VW: Happy Family?

Generaties:• Nel

• Jeffrey x Carlijn

• Rebecca x Xander, Lara x Ciske x Tom , Marc

• Nina , Tessa x Adam , Roy , Patrick x Harriët

• Sanne x Michel, Kevin, Anja, Thomas x Saskia x Roos x Ryan, Jayda x Mark, Sakura x Aaron

6. Laura x Frank, Michelle, baby, Eric, Merel, Vincent x Jasmine, Melvin x Celine, Kim, André

7. Esther x Steven, Lisa, Sander x Melissa, Robert x Jenna, Mariëlle x Leon, Bas, Alfons x Leentje, Casper

• Sofie x David, Felicia, Marcia x Joran, Miranda, Elise, Bastiaan, Nora, Daphne, Sira, Hedwig, baby

• Stefan

x

De vorige keer

- Hoofdhuis: Esther, Steven en Sofie gingen op vakantie. Steven stierf aan ouderdom. Daphne en Savannah werden verliefd.

-Fam. Stolk: Vincent stierf aan ouderdom. Zijn weduwe Jasmine en zijn geadopteerde zoon Alfons kregen een relatie.

-Fam. Valentijn: Sofie was ervan overtuigd ontvoerd te zijn door aliëns, en nu aliënzwanger te zijn.

-Fam. De Beer: Het hondenbedrijf deed goede zaken. Elise en haar vriend Bryan werden volwassen.

2kijken

Hoofdhuis

De koffers waren ingepakt. De verhuiswagen stond vol dozen.

De familie liep nog een laatste keer om hun huis heen. Esther zuchtte. Ze hadden hier allemaal veel herinneringen liggen.

Maar het was helaas tijd om te verhuizen.

Ze waren allemaal nog erg stil toen ze bij het nieuwe huis aan kwamen.

Toch klaarden hun gezichten op toen ze eens goed om zich heen keken. Natuurlijk hadden ze het boerderijtje al op foto’s gezien – maar dit was wel even wat anders!

‘Wat een rust. Het is net of je honderd jaar terug de tijd in stapt.’ wist Esther uit te brengen.

‘Ik voel me hier nu al thuis.’ merkte Daphne eerlijk op. Haar vader sloeg zijn arm om haar heen. ‘Ik ben blij dat te horen, Daph.’

Terwijl het huis werd ingericht, gingen Esther en Jenna de tuin in. Er lag nog een stuk landbouwgrond achter het huis.

‘We zullen zien of we hier nog iets van kunnen maken!’ lachte Esther.

Jenna lachte ook. Ze vond het heerlijk om zo in de natuur met haar handen bezig te zijn.

De laatste tijd was haar onzekerheid stukken minder geworden. Ze had het verlies van haar eerste man en haar dochter Sira eindelijk een plekje kunnen geven.

Nu durfde ze eindelijk haar ware ik te laten zien.

Rondleiding door het huis.

Op de begane grond waren nog oude stallen, waar vroeger de dieren stonden.

Die zijn veranderd in een gezellige badkamer!

Naast het huis is een kleine aanbouw met op de eerste verdieping de slaapkamer van Jenna en Robert. Door de grote ramen hebben ze een prachtig uitzicht over het platteland.

Aan de andere kant van die kamer heeft hun dochtertje Hedwig haar eigen plekje.

Op de zolder van de boerderij slaapt Daphne.

Beneden heeft Esther haar kamer.

De boerenkeuken.

En de woonkamer!

Uitzicht vanuit de woonkamer.

Ze waren nog maar nauwelijks klaar met inrichten, of er verschenen al wat buren om ze welkom te heten.

Daphne maakte kennis met een aardige jongen met blauw haar. Meteen al daarom vond ze hem hartstikke cool.

Toen Robert uit zijn werk kwam, verbaasde hij zich eerst over de drukte – en vervolgens over zijn vrouw.

Hij was nog steeds niet helemaal gewend aan haar nieuwe look en voelde zijn hart een sprongetje maken wanneer hij haar zag.

‘Je ziet er zo mooi uit, Bambi. Mijn mooie hertje.’

Jenna wist niets terug te zeggen en bloosde.

‘Hij heeft gelijk, hoor.’ zei Esther. ‘Je ziet er geweldig uit, en dat mag best gezegd worden.’

‘B-bedankt.’ stamelde Jenna.

Die avond tijdens het koken dacht Jenna over hoe goed ze het met deze familie getroffen had. Jaren terug was haar leven een ramp, en had ze nooit kunnen denken ooit weer het geluk te vinden.

Maar hier, bij Robert en zijn familie, had ze het gevonden.

Voor Esther was het nieuwe huis een beetje dubbel. Ze vond het prachtig, maar zonder haar man Steven was het toch leeg.

In de woonkamer was een klein hoekje voor hem ingericht. Zijn kleinzoon Stefan had een mooie tekening voor hem gemaakt.

Iedereen miste de oude man nog elke dag.

Gelukkig kwam Stefan vaak langs, en Esther was dol op hem. En hij op haar.

Hij kon aan één stuk door ratelen over de gekste dingen, en soms moest Esther hem lachend onderbreken omdat ze er echt niets meer van snapte.

Ze woonden nog maar een paar dagen in het nieuwe huis, toen het voor de kleine, verlegen Hedwig tijd was om op te groeien.

Op haar sandalen schuifelde ze naar voren en keek haar ouders met bange ogen aan.

‘Toe maar, wij staan vlak achter je.’ moedigde Jenna haar dochtertje aan.

Nog steeds met dezelfde bange ogen keek Hedwig even later om zich heen. Het was gebeurd – ze was opgegroeid!

Een klein glimlachje verscheen op haar gezicht.

‘Onze grote meid!’ lachten haar ouders trots, en Hedwig giechelde onzeker.

2kijken

Familie Stolk

Jasmine werd wakker van een schopje tegen haar buik. Eerst dacht ze dat ze iets verkeerds gegeten had – maar toen ze uit bed stapte zag ze dat er iets heel anders aan de hand was.

‘We laten er geen gras over groeien, hè?’ lachte Alfons toen hij haar buik zag. ‘Weet je trouwens zeker dat het van mij is, en niet nog van…Vincent?’

Jasmine schudde haar hoofd. ‘Het is van jou, ik heb het uitgerekend.’

‘Toch apart. Een kindje van ons samen!’

Toen Casper het nieuws hoorde begonnen zijn ogen te stralen van blijdschap.

Hij was een echte familiesim, en was dol op baby’s.

‘Hoi broertje of zusje!’ lachte hij tegen zijn moeders buik. ‘We hebben wel een groot leeftijdsverschil, maar dat maakt niks uit!’

Alfons vond het nu wel het goede moment om Jasmine ten huwelijk te vragen. Ze droeg immers zijn kind en hij was smoorverliefd op haar.

Jasmine schoof de verlovingsring giechelend om haar vinger en viel hem toen in de armen.

‘Ik ben zo gelukkig met jou, Fons!’

‘Ik ook, lieverd.’ glimlachte Alfons. Toch was hij ook vreselijk bezorgd om haar. Zijn eerste vrouw had hij verloren toen ze zwanger was.

Hij moest er niet aan denken Jasmine en de baby te verliezen. En dus stond hij de hele dag in de keuken. Nu had hij spareribs gemaakt en schotelde Jasmine twee borden vol voor.

‘Overbezorgd? Ik?’

2kijken

Familie Valentijn

Tussen Sofie en David waren nog steeds kleine spanningen over de zwangerschap, maar grote ruzies waren er niet meer geweest.

Sofie bleef ervan overtuigd dat ze ontvoerd was door aliëns – maar ze was zo wijs haar mond te houden. David wilde er niet meer over praten.

De dag van de bevalling was aangebroken en Sofie voelde al steken in haar buik.

Ze ging maar een paar uurtjes in bed liggen, om te rusten voor het grote feest zou beginnen. Ze zag er best tegenop. Stel dat ze echt een aliën kreeg?

Die avond greep de angst Sofie bij de keel.

Haar vliezen waren gebroken en de bevalling begon. Met beide handen greep ze haar buik vast.

Laat het kindje gezond zijn – was het enige dat ze kon denken.

Stefan had net zijn pyjama aangetrokken om naar bed te gaan, en staarde nu angstig naar zijn moeder.

Door haar pijn heen zag Sofie de ufo op zijn shirt.

Als het een aliën is, accepteer ik dat.

David stond met een bleek gezicht toe te kijken. Hij steunde zijn vrouw zo veel hij kon, maar was toch ook bang. Stel dat Sofie toch gelijk had, met haar aliënverhalen?

Toen de baby eindelijk ter wereld kwam, dacht David dat zijn hart stil zou staan.

Het kindje was groen.

Ook Sofie werd overvallen door een heel vreemd gevoel. Ze vergat alles om zich heen en kon alleen maar naar de baby staren.

Dit was precies waar ze bang voor was geweest, maar gek genoeg voelde ze nu alleen maar blijdschap. Een aliën.

Ze was moeder geworden van een aliën!

*Ik wist het, ik wist het!*

‘Het is een meisje.’ zei ze ongelovig. Het kleintje voelde warm en zwaar aan in haar armen. Ze was zo perfect.

‘Een groen meisje!’

‘Ze is een aliën, Steef.’ legde Sofie uit. ‘En ze is jouw zusje!’

David kon zich niet meer bewegen.

Dit was te veel.

Dit kon niet waar zijn.

Al die tijd had Sofie gelijk gehad – en hij had alles weggewuifd als onzin.

Niemand merkte het toen hij de kamer uit schuifelde.

‘Kijk dan, die roze oortjes, dat roze neusje!’ kirde Sofie en ze hield de baby voor haar grote broer.

‘Ze is zo mooi, mama!’

‘Heb je al een naam verzonnen?’

‘Eva. Maar ik moet nog even met papa overleggen of hij het daar ook mee eens is.’

‘Eva past bij haar!’

Toen keek Sofie om zich heen. ‘Waar is papa eigenlijk?’

Ze legde Eva in de box en vond David in de hobbykamer.

Hij huilde.

Meteen sloeg Sofie haar armen om hem heen.

‘Ik zat fout! Het spijt me zo, Soof, ik ben zo stom geweest!’ David bleef maar huilen en verontschuldigingen maken – en Sofie kon niet anders dan hem omhelzen.

Ze voelde zelfs tranen in haar eigen ogen springen. Het was ook allemaal niet niks – een aliënbaby krijgen. Het veranderde haar hele kijk op de wereld.

Eindelijk kalmeerden ze een beetje en ontfermden zich weer over de baby.

Voorzichtig gaf David het meisje de fles. Eerst was het nog onwennig, maar al gauw was hij helemaal verknocht aan het kleintje.

‘Papa houdt van jou, Eva.’ fluisterde hij en hij drukte het zachte babylijfje tegen zich aan.

Want hoewel hij niet de natuurlijke vader van het meisje was, voelde het al meteen zo.

2kijken

Fam. De Beer

Elise en Bryan waren al snel gewend aan hun nieuwe leven samen.

Elise vond het heerlijk om lekker de huisvrouw uit te hangen, en voor Bryan te zorgen. Vaak maakte ze zijn eten voor hem klaar zodat hij meteen aan kon schuiven.

‘Tosti’s! M’n favoriet,’

‘Wist ik.’ glimlachend ging Elise tegenover hem zitten.

Bryan begon echter niet meteen te eten, zoals normaal, maar hij staarde haar dromerig aan.

‘Wat is er?’ giechelde Elise ongemakkelijk onder zijn blik. ‘Wat kijk je?’

‘Je bent zo mooi. Echt de vrouw van m’n dromen.’

Elise opende haar mond om een gevatte opmerking terug te maken, maar voor het eerst kon ze niets verzinnen.

Ineens was Bryan opgestaan, en hij pakte haar bij haar hand.

Hij knielde neer.

Elise besefte langzaam wat hij van plan was, en toen begon haar hart in haar keel te hameren.

Het was echt waar! Hij vroeg haar gewoon ten huwelijk!

Elise kirde van blijdschap toen hij het doosje opende en de ring haar tegemoet schitterde.

‘Wil je?’ drong Bryan aan, toen ze iets te lang naar de ring bleef staren.

‘Wat? Ja, of course, Bryan!’ Dronken van geluk viel Elise haar verloofde in de armen.

‘Okay dan,’ lachte hij. ‘Wanneer is de bruiloft?’

Er werd een datum geprikt – en tot die tijd ging het gewone leven door.

Het was Elise nog steeds niet gelukt om Kate puppy’s te laten krijgen met de nieuwe hond – maar ze gaf niet op.

‘Ooit zal het me lukken.’

De bruiloft was voor Elise’s doen heel simpel. Er waren nauwelijks gasten, er was geen bijzonder dure japon, er was geen buffet en er was niet eens champagne.

Maar alles wat Elise wilde was er. Zij, Bryan, haar ouders en haar broertje.

Terwijl ze de ringen uitwisselden, speelde er zachtjes klassieke muziek op de achtergrond.

Melissa en Sander keken elkaar over het gelukkige bruidspaar aan.

Hun dochter… Wat waren ze trots!

‘Dan verklaar ik ons nu tot man en vrouw.’ zei Bryan droog en Elise schoot in de lach.

‘Dan mag je nu zeker de bruid kussen.’ vulde ze hem aan.

‘Exactly.’

Verliefd staarden ze elkaar in de ogen.

‘Het voelt geweldig om je vrouw te zijn, Bry.’

‘Mooi, want ik laat je ook nooit meer gaan. We zitten voor eeuwig aan elkaar vast!’

‘Gelukkig!’