Avontuurlijke wandelingen in de Belgische Ardennen (derde editie)

7/23/2019 Avontuurlijke wandelingen in de Belgische Ardennen (derde editie)

1/48

Deze gids bevat veertien originele wandelingen in Zuid-Belgi en richt zichnaar de sportieve wandelaar die zich graag buiten de platgetreden padenbegeeft.De wandelingen zijn het resultaat van een jarenlange verkenning op hetterrein en van ontelbare uren gepuzzel op topografische kaarten. Eenmaximale inspanning werd verricht om de tochten zo ver mogelijk van debewoonde wereld te laten lopen en om verrassende en verborgen plekjesop te zoeken. De voorgestelde wandelingen lopen langs spectaculaire

uitzichtpunten, waarvan sommige bekende klassiekers zijn en andere danweer weinig bekend. De tochten lopen bijna uitsluitend over onverhardewegen en bevatten passages die wat uitdagender zijn: een moeilijkvindbaar, steil of in onbruik geraakt pad, een rivier die moet doorgewaadworden of rotsen waar je langs moet.De wandelingen zijn niet gevaarlijk. Toch vereisen enkele sportieverepassages oplettendheid van de wandelaar.

in dezelfde reeks verschenen: 'Originele wandelingen in de Belgische Ardennen'

Avontuurlijke wandelingen

in de Belgische Ardennen


2/48

Concept, ontwerp wandelingen, beschrijvingen, vormgeving, cartografie: Gert

Sonck

Verkenning op het terrein: Gert Sonck, Johny Seghers

Alle foto's werden gemaakt door de auteur, behalve de foto's op p8, p9, p70

(Chris Boogmans), p23, p92 (Luc Selleslagh)

desktoppublishing software: Scribus (www.scribus.net)

grafische software: Inkscape (www.inkscape.org)

derde editie, eerste druk 2013

Gert Sonck, Belgi

Uitgegeven in eigen beheerwww.originelewandelingen.be

De voorgestelde wandelingen in deze gids zijn slechts tochtsuggesties waaraan

geen enkel doorgangsrecht kan verbonden worden. Ten allen tijde dient de wet-

telijke toegankelijkheidsreglementering op het terrein te worden gerespecteerd.

De gebruiker van de gids is zelf volledig verantwoordelijk voor de veiligheid en de

wettelijkheid van zijn gedrag en kan op geen enkele wijze de auteur van de gidsaansprakelijk stellen voor gebeurlijke ongevallen op de wandelingen of voor on-

juistheden in de verstrekte informatie.

Deze gids richt zich naar wandelaars met ervaring op moeilijker terrein. Af en toe

vraagt een sportievere passage oplettendheid van de wandelaar en de orintatie

is soms minder evident. Soms is de doorgang moeilijk door begroeiing, terreinge-

steldheid of omgevallen bomen. Verder dient er rekening mee gehouden te

worden dat de weersomstandigheden de moeilijkheidsgraad en het risico van een

tocht sterk kunnen benvloeden.

Avontuurlijke wandelingen

in de Belgische Ardennen


3/48

Boninne: Naar de rotsen van Marche-les-Dames

14

2

3

13

12

11

10

9

8

7

6

5

4

1

Botassart: Het graf van de reus

Falmignoul: Hoog boven de Maas

Filly: De oostelijke Ourthe

Herbeumont: Het graf van de ridder

Lacuisine: Uitzichtpunten langs de Semois

Membre-sur-Semois: Le Jambon de la Semois

Nadrin: De rotsen van le Hrou

Nismes: De Calestienne

Yvoir: De oude spoorlijn van de Bocq

Bomal: De rotsen van Sy

Hermeton-sur-Meuse: De vallei van de Hermeton

Hotton: Rotsen, grotten en steengroeven

Orgeo: Het land van de leisteen 89

14

21

83

78

72

66

57

52

45

39

33

27

7


4/48

Naar de rotsen van Marche-les-Dames1

Boninne ligt op een hoog plateau, de opstap van de valleien van Samber en Maas

naar Haspengouw. Het is er opvallend zacht vergeleken met het geaccidenteerde

landschap bij Marche-les-Dames en met de steile Maashellingen bij Beez en

Bouge. Vanop dit plateau werd de stad Namen in de loop van de geschiedenis

verschillende malen aangevallen. Boninne kreeg het in beide wereldoorlogen

zwaar te verduren en bij het begin van de eerste wereldoorlog werd ten noorden

van het dorp het fort van Marchovelette gebouwd.De wandeling vertrekt over het plateau met enkele paden die in onbruik geraakt

zijn en een pad dat dwars over een akker loopt. Door een kloofje met gladde

stenen daal je af tot aan de Maas. Hier kan je eventueel de wandeling even

verlaten en gaan rondneuzen in de plaatselijke jachthaven. De wandeling klimt

dan stevig door het bos over een weinig gebruikt pad. Je moet dan even zoeken

naar een pad dat weer afdaalt, heel steil, een touw helpt je naar beneden.

Nadien gaat het omhoog naar de spectaculaire rotsen van Marche-les-Dames

langs de Maas. Deze rotsen werden in 1933 het eerste geklasseerde landschap

van ons land. Over een korte afstand loop je over een smal paadje vlak boven de

afgrond. Hoogtevrees is hier uit den boze en tritsicherheit nodig: uitglijden kan

dramatische gevolgen hebben. Bij nat weer is dit gedeelte af te raden en wordt

beter uitgeweken naar een veilig pad dat hoger in het bos loopt.

Via bospaden klimt de wandeling weer naar het plateau en langs gemakkelijke

veldwegen terug naar het vertrekpunt.

BESCHRIJVING

Door velden en bossen naar de Maas

Met de rug naar de kerk ga je naar links en je volgt de Rue de l'Eglise de Boninne

tot op de grote baan. Je steekt over en aan de overkant ga je door of over hethek de weide in. Deze weide loop je helemaal uit en je houdt steeds rechts in de

LENGTE: 12 km

VERTREKPUNT: Het kerkje van Boninne in

de Rue de l'Eglise de Boninne, een zijstraatje

van de N80, de Route de Hannut.

AANDACHTSPUNTEN: Afdaling door

rotskloofje, passages langs loodrechte

rotswanden, enkele moeilijk vindbare paadjes

TOPOGRAFISCHE KAARTEN NGI:

47/3-4 (1:20.000)

9


5/48


6/48


7/48


8/48


9/48


10/48

2

20

2

rotsje neem je een stevig klimmend spoor. Raak je dit spoor kwijt, blijf dan recht

de berg oplopen. Met zekerheid kom je uit op een oude bosweg, volg deze naar

rechts. Na 150 meter kom je op een splitsing bij een beekje. Je vindt hier

misschien nog enkele wandelpijltjes uit lang vervlogen tijden. Sla hier scherp

linksaf in een stijgende bosweg. Niet veel verder, net voor een bocht naar rechts,verlaat je de bosweg en je slaat rechtsaf. Je komt zo op een kam die je naar

rechts oploopt. Blijf stijgen op de kam, na een kleine halve kilometer kom je bij

de bosrand. Linksaf, je komt bij een picknickplek met overdekte banken aan een

berijdbare weg. Links brengt de weg je naar het uitzichtpunt l'Ecaillre, maar dat

is niet onze wandeling.

Naar de uitzichtpunten op het Graf van de Reus

Steek bij de picknickplek de berijdbare weg over en kies onmiddellijk bij de

splitsing rechts, een weg door sparrenbos. De weg wordt een grasweg. Door

gekapt bos krijg je links een prachtig uitzicht op het graf van de reus. Verderop

loopt de weg weer even door bos en nadien krijg je links weer uitzichten. Je moet

goed uitkijken naar een zijpad rechts, dat je naar het uitzichtpunt Clernot brengt.

Met je rug naar het uitzicht loop je hier even rechtdoor en je komt op een

bosweg. Linksaf. Minder dan honderd meter verder buigt de weg af naar links en

je komt bij het uitzichtpunt Les Augustins. Hier daal je links via een pad weer afnaar de grasweg. Rechtsaf en wat verder daal je mee naar links. Een overgroeid

pad laat je links liggen en je daalt verder af, over een heuvelkam. Aan de

overkant van een bosweg die je oversteekt vind je het volgende uitzichtpunt, het

Point de vue de lEpine. Je volgt hier de kam verder over een smal pad tot bij het

uitzichtpunt Pic du Diable. Hier kan je tijdelijk de kam niet verder volgen en moet

je links afdalen naar een berijdbare bosweg.

Volg de bosweg naar rechts, aan de rechterkant staat een bank. Honderd passen

voorbij de bank moet je een zeer onopvallend spoor aan de rechterkant van de

berijdbare bosweg zoeken: het vertrekt tussen twee kleine sparren. Dit spoor

21


11/48


12/48


13/48

3

26

3

Naar het laagste deel van het Colbi ravijn

Bij de bosrand volg je het pad naar links. Het pad volgt een tijdje de weiderand

en daalt dan af naar een holle uitgekapte weg. Je volgt deze uitgekapte weg

even naar links. Let goed op: links van deze weg tekent zich snel een kloofje af.

Op de plaats waar zich rechts van de weg een boom met wandeltekens bevindt,verlaat je de weg en duik je links in dit kloofje. Je daalt in dit kloofje af, soms

moet je even opletten op de gladde stenen. Bij de bosrand kruip je links uit het

kloofje en onder de prikkeldraad ga je een grote weide in. Loop in de weide

rechtdoor richting Maas.

Bij de stroom ga je rechtsaf en je volgt de oever door de grote weide. Via een

volgende voetgangersdoorgang kom je in de volgende grote weide en ook nu

volg je de oever verder. Recht voor jou zie je in de verte rotsen, daar gaat de

wandeling naartoe. Een volgende doorgang loodst je naar een pad tussen de

Maas en een dode arm ervan. Bij het einde van de dode arm ga je een weide in.Hier is de situatie wat onduidelijk. Het is de bedoeling dat je in de weide rechtsaf

slaat en naar de bosrand loopt. Je richt je op het ravijn dat zich in de helling

duidelijk aftekent. Aan de andere kant van de prikkeldraad sta je bij het begin

van het legendarische Colbi ravijn.

Langs klimrotsen naar het hoogste deel van het Colbi ravijn

De virtuele variante gaat de ravijn in, maar de normale wandeling volgt hier het

pad naar links, langs de weide. Natuurlijk ga je wel eerst even enkele passen het

ravijn in om er de magische en vochtige sfeer op te snuiven.

Het pad langs de weide komt weer vlak langs de oever te lopen. Je kan hier

pootjebaden in de Maas. Verder kom je aan de eerste rotsen van het beroemde

massief van Freyr. Bij een informatiebord aan de 'Roche Al'Lgne' sla je rechtsaf

en begin je aan een steile klim. Eventueel loop je bij dit bord eerst nog even

verder tot aan de voet van de machtige rots 'Tte du Lion', die met haar voet in

het water staat. Je keert dan op je passen terug tot bij het informatiebord. Het

mooie 'sentier Christianne', dat bij het informatiebord vertrekt, brengt je

zigzaggend helemaal naar de top van de rotsen. Je komt uit op de gevaarlijke

N95 van Dinant naar Beauraing, die je rechtsaf volgt. De weg heet hier

toepasselijk de Chausse des Alpinistes. Klimmers hebben hier inderdaad

afspraak voor en na hun avonturen op de rotsen.

Bij het laatste caf verlaat je de weg naar rechts. Aan de rechterkant van een

klimmershut kan je naar een uitzichtpunt. Voor het vervolg van de wandeling

wandel je nog even door tot op het einde van de parkeerplaats. Hier sla je

rechtsaf. Je laat rechts een pad liggen naar de klimmershut en je loopt rechtdoor

het bos in. Wat verder laat je rechts een klimmerspad liggen en je gaat

rechtdoor tot op een bivakweide. Loop door tot op het eind van de weide, je hebt

hier een prachtig uitzichtpunt op de Maas. Loop een paar tientallen meters terug

en sla scherp rechtsaf een pad in. Dit pad bengt je al snel boven het Colbi

27


14/48


15/48


16/48

4

32

4

stenen muurtje. In een opening van dit muurtje vertrekt een pad, dit pad neem

je. Het daalt nogal onbeheerst af naar een klein beekje. Je steekt dit beekje over

en klimt aan de overkant steil omhoog naar een ontginningsweg. Deze weg steek

je over en je klimt steil verder, door een sparrenbos. Misschien vind je nog rode

stippen op de bomen die de weg wijzen. Bij het einde van dit sparrenbos sla jerechtsaf, een bosweg die verder stijgt langs het sparrenbos. Bij rotsjes draai je

met de weg mee naar links. Achter de rotsen hou je rechts aan over een grasweg

die zacht verder stijgt. Een keer is er een dalende zijweg rechts, maar je blijft de

grasweg volgen. Deze brengt je bij de bosrand en een grote weide. Hier, bij het

begin van de weide, verlaat je de grasweg: links zoek je een verborgen bospad

dat boven een helling links en langs een sparrenbos rechts loopt.

Het pad eindigt na 400 meter op een bosweg. Deze weg neem je naar links. De

weg loopt even links langs een plek met lage begroeiing en daalt dan door het

bos. De mooie oude weg is nog maar weinig gebruikt. Je komt uit bij een

doorwaadbare plaats in de Ourthe. Je steekt de rivier over en je gaat de rijweg

naar links op. Na iets meer dan honderd meter verlaat je de weg en je kiest

rechts een brede bosweg. Bij de splitsing hou je links aan en je gaat rechtdoor

over een vlakke brede halfverharde weg. De weg komt vlak langs de mooie

Ruisseau de Martin Moulin te lopen.

Van de ruisseau de Martin Moulin naar Petite Mormont

De weg verwijdert zich even van de beek, bij een splitsing kies je de linkerweg en

zo kom je weer naast de beek te lopen. Een halve kilometer verder moet je goed

uitkijken naar een zijvallei links waar een andere beek, de Ruisseau de Belle

Meuse, uitmondt in de Ruisseau de Martin Moulin. Hier moet je de weg langs de

beek verlaten en de beek oversteken. Aan de overkant loop je tussen de

Ruisseau de Belle Meuse aan je linkerhand en een sparrenbos aan je rechterhand

en je begint aan een steile klim over een rotspad. Aan het einde van de steile

33


17/48


18/48


19/48

5

38

5

39

Langs de Semois

Helemaal beneden en nog enkele meters boven de Semois, kom je op een oud

oeverpad dat je naar links volgt. Met het oeverpad volg je de bocht van de

Semois aan het einde van het graf van de ridder. Na enkele honderden meters

op dit pad, als je rechts aan de overkant van het water een sparrenbos ziet, kanje enkele meters hogerop de flank een beter begaanbaar pad vinden waarover je

verder de rivier volgt.

Op een brede bosweg ga je rechtdoor. Je steekt een beekje over en wat verder

laat je een zijweg links liggen. Wat verder draait de weg naar links, een zijvallei

van de Semois in. Hier hou je halt want de wandeling verlaat hier de brede weg.

Door een jachtgebied

Steek het beekje over en loop in de richting van het sparrenbos. Dit bos is een

jachtgebied en is omheind. Je gaat dit gebied niet binnen maar je klimt de berg

op langs een spoor dat de omheining volgt. De beklimming is steil. Bijna boven

zie je links een klein sparrenbosje, daar loop je naartoe. Je vindt er een bosweg

waarmee je nog wat verder klimt, evenwijdig met de omheining maar nu op een

paar tientallen meters ervan verwijderd. De bosweg vervaagt al snel. Blijf in

dezelfde richting doorgaan tot op een splitsing bij een minuscuul driehoekig

pleintje. Er staat een beuk op het pleintje met een witte '16' erop. Sla rechtsaf.

Wat verder kom je bij een poort van het jachtgebied aan de rechterkant van jeweg. Ga niet door de poort maar volg de weg verder naar links. De grasweg

loopt evenwijdig met de omheining van het jachtgebied. De weg eindigt op een

asfaltwegje. Rechtsaf over het wildrooster in de weg.

Slechts 150 meter verder verlaat je het asfaltwegje: je slaat rechtsaf en je gaat

door een poort het jachtgebied in. Eens door de poort ga je niet de berijdbare

bosweg op maar je kiest onmiddellijk links een grasweg door een sparrenbos. Bij

het einde van een plek jonge sparren, 300 meter voorbij de poort, sla je linksaf.

De weg loopt eerst langs de plek jonge sparren en gaat dan het bos in. Je komt

op een berijdbare bosweg. Hier kan je eventueel de bosweg oversteken en in een


20/48


21/48


22/48

6

44

6

richting Les Epioux. In een bocht naar rechts blijf je de hoofdweg volgen, bij de

volgende splitsing even verder hou je links, onder een electriciteitsleiding. De

weg daalt. Eens de spoorweg onder, daalt de berijdbare weg verder naar een

beek. Over de beek rechtsaf en enkele tientallen meters verder, ter hoogte van

het begin van een vijver aan je rechterkant, verlaat je de hoofdweg en je kiestlinks een stijgende bosweg. Waar van rechts een andere weg van de vijver komt,

sla je haaks linksaf. Deze mooie stijgende weg beschrijft een bocht naar rechts,

een zijweg rechts en een volgende zijweg links laat je voor wat ze zijn. De weg

wordt vlakker en komt langs een omheind stuk jong bos te lopen. Bij het einde

van de omheining laat je een weg rechts liggen en enkele meters verder hou je

rechts aan. De weg is hier tijdelijk verhard met keien. Even verder, bij een

splitsing in een sparrenbos, hou je links aan. Je komt op een kruispunt van

geasfalteerde boswegen.

De wandeling gaat op het kruispunt van asfaltwegen rechtdoor en gaat weer het

domein Les Epioux binnen, langs een slagboom over een beek. Onmiddellijk kies

je dan links een half verharde grasweg. Je blijft lange tijd deze weg volgen,

onderweg kom je in een gebied waar blijkbaar veel everzwijnen rondlopen. De

weg begint dan af te dalen naar de Semois en wordt een aangename grasweg.

Na een bocht naar rechts moet je opletten: in de volgende bocht naar links (er is

hier een bewegwijzerde steen) moet je de bosweg verlaten: je loopt er rechtdoor

en je kiest een grasspoor rechts. Het spoor loopt tussen hogere sparren links en

lagere sparren rechts. Waarschijnlijk moet je hier een eind tussen hoge varens

lopen. Dit prachtige pad loopt dood bij een mooi beekje. Je volgt dit beekje naar

beneden. Op het einde moet je aan de rechterkant van de beek gaan lopen en je

komt uit op de brede oeverweg langs de Semois. Rechtsaf.

Naar de Roche du Chat

Na 400 meter op de oeverweg sla je, bij een rots, rechtsaf in een pad dat eerst

langs en dan door een beek loopt. Bij een andere weg ga je naar rechts en je

steekt de beek dus over. Je volgt deze beek tot bij de bron, 1300 meter verder

en 100 meter hoger. Om hier te komen laat je een keer een stijgende weg links

45


23/48


24/48


25/48

7

50

7

hoger in de flank richten om nog een van de oude aanduidingen te vinden. Als je

het spoor even bijster bent, stop dan en bekijk aandachtig de flank van de

heuvel. De kans is groot dat je een oud bordje van wandeling 55 ziet hangen, of

dat je het pad wat verder van je vandaan ontwaart. Als je een rotspartij ziet, is

de kans groot dat je er bovenlangs moet. Het pad leidt naar het beroemde

uitzichtpunt 'Le Jambon de la Semois' met schuilhut. Na genoten te hebben van

het uitzicht loop je naar een asfaltweg.

Slechts heel even volg je de weg naar links: zeer snel verlaat je de weg en je

neemt aan de rechterkant een grasweg. Je loopt langs enkele grasvelden aan je

rechterhand afgewisseld met stroken bos. De weg brengt je voor een groot veld,

dicht bij de rijweg. Sla bij de afsluiting van het veld linksaf en loop door het bosje

tot op de rijweg. Steek de weg over en neem een bewegwijzerd en smal bospad

dat afdaalt naar een beekje. Aan de overkant van het beekje volg je het mooie

pad dat nu hoog in de flanken van de vallei loopt. Het pad is niet altijd goed

zichtbaar. Vooral als je omgevallen bomen omzeilt, moet je soms goed uitkijken

om het pad niet kwijt te raken. Onthou dat het pad in de flank steeds op min of

meer dezelfde hoogte blijft lopen. Uiteindelijk wordt het pad breder en stijgt wat.

Op de plaats 'Al Houline' maakt de bosweg een bocht naar rechts, hier moet je de

weg verlaten en een bospad links kiezen. Enkele tientallen meters verder draait

het pad naar rechts en een dertigtal meter verder moet je het pad verlaten en

links een pad nemen dat nogal wild afdaalt tot bij de beek Le Sautou. Misschien

hangt er bij het begin van het pad nog een wandelaanduiding. Volg de beek

stroomafwaarts. Bij een overhangende rots kan je schuilen. Blijf links van de

beek. Wat verder moet je wat afklimmen over kleine rotsjes langs de beek.

Nadien kom je weer even op een gemakkelijker pad maar let op: bij een bemoste

rots, net voor een wandelpijltje, sla je rechtsaf in een pad dat zeer steil naar

beneden loopt en de beek van dichtbij volgt. Je volgt de beek tot bij de monding

in de Semois.

51


26/48


27/48

8 8


28/48

8

56

8

Boven kom je bij een uitzichtpunt rechts. Je volgt de kam verder. Een rots die

het pad verspert omzeil je aan de rechterkant, je moet hier even kort afklimmen

over de rotsen. Je klimt dan weer de volgende rotsen op. Een rotspunt omzeil je

ook aan de rechterkant, let op, het pad is hier zeer smal en loopt vlak langs een

afgrond. Hierna kom je bij een hoge schuin oplopende rots, voorzien van

klimhaken. Van op deze rots heb je prachtige uitzichten. De wandeling verlaat

hier de rotskam en daalt, net voor de grote rots en bij een gespleten kleine rots,

via een steil pad af naar de oever van de Ourthe. Rechtsaf.

Langs de oever naar Le Chesl

Je blijft het oeverpad nu anderhalve kilometer volgen, tot bij het begin van een

braakliggende weide en een doorwaadbare plaats in de Ourthe. Er begint hier

een brede weg die je naar rechts volgt, langs de weide. Bij het einde van de

weide moet je in het sparrenbos links uitkijken naar een beekje, langs dit beekje

loop je door het sparrenbos tot aan de rivier. Bij de Ourthe sla je rechtsaf, je

steekt het beekje over en je volgt een onzeker paadje langs de oever. Dit paadje

leidt naar een meer gebruikt pad dat je naar links volgt. Weer volgt hier een

gans eind langs de rivier, wel twee kilometer lang. Onderweg kom je langs de

monding van de mooie beek Vermoulin. Ongeveer een kwartier stappen voorbij

de Vermoulin begint de Ourthe aan een bocht naar rechts, er is hier een eiland in

de rivier. Ter hoogte van het begin van dit eiland moet je de oever verlaten en

de berg oplopen. Het pad maakt deel uit van verschillende bewegwijzerde

wandelroutes maar is toch zeer steil en niet altijd gemakkelijk te vinden. In elk

geval moet je naar de top van de berg. Lang voor je helemaal boven bent zie jereeds een deel van de gerestaureerde verdedigingsmuur, bij die muur moet je

boven komen op een bosweg. Er staat hier een bank.

Langs beken en door sparrenbossen

Volg de bosweg naar rechts. Bij de splitsing hou je rechts aan, een minder

gebruikte bosweg. Snel kom je bij een bank en een uitzichtpunt. Volg het pad

verder. Het pad loopt bovenaan de steile helling en komt op de kam te lopen. Je

komt op de plaats 'Le Chesl', aan de rechterkant van de restauratiewerken bij

de poort van de vesting. Je stijgt even je loopt tot op een rots met een

uitkijkpunt. Met je rug naar de vallei daal je even af en je volgt dan een pad naar

rechts, naar een nabijgelegen uitzichtpunt, met een bank. Achter deze bank daal

Op de plaats 'Le Chesl' bevond zich een Keltische vesting van 13 hectare groot,

bewoond tussen de achtste en zesde eeuw voor Christus. De dubbele

vestingmuur is meer dan 1750 m lang. De Legende van de gouden 'Gatte' vertelt

dat in een put in Le Chesl een fabelachtige schat ligt die elk jaar aan de

oppervlakte komt op Kerstdag, na de twaalf klokslagen van de middernachtmis.

Wie de schat wil vinden, moet een zwarte kip in de afgrond gooien en de koffer

nemen zonder een woord te spreken.

57


29/48


30/48


31/48

9 9


32/48

9

64

links en je loopt wat verder naar links een oude steengroeve binnen langs een

waarschuwend informatiebord voor klimmers. Je komt in een grote kamer met

loodrechte wanden. Doorkruis de groeve en aan het einde geraak je aan de

rechterkant uit de kamer: een uitgang door een kloofje. Helemaal uit de groeve

gekomen vind je rechts een bosweg: volg deze naar rechts. Rechts naast de

bosweg kan je even tot aan de bovenrand van een loodrechte muur van de

groeve gaan, maar het spreekt voor zich dat je hier geen misstap moet zetten.

9

Naar de rotsen en de runes van Dourbes

Volg verder de bosweg en hou rechts aan. Je komt op een bosweg bij het Croix

Sauvage dat herinnert aan een dodelijk ongeval in de steengroeve. Kies hier voor

links en je volgt de bosweg die de berg af loopt. Je bent hier vergezeld van de

rood-witte tekens van een GR-pad. Beneden loop je even langs de Viroin maar je

komt al snel aan het rotsmassiefje van Dourbes. Als er niet teveel begroeiing is,

kan je een kruis zien dat bovenop de rotsen staat. Er is hier een uitgekapte weg

naar rechts maar jij neemt het smalle pad dat aan de linkerkant van deze weg

begint.

Groene stippen wijzen de weg. Je komt snel op een ander pad, links zie je een

gedenksteen voor Matti. Dit pad steek je over en je volgt een pad dat je vlakbij

de klimrotsen brengt. Je loopt onderaan het massiefje verder. Je passeert links

een kloofje waarin je naar zou boven zou kunnen, maar je loopt nog wat verder,

tot bij het einde van de klimrotsen. Hier ga of kruip je links naar boven,

misschien is er in het begin nog een leuning gemaakt van takken. Na wat

geklauter sta je op een smal pad. Je volgt dit pad naar links, de minst gebruikte

tak. Het smalle spoor brengt je al snel bovenaan de rotsen, wees hier voorzichtig.

Kijk uit naar een oranje geschilderde haak in de rotsen, ongeveer vijftien meter

hier voorbij moet je rechtsaf slaan in een pad dat op een rotskammetje klimt.

Soms is dit paadje bijna dichtgegroeid. Boven komt een ander paadje van rechts

en je gaat rechtdoor. Twee zijwegen van rechts stap je voorbij en je komt bij een

uitzichtpunt (Haute Roche 197m). Het pad loopt verder het bos in en wat verder

65


33/48


34/48


35/48


36/48


37/48

11 11


38/48

76

nog een hele tijd op de kam verder door het bos. Het pad eindigt op een

berijdbare weg, deze volg je naar rechts. Eerst loop je langs de bosrand en

nadien tussen weiden. Bij een andere berijdbare weg sla je linksaf, tot in het

gehucht Ozo. Bij het begin van de bebouwing kan je de geitenboerderij

bezoeken.

Naar de Ferme de Palogne

Hou bij het pleintje links aan en volg de hoofdweg door het gehucht. Je wandelt

langs de kerk. Voorbij de bebouwde kom sla je linksaf in een kiezelweg. Deze

weg slingert tussen akkers en weiden en brengt je na een kilometer op een

rijweg. Aan de overkant van de rijweg ga je een volgende kiezelweg op. Op een

kruispunt in het bos ga je rechtdoor en je loopt het bos uit. Je negeert twee

zijwegen links en je volgt altijd dezelfde weg rechtdoor, tussen akkers. Bij een

dwarsweg ga je rechtdoor een weide in en je doorkruist de weide. Bij de bosrand

verlaat je de weide en je gaat een bospad op. Aan een hek hou je rechts aan.Het pad loopt even langs grasland en bij het einde van het grasland draait het

pad naar links en daalt in de flank af naar een verkeersweg. Aan de overkant van

de weg vind je een pad dat afdaalt naar de vallei van de Lembre. Volg het pad

naar links en je komt snel tussen buitenhuisjes. Op een asfaltwegje ga je enkele

meters naar links en dan sla je scherp rechtsaf, een uitgehakt pad dat in de flank

stijgt naar de runes van het kasteel van Logne.

Runes van het kasteel van Logne

Het kasteel werd in de twaalfde eeuw gebouwd door de monniken van Stavelot

en was het centrum van het graafschap Logne. In de vijftiende eeuw kwam het

in handen van de beruchte familie de la Marck, die er hun roversnest van maakte

en van hieruit de omgeving onveilig maakte. In 1521 werd de burcht op bevel

van Karel V vernietigd en de stenen werden grotendeels gebruikt om de dorpen

in het dal herop te bouwen. De burcht beschikt over een uitgebreid gangenstelsel

waar volgens de legende een Gouden Geit de goed verborgen schat bewaart.

Alleen op midzomernacht is het mogelijk de schat te vinden, maar de zoeker

moet zich dan wel in de donkere gangen wagen. Velen hebben al geprobeerd om

de schat te vinden, een brave pastoor was zelfs bereid om hiervoor de hulp van

de Duivel in te roepen. Deze hebzucht kostte de pastoor zijn ambt.De runes kunnen buiten de winter bezocht worden en bieden een prachtig

uitzicht op de omgeving.

Slechts even volg je de toegangsweg tot de runes naar rechts: snel sla je linksaf

in een stijgende weg. Waar deze weg naar links bocht, neem je aan de

rechterkant een smal paadje door het bos. Neem het eerste zijspoor rechts: dit

onzekere spoor daalt af in de flank en brengt je weer op de brede toegangsweg

tot de runes. Hier kan je een van de vele doorsteekjes gebruiken die afdalen en

je opnieuw op de toegangsweg brengen. Je volgt de brede weg tot bij de Ferme

de Palogne.

77


39/48


40/48

12 12


41/48

82

De rivieroversteek

Voor de korte basiswandeling loop je dus tussen de begroeiing langs de oever

met het gebouwtje aan je rechterhand. Even verder loopt het spoor dood in de

rivier. Aan de overkant zie je de monding van een beek, de ruisseau de Soumie.

Hier moet je door de rivier, en je richt je op de monding van de beek aan deoverkant. Weer uit het water hou je de beek aan je rechterhand, tot deze beek

over een weinig gebruikte weg stroomt. Het beekje over en je staat in een bocht

van een meer gebruikte bosweg. De lange wandeling komt langs deze brede

bosweg weer aansluiten en voor het vervolg sla je linksaf, langs de beek.

Langs beken en bossen terug naar het eindpunt

De lange en de korte wandeling lopen weer samen en volgen de weg langs de

ruisseau de Soumie in de brede vallei. Verschillende keren komt de beek zomaar

over de weg stromen. Een keer is er een weg links waar je niet op let. Na bijna

anderhalve kilometer langs de beek, op een splitsing van boswegen, laat je een

weg links liggen en volg je de hoofdweg waar de beek door een soort betonnen

buis onderdoor loopt. De weg stijgt langs een smalle strook naaldbomen aan de

linkerkant. Op het volgende kruispunt, net voorbij het einde van de naaldbomen

links, ga je linksaf en enkele meters verder opnieuw linksaf. De weg loopt

onmiddellijk opnieuw over de beek en begint dan te stijgen. Deze prachtige weg,

waarin de rotsige ondergrond bloot zit, blijft maar stijgen door het bos. Je let niet

op zijwegen en op grasstroken die door de jagers vrijgehouden worden. Bijna

helemaal boven loopt de weg langs een enorm veld. Nog even het bos in en dan

kom je op een asfaltwegje.

Volg het asfaltwegje naar rechts. Na zowat 200 meter is er links een valleitje.

Hier was vroeger een pad door een sparrenbos maar sinds het bos in 2007

gekapt werd is de doorgang bijna onmogelijk geworden. Volg dus het asfalt

verder tot bij de Ferme des Onches. Voorbij de hoeve sla je linksaf, een brede

kiezelweg die naar het bos leidt en afdaalt naar Hermeton-sur-Meuse.

De langere wandeling

Kies je voor de lange wandeling, dan laat je dus het gebouwtje en de rivier links

liggen en je volgt het rood wit bewegwijzerde pad, dat even stijgt. Op de splitsingwat verder sla je linksaf en je daalt weer af. De rivier zie je pas na een hele tijd

terug. Anderhalve kilometer voorbij het bakstenen gebouwtje kom je aan een

brug van baksteen en beton.

Pont Christine

Acht kilometer voorbij de monding biedt deze brug de eerste gelegenheid om uit

de vallei weg te geraken op de rechteroever. Wij noemden deze brug naar de

naam `Christine die je ergens in het beton kan terugvinden.

83


42/48


43/48

13 13

langs de bedding naar links. Na zowat 250 meter eindigt het pad dat links van de


44/48

88

langs de bedding naar links. Na zowat 250 meter eindigt het pad dat links van de

bedding loopt. Hier loop je verder, door de bedding en over de rotsen.

Snel kom je bij de plaats waar een bewegwijzerd wandelpad de Isbelle

oversteekt via een brugje. Volg dit pad naar rechts. Een halve kilometer blijf je

beneden in de vallei lopen, dan verander je van oever en je volgt de vallei nu

door naaldbos verder. Je komt bij de paardenweide van eerder op de wandeling

en je volgt het pad dat links naast de weide loopt. Het is leuker om hier in de

bedding van de Isbelle te lopen. Snel kom je bij een belangrijke rsurgence. Met

de hulp van duikers zijn tot vandaag de eerste driehonderd meter van deze

rsurgence verkend. Een beetje verder eindigt het pad op een brede weg voor

een weide, bij een mooi bruggetje. Je volgt de brede weg naar links.

Naar Hampteau

Bij een splitsing hou je links aan en je stijgt over een brede weg. Wat verder, net

voor een bocht naar links, verlaat je de brede weg en sla je rechtsaf in een paddat schuin in de flank door het bos afdaalt. Dat leidt naar het Chteau de Hblon.

Net voor het kasteel zie je links van het pad de afgesloten toegang tot de Grotte

du Hblon. Deze grot werd vroeger gebruikt als wijnkelder. Net voor de grot ga

je links steil naar boven. Boven de toegang tot de grot stijg je nog even verder

tot bij de bosrand en hier ga je rechtdoor, door braakliggend terrein, tot op een

brede weg. Rechtsaf. De weg stijgt naar een asfaltweg. Deze steek je over en je

neemt even een smal stijgend paadje. Niet veel verder, bij een kot, daal je naar

rechts af tot op de asfaltweg. Linksaf.

Je laat een weg links liggen en dertig passen voorbij de brievenbus van nummer7 daal je aan de rechterkant van de weg over afbrokkelende leistenen af naar

een andere asfaltweg. Via deze weg steek je de Ourthe over en kom je in het

schilderachtige dorp Hampteau. Je komt op het minuscule pleintje Place des Trois

Poulets. Tussen nummer 20 en restaurant Le Rucher ga je een grasweg op. Deze

versmalt al snel tot pad en loopt tussen weiden. Rechts zie je het Chteau de

Hblon en links een enorme oude steengroeve. Betonnen brugje over en tussen

achtertuinen loop je naar de grote baan tussen Hotton en La Roche-en-Ardenne.

Hier gaat het naar links en onmiddellijk rechtsaf, de Rue Chave. Wil je iets

drinken, bijvoorbeeld natuurlijk appelsap bij Le Petit Yannick, dan stap je eerst

nog honderd meter verder langs de grote baan.

Langs oude steengroeven

Je neemt de eerste zijstraat rechts van de Rue Chave, tegenover nummer 10.

Bij de school linksaf, het fietspad richting Hotton. Het fietspad loopt over een

brugje en maakt een bocht naar rechts. In deze bocht moet je het fietspad

verlaten aan de linkerkant: je neemt niet de bosweg maar wel een smal pad,

rechts van een grachtje, dat stevig stijgt. Op de achterkant van de eerste boom

langs het pad hangt er misschien nog een bordje met een Z erop. Het pad stijgt

89


45/48


46/48

14 14

Naar het Chteau des Fes


47/48

94 95

Naar het Chteau des Fes

Steek de brede kiezelweg over en volg een grasweg. Op een andere grasweg sla

je rechtsaf, tot op een brede kiezelweg en die je naar rechts volgt. Blijf deze weg

volgen tot je bij een slagboom uitkomt op een asfaltweg. Volg de asfaltweg naar

links.

Niet veel verder begint de weg een bocht naar links te maken. Laat hier een

brandgang rechts het bos inlopen en volg nog even de asfaltweg. De volgende

zijweg rechts neem je wel: deze rechtlijnige weg loopt eerst langs de bosrand en

verder het bos in. Je komt uit op een brede kiezelweg bij de ingang van het

arboretum van Bertrix. Steek hier gewoon over en volg rechtdoor een kapotte

grasweg langs gerooid bos. Op het einde draai je mee naar rechts en je komt

voor een vijver op een berijdbare weg. Volg deze weg naar rechts. Je laat snel

een zijweg rechts liggen en net erna een zijweg links, deze laatste loopt naar de

vijver. Onmiddellijk na deze linkerzijweg verlaat je de berijdbare weg en je gaat

een bosweg op aan de linkerkant van de weg. De bosweg loopt recht omhoog het

bos in.

Je stijgt tot op het hoogste punt van de heuvel en onderweg let je niet op

zijwegen. Op het kruispunt op het hoogste punt sla je linksaf in een brede

kamweg. Je loopt rechtdoor over deze prachtige weg. Op het einde van de

bosweg ga je rechtdoor in een smal pad. Het pad daalt over de rotsige

heuvelkam. Tijdens de afdaling heb je een keer de keuze tussen twee paden:

hier neem je niet het dalend pad rechtdoor maar je wijkt naar links uit en je

vervolgt over het pad dat echt tussen de rotsen afdaalt. Helemaal beneden kom

je uit bij een picknickplaats en een beekje. Bij de picknickplaats neem je niet hetpaadje dat rechtdoor naast de beek loopt, met de rug naar het pad waarlangs je

de kam afdaalde sla je rechtsaf en je loopt omhoog naar de rotsen toe. Op het

hoogste punt kom je bij drie rotsblokken, de onderste afgeplat en de andere

twee begroeid. Vlak na deze rotsblokken klim je links de rotsen op via een

bergpaadje. Boven kom je uit in het Chteau des Fes. Tussen twee muurtjes

van natuurstenen daal je het chteau weer af, je steekt de beek over en je daalt

met de straat naar rechts tot op een kruispunt. Linksaf.

Naar de oude spoorlijnNa honderd meter verlaat je de rijweg en je slaat linksaf in een geasfalteerde

bosweg. Tweehonderd meter verder kies je rechtsaf een weg die een beek

oversteekt. Na honderd meter, voor een open plek in het bos, maakt de weg een

haakse bocht naar rechts. Op deze plaats moet je de weg verlaten en linksaf een

smaller pad volgen. Het pad is weinig gebruikt en nogal overgroeid. Blijf steeds

rechtdoor gaan op gelijke hoogte, na een halve kilometer kom je weer op een

berijdbare weg. Volg deze weg naar rechts. Minder dan 200 meter verder, bij een

grote plek met jong bos, verlaat je de brede weg en je slaat rechtsaf in een

stijgend graspad langs de rand van een sparrenbos. Bij een kruispunt blijf je


48/48

Avontuurlijke wandelingen in de Belgische Ardennen (derde editie)

Documents

Transcript of Avontuurlijke wandelingen in de Belgische Ardennen (derde editie)