artists vicki kerr, heather phillipson, michele sank
-
Upload
steve-dale -
Category
Documents
-
view
227 -
download
1
description
Transcript of artists vicki kerr, heather phillipson, michele sank
3vicki kerr heather phillipson michelle sank
Cover Clawr Michelle Sank Untiltled from The Submerged
3vicki kerr heather phillipson michelle sank
vicki kerr ‘the Antarctic experience’ 2011
“Where the hell are we?”
(recorded words from the cockpit voice
recorder of Flight 901)
Air Traffic Control Tower, Auckland
Airport, New Zealand, November 28th
1979.
“From the Control Tower I could see
passengers boarding the DC10, ZK-
NZP Te 901. Amidst the steady stream
of requests and instructions received
and sent to aircraft that day, I took
particular note of the passengers
crossing the tarmac and ascending the
steps on to TE901. This was the
fourteenth Air New Zealand non stop
flight down to Antarctica, marketed as
a unique sightseeing experience,
carrying an experienced Antarctic
guide who would point out scenic
features and landmarks, while
passengers enjoyed a low-flying
sweep down McMurdo Sound. At
0810, TE 901 was ready to depart.
The Captain called the tower frequency
and requested permission to taxi.
Permission was granted and he was
given instructions for takeoff. As the
plane taxied to the end of the runway
to prepare for takeoff, we asked the
Captain how many souls he had on
board - he replied 257. I had often
thought that the aviation term “souls on
board” was a strange way to identify
people and I remember thinking that
day that it somehow made a person
seem lighter. TE 901 took off at 0821
climbing into a clear blue morning sky.
All that remained was its turbulent
wake, as it slowly inched its way higher
and further away from sea level turning
south following a compass heading
relative to the earth’s geo-magnetic
field. The flight was managed by Air
New Zealand flight operations,
responsible for programming the
aircraft’s on-board navigation system
enabling the flight crew to correctly
calibrate their position during the flight,
along with additional information, such
as a flight briefing, maps and route
information. Today seemed to
progress much the same as most
other days. TE901 took off and as it
disappeared from view it was
instructed to change frequency and
contact radar control. The plane was
now out of our hands and all that
remained was a red arrival strip with
an estimated time of arrival later that
evening. We all finished our shift in
the tower at around mid-day not
knowing then, that an hour later at
2pm, TE901 was reported by
McMurdo Centre to have been radio
silent for an hour. A search and rescue
operation began. Finally at 9pm Air
New Zealand announced to the media
that the aircraft was missing and that it
would have run out of fuel. At
01.15am NZDT (New Zealand
Daylight Time) unidentified debris was
spotted on the slopes of the southern
most active volcano on the planet - Mt
Erebus on Ross Island, Antarctica.
This sighting was later confirmed to be
the aircraft’s tail section bearing the
airlines unmistakable Koru symbol.
Souls on board: Mostly middle aged; a
professional Hammond Organ player;
world travellers (most had seen Arctic
pack ice from the airline routes of the
North), dreamers; office bound
adventurers; an 18 year old who
received the trip as a gift for passing his
exams, a woman who had told her
daughter that she couldn’t come and
visit her in London because she would
have to defrost the fridge; a man for
whom blindness was just 9 months
away wanted pristine images to take
into darkness.
To this day controversy remains over
the exact cause of the accident and
who was to blame. ‘Whiteout’ weather,
a condition described as a malevolent
trick of the polar light and ‘pilot error’
were the causes determined by an
accident investigation, however a Royal
Commission of Inquiry under Justice
Peter Mahon apportioned blame
squarely with the airline and its
practices, claiming that evidence
presented by Air New Zealand was an
“orchestrated litany of lies”. The crash of
TE 901 remains one of New Zealand’s
worst disasters.
Almost all of what remains of the
aircraft is still buried where it came to
rest on the slopes of Mount Erebus
under a layer of snow and ice.
During warm periods when snow
recedes the wreckage is sometimes
visible from the air.”
Vicki Kerr
Air Traffic Controller,
Auckland Airport, 1979-1983
“Lle ar y ddaear ydan ni?”
(geiriau a recordiwyd o gaban y peilot
ar Ehediad 901)
T ^wr Rheoli Traffig, Maes Awyr
Auckland, Seland Newydd, Tachwedd
28ain 1979.
“O’r T ^wr Rheoli ‘roeddwn yn gallu
gweld teithwyr yn mynd ar y DC10,
ZK-NZP Te 901. Yng nghanol y nifer
helaeth o ymholiadau a
chyfarwyddiadau a dderbyniwyd ac a
anfonwyd at yr awyren y diwrnod
hwnnw, nodais yn benodol y teithwyr
yn croesi’r tarmac ac yn mynd i fyny’r
stepiau i’r TE901. Hwn oedd y
pedwerydd ehediad ar ddeg o eiddo
Awyr Seland Newydd i hedfan heb
stop i lawr i Antarctica. Fe’i
marchnadwyd fel profiad unigryw i
ymwelwyr, gyda thywysydd Antartic
profiadol yn tynnu sylw’r teithwyr at
nodweddion y tirwedd a’r golygfeydd
hyfryd wrth iddynt fwynhau hedfan yn
isel dros McMurdo Sound. Am 0810,
‘roedd TE 901 yn barod i ymadael.
Rhoddwyd caniatâd i’r Capten i
gychwyn ac wrth i’r awyren symud
tuag at ben y rhedfa gofynnwyd i’r
Capten faint o eneidiau oedd ar yr
awyren - yr ateb oedd 257. Bum yn
meddwl yn aml bod y term hedfan
“eneidau” yn ffordd od o ddisgrifio pobl
a chofiaf feddwl y diwrnod hwnnw bod
y term rhywsut yn gwneud i berson
swnio’n ysgafnach. Cododd TE 901 i’’r
awyr las, glir, foreol am 0821. Y cyfan
oedd yn weddill oedd ôl aflonydd yr
awyren, wrth iddo’n raddol godi’n uwch
i’r awyr ac ymhellach i ffwrdd oddi wrth
lefel y môr gan droi am y de.
Rheolwyd yr ehediad gan systemau
ehediad Awyr Seland Newydd, oedd
yn gyfrifol am raglennu system llywio’r
awyren gan alluogi’r criw i raddnodi eu
lleoliad yn gywir yn ystod yr ehediad,
yn ogystal â darparu gwybodaeth
ychwanegol megis y briff ehediad,
mapiau a gwybodaeth am y llwybr.
Wrth i TE901 ddiflannu o’n golwg fe’i
cyfarwyddwyd i newid amledd ac i
gysylltu â’r system rheolaeth radar.
‘Roedd yr awyren bellach allan o’n
dwylo ni a’r cyfan oedd ar ôl oedd
stribed coch yn dynodi’r amser
cyrraedd tebygol yn hwyrach y noson
honno. Wrth i ni orffen gwaith tua
chanol dydd, ni wyddom y byddai
ehediad TE901, awr yn hwyrach am
2pm, wedi colli cysylltiad radio â
Chanolfan McMurdo ers awr.
Lansiwyd ymgyrch chwilio ac achub.
Am 9pm cyhoeddodd Awyr Seland
Newydd i’r cyfryngau fod yr awyren ar
goll ac y byddai erbyn hyn wedi rhedeg
allan o danwydd. Am 01.15am NZDT
(Amser Golau-dydd Seland Newydd)
gwelwyd darnau anhysbys ar lethrau
Mynydd Erebus ar Ynys Ross
Antarctica. Cadarnhawyd bellach
ymlaen mai darnau o’r awyren oedd y
rhain, yn dangos yn glir symbol Koru
nodweddiadol yr awyren.
Eneidiau ar yr awyren: Y rhan fwyaf
yn ganol oed; chwaraewr organ
Hammond proffesiynol; teithwyr y byd
(‘roedd y rhan fwyaf wedi gweld iâ’r
Arctig o ehediadau’r Gogledd);
breuddwydwyr; anturwyr; bachgen 18
oed a dderbyniodd y daith fel anrheg
am basio’i arholiadau; dynes oedd
wedi deud wrth ei merch nad oedd yn
medru ymweld â hi yn Llundain
oherwydd byddai hynny’n golygu
dadrewi’r rhewgell; dyn oedd yn mynd i
golli ei olwg mewn 9 mis ac oedd yn
awyddus i gymryd delweddau clir i
mewn i’r tywyllwch.
Hyd at heddiw nid ydym yn gwybod
beth oedd union achos y ddamwain
neu ar bwy oedd y bai. Cyflwr y
tywydd a chamgymeriad ar ran y peilot
oedd yr achosion yn ôl yr ymchwiliad
swyddogol i’r ddamwain, fodd bynnag
yn y Comisiwn Ymchwiliad Brenhinol o
dan arweiniad yr Ustus Peter Mahon,
rhoddwyd y bai yn gyfangwbl ar y
cwmni hedfan a’i ymarferion, gan
hawlio bod y dystiolaeth a gyflwynwyd
gan Awyr Seland Newydd yn gelwydd
noeth. Mae trasiedi’r TE 901 yn dal i
fod yn un o drychinebau gwaethaf
Seland Newydd.
Mae’r rhan fwyaf o weddillion yr
awyren wedi eu claddu o dan yr iâ a’r
eira lle y daeth i lawr ar lethrau
Mynydd Erebus. Weithiau, yn ystod
cyfnodau cynnes pan mae’r eira’n
lleihau, gellir gweld y darnau o’r awyr.”
Vicki Kerr
Rheolwraig Traffig, Maes Awyr
Auckland , 1979-1983
FLIGHT CERTIFICATE: This is what
passengers on-board Air NZ flight TE901
would have received on their return from
Antarctica. Photo supplied: Museum of
Transport and Technology, Auckland,
New Zealand
The installation, ‘the Antarctic experience’
examines aerial space and the
unpredictable event, focusing on the Air
New Zealand air disaster in Antarctica in
1979. As an event that collapses the
sublime, this extensively documented air
accident tests the tension that exists in
airspace, between the scientific, technical
and rational knowing of the air, as well as
cultural and sensual ways of knowing,
which colonise the atmosphere and air’s
more insensible qualities.
Each work in the installation is created
from data gathered from the accident
investigation such as archive film footage,
photographs, maps and marketing
material.
Vicki Kerr, born in New Zealand, lives
and works in London. She is currently
engaged in research entitled ‘Airspace -
Zones of Fidelity and Failure’ as part of a
practice-based MPhil/PhD at Goldsmiths,
University of London.
With thanks for technical assistance to
Andrew Weatherhead, Eli Zafran and
Tolga Saygin.
TYSTYSGRIF YR EHEDIAD: Dyma’r
dystysgrif y byddai teithwyr ar ehediad
TE901 Awyr Seland Newydd wedi ei
derbyn wrth ddychwelyd o Antarctica.
Ffotograff trwy gwrteisi Amgueddfa
Trafnidiaeth a Thechnoleg Auckland,
Seland Newydd
"Mae’r gosodwaith ‘The Antarctic
experience’ yn archwilio gofod yn yr awyr
a’r digwyddiad na fedrir ei ragweld, yn
ffocysu ar drasiedi Awyr Seland Newydd
yn Antarctica ym 1979. Fel digwyddiad
sy’n dymchwel yr arddunol, mae’r
drasiedi awyr hon, a gofnodwyd yn fanwl,
yn rhoi prawf ar y tensiwn sy’n bodoli yn
yr awyr, rhwng y gwybod gwyddonol,
technegol a rhesymegol o’r awyr, yn
ogystal â ffyrdd diwylliannol a
synhwyraidd o wybod, sy’n gwladychu’r
atmosffer a nodweddion anweladwy yr
awyr.
Creuwyd pob darn yn y gosodwaith yn
seiliedig ar wybodaeth a gasglwyd o’r
ymchwiliad i mewn i’r ddamwain megis
ffilm archifol, ffotograffau, mapiau a
deunydd marchnata.
Ganwyd Vicki Kerr yn Seland Newydd
ac mae hi’n byw ac yn gweithio yn
Llundain. Ar hyn o bryd mae hi’n
ymgymryd ag ymchwil yn dwyn y teitl
‘Airspace - Zones of Fidelity and Failure’
fel rhan o gwrs ymarferol MPhil/PhD yn
Goldsmiths, Prifysgol Llundain.
Gyda diolch i Andrew Weatherhead, Eli
Zafran a Tolga Saygin am gymorth
technegol.
vicki kerr
heather phillipson
Hello. It is hard to say anything that is as
good as saying nothing. So, I made some
things. Sort of audio-visual Joseph
Cornell vitrines with stuff bumped
together. Let’s call them videos.
Little happens. Little that I could describe
anyway. If I did describe them, it would
probably be irrelevant to anything you
might actually want to know.
Each one is made in the way department
stores sell off their winter jumpers. I
liquidate my current stock of unverifiable
postulations and what you see is the car-
boot sale. This is its point. Nearly all ideas
come ready-crumpled.
I don’t know where they are going. Things
rub together. It’s risky. It necessitates
making and avoiding choices. They
proceed from half-digested notions
propped up with contradictory information.
It is an attempt to speculate, to converse,
to disrobe. It involves a couple of images
that have provoked me, noises too.
Apparently, you ought to be able to start
with nothing but your own minor reality
and end with an approximation of art.
Who knows.
What I would say is that, like Claus
Oldenburg, I am for an art that unfolds like
a map, that you can squeeze, like your
sweetie’s arm, or kiss, like a pet dog.
Which expands and squeaks, like an
accordion, which you can spill your dinner
on, like an old tablecloth. I am for an art
that embroils itself with the everyday crap
and still comes out on top.
Helo. Mae’n anodd dweud rhywbeth sy’n
fwy effeithiol na dweud dim. Bum yn creu
rhai bethau. Rhyw fath o bethau
clyweledol. Gallwn eu galw nhw’n fideos.
Does dim byd llawer yn digwydd. O leia’,
fawr o ddim y gellir ei ddisgrifio. Taswn yn
treio ei ddisgrifio, mwy na thebyg ni
fyddai’r disgrifiad yn berthnasol i unrhyw
beth yr hoffech wybod o ddifrif.
Gwneir pob darn yn yr un modd ag y
mae siopau dillad yn cael gwared o’u
stoc ar ddiwedd y tymor. ‘Rwy’n cael
gwared o’m stoc cyfredol a’r hyn yr ydych
chi’n ei weld yw’r sêl cist-car. Dyma holl
bwynt y peth. Mae’r rhan fwyaf o
syniadau yn dod wedi eu crychu’n barod.
Dwn i ddim lle maent yn mynd. Mae
pethau’n rhwbio yn erbyn ei gilydd. Mae’n
broses mentrus. Mae’n golygu gwneud
ac osgoi penderfyniadau. Mae rhyw
syniadau ar eu hanner yn cael eu propio i
fyny gyda gwybodaeth anghyson.
Mae’n ymdrech i ddyfalu, i sgwrsio, i
ddadwisgo. Ceir yma gwpwl o
ddelweddau sydd wedi fy mhryfocio,
synau hefyd. Yn ôl pob golwg, dylech fod
yn medru dechrau gyda dim byd ond
eich realiti eich hun a gorffen gyda darn o
gelf. Pwy a ^yr.
Buaswn i’n dweud, fel Claus Oldenburg,
fy mod o blaid celf sy’n agor fel map, y
gellir ei gwasgu, fel braich eich cariad,
neu ei chusanu, fel anifail anwes. Sy’n
ymestyn ac yn gwichian, fel acordion, y
gallwch golli eich cinio arni fel hen liain
bwrdd. ‘Rwyf o blaid celf sy’n ymwneud â
phethau dinod bob dydd ac sydd eto’n
fuddugol yn y pendraw.
Heather Phillipson works with sounds
and images. She exhibits nationally and
internationally, and has received awards,
commissions and residencies. She is
also an award-winning poet and has
been published and broadcast widely.
She is based in London.
Mae Heather Phillipson yn gweithio
gyda synau a delweddau. Mae hi’n
arddangos yn genedlaethol ac yn
rhyngwladol gan dderbyn gwobrau,
comisiynau a chyfnodau preswyl. Mae hi
hefyd yn fardd llwyddiannus gyda’i
gwaith yn cael ei gyhoeddi a’i ddarlledu’n
eang. Mae hi’n gweithio o Lundain.
(Still from) (spaciously, away from
surfaces with their hard, separate facts,
looking at) A Mark on the Wall
(Still from) Well this is embarrassing.
Half an hour in 12 episodes
(Still from) Well this is embarrassing.Half an hour in 12 episodes.
michelle sank
“My practice is concerned with the
notion of encountering, collecting,
and re-telling. I’m interested in
creating sociological landscapes,
interplays of human form and
location that are significant in their
visual, sociological and psychological
nuances.
Known as a portrait photographer, I
embraced both community and place
within this new body of work “The
Submerged”.
The imagery was produced within
Mid-Wales in and around
Aberystwyth - a town that exists at
the end of a railway line. I was
intrigued by the way both structures
and people interacted with the urban
and natural make-up of this
environment and was drawn towards
a sense of grittiness and resolution
within the geological and
architectural fabric of the place,
something so often mimicked in the
light, colour, dramatic skies and the
human performance within.”
“Mae f’ymarfer yn ymwneud â’r
syniad o gyfarfod, casglu ac
ailadrodd. ‘Rwy’n ymddiddori mewn
creu tirweddau cymdeithasegol, a’r
cydadweithio rhwng ffurfiau dynol a
lleoliad sy’n arwyddocaol o safbwynt
gweledol, cymdeithasegol a
seicolegol.
Fe’m cydnabyddwyd eisoes fel
ffotograffydd portread ac mae’r darn
newydd hwn sef “The Submerged”
yn ymwneud â chymuned a lleoliad.
Cynhyrchwyd y delweddau yng
Nghanolbarth Cymru, yn ac o
gwmpas Aberystwyth - tref a leolir ar
ben lein rheilffordd. ‘Roeddwn yn
ymddiddori yn y ffordd yr oedd
strwythurau a phobl yn rhyngweithio
gyda’r amgylchedd trefol a naturiol a
chefais fy nhynnu tuag at y teimlad o
gaderndid a phenderfyniad o fewn
ffabrig geolegol a phensaerniol y lle,
rhywbeth a adlewyrchwyd yn aml yn
y golau, y lliwiau, y ffurfafen
ddramatig a’r perfformiad dynol tu
mewn.”
Michelle Sank was born in Cape Town,
South Africa. She has been living and
working in the UK since 1987. Her
photographs have been exhibited and
published extensively in England, Europe,
Australia, Mexico, South Africa and the
U.S.A. She has undertaken numerous
commissions for prominent galleries and
magazines in Europe and abroad. Her
work is held in both private and permanent
collections, and she was recently a prize
winner in the Portrait Prize at the National
Portrait Gallery, London.
She has 2 published books : “The Water’s
Edge”- portraits and stories about women
who used to - and still work - on Liverpool
Docks, and “Becoming” - a monograph.
‘The Submerged’ will be published by
Maarten Schilt in 2011.
Ganwyd Michelle Sank yn Cape Town,
De Affrica. Mae hi wedi bod yn byw ac yn
gweithio yn y DU ers 1987. Mae ei
ffotograffau wedi cael eu harddangos a’u
cyhoeddi’n eang yn Lloegr, Ewrop,
Awstralia, Mecsico, De Affrica ac UDA.
Mae hi wedi ymgymryd â llawer o
gomisiynau ar gyfer orielau a chylchgronau
blaenllaw yn Ewrop a thramor. Dangosir ei
gwaith fel rhan o gasgliadau preifat a
pharhaol, ac yn ddiweddar enillodd wobr ar
gyfer portread yn Oriel Bortreadau
Genedlaethol Llundain. Mae hi wedi
cyhoeddi dau lyfr: “The Water’s Edge”-
portreadau a straeon am ferched a
weithiodd yn nociau Lerpwl, a “Becoming”
- sef monograff. Cyhoeddir ‘The
Submerged’ gan Maarten Schilt yn 2011.
Untiltled from The Submerged Untiltled from The Submerged
Untiltled from The Submerged
The three artists in this exhibition present works which seem at first sight very different from each other. Vicki Kerr considers a
traumatic national episode from her past, analysing it and giving it theoretical and dramatic visual shape while containing the
powerful emotions. Heather Phillipson’s videos combine a fertile and playful love of language with an acute visual sense; she
subverts accepted meanings and familiar associations, often questioning these through disjoints between image, word and
sound. While Michelle Sank’s photographic portraits appear deceptively simple, familiar, there is a sophisticated and subtle
interplay of visual cues on offer as she considers personal and social identity within a landscape.
Each of these artists has a questioning approach to making art - in order to think again about a subject they have let go of
preconceived ideas and entered on a journey of inquisitive inventiveness. René Descartes suggested that ‘wonder is the first of
all the passions’. Wonder is that early stage of an experience when we are not sure yet what our reaction to a situation or object
might be: repulsion, indifference, pleasure; those moments before an understanding is formulated which fits within an accepted
framework of reference. The artists here have cultivated wonder at the world, encouraging the viewer to remain open to the
exhilarating strangeness of life’s events.
Mae’r tri artist yn yr arddangosfa hon yn cyflwyno gwaith a ymddengys ar y golwg cyntaf i fod yn gwbl wahanol. Mae Vicki Kerr
yn ystyried digwyddiad cenedlaethol trawmatig o’i gorffennol, yn ei ddehongli ac yn rhoi iddo siâp gweledol damcaniaethol a
dramatig tra’n cynnwys yr emosiynau pwerus. Mae fideos Heather Phillipson yn cyfuno agwedd ddiddorol a chwareus tuag at
iaith gyda synnwyr gweledol cryf; mae hi’n tanseilio ystyron cyffredin a chysylltiadau cyfarwydd, yn cwestiynu’r rhain yn aml trwy
ddatgymalu delweddau, geiriau a sain. Tra bod portreadau ffotograffig Michelle Sank yn ymddangos yn arbennig o syml a
chyfarwydd, ceir yn ei gwaith gydadwaith soffistigedig a chynnil wrth iddi ystyried hunaniaeth bersonol a chymdeithasol o fewn
tirwedd.
Mae gan bob un o’r artistiaid hyn agwedd ymholgar tuag at greu celf - er mwyn ail-feddwl am bwnc penodol mae’n rhaid iddynt
ryddhau syniadau eraill a chychwyn allan ar daith o ddyfeisgarwch chwilfrydig. Awgrymodd René Descartes mai ‘rhyfeddu yw’r
cyntaf o’r holl angerddau’. Rhyfeddu yw’r rhan gyntaf o unrhyw brofiad pan nad ydym yn siwr eto sut y byddwn yn ymateb i
sefyllfa neu wrthrych: ffieidd-dra, dihidrwydd, pleser; yr eiliadau hynny cyn y ffurfir dealltwriaeth sy’n ffitio i mewn i ryw fframwaith
derbyniol. Mae’r artistiaid yn yr arddangosfa hon wedi meithrin rhyfeddu tuag at y byd gan annog y gwyliwr i aros yn feddwl-
agored tra’n ystyried hynodrwydd bywyd.
Eve Ropek Exhibitions curator Canolfan Celfyddydau Aberystwyth Arts Centre
3
cano l fan y ce l fyddydau aberystwyth a r ts cent re
www.aberystwythar tscent re .co .uk
design stephen paul dale [email protected]
3vicki kerr heather phillipson michelle sank
Heather Phillipson (Still from) Rebus, or The Farewell Note that Says More than it Says