ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΟΥ WILLIAM BUTLER YEATSΣυγγραφέαςWilliam Butler Yeats

Εκδοτικός ΟίκοςΕΚΑΤΗ

ΜετάφρασηΜιχάλης Παπαντωνόπουλος-Θωμάς Τσαλαπάτης

ΚατηγορίαΠοίηση

Σελίδες108

ISBN978-960-408-139-4

''Πού είναι του κόσμου η πληγή;''

Είναι μάλλον άχαρο να γράφεις για την ποίηση - η ποίηση διαβάζεται ή όχι, και σε κερδίζει ή όχι. Το να προσπαθείς να εξηγήσει γιατί σε κέρδισε, και δύσκολο είναι και συχνά βαρετό, καταλήγοντας σε φιλολογικές αναλύσεις που κανέναν δεν αφορούν παρά μόνο αυτούς που τις γράφουν.

Ειδικά τώρα αν πρέπει να μιλήσεις στα πλαίσια μιας παρουσίασης βιβλίου, για τον βραβευμένο με Νομπέλ Ιρλανδό ποιητή και θεατρικό συγγραφέα William Butler Yeats (1865-1939), τα περιθώρια στενεύουν ακόμα περισσότερο - αφού έχουν ειπωθεί σχεδόν τα πάντα. Έτσι, θα ήταν σοφότερο να επικεντρωθούμε στην πρόσφατη, δίγλωσση έκδοση της ''Εκάτης'' με επιλεγμένα ποιήματά του σε καλή μετάφραση, πολύ κοντά στο ύφος, τη μουσικότητα αλλά και την ψυχή της ποίησής του.

Είτε γνωρίζετε ήδη το έργο του είτε θέλετε για πρώτη φορά να τον διαβάσετε, η παρούσα συλλογή είναι πολύ καλή επιλογή: η σύντομη αλλά πυκνή εισαγωγή του Θωμά Τσαλαπάτη, ενός εκ των δύο μεταφραστών, το χρονολόγιο της ζωής του ποιητή στο τέλος, ακόμα και το όμορφο εξώφυλλο με το πορτρέτο του - όλα συντελούν θετικά, δημιουργώντας μια αξιόλογη αλλά και χρηστική συλλογή που

μπορείς να έχεις μαζί σου, στις καθημερινές σου διαδρομές. Αν δε, μπορείτε να τον διαβάσετε και στις δύο γλώσσες, η απόλαυση είναι διπλή.

Η επιλογή των ποιημάτων είναι εξαιρετική (''Δύο τραγούδια ενός ανόητου'', ''Όχι άλλη Τροία'', ''Ο έπαινός της'' - για να αναφέρω ενδεικτικά κάποια από τα όσα ξεχώρισα), δίνοντας ένα ευρύ φάσμα χρονολογικά και θεματικά του ποιητικού λόγου του Yeats: την τρυφερότητα και τον λυρισμό του, την έμπνευση από τους μύθους της Ιρλανδίας, τη δύναμη και την αντοχή της φύσης αλλά και τις μεταφυσικές αναζητήσεις τις οποίες πολλοί της γενιάς του ακολουθούσαν, τον ανεκπλήρωτο έρωτά του για την Μωντ Γκων - την Ιρλανδή επαναστάτρια που αποκαλείται συμβολικά στην ποίησή του το ''Ρόδο'', αλλά και την υπαρξιακή αγωνία του ανθρώπου για το πριν και το μετά της φυσικής του παρουσίας.

Τέλος, αυτό που αγαπώ στον Yeats είναι ότι η μελαγχολία του δεν απαισιόδοξη ούτε καταθλιπτική: ζεσταίνει την καρδιά σαν μια χαμηλή, εσωτερική φλόγα που σε προστατεύει από το κρύο άγγιγμα της ματαιότητας. Ακούγεται οξύμωρο; Διαβάστε τον και θα διαπιστώσετε ότι δεν είναι...