BDW - editie 1515

23
N° 1515 VAN 24 TOT 31 MAART 2016 ¦ WEEK 12: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VLAAMS-BRUSSELSE MEDIA VZW, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-650.10.96, ABONNEMENTEN: 02-650.10.80, E-MAIL: [email protected], WWW.BDW.BE JOOST VANDECASTEELE VIJVENDEELT HET BIFFF En ook: Foam Talent, Låpsley en Joachim Badenhorst. AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153 24 03 16 22/03/2016 © PHOTONEWS

description

Brussel Deze Week van 23 maart 2016

Transcript of BDW - editie 1515

Page 1: BDW - editie 1515

N° 1515 VAN 24 TOT 31 MAART 2016 ¦ WEEK 12: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VLAAMS-BRUSSELSE MEDIA VZW, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-650.10.96, ABONNEMENTEN: 02-650.10.80, E-MAIL: [email protected], WWW.BDW.BE

Joost vandecasteele viJvendeelt het BiFFFen ook: Foam talent, låpsley en Joachim Badenhorst.

AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

240316

22/03/2016

© PHOTONEWS

Page 2: BDW - editie 1515

BDW 1515 PAGINA 2 - DONDERDAG 24 MAART 2016

VAN DE REDACTIE

Verkeerd gedachtOns kan dit niet overko-men. Dat is wat wij dach-ten. Allemaal. Na Madrid, na Londen, na Parijs. 22 maart staat voortaan in de geschiedenis van de hoofd-stad gebeiteld als een git-zwarte dag. Dertig doden, honderden slachtoffers. Vandaag zijn ze nog ano-niem. Binnenkort kennen we de namen van de slacht-

offers. Het zal nog confronterender zijn.Vorige dinsdag was er enige opluchting bij het ontdek-ken van een safehouse in Vorst. Vrijdagavond was er nog meer opluchting, na de arrestatie van Salah Ab-deslam, de ‘meest gezochte terrorist van Europa.’ De latente terreurdreiging van elke dag kende een mo-ment van afkoeling. Eindelijk. We konden terug over-gaan tot de orde van de dag. En de ‘echte’ problemen van deze stad gaan aanpakken. Maar dat was gerekend buiten enkele fundamenta-listen. Ze deden de korte hoop in enkele ogenblikken teniet.De vraag die dadelijk rijst: is er een verband tussen de arrestatie van Abdeslam en deze aanslagen? Is het een wraakactie? Of vreesden de terroristen dat Ab-

deslam zou gaan klikken? Of kwam de arrestatie hen misschien zelfs goed uit? Van de luwte profiteren om aanslagen te plegen. Laffer kan niet.De Belgische regering had gewaarschuwd. Slapende jihadcellen in de hoofdstad riskeerden in waaktoe-stand te komen. Het dreigingsniveau mocht niet naar beneden. Dat heeft de federale regering goed inge-schat.Maar ze heeft ondanks het maandenlange militair machtsvertoon op straat deze gruwelijkheden niet kunnen vermijden. Hen dat brutaal verwijten is kort door de bocht. Maar het federaal en Brussels veilig-heidsbeleid hebben wél gefaald. Een zelfonderzoek is op zijn plaats. Iemand anders de vinger wijzen gaat niet. En framing is nu helemaal ongepast: op zoek naar het politiek discours dat electoraal het best rendeert. Het moet gaan over beleid en welk resultaat daarmee bereikt kan worden. Als de federale en Brusselse rege-ring nu nog niet begrepen hebben dat ze beter moeten samenwerken, dan kunnen we van kwade wil spreken.En dan zal de komende dagen weer de onvermijdelijke vraag gesteld worden: hoe kan de overheid de veilig-heid van de burger garanderen in een wereld waarin terroristen zich vrij kunnen bewegen en zich ongezien kunnen verstoppen in de achterwijken van deze stad? En hoeveel van onze vrijheden willen we daarvoor op-geven?

WAUTER MANNAERT

door Steven Van Garsse

BDWVOORGROND

De Donnea bevond zich op 9/11 in de Verenigde Staten.

VERSLAG VAN EEN ZWARTE DAG

Page 3: BDW - editie 1515

BDW 1515 PAGINA 3 - DONDERDAG 24 MAART 2016

08.00 uur Twee explosies in de grote vertrekhal van de luchthaven van Zaventem: één aan de check-indesk van Brussels Airlines en één aan desk nummer 8.

09.08 uur Het Ocad trekt het drei-gingsniveau voor het hele land op naar niveau 4.

09.11 uur Ontploffing in het metrostation Maalbeek in een metrovoertuig op perron 1 richting Kunst-Wet. Alle metrostations in Brussel worden geëvacueerd.

09.30 uur De MIVB sluit alle me-trostations. Een half uur later gaat

ook het bus-, tram- en treinverkeer plat. Alle autotunnels gaan dicht.

10.35 uur Brussel gaat in vol-ledige lockdown. Iedereen wordt verzocht binnen te blijven. Heel wat dag- en avondevenementen worden afgelast.

11.00 uur Vijftien grote ziekenhui-zen in Brussel, Vlaams-Brabant, Limburg en Antwerpen vangen slachtoffers op. Ze roepen extra dokters op. Er zijn voldoende bed-den voorhanden.

12.00 uur Er wordt een verdacht pakket gevonden aan de Zuider-toren. Die wordt ontruimd. Later volgen gecontroleerde explosies door Dovo, onder meer aan de Rijkswachtkazernes in Etterbeek.

12.22 uur Taxichauffeurs bieden aan om gratis te rijden vanuit Za-ventem en in Brussel.

12.40 uur Vervoersmaatschappij De Lijn laat al haar bussen rechts-omkeer maken aan de grens met Brussel.

13.25 uur Bomalarm in het Sint-Pietersziekenhuis.

13.30 uur Volgens professor Marc Decraemer van het UZ Gasthuisberg in Leuven hebben de terroristen spijkerbommen gebruikt, net als bij de aanslagen in Parijs.

13.47 uur De politie ontdekt een niet ontplofte bommengordel op de luchthaven van Zaventem.

14.15 uur Brussels minister-president Rudi Vervoort (PS) en burgemeester Yvan Mayeur (PS) houden een persconferentie. Ver-voort zegt dat een lockdown niet nodig is, omdat er extra soldaten op komst zijn.

15.00 uur Op het Beursplein wor-den spontaan vredesboodschappen geschreven. Er komen steunbetui-gingen vanuit de hele wereld.

15.33 uur De federale politie geeft camerabeelden vrij van de verdachten van de aanslag in de luchthaven. Er zijn vermoedelijk twee zelfmoordterroristen bij, een derde is op de vlucht.

15.45 uur De Belgische regering kondigt drie dagen van nationale rouw af.

16.00 uur Het treinverkeer her-neemt in Brussel-Zuid, Brussel-

Centraal en Brussel-Noord. De andere stations blijven geslo-ten. Ook het busverkeer van De Lijn en TEC komt terug op gang, net als een gedeelte van het MIVB-netwerk.

16.00 uur Het crisiscentrum geeft een voorlopige balans van de aanslagen. Op Brussels Airport in Zaventem vallen 10 doden en 100 gewonden. In Maalbeek vallen 20 doden en 130 gewonden.

16.25 uur De aanslagen worden officieel opgeëist door IS.

16.45 uur Dreigingsniveau 4 blijft. De lockdown wordt opgeheven.

19.00 uur De politie houdt huis-zoekingen in Schaarbeek. Er wordt op één plek een IS-vlag en een spijkerbom gevonden.

Verzameld door Michaël Michiels

“WE BETALEN DE PRIJS VOOR DE NAÏVITEIT VAN LINKS”

TERREUR > EMINENCE GRISE FRANÇOIS-XAVIER DE DONNEA OVER TERREUR GISTEREN, VANDAAG EN MORGEN

François-Xavier de Donnea is voormalig burgemeester van de Stad Brussel (1995-2000) en minister-president van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest

(2000-2003). Voordien was hij minister van Landsverdediging en Ontwikke-lingssamenwerking. Als minister-presi-dent was hij ook bevoegd voor Weten-schappelijk Onderzoek. Het was in die hoedanigheid dat hij in september 2001 samen met Prins Laurent een bezoek bracht aan universiteiten in New York, Boston en San Francisco. Toen het eer-ste vliegtuig de Twin Towers doorboor-de, stapten de Donnea en co in Boston net in de auto’s voor hun bezoek. De de-legatie zat een week vast in Boston. “Het is de eerste keer in de geschiedenis dat vliegtuigen als wapens ingezet worden,” liet hij toen noteren.

Toen u deze ochtend het nieuws van de aanslagen hoorde, dacht u toen onmiddellijk aan 9/11 of toch eerder aan de aanslagen in de metro van Londen of Madrid ?François-Xavier de Donnea: “Ik wist wel dat er ooit iets ging gebeuren in Brussel, maar toch was ik verrast en verbijsterd. En alhoewel de dodentol bij-

BRUSSEL - Minister van Staat François-Xavier de Donnea (MR) spreekt duidelijke taal: “We hebben een generatie nodig om de honderden sympathisanten van de terroristen te integreren, als ze nog in te burgeren vallen.” Hij vreest dat de aanslagen in Maalbeek en Zaventem niet de laatste zijn.

De Donnea: “Ik geloof niet dat deze aanlagen alleen te wijten zijn aan de internationale toestand, al speelt het conflict in het Midden-Oosten vast wel mee. De belangrijkste oorzaak is de torenhoge jeugdwerkloosheid in veel Europese grootsteden. We hebben de leerplichtige jeugd die afhaakte van school geen alternatief geboden en ik vrees dat de prijs die we zullen betalen immens zal zijn. Die jongeren zijn ver-bitterd en staan erg vijandig tegenover de buitenwereld. Het zal een generatie duren om zij die afhaakten te integre-ren, als ze tenminste nog ingeburgerd geraken.”

“Die jeugdwerkloosheid is te wijten aan de kortzichtigheid van een aantal poli-tici. Dat zijn niet één of een paar poli-tici, zelfs niet één politieke partij. Het is de naïef-linkse stroming die het falen van de jeugdwerkloosheid in Europa op haar conto mag schrijven. Toen ik in het midden van de jaren 1990 voor-stelde om speciale instellingen op te richten voor leerplichtige jongeren die afgehaakt hadden, kon daar volgens de socialisten geen sprake van zijn – al-les ging wel in orde komen. Ik heb dat

lange na niet zo hoog is als in New York met meer dan 3.000 slachtoffers, zijn de aanslagen in Zaventem en Maalbeek een zeer traumatiserende gebeurtenis voor heel België. Ik vrees ook dat het hier niet bij zal blijven, als het al niet

erger wordt. Het is niet meer dan de voortzetting van wat we in Europa al hebben meegemaakt. In Europa bevin-den zich immers vele duizenden sym-pathisanten van de aanslagen, mensen die zelf niet tot aanslagen zullen over-gaan maar ze toch steunen. Ook Brus-sel telt tientallen, zoniet honderden sympathisanten.”

Zijn de motieven achter de aanslagen dezelfde? Of zijn die in de loop der jaren gewijzigd?

nooit geloofd. Trouwens, de socialist Freddy Thielemans, die later hetzelfde voorstel opperde, werd door zijn partij teruggefloten. De linkse partijen gaan hier een prijs voor betalen, de aansla-gen zijn gesneden brood voor extreem-rechts.”

Toen Willy Claes als secretaris-generaal van de NAVO na de val van het communisme waarschuwde voor het moslimfundamentalisme als nieuwe te duchten vijand, werd hij niet met applaus onthaald. Was Claes visionair?De Donnea: “Ik denk niet dat mos-limfundamentalisme de voornaamste oorzaak is. Ook in de rest van de wereld woedt de jeugdwerkloosheid ongena-dig. Waarom zijn er al die onlusten in West-Afrika? Jongeren in landen zoals Guinee-Bissau – althans de meest dy-namische – hebben maar twee opties. Ofwel emigreren naar het Westen of Zuidelijk Afrika, ofwel zich laten re-kruteren door criminele bendes die in heroïne of hasj handelen, mensen kidnappen of wapens smokkelen. Reli-gieuze motieven kunnen voor sommi-gen meespelen, maar voor de overgrote meerderheid is religie alleen maar een dekmantel voor criminele activiteiten. Het zijn grotendeels mensen die niet op een reguliere manier aan de bak komen. Het gaat er hen om in een zeer brutale wereld rijkdom te vergaren. Als men wereldwijd niets kan of wil doen aan de jeugdwerkloosheid, gaat het geweld in de wereld alleen maar toene-men.” Danny Vileyn

“De aanslagen zijn gesneden brood voor extreemrechts”

FRANÇOIS-XAVIER DE DONNEA MINISTER VAN STAAT

© BELGA

Page 4: BDW - editie 1515

De dag na het aan-breken van de lente is een zwarte dag voor Brussel.

DE WEEK IN BEELD DOOR SASKIA VANDERSTICHELE

Drie dagen lang was terreur-verdachte Salah Abdeslam nog voortvluchtig, nadat hij op dinsdag 15 maart kon vluchten uit een schuilhuis

in kanaalgemeente Vorst. De vier maanden durende odyssee van Ab-deslam eindigde echter in Sint-Jans-Molenbeek, de gemeente waar Salah Abdeslam opgegroeid is, aanmod-derde, hasj verkocht en vrienden had. En heeft.

StadsnetwerkAbdeslam werd na zijn vlucht in Vorst verscholen in een huis in de Vierwindenstraat 79, bij een fami-lie die in de buurt bekend stond om haar islamitisch radicalisme. Twee leden van de familie zijn daarvoor ook al veroordeeld. Volgens buurt-bewoners was er met de familie-Aberkan zichtbaar heel wat aan de hand. Naast Brahim Abdeslam, de broer van Salah, werd Abdelhamid Abaaoud ook beïnvloed door deze familie, alsook Chakib Akrouh, die net als Abaaoud en de Abdeslams medeplichtig zijn aan de aanslagen in Parijs.Het radicalisme van deze familie

en de kennisname daarvan door de buurt konden niet verhinderen dat ze in een woning van de gemeente woonden.De Molenbeekse connectie was bij de aanslagen in Parijs al sterk, en is dat ook gebleven toen Abdeslam voortvluchtig bleef. Volgens de emi-nente islamoloog Felice Dassetto – bekend van het boek over Brusselse moslims l’Iris et le Croissant – vallen personen als Abdeslam altijd terug op de netwerken die ze kennen van

tijdens hun criminele jeugd in de stad. Al in de nacht van 13 novem-ber 2015 kon Abdeslam zich door Molenbeekse vrienden laten over-brengen naar Brussel, zonder al te veel vragen. Dassetto zegt dat zulke sociologisch-criminele netwerken, met hun bepaalde straatcultuur, geen onderscheid maken tussen

kleinere criminele feiten als drugs dealen of een terrorist vervoeren: als een vriend hulp nodig heeft, dan wordt die hulp geboden. Op het be-staan van die netwerken wees eer-der ook al de Franse socioloog Gilles Kepel, die onlangs nog in Molen-beek op bezoek was.In welke mate dat lokale stadsnet-werk gestuurd wordt door de Islami-tische Staat in het Midden-Oosten is onzeker. Het is niet omdat het lokale netwerk hulp heeft geboden aan Ab-

deslam dat het in contact staat met hogere terroristische kaders. Het kan puur om improvisatie gaan. In dat licht is het ook mogelijk dat men wilde testen hoe lang een voort-vluchtige in een stad met een hoge moslimpopulatie en aanwezige cri-minele netwerken voortvluchtig kon blijven. Zeker is dat zulk lokaal

terrorisme verrassend goedkoop is: wapens en logistiek kosten en-kele tienduizenden euro’s. Niets wat misdaadgeld niet aankan.

Top secretToen Abdeslam werd aangehou-den, kwam het tot rellen met lokale Molenbeekse moslimjongeren. Op-nieuw heeft Felice Dassetto er al op gewezen dat, ook al wordt een terrorist niet noodzakelijkerwijze gesteund, de jongeren in deze wijk volgens dezelfde sociologische lij-nen grootgebracht zijn: hetzelfde harde taalgebruik dat in de Koran te vinden is, dezelfde marginaliteit, dezelfde beschermcultuur en (inge-beelde) gevoelens van discriminatie. Daar komt nog eens de enorme in-vloed van het internet bij, en de bo-dem van het radicale islamisme die al decennialang voet aan de grond krijgt in Europa. Daarbuiten kan het ook zijn dat, ook al worden terroristische daden ook door hen sterk veroordeeld, moslims in de wijk een zwijgcultuur kennen. Zoals we ter plaatse hoorden: ‘Ab-deslam moet niet bij mij aanklop-pen als hij denkt dat hij hulp nodig heeft. Hij is een terrorist.’ De reflex om de politie te bellen komt echter bij niemand op. Ook hier wordt geen onderscheid gemaakt tussen zware en kleine misdaden: de politie wordt als een hinderlijke intrusie van het lokale leven gezien, net als de pers. Of dat nu voor een klein of een groot feit is.Los van die observaties ter plaatse kenmerkt eenzelfde zwijgcultuur ook de lokale Brusselse autoritei-ten. In Sint-Jans-Molenbeek is het tot op heden onmogelijk gebleken toegang te krijgen tot het lokale de-radicaliseringsbeleid. Preventie en vertrouwelijkheid zijn de ordewoor-den, maar duidelijkheid daarover ontbreekt. Wanneer er opnieuw een

In Molenbeek is het tot op heden onmogelijk om toegang te krijgen tot het lokale deradicaliseringsbeleid.

BDW 1515 PAGINA 4 - DONDERDAG 24 MAART 2016

link met terrorisme of islam wordt blootgelegd, kruipt ook het gemeen-tebestuur in zijn schulp en wordt de focus verlegd naar hoe erg de gemeente onder vuur wordt geno-men. Bij het gewestelijke Brusselse niveau is men iets royaler met infor-matie: er is een gewestelijke terreu-rexpert aangesteld met adelbrieven bij het OCAD, maar de omvang en de oorzaken van radicalisme in Brussel worden niet besproken. Top secret, of een gebrek aan inzicht, dat noch-

UITGELICHT > ABDESLAM, GEBOREN, GETOGEN EN GEPAKT IN MOLENBEEK, BRUSSEL

DE KRACHT VAN LOKAAL SINT-JANS-MOLENBEEK – Salah Abdeslam is aangehouden in de wijk waar hij opgroeide. Het bredere netwerk waarop hij kon steunen bleek verbazingwekkend lokaal, eenvoudig en goedkoop. Het is de vraag of de lokale Brusselse ‘deradicali-seringsinitiatieven’ zich daarvan bewust (willen) zijn.

Page 5: BDW - editie 1515

WEEKOVERZICHTWOENSDAG 16 MAARTVORST WORDT OpGESchRikT. In de avond en nacht van dinsdag op woensdag wordt Vorst opgeschrikt door een nieuwe terreurdreiging. Bij een huiszoeking worden agenten verrast nadat drie terroristen het vuur openen bij het betreden van de woning. Eén terrorist overleeft het vuurgevecht niet, de twee andere zetten het op een lopen. Vier agenten raken gewond en worden afgevoerd.

cAfé MOEDER LAMbic TERuG OpEN. De vestiging van Moe-der Lambic in Sint-Gillis is terug open. Het café introduceert ver-schillende nieuwe wijntjes, huisgemaakte ijsthee en een wekelijkse brunch in het weekend. In het café is nu meer plaats en de toiletten hebben een renovatiebeurt gekregen. De rustieke houten tafeltjes en het concept veranderen niet.

DONDERDAG 17 MAARTSTADhuiS bRuSSEL LichT GROEN Op. Vanaf acht uur ’s avonds licht het stadhuis van Brussel groen op. Dit gebeurt in het teken van St. Patrick’s Day, de patroonheilige van de Ieren. De Ierse feestdag wordt wereldwijd gevierd. De groene kleur is kenmerkend voor Ierland. Het stadhuis van Brussel zal gedurende het hele jaar oplichten bij speciale evenementen.

RSc ANDERLEchT VERLAAT EuROpEES TONEEL. Ander-lecht ligt uit de Europa League na een nederlaag op eigen veld tegen het Oekraïense Shakhtar Donetsk. Paars-wit gaat met 0-1 onderuit tegen de Oekraïense kampioen na een doelpunt van de Kroatische Braziliaan Eduardo in de blessuretijd. Shakhtar had de heenwed-strijd ook al gewonnen met 3-1.

VRiJDAG 18 MAARTVERkEER VALSE MEDiSchE ATTESTEN iN MOLENbEEk. Verschillende studenten van het Serge Creuz Atheneum in Sint-Jans-Molenbeek zijn betrapt op het vervalsen van medische attesten. Verschillende leerlingen dienden hetzelfde ziektebriefje in en bij het nader bestuderen van de attesten bleek het te gaan om een digitale kopie van een echt ziektebriefje. De leerlingen vullen er gewoon een datum en hun naam op in om zich ziek te melden.

SALAh AbDESLAM GEARRESTEERD. Omstreeks half vijf in de namiddag is staats-vijand nummer één Salah Abdeslam levend opgepakt door de anti-terreurpolitie. De terrorist hield zich met twee kompanen schuil

in een huis de Vier-Windenstraat. Abdeslam wordt afgevoerd naar het Sint-Pietersziekenhuis met een schotwonde in het been. Eerder op de dag raakte bekend dat zijn vingerafdrukken gevonden waren in een flat in Vorst. Woensdag verschijnt hij voor de raadkamer waar hij wordt bijgestaan door zijn advocaat Sven Mary.

ZATERDAG 19 MAARTTELEuRSTELLENDE OpkOMT VOOR SchARNAVAL. Zater-dag viert Schaarbeek carnaval. De 87ste editie van Scharnaval trekt amper 4.000 mensen, een pak minder dan de gehoopte 20.000. De tegenvallende opkomst is vooral te wijten aan de terreurdreiging. De stoet over het nieuwe parcours verloopt zonder problemen.

ZONDAG 20 MAART 14.000 MENSEN VOOR GROTE pARADE VAN hART bOVEN hARD. Burgerbewegingen Hart Boven Hard en Tout Autre Chose betogen in de omgeving van het Brusselse kanaal tegen het gat in de begroting, het huidige regeringsbeleid maar vooral ook de aanpak van de vluchtelingecrisis. Zo’n 14.000 eisen een meer menswaardige opvang van de vluchtelingen.

MAANDAG 21 MAART LuifELS VOOR WAchTENDE TAxi-kLANTEN. Wachten op een taxi aan het Zuidstation kan voortaan onder een luifel. De be-doeling van deze luifel is dat klanten die uit het station komen voor de wind en de regen kunnen schuilen. Onder de luifel kunnen twintig tot dertig personen schuilen. Aan de binnenkant kunnen klanten de taxitarieven consulteren.

DiNSDAG 22 MAARTAANSLAGEN iN ZAVENTEM EN bRuSSEL. Om 8 uur ‘s och-tends ontploffen twee bommen op de luchthaven van Zaventem. Een uur later ontploft een derde bom op een metrostel in de buurt van metrostation Maalbeek. Al snel is duidelijk dat Brussel het slachtof-fer is van een terreurdaad. Om half elf gaat Brussel in een lockdown. Rond 16 uur hervat het openbaar vervoer en het treinverkeer. De komende drie dagen is België in nationale rouw. Michaël Michiels

De vier maanden durende odyssee van Salah Abdeslam eindigde in Sint-Jans-Molenbeek.

tans aanwezig genoeg is bij verschil-lende nationale en internationale denkers.

NachtmerrieVeel heeft daarbij ook te maken met de ingewikkelde structuur van dit land. Tussen de federale niveaus en de Brusselse botert het om politieke redenen niet. Federaal minister van Binnenlandse Zaken Jan Jambon (N-VA) heeft ook nagelaten om al werk te maken van zijn veiligheidsbeleid.

Zolang er nog geen federale Kader-nota Integrale Veiligheid is, kan ook het Brussels gewest niet veel doen inzake terrorisme, radicalisering en de preventie er van, en blijven kanaalplannen ook maar snelle ant-woorden op langdurige problemen. De Brusselse niveau’s - ook dat is geweten - zijn onder meer door hun wazige financiering en logge politie-ke niveau’s structureel te arm om de zaken aan te pakken. Zeer waarschijnlijk zijn de aansla-

gen van gisteren lang van tevoren gepland, eveneens buigend op een lokaal netwerk. Wat Abdeslams exacte rol hierin is, is nog onduide-lijk.Precies een jaar geleden zei oorlogs-fotograaf Teun Voeten dat hij oplet op het Brusselse openbare vervoer, en dat hij mensen met rugzakken scheef bekijkt. Die nachtmerrie is op 22 maart 2016 ook werkelijkheid geworden.

christophe Degreef

Barbaarse daden zullen onverdroten bestreden worden. Brussel zal triomferen op het obscurantisme”

Uit de reactie van Brussels minister-president Rudi Vervoort (PS) op de aanslagen weerklinkt vastbe-radenheid.

We waren met de stad net uit een diep dal aan het kruipen sinds november. Het zal heel, heel veel werk vergen om terug op te bouwen wat vandaag is kapotgemaakt”Brussels burgemeester Yvan Mayeur (PS) noemt de aanslagen een ramp voor de stad.

Afgelopen maandag stond ongetwijfeld met rood aan-gekruist op de kalender van de Bahai want op deze speciale dag vierden zij nieuwjaar. De Bahai geloven in Bahá’u’lláh dat ‘De glorie van God’ betekent en die als boodschapper van God werd aangekondigd door Báb.

Naw-RuzHETGETAL

© S

AN

DE

R D

E WIL

DE

““

MEER NIEUWS DE HELE WEEK ROND OP

SURF NAAR BRUSSELNIEUWS.BE EN SCHRIJF JE IN OP DE NIEUWSBRIEF

Het geloof vindt zijn wortels in Perzië, het huidige Iran, waar vandaag nog veel volgelingen onderdrukt worden. In Brussel leven er 15.000 Iraniërs. Bahá’is streven ernaar hun persoonlijke ontwikkeling aan te moedigen. Dit doen ze door te bidden, de ge-schriften van Bahá’u’lláh te lezen en zo hun ziel te ont-wikkelen. Alcohol en drugs is voor Bahá’is volledig uit den boze omdat deze stoffen hun geest beschadigen. Michaël Michiels

BDW 1515 PAGINA 5 - DONDERDAG 24 MAART 2016

Page 6: BDW - editie 1515

SAMENLEVING > DE GROTE VERWARRING VAN LUCKAS VANDER TAELEN

WAT BEGON MET EEN BILLET D’HUMEUR

BRUSSEL – Luckas Vander Taelen was lid van Groen, maar verliet de partij uitein-delijk na een slecht verteerd schrift over de malaise van zijn multiculturele wijk.

Nu heeft hij een boek over verwarring geschreven. Verwarring over identiteit, geschiedenis en de islam. Gesprek op de arrestatiedag van Salah Abdeslam.

Een gekleurd schoolklasje wandelt voorbij. “Tel eens hoeveel kinde-ren van vreemde origine er tussen zitten,” zegt Luckas Vander Taelen. “De meerderheid, inder-daad. Ons onderwijs is

daar niet aan aangepast. Mijn doch-ter is kleuterleidster en heeft al din-gen meegemaakt. Zo vroegen een jongen en een meisje uit haar klas haar eens waarom er verschillen wa-ren tussen jongens en meisjes. Mijn dochter maakte van de gelegenheid gebruik om op een pedagogisch ver-antwoorde manier daarover uitleg te geven. ‘s Anderendaags waren de ouders kwaad omdat er over ‘seks’ was gesproken in de klas.”Hij zegt pessimistisch te zijn. “Je moet niet onderhandelen over je samenlevingswaarden. Jammer genoeg hebben we het nog slechter dan dat aangepakt en hebben we zelfs niet onderhandeld, maar ge-woon toegelaten dat heel wat men-sen met een zeer sterke andere over-tuiging zich in onze steden hebben gevestigd en weinig kritiek kregen over die overtuiging. De meerder-heid van de mensen zwijgt, maar we zijn wel in oorlog met de fundamen-talisten, de luidste schreeuwers, die hen opzweept.”Als geschiedkundige vindt de voor-malige politicus van Groen dat niet eens vreemd. Volksverhuizingen zijn immers van alle tijden geweest, zegt Vander Taelen, en zijn onver-mijdelijk en moeilijk te controleren.Alleen hebben onze politici de op-portunistische kaart getrokken toen

de migratie op gang kwam, zegt hij. “Een andere kaart was er niet te trekken, want we beleefden zoge-zegd het einde van de geschiedenis. Vooral links zag zijn kans schoon om een massaal nieuw proletariaat aan te spreken. Ze vergaten het ster-ke godsdienstbesef bij hun nieuwe kiezers. Zo verward was links na de val van de Berlijnse muur. Met de ineenstorting van de Sovjetunie viel hun ideologische zekerheid weg. Migratie was een dankbaar thema om dan niet-ideologisch op voort te borduren.”De voormalige partij van Vander Taelen verzuimde niet zozeer uit ideologische verwarring de strijd met de islam, gelooft hij.“Groen is uiteindelijk een katholieke partij die nooit het antiklerikalisme van de socialisten gedeeld heeft. Zij kunnen zich niet inbeelden dat atheïsten geen godsbeeld hebben, en geen godsdienstige regels in hun leven willen. Dat is bij Groen het probleem.”

WerkloosEn dus leven we in verwarring, vindt Luckas Vander Taelen. “We zeggen niet meer wat we belangrijke waar-den vinden. We zwijgen te veel over alles wat door de fundamentalisti-sche islam veroorzaakt wordt. “Tegenover het wereldbeeld dat er bij veel moslims bestaat, het gevoel dat zij altijd onderdrukt worden en dat zij altijd het slachtoffer zijn, brengen we niets in. Als ze werkloos zijn, dan is het onze schuld. Terwijl we tegen onze eigen kinderen zeggen dat ze naar de avondschool moe-

• Luckas Vander Taelen (1958) is historicus van opleiding en reporta-gemaker van beroep. Hij werkte onder meer voor de RTBF en VTM.

• Hij was schepen in Vorst van 2006 tot 2009, en Europees parlements-lid van 1999 tot 2002.

• De voormalige politicus heeft meerdere boeken op zijn naam staan. ‘De grote verwarring’ is zijn voorlopig laatste. Het telt 120 bladzijden, is uitgegeven bij Houte-kiet.

• Vander Taelen is ook bekend van zijn new-waveband Lavvi Ebbel uit de jaren 1980.

© IV

AN

PU

T

BDW 1515 PAGINA 6 - DONDERDAG 24 MAART 2016

“Ik had gedacht dat mijn billet d’humeur een debat op gang ging brengen. In werkelijkheid werd ik uitgescholden door Ecolo-voorzitter Zoé Genot. Van de Brusselse groe-nen heeft alleen parlementslid An-nemie Maes me altijd verdedigd.”“Nog jaren later kwam Kristof Calvo me zeggen dat ik meer aan politiek moest doen, en niet zoveel moest schrijven. Terwijl Groen met mij een ouder kiespubliek kon aanboren, iets wat ze steeds meer verzuimen te doen. Dat, en jonge mensen histo-risch besef bijbrengen. Want ik denk dat onze jeugd – die in de steden op Groen stemt – in slaap is gevallen na zeventig jaar Europese vrede.”

MoskeemoordVander Taelen bracht zijn lidkaart binnen, en zwoer nooit meer aan politiek te doen. “Tenzij er een kans voorbijwandelt,” voegt hij er aan toe. “Maar op mijn leeftijd begin ik vrede te nemen met afstand. Ik pas niet echt in de politiek omdat ik oprecht wil zijn. In een partij is dat moei-

ten als ze geen diploma hebben.”Hij was trouwens zelf werkloos na zijn studies, in de jaren 1980, zo voegt Vander Taelen er aan toe. “Niemand van mijn studiegenoten vond werk, maar we trokken alle-maal ons plan.”Wie tegenwerpt dat politiek links de voorbije decennia toch niet zo verward leek - men geloofde daad-werkelijk in het multiculturalisme en prentte dat aanhoudend in het hoofd van de mensen - krijgt van de journalist Vander Taelen een antwoord. “Sociale rechtvaardig-heid nastreven is niet hetzelfde als zwijgen tegenover een fundamen-talistische godsdienst. We moeten maar eens af van dat geloof dat elk conflict vreedzaam opgelost kan worden.”De stekelige vraag komt op of het Vlaams Belang geen gelijk heeft gekregen. Het Vlaams Blok was ronduit racistisch; hun enige ant-woord was een ranzig discours over deportaties, meent Vander Taelen. “De analyse over de islam klopte grotendeels, maar mensen als Filip De Winter bezondigden zich aan hetzelfde platte opportunisme als Philippe Moureaux: burgers die er een achterlijk discours op nahielden werden zonder gidsing gepaaid.”Het zwijgen van zijn eigen partij deed hem echter de politiek verla-ten. Na zijn beroemde opiniestuk in De Standaard uit 2009 - waarin Vander Taelen honderduit over zijn slechte ervaringen in zijn gemeente Vorst vertelde - lag hij moeilijk bin-nen Groen en de Franstalige mede-ecologisten van Ecolo.

Page 7: BDW - editie 1515

lijk. Tachtig procent van de Groen-kaders was het met mijn analyses eens, maar ze zwegen nadat ik voor de partijinquisitie verschenen was.”Hij is ook nog te veel journalist. Haalt zijn reportages over het Vlaams Blok in de jaren 1990 voor de geest, en wil nog altijd onderzoe-ken wat er met de moskeemoorden eind jaren 1980 in Brussel is ge-beurd. Hij begrijpt dat VRT-reportagema-ker Eric Goens oprecht gelooft in de eerlijkheid van de mens, maar houdt hem en ons toch voor dat het niet is omdat iemand iets zegt, dat noodzakelijkerwijs ook zo is.“Toen Goens onlangs in De Af-spraak op Canvas was, tezamen met de sublieme arabist en jour-nalist Arthur van Amerongen, zei hij dat een oude Marokkaanse man hem had gezworen dat hij de radicalisering van zijn zoon niet had zien aankomen. Terwijl ik dan zeg: ‘Eric, in de Marokkaanse ge-meenschap zorgt het schaamtege-voel er vaak voor dat de meest evi-

dente dingen niet gezien worden.’”Vander Taelen haalt een gesprek met zijn ex-partijvoorzitter Mey-rem Almaci aan, die hem “in een moment van politiek eerlijk dia-loog” eens zei: ‘In mijn Turkse ge-

meenschap is het besef van schuld en boete ondergeschikt aan eer en schande.’ “De islam, de complottheorieën, het misplaatste eergevoel, het steeds

weer excuses verzinnen én van ons ook krijgen over hun eigen falen, het begint zo langzamerhand een om-vattend wereldbeeld te worden. Je kan al geen vragen meer stellen bij een hoofddoek, of bij het falen van

moslimjongens zonder dat je direct een koloniale en onderdrukkende vrijzinnige bent.”“Europa is wat het is door zijn ge-schiedenis, en door zijn waarden.

Daarover onderhandel ik niet. Ik ben dat beu. De meerderheid van de mensen hier denkt volgens de ver-lichtingswaarden. Wel, wij zijn in de meerderheid, dus moeten funda-mentalistische moslims zich daar maar bij neerleggen.”Religie verbannen? “Dat gaat niet, en dat zou voor nog meer extre-misme zorgen. Maar je kan de godsdienst wel controleren. En, dus: nooit onderhandelen over onze basiswaarden. Nooit, nooit, nooit.”

KneedbaarHet gesprek vindt plaats enkele uren voor terrorismeverdachte Sa-lah Abdeslam in Sint-Jans-Molen-beek wordt aangehouden, op een boogscheut van zijn ouderlijke huis. Luckas Vander Taelen, die zich tij-dens het gesprek nog hoopvol ge-noeg over Brussel had opgesteld, schrijft op de website van deredac-tie.be dat het genoeg is geweest. Nog tijdens het gesprek zelf vroeg ondergetekende - pakweg dertig jaar jonger dan Vander Taelen -

waarom de meest evidente dingen, vanaf de islamitische revolutie in Iran tot nu, nooit werden besproken door de oudere generaties. “De menselijke geest is kneedbaar, en wil dingen niet zien,” is het ver-twijfelde antwoord. “Historisch besef – of het gebrek daaraan – is eveneens kneedbaar, en niet alleen bij jongeren.”“Ik wil Brussel niet verlaten. Maar er loopt te veel mis. En het wordt steeds enger. Salah Abdeslam - de zogezegde loser van de terroristi-sche bende die in Parijs lukraak 130 mensen de dood heeft ingejaagd - verschool zich niet ver van waar ik woon in Vorst. Wanneer de politie hem dan zoekt, wordt de politie di-rect getrakteerd op zwaar geschut.”Safehouses. Oorlogswapens. Groot banditisme. Moslimterrorisme. “Dat kan dus allemaal in ons Brus-sel, vandaag. Het zal voorbijgaan, zegt de geschiedenis ons, maar niet vanzelf.”

Christophe Degreef

“Zelfs Groen-voorzitter Meyrem Almaci zei me dat in haar moslimgemeenschap schuld en boete ondergeschikt zijn aan eer en schande”

LUCKAS VANDER TAELEN VOORMALIG POLITICUS

“Ik wil in Brussel blijven. Maar er loopt te veel mis.” Luckas Vander Taelen in de Koningsgalerij.

BDW 1515 PAGINA 7 - DONDERDAG 24 MAART 2016

“De fout van links? Sociale rechtvaardigheid nastreven is niet hetzelfde als zwijgen tegenover een fundamentalistische godsdienst”

“Ik wil in Brussel blijven. Maar er loopt te veel mis.” Luckas Vander Taelen in de Koningsgalerij.

Page 8: BDW - editie 1515

Garage Albert oftewel Morgan Belgium is gelegen in de Osseg-hemstraat, tegen-over de wijndepots van Delhaize. De straat is saai en wei-nig glamoureus. In

het aanpalend hoekpand zijn alle ramen dichtgetimmerd, een flink contrast met de verzorgde en stijl-volle gevel in grijs en wit van de au-todealer.

RijplezierBehalve de naam en het gevleugel-de Morganlogo is er van buiten-af weinig dat doet vermoeden dat achter deze gevel al decennia lang een wonderbaarlijk automerk ge-vestigd is. Geen gigantische vitrine op straat zoals bij de doorsnee-au-toverdeler.Maar eenmaal binnen kom je te-recht in een soort dure speelgoed-winkel voor grote jongens. Zelfs complete autoleken loopt het water in de mond bij het zien van zoveel fraais. In de grote ruimte is een binnenshowroom gemaakt waarin een rijtje nieuwe en occasie-Mor-gans staat te blinken, allemaal ca-briolets, handmade in de fabriek in Malvern, Worcestershire. In de col-lectie ook de grappig 3-Wheeler, de moderne remake van het eenvou-dige en goedkope driewielermodel waar het voor het merk honderd jaar geleden allemaal mee begon.Wat er zo speciaal is aan de Mor-gan? De vooroorlogse look natuur-lijk en de wetenschap dat het skelet van de wagen gemaakt is van essen-hout. Maar voor de rest? Volgens de meeste commentaren is het zeker niet de meest performante, veilige, zuinige, handige of comfortabe-le auto. De Morgan rijdt stroef en zelfs met de kap op regent het bin-nen, zo lees je. Thomas Stammet, derde generatie Morgan Belgium

en de huidige eigenaar van Gara-ge Albert, moet erom lachen. “Een Morgan vergeef je al zijn foutjes. Het rijplezier is namelijk zo enorm groot, zeker met de kap open.” Bovendien is de kwaliteit volgens hem de afgelopen zes jaar serieus verbeterd. “IJzeren onderdelen zijn vervangen door roestvrij staal, de ophanging is verbeterd en de wagen rijdt een stuk lichter, er is nu zelfs stuurbekrachtiging.” Ook het dak is inmiddels waterdicht, althans voor 99 procent. “Was het honderd procent, dan zou het geen Morgan meer zijn.”

VrijetijdsautoEn er is meer ruimte gecreëerd in de wagen. Ruimte in een Morgan is een relatief begrip. De wagen is des-

SINT-JANS-MOLENBEEK – ‘s Lands exclusieve verdeler van Morgan – een oerbritse ‘nieuwe’ oldtimer voor gefortuneerde autofreaks – is gevestigd op de plek waar je hem het minste zou verwachten. In

Molenbeek, vlakbij de sociale blokken van Beekkant. “Een hemelse plek in een lelijke straat,” zo zegt een klant.

ECONOMIE > EXCENTRIEK BRITS AUTOMERK AL ZESTIG JAAR HONKVAST IN MOLENBEEK

‘EEN MORGAN WEKT SYMPATHIE OP, GEEN JALOEZIE’

4,8-liter motor van BMW – kosten een stuk over de 100.000 euro. En dan moet je nog kiezen uit de on-telbare accessoires. Acajou of lede-ren stuur, dashboard in notelaar, geperst aluminium of inox, alles valt te personaliseren, koplampen, uitlaat, versnellingsknop. De wa-gen kan bovendien gespoten wor-den in 30.000 kleuren. “Er zijn dus geen twee Morgans hetzelfde,” zegt Stammet.Hij weet intussen aan wie hij zijn juweeltjes kan verkopen. “Een Mor-gan is een vrijetijdsauto, de meeste kopers zijn 55-plussers die zich de luxe van een tweede of derde auto kunnen permitteren. Ze houden van oldtimers maar vrezen dat een echt oldtimer om de haverklap zou stilvallen.”

tijds ontworpen voor één of twee niet al te grote personen die met nauwelijks meer dan een zonnebril en een tandenborstel op vadrouille gingen. Maar inderdaad, inmiddels is er achter de zetels een kleine op-bergruimte gemaakt. En wie meer plek nodig heeft, kan achteraan altijd een lederen valies op het ba-gagerekje binden. Ook die valiezen zijn te koop in Garage Albert, net als de talloze andere gadgets, van sleutelhangers, mokken en minia-tuurmodellen tot USB-sticks, po-lotruitjes en lederen pilotenmutsen.Naast de 3-Wheeler maakt Morgan vijf modellen op vier wielen, het goedkoopste vanaf 55.000 euro. Voor die prijs steekt er een 1,6-li-ter motor van Ford onder de kap. De sportievere modellen – met een

Vier mecaniciensStammet is de kleinzoon van Al-bert Stammet, naar wie de zaak vernoemd is. Albert, mécanicien, begon in 1954 met een garage in de Oostendestraat die behalve een en-kele Morgan ook andere merken in-voerde. In 1960 verhuisde hij naar de Osseghemstraat.Thomas kwam twintig jaar geleden bij zijn vader en grootvader in de zaak nadat hij eerst negen maan-den alle ins en outs van de Morgan had bestudeerd in de fabriek in Malvern. Toen hij begon werden in Garage Albert alleen nog Morgans verkocht. Voordien zou dat niet leefbaar zijn geweest. Aanvanke-lijk produceerde het kleine Engelse familiebedrijf slechts 450 wagens per jaar. Voor elk land was er een quotum, België kreeg er twaalf.Vandaag heeft de fabriek, die nog steeds in handen is van de familie Morgan en waar ondertussen 170 mensen werken, de productie op-geschroefd tot 850 auto’s en zijn er geen quota meer. Garage Albert was vorig jaar, met 54 verkochte Morgans, de grootste dealer van Europa. De award hangt op in het kantoor van Stammet.Behalve met de verkoop, houdt Garage Albert zich ook bezig met onderhoud. Daarvoor heeft Stam-met vier mecaniciens in dienst. Want met een Morgan ga je niet zomaar eender waar op onderhoud. Stammet: “De motor nakijken kan iedereen, maar bij een Morgan worden ook het skelet en het on-

BDW 1515 PAGINA 8 - DONDERDAG 24 MAART 2016

“Een Morgan vergeef je al zijn foutjes.

Het rijplezier is namelijk zo enorm groot”

THOMAS STAMMET GARAGE ALBERT

Page 9: BDW - editie 1515

Thomas Stammet rijdt uit, met aan zijn zijde Honey, de mascotte van Garage Albert.

© SASKIA VANDERSTICHELE

ADVERTENTIE

derstel nagekeken en alle bouten gecontroleerd.” Oudere Morgans worden gerestaureerd. Een Morgan doe je namelijk niet weg na een jaar of tien, vijftien. Die heb je voor het leven. “En hij behoudt zijn waarde,” zo klinkt het.In totaal heeft Garage Albert ruim drieduizend klanten, waarvan twee-duizend uit Frankrijk. “Ze komen uit Lyon of Biarritz speciaal naar hier voor de jaarlijkse onderhoudsbeurt. Meestal blijven ze dan wel een paar dagen in Brussel. Als ze willen, zoek ik een hotel.”

Internationale rallyZijn de Franse klanten niet afge-schrikt door de negatieve berichtge-ving over Molenbeek na de terreur-aanslagen in Parijs? “Neen, ik kreeg wel veel telefoontjes met de vraag of alles goed ging hier.” Stammet, die opgegroeid is boven de zaak, heeft nooit problemen gehad met de buurt. “Een Morgan wekt sympathie op, geen jaloezie.” Daarom piekert hij er ook niet over om uit Molen-beek weg te trekken en bijvoorbeeld naar Ukkel of Sint-Pieters-Woluwe te verhuizen, dichter bij zijn publiek. “Neen, dan zou het wellicht toch er-gens op een bedrijfsterrein worden. Hier zit de geschiedenis van het be-drijf, hier is het helemaal à l’ancien-ne ingericht. De klanten appreciëren dat.”Een joviale Morganbezitter uit Ieper die net binnenkomt, kan dat beves-tigen. “De straat is heel lelijk, maar de garage is hemels,” zegt hij. De

man was eigenlijk op weg naar de Dansaertstraat, maar kon niet aan de verleiding weerstaan om even dag te komen zeggen in zijn geliefde garage.“Wij hebben een hele andere, veel nauwere relatie met onze klanten dan andere garages,” zegt Stammet. “Sommigen vertellen ons hun hele privéleven. Het is eigenlijk één gro-te familie.”Voor die familie organiseert Stam-met om de twee jaar een internatio-nale rally, een enorme klus waar hij maanden tijd in steekt. Dit najaar trekt hij met een karavaan van 75 Morgans door de Schotse heuvels, een week lang van vijfsterrenho-tel naar vijfsterrenhotel, eigen kok mee voor de picknicks, eigen mé-caniciens mee. De rally is helemaal uitverkocht.� Bettina�Hubo

BDW 1515 PAGINA 9 - DONDERDAG 24 MAART 2016

TE KOOP: DE BEN-WONINGVAN VERMEERSCH CONSTRUCT

(E-PEIL 30 OF LAGER)

[email protected]

ASSESTEENWEG 25-29 1740 TERNAT TEL: 02-582.75.09 FAX: 02-582.79.24

RUBENSSTRAAT, LOT 1 EN LOT 5RUBENSSTRAAT, LOT 1 EN LOT 5TE GRIMBERGENMORGAN

MOTOR COMPANY- Opgericht in 1910 door Henry

Morgan

- Werelduurrecord in 1930 (160,93 km/u)

- In 2015 produceerde de Mor-gan 850 auto’s in haar fabriek in Worcestershire

- Garage Albert in Molenbeek is de grootste dealer van Europa

- Een Morgan heb je vanaf 55.000 euro

ONDERWIJS > LUCERNACOLLEGE MET EIGEN HUISSTIJL

ZONDER BAARD STAAT SCHOONANDERLECHT - Misschien wat ongewoon in deze tijden, maar er is niets mis mee. In het Lucernacollege Brussel mogen jongens geen baard dra-gen. Dat staat in het schoolreglement. Meisjes krijgen wel de vrije keuze om een hoofddoek (hijab) te dragen.

“Het is een maatregel die past bij het uniform dat de kinderen moeten dragen,” stelt directeur

Fevzi Yildirin. Dat de maatregel het stigmatiseren van jongeren in de grootstad helpt voorkomen, staat niet zwart op wit op papier. Het schoolreglement is niet van giste-ren, is er altijd al geweest. “We doen er wel alles aan opdat het radicaliseren geen voedingsbodem vindt,” zegt Yildirin. “Op school nodigen we sprekers uit die de sa-menleving in een juister perspectief kunnen plaatsen. Ook na de lesdag blijven we de kinderen volop betrek-ken bij onze onderwijsmissie. We zetten naschoolse en weekendacti-viteiten op. We organiseren sport-evenementen. We hebben projecten waarin ze met elkaar dingen reali-seren. De participatie blijft vrijblij-vend, maar alle stimulansen wor-

den aangereikt om ook de ouders bij elkaar te brengen.” Johan Leman, voorzitter van het Regionaal Integratiecentrum Foyer, vindt het een bizarre maatregel: “Ik zou het zelf nooit bedacht kun-nen hebben. Dit baardverbod is me elders ook niet bekend. Maar het is volledig verdedigbaar op juridisch vlak. Als een vrije school dit in een schoolreglement zet, moet het ook nageleefd worden. Iedereen weet bij de inschrijving waar hij zich moet aan houden.” Zo een 85 procent van de scholie-ren bij Lucerna is moslim, maar van welke strekking doet niet terzake. Yildirin: “In onze school wordt ie-dereen gelijk benaderd, ongeacht de origine. Het verbod slaat enkel op de baard, wegens hygiënische rede-nen,” verduidelijkt de directeur.

� Jean-Marie�Binst

Page 10: BDW - editie 1515

© GRATIS

Voor Schaarbekenaar Tho-mas Laureyssens begon het succes van zijn mus-senproject in 2013. Toen zette hij een stadsspel

op in het kader van een Europees project. Hij doopte het spel tot ‘De Zwerm’. Volgende maand start hij met een nieuw project in de Brus-selse gemeenten Schaarbeek en El-sene. “Ik ben altijd op zoek naar hoe zo’n project in verschillende buur-ten kan werken. Dat heb ik gedaan in Gent en Hasselt en nu doe ik het in Brussel”, zegt Laureyssens.De Zwerm was een spel tussen twee Gentse wijken, de Papegaai en Ek-kergem. In elke wijk werd een inter-

actieve boom neergezet waar buurt-bewoners zich moesten inchecken met een digitale kaart. “Het was de bedoeling dat mensen elkaar zo beter leerden kennen. Dat is ook gebeurd, want dankzij het project

zijn nieuwe vriendschappen ont-staan. De bomen zijn intussen weg-gehaald. In die zin is het mussen-project veel duurzamer. Zo’n boom neemt plaats in je publieke ruimte in, een mus kan je gewoon aan je ge-

“Het mussenproject moet mensen dichter bij elkaar brengen”

THOMAS LAUREYSSENS COÖRDINATOR MUSSENPROJECT

BD

W R

EGIO

SCHAARBEEK/ELSENE – Mussen inzetten om de sociale cohesie in de stad te bevorderen. Daar is het Thomas Laureyssens om te doen. Een gesprek.

BDW 1515 PAGINA 10 - DONDERDAG 24 MAART 2016

ADVERTENTIE ADVERTENTIE

vel ophangen,” vertelt Laureyssens.In de zomer van 2014 trok de jonge ontwerper naar Hasselt. Net als zijn project in Gent, bleek ook dit een succesverhaal. “In Hasselt heb ik tien mussen opgehangen waar mensen naar moesten fluiten. Het was een competitie tussen verschil-lende buurten om zo veel mogelijk gefluit te halen. De wedstrijd loopt niet meer, maar er hangen wel nog vier mussen op en er zijn nog steeds mensen die daar naar fluiten.”

MussendokterIn april start het mussenproject in de Brusselse gemeenten Schaarbeek en Elsene, waar de wedstrijden los

EERLIJKER IS BETER · John CrombezDe groeiende ongelijkheid is één van de grootste problemen van onze tijd. Er werd nog nooit zoveel welvaart gecreëerd, maar meer dan vroeger komt die ten goede van enkelen en niet van velen. John Crombez geeft in zijn boek CRTL + ALT + DEL een eerste aanzet om een antwoord te geven op deze vraagstukken.

Op 24 maart gaat hij in debat met een aantal vrouwelijke ondernemers:Saskia Van Uffelen - CEO Ericson BeneluxLiesbeth Driesen, CEO Cyclo (sociale economie)Nadia Verbeeck - Reclamebureau Peggy OInleiding: Ans Persoons, schepen Stad BrusselModerator: Frank Van Oss

24 MAArt 2016 - 20:00MeiNiNger HOteLHeNegOUweNkAAi 33, 1080 SiNt-JANS-MOLeNbeek

Graag inschrijven via:02 549 64 76

Ctrl Alt Del

SCHAARBEEK > THOMAS LAUREYSSENS KOMT MET MUSSENPROJECT NAAR HOOFDSTAD

In principe kan iedereen die dat wil zelf een mus in elkaar steken.

Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs

te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor

personen met een handicap

Bezoeken enkel op afspraak

0800-15045�alle werkdagen van 9 tot 12u30,

maandag, dinsdag en donderdag van 13 tot 15u30

Puzzel

[email protected]

van elkaar staan. In Brussel geeft Laureyssens meer uit handen en hoopt hij op de inzet van de buurt-bewoners die hijzelf ‘musseniers’ noemt. “De buurtbewoners moeten het project nu wat trekken. Ik werk met een aantal mussendokters, die de technologie achter de mus-sen heel goed begrijpen en die de mussen ook kunnen verplaatsen en eventueel repareren. Het is te veel werk voor mij om alles zelf op te blijven volgen. Het is nu aan de buurtbewoners om nieuwe netwer-ken te vormen en een engagement te creëren in een gemeente. Ik ben een ontwerper, geen sociaal-cultu-reel werker.”Laureyssens gaat zelfs nog een stapje verder en wil zijn technologie openbaar maken zodat iedereen een mus kan maken. “Het is een open source project. Momenteel ben ik al-les nog op punt aan het zetten, maar het is de bedoeling om bij de start van het project in Brussel alle docu-mentatie beschikbaar te maken. In principe kan vanaf dan iedereen dus een hele mus zelf in elkaar steken. Voor mij is dat het mooiste aspect van mijn project omdat mensen zelf het project kunnen verderzetten en volgens hun voorkeuren. Als ie-mand een zwaluw wil in plaats van een mus, dan kan dat.”

Wereldwijd netwerkDe Brusselse ontwerper maakt zelfs werk van een doe-het-zelf-kit waar-in alle componenten zouden zitten om zelf een mus te maken. “Daarin zou alles verzameld zitten, zodat je meteen kan beginnen. Er zal ook een Raspberry Pi bij zijn, een mini-computer die niet veel groter is dan een bankkaart, waarmee je de code voor de mus kan schrijven. Voor zo’n doe-het-zelf-kit zou je een 200 tot 250 euro betalen,” vertelt hij.Met het mussenproject in Schaar-beek en Elsene breidt Laureyssens zijn succesverhaal voort, al dankt hij vooral zijn ‘musseniers’. “Die mensen doen er alles aan opdat dit project zou slagen en dat doen ze omdat ze erin geloven dat dit soort initiatieven een nieuwe dimensie kan geven aan hun wijk of gemeen-te.” Toch droomt de ontwerper van nog meer. “Ik hoop dat ik hiermee een wereldwijd netwerk kan opzet-ten. Dankzij de kit kan eender wie ter wereld een mus bouwen en op-hangen. Het is een poëtisch idee dat er overal ter wereld naar een mus gefloten wordt en dat je dan via de website alle resultaten kan bekijken voor het competitiegedeelte. Ander-zijds heb je het recreatieve gedeelte dat ik dan zie als een ‘Urban Tama-gotchi’. De mus wordt groter naar-mate er meer naar gefloten wordt. Het draait allemaal rond verbinding maken met verschillende mensen en mensen dichter bijeen brengen.”�

Michaël�Michiels

Het mussenproject gaat volgende maand van start in de Brusselse gemeenten Schaarbeek en Elsene. Wie de wedstrijd wil opvolgen kan terecht op de website www.whistle.city

Fluit eens naar het vogeltje

Page 11: BDW - editie 1515

mivb.be

VERGEET UW ABONNEMENT NIET TE VERNIEUWEN OP MIVB.BE

65 jaar of ouder? 65 jaar of ouder?

Ter herinnering, er wordt een jaarlijkse bijdrage van €60 gevraagd aan personen ouder dan 65 jaar. De toegang blijft echter gratis voor senioren die van het statuut RVV/OMNIO genieten. Bovendien kunt u uw abonnement verlengen via de verschillende verkooppunten die tot uw beschikking staan:

� via de online aankoop, � via één van de vele GO automaten,� of door een KIOSK of BOOTIK te bezoeken.

ADVERTENTIE

Page 12: BDW - editie 1515

HOFLEVERANCIER VAN DE STADLENNIK > SCHAPENSLACHTHUIS ERG POPULAIR BIJ BRUSSELSE MOSLIMS

LENNIK/ROOSDAAL – Slachthuis Isla-Meat hoort bij ‘s lands grootste islamitische halalslachterijen voor schapen en geiten. De familie Van Ransbeek boert er goed en proper. Goedlachse moslims en joden staan er broederlijk naast elkaar te slachten. De ideale wereld op geen twintig kilometer van Molenbeek.

In de uitbeenzaal is een aparte hoek voor het offerschaap dat geslacht moet worden binnen de drie weken dat een moslima bevalt.

© IVAN PUT

“Wat niet koosjer is, kan nog altijd als halal verkocht worden. Op het gebed na is de slachtmethode ongeveer hetzelfde.”

BJORN VAN RANSBEEK KWALITEITSVERANTWOORDELIJKE ISLA-MEAT

BDW 1515 PAGINA 12 - DONDERDAG 24 MAART 2016

Niet de afgespannen, ‘on-reine’ inrit voor schape-naanvoer moeten we in. Wel de tweede poort, richting parking ‘reine zone’ voor het afhalen van geslacht vlees. Van

ver al zien we het rijtje kooplustigen bij de slagerwinkel staan. Op de hoek van een soort blakend witte Kaaba, het grote slachthuis. Een lerares uit de Lucernaschool in Anderlecht wacht er achter moslims op haar bestelling. Zes oogballen van schapen. Ze glibberen wat door-zichtig in hun bloederig zenuwstel-sel in een zakje. Hun irisblauw kijkt ons aan. “Voor een les in oogontle-ding,” stelt de juf gerust. “Runder-ogen zouden om gezondheidsrede-nen niet meer mogen.” Of het eetbaar is, weet ze niet. Maar binnen komen we te weten dat wie het rood orgaanvlees wil – lever, milt, niertjes en ook longen – dit meekrijgt bij het karkas van zijn schaap. In bundeltjes glimmen ze aan een buitenrekje. Vetarm en vol ijzer, leren we. Het gaat er aangenaam en gemoedelijk, wel Pajots gedis-ciplineerd, aan toe, bij de kleine

slagerstoog. Twee zakken patatten wachten bij het raam. Bintjes, goed gepoederd.

RabijnAl bij al blijkt aan het slachten van een schaap niet veel ’aparts’ te zien, merken we snel. Achter de slachterij ontvangt een grote stal het levende vee. Ooien en rammen door elkaar. “De voorkeur voor een of ander vlees is klantafhankelijk,” zegt kwaliteits-

verantwoordelijke Bjorn Van Rans-beek. Zijn oom, de eigenaar, staat in gans Brussel bekend als ‘Luc de l’Abbatoir’.

We zien vandaag geen lammetjes, tussen zes en acht maand oud, zo-als de beenhouwers graag verkopen. Het zijn nochtans de melklammetjes die vanaf Pasen het seizoen typeren – zo promoot ook de Facebookpagina van Isla-Meat. Zeker voor de ortho-dox-gelovigen, die dan offeren. Isla-Meat telt naast twee Brussel-se moslimslachters ook regelmatig een joodse slachter, die volgens de kasjroetleer het schaap tot koosjer

snijdt. “Voor de hele heisa rond een nieuwe regelgeving voor ‘onverdoofd slachten’ (in de plaats van de leven-de rituele slachting, red.) wordt de

DodengangOp een jaar slacht Isla-Meat een 52.000 schapen, dus gemiddeld een duizendtal per week. Die komen voor zeventig procent uit Nederland, het Texels schaap vooral. Andere schapen komen uit Vlaanderen, en van particulieren wiens aanbod, van één dier tot honderd, door Isla-Meat gekeurd wordt. Daar komen nog een 50 tot 100 geiten per week bij. Van Ransbeek: “Het melkgeitje wordt gevraagd voor diabetici. En vlees van grote geiten wordt geliefd door zwarten. Vlakbij in Liedekerke wo-nen er wel wat.” Het Pajots halalslachthuis, staat er naast de andere groten uit Kortena-ken en Antwerpen, bijna helemaal alleen voor om Brussel te bedie-nen. Dat komt sinds de sluiting eind 2015 van het slachthuis van Vlezen-beek (geen milieuvergunning meer heeft). Een kijkje achteraan, flirt met het idyllische plattelandsleven. De levende schapen en geiten negeren me rustig vanuit hun aparte kooien. “Dat heeft alles te maken met het leren omgaan met de dieren,” stelt Van Ransbeek gerust. “Ik volgde met een collega-slachter een oplei-ding functionaris-dierenwelzijn en

moslimgemeenschap onterecht ge-viseerd,” geeft Van Ransbeek mee. “Het is veeleer de joodse gemeen-schap die hier hard verzet leverde; zij wilt hun koosjere richtlijnen handhaven. Voorlopig halen we er baat bij en kan alle rituele slach-ting blijven; anders passen we ons wel aan. Een rabijn en één opzich-ter-slachter komen een dag per week langs voor hun eigen slachtingen. Wat niet koosjer is kan nog altijd als

halal verkocht worden. Op het gebed na komt de slachtmethode ver over-een,” nuanceert Van Ransbeek de werkoverlast om religies.

Page 13: BDW - editie 1515

geef die kennis door aan wie met schapen aankomt. Als de dieren alle stress wordt gespaard, is hun slachtvlees ook smakelij-ker.” Om de hoek zien we de doden-gang. Na maximaal drie dagen in de ruime kooien met ver-se voeding en water, worden de dieren achter elkaar in de slachtgang gedreven. Het is een nauwe doorgang, waarin ze bij het einde de grond niet meer raken en bij de ‘band’ staan. Op dat punt, de kop naar Mekka ge-richt, voert de slager de rituele halssnede toe. Het brengt het dier een minuutje buiten be-wustzijn, vooraleer het volledig uitbloedt. Al het bloed druipt in een ondergrondse tank, en wordt afgevoerd. In de ruimte ernaast ligt een berg schapenvachten in alle ras-kleuren. “We strooien er zout door om ze te bewaren tot een Nederlandse leerlooier ze op-haalt. Dat gebeurt tweemaal per week,” horen we. Ruiken doet de stapel niet, al klit de wol wel samen van het bloed. Verder liggen jonge schapen-koppen in een bak, te wachten tot Rendac passeert, de ophaal-dienst van slachtafval. Tenzij ie-mand een kop koopt, elders drie euro stuk.

OfferschaapHet lijkt een menslievende busi-ness. Wolvertemnaar Luc Van Ransbeek kocht met een partner het slachthuis over van Willy Leo uit Gooik. Al bij al een unie-ke kans om in deze regio een honderd procent halal slachterij uit te bouwen. De neef: “We zijn voornamelijk op de Brusselse markt gericht, zowel naar sla-gerijen als particulieren. Veel slachthuizen zijn van schapen afgestapt, omdat het hygiënisch een specialiteit is. Schapen op een runderslachtlijn behandelen mag niet meer, tenzij in de tijd gescheiden.” In de uitbeenzaal is het minder dan twaalf graden, voelen we. Daar werkt zes man, aan uitbenen en versnijden. Van zodra het dier gevild is, worden de ingewanden en organen eruit gehaald en keurt de veearts al-les. Elk dier wordt dan ook indi-vidueel gewogen. In een hoek van de kamer is een aparte slachthoek. Die ‘luxeka-mer’ heeft zo zijn eigen bete-kenis. Van Ransbeek: “Binnen de drie weken nadat een mos-limvrouw bevalt moet een of-ferschaap geslacht worden. Op dezelfde weekdag dat het kind is geboren. Zo dicteert hun tradi-tie,” weet Van Ransbeek. “De vader van het kind mag van-uit het deurgat toekijken hoe het offerschaap het ritueel on-dergaat. Vooraleer onze slager het gebed start, moet de vader de naam van het kind noemen. Meer komt er niet bij kijken.” Levert goeie tv op, denken we nog. Ah ja, en die schapenogen? Er stond geen prijs op, de juf kreeg ze cadeau.

Jean-Marie-Binst

SCHAARBEEK > CHIRO BESTAAT HALF JAAR

‘WE BEGINNEN BESCHEIDEN’Exact zes maanden geleden stortten Yves, Eowyn, Rone, Mo, Jullie, Hannah, Jona, Stephanie en Tristan zich in een heus avontuur: het opstarten van een Chiro in Schaarbeek. Hoe gaat het onder-tussen met de jeugdbeweging?

Het antwoord is positief. “Chiro Schaarbeek slaat aan bij de Schaar-beekse jeugd. We hebben in totaal vijftig kindjes die zijn ingeschreven. Dat is meer dan gehoopt. Als het zo doorgaat zullen we voor volgend jaar moeten uitkijken naar een andere locatie, want van De Kriekelaar mo-gen we maar 45 leden hebben. Door het plaatsgebrek trekken we dus vaak naar het Josaphatpark of het Gaucheretpark,” zegt hoofdleidster Eowyn. “We hebben tweewekelijks een vaste groep tussen de 20 en de 25 kindjes”, zegt hoofdleider Yves. “Op zich valt het dus nog best mee, want ook tijdens de koude winterda-gen bleven ze komen.”

kregen van Chiro Vilvoorde als Sin-terklaascadeau”, zegt leidster Rone.Van de gemeente Schaarbeek heeft de jeugdbeweging nog geen hulp gekregen. Toch wil Volwassen Be-geleidster Evelien Coeckelberghs de hulp van de Vlaamse Gemeen-schapscommissie belichten. “We hebben tot nu toe 900 euro gekre-gen. Dat is een startsubsidie. Daar zou een bijkomende subsidie boven-op komen van 1.000 euro, maar die wordt pas gestort in juni. Dat is dus wel pas het begin van volgend chi-rojaar. Daarnaast moeten we niets betalen voor onze lokalen, want ook die kost neemt de VGC op zich.”Ondanks de moeilijk financiële si-tuatie probeert de leidingsploeg toch wel initiatieven op poten te

“De keuze om slechts één keer om de twee weken een Chiro-bijeen-komst te organiseren is bewust. De meesten onder ons studeren nog en ik werk. We moeten het dus telkens zien te combineren,” zegt Yves. Eowyn springt hem bij: “We willen ook bescheiden beginnen en ons niet meteen opblazen. Daarom hebben we ook de keuze gemaakt om ons te richten op kindjes tot en met het zesde leerjaar. Niemand in de leidingsploeg heeft ervaring als Chiro-lid en we wisten niet hoe het allemaal zou lopen in het begin van het jaar.”

Weinig middelenOndanks het vele positieve nieuws kampt de jeugdbeweging nog met enkele problemen. Zo hebben ze het financieel niet gemakkelijk en heb-ben ze geluk dat naburige jeugdbe-wegingen een handje willen helpen. “Het materiaal waarover we mo-menteel beschikken hebben we ge-

Chiro Schaarbeek trekt vaak naar het Josaphatpark. © JO VOETS

BDW 1515 PAGINA 13 - DONDERDAG 24 MAART 2016

VACATURE

Met BRUZZ bouwen de Vlaams-Brusselse Media aan een nieuw en uniek mediamerk. Via verscheidene kanalen (online, print, tv en radio) zal BRUZZ zich profileren als de referentie voor alles wat gebeurt in de hoofdstad. Passie voor Brussel is wat de BRUZZ medewerkers bindt. Voor het centrale redactieteam zijn we op zoek naar een nieuwsmanager.

Voor onze vzw zijn wij op zoek naar een:

NIEUWSMANAGER (M/V)

FUNCTIEBESCHRIJVING- Je bent manager van de instroom en

de impact van nieuws- je organiseert de centrale redactie,

je verdeelt de opdrachten onder de redacteurs en je zet -waar nodig-freelancers in

- Je bewaakt en stuurt de opdrachten van de redacteurs bij.

- je haalt deadlines- je bent de verantwoordelijke voor de

taakverdeling op korte en middel-lange termijn

- je werkt in een ploegensysteem- je controleert de informatie, je be-

oordeelt op juistheid en volledigheid en je geeft hierover feedback

- je houdt de redactionele lijn aan- je hebt oog voor het geheel

PROFIEL- je hebt een neus voor nieuws- je hebt een goede kennis van het

politieke, culturele en sociale leven in Brussel en omgeving

- je spreekt Nederlands en Frans en hebt een goede kennis van het Engels

- je hebt ervaring met het manage-ment van een redactie

- je geeft leiding aan een team, je inspireert, motiveert en coacht

- je kent de werking van de verschil-lende mediavormen

- je kan de strategie van het bedrijf vertalen in de werking van de cen-trale redactie

- je volgt de ontwikkelingen in digitale media

- je hebt bij voorkeur een universitaire

opleiding of daarmee gelijkgesteld- journalistieke ervaring strekt tot

aanbeveling

AANBOD- we bieden je een voltijdse opdracht

aan.- we bieden je de kans om de nieuwe

werkomgeving mee vormt te geven. - je werkt in team.

INTERESSE ? Stuur jouw kandidatuur en cv op te-gen 31/03 naar Kristel De Wolf – HR manager - Vlaams-Brusselse Media vzw – Flageyplein 18 – 1050 BrusselMailen kan naar [email protected]

ADVERTENTIE

zetten om wat geld te verzamelen. “We hebben net een wafelverkoop gedaan. Daarnaast organiseren we binnenkort nog ons eetfestijn en op zaterdag 21 mei doen we een barbe-cue,” zegt Rone.Voor de rest moet Chiro Schaarbeek alles weten te financieren met het inschrijvingsgeld van de leden en dat ligt niet bepaald hoog. “Voor het eerste kind betalen de ouders 25 euro, voor de andere kinderen beta-len ze minder,” zegt Evelien.

Michaël Michiels

Tussen 18 en 24 juli vertrekt Schaarbeek op kamp naar Re-tie. Los daarvan kunnen kind-jes tussen zes en twaalf jaar oud zich nog steeds aansluiten.

Page 14: BDW - editie 1515

Voor N-VA verdient ieder kind dat het wil, een plaats in het Nederlandstalig onderwijs. ©SASKIA VANDERSTICHELE

ONDERWIJS > LIESBET DHAENE (N-VA) WIJST OP PEDAGOGISCH DOEL VAN DE MAATREGEL

SCHAF VOORRANGSREGEL NIET AF

Waarom werd de voorrangsregel eigenlijk ingevoerd? En waarom is er juist nu zoveel bezwaar te-gen de voorrangsregel? Aan de basis ligt het tekort aan plaatsen

in het Nederlandstalig Brussels onderwijs. Anderstaligen kiezen voor de kwaliteit van het Vlaamse onderwijs, en vooral ook omdat hun kinderen op die manier tweetalig wor-den. Het Franstalig onderwijs staat – bij mon-de van Défi-minister Gosuin – voor “ééntalige leerlingen en een ticket naar werkloosheid”. Zolang Franstalige scholen hun (taal)onder-wijs niet verbeteren, blijft de capaciteitsdruk in het Nederlandstalig onderwijs nijpend. En het ziet er niet goed uit: in het grote hervor-mingsplan van minister van Onderwijs van de Franse Gemeenschap, Joëlle Milquet (CDH),

wordt er nauwelijks aandacht besteed aan het taalonderwijs, laat staan aan de kennis van het Nederlands.

Pedagogisch doel En dus zag de voorrangsregel het licht. “Ne-derlandstalige ouders die hun kinderen niet ingeschreven krijgen in de school van hun buurt vanwege de toevloed anderstaligen: dat kan je niet uitleggen”, aldus Guy Vanhengel (Open VLD) nog in 2003.

Dat leerlingen voorrang krijgen op basis van kenmerken van hun ouders, is niet uitzonder-lijk. Denk maar aan de voorrang voor kinde-ren van het onderwijzend personeel van de school. Ook de sociale mix binnen scholen wordt gerealiseerd op basis van de kenmerken van de ouders van de kinderen.Maar de voorrangsregel heeft ook een be-langrijk pedagogisch doel. Minder dan de helft van de leerlingen in Brussel komt uit een Nederlandstalig of taalgemengd gezin. In te-genstelling tot elders in Vlaanderen, is Frans

in Brussel de lingua franca. De meerderheid van de leerlingen komt dus enkel op school in contact met het Nederlands. De gevolgen bleken duidelijk uit het laatste rapport van de onderwijsinspectie: de taalachterstand van de leerlingen maakt het de scholen moeilijk de leerplannen voor vele vakken te halen. Het lerarenverloop is torenhoog. In die context dragen de Nederlandstalige leerlingen letter-lijk bij tot de draagkracht van de school ten voordele van de anderstalige leerlingen. Bo-

vendien zijn de Nederlandstalige leerlingen ‘oefenmaatjes’ voor hun anderstalige mede-leerlingen. De taalachterstand verdwijnt niet “plots” in het secundair onderwijs: het gemid-deld taalniveau van een leerling van het eerste secundair onderwijs in Brussel, ligt op het niveau van het vierde leerjaar in Vlaanderen.Bovendien is de voorrangsregel niet enkel be-perkt tot ‘Vlaamse’ ouders. Iedereen die voor het Nederlandstalig onderwijs kiest, en daar-bij ook de moeite doet om Nederlands te leren, kan gebruik maken van de voorrangsregel.

Ook dit heeft een pedagogisch doel: zonder ouders is er geen goed onderwijs in Brussel, en dat geldt zowel voor het basis- als voor het secundair onderwijs. Ouders die hun kinde-ren kunnen helpen met schooltaken, ouders die kunnen communiceren met de leraar en de directie, ouders die kunnen bijdragen tot een algemeen schoolklimaat dat ten goede komt aan alle leerlingen.Dat de voorrangsregel bij de meerderheid van de politieke partijen als evident werd beschouwd, bleek uit het verhogen van het vereiste niveau van Nederlands net voor de verkiezingen van mei 2014. Voordien werd taalniveau B1 gevraagd, maar in praktijk bleek dit maar een gebrekkige kennis van het Nederlands. En het feit dat mensen die nau-welijks Nederlands spraken evenveel recht hadden op de voorrangsregel als diegenen die het Nederlands als moedertaal hadden of die het Nederlands vlot beheersten, werd als on-eerlijk aangevoeld. Waarom is de voorrangsregel nu dan wel zo’n probleem? Plots werd duidelijk dat ouders die in het basisonderwijs voorrang hadden gekre-gen op basis van een gebrekkige kennis van het Nederlands, voor het secundair onderwijs een beter niveau Nederlands moesten aanto-nen om opnieuw voorrang te krijgen. Proble-matisch, zo bleek. De Vlaamse meerderheid kwam aan deze verzuchting tegemoet en gaf ouders een jaar langer om het vereiste niveau te halen. De betreffende ouders hebben dus in totaal acht tot elf jaar de tijd gehad om de schooltaal van hun kinderen te leren. Toch bleek ook dit onvoldoende voor de Brus-selse partijen Open VLD, SP.A, CD&V en Groen: nauwelijks drie maanden nadat men in Vlaanderen dit bijkomend jaar goedkeurde, stemden deze partijen voor een resolutie die de afschaffing van de voorrangsregel in het secundair onderwijs tot gevolg heeft. Een re-solutie die – gelukkig – in Vlaanderen wegge-stemd werd.

Hoe durven ze?Is het schrijnend dat leerlingen die het basis-onderwijs in het Nederlands hebben gevolgd, geen plaats krijgen in het Nederlandstalig se-cundair onderwijs? Natuurlijk wel! Voor N-VA verdient ieder kind dat dit wil, een plaats in het Nederlandstalig onderwijs. Het succes van het Nederlandstalig onderwijs in Brus-sel is onmiskenbaar de sleutel naar meer Nederlands in Brussel. Daarom steunt N-VA volmondig de Vlaamse inspanningen voor ca-paciteitsuitbreiding van het Brussels Neder-landstalig onderwijs. Maar de voorrangsregel afschaffen is nefast. Omwille van de pedagogische voordelen. Maar ook met het oog op het draagvlak bin-nen Vlaanderen om te blijven investeren in het Brussels onderwijs. De bedragen zijn niet min en onlangs werd nog eens 30 miljoen euro extra ingezet voor Brussel. Het minste wat kan gevraagd worden van de Brusselse partijen is dat ze niet ten strijde trekken tegen een regel die ervoor zorgt dat Nederlands-taligen en diegenen die zich richten tot de Vlaamse Gemeenschap – door Nederlands te leren – toch zeker worden opgenomen in het onderwijs van de Vlaamse Gemeenschap. Maar ook de Franse Gemeenschap – nochtans aan de basis van de enorme uitdagingen van het Brussels Nederlandstalig onderwijs – laat zich niet onbetuigd. Die is naar het Grond-wettelijk Hof getrokken met het oog op de vernietiging van de voorrangsregel in het se-cundair onderwijs. Comment ont-ils osé!?

Liesbet DhaeneBrussels parlementslid N-VA

“ Het succes van het Nederlandstalig onderwijs in Brussel is de sleutel naar meer Nederlands in Brussel”

LIESBET DHAENE

BRUSSELS PARLEMENTSLID N-VA

BRUSSEL – Al jaren krijgen kinderen van Nederlandskundige ouders in Brussel voorrang in het Brussels Nederlandstalig secundair onderwijs. De Brusselse partijen Open VLD, CD&V, SP.A en Groen willen daar komaf mee maken. Een foute keuze, vindt N-VA-parlementslid Liesbet Dhaene.

BDW 1515 PAGINA 14 - DONDERDAG 24 MAART 2016

BDWOPINIE

ADVERTENTIE

Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs

te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor

personen met een handicap

Bezoeken enkel op afspraak

0800-15045�alle werkdagen van 9 tot 12u30,

maandag, dinsdag en donderdag van 13 tot 15u30

Puzzel

[email protected]

Page 15: BDW - editie 1515

BR

IEVE

N V

AN

LEZ

ERS

[email protected] Wie wil de fi etstrommel?

Fietstrommels zijn een handige oplossing voor Brusse-laars die thuis geen plaats hebben om hun fi ets veilig en droog te stallen. Maar wie, zoals Brussel Deze Week (BDW 1512), in de fi etstrommels piept, ziet dat ze vaak leeg zijn.Volgens Brussel Deze Week kreeg Clear Channel begin 2015 de opdracht om de fi etsboxen in de Stad Brussel uit te baten omdat het 31 procent goedkoper werkt dan de vo-rige uitbater, de fi ets-vzw Cyclo. Maar de service van Clear Channel is ook navenant, zo moest ik vaststellen.Toen bekend raakte dat Clear Channel de nieuwe uitbater werd, vroeg ik meteen een fi etsbox in mijn buurt aan. Ik trommelde een reeks buurtbewoners op om Clear Chan-nel te bewijzen dat er veel interesse was, maar een half jaar lang gebeurde er niets.Na maandenlang emailverkeer verscheen eind vorig jaar plots een fi etsbox vlakbij op het Bockstaelplein. Ik kreeg op dat moment ook een contract opgestuurd (dat Clear Channel gemakshalve al had ondertekend, terwijl ik zelf nog de begindatum van het contract en andere zaken moest invullen). Ik betaalde met plezier het huurgeld (voor de geïnteres-seerden: 60 euro per jaar, zes keer meer dan een autopar-keerkaart van de Stad Brussel). Maar ondanks mijn beta-ling en de contractuele belofte dat ik op 1 februari 2016 in de box zou kunnen, moest ik mijn fi ets op dat moment nog altijd buiten laten roesten. Een paar weken later vond ik eindelijk mijn toegangsbadge in de bus: een prachtige witte magneetkaart waarop met alcoholstift de verkeerde box stond geschreven. Een jaar na mijn aanvraag klapte ik de fi etstrommel eindelijk open.

Het uitbatingscontract van Clear Channel met de Stad Brussel was op dat moment bijna halfweg. Nu parkeer ik met plezier in de fi etsbox, al bekijken buurt-bewoners mij dan als een marsmannetje. Dat is logisch aangezien er geen enkele uitleg aan de box hangt. Toch zal het uitdelen van folders, zoals schepen Els Ampe in Brussel Deze Week voorstelde, de boxen niet met een vin-gerknip vullen. Daarvoor is een uitbater nodig die inte-resse toont voor fi etsen en ernstig communiceert met zijn klanten. Dat is naar mijn aanvoelen niet de prioriteit van de multinational Clear Channel.

Lukas Vanacker, Laken

Te blank verzet

Afgelopen zondag liep ik met volle overtuiging mee in de Grote Parade opgezet door de burgerinitiatieven Hart Bo-ven Hard en Tout Autre Chose. Ik deel hun waardevolle, alternatieve ideeën over inclusieve democratie, zorgzame

samenleving, nieuwe en lokale economie, evenwichtige ecologie, kritisch en wereldwijs onderwijs en basisvoor-zieningen voor iedereen. We waren met meer dan twintigduizend mensen die zich uitspraken tegen groeiende ongelijkheid en een neolibe-raal regeringsbeleid dat uit is op kwantitatieve groei en grote winst voor enkelen. De weg van Hart Boven Hard loopt parallel met de zoektocht naar een gezonder en evenwichtiger samenlevingsmodel in de krachtige Franse documentaire Demain (2015) en in het boeiende boek van Tine Hens, Het klein verzet (2015). Het uitgesproken verzet van Hart Boven Hard blijft even-wel klein en vooral te blank. Het viel me op hoe tijdens de feestelijke protestmars zondag alleen blanke vrouwen terecht het verbod op de hoofddoek aanklaagden. Het wordt de grote uitdaging van Hart Boven Hard en Tout Autre Chose om meer nieuwe Belgen en niet-Belgen van vreemde, diverse afkomst intenser te betrekken bij het klein en groot burgerprotest dat zeer noodzakelijk blijft.

Wouter Hessels, Docent Ritcs Brussel

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar [email protected]. Schrijven kan naar BDW-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via [email protected]. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.

BDW 1515 PAGINA 15 - DONDERDAG 24 MAART 2016

TENTOONSTELLING

ARMOEDE DOOR KINDEROGEN

Bezoek de expo

huisvandeMens BrusselWaar : Sainctelettesquare 17, BrusselWanneer : 11 maart t.e.m. 28 oktober 2016Op weekdagen van 10.00 tot 16.00 uur

Vrije Universiteit BrusselWaar : Campus Etterbeek, Gebouw D (1e verdieping), Pleinlaan 2, ElseneWanneer : 3 maart t.e.m. 4 mei 2016Op weekdagen van 9.00 tot 17.00 uur

Erasmushogeschool BrusselWaar : Inkomhal Campus Jette, Laarbeeklaan 121, JetteWanneer : 14 maart t.e.m. 4 mei 2016Op weekdagen van 9.00 tot 18.00 uur

UZ BrusselWaar : UZ Brussel (Consultatiegebouw, verdieping 0, de gang richting Hospitalisa-tiegebouw), Laarbeeklaan 101, JetteWanneer : 9 maart t.e.m. 4 mei 2016Doorlopend

Fototentoonstelling

Eén op zeven inwoners van België is arm. Arm zijn betekent dat men in een gezin leeft met een inkomen dat lager is, soms véél lager, dan de armoedegrens. Staan we er echter nog bij stil dat armoede meestal òòk betekent: slechte, ongezonde huisvesting, weinig kans op behoorlijk werk, veel uitgestelde gezondheidszorg, minder kansen in het onderwijs, schaamte, moedeloosheid, eenzaamheid en uitgesloten zijn van cultuur en gemeenschapsleven?

Wij willen u beelden tonen: niet over kinderen, maar door kinderen gemaakt. Een manier om hen zelf aan het woord te laten. In basisscholen, gelegen in stadsbuurten met veel armoede, werden kinderen uitgenodigd om met fotoapparaatjes, die hen ter beschikking werden gesteld, beelden te maken van mensen en dingen die ze belangrijk of mooi vonden, dààr waar ze leefden. Dat leverde soms onhandige, dikwijls ontroerende foto’s op. De kinderen fotografeerden geen armoede, maar intens leven: hùn leven! Als bezoeker zal u de armoedige omstandigheden opmerken, maar de kinderen zelf hebben

er dikwijls een dosis fierheid en welkome zelfbevestiging aan over gehouden. Dit rijke materiaal confronteren we met de visie van beroepsfotografen, die vanuit hun sociale bewogenheid de aandacht willen vestigen op de vele aspecten van armoede en sociale achterstelling: de sporen die het op mensen nalaat, troosteloze omgevingen, maar soms ook onverwachte schoonheid.

Meer info: tel. 02 242 36 02 ofe-mail [email protected]

ADVERTENTIE

Page 16: BDW - editie 1515

TENTOONSTELLING > ‘DEVINE DECADENCE’ VAN ABBATOIR FERMÉ IN KASTEEL VAN GAASBEEK

SPEK VOOR IJDELE HEERTJES

‘Le présent me dégoute et le futur me fait peur,” sprak de laatste eigena-res van het kasteel van Gaasbeek, markiezin Marie Arconati Visconti (1840-1923). Ze had het niet mis. Want het fin-de-sièclegevoel met

zijn Weltschmerz uitte zich goed in het literaire en artistieke genre ‘decadentisme’. Van overmatig consumptiegedrag tot zwarte romantiek en wellust. Dat ietwat neurotische

thema inspireerde Stef Lernous (°1973), regis-seur van de Mechelse theatergroep Abbatoir Fermé. Een jaar nadat het Britse Wildworks met Twice upon a Castle in Gaasbeek scoorde, mag Lernous samen met de decorbouwers van Abbatoir Fermé het kasteel in een buitenis-sig sfeertje aankleden. Rode draad is een wat excentrieke ‘tot musea verdoemde’ kunststijl doen glimmen naast moderne en hedendaagse kunst. En het glijmiddel bij uitstek is eenzelf-

GAASBEEK – Soms minder geschikt voor jongeren onder de zestien jaar. Dat staat bij het parcours van prikkelende pruilkamers die je vanaf Pasen te zien krijgt in het Kasteel van Gaasbeek. De heringerichte site staat bol van werk van symbolisten als Jean-Joseph Carriès en Félicien Rops en exponenten van het negentiende-eeuwse decadentisme. Ze copuleert met hedendaagse pendants van Terry Rodgers, Gerard Rancinan, Jan Fabre en Roberto Ferri. Alles excentriek-morbide en aftakelend-pervers in scène gezet door theatergroep Abbatoir Fermé. Een spiegel voor jouw leefwereld.

VADROUILLEDE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK

BDW 1515 PAGINA 16 - DONDERDAG 24 MAART 2016

sitie-eindproduct is een beelderige uitwerking van de perverse fantasieën die het ‘historisch decadente’ boek uitrafelde. Stef Lernous: “Het kasteel bleek het perfecte plaatje voor het vervallen landgoed van het hoofdpersonage in À Rebours, Jean des Es-seintes. We hebben het boek tot leven ge-bracht met kamerinrichtingen en kunst- en alledaagse objecten. In het vervallen landgoed van zijn voorouders vult Des Esseintes zijn

de perverse ijdelheid in beeld brengen, door-heen de tijdsgeesten. Dat kon niet beter dan vertrekkend van het flink stuk morbide vani-tas-ervaring, waarvoor de aanpak van Lernaus en Abbatoir Fermé bekend staan.

Sensuele stampersLernous, die in de Brusselse kunstopleiding doceert, vertrok van een depri-roman uit 1884: À Rebours van Joris-Karl Huysmans. Het expo-

Décadence van Gérard Rancinan is een karika-tuur op de schilderkunst die Romeinse partoezen verheerlijkte.

Page 17: BDW - editie 1515

dagen met morbide spelletjes en het vergaren van kunstplanten. Het tijdverdrijf werkt niets anders dan verveling in de hand. We plakken de kasteelvensters af met kranten. Zorgen voor zelfgemaakte kijkkasten waarin zich een en ander laat ontdekken. En scheppen een de-cor dat de gevoelens bij de term decadentisme tastbaar maakt. Voor een exotisch ogende ka-mer hebben we een rits opgezette dieren uit de reserves van het Museum voor Natuurweten-schappen kunnen krijgen. Elders voeren we het theatrale nog meer ten top.” Een oude ets van de bijenorchis met zijn sen-suele stampers, Lernous vond elementen ge-noeg om een rottend sfeertje te scheppen. Al dragen enkele kunstpareltjes als Sleeping Faun van Jean-Joseph Carriès, een biedermei-ervaas Sauve qui peut met satan van de hand van Carrier-Belleuse en Playing Faun van Au-gust Schädler bij tot een sterker verhaal dan mocht dit alles apart tentoon staan. Toch staat dit oudere werk even sterk als Bloe-dend haar (een rode haarlok) van Berlinde De Bruyckere, de reeks Chessmen-foto’s van Er-win Olaf en Frozen Vanitas (een ijs-servies) van Hans Op de Beeck. Of de Satan en Verdachte van Roberto Ferri. Deze generatie kunstenaars mogen dan wel ver van de negentiende-eeuw-se decadenten staan, de wereld waaruit ze hun inspiratie plukken lijkt niet veel anders.

Ongeleefde levensVoor alle duidelijkheid: de ‘decadenten’ van eind negentiende eeuw sponnen hun eigen artificiële leefwerelden waarin ze konden ontsnappen aan de burgerlijke en materia-listische maatschappij. Excentriciteit en wel-lustige pervertering van katholieke objecten, samen met goesting op (erotische) excessen, prikkelden hun enig levensuitzicht. Achter dat pervers gedrag ging een existentiële leegte schuil. Eenzelfde soort ethische verrotting is te lezen bij auteurs als Charles Baudelaire: Fleurs du Mal (1857).

Maar ook vandaag is dit sterk aanwezig, zoals bij Michel Houellebecqs Soumission (2015), waarin de aftakeling een rottende geur krijgt, in de vorm van een personage dat zich levend houdt met wat magnetronmaaltijden. We kunnen ook een stap verder gaan naar de hedendaagse maatschappij. Hebben we het niet vaak over de jeugd die zich onledig houdt? Ofwel als hangjongeren. Ofwel als überver-wende jochies, die hun dagen ‘inhoud’ geven met de onmisbare duurste smartphone. Ge-volg: decadenten die geen ‘andere toekomst’ zien, keren zich in zichzelf.Lernous weet als geen ander dit alles in De-vine Decadence in scène te zetten. De kunst-stukken die hij samen met de kasteelconser-vator hiervoor uitzocht passen in dat plaatje van theaterale droomwereld, en de gifbeker van scepticisme, banaliteit en liefkozerij die geveinsd wordt. Een foto van Pamela Ander-son met siliconeborsten van David LaChapelle (1963), The Garden of Love (1970) van David Nicholson en zoveel meer.

Cokeparties Lernous: “Ik kwam op de expositietitel toen ik terugdacht aan een van mijn favoriete films: Cabaret (1972) met Liza Minnelli. Een heer valt voor haar groen gelakte nagels, ‘devine Decadence’,” zegt hij. “Met toegevoegde pane-len die we beplakten met verscheurd en over-verfd oud behangpapier, bootsen we een ver-vallen kasteelgrandeur na. Oud materiaal, als smeltende Sunlight-zeep en een magnetron die het op een taboeretje doet, wekken de in-druk dat het pand nog bewoond is (eerder door kraakpandbewoners, red.).” Een wandeling door het parcours met aange-paste muziek, maakt alles duidelijk. In de kille Egmontkamer staan twee autopsietafels. Op eentje ligt een (nep)lijk. “De bezoeker mag op de andere tafel gaan liggen, en een selfie ma-ken,” stelt Lernous. “Daar gaat deze confron-tatie tussen kunst en maatschappij om.”

In de neo-gotische eetkamer staat de tafel gedekt: ditmaal met zwarte rouw- of loge-altaardoeken en een zwart servies, Wie weet met Pasen ook met een schotel koeken met zwarte pudding. “Er mag ook met wat humor naar deze realiteit gekeken worden,” geeft Lernous nog mee. De galgenhumor rond reli-gie versus politiek en economische wapenin-dustrie en fetsjisme is confronterend. “Of het nu deelmenen aan geile cokeparties of uitpak-ken met je dure smartphone is, waar ligt de grens van de decadente kick?” Het antwoord laat zich raden bij The False Masquerade (foto rechtsboven) van Terry Rod-

BDW 1515 PAGINA 17 - DONDERDAG 24 MAART 2016

gers (1977) of Décadence van Gérard Rancinan (foto links), die refereert aan de Romeinse partoezen en dito schilderkunst. Moraal: mits begeleiding is de lectuur wel levens- en hoop-versterkend voor jongeren.

Jean-Marie Binst

Devine Decadence, van 26/03 tot 27/06 in het Kasteel van Gaasbeek. Open iedere dag van 10 tot 18 uur, behalve op maandag. Open op feestdagen), Kasteelstraat 40, Gaasbeek, www.kasteelvangaasbeek.be, 02-531.01.30.

ROBERTO FERRIEen van de hedendaagse kunstenaars ‘en vogue’ is de Italiaan Roberto Ferri (°1978), die omzeggens perverterende fatal attractions schildert.

Voor het eerst krijgt hij een aparte art room in België, met een twintigtal doeken die het parcours van ‘Devine Decadence’ perfect aankle-den. Ferri’s schilderingen zijn een knipoog naar het oeuvre van de Italiaanse maniëris-ten (zestiende eeuw). Ook de barokschilderkunst lijkt met hem terug tot leven te komen. Meteen blijkt Ferri’s werk ook het schoolvoorbeeld van de perfecte combinatie tussen erotiek, dood en religie. Van-daar de focus.

Wat vertelt de kunstenaar ons? Ferri: “Ik heb altijd geweten dat ik helemaal als Amerighi da Caravaggio (1571-1610) zou schilderen (passieverhalen, de lijdensweg van heiligen, cupido’s en allegorieën op de klassieke mythologie, red.). Mijn lichamen zijn geïde-aliseerd. Of het nu goden, engelen of demonen zijn. Die schoonheid laat ik botsen met

het verdorvene. Maar het is net die ‘bezoedeling’ en dat rot-tende, die net als de decaden-tie van de passie elk lichaam mooier maakt. Mijn discours is niet om de zaken te actualise-ren. Thema’s als de onster-felijkheid, uitbundige passie, maar ook angsten kunnen voor elegantie staan.”

Ferri’s verstrengelen tussen wereldlijke geneugtes en het onaantastbare verhevene, haast onbereikbare ideaal-beeld, is flagrant. Enerzijds krijg je subtiele en exquise naakten te zien. Anderzijds schuilt overal de verdorven-heid, de hopeloosheid, het decadente van het nakende einde, om de hoek. Ook een sfeertje van hermafrodiete geneugtes ligt er vingerdik op. “Ook dit benadert de realiteit,” verklaart Ferri. Terwijl bij een wat langere blik de fantasie duidelijk maakt dat Ferri totaal afstand wil nemen van de digitale maatschappij en de nieuwe zeden. Een nieuwe boodschapper, misschien?

Op het eerste gezicht herken-nen we dus volop een Cara-

vaggio’s Amor Vincit Omnia, een cupido die het wereldlijke aan de voeten liggen heeft. Of Sint-Franciscus van Assisi in extase (1525), dat eveneens geactualiseerd lijkt door Ferri. Maar Ferri gaat iets verder met uitspattingen en verbeelding. De sadistische onthoofding in Il teatro della Crudeltà slaat je in het gezicht. Of een andere omgang met liefde, als in Il Giudizio Universale, zet ook aan tot nadenken over vandaag. In dit werk buigt een jonge vrouw haar mond over het geslacht van een Michelangelo-achtige God de Vader. En er is ook Il Sospetto (uit 2015), met het

schot in de rug en het alziend oog, samengevat in één vlees-wonde. Beangstigend realis-tisch en vertederend.

De teneur van de doeken wordt gezet door een dramatische lichtinval, alweer de leerling van Caravaggio. En duidelijk ook door de barok, waarbij vrou-welijke contouren en ideaal ge-spierde jongelingen de wellust prikkelen. In het kasteel krijg je alles steeds in een puriteinse eerlijkheid in beeld gebracht. Kortom, een andere kennisma-king met de dunne grens tussen raffiniteit en wulps verval.

Jean-Marie Binst

Il Sospetto (2015) van Roberto Ferri, een mooier lichaam omwille van het rottende.

“ Of het nu deelnemen aan geile cokeparties of uitpakken met je dure smartphone is, waar ligt de grens van de decadente kick?”

STEF LERNOUS CURATOR

Page 18: BDW - editie 1515

ECONOMIE > RECYCLAGEKUNST UITHANGBOD KRINGLOOPECONOMIE

Met het artistiek project Re-source 4 (‘voor’ kunste-naars, modeontwerpers, designers en musici) wil Suez (vroeger Suez Envi-

ronment) het grote publiek warm ma-ken voor de kringloopeconomie. “Suez behandelt afvalwater van 65 mil-joen mensen en zamelt afval in van 50 miljoen mensen en bevindt zich dus in het hart van de grondstoffenrevolutie,” zegt directeur Institutionele Relaties Henry Saint Bris: “Dat was Suez ook ten tijde van de gezondheidsrevolutie in de negentiende eeuw – Louis Pas-teur die stelde dat we 90 procent van onze ziektes opdronken – en de com-fortrevolutie in de twintigste eeuw. We moeten vermijden dat er in 2050 even-veel plastic als vis in de zee zit.”Janez Potocnik, voormalig Europees Commissaris voor milieu en huidig covoorzitter van het International Resource Panel (IRP) van het United Nations Environment Programme (UNEP) noemt de kringloopeconomie de nooduitgang voor onze planeet: “De huidige economie gaat in tegen de na-tuurwetten. Het is aan de EU-landen om hun kennis en technologie in te zetten opdat de andere landen niet de-zelfde fouten maken.” Je kan de kring-loopeconomie groen of blauw noemen, duurzaam of koolstofarm, maar Po-tocnik vat het in een zin samen: “de grondstoffen langer in de productie- en consumptiecyclus houden”. Daar-toe moeten wetgeving en productde-sign aangepast worden: “Er wordt nog

ANDERLECHT - Het Frans-Belgische Suez vestigde vorig weekend in AA Dock’s via werk van Belgische artiesten de aandacht op de kringloopeconomie. Recyclagekunst en -design is geen hobby.

Ognev Vlaminck

Evy Puelinckx

© IVAN PUT

“We moeten vermijden dat er in 2050

evenveel plastic als vis in de zee zit”

HENRY SAINT BRIS DIRECTEUR INTERNATIONALE RELATIES SUEZ

BDW 1515 PAGINA 18 - DONDERDAG 24 MAART 2016

SUEZ, VN EN ARTIESTEN TREKKEN AAN ÉÉN ZEEL

Bossi:Trashion

Christophe Henry:Le Gros Henry

Page 19: BDW - editie 1515

Coppers Menagere

Streekproducten. Ze worden vandaag gekoes-terd. Waar ze niet bestaan, worden ze uitgevon-den en desnoods pardoes van een eeuwenoude traditie voorzien. Tot het allemaal geen zin meer heeft.

Dat er wat mis is met Europa, dat is geen nieuws. Eerst was er de vrije markt binnen de grenzen en er kwamen egale normen voor zowat alles, van valhel-men tot wc-papier en komkommers. Dat was goed voor de handel. Wanneer de normen voor camem-bert moesten worden opgesteld ging men te rade bij de grootste producent, en die zat in Denemarken. De kennis over Parmaham werd natuurlijk in de buurt van Kortrijk gezocht. De wet die stelde dat geuze uitsluitend uit Lambiek mocht worden ge-maakt, werd afgeschaft wegens schadelijk voor de economische groei. Alles moest vrij en makkelijk.Het gemor begon al snel te klinken. Rond 1930 was in Frankrijk al de appellation contrôlée uitgevonden voor wijnen, later voor andere voedingsmiddelen, maar dat was tegen de geest van Europa. Dat wa-ren handelsbarrières. De Fransen hebben altijd vastgehouden aan het principe dat landbouwpro-ducten gedefinieerd worden door de grond waarop ze groeiden. Het grootste deel van de Champag-nestreek mag niet eens champagne voortbrengen, wegens verkeerde grond. Dat is het mythische be-grip terroir: de smaak van een plek, een afgebakend biotoop.Ondertussen rukt het culinair nationalisme in Europa verder op. De eerste supermarkt met uit-sluitend Belgische producten is opengegaan in Sint-Gillis (Obbrussel). En het kan nog lokaler. Een collega uit het Noorden probeert een week te over-leven op voedsel dat enkel in Amsterdam heeft ge-leefd en gegroeid.Om aan dat gemor gehoor te geven, ging Europa dan maar zelf de open markt indijken in kleinere perceeltjes door een eigen appellation te organise-ren. Na de eenheidsworst de markt vol hekken en prikkeldraad. De Beschermde Oorsprongsbena-ming (BOB) deed zijn intrede. Maar tegelijk vonden de zakenlui die veel te streng, dus kwam er ook een afgezwakte versie van: de beschermde geografi-

sche aanduiding (BGA). Hier moet eigenlijk alleen de ‘reputatie’ verbonden zijn aan een bepaalde

streek waar het product wordt gemaakt, geen geologische of klimatologische parameters.

Voorbeeld is jambon d’Ardenne. Het vlees hoeft niet van de Ardennen te komen, de rook ook niet. Maar het ene moet daar wel bij het andere worden gebracht.Het kan nog zwakker: Lambiek wordt niet gebrouwen op een definieerbare plek en met water, hop en granen die van overal komen. Voor dat soort producten werd de gegarandeerde traditionele spe-

cialiteit (GTS) uitgevonden. Het is niet ‘waar’ het gemaakt wordt, maar ‘hoe’ het

gemaakt wordt, dat beschermd is.En dan vond de VLAM het nodig om een eigen

categorie te creëren: het streekproduct. Dat is een labeltje voor producten die in alle bovenstaan-de categorieën zijn gebuisd: boerenpaté uit Veurne Ambacht! verschilt in niets van boerenpaté uit Gin-gelom of Houte-si-plou, maar is toch een ‘streekpro-duct’. In de supermarkten van De Panne tot Arlon kunt u zich nu laten verleiden door dat labeltje dat ‘authenticiteit’ uitstraalt. Maar voor wat eigenlijk? En wat is daar dan nog ‘streek’ aan?Een streekproduct is niet iets met een labeltje. Een streekproduct is een product dat enkel in een welbe-paalde streek te koop is. Nergens anders. Labeltjes dienen de grootdistributie, om in een supermarkt in Genk te bewijzen dat dit of dat pakje typisch is voor pakweg Meetjesland of de Vlaamse Ardennen, zonder dat er ook veel van waar hoeft te zijn. Een echt streekproduct is ook niet van één bepaalde win-kel: zoiets noemt men een lokale specialiteit, geen streekproduct. Er moeten minstens een handvol producenten van bestaan.Onlangs kwam ik door Oostvleteren, waar een bord-je voor een café hennepot aanprees. Daarvoor ben ik gestopt. Hennepot is geen erkend streekproduct, ook geen BOB, BGA of GTS. Hennepot is vlees in aspic, behorende tot de familie van het potjesvlees (ook

geen erkend streekproduct). Maar het wordt wel ner-gens anders verkocht. De Michelingids van Noord-Frankrijk heeft het over le potjevlesch en ik at er ooit in Duinkerke en Hondschoote. Maar ik leerde het kennen in Veurne en Oostduinkerke. Het is dus geen lokale specialiteit van één slager, en zelfs het recept kan erg verschillen, maar men vindt het begrip en-kel in de Westhoek en Frans-Vlaanderen. In de regel wordt potjesvlees gemaakt van kalf, kip en konijn. Het eerste is vlees voor de rijken, de andere twee zijn volksvoedsel. Hoe rijm je dat? Wel gewoon: het kalf in kwestie komt van een kalfspoot die voor de gelatine zorgt. Meer niet. Het geheel kan nogal van kleur verschillen en heeft een licht zurige toets van citroen of witte wijn.Hennepot is de naam uit de buurt van Poperinge. Men zegt daar dat het zich onderscheidt van pot-jesvlees omdat er in hennepot nog beentjes zitten, maar in Frankrijk heeft potjevlesch al even makkelijk beentjes, soms hele kippenbillen! En dat is best lek-ker met wat grof brood en een witte wijn of... een streekbiertje. De dag dat potjesvlees in Brussel zal te krijgen zijn, is weer een reden verdwenen om naar de Westhoek te gaan. Smakelijk.

[email protected]

De hele reeks nalezen?www.brusselnieuws.be/trachet

Potjesvlees

BRUSSEL EN DE WERELD CULINAIR ONTDEKT

Nick Trachet

altijd minder dan tien procent van de gsm’s gerecycleerd, enkel door de manier waarop ze ontworpen zijn. We kunnen leren van de natuur, het grootste circulaire systeem, waar niets verloren gaat en alles een doel heeft.”De recyclagekunstenaar Jan Van Craesbeeck (Vizoog) noemt achter-gelaten objecten tijdcapsules. Hij rangschikte kleurpotloden uit een leegstaande school volgens de rij van Fibonacci. Hij liet de punten zo-als hij ze vond: “Ze lijken op men-sen, sommigen hebben afgezien, andere hebben nauwelijks geleefd. De ontbrekende potloden in de rij-tjes vormen de gulden snede.” In een ander werk maakte hij met de kleur-potloden een soort afweergeschut: “Om in deze barre tijd weerwerk te bieden met creativiteit.” Fotografe Lil Meert was geprikkeld door het zinnetje van een Pope-ringse brocanteur: “Met die glas-platen zal je niets kunnen doen.” Ze gaf de portretten met doorstreepte gezichten een nieuw leven door ze uitvergroot af te drukken zoals ze in de jaren 1920 - gedateerd dankzij het tijdschrift in de portretstudio - nooit naar zichzelf zullen gekeken hebben. Ze maakten samen het boek Schitte-rende rotzooi over recyclagekunste-naars, ecodesigners en -winkeliers, musea en winkels met restmateriaal (scrapstores) in binnen- en buiten-land.

De andere kunstenaars door Suez geselecteerd waren Floris Caes (Boccanegra), Christophe Coppers, Christophe Henry (LGH), mode-ontwerpers Hélène Esméralda, Bossi Trashion, De Paskamer, de-signers Fabriek Magique, Charlotte Simonis, Ognev Vlaminck, Tamara Greindl, Tanguy de le Hoye, Stépha-nie Gosuin, Show du Carton, Atelier Belge en muzikanten Herman De Wit en Max Vandervorst.

StorydoingPubliekstrekker was Evy Puelinckx, ‘Minister van Upcycling’, bekend van make-overprogramma’s op tv, met een hangzetel uit oude gsm-la-ders voor Samsung en een schoen-rek en tevens schommelbank uit een karrenwiel ter ere van het 65-ja-rig bestaan van Torfs. Rond haar online upcycling community Het Vindingrijk hangt geen knutsels-feertje. Wie een beroep doet op haar interieurbureau wordt betrokken: “We gebruiken lokale materialen en gaan met de eigenaars of collega’s aan de slag. De voldoening van zelf met je handen bijgedragen te heb-ben aan het resultaat is groot in een tijd waarin we aan onze schermen gekluisterd zijn. We moeten evolue-ren van storytelling, zoals uitpakken met logo’s van duurzaamheid aan de muur, naar storydoing. Laat de mensen ervaren wat duurzaamheid betekent van zodra ze bij je binnen komen.” An Devroe

“In deze barre tijden moeten we weerwerk bieden met creativiteit”

JAN VAN CRAESBEECK RECYCLAGEKUNSTENAAR VIZOOG

“In de regel wordt potjesvlees gemaakt van kalf, kip en konijn. Het eerste is vlees voor de rijken, de andere twee zijn volksvoedsel”

BDW 1515 PAGINA 19 - DONDERDAG 24 MAART 2016

Bossi:Trashion

Christophe Henry:Le Gros Henry

Page 20: BDW - editie 1515

BDW 1515 PAGINA 20 - DONDERDAG 24 MAART 2016

PORTRET > PIANISTE PAK YAN LAU OP BRDCST

Sinds negen jaar woont Pak Yan Lau in onze hoofdstad. “In het spoor van vrienden en de liefde. Ik studeerde in Den Haag waar ik Lynn Cassiers,

Manolo Cabras en Giovanni Di Do-menico leerde kennen. Na hun stu-dies zakten ze af naar Brussel omdat hier een heel boeiende en levendige internationale scène openbloeide. Met Giovanni klikte het meer dan goed (glimlacht) en dus volgde ik hen en schreef mij in aan de jazzafdeling van het Conservatorium. Maar dat bleek al vlug niets voor mij te zijn. Mijn interesse gaat meer uit naar zuivere improvisatie en al de mo-gelijkheden daarrond. Brussel was toen al een draaischijf op dat gebied. Zo kwam ik in contact met een he-leboel gelijkgestemde muzikanten uit alle hoeken van de wereld. Onder

hen Daysuke Takaoka – met wie ik twee tournees in Japan deed.”“Ondertussen belandden ook João Lobo en Mathieu Calleja hier. Sa-men met hen twee en Giovanni

vormde ik de groep Going met wie ik reeds in de AB op de planken stond. Brussel is ideaal als vertrekbasis om te toeren. Centraal gelegen en meestal kan je van hieruit goedkope tickets bemachtigen. En het blijft

een boeiend cultureel nest dat heel wat kansen biedt aan artiesten van het meest diverse pluimage.”Pak Yan speelt op het festival een solo-set. Niet toevallig heeft ze een

gloednieuw solowerk uit, een ge-nummerde en gelimiteerde houten box die ze stuk voor stuk zelf in el-kaar knutselt. Binnenin zitten drie vinylplaten (33-toeren afspeelsnel-heid maar op 78-toeren formaat)

met telkens een ander aspect van haar muzikale persoonlijkheid. Een heus kunstobject. In het Britse toonaangevende blad Wire ver-scheen alvast een lovende recensie. “Het gaat om drie verschillende set-ups. Een met akoestische piano, een meer elektronisch luik waar ik Pianette op speel, de Fender Rhodes voor de arme lui (lacht), en ten slotte nog een deel met een zestal toy pi-ano’s plus een platenspeler. Zeer praktisch voor concerten want als ik ergens moet optreden waar geen piano is, kan ik voor een van de twee andere manieren kiezen.”

Natuurlijke materialenHelemaal solo is het niet want ze kreeg de hulp van enkele internati-onale vrienden zoals Chris Corsano, met wie ze een duo-plaat opnam die binnenkort verschijnt bij Les Ate-

Pianiste Pak Yan Lau: “Het manipuleren van

instrumenten en klanken staat centraal in mijn muziek.”

© SASKIA VANDERSTICHELE

‘Mijn muziek is mijn persoonlijke wereld’

BRUSSEL – De Ancienne Belgique pakt volgend weekend uit met het gloednieuwe festival BRDCST (zie Agenda Magazine). Op de affiche staat ook de Belgische pianiste met Chinese roots Pak Yan Lau.

“Mijn interesse gaat uit naar zuivere improvisatie en al de

mogelijkheden daarrond”PAK YAN LAU

PIANISTE

liers Claus. “Nadat ik alles ingeblikt had in de Brusselse Studio Grez stuurde ik hen mijn tracks op en zij kregen carte blanche om deze aan te vullen of te vervormen. Hoe je deze muziek moet bestempelen? Jazz, freejazz, noise, avant-garde, enzo-voort. Je kiest maar. Het is bovenal mijn persoonlijke wereld. Luister en beoordeel achteraf zelf maar.”Waarom een houten box? “Dat was een beslissing van meet af aan. De textuur van het hout is heel speci-aal en werd dan nog eens bewerkt door kunstenaar Miquel Casaponsa. Het werken met lijnen en natuur-lijke materialen is zijn specialiteit. Zo krijg je de link met mijn muziek. Want bij mij staat sowieso altijd het manipuleren van instrumenten en klanken centraal. Dat vind ik intri-gerend. Ik hecht ook veel belang aan de geluidskwaliteit. Daarom weiger ik deze release digitaal te verdelen. Zo maak ik het mezelf extra moeilijk maar dat besef ik ten volle.”

Georges Tonla Briquet

PAK YAN LAU + TSEMBLAop 24 maart om 20.00in Huis 23 (Steenstraat 23,1000 Brussel).

Page 21: BDW - editie 1515

BDW 1515 PAGINA 21 - DONDERDAG 24 MAART 2016

DANS > DAMES VIEREN NEDERLANDS EU-PRESIDENCY

Introdans danst het modernere werk van Sidi Larbi Cherkaoui.

VOSSENPLEIN’s Ochtends naar het Vossenplein trekken beschouw ik nog altijd als een traktatie aan mezelf. Ik heb geen idee waar ik naar op zoek zou kunnen zijn, maar ik kan ook nooit uit-sluiten dat ik op een echte schat zal stuiten. Er moet tussen al die spullen toch iets zitten dat goud waard is, of tenminste tot de verbeel-ding spreekt. Ook voor gewone inkopen kan de bekendste Brusselse brocante trouwens dienen. In welke supermarkt kan je anders nog terecht voor een paar oude jaargangen van Charlie Hebdo, een dozijn vintage hoefijzers in verschillende maten, een (er niet erg mee) opgezette bunzing, fietsnummerplaten van de provincie Antwerpen, een honkvast scheeps-anker, of een volledig setje traditionele Afri-kaanse speren?Bij de potentiële kopers heb je verschillende categorieën. Buurtbewoners, toeristen, com-merçanten, schattenjagers, en mensen die echt van de markt afhankelijk zijn om bin-nen hun huishoudbudget te blijven. Maar ook bij de verkopers heb je verschillende types. Je hebt er die alles in kartonnen dozen op de keien gooien, en je hebt er die schaaltje per schaaltje in keurige rijtjes uitstallen. Je hebt er die de matchboxautootjes tussen de biergla-zen presenteren, en anderen die (veel minder spannend) de kandelaars bij de kandelaars, en de Singer naaimachines bij de Singer naaima-chines zetten. Je hebt er die zich al jaren spe-cialiseren in een bepaald brolsegment, en je hebt er die er zelf geen idee hebben wat ze zoal verkopen. Je hebt er die toevallig in de buurt waren toen er een doos met scharen of een berg jeansbroeken van de camion viel, en je hebt er ook die bij het opkopen van een inboe-

del op een interessante verzameling zijn ge-botst. Zo slaag ik er maar net in om weerstand te bieden aan een kudde olifantenpostuurtjes en een verzameling Beethovenbustes.Mensen doen ook opvallend veel cultuurgoe-deren van de hand. Boeken en platen natuur-lijk, maar ook mooi oud speelgoed. Een mens zou willen dat hij meer verstand van zaken had, om zo een lucratief slaatje te kunnen slaan uit koop en doorverkoop. Het is in ieder geval te hopen dat er elke morgen voldoende van dat soort experts op pad zijn om de kren-ten, de kersen en het koren te scheiden van de pap, de taart en het kaf. De kans dat ze daarbij op een geschilderd meesterwerk stoten is vol-gens mij wel nogal klein. De Place du Jeu de balle X is immers een openluchttentoonstel-ling van slechte schilderijen die je smaakzin zwaar op de proef stellen. Vooral de naakten zijn vaak een komische aanfluiting van het genre.Maar de genres die je al struinend op de rom-melmarkt het vaakst voor de geest komen, zijn natuurlijk die van de nature morte en het vani-tasschilderij. Hier mag dan elke ochtend weer dezelfde animositeit heersen als een onophou-delijke stroom spullen onder de theatrale ritu-elen van het afpingelen en het handjeklap van eigenaar verwisselt – uiteindelijk verwordt het overaanbod uitgestalde waren tot één bruine massa van snippers en scherven. Halverwege realiseer je je dat je je eigenlijk nog bij geen en-kel voorwerp – ook niet bij dat oude Monopo-lyspel, die Voetbalsmurf of die mooi gesculp-teerde koperen haas – de moeite hebt getroost om een prijs te vragen. Dan hoor je de trek-zakmuzak van de straatmuzikant, zie je die

schuifelende processie van grijze jassen onder de kale bomen, merk je hoe onder de deken-tjes waar alles op uitgestald ligt koppige kas-seien schuilen, en besef je dat je eigenlijk in een begrafenisstoet loopt. Het merendeel van de afgedankte dingen waarop de zon nog zo mooi schijnt, is immers op sterven na dood.‘s Ochtends wordt alles hier nog één keer ge-wogen, maar ‘s nachts komen de vossen. Wat mooi en goed is, krijgt nog een laatste kans op een tweede leven, maar de rest belandt op het kerkhof. Dit plein is het afvoerputje van de stad, waar de rommel nog een laatste rondje maakt voor zij verdwijnt. Kijk naar dat gam-mele rek met afgestroopte bontjassen. Veel van dat bont, versleten tot op het vel, zal niet nog eens voor een derde keer van eigenaar ver-anderen. Het beest dat ervoor werd geschoten zal straks eindelijk rust kennen.Confronterend zijn ook die uitgestorte inboe-dels. Er zit misschien enige immanente recht-vaardigheid in de manier waarop spullen van oude Belgische burgerij door nieuwe Belgi-sche volksmensen verpatst wordt. Maar al die dozen vol waardeloos geworden familiekiek-jes van trouwerijen en vakanties-aan-zee heb-ben ook iets heel treurigs. Je ziet op de vod-denmarkt heel veel foto’s van onbekende dode mensen, die hier een soort staatsbegrafenis krijgen omgeven door hun spullen. En ook van bekende mensen, zoals Hergé, die ik op de cover van een oud tijdschrift zie staan. In Het geheim van de eenhoorn liet hij Kuifje zijn avontuur op het Vossenplein beginnen - onge-twijfeld geïnspireerd door de sfeer van belofte die de tekenaar zelf op dit plein ervoer. Reali-seerde hij zich toen dat zijn eigen gescheurde albums hier ooit op hun beurt voor een grijp-stuiver van de hand zouden worden gedaan?

Michaël Bellon

De hele reeks nalezen?www.brusselnieuws.be/laptopia

ELKE WEEK SCANT MICHAËL BELLON MET

ZIJN LAPTOP EEN PLEK IN BRUSSEL DIE TOT DE VERBEELDING

SPREEKT, EN GEEFT HIJ AAN WAT ER

EVENTUEEL NOG AAN KAN VERBETEREN

DINSDAG 15 MAART, 9 UUR

LA

PT

OP

IA

BRUSSEL - De grootste Brusselse vrouwenorganisatie Femmes d’Europe - meer dan 1000 leden - viert het Nederlandse voorzit-terschap van de EU met twee dansproducties.

In broederlijke Noord-Zuidstijl wor-den Nederlands choreograaf Hans van Manen en Vlaams choreograaf Sidi Larbi Cherkaoui alle eer aange-

daan. Dansgezelschap van dienst is het Nederlandse jongerenensemble Introdans, dat hiermee zijn debuut maakt in ons land.Het repertoire van Hans van Ma-nen (°1932) telt meer dan hon-derdtwintig dansballetten en start midden vorige eeuw. De bijzondere verdiensten van de Nederlander mogen dan wel grotendeels op ei-gen bodem bejubeld zijn, Neder-

land straalt er gretig mee. Voor de voorzitterschapsviering in Brussel viel de keuze op een ‘klassieker’: Polish Pieces. Het ging in 1995 in première op de muziek Three Pieces in Old Style voor strijkorkest, van Henryk Mikolaj Górecki. Weliswaar gedateerd, werd het toch een must seen in zijn genre. Introdans brengt het spel van geometrische motie-ven gehuld in vlammende bodies en panties.

Antwerpse dansNadien danst Introdans ook Orbo Novo, het modernere, intel-lectualistische werk van Antwerps choreograaf Sidi Larbi Cherka-oui. In versnelling laat het stuk de revue passeren van tijdsgebon-den gevoelens: vrijheidsdrang ver-

ADVERTENTIE

Sociale Verhuurkantoren (SVK)

Gegarandeerde huur elke maand

Verzekerd verhuurbeheer

Onderhoud van uw woning

www.fedsvk.be02 412 72 44

a

a

a

a

a

Verhuur uw woning

zonder risico en zonder zorgen

Hulp bij renovatie

Fiscale voordelen

sus eenzaamheid, stress versus zielsharmonie en dies meer. Het van oorsprong Arnhemse Intro-dans tekent er zijn eigen huisstijl mee.

Jean-Marie Binst

Introdans op 20 april om 20u. in het Koninklijk Circus,

www.assocfemmesdeurope.eu

© H

AN

S G

ER

RIT

SE

N

TWEEMAAL DANS, HAND IN HAND

Page 22: BDW - editie 1515

NEDER-OVER-HEEMBEEK – Rachel Willaumez (18) heeft een haat-liefde-relatie met het roeien. Het is bijvoor-beeld niet altijd evident om het water op te gaan in barre weersomstandig-heden, maar ze kan het niet laten. Het is uiteraard motiverend dat ze zich bij de betere Europese junioren weet te

plaatsen. Momenteel is het echter alles-behalve zeker dat ze dat dit jaar opnieuw in skiff mag doen. Ze moet zich eerst bewijzen tijdens de nationale selectieproeven.

“Aanvankelijk vond ik roeien niet zo leuk,” vertelt Willau-mez. “Het repetitieve karak-ter van de sport en het feit dat er geen echt spel in zit, in tegenstelling tot volleybal

bijvoorbeeld, maakten dat ik niet meteen ver-kocht was. Maar naarmate ik het probeerde, begon ik er toch in te komen. En uiteindelijk is het uitgegroeid tot een passie.”De dertienjarige Willaumez roeide eerst bij het Grimbergse Akhenaton, maar verhuisde snel naar Union Nautique de Bruxelles waar ze werd opgenomen in een jongere en dyna-mische groep. Ze leerde er de basis van het roeien en het harde labeur dat nodig is om erin door te groeien.“Wat me aanspreekt is dat je op het water sport. Je bent buiten, in een rustige omgeving. De vereiste discipline vind ik ook leuk, en het feit dat je jezelf vooruitgang ziet boeken. Aanvankelijk trainde ik drie keer per week, maar dat veranderde nadat ik goed presteer-de tijdens een interne indoorcompetitie. Die organiseren we elk jaar op roeimachines, om te zien hoe ver we conditioneel staan. Mijn huidige trainer sprak me daarop aan en gaf me meer uitleg over wat je moet doen om aan internationale wedstrijden te kunnen deelnemen.”

“Ik heb niet meteen beslist om daar vol voor te gaan. Ik twijfelde. Wekelijks zes à zeven keer trainen en je vakanties opofferen voor stages, dat is niets niks. Maar stilaan ben ik mijn trai-ningen beginnen op te voeren en uiteindelijk ben ik er toch zoveel tijd in beginnen te ste-ken.”Willaumez traint nu elke dag, soms zelfs twee keer. Dat is meestal op het water – twintig kilometer in een tweetal uur roeien is geen uitzondering – maar dat kan ook fitnessen of lopen zijn. De soms barre weersomstandighe-den kunnen het wel eens extra zwaar maken, maar daardoor laat ze zich niet klein krijgen.

Rachel Willaumez: “Ik wil eens van andere zaken profiteren. Komende zomer kan ik bijvoorbeeld niets plannen omdat ik twee maanden lang met stages bezig zal zijn.”

© ERWIN WEYERS

‘IK MOET MIJ BEWIJZEN, EN SNEL’ROEIEN > RACHEL WILLAUMEZ HOOPT STERKE PRESTATIES VAN VORIG JAAR TE BEVESTIGEN

“Ik ben het niet meer gewoon om niet op het podium te staan, dus was dat toch wel een klap, ja”RACHEL WILLAUMEZROEISTER

BDW

SPOR

T

Alleens als het donker is, bliksemt of als er te veel wind is moet ze noodgedwongen aan wal blijven.“Ik train vooral in de skiff (eenpersoons sport-roeiboot, red.), maar af en toe ook met de ploegboot. Op zondag bijvoorbeeld, of tijdens stages met de nationale ploeg.” Valse nootDe inspanningen van Willaumez leverden snel goede resultaten op. Toen ze als zestienjarige aan het Europees kampioenschap bij de junio-ren mocht deelnemen, eindigde ze meteen ne-gende. En tijdens de Coupe de la Jeunesse, een internationaal roeitornooi voor junioren, deed ze later dat jaar nog een pak beter. “Daar heb ik goud behaald. Dat was een serieuze boost, want die competitie wordt net onder het WK gerangschikt.”“Vorig seizoen werd ik tweede tijdens de in-ternationale DRV regatta in München, vierde tijdens het Europees kampioenschap en ne-gende tijdens het wereldkampioenschap. Dat waren resultaten waar ik zeer tevreden mee was, maar die ik ergens ook wel verwachtte. Ik heb wel spijt dat ik tijdens het EK net naast het podium ben gevallen.”De uitstekende indruk die Willaumez vorig jaar maakte, wil ze dit seizoen bevestigen en zelfs verbeteren. Het is haar laatste bij de ju-nioren en volgend seizoen gaat ze het wat kal-mer aan doen. Maar haar competitieseizoen begon met een valse noot.“Tijdens mijn eerste wedstrijd van het sei-zoen, in Gent, ben ik vijfde geëindigd. Ik ben het niet meer gewoon om niet op het podium te staan, dus was dat toch wel een klap, ja. Je begint je op dat moment af te vragen of je slecht hebt gewerkt tijdens de winter. De twij-fels nemen toe. Ik moet mij bewijzen, en snel. Maar het is misschien goed dat het nu is ge-beurd. Ik heb meteen een tandje bijgestoken

ONDER INDRUK VAN MARINE

tijdens mijn trainingen om te voorkomen dat dat nog gebeurt.”“Op 2 en 3 april vindt de nationale selec-tieproef plaats in het watersportcentrum in Hazewinkel. Indien ik volgend seizoen terug in skiff wil uitkomen, moet ik die wedstrijd winnen. Zo niet, zal ik wellicht in een andere boot terechtkomen. Een ploegboot met vier, bijvoorbeeld. De selectieproef heeft elk seizoen plaats, je bent dus nooit zeker in welke boot je dat seizoen internationaal gaat roeien. Indien ik tweede of derde eindig, bestaat de kans dat ik in de ploegboot met vier terecht kom. De federatie wil met die boot een medaille pak-ken op een van die drie tornooien waar we aan deelnemen, dat is wel positief.” Eens iets andersDe klap van het mindere resultaat tijdens haar openingswedstrijd was des te groter omdat Willaumez hard werkt. Op school (ze zit in haar laatste jaar op het secundair, red.) heeft ze het statuut van sportieve be-lofte, waardoor ze wekelijks vier lesuren kan inruilen voor trainingen. Maar al de opof-feringen die ze doet wegen zwaar en hebben haar doen beslissen om het volgend seizoen rustiger aan te doen. Roeien is nu eenmaal

Veel boegbeelden kent de Belgische roeisport niet echt, maar toen Rachel Willaumez ermee begon, was er toch iemand waar ze naar kon opkijken. “Marine Lewuillon was toen net

als vijfde geëindigd op het wereldkampioenschap bij de -23,” vertelt Willaumez. “Toen ik haar op de club tegenkwam, was ik dus wel onder de indruk, ja. We hebben al verschillende keren samen geroeid. Ze

heeft onlangs met een ander meisje van de club geprobeerd om zich te plaatsen voor de komende Olympische Spelen, maar dat is spijtig genoeg niet gelukt.”

een ‘kleine’ sport waar je niet van kunt leven.“Dat speelt misschien mee, ja. Maar het is ge-woon zo dat ik eens iets anders wil doen. Vol-gend jaar ga ik naar de ULB en ik wil wat min-der roeien om mij op mijn studies te kunnen toeleggen. Ik zal wel nog blijven roeien, maar gewoon minder en ook even niet meer op inter-nationale wedstrijden. Ik wil eens van andere zaken profiteren. Komende zomer kan ik bij-voorbeeld niets plannen omdat ik twee maan-den lang met stages bezig zal zijn. Ik wil ook eens andere sporten uitproberen, zoals hockey en volleybal. Gewoon eens iets anders doen.”Maar voor ze haar focus verlegt, wil Willau-mez dus nog één keer knallen. Met de natio-nale ploeg zal ze normaal gezien opnieuw aan de drie internationale competities deelnemen waar ze vorig jaar sterk presteerde, en dat moet deze keer nog beter. “Ik weet nog niet met wel-ke boot, maar ik wil beter doen dan vorig jaar. Dat wordt niet gemakkelijk, want vorig seizoen was mijn beste tot nu toe.”“Wat de toekomst brengt, weet ik nog niet. Ik kijk niet graag te ver vooruit. Na dit seizoen wil ik het even rustiger aan doen. Roeien zal ik al-tijd blijven doen, dat staat vast. Maar op welk niveau zal de toekomst uitwijzen.”

Tim Schoonjans

BDW 1515 PAGINA 22 - DONDERDAG 24 MAART 2016

Page 23: BDW - editie 1515

De capsules die je in Londen aantreft bevatten geen drugs, maar perslucht.

GEPRIKKELD DOOR LOSportprikkels aan de VUB

BRUSSEL – Hoe kan je een studierichting als Lichamelijke Opvoeding beter aanprij-zen dan door de eigen studenten? De Vrije Universiteit Brussel (VUB) doet dat elk jaar met Sportprikkels en maakt zich terug op voor een boeiende editie. “Sportprikkels heeft mij drie jaar geleden overtuigd om Lichamelijke Opvoeding te gaan studeren aan de VUB,” vertelt Eva De-mesmaeker, die nu een van de coördinato-ren is van Sportkriebels. “Ik twijfelde waar ik het zou gaan doen, maar toen ik tijdens Sportprikkels de infrastructuur en de gemo-tiveerde monitoren aan het werk zag, was mijn keuze gemaakt. Op 24 maart zullen wij hetzelfde proberen te doen met de 650 leer-lingen die we verwachten.”Dat zijn honderd leerlingen minder dan de sportdag tijdens de vorige editie aantrok. De reden daarvoor is dat er minder plaats beschikbaar is om te sporten door werken aan de campus. De leerlingen van de derde Bachelor Lichamelijke Opvoeding en Bewe-gingswetenschappen, die Sportprikkels or-ganiseren, hebben dus wat moeten aanpas-sen. “We hadden graag verschillende sporten

als eyecatchers gehad, maar we hebben het uiteindelijk bij één gehouden: bossaball. Dat combineert volleybal, voetbal, gymnastiek en capoeira; en wordt op luchtkussens en trampolines gespeeld.”De leerlingen krijgen een ruim aanbod spor-ten voorgeschoteld, van lacrosse tot moun-tainbike, en mogen daar drie disciplines uit kiezen die ze zullen beoefenen. De leerkrach-ten kunnen op hun beurt tijdens onderlinge wedstrijden uitmaken wie de titel van Meest Sportieve Leerkracht mag dragen. Leuke richting“In tegenstelling tot de vorige edities zullen we deze keer de apotheose al ‘s middags la-ten doorgaan. Dat doen we om de leerlingen warm te maken voor de activiteiten die ze in de namiddag zullen afwerken. We zullen met de studenten LO van de verschillende studiejaren tonen wat we allemaal leren tij-dens onze lessen, onder meer op de airtrack en trampolines. We willen tonen hoe leuk onze richting wel is.”De jonge organisatoren tonen ook naast het sportveld het goede voorbeeld, want met het geld dat ze met Sportprikkels inzamelen,

zullen ze BedNet steunen. Daar-mee kunnen langdurig zieke kinderen van thuis uit live de les volgen via de computer. “Elk jaar steunen we met Sportprikkels een initiatief dat met onderwijs te maken heeft. We krijgen vijf euro per leerling, BLOSO doet daar één euro sponsoring bij en we zijn zelf nog op zoek ge-gaan naar sponsors. We zullen Bednet dus met een mooie som kunnen steunen.” Tim Schoonjans

Andrea wees naar de metalen capsules op straat. “De laatste tijd zie je in deze wijk meer en meer van die dingen. ‘t Is een nieuw soort drugs volgens mij. Iets om te inhale-ren.” Het gezicht waarmee hij het zei liet duidelijk zijn misprijzen blijken. Andrea is een Italiaanse kennis die in Londen woont. We waren in Shoreditch, een lekker hippe wijk in Londen. Ik keek naar de grond. Die lag vol met metalen capsules. De junks in kwestie bleken alvast niet de meest discrete. “Ben je zeker?”, vroeg ik. Affirmatief. Hon-derd procent. Ook toen ik ‘m vertelde dat de capsules volgens mij geen drugs maar pers-lucht, CO2 eigenlijk, bevatten en dat ze ge-bruikt worden om snel een fietsband op te pompen, was Andrea nog altijd zeker. Drugs dus.En ergens heeft hij gelijk: de Londenaar is op enkele jaren tijd ongelofelijk verslingerd aan zijn fiets. Je ziet er nog geen Amster-damse toestanden, genre filevorming op de fietspaden, maar het begint er naartoe te neigen. Tien jaar geleden zag je de fiets am-per. Dat is nu anders. Nooit eerder zaten zo-veel Londenaars op de fiets als nu. Volgens tellingen van zo’n jaar geleden telt de stad zo’n 610.000 fietsritten. Daar kunnen we in Brussel enkel jaloers op zijn.Burgemeester Boris Johnson hoopte al luidop dat de huurfietsen – de Boris bikes – even gewoon zouden worden in het Londens straatbeeld als zwarte taxi’s en rode bussen. Johnson gaat er prat op dat hij de Londenaar heeft leren fietsen. Maar hij werd daarbij ge-

steund door de economische crisis. Boris en de crisis arriveerden op hetzelfde moment: in 2008. Voor vele Londenaren werd een abonnement op het openbaar vervoer sim-pelweg te duur. De fiets was het logische alternatief.Met de stijging van het aantal fietsers, steeg ook het aantal fietsdiefstallen en groeide ook de zwarte markt voor tweewielers. Ook een Brussels fenomeen. De laatste jaren zijn verschillende collega’s van hun trouwe tweewieler beroofd. En onlangs nog, na een middag rondhangen met vrienden in de stad, zocht ik zelf tevergeefs naar mijn stalen ros. Wie het ooit meemaakte kan zich het gevoel voorstellen van aan te komen bij een kaal hek. Even die twijfel: ik had ‘m toch hier neergezet? En dan de reality check: gestolen. Stevig balen. Ik heb de diefstal van mijn fiets netjes aangegeven bij de politie. Eerder voor de statistieken, dan uit hoop hem ooit nog terug te vinden. Die aangifte kon, tot mijn grote verbazing, per mail. Weliswaar via een belachelijk moeilijk, en niet te onthouden e-mailadres. Maar het zijn wel punten voor de politie in mijn boek.Even terug naar Londen. Onder fietsers geldt daar inmiddels een ongeschreven regel: de kostprijs van uw fietsslot zal zowat een derde bedragen van de prijs van uw fiets. Een regel die we hier in Brussel ook mogen adopteren.

Bram Van de Velde is presentator op FM Brussel en actief vrijetijdssporter

London Style

ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: [email protected] (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).

ESTAFETTE > BRAM VAN DE VELDE@DomienLoubry What a great game yesterday! Thanks to all the fans for showing up and supporting us!…

Basketbalclub Basic-Fit Brussels heeft vrijdag het record gebroken van de drukst bijgewoonde basketbalwedstrijd in onze hoofdstad. Er waren maar liefst 6.700 toeschouwers aanwezig in Vorst Nationaal om hun laatste wedstrijd van de reguliere competitie tegen Charleroi bij te wonen. Zij zorgden voor een uitbundige sfeer, Domien Loubry en zijn maats gaven hen in ruil een mooie zege: de Brusselaars wonnen met 82-74.

TS

© S

PO

RTP

RIK

KE

LS

Heeft het artikel over Rachel Willau-mez uw interesse opgewekt over de roeisport? Dan moet u zaterdag ze-ker eens naar haar club trekken, de Union Nautique de Bruxelles. Zij or-ganiseren dan namelijk de vijftiende editie van hun HAVENREGATTA. Die zal plaatsvinden op het kanaal van Willebroek, voor het clubhuis van

UNB. Verschillende boten zullen het zater-dag tegen elkaar opnemen in een sprint van vijfhonderd meter in rechte lijn. Voetbal-club Crossing Schaarbeek organiseert in haar stadion (Algemeen Stemrechtlaan 22-24) de BRUSSELS FOOTBALL EUROPEAN CUP voor de U8, U9 en U10. Daar zullen kleppers als Manchester City, Juventus en Paris Saint-Germain de zege proberen bin-nen te halen in felbevochten wedstrijden. Meer info op www.crossing-cup.be. Jonge ketjes die daar niet aan de bak kunnen, moe-

ten op woensdag 30 maart eens naar sport-zaal Nelson Mandela in Sint-Joost-ten-Node trekken (Groenstraat 50). De gemeente, BX Brussels en Friendly Foot organiseren daar een MINIVOETBALTORNOOI voor jongeren tussen zeven en dertien jaar. Het tornooi vindt plaats van 9 uur ’s ochtends tot 16 uur en is gratis. Er zullen ter plaatse ook panna street soccer activiteiten zijn. Voor straat-voetbal kunt u een dag eerder ook aan het Noordstation terecht, voor de ELECTRABEL STREET HEROES. Die buurttornooien wor-den over heel het land georganiseerd in vier categorieën (U13, U16, 16+ en girls). Meer info op www.streetheroes.be. Brusselse hockeyfans zullen komende zaterdag achter Royal LEOPOLD HC staan, want zij spelen die dag om 17.15 uur hun zestiende finale van de EURO HOCKEY LEAGUE tegen top-ploeg Oranje-Zwart, in Amsterdam. Meer info op www.ehlhockey.tv. TS

SPOR

T K

ORT

REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Brussel, 02-650.10.65, fax 02-650.10.38, [email protected], www.bdw.be. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer ([email protected]), 02-650.10.80, 02-650.10.38. Gratis binnen het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Rest van België 20 euro per jaar; IBAN: BE73 7340 3974 6060, BIC: KREDBEBB van Vlaams Brusselse Media vzw. Buiten België 30 euro per jaar. OPLAGE 62.609 exemplaren. PROMOTIE EN DISTRIBUTIE Ute Otten, Maurice Droogh. MARKETING & SALES Frederik Welslau: 0474-52.02.84. ADVERTEREN? Melissa Giardina, 0479-30.60.62, [email protected]. ALGEMENE HOOFDREDACTIE Jeroen Roppe. CHEF PRINT Steven Van Garsse. EIND REDACTIE Ken Lambeets ([email protected]). VORMGEVING Ruth Plaizier. REDACTIE Jean-Marie Binst, Christophe Degreef, Bettina Hubo, Danny Vileyn. ZAZIE Kim Verthé. MEDEWERKERS Michaël Bellon, An Devroe, Elien Haentjens, Wauter Mannaert, Bruno Schols, Tim Schoonjans, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Marc Gysens, Ivan Put, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh. VERANTWOORDELIJKE UIT-GEVER Steven Van Garsse, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Jo Mariëns. Brussel Deze Week en Agenda worden uitgegeven door de Vlaams Brusselse Media vzw en worden gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roeselare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

BDW 1515 PAGINA 23 - DONDERDAG 24 MAART 2016