Beslag- en Executierecht

AVDRWEBINARS.NL

Sprekers

mr. E. Loesberg, vice-president Rechtbank Den Bosch mr. M.J.W. van Ingen, advocaat Holla Advocaten

26 september 201209:00-12:15 uur

AVDR Webinar

Tel.: 030 - 2201070

Webinar 0046

AvdR World WideCHINA en NOORD KOREA13 juni 2013 - 22 juni 2013Actualiteiten Contractenrecht, Goederenrecht en ProcesrechtSprekers:Prof. mr. A.I.M. van Mierlo, advocaat NautaDutilh N.V., hoogleraar privaatrecht Erasmus Universiteitmr. drs. P.J.J. Vonk, senior raadsheer Hof Den Haag, rechter-plaatsvervanger Rechtbank Haarlem

Paying respect to Kim Il-sung Military parade in the Pyongyang

1

Inhoudsopgave Sprekers:

mr. E. Loesberg mr. M.J.W. van Ingen

Beslagobject

Hoge Raad, 30 maart 2001, NJ 2002, 380 p. 2

Hoge Raad, 15 november 2002, JBPr 2003, 5 p. 15

Derdenbeslag

Hoge Raad, 27 juni 1997, NJ 1997, 650 p. 20

Hoge Raad, 30 november 2001, NJ 2002, 419 p. 31

Hoge Raad, 24 november 2006, NJ 2007, 540 p. 50

Hoge Raad, 13 april 2012, NJ 2012, 445 p. 67

Hoge Raad, 15 juni 2012, NJ 2012, 458 p. 99

Hoge Raad, 13 juli 2012, NJ 2012, 482 p. 128

Dwangsom

Hoge Raad, 6 april 2012, NJ 2012, 363 p. 145

Hoge Raad, 29 juni 2012, RvdW 2012, 909 p. 163

Hoge Raad, 29 juni 2012, RvdW 2012, 910 p. 179

Executie

Hoge Raad, 26 juni 1992, NJ 1993, 449 p. 192

Hoge Raad, 25 januari 2008, NJ 2008, 66 p. 208

Hoge Raad, 20 februari 2009, NJ 2009, 376 p. 221

Hoge Raad, 12 juni 2009, JOR 2009, 273 p. 247

Hoge Raad, 19 februari 2010, NJ 2012, 126 p. 263

Hoge Raad, 29 april 2011, NJ 2011, 372 p. 281

Hoge Raad, 10 juni 2011, NJ 2011, 423 p. 304

Executiegeschillen

Hoge Raad, 22 april 1983, NJ 1984, 145 p. 322

Hoge Raad, 22 december 2006, NJ 2007, 173 p. 331

Hoofdzaak

Hoge Raad, 26 februari 1999, NJ 1999, 717 p. 342

Opheffing van beslag

Hoge Raad, 23 februari 1996, NJ 1996, 434 p. 366

Hoge Raad, 14 juni 1996, NJ 1997, 481 p. 377

Hoge Raad, 26 mei 2000, NJ 2001, 388 p. 398

Hoge Raad, 25 november 2005, NJ 2006, 143 p. 413

Hoge Raad, 30 juni 2006, NJ 2007, 483 p. 414

Hoge Raad, 5 september 2008, JBPr 2008, 52 p. 434

Pandrecht

Hoge Raad, 3 september 2010, RvdW 2010, 974 p. 452

Hoge Raad, 17 februari 2012, RvdW 2012, 318 p. 461

2

NJ 2002, 380: Beslag op volle eigendom i.p.v. op aandeel in

ontbonden huwelijksgemeenschap. Geen conversie.

Instantie: Hoge Raad (Civiele kamer) Datum: 30 maart 2001

Magistraten: F.H.J. Mijnssen, J.B. Fleers, H.A.M. Aaftink, O. de Savornin Lohman, A.

Hammerstein

Zaaknr: C99/184HR

Conclusie: A-G Wesseling-van Gent LJN: AB0805

Roepnaam: - Noot: H.J. Snijders

BW art. 1:99; BW art. 3:28; BW art. 3:189; BW art. 3:190; BW art. 3:191; Rv (oud) art. 437; Rv

(oud) art. 469; Rv (oud) art. 474bb; Rv (oud) art. 707

Essentie Beslag op volle eigendom i.p.v. op aandeel in ontbonden huwelijksgemeenschap. Geen conversie.

Het aandeel van een deelgenoot in een gemeenschap is een vermogensrecht van andere aard dan

de eigendom van tot de gemeenschap behorende zaken. Een beslag dat blijkens het proces-verbaal

van beslaglegging is gelegd op een niet aan de schuldenaar toebehorend recht op een goed (de

volle in de gemeenschap vallende eigendom van de woning waarop geen verhaal voor de schuld

van de schuldenaar mogelijk was) kan niet bij wege van conversie worden gewijzigd in een

beslag op een wel aan de schuldenaar toekomend recht op dat goed (het aandeel in de ontbonden

huwelijksgemeenschap).

Samenvatting Nadat tussen hen de echtscheiding is uitgesproken, hebben de ex-echtgenoten de tussen hen

bestaande huwelijksgemeenschap verdeeld, zulks met uitzondering van de voormalige echtelijke

woning die is toebedeeld aan de vrouw. Vervolgens heeft een schuldeiser van de man ter zake van

een na de echtscheiding ontstane vordering (conservatoir) beslag gelegd op de nog onverdeelde

woning. In het onderhavige kort geding vordert de vrouw een bevel tot opheffing van het beslag.

In cassatie is de vraag aan de orde of dit beslag, dat ten onrechte is gelegd op de woning, in dier

voege gedeeltelijk kan worden opgeheven dat het nog slechts komt te rusten op het aandeel van

de man daarin.

Het aandeel van een deelgenoot in een gemeenschap is een vermogensrecht van andere aard dan

de eigendom van tot de gemeenschap behorende zaken. De vraag welke bevoegdheden de

deelgenoot aan zijn aandeel in de gemeenschap kan ontlenen, kan niet worden beantwoord aan de

hand vanart. 5:1 BW. Hij heeft op grond van zijn aandeel niet de bevoegdheden genoemd in

art. 5:1. Hij heeft ingevolge art. 3:178 BW de bevoegdheid om verdeling van de gemeenschap te

vorderen, terwijl de vraag of hij het genot heeft van een gemeenschappelijk goed en de vraag of

hij bevoegd is tot gebruik en/of beheer ervan, moet worden beantwoord aan de hand van hetgeen

is bepaald in de art. 3:168 e.v. De onderhavige gemeenschap moet worden gekwalificeerd als een

bijzondere gemeenschap zoals bedoeld in art. 3:189 lid 2 BW. Weliswaar behoorde tot de

gemeenschap slechts n goed, de woning, maar voor het antwoord op de vraag of een

gemeenschap moet worden gekwalificeerd als een bijzondere, zoals bedoeld in laatstgenoemde

bepaling, is de rechtsverhouding tussen de deelgenoten, die tot het bestaan van de gemeenschap

heeft geleid beslissend, niet de omstandigheid dat slechts n goed tot de gemeenschap behoort.

De schuldeiser kon zijn vordering op de schuldeiser verhalen op, in beginsel, al diens goederen,

ingevolge art. 3:191 lid 1 BW ook op diens aandeel in de ontbonden huwelijksgemeenschap; dit

laatste echter met inachtneming van het in genoemde bepaling gemaakte voorbehoud. Ter

voorbereiding van dit verhaal kon de schuldeiser conservatoir beslag op dit aandeel leggen.

Uitgangspunt moet zijn dat bij het leggen van het beslag wordt gespecificeerd op welk

vermogensrecht het wordt gelegd. Bij de executie zal het daarbij te verkopen goed immers moeten

zijn gespecificeerd. Het proces-verbaal van beslaglegging dient mede ertoe vast te leggen welk

goed van de schuldenaar uiteindelijk zal worden verkocht. Niet kan worden aanvaard dat een

beslag, dat blijkens het proces-verbaal is gelegd op een niet aan de schuldenaar toebehorend recht

op een goed, zou kunnen worden gewijzigd in beslag op een wel aan de schuldenaar toebehorend

recht op dat goed.[1]

Partij(en)

3

De publiekrechtelijke rechtspersoon Landelijk Instituut Sociale Verzekeringen, te Amsterdam,

eiseres tot cassatie, adv. mr. J.C. van Oven,

tegen

Carla Gerdina Grifhorst, te B., gemeente H., verweerster in cassatie, niet verschenen.

Uitspraak Hof: 4.Beoordeling

4.1

Het gaat in dit kort geding om een vordering van Grifhorst tot opheffing van het beslag op haar

woonhuis. LISV heeft dat beslag gelegd voor een vordering op Grifhorsts ex-echtgenoot, D. Die

vordering is ontstaan na de echtscheiding.

4.2

Het huis de voormalige echtelijke woning behoorde tot de door de echtscheiding ontbonden

huwelijksgemeenschap en op het tijdstip van de beslaglegging (21 april 1998) het enige nog

onverdeelde object van die gemeenschap. Op 29 april 1998, na de beslagdatum dus, is de

verdeling geffectueerd door inschrijving van de daartoe bestemde notarile akte in de registers en

is het huis, conform het in 1993 opgemaakte echtscheidingsconvenant, in volle eigendom op

Grifhorst overgegaan.

4.3

Grifhorst stelt dat LISV als (priv)-schuldeiser van D. slechts diens aandeel in de gemeenschap (in

casu diens aandeel in het huis) kon uitwinnen en dus ook slechts op dat aandeel beslag had mogen

leggen. Nu het beslag op het huis als geheel is gelegd, en daarmee dus ook op het aandeel daarin

van Grifhorst, is het beslag jegens haar onrechtmatig en moet het worden opgeheven, aldus

Grifhorst.

4.4

De president heeft de vordering afgewezen.

4.5

Met de grieven, die alle strekken ten betoge dat de president ten onrechte heeft geoordeeld dat het

beslag niet ten onrechte op Grifhorsts aandeel in het huis is gelegd en dientengevolge rechtmatig

is, is de zaak in volle omvang aan het hof voorgelegd. De grieven worden gezamenlijk behandeld.

4.6

Het hof stelt voorop dat het hier een privschuld van D. betreft, niet een gemeenschapsschuld. De

schuld (ter zake van volgens LISV ten onrechte door D. genoten WW-uitkeringen) is immers

ontstaan nadat het huwelijk, en daarmee de gemeenschap, door de echtscheiding was ontbonden.

Zij kan daarom niet worden verhaald op goederen van de gemeenschap.

Krachtens het bepaalde in art. 3:191 BW wl op het aandeel van D. in de ontbonden

huwelijksgemeenschap, in casu zijn aandeel in het huis nu die gemeenschap ten tijde van de

beslaglegging niets anders meer omvatte dan het huis.

4.7

Het aandeel van Grifhorst in het huis was niet uitwinbaar voor de schuld van D. Zoals bij

gelegenheid van de pleidooien in hoger beroep door LISV is erkend, is LISV dan ook niet bevoegd

tot executie van het huis als geheel, maar slechts van het (ten tijde van de beslaglegging nog

bestaande) 50% aandeel van D.

4.8