BDw - editie 1468

38
N° 1468 VAN 2 TOT 9 APRIL 2015 ¦ WEEK 14: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VZW BRUSSEL DEZE WEEK, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-226.45.40, ABONNEMENTEN: 02-226.45.45, E-MAIL: [email protected], WWW.BDW.BE BRUSSEL – “Eerlijke belastingen. Stop de armoede.” Dat zijn maar twee van de ‘hartenwensen’ waarvoor een stoet mensen vorige zondag de gietende regen trotseerde om te protesteren tegen de (centrum)rechtse regeringen van Geert Bourgeois (N-VA) in Vlaanderen en Charles Michel (MR) federaal. ‘Hartenwensen’ klinkt bijna naïef, maar de overtuiging waarmee het middenveld met 20.000 personen door de straten van Brussel trok, dwingt respect af. Hart boven Hard slaagde er in Brussel in om acht jeugdhuizen te mobiliseren om mee te stappen in de Parade. DV FOTO © BART DEWAELE BONY KING ZEGT HET MET BLOEMEN En ook: Bifff, La Jerôme, Guy Dermul en Stijn Meuris. AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153 02 04 15 ZAZIE MIDDENIN DEZE KRANT TWINTIGDUIZEND IN HONDENWEER FEDERAAL MINISTER VAN MOBILITEIT JACQUELINE GALANT ‘ER KOMEN GEEN NIEUWE VLIEGROUTES’ LEES P. 6-7 RIJKE FRANSEN GEVEN BRUSSELSE KUNSTSCENE ZUURSTOF LEES P. 8-9

description

Brussel Deze Week van 1 april 2015

Transcript of BDw - editie 1468

Page 1: BDw - editie 1468

N° 1468 VAN 2 TOT 9 APRIL 2015 ¦ WEEK 14: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VZW BRUSSEL DEZE WEEK, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-226.45.40, ABONNEMENTEN: 02-226.45.45, E-MAIL: [email protected], WWW.BDW.BE

BRUSSEL – “Eerlijke belastingen. Stop de armoede.” Dat zijn maar twee van de ‘hartenwensen’ waarvoor een stoet mensen vorige zondag de gietende regen trotseerde om te protesteren tegen de (centrum)rechtse regeringen van Geert Bourgeois (N-VA) in Vlaanderen en Charles Michel (MR) federaal. ‘Hartenwensen’ klinkt bijna naïef, maar de overtuiging waarmee het middenveld met 20.000 personen door de straten van Brussel trok, dwingt respect af. Hart boven Hard slaagde er in Brussel in om acht jeugdhuizen te mobiliseren om mee te stappen in de Parade.

DV

FOTO © BART DEWAELE

BONY KING ZEGT HET MET BLOEMENEn ook: Biff f, La Jerôme, Guy Dermul en Stijn Meuris.

AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

02 0415

ZAZIE MIDDENIN

DEZE KRANT

TWINTIGDUIZEND IN HONDENWEER

FEDERAAL MINISTER VAN

MOBILITEIT JACQUELINE

GALANT

‘ER KOMEN GEEN NIEUWE VLIEGROUTES’

LEES P. 6-7

RIJKE FRANSEN GEVEN BRUSSELSE KUNSTSCENE ZUURSTOF LEES P. 8-9

Page 2: BDw - editie 1468

BDW 1468 PAGINA 2 - DONDERDAG 2 APRIL 2015

VAN DE REDACTIE

Ommekeer De daklozenopvang blijft niet langer beperkt tot de winter-periode. Het jaar rond blijven er 356 plaatsen beschikbaar, voor gezinnen met kinde-ren en voor alleenstaanden. Bovendien komen er 47 plaatsen volgens de formule Housing First, huisvesting als re-integratie. De plan-nen van de ministers Pascal

Smet (SP.A) en Céline Fremault (CDH) kunnen alleen maar toegejuicht worden. Menselijkerwijze moet er iets gebeuren. Ook al hebben instellingen als Samu-social al bergen werk verzet, in vaak zeer ondankbare omstandigheden, met noodopvang in gebouwen die er niet voor gemaakt zijn. Met de soms terechte, soms onterechte kritiek die ze over zich heen krijgen. De daklozenopvang heeft de voorbije winter 3.300 daklo-zen opgevangen. Dat zijn 3.300 mensen die om één of andere reden in Brussel opvang zoeken, het zijn Brus-selaars – ook Vlaamse Brusselaars – Walen en Vla-mingen die naar hier gestuurd zijn of zelf kiezen voor de anonimiteit van de grootstad. Het zijn ook Roeme-nen en Bulgaren en Poolse en andere buitenlandse ar-beiders op zoek naar gratis logement. Maar bevoorrecht worden zij in Brussel allerminst. Zoals die ene vrouw, die ik vaak zie als ik in het cen-trum kom. Vorige week vrijdag omstreeks kwart voor twee lag ze uitgeteld in metrostation De Brouckère. Een lotgenoot probeerde haar recht te helpen, maar werd bedankt met een scheldpartij en gestamp. Min-der dan tien minuten later lag ze op de weg, op de hoek

van de Grétrystraat en de Anspachlaan. Dezelfde man probeerde haar te overtuigen op te staan, bijgestaan door twee politieagenten die begrip leken te hebben. Ik wandelde verder, in de trieste overtuiging dat het iedereen kan overkomen.En het kan iedereen overkomen, zoals een klasgenoot uit de lager middelbare school. Altijd de eerste van de klas. Later succesvol journalist. Twee jaar geleden als dakloze gestorven in Brussel. Het verleden van de vrouw in de Grétrystraat ken ik niet. Misschien lijkt het op dat van mijn overleden klasgenoot, waarschijn-lijk niet. Maar zoals Pascal Smet zei op de persconfe-rentie: uit menselijkheid heeft de daklozenopvang nie-mand geweigerd, ook niet de Roemeense en Bulgaarse illegalen die er eigenlijk niet thuishoren. Smet wil samen met de federale regering een oplos-sing zoeken: ofwel moeten Roemenen en Bulgaren terugkeren naar hun land – lidstaten van de Europese Unie – ofwel moeten ze een verblijfsdocument krijgen. Smet heeft gelijk, want hij wil ook een individueel be-geleidingstraject uittekenen voor iedere dakloze. En dat kan uiteraard alleen als die mensen verblijfsdocu-menten hebben. De filosofie is duidelijk: Smet en zijn collega’s willen de daklozen ook perspectief bieden op beterschap. Dat is lovenswaardig, maar ook een risico. Het is een ambitieus project dat mensen op het terrein dag na dag zullen moeten waarmaken. Mensen met een loodzware baan die goed betaald moeten worden. Maken Smet en Fremault hier voldoende geld voor vrij? Als Smet en Fremault geen resultaten boeken zijn de daklozen het grote slachtoffer, en zijn de plannen niets meer dan aankondigingen van een ommekeer die uitblijft.

WAUTER MANNAERT

GROEN MIDDENVELD MOET FORS BESPARENMinister van Leefmilieu Céline Fremault (CDH) vermindert de structurele steun aan Brussel-se milieuorganisaties met min-stens 15 procent. Ook project-subsidies worden herbekeken. De bezuinigingen op Leefmilieu zijn wellicht een voorbode op algemene besparingen bij mid-denveldorganisaties. Réseau Idée en Zonnebloem, al-lebei organisaties voor milieu-educatie, verliezen 15 procent aan structurele subsidie. “We zullen moeten besparen op per-soneel en werking, dat kan niet anders. Maar het is te vroeg om te zeggen hoe en waar precies,” zegt de directeur van Zonne-bloem.“We kregen informeel te horen dat wij de helft van onze struc-turele subsidie vanuit Leefmi-lieu verliezen,” zegt Sophie De-boucq van Inter-Environnement Bruxelles (IEB), een organisa-tie die 80 bewonerscomités in Brussel verenigt. “Over onze subsidie vanuit Mobiliteit weten we nog niets.”De organisatie Le Début des Ha-ricots, die het Brusselse moes-tuinennetwerk beheert, moet daarvoor meedingen in een openbare aanbesteding. Tot die tijd staat niemand officieel aan het roer van het netwerk. “Een dag per week ben ik bezig met de opvolging van alle vragen, maar eigenlijk zonder te weten of wij het mogen blijven behe-ren,” zegt Aline Dehasse van Le Début des Haricots. “Maar het is nu lente, er moet nu veel gebeu-ren in de tuin.”Volgens Deboucq van IEB zou-den ook het Netwerk van Brus-selse Actoren voor Duurzame Voeding (RABAD), Rencontre des Continents en de bijenbescher-mers van Apis Bruoc Sella tot de helft van hun structurele over-heidssteun verliezen. De woordvoerster van minister Fremault bevestigt dat er in het kader van besparingen een alge-mene subsidievermindering van 15 procent wordt doorgevoerd. “Sommige verenigingen moe-ten nog meer besparen, maar dat zijn uitzonderlijke gevallen.

door Danny Vileyn

BDWVOORGROND

ADVERTENTIE

Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs

te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor

personen met een handicap

Bezoeken enkel op afspraak

0800-15045�alle werkdagen van 9 tot 12u30,

maandag, dinsdag en donderdag van 13 tot 15u30

Puzzel

[email protected]

Leefmilieu voert dit door, maar de intentie van een algemene subsidie-vermindering van 15 procent staat ook in het regeerakkoord.” In de wandelgangen klinkt het dat er ook bezuinigd zal worden in andere sectoren, maar dat wil voorlopig nie-mand bevestigen.

‘Niet onafhankelijk’Heel veel organisaties weten nog niet wat er precies op hen afkomt. “Wij krijgen normaal subsidie vanuit drie ministeries, waaronder Leefmilieu,” zegt An Descheemaeker, coördinator bij stadsvereniging Bral. “Maar een kwart van 2015 is al voorbij, en we weten nog niet of en hoeveel subsidie we krijgen.”“Onder de noemer van besparingen wordt overal geschrapt en stijgt de controledrang,” zegt Descheemae-ker. “De overheid beknibbelt op steun aan het middenveld, en daar-door vallen ontslagen. Bral voelt deze tendens al een paar jaar, maar de situatie werd echt kritiek in 2014. Sinds 2009 is ons personeelsbe-stand met 1,5 VTE verminderd, op een totaal van net geen 6 VTE.”“Het is een teken van een gezonde democratie dat de overheid het mid-denveld en ook diens kritische kijk op het beleid subsidieert,” zegt De-scheemaeker. “Publiek debat over beleidsmaatregelen of een gebrek daaraan is noodzakelijk om een ge-dragen beleid te kunnen voeren.”“De overheid lijkt steeds meer in te zetten op eigen communicatie,” rea-geert patrimoniumvereniging Arau. “Die is professioneel, maar het is geen onafhankelijke informatie.”

Sara De Sloover

LEEFMILIEU > ‘CONTROLEDRANG VAN BRUSSELS GEWEST STIJGT’

De toekomst van Le Début des Haricots is onzeker.

© D

IETE

R T

EL

EM

AN

S

Page 3: BDw - editie 1468

BDW 1468 PAGINA 3 - DONDERDAG 2 APRIL 2015

POLITIEK > VLIEGROUTES PLAN-WATHELET GESCHRAPT

POLITIEKE OPLOSSING VOOR BOETES?BRUSSEL – De gewraakte vlieg-routes boven Brussel van het plan-Wathelet bestaan niet meer. Federaal minister Jacqueline Galant (MR) herstelt de situatie ten voordele van de kanaalzone, Brussel, Etterbeek, Oudergem, Elsene en Watermaal-Bosvoorde. Of de federale overheid alsnog boetes moet betalen aan het Brus-sels Hoofdstedelijk Gewest is niet geweten.

Op 2 april worden ze geschrapt, de twee vliegroutes van het plan-Wa-thelet. Voormalig staatssecretaris voor Mobiliteit Melchior Wathelet (CDH) voerde ze op 6 februari 2014 in, en vrijwel meteen daarna leidden ze tot hevig protest in Brussel, Etter-beek, Elsene en delen van Sint-Pie-ters-Woluwe, en, in mindere mate, in Sint-Jans-Molenbeek. Het actie-comité Pas Question maakte er een zaak van en wist gedaan te krijgen dat de zogenaamde ‘Kanaalroute’ en de ‘Brede bocht naar links’ de inzet werden van de verkiezingen in het Brussels Gewest. Wathelet werd na de verkiezingen vervangen door partijgenoot Catherine Fonck, in af-wachting van een nieuwe regering.Twee maanden na de verkiezingen oordeelde de rechtbank van eerste aanleg – in een zaak aangespannen

HARD WATER BLIJFT HARDWATER > VIVAQUA WIL NIET WETEN VAN CENTRALE ONTKALKING

Het Brusselse drinkwater komt voor het grootste gedeelte van bronnen in het Zoniënwoud en in Wallonië. De ondergrond is er kalkrijk zodat het opgepompte water erg hard is, tussen de 35 en 40 Franse graden. Slechts een kleine gedeelte van het gewest krijgt oppervlaktewater, met name uit de Maas. Dat is een stuk zachter, zo’n 20 Franse graden.Het harde water is schadelijk voor huishoudtoestellen en sanitair. Door de kalkafzetting wordt het rendement lager en de levensduur korter: verstopte douchekoppen, lekkende kranen, espressomachi-nes en boilers die dichtslibben. Ook stijgt het verbruik van zeep en schoonmaakproducten.Wie het zich kan permitteren, plaatst zelf een waterverzachter. Maar die zijn duur in aankoop en

onderhoud. Voor een leek is het ook niet simpel om een keuze te maken uit de vele fabrikanten van ontkal-kers, die allemaal hun eigen won-derformule lijken te hebben.

Bron van calciumIn Vlaanderen gebeurt het anders. Om grote delen van de bevolking aan zachter water te helpen, plaatst De Watergroep, het grootste drink-waterbedrijf van Vlaanderen, sinds enkele jaren centrale onthardings-installaties. Op die manier wordt het water reeds in het productiecen-trum verzacht. Ook Nederland en Frankrijk volgen deze trend.In Brussel weigert Vivaqua in cen-trale ontharders te investeren. “Het water zou hierdoor 10 tot 20 eu-rocent per kubieke meter duurder worden. De factuur zou met vijftien

procent stijgen,” zegt Eric Chauve-heid, die bij Vivaqua verantwoorde-lijk is voor de waterkwaliteit. “Het vergt echt een forse installatie. Wij hebben andere prioriteiten op dit moment, de riolering bijvoorbeeld.”Maar Vivaqua heeft nog meer re-denen om het water niet centraal te ontharden. “Er zijn risico’s. Zo bestaat de kans dat het chloor,

In Brussel komt geen centrale waterontharder.

vaqua ook goed voor de gezondheid omdat het een bron van calcium is.Ontharding moet gecontroleerd ge-beuren en dat is wat De Watergroep in Vlaanderen doet, zegt woordvoer-ster Kathleen De Schepper. “Wij brengen de hardheid terug naar 15 Franse graden, het wettelijk mini-mum. Dan heb je gezond en lekker water dat voldoende vriendelijk is voor de huishoudtoestellen.”De Watergroep plaatste al cen-trale ontharders in Limburg, West-Vlaanderen en Vlaams-Brabant. Binnenkort is Oost-Vlaanderen aan de beurt. Na de eerste installatie peilde het bedrijf naar de reacties van de klanten. “Die waren overwe-gend tevreden. Sommigen hadden het wel over een smaakverschil. Ook stellen we vast dat mensen met een eigen ontkalker, die meestal behou-den. Er zijn nu eenmaal mensen die 0 of 5 Franse graden willen voor hun water.”Van desinfecterings- of corrosie-problemen heeft De Schepper geen weet. En de factuur? De Schepper: “Het verhoogt de kostprijs van het water misschien met enkele euro-centen per kubieke meter, maar wij hebben hiervoor nooit een prijsver-hoging aangevraagd. Wel is het zo dat wij nooit zomaar een onthar-dingssysteem geplaatst hebben. Het gebeurde telkens naar aanleiding van de renovatie of uitbreiding van een van onze waterproductiecen-tra.” Bettina Hubo

BRUSSEL – In grote delen van het Brussels gewest is het leidingwater zeer hard. Toch weigert intercommu-nale Vivaqua het water centraal te ontharden, zoals dat tegenwoordig op verschillende plekken in Vlaanderen en ook in het buitenland gebeurt. “Het water zou veel duurder worden,” klinkt het.

waarmee wij het water desinfecte-ren, minder effectief wordt.” Ook verhoogt volgens Chauveheid de kans op roestvorming in de metalen leidingen. “Op den duur zouden er hierdoor gaatjes kunnen ontstaan in de buizen.”

SmaakverschilTen slotte is hard water volgens Vi-

door het Brussels gewest tegen de federale overheid – dat de twee rou-tes geschrapt dienden te worden, en dat de federale overheid dat moest doen voor eind oktober. Wathelets huidige opvolger, minister Jacqueli-ne Galant (MR), deed dat ook. Alleen nam die procedure dertig weken in beslag – een internationale lucht-vaartvereiste – waardoor de routes pas op 2 april echt ophouden te be-staan.Blijft de vraag of de Brusselse rege-ring de boetes die de rechtbank van eerste aanleg oplegde voor elke dag dat de routes gebruikt werden, zal

innen. Het gaat om een maximum-bedrag van 36 miljoen euro. Brus-sels minister van Leefmilieu Céline Fremault (CDH) zei eind oktober nog dat ze dat niet meteen zou doen. Be-gin februari dit jaar kwam ze echter op haar woorden terug en dreigde ze alvast de boetes van de maand no-vember te innen. Wij drongen bij Céline Fremault aan om het definitieve antwoord te kennen, alsook om het eventuele bedrag van de boetes te verkrijgen. Ook vroegen we of het Brussels Gewest tevreden is met de situatie vanaf 2 april, en of het gewest in de

toekomst ook boetes zal blijven uit-schrijven voor vluchten die de stren-ge Brusselse geluidsnormen over-schrijden. Onze vragen vertrokken op maandagnamiddag. Op dinsdag-middag zouden we binnen het uur antwoord krijgen. Nadien klonk het bij Fremault dat er daags nadien een persbericht zou verstuurd worden. Wij hebben het antwoord bij het ter perse gaan dus niet verkregen.Federaal minister van Mobiliteit Galant is verbaasd over de dreiging van Fremault om eventueel de boe-tes van de rechtbank toch te innen. Galant zegt dat ze binnen de voorge-

schreven termijn heeft gehandeld, en dat haar niets te verwijten valt.Tussen de regels door blijkt dat er aangestuurd wordt op een politieke oplossing, waarbij de Brusselse re-gering de boetes niet zou innen. Maar Céline Fremault kan dat dus niet bevestigen. In een interview met onze krant zegt Galant alleszins dat “het luchthavendossier moeilijk is gemaakt omdat er veel speelt op het niveau van de psychologie.”

CD Lees interview pagina 6-7: ‘Er komen geen nieuwe vliegroutes’

De situatie voor 6 februari 2014 (links), en na 6 februari 2014 (rechts). Vanaf 2 april wordt er boven Brussel opnieuw volgens het linkse scenario gevlogen. Brussel wordt daarbij ontlast. Wel zullen de Noord- en Oostrand het opnieuw ontgelden (niet op de kaart zichtbaar).

© G

OO

GLE

EA

RTH

/ IN

FOG

RA

FIE

K: P

ETE

R D

HO

ND

T

Page 4: BDw - editie 1468

Wanneer fotograaf Ivan Put bij het geïmproviseerde graf van een dakloze in het parkje tussen de Timmerhoutkaai en de Schuitenkaai staat, komt Corneliu naast hem staan. “De naam is verkeerd. Hier ligt Nicolae, niet Dimitru,” zegt hij. “Nicolae was een Roemeen. Zijn geboortejaar is 1957, zoals het mijne. Zes jaar heeft Nicolae in dit parkje gewoond. Op het einde in zijn bekende tentje. Hij kon de scheiding van zijn vrouw niet verwerken,” vertelt Corneliu. “Twee weken geleden is hij overleden.”

DE WEEK IN BEELD DOOR IVAN PUT

VAN ’T ARSENAAL NAAR HET ARSENAAL

UITGELICHT > MICHAËL DE COCK GAAT KVS LEIDEN

V oor Michaël De Cock  (Mort-sel,  1972)  is  de  overstap van  ‘t  Arsenaal  in  Meche-

len  naar  het  voormalige  arsenaal van  de  grondtroepenmacht  aan  de Lakensestraat  niet  zo’n  hele  grote. ‘t  Arsenaal  is  zowat  het  stadsthea-ter  van  Mechelen,  en  De  Cock  reed er het  jongste decennium een mooi parcours. Ondertussen verdiende de energieke Antwerpenaar zijn sporen in  verschillende  disciplines.  Vorige week  ontving  hij  nog  de  Boeken-leeuw voor het beste jeugdboek met Veldslag om een hart, een bewerking van  het  verhaal  van  de  Trojaanse oorlog,  die  hij  samen  met  illustra-trice Gerda Dendooven maakte.

Kollega’sDat  De  Cock  tot  nog  toe  gretig  het 

acteren, regisseren en schrijven van journalistieke  stukken,  toneelstuk-ken en  jeugdboeken bleef combine-ren, is meteen het grootste verschil met Jan Goossens. Die was voor hij naar  KVS  kwam  vooral  actief  als dramaturg en bleef ook in KVS van achter de schermen de lijnen uitzet-ten. Het wordt dus vooral interessant om  te  zien  hoe  De  Cock  als  maker zijn stempel zal drukken op de KVS-producties.  Want  voorts  zijn  er  ei-genlijk  behoorlijk  wat  gelijkenissen tussen de profielen van Goossens en De Cock. Ze delen hun sterke focus op de stad, haar problemen en haar potentieel. Daarnaast hebben ze al-lebei  niet  alleen  oog  voor  de  inter-nationale  context,  maar  trekken  ze regelmatig ook zelf naar het buiten-land om daar samenwerkingen op te 

BRUSSEL – Vorige week lekte voortijdig uit dat Michaël De Cock in 2016 Jan Goossens opvolgt als artistiek lei-der van de KVS. De keuze voor De Cock lijkt er één voor het continueren van de artistieke en maatschappelijke lijnen die onder Goossens sinds 2001 werden uitgezet.

Het is opvallend dat de wegen van De Cock en KVS elkaar in het verleden niet vaker hebben gekruist.

BDW 1468 PAGINA 4 - DONDERDAG 2 APRIL 2015

festival  Theater  aan  zee  -  waarvan Goossens in 2009 curator was en De Cock in 2010 - op een gelijklopende visie.

Rosie en MouradeBovendien  is  er  geen  enkele  reden om  de  voeling  van  De  Cock  met  de Brusselse  realiteit  te  onderschat-ten.  Hij  studeerde  hier,  na  zijn  op-leiding Romaanse filologie, aan het conservatorium, en woonde ook een tijdje  in  de  hoofdstad.  Sindsdien werkte  hij  regelmatig  samen  met Brusselse  artiesten.  Het  bekendste voorbeeld  is  het  succesverhaal  van Rosie en Moussa, dat De Cock samen met de Brusselse illustratrice Judith Vanistendael  schreef  als  feuille-ton  op  de  Zazie-kinderpagina’s  van deze krant, en nadien uitwerkte tot een  reeks  naar  verschillende  talen vertaalde  jeugdboeken,  en  een  ge-lijknamige  theatervoorstelling.  Co-producties  van  ‘t  Arsenaal  met  het gezelschap  Union  Suspecte  lever-den  samenwerkingen  op  met  KVS-bekenden Ruud Gielens en Mourade 

hoorlijk  wat  televisiewerk,  en  heeft sindsdien  nog  weinig  woorden  vuil gemaakt  aan  het  combineren  van uiteenlopende  voorliefdes  voor  De Kollega’s,  Tsjechov,  Molière  of  de antieken.Misschien  is  het  wel  opmerkelijk dat KVS, in die vijftien jaar onder de huidige ploeg, de opvolger  voor  Jan Goossens  niet  in  Brussel  zelf  heeft gevonden.  KVS  licht  de  keuze  pas later officieel  toe, maar blijkbaar  is er  uit  het  lokale  netwerk  niemand met  het  juiste  profiel  (bereid)  ge-vonden om de job te doen. Verder is het ook opvallend dat de wegen van De  Cock  en  KVS  zich  in  het  verle-den niet opvallend vaak hebben ge-kruist.  Recent  was  in  KVS  wel  nog de  multidisciplinaire,  multicultu-rele en meertalige productie Rumble in da jungle van het Antwerpse SIN collectief te gast, over de bokskamp tussen  Mohammad  Ali  en  George Foreman in Kinshasa. Daar was De Cock  als  coach  van  SIN  bij  betrok-ken.  Verder  wijzen  ook  de  goede relaties  met  het  Oostendse  stads-

zetten. Beiden mengen zich geregeld met hun gedreven no-nonsense-stijl in publieke debatten. Als leider van hun  respectieve  huizen  slechten  ze de  tussenschotten  tussen  theater en  andere  kunstdisciplines,  maar ook  tussen  cultuur  en  de  rest  van het maatschappelijke veld. Voor Mi-chaël  De  Cock  geldt  daarnaast  ook dat  hij  zijn  neus  niet  ophaalt  voor populaire  cultuur.  Hij  deed  in  het begin  van  zijn  acteurscarrière  be-

Page 5: BDw - editie 1468

WEEKOVERZICHTWOENSDAG 25 MAART 2015

MichAEl DE cOck WORDT bAAS vAN kvS. Michael De Cock, directeur van theatergezelschap ’t Arsenaal in Mechelen, volgt Jan Goossens op als di-recteur van de KVS. Goossens stopt ermee in 2016. De Cock werd bekend door zijn rol als Kristof in de soap Thuis en later door zijn theatervoorstellingen. Hij is ook schrijver en won recent de Boekenleeuw voor jeugdliteratuur. 

PROxiMuS biEDT 18 STAGEPlAATSEN AAN. In samenwer-king met Actiris creëert telecombedrijf Proximus stageplaatsen voor achttien laaggeschoolde Brusselse jongeren. Dominique Leroy, topvrouw bij Proximus en zelf afkomstig uit Brussel, roept andere Brusselse bedrijven op om hetzelfde te doen.

DONDERDAG 26 MAART 2015NiEuWE METRO 3 RijDT uiT iN 2024. De Brusselse regering keurt het masterplan van Beliris voor de nieuwe metrolijn 3 naar Evere goed. Tegen 2024 moet de eerste metro uitrijden op de nieuwe lijn. Eind dit jaar zullen de vergunningen aangevraagd worden. 

vEERTiG PROcENT MiNDER bROEikASSEN TEGEN 2030. Brussel-Stad engageert zich, samen met dertig andere Europese steden, om tegen 2030 veertig procent minder broeikassen te produ-ceren. Om dit doel te bereiken gaan de steden investeren in milieu-vriendelijke diensten. 

vRijDAG 27 MAART 2015OvERhEiD bETAAlT MEE vOOR PARkiNG STADiON. Stad Brussel en het Gewest zullen toch mee moeten betalen voor het pro-ject rond het nieuw nationaal voetbalstadion. Het stadion zelf wordt volledig gefinancierd door BAM en Ghelamco. Voor de parking die naast de nieuwe voetbaltempel moet komen, draaien de Stad en het Gewest echter wel op. Dit is niet naar de zin van Brussels oppositie-lid Johan Van den Driessche (N-VA). Hij argumenteert dat altijd is volgehouden dat de Brusselaar niet mee zou moeten betalen.

ZATERDAG 28 MAART 2015SlEchTvAlkEN TERuG vAN WEGGEWEEST. Een koppel slechtvalken heeft zich genesteld in de kathedraal van Brussel. Het paar verwacht vier kuikens. 

RODE DuivElS PEuZElEN cyPRuS OP. De Rode Duivels dienen de Cyprioten een 5 – 0 nederlaag toe. Man van de wedstrijd is Marouane Fellaini die twee doelpunten voor zijn rekening neemt.

ZONDAG 29 MAART 2015 REGEN EN WiND OP GROTE PARADE. De Grote Parade van Hart boven Hard lokt ondanks regen en wind 17.000 deelnemers. De betogers verzetten zich tegen de besparingsmaatregelen van de federale regering.

NiEuWE GRiffiER ZORGT vOOR OPhEf. N-VA, Groen en Ecolo hekelen de aanstelling van Patrick Vanleemputten tot nieuwe griffier van het Brusselse parlement. N-VA vindt het vreemd dat de vacature maar tien dagen openstond en heeft ook vragen bij het Nederlands van de nieuwe griffier. 

MAANDAG 30 MAART 2015 bRuSSEl kRijGT 105 MiljOEN MiNDER. Na de begrotings-controle door de federale regeringspartijen blijkt dat de gewesten in totaal 750 miljoen euro minder krijgen dan gedacht. Brussel loopt hierdoor een bedrag van 105 miljoen euro mis.

EERSTE ubER-chAuffEuR vOOR REchTER. Voor het eerst verschijnt een chauffeur van de applicatie Uber voor een Brusselse rechter. De chauffeur zou zonder taxivergunning hebben gereden. Hij riskeert een boete van 3.000 euro. De uitspraak volgt in mei.

DiNSDAG 31 MAART 2015DRiE kANDiDATEN vOOR NiEuW cONGREScENTRuM. Brussel-Stad en Gewest onderhandelen nog met drie consortia over de bouw van een nieuw congrescentrum en hotel op de Heizel. Bouwfirma’s BAM en Ghelamco vormen een consortium met de Nederlandse architect Rem Koolhaas. CFE en Cofinimmo werken met de Fransman Jean Nouvel. Het derde consortium bestaat uit projectontwikkelaars CIT Blaton en Willemen, samen met de Deense architect Henning Larsen.

Samengesteld door jilan berroho en cyril van der Esch

De eerste taak van de toekomstige artistieke leider van de KVS, Michaël De Cock, wordt het opstellen van het dossier voor de nieuwe subsidieperiode 2017-2020.

De federale minister van Binnenlandse Zaken zal makkelijker een Brusselse burgemeester ontmoeten dan de minister-president”Brussels minister-president Rudi Vervoort (PS) over het gewestelijk veiligheidsbeleid, dat blijkbaar nog niet helemaal op punt staat (in La Libre).

Dan smijten ze voor je neus iets op de grond, en zeggen ze: raap het op, je wordt ervoor betaald”

Marie-José Guérot heeft in haar veertigjarige carrière als straatveegster in Schaarbeek sympathieke mensen ontmoet, maar ook andere (in Het Nieuwsblad).

Dankzij  de  vzw  Wijkpartenariaat  –  De  Schakel  krijgt Brussel  zijn  eerste  Rap  op  Stapkantoor.  Rap  op  Stap zorgt ervoor dat Brusselaars met een kleiner budget ook de  mogelijkheid  krijgen  om  op  vakantie  te  gaan,  aan sport  te  doen  en  cultuur  op  te  snuiven.  Volgens  de  or-

ganisatoren heeft iedereen recht op vakantie en dus ook diegenen die in armoede leven. Het Rap op Stapkantoor in Schaarbeek opent elke woensdagvoormiddag zijn deu-ren van 9 tot 12 uur.  cyril van der Esch

Rap op StapHETWOORD

© S

AS

KIA

VA

ND

ER

STI

HE

LE

“MEER NIEUWS

DE HELE WEEK ROND OP

SURF NAAR BRUSSELNIEUWS.BE EN SCHRIJF JE IN OP DE NIEUWSBRIEF

BDW 1468 PAGINA 5 - DONDERDAG 2 APRIL 2015

Zeguendi.  Daarnaast  maakte  De Cock  ook  al  verschillende  produc-ties  met  het  Brussels  Jazz  Orches-tra  van  Frank  Vaganée.  Voor  het vluchtelingendrama  Febar  werkte hij  samen  met  Michel  Bernard  van Théâtre de Poche.In  al  deze  en  nog  vele  andere  van De  Cocks  creaties  komen  thema’s als  migratie,  sociale  ongelijkheid in stad en wereld, meertaligheid en (culturele) ontmoeting op een of an-dere manier aan bod. Het  laat zich dan  ook  raden  dat  deze  onderwer-pen  de  volgende  jaren  misschien nog sterker aanwezig zullen zijn  in de werking van KVS dan daarvoor. Daarbij  is het vooral uitkijken naar De  Cocks  capaciteiten  om  talent van  onderuit  naar  de  oppervlakte te duwen. Om zijn verhalen  te ver-tellen  engageerde  hij  voortdurend ‘nieuwe  Belgen’.  Getuige  ook  zijn rol  als  bezieler  van  het  platform GEN2020  voor  ‘grensverleggend theater’,  dat  acteurs  en  theaterma-kers  van  diverse  origine  op  allerlei manieren  ondersteunt.  Ook  GC  De Kriekelaar  is  daar  partner  van,  en ook  oud  KVS-gedienden  als  Chris Lomme  en  Franz  Marijnen  hebben er  al  hun  medewerking  aan  ver-leend.  Die  laatste,  KVS-directeur tussen 1994 en 2000, werd na zijn avonturen  in  het  buitenland  overi-gens recentelijk door De Cock naar ‘t  Arsenaal  gehaald.  Daar  blijft  De Cock zelf nog tot 2016 aan de slag. Zijn  eerste  taak  bij  KVS  wordt  het opstellen  van  het  dossier  voor  de nieuwe subsidieperiode 2017-2020, en van het programma voor het sei-zoen  2016-2017.  Daarvoor  zal  hij ook de steun krijgen van de nog niet aangeduide vervangers van zakelijk leider  Danny  Op  de  Beeck  en  dra-maturge  Hildegard  De  Vuyst,  die net als Jan Goossens eind juni 2016 vertrekken. Michaël bellon

Page 6: BDw - editie 1468

S inds de rechtbank in de zomer van 2014 vonniste  dat  twee  onderdelen  van  de laatste  fase  van het  zogenaamde  ‘plan-

Wathelet’ (genoemd naar staatssecretaris Mel-chior Wathelet (CDH), die door zijn regering goedgekeurde vliegroutes invoerde, en toen daar massaal protest tegen kwam werd afgeserveerd door zijn partij, red.) moesten geschrapt wor-den, is het betrekkelijk stil geweest rond Brus-sels Airport. Midden oktober legde de nieuwe federale  minister  van  Mobiliteit  Jacqueline Galant (MR) de eed af, en eind oktober gaf zij officieel de opdracht aan Belgocontrol om de twee gewraakte vliegroutes te schrappen. De bewaker  van  het  luchtruim  boven  Brussels Airport  had  daar  dertig  weken  voor  nodig, 

want  de  procedure  schrijft  dat  voor.  Onder-tussen  legde het vonnis van de  rechtbank de federale  overheid  boetes  op  zolang  de  twee vliegroutes niet geschrapt werden. Jacqueline  Galant  verdedigt  zich  tegen  het Brusselse verwijt dat zij geen vaart achter een oplossing zou gezet hebben. “De eerste beslis-sing van de ministerraad en van het kernka-binet was die om het moratorium op de twee vliegroutes  boven  Brussel  toe  te  passen,  en om  terug  te  keren  naar  de  vliegroutes  van  5 februari 2014 (één dag voor de invoering van de laatste fase van het plan-Wathelet, red.).  Alle betrokkenen wisten en weten dat zoiets dertig weken  duurt,  en dat die  routes dus  pas op 2 april opnieuw gebruikt kunnen worden. Snel-

ler ging niet. Tenzij mijn voorganger Catherine Fonck  (CDH)  (de opvolger van Wathelet na de verkiezingen en voor de eedaflegging van Ga-lant, red.) al begin augustus vorig jaar, een dag na  de  uitspraak  van  de  rechtbank,  begonnen was met het toepassen van het moratorium.”Het  is een van de zeldzame keren dat Galant kritiek  rechtstreeks aan collega’s  richt  in het interview.  Met  zwijgen  en  rustig  analyseren bereik  je  meer,  zegt  ze.  Zeker  in  een  dossier dat elke politicus zich wilde toe-eigenen. Vol-gens  Galant  is  dat  een  van  de  grootste  pro-blemen  van  het  luchthavenakkoord  geweest: politici die zich wilden profileren, of te veel eer op  hun  naam  wilden  schrijven.  Met  misluk-king na mislukking tot gevolg.

Gevraagd  of  ze  dan  een  plan-Galant  wil  op-zetten,  antwoordt  ze  afgemeten:  “Neen,  be-dankt.”

Om met de deur in huis te vallen: hoe wordt er vanaf 2 april gevlogen?Jacqueline Galant:  “Wat  er  fundamenteel zal  veranderen  is  dat  de  kanaalroute  veel minder gebruikt zal worden. En ook de brede bocht naar links valt weg. Het zesde deel van het plan-Wathelet wordt dus geschrapt, en dat ten voordele van de inwoners  in het centrum van Brussel, Etterbeek, Elsene, Oudergem en Watermaal-Bosvoorde. De mensen die gepro-testeerd hebben tegen het plan-Wathelet, met andere woorden.”“Dat is de eerste fase. Tijdens de tweede fase voeren we een aantal structurele maatregelen in  die  de  luchthaven  én  de  omwonenden  ten goede moeten komen. We hebben de voorbije weken heel veel betrokkenen gesproken, goed samengewerkt  met  Belgocontrol  en  heel  wat 

BRUSSEL – Op 2 april schrapt federaal Mobiliteitsminister Jacqueline Galant (MR) de twee vliegroutes die in 2014 tot het mislukken van het plan-Wathelet leidden. Er zal bijgevolg nog slechts licht boven de hoofdstad gevlogen worden. De Noordrand en de Oostrand krijgen meer vliegverkeer te zien. “De ene zegt wit, de andere zegt zwart,” aldus Galant, die waarschuwt dat het luchthavenakkoord nog niet klaar is.

Galant, met zicht op het Zuidstation: “De NMBS investeert in Brussel, wat men ook zegt. En ook de Brusselse regering is tevreden.” © SASKIA VANDERSTICHELE

POLITIEK > FEDERAAL MINISTER VAN MOBILITEIT JACQUELINE GALANT (MR) HELPT BRUSSEL

‘ER KOMEN GEEN NIEUWE VLIEGROUTES’

BDW 1468 PAGINA 6 - DONDERDAG 2 APRIL 2015

Page 7: BDw - editie 1468

bewoners  van  het  luchthavengebied  ge-zien.  Geen  gemakkelijk  werk,  want  elke groep heeft zijn eigen belang. De ene ver-eniging zegt wit, de andere zwart.”

Structurele maatregelen, wil dat dan ook zeggen dat er een veiligheidsstu-die, een impactstudie en een milieu-studie komen, zoals voorzien in de luchthavenakkoorden van 2010?Galant:  “Als  er  nieuwe  luchtvaartroutes in gebruik worden genomen, dan zijn die studies  die  u  noemt  verplicht.  Nu  niet, want  we  keren  terug  naar  een  vorige  be-staande  situatie.  Het  luchthavenplan  zal een evenwichtig geheel zijn, en er worden nu  geen  nieuwe  routes  gebruikt.  Dat  op zich  is  al  een  nieuwe  benadering  van  het dossier.

P-PRAAT

CHIEN ÉCRASÉ

Vorige week namen we het nog op voor Ecolo – herinner u onze hartenkreet Democracia Real Ya! – maar de eerlijkheid gebiedt ons te zeggen dat het toch allemaal niet zo fantastisch is bij de Franstalige groenen. Dat leert ons Philippe Lamberts, het Anderlechtse enfant terrible van de partij, ook wel ‘de schrik van de banken’ genoemd in het Europees parlement. Zegt Lamberts in La Libre Belgique: “Durant la campagne, au bureau du parti, on nous disait de surtout éviter de taper sur le CDH et sur le PS, de taper un peu sur le MR et surtout sur le PTB. Pourquoi? Pour éviter de ne pas se fâcher avec des partis qui étaient des partenaires et qui pourraient encore l’être demain. C’est une certaine manière de concevoir le combat politique. De même quand on dit durant la campagne: ‘Sur-tout ne parlons pas de fiscalité’, c’est une manière de gommer les aspérités. C’est un choix qui a été fait et qui était mauvais.”

Wie dan nog denkt dat Ecolo geen partij is zoals alle anderen, leest vervolgens best verder. Over de stemming van het Europese budgettaire pact: “C’est l’exemple par excellence. Les verts ont voté contre au niveau européen, contre au fédéral, mais l’ont approuvé à la Région. Je ne vois pas comment expliquer ce grand écart.”

Volgen dan nog wat uiteenzettingen over wat een linkse partij moet zijn, sociale rechtvaardigheid, ecologische voetafdruk verkleinen en de demo-cratie verdiepen. Uw commentator wil het graag geloven, maar we hebben weinig zekerheden in dit leven. Dan maar niet.

Het kan natuurlijk beter. Dat bewijst Vlaams Brusselminister Sven Gatz, die in het parlement onlangs zei: “Het is belangrijk dat de Brusseltoets deel uitmaakt van het geheel van de zogenaamde reguleringsimpactanalyse (RIA), die in de Vlaamse Gemeenschap ondertussen al geruime tijd gemeengoed is geworden. De Brusseltoets is expliciet in de effectenmatrix opgenomen.” Sur-realismo Real Ya! 

Gelukkig wordt er nog gestudeerd in deze stad. Kijk maar naar Brussels Studies, een geheel van ambitieuze papers die iets belangwekkends over of in Brussel onderzoeken. De meest recente pu-blicatie luidt: ‘Evaluatie van de transversale acties van de New Deal: operationele partnerschappen voor de tewerkstelling van de Brusselaars?’.

Wat brengt Brussels Studies aan het licht? “In de eerste plaats een reëel streven naar transversaliteit van het overheidsbeleid. De regering en de Brus-selse sociale partners werden op voet van gelijkheid betrokken bij het uitvoeren van een beperkt aantal acties. Die traditionele strategische actoren, waar-tussen geen hiërarchische verhoudingen bestaan, moesten samenwerken om de acties te implemen-teren. Door een transversale aanpak te verdedigen, de samenwerking tussen verschillende actoren te bevorderen en de institutionele en territoriale ver-snippering te overstijgen, draagt het Pact ertoe bij dat de specifieke en sectorgebonden structuur van de overheidsbesturen en het overheidsbeleid wordt doorbroken. Alle partners worden verzocht om op de beleidsproblemen gecoördineerde antwoorden te bieden die hun referentiekader en normale werking te buiten gaan.”

U bent niet mee? Geen paniek: “De conclusies van de evaluatie brengen evenwel ook de grenzen van deze soepele coördinatiebenadering aan het licht. De veranderingen die de New Deal wil doorvoeren in de governance tussen Brusselse actoren, worden uiteindelijk beperkt door de institutionele versnip-pering die men tracht te overstijgen.”

BDW 1468 PAGINA 7 - DONDERDAG 2 APRIL 2015

“Dit is geen moeilijk dossier. Maar men maakt het moeilijk omdat er zoveel speelt op psychologisch niveau”

een andere   CDH-minister – de Brusselse minister  van  Leefmilieu  Céline  Fremault – daarom boetes aan ons oplegt. Da’s niet erg  logisch...  Men  wilde  ons  sneller  doen werken  met  die  boetes,  terwijl  men  zeer goed wist dat we dertig weken nodig had-den om terug te keren naar de oude vlieg-routes.”

Als men de beslissing van de Brus-selse rechtbank optelt met de strenge Brusselse geluidsnormen, dan is vliegen eigenlijk onmogelijk boven Brussel. Akkoord?Galant:  (glimlacht)  “Er  zal  dan  ook  geen concentratie van vluchten meer zijn boven Brussel  met  het  schrappen  van  de  twee Wathelet-routes.”

Maar het zal wel gebeuren dat er bij de nieuwe oude routes over Sint-Pieters-Woluwe en Jette wordt gevlogen, tot nader order nog altijd Brussels Hoofdstedelijk Gewest...Galant: “Ja, maar de afweging die we nu 

Als u zegt dat de omwonenden ge-raadpleegd worden, wat hebt u dan op het oog? Een referendum? Buurt-vergaderingen?Galant:  “Daarmee bedoel  ik  in de eerste plaats  het  burgemeestersforum  dat  bin-nenkort samenkomt. Dat is al vijf jaar niet meer gebeurd. Ook is er al een website op-gericht  die  actuele  informatie  geeft  over de gebruikte vliegroutes, de windrichting, geplande werkzaamheden aan de start- en landingsbanen,  etcetera.  We  willen  dit dossier transparanter maken, en als over-heid beter communiceren. Ik denk dat het imago van Belgocontrol ook verbeterd is de afgelopen maanden. Ze hadden een beetje het imago om in een ivoren toren te zitten.”

En zijn er dan geen nieuwe lucht-vaartroutes? Want men kan rede-neren dat uw aanpassingen aan het plan-Wathelet ook ‘nieuw’ zijn. Galant:  “We  gaan  terug  naar  bestaande routes, dus neen.”

De gemeente Schaarbeek heeft het dus helemaal mis wanneer zij zegt dat u het vonnis van de rechtbank niet volgt, en ze dus met nieuwe gerechtelijke stappen dreigen? Galant: “Inderdaad. Er is geen nieuwe si-tuatie,  en  dus  ook  geen  tegenspraak  met het  vonnis  van  de  rechtbank  van  eerste aanleg, want we keren terug naar een daar-voor  bestaande  situatie.  Zoals  gevraagd.” (Schaarbeek interpreteert het vonnis van de rechtbank eng. Zij lezen er in dat alle routes boven het Brussels Gewest - en dus ook bo-ven Schaarbeek - geschrapt moeten worden, wat niet klopt, want voor 6 februari beston-den er routes boven Brussel en die worden door de rechtbank niet verboden, vermits de rechtbank oproept om terug te keren naar de situatie van voor 6 februari, red.)“Maar wat  ik nog over de boetes wil zeg-gen  die  vanaf  eind  oktober  2014  zijn  op-gelegd aan de federale overheid omdat we het moratorium zogezegd niet respecteer-den:  het  is  een  zeer  schizofrene  situatie dat  een  CDH-staatssecretaris  –  Wathelet dus – voor die toestand heeft gezorgd, en 

hebben  gemaakt  herstelt  het  broze  even-wicht tussen de gewesten.”“Het  probleem  met  dit  dossier  is  dat  er sterk de neiging bestaat bij politici om zich dit  dossier  toe  te  eigenen.  Terwijl  het  de bevoegdheid is van de federale overheid.”

Kan de federale overheid dan de Brusselse geluidsnormen negeren?Galant: “Neen. Een federale wet kan geen regionale  ordonnantie  vervangen.  Al  zou het de zaken wel vergemakkelijken (lacht).”

Wat vindt u van de voorstellen om de luchthaven te verplaatsen naar Wallonië?Galant:  “C’est completement farfelu.  We zijn  bij  de  kleinste  landen  van  Europa, en  je  kan  je  bij  wijze  van  spreken  met  de fiets verplaatsen tussen alle verschillende luchthavens van dit  land. Eén. Twee: kijk naar  alle  investeringen  op  Brussels  Air-port en naar alle mensen die er werken, en je moet wel wat gek zijn om heel die boel zomaar  te  verplaatsen.  En  er  is  ook  geen geld voor.”

Hoe hebt u zich eigenlijk meester gemaakt van dit dossier? Het is com-plex, en toch lijkt het plots opgelost op enkele maanden tijd.Galant: “Dit is geen moeilijk dossier, vind ik.  Men  maakt  het  moeilijk  omdat  er  zo-veel speelt op het niveau van de perceptie en  de  menselijke  psychologie.  Misschien ziet  het  er  nu  goed  uit  omdat  we  de  tijd hebben  genomen,  en  niet  alles  er  in  één keer door hebben willen jagen.”  

Denkt u dat de Oost- en Noord-rand tevreden zullen zijn? Want de nieuwe situatie is voor hen wel

opnieuw negatief: zij zullen massaal overvlogen worden.Galant: “De ene zegt wit, de andere zwart. Iedereen  tevreden  maken  gaat  niet.  Ieder actiecomité  heeft  zijn  eigen  waarheid,  en zijn eigen goede oplossing.”

Maar is er nu een goede oplossing?Galant: “Ik zei: dit is de eerste stap. Daar-na komen er structurele maatregelen. Pas dan is het dossier compleet.”

Gaat men dit geheel van routes dan betonneren in een vliegwet, zoals oorspronkelijk de bedoeling was?Galant: “We werken structurele maatre-gelen uit.”

Kan u dan niet zeggen of deze routes voor altijd zullen blijven bestaan?Galant: “Dat maakt deel uit van het werk waarmee we nu bezig zijn.”

Ze liggen vast?Galant: “Ik antwoord niet op deze vraag.”

Waarom niet?Galant: “Omdat je afstand moet nemen in dit dossier. Vandaag kan ik u dit antwoord nog niet geven.”

We zullen het over treinen hebben. Komt er, tezamen met het Gewes-telijke Expresnet, een Brussels Expresnet, speciaal op maat van de inwoners van de stad?Galant:  “Men  moet  duidelijk  een  on-derscheid  maken  tussen  een  Gewestelijk Expresnet  op  Parijse  leest,  en  wat  hier zal bestaan. In Parijs is het GEN speciaal voorzien  op  aangepaste,  snelle  treinen. Het is een net dat snel pendelaars van en naar  de  stad  brengt.  In  Parijs  heeft  men dan ook nog dagelijks meer klanten dan op heel het Belgische spoornet.” “Op ons GEN zullen er speciale voorstads-treinen zijn, en daarnaast ook ‘gewone’ IC- en  IR-treinen.  Voor  die  voorstadstreinen zijn enkele nieuwe Brusselse haltes voor-zien,  zoals  in  Elsene  en  Watermaal-Bos-voorde. Ook zal op het einde van dit jaar de Schuman-Josaphattunnel  in gebruik wor-den  genomen,  waardoor  het  aanbod  heel concreet  wordt,  ook  voor  de  Brusselaar. Zeker vanaf 2017, wanneer het GEN deels in gebruik wordt genomen.”

Maar dat betreft in hoofdzaak nog altijd de voorstadspendelaars. Wat met de Brusselaars die een snel spoornet willen voor vervoer binnen Brussel?Galant:  “Dat  zal  deels  mogelijk  worden dankzij  de  Schuman-Josaphattunnel, waardoor  je  een  alternatieve  route  hebt van  noord  naar  zuid  binnen  Brussel.  En er komen dus nieuwe haltes bij. De NMBS investeert  in  Brussel,  wat  men  ook  zegt, en ook de Brusselse regering is zeer tevre-den.”

En de Noord-Zuidverbinding, heeft u daar een oplossing voor? Al sinds 2008 zet men dat probleem op de agenda. Terwijl de limiet op het traject tussen het Noord- en Zuidsta-tion bereikt is: er kunnen nauwelijks nog treinen bij, en toch zijn er steeds meer reizigers.Galant: “We synthetiseren nu de veelheid aan studies over de Noord-Zuidverbinding, en daarna hakken we de knoop door wat de definitieve oplossing zal worden. Want bij dat dossier komt heel veel kijken.” “Nu ja, het staat in het regeerakkoord, dus een oplossing komt er sowieso.”

Christophe Degreef

“Het luchthavenplan zal een evenwichtig geheel zijn en er worden geen nieuwe routes gebruikt. Dat op zich is al een nieuwe benadering van het dossier”

Page 8: BDw - editie 1468

‘IN PARIJS KAN IK ME DIT PAND NIET PERMITTEREN’

Valérie Bach in de oude rolschaatsbaan die verbouwd is tot exporuimte voor moderne kunst.

La Patinoire Royale komt er dankzij de investering van de Fransman Philippe Austruy. Hij maakte fortuin in Frank-rijk met rust- en ziekenhuizen, verkocht die en verhuisde, samen met zijn vrouw Valérie Bach, naar Brussel.Bach opende een galerie aan de Zavel, Austruy ging op-nieuw in zaken. Zijn in Luxemburg gevestigde groep SIS is nog steeds actief in de zorgsector, maar heeft ook een vastgoedpoot en een luik art de vivre. Daarin heeft Aus-truy de leuke dingen des levens ondergebracht: zijn res-taurants, waaronder één bij het Kasteleinsplein, zijn wijn-gaarden, zijn kunstcollectie en ook zijn beeldentuin in de Provence. Toen Austruy in 2007 toevallig botste op de oude Pati-noire in Sint-Gillis wilde hij er aanvankelijk zijn kantoor in onderbrengen. Zijn vrouw kon hem overhalen om van de oude rolschaatsbaan een culturele plek te maken.Het 3.000 vierkante meter grote gebouw uit 1877 was in slechte staat. Nadat de rolschaatsbaan in 1900 was opge-doekt, deed het pand dienst als Bugattigarage en later als stalling voor de autocollectie van ex-racer Teddy Pilette. De renovatie gebeurde in twee stappen. In 2012 was een klein gedeelte aan de Faiderstraat klaar. Bach trok erin met haar galerie van hedendaagse kunst.Nu is ook de renovatie de grote hal aan de Veydtstraat af-gerond. Daar gaat eind deze maand La Patinoire Royale open, een exporuimte voor moderne kunst. Omdat Bach het razenddruk heeft met haar eigen projecten, heeft ze de leiding van de Patinoire toevertrouwd aan art manager Constantin Chariot (ook actief bij Lussato, zie hiernaast). Hij zal er grote tentoonstellingen maken over design en beeldende kunst van de afgelopen vijftig, zestig jaar. “De Milanese beweging rond Fontana bijvoorbeeld of de Fran-se design van de jaren 1950. Voor onze eerste expo heb-ben we tweehonderd werken uit de verhalende figuratie,” zegt Chariot.Het bijzondere, volgens hem, is dat de Patinoire een ‘hy-bride’ wordt tussen museum en galerie. “Bezoekers kun-nen gratis binnen en krijgen een goed gedocumenteerde expo over kunststromingen van na de oorlog te zien. Te-gelijkertijd is alles te koop.”Aanvankelijk was het nochtans niet de bedoeling om te verkopen. Maar de renovatie van het deels beschermde gebouw viel veel duurder uit dan gedacht. Het schitte-rende houten dakgebinte en de houten vloeren werden helemaal gerestaureerd, het oorspronkelijke koepeltje werd opnieuw gebouwd en middenin de hal kwam een moderne trap, die leidt naar lichte werkruimtes en een geklimatiseerd expozaaltje.“Om sneller te gaan hebben we geen restauratiesubsidies gevraagd,” zegt Chariot. “Maar het heeft miljoenen gekost en daar komen nu de kosten van exploitatie bij. Om het budget in evenwicht te krijgen wordt het dus ook een com-mercieel initiatief. Dit is een nv, geen vzw. We kopen alle objecten of nemen ze in depot, en verkopen ze. Voorts zul-len we telkens enkel topstukken lenen om de expo extra te stofferen.”

www.lapatinoireroyale.com

BDW 1468 PAGINA 8 - DONDERDAG 2 APRIL 2015

‘Half museum, half galerie’

LA PATINOIRE ROYALE (SINT-GILLIS)

Brussel heeft er een nieuw kunstcircuit bij. Rijke Fransen settelen zich in Brussel, restaureren er historische panden en presenteren er opmerkelijke kunstcollecties. Zo gaat eind april in Sint-Gillis La Patinoire Royale open. Wij bezochten nog twee andere ‘kunstencentra’ met de vraag wat de Fransen hier komen zoeken, wat ze de stad te bieden hebben en vooral, hoe ze al dit fraais betalen. BETTINA HUBO & STEVEN VAN GARSSE

© M

IRE

ILL

E RO

OB

AE

RTS

CULTUUR RIJKE FRANSEN GEVEN BRUSSELSE KUNSTSCENE ZUURSTOF

Page 9: BDw - editie 1468

MAISON PARTICULIERE (ELSENE)

Het Maison Particulière in de Kas-teleinsstraat is van buitenaf een ri-ant maar al bij al weinig opvallend negentiende-eeuws herenhuis in de rij. Het is pas bij het binnentreden, na aanbellen, dat het pand de wer-kelijke aard prijsgeeft: grote glas-partijen, een strakke tuin, een mo-derne lift in de open traphal. En dan vooral de honderd kunstwerken in het pand, topwerken en werken van beginnende kunstenaars, kriskras door elkaar. Maison Particulière is het werk van Amaury en Myriam de Solages.Het Franse koppel dat in 2008 in Brussel kwam wonen, kocht het herenhuis in 2010 met als enige bedoeling om er privé-kunstcollec-ties te kunnen presenteren. “We stelden vast dat heel wat kunstver-zamelaars en -liefhebbers hun col-lectie in stockeerruimtes houden. De kunst sterft er bijna een stille dood. Een kunstwerk bestaat pas als ernaar gekeken wordt. Wij wil-len de kunstwerken terug tot leven brengen door ze in een huiselijke, niet museale sfeer te tonen,” vertelt Amaury de Solages.De vijftiger stamt uit een adelijk ge-slacht en is zakenbankier. Hij begon

al als jonge man des objets insolites te verzamelen, en later kunstwerken en zag zelf, door de omvang van zijn verzameling, hoe moeilijk het werd om de kunstwerken nog te tonen.De Fransman verhult niet dat hij zich omwille van ‘fiscale redenen’ in Brussel heeft gevestigd maar zag toch vooral een opportuniteit in het Brussels erfgoed, met de aankoop en verbouwing van het metersbrede herenhuis in de Kasteleinswijk. “Eerlijk, in Parijs zou ik me zoiets niet kunnen veroorloven.”De renovatie gebeurde smaakvol, zonder overheidssubsidies. Het koppel spreekt vol passie over hun liefde voor de kunst. Hoe Maison Particulière drie exposities per jaar organiseert rond één thema, en daar telkens vier kunstverzamelaars voor aanspreekt die een twintigtal kunstwerken uit hun verzameling selecteren. “We willen uitdrukkelijk geen museum zijn,” zegt Myriam de Solages. “Er hangen geen bordjes bij de kunstwerken. De bezoeker kan zo in alle rust, nog voor hij de naam kent van de kunstenaar, een oordeel vellen. De beleving is hier belangrijker dan de naam. Je kan je neervleien in een zetel, discussië-

‘Kunst in de kluis is dode kunst’

INSTITUT LUSSATO (UKKEL)

Het Institut Lussato, gevestigd in een schitterende art-decowoning van Antoine Pompe, valt nauwe-

lijks op tussen de chique villa’s van de Dennenboslaan. Vanop de straat wordt het zicht op het pand en zijn

Villa vol kunst terere van ‘le professeur’

ren met andere bezoekers, of in de kunstboeken kijken. De hartelijke sfeer staat voorop. We willen komaf maken met de kille of zelfs intimi-derende afstand die soms bestaat tussen de bezoeker en het kunst-werk.”Opvallend: Maison Particulière heeft geen commerciële missie. Het is een vereniging zonder winstoog-merk. Kunstwerken zijn niet te koop. “Een galerij houden? Neen dat nooit. Daar ben ik niet voor in de wieg gelegd,” zegt Amaury de Solages.

Wat Amaury en Myriam de Sola-ges doen is mecenaat in de puurste vorm. Want, al is er steun van de le-den en weldoeners hier en daar, die volstaat niet om de exploitatie van het Maison Particulière te financie-ren. En er is geen overheidssteun. “Ja, Maison Particulière kost ons geld,” zegt Amaury de Solages.Over het waarom van deze filantro-pie laat de Solages niet veel los. “We doen het zeker niet om ons in de kijker te werken. Liever blijven we in luwte. En uiteindelijk hoop ik toch

dat we door meer leden te werven meer inkomsten kunnen genereren, zodat Maison Particulière ook op termijn kan blijven bestaan.” Het gaat Amaury en Myriam de So-lages er uiteindelijk om dat ze hun liefhebberij voor de kunst willen delen met de anderen. “Want,” zegt Amaury de Solages, “kunst is een ideale uitlaatklep voor de dagelijkse beslommeringen.”

www.maisonparticuliere.be

steemtheorie aan Franse en Ameri-kaanse universiteiten, riep zichzelf uit tot grondlegger van de Micro-informatia en adviseerde jarenlang Franse topbedrijven als Thomson, L’Oréal en supermarktketen Au-chan. Tegelijkertijd was hij pianist en Wagnerspecialist en een groot verzamelaar van moderne schilder-kunst, manuscripten en vulpennen.Samen met zijn zus, die eerder ge-werkt had in een Londense galerie, opende hij twee culturele centra na-bij Parijs. Managers en kaderleden konden zich er tegen een fiks bedrag herbronnen. Ze kregen er voor-drachten over de zin van het leven, maar ook over geopolitiek, kunst en muziek. Cultuur, zo vond Lussato, was goed voor alle werknemers. Ook een caissière van de Auchan had er baat bij.Begin 2000 hadden Lussato en Fé-dier genoeg van Frankrijk, vooral dan van de Franse wetgeving. Ze be-sloten om een ‘cultureel centrum’ in Ukkel te openen. “Mijn broer hield van België. Om financiële redenen was het hier ook interessanter,” zegt Fédier.In 2007 werd de villa in Ukkel aan-gekocht, die vervolgens door Fé-dier opgeknapt en ingericht werd. Samen met haar broer begon ze aan een collectie, die de basis zou vormen voor het centrum. “Eerst dachten we aan primitieve kunst uit Oceanië, maar dat bleek te duur, ze-ker toen de crisis uitbrak. Per toeval stootten we toen op Mingei-kunst. We waren meteen verkocht.”Mingei is toegepaste Japanse volkskunst, ambachtelijk vervaar-digde rijstkommetjes, olielampen, ikebanamandjes en theepotten.

Gebruiksvoorwerpen dus, in ke-ramiek, metaal, bamboe of gelakt hout.Bruno Lussato overleed in 2009, maar zijn zus ging door met de col-lectie en het hele project. Er werd een vzw opgericht en eind 2012 ging het centrum open. Twee middagen per week kan het publiek het privé-huis bezoeken. De Mingei-collectie bevat intussen 300 stukken en is de op één na grootste van Europa.

Steenrijke RussenMaar het instituut wil meer zijn dan alleen een verzameling. Er zijn af en toe ook voordrachten, didactische concerten, kalligrafie-ateliers en degustaties van Japanse wijn. “Dit centrum moet leven,” zegt Fédier. Ze wil deze activiteiten verder uit-bouwen en wacht al enkele jaren op een vergunning om de conciërgewo-ning uit te breiden en te verbouwen tot auditorium. Een aanvraag tot bescherming bemoeilijkte een en ander. Nu de regering onlangs be-slist heeft om de waardevolle villa niet te beschermen, zou de verbou-wing er snel kunnen komen.Hoe een en ander gefinancierd wordt? Bruno Lussato stak de op-brengst van enkele brevetten in het project. “Maar we hebben ook spon-sors,” zegt Fédier. Lussato wist zich tijdens zijn leven te omringen door grote namen uit de kunst- en econo-mische wereld. Ook telde hij enkele steenrijke Russen tot zijn netwerk. Een van hen, de zakenman en mil-jardair Oleg Deripaska, is nu voor-zitter van de vzw.

www.brunolussatoinstitute.be

Amaury en Myriam de Solages: “We willen komaf maken met de kille afstand die soms bestaat tussen de bezoeker en het kunstwerk.”

Marina Fédier zet in het Institut Lussato het levenswerk van haar broer verder.

immense tuin immers ontnomen door een poort en een conciërgerie.In dit ‘kunstencentrum’ draait al-les rond de persoon van le profes-seur Bruno Lussato, een Fransman die zes jaar geleden overleed. “Mijn broer was heel intelligent, visionair zelfs,” zegt zijn zus Marina Lussa-to-Fédier, die het instituut mee uit de grond stampte en tegenwoordig pendelt tussen Parijs en Ukkel.Uit de biografieën op internet blijkt Bruno Lussato inderdaad een op-merkelijk iemand te zijn geweest. Hij doceerde Management en Sy-

© SASKIA VANDERSTICHELE

© SASKIA VANDERSTICHELE

Page 10: BDw - editie 1468

DEBAETS WIL AUTOMATISCHE ERKENNING VLAAMSE KINDERBIJSLAGKASSEN

POLITIEK > ONRUST OVER OVERHEVELING NAAR GEMEENSCHAPPEN

BRUSSEL – Staatssecretaris Bianca Debaets (CD&V) wil dat de Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie in de toekomst automatisch de uitbetalingskassen voor kinderbijslag erkent die erkend worden door de Vlaamse Gemeenschap. Dat laat ze haar partijgenoot Walter Vandenbossche weten die haar een ‘bezorgde’ brief schreef over de volgens hem Waals-Brusselse verkleuring van het kindergeld. Ook Tania Dekens, administrateur-generaal van Famifed, het federaal agentschap voor de kinderbijslag, dient Vandenbossche van antwoord.

Staatssecretaris Bianca Debaets pleit voor een sterke band met Vlaanderen wat betreft de uitbetalingskassen van kinderbijslag.

© ELKE VANOOST

‘PERSOONLIJKE DOSSIERS ZIJN NODIG’

SAMENLEVING > SMET EN FREMAULT WILLEN THUISLOOSHEID BESTRIJDEN

BRUSSEL – “De herkenning en doorverwijzing van daklozen in Brussel vergt een radicale om-mezwaai,” verklaren de ministers voor Bijstand aan Personen Pascal Smet (SP.A) en Céline Frémault (CDH) in hun evaluatie van de winter-opvang in het Brussels Gewest.

De Brusselse politici kondigen twee nieuwe Hou-sing First-projecten aan en een gezinsopvang die het jaar rond zal opereren. Ze trekken ook een budget van 440.000 euro uit voor het komende jaar.Zoals elk jaar voorzag het Brussels Gewest, samen met de daklozen-vzw Samusocial, noodopvang voor daklozen in de winter. De twee bevoegde ministers zien een positieve evolutie. “Het aantal beschikbare bedden is met 10 procent gestegen en meer dan 3.000 daklozen gebruikten de opvang,” aldus Smet. Deze maand komt het winteropvang-plan volledig ten einde, maar Smet en Fremault blijven niet bij de pakken zitten. Verschillende centra zullen het jaar rond open zijn voor dakloze gezinnen, het centrum in Sint-Lambrechts-Wolu-

we kan 150 personen opvangen en bij vzw Samu-social in Vestje is er plaats voor 110 personen. Na een werkbezoek naar Londen en Den Haag, om daar de daklozenhulpverlening te observeren, stelden Smet en Fremault vast dat Brussel achter-loopt op Europees vlak. “Wat we in andere landen zagen zullen we als inspiratie gebruiken om ook in Brussel een geïntegreerd plan ter bestrijding van de dakloosheid in te stellen,” verklaren de twee politici. Een orgaan wordt opgericht om alle infor-matie over elke dakloze te bundelen. “Persoonlijke dossiers zijn nodig. Op basis daarvan kunnen dan individuele begeleidingstrajecten worden uitgete-kend.” Daarnaast trekken de twee ministers 440.000 euro uit waarmee ze 47 extra daklozen willen op-vangen. Ook twee nieuwe Housing First-projecten worden op poten gezet. Dat is een project waarbij niet alleen opvang wordt aangeboden, maar ook individuele begeleiding om de maatschappelijke herinschakeling van daklozen te bevorderen.

Jilan Berroho

BDW 1468 PAGINA 10 - DONDERDAG 2 APRIL 2015

ANDERLECHT –Met de komst van de wijkcontracten zijn er de afgelo-pen jaren tientallen miljoenen naar de gemeente gestroomd, maar die dreigen nu voor een groot deel terug-gestort te worden, omdat de realisatie van de wijkcontracten niet binnen de afgesproken termijn of helemaal niet gerealiseerd worden. Alles samen gaat het om zo’n vijf miljoen euro.

Lemmens, Scheut, Kanaal-Zuid: het zijn allemaal Anderlechtse wijken waarvoor de gemeente via wijkcontracten gewest-subsidies heeft kunnen krijgen om de sociaal-economische achtergestelde wijken een nieuw elan te geven, maar het geld moet ook binnen de termijnen opgeraken en daar knelt het schoentje.

‘Krap maar haalbaar’Heel wat projecten die begroot waren bleken achteraf onrealiseerbaar met een

grote som ongebruikt budget als gevolg. Zo zou bijvoorbeeld de voorziene crèche op de Bergensesteenweg nooit het dag-licht zien, ook de grote sportzaal in het contract Kanaal-Zuid is nooit van de grond gekomen.Uit een brief van minister-president Vervoort waar oppositiepartij Ecolo de hand kon op leggen, blijkt dat er zo al voor vier miljoen euro aan subsidie is verloren gegaan. 6,7 miljoen moet nog binnen de afgesproken termijn gespen-deerd worden.Bevoegde schepen Christophe Dielis (MR) wijst voor een groot deel naar de vorige meerderheid, maar maakt zich wel sterk dat heel wat projecten in Ka-naal-Zuid op het punt staan gerealiseerd te worden. De schepen maakt zich sterk dat in het wijkcontract Scheut de termij-nen krap, maar haalbaar zijn. Bruno Schols

VIJF MILJOEN EURO SUBSIDIE TERUGBETALEN

POLITIEK > WIJKCONTRACTEN TE LAAT KLAAR

D e overheveling van de kinder-bijslag van het federale ni-veau naar de gemeenschap-

pen – in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest naar de Gemeenschappelij-ke Gemeenschapscommissie (GGC) - zorgt voor onrust, en dat niet al-leen bij de personeelsleden die niet weten naar welke instantie ze zullen overgeplaatst worden.Voormalig Brussels parlementslid Walter Vandenbossche ontwaarde een Brussels-Waals onderonsje zonder de Vlamingen. Hij vreesde dat tegen 2019 heel het gezinsbeleid Waals-Brussels zou kleuren. Van-denbossche wijst volgens Debaets terecht op een aantal aandachts-punten, maar zijn zorg is voorbarig. De afspraken binnen de GGC komen er pas tegen 30 juni 2015. Debaets pleit voor het behouden van een sterke band met Vlaanderen wat be-treft de uitbetalingskassen. Ze wijst erop dat kinderbijslag een complexe materie is en dat Famifed helemaal niet optreedt als locomotief voor een aantal Brusselse actoren, zoals Van-denbossche zegt.Dat zegt ook Tania Dekens: “De

GGC heeft ons helemaal geen taken toegewezen, onze opdracht hebben wij gekregen van de federale rege-ring. Onze eerste zorg is dat tijdens de overgangsperiode alle gezinnen tijdig en correct hun kinderbijslag krijgen. In totaal gaat het over 6,3 miljard per jaar, verdeeld over an-derhalf miljoen gezinnen en 2,8 miljoen kinderen.”Dekens benadrukt dat de kinder-bijslag een substantieel onderdeel is van het inkomen van alle gezin-nen: “Een maand geen kindergeld kan dramatisch zijn, niet alleen voor mensen in armoede. Voor een middenklassegezin met twee kin-deren van acht en dertien jaar is dat algauw tien procent van hun netto inkomen.”

‘Slag in het gezicht’Famifed is een overheidsadmini-stratie en een van de veertien uit-betalingskassen. Famifed betaalt de kinderbijslag van het overheidsper-soneel en leefloners, maar ook voor de werknemers van onder andere de binnenschippers en de horeca.Dekens is verwonderd in Vanden-

bossches brief te lezen dat Famifed jaloers zou kijken naar de infor-maticasystemen van de Vlaamse kinderbijslagfondsen: “Famifed heeft sinds 2012 een uiterst perfor-mant informaticasysteem waarmee maandelijks aan 330.000 gezinnen voor 560.000 kinderen kinderbijslag wordt betaald. Private kassen kun-

nen mits akkoord van het beheers-comité hiervan nu al gebruik maken mits een bijdrage in de onderhouds-kost. De deelentiteiten nemen gratis een kopij mee als ze vertrekken. Ik weet niet waar Vandenbossche het vandaan haalt dat ze zouden moe-ten betalen voor het systeem. De onterechte kritiek was een slag in

het gezicht van mijn personeel.”Dekens wijst erop dat Famifed be-gin maart nog gekroond werd tot de beste federale overheidsdienst van het jaar. Dekens: “Met felicitaties van onze zes bevoegde ministers en een persoonlijke felicitatiebrief van Karel Van Eetvelt van Unizo.”

Danny Vileyn

Page 11: BDw - editie 1468

ADVERTENTIE

ZONDAG

Brusselse musea, archieven, gidsen-verenigingen, cultuurhuizen en andere organisaties hebben een gevarieerd Erf-goeddagprogramma uitgewerkt.

WandelingenCulturama : Ontdek de ongekende

Brusselse ‘erfenissen’Brukselbinnenstebuiten : Plicht & recht,

uit dagingen op grensgebied tussen publiek en privé

Klare Lijn : In ere hersteldKlare Lijn : Brussel en haar literaire oorlogserfenisKlare Lijn : De muzikale erfenis van BrusselKlare Lijn : Etalages en winkelpuienOmnibus Omnia : Erfgoed van kloostersConstant vzw : Spreekt u Sint-Gillis ?Masereelfonds : Brussel in woordenMasereelfonds : Bezet Brussel door Belgische ogenDavidsfonds : De Kauwberg,

de ‘Woeste Hoogten’ in UkkelCoördinatie Zenne : zoektoch naar een waterloopErasmushuis : Eigenzinnige wandeling in het Eras-

mushuis en de tuinen

FietstochtPro Vélo : Mystery tour

ZoektochtBELvuemuseum : Mijn Belgenland

TentoonstellingenArgos : (Un)familiar heritages Liberale Vrouwen : Feministisch geheugenVOEM : Schrijvend erfgoedEpitaaf : De architecturale erfenis op het kerkhof van

LakenCAVA : De humanistisch-humoristische erfenisCultuurdienst Molenbeek : Een nieuw verhaal voor

oude industrieënSputnik : Witloof ! Harens goud

RondleidingenMuseum van de Stad Brussel : Het dagelijkse leven

tijdens de Groote Oorlog Epitaaf : De architecturale erfenis

op het kerkhof van Laken Academie voor Beeldende Kunsten Anderlecht :

Kunstambachten Erasmushuis : Ontdek het Erasmushuis

en het Begijnhof van AnderlechtMaurice Carêmemuseum :

De erfenis van Maurice CarêmeGemeentelijk Museum Evere :

Een erfenis van Evere

Artistiek toonmoment Sint-Joost-aan-Zee, Charliermuseum en Mus-e :

Herinneringen voor de toekomst

WorkshopGemeentelijk Museum Evere :

Een stamboom knutselen

Alle infowww.erfgoedbrussel.be & www.erfgoeddag.be02 563 05 [email protected]

Het Brusselprogramma is beschikbaar bij de Erfgoedcel Brussel, Muntpunt, de gemeenschapscentra, bibliotheken, BOP, Visit Flanders, Visit Brussels en alle deelnemende organisaties.

Page 12: BDw - editie 1468

DEZE WEEK AAN DE FERNAND DEMETSKAAI BRUISEND BEDRIJFSLEVEN ACHTER OUDE GEVELS

VAN TRAMSPOORSOLDEREN TOT GOKKEN EN HALALSLACHTERIJ

De voormalige elektriciteitsfabriek van de trams (midden), nu de MIVB-werkplaats, is pas volledig gezandstraald, en ziet er zo goed als nieuw uit.

© ELKE VANOOST

W ie  bij  metrohalte  Cle-menceau  naar  het  ka-naal  Brussel-Charleroi 

afdaalt,  met  de  statige  arduintrap van  de  brug  waarover  de  metro spoort,  krijgt  een  urinegeur  in  de neus.  Een  ogenschijnlijk  desolaat oevergebied,  juist  goed  als  auto-vluchtweg, loopt hier langs wat de-cennialang  mistroostig  industrieel erfgoed was. Maar niets wordt minder waar. Om de zeer ijverige invulling te ervaren van  de  panden  die  achter  de  sjo-fele  en  vernieuwde  omheiningen staat, moet u het  lef hebben om  te gaan  kijken.  Er  beweegt  wat.  Een ministad  in  de  stad  heeft  zich  als winkelcentrum  ontpopt  tussen  de loodsen. Er staan vijf hangars voor ‘alternatieve’  shopping.  Hier  valt wel  wat  prijsbewust  te  kopen.  De mall  herbergt  tientallen  winkels: Le Roi des Matelats, een Kids Club voor  amusement,  een  Zoomarkt (dierenwinkel), een goedkope sport-

silo’s, kwam per trein of per aak toe. Vandaar  de  ligging  langs  de  vaart. Nu  heeft  de  MIVB  er  zijn  centrale werkplaats  en  technische  interven-tiedienst,  voor  stockage  en  bewer-king van metro- en tramsporen. Een massa  arbeiders  is  er  druk  aan  het smeden  en  lassen,  wissels  aan  het trekken  en  sporen  aan  het  krom-men, in een zaal zonder einde. Langs de kaai houdt ook Oxfam So-lidariteit  adres,  met  haar  grootste dispatching-  en  logistiek  centrum van  België  en  het  enige  in  Brussel. Buiten staat een opslag aan  textiel-containers te wachten. Binnen wordt alle  tweedehandsgerief netjes geor-dend:  de  afdeling  vintage  lijkt  wel een  decor  voor  een  filmscène.  Aan het eind van de kaai wordt met veel vertraging  de  vroegere  maalderij Moulart  omgevormd  tot  COOP,  een belevings-  en  bedrijfscentrum  voor de kanaalwijk. Dit  in het kader van het project Zuidhaven, dat de herop-leving van de wijk moet stimuleren. Zowat  vijf  miljoen  euro  gaat  naar de renovatie, wat volgens bouwheer José Menendez, die de vervallen site bezat,  broodnodig  is  gezien  de  la-mentabele staat van het pand.

Glazen verbindingsbouwIn oktober vorig jaar legden Brussels minister-president  Rudi  Vervoort en burgemeester Eric Tomas de eer-ste steen van het COOP-project. De opening  was  aanvankelijk  gepland voor  dat  jaar,  maar  ondertussen  is het  verdaagd  naar  december  2015. De maalderij is aangekocht met geld van de Gewestelijke Ontwikkelings-maatschappij  (Gomb),  de  gemeente Anderlecht  en  het  federale  Groot-stedenbeleid.  De  eigenaars  zijn  de gemeente  Anderlecht  en  vastgoed-bedrijf  Citydev.  De  verbouwing  ge-beurt  nu  grotendeels  met  geld  van het Europees Fonds voor Regionale Ontwikkeling  (EFRO).  COOP  wordt 5.000  vierkante  meter  groot  waar-van  3.000  vierkante  meter  voorbe-houden is aan een vijftiental kmo’s. Er  komt  een  ‘interpretatiecentrum’ dat de bezoekers op een oppervlakte van  1.000  vierkante  meter  kennis laat maken met de Brusselse kanaal-wijken. Daar moeten ook exposities en  workshops  plaatsvinden.  Bo-venop het gebouw, aan de kant van het  kanaal,  komt  een  extra  glazen verdieping.  Met  de  fundering  van de  glazen  verbindingsbouw  tussen beide maalderijtorens is pas gestart. Of COOP eind dit jaar af zal geraken, wordt  zeer  de  vraag.  Maar  volgend jaar belooft de Demetskaai alleszins haar  troeven  te  kunnen  uitspelen. Een Open Kaaidag zou welkom zijn.� Jean-Marie�Binst�

en�Jilan�Berroho

Volgend jaar belooft de Demetskaai haar troeven te kunnen uitspelen. Een Open Kaaidag zou daarbij welkom zijn.

BD

W R

EGIO

ANDERLECHT – Zandstralers hebben de honderd meter lange elektriciteitsfabriek van de tram in haar oude glorie hersteld. Pas nu valt op dat de hele Fernand Demets-kaai bruist van arbeid en handel. Het blijft enkel wachten op de afwerking van het bedrijfs- en belevingscentrum COOP in de Maalderij Moulart zodat de burger kan focussen op de nieuwe functionaliteit van de kanaalzone.

BDW 1468 PAGINA 12 - DONDERDAG 2 APRIL 2015

artikelenzaak,  een  verfverdeler  en veel  meer.  Zoals  een  glitterende goktent Casino Versailles, met Roe-meense  barkeeper.  “Vooral  druk  in de  namiddag  en  direct  na  kantoor-uren, maar ’s weekends leeg,” geeft de  man  mee.  En  twee  majestueuze feest-  en  seminariezalen  voor  800 en 300 personen. Nachtparty’s zijn er troef. 

FilmscèneWat  vooral  opvalt  is  het  grote  Ha-lal  Centrum  Boucherie,  dat  buiten afficheert dat een melkkalf voor 90 euro  goed  is  voor  ongeveer  22  kilo vlees. Maar u vindt er ook dadels uit Algerije en Dari  couscous. Het  lijkt of  enkel  Molenbeek  en  Anderlecht de  site  gebruiken.  Doorgaans  beter bekend dan de Demetskaai is de Nij-verheidskaai,  met  de  VUB  Campus Kaai en de Erasmushogeschool, aan de overkant van het kanaal. Fernand Demets  (1884-1952)  was  nochtans een  welvarend  industrieel  en  be-

roemd politicus, eerst burgemeester van  Anderlecht  (1919-1927)  en  bij de start  van de Tweede Wereldoor-log  minister  van  Landsverdediging en nadien gouverneur  van Brabant. De  industrieel  actieve  kaai  die  zijn naam  draagt  begint  aan  de  Ropsy Chaudronstraat  (Slachthuizen  en Delacroix-metrohalte) en volgt pak-weg 1,2 kilometer het kanaal Brus-sel-Charleroi  tot  aan  de  spoorweg-brug en de Bergensesteenweg.Het  enorme,  pas  nieuw  gezand-straalde en beschermde pand langs-heen  het  kanaal  is  de  voormalige machinezaal  van  de  elektriciteits-centrale  van  de  Brusselse  trams. De fabriek werd  ingehuldigd  in mei 1903,  negen  jaar  nadat  de  eerste elektrische tram door Brussel reed. De  kathedraalachtige  open  ruimte herbergde  de  stoomturbines  die het  hele  elektriciteitsnet  van  span-ning  voorzagen.  Het  water  voor  de stoomproductie  kwam  uit  het  ka-naal. En de steenkool, opgeslagen in 

Maalderij wordt COOP-belevingscentrum.

© E

LK

E VAN

OO

ST

Page 13: BDw - editie 1468

ADVERTENTIE

Te duur, te groot en te ver. Zo omschrijft Hervé Louveaux, van de ver-eniging van magistraten, het gevangeniscomplex dat op de Keelbeek in Haren moet komen. Naast de Harenaren hebben nu ook de magistraten en rechters hun onvrede over het project geuit.

© C

AFA

SS

O

BDW 1468 PAGINA 13 - DONDERDAG 2 APRIL 2015

vangenissen  om  en  bij  de  12.000 gedetineerden.  Om  daar  iets  aan te  doen  besloot  minister  van  Justi-tie  Koen  Geens  (CD&V)    het  aantal mensen  in  voorhechtenis  drastisch te  verminderen.  “Is  de  megagevan-genis  dan  nog  wel  nodig?”  vraagt Deswaef zich af. “Het zou beter zijn om  de  bestaande  gevangenissen  in het Brusselse, namelijk die van Sint-Gillis en Vorst, te renoveren. Dat  is ons alternatief.”Het  derde  punt  dat  de  magistraten en rechters aanklagen is de afstand tot  de  nieuwe  penitentiaire  inrich-ting.  Haren  is  moeilijk  bereikbaar met  het  openbaar  vervoer  en  ook met de auto ben je een poos onder-weg.  Dat  is  een  slechte  zaak  voor zowel de bezoekers als de advocaten van  de  gedetineerden.  “Een  cliënt gaan bezoeken betekent meteen een hele  voormiddag  kwijt.  Op  die  ma-nier kunnen wij een goede werking en relatie  tussen cliënt en advocaat niet garanderen,” vertelt Anne Gru-wez, Brussels onderzoeksrechter. Toch  staat  nog  niets  vast.  Vergun-ningen moeten nog aangevraagd en gegeven  worden.  Gruwez  roept  op tot  protesteren  opdat  de  bevolking haar  stem  laat  horen.  De  tegen-standers van het project zijn het er-over eens dat het nog niet te laat is. Eerst moet er nog overlegd worden, waarna basiscontracten kunnen op-gesteld worden. Pas nadien kunnen eventuele werkzaamheden van start gaan. �� Cyril�van�der�Esch

Qi GongBegeleiding Badema Woensdag 12.30 u. - 14.00 u.

Zang vanaf 4 maartBegeleiding Ciska Woensdag 14.00 u. -16.00 u.

Breien - TextielBegeleiding dagmara Donderdag 14.00 u. - 16.00 u.

Percussie en muziekBegeleiding matias Donderdag 18.30 u. - 20.30 u.

dansBegeleiding Noelia Donderdag 18.30 u. - 20.30 u.

Foto/filmBegeleiding iNge Donderdag 18.30 u. - 20.30 u.

Koken vanaf 12 maartBegeleiding semy & thomas Donderdag 18.30 u. - 20.30 u.

Locatie huisvandeMens Brussel Ingang via Akenkaai 1, 1000 Brussel

Iedereen welkom!BrusselBrussel

Info T 02/242 36 02 E [email protected] • Volg ons op Facebook • www.deMens.nu

Deelname: kosteloos

Vanaf februari 2015

Brusseltalentvan de mens

DataWoensdag 1, 22 & 29 april - 6, 13, 20 & 27 mei 3, 10 & 17 juni

Donderdag 2, 23 & 30 april - 7, 14, 21 & 28 mei 4, 11, 18 & 25 juni

TE DUUR, TE GROOT EN TE VERHAREN > KOMST MEGAGEVANGENIS ZORGT VOOR BEROERING

De nieuwe gevangenis komt er door een  partnerschap  met  de  privésec-tor.  Alhoewel  het  eigendom  van de Belgische staat zal zijn  is het de private  sector  die  het  complex  zal 

uitbaten  voor  een  termijn  van  25 jaar. Nadien neemt de staat het over. “Onderzoeken wijzen uit dat het tot drie  keer  duurder  uitkomt  voor  de staat om zo te werk te gaan. Het  is 

dus  goedkoper  om  het  helemaal zelf  te  fi nancieren,”  legt  Alexis Deswaef van de Liga voor Mensen-rechten  uit.  Met  bijna  1.200  ver-oordeelden  wordt  de  gevangenis meteen  de  grootste  van  het  land. De  instelling  zal  bestaan  uit  acht gevangenissen die samen een me-gacomplex vormen. Momenteel  tellen  Belgische  ge-

ALEXIS DESWAEF: “Is de megagevangenis nog wel nodig?”

Page 14: BDw - editie 1468

BDW 1468 PAGINA 14 - DONDERDAG 2 APRIL 2015

De Anspachlaan is een verpauper-de verkeersas die omgeturnd moet worden tot een centrale prome-nade en shopping. De laan moet een eigen identiteit krijgen met de nadruk op Belgische concepten en producten. Dat staat in het rapport dat het onderzoeksbureau Gecon-sulting heeft opgesteld in opdracht van schepen van Handel Marion Lemesre (MR).

Dat het niet goed gaat met de han-del  in de Vijfhoek  is een open deur intrappen:  er  zijn  te  weinig  kwali-teitswinkels en er zijn ook te weinig gezinnen uit de middenklasse om te consumeren.  Die  twee  gaan  hand in hand, het is de verdienste van de paarse coalitie dat ze dat ook durft luidop  te  zeggen.  Het  commerci-eel  ontwikkelingsschema  waarmee Lemesre  uitpakt  sluit  aan  bij  de plannen  voor  de  heraanleg  van  de centrale  lanen  en  een  brede  voet-gangerszone en bij de plannen voor de heraanleg van de Nieuwstraat.Geoconsult  is  niet  over  één  nacht ijs  gegaan,  ze  hebben  niet  minder dan 2.000 consumenten gesproken 

ANSPACH IS BELGIAN AVENUEBRUSSEL-STAD > MARION LEMESRE PAKT UIT MET PLAN VOOR HANDEL

Met een Belgian Avenue moet Brussel ook concurreren met Londen en Parijs.

© IVA

N P

UT

ADVERTENTIE

Elk jaar koopt het Nationaal Geografisch Instituut (NGI) luchtfoto’s aan om zijn databank met geografische gegevens aan te passen. Overlappende luchtfoto’s worden daarop op elkaar gelegd, waardoor een 3D-model ontstaat, dat op zijn beurt vergeleken wordt met de gegevens die het NGI al heeft van plaatsnamen, rivieren, bossen en gebouwen. Zo wordt duidelijk hoe de werkelijkheid op het terrein is in vergelijking met de werkelijkheid op de kaart. Als het moet, dan past het NGI de gegevens aan.Het NGI is natuurlijk al zo lang bezig met kaarten maken dat het ondertussen over een indrukwekkend archief luchtfoto’s beschikt. Een selectie hiervan vindt u week na week in deze rubriek ‘Uit de lucht gegrepen’ terug. Het gaat steeds om (oude) luchtfoto’s uit een van de negentien Brusselse gemeenten. Vorige week zag u de Deltasite, net onder de ULB/VUB en dicht tegen het station van Etterbeek, een begrip voor menig student. Deze week nemen we u mee naar een plaats die niet zoveel verder ligt. Bovenstaande foto dateert uit 2006. Wat we zien, is veel groen, en wie goed kijkt ziet een gebouw dat vroeger als baken werd gebruikt voor vliegtuigen. Nu staat het leeg. Waar zijn we? CD UI

T DE L

UCHT

GEG

REPE

N

© N

GI

die  al  dan  niet  regelmatig  in  Brus-sel  shoppen.  Ze  hebben  uiteraard ook met handelaars gesproken en ze hebben  540  handelszaken  gescand in  vier  wijken:  Nieuwstraat,  Grote Markt,  Sint-Jacobs  en  Congres.  De vier  wijken  werden  in  negentien handelsassen  verdeeld  die  elk  een 

steekkaart  hebben  gekregen  met onder andere huidige en toekomsti-ge  identiteit.  Zo  worden  de  straten die  uitgeven  op  de  Adolphe  Max-laan  omschreven  als  luguber  -  een uitzondering  wordt  gemaakt  voor de  Noordddoorgang  -  de  oplossing ligt  in meer horeca en een dynami-

scher nachtleven. Het De Brouckère-plein heeft nu geen  identiteit.  In de toekomst  moet  het  bruisen  van  de horeca  en  de  creativiteit,  het  Coca-Colagebouw moet het symbool wor-den van de identiteit van een FabLab, er  moet  ook  een  permanente  pop-upstore komen voor innovatie.

Sint-JacobswijkDe  wijk  die  wel  positief  ingeschat wordt door Geconsulting is de Sint-Jacobswijk: er is een mix van horeca, vrije tijd en nachtleven. En dat moet volgens Marion Lemesre zo blijven, een wijk van zelfstandigen, niet van grote  merken.  Ook  de  Grote  Markt moet  haar  huidige  karakter  be-houden,  terwijl  de  reputatie  van  de Beenhouwersstraat moet verbeteren met het in de kijker zetten van de be-tere restaurants en gerichte contro-les op hygiëne en op fraude.Lemesre  beseft  dat  er  met  Neo, Docks  en  Uplace  concurrentie  op komst  is,  maar  daar  wil  ze  zich niet  op  toespitsen.  Het  centrum moet  kleinhandel  aanbieden  aan inwoners,  pendelaars,  werkenden, studenten  en  toeristen.  Een  eigen 

identiteit  voor  de  negentien  assen moet  daarvoor  zorgen.  Lemesre mikt op het Belgische karakter van de  Anspachlaan  –  een  karakter  dat je niet in Londen of Parijs vindt – en buitenlandse  merken  die  Brussel kiezen als enige stelplaats in België.Met  de  commerciële  centra  in  het noorden van Brussel dreigt het cen-trum bij ongewijzigd beleid 23 pro-cent  van  zijn  klanten  te  verliezen, dat  moet  met  een  sterke  identiteit tegengehouden  kunnen  worden. Maar  er  is  ook  nog  een  potentieel. Maar liefst 43 procent van de men-sen die zelden of nooit naar Brussel komen  om  te  shoppen  hebben  he-lemaal  geen  mening  over  het  cen-trum van de stad, die groep is vooral mannelijk, ouder dan 35 jaar en van beroep  zelfstandige,  vrij  beroep  of gepensioneerd. Ze wonen in de bre-de  Rand  rond  Brussel,  in  Vlaande-ren en in Wallonië. Het komt er nu op aan die te bereiken.Een  stadsbestuur  kan  enquêtes houden,  studiebureaus  inhuren  en wat nog allemaal. Lemesre wil meer kwaliteitshandel,  maar  de  handel moet  van  de  private  sector  komen, bovendien is de handel vrij. Dat be-seft Lemesre ook, maar ze heeft een paar sterke troeven: de stad is eige-naar  van  500  winkelpanden  en  de eigenaars  van  winkelpanden  in  het centrum,  althans  sommigen,  be-seffen ook wel dat ze er voordeel bij hebben  om  kwaliteitszaken  aan  te trekken, dat kan de waarde van hun vastgoed alleen maar laten stijgen. � Danny�Vileyn

V.U

.: El

eono

ra H

oltz

er, Z

orga

mba

ssad

eur,

agen

tsch

ap Z

org

en G

ezon

dhei

d, K

onin

g Al

bert

II-l

aan

35 b

us 3

3, 1

030

Bru

ssel

, Bel

gië

ONTDEK DE STUDIE DIE PAST BIJ JE AMBITIE OP

IKGAERVOOR.BE

ZIE ZE UITPAKKEN IN 3 STRAFFE FILMPJES

OP WWW.IKGAERVOOR.BE

HEB JE EEN GEZONDE DOSIS LEF, AMBITIE EN VERSTAND?

KIES VOOR EEN STUDIE MET HET OOG OP EEN JOB IN

DE GEZONDHEIDSZORG. DRIE NIETSVERMOEDENDE

SCHOLIEREN GINGEN JE VOOR EN WERDEN GEDROPT

IN UITDAGENDE WERKSITUATIES. EN ZE HADDEN AL HUN

TALENT NODIG OM MEE TE DRAAIEN …

Page 15: BDw - editie 1468

In Oudergem, Sint-Gillis, Watermaal-Bosvoorde en Sint-Pieters-Woluwe werden onlangs nieuwe cul-tuurbeleidscoördinatoren aangesteld om het lokaal cultuurbeleid te triggeren. Een gesprek met één ervan, Sander Rosseels, aangeworven voor Ouder-gem, geeft een beter zicht op het nog onderschatte belang van de functie.

Niet  alle  Brusselse  gemeenten  menen  onder  de  be-voegdheid  voor  Vlaamse  Aangelegenheden  te  moe-ten  beschikken  over  een  cultuurbeleidscoördinator. Nochtans  een  extra  dienstverlening  voor  de  burger, al legt de wetgeving geen verplichting op. Anders ge-zegd, een burgemeester en schepencollege mogen het belang van lokaal cultuurbeleid voor Nederlandstali-gen minimaliseren of als vanzelfsprekend een eigen weg  laten  vinden.  Sinds  eind  2014  werd  er  in  Sint-Pieters-Woluwe,  en  sinds  begin  2015  in  Oudergem, Watermaal-Bosvoorde en recent ook in Sint-Gillis een cultuurbeleidscoördinator aangesteld. “Het hoofddoel van het decreet Lokaal Cultuurbeleid is al sinds begin deze eeuw dat samenwerking binnen het verenigingsveld en tussen gemeenschappen moet bevorderd worden; het  is een van de basistaken van de Cultuurbeleidscoördinator,” stelt Sander Rosseels. “Ik moet bekennen dat de Nederlandstalige partners in Oudergem – het gemeenschapscentrum Den Dam, de  gemeente,  de  bieb,  het  jeugdhuis  Alleman,  de school, het lokaal dienstencentrum Zoniënzorg-Zuid en de verenigingen – al heel die tijd en langer op die manier werkten. Oudergem is dus een goed voorbeeld van  hoe  die  traditie  vruchten  afwerpt,  zelfs  samen met de Franstaligen. De neuzen  in dezelfde  richting zetten,  met  accenten  voor  iedere  vereniging  apart, daar draait het in lokaal cultuurbeleid om.”

VolksliederenHet  Cultuurbeleidsplan  2014-2019  zit  al  een  tijd  op de  trein,  maar  de  accenten  voor  2015  gaan  met  de halftijdse  Cultuurbeleidscoördinator  in  Oudergem opgevolgd worden. Rosseels: ”We mikken op drie pri-oriteiten dit  jaar. Een breed cultuuraanbod voor een breed  publiek  in  en  rond  Oudergem,  participatie  en aanmoediging van burgerinitiatieven en ten slotte het aansluiting vinden bij de Erfgoedbank. Een voorbeeld van breed gaan voor iedereen, is Swinging Sandwich. Zij organiseren deze zomer dubbel zoveel middagcon-certen  in  het  Bergojepark  en  mikken  dus  ook  op  de pendelende  bedienden.  En  verder  is  er  terug  Jazz  in Oudergem, iets van de Franstaligen en GC Den Dam.” “Participatie betekent dat activiteiten niet puur vanuit de sector komen, maar dat de burger geruggensteund wordt in zijn ideeën, zoals African Sunshine, dat aan 

het  Carnaval  van  de  Dienst  Sociale  Actie  wou  mee-doen. Om een databank te krijgen van het immaterieel (of  ‘zwervend’) erfgoed  in Oudergem, zoals volkslie-deren, foto’s en tradities,… richten we een werkgroep op. Die kan dan samenwerken met de Erfgoedcel van de VGC, om alles richting Erfgoedbank te archiveren.”

Legermuseum“We leggen een extra focus dit jaar op Nederlandsta-lige kinderen van anderstalige origine of met anders-talige  ouders.  Bedoeling  is  om  buiten  de  school  het Nederlands als leestaal én vrijetijdstaal te promoten, onder  meer  door  verteltheater  in  de  bieb  en  ateliers waarin  ouders  worden  betrokken.  Verder  focussen we op onze grootste doelgroep: de senioren. De ver-grijzing  van  hun  traditioneel  verenigingsleven  heeft vergaande gevolgen. Mensen zappen nu meer van ac-

tiviteit naar evenement, ongeacht wie het evenement inricht. Een leven lang geëngageerd lid zijn van één of meerdere  verenigingen  zit  er  niet  meer  in.  Een  aan-tal  verenigingen,  waaronder  KWB,  bouwen  zelfs  af. Opvolging  en  werving  blijven  uit.  Vergrijzing  is  een aandachtspunt.”“De vereniging van senioren heeft met de Japanners al een Confrérie opgericht, een gemeenschap die hier sterk  aanwezig  is  en  het  nieuwe  Oudergem  kleurt. Vandaar dat mijn focus op senioren ligt, zij vormen 25 procent  van  de  Oudergemnaars.  Met  intergeneratio-nele initiatieven willen we iedereen betrekken. Onze senioren gaan bijvoorbeeld met schoolkinderen naar het Legermuseum om getuigenisverhalen te brengen; ook  de  beide  Woluwes  betrekken  we  daarin.  En  de verhuis  van  jeugdhuis  Alleman  wordt  in  september gevierd met zo een  intergenerationeel  feest.  Ik moet als ‘snuffelmuis’ onderzoeken wat de basis in Ouder-gem interessant vindt, om mee uit te pakken op lokaal cultuurbeleidsvlak.  Mijn  collega’s-cultuurbeleidsco-ordinatoren  gebruiken  eenzelfde  persoonlijke  toets: een soort veldwerk en bevraging om nieuwe burgers in contact te brengen met nieuwe projecten.”

Jean-Marie�Binst

NIEUW LOKAAL CULTUURBELEID STEUNT OP SAMENWERKING

OUDERGEM > EEN VAN DE VIER NIEUWE CULTUURBELEIDSCOÖRDINATOREN

Sander Rosseels: “De vergrijzing van burgers brengt het verenigingsveld net dichter bij elkaar.”

© S

AS

KIA

VA

ND

ER

STI

CH

EL

E

Al vijftien jaar zijn er plannen om Gouddal als woongebied te ontwikkelen. Over twee jaar zijn de eerste appartementen klaar.

Promotor  Eiffage Development  or-ganiseerde vorige week een persbe-zoek.  Het  eerste  woonblok  staat  in de steigers van wat een project moet worden van  in  totaal zevenhonderd woningen,  verdeeld  over  acht  blok-ken.Marcel  Thiry  is  vandaag  niet  de meest  gezellige  buurt  van  Brussel. Eiffage doet er dan ook alles aan om het (groene) wijkgevoel te benadruk-ken  van  het  project  dat  Greenwood werd gedoopt. Er komt een fi theids-parcours  in  het  bos,  bijenkorven voor  de  productie  van  ‘Greenwood-honing’, buurtwinkels en “voldoen-de  groen  voor  de  kinderen  alsof  ze op het platteland zouden zijn.”Zestig  procent  van  de  appartemen-

ten in het eerste woonblok is al ver-kocht.  De  appartementen  van  het tweede  blok  zullen  binnenkort  ge-commercialiseerd worden.De  urbanisatie  van  het  braaklig-gend terrein van 10 hectare had wat voeten in de aarde. Volgens een Bij-zonder  Bestemmingsplan  mocht  er weliswaar  gebouwd  worden,  maar, nadat het eerst een zandgroeve was geweest  (in  de  jaren  1960),  en  ver-volgens  een  vuilnisbelt,  was  het  in een  korte  tijd  een  mooi  stukje  na-tuur geworden. Buurtbewoners, milieuverenigingen en Ecolo zagen de betonboeren niet graag komen, maar moesten uitein-delijk  de  duimen  leggen.  De  zuid-kant  van  het  gebied  zal  wel  groen gebied  blijven.  Eiffage  benadrukt dat het terrein zorgvuldig gesaneerd is.

� Steven�Van�Garsse

NIEUWE WIJK AAN GROENE GOUDDAL

SINT-LAMBRECHTS-WOLUWE > ‘ZESTIG PROCENT IS AL VERKOCHT’

SANDER ROSSEELS:

“Met intergenerationele initiatieven willen we iedereen betrekken”

BDW 1468 PAGINA 15 - DONDERDAG 2 APRIL 2015

meer info

je krijgt een opleiding, ondersteuning envervoersonkosten

zorgen

Vrijwilligers

ADVERTENTIE

© F

LCO

NS

ULT

/PR

EZL

Y

Page 16: BDw - editie 1468

Mobiliteit is alomtegenwoordig in de media. Van het dagelijkse fi leleed van de modale pendelaar, over de vele reacties op het voornemen van de Stad Brussel om een ‘mini-ring’ en bijkomende parkeergarages in het centrum van de stad te creëren, tot het plan van de Vlaamse Rege-ring om de Ring rond Brussel op een aantal plaatsen te verbreden. Mega-projecten zoals het nieuwe Heizel-stadion of de drie geplande shop-pingcomplexen werpen steeds meer vragen rond mobiliteit op, naast andere minstens even pertinente vragen. Het is meer dan terecht dat mobiliteitsvraagstukken een groot maatschappelijke debat verwach-ten. Mobiliteit speelt een grote rol in de indeling van ons dagelijkse leven. Ze beïnvloedt in sterke mate verschillende maatschappelijke do-meinen zoals economie, cultuur en leefmilieu. Mobiliteit is daarenbo-ven de belangrijkste drager van de bebouwde ruimte.

Desolate vlaktesEen stedelijke regio als Brussel, met een sterke verwachte bevolkings-aangroei en een blijvende economi-sche ruimtevraag, kan zich niet ver-oorloven om kwistig om te springen met haar beperkt beschikbare ruim-te. De huidige mobiliteitsinrichting, met een grote nadruk op gemotori-seerd wegverkeer, consumeert een aanzienlijk aandeel van deze ruim-te. Bovendien is dit verkeer nefast voor de leefbaarheid van de stad. Het ligt dan ook voor de hand dat een toekomstgerichte mobiliteits-visie voluit dient in te zetten op het beperken van het gemotoriseerde verkeer binnen de stedelijke ruimte. Hierdoor komt plaats vrij voor an-dere stedelijke functies zoals groen-ruimte of woonwijken en vergroot de leefbaarheid van de stad. De belichaming van het mobiliteitsin-farct van Brussel, en bij uitbreiding België, is de Ring rond Brussel, die de binnengelegen stad als een derde stadsomwalling omsluit. Eénzelfde (mobiliteits)visie voor de volledige stedelijke zone binnen de Ring is dan ook wenselijk en noodzakelijk.Het verkeer buiten de stad houden kan met een sterk uitgebouwd open-baarvervoersnet en goederentrans-port via het spoor en waterwegen, aangevuld met een reeds meermaals geopperd systeem van transitpar-kings gekoppeld aan een effi ciënt en snel openbaar vervoersnet. Deze parkings vertalen zich ruimtelijk veelal in immense desolate vlaktes met een belangrijke ruimteverkwis-ting, ruimte die veel nuttiger ingezet kan worden. Er is echter een betere oplossing voor dit probleem: tran-sitparkings die gebruikmaken van de reeds bestaande problematische infrastructuur, als een extra verdie-ping bovenop de Ring, als een plaat-selijke superposerende structuur ter hoogte van de zones waar er al een goede openbaarvervoersinfra-structuur aanwezig is of eenvoudig gecreëerd kan worden. Zo hoeft er geen bijkomende ruimte aangesne-

den te worden en wordt een bijzon-der fl exibel systeem van transithubs gecreëerd, een systeem dat schaal-baar, uitbreidbaar en aanpasbaar is in de tijd. Het probleem wordt mee oplossing.Naast een overstap op het openbaar vervoer kunnen er eveneens huur-fi etsen, deelauto’s en taxivervoer ter beschikking staan. Ook de overslag van goederen van zware vrachtwa-gens naar kleinere verdeelsystemen kan hier ingericht worden. Dit sy-steem van punctuele overkappingen vermindert eveneens de bestaande hinder naar de nabije omgeving. Schadelijke luchtvervuiling wordt gecontroleerd gefi lterd, geluidsover-last sterk beperkt. Ook kan de toe-gang voor gemotoriseerd verkeer tot de stedelijke zone effi ciënt gestuurd worden, via de inrichting van een tolsysteem aan alle toegangspoor-ten van de derde stadsomwalling.

Geen utopieIn een volgende fase kunnen aan de transithubs meerdere ondersteu-nende functies gekoppeld worden, zoals een aanvullend winkelaanbod voor pendelaars, een crèche, een postkantoor of een strijkdienst. De transitfunctie blijft echter de voor-naamste, het is niet de bedoeling extra verkeersgenererende activitei-ten in te richten. Dit systeem zal, sa-men met de afname en transforma-tie van het gemotoriseerd verkeer, geleidelijk evolueren naar nieuwe stedelijke polen met een veelheid aan functies. Deze stadspolen zijn zowel onderling als met de omlig-gende stedelijke ruimte verbonden via een sterk openbaar vervoers-systeem. Zo transformeert de Ring van een gesloten stadsomwalling en bron van overlast naar een keten van levendige, verbonden stadsdelen. De Ring vormt dan een sterke stedelijke structuur, die de ruimtelijke druk op de stad en de verstedelijkende Rand vermindert en de leefbaarheid voor de Brusselse en omliggende regio vergroot.Deze visie hoeft geen utopie te blijven. Steden als Seoul, Madrid, Hamburg en ook Antwerpen (waar het Ringlandproject een groeiende politieke steun krijgt) bewijzen dat nadenken over de toekomst van de bestaande verkeersinfrastructuren noodzakelijk is en tot kwalitatieve en innovatieve oplossingen voor de stad kan leiden. De hoofdstad van Europa, die vandaag verstikt wordt door het verkeer op en binnen de Ring, mag en moet zich ambitieus en vernieuwend tonen. Een gedra-gen, intelligente mobiliteitsvisie over de administratieve grenzen heen dringt zich op, als basis voor een bredere ruimtelijke en maat-schappelijke visie. De Brusselse re-gio als toekomstgerichte, duurzame metropool in de eenentwintigste eeuw. Met minder mogen we niet tevreden zijn.

PieterMaes,Ingenieur-architect,

Schaarbeek

“De Brusselse regio als toekomstgerichte, duurzame metropool in de eenentwintigste eeuw: met minder mogen we niet tevreden zijn”

BRUSSEL – Een stedelijke regio als Brussel, met een sterke verwachte bevol-kingsaangroei en een blijvende economische ruimtevraag, kan zich niet veroor-loven om kwistig om te springen met haar beperkt beschikbare ruimte, vindt architect Pieter Maes. Hij ziet een oplossing in transitparkings die gebruik maken van de reeds bestaande problematische infrastructuur.

BDW 1468 PAGINA 16 - DONDERDAG 2 APRIL 2015

BDWOPINIE

DE RING ROND BRUSSEL ALS STERKE STEDELIJKE STRUCTUUR

MOBILITEIT > ARCHITECT PIETER MAES DROOMT VAN DUURZAME METROPOOL

PIETER MAES:

Page 17: BDw - editie 1468

BR

IEVE

N V

AN

LEZ

ERS

[email protected]

Onderaan de pikorde

Als voetganger sta je helemaal onderaan de mobiliteits-pikorde. In de klasse ‘voetgangers’ staan kleine kinderen, oudere mensen en mensen met een beperkte mobiliteit helemaal onderaan.Ook voetgangers maken deel uit van het dagelijks verkeer. Traag, zwak en onbeschermd stappen ze door een infra-structuur die voorzien is voor voertuigen, zelden echt voor voetgangers. Er zijn geen autovrije zones, wel auto-luwe. Voetpaden zijn doorgaans de laatste prioriteit in de beslissingen van openbare werken – of is het de laagste? Prestigeprojecten als de centrale lanen niet te na gespro-ken. Gelukkig maar. Met voetgangers mag je sollen. Hoe vaak vind je niet de werfinstallatie voor een gebouw over het voetpad met de vermelding voor voetgangers ‘Hier oversteken’? Hoe vaak worden goederen niet gelost op het voetpad? Leveringen van goederen en materialen, alsof het normaal is. Hoe vaak staan er geen voertuigen gepar-keerd op het voetpad? “Voor eventjes maar,” heet het dan. Of terrassen, of vuilbakzakken, of een verhuis, of rommel voor het groot huisvuil….Als voetganger sta je helemaal onderaan de mobiliteits-pikorde en word je weggeduwd door iedereen die zich met een voertuig verplaatst.Het gevaarlijkst en ergerlijkst zijn de arrogant-agressieve fietsers, of zijn het de agressief-arrogante fietsers? Je kent ze wel, die blitse hippe fietsende jongens en meisjes die het gemaakt hebben. Een zebrapad met overstekende voetgangers respecteren ze niet, ze slalommen er losjes door. Dat ze vaak door het rood rijden, doet er niet toe. De wegcode geldt toch niet voor iedereen op dezelfde wijze. En ja, er zijn ook voetgangers die een loopje nemen met het verkeersreglement en rode lichten negeren. Als voetgangers dit doen brengen ze vooral zichzelf in gevaar, voertuigen brengen mensen lichamelijke schade toe.Ik schreef “jongens en meisjes”, want toegegeven, je mag maar tot je negen jaar op het voetpad fietsen. Ik stel vast dat heel wat volwassen fietsers zich negen jaar of jonger voelen.Fietsers willen gerespecteerd worden op de openbare weg en dat is een terechte eis. Het moge jullie verrassen, maar voetgangers willen dit ook. Niet meer, niet minder. Besef dat je pas gerespecteerd wordt door anderen als je die an-deren ook zelf respecteert.Als voetganger sta je helemaal onderaan de mobiliteits-pikorde, heb je geen verweer, moet je rekening houden met alle anderen die geen rekening houden met jou. Het lijkt me meer dan noodzakelijk om voetgangers te be-schermen in de openbare ruimte. Ingrepen in de inrich-ting van de straten en pleinen zijn nodig, maar ook straf-fen voor asociaal gedrag tegenover voetgangers. HenkVanhellem,Brussel

Actiris

Op bladzijde 19 van BDW 1466, lees ik de bijdrage van mevrouw Linda Presburg uit Sint-Pieters-Woluwe.Kort gezegd gaat het erom dat haar zoon zich na afstu-deren wendde tot het agentschap van Actiris in Sint-Pieters-Woluwe, waar hij blijkbaar alleen in het Frans kon ontvangen worden en dan maar verder Frans sprak. In antwoord op de klacht van mevrouw Presburg werd gezegd dat klachten alleen maar behandeld worden als iemand een persoonlijk belang heeft bij de klacht; de klaagzang van mevrouw Linda Presburg over de proble-men van haar zoon zijn dan ook niet ontvankelijk. Er is wel een reactie van ene Grégor Chapelle nadien, die zich directeur-generaal van Actiris noemt, en op wiens proza ik hieronder nader zal ingaan. De zoon van mevrouw Presburg heeft natuurlijk precies

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar [email protected]. Schrijven kan naar BDW-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via [email protected]. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.

BDW 1468 PAGINA 17 - DONDERDAG 2 APRIL 2015

De BrouckèreAls Franstalige Brusselaar lees ik Brussel Deze Week erg graag. Maar wat ik me afvraag: waarom brengen jullie geen artikel over wat er moet gebeuren met het De Brouckèreplein?Zoals veel andere Brusselaars, ben ik overtuigd dat de terugkeer van deze prachtige en grote fontein op dit plein gewoon fantastisch en magisch zou zijn. Heel veel mensen van onze hoofdstad kennen deze fontein niet. Ze stond aan de Naamsepoort tot het einde van de jaren 1950, nu staat ze op een pleintje dichtbij het Koning Boudewijnstadion, een beetje verbor-gen voor de grote meerderheid van inwoners en toeristen. In het centrum van steden zoals Londen, Parijs en Madrid kunnen wij dikwijls mooie standbeelden en fonteinen zien...Het wordt hoog tijd dat dit ook in Brussel het geval is. Bovendien zou het perfect samengaan met de architectuur van de gebouwen uit de periode 1880-1900 in het centrum.

AxelVanIsacker,Brussel

gehandeld zoals Vlamingen meestal doen, en ten onrech-te. Indien hij in dat agentschap ontvangen werd door ie-mand die geen Nederlandse conversatie kon voeren, had hij beter radicaal naar de directeur gevraagd, en als deze niet te spreken was, was hij beter weggegaan, nadien da-tum, adres en tijd van het onderhoud noterend om klacht in te dienen. Deze klacht kan natuurlijk ingediend worden op het klachten-mailadres [email protected], een mailadres dat significant genoeg weer begint in het Frans…De zoon van mevrouw Presburg kan evenwel eveneens een gewone gerechtelijke actie bij de rechtbank van eerste aanleg beginnen waarbij hij niet alleen correcte behande-ling van zijn aanvraag kan eisen, maar ook schadevergoe-ding voor de verloren tijd en de beledigende houding, en een dwangsom voor iedere keer dat Actiris dat op dezelfde ma-nier zou aanpakken. Gezien het evident dwingende karak-

ter daarvan, kan die zaak in kortgeding worden behandeld. Evenwel, de meeste Vlamingen weten niet dat deze mo-gelijkheden bestaan, en ze schrikken overigens terug voor de mogelijke kosten en verwikkelingen van een dergelijke procedure. Er bestaat evenwel een oplossing. Het Vlaams Komitee Brussel stelt al een tiental jaar een Juridische Werkgroep ter beschikking van Vlamingen die in weerwil van de taalwet niet correct in hun eigen taal behandeld worden in overheidsinstanties in het Brusselse. Onze ad-vocaten werken volledig gratis om de rechten van Vlamin-gen tegenover overheden op te eisen, met al wat daarbij hoort (schadevergoeding, dwangsom, …). Het is van het grootste belang dat men zich als Vlaming van in den beginne opstelt als iemand die bereid is zijn rechten op te eisen.Wat de reactie van directeur-generaal Grégor Chapelle betreft: dit is in de eerste plaats een louter betreuren van iets dat misgelopen is, zonder enig aanbod van rechtzet-ting, laat staan schadevergoeding, en verder een idyllische voorstelling van de inspanningen die hijzelf zou leveren om ‘nog betere’ dienstverlening te verzorgen.Deze ijle fanfaronnades stijgen manifest niet tot de hoogte van mijn verachting. Het is beschamend dat een directeur-generaal van een openbare instelling op een dergelijke manier durft reageren, maar ja, “un moment de honte est vite passé.”Wel wil ik mijn waardering uitspreken voor het feit dat u het geheel van de correspondenties in deze zaak op eenzelfde bladzijde hebt gepubliceerd, zodat elkeen kan kennis nemen van de manier waarop het in de Brusselse overheidsdiensten maar al te vaak toegaat.

Profdr.JoostRampelberg,Sint-Jans-Molenbeek

Van Tropicana naar Jimmy Bar

Met mild leedvermaak las ik het stuk over de prostitutie in de Alhambrawijk (BDW 1466, p.14).De Roemeens-Bulgaars-Albanese maffia zou na het slui-ten van de Tropicana (2013) een nieuwe uitvalsbasis heb-ben in Jimmy Bar.Over de OCMW-aankoop van die Tropicanabar schreef ik destijds in een lezersbrief in De Morgen: “Aan de KVS in Brussel was eens een hoerenbar: de Tropicana. Hoertjes kortgerokt op de Hooikaai, pooiers lekker binnen, ze-venklapper en slivovitsj binnen handbereik. GAS-boetes, tijdelijke sluitingen, meer blauw op straat, een burgerco-mité... Het mocht niet baten. Toen kwam de Tropicana te koop. Albanese en Bulgaarse bankbiljetten stuiterden over de notaristafel. Maar het OCMW rolde met nog meer biljetten en kocht het pand voor 1.225.000 euro, zowat drie keer de reële waarde van het pand. Probleem opge-lost: de burger betaalt cijns voor een aftands kot en de maffia maakt honderd meter verder in een waardeloos pand een Tropicana 2.Informele repliek van een toenmalig OCMW-lid: ‘we heb-ben dat gelezen en eens hartelijk gelachen’. Nu, die profetie in de lezersbrief was uiteraard niet moei-lijk. Eerder een open deur intrappen. Maar dat het OCMW van Brussel het burgergeld spendeert aan zo’n opera buffo blijft me fascineren. Ik vermoed dat het OCMW nu cito presto de Jimmy Bar zal aankopen. Als de aankoopdienst dan verder in het spoor van de maffia blijft, dan bezit het Brusselse OCMW binnenkort de hele Alhambra-buurt en kan het zijn eigen ‘Villa Tinto’ openen. Een glossy hoerenbuurt op maat van onze hoofdstad. Want dat de Amerikanen nu zeggen dat Antwerpen ‘de beste hoerenbuur ter wereld heeft’ dat kan Brussel niet over zijn kant laten gaan.

BobPleysier,Brussel

© S

AN

DE

R D

E W

ILD

E

Page 18: BDw - editie 1468

VADROUILLEDE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK

D  eze  gratis  publieke  try-outs  zagen eind 2012 het daglicht onder de noe-mer Mixit. Mixit staat voor de som van 

de kunst-educatieve organisatie Met-X en het jazzcollectief Mâäk die beide onderdak vonden in  de  Brede  School  Nieuwland.  Naast  kanto-ren en repetitielokalen kregen ze  toegang  tot de polyvalente zaal om publieksvoorstellingen te  doen.  “Om  de  zoveel  maanden  tonen  we onze work in progress aan het publiek,” vertelt Luc Mishalle, artistiek leider van Met-X. “Het is voor ons zeer aangenaam om dingen uit te proberen en te zien hoe het publiek reageert.”Door  de  bouwwerken  in  de  Brede  School Nieuwland morgen er geen publieksvoorstel-lingen meer plaatsvinden, dus moest Mixit op zoek naar een nieuwe locatie. Op 3 en 4 april mag het cultureel centrum Jacques Franck in Sint-Gillis  zich  opmaken  voor  een  stortvloed aan muzikale bedrijvigheid, want Met-X staat bekend  om  zijn  muzikale  kruisbestuivingen zonder  grenzen,  met  zowel  kunst-educatieve projecten als professionele bands.

AftastenHeet van de naald is de publiekspremière van Zwap,  een  gloednieuw  jongerenorkest  geleid door  Laurent  Blondiau,  trompettist  en  mu-zikaal  leider van Mâäk, en accordeonist Tuur Florizoone.  “Het  is  niet  echt  een  optreden, eerder  een  open  repetitie  die  de  tieners  in staat zal stellen voor het eerst geconfronteerd te worden met publiek,” legt Mishalle uit.Een  andere  belovende  première  is  de  nieuwe formule van VélotroniX, een human beat ma-chine  van  negen  percussionisten  die  op  bas-drums, ontmantelde drumkits, Marokkaanse krakeb en zelfgemaakte lamellofonen spelen. Een  succesformule  die  het  al  tot  op  een  per-cussiefestival  in  Kinshasa  schopte.  Artistiek leider  Jo Zanders wilde een try-out doen met een basgitaar, maar Mishalle had meteen een tegenvoorstel: waarom die bas niet vervangen door een drie bassaxofoons? Zo ontstond een zoveelste  embryo  in  het  Met-X-huis:  Vélo-troniX & 3B3. “Zo’n bassaxtrio zou wel eens mooi  kunnen  passen  bij  de  organische  beats van VélotriniX. Maar het blijft echt aftasten: is het goed, heeft het toekomst?”

Drempels verleggenDe Fanfakids nemen de hele namiddag op  in Jacques  Franck.  “De  kinderfanfare  werd  in 2000 opgericht voor de eerste Zinneke Para-de. In 2015 vieren ze hun vijftiende verjaardag met een EP,” zegt Mishalle. “Verder is er een try-out  van  Marockin’  Brass  met  het  Marok-kaanse  vrouwenensemble  Dakâa  Afrah.  Het merendeel  van  het  repertoire  van  Marockin’ Brass  is  gebaseerd  op  traditionele  Marok-kaanse  ritmiek,  dat  speelt  dat  ensemble  op trouwfeesten  en  andere  activiteiten  van  hun gemeenschap. Nu staan ze voor het eerst voor ander  publiek,  en  dat  is  een  hele  uitdaging: drie  van  de  zeven  zangeressen  hebben  afge-haakt. We hopen dat deze try-out een positie-ve ervaring zal zijn om het voltallige ensemble 

BDW 1468 PAGINA 18 - DONDERDAG 2 APRIL 2015©

CH

RIS

TOP

HE

MA

HA

UT

Page 19: BDw - editie 1468

MET-X > GRATIS PUBLIEK TOONMOMENT IN CC JACQUES FRANCK

‘IEDEREEN KAN

Marockin’ Brass staat dit weekend voor het eerst op de planken met Marokkaans vrouwenensemble Dakâa Afrah. © MAITÉ DELBEKE

aan boord te halen voor de volgende voorstel-lingen.”Tot  slot  is  er  een  open  werksessie  van  Ste-magnifique,  een  nieuwe  zanggroep  geleid door Lucy Grauman. “Lucy had reeds Voix des Voyageurs, een koor met sociaal-artistieke in-slag met nieuwkomers uit het Klein Kasteeltje (open  opvangcentrum  voor  asielzoekers,  bt). Die mensen kampen vaak met psycholo-soci-

ale problemen en door samen te zingen, wilde Lucy hen helpen om hun problemen te verwer-ken. Het nieuwe koor gaat wat dieper graven in het artistieke luik. Nieuwkomers blijven de basis, aangevuld met mensen die zin hebben om te zingen. Het repertoire bestaat uit liede-ren van de nieuwkomers waarvoor Lucy nieu-we arrangementen schrijf en die ze herwerkt naar een Brusselse context.”

Een hele boterham grensoverschrijdende pro-jecten,  en  dat  allemaal  gratis.  Hoe  doen  ze dat toch? “In het huidige politieke klimaat zal het steeds moeilijker worden, maar we blijven proberen  want  van  zodra  je  geld  vraagt,  be-ginnen mensen af te halen. En het zijn net die mensen die eerst afhaken die we willen berei-ken,” legt Mishalle uit.

MegafoonMet-X  heeft  eind  2012  op  vraag  van  de  VGC zijn intrek genomen in de Brede School Nieuw-land als kunst-educatieve pijler van de school. “Doel  van  een  brede  school  is  buitenschool-se  activiteiten  als  sport  en  cultuur  te  bieden 

LUC MISHALLE (ARTISTIEK COÖRDINATOR MET-X):

“Het is voor ons zeer aangenaam om dingen uit te proberen en te zien hoe het publiek reageert”

BDW 1468 PAGINA 19 - DONDERDAG 2 APRIL 2015

aan kinderen en  jongeren  in de buurt van de school,  zodat  dat  de  ouders  na  de  schoolu-ren  niet  naar  de  muziekschool  en  de  sport-club  moeten  crossen,”  zegt  Mishalle.  “Brede School Nieuwland  is nog specialer want hier is alles onder één dak.” Nu neemt de VGC heel de blok onder handen. Met-X hoopt in decem-ber 2015 te kunnen intrekken in zijn nieuwe kantoren  en  repetitielokalen.  Andere  werken zullen tot eind 2016 doorlopen.Via het duurzaam wijkcontract Jonction krijgt Met-X de kans zich verder te verankeren in de wijk. “De trompet op het einde van de Staling-radlaan  is  een  icoon  voor  de  buurt.  Mensen roepen  er  altijd  door  als  megafoon.  Dat  was de inspiratie om Megafonix op te richten, een groot  zangorkest  bestaande  uit  groepen  van Met-X  en  bands,  individuele  muzikanten  en mensen uit de buurt. We willen tweehonderd deelnemers optrommelen voor de heropening van de brede school in de lente van 2017.”Daarvoor  gaat  Met-X  onder  meer  samenwer-ken  met  de  unit  Zaveldal,  buitengewoon  se-cundair onderwijs. “Het zijn niet zo makkelij-ke jongeren die we eerst warm moeten maken voor muziek, niet zoals een klassieke muziek-school dat doet maar door al doende muziek aan  te  leren.  Tonen  en  naspelen,  voordoen en nadoen, zoals men in Afrika muziek  leert spelen,”  zegt  Mishalle.  “We  kijken  naar  de drempels en de kansen van de deelnemers en daarop proberen we alternatieve methodes te introduceren. Altijd productiegericht. Zo wil-

BRUSSEL / SINT-GILLIS – Wegens werken in de Brede School Nieuwland ziet het productiehuis voor grootstedelijke muziek Met-X zich verplicht voor zijn gratis publieksvoorstellingen uit te wijken naar een andere locatie. Het cultureel centrum Jacques Franck was vragende partij en ontvangt vrijdag en zaterdag maar liefst vijf Met-X-projecten.

In 2012 nam Met-X zijn intrek in de Brede School Nieuwland.

MUZIEKLEREN’

len we deze jongeren de kans bieden om deel uit te maken van een groot kunstenproject.”Naast  het  cultureel  centrum  Jacques  Franck gaat  Met-X  ook  in  zee  met  Zinnema  voor  de concertreeks  From  M  to  Z  met  de  steun  van gemeente  Anderlecht.  Een  residentie  van Marokin’  Brass  waarbij  de  gnawa-brassband steeds in een andere gedaante verschijnt. Op 3 mei met het Marokkaanse vrouwenensemble Dakâa  Afrah,  tijdens  de  Brussels  Jazz  Mara-thon met de Britse trompettist Byron Wallen en  na  de  zomer  wellicht  met  de  Antwerpse slammer Seckou Ouologuem en N’Faly Kouy-até, huisartiest van Zinnema.�� Benjamin�Tollet

Mixit on Tour op vrijdag 3 en zaterdag 4 april in CC Jacques Franck, Waterloose-steenweg 94 in Sint-Gillis. Gratis inkom. Meer info op www.met-x.be en www.lejacquesfranck.be.

BIJ ONS

© K

OE

N S

PO

LS

PO

EL

© T

INE

KE

D’H

AE

SE

Page 20: BDw - editie 1468

BDW 1468 PAGINA 20 - DONDERDAG 2 APRIL 2015

Page 21: BDw - editie 1468

Historische kaart van Brussel onder Willem IBRUSSEL - Tussen 1815 en 1830 waren de Nederlanden herenigd, met Brussel en Den Haag beur-telings als hoofdstad. Michiel Plaizier laat de Vijfhoek opnieuw herleven met een nieuw uitgege-ven plattegrond.

Plaizier is Neder-landstalige Brus-selaar, cartograaf én gefascineerd door de periode dat de beide Nederlanden verenigd waren. Het wekt dan ook geen

verwondering dat hij tweehonderd jaar na de stichting van het Ko-ninkrijk der Nederlanden met een aangepaste kaart op de proppen komt van Brussel.Het is geen momentopname maar een synthese van de periode 1815-1830, vertelt Plaizier. De cartografische informatie haal-de hij uit een kaart uit 1823, maar meer nog uit een opmerkelijk boek uit 1827 van de hand van Hartog Somerhausen: Beschrijving Der Stad Brussel, Derzelver Voorsteden En Omgevingen. “Het is niet alleen een amusant werk, het was ook erg nuttig. Somerhausen beschrijft de stad in het Nederlands, waardoor we ook de Nederlandstalige straatnamen konden achterhalen. Kaarten be-stonden toen alleen in het Frans.”Wat meteen opvalt aan de kaart is het ontbreken van belangrijke assen als de centrale lanen (de Zenne was nog niet overwelfd), de Regentschapslaan maar ook de Blaasstraat. Verder zijn er nog be-hoorlijk wat blekerijen te vinden, is het kanaal nog niet doorgetrok-ken richting Charleroi, en zijn de dokken in de binnenstad nog niet gedempt. De Belgische revolutie zorgde er dan weer voor dat tal van straatnamen hernoemd zouden worden. Zo staat er op de kaart nog een Willemstraat (waar nu de Leopoldstraat is) en heette het Barricadenplein toen nog gewoon Oranjeplein. De Willempoort bevond zich aan de huidige Ant-werpsepoort. Er zijn vandaag ook mooie straatnamen verdwenen als de Bruine Boterhammenstraat en de Crommenelleboog. De Wilde Woudstraat heette toen Wilde Wouterstraat. De Franse verta-ling rue du Bois Sauvage, en de hertaling in het Nederlands, is dus totaal verkeerd. SVG

‘Brussel 1815-1830’ is uitgegeven door De Nederlanden Verenigd en is in luxe-uitgave verkrijgbaar, inclu-sief toelichting als bijsluiter en kost 18 euro + 6 euro verzendkosten. De geplastificeerde versie kost 28 euro (+ 6 euro verzendkosten).Verzending volgt na ontvangst van betaling op de rekening van de Ne-derlanden verenigd, BE84 8440 5397 4059, RABO BE22www.denederlandenverenigd.nl

Page 22: BDw - editie 1468

OP VADROUILLE MET NICK TRACHET MET DE BOEMELTREIN NAAR HALLE

STAD VAN PELGRIMS, WERKWEIGERAARS EN EEN CELLOVIRTUOOSHALLE – Vaak gaan uitstapjes in het weekend naar verre oorden of grote bestemmingen, maar Nick Trachet blijft dichter bij huis. De komende drie weken brengt hij ons opnieuw naar enkele pareltjes in de onmiddellijke omgeving van Brussel, waar nog niemand in een reisbureau aan gedacht heeft. Vandaag: Halle.

V anuit  het  Zuidstation  ligt Halle  vlakbij.  Je  geraakt  er met  de  boemeltrein  naar 

Doornik of een  IR naar Kortrijk, er is  keuze  genoeg.  Meestal  ben  je  in minder dan  twintig minuten  in die andere  Zennestad.  Brussel,  Halle, Vilvoorde, ze hebben nog altijd iets gemeen: dat kleine riviertje. De reis verloopt  langs  een  industriële  ach-tergrond,  maar  die  heeft  hier  iets geruststellends.  Hier  wordt  ten-minste nog iets gemaakt, langs au-towegen kom je alleen nog distribu-tiecentra tegen.Het  stationsplein  van  Halle  be-staat  uit  een  vlakte  die  door  Stalin of  Ceaucescu  zou  kunnen  zijn  uit-gedacht.  Dat  plein  is  eigenlijk  het dak  boven  het  station,  het  werd gebouwd  om  plaats  te  maken  voor de  hogesnelheidstrein  naar  Parijs en  Rijsel.  Ik  loop  in  zuidwestelijke richting naar de Bospoortbrug. Iets hoger  gelegen  aan  de  linkerkant zien  we  een  oude  Italianiserende villa. Dit was de woning van Adrien François  Servais,  waarover  later meer. Het huis had in Rome kunnen staan.  Het  werd  gebouwd  door  ar-chitect Cluysenaar, die van de Sint-Hubertusgalerij.  Als  u  het  nog  wil zien,  zal  u  snel  moeten  zijn,  want het staat duidelijk op instorten.Over de brug stappend zien we een ander  monument,  het  blinkende Hotel  des  Eleveurs,  vroeger  een slaperig  hotel-restaurant,  tot  keu-kenbabe  Sofie  Dumont  het  ding naar  hogere  planeetbanen  stuurde. Sofie  verliet  de  zaak  in  2013  en  de keuken  is  ondertussen  iets  minder ambitieus, maar er staan toch voor-gerechtjes van meer dan 80 euro op de  kaart  (met  kaviaar,  dat  wel)  en verder veel ‘dagprijs’.Wanneer we de Basiliekstraat aflo-pen,  steken  we  de  Zenne  over  die hier duidelijk werd omgelegd, want voorbij de rivier gaat het nog steeds bergaf. Water stroomt normaal toch langs  het  diepste  punt?  We  komen langs  bibliotheek  en  stadspark, waar  enkele  merkwaardige  koloni-ale  monumenten  staan.  Dan  wordt de  Basiliekstraat  een  aangename winkel-wandelstraat met verbazend veel kleinschalige boetieken en uit-hangborden van ketens. Halle is een pocketwinkelstad,  beter  dan  welk 

De voormalige woning van cellovirtuoos Adrien François Servais, ontworpen door architect Jean-Pierre Cluysenaar, staat op instorten.

© SASKIA VANDERSTICHELE

stoten  we  op  een  antiek  Jezuïeten-college (nu muziekschool) met daar-voor het standbeeld van Brusselaar Jozef  kardinaal  Cardijn,  geboren  in Schaarbeek  en  begraven  in  Laken. Hij  is  vandaag  vooral  beroemd  in Zuid-Amerika.  Cardijn  lijkt  hier  in ieder geval de chachacha te dansen en de vingers van zijn hand staan in een pose die alle kwajongens uitno-digt om er een sigaret tussen te ste-ken. Even verder  is een winkel met de  eerste  streekspecialiteit:  religi-euze souvenirs voor bedevaarders.Op de Grote Markt prijkt het stand-beeld van Servais (1807-1866) wiens huis  we  eerder  ontdekten.  Toen  ik hier voor het eerst kwam, had ik van de man nog nooit gehoord. Hij was in zijn tijd een wereldster, de ‘Paga-nini van de cello’, hij toerde langs de Europese  hoven  en  vond  zijn  echt-genote  in  Siberië,  maar  hij  keerde steeds  weer  terug  naar  Halle,  waar hij  mensen  ontving  als  Franz  Liszt en Anton Rubinstein en waar konin-gin Marie-Henriëtte incognito op de koffie  kwam.  Een  mooi  monument voor een wat vergeten held. Wie nu dorst  heeft:  het  pleintje  is  rijkelijk bedeeld met horecazaken.

Pajotse trotsVia  de  Melkstraat  komen  we  op  de Beestenmarkt voor een andere spe-cialiteit:  er  zijn  twee slagers geves-tigd die een specialiteit verkopen die ik  echt  nog  nergens  anders  tegen kwam:  koen.  Koen  is  niet  de  voor-naam  van  de  jongste  slagersgast die per ongeluk door de vleesmolen werd  gedraaid,  maar  een  waarach-tig  streekproduct  dat  lijkt  op  iets halverwege  kipkap  en  rilletten.  De naam  lijkt  mij  van  ‘kaan’  (kaan-tjes) te komen en koen is het laatste restproduct  in  de  varkensslacht.  In de  stukjes  die  ik  proefde,  wordt  hij weinig  gekruid,  behalve  met  wat foelie. Koen is gelatineus, maar toch smeerbaar  en  voor  zover  bekend uniek voor Halle. Voor  de  moedige  wandelaars:  wie de Volpestraat en de volgende stra-ten  van  hieruit  volgt,  komt  op  de Bergensesteenweg.  Rechtsaf,  op  de hoek  met  de  Poststraat  vonden  wij een goed gestockeerd streekproduc-tencentrum,  met  een  uitgebreide keuze  aan  bieren  (Boon...)  en  an-dere  Pajotse  trots.  Verder  loopt  de weg richting Colruyt, die andere be-roemde  familie  van  Halle.  Als  u  in dit markt- en kerkstadje uw gading van  spijs  en  drank  niet  vindt,  dan zult  u  het  nergens  vinden.  En  het station is nooit veraf.�� Nick�Trachet

www.brusselnieuws.be/ opvadrouille

BDW 1468 PAGINA 22 - DONDERDAG 2 APRIL 2015

ten  en  fruitvariëteiten  te  krijgen.Achteraan  de  markt  groeten  we het  monument  voor  de  werkweige-raars. Voorbij een rusthuis slaan we linksaf  naar  de  Brusselsesteenweg, maar  we  nemen  links  de  rustige 

Dekenstraat.  We  zijn  hier  al  dicht bij  de  Waalse  steengroeves  en  dat uit  zich  in de stijl  van de oude wo-ningen. Linksaf kunnen we nu naar publiekstrekker  nummer  één  van Halle, de basiliek. Voor wie van go-tiek houdt,  is dit een pareltje, maar er  wordt  al  vijftien  jaar  intens  aan gerestaureerd. Misschien zullen we over nog eens vijftien  jaar opnieuw naar  binnen  kunnen?  Gekroonde hoofden  gingen  hier  ooit  op  bede-vaart,  er  ligt  een  dauphin  (Franse troonopvolger,  red.)  begraven  en  er liggen  heilige  kanonballen,  maar die zijn nu dus niet  te zien. Als we kloksgewijs  rond  de  kerk  draaien, 

“Koen is gelatineus maar toch smeerbaar en voor zover bekend enkel bekend in Halle”

shoppingcenter  ook  en  daarbij  nog vlot te bereiken. 

Paganini van de celloVia  het  park  kan  u  naar  de  markt wandelen (Possozplein), zo niet leidt de Basiliekstraat u ernaartoe via de achterkant van het neorenaissance-stadhuis.  Hier,  waar  ooit  de  Zenne stroomde,  wordt  nu  op  donderdag en  zaterdag  markt  gehouden.  Een ruime markt die veel aandacht heeft voor tuinieren, met een aanbod van plantgoed  en  zaden,  maar  ook  met kraampjes  van  boeren  en  tuinders zelf.  In  het  juiste  seizoen  zijn  hier altijd wel net iets zeldzamer groen-

Op de markt in Halle is er een groot aanbod van plantgoed en zaden.

© SASKIA VANDERSTICHELE

Page 23: BDw - editie 1468

TERVUREN – De opening van het gerenoveerde Koninklijk Museum voor Midden-Afrika (KMMA) in Tervuren is voor 2017 gepland. Er wordt nu hard aan gewerkt om de deadline te halen. Het museum sloot in 2013 tijdelijk de deuren.

Het  gebouw  waar  het  museum  in huisvest dateert uit 1910. De laatste grondige renovatie dateert al van de jaren 1950. Het museum kreeg toen een oplapbeurt naar aanleiding van Expo 58. Naast een grondige facelift wordt  ook  de  verhaallijn  aangepast aan  hedendaagse  normen.  “Ons museum was gekend als het laatste koloniaal  museum  ter  wereld,”  legt Guido  Gryseels,  directeur  van  het KMMA,  uit.  Hedendaags  en  dyna-misch. Dat is waar toekomstige be-

zoekers zich aan mogen verwachten. Wat verandert er concreet? Het wel-komstpaviljoen  komt  in  een  nieuw daarvoor  ontworpen  gebouw  naast het  Koloniënpaleis.  Bezoekers  zul-len van daaruit via een ondergrond-se gang naar het hoofdgebouw kun-nen  gaan.  De  nieuwe  gang  zal  ook tijdelijke  collecties  tentoonstellen. Via de kelders kom je dan in het ei-genlijke museum terecht. Naast een welkomstpaviljoen en ondergrondse gang komt er ook een kersverse col-lectietoren waar werken en voorwer-pen bewaard zullen worden. Onder-tussen  reizen  de  collecties  van  het KMMA de wereld rond. Voorwerpen zijn terug te vinden op exhibities in Los Angeles, New York en Parijs. �� Cyril�van�der�Esch

ERFGOED > HEROPENING VOORZIEN IN 2017

FACELIFT AFRIKAMUSEUM OP SCHEMA

Een ondergrondse gang verbindt het welkomstpaviljoen met het hoofdgebouw.

‘t Is bijna Pasen, dus de portemonnees staan weer wagenwijd open. Daarmee wil ik het graag even over het duurste voedingsproduct hebben dat in België wordt gekweekt. Kaviaar.

Normaal  doe  ik  dat  niet,  praten  over  sportwa-gendure  dingen,  er  zijn  limieten.  Er  wordt  wel-eens  gezegd  dat  het  duurste  voedingsmiddel saffraan  is,  maar  goed,  dat  is  een  specerij.  We gebruiken er een paar milligram van, meer niet. Met  kaviaar  ligt  dat  anders.  Kenners,  en  neen hoor, ik ben er geen, zeggen dat je om kaviaar te kunnen appreciëren er minstens volle lepels van moet  eten.  Tja,  we  spreken  hier  van  prijzen  die beginnen  vanaf  1.500  euro  per  kilogram.  Peri-gordijnse truffels verbleken ernaast.Kaviaar is een Perzisch woord voor de eitjes van de  steur.  Er  bestaan  verschillende  categorieën, vaak heeft men het over beluga, de bleke kaviaar van de Huso huso, een gigantisch vis die meer dan acht meter lang wordt en van nature vooral leeft in de Kaspische en Zwarte Zee met de daarop uit-mondende  rivieren,  maar  ook  in  de  Adriatische Zee. De ossietra en sevruga komen van beschei-denere  vissen,  allemaal  met  wetenschappelijke naam Acipenser spp. Er zijn nog heel wat andere steursoorten  in  het  verre  Oosten  en  Amerika, waarvan de eieren redelijkerwijze kaviaar mogen worden genoemd. Dat weet zowat iedereen, ook als men er zelf nog nooit heeft gegeten.Eind  jaren  1980  werd  ik  getroffen  door  een  ar-tikel  in Time Magazine. Die zagen het einde van het  tijdperk  van  de  flag carriers,  de  nationale luchtvaartmaatschappijen  die  tegen  elke  prijs fier hun land moesten vertegenwoordigen en el-kaar de luxepassagiers afsnoepten met de meest waanzinnige  aanbiedingen.  De  reiziger  werd overspoeld met gadgets,  champagne en cognac, bloementuiltjes  en  zelfs  sokken.  Een  Ameri-kaanse  maatschappij  verkondigde  als  stunt  dat eersteklaspassagiers bij hen aan boord échte be-lugakaviaar kregen geserveerd! Dat leek erg goed te  werken,  tot  op  een  dag  een  passagier  de  ste-wardess riep over zijn bord met kaviaar en sprak: “Dàt  hier  is  géén  beluga!”.  Purser  kwam  erbij, 

maar  wist  die  veel?  Klacht  werd  ingediend  bij de directie, die verhaalde zich op de leveran-

cier,  de  douane  en  voedselinspectie  wer-den ingeschakeld. Toen puntje bij paaltje 

kwam  bleek  niemand,  maar  dan  ook niemand te weten hoe beluga er hoort uit  te  zien.  Laat  staan  hoe  het  hoort te smaken. De verdachte eitjes waren trouwens allang op en het bewijsma-teriaal verdwenen. Verpakking droeg toen nog geen verplichte traceability-gegevens. Ik vond het verhaal zo teke-

nend  voor  het  snobisme  rond  kaviaar, dat ik mij voornam om kaviaarspecialist 

te worden. De geschiedenis heeft het ech-ter anders gewild.

Onwetende  consumenten,  blinde  handelaars, incapabele  controleorganen  in  combinatie  met 

superdure producten. Heel het handeltje vraagt om fraude.  En  dat  is  slecht  voor  de  arme  steuren.  Als je weet dat zo één vis soms tientallen kilogram van het zwarte goud kan bevatten, dan weet je dat er lij-ken gaan vallen. De ene van de Kaspische Zee grenst aan Iran, met een wat bijzonder regime dat nogal re-pressief  kan  optreden.  De  ander  kant  is  Russisch. De  andere  kaviaarlanden  zijn  Roemenië,  Bulgarije en Moldavië. Kunt u er zich wat bij voorstellen? De visser is meestal de man die aan de hele handel het minst verdient. Wat moet hij als hij geen lucratieve steur meer mag vissen? Juist, stropen. Laat de prijs zakken en de visser moet méér gaan vissen om  te overleven. Als de prijs stijgt, dan gaat hij nog méér vangen, want dan slaat de goudkoorts toe.Mijn advies tot nog toe was om gewoon geen kavi-aar te kopen. De meesten onder ons weten toch niet hoe kaviaar smaakt en als we er al proeven, zijn we meestal  teleurgesteld.  Omdat  we  zo  weinig  geser-veerd  krijgen  dat  we  nauwelijks  wat  kunnen  proe-ven. Kaviaar smaakt niet naar vis. Goedkope  lom-peieren  wel,  die  hebben  een  smaak  met  veel  meer karakter.Maar  er  is  goed  nieuws.  Sinds  vijfentwintig  jaar wordt in Turnhout stap voor stap gewerkt aan com-merciële  steurkweek.  Het  bedrijfje  heet  Aqua-Bio en  was  oorspronkelijk  opgericht  om  dierenvoeders op maat te maken voor de aquacultuur. Spelender-wijs  zijn  de  voederspecialisten  van  Aqua-Bio  zelf verschillende steursoorten gaan kweken en de voe-dersamenstelling  gaan  fijnregelen  om  uitstekende kaviaar te krijgen. Sinds 2001 is die met mondjes-maat  te krijgen  in de handel onder de naam Royal Belgian  Caviar.  Maar  die  eerste  Belgische  kaviaar 

had een grondsmaak. Dat kwam door de blauwalgen in de vijvers waarin ze ‘afzwemmen’. Zes jaar gele-den nam het bedrijf een failliete viskwekerij over in Dottignies.  Geen  blauwalgen  daar,  want  alles  ge-beurt  binnenshuis  in  gesloten  circuit.  Daar  zag  ik verleden week steuren, zoveel als ik er nog nooit heb gezien. De ossietra’s springen er  in het  rond, hon-derden albino-sterlets zorgen voor hagelwitte white pearl.  Ik  zag  de  enorme  ruggen  van  beluga’s  voor-bijzwemmen.  ‘Platinum’-kaviaar  is  een  uniek  pro-duct  dat  van  eigen  hybride  steuren  wordt  geoogst. Zonder schade aan de natuur, zonder maffia, zonder uitbuiting.  En  kaviaar  wordt  zo  bijna  een  Belgisch streekproduct. Te genieten met volle lepels, voor wie gewonnen heeft met de lotto. Smakelijk. 

[email protected]

De hele reeks nalezen?www.brusselnieuws.be/trachet

Belgische kaviaar

BRUSSEL EN DE WERELD CULINAIR ONTDEKT

Nick Trachet

ADVERTENTIE

BDW 1468 PAGINA 23 - DONDERDAG 2 APRIL 2015

“Kaviaar smaakt niet naar vis. Goedkope lompeieren wel, die hebben een smaak met veel meer karakter”

Sociale Verhuurkantoren (SVK)

Gegarandeerde huur elke maand

Verzekerd verhuurbeheer

Onderhoud van uw woning

www.fedsvk.be02 412 72 44

a

a

a

a

a

Verhuur uw woning

zonder risico en zonder zorgen

Hulp bij renovatie

Fiscale voordelen

© C

YRIL VA

N D

ER

ES

CH

Page 24: BDw - editie 1468

BDW 1468 PAGINA 24 - DONDERDAG 2 APRIL 2015

PASSA PORTA FESTIVAL > VEEL VOLK ONDANKS ZONDVLOED

‘SLECHT WEER KAN ONS NIET KRAKEN’

BRUSSEL – Van donderdag tot zondag vond het vijfde Passa Porta Festival plaats in de Brusselse binnenstad. “Met minstens 8.000 bezoekers was het opnieuw een geslaagde editie,” zegt programmator Anne Janssen.

“Twee jaar geleden lag er een dik sneeuwtapijt en ook toen was er veel volk. Slecht weer kan ons niet kraken,” lacht Jans-sen. “Van de Hart Boven Hard-optocht hadden we ook geen last. Met de donderpreken van Joost Vandecasteele en Eric De Staercke speelden we zelfs in op de parade.”Zelf waren we het meest onder de indruk van de Lange Nacht van het Korte Verhaal , op zaterdagavond in Flagey. Daar lazen zeven grote auteurs een kortverhaal voor, met muzikale intermezzo’s van An Pierlé. Aan A.L. Snijders’ treffende zinnen en aan het geestige verhaal van Michel Fa-ber, over een vader die terugkijkt op zijn tienerjaren aan het

hoofd van een rockband, zullen we nog vaak terugdenken.Omdat we de start van het zomeruur over het hoofd hadden gezien, misten we op zondagochtend de yogasessie met Maud Vanhauwaert. Een collega die er wel bij was genoot naar eigen zeggen van de sereniteit van de Japanse haiku’s, terwijl zijn li-chaam in een knoop werd gelegd.

Gedichten zingen Belezen journalisten Marc Reynebeau en Annelies Beck hiel-den op zondagmiddag in een overvolle leeszaal van Muntpunt een interessant gesprek over de link tussen journalistiek en literatuur en de dunne scheidslijn tussen fi ctie en non-fi ctie. Nadien ging het naar de Beursschouwburg, waar dichters Tom Van de Voorde, Frank Keizer, Geert Buelens en Maarten van der Graaff in de geest van de Nederlandse dichter en essay-ist Jeroen Mettes kort stilstonden bij de link tussen poëzie en

politiek, waarna ze voorlazen – of, in het geval van Buelens: zongen – uit recent werk.

Lied van de arbeid We zouden de Beursschouwburg niet meer verlaten, onder an-dere voor de Zes Memo’s voor dit Millennium , waarbij zes Ne-derlandstalige auteurs een persoonlijke invulling gaven aan de beroemde essays van Italo Calvino over het einde van de ro-man. Tijdens een drankpauze in het Beurscafé stootten we op Dichter des Vaderlands Charles Ducal, die er zijn indrukwek-kende Lied van de arbeid voorlas . En dan hebben we afsluiter Ian McEwan in Bozar nog gemist.Op het volgende Passa Porta Festival is het twee jaar wachten. “In tussentijd kan je alle avondprogramma’s en enkele andere activiteiten herbekijken op onze website,” aldus Janssen.

Ken Lambeets

Literair en culinair journaliste Kathy Mathys gaf in Recyclart een voorsmaakje van ‘Smaak – Een bitterzoete verkenning’ dat in april verschijnt.

Collectief Bookers & Hookers debiteerde tijdloze teksten in wassalon Washing 65.

Tijdens een busritje door Brussel brachten dichter Peter Holvoet-Hanssen (uiterst rechts op de linkse foto) en zijn kompanen van het sociaal-artistieke gezelschap de Vrijbus een poëtisch relaas over het einde van de stad.

FOTO’S: ELKE VANOOST

Page 25: BDw - editie 1468

ADVERTENTIE

Toen pop naar China kwamBRUSSEL – De jongste tijd horen we geluiden dat China op een definitief keerpunt zou staan, en dat ook de laatste pijlers van het communistische regime er zullen wegvallen. Het eindpunt van een proces dat in gang werd gezet door de helmboswuivende Engelse popgroep Wham!

Omdat onwaarschijnlijke dingen soms toch gebeuren, stootten we onlangs, via een popu-laire internetsite met allemaal fi lmpjes, op de documentaire Foreign Skies uit 1986. In dat document wordt de ontmoeting vastgelegd tussen een Westers duo met buitenmaatse kapsels en een massa Chinezen met buiten-maatse kepies. Die ontmoeting is deze maand precies dertig jaar geleden en was bijzonder omdat het duo – bekend onder de roepnaam Wham! – een popgroep was. Zulks had men op dat moment in China nog nooit gezien.

Overhaalchinees George Michael en Andrew Ridgeley – twee Britten waarvan de laatstgenoemde uiteinde-lijk toch geen homo bleek te zijn – hadden in 1985 al twee platen uit waarop behoorlijk wat hits stonden, toen ze aan hun manager lieten weten dat ze klaar waren om echt helemaal wereldberoemd te worden. Maar daar was een snelle volledige doorbraak in Amerika voor nodig, en dat zag hun manager Simon Napier-Bell nog niet in een, twee, drie gebeuren. Hij

counterde de vraag met het idee om Wham! als eerste popgroep ooit in het communisti-sche China te laten optreden. Zijn young guns waren meteen akkoord, maar om vervolgens ook de Chinese autoriteiten te overhalen wa-ren er vijftien maanden nodig. Die hadden on-danks een aanstekelijke meezinger als Wake me up before you go-go immers nog altijd geen boodschap aan Westerse popcultuur. In het boek I’m Coming To Take You To Lunch dat hij

schreef over de hele onderneming, doet de ma-nager uit de doeken hoeveel moeite het hem kostte om na een eindeloze reeks telefoonge-sprekken en lunches met het ganse partijap-paraat in Peking groen licht te krijgen. Het argument dat een teken van openheid de Chi-nezen buitenlandse investeringen zou kunnen opleveren zou geholpen hebben. Over steek-penningen heeft Napier-Bell het niet.Het resultaat mocht er in ieder geval zijn.

Andrew Ridgeley en George Michael tijdens hun Tour de Chine.

BDW 1468 PAGINA 25 - DONDERDAG 2 APRIL 2015

Artists in residence Wham! in Peking15.000 Chinezen kwamen in Peking naar de show van George en Andy en hun legendari-sche achtergrondzangeresjes Pepsi en Shirley kijken. Naar later bleek mocht de muziek er wel niet te hard staan, wilden de toeschou-wers maar niet netjes meeklappen op het ritme, werd hen door de politie ook ontraden te dansen, en leefden ze ook in de overtuiging dat de vele Westerse perscamera’s die op hen gericht stonden om hun onvoorspelbare reac-ties te fi lmen eigenlijk spionagecamera’s wa-ren van de Partij.

Censuur Bij die camera’s was ook die van Lindsay An-derson, een gerespecteerd, Oscarwinnend regisseur die door de entourage van Wham! was gevraagd om de trip naar het Oosten vast te leggen. Ironisch genoeg werd Anderson het slachtoffer van Westerse censuur, omdat hij tussen de beelden van gescripte persconfe-renties, bezoekjes aan de Chinese muur, en het gedisciplineerde fi etsverkeer in Peking door, ook de verveling van een popgroep-op-reis had willen stoppen. Dat zou baanbrekend geweest zijn, want die minder glamoureuze kant van de showbusiness was tot dan toe even onderbelicht gebleven als het feit dat er ook wel eens een homo in opdraafde. Beide factoren zouden George Michael een jaar later zelfs een depressie en ons de split van Wham! kosten. De herwerkte documentaire Foreign skies werd uiteindelijk in Wembley getoond op het afscheidsconcert van de groep, die inmid-dels wel wereldberoemd was geworden omdat de historische tour de Chine ook in Amerika dagelijks door alle nieuwsmedia was gevolgd. Michaël Bellon

www.brusselnieuws.be/inresidence

Page 26: BDw - editie 1468

T wee  jaar  na  het  alom  bekroonde  Een Weekje Weg – A Pas de Loup staan Oli-vier en Yves Ringer er met een nieuwe 

film.  Olivier,  die  tekende  voor  de  regie,  liet zich  inspireren  door  de  vriendschap  die  zijn dochter al  jarenlang  heeft met  een  meisje  in een rolstoel. Yves: “De jonge actrice die het hoofdpersona-

ge vertolkt, is ook in het echte leven gehandi-capt. Het is een film die me raakt, ik hoop dat het publiek ons daarin volgt. Een film die kin-deren wil helpen om te kijken voorbij de han-dicap van het meisje dat in een rolstoel zit. Een kind  te  zien,  zoals  ze  zichzelf  ook  kind  voe-len. Piepkuikens is voor mij een heerlijke ode aan de ruimte die het jonge grut moet krijgen 

Yves Ringer: “Kinderen worden groot voor je het beseft. De momenten die je met hen doorbrengt, moet je koesteren.” © MARC GYSENS

SINT-PIETERS-WOLUWE – Het kind, de volwassene. Samen moeten ze het doen, op de een of andere manier. Dat is, kort samengevat, het universum van de films die de gebroeders Ringer maken. Olivier en Yves. Hun jongste film, ‘Piepkuikens’, draait sedert gisteren in de zalen in Wallonië en Vlaanderen. Tijd voor een goed gesprek met de jongste van de twee, Yves, die mee de pen hanteert en erop toekijkt dat de centen goed besteed worden.

RESPECTEER DE WERELD VAN

YVES RINGER, FILMMAKER

BDW 1468 PAGINA 26 - DONDERDAG 2 APRIL 2015

om  zijn  eigen  avonturen  te  kunnen  beleven.”

Geen autosnelwegYves,  Olivier.  Mooie  adelbrieven  kunnen  ze voorleggen  met  hun  bescheiden  productiefir-ma, Ring Prod. Noem hen gerust het de even-knie van de broers Dardenne binnen het circuit van jeugdfilms, maar dan met een positievere invalshoek. Een weekje weg werd geselecteerd voor het Filmfestival van Berlijn, heeft de prijs gekregen voor de beste jeugdfilm van European Children’s  Films  Association  en  op  zowat  80 festivals een platform. Kaderde Een weekje weg min of meer binnen het art house circuit, dan mikken  de  broers  Ringer  met  hun  nieuwste ronduit op een groter publiek. De start is alvast veelbelovend: Piepkuikens heeft enkele weken 

geleden op het Festival International du Film pour  Enfants  in  het  Canadese  Montréal  de Grote Prijs gewonnen.”Die  eigen  kijk  en  het  respect  voor  het  kind dat mens moet worden, kregen de gebroeders Ringer, geboren en getogen Brusselaars, met de  paplepel  ingegeven.  Dat  zegt  Yves,  erbij onmiddellijk  toevoegend  dat  het  geen  auto-snelweg naar de ontdekking van het  leven  is geweest.“Ik had er écht niet het hoofd naar om dage-lijks met mijn neus in studieboeken te zitten, het  geluk  school  te  mogen  lopen  buiten  het klassieke  onderwijsnet.  Die  alternatieve  pe-dagogie heeft me in mijn eigenheid gelaten. Ik kon er mijn verbeelding de vrije loop laten. Het is  belangrijk  dat  ouders  kinderen  de  ruimte geven om zichzelf en de wereld te ontdekken. Mijn broer en ik hebben dat voorrecht gehad en we zijn er onze ouders dankbaar voor. Al is het ongetwijfeld niet steeds even makkelijk geweest voor hen. Want er blijft onvermijde-lijk die bezorgdheid, die angst.” Daarna volgde de universiteit, studies Journa-listiek. “Maar wel zonder me vragen te stellen over wie of wat  ik wilde worden, wat  ik echt kon,  hoe  ik  later  mijn  kost  zou  verdienen. Niet meteen het beste uitgangspunt. Dat ik er niet mijn draai vond,  is een understatement. Ik  ben  op  mijn  verbeelding  en  mijn  liefde voor  het  geschreven  woord  teruggevallen.  Ik schreef  toeristische  gidsen  en  tekende  car-toons  voor  de  Franstalige  pers.  Le Soir,  Ciné Revue, Le Moniteur de l’Automobile, ...”Toen is ook het zaadje gestrooid voor het ma-ken van films. “Mijn broer, die vijf jaar ouder is dan ik, had ondertussen ook zijn eigen weg gezocht.  Op  zijn  zeventiende  is  hij,  na  het behalen van zijn diploma middelbare school, met zijn rugzak voor een jaar naar de Verenig-

HET KIND

Page 27: BDw - editie 1468

de Staten vertrokken om zichzelf te ontdekken en om na te denken. Om man te worden. Daar heeft  hij  voor  zichzelf  uitgemaakt  dat  films maken en verhalen vertellen waarde aan zijn leven kon geven. Hij begon onderaan de  lad-der, ik ben hem gevolgd. Het was voor hem en mij een strijd bergop. Maar een mooie strijd. We werken steeds volgens hetzelfde principe. We  schrijven  samen.  Olivier  is  verantwoor-delijk voor de regie, ik voor de productie. Een klein artisanaal familiaal filmfabriekje.” FernandelEen filmfabriekje voor jongeren, maar tegelij-kertijd ook voor volwassenen. Voor films die in onze cultuur zijn ingebed. “Als  tegengewicht  voor  al  wat  van  over  de 

grote  plas  komt  aangewaaid  van  de  Disney’s van  deze  wereld.  Daarbij  vallen  we  terug  op onze  jeugd,  op  de  filmbelevenissen  die  ons toen  hebben  getekend.  En  dan  in  de  eerste plaats  Heureux, qui comme Ulysse,  waarvoor we moeten teruggaan naar de jaren 1970 van de vorige eeuw. Het was een voorrecht om te zien hoe de enige en echte Fernandel in al de onschuld  van  zijn  personage  een  werkpaard na 28 jaar de vrijheid schenkt in de Camargue. Een verhaal dat ons raakte telkens we de film zagen.” “Het  heeft  me  getekend,  me  geholpen  om mens  te  worden.  Om  respect  te  hebben  voor het leven en voor het leven van een ander – zij het op twee poten of meer. Zonder de naïviteit daarbij te verliezen. We trachten altijd films te maken die zowel geschikt zijn voor kinderen – zeg maar vanaf een leeftijd van zeven, acht 

“Het is belangrijk dat ouders kinderen de ruimte geven om zichzelf en de wereld te ontdekken. Mijn broer en ik hebben dat voorrecht gehad en we zijn er onze ouders dankbaar voor”

BRUSSEL - Johan Wambacq (Ander-lecht, 1950) kan u kennen als een van de bezielers van eerst de Beursschouwburg (1974 -1990) en sindsdien het Kaaitheater. Hij is ook allang de uitgever van het the-atertijdschrift ‘Etcetera’ en de tekstver-zorger van verschillende andere publica-ties. Maar aandachtige poëzieliefhebbers merkten misschien ook op dat hij in 2004 debuteerde als dichter in ‘Het Liegend Konijn’, en vervolgens ook publiceerde in tijdschriften als ‘De Brakke Hond’, ‘De Volksverheffing’, of ‘De Poëziekrant’.

Nu  is daar ook de eerste, meteen behoor-lijk uit de kluiten gewassen bundel. Daarin schuwt de ervaren dichter grote thema’s als de taal, de Grote Onbestaande, de dood, de moeder en het meisje, niet. Maar hij profi-leert zich tegelijk als een fervent aanhanger van  humor,  relativering  en  een  duidelijk taalgebruik.  “Van  ideologieën  klopt  geen reet”  lezen  we  ergens,  en  het  “dichtertje” dat  elders  opduikt,  is  “van  roeping  visio-nair / van nature scheel.”

De bundel bevat flink wat gedichten, het lijkt wel of u debuteert met een Verzameld werk.Johan Wambacq:  “De  oudste  gedichten dateren uit de jaren 1980. Ik schrijf dus al-lang, maar pas sinds de publicatie van een aantal gedichten in Het Liegend Konijn echt systematisch. De laatste jaren kan ik me er meer en meer in kwijt. Op de website staat er wat ironisch ‘Johan Wambacq verzamelt werk’. Ik hoop dat ik daar nog een paar jaar mee  bezig  kan  blijven.  Er  staan  nog  een paar bundels  in de steigers, maar we zul-len  eerst  zien  wat  de  reacties  hierop  zijn. De  bundel  is  in  eigen  beheer  uitgegeven, want met gedichten leuren bij uitgeverijen is zowel voor een dichter als voor de redac-teuren van die uitgeverijen vaak een  frus-trerende aangelegenheid. Ze kunnen maar een  zeer  beperkt  aantal  bundels  uitgeven en dan nog meestal van de gevestigde na-men.  De  digitale  wereld  is  in  die  zin  een zegen. Via je website kan je ruchtbaarheid geven aan iets wat anders een verdoken be-staan zou hebben.”

De gedichten behandelen niet zelden de grote thema’s, maar wel op een bedaarde, relativerende, vaak droogkomische manier.Wambacq:  “Ik  wil  de  dingen  zeker  niet kapot relativeren, maar wel in een juist per-spectief plaatsen. Als er hier en daar sprake is van politiek, dan zeker niet uitgesproken, maar eerder onderhuids. Al schrijvend pro-beer  je  op  de  vierkante  centimeter  iets  zo precies  mogelijk  te  formuleren.  Ik  huiver van al te grote woorden en principes. Ideo-logieën of godsdienstwaan zijn zaken waar zelden iets goeds uit voortkomt en waar ik tegenin  ga.  ‘Paradigma’s  of  parabels?  Ie-dereen wil parallellen’ staat in een gedicht dat Paralalie heet – de naam van een soort spraakgebrek.  Ik  oefen  paralalie,  wat  dan resulteert in ‘Paralaliederiedera’: een klein muziekje. Humor is belangrijk. Ook als het om serieuze dingen gaat.” 

De titel ‘Seks, Mystiek & Urbanisatie’ verraadt enige interesse in het

‘Paralaliederiedera’

‘Seks, mystiek en urbanisatie’ is het debuut van Johan Wambacq.

3 VRAGEN AAN JOHAN WAMBACQ

BDW 1468 PAGINA 27 - DONDERDAG 2 APRIL 2015

jaar – én volwassenen. De volwassenen moe-ten  zich  in  de  films  vragen  stellen  over  hun verhouding tot hun kinderen, vragen die hope-lijk vragen oproepen bij de kijkers. En blijkbaar slagen we daar ook in.” Momenten koesterenBelangrijk voor Yves en Olivier bij Piepkuikens was het creëren van een familiale sfeer op de set,  soepelheid  in  te  bouwen.  “Werken  met kinderen  is  niet  makkelijk,  zoals  iedereen  in de  filmwereld  wel  weet.  Je  moet  hen  zich  op hun gemak laten voelen en hun wereld, die zo speciaal is, respecteren. Ik tracht dat ook over te  brengen  naar  het  dagelijkse  leven.  Ik  heb een dochter van zeventien en een zoon van elf, allebei uit de vorige relatie van mijn vrouw. Sa-men  hebben  we  ook  een  dochtertje  van  drie. Haar zoon was nog een peuter  toen onze  re-latie begon. De oudsten weten wel dat ik hun stiefvader  ben,  maar  ze  voelen  tegelijkertijd dat ik er voor hen ben. Dat ik een man ben die hen  moet  begeleiden  naar  het  leven  van  vol-wassene, een man die van hen houdt. Net als hun vader.” “Ik vind het heel belangrijk dat je als ouder de tijd vrijmaakt om kinderen, onder een toeziend oog, zichzelf te laten ontdekken, en de wereld rondom hen. Zo maakte ik er een punt van om de weg van de crèche naar huis er niet rap-rap af te leggen, maar om de kinderen opnieuw in de wereld van de volwassenen te katapulteren. Neen, hun ding laten doen, hen tijd gunnen.” “De afstand van de crèche naar huis is amper 200 meter. We deden er gewoonlijk makkelijk drie  kwartier  tot  zelfs  een  uur  over.  Spelen, kijken,  observeren.  Vertellen.  Belangrijk  voor hen,  belangrijk  voor  mij.  Kinderen  worden groot voor je het weet, die momenten moet je koesteren.  Dat  geldt  voor  hen,  dat  geldt  voor de volwassene, die ze zullen worden. Ooit heb ik een Japanse documentaire gezien over moe-ders die hun kinderen van school kwamen ha-len. Moeders die hun oogappels de tijd gaven naar hen te komen, van het moment dat ze er klaar voor waren. Moeders die hun de tijd gun-den hun eigen wereld te beleven, de tijd die ze nodig hebben. Het heeft me diep geraakt. De kinderen leren eruit, de volwassenen leren er-uit. Als volwassene mag je nooit vergeten wat het  is  om  kind  te  zijn  in  je  rol  van  opvoeder, vader of moeder.” 

Karel Van der Auwera

De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/ingesprekmet

Ook met Piepkuikens zijn de broers Ringer themagewijs dezelfde weg ingesla-gen als voorheen. De bekroning in Montréal geeft alvast een goed gevoel. Het uitgangspunt is simpel, maar dan ook weer niet zo simpel. “Het is het verhaal

van twee kleine meisjes. Margaux en Cathy. Eén van hen is gehandicapt, in een rolstoel. Cathy krijgt voor haar verjaardag, uitgerekend op 29 februari, een eendenei cadeau dat nog uitgebroed moet worden. Samen met Mar-gaux kijkt Cathy toe hoe het eendenkuiken uit het ei komt gekropen. Het beestje is ervan overtuigd dat Margaux haar mama is. Maar Margaux kan niet voor het diertje zorgen. Ze zit nu eenmaal gekluisterd aan haar rolstoel, verhuist binnenkort naar een speciale instel-ling. En haar ouders willen geen beest in huis... Waarschijnlijk eindigt het kuiken dus binnen-kort in een blik kattenvoer…”

stedelijk weefsel. In welke mate is Brussel in de bundel aanwezig?Wambacq:  “‘Seks’  staat  natuurlijk  meer algemeen  voor  het  lichamelijke,  ‘mystiek’ voor  het  geestelijke  en  ‘urbanisatie’  voor cultuur: al wat door mensenhanden is ge-maakt. Er zijn een aantal gedichten - vooral die die dateren uit de jaren 1980, ruige en meedogenloze  jaren wat betreft urbanisa-tie  -  waarvoor  Brussel  als  decor  dient.  Al zal  de  lezer  daarin  waarschijnlijk  alleen een  algemene  stedelijke  context  herken-nen.  De  meest  expliciete  heb  ik  eruit  ge-gooid.  In  het  titelgedicht  gaat  het  over  de Noordwijk,  toen nog een verwoest gewest waar  ik  dagelijks  passeerde  om  de  bus  te nemen. Tram 35, die ik nam om van Sint-Agatha-Berchem  naar  het  Sint-Thomasin-stituut  te  gaan,  komt  ook  voor.  Later  ben ik in de Rand gaan wonen. In de mate dat het nog mogelijk is, vind ik het wel interes-sant om de stad te kunnen bekijken terwijl ze op afstand van je  ligt. Bijna een Bijbels beeld dat je ook bij Brueghel en consorten terugvindt.”

Michaël Bellon

Seks, mystiek & urbanisatie, Johan Wambacq, 136 blz., 19,95 euro, www.johanwambacq.be

PIEPKUIKENSPIEPKUIKENS

Haar glimlach wekt mij uit de dood

Zo transparant was die Kleine IJstijd, zo stil,de zon ging wit en adembenemend onder,de wereld paste in dunne boeken.

Brueghel schilderde een klein paneel,klein genoeg om grote dingen te vatten,alles past tussen vier planken.

Zij laat het kunsthistorisch sneeuwenin mijn hoofd, haar glimlach wekt mijuit de dood. Uit het café waait gedempt

I Want You aan, op Dylan danst zij weg,ik zucht verguld en proef haar na,van lieverlee van liefdesleed vervuld

© F

RE

EK

WA

MB

AC

Q

Page 28: BDw - editie 1468

OUDERGEM – Het moet een première zijn: Brussel ontvangt een hoog-staande internationale competitie van Aziatische vechtkunst. Al is het eigenlijk geen toeval dat het wereld-kampioenschap Qwan Ki Do hier plaatsvindt. Onze hoofdstad is het Belgische centrum wat beoefening

van de Vietnamese vechtkunst betreft en ziet het aantal deelnemers alleen maar toenemen. 

‘Q wan Ki Do is een jonge sport die op eeuwenoude  tradities  steunt,”  ver-telt  Catherine  Huwaert  (40),  mede-

oprichtster van de Belgische federa-tie. “Het is in 1981 dat Pham Xuân Tong met de  vechtkunst  is  begonnen.  Dat  deed  hij  in Frankrijk, waar hij voor zijn studies verbleef. Het was een manier om zijn meester  te eren en diens leer voort te zetten. Hij creëerde zijn eigen  stijl  door  elementen  uit  de  Chinese  en de Vietnamese vechtkunsten te combineren.”De Vietnamese bedenker van Qwan Ki Do had niet enkel oog voor Aziatische vechtkunsten, hij maakte ook de brug naar de Westerse cul-tuur.  Europeanen  hebben  nu  eenmaal  een verschillende  lichaamsbouw  en  levensstijl dan  de  Vietnamezen  en  daarom  paste  hij  de stijl aan.“Qwan Ki Do is een complete sport die ook be-lang hecht aan de relatie die je hebt met jezelf en je lichaam. Er zijn bijvoorbeeld elementen van  Vietnamese  Tai  Chi  in  verwerkt.  Ook  de relatie met anderen is van belang. Het is uiter-aard niet de bedoeling om de confrontatie aan te  gaan.  De  meeste  beoefenaars  komen  am-per in confl ictsituaties terecht omdat ze zelf-vertrouwen  hebben  en  mogelijke  confl icten kunnen  afzwakken  dankzij  hun  aangeleerde kennis.”Die  kennis  onder  de  knie  krijgen  vereist  ja-renlange training. De beoefenaars  leggen re-gelmatig  proeven  af  om  een  hogere  graad  te behalen,  die  te  zien  is  op  hun  gordel.  Het  is een leerproces dat nooit echt eindigt, want de discipline is zeer divers. “Je bent er heel je le-ven mee bezig. Hoe hoger je gaat, hoe dieper er wordt ingegaan op de basis en hoe meer die wordt ontwikkeld.”“Neem  nu  de  traditionele  wapens.  Je hebt  de  lange  stok,  de  korte  stokken, de  nunchaku,  de  ketting;  noem  maar op. En daarnaast heb je ook nog wapens als het zwaard en de bijl. Het vergt jaren-lange training om al die wapens onder de knie te krijgen.” Vechten als een aapUiteraard wordt er niet met bijlen en stok-ken op elkaar afgestormd. De sport wordt in  alle  veiligheid  uitgeoefend  en  al  de  wa-pens worden zo goed mogelijk onschadelijk gemaakt. Het  is ook aan de beoefenaar om gecontroleerd  te  handelen.  “Die  controle  is primordiaal. We nemen soms deel aan com-petities  om  onze  oefeningen  in  praktijk  om te zetten en te kijken hoe onze leden omgaan met  bepaalde  situaties.  Tijdens  die  wedstrij-den  mag  er  geen  agressie  zijn,  je  moet  je  li-chaam en emoties onder controle hebben.”“Een  vechtkunst  vereist,  net  zoals  de  om-gang  met  een  wapen,  zelfbeheersing  en  on-derscheidingsvermogen. Daarom hechten wij zoveel belang aan die controle. Daarnaast ver-eist Qwan Ki Do discipline, net als bij andere vechtkunsten. Wie dat niet heeft, zal het niet lang uithouden.”Typerend aan deze vechtkunst is eveneens het acrobatische aspect. Zoals de schaarbeweging: met de benen een tegenstander via de benen, romp of nek tegen de grond werken. Dergelijke elementen zijn troeven om jonge beoefenaars aan  te  trekken.  “Ook  de  dierentechnieken, die gebaseerd zijn op bewegingen van dieren als de aap en de  tijger,  spreken  jonge gasten aan. Je kunt er verschillende spelvormen mee 

Catherine Huwaert: “Een vechtkunst vereist, net zoals de omgang met een wapen, zelfbeheersing en onderscheidingsvermogen.”

‘WE HEBBEN MEDAILLE-KANSEN’

QWAN KI DO > BRUSSEL ONTVANGT WERELDKAMPIOENSCHAP VIETNAMESE VECHTKUNST

“ER WORDEN MEER DAN VIJFHONDERD ATLETEN VERWACHT DIE MEER DAN TWINTIG LANDEN ZULLEN VERTEGENWOORDIGEN”

BDW 1468 PAGINA 28 - DONDERDAG 2 APRIL 2015 BDW

SPOR

T

ontwikkelen en hen zo  inleiden  in de  sport.”“Er zijn in België trouwens meer kinderen die aan Qwan Ki Do doen dan volwassenen. Mo-menteel zijn er in België zowat 350 mensen in-geschreven bij de federatie, waarvan toch wel twee derde van het mannelijke geslacht.”De  huidige  Belgische  federatie  werd  in  2003 opgericht. Het aantal deelnemers beoefent de vechtkunst vooral in de hoofdstad, maar daar komt  stilaan  verandering  in.  “Momenteel  is het  overgrote  deel  actief  in  Brussel,  ja,  maar er  zullen  binnenkort  clubs  bijkomen.  Vorig seizoen  werd  een  club  geopend  in  Luik,  dit seizoen twee clubs in Brussel en volgend jaar volgt normaal gezien Antwerpen. We spreken een meertalig publiek aan.”“De laatste twee – drie jaar is er een duidelijke groei.  Verschillende  leden  hebben  de  nodige graden gehaald om les te mogen geven en zijn dat ook beginnen te doen. De inbreng van bui-tenlandse mensen met hoge graden is ook wel 

milieu van Qwan Ki Do zal dit weekend pas echt  duidelijk  worden.  Vorig  jaar  kregen  ze het  voorstel  om  het  wereldkampioenschap voor volwassenen te organiseren en ze hapten toe. Na een jaar hard labeur, van wringen en wroeten, volgt van drie tot en met vijf april de apotheose.  “We  beschikten  niet  over  enorm veel middelen. We zijn niet erkend door Adeps (tegenhanger van Bloso, red.) en maakten dus geen kans op toekenning van subsidies door hen.  De  zoektocht  naar  fi nanciële  middelen was  lang en hard. Sommige mensen hebben een  verkeerd  beeld  van  vechtkunsten  en  die moet je telkens weer overtuigen. Maar uitein-delijk hebben we toch steun gevonden, onder meer bij de stad Brussel en de Nationale Lo-terij.”“Dat was nodig, want dit WK vraagt veel  in-vesteringen. Het is best wel uitzonderlijk dat een  tornooi  van  deze  omvang  en  in  een  dis-cipline als Qwan Ki Do wordt georganiseerd in  Brussel.  Er  worden  meer  dan  vijfhonderd 

atleten  verwacht  die  meer  dan  twintig landen zullen vertegenwoordigen. Dat is toch niet niets.”In het Adeps sportcentrum in Oudergem zullen zowel technische oefeningen als gevechten  aan  bod  komen,  eveneens met  wapens.  Ambiance  zal  zeker  van de  partij  zijn,  want  landgenoten  tij-dens  gevechten  aanmoedigen  is  een goede  gewoonte.  Na  de  landencom-petities zal er vanaf zaterdagmiddag ook  per  club  deelgenomen  worden aan de competitie.“Het niveau zal hoog zijn, dat is ze-ker. Een aanrader is de traditionele vertoning van onze nationale ploeg en van de internationale ploeg van 

de  World  Union  of  Qwan  Ki  Do.  Tijdens  die demonstratie,  die  zaterdag  tegen  het  einde van  de  namiddag  zal  plaatsvinden,  zal  men wereldtoppers aan het werk kunnen zien.”Toeschouwers  mogen  dit  zesde  wereldkam-pioenschap gratis bijwonen. De kans zit er in dat ze getuige zijn van een Belgische overwin-ning, want dat is volgens Huwaert zeker niet ondenkbaar.  Nog  maar  eens  een  bewijs  dat Qwan Ki Do aan het groeien  is  in onze con-treien. “De Belgen maken zeker een kans op medailles.  Het  zou  niet  de  eerste  keer  zijn. Vorig jaar hebben onze junioren bijvoorbeeld goud behaald tijdens het Europees kampioen-schap. We verdedigen ons goed.”“Hopelijk blijven we ons verder ontwikkelen. Grote toekomstplannen spreek ik niet uit. We willen  groeien,  maar  de  structuur  moet  vol-gen. We willen als federatie ook erkend wor-den om de nodige subsidies te krijgen. Groei-en ja, maar niet tegen elke prijs. De geest van Qwan  Ki  Do  en  de  kwaliteit  moeten  voorop staan.”�� Tim�Schoonjans

discipline is zeer divers. “Je bent er heel je le-ven mee bezig. Hoe hoger je gaat, hoe dieper er wordt ingegaan op de basis en hoe meer die 

Uiteraard wordt er niet met bijlen en stok-ken op elkaar afgestormd. De sport wordt in  alle  veiligheid  uitgeoefend  en  al  de  wa-pens worden zo goed mogelijk onschadelijk gemaakt. Het  is ook aan de beoefenaar om gecontroleerd  te  handelen.  “Die  controle  is primordiaal. We nemen soms deel aan com-

KANSEN’

“ER WORDEN MEER

landen zullen vertegenwoordigen. Dat is toch niet niets.”In het Adeps sportcentrum in Oudergem zullen zowel technische oefeningen als gevechten  aan  bod  komen,  eveneens met  wapens.  Ambiance  zal  zeker  van de  partij  zijn,  want  landgenoten  tij-dens  gevechten  aanmoedigen  is  een goede  gewoonte.  Na  de  landencom-petities zal er vanaf zaterdagmiddag ook  per  club  deelgenomen  worden aan de competitie.“Het niveau zal hoog zijn, dat is ze-ker. Een aanrader is de traditionele vertoning van onze nationale ploeg en van de internationale ploeg van 

de  World  Union  of  Qwan  Ki  Do.  Tijdens  die demonstratie,  die  zaterdag  tegen  het  einde van  de  namiddag  zal  plaatsvinden,  zal  men wereldtoppers aan het werk kunnen zien.”

belangrijk.  Een  Fransman  en  een  Roemeen, twee nationaliteiten die tot de top behoren in Qwan Ki Do, zijn bijvoorbeeld bezig met het oprichten van hun eigen club in België.” Nog geen erkenningDat België zijn plaats heeft verworven in het 

Page 29: BDw - editie 1468

AFGESLANKTE BASKETBALBEKER

FINALE IN VORST NATIONAAL

BRUSSEL – De beker van België basketbal heeft een vermageringskuur ondergaan. Vorig jaar werd een groots evenement opgezet dat Paleis 12 maar liefst drie da-gen innam. Dit jaar houden ze het bij één wedstrijd, op maandag 6 april.  “Het verhaal van vorig jaar heeft twee kan-ten,” vertelt Wim Van de Keere, general ma-nager  van  de  Scooore  League.  “De  nieuwe formule heeft veel positieve reacties opgele-verd van onder meer spelers en pers, maar langs de andere kant waren we het slachtof-fer van onze ambitie. De formule van de fi-nal four (waarbij de vier laatst overgebleven ploegen  het  tegen  elkaar  opnemen  tijdens een  evenement,  red.)  is  hier  niet  echt  ge-kend. Dat hebben we onderschat.”Met  tweeduizend  toeschouwers  waren  de tribunes tijdens de finale veel te weinig be-zet. Dat kwam voornamelijk door het feit dat de ploegen die de finale mochten betwisten pas twee dagen op voorhand bekend waren. De  organisatoren  hebben  uit  de  editie  van 2014 twee voorname lessen getrokken.“Dit jaar zijn de halve finales al gespeeld en weten de supporters van Luik en Oostende dus al even dat hun ploeg in de finale staat. Ze hebben tijd om zich te organiseren. Een tweede  aanpassing  is  de  locatie.  Doordat Paleis  12  al  bezet  was  op  paasmaandag, hebben we een andere zaal moeten zoeken. In Brussel, dat was een vereiste. Zo zijn we bij Vorst Nationaal uitgekomen.”“Paleis  12  vormde  op  zich  geen  probleem, maar het is geen basketbalzaal. We moesten er nog drie  tribunes bij  laten zetten en het kostte  heel  wat  geld  om  dat  allemaal  voor 

Vorige week maakten verschillende sup-porters ons attent op het heengaan van Moysès Dos Santos.

Eerlijk,  wij  kenden  hem  niet.  Na  enig  op-zoekwerk blijkt hij de eerste Braziliaan van RSC  Anderlecht  te  zijn  geweest.  Hij  moet van ons  land en de stad gehouden hebben, want  hij  bleef  in  de  hoofdstad  leven.  Heel veel weten we niet over hem, maar hij ver-dient de nodige eerbied. Dos Santos voetbalde twee seizoe-nen  (1964  –  1966)  voor  paars-wit. De Braziliaan nam deel aan amper  drie  bekerwedstrijden, ruim voldoende voor een eerbe-toon.  Een  minuut  in  het  eerste volstaat  om  voor  eeuwig  tot  de club te behoren. De  club  verliest  soms  voeling  met  oud-spelers,  maar  daar  maakt  RSC  Anderlecht sinds kort werk van. Voor de bekerfinale no-digde de club vier oud-spelers uit. Ze zegden onmiddellijk toe. Roland Juhasz, voormalig verdediger  van  Anderlecht,  gaf  toe:  “als  je voor  Anderlecht  voetbalt  besef  je  het  niet, maar als het voorbij is komt het besef. Spor-ting is de warmste club ter wereld.” Marcin  Wasilewski  popelt  om  na  zijn  Pre-mier League-avontuur  terug  te komen. Mi-lan  Jovanovic,  speler op  rust, komt bij  elke aanvraag  en  Cheikhou  Kouyaté,  marathon-man van West Ham United, woont bijna elke thuiswedstrijd van Anderlecht bij. RSC  Anderlecht  is  een  grote  familie.  Dat wil de buitenwereld niet altijd zien, maar de 

club krijgt veel respect van diegenen die het kunnen weten. Respect. Zoals RSC Anderlecht Club Brugge moet eerbiedigen na de bekeroverwinning. De door de media groots aangekondigde rel-len zijn gelukkig uitgebleven voor en na de bekerfinale, maar de sfeer op sommige de-len  van  de  tribunes  was  grimmig  en  rauw. Een voetbalfeest onwaardig. In de hoofdtri-bune  hoorden  we  gefluit  tijdens  het  natio-

naal volkslied. Hier en daar ontwaar-den we wansmakelijke saluten uit 

lang vervlogen, donkeren tijden uit  het  midden  van  de  vorige eeuw. Niemand kijkt daar hier nog  van  op.  Normvervaging. Voetbal  zou  moeten  verenigen, 

niet verdelen. Gelukkig  hielden  de  spelers  van 

beide ploegen, de trainers en de refs het beschaafd.  Vooral  het  arbitragekorps  ver-dient een pluim. Zij hielden het hoofd te al-len tijde koel. Samen maakten ze er een faire wedstrijd van. Dat de spelers en de staf van RSC  Anderlecht  collectief  uitgefloten  wer-den door de supporters van de tegenpartij bij het afhalen van de medailles, nemen we er met  grote  tegenzin  bij.  Ondenkbaar  in  En-geland na een Cup Final, maar hier kan het blijkbaar niet anders. Het hoort blijkbaar bij de huidige tijden. Het moet de jongens uit Brussel alleen maar motiveren om de vierendertigste titel te pak-ken.David Steegen is persverantwoordelijke van RSC Anderlecht

Eerbied voor Moysès Dos Santos

BDW 1468 PAGINA 29 - DONDERDAG 2 APRIL 2015

ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: [email protected] (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).

ESTAFETTE > DAVID STEEGEN@RacingRats1891 Sim is back! Great day at Racing, looking forward to seeing @simongougnard in Racing colours next season! #allez #backinblack

Het wordt ongeduldig uitkijken naar de volgende editie van onze Belgische hockeycompetitie. Net nadat Tom Boon bekendmaakte dat hij terugkeert naar zijn ex-club Racing Brussel, was het aan de beurt van Simon Gougnard om te melden dat hij eveneens het Nederlandse Bloemendal verruilt voor Racing. De (zware) voorbereiding op de Olympische Spelen van volgend jaar zou doorgewogen hebben op hun keuze om terug te keren naar België. TS

Het  wordt  weeral  moeilijk  kiezen voor de leerlingen van de derde graad secundair  onderwijs  die  op  donder-dag  2  april  deelnemen  aan  SPORT-PRIKKELS.  Zij  krijgen  de  keuze  uit maar  liefst  41  sporten,  zoals  krav maga,  bossabal  en  onderwaterhoc-key. Heel de dag lang zal de campus 

van de VUB hun speelterrein zijn. Meer info op  www.vub.ac.be/sportprikkels.  n  Voor prikkelend jeugdvoetbal moet u dit weekend in het stadion van Crossing Schaarbeek zijn. Tijdens  hun  jaarlijkse  CROSSING CUP  zul-len  zowat  220  clubs  en  2.500  spelers,  van de  U8  tot  U10,  het  tegen  elkaar  opnemen. Ook  ronkende  namen  als  PSG,  Juventus  en Liverpool  nemen  deel.  Meer  info  op  www.

crossing-cup.be. n  Ketjes  met  suikerziekte worden op hun wenken bediend door Bloso. Zij  slaan namelijk de handen  in elkaar met de Diabetes Liga om tijdens de eerste week van  de  paasvakantie  (van  6  tot  en  met  10 april) een eerste SPORTKAMP VOOR KINDE-REN MET DIABETES te organiseren. De the-ma’s zijn paardrijden en ponyrijden, moun-tainbike  en  muurklimmen,  ijsschaatsen en  avontuurlijke  sporten.  Het  kamp  vindt plaats in Bloso-centrum Kattevenia in Genk. Bloso  zorgt  voor  sportieve  begeleiding,  de Diabetes Liga neemt de medische opvolging op zich. Ook kinderen zonder diabetes kun-nen  deelnemen.  Interesse?  Surf  dan  naar www.bloso.be.     TS

SPOR

T K

ORT

REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Brussel, 02-226.45.40, fax 02-226.45.69, [email protected], www.bdw.be. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer ([email protected]), 02-226.45.45, fax 02-226.45.69. Gratis binnen het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Rest van België 20 euro per jaar; IBAN: BE73 7340 3974 6060, BIC: KREDBEBB van Vlaams-Brusselse Media vzw. Buiten België 30 euro per jaar. OPLAGE 62.609 exemplaren. PROMOTIE EN DISTRIBUTIE Ute Otten, Anne Burger, Maurice Droogh. ADVERTISING MANAGER Lisa Decrick: 02-226.45.41, 0474-67.03.84, fax 02-226.45.69. MARKETING MANAGER Frederik Welslau. HOOFDREDACTIE Anne Brumagne. COÖRDINATIE Kim Verthé. EIND REDACTIE Ken Lambeets ([email protected]). VORMGEVING Peter Dhondt. REDACTIE Jean-Marie Binst, Christophe Degreef, Bettina Hubo, Steven Van Garsse, Danny Vileyn. BRUSSELNIEUWS Kris Hendrickx (hoofdredacteur), Sandra Schreurs (projectcoördinator), Jelle Couder, Goele de Cort, Sara De Sloover, Eric Vancoppenolle, Laurent Vermeersch. MEDEWERKERS Nicky Aerts, Michaël Bellon, Alex Deforce, An Devroe, Elien Haentjens, Eva Hilhorst, Ilah, Toon Lambrechts, Wauter Mannaert, Tom Peeters, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, David Steegen, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Karel Van der Auwera, Bram Van de Velde, Matthias Vanheerentals. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Sander de Wilde, Marc Gysens, Ivan Put, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh. VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Anne Brumagne, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Michel Tubbax. Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roeselare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

Wielerfans  zijn  in  hun  nopjes,  met  de  Ronde van Vlaanderen komende zondag. Brusselaars en muziekfans die de klassieker niet alleen wil-len  volgen,  moeten  in  de  Ancienne  Belgique zijn. De wedstrijd wordt er vanaf 15 uur uitge-zonden op groot scherm, gevolgd door verschil-lende optredens. Om 20 uur zal afsluiter Arno eraan  beginnen.  Tickets  kosten  30  euro,  alle 

opbrengst gaat naar Kom op tegen Kanker.  TS

RONDE VAN VLAANDEREN OP GROOT SCHERM

© R

OB

BU

EN

AVE

NTU

RA

/FL

ICK

R C

RE

ATIVE CO

MM

ON

S

elkaar  te  krijgen.  Combineer  dat  met  een mindere  ticketverkoop, en  je hebt een min-der geslaagde editie. Ook Vorst Nationaal is geen basketbalzaal, maar zij hebben wel alle nodige  materiaal  in  huis  om  de  zaal  om  te vormen. Dat scheelt een slok op de borrel.” Core businessDit jaar zullen er dus geen mini-events zijn, geen  straatbasketbal,  geen  dameswedstrij-den,  enzovoort.  De  organisatoren  beperken zich  tot  de  core  business,  om  de  komende jaren  misschien  opnieuw  te  groeien.  “We willen  na  deze  editie  terug  opbouwen  naar de toekomst. De finale van de damescompe-titie,  een  exhibition  game:  dergelijke  zaken moeten dan  terug  in beeld komen. We blij-ven  in  Brussel,  dat  is  alvast  een  zekerheid. Het is de hoofdstad, en neutraal terrein.”�

Tim�Schoonjans

Meer info op www.scoooreleague.be

Page 30: BDw - editie 1468
Page 31: BDw - editie 1468

zzaaaaZZZaZaaZaZ iieeVOOR KETTEN VAN 9 TOT 13 JAARVOOR KETTEN VAN 9 TOT 13 JAARVOOR KETTEN VAN 9 TOT 13 JAARVOOR KETTEN VAN 9 TOT 13 JAARVOOR KETTEN VAN 9 TOT 13 JAARVOOR KETTEN VAN 9 TOT 13 JAAR APRIL 2015APRIL 2015

© F

OTO

: SA

SKIA

VA

ND

ER

STI

CH

ELE

SSUURRFFMMAA

ONTDEK DEONTDEK DE

Muren schilderenMuren schilderen

in de Stein de SteAA

nerschoolnerschoolnerschoolA

nerschoolAA

nerschoolA

nerschoolnerschoolnerschoolnerschoolnerschoolnerschoolHHIINNEE

Page 32: BDw - editie 1468

ZAZIE MAGAZINE - DONDERDAG 2 APRIL 2015 - PAGINA 2

De kronkelplantSTADSLEGENDES

Marie ging ooit verhuizen. Om haar huis mooi te maken kocht ze een plant. Ze

koos de Yucca-plant. Deze plant wordt ook wel de palmlelie genoemd. Dat komt

doordat het een soort palmboom is, met bloemen die lijken op lelies. Marie’s

Yucca-plant was een rare plant. Elke keer als Marie de plant water gaf, begon ze te bewegen. Marie belde de bloemist en vertelde het verhaal. Hij zei: ‘Verlaat je huis, vlug!’ De bloemist vertelde aan

Marie wat er aan de hand was. Hij zei dat er een vogelspin in de plant zat die

haar wilde aanvallen! Vogelspinnen hebben heel gevaarlijk vergif, dus Marie

werd erg bang.

Dw

arsk� k

ZAZIE

Deze hond heet Itch. Itch mag elke dag mee naar het parlement, want zijn baasje is – voor eventjes – Carla Dejonghe (Open Vld). Zij is een Brusselse politica. Ze leert Itch hoe hij later blinde baasjes kan gidsen.

Daarom moet Itch nu overal mee naartoe: naar de bakker, naar het

theater, op de metro. Tot Itch alles gewoon is. Itch kan al veel, zegt Carla: ‘Deuren openen, het licht aan- en uitdoen, zelf zijn leiband halen.’Wist je dat in Brussel hulphonden overal binnen mogen? Er bestaat een wet over. Maar let op: hulphonden, zoals Itch, mag je niet zomaar aaien. ‘Bij elke streling denkt Itch dat hij beloond wordt. Als iedereen hem gaat strelen, denkt de hond dat hij ‘gratis’ beloond wordt. Dan zou de hulphond niet meer willen ‘werken’. Hij kan dan ook niet meer zo goed opletten.’

Mijn hond is mijn vriend

NIE

UW

S ZA

ZIE

Wat als de maan blauw-geel-rood-groen kleurt als een

discobal?

Wat als er machines zouden bestaan die nieuwe vrienden

kunnen boetseren?

De jongens en meisjes van de Heilig Hartschool in Jette en

van de Steinerschool in Anderlecht barsten van fantasie.

Maar wat als fantasie ook werkelijkheid wordt? Lees op

pagina 4 en 5!

Het is bijna paasvakantie. Veel tijd dus om lekker deze ZAZIE

te verslinden. Veel vakantiepret!

Fantasietastisch!

Aurore Van de Winkel weet alles over stadslegendes. Ze onderzoekt waar ze vandaan

komen en wat ze betekenen.

‘De mensen vonden het verhaal zo eng dat ze het aan elkaar doorvertelden. Zo kwam het dat zelfs de mensen in België ervan hoorden. Helemaal vanuit Zweden! Gelukkig was het niet waar: er zitten geen vogelspinnen in de Yucca-plant. Maar intussen wilden mensen geen Yucca’s meer kopen en bleven bloemisten met hun voorraad zitten.’

© IL

AH

© C

AR

LA

DE

JON

GH

E

© X

XX

XX

XX

© K

IM VE

RTH

É

Page 33: BDw - editie 1468

ZAZIE MAGAZINE - DONDERDAG 2 APRIL 2015 - PAGINA 3

In Oekraïne woedt een burgeroorlog. Het botst tussen Oekraïeners die liever bij het ‘westen’ horen, en zij die bij Rusland willen horen. De hele wereld is erbij betrokken: het lijkt op een boksmatch tussen het ‘westen’ (= Europa + Amerika) en Rusland.

In de vorige eeuw was er al eens een lang confl ict tussen die twee kampen. Het begon na de Tweede Wereldoorlog, in 1945. Die oorlog heette de Koude Oorlog.

Koude OorlogDe Koude Oorlog begon omdat de Russische leider Stalin steeds meer van de wereld wilde veroveren, zeggen sommigen. Voor anderen is de verklaring dat de Amerikanen en het westen te veel macht namen.Tijdens de Koude Oorlog wilden beide kampen tonen dat ze de meeste kernwapens (atoombommen zijn kernwapens) hadden. Het was dus wel ‘oorlog’, maar de wapens werden niet gebruikt. Intussen is het 26 jaar geleden dat die oorlog eindigde. Dat was toen de Berlijnse Muur viel.

OekraïneMaar er is opnieuw spanning tussen het

Koude Oorlog, #2 ?

NIE

UW

S ZA

ZIE

Sporten is fi jn, maar kan soms lastig zijn. Dat weet jij natuurlijk wel. Soms ontdek je dat je goed bent in sport. Ideaal: dan kan je meedoen aan wedstrijden en competities! En als je ouder wordt, kan je - wie weet - wel van je sport jouw beroep maken. Dan is het niet meer van meedoen is belangrijker dan winnen. Dan is winnen vaak het enige dat telt. Dat willen fans graag, maar ook clubs en sponsors (= mensen die geld geven in ruil voor reclame).

Sporters krijgen daardoor soms stress. Daardoor durven ze wel eens

Scho

tela

nten

ne

Elke maand richt Zazie haar schotelantenne op een thema, geplukt uit het wereldnieuws. Deze maand: Doping.

© TE

RE

SA

SD

RA

LE

VICH

vals te spelen. Ze slikken dan een pilletje. Of zetten een spuitje. Daarmee kunnen ze sneller fi etsen, lopen of zwemmen. Dat heet dan ‘doping’.Doping is vaak gewoon een medicijn: epo, testosteron, aminozuur, stereoïden,... Pfi eoeuw, moeilijke namen. Wie echt ziek is, mag die medicijnen dus wel nemen. Maar voor een fi tte sporter zijn ze verboden.

Nu en dan is er een schandaal. Een schandaal is een gebeurtenis waarbij iedereen in de krant leest dat een sportheld een valsspeler is. Ook al staan er strenge straffen op doping, toch zijn er al veel bekende sporters betrapt. Denk aan de Amerikaanse wielrenner Lance Armstrong of de Canadese loper Ben Johnson.

Wie doping gebruikt, speelt met zijn gezondheid. Je krijgt wel een spierbundel, maar er duiken ook puistjes op. Of misschien verlies je je haar. Erger nog: misschien wil je hart niet meer kloppen, word je chagrijnig en wil je liever dood!

‘westen’ en Rusland. Staan we nu dus voor een Koude Oorlog, #2? Alles heeft te maken met Oekraïne. Dat is een heel groot land in Oost-Europa. Het ligt tussen Polen en Rusland. In Oekraïne leven mensen die zich ‘Europees’ voelen. Maar er wonen ook mensen die Russisch spreken en die zich Russisch voelen. De spanning in Oekraïne is een dik jaar geleden begonnen. Waarom? Eind 2013 wilde de Oekraïense president Viktor Janoekovitsj geen handelsakkoord (over geld en gas en zo) met Europa meer tekenen. De president wilde Rusland als eerste partner. Maar dat wilden de ‘Europees gezinde’ burgers niet. Ze betoogden daarom vreedzaam op het Maidanplein in Kiev. Dat is de hoofdstad van Oekraïne. Maar het werd snel gewelddadig, en veranderde in een burgeroorlog. Ook gingen wereldleiders zich bemoeien. De machtige Russische president Vladimir Poetin voelde zich vernederd door het ‘Maidanprotest’. Ongeveer een jaar geleden pakte hij een stukje land van Oekraïne af: de Krim. Dat is een schiereiland, en was vroeger een deel van Rusland. Er zijn al veel doden gevallen.

WapenstilstandSinds half februari is er een wapenstilstand. Iedereen hoopt dat de gevechten en beschietingen stoppen. Maar een echte oplossing voor het confl ict ‘westen’ tegen ‘Rusland’ is er nog niet. Nog altijd niet.

BRUSSEL KIEV = 1836 km KIEV = 1836 km

Rusland

Polen

Krim

Page 34: BDw - editie 1468

‘Het echte teken van slim zijn, is niet kennis, maar verbeelding.’ Dat heeft uitvinder Einstein ooit gezegd. De vijfdejaars van de Heilig Hartschool in Jette hebben véééél fantasie. Ze doen dit jaar mee aan MyMachine* en maken hun ultieme droommachine. Zazie droomt even mee.

Een auto met een oven in. Zo kan je pizza bakken onderweg. Of: een apparaat dat zelf cement maakt en grote muren bouwt. Nog beter: een machine die vrienden boetseert! Voor MyMachine kan het niet gek genoeg zijn.

Vlinders overal‘Vlinders leven maar een paar dagen,’ vertelt Sasha. ‘Daarom heb ik een vlindermachine ontworpen. Ze lijkt op een grote vlinder. Op de vleugels zitten gele bollen. Daaruit vliegen mooie, kleine vlindertjes.’ Ook Cassandra droomt van meer vlinders in de stad. ‘Ik heb een giraf getekend die vlinders kakt (grinnikt)’. Of haar uitvinding nuttig is? ‘Neen, maar wel grappig.’

Leuk of niet leukUitvinden is niet moeilijk. Je moet gewoon nadenken over wat je leuk of niet leuk vindt, legt Sasha uit. Lucas vindt dat een machine moet doen wat jij wilt dat ze doet: ‘Mijn droommachine doet

Hoe zijn jullie begonnen aan jullie muurschildering? Ona: We hebben ons laten inspireren door Sol LeWitt, een kunstenaar.

Voor ZAZIE-lezers die hem niet kennen: wie is Sol LeWitt? René: Hij heeft Russisch bloed. Aïcha: Hij is geboren in Amerika. Hij maakt kunst met rechthoeken en vierkanten. Hij gebruikt zwart-wit of veel verschillende kleuren. Ona: In het begin van zijn carrière maakte hij veel dingen met kubussen. Dat noem je eerder beeldende kunst. Later is hij meer beginnen te schilderen met heel veel kleur en vorm.

Hebben jullie een favoriete kunstenaar?

Uitvinders van de Heilig Hartschool maken hun droommachine

windsurfmachine!

‘MEER KLEUR IN

BRUSSEL!’ De jongens en

meisjes van de Steinerschool

uit Anderlecht hebben verf in hun

haar en op hun neus als ZAZIE op

bezoek komt. Ze maken een

puike muurschildering op

de speelplaats.

SURF MEE OP DE

(Stilte. Iedereen denkt diep na)... in jullie eigen klas misschien? Tess: Nanette en Iana! En Pebbles. En Clara. En Saël, want zij tekent met donkere kleuren. Victoria maakt mooie vormtekeningen. En Nanette heeft een mooi handschrift. Iana en Pebbles tekenen gewoon goed. Clara kan mooi dieren en mensen tekenen.

Jullie zijn voor Klas in de Media bezig met ‘Brussel’ in al haar vormen. Wat hebben jullie al geleerd?Iana: Alles heeft een vorm. Ik zie overal vormen. In de stad zie je meestal vierkanten of rechthoeken, door de vele huizen. Megi: In architectuur is vorm belangrijker dan kleur, denk ik. In de natuur is het omgekeerd. Victor: In het verkeer zie je vaak dezelfde kleuren. Veel auto’s zijn gewoon zwart of grijs. Maar heel soms zie je een groene auto.

Zou het niet leuk zijn als alles eens een andere vorm en kleur heeft?Iedereen: Ja!!

overal‘MEER KLEUR IN

‘Ik zie

vormen’

Sol L

eWitt, W

all Draw

ing 1136

Page 35: BDw - editie 1468

ZAZIE MAGAZINE - DONDERDAG 2 APRIL 2015 - PAGINA 5

Uitvinders van de Heilig Hartschool maken hun droommachine

windsurfmachine!

Bij MyMachine zit het zo: knappe koppen in de lagere school bedenken een ‘droommachine’. Studenten aan de hogeschool zetten dat idee om in een maquette (= een model in 3D). Leerlingen uit een middelbare technische school maken de machine, met alles erop en eraan. Je vindt er alles over op www.mymachine.be.

MyMachine

© S

AS

KIA

VA

ND

ER

STI

CH

EL

E

verdwijnen wat je niet meer wil zien. Bijvoorbeeld vuilniszakken. Daarna komt er iets nuttigs uit.’Ook Haroune hoeft het niet ver te zoeken: ‘Ik ben ‘s morgens lui. Ik trek niet graag mijn kleren aan. Dus doet mijn robot dat voor mij.’ Hoezo? ‘Je moet met de armen gestrekt rechtstaan voor de robot en op

een knop drukken. Klaar!’

Idee wordt werkel� kheidUit al die gekke plannen groeien soms ook échte uitvindingen. Raphaël is de geluksvogel van de klas: velen hebben voor zijn ontwerp gestemd. Zijn

MEER WETEN OVER HET PROJECT VAN DEZE KLAS? GA NAAR WWW.KLASINDEMEDIA.BE! Een samenwerking tussen de Vlaams-Brusselse Media (FM Brussel, tvbrussel, brusselnieuws.be en BDW) en Onderwijscentrum Brussel.

Tess: Dan zijn de huizen rond. Of in de vorm van driehoeken. Eole: Met veel tekeningen, binnen en buiten.Cloé: Huizen als sterren.Pebbles: Voetpaden in alle regenboogkleuren.Nanette: Zebrapaden in het blauw.René: Ik zou de voetpaden doen zigzaggen.Bilal: Als ik mag dromen, zie ik de maan vol kleur. Blauw, rood, geel, groen,...Cloé: Een beetje zoals een discobal.

Jullie muurschildering is abstract. Wat zien jullie er allemaal in? Saël: De bergen.Tess: Ik denk meer aan de zee. Ona: Ja, met golven en zo.Eole: Ik zie er meer de zon in aan de horizon.

Onderaan zie ik grotten.Victor: Het heelal!Iana: Het doet mij denken

aan de lente en de herfst. Ona: Ik zie er de winter

in. Want je ziet bovenaan geel: dat doet denken aan

de zomer. Eronder wordt het herfst. Het blauw en paars

doen denken aan de winter. Cloé: Het is dus een beetje als

een reis door de seizoenen.

Mooi gezegd!

Kim Verthé

droommachine zal echt worden gemaakt door de technische school Don Bosco uit Halle. ‘Ik heb een windsurfmachine gemaakt, omdat ik graag windsurf,’ zegt Raphaël. ‘De machine maakt alles voor jou klaar: de plank, de mast, de mastvoet en het zeil. Er hoort ook een zwembad bij en roosters maken wind.’

Binnenkort hoeft ZAZIE dus niet meer naar zee. Neen, wij gaan gewoon surfen op de speelplaats van de Heilig Hartschool!

Kim Verthé

Links: de tekening van Soumaya. Rechts: het gedicht van Cloé.

Links: de tekening van Soumaya. Rechts: het gedicht van Cloé.

Onderaan zie ik grotten.

in. Want je ziet bovenaan geel: dat doet denken aan

de zomer. Eronder wordt het herfst. Het blauw en paars

doen denken aan de winter. Cloé:

een reis door de seizoenen.

Mooi gezegd!

‘Ik zie

vormen’

Page 36: BDw - editie 1468

ZAZIE MAGAZINE - DONDERDAG 2 APRIL 2015 - PAGINA 6

@OTMAN: ‘Wacht je op je oma?’

Kette

nkle

ts

ZAZIE

Wat � er leuk aan je kamer? In mijn kamer hou ik het meest van mijn boeken, denk ik. Maar het meest bijzondere is toch mijn ‘big sheep’. Dat is een kussen in de vorm van een schaap. Ik heb het vorige zomer van mijn oma gekregen. Het komt uit Veere (in Nederland).

Wat � speciaal aan jouw land? In mijn land leven heel veel dieren in het wild, zoals bruine beren.

Wat � jouw droom? Mijn droom is om bedreigde diersoorten te beschermen.

Groeten uit m� n kamerZAZIE

‘Ik was op een familiefeest. Dan moet je iedereen ‘gedag’ zeggen, ook familieleden die je niet kent. Op een bepaald moment kus ik een oude dame, maar zij was helemaal geen familielid. Ze liep gewoon langs. Ze vroeg mij: ‘wie ben jij??’ Sindsdien geef ik niet graag meer zoveel kussen, hoor,’ zegt Janne (12).

Stond jij onlangs ook met je billen bloot? Vertel Zazie over je grappige fratsen of gênante avontuur. Mail naar [email protected]. Wie weet kom jij wel in Zazie.

Oude tantes

Heb jij een goede YouTubetip voor andere Brusselse ketten? Mailen maar, naar [email protected]!

Bill

en bl

oot

@SWI: ‘ZBIM’@BO: ‘GEFOIREERD’

Eva (10), woont in CanadaIk woon in Hamilton. Dat is een havenstad in de provincie Ontario. Ik heb mijn eigen kamer. Tijdens de vakantie pas ik soms op Vanilla en Oreo. Dat zijn de twee klasratten van mijn broer Raphael.

Je vindt fi lmpjes van mensen die allemaal uitdagingen doen en zo. Soms zitten er van die gekke dingen bij. Zo is er een fi lmpje van een man die boven een krokodillenbad hangt terwijl er een beetje kip uit zijn slip hangt.

DE TIP VAN CAS:Jackass

Je bent bijvoorbeeld een spel aan het spelen. Het is iemands beurt, maar die is aan het dromen. Dan kan je zeggen: ‘Hé, wacht je op je oma?’

Dit woord kan je gebruiken als iemand iets heeft laten mislukken. Bijvoorbeeld: je vriend probeert een omelet te bakken.

Je bent bijvoorbeeld aan het wedden over iets. Jij zegt: een plus een is twee. De ander zegt, een plus een is drie. Als jij gelijk hebt, kan je tegen de ander zeggen: ‘Zbim!’ Het betekent: ‘Zie je wel, ik had gelijk.’

Maar als hij de omelet op een bord legt, valt alles uiteen. Dan kan je zeggen: ‘Ale, je hebt het compleet gefoireerd.’

© E

LK

E VAN

OO

ST

Page 37: BDw - editie 1468

ZAZIE MAGAZINE - DONDERDAG 2 APRIL 2015 - PAGINA 7

Ada (10), de muziekfreak

Mateo (10), de dierenvriend

Ayoub (11), de movieman

Hoi, ik ga vandaag schrijven over een nieuwe fi lm die De 108 Demonenkoningen heet.In het begin van deze animatiefi lm sterft de koning van China, dus

Kawtar (11), de lekkerbek

cover in de popmuziek is eigenlijk een liedje dat door een andere artiest wordt bewerkt. En dan krijg je van het ene liedje een heel andere versie. Het liedje One way Or Another is bijvoorbeeld niet van One Direction maar van Blondie. Blondie is een band van lang geleden. De zangeres van de band heet Debbie Harry. Een echte rockmeid. En het grote verschil is, vind ik, dat Blondie meer girlpower toont en One Direction meer speels overkomt. Kennen jullie het nummer Skinny Love? Ik vind dat een hele mooie cover. Ik denk dat velen dat liedje van Birdy kennen, maar eigenlijk is het van Bon Iver. Er is wel een groot verschil: Birdy gebruikt als begeleiding piano en Bon Iver gitaar. Eerst wist ik niet dat Skinny Love van Bon Iver was. Maar toen zei mijn mama dat Bon Iver de oorspronkelijke schrijver van Skinny Love is. Ik vind persoonlijk die van Birdy mooier. Misschien is dat omdat ik zelf piano speel.

Hallo allemaal. Vandaag leer ik je om muffi ns te maken. Muffi ns zijn heel lekker en makkelijk om te maken!

denkt heel het land dat de Demonenkoningen zullen aanvallen. Dat denkt ook zijn zoon, de jonge prins Duan. De prins is nog te jong om de troon over te nemen als zijn vader sterft. Een vriend van de koning moet de prins voorbereiden en beschermen tegen de Demonenkoningen. Maar die vriend is jaloers en wil de macht. De valse vriend wil daarom de legerbaas doden. Waneer hij later te weten komt dat de baas van het leger nog in leven is, vraagt hij aan Zhang-de-perfecte, een soort priester, om de Demonenkoningen te doden. Hij wil eigenlijk ook de prins doden en doen alsof het de schuld van de Demonenkoningen is. Hij geeft de

X-PERTSZazie-redacteurs vertellen over hun favoriete DIER, FILM, MUZIEK

OF RECEPT van de maand: kwam jij nog ideeën te kort??

Hallo, hier ben ik weer. Ik ga jullie iets vertellen over de Postosuchus. De Postosuchus is een krokodilachtige. Hij leefde 222 miljoen jaar geleden in het oude Trias.

Het uitgestorven dier was fors gebouwd. Zijn krachtige achterpoten hielden

Hallo allemaal. Ik ga het hebben over covers. Een

hem in evenwicht. Hij kon er heel snel mee lopen. De Postosuchus had een lange staart, een grote kop met krachtige kaken en grote tanden. Hij was ongeveer 4,5 tot 6 meter lang en anderhalve meter hoog en 1.000 kg zwaar. Hij was een toproofdier en voedde zich met planteneters en andere dinosauriërs.

Hallo allemaal. Ik ga het

prins een klein, giftig taartje. De prins sterft, maar gelukkig komt die oude priester hem net op tijd helpen. Hij wekt de prins terug tot leven. Ze gaan met zijn tweeën op zoek naar de Demonenkoningen: niet om ze te doden, maar om ze te vragen om de prins te beschermen. Dan wordt de baas van het leger een Demonenkoning. Hij ontmoet een man die dan ook een Demonenkoning wordt. Ze ontmoeten dan de kleine bedelares Pei Pei, die ook Demonenkoningin wordt, enzovoort. Op het einde trekken de Demonenkoningen naar het paleis om de valse vriend van de koning te doden.

✪ STAP ÉÉN: Meng in een grote kom het bakpoeder en bloem. In een andere kom meng je het ei, de suiker, de melk en de gesmolten boter.

✪ STAP TWEE: Breng alles wat in de eerste kom was in de kom met het vloeibare deel en meng nu alles samen.

✪ STAP DRIE: Giet alles in de vormpjes.

✪ STAP VIER: Steek alles in de oven op 220 graden Celsius en 15 minuten lang.

✪ STAP VIJF: Je kan ook eventueel room maken om op je muffins te doen.Zoals je ziet, is het niet moeilijk.

Nog een weetje: muffi ns lijken heel erg op cupcakes, maar toch zijn er verschillen. Meestal zijn cupcakes meer versierd. Het deeg voor cupcakes is gladder, en cupcakes zijn ook zoeter. Een muffi n kun je eten als ontbijt, een cupcake als dessertje. Smakelijk!

© E

N.W

IKIP

ED

IA.O

RG

© P

T.W

IKIP

ED

IA.O

RG

Kawtar (11), de lekkerbek

✪ STAP ÉÉN: Meng in een grote kom het

175 g bloem • 100 g suiker • 1 ei • 10 cl melk • 50 g boter •half zakje bakpoeder

175 g bloem • 100 g suiker • 1 ei • 10 cl melk • 50 g boter •half zakje bakpoederINGREDIËNTEN

Page 38: BDw - editie 1468

Volgende Zazie op 7 mei! www.brusselnieuws.be/zazie

Zazie is een maandelijkse bijlage bij Brussel Deze Week en is gratis. Concept en samenstelling: Kim Verthé ([email protected], 02-226.45.59). Vormgeving: Peter Dhondt. Tekeningen: Ilah, Teresa

Sdralevich, Wauter Mannaert, Alex Deforce, Kim Verthé. Redactie: Kim Verthé, Jasmijn Post. Eindredactie: Kim Verthé. Foto’s en cover: Saskia Vanderstichele. X-perts: Ayoub, Ada, Mateo, Kawtar. Contact met Zazie? [email protected]. Like! facebook.com/Zazie.jongerenkrant. Adverteren? [email protected]. Abonnement: [email protected]. Verantwoordelijke uitgever: BDW, Anne Brumagne, Flageyplein 18, 1050 Brussel.

ZAKLAMPENTOCHTVictor is het speelkameraadje van Marie. Ze spenderen uren met samen boeken lezen en tekenen. Maar nu is Victor verdwenen... Gewapend met een zaklamp en een goede speurneus ga je op zoektocht door de tentoonstelling Librarium. In het donker! Zal je Victor kunnen terugvinden tussen alle manuscripten en boeken? Waar? In de Koninklijke Bibliotheek van België, op de Kunstberg. Deelname: 3 euro.

WANNEER: 7 en 14 april, van 17.30 tot 18.30u

APPS & GAMES: DIY!Hou je van computers, games en zelf (leren) programmeren? Dan is CoderDojo helemaal iets voor jou. Leer alles over websites, games, apps en software en ga er onmiddellijk mee aan de slag. Ben je tussen 7 en 18 jaar? Dan ben je welkom op de nieuwe Coderdojo in Muntpunt op 25 april. Gratis! Reserveren vanaf 3 april via www.muntpunt.be (Ingang via het Grand Café).

WANNEER: 25 april

Piep! Post jouw eierkartonkuiken-foto op

onze facebookpagina:

Facebook.com/Zazie.jongerenkrant!

Uitk� k

ZAZIEElke maand zoekt een Zazie-X-pert naar een toffe, geheime, mooie of coole plek in de stad. Raad jij als eerste waar de X-pert deze maand staat? Dan win je misschien wel deze hippe koptelefoon.

Piep! Post jouw eierkartonkuiken-foto op

onze facebookpagina:

DOOR ALEX DEFORCE

De k

opte

lefo

on

win!Waar staat Ruben?? TIP: De naam van het kasteel verwijst naar een oud woord voor ‘baksteen’Mail het antwoord naar [email protected] + naam, leeftijd en adres!

© K

IM VE

RTH

É

ADVERTENTIE

Gratis circusfeest voor alle leeftijdenvan 14u tot 17u30

Westrand - Cc Dilbeekwww.westrand.be

Een organisatie van Westrand, Jeugddienst en Jeugdraad Dilbeek

circusfeest

Zondag 19 april 2015

V.U

.: F

red

Gill

eber

t -

Kam

erijk

laan

46

- 17

00 D

ilbee

k