1

ΥΔΡΟΒΙΟΤΟΠΟΣ Αλυκή της Κω

2

Τι είναι οι υδροβιότοποι ;

Υδροβιότοπος ή υγρότοπος

ονομάζεται κάθε περιοχή που

καλύπτεται εποχικά ή μόνιμα από

ρηχά νερά, ή που δεν καλύπτεται

ποτέ από νερά, αλλά το

υπόστρωμά της είναι υγρό για

μεγάλο χρονικό διάστημα μέσα

στο έτος. Το υπόστρωμα των

υγροτόπων μπορεί να είναι

έδαφος, άμμος, χαλίκια κ.λπ.

Οι υγρότοποι έχουν ιδιαίτερη

οικολογική σημασία, η οποία

οφείλεται στην ποικιλότητα των ειδών

και στις πυκνότητες των πληθυσμών που

κατοικούν σε αυτούς, στη συνήθως υψηλή τους

παραγωγικότητα και στα ιδιαίτερα ενδιαιτήματα που περικλείουν.

Σύμφωνα με τον επίσημο ορισμό της Σύμβασης Ραμσάρ, υγρότοποι

είναι φυσικές ή τεχνητές περιοχές αποτελούμενες από έλη με ξυλώδη

βλάστηση, από μη αποκλειστικώς ομβροδίαιτα έλη με τυρφώδες

υπόστρωμα, από τυρφώδεις γαίες ή από νερό. Οι περιοχές αυτές

κατακλύζονται μονίμως ή προσωρινώς με νερό, το οποίο είναι στάσιμο

ή ρέον, γλυκό, υφάλμυρο ή αλμυρό. Σ’ αυτές περιλαμβάνονται και

εκείνες που καλύπτονται με θαλασσινό νερό, το βάθος του οποίου κατά

τη ρηχία δεν υπερβαίνει τα έξι μέτρα. Κατά την ίδια σύμβαση, στους

υγρότοπους μπορούν να ενταχθούν και οι παρόχθιες ή παράκτιες ζώνες

που γειτονεύουν με υγροτόπους ή με νησιά ή με θαλάσσιες

υδατοσυλλογές και που είναι βαθύτερες μεν από έξι μέτρα κατά τη

ρηχία, αλλά βρίσκονται μέσα στα όρια του υγροτόπου.

3

Γενικά ... Το έλος του Ψαλιδίου, ή αλλιώς βιότοπος του Ψαλιδίου, σχηματίζεται

από δύο χείμαρρους που εκβάλλουν στην ακτή του Ψαλιδίου

σχηματίζοντας ένα σχεδόν παράκτιο έλος. Συνδέεται με τη θάλασσα

μέσω ενός καναλιού που έχει μπαζωθεί με φυσικό τρόπο από χώματα

και βλάστηση και αποτελεί ένα έλος υφάλμυρου έλους με μόνιμη

παρουσία νερού.

Βρίσκεται πολύ κοντά στην πόλη της Κω, περίπου 4 χιλιόμετρα στα

ανατολικά της, και η έκτασή του κυμαίνεται από 85–100 στρέμματα. Την

περίοδο της Ιταλικής Κατοχής, ο υγρότοπος λειτουργούσε ως αλυκή για

την παραγωγή αλατιού. Η πλούσια πανίδα του περιλαμβάνει

νεροχελώνες, ερωδιούςκαι φλαμίνγκο σε μεγάλους αριθμούς. Το έλος

αποτελεί καταφύγιο άγριας ζωής και ισχύει καθεστώς προστασίας για

τη διαφύλαξή του

4

Αξίες των υγροτόπων

Η διαπίστωση των αξιών του υγροτόπου, δηλαδή οι υπηρεσίες και τα

αγαθά που προσφέρουν στον άνθρωπο προκύπτουν από τις

υγροτοπικές λειτουργίες που αναφέραμε πιο πάνω. Οι αξίες των

υγροτόπων δεν είναι ανεξάρτητες μεταξύ τους αλλά μια αλλαγή ή

υποβάθμιση της μιας προκαλεί την αναβάθμιση ή υποβάθμιση της

άλλης.

1. Βιολογική αξία

Είναι αξία που προέχει των άλλων. Η βιοποικιλότητα των υγροτόπων

αποτελεί αξιόλογο τμήμα της βιοποικιλότητας της γης. Πολλά είδη

ζώων και φυτών που εξαρτώνται από τους υγροτόπους έχουν και

άμεση οικονομική αξία (Maltby 1986).Μπορεί να διακριθεί, ανάλογα

με το επίπεδο οργάνωσης της ζωής, σε γενετική ποκιλότητα,

ποκιλότητα ειδών και οικολογική ποικιλότητα. Από αυτήν

εξαρτώνται προγράμματα γενετικής βελτίωσης καλλιεργούμενων

φυτών, αγροτικών ζώων και μικροοργανισμών, μέρος της

επιστημονικής προόδου, ιδίως στην ιατρική, πολλές τεχνολογικές

καινοτομίες και η ομαλή λειτουργία πολλών οικονομικών

δραστηριοτήτων στους οποίους χρησιμοποιούνται ζωντανοί

οργανισμοί.

2. Υδρευτική αξία

Οι υγρότοποι προσφέρουν πόσιμο νερό τόσο άμεσα όσο και έμμεσα

μέσω του εμπλουτισμού των υπόγειων υδροφορέων. Η αξια των

υγροτόπων για πόσιμο νερό αποκτά όλο και μεγαλύτερη σημασία

εξαιτίας της εξάντλησης ή και αλάτωσης των υπογείων νερών. Πολλοί

υγρότοποι σήμερα χρησιμοποιούνται για ύδρευση και πολλοί άλλοι

θεωρούνται ως αποθήκες πόσιμου νερού για το μέλλον.

5

3. Κτηνοτροφική αξία

Η υπερυδατική βλάστηση και τα υγρολίβαδα είναι σπουδαία πηγή

τροφής.

4. Βελτιωτική της ποιότητας του νερού

Οι υγρότοποι μπορούν όχι μόνο να παγιδεύουν φερτά υλικά και ρύπους,

αλλά και να απαλλάσουν μερικώς το νερό από ανεπιθύμητες ουσίες.

Σ'αυτό, σπουδαίο ρόλο παίζει η υδρόβια βλάστηση των υγροτόπων.

Οπωσδήποτε οι φυσικοί υγρότοποι δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται ως

δέκτες αποβλήτων. Μπορεί όμως να κατασκευάζονται τεχνητοί

υγρότοποι με ειδικές τεχνικές, οι οποίοι να δρουν αποτελεσματικά

φίλτρα καθαρισμού ρύπων.

5. Αναψυχή

Οι υγρότοποι προσφέρουν θαυμάσιες ευκαίριες παθητικής αναψυχής

(π.χ απόλαυση τοπίου, φωτογράφιση, παρατήρηση πουλιών και φυτών)

και ενεργητικής αναψυχής (ερασιτεχνική αλιεία, αθλήματα συνδεόμενα

με το υγρό στοιχείο).

6. Πολιτιστική

Η πολιτιστική αξία ενός υγροτόπου εξαρτάται από τη σύνδεση του με

τη μυθολογία, ιστορία και λαογραφία της γύρω περιοχής. Σε μερικούς

υγρότοπους υπάρχουν αρχαιολογικά μνημεία. Παραδοσιακές

οικονομικές δραστηριότητες όπως η εκτροφή σπάνιων φυλών ζώων, οι

παλιές τεχνικές κατασκεύης σκαφών ψαρέματος και σπιτιών, άσκηση

της αλιείας, χρησιμοποιήση καλαμιών, καλλιέργειας παρασκεύης

τροφών, άλευσης δημητριακών και άντλησης νερού αυξάνουν την

πολιτιστική αξία του υγρότοπου.

7. Κλιματική

Οι ζημιές σε καλλιεργούμενα φυτά από καύσωνες και παγετούς είναι

λιγότερο έντονες όταν αυτά καλλιεργούνται κοντά σε υγρότοπο. Η

ευνοϊκή επίδραση μπορεί να φθάσει μερικές εκατοντάδες ή και χιλιάδες

μέτρα από αυτόν.

6

8. Επιστημονική και εκπαιδευτική

Η ποικιλία των φυσικών γνωρισμάτων, η ποικιλότητα των ειδών, η

ομορφιά των υδροβίων πουλιών, και οι ποικίλες χρήσεις καθιστούν τους

υγρότοπους ιδιαίτερα ελκυστικούς χώρους για έρευνα και εκπαίδευση.

Λίγα συστήματα προσφέρουν τόσο μεγάλες ευκαιρίες για τη δοκιμή

διεπιστημονικών προσεγγίσεων όπως τα υγροτοπικά.

Οι υγρότοποι προσφέρουν θαυμάσιες ευκαιρίες.

7

Χλωρίδα Η χλωρίδα της λίμνης συντίθεται από υδροφυτική βλάστηση η οποία

αναπτύσσεται στην επιφάνειά της, από βλάστηση καλαμώνων η οποία

καταλαμβάνει την μεγαλύτερη έκτασή της και δημιουργεί ιδανικές συνθήκες για

φώλιασμα και αναπαραγωγή της πανίδας της περιοχής. Yπάρχουν επίσης

λειμώνες με βούρλα και τέλος παρυδάτια δενδρώδης βλάστηση αποτελούμενη

κυρίως από είδη λεύκης (Populus spp), ιτιάς (Salix spp) πλατάνου (Platanus

orientalis) και σκλήθρου (Alnus glutinosa).

8

Καλάμι Ιθαγενές της Ευρώπης, πολυετές

φυτό που μοιάζει με μπαμπού έχει

δε την επιστημονική ονομασία

Αρούντο Ντόναξ. Οι βλαστοί του

είναι όρθιοι, με πολλά φύλλα,

ξυλώδεις που φτάνουν σε ύψος

και τα 8 μέτρα και αναπτύσσονται

με πολλά υπόγεια ριζώματα. Τα

φύλλα του φτάνουν σε μήκος τα

60-70 εκατοστά. Εξαιρετικά

ανθεκτικό φυτό βρίσκεται κατά

μήκος των ακτών, ποταμών,

υδροβιότοπων και γενικά

αρέσκεται σε υγρά εδάφη. Μπορεί

όμως να υπάρξει και σε άνυδρα,

ξηρά και χαλικώδη εδάφη. Mπορεί

να καλλιεργηθεί για να προστατεύσει τη γη από τη διάβρωση, για τη δημιουργία

διαφόρων ανεμοφρακτών, προστασία διαφόρων καλλιεργειών, σαν καλλωπιστικό, για

τη δημιουργία στεγάστρων και πρόχειρων καταλυμάτων (καλύβες). Οι βλαστοί του

χρησιμοποιούνται για τη κατασκευή ξύλινων πνευστών οργάνων και καλαμιών

ψαρέματος. Από τα φύλλα του κατασκευάζονται διάφορες ψάθες

Μυρτιά

Η μυρτιά είναι αειθαλής θάμνος, με ύψος που μπορεί να φτάσει ως τα 5

μέτρα. Έχει λευκά άνθη με τον καρπό να είναι ράγα, σχεδόν σφαιρική ή

ελλειψοειδής. Τα φύλλα της είναι λογχοειδή, πτερόνευρα, οξύληκτα και

αρωματικά. Πολλαπλασιάζεται με σπορά ή και με μοσχεύματα.

9

Βούρλα

Μονοκοτυλήδονο φυτό του γένους γιούγκος και της οικογένειας των

γιουγκιδών. Υπάρχουν περίπου 2000 είδη που φυτρώνουν σε βαλτώδη εδάφη

της εύκρατης ζώνης. Είναι φυτά ποώδη, με βλαστό κυλινδρικό απλό και φύλλα

λεπτά και σωληνοειδή που μοιάζουν με το βλαστό. Στην Ελλάδα φυτρώνουν

περίπου 18 είδη. Το βούρλο χρησιμοποιείται ευρύτατα στην αλαθοπλεκτική

και τη χειροτεχνία.

10

Βατόμουρα Τα είδη αυτά τα συναντούμε σε δασώδεις κυρίως περιοχές, φράκτες, θαμνότοπους,

στις όχθες των ρυακιών ακόμα και στις άκρες των δρόμων. Βγάζουν άφθονες

παραφυάδες οι οποίες σχηματίζουν μακρείς και ευλύγιστους τοξοειδείς βλαστούς με

ισχυρά αγκάθια. Έχουν βαθυπράσινα σύνθετα φύλλα με 3-5 οδοντωτά φυλλάρια από

τα οποία το επάκριο έχει μακρύτερο μίσχο. Τα άνθη έχουν υπόλευκα πέταλα και είναι

διατεταγμένα κατά αραιές φόβες. Οι εδώδιμοι καρποί τους, τα γνωστά άγρια

βατόμουρα, είναι χυμώδεις και εύγευστοι, στην αρχή πράσινοι, έπειτα κοκκινόξανθοι

και τελικά μαύροι και γιαλιστεροί. Είναι ανθεκτικά φυτά και αντέχουν στις παγωνιές

Μανιτάρι Υπάρχει μεγάλη

ποικιλία μανιταριών

στον υδροβιότοπο.

11

Πεύκο Ο φλοιός είναι παχύς και αυλακωτός, τα φύλλα βελονοειδή και φύονται

κατά σπονδύλους ανά δύο, τρία ή πέντε, παραμένοντας στο πεύκο από 2 μέχρι 17

χρόνια. Στη βάση τους περιβάλλονται από ένα μεμβρανώδη κολεό και το χρώμα τους

είναι ανοιχτό ως σκούρο πράσινο. Όλα τα βλαστικά μέρη του δέντρου διατρέχονται

από αδενικά στοιχεία που έχουν την μορφή αγωγών παράγοντας ρητίνη και αιθέρια

έλαια. Στη βάση κάθε μονοετούς βλαστού αναπτύσσονται αρσενικοί και θηλυκοί κώνοι.

Είναι τα άνθη του πεύκου γνωστά με την ονομασία κουκουνάρια. Τα πεύκα αποτελούν

πρόδρομα είδη στα δασικά οικοσυστήματα κι εγκαθίστανται σε ακραία περιβάλλοντα

και σχηματίζουν φυτοκοινωνίες που διαμορφώνουν το περιβάλλον για τα επερχόμενα

είδη. Π.χ. στην περιοχή της Αττικής τα πευκοδάση διαμορφώνουν το κατάλληλο

περιβάλλον για τη φυσική εξέλιξη του οικοσυστήματος που θεωρητικά κυριαρχείται

από δρυς (βελανιδιές). Είναι είδη που αγαπούν το φως, είναι ανθεκτικά στην ξηρασία

και προτιμούν ασβεστολιθικά εδάφη.

12

Ευκάλυπτος Ο ευκάλυπτος είναι αγγειόσπερμο,

δικότυλο, ιθαγενές φυτό και ανήκει

στην τάξη Μυρτώδη και στην

οικογένεια των Μυρτοειδών.

Περιλαμβάνει 550 περίπου είδη

μεγάλων ως επί το πλείστον δέντρων

που καλλιεργούνται στις εύκρατες

περιοχές για εμπορική εκμετάλλευση

και για τη σκιά τους.

Τα φύλλα του είναι μακριά ,

δερματώδη και κρέμονται από

το δέντρο. Ο καρπός είναι κάψα που

περιβάλλεται από μία θήκη και

περιέχει πολλά μικρά σπόρια ενώ τα

άνθη όταν ανοίγουν ενώνονται μεταξύ

τους σχηματίζοντας ένα μικρό δοχείο.

Τα φύλλα πολλών ειδών περιέχουν

ένα έλαιο γνωστό και

ως ευκαλυπτέλαιο που

χρησιμοποιείται στη φαρμακευτική σε

διάφορα σπρέι κατά της ρινικής

καταρροής. Από τον κορμό κάποιων άλλων ειδών λαμβάνεται η ρητίνη, χρήσιμη

στη βυρσοδεψία και στη φαρμακευτική. Τα δέντρα είναι ψηλά και μπορούν να φτάσουν

σε ύψος και τα 90 μέτρα και η περιφέρεια του κορμού τα 8 μέτρα. Είναι τα

ψηλότερα ανθοφόρα φυτά.

Ο φλοιός του ευκαλύπτου έχει χρήσεις στη βυρσοδεψία, ενώ το ξύλο του, επειδή έχει

την ιδιότητα να είναι σκληρό και στερεό, έχει χρήσεις στη ναυπηγική σε βαριές και

ελαφριές κατασκευές, στην κατασκευή αποβάθρων, στη γεφυροποιία, σε

τηλεγραφικούς στύλους και σε οικοδομές. Στην Αυστραλία χρησιμοποιείται ως

καύσιμο. Επίσης χρησιμοποιείται πολύ σε αναδασώσεις γιατί αναπτύσσεται πολύ

γρήγορα ενώ παράλληλα δεν είναι ευαίσθητος στις διάφορες ασθένειες.

Στην Ελλάδα βρίσκουμε το είδος Ευκάλυπτος ο σφαιρικός (Eucalyptus globulus) που

φτάνει σε ύψος τα 80 μέτρα. Ο ευκάλυπτος εισήχθη στην Ελλάδα από τον βοτανολόγο

και λόγιο Θεόδωρο Ορφανίδη το 1862. Έχει ξερό φλοιό που μαδάει βγάζοντας μακριές

ταινίες αφήνοντας τον κορμό λείο και το χρώμα του σταχτίλευκο. Καλλιεργείται κυρίως

στη νότια Ελλάδα και στη Χαλκιδική και βρίσκεται σε δάση και κήπους.

13

Πανίδα H πανίδα του υγρότοπου είναι η χαρακτηριστική των ελωδών εκτάσεων:

βατράχια, υδρόβιες χελώνες και νερόφιδα. Σχετικά με την ορνιθοπανίδα της

λίμνης, από παρατηρήσεις και συμπεράσματα επιστημόνων, 68 είδη πτηνών

χρησιμοποιούν τη λίμνη για φώλιασμα, διαχείμανση και αναπαραγωγή ενώ

θεωρείται ότι ο αριθμός αυτός είναι αρκετά μεγαλύτερος. H περιοχή είναι

σημαντική για μια από τις τέσσερις αποικίες του Chlidonias hybridus

(μουστακογλάρονου) στην Eλλάδα και του σπανιότατου στην χώρα μας

Chlidonias niger (μαυρογλάρονου). Mεταναστευτικά πουλιά, όπως οι πελεκάνοι,

χρησιμοποιούν τη λίμνη ενώ εκεί είναι μια από τις λίγες γνωστές περιοχές

αναπαραγωγής της Netta Rufina (ροπαλόπαπιας). Σε αντίθεση με την πλούσια

ορνιθοπανίδα η ιχθυοπανίδα της λίμνης εμφανίζεται ιδιαίτερα φτωχή. Tα είδη

που φιλοξενούνται στην λίμνη δεν είναι παρά τα εξής: Tinca tinca (γλυνί),

Rutilus rutilus (τσιρώνη), Leuciscus cephalus (κέφαλος), Cyprinus carpio

(γριβάδι), Carassius carassius και Carassius auratus (πεταλούδα). Aπό την

συνωμοταξία των μαλακοστράκων το μοναδικό είδος της λίμνης είναι ο Astacus

Fluviatilis (καραβίδα του γλυκού νερού). Πολλά από τα είδη της πανίδας της

λίμνης είναι σπάνια ή απειλούμενα και προστατεύονται από την εθνική και την

κοινοτική νομοθεσία.

14

Πρασινοκέφαλες πάπιες .

Γεωγραφική εξάπλωση

Η κατανομή της είναι ευρύτατη στο μεγαλύτερο τμήμα του βορείου ημισφαιρίου. Αποφεύγει τη ζώνη της τούνδρας και την Αρκτική.

Ενδιαίτημα – αναπαραγωγή

Είδος μεταναστευτικό. Υπάρχουν όμως κάποιοι πληθυσμοί που παραμένουν στη χώρα μας όλο το χρόνο. Αναπαράγεται σχεδόν σε κάθε είδους υγρότοπο. Προτιμάει γλυκά νερά με καλά αναπτυγμένη βλάστηση για κάλυψη ενώ χρησιμοποιεί και τεχνητές λίμνες για να φωλιάσει. Το θηλυκό χτίζει τη φωλιά στο έδαφος, συνήθως κοντά στο νερό, αλλά έχουν βρεθεί φωλιές μέχρι και 2 χλμ μακρυά. Μπορεί ακόμα να φωλιάσει σε κουφάλες δέντρων ή και σε τεχνητές φωλιές. Στρώνει την φωλιά με φύλλα, ξερά χόρτα και πούπουλα που βγάζει από το σώμα του. Γεννάει μια φορά το χρόνο 9 -13 αβγά, χρώματος ανοιχτού κιτρινοπράσινου, τα οποία επωάζει (μόνο το θηλυκό) για 27 -28 μέρες. Πολλά αβγά στην ίδια φωλιά δείχνουν ότι την ίδια φωλιά τη χρησιμοποιούν δύο θηλυκά. Οι νεοσσοί είναι έτοιμοι να πετάξουν μετά από 50 – 60 ημέρες. Το αρσενικό απομακρύνεται από το θηλυκό όταν αρχίζει η επώαση των αβγών και αναζητάει άλλο για να ξαναζευγαρώσει. Διαχειμάζει συνήθως κατά κοπάδια στη νότια Ευρώπη και βόρεια Αφρική σε ποικιλία υγροτόπων και στη θάλασσα.

15

Γλάρος Γλάροι ονομάζονται διάφορα είδη στεγανοπόδων πτηνών, τα οποία κατατάσσονται

στην οικογένεια των λαριδών. Ο γλάρος έχει σώμα ατρακτοειδές και φτερούγες πολύ

μακριές και μυτερές. Τα πόδια του έχουν τέσσερα δάχτυλα το καθένα, από τα οποία τα

τρία συνδέονται με νηκτική μεμβράνη. Παρόλο που έχει αρκετή αντοχή στο πέταγμα

του, δεν είναι πολύ γρήγορος (οι αποστάσεις που διανύει είναι συνήθως αντίθετες από

τον άνεμο). Έχει την ικανότητα να επιπλέει πάνω στο νερό ενώ κολυμπά με ευκολία

αλλά και κινείται γρήγορα στο έδαφος. Ζει συνήθως σε πολυάριθμες ομάδες κοντά στις

θαλάσσιες ακτές, γιατί εκεί μπορεί να βρει πιο εύκολα τροφή. Οι γλάροι συχνάζουν

συνήθως σε απομονωμένες και μικρές νησίδες. Οι αποικίες τους συνήθως

αποτελούνται από 10 έως 65 ζευγάρια.[1].Τρέφεται με κάθε είδος τροφής και για να την

βρει ταξιδεύει μαζί με τα πλοία ή πετά πάνω από λιμάνια. "Κατοικεί" σε μικρές φωλιές

που δημιουργεί στις σχισμές των παραθαλάσσιων βράχων ή στις αμμουδιές. Mερικά

από τα πολυάριθμα είδη γλάρων είναι.

ο βασιλικός η αργυρόχρους γλάρος

ο τεφρόχρους και

ο μελάγχρους γλάρος.

Ο κοινός ή γελών και ο κοράλλινος είναι είδη γλάρων με μέτριες διαστάσεις. Ο πιο

μικρόσωμος γλάρος ονομάζεται "μικρός" και ένα από τα μεγαλύτερα είδη ονομάζεται

"μέγας"

16

Βατράχια Ο δεντροβάτραχος είναι ένα

μικρόσωμο όμορφο βατραχάκι με

έντονο πράσινο χρώμα που

προτιμάει να ζει κοντά σε έλη,

λίμνες, ποτάμια, λιβάδια και

κήπους. Ωστόσο έχει αρκετή

αντοχή στην ξηρασία και δεν

αποκλείεται να τον δει κάποιος και

σε ξηρότερα μέρη. Περνάει το

μεγαλύτερο μέρος της ζωής του σκαρφαλώνοντας πάνω στα δέντρα, αλλά επιστρέφει

στο νερό για την αναπαραγωγή του. Όταν τρομάζει, παραμένει εντελώς ακίνητος και

μπερδεύεται με το περιβάλλον ώστε να μη διακρίνεται. Η φωνή του

ένα χαρακτηριστικό κρακ… κρακ…, το οποίο γίνεται ιδιαίτερα έντονο την εποχή του

ζευγαρώματος, φουσκώνοντας παράλληλα το δέρμα κάτω από το πιγούνι του. Ο

δεντροβάτραχος τρέφεται κυρίως με έντομα που πιάνει τη νύχτα, αν και έχει

παρατηρηθεί ότι κυνηγάει και την ημέρα. Όταν εκκολαφθούν τα αυγά, οι γυρίνοι τους

θα μείνουν στο νερό περίπου 3 μήνες και στη συνέχεια θα χάσουν την ουρά τους για

να μεταμορφωθούν σε όμορφους μικρούς δεντροβάτραχους.

Κοινός βάτραχος

Συναντάται σχεδόν παντού.

17

Νερόφιδα Το επιστημονικό όνομά του είναι "natrix tesselata". Το μήκος του σώματός του

κυμαίνεται από εξήντα μέχρι ογδόντα εκατοστά και το χρώμα του είναι γκριζοπράσινο

στο πάνω μέρος, σκοτεινόχρωμο στην κοιλιά, ανοιχτοκίτρινο στο λαιμό και

ροδοκίτρινο στις πλευρές. Στο ραχιαίο τμήμα, στις πλευρές του κορμού και της ουράς

υπάρχουν πολυάριθμες καφέ βούλες, που σχηματίζουν τρεις σειρές. Επίσης στο πάνω

μέρος του κεφαλιού του υπάρχει μία μεγάλη καφέ βούλα σε σχήμα V. Το κεφάλι του

είναι στενότερο από το υπόλοιπο σώμα και η ουρά του μακριά. Είναι ημερόβιο και ζει

κοντά σε λίμνες και ρέματα της Δ

Ασίας, της Ν Ευρώπης και σε

διάφορες περιοχές της Β Αφρικής.

Κολυμπά με μεγάλη ευκολία και

τρέφεται με διάφορα άλλα μικρά

ερπετά, με μικρά ψάρια, γυρίνους,

ποντίκια κ.ά. Το θηλυκό γεννά ύστερα

από είκοσι περίπου ημέρες και τα

νεογνά κολυμπούν αμέσως και

αναζητούν την τροφή τους. Τα ν. δεν

είναι δηλητηριώδη, αλλά ωφέλιμα για

τον άνθρωπο, γιατί εξοντώνουν πολλά

επιζήμια ζώα.

Οχιά H οχιά είναι γένος ιοβόλων φιδιών, που ανήκουν στην οικογένεια Βιπερίδες και στην

τάξη Λεπιδωτά. Πρόκειται για το μοναδικό ιοβόλο (και γι’ αυτό επικίνδυνο) φίδι

στην Ελλάδα. Συχνάζει σε παλαιούς τοίχους, ακαλλιέργητα μέρη με κλαδιά και πέτρες,

ενώ μερικές φορές βρίσκεται κοντά σε κατοικίες. Η γεωγραφική της εξάπλωση

περιλαμβάνει όλα τα μέρη του κόσμου, εκτός από την Αυστραλία και

τη Μαδαγασκάρη. Όλα τα είδη έχουν δόντια που συνδέονται με ιοβόλους αδένες.

Σήμερα αναγνωρίζονται 4 υποοικογένειες

18

Φλαμίγκο

Τα φλαμίνγκο είναι πτηνά του γένους των φοινικόπτερων. Είναι ένα πουλί που

συναντάται σε όλο τον κόσμο και έχει χαρακτηριστικό ροζ φτέρωμα. Είναι

ψιλόλιγνο με λεπτά πόδια και γαμψή μύτη.

19

Υπάρχει επίσης

μεγάλη ποικιλία

εντόμων.

20

Τα προβλήματα όμως που υπάρχουν

είναι αρκετά !

Ας δούμε όμως τα πιο σημαντικά ...

Με μία γρήγορη ματιά παρατηρείται :

Ρύπανση από : Υγρά απόβλητα τουριστικών

εγκαταστάσεων , στερεά απορρήματα.

Αλλοιώσεις εξαιτίας : μπαζομάτων , δόμησης ,

διάνοιξης δρόμων .

Περιγραφή είδων αλλοίωσης : Παλαιότερα

λειτουργούσε ένα πάρκο με νεροτσουλήθρες δίπλα

στον υδροβιότοπο .

21

Σύμφωνα μάλιστα με πρόσφατη ανάρτηση στο διαδίκτυο υπόθηκαν τα παρακάτω .. Παγκόσμια μέρα υδροβιοτόπων

Τα λόγια περιττεύουν! Σιγή νεκροταφείου και απουσία κάθε πολιτικού ενδιαφέροντος από μέρους της δημοτικής αρχής για τα προβλήματα διαχείρισης των υγροβιοτόπων του νησιού μας. Πλήρης και ολοσχερής εγκατάλειψη τους! Συνολικά η κοινή αίσθηση είναι ότι διανύουμε στην εποχή της κόλασης για τα περιβαλλοντικά ζητήματα στο νησί μας!

Θέτουμε τα AΜΕΣΑ ζητήματα: 1. Το κλείσιμο του υγροβιότοπου ΨΑΛΙΔΙΟΥ. Από το 2008 δεν

λειτουργεί το γραφείο του υγροβιότοπου ενώ οι εγκαταστάσεις του ρημάζουν από την εγκατάλειψη και την αδιαφορία.

2. Η εγκατάλειψη του ευρωπαϊκής σημασίας υγροτόπου της Αλυκής Τιγκακίου-Κω! Η συνολική υποβάθμιση της περιοχής, οι παράνομες χρήσεις γης σε επαφή με τον χώρο, οι πλήρως κατεστραμμένες εγκαταστάσεις του και τα σκουπίδια πνίγουν το άλλοτε περίφημο…’’αλάτι της γης μας’’

3. απουσία συνεργασίας Δήμου με τους εθελοντές πολίτες. Αντίθετα εχει δημιουργηθεί πολιτικό κλίμα δυσπιστίας ανάμεσα στους δραστήριους περιβαλλοντικά πολίτες και την δημοτική αρχή, η οποία έχει την ίδια πολιτική με τους προηγούμενους για τα συστήματα υγροβιότοπων του νησιού μας. Θέτουμε τα το αυτονόητα ΠΟΛΙΤΙΚΑ ζητήματα της: 1. Διαχείριση των υγροβιότοπων του νησιού μας με την δημιουργία ενιαίου φορέα διαχείρισης υγροβιότοπων Κω. 2. Εφαρμογής των διατάξεων που προβλέπει ο νόμος Φ.Ε.Κ. 571Δ/6-7-06 για την προστασία της περιοχής του υγροβιότοπου ΨΑΛΙΔΙΟΥ(εντός 5-ετίας αποζημίωση των θιγομένων ιδιοκτησιών που ευρίσκονται στην ζώνη (Π.Ζ.2) που απαγορεύεται η δομηση. Πρόκειται για 104 στρέμματα, 4 κτηματομερίδων που ανήκουν σε 12 φυσικά πρόσωπα. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι ο διάλογος και οι διαπραγματεύσεις με τους ιδιοκτήτες, οι οποίες κακώς δεν έχουν αρχίσει μέχρι σήμερα). 3. Προστασία με σεβασμό των χρήσεων γης και καθαρισμός τηςΑλυκής Τιγκακίου. 3. Προστασία της ΛΑΜΠΗΣ! Η Λάμπη είναι μη αναγνωρισμένος υγροβιότοπος και με αναθεώρηση της ΖΟΕ 4 του Δήμου Κω πρέπει

22

να αναδειχθεί ως περιοχής με περιβαλλοντικές ιδιαιτερότητες και υψηλής παραγωγικότητας στα πλαίσια της αναγκαίας πια παραγωγικής αναδιάρθρωσης στο νησί μας. 4. Της απαγόρευσης του κυνηγιού σε απόσταση ενός χιλιόμετρου από τους 2 υγροβιότοπους

Επειδή όμως μια εικόνα ισοδυναμεί με

χίλιες λέξεις ας δούμε παρακάτω ορισμένες

περιπτώσεις.

23

Εμείς όμως τι μπορούμε να κάνουμε για

αυτό ; Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε ;

24

Απλάα...

.