BDW - editie 1295

N° 1295 VAN 15 TOT 22 SEPTEMBER 2011 ¦ WEEK 37: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VZW BRUSSEL DEZE WEEK, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-226.45.40, ABONNEMENTEN: 02-226.45.45, FAX: 02-226.45.69, E-MAIL: [email protected]

Vlerick naar Manhattan Center

V lerick Management School huurt 4.600 vierkante me-ter op de tweede en derde

verdieping van het gebouw, in en net boven de sokkel dus. De school diende een bouwaanvraag in om er onder andere leszalen te installeren. Er komt ook een uitbreiding op het dak van de sokkel met een atrium tussen de tweede en de derde ver-dieping. Vrijdag buigt de overleg-commissie zich over het project.De school zocht al langer naar een nieuwe campus, want de scholen in Gent en Leuven barsten stilaan uit hun voegen. Brussel was een logische keuze. “Ons klantenbe-stand wordt steeds internationaler,”

zegt algemeen directeur Patrick De Greve. “Voor hen is Brussel als centrum van Europa makkelijker te bereiken dan Gent of Leuven. Tot nu toe moesten we voor onze Brusselse seminaries hotels gebruiken. Het is tijd voor een eigen, aangepaste in-frastructuur.”Vlerick had eerst zijn oog laten val-len op het Beursgebouw. In april sloot de school een akkoord met Euronext, de erfpachthouder van de Beurs. Maar dat zag de Stad Brussel niet zitten – het Beursgebouw moest zijn publieke functie behouden – en dus betaalde de Stad onlangs 4,7 miljoen euro om het pand weer in volle eigendom te krijgen.

Frustrerend voor Vlerick, want er was al veel geld en energie in het project gestopt. “Maar no hard fee-lings , dat is democratie,” zegt De Greve. Van de beloofde bemiddeling van de Stad bij de zoektocht naar een nieuw gebouw heeft Vlerick echter niets meer gehoord.Toch is de school tevreden met het alternatief. “Het Manhattan Center is perfect: gemakkelijk bereikbaar, prima horeca in de omgeving, dicht bij de zakencentra.”

Nieuwe dynamiek Het project is van dezelfde omvang als de oorspronkelijke plannen voor de Beurs. Er komen leszalen, kanto-ren en onderzoeksruimtes. Vlerick mikt in het voorziene openingsjaar 2013 op enkele honderden studen-ten en vijftig nieuwe medewerkers. Brussel zal als enige campus een Center for Financial Services krij-

BRUSSEL – Managementschool Vlerick plant tegen 2013 een campus in het Manhattan Center aan de Kleine Ring. De school heeft zo een alternatief voor het Beursgebouw, dat de Stad niet zag zitten als locatie.

Onderwijs > Managementschool wil tegen 2013 in Brussel nieuwe campus openen

DE ORGANISCHE KUNST VAN BOB VERSCHUEREN IN DE BOTANIQUEEn ook: Brian Wilson, Jeroen Willems en de Autoloze Zondag.

AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

15 0911

gen, waar mensen uit de fi nanciële sector terechtkunnen voor opleiding en onderzoek. De Greve hoopt met de school ook een nieuwe dynamiek in de omge-ving te brengen. De Vlerick campus is alvast niet het enige nieuwe pro-ject in de buurt. De gemeente Sint-Joost-ten-Node plant een congres-

centrum van 3.000 vierkante meter onder het Rogierplein. Het centrum komt op de plaats van de voormalige feestzaal onder het plein. En het Ge-west plant nog steeds een reuzen-luifel boven het Rogierplein en een deel van de Kleine Ring.

Goele De Cort/brusselnieuws.be

ADVERTENTIE

WE ZIJN ER !IJIJI N ER !

De VGC is verhuisd.

Zie bladzijde 10.

ADVERTENTIE

ADVERTENTIE

Blader verder voor onze condities.

NISSANVERANDERT

DE REGELS

Kvik Sint-Pieters-Leeuw: Bergensesteenweg 100

tel 02/300.59.49

Keuken – Badkamer – Garderobe

Greenwich wordt brasserieBRUSSEL – Negen maanden later dan verhoopt, is ‘schaakcafé’ Greenwich helemaal gerestaureerd, inclusief lichtkoepel in de biljartzaal en de befaamde

herentoiletten. Maar de sfeer van weleer komt niet terug. “Met een groepje verwoede schakers, een paar theetjes en pintjes run je geen zaak meer,” zegt eigenaar Kees Eijrond. De restauratie heeft 2,5 miljoen euro gekost. De Greenwich wordt een brasserie waarvoor de uitbater (die er nog niet is) een eigen sfeer moet zoeken. De Greenwich is open tijdens de Open Monumentendagen op 17 en 18 september. Meer over Open Monumentendagen op blz. 14 en 15. DV FOTO: © SASKIA VANDERSTICHELE

BDW 1295 PAGINA 2 - DONDERDAG 15 SEPTEMBER 2011

Dinsdag voerden enkele honderden senioren actie aan de voet van de Pensioentoren. Gewapend met kook-potten en fluitjes eisten ze onder meer dat de laagste pensioenen worden verhoogd met 150 euro.

© SANDER DE WILDE/IMAGEDESK.BE

DE WEEK IN BEELD DOOR SANDER DE WILDE

Grouwels: ‘We erkennen het probleem’

Uitgelicht > Kritiek op Brusselse aanpak wegwerkzaamheden

V orige week vrijdag, 9 sep-tember. Het verkeer op de Kleine Ring loopt volledig

vast. Eerder die week had Touring de vele wegwerkzaamheden in Brussel al aangeklaagd: te veel te-gelijk, en vooral erg slecht gecom-municeerd. Werkgeversorganisatie Unizo springt mee op de kar. Het is een vaak weerkerend verhaal: er zijn te veel werkzaamheden tegelijker-tijd, of zo lijkt het althans. De grote probleempunten in het gewest zijn de Leuvensesteenweg, die voor een groot stuk afgesloten is, en de werk-zaamheden aan Kunst-Wet. Beide sluiten aan op de Kleine Ring.Touring-woordvoerder Danny Smagghe somt de problemen nog eens op voor deze krant: “Er zou een

prioriteitenlijst moeten komen van de werkzaamheden in de plaats van zulke werven tegelijkertijd te laten plaatsvinden. Bovendien blijkt dat de meerderheid van de automobilis-ten helemaal niet weet dat er werven zijn aan de invals- en doorgangswe-gen en dat er ook weinig alternatieve routes worden gecommuniceerd. Er zijn ook onvoldoende overstap-parkings in de buurt van Brussel, waardoor het openbaar vervoer voor veel automobilisten niet echt een optie is. En er is geen scheiding van hoofdverkeer en lokaal verkeer: ie-dereen rijdt dus maar kriskras door Brussel, langs hoofdassen en door woonwijken. Men wordt namelijk niet door de stad gegidst, en dan zoeken chauffeurs hun eigen weg.”

Makkelijke kritiek van een auto-organisatie? “Dat wil ik toch te-genspreken,” aldus Smagghe. “Wij merken dat de werven in Vlaande-ren én Wallonië wel goed gecoördi-neerd worden en de problemen daar afnemen. Het kan dus, alleen blijft Brussel achterophinken.”Werkgeversorganisatie Unizo kop-pelt aan haar kritiek vooral een economische dimensie: “Wij we-ten niet of te weinig op voorhand dat er grote werkzaamheden zijn in Brussel. Er is wel de website van Mobiel Brussel (de verkeersad-ministratie van het Hoofdstedelijk Gewest, CD). Die is op zich goed, maar te weinig automobilisten zijn er mee vertrouwd. Waarom krijgen wij bijvoorbeeld niet wekelijks een nieuwsbrief waarin werven aange-kondigd worden, zodat we zo veel mogelijk ondernemingen in het Brusselse kunnen waarschuwen als er werkzaamheden gepland zijn?,” zegt Gilles Vandorpe.De fileproblemen in Brussel zijn ech-ter structureel: er zijn te veel auto’s, de wegen zijn niet meer voorzien op

de grote aantallen en er ontbreken structurele en gedurfde antwoorden op de problemen, is een vaak ge-hoorde kritiek. Zo is er bijvoorbeeld de discussie over de stadstol, naar

het voorbeeld van Londen: beta-len voor rijden met de auto binnen een stedelijke perimeter. Smagghe: “Een stadstol is geen oplossing, daar komt men zelfs in Londen al op terug. Wij zijn voorstander van rekeningrijden.” Bij Unizo klinkt

KUNSTENSECTOR WIL MEER KLEUR OP DE WERKVLOER

BRUSSEL – De Brusselse kunsten sector wil meer alloch-tonen op de werkvloer. Daartoe sloot ze afgelopen dinsdag een overeenkomst met Actiris, de gewestelijke dienst voor arbeidsbemiddeling.

In het Cultuurplan voor Brus-sel dat het Brusselse Kunsten-overleg (BKO) en het Réseau des Arts à Bruxelles (RAB) twee jaar geleden opstelden, stond inter-culturaliteit hoog op de agenda. Vastgesteld werd dat culturele minderheden in Brussel nog al-tijd ondervertegenwoordigd zijn in de kunsten. Niet alleen in het publiek, ook op de werkvloer. Om meer kleur in het personeels-bestand te krijgen hebben BKO en RAB, die een kleine honderd artistieke organisaties vereni-gen, nu een partner gevonden in Actiris. De dienst ondersteunt bedrijven die een diversiteitsplan willen opstellen. “Onze consulenten maken eerst een analyse en stel-len dan punten van verbetering voor. Die worden in een plan ge-goten, met kwantitatieve doelen, aangepast aan het bedrijf,” zegt Grégor Chapelle, de kersverse directeur van Actiris. “Wij beta-len de helft van de kosten voor de realisatie van het plan. Na twee jaar evalueren we. Als de doel-stellingen gehaald zijn, krijgt het bedrijf een diversiteitslabel.” Op dit moment hebben 52 indivi-duele ondernemingen een diver-siteitsplan. Chapelle: “Met deze conventie zet voor het eerst een hele sector zich in voor meer di-versiteit.” Negen artistieke orga-nisaties, waaronder KVS, Wiels, de Beursschouwburg, Needcom-pany en Recyclart, beginnen met een diversiteitsplan. “Het nadenken hierover is voor de meeste heel confronterend. De kunstensector denkt van zichzelf dat hij heel open is, maar op de werkvloer blijkt er nog veel werk aan de winkel,” zegt Leen De Spiegelaere, coördinator van BKO. Waarom er toch maar ne-gen met zo’n plan beginnen? De Spiegelaere: “Heel wat kun-stenorganisaties zijn heel klein. Voor een diversiteitsplan moet je een zekere grootte hebben.” De kleine organisaties kunnen wel profijt hebben van de gezamen-lijke acties van BKO en RAB, zo-als de infodag op 27 oktober over HR-beleid in een multiculturele samenleving. “Hiermee hopen we culturele organisatoren te sti-muleren om meer te rekruteren op basis van competenties dan op basis van ervaring, netwerk of diploma.”� Bettina�Hubo

OPMERKELIJK

BRUSSEL – Ongecoördineerde en onzorgvuldig gecommuniceerde wegwerkzaamheden leiden tot een mobiliteitsknoop in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest, stellen automobilistenvereniging Touring en werkgeversorganisatie Unizo. Er zijn maar weinig echte oplossingen. Zo is er geen consensus over rekeningrijden. “Het is kiezen

tussen of vele wegwerkzaam-heden nu, of ernstige problemen op zeer korte termijn”

© L

IEVE

N S

OE

TE

BDW 1295 PAGINA 3 - DONDERDAG 15 SEPTEMBER 2011 WEEKOVERZICHTWOENSDAG�7�SEPTEMBER‘DAklOzEN�MOETEN�WEG.’ Het gemeentebestuur van Schaarbeek wil de daklozen op straat zetten die bijna permanent het CCN-gebouw (Noordstation) bevolken. Volgens burgemeester Cécile Jodogne (FDF) zal dat gebeuren op vraag van de eigenaar van het CCN, het Brussels Gewest. Schaarbeek beroept zich op het feit dat de bewoners in onhygi-enische omstandigheden leven. Onder de bewoners zouden er heel wat Roma zijn.

VRIJDAG�9�SEPTEMBERCD&V�IN�OFFENSIEF. CD&V-fractieleider in het Brussels Parlement Brigitte De Pauw verdedigt in een communiqué de heraanleg van de Brusselse Havenlaan. Zij laakt de houding van de groene partijen in het dossier, die volgens haar ingegeven is door opportunisme. Groen! en Ecolo keurden initieel de plannen goed, maar veranderden van mening na protest van buurtbewoners.

VERkEER�IN�HET�HONDERD. Volgens automobielvereniging Touring is het Brusselse autoverkeer een soep. Zij klagen de in hun ogen slechte coördinatie aan van wegwerkzaamheden in

het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Ook werkgeversorganisatie Unizo is de stilstand beu en roept op tot meer en betere communicatie bij werkzaamheden. Vandaag begint de heraanleg van de Leuvensesteen-weg, een niet onbelangrijke invalsweg. Ook aan Kunst-Wet wordt er gewerkt.

VERBlIJFSVERGuNNING�VOOR�MOEDIGE. Staatssecretaris voor asiel Melchior Wathelet (CDH) kent een verblijfsvergunning toe aan een Senegalese man die vorig jaar een man van de dood redde in metrostation De Brouckère. Volgens Wathelet wordt die vergunning niet toegekend voor de heldendaad, maar had de Senegalees al een ste-vig dossier pro. De vergunning is geldig voor een jaar en kan verlengd worden. De redder had vorige week nog een medaille gekregen van de Carnegie Hero Fund, een internationaal filantropisch fonds.

zATERDAG�10�SEPTEMBERBAllONNENPARADE. Naar jaarlijkse gewoonte doet de Balloons Day de straten van Brussel aan. Dat is een stoet met reuzegrote bal-lonnen die van het Paleizenplein naar de Beurs trekt. De parade is een hoogtepunt van het Stripfeest. Het is de derde keer dat de parade georganiseerd wordt.

zONDAG�11�SEPTEMBER�HERDENkING�9/11. In de Sint-Goedele en Sint-Michielskathedraal worden de slachtoffers herdacht van de terreuraanslagen in de VS tien jaar geleden. Bij de aanwezigen het kroonprinsenpaar, enkele federale ministers en de Amerikaanse ambassadeur Howard Gutman.

MAANDAG�12�SEPTEMBER MAlAISE�OP�HET�SPOOR. Door een defecte trein in het Zuid-station in volle ochtendspits loopt het nationale treinverkeer veel vertraging op. Vooral het treinverkeer richting kust en Gent ondervindt zware hinder omdat het omgeleid moet worden.

‘BElIRIS�IS�VRIENDJESPOlITIEk’. Volgens N-VA-parlementslid Ben Weyts wordt het federale Belirisfonds te vaak misbruikt. Weyts meent onder meer dat het gegeven geld te vaak naar projecten gaat waarvoor het fonds niet dient, zoals cultuur, wat een gemeenschaps-bevoegdheid is. Ook denkt de Vlaams-nationalist dat het geld te vaak wordt gebruikt als zelfbedieningsmechanisme en dat er regelmatig sprake is van vriendjespolitiek.

DINSDAG�13�SEPTEMBERuPlACE�OP�DE�HEllING? Volgens Het Laatste Nieuws zal de provincie Vlaams-Brabant geen milieuvergunning afleveren voor het Uplace-project in Machelen. CD&V-gedeputeerde Jean-Paul Olbrechts zou mobiliteitsargumenten inroepen om het project tegen te houden. De gemeente Machelen reageert verrast en zegt dat er in de toekomst duchtig aan de mobiliteit rond het winkelcentrum zal worden gewerkt.

HOOGSTE�MAGISTRAAT�NEEMT�ONTSlAG. Ghislain Londers, de eerste voorzitter van het Hof van Cassatie, het hoogste rechtsorgaan in het federale België, neemt afstand van zijn functie. Hij doet dat naar eigen zeggen om strikt persoonlijke redenen. Londers ontketende in 2008 het Fortis-schandaal. In een brief aan de toenmalige kamer-voorzitter Herman Van Rompuy (CD&V) stelde hij dat de regering de rechtsgang had proberen beïnvloeden toen de Fortisbank verkocht moest worden. De regering-Leterme I viel.�� Samengesteld�door�Christophe�Degreef

MEER NIEUWS DE HELE WEEK

ROND OP

Een politieagent moet het verkeer op de Leuvensesteenweg in goede banen leiden. Op de achter-grond een van de werven die voor veel oponthoud en frustratie bij automobilisten zorgt.

dezelfde bezorgdheid: “Er wordt vanaf 2013 kilometerheffing voor vrachtwagens ingesteld in de drie gewesten, en daarna zou men die uitbreiden naar alle verkeer. Dat is ook onze lijn,” zegt Gilles Vandorpe.

TegenspraakAlleen is er met de kilometerheffing een ernstig probleem: een gebrek aan toekomstvisie. Er komt in de drie gewesten van België inderdaad vanaf 2013 zo’n heffing voor vracht-verkeer, maar over de uitbreiding is er minder consensus. Vorig jaar werd beslist dat er voor personen-vervoer een vast wegenvignet komt vanaf een niet nader bepaalde da-

tum, en geen kilometerheffing. Dat was een principeakkoord tussen de drie minister-presidenten. Toen verklaarde de Brusselse regering dat men zelf de heffing zou invoeren, als Vlaanderen en Wallonië toch zouden talmen met de invoering van het vaste wegenvignet. Dat zou neerkomen op een soort stadstol. Nochtans is er tegenspraak: in het beleidsplan van minister van Ver-voer Brigitte Grouwels (CD&V) staat dat de invoering van een stads tol neerkomt op het optrekken van een barrière voor Brussel. Het kabinet-Grouwels erkent de problemen die Unizo en Touring aanklagen. “We geven toe dat er

beter gecommuniceerd kan worden over wegwerkzaamheden,” zegt haar woordvoerder. “De economi-sche spelers kunnen beter bereikt worden, en daar werken we aan. Maar dat de coördinatie op zich slecht zou zijn, ontkennen we dan weer. Brussel kampt met een enor-me achterstand, en die moet inge-haald worden. Het is kiezen tussen of vele wegwerkzaamheden nu, of ernstige problemen op zeer korte termijn.” Het kabinet-Grouwels wil nog meegeven dat een kilometerhef-fing invoeren als enige Gewest een slecht idee is. �� Christophe�Degreef

Over ‘not in my backyard’-gedrag kunnen we zelfs niet spreken, aangezien er aan de Havenlaan niemand woont.”

CD&V-fractievoorzitter in het Brussels Parlement Brigitte De Pauw laakt de actievoerders tegen de heraanleg van de Havenlaan. Volgens haar hebben ze geen valabel alternatief.

Ik stel grote ongelijkheden vast, vooral in de plastische kunsten. Bozar is op een overdreven manier aan het vervlaamsen (...) De Vlamingen zijn beter bediend in Bozar dan wij.”

De Franstalige minister van Cultuur Fadila Lanaan (PS) heeft kritiek op het beleid van Paul Dujardin. Over de werking van Wiels daarentegen is ze nu erg enthousiast (in La Libre Belgique).

Nee, wij gaan u niet onderhouden over een frivool fiets-tochtje van de twee Brigitten, de CD&V-dames Grouwels en De Pauw. In deze rubriek willen we het – met permis-sie – over het authentieke oranje hebben. Het Oranje van onze noorderburen. En al zijn ze hun status van gidsland kwijt, fietsen doet niemand beter dan onze Nederlandse vrienden. Om ons Brusselaars te overtuigen organiseert de Nederlandse ambassade tot 25 september de Orange

Bike Days – als onderdeel van Design September Brus-sels. In gemeenschapscentrum De Markten loopt een expo met speciale designrijwielen en creaties met fiets-onderdelen. En volgende maandag fietsen 400 Neder-landers van het Jubelpark naar het Centraal Station. De Nederlandse ambassadeurs bij de EU, de Navo en België zijn van de partij. Nederland blijft in deze gidsland.� Danny�Vileyn

Orange Bike DaysHETWOORD

© IVA

N P

UT

““


Onderwijs > Onderwijsminister Pascal Smet (SP.A) lonkt naar strenge aanpak noorderburen

Wortel en stok in zwarte Amsterdamse scholenAMSTERDAM – Vlaams minister van Onderwijs Pascal Smet (SP.A) wil volgend jaar beginnen met onderwijs op maat van de allochtone leerling. Hij stak zijn licht op in Amsterdam, waar met harde hand wordt gewerkt aan de verbetering van de onderwijskwaliteit.

D e Amsterdamse El Kadisia-basisschool telt driehon-derd kinderen. In het fraaie

gebouw hangen berichten aan de muur: “Wij komen op tijd op school”, “Wij lopen rustig rond”, maar ook “Wij respecteren Allah en al zijn schepselen.” De El Kadisia-school is een moslimschool. Die hebben het niet onder de markt in Nederland. De meeste moslimscholen krijgen er al jaren slechte evaluatierapporten.El Kadisia is maar een van de tien-tallen basisscholen in Amsterdam die de negatieve evaluaties aan el-kaar rijgen. Voor Lodewijk Asscher (PvdA), wethouder voor Onderwijs sinds 2008, was het genoeg. De Amsterdamse ‘schepen’ werkte een plan uit, Kwaliteitsaanpak Basisonderwijs Amsterdam (KBA), dat voor een radicale ommekeer moest zor-gen. De schoolresultaten moesten weer op peil, in elke school, of er nu veel of weinig allochtonen les vol-gen. “Als kinderen zwak scoren, dan is dat niet de schuld van het kind, maar van de school,” legt Maureen Van Eijk (KBA) uit. “Dat is ons uit-gangspunt.”In Nederland worden alle leerlingen getest op taal en rekenen voor ze

naar het middelbaar gaan. Die Cito-score is er niet alleen om de kinderen te oriënteren, ze wordt ook gebruikt om de basisscholen te rangschik-ken: van zeer zwak tot sterk. Precies die score speelt een belangrijke rol in de methode om scholen hogerop te tillen. De resultaten van de Cito-score worden publiek gemaakt. Dat moet de scholen wakker schudden. Scholen met slechte resultaten zijn sléchte scholen, zo vinden ze in Am-sterdam. Ze zijn het aan zichzelf verplicht om daar wat aan te doen. Zo niet moeten de deuren dicht.De scholen worden niet aan hun lot overgelaten. Het onderwijsagent-schap KBA stuurt pedagogen naar de scholen. Die gaan tot diep in de organisatie van de school en kijken wat er fout loopt. Daarop stellen de scholen een verbeterplan op. Dat plan blijft geen dode letter. Zo wor-den leerkrachten die niet voldoen, vriendelijk verzocht om elders aan de slag te gaan. Ook de directie zelf wordt onder handen genomen. Zij krijgen pedagogische tips en worden voortdurend aangemaand om re-sultaat te boeken. De scholen stap-pen weliswaar vrijwillig in het pro-ject, “maar niet vrijblijvend,” zegt

Van Eijk. “Ze moeten meewerken. En natuurlijk levert dat fricties op. Maar een ruzie moet kunnen, zo-lang de school daarna weer verder de goede weg op kan.” En haalt de school goede resultaten, dan volgt een beloning in de vorm van een fles wijn of een boeket bloemen.Die Amsterdamse aanpak van straffen en belonen levert na drie jaar positieve resultaten op. Van de 33 basisscholen zijn er acht die niet langer de score ‘zwak’ tot ‘zeer zwak’ dragen.

De Frankendaelschool is er zo één. Tien jaar lang stond die geboek-staafd als ‘zeer zwak’. In 2007 was de school zelfs met sluiting be-dreigd. Het schoolbestuur stuurde in extremis Ruud Sahertian naar de school, een directeur herstellend van kanker die er zijn levenswerk van zou maken om de school er weer bovenop te krijgen. Daarbij werden de grote middelen ingezet. Zo kwamen er camera’s in de klas om de leerkrachten te con-troleren op hun volle pedagogische

inzet. Onderwijzers werden de laan uitgestuurd of stapten zelf op. Maar de school boekte resultaat. “Wij waren het afvoerputje van de wijk,” zegt Sahertian nu. “We kre-gen de leerlingen die in geen enkele school nog aan de bak kwamen. Dat is verleden tijd.” Sahertian is hoop-vol dat zijn school in 2014 de eerste gemengde ‘excellente school’ kan worden.Ondanks de mooie resultaten is het niet allemaal rozengeur en mane-schijn. Er zijn nog scholen die niet

Moslimschool El Kadisia. De stad Amsterdam aanvaardt geen slechte schoolresultaten meer. “Als kinderen zwak scoren, is dat de schuld van de school.”

SINT-JANS-MOLENBEEK – Over een nieuwe vorm van grootstedelijk onderwijs waarmee minister Pascal Smet (SP.A) van start wil gaan (zie hiernaast) kan Johan Leman van het Regionaal Integratiecentrum Foyer niet veel zeggen. “De plannen zijn niet duidelijk. Gaat het om magneetscholen? Dan zie ik niet veel nieuws. Dat deden we twintig jaar geleden al.” Over de talennota van Smet, die het plan voor de nieu-we scholen vermeldt, is Leman wel duidelijk: het is een ontgoochelend werkstuk. Eerste vaststelling, maar geen verrassing: het Onderwijs Eigen Taal en Cultuur (OETC), waarbij bij migranten eerst moedertaal en cul-tuur wordt bijgespijkerd om dan het Nederlands aan belang te laten winnen, krijgt geen kans meer. Het werd per 1 september afgeschaft. In de nota heet het OETC achterhaald. “Vreemd, want alle studies loven de me-thode,” zegt Leman.Het Foyer leest in de talennota waardering voor meer-

taligheid. Zo kunnen, ook in Brussel, voor het eerst Nederlandstalige immersiescholen worden opgericht en mogen secundaire scholen hun taalonderwijs uit-breiden met nieuwe talen. “Maar als we de nota van dichterbij bekijken, zien we dat alleen de talen van de EU toegelaten zijn, aangevuld met Hindi, Chinees en Russisch. Maltees dus wel, maar Turks of Arabisch niet, terwijl dat belangrijke migratietalen zijn, gespro-ken in economische groeipolen aan de grenzen van Europa.” Niet-Europese talen kúnnen wel, maar al-leen buiten het gewone curriculum. Ze zijn betalend en mogen alleen als de kinderen geen taalachterstand hebben. Dat vindt Foyer wel héél veel drempels. Leman vreest dan ook een terugkeer naar de jaren ’70 waar-bij ambassades, moskeeën en religieuze groepen zich weer op het taalonderwijs van hun gemeenschap in de diaspora gooien. “Is het dat wat de Vlaamse Gemeen-schap wil?” SVG

‘Migrantentaal niet meer van tel’


© B

AR

T DE

WA

EL

E ‘Terug naar de glans van weleer’Economie > Vendanges Louise, prestige in de ‘bovenstad’

65 luxewinkels in de Louizalaan (archiefbeeld) zetten hun deuren open – maar niet wagenwijd.

© S

AS

KIA

VA

ND

ER

STI

CH

EL

E

ELSENE/BRUSSEL/SINT-GILLIS – Met Vendanges Louise vindt op 29 september een heus luxe-evenement plaats in en rond de Louizalaan. Het evenement draait vooral rond prestige, al geven de organisatoren mee dat het ook een manier is om zachte druk uit te oe-fenen op overheden om de Louiza-wijk veiliger en netter te maken.

Maar liefst 65 champagne-, wijn- en luxewinkels zetten hun deuren open in de avond van donderdag 29 sep-tember, van zeven tot elf. Niet wa-genwijd weliswaar, want het evene-ment ‘Vendanges Louise’ werkt met uitnodigingen. De deur blijft echter een beetje op een kier, omdat er ook minder bedeelde shoppers toegela-ten kunnen worden. Toch blijft de slagzin van de nocturne ‘Are you in?’ De genodigden kunnen terecht in winkels in de Louizalaan, de Water-loolaan, de Grotehertstraat, de Gul-den-Vlieslaan en de Naamsestraat. Die vormen volgens de organisatie de chiquere ‘bovenstad’, de meest luxu-euze winkelwijk van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest, verspreid over het grondgebied van Brussel-stad, Elsene en Sint-Gillis.

GlansHet concept voor de nocturne komt overgewaaid uit Parijs, waar het in de jaren ’90 opdook in de betere winkels van die stad. Brussel kon niet ach-terblijven, en dus zag de vzw Brus-sels Louise het levenslicht. Die vzw wordt voorgezeten door Jean-Claude Daoust, tevens de voorzitter van de Brusselse kamer van koophandel Beci, en gesubsidieerd door het Brus-sels Gewest. In 2009 zag de eerste Brusselse Vendanges het levenslicht. Het evenement wordt om de twee jaar georganiseerd in nauwe samen-werking met het Gewest en de be-trokken gemeenten. Brussels Louise heeft in haar beginselen staan dat

uit het moeras raken. Bovendien: Kwaliteitsonderwijs Basisonder-wijs Amsterdam loopt af in 2014. Bij El Kadisia vragen ze zich af of ze zonder de hulp de opwaartse trend zullen kunnen aanhouden.

Geen copy-pasteVoor Vlaanderen, dat met een grote delegatie naar Amsterdam was af-gereisd, was het bezoek een uitste-kende gelegenheid om de plannen te toetsen die Vlaams onderwijsmi-nister Pascal Smet (SP.A) koestert in drie grote steden: Gent, Antwerpen en Brussel. Smet wil in negen con-centratiescholen onderwijs aanbie-den dat beter aansluit bij de leefwe-reld van de allochtoon. Smet heeft daar 1 miljoen euro voor vijl. Bin-nenkort worden de scholen uitgeko-zen. Een wetenschappelijk comité zal het project begeleiden.Kan Vlaanderen uit de Amster-damse aanpak lessen trekken? Ja en neen. Een copypaste van het Amsterdamse plan is uitgesloten. Zo kan de Vlaamse administratie niet rechtstreeks in de scholen gaan interveniëren. Schoolbesturen en onderwijsnetten staan op hun auto-nomie. Vlaanderen organiseert ook geen landelijke toetsen in het zesde leerjaar. Laat staan dat de resultaten gebruikt worden om een ranking op te stellen. Smet: “Ik denk niet dat Vlaanderen daar rijp voor is.” De minister ziet wel het belang in van een goed meetsysteem.De vraag rijst intussen of apart on-derwijs voor allochtonen de segre-gatie niet in de hand zal werken. Vlaanderen heeft de afgelopen tien jaar juist alle energie gestopt in het mengen van de scholen. Minister Smet: “Wij gaan ervan uit dat een school een afspiegeling is van de buurt. Is de buurt zwart, dan is de school dat ook. Dat is een gegeven dat je niet zomaar verandert. Daar-naast wordt aan de eindtermen niet geraakt. De methode zal anders zijn, het eindresultaat moet hetzelfde zijn.”�� Steven�Van�Garsse

ze de ‘bovenstad’ opnieuw haar glans van weleer wil bezorgen. Jean-Claude Daoust: “Natuurlijk draait het in de eerste plaats om prestige, maar in de aanloop naar de Vendanges maken we samen met de betrokken handelaars een staat op van de wijk: wat zijn de klachten, waar ligt er veel vuilnis, waar worden er vaak taggings op muren aangebracht? We bespre-ken dat dan met diensten als Net Brussel en ook met de twee be-trokken politiezones. Bekijk het als een soort van aanvulling, en de politie is ons dankbaar voor die hulp.” Een beetje druk uitoefenen op de gemeenten dus met andere woorden. “Zachte druk, kan u het noemen. Het is een goede inves-tering.”Vendanges is een publiek-private

samenwerking die op een aparte manier een deel van de stad op-waardeert. Het blijft dan ook een apart gebeuren: de betrokken winkels, zoals vermeld wijn- en champagnewinkels, parfum-, handtas- en kledingetablisse-menten, luxewinkels kortom, selecteren ieder afzonderlijk hun klanten op 29 september. Het is dus niet zo dat u, als u uitgeno-digd bent voor één boetiek, ook de andere zomaar kan binnenwan-delen. “Dat hangt af van het mo-ment,” vertrouwt coördinatrice Valérie Fourneau ons toe. “Als een winkel niet te vol zit kunnen de deuren ook opengaan voor andere winkelliefhebbers zonder uitnodiging. We willen eigenlijk een mix: allerlei soorten mensen die gewoon een leuke tijd hebben

in de Louizawijk. Het feit dat er met genodigden gewerkt wordt, is vooral stimulerend bedoeld, om anderen aan te trekken.”

FilantropieAan de luxeavond is ook een fi-lantropisch gedeelte gehangen: op 29 september wordt er een cheque overhandigd aan de Ko-ning Boudewijnstichting. Het geld gaat naar een fonds om anal-fabetisme tegen te gaan. Druk of geen druk op gemeenten, van de drie gemeentebesturen was alleen Sint-Gillis vertegen-woordigd bij de voorstelling van de Vendanges. � Christophe�Degreef

www.vendangeslouise.be

BRUSSELSE WERKGEVERS OPTIMISTISCHER DAN VLAAMSE

BRUSSEL – De aanwervings-prognoses van de Brusselse werk-gevers zijn op dit moment optimis-tischter dan de verwachtingen van hun Vlaamse collega’s. Dat blijkt uit een barometer van Manpower. Het interimbedrijf ondervroeg 750 werkgevers in de drie gewesten. In

Brussel overweegt 6 procent van de werkgevers om in het vierde kwartaal nieuwe medewerkers in dienst te nemen, tegen 2 procent in Vlaanderen en 7 procent in Wallonië. In vergelijking met het vorige kwartaal gaan de rekrute-ringsintenties van de Brusselse

werkgevers er nochtans met 5 pro-centpunten op achteruit. Ook in Vlaanderen en Wallonië verzwak-ken de tewerkstellingsvooruit-zichten. Maar vergeleken met het vierde kwartaal van vorig jaar doen Brussel (plus 6 punten) en Wallo-nië het beter, terwijl Vlaanderen

7 punten zakt. Het is voor het eerst sinds de start van de Manpower Barometer in 2003 dat de Waalse werkgevers de meest optimisti-sche tewerkstellingsprognose van de drie gewesten naar voren schui-ven.� Bettina�Hubo

‘ALMAAR MEER VERPLEEGKUNDIGEN DIE GEEN NEDERLANDS SPREKEN’

Een onderzoek van de vakgroep Huisartsgeneeskunde van de Vrije Universiteit Brussel over de pa-tiëntenrechten toont aan dat de Nederlandstaligen uit Brussel en de Rand zich vooral zorgen ma-ken om het recht op verzorging in de eigen taal. De internetenquête

werd door 312 mensen ingevuld, 88 procent Nederlandstaligen en 12 procent Franstaligen. Uit de resultaten blijkt dat de deelnemers veel belang hechten aan het recht op kwaliteitsvolle, betaalbare ge-zondheidszorg en het recht op pal-liatieve zorg en euthanasie. Heel

wat Nederlandstaligen ondervin-den problemen met het recht op verzorging in de eigen taal. “Dat blijkt hoofdzakelijk een probleem te zijn van de Nederlandstaligen in Brussel en de Rand,” zegt profes-sor Dirk Devroey. “De wettelijke afdwingbaarheid daarvan is ech-

ter een bekend probleem dat zich niet alleen uit in ziekenhuizen en spoedgevallendiensten. Ook in de rusthuizen in Brussel en de Rand werken alsmaar meer verzorgen-den en verpleegkundigen die geen Nederlands spreken.” � Bettina�Hubo


T ien minuten. Zoveel is on-dergetekende te laat op het appel. Niet de beste ken-

nismaking met stipte Scandina-ven. Priemende noordelijke blikken worden verwacht. Latijnse luiaards, denken we in hun plaats.“Maakt u zich vooral geen zorgen,” zegt Lise Træland met de glimlach. “We kennen doorgaans een relaxte manier van werken. We dachten ge-woon dat u niet meer zou komen, maar u bent er nu, en dat is het voor-naamste. Hartelijk bedankt.” Valt dat mee. Træland, lerares Noors, gidst ons door de lokalen van het Deens Cultureel instituut, het decor

van de Scandinavische Taalschool.Het Deens Cultureel Instituut als basis voor de Scandinavische Taal-school? Dat neigt naar imperialisme van het land dat vele andere Scan-dinavische landen overheerst heeft. “Noorwegen, Denemarken, Zweden, Finland en IJsland zijn grote landen met relatief weinig mensen. Stel u voor dat al die landen afzonderlijk hun taal zouden aanbieden in Brus-sel, dat zou een beetje absurd zijn,” zegt directeur Klaus Bondam. “Het is dan ook beter als we onze krach-ten bundelen. Het Deense instituut kan u vergelijken met het Goethe-Institut voor de Duitstalige wereld.

Wij zijn al sinds 1948 aanwezig in Brussel en beschikken over goede contacten. De andere landen zagen er dan ook geen graten in dat de school hier plaats had, hun cultu-rele instellingen hier in de Europese hoofdstad werken trouwens nauw samen met ons,” aldus Bondam. “Concreet bieden we een goede ba-sis aan voor al wie een van de vijf talen wil leren.”

DuivenmelkersEn waarom leren mensen graag een Scandinavische taal? “Er zijn genoeg redenen. We hebben Belgen gehad die aan duivenmelken deden en in contact wilden blijven met Deense duivenmelkers die ze hadden leren kennen. Er zijn mensen die de tek-sten van Finse heavymetalmuziek willen begrijpen. Meestel merk je bij de Belgen, een niet onbelangrijke groep voor onze school, vooral een liefde op voor Scandinavische lan-den: men vindt de natuur overweldi-

BRUSSEL – In de Brusselse Koningsstraat 35 bevindt zich, vier hoog, de Scandinavian Language School. Naar jaarlijkse gewoonte houdt de taalschool net voor het nieuwe academiejaar een opendeurdag om de laatste twijfelaars over de streep te trekken. Liefhebbers van het Faerøers, gelieve zich te onthouden.

Deens, Noors, Zweeds, Fins en IJslands worden onderwezen in het Deens Cultureel Instituut. “Geen imperialsme, maar een bundeling van krachten.”

© C

HR

ISTO

PH

E DE

GR

EE

F

Reportage > Scandinavian Language School, het walhalla voor Noordse taalliefhebbers

‘Het lief is dé drijfveer’gend en schoon, en men wil de taal leren om er vaker op reis te kunnen gaan.” “Maar dé reden, dat is het lief,” vult Træland aan. “De partner spreekt een Scandinavische taal, en met het oog op migratie naar het noorden wil men hier alvast de basis leren

om te kunnen oefenen met de ge-liefde.”Migratie, het hoge woord is eruit. Merkt de directie van de taalschool dat er een groeiende interesse is voor Scandinavische talen omdat

het noorden doorgaans een stabiel baken is in een wankelend Europa? De meningen zijn verdeeld. Træland: “Dat speelt mee. De Belgen hebben vaak een drang om te verhuizen, maar dat heeft misschien eerder te maken met de ongerepte natuur in de Scandinavische landen.” Bon-dam: “Ik weet het niet.”

BuitenbeentjeOndertussen druppelen de nieuws-gierigen binnen. Bij het binnenko-men wordt hen gevraagd welke taal ze willen leren, waarop ze worden doorverwezen naar het juiste lokaal getooid met de nationale vlaggetjes, waar ze de leerkrachten kunnen aanspreken over het lespakket. Bij de taalschool kunnen ze kiezen voor een intensieve (een kort maar zwaar programma) of een lange opleiding, een heel academiejaar. De lessen vinden ’s avonds of in het weekend plaats.Træland gaat aan het werk. Er

“Altijd Engels praten, dat gaat ook vermoeien”

ADVERTENTIEBDW 1295 PAGINA 7 - DONDERDAG 15 SEPTEMBER 2011

zijn genoeg geïnteresseerden voor Noors. “U wil goed Noors spre-ken? Om de taal echt te begrijpen zal u toch gauw twee academieja-ren nodig hebben,” legt ze uit. Aan de overzijde van de gang heeft de klas Deens ook veel belangstelling. Fransman Nicolas Jacoup heeft ja-ren in IJsland gewoond, maar wil la-ter naar Denemarken verhuizen. Hij denkt aan het lange traject en hoopt in juni een mondje Deens te spreken. Naast hem stelt Peter Magoola vele vragen aan zijn toekomstige lerares. Magoola woont in Brussel, is van Oegandees-Tanzaniaanse origine en heeft een Deense vrouw. “Ik had met mijn schoonvader een wedden-schap aangegaan,” grapt hij. “Hij zou Engels leren en ik Deens. Maar

de hoofdreden is dat ik wil dat mijn dochter goed Deens kan, want we willen naar Denemarken emigreren en daar snel goed geïntegreerd zijn.”De grootste toestroom is misschien te vinden bij het Finse klaslokaal. Het Fins is een buitenbeentje: het is geen Indo-Europese taal en is bin-nen Europa alleen nauw verwant met het Ests en in veel mindere mate met het Hongaars. Een kop-pel wacht geduldig de beurt af. Zij is Spaanse, hij Fin. Ook hier weer de liefde. “Altijd in het Engels moeten communiceren, dat gaat ook ver-moeien,” vertelt ze. Aan de overkant van de gang kijkt lerares Zweeds Eli-sabeth tevreden terug op het aantal kandidaten. Veel Vlamingen, ver-telt ze. “Dat is goed, want jullie zijn meestal snel weg met Zweeds en hebben discipline. De talen gelijken ook sterk op elkaar. En geen Grieken deze keer, wat goed is: die voeren niets uit. Ja, u mag dat opschrijven (lacht).”Mechelaar Mark van de Buerie werkt in Brussel en wil zich nu serieus be-zighouden met het Noors. Hij heeft een vikingvereniging en spendeert ettelijke vakanties in Noorwegen. Migratie lonkt. “Ja, dat land, dat is ontzagwekkend mooi. Het leven is er zo anders.” Maar, wat is een vikingvereniging? “Wij gaan vaak lange tijd naar Noorwegen om er te leven volgens de levensstijl van de oude Vikingen.” We willen u nog een primeur mee-geven. Er is namelijk nog een zesde Scandinavische taal die ontbreekt: het Faerøers, de taal van de Faerøer-eilanden. Met bijna 50.000 zijn ze daar, in grote mate onafhankelijk maar nog steeds een deel van De-nemarken. U dacht dat we niemand zouden vinden die deze taal kent? Fout. Elvira Tausen meldt zich aan bij de taalschool. Zij polst of ze er niet geïnteresseerd zijn in Faerøers, de taal van de eilanden waar zij ge-boren is. Ze wil het graag komen doceren.� Christophe�Degreef

www.scandinavianschool.be

P-PRAAT

CHIEN ÉCRASÉ

Na het gedubbeldenk van een prominente Brusselse MR-burgemeester vorige week is het tijd voor eerlijk, consequent gedenk van een Brusselse FDF-burgemeester. FDF is, u weet het, de partij die maar enkele zetels extra oplevert voor de Franstalige liberalen, maar er ondanks dat handjevol zetels toch een belangrijk deel van blijft uitmaken. Leze men Olivier Maingain, de hoeder van de democratische rechten van de Franstaligen in de periferie en in Brussel, over de Brusselse taxi’s: “Depuis cet été les taxis Bruxellois sont aux couleurs de la Flandre. Brigitte Grouwels est parvenue à imposer cela au gouvernement de Charles Picqué. C’est comme cela que petit à petit la Flandre s’approprie Bruxelles. Quand donc va-t-on arrêter ce massacre?” In La Libre Belgique van afgelopen weekend.

Een mens zou het vergeten, maar de man die dit zegt zit een partij voor die via de MR mee onderhandelt over de vorming van een federale regering. Zoiets creëert natuurlijk een sfeer van vertrouwen. Uiteraard is het nu spannend afwachten tot er en masse wordt opgeroepen om het FDF onverwijld te laten vallen of minstens af te doen als ‘bijzonder onverantwoordelijk en in vele gevallen zelfs ongelooflijk geschift’. We willen nog wel een vergrootglas en gehoorapparaat ter beschikking stellen.

Op naar de andere kant van het spectrum dan. Volgens N-VA zullen de Vlaams-nationalisten Brussel nooit opgeven. Nooit, onder geen beding. Tralalala. Krak-krak zei de plaat. Zelfs al woont er geen enkele Vlaming meer, vertelde voorzitter Bart De Wever ons twee jaar geleden in het Brusselse café Le Cirio. Zelfs al moet er ook met een vergrootglas gezocht worden, betekent dat dus. Maar, zeg nu zelf: dat zou wel heel loos zijn: een hoofdstad zonder volk.

BRUSSEL – De centrale lanen zijn Moskou in de jaren ’70. Brussel is erger dan Napels. Het eerste wordt gezegd door een kandidaat-burgemeester van Brussel, het tweede door de burgemeester, die van Napels. Een columnist van De Standaard die in Brussel woont, zegt: “In Napels is tenminste nog zon en zee.” En raadt een Napolitaanse vriend aan om naar Berlijn op vakantie te gaan omdat je daar rustig kan fietsen, in parken kan liggen en je veilig kan voelen. De vaste commentaarschrijver van Knack zegt dat Brussel steeds onveiliger wordt. Toch blijven de criminaliteitsstatistieken officieel dalen. Wil iemand ons vertellen wat er aan de hand is? Wij weten het niet meer.

PLEIN – We weten eigenlijk ook niet waarom de reclame voor het blonde bier Duvel – die vorige week recht tegenover deze redactie werd gehangen – tijdens het weekend werd opgeleukt met lettertjes die tornadogewijs uit het gigantische Duvelglas stromen. Moeten we ons nu nog meer aangesproken voelen? Lettertjes: journaille? De eerste reflex was: weeral graffiti. Niet zo verwonderlijk natuurlijk, gezien de vele verhalen die u hier al kon lezen over het Flageyplein.

SAINT-GIL – Het straatnaambordje Waterloosesteenwek hangt er nog altijd. De steenwek is de chaussée de Waterloo in Sint-Gillis in de fantasie van een of andere Franstalige ambtenaar. Blijkbaar leest niemand bij het gemeentebestuur van Sint-Gillis deze krant. Zelfs Charles niet. Valt dat even tegen. We weten het even niet meer.

-- sociale groene lening --

Een lening tegen O % JKP* zodat iedereen

kan isoleren

www.leefmilieubrussel.be Info 02 775 75 75

Info Credal 02 213 38 31

* BIM kredietbemiddelaar - Gulledelle 100, 1200 Sint-Lambrechts-Woluwe, Credal kredietinstelling - Aalststraat 7, 1000 Brussel – Lening met afbetaling tegen een debetrentevoet van 0 %, *Reëel jaarlijks kostenpercentage 0 %, onder voorbehoud van het aanvaarden van de bijzondere voorwaarden waaronder 1.021€ netto- inkomen/maand voor een alleenstaande en 1.392€ netto-inkomen/ maand voor een gehuwd echtpaar of samenwonenden (inkomens verminderd met het bedrag van de maandelijkse hypotheekaflossing of huur en/of met 181€ per persoon fiscaal ten laste), of € 30.000 brutojaarinkomen voor een alleenstaande en € 60.000 brutojaarinkomen voor een echtpaar of voor samenwonenden (plafond vermeerderd met € 5.000/jaar als de aanvrager jonger dan 35 jaar is en/of per persoon fiscaal ten laste) - min. € 500 <> max. € 20.000 - duur vastgesteld in functie van het geleende bedrag met een maximum van 84 maanden - gemiddelde lening van € 9.500 = maandelijkse afbetaling van € 197,92 over 48 maanden - informatie en voorwaarden bij Leefmilieu Brussel - BIM.

Info : 02 213 38 31

“Ik wil Noors leren omdat ik een vikingvereniging heb”


Deze week in een spoorwegsleuf > Oude waterkerskwekerij in ere hersteld

Bedje gespreid voor Brusselse waterkers

In de bedding van een spoorweg die er nooit kwam, gedijt waterkers uitstekend. De mensen van Ferme Nos Pilifs (rechtsonder) staan in voor het beheer van de kwekerij.

W aterkers wordt in het Frans ook cresson de fon-taine genoemd, omdat

de groente continu zuiver stromend water nodig heeft. De verlaten wa-terkerssite is op vele vlakken een buitenbeentje, zegt Serge Kempe-neers van Leefmilieu Brussel, dat de site restaureert: “Sedert de laatste uitbaters er in 2007 mee ophiel-den, kwam er al eens iemand zijn hond uitlaten, maar voor de rest was het een woestenij. Omdat we bij Leefmilieu Brussel ook een luik ‘duurzame voeding’ hebben, willen we hier graag opnieuw waterkers verbouwen, van eigen bodem en bi-ologisch. Ook voor de biodiversiteit heeft de site troeven, want door de moerassige grond zal er een speci-fieke plantengroei gedijen. Boven-dien hebben we deze bedding te danken aan een historische spoor-lijn die er nooit kwam. De site vróeg om een herwaardering.”De geschied- en heemkundige kring Laca bracht in Laca Tijdingen ver-slag uit van haar onderzoek naar de

Van Praetlaan en -wijk. Daarvoor bezocht Jean Pierre Van Hautegem ook de toen pas verlaten waterkers-kwekerij. De bedding werd ooit ge-graven voor de privéspoorlijn van Leopold II, die ermee zijn Konink-lijke Halte op het internationale spoorwegnet wilde laten aansluiten. Na zijn dood in 1909 werd het plan niet voort uitgevoerd. Al zou het wellicht toch nooit gerealiseerd zijn, want er was van in het begin veel kritiek op, en door de vele bronnen waren er veel problemen met het grondwater. De sleuf kwam onder water te staan en daarom werden de gronden benut voor waterkers. Na de eerste uitbaatster ‘Netteke Cres-son’ kwamen er nog twee generaties opvolgers.

Eerste bussels“Wij zijn ook maar een administra-tie,” zegt Kempeneers van Leefmi-lieu Brussel, “en daarom zochten we een partner die de waterkers ook zou kunnen kweken. Zo kwamen we uit bij de mensen van de beschutte

jaar door gekweekt: “Dan zullen we wel plastictunneltjes moeten plaat-sen, zodat het water niet bevriest. Maar zo hebben we tegen de einde-jaarsfeesten in 2012 ook een pro-ductie waterkers.”Nog niet alle waterkersbedden zijn van in het begin bestemd voor de

groente: “We zullen ook water-planten kweken en verkopen, maar we breiden de waterkers uit zodra de vraag stijgt.” Serge Kempeneers van Leefmilieu Brussel ziet alvast ook iets in groene klassen van de kinderboerderij Nos Pilifs, die hier de typische moerasvegetatie komen ontdekken.

Groene WandelingHet geometrische landschap van de waterkersbedden zal ook voor wan-delaars een attractie zijn. De Groene Wandeling, die het groen in Brussel met elkaar verbindt, loopt namelijk langs de bedding. “Ons eerste werk was de site schoonmaken,” zegt Kempeneers: “De tweede stap was de landschappelijke inrichting door onze landschapsarchitecte Emilie Holemans. Nu zie je al meer groen dan afval, dat was vroeger wel an-ders. Het stukje Groene Wandeling langs de bedding is klaar, en het toegangspoortje van weleer is geres-taureerd. Nu zullen de perceeltjes voor de waterkers worden vergroot en gereorganiseerd, want tijdens de werken ontdekten we onder de sleuf kanalen waarlangs het water onder de spoorlijn afgevoerd had moeten worden.” Door de hevige regenval in Brussel heeft de restauratie ver-traging opgelopen. “Normaal wordt het water afgevoerd naar een van de vijvers van het koninklijk domein, maar de collector liep schade op. Daardoor is de werf nu een modder-poel, maar de waterkersbedden zou-den deze winter klaar moeten zijn. In het begin van volgend jaar kan de waterkers hier al groeien.”

An Devroe

“We moeten secuur te werk gaan. Het niveau van het water moet precies beheerd worden”

BD

W R

EGIO

LAKEN/NEDER-OVER-HEEMBEEK - Na het Brussels lof (witloof) en de Brussels sprouts/choux de Bruxelles (spruitjes) leent Brussel straks zijn naam misschien aan nog een andere groente: de waterkers. Koninklijke waterkers nog wel, want de oude waterkerskwekerij in een spoorwegsleuf tussen de Van Praetlaan en de Vuurkruisenlaan wordt gevoed door een bron in het koninklijk domein.

werkplaats Ferme Nos Pilifs uit Neder-Over-Heembeek. Wij werk-ten soms al samen met hun tuiniers in de Brusselse parken. Het is niet de bedoeling dat de onderneming winstgevend is, het is vooral een ecologisch en sociaal project.”Etienne Duquenne van de tuinafde-ling van Ferme Nos Pilifs verwacht

Want we mogen dan wel tuiniers in huis hebben, om waterkers te telen moet je secuur te werk gaan. Het niveau van het water moet bijvoor-beeld precies beheerd worden. In België zijn niet zo veel kwekers te vinden, omdat onze beken te ver-vuild zijn. In Frankrijk vonden we waterkers in een natuurlijke biotoop en bovendien op een gelijkaardige site als die in Laken.”“We willen heel geleidelijk gaan produceren en commercialiseren. In eerste instantie zullen we probe-ren in te staan voor onze eigen pro-ductie, voor ons restaurant en onze

de eerste bussels (‘Brusselse’) wa-terkers tegen volgende lente of zo-mer: “We laten ons bijstaan door een kwekerij in Frankrijk. Iemand zal daar enkele weken stage lopen.

winkel van biologische producten. Wie weet produceren we gaande-weg ook voor anderen, biopakket-ten, de vroegmarkt,...” Waterkers wordt trouwens het hele

100 20 m

PROMENA E VERTE - D GROENE WAN ELINGD

PROMENADE V

ERTE -

A

L

GROENE WNDE

ING

AV. DES CROIX DE FEU - VUURKRUISENLAAN

AV. VAN PRAET - VAN PRAETLAAN

La Cressonnière - De Waterkerskwekerij

Bassin de culture - Kweekbakken

Perré existant - Bestaande stenen

Gravier de lave - Lavagrind

Haie indigène - Inheemse haag Portail en robinier - Poort in acacia's

Végétation spontanée - Spontane vegetatie

Clôture en châtaignier - Afsluiting in kastanjehout

Entrée - Ingang Ancien quai - Oud perronKWEEKBAKKEN

BESTAANDE STENEN

LAVAGRINDINHEEMSE HAAG

SPONTANE VEGETATIEPOORT IN ACACIA’S

INGANGAFSLUITING IN KASTANJEHOUT

OUD PERRON

VUURKRUISENLAAN

© B

IM

©L

AC

A

© LE

S PILIF

S©

BIM

100 20 m

PROMENA E VERTE - D GROENE WAN ELINGD

PROMENADE V

ERTE -

A

L

GROENE WNDE

ING

AV. DES CROIX DE FEU - VUURKRUISENLAAN

AV. VAN PRAET - VAN PRAETLAAN

La Cressonnière - De Waterkerskwekerij

Bassin de culture - Kweekbakken

Perré existant - Bestaande stenen

Gravier de lave - Lavagrind

Haie indigène - Inheemse haag Portail en robinier - Poort in acacia's

Végétation spontanée - Spontane vegetatie

Clôture en châtaignier - Afsluiting in kastanjehout

Entrée - Ingang Ancien quai - Oud perron

VAN PRAETLAAN

ADVERTENTIE

RENAULT BRUSSELS Pleinlaan 211050 BRUSSEL (Elsene)02/644.30.30

RENAULT ANDERLECHT Steenweg op Bergen 301 1070 BRUSSEL (Anderlecht) 02/558.19.19

RENAULT BERG Waterloose Steenweg 532/538 1050 BRUSSEL (Elsene) 02/347.12.10

RENAULT MEISER Leuvensesteenweg 662/664 1030 BRUSSEL (Meiser) 02/702.14.11

En zijn deelnemende agenten - www.rrg.be

3,4 - 8,2 L/100 KM. 90 - 190 G CO2 /KM. Milieuinformatie [K.B. 19.03.2004] op www.renault.be.

* Aanbod van lening op afbetaling voorbehouden aan particulieren, geldig op het hele gamma, van 01/09/2011 tot 30/09/2011. Vast debetrentevoet : 6,776 % en Jaarlijks Kostenpercentage (Offerte JKP) : 6,99 % voor een maximale duur van 48 maanden, voorschot niet verplicht. Voorbeeld voor Clio Authentique 1.2 16V (3d) (contante prijs : € 8.995 BTWi, Respect Days prijs, kortingen en premies inbegrepen): 47 maandelijkse afbetalingen van € 99. Laatste maandafl ossing : € 2.798. Voorschot : € 2.783. Totale prijs op afbetaling : € 10.234. Voorbeeld voor Twingo Yahoo Lev 75 (contante prijs : € 7.995 BTWi, Respect Days prijs, kortingen en premies inbegrepen): 47 maandelijkse afbetalingen van € 66. Laatste maandafl ossing : € 2.465. Voorschot : € 3.396. Totale prijs op afbetaling : € 8.963.Onder voorbehoud van goedkeuring van het dossier door Alpha Credit N.V. (Kredietgever), Ravensteinstraat 60/15, 1000 Brussel. Adverteerder: elke hieronder vermelde garage.

TOPCONDITIES OP HET HELE GAMMA EN 0% FINANCIERING OP 14 MODELLENRENAULT RESPECT DAYS TOT 12 SEPTEMBER (OPEN OP ZONDAG 11)

FINANCIERING OP EEN RENAULT CLIO * 99€/maand

€/maand

UITZONDERLIJKE OVERNAMEPREMIES IN SEPTEMBER BIJ DE 4 CENTRA VAN RRG BRUSSEL.

FINANCIERING OP EEN RENAULT TWINGO *

Afgebeeld model : Clio Expression 1.2 16V (5d). Catalogusprijs opties inbegrepen: € 15.530 BTWi

Afgebeeld model : Twingo Yahoo! LEv 75. Catalogusprijs opties inbegrepen: € 10.500 BTWi

BDW 1295 PAGINA 10 - DONDERDAG 15 SEPTEMBER 2011B

DW

REG

IO

BRUSSEL – Langs het Leopoldpark, in het hart van de Europa-wijk, is de laatste maanden een stukje braakliggende, drassige grond tot leven gekomen. Het terrein werd herontdekt door buurtbewoners en wordt nu gebruikt voor allerhande spontane initiatieven. Maar het is privé-eigendom van de Stad Brussel en het is niet duidelijk hoe het nu verder moet.

Braakliggende grond wordt buurttuinBrussel > Projet Urbain Maalbeek maakt plaats voor spontane initiatieven

Een workshop verticale tuinen maken tijdens het Waterfeest.

© A

NN

E ALYS

E

nu ondergronds stroomt. Er vonden ook activiteiten plaats tijdens het 'Waterfeest' van de actiegroep Sta-ten-Generaal van het Water.PUM wil niet dat het terrein opnieuw verwordt tot publiek stort en volgt daarom de plannen van eigenaar Stad Brussel op de voet. Plannen zijn er al voldoende geweest, maar geen enkel daarvan werd verwezenlijkt. “Het ziet ernaar uit dat de stad hier een nieuwe ingang naar het Leo-poldpark wil maken, wat op bijval van de buurt kan rekenen,” zegt Van Bruystegem. “Het zou wel leuk zijn, mochten enkele van de initiatieven die hier ontstaan zijn, behouden worden. We hopen in ieder geval dat het terrein een open functie krijgt, dat de mensen ernaartoe kunnen. Daarnaast is de plek ideaal om aan-bevelingen van de Staten-Generaal van het Water uit te voeren, zoals de plannen om een nieuwe soort stads-rivier te creëren.” Stad Brussel was niet bereikbaar voor commentaar.

Benjamin Tollet

WWW.WEEKVANVERVOERING.IRISNET.BE 16-22 SEPT

MINI_0006_ann_BrusselDezeWeek_178x125.indd 1 18/08/11 15:40

ADVERTENTIE ADVERTENTIE

WE ZIJN ER !

De VGC is verhuisd.Welkom in ons nieuwe administratie huis in het hart van de stad!

Emile Jacqmainlaan 135, 1000 Brussel

Tel.: 02 563 03 00 www.vgc.be

De

VG

C is

ver

huis

d

Het terrein is eerder per toeval ontdekt tijdens een cartografie-workshop georganiseerd door Thomas Laureyssens, als on-derdeel van een stedelijk plat-form dat organisaties als City Mine(d) uit 19 Europese steden samenbracht in de Europawijk. “De deelnemers wilden ook in Brussel iets verwezenlijken, en zo kwam het idee om een MAP-it-activiteit te organiseren,” ver-telt Sofie Van Bruystegem van City Mine(d), een internationaal netwerk van individuen en col-lectieven die micro-initiatieven organiseren in de stad. MAP-it is een procedure waarbij een wijk bestudeerd wordt om te zien waar met kleine initiatie-ven een positieve verandering op gang kan komen.Tijdens een MAP-it-sessie in maart botsten ze op de zoge-

noemde Eggevoort-frictie, een drassig stukje grond langs het Leopoldpark dat er al dertig jaar verlaten bij ligt. Daaruit is de werkgroep PUM ontstaan, Projet Urbain Maalbeek, een knipoog naar het officiële PUL of het Projet Urbain Loi, dat van de Europawijk een multifuncti-onele wijk moet maken. “We zijn begonnen het terrein-tje te saneren, het werd immers al een tijdje misbruikt door sluikstorters. Nu worden er al-lerhande activiteiten georgani-seerd, in navolging van de buur-vrouw, een Italiaanse dame die voor Europa werkt en gedichten aan het hek hing die voorbijgan-gers konden meenemen,” zegt Van Bruystegem.Op een muurkrant kun je lezen wat er allemaal gebeurt en staat een uiteenzetting over de rijke

geschiedenis van de Maalbeekval-lei met zijn bronnen, vijvers (die in het Leopoldpark is een van de zes resterende van de Maalbeekvallei) en overstromingen. Het terreintje wordt gebruikt als buurttuin. Je vindt er onder meer een zelfgemaak-te mini golf baan en een experimen-teel waterzuiveringsstationnetje. ‘Les Chercheurs d’Histoires’ geven uitleg over het middeleeuwse Egge-

voort-torentje dat dertig jaar geleden werd ontdekt en vroeger dienstdeed als opslagplaats van levende karpers – vandaar dat het torentje bovenop een bron staat. ‘Maalbeek in alle staten’ experimenteert over hoe je in de stad beter kunt omgaan met wa-ter, op een plaats waar de Maalbeek

Meer info op www.pumproject.wordpress.com

100 JAAR VLIEGVELD VAN SINT-AGATHA-BERCHEM

Met de tentoonstelling en gelijknamige publicatie Vliegveld Sint-Agatha-Berchem 100 jaar geleden ontsluiten de Nederlandstalige Openbare Bibliotheek en de lokale heemkundige kring Sint-Achten-berg een stuk van hun geschiedkundig archief. Koning Albert I opende het vliegveld op 13 mei 1911, en gedurende enkele jaren was het ook “dé Brusselse etappeplaats bij nationale en internationale vliegmeetings," schrijven de historici. Voorts speelde de site ook een rol in de ontwikkeling van de eerste helikopter. Vandaar dat er in het tentoonstellingsweekend in de Oude Kerk, Kerkplein (op 17 en 18 september, van 10 tot 17 uur) drie helikoptervluchten onder de bezoekers worden verloot. JMB

HARENSE DORPSFEESTEN

Weer of geen weer, op zaterdag 17 september is het feest in Haren. Een grote rommelmarkt (12 uur), straattheater en -circus, een tentoonstelling van het Schildersatelier en bands als de lokale rockgroep Pure Dust (19 uur) en New Romance (Ben Crabbé, Ernst Löw en Dany Lademacher, 20 uur) zetten het stadsdorp in vuur en vlam. Info op www.gcdelinde.be. JMB

TELE

XREG

IO


ADVERTENTIE

BD

W R

EGIO

De gemeentehuizen van het Brussels Gewest zijn meestal nogal prominent aanwezig in het stadsweefsel, om niet te zeggen pontificaal. Het exemplaar van Sint-Joost-ten-Node blijft evenwel een illustere onbekende. Het gemeentehuis ligt aan de Sterrenkundelaan, bij metrostation Madou. Dus pal naast de kleine ring, waar elke automobilist voorbijraast, in de totale onmogelijkheid eventuele architecturale kwaliteiten op te merken.Zaterdag 24 september wordt de honderdste verjaardag van het gemeentehuis gevierd. Bur-gemeester Henri Frick nam in 1911, na een in-grijpende verbouwing, het stadspaleisje plechtig in gebruik. Het oorspronkelijk neoclassicistische gebouw was voordien het optrekje van de viool-virtuoos Charles Auguste de Bériot. Het was de bedoeling dat hij er zou samenwonen met La Ma-libran, dé zangeres van die tijd, maar die stierf in 1836 na een val van haar paard. Niet dat zij een ‘pied-à-terre’ in Brussel zo nodig had, want zij had er al een herenhuis, dat nu het gemeentehuis van Elsene is. Ook gemeentehuizen blijven best in de familie.De huidige burgemeester Jean Demannez zal als voorproefje op de viering geïnteresseerden

rondgidsen op 22 september. Ook de gemeente- archivaris, de conservator van het gemeentelijk museum Charlier en een bibliothecaris zullen – weliswaar op aanvraag! – rondleidingen met een persoonlijke toets verzorgen. Het gaat tenslotte om de werkplek van Belgiës beroemdste burge-meester aller tijden: Guy Cudell.Maar Sint-Joost-ten-Node claimt ook heel wat letterkundigen. Voor hij zijn intrek nam in een huis (met herdenkingsplaat) aan het Barricaden-plein, woonde Victor Hugo aan de overkant, in de Sterrenkundelaan. In 1865 verschijnt Hugo, omschreven als propriétaire, bij de schepen ven Openbare Stand van Sint-Joost voor het huwelijk van zijn zoon. Als domicilie geeft hij op: Guern-sey, Kanaaleiland.Ook andere beroemde inwoners van de gemeente worden dankzij een tentoonstelling in de Frans-talige bibliotheek in de Grensstraat in herinne-ring gebracht. Er verscheen een handige brochure die de wonderbaarlijke transformatie van het pand uit de doeken doet en op de verjaardag zelf gaat het van een receptie, over wereldkeuken tot ‘bal moderne’ met klank- en lichtspel. LB

Meer info: Chantal Collet, 0499-96.69.83, [email protected]

Een eeuw gemeentehuisSint-Joost-ten-Node > Verjaardag gevierd met rondleiding en receptie

De werkplek van Guy Cudell, Belgiës beroemdste burgervader, wordt 100.

© S

AS

KIA

VA

ND

ER

STI

CH

EL

E

Normaal gezien moest op 1 september een nieuw politie-kantoor openen in de Lang Leven straat. De werkzaamheden zijn echter sterk vertraagd.

De opening werd in april aange-kondigd door het gemeentebestuur. Het nieuwe kantoor in de Lang Levenstraat 16 zou het kantoor in de Matongé galerij vervangen. De buurtbewoners waren vragende partij om de politie meer aanwezig te laten zijn in het hart van de uit-gaansbuurt van de Afrikaanse wijk. Van een nieuw kantoor is echter nog lang geen sprake. Nummer 16 staat nog altijd leeg en in de Matongé-

galerij is volgens het kabinet van burgemeester Willy Decourty (PS) ook geen politie meer aanwezig. “De openbare aanbesteding voor de aankleding van het nieuwe politie-kantoor loopt nog, en we kunnen niet met zekerheid zeggen wanneer nummer 16 klaar zal zijn,” zegt een woordvoerder van het kabinet van de burgemeester. Het kabinet geeft toe dat het ontbreken van politie in de Matongéwijk, toch niet echt een zachte buurt, een probleem is en de levenskwaliteit niet ten goede komt. “Maar uitstel is geen afstel,” zegt de woordvoerder.

CD

‘Uitstel is geen afstel’Elsene > Opening politiekantoor Matongé vertraagd

ADVERTENTIE

ZES NIEUWE BASISKLASSEN VOOR ZAVELPUT

De Nederlandstalige basisschool (en kinderdagverblijf ) Zavelput, in de Gulden Koornstraat in Sint-Agatha-Berchem, knipte het lint door van de nieuwbouw van zes basisklassen. De werkzaamheden, gesubsidieerd door de VGC, duurden twee jaar. Er is plaats voor 132 leerlingen, maar Zavelput is nog niet helemaal volzet. Er is ook een nieuwe eetzaal en een nieuw secretariaat. JMB

M�� B�� H�� G��

www.fedsvk.be

02 412 72 44

Verhuur uw woning zorgeloos

Gegarandeerde huur elke maand

Verzekerd verhuurbeheer

Onderhoud van uw woning

Steun voor de renovatie

Fiscale voordelen

SOCIALE VERHUURKANTOREN


“Cyclovia is zelfs geen begin van een oplossing,” zegt Jef Van Damme. “Een echte mobiliteitspolitiek voer je met een combinatie van aanmoedigende én dwingende maatregelen.”

© SASKIA VANDERSTICHELE

Mobiliteit > Acties moeten mikken op mentaliteitswijziging

Zin en onzin van Cyclovia en andere 20 miljoen kilometers

De luchtkwaliteit in Brussel is bij de slechtste in Europa. Iedere Brusse-laar verliest gemiddeld zeven maan-den van zijn leven ten gevolge van de fijne stofdeeltjes in de lucht die hart- en vaatziekten en ademhalingspro-blemen veroorzaken. Dat blijkt uit een internationale studie.We staan vandaag verder dan ooit van een gezond stedelijk leefmi-lieu. Het autoverkeer is hier voor een groot deel verantwoordelijk voor. De stad slibt dicht, en dat be-ginnen we ook te voelen aan onze longen. Redenen genoeg om met harde maatregelen het fijn stof uit onze lucht te halen. Jammer genoeg blijkt dat nu net het pro-bleem: de Brusselse regering – mét Ecolo en Groen! – neemt er geen.

Dit weekend vond wel de tweede editie van Cyclovia plaats. Tijdens dit evenement werd een beperkt parcours in de stad afgezet voor fiet-sers en andere niet-gemotoriseerde weggebruikers. Cyclovia is een leuk evenement, zoals bijna alle initia-tieven van Bruno De Lille (Groen!), staatssecretaris voor Mobiliteit. Ik denk aan de rode loper voor de voet-gangers, de 20 miljoen kilometer van Brussel, de actie voor verkeers-veiligheid met Stromae, enzovoort. Je kan er haast niet tegen zijn.Promotiecampagnes zijn alleen nut-tig als ze een beleid ondersteunen en dat beleid ontbreekt. Waar zijn de maatregelen die ervoor zorgen dat we morgen niet meer de file- of smoghoofdstad van Europa zijn?

Tegen de (auto)stroom inDe fundamentele vraag die we ons dan moeten stellen is of beleid voe-

Jef Van Damme.

ren niet méér moet zijn dan leuk en sympathiek. Mogen we van een staatssecretaris voor Mobiliteit niet verwachten dat hij structu-rele oplossingen aanbiedt voor de mobiliteitsproblemen van onze stad?De uitdagingen op het vlak van mobiliteit zijn bekend. Files, uitlaatgassen, te veel auto’s en vrachtwagens tot diep in het cen-trum, het openbaar vervoer dat vast zit in het autoverkeer, wei-nig plaats voor voetgangers en fietsers en onlangs nog het totale gebrek aan coördinatie van de we-genwerken waardoor het verkeer helemaal vastliep.We ervaren die problemen elke dag. Over de oplossingen ont-staat zelfs stilaan een consensus: schrap bovengrondse parkeer-plaatsen, leg meer veilige fietspa-den aan, voorzie in eigen tram- en

busbanen, voer een streng en cohe-rent gewestelijk parkeerbeleid, leg autovrije en autoluwe zones aan, investeer in capaciteit van het open-baar vervoer, in hybride of elektri-sche bussen, taxi’s, autodeelsyste-men. De parkeer ordonnantie werd al goedgekeurd in februari 2009. Het Iris 2-plan is ondertussen ook alweer een jaar oud. Op realisaties blijven we wachten.Politici met beleidsverantwoorde-lijkheid moeten de mouwen op-stropen en moeilijke beslissingen nemen, knopen doorhakken en te-gen de (auto)stroom in durven gaan. Ze moeten beslissingen nemen die bijdragen aan een mentaliteitsver-andering maar vooral ook een ge-dragsverandering bij de bewoners en de bezoekers van Brussel.

Iedereen blijHet Cyclovia-evenement schiet hierin tekort. Het is zelfs geen begin van een oplossing. Cyclovia draagt niet bij tot een mentaliteitsveran-dering over mobiliteit in Brussel. Cyclovia creëert enkel tijdelijk extra fietsruimte zonder de autogebruiker te verplichten zijn gedrag te veran-deren. Iedereen kan perfect blijven doen waar hij of zij zin in heeft. Niemand hoeft na te denken over andere opties. Ik in mijn auto, jij op jouw fiets, iedereen blij, Brussel nog steeds even vervuild.Ik ben heel verwonderd als ik De Lille hoor zeggen dat hij een werkelijk sensibiliseringsinstru-ment als de Autoloze Zondag afdoet als ‘een soort Vlaamse Kermis, een staaltje citymarketing’. In het verle-den was hij zelf een grote voorstan-der van meer autoloze zondagen. De Autoloze Zondag is soms inder-daad een overrompeling. Maar net het succes van Autoloze Zondag zou een pleidooi moeten zijn om dat experiment uit te breiden: maak er een structureel evenement van, niet om te protesteren tegen de hoge olieprijzen zoals in de jaren zeven-tig, maar om de mensen te dwin-gen na te denken over hun autoge-bruik. Organiseer elke maand één autoloze zondag. En waarom niet: experimenteer met een autoloze weekdag. Zodat iedereen die dag de auto aan de kant moet laten staan. Zodat iedereen verplicht is die dag een alternatief te zoeken om zich te verplaatsen. Zodat iedereen ontdekt en ervaart dat Brussel zonder auto’s een fantastische stad is. En in die ervaring zit nu net de kiem van een mentaliteitsverandering.Een echte mobiliteitspolitiek voer je met een combinatie van aanmoedi-gende én dwingende maatregelen. Niet met slechts één van beide. De afschaffing door Bruno De Lille van de tweede Autoloze Zondag was daarom een vergissing. Cyclovia is zeker een leuk initiatief, maar het brengt ons geen stap dichter bij een gezondere en autoarme stad. Half-weg de legislatuur is het nog niet te laat om dat in te zien. Het is tijd voor moedige en harde maatregelen. Met promocampagnes alleen zal Brussel geen leefbare stad worden.�

Jef�Van�Damme�(SP.A)Brussels�parlementslid

BDWOPINIE

BRUSSEL – Allemaal leuk en sympathiek, die rode loper voor voetgangers, Cyclovia of de 20 miljoen kilometer van Brussel. Maar zulke campagnes zijn alleen nuttig als ze een beleid ondersteunen, zegt Brussels parlementslid Jef Van Damme (SP.A). “En dat beleid ontbreekt.”

“Organiseer elke maand één autoloze zondag. En waarom niet: experimenteer met een autoloze weekdag”


BDWOPINIENoordstationdoor Danny Vileyn

Het is nog maar september en het Noordsta-tion is alweer het schouwtoneel van weinig fraaie taferelen. Een vijftigtal ‘daklozen’ heeft zich er een plek toegeëigend. Ze eten er, ze slapen er, ze doen er hun gevoeg. Er zijn asielzoekers bij, er zijn uitgeprocedeerden bij, er zijn er bij die al voor de derde keer een asielaanvraag hebben ingediend. Om maar te zeggen: Fedasil als enige schuldige met de vinger wijzen is te gemakkelijk. De hoofd-schuldige is de federale regering die al jaren, om niet te zeggen decennia, geen deugde-

lijk migratie-, asiel- en terugkeerbeleid voert. En zowat alle partijen hebben boter op het hoofd. Niet alleen PS en CDH. Ook het FDF van de burgemeester van Schaarbeek, Cécile Jodogne. Jodogne is waarne-mend burgemeester ter vervanging van Bernard Clerfayt (MR), federaal staatssecretaris in de regering Leterme. Jodogne wil dat de daklozen/asielzoekers/uitgeprocedeerden ten laatste vrijdag opkrassen. Ze roept veiligheids- en gezondheidsredenen in voor de uitdrijving.Jodogne zegt terecht dat het Noordstation niet geschikt is als opvang-plaats. Er is zelfs geen water. De hygiënische omstandigheden zijn on-dermaats. Onder de havelozen zijn er zwangere vrouwen en kinderen. Het CCN is eigendom van het Brussels Gewest. Al anderhalf jaar spe-len zich in het Noordstation dergelijke taferelen af. En niemand komt met een oplossing op de proppen. Staatssecretaris voor Maatschap-pelijke Integratie Philippe Courard (PS) laat weten dat de overheid van goede wil is, maar dat er nu eenmaal een tekort aan opvangplaatsen is. Mensen die al voor de derde keer een asielaanvraag indienen, hebben geen recht meer op opvang. En voor EU-ingezetenen zoals Romazigeu-ners kan België volgens Jodogne niets doen. Maar dat ontslaat Jodogne uiteraard niet van haar plichten als burgemeester die verantwoordelijk is voor veiligheid en hygiëne. Staatssecretaris Bruno De Lille (Groen!) zegt (ook al terecht) dat hij geen oorlog wil op kap van de asielzoekers. Maar daar willen we de Schaarbeekse coalitie MR-Ecolo-Groen! niet van verdenken. Er moet een oplossing gevonden worden – voor de daklozen. Maar de Brusselse regering mag evenmin dulden dat de hygiëne in een van de grote stations van het land degenereert. Zulks is ontoelaatbaar: dat haalt het imago van Brussel onderuit en het voedt het cynisme dat om de hoek loert. Beide kunnen we missen. We mogen er niet aan denken dat de schrijnende taferelen die zich vorige winter in het station afspeelden, zich dit jaar nog eens voordoen. En dat Jodogne nog eens met straffe taal het VRT-journaal haalt.

EVA HILHORST

BRIEVEN VAN LEZERS [email protected]

Het derde GewestIk ben een trouwe kijker van Terzake en lezer van Brussel Deze Week. De manier waarop mevrouw Cools de actu-aliteit toelicht en haar gasten ondervraagt, vind ik ui-terst professioneel. Terzake biedt een echte meerwaarde en daarom kijk ik zo graag naar dat programma. Ik blijf echter een kritische toeschouwer.Tijdens de uitzending van dinsdag 6 september werd een reportage uitgezonden over de gang van zaken in de gewesten, terwijl er in de Wetstraat zwaar onderhan-deld wordt. Kwamen aan bod: Peeters bij Delhaize en Demotte bij Voka. Ontbrak er niets aan die reportage?Er werd met geen woord gerept over het derde Gewest van dit land, het Brusselse. Weet u nog, die 162 vierkan-te kilometer ergens tussen Halle en Vilvoorde die onder leiding (zouden) staan van de heer Charles Picqué? Ik ben niet bijzonder enthousiast als ik meneer Picqué op televisie zie, maar ik word lastig wanneer men het over “de twee Gewesten van dit land” heeft. Bart De Wever heeft het al regelmatig over onze twee de-mocratieën naast elkaar – en tot op een zeker punt heeft hij jammer genoeg gelijk – maar dat Terzake gewoon het Brussels Gewest negeert in haar reportage, beschouw ik als een professionele fout. Het negeren van het Brussels Gewest versterkt het wij-zijverhaal, verbreedt de (al die-pe) kloof tussen “Moeder Vlaanderen” en Nederlandsta-lig Brussel en gaat gewoon in tegen de complexe (maar niet gecompliceerde) constructie van dit land.Blijft dus de vraag: is deze vergetelheid een bewuste keuze geweest van de redactie? En heeft de redactie een reactie/vraag ontvangen van het Brussels Gewest? Of ben ik de enige die zich hierover vragen stelt? Een no-happening about a no-Region?

Mikaël�Van�Eeckhoudt,�Sint-Gillis

Het daghet in den Oosten Kondigt men mij daar niet aan dat de deelname aan de Gordel van het ene jaar op het andere zomaar gehalveerd is. Dat is een gevolg van het slechte weer, denken de Vla-mingen. In het verleden is het al meermaals gebeurd dat het regende en stormde, maar toen kwamen de mensen toch hun geloofsbelijdenis doen tot meerdere glorie van Vlaanderen. Niet om de sport is het te doen, maar de Vlaming – vooral uit de Rand – wil laten zien dat zij zich kranig verzet tegen de verfransing. Verfransing die meestal door de Vlamingen wordt bevorderd.Het zal waarschijnlijk ook door het slechte weer komen dat geen kat nog naar de IJzerbedevaart komt, waar men leuk verkondigt dat Vlaanderen onafhankelijk moet worden. Gaan ze eindelijk hun schulden terugbetalen?Zou de Vlaming dan toch volwassen worden? Zijn troe-ven uitspelen, zoals zijn kennis van het Frans? Het zal wel dat 40 procent van Vlaanderen idioot stemt, maar dan zijn er toch nog 60 procent die dat niet doen.Tellen die dan niet mee? Het daghet in den Oosten.

� Godfried�Beelprez,�� Neder-over-Heembeek

Slimmeriken Beste Annabelle Van Nieuwenhuyse (BDW 1292, p. 5). Ja, er zijn “slimmeriken” die proberen al hun verplaat-singen met de fiets te doen. Het lukt niet altijd, maar ze blijven proberen. Zou u willen meedoen? Hulp is bij de fietsersverenigingen (Fietsersbond, Gracq) verkrijgbaar! Graag ontmoet ik eerstdaags u op de fiets.

� Ghislain�Thonon,�Oudergem

�Emotie of globale stadsvisie

Het opiniestuk ‘Slechte politiek’ (BDW 1293) stelt: “Actievoerders, die nochtans inspraak gehad hebben bij het openbaar onderzoek, willen zich niet bij de de-mocratisch genomen beslissing neerleggen, en blijven actie voeren”. Hiermee doelt de schrijver op de APKP (Actie Patrimonium Kasseien Platanen), die ijvert voor een respectvolle heraanleg van de Havenlaan. De ham-vraag is uiteraard wat men verstaat onder democratie: is die beperkt tot de stembusgang en is participatieve democratie uit den boze? In dat geval heeft journalist Danny Vileyn overschot van gelijk. In die optiek zijn alle grote burgerbewegingen die het oneens waren met de-mocratisch genomen beslissingen onwenselijk: de anti-Vietnambeweging, de antikernwapenbeweging,… De schrijver reduceert onze actie tot een emo-beweging! De contesterende burger is een puur emotioneel, in-stinctief wezen dat geen rationaliteit kent. Blijkbaar vond de schrijver het niet nodig onze rationele argumenten te consulteren, nochtans duidelijk vermeld op de website www.havenlaan.be. Hij neemt wel kritiek-loos de opgeblazen, ongecontroleerde bedragen van het kabinet-Grouwels over (net zoals de Brusselse ministers deden). En hij baseert zijn uitspraken over emotionali-teit op persberichten van datzelfde kabinet en op enkele media die de geïnterviewden een boom laten omhelzen.Als actiegroep hebben we diezelfde pers broodnodig. Indien meneer Vileyn denkt dat enkele A4-affiches vol technisch jargon op een onbewoonde laan veel men-sen zal mobiliseren, dan heeft hij het bij het verkeerde eind. Bij het openbaar onderzoek waren desalniettemin bewoners aanwezig, evenals de bewonersverenigingen Bral, Arau en InterEnvironnement Bruxelles, die hun bezwaren op dat moment hebben geuit. Leefmilieu Brussel, Directie Monumenten en Landschappen en Di-rectie Stedenbouw stemden eveneens tegen deze plan-nen. Er was dus wel oppositie, net zoals er tegenstand was tegen het inplanten van een logistiek vrachtwagen-centrum (Bilc) in het centrum van de stad in plaats van in de nabijheid van de ring.Met een beetje kennis van deze voorgeschiedenis is het duidelijk dat het niet de bewoners zijn die te laat van zich hebben laten horen. Iedere minister, van Groen tot Rood over Oranje tot Vlaams-blauw, wist dat het logistieke centrum er niet zou komen. Verschillende parlements-leden trokken aan de alarmbel en toch trad geen enkel regeringslid op toen de ongewijzigde plannen weer te-voorschijn kwamen. Ze begonnen pas vragen te stellen toen er een massale mobilisatie op gang gekomen was. De platanen in de Havenlaan kunnen misschien tegen de vlakte gaan, de kasseien op een storthoop belanden, we zetten de strijd tegen deze vernielingsmentaliteit voort. Deze stad heeft géén behoefte aan een nieuwe VDB, ze heeft géén nood aan marketingkreten die Brus-sel tot eco-hoofdstad bombarderen. Ze heeft nood aan creatieve projecten die met verminderd energieverbruik, lagere kostprijs, lokale arbeidskrachten en hergebruik van materialen bijdragen leveren om tot een leefbare stad te komen. Als dat emotioneel overkomt, dan nemen we dat er maar bij.� Wim�Didelez,� Actie�Patrimonium�Kasseien�Platanen

Rechtzetting & aanvulling

n In het artikel ‘Bohèmebrouwerij in oud bakkershuis’ (BDW 1294) is een fout geslopen. Cantillon is geen lambiekstekerij, maar een lambiekbrouwerij. Hetzelfde geldt voor Moriau in Sint-Pieters-Leeuw. Onze excuses.

n De foto’s in het boek Onzen hof Notre jardin (BDW 1294) zijn van Mirjam Devriendt.

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar [email protected]. Schrijven kan naar BDW-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via [email protected]. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.


VADROUILLEDE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK

Open Monumentendagen > Restauratie door de eeuwen heen

Het verleden in ere hersteld

D e meest leergierigen onder ons begin-nen de verkenningstocht best in de Sint-Gorikshallen, waar een didacti-

sche tentoonstelling een boeiende inleiding op het bewaren en restaureren van historische monumenten biedt. Wij selecteerden voor u vijf aanraders.

HET GEMEENTEHUIS VAN VORST

Het gemeentehuis van Vorst is een triest voor-beeld van verwaarlozing door gebrek aan inte-resse en/of geld. Toch raden wij u een bezoek aan: volgend jaar begint er een grootscheeps restauratieprogramma opdat bezoekers over

twee tot drie jaar een volledig opgeknapt ge-bouw kunnen bewonderen. Bovendien is het gemeentehuis, zelfs in de huidige toestand, een knap staaltje art-deco-architectuur. Het gebouw, van de hand van architect Jean-Bap-tiste Dewin, werd in 1938 in gebruik geno-men, alhoewel hij al in 1925 met het ontwerp begon. Dewin begon als art-nouveau-architect maar evolueerde naar art deco met modernis-tische inslag. Het pand is een massief gebouw in gele baksteen met een belfort van 50 me-ter hoog. Het combineert functionaliteit met luxe. De grote hal met staatsietrap in wit Car-rara-, blauw Bioul- en zwart Mazymarmer met siersmeedwerk en glas-in-loodramen is

Het gemeentehuis van Vorst ondergaat vanaf volgend jaar een grondige restauratie. Meer zelfs in de huidige toestand is het een knap staaltje art deco.

© B

AR

T DE

WA

EL

E

BRUSSEL - De Open Monumentendagen anno 2011 staan in het teken van restauratie en conservatie. De honderd monumenten die de deuren openen, brengen het verhaal van oude en recente restauraties van kerken, gemeentehuizen, herenhuizen, parken en tuinen. Een verhaal van monumentenzorg en één enkele keer ook van verwaarlozing en afbraak.

ONTWERPERS FLAGEYPLEIN IN BOZAR

BRUSSEL – Tilman Latz van het Duitse landschapsarchitectenbureau Latz+Partner stond samen met D+A International in voor de realisatie van het Flageyplein. Latz komt naar Brus-sel en houdt er op 21 september om 20 uur een lezing voor Bozar Archi-tecture, een afdeling van het Paleis voor Schone Kunsten. De aanleg van het Flageyplein was een soap van lange duur. Dat Latz+Partner uiteindelijk uit zeven kandidaten gekozen werd, kwam door het multifunctionele karakter van het pleinconcept. Het is een ruimte voor marktkramers en evenementorgani-satoren, een circulatiepunt voor het openbaar vervoer, en een gebruiks-plek voor buurtbewoners, dankzij de salamanderbanken en verfrissende waterspuwers. De lezing wordt mee georganiseerd door ]pyblik[, dat voor het Brussels Gewest knowhow rond publieke ruimte promoot. � JMB

SUIKERBONEN EN CUBERDONS OP EEN TIJDLIJN

EVERE – Het Brussels Museum van de Molen en de Voeding heeft tot eind augustus 2012 een zoet programma-jaar gevuld met workshops. Je kan er nougat, lolly’s, sinterklaaskoe-ken, marsepein, cuberdons, suiker-bietsculpturen voor Halloween en bio-snoep leren maken. Onder de activiteiten ook proefdemonstraties ‘neuzekes’ en kijksessies ‘hoe suiker-spin en pommes d’amour maken’, en uitstapjes naar de Zuidfoor. Dat alles past in de geschiedkundige jaartentoonstelling Sweet candy, die vanaf vrijdag 23 september al dat heerlijks op een tijdslijn plaatst, en koppelt aan regio’s en steden. Met oude gravures, suikerboonmachines, antieke snoepdozen en zelfs over-zeese ontdekkingen als Braziliaanse brigadeiros. Het moeten niet altijd babelutten zijn. JMB

www.molenevere.be

© B

ER

NA

RD

CA

PE

LL

E

ADVERTENTIE

Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs

te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor

personen met een handicap

Handicap & informatie

alle werkdagen van 9 tot 12u30 uitgezonderd donderdag van 14 tot 17u.

Bezoeken enkel op afspraak

[email protected]

02/463.58.58


ZAKENmAN WARS VAN CLIChéS

“Nooit” zou hij zakenman worden, Stefano Iannuzzi. Maar nu neemt hij na zes jaar toch afscheid van Vormings-centrum Foyer in Molenbeek, om de groothandel in voe-dingswaren van zijn vader over te nemen. Het sociale laat hij echter niet los: via zijn zaak wil Iannuzzi onder meer beloftevolle, jonge koks steunen.

LEES MEER OP PAGINA 20-21

ZAZIE OP DE TRAPPERS

Zondag is het Autoloze Zondag en is geen enkele auto welkom in het Gewest. De fiets is er dus voor een dagje baas. Voor Cosmo en Orla (foto) is het niets nieuws om door de stad te peddelen, maar Laure en Michael zullen zeker en vast met trots hun fietsbrevet bovenhalen!

LEES MEER OP PAGINA 24-25

een prachtig geheel. Behalve het reinigen van de gevels, de restauratie van de glasramen en het ijzersmeedwerk wordt ook het binnen-schilderwerk aangepakt.

Gemeentehuis Vorst, Pastoorsstraat 2, Vorst. Korei vzw geeft zaterdag en zon-dag van 10.30 tot en met 17.30 uur om het uur een rondleiding (niet om 13.30).

GEVEL VAN HERENHUIS AUBECQ

In een depot in de Schaarbeekse François-Joseph Navezstraat ligt de gereconstrueerde gevel van het herenhuis Aubecq. De gevel – stenen, ijzersmeedwerk en schrijnwerk – is sinds 2001 eigendom van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Het herenhuis Au-becq, dat tussen 1900 en 1903 opgetrokken werd aan het einde van de Louizalaan, is een van de meesterwerken van Victor Horta. Het pand moest in 1950 wijken voor een vast-goedproject. Toenmalig minister van Open-bare Werken Auguste Buisseret liet zich door de laatste echtgenote van Horta, Julia, en door architect Jean Delhaye overtuigen om het de-monteren van de voorgevel te bekostigen. Het interieur werd verpatst aan musea en private eigenaars. In het Parijse Musée d’Orsay staat sinds 1980 de eetkamer opgesteld.

Gevel van Aubecq, Navezstraat 102, Schaarbeek. Zaterdag en zondag tussen 10 en 18 uur.

CASA DE ASTURIAS

Jarenlang stond de voormalige drukkerij Le Peuple te verkommeren in het stadscen-trum, op een boogscheut van het Belgisch Stripmuseum. Tot de Spaanse autonome regio Asturië besliste om het pand op te knappen en er een cultureel centrum met restaurant in onder te brengen. De Spaanse architecten hebben nauwgezet de oorspron-kelijke structuur gerespecteerd. De binnen-ruimtes, een harmonieus spel van zwart en wit, zijn helder en eenvoudig. Aan de achter-kant werden nieuwe kantoren opgetrokken die met een loopbrug met het oorspronkelijke gebouw verbonden zijn.De Sint-Laurensstraat lag in 1905, toen La Presse Socialiste er de drukkerij en de re-dactielokalen vestigde, midden in een druk-kerswijk. Het oorspronkelijke gebouw in art-nouveaustijl werd ontworpen door ar-chitect Richard Pringiers. Voor de bouw van een nieuw geheel werd echter een be-roep gedaan op de architecten Fernand en Maxime Brunfaut. Vader en zoon Brunfaut kozen radicaal voor een functionalistisch complex met een beglaasde voorgevel waar-in oranje en zwart de boventoon voeren.

De gereconstrueerde gevel van het Aubecqhuis, een van Horta’s meesterwerken.

FO

TO: m

. NO

UE

L; m

INIS

TER

IE VAN

hE

T BR

US

SE

LS h

OO

FD

STE

DE

LIJK

GE

WE

ST; A

RC

h. V. h

OR

TA ©

SO

FAm

2011©

A. D

E VILL

E DE G

OYE

T; DIR

EC

TIE mO

NU

mE

NTE

N E

N L

AN

DS

Ch

AP

PE

N VA

N h

ET B

RU

SS

EL

S hO

OF

DS

TED

EL

IJK G

EW

ES

T

Casa de Asturias, Sint-Laurensstraat 36-38, Brussel. Open zaterdag en zondag tussen 10 en 18 uur. Klare Lijn geeft rondleidingen geeft tussen 10.30 en 15.30 uur (niet om 13.30 uur).

STADHUIS VAN BRUSSEL

Het stadhuis van Brussel is een van die pan-den die al meerdere restauraties ondergin-gen. Zijn huidige uitzicht dankt het pronk-stuk van de Grote Markt aan de restauratie door de architecten Tilman-François Suys en Pierre-Victor Jamaer in de 19de eeuw. Er werden toen 288 beelden in de nissen in de gevel geplaatst. In de jaren ’90 onderging het gebouw opnieuw een grondige facelift. Eerst werd de toren gerestaureerd, Sint-Michiel werd naar beneden gehaald en door een re-plica vervangen. De gevels waren in 1997 aan de beurt. De gemeenteraadszaal en de Grangégalerij kregen hun oorspronkelijke kleuren terug. Het restauratieverhaal laat u met andere ogen naar het stadhuis kijken. Panelen geven uitleg over de restauratie van verscheidene gebouwen op het grondgebied van de stad.Het stadhuis, dat uit de 15de eeuw dateert, is een meesterwerk van burgerlijke gotische architectuur. In 1695 liep het grote schade op tijdens de bombardementen van maar-schalk de Villeroy. De schade werd echter vlug hersteld en het stadhuis werd ook uit-gebreid. Het stadhuis is opgesmukt met een rijke verzameling beeldhouwwerken, schil-derijen en wandtapijten die de geschiedenis van onze contreien vertellen.

Stadhuis van Brussel, Grote Markt. Het bezoek is vrij. Enkel zondag van 10 tot 16 uur. Laatste toegang om 15.30 uur.

QUAKERSHUIS

Het Quakershuis, op een van de hoeken van de Ambiorixsquare, is een mooi voorbeeld van de cottagestijl. Het Quakershuis is sinds 2006 beschermd. De lambriseringen en het behangpapier zijn door gerenommeerde am-bachtslui gerestaureerd. Met de bouw werd in 1898 begonnen. De cottagestijl komt vooral tot uiting in de leien daken, het erker-raam en een imposante schoorsteen.

Quakershuis, Ambiorixsquare 50, Brussel. Er zijn doorlopend rondleidingen voor 25 personen. Op een paneel prijkt uitleg over de restauratie. De restauratrice is ter plekke.

�� Danny�Vileyn

De binnenruimte van het casa de Asturias: een harmonieus spel van zwart en wit.

© N

AA

m F

OTO

GR

AA

F

© m

AR

C G

YSE

NS

© S

AS

KIA

VA

ND

ER

STI

Ch

EL

E

De Open Monumentendagen vallen op zondag samen met Autoloze Zondag. Voor een overzicht van de honderd monumenten en praktische inlichtingen (sommige monumenten zijn maar één dag open), ook over fietstochten, wandelingen en cafétochten pikt u best de brochure op in uw gemeentehuis, de FNAC in City 2 , het BITC, de Sint-Gorikshallen of de administratie Monumenten en Landschappen in het Noordstation. Of op www.monument.irisnet.be


ADVERTENTIE

Tentoonstelling > Paul Vankueken etaleert vijftig jaar ‘spontane kunst’

De ‘zwanzeur d’or’ van de VismetBRUSSEL – Acteur, toneelschrijver, singer-songwriter, erevoorzitter van de Vismet en voor alles Brussels zwanzeur-kunstschilder Paul Vankueken (84) krijgt op een steenworp van Manneken Pis een retrospectieve in het Huis van Folklore en Tradities. Gaat dat zien!

Een kerkelijke trouw van een hond en een kat in de kathedraal. Een massa-opkomst van bekende Brusselaars, onder wie Jacques Brel, Eddy Merckx, Hergé, Paul Van Himst en Toots, getiteld Tous de vrais Bruxellois; non peut-être!. Of een spotprent van twintig politieke lijst-trekkers, onder wie ‘De Haan, het kan niet slechter gaan’. Paul Vankueken maakte ruim tweehonderd schilderingen. Al boetseerde hij ook alle papier-machéreuzen voor het feestco-mité van vzw Bruxelles Port de Mer (de hande-laars van de Vismarkt). Met vijfentwintig wer-ken, uitgezocht door de Stad Brussel, brengt zijn Brusselse humor weer wat leven in de Vijf-hoek. Elk gezicht van een bekende Brusselaar portretteert hij uit het hoofd, en plaatst het in een context die altijd kinderlijk amusant is. Geen stadsfeest, evenement of viering die hem niet inspireerde tot leuke ideeën. Naast politici krijgt de advocatuur er vaak van langs: met we-nende rechters en lachende beschuldigden. Op het einde van Hergés leven luisterde de stripte-

kenaar geboeid naar een scenarioconcept van Vankueken, al kwam het stripboek er spijtig genoeg niet. Maar in zijn peinture spontanée sloegen de personages duidelijk aan.Ook met zijn burleske theaterstukken, zoals

Pierre et Jojo font dans la résistance bracht Paul Vankeuken menige generatie aan het scha-teren. De goudsmid uit de wijk Duvelshoek werkte samen met het amateurgezelschap Les Compagnols Branquignols. Ook zijn liedjes en

marsen scoorden destijds. ‘En route les gars’ bijvoorbeeld, door de politie van Sabena als mars overgenomen en op drieduizend platen gedrukt.Dat het zwanzen en zeveren hem van jongs af in het bloed zat, vertelt hij graag. “Al toen we met zeven voetbalvrienden uit de Griffiestraat (Anderlecht) gingen voetballen in Huizingen en achteraf uitgingen, inspireerde het amu-sante me,” bekent Vankueken, die net als al zijn zeven vrienden op de afterparty’s in de jeugdherberg zijn vrouw leerde kennen. En hoe het allemaal begon? “Een vriend wiens trouwringen ik moest maken, vroeg om een schilderij als huwelijkscadeau. Ik dacht “Ik maak het zelf”, en zo ontstond mijn eerste schilderij, vijftig jaar terug. Landschappen en stillevens maak ik niet. Dan heb ik de indruk dat ik werk. Ik wil me amuseren, vandaar dat ik alleen ‘fantasieschilderijen’ schilder.” �� Jean-Marie�Binst

Paul Vankueken. Verstokte zwanzeur van de Vismet, tot 30/10 in het Huis van Folklore en Traditie, Eikstraat 19, Brussel (gratis). Open van donderdag tot zondag van 13 tot 18 uur, www.brupass.be, 02-279.64.11.

Paul Vankueken steekt graag de draak met de politiek en de advocatuur.

© S

AS

KIA

VAN

DE

RS

TICH

EL

E

Solidariteitsactie

Momenteel ben je misschien druk bezig je kleerkast op te ruimen en is het wat vroeg om aan de winter te denken. Jammer genoeg, zijn in de winterperiode een heleboel mensen afhankelijk van de hulp van anderen. Ook dit jaar willen we meehelpen aan projecten voor daken thuislozen. We starten er nu al mee.

Wat zoeken we?

Kleding / Shampoo / Babyspulletjes / DouchegelLakens / Schriften & pennen

Waar kan je terecht met dit materiaal?

huisvandeMens Brussel Stalingradlaan 18-20, 1000 Brussel

huisvandeMens Jette Jetse laan 362, 1090 Jette

Stalingradlaan 18-20, 1000 Brussel[Premetrostation Anneessens]Tel. 02 242 36 02 E-mail: [email protected]

Jetse laan 362, 1090 Jette[Bus 13 en 14 halte Legrelle]Tel. 02 513 16 33 E-mail: [email protected]

bezoek ons voor meer info op www.deMens.nu

voor mensendoor mensen


ADVERTENTIE

Een gedicht voor na de vakantie

© W

PG

UITG

EVE

RS

Gelezen: De val van vrije dagen van Stefan Hertmans, De Bezige Bij, 2010, 76 blz.

Stefan Hertmans is slechts af en toe Brusselaar, maar heeft hier wel ge-woond en ook over de stad geschre-ven. In de buurt van mijn bureau lag een dichtbundel van hem al ettelijke maanden om aandacht te vragen – ei-genlijk is het intussen bijna een jaar. Maar voor een mens die doorgaans bezig is met kwalificatiekansen van de Rode Duivels voor het EK, wor-den de avonden met een dichtbundel steeds schaarser. Toch rest me nog

genoeg schuldgevoel, temeer daar dichtbun-dels het sowieso al met schandalig weinig aandacht moeten stellen.Bovendien interesseert de titel me - De val van vrije dagen. Vrije dagen zijn namelijk be-langrijk. De Hongaarse auteur György Konrád weet als geen ander van vrije dagen literatuur te maken, dus wilde ik wel weten wat Hert-mans in deze dichtbundel doet. Wat bedoelt hij om te beginnen met vrije dagen? Vakan-tiedagen? Dagen van vrijheid? Het leven? En wat is dan de ‘val’ van die vrije dagen? Is het een val als in valluik? Is de val de ‘avondstond’ van die vrije dagen? Of betekent val de ‘teloor-gang’? Misschien moeten we het titelgedicht eens lezen, en er eens wat vragen bij stellen of hypothesen bij opperen. Al blijft het een wil-lekeurige keuze om dat ene gedicht uit deze duizelingwekkende bundel te plukken, en al ziet het er altijd wat lelijk en onhandig uit als je je gedachten bij een gedicht probeert te ex-pliciteren.

De�val�van�vrije�dagen

Er is, in tussentijden van verwachting, (1)geen gat zo ondiep of de ziel tuimelt (2)erin: de floxen die geen rozen zijn,

wolkeloos geregen, brons dattot koek verkruimelt, lege portretkunstvoor een beademde spiegel,

je bleke ogen die, zei Baudelaire,het onweer van een passie in eenvlekje dragen, nietiger dan jij en ik, (3)

want aangekondigd is ons doodgaanin andermans kleren,

de tussentijd waarin je niet meerwordt verwacht, een gat waarooit je leven zat, (4)

tegen de avond fluit de buurman zachtNo milk today, alvast voor morgen. (5)

(1) Zijn ‘vrije dagen’ ‘tussentijden van ver-wachting’? Hoe negatief of positief klinkt ‘tussentijden’? Gaat het om zorgeloze tijden, nutteloze tijden, of allebei? Tussen wat zitten die tijden? Tussen tijden zonder verwachting (de rest van het leven? het niet-leven?)? Wat of wie wordt er verwacht? Hoe goed of naiëf is verwachting?(2) Als de tussentijden de vrije dagen zijn, dan zijn de gaten waar de ziel in tuimelt mis-schien de val(kuilen) van die vrije dagen. Of de tuimeling is de val, en de ziel sleept de vrije

dagen erin mee. Rest de vraag waarom de ziel vooral tuimelt in tussentijden van verwachting, en waarom zij daarvoor ge-noeg heeft aan ondiepe gaten? Is tuimelen behalve onvermijdelijk ook per se slecht? Staat het woord dat na ‘tuimelt’ komt pas in het volgende vers omdat je nooit meteen weet waar je belandt als je tuimelt?

(3) In tussentijden van verwachting tuimelt de ziel dus in de volgende ondiepe gaten: de flox (een sierplant uit de vlambloemfami-lie) blijkt geen roos te zijn (Hertmans ver-noemt in zijn bundel overigens vele bloe-men, alsof hij de lezer een boeket schenkt), de afwezigheid van wolken voorkomt de regen niet, duurzaam brons blijkt verkrui-melde koek, het beeld van een ander is eigenlijk hijgerige zelfbespiegeling/begoo-cheling, en de ogen van een ander (van een geliefde?) dragen onweer in zich. Is dit dan ook een liefdesgedicht? Een gedicht over eenzaamheid?

(4) De reden waarom de ziel in tijden van verwachting in ondiepe gaten tuimelt, lijkt de zekerheid omtrent ons sterven, gevolgd door een tijd zonder verwachting, de ul-tieme valkuil, het einde van de vrije dagen. Maar wie is de ‘ons’ (twee geliefden? wij allemaal?) en wie de ‘je’? Wellicht staat ‘doodgaan’ ook voor het einde van een re-latie. En waarom gaan we dood in ‘ander-mans kleren’? Omdat we nooit vrij van de ander bestaan? Misschien zijn de ‘tussen-tijden van verwachting’ niet de ‘vrije da-gen’, maar veroorzaken zij juist de val van de waarlijk vrije dagen. Misschien bestaan er geen vrije dagen en lopen we in de val als we er toch in geloven. Misschien is dat geloof nog niet zo slecht als het van floxen rozen maakt.

(5) De avond is de val van de dag. ‘No milk today’ (my love has gone away) is een be-kende breakup song die hier een zware la-ding krijgt of juist de toon wat mag verlich-ten. Want hoewel het vergankelijke in de rest van de bundel soms uitgroeit tot het ronduit apocalyptische, postmenselijke, is hier blijkbaar toch nog sprake van een morgen.�

�� Michaël�Bellon

Pra

at

ach

teraf

in uw buurt?

Sport,

cultuur,

curSuSSen of

jeugdactiviteiten

Meer info vindt u in de gratis brochures

www.vgc.be/vrijetijd - [email protected]

02 563 03 00

BRUSSEL – Brussel heeft eeuwenoude banden met Vlaamse steden als Mechelen en Aalst. Met het culturele project Brussel Op’t Spoor halen vtbKultuur en UiTinBrussel die banden aan.

Te veel pendelaars keren na hun werkdag meteen huiswaarts zonder van de stad te ge-nieten. Daar wil vtbKultuur iets aan doen via Art@noen, hun Broodje Brussel-aanbod. Via Broodje Brussel organiseert UiTinBrussel tal van activiteiten tijdens de middagpauze, ge-richt op de pendelaars.Tijdens Brussel Op’t Spoor zullen vier Art@noens de banden tussen Mechelen en Brussel aanhalen: een wandeling rond het sta-tion Brussel-Noord (27/9), waar 175 jaar gele-den de eerste trein van het Europese vasteland reed tussen Brussel en Mechelen, een interac-tief interview met Mechelse schrijver Luc De-flo (29/9) over de invloed van Brussel op zijn werk en twee art-nouveaubezoeken op 1/10. “We bezoeken het Autriquehuis en de buurt van de squares. Daar is niet meteen een band met Mechelen, maar het is ook ons doel dat de mensen Brussel beleven zoals de stad echt is,” zegt Ruth Laukens van vtbKultuur. “Dit soort kennismakingen is belangrijk, want de pende-laars kunnen Brussel ook voor een stukje uit-

Pendelaar, blijf even in Brussel hangen

Evenement > Brussel op’t Spoor maakt Vlamingen warm voor hoofdstad

dragen als ze terugkeren naar hun thuisstad.”In Mechelen zijn er erfgoedwandelingen (19 en 24/9), een quiz (23/9), een fietsen boot-tocht langs de Zenne (25/9), een lezing over het leven en werk van Mechelaar Rik Wouters (27/9) en een nocturne over de Mechelse ta-pijtnijverheid (28/9). Eerst worden de banden tussen Mechelen en Brussel aangehaald, van 17 september tot 2 oktober, later is de link tussen Brussel en Aalst aan de beurt.� Benjamin�Tollet

www.brusseloptspoor.be

© B

RU

SS

EL

OP

’T S

PO

OR

Wie Maryangela Gusmão ooit heeft ontmoet, zal haar niet licht verge-ten. Klein van postuur, maar een grote mond en een nog veel groter hart. Bijgestaan door de geesten van haar voorouders roert ze in de potten van haar inmiddels bekende restaurants, om de Brusselaars een vleugje van haar cultuur te laten proeven. En precies om die reden besloot ze om haar karretje aan de Europalia-trein te haken, die deze keer focust op Brazilië. Het hele na-jaar organiseert ze in L’autre Canti-na haar eigen festivalletje genaamd ‘L’autre Brasil’, het andere Brazilië.

Op het programma staat een hele reeks kookcursussen, waar je voor 57 euro per persoon gerechten als bobó de camarão, moqueca of galin-hada leert bereiden, om naar huis te gaan met Gusmão’s kookboek Le Banquet de la folie en een hand-gemaakte schort en koksmuts. De tweede zondag van oktober, no-vember en december organiseert ze een speciaal feijoada-buffet met livemuziek, en tijdens een speciaal atelier op 21 december leren kinde-ren Braziliaans dansen, werken met papier-maché en speciale desserts bereiden.


Muziek > Roland acteert, speelt en zingt in ‘Oedipus/Bêt Noir’ van Wim Vandekeybus

Tragedie met bluesheld

R oland Van Campenhout is vooral een Gentenaar, maar is ook thuis in Brussel.

Toen zijn “slecht gerunde” café in Gent definitief overkop ging (“Op een gegeven moment had iemand voor 100.000 frank ‘poef’, en die zag ik natuurlijk nooit meer te-rug”) verhuisde hij van de ene dag op de andere naar hier. In cafés als l’Archiduc en Le Coq schuurde hij dicht tegen het theaterwereldje aan. “Ik kende mensen als Arno, Josse De Pauw en Marc Didden natuurlijk. Anne Teresa De Keersmaeker hing daar ook rond. Wat opviel, is dat de acteurs die ik kende allemaal muzi-kant wilden zijn en omgekeerd. Ik heb ook veel met Jan Decorte opge-trokken. In de tijd van Charles et les Lulus (project van Arno en Roland in 1990-’91) wou Jan met mij ook een elektrisch groepje beginnen. Dat was nog in de tijd van de won-derlijke faxen, waardoor er ’s nachts hele rollen met liedjesteksten bij mij kwamen binnengerold. En zie, nu komen we elkaar opnieuw tegen via een van zijn teksten.”

Broek afHeeft Roland ook echte theater-

herinneringen? “Ik herinner me het begin van de Internationale Nieuwe Scène met Jan Decleir. Maar wat vooral indruk heeft gemaakt was The Living Theatre. In mijn geboorte dorp Boom zag ik ze begin jaren zestig op de televisie van het café met The connection. De zwarte medemens die daarin meespeelde, hadden ze in Boom waarschijnlijk nog nooit gezien, maar ik voelde toen al dat dat mijn ding zou wor-den. Een paar jaar geleden heb ik ook veel plezier beleefd aan Beats, een muziektheaterproject rond de Beat Poets, met Josse, Marc en elke dag een speciale gast. Daar heb ik Elko Blijweert leren kennen.” Roland benadrukt tijdens het inter-view wel drie keer dat hij de livemu-ziek in Oedipus/Bêt Noir niet alleen maakt. “Elko (Kiss My Jazz, Dead Man Ray, Rudy Trouvé Sextet) is een heel speciale, heel persoonlijke gi-tarist. De drummer Jeroen Stevens (I Love Sarah) kende ik nog niet, maar het klikte meteen. Die gasten zijn echt ongelooflijk goed.”Wim Vandekeybus kende Roland tot voor dit project nauwelijks, en diens telefoontje kwam dan ook eerder onverwacht. Al zouden tragedie en

blues natuurlijk goed samen moeten gaan. “Absoluut. Misschien was dat de reden waarom hij mij gevraagd heeft. Ik weet eigenlijk niet waarom hij dat gedaan heeft. Na de laatste voorstelling zal ik het hem eens vra-gen. Ik heb er in ieder geval andere

projecten voor afgezegd – wat mij niet altijd in dank is afgenomen – en ik ben direct beginnen te werken. Ik hou nogal van de repetitieve mu-ziek van Steve Reich en zo, en had al vanalles in die richting gemaakt. (fijntjes) Maar dat was dan toch niet wat Wim nodig had. Echt blues spelen we ook niet. Wim is zot van punk en rock-’n-roll. Het kan soms niet luid genoeg zijn. Het is trou-

wens een geschenk om met hem te werken. Ik ben het niet gewoon dat iemand mij zegt om het zo en zo te doen, maar als hij gelijk heeft en je komt zo tot een beter resultaat, dan luister ik graag. Er zitten zelfs pas-sages in die lijken op ‘soundscapes’. Van dat woord alleen al zakt nor-maal mijn broek af. Maar ik heb er geen aan op de scène.”

DisciplineOedipus Rex gaat zoals u weet over de koning van Thebe, die zonder dat hij het weet zijn vader vermoordt en in schande leeft met zijn eigen moeder Iocaste. Roland ziet in het stuk een metafoor voor de verdwa-zing en verloedering van vooral de hedendaagse westerse mens, die als een volgevreten varkentje achter materiële zaken aanloopt, en het lot makkelijkheidshalve inroept als een excuus voor zijn falen. Roland speelt muziek en zingt, maar vertolkt in het stuk ook Laos, de vader van Oedipus die in het stuk geen tekst

heeft, maar wel vaak wordt ver-noemd. “Laos is al dood bij het be-gin, dus dat valt mee. Toch was ik de eerste keren een beetje zenuwachtig – wat in mijn geval nog altijd een groot woord is. Maar ik moet zeggen dat ik mij nu rot amuseer. Het is ook de eerste keer dat ik echt deel uit-maak van zo’n groot geheel. Terwijl ik vroeger dikwijls nog het liefst al-leen op een podium stond. De dan-sers hebben allemaal verschilende nationaliteiten. Daar komen dan ook nog eens de acteurs bij (Carly Wijs, Guy Dermul en Willy Thomas, naast Vandekeybus zelf die Oedipus speelt), maar het functioneert als een termietenhoop. Ik leer veel bij. Zo heb ik met open mond zitten kij-ken naar de discipline waarmee de dansers uren per dag aan het werk zijn. Dat is voor bluesmuzikanten redelijk nieuw (lacht). Als je uit een traditie komt waar je pas tien mi-nuten voor het optreden in je auto stapt, is dat leerzaam. It rubs off on you. Ik heb geleerd dat je niet te vlug tevreden moet zijn met jezelf. Nee, echt: I’m a happy man. Ze mogen mij nog opbellen voor dit soort dingen.”�� Michaël�Bellon

BRUSSEL – In 1999 schreef Jan Decorte zijn memorabele Oedipus-bewerking Bêt Noir. Choreograaf Wim Vandekeybus gebruikte de tekst al twee keer in kleinere producties en maakt er nu met Ultima Vez en KVS een grote van. Hij belde bluesheld Roland om de tragedie mee in slechte banen te leiden.

Culinair > L’autre Brasil, het ‘off’-festival van Europalia

Klank en smaak van BraziliëVoor de grotere kinderen is er een dolle nacht op 5 november met live-muziek en bodypainters, en het hele najaar laat Gusmão kunstenaars uit Brazilië exposeren in haar Musée Imaginaire aan het Vossenplein.En wie nog niet weet waarheen op kerst- of oudejaarsavond, kan beide feesten in L’autre Cantina op geheel Braziliaanse wijze gaan vieren – be-halve dan het gedeelte waarbij ieder-een blootsvoets en in luchtige, witte gewaden naar het strand trekt om bloemen naar de zeegoden te bren-gen, uiteraard.

� Karolien�Merchiers

Het volledige, gedetailleerde programma van L’autre Brasil vindt u vanaf eind september op www.lautrecantina.com

Als Europalia op Brazilië focust, kan Maryangela Gusmão niet achterblijven.

© P

ATRIC

IA R

AE

S

BRUSSEL – In de schaduw van de vele activiteiten die de grote cultuur-huizen organiseren voor Europalia 2011, kiemt er ook een soort ‘off’-festival in de buik van de stad. Maryangela Gusmão, de excentrieke dame achter de restaurants La Cantina en L’autre Cantina, organiseert het hele najaar activiteiten die tong én oren zullen plezieren.

”Die discipline van de dansers is voor blues-muzikanten redelijk nieuw”

Oedipus/Bêt Noir van KVS, Ultima Vez & Wim Vandekeybus, met o.a. Roland, van 15 september tot 2 oktober om 20.00 in KVS_BOL, Lakensestraat 146, Brussel, 02-210.11.12, [email protected], www.kvs.be

“Van het woord ‘soundscapes’ alleen al zakt normaal mijn broek af,” zegt Roland. “Maar ik heb er geen aan op de scène.”

© IVA

N P

UT


Een grote uitvinding voor de keuken van de kleine man. Maar waarom kijkt het gastronomische establishment er zo op neer?

De geluiden van mijn jonge jaren: op de radio het BRT Jazzorkest en de slotkoersen van de termijn-markt (“Texaco werd nog niet genoteerd”). Op de achtergrond het tss-tss-tss-tss van de snelkookpan van mijn moeder, op volle druk.De snelkookpan, mijn moeder zwoer bij dit toestel. Alles wat plantaardig was, werd erin klaargemaakt: compote, confi tuur, artisjokken, bloemkool, wit-loof. Ook hutsepot. Alleen geen aardappelen! Die vonden mijn ouders te delicaat. In een andere fa-milie ging het omgekeerd: de preskassuul werd al-leen voor aardappelen gebruikt. Maar wel elke dag. In nog andere gezinnen stonden er twee tegelijk op het gasvuur te sissen. In Franse damesbladen is het gebruik van de cocotte minute niet weg te den-ken. Er staan reacties op het net die aantonen dat Franse huisvrouwen niet meer weten hoe iets moet gekookt worden zonder casserole à pression .Maar in de kookrubrieken van ons taalgebied wordt het tuig haast doodgezwegen. Wie het over de drukpan heeft, wordt meewarig aangekeken. Culi’s gebruiken hem niet, of houden het verborgen.Het was nochtans allemaal zo mooi begonnen. De-nis Papin was een beloftevolle Franse wetenschap-per, geboren in 1647. De man blijft een beetje mys-terieus, hij heeft ook niet echt veel geluk gehad.Papin komt uit een protestantse familie, studeert af als arts en maakt een snelle carrière in de we-tenschappen. Wanneer het te warm wordt onder de voeten van de protestanten, wijkt hij uit naar Lon-den. Fysica is dan een opkomende discipline en sa-men met Boyle en Leibniz gaat hij zich toespitsen op de druk in gassen en vloeistoffen. In 1680 stelt hij zijn ‘digestor’ voor. In zijn snelkookpannen kookte hij een volledig banket voor de leden van de Royal Society, onder wie de koning. John Evelyn, lid van de Society, noteerde in zijn dagboek: “Deze namid-dag naar een maaltijd geweest waar alle bereidin-gen in Mr. Papin’s digestors waren klaargemaakt. Zelfs de beenderen van rund en schapen waren zo zacht als kaas, zonder toegevoegd water of andere

vloeistof en met gebruik van slechts zes ons kolen, waarbij een fantastische hoeveelheid rijke saus en uitstekende gelatine werd gevormd, de heerlijkste die ik ooit proefde.” Papins uitvinding loste twee grote problemen van die tijd op: de dure keukenbrandstof en het gebruik

van het “vijfde kwartier”, het vel en de benen van slachtdieren waaruit men trachtte goed-

koop volksvoedsel te bereiden. Papin vond later nog een stoommachine

uit en voer in Duitsland met zijn eigen stoomschip op de rivier de Fulda, maar hij was zijn tijd veel te ver vooruit. Hij stierf waar-

schijnlijk te London, totaal vergeten want niemand weet wan-

neer. Zijn stoomboot en snelkookpan overleefden in verhalen over duivelse

uitvindingen.Pas anderhalve eeuw later haalt dat andere

Franse genie, Nicolas Appert, de pot van Pa-pin weer boven om er zijn conserven in te sterili-

seren. De Autoclaaf, zoals het ding tegen dan heet, wordt populair in de voedingsindustrie en gaande-weg ook in de geneeskunde, zo gauw men daar het belang van steriel werken heeft begrepen (de dokter leerde hier weer eens iets van de kok). Het is pas na de Eerste Wereldoorlog, in de jaren ’30, dat de snelkookpan ook als dagelijks keukeninstru-ment zijn intrede doet, zoals Papin het had bedoeld. Men kan er zeer spaarzaam mee koken, en snel ook. Maar de Franse gastronomie pruttelde tegen. “De resultaten kunnen niet tippen aan die van de traditionele kookmethodes,” sneert de Larousse gastronomique uit 1938. “De vitamines worden vol-ledig vernield”. Modern onderzoek zal uitwijzen dat dat laatste niet waar is, integendeel. Door de kor-tere kooktijd en het weinige water daarbij nodig, is het verlies kleiner dan bij gewoon koken, één bron meent zelfs dat het beter is dan microgolven. Vooral de Angelsaksische wereld is vandaag nog heel erg bang van de pressure cooker , een “most ter-rifying kitchen item” . Dat komt door de gevaarlijke rommel die vooral in de VS werd verkocht na de Tweede Wereldoorlog. De pannen waren zo slecht gemaakt dat er nu en dan een explodeerde. Vandaag is de (ingestorte) markt er ingenomen door degelijke Europese modellen.Mijn moeder had een aluminium ‘Miss Mary’, en die heeft een eeuwigheid meegegaan. Het merk leeft

nog voort, maar enkel in India, waar de snelkook-pan waanzinnig populair blijkt. Het is evident in een tropisch klimaat: de inhoud is gesteriliseerd en kan, indien onaangeroerd, dagenlang goed blijven, alsof hij uit een blikje kwam.In een boekje over koken en zeilen ( Cuisine et cam-buse , 1981) rangschikte wereldreiziger Lise Claris-Lafourcade de cocotte minute onder de belangrijkste navigatie-instrumenten aan boord. Naast het koken en bewaren van voedsel maakte zij er ook yoghurt in, ze bakte er brood mee (zonder het tegengewicht), en voor wie vergeetachtig is: men kan er diepvries mee koken zonder te ontdooien of droge bonen in garen zonder te laten weken. En dat allemaal zonder elektriciteit!Is er dan iemand die mij kan uitleggen wat er scheelt met dat ding? Tot dan... Smakelijk.

[email protected]

De hele reeks nalezen?www.brusselnieuws.be/trachet

Snelkookpan

BRUSSEL EN DE WERELD CULINAIR ONTDEKT

Nick Trachet

Economie > Electrolux landt in Haren

Huishoudtoestellen verkopen met kookdemo’sHAREN – Vorige week werd op de Da Vinci-site, op de grens van Ha-ren en Evere, het nieuwe kantoor van elektrofabrikant Electrolux ingehuldigd. Vooral de interactieve showroom springt in het oog.

Tot dusver zat het Belgische kan-toor van het Zweedse Electrolux in Lembeek, het Europese hoofd-kantoor was gevestigd in Diegem. Nu zijn beide verenigd in een deels nieuw, deels gerenoveerd pand aan de Raketstraat, in het bedrijvenpark van de Gewestelijke Ontwikkelings-maatschappij Brussel (Gomb). “We waren al langer op zoek naar een gebouw dat centraal lag, vlak bij de ring en de luchthaven, en dat makkelijk bereikbaar was met het openbaar vervoer,” zegt communi-catiemanager Vincent Goffi n.

Hij is vooral trots op de gloednieuwe showroom, waar de witgoedtoestel-len en kleine huishoudapparaten van de Electroluxmerken – Electro-lux, Zanussi en AEG – uitgestald staan. “In Lembeek hadden we een kleine toonzaal, maar die was niet toegankelijk voor de eindgebruiker.” In de nieuwe showroom, die zes da-gen op zeven open zal zijn, kunnen verkopers en consumenten de toe-stellen uitproberen. Maar er wordt niets verkocht. Goffi n: “In een ge-wone winkel kun je moeilijk het ver-schil begrijpen tussen een inductie- en een gasfornuis. In de showroom wel. Bovendien is er een kookstudio waar grote chefs demonstraties zul-len ten berde brengen en lesgeven. Ook zullen er culinaire tv-program-ma’s opgenomen worden.”�� BH

Is er iemand die mij kan uitleggen wat er scheelt met dat ding?

die tijd op: de dure keukenbrandstof en het gebruik van het “vijfde kwartier”, het vel en de benen van

slachtdieren waaruit men trachtte goed-koop volksvoedsel te bereiden. Papin vond later nog een stoommachine

uit en voer in Duitsland met

schijnlijk te London, totaal vergeten want niemand weet wan-

neer. Zijn stoomboot en snelkookpan overleefden in verhalen over duivelse

uitvindingen.Pas anderhalve eeuw later haalt dat andere

Franse genie, Nicolas Appert, de pot van Pa-pin weer boven om er zijn conserven in te sterili-

Nick ©

NIC

K T

RA

CH

ET


Stefano Iannuzzi neemt met pijn in het hart afscheid van Vormingscentrum Foyer. “Het is dankbaar en passioneel werk, maar allerminst makkelijk. Zit het niet in je hart, dan houd je het niet lang vol.”

H et jaar 2011 is nog op een ander vlak een ingrijpend jaar in Iannuzzi’s leven, stel ik vast als de deur van de duplex

in de Malibranstraat openzwaait. Een schat-tige nieuwe Brusselaar kijkt deze vreemde man nieuwsgierig aan. Sam, zegge en schrijve vier maanden oud. “Waarom Sam? Een com-promis tussen mijn vrouw en mij, gezien onze verschillende achtergrond. De mijne Italiaans, de hare Belgisch.”Voor mijn gastheer is het nog enkele dagen genieten van qualitytime alvorens de tanden te zetten in zijn nieuwe uitdaging, na een af-scheid met toch enige pijn in het hart. Samen blikken we terug op zijn werk bij Foyer, waar hij 16- tot 18-jarigen met vorming, raad en

daad heeft bijgestaan. Jongeren die in geen enkele andere school meer gewenst waren, en nieuwkomers. Stefano kan het niet laten nog steeds ‘ons’ en ‘wij’ in de mond te nemen.“Een vijftigtal jongeren per schooljaar kregen we daar over de vloer. De moeilijkste gevallen. Het was halftime les geven, halftime hen aan het werk zetten. Ons grootste publiek waren Romajongeren. De verklaringen zijn tweeërlei, volgens mij. Ten eerste zijn er zich de jongste jaren steeds meer Romafamilies in Molen-beek komen vestigen, het eeuwige zwerven beu. Ten tweede past ons programma bij de instelling van de Romabevolking, die tame-lijk op nut gericht is: ergens aankomen, zo snel mogelijk een plaats vinden om te wo-

nen en dan zo snel mogelijk geld verdienen.”“De vorming die we geven, is zeer praktijkge-richt. We leren zaken aan die nodig zijn om te kunnen integreren: Nederlands, basiskennis van wiskunde,... Maar ook attitudevorming of sollicitatietraining. En als ze het goed doen, zoeken wij werk voor die gasten, door ons be-taald. Eigenlijk worden ze zodoende op twee plekken tegelijkertijd opgeleid en geregeld ge-evalueerd. We spelen kort op de bal met oog voor alle aspecten van hun leven. Dat is brood-nodig, want hun zelfvertrouwen staat op een laag pitje – al laat hun houding meestal anders uitschijnen. Zelfvertrouwen als het gaat over zich moeten integreren, moeten gaan werken, buiten de grenzen te treden van hun leefwe-

reld. Is het al niet makkelijk voor een volwas-sene, dan is het voor een jongere dubbel zo moeilijk.”“Het werpt ook zijn vruchten af, al werken we met het moeilijkste publiek en is het zoeken en vinden van een job in Brussel verre van evi-dent. Wat we doen, is dankbaar werk, passio-neel werk, maar allerminst makkelijk. Want je bent met mensen bezig, moeilijke mensen. Heel confronterend. Je moet bovendien blij-vend je team – een vijftiental mensen – mo-tiveren, zelfs op een moment dat je het zelf al eens wat minder ziet zitten. Zit het niet in je hart, dan houd je het niet lang vol. Die gasten zeggen ook niet makkelijk ‘Dank u’. Dat ge-beurt pas nadien, als ze een positief resultaat zien. Maar op het moment zelf...”

Bedelen, steeds weerEn dan is er nog het geld. Het klinkt mooi, het programma ‘Leren en Werken’, maar het is jaarlijks vechten om de nodige subsidies te verkrijgen en als het even kan nog iets meer.

© MARC GYSENS

ELSENE — “Probleemjongeren een start trachten te geven: zes jaar lang heb ik het met hart en ziel gedaan. Overstappen naar het zakenleven lijkt dan ook een beetje bizar, maar ik doe het nu toch. Om me te testen in een omgeving waar het louter om geld draait. Waarbij ik het zakenman zijn wil linken aan zelf gefinancierde sociale projecten”. Stefano Iannuzzi is sinds enkele weken geen coördinator meer van het Vormingscentrum Foyer. Ze zullen hem missen, daar in Molenbeek.

‘Zeg nooit nooit in het leven’Stefano Iannuzzi: van de sociale sector naar het zakenleven

De moeder van Iannuzzi op een foto genomen in Châtelet, bij Charleroi, in de jaren ’60.

RE

PR

OG

RA

FIE

: MA

RC

GYS

EN

S


FREDDI SMEKENS

Flegmateek

Maain ieste gedacht was eet te schraaive auver zeinuwachtighaaid. Maar het idee maakte mij zodanig zenuwach-

tig dat ik voor ons woordje flegmateek geko-zen heb. Ik heb mij lange tijd afgevraagd, waarde lezer, of een stadsbewoner de wereld minder flegmateek benadert dan zijn mede-mens op den booite. Wat mij betreft mag die vraag altijd onbeantwoord blijven. En zo ook of kalm zaain aangeboren is, dan wel of we het moeten inoefenen. Laten we beginnen met een klein vooroor-deel eens en voor altijd uit de wereld te hel-pen. Misschien vergis ik mij, maar velen van ons zijn er dikwijls van uitgegaan dat fleg-mateek alles met de Britten te maken heeft. Natuurlijk zijn de Britten nog altijd een voor-beeld van wat flegmateek zaain es. Maar het zou wat overdreven zijn om hen er patent op te geven. Nu is het ook wel zo dat we in ons Brussels de uitdrukking ‘ne flegmateek’ niet om de haverklap gebruiken. Men heeft het er eer-der over ne kalme, ne rustige of eventueel over ne stille. Hoewel dat laatste eerder slaat op iemand die wat bedeesd overkomt. Fleg-mateek wordt dus gebruikt om te beschrij-ven hoe een persoon zich op een bepaald ogenblik gedraagt, eerder dan hoe hij of zij eigenlijk in elkaar zit. Een Brusselse uitdrukking die mij dikwijls ter ore is gekomen, luidt: “Kalmte kan ons redde”. Dat er situaties bestaan waarin deze spreuk goed van pas komt, zal niemand ver-wonderen. Zo wordt er door elk van ons af en toe teruggegrepen naar: “Haaft aaile kalm”, “Blaaft kalm” of “Kalm blaaive”. Bij dat alles moet ik vaststellen dat er aan ne kalme ook af en toe een vooroordeeltje kleeft. In de zin van: “Niks zu dangereus as wannier ne kalme ontploft”. Alsof we van iemand die flegmateek is of zich aldus voor-doet, op elk ogenblik het ergste moeten ver-wachten. Dat vooroordeel komt ook wel voor wanneer men tegenover iemand dee altaaid van zaain bekkes mokt de opmerking maakt “Ge zaait zu stillekes”, als de persoon het aandurft enkele ogenblikken te zwijgen. Eigenlijk zou ik het wel leuk vinden om af en toe over een onverstoorbaar temperament

te beschikken. Zonder daarbij te vervallen in gevoelloosheid uiteraard. Als het mij al-lemaal te veel wordt, pak ik bij mezelf wel eens uit met: “Ni oentrekke. Ik ben de kalmte zeulf.” Dat is volgens mij een flegmatieke aanpak van de situatie. Die aanpak heeft echter niets te maken met: “Ik trek ma van niks eet oen.” Integendeel, waarde lezer. Er zijn ogenblikken waarop we kalmte en flegmateek zaain uit onze omgeving kunnen puren. Of uit de natuur die ons omgeeft, ui-teraard. Zo heb ik ooit voor een uitgelezen gezelschap met de volgende stelling uitge-pakt: “Niks es kalmer as ne buum”. Uiteraard werd er grondig over die wijze woorden na-gedacht. Tot er iemand mijn theorie aan het wankelen bracht: “To da ge’r iene op a bakkes kraaigt”. Op dat ogenblik heb ik mijn meta-foren verplaatst naar de bloemen des velds en de gesteenten. Volgens mij heeft flegmateek eerder te maken heeft met bedaardheid dan met gevoelloos-heid. Het absolute tegenovergestelde van ons opsmaaite is misschien niet helemaal flegmateek zaain maar wel kalm blaaive. Toegegeven, waarde lezer, gemakkelijker geschreven dan gedaan. Ooit, en nog steeds trouwens, mocht ik het genoegen smaken schrijvers en dichters te ontmoeten. Noe twie meneute begonne we nateurlaaik te zie-vere auver literateur. Maar wat bleek steeds weer uit onze discussies? Dat de kalmte, het flegmateek zaain dus, tot een van de meest efficiënte inspiratiebronnen kan worden ge-rekend. Er zal een ogenblik komen waarop we zelf beslissen dat het tijd wordt om ons flegmateek op te stellen. Al was het maar om af en toe giene gruute smool op te zette. Het blijft tenslotte aan ons om te beslissen op welk moment de kalmte ons kan redde. Ie-dereen moet daar uiteraard persoonlijk het zaaine van paaze. Maar kijk! Het kan toeval zijn, maar plots wordt de dichter in mij wak-ker. Masscheen omda ik hee bauve auver lite-rateur gesprauke hem. En wat zegt die even wakkere als flegmateeke burger? “Van geus weudde nerveus en van kreek flegmateek.”.Mij rest u nog het volgende mee te geven: ik haup da flegmateek zaain altaaid e stukske van ons leive zal ooitmoeke.

“Vooral in deze periode, met crisissen alom, is het allerminst vanzelfsprekend projecten als het onze te doen overleven. Dat begon mij op de lange duur toch zwaar te wegen. Aan een jaar beginnen en weten dat het bedelen voor het volgende jaar opnieuw kan beginnen. Bedelen voor geld voor projecten die echt wel nodig zijn: ik denk dat een maatschappij zich pas ten goede bewijst door aan te tonen dat ze zelfs de moeilijkste gevallen voldoende kan-sen op een volwaardig leven kan bieden. In de plaats van hen buiten te zetten of in getto’s of gevangenissen weg te stoppen.”“Onderwijsprojecten geënt op de noden van bepaalde bevolkingsgroepen, het blijft in mijn ogen broodnodig. Maar ze liggen onder vuur. Zo werd het Brussels meertalig bicultureel on-derwijs, waarvan ik een product ben, onlangs door Pascal Smet gedumpt. Dertig jaar nuttig werk door een ministeriële pennentrek naar de annalen verwezen. Smet vond dat het on-derwijsprogramma niet meer relevant was ge-zien de situatie van de Spaanse, Italiaanse en Turkse migratie in ons land. Spijtig, heel spij-tig. Ikzelf heb in de lagere school de richting Italiaans-Nederlands gevolgd en er veel kun-nen uithalen. Al was het maar omdat ik daar algemeen Italiaans heb geleerd. Anders zou ik wellicht een mengeling hebben gesproken van het dialect van het zuiden, waar de roots van mijn vader liggen, en van het noorden, waar de ouders van mijn moeder vandaan komen. En in onze vrije tijd leerden we ook nog eens allerlei dingen bij over Italië. Ik voel me wel-iswaar Belg, maar ik ben er dankbaar voor dat ik toch de cultuur heb meekregen van het land van mijn grootouders. Zo’n opleiding zou nog steeds relevant zijn. Nieuwe migranten zijn meestal niet hooggeschoold en hebben er doorgaans geen besef van hoe belangrijk de school wel kan zijn voor hun kinderen. De aanwezigheid van een leraar van dezelfde na-tionaliteit, als bemiddelingspersoon tussen school en ouders is onbetaalbaar”.

KooklessenWij, ons. Dat is nu verleden tijd voor Iannuzzi als het gaat over Foyer. Wij, ons, dat zal voort-aan een bloeiende groothandel in voedings-waren zijn. In Haren. Het is een bedrijf dat hij overneemt van zijn vader, die met pensioen gaat. Daar sta je dan met de vooraf gedane dure eed, ‘Nooit van mijn leven!’“Je kunt inderdaad niet vooraf weten wat het leven allemaal in petto heeft. Zo ook voor mijn ouders. Mijn vader, afkomstig uit Cala-brië, Zuid-Italië en mijn moeder, wier ouders afkomstig waren van een dorpje nabij het Gardameer, Noord-Italië, hebben elkaar leren kennen op de trein van Charleroi naar Brus-sel. Mijn vader werkte in Brussel als kapper,

moeder bij een bank. Waarna ze zich samen hier zijn komen vestigen. Wie mijn pa toen zou gezegd hebben dat hij later samen met mijn moeder een groothandel zou runnen, hij had hem of haar voor gek verklaard. Zesen-twintig jaar lang is hij kapper geweest, tot die dag dat een trouwe klant zijn zaak in de Emile Bockstaellaan kwam binnengestapt en zei: ‘Ik ben er nu 65, wil met pensioen gaan. Zou het u interesseren mijn handel in voedingswaren over te nemen?’ Vader, die het haarkappen een beetje beu was, heeft een dag nagedacht. Eén dag, een week later waren de papieren gete-kend. Soms moet je niet te veel nadenken als je voor een beslissende keuze staat in je leven.”“De zaak was toen nog niet wat ze nu is, mijn ouders hebben ze door hard te werken pas echt op de kaart gezet. Typisch voor de tweede generatie geïmmigreerde Italianen. Ze heb-

ben geen honger geleden in hun jeugd, maar het toch niet altijd makkelijk gehad, dikwijls scheef bekeken ook. Hun motto was: ‘Om gelukkig te zijn en je kinderen alle kansen te kunnen geven moet je hard werken en veel geld verdienen’.”“Maar een clichézakenman, die alleen aan geld dacht, was vader niet. Wel een man met een groot hart voor zijn personeel. Hij leefde voor zijn bedrijf, voor zijn mensen.”“Ik wil nog een stapje verder gaan. Misschien klinkt het wat utopisch, toch wil ik aan de zaak zelf gefinancierde sociale projecten lin-ken. Iets met koken, mede omdat ik zelf niets liever doe. Er staat een grote ruimte leeg in ons handelspand, die ik zou willen inrichten als industriële keuken om daar kookles te geven aan leerlingen van Brusselse scholen. Kookles door koks van prestigieuze restaurants, met wie onze zaak goede contacten heeft. En, nog een droom van mij, daarop aansluitend: jonge koks uit moeilijke wijken die het goed doen, helpen hun eigen restaurant te financieren. Alweer jongeren een duwtje in de rug geven. In het Brussel waaraan ik zo ben verknocht.”

Karel Van der Auwera

“Het begon zwaar op mij te wegen, aan een jaar beginnen en weten dat het weer bedelen wordt voor het volgende jaar”

ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: [email protected] (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).

REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Elsene, 02-226.45.40, fax 02-226.45.69, [email protected]. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer ([email protected]), 02-226.45.45, fax 02-226.45.69. Gratis binnen het Brussels hoofdstedelijk gewest. Rest van België 15 euro per jaar; rekeningnummer 424-5529822-66 van vzw Brussel Deze Week. Buiten België 25 euro per jaar. DISTRIBUTIE EN PROMOTIE Ute Otten ([email protected]), Paul De Weerdt. RECLAME IN BDW Rika Braeckman ([email protected]), 02-226.45.41, 0477-97.21.27, fax 02-226.45.69. OPLAGE 70.490 exemplaren. HOOFDREDACTIE Anne Brumagne ([email protected]). EINDREDACTIE Katrien Stroobants ([email protected]). REDACTIE Jean-Marie Binst ([email protected]), Christophe Degreef ([email protected]), Bettina Hubo ([email protected]), Patrick Jordens ([email protected]), Freddi Smekens ([email protected]), Steven Vandenbergh ([email protected]), Steven Van Garsse ([email protected]), Danny Vileyn ([email protected]). REDACTIESECRETARIAAT Isabelle De Vestele ([email protected]), Lien Annicaert ([email protected]), Gerd Hendrickx ([email protected]). MEDEWERKERS Michaël Bellon, Lieven Bulckaert, An Devroe, Eva Hilhorst, Ilah, Francis Marissens, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, David Steegen, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Karel Van der Auwera, Matthias Vanheerentals. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Anja Galicia, Marc Gysens, Ivan Put, Herman Ricour, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. VORMGEVING Peter Dhondt ([email protected]). FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh ([email protected]). VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Anne Brumagne, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Marijke Vandebuerie ([email protected]). Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roeselare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.


BRUSSEL – Het sportseizoen is ingezet. De leerlingen zitten terug in de schoolbanken en de sportdienst van de Vlaamse Gemeenschapscommissie (VGC) draait weer op volle toeren. Hij pakt uit met een paar nieuwigheden en doet zijn best om de grote vraag naar Nederlandstalige sportactiviteiten te beantwoorden.

De lessenreeksen van de VGC moeten de Brus-selaars honger doen krijgen naar meer sport. Capoeira, inlineskaten of tai chi, voor ieder wat wils. Enkele lessenreeksen leiden nu tot de ge-boorte van twee nieuwe sportclubs.“Vanaf 13 september begint onze nieuwe handbalclub in de sportzaal van het atheneum Emanuel Hiel,” vertelt Jonas Vanhelmont (26), sportzonewerker van de VGC. “Handbal is dit jaar de sporttak in de kijker en daar haken wij graag ons karretje aan. Het wordt eigenlijk een dochterclub van de handbalclub uit Groot-Bijgaarden. In januari zijn we al begonnen met een lessenreeks en we hebben de scholen uit de buurt van de sportzaal uitgenodigd om handbal eens uit te proberen. Deze maand gaan we ook plaatselijk initiatielessen geven om de kinderen warm te maken voor de sport.”“De ploeg is voor jongens en meisjes tussen acht en twaalf jaar. De bedoeling is ze te la-ten doorgroeien. Het eerste seizoen zullen ze vooral oefenmatchen en tornooien spelen, om het jaar nadien in competitie te beginnen.”De tweede geboorte van een sportclub vindt plaats in gemeenschapscentrum Nekkersdal in Laken. Daar hebben de jarenlange lessen-reeksen judo geleid tot een echte judoclub.

De VGC pakt uit met een nieuwe handbalclub in Schaarbeek en een nieuwe judoclub in Laken. © VGC SPORTDIENST

Sportmenu met heel wat lekkersRecreatie > VGC begint sportjaar met een paar nieuwigheden voor jong en minder jong

de CLUB

Alleen voor gentlemenRoyal Brussels Cricket Club

BRUSSEL – Cricket wordt in onze contreien al gespeeld sinds de tijd van Napoleon. Het zijn vandaag nog altijd voornamelijk Engelstaligen die bij de Royal Brussels Cricket Club (RBCC) spelen.

Aan de voorgeschiedenis van RBCC is een mooi verhaal verbonden. “Aan de vooravond van de slag bij Waterloo in 1815 speelde de Brigade of Guards (elite-eenheid van het Britse leger, TS) onderling een partij cricket in Edingen,” vertelt voorzitter Ted Vorzanger (78). “Daar is het begonnen. Die partij is in 1965 herdacht in het Ter Kamerenbos met het planten van een boom. Zo heeft het Engelsenveld in het bos zijn naam gekregen. De herdenking vond plaats in het Ter Kamerenbos omdat RBCC daar oorspronkelijk zijn veld had. Dat weten we dankzij een uit 1866 daterend schilderij.”De precieze geboortedatum van de Royal Brus-sels Cricket Club is niet bekend. De eerste do-cumenten over de club dateren van 1885, maar er wordt aangenomen dat RBCC ouder is. In 1953 ging de club zoals we hem vandaag ken-

nen echt van start. Hij heeft steeds een stevige Engelse tint behouden.“Bijna al onze leden zijn expats. Ze komen uit

landen als Engeland, Pakistan, Zuid-Afrika, Nieuw-Zeeland of India. Er zijn een paar Bel-gen, maar die hebben meestal een link met

Engeland. Raar genoeg zijn er amper mensen van de Europese instellingen bij.”“Dankzij de vele nationaliteiten heerst hier een uitstekende sfeer. De Zuid-Afrikanen houden bijvoorbeeld graag barbecues.”RBCC had door de jaren heen verschillende Brusselse gemeentes als thuishaven, maar speelt nu al jarenlang in het Waals-Brabantse Ohain. De club draait in België mee aan de top en heeft in de jeugd talent rondlopen. Zo zijn de min-17-jarigen Europees kampioen.

That’s not cricketIn de veertien Belgische clubs zijn het vooral Pakistanen die het cricketbat vasthouden. Belgen lijken de sport niet te smaken.“De Belgische en internationale federatie doen nochtans heel wat inspanningen om de sport hier te promoten. Toch zijn het vooral mensen uit de Britse Commonwealth die hier cricket spelen.”Cricket is en blijft een zeer Britse sport. “Een wedstrijd begint bij ons rond 13.30 uur en eindigt tegen zeven à acht uur ’s avonds. Er is nu wel een kortere versie die maar drie à vier uur duurt en aan populariteit wint.’“Na twee à drie uur spelen wordt er even ge-pauzeerd en dan staan er thee en sandwiches klaar. Cricket is een spel voor gentlemen. Niet voor niets wordt in Engeland de uitdrukking ‘That’s not cricket’ gebruikt voor iets dat ver-keerd of oneerlijk is.” TS

www.rbcc.be

Cricket is en blijft very British. “In de pauze staan thee en sandwiches klaar.”

© M

AR

C G

YSE

NS

De jongeren wilden zich meten met leef-tijdsgenoten en krijgen nu die kans. De club behoudt het gemeenschapscentrum als uit-valsbasis. De VGC organiseert deze maand ook daar initiaties tijdens de lessen lichame-

lijke opvoeding van de omliggende scholen.

A la carteBehalve de lessenreeksen zijn ook de sport-kampen een groot succes. De vraag was de

voorbije zomer amper bij te houden en daarom breidt de VGC zijn vakantiewerking uit. Elke vakantieweek wordt steeds gevuld met een sportkamp. Inschrijven voor die kampen kan vanaf nu ook op de site.

Sportmenu met heel wat lekkers


“Er is steeds meer vraag naar sport voor kinderen,” zegt Kristel Peeters van de sport-dienst. “Nu we onze eigen VGC-sporthal hebben (de voormalige sporthal van de KUB in Koekelberg, TS) en na de schooluren over de sporthal van het atheneum E. Hiel in Schaar-beek beschikken, kunnen we nog meer sportkampen en tal van andere sportiniti-atieven ontwikkelen. Zo kunnen we dit jaar bijvoorbeeld in Koekelberg beginnen met les-sen zelfverdediging voor vrouwen.”

In de Koekelbergse VGC-sporthal is tevens een groot aanbod voor vijftigplussers, naast het aanbod van de gemeenschapscentra en het seniorencentrum in het Zuidpaleis. “Naast het mooie lessenaanbod kunnen senioren op 13 oktober ook weer genieten van Senior-Kicks, dat deze keer doorgaat in HealhCity te Jette. Daar kunnen ze verschil-lende sporten naar keuze beoefenen. Indien

nodig kan een busje geïnteresseerden opha-len en thuisbrengen.”Voor de studenten uit het secundaire onder-wijs werd begin dit jaar in samenwerking met de Stichting Vlaamse Schoolsport de sport-na-school-pas gelanceerd in Brussel. Die biedt hen de mogelijkheid om allerlei sporten uit te proberen. “Het is een project op maat voor jongeren, wat afgestemd op de zapcul-tuur,” zegt Vanhelmont. “Er was de afgelo-pen maanden al heel wat interesse, maar nu het samen met het schooljaar begint zal het pas echt van start gaan. Voor kinderen uit het lagere onderwijs is er ‘naschoolse sport’, waarmee kinderen na de schooluren een ex-tra uur sport kunnen krijgen.”Het aanbod van de VGC groeit zienderogen, maar de vraag ook. Franstalige of anderstali-ge kinderen die in het Nederlands naar school gaan, zijn maar een van de doelgroepen die meer Nederlandstalige sportactiviteiten in hun vrije tijd vragen. De VGC-sportdienst doet zijn best om daaraan te beantwoorden. ‘Vroeger waren we met vijf mensen die zowel voor het grootstedelijke als het lokale beleid moesten zorgen, maar dat konden we niet blijven bolwerken. We hebben nu sportzone-werkers die zich volledig kunnen concentre-ren op hun lokale zone. We kunnen vandaag beter aan de vraag voldoen en ook kwaliteit blijven leveren.”

� Tim�Schoonjans

Brochures en folders kunnen aangevraagd worden op www.vgc.be/sport

Jonas Vanhelmont, sportzonewerker VGC:

“We kunnen vandaagbeter aan de vraag voldoen en kwaliteit blijven leveren”

Het schooljaar is herbegonnen. Alles valt weer in de juiste plooi. En toch. Mijn jong-ste is begonnen in het humaniora. De stap is groot. Van de onbekommerde jaren aan de lagere school aan de rand van het Laar-beekbos naar het grote Sint-Pieterscollege in Jette. Een wereld van verschil. Omdat mijn echtgenote en ik van het volun-taristische type zijn, stadsverliefde twee-verdieners, exponenten van de dynamische middenklasse, en alle kansen aan onze kin-deren willen bieden, moet een mens al eens een moeilijke beslissing nemen. Stress. Zes jaar geleden introduceerden goede vrienden ons in de Brusselse hockeysport. Ik was, net als mijn dochter, meteen verkocht. Het was een ingrijpende gebeurtenis. Jacques, de vader van Sidney, het beste vriendinnetje van dochterlief, zorgde voor de introductie bij White Star Hockey Club in de Oudstrijders laan in Evere. Zes heerlijk jaren hebben we er meege-maakt. De gezamenlijke zaterdagse ritten met de vader van Sidney blijven onvergete-lijke momenten. We hebben ontelbare wed-strijden meegemaakt in exotische plaatsen als Hoei, Knokke en De Pinte maar ook veel in het Brusselse. Clubs als Orée, Ombrage, Watducks en Royal Léopold Club. We kunnen alle mensen van Evere nooit ge-noeg bedanken. Ik heb, dankzij die wedstrij-den op zaterdagochtend, ontelbare onbeken-de plekjes ontdekt in de hoofdstad. De site van Racing Brussel, met de oudste tribune van het land, is misschien wel de mooiste. Ook de sfeer in de club houses – kantines be-staan niet in het hockey – is moeilijk te be-schrijven. Altijd gezellig, overal. Maar onze geliefde stad slibt dicht en de dochter wordt wat ouder. Ze heeft plots meer verantwoordelijkheid. Meer studeren, druk-kere tijden. Het gewicht van de boekentas is minstens verdubbeld. De afstand van de Ba-

siliek naar de Oudstrijderslaan is een marte-ling geworden. De verplaatsingen liggen niet meer voor de hand. Maar Julia speelt graag hockey. Een nieuwe club dus. Dichterbij, op enkele honderden meters van de woonplaats. De voorzitter is Gérald Cosyns, een van de bezielers van de terugkeer van Royal Daring Tennis Hockey Club in Molenbeek naar de ereklasse. Hij ontvangt ons met alle égards. Julia is voor haar eerste wedstrijd wat bedeesd, maar ze wordt al snel hartelijk ontvangen door haar leeftijdsgenoten van de kadetten. ‘Daring’ is een familiale club in de schaduw van het appartementsgebouw in de Met-tewielaan waar Jan Mulder ooit woonde en waar tovenaar Raymond Goethals een groot deel van zijn leven sleet. De club speelde veertig jaar in de ereklasse en promoveerde alweer vorig seizoen. Even verderop werkt FC Brussels zijn thuiswedstrijden af. We worden bij Royal Daring met open armen ontvangen. Nederlandstaligen en Franstali-gen komen broederlijk overeen in deze oer-Brusselse club. Dochterlief is al helemaal geïntegreerd, maar het moet gezegd, we missen de mensen van White Star. Scheiden doet lijden. Het verenigingsleven verzamelt mensen van alle vormen en soorten. We missen die van White Star allemaal. Maar ‘Daring’ is ook geruststellend gezellig. De hele fami-lie is met open armen ontvangen. Er wordt niet alleen geroofd in Molenbeek. Hoewel we White Star voor altijd in ons hart zullen dragen, weten we nu al dat Daring ook een belangrijk hoofdstuk van ons leven zal wor-den. Sport is noodzakelijk in de grootstad.

www.brusselnieuws.be/steegen

David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht

David Steegen

Molenbeek

TEAMBUILDING IN LOOPPAS

SINT-PIETERS-WOLUWE – De derde Immo run biedt lopers de kans om zich uit te leven, zowel op het loopterrein als op de dansvloer.

De race wordt gelopen in groepjes van drie. Elk teamlid loopt een verschillende afstand: de eerste legt de volledige negen kilometer af en krijgt na drie kilometer het gezelschap van de tweede loper. De laatste loopt samen met zijn ploegmaats de laatste drie kilometer. De lopers moeten kiezen tussen drie categorie-en: mannen, vrouwen en gemengd.De lopers kunnen op donderdag 22 septem-ber vanaf 17 uur hun rugnummers afhalen in

het park van Woluwe. Het startschot wordt om 18 uur gegeven. Achteraf komen de deel-nemers samen voor de prijsuitreiking. Om 20.15 uur staat een walking dinner op het programma, de avond wordt afgesloten met een feestje, dat om 22 uur begint.Het hele gebeuren kan gelden als een perfecte teambuilding, maar er moet wel een aardige duit voor neergeteld worden. Per ploeg be-taal je 308,55 euro. Tien euro daarvan wordt doorgestort aan ‘Tous à Bord’, dat minder-valide jongeren helpt om sport te beoefenen met de hulp van andere jongeren. � TS

www.immorun.be

FIxED GEAR VEROVERT DE STAD

BRUSSEL – Fixing Brussels onderwerpt de verschillende disciplines van fixed gear op 17 en 18 september aan een competitie.

Een opgeknapte oude baanfiets met één ver-snelling en meestal geen remmen: dat is een fixed gear. De fiets wordt in verschillende sportdisciplines gebruikt, die u op Fixing Brussels kunt ontdekken.In het weekend van de Autoloze Zondag staan drie tornooien geprogrammeerd: bike

polo, freestyle en een fietskoerierwedstrijd. Het evenement zal voornamelijk plaats-vinden op de esplanade aan het Europees Parlement en begint telkens om 12 uur. De snelheidswedstrijd zal de fietsers onder meer langs de Wetstraat en Troonlaan leiden. Er worden meer dan tweehonderd deelnemers verwacht. Voor elke discipline is liefst 750 euro prijzengeld te winnen.� TS

www.fixingbrussels.eu

BRUSSEL GORDELT

BRUSSEL – De groene gordel binnen Brussel gidst u opnieuw langs de mooiste plekjes van onze hoofdstad.

Op 18 september nemen wandelaars en fietsers de Brusselse straten tussen 9 en 19 uur over. De uitgelezen kans om gratis een ander gezicht van Brussel te ontdek-ken. Fietsrecreatieclub West-Uit doet het met een gordel die om en bij de 55 kilome-ter lang is.Afspraak om 9.45 uur aan de Gossetlaan in Groot-Bijgaarden, waar het peloton zich om 10 uur in gang zet. Via het Laarbeek-, Poel- en Dielegembos fietsen de deelne-mers onder de bollen van het Atomium. Nadien is er ook even tijd om langs het kanaal Brussel–Willebroek te rijden. De Lambertmontlaan leidt de fietsers vervol-gens naar het Josaphatpark, de Reyerslaan en uiteindelijk de picknickplaats: het ge-meenschapscentrum Op-Weule in Sint-Lambrechts-Woluwe. Het eten moet u zelf meenemen, drank is ter plaatse te koop.Met een volle buik wordt na een traject door de Woluwes het Zoniënwoud be-

© L

UD

O V

AN

DE

CR

UYS

reikt. Daar wordt uitvoerig in gepeddeld, en het wordt verlaten om via Ukkel in Anderlecht onder meer langs het Constant Vanden Stock-stadion te rijden. Via het pareltje natuur dat de Kattebroek is, komen de deelnemers terug aan hun wagen, waarna koning auto de straten weer over-neemt.� Tim�Schoonjans

www.info-zomaar.be/sport.htm


Van Schaarbeek naar Molenbeek, dat is een heel eind, hé?! Cosmo (C): Mmm ja, het is ongeveer een halfuurtje fi etsen.

En doen jullie dat echt het hele jaar door, ook in de winter? C: Ja, min of meer, maar niet als er een vriendje komt slapen of zo, want die heeft dan geen fi ets.

Orla (O): En ook niet als het heel erg hard waait of te veel heeft gesneeuwd. Waarom nemen jullie zo vaak de fi ets? O: Het is gezond, je krijgt er spieren van aan je benen. C: Omdat het goed is voor het milieu, want zo zorg je voor minder vervuiling. En soms is het ook gewoon sneller, dat ligt eraan.

‘Ik fiets al mee sinds ik baby ben’

Orla (6) en Cosmo (8) trappen dagelijks naar school

© S

AS

KIA

VAN

DE

RS

TICH

EL

E

Orla (l.) en Cosmo voor

hun huis in Schaarbeek,

met mama Sabina in het

deurgat. Klaar voor de

race naar school...

”Ik fiets bijna altijd in

vierde versnelling,”

vertelde Cosmo nog.

DOOR PATRICK JORDENS

Autoloze Zondag komt eraan! Voor de tiende keer alweer.

Een geweldige dag voor alle fietsliefhebbers om door de lege

straten van Brussel te scheren. Maar sommige kinderen wachten

niet op die ene zondag om op de fiets te springen. Orla en Cosmo

uit Schaarbeek bijvoorbeeld. Ze trappen bijna dagelijks naar hun

school in Molenbeek, met mama of papa in hun spoor.

Hoe bedoel je? C: Als er fi le is in de stad, dan geraak je amper vooruit met de auto, maar met de fi ets kun je altijd overal door...

Ja, goed gezien. Hoe lang doen jullie dat al, zo’n dagelijks fi etstochtje? C: Euh, ik ben ermee begonnen toen ik pas in het eerste leerjaar zat, maar dan wel eerst met een aanhangfi etsje. Dat heet een ‘Add-bike’. En daarvoor zat ik in een

© IL

AH

DRING DRRRRIIIIIIING!!

© S

AS

KIA

VAN

DE

RS

TICH

EL

E

BDW V

OO

R IEDEREEN VAN

9 T

OT 13

JAAR •

ZIEza


fi etskar. En nog daarvoor zat ik op het stoeltje voorop. Sinds ik baby ben, fi ets ik eigenlijk al mee (lacht). O: Ik ook!

Waw, jullie waren er vroeg bij. Jong geleerd is oud gedaan, hé. Wat heb je zeker nodig als je als kind wil fi etsen in een drukke stad? O: Een vlaggetje achteraan op je fi ets! Want kindjes zitten natuurlijk lager op hun fi ets, en anders zien de autobestuurders je niet. C: Ja, en een fl uovestje, en ook een helm met achteraan een lampje erop.

Een lampje op je helm? C: Ja, dat moet je aandoen in de winter, want als we ’s ochtends vroeg vertrekken in de winter, is het nog donker. En met dat lampje kunnen de automobilisten je beter zien.

Nog tips voor beginnende fi etsers? C: Je moet de regels goed kennen, anders kan het heel gevaarlijk zijn.

Wat is een heel belangrijke regel bijvoorbeeld? O: Als we ergens willen afslaan, dan moeten we altijd goed kijken of er geen auto achter ons rijdt die ons wil inhalen. C: En ook, als je een andere fi etser inhaalt, moet je genoeg afstand houden als je terug naar rechts gaat, zodat jouw achterwiel niet het voorwiel van die fi etser aanraakt. En altijd wachten op mama of papa om een straat over te steken.

Zijn er eigenlijk genoeg fi etspaden op jullie parcours? C: In Molenbeek zijn er meer dan in Schaarbeek! Maar we hebben speciaal een wat langere weg gekozen zodat we meer op echte fi etspaden kunnen rijden. En wij mogen ook op het voetpad rijden.

Als ik jullie hoor vertellen, valt het precies best mee, zo door de stad fi etsen? O: Ja, maar je moet wel altijd goed uitkijken.

Wat vind je dat er nog beter kan voor kinderen om door Brussel te fi etsen? C: Een knopje aan de stoplichten voor wandelaars en fi etsers, zodat je meteen kan oversteken en al de auto’s dan moeten wachten. En het zou ook beter zijn als auto’s moeten betalen om in de stad te mogen rijden, behalve taxi’s natuurlijk! Zo doen ze het al in Londen. Dan is er veel meer plek voor fi etsers en voetgangers in het centrum.

Als het van Cosmo afhangt, mag het dus gerust alle dagen Autoloze Zondag zijn...

[ SORRY ] SN

ORRY ?

Heb je een fi ets staan die nog prettig rijdt, maar waar je te groot voor

geworden bent? Niet meteen weggooien! Je kunt er iemand anders blij

mee maken door hem te verkopen op een tweedehandsfi etsbeurs.

Of je kunt op zo’n beurs ook zelf een fi ets vinden aan een heel laag

prijsje... Op zaterdag 17 september, van 12 tot 17 uur, is er een

tweedehandsfi etsmarkt bij CyCLO, Vlaamsesteenweg 85, in hartje

Brussel. Afgedankte fi etsen kun je er vanaf 10 uur binnenbrengen

voor een technische controle en om een eerste verkoopprijs af te

spreken. Surf naar www.recyclo.org

Ben je die zaterdag niet vrij en toch op zoek naar een goeie tweedehands- of

splinternieuwe tweewieler? Spring eens binnen bij Vainqueur Bicycles. Dat is

een blitse fi etswinkel op het Flageyplein in Elsene. Je kunt er zelfs een dino- of tijgerhelm kopen, of

een grappig wielrennerspetje. Als je er buitenkomt, ben je helemaal klaar voor je eigen ‘Ronde van

Brussel’! Meer info vind je op www.vainqueur.be

DE RONDE VAN BRUSSELHeb je een fi ets staan die nog prettig rijdt, maar waar je te groot voor

© S

AS

KIA

VA

ND

ER

STI

CH

EL

E

BDW V

OO

R IEDEREEN VAN

9 T

OT 13

JAAR •

... of ‘het fi etsbrevet’. Dat hebben

Laure (11) en Michael (11) van de

Goudenregenschool in Ganshoren vorig

schooljaar met glans behaald.

Allebei wonen ze op ongeveer tien

minuten van de school, maar met de

fi ets naar school, nee, dat is (voorlopig)

streng verboden. Zelfs niet nu ze hun

brevet offi cieel op zak hebben?

Michael (M): Nee, mijn mama is toch te

bang om mij zo ver alleen te laten fi etsen.

Maar ik mag wel vaker bij mij thuis in de

buurt fi etsen nu. Altijd met mijn fl uovestje

en helm aan.

Laure (L): Ik mag het ook niet van mijn

ouders, enkel als mijn mama erbij is. Ik

hoop dat ik het op mijn eentje mag doen als

ik in het middelbaar zit.

Hoe ging dat, zo’n fi etsbrevet halen?

M: Eerst kregen we een beetje les in de klas van een speciale fi etsleraar over de verkeersregels.

Daarna gingen we oefenen op de speelplaats.

L: Ja, en op het laatst moesten we op de straat een heel parcours fi etsen. Op verschillende plekken

stonden dan ouders om te zien of we het goed deden.

Waar moest je zoal op letten dan?

L: Dat je bijvoorbeeld je arm uitsteekt als je links of rechts wil afslaan. Of dat je over je schouder

kijken om te zien of er auto’s aankomen... Dat is echt nodig, want het kan gevaarlijker zijn dan je

denkt. Mijn vriendin Jana bijvoorbeeld, die had tijdens een oefening een auto niet horen komen, en

ze had ook niet achterom gekeken om af te slaan. Toen dacht ik echt dat ze zou worden aangereden!

Voel je je nu veiliger op de fi ets sinds je dat brevet behaald hebt?

M: (knikt heftig) Ja, we weten er veel meer van. Het is zoals met de auto rijden, hé. Dan moet je toch

ook een brevet halen!

Waar bewaar je je brevet? Heb je dat altijd op zak?

L: Nee, ik heb het ingekaderd!!

M: Bij mij staat het op mijn bureau, en elke dag kijk ik er een beetje naar...

Ook graag zo’n fi etsbrevet op je bureau? Surf met de juf of meester eens naar www.provelo.be.

Provelo organiseert vaak fi etslessen en doet nog heel wat meer voor de fi etsers in Brussel.

Het rijbewijs voor de tweewieler...

BLI

KV

ANGE

R Heb je een fi ets staan die nog prettig rijdt, maar waar je te groot voor

geworden bent? Niet meteen weggooien! Je kunt er iemand anders blij

mee maken door hem te verkopen op een tweedehandsfi etsbeurs.

Of je kunt op zo’n beurs ook zelf een fi ets vinden aan een heel laag

voor een technische controle en om een eerste verkoopprijs af te

spreken. Surf naar www.recyclo.org

Ben je die zaterdag niet vrij en toch op zoek naar een goeie tweedehands- of

splinternieuwe tweewieler? Spring eens binnen bij

NGE

© NATHALIE GILLET / VAINQUEUR BIC

YCLE

S

BDW - editie 1295

Documents

Transcript of BDW - editie 1295