Alma podrida-Dor esmagada - WordPress.comA Beto, el poeta soñador, el liróforo de Catabois, el...

20

Transcript of Alma podrida-Dor esmagada - WordPress.comA Beto, el poeta soñador, el liróforo de Catabois, el...

Page 1: Alma podrida-Dor esmagada - WordPress.comA Beto, el poeta soñador, el liróforo de Catabois, el filósofo del micro ferrolano, eres grande meu. A Pedro, por esos días de verano en
Page 2: Alma podrida-Dor esmagada - WordPress.comA Beto, el poeta soñador, el liróforo de Catabois, el filósofo del micro ferrolano, eres grande meu. A Pedro, por esos días de verano en

Alma podrida-Dor esmagadapor

Pablo Montero Castro

Ferrol-Santiago, 2014

Page 3: Alma podrida-Dor esmagada - WordPress.comA Beto, el poeta soñador, el liróforo de Catabois, el filósofo del micro ferrolano, eres grande meu. A Pedro, por esos días de verano en

Agradezco profundamente que estés leyendo este poemario que tienes entre tus manos cuando podrías estar tomándote unos vinos por el Franco o dando un paseo tranquilo por el precioso y a la vez desgastado barrio de Ferrol Vello; significa mucho para mí tu interés.

Alma podrida-Dor esmagada es mi primera obra escrita en verso y, como no, gratuita. Para sacar tajada, sería hasta más efectivo prostituirme en el portal de un seminario de curas neuróticos y adictos al onanismo compulsivo. Bromas aparte, este poemario es un cúmulo de reflexiones y sentimientos que he querido compartir contigo, sean o no de tu agrado.

No te encontrarás con nada que no hayas leído, no hay nada nuevo en lo que comienza en las siguientes páginas. Lo único que sí puedo garantizarte, es que ha sido un trabajo muy llevadero y con el que he disfrutado enormemente durante estos últimos meses. No me gusta pecar de spoiler, pero si no te gusta lapolítica, el amor y la crudeza, mejor recicla estas hojas de papel. Tranquilízate, no pretendo emplear la psicología inversa ni dármelas de bohemio porque ni vivo en una burbuja ni me comprendo en ocasiones. Es por eso por lo que me gustaría acabar este prólogo con una mención especial a personas especiales, personas que sí me comprenden:

A Adrián, quien me arropa a abrazos con un calor que hace que tirite.A Irene, la verdadera diosa por su omnipresencia; por estar siempre presente todos los días.

A Carlos, la caballerosidad servida en un vaso de confianza y humor británico teñido de afecto.A Cristina, porque podrán pasar los años, pasar las modas, pero siempre estarás ahí.

A Alejandro, Magno como nadie, si no eres mi hermano es por casualidades de la vida.A Diego, mi amigazo de por vida y mi vecino en Santiago estos años de carrera.

A Juan Carlos, por tener un corazón más grande que todos los bloques de Caranza juntos.A Isma, gracias por tratarme tan bien desde hace más de cinco años, eres un fenómeno.

A Emiliano, gran hombre sumergido en un mar de saludos desde Madrid.A Borja, el titán de mi barrio, el del pecho de hierro y el corazón de una mina de oro macizo.

A Brais, los principios hechos persona, además de bondad e inteligencia anticapitalista, como debe ser.A Guillermo, el ruso de Las Casas, el arte de escuchar es tu disciplina, te adoro bro, un "abruzo".

A Manuel, mi hermano del barrio de la Magdalena, gracias por tu lealtad, sencillez, humildad y cariño.A Gabriel, mi pirómano cráneo-personal, que lo que San Rosendo unió no lo separe ni Dios.

A Kinty, mi fenesa favorita, la aventura está en tí, no olvides que Jason aún está por estos lares.A Jose Luis, por demostrarme que el coraje, la amistad y el cariño pueden llegar a ser inmortales.

A María, mi amiga revolucionaria con los pies en el suelo, te admiro camarada, seguimos luchando.A Onán, jamás olvidaré cuando recitaste en gallego, eres tanto o más gallego que otros, hermano cubano.

A Aitor, por las pachangas desde la Plaza de Sevilla hasta Ultramar y por introducirme en el rap.A Fran, el mapache del underground, mi amigo de Cobas, mi bro incondicional ante las tempestades.

A Santiago, por insistirme en todo aunque lo deteste, por ser un amigo ejemplar aunque lo adore.A Juanfran, el vigilante de mi padre, el mejor Juanfrytrión de todos, hospitalidad y cariño te definen.

A Antonio, el vanguardista que mantiene una sana costumbre: seguir siendo tan buena persona.A Marta, uno de mis modelos a seguir tanto en lo periodístico como en lo personal, eres admirable Martiña.

A Miguel, por todas esas risas en el bus, en los hoteles de Grecia y por todo en general desde 1997.A Nerea, mi madridista preferida, siempre positiva y sonriente, tu presencia armoniza el lugar, amiga mía.

A Beto, el poeta soñador, el liróforo de Catabois, el filósofo del micro ferrolano, eres grande meu.A Pedro, por esos días de verano en Chanteiro y por esas conversaciones en el bus.

A Karlos, mi crítico favorito, el que me para siempre por la calle, el que siempre ha tenido fe en mí.A David, por lo bueno y por lo malo, por lo cómico y lo trágico, por ser tú mi padrino y yo tu ahijado.

A Andrea, mi rubia loca favorita, tu esfuerzo y tu talento tendrán su recompensa tarde o temprano.A Carlos, la voz Agónica con fuerza, el gentleman con clase, el que se fía de mi persona en cada instante.

Page 4: Alma podrida-Dor esmagada - WordPress.comA Beto, el poeta soñador, el liróforo de Catabois, el filósofo del micro ferrolano, eres grande meu. A Pedro, por esos días de verano en

Alma podridaDesesperado por no tener que esperarte,cansado de no cansarme de verte cada tarde,tonteando hipótesis sobre un nuevo mundo,que haga que tú y yo estemos por delante,

me acostumbré a vagar como una golondrina,a beber de tus labios, a curar tus heridas,levito en cada párrafo que te dedico,me medico con la droga de tu saliva.

De nada sirve discutir con palabras necias,dejaré de sufrir cuando tu beso sea mi anestesia,practicaré la eutanasia cuando me abandones,un disparo al cielo y al infierno la demencia,

debo casi todo a la nada que hospedas,entre esa mirada y esas cortinas de tu cabeza,tejidas con seda más fría que el invierno de Moscú,caliente como un congelador en una hoguera,

Prendí mi ropa para cobijarme en tu piel,desprendes un aroma que hace que esnife tu sostén,me enloquece esa inteligencia felina,que a veces intoxica la adrenalina en el papel,

suena en mis adentros "La ternura tan dura",los Pablos nacimos para honrar a Neruda,la tinta es mi sangre pero si corre por mis venas,es gracias a tus orgasmos licantrópicos a oscuras.

Aullas en la luna llena pero me siento vacío,has explotado una mina en medio de este río,el compromiso se lo cedo a las falsas alianzas,que esto es una guerra entre besos y gritos.

¿Para qué odiar al mundo si puedo amarte,aunque haya toda una galaxia tras tus carnes?La vida funciona con el humo y los segundos,que puedas concederme en solo un instante,

Page 5: Alma podrida-Dor esmagada - WordPress.comA Beto, el poeta soñador, el liróforo de Catabois, el filósofo del micro ferrolano, eres grande meu. A Pedro, por esos días de verano en

jamás recurriré a la pasión suicida,paseo por el barrio, la mirada se desvía,niños jugando a peleas mientras cae en el olvido,el motivo por el que fuiste mi musa invicta.

Fumo picadura de serpiente, bebo dósis de decencia,mato a la locura y reanimo las experiencias,desacato a la autoridad de tus pantalones,esos azules que se marchen, quiero contemplar tu esencia,

larga noche de piedra, la obra de mi condena,mi corazón es una coraza de una gárgola de esperma,que transporta mis genes a un paraíso sin luz,donde solo existen unas mantas y tus piernas.

Aprendí de Venus que el amor está muy bien,pero puede envenenar como el planeta que nombré,relación entre diosa y lugar que ilumina,cada letra escrita y cada sorbo a ese Bardetts,

de los recuerdos se aprende a mantener posturas,apura la amargura pero relaja el Kamasutra,deslumbra la rutina y el dolor se desintegra,bajo un manto de esperanza que tienen tus uñas.

Sería una calumnia decir no a todo cariño,pero por algo se empieza y esto es el principio,de un final agridulce pero con una resaca,que destaca por encima de esas noches de mimos.

Onde repousa o demoNesas Nike que merco no centro da cidade,na ollada dese neno que rebusca no lixo,neses diamantes que luces por capricho,nas apertas falsas e os puñetazos sinceiros,no edificio cultural faraónico que está baleiro,o demo repousa en cada un de nós.

Nas fragas queimadas de violacións e de soidade,no gueto agonizante por muros ó seu arredor construídos,

Page 6: Alma podrida-Dor esmagada - WordPress.comA Beto, el poeta soñador, el liróforo de Catabois, el filósofo del micro ferrolano, eres grande meu. A Pedro, por esos días de verano en

nesas cadeas que comprimen as máns do mundo enteiro,neses cómplices do crime agochados por escudeiros,o demo repousa en cada un de nós.

Na lei de estranxeiría e na vida desta sociedade,nos nocellos sanguentos de tanto caer no abismo,no cacisquismo, na lei de partidos, neste lapiceiro,no concello, na túa casa, en Ferrol Vello, en Esteiro,o demo repousa en cada un de nós.

Baixo a nosa cama, sobre a vosa casa,detrás do mural, diante do meu portal,nos meus xeonllos, nas túas costas,no ceo, no inferno, na nada,na montaña, no mar,o demo repousa en cada un de nós.

Nos pesadelos, nas fantasías molladas,en cada sumidoiro, en cada local,na rúa, na praia, no deserto, nesa droga,en cada boca, en cada lingua, en cada rama,na festa, na paz, na guerra, no funeral,o demo repousa en cada un de nós.

No capitalismo, no fascismo, no machismo, en todo,no amor, no odio, na tristura, na felicidade, en todo,na euforia, no medo, na valentía, no honor, en todo,en cada pensamento, en cada duda existencial, en todo,no deporte, no sedentarismo, na tele, nos libros, en todo,o demo repousa en cada un de nós.

Nas fragas, nas fontes, nas pontes, en todo,nas escolas, nos teatros, nos concertos, en todo,no tabaco, na bebida, no aire, en todo,en cada intre, en cada segundo, en todo,na habitación, no hotel, neste poema, en todo,o demo repousa en cada un de nós.

CantoLuna marchita por el sol otoñal,musas rehenes en esta canción,

Page 7: Alma podrida-Dor esmagada - WordPress.comA Beto, el poeta soñador, el liróforo de Catabois, el filósofo del micro ferrolano, eres grande meu. A Pedro, por esos días de verano en

amas si quieres y quieres amor,loco trovador y domador del mal,

dudas malditas, rencor pasional,busca; perdida llamada al corazón,lucha vacía, olor a contenedor,contener y con tener de más la vida se va.

Quise pronunciar palabras prohibidas,hice de la interpretación un dogma,quiste emocional en dramas suicidas,fuiste a cañón con el ron y la droga,

ahora el pasado está presente en mi futuro,claro que voy ciego y me veo tan oscuro,que este pensamiento se hundió en mar profundo,crudo desencanto a este canto a la parrilla,

sirenas de tierra desentierran este luto,sirenas de mar me sumergen en disgustos,peces de aire que se extinguen en segundos,pájaros de fuego se beben agua marina.

Somos paisajes que no valen para un cuadro,unos personajes que se ocultan tras retratos,animales víctimas de todo el ser humano,vegetales quemados o en hospitales,

somos títeres de un nuevo relato,en el que el rico aprisiona al honrado,son la cuerda que tensa al desahuciado,documentos, deudas, presos de sus males.

Tanto tienes tanto vales, palabra endiablada,usada como fuente de poder de quien manda, muchas mentiras jamás serán contadas,pero yo cuento con tu aliento en las aceras,

valgo; que no cuesto, en cuestas cruzadas,llanto; que no besos, en tardes nubladas,salto; que no sexo, en camas robadas,

Page 8: Alma podrida-Dor esmagada - WordPress.comA Beto, el poeta soñador, el liróforo de Catabois, el filósofo del micro ferrolano, eres grande meu. A Pedro, por esos días de verano en

como mi intelecto en tu ventana abierta.

Brindo con lejía, desahogo mis penas,rimo la tristeza, con suma alegría,ya nada me excita, todo se resta,divido fronteras, pero se multiplican,

lluvia de estrellas, astros sin guía,pueblo sin druida, sociedad enferma,sana guerra, graves heridas,en la mirilla, un ojo alerta.

SinxeloHoxe é día sexto, mais os corvos non escriben,viven traficando con froitos para pecadores,a fin de contas todos pecamos nalgunha ocasión,e senón, temos pecas e lunares froito dunha paixón,

acrobacias eróticas, exóticas linguas no cine,namentres penso en rimas para evitar envexas e ardores,o tempo decide pero non se axusta a nós,nada disto é xusto pero puido ser moito peor.

O tabaco e unha botella de Cabreiroá inspiran,pureza mala e boa en reguladas medidas,a agua para vivir e o tabaco para morrer,o irónico é que éste último é o meu primeiro pracer,

paseos coa mente en branco e unha noite adormecida,as festas máis tristes e as sestas máis riquiñas,imaxínome a gaita de Seivane nun ritmo de Megadeth,e a miña alma nacionalista comézase a erguer.

Qué máis darán os cartos, o coche, a saúde,se teño aforros filosóficos tras cada cigarro?Onte choveu como nunca, sempre procuro un ataúde,onde repousar, son sinxelo, procuro luxos baratos.

Buscando el norteBusco el norte sobre cartas embrujadas,busco el norte bajo mantas imantadas,

Page 9: Alma podrida-Dor esmagada - WordPress.comA Beto, el poeta soñador, el liróforo de Catabois, el filósofo del micro ferrolano, eres grande meu. A Pedro, por esos días de verano en

busco el norte tras paredones y balas,busco el norte ante látigos y abanicos.

Busco el norte entre hilos que me atan,busco el norte por deporte, el único que mata,busco el norte en tu espalda, en tu falda y en tus bragas,busco el norte, no el ácido ni el perico.

Busco el norte para perder el sentido,busco el norte para vencer al destino,busco el norte para tener mi merecido,busco el norte en un mundo sin tablas.

Busco el norte con todos mis amigos,busco el norte sin olvidar mis principios,busco el norte o la cumbre de este himno,busco el norte, pero el sur me da calma.

InexplicableAs bágoas resentidas por unha canción fermosa,a melancolía agochada nun vento polar,borrasca de envexa que se serve nun bar,charcos terroríficos nun volcán de valentía,

contemplar pola mañá a beleza de Meteora,rir de pena e morir por non querer amar,beber de salivas alleas sen ter que brindar,vagalumes que escurecen esta fotografía,

deitarse a gritos e espertar con dor na gorxa,bicar os beizos de ladróns do malestar,dubidar por ser tan seguro ante o mar,mergullados sentimentos que flotan na ría,

nenos que insultan a súa nai cun "raposa",nenas que indultan a quen tocou sen tan sequera preguntar,mozos fartos de pasar en soidade cada verán,mozas cansas de que ningún rapaz lles pida unha cita,

a morte dun amigo nunha idade caprichosa,o nacemento dun fillo nunha época de paz,

Page 10: Alma podrida-Dor esmagada - WordPress.comA Beto, el poeta soñador, el liróforo de Catabois, el filósofo del micro ferrolano, eres grande meu. A Pedro, por esos días de verano en

ver como creceu a rapaza que che fixo delirar,perder amigos e gañar noites que indignan,

falar en verso pero estar a pensar en prosa,cantar en audiencias de xordos do lamentar,contemplar pola praia a esa rapariga Special-K,mais non es ninguén nin para a túa propia agonía.

Escoitar un susurro de paixón no teu oído,sentir a dor de non poder bailar coa tolemia,ser alguén algún día para algunha muller,perder a esperanza ante tanta miseria,

que gañes horas para recuperar o tempo perdido,que o público grite o teu nome nesta feira,que te paren pola rúa pola túa arte coñecer,cambiar a orde gramátical para rimar por pura conveniencia,

ser un romántico con quen odia a todo ser vivo,ser un pirómano nunha orxía de carballeiras,que che esperte a orquestra sinfónica do amencer,paxaros barítonos, coches soprano, a nosa existencia,

un ditador que oprime a un pobo destruído,un revolucionario asasinado por balas, fillas de meigas,unha nai maltratada que non se deixa vencer,un pai alcohólico sen forzas contra esta pandemia,

a voz lista que invita á rebelión de todos os veciños,o frío orgasmo que conquista as nosas aceiras,a activista que non cala nin sobornándolle cun chalet,o sindicalista que non esquence que defende á Galicia obreira,

pirámides de mármore que cuspen granito,árbores que beben do río, na propia beira,fusiles de aceptación nun mundo sen fe,inexplicable, que non houbese odio existindo fronteiras.

En esta nocheSerás mía en esta noche, por primera vez,las raíces de mis pies me encadenan a tu tierra,

Page 11: Alma podrida-Dor esmagada - WordPress.comA Beto, el poeta soñador, el liróforo de Catabois, el filósofo del micro ferrolano, eres grande meu. A Pedro, por esos días de verano en

labrada con aroma a desengaños y mentiras,mi ira esquiva charcos pero me empapo de sonrisas.

Serás mía en esta noche, por segunda vez,la lluvia florece y los campos se encierran,en una jaula de sucias; apestosas poesías,que desembocan en esta ría tan fría.

Serás mía en esta noche, por tercera vez,en este incendio de tedio siento que me espera,un papel que ilumina mi camino en esta misiva,pues las palabras feas se maquillan con lejía.

Serás mía en esta noche, por cuarta vez,bajo ráfagas de orgasmos y flechazos sin brechas,navego por las olas de tu pelo que me rodean y brillan,como girasoles en campos de Castilla.

Serás mía en esta noche, por quinta vez,subo al cielo cuando bajo hasta tus piernas,desgarro mi pasión, me desahogo en tus costillas,la verdadera revolución se encuentra tras tus lentillas.

Serás mía en esta noche, por sexta vez,creas la pólvora que explota en mi libreta,en el mundo de los sentimientos te llamaron terrorista,pero en el día a día sólo se te conoce por ser buena chica.

Serás mía en esta noche, por séptima vez,como siete pecados hay en mi conciencia atea,mi mente vuela cuanto te imagino desnuda sobre la cornisa,si soy un titán es porque en el Tártaro aprendí de tu malicia.

Serás mía en esta noche, por octava vez,la Catedral de San Basilio en tu honor campanea,tus mamas son el estramonio que consumo con prisa,la brisa avisa si me alarmo por tu olor a celosías.

Serás mía en esta noche, por novena vez,ahogando la melancolía en despertares con ginebra,un piano y una copa, el elixir que veladas armoniza,

Page 12: Alma podrida-Dor esmagada - WordPress.comA Beto, el poeta soñador, el liróforo de Catabois, el filósofo del micro ferrolano, eres grande meu. A Pedro, por esos días de verano en

cuando tu ausencia felina es una presencia de jaurías.

Serás mía en esta noche, por última vez,la educación está en los actos, no en las lenguas,una vez que el bosque se ahogue en la ceniza,aprobaré suspender este suspense que hipnotiza.

Así estamosBotamos barcos á ría,non baixamos á rúa,bailamos nas discotequiñas,é dicir, en dúas,queixámonos da cidade,por estar tan morta,sen cousas para a mocidade,soamente drogas e liortas,mentres as vellas do casino,vixían desde as terrazas,apostan por mellores abrigos,tendo a raposas como netas, mestras das porcalladas,os xitanos cantan no botellón,desprenden fermosa tristura nocturna,os snobs que están no Montón,non saben nin quen lles paga as facturas,as ondas de mar que cheiran a lixo,as gaivotas asasinas de palomas aparvadas,o alcalde arrogante, ese tan pequerrechiño,corrupción ata na soupa, fascismo en pintadas,manifestacións enormes a prol do naval,medo no corpo por se chegase a desaparecer,cancións sen nome loitan por non malgastar,a ledicia que fai anos había na zona Fe,cocaína como azucre para os mozos perdidos,tequila como auga para homes de ollada quebrada,caótico mundo concentrado en atoparlle sentido,a unha época de rabia noxenta e tolemia esmagada,non iremos a ningures, aínda que a vida sexa dura,defenderemos con gritos, evitaremos a derrota,loitar, loitar, soamente temos que loitar,polos nosos barrios, pola nosa cidade,podres, sí, así estamos os de Ferrol.

Page 13: Alma podrida-Dor esmagada - WordPress.comA Beto, el poeta soñador, el liróforo de Catabois, el filósofo del micro ferrolano, eres grande meu. A Pedro, por esos días de verano en

Paredones parlantesLas espinas de la guerra hacen mella en mis letras,paseo por Canido sin pensar a duras penas,el muro del instituto tiene una placa,no es de chocolate, es homenaje a víctimas de crueles,que se creían los reyes, los jeques, los jueces,tiro en sus sienes, bomba en mi libreta,me ahoga la pena más que esta estaca,que dejó clavado un rosario de quimeras.

Agonizaban los pulmones de aquellos profetas,que empleaban como amenaza otras ideas,sin obligar a nadie a pensar ni nada,pero un puñado de hienas los mataron siendo fieles,a un tirano encarnado en un enano con voz de duende,ahora la zona resucita con palabras de poeta,no sé los nombres de esas personas asesinadas,pero nunca olvidaré vuestra marcha de esta tierra.

Afortunado fuí de no haber vivido aquella masacre,aquella Guerra Civil donde se mataban compadres,simplemente por pensar de forma distinta,amigos, primos, hermanos...Toda una locura,me falta el aire como a Ernesto en Bolivia,la asignatura pendiente es justicia ante la dictadura,pero el perro mordió y a día de hoy no hay quien ladre,estamos rabiosos, preparando el siguiente ataque.

Pupilas dilatadas, luz marchita color sangre,fronteras cerradas por una bala de alambre,fosas comunes plagadas de injusticias,fusiles contra la libertad hasta en la cuna,agujeros por disparos en casas hechas trizas,dolor en las costillas, miedo al bajar la basura,escuchar radios clandestinas en bajito y muy tarde,de aquella ni de tus propios vecinos podías fiarte.

El alma de Reboiras aún está saltando por los tejados,una víctima del franquismo instaurado sin contemplaciones,dejaremos tu semilla de vencer sembrando el odio,

Page 14: Alma podrida-Dor esmagada - WordPress.comA Beto, el poeta soñador, el liróforo de Catabois, el filósofo del micro ferrolano, eres grande meu. A Pedro, por esos días de verano en

a quienes violaron a la igualdad con los labios sellados,testigo de mi apología a resistir con fauces y canciones,que dicten sentencia, mi mirada está disparando,broté de un crisol del cielo, ofende que sea obvio,hasta en las nubes los diablos caballerosos van a galope.

España como nación nunca ha existido, hermanos,más patético que un poeta rico de pobres oraciones,más paranoico que un esquizofrénico que bebe por ocio,más falso que ver luchar por la libertad a los nazis ucranianos,no olvidemos a los otros, a los que de verdad no se esconden,a quienes luchan contra Yanukóvich y sus vidas arriesgando,apaga el televisor, no vayas al fútbol, basta de tanto opio,el joven gallego debe pedir justicia para sus mayores.

Se huele el hambre sedienta desde las cocinas,los niños ya no juegan ante tantos bombardeos,mucha gente dice que ya ha pasado casi un siglo,pero resulta irónico que se prohiba investigar,exterminemos ágilas relucientes en rojigualdas piscinas,rojas por la sangre, amarillas por en el amor echar meos,pierdo el tiempo intentando haceros pensar,cuando el retraso, propio del fascista, es el peor enemigo.

Se descosen las costuras del telar de la vagina,de la lealtad a esta nuestra "terra de labregos",poca gente valora a los que con valor buscaron cobijo, entre edificios en llamas para defender su hogar,mientras ratas peores que Stalin los acorralan sin piedad,pegando a chavales y violando a chicas,rompiendo muebles, destrozando recuerdos,el valle de la melancolía por un mundo mejor empezó a combustionar,quemaron todo menos este futurista libro ; y por ello grito:

¡¡MUERTE AL FASCISMO!!Bicos de rancorUnha frase, soamente unha frase preciso,para que me fagas voar ou remates conmigo,

Page 15: Alma podrida-Dor esmagada - WordPress.comA Beto, el poeta soñador, el liróforo de Catabois, el filósofo del micro ferrolano, eres grande meu. A Pedro, por esos días de verano en

nunca tiven a forza para enfrontarme os teus ollos,metade vidro, metade explosión de dez estrelas,tes xeito ata chorando polos baches do presente,eu quero estar presente nesas tardes Wertixinosas,onde non hai educación por parte de ninguén,mais en parte é porque os cartos matan o espírito,

non sei qué facer, atópome algo indeciso,quero cuspirte e á vez quero darche un bico,os teus incisivos son o pico que me meto no calabozo,poderoso escrito, pasto de fogueiras noxentas,aproveito cada intre para espantar ás serpes,que ameazan con infectar de rabia as farolas,temo estar a pensar demasiado ben,de toda unha muller que me transformou nun neno tímido.

Padezo crise existencial nun manancial de ron e Fanta,o xeo baila breakdance sobre o tinguido vaso,descarrila o tren dos sentimentos nados na frustración,desculpa esta emoción de deixar a mente en branco,lamber un tripi de tristeza, esnifar a sal do mar,odio querer odiarte pero é que non son capaz,

crezo, encollido pola choiva que entre árbores espanta,a sequía intelectual de quen nunca rompeu un prato,cantos máis anos pasan, máis paso de todo e con razón,o tempo é unha persoa sexy que non ama, soamente trae enfados,pois perfecto, quita as pilas ó reloxo, que hoxe toca cuestionar,de onde somos e por qué non podo loitar a morte pola paz.

Non te enganes con palabras que minten de xeito automático,agora mesmo podería estar metendo un bulo,desconfía do teu arredor, vixía as túas costas,que San Valentín é unha data para perigosos cantís,

nos que amores suicidas están fartos de vivir con pánico,morro de medo, ás veces penso que estou para facer bulto,quero matar a todo aquel que procure en min liortas,a vida estaba nos teus peitos, pero fuches unha mantis.

Devoras o meu corpo morto como se fose un croissant,

Page 16: Alma podrida-Dor esmagada - WordPress.comA Beto, el poeta soñador, el liróforo de Catabois, el filósofo del micro ferrolano, eres grande meu. A Pedro, por esos días de verano en

choras polo que digo, mais non fun eu quen marchou!

Deixa de dicir parvadas, que es moi lista para manipular,pero á hora de evitar líos, o teu é un xogo ao chou.

Cantas noites de insomnio sufrín por ela!

Vida maldita, promulgas paz e agasallas guerras...

Laberintos emocionalesAtrapado en escalones que solo descienden,liberado de marrones que limpian mi aura,escoltado por asesinos de bala sucia,amenazado por pacifistas sin escrúpulos,

busco la belleza entre esta mierda de gente,que no entiende que repugne esta fauna,dotada de defectos como un sábado con lluvia,soy un mártir vampiresco, lloro en los crepúsculos.

Este resentimiento asfixia más que un escape de gas,a veces miento por temor a la verdad escrita,en ocasiones tuve valor pero de nada me sirvió,solo trajo consigo dolor, odio y rechazo,

de vuelta al escritorio, sucumbo a la gula que me das,vieja libreta, te eché de menos, querida,ahora no me abandones, que esta noche estoy en off,yo pago los viajes, solamente inspira a Pablo.

No debería estar tan pendiente del reloj,si tiene agujas más letales que las de la heroína,busco la forma de deformar mi malestar,pero me encuentro perdido en un estanco,compartiré mis alegrías con la pena y el trauma,robaré sonrisas a quien ame mis músculos,lástima que el gimnasio en mí sea inexistente,soy más duro filosofando que intentando correr hasta Xubia.

Paseando por las casas de tu humilde vecindario,me percaté de que los tesoros se esconden,

Page 17: Alma podrida-Dor esmagada - WordPress.comA Beto, el poeta soñador, el liróforo de Catabois, el filósofo del micro ferrolano, eres grande meu. A Pedro, por esos días de verano en

valoro lo que tengo aunque no sea rico,pero recito con el fin de que medites,

mi garganta arde mientras locuto en la radio,escupo en el cenicero, soy un tanto mediocre,compongo para olvidar lo malo y recordar lo bonito,y por supuesto también para que me critiques.

Festejo con paz y amor en la Plaza de Armas,paseo pensativo en el Herrera y en Santa Cecilia,miro con nostalgia los nichos de mis abuelos,va por vosotros, no por los cobardes que se dieron a la fuga,

que cuando las cosas se torcieron, torcieron también su mirada,críticas por la espalda y en sus almas pura envidia,ceguera emocional que acelera sin frenos,me llaman loco inquieto, pero me para la cordura.

La poesía cuando quiere tiene esencia de cheerleader,porque me anima y me seduce más que un cubata,no soy capaz de salir de este laberinto bello y feo,quizás sea el papel el que a estos lares me destina,marchémonos a Roma, a Pontedeume o a Cuba,a disfrutar y que le den al presupuesto millonario,quiero teñir de arcoiris esta pantalla que está en ocre,y secar mis lágrimas con papel DIN-A4 o en pergamino.

Hablando de papeles, jamás usaré el Pinocho,porque mi lengua no miente ni después de muerta,pongo por delante a mi gente mucho más que a mi salud, así que no te extrañes si un día enfermo de cáncer,

espero que al menos te haya entretenido un poco,que en estos tiempos que corren no valgo para ser atleta,mira que soy estúpido, ¿donde se fue mi ataúd?Pues oye, si marchó...Aprovecho y voy al Blaster.

Porto dos cruces que hacen que agonice atónito,tus ojos a contraluz derriban cualquier muro,pido limosna existencial, espiritual y lírica,no fajos en criptas esclavistas y románticas,

Page 18: Alma podrida-Dor esmagada - WordPress.comA Beto, el poeta soñador, el liróforo de Catabois, el filósofo del micro ferrolano, eres grande meu. A Pedro, por esos días de verano en

intento con todas mis fuerzas un shock insólito,pero resulta que no hay dolor más puro,que verme perdido en mis propias reflexiones íntimas,empiezo a tiritar ante el frío de esta semántica.

Soy el amigo feo que se ríe como un tonto,ese tonto algo pánfilo que ahora es poeta,que no busca reyertas ni oro en ningún baúl,solamente ansía magia en el lugar más recóndito,con pulmones de óxido y enviando cartas a África,si venimos de allí somos hermanos, dejad de haceros las víctimas,que vuestro odio a los negros lo quemo en plena calle,ama al vecino, al pacifista, al de fuera, a los tuyos.

Dor esmagadaQue saiba o mundo do que somos capaces de facer,coller un papel e liberar a forza do noso interior,somos íntimos en público e extrovertidos a escuras,onde o sexo é un muro de alcohol e de pracer,

quixera atopar fragas e non bragas do non saber,a ignorancia é voluntaria como crer en Deus, o voso señor,eu prefiro agochar os sorrisos e expoñer bágoas máis duras,que ver a un fillo cego pola industria que quere manter,

as súas ilusións materialistas, capitalistas e rancias,pensando soamente en porros, lumas e videoxogos,España non representa os valores dos meus irmáns,que loitan por descansar en paz nun chan húmido,

dóenos o machismo que mesmo impoñen durante a infancia,as nenas con bonecas sumisas, os nenos con machomen de forte torso,xa sei que moitos diredes que esaxero e que o que digo está mal,pero pensade que ata o amor aquí é efímero, como un po súbito.

Négome a formar parte dun deserto gobernado por traidores,de ladróns con máis contas suízas que as contas que tes que facer tí,para chegar a fin de mes entre calefacción, auga e electricidade,chámame demagóxico, hipócrita, mentireiro ou extremista,

Page 19: Alma podrida-Dor esmagada - WordPress.comA Beto, el poeta soñador, el liróforo de Catabois, el filósofo del micro ferrolano, eres grande meu. A Pedro, por esos días de verano en

pero procuro cuspir realidade mesmo no meu vertedoiro,

é certo, critico a Amancio Ortega e visto Zara, mais non chores,que o máis triste é que mentres escribo ninguén defende este país,Galicia máxica, sumerxida nunha esfera de clandestinidade,Fakejoo, ollo coas túas amizades con quen trafica con cocaína,ó mellor un día o pobo descubrirá as túas corruptelas, como aconteceu con Lendoiro.

Estou canso destes orballos prepotentes que non axudan á Revolución,non queimes os contenedores do lixo, queima esas mentes pechadas,que non aceptan que soñemos cun futuro digno para os máis novos,que non che dan licencia para rematar con todos estes pesadelos,

é duro asimilar que haxa máis persoas durmindo entre cartóns,sobre todo cando os atopo mentres vou de esmorga en esmorga como se nada,hoxe quemo un cigarro por eles, polos drogadictos e, en xeral, por todos,polos traballadores do naval, polos obreiros e as traballadoras do sexo.

O meu cerebro está en constante pelexa coas miñas verbas,unha loita máis intensa que a de Gamonal, en Burgos,sen xustiza non haberá paz, iso seguro,mais cómpre lembrar que pensar é o mellor coitelo,e que non protestar nin loitar terá o seu prezo a longo prazo,

rutina enferma, baseada en malgastar moedas,en representantes cuxa voz oprime ó mundo,monarcas, militares, presidentes corruptos,terás que ter coidado neste improvisado inferno,onde nazis festexan e a esquerda morre a latigazos.

Non confundas ser de esquerdas con ser un progre,a esquerda non defende liberalismos nin fascismos,soamente chora polos máis oprimidos,o seu nome resúmese nunha palabra: prole.

De qué serve medir a métrica se o importante é a mensaxe?son académico da bomba que estoupa no meu peito,se chegaches a sentir isto, significará que me aturades,isto é dor esmagada, morte que non asegura un leito.

Page 20: Alma podrida-Dor esmagada - WordPress.comA Beto, el poeta soñador, el liróforo de Catabois, el filósofo del micro ferrolano, eres grande meu. A Pedro, por esos días de verano en

Gracias de corazón por leer mi poemario. Podéis encontrarme en:

@kaosferrol

KaoS

kaosakam13

kaosferrol

autopsialirica