1

Ρέιμοντ Ρόμπινς

Το κείμενο που ακολουθεί είναι μετάφραση από τα Αγγλικά του

λήμματος: Raymond Robins του John Simkin (john@spartacus-

educational.com) © September 1997 (updated August 2014).

Μετάφραση: Αντώνης Αρβανίτης

Ο Ρέιμοντ Ρόμπινς, γιός του Τσαρλς Εφρέμ Ρόμπινς [Charles

Ephraim Robins] (1832-1893) και της Χάνα Κρόου [Hannah Crow]

(1836-1901), γεννήθηκε στο Στάτεν Άιλαντ στις 17 Σεπτεμβρίου

1873. Η μητέρα του που ήταν τραγουδίστρια της όπερας, κλείστηκε

σε ψυχιατρικό άσυλο όταν αυτός ήταν παιδί.

Ο Charles Robins ήταν ασφαλιστής και τραπεζιτικός. Ήταν επίσης οπαδός του Ρόμπερτ

Όουεν και είχε προοδευτικές πολιτικές απόψεις. Ο Ρέιμοντ και η αδελφή του, Ελίζαμπεθ

Ρόμπινς, μεγάλωσαν με ριζοσπαστικές πολιτικές αντιλήψεις. Η Ελίζαμπεθ έγινε ηθοποιός

και το 1888 πήγε στο Λονδίνο, όπου παρουσίασε στο Βρετανικό κοινό το έργο του Ερρίκου

Ίψεν. Τα επόμενα χρόνια η Ελίζαμπεθ Ρόμπινς ήταν μία από τις πιο δημοφιλείς ηθοποιούς

στη σκηνή του West End.

Ο Ρόμπινς που ήταν ατίθασος ως νεαρός, εργάστηκε σαν ανθρακωρύχος στο Τεννεσί και

το Κολοράντο. Επέστρεψε στα μαθήματα και αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο Τζορτζ

Ουάσινγκτον το 1896. Ο Ρόμπινς πήρε μέρος στον πυρετό χρυσού (χρυσοθηρία) του

Κλοντάικ το 1897. Τον επόμενο χρόνο προσηλυτίστηκε στον Χριστιανισμό, και έγινε ιερέας

στην Κονγκρεγκασιοναλιστική1 εκκλησία στο Νομ της Αλάσκα.

Ο Ρόμπινς επηρεάστηκε βαθειά από τον Χριστιανικό Σοσιαλισμό και το 1900 μετακόμισε

στο Σικάγο όπου αναμίχθηκε στο κίνημα Hull House. Έχοντας ιδρυθεί από την Jane Addams

και την Ellen Starr δέκα χρόνια νωρίτερα, στα μέλη της κοινότητας περιλαμβάνονταν η

Florence Kelley, η Edith Abbott, η Grace Abbott, η Alice Hamilton, η Charlotte Perkins, ο

William Walling, ο Charles Beard, η Mary McDowell, η Mary Kenney, η Alzina Stevens και η

Sophonisba Breckinridge.

Η Άνταμς στρατολόγησε πανεπιστημιακούς δασκάλους, φοιτητές και κοινωνικούς

μεταρρυθμιστές για να παρέχει δωρεάν διαλέξεις σε ένα ευρύ φάσμα διαφορετικών

θεμάτων. Με τα χρόνια αυτό περιέλαβε ανθρώπους όπως ο Ρόμπινς, ο John Dewey, ο

Clarence Darrow, η Susan B. Anthony, ο William Walling, ο Robert Hunter, ο Robert Lovett, ο

Ernest Moore, ο Charles Beard, ο Paul Kellogg, ο Jenkin Lloyd Jones, ο Ray Stannard Baker, ο

Francis Hackett, ο Henry Demarest Lloyd και ο Frank Lloyd Wright.

Το 1905 η Margaret Dreier άκουσε τον Ρέιμοντ Ρόμπινς να κάνει μια διάλεξη για το

κοινωνικό ευαγγέλιο σε μια εκκλησία στο Μπρούκλιν. Λίγο καιρό αργότερα το ζευγάρι

παντρεύτηκε. Ο Ρόμπινς ήταν μέλος του Chicago Board of Education από το 1906 ως το

1909. Υπηρέτησε επίσης ως εμπειρογνώμονας κοινωνικής υπηρεσίας για το Men and

Religion Forward Movement. Ήταν επικεφαλής της καμπάνιας του National Christian Social

Evangelistic του 1915.

Ο William Hard ήταν ένας στενός φίλος και αργότερα θυμόταν ότι ο Ρόμπινς

απομακρύνθηκε από τον σοσιαλισμό της νιότης του: “Ζούσε τότε σε έναν καταυλισμό στο

Σικάγο που λεγόταν Chicago Commons. Εκεί υπήρχε ένα ανοιχτό φόρουμ, νομίζω ότι

1 Δες Κονγκρεγκασιοναλισμός.

2

θυμάμαι, το Free Floor (Ελεύθερο Βήμα). Σε αυτό το Free Floor, και σε μικρές αίθουσες στην

North Clark Street, και σε κάθε είδους άλλους χώρους, ο Ρόμπινς και εγώ ακούσαμε κάθε

είδους Μπολσεβίκικης ρητορικής στο Σικάγο στις αθώες αρχές του εικοστού αιώνα… Η

αγαπημένη πνευματική απασχόληση του Ρέιμοντ Ρόμπινς ήταν να επιτίθεται λεκτικά σε

αυτό με όλα τα επιχειρήματα που μπορούσε να σκεφτεί. Σε φόρουμ και σε αίθουσες και σε

εκείνη τη σταθερή συγκέντρωση τοπικών αναζητητών της αλήθειας που λεγόταν Friday

Lunch Club ποτέ δεν έχασε την ευκαιρία να ξιφουλκήσει κατά του Μπολσεβικισμού και

κατά κάθε άλλης μορφής Σοσιαλισμού”.

Ο Ρέιμοντ Ρόμπινς περίπου το 1915

Ο Ρόμπινς έγινε ηγετική φυσιογνωμία στο Προοδευτικό Κόμμα και υπηρέτησε ως

πρόεδρος της Πολιτειακής Κεντρικής Επιτροπής (State Central Committee). Ο Θεόδωρος

Ρούσβελτ και ο Χίραμ Τζόνσον έγιναν οι υποψήφιοι του κόμματος για τις προεδρικές

εκλογές του 1912. Το προτεινόμενο πρόγραμμα περιλάμβανε την ψήφο των γυναικών,

άμεση εκλογή γερουσιαστών, αντιμονοπωλιακή νομοθεσία και την απαγόρευση της

παιδικής εργασίας. Με 4.126.020 νικητήριους ψήφους ο Ρούσβελτ νίκησε τον Ουίλιαμ Χ.

Ταφτ, τον επίσημο υποψήφιο του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος. Ωστόσο, έλαβε λιγότερες

ψήφους από τον υποψήφιο του Δημοκρατικού Κόμματος, Γούντροου Ουίλσον. Το 1914 ο

Ρόμπινς ήταν υποψήφιος Γερουσιαστής των ΗΠΑ του Ιλινόι.

Raymond Robins, Yakov Peters, Capt. D. Heywood Hardy, Lev Karakhan, Vasili Likhachev (πίσω από το

αγόρι-στρατιώτη), Alexander Gumberg, και Charles Stevenson Smith.

3

Κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν επικεφαλής της αποστολής του Αμερικανικού

Ερυθρού Σταυρού στη Ρωσία. Μετά την παραίτηση του Τσάρου Νικολάου Β΄ τον Μάρτιο

του 1917, ο Γεώργιος Λβοφ κλήθηκε να ηγηθεί της νέας Προσωρινής Κυβέρνησης στη

Ρωσία. Ο Ρόμπινς ήταν ένθερμος υποστηρικτής του Αλέξανδρου Κερένσκι, του Υπουργού

Πολέμου. Ο Κερένσκι περιόδευσε στο Ανατολικό Μέτωπο όπου έκανε μια σειρά

συναισθηματικές ομιλίες όπου έκανε έκκληση στα στρατεύματα να συνεχίσουν να

πολεμούν. Ο Κερένσκι υποστήριξε ότι: “Δεν υπάρχει Ρωσικό μέτωπο. Υπάρχει μόνο ένα

ενιαίο Συμμαχικό μέτωπο”. Ο Λέων Τρότσκι τον συνάντησε κατά την διάρκεια αυτής

περιόδου και τον περιέγραψε σαν “αντεπαναστάτη”.

Έχει ειπωθεί ότι μετά την Ρωσική Επανάσταση ο Ρόμπινς συναντούσε τον Λένιν κατά

μέσον όρο τρεις φορές την εβδομάδα. Οι δύο άνδρες είχαν μια σειρά συζητήσεων για την

πολιτική. Σε μια περίπτωση ο Λένιν είπε στον Ρόμπινς: “Εμείς μπορεί να ανατραπούμε στη

Ρωσία, από την καθυστέρηση της Ρωσίας ή από ξένη δύναμη, αλλά η ιδέα της Ρωσικής

επανάστασης θα συντρίψει και θα καταστρέψει κάθε πολιτική κοινωνικού ελέγχου στον

κόσμο. Η μέθοδός μας του κοινωνικού ελέγχου εξουσιάζει το μέλλον. Η πολιτική

κοινωνικού ελέγχου θα πεθάνει. Η Ρωσική επανάσταση θα την εξοντώσει παντού”. Ο

Ρόμπινς απέρριψε αυτή την αντίληψη του μέλλοντος: “Όμως η κυβέρνησή μου είναι μία

δημοκρατική κυβέρνηση. Πιστεύετε πραγματικά ότι η ιδέα της Ρωσικής επανάστασης θα

καταστρέψει την δημοκρατική αντίληψη στην κυβέρνηση των ΗΠΑ;… Η εθνική μας

κυβέρνηση και οι τοπικές μας κυβερνήσεις εκλέγονται από τον λαό, και οι περισσότερες

από τις εκλογές είναι τίμιες και δίκαιες, και οι άνθρωποι που εκλέγονται είναι οι

πραγματικές επιλογές των ψηφοφόρων. Δεν μπορείτε να αποκαλείτε την Αμερικανική

κυβέρνηση μια αγορασμένη κυβέρνηση”.

Ο Λένιν απάντησε: “Θα σας πω, το σύστημά μας θα καταστρέψει το δικό σας επειδή θα

αποτελείται από έναν κοινωνικό έλεγχο που αναγνωρίζει το βασικό γεγονός της σύγχρονης

ζωής. Αναγνωρίζει το γεγονός ότι η πραγματική δύναμη σήμερα είναι η οικονομία και ότι ο

κοινωνικός έλεγχος του σήμερα πρέπει επομένως να είναι επίσης οικονομικός… Αυτό το

σύστημα είναι ισχυρότερο από το δικό σας επειδή παραδέχεται την πραγματικότητα.

Αναζητεί τις αρχές της καθημερινής ανθρώπινης αξίας της εργασίας και, από τις αρχές

αυτές, άμεσα, δημιουργεί τον κοινωνικό έλεγχο του κράτους. Η κυβέρνησή μας θα είναι

ένας οικονομικός κοινωνικός έλεγχος για μια οικονομική εποχή. Θα θριαμβεύσει επειδή

εκφράζει το πνεύμα, και απελευθερώνει και χρησιμοποιεί το πνεύμα, της εποχής που είναι

τώρα. Επομένως, Συνταγματάρχα Ρόμπινς, ατενίζουμε με εμπιστοσύνη το μέλλον. Μπορεί

να μας καταστρέψετε στη Ρωσία. Μπορεί να καταστρέψετε την Ρωσική επανάσταση στη

Ρωσία. Μπορεί να με ανατρέψετε. Δεν θα έχει καμία σημασία. Πριν από εκατό χρόνια οι

μοναρχίες της Βρετανίας, Πρωσίας, Αυστρίας, Ρωσίας ανέτρεψαν την κυβέρνηση της

επαναστατικής Γαλλίας. Αποκατέστησαν έναν μονάρχη, που λεγόταν νόμιμος μονάρχης,

στην εξουσία στην Γαλλία. Αλλά δεν μπορούσαν να εμποδίσουν, δεν εμπόδισαν, την

πολιτική επανάσταση της μεσαίας τάξης, την επανάσταση της δημοκρατίας της μεσαίας

τάξης, η οποία είχε ξεκινήσει στο Παρίσι από ανθρώπους της Γαλλικής Επανάστασης το

1789. Δεν μπόρεσαν να σώσουν την φεουδαρχία. Κάθε σύστημα κοινωνικού ελέγχου της

φεουδαρχικής αριστοκρατίας στην Ευρώπη ήταν προορισμένο να καταστραφεί από τον

κοινωνικό έλεγχο της πολιτικής δημοκρατίας που εκπονήθηκε από την Γαλλική

Επανάσταση. Κάθε σύστημα πολιτικού δημοκρατικού κοινωνικού ελέγχου στον κόσμο

4

σήμερα είναι προορισμένο τώρα να καταστραφεί από τον κοινωνικό έλεγχο των

οικονομικών παραγωγών που εκπονήθηκε από την Ρωσική επανάσταση”.

Ο Ρέιμοντ Ρόμπινς το 1917

Όταν ήταν στην Πετρούπολη ο Ρόμπινς γνώρισε τον Βρετανό δημοσιογράφο Άρθουρ

Ράνσομ, τον οποίο συνάντησε για πρώτη φορά το 1918. Σύμφωνα με τον Ρόναλντ

Τσάμπερς, τον συγγραφέα του The Last Englishman: The Double Life of Arthur Ransome

(2009): “Την ημέρα μετά την συνέντευξη του Τρότσκι, ο Ράνσομ δείπνησε με τον

Συνταγματάρχη Ρέιμοντ Ρόμπινς, επικεφαλή του Αμερικανικού Ερυθρού Σταυρού, και τον

Έντγκαρ Σίσον, πρώην αρχισυντάκτη της Chicago Tribune. Ο Ρόμπινς, κατέληξε, ήταν μακράν

ο καλύτερος αντιπροσωπευτικός τύπος. Σαν ευαγγελιστής Χριστιανός, χρυσοθήρας στην

Αλάσκα και ευθύς προοδευτικός συζητητής του Σικάγο, οι πολιτικές του απόψεις δεν ήταν

πια σύμφωνες με τον Μπολσεβικισμό από όσο εκείνες του Γούντροου Ουίλσον, τον οποίο

συμπεριλάμβανε στους φίλους του. Όμως ο Ρόμπινς είχε δει τους Μπολσεβίκους επί το

έργον στα περιφερειακά σοβιέτ. Καμία άλλη κυβέρνηση, πίστευε, δεν ήταν ικανή να

διατηρήσει την τάξη στη χώρα ενώ αντιτίθετο στα Γερμανικά συμφέροντα. Εάν οι Σύμμαχοι

ήθελαν ένα Ανατολικό Μέτωπο, θα έπρεπε να παρέχουν χρήματα και όπλα. Εάν ήθελαν

ειρήνη, θα έπρεπε να είναι μια γενική ειρήνη. Μέχρι την ώρα που ο Ράνσομ επέστρεψε

στην Πετρούπολη, ο Ρόμπινς είχε εξαιρετικές σχέσεις με τον Τρότσκι και τον Λένιν, τους

οποίους θεωρούσε άνδρες με θάρρος και ακεραιότητα”. Ο Ράνσομ αργότερα θυμόταν ότι ο

Ρόμπινς του είπε ότι ο Λέων Τρότσκι ήταν “τέσσερις φορές κάθαρμα, αλλά ο μεγαλύτερος

Εβραίος από την εποχή του Ιησού”.

Στις 25 Απριλίου 1918, ο Ρόμπινς δείπνησε με τον Άρθουρ Ράνσομ. Οι δύο άνδρες

συμφώνησαν ότι η Σοβιετική κυβέρνηση θα επιβίωνε και ότι οι Δυτικές κυβερνήσεις δεν

έπρεπε να προσπαθήσουν να την ανατρέψουν. Ο Ράνσομ είπε ότι είχε γράψει ένα

φυλλάδιο με τον Καρλ Ράντεκ, με τίτλο Εξ ονόματος της Ρωσίας: Ανοιχτή Επιστολή προς την

Αμερική (On Behalf of Russia: An Open Letter to America). Ο Ρόμπινς, ο οποίος ήταν έτοιμος

να φύγει για τις ΗΠΑ, συμφώνησε να χρησιμοποιήσει την επιρροή του να δημοσιευθεί στο

περιοδικό The New Republic.

Το φυλλάδιο δημοσιεύθηκε το Ιούλιο του 1918. Περιλάμβανε την παρακάτω περικοπή:

“Αυτοί οι άνθρωποι που έχουν σχηματίσει την Σοβιετική κυβέρνηση στη Ρωσία, εάν πρέπει

να πέσουν, θα πέσουν με καθαρά μέσα προάσπισης και καθαρές καρδιές, έχοντας

5

αγωνιστεί για ένα ιδεώδες το οποίο θα ζήσει μετά από αυτούς. Ακόμη κι αν πέσουν, θα

έχουν παρά ταύτα γράψει μια σελίδα στην ιστορία πιο τολμηρή, από κάθε άλλη που μπορώ

να θυμηθώ στην ιστορία της ανθρωπότητας. Την γράφουν εν μέσω της εκσφενδόνισης

λάσπης από τα αθλιότερα πνεύματα στη χώρας τους, στη δική σας και στη δική μου. Αλλά

όταν η υπόθεση τελειώσει, και οι εχθροί τους έχουν θριαμβεύσει, η λάσπη θα εξαφανιστεί

σαν τη μαύρη μαγεία το μεσημέρι, και αυτή η σελίδα θα είναι τόσο λευκή όσο τα χιόνια της

Ρωσίας, και η γραφή σε αυτή τόσο λαμπερή όσο οι χρυσοί τρούλοι που έβλεπα να

λαμποκοπούν στον ήλιο όταν κοίταγα από το παράθυρό μου στην Πετρούπολη”.

Στους επιβάτες περιλαμβάνονται ο Αλεξάντερ Γκούμπεργκ, ο Καρλ Ράντεκ (με την πίπα), η κα Ράντεκ

και η αδελφή του Τρότσκι.

Ο Ουίλιαμ Χαρντ, ο συγγραφέας του Raymond Robins’ Own Story (1920), έχει πει ότι ως

αποτέλεσμα της επιχειρηματολογίας του Ρόμπινς κατά της επέμβασης των Συμμάχων στη

Ρωσία για την στήριξη του Λευκού Στρατού, κατηγορήθηκε ότι είναι Μπολσεβίκος.

“Σήμερα, επειδή αντιτίθεται στην Αμερικανική και Συμμαχική στρατιωτική επέμβαση στη

Ρωσία, ορισμένα απερίσκεπτα ή κακόβουλα άτομα προσπαθούν να τον σταμπάρουν με το

στίγμα του Μπολσεβικισμού. Ερωτώ μόνο: πόσα από αυτά τα άτομα έχουν ποτέ πει μία

λέξη κατά του Μπολσεβικισμού, όπου να λένε ότι ήταν επικίνδυνος; Ο Ρόμπινς μίλησε κατά

του Μπολσεβικισμού στην ίδια την Πετρούπολη. Αγωνίστηκε κατά του Μπολσεβικισμού,

και έχει καταγραφεί δημόσια ότι αγωνίστηκε εναντίον του, σε όλη την περίοδο που η Ρωσία

έκανε την επιλογή της μεταξύ Κερένσκι και Λένιν. Ο Ρόμπινς ήταν σταθερά και συνέχεια

αντι-Μπολσεβίκος, τόσο στην Αμερική όσο και στη Ρωσία. αλλά είδε την αποτυχία της

διπλωματίας μας στη Ρωσία. και είχε την ευκαιρία να αντιληφθεί την αιτία, την διδακτική

αιτία… Ο Ρόμπινς έχει την άποψη ότι καμία προσπάθεια να καταπολεμήσουμε τον

Μπολσεβικισμό δεν μπορεί ποτέ να είναι επιτυχής, εκτός εάν στρέφεται κατά του τι είναι ο

Μπολσεβικισμός, αντί εναντίον του τι δεν είναι ο Μπολσεβικισμός. και επομένως είναι ο

πρώτος που έχει προσπαθήσει να περιγράψει τι είναι ο Μπολσεβικισμός, στην εσωτερική

του δυναμική. και εάν ο κόσμος τον λέει Σοσιαλιστή για κάτι τέτοιο, είναι σε θέση να είναι

υπομονετικός”.

Ο Χαρντ συνέχισε για να επισημάνει: “Ο Ρόμπινς επέστρεψε από την Ρωσία τον Ιούνιο

του 1918, και είπε ότι στη Σοβιετική δημοκρατία υπήρχε μεγάλη σταθερότητα και μεγάλη

ικανότητα αντίστασης. Άλλα άτομα, πολύ περισσότερο της εμπιστοσύνης της κυβέρνησης

της Ουάσινγκτον, επέστρεψαν και είπαν ότι η Σοβιετική δημοκρατία δεν ήταν τίποτα άλλο,

6

παρά ένα κασόνι ρήτορα του πεζοδρομίου, παραγεμισμένη με Γερμανική επιδότηση. Μήνα

τον μήνα, κατόπιν, οι Σύμμαχοι και οι αντι-Μπολσεβίκοι Ρώσοι επιτέθηκαν στη Ρωσική

δημοκρατία με τα όπλα σε όλα τα μέτωπα. και η Σοβιετική δημοκρατία, αποκλεισμένη,

λιμοκτονούσα, χτυπημένη από αρρώστιες, χωρίς να είναι δυνατή η βοήθεια πια από τον

Κάιζερ και χωρίς εφικτή πρόσβαση στις εισαγωγές μηχανολογικού εξοπλισμού από τις

οποίες πάντα εξαρτιόταν η βιομηχανική ζωή της Ρωσίας, μήνα τον μήνα αντιστεκόταν.

Δοκιμασμένη από την ζωή, η Σοβιετική δημοκρατία δεν ήταν κάτι αδύναμο. Ήταν κάτι

ισχυρό, παράγοντας τη δική της ισχύ από το δικό της εργοστάσιο παραγωγής ενέργειας,

κάπου, κάπως”.

Ο Ρόμπινς συνέχισε να ζητά την αναγνώριση των ΗΠΑ και ήταν εν μέρει υπεύθυνος που

πείστηκε ο Πρόεδρος Φρανκλίνος Ρούζβελτ να ανταλλάξει πρεσβευτές το 1933.

Ο Ρέιμοντ Ρόμπινς απεβίωσε στις 26 Σεπτεμβρίου 1954.