1

Περιεχόμενα

7. Editors: The weight of your love

8. To beach or not to beach

10. Καρδιά - Heart

14. Facebookώλοgy

16.Γατοδιακοπές

19. Συνέντευξη: Νίκος Ορφανός

27. Φωτογραφικό Αφιέρωμα: Πάρος

82. Επτά ερωτήσεις στον Νικόλα Λειβαδίτη

84. Διάλογος με τον Νίκο Λυγερό

88. Ελευθέρωσε τη γεύση σου:

Μύρισε Καλοκαίρι!

ΕΚΔΟΤΕΣ:Βαγγέλης Ευαγγελίου: www.vaeva.grΕλίνα Κοντονή: e.kontoni@gmail.com

Το δισεβδομαδιαίο περιοδικό ΑΦΗ ΓΗ SEE διανέμεται ελεύθερα στο Διαδίκτυο, σε μορφή ψηφιακού εντύπου, με άδεια Creative Commons. 15 Ιουλίου 2013

Εξώφυλλο: Φαίδρα Ρίχτερ

Bio:Φαίδρα Ρίχτερ aka Fedralita. Από μητέρα Συριανή και πολύ ωραία, πατέρα Αυστριακό και πολύ γεν-ναιο. Μεγάλωσε στο νησί, την έκανε για Βιέννη όπου σπούδασε και ερ-γάστηκε, μέχρι που ερωτεύτηκε Μο-ναχέζο και πήγε στο Βερολίνο. Εκεί άνοιξε τη δική της Γκαλερί, εκθέτο-ντας τα έργα της και εργαζόμενη ως γραφίστρια.

Links:www.fedralita.netwww.facebook.com/fedralitae-mail: fedralita@gmail.com

ISSN: 2241-648X

2

Συντάκτες - Δημιουργικό - Μοντάζ (in design) - Φωτογρα-φίες - Επιμέλεια ύλης - Διόρθωση κείμενων αλλά +

Αφήγηση δεύτερη

3

Δεν διαλέξαμε τυχαία, να έχουμε ως εξώ-φυλλο μία μεγάλη καρδιά. Πέρασαν 15 μόλις μέρες, από την 1n μας ΑΦΗ ΓΗ SEE και το διάστημα αυτό, των λίγων ημερών, μέχρι να κυκλοφορήσει το δεύτε-ρο τεύχος, δεχόμαστε μηνύματα από ολό-κληρη την Ελλάδα που μας αφηγούνται τα συναισθήματα που τους προκάλεσε ετούτη η προσπάθειά μας. Είμαστε πραγματικά συ-γκινημένοι και δεν το γράφουμε για να κλέ-ψουμε την παράσταση, αφού σας έχουμε και μας έχετε κλέψει ολόκληρες καρδιές.

Αυτή τη φορά, ταξιδέψαμε μέχρι την Πά-ρο, για να σας κεράσουμε όμορφες εικόνες, που η κάθε μία έχει κάτι ολότελα δικό της να αφηγηθεί. Συμμετείχαμε σε όμορφες συζητήσεις με ντόπιους του νησιού. Μπή-καμε σε παραδοσιακά καφενεία και πιάσα-με κουβέντα με γλυκύτατους παππούδες, ενώ γιαγιάδες σκέτη ζάχαρη, μας κέρασαν γλυκά του κουταλιού στις χαμηλές Κυ-κλαδίτικες βεράντες τους. Το χειροποίητο παστέλι που φάγαμε ζεστό - ζεστό, δεν παίζεται παιδιά!

Μαγευτήκαμε από τη γραφικότητα του νη-σιού και είμαστε σίγουροι πως θα μαγευ-τείτε κι εσείς μέσα από το αφιέρωμα που ακολουθεί, παρέα με αρκετά άλλα θέματα.

Βαγγέλης ΕυαγγελίουΕλίνα Κοντονή

4

5

Οδηγίες για να κατεβάσεις το τεύχος που θες στον υπολογιστή σου και να το πάρεις μαζί σου στο tablet - smartphone - iphone ή όπου αλλού επιθυμείς.

Ανοίγοντας το περιοδικό προς ξε-φύλλισμα, ακριβώς από κάτω υπάρχει μία καρδούλα γκρι , όπου την πατάς και γίνεται κόκκινη. Σου βγάζει αμέσως την καινούρια λέξη download όπου κλικάρεις πάνω της και κατεβάζεις το περιοδικό.

Πάθε Σύνδρομο Download

6

7

«Μια συζήτηση μέσα σου, ξεκινά σε μένα μια γιορ-τή». Ένα «Τίποτα» λοιπόν, με έκανε να δείξω μεγα-λύτερο ενδιαφέρον, στο νέο δίσκο των Editors. Πι-θανολογώ πως ακόμα κι αν δεν είχα σταθεί στην παραπάνω φράση, θα βρισκόσασταν απέναντι σε αυτή τη μουσική πρόταση, καθώς αποτελούν αγά-πη, που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ίσως και προκατάληψη.

Όμως το “The weight of your love” φέρει ένα ακό-μα συν στο σύντομο αυτό ενεργητικό του. Μοιρά-στηκε τους ήχους του, για πρώτη φορά την 1η του Ιούλη, παρέα με την ΑΦΗ ΓΗ SEE μας. Λέξεις, ήχοι, σκέψεις με κοινή έναρξη. Ένας ακόμη λόγος για να μου τραβήξει την προσοχή, το κλάμα αυτού του νεογέννητου.

Το τέταρτο άλμπουμ για το Βρετανικό ροκ συ-γκρότημα λοιπόν και πρώτο δίχως τον κιθαρίστα Chris Urbanowicz. Με μια τάση για επιστροφή στις Indie ρίζες, έπειτα από τον έντονα ηλεκτρονι-κό ήχο των keyboards στο “In This Light and On This Evening”, του 2009. Η παρέα με το συγκεκρι-μένο άλμπουμ μπορεί να αποδειχτεί άκρως διασκε-δαστική, αν επιτρέψετε στον εαυτό σας μια βουτιά στο συναίσθημα.

Ξεχωρίζει το The Phone Book με τη σχεδόν αφηγηματική ερμηνεία του Tom Smith. Το “Formaldehyde” με ήχο που φέρνει στο νου το 2009 και το “Sugar” με το αίσθημα ευφορί-ας που γεννά, δείχνουν να έχουν ό,τι χρειάζεται για να γίνουν ρα-διοφωνικές επιτυχίες. Λάτρεψα το “Hyena”, γιατί με παρέπεμψε στους «κατασκοπικούς» ήχους του παρελ-θόντος, όμως χαιρετίζω με χαμόγε-λο, συνολικά, αυτό το καινούριο βή-μα με την έντονη εσωτερικότητα και σας το προτείνω δίχως δεύτερη σκέ-ψη. Καλή ακρόαση.

Editors

The weight of your loveτης Ελίνας Κοντονή

Κάθε εξώφυλλο κι ένα νέο videoclip. Κλίκαρε!

8

to beach ornot to beach

Όταν αφηγείσαι αληθινές ιστορίες, βασισμένες σε ανόητα γε-γονότα, έχει κόστος. Διότι κάθε φορά που αναρωτιέσαι με ένα αναπάντητο γιατί, χρεώνεσαι εσωτερικά ως άνθρωπος και οφεί-λεις προς την κοινή λογική. Ας μπούμε στην ιστορία λοιπόν.

του Βαγγέλη Ευαγγελίου

9

Κι όπως ήμασταν στο νέο σπίτι, βλέπο-ντας από τη βεράντα άμμο θαλάσσης, αφού η παραλία είναι στα 20 μέτρα,

λέω πάμε μία βόλτα στην Ερμούπολη διότι δεν αντέχω άλλη άμμο. Όχι άλλο κάρβουνο που λέει και ο Κούρκουλος στη γνωστή ται-νία. Έτσι και κάναμε. Σε ένα τέταρτο ήμα-σταν στο «νησάκι» όπου παρκάραμε και περ-πατώντας με μία γρανίτα ροδάκινο στο χέρι, είχαμε προορισμό την πλατεία Μιαούλη. Κά-ποια στιγμή, πλησιάζοντας προς την πλατεία, ακούγαμε φωνές διάφορες, να λένε ti amο! Έχει το νησί, πολύ Ιταλικό τουρισμό γύρισα και είπα στην Ελίνα. Ακούγαμε που και που και κανέναν ήχο από φιλάκια πεταχτά. Μέ-σα στα μέλια καλοκαιριάτικα λέω, ενώ είχα γίνει χάλια από τα ζουμιά της γρανίτας. Που να ξέραμε τι μας περιμένει λίγα μέτρα παρα-κάτω. Φτάνουμε στα κανόνια που έχει η πλα-τεία και αντί μπαμ και μπούμ, ακούμε φωνές γηπέδου ενώ βλέπουμε μία μπάλα πέρα δώ-θε να προσπαθεί να ξεπεράσει σε ύψος το Δη-μαρχείο.

Χμ! Τώρα εξηγούνται όλα. Τι άμμο! Ήταν τα σχόλια που ακούγαμε και όχι το γνωστό σε όλους σ’ αγαπώ! Όντως, αυτό ήταν το πρώ-το πράγμα που σιγοψυθίρισα κι εγώ. Τι άμ-μο! Και τι δουλειά έχει η παραλία στα μάρμα-ρα; Η πρώτη μου σκέψη όμως, είχε να κάνει με τον γάτο μου. Σπίτι, του έχουμε τη γα-λάζια λεκάνη του, όπου μέσα βάζουμε κάθε βδομάδα 5 κιλά άμμο ώστε να γίνει το μέρος ανάγκης του μικρού μας Ντέντε. Έτσι λοιπόν, αμέσως μέσα στο μυαλό μου, σκέφτηκα να τον φέρω να δει αυτή την τεράστια τουαλέτα ώστε να είναι η πρώτη φορά όπου θα μπορεί να τρέχει και να τα αμολάει ταυτόχρονα. Ψι-λά και χοντρά. Η συγκεκριμένη άμμος ψιλή από όσο «έκοψα» με γυμνό μάτι, κάπου στα 0,10 ,μέχρι 0,25 χιλιοστά.

Δε μας φτάνει η Αμμοβολή στην Ερμούπολη, θέλαμε και άμμο. Ψάξε στο λεξικό τι σημαί-νει αμμοβολή, εγώ θα σου πω τι ονομάζεται άμμος. Κάθε συσσώρευμα μικρών κόκκων πε-τρωμάτων ή ορυκτών, οι οποίοι παραμένουν ασύνδετοι μεταξύ τους. Μήπως πολλά ασύν-δετα πράγματα που συμβαίνουν στο νησί, θα μπορούσαν από εδώ και πέρα να ονομά-ζονται άμμος; Ή μάλλον κινούμενη άμμος, αφού όλο και μας ρουφάει προς τα κάτω!

Και βλέπεις, έφεραν που έφεραν άμμο για να φτιάξουν BEACH στα μάρμαρα πάνω, δεν έβαζαν και λίγο βότσαλο; Δεν είμαστε όλοι κύριοι και κυρίες μου, λάτρεις της άμμου. Κάποιοι έχουμε και προτίμηση στο βότσαλο. Θα είχατε και καβουράκια με αυτό τον τρό-πο. Πάντως καβούρια στις τσέπες, δεν είδαμε αφού δόθηκαν άκουσα, 10.000 ευρώ για αυτό το σκονισμένο πανηγύρι.

Πως θα σου φαινόταν αν έβλεπες μία αγελά-δα στο σούπερ μάρκετ, να αγοράζει γάλα για παιδιά της. Είναι σίγουρα κωμικοτραγικό να δίνεις χιλιάδες ευρώ για να αγοράσεις άμμο θαλάσσης, σε ένα ολόκληρο Κυκλαδίτικο νη-σί και μάλιστα την πρωτεύουσα των Κυκλά-δων, ώστε να διοργανώσεις BEACH βόλεϋ στην πόλη. Εκτός αν είναι σπόντα πως αυτή η πόλη, είναι μπιτς! Γιατί σίγουρα εκείνες τις μέρες, ήταν τουλάχιστον ένα απογοητευτικό τοπίο, εκτός τόπου και χρόνου.

Προτείνω του χρόνου να φέρουν γρασίδι και να γίνει κάποιο τουρνουά ποδοσφαίρου. Τώ-ρα με την άμμο είχαμε διαξιφισμούς το που θα αποθηκευτεί τόση άμμο και γενικά τι θα την κάνουν. Ενώ με τη χλόη δεν έχουμε θέ-μα. Θα φτιάξουμε για αρχή έναν λαχανόκη-πο. Έχουμε που έχουμε λαχανιάσει να λέμε τα στραβά χωρίς λογική του τόπου και να μη γίνεται απολύτως τίποτα. Ίσα ίσα, που κάθε φορά μπορώ να σου πω, συμβαίνει κάτι που ξεπερνάει το προηγούμενο. Είναι αυτό το γνωστό άνευ προηγουμένου.

Σε κάποιον πιθανό αγώνα μπρά ντε φερ με-ταξύ χλόης και άμμου, θα στοιχηματίσω στην άμμο να ξέρετε. Χλόη όμως να φέρουν, να το υπογραμμίσουν αυτό και όχι χόρτο, διότι πο-τέ δεν ξέρεις. Όλα τα περιμένω από κάποιους εδώ.

10

Cor ad cor loquitur. Ιερός Αυγου-στίνος, 354-430, Άγιος. Μετάφραση: Η καρδιά μιλάει στην καρδιά.

Αν η καρδιά μπορούσε να σκεφτεί, θα σταματούσε. Fernando Pessoa, 1888-1935, Πορτογάλος ποιητής και συγγραφέας.

Αν η καρδιά σου είναι ένα ηφαίστειο, πώς περιμένεις να ανθίσουν εκεί λουλού-δια; Χαλίλ Γκιμπράν, 1883-1931, Λι-βανοαμερικανός ποιητής και φιλόσοφος.

Μια καλή άσκηση για την καρδιά, εί-ναι να σκύψεις και να βοηθήσεις κάποιον να σηκωθεί. John Andrew Holmes, 1874-1937, Αμερικανός γιατρός και γνωμικογράφος.

Η Αγάπη είναι σαν μια κλεψύδρα, με την καρδιά να γεμίζει καθώς το μυαλό αδειάζει. Jules Renard, 1864-1910, Γάλλος συγγραφέας.

ΚΑΡΔΙΑ HEART

Όταν είμαστε σε εμβέλεια να χτυπήσουμε την καρδιά, δεν πρέ-πει να παρασυρόμαστε σε άλλους ελιγμούς. Ναπολέων Βοναπάρ-της, 1769-1821, Γάλλος ηγέτης.

12

Η απόφαση να κάνεις παιδί είναι πραγ-ματικά βαρυσήμαντη. Αποφασίζεις ν’ αφήσεις την καρδιά σου να κυκλοφο-ρεί έξω από το σώμα σου για πάντα. Elizabeth Stone, Αμερικανίδα συγ-γραφέας.

Κάποιοι άνθρωποι έρχονται στη ζωή μας, αφήνουν το αχνάρι τους στην καρδιά μας και δεν είμαστε ποτέ πια οι ίδιοι. Franz Schubert, 1797-1828, Γερμανός συν-θέτης.

Μου αρέσουν οι άνθρωποι και μου αρέσει να τους αρέσω, αλλά κρατάω την καρ-διά μου εκεί που την έβαλε ο Θεός: μέ-σα μου. Francis Scott Fitzgerald, 1896-1940, Αμερικανός συγγραφέας.

Η καρδιά πρέπει είτε να ραγίσει είτε να πετρώσει.Nicolas Chamfort, 1740-1794, Γάλλος συγγραφέας.

Δεν ξέρω τι είναι η καρδιά, όχι εγώ. Χρησιμοποιώ αυτή τη λέξη μόνο για να δώσω έμφαση στις αδυναμίες του μυα-λού. Μαρκήσιος Ντε Σαντ, 1740-1814, Γάλλος συγγραφέας.

H καρδιά του ανθρώπου είναι ένα κου-βάρι κάμπιες - φύσηξε, Χριστέ μου, να γίνουν πεταλούδες. Νίκος Καζαντζάκης, 1883-1957, Έλληνας συγγραφέας.

Η μεγάλη ποιήτρια καρδιά μου. Που θα αναγνωριστεί μετά τον Θάνατό της. Και η ψυχή μου θα είναι πά-ντα, η καλύτερη ανα-γνώστριά της.. (Από το βιβλίο «Τα Λιγα-πάτητα» του Βαγγέλη Ευαγγελίου).

Βρήκε ο γύφτος τη γενιά του κι αναγάλλιασε η καρδιά του.Ελληνική παροιμία

14

Αν είναι το Facebook μία μικρή κοινωνία; Φυσικά και είναι. Το Facebook είμαστε εμείς, ακόμα και όταν δείχνουμε κάτι άλλο από αυτό που είμα-στε, πάλι εμείς είμαστε. Αφού αυτό έχει να κάνει με τον χαρακτήρα, ο οποίος δεν αντέχει αυτό που κατόρθωσε να είναι ή να τον κάνουν κι έτσι προσπαθεί για κάτι καλύτερο που συνήθως φέρνει κάτι χειρότερο.

Να συνεχίζω με το περιβόητο Like που έχει κλέψει καρδιές και δεν έχει σκοπό να τις επιστρέψει! Κάτι που με ενοχλεί αφάντα-

στα, είναι να κοινοποιώ μία νέα δημιουργία μου, παραδείγματον χάριν ένα video art 8 λεπτών και ο άλλος να πατάει Like χωρίς να έχει περάσει ού-τε ένα δευτερόλεπτο από τη δημοσίευση. Ρε φίλε το είδες και πάτησες Like ή όποιος νύχτα περπα-τεί, λάσπες και σκατά πατεί; Πάντως το να πατάς Like σε κάτι που ο ίδιος έχεις αναρτήσει, μοιάζει:

1. Σα να πηγαίνεις τουαλέτα για την ανάγκη σου και αντί να πατάς στο τέλος «το αυτονόητο» που λέγεται καζανάκι, εσύ να χειροκροτείς και να αποχωρείς. Έτσι αφήνεις τη δυσωδία στον επόμε-νο και οι επόμενοι είμαστε εμείς..

2. Σα να είσαι ο ψυχολόγος όπου κλείνεις ραντε-βού στον ίδιο σου τον εαυτό και όταν έρθει εκεί-νη η ώρα, σε καλησπερίζεις και κάθεσαι στην κα-ρέκλα. Λες κάτι ως ασθενής και πετάγεσαι σαν flashman στη καρέκλα του γιατρού. Δίνεις τη συμβουλή σου ως γιατρός (φυσικά αυτήν που θέ-λεις να ακούσεις) και ξανακάθεσαι αστραπιαία στην καρέκλα του ασθενή. Και πάρ’ το πάλι απ’ την αρχή. Στη συγκεκριμένη ιστορία βέβαια, μην ταυτιστείς με το Γιατρό.

Σίγουρα αν τα Like ήταν ένσημα, θα βγαίναμε

ανήλικοι στη σύνταξη.

15

Στο συγκεκριμένο χρονογράφημα, θα κα-ταθέσω διάφορους συλλογισμούς τους οποίους κάνω καθημερινά σε τακτά χρο-

νικά διαστήματα και θέλω να ξεκινήσω από το ανούσιο «σκούντηγμα» που σίγουρα κάποιες φορές, είναι αρκετά επικίνδυνο!

Θυμάμαι πως από μικρός όταν με σκουντούσαν στο σχολείο ακόμα και για πλάκα, μου έβγαινε μια ξαφνική επιθετικότητα! Άσε που ο άλλος, κα-λά κάνει και με σκουντάει διότι μπορεί να είναι οπαδός της αφής, αλλά που ξέρω τι έχεις πιάσει πριν ρε κύριε; Ξέρω ‘γω κυρία μου αν μυρίζουν τα χέρια σου κρεμμυδίλα; Άσε που μπορεί να φο-ρώ καινούρια ρουχαλάκια και να μου τα λερώ-σουν. Φαντάσου τώρα κάτι άλλο. Να σου έχουν κάνει την εξής πρόταση: Ή να δουλεύεις 8ωρο 7 μέρες την εβδομάδα με 400 ευρώ μισθό μηνιαίως ή να δουλεύεις 15ωρο 4 φορές την εβδομάδα με 400 ευρώ μηνιαίως. Προφανώς, μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα και έρχεται ο άλλος και σε σκου-ντάει! Υπάρχουν και πιο σοβαρά όμως, όπως η κατάσταση που ακολουθεί. Status της Ελλάδας: Σας παρακαλώ πολύ, επειδή βρίσκομαι στο χεί-λος της χρεοκοπίας, όχι σκουντήγματα!

Έχω δώσει και μεγάλη σημασία στο Φαινόμενο «Άλλα ντ’ άλλων». Μιλώ γι’ αυτούς που εμφανί-ζονται εντελώς ξαφνικά να σχολιάσουν, λες και πρόκειται για ζήτημα ζωής ή θανάτου! Θα δώσω και μερικά παραδείγματα.

1. Status μου: Βρίσκομαι στην Ερμούπολη, πα-ρέα με τις Κυριακάτικες εφημερίδες και απο-λαμβάνω τον καφέ μου. Σχόλιο Άλλα ντ’ άλλων: Βαγγέλη χτες επιτέλους πήρα το πτυχίο μου. Χρωστούσα 2 μαθήματα.2. Δημοσιεύω το τραγούδι «Αύγουστος» του Νί-κου Παπάζογλου. Σχόλιο Άλλα ντ’ άλλων: Έχεις ακούσει τον καινούριο δίσκο του Ιούλιου Καί-σαρα;3. Πρωινό Status μου: Παιδιά μήπως ξέρει κα-νείς καλά το Photoshop; Σχόλιο Άλλα ντ’ άλ-λων: Καλησπέρα Βαγγέλη. Φτιάχνω τυρόπιτα με τυρί από τη Λάρισα.Άσε που έρχονται κάποιοι και σχολιάζουν δί-νοντας τροφή για κουτσομπολιό! Σε δίνουν στε-γνά! Έχεις δηλώσει πως είσαι π.χ στην Αθήνα για επαγγελματικές υποχρεώσεις και ξαφνικά βλέπεις ένα σχόλιο του τύπου «Βαγγέλη ήσουν υπέροχος στις βουτιές που έκανες στην Ψαρού! Άσε που σου πήγαινε πολύ το ροζ μαγιουδάκι». Δε θέλω ρε παιδί μου να βγάζουν άλλοι τα άπλυ-τά μου (μαγιό) στη φόρα! Μπορώ και μόνος μου.

Facebookώλοgyτου Βαγγέλη Ευαγγελίου

16

Εδώ είμαι ξανά! Θα σας διηγηθώ μια ιστορία που είναι βασι-σμένη αποκλειστικά σε αληθινά γεγονότα. Κάποια στιγμή πριν αρκετές ημέρες οι γονείς μου ήταν συνεχώς στα τηλέ-

φωνα, έπρεπε να φύγουν για το φωτογραφικό αφιέρωμα αυτού του τεύχους και έψαχναν για ξενοδοχείο. Στην αρχή δεν είχα κα-ταλάβει που θα πήγαιναν αλλά έχοντάς με εκπαιδευμένο και στη Γεωγραφία, ακούγοντας Παροικιά, ήξερα. Πάρος!

Κάποια στιγμή τα τηλέφωνα έπαψαν και κατάφερα να κοιμηθώ. Το επόμενο πρωί όταν ξυπνήσαμε ή μάλλον όταν ξύπνησαν, για-τί εγώ ξυπνάω από τις 6 (που δηλαδή και αυτοί από τις 6 ξυπνά-νε, αφού τους ξυπνάω εγώ για να ακούσουμε στρουμφάκια και συγκεκριμένα το γνωστό «μη με ξυπνάς απ’ τις 6, πριν ακόμα η μέρα να φέξει»), έφτιαξαν πρωινό, ντύθηκαν και έφεραν κοντά μου το μικρό μου σπιτάκι. Βόλτα, σκέφτηκα και μπήκα μέσα δί-χως διαμαρτυρίες.

Ανεβήκαμε και οι τρεις στη μηχανή με άγνωστο για μένα προορι-σμό, για εκείνους προφανώς γνωστό και μελετημένο, όπως θα κα-ταλάβαινα λίγο αργότερα. Φτάσαμε σε ένα μεγάλο ροδί κτήριο. Λες και το ‘ξεραν πως ο μπαμπάς τρελαίνεται για ρόδια. Μπαίνο-ντας μας υποδέχτηκε μια πολύ χαμογελαστή κυρία. Τη συμπάθη-σα αμέσως και δεν έκανα τον γνωστό βρυχηθμό δυσφορίας όταν πήγε να με χαϊδέψει. «Θέλετε να δείτε τα δωμάτια;», την άκουσα να μας λέει. «Δωμάτια;», σκέφτηκα. Τι να τα κάνουμε τα δωμά-τια, δεν μας φτάνουν αυτά που έχουμε σπίτι;

Τελικά τα είδαμε. Στο πρώτο έμενε ο Φρίξος. Ήταν Περσίας, λευ-κός, με τρομερά ύποπτο βλέμμα. Δεν τον χώνεψα καθόλου. Δεν μπόρεσα να χωνέψω επίσης, αυτό που είχαν οι γονείς μου στο νου τους. Μα τι δόλιο σχέδιο; Για μια βόλτα ξεκίνησα! Αφού δεί-ξαμε την αμοιβαία αντιπάθειά μας, άνοιξε μπροστά μου μια άλλη πόρτα και σκέφτηκα πως ναι, εκεί ήταν ο Παράδεισος! Είχε πρά-σινα μάτια, μαύρη γούνα, άρωμα μεθυστικό και στεκόταν πλάι σ’ ένα μικρό σιντριβάνι. Το όνομά της Πηνελόπη. Ήταν coup de foudre! Ναι, λαμβάνω και γαλλική μόρφωση. Άνοιξαν το σπιτά-κι μου κι εγώ όπως καταλαβαίνετε άρπαξα την ευκαιρία, να την αρπάξω. Μα να μην της δείξω πως είναι το πραγματικό Γαλλικό φιλί; Εντάξει, στην αρχή την πήρα αγκαλιά. Έτσι έκανα από μι-κρός όταν συμπαθούσα κάποιον. Ή μάλλον προσπάθησα. Ακα-τάδεκτη. «Πηνελόπη όνομα και πράμα», είπε η κυρία Ανθή – η κυρία που μας υποδέχθηκε. Πιστή, σκέφτηκα. Και ποιος διάολο ήταν ο Οδυσσέας που την είχε στο περίμενε; «Της λείπει ο Βλαδί-μηρος, μπορούσαν να τον πάρουν μαζί τους στο ταξίδι τους και άφησαν εδώ μόνο την Πηνελόπη», συνέχισε η κυρία Ανθή. Βλα-δίμηρος; Μα είναι αυτό όνομα να το ερωτευτείς κιόλας; Πιστή, με έλλειψη γούστου και αξιοπρέπειας. Μα να θέλει έναν Βλαδί-μηρο που την παράτησε για να πάει ταξιδάκι; Εκτός target group μου εντελώς!

Γατοδιακοπέςτης Ελίνας Κοντονή

Ντέντε

17

Και ο Παράδεισος έγινε ξανά δωμάτιο. Έκα-να κατανοητό στους γονείς μου, με δυο βρυχηθ-μούς και ένα νιαούρισμα υπό μορφή κλάματος πως δεν ήταν αυτή η λύση που έψαχναν για μέ-να. Τσάμπα και τα τηλεφωνήματα. Μπήκα ξανά στο σπιτάκι μου και επιστρέψαμε σπίτι.

Το απόγευμα είχαν καλέσει στο σπίτι για καφέ τον Ζαχαρία. Ο μπαμπάς έφτιαξε ελληνικό κα-φεδάκι και για τους τρεις. Μαέστρο του καφέ τον λέει η μαμά κι εγώ την εμπιστεύομαι. Ένα βαζάκι ζάχαρη τελείωσε. Είναι κι ο μπαμπάς μου αλλά κι ο Ζαχαρίας, όνομα και πράγμα, οκτώ κουταλιές ζάχαρη σε μονό ελληνικό! Ζαλίστηκα! Τέλος πά-ντων για να μη σας αποσυντονίζω, κάθισαν στη βεράντα κι εκεί πάνω στην κουβέντα άκουσα να του λένε να με κρατήσει στο σπίτι του για τις μέ-

ρες που θα έλειπαν. Εργένης και ζωόφιλος ο Ζα-χαρίας. Του αντίθετου στρατοπέδου. Πάντα μου μύριζε σαν σκύλος και κάθε φορά που ερχόταν να με χαϊδέψει δεν αντιδρούσα, μήπως και στε-ναχωρήσω τους γονείς μου, μα ούτε γουργούρι-ζα από ευτυχία. Έκανα υπομονή. Μα αυτό που ήθελαν να μου κάνουν δε θα το ανεχόμουν! 3 μέρες με τον Γιάννη, οι δυο μας και στο αέρα η εσάνς σκύλου. Μα όχι λοιπόν! Παίρνω φόρα από την κουζίνα και σαν άλλος KarateKid προσγει-ώνομαι στο τραπέζι της βεράντας με το ένα πό-δι στην πιατέλα με τα μπισκοτάκια βουτύρου και

το άλλο μέσα στον μονό ελληνικό του Ζαχαρία. Έφυγε ένδρομος! Ναι, ναι καλά διαβάσατε, βρέ-θηκε στη μέση του δρόμου πριν καν το καταλά-βουμε! Πάει και το plan B. Το αποτελείωσα.

«Αποφάσισες Ντέντε. Θα μείνεις στο σπίτι», μου είπε η μαμά σε αυστηρό τόνο, κοιτάζοντάς με direct (από εκείνη μαθαίνω τα γαλλικά). Δεν κα-τάλαβα ποτέ γιατί το είπε σαν τιμωρία. Εγώ την ησυχία μου ήθελα. Δε λένε πως χρειάζεται να δί-νει χώρο ο ένας στον άλλο για διατηρούνται οι σχέσεις; Ε, αυτό ήθελα κι εγώ. Και τον δικό τους χώρο. Έστω για 3 μέρες. Ε, τόσο μπορώ νομίζω να μείνω μόνος, τώρα πια που μπήκα στην εφηβεία!Πριν φύγουν ένιωθα λες και θα πάνε υπερατλα-ντικό ταξίδι τον 19ο αι. και θα κάνουν μήνες να με δουν. Ετοίμασαν την τουαλέτα μου με καθα-

ρή άμμο, γέμισαν δυο μεγάλα δοχεία με νερό και μου έβαλαν μπόλικο φαγητό σ’ ένα μεγάλο φού-ξια μπολ. Με γέμισαν χάδια και έκλεισαν την πόρτα.

Έφυγαν, γύρισαν, μου πήραν το μπολ. Τώρα έχω ξανά εκείνο το μικρό μωβ. Ελπίζω το επόμενο τα-ξίδι τους να είναι σε καμιά Κρήτη. Έχω ακούσει πως είναι πολλές ώρες μέχρι να φτάσουν, άρα θα κουραστούν, άρα θα μείνουν παραπάνω, άρα πε-ρισσότερες μέρες στην ησυχία μου παρέα με το φούξια μπολ.

Νίκος

19

ΣυνέντευξηΟρφανόςΝίκος

O Νίκος θα μπορούσε να σου απαντήσει για τα πάντα! Για οτιδήποτε τον ρωτήσεις. Ακόμα και για το τι χρώ-μα έχει το άπειρο! Τον είδα πάνω στο σανίδι πρώτη φορά, στο θέατρο Απόλλων στη θεατρική παράσταση «το τάβλι» με τον συμπρωταγωνιστή του Κωνσταντί-νο Κάππα. Ήταν πραγματικά υπέροχος και αυτό που μου άρεσε περισσότερο, είναι, όταν ένιωσα πως παίζει βιωματικά! Τότε λοιπόν γνωριστήκαμε που τον είχα καλεσμένο στη ραδιοφωνική μου εκπομπή, από τότε και έως τώρα τον παρακολουθώ σε ό,τι κάνει. Σε αυτά που γράφει στο διαδίκτυο και γενικά στο πως αντιμε-τωπίζει τον κόσμο γύρω του. Ήθελα να κάνουμε μία ανθρώπινη φιλική συζήτηση και έτσι τον πήρα τηλέ-φωνο μία νύχτα να τα πούμε, χωρίς να έχει γραφτεί καμία ερώτηση σε χαρτί, ξέροντας πως μιλώντας με τον Νίκο, θα μου γεννηθούν άπειρες ερωτήσεις..

στον Βαγγέλη Ευαγγελίου

20

Να ξεκινήσουμε την ΑΦΗ ΓΗ SEE λέω, μιλώντας όχι για εμάς, αλλά για τους γάτους μας. Οι αγάπη σου για τις γάτες, πότε ξεκίνησε και γιατί;

- Δεν ξέρω αν μπορεί κανείς να βρει την απαρχή, του γιατί κάποια πράγματα τα αγαπάς ιδιαιτέρως. Είναι ένα ένστικτο το οποίο υπάρχει μέσα σου και μεγαλώνοντας ενισχύεται ή αποθαρρύνεται κατά κάποιο τρόπο, από τον τρόπο ζωής. Θυμάμαι, από πολύ μικρός, όταν έβλεπα αδέσποτα γατιά τα λυπόμουν, προσπαθούσα να τα περιθάλψω, να τα ταΐσω. Οι δικοί μου δε τα ήθελαν, είχαν αυτή τη χωριάτικη νοοτροπία ότι τα ζώα πρέπει να είναι έξω από το σπίτι, ότι τα σύγχρο-να διαμερίσματα δεν είναι για να έχεις μέσα ζώα, ότι είναι κάτι βρωμερό. Κάποια στιγμή όταν κατάφερα ενήλικος να μείνω σε δικό μου σπίτι, αυτάρκης, μπόρεσα να μαζέψω από το δρόμο δύο γατούληδες. Αγαπώ όλα τα ζώα, απλώς λόγω του άστατου ωραρίου που έχω στη δουλειά μου, δεν μπορώ να έχω έναν σκύλο που χρειάζεται κάποια σταθερά πράγμα-τα καθημερινά.

- Ναι, ο ανεξάρτητος χαρακτήρας της γάτας, βολεύει κά-ποιον που μπορεί να λείπει αρκετές ώρες από το σπίτι.

- Όπως έλεγε και ο Ψαραντώνης σε κάποια συνέντευξή του, «είναι μεγάλο κρίμα οι άνθρωποι να μην εμπνέονται από τα ζώα». Τα ζώα είναι ένα τρόπος να είσαι κοντά στο φυσι-κό ένστικτο, το να θυμάσαι πάντα την ανιδιοτέλεια στις σχέ-σεις, έχω διδαχθεί πάρα πολλά από τους γάτους μου. Πά-ντα είναι εκεί να μου θυμίζουν τα αγνά αισθήματα και με έχουν διδάξει πολλά και σε επίπεδο υποκριτικής μπορώ να σου πω. Υπάρχει μία ολόκληρη σχολή, την οποία εγώ ονο-μάζω “η γατική” σχολή της υποκριτικής στην κωμωδία, η οποία έχει να κάνει με αυτό το φαινομενικά ανέκφραστο που έχουν οι γάτες, παρόλο που τα παρατηρούν όλα με το βλέμμα και τα ακούν όλα με αυτή την υπερακοή που έχουν.

Αν άκουγα τον Ορφανό πριν ένα χρόνο, που δεν είχα καμία σχέση με γάτες, να λέει όλα αυτά, θα μου φαίνονταν ακατα-λαβίστικα. Έχω διδαχθεί κι εγώ Νίκο αγάπη από τους τρεις γάτους μου. Με κεφαλαία κιόλας.

φωτογραφία: Κώστας Αμοιρίδης

21

- Αν Βαγγέλη είσαι άνθρωπος που θέλεις να διδάσκεσαι, θα σε διδάξουν τα πάντα.

- Έχουν περάσει πάνω από είκοσι χρόνια που ανέβηκες στο σανίδι. Από το ‘89 συγκεκριμένα. Έχεις ποτέ σφουγγαρίσει το σανίδι λίγο πριν την παράσταση στην οποία συμμετείχες;

- Ναι φυσικά. Στο θέατρο τέχνης ως μαθητής, την έχω σφουγ-γαρίσει, σκουπίσει και πολλά άλλα ως φροντιστής σκηνής. Έχω κάνει όλη τη “λάντζα” του θεάτρου.

- Εκτός από ηθοποιός και τη γενικότερη ενασχόλησή σου με την τέχνη, έχεις κάνει άλλες εργασίες;

- Για 20 μέρες, κάποιο καλοκαίρι δούλεψα στη λαχαναγορά, ξεφορτώνοντας φορτηγά με καρπούζια. Ήμουν ο μόνος Έλ-ληνας. Ήταν ένα ωράριο δέκα το βράδυ με 7 το πρωί. Εκεί κάποιες φορές, μέσα στο σωρό με τα καρπούζια, ξαπλωμέ-νος, διάβαζα τα μαθήματα για το πανεπιστήμιο. Ψυχολογία και παιδαγωγική για την εξεταστική.

- Έχεις ακούσει κάποιους που όταν μιλούν για την ψυχολο-γία, την χαρακτηρίζουν ως “μάπα το καρπούζι”; Τι έχεις να πεις ως ψυχολόγος;

- Ναι το έχω ακούσει κι έχω να πω ότι τα καλύτερα καρπού-ζια, είναι του Σεπτεμβρίου (γέλια).

- Ο ηθοποιός βρίσκεται πάνω στο ντιβάνι;

- Μπροστά στον καθρέφτη. Έχοντας να αντιμετωπίσει τους δράκους που κρύβει μέσα του.

22

- Πάμε λίγα χρόνια πίσω. στο “Νησί”. Δάκρυ-σες ποτέ Νίκο σε κάποια σκηνή, που μπορεί να πρωταγωνιστούσες ή όχι, την ώρα που συνέβαι-νε; Δάκρυσες με την αλήθεια της;

- Ήταν κάμποσες οι στιγμές της συγκίνησης, ιδι-αίτερα όταν έπρεπε να μπαίνεις μέσα σου και να ανασυγκροτείς την πολύ άγρια καθημερινότητα που είχαν αυτοί οι άνθρωποι. Είναι ασύλληπτη, με τα σημερινά μας καλομαθημένα δεδομένα, η δυστυχία εκείνων των καιρών, στο απλό ση-μείο της αυτοεξυπηρέτησης των ανθρώπων. Να μην έχουν πόσιμο νερό και να είναι πεταμένοι σε έναν βράχο ως βάρος για να πεθάνουν. Ήταν ήρωες με αξιοπρέπεια, χωρίς κακομοιριά και μι-ζέρια.

- Τι έκανε ο “Χρήστος Λαπάκης” όταν έφευγε από το νησί; Από που αντλούσε όλη αυτή την αι-σιοδοξία που του περίσσευε και ήθελε να μοιρά-σει απλόχερα;

- Αυτός, είχα χτίσει, πως είχε μία πολύ προσωπι-κή φιλοσοφία απέναντι στα πράγματα. Πως πρέ-πει να απολαμβάνεις την κάθε στιγμή, ακόμα και αν είναι η απόλυτα τελευταία της ζωής σου. Πως πρέπει να ευγνωμονείς την όποια κατάστα-ση στην οποία βρίσκεσαι, ακόμα κι αν σου λεί-πει κάποιο χέρι ή ένα πόδι. Ταυ-τόχρονα, ο “Γιατρός” είχε μία πάρα πολύ ωραία σχέση με τη μουσική, με τα ζώα, με τα λουλούδια. Ήταν ένας άνθρωπος όχι ιδιαίτε-ρα θρήσκος, μα πίστευε στη δύναμη που κρύ-βουν οι άνθρωποι μέσα τους και πολ-λές φορές δεν το ξέρουν.

- Έχω παρατηρή-σει, στο διαδίκτυο, πως όταν γράφεις μία αγγλική λέξη, τη γράφεις με ελληνικούς χαρακτήρες. Πως προέκυ-ψε αυτό;

- Κάποια στιγμή που είχα γρά-ψει ένα πολιτικό σχόλιο, μου την πέσανε κάποιοι εθνικιστές και παρόλο που μιλά-γανε για πατρίδες, γράφανε σε κάτι αλαμπουρ-νέζικες αγγλούρες. Με λατινικούς χαρακτήρες Ελληνικά. Και άρχισα να τους τη λέω, «εσείς που επικαλείστε πατρίδες και λοιπά, δεν τιμάτε την

Ελληνική γλώσσα;». Είμαι τρελός με την ελλη-νική γλώσσα, μου αρέσει πάρα πολύ. Χαίρομαι να τη λέω και να τη διαβάζω. Από τότε ξεκίνησα έναν “πόλεμο”. Δε γράφω ποτέ Greeklish.

- Να το θυμάσαι, πως θα δούμε και συνθήματα κά-ποια στιγμή Νίκο, του τύπου “PSOMI PAIDEIA ELEFTHERIA”. Οι πολιτικοί, είναι αλήτες, ντα-βαντζήδες, καλοί άνθρωποι με κακές παρέες;

- Κάποιοι είναι αλήτες, τυχοδιώκτες, άχρηστοι και κάποιοι άλλοι είναι ικανοί. Η άμεση Δημο-κρατία, δεν είναι δημοκρατική στη σύγχρονη Δη-μοκρατία. Δεν είναι εφικτή. Παλιά στην Αρχαία Ελλάδα, ήταν εφικτή η άμεση Δημοκρατία, διό-τι είχαν τους δούλους. Οι πολιτικοί λοιπόν, είναι ένα αναγκαίο κακό. Εμείς Βαγγέλη, δεν είμαστε λαός του ορθού λόγου. Είμαστε λαός του συναι-σθήματος. Εξακολουθούμε να ψηφίζουμε κόμμα-τα τα οποία αποτυγχάνουν ξανά και ξανά. Και λες τι είναι αυτό που τροφοδοτεί μία ελπίδα και-νούρια; Ο πολιτικός είναι ό,τι του δώσεις. Αν τον ψηφίσεις για να σε διορίσει, θα σε διορίσει και θα αφήσει το δάσος να καεί. Μην παραπονιέσαι μετά για το δάσος. Δεν μπορείς να του ζητάς άλ-λα πράγματα από αυτά για τα οποία τον ψήφι-σες. Που είναι το κράτος, εδώ πλημμυρίσαμε, λέ-νε. Μα δεν τους ψηφίσατε για να σας σώσουν

από τις πλημμύρες. Τους ψη-φίσατε για άλλο λόγο. Φώνα-

ξε έναν ηλεκτρολόγο να σου φτιάξει τη λάμπα, του λες

μαγείρεψέ μου κιόλας; (γέ-λια). Τον ψήφισες για να

τα κάνει όλα, εκτός από το να πειράξει τον δι-

κό σου μισθό.

- Συνήθως αυτοί που λένε πουτά-να την ιστορία,

είναι αυτοί που δεν την είχανε μη-

τέρα. Γιατί πίστη μου είναι, πως μητέρα δεν

είναι αυτή που σε γεννά-ει αλλά αυτή που σε μεγα-

λώνει. Δεν μας διδάσκει τί-ποτα η ιστορία;

- Δεν έχουμε μάθει να είμαστε ανταποδοτικοί απέναντι στο κράτος. Δεν έχου-με μάθει πως αν ψηφίσουμε αλήτες, το κράτος θα καταστραφεί. Νομίζουμε πως αν βάλουμε μερι-κούς του σκοινιού και του παλουκιού, δεν χάλα-σε κι ο κόσμος. Όχι, ο κόσμος θα χαλάσει. Χάλα

Είναι ασύλληπτη, με τα σημερινά μας καλομα-

θημένα δεδομένα, η δυστυχία εκείνων των καιρών, στο απλό

σημείο της αυτοεξυπηρέτησης των ανθρώπων. Να μην έχουν πόσιμο νερό

και να είναι πεταμένοι σε έναν βρά-χο ως βάρος για να πεθάνουν. Ήταν ήρωες με αξιοπρέπεια,

χωρίς κακομοιριά και μιζέρια.

23

24

σε. Οι πολιτικοί μας, είναι το Alter Ego μας.

- Και αυτό μας έκανε συνένοχους.

- Σαφέστατα! Είσαι ότι ψηφίζεις. Ό,τι διαβάζεις, ό,τι ακούς, ότι βλέπεις στην τηλεόραση. Μετά τη Μελίνα, δεν έγιναν σημαντικότερα έργα, από κανέναν υπουργό, σε επίπεδο πολιτισμού, κα-κά τα ψέματα. Είμαι πάρα πολύ επιφυλακτικός στους κάθε λογής επαναστάτες, πρωτίστως, γιατί οι ίδιοι αποδίδουν αυτό τον χαρακτηρισμό στον εαυτό τους. Μία αγαπημένη μου ρήση, η οποία έρχεται από το πανκ, λέει “θα σου αγόραζα μία επανάσταση αν δεν είχαν όλες ξεπουληθεί” (γέ-λια).

- Τι είναι πιο αναρχικό, η σκέψη ή η πράξη;

- Η πράξη.

- Για την ΕΡΤ έκλαψες, δεν κοιμήθηκες τα βρά-δια, στεναχωρήθηκες;

- Δεν ήξερα πως να το χειριστώ διότι ήμουν από τους ανθρώπους που την έβριζα αλλά την έβλε-πα. Άκουγα το ραδιόφωνό της, έβλεπα τα σήριαλ που έπαιζε. Όμως όποτε πήγαινα στην ΕΡΤ για επαγγελματικούς λόγους, έβλεπα πως ήταν ένα άβατο, που είχαν μπει στην πλειοψηφία τους, με μέσον, βύσματα, ξεκάθαρα αναξιοκρατικά. Όλοι είχαν βολευτεί. Κανείς δεν έλεγε «παιδιά να αλ-λάξει το σύστημα». Βεβαίως ήταν μία ατζαμίδικη ενέργεια, να κλείσει έτσι παφ, απότομα. Διότι κα-νείς δεν έχει το δικαίωμα να αλλάζει τη ζωή αν-θρώπων από τη μία στιγμή στην άλλη. Ο τρόπος που έγινε ήταν χυδαιότατος. Αυτή η ισοπέδωση είναι φασισμός.

- Οι Χρυσαυγίτες, βάζουν μαύρη ζάχαρη στον καφέ ή έχουν κι εκεί θέμα ρατσιστικό;

- Δεν ξέρω αν το μυαλό τους πάει τόσο μακριά, σε τόσο περίπλοκες επιλογές στη ζωή. Χρειάζε-ται μία ευφυΐα ας πούμε. Νομίζω πως η Χρυσαυ-γίτικη ιδεολογία, είναι μία ψυχανωμαλία, από ανθρώπους που έχουν ψυχολογικά προβλήμα-τα και προέρχεται από τις σκοτεινές πλευρές του ανθρώπινου ψυχισμού. Είναι αυτοί οι άνθρωποι που πραγματικά μισούν τον εαυτό τους κι αντί να βελτιωθούν, πλακώνουν στο ξύλο τους άλ-λους. Μισούν το διαφορετικό. Και ακόμα και αν υποθέσουμε πως όλοι γινόμασταν χρυσαυγίτες, αυτοί, θα εφεύραν κάποιον καινούριο διαχωρι-σμό. Είναι για το Δαφνί οι άνθρωποι. Πρέπει να πάνε σε ψυχίατρο.

- Πρόσφατα μετακόμισα 20 μέτρα από τη θάλασ-σα και θέλω να σου δώσω 3 ευκαιρίες, να μου πεις τι ακούω εκτός από το κύμα της.

- Τζιτζίκια και τριζόνια, κάποιες μουσικές από beach bar και αν βρισκόμασταν στην δεκαετία του ‘70 προς τα τέλη θα σου έλεγα ότι ακούς και τσόκαρα ξύλινα, αλλά πλέον ήρθε η σαγιονάρα και ησυχάσαμε.

- Θα μπορούσες για φιλανθρωπικό σκοπό, να πα-ρουσιάσεις τουρνουά ρακέτας;

- Για φιλανθρωπικό σκοπό, ναι, αλλιώς όχι.

- Ο τίτλος του περιοδικού ΑΦΗ ΓΗ SEE σου αρέ-σει;

- Μου αρέσει πάρα πολύ, γιατί έχω κάνει αφηγή-σεις και είναι μεγάλη τέχνη το να ξέρεις να λες ιστορίες.

- Από τις 3 λέξεις, ποια διαλέγεις και γιατί;

- Διαλέγω το SEE, όχι γιατί υποτιμώ τις άλλες δύο λέξεις. Λόγω δουλειάς, μελετάω πολύ το βλέμμα των ανθρώπων, αλλά και των ζώων. Επίσης χα-ζεύω με τις ώρες το βλέμμα των γάτων μου.

- Υπάρχουν ποιητές την εποχή αυτή;

- Πάντα υπάρχουν ποιητές, όσο υπάρχουν υπε-ρευαίσθητοι άνθρωποι. Η ποίηση δεν πεθαίνει αν και δεν γίνεται γνωστή ακαριαία, όπως άλλες επιφανειακότερες δραστηριότητες. Θέλει χρόνο και θα έρθει να σε βρει εκεί που δεν το περιμένεις.

- Όταν ακούς τη λέξη δυόσμος, τι σου έρχεται στο μυαλό;

- Το γλαστράκι που έχω εδώ στη βεραντούλα μου (χαμόγελα).

- Ποια ταινία είδες τελευταία;

- Τον Υπέροχο Γκάτσμπυ. Αξιόλογη προσπάθεια.

- Τον είδαμε στον θερινό εδώ στη Σύρο.

- Θα ήθελα να πάω σε θερινό κινηματογράφο, να δω ταινίες του Χίτσχοκ.

- Ποιο τραγούδι ψιθυρίζεις αυτό τον καιρό περ-πατώντας;

Συνήθως μελωδίες του Χατζιδάκι.

25

- Τον αγαπάς τον Μάνο;

- Ναι τον αγαπώ!

- Αν σου χτυπούσε την πόρτα τώρα, τι θα τον τράταρες;

- Νομίζω θα του έβαζα ένα κρασί, διότι το κρασί είναι το ιδανικό για κουβέντα. Ό,τι πρέπει για να αρχίσει να ξετυλίγεται ο μύθος των αφηγήσεων.

- Κόκκινο;

- Κατά κανόνα ναι.

- Να σου πω μερικά ονόματα και να λες για τον καθένα, ένα μικρό σχόλιο;

Κατερίνα Γώγου.

- Ένα ξωτικό της πόλης.

- Νίκος Ξυλούρης.

- Η φωνή της Κρητικής ψυχής.

- Βλάσσης Μπονάτσος.

- Ροκ από την αρχή έως το τέλος.

- Μαλβίνα Κάραλη.

- Η ανατροπή του καθωσπρεπισμού.

- Νικόλας Άσιμος.

- Δίχως στέγη, δίχως νόμο.

- Γιάννης Βαρβέρης.

- Μία κρυμμένη ευαισθησία που δεν μας έγινε εγκαίρως γνωστή.

- Τάσος Λειβαδίτης.

- Η μοναχικότητα της Αριστεράς.

- Νίκο σε ευχαριστώ για την ΑΦΗ ΓΗ SEE που μου χάρισες.

- Κι εγώ ευχαριστώ και μπράβο παιδιά για την αξιόλογη αυτή προσπάθεια!

Νομίζω πως η Χρυσαυγίτικη ιδεολογία, είναι μία ψυχανωμαλία, από ανθρώπους που έχουν ψυχολογικά προβλήματα και προέρχεται από τις σκοτεινές πλευρές του ανθρώπινου ψυχισμού. Είναι αυτοί οι άνθρωποι που πραγματικά μισούν τον εαυτό τους κι αντί να βελτιωθούν, πλακώνουν στο ξύλο τους άλλους. Μισούν το διαφορετικό.

ΦωτογραφικόΑφιέρωμα

παροσ

28

29

32

33

ΔΟΜΕΝΙΚΟΥ ΒΕΝΤΟΥΡΗ 7ΑΝΩ ΣΥΡΟΣ - 6936565670

36

37

38

στην παραλία της Αμπέλας... κάθε μέρα, όλη μέρα

από τις 8 το πρωί μέχριαργά το βράδυ

παραλία Αμπέλας, τ+φ: 22810 45110

e: info@ambela.gr, www.ambela.gr

www.facebook.com/ambela.syros

Η ταβέρνα Αμπέλα είναι μια καθημερινή συνταγή με μυρωδιές, γεύσεις

και ιστορίες γύρω απ’ το τραπέζι - μέγιστη νοστιμιά της πατρίδας μας !

Με επιλεγμένες πρώτες ύλες, προϊόντα μόνο στην εποχή τους,

παραδοσιακές συνταγές, βιολογικά πιάτα, μενού για παιδιά, χορτοφάγους

και ειδικές δίαιτες.

Και όλα τα πιάτα, στην καλύτερη σχέση ποιότητας - τιμής, μαγειρεμένα και σερβιρισμένα με εγκαρδιότητα,φιλικότητα, φροντίδα και αισιοδοξία !

41

42

43

44

45

SYROY MELATHRON HOTEL

www.syroumelathron.gr

48

49

50

51

53

54

55

56

57

58

59

60

61

62

63

64

65

66

67

68

69

70

71

72

73

74

75

76

77

78

79

80

81

82

1. Πες μου Νικόλα, πως προέκυψε η συνεργασία με τον Αλκίνοο Ιωαννίδη, το να «ανοίξετε» την συναυλία του;

Καλησπέρα Βαγγέλη και εύχομαι καλή επιτυχία στην ΑΦΗ ΓΗ SEE σας Στα πλαίσια του 3ου Φε-στιβάλ που διοργανώνει το 7 Τεχνών Τόπος, με-τά τα πολύ πετυχημένα 2 που προηγήθηκαν το 2011 και 2012, ενημερώθηκα πως μέσα στα ονό-ματα των καλεσμένων καλλιτεχνών είναι και αυτό του Αλκίνοου Ιωαννίδη. Ενθουσιασμένος από μικρός με τον συγκεκριμένο καλλιτέχνη και αφού μου έγινε η πρόταση να προλογίσω μουσι-κά έναν από τους καλλιτέχνες που θα φιλοξενη-θούν φέτος στη Κέρκυρα, αποφάσισα πως είναι η ευκαιρία να κάνω το όνειρό μου πραγματικότη-τα. Στείλαμε τη νέα μας δισκογραφική δουλειά με τίτλο «Νανούρισμα» καθώς και το «Δώρο του Πατέρα» και μας δόθηκε η έγκριση για το μουσι-κό «άνοιγμα». Συγκίνηση και ευθύνη.

2. Όταν διάβασες πρώτη φορά το «Δώρο του Πα-τέρα» πως ένιωσες; Τι έχεις να πεις σε όλα αυτά τα παιδιά που κακοποιούνται καθημερινά με δεκά-δες διαφορετικούς τρόπους;

Καταρχήν, το να με επιλέξεις ανάμεσα από τό-σους νέους τραγουδοποιούς, με τιμά ιδιαίτερα και με κάνει να αισθανθώ ξεχωριστός και ιδιαίτε-ρος. Είμαι από εκείνους τους ανθρώπους που τους αρέσει να μπαίνουν στο νόημα των στίχων, όντας στιχουργός ο ίδιος, διαβάζοντάς τον ή ακούγο-ντάς τον πολλές φορές. Το «Δώρο του Πατέρα» υπήρξε εξαίρεση. Δεν χρειάστηκε να το διαβάσω περισσότερο από 1 φορά για να καταλάβω -απο-λύτως- το νόημα. Ευαισθητοποιημένος σε τέτοιου είδους θέματα και μεγαλωμένος με συγκεκριμέ-νες αρχές, ένα τέτοιο ποίημα - κομμάτι δεν θα μπορούσε παρά να με συγκινήσει αλλά και να με κάνει να νιώσω απέχθεια για τέτοιου είδους περι-

στατικά. Στους στίχους σου: «... η γειτονιά το ήξε-ρε, όμως κι αυτή σιωπούσε..» και «Σε χτύπαγε ο πατέρας κι η μάνα σου κοιτούσε/ είναι αδύναμη μπροστά του, είναι αδύναμη/ έχει μείνει σαστι-σμένη τον φοβάται από παλιά..» αποδίδεις την θλιβερή πραγματικότητα, στο μεγαλύτερο ποσο-στό. Θα μου επιτρέψεις να μην κατηγοριοποιήσω τη βία σε παιδική, εφηβική κ.α. Η βία, για μένα, είναι μία και δεν έχει θέση πουθενά. Η δύναμη βρίσκεται μέσα μας και παροτρύνω καθέναν από εκείνους που γίνονται αποδέκτες της βίας, να κά-νουν τα πάντα για να την αποτρέψουν. Πιστεύω πως υπάρχει τρόπος. Σίγουρα, θέλει θάρρος.

3. Που το αφιερώνεις το τραγούδι;

Θα αφιέρωνα το τραγούδι στους γονείς που φέ-ρονται με αυτό το τρόπο, μήπως και καταλάβουν πως αισθάνονται τα παιδιά εκείνη τη στιγμή. Ο «παθών», σίγουρα, γνωρίζει.

4. Λίγα λόγια για την Κέρκυρα; Ώστε να με «ψή-σεις» να έρθω μία βόλτα!

Πρώτη επίσκεψη το καλοκαίρι του 2010, για δι-ακοπές. Από το καλοκαίρι του 2011 και κατόπιν της γνωριμίας μου με τη Κρίνθη, τα καλοκαίρια μας γεμίζουν μελωδίες. Η Κέρκυρα έχει μαγι-κό πράσινο (αποτέλεσμα 8μηνης βροχόπτωσης), «μουσικούς» ανθρώπους και γωνιές που μπο-ρούν να σου προσφέρουν την απόλυτη έμπνευ-ση. Τι να πω για να σε ψήσω; 10 τετράδια, δεν θα σου είναι αρκετά!!! χαχαχα!

5. Αν δεν ήσουν τραγουδοποιός, τι θα ήσουν;

Θα συμφωνήσω με τη κοινή ομολογία όλων εκεί-νων που με ξέρουν... ηθοποιός!

6. Ποια είναι τα σχέδια σας για το καλοκαίρι;

7 ερωτήσ

εις

7 Τεχνώ

ν Τόπος

nικόλαςLειβαδίτης

ο τραγουδοποιόςαπαντά!

83

Ήδη κάνουμε εμφανίσεις σε όλο το νησί, προωθώντας τη νέα μας δισκο-γραφική δουλειά. Στα άμεσα σχέδιά μας είναι οι εμφανίσεις μας σε διά-φορα μέρη της Ελλάδας. Νέο υλι-κό υπάρχει στα σκαριά και αποφά-σισα, μετά το «Δώρο του Πατέρα», να αρχίσω, να ερμηνεύω τους στί-χους μου!! Όσοι παρευρεθούν στις 23.7 στη Κέρκυρα και συγκεκριμένα στο Mon Repos «Θέατρο Ρένα Βλα-χοπούλου», θα έχουν τη δυνατότητα να ακούσουν τις «Πυγολαμπίδες»... τη τελευταία μου δουλειά, που ανα-μένεται να ηχογραφηθεί το φθινό-πωρο.

7. Τέλος, πες μου λίγα λόγια για την Κρίνθη.

Εξαιρετική φωνή. Η συνεργασία μας ξεκίνησε το 2011 και μπήκαμε στο Studio το 2012, όπου ηχογραφήσαμε το τραγούδι «Ψάξε με». Ακολούθη-σε το «Νανούρισμα» και οι «Κρυμ-μένες Ευχές» και έπεται συνέχεια. Η ερμηνεία της, με αντιπροσωπεύει απόλυτα και είναι όμορφο που μπο-ρούμε και εξελισσόμαστε ο ένας μέ-σω του άλλου. Δεν θεωρείται άδικα από τις κορυφαίες φωνές της γενιάς της!

7 ερωτήσ

εις

7 Τεχνώ

ν Τόπος

84

Περπατώντας δύο φίλοι σε κάτι απροσδιόριστο, συζητούν. Ο ένας φοράει κίτρινα παπούτσια και ο

άλλος μωβ.

Έχεις περπατήσει ποτέ πάνω σε θάλασσα; Λένε πως έτσι, κόβεις δρόμο για τον παρά-δεισο.

Το κίτρινο πάνω στο γαλάζιο είναι ένα ωραίο σχήμα, διότι ο παράδεισος είναι περ-σική λέξη που σημαίνει κήπος… Άρα αν αυτός είναι πράσινος δεν με ξαφνιάζει. Θα ερχόσουν μαζί μου;

Μαζί σου, που; Δεν ξέρω αν αξίζω να αντι-κρίσω τον παράδεισο από κοντά. Άλλωστε δε μας φτάνουν και οι σόλες μέχρι εκεί. Πά-

ντως όσο είσαι μαζί μου φίλε, θα είσαι πα-ράδεισος τσέπης. Τσέπη το μυαλό μου. Και εσύ πάντα μέσα!

Δεν είναι για να μείνουμε εκεί ! Μας έχουν ανάγκη εδώ, αλλιώς πώς θα τους βοηθή-σουμε; Άμα περάσουμε από τη θάλασσα θα αντέξουν και οι σόλες μας. Σ’ ευχαριστώ, φίλε μου που θα πάμε μαζί, όσο για την τσέ-πη σου είναι τρύπια για να χωρά όλος ο κό-σμος. (Μειδίαμα).

Δε μου είπες αν σου αρέσουν τα καινούρια μου παπούτσια! Τα άλλα τα παλιά τα πέ-ταξα. Ήταν γεμάτα από άτομα, που τα εί-χα γράψει κατά καιρούς εκεί. Ξέρεις γιατί αγαπώ τα παπούτσια; Γιατί με προκαλούν να μείνω ξυπόλυτος. Ίσως έτσι αρέσει και

Οι ξυπόλυτοιτης θάλασσας

στη θάλασσα περισσότερο, να μας αγγίζει.

Μ’ αρέσει το μωβ τους. Καλά έκανες για τα παλιά. Η θάλασσα μας αγγίζει ακόμα και παπουτσωμέ-νους, διότι μας τραβά στο βάθος μέσω του βυθού.

Οπότε ίσως κάποτε και ο παπουτσωμένος γάτος να περπάτησε στην θάλασσα. Το μωβ το αγαπώ. Μου θυμίζει επιτάφιο και νιώθω ότι είναι το μόνο χρώ-μα που πρέπει να περάσω από κάτω του, ενώ τα άλλα υπάρχουν ήδη πάνω μου. Έλα να αλλάξου-με παπούτσια. Δώσε ένα κίτρινο αριστερό και πάρε ένα μωβ αριστερό.

Αφού δεν έχουμε το ίδιο νούμερο, θα περπατάμε σαν σακάτες, αν δεν σε πειράζει πάρε το δικό μου και κράτα το δικό σου, στο χέρι. Εγώ δεν έχω πρό-βλημα.

Έχω εγώ όμως. Διότι η θάλασσα απόψε, έχει αγκά-θια και δε θέλω να πάθεις ότι έπαθε κάποιος παλιά. Είναι από εκείνη την παραλία με τα αγκάθια, που πάνε τα παιδιά να παίξουν και τα πετάνε στην θά-λασσα. Έφτασαν εδώ σήμερα, μετά από πολύωρο ταξίδι. Άκου τι προτείνω. Να μείνουμε ξυπόλυτοι και οι δύο και να περπατήσουμε με τα παπούτσια στα χέρια. Έτσι δεν θα έχουμε πρόβλημα και με τα νούμερα..

Ωραία! Φύγαμε! Οι ξυπόλυτοι της θάλασσας πάνε στον παράδεισο με τα παπούτσια στο χέρι. Χριστέ μου...

86

Νίκος ΛυγερόςΒαγγέλης Ευαγγελίου

Διάλογος με τον Νίκο Λυγερό

88

Ελευθέρωσε τη γεύση σου

89

Μύρισε Καλοκαίρι!

Επιμέλεια: Ελίνα Κοντονή

90

Ρίξε τα φακελάκια πράσινου τσαγιού στο καυτό νερό και άφησέ τα για 3 λεπτά. Όχι παραπάνω! Αφαίρεσε τα φακε-λάκια και ρίξε το τσάι σε μία παγοθήκη.

Όταν τα παγάκια έχουν πια γίνει, πάρε 5-6 και ρίξε τα με τα υπόλοιπα υλικά σε ένα μπλέντερ. Χτύπησέ τα μέχρι να θρυμματιστεί ο πάγος.

Το Κόκκινο Smoothie σου είναι έτοιμο!

Ένα Μεγάλο ποτήρι θα χρειαστείς και 2 καλαμάκια. Ένα για σένα κι ένα για το ταίρι σου ντε!

Κόκκινο Smoothieμε πράσινο τσάιή αλλιώς, super πρωινό

91

2 φακελάκια Πράσινο τσάι1 φλιτζάνι καυτό νερό½ κεσεδάκι στραγγιστό γιαούρτι½ μπανάνα

½ φλιτζάνι μύρτιλα½ φλιτζάνι φράουλες1 κ.γ. σιρόπι φράουλα ή ότι σας κάνει κέφι για να το γλυκάνετε!

για τους δυο σας

92

Για να σε βλέπω να το ετοιμάζεις!

Ανακάτεψε τη ζάχαρη, την κανέλα και το βούτυρο που έχεις αφήσει λιγάκι να μα-λακώσει και άσε τα στην άκρη.

Τοποθέτησε στη μια φέτα ψωμί το Brie σε φέτες, από πάνω τη λεπτοκομμένη φρά-ουλα και περίχυσε με το μέλι. Βάλε και το άλλο ψωμάκι από πάνω.

Άλειψε με το μισό μίγμα βουτύρου τη μία πλευρά του τοστ, ζέστανε σε μέτρια φωτιά ένα τηγάνι και άφησε το τοστ να ροδίσει για 2 – 3 λεπτά. Από τη μεριά που έβαλες το βούτυρο. Μην ξεχαστείς!

Βουτύρωσε και την άλλη πλευρά και γύ-ρισέ το κι από ‘κει. Να αποκτήσει κι εκεί-νη χρυσαφένιο χρώμα.

Άφησέ το 1 λεπτό να πάρει μια ανάσα. Πάρε κι εσύ περισσότερες και απόλαυσέ το μετά ηρεμίας και αρωματικού καφέ.

93

1 κ.σ. βούτυρο 2 φέτες ψωμί Brioche50 γρ. τυρί Brie (βγάλε τη φλουδίτσα του)1 μεγάλη φράουλα ή 2 πιτσιρίκες, εξαιρετικά λεπτοκομμένες1 κ.γ. μέλι ΖάχαρηΚανέλα

Τοστ με Brie, φράουλες και μέλι

Αυτό θα το φας μονάχος.Δεν θες;

Κάνε τον πολλαπλασιασμό και μοιράσου το.

94

Ρίξε τα φακελάκια πράσινου τσαγιού στο καυτό νερό και άφησέ τα για 3 λεπτά. Εί-παμε, όχι παραπάνω.. Αφαίρεσε τα φακε-λάκια και βάλε το τσάι στο ψυγείο μέχρι να κρυώσει για τα καλά.

Ανάμιξε τον πάγο, τον χυμό λεμονιού ή lime, τα κυβάκια καρπούζι, και τη μέντα σε ένα μπλέντερ. Είσαι γλυκατζής – γλυ-κατζού, τζου, τζου, τζου; Ρίξε και λίγη ζα-χαρίτσα. Χτύπησέ το μέχρι να αφρατέ-ψει.

Ρίξε το παγωμένο τσάι μέσα στο μίγμα καρπουζιού και ανακάτεψε καλά. Ξέρω, ξέρω, θέλεις να βουτήξεις μέσα του, αλλά καλό μου μοιράσου το!

Τοποθέτησέ το στα όμορφα ποτηράκια σου και ομόρφυνέ το λιγάκι! Με εκείνα τα φυλλαράκια μέντας ή δυόσμου που σου έμειναν. Βλέπε και την υπέροχή μας φώτο.

95

Μαζευτείτε! Είναι για 12 άτομα!6 φακελάκια πράσινο τσάι

3 φλιτζάνια καυτό νερό3 φλιτζάνια πάγο

2 κ.σ. χυμό λεμονιού ή lime½ καρπούζι κομμένο

σε κυβάκια λαχταριστά1 βλασταράκι μέντα ή δυόσμο

(εμείς αυτό προτιμούμε)

96

Σαλατούλα καρπουζιού, δροσερή και spicy με ντρέσινγκ Τεκίλα – Lime

¾ του φλιτζανιού φρέσκο χυμό Lime. 1/3 του φλιτζανιού σιρόπι ζάχαρης*3 κ.σ. τεκίλα1/3 του φλιτζανιού κόκκινο κρεμμύδι κομμένο σε ροδελίτσες

Αλάτι2 ½ του φλιτζανιού καρπούζι, κομμένο σε κυβάκια 1 ½ του φλιτζανιού πεπόνι, κομμένο σε κυβάκια

Για 6 – 8 πλάσματα

97

Και τώρα να τι πρέπει να κάνεις:Ανάμιξε το ½ του φλιτζανιού lime, με το σιρόπι ζάχα-ρης και την τεκίλα. Πάρε μια γεύση. Μπορεί να θέλεις λίγο παραπάνω σιροπάκι. Άφησέ το στην άκρη.

Ρίξε το lime που έμεινε πάνω στα κρεμμύδια. Βάλε τα πρώτα σ’ ένα μπολ! Αλάτισέ τα και άσε τα στην άκρη κι αυτά για 15 λεπτά.

Έχεις μεγάλο μπολ; Θα το χρειαστείς. Ανάμιξε το καρ-πούζι, το πεπόνι, τον ανανά, το μάνγκο, τον κόλια-ντρο και τις πιπεριές. Στράγγιξε τα κρεμμύδια και ρίξε τα κι αυτά, στο μπολ. Περίχυσε τη σαλάτα με το ντρέ-σινγκ που είχες αφήσει στην άκρη ξεχασμένο και ανα-κάτεψε.

Άφησε τη σαλάτα να ξεκουραστεί για κάνα τεταρτάκι. Τόση ταλαιπώρια πέρασε στα χεράκια σου η άμοιρη!

Καλή όρεξη, Πλάσματα!

*Για το σιρόπι ζάχαρης: Σ’ ένα κατσαρολάκι ανάμιξε ¾ του φλιτζανιού νερό με ¾ του φλιτζανιού ζάχαρη. Βράσε το μέχρι να διαλυθεί η ζάχαρη. Άφησέ το να κρυώσει.

2 φλιτζάνια ανανά, κομμένο και αυτό σε κυβάκια!2 μάνγκο, ομοίως με τα παραπάνω1/3 του φλιτζανιού κόλιαντρο ψιλοκομμένο

2 κ.σ. ψιλοκομένη πιπεριά Jalapeño ή κέρατο για όσους επιμένουν παραδοσιακά και ελληνικά

99

Για εκείνους τους 4 που τους αρέσουν οι ντελικάτες γεύσεις8 cream crackers

60 γρ. Μαύρη σοκολάτα 70%, σε 4 κομμάτια

120 γρ τυρί Brie, κομμένο σε λεπτές φέτες

1 ώριμο νεκταρίνι (προτιμήστε λευκό-σαρκο), κομμένο σε λεπτές φέτες κι αυτό

Ξεκινάμε!

Προθέρμανε το φούρνο περί-που στους 120 βαθμούς. Βάλε λαδόκολλα σε ένα ταψάκι και τοποθέτησε τα μισά κράκερ με ένα κομματάκι σοκολάτα στο καθένα.

Μη νιώθει μοναξιά.. Και πάνω από τη σοκολάτα 1-2 λεπτές φε-τούλες Brie.

Σ’ ένα πιάτο βάλε φέτες νεκτα-ρίνι πάνω στα υπόλοιπα κρά-κερ. Άφησέ τα στην άκρη.

Βάλε το ταψάκι στο φούρνο όχι για παραπάνω από 1 λεπτό, μέ-χρι να λιώσει σχεδόν η σοκολά-τα και να μαλακώσει το Brie. Να τα παρακολουθείς!

Βγάλε τα από το φούρνο, τοπο-θέτησέ τα πάνω στα κράκερ με το νεκταρίνι και απολαύστε τα.

Την ίδια στιγμή! Αλλιώς τσά-μπα έκαψες το φούρνο.

Ένα αλλιώτικο γλυκό

ISSN: 2241-648X

ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΠΑΙΔΙ ΜΕ

ΠΑΙΡΝΕΙΚΟΜΜΕΝΑ ΧΕΡΙΑΑΓΕΝΕΙΑ

ΤΟ ΛΟΓΟΒΑΓΓΕΛΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ