28

“... De graat, die eigenlijk niet meer is dan een

rommelig samenraapsel van grote rotsblokken, loopt naar het noord-

westen. Wij moeten echter naar

het zuiden, terug naar onze tenten....”

TEKST: ORLANDO FURFARI

Climbing Ben Nevis

Vanuit Charleroi vliegen we met Ryanair naar Prestwick, 50 kilometer ten zuiden van Glasgow. Dit weekend willen we de Ben Nevis beklimmen, met zijn 1344 meter de hoogste berg van het Verenigd Koninkrijk. Aangekomen in de luchthaven van Prestwick begeven we ons naar de onthaalbalie van Hertz om de sleutels van onze huurwagen in ontvangst te nemen. We krijgen een spiksplinternieuwe Ford Mondeo toegewezen. Enthousiast gooien we onze rugzakken in de koffer en we vertrekken meteen richting Schotse Highlands.

De sfeer is goed en we amuseren ons rot. Alleen valt het niet mee

een auto met het stuur aan de rechterkant te besturen. Schakelen

met de linkerhand, afstanden inschatten,… het blijkt allemaal niet

zo evident en het duurt dan ook niet lang of ik rijd door een diepe

put in de baan. Een lekke band is het gevolg. Binnen de 10 minuten

monteren we een nieuwe band en nu neemt Wim het stuur over.

In de late namiddag komen we aan in Fort William, het stadje aan

de voet van de Ben Nevis. In een lokale bergsportwinkel kopen we

eerst nog drie gasflesjes om ‘s avonds ons potje te kunnen koken.

De berg op

We laten onze wagen achter op een parking en het begint al

aardig te schemeren als we op pad gaan. Het is de bedoeling om

vanavond nog tot ‘half way loch’ te klimmen, en daar onze tent

op te zetten. Het pad is duidelijk, maar soms erg geërodeerd en

glad. Bovendien begint het te regenen en we moeten aandachtig

zijn om niet uit te schuiven. We zitten op de normale aanlooproute

en eigenlijk is dit pad van 1,5 meter breed pure luxe naar alpiene

begrippen.

Halverwege de beklimming zien we een zadel met een meer. Dit

is ‘half way loch’. Het is donker als we onze tenten opzetten bij

het meer. We kiezen een mooi vlak sneeuwveldje uit en even later

staan onze drie tenten opgesteld. Onze gevriesdroogde maaltijd

wordt doorgespoeld met een paar slokken whisky. Serge heeft, bij

wijze van feestelijke verrassing, een fles gekocht in Fort William.

We hebben een mooie, niet te moeilijke route geselecteerd op

de beruchte noordwand van de Ben. De sneeuwcondities op de

noordwand zijn echter slecht, met een vrij groot lawinegevaar als

gevolg. Na enig overleg besluiten we dan maar om de volgende

dag via de normaalroute verder naar de top te gaan. We kruipen in

onze slaapzak en maken ons klaar voor een koude nacht.

29

alpinisme

Climbing Ben Nevis

in de mist naar de top

De volgende ochtend staan we vroeg op, en na een snelle hap

zoeken we naar de normaalroute. Er hangt een dichte mist en

dus halen Geert en Wim de gps boven. Gestaag klimmen we

richting summitplateau. Mijn gevoel zegt me dat we teveel naar

de noordzijde klimmen, maar de ‘gps- mannen’ spreken dat tegen

en zeggen dat we ons pal op de normaalroute bevinden. Ik geloof

er niets van. Af en toe trekt de wind de mistflarden open en ik zie

meteen dat ik gelijk heb. Als Geert me zegt dat we bijna op het

plateau aankomen vlak bij de top, weet ik 99,9 procent zeker dat

zijn gps het niet bij het rechte eind heeft.

En… inderdaad: even later komen we aan op het summitplateau,

maar heel erg dicht bij de noordwand. Ik zei het toch! We lopen

over het besneeuwde plateau naar de top en maken een paar

foto’s. We are the highest people in the UK, en dat zonder joint!

We lachen en amuseren ons als kleine kinderen. Door de dichte

mist hebben we echter totaal geen mooie vergezichten. Dat is

jammer!

De weg terug

Via de Carn Mor Dearg-graat beginnen we aan de afdaling. We

maken een lus in onze tocht want de Ben Nevis en de uitlopende

CMD-graat vormen samen een groot hoefijzervormig massief.

Gelukkig trekt de mist nu op en hebben we een adembenemend

zicht op de noordwand. De graat, die eigenlijk niet meer is dan

een rommelig samenraapsel van grote rotsblokken, loopt naar het

noordwesten. Wij moeten echter naar het zuiden, terug naar onze

tenten. Halverwege de graat besluiten we om te traverseren in

zuidwestelijke richting.

Zo komen we uiteindelijk bij de voet van de indrukwekkende

noordwand. Hier en daar zien we een cordée die toch probeert

door de ene of de andere gully de verticale wand te bedwingen.

Respect! Als we vanavond weer voor het donker in Ford William

willen zijn, moeten we haast maken. We reppen ons naar ‘half way

loch’ waar we onze tenten afbreken en zonder al te veel te talmen

weer de afdaling aanvatten. Het worden 600 lange hoogtemeters

en zoals zo vaak vind ik dat de cijfers op m’n hoogtemeter niet

snel genoeg aftellen.

“Na enig overleg besluiten we om morgen via de normaalroute

verder naar de top te gaan. We kruipen in onze slaapzak

en maken ons klaar voor een koude nacht... “

30

31

epiloog

Diezelfde avond vullen we de verbrande calorieën

weer aan in een lokaal restaurantje in Ford

William. We slapen nog een nachtje in een

jeugdherberg. De volgende ochtend vertrekken

we vroeg naar Prestwick. Er wachten ons nog 220

kilometer langs “de verkeerde kant van de weg”…

periode

De Ben Nevis kan je het ganse jaar door beklimmen. Wij

kozen ervoor om de Ben Nevis te beklimmen in februari. In de

wintermaanden ligt er sneeuw op de Ben Nevis en dan heeft de

beklimming echte alpine allures

vervoer

Vanuit Charleroi (Brussels-South) vlogen wij met Ryanair naar

Prestick.

Meer info over de vluchten op www.ryanair.com

Vanuit de luchthaven reden we met een huurwagen naar Fort

William. Wij hebben ervoor gekozen om een wagen rechtstreeks

bij Hertz te huren. Meer info over huurwagens op www.hertz.com

Ryanair biedt op zijn website ook de mogelijkheid aan om een

wagen te huren bij Hertz. Dat bleek echter duurder dan rechtstreeks

via de site van Hertz een wagen te reserveren.

verblijf

Omdat we op de berg zelf zouden overnachten hebben we onze

tenten meegenomen. Gezien de soms erg extreme, winterse

weersomstandigheden op de Ben Nevis hebben we ervoor gekozen

om onze expeditietenten te gebruiken.

In Fort William sliepen we in een jeugdherberg.

Zie https://www.syha.org.uk/

Een alternatief is http://fortwilliambackpackers.com/

kaarten

Wij gebruikten kaart n°41 –

Landranger Map van Ordnance Survey zie :

www.manymaps.be/contents/nl/d353.html

Op http://www.ari.rdx.net/abc/mountains/british.htm vind je

verschillende klimroutes.

niveau

De beklimming van de Ben Nevis via de normaalroute is gemakkelijk

en staat open voor iedereen met een gezonde fysiek en een goed

uithoudingsvermogen.

materiaal

Aangezien we aanvankelijk via de noordwand wilden klimmen

hadden wij stijgijzers, touw, technische piolets, ijsvijzen, friends,

nuts, slings, … meegenomen. Voor de normaalroute volstaat echter

een paar wandelstokken.

websites

http://www.walkhighlands.co.uk/fortwilliam/bennevis.shtml

http://www.summitpost.org/ben-nevis/150801

http://www.mountainwalk.co.uk/benneviswalk.html

http://ben-nevis.com/index.php

http://www.walkingenglishman.com/scotland05.html

reiswijzer

“De graat, die eigenlijk niet meer is dan een rommelig samenraapsel van grote

rotsblokken, loopt naar het noord-westen.

Wij moeten echter naar het zuiden, terug naar onze tenten....”