ποία δη εϊδη διεστηκε, και τίνες αύ

οδοί. αύται γάρ άν ηδη, ώς εοικεν, α'ι προς αύτο

άγονσαι ειεν, οι άφικομενω ώσπερ όδοΰ άνάπανλα

άν εϊη καί τέλος της πορείας. 15

Ρ· 533· Ονκετ , ην δ' εγώ, ώ φίλε Τλανκων, οιός τ | εσει ΤΗβηαΐυΓβ

ακολονσειν' επει το γ εμον ονοεν αν προσνμιας αηοτΑγ

απολιποι ονο εικόνα αν ετι ον λεγομεν ιοοις, αλλ ιούιοαε

αντο το αλησες, ο γε οη μοι φαίνεται, ει ο όντως η Ιχΐη

μη, ονκετ άξιον τοΰτο διισχνρίζεσθαι' άλλ' οτι μεν 2ο °Γ

*δεί τοιοΰτόν τι ιδεΐν, Ίσχνριστεον. η γάρ ; «ΤεηοΜ

Τί' μην ;

Ούκοΰν κα\ οτι ή τοΰ διαλεγεσθαι δνναμις μόνη

άν φηνειεν εμπείρω οντι ών νΰν δη διηλθομεν, άλλτ)

δε ονδαμη δννατόν ; 25

Καί τοΰτ', εφη, άξιον διισχυρίζεσθαι.

Β Ύόδε γοΰν, ην δ' εγώ, ονδεις ημϊν άμφισβητησει

λεγουσιν, ώς αύτοΰ γε εκάστου περι, δ εστίν εκα-

στον, άλλη τις επιχειρεί μέθοδος 6δω περί παντός

ΙΟ. διίΚθωμιν Μ3 : ΐΚθωμίν ΑΠ. 12. αί ΑΠΜ : αϊ Γ.

20. μιν δίΐ ς). Μβάνίκ (ουιτι Γϊαηο) : β«ί μϊι> Φ : μ*ν δή ΑΠΜ.

Υ 2

324

VII.

800ΗΑΤΕ5,

«Ιιίοΐι ΛΓε

Π1ΐΙΪ(ΐ5.

Τ\νο

άίνΪ5ΪΟΠ5 οί

ΌϊαΙίεϋχ αίοηε α$εεηά$ Ιο α βν$1 ρΗηάρΙε.

λαμβάνειν άλλ* αί μεν άλλαι πάσαι τεχναι η προς ρ- 533·

δόξας ανθρώπων κα\ επιθυμίας είσιν η προς γενέσεις

τε και συνθέσεις η προς θεραπείαν των φυομενων τε

κα\ συντιθέμενων άπασαι τετράφαται' αί δε λοιπαί,

5 ας του οντος τι εφαμεν επιλαμβάνεσθαι, γεωμετρίας

τε και τάς ταύτη επομενας, όρώμεν ώς ονειρώττουσι ο

μεν περι το ον, ΰπαρ δε αδύνατον αύταΐς ίδεΐν, εως

αν ΰποθεσεσι χρώμεναι ταύτας ακίνητους εώσι, μη

δυνάμεναι Χόγον διδόναι αυτών. ω γάρ άρχη μεν ο

ίο μη οιοε, τελευτη οε και τα μεταςυ ες ον μη οιοε

συμπεπλεκται, τις μηχανή την τοιαύτην όμολογίαν

ποτε επιστημην γενέσθαι ;

Ουδεμία, η δ" ος.

Ούκοΰν, ην δ' εγώ, η διαλεκτική μέθοδος μόνη

ΐ5 ταύτη πορεύεται, τας υποθέσεις αναιρούσα επ' αύτην

την άρχην, ΐνα βεβαιώσηται, και τω οντι εν βορβόρω Ό

βαρβαρικω τινϊ το της ψυχής ομμα κατορωρυγμενον

ήρεμα έλκει καΐ ανάγει άνω, συνερίθοις κα\ συμπερι-

αγωγοΐς χρωμενη αις διηλθομεν τεχναις' ας επιστη-

2ο μας μεν πολλάκις προσείπομεν δια το εθος, δέονται

δε ονόματος άλλου, εναργέστερου μεν η δόξης, αμυ

δρότερου δε η επιστήμης. διάνοιαν δε αύτην εν γε

τω πρόσθεν που ώρισάμεθα. εστί δ', ώς εμοι δοκεΐ,

ού περί ονόματος άμφισβητησις, οίς τοσούτων περι Ε

>5 σκεψις οσων ημΐν πρόκειται.

Ο' * Κ "Λ. . '\\' * 1 I £ Λ ~ ν ν

υ γαρ ουν, εψη αλλ ο αν μόνον οηλοι προς την

ες~ιν σαφήνεια δ λέγει εν ψνχη.

Αρέσκει ούν, ην δ' εγώ, ώσπερ το πρότερον,

Υ], δ ς : οηι. ΑΠΜ. λίγα Π : λίγα Α : λίγαν Μ : λίγοι ς. αλλ' δ ί»

. . ί» ψνχη οηι. Ε. 28. οίν Π : γαϋν ΑΜ.

' ΐν/ιγ $ΙιοπΙά ΐνε άήρηίβ αύοιιί ηαηιε$?' 325

Ρ- 533• τν Ρ-ΐν πρωτην μοΐραν ίπιστημηρ καλεϊν, δευτεραν ΚιραΜκ

Ρ• 534• δβ διανοιαν, | τρίτην δε π'ιστιν καϊ εικασ'ιαν τετάρ-

τ^ν και ςυναμφοτερα μεν ταύτα οοςαν, ζυναμφο- &.αοομ.

τε/}α δ' εκείνα νόησιν' καϊ δόζαν μεν περί γενεσιν, ιΗεηιίηά,

νοησιν όε περί ουσιαν' και ο τι ουσία προς γενεσιν, 5 3η(1

/ ν */>- ν ο- , \ ϊ,,ν ορϊηίοη,

νοησιν προς οοςαν, και ο τι νοησις προς οοζαν, βκ* ι^νίη^

επιστημην προς πιστιν και οιανοιαν προς εικασιαν ; άίνίίίοηδ.

την δ' έφ' οις ταύτα άναλογίαν κα\ διαίρεσιν διχη

εκατερου, δοζαστού τε και νοητού, εώμεν, ώ Γλαι;-

κων, ΐνα μη ημάς πολλαπλασίων λόγων εμπληση η ίο

όσων οι παρεληλνθότες.

Β Άλλα μην εμοιγ', εφη, τα γε άλλα, καθ' όσον

δΰναμαι επεσθαι, ζυνδοκεΐ.

Η κα\ διαλεκτικον καλείς τον λόγον έκαστου

λαμβάνοντα της ουσίας ; κα\ τον μη έχοντα, καθ' '5

όσον αν μη εχη λόγον αύτω τε καϊ άλλω διδόναι,

κατά τοσούτον νουν περί τούτου ου φησεις εχειν ;

ως γαρ αν, η ο ος, φαιην ;

Ουκούν καϊ περ\ τού αγαθού ωσαύτως" ος αν μη

εχη διορίσασθαι τω λόγω άπο των άλλων πάντων ίο

Ο αφελών την τού αγαθού ιδεαν, καϊ ώσπερ εν μάχη

διά πάντων έλεγχων διεζιών, μη κατά δόξαν αλλά

κατ ούσίαν προθυμουμενος ελεγχειν, εν πάσι τούτοις ν0 ι™ιΐι

απτωτι τω λόγω οιαπορευηται, ούτε αυτό το αγαοον ηοΐι•ε5ΐοη

φησεις είδεναι τον ούτως έχοντα ούτε άλλο αγαθόν »5 οίκχκΐ

ουδέν, άλλ' εϊ πη ειδώλου τίνος εφάπτεται, δόζη,

ούκ επιστήμη εφαπτεσθαι, και τον νύν βίον όνειρο-

πολούντα καϊ ύπνώττοντα, πρ\ν ενθαδ' εςεγρε'σθαι,

7• (πιστήμην ΑρΓ. Π : ΐπιστημη Α ΟΟΙΤ. Μ.

1 1 . όσων Β : όσον ΑΠΜ : όσοι ς). Μίκίνϊβ.

25- φήσιις ΠΜ : οϋδΐν φήσιιι Α (?).

326 ΌίαΙβοϋο Ιΐιβ ίορΐη£-$Ιοηβ.

ΚίραΗίΐ

VII.

5ΪΚΚΑΤΕ9,

Οιαικον.

οιΐβΐπ ΙΟ

1ΐ3\Ό Ά

1ιί§1ι ρΐηοε.

ΤΗε η»ΙιΐΓίΐΙ

ρϊΛϊ \ν1ιιο1ι

8Γ8 Γβ-

φΗΓεά ίη

Ιΐιε άΊαΙεε-

Ιίααη : α

10«3Γ(11γ

υηίΙεΓ-

5ΐ3Π(ϋη£ ;

εις "Αιδου πρότερον άφικόμενον τελεως επικαταδαρ- ρ. 534-

θανειν ; Ό

Νη τον Αία, η δ' ος, σφόδρα γε πάντα ταύτα

φησω.

5 Άλλα μην τους γε σαυτοΰ παιδας, ους τω λόγω

τρέφεις τ€ καϊ παιδεύεις, εΐ ποτέ έργω τρεφοις,

ουκ αν εασαις, ως εγωμαι, άλογους οντάς ώσπερ

γραμμάς, άρχοντας εν τη πάλει κυρίους των μεγί

στων είναι.

•ο Ου γαρ ούν, εφη.

Νομοθετήσεις δη αϋτοίς ταύτης μάλιστα της παι

δείας άντιλαμβάνεσθαι, εζ ης ερωτάν τε καΙ άποκρί-

νεσθαι επιστημονεστατα οιοί τ έσονται ;

Νομοθετήσω, εφη, μετά γε σου. Ε

'5 *Α/>' οδν δοκεΐ σοι, εφην εγώ, ώσπερ θριγκος

τοις μαθημασιν ή διαλεκτική ημΐν επάνω κεϊσθαι,

κα\ ούκετ' άλλο τούτου μάθημα ανωτέρω ορθώς αν

επιτίθεσθαι, άλλ' εχειν ηδη τέλος τά τών | μάθη- ρ. 535'

ματων ;

» Έμοιγ', εφη.

Διανομή τοίνυν, ην δ' εγώ, το λοιπόν σοι, τίσι

ταύτα τά μαθήματα δώσομεν καϊ τίνα τρόπον.

Αηλον, εφη.

ΝΙεμνησαι ούν την προτεραν εκλογην τών αρχον-

25 των, οΐους εζελέξαμεν ;

11ω? γαρ, η ο ος, ου ;

Τά μεν άλλα τοίνυν, ην δ' εγώ, εκείνας τας φύ

σεις οίου δεΐν εκλεκτεας είναι" τους τε γάρ βεβαιό

τατους καϊ τους άνδρειοτατους προαιρετεον, κα\ κατά

3ο δυναμιν τους εύειδεστάτους' προς δε τούτοις ζητη-

τεον μη μόνον γενναίους τε και βλοσυρούς τα ηθη, β

Τ/ιβ ηαΐηναί αηά αοςηΐναιί ςηαΐϋϊβί ο/ 1/ιβ άιαΐβοΐιειαη. 327

Ρ- 535• αλλά και α τήδε τη παιδεία, της φύσεως πρόσφορα ΚιρνΜκ

εκτεον αύτοΐς.

Π Λ \ Ρ, /ν Ν 5θεΚΑΤΕ5,

οια οη διαστέλλει ; οι.ΑυοοΝ.

Αριμύτητα, ω μακάριε, εφην, δει αύτοΐς προς τα *εοο<ι

μαθήματα ύπάρχειν, κα\ μη χαλεπώς μανθανειν' 5 «««ηβΐκ οΓ

πολύ γαρ τοι μάλλον αποδειλιωσι γυχαι εν ισχυροις

μαθημασιν η εν γυμνασίοις' οίκειότερος γαρ αυταΐς

ό πόνος, Ίδιος άλλ' ού κοινός ων μετά του σώ

ματος.

Αληθή, εφη. ίο

0 Και μνήμονα δη καϊ άρρατον καϊ παντη φιλό-

πονον ζητητεον. η τ'ινι τρόπω οϊει τα τε του σώ

ματος εθελησειν τινά διαπονεϊν και τοσαυτην μαθησίν

τε κα\ μελετην επιτελεϊν ;

υοενα, η ο ος, εαν μη πανταπασι γ η ευφυής. ι5

Το γοΰν νΰν αμάρτημα, ην δ' εγω, κα\ η ατιμία

φιλοσοφία, δια ταύτα προσπεπτωκεν, ο καϊ πρότερον

είπον, οτι ού κατ άζίαν αυτής άπτονται" ού γαρ

νόθους έδει άπτεσθαι, άλλα γνησίους.

Πώς ; εφη. 30

Ό ΐΐρώτον μεν, ε'ιπον, φιλοπονία, ού χωλον δεΐ είναι ίηοαβίτγ ;

τον άψόμενον, τα μεν ημίσεα φιλόπονον, τα δ' ημί

σεα άπονον. εστί δε τούτο, όταν τις φιλογυμνα-

στης μεν κα\ φιλόθηρος η καϊ πάντα τα δια τοΰ

σώματος φιλόπονη, φιλομαθής δε μη, μηδέ φιληκοος 35

μηδέ ζητητικός, άλλ' εν πάσι τούτοις μισοπονη'

χωλός δε κα\ 6 τάναντία τούτου μεταβεβληκως την

φιλοπονίαν.

Αληθέστατα, εφη, λέγεις.

II. πάντη ΠΜ : πάντα Α (?).

21. φιλοπονία ΑΠ : φιλοπονία; Μ.

328 Τ/ιε ηαίιιτβ ηιιι$1 6ύ βαζυία3$ αηά χϊηΰβκε.

ΚιρΜκ

VII.

8θ€ΒΑΤΕ5,

ΟΐΛυα>Μ>

Ιονβ οί

ΙπιΐΗ,

ιΗβ ηοπϋ

νίηυ«5.

ρ1αν5 η

Ιίΐιΐε ννίιΗ

ΗϊιηβεΙΓ »η<1

ΗΪ5 5αΙ)]εε(.

Ούκοΰν και προς άληθειαν, ην δ* εγώ, ταύτον ρ. 535-

τοΰτο άνάπηρον ψυχην θησομεν, η αν το μεν έκού- Ε

σιον ψεύδος μισΎ} και χαλεπώς φερη αύτη τε καϊ

έτερων ψευδόμενων ύπεραγανακτη, το δ' άκούσιον

5 ευκόλως προσδεχηται καϊ άμαθαίνουσά που άλισκο-

μενη μη άγανακτη, άλλ' ευχερώς ώσπερ θηρίον ΰειον

εν άμαθία μολύνηται ;

ΥΙαντάπασι | μεν ούν, εφη. ρ. 536·

Και προς σωφροσυνην, ην δ' εγώ, και άνδρείαν

ίο καϊ μεγαλοπρεπειαν καϊ πάντα τα. της αρετής μερη

ούχ ηκιστα δεϊ φυλάττειν τον νόθον τε καΧ τον γνη-

σιον. οταν γάρ τις μη επίστηται τα. τοιαύτα σκοπεΐν

και ιδιώτης και πόλις, λανθάνουσι χωλοΐς τε και

νόθοις χρώμενοι προς ο τι αν τύχωσι τούτων, οί μεν

ΐίφίλοις, οί δε άρχουσι.

αι μαλα, εφη, ούτως εχει.

'ΐΐμΐν δη, ην δ' εγώ, πάντα τά τοιαύτα διευλαβη-

τεον' ώς εάν μεν αρτιμελείς τε και άρτίφρονας επ\ Β

τοσαυτην μαθησιν και τοσαύτην άσκησιν κομίσαντες

2ο παιδεύωμεν, η τε δίκη ημϊν ού μέμφεται αύτη, την

τε πόλιν καϊ ποΧιτείαν σώσομεν, άλλοίους δε άγοντες

επι ταύτα τάναντία πάντα και πράξομεν καϊ φιλο

σοφίας ετι πλείω γέλωτα καταντλησομεν .

Αισχρον μεντ αν ειη, η ο ος.

25 ΐΐάνυ μεν ούν, ειπον' γελοϊον δ' εγωγε και εν τω

παρόντι εοικα παθεΐν.

Το ποιον ; εφη.

'Έ,πελαθόμην, ην δ' εγώ, οτι επαίζομεν, και μάλ- ^

λον εντεινάμενος εϊπον. λέγων γάρ άμα εβλεψα προς

3ο φιλοσοφίαν, και ίδών προπεπηλακισμενην άναξίως

12. τά ΑΜ : πάι/τη τά Π,

Τ/ΐ6 Ιναίηϊη£ ο/ έ/ιβ άίαΐβοΐίάαη. 329

ρ• 536• άγανακτήσας μοι δοκώ καΐ ώσπερ θυμωθε\ς τοις αϊ- ΚιραΜκ

τιοις σπουδαιότεροι/ ειπείν α είπον.

ν μα τον Δί , εφη, ουκουν ως γ εμοι ακροατή. Ουκ»»*.

Αλλ ως €/^0£, ι) ν ο ε^ω, ρητορι. τοοε οε μη

επιλανθανωμεθα, οτι εν μεν ττ} πρότερα εκλογή 5

πρεσβύτας εςελεγομεν, εν δε ταύτη ουκ έγχωρησει'

Ό Σόλωνι γαρ ου πειστεον, ως γηράσκων τις πολλά ρΟΓ Λβ

δυνατός μανσανειν, αλλ ήττον η τρεχειν, νέων οε άΜκΐκ

πάντες οι μεγάλοι καϊ οι πολλοί πόνοι. πιυΙ°\χ5

Ανάγκη, εφη. ίο 5β1εο1ε<1•

Τα μεν το'ινυν λογισμών τε κα\ γεωμετριών κα\

πάσης της προπαιδείας, ην της διαλεκτικής δει

προπαιδευθήναι, παισϊν οδσι χρη προβάλλειν, ούχ

ως επαναγκες μαθεϊν το σχήμα της διδαχής ποιού

μενους, ιί

Τί δη ;

ε Οτι, ήν δ' εγω, ουδέν μάθημα μετά δουλείας τπε ρΓε-

τον ελεύθερον χρη μανσανειν. οι μεν γαρ του 5ΐα<ϋε5

σώματος πόνοι ρια. πονουμενοι χείρον ουοεν το οοητηαηοεά

σώμα απεργάζονται, ψυχή δε βίαιον ούδεν εμμονον ίο Ι^' ^4

μάθημα• „ "°^•

Αληθή, εφη.

Μη το'ινυν βία., ειπον, ω άριστε, τους παΐδας εν

Ρ• 537- τοις μαθημασιν αλλά παίζοντας | τρέφε, Ινα και

μάλλον οιός τ ης καθοράν εφ' ο έκαστος πεφυκεν. 25

Έ>χει Ό λέγεις, εφη, λόγον.

Ούκοΰν μνημονεύεις, ην δ' εγώ, οτι και εϊς τον

πόλεμον εφαμεν τους παΐδας είναι άκτεον επί τών

ΐππων θεωρούς, και εαν που ασφαλές η, προσ-

ακτεον εγγύς καϊ γευστεον αίματος, ώσπερ τους 30

σκνλακας ;

33θ Τ/ιβ οτώιγ ο/ (/ΐύ ΙιΐξΗβτ ΕάηοαΙϊοιι.

VII.

5θ€ΚΑΤΚ81

Πιο

III 1151 οβ

οοπιρ1εΐε<1

βΓ5ΐ.

Αι («οηί)·

^β3Γ8 οί

3£ε Ιΐιε άΐδ-

ςίρίβδ ννίΐΐ

οε{»ίη

Ιο &ε

ιαιΐ£ΐιΐ ιΗε

οοΓΓοΙαιίοη

οί Οίε

5οίεηεε5.

Αι ΐΗίπ^

ιΐιο ηο5Ι

ρΓΟίηίδϊηβ

ρΐηεεά ϊη

α βείεοι

θ1θ55.

Μεμνημαι, ϊφη. ρ. 537-

Έν πάσι δη τούτοις, ην δ' εγώ, τοις τε πόνοις και

μαθήμασι και φόβοις ος αν εντρεχεστατος άεΐ φαί-

νηται, εις αριθμόν τινα εγκριτεον.

5 'Έν τίνι, εφη, ηλικία ; Β

'ϋνίκα, ην δ' εγώ, των αναγκαίων γυμνασίων

μεθίενται. ούτος γαρ ό χρόνος, εάν τε δύο εάν τε

τρία ετη γίγνηται, αδύνατος τι άλλο πράξαι. κόποι

γαρ και ΰπνοι μαθημασι πολέμιοι" και άμα μία κα\

ίο αΰτη των βασάνων ουκ ελαχίστη, τις έκαστος (ν

τοις γυμνασίοις φανειται.

Ώώς γαρ ουκ ; εφη.

ΝΙετά δ?) τούτον τον χρόνον, ην δ' εγώ, εκ των

είκοσιετών οί προκριθέντες τιμάς τε μείζους των

15 άλλων οΧσονται, τά τε χύδην μαθήματα παισϊν εν £

ττ} παιδεία, γενόμενα τούτοις συνακτίον εις σύνοψιν

οϊκειότητος αλλήλων των μαθημάτων και της τοΰ

όντος φύσεως.

ΝΙόνη γοΰν, εϊπεν, ή τοιαύτη μάθησις βέβαιος, εν

3ο ο'ις άν εγγενηται.

Και μεγίστη γε, ήν δ' εγώ, πείρα διαλεκτικής

φύσεως κα\ μη' 6 μεν γαρ συνοπτικός διαλεκτικός,

ο οε μη ου.

Αυνοιομαι, η ο ος.

25 Ύαΰτα τοίνυν, ην δ' εγώ, δεήσει σε επισκοποΰντα,

οι άν μάλιστα τοιούτοι εν αύτοΐς ωσι κα\ μόνιμοι Ό

μεν εν μαθημασι, μόνιμοι δ' εν πολεμώ καϊ τοις

άλλοις νομίμοις, τούτους αδ, επειδάν τά τριάκοντα

ετη εκβαίνωσιν, εκ των προκρίτων προκρινάμενον ε'ις

3ο μείζους τε τιμάς καθιστάναι και σκοπεΐν, τί) τοΰ

28. τούτου! φ ρτ. : τοντοα ΑΠΜ.

ΤΙΐύ άαη£εν ο/ άίαίέοΐκαΐ $ίιιάϊε5. 33 1

Ρ· 537· διαλεγεσθαι δυνάμει βασανίζονται, τις ομμάτων καΧ ΚίρΜίί

της άλλης αισθησεως δυνατοί μεθιεμενος επ αύτο

το ον μετ αληθείας ιεναι. και ενταύθα οη πολλής ου»υςθΝ.

φυλακής έργον, ώ εταίρε.

Τ/ /ν "9 Μ <*ι μάλιστα ; η ο ος. 5

Ε Ούκ εννοείς, ή ν δ' εγώ, το νυν περ\ το διάλεγε- τ\χβ

σοαι κακόν γιγνομενον οσον γιγνεται ; ϊ«ριίοί5ηι

ο ποιον ; «977. πιί,κΐίοί

π ι νι > / · / χ ιΗβ νοιιηρ,ΙΙαρανομιας που, εφην εγω, εμπιπλανται. ηΐϋ/ΐτβίεΛ

Και μάλα, ε'φη. ^ .ο

θαυμαστον ούν τι οϊει, ειπον, πασχειν αυτούς, 5"^10115

και ού ζυγγιγνώσκεις ;

Π 77 μάλιστα ; β^τ;.

Οίοι/, τ; ιν δ' ί/®» €' ΤίΓ υποβολιμαίος τραφείη εν

πολλοίς μεν χρήμασι, πολλω δε και μεγάλψ γένει 15

Ρ· 538· | και κόλαξι πολλοίς, άνηρ δε γενόμενος αϊσθοιτο,

οτι ου τούτων εστι των φασκόντων γονέων, τους δε

τω οντι γεννησαντας μη εΰροι, τούτον έχεις μαντεύ-

σασθαι, πώς αν διατεθείη πρός τε τους κόλακας και

προς τους ύποβαλομενους εν εκείνω τε τω χρόνω, ίο

ω ουκ ηδει τα περι της υποβολής, καΐ εν ω αύ ηδει ;

ί? βούλει εμού μαντευομενου άκούσαι ;

Βούλομαι, εφη.

^Λαντεύομαι το'ινυν, ειπον, μάλλον αύτον τιμάν

Β αν τον πάτερα και την μητέρα και τους άλλους 25

οικείους δοκούντας η τους κολακεύοντας, και ήττον

μεν αν περιιδεϊν ενδεείς τινός, ήττον δε παράνομόν «Ίιοοβακδ

τι ορασαι η ειπείν εις αυτούς, ήττον οε απεισειν τα ^ ίαι1ΐ6Ι.

7· κακόν ΠΜ : κάλοι* Λ.

9· ΐμπίπ\ανται Μ : ΐμπίπλαται ΑΠ.

20. νποβαλομίμουι ΑΜ : ύποβαλλομίνουί Π.

332

λ'(ριιΙ>Ιίι

VII.

5Ο0ΚΛΤΕΗ,

Οΐ-ΑίΐΟΝ.

\νΙιοη !ιβ

(ΙίδΟΟνβΓΪ

ιΗβ.1 Ηβ ίβ

ηοΐ ΙιΪ5

ΓϋΐΗβΓ.

δο ηιεη

\ν1ιο Ικ^ίη

Ιο Λη&1γ5«

Ιΐιε ΙΪΓ51

ρηηοίρίβδ

οίτηοΓ3ΐίΙγ

οείίδε Ιο

Γ65ρθϋΙ

ΐΗκπι.

Τ/ιζγ ιιηώίτηιίηβ γκβίνβά ορίηίοη$ αηά δεΙίε/5.

μεγάλα εκείνοις η τοις κόλαξιν, εν ω χρόνια το ρ. 538·

άληθες μη ειδείη.

Έιΐκός, εφη.

ΑΊσθόμενον τοίνυν το ον μαντεύομαι αν περι μεν

5 τούτους άνεϊναι άν το τιμάν τε και σπούδαζαν, περί

δε τους κόλακας επιτεϊναι, καϊ πείθεσθαί τε αύτοϊς

διαφερόντως η πρότερον και ζην άν ηδη κατ εκεί- Ο

νους, ζυνόντα αύτοΐς άπαρακαλύπτως, πατρός δε

εκείνου κάί των άλλων ποιούμενων οικείων, ει μη

ίο πάνυ εϊη φύσει επιεικής, μελειν το μηδέν.

ΐΐάντ, εφη, λέγεις ο'ιά περ αν γένοιτο, άλλά

πή προς τους άπτομενους των λόγων αΰτη φέρει η

εικών ;

Ύηδε. εστί που ήμϊν δόγματα εκ παίδων περι

ΐό δικαίων και καλών, εν οϊς εκτεθράμμεθα ώσπερ ύπο

γονενσι, πειθαρχονντες τε και τιμώντες αυτά.

Έστι γάρ.

Ονκονν κάί άλλα εναντία τούτων επιτηδεύματα Ό

ήδονάς έχοντα, ά κολακεύει μεν ημών την ψυχην

2ο κα\ έλκει εφ' αυτά, πείθει δ' ού τούς και όπτ/ονν

μετρίους" άλλ' εκείνα τιμώσι τα. πάτρια κα\ εκείνοις

πειθαρχονσιν.

"Έ,στι ταντα.

ί ουν ; ην ο εγω όταν τον ούτως έχοντα ελσον

25 ερώτημα ερηται, τι εστί το καλόν, καϊ άποκριναμενου

ο του νομοθέτου ηκουεν εξελέγχτ) ό λόγος, καϊ πολ

λάκις και πολλαχτ) έλεγχων είς δόζαν καταβάλη, ως

τούτο ούδεν μάλλον καλόν η αισχρόν, και περι δι- Ε

2. μη ΟΠΙ, Π. 12. ίτρΑί τον! άπτομίνους ΑΜ : προσαπτομίνον! Π.

26. ήκονιν ΑΠΜ : ήκονσ^ν Α2Ε.

27. καταβολή Μ αοττ. ρ. Γη. Ε : καταΚάβη ΑΜρΓ. : καταβάλλη Π.

ΟνεαΙ εαηΐίοη ίο 6ί οο$ει·ν€θΙ ΐη εάηεαίϊοη. 333

ρ. 538· καίον ωσαύτως και αγαθού και α μάλιστα ηγεν εν Κιρ«ΐΊπ

τιμή, μετά τούτο τι οϊει ποιησειν αυτόν προς αύτά

τιμής τ€ περι και πεισαρχιας ; οίλυοοχ.

Ανάγκη, εφη, μητε τιμάν ετι ομοίως μητε πεί

θεσθαι. 5

"Οταν ούν, ην δ' εγώ, μητε ταΰτα ηγηται τίμια

και οικεία, ωσπερ προ τον, τά τε άληθη μη (ύρίσκη,

Ρ 539· εστι προς όποιον | βίον άλλον η τόν κολακεύοντα

εικότως προσχωρησεται ;

Ούκ εστίν, εφη. '°

ΤΙαράνομος δη, οϊμαι, δόξει γεγονεναι Ικ νομί

μου.

Ανάγκη.

• Ούκοΰν, εφην, εικός τό πάθος των ούτω λόγων

άπτομενων και, ο άρτι ελεγον, πολλής συγγνώμης 15

άξιον ;

Και ελεου γ , εφη.

Ούκούν Ίνα μη γίγνηται ό έλεος ούτος περι τους

τριακοντούτας σοι, εύλαβουμενω παντι τρόπω των

λόγων άπτεον ; 20

Και μάλ', η δ' ος.

Β Ά/ο' ούν ού μία μεν ευλάβεια αύτη συχνή, τό μη

νέους οντάς αυτών γενέσθαι ; οίμαι γάρ σε ού λελη- Υουηκ

σεναι, οτι οι μειρακισκοι, οταν το πρώτον λόγων {οηά ο(

γενωνται, ως παιοια. αντοις καταχρωνται, αει εις 25 ιηι1ΐι ιο

αντιλογιαν χρωμενοι, και μιμονμενοι τους εςελεγ- ιΗηδβπηι;

χοντας αυτοί άλλους ελεγχουσι, χαίροντες ωσπερ ιιρ*η ι1)ίΠ1_

σκυλάκια τω ελκειν τε και σπαραττειν τω λογω τους η ρ|)Πο

πλησίον αεί. 5ορ,,>·

Ύπερφυώς μεν ούν, εφη. 3°

II. νομικον Π. Ι9· ιυΚαβονμίνω Μί>ί>. : ίυΚαβουμίνοις ΐ). Β.ΊΪΙβΓ.

334ΤΗϋ άΐββνβηΐ ρην$ηϊΙ$ ο/ >ηϋη αϊ άίββνεηΐ α££$.

VII.

500ΒΑΤΕ5,

Οΐ-ΛΙΚΤΟΝ.

αηϋ 6τπ5ΐίο. '

ΤΙιβ 5ίυ(1)ί

οΓ ρΐιίΐο-

5ορΗχ Ιο

οοηιίηικ'

Γογ βνε

χο»Γ5 ;

3°-35·

Ονκοΰν οταν δη πολλούς μεν αύτο\ ελέγξωσιν, ρ. 539·

ύπο πολλών δε ελεγχθώσι, σφόδρα και ταχύ εμπίπ- ο

τουσιν εις το μηδέν ηγείσθαι ωνπερ πρότερον' και

εκ τούτων δη αυτοί τε καϊ το ολον φιλοσοφίας περι

5 εις τους άλλους διαβεβληνται.

Αληθέστατα, εφη.

Ό #6 δτ) πρεσβύτερος, ην δ' εγώ, της μεν τοι

αύτης μανίας ουκ άν εθελοι μετεχειν, τον δε διαλε-

γεσθαι εθελοντα και σκοπεΐν τάληθες μάλλον μιμη-

ιο σεται η τον παιδιάς χάριν παίζοντα καΐ άντιλεγοντα,

καΐ αυτός τε μετριώτερος εσται και το επιτήδευμα Ό

τιμιώτερον αντί ατιμότερου ποιήσει.

Όρθώς, εφη.

Ούκοΰν και τα. προειρημενα τούτου €7τ' ευλάβεια

15 πάντα προείρηται, το τάς φύσεις κοσμίους είναι και

στάσιμους οίς τις μεταδώσει των λόγων, καϊ μη ώς

νυν 6 τυχών κα\ ούδεν προσήκων έρχεται επ" αυτό ;

ΐΐάνυ μεν οΰν, εφη.

Άρκεΐ δη επί λόγων μεταλήψει μεΐναι ενδελεχώς

2ο και ζυντόνως μηδέν άλλο πράττοντι, άλλ' αντιστρό

φως γυμναζομενω τοις περ\ το σώμα γυμνασίοις, ετη

διπλάσια η τότε ;

*Ε£, εφη, η τετταρα λέγεις ; Ε

'Αμελεί, είπον, πέντε θες. μετά γαρ τούτο κατα-

25 βιβαστεοι έσονται σοι εις το σπηλαιον πάλιν εκείνο,

καϊ άναγκαστεοι άρχειν τά τε περ\ τον πόλεμον και

οσαι νεων άρχαί, ϊνα μηδ' εμπειρία ύστερώσι τών

άλλων κα\ ετι και εν τούτοις βασανιστεοι, εΐ εμ-

μενοΰσιν ελκόμενοι | πανταχόσε η τι και παρακινη- ρ· 54°·

3ο σουσιν.

2. ί\(·γχθωσι ΑΜ : ίζί\(γχθωοι Π.

ΤΗ,β ποτυη ο/ ηιαίη-ηίγ. 335

ρ. 54°• Ύ^ρόνον δε, ή δ' ος, πόσον τοΰτον τίθης ; Κφώΐή

Π /ρ, » » μ • / / »\ VII.

εντεκαιοεκα ετη, ην ο εγω. γενομένων οε

πεντηκοντουτων τους οιασωσεντας και αριστευσαν- οι,Αυα».

τας πάντα παντη εν εργοις τε και επιστημαις προς Ουπηβ

τέλος ηοη ακτεον, και αναγκαστεον ανακΚιναντας 5 χβακ,

\ ~ ι - >^ > > ν ■ λ\ Ί ν λ 35-5°. &«?την της ψυχής ανγην εις αυτό απορλεψαι το πασι «βωΐιοΜ

φως παρέχον, και ιοοντας το αγαθόν αυτό, πάρα- 0(Βοβ5οί

λ' / »/ ν '\ \ »» / 5(3(6.

οειγματι χρωμενους εκεινω, και πολιν και ιοιωτας ΑΐιΗββικί

Β και εαυτούς κοσμειν τον επιλοιπον ριον εν μέρει {^ΎΆΙβ

εκάστους, το μεν πολύ προς φιλοσοφία διατρίβον- ίο ^^β ,

τας, όταν δε το μέρος ηκη, προς πολιτικοΐς επιτα- "ι««>η-

λαιπωροΰντας καϊ άρχοντας έκαστους της πόλεως οίΛβριοί,

ενεκα, ουχ ως καλόν τι άλλ' ως άναγκαΐον πρατ- βίοηηΐΐχ ιο

. ν , ν , , ΙΐΙΙΙΓΠ ΙΟ

τοντας, καϊ ούτως άλλους αει παιδευσαντας τοιου- ροΐίιίοδ.

τους, άντικαταλιπόντας της πόλεως φύλακας, εις 15

μακαρων νήσους άπιόντας οικεΐν' μνημεία δ' αυτοΐς

ο καϊ θυσίας την πάλιν δημοσία ποιεϊν, εαν κα\

ή ΥΙυθία ςυναναιρη, ως δαίμοσιν, εϊ δε μη, ως εύ-

δαίμοσί τε καϊ θείοις.

Πάγκαλους, εφη, τους άρχοντας, ω Σώκρατες, ίο

ωσπερ άνδριαντοποιος άπείργασαι.

Και τας άρχουσας γε, ην δ, εγώ, ω Τλαύκων.

μηδέν γαρ τι οίου με περ\ ανδρών εϊρηκεναι μάλλον

α είρηκα η περί γυναικών, οσαι άν αυτών ΊκαναΧ τάς

φύσεις εγγιγνωνται. 25

Όρθώς, εφη, είπερ ίσα γε πάντα τοις άνδρασι

κοινωνησουσιν, ως διηλθομεν.

ΐ> Ύί οΰν ; εφην' ζυγχωρεΐτε περί της πόλεως τε

ΙΟ. φιλοσοφία Α2 : φιΧοσοφΐαν ΛΠΜ.

18. ξνναναιρη Απ5ΐϊάβ5 Π 12 (ϋίΐκΐ.) : ζυνανιρζ νϊηίΐ. Ε : ξνναιρη

ΑΜ : ξυναίρΐ) Π.

28. ζνγχαρ(~ιτ( Α'Μ : ξυγχωρι'ιν Τ( ΑρΓ.(?)Π : ξνγχωρι'α Β.

336 ΤΗ.£ »ιεαη$ δγ τνΗκΗ οιι?' Ξίαίί ιιιαγ δι' τβαΐίζεά.

Κιρν&Οί

VII.

800ΚΑΤΕΒ,

Οι,ΑυοοΝ.

Ρι-ίΐοΐίοαΐ

Γογ Λβ

ίουηάαΐίοη

ΟίΐΗβδίΕΙΙβ.

καΐ πολιτείας μη παντάπασιν ημάς εΰχάς ειρηκεναι, ρ. 54°·

αλλά χαλεπά μεν, δυνατά δε πη, καΐ ουκ άλλη η

είρηται, οταν οι ως αληθώς φιλόσοφοι δυνάσται, η

πλείους η είς, εν πάλει γενόμενοι των μεν νυν τιμών

? καταφρονησωσιν, ηγησαμενοι ανελεύθερους είναι και

ούδενος αξίας, το δε ορθόν περί πλείστου ποιησά-

μενοι κα\ τάς άπο τούτου τιμάς, μεγιστον δε και Ε

άναγκαιότατον το δίκαιον, κα\ τούτω δη υπηρετούντες

τε κα) αύξοντες αύτο διασκευωρησωνται την εαυτών

ίο πόλιν ;

Πώ? ; εφη.

"Οσοι μεν αν, ην δ' εγώ, πρεσβύτεροι τυγγάνωσι

δεκετών εν τη πόλει, παντας εκπεμψωσιν εις τους

| αγρούς, τους δε παΐδας αυτών παραλαβόντες έκτος ρ. 54*·

ΐ5 τών νυν ηθών, α και οι γονής εγουσι, θρεψωνται εν

τοις σφετεροις τρόποις και νόμοις, ούσιν οΐοις διελ-

ηλύθαμεν τότε' και ούτω τάγιστά τε κα\ ραστα πόλιν

τε και πολιτείαν, ην ελεγομεν, καταστασαν αύτην

τε εύδαιμονησειν κάϊ το έθνος, εν ω άν εγγενηται,

2ο πλείστα ονησειν ;

ΐίολύ γ', εφη' και ώς άν γένοιτο, είπερ ποτε Β

γ'ιγνοιτο, δοκεΐς μοι, ω Έ,ώκρατες, εύ ειρηκεναι.

Ούκοΰν άδην ηδη, ε'ιπον εγώ, εγουσιν ήμϊν οι λό

γοι περί τε της πόλεως ταύτης και του ομοίου ταύτη

25 ανδρός ; δ^λο$· γάρ που καΐ ούτος, οίον φησομεν δεΐν

αύτον είναι.

Αηλος, εφη' καϊ οπερ ερωτάς, δοκεΐ μοι τέλος

εχειν.

13. θί'κ' ΐτων Α.

Η.

543· | Εί€ν' ταύτα μεν δη ώμολόγηται, ω Γλαυκών,

μελλούστ) άκρως οίκεΐν πόλει κοινάς μεν γυναίκας,

κοινούς δε παΐδας είναι καί πάσαν παιδείαν, ωσαύτως

δε τα. επιτηδεύματα κοινά, εν πολεμώ τε κα\ ειρήνη,

βασιλέας δε αυτών είναι τους εν φιλοσοφία, τε καί 5

προς τον πόλεμον γεγονότας άριστους.

Ώμολόγηται, εφη.

Β Καί μην και τάδε ζυνεχωρησαμεν, ώς, όταν δη

καταστώσιν ο'ι άρχοντες, άγοντες τους στρατιώτας

κατοικιοΰσιν εις οικήσεις οΐας προείπομεν, ίδιον μεν ίο

ούδεν ούδενί εχούσας, κοινάς δε πάσι' προς δε ταϊς

τοιαύταις οικησεσι καί τάς κτήσεις, ε'ι μνημονεύεις,

διωμολογησαμεθά που οίοι έσονται αύτοίς.

Άλλα μνημονεύω, εφη, οτι γε ούδεν ούδενα ωό-

μεθα δεϊν κεκτησθαι ων νυν ο'ι άλλοι, ώσπερ δε 15

άθλητάς τε πολέμου καί φύλακας, μισθον της φυ-

0 λακης δεχόμενους εϊς ενιαυτον την εις ταύτα τροφην

παρά των άλλων, αυτών τε δείν καί της άλλης πό

λεως επιμελεΐσθαι.

Όρθώς, εφην, λέγεις. άλλ' άγε, επειδή τοΰτ ίο

15· δ» ΑΜ : ώ{ Π. 20. άλλα γι Α.

Ζ

338 ΤΙιε /οην /ον7ΐι$ ο/ ξονετηνιεπί,

VIII.

δοΟΚΛΤΕδ,

Οι.Λυ<;οΝ.

ΚείιίΓη Ιο

ιΗβ εη(1 οΓ

Βοο* IV.

Ροιιγ ίιη-

ρβΓίκοι

οοηδίίια-

Ιίοηί, ϋιβ

ΟβΙΛΠ ΟΓ

8ρ3Γΐαη,

01ίβ3ΓθΗ5',

άπετελέσαμεν, άναμνησθώμεν, πόθεν δεύρο έζετρα- ρ. 543·

πόμεθα, Ινα πάλιν την αύτην ϊωμεν.

Ού γαλεπόν, εφη. σχεδόν γάρ, καθάπερ νυν,

ώς διεληλυθώς π€ρι της πόλεως τους λόγους (ποιου

5 λίγων ώς άγαθην μεν την τοιαύτην, οΐαν τότ€ διήλ

θες, τιθείης πόλιν, και άνδρα τον έκείνη ομοιον, και Ό

ταύτα, ώς εοικας, καλλίω έτι έχων ειπείν πόλιν τε

καΧ άνδρα. άλλ' | ούν δη τάς αλλάς ημαρτημένας ρ. 544·

(λίγες, ει αΰτη ορθη. των δε λοιπών πολιτειών

ίο έφησθα, ώς μνημονεύω, τέτταρα είδη είναι, ων και

περι λόγον άξιον εϊη εχειν και Ιδεΐν αυτών τά αμαρ

τήματα και τους εκείναις αδ ομοίους, ϊνα πάντας

αυτούς ιδόντες, και ομολογησάμενοι τον άριστον

κα\ τον κάκιστον άνδρα, έπισκεψαίμεθα, εΐ 6 άριστος

ΐ5 εύδαιμονέστατος και ό κάκιστος άθλιώτατος, η άλλως

εχοι' και εμού ερομενου, τίνας λέγοις τάς τετταρας

πολιτείας, εν τούτω ύπέλαβε Πολέμαρχος τε και β

Αδείμαντος, και ούτω δη συ άναλαβών τον λόγον

δεΰρ' άφΐζαι.

ίο Όρθότατα, ειπον, εμνημόνευσας.

ΤΙάλιν τοίνυν, ωσπερ παλαιστής, την αύτην λαβην

πάρεχε, και το αύτο εμού ερομενου πειρώ ειπείν, άπερ

τότε έμελλες λέγειν.

'Έ,άνπερ, ην δ* εγώ, δύνωμαι.

»5 Και μην, ή δ' ος, επιθυμώ καϊ αυτός άκούσαι, τίνας

έλεγες τάς τέτταρας πολιτείας.

Ού χαλεπώς, ην δ' εγώ, ακούσει, εισι γάρ ας α

λέγω, αΐπερ και ονόματα έχουσιν, η τε ύπο τών

πολλών έπαινουμένη, η Κρητική τε και Αακωνικη

3ο αΰτη' και δευτέρα καϊ δευτέρως έπαινουμένη, καλου-

3ο. κα\ διυτίρω! ΑΠΜ : ή διυτίρω: ς). Ηβπη.

VIII,

800ΚΛΤΕ5,

αηά Ιΐιβ /οην ϊηάίνϊάααΙ$ τυΗο αη$τυεν Ιο ίΗεηι, 339

ρ. 544· Ρ-^νη δ' ολιγαρχία, συχνών γεμουσα κακών πολιτεία" ΚφΑΚι

η τε ταύτη διάφορος και εφεξής γιγνομενη δημο

κρατία, και ή γ€νναία δη τυραννις και πασών τούτων

διαφέρουσα, τέταρτον τε καϊ εσχατον πόλεως νόσημα. ϋεηκ>-

η η τινα άλλην έχεις ιδίαν πολιτείας, ήτις και εν εϊδει 5 Τχπιηηγ.

διαφανεί τινι κείται ; δυναστεΐαι γάρ κα\ ώνηταϊ /3α-

σιλεΐαι και τοιαΰταί τίνες πολιτεΐαι μεταξύ τι τούτων

πού εισιν, εύροι δ' αν τις αύτάς ουκ ελάττους περι

τους βαρβάρους ή τους "Έ,λληνας.

ΏολλαΙ γοΰν καϊ άτοποι, εφη, λέγονται. ίο

Οίσθ' ούν, ην δ* εγώ, οτι και ανθρώπων είδη το- δΐηιβίΛΓβ

σαυτα ανάγκη τροπών είναι, οσαπερ και πολιτειών ; ΐχ^Αΐκε

η οιει εκ ορυος ποσεν η εκ πέτρας τας πολιτείας γιγ- ηχίβυρ

νεσσαι, αλλ ουχί εκ των ησων των εν ταις πολεσιν,

Ε ά άν ώσπερ ρεψαντα τάλλα εφελκύσηται ; ΐ5

Ουδαμώς εγωγ' , εφη, άλλοθεν η εντεύθεν.

Ούκούν ει τα τών πόλεων πέντε, και α'ι τών Ιδιω

τών κατασκευαί της ψυχής πέντε άν είεν.

1 ί μην ;

Ύον μεν δη τή αριστοκρατία ομοιον διεληλυ- ™

θαμεν ήδη, ον αγαθόν τε καϊ δίκαιον ορθώς φαμεν

είναι .

ρ. 545· | Αιεληλύθαμεν .

Άρ' ούν το μετά τούτο διιτεον τους χείρους, τον

φιλόνεικόν τε καϊ φιλότιμον, κατά την Αακωνικήν 2ί

εστώτα πολιτείαν, και όλιγαρχικον αύ καϊ δημοκρα

τικών και τον τυραννικόν, ΐνα τον άδικώτατον Ίδόντες

άντιθώμεν τω δικαιοτάτω και ήμϊν τελεα ή σκεψις ή,

υ πώς ποτε ή άκρατος δικαιοσύνη προς άδικίαν την

3· κα! Π : και ή ΑΜ. 4· ίιαφίρουσα Σχν ΡΊαηυδ, δίο&ββιιχ :

διαφεύγουσα ΑΠΜ. 12. τρόπων ΑΜ : τρόπον Π : τρόπον Τίνα λ.

Ζ 2

34θ αη Ιο ύβ €οηήά€νϊά ίη α άβ$Μη<Μη£ οτάβτ.

ΚιραΗί( άκρατον έχει ευδαιμονίας τε περί του έχοντος καϊ ρ. 545•

άθλιότητος, ΐνα η θρασυμαχω πειθόμενοι διωκω-

ϋι,ΑυςοΝ. μεν αοικιαν η τω νυν προφαινομενω Λόγω οικαιο-

συνην ;

5 ΤΙανταπασι μεν οδν, εφη, ούτω ποιητεον.

τΐιεδίηΐβ τΑρ' οδν, ωσπερ ήρΡάμεθα εν ταϊς πολιτείαις

ύίνίάιιαί. πρότερον σκοπεΐν τα ηθη η εν τοις ιδιωταις, ως

εναργεστερον ον, κα\ νυν ούτω πρώτον μεν την

φιλότιμον σκεπτέον πολιτείαν — όνομα γαρ οΰκ

ίο εχω λεγόμενον άλλο' η τιμοκρατίαν η τιμαρχίαν

αύτην κλητεον —, προς δε ταυτην τον τοιούτον

άνδρα σκεψόμεθα, έπειτα ολιγαρχίαν καϊ άνδρα όλι- ο

γαρχικόν, αύθις δε εις δημοκρατίαν άποβλεψαντες

θεασόμεθα άνδρα δημοκρατικού, το δε τέταρτον ε\ς

ΐ5 τυραννουμενην πόλιν ελθόντες κα) ιδόντες, πάλιν εις

τυραννικην ψυχην βλέποντες, πειρασόμεθα περί ων

προυθεμεθα ικανοί κριτα\ γενέσθαι ;

Κατά λόγον γε τοι άν, εφη, οΰτω γίγνοιτο η τε

θεα καϊ η κρ'ισις.

2ο Φέρε το'ινυν, ην δ' εγώ, πειρώμεθα λέγειν, τίνα

Ηοιν τρόπον τιμοκρατία γενοιτ' αν εζ αριστοκρατίας, η

βπβεδ ουί τόδε μεν άπλοΰν, οτι πάσα πολιτεία μεταβάλλει εξ ϋ

ιοεπιο>•. αυτού του έχοντος τας αρχάς, όταν εν αυτω τούτω

στάσις εγγενηται' όμονοοΰντος δε, καν πάνυ ολίγον

35 τ), αδύνατον κινηθηναι ;

Εστί γαρ οΰτως.

Πώς ούν δη, είπον, ω Τλαυκων, η πόλις ημϊν

κινηθησεται, καϊ πη στασιασουσιν οι επίκουροι κα\

οι άρχοντες προς αλλήλους τε κα\ προς εαυτούς ;

3ο η βούλει, ωσπερ "Ομηρος, ευχωμεθα ταΐς ΝΙουσαις

II. ταΰτην ΑΠ : ταίτη Α2Μ.

Τ/ι# ηηηιΒΐτ ο/ Οΐ6 5ίαί£. 34 ι

Ρ• 545• ειπείν ήμΐν, όπως δη πρώτον στάσις εμπεσε, Λ•/**/*

Ε και φώμεν αύτας τραγικώς, ως προς παΐδας ημάςVIII.

παίζουσας και ερεσχηλουσας, ως δη σπουδή λε- ο^οον.

γουσας, ύψηλολογουμενας Χ4γαν ;

Πώ?; 5

ρ. 54^. Ωδε' πως' | χαλβπον μεν κινηθήναι πάλιν ούτω

ςυστάσαν' άλλ' επει γενομενω παντϊ φθορά εστίν,

ούδ' η τοιαύτη ξύστασις τον άπαντα μενεΐ χρόνον,

άλλα λυθησεται. λυσις δε ^ίδε' ου μόνον φυτοΐς

εγγείοις, άλλα και εν επιγείοις ζφοις φορά καΐ ίο

άφορία ψυχής τε καΊ σωμάτων γίγνονται, όταν

περιτροπάί εκαστοις κύκλων περιφοράς συνάπτωσι,

βραχυβίοις μεν βραχυπόρους, εναντίοις δε εναντίας,

γένους δε υμετέρου ευγονίας τε και άφορίας, καίπερ τΐκίη-

Β οντες σοφοί, ους ηγεμόνας πόλεως επαιόευσασθε, 15 «-πίοΗ ί5

ουοεν μάλλον λογισμω μετ αισσησεως τευξονται, ^Λικιαα

άλλα πάρεισιν αυτούς και γεννήσουσι παΐδάς ποτέ "ηΐ"ΐο»

ου δέον. εστί δε θείω μεν γεννητω περίοδος ην ϊ° ^β"13*6

αριθμός περιλαμβάνει τέλειος, άνθρωπείω δε εν ω ί•»"»»»' ' ιι• ' γ ι ί αοοοΓαίΐηοβ

πρωτω αυξήσεις δυναμεναί τε καϊ δυναστεύαμεναι ίο νν'ιΗ ιΗβ

τρεις αποστάσεις, τετταρας δε ορούς λαβοΰσαι «γηϊλ οοη-

ομοιουντων τε και ανομοιουντων και αυξόντων και

0 φθινόντων, πάντα προσηγορα καϊ ρητά προς άλληλα

άπεφηναν' ων επίτριτος πυθμην πεμπάδι συζυγείς

δύο αρμονίας παρέχεται τρ\ς αυξηθείς, την μεν ϊσην *5

Ίσακις, εκατόν τοσαυτακις, την δε ισομήκη μεν ττ},

προμήκη δε, εκατόν μεν αριθμών άπο διαμέτρων

ρητών πεμπαδος, δεομενων ενός έκαστων, άρρητων

δε δυεΐν, εκατόν δε κύβων τριάδος. ζύμπας δε

2$. παρίχιται ΠΜ : παρίχηται Α.

26. τη, προμήκη ΑΠ : , τη προμήκα Μ.

342

ΚιραΜκ

VIII.

ΚοςκΛί Γ.5,

ΟίΛυοοΝ.

Τΐιεη ΰίδ-

ΟΟΓά ΒΤΟΜ

;ιη<1 ίη<ϋ-

νίάιιαΐ Ιοοίί

ΐΗε ρΐαοε

οΓ οοιηιτιοη

ρΓορβΓίγ.

ούτος αριθμός γεωμετρικός, τοιούτον κύριος, άμα- ρ. 546-

νόνων τ€ και χειρόνων γενέσεων ας όταν άγνοή-

σαντες ύμΐν οι φύλακες σννοικίζωσι νύμφας νυμ- ό

φίοις παρά καιρόν, ουκ ευφυείς ούδ' ευτυχείς παίδες

ε έσονται" ων καταστησονται μεν τους άριστους οι

πρότεροι, ομως δε οντες άνάξιοι, εις τάς των πάτε

ρων αύ δυνάμεις ελθόντες, ημών πρώτον άρζονται

άμελεΐν φύλακες οντες, παρ" ελαττον του δέοντος

ηγησάμενοι τά μουσικής, δεύτερον δε τά γυμναστι-

ιο κης' οθεν άμουσότεροι γενησονται ύμΐν οι νέοι. εκ δε

τούτων άρχοντες οΰ πάνυ φυλακικοϊ καταστησονται

προς το δοκιμάζειν τά Ησιόδου Ι τε και τά παρ Ε

ύμΐν γενη, χρυσοΰν τε καϊ άργυροΰν και χαλκοΰν Ρ· 547-

και σιδηρούν, όμοΰ δε μιγεντος σιδηρού άργυρω

ΐί καί χαλκού χρυσω άνομοιότης εγγενησεται κα\ άνω-

μαλία άνάρμοστος, ά γενόμενα, ου άν εγγενηται, άει

τίκτει πόλεμον καϊ εχθραν. ταύτης τοι γενεάς

χρη φάναι είναι στάσιν, οπου άν γίγνηται άει.

Και ορθώς γ ', εφη, αύτάς άποκρίνεσθαι φησο-

20 μεν.

Και γάρ, ην δ' εγώ, άνάγκη ΉΙούσας γε ούσας.

Τι ούν, η δ' ος, το μετά τούτο λεγουσιν α'ι Μού- Β

σαι ;

Στάσεως, ην δ' εγώ, γενομένης ε'ιλκετην άρα έκα-

Η τέρω τω γένει, το μεν σιδηρούν και χαλκούν επί

χρηματισμον και γης κτησιν και οικίας χρυσίου τε

και άργύρου, *τω δ' αύ, το χρυσοΰν τε και άργυροΰν,

&τε ού πενομενω, αλλά φύσει οντε πλουσίω, τάς

ο. Βΐύτιρον δ« τά Μ88. : ίίΰηρά τ( €). Μαάνΐ£.

ΙΟ. ύμΐν ΠΜ: ήμ'ιν Α. Ι4· σιδήρου άργυρω ΠΖ.

26. χρυσίου ΑΠ : χρυσού Α2Μ. 27· το> δ' αϊ, το ς), δεΙίηείάεΓ : τό

δ' α{ Μ3 : τό δ' αΰτο ΑΜρΓ. : το δ' αυ το Π.

/. Ρτοηι ί/ιβ ρΰκ/β€( $1α1β Ιο ίϊτηοζναογ. 343

Ρ- 547· ψυχάς επι την άρετην και την άρχαίαν κατάστασιν Κγ"^''

ηγετην. βιαζομενων δε και άντιτεινόντων άλλ^-

λοις, €£? μέσον ωμολογησαν γην μεν και οικίας Οωυοοκ.

ο κατανειμαμενους ιδιώσασθαι, τους δε πριν φυλατ-

τομενους ύττ αυτών ως ελευθέρους φίλους τε καϊ 5

τροφεας, δουλωσάμενοι τότε περιοίκους τε καϊ οίκε-

τας έχοντες, αυτοί πολέμου τε κα\ φυλακής αυτών

επιμελεΐσθαι.

Αοκεΐ μοι, εφη, αΰτη ή μετάβασις εντεύθεν γίγ

νεσθαι, ίο

Ούκοΰν, ην δ' εγώ, εν μεσω τις αν εϊη αριστοκρα

τίας τε καϊ ολιγαρχίας αΰτη η πολιτεία ;

ΤΙάνυ μεν ούν.

^Λεταβησεται μεν δη οΰτω' μεταβάσα δε πώς

τ> οικήσει ; η φανερον οτι τα, μεν μιμησεται την προ- 15

τ.εραν πολιτείαν, τα. δε την όλιγαρχίαν, άτ εν μεσω

ούσα, το δε τι καϊ αύτης εζει ΐδιον ;

Ούτως, εφη.

Ούκοΰν τω μεν τιμαν τους άρχοντας κα\ γεωργιών

άπεχεσθαι το προπολεμοΰν αύτης καϊ χειροτεχνιών *ο

και τοΰ άλλου χρηματισμού, ξυσσίτια δε κατεσκευά-

σθαι και γυμναστικής τε κα\ της τοΰ πολέμου αγω

νίας επιμελεΐσθαι, πασι τοις τοιούτοις την προτεραν

μιμησεται ;

Να/. >ί

Ε Τω δε γε φοβεϊσθαι τους σοφούς επι τάς αρχάς τίπιοοΓ&ογ

αγειν, ατε ουκετι κεκτημενην απλούς τε και ατενεις ο,β ταίΐα&τγ

τους τοιούτους ανορας αλλα μικτούς, επι οε συμοει- Λορω».

οεις τε και απλούστερους αποκλινειν, τους προς ο^^τ

ρ. 548. πόλεμον μάλλον πεφυκότας η προς ειρηνην, \ και 3» °4ιδΐαΓ<[."

4· καταιχιμαμίκουι ιδ. Μ85. : καταναμάμινοι ι'ζιδ., θ|. Μαάνίξ.

'344

ΚέραΜκ

νιυ.

5<ΚΒΑΤΕ5,

ΤΙιβ δοΜίβΓ

01355

ΓηίδβΓίγ

.ιη(1 εονεΐ-

1)115.

ΤΙΐΟ 5ρϊΠΐ

οΓ ίίπιβϊ-

Ιίοη ρΓ«-

(Ιοιτιίπίΐεϊ

ϊη ϋΐιοίι

813165.

ΤΐηιοετΜγ—α $1αίε ο/ ιηίηξίβά £θθά αηά ενίΐ.

τους περί ταΰτα δόλους τε καϊ μηχανας εντίμως εχειν, ρ. 548.

κα\ πολεμούσα τον άεϊ χρόνον διαγειν, αύτη (αυτής

αύ τα. πολλά, των τοιούτων ϊδια εξει ;

Να/.

5 'Έ,πιθυμηταϊ δε γε, ην δ' εγώ, χρημάτων οι τοι

ούτοι έσονται, ωσπερ οι εν ταΐς όλιγαρχίαις, καϊ

τιμώντες άγρίως ύπο σκότον χρυσόν τε καϊ άργυρον,

ατε κεκτημένοι ταμιεΐα καϊ οικείους θησαυρούς, οι

θεμενοι αν αύτα κρύψειαν, καϊ αύ περιβόλους οική-

ιο σεων, άτεχνώς νεοττιας ιδίας, εν αίς άναλίσκοντες Β

γυναιξί τε κα\ οίς εθελοιεν άλλοις πολλά αν δαπα-

νφντο.

Αληθέστατα, εφη.

Ούκονν κα). φειδωλοί χρημάτων, άτε τιμώντες κα)

15 ού φανερώς κτώμενοι, φιλαναλωτα) δε αλλότριων δι

επιθυμίαν, κα\ λάθρα, τας ήδονας καρπούμενοι, ωσπερ

παίδες πάτερα τον νόμον άποδιδράσκοντές, ούχ ύπο

πειθούς άλλ' ύπο βίας πεπαιδευμένοι δια, το της

αληθινής Μουσης τής μετά. λόγων τε και φιλοσοφίας

2ο ήμεληκεναι κα\ πρεσβυτερως γυμναστικήν μουσικής €

τετιμηκεναι.

ΤΙανταπασιν, εφη, λέγεις μεμιγμενην πολιτείαν εκ

κακού τε κα). αγαθού.

Μεμικται γαρ, ην δ' εγώ' διαφανεστατον δ' εν

35 αύτη εστίν εν τι μόνον ύπο τού θυμοειδούς κρατ

ούντος, φιλονεικίαι καϊ φιλοτιμίαι.

"Σφόδρα γε, η δ' ος.

Ούκούν, ήν δ' εγώ, αύτη μεν ή πολιτεία ούτω

γεγονυΐα καϊ τοιαύτη αν τις εϊη, ως λόγω σχήμα

3ο πολιτείας ύπογραψαντα μη ακριβώς άπεργάσασθαι η

1 5• ου ΑΠ : οιτι. Α5Μ.

Τ/ΐύ ΗηκκναΙΪ€ ηιαη—Αϊί :1ιαταεΐ6τ αηά ονίξίη. 345

Ρ· 548. δια το εζαρκεΐν μεν ίδεΐν και εκ της υπογραφής τον ΚιραΜκ

τε δικαιότατοι και τον άδικώτατον, άμήχανον δε

μηκει έργον είναι πάσας μεν πολιτείας, πάντα οε ουιυεο*.

ηση μηοεν παραΚιποντα οιελσειν.

Και ορθώς, εφη. δ

Ύίς οδν ό κατά ταύτην την πολιτείαν άνήρ ; πώς Πιβίίιηο·

τε γινόμενος ποίος τε τις ων ; υηαιΐΐυΓ«ι,

^1 ' ν . < » α ί ' ' ' » * ίθη(1

Όιμαι μεν, εφη ο Αδείμαντος, εγγύς τι αυτόν οΓευΐΐυΓο.

1 λαυκωνος τουτουι τεινειν ένεκα γε φιλονεικιας. οοηΐεη-

Ε Ισως, ην ο εγω, τούτο γε άλλα μοι οοκει ταοε ίο Γ011Βι,ννκΗ

ου κατα τούτον πεφυκεναι. οουπεοικ

Τλ „„?„ . ιοίΓββηιβη;α ποια, Μ.

Αύθαδεστερόν τε δει αυτόν, ην δ' εγώ, είναι και

Λ 5θ1<1ίκΓ,

αΐΗΙεΙε,

ΗυηΙβΓ ;

ΰποαμουσότερον, φιλόμουσον δε, και φιλήκοον μεν, οη^ί^-Γ

Ρ· 549· όητορικον δ' ουδαμώς, καϊ δούλοις I μεν τις αν >5 "Η'1β

γοηηξ.

άγριος εϊη ό τοιούτος, ού καταφρονών δούλων, ώσπερ {·ζ>Λ

ό Ίκανώς πεπαιδευμένος, ελευθεροις δε ήμερος, άρ~ Περ-ο^

χόντων δε σφόδρα υπήκοος, φίλαρχος δε καϊ φιλό

τιμος, ουκ άπο του λέγειν άζιών άρχειν ούδ" άπο

τοιούτου ούδενός, άλλ* άπο έργων τών τε πολεμικών 20

και τών περί τά πολεμικά, φιλογυμναστής τε τις ων

και φιλόθηρος.

"Εστί γάρ, εφη, τούτο το ήθος εκείνης της πολι

τείας.

Ούκούν και χρημάτων, ην δ' εγώ, ό τοιούτος νεος ?5

Β μεν ων καταφρονοΐ αν, οσω δε πρεσβύτερος γίγνοιτο,

μάλλον άει άσπάζοιτο αν τφ τε μετεχειν της του

φιλοχρημάτου φύσεως και μή είναι ειλικρινής προς

άρετήν δια το άπολειφθήναι τού αρίστου φύλακος ;

Τίνος ; ή δ' ος ό Αδείμαντος, 3°

1 5· τιι &ν χν : π(π»> ΑΠ : τιγ Α'Μ.

ΤΗβ ΙϊηιοεταΙιε ηιαη.

Αόγου, ήν δ' εγώ, μουσική κεκραμενου' ος μόνος ρ. 549-

εγγενόμενος σωτήρ αρετής δια βίου ενοικεΐ τφ

εχοντι.

Καλώ?, εφη, λέγεις.

5 Καϊ εστι μεν γ', ήν δ' εγώ, τοιούτος ό τιμοκρα-

τικος νεανίας, τη τοιαύτη πόλει εοικώς.

Ώάνυ μεν οδν.

Τίγνεται δε γ\ ειπον, ούτος ώδε πως' ενίοτε πα- ο

τρος αγαθόν ων νεος νιος εν ττόΧει οίκονντος ουκ

ίο ίυ πολιτευόμενη, φεύγοντος τάς τε τιμάς καΐ άρ-

χάς και δίκας και την τοιαύτην πάσαν φιλοπραγμο-

σύνην καΐ εθελοντος ελαττούσθαι, ώστε πράγματα

μή εχειν —

Τίη δή, εφη, γίγνεται ;

'5 "Οταν, ήν δ' εγώ, πρώτον μεν τής μητρός άκούη

άχθομενης, οτι ον τών αρχόντων αύτη 6 άνήρ εστί, π

κα\ ελαττουμενης διά ταύτα εν ταϊς άλλαις γυναιζίν,

έπειτα όρώσης μή σφόδρα περι χρήματα σπουδά

ζοντα μηδε μαχόμενον και λοιδορούμενον ιδία τε εν

2ο δικαστηρίοις καΐ δημοσία, άλλα ραθύμως πάντα τά

τοιαύτα φέροντα, καΐ εαυτώ μεν τον νουν προσεχοντα

αεί αισθάνηται, έαυτήν δε μήτε πάνυ τιμώντα μήτε

άτιμάζοντα' εξ απάντων τούτων άχθομενης τε κα\

λεγούσης ώς άνανδρος τε αΰτω ό πατήρ καΐ λίαν

25 άνειμενος, και άλλα δή οσα και οία φιλούσιν αί Ε

γυναίκες περί τών τοιούτων ύμνεϊν.

Και μάλ', εφη Ό Αδείμαντος, πολλά τε κα\ όμοια

εανταϊς.

Οίσθα ούν, ήν δ' εγώ, οτι και ο'ι οϊκεται τών τοι-

3ο ούτων ενίοτε λάθρα προς τους υ'ιεΐς τοιαύτα λεγουσιν,

ΐ9· «κ Βικαστηρίοιι Μ 55. : άεΐ. Υ'επτιεΙίΓεη.

Α ηαίιιη ηιοηΐάαά ύγ εοηβκίίηξ τηβηϋηαα. 347

ρ. 549• οι δοκούντες εΰνοι είναι, και εαν τίνα ϊδωσιν η όφεί- ΚιρηΜκ

λοντα χρήματα, ω μη επεξερχεται ό πατήρ, η τι άλλο

αοικουντα, οιακελενονται όπως, επειοαν ανηρ γενηται, αομμαι.™^

ρ. 55°• τιμωρησεται πάντας τους Ι τοιούτους κα\ ανηρ μάλ

λον εσται τον πατρός. καϊ εζιών έτερα τοιαύτα 5

ακούει κα\ ορά, τους μεν τα αυτών πράττοντας (ν τη

πόλει ηλιθίους τε καλουμένους καϊ εν σμικρω λόγω

οντάς, τους δε μη τα αυτών τιμωμένους τε κα\ επαι-

νουμενους. τότε δη ό νέος πάντα τα τοιαύτα άκουων

τε καϊ ορών, κα\ αδ τους τού πατρός λόγους άκούων ίο

τε και ορών τα επιτηδεύματα αυτού εγγνθεν πάρα τα

τών άλλων, ελκόμενος ύπ αμφοτέρων τούτων, τού

Β μεν πατρός αυτού το λογιστικον εν ττ} ψυχή αρδον-

τός τε κα\ αύζοντος, τών δε άλλων τό τε επιθυμη-

τικον καϊ το θυμοειδες, δια το μη κακού ανδρός είναι 15

την φυσιν, όμιλίαις δε ταΐς τών άλλων κακαΐς κεχρη-

σθαι, εις το μέσον έλκόμενος ύπ' αμφοτέρων τούτων

ήλθε, καϊ την εν εαντω άρχην παρεδωκε τω μέσω τε

καϊ φιλονείκω καϊ θυμοειδεΐ, και εγενετο υψηλόφρων

τε κα\ φιλότιμος ανηρ. 2ο

Κ.ομιδτ} μοι, εφη, δοκεΐς την τούτου γενεσιν δι-

εληλυθεναι.

£ Εχομεν άρα, ην δ' εγώ, την τε δευτεραν πολιτείαν

κα\ τον δεύτερον άνδρα.

Έ,χομεν, εφη. *5

Ούκούν μετά τούτο, το τού Αισχύλου, λεγωμεν,

άλλον άλλη προς πόλει τεταγμενον, μάλλον

δε κατά την ΰπόθεσιν προτεραν την πόλιν ;

ΐΐανυ μεν ουν, εφη.

6. άκοίβ ΑΠ, ίο. και αντονι Α.

348

VIII.

&ΧΊΪΛΤΕ3,

ΛοΕΙΜΑΝΤΙ'β·

πΓ!505 0111

θίίΠ0ΓβΛ50<1

ηοουϊϊΐυΐα-

ιίοη αηύ

ϊηοΓ«35ε<1

εχρεηίΙίΙιΐΓβ

ΗΠίοη^ϋΙ

(ϊιο είϋζεη$.

Α5 Π(.ηε5

ίηΟΓΟΪΙδβ,

νίηυε Λε-

ΟΓεβίεβ :

ιηε οηε \β

ηοηοιΐΓε<1,

ιηε οιηεΓ

άε5ρί$εά ;

Ιηε οηε

ειιΙΙίνΛίοά,

ΐΗε οίΗεΓ

ηεβΙεεΙεΛ.

II. Ρτοηι Ιϊηιοεναεγ Ιο οίϊ^αη/ιγ.

ΈΧη δε γ' άν, ώς εγωμαι, ολιγαρχία η μετα την ρ. 55°-

τοιαύτην πολιτείαν.

λέγεις δε, ην δ' ος, την ποίαν κατάστασιν όλιγαρ-

χίαν ;

5 Ύην άπο τιμημάτων, ην δ' εγώ, πολιτείαν, εν η ο'ι

μεν πλούσιοι άργονσι, πενητι δε ου μέτεστιν άρχης. Ό

Μανθάνω, η δ' ος.

Ονκοΰν ώς μεταβαίνει πρώτον εκ της τιμαργίας

εις την ολιγαρχίαν, ρητεον ;

■ ο Να/.

Και μην, ην δ' εγώ, κα\ τυφλω γε δηλον, ώς

μεταβαίνει.

Πώί ;

Το ταμιεϊον, ην δ' εγώ, εκείνο εκάστω χρυσίου

15 πληρούμενον άπόλλυσι την τοιαυτην πολιτείαν.

πρώτον μεν γαρ δαπανάς αύτοΐς έζευρίσκουσι, κα\

τους νόμους επ\ τούτο παράγουσιν, άπειθούντες αύ- ε

τοί τε και γυναίκες αυτών.

Έλκος, εφη.

2ο "Έπειτα γε, οϊμαι, άλλος άλλον ορών καΐ εις ζηλον

Ιών το πλήθος τοιούτον αυτών απειργάσαντο.

Εικός.

Ύούντεΰθεν τοίνυν, ειπον, προϊόντες εις το πρόσ-

θεν του γρηματίζεσθαι, οσω αν τοΰτο τιμιώτερον

25 ηγώνται, τοσούτω άρετην άτιμοτεραν. η ούχ ούτω

πλούτου αρετή διεστηκεν, ωσπερ εν πλάστιγγι ζυγού

*κείμενον εκάτερον άε\ τουναντίον ρεποντε ;

Κα! μάλα, εφη.

Ύιμωμενου δη | πλούτου εν πόλει και τών πλου- ρ. 551·

3ο σίων ατιμότερα αρετή τε και ο'ι αγαθοί.

27. «ι/κκοι» ίκάηρον ς}. Μαάνΐ^ : κιιμΐνον ΐκατίμαυ Μ 85.

5θ€ΚΛΤε5,

Αΐ>ΕΙΜΑΝΓΙϋ.

ΤΑύ €ΐηΙ$ ο/ οΐΐξαη/ΐ)·. 349

ρ. 551· Δηλον. Κ#Μκ

ν VIII.

Ασκείται δη το άεϊ τιμώμενοι*, αμελείται δε το

άτιμαζόμενον.

Οντως.

Άντϊ δη φιλονείκων κα\ φιλότιμων ανδρών ψιλο- 5

χρηματιστα\ και φιλοχρήματοι τελευτώντες εγενοντο,

και τον μεν πλούσιον επαινοΰσί τε και θαυμάζονσι και

εις τας άρχάς άγουσι, τον δε πένητα άτιμάζουσιν.

ΥΙάνυ γε.

Ούκονν τότε δη νόμον τίθενται ορον πολιτείας ίο ΐη αη

Β ολιγαρχικής ταζάμενοι πλήθος χρημάτων, ού μεν λ πιοηβ)

μαλλον ολιγαρχία, πλέον, ου ο ήττον, ελαττον, ιίοηίδεδ-

προειποντες άρχων μη μετεχειν, ω αν μη ή ουσία εις

το ταχθεν τίμημα, ταΰτα δε η βία. μεθ* οπλών δια

πράττονται, η κα\ προ τούτου φοβησαντες κατέστη- 15

σαντο την τοιαύτην πολιτείαν. η ουχ οΰτως ;

Οΰτω μεν οδν.

Ή μεν δη κατάστασις ώς επος ειπείν αυτή.

Να/, εφη' άλλα τις δη ό τρόπος της πολιτείας ;

ο και ποΐά εστίν ά εφαμεν αυτήν αμαρτήματα εχειν ; ίο

ΤΙρώτον μεν, εφην, τοΰτο αυτό, ορος αύτης οίός α ηιίεΓ ίδ

εστίν, ασρει γαρ, ει νεων ουτω τις ποιοιτο κυρερ- ΐχ^^ο ΐι«

νητας απο τιμημάτων, τω οε πενητι, ει και κυρερνη- ννπο

' ι ; > / ννοιιΜ βίοι·»τικωτερος ειη, μη επιτρεποι — αρί^οη

ΥΙονηράν, η δ' ος, την ναυτιλίαν αυτούς ναντίλ- 15 φ^ρ?πη*

λεσθαι.

Ούκοΰν κα) περ\ άλλου όντως ότουούν *ηστινος

άρχης ;

Οΐμαι εγωγε.

ΪΙλην πόλεως ; ην δ' εγώ' η κα\ πόλεως περι ; 3°

27. ^στινοι ς|. Α51. : ή τιιόγ ΑΠΜ : οιη. Γιο.

35°

VIII.

δοαυιτΕβ,

ΑθΚΙΜΑΝΤυ8.

εχΙΓβπιε

(ϋνΪ5Ϊ0Π

Οί θΐ35565

Ιη δΐιοΗ η

δίβίο.

ΤΗβ> Ααχκ

ηοΐ §ο ιο

ΤΙιε ηιΐηεα1

ιτοη, \νίιο

Ηλ3 ηο

ΤΗε ενίΙ$ ο/ οϋξατοΗ.^.

ΐίολύ γ , εφη, μάλιστα, οσω χαλεπωτάτη και ρ. 55··

μεγίστη η άρχή.

*Εν μεν δη τούτο τοσούτον ολιγαρχία άν εχοι Ό

αμάρτημα.

5 Φαίνεται.

Τι δε ; τόδε αρά τι τούτου ελαττον ;

Το ποίον ;

Το μη μίαν άλλα δύο ανάγκη είναι την τοιαύτην

πάλιν, την μεν πενήτων, την δε πλουσίων, οικούντας

ίο εν τω αύτω, άε\ επιβουλεύοντας άλληλοις.

Ούδεν μα Δι", εφη, ελαττον.

Άλλα μην ούδε τάδε καλόν, το αδυνάτους είναι

ίσως πόλεμόν τινα πολεμεϊν δια το άναγκάζεσθαι η

χρωμενους τω πληθει ώπλισμενω δεδιεναι μάλλον η

>5 τους πολεμίους, η μη χρωμενους ως αληθώς όλι- Ε

γαρχικούς φανηναι εν αύτψ τω μάχεσθαι, και

άμα χρήματα μη εθελειν εισφερειν, άτε φιλοχρη-

μάτους.

Ού καλόν.

2ο Τί' δε' ; δ πάλαι ελοιδοροΰμεν, το πολυπραγμονεϊν

γεωργοΰντας καΐ χρηματιζόμενους | και πολεμούντας ρ. 552·

αίμα τους αυτούς εν τη τοιαύτη πολιτεία, ή δοκεΐ

ορθώς εχειν ;

Οϋδ' όπωστιοΰν.

25 "Ορα δη, τούτων πάντων τών κακών ει τόδ* μεγι-

στον αΰτη πρώτη παραδέχεται.

Το ποιον ;

Τδ εζεϊναι πάντα τα αυτού άποδόσθαι, και αλλω

κτησασθαι τα τούτου, κα\ άποδόμενον οικειν εν τη

8. ανάγκη ΒεΜβΓ : ανάγκη ΑΠΜ : ανάγκην δίερίι. 12. Γ(!8» Α'ΠΜ :

ογπ. ΑρΓ. 13. Γ^ωι Α ίη ΙΐΐυΓ» Μ : οιη. Π.

ΤΙιε βγΐηξ αηά τυαΙΙίίη^ άτοηβ$, $1ΐη£€ν$ ον $ΗηξΙβ$$. 35 1

553. πόλει μηδέν οντα τών της πόλεως μερών, μήτε χρη- ΚιραΜή

ματιστήν μήτε δημιουργον μήτε Ίππεα μήτε όπλίτην,

αλλα πένητα και απορον κεκλημενον. αοκιμαντμ.

1! Πρώτη, εφη. οεοιιραιίοη,

ι > / οηοβ η

Οΰκουν 8ιακωΧν€ταί γε εν ταις ολιγαρχουμεναις 5 «ρβηάιΗπΛ,

το τοιούτον ου γαρ αν οι μεν υπερπλουτοι ήσαν, οι ραυρει-,

, , 51Ϊ11 βΧ15ΐ5

06 πανταπασι πένητες. ίη ιΐιο

Όρσως.

Ύόδε δε άθρει' άρα οτε πλούσιος ων άνήλισκεν ό

τοιούτος, μάλλον τι τότ ήν όφελος τη πόλει εις α ίο

νυν δη ελεγομεν ; η εδόκει μεν των αρχόντων είναι,

τη δε αλήθεια, οΰτε άρχων οΰτε υπηρέτης ην αυτής,

άλλα. τών ετοίμων άναλωτής ;

ε κ)υτως, εφη εοοκει, ην οε ουοεν αλλο η αναλωτης.

Βούλει ούν, ην & εγώ, φώμεν αυτόν, ώς εν κηρίω 15

κηφήν εγγίγνεται, σμήνους νόσημα, οΰτω και τον

τοιούτον εν οικία κηφήνα εγγίγνεσθαι, νόσημα πό

λεως ;

Πάνυ μεν ούν, εφη, ω Έ,ώκρατες.

Ούκοΰν, ω Άδείμαντε, τους μεν πτηνούς κηφήνας ίο

πάντας άκεντρους ό θεος πεποίηκε, τους δε πεζούς

τούτους ενίους μεν αυτών άκεντρους, ενίους δε δεινά

κέντρα έχοντας ; και εκ μεν τών άκεντρων πτωχοί

Ό προς το γήρας τελευτώσιν, εκ δε τών κεκεντρωμενων

πάντες, οσοι κεκληνται κακούργοι ; 25

Αληθέστατα, εφη.

Αήλον άρα, ήν δ' εγώ, εν πόλει ου αν ϊδ$ς πτω

χούς, οτι εισί που εν τούτω τω τόπω άποκεκρυμμένοι

κλεπται τε καΐ βαλλαντιατόμοι καϊ ιερόσυλοι κα),

πάντων τών τοιούτων κακών δημιουργοί. 3° Μένε*

29· 8α\\αντιατΑμοι Α : βα\\αντιοτήμοι Π : βαΧαντίοτΑμοί Μ3 οοιτ.

ιΗεγε ατε

ρηυρ«Γ5,

ιΗεΓε 3Γ6

35 2 Ρνοηι ί/κ ίνηοπαϋαιΐ Ιο ΙΙιε οΙΐχατοΗηαΙ νιαη.

ΚιρνΜι

VIII.

5Ο0ΚΑΤΒ3,

ΑΟΕΙΜΑΝΤΙΉ.

αηϋ οίΗεΓ

ϋπιηίηαΐδ.

ΤΗε ηιίη

οί Λε ώηο-

«.'Γ.ΐΐίι .!ΐ

ιηαη βίνεί

1)ίη1ι ίο

ιΐιε οΐί-

Αηλον, εφη. ρ. 552-

Τ/ ούν ; εν ταΐς όλιγαρχουμεναις πόλεσι πτωχούς

οϋχ οράς ενόντας ;

Ολίγον γ', εφη, παντας τους έκτος τών άρχόν-

5 των.

Μ?7 ούν οιόμεθα, εφην εγώ, κάϊ κακούργους 7τολ- κ

λοιτ &ν αύταΐς είναι κέντρα έχοντας, ους επιμέλεια

βία. κατεχουσιν αϊ άρχαί ',

Οιόμεθα μεν ούν, εφη.

ίο Αρ' ούν ου δι* άπαιδευσίαν και κακήν τροφην και

καταστασιν της πολιτείας φησομεν τους τοιούτους

αυτόθι εγγίγνεσθαι ;

Φησομεν.

Άλλ' ούν δη τοιαύτη γε τις αν εϊη η όλιγαρχου-

ΐ5 μένη πόλις και τοσαΰτα κακά. έχουσα, ίσως δε και

πλείω.

Σχεδόν τι, εφη.

| Άπειργασθω δη ήμϊν και αύτη, ην δ* εγώ, ή ρ. 553-

πολιτεία, ην όλιγαρχίαν καλούσιν, εκ τιμημάτων

20 έχουσα τους άρχοντας" τον δε ταυττ] ομοιον μετά

ταύτα σκοπώμεν, ως τε γίγνεται οιός τε γενόμενος

εστίν.

Υίανυ μεν ουν, εφη.

Αρ' ούν ώδε μάλιστα εις ολιγαρχικον εκ τού τι-

35 μοκρατικού εκείνου μεταβάλλει ;

Πώί ;

"Οταν αυτού παις γενόμενος το μεν πρώτον ζηλοΐ

τε τον πάτερα καϊ τα εκείνου ίχνη διωκη, έπειτα

αύτον ΐδη εξαίφνης πταίσαντα ώσπερ προς ερματι β

3ο προς ττ} πόλει, και εκχεαντα τά τε αυτού κα\ εαυτόν,

Ι. ΑήΧον, ΐφη ΠΜ : 0111. Λ. 6, 9• ο'ιώμιθα Α2.

8ιιδ/Ήίίοη ο/ ηαεοη αηά τε$€ηΙιη€ηΙ ίο £τβεά. 353

Ρ· 553· η στρατηγησαντα η τιν άλλην μεγάλην άρχην άρζ- Κιρ·ύΗι

5θΟΒΑΤΕ5.

ΑθΕ!ΜΑΝΐυ«.

αντα, είτα εις δικαστηριον εμπεσόντα, βλαπτόμενον

ύπο συκοφαντών, η αποθανόντα η εκπεσόντα η άτι-

μωθεντα κα\ την ούσίαν άπασαν άποβαλόντα.

Εικός γ , εφη. 5

Ίδών δε γε, ω φίλ€, ταύτα καϊ παθών και απο- Ηκ ϊοπ

λεσας τα οντα οεισας, οιμαι, ευσυς επι κεφαλήν ωσει Λ ηιίη«ι

» « λ / μ ι « ? *■ ι λ ι / πι;ιη <ιη(1

Ο εκ του θρόνου του εν τη (αυτού ψυχή φιλοτιμιαν τε ιο

και το θυμοειδες εκείνο, και ταπεινωθείς ύπο πενίας ^Μηΐ.

προς χρηματισμον τραπόμενος γλίσχρως καϊ κατά ίο

σμικρόν φειδόμενος καϊ εργαζόμενος χρήματα ζυλ-

λεγεται. άρ' ουκ οίει τον τοιούτον τότε εις μεν

τον θρόνον εκείνον το επιθυμητικόν τε και φιλο-

χρηματον εγκαθίζειν κα\ μεγαν βασιλέα ποιεΐν εν

εαυτψ τιάρας τε καϊ στρεπτούς κα\ άκινάκας παρα- 15

ζωννύντα ;

"Έγωγ', εφη.

η Το δε γε, οιμαι, λογιστικόν τε καϊ θυμοειδες χαμαι

ένθεν και ένθεν παρακαθίσας ύπ' εκείνω καϊ κατα-

δουλωσάμενος, το μεν ούδεν άλλο εα λογίζεσθαι ίο

ούδε σκοπεΐν άλλ' η οπόθεν εζ ελαττόνων χρημάτων

πλείω εσται, το δε αδ θαυμάζειν και τιμάν μηδέν

άλλο η πλοΰτόν τε κα\ πλουσίους, καϊ φιλοτιμεΐσθαι

μηδ* εφ' ενί άλλω η επ\ χρημάτων κτησει καϊ εάν τι

άλλο εις τούτο φίρη· »5

Ουκ εστ άλλη, εφη, μεταβολή ούτω ταχεΐά τε

και Ισχυρά εκ φιλότιμου νέου εις φιλοχρηματον.

Ε *Α/>* ούν ούτος, ην δ' εγώ, ολιγαρχικός εστίν ;

α

I. ή τιρ Μ : I) την ΑΠ.

II. (νΧΧίγιται Β : ζνλλίγηται ΛΠΜ.

Ι3· το ς : τον ΑΠΜ.

α α

354Τ/ΐ6 ϊηάϊνίάηαΐ αηά ΐΗΐ Ξίαίε αξαϊη.

ΚιρΜϊί

VIII.

5θ€ΚΛΤΕ5,

ΑΟΕΙΜΛΝΤυβ.

Τηε οΐί-

πι&η &η<1

5ΐ3ΐβ Γβ-

5βπιΙ>1β οηβ

ΛποΙηβΓ ίη

ΐΗβΙΓ Ε5ΐί-

ΓηαΙϊοη οΓ

«ββΐΐη :

ίη ΙηβΪΓ

ιοί1ίη£ ηη(1

λνηχδ, ϊη

ιΗείΓ ίνβηι

οί αιΐιίνα-

Ιίοη.

Ή γοΰν μεταβολή αΰτοΰ εξ ομοίου ανδρός εστί ρ. 553

τη πολιτεία, έζ ής ή ολιγαρχία μετεστη.

"Σκοπώμεν δη ει όμοιος αν εΐη.

Έκοπώμεν.

5 Ούκοΰν πρώτον μεν τω χρήματα περί πλείστον

ποιεΐσθαι όμοιος αν εϊη ;

| Πώ? <5' οΰ ; ρ. 554

Και μην τω γε φειδωλός είναι και εργάτης, τάς

αναγκαίους επιθυμίας μόνον των παρ αύτω άπο-

ιο πιμπλάς, τα. δε άλλα άναλώματα μη παρεχόμενος,

άλλα. δουλούμενος τάς άλλας επιθυμίας ως ματαίους.

ΤΙάνν μεν ούν.

Αυχμηρός γε τις, ην δ' εγώ, ων και άπο παντός

περιουσίαν ποιούμενος, θησαυροποϊος άνηρ' ους δη

ΐί κα\ επαινεί το πληθος' η ούχ ούτος αν εΐη 6 τη τοι- Β

αύτη πολιτεία όμοιος ;

'Έ,μοΙ γοΰν, εφη, δοκεΐ' χρήματα γοΰν μάλιστα

έντιμα τη τε πόλει κα\ παρά τω τοιούτω.

Ου γάρ, οίμαι, ην δ' εγώ, παιδεία 6 τοιούτος προσ-

30 εσχηκεν.

Οϋ δοκώ, εφη' οΰ γάρ αν τυφλον ηγεμόνα τοΰ

χορού εστησατο κα\ * ετίμα μάλιστα.

υ, ην ο εγω. τοοε οε σκοπεί κηφηνωοεις επι

θυμίας εν αύτω διά την άπαιδευσίαν μη φώμεν εγ-

25 γίγνεσθαι, τάς μεν πτωχικάς, τάς δε κακούργους, ο

κατεχομενας βία. νπο της άλλης επιμελείας ;

Και μάλ', εφη.

Οίσθ' ούν, ειπον, οι άποβλεψας κατόψει αυτών

τάς κακουργίας ;

22. ίστησατο και ιτίμα μάλιστα. Εν θ|. 5θ1ΐη(Μ(1θΓ : ίστησατο. Κα! ?η

μάλιστα ιί ΑΠΜ.

' Κβ$ρεοΙαΙ>χΙϋγ. '355

εηίοΓοβά

νίηυβ αηά

\νί1Ι ο(ιβ31

\γΗβη Ιιο

ο;ιη.

554· ΠοΓ ; εφη. Κφώΐκ

Είρ τάρ τών ορφανών επιτροπεύσεις, και ει πού

τ£ αυτοίρ τοιούτον ςνμραινει, ωστε πολλής εξουσίας αο^μαν·™.

λαβεσθαι τον άδικεΐν. τπβοΐί-

Αληθή. { ιηαη 1«βρ$

*Α/>' ουί' οΰ τούτω δήλον οτι εν τοις άλλοις ζυμ- ουώάβ,

ρολαιοις ο τοιούτος, εν οις ευοοκιμει οοκων οικαιος οηΐχ»η

η είναι, επιεικεΐ τινϊ (αυτόν βία κατέχει άλλας κακάς

επιθυμίας ενούσας, ου πείθων οτι ουκ άμεινον, ούδ'

ήμερων λόγω, άλλ' ανάγκη κα\ φόβω, περί της άλλης ίο

ουσίας τρέμων ;

Και πανυ γ , εφη.

Και νή Αία, ην δ* εγώ, ώ φίλε, τοις πολλοίς γε

αυτών εΰρήσεις, οταν δεη τάλλότρια άναλίσκειν, τάς

τοΰ κηφήνος ζυγγενεϊς ενούσας επιθυμίας. ι$

Και μάλα, η δ' ος, σφόδρα.

Ουκ άρ άν είη άστασίαστος ο τοιούτος εν εαντώ,

ούδε είς άλλά διπλούς τις, επιθυμίας δε επιθυ-

κ μιών ώς το πολύ κρατούσας άν εχοι βελτίους χει-

ρόνων. 3ο

"Εστίν όντως.

Διά ταΰτα δη, οίμαι, εύσχημονεστερος άν πολ

λών ό τοιούτος είη' όμονοητικής δε και ήρμοσμενης

της ψυχής αληθής αρετή πόρρω ποι εκφεύγοι άν

αυτόν. 25

Αοκεΐ μοι.

Και μήν ανταγωνιστής γε ιδία εν πόλει ό φειδώ- Η\% ιηαιη-

555· λορ | φαύλος η τίνος νίκης η άλλης φιλοτιμίας των <;οηΐ«>ι ; π«

κάλων, χρήματα τε ουκ εσελων ευοοςιας ένεκα και „,οηΐγατ>ά

τών τοιούτων αγώνων άναλίσκειν, δεδιώς τάς επιθυ- 30 ιΗο

14- ινρησης Λ : «V ιΰρήσαί Α5Π : ΐν*υρήσ<α Μ.

Α Ά 2

356 III. Ρνοηι οΙΪ£αη/ΐ}• ίο άαηθίΊ'α^<.

ΚιριιΜκ μίας τάς άναλωτικάς εγείρειν καϊ ζυμπαρακαλεΐν ρ. 555-

επί ξυμμαχίαν τε καϊ φιλονεικίαν, ολίγοις τισιν

8Ο0ΚΑΤΕ5. ΐ λ χ~»Ν ~ \ χχ\€*ν \

ΑηΕ.ΜΑΜτυ5. (αυτού πολέμων ολιγαρχικως τα πολλά ηττάται και

πλουτεΐ.

5 Και μάλα, εφη.

Έτι οΰν, ην δ" εγω, άπιστούμεν μη κατά την ολι-

γαρχουμενην πόλιν Όμοιότητι τον φειδωλόν τε καϊ

χρηματιστην τετάχθαι ; Β

Ουδαμώς, εφη.

ϋεπιοοΓΗογ ίο Αημοκρατίαν δη, ως εοικε, μετά. τούτο σκεπτεον,

οίιΐιεβχ- τινα τε γιγνεται τρόπον, γενομένη τε ποιον τίνα έχει,

αηάΐη- ίν αυ τον του τοιούτου ανορος τρόπον γνοντες παρα-

ΰεβίεάηεκ / λ> > \ . /

οίηιεη στησωμεσ αυτόν εις κρίσιν.

λχιΑ ροϊί- Όμοιως γουν αν, εφη, ημιν αντοις πορευοιμεσα.

"""' 15 ΟύκοΟν, ^ί' δ* β)Ό), μεταβάλλει μεν τρόπον τινα

τοιόνδε ες ολιγαρχίας εις δημοκρατίαν, δι άπληστίαν

του προκείμενου αγαθού, του ώς πλουσιώτατον δεΐν

γίγνεσθαι ;

Πώς δη ;

»° Ατε, οίμαι, άρχοντες εν αύτη ο'ι άρχοντες δια το ο

πολλά κεκτησθαι, ούκ εθελουσιν εϊργειν νόμω των

νέων όσοι αν ακόλαστοι γίγνωνται, μη εζεΐναι αύτοϊς

άναλίσκειν τε κα\ άπολλυναι τα αυτών, ΐνα ώνου-

μενοι τα. τών τοιούτων καϊ εισδανείζοντες ετι πλου-

»5 σιώτεροι καϊ εντιμότεροι γίγνωνται.

ΤΙαντός γε μάλλον.

Ούκούν δηλον ηδη τούτο εν πόλει, οτι πλούτον

τιμαν καϊ σωφροσυνην άμα ίκανώς κτάσθαι εν τοις

πολίταις αδύνατον, άλλ' ανάγκη η τού έτερου άμε- π

3° λεΐν η τού έτερου ;

2φ (. .) &ανάζορτιι Α.

' ϊϊιιο Ρ^υηηΙο' 357

Ρ· 555· 'Ε7Γ4€ίκώ$·, εφη, δηλον. ΚιριώΙκ

Τίαραμελούντες δη εν ταϊς ολιγαρχίαις και εφι-

εντες ακολασταινειν ουκ αγεννεις ενίοτε ανθρώπους λοειμαντι».

πένητας ηνάγκασαν γενέσθαι.

Μάλα γε. 5

Κάθηνται δη, οίμαι, ούτοι εν τη πάλει κεκεντρω- «ΐιοΓεπκιίη

μενοι τβ και εςωπλισμενοι, οι μεν οφειλοντες χρεα, αηά Γοπη »

οι οε άτιμοι γεγονοτες, οι οε αμφότερα, μισουντες τε οΐ^, Γ<ΆάΥ

και επιβουλευοντες τοις κτησαμενοις τα αυτών και Γενοΐυιίοη.

τοις άλλοις, νεωτερισμού ερώντες. «ο

Ε "Εστί ταΰτα.

ΟΊ δε δη χρηματισταΐ εγκύψαντες, οϋδε δοκοΰντες

τούτους όραν, των λοιπών τον αεί ύπείκοντα ενιεντες

άργόριον τιτρώσκοντες, και του πατρός εκγόνονς

ρ. 556· τόκους πολλαπλασίους κομιζόμενοι, | πολύν τον 15

κηφήνα και πτωχον εμποιοΰσι τη πάλει.

ΤΙώς γάρ, εφη, ού πολύν ;

Οΰτε γ' εκείνη, ην δ' εγώ, το τοιούτον κακόν εκ- τ»ο

καομενον εσελουσιν αποσβεννυναι, ειργοντες τα αυτού (,) Γε5ιπκ-

115€ Οί

ρΐΌρει-ψ ;

(ϊ) οοη-

ΙΓ3015 (Ο

οπτ) τις βουλεται τρεπειν, ουτε τηοε, η αυ κατά ετε- 2ο υ,,.^

ρον νόμον τα τοιαύτα λύεται.

Κατά δ») τίνα ;

Οί μετ' εκεΐνόν εστι δεύτερος καΐ άναγκάζων ^"^.^

αρετής επιμελεΐσθαι τους πολίτας. εάν γαρ επι ο«ηη5&.

τω αύτοϋ κινδύνω τα πολλά τις τών εκουσίων ςνμ- 25

Β βολαίων προστάττη ξυμβάλλειν, χρηματίζοιντο μεν

αν ήττον άναιδώς εν τη πάλει, ελάττω δ' εν αύτη

φύοιτο τών τοιούτων κακών οΐων νυν δη εϊπομεν.

Και πολύ γε, η δ' ος.

ΝΟν δε γ', εφην εγώ, δια πάντα τα. τοιαύτα τους 30

μεν δη αρχόμενους ούτω διατιθεασιν εν τη πάλει οι

Τ/ΐί οΙίξαηΗ^ι /αΙΙε $ϊ{&.

άρχοντες" σφάς δε αυτούς και τούς αυτών—άρ' ού ρ. 556·

τρυφώντας μεν τούς νέους και άπονους καΐ προς τα.

του σώματος κα\ προς τα. της ψνχής, μαλακούς δε

καρτερεϊν προς ήδονάς τε και λύπας καϊ αργούς ; ο

5 Τ7 μην ;

Αυτούς δε πλην χρηματισμού των άλλων ήμελ-

ηκότας, και ούδεν πλείω επιμελειαν πεποιημενους

άρετης η τούς πένητας ;

Ού γαρ οδν.

ίο Ούτω δη παρασκευασμένοι οταν παραβάλλωσιν

άλληλοις οι τε άρχοντας κα\ οι αρχόμενοι η εν οδών

πορείαις η εν άλλαις τισϊ κοινωνίαις, η κατά θεωρίας

η κατά στρατείας, η ζύμπλοι γιγνόμενοι η συστρα-

τιώται, η καϊ εν αύτοΐς τοις κινδύνοις άλληλους Ό

'5 θεώμενοι μηδαμη ταύτη καταφρονώνται οι πένητες

ύπο τών πλουσίων, αλλά πολλάκις Ισχνός άνηρ

πένης, ηλιωμενος, παραταχθείς εν μάχη πλουσίω

εσκιατροφηκότι, πολλάς εχοντι σάρκας άλλοτρίας,

ΐδη άσθματος τε καϊ άπορίας μεστόν, άρ' οϊει αύτον

2ο ούχ ηγεισθαι κακία, τη σφετερα. πλουτεΐν τούς τοι

ούτους, καϊ άλλον άλλω παραγγελλειν, οταν Ιδία.

ξυγγίγνωνται, οτι άνδρες ημέτεροι εισι *παρ ούδεν ; Ε

Εδ οίδα μεν ούν, εφη, εγωγε, οτι ούτω ποι-

οΰσιν.

25 Ούκοϋν ωσπερ σώμα νοσώδες μικρας ροπής

έξωθεν δεϊται προσλαβεσθαι προς το κάμνειν, ενίοτε

δε και άνευ τών εξω στασιάζει αύτο αύτω, ούτω δη

καϊ η κατά ταύτά εκείνω διακείμενη πόλις άπο σμι-

ΐ8. ϊχοντι Λ Μ : ϊχοντα Π.

22. παρ' ούίίΐ/ ς|. ΒβίΐΟΓ : γαρ ονβΐνΛΠΜ : γρ. οί ήμίτιροι πλούσιοι ιίσιν

οίδίκ ϊιτΐ£., 3ΐςυο 1(3. Μ ΟΟΓΓ.

Τ!ΐ6 άβηιοίκαΐΐο τβνοίηέΐοη. 359

Ρ· 556· κράς προφάσεως, έξωθεν επαγόμενων η τών έτερων ΚιρΜκ

>>->·. / /χ VIII.

εζ ολιγαργρυμενης πόλεως συμμαχιαν η των έτερων

εκ οημοκρατούμενης, νοσεί τε και αυτη αυτη μάχεται, αοε.μα!.™».

ενίοτε δε και άνευ των εξω στασιάζει ;

Ρ· 557- | Και σφόδρα γε. 5

Αημοκρατία δη, οιμαι, γίγνεται, οταν οί πένητες δοΛ »

νικήσαντες τους μεν αποκτεινωσι των έτερων, τους αηά η&ιηκ

οε εκραλωσι, τοις οε λοιποις ες ισου μεταοωσι πολι- ΐτΆΟγ.

τείας τε κα\ άρχων, κα\ ως το πολύ άπο κλήρων αί

άρχαι εν αύτη γίγνονται. ·°

"Εστί γάρ, *φη, αυτη η κατάστασις δημοκρατίας,

εάν τε καϊ δι οπλών γενηται εάν τε κα\ δια φόβον

ύπεξελθόντων των έτερων.

Ύίνα δη ούν, ήν δ' εγώ, ούτοι τρόπον οικοΰσι ;

Β καϊ ποία τις η τοιαύτη αύ πολιτεία; δηλον γάρ ΐδ

οτι ό τοιούτος άνηρ δημοκρατικός τις άναφανη-

σεται.

Αηλον, εφη.

Ούκούν πρώτον μεν δη ελεύθεροι, και ελευθερίας

η πόλις μεστή κα\ παρρησίας γίγνεται, κα\ εξουσία 2ο

εν αύτη ποιεϊν ο τί τις βούλεται ;

Αεγεταί γε δη, εφη.

"Οπου δε γε εξουσία, δηλον οτι ιδίαν έκαστος άν θβπι<κΓ»ον

κατασκευήν του αυτού βιου κατασκευαζοιτο εν αυτη, ιηαηίοάο

» * » / 35 1ίΙ(ε5,

ητις εκαστον αρεσκοι. »5 »η<ι λ««-

Αηλον. ^ Λ(ί

€ ΪΙαντοδαποι δη άν, οιμαι, εν ταύτη τη πολιτεία ^,ί"ιοί

μάλιστ εγγίγνοιντο άνθρωποι.

Πώς γάρ ου; »Λωΐοο».

ΙΟ. γίγνονται χνι : γίγκωνται ΑΠΜ.

12. φόβο» Α'^Μ : φόβων ΑΠ.

36ο ΤΗέ οΗαναοΙέτίίΙίοε ο/ άβηιοοταχγ.

VIII.

5θ<ΙΚΛΤΕ3,

ΑοείΜΑΝτυΒ.

Γαΐΐβ ίηΐο

Κινδυνεύει, ην δ' εγώ, καλλίστη αυτή των πολι- ρ. 55"·

τειών είναι' ώσπερ ίμάτιον ποικίλον πάσιν άνθεσι

πεποικιλμενον, οΰτω και αΰτη ττασιν ηθεσι πεποι-

κιλμενη καλλίστη αν φαίνοιτο' κα\ ϊσως μεν, ην

5 δ* εγώ, και ταύτην, ώσπερ ο'ι παίδες τβ καϊ αί

γυναίκα τα. ποικίλα θεώμενοι, καλλίστην αν πολλοί

κρίνειαν.

Και μάλ', εφη.

Και εστί γε, ω μακάριε, ην δ' εγώ, επιτηδειον η

ίο ζητειν εν αυτί) πολιτείαν.

"Οτι πάντα γενη πολιτειών έχει διά την εζουσ'ιαν,

κα\ κινδυνεύει τω βουλομενω πάλιν κατασκευάζειν,

ο νυν δη ήμεΐς εποιονμεν, άναγκαΐον είναι εις δη-

ΐ5 μοκρατονμενην ελθάντι πάλιν, ος αν αυτόν άρεσκη

τρόπος, τούτον εκλεζασθαι, ώσπερ εις παντοπώλιον

άφικομενω πολιτειών, καϊ εκλεζαμενω οΰτω κατοι-

κίζειν.

20

Ισως γοΰν, εφη, ουκ άν άποροι παραδειγμάτων. Ε

Το δε μηδεμίαν ανάγκην, είπον, είναι άρχειν εν

ταύτη τη πάλει, μηδ' άν τ)? ικανός άρχειν, μηδε αύ

άρχεσθαι, εάν μη βούλη, μηδε πολεμεΐν πολεμούν-

των, μηδε ειρηνην άγειν τών άλλων άγάντων, εαν

μη επιθυμης ειρήνης, μηδε αδ, εάν τις αρχειν νάμος

25 σε διακωλύη η δικάζειν, μηδέν ήττον και αρχειν κα\

δικάζειν, εάν αύτω σοι επίη, | άρ" ου θεσπέσια κα\ ρ. 558·

ηδεϊα η τοιαύτη διαγωγή εν τω παραυτίκα ;

"Ισως, εφη, εν γε τούτω.

24. ιιτίθυμης ςχν (πιθυμύ ΑΠΜ.

35· ^ΡΧ"" * : "ΡΧΠ' ΑΜ : αρχΐ* βχ «"Ρ*"}* ίκΙΙΙΠ» Π.

26. δίκαζαν Ζ : δικάζης ΑΠ2Μ : δικάζια ΠρΓ.

27. τοιαύτη Π : αΰτη ΑΜ.

Τ/ιβ ηαΐηνε αηά οΗ^ίη ο/ ΐΗε άύηιοα-αΐη ηιαη. 361

ρ. 558· Τι δε' ; η πραότης (νιων των δικασθεντων οϋ Λν/«Μν

κομψή ; η οΰττω είδες (V τοιαύτη πολιτεία, άνθρώ-

11/1/ Λ ' + ι « · £, \ 300ΑΤΕ5,πων καταψηφισσεντων θανάτου η φυγής, ουοεν ΑοϊΐΜΑκτυί.

ήττον αυτών μενόντων τε και αναστρεφόμενων εν

μεσω, καϊ ώς οΰτε φροντίζοντος οΰτε όρώντος ού- 5

δενός περινοστει ώσπερ ηρως ;

Και πολλούς γ', εφη.

Β Ή δε συγγνώμη κα\ οΰδ' όπωστιοΰν σμικρολογία αιι

αυτής, αλλα καταψρονησις ων ημείς ελεγομεν σεμ- οίοτάα

νυνοντες, οτε την πολιν ωκιζομεν, ως ει μη τις ίο

€ η η> / ι ' ν ν»* / »^ 1πιπιρ1«1υπερρερλημενην ψυσιν εχοι, ουποτ αν γένοιτο ανηρ υη<ΐβΓίοοΐ

αγαθός, ει μη παις ων ευθύς παίζοι εν καλοΐς και

επιτηδεύοι τα. τοιαύτα πάντα, ως μεγαλοπρεπώς

καταπατησασ απαντ αυτά. ούδεν φροντίζει, έζ

όποιων αν τις επιτηδευμάτων επί τα πολιτικά Ιών «5

πράττη, άλλα τίμα, εάν φη μόνον εΰνους είναι τ<5

€ πληθει ;

Πάνυ γ', εφη, γενναία.

Ύαυτά τε δη, εφην, εχοι άν καΧ τούτων άλλα

άδελφά δημοκρατία, και εϊη, ως εοικεν, ηδεΐα πολι- »ο

τεία και άναρχος και ποικίλη, ισότητά τινα ομοίως

ϊσοις τε κα\ άνίσοις διανεμουσα.

Και μάλ', εφη, γνώριμα λέγεις.

Λσρει οη, ην ο εγω, τις ο τοιούτος ιοια. η πρώ

τον σκεπτεον, ώσπερ την πολιτείαν εσκεψάμεθα, τίνα 3$

τρόπον γ'ιγνεται ;

Ναι, εφη.

Άρ' οΰν ούχ ωδε ; του φειδωλού εκείνου καϊ ολι-

I. κατ ΐνίων ς), 5(ΒρΗ&ηιΐ5.

Ι4· καταπατησασ' ς ςοιτ. : καταπάτησα! ΛΠΜ. Άπαντ αΰτα Α : άπαντα

ταντα ΠΜ,

ΐ8. γνναία Μ: γνναια ΑΠ. 19. ταΰτά τι Π: ταντατά τ» Α: ταντα Μ.

36 2 ΤΑϋ ηβ€65$ακ)ΐ αηά Ηηη€0€$$ατγ άέ$ίτ6$ αηάρΙϋα$ηη;5.

Κιρ*Ηκ γαρχικού γενοιτ' αν, οίμαι, υίος ΰπο τωπατρϊ τεθραμ- ρ. 558•

VII*• /»->,>//) ο

μένος (ν τοις εκείνου ησεσιν ;

ΑοκίΜΑΜτυ». 1 1 γαρ ου ;

Β/α δη κα\ ούτος άρχων των εν αύτώ ηδονών, οσαι

5 άναΧωτικαϊ μεν, χρηματιστικά! δε μη' αι δη ουκ

άναγκαΐαι κεκληνται—

Αηλον, εφη.

ννΐιίοΐι Βουλεί ούν, ην δ' εγώ, Ίνα μη σκοτεινώς διαλεγώ-

.ΐΓε ιΐκ:

ηκβ53αΓχ μέθα, πρώτον ορισώμεθα τάς τε αναγκαίους επιθυμίας

αηά λνΗίοΙι χ ,

ιΐιβ αη- ίο και τας μη ;

ρΐβο5ΜΓβ5? οουλομαι, η ο ος.

Ν«οο35αΐ7 Ούκοΰν ας τε ουκ αν οίοί τ ειμεν άποτρεώαι,

ηοΐ \κ βοι δικαίως αν άναγκαΐαι καλοΐντο, καΐ οσαι άποτελου- Ε

π<1 οί, ' , / \ . . /

μεναι ωφελοΰσιν ημάς ; τούτων γαρ αμφοτέρων

'5 εφίεσθαι ημών ττ} φύσει ανάγκη, η ου;

ΚαΙ μαλα.

Αικαίως δη | τούτο επ' αύταϊς εροϋμεν, το άναγ- ρ. 559•

καΐον.

Αικαίως.

ίο Ύί δαί ; ας γε τις άπαλλάζειεν αν, ει μελετώ έκ

νέου, κα\ προς ούδεν άγαθον ενούσαι δρώσιν, αι δε

καϊ τουναντίον, πάσας ταύτας ει μη αναγκαίους φαϊ-

μεν είναι, άρ' ου καλώς αν λεγοιμεν ;

Καλώί μεν ούν.

'ϊ ΥΙροελώμεθα δη τι παράδειγμα εκατέρων, αι ε'ισιν,

ΐνα τυπω λαβωμεν αύτας ;

Ούκοΰν χρη.

Αρ' οδν ούχ ή τού φαγεϊν μέχρι ύγιείας τε καϊ

εύεζίας καϊ αυτού σίτου τε καϊ όψου αναγκαίος αν εϊη; β

12. αν Μ νίηά. Ε : οιτι. ΑΠ.

£2. άναγκαΐουι II Μ : άναγκαΐαι Α (?) Βρτ. 29- άναγκαίωί Π.

Ρ· 559· Οίμαι. ΚιβιιΗίί

VIII.

Ή μΑν γε που τοΰ σίτου κατ άμφότερα αναγκαία,

η τε ωφέλιμος }) τε μη παυσαι ζωντα ουνατη. αοειμαν™».

Να/.

Ή θβ οψου, ει 7Γ»7 τίνα ώφελίαν προς εύε^ίαν 5 *>υΐ &β

, ίη<:1υΐ£«1

παρέχεται. ΐοοχοβυ,

Πάνυ οΰ^.

Τ/ δε' ; η 7Γ6/>α τούτων και άλλοίων εδεσμάτων η

τοιούτων επιθυμία, ουνατη οε κολαζομενη εκ νεων «αιϊη£αη<ι

και παιοευομενη εκ των πολλών απαλλαττεσσαι, και ιο

βλαβερά, μεν σώματι, βλαβερά δε ψυχή πρός τε

€ φρόνησιν και το σωφρονεϊν, αρά γε ορθώς ουκ

άναγκαία άν καλοΐτο ;

Όρθάτατα μεν ούν.

Ούκοΰν και άναλωτικάς φώμεν είναι ταύτας, εκεί- >ί

νας δε χρηματιστικάς διά το χρησίμους προς τά εργα

είναι ;

Τί μην ;

Οΰτω δη και περί άφροδισίων και τών άλλων

φησομεν ; *ο

Ούτως.

*Αρ' ούν κα\ ον νυν δη κηφήνα ώνομάζομεν, τού

τον ελεγομεν τον τών τοιούτων ηδονών κα\ επιθυ

μιών γεμοντα κάϊ άρχόμενον ύπο τών μη άναγκαίων,

ν τον δε ύπο τών άναγκαίων φειδωλόν τε καΐ ολιγαρ- ι·,

χικόν ;

Άλλα τί μην ;

ΥΙάλιν τοίνυν, ην δ' εγώ, λεγωμεν, ώς εζ ολιγαρ

χικού δημοκρατικός γίγνεται. φαίνεται δε μοι τά γε

πολλά ώδε γίγνεσθαι. 3°

3· μη ς : ογπ. ΑΠΜ.

364 Ρτοηι ΐΗΰ οΐϊξαηΐιίοαΐ ίο ΙΙιε άοηο€ταΙίεαΙ ηιαιι.

VIII.

δοΟΚΛΤΚβ,

ΑθΒΙΜΛΝΤυ&.

Πιε χονιηβ

ο1ί§αη:Η ίι

1«1 &νιαγ

Κα ν/'ύά

θ5$οείαιε&.

ΤΗίΓΪ 3Γε

αΐΐίε: (ο

είΙΙιβΓ ρβπ

οί Μ«

παΙίΗε.

Πώς ; ρ· 559

"Οταν νέος τεθραμμένος, ως νυν δη έλέγομεν,

άπαιδεύτως τε και φειδωλώς γεύσηται κηφήνων

μέλιτος, και ξυγγένηται αϊθωσι θηρσϊ καΐ δεινοΐς,

5 παντοδαπάς ήδονάς κα\ ποικίλας και παντοίως έχου

σας δυναμένοις σκευάζειν, ένταΰθά που οίου είναι

αρχήν αύτφ μεταβολής ^ ολιγαρχικής της εν εαυτώ Ε

€Ϊρ δημοκρατικήν.

Πολλτ) ανάγκη, εφη.

ίο Άρ' ούν, ώσπερ ή πόλις μετέβαλλε βοηθησάσης

τφ έτέρψ μέρει ζυμμαχίας έξωθεν, όμοιας όμοίω,

ούτω και ό νεανίας μεταβάλλει βοηθοΰντος αυ είδους

επιθυμιών έξωθεν τφ έτέρψ των παρ έκείνω, ζυγ-

γενοΰς τε και όμοιου ;

•5 ΥΙαντάπασι μεν ούν.

Και εάν μεν, οϊμαι, άντιβοηθήση τις τφ εν εαυτω

ολιγαρχικω ζυμμαχία, η πόθεν παρά του πατρός η

και των άλλων οικείων, | νουθετουντων τε καί κακι- ρ. 560.

ζόντων, στάσις δη καί άντ'ιστασις κα\ μάχη εν αύτω

3ο προς αυτόν τότε γ'ιγνεται.

Τ> >ι μην;

Και ποτέ μεν, οίμαι, τό δημοκρατικόν υπεχώ

ρησε τω ολιγαρχικω, και τίνες τών επιθυμιών αί

μεν διεφθάρησαν, α'ι δε καί εζέπεσον, αιδοΰς τινός

25 εγγενομενης εν τη του νέου ψνχη, καί κατεκοσμήθη

πάλιν.

ΤΊγνεται γάρ ένίοτε, εφη.

Αύθις δέ, οιμαι, τών έκπεσουσών επιθυμιών άλλαι

ύποτρεφόμεναι ξυγγενεΐς δι άνεπιστημοσύνην τροφής β

3ο πατρός πολλαί τε καί ΙσχυραΧ έγένοντο.

Φιλίΐ γονν, εφη, ούτω γίγνεσθαι.

ΤΙιε ΐηειιτηζΗοη ο/ 11ΐ€ άε5ΐη$. 3^5

ρ. 560. Ούκούν εΐλκυσάν τε προς τάς αύτάς ομιλίας, και ΚφΜκ

λάθρα ζυγγιγνόμεναι πλήθος ενετεκον.

Τι ιι μην ;

Ύελευτώσαι δη, οΐμαι, κατελαβον την του νεου

της ψυχής άκρόπολιν, αισθόμεναι κενήν μαθημάτων 5

τε και επιτηδευμάτων καλών κα\ λόγων αληθών, οι

Ο δη άριστοι φρουροί τε κα\ φύλακες εν ανδρών θεο

φιλών εΙσ\ διανοίαις.

Και πολύ γ , εφη.

Ψευδείς δη και αλαζόνες, οίμαι, λόγοι τε κα\ δόζαι ίο

άντ εκείνων άναδραμόντες κατεσχον τον αύτον τόπον

VIII.

δοαίΑΤΕβ,ΑΟΕ1ΜΑΝΤΙΤ3.

του τοιούτου.

"Σφόδρα γ', εφη.

Άρ' ούν ου πάλιν τε ε'ις εκείνους τους λωτοφάγους ΤΗβ ρι-ο-

ελσων ψανερως κατοικεί, και εαν παρ οικείων τις 15 οΗβαι^ο

βοήθεια τφ φειδωλω αυτού της ψυχής αφικνηται, ιΌι<ι ίη «η

κλήσαντες οι αλαζόνες λόγοι εκείνοι τας του βα

σιλικού τείχους εν αύτω πύλας ούτε αυτήν την ζυμ-

Ό μαχίαν παριάσιν, ούτε πρέσβεις πρεσβυτέρων λόγους

ιδιωτών εισδεχονται, αυτοί τε κρατοΰσι μαχόμενοι, »ο

κα\ την μεν αιδώ ηλιθιότητα ονομάζοντες ώθούσιν

εζω άτίμως φυγάδα, σωφροσύνην δε άνανδρίαν κα

λούντες τε κα\ προπηλακίζοντες εκβάλλουσι, μετριό

τητα δε καϊ κοσμίαν δαπάνην ώς άγροικίαν καΧ άνε-

λευθερίαν ούσαν πείθοντες ύπερορίζουσι μετά πολλών 25

κα\ ανωφελών επιθυμιών ;

"Σφόδρα γε.

Τούτων δε γε που κενώσαντες και καθηραντες την

Ε τού κατεχομένου τε ΰπ' αυτών κα\ τελουμένου ψυχήν

μεγάλοισι τελεσι, το μετά τούτο ηδη ΰβριν κα\ άν- 30

2ο. Ιδιωτών Μδδ. : βι' &τωο ς). ΒαύΗαιτι.

366 ΤΗε ραναύΐβ ο/ ί/ΐ£ ρτοάϊχαΐ.

VIII.

5θ€ΒΑΤΕ5,

ΑοΕΙΗΑΝΤυβ.

Ηβ Υκ-

0ΟΓΠ65 α

Γάλε ; 1>υ(

αίδο

5θΓηεΐίπιε:

5(ορ5 5&ΟΠ

ΙΠ ΗίϊΟΛΓββΓ

βηά" βίν«5

νιαγ ίο

ρ1βα5ΐΐΓβ5

βοοά αηά

Γιαά ίικΙίΓ-

ΓβΓεηΐΙχ.

Ηβ Γβ]εβΐ5

βΐΐ ηάνίββ,

αρχίαν και άσωτίαν και άναίδειαν λαμπράς μετά ρ. 56°.

πολλού χορού κατάγουσιν εστεφανωμενας, εγκωμιά

ζοντας καΐ ύποκοριζόμενοι, ύβριν μεν εύπαιδευσίαν

καλούντες, άναρχίαν δε ελευθερίαν, άσωτίαν δε

5 μεγαλοπρεπειαν, άναίδειαν δε άνδρείαν. | &ρ ούχ ρ. 561.

ούτω πως, ήν δ' εγώ, νεος ων μεταβάλλει εκ του εν

άναγκαίοις επιθυμίαις τρεφομένου την των μη αναγ

καίων καΐ ανωφελών ηδονών ελευθερωσίν τε κα\

άνεσιν ;

αι μαλα γ , η ο ος, εναργως.

Ζη δη, οίμαι, μετά ταύτα ό τοιούτος ούδεν μάλλον

εις άναγκαίους η μη άναγκαίονς ηδονάς άναλίσκων

καΐ χρήματα καΐ πόνους κα\ διατριβάς· άλλ' εάν

ευτυχής ή καΐ μη περα εκβακχευθη, άλλά τι κα\

• 5 πρεσβύτερος γενόμενος του πολλοΰ θορύβου παρελ- Β

θόντος μερη τε καταδεζηται τών εκπεσόντων καϊ τοις

επεισελθούσι μη ολον εαυτόν ενδω, είς Ισον δη τι

καταστήσας τάς ήδονάς διάγει, ττ) παραπιπτούση

άεϊ ώσπερ λαχούση την εαυτού άρχην παραδιδούς,

2ο εως άν πληρωθη, και αύθις άλλη, ούδεμίαν άτιμάζων,

άλλ' εζ Ίσου τρεφων.

ΥΥάνυ μεν ούν.

Και λόγον γ , ην δ' εγώ, άληθη ου προσδεχόμενος

ούδε παριε\ς εϊς το φρούριον, εάν τις λεγη, ώς α'ι μεν

25 εισι τών καλών τε και άγαθών επιθυμιών ηδοναί, αϊ α

δε τών πονηρών, κα\ τας μεν χρη επιτηδεύειν καΐ

τιμάν, τάς δε κολάζειν τε καΙ δουλοΰσθαι' άλλ' εν

πάσι τούτοις άνανεύει τε και Όμοιας φησιν άπάσας

είναι κα\ τιμητεας εζ Ίσου.

3° Σφόδρα γάρ, εφη, ούτω διακείμενος τούτο δρα.

7· <<Γ την Π. 1 4· ιΰτνχηί β ΑΜ : (ΰτνχηι Π : ιντυχη <] : ιντνχήστ) ς], Μηάν.

Ζ,ΐδβτΙγ, εςιιαίΐίγ, »ιιι/ίι/οη?ιί/^>. 3^7

ρ. 56 1. Ούκούν, ην δ' εγω, και διαζη το καθ* ημεραν ούτω ΚφΛΙκ

χαριζόμενος τη προσπιπτουση επιθυμία, τότε μεν

Λ ' \ \ / ? /Ι 5^ ' 5» Λ Ν 500ΚΛΤΕ8,

μεσυων και καταυλουμένος, αυσις οε υοροποτων και αοειμαν™».

ϋ κατισχναινόμενος, τότε δ' αύ γυμναζόμενος, εστί δ' ρα»ίηΒ Ηίβ

οτε αργών κα\ πάντων αμελών, τότε δ' ως εν φίλο- 5 αΐιβπιαίίοη

/ ι , , , Γγοπι οηβ

σοφία διατριβών πολλάκις δί πολιτεύεται, και εχΐΓβπιβ ιο

αναπηοων ο τι αν τύχη λέγει τε και πράττει" καν

ποτέ τινας πολεμικούς ζηλώση, ταύτη φέρεται, η

χρηματιστικούς, επ\ τοΰτ' αύ' καϊ οντε τις τάζις

ούτε ανάγκη επεστιν αύτοΰ τψ βίω, άλλ' ηδυν τε δη ίο

καϊ ελευθεριον κα\ μακαριον καλών τον βίον τούτον

χρηται αύτω δια. παντός.

Ε ΥΙαντάπασιν, ή δ' ος, διεληλυθας βίον ισονομικοΰ

τίνος ανδρός.

ΟΙμαι δε γε, ην δ' εγω, καϊ παντοδαπόν τε καϊ 15 Ηβ ΐι

πλείστων ησων μεστον, και τον καλόν τε και ποι- ι,υΐίΐι

κιλον, ωσπερ εκεινην την πολιν, τούτον τον ανορα βρίΐοηιε.•

είναι• ον πολλοί αν κα\ πολλα.1 ζηλώσειαν του βίου,

παραδείγματα πολιτειών τε κα\ τρόπων πλείστα εν

αυτώ έχοντα.

Ούτος γάρ, εφη, εστίν.

ρ. 562. Τί ούν ; τετάχθω ημϊν κατά | δημοκρατίαν 6 τοι

ούτος άνηρ, ως δημοκρατικός ορθώς αν προσαγορευ-

όμενος ;

Ύεταχθω, εφη. «5

Ή καλλίστη δη, ην δ' εγώ, πολιτεία τε καϊ ό Τγπιηηχ

κάλλιστος ανηρ λοιπά αν ημιν ειη οιελσειν, τυραν- «χπιηι.

νίς τε και τύραννος.

1. τότ€ μϊν ΠΜ : τό μίν Α.

ΐ6. τον κάΚαν . . . ποίκιλαν ΑΠΜ : των κάλων . . . ποικίλων ♦ (βΐ ('].

\ν. Η. ΤΙιοΓηρδοη).

21. οΖτος Α'Π : οίτ(ο>) Α (?) : οΖτωι Μ.

368 IV. Ρτοηι ώ>?>ιθίνα€)' ίο Ιγκαηηγ.

ΚφιΙΙη

VIII.

5(ΚΚΑΤΕ5,

ΑΟΕΙΜΑΝΤυΒ.

ΤΗβ

ίη53ΐίαΙ>1ε

(ΙεδΪΓβ οί

ετεαίει α

ϋεπιαηό! Γογ

άεπιοοΓαογ,

&ηά (Ηβ

ίη53(ί3ΐ>1ε

ύβϊίΓβ οί

ίτεείίοιη

ϋεηιαηιΐ

Γογ ιχ-

πηηγ.

Κομιδη γ', εφη. ρ· 562·

Φί/)€ δ^, τί? τρόπος τυραννίδος, ώ φίλε εταίρε,

γίγνεται ; οτι μεν γαρ εκ δημοκρατίας μεταβάλλει

σχεδόν δηλον.

5 Αηλον.

'Α/ο' οί5ι> τρόπον τίνα. τον αύτον εκ τε ολι

γαρχίας δημοκρατία γίγνεται και εκ δημοκρατίας

τυραννίς ; Β

Πώί ;

ίο *0 προύθεντο, ην δ* εγώ, αγαθόν, και δι ου η

ολιγαρχία καθίστατο — τοΰτο δ' ην [ύπερ^πλοΰτος'

η γάρ ;

Ναι.

Ή πλούτου τοίννν απληστία και ή των άλλων

1 5 αμέλεια δια χρηματισμον αύτην άπώλλυ.

Άληθη, εφη.

' Α.ρ ούν και ο δημοκρατία ορίζεται αγαθόν, η τού

του απληστία και ταυτην καταλύει ;

Αε'γεις δ' αύτην τί όρίζεσθαι ;

20 Ύην ελευθερίαν, εϊπον. τοΰτο γάρ που εν δημο-

κρατουμενη πόλει άκούσαις αν ώς εχει τε κάλλιστον ο

και δια ταύτα εν μόνη ταύτη άζιον οικεΐν όστις φύσει

ελεύθερος.

Αεγεται γάρ δή, εφη, και πολύ τοΰτο το ρημα.

25 Άρ' ούν, ην δ' εγώ, οπερ ηα νΰν δη ερων, ή τοΰ

τοιούτου άπληστία καϊ η των άλλων αμέλεια και

ταύτην την πολιτείαν μεθίστησί τε και παρασκευάζει

τυραννίδος δεηθηναι ;

Πώρ ; εφη.

II. ΰτΓί'ρττλουτοι (νβΐ ίπιρ πλούτοι) ΛΠΜ : ϊπιπλοντος ν: π\οΰτο{ ΥΊηά.

Υ (3ο1ιηεί<ίει·) : τοΰτο θ' ην *πην πλοΟτοΓ Ο), Ο.

ΤΗ,ί βχΙνο)ΐ€ ο/ Ιΐ&Ηγ, 3^9

ρ. 562. "Οταν, οίμαι, δημοκρατούμενη πόλις ελευθερίας ΚιρηΜπ

ΐ> οιψησασα κακών οινοχόων προστατουντων τυχη, και

πορρωτερω του οεοντος άκρατου αυτής μεουσση, λοειμαντ.;*.

τους άρχοντας δη, αν μη πάνυ πράοι ώσι καΧ πολλην

παρεχωσι την ελευθερίαν, κολάζει αΐτιωμενη ως μια- 5

ρους τε καΐ ολιγαρχικούς.

Αρώσι γάρ, εφη, τούτο.

Ύούς δε γε, είπον, των άρχόντων κατηκόους προ- ΤτπΑονα

πηλακιζει ως εθελόδουλους τε και ουδέν οντάς, τους πκκιηδ

αηαΓοΗχ.

άρχοντας μεν άρχομενοις, άρχομενους δε άρχουσιν ίο

ομοίους ιδία. τε καϊ δημοσία επαινεί τε και τιμα.

Ε άρ ουκ άνάγκη εν τοιαύτη πάλει επί πάν το της

ελευθερίας ιεναι ;

Πώ? γάρ οΰ ;

Και καταδύεσθαί γε, ην θ' εγώ, ω φίλε, εις τε τάς ·δ

Ιδίας οικίας κα\ τελευτάν μέχρι των θηρίων την άν-

αρχίαν εμφυομενην.

ΐΐώς, ή δ' ος, το τοιούτον λεγομεν ;

Οίον, εφην, πάτερα μεν εθίζεσθαι παιδί ομοιον

γίγνεσθαι κα\ φοβεϊσθαι τους υ'ιεϊς, υΐον δε πατρί, *°

και μητε αισχύνεσθαι μητε δεδιεναι τους γονέας, ίνα

ρ. δ63· δϊ) ελεύθερος η' μετοικον \ δε άστφ καϊ άστον μετ

οικώ εζισούσθαι, καϊ ζενον ωσαύτως.

Τίγνεται γάρ ούτως, εφη.

Ύαύτά τε, ην δ' εγώ, και σμικρά τοιάδε άλλα 25 πιε ϊηνοι-

, κ -, / , , / , ν δίοη οί αΙΙ

γιγνεται' οιοασκαλος τε εν τω τοιουτω φοιτητας 5οοίϊΐ ι-ε-

φοβεϊται και θωπενει, φοιτηται τε διδάσκαλων ολι-

γωρούσιν, ούτω δε καϊ παιδαγωγών καϊ ολως οί μεν

νεοι πρεσβυτεροις άπεικάζονται και διαμιλλώνται καϊ

εν λόγοις και εν εργοις, οί δε γέροντες ζυγκαθιεντες ?ο

η τοις νεοις ευτραπελίας τε και χαριεντισμοΰ εμπί-

Β 1>

37°

ΚιραΜίί

VIII.

500ΒΑΤΕ8,

ΑϋΕΙΜΑΝΤυδ.

ΡΓ«β<1θΠ1

ηπιοηβ ΐΗβ

ηηίιηαΐί.

Νο 1α\ν,

ηο αιιιΐιο-

πΐχ.

εηάίη£ ινίΐΗ ίηίοΐίταηοβ ο/ αΐί εοηΐτοΐ.

πλανται, μιμούμενοι τους νιους, Ίνα δη μη δοκώσιν Ρ• 563

αηδείς είναι μηδέ δεσποτικοί.

ΤΙανυ μεν οδν, εφη.

ο 06 γε, ην ο εγω, εσχατον, ω ψιλέ, της ελευ-

5 θερίας του πλήθους, όσον γίγνεται εν τη τοιαύτη

πάλει, όταν δη οι εωνημενοι και α'ι εωνημεναι μηδέν

ήττον ελεύθεροι ώσι των πριαμενων. εν γυναιξί δε

προς άνδρας καϊ άνδρασι προς γυναίκας οση η ισο

νομία κα\ ελευθερία γίγνεται, ολίγου επελαθόμεθ'

ίο ειπεϊν.

Ούκοΰν κατ Αισχύλον, εφη, εροΰμεν ο τι νυν ο

ηλσ επι στόμα;

Πάνυ γε, ειπον' καϊ εγωγε ούτω λεγω' το μεν

γαρ των θηρίων των ύπο τοις άνθρωποις οσω ελευ-

• 5 θερωτερα εστίν ενταύθα ή εν άλλη, ουκ αν τις πει-

θοιτο άπειρος. άτεχνώς γαρ αΐ τε κυνες κατά την

παροιμίαν ο'ιαίπερ α'ι δεσποιναι, γίγνονταί τε δη και

ίπποι και όνοι, πάνυ ελευθέρως καϊ σεμνώς ειθισμενοι

πορευεσθαι, κατά. τας οδούς εμβαλλοντες τω άε\

ίο άπαντώντι, εάν μη έζίστηται' κα\ ταλλα πάντα

ούτω μεστά ελευθερίας γίγνεται. Ό

Το εμόν γ ', εφη, εμοϊ λέγεις οναρ' αντος γαρ εις

άγρον πορευόμενος θάμα αύτο πάσχω.

Το δβ δη κεφάλαιο ν, ην ο" εγώ, πάντων τούτων

25 ζυνηθροισμένων εννοείς, ως άπαλην την ψυχην των

πολιτών ποιεί, ώστε καν ότιοΰν δουλείας τις προσ-

φερηται, άγανακτεϊν καϊ μη άνεχεσθαι ; τελευ-

τώντες γάρ που οισ& οτι ούδε τών νόμων φροντί-

ζουσι γεγραμμένων η άγραφων, Ινα δη μηδαμη μη-

.10 δβίΓ αύτοϊς η δεσπότης. Ε

26. προσφίρητπι Μ558. : πρασφίρη ς). \\'. Η. ΤΗοιτιρβοη.

Εχίτεηχς ρα$$ ίηΐο €χίν€ηΐ€$. 37 *

ρ• 563- Και μαλ', εφη, οιδα. ΚψιΜκ

Αο> \ / 3 »» > ' 7 λ '•> « » \ • VIII.

υτη μεν τοινυν, ην ο εγω, ω φιλί, η αρχή ου-

τωσι καλή και νεανική, οσεν τυραννις φύεται, ως ΑηκίΜΑχτυδ.

έμοι δοκεΐ.

Νεανική δητα, εφη' άλλα τι το μετά τοντο ; 5

Ύαντόν, ην δ' εγώ, όπερ εν τη ολιγαρχία, νόσημα

έγγενόμενον άπωλεσεν αυτήν, τοΰτο και εν ταύτη

πλέον τε καϊ Ίσχυρότερον εκ της εξουσίας εγγενό

μενον καταδουλοΰται δημοκρατιαν, και τω οντι το

άγαν τι ποιεΐν μεγάλην φιλεΐ εις τουναντίον μετά- ίο

ρ. 564• βολην άνταποδιδόναι, εν ώραις τε κα\ εν \ φυτοϊς

καΐ εν σώμασι, και δη και εν πολιτείαις οΰχ

ηκιστα.

Εικός, εφη.

Ή γαρ άγαν ελευθερία εοικεν ουκ εϊς άλλο τι η 15

εϊς άγαν δουλείαν μεταβαλλειν κα\ ιδιώτη κα\ πάλει.

Είκορ γάρ.

Έ'ικότως τοίνυν, εΧπον, ουκ εξ άλλης πολιτείας

τυραννις καθίσταται η εκ δημοκρατίας, εζ οίμαι της

ακρότατης ελευθερίας δουλεία πλείστη τε κα\ άγριω- *°

τάτη.

Έχει γαρ, εφη, λόγον.

Β Άλλ' ου τοΰτ', οίμαι, ην δ' εγώ, ήρώτας, άλλα ΤΗεοοπι-

ποιον νόσημα εν ολιγαρχία, τε φυομενον ταυτον και οίοΐί^απΛγ

εν δημοκρατία, οουλουται αυτήν. 3ί πεγκ&α

Άληθη, εφη, λέγεις. ωΓ•ίη«ι-

εκείνο τοινυν, εφην, ελεγον το των αργών τε και

δαπανηρών ανδρών γένος, το μεν άνδρειότατον ήγού-

μενον αυτών, το δ' άνανδρότερον έπόμενον ους δη

12. κ.ιϊ δη Π : οπι. ΑΜ.

28, 29- ήγονμινον αντων ΑΜ : αϊτών ήγονμαιον Π.

Β Ι) 2

372

VIII.

8<ΧΗΛΤΕ5,

ΑοΕΙΜΛΝΤΪ.'δ.

ΠΙΐΒΙΠΙ-

Ιίοη.

ΤΙιβ άεηια£0£Η€ $ ορροτίηηϋγ.

άφομοιοΰμεν κηφήσι, τους μεν κέντρα εχουσι, τους ρ. 564•

\\ ι /

ΑΙΙοβεΛβΓ

ΐΙΐΓββ

ϋΐ35565 ίη

Ά (Ιεπιοο-

ταογ.

(ι) Τηβ

(ΐΓοηεδ ογ

ϊρεηά-

ιηηΓκ,

\νΗο 3Γβ

ηιοΓε ηιι-

ηιβΓοαδ ατ\ά

Λοιίνε Ιηίΐιι

ίη ιΗε οϋ-

δε ακεντροις.

Και ορθώς γ , εφη.

Ύουτω τοίνυν, ην δ* εγώ, ταραττετον εν πάση

δ πολιτεία εγγιγνομενω, οϊον περί σώμα φλέγμα τε

καϊ χολη' ώ δη καϊ δει τον αγαθόν Ιατρόν τε κα\ ο

νομοθετην πόλεως μη ?/ττον η σοφον μελιτουργον

πόρρωθεν εύλαβεΐσθαι, μάλιστα μεν όπως μη εγ-

γενησεσθον, αν δε εγγενησθον, όπως ο τι τάχιστα

,0 ζύν αύτοΐσι τοις κηρίοις εκτετμησεσθον.

Ναι μα Αία, ή δ' ος, πανταπασί γε.

Ωδε τοίνυν, ην δ' εγώ, λαβωμεν, ΐν εύκρινεστερον

ίδωμεν ο βουλόμεθα.

ΥΙώς ;

'5 Ύριχη διαστησωμεθα τω λόγω δημοκρατουμενην

πάλιν, ώσπερ οδν καϊ έχει. (ν μεν γάρ που το τοι- Ό

οντον γένος εν αύτη εμφύεται δι εζουσίαν ούκ ελατ-

τον η εν τη όλιγαρχουμενη .

Έστιι/ ούτως.

20 Πολύ δε' γε δριμυτερον εν ταύτη η εν εκείνη.

ΙΙώς;

Έκεΐ μεν δια το μη εντιμον είναι, άλλ' άπελαύ-

νεσθαι τών αρχών, άγυμναστον και ουκ ερρωμενον

γ'ιγνεται' εν δημοκρατία δε τοΰτό που το προ-

25 εστος αύτης, έκτος ολίγων, κα) το μεν δριμυτα-

τον αύτοΰ λέγει τε καϊ πράττει, το δ' άλλο περ\

τά βήματα προσίζον βομβεΐ τε κα\ ούκ ανέχεται του

άλλα λέγοντος, ώστε πάντα ύπο του τοιούτου διοι- ε

κείται εν τη τοιαύτη πολιτεία χωρίς τίνων ολίγων.

Ι. άφομοιονμιν ΑΠΜ : άφαμοιονμςν 3. /. μ€\ιτουργον Λ :

/ΐίλιττουργο» ΠΜ. ίο. ξύν Μ 88. : (Ιεΐ. \\Γ. Η. ΤΗοιτιρκοη.

Τ/ιε τϊεΗ ?ηαη'ί βχίνεηιίΐγ. 373

ρ. 564· Μάλα γε, η δ' ος. ΚιραΜκ

"Αλλο τοίνυν τοιόνδε άεΐ αποκρίνεται εκ τού πλη-

Λ 500ΚΛΤΕ5,ϋθυς. ΑοκίΜΑΝτυβ.

ο ποιον ;

Χρηματιζόμενων που πάντων, οι κοσμιώτατοι φύ- ξ (») τκε

, χ ν , V οτάα\γ ογ

σει ως το πολυ πλονσιωτατοι γιγνονται. «βαΐώχ

ΙΐΛ€ΐστον οη, οιμαι, τοις κηφησι μέλι και ευπο- οίε άΓΟη65.

ρώτατον εντεύθεν βλίττει.

ΤΙώς γαρ αν, εφη, παρά γε των σμικρά εχόντων ίο

τις βλίσειεν ;

Πλούσιοι δη, οιμαι, ο'ι τοιούτοι καλούνται, κηφή

νων βοτάνη.

Σχεδόν τι, εφη.

ρ. 5<>5· Αημος | δ' άν εΐη τρίτον γένος, οσοι αυτουργοί ι5 (3) τηε

τε και απραγμονες, ου πανυ πολλά κεκτημένοι" ο οη α^,ν,^ο

πλείστον τε καΐ κυριώτατον εν δημοκρατία, οταν περ |^

άθροισθη.

Εστί γάρ, εφη· άλλ' ου θαμά εθελει ποιεΐν τούτο,

εάν μη μέλιτος τι μεταλαμβάνη. 2ο

Οΰκούν μεταλαμβάνει, ην δ' εγώ, άεί, καθ" οσον

δύνανται οι προεστώτες, τους έχοντας την ούσίαν

αφαιρούμενοι, διανεμοντες τφ δήμψ, το πλείστον

αύτοι εχειν.

κ Μεταλαμβάνει γάρ ούν, ή δ' ος, ούτως. 35

Αναγκάζονται δη, οιμαι, άμύνεσθαι, λέγοντες τε τΐιε «οΐι-

εν τω οημω και πραττοντες οπη ουνανται, ούτοι ων ΐοάεΓεικί

αφαιρούνται. 383ίη5( ιΗ<:

ττ ~ ν ν ρεορίε.ίίως γαρ ου ;

9· βλίττίί Μ55. : βλίττται ς). Κιιληΐεεη ίη Τίιη. ίεχ. 5. ν.

II. βλίσαι (ίϊο) Μ : βλίσσίκν Λ : βλίσσαν Π ρΓ : βλνσσίκν Π εοιτ.

374 ΤΗ& ρνοΐϋοΐοκ άβυζίορεε ϊηΐο α ίγκαηί.

Κι/ηιΜκ ΑΊτίαν δη εσχον ύπο των έτερων, καν μη επιθυ- ρ. 565-

μωσι νεωτέριζαν, ως επιβουλεύουσι τω δήμω και

ΑΡΕΖΑΝ™* εισιν ολιγαρχικοί.

Τι ιι μην ;

5 Ούκοΰν καΐ τελευτώντες, επειδάν Όρώσι τον δήμον,

ούχ εκόντα, άλλ' ά^νοήσαντά τε κα\ έξαπατηθεντα

ύπο των διαβαλλόντων, επιχειροΰντα σφάς άδικεΐν, ο

τότ ηδη, εϊτε βούλονται είτε μη, ως αληθώς ολιγαρ

χικοί γίγνονται, ούχ εκόντες, άλλα. και τούτο το

ίο κακόν εκείνος 6 κηφήν εντίκτει κεντών αυτούς.

Υίομιδη μεν ούν.

Έ,ισαγγελίαι δη κα\ κρίσεις καΐ αγώνες περ\ αλ

λήλων γίγνονται.

Και μάλα.

τΐιβρβορίβ 15 Ούκούν (να τινά άε\ δήμος είωθε διαφερόντως

Ηανε & ρΓΟ- 4 λ » ~ \ /_χ \ ν

ι«:ιογ»ιιο, προιστασσαι εαυτού, και τούτον τρεφειν τ€ και αυ-

ννΐιεη οηοβ ν- /

ι,β (35165 ξ"» μεγαν ;

οοηνβηβα Ειωθΐ γαρ.

, , 1 ουτο μεν αρα, ην ο εγω, οηλον, οτι, οταν π€ρ Ό

20 φύηται τύραννος, εκ προστατικής ρίζης κα\ ουκ άλ-

λοθεν εκβλαστανει.

Και μάλα δήλον.

Ύίς αρχή ούν μεταβολής εκ προστάτου επι τύραν-

νον ; ή δήλον οτι επειδάν ταύτον άρζηται δράν ό

25 προστάτης τω εν τω μύθω, ος περί το εν Αρκαδία

το του Αιος του Αυκαίου Ίερον λέγεται ;

Ύίς ; εφη.

'Ω,ς άρα ό γευσάμενος του άνθρωπίνου σπλάγ

χνου, εν άλλοις άλλων ιερειών ενος εγκατατετμη-

I 5· ίνα τιι/ά Α2ΠΜ : ίνα ... α Λ : ίνα γί τινα ς). ΟοοΟί.

Ηΐ$ όοάγξη^ά ϊ$ ταιάίΐγ ούΐαίηβά. 375

ρ· 565· μενού, ανάγκη δή τούτω λυκω γενέσθαι, η ουκ άκή- Ά^ηΜη

Ε κοας τον λόγον ;

"Έ,γωγε

VIII.

5/^1 δοοΚΛΤΕΛ,

ΑθΕΙΜΛΝΤΙ'5.

Άρ ούν οΰτω και ος άν δήμου προεστώς, λαβών

σφόδρα πειθόμενον ογλον, μη άπόσχηται εμφυλίου 5

αίματος, άλλ' αδίκως επαιτιώμενος, οία δή φιλοΰσιν,

εις δικαστήρια άγων μιαιφονη, βίον άνδρος άφανί-

ζων, γλώτττ) τ€ και στόματι άνοσ'ιω γινόμενος φόνου

ρ. 566. ξυγγενοΰς, και άνδρηλατη και άποκτιννυη | κα\ ΰπο-

σημαίνη χρεών τε άποκοπάς και γης άναδασμόν, άρα ιο

τω τοιουτω ανάγκη δή το μετά τοΰτο και εΐμαρται η

άπολωλεναι ΰπο των εχθρών η τυραννεϊν κα\ λύκω

εζ άνθρωπου γενέσθαι ;

Πολλ»7 ανάγκη, εφη.

Ούτος δή, εφην, ό στασιάζων γίγνεται προς τους λ$

έχοντας τας ουσίας.

Ούτος.

*Α/9* ούν εκπεσων μεν και κατελθων βία τών ε\- αλ«»

θρων τύραννος απειργασμενος κατέρχεται ; <ΐηνεη ουί,

ΖλΤ^λΟί'. 30 ΐκοΙςαΓιΟΙ-

Β Ειαν 06 αουνατοι εκβαλλειν αυτόν ωσιν η απο- ^Γαη(.

κτεΐναι διαβάλλοντες τη πόλει, βιαίω δή θανάτω

επιβουλεύουσιν άποκτιννύναι λάθρα.

Φίλεΐ γοΰν, ή δ" ος, οΰτω γίγνεσθαι.

Τδ δή τυραννικον αίτημα το πολυθρυλητον επ\ 15 ΤΗβΐχχΐ>·-

τούτω πάντες οι εις τούτο προβεβηκοτες εςευρισκου-

σιν, αιτειν τον δημον φυλακάς τινας του σώματος,

ΐνα σώς αύτοΐς η 6 του δήμου βοηθός.

^ Και μάλ', εφη.

Διδόασι δή, οίμαι, δείσαντες μεν ΰπερ εκείνου, 3ο

θαρρήσαντες δε ΰπερ εαυτών.

376 ΤΗβ εανίγ άαγ$ ο/ Ηίί ροιυβκ.

VIII.

5(Χ:ΙΪΛΤΕ5,

ΑοΕΙΜΛΝΤυδ.

ΤΗε ρΓΟ-

ΙΟΟίΟΓ

δίαηίϋης

ιιρ ΐη ΐΗε

οΗηποΙ οί

δΐηΐε.

Ηο 511Γ5 υρ

Και μάλα. ρ. 566.

Ούκοΰν τοΰτο όταν ίδη άνηρ χρήματα εχων και

μετά τών χρημάτων αΧτίαν μισόδημος είναι, τότ€

δη ούτος, ώ εταίρε, κατά τον Κροίσω γενόμενον

5 χρησμόν

πολνψήφιδα παρ "Ερμον

φεύγει, ούδε μίνα, ονδ' αιδείται κακοί είναι.

Ού γάρ αν, εφη, δεύτερον αύθις αιδεσθε'ιη.

Ό δε γε, οίμαι, ην δ' εγώ, καταληφθείς θανάτω

ίο δίδοται.

Ανάγκη.

Ό δε δη -προστάτης εκείνος αυτός δηλον δη οτι

μέγας μεγαλωστι ού κείται, άλλα καταβαλών άλλους Ό

πολλούς εστηκεν εν τω δ'ιφρω της πόλεως, τύραννος

ΐ5 άντϊ προστάτου άποτετελεσμένος.

Τι δ' ού μέλλει ; εφη.

Αιελθωμεν δη την εύδαιμονίαν, ην δ' εγώ, του τε

ανδρός και της πόλεως, εν η άν ό τοιούτος βροτος

εγγενηται ;

2ο ΐΐάνυ μεν ούν, εφη, διελθωμεν.

Ά/>' ούν, ε'ιπον, ού τοις μεν πρώταις ημεραις τε

καΐ χρόνω προσγελα τε και άσπάζεται πάντας, ώ άν

περιτυγχάνη, κα\ οΰτε τύραννος φησιν είναι ύπισ- Ε

χνειτα'ι τε πολλά και ιδία. και δημοσία, χρεών τε

*5 ηλευθερωσε και γην διένειμε δημω τε και τοις περι

εαυτόν και πάσιν ΐλεώς τε και πράος είναι προσποι

είται ;

Ανάγκη, εφη.

"Οταν δε γε, οίμαι, προς τους εζω εχθρούς τοις

1. ΐχων ΠΜ : ίχων . . (αη ΐχων τ( ?) Α.

24. και ίδΊ'α ΑΜ : Ιδία Π.

Η6 ρκο$€ηύ€5 αΙΙ ΐΗβ ηούΐΰή άϋζεη$. 377

ρ. 566• μ*ν καταλλαγτ}, τους δε καϊ διαφθείρη, και ησυχία ΚιραΜκ

εκείνων γενηται, -πρώτον μεν πολέμους τινας άει

κινα, ιν εν χρεία, ηγεμονος ο δήμος η. αο^μαν™.

ΕίΚΟΓ γε. ίπιρονει•-

ίδΗεϊ Λε

ρ. 567• Ούκοΰι* και Γνα χρήματα εϊσφεροντες πένητες 5 δΐι^εοω ι>γ

γιγνομενοι προς τω κασ ημεραν αναγκάζονται είναι ιίοη οί

και ήττον αυτω επιρουλευωσιν ;

Αηλον.

Και αν γε τινας, οίμαι, ύποπτεΰη ελευθέρα φρο

νήματα έχοντας μη επιτρεψειν αυτω αρχειν, όπως αν ίο

τούτους μετά προφασεως άπολλυη ενδούς τοις πολε-

μιοις ; τούτων πάντων ένεκα τυραννώ άεϊ ανάγκη

πόλεμον ταραττειν ;

Άναγκη.

Ύαΰτα 8η ποιοΰντα ετοιμον μάλλον άπεχθανεσθαι ι;

Β τοις πολίταις ;

ΙΙώς γαρ ου;

Οΰκοΰν και τινας των ξυγκαταστησάντων καϊ εν

δυνάμει όντων παρρησιάζεσθαι και προς αυτόν καϊ

προς αλλήλους, επιπληττοντας τοις γιγνομενοις, ο\ ζο

αν τυγχανωσιν ανδρικωτατοι οντες ;

Έ,Ικός γε.

Ύπεζαιρεϊν δη τούτους πάντας δει τον τύραννον, Ηε εεϋ ιϊά

ει μέλλει αρςειν, εως αν μήτε ψιλών μητ εχσρων ι,πχνεδί

λίπη μηοενα ότου τι όφελος. *5

Αηλον.

0 Όζεως άρα δει όραν αυτόν, τις ανδρείος, τις

μεγαλόφρων, τις φρόνιμος, τις πλούσιος" και οΰτως

ευδαίμων εστίν, ώστε τούτοις άπασιν άναγκη αύτψ,

23- νπιξαιριΊν ΠΜ : ίτπιξπίραν Α.

378 Ηί$ ίηον<>α$ϊη£ ηηρορΗίατϊΙγ.

ΚιρνΜκ είτε βούλεται είτε μη, πολεμίω είναι και επιβουλεύειν, ρ. 567·

VIII.

εως αν καθηρη την πόλιν.

800ΒΑΤΕ5, V \ ' " ι η >

ΑοΕίΜΑκτυβ. Γίαλον γε, εφη, κασαρμον.

Ηϊ5ρϋΓ-^ Να/, ην δ' εγώ, τον εναντίον η οί Ιατροί τα σώ-

ιΐιβδωίε. 5 ματα' οί μεν γαρ το γείριστον άφαιροΰντες λείπουσι

το βελτιστον, 6 δε τουναντίον.

Ώγ εοικε γάρ, αύτω, εφη, ανάγκη, είπερ άρξει.

Έν μακάρια, άρα, ειπον εγώ, άνάγκη δεδεται, Ό

η προστάττει αύτφ η μετά φαύλων των πολλών

ίο οίκεϊν, κα\ ύπο τούτων μισούμενον, η μη ζην.

Ειν τοιαύτη, η ο ος.

Άρ' ούν ουχί οσω άν μάλλον τοις πολίταις άπεχ-

θάνηται ταύτα δρών, τοσόύτω πλειόνων κα\ πιστότε

ρων δορυφόρων δεησεται ;

«5 Πώρ γάρ οΰ ;

Ύίνες οΰν οί πιστοί ; και πόθεν αυτούς μεταπεμ-

ψεται ;

Αυτόματοι, εφη, πολλοί ηζουσι πετάμενοι, εάν

τον μισθόν διδω.

ΰ'οηκδ 20 Κηφήνας, ην δ' εγώ, νη τον κάνα, δοκεΐς αύ τινάς

μοι λέγειν ξενικούς τε και παντοδαπούς. ^

Άληθη γάρ, εφη, δοκώ σοι.

ι οε ; αυτοσεν αρ ουκ αν εσελησειεν ;

Πώς ;

»5 Τους δούλους άφελόμενος τους πολίτας, ελευ-

θερώσας, τών περϊ εαυτόν δορυφόρων ποιησασ-

θαι.

Σφόδρα γ', εφη' επεί τοι και πιστότατοι αύτω

ουτοί εισιν.

άββιΜιίϊ0 3° ^ Ι*-ακάριον■> ήν ο* *Ύθ>ι λέγεις τυράννου χρήμα,

23. τΐ βί ς : τίς θ« ΑΠΜ : τονι 6ϊ δίερΗ^ηυδ.

Εητίρίάέε αηιί έ/ιβ Ιταξεάίαηε. 379

ρ. 568· «ί τοιούτοις φίλοις τε και | πιστοίς άνδράσι χρηται, ΚιρΜκ

\ / > / » χ > VIII.

τους προτέρους εκείνους απολεσας.

Αλλα μην, εφη, τοιουτοις γε χρηται. λο*,.,*,™.

Και θαυμάζουσι 8η, είπον, ούτοι οί εταίροι αύτον (ίίεικίΒ αηά

και ζύνεισιν οί νεοι πολιται, οί δ* επιεικείς μισοΰσί $ 5ΐ3νβ5.

τε καΐ φεύγουσιν ;

Τι δ' οΰ μελλουσιν ;

Ουκ ετός, ην δ' η τε τραγωδία ολως σοφϊον Εαπρίάκί

οοκίΐ είναι και ο Άυριπιοης διαφέρων εν αυττ). ΐπι8ε<ϋαη5

1 ί 07^ ; ίο ι^πιπηχ,

Ότι και τούτο πυκνής οιανοιας εχομενον εφσεγ- εχ0βΗεηι

π }- «V I \ / /> ~ ι- ΓΟΓ

ν ςατο, ως α/?α σοφοί τύραννοι εισι των σοφών εχρειΐίηΒ

συνουσία, και έλεγε οηλον οτι τούτους είναι τους 0υι-5ΐηΐκ

σοφούς οίς ξυνεστιν.

Και ώρ ίσόθεόν γ', εφη, την τυραννίδα εγκω- 15

μιάζει, και έτερα πολλά, και ούτος και οί άλλοι

ποιηταί.

Ύοιγάρτοι, εφην, άτε σοφοί οντες οί της τραγω

δίας ποιηταί ζυγγιγνώσκουσιν ημίν τε και εκείνοις,

οσοι ήμών εγγύς πολιτεύονται, οτι αυτούς εις την 2ο

πολιτείαν ού παραδεξόμεθα άτε τυραννίδος ύμνη-

τάς.

Οίμαι εγωγ , εφη, ξυγγιγνώσκουσιν οσοιπερ γε

ε αυτών κομψοί.

Εϊρ δε γε, οίμαι, τάς άλλας περιιόντες πόλεις, 25

ξυλλε'γοντες τούς όχλους, καλας φωνάς και μεγάλας

και πιθανάς μισθωσάμενοι, εις τυραννίδας τε και

δημοκρατίας ελκουσι τάς πολιτείας.

Μαλα γε.

Οΰκοΰν και προσέτι τούτων μισθούς λαμβανουσι 30

και τιμώνται, μάλιστα μεν, ωσπερ το εικός, ύπο

380 Ι^ίδβτΙ^ ρα$$ε$ ίηΐο 1/ΐ€ τυονή /οηη ο/ $/αν?κ)'.

%Κ*Ρ*Μκ τυράννων, δεύτερον δε ύπο δημοκρατίας" οσω δ' αν ρ. $6$.

ανωτέρω ιωσι προς το αναντες των πολιτειών, μαΑ-

ΑοΕίΜΑΝτυί. Αον απαγόρευα αυτών η τιμή, ωσπερ νπο άσθματος τ>

αδυνατούσα πορεύεσθαι.

5 ΥΙάνυ μεν ούν.

Άλλα δη, είπον, ενταύθα μεν εξέβημεν λεγωμεν

δε πάλιν εκείνο το του τυράννου στρατόπεδον το

καλόν τε κα\ πολύ και ποικίλον κα\ ουδέποτε ταύτόν,

πόθεν θρεψεται.

Ηο δοίζεβ ίο Δήλον, εφη, οτι, εάν τε ιερά χρήματα τ} εν ττ}

Λείπε*- , , „ χ , ν

ϊΐΐΓββ ίηΐΐιε πολει, ταύτα αναλώσει, — οποι ποτε αν αει εςαρκτ)

Ιεηιρίβί, \ «> > «, / / > _ι ν > 'ί-

3ΐκΐ ννΗεη τα των αποοομενων, ελαττους εισφοράς αναγκαίων

ΐιε ίεεΛ5 τον οημον εισψερειν.

ρεορίε. ιι ο οταν οη ταύτα επιλιπη ; Ε

»5 Δήλον, εφη, οτι εκ των πατρώων θρεψεται αυτός

τε και οι συμπόται τε και εταίροι κα\ εταΐραι.

ΝΙανθάνω, ην δ' εγώ' οτι 6 δήμος ό γεννήσας τον

τύραννον θρέψει αυτόν τε και εταίρους.

ΥΙολλή αύτω, εφη, ανάγκη.

ΤΗεγ Γεΐ>εΐ, 30 ΤΙώς Γδβ~| λέγεις : ειπον' εάν δε άγανακτή τε και

αηάΟιεη ^ -1 ' '

ΐιο 138315 ^7X1 0 δ^/χορ, οτι οϋτε δίκαιον τρεφεσθαι ύπο πατρός

υίον ήβώντα, άλλα τουναντίον ύπο υ'ιεος πάτερα,

αα ο\νη

ρΒΓεηΙ,

ϊ.ε. Λβ „ , . , ι ■ ·

ρεορίε. ουτε τούτου αυτόν ένεκα | εγεννησε τε και κατε- ρ. 569

στησεν, ίνα, επειδή μέγας γένοιτο, τότε αύτος δου-

25 λεύων τοις αύτοΰ δούλοις τρε'φοι εκείνον τε και τους

3· τιμή Π : τιμή ή ΑΜ.

II. (ζαρκί) τα τάν άποδομίνων ΑΠΜ : ιζαρκβ τά των άποΚομίνων Α ΰΟΓΓ.

ρ : (ξαρκύ, και τά των άπολομίνων ς). Β&ΪΙβΓ.

14· €ΐτι\ίπη Μ : «τιλβίπτ; ΑΠ.

λϊΐ6. σνμποται ΑΠ : συμπο . . τα'ι Μ ςαιτι ΓαδϋΓα άυαηίΓη ϋΐΐεηιπιιτι.

ΐδ. ίταίρουΐ ΠΜ : ίτίρονΐ Λ.

2θ. πω! 9« ΑΠΜ : π&ι Ε. «αν δ< Μί' : ιόν τι ΑΠ : ϊάν τι ζ.

ΤΗβ ίγκαη/ ι$ α ρατΗείάβ. 3^ι

ρ. 569· δούλους μετά ξυγκλύδων άλλων, άλλ' Ίνα άπο τών Κ*ρμΜκ

■πλουσίων τε και καλών κάγαθών λεγομένων εν τη

/χ »* Λ Λ / I / / \λν 500ΚΑΤΕ5,πολει ελευσερωσειη εκείνου προσταντος, και νυν Αηκι»<Λ.ιτυ5.

κελεύει άπιεναι εκ της πόλεως αυτόν τε και τους

εταίρους, ώσττερ πατήρ υΐον εξ οικίας μετά. όχληρών ?

συμποτών εζελαύνων ;

νωσεται γε, νη Λια, η ό ος, τοτ ηοη ο οημος

1! οίος οίον θρέμμα γεννών ησπάζετό τε και ηύζε, και

οτι ασθενέστερος ων ισχυρότερους εζελαύνει.

ΤΙώς, ην δ' εγώ, λέγεις ; τολμήσει τον ττατερα !0

βιάζεσθαι, καν μη πείθηται, τύπτειν ό τύραννος ;

Ναι, εφη, άφελόμενός γε τα. οπλα.

ΐΐατραλοίαν, ην δ* εγώ, λέγεις τύραννον και χα-

λεπον γηροτρόφον, και ως εοικε τοΰτο δη όμολογου-

μενη αν ηδη τυραννίς εϊη, και, το λεγόμενον, 6 δήμος 15

ο φεύγων αν καπνον δουλείας ελευθέρων εϊς πυρ δού

λων δεσποτείας αν εμπεπτωκώς εϊη, άντι της πολλής

εκείνης και άκαιρου ελευθερίας την χαλεπωτάτην

τε και πικροτάτην δούλων δουλείαν μεταμπισχό-

μενος. 2ο

Και μάλα, εφη, ταΰτα οΰτω γίγνεται.

Τι ούν ; είπον ουκ εμμελώς ημΐν ε'ιρησεται, εάν

φώμεν Ίκανώς διεληλυθεναι, ως μεταβαίνει τυραννϊς

εκ δημοκρατίας, γενομένη τε οΐα εστίν ;

ΐΐάνυ μεν ούν Ίκανώς, εφη. *5

ι. άπο ς : ΰπΑ ΑΠΜ.

4· «λ€ΐ;ίΐ Μ58. : κ(\(ϋη €). ΒΕΪιεΓ.

Θ.

Κφ4ΐ>ΐή Αύτος δη λοιπός, ην δ' εγώ, ό τυραννικός άνηρ ρ. 57'

σκεψασθαι, πως τε μεθίσταται εκ δημοκρατικού,

ΑοΕ,ΜΑΝτίϋ. γινόμενος τε ποιος τις εστι και τινα τρόπον ζη,

αθλιον η μακάριον.

5 Λοί7Γθϊ ο^" *τι ούτος, εφη.

Οίσθ' ονν, ην δ' εγώ, ο ποθώ ετι ;

Το ποίον ;

Το των επιθυμιών, οιαί τε κα\ οσαι εισίν,

ου μοι δοκοΰμεν Ίκανώς διτ)ρησθαι. τούτου δη (ν

ιο δεώς έχοντος, ασαφεστέρα εσται η ζητησις ου ζη- β

τοΰμεν.

υκουν, η ο ος, ετ εν καΚω ;

ΤΙάνυ μεν οίν και σκόπει γ ο εν αύταΐς βουλο-

ΑύίβΓβδ- μαι Ιδεΐν. εστί δε τάδε. τών μη αναγκαίων ηδονών

5ίοη νπΐΐι \ » λ ~ λ ~ / / ·? /

3 ραιρο5ε. ΐ5 τε και επιθυμιών οοκουσι τίνες μοι είναι παράνομοι,

α\ κινδυνευουσι μεν εγγ'ιγνεσθαι παντί, κολαζόμεναι

δε υπό τε τών νόμων και τών βελτιόνων επιθυμιών

μετά. Χόγου εν'ιων μεν ανθρώπων η παντάπασιν

άπαλλάττεσθαι η όλίγαι λείπεσθαι και ασθενείς,

2ο τών δε ισχυρότεραι και πλείους. ο

1 2. «V καλά) Μ : (Υκηλά ΑΠ.

ΤΗ« Ιαινΐ€$$ηε$$ ο/ οιιν 1(ην€$1 άϋ$ϊν€$.3«3

57 '· Αε'γεις δε και τίνας, εφη, ταύτας;

Ύάς περί τον νπνον, ην θ' εγώ, εγειρομενας, όταν

το μεν άλλο της ψνχης εύδη, οσον λογιστικοί* και

ημερον και άρχον εκείνου, το δε θηριώδες τε και

άγριον, η σίτων η μέθης πλη'σθεν, σκιρτά τε κα\ 5

άπωσάμενον τον νπνον ζητη ιεναι κα\ άποπιμπλάναι

τα. αντοΰ ηθη' οίσ& οτι πάντα εν τω τοιούτω τολμά

ποιεϊν, ως άπο πάσης λελυμενον τε και άπηλλαγ-

μενον αισχύνης κα\ φρονησεως. μητρί τε γαρ επι-

Όχειρεΐν μίγνυσθαι, ως οϊεται, ούδεν οκνεϊ, άλλω τε ίο

ότωούν ανθρώπων και θεών και θηρίων, μιαιφονεϊν τε

ότιούν, βρώματός τε άπεχεσθαι μηδενός, και ενι λόγω

οΰτε άνοιας ούδεν ελλείπει ούτ άναισχυντίας.

Αληθέστατα, εφη, λέγεις.

"Οταν δε γε, οΐμαι, ύγιεινώς τις εχτ] αύτος αύτού 15

και σωφρόνως, και εις τον ΰπνον ϊτ) το λογιστικον

μεν εγείρας εαυτού και εστιάσας λόγων καλών και

σκέψεων, είς σύννοιαν αύτος αύτω άφικόμενος, το

Ε επιθυμητικον δε μήτε ενδεία. δούς μητε πλησμονή,

5Ί2.οπως αν κοιμηθτ} και μη παρεχτ) θόρυβον | τω βελ- ίο

τίστω χαϊρον η λυπούμενον, άλλ' εα αύτο κα& αύτο

μόνον καθαρον σκοπεϊν και ορεγεσθαί του και αισ-

θάνεσθαι δ μη οίδεν, η τι τών γεγονότων η όντων

η και μελλόντων, ωσαύτως δε και το θυμοειδες

πραύνας και μη τισιν εις οργάς ελθών κεκινημενω 2$

τω θυμω καθεύδη, άλλ' ησυχάσας μεν τώ δύο ειδη,

το τρίτον δε κινησας εν ψ το φρονεΐν εγγίγνεται,

ούτως άναπαύηται, οίσθ' οτι της τ αληθείας εν τφ

IX.

ΒΟΟΚΑΤΕ5,

ΑϋΕΙΚΛΝΤυδ.

Τηε ίνίΐά

ΙκηϊΙ 1»(εη(

ίη πιαη

ρββΓί ΓοΠΠ

ίη βίεερ.

Τηε οοη-

<πΐ5ΐ οΓ Ιηε

ΙοηιρβπΚβ

ηιαη «ηοίε

Ρ355ΪΟΠ5

»Γε υηάεΓ

Ιηε εοηίΓοΙ

οΓ Γοηδοη.

I. και ΑΜ : οιτι. ΠΜ ςοιτ.

12. ί»ι \όγψ Α ΟΟΙΤ. ΠΜ : ίΡ υλίγω ΑρΓ. ?

25. ίλθων Π : ί\θον ΑΜ.

ΊΊκ ρίζΐηη ο/ Μκ άετηοζταίπαΐ ηιαη.

τοιοΰτω μάλιστα άπτεται και ηκιστα -παράνομοι τότε ρ.

α'ι όψεις φαντάζονται των ενυπνίων. Β

Παντελώς μεν ούν, εφη, οΐμαι όντως.

Ύαύτα μεν τοίνυν επί πλέον έζηχθημεν ειπείν ο

5 δβ βονλόμεθα γνώναι, τόδ' εστίν, ως άρα δεινόν τι

και αγριον και ανομον επιθυμιών είδος έκάστω

ενεστι, κα\ πάνυ δοκούσιν ημών ένίοις μετρίοις είναι'

τούτο δε άρα εν τοις νπνοις γίγνεται ενδηλον. ει

ονν τι δοκώ λέγειν κα\ ζυγχωρεΐς, άθρει.

10 Άλλα ζυγχωρώ.

Ύον το'ιννν δημοτικον άναμνησθητι οίον εφαμεν

είναι, ην δέ πον γεγονώς εκ νέον ύπο φειδωλω ο

πατρί τεθραμμένος, τάς χρηματιστικάς επιθυμίας

τιμώντι μάνας, τάς δε μη άναγκαίους άλλά παιδιάς

>5 τε και καλλωπισμού ένεκα γιγνομένας άτιμάζοντι.

η γάρ ;

Ναι.

Σνγγενόμενος δε κομψοτέροις άνδράσι καΐ μεστοΐς

ων άρτι διηλθομεν έπιθνμιών, ορμησας εις νβριν τε

2ο πάσαν καΐ το εκείνων είδος μίσει της τον πατρός

φειδωλίας, φνσιν δε των διαφθειρόντων βελτίω

εχων, άγόμενος άμφοτέρωσε κατέστη εις μέσον άμ- ι>

φοϊν τοΐν τρόποιν, καΐ μετρίως δη, ως ωετο, εκάστων

άπολανων οντε άνελεύθερον οΰτε παράνομον βίον ζτ},

25 δημοτικός εξ ολιγαρχικού γεγονώς.

Ήν γάρ, εφη, καΊ εστίν αντη ή δόξα περϊ τον

τοιούτον.

θ6? το'ιννν, ην δ' εγώ, πάλιν τού τοιούτου ηδη

5· ίί βουλόμιθα Μ55. : δ' /βουλόμίΰα ς). \\:. Η. ΤΗοπιρΒοη.

23. ίκάστων ΑΠ : ίκαστον Α2Μ.

24· αιτοΧανων Π : απολαβών ΑΜ.

ΤΗ,β άετηοογαϋο ηιαη ρα$$β$ ίηΐο Ιίιβ ΙγναηηκαΙ.

Ρ· 57 2· πρεσβυτέρου γεγονότος νεον υΐον εν τοις τούτου αύ

ηθεσι τεθραμμενον.

Ύίθημι.

Ύίθει τοίνυν και τα. αυτά εκείνα περ\ αύτον γιγνό-

μενα, απερ κα\ περί τον πάτερα αύτοΰ, άγόμενόν τε 5

Ε 6Ϊ? πάσαν παρανομίαν, ονομαζομενην δ' ΰπο των

αγόντων ελευθερίαν άπασαν, βοηθοΰντά τε ταΐς εν

μεσω ταύταις επιθυμίαις πάτερα τε καϊ τους άλλους

οικείους, τους δ" αύ παραβοηθούντας' οταν δ' ελπί-

σωσιν ο'ι δεινοί μάγοι τε καϊ τυραννοποιοϊ ούτοι μη ίο

άλλως τον νέον καθεζειν, ερωτά τινα αύτω μηχανω-

μενους εμποιησαι προστάτην των αργών καϊ τά

Ρ· 573· έτοιμα διανεμομένων | επιθυμιών, ύπόπτερον καϊ

μεγαν κηφηνά τινα' η τ'ι άλλο οϊει είναι τον τών

τοιούτων έρωτα ; ι5

Ούδεν εγωγε, η δ' ος, αλλ* η τούτο]

Ούκοΰν οταν περί αύτον βομβοΰσαι αϊ άλλαι

επιθυμίαι, θυμιαμάτων τε γεμουσαι και μύρων κα\

στεφάνων και οίνων κα\ τών εν ταϊς τοιαύταις συν-

ουσίαις ηδονών άνειμενων, επι το εσγατον αύξουσαί ίο

τε καϊ τρεφουσαι πόθου κεντρον εμποιησωσι τψ

κηφηνι, τότε δη δορυφορεϊταί τε ύπο μανίας καϊ

Β οιστρα ούτος ο προστάτης της ψυχής, καϊ εάν τινας

εν αύτω δόζας η επιθυμίας λάβη ποιουμενας χρηστάς

κα\ ετι επαισχυνομενας, άποκτείνει τε και εζω ωθεί 25

παρ αυτού, εως άν καθήρη σωφροσύνης καϊ μανίας

δε πληρώστ) επακτού.

Παντελώς, εφη, τυραννικού ανδρός λέγεις γενε-

σιν.

Ι4· ή τ· πλλο Α. Ι7· όταν δη Π.

25· ϊπαισχνι/ομίναι Π : ίπαισχυνόμίνοί ΑΜ. 26. καϊ ΑΜ : ΟΙΉ. Π.

ί 0 0

ηρρβίίΐθδ.

Ι-ονο,

ΛπηΚ,

ατε ί>αι

ύίίΤοΓεηι

ίθΓΠ15 οί

386 Τ/ΐ£ ΙναηήΙίοη ή ώ>$ο·ηΙ)βά. ,

κψΛΐκ Άρ' ουν, ην δ' εγώ, καϊ το πάλαι διά το τοιούτον ρ- 573-

τύραννος ό Έ,ρως λέγεται ;

ΑοΕ.ΜΛχτυ^. Α.ινύυν€υ€ΐ, €ψη.

Ονκοΰν, ώ φιλί, ειπον, καϊ μεθυσθεις άνηρ τυραν-

νικόν τι φρόνημα ισχύει ; ο

"Ισχει γάρ.

Και μην ο γε μαινόμενος και ύποκεκινηκως ου

μόνον ανθρώπων άλλά καϊ θεών επιχειρεί τε και

ελπίζει δυνατοί είναι άρχειν.

Τυραννικοί δε, ην δ' €^ώ. ω δαιμόνιε, άνηρ ακρι

βώς γίγνεται, όταν η φύσει η επιτηδεύμασιν η άμ-

φοτεροις μεθυστικός τε και ερωτικός καϊ μελαγχολικός

γενηται.

«5 ΤΙαντελώς μεν ούν.

Γίγνεται μεν, ώς εοικεν, οΰτω και τοιούτος *άνηρ'

ζη δε δη πώς ;

Τό τών παιζόντων, εφη, τοΰτο συ καϊ εμοι ι>

ερεϊς.

2ο Αεγω δη, εφην. οϊμαι γάρ, το μετά τοΰτο έορ-

ται γίγνονται παρ αύτοϊς και κώμοι καϊ θάλειαι

και εταϊραι κα\ τά τοιαύτα πάντα, ών άν "Ε/ίωί

τύραννος ένδον οικών διακυβερνά τά της ψυχής

άπαντα.

»5 Ανάγκη, εφη.

3Αρ" ουν ού πολλαΐ καϊ δειναϊ παραβλαστάνουσιν

επιθυμίαι ημέρας τε καϊ νυκτός εκάστης, πολλών

δεόμεναι ;

ΤΙολλαι μεντοι.

?ο Ταχύ άρα άναλίσκονται, εάν τίνες ώσι πρόσοδοι.

ΐ6. άνήρ ΑΠΜ.

Τ/ιε ρίζΐηνβ ο/ ίΐιε ΙγταηηϊοαΙ ηιαη. 38 7

ρ. 573· Πώ? δ' ου ; ΚιρΜή

Ε Και μετά τούτο δη δανεισμοί και της ουσίας

παραιρέσεις. αμμ™'«™.

ΤΙ Iι μην ;

"Οταν δε δη πάντ έπιλίπτ), άρα οΰκ ανάγκη μεν 5 Η'* ά^εβ

τας επισυμιας ροαν πυκνας τε και σφοορας εννενεοτ- ξτε&ΐετ αηά

τευμενας, τους ο ωσπερ υπο κέντρων ελαυνομενους

των τε άλλων επιθυμιών και διαφερόντως ύπ' αύτοΰ

του "Ερωτος, πάσαις ταις αλλαις ωσπερ δορυφόροις

ηγουμένου, οιστράν και σκοπεΐν τις τι εχει, ο ν δννα- ίο

τον άφελέσθαι άπατησαντα η βιασάμ€νον ;

Έ,φόδρα γ', εφη.

Ρ· 574- Άναγκαΐον δη πανταχόθεν φέρειν, η \ μεγάλαις

ώδΐσ'ι τε κα\ όδύναις ζυνέχεσθαι.

Άναγκαΐον. 15

*Α/)' οΰν, ωσπερ αϊ (ν αύτω ηδοναί έπιγιγνόμεναι "ε*'{|

των αρχαίων πλέον είχον και τα. εκείνων άφηροΰντο, ™ά

ούτω και αυτός αξιώσει νεώτερος ών πατρός τε καΐ

μητρός πλέον (χειν, καΐ άφαιρεΐσθαι, εάν το αύτοΰ

μέρος άναλώση, άπονειμάμενος των πατρώων ; ίο

Άλλα τί μην ; εφη.

Β *Αν δε δη αΰτψ μη έπιτρέπωσιν, άρ' ου το

μεν πρώτον έπιχειροι άν κλέπτειν και άπατάν τους

γονέας ;

ΐΐάντως. »5

Όποτε δε μη δύναιτο, άρπάζοι άν και βιάζοιτο

μετά τούτο ;

ΟΙμαι, εφη.

Άντεχομένων δη καϊ μαχομένων, ω θαυμάσιε,

γέροντος τε και γραός, άρ' εϋλαβηθείη άν καϊ φεί- $ο

σαιτο μη τι δράσαι των τυραννικών ;

ιηοίΗεΓ.

0 0 2

388 Τ/ΐβ εακίγ άαγ$ ο/ ΙΗ$ ΙγταηΙ.

ΚίρηίΙη

IX.

Λπγιμλνπ:•,.

Ηβ «ΠΙ

ρΓβίβΓ Λβ

ίονε οί 3

£ΙΓΐ ΟΓ 3.

γοαϋί Ιο

Ιιίδ α^οΰ

ραι-εηΐδ,

; ι η γ1 ηι.ΐ)'

βνβη &β

ίηίυοεί Ιο

ίΐι-ί^εΐηβηι.

Ηβ ιυπυ

ηίβη\ν3;/-

ιτιαη, γοΙ>5

Ιεπιρίβδ,

.0568 211

ηίϊ εαΓίχ

ρπηοίρίβδ,

Β,ηά οε-

οοιηεί ίη

νναΐαηβ

Γββίίΐχ ιΐιβ

ενί! ά>εβπι

«ηίεη ηε

ηαά ίη

Βίεερ.

Ού πάνυ, ή δ' ος, εγωγε θαρρώ περί των γονέων ρ. 574-

τον τοιούτον.

Άλλ', ω Άδείμαντε, προς Αιός, ένεκα νεωστϊ

φίλης καϊ ούκ αναγκαίας εταίρας γεγονυίας την

5 πάλαι ψίλην και άναγκαίαν μητέρα, η ένεκα ωραίου ϋ

νεωστϊ φίλου γεγονότος ούκ αναγκαίου τον άωροι•

τε καϊ άναγκαΐον πρεσβύτην πάτερα καϊ των φίλων

άρχαιότατον δοκεί αν σοι ό τοιούτος πληγαΐς τε

δούναι καϊ καταδουλώσασθαι αν αυτούς ύπ' εκείνοις,

ίο ει εις την αύτην οικίαν άγαγοιτο ;

Ναί μα. Αία, η δ' ος.

Έφόδρα γε μακαριον, ην δ' εγώ, εοικεν είναι το

τνραννικον ν'ιον τεκεϊν.

ΪΙανν γ , εφη.

15 Τ/ δ', όταν δη τα πατρός καϊ μητρός επιλίπτ) τον Ό

τοιούτον, πολύ δε ηδη ξυνειλεγμένον εν αύτω τ} το

τών ηδονών σμήνος, ού πρώτον μεν οικίας τίνος

εφαψεται τοίχου η τίνος 6ψε νυκτωρ Ιόντος τού

ιματίου, μετά δε ταύτα ιερόν τι νεωκορησει ; καϊ εν

20 τούτοις δη πάσιν, ας πάλαι είχε δόξας εκ παιδος

περϊ καλών τε καϊ αισχρών, τας δικαίας ποιουμενας,

αϊ νεωστϊ εκ δουλείας λελυμεναι, δορυφορούσαι τον

"Ερωτα, κρατησουσι μετ εκείνου, αϊ πρότερον μεν

οναρ ελυοντο εν νπνω, οτε ην αύτος ετι ύπο ε

25 νόμοις τε καϊ πατρϊ δημοκρατουμενος εν εαυτώ'

τυραννευθεϊς δε ύπο Ερωτος, οίος ολιγακις εγίγνετο

οναρ, νπαρ τοιούτος άεϊ γενόμενος, ούτε τίνος φόνου

δεινού άφεζεται ούτε βρώματος οΰτ' έργου, άλλα.

14* τΓ'ίίΊ' ΑΜ : ου πάνν Π.

Ι5• ί'πιλίππ Μ : «7Γΐλ»ί)Τ5 Α: ΐπϊΚιίπιι Π.

21. δικαίας Α : δικοί ΠΜ.

Τ/ιβ εΐιαηξβ ινΗ,ίοΗ οοηιβί συβτ Μηι. 3^9

Ρ• 575• | τυραννικώς εν αύτω 6 Ερως εν πάση αναρχία καϊ ΚψαΜκ

ανομία ζών, άτε αύτος ων μόναρχος, τον έχοντα τε

αυτόν ωσπερ πολιν αςει επι πασαν τολμαν, οσεν αρειμαν^.

αυτόν τ€ κα\ τον περί αύτον θόρυβον θρε\1/ει, τον Ηβ8»Λβτϊ

μεν εςωθεν εϊσεληλνθότα άπο κακής ομιλίας, τον 5 &ΐΜ>11 ωιη•

δ' ενδοθεν ύπο των αυτών τρόπων και εαυτού άνε-

θέντα καϊ ελευθερωθεντα' η ούχ οΐιτος 6 βίος του

τοιούτου ;

Ούτος μεν ούν, εφη.

Καϊ αν μεν γε, ην δ' εγω, ολίγοι ο'ι τοιούτοι εν ίο

Β 7τόλ€ί ωσι κα\ το άλλο πλήθος σωφρονη, εξελθόντες

άλλον τίνα. δορυφορούσι τυραννον η μισθού επικου-

ροΰσιν, εαν που πόλεμος η' εαν δ' εν ειρήνη τε καϊ

ησυχία, γενωνται, αυτού δη εν τη πόλει κακά δρώσι

σμικρά πολλά. 15

Τά ποία δη λέγεις ;

Οία κλεπτουσι, τοιχωρυχούσι, βαλλαντιοτομούσι,

λωποδυτούσιν, Ίεροσυλούσιν, άνδραποδίζονται' εστί

δ* οτε συκοφαντούσιν, εαν δυνατοί ωσι λέγειν, καΊ

ψευδομαρτυρούσι και δωροδοκούσιν. 2ο

ε Σμικρά γ', εφη, κακά λέγεις, εάν ολίγοι ωσιν οι

τοιούτοι.

Τα γαρ σμικρά, ην δ* εγώ, προς τά μεγάλα σμι- Αρπναιε

κρα εστί, και ταύτα οη πάντα προς τυραννον πονηρία, άο &ιιΐ

τε και ασλιοτητι πόλεως, το λεγομενον, ουο ικταρ 25 ,„ οοπι-

βάλλει. όταν γαρ οη πολλοί εν πολει γενωνται οι Λε ιχΓαηι.

τοιούτοι καϊ άλλοι οι ςυνεπόμενοι αύτοϊς, κα\ αϊ-

σθωνται εαυτών το πλήθος, τότε ουτοί εϊσιν οι τον

τυραννον γεννώντες μετά δήμου άνοιας εκείνον, ος

Ό αν αυτών μάλιστα αύτος εν αύτω μεγιστον καϊ πλεΐ- 3°

στον εν τη ψνχη τυραννον εχη.

39θ ΤΙιε Ιγταη£$ ρνο^65$.

Κι/ηώΐκ ΈΊκότως γ', εφη' τυραννικώτατος γαρ αν είη. ρ· 57δ-

Οϋκοΰν εάν μεν εκόντες ΰπείκωσιν' εαν δε μη

ΑϋΕΐΜΑΝτυδ. επιτρεπτή η πολις, ωσπερ τοτε μητέρα και πάτερα

εκόλαζεν, οΰτω πάλιν την πατρίδα, εάν οίος τ -ή,

5 κολάσεται επεισαγόμενος νέους εταίρους, κα\ νπο

τούτοις δη δουλεύουσαν την πάλαι φίλην μητρίδα

τ€, Κρητες φασι, κα\ πατρίδα εζει τε και θρέψει.

κα\ τοΰτο δη το τέλος αν είη της επιθυμίας του τοι

ούτου ανδρός.

ίο Τοΰτο, η δ' ος, παντάπασί γε. Ε

τΗείΜ- Ούκοϋν, ην δ' ενώ, ουτοί γε τοιοίδε γίγνονται

ΙΐΗνίοϋΓ ΟΙ ' ' * '

ώβ^ττ&ηΐ \§[α και πρ\ν άρχειν πρώτον μεν οις αν ξυνώσιν,

5ϋρροηβΓ5. η κόλαζιν εαυτών ξυνόντες κα\ πάν ετοίμοις ύπηρε-

τεΐν, η εάν του τι δεωνται, αυτοί \ ύποπεσόντες, ρ. 576.

15 πάντα σχήματα τολμώντες ποιεϊν ώς οίκεΐοι, διαπρα-

ζάμενοι δε άλλότριοι ;

Καϊ σφόδρα γε.

Ηβίδίϋ- 'Έ,ν παντι άρα τώ βίω ζώσι φίλοι μεν ουδέποτε

ηΐ35ΐεΓθΓ ούδενί, άεΐ δε του δεσπόζοντες η δουλεύοντες άλλω,

3ο ελευθερίας δε κα\ φιλίας αληθούς τυραννική φύσις

άε\ άγευστος.

ΐΐάνυ μεν οΰν.

ΒίνΑγ* Άρ' ουν ουκ ορθώς αν τους τοιούτους άπιστους

ΐΓβΛΟΐΐΚΓ- „

ου5, καλοιμεν ;

25 ΤΙώς δ' ου ;

αη]υ5ΐ, Και μην άδικους γε ώς οίόν τε μάλιστα, εϊπερ

ορθώς εν τοις πρόσθεν ώμολογήσαμεν περι δίκαιο- Β

σύνης, οίιόν εστίν.

Άλλα μην, ή δ' 6ς, ορθώς γε.

ΓβαίιΤχο"8 3° Κεφα-λαιωσώμεθα τοίνυν, ην δ' εγώ, τον κάκιστον.

οπγ άτεΆΠ}, Ι4 το{, „ Μ . τουτι ΑΠ

Τ/ΐ€ (ίΐ3ίαη€€ δβέζυββη Ιίίηξ αηά ΙγταηΙ. 39 1

ρ. 576· εστί 84 που, οίον οναρ διηλθομεν, ος άν ΰπαρ τοι- ΚψΛΆ

ούτος τ).

ΥΙάνν μεν οδν.

Ούκοΰν ούτος γίγνεται ος άν τυραννικώτατος

5(ΚΚΑΤΕ5,

ΑοκΙΜΑΝΤυΑ,

Λ Ι^Γίΐηΐ 1>γ

φύσει ων μοναρχηση, και οσω αν πλείω χρόνον 4ν 5 η&<αΓ^·. α

τυραννίδι βιω, τοσούτω μάλλον τοιούτος. ίαΐ1-

Ανάγκη, εφη διαδεξάμενος τον λόγον ό Γλαύ-

κων.

Ά/)' ούν, ην δ' εγώ, ος άν φαίνηται πονηρότατος, τηο^οΚμΙ

€ και αθλιωτατος φανησεται ; και ορ αν πλείστον ίο Λ« πιοϊι

χρονον και μάλιστα τυραννευση, μάλιστα τε και

πλείστον χρόνον τοιούτος γεγονως τη αλήθεια. ; τοις

δε πολλοίς πολλά καϊ δοκεΐ.

Ανάγκη, εφη, ταΰτα γονν όντως εχειν.

"Αλλο τι οιιν, ην δ* εγώ, ο γε τυραννικός κατά 15 υι« ">">·

την τυραννουμενην πολιν αν €ΐη ομοιοτητι, δη

μοτικός δε κατά δημοκρατουμενην, και ο'ι άλλοι

ούτως ;

Τ/ 'ί μην ;

Ούκοΰν, ο τι πόλις προς πάλιν αρετή και εύδαι- ίο

μον'ια, τοΰτο κα\ άνηρ προς άνδρα ;

Τ) Πώρ γάρ ου ;

Ύί ονν αρετή τυραννουμενη πόλις προς βασιλευο- ΤΗε ΐγταηι

> „ ν ' - * λ Λεορρο-

μενην, οιαν το πρώτον οιηλσομεν ; 5ίιε ογ Λβ

Ιιαν τουναντίον, εψη' η μεν γαρ άριστη, η οε 2$ ΐγπηηγοί

ι Λβ γουηΙ

κάκιστη. 51ίαβ.

Ουκ ερησομαι, ε'ιπον, όποτεραν λεγεις' δηλον

γάρ' άλλ' ευδαιμονίας τε αύ κα\ άθλιότητος ωσαύ

τως η άλλωρ κρίνεις ; και μη εκπληττώμεθα προς

ι6. ήμαιότψι Μ55. : άβΐ. ΑδΙ 61 Π»ά1ΐ3ΐη.

2ο. αρίτγι (γρ.) Απίς. : ήρα ή ΑΠΜ.

392 Ξοηΐβ άί$οεηΐ6Τ ο/ $ρΐνϊΙ$ αίοηβ €αη ]ηάξ€-

IX.

δοοΜΑτη,

ΤΗε ΙγΓ&ηΙ

πιυδί &ε

5ΐΓίρρβ<1 Οί

Ηΐ5 εχιει-η-

Εΐ5 1»ίθΓε

Κβ 13

ΤΗβ

ΙγΓ&ηηίς&Ι

ιππη 3.ηΑ

δίαίε

οοπιραΓεςΙ.

τον τύραννον ενα οντα βλέποντες, μηδ' εϊ τίνα ρ. 576·

ολίγοι περι εκείνον, άλλ' ώς χρή όλην την πόλιν

εισελθόντας θεάσασθαι, καταδύντες εις άπασαν κα\ Ε

ιδόντες, ούτω δόξαν άποφαινώμεθα.

5 Άλλ' ορθώς, εφη, προκαλεί" κα\ δηλον παντϊ ότι

τυραννουμενης μεν ουκ εστίν άθλιωτερα, βασιλενο-

μενης δε ούκ εύδαιμονεστερα.

Άρ' ούν, ήν δ* εγώ, κα\ περί τών ανδρών τα. αυτά

ταύτα προκαλούμενος | ορθώς άν προκαλοίμην, άξιων ρ· 577·

ίο κρίνειν περι αυτών εκείνον, ος δύναται τη διάνοια

εϊς ανδρός ήθος ενδύς διιδεΐν καΐ μή καθάπερ παις

έξωθεν όρων εκπλήττεται υπό της τών τυραννικών

προστάσεως, ην προς τους εζω σχηματίζονται, άλλ'

Ίκανώς διορα ; ει οΰν οιοίμην δεΐν εκείνου πάντας

■ 5 ημάς άκούειν, του δυνατού μεν κρϊναι, ζυνωκηκότος

δε εν τω αύτω κα\ παραγεγονότος εν τε ταΐς κατ

οικίαν πράζεσιν, ως προς εκάστους τους οικείους

εχει, εν οις μάλιστα γυμνός άν όφθείη της τραγικής Β

σκευής, καΐ εν αύ τοις δημοσίοις κινδύνοις, και

2ο ταύτα πάντα ιδόντα κελεΰοιμεν εζαγγελλειν, πώς

εχει ευδαιμονίας κα\ άθλιότητος ό τύραννος προς

τους άλλους ;

Όρθότατ αν, εφη, και ταύτα προκαλοϊο.

Βούλει οδν, ην δ" εγώ, προσποιησώμεθα ημείς

25 είναι τών δυνατών άν κρϊναι καϊ ηδη εντυχόντων

τοιούτοις, Ινα εχωμεν όστις άποκρινεΐται ά ερωτώμεν ;

ΪΙάνυ γε.

"Ιθι δη μοι, εφην, ώδε σκόπει. την ομοιότητα €

άναμιμνησκόμενος της τε πόλεως κα\ τού ανδρός,

3ο οΰτω καθ' εκαστον εν μέρει άθρών, τα παθήματα

εκατερου λεγε.

Τ/ιβ βηαΐ άεάείοη ί$ α,ρρτοαεΗϊηξ. 393

Ρ- 577• Τα 7τοΓα ; εφη. ΚψΛΙκ

ΐΐρώτον μεν, ην δ' εγώ, ως πάλιν ειπείν, ελευθεραν

η οουλην την τυραννουμενην ερεις ; οακο».

Ώγ οϊόν τ, εφη, μάλιστα δουλην. τΐιβδίαίε

ν ν ν « - » - <} / ν ... α Ι 15 ηοΐ ίΓββ,

Ά.α.1 μην οράς γε €ν αυτή δέσποτας και ελευθέρους. 5 ^ΐεη-

Ι/~» -VI II ~ ν *> <*Λ « $ΐ8.ν«1.

Όρω, εφη, σμικρόν γε τι τουτο' το οε όλον, ως

έπος ειπείν, εν αυτί} καϊ το επιεικεστατον άτίμως τε

και άθλίως δοΰλον.

Ε> Εϊ οδν, 'ειπον, όμοιος άνηρ τη πάλει, ου καϊ εν ^,63,.

εκε'ινω ανάγκη την αυτήν τάξιν ενεΐναι, κα\ πολλής ίο 'ι™1••5

μεν δουλείας τε κα\ άνελευθερίας γεμειν την ψυχην π«»ηηε55,

αύτοΰ, κα\ ταΰτα αυτής τα μέρη δουλευειν, άπερ ην πιΐίηβραη

επιεικέστατα, σμικρόν δε και το μοχθηροτατον καϊ πκΜίηκ,δ.

μανικώτατον δεσπόζειν ;

Ανάγκη, εφη. •5

Τί' οϋν ; δουλην η ελευθεραν την τοιαύτην φησεις

είναι ψυχην ;

Αούλην δη που εγωγε.

Ούκοΰν η γε αδ δούλη καϊ τυραννουμενη πόλις

ηκιστα ποιεί α βούλεται ; ?ο

Πολι; γε.

Ε Και ή τυραννουμενη αρα ψνχη ηκιστα ποιήσει α τπεοίιγ

αν βουληθη, ως περί όλης εϊπεϊν ψυχής" υπο δε «α&χά

οίστρου άει ελκομενη βία ταραχής καϊ μεταμέλειας κοαάεά ι>γ

μεστή εσται. *5

Πώί γαρ ου ;

ΥΙλουσίαν δε η πενομενην ανάγκη την τυραννου

μενην πόλιν είναι ;

ΐίενομενην.

ρ. 578• Και ψυχην αρα τυραννικην | πενιχράν καϊ απλή- 3° ροογ;

στον ανάγκη άεϊ είναι.

394

IX.

5θ<ΓΚΛΤΕ5,

Οΐ-ΛυΟΟΝ.

αη<5 Γυΐΐ

ΑΙδΟ ιΐιβ

ψπιηηίο&1

ΙΪΙΛΠ 15

ΠΙ 051

ΙΤΐί56Γ3ΐ)1θ.

Υ«1 ιηοΓε

15 51111 3

ΓΠΟΓΕ

ηιίδβΓίΛΙο

θ€ίη£, Ιΐιβ

Τ/ιέ ίοτυεεί άερίΗ.

Ούτως, η δ' ος. ρ. 578·

Τι δί'; φόβου γεμειν άρ ούκ ανάγκη την τε τοι-

αύτην πάλιν τόν τε τοιούτον άνδρα ;

Πολλ^ γε.

5 Όδυρμονς δε και στεναγμούς καΐ θρήνους κα\

άλγηδόνας οϊει (ν τινι άλλη πλείους εύρησειν ;

Ουδαμώς.

'Έ,ν άνδρΐ δε ηγεΐ τα. τοιαύτα (ν άλλω τινι πλείω

είναι η εν τω μαινόμενα) ΰπο επιθυμιών τε ■ και ερώτων

ίο τούτω τω τυραννικώ ;

Πώί γαρ άν ; εφη.

Εϊρ πάντα δη, οιμαι, ταύτά τε και άλλα τοιαύτα Β

άποβλεψας την τε πάλιν των πόλεων άθλιωτάτην

εκρινας—

>5 Ούκούν ορθώς ; εφη.

Και μάλα, ην δ' εγώ. άλλα περ\ τού ανδρός

αύ τού τυραννικού τ'ι λέγεις ε\ς ταύτα, ταύτα απο

βλέπων ;

ΝΙακρώ, εφη, άθλιώτατον είναι τών άλλων άπάν-

2ο των.

1 ουτο, ην ο εγω, ουκετ ορσως λέγεις.

ΙΙώς ; η δ' ος.

Ούπω, εφην, οιμαι, ουτός εστίν 6 τοιούτος μά

λιστα.

25 Άλλά τις μην ;

"Οδε "ίσως σοι ετι δόζει είναι τούτου άθλιώτερος.

ΐΐοΐος ;

Ός αν, ην ο εγω, τυραννικός ων μη ιοιωτην ριον €

2. Τί Μ : γ* ΑΠ.

5. 8« Α? Κ: τί ΠΜ.

12. τ« ΑΠ : γι Μ.

Ηαρρϊηε$$ αηά ιηί$βν^ ο/ ]Η5ΐ αηά ηη]η$ί. 395

578· καταβιφ, αλλά δυστυχής η καί αύτω υπό τίνος συμ- ΚιρηΗκ

IX.

500ΒΑΤΕ5,

φοράς εκπορισθη, ώστε τυραννώ γενέσθαι.

Τεκμαίρομαι σε, εφη, εκ των προειρημενων αληθή

λεγείν. ιχταηηίο»]

Ναι, ην δ' εγω' άλλ' ουκ οιεσθαι χρη τα τοι- β ίϊ&ριΛίίο

αυτα, αλλ ευ μαλα τω τοιουτψ λογφ σκοπειν περι

γάρ τοι του μεγίστου ή σκεψις, αγαθού τε βίου και

κακοΰ.

Όρθότατα, η δ* ος.

Σκόπει δη, εί άρα τι λέγω. δοκεΐ γάρ μοι δεΐν ίο

τ> Ιννοήσαι εκ τώνδε περι αύτοΰ σκοπούντας.

Έκ τίνων ;

Έ£ ενός έκαστου των Ιδιωτών, οσοι πλούσιοι 4ρ ΐη είιίεδ

πόλεσιν άνδράττοδα πολλά κεκτηνται. ούτοι γάρ ιππηχΕ^ι

-ζ ι ν / \ Ν δίανε-

τουτο γε προσομοιον εχουσι τοις τυραννοις, το πολ- 15 ο»ηει·5,

λων αρ-χειν' οιαφερει οε το εκείνου πλησος. ι,εΐρ 1ο

* 1 ' ' ΡΓΟίβΟί οηεΔιαφέρει γαρ. ζηοΛ„

Οίσθ' οΰν οτι ούτοι άδεώς εχουσι καϊ ου φοβούν

ται τους οικετας ;

17 γάρ άν φοβοιντο ; ίο

Ούδε'ν, είπον άλλά το αίτιον εννοείς ;

Ναι, οτι γε πάσα ή πόλις ενί εκάστω βοηθεϊ των

ιδιωτών.

Ε Καλώί, ην δ' εγώ, λέγεις, τ'ι δε ; εΐ' τις θεών β«« *"ρ-

άνδρα βνα, οτω εστίν άνδραποδα πεντήκοντα η 35 5ΐανβ-

πλειω, αρας εκ της πόλεως αυτόν τε και γυναίκα Ηίβ βίανβδ

και παιοας σειη εις ερημιαν μετά της άλλης ουσίας ίηιο ιΐιε

ν , „ » > 5,ν >χ τνίΙάεΓηείί,

Τ€ και των οικετων, οπου αυτω μηοεις των βλβυ- «γΗμ»·πι

θέρων μελλοι βοηθήσειν, εν ποίω άν τινι και

I. ίυστνχήί ρ ΑΠΜ: δυστνχήση ς). ΒεΙίΙίΟΓ.

25· ζ και Π.

396

IX.

5<κ:ιΐΑΤΚ5,

ΐΗεη? δαοΗ

15 ιΐιε εοη-

άίϋοη οΓ

ιΗε Ι]τπυιΙ.

Ηε 15 ιΗε

οΓ αΐΐ ηιεπ,

αηά Ιηι (ο

εηάιίΓε ιΗε

οΓα

ρηςοη.

Μί56ΓΕΐ)1ε

Ηίηη56ΐΓ,

Ηε 15 «Ιίΐΐ

ηιοΓε πιίίεΓ-

■ΛΙε ίί )ιε

ΤΑα ίγταηί Ιί&ε Ιΐιβ οιυηετ ο/ $1ανε$.

Όπόσω φόβω οΐει γενέσθαι αύτον περί τε αύτού και ρ· 578·

παίδων κα\ γυναικός, μη άπόλοιντο ύπο των οικετών;

Ιί,ν τταντι, η ο ος, εγωγε.

Ούκοΰν | άναγκάζοιτο αν τινας ήδη θωπεύειν αύ- ρ· 579·

5 των των δούλων καΐ ύπισχνεΐσθαι 7τολλά και ελευ-

θερούν ούδεν δεόμενος, κα\ κόλαζ αυτός αν θερα

πόντων άναφανειη ;

Πολλτ) ανάγκη, εφη, αύτω, η άπολωλεναι.

Τί δ*, 6ΐ κα\ άλλους, ην δ' εγώ, 6 θεος κύκλω

ίο κατοικίσειε γείτονας πολλούς αύτω, οι μη άνέχοιντο,

ει τις άλλος άλλου δεσπόζειν άζιοΐ, άλλ' εϊ πού

τινα τοιούτον λαμβάνοιεν, ταϊς εσγάταις τιμωροΐντο

τιμωρίαις ;

"Ετι αν, εφη, οίμαι, μάλλον εν παντι κακού ε"η, β

»5 κύκλω φρουρούμενος ύπο πάντων πολεμίων.

Άρ' ούν ούκ εν τοιούτω μεν δεσμωτηρίω δεδεται

ό τύραννος, φύσει ων οίον διεληλύθαμεν, πολλών

καϊ παντοδαπών φόβων κα\ ερώτων μεστός" λίγνω

δε οντι αύτω την ψυχην μόνω τών εν τη πόλει ούτε

2° άποδημησαι εζεστιν ούδαμόσε, ούτε θεωρησαι οσων

δη κα\ οι άλλοι ελεύθεροι επιθυμηταί ε'ισι, καταδε-

δυκώς δε εν τη οικία, τα πολλά ως γυνη ζη, φθονών

και τοις άλλοις πολίταις, εάν τις εζω απόδημη και ο

τι αγαθόν ορα ;

■ί ΤΙαντάπασι μεν ούν, εφη.

Ούκούν τοις τοιούτοις κακοΐς πλείω καρπούται

άνηρ, ος άν κακώς εν εαυτω πολιτευόμενος, ον νύν

δη σύ άθλιώτατον εκρινας, τον τυραννικόν, ως μη

10. κατουάσιΐί* ς : κατοικησοι» ΑΠΜ.

Ι4· Λ) Μ : «I ιΐη ΑΠ.

28. ώί μη ΑΠΜ : μη ώί 5(0036115 : ώί ΟΓΠ. Χ.

ΤΙιε τβαΐ ΙγναηΙ 1/ι$ νβαί χίανε. 397

ρ. 579- Ιδιώτης καταβιω, άλλα άναγκασθη υπό τίνος τύχης ΚιρνΜή

τυραννεΰσαι και εαυτού ων άκρατωρ άλλων βττ*-

χειρηση αρχειν, ωσπερ βι τις καμνοντι σώματι και ο^νπ».

άκράτορι εαυτού μη Ιδιωτεύων άλλ' αγωνιζόμενος ι*ίη α

η προς άλλα σώματα και μαχόμενος αναγκαζοιτο οια- ζ 5ΐ»ΐιοη.

γειν τον βίον.

ίΐανταπασιν, εφη, ομοιότατα τε και αληθέστατα

λέγεις, ώ Έωκρατες.

Ούκοΰν, ην δ' εγω, ω φίλε Τλαυκων, παντελώς η« ιπ«η

το πασος ασλιον, και του υπο σου κρισεντος χαλέ- ίο νοηβ (Η3η

πωτατα ζην χαλεπωτερον ετι ζη ο τυράννων ;

Κομιδη γ', εφη.

Εστίν άρα τη αλήθεια, καν ει μη τω δοκεΐ, 6 τψ ίηιιηΗαρρί-

οντι τύραννος τω οντι οουλος τας μεγιστας σωπειας

Ε κα\ δουλείας και κόλαζ των πονηρότατων" κα\ τάς ι$

επιθυμίας οΰδ' όπωστιοΰν άποπιμπλας, άλλα πλεί

στων επιδεεστατος καΐ πένης τη άληθεία φαίνεται,

εαν τις ολην ψυχην επίστηται θεασασθαι, κα\ φόβου

γεμων δια. παντός του βίου, σφαδασμών τε κα\ οδυ

νών πλήρης, εΐπερ τη της πόλεως διαθέσει ης άρχει ίο

εοικεν. εοικε δε' ή γαρ ;

Κα! μαλα, εφη.

ρ. 580. Ι Ούκοΰν και προς τούτοις ετι άποδωσομεν τω »ηόΐ ίη

ανορι και α το προτερον ειπομεν, οτι ανάγκη και

είναι κα\ ετι μάλλον γίγνεσθαι αυτω η προτερον 25

διά την άρχην φθονερφ, άπίστω, άδίκω, άφίλω,

άνοσίω και πάσης κακίας πανδοκεΐ τε καΐ τροφεΐ,

και εξ απάντων τούτων μάλιστα μεν αυτω δυστυχεί

είναι, έπειτα δε κα\ τους πλησίον αυτω τοιούτους

άπεργάζεσθαι. 3°

13. δο«ϊ Ι,οβοον. : ίο«ή ΑΠΜ.

39»ΤΗβ βτ$1, ιιροη το/ικΗ /οίΙοτν$ ί/ιε $εεοηά, ΐΗαΙ.

IX.

ΟυιυεΟΝ.

ΤΗε υπιρίΓε

ΙΗ»1 ΐΗε

1)651 15 Λβ

ΗαρρϊεδΙ

αηά Οίε

\νθΓ5ΐ 15

Ιΐιε πιοδί

πιίδει-αοΐε.

ΤΙιίδ 15 Λε

ρΓοείΛΠΊα-

Ιίοη οί Ιΐιε

5θη οί

Απδίοη.

ΡγοοΓ, άε-

πνεά Γγοιώ

ΐΗε ΙΙίΓεε

ρπηεΐρίεδ

οί ιΗε 5θ«1.

Ουδείς σοι, εφη, των νούν εχόντων άντερεί. ρ· 58°·

"Ιθι δη μοι, εφην εγώ, νυν ήδη ώσπερ ό δια Β

πάντων κριτής αποφαίνεται, κα\ συ οΰτω, τις πρώ

τος κατά την σην δόξαν ευδαιμονία. κα\ τις δεύτε-

5 ρος, καΧ τους άλλους εζης πέντε οντάς κρΐνε, βασι-

λικόν, τιμοκρατικόν, όλιγαρχικόν, δημοκρατικόν,

τυραννικόν.

Άλλά ραδία, εφη, ή κρίσις. καθάπερ γάρ εισήλ-

θον εγωγε ώσπερ χορούς κρίνω άρετη και κακία και

ίο ευδαιμονία. κα\ τω εναντία).

Νίισθωσώμεθα ούν κήρυκα, ην δ' εγώ, η αυτός

άνείπω, οτι ό Άρίστωνος υίος τον άριστον τε κα\ ο

δικαιότατον εύδαιμονεστατον έκρινε, τούτον δ' είναι

τον βασιλικώτατον κα\ βασιλεύοντα αυτού, τον δε

15 κάκιστόν τε κα\ άδικώτατον άθλιώτατον, τούτον δε

αύ τυγχάνειν οντά ος άν τυραννικώτατος ών εαυτού

τε ο τι μάλιστα τυραννη καΐ της πόλεως ;

Άνειρήσθω σοι, εφη.

Η ούν προσαναγορεύω, είπον, εάν τε λανθάνωσι

2ο τοιούτοι οντες εάν τε μη πάντας άνθρώπους τε και

θεούς ;

ΥΙροσαναγόρευε, εφη.

ΚΙεν δη, είπον αύτη μεν ήμΐν ή άπόδειζις μία Ό

άν εϊη' δευτεραν δε δει τηνδε, εάν τι δόξη, είναι.

Τ* <*ις αυτη ;

Επειδή, ώσπερ πόλις, ην δ' εγώ, διήρηται κατά

τρία είδη, ούτω καϊ ψυχή ενος εκάστου τριχη, δε-

ζεται, ως έμοι δοκεΐ, και ετεραν άπόδειζιν.

β α

5· κρίκ Μ5 : κμ'ιναι ΑΠ. 24. δί δίϊ 3 : δ«ί δί Μ : δίϊ δ« ΑΠ.

27· δί^ίται £ : το λογιστικό»* δ«^€ται Α : λογιστικό»* δ«£«ται ΠΜ : λογι

στικοί (πιθνμητικον θνμικον δίξΐται Κ.

Τίιε ριιτ$ηϋ ο/ Ιιη<ην1β(1ξ( , ο/ Ηοιιοην αηά ο/ξαίη. 399

ρ. δ8°· Τίνα ταύτην ; Κ*ρ>Λΐκ

IX.

Ύηνδε. τριών όντων τριτται και ήδοναί μοι φαί

νονται, ένος εκάστου μία Ιδία· επιθυμίαι τε ωσαύτως ο^**ο?'

και άρχαί.

Πώρ λέγεις ; εφη. £

Το μεν, φαμεν, ην ω μανθάνει άνθρωπος, το δε ψ

θυμούται, το δε τρίτον δια. πολυειδίαν ενι ουκ εσχο-

κ μεν ονόματι προσειπεϊν ιδίψ αύτοΰ, άλλα δ μεγιστον

και ισχυρότατον είχεν εν αύτω, τούτω επωνομάσαμεν

επιθυμητικον γαρ αύτο κεκληκαμεν δια. σφοδρότητα ίο

των περί την εδωδην επιθυμιών και πόσιν και αφρο

δίσια και οσα άλλα τούτοις ακόλουθα, και φιλοχρή-

ματον δη, οτι διά χρημάτων μάλιστα αποτελούνται

]>. 581. | αί τοιαύται επιθυμίαι.

Και ορθώς γ', εφη. ΐ5

Άρ' ούν και την ηδονην αύτοΰ και φιλίαν ει (*) τπβ

φαΐμεν είναι του κέρδους, μαλιστ' αν ε'ις εν κεφα-

λαιον άπερειδοίμεθα τω λόγω, ώστε τι ημϊν αύτοΐς

δηλοΰν, οπότε τούτο της ψυχής το μέρος λεγοιμεν,

καϊ καλούντες αύτο φιλοχρηματον και φιλοκερδές ίο

ορθώς αν καλοϊμεν ;

'ΚμοΙ γούν δοκε'ι, εφη.

Τι δε; το θυμοειδες ού προς το κρατεϊν μεντοι

φαμεν και νικάν και εύδοκιμεϊν άε\ ολον ώρμή-

σθαι ; »5

Β Και μάλα.

Εϊ ούν φιλόνεικον αύτο και φιλότιμον προσαγο- (2)ΤΗβ

ζ 7 > ν «ν * » απιΙ»ιίοιΐ5 :

ρευοιμεν, η εμμελως αν εχοι ;

Έμμελέστατα μεν ούν.

Αλλά μην ω γε μανθάνομεν, παντί δήλον οτι 3° (3>τΐιβ

ριϊηοίρίε οί

3· ίδια ΠΜ : ίδια Α. Ι7· φάμιν (δϊο) Α.

4θΟ Τβΐ€ ΐΗτϋβ οία$$6$ ο/ τηβη

IX.

8θ€ΚΑΤΕ5,

1(ηο»]ο(ί(τε

αηά (πιιΐι.

ΕαεΙι \νί11

άερΓεοίβίε

ΐΗε οΛεΓ5,

ΙηιΙ οηΐγ

Οιβ ρΗϊΙο-

5θρΙΐ6Γ }ομ

ΐΗε ρο\νεΓ

ιο )\ιά%α.

προς το ειδεναι την αληθειαν οπη εχει πάν άει ρ. ό8>·

τεταται, και χρημάτων τε και δόζης ηκιστα τούτων

τούτω μέλει.

Πολύ γε. >

5 Φιλομαθές δη και φιλόσοφον καλούντες αυτό

κατά. τρόπον αν καλοΐμεν ;

ΥΙώς γαρ ου ;

Ούκοΰν, ην δ' εγώ, κα\ άρχει εν ταϊς ψυχαΐς των €

μεν τούτο, των δε το έτερον εκείνων, όπότερον αν

ίο τύχρ ;

Οντως, εφη.

Δίά ταύτα δη καΐ ανθρώπων λεγωμεν τα πρώτα

τριττά γενη είναι, φιλόσοφον, φιλόνεικον, φιλο

κερδές ;

ι5 Κομιδη γε.

Και ηδονών δη τρία εϊδη, ύποκείμενον (ν εκάστω

τούτων ;

ΤΙάνυ γε.

Οισθ" ουν, ην δ' εγώ, οτι ει θελοις τρεις τοιού

το τους ανθρώπους εν μέρει εκαστον άνερωτάν, τις

τούτων τών βίων ηδιστος, τον εαυτού έκαστος μά

λιστα εγκωμιάσεται ; ο τε χρηματιστικός προς το Ό

κερδαίνειν την τού τιμάσθαι ηδονην η την τού μαν-

θάνειν ούδενος άξίαν φησει είναι, ει μη ει τι αυτών

*5 αργύρων ποιεί ;

Άληθη, εφη.

1 1 οε ο φιλότιμος ; ην ο εγω ου την μεν απο

2. τίταται ΑΠ : τίτακται Μ.

ΤΗοπιρβοη : άβΐ. Βαΐΐεπ

12. λί'γω/κκ ΑΠ : ΧίγομίΡ Μ.

ΐ6. νποκιίμινον ΑΠ : ΰποκίίμίνα ΕΑ2Μ

τούτων Μ58. : πάντων ο]. \ν. Η.

1θ\ν05ϊ.

αηά ΐΗτββ &ϊηά$ ο/ ρΙβα$ηγβ$. 401

ρ. 58'· των χρημάτων ηδονην φορτικην τίνα ηγείται, και αν ΧιρΜκ

την άπο τον μανθάνειν, ο τι μη μάθημα τιμήν φέρει,

καπνον και ψλναριαν ; (Ηαικον.

Οντως, εώη, ε\ει. <5βο»«56(ιβ■ Λ , ζ . αίοηε &35

Ύον δε ψιλόσοφον, ην δ" βγω, *τί οΐώμεθα τάς ζ βχρβπβηοβ

Ε άλλας ηδονάς νομίζειν προς την τον ειδέναι τάληθες Ηςηαΐ

07Γ7/ εχει και εν τοιοντω τινι αει είναι μανσανοντα ; ηικΙ ϊ8

της -χηοονης ον πανν πόρρω; και καλειν τω οντι «ίιΐι ιη«

αναγκαίας, ώς ονδεν των άλλων δεόμενον, ε'ι μη

ανάγκη ην ; ίο

Έ,δ, εφη, δει ειδέναι ;

"Οτ€ δη ονν, είπον, αμφισβητούνται εκάστον τον

έίδονς αϊ ηδονα\ κα\ αντος ό βίος, μη οτι προς το

κάλλιον κα\ αϊσχιον ζην μηδε το χείρον κα\ άμεινον,

ρ. 5^2. άλλα προς αντο το ηδιον και άλνπότερον, | πώς άν 15

ειδεΐμεν, τις αντών αληθέστατα λέγει ;

Ον πάνν, εφη, εγωγε εχω ειπείν.

Άλλ' ωδε σκόπει' τίνι χρη κρίνεσθαι τα μέλ

λοντα καλώς κριθησεσθαι ; άρ' ονκ εμπειρία, τε κα\

φρονήσει και λόγω ; η τούτων εχοι άν τις βέλτιον ίο

κριτηριον ;

Και πώς άν ; εφη.

Έκόπει δη' τριών όντων των ανδρών τις εμπειρό

τατος πασών ων εΐπομεν ηδονών ; πότερον ό φιλο

κερδής, μανθάνων αντην την άληθειαν οίόν εστίν, 15

Β εμπειρότερος δοκεΐ σοι είναι της άπο τον ειδέναι

ηδονής, η ό φιλόσοφος της άπο τον κερδαίνειν ;

5· τί οϊώμίθα ς). ΟΓ356Γ : ποιώμιθα Μ 55. 6. νόμιζαν ΑΠΜ : νόμιζαν

οϋιν Α!ΐ.

7· «χ« ΑΜ : "σχ« Π.

8. τη: ηδονής Μ55. (της ηδονής Α) : άεΐ. ΒαϊΐβΓ: ήδονην; ο). Μηάνί^:

>ΐη της άΚηθινής ?

ϋ ά

402

ΚιρνίΙπ

IX.

δοΟΚΑΤΕδ,

Οΐ-ΛΟΓΟΝ.

Τΐιε ρΗϋο-

δορΗβΓ

»1οηε

Ιι&νίη^ βοΐΗ

]υ^ιϊίεηΙ

λιι<1 εχρεπ-

εηεε,

Ηοηοητ αηά £αΐη ατβ ζΗ,αηά ό}> αΙΙ, δηί

Πολιί, εφη, διαφέρει. τω μεν γαρ ανάγκη γ€ν- ρ. 582.

εσθαι τών ετέρων έκ παιδος άρζαμένω' τω δε φιλο-

κερδεΐ, 07ΓΥ) πέφυκε τα. οντά μανθανοντι, της ηδονής

ταύτης, ως γλυκεία εστίν, ουκ ανάγκη γευεσθαι ουδ'

5 έμπείρω γίγνεσθαι, μάλλον δε κα). προθυμουμένω ού

ραδιον.

Πολύ άρα, ην δ' εγώ, διαφέρει του γε φιλοκερ

δούς ό φιλόσοφος εμπειρία, αμφοτέρων των ηδονών.

Πολύ μέντοι. Ο

ίο Τι δε του φιλότιμου ; άρα μάλλον άπειρος έστι

της άπο του τιμάσθαι ηδονής η εκείνος της απο του

φρονεΐν ;

Άλλα τιμή μέν, εφη, έάνπερ έζεργάζωνται έπ\ ο

έκαστος ώρμηκε, πάσιν αύτοϊς έπεται" κα\ γαρ ο

15 πλούσιος ύπο πολλών τιμάται καΐ ό ανδρείος κα\ ό

σοφός, ώστε από γε του τιμάσθαι, οιόν έστι, πάντες

της ηδονής έμπειροι" της δε του οντος θέας, οΐαν

ηδονην έχει, αδύνατον άλλω γεγεΰσθαι πλην τφ

φιλοσοφώ.

20 Εμπειρίας μεν αρα, ειπον, ένεκα κάλλιστα των η

ανδρών κρίνει ούτος.

Πολιί γε.

Καϊ μην μετά γε φρονησεως μόνος έμπειρος γεγο-

νως εσται.

Τι '

ι μην ;

Άλλα μην καϊ δι ού γε δεΐ οργάνου κρίνεσθαι,

ού του φιλοκερδούς τούτο όργανον ούδε τού φιλότι

μου, άλλα τού φιλοσόφου.

Ι3• τι/ίΐ) μ»> V βί ΟΟΓΤ. θ : τιμήν Α : τί μην ΠΜ.

1 5• ό σοφό: Α2Μ : σοφοί ΑΠ.

21. κρίνα ΑΠΜ : κρινιϊ ς). ΒεΙΛβΓ. οίτοϊ ΠΜ : οΰτω! Α.

8(ΚΒΛΤΕ5,

Οΐ,ΑυΟΟΝ.

ΐΗβ ρΗΐΙο$ορΗ£ν ']ίΐάξε$ αίί, αηά ή }ηά£6ά ο/ ηοηε.' 4°3

582. Τό ποίον ; ΚιριιΜή

Αιά λόγων που εφαμεν δεΐν κρίν€σθαι. η γάρ ;

Ναι.

Αόγοι δε τούτου μάλιστα όργανον.

Πώρ δ' οΰ ; 5

Ούκοΰν ε'ι μεν πλούτω και κερδει άριστα εκρίνετο

Ε τα. κρινόμενα, ά επηνει 6 φιλοκερδής και εψεγεν,

ανάγκη άν ήν ταΰτα αληθέστατα είναι.

ΪΙολλη γε.

ι οε τιμή τε και νίκη και ανορεια, αρ ουχ α ο ίο

φιλότιμος τε και ό φιλόνεικος ;

Αηλον.

Επειδή δ1 εμπειρία κάϊ φρονήσει και λόγω ; "ιε

»/ V Λ «' I I \«' ρ1β»511Γβ5

Ανάγκη, εφη, α ο φιλόσοφος τε και ο φιλόλογος «πίΛ

• ~ >χ /)' ? βρρπονεδ

επαινεί, αληθέστατα είναι. 15 ακ ιΗε ιηι«

5°3· ίριων αρ ουσων των | ηοονων η τούτου του ),ερΐ30ε5

με/>ουρ τ^ρ ^υχ^ρ, ω μανθάνομεν, ήδίστη αν εϊη,

και εν ω ημών τούτο άρχει, ό τούτου βίος ηδι- (*) °{

στος ; (3) »η<ι ><"»-

Ιΐωρ ο οι» μέλλει ; εφη κύριος γουν επαινετής ίο 0{εα<η.

ων επαινεί τον εαυτού βίον ό φρόνιμος.

Ύίνα δε δεύτερον, ειπον, βίον και τίνα δευτεραν

ήδονήν φησιν ό κριτής είναι ;

Αηλον οτι την του πολεμικού τε και φιλότιμου"

εγγυτερω γαρ αυτού εστίν η ή τού χρηματιστού. 25

Ύστάτην δη την τού φιλοκερδούς, ως εοικεν.

Τι / 9 5»» *ι μην ; η ο ος.

Β Ταΰτα μεν τοίνυν ούτω δύ' εφεξής άν εϊη και διρ

νενικηκώς ό δίκαιος τον άδικον το δε τρίτον όλυμ-

πικώς τω σωτήρί τε καϊ τω Όλυμπίω Αιί, άθρει οτι 3° Τπιε

ουοε παναλησης εστίν η των άλλων ηοονη πλην της ηοι γΗ.ιπμ·

Ό ά 2

404 ΤΗ,β ΐΗϊτά ΙτΐαΙ.

ΚιριώΙϊό

IX.

500ΗΑΤΕ9,

ΟίΑυεοΝ.

ΙηιΙ .ιΙ)50-

ΙυΙε.

"Πιε 5ΐ3(ε$

ίηΐεΓ-

ιηεάΊδΙε

ϋεΐννεεη

ρΙοαΒυτβ

ηηά ραΐη

αΓβ Ιεπη«1

ρΙεαδϋΓβε

ογ ρΗΐη5

οηΐχ ίη

Γείαιίοη 10

ΙΙιείΓ

ορροδίιεδ.

του φρονίμου ουδέ καθαρά, άλλ' {σκιαγραφημένη ρ. 583•

τις, ως εγω δοκώ μοι των σοφών τίνος άκηκοεναι.

καίτοι τοΰτ αν (ίη μεγιστόν τε και κυριώτατον των

πτωμάτων.

5 Πολύ γε' άλλα. πως λέγεις ;

?Ωδ', είπον, εζευρησω, σου άποκρινομενου ζητών

άμα. ο

Έρωτα δη, εφη.

Κεγε δη, ην δ* εγώ' ούκ εναντίον φαμεν λυπην

ίο ήδονη ;

Καί μαλα.

Ούκοΰν καί το μήτε χαίρειν μήτε λυπεΐσθαι ειναί

τι;

Είναι μεντοι.

>5 Μεταξύ τούτοιν άμφοΐν εν μέσω ον ησυχίαν

τίνα περί ταΰτα της ψυχής ; ούχ οΰτως αυτό λέγεις ;

Όυτως, η ο ος.

Άρ' ου μνημονεύεις, ην δ' εγω, τους των καμνόν-

των λόγους, ους λεγουσιν όταν κάμνωσιν ;

10 ΥΙοίους ;

'Ω,ς ούδεν άρα εστίν ήδιον του ύγιαίνειν, άλλα

σφάς ελεληθει, πριν καμνειν, ήδιστον ον. τ>

Ήίεμνημαι, εφη.

Ούκοΰν καί των περιωδϋβία τινϊ εχομενων άκούεις

Η λεγόντων, ως ούδεν ηδιόν του παυσασθαι οδυνώ-

μενον ;

Άκουω.

Καϊ εν άλλοις γε, οίμαι, πολλοίς τοιούτοις αι-

σθανει γιγνομενους τους ανθρώπους, εν οϊς, όταν

3° λυπώνται, το μη λυπεΐσθαι καί την ησυχίαν τοΰ

%0. το μη Λ!ΠΜ : μη Α.

Α ηαιίταί $1α1β δβΐινβεη ρΙεαΒίιτβ αηά ραίη. 4°5

ρ· 583· τοιούτου εγκωμιάζουσιν ως ήδιστον, ού το χαι'- Χφώΐΐι

ρειν.

1 οντο γαρ, εφη, τοτε ηου ισως και αγαπητον ουνυα*.

γίγνεται, ησυχία.

Ε Και όταν παύσηται άρα, είπον, χαίρων τις, ή της $

ηδονής ησυχία λυπηρον εσται.

"Ισως, εφη.

*0 μεταξύ αρα νυν δη άμφοτερων εφαμεν είναι,

την ησυχίαν, τοΰτό ποτε αμφότερα εσται, λύπη τε

καϊ ηδονή. ίο

"Έ,οικεν.

Ή και δυνατόν το μηδετερα δι> αμφότερα γίγνε

σθαι ;

Ού μοι δοκεϊ.

Και μην τό γε ηδύ εν ψυχή γιγνόμενον και το 15 ριβημιγε

λυπηρον κινησις τις αμψοτερω εστον' η ου ; βτβϊαίάιο

»τ ( &β 5ΐα(ε$ οί

ΙΝ αι. Γ65ΐ, ΐ)ΐιΐ

ρ. 584· | Το δβ μητε Χυττηρον μητε ηδύ ούχΐ ησυχία μεν-

' ' ' '-Χ' ν ηιοΙίοη5τοι και εν μεσω τουτοιν εψανη άρτι ;

'Έ,φάνη γάρ. ίο

ΙΙώς ούν ορθώς εστι το μη άλγεΐν ηδύ ήγεΐσθαι η

το μη χαίρειν άνιαρόν ;

Ουδαμώς.

Ουκ εστίν άρα τούτο, άλλα φαίνεται, ην δ' εγώ,

παρά το άλγεινον ηδύ και παρά το ηδύ άλγεινον 35

τότε η ησυχία, καϊ ούδεν ύγιες τούτων τών φαν

τασμάτων προς ήδονης άληθειαν, άλλά γοητεία

τις.

Ώρ γοΰν 6 λόγος, εφη, σημαίνει.

κ Ίδβ τοίνυν, εφην εγώ, ήδονάς, αϊ ουκ εκ λυπών 3° αιι

ρ1ε£ΐ5ΐιη;5

30. ΐφην Α'Μ : !φηι> 6' ΑΠ : ή* β' ς.

406 ΤΗβ ξτεαίέν ον Ιβ$$ τέαΐϋγ ο/ ρΙβα$ητέ.

ΚψώΙίί εισ'ιν, ΐνα μη πολλάκις· οιηθής εν τω παρόντι ούτω ρ. 584·

τοΰτο πεφνκεναι, ήδονήν μεν πανλαν λύπης είναι,

οι^υοοΝ. λνπην οε ηοονης.

3Γβ ηοΐ ΤΙον δη, εώη, και ποίας λέγεις :

ΓηβΓεΙχ οκδ- '

ωιϊοηί οί 5 Πολλαϊ μεν, είπον, και άλλαι, μάλιστα & ει

ραίηί, ογ ^ \ » \ » / ~

ραίηδοί θέλεις εννοησαι τας περί τας όσμας ήδονας. αύται

ε. 8. «ικ }/ά/3 ον προλνπηθεντι εξαίφνης αμήχανοι το μέγεθος

οΓ5ηκ;ΐι 7ι7ι'ΟΙ'ταί5 παυσαμεναι τε λνπην ονοεμιαν καταλει-

άιο ηοΐ.

ττοΐ'σίΐ'.

ίο Αληθέστατα, εφη.

Μ.ή άρα πειθώμεθα καθαράν ήδονην €ΐναι την ο

λιίτττ^ί άπαλλαγήν, μηδε λνπην την ήδονης.

Νίή γάρ.

Άλλα μεντοι, είπον, αϊ γε δια. τον σώματος επί

15 τήν ^τνχήν τείνονσαι και λεγόμεναι ήδοναί, σχεδόν

α'ι πλεϊσταί τε και μεγισται, τούτον τον εϊδονς εισί,

λυπών τίνες άπαλλαγαί.

ΕίσΙ γάρ.

Ονκονν και α'ι προ μελλόντων τούτων εκ προσ-

2ο δοκίας γιγνόμεναι προησθήσεις τε και προλνπήσεις

κατά ταντά εχονσιν ;

Κατά ταντά.

Οίσθ' ουν, ην δ' εγώ, οϊαί ε'ισι και φ μάλιστα Ό

εοίκασιν ;

,5 Τω; εφη.

Νομίζεις τι, ειπον, εν ττ) φύσει είναι το μεν άνω,

το οε κάτω, το οε μέσον ;

"Έίγωγε.

ιιΐιΐίίΓΕί- Οιβί ούν άν τινα εκ τον κάτω φερόμενον προς

πηκαΐΐΐχ'οΓ 3° μίσον άλλο τι οΐεσθαι η άνω φερεσθαι ; και εν

ΙΟ. προησθήσα! ΑΠΜ : προαισθησίίί α.

<:€ΠΗΐη

ΤΗί ϊΙΐΗ$ϊοη$ ο/ Τβ1α1ϊυ6ηβ$$. 4°7

Ρ· 584· μεσω στάντα, άφορώντα οθεν ενήνεκται, άλλοθι κ*ρΜκ

που άν ηγεΐσθαι είναι ή εν τφ άνω, μή εωρακότα

το αλησως ανω ; οι-ΑυςοΝ.

Μά Δι", ούκ εγωγε, εφη, αλλω? οίμαι οιηθήναι

άν τον τοιούτον. 5

κ Άλλ' ίί πάλιν γ', εφην, φεροιτο, κάτω τ άν οΐοιτο

φερεσθαι και αληθή οΐοιτο ;

Πώί γάρ ου ;

Ούκοΰν ταΰτα πάσγρι άν πάντα δια το μη έμ

πειρος είναι του αληθινών άνω τε οντος καϊ εν μεσω ίο

και κάτω ;

Αήλον δη.

θαυμάζοις άν οδν, ει και άπειροι αληθείας

περί πολλών τε άλλων μη υγιείς δόξας εχουσι, προς

τε ηδονην και λύπην καϊ το μεταξύ τούτων οΰτω 15

διάκεινται, ώστε, όταν μεν επϊ το λυπηρον φέ-

ρ. 585· ρωνται, αληθή τε | οϊονται κα\ τω οντι λυπούνται,

οταν δε άπο λύπης επι το μεταξύ, σφόδρα μεν οϊονται

προς πληρώσει τε καϊ ήδοντι γίγνεσθαι, ώσπερ δε

προς μελαν φαϊον άποσκοποΰντες άπειρία λευκού, ζο

και προς το άλυπον οΰτω λύπην άφορώντες άπειρία.

ηδονής άπατώνται ;

Μά Δια, η δ" ος, ούκ άν θαυμάσαιμι, άλλα πολύ

μάλλον, εΐ μή ούτως εχει.

τΩ,δε γ' ούν, είπον, εννόει' ουχί πείνα και δίψα *ί

Β και τα τοιαύτα κενώσεις τίνες εισι τής περι το σώμα

εξεως ;

Τι 'ι μην ;

4· άλλωι ΠΜ : άλλ' ώι Α.

II. κάτω ΠΜ : κότα Λ. 13. καϊ ΛΠΜ : και οί ν : υ'ι ς). Ηεηη.

ΐ9· ί« 9 : οιτι. ΑΠΜ.

ΚιριΑΙκ

IX.

500ΚΛΤΕ8,

Ήιβ ίη-

Ιεΐΐεείυίΐΐ

ηιοΓε Γ6&1

ιΐιαη ιΗε

ϊοηδααΐ.

408 ΜβηΙαΙ αηά ύοάϋγ $αΙί$/α€ίϊοη οοιηβαηιά.

"Αγνοία δε και αφροσύνη άρ ού κενότης εστί της ρ. 585.

περί ψνχην αδ εξεως ;

Μάλα γε.

Ούκούν πληροίτ αν ο τε τροφής μεταλαμβάνων

5 και ό νουν ίσχων ;

Πώ$· δ' οΰ ;

Πλήρωσις δε αληθέστερα του ?)Ττον η του μάλ

λον οντος ;

Αηλον, οτι του μάλλον.

ίο ΥΙότερα ούν ηγεΐ τα γενη μάλλον καθαράς ουσίας

μετεγειν, τα οίον σίτου τε καϊ ποτού κα\ οψου και

ξυμπάσης τροφής, η το δόξης τε αληθούς είδος και

επιστήμης καϊ νου και ζυλληβδην αύ πάσης αρετής ; ο

ωδε δε κρΐνε' το του αεί όμοιου εχόμενον και άθα-

ι5 νάτου και ·)· αληθείας, και αυτό τοιούτον όν και εν

τοιούτω γιγνόμενον, μάλλον είναι σοι δοκεΐ, η τό

του μηδεποτε όμοιου και θνητού, και αυτό τοιούτον

όν κάϊ εν τοιούτω γιγνόμενον ;

Πολύ, εφη, διαφέρει τό τοΰ άει όμοιου.

2ο Ή οδν * τού άει όμοιου ουσία ουσίας τι μάλλον

η επιστήμης μετέχει ;

Ουδαμώς.

Τί δ', άληθείας ;

Ούδε τούτο.

25 — Εϊ δε άληθείας ήττον, ού και ούσίας ;

Ανάγκη.

Ούκούν όλως τα περί την τού σώματος θεραπείαν ϋ

II. τΑ Α'ΊΐΜ : οπι. Α. οίον Α.

15. «αϊ αληΰίία: Μ55. : άεΐ. Μα<1νϊ{* : αη καϊ άΚηθοϊαΙ αύτο Μ:

ηΐ το Α. 17. αντ6 ΠΜ : α{ τ6 Α.

2ο. τοΟ ς}. Μαάνΐ£ : οπι. Μ58.

24, 25. τοΰτο : ϊί] ίαςυηαιη ίηΙΟΓ Ηαεο γβΛα δίαΐυίΐ ΜαάνΪ£.

ΤΗβ ύοάγ Ιιαυϊη£ Ιβ$$ ο/ΙηιίΗ αηάγβαΐϋγί/ιαη ΐΗβ ηιϊηά, 4°9

ρ. 585· γίνη τών γενών αυ των περι την της ψυχής θεραπείαν ΚιρηΗκ

ήττον αληθείας τε καϊ ουσίας μετέχει ;

γ~ ι 5θΟϋΑΤΕ5,

ίΙΟλυ γε. ΟυιυοοΝ.

"Σώμα δε αύτο ψνχής ουκ οϊει όντως ;

"Έ,γωγε. 5

Ούκούν το των μάλλον όντων πληρούμενον και

αύτο μάλλον ον όντως μάλλον πληρούται, η το των

ήττον όντων καΐ.αύτο ήττον ον ;

ΥΙώς γαρ οΰ ;

Εΐ άρα το πληρούσθαι των φύσει "προσηκόντων ίο

ηδύ εστι, το τω οντι και των όντων πληρούμενον

Ε μάλλον μάλλον όντως τε και άληθεστερως χαίρειν

άν ποιοι ήδονί) άληθεΐ, το δε των ήττον όντων μετα

λάμβαναν ήττον τε άν αληθώς καϊ βεβαίως πληροιτο

κα\ άπιστοτερας αν ηδονής καϊ ήττον αληθούς μετα- 15

λαμβάνοι.

Αναγκαιότατα, εφη.

ΟΊ άρα φρονήσεως καϊ αρετής άπειροι, εύωχίαις τπε

ρ. 586. I οε και τοις τοιουτοις αει ςυνοντες, κατω, ως εοικε, 0ηηε

\ / /χ \ \ ί-\ ι / / ν 5βη5ϋ&1 Άηά

και μέχρι πάλιν προς το μεταςυ φέρονται τε και 2ο ηι50 οΓ ιΐιε

ταυττ) πλανώνται οια βιον, υπερβαντες οε τούτο βΐ6[ηεηΐ &Γ6

προς το αληθώς άνω οϋτε άνεβλεψαν πώποτε οΰτε

ήνεχθησαν, ούδε τού οντος τω οντι επληρώθησαν,

ούδε βέβαιου τε καϊ καθαράς ηδονής εγεύσαντο,

άλλα βοσκημάτων δίκην κάτω άει βλέποντες και 25

κεκυφότες εις γήν και εις τράπεζας βόσκονται χορ-

Β ταζόμενοι και όχεύοντες, κα\ ένεκα της τούτων

πλεονεξίας λακτίζοντες και κυρίττοντες αλλήλους

σιδηροίς κερασί τε και όπλαϊς άποκτιννύασι δι

I. αντων Π : αυ των ΑΜ.

4· Ψνχν* ΠΜ : τήι ψνχήι Α.

υητεαΐ αηά

ηιίχοά.

4ΐο δοιϋίγρΙβα$ΗΥ6$ ανβ Ιε$$1ηιβ αηάγέαίίΐιαη ηκιηίαΐοηκ.

ΚιρνΜκ

IX.

δοΟΒΛΤΕβ,

ΟυιυςοΜ.

ΒοΛ Ιόηάδ

οί ρΙεωϋΐΈδ

οίο αιΐ33Ώβά

ίη ΐΗε

1ιίβΗε3»

(Ιερ-ββ

\νΗεη ΐΗβ

άε5ΐΓε5

ν, ΙικΊι 5εε)(

ΐΗειτι αΓε

αικΙεΓ Λε

£ΐιί(1αηςε οΓ

Γβ350η.

άπ\ηστία.ν, ατε ουχί τοις ούσιν οΰδε το ον οΰδε το ρ. 5^6•

στεγον εαυτών πιμπλαντες.

ΤΙαντελώς, εφη ό Γλαυκών, τον των πολλών, ω

Έώκρατες, χρησμωδεΐς βίον.

5 'Α^' ούν ουκ ανάγκη και ηδοναϊς ζυνείναι μεμιγ-

μεναις λύπαις, ειδώλοις της αληθούς ηδονής και

εσκιαγραφημεναις, ύπο της παρ άλληλας Θέσεως

άποχραινομεναις, ώστε σφοδρούς εκατερας φαίνε- Ο'

σθαι, κα\ έρωτας εαυτών λυττώντας τοις άφροσιν

ίο εντίκτειν καϊ περιμαχητους είναι, ώσπερ το της

Έλενης ειδωλον ύπο τών εν Ύροια Στησίχορος φησι

γενέσθαι περιμαχητον άγνοια του αληθούς ;

ΐίολλη ανάγκη, εφη, τοιούτον τι αϋτο είναι.

Ύί δε; περί το θυμοειδες ούχ έτερα τοιαύτα

15 ανάγκη γίγνεσθαι, ος αν αυτό τούτο διαπραττηται

η φθόνω δια. φιλοτιμίαν η βία δια φιλονεικίαν η

θυμώ δια δυσκολίαν, πλησμονην τιμής τε κα\ νίκης Ό

και θυμού διώκων άνευ λογισμού τε και νού ;

Τοιαύτα, η & ος, ανάγκη καϊ περί τούτο είναι.

2ο Τί οΰν, ην δ' εγώ" θαρρούντες λεγωμεν οτι και

περί το φιλοκερδές κα\ το φιλόνεικον οσαι επιθυμίαι

ε'ισίν, αι μεν αν τη επιστήμη και λόγω επόμεναι καϊ

μετά τούτων τας ήδονας διωκουσαι, ας αν το φρό-

νιμον εζηγηται, λαμβανωσι, τας άληθεστάτας τε

25 ληψονται, ως οϊόν τε αύταΐς αληθείς λαβείν, άτε

αλήθεια, επομένων, και τάς εαυτών οικείας, εϊπερ το Ε

βελτιστον εκαστω, τούτο καϊ οίκειότατον ;

Άλλα μην, εφη, οίκειότατον γε.

Ύφ φιλοσοφώ άρα επομένης άπασης της ψνχής

ΐ5• ά» α2πμ : οηι. Α.

24- ΐζίΤΨ'Ή ΠΜ : ΐζηγίϊτιιι Α.

ΤΗβ ρίέα$ηη$ ο/ έ/ια Ιιίη£ αηά ίΗβ Ιγταηί. 4 1 1

ρ. 586. και μη στασιαζούσης έκάστω τω μέρει υπάρχει εις Κιρ*Μκ

τε τάλλα τα εαυτού πράττειν καϊ δικαίφ είναι, και

οη και τας ηοονας τας εαυτού εκαστον και τας ρελ- οπλικό».

ρ. 587· τίστας καϊ εις το δυνατόν | τάς άληθεστάτας καρ-

πούσθαι. 5

Κομιδί) μεν ουν.

"Οταν δε άρα των έτερων τι κράτηση, υπάρχει

αϋτω μήτε την εαυτού ήδονην έξευρίσκειν, τά τε

άλλ' άναγκάζειν άλλοτρίαν και μη άληθη ηδονην

διώκειν. ίο

Ο0τω?, έ"φη.

Ούκούν ά πλείστον φιλοσοφίας τε και λόγου άφ-

έστηκε, μάλιστ άν τοιαύτα έζεργάζοιτο ;

ΤΙολύ γε.

Πλείστον δέ λόγου αφίσταται οΰχ οπερ νόμου τε ι«

και τάξεως ;

Αήλον δη.

'Έ,φάνησαν δέ πλείστον άφεστώσαι ούχ α'ι έρωτι-

καί τε καϊ τυραννικοί έπιθυμίαι ;

Πολύ γε. 2σ

Β 'Έλάχιστον δέ α'ι βασιλικαί τε καί κόσμιαι :

Να/.

Πλείστον δη, οιμαι, αληθούς ηδονής και οικείας 6

τύραννος άφεστηζει, ό δ« όλίγιστον.

Ανάγκη. 35

Και αηδέστατα άρα, ειπον, ό τύραννος βιώσεται,

ό βασιλεύς ηδιστα.

Πολλή ανάγκη,

ισσ ουν, ην ο εγω, οσψ αηοεστερον ζη τύραν

νος βασιλέως ; $ο ΤΗί

Αι/ ειπτ,ς, εφη. ,Ηοίη.<.™ι

412

IX.

8θ€ΚΑΤΕ5,

Οΐ,ΛυΟΟΝ.

5οραπ»Ιβ5

ΐΗε Ιαηκ

Γγοπι Ιΐιβ

Ιχΐ3ηΙ,

εχρΓβϊίβά

αηΰεΓ Λε

8γπ>1κ>1 οΓ

α ουβε οογ-

Γεδροηάίηκ

(ο 1)ιε

ηυπιβεΓ

7=9.

Τ/ιβ ϊηίβτναί ζυ/ικ/ι ί/ιβγ ατβ $6ραναΗά.

Τριών ηδονών, ώς εοικεν, ούσών, μιας μεν γνη- ρ. 587·

σίας, δυοΐν δε νόθαιν, των νόθων εις το επεκεινα

υπερβάς ό τύραννος, φυγών νόμον τε καΧ λόγον, ο

δουλαις τισι δορυφόροις ήδοναϊς ξυνοικεΐ, και

5 'οπόσω ελαττούται ούδε πάνυ ράδιον ειπείν, πλην

ΐσως ώδε.

ΙΙώς ; εφη.

Άπο του ολιγαρχικού τρίτος που ό τύραννος

άφειστηκει' εν μεσω γαρ αυτών Ό δημοτικός ην.

ίο Να/.

Ούκοΰν και ηδονής τρίτω είδώλω προς άληθειαν

άπ' εκείνου ζυνοικοι αν, ει τά πρόσθεν αληθή ;

Ούτως.

Ό δε γε ολιγαρχικός άπο του βασιλικού αύ

>5 τρίτος, εάν είς ταύτον αριστοκρατικών κα\ βασιλι- ϋ

κον τιθώμεν.

1 ριτος γαρ.

Τριπλασίου άρα, ην δ' εγώ, τριπλάσιον αριθμώ

αληθούς ηδονής άφεστηκε τύραννος.

20 Φαίνεται.

'Έπτίπεδον αρ , εφην, ώς εοικε, το εϊδωλον κατά

τον τού μήκους αριθμόν ήδονης τυραννικής άν εϊη.

Κομιδη γε.

Κατά δβ δύναμιν καΐ τρίτην αϋζην δηλον δη

25 άπόστασιν οσην άφεστηκώς γίγνεται.

Δηλον, εφη, τφ γε λογιστικώ.

Ούκούν εάν τις μεταστρέψας αλήθεια, ηδονής τον

βασιλέα τού τυράννου άφεστηκότα λεγη, οσον άφ- Ε

9. δημοτικός ΑΠ : δημοκρατικός Μ.

12. ξυνοικοι Α'ΠΜ : ξννοικιΐ Α.

Αη ϊώ>αΙ ϊηια,ξϋ ο/ ΙΗ* $οηΙ, εοτηρτβΗΐηάίηξ 4'3

ρ. 587· εστηκεν, εννεακαιεικοσικαιεπτακοσιοπλασιάκις ήδιον ΚφΜκ

αύτον ζώντα εΰρήσει τελειωθείση τη πολλαπλασιω-

σ€ί, τον οε τυραννον ανιαροτερον τη αυτη ταύτη ο^ον.

άποστασβί.

Άμήχανον, εφη, λογισμον καταπεφόρηκας τής 5

ρ. 588. διαφορότητος τοΐν άνδροϊν, του τε δικαίου και | τοΰ

άδικου, προς ήδονήν τε και λύπην.

Και μεντοι καΐ αληθή και προσήκοντα γε, ην δ* «*1<* ί8

ε/ω, ριοις αριθμόν, ειπερ αυτοις προσηκουσιν ημεραι ηατηίχτ οΐ

και νύκτες και μήνες και ενιαυτοι. ίο πίκ^ίη»

Αλλά μην, εφη, προσηκουσιν. Γ

Ούκοΰν (Ι τοσούτον ηδονή νικά. ό αγαθός τε και

δίκαιος τον κακόν τε και άδικον, άμηχάνω δη οσω

πλεΐον νικήσει εύσχημοσύνη τε βίου και κάλλει και

άρετη; ·5

'Αμηχάνω μεντοι νή Αία, (φη.

Β Ειει> δη, είπον' επειδή ενταύθα λόγου γεγόναμεν, ΚεΓοίηΐϊοη

άναλάβωμεν τα. πρώτα λεχθέντα, δι α. δεΰρ' ηκο- πΐίΐοΐιι».

μεν. ην δε που λεγόμενον λυσιτελεΐν άδικεΐν τψ

τελεως μεν άδίκω, δοξαζομενω δε δικαίω' η ούχ 2ο

ούτως ελέχθη ;

Οΰτω μεν οΰν.

Νυν δη, εφην, αύτω διαλεγώμεθα, επειδή διωμο-

λογησάμεθα τό τε άδικεϊν και το δίκαια πράττειν ην

εκάτερον εχει δύναμιν. *5

ΪΙώς ; εφη.

Εικόνα πλάσαντες της ψυχής λόγω, ίνα είδη ό Πιείπρίβ

εκείνα λέγων οια ελεγεν. οηΐ-

π , / ϊ « β ν/αιά\γ ιΗβΟ ΙΙΟίαν Τίνα ; 17° °£· ϊπκιββοία

1 ων τοιούτων τινα, ην ο εγω, οιαι μυοολογουνται 30

5· καταπιφόρηκαΐ ΑΠΜ : καταπιφώρακαϊ τΕ ΟΟΓΓ. ν (εΐ ς). ΜΆάνΊξ).

4Ηα ηιαηγ-Ηεαάεά τηοη$Ιετ, α ίΐοη, αηά. α ?>ιαη.

ΚιριώΙκ

IX.

ΒίΚΒΑΤΡ*:,

\¥ί11 αηγ

οηε δίψ

ΛλΙ \νε

δΙΓεηβΠιεη

ΐΗε πιοηΕΙεΓ

ίΐηιΐ ιΐιε

Ιίοη 31 ιΗε

εχρεηδε οΓ

Ιϊιε ιηηη ?

παλαιαι γενέσθαι φύσεις, η τε Χίμαιρας κα\ ή Σκιίλ- ρ. 588.

λης κα\ Κέρβερου, κα\ άλλαι τίνες συχνοί λέγονται

ξυμπεφυκυΐαι Ιδεαι πολλαΐ είς εν γενέσθαι.

Αεγονται γάρ, εφη.

5 ΐΐλάττε το'ινυν μίαν μεν ιδεαν θηρίου ποικίλου

καΧ πολυκεφάλου, ήμερων δε θηρίων έχοντος κεφά

λας κύκλω κα\ αγρίων, κα\ δυνατού μεταβάλλειν και

φύειν ε£ αύτού πάντα ταύτα.

Αεινού πλάστου, εφη, το έργον ομως δε, επειδή 0

Ό εϋπλαστότερον κηρού και των τοιούτων λόγος, πε-

πλάσθω.

Μ/αν δ?) τοίνυν άλλην ιδεαν λέοντος, μίαν δε

άνθρωπου" πολύ δε μεγιστον εστω το πρώτον και

δεύτερον το δεύτερον.

«5 Ταύτα, εφη, ράω' και πεπλασται.

Σύναπτε τοίνυν αυτά εις εν τρία οντά, ώστε πη

ζυμπεφυκεναι άλλήλοις.

Έ,υνήπται, εφη.

ΐίερίπλασον δή αυτοϊς έξωθεν ενος εικόνα, τήν

ϊο τοΰ άνθρωπου, ωστε τω μή δυναμενω τά εντός όράν,

άλλα το εζω μόνον ελυτρον όρώντι, εν ζωον φαίνε- ε

σθαι, άνθρωπον.

ΥΙεριπεπλασται, εφη.

Αεγωμεν δή τω λεγοντι, ώς λυσιτελεΐ τούτω άδι-

>5 κεΐν τω άνθρωπω, δίκαια δε πράττειν ου ζυμφερει,

οτι ούδεν άλλο φησιν ή λυσιτελεΐν αυτω το παν-

τοδαπον θηρίον ευωχούντι ποιεΐν ισχυρόν κα\ τον

λέοντα κα\ τά περί τον λέοντα, τον δε άνθρωπον

λιμοκτονεΐν | και ποιειν άσθενή, ώστε ελκεσθαι οπη ρ. 589·

3ο αν εκείνων 'οπότερον άγη, καϊ μηδέν έτερον ετερω

6. θί Μ55. : τι ς}. Μ&άνίβ.

Α τνοτά ο/ ξαιίΐί €χρο$ΙηΙαϋοη. 4 1 5

ρ. 589- ζνν(θίζειν μηδε φιλον ποιεϊν, άλλ' εάν αυτά έν ΚιρνΜη

αύτοΐς δάκνεσθαί τε και μαχόμενα εσθίειν άλληλα.

ιιανταπασι γαρ, εφη, ταυτ αν λίγοι ο το αοικειν οιλοομ.

επαινών.

Ούκούν αύ ό τα. δίκαια λίγων λυσιτελεΐν φαίη αν β

δεϊν ταύτα πράττειν και ταύτα λέγειν, οθεν τον άν-

ΐί θρώπον ό εντός άνθρωπος έσται εγκρατέστατος, κα\

του πολυκεφάλου θρέμματος έπιμελησεται ώσπερ

γεωργός, τα. μεν ήμερα τρέφων κα\ τιθασεύων, τα. δε

άγρια άποκωλύων φύεσθαι, ζύμμαχον ποιησάμενος »ο

την του λέοντος φύσιν, κα\ κοιντ} πάντων κηδόμενος,

φίλα ποιησάμενος άλλήλοις τε και αύτω, ούτω

θρέψει ;

Κομιδή γάρ αύ λέγει ταύτα ό το δίκαιον επαί

νων. '5

Κατά πάντα τρόπον δη ό μεν τα. δίκαια έγκωμιά-

0 ζων άληθη αν λέγοι, Ό δε τα άδικα ψεύδοιτο. πρός

τε γαρ ηδονην κα\ προς εύδοξίαν καϊ ώφελίαν σκο-

πουμένω ό μεν έπαινέτης τού δικαίου αληθεύει, ό #€

ψέκτης οϋδεν ύγιες ούδ" ειδώς ψέγει ο τι ψέγει. 20

Ου μοι δοκεΐ, η δ' ος, ούδαμτ} γε.

ΐΐείθωμεν τοίνυν αύτον πράως, ου γάρ εκών άμαρ- Γογ Οιβ

τανει, ερωτώντες 12 μακάριε, ου και τα καλα και ρηηςίρίο

, \ / * * ^ ~ » Α Λ. " ' ίαμβου

αισχρά νόμιμα οια τα τοιαυτ αν φαιμεν γεγονεναι' ΛβίχαΆ

Γ> τα μεν καλα τα υπο τω ανσρωπω, μάλλον οε ισως 25 ιΗε ϊ&ηοΐ>ΐρ

τά ύπο τω θείω τά θηριώδη ποιούντα της φύσεως,

αισχρά δε τά ύπο τω άγρίω το ημερον δουλούμενα ;

ζυμφησει' η πώς ;

Έάν έμοί, εφη, πείθηται.

Ι7· άΧηθη 4κ Π : ά\ηθ<ιαν ΑΜ.

29. ί'μο' ^ν. Η. ΤΗοηιρβοη β 5ΐοΙ)3εο : μοι Μ 85.

ιΗθ ηιηη Ιο

4•ΐ6 5ΗαΙΙ τυβ εηείανε 1/π• ύζίέβτ ίο ΐΗβ ιυοτΜ,

ΚιρνΗϊί Έ,στιν ουν, ειπον, οτω λυσιτελεΐ εκ τούτου τον ρ. 5^9•

λόγου χρυσίον λαμβάνειν αδίκως, είπερ τοιόνδε τι

οίΑυοοκ. γιγνεται, λαμβάνων το χρυσιον αμα καταοουλουται

Α π«ιη το βελτιστον εαυτού τώ μοχθηρότατοι ; η ει μεν

\χ Λβ 5 λαβών χρυσίον υιον η θυγατέρα εδουλοΰτο, κα\ Ε

ίου Ηίδ ταΰτ ε'ις αγρίων Τ€ και κακών ανδρών, ουκ αν αυτω

πιυοΗ\νοΓ5β ελυσιτελει ουδ αν παμπολυ επι τούτω λάμβαναν,

8ο<ιΐ ! ίΐ οε το εαυτού σειοτατον υπο τω ασεωτατω τε και

μιαρωτατω δουλοΰται καΐ μηδέν ελεεί, ουκ αρα αθ-

ιο λιός εστί κα\ \ πολύ επι δεινοτερω ολεθρω χρυσον ρ• 59°•

δωροδοκεΐ η Εριφύλη επί τη του ανδρός ψυχή τον

ορμον δεξαμενή ;

Πολί» μεντοι, ή δ' ο? ό Γλαυκών εγω γαρ σοι

ύπερ εκείνου άποκρινοΰμαι.

ΐ5 Οϋκοΰν καϊ το άκολαστα'ινειν οιει δια τοιαύτα

πάλαι ψεγεσθαι, οτι άνίεται εν τω τοιουτω το δει-

νόν, το μέγα εκεϊνο κα\ πολυειδες θρέμμα, πέρα του

δέοντος ;

Αηλον, εφη.

20 Ή δ' αύθάδεια και δυσκολία ψεγεται ούχ όταν το β

λεοντώδες τε κα\ οφεώδες αυζηται καϊ συντε'ινηται

άναρμόστως ;

Πανί; μεν οδν.

ΡγοοΓβ:— πι α* *» ν \α ' »>\-»~ '

(ι) Μεη ΛΓβ 1 ρυφη οε και μαλσακια ουκ επι τη αυτού τούτου

1>Ι»ιτ>ε<1 £ογ , \ > / • / </ » > «. η <γ /

ιΗερ™- '5 χαλάσει τε και ανεσει ψεγεται, όταν εν αυτω οειλιαν

(Ιοπυηαηοε , Λ

οί ιΗε ΐο«βΓ εμποιη ;

Τί μην ;

Κολακεία δε και άνελευθερία ούχ όταν τις το

αύτο τούτο, το θυμοειδες, ύπο τψ οχλωδει θηριω

3ο ποιη και ένεκα χρημάτων καϊ της εκείνου απληστίας

1 6. το ίηνΰν, δοΐιηείάετ. : ϊϊηε οοηίΓη&Ιε οεΚ. ε<1ά!.

ον οοηΐτοί 11ΐ€ ·ωον$ε ύγ Ιΐιε ύείΐεν ? 4 1 7

ρ. 59°· προπηλακιζόμενον εθίζη εκ νεου άρτι λέοντος πίθη- Κ€ρ%ΛΙκ

κον γίγνεσθαι ;

£ Και μαλα, εφη. Οχμκβ».

Βαναυσία δε και χειροτεχνία δια τί, οϊει, όνειδος ^τΟκ

φέρει : η δι άλλο τι φησομεν η όταν τις ασθενές β ΙΜΛαααί

φύσει εχτ) το του βέλτιστου είδος, ώστε μη αν δυνα- ρίοχτηβηο

σθαι άρχειν των εν αύτω θρεμμάτων, άλλά θερα- οΚαταοιετ.

πεύειν εκείνα, κα\ τα θωπεύματα αυτών μόνον δύνη-

ται μανθάνειν ;

"Έ,οικεν, εφη. ίο

Ούκονν ΐνα και ό τοιούτος ύπο ομοίου άρχηται (») ΐι

οιουπερ ο βέλτιστος, δουλον αυτόν φαμεν δειν είναι Λβίενβιγ

ϋ εκείνου του βέλτιστου, έχοντος εν αυτω το σειον ΐκιΗΐ

ν > >\ο\Ό /» ~ ϊ· '\ >' 5> - 5«Γν»ηΙ οί

αρχον, ουκ επι βλάβη τη του οουλου οιομενοι οειν α(κνίηβ

» λ » / <ϋ α ' ι \ πιΐβ, ογ αϊαρχεσσαι αυτόν, ωσπερ κ)ρασυμαχος ωετο τους ΐί τακ: οε

αρχόμενους, αλλ ως αμεινον ον παντι υπο σειου 0Οη,ΓΟι \,Ύ

και φρονίμου άρχεσθαι, μάλιστα μεν οικεΐον έχοντος βηΛοπίχ*1

εν αύτω, ει δε μη, έξωθεν εφεστώτος, ΐνα εις δύνα-

μιν πάντες όμοιοι ώμεν και φίλοι τψ αύτω κυβερνώ

μενοι ; '°

Και ορθώς γ , εφη.

Ε Αηλοΐ δε γε, ην δ* εγώ, και ό νόμος οτι τοιούτον (3) η» ο»™

βουλεται, πάσι τοις εν τη πολει ξυμμαχος ων' και Μ\άπη

η των παιοων αρχη, το μη εαν ελευθέρους είναι, εως »ε 5«* ίο

αν εν αυτοις ωσπερ εν πολει πολιτειαν καταστήσω- '& ιη™»

ρ. ζ^τ.μεν, και το βελτιστον θεραπεύσαντες \ τφ παρ ημιν ρΗηφίβ.

τοιούτω άντικαταστησωμεν φύλακα ομοιον και άρ

χοντα εν αύτω, κα\ τότε δη ελεύθερον άφίεμεν.

Ι7· οί«ίο» ϊχοντοί {ν αυτω Μ 55. : οικιίσυ ΐνόντοί »'κ ηϋτψ ο), Μβάνί^.

23. βούλιται £ οογγ. χι>. (ει 5Ϊο ΙαΐΓΐΜίΛυδ ει 5ΐοΙ>3ευ8): β<>ν\ιύ<τΜ

ΑΠΜ.

Ε (;

418 ' Ι^ουε νΐΗηβ, $ίιε αίοην μ /τββ.'

ΚιρπΗκ Δήλοι γάρ, ή δ* ος. Ρ· 591·

ΤΙτ) δη ούν φησομεν, ω Τλαυκωι>, καϊ κατα τίνα

ΟυιυοοΝ. λογον λυσιτελειν αοικειν, η ακολασταινειν η τι

αϊσχρον ποιεϊν, εξ ων πονηρότερος μεν εσται,

5 πλείω δε χρήματα η άλλην τινά δύναμιν κεκτη-

σεται ;

Ούδαμη, ή δ' ος.

ΤΙτ) δ' άδικοΰντα λανθάνειν και μη διδόναι δίκην

λυσιτελειν ; η ούχΐ ό μεν λανθάνων ετι πονηρότερος β

ίο γίγνέται, του δε μη λανθάνοντος κα\ κολαζομενου

το μεν θηριώδες κοιμ'ιζεται καϊ ημεροΰται, το δε

ημερον ελευθερονται, κα\ ολη η ψυχη εις την βελ-

τίστην φύσιν καθιστάμενη τιμιωτεραν εζιν λαμβάνει,

σωφροσύνην τε και δικαιοσύνην μετά φρονησεως

ΐ5 κτώμενη, η σώμα ισχύν τε κα\ κάλλος μετά ύγι-

είας λαμβάνον, τοσουτω οσωπερ ψυχη σώματος

τιμιωτερα ;

ΐΐαντάπασι μεν ουν, εφη.

ΤΗβ «τίίβ Ονκοΰν ο γε νουν εχων πάντα τα αΰτοΰ ε\ς τούτο ο

πΐϊη ννϋΐ ' ^ ^

εηιρίοχ ΐιίδ 30 ςυντείνας βιώσεται, πρώτον μεν τα μαθήματα τιμών,

εηεΓΒίεί>ίη , , „ ν . , ,

ΓΓεείηΒ&ικί α τοιαυτην αυτού την ψυχην απεργασεται, τα οε

1)3ΓΠ10η- „ , , , ο,

ίδίηβ αλλ ατιμαζων ;

ιΗε ηοΜεΓ . „ ν >

εΐειηεηΐ5οί Δηλον, εφη.

αη(ι ίη έπειτα γ , ειπον, την του σώματος εςιν και

ΐιίδόοάίΐχ *5τροψην ου\ οπως τη σηριωόει και άΛόγω ηοονη

επίτρεψας ενταύθα τετραμμενος ζήσει, άλλ' οΰδε

προς ύγίειαν βλέπων, ούδε τοΰτο πρεσβεύων, οπως

ο*5ου"Χ Ισχυρός η ύγιης η κάλος εσται, εάν μη κα\ σωφρον-

ησειν μελλη άπ' αυτών, άλλ' άεΐ την εν τω σώματι Ό

9. ϊπ Α'Μ : ήιΛ: Λγ·- π.

26. ζήσα Μ : ζώσα Α ? : ζώση ΠΑ'2.

Η 15 βΓ5ΐ

αίιτι ηο(

ΗεαΙίΗ ΙηιΙ

' ΤΗβ εΐίγ τνίιπΗ ί$ ι'η Αέαζνη.' 4Τ9

ρ. 59 '• άρμονίαν της εν ττ/ ψυχή ένεκα ξυμφωνίας άρμοττό- Κιρ»ΐ>ΐκ

μένος φαίνηται.

Π/ * ? VI > ' /χ χ ** »χ 8θ€ΚΑΤΕβ,

ανταπασι μεν ουν, εφη, εανπερ μελλη τη αλη- α^ναο».

θεία. μουσικοί είναι.

Ούκοΰν, ειπον, καϊ την εν τη των χρημάτων 5

κτήσει ζύνταζίν τε καϊ ζυμφωνίαν ; και τον ογκον

του πλήθους ούκ εκπληττόμενος ύπο τοΰ των πολ

λών μακαρισμοΰ άπειρον αυξήσει, απέραντα κακά

έχων ;

Ούκ οίομαι, εφη. ίο

Ε Άλλ* αποβλέπων γε, (ΐπον, προς την (ν αΰτώ Ηε *'" ηο'

' ' ' • Ηεαρ υρ

πολιτείαυ, και φυλαττων, μη τι παρακιντ} αύτοΰ των Γ'οΙ,κ• αηά

εκεί δια πλήθος ουσίας η δι ολιγότητα, οΰτως κυ- αοοερί ειιοΗ

βερνων προσθησει και αναλώσει της ουσίας καθ ι>οηουΓ5 ακ

β * ? / > •» *ϊ11 ηοΐ (Ιε-

Οσον αν ΟΙΟς Τ Τ). 1 5 ΙεΗοτβΙεΜ»

ν Ρ,~ \ ΐ VI 0Η«Γ801εΓ.

Ά.ομιθΎ) μεν ουν, εφη.

Άλλα μην και τιμάς γε, εϊς ταύτον αποβλέπων,

ρ. 592• | των μεν μεθεζει κα\ γεύσεται εκών, ας αν ήγηται

άμεινω αύτον ποιησειν, άς δ' αν λυσειν την υπαρ-

χουσαν εζιν, φεΰζεται ιδία. κα\ δημοσία. ίο

Ούκ αρα, εφη, τα γε πολιτικά εθελησει πραττειν,

εάνπερ τούτου κηδηται.

Ν77 τον κύνα, ην δ' εγώ, εν γε ττ} εαυτού πόλει Ηβ^ιωα

και μαλα, ου μεντοι ίσως εν γε τη πατρίδι, εαν μη °«η. αηί

θεια τις ξυμβη τύχη. 25 ρ»«β™ οΓ

^Λανθάνω, εφη' εν τ/ νυν διήλθομεν οϊκίζοντες ιΗε ία* οί

£χ χ / ~ » χ / ' » ν - • ω,ΒΛ•

πολει λέγεις, ττ) εν λογοις κείμενη, επει γης γε ου-

δαμοΰ οιμαι αυτήν είναι.

Β Άλλ', ην δ* εγώ, εν ούρανφ Ίσως παράδειγμα

8. "ιπαρον ΑΠΜ : κ'γ Άπιιρον ΙαιηΜ.

26. νυν ΑΠΜ : νϋν 6η ς). ΒεΜεί".

Ε 6 2

42θ ' ΤΙιβ &ϊη£άο»ι ο/ Οοά ϊ$ χίήΐΗίη γοιι'.

ΚφώΙίί άνάκειται τω βουλομίνω όραν και ορώντι εαυτόν ρ. 59ζ-

κατοικίζειν. διαφέρει δε ονδεν εϊτε που εστίν εϊτε

5ο<:κλτε3, ν \ χ / / * />* νν ν Λ \Οι^υοοκ. εσται ία "γαρ ταύτης μονής αν πραςειεν, άλλης οε

ουδεμίας.

5 ΈΙκός γ, εφη.

I.

Ρ· 595- | Καί μην, ην δ* εγώ, πολλά μεν και άλλα περι ΚιρΑΐκ

αυτής εννοώ, ως παντός άρα μάλλον ορθώς ωκίζομεν

την πολιν, ουχ ηκιστα οε ενθυμήσεις περι ποιησεως ο^ον.

λεγω.

Το ποίον ; εφη. 5

Το μηδαμί) παραδεχεσθαι αυτής οση μιμητική"

παντός γαρ μάλλον ού παραδεκτεα νυν κα\ εναργε-

Β στερον, ώς εμοί δοκεΐ, φαίνεται, επειδή χωρίς έκαστα

διηρηται τα. τής ψυχής εϊδη.

ΤΙώς λέγεις ; ίο

'Ω,ς μεν προς υμάς ειρήσθαι — ού γαρ μου κατε- Ροβιίοβΐ

ρεΐτε προς τους τής τραγωδίας ποιητάς και τους

άλλους απαντάς τους μιμητικούς — λώβη εοικεν

είναι πάντα τά τοιαύτα τής των άκουόντων διανοίας,

οσοι μή εχουσι φάρμακον το ειδεναι αυτά οία τυγ- 15

χάνει οντά.

ΤΙη δη, εφη, διανοούμενος λέγεις ;

Υητεον, ην ο εγω, καίτοι φίλια γε τις με και

αΙδώς εκ παιδος έχουσα περ\ Όμηρου άποκωλύει

ο λέγειν, εοικε μεν γάρ των καλών απάντων τούτων ίο

/. πηραϋικτία ΑΠ : παρα&ικτίοψ Α Μ.

ιπιιοΐιοη$

»Γβ Γυίηου:

(ο ιΗβ ιηίηά

οΓ ιΗε

ΗβίΙΓβΓ.

422 (ι) Τ/ΐί ϊάβα ο/ α Βζά; (2) ίΐκ αείηαΐ όβά;

Κιρ»Μκ τών τραγικών πρώτος διδάσκαλος τε και ηγεμων ρ. 595-

γενεσθαι. άλλ' ού γαρ πρό γΐ της αληθείας τιμη-

ουνυοοΝ. Τ€ος αι>ηρ, αλλ , ο λ€γω, ρητεον.

ΥΙάνυ μεν ούν, εφη.

5 "Ακουε δη, μάλλον δε άποκρίνου.

'Έ,ρώτα.

οπ™^"™ Μίμησιν ολως εχοις αν μοι ειπείν ο τί ποτ εσ-

ιίοη. τ[ν . ου^ γ£ρ τοι αυΤ0ς πάνυ τι ξυννοώ, τί βούλεται

είναι.

ίο Η που άρ , εφη, εγώ συννοησω.

υοεν γε, ην ο εγω, άτοπον, επει πολλά τοι

όξύτερον βλεπόντων | άμβλύτερον ορώντες πρότεροι Ρ- 596-

είδον.

"Έΐστιν, εφη, ούτως. άλλα. σου παρόντος ούδ' αν

ΐ5 προθυμηθηναι όϊός τε εϊην ειπείν, εϊ τί μοι καταφαί

νεται, άλλ' αυτός ορα.

Ήουλει οΰν ενθενδε άρζώμεθα επισκοποΰντες, εκ

της ειωθυίας μεθόδου ; είδος γάρ πού τι εν εκαστον

ειώθαμεν τίθεσθαι περί έκαστα τα πολλά, οίς ταύτον

2ο όνομα επιφερομεν. η ού μανθάνεις ;

Ήίανθάνω.

γη»: χΛιά α θώμεν δη καΐ νυν ο τι βοΰλει τών πολλών, οίον,

οηβ, 1)ΐη , ,

ιΐιεοΐ))οοΐ5 ει θέλεις, πολλαί πού εισι κλΐναι και τράπεζαι. Β

ΐι«ηιΐϋ(ΐ ΤΙώς δ ου ;

παηγ. Αλλα ιοεαι γε που περι ταύτα τα σκευή δυο, μια

μεν κλίνης, μία δε τραπέζης.

Ναι.

Ούκονν καΐ ειώθαμεν λέγειν, οτι 6 δημιουργός

έκατερου του σκεύους προς την ιδεαν βλέπων οΰτω

3ο ποιεΐ ό μεν τάς κλίνας, ό <5β τάς τράπεζας, αίς ημείς

23· κλίκι» ΠΜ : κλίνη· Λ.

(3) Ιΐκ ϊηιϋαϋοη ο/ α Ββά. 423

ρ. 596. χρώμεθα, καϊ τάλλα κατά ταύτα ; ού γάρ που την Κιριώΐκ

γε Ιδίαν αύτην δημιουργεί ουδείς των δημιουργών

πως γαρ ; οιλικον.

Ουδαμώς.

Άλλ' ορα δη κα\ τόνδε τίνα καλείς τον δημιουρ- 5

γ6ν.

ο Ύον ποίον ;

*Ογ πάντα ποιεί, οσαπερ είς έκαστος τών χειροτεχ- ΤΗβ

υηΙνβΓκιΙ

νΐϋν. εκαΐοΓ, απ

Δι / \ λ ν ν ϊ· εχιπιοπίίη-

εινον τινα λέγεις και σαυμαστον ανορα. ίο ^ρ^οη.

Ουπω γε, άλλα. ταχα μάλλον φηο~εις. ο αυτός γαρ α^0 {^

ούτος χειροτέχνης ού μόνον πάντα οως τε σκεύη ,^ο^ιογ

ποιησαι, άλλα. κα\ τά εκ της γης ψυόμενα άπαντα

ποιεί και ζώα πάντα εργάζεται, τά τε άλλα καϊ εαυ- ,Λ'ηβ5

τεββο-

ιΐιυηι

τόν, κα\ προς τούτοις γην καΐ ούρανον καϊ θεούς κα\ ι$ «»>ε««

[πάντα] τα εν ούρανώ κα\ τα εν "Αώου ύπο γης »η 1 π>'"ογ.

άπαντα εργάζεται,

ν Πάνυ θαυμαστόν, εφη, λέγεις σοφιστην.

Άπιστεΐς ; ην δ' εγώ. και μοι είπε, το παρ-

άπαν ούκ αν σοι δοκεΐ είναι τοιούτος δημιουργός, 2ο

η τιν\ μεν τρόπω γενέσθαι αν τούτων άπάντων

ποιητής, τινϊ δε ούκ αν ; η ούκ αισθάνει, οτι καν

αύτος ο'ιός τ εϊης πάντα ταύτα ποιησαι τρόπω γε

τινι ;

Και τις, εφη, ό τρόπος ούτος ; 25

Ού χαλεπός, ην δ' εγώ, άλλα πολλαχη καϊ ταχύ

δημιουργούμενος" τάχιστα δε που, εΐ θέλεις λαβών

κάτοπτρον περιφερειν πανταχη. ταχύ μεν ηλιον

5- τ6ν δημιουργον ΑΠΜ : των δημιουργών ς). νοπηβΗΓΟη.

1 1 . τάχα ΑΜ : ταντα Π.

ΐ6. πάντα ΑΠΜ : πάντα Α*.

ποιήσεις και τά εν τω ούρανω, ταχύ δε γήν, ταχύ ρ. 59*·

δί σαυτόν τε κα\ τάλλα ζώα κα\ σκευή καΐ φυτά. Ε

και πάντα οσα νύν δη ελεγετο.

Να/, εφη, φαινόμενα, ου μεντοι οντα γε που ττ}

ί άληθεία.

Καλώρ, ην δ' εγώ, καΐ εις δεον ερχει τω λό^ω.

των τοιούτων γάρ, οιμαι, δημιουργών καΐ ό ζωγράφος

εστίν, η γάρ ;

Πώί γάρ οΰ ;

■ο Αλλά φησεις ουκ αληθή, οιμαι, αϋτον ποιείν α

ποιεί, καίτοι τρόπω γε τινι και ό ζωγράφος κΧίνην

ποιεί, η οΰ ;

Να/, εφη, φαινομενην γε και ούτος.

Τ7 δε ό κλινοποιός ; ουκ άρτι Ι μεντοι έλεγες, οτι ρ. 597·

'5 ού το είδος ποιεί, δ δ^ φαμεν είναι δ εστι κλίνη,

άλλα κλίνην τινά ;

*Έ,λεγον γάρ.

Ούκοΰν ει μη δ εστι ποιεί, ουκ άν το δν ποιοι,

άλλα τι τοιούτον οίον το 6ν, ον δε οΰ' τελεως δε

2ο είναι δν το του κλινουργοΰ έργον η άλλου τίνος

χειροτεχνου ει τις φαίη, κινδυνεύει ουκ άν άληθή

λέγειν ;

Οΰκουν, εφη, ως γ άν δάνειε τοις περι τούς τοι-

ούσδε λόγους διατρίβουσιν.

25 Μ,ηδεν άρα θαυμάζωμεν, ει και τοΰτο άμυδρόν τι

τυγχάνει ον προς άληθειαν.

Μ.η γάρ.

Βούλει ούν, εφην, επ' αυτών τούτων ζητησωμεν Β

τον μιμητην τούτον, τις ποτ εστίν ;

3° Εΐ βοΰλει, εφη.

Ούκούν τριτταί τίνες κλΐναι αύται γίγνονται' μία

(βχ ραίηίετ οτ ροβί. 425

Ρ· 597· Ρ-*ν V *ν τϋ φύο~ει ούσα, ην φαϊμεν αν, ώς εγωμαι, ΚιρπΜκ

θεον εργάσασθαι. η τίν άλλον ;

Ο» Λ / * 5θ€ΙΙΑΤΡ.8,υοενα, οιμαι. ο^υεοκ.

Μία δε γε ην ό τεκτων. πηΟμβογ

Ναί, εφη. 5

Μ/α ην ό ζωγράφος. η γάρ ;

"Εστω.

Ζωγράφος δη, κλινοποιός, θεός, τρεις ούτοι επι-

στάται τρισιν είδεσι κλινών.

Ναι τρεις, ιο

ε Ό μεν δη θεός, εϊτε ουκ εβούλετο, εϊτε τις ανάγκη φ

επην μη πλέον η μίαν εν ττ} φύσει άπεργάσασθαι 'ο0*&ζ0]χ\α\

αυτόν κλινην, ούτως εποιησε μιαν μόνον αυτήν εκει- οηβΐ*^

νην δ εστι κλίντη' δύο δε τοιαΰται η πλείους οΰτε ΐί·>βη»ίΐο

' ' ' ΐ\νο, α ΙΗϊγ<1

εφυτευθησαν ύπο τοΰ θεού οΰτε μη φυώσιν. ι5 «οοΐάβιπι

ΙΙως δη ; εφη. ΐιίηάιΗβπι.

"Οτι, ην δ* εγώ, ε'ι δύο μόνας ποιήσειε, πάλιν αν

μία άναφανείη, η*ς εκεΐναι αν αν άμφότεραι το είδος

εχοιεν, και εϊη αν δ εστι κλίνη εκείνη, άλλ' ούχ α'ι

δύο. 20

Όρθώς, εφη.

Ό Ύαΰτα δη, οιμαι, εϊδως 6 θεός, βουλόμενος είναι

όντως κλίνης ποιητής όντως οΰσης, άλλα μη

κλίνης τίνος μηδε κλινοποιός τις, μίαν φύσει αυ

τήν εφυσεν. ι$

Έοικεν.

Βούλει ούν τούτον μεν φυτουργον τούτου προσ-

αγορεύωμεν, η τι τοιούτον ;

Αίκαιον γοΰν, εφη, επειδηπερ φύσει γε και τούτο

και ταλλα πάντα πεποίηκεν. 30

ι. «V Π : οηι. ΑΜ.

426

χ.

5<χ:κλτε8,

ΟίΛυεοΝ.

(2) ΤΗβ

Ηιιπκιη

(3) ΤΗβ

ίπιίΙαΙΟΓ,

ί.β. ίΗβ

ραίηΐβΓ ΟΓ

ροεί,

«Ηθ5β

3Λ 15 οηβ

οί ίπιίιαιίοη

ογ ίφρεατ-

αηοε βηά 3

Ιοηβ ν/αγ

Γειηονεά

Γγοπι ιΗε

ΙηηΗ.

ΤΑα ϊηιϊέαίοκ Ϊ3 ΐΗΗα νβτηονέά /νοηι ίνηίΗ.

Τ/ δ« τον τεκτονα ; άρ ου δημιουργού κλίνης ; Ι*

Να/.

*Η και τον ζωγράφον δημιουργον και ποιητήν τοΰ

τοιούτου ;

5 Ουδαμώς.

Άλλα τί αύτον κλίνης φήσεις είναι ;

Ύοΰτο, ή δ' ος, εμοιγε δοκεΐ μετριώτατ άν ιτροσ- Ε

αγορεύεσθαι, μιμητής ου εκείνοι δημιουργοί.

Έίεν, ην δ' εγώ, τον τοΰ τρίτου άρα γεννήματος

ίο άττο της φύσεως μιμητήν καλείς ;

ΥΙάνυ μεν ούν, εφη.

Ύοΰτ' άρα εσται καΐ ό τραγωδιοποιός, είπερ μιμη

τής εστί, τρίτος τις άττο βασιλέως και της αληθείας

πεφυκώς, κα\ -πάντες οι άλλοι μιμηταί.

ΐ5 Κινδυνεύει.

Ύον μεν δή μιμητήν ώμολογήκαμεν' ειπε δε μοι

| περι τοΰ ζωγράφου τόδε' πότερα εκείνο αύτο το εν ρ- 5

ττ) φύσει εκαστον δοκεΐ σοι επιχειρεΐν μιμεισθαι η

τα των δημιουργών εργα ;

ίο Τά των δημιουργών, εφη.

Άρα οία εστίν ή οία φαίνεται ; τοΰτο γαρ ετι

διόρισον.

ΐΐώς λέγεις ; εφη.

'Ω,δε' κλίνη, εάν τε εκ πλαγίου αυτήν θεά εάν τε

25 καταντικρύ ή οπηοΰν, μή τι διαφέρει αύτη εαυτής, ή

διαφέρει μεν ούδεν, φαίνεται δε άλλο/α ; κα\ τάλλα

ωσαύτως ;

Ούτως, εφη' φαίνεται, διαφέρει δ' ούδεν.

Τοΰτο δ?) αύτο σκόπει' προς πότερον ή γραφική β

3ο πεποίηται περι εκαστον ; πότερα προς το ον, ώς

12. τραγω&ίοποιύι ΠΜ Β&Ϊ16Τ : τραγω6οποώί Α (εΐ 5ίΐερίυ5).

Α ςκβ$έϊοη ίο ύβ α$Ια:ά ο/ Ηοιηβτ: 427

ρ. 598• *Χ"? μιμησασθαι, η προς το φαινόμενον, ώς φαί- ΚιρνΜκ

νεται, φαντάσματος η αληθείας ούσα μίμησις ;

Φαντάσματος, €φη. ΟίΛυοοκ.'

ΥΙόρρω άρα νου τον αληθούς ή μιμητική εστί και, Αηχ οηε

ως εοικε, οια τούτο πάντα απεργάζεται, οτι σμικρόν 5 α11 ώ'η8*

τι έκαστου εφάπτεται, και τούτο ειοωλον. οίον ο 3νεΓ>8πκιΐι

ζωγράφος, φαμεν, ζωγραφησει ημιν σκντοτομον, «ιειη.

Ο τεκτονα, τους άλλους δημιουργούς, περ\ οΰδενος

τούτων επαΐων των τεχνών" άλλ' όμως παΐδας τε

καϊ άφρονας ανθρώπους, ει αγαθός είη ζωγράφος, ίο

γραψας αν τεκτονα καϊ πόρρωθεν επιδεικνύς εξα

πατώ αν τφ δοκεΐν ως αληθώς τεκτονα είναι.

ΤΙ Μ V

ι ο ου ;

Άλλα γαρ, οιμαι, ώ φίλε, τάδε δει περί πάντων Αηγοηε

/ 5 ~ Ω » 5 ' « - » "*° ΡΓβ•

των τοιούτων οιανοεισσαι επειοαν τις ημιν απαγ- ι$ ΐεη<ΐ8ΐο

ζ. , < , / , Λ , , , 1ίηο\ν ηΐΐ

γελλη περί του, ως ενετυχεν ανθρωπω πάσας επι- μπ^ϊβ

σταμενω τας δημιουργίας και ταλλα πάντα, οσα εις «,ενετγ

ϋ έκαστος οιοεν, ουοεν ο τι ουχί ακριρεστερον οτουονν ΐακηνίβ^ε.

επισταμένα), ύπολαμβανειν δει τφ τοιούτω, οτι

ευηθης τις άνθρωπος, και, ως εοικεν, εντυχων γόητί ίο

τινι καϊ μιμητή εζηπατηθη, ώστε εδοξεν αύτώ πάσ-

σοφος είναι, δια το αυτός μη ο'ιός τ είναι επιστημην

και άνεπιστημοσύνην καϊ μίμησιν εζετάσαι.

Αληθέστατα, εφη.

Ουκοΰν, ην δ' εγω, μετά τούτο επισκεπτεον την 25 ΑηάΐιενΗο

τε τραγωοιαν και τον ηγεμόνα αυτής Όμηρον, επειοη 5ιιοΗ υηί-

, > / ι> ΐ / \ / »/ νεΓ53ΐ

ε τίνων ακουομεν, οτι ούτοι πάσας μεν τεχνας επι- κηο^ΐεάκε

_ / λ \ \ • λ / > ν» » Ιοώε ροε15

στανται, πάντα οε τα ανθρωπεία τα προς αρετην ϊ5 βίιηίιάΓΙχ

και κακιαν, και τα γε θεια ανάγκη γαρ τον αγαθόν

ποιητην, ει μέλλει περί ων αν ποιτ} καλώς ποιησειν, 3ο

II. ϊξαπατψ ΑΠΜ : ϊξαηατώη α.

428 ' ΐνΐιαί ξοοά /ιανβ γοη ενβν άοη€

ΚιριώΙί(

Χ.

5θ€ΚΛΤΕ5,

Οΐ-ΛΙΧΟΝ.

Ηε \νΗο

οουΐά ιηαΐ^ε

Ιΐιε οπβίηαΐ

\νοα1<1 ηοΐ

ποία ιΗε

ίπΐ£ΐ£ε.

1Γ ΗοπιεΓ

Ηαά &εεη α

ΙεβίδΙαΙοΓ,

ΟΓ £εη£Γ3ΐ,

ογ ίηνεηιοΓ,

ειδότα άρα ποιείν, η μη όιόν τε είναι ποιείν. δει δη ρ. 598·

έπισκέψασθαι, πότερον μιμηταίς τούτοις ούτοι έν-

τυχόντες εζηπάτηνται και τα εργα αυτών όρώντες

| ουκ αισθάνονται τριττά απέχοντα του οντος και ρ. 599·

5 ράδια ποιείν μη είδότι την άλήθειαν' φαντάσματα

γάρ, άλλ' ουκ οντά ποιοΰσιν' η τι και λέγουσι και

τω οντι οι άγαθο\ ποιητάϊ ίσασι περί ων δοκοϋσι

τοις πολλοίς ευ λέγειν.

ΐΐάνυ μεν ούν, εφη, εζεταστέον.

ίο Οί€£ οδν, ει τις αμφότερα δύναιτο ποιείν, τό τε

μιμηθησόμενον και το εϊδωλον, επί τη των ε'ιδώλων

δημιουργία, εαυτόν άφεΐναι αν σπουδάζειν και τούτο

προστησασθαι του εαυτού βίου ώς βέλτιστον β

έχοντα ;

>5 Ουκ εγωγε.

Άλλ' είπερ γε, οΐμαι, επιστήμων εϊη τη αλήθεια,

τούτων περί άπερ καί μιμείται, πολύ πρότερον εν

τοις εργοις αν σπουδάσειεν η έπ\ τοις μιμημασι, καί

πειρωτο άν πολλά καί καλά εργα εαυτού καταλιπεΐν

3ο μνημεία, και είναι προθυμοίτ άν μάλλον ό εγκωμια-

ζόμενος η ό εγκωμιάζων.

Οίμαι, εφη' ου γάρ ε£ ίσου η τε τιμή και η

ώφελία.

Ύών μεν τοίνυν άλλων πέρι μη άπαιτώμεν λόγον

»5 Ομηρον η άλλον όντιναουν των ποιητών, ερωτώντες ^

ει Ιατρικός ην τις αυτών άλλά μη μιμητής μόνον

ιατρικών λόγων, τίνας υγιείς ποιητής τις των πα

λαιών η τών νέων λέγεται πεποιηκέναι, ώσπερ

Ασκληπιός, η τίνας μαθητάς ιατρικής κατελίπετο,

3ο ώσπερ εκείνος τούς έκγόνους, μηδ" αυ περ\ τάς

άλλας τέχνας αυτούς έρωτώμεν, άλλ' έώμεν' περί

ϊη ρηύΐτο οτ. ίη ρνϊναΐβ ?' 429

Ρ· 599· δε ων μεγίστων τε και καλλίστων επιχειρεί λέγειν ΚιρΜ«

"Ομηρος, πολέμων τε περι και στρατηγιών κα\ διοι-

ϋ κησεων πόλεων, και παιοειας -περί άνθρωπου, οικαιον 0υ»«0Ν.

που ερωτάν αυτόν πυνθανομενους 'Ω φίλε "Ομηρε,

είπερ μη τρίτος άπο της αληθείας ει αρετής περι, 5

ειδώλου δημιουργός, ον δη μιμητην ώρισάμεθα, άλλά

και δεύτερος, κα\ οίος τε ήσθα γιγνώσκειν, ποία

επιτηδεύματα βελτίους η χείρους ανθρώπους ποιεί

ιδία. κα\ δημοσία, λεγε ημΐν, τις των πόλεων δια. σε

βελτιον ωκησεν, ωσπερ δια. Αυκούργον Αακεδαίμων ίο

Ε καϊ δι άλλους πολλούς πολλαι μεγάλαι τε κα\ σμι-

κραί ; σε δε τις αιτιάται πόλις νομοθετην αγαθόν

γεγονεναι καϊ σφάς ώφεληκεναι ; Χαρώνδαν μεν γαρ

Ιταλία κα\ Σικελία, κα\ ημεϊς Σόλωνα" σε δε τις ;

ε£ει τινά ειπείν ; «5

Ουκ οιμαι, εφη ό Τλαύκων ουκουν λέγεται γε

ούδ' υπ* αυτών Όμηριδών.

ρ. 6οο. Άλλά δη τις πόλεμος επ\ Όμηρου | ιπτ εκείνου

άρχοντος η Συμβουλεύοντος ευ πολεμηθείς μνημο

νεύεται ; 2ο

Ουδείς.

Άλλ' οία δη εις τά εργα σοφού άνδρος πολλαι

επίνοιαι και εύμηχανοι εις τεχνας η τινας άλλας

πράξεις λέγονται, ώσπερ αδ θάλεώ τε περι του

Μ,ιλησίου και Άναχάρσιος του Έ,κύθου ; 25

Ουδαμώς τοιούτον ούδεν.

Άλλά δη ει μη δημοσία, ιδία. τισιν ηγεμών παι

δείας αύτος ζών λεγεται"Ομηρος γενέσθαι, οι εκείνον

14· Χαρώνσαν ΑΠ : Χαρωνί&ην Μ.

ι6. οΰκονν] ' Ιη Α ρΓΕ65ςπρΙιιπι εβί σω.' Β3ίΐ€ΐ\

22. «« Α'ΠΜ : ΟΠΊ. Αρη

43ο Ηοιηετ άϊά ηοΐ ταί$ε ΐΗβ ΙενεΙ ο/ ΟτεεΙ: Η/ε.

ΚιραΙΗο

χ.

5<Χ:ΗΛΤΕ5,

ΟίΑυοοχ.

ογ Ιιαίΐ άοηβ

αη^ιΐιίηβ

είδε Γογ Ιΐιβ

ϊπιρΓονε-

πιεηΐ οί

πιαηΐιίηα',

!κ' ν, ο: ιΜ

ηοΐ Ηανβ

6©εη ϊΐΐ-

1ο»«1 Ιο

δΙαΓνβ.

ήγαπων επί συνουσία καί τοις ύστεροις όδόν τίνα ρ- 6οο.

παρεδοσαν βίου Όμηρικην, ώσπερ Πυθαγόρας

αυτός τε διαφερόντως επί τούτω ήγαπηθη, και οί

ύστεροι ετι καί νυν ΥΙυθαγόρ€ΐον τρόπον επονομα-

5 ζοντες του βίου διαφανώς πη δοκοΰσιν είναι εν τοις

άλλοις ;

Ούδ' αυ, εφη, τοιούτον ούδεν λέγεται. 6 γαρ

Κρεωφυλος, ω Έ,ώκρατες, ίσως, ό του Όμηρου

εταίρος, του ονόματος αν γελοιότερος ετι προς

ίο παιδείαν φανείη, ει τα λεγόμενα περί Όμηρου

αληθή, λέγεται γαρ ώς πολλή τις αμέλεια περί ο

αύτον ην επ' αύτοΰ (κείνου, οτε εζη.

Αεγεται γάρ ούν, ην δ' εγώ. άλλ' οίει, ω Γλαυ

κών, ει τω οντι ο'ιός τ ην παιδευειν ανθρώπους και

ΐ5 βελτίους- άπεργάζεσθαι Όμηρος, άτε περί τούτων

ού μιμεΐσθαι άλλα γιγνωσκειν δυνάμενος, ουκ άρ

αν πολλούς εταίρους εποιησατο και ετιμάτο καϊ

ήγαπάτο ύπ' αυτών, άλλα Πρωταγόρας μεν άρα ό

Αβδηρίτης και Πρόδικος ό Κεΐορ καϊ άλλοι πάμ-

2ο πολλοί δύνανται τοΐς εφ' εαυτών παρισταναι Ίδια.

ξυγγιγνόμενοι, ώς ούτε οικίαν ούτε πόλιν την αυτών τ>

διοικεϊν οιοί τ έσονται, εαν μη σφεΐς αυτών επι-

στατησωσι της παιδείας, καϊ επί ταύτη τη σοφία

ούτω σφόδρα φιλοΰνται, ώστε μόνον ουκ επί τάις

25 κεφαλαΐς περιφερουσιν αυτούς οί εταίροι" Όμηρον

δ' άρα οί επ' εκείνου, εϊπερ οΊός τ ην προς άρετην

*6νιναναι ανθρώπους, η Ήσίοδον ραψωδεϊν άν

περιιόντας είων, καί ουχί μάλλον αν αυτών άντεί-

χοντο η του χρυσού καί ηνάγκαζον παρά σφίσιν Ε

4- νστιροι ΑΜ : Ζστιρο* Π.

27• ονινάναι Ο). ΑίΙ. : ονι'ιναι ΑΠ : Αψίναι Μ : ονηρπι Ο). Ββ1ί1ί6Γ.

ΗοτηίΥ αηά Ιΐιβ ροβίε ατ£ τηβη ίηιΐίαΙον$. 43 1

6οο. οίκοι είναι, η εϊ μη επειθον, αυτοί άν επαιδαγώγουν Λ/*ΑΛν

στΓΎ) γ/εσαν, εως ίκανώς παιδείας μεταλάβοιεν ;

Ιίανταπασιν, εφη, οοκεις μοι, ω Ζωκρατες, αληση α^υα».

λέγειν.

Ούκοΰν τιθώμεν άπο Όμηρου άρζαμενους πάντας 5 τπο ροβυ,

τους ποιητικούς μιμητας ειοωλων αρετής είναι και ραίηΐβπ;,

των άλλων περι ων ποιονσι, της οε αλήθειας ουχ ίπιΚαιοη;

απτεσθαι, άλλ' ώσπερ νυν δη ελεγομεν, ό ζωγράφος

6οι. σκυτοτόμον ποιήσει δοκοΰντα | είναι, αυτός τε ουκ

επαΐων περί σκυτοτομίας και τοις μη επαΐουσιν, εκ ίο

των χρωμάτων δε καί σχημάτων θεωροΰσιν ;

ΤΙάνυ μεν οδν.

Οΰτω δη, ο'ιμαι, καί τον ποιητικον φησομεν χρω-

ματ αττα εκάστων των τεχνών τοις όνόμασι καϊ

ρημασιν επιχρωματ'ιζειν αυτόν ουκ επαΐοντα άλλ' '5

η μιμεΐσθαι, ώστε ετεροις τοιουτοις εκ τών λόγων

Β θεωρονσι δοκεΐν, εάν τε περι σκυτοτομίας τις λεγη

εν μετρώ και ρυθμώ κα\ αρμονία, πάνυ ευ δοκεΐν

λεγεσθαι, εάν τε περί στρατηγίας εάν τε περι άλλου

ότουοΰν' οΰτω φύσει αυτά ταΰτα μεγάλην τινά 2ο

κηλησιν εχειν. επει γυμνωθεντα γε τών της μου

σικής χρωμάτων τά τών ποιητών, αυτά εφ* αυτών

λεγόμενα, οϊμαί σε ειδεναι οία φαίνεται, τεθεασαι

γάρ που.

"Έιγωγ ', εφη. 25

Ούκοΰν, ήν δ* εγώ, εοικε τοις τών ωραίων προσώ-

ποις, καλών δε μη, οία γίγνεται Ιδεΐν, οταν αΰτά το

άνθος προλίπη ;

I ;. άλλ' η Π : άλλα ΛΜ.

ι6. Μραα Π : «V τοίι ΑΜ.

23· λ»γιί/ΐί»Ίΐ ΑΠΜ : γίνόμινπ Α2.

432

Χ.

δοίΚΛΤΕ.*:,

ΟίΛυςοΝ.

1)ιε? Ιιηο»

ηοίΗίηβ οΓ

ιηιε εχίίΐ-

εηοε.

ΤΗε πιακεΓ

Η»8 ΙΠΟΓΕ

κηοννίεά'υε

Οι»η 1)ιε

ΪΙΤ1ΪΪ3ΪΟΓ,

1)11 ! 1655

ΐΗ»η Ιΐ)ε

ΤΤίΓβε ηΠ5,

ιι$ίη£,

πιαίοηχ,

ίπιίίαιϊη^.

Οοο(1ηε55

οί ΐΗίη£5

Γείβΐίνε

Ιο ιΐ5ε ;

Ιιεηοε Οίε

πΐ3ΐίεΓ οί

ιΐιεηι 15

ϊη5ΐπ.ιοΐβ(1

Ιΐΐθ ΙΙίβΓ.

ΤΓΗεγ ανε ηοί ενεη ]ΐιά^ε$ ο/ ΐΗείν οιι>η τυονίί.

Ώαντάπασιν, ή δ' ος. ρ. 6οι.

"Ι#ί δη, τάδε αθρει' ό του ειδώλου ποιητής, ό

μιμητής, φαμεν, του μεν οντος ούδεν επαιει, του <5β

φαινομένου" ούχ ούτως ; £

5 Να/.

Μ») τοίνυν ήμίσεως αΰτο καταλίπωμεν ρηθέν, άλλ*

ίκανώς ϊδωμεν.

Λίγε, εφη.

Ζωγράφος, φαμε'ν, ήνίας τε γράψει και χα-

ιο λινόν ;

Ναι.

ΥΙοιησει δε γε σκυτοτόμος καϊ χαλκεύς ;

ΤΙάνυ γε.

Αρ' ούν επαιει οΐας δει τάς ήνίας είναι καϊ τον

15 χαλινον 6 γραφευς ; η οϋδ' ό ποιήσας, ο τε χαλκεύς

και ό σκυτεύς, άλλ' εκείνος, οσπερ τούτοις επίσταται

χρήσθαι, μόνος ό ιππικός ;

Αληθέστατα.

Άρ' οΰν ου περι πάντα ούτω φήσομεν εχειν ;

2ο Γίώς ;

ΙΙερ). εκαστον ταύτας τινάς τρεις τεχνας είναι, Ό

χρησομενην, ποιήσουσαν, μιμησομενην ;

Να/.

Ούκοΰν αρετή καϊ κάλλος και όρθότης εκάστου

2, σκεύους καϊ ζωου και πράξεως ου προς άλλο τι η

τήν χρείαν εστί, προς ην αν εκαστον η πεποιημενον

ή πεφυκός ;

Οΰτως.

ΤΙολλή άρα ανάγκη τον χρώμενον εκάστω έμπει

ρο ρότατόν τε είναι κα\ άγγελον γίγνεσθαι τφ ποιηττ}

6. ί'φ* ήμίσιωί ς : ημισίωί Ο], ΚίερΗ. 26. προ! ΠΜ : 0Π1. Α.

ΤΙιε τ%£Ηΐηβ$$ ο/ 11ήη£$ η Ιε$1(ά όγ ί/ιβϊτ η$€. 433

6ο ι. οία αγαθά, ή κακά ποιεί εν χρ(ία φ χρήται' οίον ΚφιΜκ

αυλητής που αύλοποιώ εξάγγελλα περι τών αυλών,

Ε οι αν υπηρετωσιν εν τω αυλειν, και επιταςει οίους οωυα™.

δει ποιεϊν, ό δ* υπηρετήσει.

ΤΙώς 6° οΰ ; 5

Ούκοΰν 6 μεν ειδώς εξαγγέλλει περ\ χρηστών

κα\ πονηρών αυλών, ό πιστεύων ποιήσει ;

Να».

Ύοΰ αΰτοΰ άρα σκεύους 6 μεν ποιητής π'ιστιν ΤΗβη^βΓ

ορσην εξει περι κάλλους τε και πονηρίας, ξυνων τω ι0 8η(ι ηοΐ

6ο2. ειοοτι και αναγκασμένος ακουειν | παρα του ειοοτος, ^ ίπιίωιοΓ

ο οε χρωμενος επιστημην.

ΤΙάνυ γε.

Ό δ« μιμητής πότερον εκ του χρήσθαι επιστημην

εζει ων άν γράφη, εΐτε καλά κα\ ορθά εϊτε μη, ή 15

δόζαν ορθήν διά το εζ ανάγκης συνεΐναι τω ε'ιδότι

και επιτάττεσθαι οία χρή γράφειν ;

Ουδέτερα.

Ουτε αρα εϊσεται οΰτε ορθά δοξάσει ό μιμητής

περι ων άν μιμήται προς κάλλος ή πονηρ'ιαν. ίο

Ουκ εοικεν.

Χαρίεις άν εϊη ό εν τη ποιήσει μιμητικός προς

σοφίαν περ\ ων άν ποιη.

Ού πάνυ.

Β Άλλ' ούν δή ομως γε μιμήσεται, ουκ είδώς περ\ 25

εκάστου, οπη πονηρον ή χρηστόν άλλ', ώς εοικεν,

οίον φαίνεται καλόν είναι τοις 7ΓθλλοΓ? τε καΐ μηδέν

είδόσι, τοΰτο μιμήσεται.

Τί γάρ άλλο ;

Ύαΰτα μεν δή, ώς γε φαίνεται, επιεικώς ήμΐν 3°

2, 6. {ξαγγί\\ιι (βϊϊ) ΑΠΜ : ί'£ηγγ«λ*ϊ ς). ί?1βρ1ι. : ί'|πγγί'λ« 5.

Ρ {

434

Χ.

8θ€ΒΑΤΕ3,

ΙιηίΜΐίοη

Ιιακ 1)••(:η

ρΓΟνβί ΙΟ

Ββ ΐΗποβ

ΓβΠΙΟνβί

Γγοπι Ιϊιβ

ίηιΐΗ.

Τ1ι<? αη οί

ηιοπΐππηβ

βίνεη Ιο

ίηαη Ιΐκΐΐ Ηε

Π\Ζγ ΟΟΓΓβΟί

ΤΗ,β ΐτηΐΐαϋνβ, ί/ιε ίοτυβτ /ααιίΐγ ο/ έ/ιβ χοιιί :

διωμολόγηται, τόν τε μιμητικον μηδέν ειδέναι άξιον ρ. 602.

λόγου περί ων μιμείται, άλλ' είναι παιδιαν τίνα καϊ

ου σπουδην την μίμησιν, τους Τ€ της τραγικής ποιη-

σεως άπτομένους εν Ιαμβείοις και εν επεσι παντας

5 είναι μιμητικούς ως οϊόν τε μάλιστα.

ΤΙανυ μεν ουν.

Προς Δίό?, ην δ' έγω, το δε δη μιμεϊσθαι τούτο

ου περί τρίτον μεν τι εστίν άπο της αληθείας ;

η γάρ;

ίο Ναι.

ΐΐρος δε δη ποιόν τί εστί των του άνθρωπου έχον ο

την δύναμιν, ην έχει ;

Ύού ποίου τίνος περί λέγεις ;

Ύοΰ τοιοΰδε' ταύτόν που ημΐν μέγεθος έγγύθεν

15 τε καϊ πόρρωθεν δια της όψεως οϋκ ίσον φαί

νεται.

Ου γαρ.

Και ταύτα καμπύλα τε κάΧ ευθέα εν ΰδατί τε

θεωμένοις και εξω, κα\ κοΐλά τε δη καϊ εξέχοντα

3ο δια την περ\ τα χρώματα αύ πλανην της όψεως, κα\

πάσα τις ταραχή δήλη ημΐν ένοΰσα αύτη εν ττ) Ό

ψυχη' ω δη ημών τω παθηματι της (ρύσεως η

σκιαγραφία έπιθεμένη γοητείας ούδεν απολείπει,

καϊ η θαυματοποιία και αϊ άλλαι πολλάΧ τοιαύται

25 μηχαναί.

'Αληθή.

Άρ' ούν ου το μετρεΐν καϊ άριθμεϊν καϊ Ίσταναι

βοηθειαι χαριέσταται προς αύτα έφανησαν, ώστε μη

άρχειν εν ημΐν το φαινόμενον μείζον η ελαττον η

η. δη Α : οιη. ΠΜ.

24- αί ΛΜ : οιη. Π.

ίΑβ ατί ο/ ηΐΐαεη'Η.ηξ, (Αβ Η.ϊξ}ιβτ. 435

ρ. 6ο2. πλέον η βαρύτεροι·, άλλά το λογισάμενον κα\ μ€τ- ΚιρνΜη

ρησαν η και στησαν ;

Ιϊως γαρ ου ; ο^υα>Ν.

Ε Αλλά μην τοντό γε τον λογιστικού αν είη του εν Λβναπκιχ

, Λ ν οίβρρβαΓ-

ΥνΧν *ΡΎον· 5 ί»»"»·

Ύούτου γαρ ουν.

Τούτω δε πολλάκις μετρησαντι καΐ σημαίνοντι

με'ιζω αττα είναι η ελάττω έτερα έτερων η ίσα

τάναντ'ια φαίνεται άμα περί ταΰτά.

Ναι. ίο

Ονκονν εφαμεν τφ αντω άμα περί ταύτα, εναντία

δοζάζειν αδύνατον είναι ;

Και ορθώς γ* εφαμεν.

ρ. 603. | Τό παρά τα μέτρα άρα δοζάζον της ψνχής τω

κατά τα μέτρα ουκ άν είη ταύτόν. ΐ5

Ού γαρ ούν.

Άλλά μην το μετρώ γε κα\ λογισμω πιστεΰον

βελτιστον άν είη της ψνχής.

Τι 'ι μην;

Το άρα τούτω εναντιούμενον των φαύλων άν τι Ι0

είη εν ημίν.

Ανάγκη.

Ύοΰτο τοίννν διομολογησασθαι βουλόμενος ελεγον

οτι η γραφική κα\ ολως η μιμητική πόρρω μεν της

αληθείας δι> το αύτης έργον απεργάζεται, πόρρω δ' 25

Β αδ φρονησεως οντι τψ εν ημίν προσομιλεΐ τε κα\

εταίρα και ψιλή εστίν επ ονοενι υγιει ουο αλησει.

ΐΐαντάπασιν, η δ' ος.

Φαύλη άρα φαύλω Ρυγγιγνομενη φαύλα γεννά η Πιβρι-ο-

μιμητική. 3ο οί ιΗβ

ν ίηιίοΐίνρ

Έιοικεν. «Μ* «β

Κ Γ 2

436 ΤΗέ ετηοΐίοηε ίίιοηΐά ό( €θΐιίνοΙΐ€(ί, ηοΐ εχάΐεά.

Χ.

500ΒΑΤΕ5,

Οΐ-ΑυΟΟΝ.

1)351ΒΓ<1 ίΙΠ Λ

ΠΙεςίΙί-

Π13ΐβ.

ΤΗβγ

ίτηίΐΆΐο

θρρθ5ί(65 ;

ΪΙότερον, ην δ' εγώ, η κατά την όψιν μόνον, η και ρ. 603.

κατά. την άκοην, ην δη ποίησιν ονομάζομεν ;

Είκόρ γ', εφη, καϊ ταυτην.

Μ57 τοίνυν, ην δ' εγώ, τφ εικότι μόνον πιστεύ-

5 σωμεν εκ της γραφικής, άλλα και επ' αΰτο αδ

ελθωμεν της διανοίας τοντο, ω προσομιΧεΐ η της ο

ποιησεως μιμητική, κα\ ίδωμεν, φανλον η σπουδαΐόν

εστίν.

Άλλα χρη.

ίο Ώδβ δη προθώμεθα' πράττοντας, φαμεν, ανθρώ

πους μιμείται η μιμητική βίαιους η εκούσιας πρά

ξεις, και εκ του πράττειν η εδ οιομενους η κακώς

πεπραγεναι, καϊ εν τούτοις δη πάσιν η λυπουμενους

η χαίροντας, μη τι άλλο η πάρα ταύτα ;

ι5 Ουδέν.

Άρ' ούν εν άπασι τούτοις ομονοητικώς άνθρωπος

διάκειται ; η ώσπερ κατά την όψιν εστασίαζε καϊ η

εναντίας ειχεν εν εαυτω δόζας άμα περί τών αυτών,

ούτω καϊ εν ταΐς πράξεσι στασιάζει τε κα\ μάχεται

20 αυτός αυτώ ; άναμιμνησκομαι δε, οτι τοντό γε νυν

ούδεν δει ημάς διομοΧογεϊσθαι' εν γαρ ταΐς άνω

Χόγοις ίκανώς πάντα ταΰτα διωμολογησαμεθα, οτι

μυρίων τοιούτων εναντιωματων άμα γιγνομενων η

ψυχή γεμει ημών.

35 'Ορθώς, εφη.

Όρθώς γάρ, ην δ' εγώ" άλλ' ο τότε άπελίπομεν,

νυν μοι δοκεΐ άναγκαΐον είναι διεζελθεΐν. Ε

Το ποιον ; εφη.

Ι. και Α'ΠΜ : οηι. Α.

2. κατά ΑΠΜ : ή κατά (] .

13. 5 ΠΜ : οιτι. Α (3βά (ταπί νααιο ίηΐβΓ αίΓυηιςιιε νοΓΑβυΙιιιτι 5ρ<»ΐϊο).

Ι4• χι ΑΠ: η Π: οιη. ς.

ΙηήΙαϋωι ο/ ξτίν/ αηά ρα$ήοη 437

ρ. 603. Άνηρ, ην δ' εγώ, επιεικής τοιάσ8€ τύχης μετα- Κ*ρ*)>1κ

σχών, υίόν άπολεσας η τι άλλο ων περί πλείστου

ποιείται, ελεγομεν που και τοτε οτε ραστα οισει των οωυα*.

άλλων.

ΥΙάνυ γε. 5

Ν0ι> δε' γε τόδ' επισκεψώμεθα, πότερον ούδεν Λεχ βη-

αχσεσεται, η τούτο μεν αδύνατον, μετρίασα οε πως νναϋςηείί ;

προς λυπην.

Οΰτω μάλλον, εφη, τό γε άληθες.

ρ. 6θ4· | Το δί νυν μοι περ\ αύτοΰ είπε' πότερον μάλλον ίο

αυτόν οιει τύ} λύπη μαχεΐσθαί τε και άντιτείνειν, όταν

όράται ύπό των όμοιων, η όταν εν ερημιά, μόνος αυτός

καθ' αυτόν γίγνηται ;

ΐίολύ που, εφη, διοίσει, οταν όράται.

Μονωθείς δε γε, οιμαι, πολλά μεν τολμήσει 15

φθέγξασθαι, ά ει τις αύτοΰ άκούοι αίσχύνοιτ άν,

πολλά δε ποιήσει, ά ούκ άν δέξαιτό τινα 'ιδεΐν

δρώντα.

Οΰτως έχει, εφη.

Ούκοΰν τό μεν άντιτείνειν διακελευόμενον λόγος ίο

Β και νόμος εστί, τό δε ελκον επί τάς λύπας αύτό τό

πάθος ;

'Αληθή.

Εναντίας δε άγωγης γιγνομενης εν τω άνθρώπω

περι τό αύτό άμα δύο τινε φαμεν εν αύτω άναγκαϊον 25

είναι.

ΪΙώς δ" οΰ ;

Ούκοΰν τό μεν έτερον τφ νόμω ετοιμον πείθεσθαι,

η ό νόμος εξήγειται ;

I. τνχη! Π : ψνχήι ΑΜ.

1 1. άνητβίνιιν ΑΠΜ : άντιτινιν (/.

25. τα>{ ς : ογπ. ΑΠΜ. (V ας : οηι. ΑΠΜ.

438 Ιίαάί Μιβ ερβΰΐαίογ ίο ϊηΰίηΐξβ ίΐιβηι.

Χί/ιιΜϊΐ Πώρ ; ρ. 6θ4·

Χ.

Αεγει που ό νόμος, οτι κάλλιστοι/ ο τι μάλιστα

οι-Αυοοκ. ησυχία» αγειν εν ταις ζυμψοραις και μη αγανακτειν,

ιΐιεχ α™ αϊ ως οΰτ€ δήλου οντος του άγαθοΰ Τ€ καϊ κακοΰ των

νηπηηοβ

»ίιΗ ιΐιε 5 τοιούτων, οΰτ€ €19 το πρόσθεν ούδεν προβαϊνον τω

ιίοηβοΓ χαλεπώς φεροντι, ούτε τι των ανθρωπίνων άξιον ον ο

μεγάλης σπουοης, ο τε οει εν αυτοις ο τι τάχιστα

παραγίγνεσθαι ημΐν, τούτω εμποδών γιγνόμενον το

λυπεΐσθαι.

Τ/ 9 λ» # -ν /ινι, η ο ος, λέγεις ;

Τώ βουλεύεσθαι, ην δ' εγώ, περί το γεγονός και

ώσπερ εν πτώσει κύβων προς τα πεπτωκότα τίθε-

σθαι τα αυτού πράγματα, οπη ό λόγος αίρει βελτιστ

Αν εχειν, άλλα μη προσπταίσαντας, καθάπερ παΐδας,

ΐ5 εχομενους του πληγέντος εν τφ βοάν διατρίβειν,

άλλ' άει εθίζειν την ψυχήν ο τι τάχιστα γίγνεσθαι

προς τω ιάσθα'ι τε καϊ επανορθούν το πεσόν τε και Ό

νόσησαν, Ιατρική θρηνωδίαν άφανίζοντα.

Όρθότατα γοΰν αν τις, εφη, προς τάς τύχας ούτω

2ο προσφεροιτο.

Ούκούν, φαμεν, το μεν βελτισΤον τούτω τω λο-

γισμω εθελει επεσθαι.

Αηλον δη.

ιΗ<γ Γβοαίι Το δε προς τάς αναμνήσεις τε τοΰ πάθους κα\

ΐΐΌΐιοΙβ αηα ' ' '

δοιτονν ; 25 προς τους όδυρμούς άγον καϊ άπληστως εχον αυτών

άρ' ουκ άλόγιστόν τε φησομεν είναι καϊ άργον και

δειλίας φίλον ;

ΐ3· οίρίί £ ς : ΐρΛ ΑΜ : ίρριι Π.

Ι5· πληγίντοι Π : π\ή·γοντοι ?Α : πλήττονται Α3Μ.

Ι7· τφ ί · το ΑΠΜ.

ΐ8. Ιατρική ({ ΡΙυΙ. 5ΐ(Λ. : Ιατρικήν ΑΜ : Ιατρικήν και Π. την θμηνφ&ίαν ς.

21. βίλτιστον ΑΠΜ : βίλτιστόν που Α'8.

Ροβίνγ αηά ραίηΐιηχ ΒοΙίι ηήηϊ$1εν Ιο εχοίΐβίηεηΐ. 439

ρ. 6θ4· Φήσομεν μεν ούν. ΚφΛΙκ

Ε Ούκοΰν το μεν πολλην μίμησιν και ποικίλην έχει,

το αγανακτητικον το οε ψρονιμον τε και ησυχιον ου»«:οκ.

ήθος, παραπλήσιοι; ον άεϊ αύτο αύτω, ούτε ράδιον

μιμήσασθαι ούτε μιμούμενον εύπετες καταμαθεϊν, 5

αλλω? τε καϊ πανηγύρει κα\ παντοδαποΐς άνθρώποις

εις θέατρα ζυλλεγομενοις' αλλότριου γάρ που πάθους

η μίμησις αύτοϊς γίγνεται.

ρ. 605 | ΤΙαντάπασι μεν ούν.

Ό δ?) μιμητικοί ποιητής δήλον οτι ου προς το ίο

τοιούτον της ψυχής πεφυκε τε και ή σοφία αύτοΰ

τούτω άρεσκειν πεπηγεν, ει μέλλει εύδοκιμήσειν 4ν

τοις πολλοίς, αλλά προς το αγανακτητικον τε και ιβεγ

, , ν χ , , , πιίηίίΐοΓίη

ποικιλον ησος οια το ευμιμητον είναι. ηη ίηΐεποΓ

Λ „ ηιβηηεΓ Ιο

Δηλον. ι5 αη ίηίκποΓ

Ο·-» / * · - "ϊ· · \ ο ' α ρπηοϊρΐβ ίιι

υκουν οικαιως αν αυτού ηοη επιλαμρανοιμεσα, ιΗε5οιιΐ.

και τιθεΐμεν άντίστροφον αύτον τφ ζωγράφω' και

γάρ τω φαΰλα ποιειν προς άλήθειαν εοικεν αύτω,

Β και τω προς έτερον τοιούτον όμιλεΐν της ψυχής

άλλά μή προς το βελτιστον, και ταύτη ώμοίωται. 2°

και οΰτως ηδη άν εν δίκη ού παραδεχοίμεθα εις μελ-

λονσαν εύνομεϊσθαι πόλιν, οτι τοΰτο εγείρει της

ψυχής και τρέφει και ισχυρον ποιών άπόλλυσι το

λογιστικόν, ωσπερ εν πάλει οταν τις μοχθηρούς

εγκρατείς ποιών παραδιδφ τήν πόλιν, τους δε χα- 25

ριεστερους φθείρη' ταύτον και τον μιμητικον ποιη-

την φήσομεν κακήν πολιτείαν ιδία εκάστου τη ψυχή

εμποιεϊν, τω άνοήτω αύτης χαριζόμενον και ούτε τά

ο μείζω ούτε τά ελάττω διαγιγνώσκοντι, άλλά τά

αύτά τοτε μεν μεγάλα ήγουμενω, τότε δε σμικρά, 30

η. τ* Α1 : (διό) Α1.

+

44°

ΚιραΙιΙίι

Χ.

5η€ΚΛΤΕ5.

Οιλικον.

Ηο\ν ΟΛΠ

\νε οε π^Ηι

ίη δγπιρα-

ιΗίϊίηβ ννΐΐΗ

Λβ 50ΓΓΟΜΓ5

οί ροείΓγ

\ν1ιεη \νε

\νοιιΜ ίαίη

Γ651Γ.11Ι1

ιΗθ5ε οί

γοαΙ Ιίίε ?

Τ/ιε ροιυβν ο/ $}•ηιραΙΙΐ)'.

είδωλα εϊδωλοποιούντι, του δε άληθοΰς πόρρω πάνυ ρ. 605.

άφεστώτα.

ΙΙανυ μεν ούν.

Ου μεντοι πω τό γε μεγιστον κατηγορηκαμεν

5 αϋτης. το γαρ και τους επιεικείς Ίκανην είναι λω-

βάσθαι, έκτος πάνυ τινών ολίγων, πανδεινόν που.

ι ο ου μέλλει, ειπερ γε ορα αυτό ;

Άκούων σκόπει. οι γαρ που βέλτιστοι ημών

άκροώμενοι Όμηρου η άλλου τίνος των τραγωδιο-

ιο ποιών μιμούμενου τίνα τών ηρώων εν πενθεί οντά ΐ>

κα\ μακράν ρησιν άποτείνοντα εν τοις όδυρμοΐς η

καΐ άδοντας τε και κοπτομενους, ο'ισθ' οτι χαίρομεν

τε κα\ ενδόντες ημάς αυτούς επόμεθα Συμπάσχοντες

κα). σπουδάζοντες έπαινοΰμεν ώς αγαθόν ποιητην, ος

1 5 αν ημάς ο τι μάλιστα ούτω διαθη.

Οίδα' πώς δ' ου ;

Οταν δε οικεϊόν τινι ημών κηδος γενηται, εννοείς

αύ οτι έπ\ τω εναντία» καλλωπιζόμεθα, άν δυνώμεθα

ήσυχίαν αγειν και καρτερεΐν, ώς τούτο μεν ανδρός Ε

2ο ον, εκείνο δε γυναικός, ο τότε επηνοΰμεν.

Εννοώ, εφη.

Η καλώς οδν, ην δ' εγω, οϋτος ό έπαινος έχει,

το Όρώντα τοιούτον άνδρα, οίον εαυτόν τις μη άξιοι

είναι άλλ' αίσχυνοιτο άν, μη βδελυττεσθαι άλλα

25 χαίρειν τε κα\ επαινεΐν ;

Ού μα τον Δι", εφη, ουκ εύλόγω εοικεν.

| Να/, ην δ' εγώ, εϊ εκείνη γ' αύτο σκοποίης. Ρ• 6ο6.

Ι. {ίδωλοπΌΐοΟκτι ΑΠΜ : ίίοωλοίτοιοϋΐ'τα νίηά. Γ. ρΓ. ? ς^οτχ. 6[ ς|_

Μοι-£βη5ΐείη.

27• « ΑΜ : οιτι. Π.

Τ/ΐβ ενϋ ο/ οοηιβάγ. 44 χ

ρ. 6ο6. Ει ενθυμοίο οτι το βία κατεχόμενον τότε εν ταϊς ΚιραΝκ

οικείαις ζνμφοραΐς και πεπεινηκος τον δακρΰσαί τε

καϊ άποδνρασθαι ίκανώς καϊ άποπλησθηναι, φύσει 5οοατε5,

ον τοιούτον οίον τούτων έπιθυμεΐν, τότ' εστί τοντο \νβ (Άη 10

λ'ν" " \ ' ^ ~ . λ £λ οοβεΓνεΐηίΐΙ

το υπο των ποιητών πιμπλαμενον και χαιρον το οε 5 5βη(ί_

φύσει βελτιστον ημών, άτ€ οΰχ Ίκανώς πεπαιδεν- πιβηΐ&ΐρϊιχ

μενον λόγω ονδε εθει, αν'ιησι την φυλακην τον «««««λ

Β θρηνωδονς τούτου, ατε αλλότρια πάθη θεωρούν και ^%%.

εαντω ουδέν αισχρον ον, ει άλλος άνηρ αγαθός

φασκων είναι άκαίρως πενθεί, τούτον επαινεΐν και ίο

ε'λ66Ϊι>• άλλ' εκείνο κερδα'ινειν ηγείται, την ήδονην,

και ουκ αν δεζαιτο αυτής στερηθηναι καταφρονησας

όλον του ποιήματος, λογίζεσθαι γάρ, οιμαι, ολίγοις

τισι μετεστιν οτι άπολαύειν ανάγκη άπο των αλλό

τριων εις τα οίκεΐα' θρεψαντα γαρ εν εκεινοις Ίσ- 15

χνρον το ελεεινον ον ράδιον εν τοις αντον παθεσι

κατεχειν.

Ο Αληθέστατα, εφη.

Άρ' οΰχ ό αντος λόγος καϊ περί του γελοίου; \η\θκ

η λ » \ , / > ι ιτΐίηηεΓ Ιΐιε

οτι, αν αντος αϊσχυνοιο γελωτοποιών, εν μιμησει 2ο ΐονε οί

οε κωμωοιΚΎ} η και ιόια ακονων σψοορα χάρης και τη^χίο™»

\ -ί /»\ - * »- 111311 ίηΐο Ά

μη μισής ως πονηρά, ταντον ποιείς όπερ εν τοις ι>υή•οοη.

ελεοις ; ο γάρ τω λόγω αν κατείχες εν σαντφ βου-

λόμενον γελωτοποιεϊν, φοβούμενος δόξαν βωμολο

χίας, τότ' αδ άνίης, καϊ εκεί νεανικον ποιησας ελαθες 25

πολλάκις εν τοις ο'ικείοις εζενεχθείς, ώστε κωμψδιο-

ποιος γενέσθαι.

2ο. ότι, Αν ο). δεΗηείά. : ότι αν ΛΠΜ : 5 τι άν Μι.ιΙΙΙ). : όταν ά ^.

Μ»ύν. (ΟΙΙΓΠ θί) ρΓΟ δί V. 2 1).

22. μ}± μισήϊ (η ϊη ΙίΐυΓΕ) Α : μιμησηι Π : μίμηση Μ : μη μισήσω χπ.

25. ανίης Ες : αν Ληι ΑΜ : άνι'ιηί Π.

442 Ροείκγ ί$ αίΐίεά Ιο ΙΑβ τνεαίιετ $ίάβ ο/ Ηητηαη ηαΐανβ.

Κίριώΐή Και μάλα, εφη. ρ. 6ο6.

Λ Και περί αφροδισίων δη και θυμοΰ και περί πάν- Ό

οι-ΑυοοΝ. των των επισυμητικων Τ€ και λυπηρών και ηοεων εν

τϋ ΨνΧδ> α Φ°Ψ·€ν πάση πράξει ημΐν επεσθαι,

5 οτι τοιαύτα ήμας η ποιητική μίμησις εργάζεται"

τρέφει γαρ ταντα άρδουσα, δεον αύχμεΐν, και άρ

χοντα ημΐν καθίστησι δεον άρχεσθαι αυτά, ΐνα

βελτίους τε και εύδαιμονεστεροι άντι χειράνων και

άθλιωτερων γιγνωμεθα.

ίο Ουκ εχω άλλωρ φάναι, ή δ' ος.

\νβατβ Ούκοΰν, εϊπον, ώ Γλαυκών, όταν Όμηρου επαι- Ε

Ιονει-5 οί / ' / ' / « χ « ,

Ηοπιεγ, ΐιω νεταις εντυχης λεγουσιν, ώς την Ελλάδα πεπαί-

εχρβίΐι™ δευκεν ούτος ο ποιητής και προς διοικησιν τε και

διαίε. παιοειαν των ανθρωπίνων πραγμάτων αςιος αναλα-

15 βόντι μανθάνειν τε και κατά τούτον τον ποιητην

πάντα τον αύτοΰ βίον κατασκευασάμενον ζην, | φι- ρ. 607.

Χεΐν μεν χρη και άσπάζεσθαι ώς οντάς βέλτιστους

εις οσον δύνανται, και συγχωρεΐν "Ομηρον ποιητι-

κωτατον είναι καΐ πρώτον των τραγωδιοποιών, ειδεναι

2ο δε οτι οσον μόνον ύμνους θεοϊς και εγκώμια τοΐς

άγαθοϊς ποιησεως παραδεκτεον εις πάλιν εί δε την

ηδυσμενην Μοΰσαν παραδέξει εν μελεσιν η επεσιν,

ηδονή σοι και λύπη εν τη πάλει βασιλεύσετον άντι

νάμου τε και του κοινή άεϊ δάζαντος είναι βέλτιστου

»5 λάγου.

Αληθέστατα, εφη.

Λροΐο^χ ίο Ταΰτα δη, εφην, άπολελογησθω ημΐν άναμνη- Β

σσεισι περι ποιησεως, οτι εικοτως αρα τοτε αυτήν

5· ότι Μ55. : 5υ5ρεοΐαπ) ίαϊι ΑβΙϊο.

7· ημΐν ΑΠ : ημών Χ.

27· άπολίλογήσθω Μ : άπυλίλυγίσθω ΑΠ.

ΤΗ,β οΐά ςηανγεί ύβίτνββη ρ/ιίΙθ5ορ/ιγ αηά ροβίτγ. 443

ρ. 607. εκ της πόλεως άπεστελλομεν τοιαύτην ούσαν ό γάρ ΚιρΜίο

λόγος ημάς ηρει. προσείπωμεν δε αύτη, μη και

τινα σκληρότητα ημων και αγροικιαν καταγνω, οτι ο^ικο».

πάλαια. μεν τις διαφορά φιλοσοφία. τ€ καΐ ποιητική"

καϊ γάρ ή λακερυζα προς δεσπόταν κύων εκείνη β

κρανγάζουσα και μέγας εν αφρόνων κενεαγο-

Ορίαισι καΐ 6 των Αία σοφών οχλορ κρατών

και οι λεπτώς μεριμνώντες, οτι άρα πένονται,

κα\ άλλα μυρία σημεία παλαιάς εναντιώσεως τούτων,

όμως δε ειρήσθω ότι ήμεΐς γε, ε"ι τινα εγρι λόγον ίο

ειπείν η προς ηδονην ποιητική καϊ η μίμησις, ως

χρη αντην είναι εν πόλέι εύνομουμενη, άσμενοι άν

καταδεχοίμεθα' ώς ζυνισμεν γε ημιν αύτοις κη-

λουμενοις ύπ' αύτης' άλλα γάρ το δοκούν αληθές

ούχ όσιον προδιδόναι. η γάρ, ώ φίλε, ού κηλεΐ ύπ' «5

ϋ αύτης καϊ σύ, καϊ μάλιστα, όταν δι Όμηρου θεωρης

αύτην ;

ΐίολύ γε.

Ούκοΰν δικαία εστίν ούτω κατιεναι, άπολογησο-

μενη εν μέλει η τινι άλλω μετρώ ; *ο

ΤΙάνν μεν οΰν.

Δοΐμεν δε γε που άν και τοις προστάταις αύτης,

όσοι μη ποιητικοί, φιλοποιηταϊ δε, άνευ μέτρου

λόγον ύπερ αύτης ειπείν, ώς ού μόνον ηδεΐα άλλά

καΧ ώφελίμη προς τάς πολιτείας καϊ τον βίον τον η

άνθρώπινόν εστι' καϊ εύμενώς άκουσόμεθα. κερδα-

Ε νοΰμεν γάρ που, εάν μη μόνον ήδεΐα φανη άλλά και

ώφελίμη.

δί'α σοφών Α : ίιά σοφών Π : ίιασυφώ» Μ.

12. ιιναι <ι> 7τόλίΐ ΑΠ : «V πόλ«ι (Ιναι Μ2.

Ι3· καταδιχοίμίθα ΛΠ : 8ίχοίμ»θα Α3Μ3.

19* άποΧογησομίνη ΑΜ : άιτολογησαμίνη Χ : άπολογίσαμινη Π.

444 ΡοϋΙκγ ηιηεί ηοί ύϋ αΙΙοτυίά Ιο ίίηρεΗΙ υϊνΐιιε.

χ.

5οϊ:ι<λτε5,

ΟίΛυςοΝ.

Ροβίητ 15

31ΐΓ301ϊνε

ΙηιΙ ηο(

Ιηιε.

ΤΗβ Γ6-

«ατάϊ οΓ

Πώί δ' ού μελλομεν, εφη, κερδαίνειν ; ρ. 607.

ΕΣ δε γε μη, ώ φίλε εταίρε, ώσπερ οι ποτε του

ερασθεντες, εάν ηγησωνται μη ώφελιμον είναι τον

(ρωτα, βία. μεν, ομως δε άπεχονται, και ημείς ούτως,

5 δια τον εγγεγονότα μεν έρωτα της τοιαύτης ποιή

σεων ύπο της των καλών πολιτειών τροφής, | εύνοι ρ. 6ο8.

μεν εσόμεθα φανηναι αύτην ώς βελτίστην καϊ άλη-

θεστάτην, εως δ' αν μη οια τ $ άπολογήσασθαι,

άκροασόμεθ" αύτης επάδοντες ημΐν αύτοΐς τούτον

ίο τον λόγον, ον λεγομεν, και ταύτην την επωδην,

εύλαβούμενοι πάλιν εμπεσεϊν εις τον παιδικόν τε

κα\ τον τών πολλών έρωτα, ΐαισθόμεθα δ' ούν, ώς ού

σπουδαστεον επϊ ττ} τοιαύτη ποιήσει ώς αληθείας

τε άπτομεντ) και σπουδαία, άλλ' εύλαβητεον αύτην

'5 δ»> τφ άκροωμενω, περί της εν αύτφ πολιτείας δεδιότι, Β

καϊ νομιστεα απερ ειρηκαμεν περί ποιησεως.

ΤΙαντάπασιν, ή δ' ος, ζύμφημι.

Μ,εγας γάρ, εφην, ό άγων, ω φίλε Γλαύκων,

μέγας, ούχ οσος δοκεΐ, το χρηστον η κακόν γενε-

3ο σθαι, ώστε οΰτε τιμί) επαρθεντα ούτε χρημασιν ούτε

άρχη ούδεμια ούδε γε ποιητική άξιον άμελησαι δι

καιοσύνης τε και της άλλης άρετης.

Ξύμφημί σοι, εφη, εξ ών διεληλύθαμεν οΐμαι δε

και άλλον οντινούν.

25 Και μην, ην δ' εγώ, τά γε μέγιστα επίχειρα άρετης €

καϊ προκείμενα άθλα ού διεληλύθαμεν.

Άμηχανόν τι, εφη, λέγεις μέγεθος, ει τών εϊρη-

μενων με'ιζω εστίν άλλα.

1 1 ο αν, ην ο εγω, εν γε ολιγω χρονω μεγα γε-

12. ηιυθόμίθα ΑΠΜ : ςσόμιθα ς). Μαίΐνίβ. : *1σόμ(βα

1 5· ίν ΑΠΜ : ΟΠ1. χα.

' 1¥Ααί ινίΐί Η ρτοβί α ?ηα» ?' 445

ρ. 6ο8. νοίτο ; πάς γαρ ουτός γε ό εκ παιδος μέχρι πρεσβύτου ΚιΡηΜκ

χρόνος προς πάντα ολίγος πού τις αν εϊη.

Χ.

ΟΙ Λ \ Χ ? VI ΛΓΚΒΑΤβΒ.

υοεν μεν ουν, εφη. οι^ον.

Τί' ουν ; οΐ6ΐ άθανατω πράγματι ύπερ τοσούτουνιπυβ εχ-

ΐίηά ηοι

ο δεΐν χρόνου εσπουδακεναι, άλλ' ουν ύπερ του ϊ οηΐ?κ>ιΐιΐ8

παντός ; οΠιυπιαη

■ -,—,...«,• ''^ε βυι ιο

Οίμαι εγωγ , (φη' άλλα τι τούτο λέγεις ; ιΗί»Ηοΐρ

Ο» ν λ ?*»»'<" >λ ' «-» οΓεχίδΐ-

ι;κ ησσησαι, ην ο εγω, οτι αθάνατος ημών η βηοο.

ψυχή και ουδέποτε άπόλλυται ;

Καί ος εμβλεψας μοι κα\ θαυμασας είπε Μα Δί", ίο

ούκ εγωγε' συ δε τούτ' έχεις λέγειν ;

4 μη αοικω γ , εψην οιμαι οε και συ ουοεν γαρ

χαλεπόν.

"Έΐμοιγ', εφη' σου δ' αν ηδεως άκουσαιμι το ού

χαλεπον τούτο. >5

Ακουοις αν, ην ο εγω.

Αεγε μόνον, εφη.

Αγαθόν τι, ειπον, κα\ κακόν καλείς ;

Κγωγε.

Ε Αρ' ούν ώσπερ εγω περί αυτών διανοεΐ; ίο

Το ποιον ;

Το μεν άπολλυον κα\ διαφθεΐρον παν το κακόν

είναι, το δε σώζον κα\ ωφελούν το αγαθόν.

"Εγωγ', εφη.

Τι δε; κακόν εκάστω τι καϊ αγαθόν λέγεις; οίον *$ ΕγετγΛίηκ

ρ. 609. όφθαλμοΐς | οφθαλμίαν και ζύμπαντι τφ σώματι αηά »η βνίΐ,

νοσον, σιτω τε ερυσιρην, σηπεοονα τε ςυλοις, χαλκω άαΐτογεά

5\ \ κ / • > ι ι </ Λ / «λ - 1>ν ίΐ5 ο»η

β και σιοηρω ιον, και, όπερ λέγω, σχεοον πασι ενίΐ, ^μ

ζύμφυτον εκάστω κακόν τι κα\ νόσημα ; ί^ΐι-οχοί

"Εγωγ', εφη. 3ο *£-

2. προί τον πάντα </. 29• τι Μ : τι ΑΠ.

446

Χ.

5θ€ΚΑΤΕβ,

ΠιεΓεΓοΓβ,

Η ώβ δουΐ

ο&ηηοΐ &6

άεϊίΓοχεά

1>γ ΠΙΟΓ&Ι

ενίΐ, βΗε

εεΠίΐίηΙγ

νηΐΐ ηοΐ 6β

ΰεβίΓοχεά

ρΐιχδίςαΐ

ενϊΐ.

7!4ί ίιηηιοτίαΐϊΐγ ο/ ί/ιε $οηί.

Ούκούν οταν τω τι τούτων προσγενηται, πονηρόν ρ. 609.

Τ€ ποιεί ώ προσεγένετο, και τελευτών ολον διέλυσα

κα\ άπώλεσεν ;

Πώ$· γάρ ου ;

5 Το ζύμφυτον άρα κακόν έκαστου και η πονηρία

εκαστον άπόλλνσιν, η ει μη τούτο άπολεΐ, ουκ αν

άλλο γε αύτο (τι διαφθ(ίρ(κν. ού γάρ τό γε άγα- β

θον μη ποτ( τι άπολεση, ούδε αύ το μητε κακόν

μητε αγαθόν.

ίο Πώ? γάρ άν ; εφη.

Έάί> άρα τι εύρίσκωμεν των όντων, ψ εστι μεν

κακόν, δ ποιεί αύτο μοχθηρόν, τοΰτο μεντοι ούχ οΐόν

τε αντο λύειν άπολλύον, ουκ ηδη είσόμεθα, οτι του

πεφυκότος ούτως όλεθρος ουκ ην ;

ΐ5 Ούτως, (φη, εικός.

Ύί ούν ; ην δ' εγώ' ψυχή άρα ουκ εστίν δ ποιεί

αύτην κακήν ;

Καϊ μάλα, (φη, ά νυν δη διημεν πάντα, αδικία τ(

κα\ ακολασία κα\ δειλία κα\ άμαθία. Ο

2ο Ή ούν τι τούτων αύτην διαλύει τ( και άπόλλυσι ;

καϊ εννόει μη εζαπατηθώμεν οιηθεντες τον άδικον

άνθρωπον καΧ άνόητον, όταν ληφθη άδικων, τότ(

άπολωλίναι ύπο της άδικίας, πονηρίας ούσης ψυχής.

άλλ' ωδε ποί(ΐ' ωσπερ σώμα ή σώματος πονηρία

»5 νόσος ούσα τήκει κα\ διόλλυσι κα\ άγ(ΐ εις το μηδε

σώμα είναι, κα\ α νυν δη ελεγομεν άπαντα ύπο

της οικείας κακίας, τω προσκαθησθαι και ενεϊναι Ό

διαφθειρούσης, ε'ις το μη είναι άφικνεΐται — ούχ

ούτως ;

3° Να/.

ιδ. 6η ΑΠ : οιτι. Μ.

ΤΗβ ρτοο/ ο/ ίηιτηοτίαΐϋγ. 447

ρ. 609. Ιθι δη, και γυχην κατά τον αυτόν τρόπον σκό- Κιριώΐκ

πει, άρα ενοΰσα εν αυτί) αδικία κα\ η άλλη κακία

τω ενεΐναι καΐ προσκαθησθαι φθείρει αυτήν και ^^

μαραίνει, εως αν ε\ς θάνατον άγαγοΰσα του σώματος

Ού8αμώί, εφη, τοΰτό γε.

Άλλα μεντοι εκείνο γε αλογον, ην δ' εγω, την

μεν άλλου πονηρίαν άπολλύναι τι, την 8ε αύτοΰ

μη.

Αλογον. ίο

Ε εννοεί γαρ, ην ο εγω, ω ι λαυκων, οτι ουο υπο

της των σιτ'ιων πονηρίας, η αν ή αυτών εκείνων,

εΧτε παλαιότης είτε σαπρότης είτε ήτισοΰν οδσα,

ουκ ο'ιόμεθα 8εΐν σώμα άπόλλυσθαι' άλλ' εαν μεν

εμποιη ή αυτών πονηρία τών σιτίων τω σώματι ι$

σώματος μοχθηρίαν, φησομεν αυτό δι εκείνα υπο

της αύτοΰ κακίας νόσου ούσης άπολωλεναι' υπο 8ε

ρ. 6ιο. σιτ'ιων πονηρίας άλλων όντων άλλο | ον το σώμα,

υπ αλλότριου κακοΰ μη εμποιησαντος το εμφυτον

κακόν, ουδέποτε άζιώσομεν διαφθείρεσθαι. ίο

^Ορθότατα, εφη, λέγεις.

Κατά τον αύτον τοίνυν λόγον, ην δ' εγω, εαν μη Ενίΐιηεαηί

σώματος πονηρία ψυχή ψυχής πονηρίαν εμποιη, μη ροηοίενϊΐ,

ποτε αςιωμεν υπο αλλότριου κάκου άνευ της ιοιας οΠΗβΐχχΐ)-

πονηρίας ψυχην άπόλλυσθαι, τφ έτερου κακφ έτερον. ι5 ^"αϊβ

Έχει γάρ, εφη, λόγον. *ονΛ'

*Η τοίνυν ταΰτα εζελεγξωμεν οτι ου καλώς λεγο-

Β μεν, η εως αν η ανέλεγκτα, μη ποτε φώμεν υπο

πυρετού μηδ' αύ ύπ' άλλης νόσου μηδ' αύ ύπο

σφαγής, μηδ' ει τις ο τι σμικρότατα όλον το σώμα 30

21. ορθότατα Ο). ΑίΙ. : όρθότατ' &ν ΑΠΜ : άπ ορθότατα γ' ?

448

ΚφΛΝί

Χ.

5θ€ΚΛΤΓ.β,

Αη ΐιηηιονίαΐϋγ ο/ ηή$(ν)' !

κατατεμοι, ένεκα τούτων μηδέν μάλλον ποτε ψυχην ρ. 6ιο.

άπόλλυσθαι, πρϊν αν τις άπτοδείξτ), ώς διά ταύτα

τα. παθήματα του σώματος αύτη εκείνη άδικωτερα

και άνοσιωτερα γίγνεται' αλλότριου δε κακού εν

ϊ αλλω γιγνομενου, τού δε ιδίου εκάστω μη εγγιγνο-

μενου, μητε ψυχην μητε άλλο μηδέν εώμεν φάναι Ο

τίνα. άπόλλυσθαι.

Άλλά μεντοι, εφη, τούτο γε ουδείς ποτε δείξει,

ως των αποθνησκόντων άδικώτεραι α'ι ψυχα\ διά τον

ίο θάνατον γίγνονται.

'Έάν δε γε τις, εφην εγώ, όμόσε τφ λόγω τολμά

ιεναι κα\ λέγειν, ώς πονηρότερος καΐ άδικώτερος

γ'ιγνεται Ό αποθνήσκων, Ινα δη μη άναγκάζηται

αθανάτους τάς ψυχάς όμολογεΐν, άζιώσομεν που, ει

•5 άληθη λέγει ο ταύτα λέγων, την άδικ'ιαν είναι θανά-

σιμον τω εχοντι ωσπερ νόσον, και νπ' αυτού τούτον Ό

άποκτιννύντος ττ} εαυτού φύσει άποθνησκειν τους

λαμβάνοντας αυτό, τους μεν μάλιστα θαττον, τους

δ' ήττον σχολαίτερον, άλλά μη, ωσπερ νύν διά

2ο τούτο ύπ άλλων δίκην επιτιθεντων άποθνησκουσιν

οι αοικοι.

Μά Δ", η δ' ος, ουκ άρα πάνδεινον φανεΐται η

αδικία, ει θανάσιμον εσται τω λαμβάνοντι' απαλ

λαγή γαρ άν είη κακών άλλά μάλλον οίμαι αυτήν

«5 φανησεσθαι πάν τουναντίον τους άλλους άποκτιν-

νύσαν, εϊπερ οϊόν τε, τον δ' έχοντα κάϊ μάλα ζωτι- Ε

κον παρεχουσαν, και πρός γ' ετι τω ζωτικώ άγρυπ-

νον' ούτω πόρρω που, ώς εοικεν, εσκηνηται τού

θανάσιμος είναι.

16. τούτον ς: τοΰ ΑΠΜ.

1 9· διά τοντο ς : οΊΑ τούτου ΑΠΜ.

Τ/ΐ€ $οηΙ ίηάβΒίηκΗόΙβ αηά (Ηενε/οη' ϊτητηοτίαΐ. 449

ρ. 6 ίο. Καλώ?, ην 8" εγώ, λέγεις. όπότε γαρ δη μη Κ(ρ«Ηί€

ικανή η γε οικεία πονηρία καϊ το οίκεΐον κακόν

αποκτειναι και απολεσαι γυχην, σχολή το γε επ οιμχο».

άλλου όλεθρω τεταγμενον κακόν ψυχήν η τι άλλο

άπολεΐ, πλην εφ" ω τετακται. 5

Σχολή γ\ εφη, ώς γε το ε'ικός.

Ούκοΰν όποτε μηδ' ύφ' ενός άπόλλυται κακού,

ρ.διι.μητε οικείου μήτε αλλότριου, \ δήλον οτι ανάγκη

αυτο αει ον είναι, ει ο αει ον, ασανατον.

Ανάγκη, εφη. ίο

Ύοΰτο μεν τοίνυν, ην δ' εγώ, ούτως εχετω. ει δ' ΐίΛββοαΐ

6Υ€ί, εννοείς, οτι άει αν εΐεν α'ι αύται, ουτε γαρ αν κπκιίΜβ,

που ελαττους γενοιντο μηδεμιάς απολλυμενης, ουτε οΓδουίδοηη

1 ι > \ « - ~ > /ι / / / ηενβΓ ίη-

αύ πλειους' ει γαρ οτιοΰν των αθάνατων πλέον γιγ- πεαχοτ

νοιτο, οισθ οτι εκ του θνητού αν γιγνοιτο και πάντα ι5

αν εϊη τελευτώντα αθάνατα.

Αληθή λέγεις.

Β Άλλ', ην θ' εγώ, μήτε τούτο οιώμεθα, ό γαρ

λόγος ουκ εάσει, μητε γε αυ τή άληθεστάτη φύσει

τοιούτον είναι ψυχην, ώστε πολλής ποικιλίας και 2ο

άνομοιότητός τε και διαφοράς γε'μειν αύτό προς

αύτό.

ΥΙώς λέγεις ; εφη.

υ ραοιον, ην ο εγω, αιοιον είναι συνσετον τε εκ

πολλών και μη τη καλλίστη κεχρημενον συνθέσει, ,5

ώ$· νύν ημιν εφάνη ή ψυχή.

Οΰκουν εικός γε.

"Οτι μεν τοίνυν άθάνατον ψυχή, καϊ ό άρτι λόγος Ήΐίίουΐ, ή

και οι άλλοι αναγκασειαν αν' οιον ο εστι τη αλη- !ββη ίπιΐχ,

ο θεια., ου λελωβημενον δει αυτο θεασασθαι υπο τε 3° 5ΐΗρρ«ι 0γ

ι , \ »χ χ " ,|,β 300'-

της του σώματος κοινωνίας και άλλων κακών, ωσπερ άεηκ ο(

45° Τ/ΐί ϊάεαΐ /οη>ι ο/ ίΗε $οαΙ.

ΚιριΑΙίι

Χ.

5Ο0ΒΑΤΕ5,

Οΐ-ΑυοοΝ.

ΗβΓ Ιηιε

εοηνβΓ8Η-

Ιίοη ίδ \νίΛ

ΙΙιεεΙβΓηαΙ.

νυν ημείς θεώμεθα, άλλ' οΐόν εστί καθαρον γιγνό- γ>. 6ι\.

μενον, τοιούτον Ίκανώς λογισμω διαθεατεον, και

πολύ κάλλιον αύτο εύρησει και εναργεστερον δι-

καιοσυνας τ€ καΐ αδικίας διόψεται κα\ πάντα α, νυν

5 διηλθομεν. νυν δε εϊπομεν μεν άληθη περί αύτοΰ,

οίον εν τω παρόντι φαίνεται" τεθεάμεθα μίντοι

διακείμενον αυτό, ώσπερ οι τον θαλάττιον Τλαΰκον

ορώντες ουκ άν ετι ραδίως αύτοΰ ϊδοιεν την άρχαίαν η

φύσιν, ύπο του τά τε πάλαια, τοΰ σώματος μερη τα.

ίο μεν κεκλάσθαι, τα. δε συντετρϊφθαι καΐ πάντως λε-

λωβησθαι ύπο των κυμάτων, άλλα δε προσπεφυκε-

ναι, οστρεά τε κα\ φυκία και πέτρας, ώστε παντ\

μάλλον θηρίω εοικεναι η οίος ήν φύσει, οΰτω και

την ψυχην ημείς θεώμεθα διακειμενην ύπο μυρίων

ΐ5 κακών άλλα δει, ώ Γλαυκών, εκεϊσε βλεπειν.

ΐΐοΐ; η δ' ος.

Εΐ? την φιλοσοφίαν αύτης, κα\ εννοεϊν ων απ- Ε

τεται και οίων εφίεται ομιλιών, ως ζυγγενης ούσα

τώ τε θε'ιω κα\ άθανάτω κα\ τώ άεϊ οντι, κα\ οία άν

2ο γένοιτο τω 'τοιουτω πάσα επισπομενη και ύπο ταύ

της της ορμής εκκομισθεΐσα εκ τοΰ πόντου, εν ω νυν

εστί, κα\ περικρουσθεΐσα πέτρας τε κα\ οστρεα, ά

νυν αύτη, άτε γην εστιωμενη, | γεηρά καΐ πετρώδη ρ. 6ΐ2.

7τολλά και άγρια περιπεφυκεν ύπο τών εύδαιμόνων

25 λεγομένων εστιάσεων. κα\ τότ άν τις ϊδοι αύτης

την άληθη φύσιν, είτε πολυειδης είτε μονοειδης,

είτε οπη εχει καΐ οπως' νυν δε τά εν τω άνθρωπίνω

βίω πάθη τε κα\ εϊδη, ως εγώμαι, επιεικώς αύτης

διεληλύθαμεν.

2. διαθιπτίον £ : διαβιτίον ΑΠ : θιατΐον Μ.

3· πολλυ γ (δίο) Π. ΙΟ. κικΚάοθαι ΑΜ : ΐκκικλάσθαι Π.

/η$Ιίοΰ Ηανϊη£ 6ββη εΗοιυη Ιο ΐΗβ (>€5ΐ, 45 1

6 12. ΙΙαντάπασι μεν ούν, εφη. ΚψΛΙκ

Ούκούν, ην δ'' εγώ, τά τε άλλα άπελυσάμεθα εν

Β τω λογω, και ου τους μισθούς ουοε τας οοξας Οωυςο».

δικαιοσύνης επηνεκαμεν, ώσπερ 'Ή,σίοδόν τε καϊ ^^"ο^"1

"Ομηρον ύμεΐς εφατε, άλλ' αυτό δικαιοσύνην αύτή 5 "Κ"1™"^

ψυχή άριστον εύρομεν, και ποιητεον είναι αυτή πκπάζοί

\ I > / » V ν / / >/' νίΠϋβ, «6

τα δίκαια, εαν τ εχη τον Τυγου δάκτυλων, (αν τε τη^ηο»

μη, και προς τοιουτω οακτυλιω την Αιοος κυνην ; Ηανβ ιΐ»™

> » . Λ I VI χ ' Γ£5ΐΟΓ6<1.

Αληθέστατα, εφη, λέγεις.

Άρ' ούν, ην δ' εγώ, ώ Γλαυκών, νυν ήδη άνεπί- ίο

φθονόν εστί προς εκείνοις καϊ τους μισθούς τη δι-

^ καιοσύνη κα\ τή άλλη αρετή άποδούναι, όσους τε

κα\ οΐους τή ψυχή παρέχει παρ ανθρώπων τε καϊ

θεών, ζώντος τε ετι του ανθρώπου κα\ επειδάν

τελευτήση ; ιδ

Γίαντάπασι μεν ούν, ή δ' ος.

Άρ' ούν αποδώσετε μοι α, εδανείσασθε εν τω λόγω;

Τ/ μάλιστα ;

"Έδωκα ύμΐν τον δίκαιον δοκεϊν άδικον είναι και

τον άδικον δίκαιον. ύμεΐς γαρ ήγεϊσθε, καν ει μη 2ο

δυνατόν εϊη ταύτα λάνθαναν κα\ θεούς και ανθρώ

πους, ομως δοτεον είναι τοΰ λόγου ένεκα, ίνα αύτη

ν> δικαιοσύνη προς άδικίαν αύτην κριθείη. η ού μνη

μονεύεις ;

Αοικοιην μεντ αν, εφη, ει μη. 2-,

Επειδή τοίνυν, ην δ' εγώ, κεκριμεναι εισί, πάλιν

απαιτώ ύπερ δικαιοσύνης, ώσπερ έχει δόξης καϊ

2. άπ*λνσάμ*θα ΑΠ : άπΐ&νσάμίθα Μ.

4- ίιτηνίγκαμιν ΠΜ : ιπτινί·γκαμ*ν Α : ΐιτανΐκαμιν Α! : ΐπηνίσαμίν Κ.

2θ. ήγίσθ* Π : ήτιΐσθι Α : ητιισβί Μ.

26. Έπιιδή . . . ίΐσ» Α2ιϊ1£λ : (Π(ώη ην τοίνυν κικμιμίναι ίΐσίν, ('γω

ΑΠΜ.

452 ' αΙΙ ΐΗϊη§$ $ίιαΙΙ δβ αάάίά Ιο Ιιεν' ίη ΐΑί$ /{/<?,

Κεριώΐη παρά θεών και παρ ανθρώπων, καΐ ήμάς όμολογεΐν ρ. 6 1 1,

περί αυτής δοκεΐσθαι οΰτω, ίνα και τά νικητήρια

οι-ΑυοοΗ. κομισηται, α απο τού δοκεΐν κτωμίνη διδωσι τοις

εχουσιν αυτήν, επειδή κα\ τά απο του είναι αγαθά

5 δίδουσα εφάνη κα\ ουκ εζαπατώσα τούς τω οντι

λαμβάνοντας αυτήν.

Αίκαια, εφη, αϊτεΐ. κ

Ούκούν, ήν δ' εγώ, πρώτον μεν τούτο αποδώ

σετε, οτι θεούς γε ού λανθάνει εκάτερος αυτών ο'ιός

ίο εστίν ;

Άποδώσομεν, εφη.

τΐιβ]ιιχΐ Εΐ μή λανθάνετον, ό μεν θεοφιλής άν εϊη, ό

Γπβι«ΐοΓ σεομισης, ωσπερ και κατ αρχάς ωμολογουμεν.

ΙΠβ βΟ<1?, Μγ-Λ

ηηϋ ηΐι ϋιθ"Τί ταύτα.

ΐο8εΐΐιοΓ Γογ '5 Ιω οε σεοψιλει ουχ ομολογησομεν, οσα γε απο

σεων \ γιγνεται, πάντα γίγνεσθαι ως οιον τε άριστα, ρ. 613·

εί μή τι άναγκαΐον αύτω κακόν εκ προτερας αμαρτίας

ύπήρχεν ;

ΐΐάνυ μεν ουν.

2ο Ούτως άρα ύποληπτεον περ\ του δικαίου ανδρός,

εάν τ εν πενία, γίγνηται εάν τ εν νόσοις η τινι άλλω

τών δοκούντων κακών, ώς τούτω ταύτα εις αγαθόν

τι τελευτήσει ζώντι ή κα\ άποθανόντι. ού γάρ δή

υπό γε θεών ποτέ αμελείται, ος άν προθυμεΐσθαι

2? εθελη δίκαιος γίγνεσθαι κα\ επιτηδεύων άρετήν εις

οσον δυνατόν άνθρώπω Όμοιούσθαι θεώ. Β

ΈΊκός γ ', εφη, τον τοιούτον μή άμελεΐσθαι ΰπο

τού ομοίου.

2. δοκ'Ίσθαι ΑΠ : διακιισθαι Μ.

3. ή 2: οϊώ. ΛΠ : ροδί κτώμενη ροηυηΐ Α2 εΐ Μ.

4. τη Α2ΠΜ : οηι. Α.

14- ταντη] Ηϊιο νοοε ιίοδίηίΐ Π.

αηά γβί £Υ6αΐ€Τ τβτνατάί ϊη α Ιϊ/β ίο εονιβ.453

ρ. 6 13· Ούκοΰν περι τον άδικου τάναντία τούτων δει Λν/»ί/»ν

διανοεΐσθαι ;

^* ι / Λ Ϊ5Ο0ΚΑΤΕ5,Ζψοόρα γε. οιμκο*.

Τά μεν δη παρά θεών τοιαΰτ' άν εΐη νικητήρια τω ^ηΒ^αϊΙ

δικαίω. 5 °ρρ°5'1*·

Κατά γοΰν εμην δόζαν, έφη.

Τί' δέ, ην δ1 εγώ, παρ ανθρώπων ; άρ οΰχ Ηε πογ ι*

ωοε ε\ει, €ί οει το ον τισεναι ; οι/χ οι μεν οεινοι ίο α πιηηβΓ

ν ν* * ~ α « * ~ ,/ * νΐιοίδοηΐγ

τ€ και αοικοι ορωσιν οπερ οι ορομης, οσοι αν 8οο<ι 2ΐ ιΗε

σεωσιν εν απο των κατω, απο οε των ανω μη ; το ίο

0 μεν πρώτον οζέως άποπηδώσι, τελευτώντες δε

καταγέλαστοι γίγνονται, τα ώτα επί των ωμων

έχοντες καϊ άστεφάνωτοι άποτρέχοντες. ο'ι δε

τι) αλήθεια δρομικοί ε'ις τέλος ελθόντες τα τε

άθλα λαμβάνουσι καϊ στεφανοΰνται. ονχ οΰτω 15

καϊ περ\ των δικαίων το πολύ ζνμβαίνει ; προς

τέλος εκάστης πράξεως και ομιλίας κα\ του βίου

ενδοκιμοΰσί τ€ καϊ τά άθλα παρά των ανθρώπων

φέρονται ;

Και μάλα. *ο

Άνέξει άρα λέγοντος εμοΰ περί τούτων άπερ Κβοβρϊΐα-

αύτος έλεγες περί των άδικων ; ερώ γάρ δη οτι ο'ι "ηϋι

Χ) μεν οικαιοι, επειοαν πρεσβύτεροι γενωνται, εν τη ροΗΐβ»ίιίΛ

αυτών πολει αρχουσι Τ£ βουλωνται τας αρχάς, ά&αϋκά

γαμουσι τε οποσεν αν βουλωνται, εκοιοοασι τε εις *5 ίη Βοο^ π,

οι>ρ αι» εσελωσι' και πάντα, α συ περι εκείνων, εγω

νυν λέγω περί τώνδε. και αδ και περ\ των αδίκων,

οτι οί πολλοί αυτών, και εάν νέοι οντες λάθωσιν,

επι τέλους τοΰ δρόμου αίρεθέντες καταγέλαστοί εισι

Ε κα\ γέροντες γιγνόμενοι άθλιοι προπηλακίζονται ύπο 3°

ξένων τε κα\ αστών, μαστιγονμενοι καί ά άγροικα

454

Χ.

(',Ι.ΛΙΤΟΝ.

ΤΗβ νίδίοη

ο( Εγ.

ΤΗβ $Ιονγ ο/ Εν, χοη ο/ Ατηιβηϊιιε.

εφησθα σύ είναι αληθή λίγων, — ειτα στρεβλώσ- ρ. 613.

ονται κα\ εκκαυθησονται —, πάντα εκείνα οίου και

(μου άκηκοεναι ώς πάσχουσιν. άλλ' δ λέγω, ορα

ει άνεξει.

5 Και πάνυ, εφη' δίκαια γαρ λέγεις.

*Α μ*ρ τοίνυν, ήν δ' εγώ, ζώντι τω δικαίω παρά

θεών τε και ανθρώπων | άθλά τ€ και μισθοί και ρ. 6μ·

δώρα γίγνεται προς εκείνοις τοις άγαθοΐς οις αύτη

παρείχετο η δικαιοσύνη, τοιαΰτ' αν είη.

"ο Και μάλ', εφη, καλά τε και βέβαια.

αυτα τοινυν, ην ο εγω, ουοεν εστι πλησει ουοε

μεγεθει προς εκείνα, α τελεντησαντα έκάτερον περι

μένει" γρη δ' αΰτά άκοΰσαι, Ίνα τελείων εκάτερος

αυτών άπειλήφη τα ΰπο τοΰ λόγου οφειλόμενα

<5 άκοΰσαι.

πΐίηι.

Αεγοις αν, εφη, ώς ου πολλά άλλ' ηδιον άκού- Β

οντι.

Άλλ' ου μεντοι σοι, ην δ' εγώ, Άλκίνου γε άπό-

λογον ερώ, άλλ' άλκ'ιμου μεν άνδρός, 'ΐΐρος τοΰ

ίο Αρμενίου, το γένος ΥΙαμφύλου' ος ποτε εν πολεμώ

τελευτησας, άναιρεθε'ντων δεκαταίων τών νεκρών

ηδη διεφθαρμένων, ύγιης μεν άνηρεθη, κομισθείς δ'

οίκαδε μέλλων θάπτεσθαι δωδεκαταΐος επί πυρά

κείμενος άνεβίω, άναβιούς δ' ελεγεν ά εκεί ίδοι.

35 εφη δε, επειδή ού εκβηναι την ψυχήν, πορεύεσθαι

μετά πολλών, κα\ άφικνεισθαι σφάς ε'ις τόπον τινά Ο

δαιμόνων, εν ω της τε γης δΰ' είναι χάσματα εχο-

3· ορα «2 Μ : όραι Α.

Ι3· ΐκάτιροί 3 ΟΟΓΓ. : ίκάτιρον ΑΜ.

15. άκοΰσαι ΑΜ : ίη θιιβϊΐαΐΐοηεπι ΐπιχίι δίερίιβηυϊ.

ΐ6. ώι Α'Μ : οπι. Α.

25. ϊπιι&η ου (δίο) £ : ϊπιιϋη ον Α : ϊπιι&η ου» Α*Μ : ΐπ*ι9ή ο< Γ.

Τ/ιβ ρίΐ^νίηιαξε ο/ α ΐΗοηεαηά γβατ$. 455

ρ. 614- μένω άλληλοιν και τού ουρανού αν εν τω άνω άλλα Κιρι&Ικ

καταντικρύ. δικαστάς δέ μεταξύ τούτων καθησθαι,

ους, επειοη οιαόικασειαν, τους μεν δίκαιους κελευειν οωυςοΝ.

πορεύεσθαι την εις δεξιάν τε κα\ άνω δια του ουρα

νού, σημεΐα, περιάψαντας των δεδικασμένων εν τω 5

πρόσθεν, τους δε αδίκους την ε\ς άριστεράν τε και

κάτω, έχοντας κα\ τούτους εν τω όπισθεν σημεία

τ> πάντων ων επραΡαν. εαυτού δε προσελθόντος ΤΗε ,,νο

€ί7Γ64^ οτι δέοι αυτόν άγγελον άνθρώποις γενέσθαι Η·»νβηαη(ΐ

' ΐΗο 1\νο ίη

των εκεΐ κα\ διακελεύοιντό οι άκούειν τε καΐ θεάσθαι ίο ββτΛ,

πάντα τα εν τώ τόπω. όράν δη ταύτη μεν καθ* »·Ηί<*

εκατερον το χάσμα του ουρανού τε και της γης ιΐιο5ο«!ιο

απιουσας τας ψυχας, επειοη αυ^αις οικασσειη, κατα ι,φηηίηζ

6 τω ετερω εκ μεν του ανιεναι εκ της γης μεστας «ΗοΚκΐ

αυχμου τε και κονεως, εκ οε του έτερου καταραινειν \$

Ε ετέρας εκ τού ουρανού καθαράς. και τάς άε\ άφικ- ΡιΙ8"π,α8β·

νουμενας ώσπερ εκ πολλής πορείας φαίνεσθαι ηκειν,

κα\ άσμενας εις τον λειμώνα άπιούσας οίον εν πανη-

γύρει κατασκηνάσθαι, κα\ άσπάζεσθαί τε άλληλας τΐιβπιβεΐ-

οσαι γνώριμαι, καΐ πυνθάνεσθαι τάς τε εκ της γης 70 π<««ΐο*.

ηκούσας παρά των έτερων τα εκεί και τάς εκ τού

ουρανού τά παρ' εκείναις. διηγεϊσθαι δέ άλληλαις

τάς μεν οδυρομενας τε κα\ κλαούσας, άναμιμνησκο-

ρ. 6ΐ5- μενας \ οσα τε καΐ οία πάθοιεν και ΐδοιεν εν τη ΰπο

γης πορεία — είναι δέ την πορείαν χιλιετή — τάς 2-,

δ' αύ εκ τού ουρανού ευπάθειας διηγεϊσθαι καϊ θέας

άμηχάνους το κάλλος, τά μέν ούν πολλά, ώ Γλαυ

κών, πολλού χρόνου διηγησασθαι' το δ' ούν κεφά-

λαιον εφη τάδε είναι, οσα πώποτε' τινα ηδίκησαν και ΤΗβρπηίΛ-

I. «λλίΐ Μ : πλλπ Α.

25· χιλκτη (δϊθ) Α : χιλιίτη & : χιλίϊτί; Μ '. \ι\'κτιν Α".

ί

456 ΡητξοΙοτγ αηά ΗβΙΙ.

Χ.

δοςκΛΤΕδ,

Οΐ-ΛΙΧΟΝ.

ηιοηΐ Ιοη-

Γοΐά ΐΗο 5ΐη.

' ΙΓηΙκιρ-

ιίζεά ίη-

ΓαηΙδ.'

' ΑΓϋίΛΟϋ5

Ιΐιο Ι/Γαηΐ.'

όσους έκαστοι, ύπερ απάντων δίκην δεδωκεναι εν ρ· 615·

μέρα, ύπερ εκάστου δεκάκις — τοΰτο δ' είναι κατά Β

εκατονταετηρίδα εκάστην, ως βίου οντος τοσούτου

του ανθρωπίνου —, ΐνα δεκαπλάσιον το εκτισμα

5 του αδικήματος εκτίνοιεν, και οίον εϊ τίνες πολλών

θανάτων ήσαν αίτιοι, η πόλεις προδόντες η στρατό

πεδα και είς δουλείας εμβεβληκότες, η τίνος άλλης

κακουχίας μεταίτιοι, πάντων τούτων δεκαπλάσιας

άλγηδόνας ύπερ εκάστου κομίσαιντο, και αυ ει τινας

ιο ευεργεσίας εύεργετηκότες και δίκαιοι κα\ όσιοι γεγο-

νότες εϊεν, κατά ταύτα την άξίαν κομίζοιντο. των

δε εύθύς γενομένων και ολίγον χρόνον βιούντων περι ο

άλλα ελεγεν ουκ άξια μνήμης, εις δε θεούς ασεβείας

τε καΐ εύσεβείας καΐ γονέας και αύτόχειρας φόνου

15 μείζους ετι τους μισθούς διηγεϊτο.

"Έφη γαρ δη παραγενεσθαι ερωτώμενα) ετερω ύπο

έτερου, οπου εϊη Άρδιαΐος ό μέγας, ο δε Άρδιαΐος

ούτος της ΥΙαμφυλίας εν τινι πόλει τύραννος εγε-

γόνει, ηδη χιλιοστον ετος εις εκείνον τον χρόνον,

3ο γεροντά τε πάτερα άποκτείνας καϊ πρεσβύτερον Ό

άδελφόν, και άλλα δη πολλά τε καϊ άνόσια ειργασ-

μενος, ως ελεγετο. εφη ουν τον ερωτώμενον ειπείν,

Ούχ ηκει, φάναι, ούδ' άν ηξει δεΰρο. * εθεασάμεθα

γαρ ούν δη καϊ τοΰτο των δεινών θεαμάτων επειδή

3δ εγγύς τοΰ στομίου ημεν μέλλοντες άνιεναι καϊ τάλλα

πάντα πεπονθότες, εκείνον τε κατείδομεν εξαίφνης

και άλλους, σχεδόν τι αύτών τούς πλείστους τυράν-

I. . . ου? Α : ούί Α2Μ.

5· πολλών 3 : ττολλοϊ ΑΜ : πολλοίί Ό ςοιτ.

Ι4· αύτόχαρα! Μ 83. : αΰτόχίΐροί νεί αύτοχίίιήαι 0). Α$1.

Τ/ιβ ίγναηί'ε βηά. 457

ρ. 615. νους' ήσαν δε και ιδιώτα'ι τίνες των μεγάλα ημαρτη- ΚψΑΙκ

Ε κότων' ούς οίομενους ήδη άναβησεσθαι ουκ εδεχετο

το στομιον, αλλ εμυκατο, οπότε τις των ούτως ανία- ϋ"Κδ*'

τως εχόντων εις πονηρίαν η μή Ίκανώς δεδωκώς δίκην ΐηοηι»ωβ

επιχεφοΐ άνιεναι. ενταύθα δη άνδρες, εφη, άγριοι, 5

διάπυροι Ιδεΐν, παρεστώτες καΐ καταμανθάνοντες το

φθεγμα, τους μεν διαλαβόντες ήγον, τον δε Άρδιαΐον

ρ. 6ι6. καϊ άλλους συμποδίσαντες χείρας τε και πόδας | καΐ

κεφαλήν, καταβαλόντες και εκδείραντες, εϊλκον παρά

την οδον έκτος επ' ασπαλάθων κνάπτοντες, και τοις ίο

αεί παριοΰσι σημαίνοντες, ων ενεκά τε, καϊ οτι εϊς

τον Ύάρταρον εμπεσουμενοι άγοιντο. ενθα δη

φόβων, εφη, πολλών καϊ παντοδαπών σφίσι γεγο

νότων τούτον ύπερβάλλειν τον φόβον, μη γένοιτο

έκάστω το φθεγμα, οτε άναβαίνοι, καϊ άσμενεστατα ι%

εκαστον σιγησαντος άναβηναι.

Και τάς μεν δη δίκας τε και τιμωρίας τοιαύτας

υ τινάς είναι, καϊ αυ τάς ευεργεσίας ταύταις αντίστρο

φους" επειδή δε τοις εν τω λειμώνι εκάστοις επτά

ήμεραι γενοιντο, άναστάντας εντεύθεν δεΐν τύ\ όγ- 2°

δόη πορεύεσθαι, καϊ άφικνεΐσθαι τεταρταίους οθεν

καθοράν άνωθεν διά παντός τοΰ ουρανού κα\ γης

τεταμενον φως ευθύ, οίον κίονα, μάλιστα ττ} ϊριδι

προσφερη, λαμπρότερον δε και καθαρώτερον. εις

ο άφικεσθαι προελθόντες ημερησίαν όδόν, κα\ ιδεΐν 25

ο αυτόθι κατά μέσον το φως εκ τοΰ ουρανού τά άκρα

7. διπλα/3όιτ« ΑΜ : ιδία Χαβόντις Ε : ίδι'η λαβόντίί Α2.

II. Τ€ ΑΜ : τι ταϊιτα ϋπομίνοκν χ Μ ςοιτ. Β ΟΟΓΓ. : ότι (ΐϊ τον

Ύάρταρον ΕΜ ΟΟΓΓ. : ίίί ο τι τον Ύάρταρον ΑΜ : (!ι ό, τι Ο). Ηεπη.

ω

14· τούτον Α5: τούτων Α'ΜΕ. τον φό3ον ΜΕ: οπι. Α. μη γίνοιτο

ίκάστω το φθίγμα, οτ< άναβαίΐ'οι Α : «ί μυκήσαιτο το στόμιον ΜΕ.

25· προιΧθόντα ΑΜ : προ(\θιΊιταί ς.

458 Τ/ΐβ $ρίηάίβ αηά τυΙιοΗ ο/ Νβ€β55Ϊί}>.

ΚφώΙκ

Χ.

5θ€ΚΑΤΕ5,

Οι-ΑυοΟΝ.

ΤΗε *1ιογ15

ΓερΓΟδεηΙ-

ίη{* ΐΗε

5ρΗθΓ05 οΓ

(Ιΐ6

Ηεανεηΐγ

Ιχχΐίεδ.

αυτόν τών δεσμών τεταμένα" είναι γαρ τούτο το φώς ρ• 6 1 6.

ζννδεσμον του ουρανού, οίον τα. ΰποζώματα των

τριηρών, ούτω πάσαν συνεχον την περιφοραν' εκ

δε των άκρων τεταμενον Ανάγκης άτρακτον, δι ου

5 πάσας επιστρεφεσθαι τας περιφοράς" οΰ την μεν

ηλακάτην τε κα\ το άγκιστρον είναι εξ αδάμαντος,

τον δε σφόνδυλον μικτον εκ τε τούτου καΐ άλλων

γενών, την δε του σφονδνλον φυσιν είναι τοιανδε' 1>

το μεν σχήμα οΐαπερ η του ενθαδε' νοησαι δε δεϊ

ίο εξ ών έλεγε τοιόνδε αυτόν είναι, ώσπερ άν ει εν ενϊ

μεγάλω σφονδνλω κοίλω κα\ εςεγλυμμενω διαμπερές

άλλος τοιούτος ελαττων εγκεοιτο άρμόττων, καθαπερ

οι κάδοι οι ε'ις αλλήλους άρμόττοντες' και ούτω δη

τρίτον άλλον κα\ τέταρτον και άλλους τετταρας.

15 οκτώ γαρ είναι τους ξνμπαντας σφονδύλονς, εν

άλληλοις εγκειμενους, κύκλους άνωθεν τα χείλη

φαίνοντας, νώτον συνεχές ενός σφονδνλον άπεργα- ε

ζομενους περ\ την ηλακατην' εκείνην δε δια μέσου

του ογδόου διαμπερές εληλασθαι. τον μεν ουν

2° πρώτον τε καΐ εζωτάτω σφονδνλον πλατντατον τον

τον χείλονς κνκλον εχειν, τον δε τον έκτου δεύτερον,

τρίτον δε τον του τέταρτου, τέταρτον δε τον του

ογδόου, πέμπτον δε τον του εβδόμου, έκτον δε τον

του πέμπτου, εβδομον δε τον τοΰ τρίτου, ογδοον δε

35 τον τοΰ δευτέρου. καΧ τον μεν τον μεγίστου ποί

κιλαν, τον δε τοΰ εβδόμου λαμπρότατον, τον δε τοΰ

ογδόου το χρώμα άπο τοΰ εβδόμου εχειν | προσλαμ- ρ. 6 1;.

πόντος, τον δε τοΰ δευτέρου καΐ πέμπτου παραπλή

σια άλληλοις, ζανθότερα εκείνων, τρίτον δε λευκο

ί, αντου των δίσμων ΛΜ : τών δισμων αντον Ξ '. αντον ΐκ δΐσμών χ

Μ ΟΟΤΤ.

ΤΑβ ί/ικεύ Ραΐ£$, ί,αεΗβεϊε, ΟΙοίΗο, Λΐ™ρο$. 459

ρ. 6 1 7- τατον χρώμα εχειν, τέταρτον δε υπέρυθροι/, δεύτερον ΚιραΜή

δε λευκότητι τον έκτον. κυκλεϊσθαι δε δη στρεφό-

μενον τον ατρακτον ολον μεν την αυτήν φοράν, (ν ου«,οοΜ.

δε τω ολω περιφερομένω τους μεν έντος επτά κύκλους

την έναντίαν τω ολω ηρέμα περιφέρεσθαι, αυτών δε δ

κ τούτων τάχιστα μεν Ιέναι τον ογδοον, δεύτερους δε

καΐ άμα άλληλοις τον τε έβδομον και έκτον κα\

πέμπτον τρίτον δε φορά Ίέναι, ως σφίσι φαίνεσθαι,

έπανακυκλούμενον τον τέταρτον τέταρτον δε τον

τρίτον και πέμπτον τον δεύτερον, στρέφεσθαι δε ίο τπβ ι™.*»

αυτον εν τοις της Ανάγκης γονασιν. επι οε των ύΐγ.

κύκλων αύτοΰ άνωθεν ε'0' έκαστου βεβηκέναι "Σειρήνα

συμπεριφερομένην, φωνην μίαν Ίεΐσαν, ενα τόνον

έκ πασών δε οκτώ ούσών μίαν άρμονίαν ζυμφωνεΐν.

άλλας δε καθημένας πέριζ δι ϊσου τρεις, εν θρόνω 15

ν έκάστην, θυγατέρας της Ανάγκης, Μοίρας, λευχει-

μονούσας, στέμματα έπι τών κεφαλών έχούσας,

Αάχεσίν τε κα\ Κλώθω καϊ " Ατροπον, ύμνεΐν προς

την τών Σειρήνων άρμονίαν, Αάχεσιν μεν τα γεγο

νότα, Κλώθω δε τα οντά, "Ατροπον δε τά μέλλοντα, ίο

καϊ την μεν Κλωθώ τη δεξιά χειρ\ έφαπτομένην

συνεπιστρέφειν του ατράκτου την εξω περιφοράν,

διαλείπουσαν χρόνον, την δε "Ατροπον τύ} αριστερά

ϋ τάς εντός αύ ωσαύτως" την δε Αάχεσιν εν μέρει

έκατέρας έκατέρα τ-η χειρι έφάπτεσθαι. 2?

Σφάς ουν, επειδή άφικέσθαι, ευθύς δεΐν Ίέναι προς

την Αάχεσιν. προφητην οδν τινά σφάς πρώτον

μεν εν τάζει διαστησαι, έπειτα λαβόντα έκ τών της

5- αυτών Α25 : αΰτον ΑΜ.

8. τρίτον ς : τον τρίτον ΑΜ.

1 3· Ινα ΑΜ : άνα ΐ : άνα 5.

23· χρόνην Α : χρόνω Μ.

460 ΤΗ.6 εχΗίόίΙϊοη ο/ ίάϋ Ιοί$ ο/ Ηηηιαη ϋ/ε.

Χ.

500ΗΛΤΕ5,

Ήιε ρΓΟ-

οΙαΓΠϊΙίοη

οΓ ίκε

οΐιοίεβ.

Ααχεσεως γονάτων κλήρους τε καϊ βίων παραδείγ- ρ. 617

ματα, άναβάντα επί τι βήμα ύψηλον ειπειν' Ανάγ

κης θυγατρος κόρης Ααχεσεως λόγος. Ψυχαϊ εφή

μεροι, αρχή άλλης περιόδου θνητού γένους θανατη-

5 φόρου, ούχ υμάς δαίμων λήζεται, άλλ' ΰμεΐς δαίμονα Ε

αίρήσεσθε. -πρώτος δ* ό λαγών πρώτος αϊρείσθω

βίον, φ συνεσται εζ ανάγκης, άρετή δε άδεσποτον,

ην τιμών και άτιμάζων πλέον και ελαττον αυτής

έκαστος εζει. αιτία ελομενου' θεος άναίτιος. Ύαΰτα

ίο ειπόντα ρΐψαι επϊ πάντας τους κλήρους, τον δε παρ

αυτόν πεσόντα εκαστον άναιρεΐσθαι, πλήν ου' ε δε

ουκ εάν | τω δε άνελομενω δήλον είναι, όπόστος ρ. 6 1 8-

είλήχειν' μετά δε τοΰτο αύθις τα των βίων παρα

δείγματα εϊς το πρόσθεν σφών θεϊναι επϊ την γην,

ι $ πολύ πλείω των παρόντων, είναι δε παντοδαπά'

ζωων τε γάρ πάντων βίους και δή καΧ τους άνθρω-

πίνους απαντάς, τυραννίδας τε γάρ εν αύτοϊς είναι,

τάς μεν διατελείς, τάς δε και μεταξύ διαφθειρομενας

και εις πενίας τε καϊ φυγάς καϊ εις πτώχειας τελευ-

2ο τώσας' είναι δε καϊ δοκίμων άνδρών βίους, τους μεν

επι εϊδεσι καϊ κατά κάλλη καϊ την άλλην Ίσχύν τε

καϊ άγωνίαν, τους δ' επϊ γενεσι και προγόνων άρε- Β

ταΐς, και άδοκίμων κατά ταΰτα, ωσαύτως δε και

γυναικών' ψυχής δε τάζιν ουκ ενεΐναι διά το άναγ-

25 καίως εχειν άλλον ελομενην βίον άλλοίαν γίγνεσθαι"

τά δ' άλλα άλλήλοις τε και πλούτοις καϊ πενίαις,

τά δε νόσοις, τά δε ΰγιείαις μεμΐχθαι, τά δε καϊ

μεσούν τούτων, ενθα δή, ώς εοικεν, ώ φίλε Τλαύ-

κων, ό πάς κίνδυνος άνθρώπω, καϊ διά ταΰτα μάλιστα

Ι3· ιΐλήχαν Α : Λ\ηχΐ Μ.

24- ουκ Α : 0ΙΤ1. Μ.

Τίιβ ρβτίΐ ο/ οΐιοοείηξ. φι

ρ. 6 ί 8. επιμελητεον, οπως έκαστος ημών τών άλλων μαθη- ΚψώΐΗ

α μάτων άμελησας τούτον τοΰ μαθήματος καϊ ζητητής

και μασητης εσται, (.αν ποσεν οιος τ η μασειν και ο^υςθΝΓ

εζευρεΐν, τις αυτόν ποιήσει δυνατόν καϊ επιστήμονα τπε οο™-

ριον και χρηστον και πονηρον οιαγιγνωσκοντά, τον 5 αι-οαπι-

βελτίω εκ των δυνατών άβι πανταχού α'ιρεΐσθαι'

άναλογιζόμενον πάντα τα. νυν δή ρηθεντα κα\ Συν

τιθέμενα άλλήλοις και διαιρούμενα προς άρετην βίου

πώς ενει, ειδεναι, τί κάλλος πενία ή πλούτω κραθεν <"«ι Λβιγ

β και μετα ποίας τίνος ψυχής εςεως κακόν η αγαθόν ίο ιη« Ηυιηαη

εργάζεται, κάί τί εύγενειαι κάί δυσγενειαι κα\ ιδιω-

τεΐαι και άρχάί κα). ισχύες κα\ άσθενειαι κα\ εύμαθίαι

και δυσμαθίαι κα\ πάντα τά τοιαύτα τών φύσει περ\

ψυχην όντων κα\ τών επίκτητων τί ξυγκεραννύμενα

προς άλληλα εργάζεται, ώστε εζ απάντων αυτών »5

δυνατόν είναι συλλογισάμενον αίρεΐσθαι, προς την

της ψυχής φύσιν αποβλέποντα, τόν τε χείρω καϊ τον

Ε άμείνω βίον, χείρω μεν καλούντα ος αύτην εκεΐσε

άξει, εις το άδικωτεραν γίγνεσθαι, άμείνω όστις

εις το δικαιοτεραν, τά δε άλλα πάντα χαίρειν εάσει. 2ο

εωράκαμεν γαρ οτι ζώντί τε και τελευτήσαντι αΰτη

ρ. 619. κρατίστη αΐρεσις. άδαμαντίνως | δτ) #€Ϊ ταύτην την

δόζαν έχοντα εις "Αιδου Ίεναι, οπως άν ή και εκεί

άνεκπληκτος ύπο πλούτων τε καϊ τών τοιούτων

κακών, και μη εμπεσων εις τυραννίδας και άλλας 25

τοιαύτας πράξεις πολλά μεν εργάσηται και άνήκεστα

κακά, ετι δε αύτος μείζω πάθη, άλλά γνφ τον μέσον

άεϊ τών τοιούτων βίον αίρεΐσθαι κάί φεύγειν τά

9· η&ΐΌΐ ΑΜ : καϊ (ίδίνηι χ'

19- όστίί Α : οπι. Μ.

28. βίον Α : βίων ΜΞ.

ΤΗε ρβνϊΐ ο/ €Ηοο$ϊη£.

υπερβάλλοντα εκατερωσε καΧ εν τώδε τω βίω κατά ρ. 6 1

το δυνατόν κα\ (ν παντί τφ επειτα' οΰτω γαρ εύδαι-

μονεστατος γίγνεται άνθρωπος. Β

Και οδν και τότε ό εκείθεν άγγελος ηγγελλε

5 τον μεν προφητην ούτως ειπείν Και τελευταία)

επιόντι, ζύν νω ελομενω, συντόνως ζώντι κείται

βίος άγαπητός, ου κακός, μητε 6 άρχων α'ιρεσεως

άμελείτω μητε ό τελευτών άθυμείτω. ειπόντος

ταύτα τον πρώτον λαχόντα εφη ευθύς επιόντα την

ίο μεγίστην τυραννίδα ελεσθαι, καϊ ύπο άψροσύνης τε

κα\ λαιμαργίας ου πάντα ίκανώς άνασκεψάμενον

ελεσθαι, άλλ' αυτόν λαθειν ενούσαν ε'ιμαρμενην ο

παίδων αΰτοΰ βρώσεις και άλλα κακά' επειδή δε

κατά σχολην σκεψασθαι, κόπτεσθαί τε κα\ όδύρε-

15 σθαι την αΐρεσιν, ουκ εμμένοντα τοις προρρηθεϊσιν

ύπο τοΰ προφήτου" ού γάρ εαυτόν αιτιάσθαι των

κακών, άλλά τύχην τε και δαίμονας και πάντα μάλ

λον άνθ' εαυτού, είναι δε αυτόν τών εκ τού ουρανού

ηκόντων, εν τεταγμένη πολιτεία εν τω προτερω βίω

2ο βεβιωκότα, εθει άνευ φιλοσοφίας άρετης μετειλη- Ώ

φότα. ώς δε και ειπείν, ουκ ελάττους είναι εν τοις

τοιούτοις άλισκομενους τους εκ τού ουρανού ηκοντας,

άτε πόνων άγυμνάστους' τών δ" εκ της γης τους

πολλούς, άτε αυτούς τε πεπονηκότας άλλους τε

25 εωρακότας, ουκ εξ επιδρομής τάς αιρέσεις ποιεϊσθαι.

διό δη καϊ μεταβολην τών κακών και τών άγαθών

ταϊς πολλαΐς τών ψυχών γίγνεσθαι και δια την τού

κλήρου τύχην επεί εϊ τις άεί, οπότε εις τον ενθάδε

βίον άφικνοΐτο, ύγιώς φιλόσοφοι και ό κλήρος αύτω Ε

30 της α'ιρεσεως μη εν τελευταίοις πίπτοι, κινδυνεύει

εκ τών εκείθεν άπαγγελλομενων ού μόνον ενθάδε

ΊΊΐ€ ίηΙβηΗαηβέ ο/ Ιη>€$. φι

ρ. 6 1 9- εϋδαιμονεΐν αν, αλλά και την ενθενδε εκεΐσε και ΚιρηΜίί

δεύρο πάλιν πορείαν ουκ αν χθονίαν καΐ τραχεΐαν

πορευεσναι, άλλα λειαν τε και ουρανιαν. ΟίΛυοοκ.

Ύαύτην γαρ δη εφη την θεαν άξίαν είναι ιδεΐν, ως τι>β

ρ. 62ο. εκασται αϊ ψυχαϊ ηρούντο τους βίους' | ελεεινην τε 5 ΐΗεείβοιίοη.

γαρ ιδΐΐν είναι κα\ γελοίαν κα\ θανμασίαν. κατά

συνηθειαν γαρ του προτέρου βίου τα πολλά α'ιρεΐ-

σθαι. ιδεΐν μεν γαρ ψυχην εφη την ποτέ Όρφεως

γενομενην κύκνου β'ιον αίρουμενην, μίσει του γυναι

κείου γένους δια τον ύττ' εκείνων θάνατον ουκ εθελ- ι0

ουσαν εν γυναικι γεννηθεΐσαν γενέσθαι" ιδεΐν δε την

θαμυρου άηδόνος ελομενην ιδεΐν δε καΐ κυκνον

μεταβάλλοντα εις ανθρωπίνου βίου αΐρεσιν, κα\

Β άλλα ζωα μουσικά ωσαύτως, εικοστην δε λαλού

σαν ψυχην ελεσθαι λέοντος βίον είναι δε την ι,ί

Αϊαντος του Ύελαμωνίου, φευγουσαν άνθρωπον γε

νέσθαι, μεμνημενην της των οπλών κρίσεως. την

& επϊ τούτω Αγαμέμνονος" έχθρα δε καΙ ταυτην

του ανθρωπίνου γένους διά τά πάθη άετοΰ διαλλάξαι

βίον. εν μεσοις δε λαχούσαν την Αταλάντης ψυ- »ο

χήν, κατιδοΰσαν μεγαλας τιμάς αθλητού ανδρός, ου

€ δύνασθαι παρελθεΐν, άλλα λαβεΐν. μετά δε ταυτην

ιδεΐν την Έπειού του ΤΙανοπεως εις τεχνικής γυναι

κός ιούσαν φυσιν' πόρρω δ' εν ύστατοις ιδεΐν την

του γελωτοποιού θερσίτου πίθηκον ενδυομενην. 35

κατά τυχην δε την Όδυσσεως λαχούσαν πασών

ύστατην αίρησομενην 'ιεναι, μνήμη δε των προτέρων

Ι. και ρθ8ΐ άλλα οηι. Μ.

1. χθονίιιν Α : χμυνιαν Μ.

14- ώσαντωι. ιΊκοστην νϊηά. Γ 61 Ρ1ϋϋ&ΓθΗ. δχπιρ. ίχ. 5< §§ 2, 3

ωσαίτωί (ϊκός. την ΑΜ : ωσιιίτως, ών τυ ΐίκός' την Ε.

464 ΤΛί αιιί ο/ Ιΐκ ρΐΐ£τ%ηια£(.

ΚιραΜκ πόνων φιλοτιμίας λελωφηκυΐαν ζητεΐν περιιοΰσαν ρ. 62α

χρόνον πολύν βίον ανδρός Ίδιώτου άπράγμονος, καΙ

800ΒΑΤΕ3, / \ Χ/«Ν

οίΑυαοΝ. μογις ευρειν κειμενον που και παρημελημενον νπο

των άλλων, κα\ ειπείν ιδούσαν οτι τα. αυτά άν επραζε Ό

5 και πρώτη λαχοΰσα, κα\ άσμενην ελεσθαι. καΧ εκ

των άλλων δη θηρίων ωσαύτως εις ανθρώπους Ιεναι

καΙ εις άλληλα, τα μεν άδικα εις τά άγρια, τα. δε

δίκαια εις τά ήμερα μεταβάλλοντα, κα\ πάσας μίξεις

μίγνυσθαι.

ίο Έπειδη δ* ουν πάσας τάς ψυχάς τους βίους ηρη-

σθαι, ώσπερ ελαγρν, εν τάζει προσιεναι προς την

Αάχεσιν εκείνην δ' εκάστω ον εΐλετο δαίμονα, τού

τον φύλακα ζυμπεμπειν του βίου κα\ άποπληρωτην ε

των αίρεθεντων. ον πρώτον μεν άγειν αυτήν προς

Ύ\χ Λοίοε 15 την Κλωθώ ΰπο την εκείνης χείρα τε καΙ έπιστροφην

νβΓϊίοΐο. της του ατράκτου οινης, κυρουντα ην λαχων ειλετο

μοϊραν' ταύτης δ' εφαψάμενον αύθις επ\ την της

Άτρόπου άγειν νησιν, άμετάστροφα τά επικλω-

σθεντα ποιοΰντα' εντεύθεν δε δη άμεταστρεπτι ΰπο

ίο τον της | Ανάγκης ιεναι θρόνον, και δι εκείνου ρ. 6ζι.

διεξελθόντα, επειδή κα\ οι άλλοι διηλθον, πορεύ-

εσθαι απαντάς εις το της Αηθης πεδίον δια καύματος

τ€ κα\ πνίγους δεινού" και γαρ είναι αύτο κενόν

δένδρων τε και οσα γη φύει. σκηνάσθαι ουν σφάς

35 ηδη εσπέρας γιγνομενης παρά τον Αμίλητα ποτα-

μόν, ου το ΰδωρ άγγεΐον ουδέν στεγειν. μετρον μεν

ουν τι του ύδατος πάσιν άναγκαιον είναι πιεΐν, τους

δε φρονήσει μη σωζόμενους πλέον πίνειν του μετρου'

τον δε άει πιόντα πάντων επιλανθάνεσθαι. επειδή β

3° δί κοιμηθηναι και μεσας νύκτας γενέσθαι, βροντην

29· πιόντα ΑΜ : πίνοντα Χ.

ΐνΐιαΐ εοτΐ ο/ ρεν$οη$ οη^/ιΐ τνβ ίο δβ ?

ι. τε και σεισμον γενέσθαι, καϊ εντεύθεν εςαπίνης άλ

λον αλλτ) φερεσθαι ανω εις την γενεσιν, άττοντας

ωσπερ αστέρας, αυτός δε του μεν ύδατος κωλυθηναι

πιεΐν' οπη μεντοι και οπως εις το σώμα άψίκοιτο,

ουκ εϊδεναι, άλλ' εξαίφνης άναβλεψας Ίδεΐν εωθεν 5

αυτόν ηδη κείμενον επί τη πυρά.

Και οΰτως, ω Τλαύκων, μΰθος εσώθη κα\ ουκ

ο άπώλετο, κα\ ημάς αν σώσειεν, αν πειθώμεθα αύτω,

καϊ τον της Αηθης ποταμον ευ διαβησόμεθα κα\ την

ψυχην ού μιανθησόμεθα' άλλ' αν εμοϊ ττειθώμεθα, ι

νομίζοντες άθάνατον ψυχην και δυνατην πάντα μεν

κακά άνεχεσθαι, πάντα δε άγαθά, της ανω 6δοΰ άεΐ

εζόμεθα κα\ δικαιοσύνην μετά φρονήσεως παντι

τρόπω επιτηδεύσομεν, Ινα και ημιν αύτοϊς φίλοι

ωμεν καϊ τοις θεοΐς, αύτοΰ τε μένοντες ενθάδε, κα\ ι

η επειδάν τά άθλα αύτης κομιζώμεθα, ωσπερ οι νικη

φόροι περιαγειρόμενοι, κα\ ενθάδε καϊ εν τη χιλιέτει

πορεία, ην διεληλυθαμεν, ευ πράττωμεν.

5· ΙΜ» ΑΜ (βεά ίίίί» ϊυρΓ» ταβιίΓαιη Α) : ίδοι ς.

6. ήδη κιίμινον Μ : Κίίμινον Α3 : κιίμινον ήδη Α*.

7· οντος . . ό μνθος Κ. καϊ ουκ] αλλ ουκ Μ.

ι η. χιλίίτίΐ (δϊε) Α' : χιλ«η Α2.

π Η

ΟΟΚΚΙΟΕΝΟΑ.

Ρ»£ε 23, ηιαΓ^ίη, /ογ ΡοΙεηΐΒΐχΗϋβ, ηαά ΤΙΐΓίΐ5γΓηίΐ<:Ηιΐ5,

Οείίορίιοη, Ρο1βπΐ3Γ<:Ηυ5,

ΤΗΓ&8>Ίτΐ3θ1ιυ5. ΟεϊιορΗοη.

41, ηοίε, /ογ δη ΑΠ : ίί Μ. τ€αά δη Π : δϊ ΑΜγ.

6ι, ηοίε, /οκ \>. τιαά ι>ιώ£.

77, ΠΟίε, _/ί?Γ £ί/€νοηκαμ(ν παίί ΐνν*νοηκαμ.ΐν

91, ηοίε, _/ί>Γ παιων ΑΠ. Λίίίί/ πίπων Α : ΐίαιίον Π.

124, ϋηο ίο, /οτ τοίτωκ /"<?<?</ τούτου

207, ηοίε, _/ίίΑ* 7Γαιδθ7το(ι)ιπι νβαά παιδοποιιαι

246, ΓηαΓβίη, _/ί>Γ ρΙιϊΙοβορΙιεΓ. γλϊ</ ρΙιϊΙοδορΗεΓδ.

292, ηΐΕίΓ^ϊη, /οκ ρειχερίϊοη, ηαά ρεπτερίίοη οί

3 1 6, ηοίε, οηιίΐ 1 8. αυτά Μ55.

ΙΝΌΕΧ ΤΟ νΟΙ.. Ι.

Αβδηρίτης, Κερ. χ. ρ. 6οο ε (31.\

άβίλτίρος, ίϋ. 409 ο.

αβλαβίϊς, οσαι άβ\α8ιϊϊ κηΐ μηδίν ίί.

357 Β-

άγαθοίιδή, νί. 5°9 Α•

αγαθός, αγαθοί 8 γϊ ίίύϊ ίί. 379 Β > τ^

Κίγάμΐνα αγαθά νι.491 ε! ή τεν αγαθόν

Ιδία νί. 5°5 Λ ϊ ν'ί• 5Τ7Β; τοιούτον

τι αγαθόν νίί . 522 Α.

αγαλμάτων, νιρί των του δικαίου σκιών

τ) αγαλμάτων ων αϊ σκιαί νϋ. 5 Γ 7 °•

Άγαμίμνων. ίί. 383 Α ; ίϋ. 392 Ε> 393 Ε '•

νίί. 522 ε : χ. 62θ Β.

άγαν, άγαν Ιλιυθίρία νίϋ. 564 Α ; άγαν

δουλιίαν νίϋ. 564 Α.

άγανακτητικόν, χ. 604 κ.

άγαττητός, ίχ. 583 ι> ; Χ. 619 Β.

άγκιστρον, χ. 6ι6 ο.

άγνοια, ίί. 382 Β ; ν. 478 ο.

άγνωσΐα, ν. 477 Α•

άγρα, ν. 468 α.

άγριότητος, ίίί. 410 °•

άγρίως, τιμωντπ άγρίακ υνο ακάτου

νίϋ. 548 Α.

άγίρται, ίί. 364 Β•

αγωγή, ίί. 37° Ε ; ■>'• 4°° °•

άγωγό?, νϋ. 525 Β.

αγωνία, ίί. 374 Β : νϋί. 547 ° ; Χ• 6ι8 β.

αγωνιστής, ϋ. 374 °•

αδαμάντινοι, ίί. 360 Β.

άδαμαντίνως, χ. 6ι8 Ε.

αδάμαντος, χ. 6ι6 ε.

'Αδ«ίμαντος, ϋ. 362 ϋ; ίν. 424 ε.

ιΙΒίλφόξ. »ά)., ίν. 421 ε; ίν. 436 Β.

άδΐλφός άνδρι ναρί'ιη ίί. 362 Ό.

αδικία, ίν. 434 €• ,ν• 444 Α : χ• 609 ϋ ;

αδικία δ' (παινίΐται ίί. 358 Α.

άδικος, «στω μιν άδικο; ί. 345 Λ•

Η

αδικώ, ίί. 358 Ε ; «ί μτ) άδικίι χ. όο8 ι>

άδολίσχην, νί. 488 Ε.

ρδοντάς τ« καϊ κοντομΐνοικ χ. 605 ο.

Άδράο-τίίαν, ν. 45 ' Α•

αδροί, ν. 466 Ε.

αδυναμία, νίί. 532 ο.

αδύνατος τ* άλλο -πράζαι νίί. 537 Β.

ά(ί ίν Χ. 6 1 ί Λ.

αθάνατος, χ. 6ι ι Α ; αθάνατο* ήμων τ)

ψυχή χ. 6ο8 ι> ; άθάνατον ψνχη χ.

6ιι β; άθάνατον ψνχήν χ. 621 ο.

άθιραιτιυσίαι. ίν. 443 Λ•

άθίωτάτω, ίχ. 589 Ε.

Άθηνας, ίί. 379 Ε•

άθληταί, ίίί. 4°3 Ε ί '"■ 4Ια Β Ί άθΚητάς

μίντοι ττοΚίμον νίί. 521 Γ) ; άθΚητάς τ*

νο\ίμον νίίί. 543 Β•

άθλιώτατοξ, ίχ. 576 Β ; ίχ. 57^ Β.

άθνμος, ίίί. 411Β; ν. 456 Α.

Αίαντα, ν. 468 ϋ ; ΑΓαι*τοί τον Ύίλαμω-

ν'ιου χ. 020 Β.

Αίγυπτον, ίν. 436 Α.

"Αιδης, ίί. 363 ε ; νίί. 521 ο ; νίί. 534 ° ;

χ. 59*> ε ; "Αϊίοι κυνήν χ. 6ΐ2 β.

άΐδιον, χ. 6ιι Β.

αί'θωσι θηρσί νίίί. 559 °•

αίνίγματι, ν. 479 €-

αΙρ€ΐ, ο λόγο* αίρίΐ χ. 604 ε.

α!ρ<σ€ΐ5, ν. 468 ε.

αίο-θησις, ίί. 375 Α >' Ιναντίαν αίσθτμτιν

νίί. 523 ° ! ΤΨ άλλι/5 αίσθήσιαη νίί.

537 ο•

αισθητός, νί. 51* Β; αίπθήσισι ιτάκτα

τά αισί^τά νί. 507 ε.

αίσθόμεθα, χ. 6ο8 Λ.

Αισχύλος, ίί. 380 Α ; ίί. 383 Α ; νίίί.

55ο ε ; νίίί. 563 ε.

αΐτίαν ίχΐιν ίν. 435 Ε•

Η 2

468 Ιηάβχ Ιο ΥοΙ. Ι.

αΐτιάσαιτο, ίν. 435 Ε-

άκεντρους, νίϋ. 552 £■

άκινάκας, νίϋ. 553 £-

άκοη και ψ&νχι νί. 507 €•

ακολασία, ϋί. 403 α ; ϊν. 425 Ε '> ^*°"

λασία και δειλία καϊ άμαθία χ. 609 ο.

άκολασταίνειν, νίϋ. 555 °-

άκόλαστον, ϋί. 401 Β.

ακουσίου, ίίί. 413 Α.

ακράτεια;, ν. 461 Β.

άκρατος, ϋί. 397 ° ί *'•■ 4ΙΟ°» ακραίοι

δικαιοσύνη νίϋ. 545 Β•

άκράτωρ, ϊχ. 579 °•

ακριβείας, των δε" μεγίστων μη μεγίστας

&ζιονν είναι καϊ τάς ακριβείας νί. 5°4 Ε•

ακριβέστατους, τοίιϊ ά/τρι0εο"τάτοι/5 φύ

λακας νί. 503 Β.

άκριβολογεϊσθαι, ίίί. 403 ο.

άκρόπολιν, νίϋ. 5°ο Β•

άκροσφαλεΐς, ϋί. 404 Β.

άκρόχολοι. ίϋ. 411 ε.

Ακρων ίΐναι των αρχόντων ν. 459 Β•

άλαξών, νί. 48611; άΚαζύνες λόγοι νίϋ.

560 ο.

άλεξίκακοι, ν. 469 Α.

αλήθεια, ϋί. 389 Β '< ν• 473 Α ! ν'• 5°8 Ε !

ίχ. 585 ε ί αληθείας εχόμενον ϋ. 362 Α ;

ου καταλάμπει άΚηθειά τε και το δν

νί. 5°8 ο.

άληθεΰειν, ίϋ. 4Τ3Λ-

άλίβαντας, ίίί. 387 ε.

άλιτηριώδης, ν. 47° °•

'Λλκίνου γε απόλογο* χ. 614 Β.

άλλα, ί. 327 Β ; ί• 328 Β ; ί. 336 β; άλλα

7* ί- 331 Β > άλλα τ'ι οϊει ; ειρη ί. 332 °•

Αλλο τι ούν] εφη, καϊ συ ούτω νοήσεις ;

ί. 337 0: αΚλον άλλρ προς πόΚει τεταγ-

μίνον νίίί. 55° £■

άλλοίαν τοι ο6(αν νί. 499 Ε-

άλλοΐον ήθος προς άρετήν νί. 492 Ε•

άλλοιοΰταί τε και κινείται ίί. 380 Ε.

αλλοιώσεως, ν. 454 ε•

αλλόκοτους, νί. 487 *>•

άλλότριον αγαθόν ί. 343 ε '< αλλότριο»

μϊν αγαθόν ίίί. 392 Β ί αλλότριοι; δε

κακόν χ. 6ιο Β.

άλλοτριοττραγμοσϋνην, ίν. 444 Β-

άλογιστον, ίν. 439 "■

αλουργά, ίν. .\20 Ό.

αλυπον. ίχ. 585 Α.

άμαθαίνοισα, νίί. 535 Ε•

άμαθία, ί. 35' Α.

αμαρτίαν, ίί. 379 ° ! 4*αγ«αΓο» αΰτω

κακόν Ικ προτίρας αμαρτίας χ. 613 Α.

άμβλυώττει, νί. 5°8 Ρ ; νίί. 516 Ε.

άμέλει. νί. 500 α ; νίί. 539 Ε•

άμε'λειαι, ίν. 443 Α•

Άμελητα ποταμοί* χ. 62 1 α.

άμετρίαν, νί, 486 Ώ.

αμήχανον μάλλον νί. 509 Α.

άμουσος, ν. 455 Ε ; νίϋ. 546 ο.

άμττεχονας, ίν. 425 Β•

άμυδρόν, χ. 597 Α•

αμφισβητεί, ίν. 442 Ε•

άμφισβήτησιν, ν. 457 °•

άν, ί. 333 Ε ; '• 352 ε ; ί. 353 Α•

αναβάσεως, τραχείαχ της αναβάσεως νίί.

5'5 Ε-

άναγε το'ινυν νίί. 528 Α.

άναγκάξοντα, νί. 49° '•

αναγκαίος, ίί. 358 ε; ί'• 3^9 °Ί ν'•

486 ε ; νίί. 54° Ε ; ν"'• 558 ο ; '»•

574 Β• τάναγκαϊα νί. 493 £ ί τ^Ιν "

τοΰ αναγκαίου καϊ αγαθού ψύσιν, όσον

διαφέρει νί. 493 ε! αναγκαίους επι

θυμίας νίίί. 554 α ; νίίί. 558 υ.

Ανάγκη, ν. 4580; χ. 6ΐ7Β; Ανάγκης

άτρακτον χ. 6ι6 ο ; θυγατέρας της

Ανάγκης χ. 617 ο ; "Ανάγκης Ιίναι

θρόνον χ. 621 Λ.

άνάγοντες, οι είς φιΧσσοφίαν άνάγοντες

νίί. 529Α•

άνα(ωπυρεϊται, νίί. 527 Ε•

αναιρούσα, τάς υποθέσεις αναιρούσα νίί.

533 ε•

άναισχυντίας, ίχ. 57* »•

αναίτιος, ίί. 379 °•

άναλαβεΐν, ν. 467 Β.

άναλογίαν, ττ)ν δ* εφ' οΐς ταύτα άναλογίαν

νίί. 534 Α•

άναλωτής, νίίί. 552 Β.

άναλωτικάς, νίίί. 559 °•

άναμάρτητον, ν. 477 Ε•

άνανεϋω, ί. 35° Ε Ι ίν. 437 Β•

άναντες τάν ττολιτεια'ΐ' νίίί. 568 ο.

άνάττηρον, ν. 460 ε ; νίί. 535 ε•

Ιηάΰχ Ιο ΥοΙ. Ι. 469

αναρίθμητων, νϋ. 522 ο.

αναρχία, ίχ. 575 *•

άναρχο:, νίϋ. 558 α•

άνασχινδνλευθήσεται, ίί. 362 Λ.

Άναχάροαοϊ, χ. 6οο Α.

άνδραποδίξοντιι, ίχ. 575 Β-

άνδραποδισμοΰ, ν. 469 Β•

ανδρεία, ίίί. 402 ο ; ίν 429 Α ; ίν. 43° ε-

άνδρείκελον, νί. 501 Β.

άνδρηλατρ, νίϊί. 565 Ε.

άνδριαντοποιό:, νίί. 54° £■

άνειμενος. νΐίί. 549 °•

άνεκάγχασε, ί. 337 Α-

άνίκπληκτο:, χ. 619 Α.

ανέλεγκτα, χ. 6 ίο η.

άνελευθερία, νί. .(86 Α ; ίχ. 59° "•

άνίλίύθίροϊ. ν. 469 η.

ανέχεται τοί άλλα λεγοι-τοι νίϋ. 564 Ο.

άνήρ, ίχ. 577 η•

άνθο5, ίν. 429 ε; χ. 6ο ι Β.

άνθρωπίσκοι, νί. 495 €•

άνθρωπο$, & (ντυϊ άνθρωπος ίχ. 589 Α.

ανιάτου:, ίίί. 410 Α.

άνισα τμήματα νί. 509 Ι).

άνομοιοτητο:, χ. 6ιι Β.

άνομοιοΰντων, νΐίί. 546 Β.

άντερασταί, νίί. 521 Β.

αντιλαμβανόμενος, νί. 497 ° Ι ν'- 5°5 Α•

άντιλογία, ν. 454 Β ! ν>'• 539 Β•

άντιλογική:, ν. 454 Α•

άντιπράττειν, ίν. 440 Β•

άντίστασι:, νΐίί. 500 Α.

άντίστροφον, νίί. 53° ° '• χ- °θ5 Λ-

άντιστρόφω:, νίί. 539 °-

άντιτείνειν, νί. 498 ε•

άνυπόθετο:, νί. 511 β; ίπ' αρχήν άνυττό-

θιτον νί. 5ΙΟ Β.

άνω, ίχ. 584 ° > "ι'ω *"" κάτω ίίί. 400 Β ;

άνω ποι άγει τήν ψνχήν νίί. 525 κ !

είϊ τύ άνω όραν νίί. 529 Α ; το άληθώί

άνω ίχ. 584 η ί >χ- 586 Α ; τήϊ άνω

όδοΰ άει ί£ύμ(θα χ. 621 <:.

ανωμαλία, νΐίί. 547 Λ

ά£ύμφωνο:, ίίί. 402 ρ.

απαγορεύει αϋτων ή τιμή νΐίί. 568 ο.

άπαιδευο-ία, νίί. 5<4 α; νΐίί. 552Ε; νίίί.

554 Β.

άπαιδεντωϊ, νίίί. 559 °•

απαλλαγή, χ. 6ιοη; την άιταλλαγήν

αΰτοΟ νί. 496 Ε.

άτταλλάξονται, ν. 465 ϋ.

άπαντλοΰντα, ίίί. 407 θ•

απατεώνα, ν. 45 * Α•

άπειχασθείσι, αντοΐς τοΓ$ νπυ των κάτω

άιτίΐκασθΐΐσι νί. 511 Α.

άπειρημενον αϋτψ (Ίη ί. 337 Ε•

άπειροκαλία:, ίίί. 405 Β.

άπεργάίομαι, ί. 353 ε ί νί>'• 548 ϋ.

άπερείδομαι, νί. 508 υ ; ίχ. 581 Α.

απληστία, νίίί. 562 Β.

απλοΰ:, νίίί. 547 Ε> άιτλί; δίή•γησι$ ίίί.

392 ο ; ίίί. 393 *> ! άπ\ου! τε και άτε-

ν€Ϊς νίίί. 547 Ε \ άτλώί οίτα« ί. 331 ° '<

ίίί. 386 η.

άπό, ίί. 361 ο ; άττο των κάτω χ. 613 Β.

άποδειλιάω, ίί. 374 Ε ! ν>• 5°4 Α ; νίί.

535 Β-

άπόδει|ι:, ίχ. 580 Ό.

άποδίδωμι, τα ϋφαΚόμινα ίκάστω αποδί

δομαι ί. 331 Ε > Ιζ*ΐναι -πάντα τά αυτόν

άττοίύσθαι νίίί. 552 Α ; τά των άττοδο-

μίνων νίίί. 568 ο.

αποκλείονται, νί. 487 ο.

άποκμητίον, ίν. 445 Β•

αποκρίνομαι, ίίί. 4'3 ° • ν"'• 564 Ε•

άποκτιννΰναι αν νίί. 517 Α•

άπολαβόντε:, ίν. 420 ο.

απολαύω, ίίί. 395 ,: ! χ• °ο6 β.

Άπόλλω, ίί. 383 Α! 'Π• 391 Α! >>'■

394 Α > ">■ 399 Ε ΐ >'•• 408 ίί ; ίν.

427 Β.

άπολογέομαι, χ. 607 Β. Β•

απολύω, νί. 499 ' ■ χ• 6ΐ2Λ.

άπομαντεύομαι, νί. 505 Ε» νίί. 5Ιϋ Γ)-

άπονεναρκωμενα, νί. 503 ι».

άποπληρωτήν, χ. 620 Ε.

απορία, [καϊ] απορία οϊκίίων ίίί. 405 Β.

άπόρρησιν, ίί. 357 Α•

άπορρήτω. ν. 460 ο ; δι* απορρήτων ίί.

378 Α•

αποστάσει:, νίίί. 546 Β.

άποτεθρυμμίνοι, νί. 495 Ε•

άποχραινομεναι:, ίχ. 586 ο.

άπτώπ τψ λογ$; νίί. 534 °•

άπωκίσθαι, νίί. 5'9°•

άπωχετευμενον, νί. 485 Β.

47°Ιηάί.χ Ιο ΥοΙ. I.

Άργ«ι, ϋί. 393 Ε-

άργησ«<-> ϋ. 37 ' ε·

άργυρον, ίϋ. 415 Λ

Άρδιαϊος ό μι'γαι χ. 6Γ5

άρ€τή, ί. 348 ζ ; ί. 353 Β : ''■ 378 Ε ; ίν.

444 °ί ϊχ· 57^° : <ίρ<Γτ}*' άσκίίν ίϋ.

407 Α ; άριττ) <5ί άδίσποτον χ. 6ιη ε;

άρ€την βίου χ. 6ι8 ^.

"Αρ·ως, ίϋ. 39° ε-

άριθμίίν. χ. 6θ2 Ι>.

αριθμό;, νϋ. 522 ο ; (ύμπα αριθμοί νϋ.

525 Λ ; άριθμύί περιλάμβανα τ< Λ < ιο ,

νίϋ. 546 ιι ; άρί0μύ? 7ϊα;Μ«τ/>ί*ό5 νίίΐ.

546 ο ; προσήκοντα γ, ήν δ' ίγώ, βίου

αριθμόν IX 588 Α.

αριστοκρατία, νίϋ. 544 Ε·

άριστοκρατικόν και βασιλικ&ν ίχ. 587 ι>

άριστοκρατοΰνται. ί. 338 Β.

Αρίστων, ί. 327 α ; ϋ. 368 λ ; ίν. 427

ίχ. 580 Β.

Αρκαδία, νίϋ. 565

αρμονία, ίϋ. 397 Β ! >>>· 398 ο; ίν. 43' Ε!

νϋ. 53° Ε ΐ ν·'ί· 546ε; χ· 6οΐ":

θρηνωδία άρμονίαι ίϋ. ^οΗ ι: ; ορον;

τρίΓϊ αρμονία! ίν. 443 "·

άρρατον, νϋ. 535 ε·

άρρητων δί δνίΓν νίϋ. 546 ο.

αρρυθμία, ίϋ. 401 Λ.

άρρυθμον, ίϋ. 400 Ό.

όρτιμβλβΐς τ« καϊ άρτίφρονας νϋ. 536 Β.

αρχή, ν. 460 Β ; ΰποθίσατ άρχαί νί.

511 ο; των παίδων αρχή ίχ. 59° Ε-

αρχικός, δουλεύεις τψ τοΰ αρχικού γίκουί

οντι ίν. 444 Β ϊ νΐως άρχικύς νί. 488 ο.

Αρχίλοχου, ίί. 3650.

άρχων, ϊ. 347 Ο'» »'· 389 ε; »"■ 389"-

ίίί. 4Ι3^ΐ άρχονται* κατάστασι»* νί.

5°2 ο.

άσαφεία, ν. 478 ε.

άσελγεία., ίν. 424 Ε.

άσθματοξ, νίϋ. 568 ο.

ασκητών, ίίί. 403 Ε.

Άσκληπιάδαι, ίίί. 4°5 °

Άσκλητιχόϊ, ίίί. 4°5 ϋ Ι 4°8 Β : χ.

599 ε·

άσπα£ομένων, πόρρωθίν άσπαζομίνων νί.

499 Α.

ασπαλάθων, χ. 6ι6 Α.

αστασιαστοις, ν, 464 Ε.

άστρονομίαν, νϋ. 527 Π.

άσχημονώ, νί. 506 ο ; νϋ 5'7 °·

άσχημοσύνης, ϋί. 400 ο.

άτάκτως, ν. 458 Ε>·

Αταλάντης, χ. 62θ Β.

άτελή φιλοσοφία* λΐίποντα νί. 495 ε·

'Ατρ€Ϊδα. ϋί. 393 Α.

"Ατροιτοϊ, χ. 6ΐ7 ε ; χ. 620 ε.

άττοντας ωσπερ άστίρας χ. 621 Β.

αΰ μίγι δύνανται ίί. 366 Α.

αΰγην, τήν της ψυχής αΐτγήν νίί. 54° Α·

αύθις γνόμινοι νί. 498 Γ>·

αύλοποιούς, ίίί. 399 Γ>-

αΰ£η, δΐυτίραν αίζην τρίτην νϋ. 528 β;

τήν των κύβων αύζην 0>Ίά. ; τήν

βάθους αΰ£ψ μίθοδον νϋ. 528 ο.

αυξηθείς, τρις αύζηθίίς νίίΐ. 54^

αυξήσεις, νίϋ. 546 Β-

αυξόντων, νίϋ. 546 Β

αύρα, ίίί. 401 ο.

αύστηροτερω, ϋί. 398 Λ·

αυτάρκης, ίίί. 387 Γ>·

αΰτόθεν αρ' ούκ αν ιθ(\ήσ(ΐΐν νίίΐ. 567 Ε.

Αϋτάλυκον, ί. 334 Β·

αυτόματοι, νϋ . 520 β ; άπύ τοΰ αυτομάτου

νί. 49® Ε.

αύτάς, ί. 334 Ε : '· 343 Α ; ϋ. 37° Ε ;

ϋί. 4τ5Βϊ αύτο ούτωσϊ δίκαιον ίΐναι

ποιίϊν τουναντίον ί. 339 Ε ; αΰτόί τε

ναι ίίί. 398 Α ; ίν. 427 ο ; αϋτιί τε και

ίν. 429 Α : αύτο δτ) καλόν και αΰτύ

ά'γαθόν νί. 5°7 Β » αύτο δικαι-.σύνην

Χ. 6ΐ2 Β.

αΰτύσε, ίί. 369 υ.

αυτουργοί, νίϋ. 565 Α.

αυτοφυές, νί. 486 Ε.

αύτόχειρας φόνου χ. 615 0.

°«Χμ·ηΡ0*> ν'"· 554 α.

άφετους νίμχσθαι νί. 498

αφή, νίί. 5»3 ε.

άψίημι, ν. 45 1 Β ί Ιαντον άχρίΐναι χ.

599 Α.

άψίττπους, ί. 335 €·

άφορία, νίίΐ. 546 Λ.

αφροδίσια, ίίί. 403 Α.

Αφροδίτης, ίίί. 39° °·

αφροσύνη, ίχ. 585 Β.

ίηάίχ ίο ΥοΙ. Ι. 47ΐ

άφωνος, ί. 336 ο.

αχαριστίας, ίίί. 41 1 Ε.

Άχιλλ«ύς, ίίί. 391 °•

αχρηστίας, νί. 489 Β.

άψεύδειαν, νί. 485 ε.

αωρον, ίχ. 574 ε-

βάθος, τό βάθους μιτίχον νϋ. 528 Β ;

την βάθους αυξης μΐθοδον νϋ. 528 Β ;

φοράν ουσαν βάθους \\>'ιά.

βαλανίίω. νί. 495 Ε

βαλανεύς, ί. 344 υ-

βαλλαντιατόμοι, νϋί. 553 °•

βαλλαντιοτομοΐσι, ίχ. 575 Β•

βαναυσία, νί. 495 Ε ; •χ• 59° €

βάναυσοι, τίχναι βάναυσοι νϋ. 522 Β.

βαρβαρικός, ν. 47° ε ί ν>'• 533 ° ! «" τ""

βαρβαρικω τΰπφ νί. 499 ε.

βαρέα, ν. 479 Β•

βασανίζω, ίίί. ρ:-; ι ■: ; ίν. 434 Ε ! νϊ.

503 α ; νί. 503 Β.

βάσ«ις. ίίί. 399 Ε•

βασιλεύς, ν. 473 Ώ > νίίί. 543 Α ! /«γαι»

βαβιΚία νίίί. 553 ε•

βασιλικός, ίχ. 580 Β ; βασιλικού Τΐίχους

νίίί. 560 ο.

βαφ«ΐς, ίν. ,|-'9 Β.

βδίλυρός, ί. 338 Β.

β«βαιόω, ίν. 435 * \ 'ν• 437 Α ; >ν• 443 Ε ;

ν. 461 Ε.

β'α> >'• 359°; νίίί. 55= ε; νίίί. 554 ε;

νίίί. 554 ° ! νΐΐϊ. 566 α.

βίαιος, ίίί. 399 Β ; βίαΛον ουδέν ίμμονον

μάθημα νίί. 536 Ε ; βιαίον! τ) Ικουσίας

ττρά((ΐι χ 6030.

Βίαντα, ί. 335 Ε.

βιωτόν, ίν. 445 Α

βλαβη, ο'ικιία βλάβη ί. 343 ε.

βλακικόν. ίν. 432 Β.

βλάπτω, ίί. 364 ε ; βΚάπτιιν και ΰντινοΰν

ανθρώπων ί. 335 Β•

βλίττίΐ, νίίί. 5^4 Ε.

βλοσυρούς τά ήθη νίί. 535 Β•

βοήθίΐα, Μ την τφ δΊκαίω βοήθιιαν νί.

496 ο.

βομβώ, νίίί. 564 Β ; ίχ. 573 Λ•

βορβόρω, νίί. 533 •>•

βοσκηματων δίκην ίχ. 586 Α.

βουλ«ύματα, ίί. 362 ιϊ.

βουλ<ντικοϋ, ίν. 434 Β•

βραδυτής, νίί. 529 Β.

βραχυβίοις, νίίί. 546 Α.

βμαχυ-π-όρους. νίίί. 546 Α.

βραχύτητας, ίίί. 400 Β.

βροτός, νίίί. 566 β.

βρώματος, ίχ. 57> Β ; ίχ. 574 Ε.

βρώσεις, παίδων αυτοΰ βρωσίΐς χ. 019 ε

βωμολοχίας, χ. 6ο6 α

γβγανωμίνος, ίίί. 411 Α.

γίηρά και πετρώδη χ. 6ΐ2 Α

γειτόνων, ίκ γιτόνων <ρωντ/ν θηρΐυόμΐΐ-οι

νίί. 531 Α.

γελοίος, ίίί. 392 β; ίν. 439ε; ίν. 445 Λ ;

ν. 452 Α ; ν. 453 Β ; ν. 456 Β ; νίί.

536 Β ; γελο/α>5 ίίί. 4°ό ε.

γελωτοποιών, χ . 6ο6 ο.

γενεάς, ταύτης τοι "γενιάς νίίί. 547 Λ•

γένεσις, ίί. 371 Β ; νί. 485 Β ; νίί. 526 Ε ;

νίί. 534 Α; -γίνισίν τε καϊ ούαίαν ίί.

359 Λ ; Ί'νίσιν και αΰ(ην και τροψ\ν νί.

509 Β ; -γινίσεως Ι(αναδΰντι νίί. 525 Β'•

•γενέσεις Τί καϊ συνθέσεις νίί. 533 Β

γενναίος, ίίί. 414 Β ; ίν. 44° € '• ν• 453 Ε >

νί. 488 ο ; νίίί. 544 ε ; ν>''• 558 ο.

γεννητφ, θείω μεν •γεννητω νίίί. 546 Β•

γίνος, ν. 468 Ε ; ν. 477 °.

γευστΐον αίματος νίί. 537 Α•

γεωμετρία, νί. δ1"0! νίί. 526 ο.

γεωμετρικός, ν. 458 Β : νίί. 526 Β.

γη, και τ) γή αυτούς μητηρ ούσα άνηκε

ίίί. 4Τ4 Ε ; ιην διένειμε νίίί. 566 Ε ;

ηήν ίστιωμίντ/ χ. 6ι ι Ε.

γηγενής, ίίί. 414 ε ! "'• 4'5 Β.

γήρας, έιτί •γί)ραος ονδφ ί . 328 Ε ; ενεκά

γε Ύηρως ί. 329 Β•

γηροτρόφος, ί. 33' Α ; νίίί. 5^9 Β•

γίγνομαι, ν. 458 α; γνομίνου αυτόν ίί.

369 Α ; τούτα** δη των ολίγα»* οϊ γίΐ'ύ-

μενοι νί. 496 ε ί ~γι*/νάμενόν τ€ και

άποΚΚΰμενον νί. 5°8 Β ; γ-γνόμενον

και άπολλΰμενον νίί. 521 ε ; 'γι'γνομένου

και άποΚΧυμενου νίί. 527 Β ; γίγνεσθαι

προς τφ Ιάσθαι χ. 604 ε.

γιγνωο-κομίνης, νί. 508 Ε.

Γλαΰκον, τορ Λιλάττιοι• χ. 6ι ι ο.

472 Ιηάίχ Ιο

Γλαυκών, ί. 327 λ; π. 357 Λ ί ν. 453 Β·

γλίσχρως, νί. 488 Α ; νίίί. 553 ε·

γνωματ£υοντα, νϋ. 516 κ.

γνωμονικοί, ν. 467 ε.

γνώσιϊ, ν. 4780; νί. 508 Ε.

γνωστόν, ν. 478 Β.

γοηί, ϋ. 380 σ ; ϋ. 383 Λ.

γοητ€ίο, ίχ. 584 Α ; ιοητιία! άμιΚλαν

ίίί. 413 13 ! "γοητείας ούδίν άιτολίίΐΓίΐ

χ. 6θ2 ο.

γοητίυόμίνοι, ίϋ. 413 Ε.

γονίύϊ, ίίί. 386 Α ; ίν. 443 Α ; ν. 457 15 ·

ν. 463 ο ; ν. 465 Β-

γράμμα, ίίί. 402 Α ; ν. 472 ° \ γράμματα

σμικρά ίί. 368 Ό.

γραμματικοί, ίίί. 402 Β.

γραμμή, νί. 509 η » άλόγονί οντάς ωσιτερ

ηραμμάς νίί. 534 °·

γραφίώ«, ϋ. 377 Ε.

γραφική, ίίί. 400 Ε ; χ. 598 Β ; χ. 603 Α.

γρυιτάν, ν. 474 *>·

[Γύγον] τοΰ Αυδοΰ ίί. 359 ° ί Γιτγο»

δακτύλιοι» χ. 6ΐ2 Β.

γυμναστική, ίί. 37^ Ε ί 4°3 ε ϊ

404 β ; ίν. 44ΐ Ε ; ν. 452 Α·

γυμνωτίος, ίί. 361 ο.

γυνή, ν. 455 15 > τ£^ "γυναίκας ν. 457 ε ί

4» Ί/νΙ) ίί >χ· 579 β.

γωνιών τριττά είδη νϊ. 510 ο.

Δαιδάλου, νίί. 529 Τ).

δαιμόνιον σημίΐον νί. 49^

δαίμων, ν. 469 Α ; χ. 620 ο.

δάκνουσι, ν. 474 η·

δάκτυλοι, ίίί. 400 Β ; νίί. 523 ε·

Δόμων, ίίί. 4<Χ> Β ; ίίί. 4000; ίν. 424 ε·

δανεισμοί, ίχ. 573 Ε·

δαπάνης, μ(τά ιτοΚλής νί. 485 Ε.

δ<, ί. 35° 0 ! '■ 354 Α ; ίν. 422 υ ; ί' οΰν

ί· 33° Ε·

8<ΐ, ί. 342 Α ; ί. 347 Α; ν'· 485 α ; νί.

486 ϋ ; το Ιίον ί. 33^ °·

δ«κ<τών, νίί. 54° Ε·

δέλφινα, ν. 453 ·>■

Δίλφοί«, ίν. 427 Β.

δ«£ιωθήναι, ν. 468 Β.

δίσμωτών, νί. 5Γ4 Β.

δευσοποιόν, ίν. 429 Ε.

ΥοΙ. I.

δημηγορίΐν, ί. 35° Ε·

δημιουργός, ί. 34° Ε Ι ■''· 389 » ! ■>■·

401 Β ; ίν. 421 ο ; χ. 59^ 3 ; δημι

ουργούς ΙΚευβίρΊας ίίί. 395 Β ; τψ τοΰ

ονρανον δημιουρτγψ νίί. 53° Α.

δημίφ, ίν. 439 Ε·

δημοκρατία, ί. 338 Ε ; νΐΐΐ. 544 ε > νίίί.

555 Β.

δημοκρατικοί, νίίί. 545 Α ; νίίί. 557 Β 1

νίίί. 559 15 ί ν'" 502 α ; ίχ. 580 Β.

δημοκρατουμίναις, ν. 463 Α.

δήμος, νίίί. 564 Ε ! νίίί. 5^8 Ε.

δημοτικό*, IX. 57° Β ! δημοτικό! ΐ( όλι-

•γαρχικον ίχ. 572 ϋ·

διά, ίι' άπορρήτων ίί. 378 Α ; δ»' δλιρ ίν.

432 Λ ; διά πασών Ημ<1. ; διά τοσούτον

κακών νί. 494 13 ! 0 ^'ά πάντων κριτής

ίχ. 580 Β.

διαβίβληνται, νίί. 539 ^

διαβολή, νί. 489 τ> ; νί. 497 Α ; νί. 500

διαγράμμασιν, νίί. 529 Ε·

διαγραφής, νί. 501 Α.

διαγράψααν, νί. 500 Ε.

διαδήλων, ν. 474 Β· ·

διαθίατίον. χ. 6ι ι ^.

δίαιτα, ίίί. 4°5 ° ί μακράν δίαιταν ίίί.

406

διακίλίύοιντο, χ. 614 ο.

διακονίαν, ίί. 37 1 ε·

διάκονος, ίί. 371 α; ίί. 371 ο; >ί· 373ε-

διακονοϋντες, ν. 467 Λ·

διακοΰσαι, ί. 336 Β.

διακωλΰσεις, ν. 469 Ε.

διαλαβόντες ή^ον χ. 615 Ε.

διαλίγίσθαι, νί. 511 Β ; νίί. 532 Α; νίί.

532 Ό ; ή του διαλί'γΐ.σθαι δύναμις νίί.

533 Λ.

διαλ<κτικός, νίί. 531 Ε ! νίί. 532 Β ! ν''·

534 Β ί ί 8ιαλί«τικ^ μίθοδας νίί. 533 0 '<

ή διαλεκτική νίί. 534 κ ϊ διαλεκτικής

φύσεως νίί. 537 ε·

διαλίκτω, ν. 454 Λ·

διάμετρος, νί. 5 ίο Ό ; νίίί. 54*>

διανενεύκαμεν, ίν. 44 1

διάνοια, νί. 511 η ; νίί. 522 ε ; νίί. 533 ° ·

νίί. 533 Ε·

διανοούμαι, ί. 327 ε ί '· 332 ε > '· 343 Β ;

ί. 349 Α.

Ιηάβχ Ιο νΌΙ. Ι. 473

διαπράττομαι, ίίί. \ ι ι ι. ; διαπραξάμίνοι

δΐ αλλότριοι ίχ. 5?6 Α.

διάπυροι Ίδίϊν χ. 615 Ε.

διαρπασόμ«νος, ΐ. 339 Β•

διασκίυχρήσωνται, νϋ. 54° Ε•

διάστασις, ϋ. 360 Ε.

διαστίλλίΐ, νϋ. 535 Β-

διάστημα, νϋ. 53' Α•

διατάσ«ις, ϋί. 407 ε.

διατ«ταμ«νους, ν. 474 Λ ί ν'ί• 501 <:-

διαφορά, ν. 47° Β » ν• 47° Ε ; χ. 6ι ι Β ;

παλαιά μίν τι* διαφορά χ. 607 Β.

διάφορος, ν. 4°9 Α•

διδάσκομαι, ίν. 431 Ε; διδα£αμίνου! /π-

ττιναΐ' V. 467 Ε.

δκλίσθαι, ϋί. 4ΟΟ0; ν. 477 Β•

δΐ€£«λθόντος, διά μακρόν τιι'όϊ διίζιλ•

θόντο! λύ-γου νί. 484 Α.

δκσπαρμίναι, ν. 455 °•

δΐ€σπασμ«νη, νί. 5°3 Β-

διήγησις, ϋί. 39» ο ; 'ϋ. 393 ε•

διθύραμβοι;, ϋί. 394 ε•

δικαίας ττρά(«ϋ! ί. 349 " ϊ ™5 δικαία μϊΐ'

καΐ καλά . . . τά δοκοϋντα, καν μη ρ

νί. 505 Β '< δίκαια τ€ καί καλά άγνοοιί-

μ*να, δΊτο ποτί αγαθά έστιν νί. 506 Α.

δικαιοσύνη, ί. 331 0 < »• 351 Β, ο ;

π. 3°8 Β ; •>■ 37 ' ε; ίν. 420 β; ίν.

433 α; ίν. 434 ε; 'ν. 44= ν, 'Χ", ή

δικαιοσύνη σοφία ί. 35 * ° » δικαιοσννψ•

μ€τά φρόνησαν! χ. 621 ο.

δικανική, ίίί. 405 Λ-

δικαστηρίοις, ϋί. 405 Β.

δικαστής, ϋί. 4°5 Λ • '■'• 4°8 Ε.

δίκην διΆϋντίί ϋ. 380 Β ; δίκην δ' ίχ(ι

νϋ. 52θ Β.

διοικήσεις, ν. 449 Λ•

Διομήδης, ίίί. 389 Ε ; Διομηδ*ία λιγο-

μ4νη ανάγκη νί. 493 °-

Διονυσίοις. ν. 475 °•

διπλάσια, ίν. 438 ε ; ν. 479 Β•

διπλοΰς τιι νίίί. 554 °•

δίφρω τψ ττόλίαϊ νίίί. 566 υ.

διχοστατήστ), ν. 465 Β•

δίψα, ίν. 437 Β ; >χ• 585 α.

διώκοιν ίίί. 405 Β>

δόγμα, ίίί. 412 ε ; ίίί. 413 εί ν. 464 Λ ;

ν. 464 ° ί ν'• 5°3 α.

δοκώ. ίν. .}2ο Λ ; ίν. -| 23 Β ; ίν. 423 ΐ' !

-χ.6ΐ2ΐ»; τάδοκοΰνταλίγιν Ί. 349 Λ ■

άλλα το δοκίϊν ίί. 367 ε; τοΓι νΰν

δοκουμίνοα νί. 49° Α

δοξα, ν. 476 ο ; ν. 477 Ε '• ν>'• 534 Α.

δοξάζω, ν. 476 ϋ ; ν. 478 β ; χ. 6ο2 ε.

δοξαστόν, ν. 478 β.

δορυφόρος, ίχ. 573 ' '< δορυφόροι! ήδοναί!

ίχ. 587 ο

δορυφορώ. ίχ. 575 Β ! δορυφοριΐτα'ι τ«

ίιπο μανία ίχ. 573 Α•

δουλ(Ια, νίίί. 564 Λ.

δουλ€υ€ΐν τό) του αρχικού γίνου! αντί ίν.

444 Β-

δούλος, ν. 469°; 'χ• 577°; δούλοι! μίν

τι! αν άγριο! ίΐη νίίί. 548 Ε ; δούλων

δουλίίαν νίίί. 569 ε•

δράμα, ν. 451 ε•

δριμύτητα, νϋ. 535 Β

δρόμου, υξυτάτην δρόμου άκμήν ν.

46ο ε.

δυνάμ<ναί τι και δυναστιυόμ<ναι νίίί.

546 β.

δύναμιν, ν. 477 Β> °•

δυνάσται, ν. 473 ° ! νί'- 54° ■>•

δυναστ«ϊαι. νίίί. 544 °•

δυναστ€υοντα, νί. 498 Ε.

δυσγοήτ«υτος, ίίί. 413 Ε•

δυσδΐ€ρ€υνητος, ίν. 432 ε.

δυσίκννπτα, ϋ. 378 Ε.

δυσίξαπάτητον, ϋί. 4'3ε•

δυσθανατών, ίίί. 406 Β.

δυσκοινώνητος, νί. 486 Β.

δυσξύμβολος, νί. 486 β.

δυστυχή» # ίχ. 578 <:•

δυσχ«ραίνω, ίίί. 39° Ο', "ί. 4°ι Ε; ίν.

439 ε ; ν. 475 ε

δωδ<καταΐος, χ. 614 Β.

δωριστί, ίίί. 399 Λ-

δωροδόκους, ίίί. 39° »

ίγγίίος, νί. 49* Ώ ί νίίί. 54° Α.

«'γίρτικόν, νϋ. 533 Ε.

«γκράτ€ΐαν, ίίί. 39° Β•

('γκρίνω, ίίί. 413 Γ' ί ν>• 486 Ι>•

«γκύψαντ**, νίίί. 555 Ε•

ί'γκώμια τοΐί αγαθοί! χ. 607 Α.

474Ιηάβχ Ιο Υοί. I.

«δρα, ούδ' ίν άλλυτρία ίδρι νϋ. 5ϊ6β;

την μίν δι' <ϊν/ίαϊ ιραινομίνην ίδραν

νϋ. 5Π η.

«Έραίουν ϋί. 407 β

ιθίλόδονλοί, νϋί. 562 η.

«'θί'λω, η. 37° Β ! '·■ 3^2 α ; ν. 459 ε.

<θν«ι, ίν. 4>8 ε

ίίδο$, η. 376 Ε ; ϋ. 3800; ι"· 4°2 ε,

τ> ; ίν. 427 λ ; ίν. 434 » ; ·ν· 435 Β ;

ίν. 445 ε : ν· 449 ε : ν· 454 Β ; ν·

476α; ν. 477 ε, ε; ν'· 5για; νϋ.

533 ε ; νϋί. 544 η ; *· 597 ε ; χ·

6ι8 Α ; *Ίδη τι και ήθη ίν. 435 Ε !

ίν φαρμάκου «ίδίΐ ν. 459 υ » αύτοΐς

ιΐδΊσι νί. 5ΙΟΒ! το15 Λρωμίνοις

<Γ8«σι νί. 5ΙΟ°ί ιΐδισιν πΰτοΐί ίι'

αυτών ΐΐ$ αυτά νί. 5 1 1 ε ; τ" ίκί'ινων

ίΓδοϊ ίχ. 572 ε ; ίΐδος γπρ πού τι «V χ.

596 Α.

ίίδωλον, νϋ. 5'6λ; νϋ. 52° ε ; ν''·

532 Β ; ίχ. 586 Β ; ίχ. 587 Ε· ; «ίδώλυυ

δημιουργώ Χ. 599 ° - ('^ωλα «ίδωλο-

ποιοΰντι χ. 605 ε.

(ΐκαο-ία, νί. 5" Ε ; νϋ. 534 Α·

«ίκών, ϋί. 4οι Β ; νί. 509 Λ, Ε ; νί. 510Β,

ε ; νϋ. 515 λ ; νϋ. 533 α ; νϋ. 538 ε :

ούκ ί'ωθας δι ιΐκόνων Χίη/ιιν νί. 487 Ε ;

ΐϊκΰνα πλάσακτ«ϊ τη$ ψνχής Χό-γω ίχ.

588 β ; ΐϊκΰνα, τήν του άνθράιιτου ίχ.

588 ο.

«ϊλικρινής, ν. 478 Ε ; νϋί. 549 Β ! «'αι-

κρινώς ν. 477 Α ί ν 478 η.

(ίμαρμαι, νϋί. 566 Λ ; χ. όίφε.

«Ιρνμων, νί. 495 η·

(ίρων«(α, ί. 337 Λ·

«ίδ δίναμιν ίχ. 59° Π·

·1| ίν κατά φύσιν και ίν καιρώ ϋ. 37° ε ;

ίν λίί»ίται ί. 327 ε ! Λκβ' ίκοϊ

ούκ ίλάχιστον ί. 33' Β; Μ«'7β 'ν·

423 Ε ; ίνα ίν ν. 453 Β ! ^ν Ικάτ*ρον,

άμψότίρα δϊ δύο νϋ. 524 Β ; ίν νϋ,

524 ϋ.

«ίσαγγίλίαι, νϋί. 565 ε.

«ίσαΰθυ, ί. 347 Ε·

ίίο-δαν€ί£οντ«8, νϋί. 555 °·

«ίσφοραί, ί. 343 °·

ϊκαστοβ, ί. 331 Ε ; ί. 332 ε ; νϋ. 526 Λ ;

αύτό τι 'ίκαστον νί. 493 Ε·

ίκατον τοσαντάκις νϋί. 546 ε.

ίκατοντα«τηρίδα, χ. 615 Β

«κβολήν, ϋί. 412 Ε.

ΐκγονος, ϋί. 415 Β ; ίκ^ονώ τ( τον άγσ-

θον νί. 506 Ε.

«κδ«ίραντ«5, χ. 6ι6 λ.

(κδιδόασι, χ. 613 Β·.

(Κ(ίνον τον ανδρός ϋ. 368 Λ.

«'κκαίω, ϋ. 361 Ε ; νϋί. 556 α.

•'κλογή, ίϋ. 414 Α ; νϋ 536ε; ίκλογηι·

των άρχόντων νϋ. 535 Α.

{κμ.αττ«ιν, ϋί. 396 £>·

ίκοντας οίίΐ άρχίιν ί. 345 Ε ϊ ίκόντα άρ-

χ€ΐν ί. 346 Ε.

ΐκονσχοί, ίϋ. 399 Β ! >'■· 4'3Λ.

"Εκτοροϊ, ϋί. 391 Β

•'λαττουμίνηϊ, νϋί. 549 η-

«λαννονταβ, ίϋ. 396 Α.

ιλίγίίων. ϋ. 368 Α.

«λίγχων, ί. 336 ε ; διά πάντων ίλίιχαν

διι(ιών νϋ. 534 ε-

Έλίνηϊ (ίδωΧον ίχ. 586 ο.

<λ<νθ<ρία, νϋί. 557 Βί ν'''- 562 β; νϋί.

563 !>■

•λίυθίριότητοϊ, ίϋ. 402 ο.

«λ<υθ€ρωο~ίν τί καϊ άνισιν νϋί. 561 Λ.

ίλκτικώ, νϋ. 523 Α

ίλκω, ν. 464 ε; νί. 4860; νϋ. 5'5Ε;

νϋ. 538 ϋ ; νϋί. 547 Β ; ν"> 55° α. β :

νϋί. 560 Β ; Χ· 604Β; χ. 6ι6 Α ;

ίΚκίΐν τϊ και σιταράττίΐν νϋ. 539 Β·

'Κλλάί. ν. 47° ε ; χ. 6ο6 ε.

"Ελλην, ν. 452 ε ί ν. 469 ε ; τό των

Έλλΐ7»'αΐ' *αι τά των βαρβάρων νί.

494 ε.

Έλληνικοϋ -γίνου! ν. 469 Β.

Έλληνίβ, ν. 47° Ε! Ελληνίδας πόΚίιί

ν. 469 Β.

Έλλησιτόντίρ. ϋί. 404 ε.

ϊλξ«.$, ίϋ. 39' Β·

ίλντρον, ίχ. 588 Ε.

<μ.βλ<ψα$, χ. 6ο8 ί).

(μ.μ(λ<στ<ρον, ν. 474 Α·

('μμίτρία. VI. 486 Π.

ίμόν και τυ οίικ ίμόν ν. 462 Ο.

ι'μπίίρνα. ίχ. 582 Β.

Ιμνκ&το, χ. 6ΐ5 Ε.

«μφυλίου αίματος νϋί. 565 Ε·

Ιηάβχ Ιο

«νάμιλλον, ίν. 433 ■>·

ιναντία, π<ρί ταυτά Ιναντία δόξαζαν χ.

6θ2 Ε.

«ναντία-μα, νϋ. 524 Ε 1 χ· 6°3 Π-

ίναντίωσιν, ν. 454 Λ·

«ναργίστάταϊ, ίν. 437 "·

«ναρμόνιον φοράν νϋ. 530 °·

«'νδατίΐσθαι. ϋ. 383 Β.

ίνδΟϊ, «1« άνδρύί ήθοι (νΚϊ ίχ. 577 Α·

<ν<ρονς. ίϋ. 3^7 °·

ΐνθ<νδ< Ικασι νϋ. 529 Λ·

<νιίντ€ϊ άμγύριον νϊϋ. 555 Ε·

ίνιστάναι, ίϋ. 396 ι>-

ίνίιαν μ*ν άνθρωνο,ν ίχ. 57 1 Β·

*'νν(ακαΐ€ΐκοσικαι*τττακοσιο-ιτλασιάκις.

IX. 587 Ε·

«'ννίν·οττ«υμίνοϊ, ίχ. 573 Ε·

ίνόττλιον. ίϋ. 400 Β.

«ντρ€χ<στατο$, νϋ. 537 Λ·

ΐ£αιρώμιν λόγον νί. 492 Ε·

<£·τραπόμ<θα, νίϋ. 543

ϊξηγητήϊ, ίν. 427 ε·

ϊ{ι$, ίϋ. 4°3 Ε ; >ν· 433 Ε : »ν· 435 Β ;

νί. 509 α ; νί. 51 1 ο ; ίχ. 585 Β·

ίξϊτηλοϊ, ίϋ. 391 Ε ! νί. 497 Β·

«ξουσία. νίϋ. 557 Β.

<οικ<ναι, ί. 349 °·

ίορτάσαι, ν. 458 Α.

<πςί8οντ«, χ. 6ο8 α.

«'ποινίΐ η/ονν ίν. 43 1 Λ·

{τταινί'τηϊ, ίχ. 589

«'ιταμφοτίρίξουσιν, ν. 479 Β·

«'ιτοναγωγή, νίί. 532 ε·

«'πανακυκλονμίνον. χ. 617 Β>

«πανάστασιν, ίν. 444 Β·

«'ιτανιτίον, νίί. 532 »·

•'πάνοδον, νίί. 52ΐ ο.

«πάρουρος, ίϋ. 386 ε ; ΐπάρονρον ιόντα

Οητινίμιν νίί. 516 ο.

Έπ«ιοΰ τον Πανονΐως χ. 62θ ο.

<ιτ<Μτκ«Κΐιΐμακότα5, νί. 500 Β.

«ΐΓ«τ«ον, ν. 47ο Β.

«πην«καμ«ν, χ. 6ΐ2 Β.

«πι ττάντας νί. 49ι Α; €<ρ' ω (μ*\λ(

ϋ. 374 Β * *π' κ*<ραλήν ωθ*ΐ νίϋ.

553 Β·

<ΐΓΐγ(ίοι*, νίϋ. 546 α.

ίττιδίςια. ίν. 42ο Ε.

¥οί. I. 47 δ

ίΐΠίΐκήϊ, ί. 33 1 Βί ί"· 3&7 »; 39^ Β>Ε ;

ίϋ. 404 Β ; νί. 487 0 ! ίν.

43ΐ Ε : ίν. 44ΐ ο.

«τπβυμητικόϊ, ίν. 439 °· Ε ί 'ν· 442 Λ ;

ν. 475 Β ϊ ίττιθνμητικων αντων ίχαν

νίί. 516

«πιβνμία. ίί. 359 ε ! >ν· 43° Β ί 'ν·

43>ε>Γ>; ίν. 437 Β ; 'τ'ιοαν α'ι ϊτιι-

θνμ'αι ί. 329 ε; ά*α·γκαίονς ίνιθνμίας

νίίί. 554 Α ; το ταν ίνιθνμιων ίχ.

571 Α ; ο'ίινύν τι και ά-^ριον και άνομον

ίττιθνμιων <τδο? ίχ. 572 Β» ΧΡ'/Α107"*"

οτικάτ Ιπιθνμίας ίχ. 572 Γ.

ίπικαταδαρβίΐνίΐν, νίί. 534 ε·

«πικονρικόν. ίν. 441 Λ.

«πϊκονρος. ίν. 44° 1 ' > ν 4°.( Β : ν.

466 Α.

«τηλαβομίνον, νί. 49° ε«

ίτηλανθανόμίνον. ίίί. 390 β.

ίίημίλιΐσθαι, ί. 353 Ε

«ιτιν«ύ«ιν, ίν. 437 Β·

ίπίοι. ίίί. 388 Ό.

ίττίττίϊον, νίί. 528 Λ; ϊιιίπιοΌν άρ', ίφην,

&ί ίοικί, τύ (ΐδωΚον ίχ. 587 ο.

«π-ιτττόμίνοι, ίί. 3^5 Α.

«πίρρυτον, νί. 508 Β.

«πνσίτιοι, ίν 42ο Λ.

ίΐτ.στάμίθο, ίν. 42ο β.

«πιστάτου. ίίί. 4Ι2Α.

ίιηστήμη, ί. 350 λ ; ίν. 428 Β Ε ;

ν. 477 Β : νί. 5°8 Ε ; νίί. 533 Ε Ι

(ττιστήμην τύ αγαθόν νί. 506 Β.

ίιπστήμων, ί. 35° Α·

ίτηταράξίΐς. νίί. 518 Λ.

€πιτή6ίυμα, ίίί. 394 Ε·

ΐ-πχτηδίυσιν, νί. 500 Α.

ϊιιίτριτοϊ πνβμήν νίίί. 546 ε

ί"!πτροπ«ύσίΐ5, νίίί. 554 Γ·

«ιπτυχών, ί. 352 " ! '<· 377 Β

«πίχ€ΐρα αρΐτψ χ. 6ο8 ο.

<πιχ<ιρώ, ίί. 369 Β ; ίϋ· 393 Α ; ίϋ. 394 Ε ;

ίϋ. 416 α ; ν. 451 ε; ν. 4^5 Α.

ίιηχρωματί^ίΐν, χ. 6ο ι Λ.

ΐττομΐνας. νί. 504 Β.

<πωδαϊ«. ϋ. 364 Β>

«ραστήϊ, ίίί. 4°3 Β ! νί. 5°Ι " ; νϋ. 52' Β·

ίργον, ί. 335 ο; '· 352 Ε·

«ρκτχηλούσαβ, νίίί. 545 Ε·

476 Τηάβχ ίο ΥοΙ. I.

ίρημα, ν. 453 Λ.

ίριδι, ν. 454 Α-

έριστικως, ν. 454 Β·

Εριφύλη, ίχ. 59° Λ

«ρμαιον, ϋ. 368 Π.

ϊρματι, &απ<ρ πρός ίρματι νίίί. 553 Β·

}ρμην«ΐαι, νϋ. 524 Β.

«ρμηνίΰσαι, ν. 453 €-

• ρυσίβην, χ. 609 Α.

ίρωϊ, νί. 49°Β; 499°! 'χ· 573 Α. Β·Ε;

ίχ. 574 Ό< Ε ; χ· 607 Ε ! Έραι$ τύραννος

ίχ. 573 ■>·

«ρωταν τ< και άποκρίνισθαι νίί. 534 °·

ΐρώτημα, νϋ. 538 Ό-

ΐρωτικόϊ, ϋί. 403° ί ν· 474 °·

«ο-κήνηται, πόρρω που, ώς ίοικιν, ίσκή-

νηται χ. 6ιο Ε.

ΐσμον λόγων ν. 45° Β·

ίστι, ί. 329 °·

ίστίασίϊ, ν. 479 Β ; χ. 6ΐ2 Λ.

ίο-ηώ, ί. 354 α; ίχ. 571 »■

ίταΐραι, ϋ. 373 Λ.

2ταιρ€ίαν, νί. 494 Ε·

ίταΐρον, &ά}.. ίν. 439 °·

«τοιμον μάλλον άπιχθάνισθαι νϋί. 567 Λ.

ίτύγχανίν, ί. 328 ο.

ίύαισθητοτίρωι, νϋ. 527 Β-

ιύαρμσστία, ϋί. 400 υ ; νϋ. 522 Λ.

ίύβονλία, ίν. 428 Β.

€υγ*νίΐαι και δυσγίνιιαι χ. 6ι8 ρ.

ευδαιμονία, ίν. 421 Β ; ν. 466 Β; νϋί.

566 Ρ ; ίχ. 580 Β ; (ϋδαιμονίας τι α!

και αθλιότητας ίχ. 576 Ρ.

«ύδαίμων, ί. 354 € ! ίν. 422 Ε; νϋί.

567 ο ; ιϋδαιμονίστατον τοΰ δντος νϋ.

526 ε.

(ΰ«ξία, ίν. 444 ·>·

ίύ€ργ«σία5. χ. 6ι6 Β ; ιΰίρη/ισίας ιϋιργί-

τηκότΐς χ. 615 Β.

(ύήθίΐα. ί. 348 ό; ίίί. 400 ε.

«ύήβηϊ, χ. 59^ ϋ-

Εύθΰδημον, ί. 328 Β.

«ύθυωρίαν, ίν. 436 Ε.

εύμάθ«ια, νί. 49° ε·

»ΰνά«, ίίί. 415 Ε·

«ύνομίαν, ίν. 425 Λ-

«ΰομολόγητον, νίί. 527 Β.

€ϋπαιδ«υο~ίαν, νίίί. 560 Ε.

«ύικτβίαβ διδόντίς ίί. 364 <τ.

ίύττλαστότίρον κηροΰ και των τοιούτων

λόγοι ίχ. 588 Ό.

Ευριπίδη*, νίίί. 568 λ.

Εΰρυττνλω. ίίί. 405 Ε.

ίύσχημον«στ€ροϊ, νίίί. 554 Ε·

«ύσχημοσύνη, ίίί 4000 ; ίχ. 588 Α.

€υτραπΐλία5 τ€ και χαρκντισμοΰ νίίί.

5^3 Α.

ίύτυχήϊ ρ νίίί. 561 Α.

«ύχίριια, ίίί. 391 Ε ί 'ν- 436 ο.

«ύχ€ρω$, ν. 475 ε·

€υχή, ν. 45° β » <ΰχαϊ? όμοια ν. 456 Γ ;

νί. 499 Γ ί «ϋναΓ (Ιρηκϊναι νίί. 54° ϋ·

€ύωχήται, ίίί. 4110.

€νωχοΰ τον λόγου ί. 352 Β.

ίφην ίγώ, ί. 331 ο.

«'φίημι. ίίί. 388 Ε ; ίν. 437 Β.

ίχω, ίίί. 39° 0 ί '·>■ 395 Ε ! «Χ*<> 4 δικαιο

σύνη σοφία ί. 35Γ ε ; <Χ< '· 353 Β ;

[(χ*ιν~\ ούδίν ίί. 359 Ε » (ρωτικώί τον

ψύση ίχοντα νί. 485 ο.

«ψημα, ίί. 372 ο ; ν. 455 ε·

^ωνημενοι και αϊ ίωνημίναι νίίί. 563 Β.

Ζ«ύ$, ίί. 379 ο; »· 383 α; ίίί. 391 Ε;

Διοϊ τοΰ Ανκαίον νϋί. 565 ° ί Δ'α

σοφών υχλος κρατών χ. 607 ο.

ξημίαν, ί. 347 Α.

{φα, νϋ. 515*; χ· 5^ 0-

{ωγράφο», χ. 596 Ε ; χ. 597 Β ; χ. 598 Β ;

χ. 6οι ο.

{ωτικόν, χ. 6ιο Ε.

ήδη. IV. 436 Λ ; ν. 452 Β.

ήδονή, ϋί. 402 Ε ; ίν. 43° Α ! 'ν· 436 α ;

νί. 505 Β ; νί. 506 β ; νί. 509 α ; ήδο-

νών ανιιμΐνων ίχ. 573 Α ; -^ηδονής ου

πάνυ πόρρω ίχ. 581 Ε.

ήδυσμάτων, ίίί. 404 ο.

ί|θο5, νίί. 54 1 Α ; νίίί. 544 ° ί νγ«* ήθοι

ίίί. 4°9 ° ί αλλοΐον ήθος προς άριτην

νί. 493 Ε » άλλότριον ήθος Ικπίπ-

τιιν νί. 497 Β ! ήθ*°Ί πίποικιλμίνη νίίί.

557 ε·

ήκω, ν. 456 Β ; ούδ' αν ήζ(ΐ χ. 615 ο.

ήλακάτην, χ. 6ι6ο.

ηλικία, ίίί. 4'2 Ε ; ν. 461 Β.

Ιη&χ Ιο ΥοΙ. I. 477

ήλιο«ιδ«ττατον, νί. 508 Β-

ήλιοί, νί. 5°8 Α ; ί* τον ήλιου νϋ. 516 Ε ;

ίίϊ τον ήΚιον νϋ. 532 Β·

ήλιωμίνοβ, νίίί. 556 Ό.

ήμίρότητοί, ϋί. 4 ίο ο.

ήμισυ:, ίν. 438 ε ; ν. 479 Β Ι χ· °οι °·

ήν, ίν. 436 ε; >ν. 441 ε> κ; ίν. 443 € ί

ν. 456 ο.

Ήρακλ€ΐτ€ίου, τον ΉρακΚίΐτΐίου ή\ίον

νί. 498 Λ.

Ήρόδικον, ϋί. 406 α.

Ήράϊ τον Άρμινίου, τύ -/ίνοί Παμφύλ,ου

χ. 614 ο.

ήρψον, ϋί. 400 β.

Ησίοδο», νϋί. 54° Ε ; χ. 6οο ο.

ήσυχία, ίχ. 583 ' ήννχία Ικ*ίνων νϋί.

566 Ε ; ήσνχίαν άγιν χ. 605 Ό.

"Ηφαιστο*, ϋί. 389 Α ; ϋί. 39° €-

ήχήν, νϋ. 531 Α.

ήχώ, νϋ. 515 Β.

θάλ«ω, χ. 6οο Λ.

θαμίξίΐί, I. 3»8 ε.

θάμνον, ίν. 433 Β.

θαμΰρου. χ. 62ο Α.

θανατηφόρου, χ. 617 ϋ.

θάνατον ού δανόν τι ή^ήσιται νί. 486 Β.

θαρρήσαντ<5 ίί νπίρ Ιαυτων νίίί. 566 ε.

θανμάσκ, ίχ. 574 Β.

θαυματοποιία, χ. 6θ3 Ώ.

θαυματοποιοί!, νϋ. 5'4 Β·

Θιάγουι χαΚινός νί. 496 Β.

θιία τ<$ (υμβτί τύχη ίχ. 592 Α ; ΰπο τω

0«ι'ω τά θηριώδη ποιοϋντα ίχ. 589 Β-

θίμιτοϊ, ίί. 380 Α.

θ<ομισήϊ, χ. 6ΐ2 Ε.

θ€θντ€5 ήδη τότί Ιγγντατα ολίθρου ίίί.

417 Β.

θ«ό$, χ. 597 Β ; θ·ο!» Λρα Ιχθρόί ί. 352 Β ;

βιούί 7« °ΰ Κανθάνιι χ. 6ΐ2 Ε.

θιοφιλήί, π. 362 ο; ίί. 382 ε; νίίί δ000!

χ. 6ια ε.

θ«ραπ€υ«ιν, ίν. 426 Ό.

θ«ραιτίυτην, ίί. 369 Ό.

θ<ρμότ<ροι, ίίί. 387 ο.

θίρμότηϊ, ίν. 437 Ε

θ«ρσίτου, χ. 62ο ο.

θίσπϊσία καϊ ήδίϊα νίίί. 558 α.

θί-π.5. ίί. 381 ο; ϋ. 383 Α-

θίωρήσαι, ίχ. 579 Β

θίωρία, νϋ. 517°; Καίρια παντοί μ\ν

χρόνον νί. 486 Α.

θηλάσονται, ν. 400 ϋ.

θηρίυταί, ίί. 373 Β·

θηρίω, τταντϊ μάλλορ θηρίφ ίοικίναι χ.

6ι ι ϋ.

θηριώδί», ίχ. 57 1 ε·

θησαυροποιοϊ άνήρ νίίί. 554 Α·

θησίϋϊ, ίίί. 391 °·

θόρυβος, νίίί. 561 « ; >Χ 575 Α

θρ^κην, ίν. 435 Ε·

θρασΰμαχο$, ί. 328 Β ; ί. 33° Β ; ίί.

358 β ; ίχ. 59° η·

θρίμμα. νϋί. 509 Β · βρίμματο! μίγάλου

καϊ Ισχυρον τρίψομίνον νί. 493 Λ-

θρηνώδηι, χ. 6ο6 Λ ; Βρηνώδαι άρμονίαι

ϋί. 398 ν.

θρήνων, ϋί. 398 "·

θριγκός, νϋ. 534 Ε·

θυμιαμάτων τ* -(ίμουσαι ίχ. 573 Α·

θυμο<ιδή$, ίί. 375 Λ ί '>'■ 4'° Β, ο ; ίίί.

4ΐι ο ; ίν. 435 Ε ; 'ν· 441 Ε '< >ν· 442 ε ;

ν. 45° Α! ν'"'· 548ο; ίχ. 572 α.

θνμό«, ίί. 375 β; ίν. 44° Β.

θυσαμίνους ού χοϊρον ίί. 378 α.

θυσία!, ίν. 4'9Λ-

ίαμβ«ίοι$, χ. 6θ2 Β.

ίαμβον, ίίί. 4°ο Β.

ίαστί, ίίί. 398 Ε.

ΐάτρ€υσι», ίί. 357 °·

ιατρική, ί. 33» ε ; '· 34^ Α ; ίίί. 405 α ;

ίν. 438 Ε ; Ιατρική θρηνφδίαν άφανί-

ζοντα χ. 604 γ>.

Ιδαίον, ίίί. 391 Ε·

ιδία, ίί. 3°9 Λ ; ϋ. 380 ο ; ν. 479 Α ί

νί. 486 ο ; νί. 507 Β ; νίίί. 544 ° \

χ. 59° Β ί ον ο>"*Ρ9 όρα Ιδία νί. 507 Ε ;

του άγιθον ιδίαν νί. 5°8 Ε ; ή τον

άβαθου ίδί'α νίί. 5 1 7 Β ; του άγιθον

Ιδίαν νίί. 52° Ε ί τή" τ»" άναβαν

Ιδίαν νίί. 534 ' ! (νμπκρυκνϊαι Ιδίαι

πολλαί ίϊ>- ϊν ίχ. 588 ε.

ΐδίΐν, ν. 474 Ε Ι ν'· 495 Ε> '^'" ϊ*··»

αϋτόν χ. 621 Β.

ίδιώσασθαι, νίίί. 547 Β·

47*Ιηάίχ ίο ΥοΙ. I.

ίδίωσις, ν. 462 Β.

ϊδιωτεϊαι, χ. 6ι8 ο.

ιδιώτης, ίχ. 579 €'< χ· 6150; τρίσβιΐί

νρίσβυτίρων λόγουϊ Ιδιωτών νίϋ.

560 Ό ; Ιδιώτου άιτράγμονοί χ. 02ο ο.

ιδιωτικός, νί. 492 Α- Ε-

ίδιωτικώς, νϋ. 525 ε.

Ιερός, ν. 458

ιερόσυλοι, νίϋ. 552 °-

Ιεροσυλοΰσιν, ίχ. 575 Β·

ικταρ, ούδ' ικταρ βάλλει ίχ. 575 °·

Ίλιάδος, ίϋ. 392 Ε.

ίλιγγους, ίϋ 407 ο.

Ίλίω, νϋ. 522 π.

Ί,νάχου, ϋ. 381 ΐ).

ιόν, χ. 6θ9 Λ.

ίιτπεύειν, ν. 467 Ε.

ίριδι, χ. 6ι6 Β.

ίσην Ισάκα νίίί. 54° ο.

Ίσμηνίου του Θηβαίου ί. 336 α.

ίσόθεος, ίί. 360 ο ; Ιοόθιόν γ', ίφη, ττ)ν

τυραννίδα νίίί. 568 Β.

ισομήκη, νίίί 546 Ε·

ισονομία, νίίί. 563 Β.

ίσονομικοϋ, νίίί. 561 Ε.

ισότητα, νίίί. 558 °·

ΐστημι, ν. 452 Ε » χ- 602 Ό ; ϊστηκί τε

«αϊ κινιϊται ίν. 436 ε.

ισχνό», ίν. 422 ϋ ; Ισχνοί άντ)ρ τιίνψ

νίίί. 556 ϋ.

ισχυρός, ί. 344 ε '· '· 35° ο ; >· 351 Α·

Ιταλία, χ. 599 Ε·

ίτω, ίί. 361 0·

καθαρμό», ίί. 364 Ε; νίίί. 567 <-.

καθαρός, ίχ. 583 Β ί χ. 6ΐ4 Ε ί χ· 6ι6 Β ;

ίν τψ καθαρφ νίί. 520 11 ί καθαρον

•γιγνόμινον χ. 6 1 1 ο.

καθιστάντες, ίίί. 410 Β.

κακία, ί. 348 ο ; ίν. 444 Β-

κακοεργίαν, ίν. 422 Λ.

κακοηθείας, ίίί. 401 Α.

κακολογίας, ίίί. 401 α.

κακόσιτον, ν. 475 0

κακουργήματα, ίν. 426 Ε.

κακούργους, νίίί. 552 κ.

κακουχίας, χ. 615 Β.

κακοφυεΐς, ίίί. 410Λ.

καλλιπόλει, νίί. 527 Ο-

καλλωιτί£εσθαι, ίίί. 4°5 Β·

καλλωπισμού ϊνΐκα ίχ. 572 0·

καλός, ίί. 377 εϊ ν'>>· 5^2 Α ; καλλίστη

αυτή των πολιτειών νίίί. 557 0 ί καλτ)

καϊ νεανική νίίί. 563 Ε.

καλώς, νί. 506 Β.

καμπύλα τε «αι ίΰθϊα χ. 6θ2

καπήλων, ίί. 37' »·

καπνόν δουλιι'αϊ νίίί. 569 Β.

καρτερίαι, ίίί. 39° "■

κατά, ίίί. 396 ο ; νίίί. 545 Α '· «ατά ταΰ-

τόν ίν. 43^ Β ί «ατά τύ αυτό ίν. 436 ε ;

«ατά ταύτά ν. 479 Γ ! «ατά ταύτα αεί

ίχοντα νί. 500 ο.

καταβατεον, νίί. 520 ο.

καταγελαστος, ν. 467 Α ; χ. 6130, ι> ;

καταγελαστο ΰ γε'λων νίί. 518 Β.

καταδρομήν, ν. 472Α

καταδύεσθαι, νίίί. 562 Ε.

κατακεκερματίσθαι, ίίί. 395 Β·

κατακλίσεις, ίν. 425 Β.

καταλάμπει, ου καταΚάμπα άκήθίιά τε

και τό ον νί. 508 Ρ.

καταληφθεν, ύΐΐύ <ρ\τγη$ καταληφθίν νί.

49*> Β-

καταιτατήσασ' άναντ1 αυτά νίίί. 558 Β·

καταπεφόρηκας, ίχ. 587 Ε.

καταρρους, ίίί. 405 Ο.

κατασκευή, ίν. 4 19 λ Ί ν. 449 Α < ν· 455 Α '·

ν. 462 Α ; καταοκιναι τψ ψυχήτ νίίί.

544 Ε ϊ κατασκευήν του αυτού βίου

νίϋ. 557 Β·

κατατείνας, ίί. 358 β ; ίί. 3^7 Β·

ι καταυλώ, ίίί. 411 Α ; νίίί. 561 ε.

κατεχομένου, νίίί. 560 ο.

κατηγορίας ιτίρι καϊ ^αρνησιών και άλα-

ζονιίας χορδών νίί. 53Γ Β·

κατηκόω, τη νό\*ι *κατηκόφ νί. 499 Β-

κατιδών, ίν. 433 °·

κατισχναινόμενος, νίίί. 561 ο.

κατοικί£ειν. (αυτόν ίχ. 592 Β.

κάτοπτρον, χ. 596 η·

κάτω, ίχ. 584 ο ; ίχ. 586 Α.

καυσει, ίίί. 406 ϋ.

κεϊμαι, ί. 333 0 ; "· 345 Α ; '· 35° » ; 'ν·

425 Α ; ν. 45ΐ Α ; ν. 477 Α : ν. 478

Κειος, χ. 6οο ο

Ιηάβχ Ιο

κεκεντρωμενος, νϋί. 552 Ό ! νΐϋ 555 °·

Κΐκραμινον, σκόιω VI 5°8 '»·

κεκυφότες είϊ ιην ίχ. 586 Α.

κελεύοντας, ϋΐ. 39^ Λ-

κίνεαγορίαισι, χ. 607 Β.

κενώσεις, ίχ. 585 Λ·

Κέρβερου, ίχ. 588 ο.

κερματί^ς, νϋ. 525 Ε.

Κέφαλος, ί. 328 β.

κεχηνώς, νϋ. 529 β.

κηδεμόνας, ίΐϊ. !>-''·

κηδίμονίας, ν. | υ ΐ ϋ.

κηφήν, νίίί. 552 € ; νίϋ. 556 α ; νϋί. 559 ε ί

νϋί. 564 β ! νϋί. 565 ο ; νϋί. 567 ο ; ίχ.

573 Αϊ τ°ν κηφήνος ζυγγινεϊς νϋί.

554 ° ΐ κηφήνων μέλιτος νϋί. 559 β1

νπυντερον και με·γαν κηφήνα ίχ. 573 Α·

κιθάρα, ίϋ. 399 °·

κιθαριστικός. ί. 333 Β·

κινώ, ί. 329 ο ; IV. 43^ € » ν· 45° Λ

κίονα, φώς ευθύ, οίον κίονα χ. 6ι6 β.

Κλειτοφών, ί. 328 β ; ί. 34° Α-

κλέπτης, ί. 334 Α·

κληρονόμος των *νε σων κληρονόμος ί.

33» ϋ.

κλήρος, ν. 460 α ; ν. 461 Ε ; χ. 617 » ;

άτΓο κλήρων αϊ άρχοι ίν αότρ γίγνονται

νϋί. 557 Α.

κλίνη, δ έβτι κλίνη χ. 597 €-

κλινοποιός, χ. 59° 1 ■

Κλωθώ χ. ο ι 7 ' ; Χ. '->-'ο Ε.

κοινωνία, ν. 449 £ > ν. 461 Ε ; ν. 463 ο ;

ν. 466 ο ; νϋ. 531 ° ί αλλήλων κοι

νωνία V. )7" Λ.

κολαξόμενος, ϋ. 380 β ; ίν. 445 Λ

κολακεία, ν. 4°5 '' : ίχ. 59° Β

κολακινω. νϋ. 538 ϋ ; νϋ. 539 Λ

κόλαξ, νϋ. 538 α ; ίχ. 575 Ε·

κόλασις, ϋ. 380 Β ; κολάσει ως ίϋ. 3^9

κολλόπων, επί των κολλόπων στρεβλοΰν-

ταί νϋ. 531 Β·

κολουόμενα, νίί. 528 ο.

κολυμβήθραν, ν. 453 »■

κομψευσάμενος, νί. 489 ο.

κομψό*, νϋί. 568 ε ; ίχ. 572 €·

κονίας, ίν. 43° Β.

κόπτεσθαι, χ. 6190.

Κορινθίαν κόρην ίϋ. 404 ι>.

νοί. I. 479

κόσμιος, νί. 486 Β.

κουράς, ίν. 425 Β.

κούφος, ν. 479 Β ; κούφου και ή τον βαρευς

νίί. 524 Α ; κυύφον και βαρύ ίΙ)ί(1.

κράο-ις, μουσικής και γυμναστικής κρασί*

ίν. 44 1 Ε·

κρ€ίττονος ξνμφίρον ί. 338 ο » κρε'ιττω

αϋτον ίν. 43° Ε·

Κρεώφυλος, χ. 6οο Β.

Κρήτ«ς, ν. 452 ϋ ; ίχ. 575 ϋ·

Κρητική, νϋί. 544

κρίσιν, ϋ. 30ο ο.

Κρόνος, ίί. 377 Ε ! "· 378 α.

κυβερνήσεως, νί. 488 Β.

κυβερνήτης, ί. 333 Ε ϊ '·■ 3°° ε > ν"'·

551 ε ϊ τί δε κυβερνήτης ι 3 1 1 ' - τον"

δε αληθινού κυβίρνήτου περι μηο'

επαΐοντες νί. 488 ϋ.

κυβερνητική, ί. 346 Α.

κυβευτικός, ίί. 374 €·

κΰβων τριάδοί νϋί. 546 ε ΐ πτώσει κύβων

χ. 604 ο.

κύημα, ν. -ι<> ι 0.

κύκλους άνωθεν τά χείλη φαίνοντας χ.

6ι6 υ.

κύκνου βίον χ. 62θΛ.

κυλινδώ, ίν. 432 ο ; ν. 479 °·

κύμα, ν. 457 Β ; ν· 473 ε·

κυνηγεσια, ίίί. ι ι Β.

κυνηγε'τας, ίν. 432 Β·

κυπτά£ωσι, ν. 469 ν.

κυρίττοντ«ς. ίχ. 586 Β.

κύων. ίί. 375 Ε ϊ κννες κατά τήν παροι-

μίαν οΧαίπερ αϊ δεσποιναι νϋί. 563ε.

Κωκυτούς, ίίί. 387 Β.

κωμωδία, ίίί. 394 ° ί '»■ 395 Α·

κωμωδιοποιός. χ. 6ο6 ο.

κωμωδοΐς, ίίί. 395 Λ·

λαβήν, νϋί. 544 Β

λαιμαργίας, χ. 619 Β·

Λακεδαιμόνιοι. V. 453

Λακεδαΐμων, χ. 599 °-

λακτί{οντ«ς, ίχ 586 Β·

Λακωνικός, νϋί. 544 ε ! ν'''- 545 Α·

λαμβάνω, νί. 511 Ο ; λαμβάντ/ λ&ηον και

ελεγχρ ί. 337 Ε·

λαμπάς, ι. 328 Λ.

480 Ιηάϋχ (ο ΥοΙ. 1.

λαμπροί, νϋ. 518 Β ; νίϋ. 560 Ε.

Λάχεσι;, χ. 6ΐ7 0ι ϋ; Χ- 62θϋ.

λαχοΰστ), νίϋ. 561 Β·

λειμνι, χ. 6ι6 β.

λεκτίοι, ϋ. 378 α.

λελωφηκυΐαν, φιλοτιμίας χ. 620 Ο.

λε|ι«, ίίί. 392ε> '■'· 393ε! ·>'■ 39^ ε-

λέων, ί. 34 1 ε ! "ίο* λίο^τοϊ ίχ. 588 ο ;

τά »ίρ! τον Χίοντα ίχ. 588 ε.

Λήθη; ιτίδΐοχ χ. 621 Α ; Αήθψ ποταμύν

χ. 621 ε.

λήξίω;, ίν. 4=5 °·

λιχνείαι;, νίί. 519 Β-

λίχνοϊ, ϊ. 354 Β ί λίχκρ 8ί 6ντι αύτω την

ψυχήν ίχ. 579 Β·

λογίζομαι, ίίί. 405 ο ; νίί. 522 Ε.

λογισμό;, νί. 510 ο ; νίί. 5220; λογισμό!

μιτ' αίσθήσιωί νίίί. 546 Β.

λογιστικοί, ίν. 44° £ ! >ν· 441 Ε ·

57ΐ ο; χ. 6θ2 ε ; +λογιστι*ο> δίξιται

ίχ. 580 Ό.

λογοττοιοί, ίίί. 392 Α- ·

λόγο;, ί. 337 Ε ί >>■ 3^6 ϋ ; ίίί. 398 ι> ; ν.

457 Ε; νί. 493Ε! Μω τυν λόγο» ί.

345 Β ί ί"1 7* λόγ«> ίργα τιλήται ίίί.

389 ο ; λόγου μονσικξ ΚίκραμΙνου νίϋ.

549 Β > '* λόγοιί κιιμίρτ) ίχ. 592 Α·

λοιδορουμενην, ίίί. 395 °·

λυγιξόμίνο;, ίίί. 405 Γ.

Λυδία;, ίί. 359 Ό·

λυδιο-τί, ίίί. 398 ε.

λΰκοι; όμοιωθηναι ίίί. 416 Α ; λύκο; γ<-

νίαθαι νίίί. 565 Ε·

Λυκοϋργον, χ. 599 η·

Λυσίαν, ί. 328 Β.

λνσι;, νίί. 532 β.

λυσιτελή;, ί. 344 Ε : »· 348 β ; ί. 354 Α.

λυσιτ€λω, ί. 344 ε ; "ί. 392 Β ; ίν. 444 Ε·

λωβ&σθαι, χ. 605 ο.

λωιτοδυτοΰσιν, ίχ. 575 Β·

Λωτοφάγου;, νίίί. 560 ο.

μάγοι τε «αϊ τνραννοττοιοί ίχ. 572 κ·

μάζα; γ€»»αίαι ίί. 372 Β·

μακάριοι, νίίί. 567 ε ; ίχ. 574 ε·

μακάρων νήσου! νίί. 54° Β·

μαλακαί τ( καΐ συμποτικοί ίίί. 398 Ε.

μαλακότητα και σκληρότητα νίί. 523 Ε.

μανδραγόρα, νί. 488 Ο.

μαντενομαι, ίν. 43 1 Ε ; ν>'· 538 Β·

μαρμαρυγά;, νίί. 515 °·

Μαρσυου, ίίί. 399 Ε·

μίγα . . . *αί όλον ν. 449 ° ! /«Τ0 Ι")"

καΐ ίφι$ καϊ σμικρόν ίωρα νίί. 524 ε-

μίγαλαυχονμίνην, ίίί. 395 ·>■

μεγαλόθνμον, ίί. 375 €-

μεγαλοπρέπεια, ίίί. 4°2 Γ ! νί. 486 Λ ;

νϋ. 536α-

μ<γαλοφρονούμενοι; νίί. 528 Β.

Μίγαροϊ. ίί. 368Α.

μέγεθο;, νίί. 523 Ε·

μέγιστον μάθημα νί. 504 Ε ΐ των δ* μι^ισ·

των μη /χίγίσταί άξιουν ΐιναι και τα*

άκριβάα! νί. 504 Ε·

μέθη, ίίί. 398 Ε.

μέθοδο;, νί. 510 Β ; νίί. 533 Β ! ί διαλίκ-

τικη μίθοδος νϋ. 533 ε > ΤΦ (ίωθνίας

μιφάοου χ. 59^ Α.

μεθύοντα;, ίίί. 395 Ε·

μειρακιώδης, ν. 466 Β.

μελαγχολικό;, ίχ. 573 ε·

μίλητίον, ονδ' ήμΐν ίί. 3<>5 ο.

μίλι, νίϋ. 564 Ε.

μ€λιτουργόν, νίϋ. 564 ο.

μελιχλώρου;, ν. 474 Ε·

μέλλω, ϋ. 358 α; ϋ. 373°; «■ 374 Β !

ϋ. 380 β; ϋ. 383 ε! ϋϊ. 386Α, ο; ϋί.

398 ο ; ϋί. 412 Α ! ,ν· 4·9 Α ; ίν. 427 β;

ν. 469 α | νί. 484 α ; νί. 485 ε ί νί.

486 α, Ε ; νί. 491 Β ! ν>- 498 ε ; νίϋ.

543 α ; χ. 605 α, Β.

μελοποιία, ϋί. 4°4 °·

μελών, ϋί. 398 <'

μίση;, ίν. 443°·

μεστά ίλ*υθ(ρίας νίϋ. 563 β.

μετά δικαιοσύνη* ί. 351 Β, ο.

μετάβασι;, νίϋ. 547 ε·

μεταβολή, ίίί. 397 Β ί μίταβολψ -)-όλι-

■γαρχικηι νίϋ. 559 Ε-

μεταξύ, ί. 336β; ίχ. 583Ε; 'χ· 586α;

τά μίταξν των βησιων ίίί. 394 Β » τ^

μ(τα£υ οίκονομίας καϊ χρηματισμού νί.

498 α.

μίταστρίπτικών, νίί. 525Α·

μεταστροφή, νίί. 532 Β·

μετεωρολ^σχα;, νί. 489 Ο.

Ιη(ίβχ (ο νοί. I.

μετεαροσκόιτον, νί. 488 ε

μέτοικος, νίίί 562 ε.

μέτριος άνήρ ίίί. 396 ο.

μετρον, ν. 45° Β ί χ· 6ο1 Β ! μίτρον των

τοιούτων νί. 504 ε.

μετρώ, χ. 6θ2 Ώ ; τούτω ϋ πολΚάκκ μ(-

τρήσαντι χ. 6θ2 Ε.

μή όν, ν. 477 Α·

μηδέ σμικρόν νί. 509 ε-

μήν, ϊν. 42θ Β ; νϋ. 524 ε·

μήνιο$, ίϋ. 39° Ε·

μητρί τε γαρ Ιπιχαρίϊν μί-γνυσβαι ίχ.

571 α

μητρίδα, ίχ. 575°·

μιαιφονεΐν, ίχ. 57 1 °·

μίασμα, ν 47° Λ·

Μίδον, ίίί 408 Β.

Μιλησίου, χ. 6οο Λ

μιμούμαι, ίίί. 393 ε ! χ· 6°4 Ε·

μίμημα, ϋ. 382 Β ; ίϋ. 395 Λ.

μίμησις, ίϋ. 392 Ώ ;'ίϋ. 393 ε ; χ· 595 ε.

μιμητής, ϋ. 373 Β ! 397 » ! χ· 597 Β ;

χ. 597 Ε.

μιμητικό:, ίίί. 395 Α ί χ 595 Α ! χ· 6°3 Λ ;

χ. 603 β.

μινυρί£ων, ίίί. 411 Λ.

μι|ολυδιστί, ίίί. 398 Ε.

μισθαρνητική, ί. 34° Β·

μισθοδάτας, ν. 463 Β·

μισθός, ϊ. 345 Γ· ! ν· 4^4 ε ! μισθούς τρ

δικαιοσι'ΓΤ/ χ. 6ΐ2Β.

μισβωτικήν, ί. 346 Β.

μισθωτοί, ίν. 4Ι9Λ-

μισόδημος, νίϋ. 566 ε.

μισόσοφος, ν 45° Α·

Μοίρα:, χ. 617 ο.

μολυβδίδας, νίί. 5Ι9Β-

μοναρχήστ), ΐχ. 576 Β·

μάναρχος, ίχ. 575 Λ.

μορφή, π. 381 Β ; ίί· 381 ε.

Μούσα, ίί. 364 Ε » ·'*· 411 ε ί ν'"· 545 13 Ί

νίίί. 547 Α> Β! νϊΗ. 548 β; χ. 607 λ ;

αύτη τ) Μοΰο*α νϊ. 499 °·

Μουσαίος, ίί. 363 ε

μουσικός, ί. 349 15 < "■ 376 Ε ; 4ΟΓ ° !

ίίί. 412 Α ι ν· 452 Λ > μουσική* και

■γυμναστική! κρασά ίν. 44' κ ·

μουσικά χ. 620 β.

μυθολογίαι*, ίί. 382 υ.

μυθολογοΰίπ. [α] ίί. 359 υ

μυθοιτο.οϊς, ίί. 377 Β·

μύθος ίσώθη χ. 621 β.

μυθώδεις, νίί. 522 Α.

μΰρον, ίίί. 398 λ.

Μώμος, νί. 487 Α.

μων, ν. 479 Α·

ναΰκληρον, νί. 488 Α.

ναυτιλία, νίί. 527 "·

νεανΐαις, ί. 328 Ώ.

νεανιεύματα, ίίί. 39° Α·

νεανικός, ίν. 425 α ! ν' 491 Ε: ν"'·

563 Ε ; χ. 6ο6 ο ; νεανικοί τί κα\ μι-

γαλοπρίΐτίΓί τάί διαίΌΐαΓ νί. 503 ε·

νεάτης, ίν. 443 η·

νεκροσυλία$, ν. 469 ε.

νεοττιάς ίδια* νίίί. 548 κ.

νεουργόν ϊμάτιον νί. 495 Ε-

νευρορράφοι, ίν. 421 Λ.

νευστίον ν. 453 °·

νεωκορήσει, Ιΐρΰν τι ίχ. 574 °·

νίωτίρίζίΐν, νίίί. 5^5 Β.

νεωτερισμού, νίίί. 555 °·

νικητήρια, χ. 6ΐ2 υ.

Νιόβης, ίί. 380 Α.

νόησιν, νίϊ. 534 Α·

νοητός, νί. 509 ° ϊ ν'· 51 1 Α ■ τμΐμα

νοητού νί. 5ΐι Β; νοητών όντων μετά

άρχής νί. 511 ° ϊ νοητυν τόπον νίί.

5'7Β·

νόθος, νί. 496 Α ; ν>'· 535 &

νόμιμον, ίί. 359 Λ·

νόμισμα, ίίί. 4Γ7Α; νόμισμα £ύμβο\ον

Η. 37· Β

νομοθεσία, ίν. 427 Β ; νί. 5°2 ο.

νομοθετημάτων, ίν. 427 Β-

νομοθε'της, νί. 497 ϋ·

νομοθετητέαι, ν. 459 Ε·

νόμος, ίί. 380 ε ; ίί. 383 ε ; νίί. 532 Α, ο ;

χ. 604 Β-

νοούμενα, νί. 508 ο.

νοσημάτων, εττετείαν ίίί. 405 ε ', παιδαγω-

γϊκρ των νοσημάτων ίίί. 406 Α.

νοσοτροφία, ίίί. 407 β ; νί 49^ ε·

νοΰν, νί. 508 ο.

νύμφας, νίίί. 54*> ι>.

I ί

482 Ιηάεχ Ιο ΥοΙ. Ι.

νυμφίοις, νίίί. 546 ΰ.

£«ννκόν σπίρμα νί. 497 Β•

Ξ«'ρ£ου, ί. 336 Α.

ίυγ-, |υμ-, £υν-, νϊάι συ-γ-, συμ-, συν-.

£υρ«ΐν Ιπιχίίριΐν ί. 341 ε•

όγκου. η. 373 Β

6ό05, νπ. 532 Γ- ί μακροτίρα και π\(ίων

δοόί ίν. 435 °•

όδΰρίσθαι. ίίί. 387 Ε.

όδυρμοΰς, χ. 604 ο.

Όδυο-σίύϊ, ί. 334 Α ί χ• &2θ ε.

όθν<ΐον, ν. 47° Β•

οίκ«ϊο$, ϊν. 433 Ε ί 'ν• 443 Β ; ν• 463 °, Ε ;

ν. 47° Β ϊ οΐκίία βλάβη ί. 343 ε ί

οϊκίΐον ΐχοντοτ Ιν αΰτφ ίχ. 59° °•

οΐκήσαι, ν. 472 Ε•

οίκήσίΐβ, νίίί. 543 >>•

οΐκισταί πόλιω; ίί, 379 Α•

οίκοδομήσίσιν, ίϋ. 394 Λ-

οίκοδομική. ίν. 43^ υ•

οικονομίας, ΐϋ. 407 Β.

οικονόμοι, ίϋ. 4'7Α•

οινοχόος, ίίί. 39° Β ! νίίί. 562 ο.

οίομαι, ίίί. 395 ' ' ί °'01' 7' συ" ί- 33^ Ε.

οιόν τ€ κα\ οθίν γ^γονί ίί. 358 Ε•

οϊστράν, ίχ. 573 Ε•

οίστρου, ίχ. 577 Ε-

ολιγαρχία, νίίί. 544 ε; νίίί. 55Ο0; νίίί.

551 Β.

ολιγαρχικοί, νίίί. 545 Α; νίίί. 551 Ε!

νίίί. 553 Α, ε; νίίί. 565 Β, ε; ϊχ•

580 Β ; μίταβοΚψ ^-ολιγαρχικής νίίί.

559 Ε•

όλκό$, νπ. 521 ώ ; νίί. 524 Ε ; νίί. 527 Β-

5λο5, ν. 462 β ; νί. 486 α ; νί. 491 ε ; '•"

ολφ κινδυνίύοντα ίν. 424 ε ', Ολψ και

ναντί ν. 469 ο.

όλυμπιονΐκαι, ν. 465 ι>•

όμαδον, ίί. 364 Ε.

Όμηριδών, χ. 599 Ε•

"Ομηρος, ί. 334 Λ ; ίί. 363 Β ; ". 379 ε ;

ίί. 3^3 Α : >'>• 3^9 Ε ; >>'• 39'α; ίίί.

393 °ϊ '■'■ 4°4 α ί 'ν• 44' Β> °; νίί.

5ΐ6ϋ; νίίί. 545°; χ• 595 β; χ•

599 € ί χ• 6οο Α ί χ• 6°5 ε \ Όμηρου

Ιπαινίταΐί χ. 6ο6 Ε.

όμμα, νί. 508 Β.

όμοδοξία, ίν. 433 °•

όμοιοπαθή, ίίί. 409 Β.

όμοιότης, ίί. 369 Α; νίίί. 555 Α; >χ• 576 ε-

όμοίου. *του άΐΐ όμοιου ουσία ίχ. 585 ε.

όμοιούντων, νίίί. 546 Β•

έμοιώσίως, ν. 454 1}•

όμολογήματα, ν. 462 Ε.

όμονο-ητικής, νίίί. 554 Ε•

ομόνοια, ί. 35' Ώ ; ίν. 432 Α.

όμφαλοΰ, ίν. 427 ε.

όν, ν. 477 Α ί χ• 59^ Ε ! χ• 597 λ ; τό ό>

ν. 478 α ; νί. 49° Α ί ΤΨ "*τι νί. 484 ε ;

του οντοϊ εκάστου νί. 484 ε ; ίύοαιμο-

νίστατον του οντος νίί. 526 Ε.

όναρ, ίίί. 414 ° ί ν"'• 5^3 υ ί >χ• 574 Ε ;

ίχ. 576 Β.

όνίιροπολούντα, νίί. 534 °•

όν€ΐρώττουσι, νίί. 533 °•

όνομάζοι. νί. 493 ε*

όντως, νί. 49° Α • ννταχ μάλλον πληρού

ται ίχ. 585 ο.

όξυτάτην δρόμου άκμήν ν. 460 Ε.

οττόστος (Ιλήχιιν χ. 6ι8 α.

όιτοτίρως, ί. 348 ι:.

όρατοΰ, νί. 5°9 1>•

όργανον, ίχ. 582 Ό ; όργανον τι ψυχηϊ

νίί. 527 ο•

όρίγομαι, ίν. 439 Β ί ορίγσβαϊ του ναι

αίσθάνΐσθαι ίχ. 572 Α.

όρθότης, χ. 6οι ϋ.

όρμήν, κατά την ναροΰααν ύρμην νί.

5°6ε.

ορμώ, ό \ύ•γοϊ ούτος ΐί/>μησ( ίί. 366 ϋ ;

^ιγ' αΰτυ ο ίστιν ικαστον υμμά' νίί.

532 Α.

όροϊ, ί. 33ΐ ο; ίν. 423 Β; νίίί. 546 Β ;

νίίί. 55 ' ε-

όρφανήν, νί. 495 °-

'Ορφίωί, ίί. 364 Ε ; χ• 62ολ.

όρώμ€να, νί . 508 ο.

όσμα$, ίχ. 584 Β.

οστράκου άν (ίη νιριατρυψή νίί. 521 ο.

όστρ«ίω, ίν. 42θ ο.

ουκ Ον, ν. 476 Ε

οϋκί'τι, ίί. 373 Α•

ουρανός, ίί. 377 Ε > ν'• 5°9 ° '< χ• 59^ ε ;

(ν ουραίοι ίσω$ ναράδΐΐ^μα ίχ. 59- Β'

Ιηάΐχ ίο ΥοΙ. Ι. 4»3

ουσία, ν. 479 € > νϊ• 5°9 Β • νπ• 523 Λ ϊ

νϋ. 524 ε ; νϋ.525Β; νϋ. 526 ε; νϋ.

534 Α : ΐκί'ινψ της ουσίας της ά(ι ονσψ

νί. 485 Β ϊ *τοΰ άίϊ ομοίου ουσία ίχ.

585 ο-

όφεώδες, λεοΐ'τώοε'ϊ Τ€ κα! 6</>ίά•δίϊ IX.

59θΒ.

όφθαλμίαν, χ. 609 Λ.

°χή°"««, ν. 45» ε•

όψις, νϋ. 523 Ε : τϊ' όψκν! και τοί ορα

τού νί. 507 ο ; μέγα Ζ1^ *α* 'Η'^ *α*

σμικρόν ίώρα νϋ. 524 ε.

όψου, ίί. 3730-

παγίως, ίν. 434 Β > ν• 479°-

πάθος, νϋ. 5•4Α ; νϋ. 539 Α•

παθήματα, νί. 511 ο.

Παιανιέα, ί. 328 Β.

παιδαγωγεϊν, χ. 6οο Ε.

παιδαγωγίας, νί. 491 Ε•

παιδαγωγό:, ίϋ. 39° Ε Ί '■'• 397 Β ; ν•

467 ώ; νϋϊ. 563 λ.

παιδεία, ϋ. 376 Ε ; ίν. 423 Ε ; Ϊν. 425 Β ;

ίν. 429 ο ; νϋ. 518 β ; νϋ. 539 Β ί ν"'-

543 Α ! παιδεία ο τοιοΟτοϊ ττροσίσχηκίν

νίϋ. 554 Β•

παίδευσις, ίν. 424 Α.

παίδια, ίίί. 39^ Ε • χ• 6θ2 "■

παιδογονίαν, νί, 502 ϋ.

παιδοποιία, ίν. 423 Ε ; ν. 449 ° > ν•

459 α.

παιδοτρίβην, ϋί. 389 ο.

παιδοτροφία, ν. 465 ο.

παί£ω, ίν. 422 Ε ; το των παιζόντων ίχ.

573 ε-

παλαιστής, νίϋ. 544 Β•

Παλαμήδης, νϋ. 522 Ω.

παμπόνηρους, νί. 487 θ•

Παμφυλίας, χ. 6150.

παναρμονίου, ίίί. 399 °•

Πάνδαρος, ίί. 379 Ε•

πανδοκεϊ, κακίας νανδοκΐΐ τε κάί τροψίΐ

ίχ. 580 Λ.

παντελείς, ίίί. 1 1 } Β.

παντοδαπόν γίγνεσθαι ίίί. 398 Α.

παντοπώλιον, νίίί. 557 °•

παρά, ί. 337°• παρά δόζαν ί. 34^ Α ;

ιτσρά γε τί)ν σαυτοΰ δόζαν ί. 35° Ε '<

Ι ί

τταρ' ϊκαστον τα Ιρωτημα νί. 487 Β ;

ναρά ττ)ν τούτων τταιδίίαν νί. 492 Ε ί

α*δρ«? ήμΐτιροί (Ισι *ιταρ' οΰδίν νίϋ.

556 Ε ; τιάρα τό άλ-γίΐνυν ήδύ ίχ. 584 Α.

παράγουσιν, νίίί. 55° Ε•

παράδειγμα, ίίί. 409 Β, Ο, ο ; ν. 472 ο ;

νί. 4840: νί. 5°<>Ε; ν''• 54° Α; ν"'•

557 Ε ί ν'''• 559 Α ; νίίί. 561 Ε ; ί*•

592 β; χ. 617 β.

παραιρεσεΐδ, ουσίας ίχ. 573 Ε•

παρακαλοΰντα, νίί. 523 Β.

παρακαλΰπτω, ίν. 44° Α; νί. 5°3 Α•

παρακαταθήκην, ίν. 442 Ε.

παρακινδυνευτικως, νί. 497 Ε•

παρακινώ, νίί. 54° Α; ίχ. 59 ' Ε•

παραλλάττειν, νίί. 53° Β.

παραμυθεΐ, εν μι ν. 45 ' Γ•

παραμυθία, ν. 45° °•

παρανομίαν, ίχ. 572 Ε.

παραπλεΐαι, ίίί. 39° Λ

παρασκευή, νί. 495 Α•

παρατείνειν, νίί. 527 Α.

πάρεργον, ίί. 37° ε ; ϋ. 374 °•

παρέχω, ίίί. 41 1 Α ; ίν. 421 ϋ ; ίν. 443 Β•

παρίεμαι, ί. 34 ' Β.

παριοΰσαν, νίί. 515 Β•

παρρησιάζεσθαι, νίίί. 567 Β.

παρρησίας, νίίί. 557 Β•

παρωσάμενος, ν. 47 Γ α•

Πάτροκλος, ίίί. 388 ο ; ίίί. 391 Β > "'•

406 α.

πατρός, άνεπιστημοσύνην τροφής ττατρός

νίίί. 560 Β.

παΰσαι, $ τε μτ) ιτανσαι ζωντα δυνατή

νίίί. 559 Β.

πάχος «αϊ λίατοτητα νίί. 523 Ε-

πείνα, ίχ. 585 Α.

Πειρίθους, ίίί. 391 °•

Πελοπιδων, ίί. 380 Α.

πέμματα, ίί. 373 Α•

πεμπάδι συζυ-μίς νίίί. 54*> ε.

πενήτων, νίίί. 55 ' °•

πενιχράν καϊ ανληστον ίχ. 578 α.

πεντηκοντουτών, νίί. 54° Α•

πεπαιδευμένος, νίίί. 549 Λ•

πεπεινηκός τοΰ δακρΰσαι χ. 6ο6 λ.

πέπηγεν, νίί. 53° Ό ! χ• ^°5 Α•

περαίνωμεν, ί. 34^ Α•

2

4§4 Ιηάβχ Ιο ΥοΙ. Ι.

Περδίκκον, ί. 336 Α.

περί, ϋΐ. 387 Β ; λύγων πίρι οριζομίνοις

ίϋ. 392Λ-

περιαγειρόμενοι, χ. 621 Ό.

περιαγ^γής, νϋ. 5Ι8£>•

Περιάνδρου, ί. 336 Λ.

περιμαχήτους, ίχ. 586 ε ί πιριμάχητον

γαρ το άρχιιν γιγνύμινον νϋ. 521 Α.

περινοσ-τεϊ ωσιπρ ήρας νϋί. 558 Λ•

ττεριόδου θνητού γίνονς Χ. 617 Ε>.

περιτρο-ιταί, νίίί. 546 Α.

περιττόν, νί. 51° ε•

περιφερόμενοι, ν. 45^ Β

περιφορά, νϋί. 54^ α ; χ. 6ι6 ο ; Ιν

πίρφορ§ ον ήδη νϋ. 528 Α.

περιωδυνία, ίχ. 583 ■>■

πεττεύειν, νί. 487 Β.

πεττευτικός, ί. 333 η '> >>■ 374 ε

πηκτίδων, ίϋ. 399 °•

Πηλεωί, ίϋ. 39 ' °•

πίβηκον, ίχ. 59° Β Ι πίθηκον ϊιδυομΐνην

χ. 62ο ο.

πιλίδια, ϋϊ. 406 η.

πίνακα, νί. 501 λ.

Πίνδαρος, ί. 331 Α Ι " 3^5 Β ί '"•

408 Β.

ττίστίϊ, νί. 5ΐ ι Ε ; νϋ. 534 Λ

Πιττακον, ί. 335 Ε-

πλαγίου, εκ χ. 598 λ.

πλανητόν, μίταζν ν. 479 Ι)-

πλανώμενος, νί. 484 Β ; νί. 485 Β•

πλάττω, ίί. 377 Β- ° ! >'•■ 4>4Ι>> '■'•

415 Λ ; νί. 5°° ° ί α πλάττοοσί τι κ •ί

γράψονσι νί 5ΙΟΕ•

πλεοναχη, ν. 477 Λ.

πλεονε|ίαν, ίί. 359 °•

πλεως, λήθης ων πλίως νί. 486 ο.

πληγέντος, χ. 604 ο.

πλήθος, νί. 494 Λ > ν'• 5°° Α ί ν"'•

55ΐ ι>; νίίί. 558ε; ίχ. 578 ι> ; ώ*

πλήθα ίίί. 389 !> ϊ τύν υγκον τον πλή

θους ίχ. 591 ϋ•

πλήκτρω τε πληγών γιγνομίνων νϋ.

53ΐ Β.

πλήρωμα, ίί. 37 1 Ε•

πλήρ ϋθ~ις, ίχ. 585 Β.

πλησμονήν τιμής ίχ. 586 ϋ.

πλοϋο-ιος, ίίί. 407 α; νίίί. 551 η ί τ?

οντι πλούσιοι νϋ. 521 Α ; πλούσια!» δι τ)

πινομίνην ίχ. 577 Ε-

πλούτος, ίν. 421 ° » πλούτοι» άριτή δι•

*στηκ(ν\\\\. 55ΟΕ ί πλοντοις κλι πενία/*

χ. 6ι8 Β.

πλωΐ£οντ' άλιϊοντ' ίϋ. 388λ.

πνίγει, ίν. 422 ο.

ποιήσεως, χ. 595 Α.

ποιητής, ίίί. 392 Λ ! χ• 59° η '• χ• 597 ° '•

χ. 6οι Ό, Ε ; ποιητής μϊν άρα ψινδής

ίί . 382 ϋ

ποιητικοί, ίϋ. 393 Ο•

ποικιλία, ίϋ. 401 Λ ϊ ποικιλία*; και άνο~

μοιύτητός τί και διαφοράς γΐμίιν χ.

6ιι Β.

ποικίλματα, νϋ. 529Β-

ποιμαίνειν, ΐ. 345 ε•

ποιου τιρόί ίν. 438 Β.

ποιώ, ϋ. 365 Α ; ίίί. 393 Β > ■'■• 4ι*> Β '<

ν. 469 Β ; ν 475 Α ί ν'• 494 ° ; ν'•

498 α ; νί. 503 ο ; νίί. 538 ε. Ε ; *•

6090; ποι*ΐ[ν~\ ί 352Α> ποιονμίνας

χρηστάς ίχ. 573 Β ; τάϊ δικαία; ποιου-

μίιας ίχ. 574 °

Πολέμαρχος, ί. 328 Β ; ν. 449 Β

πόλεμος, ϋ. 372ε; '>-373Ε; ν• 4°° Λ'•

ν. 47° Β.

πόλις, ϋ. 369 Β ; ίν. 434 Ε Ί *ύλιις . . .

αλλ' ού πύλις ίν. 422 Ε.

πολιτεία, ίν. 424 Λί 'ν•445(:Ι ν''•54ΟΓ>:

νϋ. 541 Α; νίϋ. 544 α; νίίί. 545 ι> ;

καλλίστη αΰττ^ των πολιτειών νίϋ.

557°; τήν ίναντψ πολιτιίαν'ιχ.5<)ΐ ε;

πολιτίίαν ίδια εκάστου τί) ψνχγ χ. 605 Β.

πολιτικήν, ίν. 43° ε; πολιτικά ίθίλήσιι

νράττίιν ίχ. 592 Α•

πολιχνίον, ίί. 37° °•

πολλαπλασιοΰο*ιν. νίί. 525 Ε•

πολλού δει, ίί. 378 € ; πολλοί καΙ διήσο-

μιν ίίί. 395 Ε • πολλοί πολλάν ανδρών

βΐλτ'ιους είϊ πολλά ν. 455 β ί πολλά

καλά νί. 5°7 Β ; πολλοίς πολλά, και

δοκίΐ ίχ. 57° € ΐ πολλάν θανάτων ήσαν

αίτιοι χ. 6ΐ5 Β.

πολναρμόνια, ίίί. 399 ''•

πολυειδης είτε μονοηδης χ. 6ΐ2 Α.

πολυειδίαν, ίχ. 580 Ε.

τ, ολ 'ΐκεφάλου, ίχ. 588 ε.

Ιηάβχ Ιο

πολυπραγμονίΐν, IV. 433 Α ! 'ν· 443 0·

πολυπραγμοο-ΰνη, ίν. 434 Β ί *ν· 444 Β·

πολύχορδα, ίϋ. 399 : '■

πολυχορδίας, ϋί. 399°·

πομπής, ώς άπο τής ΐ. 337 ε·

πονηρία, ί. 342 Α ; 4°9 Ε Ί Χ· 6°9 ° Ί

άκρατον πονηρ'ιαν νί 49 1 Ε·

ποπάνων, ν. 455 °·

πορείαν, χ. 619 ε; πορίίαν χιλιίτη χ.

6ΐ5 Α.

πόρρω, ί. 343 ε·

Ποσειδώνος, ϋί. 391 ε·

πότ<ρος, ίν. 439 Ε ; ν'· 499 ς '< ποτέρας

. . . πότΐρον ί. 347 Ε·

Πουλνδάμας, ί. 338 ε·

πραγματεία, νΐϊ 53' °; νϋ. 533 ε·

Πράμνειον, ϋί. 4°5 Ε-

πρά|ις, ίν. 433 Ε ; ίν· 443 Ε \ ν· 473 Α-

πραότης ίν'ιων ταιν δικασθίντων νίϋ. 558 Α·

ιτράττω, ί. 353 ° ί ν- 453 Β ί άλλα

πρακτίον ν. 457 Λ » τ<* Ιαυτοΰ πράττίιν

ίχ. 586 Ε.

πρεσβυτίροις -γι-ινομίνοις ίί. 378 °·

πρόβλημα, νίί. 53° 0 '· ν'ϋ. 531 ε·

Πρόδικος, χ. 6οθ(Γ.

προεστός, νίίί. 564 η.

προησθήσεις, ίχ. 584 ο.

πρόθυρα μεν και σχήμα ίί. 365 ε.

προθώμεθα, χ. 603 Ο.

προκολακεύοντες, νί. 494 ε·

προκρίτων, νίί. 537 η·

προλνπήσεις, ίχ. 584 ε.

προμήκη, νίίί. 54^ °·

προοίμιον, ίί. 357 Α ί >ν· 432 Ε ; νίί.

531 ρ ; νϋ. 533 *>·

προπαιδ<ία$, νίί. 53<> '>·

προς όριτήν ϋ. 378 Ε ; προς τήν αυτήν

ίϋ. 397 Β' νρνς ίζω Ιχθροίς νίϋ.

566 Ε ; πρύς τ£> καθ' ήμίραν άνα·)κά-

ζωνται είναι νίϋ. 567 Α ; προς το άλυ-

πον οΰτω Χΰτιην άψορωντες ίχ. 585 Α.

προσάγεσθαι, ίν. 437 Β·

προσάπταν, ίν. 420 Ρ.

προσεχειν, νίί. 521 β.

προσήγορα και βητά νίϋ. 54^0.

προσήκων, το προσήκον ίκάστψ ί. 333 € !

προσήκοντα ·γε, ί' ^γώ, βίοις άριθμυν

ίχ. 588 α.

ΥοΙ. I. 485

προσθεΐναι τω δικαίψ ή ώς τα πρώτον

έ\έ·γομεν ί. 335 Α.

προστάσεως ίχ. 577 Α·

προστάτης, νίϋ. 566 Ό ; ίχ. 572 Ε ! ·*■

573 Β·

προστατήσετον, ίν. 443 *·

προστατικής, εκ προστατικής βίζης νίϋ.

565 0·

προστήσασθαι, χ. 599 Β·

προσχημάτων μεατήν νί. 495 ε·

προσωδίας. ίϋ· 399 Λ·

προφαινομίνω, νίϋ. 545 Β·

προψάσιιι, ν. 474 Ε-

Πρωταγόρας, χ. 6οοο.

Πρωτίως, ίί. 381 κ

πρώτος δ' ό Κα\ών χ. 617 Ε; πρώτη λα-

χοϋσα χ. 620 ο.

πτεροΰν, ν. 467 Ό.

πτηνούς κηφήνας νίίί. 552 &

πτωχός, νίίί. 552 °Ί νίϋ· 55^Λ·

Πυθαγόρας, χ. 6οο Β.

Πυθαγόρειοι, νίί. 53° Β \ Πυθα-γόρειον

τρόπον χ. 6οο β.

Πυθία, ν. 461 Ε ; νίί. 54° ε·

πυκνώματα, νίί. 53Γ Α·

πυρ δούλων δίσποτίίας νίϋ. 569 ε.

πυρείων, ίν. 435 Λ·

πυρ«τοϋ, χ. 6ιο Β.

ραδιον. ί. 348 Ε ; οΰ ♦πάΐ'ΤοΛ' (,αστον δι-

(Κθίΐν νί. 497 Ό·

ραδίως, ν. 475 Ε-

^αστωνη, ν. $£ο Ό ; βαστάνης τ< μετα

στροφής νίί. 535 ε·

ραψωδοί, ίϋ 395 Λ-

^<πω, νί. 485 ο '. νίϋ. 544 Ε ; τουναντίον

βίποντ* νίϋ. 55° Ε·

γευμάτων τί και πνευμάτων ίιί. 405 υ·

ρήματι, τψ ί. 34° °·

^ητών πεμπάδος νίίί. 54^ ε.

ροπής, μικράς ρΌπής (ζωθίν νίίί. 556 Ε.

ρ1 ιίντίς, οί αν ται'τρ τνχωσι βυίντες νί.

495 Β-

όυθμός, ίϋ. 397 Β ; "'· 398 Β ; »' 399 Ε ;

χ. 6οι Β.

σΰμματος, ίν. 43° Β·

^υσοί, ν. *53 Β.

486 Ιηάεχ ίο ΥοΙ. Ι.

σαπράτης, χ. 609 Ε.

σαρδόνιον, ί. 337 Λ•

σάρκας άλλοτρία$ νίϋ. 556 Β •

Σαρπηδόνα, ίϋ. 388 α

σαφήνίΐα, ν. 478 ε; νί. 5" ■ ΐ νΐΐ. 524 ° >

σαφηνιία καϊ άσαφΐία νί. 509 ° » *ρο*

την ΐζιν σαφηνιία νϋ. 533 Ε•

Σίΐρήνα, χ. 617 Β.

Σίλήνης. ϋ. 364 Ε.

σηκόν, ν. 460 ε.

σημίΐα π(ριάψαντας χ. 614 ε.

σηπίδόνα, χ. 609 Α.

σίδηρον, ϋί. 4τ5 Λ-

σιδηροϊς κίρααι ίχ. 586 Β.

Σικελία, χ. 599 '-•

Σικ<λ<κήν ποικιΧίαν όψου ίϋ. 404 β.

σιμοί, ν. 474 °•

Σιμωνίδη;, ί. 331 π ! ■■ 333 "■

σκαιότητι, ϋί. 4" Ε.

σκίμμα, ίν. 435 ε; 'ν• 445 Λ•

σκ«υαστ05. νί. 510 Α; νϋ. 5Ι5€-

σκίΟη, ίί. 381 α ; χ. 596 ε.

σκιά, ϋί. 3860; νϋ. 5Γ5Α; πιρι τών

τον δικαίου σκιών ή άγιλμάτων αιν αί

σκιαί νϋ. 5 ' 7 Β•

σκιαγραφία, ϋ. 365 ε ; χ. 6ο2 "■

σκιαγραφώ, νϋ. 523 Β ! '"• 583 Β ; ίχ.

586 Β.

σκιαμαχούντων, νίί. 520 ε.

σκιατροφίω, νϋί. 556 °•

σκληρότητος, ίϋ. 410 "•

σκοπός, ν. 45^ Ε ; νϋ. 5'9ε

σκότους *αν άνάπ\(&κ νίί. 516 Ε.

Σκυθικήν, ίν. 435 Ε•

Σκύθου, χ. 6οο Λ.

σκΰλακας, νίί. 537 Α•

σκυλάκια, νίί. 539 ''■•

σκυλ*ΰ«ιν, ν. 469 ε.

Σκύλλης, ίχ. 588 ε.

σκυτίϋς, χ. 631 ε.

σκυτικάς, ίί. 374 Β ; τι; σκυτική ιταιδιυ-

θίνταϊ ν. 45*> °•

σκυτοτομία», χ. 6ο ι Λ.

σκυτοτομική, ί. 333 Λ-

σκώμματα, ν. 453 Β•

σμήνος, ίχ. 574 η•

σμικρολογία, νί. 486 α ; νϋί 558 Β.

σμινΟην, ϋ. 37° °•

Σόλων, νίί. 536ε; χ. 599 Ε•

σοφία, ίν. 4 -ί> Β.

σοφίσματα, προσήκοντα άκοΰσαι αιηρίσ-

ματα νί. 496 Λ.

σοφιστής, νί. 492 Α ; Χ• 596 Ο•

Σοφοκλίϊ. ί. 329 Β.

σοφός, ί. 35° Β ; σοφοί τιραννοί ιϊσι ιών

σοφών συνουσία νϋί. 568 Β.

σιταργώσι, ν. 460 ε.

Σπ<ρχ<ιοΰ, ίϋ. 39 ' "•

σττηλαιον, νίί. 514 Λ-

σπηλαιωδ€ΐ, νϋ. 5]4 Λ-

σττονδής, χ. 604 ε.

στασιά^€ΐ, (σώμα αΰτυ αντψ) νίϋ.

556 ε.

στάσιμους, νίί. 539 °•

στάσις, ί. 351 η ί 'ν• 44° Ε ; ίν. 444 Α :

ν. 465 α ; ν. 47° β ; νίϋ. 545 ° ! ν»'•

560 α; όπαη Κή πρώτον στάσιϊ ίμπ<σ*

νϋί. 545 °•

στίγίΐν, ίϋ. 415 Ε•

στ«ρ€Ος, ί. 348 Ε ; νϋ. 528 λ.

Στησίχορος, ίχ. 586 ε.

στόμιον, χ. 615 ο, Ε.

στραγγίυομίνω, ν. 473 Λ•

στρατ€ΐας, ίϋ. 407 Β.

στρατηγίας, χ. 6οι η.

στρατιωτικός, ίϋ. 415 Ε•

στρατοπ€δ€υσασθαι, ίϋ. 4Ι5η-

στρατοπ«δ«ύσ€ΐ5, νίί. 526 ϋ.

στρίβλώσονται καϊ ΐκκαυθήσονται χ.

613Ε.

στρόβιλοι, ίν. 436 θ•

Στύγας, ίίί. 387 β.

συβωτών, ίί. 373 °•

συγγινίΐς, τοί κηφήνος νίϋ. 554 ι>•

συγγνώμη, νίϋ. 558 Α.

συγκαταστησάντων, νϋί. 567 Β•

συγκ€κλασμίνοι, νί. 495 Ε-

συγκλύδων, νίίί. 569 Α.

συί(ϋ£€ων, νί. 5°8 Α.

συκοφάντη;, ί. 31°"; νίίί. 553 Β.

συκοφαντοΰσι, ίχ. 575 Β.

συλλογίζομαι, νίί. 516 β; νίί. 517 Β•

συλλογισδη, νίί 531 °•

συλλυιτήσ«ται, ν. 462 Ε•

σνμβόλαιον, ί. 333 Λ ; ίν. 424 ο ί ίν.

443 ε; νίίί. 554 ε; ν>''• 556 Λ.

Ιηάβχ Ιο Υοί. I. 487

σύμβολον, π. 37 1 Β-

συμμίμυκώς. νϋ. 5-9 Β·

συμττοδίσανταβ, νί. 488 ο.

συμφί'ρον, ί. 33° ° ; '■ 339 Α·

συμφνλακαξ, V. 463 Β.

συμφωνία, ίν. 433 Α ί ν" 531 Α·

συναγαγίΐν, νϊ. 488 λ.

σννδίσμος. νϋ. 52° Λ » χ* 6ΐ6 0.

(τννδίσμωτων, νϋ. $ι6θ.

συνίβιβάζομΐν, διαστησάμ^νοι νί. 5°4 Λ·

<τυν€Ϊχ€ν, ίν. 44° Ε-

συν«ρ|αντοβ, ν. 461 Β.

συν«ρ£€ως, ν. 460 Α.

συνήθίΐα, χ. 620α; συνηθίίας ϋη, σΓμαι,

δ^οίτ' ό,ν νϋ. 516 α.

συνησθήσ«ται, ν. 462 Ε.

συνθ€ατήβ, νϋ. 523 Α.

<τνν0€τα, ϋ. 381 Α.

σΰνθίτόν τί €/< πολλών χ. 6ιι Β.

συνθήκας αυτών ϋ. 359 Α·

συνιών, ί. 3-9 Λ ! ν*· 493 °·

συνοικία, ϋ. 369 0·

σΰνοικος $ ϋ. 367 Α-

συνοπτικός, δ μ\ν ·γάρ συνοπτικός διαλ(κ-

τικός νϋ. 537 °·

σΰνοψιν οΙκίιότητος άλλ);λοη' των μαθη

μάτων νϋ. 537 °·

συντ£ταμ€ν(ι»ς, νί. 499 Α*

συντονολυδιστί, ίϋ. 398 ε.

συντόνως ζώντι χ. 619 Β.

Συρακοσίαν τράπίζαν ίίί. ;ο \ ο.

σϋριγ£( ίίί. 399 °·

συσσίτια, ίϋ. 4*6 ε; ν. 458 ^ ; νίϋ.

547

σΰστασις, ν. 457 Ε ί νΐΗ· 54° Α.

συχνόβ, ϋ. 37° °; "-37* Α; >>■ 37^ τ> ;

ν. 459 εί ν'· 5°9€* νϊ. 51* ε; ν»·

539 Β ! ν*ϊσαΛ συχνής πάθους ίϋ.

414^-

σφαδασμών, ι χ. 579 Ε·

σφίνδόνην. ϋ. 359 Ε·

σφόνδυλον, χ. 6ι6 ο.

σχίσιν, ν. 452 ε·

σχήμα. ν. 47° Βϊ νί. 510€·

σχηματισμού, νί. 494 °·

°"χολ£, »ί· 388 ν.

σωτήρας, ν. 463 Α.

σωτηρίαν, ίν. 439 °·

σωφρονιοΰσιν, ν. 47 1 Α·

σωφροσύνη, ίίί. 389 »ϊ ίν. 43° ° ί >ν·

44» Β·

σώφρων, νί. 485 Β.

ταμκϊον, ίϋ. 416 ό ; νϋί. 55° Ι>·

ταμιευομί'νην. νί. 5°8 Β.

Τόρταρον, χ. 6ι6 α.

ταφής, ν. 465 Ε·

τάχα μάλλον φησ*ις χ. 59^ Ο.

τάχος, τύ ον τάχος νίί. 529

τ«γγ«σθαι, π. 361 α

τ€Ϊνοντα, νί. 499 Α ϊ Ύων *,Γ* -πάντα τει

νόντων νϋ. 522 Β.

τίΐχίον, υπο ταχίον άποστάς νί. 49^ Ο-

τίκτων, χ. 597 Β·

τίλ€σι, μιγάλοισι νϋί. 560 Ε.

τίμνουσιν,'Τδραν ίν. 426 Ε.

τ€Τ€ύτακ«, νίί. 521 Ε.

τ«τρανωνί£«ιν, νίί. 527 Α·

τ€τραγιίνου, νί. 510 Γ)·

τίτράττηχυς, ίν. 426 η.

τ^χνη, ί. 342 Α ! νίί. 533 Β; 10 ϊ υΐί^ ^* των

τεχνών τ« και δημιουργιών νί. 495 ° !

των τΐχνών καλουμίνων νί. 511 €ί

τίχναι βάναυσοι νίί. 522 Β.

τ«χνίον, νί. 495 °·

τβχνυδρίων, ν. 475 κ-

τιάρας, νϋί. 553 ε·

τιθασ«ΰων, ίχ. 589 β.

τιμαρχία, νϋί. 545 Β ; νϋί. 55° °·

τιμή, ϋ. 371 Ε ! 39° Ε ί τ1Μ°ί Μ *α'

ίπαινοι νϋ. 516 ο.

τίμημα, νϋί. 551 Β ; απύ τιμημάτων νίϋ.

55οο.

τιμιωτβρου, οΰτ( τιμιωτίρου οΰτ* άτιμο-

τίρου μίρους νί. 485 β.

τιμοκρατία, νίϋ. 545 °*

τνμοκρατικόδ, νϋί. 549 π ; ίχ. 58ο β.

τιμωρήματα, ϋ. 363 Ε.

τίτβη, ί. 343 Α ί ν· 4°ο ϋ.

τμηθίΐσιν, \τ. 5'°

τμήσ<ως, ν. 47° Λ·

τοιχωρυχοΰσι, ίχ. 575 Β*

τόκος, κίβδηλον άποοΊοΌυς τον λόγί^ τον

τόκου \π. 507 α ; τόκους πολλαπλασίους

νϋί. 555 Ε·

τομή. ίϋ. 4θ6 ρ ; νί 51© Β·

488 Ιηάεχ Ιο Υοί. Ι.

τοξότου, ίν. 439 Β•

τοσαύτην, π. 369 °•

τοτί καί, ί. 35° °•

τουτοισί, ί. 33° Β•

τραγίλάφου5, νί. 488 Α.

τραγήματα, ίί. 372 Ο•

τραγικής, γυμνυς αν ΰφθιίη ιής τραγικής

σκιυής ίχ. 577 Β•

τραγικών, νίίί. 545 Ε-

τραγωδία, ίίί. 394 Β> ° ! '"• 395 Α ί ν"'•

568α.

τραγωδιοποιόϊ, ίϋ. 4°8 Β ; χ. 597 Ε•

τραγωδοϊβ, ίϋ. 395 Α-

τραχύ, ν. 452 ε.

τρίφω, νίί. 533 Β ; τρίφ"ν τ{ καί αυ[αν

μίγαν νίίί. 5^5 ε.

τριακοντοντας, νίί. 539 Α•

τριβί, χρόνου νί. 493 Β•

τριγώνων, ίίί. 399 ε•

τρικυμίας, ν. 472 Α.

τρίτος, απύ τοΟ ολιγαρχικοί) τρίτος νου

ο τύραννος ίχ. 587 ε > τρίτω ιϊΒώλφ

ίΙ>ί(1. ; τρίτου άρα -γεννήματος χ. 597 Ε '.

τρίτος τις άττό βασιλίως \\>\ύ. ; τρίτος

άϊτι) τής άληθιίας χ. 599 Β•

τριτταί και ήίοναί ίχ. 580 ο ; τριττά

άττίχοι>τα του ΰντος χ. 599 Λ•

τριττυαρχοΰσι, ν. 475 Α•

Τροία, ίίί. 393 Ε ί '»■ 4°5 Ε•

τροχαΐον, ίίί. 4°° Β•

τροχιλϊων, ίίί. 397 Α•

τρυφών, ίί. 372 Ε ! ν•''• 55^ Β.

τνιτος, ϋ. 377 ε ; »■ 383 ε ί >»• 398 Β ί

ίϋ. 4°2ο; ίίί. 403 Ε; ίϋ. 4Ι3Β; 'ν•

443 ε » ν'ί• 491 ε » τύποι ΐίΐρϊ βιολογίας

ίί. 379 Λ > &* ^" τύπψ ί'ί. 4Χ4 Α•

τυραννικοί, νίίί. 545 Α ! >χ• 575 ϋ ! 'χ•

580 Β ; τυραννικήν ψυχήν νίίί. 545 €Ί

τυραννικών αίτημα νίίί. 566 Β ; τυραν

νικός ίνήρ ίχ. 57 ' Α ί τυραννικός δί, ήν

ο' «γώ, ω δαιμύνκ, άνήρ ίχ. 573 ° !

τυραννική φύσις ίχ. 57^ Α Ί τυραννικοί

ί-πιθυμίαι ίχ. 587 λ.

τυραννίς, ί. 338 Ε ; ί- 344 Α ! νϊϊί. 562 Α ;

νίίί. 5^3 Ε! χ• 6ι8α ; χ. 619 β.

τύραννος, νίίί. 562 Α ; ίχ. 575 ε ; '" τή

ψυχή τύραννον ίχ. 575 Β ί ^σΨ α»/δϊσ-

τ(ρον ζΐι τύραννος βασιλίοις ίχ. 587 β.

τυφλός, νί. 484 ε; νίί. 518 ο ; ων αϊ

βίλτισται τυψλαί νί. 5°6ε; τυφλών

διαφίρΐιν ύΐύν ορθώς πορίυομίνων

ΐ\>ίά. ; τυφλυν ήγίρ,ονα τοΰ χορού νίίί.

554 Β-

τΰχην τϊ καί δαίμονας χ. 619 ε.

τωθαζόμενος, ν. 474 Α•

ΰβρ«ι, ίίί. 403 Α-

ΰγίϊΐα, ίίί. 404 Ε ί χ• 6ι8 Β-

ΰγιίς, νίί. 523 Β•

ϋγιώς φιλόσοφοι χ. 619 β.

ΰδροίΓοτών, νίίί. 561 ε.

ύθλους, ϊ. 33^ ο.

ϋμνου5 θίοϊς χ. 607 Λ.

υμνώ, ί. 329 Β ; ίί. 364 Α ! ■'• 372 Β ; ϋ-

383 Β ; ν. 463 ϋ ; νϊϊί. 549 Ε-

ΰπανασταο-ίΐς, ίν. 425 Β•

ϋιταρ, ν. 47^ ε, ο ; νίί. 533 ε ί 'χ• 574 Ε ί

ίχ. 576 Β.

ΰπάργυροξ, ίίί. 4'5ε.

ΰπαρκτίον, ν. 467 Ο.

ΰιτάτης, ίν. 443 °•

ΰ-π-ίθου, ί. 34^ Β•

ύπ«£αιρ<ΐν, νίίί. 567 Β•

ΰπ•ρβολής, δαιμόνιας νί. 5°9ε•

ύπϊρηφανίαν, ίίί. 391 ε•

ΰπίρορί£ουο-ι, νίίί. 560 Ρ.

ύπίριτλουτοι, νίίί. 552 Β ; [ύ«ρ]ιτλρίτοί

νίίί. 5^2 Β.

ΰιτ«'ρυθρον, χ. 6ι 7 Α.

ΰττηρίσίαν φιλοσοφία κτώμενους νί.

498 Β.

ΰττοαμουσότίρον, νίίί. 548 ε.

υποβολιμαίος τραφίίη νίί. 537 Ε•

ύιτογραφήν, νί. 5°4 °•

ΰττογράφω, νί. 501 Α ; νίίί. 548 ε•

ύποδ(σ€ΐ5, ίν. 425 Β•

ΰποζώματα, χ. 6ι ό ο.

ύπόβίσις, νί. 51° Β, ε ; νίί. 533 ε.

νιτοκατακλιν6μ€νοι, ί. 33° ' •

ΰπόκ€ΐμαι. ν. 478 Ε ; νί. 494 Β ! 'χ• 58 1 ε.

ΰποκ«κινηκώς, ίχ. 573 ε•

ύποκοριζόμ€νο5, ν. 474 Ε ! ν"'• 5^° Ε-

νποκριταί, ίίί. 395 Α•

ύπολαμβανω, ίν. 419 Α > 'ν• 434 ε; ν.

456 ο ; ν. φ6 Ό.

ύττολογιστίον, ί. 34τ °•

Ιηάβχ ίο Υοί. I. 489

υπόνοια, ίί. 378 η.

ΰΐΓθΐΓ«σόντ«ς, ίχ. 576 Λ.

ύττόχρυσ 15. ίίί. 4Ι5€·

ΰφαντικήν, ν. 455 0

ΰψηλολογουμίνας, νϋί. 545 Ε·

ΰψηλόφρων, νϋί. 55° Β·

νΐιν ττόλιν, ϋ. 372 15

φαλακρών, ν. 454 β·

φανός, ν. 478 ε ; ν. 479 ° ! ν''· 5>8 Α ί

του οντος τό" φανότατον νϋ 5·8 ο.

φαντασίας, ουτΐ κατά ϋ. 382 Ε.

φάντασμα, ίί. 382 α; νϋ. 5'6 Β ; χ.

598 Β ; (/>αντάσ/ιατα θιια νϋ. 532ε·

φαρμάκου, (V φαρμάκου εϊδει ίίί. 389 Β :

ν· 459 ·>·

φέγγη, νυκτερινά νί. 5°8<:.

φί.δωλός, νϋί. 548 Β ; νϋί 558 ε

φήμη. ίϋ. 415 Β '· ν· 463 »■

φθ«γγόμ«νος, νί. 5·5Λ, Β·

φθινόντων, νϋί. 546 Β.

φθόγγους, νϋ. 53· Λ.

φθόνος, ν. 476 Κ.

φθοράς, νί 49° Ε·

φιλαιτβχθημόνως, νί. 500 Β.

φιλ«λλην(ς, ν. 47° Ε·

φιληθήναι, ν. 468 Β

φιλήκοος, ν. 475 ·> ; νϋ. 535 " > νίϋ,

548 ε.

φιλογυμναστής, νϋί. 535 ° Ί ν'" 549 Λ·

φιλογυμναστική, ν. 456 Α.

φιλογυμναστώσιν, ν. 452 Β.

φιλόδοξους, ν. 480 Α.

φιλοθιάμ·<ιν, ν. 475 ° '< ν 479 Λ-

φιλάθηρος, νϋ. 535 " ί ν''·· 549 Λ·

φ λοίνο . ς. ν. 475 Α-

φιλομαθής, ϋ. ,','<> ι ίϋ. 411 " ; >ν·

435 Ε ί ν. 475 ε·

φιΧονί κ(ίν προς τύ εμϊ είναι τον άπηκρι-

νόμενον ί. 338 Λ

φιλον«ικίαι καΧ φιλοτιμ'ιαι νϋί. 548 ε.

φιλέν€ΐκον, νϋί. 545 Α

φιλοτταίσμ·*>ν, ν. 452 Ε-

φ.λόπολις, ν. 47° υ ; νί. 502 Ε.

φιλοπονία, νϋ. 535 °·

φιλοττραγμοσΰν .-|ν, νϋί. 549 ε«

φιλοσοφία, ν. 474 ε; ν>'· 536 ε ; χ. 6ι ι ε;

φιλοτοφ'α τε καϊ ποιητική χ. 607 Β.

φιλόσοφος, ϋ. 375 ε '· >'■ 376 Β ! '*■·

4ΐι ε ; ν. 456 λ; ν. 473 η ; ν·

475 Β·

φιλοτιμίας λιλωφηκυΐαν χ. 620 ο.

φιλότιμος, ί. 347 Β; ν. 475 α; νϋί.

545 Α ; ίχ. 58ι Β.

φιλοχρηματίας, ίϋ. 39· ε.

φιλοχρηματισταί, νϋί. 55' Λ

φιλοχρήματος, ίϋ. 39° °> Ε ! 'ν· 436 Α ;

ν. 469 φι\οχρήματον και φιλοκερδές

ίχ. 581 Α.

φλίγμα, νϋί. 564 Β.

φλβγμαίνουσαν νύλιν ίί. 373 Ε.

Φοίβου, ίί. 383 Β.

Φοινικικόν, ίίί. 414 ε·

Φοΐνι£, ίίί. 39° Ε 1 'ν· 436 Α.

φοιτηταί, νϋί. 563 α.

φορά, νϋ. 53° 01 εναρμόνιον φοράν νϋ.

53°θ·

φορτικός, IV. 442 Ε ; ίχ. 581 ο

φορτικώς, νϋ. 528 Ε.

φρόνησις, νί. 505 Β ; ίχ 582 Ε ; φρονή

σεων άξιοι* αληθινής Ιχόμενον νί.

496 Λ.

φρόνιμος, ί. 349 η-

φρυγιστί, ίίί. 399 Λ·

φυλακικός, ίίί. 4 ·2 ε ! ν. 456 Α ; νίίί.

546 ο

φύλα£, ίί. 367 Α ; ϋ. 374 ·> · "· 375 « ;

ίϋ. 403 Ε.

φυλάττω, ϊν. 442 Β ; φυλάξασθαι και λα-

β«» ί. 333 Ε·

φϋσας, ίίί. 405 "-

φύσις, ίί. 359 Βι °! >>■ 37° Β· £'· ···

375 α, Β ; 111.409°! ίϋ 4ΙΟΕ! >ν·

429 σ ; ν. 473 ° ! ν· 476 ·' ; νί. 5οι Β ;

νϋ. 515 ε; "ίί. 523Α; φ'σιν (χει ν.

473 Λ ί ίχ«ί φύσιν νί. 489 Β ; σμικρά

δε φύσις νί. 495 Β ; διαλεκτικής φύσεως

νΐί. 537 ε '· ή τΐί φύσει χ. 597 Β.

φυτ€υτόν, νί. 5·ΟΛ-

φυτόν, ίί. 380 ε ; νί. 49' " ; νϋί. 564 λ ;

χ. 596 ε.

φυτουργόν, χ. 597 °

Φ^κυλίδου, ίίί. 4°7 Λ·

φωνή, ν. 476 Β ; νάσας φωνάς άφ'ιετε ν.

475 Λ ; φωνάς δήεφ' οις *εκάστας εϊωθε

φθεΐΎεσθαι νί. 493 Β ; αχοί) καϊ φων$

49θ Ιηάεχ Ιο ΥοΙ. I.

νί. 5°7 € » καλάς ψωνάς και μπάλας

και αιθανάς μισβωσάμινοι νϋί. 5680.

φώϊ, νϊ. 5°7 Ε ! ν'· 5°8 * ; Ψ^ϊ ίί αϋτοΓϊ

πυρός νίί. 5'4 Β·

χαλαραί. ίϋ. 39& Ε·

χαλάσίΐ τί καί Αχίσα ίχ. 59° η·

χαλίπαίνίσθαι, ί. 337 Α·

χαλίπον του βίου ί. 328 Ε ; χαλϊϊτο* ουν

και (υγγίνίσθαι ιίσίν ί. 33° °·

χαλ€στραίου, ίν. 43° Λ-

χαλινών, χ. 6οι ο.

χαλκίύϊ, χ. 6οι ο.

χαρίίν, ίν. 426 Λ.

χαρίίντίζοιτο, ίν. 43^ 0·

Χαρμαντίδην, ί. 328 β

Χαρώνδαν, χ. 599 Ε·

χάσματα, χ. 614 ε.

χάσμης ίμπίπλανται νϊ. 503 ί>.

χίΐροτίχνιών, νϋί. 547 °·

Χίϊρωνι, ίϋ. 39· ε·

χθονίαν «αϊ τραχίΐαν χ. 619 Ε.

Χίμαιρα*, ίχ. 588 ε.

χολή, νϋί. 564 Β.

χορδή, ταΓϊ χορδαις πράγματα παρέχον

τας νίί. 531 Β '< κατηγορίας πίρι καΐ

Ιζαρνησιως και αλαζονείας χορδών νίί.

531 Β.

χορίίας, ίϋ. 4[2 Β.

χορόϊ, νί. 49° 0 ί 'χ 58° Β.

χρίία. ίί. 369^; ϋ. 372Α·

χριμίτί£οντα$, ίϋ. 396 Β.

χρίών τί ήΧίυθίρωσ* νϋί. 566 Ε.

χρηματιστικά*, ίϋ. 4'5 ε; νϋί. 559 ε;

χρηματιστικός ΐπιθυμίας ίχ. 572 ο.

χρησμωδίίξ. ίχ. 586 Β.

Χρύσηϊ, ίϋ. 392 Ε ; ίϋ. 393 "

χρυσός, ίϋ. 4·5 Α ί ν· 4^8 Ε

χρυσοχοήσοντας, ν. 45° Β·

| χρώματα, Χ. 6ο2 ο.

χρώς, ν. 476 Β ; νί. 5°8ε.

I χύδην, τά τί χύδην μαθήματα νίί. 537 °-

Ι χωλόν, νίί. 535 Β·

χώνης, ίϋ. 4ΐι Λ.

Ι χώρα, ϋ. 373 »·

ψί'κτης, ίχ. 589 °·

ψίύδομαι. ίί. 382 Ε ; ίϋ. 4Γ3Α; ψ(ύ6(σ-

θαί τί *α< ϊψιϋσθαι ίί. 382 Β.

ψίϋδοδ, ίί. 377 Α ί 382 Α ; ίϋ. 389 Β ί

τό . . ,τψ Ιντι ψίϊιδος ίί. 3820 ; το ίν

τοις λά-γοις ψ<ϋοΌς ίί. 382 ο ; τύ μίν

Ικονοιον ψΐϋδος νϋ. 535 Ε-

ψήφου, ν. 45° Α-

ψυχάριον, νίί 519Α·

ψυχή, ίίί. 387 Λ ί ^"χή «^'"λο·' "'■

386 η.

ΐί'δτ,β, ίίί. 398 ο.

ώδίνοντα, ίϋ. 407 Ο.

ώδίς, νί. 49° Β ! 'χ· 574 Α·

ώμολογήσθω, νί. 485 Α.

ώνηται βασιλίΐαι νϋί. 544 °·

«Ρτ> ν- 475 Α.

ω5, ίϋ. 39° Β ί ώ$ πομπής ί.

337 ε » &ς δή 701 ί'· 3^6 ο ; ώί οιύν τί

ίχ. 586 Ό.

ωσαύτως, ν. 479 Ε » κατά ταϋτά ωσαύτως

νί. 484 Β.

ώφίλιμοϊ, ί. 346 ε ; ίί. 379 Β ; ν. 457 Β ;

ν. 458 κ ; τύ ώφίλιμον ί. 336 ϋ.

εν υ υρ νοι.. ι.

ΡΚΙΝΤΕϋ Α Τ ΤΙΙΕ ΟΙ,λΚΕΝΟΟΝ ΡΚΕ55

ιιν ιιοκαοι: ιίΑκτ. ρκιντι-:κ το ΤΗΕ ί'Νΐνι:Η5ΐτγ

ΤΗΕ ΙΙΝίνΕΚδΙΤΥ ΙΙΒΚΑΚΥ

υΝΙΥΕΚδΙΤΥ ΟΡ ΟΑϋΡΟΚΝΙΑ, 5ΑΝΤΑ ΟΚυΖ

Το πβηβν/ ρΗοηβ, «Λ «9-2756

ΒοοΙο ποί Γ^ΜΠΗΚΙ ογ Γβπβν,βα ν,ΛΗιη 14 άαγ*

αίίβΓ α1^ α^β αΓβ δυ^βο» ίο Β.ΙΙ.η9.

Ν ^22*/^

, ΟίΙ 0 5 2003 ΒΕ(Π)

ν

■

/■'

Β

■ ■

*'