Ang Islam sa Kasalukuyan-Final Draft

Ang Islam sa Kasalukuyan

Ang Islam sa Pilipinas

Mula pa lamang sa panahon ng pananakop ng mga Kastila ay naranasan na ng

mga Muslim ang paghihirap sa kamay ng mga Kristiyano. Ngunit sa pagtatapos ng

digmaang Muslim at Kastila noong 1898 ay dumating naman ang mga Amerikano na

siya ring nagpahirap sa mga Pilipinong Muslim.

Marso 2, 1906, naganap ang tinaguriang First Battle of Bud Dajo o mas kilala

bilang Moro-Crater Massacre. Mahigit 800 hanggang 1000 armadong Muslim ang

nagtago sa isang volcanic crater sa isla ng Jolo. Sa madugong labanan na ito, anim

lamang ang nabuhay mula sa panig ng mga Muslim habang dalawampu lamang ang

namatay sa kampo ng mga Amerikano, mula sa ilang daan nilang mga sundalo.

Makikita sa mga panahong ito ang katatagan ng mga Muslim at ang lakas ng

paniniwala nila sa kanilang relihiyon. Hindi gaya ng mga “Indio” (ngayon ay Filipino), sila

ay nanatiling malaya mula sa mga impluwensya at pananakop ng mga dayuhan dahil sa

kanilang tapang at malakas na pananampalataya.

Nang lumaya tayo mula sa mga Amerikano noong 1946 ay hindi pa rin natapos

ang laban ng mga Muslim laban sa mga Kristiyano. Noong 1968 ay naganap naman

ang Jabidah Massacre kung saan pinatay ang maraming nireklutang Muslim ng

Philippine Army ng kanilang mga pinuno nang tumanggi itong sumama sa pagsugod sa

Sabah.

Nang sinimulan ni Ferdinand Marcos ang Martial Law noong 1972 ay nakaranas

ng matinding paghihirap ang mga Muslim sa Pilipinas. Sa kanyang rehimen ay nabuo

ang Moro National Liberation Front, ang rebeldeng kilusan ng mga Muslim na binuo ni

Nur Misuari, isang dating propesor ng Unibersidad ng Pilipinas. Ang kanilang layunin ay

walang kinalaman sa relihiyon. Ang kanila lamang ipinaglalaban ay ang mga lupain na

minana nila mula pa sa kanilang mga ninuno. Kalaban nila ang mga mararahas na

1 – Islam sa Kasalukuyan

grupong Kristiyano tulad ng ILAGA(Ilonggo Land Grabbing Association). Ang karahasan

ng ILAGA ay nagbunga ng isang massacre noong Hunyo 1971 kung saan pinatay ang

65 na kababaihan, kalalakihan at mga batang Muslim sa isang Mosque.

Noong ika-13 hanggang ika-17 ng Enero, 1975 ay nagkaroon ng pagtatangkang

iresolba ang kaguluhan na nangyayari sa pagitan ng gobyerno at ng mga Muslim.

Noong 1976 ay nilagdaan ang Tripoli Agreement at mahigit dalawang dekada ang

itinagal ng paguusap ng gobyerno at MNLF bago malagdaan ang 1996 Peace Accord.

Bunga nito ay nabuo ang ARMM o ang Autonomous Region in Muslim Mindanao.

Pagkatapos naman ng negosasyong GRP-MNLF, nagkaroon naman ng isa pang

negosasyon noong ika-7 ng Enero, 1997 sa pagitan ng gobyerno at ng MILF (Moro

Islamic Liberation Front), isang grupong tumiwalag sa MNLF na pinamunuan ni Amirul

Mujahid Hashim Salamant. Hindi gaya ng MNLF, ang mga adhikain ng grupong ito ay

may kinalaman sa relihiyon. Samantala, ang mga Abu Sayyaf naman ay isang

teroristang grupo na ang tingin sa mga Kristiyano ay ang mga kalaban ng Islam.

Nang nagdeklara ng “All-out War” si Joseph Estrada noong 2000 bilang resulta

ng labanan noong 1997 at 1999 sa pagitan ng gobyerno at MILF, nabuo naman ang

MPPM (Mindanao Peoples’ Peace Movement) upang lutasin ang kaguluhan.

Sa taong 2001, sa pamumuno si Gloria Macapagal-Arroyo ay maraming mga

pulitikal na aktibista at mahigit 50 mamamahayag ang napaslang ng mga grupong

rebelde.

Ayon sa mga Muslim, ang preskripsyon ng ARMM ay hindi naaangkop

sakanilang pangangailangan. Ang pagbuo ng ARMM ay ayon parin sa framework ng

Konstitusyon ng Pilipinas at ang mga Muslim ay hindi kinikilala ang Konstitusyon ng

Pilipinas dahil para sakanila ay hindi naman sila naimpluwensiyahan ng sinumang

dayuhan na nagtangkang sumakop sa buong Pilipinas. Sa tingin nila ay hindi dapat sila

sumunod sito dahil sa hindi naman nasakop ng España ang Mindanao sa araw ng

paglagda sa Treaty of Paris sa pagitan ng España at Estados Unidos. Sinasabi rin

nilang wala sa mga kamay ng Filipino ang kalayaan nila at wala silang karapatang


magkaroon ng veto power sa mga karapatan at sa lehitimong pagsasarili ng mga

Muslim.

Sa loob ng 35 taon ay nakikipaglaban ang mga BangsangMoro (Ang kahulugan

ng bangsa ay angkan) para sa kanilang mga karapatan. Sa pakikipaglaban nilang ito ay

120,000 buhay ang nawala, karamihan ay mga sibilyan, mahigit isang milyon ang

nawalan ng tirahan at kabuhayan, at mula 200,000 hanggang 300,000 ang napilitang

lumipat ng tirahan para sa sarili nilang kaligtasan.

Sa ngayon, ang mga grupong Islamiko ito ay ginagamit na lamang ng gobyerno

na dahilan upang ipakita sa mga Pilipino ang panganib na dinadala ng mga Muslim sa

bansa at maikatuwiran ang pagdating ng Philippine troops at ang mga “tagapayong”

Amerikano sa tinatawag nilang pinakabagong “depensa” ng bansa laban sa mga

terorista.

Mula 2000 hanggang 2008 ay apat na delegasyon mula sa Holland ang

dumating sa isang pamayanang Muslim upang magkaroon ng kapayapaan sa pagitan

ng mga Kristiyano at Muslim. Ngunit kung titingnan ay hindi na naman ito kinakailangan

dahil mula sa 55 porsyentong Kristiyano at 45 porsyentong Muslim na Pilipinong

nakatira dito ay wala pa namang naging problema na naganap at wala pang

Kristiyanong nagpapaalis o nagrereklamo tungkol sa mga Muslim na kasama nila sa

pamayanan sa kabila ng isang insidente kung saan dumakip ang ASG (Abu Sayyaf

Group) ng mga dayuhan sa isang ospital at pinatay ang ilan sa mga ito. Habang

nagaganap ang pagpupulong ay nagkaroon lamang ng kaunting paguusap tungkol sa

kapayapaan sa Mindanao, sa halip ay lumabas ang mga isyu tungkol sa hindi

pagkakapantaypantay ng mga kababaihan at kalalakihan, kalusugan, edukasyon at

pagpapaunlad ng agrikultura.

Mahihinuha natin sa mga sitwasyon na ito kung paano nakakaranas ang mga

Muslim ng diskriminasyon sa Pilipinas.

Ang hinihingi ng mga Muslim ay pantay na karapatan at pagtanggap sa kanilang

kultura at ibang pamumuhay. Gusto nilang makuha ang mga lupaing tunay na sila ang


nagmamayari, at hindi lamang ibigay ito sa mga kuruptong opisya, mapangabusong

negosyante at mga dayuhan.

Sinasabi ng mga Kristiyano na walang kaugnayan sa relihiyong Islam ang

pakikipaglaban ng mga Muslim sa gobyerno. Ang akala nila ay ang pinagugatan lamang

ng problema ay ang pagaagawan ng mga pinuno sa mga lupain sa Mindanao at iba

pang mga suliranin sa agrikultura. Pinagdududahan ng mga Kristiyano ang mga Muslim

at sinasabi nilang ginagamit lamang ang relihiyong Islam upang makuha nila ang

kanilang teritoryo at makapagbuo ng sariling estado.

Isang ring problema ang representasyon ng mga Muslim sa ating bansa. Sa aklat

ni Edward Said na Orientalism noong 1978, ay ipinaliwanag ng awtor na ang

presentasyon at representasyon ay malaki ang pagkakaiba at epekto sa pagiisip ng

lipunan. Ang presentasyon ay ang natural na paglalahad ng kultura o lipunan habang

ang representasyon naman ay ang artipisyal na paglalahad ng kultura o lipunan. Sa

ating bansa sa kasalukuyan ay makikitang representasyon parin ang ating ginagamit na

pantukoy sa mga Muslim. Dahil sa nakatali ang kasaysayan ng ating bansa sa mga elite

o maykapangyarihan ay sila na lamang ang nagbibigay sa mga Pilipino ng kanilang

posisyon sa lipunan. Dahil dito ay nagkahiwalay ang mga Kristiyano at Muslim sa bansa

at hindi naging malinaw ang tunay na papel ng mga Muslim sa pagbuo ng Pilipinas

bilang isang bansa. Ang mga tinatawag natin ngayon na Filipino ay tumutukoy lamang

sa walong pangunahing grupo ng bansa na pawang kinabibilangan lamang ng mga

grupong naimpluwesiyahan ng mga mananakop.

_____________________________________________________________________

Makikitang ang mga Muslim ay sensitibo at malaki ang pagpapahalaga sa

kanilang Islamikong pagkakakilanlan. Para sakanila ay hindi pinahahalagahan ng mga

Pilipino ang kanilang relihiyon, na parang hindi ito mahalaga sa pamumuhay ng mga

Muslim. Sila ay sensitibo sa mga programa ng gobyerno kung saan ang isinasaalang

alang lamang ay ang pagkakapareho ng mga Muslim sa Kristiyano at sa iba pang mga

Pilipino at isinasantabi ang kanilang pagkakaiba. Pinahahalagahan ng mga Muslim ang

kanilang pagkakaiba sa ibang mga Pilipino kung kaya’t gusto nila ng kalayaan sa


pamumuhay at ayaw nang tumanggap pa ng mga utos mula sa gobyerno na ang tingin

nila ay pinahahalagahan lamang ang mga elite (maykapangyarihan at mayaman) at

Kristiyano. Dahil rin sa mababa nilang katayuan ay gusto nilang makita ng mga

Kristiyano ang kanilang kaibahan upang maprotektahan ang kanilang Islamikong

pagkakakilanlan. Kaya naman, ang hinihiling ng mga Muslim sa kasalukuyan (at simula

pa noon) ay isang autonomiyang pederal bilang alternatibo sa hinihingi nilang kalayaan.

Upang mas maunawaan natin ang mga Muslim, particular na ang rebeldeng

grupo ng mga Muslim na MILF, unawain natin ang perspektibo ng isang Muslim sa

kaguluhang nangyayari ngayon sa Pilipinas. Sa pahayag ng lider ng MILF na si Abdul

Rahman Macapaar (Alias Commander Bravo) sa isang panayam ng ABS-CBN,

nagbigay siya ng kanyang reaksiyon sa isyu ukol sa pagpapatigil ng MOA-AD. Ayon

sakanya, ang sinusunod lamang nila ay ang Koran at hindi ang Supreme Court. Tingin

nila ay hindi nila ito Supreme Court kundi Supreme Court lamang ng mga Filipino o ang

mga mayayaman, may pangalan at may pera. Ang importante lamang sakanila ay hindi

sila mga terorista sa mga mata ni Allah.

Ang isyu tungkol sa pagpapatigil ng MOA sa pagitan ng gobyerno at ng MILF ay

masasabing isang sitwasyon kung saan makikita ang diskriminasyon at

pagsasawalangbahala ng mga Kristiyano sa mga Muslim. Makikitang ang MOA, isang

dokumentong nagbibigay ng permiso sa Mindanao na magkaroon ng sariling gobyerno

at karapatan sa mga lupain, ay parang nakatali o nakadepende lamang sa gobyerno. At

dahil rito ay nagkaroon ng mas malaking kaguluhan sa bansa at lumaban ang mga

mujahideen at dinakip at pinatay ang maraming inosenteng Pilipino.

______________________________________________________________________

Masasabing ang mga kaganapan sa pagitan ng mga Muslim at Kristiyano sa

Pilipinas sa kasalukuyan ay isa lamang pagpapatuloy sa away ng dalawang panig na

nagsimula pa noong panahon ng pagdating ng mga Kastila sa Pilipinas. Ang problema

ay hindi parin nasolusyonan at patuloy lamang na lumalala. Ang mga kasalanan at

alitan ng dalawang panig sa isa’t isa ay naaalala parin nila. Kanila parin itong isinisisi sa


bawat isa kung kaya’t nagpapatuloy parin ang hidwaan sa pagitan ng mga Muslim at

Kristiyano.

Ngunit sa kabila ng awayan ng dalawang relihiyon ay mayroon paring mga

pamayanan sa Pilipinas kung saan ang mga Kristiyano at Muslim ay nagtutulungan at

nagkakaisa. Isang halimbawa nito ay ang Quiapo kung saan kalahati ng mga nakatira

ay mga Kristiyano habang ang kalahati naman ay mga Muslim. Ang dalawang grupo ng

tao ay nagkakaisa at tinuturing ang bawat isa bilang kaibigan. Ito ay dahil sa mga

pamilihan at mga negosyo sa Quiapo kung saan ang mga customer nila ay ang isa’t isa.

Mapapansin rin sa kanilang pamahalaan na binubuo ng mga opisyal na magkakaiba

ang relihiyon ang pagkakaisa at pagkakaroon ng iisang layunin. Sila rin ay

nagtutulungan upang mapangalagaan ang kanilang mga natural na pinagkukunan gaya

ng Pasig river. Patunay lamang ito na ang dalawang pangunahing relihiyon sa PIlipinas

ay maaari ding magkaisa. Iisa lamang ang layunin ng mga Kristiyano at Muslim, at kung

magtutulungan lamang ang mga relihiyong ito ay mas magiging maunlad ang bansang

Pilipinas.

Ang Islam sa Iba’t ibang Bansa

Ang Islam sa Canada

99 porsyento ng mahigit 85,000 na nakatira sa Brantford, Ontario, Canada ay

mga Kristiyano. Sa kasalukuyan ay 50 pamilya o 300 katao na ang bilang ng mga

Muslim dito, karamihan ay galling pa sa Palestine, Pakistan, India, England,

Scotland,Turkey at Timog Silangang Asya. Simula nang nawala ang paghihigpit sa mga

dayuhang dumadayo sa Canada noong 1960s ay nagsidatingan ang mga banyaga sa

lugar. Dahil sa pagkakaroon ng Brantford ng mamamayang magkakaiba ng relihiyon at

lahi, ang mga Muslim ay tinanggap agad sa lugar.


Ayon kay Muhammed El-Ferram, ang imam ng mosque ng Brantford na galing

pa ng Palestine, ang mga Muslim ay medaling nakakasalamuha ng mga Kristiyano.

Sinabi niyang ang dalawang pangunahing dahilan nito ay ang edukasyon at estado ng

pamumuhay ng mga Muslim sa Brantford. Dahil sa mataas ang nakuhang edukasyon

ng mga nag-migrate sa Canada, ang mga mamamayang magkakaiba ang relihiyon ay

nagkaroon ng magandang relasyon sa isa’t isa. Hindi nagkaroon ng mga isyu sa lupain,

sa pagiging dominante ng relihiyong Kristiyanismo o kahit sa diskriminasyon. Ang mga

Muslim at ang kanilang mga kasama sa BrantFord ay pantay pantay lamang, magkaiba

man ang kanilang katayuan sa buhay, natamong edukasyon, kultura o relihiyon.

Islam sa Malang, Indonesia

Ang mga Muslim sa Malang, Indonesia ay nahahati sa dalawang grupo na

nagrerepresenta sa kani-kanilang kultura: ang Muhammadiyah, ang grupong istrikto sa

kanilang relihiyon, at ang Nahdhatul Ulama na hindi gaano ka-istrikto sa kanilang

relihiyon.

Ang mga Muhammadiyah ay hindi sumasangayon sa modernisasyon at mga

impluwensiyang dala ng mga Kanluranin sa bansa dahil sa tingin nila ay sinisira nito

ang purong kultura at paniniwala ng Islam. Dahil dito ay naging banta sila sa mga

Kristiyanong hangarin ang mapalaganap ang relihiyon nila sa bansa. Hindi rin sila sang-

ayon na sambuuin ang relihiyong Islam sa mga lokal na tradisyon ng Indonesia. Dahil

dito ay nagkaroon ng hindi pagkakaunawaan sa pagitan ng mga Muhammadiyah at

Nahdhatul Ulama.

Ang mga Muhammadiyah naman ay pinapalawak ang kanilang mga paniniwala

sa pamamagitan ng pagpapatayo ng paaralan at pangeenganyo sa pamahalaan na

magpatupad ng mga batas laban sa Kristiyanismo. Dahil dito ay nagkaroon din ng ilang

labanan sa pagitan ng mga Muslim at Kristiyano sa Malang.


Islam sa Mumbai, India

Sa Mumbai (noon ay Bombay), ang mga hidwaan ay mas madalas na Islam-

Hindu kaysa sa Islam-Kristiyano. Maiuugat ang hidwaang ito sa konseptong ipinairal ng

Gobyerno na Hindutva, isang ideolohiya na siyang dahilan ng pagpapaalis ng lahat ng

mga nagpapaalala sa bansa ng pananakop ng mga British sa pamamgitan ng pagpalit

ng mga pangalan ng mga gusali, lugar, atbp. Dahil rin dito kaya nagkaroon ng ilang

mga batas kung saan ipinagbabawal ang pagiging Kristiyano sa India. Ang hindutva ay

hindi pinahahalagahan ang pagkakaroon ng India ng diverse culture. Ang

pinapahalagahan lamang nito ay ang relihiyon na Hindu.

Ang National Party (RSS), isang grupong may relihiyon na Hindu ay untiunting

naging makapangyarihan noong 1925. Ang grupong ito ay ginamit ang konsepto ng

Hindutva upang gawing iisa ang kultura at relihiyon ng mga Indian. Tinangka nilang

palitan ang mga nakasulat sa mga libro ukol sa kasaysayan upang mas maipalaganap

nila ang Hindu. Ipinasok nila sa isipan ng mga mamamayan ng India na ang pagiging

isang Indian ay pagiging isang Hindu na rin. Dahil sa mga kaisipang ito, nakaranas ang

mga Muslim ng paglabag sa kanilang karapatan sa bansa.

Makikitang ginamit lamang ng National Party ang kanilang relihiyon upang mas

maging makapangyarihan sila. Ang mga layunin nila ay purong pulitikal lamang at

nakasama sa mga Indian na may ibang relihiyon maliban sa Hinduismo gaya ng mga

Muslim.

Islam sa Soviet Union

Sa ngayon, ang bilang ng mga Muslim sa Soviet Union ay umaabot na ng 45

hanggang 50 milyon, ang ika-anim na pinakamalaking populasyon ng Muslim sa buong

mundo. Ngunit dahil sa propagandang anti-Islamic at aetheistic ng pamahalaan ng

bansa, na tumagal nang mahigit 70 taon, ay naging mahirap ang pagpapalaganap ng

relihiyong Islam sa lugar na ito at ang bilang ng mga Muslim ay unti-unti nang


nababawasan. Ang mass media at iba’t ibang organisasyon sa rehiyong ito ay

ineenganyo ng pamahalaan na palaganapin ang konsepto ng atheism. Makikita ang

resulta ng mga ito sa bilang ng mga Mosque sa Soviet Union ngayon—mula 28,000 na

itinayong mosque noong imperyong Russian, 400 na lamang ang natitirang nakatayo

ngayon.

Ang ilang mga opisyal naman ng gobyerno ay binibigyang halaga ang relihiyong

Islam. Pero ang layunin nila sa kanilang pagsuporta ay upang makakuha lamang ng

maraming boto mula sa mga mamamayang Muslim at hindi dahil sa paniniwala ng mga

ito sa relihiyon.

Hindi lantaran ang pagpapahayag ng pamahalaan ang pagtutol nito sa relihiyon.

Gumagamit lamang sila ng mga guro at mga manggagawa upang maenganyo ang mga

mamamayan na maging mga atheist. Simula pa lamang ng pagaaral sa nursery ay

itinuturo na sa kabataan ang pagiging atheist at ang maitutulong nito sa bansa. Sa

Kazan, mahigit 25 na mga likhang anti-Islam ang nailimbag mula 1960 hanggang 1981.

Ang mga awtor ay binibigyan ng pamahalaan ng pahintulot upang laitin at insultuhin ang

mga Muslim. Ang mga ritwal rin ng mga Muslim ay sinisiraan sa mga likhang ito gaya

ng fasting at pagtutuli na sinasabi nilang hindi raw ligtas at hindi malinis.

Noong 1917, ang Kazan ay mayroong 206 na mamamayan at 22 porsyento nito

ay mga Muslim na mayroon namang mahigit 13 mosque na ipinatayo sa siyudad.

Ngunit sa kasamaang palad, sa milyon-milyong populasyon ng Kazan na ang kalahati

ay mga Tartar na karamihan naman ay mga Muslim, iisa na lamang ang mosque na

kanilang ginagamit sa napakalaking lungsod na ito. Ayon kay Imam Zeki Safiullin,

mahigit dalawang libong deboto ang dumadalo tuwing Biyernes sa 200 taong gulang na

Merjani mosque upang magdasal. Sa kasalukuyan rin ay anim na kalalakihan lamang

mula sa Kazan ang pinahintulutan na magaral sa Bukhara at bawat taon ay dalawa

lamang mula sa rehiyon ng Volga-Ural ang pinapayagang isagawa ang Hajj.

Islam laban sa Kristiyanismo


Ang mga Kristiyano ay masasabing mga mortal na kaaway ng mga Muslim sa

kasalukuyan. Sa Pilipinas pa lamang ay matutunghayan na natin ang galit ng Islam sa

mga Kristiyano. Hindi lamang makikita ang mga kaguluhang gaya nito sa ating bansa.

Ang mga sumusunod ay ilan lamang sa mga napapanahong kaganapan sa mga

bansang nakakaranas din ng hirap sa gitna ng labanan ng Muslim at Kristiyano:

1. Iraq

Mahigit kumulang kalahati ng populasyong Kristiyano sa Iraq ay tumakas

mula sa bansa noong buwan ng Abril, 2003. Ito ay dahilan sa ilang pagkidnap,

pagpapahirap at pagpatay sa mga Kristiyano, pagbobomba sa mga simbahan at

pagsunog sa mga gusaling ipinatayo ng mga Kristiyano. Nagkaroon din ng isang

banta mula sa mga Islam sa Iraq na papatay sila ng tig-isang miyembro ng bawat

pamilya sa bansa dahil sa mga kababaihang nakakatanggap ng edukasyon at

hindi nagsusuot ng hijab.

2. Egypt

Sa Egypt, ang araw ng Biyernes ay ang pinakadelikadong araw sa lingo. Ito

kasi ang araw kung kalian madalas na sinusugod ng mga Muslim ang mga

Kristiyano. Ang mga araw ng selebrasyon ng relihiyong Kristiyanismo, gaya ng

Pasko at Semana Santa, ay ang mga araw rin kung kailan nagiging marahas ang

mga Muslim sa kanilang kalaban.

3. Gaza

Sinabi ni J ihadia Salafiya sa mamamahayag na si Aaron Klein na ang kahit na anong aktibidad na pangrelihiyon ng mga Kristiyano ay hindi pinapayagan ng mga Muslim, at kung isasagawa parin nila ang mga aktibidad, tatapatan ito ng karahasan.

4. Saudi Arabia

Isang Sri Lankan na Kristiyano ang muntikan nang patayin ng mga Islam

dahil sa nahuli itong nagtatrabaho sa Mecca, ang pinakabanal na lugar ng Islam.

Isa namang taga-India na Kristiyano ang hinatulan ng kamatayan ng mga Muslim

dahil sa pagtapak nito sa Mecca.


5. Pakistan

Anim na estudyanteng Kristiyano ang pinatalsik sa isang Nursing School sa

Pakistan dahil sa paghihinalang sinira nila ang isang Quran. Ilang mga armadong

Muslim naman ang sumugod sa isang simbahan sa Bismillahlpur Kanthan

habang tahimik na nagmimisa ang mga Kristiyano rito.

6. Bangladesh

Halos 12 Kristiyano na naninirahan sa Nilphamari district ang binugbog ng

mga Muslim at nagbanta na papatayin nila ang mga ito kung hindi sila aalis sa

lugar. Pagkatapos ng pambubugbog, ang mga Kristiyano ay hindi tinanggap at

binigyan ng tulong sa mga ospital na kanilang pinuntahan. Ang mga Kristiyano

rin ay hindi pinahintulutan na kumuha ng tubig sa kaisa-isang pagkukunan ng

tubig sa lugar.

7. Malaysia

Ilang opisyal ng gobyerno ang nagpagiba sa isang simbahan sa Gua Musang

sa Ulu Kelantan noong ika-4 ng Hunyo, 2008, sa kabila ng pahintulot na ibinigay

nito noon para sa pagpapatayo ng simbahan. Malaking kawalan sa mga

Kristiyano ng Gua Musang ang pagpapagiba ng simbahan dahil sa ito ay

donasyon lamang mula sa mga kababayan nilang Kristiyano.

8. Indonesia

Isang atake na isinagawa ng Islamic Anti-Apostate Movement ang dahilan ng

pagpapasara ng mahigit 30 simbahan sa Kanlurang Java. Sa kasalukuyan ay

patuloy parin ang pagsira sa mga simbahang Kristiyano sa Inonesia.

9. Turkey

Pagkatapos ng pagpatay sa tatlong Protestante sa Malatya noong Abril, 2007

ay pinatay naman ang paring si Andrea Santoro sa Trabzon at sa Armenian na

mamamahayag na si Hrant Dink sa Istanbul noong buwan ng Enero, 2008. Anim


na kalalakihan naman ang inaresto noong ika-30 ng Mayo, 2008 nang

nadiskrube ang plano nilang pagpatay sa isang Kristiyanong pastor sa

Diyarbakir.

10.Lebanon

Mula magumpisa ang labanan sa pagitan ng Hezbollah at Israel noong isang

taon ay mahigit 60,000 na Kristiyano ang lumabas ng bansang Lebanon dahil sa

takot sa pagdating ng mga teroristang Sunni at Shi’ite.

11.Morocco

Ang lahat ng ipinapanganak sa Morocco ay kaagad-agad na nagiging Muslim

at makatatanggap ng tatlong taon na pagkakakulong kung lilipat ito sa relihiyong

Kristiyanismo. Hindi rin sila maaaring pumunta sa mga simbahang Kristiyano sa

bansa at magpalibing sa mga pangKristiyanong sementeryo. Kailangan rin nila

makapangasawa ng Muslim kundi ay kakasuhan sila ng adultery.

Makikita sa mga sitwasyong ito ang matinding epekto ng tunggalian ng dalawang

relihiyon sa iba’t ibang bansa sa mundo. Ang patuloy na labanan sa pagitan ng Islam at

Kristiyanismo ay nagbunga na ngayon ng karahasan at kaguluhan. Dahil dito ay

nawawala ang katahimikan kaayusan sa mundo at patuloy na bumabagal ang pagunlad

ng tao.


Ang Islam sa Kasalukuyan-Final Draft

Documents

Transcript of Ang Islam sa Kasalukuyan-Final Draft