Beneduce2014 John Buridan’s Commentary on Pseudo-Albertus Magnus’ de Secretis Mulierum

download Beneduce2014 John Buridan’s Commentary on Pseudo-Albertus Magnus’ de Secretis Mulierum

of 12

Transcript of Beneduce2014 John Buridan’s Commentary on Pseudo-Albertus Magnus’ de Secretis Mulierum

  • 8/19/2019 Beneduce2014 John Buridan’s Commentary on Pseudo-Albertus Magnus’ de Secretis Mulierum

    1/26

     

     Bulletin de philosophie médiévale 56 (2014), 221-45. DOI: 10.1484/J.BPM.5.105351© 2015, Brepols Publishers, n.v. All rights reserved. 

     JOHN BURIDAN’S COMMENTARY ONPSEUDO-ALBERTUS MAGNUS’ DE SECRETIS MULIERUM * 

    I. Introduction

    The catalogues of works by John Buridan (†ca. 1361) include a commen-tary on pseudo-Albertus Magnus’  De secretis mulierum.1 The same com-mentary is also attributed to Buridan in more general studies dedicated todifferent aspects of (later) medieval natural philosophy as well as in cata-logues of manuscripts and repertories of incipits of medieval scientific writ-

    ings.2 In most cases, a unique manuscript copy of this commentary is men-tioned, namely Erfurt, Universitätsbibliothek, Dep. Erf., CA Q.299. How-ever, in her  Répertoire of Masters of Arts at the University of Paris, Olga

    * I am grateful to Paul Bakker, without whose help this article would not have been possi- ble. I would like to thank also William Duba for his suggestions and comments.

    1 See E. FARAL,  Jean Buridan, maître ès arts de l'Université de Paris, Paris 1950, esp. 34,111-12; IDEM,  “Jean Buridan : notes sur les manuscrits, les éditions et le contenu de ses

    ouvrages”, in Archives d’histoire doctrinale et littéraire du Moyen Âge 15 (1946), 1-53, esp.35; B. MICHAEL,  Johannes Buridan: Studien zu seinem Leben, seinen Werken und zur Re- zeption seiner Theorien im Europa des späten Mittelalters, 2 vols., Ph.D. dissertation, FreieUniversität Berlin 1985, esp. 789-91.

    2  See  J.  AGRIMI,  “La ricezione della  Fisiognomica pseudoaristotelica nella facoltà delleArti”, in  Archives d’histoire doctrinale et littéraire du Moyen Âge 64 (1997), 127-88, esp.178;  EADEM,  Le Quaestiones de sensu attribuite a Oresme e Alberto di Sassonia, Firenze1983, esp. 36-39; EADEM, “Les Quaestiones de sensu attribuées à Albert de Saxe. Quelquesremarques sur les rapports entre philosophie naturelle et médecine chez Buridan, Oresme etAlbert”, in  Itinéraires d'Albert de Saxe : Paris-Vienne au XIV e siècle, éd. J. BIARD, Paris1991, 191-204, esp. 200; P. GLORIEUX,  La Faculté des Arts et ses maîtres au XIII e siècle,Paris 1971, esp. 78, 204 (Glorieux includes the text  both in the list of pseudo-Albertus Ma-gnus’ De secretis mulierum and Buridan’s De secretis mulierum); M.H. GREEN, “Handlist ofLatin Manuscripts of Pseudo-Albertus Magnus’ Secreta Mulierum (with a supplemental listof manuscripts of the Dutch, French, German, and Italian translations)”, 2008, unpublished(I thank the author for sending me the text); EADEM,  Making Women's Medicine Masculine:The Rise of Male Authority in Pre-Modern Gynecology, Oxford 2008, 215; M. MARKOWSKI, “L’influence de Jean Buridan sur les universités d’Europe centrale”, in  Preuve et raisons àl’Université de Paris : logique, ontologie et théologie au XIV e siècle, éd. Z. K ALUZA et P.VIGNAUX, Paris 1984, 149-63, esp. 156, 162; W.  SCHUM,  Beschreibendes Verzeichnis der Amplonianischen Handschriften-Sammlung zu Erfurt , Berlin 1887, 538-39; L. THORNDIKE,  A History of Magic and Experimental Science 2, New York 1923, 741, 749; IDEM, “Buri-dan’s Questions on the Physiognomy Ascribed to Aristotle”, in Speculum 18 (1943), 99-103,esp. 100; L. THORNDIKE and P. K IBRE, Catalogue of Incipits of Medieval Scientific Writingsin Latin, Cambridge, MA 1963, 1649.

  • 8/19/2019 Beneduce2014 John Buridan’s Commentary on Pseudo-Albertus Magnus’ de Secretis Mulierum

    2/26

    222  Chiara Beneduce

    Weijers claims that Buridan’s commentary on the De secretis mulierum canalso be found in another manuscript: Paris, Bibliothèque Nationale deFrance, Ms. lat. 8513. According to Weijers, the text contained in this man-uscript constitutes a different redaction from the one contained in the Erfurtmanuscript.3 It is the aim of the present article, first, to show that the Paristext is not a commentary by Buridan on pseudo-Albertus’  De secretis mu-lierum but rather a different version of pseudo-Albertus’ work, and second,to demonstrate that Buridan can be considered the author of the question-commentary contained in the Erfurt manuscript. I hope that my analysiswill shed light on the textual tradition and reception of  De secretis mulie-rum, a widely read work that treats several topics broadly connected with

    human generation.4

     * * *

    II. The Manuscripts

    (1) Paris, Bibliothèque Nationale de France,Ms. lat. 8513, ff. 144r-161v

    The text contained in Paris, Bibliothèque Nationale de France, Ms. lat. 8513, ff.144r-161v (henceforth: P),5  begins: “Scribitur secundo  De generacione etcorrupcione animalium: generacio animalium sempiterna est. Causam autemsempiternitatis abscribit(!) Philosophus in libro De generacione et secundo Deanima dicens....” (P, f. 144r). The explicit   is: “Si autem sentiat in fine quintimensis, signum est quod in nono mense pariet et ibidem(?) est de muliere im- pregnata. Et sic est finis tocius libri secretorum. Amen. Jo. C.” (P, f. 161r).

    3 O. WEIJERS,  Le travail intellectuel à la faculté des arts de Paris : Textes et maîtres (ca.

    1200-1250) 4, Turnhout 2001, 155. The Catalogus codicum manuscriptorum bibliothecaeregiae 3.4, Paris 1744, 466, mentions the work as follows: “17.° Magistri  Burini epistola desecretis mulierum.” C.  Jeudy guessed that the “Burini”  in the colophon should be read as‘Buridani’ and hence ascribed the work to Buridan; nevertheless, she expressed her doubtsabout this attribution by posing a question mark after Buridan’s name; see C. JEUDY, “L’ Arsde nomine et verbo de Phocas : manuscrits et commentaires médiévaux”, in Viator  5 (1974),61-159, esp.131-32. It seems that Weijers took the information about the attribution of thetext to Buridan from Jeudy.

    4 On the text of the  De secretis mulierum and its reception in the later Middle Ages andthe early-modern period, see especially H.R.  LEMAY, Women’s Secrets: a Translation of

     pseudo-Albertus Magnus’ De secretis mulierum with Commentaries, Albany, NY 1992, andJ.P. BARRAGÁN NIETO, El De secretis mulierum atribuido a Alberto Magno: estudio, edicióncrítica y traducción (Textes et Études du Moyen Âge 63), Turnhout 2012.

    5 The text ends at f. 161v but the codex has two more pages bearing two images of handswith lifelines, which do not seem to pertain to the text itself.

  • 8/19/2019 Beneduce2014 John Buridan’s Commentary on Pseudo-Albertus Magnus’ de Secretis Mulierum

    3/26

      John Buridan’s Commentary on pseudo-Albertus Magnus  223

    The colophon of the text in P suggests an attribution to Buridan, assum-ing that ‘Buridani’ is the most natural reading of the abbreviation “Burini.”

    Explicit epistola magistri Burini de secretis m(?)scripta per manum Johannis de Choysiaco. Amen (P, f. 161r).

    Precisely the same abbreviation is repeated in the list of chapters given in Pat the end of the text: “Hic sequntur rubrice epistole magistri Burini  in se-cretis mulierum” (P, f. 161v). Both in the colophon and in the list of chap-

    ters the text is labelled as an epistola.The list of chapters divides the work into fourteen chapters with the fol-

    lowing titles:

    Primo de generatione ambrionis;Secundo de formatione successionis fetus secundum influentias superiores;Tertio de regressione(?) fetus ad formam;Quarto de influentia planetarum corporis et etiam anime;Quinto de generatione animalium sine6 semine;Sexto de completa formatione ambrionis;Septimo de generatione menstruorum(!).7 Octavo de tempore egressus fetus ab utero matrino;

     Nono de signis conceptionis;Decimo de signis corruptionis et castigationis;Undecimo de signis fluxus menstruosorum;Duodecimo de suffocatione matricis in muliere;Tertio decimo de impedimentis conceptionis;Quarto decimo de generatione spermatis in viro (P, f. 161v). 

    A careful comparison of the text in P with that of pseudo-Albertus

    Magnus’ De secretis mulierum (according to the edition published by JoséPablo Barragán Nieto in 2012, henceforth: BN),8 shows that it is unlikelythat the text in P is a commentary by Buridan on De secretis mulierum. Asa matter of fact, the text in P is very close to the text in BN. Evidence forthis conclusion can be drawn, first of all, from the fact that the text in P ischaracterized as an epistola  both in the colophon (“Explicit epistola....”)and in the announcement of the list of chapters (“sequuntur rubrice epis-tole....”): the De secretis mulierum has a (pseudo-)epistolary form.9 Second,

    6 sine] corr. ex fine(?)7 menstruorum] rectius monstruorum8 See above, n. 4. 9 See BARRAGÁN NIETO, El De secretis mulierum atribuido a Alberto Magno, 45.

  • 8/19/2019 Beneduce2014 John Buridan’s Commentary on Pseudo-Albertus Magnus’ de Secretis Mulierum

    4/26

    224  Chiara Beneduce

    the table below shows that the beginnings of the chapters of the text con-tained in P match the chapters of the De secretis mulierum in BN:10 

    BN  P (214) Prologus: Dilectissimo sibi in Christosocio et amico R. de tali loco, G. talis locivere sapiencie et istius presentis in ChristoIesu incrementa.... (218) Sicut  scribitur se-cundo De generatione et corrupcione: gene-racio animalium sempiterna est et ideo incircuito.

    (f. 144r) Scribitur secundo  De generationeet corruptione animalium: generatio anima-lium sempiterna est. 

    (228) Capitulum primum: De generacione

    embrionis –  Primum ergo capitulum in hocopere intentum erit de generacione embri-onis in utero materno, et penes istius gene-racionis naturam et motum plura videbunturque apud naturam mulierum sunt occulta.

    (f. 144r)  Primum igitur capitulum hoc

    intentum erit de generatione ambrionis inutero materno, et penes ipsius generationisnaturam et postmodum  (f. 144v)  plura vi-debuntur que apud naturam mulierum suntocculta. 

    (250) Capitulum secundum: De successivaformacione fetus secundum influenciamsuperiorum –  Hiis visis redeundum est ad formacionem fetus in matrice mulieris. 

    (f. 148r) Hiis autem viris redeundum est ad formationem fetus in matrice mulieris. 

    (306) Capitulum tercium: De influentia planetarum ex parte corporis et anime – Post hec vero ad influenciam planetarum,quos antiqui vocaverunt nature dominos, super hominem ex parte corporis et animenunc revertamur. Saturnus vero qui superi-oribus obscurius et tardior existens eteciam gravior natum facit qui sub eo nasci-tur fuscum in colore ex parte corporis....(308) Secundum animam quidem est natusmulte perfidie, tristis et malignus....

    (f. 151v)  Post vero influentias planetarumquas Aristoteles tractans(!) de constellatio-nibus  dominos nature vocavit super homi-nes ex parte corporis revertamur. Saturnusvero quidem existens superior gravis obscu-rius tardus facit natum qui sub eo oritur fuscum in colore ex parte corporis.... Secun-dum autem animam sunt multe perfidie etmalitie.

    (326) Capitulum quartum: De generacioneanimalium sine semine –  Ac igitur ea quedicta sunt lucidiori lumine cognoscantur, etquomodo plures fetus aliquando fiunt inmatrice et plures pueri ita nascuntur. Opor-tunum est modicum disgredi ab hominisgeneracione, et videndum est de generacio-ne animalium imperfectorum, que non ex semine sed putrefaccione generantur. 

    (f. 153r)  Et que dicta sunt lucidiori luminereconoscantur, et quomodo plures pueri inmatrice nascuntur oportet discredi ab homi-nibus generatione. Videbitur in generationeanimalium imperfectorum, qui non ex semi-ne sed ex putrefactione generantur.

    (354) Capitulum quintum: De formacioneembrionis –  Nunc autem ad ea que supe-rius dicta sunt de generacione et formacio

    (f. 153v)  Nunc vero ad ea que superiusdicta sunt de generatione et formationeembrionis in utero materno sermonem nos- 

    10 The sentences that are literally the same or closely parallel are printed in italics.

  • 8/19/2019 Beneduce2014 John Buridan’s Commentary on Pseudo-Albertus Magnus’ de Secretis Mulierum

    5/26

      John Buridan’s Commentary on pseudo-Albertus Magnus  225

    ne embrionis in utero materno sermonemnostrum convertamus, et de modo exitusaliqua tangamus.

    trum convertamus, et de modo exatus aliquatangamus. 

    (362) Tempus autem egressus est ab uteromaterno ut frequencius in nono mense,quibusdam tamen mulieribus in septimomense hoc accidit, quibusdam vero in oc-tavo mense, quibusdam vero in decimomense, quibusdam autem undecimo mense,et ultra non.

    (f. 154r) Tempus vero egressus ab uteromaterno est ut frequentius in nono mense,quibusdam vero mulieribus in octavo menseaccidit, quibusdam in decimo et non ultra.11 

    (390) Capitulum sextum: De generationeanimalium monstruosum –  Sicut enim dicit Philosophus secundo Physicorum  quod peccatum est in natura accidere sicut et inarte.

    (f. 155r)  Dicit autem Philosophus secundoPhysicorum  quod peccatum est in naturaaccidere sicut est in arte. 

    (422) Capitulum septimum: De signisconcepcionis – Intento  sermone quantumad presens sufficit de generacione et for-macione fetus et penes quem modum et de pluribus aliis materie  incidentibus, ut pre- sens doctrina magis complete habeatur,notanda sunt signa conceptionis in muliere,que sunt plura.

    (f. 156r) Finito  sermone quantum ad praesens sufficit de formatione etcetera generatione  secundo et pluribus aliis ince-dentibus, ad praesens ut doctrina cumple- xius habeatur videnda sunt signa cumcep-tionis in meliere que plura sunt. 

    (442) Capitulum octavum: De signis casti-tatis et corrupcionis –  Post hec notanda sunt signa corrupcionis castitatis. Iuxtaquod notandum quod aliquando virginesiuvenes corrumpuntur graviter....

    (f. 157r) Post hec aliqua de signis castitatis et fluxus menstruorum videamus. Sed primonotandum est quod alique vergines dumcorrumpuntur leduntur graviter.

    (456) Capitulum nonum: De debilitatematricis que suffocatio dicitur – Et quia iamde menstruo satis dictum est, redeamus adlocum  menstruorum, hoc est, ad matricem,et videamus quedam accidencia circa ipsam.

    (f. 159r)  Et quia de menstruo satis dictumest, ideo redeamus ad locum materie,  scili-cet ad matrice, et ibidem videamus quae-dam accidentia circa ipsum(!).

    (466) Capitulum decimum: De impedimen-tis concepcionis –  Nunc autem de impedi-mentis concepcionis aliqua tangamus. Im- pedimenta enim concepcionis plura sunt....

    (f. 159v)  Nunc de impedimento cumceptio-nis aliqua tangamus. Sunt enim impedimen-ta plura. 

    (478) Capitulum undecimum: De iuvamen-tis impregnacionis – Si aliquis voluerit iu- 

    (f. 159v) Ad adiuvandum(?) mulierem utmasculum concipiat accipiat matricem le- 

    11 This passage does not mark the beginning of a new chapter in BN. On the other hand, itconstitutes a new chapter in P: it is marked as a new chapter and follows the previous chap-ter, which ends with the words “et hec de isto capitulo,” and it corresponds with the titlelisted in the list of chapters in P as “Octavo de tempore egressus fetus ab utero matrino”; seeP, f. 161v.

  • 8/19/2019 Beneduce2014 John Buridan’s Commentary on Pseudo-Albertus Magnus’ de Secretis Mulierum

    6/26

    226  Chiara Beneduce

    vare mulierem ut  impregnetur et masculumconcipiat, accipiat matricem leporis eteiusdem intestina, et dessicari faciat, et

     pulverem modo factum bibat mulier dis-temperatum cum vino.... 

     poris et eius intestina et dessicari faciat, et pulverem in se factum bibat distemperatumcum vino. 

    (494) Capitulum duodecimum: De genera-tione spermatis –  Antequam  vero finemdictis imponamus, ut doctrina nostra faci-lior et magis complete habeatur, cum denatura menstruorum aliqualiter dictum sit,transeundum est ad naturam spermatis inviro, penes cuius naturam plura videbuntur.Sperma vero, ut supra dictum est, nichil

    aliud est quam superfluum alimenti quod in substancia rei alende non cedit.

    (f. 160r)  Antequam  dicamus de naturaspermatis viri aliqua dicamus. Unde spermaviri, ut supra dictum est, nihil aliud estquam superfluum alimenti vel nutrimentiquod in substancia rei alende non cedit. 

    Third, the close similarity between the two texts is confirmed by acomparison of some longer passages taken from the beginning (chapter 1),the middle (chapter 6), and the end (chapter 12) of the texts in BN and P.These passages, in fact, differ only in some phrases and words, as the table below makes it clear:12 

    BN  P (228-232) Capitulum primum: De generatio-ne embrionis –  Primum ergo capitulum inhoc opere intentum erit de generatione em-brionis in utero materno, et penes istius ge-nerationis naturam et motum plura videbun-tur que apud naturam mulierum sunt occulta. Postquam autem sermo noster premissus estde his que intellectum auditoris circa stili

    nostri materiam acuunt et   inclinant, oportu-num est ad materiam operis descendere et primo de generacione embrionis videre. Iuxtaquod notandum et diligenter memorie com-mendandum quod omnis homo qui generaturnaturaliter ex semine patris et menstruo ma-tris generatur secundum intencionem phi-losophorum et medicorum. Et dico ‘medic-orum’ quia Aristoteles non ponit semen patris in substanciam fetus tendere sed ad  

    formacionem speciei fetus tamen producere.  Et postea ponit ipsum vaporabiliter exalare. Medici autem dicunt totum semen tam ex par- 

    (f. 144r)  Primum igitur capitulum hocintentum erit de generatione ambrionis inutero materno, et penes ipsius generationisnaturam et   postmodum (f. 144v)  pluravidebuntur que apud naturam mulierum sunt occulta. Postquam sermo noster pre-missus est de hiis que intellectum auditoriscirca stili materiam accuunt, oportunum

    est ad materiam operis descendere et pri-mo de generatione ambrionis. Iuxta intelligendum est et memorie commandan-dum quod omnis homo generatur ex semi-ne patris et menstruo matris secundumintentionem philosophorum et medicorum. Et dico ‘medicorum’ quia Aristoteles non potuit semen matris in substantiam fetusincedere sed ad   communem formam spe-ciem tantum procedere. Et postea ponit va-

     positates exallare. Medici autem dicunt to-tum semen tam ex parte patris, quod sper-ma vocatur, quam matris, quod menstrum 

    12 Correspondences between the two texts are printed in italics.

  • 8/19/2019 Beneduce2014 John Buridan’s Commentary on Pseudo-Albertus Magnus’ de Secretis Mulierum

    7/26

      John Buridan’s Commentary on pseudo-Albertus Magnus  227

    te patris, quod sperma vocatur, quam ex parte mulieris, quod dicunt esse menstruum,tendere in substanciam fetus. Istis ergo visis

    et accepta una parte, vel Aristotelis vel medi-corum, quia hoc hic non determino, viden-dum est per quem modum ista semina reci- piantur in muliere. Mulier vero cum in coitucum viro fuerit, tunc in eodem tempore emit-tit menstruum in quo vir sperma, ita quodista semina in vulva mulieris  sibi concurruntet unum incipit alteri inmisceri, e sic concipitmulier . ‘Concipere’ autem vocatur quando il-la semina in matrice, hoc est in tali loco de-

     putato a natura ad fetum, recipiuntur. Et postquam ista semina recepta sunt, matrixmulieris clauditur ex omni parte firmiter, itaquod nichil de semine recepto possit amitti. Et cum matrix fuerit clausa sic undique, fitretencio menstruorum in muliere. 

    dicitur, sedere in substantiam fetus. Istisautem visis et accepta una parte, vel Aris-totelis vel medicorum, quia de hoc nihil

    determino qualiter sperma et menstrumcommiscentur in muliere, videndum estergo per quem modum quia ista seminarecipiuntur in muliere. Mulier ergo cum incoitu cum viro fuerit, si in eodem temporeemittit menstruum in quo vir sperma, itaquod ista semina  loco suo  sibi concurrantet unum incipiat alteri misceri, concipitcunceptum(!) autem fit similiter/sicut inmatrice hoc est in tali loco deputato a

    natura ad fetum recipiendum. Postquamvero semina recepta sunt, matrix mulierumclauditur firmiter ab omni parte ut nichilde semine recepto possit admitti et fitmenstruorum retentio cum matrix undiqueclausa sit ut nichil ex ipso fetus nutriatur. 

    (390-396) Capitulum sextum: De generacio-ne animalium monstruosum – Sicut enimdicit Philosophus secundo Physicorum quod peccatum est in natura accidere sicut et in

    arte. Cuius quidem declaracio ad presentisnegocii  manifestacionem in quantum noncompetit multum valet. Sciendum ergo quodmonstra sive peccata in natura vocantur illaindividua alicuius speciei que in aliqua partecorporis eorum communem cursum natureillius speciei excedunt, sicut contingit videriin hominibus habentibus  nisi unum pedem,vel unam manum,  vel tres, et sic de aliis.Istud quidem miraculum accidit diversis mo-

    dis: aut autem ex diminucione materie, aut ex superhabundancia. Ex diminucione contingitmultis modis  interpositis. Uno quidem mododiminucio  attribuitur materie  totaliter in se. Et tunc, cum principalia membra primo de-beant formari, natura sagax et ingeniosa facit ut complecius potest, et ea que principalia sunt format. Et istis dispositis et forma-tis,ad formacionem ceterorum membrorum studet, et ibi ex materia quam habet   facit

     potest, et format partem diminutam, quoniamdiminucio est in materia. Et isto modo con-tingit aliquando caput maius esse quamnatura requirat illius individui particularis sic generati. Et loquor de individuo tali et sic

    (f. 155r)  Dicit autem Philosophus secundoPhysicorum quod peccatum(?) est in natu-ra accidere sicut est in arte. Cuius autemdeclaratio seu determinatio ad presentis

    negocii.  Declarationem multum valet no-tandum est ergo quod monstra sive peccatavocantur in ista materia individua alicuius speciei que in aliqua parte corporis com-munem cursum nature illius speciei exce-dunt, sicut communiter videtur in homini-bus habentibus  duo capita, vel unum pe-de tantum(?), vel unicam manum et sicde aliis.  Notandum est tamen quod illudmiraculosum, quod philosophi monstruosi-

    tatem(?) vocant, accidit diversis modis. Autenim accidit ex diminutione materie autemex superhabundancia sic est diminucionecontingit pluribus modis  specialissimis.Uno modo autem diminutio accipitur totalimodo in se et cum membra membra prin-cipia primo debeat ordinari et forma-ri, natura sagax et ingeniosa facit ut com- plexius  postea que sunt principia for-mat istis vero dispositis et formatis mit-

    titur ad formationem ceterorum membro-rum et ibi ex materia quam habet  membraformat et facit quod propter formas + parci-um diminuere + quoniam diminutio est inmateria. Et hoc modo contingit caput es- 

  • 8/19/2019 Beneduce2014 John Buridan’s Commentary on Pseudo-Albertus Magnus’ de Secretis Mulierum

    8/26

    228  Chiara Beneduce

     generato, quia si diminucio in materia peria-cente formacioni non affuisset, caput nunc formatum sub diminucione materie propor-

    cionale esset nature individui in se et inomnibus aliis membris. Et illud eciam in aliis  principalibus concludit potest,  tunc in istis principalibus tenet ordo, ut philosophi natu-rales et medici attestantur.

     sere maius  et minus quam natura requiratindividui particulares sic generari. Et nonloquor de individuo sic generato, quia si

    diminuitio in materia preiacente for-mationem non fuisset, caput formatum non sub diminutione materie proportiona-lemesset nature individui in se et in omnibusaliis membris. Et illud etiam etcetera inaliis  principiis concludi potest,  tamen inistis pluribus tenet ordo, ut philosophi na-turales et medici atestantur. 

    (494-498) Capitulum duodecimum: De genera-tione spermatis –  Antequam  vero finem dictis

    imponamus, ut doctrina nostra facilior et magiscomplete habeatur, cum de natura menstruorumaliqualiter dictum sit, transeundum est ad natu-ram spermatis in viro, penes cuius naturam pluravidebuntur. Sperma vero , ut supra dictum est,nichil aliud est quam superfluum alimenti quod in substancia rei alende non cedit. Iuxta cuius generacionem primo considerandum est quodmedici ponunt quattuor digestiones in homine, scilicet, unam in ore, aliam in stomacho, terciam

    in epate, quartam in singulis membris alendis etaugmentandis. Philosophi vero naturales in hocdiscordant a medicis, quia primam, virtuosam etmagis perfectam ponunt in corde. Prima verodigescio, que est in ore, nichil aliud est quambona et subcilis masticacio cibi, quia, secundumintencionem medicorum, propter hoc naturahomini et alteri animali dentes ministravit, ut pereos cibum conterant. Et ideo natura animalibusin  superiori mandibula dentibus carentibus

    adaptavit   duos ventres: unum quidem in quemcibum ponunt; alium vero ut in eo ruminatumalimentum colligant, secundum quod ab  aliismembris principalibus iuvatur digescio ad ex- spolliandum nutrimentum forma sua usque quoest in singulis membris secundum exigentiamdeperditi. Quod per calorem naturalem omnitempore fit, qui in humidum sibi subiectumtamquam in materiam agit ut fiet restauracio. Inhominibus vero subtilior est digescio, secundum

    quod sibi competit competit propter multa, scili-cet, propter multitudinem operacionum, tuncquia excellentissime est nature inter omnia  vi-vencia corruptibilia. 

    (f. 160r)  Antequam  dicamus de natura spermatis viri aliqua dicamus. Unde sperma

    viri, ut supra dictum est, nichil aliud estquam superfluum alimenti vel nutrimentiquod in substantia rei alende non cedit. Iuxta cuius considerationem est no-tandumquod medici ponunt quatuor digestiones inhomine. Unde prima est in ore, secunda in stomaco, tertia est in epate, quarta est in singulis(?) membris augmentantis. Philoso- phi vero naturales in hoc a medicis discord-ant, quia primam, virtuosam ut magis per-

     fectam ponunt in corde. Ipsa vero primadigestio, que est in ore, nichil aliud estquam bona et subtilis masticatio cibi, quia, secundum intenti-onem medicorum, propterhoc natura hominibus et aliis animalibusdentes administrat, ut per eos cibosconterant. Et natura in animalibus inferiorimandibula dentes non habentibus adaptat  unum loquum in quo ponunt cibum; aliumin eo ruminant alimentum ultimate(?) colli-

     gent, secundum quod ab hiis  principalibusmembris iuvantur dispositio ad expoliendumnutrimentum sua forma quo usque est in singulis membris secundum exigentiam(?)deperditi quia per calorem naturalem hoc fitin omni tempore sic in humidum sibi subiec-tum tamquam in materiam et contin-git utrestauratio fiat. In homine vero fit subtiliordigestio, secundum quod ei competit proptermulta, scilicet propter multitudinem ope-

    rum, (f. 160v) tamen quia exellentissime estnature inter omnia corruptibilia. 

  • 8/19/2019 Beneduce2014 John Buridan’s Commentary on Pseudo-Albertus Magnus’ de Secretis Mulierum

    9/26

      John Buridan’s Commentary on pseudo-Albertus Magnus  229

    It should be emphasized, however, that the texts in P and in BN are notexactly the same; they differ in some important respects. First of all, contraryto the text in BN, the text in P does not begin with a  salutatio and an exor-dium or captatio benevolentiae. Furthermore, the first chapter of the text in Pis significantly longer than the first chapter in BN: P contains a list of sixteendubitationes, whereas BN has only five.13 It seems that the relationship be-tween the texts in P and BN is complex. Yet it is not the aim of the presentarticle to examine the relationship between P and BN in closer detail. For my present purpose it suffices to conclude that it is unlikely that the text in P is acommentary by John Buridan on De secretis mulierum, despite the fact that itis plausible and natural to read the abbreviation “Burini” as ‘Buridani’. The

    text in P seems to be a different version (or redaction) of pseudo-AlbertusMagnus’ text.14 This conclusion can be sustained on the basis of the evidenceI have found: like the text in BN, the text in P is presented as an epistola; ithas the very same structure as the text in BN; and the similarity between thetwo texts is confirmed by a comparison between three longer passages takenfrom both of them. Moreover, there are good reasons to exclude the possibil-ity that the text in P constitutes a literal commentary (by Buridan) on pseudo-Albertus Magnus’ work. It is true that the tradition of commentaries on  De secretis mulierum is extremely complicated: there is a fair number of them,and they circulated both as independent works and interlaced with pseudo-Albertus Magnus’ text. To date, there are no detailed studies on that tradi-tion.15 Nevertheless, it seems safe to conclude that P is not a literal commen-tary on pseudo-Albertus Magnus’ work, for the following reasons. First, andmost importantly, the text in P contains no typical elements of a literal com-mentary; for example, there are no traces of a divisio textus, references to thetext commented upon by means of lemmata, or references to the author of thetext commented upon (in the third person singular). Such references are in-

    stead clearly present in some texts that we know for sure to be commentarieson De secretis mulierum.16 Second, the incipit  of the text in P does not match

    13 See BN, 236-249, and P, f. 148r (“Sextodecimo dubitatur quare...”).14 As LEMAY, Women’s Secrets, 1, explains, “the De secretis mulierum exists in a number

    of versions,” and “the complicated codicological situation is matched by variations in theeditions.”

    15  BARRAGÁN NIETO,  El De secretis mulierum atribuido a Alberto Magno, 84; LEMAY,

    Women’s Secrets, 2; GREEN, “Handlist of Latin Manuscripts of Pseudo-Albertus Magnus’Secreta Mulierum”, 2-3.

    16 In Women’s Secrets, 2, LEMAY gives (in English translation) selections from two com-mentaries by unknown authors that “were frequently printed with the text and exist in manyof the manuscripts” (they are labelled ‘A’ and ‘B’, and are respectively taken from the 1580

  • 8/19/2019 Beneduce2014 John Buridan’s Commentary on Pseudo-Albertus Magnus’ de Secretis Mulierum

    10/26

    230  Chiara Beneduce

    any of the incipits on the basis of which most of the literal commentaries on De secretis mulierum are usually classified:17 the texts in P and in BN beginin precisely the same way, if one excludes the salutatio and the exordium ofthe first lines in BN. This evidence seems strong enough to justify the con-clusion that the text in P is not a (literal) commentary on  De secretis mulie-rum, but a version of pseudo-Albertus Magnus’ text itself.

    (2) Erfurt, Universitätsbibliothek,Dep. Erf., CA Q.299, ff. 167r-175v

    Erfurt, Universitätsbibliothek, Dep. Erf., CA Q.299 belongs to the well-

    known collection of manuscripts owned by Amplonius Rating de Berka. Itcontains the following works:18 

    1. Nicole Oresme, Quaestiones super De caelo. (ff. 1r-50r);2. Nicole Oresme(?), Quaestiones super libros Metheororum (ff. 52r-103v);3. Dominicus de Clavasio, Lectiones super De sphaera (ff. 104ra-112ra);4. Nicole Oresme, Quaestiones super De sphaera (ff. 113r-126r);5. Anonymous, Quaestiones parvorum naturalium (ff. 128r-157v);6. Johannes Buridanus, Commentum super Physiognomiam Aristotelis  (ff.

    158r-165v);7. Johannes Buridanus, Quaestiones super De secretis mulierum (ff. 167r-175v);8. Ioannes Parisiensis(?), Tractatus de complexionibus (ff. 176ra-177ra);9. Anonymus, Commentarium de complexionibus (ff. 178ra-183rb). 

    The commentary on  De secretis mulierum  (ff. 167r-175v) (henceforth: E)has the following incipit : “Questio: utrum generatio animalium sit perpetua velsempiterna” (f. 167r), and the following explicit : “Ad sextam conceditur conse-quentia de mulieribus colericis quia in plenilunio augmentantur humores colericiut dictum est etc. etc. etc.” (f. 175v).19 The text is composed of eight questions:

    Lyons edition and the 1508 Venice edition). Both commentaries present references to theauthor of the text in the third person singular. See the following examples. Commentary A:“First the author salutes the person to whom he writes, saying ‘I, Albert, staying in Paris, tomy dear friend and companion in Christ.’ Then he brings up the efficient cause” ( Ibid., 59).Commentary A: “At this point the author takes up the formation of the fetus; he first dis-cusses the topic and then brings in some relevant points” ( Ibid., 65). Commentary B: “Whenin the text the author mentions the womb closing up like a purse, this is similar to someonehaving a friend and giving her as a gift something that she likes very much.... Note that thetext says that the female menses is the superfluity of food, etc. In relation to this you should

    understand that digestion is manifold” ( Ibid., 70-71).17 BARRAGÁN NIETO, El De secretis mulierum atribuido a Alberto Magno, 84-89.18 See AGRIMI,  Le Quaestiones de sensu attribuite a Oresme e Alberto di Sassonia, 36-39.19 Immediately after the explicit  of the text there is a passage characterized by theological

    contents that seems to be written by the same hand, namely that of Amplonius, but which

  • 8/19/2019 Beneduce2014 John Buridan’s Commentary on Pseudo-Albertus Magnus’ de Secretis Mulierum

    11/26

      John Buridan’s Commentary on pseudo-Albertus Magnus  231

    1. Utrum generatio animalium sit perpetua vel sempiterna (f. 167r);2. Utrum generatio hominis sit perfectissima (f. 168r);3. Utrum embryo generatur ex spermate viri et menstruo mulieris (f. 168v);

    4. Utrum post conceptionem sperma viri maneat in genito vel ingrediatur sub-stantiam foetus (f. 169v);5. Utrum in conceptione fiat emissio seminis ex parte viri et femellae (f. 171r);6. Utrum menstruum sit superfluum alimenti ultimi (f. 172r);7. Utrum menstruum mulieris sit materia foetus (f. 173r);8. Utrum mulieres patiantur fluxum menstruorum in defectu lunae (f. 173v).

    The colophon (E, f. 175v) explicitly mentions Buridan (written in full)as the author of the quaestiones:

    Expliciunt questiones bone a reverendo magistro buridano par.Expliciunt super secreta mulierum pertractate ab amplonio rensie(?) ra(?)

    super secreta mulierum notate difficul exemplar studencium erat incorrectum. 

    In his catalogue of 1877, Wilhelm Schum, on the basis of the colophon tothe text, ascribes the work to Buridan.20 Until today, all scholars have ac-

     clearly does not pertain to the commentary on  De secretis mulierum: “pro quod in deo nonsit misericordia quia misericordia est passio appetitus sensitivi ut patet secundo ethicorum etsecundo rethorice in deo autem non est appetitus sensitivus quare et cetera dicendum secun-dum commentatorem duodecimo metaphisice quod ea que sunt in deo et in istis inferioribusnon sunt dicta univoce sed equivoce vel anologice ut patet de scientia dei quia sua scientiaest causa rerum naturalium et nostra est causata a rebus naturalibus et similiter misericordiain ipso et in nobis dicitur equivoce unde in ipso non est passio appetitus sensitivi sicud innobis nec est aliquid reale additum sue essentie sicud in nobis sed differt tantum a sua essen-tia secundum racionem.”

    20 See the entry of SCHUM,  Beschreibendes Verzeichneis der Amplonianischen Handschrift-en-Sammlung , CA Q.299, 538-39: “1) Bl. 1-50. Item questiones Orem super de celo.... 2) Bl.51-103ʹ. Questiones eiusdem super metheororum.... 3) Bl. 104-112. Dominici de Clavasiolectiones de sphera. ( Nicht im Cat.).... 4) Bl. 113-126. Questiones eiusdem (i.e Orem) supersperam bone.... 5) Bl. 128-157′. Questiones parvorum naturalium Orem.... 6) Bl. 158-165ʹ.Commentum super phisonomiam (!) eiusdem (i.e. Aristotelis Iohanni Buridano auctori attribu-tum).... 7) Bl. 157-175ʹ. Questiones de secretis mulierum eiusdem.... 8) Bl. 176-183. Tractatusde complexionibus cum glosa....” First, note that Schum’s indication of the folia of the Quae-

  • 8/19/2019 Beneduce2014 John Buridan’s Commentary on Pseudo-Albertus Magnus’ de Secretis Mulierum

    12/26

    232  Chiara Beneduce

    cepted Schum’s attribution, without making further attempts to confirmBuridan’s authorship. The only exception is Bernd Michael, who, in hisPh.D. thesis of 1975, mentions two (external) criteria that, in his view, con-firm the attribution of the text to Buridan: (1) the author of the commentaryseems to be a master in the Arts Faculty (which, according to Michael, istestified by the controversy with the physicians found in the text), and (2)the style of the text (Sprachstil ) suggests that Buridan is indeed the author.However, Michael also points out that Buridan’s authorship remains uncer-tain because a comparison with other works by Buridan is difficult owingto the medical content of the eight quaestiones.21 

    In the next section, I shall further examine Buridan’s authorship of thecommentary in E by focusing on the content of its text, more specificallyon some striking parallels with other texts that are certainly by Buridan. Infact, contrary to what Michael claims, it is indeed possible to compare atleast certain parts of the text in E with other works by Buridan. I hope tomake it clear that there are good reasons to confirm Buridan’s authorship ofthe text in E.

    * * *

    III. A Case StudyIn order to give additional evidence in favor of Buridan’s authorship of the

     stiones de secretis mulierum (157-175) is incorrect: the commentary is found on ff. 167-175.Second, and more importantly, Schum’s catalogue is ambiguous because of his attempts toclarify to whom the word eiusdem used in Amplonius’ inventory is supposed to refer. In fact,Amplonius’ inventory ascribed all of the works contained in the Erfurt manuscript (except forthe Tractatus de complexionibus) to Nicole Oresme: “Item questiones Orem super de celo;questiones eiusdem super metheororum, questiones eiusdem super speram bone; questiones

     parvorum naturalium Orem; commentum super phisonomiam eiusdem; questiones de secretismulierum eiusdem; tractatus de complexionibus cum glosa”; see MICHAEL, Johannes Buridan, 783, and AGRIMI,  Le  Quaestiones de sensu attribuite a Oresme e Alberto di Sassonia, 37.Schum, who knows by the colophons that the commentaries on  De physiognomia and on De secretis mulierum  are attributed to Buridan, remarks that the  eiusdem in item 6 of the listshould be referred to Aristotle, and that the work in item 6 is by Buridan (“Aristotelis IohanniBuridano auctori attributum”); consequently, the eiusdem  in item 7 can be safely referred toBuridan. That Amplonius’ attributions cannot be considered reliable is remarked byTHORNDIKE,  “Buridan’s Questions on the Physiognomy Ascribed to Aristotle”, 100: “In theinventory of his manuscripts which Amplonius drew up in 1412 he briefly listed the two com-

    mentaries of Buridan [namely the commentaries on  De physiognomia and on De secretis mu-lierum] as by Oresme, but this was no doubt the result of haste and carelessness, since he didnot list the work by Dominic of Chivasso at all, while in the manuscript itself he explicitlyascribes both commentaries in question to Buridan at their close.”

    21 See MICHAEL, Johannes Buridan, 790.

  • 8/19/2019 Beneduce2014 John Buridan’s Commentary on Pseudo-Albertus Magnus’ de Secretis Mulierum

    13/26

      John Buridan’s Commentary on pseudo-Albertus Magnus  233

    text in E, I will compare the first quaestio in the manuscript (“Utrum gene-ratio animalium sit perpetua vel sempiterna”)22 with quaestio II.13 of Buri-dan’s Quaestiones super libros De generatione et corruptione (henceforth:QGC) (“Utrum sint generationes et corruptiones perpetuae”).23 As is clearfrom the titles of the quaestiones, the two questions do not deal with pre-cisely the same problem. In fact, q.II.13 of the Quaestiones super libros De generatione et corruptione discusses a more general problem (the perpetui-ty of generation and corruption in general) than the question in E (the per- petuity of the generation and corruption of animals). But besides this dif-ference in scope, the two questions are closely connected: the question“Whether animal generation is perpetual” is in fact a sub-case of the ques-

    tion “Whether generation (and corruption) is perpetual.” This link is appar-ent by looking at the structure of q.1 of the commentary on  De secretismulierum in E. This question is divided into two parts. In the first part, theauthor discusses the perpetuity of generation and corruption in general;24 inthe second part, he applies his conclusions about generation and corruptionin general to the particular case of the perpetuity of animal generation.25 

    For the purposes of this article, it is particularly important to comparethe first part of q.1 in E with q.II.13 of QCG. In order to carry out this

    comparison, I will first present the formal structure of the two questions;second, I will highlight the close parallelism between the two questions. Inan Appendix, finally, I present an edition of q.1 in E.

    The Formal Structure of the Questions

    Structure of q.1 in E26 

    Utrum generatio animalium sit perpetua vel sempiterna1. Quod non: rationes (1-5)*2. Oppositum 3. Divisio quaestionis 

    3.1. Articulus primus: Quomodo generationes in istis inferioribus sunt per- petuae 

    22 See E, ff. 167r-168r.23 IOANNES BURIDANUS: Quaestiones super libros De generatione et corruptione Aristote-

    lis, A Critical Edition with an Introduction, ed. M.  STREIJGER ,  P.J.J.M.  BAKKER and 

    J.M.M.H. THIJSSEN, Leiden 2010, 256-59.24 See E, f. 167r: “primo videndum est in generali quomodo generationes in istis inferiori- bus sunt perpetue, et si sint, qualiter hoc intelligitur.”

    25 See E, f. 167r: “Secundo videtur de quesito.”26 The items marked with an asterisk will be examined in the next section.

  • 8/19/2019 Beneduce2014 John Buridan’s Commentary on Pseudo-Albertus Magnus’ de Secretis Mulierum

    14/26

    234  Chiara Beneduce

    3.1.1. Distinctiones:3.1.1.1. De quaestione secundum fidem et secundum Aristotelem

    (“sub condicione”)*3.1.1.2. Generatio simpliciter (substantiae) et secundum quid (acci-

    dentia)3.1.2. Conclusiones:

    3.1.2.1.1. Conclusio 1: Generatio secundum quid fuit perpetua3.1.2.1.2. Distinctio: generatio simpliciter posset imaginari tripli-

    citer perpetua3.1.2.1.2.1. primo modo*3.1.2.1.2.2. secundo modo*

    3.1.2.1.2.3. tertio modo*3.1.2.2. Conclusio 2: Generatio (simpliciter) primo modo est perpe-

    tua*3.1.2.2.1. Probatio*

    3.1.2.3. Conclusio 3: Generatio (simpliciter) secundo modo est per- petua*

    3.1.2.3.1. Probatio prima 3.1.2.3.2. Probatio secunda*

    3.1.2.4. Conclusio 4: Generatio (simpliciter) tertio modo non est per- petua*

    3.1.2.4.1. Probatio 3.1.3. Objectio (contra conclusionem quartam) – responsio*

    3.2. Articulus secundus: de quaesito (utrum generatio animalium sit perpe-tua vel sempiterna) – Conclusiones 

    3.2.1. Conclusio  1: Generatio animalium primo modo (cf. 3.1.2.1.2.1)est perpetua

    3.2.2. Conclusio 2: Generatio animalium secundo modo (cf. 3.1.2.1.2.2)

    non est perpetua3.2.3. Conclusio  3: Generatio animalium tertio modo (cf. 3.1.2.1.2.3)

    non est perpetua4. Ad rationes (1-3) 

    Structure of q.II.13 in QGC

    Utrum sint generationes et corruptiones perpetuae1. Quod non: rationes (1-6)*2. Oppositum

    3. Distinctiones:3.1. Perpetuum secundum identitatem numeralem

    3.1.1. In remanentia totali3.1.2. In successione partium ad invicem

  • 8/19/2019 Beneduce2014 John Buridan’s Commentary on Pseudo-Albertus Magnus’ de Secretis Mulierum

    15/26

      John Buridan’s Commentary on pseudo-Albertus Magnus  235

    3.2. Perpetuum secundum identitatem specificam3.2.1. Continue3.2.2. Intercise*

    4. Conclusiones:4.1. Conclusio 1:

    4.1.1. De conclusione secundum veritatem fidei*4.1.2. De conclusione secundum opinionem Aristotelis – Generatio et

    corruptio secundum identitatem specificam intercise (cf. 3.2.2.)sunt perpetuae*

    4.1.2.1. Probatio prima*4.1.2.2. Probatio secunda 

    4.2. Conclusio  2: generatio et corruptio sunt perpetuae ad sensum quod“semper fuit generatio et corruptio”*

    4.2.1. Probatio*4.3. Conclusio 3: nulla generatio fuerit semper*

    5. Objectio (contra conclusionem tertiam) – responsio* 

    The Parallelism between the Two Questions

    (1) The quaestiones  in E and QGC employ the same basic framework to

    answer the question of the perpetuity of generation and corruption: they both explicitly present the distinction between the point of view of the faithand the Aristotelian point of view, and in both cases the author, by presup- posing the eternity of the world, restricts his discussion to the purely philo-sophical domain, leaving aside the vantage point of faith. This is clear inthe following passage:27 

    E  QGC [3.1.1.1.] Quantum ad primum sciendum

    quod  secundum fidem  concedendum estquod nulla generatio sit perpetua sicut nec perpetue est vel fuit vel erit generatio, et hoc principaliter in creaturis. Quod patet, quiaante mundi creationem, sicud credimus,nulla erat generatio creature nec alterius. Sedquestio intelligitur sub condicione, scilicet si

    [4.1.1-4.1.2] Sit prima conclusio  secundum

    veritatem fidei  quod si mundus incepit,nullo dictorum modorum fuerunt generatio-nes aut corruptiones perpetuae. Hoc non probo, quia credatis. Sed si mundus fuissetaeternus, sicut videtur fuisse opinio Aristo-telis, tunc esset prima conclusio quod....(QGC, 257.20-23)

    27 Both the numbers between square brackets preceding the quotations and within the quo-

    tations refer to the structure of the quaestiones  as presented in the previous section. Thenumbers between curved brackets refer to the edition of E as presented in the Appendix ofthe present article and to the 2010 edition of QGC by STREIJGER , BAKKER   and THIJSSEN.Italics signify both those passages with literal similarities and those with similar conceptualcontent.

  • 8/19/2019 Beneduce2014 John Buridan’s Commentary on Pseudo-Albertus Magnus’ de Secretis Mulierum

    16/26

    236  Chiara Beneduce

    mundus fuisset perpetuus, sicud opinabatur Aristoteles, quid diceretur ad questionemnichil curando de fide, sed supponendo quod

    mundus fuisset eternus et erit et loquendo degenerationibus naturalibus istorum inferio-rum. (E, lin. 31-38)

    (2) Among the arguments against an affirmative solution of the quaes-tio, two rationes (namely [1.4] in E and [1.1] in QGC, and [1.5] in E and[1.3] in QGC) are identical in doctrine and very similar in formulation. Rationes [1.4] and [1.1] also contain precisely the same reference. The onlydifference between the two passages comes from the fact that in E the au-

    thor treats the particular topic of the perpetuity of animal generation,whereas in QGC the author speaks about the perpetuity of generation andcorruption in general:

    E  QGC [1] Arguitur quod non (E, lin. 3). [1] Arguitur quod non quia (QGC, 256.3).

    [1.4] Quarto: nulla mutatio preter motumlocalem est perpetua, ut patet octavo Phy-sicorum; ergo nec generatio animalium,

    cum sit mutat substantialis (E, lin. 21-22).

    [1.1] Octavo  Physicorum determinatum estquod nullus motus vel etiam mutatio sit perpetua nisi motus locales circulares;

    igitur generationes et corruptiones, maxime substantiales, de quibus hic intenditur, non sunt perpetuae (QGC, 256.4-7).

    [1.5] Quinto  per inductionem: nulla gene-ratio animalium est perpetua, quia nec generatio istius animalis, et sic de singulisinductive. (E, lin. 23-24).

    [1.3] Tertio  per inductionem: generatioistius non est perpetua, nec generatio istius,et sic de singulis generationibus et similitercorruptionibus; igitur nullae generationesaut corruptiones sunt perpetuae.  (QGC,256.12-14).

    (3) The second conclusio in E [3.1.2.2.] and the first conclusio in QGC[4.1.2] are identical in doctrine. They both affirm that, according to thesame sense of ‘perpetuity’, namely [3.1.2.1.2.1] in E and [3.2.2] in QGC,generation and corruption are perpetual. The two conclusiones  are also based on the same proof and give exactly the same reference:

    E  QGC [3.1.2.2]  Tunc est secunda conclusio quod primo modo [[3.1.2.1.2.1]  scilicet quod anteomnem generationem fuit alia generatio precedens et post omnem erit alia (E, lin.49-50)] generatio est perpetua et concederetAristoteles suppostita eternitate mundi.

    [4.1.2] ... tunc esset prima conclusio quod perpetua fuit generatio et perpetua fuitcorruptio ad praedictum sensum [3.2.2] quod omnem generationem praecessit alia generatio et omnem corruptionem praeces- sit alia corruptio; et ita suo modo a parte

  • 8/19/2019 Beneduce2014 John Buridan’s Commentary on Pseudo-Albertus Magnus’ de Secretis Mulierum

    17/26

      John Buridan’s Commentary on pseudo-Albertus Magnus  237

    [3.1.2.2.1]  Et hoc probatur primo De gene-ratione ex parte materie, quia semper opor-tet generationem unius esse corruptionem

    alterius vel aliorum, aut formaliter aut con-comitative, et e converso corruptionem uni-us esse generationem alterius vel aliorum;igitur ad illum sensum generationes sunt perpetue (E, lin. 54-59).

     post. [4.1.2.1]  Et hoc probat Aristoteles primo huius per hoc quod semper generatiounius est corruptio alterius et corruptio uni-

    us est generatio alterius; igitur si aliquidcorrumpitur, oportet aliquid generari, quoditerum corrumpetur, et generabitur aliud; et sic in perpetuum (QGC, 257-258.23-7).

    (4) The third conclusio in E [3.1.2.3] and the second conclusio in QGC[4.2] both sustain the perpetuity of generation according to the sense that“there always has been generation” (i.e., the sense expressed both by

    [3.1.2.1.2.2] in E and by the  secunda conclusio [4.2] in QGC). The proofs,namely [3.1.2.3.2] in E and [4.2.1] in QGC, although not entirely similar informulation, are identical in doctrine; they are both based on the idea of thewater cycle:

    E  QGC [3.1.2.3] Tertia conclusio: quod secundomodo intelligendo [[3.1.2.1.2.2]  quod sem- per fuit alia generatio et semper erit aliqua

     generatio (E, lin. 50-51)] generationes sunt perpetue. Probatur, quia... [3.1.2.3.2]  sem- per sol et astra moventur super terram etmare; et sic semper sol elevanta mari aliquas partes terre vel aque eascorrumpendo et generando ex eis fumos etvapores, ut patet primo Meteororum;  ergo semper sine interruptione temporis in hocmundo fiunt generationes et corruptiones. Et causa istius patet secundo  De generatio-

    ne, quia motus solis in circulo obliquo et ali-orum planetarum, qui planete convertunturad unum tropicum et ibi generando aliqua inuna parte terre corrumpunt generata quandomoventur et declinant versus alium tropi-cum (E, lin. 72-82).

    [4.2]  Secunda conclusio: generationes etcorruptiones sunt perpetuae ad istum sen-sum quia semper fuit generatio et corruptio. 

    Probatur quia: [4.2.1] numquam est quin in partibus ad quas sol accedit evaporareturaqua ex mare et generetur ex ea aer et in partibus oppositis econtra aer convertitur inaquam. Immo si non essent nisi vetulae po-nentes aquas super ignes, tamen semper fi-erent alicubi conversiones aquae in ignemvel in aerem et extinctiones et corruptionesignium aut etiam generationes eorum (QGC,258.14-20).

    (5) The fourth conclusio  in E [3.1.2.4] and the third conclusio  in QGC[4.3] present the same structure. Both outcomes are at first negative, but then

    the author introduces a counter-argument based on the same doctrine: genera-tion must be conceived not as simultaneous but as consecutive  secundum partes. In both cases, the author uses the same example of the Seine:

  • 8/19/2019 Beneduce2014 John Buridan’s Commentary on Pseudo-Albertus Magnus’ de Secretis Mulierum

    18/26

  • 8/19/2019 Beneduce2014 John Buridan’s Commentary on Pseudo-Albertus Magnus’ de Secretis Mulierum

    19/26

      John Buridan’s Commentary on pseudo-Albertus Magnus  239

    can be drawn. First, the text contained in P cannot be ascribed to Buridan.Despite the fact that the attribution to Buridan is strongly suggested by theabbreviation “Burini” used both in the colophon and the list of chapters,textual evidence shows that the text in P is not a (literal) commentary on  De secretis mulierum at all, but a version of pseudo-Albertus’ text itself, albeitdifferent from the one edited by Barragán Nieto (BN). Second, the textcontained in E can be safely ascribed to Buridan. The colophon in E attrib-utes the commentary unambiguously to him and this attribute is confirmed by a comparison of q.1 in E with q.II.13 of Buridan’s Quaestiones superlibros De generatione et corruptione. For the time being, there is no reasonto assume that the remaining seven questions in E are not also written by

    the author of q.1. On the contrary, one finds a considerable number ofcross-references in the questions in E,28  and the text as a whole does notshow any breaks between the questions.29 

    Further research must be done to confirm the internal coherence of theeight questions of the commentary in E and to establish its place withinJohn Buridan’s corpus of writings on natural philosophy. I intend to devel-op my research along the following lines. First, I plan to publish the editionof all eight questions of Buridan’s commentary. This will make it possible

    to better understand the relationship between the questions contained in E

    28 See the following examples: “Si sic sequeretur quod non quilibet homo naturaliter ge-neratus generaretur ex semine patris et matris quod est falsum per autorem in littera et satis patuit in precedenti quaestione” (E, f. 169v); “in precedenti quaestione” refers to q.3:“Utrum embryo generatur ex spermate viri et menstruo mulieris.” “ In praecedentibus quae- stionibus visum est  quod ad generationem embrionis requiritur utriusque semen et qualitersperma viri cumfert ad generationem” (E, f. 171v); “in praecedentibus quaestionibus” refers

    to q.3 and q.4, respectively: “Utrum embryo generatur ex spermate viri et menstruo mulie-ris” and “Utrum post conceptionem sperma viri maneat in genito vel ingrediatur substantiamfetus.” “ Prius visum est  qualiter sperma confert ad generationem, nunc videndum est hoc demenstruo” (E, f.173r); “prius visum est” refers to q.4: “Utrum post conceptionem spermaviri maneat in genito vel ingrediatur substantiam fetus.”

    29  In q.8 there is a lacuna: at the beginning of the quaestio, the author announces five points, but one finds only the first, the last part of the fourth, and the final point. This lacuna does not, however, cast doubt on the unity of E. In fact, the missing part does not represent a break in the continuity of the commentary, but just the loss of some part of q.8; see E, ff.174v-175v. It should be also noted that the text in E seems to be incomplete, since in q.8, the

    last quaestio of the treatise, a following question is announced: “ Et in sequenti questione deretentione menstruorum” (E, f. 174r). Nevertheless, the very last line of q.8 suggests that thetext in E was meant to end at that point: “Ad sextam conceditur consequentia de mulieribuscolericis quia in plenilunio augmentantur humores colerici ut dictum est etcetera etceteraetcetera” (E, f. 175v).

  • 8/19/2019 Beneduce2014 John Buridan’s Commentary on Pseudo-Albertus Magnus’ de Secretis Mulierum

    20/26

    240  Chiara Beneduce

    and pseudo-Albertus Magnus’ De secretis mulierum.30 Second, I intend tostudy the place of the text in E within the framework of Buridan’s writingson natural philosophy. In particular, given the strong presence of medicalelements in the eight questions, it is my aim to take them as a point of de- parture for investigating the relationship between natural philosophy andmedicine in Buridan’s works, especially in his commentaries on De genera-tione et corruptione,  De anima, the  Parva naturalia  (in particular on  Delongitudine et brevitate vitae and  De iuventute et senectute), and the  Phy- siognomia.

    30 In El De secretis mulierum atribuido a Alberto Magno, 95-198 and 535-53, BARRAGÁN NIETO  identifies two classes of commentaries on pseudo-Albertus Magnus’  De secretismulierum: (1) four types of commentaries on pseudo-Albertus Magnus’  De secretis mulie-rum classified according to four different incipits and (2) a group of commentaries on  De secretis mulierum generally defined as “commentaries of another type.” He also lists a groupof “manuscript copies of other secreta mulierum distinct from the De secretis mulierum,” inwhich he includes the Erfurt text. At least at first glance, it seems that the quaestiones in Econstitute a commentary on pseudo-Albertus Magnus’ De secretis mulierum. This emerges,for example, when looking at the following points of the text: in q.1 of E, the oppositum is:“Oppositum patet per autorem capitulo primo” (E, f. 167r). Buridan is referring to the pro-logue of pseudo-Albertus Magnus’ work: “Sicut scribitur secundo De generatione et corrup-tione, generacio animalium sempiterna est et ideo in circuito” (BN, 218.18-19); in q.2 of Ethere is another reference to pseudo-Abertus Magnus’ work: “Tertio quia multociens inspecie humana generantur monstra, ut videbitur post et patet in textu” (E, f. 168r). Buridan ishere referring to chapter six of  De secretis mulierum, namely  De generatione animaliummonstruosum (BN, 390 sqq). In q.3 of E one reads: “Et illam receptionem seminum in ma-trice vocamus ‘conceptio’ vel ‘concipere’, ut patet in textu” (E, f. 169r). Buridan is herereferring to the following passage in chapter one of pseudo-Albertus Magnus’ work: “‘Con-cipere’ autem vocatur quando illa semina in matrice, hoc est in tali loco deputato a natura ad

    fetum, recipiuntur” (BN, 232.25-27). In q.4 of E, Buridan states “Et tenet consequentia quiaut patet in textu post generationem embrionis matrix undique clauditur” (E, f. 170v). Here heis referring again to chapter one of the  De secretis mulierum: “Et postquam ista seminarecepta sunt, matrix mulieris clauditur ex omni parte firmiter, ita quod nichil de seminerecepto possit amitti” (BN, 232.27-29).

  • 8/19/2019 Beneduce2014 John Buridan’s Commentary on Pseudo-Albertus Magnus’ de Secretis Mulierum

    21/26

    241

    IOHANNIS BURIDANI QUAESTIONES SUPRA SECRETA MULIERUM(Erfurt, Universitätsbibliothek, Dep. Erf. CA Q.299 = E)

    Quaestio prima

    | Questio: Utrum generatio animalium sit perpetua vel sempiterna.E 167r 

    Arguitur quod non.

    Primo: motus celi non est perpetuus; igitur nec generatio animalium.Tenet consequentia, quia motus celi est causa perpetuitatis generationis et 5corruptionis istorum inferiorum, ut patet secundo  De generatione. Antece-dens patet, quia habet contrarium, scilicet quietem; modo quidquid habetcontrarium est corruptibile et per consequens non est perpetuum, quia om-nis corruptio est a contrario, ut primo De generatione.

    Secundo: celum non movetur; ideo generatio animalium non est perpe- 10tua. Tenet consequentia ut prius ex secundo  De generatione. Antecedens patet: si moveretur, hoc maxime esset motu locali; quod est falsum, quianon mutat locum sed semper in eodem loco movetur; modo mutatio de locoad locum requiritur in motu locali sicut de motu alterationis requiritur mu-tatio de qualitate ad qualitatem. 15

    Tertio: materia prima est corruptibilis; ideo generatio animalium non est perpetua. Tenet consequentia ex primo  De generatione, quia propter mate-riam primam esse perpetuam generatio est perpetua. Antecedens patet, quiamateria prima est que in rei veritate generatur, ut dicit COMMENTATOR  primo Physicorum; modo quidquid generatur est corruptibile. 20

    Quarto: nulla mutatio preter motum localem est perpetua, ut patet octavo Physicorum; ergo nec generatio animalium, cum sit mutatio substantialis.

    Quinto per inductionem: nulla generatio animalium est perpetua, quianec generatio istius animalis, et sic de singulis inductive.

    2 Questio] incipiunt questiones super secreta mulierum ...?... in marg. E   13 loco1] locu E22 substantialis] etc.(?) E  24 inductive] etc.(?) add. E

    6  ARISTOTELES, De generatione et corruptione II.10 (336a32; Les Auctorites Aristotelis...[=AA] , ed. J. HAMESSE, Louvain-Paris 1974, 4:41).   9  ARISTOTELES, De longitudine et brevitate vitae 3 (465b4-5; AA 7:107).   11  ARISTOTELES, De generatione et corruptione

    II.10 (336a32; AA 4:41).   17  ARISTOTELES, De generatione et corruptione I.4 (320a2-3;AA 4:9).   20   Forsan AVERROES, In  Physicam I, comm. 82, ed. IUNTINA 1562, 46vaK-L;sed vide In  Physicam I comm. 64, 38vaI.   22  ARISTOTELES, Physica VIII.8 (261b25-265a10).

  • 8/19/2019 Beneduce2014 John Buridan’s Commentary on Pseudo-Albertus Magnus’ de Secretis Mulierum

    22/26

    242 Chiara Beneduce

    Oppositum patet per autorem capitulo primo.25

    In questione primo videndum est in generali quomodo generationes in istisinferioribus sunt perpetue, et si sint, qualiter hoc intelligitur. Secundo vide-tur de quesito.

    30

    Quantum ad primum sciendum quod secundum fidem concedendum estquod nulla generatio sit perpetua sicut nec perpetue est vel fuit vel erit

    generatio, et hoc principaliter in creaturis. Quod patet, quia ante mundicreationem, sicud credimus, nulla erat generatio creature nec alterius. Sedquestio intelligitur sub condicione, scilicet si mundus fuisset perpetuus,35sicud opinabatur ARISTOTELES, quid diceretur ad questionem nichil cu-rando de fide, sed supponendo quod mundus fuisset eternus et erit et lo-quendo de generationibus naturalibus istorum inferiorum.

     Notandum est, sicud patet in primo  De generatione, quod duplex estgeneratio: quedam est simpliciter, sicud generatio forme substantialis, alia40

    est secundum quid, scilicet accidentis.Tunc est prima conclusio quod, si motus celi fuit perpetuus, generatio

    secundum quid fuit perpetua. Quod patet, quia motus celi non videtur aliudesse, ut apparet, nisi quedam generatio et corruptio, cum continue in speracorruptibilium in una parte generet lumen vel caliditatem et in alia parte illa45corrumpat; modo tales sunt generaciones secundum quid, ut dictum est.

    Tamen principaliter videndum est de generatione simpliciter. Et illamesse perpetuam posset ymaginari tripliciter. Uno modo quod generationes

    sint perpetue, scilicet quod ante omnem generationem fuit alia generatio precedens et post omnem erit alia. Secundus sensus est quod semper fuit50alia generatio et semper erit aliqua generatio. Tertius est quod generatio est perpetua sic quod aliqua generatio semper fuit vel aliqua semper erit, et itade tempore presenti. Et similiter de corruptione istud possit intelligi.

    Tunc est secunda conclusio quod primo modo generatio est perpetua etconcederet Aristoteles suppostita eternitate mundi. Et hoc probatur primo55 De generatione  ex parte materie, quia semper oportet generationem unius

    25  PS-ALBERTUS MAGNUS, De secretis mulierum, Prol. ed. BARRAGÁN NIETO, 218.18.39  ARISTOTELES, De generatione et corruptione I.3 (319a17-30).   56  ARISTOTELES, De generatione et corruptione I.3 (318a23-25).

  • 8/19/2019 Beneduce2014 John Buridan’s Commentary on Pseudo-Albertus Magnus’ de Secretis Mulierum

    23/26

    243 John Buridan’s Commentary on pseudo-Albertus Magnus

    esse corruptionem alterius vel aliorum, aut formaliter aut concomitative, ete converso corruptionem unius esse generationem alterius vel aliorum;igitur ad illum sensum generationes sunt perpetue. Antecedens patet protanto, quia materia prima non potest esse sine forma substantiali nec simul 60habere plures. Tenet consequentia, quia, ut probatur primo Celi, omne ge-neratum quod existit corrumpetur et omne corruptibile quod existit fuitgenitum. Tunc capiatur aliquod compositum genitum et sequitur quod cumeius generatione fuit corruptio cuiusdam alterius et illud alterum fuit antegenitum; etiam cum corruptione illius alterius quod fuit ante genitum pre- 65fuit aliud, et sic in infinitum; igitur et sic inducendo ante omnem generatio-nem fuit alia generatio. Similiter a parte post aliqua substantia genita cor-

    rumpetur | et cum eius corruptione erit generatio alterius, quod iterum cor-E 167vrumpetur et aliud generabitur, et sic in infinitum; igitur post omnem genera-tionem erit generatio, et ad istum sensum est verum quod perpetua est ge- 70neratio vel e contra.

    Tertia conclusio: quod secundo modo intelligendo generationes sunt perpetue. Probatur, quia semper apparent fontes fluere; quod non esset, nisisemper esset generatio aque in visceribus terre. Similiter semper sol et astramoventur super terram et mare; et sic semper sol elevant a mari 75

    aliquas partes terre vel aque eas corrumpendo et generando ex eis fumos etvapores, ut patet primo Meteororum; ergo semper sine interruptione tempo-ris in hoc mundo fiunt generationes et corruptiones. Et causa istius patetsecundo  De generatione, quia motus solis in circulo obliquo et aliorum planetarum, qui planete convertuntur ad unum tropicum et ibi generando 80aliqua in una parte terre corrumpunt generata quando moventur et declinantversus alium tropicum.

    Quarta conclusio et ultima: quod tertio modo generatio non est perpetua.

    Probatur, quia omnis generatio est inter certos terminos, scilicet de non esserei ad esse ipsius, et nulla talis mutatio est perpetua, ut patet inducendo. Et 85 per hoc solvuntur due ultime rationes.

    Sed contra hoc arguitur quia: supponendo quod elementa fuerunt semper et quodlibet istorum semper generabatur secundum partes et similiter cor-rumpebatur, igitur alica generatio semper fuit; et sic consimiliter argueretur de generatione partium Secane. 90

    88-89 corrumpebatur] corrumpebabatur E

    61  ARISTOTELES, De caelo et mundo I.12 (282b1-5).   77  ARISTOTELES, Meteora I.4 (341- b6-11).  79 ARISTOTELES, De generatione et corruptione II.10 (336a32; AA 4:41).

  • 8/19/2019 Beneduce2014 John Buridan’s Commentary on Pseudo-Albertus Magnus’ de Secretis Mulierum

    24/26

    244 Chiara Beneduce

    Dicendum quod, si mare semper fuisset, posset concedi quod generatiomaris semper fuit, et non solum quod semper fuit generatio maris. Tunc,sicud patet ex secundo  De generatione, et sicud diceret Philosophus, nullageneratio alicuius corporis totius simul demonstrati fuit semper. Et in hocest differentia inter motum celi et generationem, quia nullum corpus totale95simul demonstratum generabatur semper, sed spera celestis tota simul de-monstrata movebatur semper.

    Et hoc de primo, supposita eternitate mundi. Et consimiliter possentdeclarari predicta de ista propositione: ‘corruptiones sunt perpetue’.

    100

    Quantum ad secundum patet faciliter ex dictis quid sit dicendum. Et ideoest prima conclusio quod generatio animalium est perpetua sic intelligendoquod ante omnem generationem animalium fuit alia generatio animalium et post quamlibet erit alia, semper supposita eternitate mundi. Conclusio sicintellecta probatur, quia semper fuit animal et semper erit animal; ideo105generatio animalium est perpetua. Tenet consequentia, quia nullum animalsingulare est perpetuum, ut secundo  De generatione animalium,cum omne animal sit generabile et ante quodlibet animal fuit aliud, quod

    similiter generabatur et post quodlibet erit aliud per simile. Antecedens patet, quia non videtur quod genus ita nobile vel perfectum omnibus specie-110 bus specialissimis fuisset privatum aliquando nec erit post, ut satis declaratPHILOSOPHUS in principio secundi De generatione animalium.

    Secunda conclusio: quod generatio animalium non est perpetua sic quodsemper fuit alica generatio animalium et semper erit alica generatio anima-lium, scilicet sine interruptione temporis. Et licet ista conclusio non sit115demonstrabilis, potest tamen probari, quia in generatione instantanea, sicud

    hominum, non semper fuit alica generatio hominis nec erit, ymo inter ho-minum generationes fuerunt interruptiones temporum in quibus nullushomo generabatur. Et consimiliter argueretur de generationibus aliorumanimalium. Sed de aqua et aere et aliis que habent successivam generatio-120nem in suis partibus quantitativis bene concederetur quod semper fuit gene-ratio aeris aut aque aut ignis aut plante etc.

    Tertia conclusio: quod generatio animalium non est perpetua intelli-

    99 declarari] declari E  111 ut] et E

    93   Locus non inventus   107  ARISTOTELES, De generatione animalium II.1 (731b33).112 ARISTOTELES, De generatione animalium II.1 (731b30-732a1).

  • 8/19/2019 Beneduce2014 John Buridan’s Commentary on Pseudo-Albertus Magnus’ de Secretis Mulierum

    25/26

    245 John Buridan’s Commentary on pseudo-Albertus Magnus

    gendo quod alica generatio animalium fuit semper vel erit semper. Proba-tur, quia omnis talis generatio aliquando cessat, ut patet inducendo et per  125consequens nulla talis est perpetua.

    Ad rationes

    Ad primam negatur antecedens. Ad probationem dicitur quod in celonon est contrarietas proprie dicta, scilicet positiva. Et si dicatur: omnismotus est de contrario in contrarium, ut patet quinto Phisicorum; ergo et in 130motu celi – dicitur quod ibi est contrarietas talis que sufficit ad motum, ethoc large capiendo ‘contrarietatem’.

    | Ad secundam negatur antecedens. Ad probationem conceditur quodE 168r  movetur motu locali. Ad probationem quod non, quia non mutat locum,verum est secundum totum, sed bene secundum partem; et hoc sufficit. 135

    Ad tertiam negatur antecedens, ut patet in fine primi  Phisicorum. Adauctoritatem COMMENTATORIS dicitur quod ipsa generatur subiective, quiaipsa est cuiuslibet transmutacionis subiectum, ut patet ibidem; et ita intelle-xit COMMENTATOR ; sed non terminative, scilicet quod terminet generatio-nem, quia sic solum forma generatur et non materia. 140

    Alie due sunt solute, que solvuntur per secundum articulum.

    130  ARISTOTELES, Physica V.2 (226b2-3; AA 2:157). 136  ARISTOTELES, Physica I.9(192a25-34).   138  ARISTOTELES, Physica I.9 (192a25-34); cf. De generatione et corrupti-one I.4 (320a2-3; AA 4:9).

    * * *

    Chiara BENEDUCE (Pisa-Firenze)Università degli Studi di Pisa e Università degli Studi di Firenze

     [email protected]

    Abstract: The catalogues of works by John Buridan include a commentary on the  De se-cretis mulierum  by pseudo-Albertus Magnus. The same commentary is also attributed toBuridan in more general studies on medieval natural philosophy as well as in catalogues of manuscripts and repertories of incipits of medieval scientific writings. In most cases, aunique manuscript copy of this commentary is mentioned, namely Erfurt, Universitätsbiblio-thek, Dep. Erf., CA Q.299. However, in her Répertoire of Masters of Arts at the Universityof Paris, Olga Weijers claims that Buridan’s commentary on De secretis mulierum can also be found in a different redaction in another manuscript: Paris, Bibliothèque Nationale deFrance, Ms. lat. 8513. This article examines the question of the attribution of these texts to

    Buridan. First, it argues that the Parisian text is not a commentary by Buridan on De secretismulierum but rather a different version of pseudo-Albertus’ work, and second, that Buridancan be considered the author of the question-commentary contained in the Erfurt man-uscript.Keywords:  De secretis mulierum, John Buridan, natural philosophy, pseudo-AlbertusMagnus.

  • 8/19/2019 Beneduce2014 John Buridan’s Commentary on Pseudo-Albertus Magnus’ de Secretis Mulierum

    26/26