εξευωνύµων - cgi.di.uoa.grcgi.di.uoa.gr/~diktyo/exevonimon/ExEvonimon5o.pdfΠοιοι...

εξευωνύµωνΠΕΡΙΟ∆ΙΚΗ ΕΚ∆ΟΣΗ ΤΟΥ “∆ΙΚΤΥΟΥ ΑΥΤΟΝΟΜΩΝ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΩΝ ΑΡΙΣΤΕΡΩΝ ΣΧΗΜΑΤΩΝ”

TΕΥΧΟΣ

ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2006

5

ΦΑ

ΣΜ

Α Φ

ΥΣΙΚ

ΟΥ

/ 2

πρ Μ

ΑΘ

ΗΜ

ΑΤΙΚ

ΟΥ

ΑΝ

.Α.∆

ΡΑ

ΣΗ

ΙΑ

ΤΡΙΚ

ΗΣ / Α

ΝΑ

ΠΝ

ΟΗ

ΒΙΟ

ΛΟ

ΓΙΚ

ΟΥ

∆ΙΚ

ΤΥ

Ο Ο

∆Ο

ΝΤΙΑ

ΤΡΙΚ

ΗΣ / ∆

ΙΚΤΥ

Ο Φ

ΑΡΜ

ΑΚ

ΕΥ

ΤΙΚ

ΗΣ

ΑΝ

.Α.∆

ΡΑ

ΣΗ

ΠΛ

ΗΡΟ

ΦΟ

ΡΙΚ

ΗΣ

ΦΑ

ΣΜ

Α Φ

ΥΣΙΚ

ΟΥ

/ 2

πρ Μ

ΑΘ

ΗΜ

ΑΤΙΚ

ΟΥ

ΑΝ

.Α.∆

ΡΑ

ΣΗ

ΙΑ

ΤΡΙΚ

ΗΣ / Α

ΝΑ

ΠΝ

ΟΗ

ΒΙΟ

ΛΟ

ΓΙΚ

ΟΥ

∆ΙΚ

ΤΥ

Ο Ο

∆Ο

ΝΤΙΑ

ΤΡΙΚ

ΗΣ / ∆

ΙΚΤΥ

Ο Φ

ΑΡΜ

ΑΚ

ΕΥ

ΤΙΚ

ΗΣ

ΑΝ

.Α.∆

ΡΑ

ΣΗ

ΠΛ

ΗΡΟ

ΦΟ

ΡΙΚ

ΗΣ

2 εξευωνύµων

3 MHN ΨΑΧΝΕΙΣ ΑΛΛΟΥ… Ε∆Ω ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΑΞΙ∆Ι 4-5 Η ΜΑΣΤΙΓΑ ΤΟΥ ΑΙΩ-

ΝΑ. ΠΟΣΟ ΑΚΟΜΑ; 6 ∆ΗΜΟΣΙΑ ΥΓΕΙΑ: Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΣΘΕΝΗΣ 7 ΥΠΕΥΘΥ-

ΝΗ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ 8-11 1.000 ΧΡΟΝΙΑ ΦΥΛΑΚΗΣ. Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙ∆Ι-

ΚΤΑΤΟΡΙΚΟΥ ΡΗΓΑ ΦΕΡΑΙΟΥ 12-13 ΜΠΑΜΠΑ ΕΙΜΑΙ ΓΚΑΥ, ΠΕΙΡΑΖΕΙ;14-

15 ΑΠΟΜΥΘΟΠΟΙΗΣΗ-ΑΠΟΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΡΑ 16 ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΟ ΛΙΒΑ-

ΝΟ 17 ΣΙΩΝΙΣΜΟΣ 18-19 ΟΤΑΝ ΣΚΟΤΩΝΟΝΤΑΙ 20-21 ΧΑΜΑΣ 22-23 ΓΙΑ

ΕΝΑ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ∆ΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ 24-25 NOUVELLE

VAGUE 26 ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΕΙΣ 26 ∆ΙΣΚΟΠΡΟΤΑΣΕΙΣ 28-31 ∆ΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑΕπ

ικοι

νωνί

α:ex

_euo

nym

on@

yaho

ogro

ups.

com

επί

σης:

Ex_e

uony

mon

@ya

hoo.

grΣχ

εδια

σµός

τεύ

χους

:∆.Κ

.Σω

τηρό

πουλ

ος

Φω

τογρ

αφία

εξω

φύλ

λου

Pink

She

rbet

εξευωνύµων 3

Ποιοι είµαστε;Φοιτητές που συµµετέχουµε στις συλλογι-κότητες του δικτύου αυτόνοµων ριζοσπα-στικών αριστερών σχηµάτων (∆.Α.Ρ.Α.Σ.)στο βιολογικό, το φυσικό, το µαθηµατικό,την φαρµακευτική, την πληροφορική τηνοδοντιατρική και την ιατρική.

Μα τι είναι αυτό το∆.Α.Ρ.Α.Σ.;n ∆ΙΚΤΥΟ:Συντονίζουµε τη δράση µας µέσω πανελ-

λαδικών συνελεύσεων ανοίγοντας διαύ-λους πολιτικής επικοινωνίας µεταξύ µας.n ΑΥΤΟΝΟΜΩΝ: Αµφισβητούµε κάθε µορφή κηδεµονευό-µενου συνδικαλισµού και πολιτικής εξάρ-τησης.n ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΩΝ: Επιδιώκουµε την όξυνση των κοινωνικώνδιεκδικήσεων και διαφωνούµε µε κάθε λο-γική εφησυχασµού και µοιρολατρίας.n ΑΡΙΣΤΕΡΩΝ: Τοποθετούµε το «εµείς» πάνω από το«εγώ» και οραµατιζόµαστε µια κοινωνίαχωρίς εκµετάλλευση.

n ΣΧΗΜΑΤΩΝ: Λαµβάνουµε τις πολιτικές µας αποφάσειςµέσα από αµεσοδηµοκρατικές διαδικα-σίες, ανοιχτές στον οποιοδήποτε, αντιτιθέ-µενοι σε κάθε ιεραρχικό µοντέλο παρατα-ξιακής οργάνωσης.

Γιατί γράφουµε αυτό τοπεριοδικό;∆ιότι έχουµε πράγµατα να πούµε και γιατίπιστεύουµε ότι έχετε όρεξη να τα διαβάσε-τε!

Τι µας προβληµατίζει;Πολλά, πάρα πολλά, σχεδόν τα πάντα! Ηκατάσταση του ελληνικού πανεπιστηµίου,οι προτεινόµενες αλλαγές, ο συντηρητι-σµός της ελληνικής κοινωνίας, η µαλθακό-τητα και ο ατοµικισµός που προβάλλονταιως συνταγές επιτυχίας και αλλά πολλά πουδεν χωράνε στην παρούσα σελίδα ούτε ωςαπλή αναφορά.

Είµαστε δηλαδή ένα«γκρινιάρικο» περιοδικό;Σαφέστατα όχι…Μπορεί η καθηµερινήπραγµατικότητα να µας θυµώνει, δεν παύ-ουµε όµως να την απολαµβάνουµε ενώπροσπαθούµε να την αλλάξουµε!

Τι θέλουµε από εσάς;Κατ’ αρχήν να µην µείνετε στην ανάγνωσητου εισαγωγικού σηµειώµατος, διαβάστεόλες τις σελίδες. Εάν αισθανθείτε την ανά-γκη να συµφωνήσετε, να διαφωνήσετε, νακουβεντιάσετε ή γιατί όχι και να γράψετεγια κάτι που σας απασχολεί µην διστάσετενα µας το πείτε! Όλο και σε κάποιο αµφιθέ-ατρο, διάδροµο η κυλικείο θα µας βρείτε!

Εξ ευωνύµων γιατί;Η απάντηση απλή.. Σκονάκι από λεξικό: εξευωνύµων (ευ+ώνυµος)=εξ αριστε-ρώνεκ δεξιών.Ο τίτλος του παρόντος περιοδικού ήτανέµπνευση (στο αντιρατσιστικό φεστιβάλτου 2005) µεταξύ άλλων και ενός συντρό-φου που σήµερα δεν βρίσκεται κοντά µαςτου Αποστόλη Τασούλα. Το παρόν έντυποείναι αφιερωµένο στον Αποστόλη.Το παρόν έντυπο δεν είναι τζάµπα.Τζάµπαείναι µια πίτσα στις τρεις, ή ένα DVD µαζίµε την εφηµερίδα.Το «εξ ευωνύµων» είναιµια δωρεάν βόλτα ανάµεσα σε σκέψεις νέ-ων ανθρώπων. Τα έξοδά του προσπαθεί νατα βγάλει από τις διαφηµίσεις και ως εκτούτου ζητάµε την κατανόησή σας γι’ αυ-τές…

Μπασκόζος ΓιώργοςΑΝ.Α.∆ΡΑΣΗ Πληροφορικής

Κώστας Ζαχαριάδης ΑΝ.Α.ΠΝΟΗ Βιολογικού

Μην ψάχνεις αλλού…

Eδώ είναι το ταξίδι…

Επικ

οινω

νία:

ex_e

uony

mon

@ya

hoog

roup

s.co

m ε

πίση

ς:Ex

_euo

nym

on@

yaho

o.gr

Σχεδ

ιασµ

ός τ

εύχο

υς:∆

.Κ.Σ

ωτη

ρόπο

υλος

Φ

ωτο

γραφ

ία ε

ξωφ

ύλλο

υ Pi

nk S

herb

et

Οι φορείς της νόσου µετριούνταιπλέον σε χιλιάδες κάθε χρόνο,ενηµέρωση του κοινού σχετικά

µε την νόσο συνεχώς αυξάνεται, παράόµως το γεγονός αυτό ελάχιστοι είναι αυ-τοί που έχουν συνειδητοποιήσει ότι τοAIDS δεν αφορά µόνο τις λεγόµενες οµά-δες υψηλού κινδύνου, αφορά όλους µας.ο τέλος του 2001 τα στοιχεία δείχνουν40.000.000 άτοµα που ζουν µε τη νόσο,το 95% ζει στις αναπτυσσόµενες χώρεςενώ στην Ελλάδα το2005 δηλώθηκαν στοΚέντρο Ελέγχου Ειδικών Λοιµώξεων(Κ.Ε.Ε.Λ.) 560 νέα περιστατικά.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΑΙDS Η νόσος προκαλείται από τον ΗΙV που

προσβάλλει το ανοσοποιητικό µας σύ-στηµα µε αποτέλεσµα να µειώνεται η ικα-νότητα του οργανισµού να αντιµετωπίσειλοιµώξεις. Η µεγάλη πλειονότητα τωνατόµων που µολύνθηκαν πρόσφατα απότον ΗΙV δεν έχουν κανένα σύµπτωµα τουΑΙDS προς το παρόν, πιστεύεται όµως ότιτελικά όλα τα µολυσµένα µε τον ιό άτοµαθα αναπτύξουν ΑΙDS µε ρυθµούς πουποικίλλουν ευρέως. Το ΑΙDS χρειάζεταισυνήθως γύρω στα 10 χρόνια να εξελι-χθεί στους ανθρώπους που δε λαµβάνουνθεραπεία. Στα άτοµα αυτά ο θάνατοςεπέρχεται περίπου 2 χρόνια µετά τηνέναρξη των συµπτωµάτων. Η έγκαιρηδιάγνωση βοηθά στη σωστή παρακολού-θηση και έγκαιρη έναρξη θεραπείας.

Τρόποι µετάδοσης αποτελούν:αµεταφορά µολυσµένου αίµατος από

ένα άτοµο σε ένα άλλο βερωτική επαφή µε µολυσµένο άτοµο

και γµετάδοση από τη µητέρα στο νεο-γέννητο και όχι οποιαδήποτε κοινωνικήεπαφή µε άτοµα που φέρουν τον ιό.

AIDS ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑΤο AIDS είναι η νόσος που ανέδειξε-

Στην Ελλάδα ακόµα και σήµερα πολλοίοροθετικοί(φορείς της νόσου),προτι-µούν να κρατούν την οροθετικότητα τουςκρυφή. Η αποκάλυψη της ασθένειάς τουςµπορεί να σηµαίνει αποκάλυψη µιας κρυ-φής ταυτότητας στον κοινωνικό τους κύ-κλο, αλλά και σε πολλές περιπτώσεις τηναπώλεια µιας εργασιακής θέσης. Είναιαποδεδειγµένο πως τα οροθετικά άτοµαεισπράττουν τον κοινωνικό στιγµατισµόκαι ρατσισµό, την απόρριψη τους και τονκοινωνικό αποκλεισµό.

AIDS ΚΑΙ ΑΡΙΘΜΟΙΣύµφωνα µε τα στοιχεία της UNICEF

11,8 εκατοµµύρια νέοι(15-24 ετών) ζουνµε AIDS:47,3 εκατοµµύρια νεαρές γυναίκες και4,5 εκατοµµύρια νεαροί άντρες415.000 άνθρωποι µολύνονται από τοAIDS κάθε µέρα, σχεδόν οι µισοί από αυ-τούς νέοι.

Από τα 40 εκατοµµύρια ανθρώπων πουζουν µε την νόσο, περισσότεροι από τον

ένα στους τέσσερις είναι ηλικίας 15 µε24 ετών. Σε περιοχές που οι επιδηµία τουAIDS βρίσκεται στα πρώτα στάδια, όπωςείναι η Λατινική Αµερική νέοι άνδρες πα-ρά νέες γυναίκες µολύνονται. Ιδιαίτεραυψηλό κίνδυνο µόλυνσης διατρέχουν οινέοι από τις κοινωνικές οµάδες των προ-σφύγων και µεταναστών. Στην Ευρώπη τοAIDS αποτελεί µάστιγα για Πορτογαλία,Ισπανία ,Ιταλία και Γαλλία.

Η Νότια της Σαχάρας Αφρική έχει κυ-ριολεκτικά καταστραφεί εµφανίζοντας το70% των φορέων και το 90% των ορφα-νών παιδιών από AIDS παγκόσµια. Η νό-σος εξαπλώνεται τάχιστα σε περιοχές τηςΑσίας, στην Ανατολική Ευρώπη στην Κα-ραϊβική. Μέχρι το τέλος του 2000 είχανπροσβληθεί 36,1 εκατοµµύρια άνθρω-ποι(σήµερα 40),50% περισσότεροι καιαπό απαισιόδοξες προβλέψεις πριν µιαδεκαετία. Από αυτούς 16,4 εκατοµµύριαήταν γυναίκες και 1,4 εκατοµµύριο παι-διά. Μόνο το 2000 η επιδηµία άφησε πί-σω της 2,3 εκατοµµύρια ορφανά. Ήδη ταπαιδιά που έχουν µείνει ορφανά απόAIDS αποτελούν την πλειοψηφία των ορ-φανών κάτω των 15 ετών. Ο συνολικόςαριθµός των HIV οροθετικών ατόµων πουδηλώθηκαν στην Ελλάδα µέχρι το τέλοςτου 2005 ανέρχεται σε 7718.Από αυτά τα6166 ήταν άνδρες, τα 1503 γυναίκες,ενώ το φύλο δεν δηλώθηκε για ένα µικρόποσοστό. Το 2005 παρατηρούµε µια ιδι-αιτέρως σηµαντική µεταβολή καθώς ο


Έχουν περάσει ήδη 25 χρόνια από την στιγµή που τα πρώτα κρούσµατα της µέχρι τότε άγνωστηςκαι µυστηριώδους νόσου έκαναν την εµφάνισή τους. Το 1981 αναγνωρίστηκαν τα πρώτα κρούσµα-τα AIDS στις ΗΠΑ, ο υπεύθυνος ιός ταυτοποιήθηκε το 1983 στο ινστιτούτο Pasteur στη Γαλλία. Ηεµφάνιση του ιού σκόρπισε τότε τον πανικό σε γιατρούς και ασθενείς, από τότε µέχρι τώρα δυστυ-χώς τα πράγµατα δεν άλλαξαν ιδιαίτερα, τη θέση του πανικού πήρε ο φόβος, η προκατάληψη, ο κοι-νωνικός στιγµατισµός και αποκλεισµός.

Η ΜΑΣΤΙΓΑ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ… ΠΟΣΟ ΑΚΟΜΑ;

εξευωνύµων 5εξευωνύµων 5

αριθµός των νέων µολύνσεων που δηλώ-θηκαν αυξήθηκε κατά 23,7σε σχέση µε το2004 και σχεδόν 39% συγκριτικά µε το2002.

Ο Παγκόσµιος Οργανισµός Υγείας επι-σηµαίνει ότι σήµερα το 63% των ασθενώνµε AIDS στην Αφρική παίρνουν τα κατάλ-ληλα φάρµακα.Το αντίστοιχο ποσοστό το2003 ήταν µόνο 25%,πάντως υπάρχειακόµη ένα 24% ασθενών µε AIDS σε διε-θνές επίπεδο δεν έχει πρόσβαση στα κα-τάλληλα φάρµακα. Η έκθεση του οργανι-σµού αναφέρει το 2004 ότι λιγότερα από10% των 6 εκατοµµυρίων ανθρώπων πουέχουν µολυνθεί από τη θανατηφόραασθένεια και ζουν στις αναπτυσσόµενεςχώρες, λαµβάνουν ιατρική βοήθεια. Επί-σης αναφέρεται ότι από τα 46 εκατοµµύ-ρια που έχουν προσβληθεί, τα 34 εκατοµ-µύρια είναι ακόµα στη ζωή.

AIDS ΚΑΙ ΦΑΡΜΑΚΑ Η θεραπευτική αντιµετώπιση του AIDS

έχει στόχο την καλύτερη χρήση των φαρ-µάκων που ήδη κυκλοφορούν και φυσικάτην ένταξη νέων φαρµάκων στην θερα-πευτική αγωγή. Σήµερα διαθέτουµε τρειςκατηγορίες ειδικών φαρµάκων µε 16 συ-νολικά φάρµακα που επιτρέπουν τη δη-µιουργία ποικίλλων θεραπευτικών σχη-µάτων. Η µετατροπή της νόσου όµως σεχρόνια επιβάλλει την χορήγηση φαρµά-κων επ’αόριστον. Αποτέλεσµα αυτών εί-ναι το γεγονός ότι τα φάρµακα σχετί-

ζονται και µε την εµφάνιση ανεπιθύµη-των ενεργειών.

Η εξέλιξη στη θεραπεία της νόσου πε-ριλαµβάνει σήµερα την απλούστευση τωνθεραπευτικών σχηµάτων αλλά και η χρή-ση νέων φάρµακων µε ξεχωριστά χαρα-κτηριστικά. Η τελευταία ελπίδα για τηνπαρεµπόδιση της εξάπλωσης του AIDSείναι η ανάπτυξη ενός εµβολίου. Παράτην ύπαρξη των µέχρι τώρα φαρµάκωνπρέπει να ξέρει κανείς πως ακόµα η χο-ρήγηση αυτών είναι προνόµιο των λίγων.Αξίζει να αναφερθεί ότι τα µισά παιδίαπου πάσχουν πεθαίνουν πριν το 2ο χρό-νο ζωής γιατί οι φαρµακευτικές εταιρίεςδεν κατασκευάζουν εκδοχές φαρµάκωνπροσαρµοσµένες και κατάλληλες γιαπαιδιά. Μεγάλη είναι η ανάγκη επίσηςγια απλά και οικονοµικά διαγνωστικά τε-στ για παιδιά και βρέφη.

Πρόσφατα δηµοσιεύµατα αναφέρουνπως το φάρµακο Tenofovir που ήδη χρη-σιµοποιείται ως αντιιό στη θεραπεία κατάτου AIDS, µπορεί να χρησιµοποιηθεί ωςπροληπτικό χάπι κατά του ιού ,προστα-τεύοντας τα άτοµα από τη µόλυνση µε τονιό.Τα πρώτα δεδοµένα για τη θετική επί-δραση του προέρχονται από την Γκάνα καιείναι πολύ ενθαρρυντικά όπως αναφέρει ηπρόεδρος της 16ης διεθνούς διάσκεψηςγια το AIDS. Παρόλα αυτά δεν παύουν καιοι αρνητικές αντιδράσεις από την ιατρικήκοινότητα, καθώς φοβούνται την ανάπτυ-ξη αντοχής του ιού απέναντι στο φάρµα-

κο αλλά και το γεγονός ότι µια τέτοια εί-δηση µπορεί να αποτελέσει άλλοθι γιασεξ χωρίς προφυλακτικά µέσα.

Σαν επίλογος…Το AIDS είναι µια υπόθεση που αφορά

όλους µας, δεν υπάρχουν πια δικαιολο-γίες για να µην ξεκινάει η προσπάθειααντιµετώπισης της νόσου.Αυτή τη στιγµήη αντιµετώπιση ταυτίζεται άµεσα µε τηνπρόληψη. Η υιοθέτηση ασφαλών σεξου-αλικών συµπεριφορών και πρακτικώνδιασφαλίζει την υγεία µας και του συ-ντρόφου µας. Οι πληροφορίες σχετικάµε ην ασθένεια θα πρέπει να είναι διαθέ-σιµες, η πρόληψη πρέπει να διδάσκεταιστους νέους ,να διδάσκεται στις µητέρεςπώς να µειώσουν την µετάδοση στα παι-διά. Η παροχή φροντίδας και υποστήρι-ξης στα ορφανά και στα παιδιά που υπό-κεινται τις συνέπειες τις ασθένειας είναιαπαραίτητη. Όπως απαραίτητη είναι και ηυποστήριξη των φορέων του AIDS,µε πιοοικονοµικές φαρµακευτικές αγωγές καικοινωνικές υπηρεσίες.

Όσο για τις γυναίκες που παίρνουν µέ-ρος στο πείραµα για την αποτελεσµατικό-τητα του προληπτικού χαπιού και µολύ-νονταί; Ποιος νοιάζεται; ,όπως αναφέρεικαι ο επιδηµιολόγος Τζιανπιέρο Καρόζι.

Κονδύλη Αφροδίτη∆ίκτυο Φαρµακευτικής

αριθµός των νέων µολύνσεων που δηλώ-θηκαν αυξήθηκε κατά 23,7σε σχέση µε το2004 και σχεδόν 39% συγκριτικά µε το2002.

Ο Παγκόσµιος Οργανισµός Υγείας επι-σηµαίνει ότι σήµερα το 63% των ασθενώνµε AIDS στην Αφρική παίρνουν τα κατάλ-ληλα φάρµακα.Το αντίστοιχο ποσοστό το2003 ήταν µόνο 25%,πάντως υπάρχειακόµη ένα 24% ασθενών µε AIDS σε διε-θνές επίπεδο δεν έχει πρόσβαση στα κα-τάλληλα φάρµακα. Η έκθεση του οργανι-σµού αναφέρει το 2004 ότι λιγότερα από10% των 6 εκατοµµυρίων ανθρώπων πουέχουν µολυνθεί από τη θανατηφόραασθένεια και ζουν στις αναπτυσσόµενεςχώρες, λαµβάνουν ιατρική βοήθεια. Επί-σης αναφέρεται ότι από τα 46 εκατοµµύ-ρια που έχουν προσβληθεί, τα 34 εκατοµ-µύρια είναι ακόµα στη ζωή.

AIDS ΚΑΙ ΦΑΡΜΑΚΑ Η θεραπευτική αντιµετώπιση του AIDS

έχει στόχο την καλύτερη χρήση των φαρ-µάκων που ήδη κυκλοφορούν και φυσικάτην ένταξη νέων φαρµάκων στην θερα-πευτική αγωγή. Σήµερα διαθέτουµε τρειςκατηγορίες ειδικών φαρµάκων µε 16 συ-νολικά φάρµακα που επιτρέπουν τη δη-µιουργία ποικίλλων θεραπευτικών σχη-µάτων. Η µετατροπή της νόσου όµως σεχρόνια επιβάλλει την χορήγηση φαρµά-κων επ’αόριστον. Αποτέλεσµα αυτών εί-ναι το γεγονός ότι τα φάρµακα σχετί-

ζονται και µε την εµφάνιση ανεπιθύµη-των ενεργειών.

Η εξέλιξη στη θεραπεία της νόσου πε-ριλαµβάνει σήµερα την απλούστευση τωνθεραπευτικών σχηµάτων αλλά και η χρή-ση νέων φάρµακων µε ξεχωριστά χαρα-κτηριστικά. Η τελευταία ελπίδα για τηνπαρεµπόδιση της εξάπλωσης του AIDSείναι η ανάπτυξη ενός εµβολίου. Παράτην ύπαρξη των µέχρι τώρα φαρµάκωνπρέπει να ξέρει κανείς πως ακόµα η χο-ρήγηση αυτών είναι προνόµιο των λίγων.Αξίζει να αναφερθεί ότι τα µισά παιδίαπου πάσχουν πεθαίνουν πριν το 2ο χρό-νο ζωής γιατί οι φαρµακευτικές εταιρίεςδεν κατασκευάζουν εκδοχές φαρµάκωνπροσαρµοσµένες και κατάλληλες γιαπαιδιά. Μεγάλη είναι η ανάγκη επίσηςγια απλά και οικονοµικά διαγνωστικά τε-στ για παιδιά και βρέφη.

Πρόσφατα δηµοσιεύµατα αναφέρουνπως το φάρµακο Tenofovir που ήδη χρη-σιµοποιείται ως αντιιό στη θεραπεία κατάτου AIDS, µπορεί να χρησιµοποιηθεί ωςπροληπτικό χάπι κατά του ιού ,προστα-τεύοντας τα άτοµα από τη µόλυνση µε τονιό.Τα πρώτα δεδοµένα για τη θετική επί-δραση του προέρχονται από την Γκάνα καιείναι πολύ ενθαρρυντικά όπως αναφέρει ηπρόεδρος της 16ης διεθνούς διάσκεψηςγια το AIDS. Παρόλα αυτά δεν παύουν καιοι αρνητικές αντιδράσεις από την ιατρικήκοινότητα, καθώς φοβούνται την ανάπτυ-ξη αντοχής του ιού απέναντι στο φάρµα-

κο αλλά και το γεγονός ότι µια τέτοια εί-δηση µπορεί να αποτελέσει άλλοθι γιασεξ χωρίς προφυλακτικά µέσα.

Σαν επίλογος…Το AIDS είναι µια υπόθεση που αφορά

όλους µας, δεν υπάρχουν πια δικαιολο-γίες για να µην ξεκινάει η προσπάθειααντιµετώπισης της νόσου.Αυτή τη στιγµήη αντιµετώπιση ταυτίζεται άµεσα µε τηνπρόληψη. Η υιοθέτηση ασφαλών σεξου-αλικών συµπεριφορών και πρακτικώνδιασφαλίζει την υγεία µας και του συ-ντρόφου µας. Οι πληροφορίες σχετικάµε ην ασθένεια θα πρέπει να είναι διαθέ-σιµες, η πρόληψη πρέπει να διδάσκεταιστους νέους ,να διδάσκεται στις µητέρεςπώς να µειώσουν την µετάδοση στα παι-διά. Η παροχή φροντίδας και υποστήρι-ξης στα ορφανά και στα παιδιά που υπό-κεινται τις συνέπειες τις ασθένειας είναιαπαραίτητη. Όπως απαραίτητη είναι και ηυποστήριξη των φορέων του AIDS,µε πιοοικονοµικές φαρµακευτικές αγωγές καικοινωνικές υπηρεσίες.

Όσο για τις γυναίκες που παίρνουν µέ-ρος στο πείραµα για την αποτελεσµατικό-τητα του προληπτικού χαπιού και µολύ-νονταί; Ποιος νοιάζεται; ,όπως αναφέρεικαι ο επιδηµιολόγος Τζιανπιέρο Καρόζι.

Κονδύλη Αφροδίτη∆ίκτυο Φαρµακευτικής

∆ύο χρόνια µετά την ανάληψητης εξουσίας, η κυβέρνηση τηςΝέας ∆ηµοκρατίας έχει διαλύ-σει πλέον κάθε αυταπάτη γιααναβάθµιση του συστήµατοςτης δηµόσιας υγείας .Ακολουθείµε απόλυτη συνέπεια την πολι-τική των προκατόχων της, ηοποία βασιζόταν στη νεοφιλε-λεύθερη λογική της µείωσηςτων δαπανών για δηµόσια αγα-θά όπως η παιδεία και η υγείακαι στην εµπορευµατοποίησήτους.

Οι κινητοποιήσεις πολλών φορέωντης ιατρικής κοινότητας το τελευ-ταίο διάστηµα ανέδειξαν τα τερά-

στια προβλήµατα στο χώρο της υγείας ,απέναντι στα οποία η κυβέρνηση εµφανίζε-ται ανάλγητη και έθεσαν σαν κύριο στόχοτην υπεράσπιση του δικαιώµατος στη δη-µόσια και δωρεάν ιατροφαρµακευτική περί-θαλψη, η οποία αποτελεί πλέον µύθο για ταελληνικά δεδοµένα. Η εξαθλίωση του συ-στήµατος υγείας αντικατοπτρίζεται όχι µό-νο στη σηµερινή κατάσταση των νοσοκο-µείων και στην ποιότητα των παρεχόµενωνυπηρεσιών αλλά και στις νέες εργασιακέςσυνθήκες που βιώνουν οι εργαζόµενοι στοχώρο της υγείας .

Αναµφισβήτητα η κρίση στο εθνικό σύ-στηµα υγείας οφείλεται στην πολιτική τηςσυστηµατικής υποχρηµατοδότησής του καιόχι µόνο στην άνιση κατανοµή των πόρων ήστη διαφθορά που κατά καιρούς ενοχοποι-ούνται αποκλειστικά για την σηµερινή κα-τάσταση. Συγκεκριµένα, οι δαπάνες για τηδηµόσια υγεία που έτσι κι αλλιώς είναι πο-λύ χαµηλές στη χώρα µας σε σχέση µε τις

άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης,αυξάνουν λιγότερο από ότι αυξάνουν οιστρατιωτικές δαπάνες κάθε χρόνο (οιοποίες σηµειώνουµε ότι παραµένουν οιυψηλότερες στην ΕΕ).Το γεγονός αυτόαποτελεί τροχοπέδη για την ανάπτυξηκοινωνικού κράτους και για την ενίσχυσητης ποιότητας των υπηρεσιών περίθαλ-ψης.

Η υποστελέχωση των νοσοκοµείων, ταοποία λειτουργούν µε σοβαρές ελλεί-ψεις ιατρικού και παραϊατρικού προσω-πικού (την στιγµή που η ανεργία µαστί-ζει τους νέους γιατρούς και τους νοση-

λευτές ), η απουσία επαρκών εγκαταστάσε-ων τόσο στα µεγάλα αστικά κέντρα όσο καιστην περιφέρεια για τη νοσηλεία των ασθε-νών, η έλλειψη συστήµατος πρωτοβάθµιαςπερίθαλψης για τα λιγότερο επείγοντα περι-στατικά είναι µερικά από τα συµπτώµατατης κρίσης. Καθηµερινό φαινόµενο γιαόσων η τσέπη δεν µπορεί να αντέξει την οι-κονοµική αφαίµαξη από ιδιωτικά νοσοκο-µεία-κολοσσούς αποτελεί η ταλαιπωρία σενοσοκοµεία-πτωχοκοµεία, στα οποία πρέ-πει κανείς συχνά να περιµένει ατελείωτεςώρες για µια ολιγόλεπτη εξέταση από ένανεξαντληµένο εργαζόµενο, ο οποίος δενµπορεί να αφιερώσει χρόνο στο περιστατι-κό καθώς δεν υπάρχει επαρκές προσωπικόνα καλύψει τις ανάγκες. Οι συνέπειες απότην υποστελέχωση και τις ελλείψεις είναιιδιαίτερα εµφανείς στην περιφέρεια, όπουη άµεση πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείαςκαθίσταται δύσκολη, µε αποτέλεσµα πολλέςφορές να χάνονται άδικα ανθρώπινες ζωές.

Ουτοπικό παραµένει το αίτηµα στις µέ-ρες µας για κάλυψη των εξόδων της ιατρο-φαρµακευτικής περίθαλψης από τα ασφα-λιστικά ταµεία, εφόσον αυτά εξαιτίας τηςχρεοκοπίας τους δύνανται να πληρώσουνένα µέρος µόνο των εξόδων αυτών. Παράλ-ληλα, η χώρα µας έχει τις µεγαλύτερες δα-πάνες για το φάρµακο, ενώ έχει το µικρότε-ρο ποσοστό παραγωγής φαρµάκου. Αυτόοδηγεί σε καταστάσεις αυξηµένων εξόδωνχωρίς να υπάρχει δυνατότητα συγκράτησηςτων τιµών αλλά και των κυκλοφορούντωνιδιοσκευασµάτων. Οι ασθενείς υποχρεώνο-νται να πληρώσουν από την τσέπη τους γιατην περίθαλψή τους πολύ συχνά πλέον. ∆ενείναι λίγες οι περιπτώσεις ανθρώπων πουαδυνατούν να αντιµετωπίσουν οικονοµικάτα υπέρογκα έξοδα µιας θεραπείας . Εξάλ-

λου, ο λεγόµενος «εκσυγχρονισµός» τηςυγείας σηµαίνει: αν δεν µπορείς να πληρώ-σεις για την υγεία σου, πεθαίνεις.

Αντίθετα µε το δηµόσιο σύστηµα υγείας,ο ιδιωτικός τοµέας φαίνεται να ακµάζει στοχώρο της υγείας, ιδιαίτερα µετά την ψήφι-ση πέρυσι το καλοκαίρι του νόµου για τιςσυµπράξεις δηµοσίου και ιδιωτικού τοµέα.Η απαξίωση του εθνικού συστήµατος υγεί-ας και η εκχώρηση υπηρεσιών υγείας στονιδιωτικό τοµέα έχουν δώσει νέα ώθησηστην ανάπτυξη της ιδιωτικής πρωτοβου-λίας. ∆εν είναι τυχαίο ότι το ποσοστό τουιδιωτικού τοµέα στις δαπάνες υγείας πλη-σιάζει το 60% των συνολικών δαπανών στηχώρα µας. Ο ιδιωτικός τοµέας βέβαια λει-τουργεί παρασιτικά σε βάρος του δηµοσί-ου. Χαρακτηριστικά αναφέρουµε ότι ενώ σεπολλά δηµόσια νοσοκοµεία δεν λειτουρ-γούν µονάδες εντατικής θεραπείας επειδήδεν υπάρχουν χρήµατα για την πρόσληψηπροσωπικού και για τη λειτουργία των µη-χανηµάτων (και παράλληλα υπάρχει τερά-στια λίστα αναµονής ασθενών που περιµέ-νουν να νοσηλευθούν), την ίδια στιγµή τοκράτος βρίσκει χρήµατα για να νοικιάσεικρεβάτια ΜΕΘ από ιδιωτικά νοσοκοµεία,στα οποία το κόστος νοσηλείας µπορεί καινα φτάνει τα 1000ευρώ ηµερησίως! Φυσικάδεν µπορούµε να παραβλέπουµε και τιςελαστικές συνθήκες εργασίας και τις πενι-χρές αµοιβές πολλών γιατρών στα ιδιωτικάνοσοκοµεία, εφόσον οι συµβάσεις εργα-σίας είναι εντελώς διαφορετικές από τιςσυµβάσεις των γιατρών του δηµοσίου.

Η ανάγκη για συντονισµένο και διαρκήαγώνα απέναντι στη νεοφιλελεύθερη επίθε-ση στην υγεία είναι επι-τακτική. ∆εδοµέ-νου µάλιστα

∆ΗΜΟΣΙΑ ΥΓΕΙΑ: Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΣΘΕΝΗΣ



Κάτω από αυτές τις συνθήκες γεν-νώνται σ’ αυτόν ερωτήµατα όπωςπού παράχθηκε το κάθε προϊόν

που αγόρασε, από ποιους, κάτω από ποι-ες συνθήκες, κατά πόσο ήταν η διαδικα-σία της παραγωγής του φιλική προς τοπεριβάλλον κ.α.. Αυτός ο προβληµατι-σµός έκανε να φανεί αναγκαία µια πιουπεύθυνη στάση σε αυτό που ονοµάζεταικατανάλωση.

Η ιδέα της υπεύθυνης κατανάλωσης στη-ρίχτηκε ιδεολογικά σε κάποια συµπεράσµα-τα. Καταρχήν ακόµα και στις συνθήκες τηςελεύθερης αγοράς ο καταναλωτής δεν είναιχαµένος, αλλά είναι απαραίτητος στο οικο-νοµικό σύστηµα και οι επιλογές του έχουνµεγάλη σηµασία. Οι εταιρίες χρειάζονταιτον καταναλωτή γι’ αυτό και διαθέτουν µε-γάλο µέρος του κεφαλαίου τους στην προώ-θηση των προϊόντων τους (διαφήµιση, εξω-τερική εµφάνιση των προϊόντων τους κ.α.)ώστε να τον προσελκύσουν, ακόµα και χρη-σιµοποιώντας τεχνικές παραπλάνησης. Αυ-τός όµως µε τη συµπεριφορά του µπορεί νακαθορίσει την ανάπτυξή τους, την ευηµερίατους ή ακόµα και τη χρεοκοπία τους. Επί-σης, ακόµα κι αν όλες οι εταιρίες έχουνσκοπό το κέρδος κανείς δε µπορεί να αναι-ρέσει ότι παίζουν και έναν διαφορετικό κοι-νωνικό ρόλο η κάθε µία ως µονάδα παραγω-γής, τον οποίο εµείς στηρίζοµε αγοράζο-ντας τα προϊόντα της.

Το µεγάλο όπλο του καταναλωτή είναι τοµποϋκοτάζ. ∆ιάφορες οργανώσεις πουασχολούνται µε το δίκαιο εµπόριο έχουνκάνει διάφορα καλέσµατα για µποϋκοτάζεταιριών επιλεγµένες µε κριτήρια που αφο-ρούν τις συνδικαλιστικές σχέσεις (π.χ. mcdonald’s, Walt disney, nike, reebok), το σε-βασµό στο περιβάλλον (π.χ. mc donald’s,mitsubishi), τη διαφάνεια, την ποιότητατων προϊόντων (π.χ. mc donald’s), την αξιο-πιστία των διαφηµίσεων τους, ενώ άλλαµποϋκοτάζ αφορούν µεµονωµένα περιστα-τικά όπως ένα που έχει γίνει πολύ γνωστόκαι αφορά κάτι που έκανε η nestle στην Ιν-δία. Κάποια άλλα µποϋκοτάζ δεν έχουν σαν

αφορµή οικονοµικά αίτια όπως το αυτό τωναµερικάνικων προϊόντων, των ισραηλινώνπροϊόντων (τα ξεχωρίζεις από το barcodeτους που ξεκινάει πάντα µε το νούµερο729), που φούντωσε πρόσφατα λόγω τηςεπικαιρότητας, καθώς και άλλα µποϋκοτάζπου αφορούν τα ανθρώπινα δικαιώµατα ήτις σχέσεις εταιριών µε απολυταρχικά καθε-στώτα. Γενικά πάντως συνίσταται η αγοράπροϊόντων από συνεταιρισµούς, που θεω-ρούνται πιο δίκαιες παραγωγικές µονάδες,ειδικά από fair trade συνεταιρισµούς, ενώµερικές φορές από µικρές τοπικές εταιρίες.Επίσης, µια άλλη µορφή πίεσης προς τιςεταιρίες που συνηθίζεται είναι οι επιστολέςδιαµαρτυρίας.

Επιπλέον, ο προβληµατισµός γύρω απότην υπεύθυνη κατανάλωση έχει επεκταθείκαι στο ζήτηµα της αποταµίευσης αλλά καιτου τουρισµού. Η διαδικασία του να κατα-θέσεις χρήµατα σε τράπεζα χωρίς να γνωρί-ζεις που τα επενδύει αυτή µετά έχει αµφι-σβητηθεί. Έχουν αναφερθεί και περιπτώ-σεις κατά τις οποίες τράπεζες επένδυαν κα-τατεθέντα χρήµατα στο εµπόριο όπλων!Έτσι έχει αναδειχθεί η εναλλακτική του νακρατάς τα χρήµατα που σου περισσεύουνστο σπίτι σου µποϋκοτάροντας τις τράπε-ζες. Επίσης σχετικά πρόσφατα έχουν δηµι-ουργηθεί οι πρώτες “ηθικές” τράπεζες, οιοποίες επενδύουν τα κατατεθέντα χρήµαταµόνο σε προγράµµατα κοινωνικής ή περι-βαλλοντικής χρησιµότητας, ενώ ενηµερώ-νει τους πελάτες της πώς ακριβώς επενδύ-θηκαν. Όσον αφορά τον τουρισµό, έχουναµφισβητηθεί κίνητρα του τύπου "µακρινέςεξωτικές παραλίες, µαγευτικές θέες, µεγά-λα ξενοδοχειακά συγκροτήµατα" που δελε-άζουν συχνά τους υποψήφιους τουρίστες.Η ιδέα του "υπεύθυνου τουρισµού" προβά-λει τουρίστες που βιώνουν τον τρόπο ζωήςτου τοπικού πληθυσµού και προσέχει τιςσυνέπειες της παρουσίας του στην περιοχήπου επισκέπτεταί.

Μακράκης Νίκος2πρ Μαθηµατικού

ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ

Περιτριγυρισµένος από αµέτρητες διαφηµίσεις εκθαµβωτικώνπροϊόντων ο καταναλωτής φαίνεται χαµένος. Αµέτρητα προϊόνταδιαφορετικής ποιότητας και προέλευσης κατακλύζουν τα ράφιατων supermarket, των περιπτέρων και οποιονδήποτε άλλων µα-γαζιών γεµίζοντας το κεφάλι του µε επιλογές.

ότι η επίθεση στο αυτονόητο δικαίωµαόλων για έγκαιρη, δηµόσια και δωρεάν πε-ρίθαλψη δεν περιορίζεται µόνο στη χώραµας αλλά αποτελεί ευρωπαϊκό και όχι µόνοφαινόµενο, πρέπει ο αγώνας να βρει απή-χηση σε όλους τους φορείς που συµµερί-ζονται την ανησυχία για την συνεχή υπο-βάθµιση των υπηρεσιών δηµόσιας υγείαςκαι που διαθέτουν εναλλακτική πρότασηέναντια στο νεοφιλελεύθερο µοντέλο πουβλέπει την υγεία ως εµπόρευµα και τονασθενή ως ένα γεµάτο πορτοφόλι που πρέ-πει να αδειάσει. Το Παγκόσµιο Κίνηµα γιατην υγεία και το Ευρωπαϊκό ∆ίκτυο για το ∆ι-καίωµα στην Υγεία αποτελούν δύο φορείς,οι οποίοι έχοντας ως άξονα της δράσηςτους το δικαίωµα κάθε ανθρώπου στηνυγεία προσπαθούν να δηµιουργήσουν καιστα πλαίσια των Ευρωπαϊκών ΚοινωνικώνΦόρουµ συµµαχίες µε φορείς, πολίτες και

εργαζοµένους από όλη την Ευρώπη στοχώρο της υγείας , προκειµένου να πε-

τύχουν µια ευρεία κοινωνική κινη-τοποίηση για την προάσπιση του

δηµόσιου χαρακτήρα της υγεί-ας.

Μαριτίνα ΡόππαΑΝ.Α.∆ΡΑΣΗ Ιατρικής

ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ∆ΙΚΤΑΤΟΡΙΑ

Mετά τη κατοχή ('40-'44), η Ελλά-δα ζεί τον εµφύλιο('44-'49) καιστη συνέχεια το µετεµφυλιακό

κράτος της ∆εξιάς ('49-'63) µε φυλακέςκαι εξορίες αριστερών,εκτελέσεις, εκλο-γές βίας και νοθείας ,δολοφονία Λαµπρά-κη κ.α.Ταυτόχρονα η Αριστερά έχει ανα-συγκροτηθεί και έχει ισχυρή παρουσία,που στις εκλογές του '58 φτάνει να ειναιδεύτερο κόµµα.Φορέας της, η Ενιαία ∆η-µοκρατική Αριστερά (Ε∆Α) και η ∆ηµο-κρατική Νεολαία Λαµπράκη.Το ΚΚΕ βρί-σκεται εκτός νόµου, η ηγεσία του κυρίωςείναι στο εξωτερικό, ενώ µέρος της ηγε-σίας και των στελεχών του δρα στην Ελ-λάδα στο πλαίσιο της Ε∆Α,αποτελόνταςσηµαντικό τµήµα της.

Το Νοέµβριο του '63 το κόµµα της δε-ξιάς, η ΕΡΕ, χάνει τις εκλογές τις οποίεςκερδίζει η Ένωση Κέντρου υπο τον Γεώρ-γιο Παπανδρέου, η οποία σχηµατίζει κυ-βέρνηση χωρίς απόλυτη πλειοψηφία.Σε3 µήνες,το Φεβρουάριο του '64, ξαναγί-νονται εκλογές στις οποίες η Ε∆Α πριµο-δοτεί µερικώς την Ένωση Κέντρου,ηοποία αποκτά πολύ µεγάλη πλειοψη-φία.Παρά το γεγονός ότι στην κυβέρνησηείναι το Κέντρο,τα ισχυρά φρούρια τηςεξουσίας ανοίκουν στη ∆εξιά και είναι τοΠαλάτι και ο Στρατός, καθώς βεβαίως καιη αµερικανική πρεσβεία.Έτσι πολύ σύ-ντοµα επιχειρείται από το παλάτι η ανα-τροπή της κυβέρνησης µε το φαινόµενοτων ''αποστατών'' βουλευτών της ΕνωσηςΚέντρου.Είναι τα γνωστά ''Ιουλιανά''(΄65), όπου το παλάτι αρνείται στον πρω-θυπουργό Παπανδρέου να γίνει καιυπουργός Εθνικής Άµυνας εξαναγκάζο-ντάς τον σε παραίτηση, ενώ ο λαός και ηνεολαία οδηγούνται σε µαζικές κινητο-ποιήσεις.∆ιαδηλώσεις επι µήνες, µε κορ-µό την ∆ηµοκρατική Νεολαία Λαµπρά-κη,στις οποίες δολοφονείται κι ο Σωτή-ρης Πέτρουλας.Τελικά σχηµατίζονται κυ-βερνήσεις της ∆εξιάς και θα ακολουθού-σαν εκλογές το Μάιο του ΄67.Ένα µήναπριν την διεξαγωγή εκλογών,τις οποίεςαναµενόταν να χάσει η ∆εξιά,εγκαθιδρύε-ται η δικτατορία των συνταγµαταρχών.

∆ΙΚΤΑΤΟΡΙΑ

Για έναν σηµερινό νέο οι συνθήκες υπότο δικτατορικό καθεστός είναι έξω από ταόρια της φαντασίας του.∆ιάλυση τηςΒουλής,απαγόρευση της λειτουργίας τωνπολιτικών κοµµάτων, απόλυτη λογοκρισίαστον τύπο, απαγόρευση των ιδιωτικώνπολιτικών συζητήσεων έστω και δύο ατό-µων και χιλιάδες συλλήψεις απ' τη πρώ-τη µέρα κυρίως αριστερών που συνοδεύ-ονται από βασανιστήρια και σε ακραίεςπεριπτώσεις και δολοφονίες.Η παραµι-κρή πράξη αντίστασης αντιµετωπίζεταιµε ποινές φυλάκισης που συχνά φτάνουντα ισόβια.

Απο τους πρώτους µήνες της δικτατο-ρίας συγκροτούνται από την Αριστεράδύο µεγάλες αντιδικτατορικές οργανώ-σεις, που είναι το Πανελλήνιο Αντιδικτα-τορικό Μέτωπο (ΠΑΜ) και στο χώρο τηςνεολαίας ο Ρήγας Φεραίος(Ρ.Φ.).∆έκα µή-νες µετά την εγκαθίδρυση της δικτατο-ρίας γίνεται η διάσπαση του ΚΚΕ.Το ΠΑΜκαι ο Ρ.Φ. βρίσκονται µε τη πλευρά τουΚΚΕ εσ. Εξιστορόντας λοιπόν την ιστορίατου Ρ.Φ., είµαστε υποχρεωµένοι εισαγω-γικά να αναφερθούµε στα χαρακτηριστι-κά της διάσπασης αυτής.

Ενώ οι περισσότερες χώρες της∆υτικής Ευρώπης έχουν µετάτον Β΄ παγκόσµιο πόλεµο µιασχετικά οµαλή πολιτική ζωήεντός των συνταγµατικών πλαι-σίων, η Ελλάδα όπως και η Ισπα-νία και η Πορτογαλία έχουν κα-θεστώτα αντιδηµοκρατικά ή καιδικτατορικά.


1.000

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙ∆ΙΚΤΑΤΟΡΙΚΟΥ

ΡΗΓΑ ΦΕΡΑΙΟΥ(1967-1974)

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙ∆ΙΚΤΑΤΟΡΙΚΟΥ

ΡΗΓΑ ΦΕΡΑΙΟΥ(1967-1974)

1.000ΧΡΟΝΙΑ ΦΥΛΑΚΗΣ


∆ΙΑΣΠΑΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ(Φεβρουάριος '68)

Η πλούσια δράση της Ε∆Α και της Νε-ολαίας Λαµπράκη ταυτόχρονα µε το γεγο-νός ότι η ηγεσία του ΚΚΕ βρισκόταν στοεξωτερικό,δηµιούργησε πριν την δικτα-τορία δύο σχετικά διαφορετικές πολιτι-κές αντιλήψεις στο χώρο της αριστεράς,που ολοκληρώθηκαν στα χρόνια της δι-κτατορίας,το '68, µε την διάσπαση τουΚΚΕ.Η πλειοψηφία των στελεχών τουΚΚΕ που δρούσαν στην Ελλάδα, τα οποίαταυτόχρονα ήταν και στελέχη της Ε∆Α,πέρασε στο ΚΚΕ εσωτ.Οι αντιλήψεις τουΚΚΕ εσωτ. ήταν παρόµοιες µε αυτές τωνκοµµουνιστικών κοµµάτων της δυτικήςΕυρώπης [ιταλικού,ισπανικού,γαλλικού]και ανήκαν στο ρεύµα του Ευρωκοµµου-νισµού και της Ανανεωτικής Αριστεράς.

Το ανανεωτικό αυτό ρεύµα υποστήριζεπως η ηγεσία κάθε αριστερού κόµµατοςπρέπει να δρα στην χώρα του, µε προτε-ραιότητες που επιβάλλει η συγκεκριµµέ-νη πολιτική σκηνή για την ανάπτυξη τουµαζικού κινήµατος, χωρίς καµία καθοδή-γηση από ξένα κέντρα.Ταυτόχρονα αυτήη αντίληψη περιφρουρεί την δηµοκρατι-κή λειτουργία των αριστερών κοµµάτων.

Παράλληλα, το ρεύµα αυτό του Ευρω-κοµµουνισµού ήταν κριτικό προς το µο-ντέλο του '' υπαρκτού'' σοσιαλισµού,θεω-ρόντας πως οι έννοιες''δηµοκρατία'' και''σοσιαλισµός'' αλληλοσυµπληρώνονταισε σηµείο ταύτισης.Η άποψη αυτή ολο-κληρώνεται µε την στρατηγική του δηµο-κρατικού δρόµου προς τον σοσιαλισµό.Η αντίληψη του δηµοκρατικού δρόµουπερνά µέσα απ'την συγκρότηση ενός νέ-ου µεγάλου και πλειοψηφικού συνασπι-

σµού κοινωνικών και πολιτικών δυνάµεωνόπου το στοιχείο της δηµοκρατίας είναικαθοριστικό και διαρκές, µε στόχο τονσοσιαλισµό µε δηµοκρατία και ελευθε-ρία.Αποτελεί έτσι σαφώς διαφορετικήστρατηγική απο τον λενινισµό και την εξ΄εφόδου κατάληψη κάποιων ''χειµερινώνανακτόρων'' από µια οργανωµένη µειο-ψηφία.

Σ'αυτήν την λογική εντάσσεται και ηαυτονοµία των µαζικών κινηµάτων.Τα µα-ζικά κινήµατα εκφράζοντας τα δικά τουςσυµφέροντα, αποτελούν αυτόνοµες συνι-στώσες του συνασπισµού κοινωνικών καιπολιτικών δυνάµεων και της πορείαςπρος το σοσιαλισµό.Η παραδοσιακή λε-νινιστική άποψη αντιλαµβάνεται στηπράξη τα συνδικάτα και τα κινήµατα ωςιµάντες µεταβίβασης της γραµµής τουκόµµατος.


Οι παραπάνω διαφορές πηγάζουν αποτον διαφορετικό τρόπο αντίληψης τουµαρξισµού.Οι δογµατικοί τον θεωρούνως ενα άθροισµα αναλύσεων που κάποτεέγιναν απο κάποιον και δεν αλλάζουν,παρά το γεγονός οτι οι κοινωνίες και τακράτη ειναι αρκετά διαφορετικά απ' τορωσικό κράτος του '17 και χαρακτηρίζο-νται πια απο το λεγόµενο κρατικοµονο-πωλειακό καπιταλισµό.Οι Ανανεωτικοί-Ευρωκοµµουνιστές αντιλαµβάνονται τονµαρξισµό ως µια θεωρία που για να µεί-νει επικαιρη χρειάζεται νέες αναλύσεις.

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΡΗΓΑΣ ΦΕΡΑΙΟΣ

ΠΕΡΙΟ∆ΟΣ ['67-'71]Πέρα απο το ΠΑΜ, τη µεγάλη αντιδι-

κτατορική οργάνωση της Αριστεράς, οιάλλες δύο γνωστές αντιδικτατορικές ορ-γανώσεις της περιόδου αυτής, προέρχο-νται απο το χώρο του Κέντρου και είναι η∆ηµοκρατική Άµυνα(Σάκης Καράγιωργαςκ.α.) και το ΠΑΚ (Αντρέας Παπαντρέ-ου).Ο προσανατολισµός του ΠΑΜ ήτανκυρίως η δηµιουργία µαζικού αντιδικτα-τορικού κινήµατος, ενώ της ∆ηµοκρατι-κής Άµυνας και του ΠΑΚ η τοποθέτησηβοµβών.Η διάκριση αυτή έχει σοβαρήπολιτική σηµασία.Η στρατηγική της Αρι-στεράς στόχευε στην ανάπτυξη µαζικούκινήµατος, χρησιµοποιώντας µόνο περι-πτωσιακά ''δυναµικές'' µεθόδους πά-λης.Απ' την Αριστερά ελάχιστες και πολύµικρές οργανώσεις χρησιµοποιούσαν τέ-τοια µέσα.Η χρήση βοµβών ήταν ουσια-στικά κεντρώας πολιτικής προέλευσης.

Η αντίστοιχη µε το ΠΑΜ οργάνωση τηςνεολαίας ήταν ο Ρήγας Φεραίος, ο οποίοςέγινε πολύ γνωστότερος απ' το ίδιο τοΠΑΜ, αποτελώντας τον ηρωικό µύθο τηςαντίστασης.

Στις 13 ∆εκεµβρίου 1967 ιδρύεται,λοι-πόν, ο ΡΗΓΑΣ ΦΕΡΑΙΟΣ. Στην Αθηνα καιτη Θεσσαλονίκη κυκλοφορεί η ιδρυτικήτου διακήρυξη.

Η δράση του Ρήγα, οι συλλήψεις, ταβασανιστήρια, οι ηρωικές απολογίες σταστρατοδικεία, τα 1000 (χίλια) χρόνια κα-ταδίκης των µελών του, κράτησαν υψηλά

το φρόνηµα της νεολαίας και του λαούστα µαύρα χρόνια της δικτατορίας.

n Το '68 συλλαµβάνονται µέλη του Ρήγα,βασανίζονται αγριότατα και στέλνονται σεδίκη (Νοέµβριο του '68,Αθήνα) όπου κα-ταδικάζονται οι:Θανάσης Αθανασίου-21 χρόνιαΝίκος Κιάος-21 χρόνιαΠαύλος Κλαυδιανός-21 χρόνιαΝίκος Γιανναδάκης-21 χρόνιαΚώστας Καρυωτάκης-16 χρόνιαΚωστής Γιούργος-16 χρόνιαΑντρέας Σαββάκης-14 χρόνιαΑντώνης Μαργαρίτης-14 χρόνιαΓιώργος Μποτζάκης-10 χρόνιαΑριστείδης Θεοδωρίδης-10 χρόνια Ν ι -κηφόρος Σταµατάκης-5 χρόνιαΦρίντα Λιάππα-6 χρόνια µε αναστολήΝίκος Μαργαρίτης-5 χρόνια µε αναστολήΒασίλης Σβάνας-3 χρόνια µε αναστολή

n Απο την απολογία του Νiκου Κιάου στοστρατοδικείο σ'αυτή τη δίκη ''...Απο τησυνεχή φάλαγγα και το ξύλο... µέχρι ταηλεκτρικά καλώδια, το κάψιµο των χε-ριών µε τσιγγάρο, την εικονικήν εκτέλε-σιν, την ταφήν εις τάφρον-λάκκον θεο-σκότεινον...∆εν µετανοώ δια τας αντιδι-κτατορικάς µου πράξεις.Πιστεύω ειςτην πάλη του λαού.Ο λαός θα συντρίψειτους τυράνους.''

nΤην ίδια περίοδο, Οκτώβριος του 68, κα-ταδικάζονται οι φοιτητές του ΠΑΜ-Ρ.Φ.:Άρης Αλεξάκης-5 χρόνια Πόλυ Σαβινίδου-4 χρόνια Σελήνη Σαβινίδου-4 χρόνια

nΤο Μάιο του '69 στη Λάρισα άλλη δίκητου Ρ.Φ. Καταδικάζονται οι:Λευτέρης Τσίλογλου-15 χρόνια Μαργαρίτα Γιαράλη-10 χρόνιαΠόπη Τζεµπελίκου-10 χρόνια

nΣε δίκη του Ρ.Φ. στην Αθήνα το Γενάρητου '69 δικάστηκαν οιΜίµης ∆αρειώτης Πόπη ΤζεµπελίδουΤίτος Μυλωνόπουλος

n Απο την απολογία της Πόπη Τζεπµελί-κου ''...Θέλει αρετήν και τόλµην η ελευθε-ρία κ.κ. στρατοδίκαι...''

nΠρόταση του εισαγγελέα σε θάνατο γιαΜ. ∆αρειώτη και Π.Τζεµπελίκου .Καταδί-κη 15 χρόνων φυλάκισης.

n Σε λιγες µέρες νέα δίκη του Ρ.Φ. και τουΠΑΜ στην Αθήνα. Σ' αυτη τη δίκη ο ει-σαγγελέας πρότεινε θάνατο για τους:Μιµη ∆αρειώτη [για δεύτερη φορά]

Σωτήρη Αναστασιάδη Χρήστο Ρεκλείτη Γιάννη ΠετρόπουλοΚαταδικάστηκαν σε 16 χρόνια φυλάκισηο καθένας:Η Μαρία Καλλέργη επίσης µε 16 χρόνιαΟ Νίκος Αρµάος µε 5 χρόνια ∆ικάστηκαν µαζί τους οι:Κώστας Μανταίος Μπούλη ΘεοφυλακτοπούλουΜάγδα Πίτακαγια τους οποίους ο εισαγγελέας είχε ζη-τήσει 15 χρόνια φυλακή.

n Απο την απολογία του Μίµη ∆αρειώτη''...Μου χτυπούσαν το κεφάλι στον τοί-χο και στη γωνία µιας µεταλλικής ντου-λάπας.''

n ∆ίκη του Ρ.Φ. και του ΠΑΜ στη Θεσσα-λονίκη (∆ίκη των 39) το Μάιο του ΄69,Ο εισαγγελέας πρότεινε θάνατο για τον Αργύρη Μπάρα.Καταδικάστηκαν σε ισόβια οι:Αργύρης ΜπάραςΑλέξης ΠαπαλεξίουΣωκράτης Στεφανίδηςσε 20 χρόνια περίπου οι:Μιχάλης ΣπυριδάκηςΘόδωρος ΚαζέληςΓιάννης ΓρηγοριάδηςΛεωνίδας Χατζηπροδροµίδηςσε 10 χρόνια περίπου οι:Πολυδώρας Βο'ιτσίδηςΣωτήρης Τσιακµάκης ∆ηµήτρης Παπαλεξίουσε 8 χρόνια περίπου οι:Κώστας ΤόµτσηςΙσµήνη ΤσούτσιαΓιάννης ΓκιρκούδηςΓιώργος Αναστασίου Μπάµπης Ζιώγαςσε 5-6 χρόνια περίπου οι:Γιάννης ΠίτυρηςΠερικλής ΤερζήςΛάκης ΠρογκίδηςΘωµάς ΒασιλειάδηςΒλαδίµηρος Γραµµατικόπουλοςκαι µε αναστολή οι:Γιώργος ΜπιβολάκηςΓαρ.∆ελιγκάςΓιώργος ∆ρανδάκης

n Απ την απολογία του Μιχάλη Σπυριδάκη''... µε υπόβαλαν στο µαρτύριο του ηλε-κτροσόκ,µε µαστίγωσαν στο κεφάλι καιτο πρόσωπο µέχρι αίµατος,...''

n ∆ίκη του Ρ.Φ. το Νοέµβριο του ΄69 στηνΑθήνα.Καταδικάστηκαν οι:Πόπη Τζεµπελίκου-17 χρόνια, µαζί µε ταπροήγουµενα 40, κατα συγχώνευση 25Μαργαρίτα Γιαραλή-15 χρόνια, µαζί µε τα



προηγούµενα, 25 κατα συγχώνευση 17Νίκος Βουλέλης-8 χρόνια

Σ' αυτή τη δίκη έγιναν οι πασίγνωστοι διά-λογοι του Προέδρου του Εκτάκτου Στρατο-δικείου µε την Μ.Γιαραλή και Π.Τζεµπελί-κου, µε την τελευτέα να λέει στους στρα-τοδίκες. '' ∆εν σας φοβάµαι. Εσείς µε φο-βάστε, ακόµα και τώρα που κάθοµαι στοεδώλιο της κατηγορουµένης. ''

n Νέα δίκη του Ρ.Φ. τον Ιουλιο του ΄70.Καταδικάστηκαν οι:Γιάννης Καούνης-12 χρόνιαΜπάµπης Κοβάνης- 5 χρόνιαΜπάµπης Γεωργούλας-4 χρόνιαΜαρία Αγγελακη-4 χρόνιαn Απο την καταγγελία του Γ. Καούνη ''... τοστιλιάρι της φάλαγγας έσπασε...''Τις ίδιες µέρες καταδικάστηκε σε 20 χρό-νια ο Μπάµπης Θεοδωρίδης, υπεύθυνοςστο ΚΚΕ εσ. για το Ρ.Φ.n Το 1971 µετά απο ισχυρές διεθνείς πιέ-σεις οι δίκες δεν δικάζονται πια σταστρατοδικεία αλλά στα εφετεία.Οι ανα-κρίσεις βέβαια είναι το ίδιο σκληρές.Οιποινές,όµως,γίνονται πια αρκετά µικρό-τερες.n Τον Αύγουστο του 71 στο Εφετείο στηνΑθήνα γίνεται η νέα δίκη του Ρ.Φ.Καταδικάζονται οι:Κώστας Κωσταράκος-3 χρόνιαΦώτης Προβατάς-2 χρόνιαΓιώργος Σπηλιώτης-2 χρόνιαΜαζί τους δικάστηκαν οι:Γιάννης Ρέγκας∆ηµήτρης ΜαρκάκηςΛυκούργος ΦλέσσαςΧρίστος ΗλιόπουλοςΑνδρέας ΧριστόπουλοςΓιάννης ΜπαλάφαςΕλένη Γεωργίκου∆ήµητρα ΓεωργίκουΝίκη ΝιανιάραΜίλτος Λειβαδίτης

ΠΕΡΙΟ∆ΟΣ (’72-’74)Από το΄72 ο αντιδικτατορικός αγώνας

αλλάζει, και µπαίνει στην περίοδο τουµαζικού φοιτητικού κινήµατος και τηςεξέγερσης του Πολυτεχνείου.Μεγάλεςσυγκεντρώσεις, διαδηλώσεις και καταλή-ψεις.Η Ασφάλεια τα έχει χαµένα, έχοντας

να αντιµετωπίσειχιλιάδες ανθρώ-πους. Εδώ δεν θααναφερθούµε σεµαρτυρίες για ταβασανιστήρια αυ-τής της γενιάςαφού είναι σχετικάγνωστές απ' τααφιερώµατα στοΠολυτεχνείο.

Την Άνοιξη του΄72 µετά τη διεκδί-

κηση εκλογών στους φοιτητικούς συλλό-γους, τη διαδήλωση στις 21 Απριλίου καιτη συναυλία στο Σπόρτινγκ, η Ασφάλειακάνει εκατοντάδες ολιγοήµερες συλλή-ψεις.Βασανίζει χωρίς αποτέλεσµα. Τρείςφοιτητές, οι Ρηγίτες Νικήτας Λιοναράκηςκαι Μιχάλης Σαµπατακάκης, και η αναρ-χική Αγγέλα Φωτεινού καθώς και ο πρόε-δρος της ΕΚΙΝ Παναγιώτης Κανελλάκηςµετά απο δίµηνη ανάκριση, παραπέµπο-νται σε δίκη και στέλνονται στον Κορυδα-λό.Το φθινόπωρο του ίδιου έτους εκλο-γές νοθείας στους φοιτητικούς συλλό-γους.Και πάλι πολλές ολιγοήµερες συλ-λήψεις µε ξύλο. Στη Θεσσαλονίκη τέσσε-ρις Ρηγίτες κρατούνται για ένα µήνα.ΟιΠάνος Ερµείδης, Χρυσάφης Ιορδάνο-γλου, Χρήστος Ζαφείρης, Πέτρος Οικο-νόµου.

Στις αρχές του ΄73 οι διαδηλώσεις συ-νεχίζονται µαζι µε αποχές απο τα µαθή-µατα.Η χούντα απαντά µε στρατεύσειςφοιτητών και µαζικές συλλήψεις µε ξύλο.Στην δίκη των 11 η φωτογραφία του Μά-κη Μπαλαούρα µαυρισµένου από το ξύλοσε εξώφυλλο γνώστου περιοδικού.Τηνιδια περίοδο συλληψη και παραποµπήτης µαθητικής οργάνωσης του Ρ.Φ.Στησυνέχεια η καταλήψη της Νοµικής και ηµεγάλη διαδήλωση, µε ιδιαίτερα σηµα-ντικό το ρόλο του Ρ.Φ.

Στις 8 Μαίου του ΄73 η Ασφάλεια ση-κώνει τα χέρια στην αντιµετώπιση τουφοιτητικού κινήµατος και έρχεται η ώρατου ΕΑΤ-ΕΣΑ. Είναι η λεγόµενη ''νύχτα τουΑγίου Βαρθολοµαίου'' για το χτύπηµα τωνοργανώσεων της νεολαίας.Οι Ρηγίτες:Μάκης ΠαρασκευόπουλοςΧρήστος ΛάζοςΜιχάλης ΣαµπατακάκηςΝικήτας Λιοναράκης Μίµης ΚωσταράκοςΓιάννης Βούλγαρης Σταύρος Τσακιράκης και η φίλη του Ρ.Φ.Αγγέλα Τσατάλα, ανα-

κρίνονται στην ΕΣΑ για το Ρ.Φ. παραπάνωαπο 100 µέρες,παραπέµπονται µε τονεµφυλιακό νόµο 509 και µε την αµνηστίαστις 22 Αυγούστου αποστέλλονται στοστρατό.

n Παρόµοιες συλλήψης στη Θεσσαλονίκητων ΡηγιτώνΘωµά ΒασιλειάδηΛάκη ΠρογκίδηΛευτέρη Χαλβατζή n ∆εν θα αναλύσω την εξέγερση του Πολυ-τεχνείου(απαιτεί ξεχωριστό άρθρο). Θασηµειώσω µόνο την µεγάλη παρουσία τουΡήγα στην Συντονιστική του Πολυτεχνείου(περισσότεροι απο κάθε άλλη οργάνωση)και τις εκατοντάδες συλλήψεις µελών καιφίλων του σ' αυτήν την εξέγερση.Στην ΕΣΑ για µήνες οι:Μάκης ΜπαλαούραςΑνδρέας ΝεφελούδηςΣτέλιος Παππάς Αντώνης Λιοναράκης

ΦΟΙΤΗΤΙΚΕΣ ΕΠΙΤΡΟΠΕΣΑΓΩΝΑ (ΦΕΑ)Αν µε τη δράση, τα βασανιστηρία και τιςδίκες των µελών του Ρήγα, όπως βεβαίωςκαι των άλλων οργανώσεων, κρατήθηκευψηλό το φρόνηµα της νεολαίας και τουλαού, η άλλη µεγάλη συµβολή του Ρήγαήταν ο πρωταγωνιστικός ρόλος που έπαι-ξε στην ανάπτυξη µαζικού αντιδικτατορι-κού κινήµατος και στη συγκρότηση τωνΦΕΑ.Αυτές οι µαζικές επιτροπές αποτελούνται

απο φοιτητές που αν και δεν είχαν εµπει-ρίες απο πολιτικές οργανώσεις, αφού εί-χαν απαγορευτεί, παρόλα αυτά ψάχνουντρόπους συλλογικής αντιδικτατορικήςδράσης και συµµετέχουν σε οµαδικές συ-ζητήσεις κατά παρέες.Αυτές ακριβώς οιπαρέες φοιτητών µε την αποφασιστικήσυµβολή του Ρήγα µετατρέπονται σε ορ-γανωµένες πλατιές συλλογικότητες ανάσχολή,τις ΦΕΑ.Οι ΦΕΑ έχουν παράνοµο οργανωτικόιστό,αλλά δηµόσια δράση στις σχολέςµπροστά στους φοιτητές στα αµφιθέατρα.∆ιεκδικούν αγωνιστικά τη ''νοµιµοποίη-ση'' της δράσης τους,τη δυνατότητα,δη-λαδή,δηµόσιας συγκέντρωσης και συζή-τησης,ενώ προφυλάσσουν τον παράνοµοοργανωτικό τους ιστό. Στις αρχές του ΄72συγκροτείται το ∆ιασχολικό των ΦΕΑ,πουσυντονίζει όλες τις σχολές.Όλο αυτό τοσχήµα αποδεικνύεται εκπληκτικά αποδο-τικό.Οι ΦΕΑ είναι ο βασικός ιστός ανά-πτυξης του αντιδικτατορικού φοιτητικούκινήµατος. Η συµβολή του Ρήγα στη δηµι-ουργία,ανάπτυξη,ενωτικό χαρακτήρα καιµαζική δράση των ΦΕΑ και του αντιδικτα-τορικού κινήµατος είναι καθοριστική.

Αντώνης Σαµπατακάκης∆ΙΚΤΥΟ Οδοντιατρικής

Tο σίγουρο πάντως είναι πως στην πλειονότητα των κοινω-νιών, ανάλογα µε το πόσο προοδευτικές είναι, είτε σε µε-γαλύτερο είτε σε µικρότερο βαθµό τα άτοµα µε οµοερωτι-

κή σεξουαλική δραστηριότητα αντιµετωπίζουν ρατσιστικέςαντιδράσεις και κοινωνικό αποκλεισµό µέχρι και κατακραυγή.

Χαρακτηριστικό του αποκλεισµού που σε ορισµένες κοινω-νίες αντιµετωπίζει η lgtb κοινότητα είναι το γεγονός ότι ότανυπήρξε η πρώτη έξαρση του ιού Hiv (Aids) στις Η.Π.Α. εκπρό-σωποι της εκκλησίας αλλά και της πολιτείας έσπευσαν να δη-λώσουν πως πρόκειται για ασθένεια που στέλνει, ο δίκαιος καισωστός σε όλα του Θεός στους οµοφυλόφιλους µε σκοπό νατους τιµωρήσει. Αυτή η αν µη τι άλλο βλακώδης θέση έβρισκεέρεισµα στο γεγονός ότι στους οµοφυλόφιλους, εξαιτίας τουότι δεν µπορούσαν να έχουν σταθερό ερωτικό σύντροφο και ηχρήση προφυλακτικού τότε δεν ήταν ιδιαίτερα διαδεδοµένη,εµφανίζονταν περισσότερα κρούσµατα του ιού του Aids.Τι συ-νέβη όµως στη συνέχεια και ο καλός θεούλης αποφάσισε να τι-µωρήσει και τους ετεροφυλόφιλους; Ίσως να φταίνε και οι προ-γαµιαίες σχέσεις, ποίος ξέρει;

Είναι µείζονος σηµασίας ζήτηµα το να εξετάσει κανείς πάνω σε ποιαλογική δοµείται όλη η ρατσιστική και απορριπτική αντίληψη απέναντιστα άτοµα µε οµοερωτικές προτιµήσεις.Η χριστιανική ηθική έρχεται ναδιαδραµατίσει για ακόµη µία φορά τον καθοριστικό της ρόλο.Σύµφωναµε της χριστιανική ηθική λοιπόν οι ανθρώπινες σχέσεις πρέπει να είναιµονογαµικές, ζευγαρωτές και ετεροφυλοφιλικές ετσι ώστε να είναι καιαναπαραγωγικές. Η προηγούµενη αντίληψη αποτελεί και την κυρίαρχηάποψη σε επίπεδο κοινωνιών, κυρίως αυτών που χαρακτηρίζονται απόστενή σχέση µε την θρησκεία.Οπότε οι οµοφυλοφιλικές και αµφιφιλο-φιλικές σχέσεις εφόσον δεν µπορούν να οδηγήσουν σε αναπαραγωγήδεν έχουν απολύτως κανένα λόγο ύπαρξης και είναι απορριπτέες.Ποιοςόµως πραγµατικά πιστεύει ότι η οµοερωτική σεξουαλική πράξη αποτε-λεί µία προσπάθεια των εµπλεκοµένων προς αναπαραγωγή; Είναι προ-φανές πως είναι µία επιλογή στην απόλαυση, οπότε δεν παραβιάζει καικαµία απο τις αρχές της φύσης (αναπαραγωγή η αιτία της σεξουαλικήςπράξης) και είναι αδιανόητο να επιβάλλουµε σε ένα σύνολο ανθρώπωντον τρόπο µε τον οποίον θα απολαύσουν ορισµένες στιγµές της ζωήςτους.Για τους πλέον δύσπιστους πιστούς υπενθυµίζω πως η χρήση προ-φυλακτικού αποτελεί παρεµπόδιση της αναπαραγωγικής διαδικασίας,εύρηµα του ανθρώπινου είδους για να απολαύσει τον έρωτα-φυσικά και

n Αν ένα παιδί έκανε αυτή την ερώτηση σε τρίαδιαφορετικά µέρη του κόσµου, και ανήκε σε µίαµέση οικογένεια της εκεί κοινωνίας πιθανόταταθα εισέπραττε τρεις εντελώς διαφορετικές απα-ντήσεις-αντιδράσεις.

n Αν για παράδειγµα βρίσκονταν σε µία τριτοκο-σµική χώρα της Αφρικής ο δηµοκράτης µπαµπάςθα καλούσε συνέλευση στο χωριό, µε την πα-ρουσία του σοφού γέροντα, η οποία θα αποφάσι-ζε κατά πάσα πιθανότητα τον λιθοβολισµό τουαµαρτωλού νέου µε σκοπό να µην εξαπλωθείπεραιτέρω η ντροπιαστική αυτή ασθένεια, αφούβέβαια πρώτα θα είχε υποστεί όλες τις µορφέςεξορκισµού µήπως και συνέλθει.

n Αν πάλι η ερώτηση γίνονταν στην Ολλανδία οπατέρας θα στεκόταν παγερά αδιάφορος µπρο-στά στο γεγονός θεωρώντας πως δεν πρόκειταικαι για κάτι το ιδιαίτερα σηµαντικό το οποίοέµαθε για το παιδί του.

Αν βέβαια η ίδια ερώτηση γινόταν σε έναν Έλλη-να πατέρα τότε θα συνοδευόταν από ένα σύνολοερωτήσεων και καταφάσεων. ∆ηλαδή «Όχι!!! ογιος µου πούστης; Αποκλείεται! ∆εν είναι δυνα -τόν, εσύ αδερφή. Ένας από αυτούς; ∆εν πειράζειπαιδί µου θα πάµε σε ένα γιατρό και όλα θα πάνεκαλά. ∆εν πιστεύω να το ξέρει και κανένας άλ-λος?»Τώρα για το πως θα συνεχιζόταν ο διάλογοςκαλό θα ήταν να µην προδικάσουµε...


Q

Q

για να αποφύγει τα σεξουαλικώς µεταδιδόµενα νοσήµατα-οπότε είναιαµαρτία να το χρησιµοποιούµε και οι χρήστες πρέπει να αντιµετωπίζο-νται µε επιφύλαξη.

Τα τελευταία χρόνια, σε επίπεδο µερικών χωρών της Ε.Ε καιστις Η.Π.Α. έχει ανοίξει και το ζήτηµα του γάµου µεταξύ οµοφυ-λόφιλων ζευγαριών. Οι απόψεις διίστανται σχετικά µε το αν πρέ-πει η όχι να απολαµβάνουν οι οµοφυλόφιλοι τα προνόµια πουπαρέχει µία κοινωνική σύµβαση, όπως ο γάµος. Καθώς ο γάµοςδεν είναι τίποτα παραπάνω για το κράτος παρά ένα συµβόλαιοσυµβίωσης.Ακολούθως καθίσταται ακατάληπτο το γεγονός ότι τοκράτος δεν παρέχει διευκολύνσεις .όπως για παράδειγµα φορο-απαλλαγές ή δάνεια κατοικίας σε άτοµα µε οµοερωτικές επιλο-γές που θέλουν να πορευτούν κοινό βίο. Εν τέλει, ποιος είναι αυ-τός που ορίζει ότι παντρεύεσαι µόνο αν το ζεύγος απαρτίζεταιαπό άντρα και γυναίκα;Αν είναι η εκκλησία ας κατοχυρωθεί ο πο-λιτικός γάµος µεταξύ των οµοφυλόφιλων και ποσώς ενδιαφέρεικάποιον αν η εκκλησία θα εγκρίνει τον δρόµο ζωής που αυτόςέχει επιλέξει.Αν το εγκρίνει η κοινωνία οι λοιποί οργανισµοί καιενώσεις περισσεύουν.

Βέβαια πρέπει να διευκρινιστεί πως κατοχυρώνοντας συνταγ-µατικά τον γάµο µεταξύ οµοφυλόφιλων δεν έχει το lgtb κίνηµακατορθώσει κάποια µεγάλη νίκη. Η νίκη θα είναι να κατοχυρω-θεί ο γάµος µεταξύ ατόµων µε οµοερωτικές προτιµήσεις στησυνείδηση της ετεροφυλοφιλικής κοινότητας των διαφόρωνκοινωνιών που µάλλον ακόµα εχθρικά βλέπει τέτοιου είδους ζη-τήµατα δικαιωµάτων.

Τέλος µετά το ζήτηµα της συγκρότησης ζεύγους οµοφυλόφι-λων, έρχεται το ζήτηµα της συγκρότησης οικογένειας. ∆ηλαδή,πρέπει να έχει ένα οµοφυλόφιλο ζευγάρι δικαίωµα στην υιοθε-σία ενός παιδιού; Η προφανής απάντηση για τους περισσότε-ρους είναι αρνητική και το επιχείρηµα που πιθανότατα την συ-νοδεύει είναι πως ένα παιδί θα ανέπτυσσε και το ίδιο οµοερω-τική συµπεριφορά (τροµερό πρόβληµα!!!) και ποικίλα άλλα ψυ-χολογικά προβλήµατα εξαιτίας του προβληµατικού οικογενεια-κού περιβάλλοντος στο οποίο µεγαλώνει. Όµως γιατί τα περισ-σότερα οµοφυλόφιλα άτοµα προέρχονται από ετεροφυλοφιλι-κές οικογένειες; Επιπλέον δεν έχει βρεθεί ακόµη το τέλειο µο-ντέλο διαπαιδαγώγησης ούτε το περιβάλλον σε µία οικογένειαεπειδή είναι ετεροφυλοφιλική είναι απαραίτητα και για αυτό το

λόγο καλό. Οπότε πως αποκλείει την διαπαιδαγώγηση ενός παι-διού κάποιος από άτοµα τα οποία µπορεί να αποδειχθούν υπέ-ροχοι παιδαγωγοί;

Βέβαια στην υπάρχουσα κοινωνία ένα παιδί µε οµοφυλόφι-λους γονιούς θα αντιµετώπιζε προβλήµατα σε επίπεδο µικρο-κοινωνίας, όπως το σχολείο, αλλά αυτό δεν αποτελεί ζήτηµαώστε να µην επιτρέπεται στους οµοφυλόφιλους να υιοθετήσουνένα παιδί. Ας ωριµάσει επιτέλους το σχολείο ως χώρος διαπαι-δαγώγησης ώστε να αφανιστούν τέτοιου είδους φαινόµενα.

Τέλος, η σηµερινή δηµοκρατία είναι η καλύτερη που είχαµεποτέ αλλά ταυτόχρονα και η χειρότερη που θα µπορούσαµε ναέχουµε (σε επίπεδο Ελλάδας προφανώς). Επειδή λοιπόν η lgtbκοινότητα διεκδικεί το καλύτερο που µπορεί να απολαύσει έναάτοµο µε οµοερωτικές επιλογές, που δεν είναι τίποτα άλλο πα-ρά ίσα δικαιώµατα σε επίπεδο κοινωνίας µε ένα ετεροφυλόφιλοάτοµο, τον Ιούνιο πραγµατοποιήθηκε το 2ο Athens Gay PrideFestival.Τα Gay pride festival αποτελούν θεσµό παγκοσµίως καιεκεί µπορεί οποιοσδήποτε να έρθει σε επαφή µε εξαιρετικάπλούσιο υλικό που σχετίζεται µε τα δικαιώµατα της οµοφυλο-φιλικής κοινότητας και όχι µόνο. Κατά την διάρκεια αυτών τωνφεστιβάλ πραγµατοποιείται συµβολική πορεία και η όλη διαδι-κασία συνοδεύεται από χρώµα και µουσική από ανθρώπους πουδιεκδικούν το αυτονόητο.

Ακόµη στην Ελλάδα έχει συγκροτηθεί η Ο.Λ.Κ.Ε.(οµοφυλοφι-λική λεσβιακή κοινότητα Ελλάδας) η οποία µέσω ποικίλων δρά-σεων συζητά σε επίπεδο κοινωνίας τα ζητήµατα που αφορούντα άτοµα µε οµοερωτική συµπεριφορά.

Για να κλείσει αυτό το κείµενο στο ίδιο µοτίβο µε το οποίο ξε-κίνησε θα απαντήσω στο ερώτηµα-επιχείρηµα πολλών πολέµιωντων δικαιωµάτων των οµοφυλοφίλων. Τι θα έκανες αν το παιδίσου, σου ανακοίνωνε πως είναι οµοφυλόφιλο; Η απάντηση εί-ναι πως θα σεβόµουν την επιλογή του και σε περίπτωση που δυ-σκολευόµουν να το κάνω τότε θα έπρεπε να ψάξω και να εντο-πίσω τι το µη ανθρώπινο µέσα µου, µου επιβάλει µία τόσοαπάνθρωπη συµπεριφορά...

Ζαχαριάδης Θανάσης∆ίκτυο Φαρµακευτικής

Μπαµπά είµαι gay

πειράζει;


Αποµυθοποίηση- Αποπο ινικοποίηση ΤΩΡΑ

Ήταν πριν από τρεις περίπου δεκαετίες, όταν έναµεγάλο κοµµάτι της δυτικής νεολαίας, συνειδη-τοποίησε ότι ως είδος είµαστε πολύ «στην τσίτα»και πρέπει να χαλαρώσουµε. Ο τρόπος µε τονοποίο διάλεξαν να το κάνουν, ως παιδιά των λου-λουδιών, ήταν φυσικότατος: «χορταράκι» του Θε-ού! Η άποψή τους φαίνεται πως είχε µεγάλη απή -χηση και ανέδειξε την κατανάλωση µαριχουάναςσε κοινωνικό φαινόµενο. H ιστορία όµως αρχίζειαπό πολύ πιο παλιά...

Tην πρώτη γραπτή αναφορά στην κάνναβη τη συναντάµεστην κινέζικη Βοτανοθεραπευτική του 2737 π.Χ., στηνοποία παρουσιάζεται ως φάρµακο για σχεδόν πάσης φύ-

σεως νόσο.Την ξανασυναντάµε αρκετά αργότερα σε γραπτά τουΗροδότου, ο οποίος αναφέρεται τόσο στις υφαντικές, όσο καιστις «ακουστικές» της χρήσεις, στη Θράκη και στη Σκυθία. ΤοΜεσαίωνα φαίνεται να έχει εξαπλωθεί σε όλο τον τότε γνωστόκόσµο, είτε ως κλωστική ύλη, είτε ως φάρµακο ή ευφορικό µέ-σο.Το γεγονός ότι ως πρώτη ύλη ήταν εξαιρετικά χρήσιµη, απέ-τρεπε για χρόνια την απαγόρευσή της. Οι νόµοι που ισχύουνσήµερα, άρχισαν να θεσπίζονται στα τέλη του 19ου αιώνα καιολοκληρώνονται µέχρι τα µέσα του 20ου. Η πρώτη χώρα που θααπαγορεύσει τη χρήση της ως ευφορικό µέσο, είναι η Αίγυπτοςτο 1879, για να ακολουθήσει το 1880 η Ελλάδα (!) και το 1913η ...Τζαµάικα (!!!). Στη χώρα µας πάντως θεωρείτο απλό πταί-σµα, µέχρι το 1932, οπότε απαγορεύεται αυστηρά πλέον τόσο ηκαλλιέργεια, όσο και η κατανάλωση (προς µεγάλη απογοήτευσητων απανταχού ρεµπετών...). Οι νοµοθεσίες σήµερα ποικίλουναπό κράτος σε κράτος, (από την πλέον χαλαρή της Ολλανδίαςκαι του Καναδά, µέχρι την αυστηρότατη της Οκλαχόµα (ΗΠΑ),όπου µπορεί να φας και ισόβια για απλή χρήση), το σύνθηµαόµως των απανταχού φουνταµενταλιστών είναι ένα: Legalize itnow!

Η ελεύθερη χρήση της κάνναβης είναι ένα θέµα που διχάζει.

Η αντιπαράθεση εξαπλώνεται τόσο σε κοινωνικό, όσο και σε

πολιτικό, αλλά και σε επιστηµονικό επίπεδο. Η χώρα µας φυσι-

κά δεν θα µπορούσε να βρίσκεται έξω από αυτή τη διαµάχη, µε

ένα κοινωνικό χάσµα να χωρίζει τα δύο ακραία στρατόπεδα.Από

τη µία πλευρά βρίσκονται τα ντουµάνια, υπό reggae ή χασισο-

ρεµπέτικη µουσική υπόκρουση και από την άλλη µία ανυποχώ-

ρητη οµάδα ηθικολόγων, η οποία είναι ανά πάσα στιγµή έτοιµη

να κατασπαράξει κάθε σκεπτικιστή.

Ο διάλογος στην επιστηµονική κοινότητα φαίνεται να γίνεται

µε τους ίδιους ακριβώς όρους. Οι υπέρµαχοι της απαγόρευσης

υποστηρίζουν ότι η χρήση κάνναβης καταστρέφει τα εγκεφαλι-

κά κύτταρα, επιδεινώνει τις καρδιοπάθειες, συµβάλει στην εκ-

δήλωση σχιζοφρένειας, λειτουργεί ως πύλη προς τα σκληρά


Ήταν πριν από τρεις περίπου δεκαετίες, όταν έναµεγάλο κοµµάτι της δυτικής νεολαίας, συνειδη-τοποίησε ότι ως είδος είµαστε πολύ «στην τσίτα»και πρέπει να χαλαρώσουµε. Ο τρόπος µε τονοποίο διάλεξαν να το κάνουν, ως παιδιά των λου-λουδιών, ήταν φυσικότατος: «χορταράκι» του Θε-ού! Η άποψή τους φαίνεται πως είχε µεγάλη απή -χηση και ανέδειξε την κατανάλωση µαριχουάναςσε κοινωνικό φαινόµενο. H ιστορία όµως αρχίζειαπό πολύ πιο παλιά...

Tην πρώτη γραπτή αναφορά στην κάνναβη τη συναντάµεστην κινέζικη Βοτανοθεραπευτική του 2737 π.Χ., στηνοποία παρουσιάζεται ως φάρµακο για σχεδόν πάσης φύ-

σεως νόσο.Την ξανασυναντάµε αρκετά αργότερα σε γραπτά τουΗροδότου, ο οποίος αναφέρεται τόσο στις υφαντικές, όσο καιστις «ακουστικές» της χρήσεις, στη Θράκη και στη Σκυθία. ΤοΜεσαίωνα φαίνεται να έχει εξαπλωθεί σε όλο τον τότε γνωστόκόσµο, είτε ως κλωστική ύλη, είτε ως φάρµακο ή ευφορικό µέ-σο.Το γεγονός ότι ως πρώτη ύλη ήταν εξαιρετικά χρήσιµη, απέ-τρεπε για χρόνια την απαγόρευσή της. Οι νόµοι που ισχύουνσήµερα, άρχισαν να θεσπίζονται στα τέλη του 19ου αιώνα καιολοκληρώνονται µέχρι τα µέσα του 20ου. Η πρώτη χώρα που θααπαγορεύσει τη χρήση της ως ευφορικό µέσο, είναι η Αίγυπτοςτο 1879, για να ακολουθήσει το 1880 η Ελλάδα (!) και το 1913η ...Τζαµάικα (!!!). Στη χώρα µας πάντως θεωρείτο απλό πταί-σµα, µέχρι το 1932, οπότε απαγορεύεται αυστηρά πλέον τόσο ηκαλλιέργεια, όσο και η κατανάλωση (προς µεγάλη απογοήτευσητων απανταχού ρεµπετών...). Οι νοµοθεσίες σήµερα ποικίλουναπό κράτος σε κράτος, (από την πλέον χαλαρή της Ολλανδίαςκαι του Καναδά, µέχρι την αυστηρότατη της Οκλαχόµα (ΗΠΑ),όπου µπορεί να φας και ισόβια για απλή χρήση), το σύνθηµαόµως των απανταχού φουνταµενταλιστών είναι ένα: Legalize itnow!

Η ελεύθερη χρήση της κάνναβης είναι ένα θέµα που διχάζει.

Η αντιπαράθεση εξαπλώνεται τόσο σε κοινωνικό, όσο και σε

πολιτικό, αλλά και σε επιστηµονικό επίπεδο. Η χώρα µας φυσι-

κά δεν θα µπορούσε να βρίσκεται έξω από αυτή τη διαµάχη, µε

ένα κοινωνικό χάσµα να χωρίζει τα δύο ακραία στρατόπεδα.Από

τη µία πλευρά βρίσκονται τα ντουµάνια, υπό reggae ή χασισο-

ρεµπέτικη µουσική υπόκρουση και από την άλλη µία ανυποχώ-

ρητη οµάδα ηθικολόγων, η οποία είναι ανά πάσα στιγµή έτοιµη

να κατασπαράξει κάθε σκεπτικιστή.

Ο διάλογος στην επιστηµονική κοινότητα φαίνεται να γίνεται

µε τους ίδιους ακριβώς όρους. Οι υπέρµαχοι της απαγόρευσης

υποστηρίζουν ότι η χρήση κάνναβης καταστρέφει τα εγκεφαλι-

κά κύτταρα, επιδεινώνει τις καρδιοπάθειες, συµβάλει στην εκ-

δήλωση σχιζοφρένειας, λειτουργεί ως πύλη προς τα σκληρά

ναρκωτικά και ευθύνεται για βίαιη, αντικοινωνική συµπεριφορά.

Από την άλλη πλευρά, αντιπαρατίθενται έρευνες, όπως αυτή της

αµερικανικής εθνικής επιτροπής για τη µαριχουάνα και την κα-

τάχρηση ναρκωτικών (1972), που αναφέρει ότι «αντί να δηµι-

ουργεί βίαιη ή επιθετική συµπεριφορά, µέσα από τα φανερά

αποτελέσµατά της, φαίνεται ότι η µαριχουάνα ηρεµεί το χρήστη,

µειώνει τα ψυχοκινητικά αντανακλαστικά και παράγει γενικά µία

κατάσταση ηρεµίας και υπνηλίας», ή εκθέσεις, όπως αυτή του

κρατικού ινστιτούτου φαρµάκων (1999), που επισηµαίνει ότι

«επειδή είναι το πιο διάσηµο παράνοµο ναρκωτικό, η µαριχου-

άνα είναι προφανώς το πρώτο παράνοµο ναρκωτικό που αντιµε-

τωπίζουν οι άνθρωποι. Χωρίς έκπληξη, οι περισσότεροι χρή-

στες άλλων παράνοµων ναρκωτικών ξεκινούν µε το αλκοόλ και

τη νικοτίνη πριν τη µαριχουάνα και συνήθως πριν φτάσουν στη

νόµιµη ηλικία». Η άποψη ότι η χρήση κάνναβης έχει ως αποτέ-

λεσµα την καταστροφή εγκεφαλικών κυττάρων, βασίζεται σε µία

θεωρητική αναφορά προ 20-30 ετών.Τα πειράµατα που ακολού-

θησαν για να την επιβεβαιώσουν επιστηµονικά, κατέληξαν στο

συµπέρασµα ότι η χρήση κάνναβης δεν έχει κανένα βλαβερό

αποτέλεσµα στον οργανισµό. Μεγάλη σηµασία βέβαια, έχει και

η άποψη του νοµικού δικαστή της DEA (αµερικανική υπηρεσία

δίωξης ναρκωτικών), Φράνσις Γιανγκ, το 1998, ο οποίος δήλω-

σε: «Η µαριχουάνα είναι ασφαλέστερη από πολλά φαγητά που

συνήθως καταναλώνουµε (...) Στη φυσική της µορφή είναι µία

από τις πιο ακίνδυνες θεραπευτικές ουσίες που γνωρίζουµε».

Εκεί που φαίνεται να συµφωνεί πάντως η επιστηµονική κοινό-

τητα, είναι στο θέµα της εξάρτησης. Χαρακτηριστική είναι η δή-

λωση του Στίβεν Σάρα (National Institute on Drug Abuse, USA):

«Η απάντηση στο ερώτηµα αν προκαλεί ή όχι εξάρτηση, είναι

ένα ξερό όχι».

Παρόλα αυτά, η νοµοθεσία στη χώρα µας παραµένει αρκετά

αυστηρή. Ίσως απόψεις, όπως αυτή του καθηγητή ψυχιατρικής

Γιώργου Καρίνη ότι «το µόνο πραγµατικά επικίνδυνο στοιχείο

της κάνναβης είναι ότι είναι παράνοµη», να ξενίζουν κάποιους,

δεν είναι λίγα όµως τα πρωτοκλασάτα πρόσωπα στην πολιτική,

που φαίνεται να κινούνται προς αυτή την κατεύθυνση. Ενδεικτι-

κά αναφέρονται ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Γιώργος Παπανδρέου,

ο οποίος το 1997 είχε προτείνει ο χρήστης να την καλλιεργεί

σπίτι του, η Μαρία ∆αµανάκη, που το 1996 είχε αναγνωρίσει ότι

η καταστολή έχει αποτύχει και ο Στέφανος Μάνος που το 2001

είχε προτείνει τον αποχαρακτηρισµό της ινδικής κάνναβης και

των παραγόντων της από απαγορευµένη ουσία, καθώς «σε ένα

φιλελεύθερο ποινικό σύστηµα πράξεις που θεωρούνται απλά

αυτοκαταστροφικές δεν είναι δυνατόν να τιµωρούνται». Χαρα-

κτηριστικό αυτών των απόψεων ειναι η νεοφιλελεύθερη αντίλη-

ψη που αδιαφορεί για τις συνέποιες στο χρήστη και στη κοινω-

νία. Φυσικά οι υπέρµαχοι της αποποινικοποιησης απο το χώρο

της αριστεράς πιστεύουν οτι θα ελαττωθουν τα φαινόµενα κοι-

νωνικής περιχαράκωσης που δηµιουργούν την πύλη στα σκλη-

ρά ναρκωτικά και θα σταµατησει η παραλογη καταστολή µε ευ-

εργετικές συνέποιες για το χρήστη και την κοινωνία. ∆εν λεί-

πουν βέβαια και οι πιο συντηρητικές απόψεις, όπως αυτές της

Μαριέττας Γιαννάκου και του Άρη Σπηλιωτόπουλου, οι οποίοι

αποτάσσονται την αποποινικοποίηση, αλλά τουλάχιστον η στά-

ση τους απέχει από την δια ροπάλου αντιµετώπιση των χρη-

στών. Αξίζει να σηµειωθεί ότι νεολαίες κοµµάτων όπως η Νεο-

λαία Συνασπισµού και η Νεολαία των Οικολόγων Πράσινων,

έχουν ταχθεί κατά καιρούς υπέρ του διαχωρισµού των ουσιών,

αλλά και της αποποινικοποίησης της χρήσης. Στην αντίθετη κα-

τεύθυνση κινείται η λογική της ΚΝΕ, της ΟΝΕ αλλά και της Νε-

ολαίας του ΛΑ.Ο.Σ. η λεγόµενη ΝΕ.Ο.Σ. (Σύµµαχοι να σου πετύ-

χουν)

Το υπαρκτό παράδειγµα τις Ολλανδίας, µας επιτρέπει να µην

περιοριζόµαστε στη σφαίρα του φανταστικού («τι θα γινόταν

αν...»), αλλά να έχουµε και πραγµατικά στοιχεία. Εξαιρετικό εν-

διαφέρον έχουν τα αποτελέσµατα της σύγκρισης της Ολλανδίας

στο τοµέα αυτό µε άλλες χώρες, µε πολύ αυστηρότερη πολιτική

και νοµοθεσία απέναντι στη χρήση κάνναβης. Συγκεκριµένα, το

ποσοστό των χρηστών στις περισσότερες ηλικιακές κλάσεις, εί-

ναι περίπου το ίδιο µε αυτό των ΗΠΑ, αλλά και πολλών ευρω-

παϊκών χωρών (ενδεικτικά αναφέρονται η Γερµανία, η Σουηδία

και η Μεγάλη Βρετανία), εκτός από την κλάση των εφήβων,

όπου οι Ολλανδοί χρήστες είναι λιγότεροι! Επιπλέον, οι χρή-

στες σκληρών ουσιών, οι οποίες είναι σαφώς πιο επικίνδυνες,

είναι λιγότεροι στην Ολλανδία, κυρίως χάρη στο διαχωρισµό

των ουσιών. Φαίνεται πως το γεγονός ότι η κάνναβη είναι νόµι-

µη και ευκόλως προσεγγίσιµη, αποθαρρύνει τον κόσµο από τη

χρήση άλλων, παράνοµων, ουσιών. Επιπλέον, τα κέρδη έχουν

φύγει από τα χέρια των λαθρέµπορων και ένα µέρος από αυτά

ενισχύει και την οικονοµία του κράτους.

Καθώς λοιπόν τα στοιχεία µιλάνε από µονά τους, δεν µένει

παρά να προσθέσουµε µία ρώσικη παροιµία, που λέει: «αν δεν

πίνεις και δεν καπνίζεις θα πεθάνεις υγιής» και, γιατί όχι, ένα

ποίηµα του Σαρλ Μποντλέρ: «Το χασίς θα γίνει, πράγµατι για τις

εντυπώσεις και τις γνώριµες σκέψεις του ανθρώπου, ένας µεγε-

θυντικός καθρέφτης, αλλά τίποτε παραπάνω από έναν καθρέ-

φτη»...

Μπορµπόλης Φοίβος

ΑΝ.Α.ΠΝΟΗ Βιολογικού

Αποµυθοποίηση- ο ινικοποίηση ΤΩΡΑ



Πάνω από 1100 νεκροί στην συντρι-πτική πλειοψηφία τους άµαχοι κα-θώς το Ισραήλ στοχοποιήσε χωρίς

δισταγµό πολιτικές εγκαταστάσεις και υπο-δοµές. Εικόνες όπως της σφαγής στην Κα-νά έκαναν το γύρο του κόσµου δείχνονταςπως εφαρµόστηκε το «δικαίωµα στην αυ-τοάµυνα» που µε ζήλο επικαλούνταν οι κυ-βερνούντες το Ισραήλ.

Κύριος στόχος σε αυτό τον πόλεµο ,αφούη ρητορική για τους απαχθέντες στρατιώτεςκράτησε µόλις λίγες µέρες, ήταν η εξουδε-τέρωση της Χεζµπολάχ. Η σιιτική οργάνω-ση ιδρύθηκε µετά την πρώτη εισβολή τουΙσραήλ στο Λίβανο το 1982. Έχοντας ναεπιδείξει σηµαντικό κοινωνικό έργο καιαποτελώντας σύµβολο αντίστασης κατά τουΙσραήλ η Χεζµπολάχ κατάφερε να εδραιω-θεί στην Λιβανέζικη κοινωνία παρά το γεγο-νός ότι Ισραήλ και Η.Π.Α. την θεωρούντροµοκρατική οργάνωση. Σε µια λογική πο-λύ κοντά σε αυτήν της συλλογικής ευθύνηςτο Ισραήλ δεν έκανε διάκριση µεταξύ τωνδυνάµεων της Χεζµπολάχ, των πολιτών καιτων υποδοµών του Λίβανου. Έτσι φαίνεταιπως οι επιθέσεις από την µια ήταν ένα εί-δος τιµωρίας του Λιβανικού κράτους γιατην αδυναµία του να ελέγξει την δράση τωνανταρτών της Χεζµπολάχ, ενώ από την άλ-λη στόχευαν να στρέψουν τον Λιβανέζικολαό κατά της Χεζµπολάχ ενοχοποιώνταςτην σαν υπαίτια του πόλεµου και των κατα-στροφών. Όµως ούτε η συντριπτική υπερο-πλία του Ισραήλ, ούτε οι επί εβδοµάδεςανικανότητα της διεθνούς κοινότητας νασταµατήσουν οι εχθροπραξίες, που άφησεανοιχτό το πεδίο στον Ισραηλινό Στράτο,µπόρεσαν να του χαρίσουν την νίκη.

Ο πόλεµος αυτός ήταν το επιστέγασµατης Ισραηλινής πολιτικής που αφού απα-ξίωσε και απαξιώνει κάθε πιθανό συνοµιλη-τή του πιστεύει πως µονοµερώς και µε τηνάσκηση βίας θα µπορέσει εγείροντας τείχηκαι υγειονοµικές ζώνες ασφάλειας να πε-τύχει την ασφάλεια του. Επιλογή που στη-ρίζουν αφειδώς οι Η.Π.Α. βλέποντας στοΙσραήλ τον πιο αξιόπιστο σύµµαχο τουςστην περιοχή. Με διακηρυγµένο στόχο τηνΝέα Μέση Ανατολή πρώτη προτεραιότητα

της αµερικανικής πολιτικής είναι ο «εκδη-µοκρατισµός» της περιοχής. Μια διαδικα-σία που σκοπεύει στον έλεγχο της ενεργει-ακά πλούσιας περιοχής αντικαθιστώντας ταανυπάκουα στις Η.Π.Α. καθεστώτα ,όπωςέγινε στο Ιράκ , τώρα βάζει στο στόχαστροΣύρια και Ιράν. Κάτω από αυτό το πλαίσιο ηεπίθεση του Ισραήλ αντιµετωπίστηκε θετι-κά καθώς µε δεδοµένες τις σχέσεις Χεζ-µπολάχ, Σύριας και Ιράν , ένα πλήγµα κατάτης οργάνωσης θα µείωνε την επιρροή Ιράνκαι Συρίας και θα έστελνε µήνυµα αποφασι-στικότητας.Την στήριξη των Η.Π.Α. επαλή-θευσε εµφατικά η αδυναµία λόγω της άρνη-σης των Αµερικανών και της ανικανότηταςΕ.Ε.- Ρωσίας- Κινάς να υπάρξει επί εβδοµά-δες ένα ψήφισµα του Ο.Η.Ε. που να καλείσε παύση των εχθροπραξιών. Όντας στοπλευρό των Η.Π.Α. το Ισραήλ τίθεται υπε-ράνω διεθνούς δικαίου , προσθέτοντας έναακόµα κεφαλαίο στην υπονόµευση της λει-τουργίας των διεθνών θεσµών και δικαίουπου συστηµατικά οι Η.Π.Α. προσπαθούν.

Η πολυπόθητη ειρήνη που άργησε απελ-πιστικά έδωσε λύση στο αδιέξοδο ,που ηεπιλογή του πόλεµου, ώθησε το Ισραήλ.Και πλέον καλείται να δείξει ότι ο δαιµονο-ποιηµένος ισλαµικός φονταµενταλισµόπου παρά τις πολλές αρνητικές πλευρές τουείναι αποτέλεσµα της επιθετικής πολιτικήτου Ισραήλ και της ∆ύσης στην περιοχή καιόχι µιας εγγενούς τάσεις στις ισλαµικέςκοινωνίες και πολιτισµούς όπως ισχυρίζο-νται όσοι υπερασπίζονται επιλογές σαν αυ-τές του Ισραήλ. Εποµένως σαν προϋπόθεσηγια µια βιώσιµη πολιτική για την ειρήνη θαπρέπει το κράτος του Ισραήλ να αποδεχτείτην συνύπαρξη µε τους Άραβες στην βάσητης ισοτιµίας αναγνωρίζοντας ένα πραγµα-τικά ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος καιαποχωρώντας από όσα εδάφη έχει καταλά-βει. Είναι κάτι που πρέπει να καταλάβει ηΙσραηλινή κοινωνία αν πράγµατι επιθυµείµια ειρηνική συνύπαρξη µε τους γειτονι-κούς λαούς και όχι να γίνεται θύµα των εγ-χωρίων και υπερατλαντικών γερακιών.

Κορφιάτης Πάνος2πρ Μαθηµατικού

Σε αντίθεση µε την καλοκαιρινήατµόσφαιρα η εισβολή του Ισραήλστο Λίβανο έστρεψε µε δραµατι-κό τρόπο τα βλέµµατα στην πιοταραγµένη περιοχή του κόσµου,την Μέση Ανατολή. ∆υο Ισραηλι-νοί στρατιώτες αιχµάλωτοι απότη Χεζµπολάχ, στις αρχές Ιουλί-ου, ήταν η αφορµή για τη βάρβα-ρη επίθεση του Ισραήλ. H Ισραη-λινή επίθεση αρχικά µε βοµβαρδι-σµούς και στη συνεχεία µε χερ-σαίες επιχειρήσεις άφησε πίσωτης βαθιές πληγές στο Λίβανο.

ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΟ ΛΙΒΑΝΟΟ ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ ΣΤΗΝ ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ


Το όνοµα προέρχεται από το λόφο τηςΣιών (οι ‘Άγιοι τόποι’) στην Ιερουσα-λήµ. Η ιδέα της επιστροφής στη Σιών

είχε σπουδαία θέση στον Ιουδαϊσµό, αλλάχωρίς ποτέ πολιτική σηµασία. Παραδοσιακάη πρόποση ανάµεσα στους Εβραίους ‘Και τουχρόνου στην Ιερουσαλήµ’ δεν συνεπαγόταντην επιθυµία για ίδρυση εβραϊκού κράτους.Εβραίοι θρησκευτικοί προσκυνητές, µετανά-στευσαν στην Παλαιστίνη για να ιδρύσουνθρησκευτικές κοινότητες, και όχι ένα νέοκράτος, σε αντίθεση µε τον σιωνισµό που εί-χε πολιτικό όραµα του, ένα µεγάλο Ισραήλ,το οποίο θα καταλαµβάνει και τις δύο όχθεςτου Ιορδάνη (και τη σηµερινή Ιορδανία).Ακόµα και υπερσυντηρητικοί Εβραίοι στηλί-τευαν τη δηµιουργία του κράτους του Ισραήλως αντίθετο στην Εβραϊκή θρησκεία: Ο θεόςκατέστρεψε την Ιερουσαλήµ µέσω των Βαβυ-λωνίων και έστειλε τους Εβραίους στην αιχ-µαλωσία και στην εξορία – όπου βρίσκονταιακόµα – λόγω των αµαρτιών τους. Ο θεός εί-χε υποσχεθεί οτι θα ανοικοδοµήσει εκ νέουτην Ιερουσαλήµ και η βίαιη κατάκτηση τηςαποτελεί ασέβεια προς τον θεό.

Η πρώτη µορφή σιωνιστικής οργάνωσης, η‘Hovevei Zion’ (εραστές της Σιών) εµφανί-στηκε στη Ρωσία µετά το µεγάλο πογκρόµτου 1881, µε σκοπό την ‘επιστροφή’ των κα-ταδιωκόµενων µελών της στη Παλαιστίνη.Αφετηρία όµως για µια πιο οργανωµένη, πα-γκόσµια έκφραση του Σιωνισµού ήταν τοπρώτο παγκόσµιο σιωνιστικό συνέδριο το1897 στη Βασιλεία της Ελβετίας, µε τη συµ-µετοχή 192 εκπροσώπων από 17 χώρες, πουδηµιούργησαν το Παγκόσµιο ΣιωνιστικόΣύνδεσµο. Σκοπός:‘η δηµιουργία, µε νόµιµαµέσα, µιας εστίας για τον Εβραϊκό λαό στηΠαλαιστίνη’. Πρώτος πρόεδρος ο ΤέοντερΧερτσλ, ο οποίος δήλωσε µετά το πέρας τουσυνεδρίου: ‘Στη Βασιλεία δηµιούργησα τοεβραϊκό κράτος’. Βασικοί άξονες του συνε-δρίου ήταν:‘η προώθηση του εποικισµού στηΠαλαιστίνη’ και η ‘καλλιέργεια – ενίσχυσητης Εβραϊκής εθνικής συνείδησης’. Ελάχι-στοι Εβραίοι ενδιαφέρθηκαν για όλα αυτά.Έως το 1914 οι σιωνιστικές οργανώσειςαριθµούσαν µόνο 12.000 µέλη! Από το 1881- που ο εβραϊκός πληθυσµός στη Παλαιστίνηδεν ξεπερνούσε το 5% των κατοίκων - µέχριτο 1929, µόνο 120.000 µετανάστευσαν στηΠαλαιστίνη (σε σύνολο 5 εκατοµµυρίωνΕβραίων), ενώ άλλοι τόσοι έφυγαν.

Το 1882 ο Λέων Πίνσκερ ένας από τουςπρωτεργάτες του σιωνισµού γράφει χαρακτη-ριστικά: ‘πρέπει να βρούµε οπωσδήποτε µιαπατρίδα, στην Παλαιστίνη, στην Αµερική ήκάπου αλλού’. Τα πρώτα χρόνια µετά τηνίδρυση του σιωνιστικού συνδέσµου, ο σιωνι-σµός συζήτησε εναλλακτικούς τόπους γιααποικισµό: Ουγκάντα, Αγκόλα, Βόρεια Αφρι-κή, Αργεντινή. Ο ίδιος ο Χερτσλ αποδέχτηκεβρετανική κυβερνητική πρόταση το 1903 γιαµετάβαση στην Ουγκάντα, πρόταση πουαπορρίφθηκε από τον σύνδεσµο. Μετά τοθάνατο του Χερτσλ επικράτησε στις τάξειςτου σιωνισµού ο παλαιστινοκεντρισµός, όχιόµως ατάραχα, µιας και µια ολόκληρη τάσητου κινήµατος (‘τεριτοριαλιστές’) διασπά-στηκε, διεκδικώντας µια άµεση, τυχαία εδα-φική αποκατάσταση.Αυτή η εδαφική αµφιτα-λάντευση, έδειξε οτι ο σιωνισµός δεν είχεσχέση µε τις όποιες τεχνίτες προσδοκίες εί-χε δηµιουργήσει και φρόντισε να περιφρου-ρήσει, για επιστροφή στη ‘πατρίδα Παλαιστί-νη’.

Πρώτος ο Χερτσλ ήλπιζε το νέο εβραϊκόκράτος να είναι ‘ένας προµαχώνας της Ευρώ-πης ενάντια στην Ασία, ένα προπύργιο τουπολιτισµού σε αντιδιαστολή µε τη γύρω βαρ-βαρότητα’, ενώ σε γράµµα του σε λόρδο Βρε-τανό Σιωνιστή γράφει: ‘θα µπορούσατε ναενισχύσετε τη βρετανική επιρροή στην ΕγγύςΑνατολή µέσα από έναν ουσιαστικό αποικι-σµό των ανθρώπων µας στο στρατηγικό ση-µείο όπου τα αιγυπτιακά συµφέροντα συ-γκλίνουν’. Κατά τη διάρκεια του πρώτου πα-γκόσµιου πολέµου, οι σιωνιστές τάχθηκανµε τους βρετανούς, για να κερδίσουν την µε-τέπειτα υποστήριξη τους. Λίγο µετά την άνο-δο του Χίτλερ στην εξουσία, ο ΓερµανικόςΣιωνιστικός Σύνδεσµος, του έστειλε µακρο-σκελές υπόµνηµα: ‘... για τα πρακτικά θέµα-τα, ο σιωνισµός ελπίζει να συνεργαστεί µεµια κυβέρνηση καθολικά εχθρική προς τουςΕβραίους, γιατί στο εβραϊκό ζήτηµα δεν χω-ράνε συναισθηµατισµοί και η λύση του εν-διαφέρει όλους, και ιδιαίτερα, στη συγκεκρι-µένη περίπτωση τους Γερµανούς’. Οι ναζίδιέλυσαν κάθε είδους εβραϊκές οργανώσεις,επέτρεψαν όµως στις σιωνιστικές να λει-τουργούν, µε στόχο την αµοιβαία συνεργασίαγια άµβλυνση των διεθνών αντιδράσεων, ενά-ντια στα γερµανικά εγκλήµατα, µε αντάλλαγ-µα την µεταφορά Εβραϊκών πληθυσµών στηΠαλαιστίνη. Είναι φανερό οτι ο σιωνισµός

από την απαρχή του, και µέχρι σήµερα, εξαρ-τάται άµεσα απο τη στήριξη των µεγάλων δυ-νάµεων για την επίτευξη των στόχων του. Καιτο τροµακτικό είναι ότι ήταν διατεθειµένοςνα κάνει οτιδήποτε, για την εκπλήρωση αυ-τών.

Υπήρχαν διάφορες πολιτικές συνιστώσεςµέσα στον ίδιο τον σιωνισµό. Τα τρία κύριαρεύµατα ήταν οι ‘πολιτικοί’, οι ‘πρακτικοί’ καιοι ‘συνθετικοί’ σιωνιστές. Οι πολιτικοί σιωνι-στές, θεωρούσαν οτι µονόδροµος για τηναπόκτηση πατρίδας ήταν η υποστήριξη τωνµεγάλων δυνάµεων, σε αντίθεση µε τους‘πρακτικούς’, οι οποίοι υποστήριζαν οτι οεποικισµός έπρεπε να επιτευχθεί, ανεξάρτη-τα της θέλησης αυτών. Οι ‘συνθετικοί’, ρεύ-µα ηγεµονικό µετά το 1911, αποτελούσανένα µίγµα αυτών των δύο, µε κύριο εκφραστήτον Χαιµ Βάιτσµαν, πρόεδρο της οργάνωσηςαπο το 1920, και µετέπειτα πρόεδρο του Ισ-ραήλ. Επίσης υπήρξε το ρεύµα του ‘σοσιαλι-στικού’ σιωνισµού το οποίο µιλούσε για δι-πλή ‘απελευθέρωση’ του εβραϊκού προλετα-ριάτου – εθνική και κοινωνική – µε την ίδρυ-ση πρότυπου σοσιαλιστικού κράτους στηΠαλαιστίνη.Τέλος πολύ µικρότερα σε απήχη-ση, ήταν τα ρεύµατα του ‘πνευµατικού’ και‘θρησκευτικού’ σιωνισµού, τα οποία δεν εί-χαν ως όραµα τη δηµιουργία ενός νέου κρά-τους, αλλά τη δηµιουργία ενός ‘πνευµατικούκέντρου’ στο χώρο της Παλαιστίνης.

Ο πραγµατικός σιωνισµός αποτέλεσε ένακράµα όλων αυτών.Ταυτόχρονα όµως ο σιω-νισµός χαρακτηρίστηκε εξ αρχής από ρατσι-στικές απόψεις, ενώ έθετε ως προαπαιτούµε-νο για την επιτυχία των στόχων του την κατα-πίεση και την επιθετικότητα ενάντια στουςλαούς της περιοχής. Υποσχέθηκε ανεξαρτη-σία στο λαό και όµως το Ισραήλ ήταν και εί-ναι άµεσα εξαρτώµενο από τις µεγάλες δυνά-µεις.Ταυτίσθηκε στα κείµενα του µε την ισό-τητα και την αδελφική αλληλεγγύη, και όµωςαυτή τη στιγµή, οι εσωτερικές αντιθέσεις εί-ναι µεγαλύτερες από ποτέ εντός του Ισραήλ.Μίλησε για ασφάλεια και το µόνο που προ-σέφερε είναι συνεχόµενες συγκρούσεις µετους αραβικούς πληθυσµούς, έχοντας κατα-στήσει τους Ισραηλινούς αλλά και τους Ισ-ραηλίτες (Εβραίοι που δεν ζουν στο Ισραήλ)δέσµιους των επιλογών του.

Κώστας Μερκουράκης2πρ Μαθηµατικού

ΣιωνισµόςΟ πολιτικός Σιωνισµός είναι µια θεωρία που καταλήγει στη παραδοχή ότι Εβραίοι και µη Εβραίοι δενµπορούν να συνυπάρξουν. Ήρθε ως απάντηση στον ολοένα αυξανόµενο αντισηµιτισµό στην Ευρώπηκατά τη διάρκεια του 19ου και 20ου αιώνα. Στη πραγµατικότητα η σχέση ανάµεσα στον αντισηµιτι-σµό και τον σιωνισµό θα έλεγε κανείς οτί ήταν το λιγότερο συµπληρωµατική. Και οι δύο θεωρούσαντην απόσπαση των Εβραίων απο την κοινωνία, ως την µόνη λύση.

Παρόλα αυτά η κυβέρνηση του Ισ-ραήλ θα συνεχίζει να βρίσκει διέ-ξοδο από όλα αυτά, συνεχίζοντας

να σκοτώνει δύο λαούς, βασισµένη σταδυτικά µέσα ενηµέρωσης, παρουσιάζο-ντας τους χιλιάδες Παλαιστίνιους νε-κρούς ως παράπλευρες απώλειες στονπόλεµο ενάντια στη τροµοκρατία, ξεχνώ-ντας επιµελώς τους 9850 κρατούµενουςστις φυλακές (4575 κρατούνται χωρίςκαταδίκη ενώ 359 είναι παιδιά) και βα-φτίζοντας τους Ισραηλινούς πολίτες θύ-

µατα και όλους τους Παλαιστίνιους τρο-µοκράτες. Στο ίδιο µήκος κύµατος επε-κτείνει τους εποικισµούς στη Λωρίδα τηςΓάζας και τη ∆υτική όχθη παράνοµα, εκτο-πίζοντας τους τοπικούς πληθυσµούς,από το 1967 και µέχρι πέρυσι γεµίζονταςτην περιοχή µε οδοφράγµατα και σηµείαελέγχου. Είναι χαρακτηριστικό ότι στη Γά-ζα –η πιο πυκνοκατοικηµένη περιοχή τουκόσµου– περισσότερα από 1.000.000άτοµα ζουν σε 360 τετραγωνικά χιλιόµε-τρα γης, ενώ υπάρχουν 7.500 παράνοµοιέποικοι, που ζουν σε 19 εποικισµούς, καιπου ελέγχουν το 30% της γης! Επίσης οπολύς κόσµος αγνοεί το τείχος που χτίζε-ται µήκους 1000 χλµ. (ύψος 6µ πλάτος60µ.) γύρω από τη ∆υτική Όχθη και πουοι Παλαιστίνιοι ονοµάζουν ‘Τείχος τουΑπαρτχάιντ’. Όλα τα κτίρια εντός 35 µέ-τρων της έκτασης του τείχους από τηνπαλαιστινιακή πλευρά έχουν ισοπεδωθείπλήρως ενώ 83000 δέντρα έχουν ξεριζω-θεί. Αποτέλεσµα όλων αυτών είναι 1,5εκατοµµύριο Παλαιστίνιοι να µην έχουνπρόσβαση σε θάλασσα ενώ δεν υπάρχουνούτε αεροδρόµια. Η ανεργία βρίσκεταιστο 70% ενώ σχεδόν τα µισά νοικοκυριάστην Παλαιστίνη ζουν µε το 50% από αυ-τό που ήταν το εισόδηµά τους πριν αρχί-σει η δεύτερη Ιντιφάντα το 2000 και το75% ζουν κάτω από το όριο της φτώχει-ας (2$ ανά άτοµο την ηµέρα) σε σύγκρι-ση µε το 20 % το Σεπτέµβριο του 2000.

Τα τελευταία γεγονότα στην Παλαιστίνηαποτελούν έναν ακόµη κρίκο στην διαρκήκαι άνιση µάχη µεταξύ των δύο λαών. ΗΧαµάς εδώ και ένα χρόνο έχει κηρύξειεκεχειρία σε µια προσπάθεια εύρεσης λύ-σης και µάλιστα προχώρησε και σε συµ-φωνία µε τις υπόλοιπες Παλαιστινιακέςοργανώσεις για ένα κείµενο κοινών θέσε-ων, ‘το κείµενο των φυλακισµένων’, πουαναγνωρίζει την ύπαρξη του Ισραήλ.Όµως την Παρασκευή 9/6, την ώρα πουκάνουν µπάνιο στη Γάζα πέντε µέλη οικο-γένειας Παλαιστινίων (3 παιδιά), µια τη-λεκατευθυνόµενη Ισραηλινή οβίδα τουςσκοτώνει. Στις 21/6 άλλα 3 παιδιά προ-

στέθηκαν στη λίστα µε τους νεκρούς. Στις25/6 Παλαιστίνιοι µαχητές αντιστασια-κών οργανώσεων συλλαµβάνουν αιχµάλω-το Ισραηλινό δεκανέα που βρισκόταν σεστρατιωτική επιχείρηση µε σκοπό να ζη-τήσουν ανταλλαγή µε φυλακισµένους Πα-λαιστίνιους πολιτικούς κρατουµένους. ΤοΙσραήλ αρνείται αν και στο παρελθόν είχεδεχθεί σε ανάλογες περιπτώσεις και στις27/6 εισβάλλει στη Γάζα. Φαίνεται ότιφοβίζει το Ισραήλ η συµφωνία µεταξύτων Παλαιστινιακών οργανώσεων µιας καιείναι ξεκάθαρο οτι δεν επιζητεί πολιτικήλύση. Προφανώς και µε ένα τέτοιο κείµε-νο δεν µπορεί να βρει εύκολα δικαιολογίαγια τις συνεχόµενες επιθετικές κινήσειςτου. Ακριβώς γι’αυτό επιλέγει τους βοµ-βαρδισµούς αντί για τις συνοµιλίες, µεφυσικό επακόλουθο ο κύκλος της βίας νασυνεχίζεται.

Μερικές ηµεροµηνίες που διαδραµάτι-σαν καθοριστικό ρόλο στη πορεία τωνδύο κρατών µέχρι σήµερα:

1947: Οι Εβραίοι κατείχαν µόλις το6% της συνολικής γης και αποτελούσαντο 1/3 του πληθυσµού. Παρ' όλα αυτά οΟΗΕ υιοθέτησε απόφαση για τηδιαίρεση της Παλαιστίνης σε δύο κράτη,µε το 55% της γης να παραχωρείταιστους Εβραίους.

1948: Ο αραβοϊσραηλινός πόλεµοςξέσπασε και οδήγησε στην εκδίωξη727.000 Παλαιστινίων, τη διχοτόµησητης Ιερουσαλήµ σε ισραηλινή καιΙορδανική ζώνη, και την αιγυπτιακήκυριαρχία πάνω στη Λωρίδα της Γάζας.

‘Η ζωή των Ισραηλινών είναι ση-µαντικότερη από αυτή των κα-τοίκων της Γάζας’. Τάδε έφη οισραηλινός πρωθυπουργός Εχού-ντ Ολµέρτ. Και όµως αν κρίνεικανείς από τις δεκαετίες συ-γκρούσεων, καθηµερινής βίας,πολέµων, θανάτων - και από τιςδύο πλευρές - µάλλον η ηγεσίατων Ισραηλινών υποκρίνεται.Από τη µια η µεγαλύτερη γενο-κτονία στη νεότερη ιστορία: αυ-τή των παλαιστινίων από το κρά-τος του Ισραήλ, και από την άλ-λη ένας λαός, αυτός του Ισραήλ,µε ένα µέλλον υποθηκευµένο,µε µια ζωή κυριευµένη από τονφόβο. Η κρατική τροµοκρατίαπου ασκείται από την Ισραηλινήκυβέρνηση επί δεκαετίες έχειοδηγήσει απελπισµένους Παλαι-στίνιους να βρίσκουν διέξοδο µέ-σα από εγκληµατικές - τροµο-κρατικές επιθέσεις εναντίοναθώων Ισραηλινών πολιτών.

Όταν σκοτώνονται η ζωή τραβάει την ανηφ όρα µε σηµαίες και µε ταµπο ύρλα…



Με απόφαση του, ο ΟΗΕ αναγνωρίζει τοδικαίωµα επιστροφής των Παλαιστινίωνπροσφύγων "τη συντοµότερη εφικτήηµεροµηνία" και προσδιορίζειαποζηµίωση σε όσους αποφάσισαν ναµην επιστρέψουν.

1967: Το Ισραήλ εξαπέλυσε επίθεσηεναντίον των αραβικών δυνάµεων στηνπεριοχή, καταλαµβάνοντας τη ∆υτικήΌχθη και την Ανατολική Ιερουσαλήµ απότην Ιορδανία, το Γκολάν από τη Συρία, τοΣινά και τη Λωρίδα της Γάζας από τηνΑίγυπτο. Ακόµη 300.000 Παλαιστίνιοιστην εξορία. Με την απόφαση 242 οΟΗΕ καλεί τις ισραηλινές δυνάµεις νααποσυρθούν από τις περιοχές πουκατέλαβαν στον πόλεµο του1967.

1973: Στις 6 Οκτώβρη, η Συρία και ηΑίγυπτος εµπλέκονται σε πόλεµο κατάτου Ισραήλ. Παρά τις αρχικές απώλειες,οι Ισραηλινοί, µε την υποστήριξη τωνΗνωµένων Πολιτειών της Αµερικής,διατήρησαν σχεδόν όλα τα εδάφη πουείχαν καταλάβει κατά τον Πόλεµο των ΈξιΗµερών το 1967.1980: Ο ΟΗΕ σύµφωνα µε απόφασητου κρίνει ότι η συνεχιζόµενη καιεπίµονη πρακτική εποικισµού πουακολουθεί το Ισραήλ είναι παράνοµη καιαποτελεί κατάφορη παράβαση τηςΤετάρτης Συνθήκης της Γενεύης.

1987: Το 1987 οι Παλαιστίνιοι της∆υτικής Όχθης και της Γάζας ξεκίνησαντην Ιντιφάντα (λαϊκή εξέγερση) ενάντιαστην Ισραηλινή κατοχή.

1993: Η ΠαλαιστινιακήΑπελευθερωτική Οργάνωση (PLO)υπέγραψε µε το Ισραήλ τη Συµφωνία τουΌσλο, βάσει της οποίας (1) το PLOαποκήρυττε τη βία και αποδεχόταν τηνύπαρξη του Ισραήλ σαν κυρίαρχο κράτος,ενώ (2) το Ισραήλ παραχωρούσε στην PLOτον αυτόνοµο έλεγχο του παλαιστινιακούπληθυσµού στη ∆υτική Όχθη και τηΛωρίδα της Γάζας

2000: Η συνεχής άρνηση τουδικαιώµατος των Παλαιστινίων στηνεθνική κυριαρχία, τη δυνατότηταµετακίνησης, την πρόσβαση σε πηγέςύδατος και την οικονοµική ανεξαρτησία,καθώς και η άρνηση του Ισραήλ ναεφαρµόσει οποιαδήποτε απόφαση πουσυµφωνήθηκε στο Όσλο, κατέληξε σεµια δεύτερη Ιντιφάντα.

2002: Το Ισραήλ απάντησε µεπόλεµο, στην προσπάθεια να συντρίψειτην αντίσταση του παλαιστινιακού λαούενάντια στην κατοχή. Αυτός ο πόλεµοςείχε ως αποτέλεσµα την εκ νέου κατοχήόλων των πόλεων της ∆υτικής Όχθης πουείχαν επιστραφεί στους Παλαιστίνιουςβάση παλαιότερων συµφωνιών µεταυτόχρονη καταστροφή της υποδοµήςστις πόλεις και στα χωριά της ∆υτικήςΌχθης. Εκατοντάδες σφαγές ενάντια σεπολίτες µε την ψυχρά οργανωµένη βίαόπως στην περίπτωση του καταυλισµούτης Τζενίν.

Μερκουράκης Κώστας2πρ Μαθηµατικού

νονται φ όρα ο ύρλα…


Υπό την πίεση της Ιντιφάντα (λαϊκή εξέγερση) και της συ-νεχόµενης φυγής µελών προς την πιο ριζοσπαστική ορ-γάνωση της Τζιχάντ, η Μουσουλµανική αδελφότητα σχη-

µάτισε το 1988 πολιτική πτέρυγα, τη Χαµάς, ώστε να βοηθήσειστην οργάνωση της αντίστασης. Η Χαµάς συνηγορούσε υπέρτης δηµιουργίας ενός Ισλάµ. Το 1992 δηµιουργήθηκε και ηστρατιωτική της πτέρυγα, η Αλ-Κασάν, η οποία έχει χτυπήσειτεράστιο αριθµό ισραηλινών στόχων πραγµατοποιώντας επιθέ-σεις αυτοκτονίας. Οι καµικάζι της Χαµάς συχνά συγκεντρώνουντο θαυµασµό των Παλαιστινίων µε την αυτοθυσία τους, αυτόόµως δεν σηµαίνει σε καµία περίπτωση ότι ανοίγουν το δρόµοστη δικαίωση τους.

Τον περασµένο Ιανουάριο πραγµατοποιήθηκαν, πραγµατικάελεύθερες, δηµοκρατικές εκλογές µε τις ευλογίες µάλιστα τηςδιεθνούς κοινότητας. Η συµµετοχή σε αυτές ήταν τεράστια – πε-ρισσότερο απο το 95% των Παλαιστινίων ψήφισαν – και η Χα-µάς µε 74 έδρες έναντι 45 της Φατάχ, που αποτελούσε και τονµεγαλύτερο αντίπαλό της, ανέβηκε στην εξουσία διακόπτονταςτην σαραντάχρονη ηγεµονία της Φατάχ.

Το αποτέλεσµα των εκλογών αν και παλαιότερα θα φάνταζεαδιανόητο (από τη µια η µη οργανωµένη συµµετοχή της Χαµάςστις προηγούµενες εκλογές και από την άλλη ο στραγγαλισµόςτων πολιτικών αντιπάλων από τη Φατάχ), τώρα θεωρείται από-λυτα φυσιολογικό. Η προηγούµενη Παλαιστινιακή Αρχή άφησεέντονα τα σηµάδια της κακοδιαχείρισης, στιγµατίστηκε από τοδιεφθαρµένο του χαρακτήρα της, ενώ δαπάνησε το 70% τουκρατικού προϋπολογισµού για την οικοδόµηση µιας αστυνοµο-κρατούµενης Παλαιστίνης, ‘κράτος-Μουχαµπάρατ’, στα αραβι-κά. Η προηγούµενη παλαιστινιακή αρχή φυλάκισε και βασάνισε- πολλές φορές και σε συνεργασία µε το Ισραήλ - εκατοντάδεςαγωνιστές, τόσο της Χαµάς, όσο και άλλων πολιτικών αντιπά-λων. Η Χαµάς από την άλλη εκµεταλλευόµενη το πολιτικό κενό,σε σύντοµο χρονικό διάστηµα πραγµατοποίησε πολλά από όσαποτέ δεν έκανε η Φατάχ σχολεία, ιατρεία, επιδόµατα. Παράλλη-λα όµως κατάφερε να βρει πόρους από άλλες ισλαµικές, φοντα-µενταλιστικές οργανώσεις, ώστε να ενισχύσει το ισλαµικό κίνη-µα στην Παλαιστίνη µε ότι µπορεί να συνεπάγεται αυτό στιςσχέσεις µε το Ισραήλ.

Αµέσως µετά την επικράτηση της Χαµάς, το Ισραήλ ζήτησε τηµη-διεθνή αναγνώριση της νέας κυβέρνησης. Η Αµερική, τηνσυγκαταλέγει στο µακρόσυρτο κατάλογο µε τις τροµοκρατικέςοργανώσεις, ενώ και οι περισσότερες ευρωπαϊκές κυβερνήσειςακολουθούν κατά πόδας. Επακόλουθο όλων αυτών είναι η δια-κοπή, εδώ και πέντε µήνες, της οικονοµικής βοήθειας προς τηνΠαλαιστινιακή Αρχή. Οι Ηνωµένες Πολιτείες είχαν υποσχεθείνα δώσουν φέτος κάπου 250 εκατοµµύρια δολάρια στα Ηνωµέ-να Έθνη και άλλους φορείς προς βοήθεια των Παλαιστινίων.Επίσης η Ευρωπαϊκή Ένωση, που πέρσι χορήγησε 340 εκατοµ-µύρια δολάρια στους Παλαιστίνιους, λέει πως δεν είναι βέβαιηγια το αν θα κάνει το ίδιο και φέτος.Από τη µια έχουµε ενίσχυ-ση της ισλαµικής κυβέρνησης, και µάλιστα σε κατεύθυνση κλι-µάκωσης της κρίσης µεταξύ των δύο χωρών και από την άλληδραµατικές επιπτώσεις στην οικονοµική κατάσταση της παλαι-στινιακής οικονοµίας. Ο τέως Πρόεδρος µάλιστα των ΗΠΑ Τζί-µη Κάρτερ, είπε στον Παλαιστίνιο Πρόεδρο Μαχµούντ Αµπάς,ότι θα έπρεπε να αναµένει µια τέτοια εξέλιξη. Κατά την εκτίµη-

Από το 1967 έως και το ξέσπασµα της πρώτης Ιντι-φάντα το 1987, η µουσουλµανική αδελφότητα κυ-ριαρχούσε στο Ισλαµικό κίνηµα στη Παλαιστίνη. Πα-ρά το σηµαντικό αριθµό µελών, η αδελφότητα αρ-νείτω να διαδραµατίσει ενεργό ρόλο στην αντίστα-ση ενάντιας στο Ισραήλ. Ο ρόλος της περιοριζότανστη κατασκευή ναών, κτιρίων ή στην παροχή ιατρι-κής περίθαλψης.

“Η Χαµάς σε σύντοµο χρονικό διάστη-µα πραγµατοποίησε πολλά από όσα

ποτέ δεν έκανε η Φατάχ σχολεία,ιατρεία, επιδόµατα.”

ση του κ. Κάρτερ: «Νοµικά η Ουάσιγκτον δεν µπορεί να ανα-γνωρίσει κυβέρνηση της Χαµάς επειδή η Χαµάς έχει επίσηµακριθεί από το Κογκρέσο και τον Πρόεδρο των Ηνωµένων Πολι-τειών ως τροµοκρατική οργάνωση.Αµφιβάλω ότι θα αλλάξει αυ-τή η νοµοθεσία».

Οι φόβοι και οι κατηγορίες µάλλον προσχηµατικοί φαντά-ζουν. Η Χαµάς κατέστησε το λόγο της αλλά και το πολιτικό τηςπρόγραµµα πολύ πιο µετριοπαθές. Τα πολιτικά κείµενα υποδη-λώνουν ότι σήµερα η οργάνωση δεν είναι φονταµενταλιστικήαλλά µάλλον ανήκει στο πολιτικό Iσλάµ. Όλα αυτά βέβαια φυσι-κό είναι να δηµιουργούν εσωτερικές αντιθέσεις (το αρχηγείοτης Χαµάς στη ∆αµασκό όντας αποµακρυσµένο από τα σύνοραµε το Ισραήλ και κατεπέκταση µακριά από την καθηµερινότητα-πραγµατικότητα των Παλαιστινίων που υφίστανται τις ισραηλι-νές επιθέσεις, ρητορεύει προκλητικά εναντίον των Ισραηλινών,κρατώντας σκληρό προφίλ σε αντίθεση µε το µεγαλύτερο µέροςτης ηγεσία της Χαµάς) οι οποίες συντηρούν την συνθηµατολο-γία αλλά και την αδιάλλακτη στάση των άλλων λαών και κυρίωςτου Ισραήλ, απέναντι στην νεοεκλεχθείσα κυβέρνηση. Όµως ηΧαµάς δεν είναι µια τυπική Ισλαµιστική οργάνωση (τρανταχτόπαράδειγµα είναι ο υποψήφιος χριστιανός ορδόδοξος της Χα-µάς στη περιοχή της Γάζας!).Τα παραδείγµατα πολλά και µάλι-στα ηχηρά. Καταρχήν παρεκκλίνει από το καταστατικό της µιαςκαι είναι πλέον φανερό ότι αποδέχεται έµµεσα την ύπαρξη τουκράτους του Ισραήλ. Σε ερώτηση µάλιστα που έγινε στον φυσι-κό της ηγέτη Μασαάλ για το που πρέπει να υποχωρήσει το Ισ-ραήλ απάντησε χαρακτηριστικά. Είµαστε πρόθυµοι να συζητή-σουµε µια µακρόχρονη εκεχειρία αν το Ισραήλ αποχωρούσεαπο τη Γάζα και τη ∆υτική όχθη στα σύνορα του 1967. Η ίδιαάποψη απηχεί και στο συντριπτικό κοµµάτι των ψηφοφόρωνπου εµφανίζεται στις δηµοσκοπήσεις υπέρ της ειρηνικής επί-

λυσης του παλαιστινιακού ενώ δεν είναι αντίθετοι στην ύπαρξητου Ισραήλ. Επίσης η Χαµάς αρνείται τον Ισλαµικό καταστατικόχάρτη, µιλάει για ισότητα αντρών, γυναικών ενώ αποζητά µια κυ-βέρνηση µε τη συµµετοχή της Φατάχ. Ο Μασαάλ δήλωσε πρό-σφατα ‘θα προκαλέσουµε τη Φατάχ να συµµετάσχει στη νέα κυ-βέρνηση και θα διασφαλίσουµε ότι µουσουλµάνοι, χριστιανοί,γυναίκες και άντρες θα εµπλακούν σε αυτήν’. Συνάµα η Χαµάςαρνήθηκε κατηγορηµατικά της οποιαδήποτε είδους υποστήριξητης Αλ – Κάιντα.

Η διεθνής κοινότητα αν σέβεται τις αρχές της δηµοκρατίας θαπρέπει να σεβαστεί επισης και τα αποτελέσµατα των δηµοκρα-τικών εκλογών. Οι Παλαιστίνιοι διάλεξαν την αλλαγή, καταψή-φισαν τη διαφθορά και την κακή διακυβέρνηση. Αυτή τη στιγµήη Χαµάς δεν εκφράζει τίποτα άλλο πέρα από τη δυσαρέσκειατου παλαιστινιακού λαού για τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης καιγια την µη λύση του παλαιστινιακού ζητήµατος.Το τι θα εκφρά-σει η Χαµάς εξαρτάται από τον Παλαιστινιακό λαό και µόνο. Ηδιεθνής κοινότητα οφείλει να διαπραγµατευτεί µαζί της. Μεποιους θα συνοµιλήσει για ειρήνη – εφόσον και αν ενδιαφέρε-ται – εάν όχι µε την εκλεγµένη ηγεσία των Παλαιστινίων.

Κώστας Μερκουράκης2πρ Μαθηµατικού

Υ.Γ. Η ενότητα αυτή είναι αφιερωµένη στον AngeloFrammartino.Ο Angelo Frammartino, 24 ετών, φοιτητής Νοµι-κής και Γραµµατέας της Οργάνωσης των Giovani Comunistiστην περιοχή του Monterotondo (κοντά στη Ρώµη) δολοφονή-θηκε στην Ιερουσαλήµ, την Πέµπτη 11 Αυγούστου 2006. ΟAngelo τις τελευταίες ηµέρες της ζωής του δούλευε εθελοντικάσε κατασκήνωση στην Ιερουσαλήµ για παιδιά από την Παλαιστί-νη, που διοργάνωνε το Ιταλικό Συνδικάτο CGIL.Κατά τη διάρκειααπογευµατινής εξόδου στην πόλη, µαχαιρώθηκε δύο φορέςστην πλάτη και µια στο λαιµό από...αγνώστους.Αποδείχθηκε ότιήταν φανατικοί παλαιστίνιοι.

Χαµάς



Eνααπό τα πιο δηµοφιλή επι-χειρήµατα όσων ήταν εχθρικάδιακείµενοι στο πανεπιστηµιακόκίνηµα είναι ότι οι φοιτητές καιοι καθηγητές που αρνούνται αυ-τές τις µεταρρυθµίσεις στο χώ-ρο της τριτοβάθµιας εκπαίδευ-σης διακατέχονται από µια τάσητου να αρνούνται τα πάντα. Αυ-τό το επιχείρηµα τροφοδοτού-σε αλλά και τροφοδοτούνταναπό το άλλο αντιδραστικό ιδεο-λόγηµα ότι αυτοί που αντιδρούνείναι οι τεµπέληδες καθηγητέςπου δεν θέλουν να αξιολογού-νται και οι ρέµπελοι φοιτητέςπου βαλτώνουν στα πανεπιστή-µια αιωνίως, πίνουν φραπέδεςκαι παίζουν όλη µέρα τάβλι.

Οµολογούσαν ότι υπάρχει µια κά-στα από αργόσχολους που λυµαί-νονται το συνδικαλιστικό χώρο

τόσο στο φοιτητικό όσο και στο καθηγη-τικό σώµα, που αρνούνται τις µεταρρυθ-µίσεις χωρίς να έχουν αντιπροτάσεις καικάνουν απεργίες και καταλήψεις µε στό-χο να µην διαταραχτεί αυτή η ελίτ. Βέβαιαο εν λόγω προπαγανδιστικός µηχανισµόςδεν µπήκε ποτέ στο κόπο να απαντήσειπως αυτή η αργόσχολη ελίτ κράτησε κλει-στά τα πανεπιστήµια για 8 βδοµάδεςπαίρνοντας µαζικότατες γενικές συνελεύ-σεις τόσο στους φοιτητές όσο και στουςκαθηγητές. ∆εν απάντησε ποτέ πως γέµι-ζαν οι δρόµοι µε χιλιάδες κόσµου κάθεβδοµάδα.

Στον αντίποδα, η καθηµερινή πραγµα-τικότητα έδειξε και δείχνει πως οι κοινω-νικές δυνάµεις που αντιστάθηκαν και σεπρώτη φάση κέρδισαν την κυβέρνηση σεαυτή τη µάχη στο χώρο της τριτοβάθµιαςεκπαίδευσης δεν λένε όχι για το όχι, δενυπερασπίζονται το δηµόσιο πανεπιστή-µιο γιατί το θέλουν όπως είναι σήµερα(άλλωστε αυτοί που προωθούν τις αντι-

δραστικές µεταρρυθµί-σεις στο πανεπιστήµιο, η κυβέρνηση καιη αξιωµατική αντιπολίτευση, φέρουν τηνκαθολική ευθύνη για την κατάντια του πα-νεπιστηµίου καθώς νοµοθετούν εναλλάξαπό τη µεταπολίτευση µέχρι σήµερα).Μέσα από τα όχι και τα ναι της πανεπι-στηµιακής κοινότητας βγαίνει µια κραυγήαγωνίας για το σήµερα και το αύριο τουεπιπέδου µόρφωσης των νέων και τουεργασιακού µέλλοντος τους. Φαίνεται ηανάγκη για ένα πανεπιστήµιο που θα εί-ναι παράδειγµα δηµοκρατικά αυτοδιοι-κούµενου ιδρύµατος, που θα υπηρετείκοινωνικές και επιστηµονικές ανάγκεςκαι θα δέχεται στους κόλπους του όλουςόσους επιθυµούν να λαµβάνουν τριτο-βάθµια εκπαίδευση δηµόσια και δωρεάν..

Όλα όσα θα αναλυθούν παρακάτω δενείναι θέσεις στείρας άρνησης αλλά πλαι-σιο προγραµµατικής αντιπολίτευσης κό-ντρα στο αυταρχικό πανεπιστήµιο, το πα-νεπιστήµιο των επιχειρήσεων που προω-θεί η κυβέρνηση.ΟΧΙ στην αναθεώρησητου άρθρου 16ΟΧΙ στα µη κρατικά πανεπιστήµια όπωςαυτό της εκκλησίας, ή της ΓΣΕΕ που θαβγάζει επαγγελµατίες συνδικαλιστές ήτου ∆ηµάρχου Αµαρουσίου µε το φίλοτου babis vovos.ΝΑΙ στην αύξηση των δαπανών για τηνπαιδεία συµφωνά µε τις κοινωνικές καιεπιστηµονικές ανάγκες (η κυβέρνηση εί-χε δεσµευτεί προεκλογικά για 5% τουΑ.Ε.Π. ενώ 2,5 χρόνια µετα η χρηµατοδό-τηση είναι ακόµα στο 3,54% του Α.Ε.Π.).Ισχυροποίηση του δηµόσιου πανεπιστη-µίου.ΟΧΙ στην αξιολόγηση των πανεπιστη-µίων από τον Σ.Ε.Β. την, Intrakom και τηνBayer µε βάση τις λογικές του Παγκόσµι-ου Οργανισµού Εµπορίου (Π.Ο.Ε.) καιτου Οργανισµού Οικονοµικής Συνεργα-σίας και Ανάπτυξης (Ο.Ο.Σ.Α.) ΝΑΙ στις εσωτερικές δηµοκρατικές δια-δικασίες ελέγχου µε γνώµονα τη βελτίω-ση του διδακτικού και ερευνητικού έργουτου πανεπιστηµίου. Οι διαδικασίες ελέγ-χου σε καµία περίπτωση δεν πρέπει νασχετίζονται µε την προσαρµογή του πα-

νεπιστηµίου στιςανάγκες της αγοράς εργασίας και να δι-καιώνουν την υποχρηµατοδότηση του. Ηακαδηµαϊκή κοινότητα µπορεί και πρέπεινα θέσει τα κριτήρια της αξιολόγησης τουεπιστηµονικού και διδακτικού έργου.ΟΧΙ σε Ινστιτούτα ∆ια Βίου Εκπαίδευ-σης που θα λειτουργούν µε δίδακτρα καιως χώρος κατάρτισης των απολυµένωνεργαζοµένων ώστε να µπορούν να µπουνπάλι στην αγορά εργασίας χωρίς βέβαιοµέλλον.ΝΑΙ στο δικαίωµα του κάθε εργαζοµέ-νου να λαµβάνει νέα γνώση και νέα κα-τάρτιση µε πλήρεις αποδοχές και χωρίςεργασιακή ανασφάλεια.ΟΧΙ στο πανεπιστήµιο των managerΝΑΙ σ ένα δηµόσιο αυτοδιοικούµενοπανεπιστήµιο που θα διευρύνει και θαουσιαστικοποιει τις Ακαδηµαϊκές, Ερευ-νητικές και ∆ιοικητικές του λειτουργίες.Θα έχει την ευχέρεια άµεσης στελέχωσηςτου διοικητικού και επιστηµονικού τουδυναµικού σύµφωνα µε τις ανάγκες του.ΝΑΙ σ ένα πανεπιστήµιο µε Ενιαίο ∆ιδα-κτικό Φορέα µε µόνιµα και αποκλειστικήςαπασχόλησης µέλη.ΟΧΙ στους εξαθλιωµένους και εξαρτη-µένους απασχολήσιµους του Π.∆. 407 ήστους πολυπράγµονες καθηγητές φαντά-σµατα.ΟΧΙ στον περιορισµό της φοίτησης σεν+ν/2+1 χρόνια. Οι αιώνιοι φοιτητέςδεν είναι τεµπέληδες, είναι άνθρωποιπου η σηµερινή κοινωνικοπολιτικοίαθλιότητα τους οδήγησε σε αδιέξοδο στοοποίο ούτε οι ίδιοι ήθελαν ποτέ να βρε-θούν. Επιπλέον δεν επιβαρύνουν σε τίπο-τα τον προϋπολογισµό του πανεπιστηµί-ου.ΝΑΙ στη δυνατότητα των φοιτητών ναεπιλέγουν µόνοι τους το ρυθµό εντατικο-ποίησης των σπουδών τους αναπτύσσο-ντας παράλληλα και άλλες πτυχές τηςπροσωπικότητάς τους, πράγµα που τουςέχει στερηθεί στο λύκειο λόγω της εντα-τικοποίησης και της απόλυτης πειθάρχη-σης στο πρόγραµµα σπουδών.

Για ένα σύγχρονο και δηµοκρατικόπανεπιστήµιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ


ΟΧΙ στο ένα και µοναδικό σύγγραµµαπου αναπαράγει τη λογική της αποστήθι-σης.ΝΑΙ στις πανεπιστηµιακές βιβλιοθήκεςκαι στη δυνατότητα των φοιτητών ναέχουν πρόσβαση σε πολλά συγγράµµατακαι δωρεάν διαδικτυακή πρόσβαση.ΟΧΙ στη µετατροπή του λυκείου σε εξε-ταστικό κέντρο όχι στις εξετάσεις τύπουρωσική ρουλέτα .ΝΑΙ στην ελεύθερη πρόσβαση στην τρι-τοβάθµια εκπαίδευση. Το πανεπιστήµιοείναι υπεύθυνο να πιστοποιεί αν ακόµακαι ο «χειρότερος» µαθητής στο λύκειογνωρίζει µια επιστήµη και µπορεί να τηνυπηρετεί και όχι εξετάσεις τύπουmultible choice. Πανεπιστήµιο ανοιχτόστη κοινωνία.ΝΑΙ σε µια ριζοσπαστική µεταρρύθµι-ση της σηµερινής µεταλυκειακής εκπαί-δευσης µε στόχο τη δηµιουργία δυο κλά-δων. Ο 1ος κλάδος θα περιέχει τις τεχνι-κές σχολές και θα στοχεύει στη κατάρτισητων τεχνιτών που σήµερα γίνεται εµπειρι-κά η τελείως ανοργάνωτα από κρατικούςή ιδιωτικούς φορείς. Ο 2ος κλάδος θααποτελείται από σχολές πανεπιστηµιακούεπιπέδου δηλαδή από σχολές που θερα-πεύουν βασικούς επιστηµονικούς κλά-δους χωρίς κατατµήσεις των επιστηµονι-κών αντικειµένων προσαρµοσµένες στιςσυγκυριακές επιταγές της αγοράς εργα-σίας (ρόλος ο οποίος επιτελείται σήµερααπό τα ΤΕΙ κυρίως αλλά και από πολλάτµήµατα Α.Ε.Ι. που ιδρύθηκαν τα τελευ-ταία χρόνια). Η παραπάνω πρόταση µαςκωδικοποιείται ως Ενιαία Πανεπιστηµια-κή ΕκπαίδευσηΝΑΙ στην αξιοπρεπή διαβίωση φοιτη-τών και σπουδαστών. Ανάπτυξη των υπο-δοµών του πανεπιστηµίου (δωρεάν σιτί-σει-στέγαση). Κοινωνικός µισθός για κά-θε νέο άνω των 18 ετών. Η παραπάνωπρόταση σταµατάει την οικονοµική αι-µορραγία των οικογενειών να πληρώνουντα νέα µέλη τους µέχρι τα 25. Ταυτόχρο-

να καθιστά οικονοµικά και χωροταξικάαυτόνοµους τους νέους ανθρώπους.ΟΧΙ στο περιορισµό του ασύλου.ΝΑΙ στο δικαίωµα των ανθρώπων να κι-νούνται ελεύθερα στη πόλη τους χωρίς νατους παρακολουθούν κάµερες, χωρίς νατους συλλαµβάνει η αστυνοµία επειδήσυµµετέχουν σε πορείες, χωρίς να παρα-κολουθούνται τα τηλέφωνά τους. Η δη-µοκρατία και η ελευθερία πρέπει να πά-ρουν ουσιαστικό περιεχόµενο και να ξε-φύγουν από το επίπεδο των διακηρύξε-ων.ΟΧΙ στο αναχρονιστικό υπουργείοεθνικής παιδείας και θρησκευµάτωνΥΠΕΠΘ.ΝΑΙ στην δηµιουργία υπουργείου παι-δείας και έρευνας µε αναδιάταξη αρµο-διοτήτων ανάµεσα στο µέχρι σήµεραΥπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρη-σκευµάτων και Πολιτισµού.

Το πανεπιστήµιο (µέσα από τις πολιτι-κές διεργασίες που παράγονται στο εσω-τερικό του φοιτητικού κινήµατος) έχειξαναβρεί τον ιδεολογικό-πολιτισµικό τουρόλο και λόγο. ∆ιεµβολίζει το παγιωµένο

πολιτικό σκηνικό, ανατρέπει συσχετι-σµούς δυνάµεων, κοµµατικές γραµµέςκαι ισορροπίες, παράγει ήδη βαθύτεραπολιτισµικά αποτελέσµατα παράγει καιπάλι ισχύ και αίγλη. Το πανεπιστήµιο θέ-τει ξανά δυναµικά στην ηµερήσια διάταξητης κοινωνικής και πολιτικής ζωής αρχές,αξίες κι αγαθά που ο νεοφιλελευθερι-σµός προσπαθούσε να µας πείσει ότιέχουν πεθάνει και ότι ανήκουν σε µια άλ-λη εποχή. Η συλλογικότητα η αλληλεγ-γύη, τα δηµόσια αγαθά, το άσυλο, οι ακα-δηµαϊκές ελευθερίες, η δηµοκρατικότηταείναι εδώ και παράγουν νικηφόρα αποτε-λέσµατα για µια ολόκληρη γενιά νέων αν-θρώπων. Αυτό που ζήσαµε και ζούµε σή-µερα πείθει και τον πιο σκεπτικιστή ότιχαµένοι αγώνες είναι µόνο αυτοί που δενέχουν δοθεί.

Ένας νταής και υποκινούµενος φοιτη-τής

Για την µεταφορά Κώστας Ζαχαριάδης

ΑΝ.Α.ΠΝΟΗ Βιολογικού

ο και δηµοκρατικόπανεπιστήµιο

Σ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

]]

]]


Τη δεκαετία του '50 εµφανίζονται σχολές στην τέχνη -µουσι-κή, λογοτεχνία, κινηµατογράφος- που κοινό τους στοιχείοήταν ότι επερωτούσαν τον τρόπο µε τον οποίο το κάθε είδος

ξεχωριστά γινόταν µέχρι τότε. Οι σχολές θα γίνουν γνωστές κάτωαπό την κοινή ονοµασία "Νέο Κύµα". Ιδιαίτερα στη Γαλλία και συ-γκεκριµένα στον κινηµατογράφο γεννιέται η "Nouvelle Vague", µεεπιρροές από τον ιταλικό Νεορεαλισµό, θέλοντας να επανεξετάσειτα κινηµατογραφικά µέσα.

Βρισκόµαστε σε µια εποχή που κυριαρχεί ο αµερικανικός κινη-µατογράφος των µεγάλων studio του Hollywood. Η ΗΠΑ εξάλλουείχαν - και έχουν - ένα τεράστιο κοινό ώστε τα έξοδα της ταινίαςυπερκαλύπτονταν στο εσωτερικό της χώρας και οι ταινίες πωλού-νταν σχετικά φθηνά σε Ευρωπαίους διανοµείς. Για να εκτιµήσει κα-νείς καλύτερα την αλλαγή που έφερε η Nouvelle Vague και την επιρ-ροή της στον κινηµατογράφο έκτοτε πρέπει να εξετάσει τον τρόποµε τον οποίο γυρίζονταν οι ταινίες στα µεγάλα κινηµατογραφικάstudio της Αµερικής.

Στην ουσία, οι σκηνοθέτες έλεγαν µια ιστορία για την ιστορία τηνίδια, χωρίς να δίνουν σηµασία σε τίποτα, αν δεν εξυπηρετούσε τηνπλοκή. Η χρονική και χωρική σειρά των γεγονότων έπρεπε να είναισαφής στο θεατή. Τεχνικές όπως το σταδιακό µαύρισµα της οθό-νης από τη µία σκηνή στην άλλη εξυπηρετούσαν αυτό ακριβώς τοσκοπό. Η διαταραχή που προκαλείτο στη ζωή των πρωταγωνιστώνκατά τη διάρκεια της ταινίας, αποκαθίστατο σχεδόν πάντα στο τέ-λος της (happy end).

Σκοπός των παραγωγών ήταν η ευχαρίστηση των θεατών, ώστεαυτοί να ξαναέρθουν. Θεωρούσαν, λοιπόν, οτι ο καλύτερος τρόποςνα το επιτύχουν αυτό ήταν να προσφέρουν ιστορίες που δε θα προ-

βληµάτιζαν και δε θα απαιτούσαν ιδιαίτερη σκέψη. Ο κινηµατογρά-φος µε αυτή την έννοια δε συνιστούσε µορφή τέχνης αλλά βιοµη-χανία κέρδους και σαν τέτοια λειτουργούσε.

Στα 1951 ιδρύεται στο Παρίσι το περιοδικό Cahiers du cinemaαπό τον Andre Bazin. O Bazin

θεωρείται ο πατέρας της Nouvelle Vague, καθώς µε τις θεωρίεςτου και τις κριτικές του επηρέασε τους σκηνοθέτες της σχολής, οιοποίοι εξάλλου ήταν και φίλοι του. Στο περιοδικό, µεταξύ άλλων,συµµετείχαν οι Francois Truffaut, Jan-Luc Godard, Louis Malle,Claude Chabrol και Jacques Rivette. Βάση για τη θεωρία του κινή-µατος ήταν η "politique d' auteur", σε ελεύθερη µετάφραση η πο-λιτική του δηµιουργού.

Βασισµένος στις ιδέες του Βazin, ο όρος αυτός που πρωτοεµ-φανίστηκε το 1954 σε ένα άρθρο του Truffaut, εννοούσε την προ-σωπική σφραγίδα του δηµιουργού που εµφανίζεται σε κάθε έργοτου και την οποία µπορούµε να παρακολουθήσουµε από ταινία σεταινία. ∆εν αποτελεί, λοιπόν, έκπληξη η απόρριψη των κλασσικώναµερικάνικων και γαλλικών ταινιών και η αποθέωση σκηνοθετώνόπως ο Orson Welles, o Alfred Hitchcock και πολλών δηµιουργώνb-movie ταινιών.

Περνώντας από τη θεωρία στην πράξη η οµάδα του Cahiers άρ-χισε να φτιάχνει τις δικές της ταινίες. Άλλοτε από έλλειψη χρηµά-των και άλλοτε από άποψη εισάγει πολλές καινοτοµίες. Έτσι, γιαπρώτη φορά ταινίες γυρίζονται εκτός studio, σε εξωτερικούς χώ-ρους ή σε σπίτια φίλων. Η φορητή, ελαφριά κάµερα που είχε στοµεταξύ εφευρεθεί βοήθησε σηµαντικά σε αυτό. Παράλληλα, µεγά-λες σκηνές γυρίζονται συνεχόµενα, χωρίς διακοπή, µε την κάµερανα ακολουθεί τους ηθοποιούς στο χώρο. Επίσης, ποτέ πριν οι ηθο-ποιοί δεν είχαν "βγει" από την υπόθεση της ταινίας για να απευ-θυνθούν άµεσα στο κοινό. Πλέον, οι σκηνοθέτες δίνουν ξεχωριστήσηµασία στα σκηνικά, το φωτισµό και τη µουσική, όχι πια σαν βοη-θήµατα για την ιστορία, αλλά σαν ιδιαίτερα µέρη της ταινίας. Άλ-λη σηµαντική αλλαγή ήταν οι πρωταγωνιστές. Στις ταινίες τουHollywood υπήρχε συνήθως ένας πρωταγωνιστής, άντρας και ηταινία τον ακολουθούσε παντού, δίνοντας δευτερεύουσα σηµασίαστους υπόλοιπους χαρακτήρες. Τώρα, αντίθετα, τα κεντρικά πρό-σωπα είναι δύο ή περισσότερα, οι χαρακτήρες περισσότεροι σύνθε-

]]]

]]

]]]]

]]

] ]] NOUVELLE

VAGUEΤα χρόνια που ακολούθησαν το Β' Παγκόσµιο Πόλε-µο βρίσκουν µία Ευρώπη που προσπαθεί να ξανα-σταθεί στα πόδια της. Η Αµερική θα παίξει οικονο-µικά, κατά συνέπεια και ιδεολογικά, ένα σηµαντικόρόλο σε αυτήν την προσπάθεια. Η αµερικάνικηκουλτούρα εισβάλλει στην Ευρώπη µαζικά, µε τοrock 'n' roll και την Coca Cola σαν τους κύριους εκ-φραστές της, και όπως κάθε δράση, γεννά µία αντί-δραση.

Ô

]]]

]]

]]

]]

]]]]

]]

]


τοι και αντιφατικοί, µε αποτέλεσµα η ιστορία να γίνεται λιγότεροξεκάθαρη στο θεατή και να απαιτεί από αυτόν σκέψη.

Για αυτούς που ψάχνουν µία αρχή, πρώτη ταινία της NouvelleVague θεωρείται το Le Beau Serge του Claude Chabrol το 1958. Ακο-λουθούν τα αριστουργήµατα Les 400 Coups του Truffaut και A BoutDe Souffle του Godard.

Η σχολή - ο όρος είναι λίγο αδόκιµος µια και οι εκφραστές τηςποτέ δεν οργανώθηκαν επίσηµα ως τέτοια - συνεχίζει να δηµιουρ-γεί ταινίες µέχρι το 1973, αν και τη µεγάλη της ακµή τη γνώρισεαπο 1958 έως και το 1964.

Σπουδαιότερος εκφραστής της Nouvelle Vague πρέπει να θεωρη-θεί ο Jan-Luc Godard, αφού απέκτησε τους πιο ένθερµους οπαδούςαλλά και αντιπάλους. Κατηγορήθηκε ως επιτηδευµένος, εγωκεντρι-κός και υπερφίαλος, η άλλη όµως πλευρά υποστηρίζει οτι είναιένας από τους σηµαντικότερους δηµιουργούς που επηρέασε όσολίγοι την πορεία του κινηµατογράφου. Πράγµατι, το A bout desouffle αποτελεί τοµή για την κινηµατογραφική ιστορία.

Πρόκειται για την ιστορία ενός Γάλλου τυχοδιώκτη, του Michel,που αν και η αστυνοµία τον κυνηγά σε όλη την ταινία, αυτός δενπροσπαθεί να ξεµπλέξει, παρά τον παρακολουθούµε να πολιορκείµία αµερικανίδα φοιτήτρια την Patricia. Οι µεγάλες συζητήσειςπου έχουν οι δυο τους, καθώς και άλλες σκηνές της ταινίας δενπροωθούν καθόλου την πλοκή, πράγµα πρωτόγνωρο για τους θεα-τές τότε. Οι γνώσεις σε εµάς αναφορές, από σκηνοθέτες όπως οQuentin Tarantino, σε άλλες ταινίες ή κινηµατογραφικά στυλ κά-νουν εδώ την πρώτη τους εµφάνιση. Ο Godard παράλληλα θεωρεί-ται και ο πιο πολιτικός από τους σκηνοθέτες της Nouvelle Vague. Ηµαρξιστική του τοποθέτηση φαίνεται σε ταινίες όπως La Chinoise,Pierrot le fou, Week End και Une femme mariee. Σε όλες του τιςταινίες υπάρχει κριτική στον καταναλωτισµό της αστικής τάξης, στοκυνήγι των υλικών αγαθών στην καθηµερινή ζωή και στην αποµό-νωση του ανθρώπου.

Οι δηµιουργοί της Nouvelle Vague επηρέασαν σκηνοθέτες όπωςο Quentin Tarantino, o Brian de Palma, o Wes Anderson και ο MartinScorsese. Σήµερα, µπορεί να τη συνδέσει κανείς µε τον πειραµατι-κό και τον ανεξάρτητο κινηµατογράφο.Τα µεγάλα studio συνεχίζουνµε τις "έτοιµες για κατανάλωση" ταινίες τους, ταυτίζοντας την ευ-

χαρίστηση του θεατή µε την παθητικότητα του. Όχι πως όλες οιταινίες πρέπει να είναι "βαθιές" και µε νόηµα, αλλά... πιάσε το popcorn, την Coca-Cola και...σσς, αρχίζει....

Βουγιουκλάκη ΕλένηΦάσµα Φυσικού

]] NOUVELLE

VAGUE

Θεµιστοκλέους 53, Αθήνα * Tηλ.: 210 3300140

www.cinestore.gr * email: [email protected]

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΚΑΡΤΕΣ & ΑΦΙΣΕΣ

ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Ας είναι καλά η Αµερική (ή αλλιώς God Bless America!)

Ξέρετε, ο αντιαµερικανισµός είναι πολύεύκολο πράγµα. Και πολύ βολικό. Ξε-µπερδεύεις µια και έξω µε τις κοινωνι-

κές σου ευαισθησίες, διαολοστέλνοντας απότον καναπέ σου την ContoliSSa Reich και τακακά -τύπου Μπούς Τζούνιορ- χαζοαµερικα-νάκια. Και µετά ο ξύπνιος Έλλην περνά τηνυπόλοιπη µέρα του µπροστά στο χαζοκούτιπίνοντας κόκα. Μπράβο! Εν τω µεταξύ τα αε-ροπλανάκια περνάνε από Σούδα και πάνε καιρίχνουν βόµβες σε κεφάλια αθώων παιδιών.

Όµως αυτή είναι µόνον η µια όψη της Αµε-ρικής.Υπάρχει και η άλλη Αµερική. Αυτή πουσκέφτεται. Αυτή που αντιστέκεται. Αυτή πουδιεκδικεί. Αυτή που γέννησε τους εργατικούςαγώνες του Σικάγο, της Εργατικής Πρωτοµα-γιάς. Των εκατοµµυρίων µεταναστών που στηφετινή πρωτοµαγιά έκαναν ένα τεράστιοµποικοτάζ στην αµερικάνικη οικονοµία, απερ-γώντας από τις δουλειές τους, µην πηγαίνο-ντας για ψώνια και για σχολείο. Έδωσαν έναχτύπηµα στους businessmen αλλά και στο ρα-τσισµό των ηλιθίων (ο ρατσισµός πάντα τωνηλιθίων είναι) και έδειξαν πόσο αναγκαίοιαλλά και δυνατοί είναι, διεκδικώντας νοµιµο-ποίηση και ισότιµη µεταχείριση.

Αλλά ξεκινήσαµε υποτίθεται για βιβλιοπρο-τάσεις.Αν θέλετε να πάρετε λοιπόν, µια γεύσηαυτής της άλλης Αµερικής που σκέφτεται,που είναι πρωτοπόρα στην διανόηση, την επι-στήµη και την αµφισβήτηση έχουµε να προ-τείνουµε τρία πολύ όµορφα βιβλία, τριών Αµε-ρικάνων συγγραφέων ανάµεσα στα πολλά πουξεχωρίζουν.

Η διαλογή είναι προφανώς προσωπικούγούστου αλλά και οι συγγραφείς όπως και τασυγκεκριµένα έργα τους είναι ευρέως και διε-θνώς αναγνωρισµένα.

F.Scott.Fitzgerald, The Great Gatsby (ο Μεγάλος Γκάτσµπυ)1925

Πρόκειται για το αριστούργηµα του Ιρλαν-δο-Αµερικανού F.Scott Fitzgeral (1896-1940). Θεωρείται αντιπροσωπευτικό έργο γύ-ρω από την Jazz Age (1920-1930) δηλαδή τηνεποχή του µεσοπολέµου στις ΗΠΑ, µια επο-χή υπερβολής, «έκλυσης των ηθών» ίσως ωςαπάντηση στον τρόµο του Πρώτου Παγκόσµι-ου Πολέµου και της ποτοαπαγόρευσης. Είναιη εποχή που µέσα από το λαθρεµπόριο καιάλλες παράνοµες δραστηριότητες εµφανίζε-ται µια νέα ανερχόµενη τάξη. Ο κεντρικόςήρωας, Jay Gatsby γεννηµένος στις ∆υτικέςΠολιτείες, είναι τυπικό δείγµα αναζήτησηςτου περιβόητου αµερικάνικου ονείρου. Τυπι-κό;; Καθόλου. Η αξία της λογοτεχνίας είναιακριβώς ότι µπαίνει πιο βαθιά στη ζωή πλά-θοντας χαρακτήρες µε αντιθέσεις και περι-γράφοντας καταστάσεις που είναι µαζί τυπι-κές αλλά και εξαιρετικές! Και ο µάγοςFitzgerald ακροβατεί εδώ σε ένα ηµιαυτοβιο-γραφικό µυθιστόρηµα όπου ο αφηγητής καιπρόσωπο της ιστορίας (Nick Caraway) και οGatsby µπορούν να θεωρηθούν και ως οι δυο

προσωπικότητες του ίδιου του συγγραφέα ησυνειδητή και η παρορµητική. Ο Fitzgeraldέζησε ο ίδιος το αµερικάνικο όνειρο και τηνκαταστροφή του. Όπως λέει: I speak with theauthority of my failure (Μιλώ στο όνοµα τηςαποτυχίας µου). Ίσως το βιβλίο να είναι έναέπος του αµερικάνικου ονείρου, της ελπίδαςκαι της καταστροφής. Ίσως να είναι και έναέπος για την Αµερική που (όπως κλείνει οFitzerald) αξίζει το σεβασµό µας ή ίσως και τοθαυµασµό µας και για τις ελπίδες που πυρο-δότησε αλλά και για τις συµφορές που επέσυ-ρε. Ακόµα και σήµερα η Αµερική (όλη η Αµε-ρική, Βόρεια και Νότια) είναι ένα εργαστήριελπίδας, νέων αγώνων και αλληλεγγύης όσοκαι ένα εργοστάσιο πολέµων. Αξίζει τουλάχι-στον την προσοχή µας.

J.D.Salinger,The Catcher in the Rye (O φύλακας στη σίκαλη) 1951

Φοβερό βιβλίο! Με απίστευτη γλώσσα, τε-λείως προφορική, ρέουσα και νεανική, ο µυ-στηριώδης Salinger (1919) αποτυπώνει (ήκαλύτερα ζωγραφίζει) τον κόσµο µέσα απότα µάτια ενός 17χρονου εφήβου. Ο Salingerαντιπαθεί σφόδρα τη δηµοσιότητα (έδωσετην πρώτη του συνέντευξη το 1974) και µε τοζόρι οι εκδότες του τον πείθουν να βγάλει κά-τι, ενώ λίγα είναι γνωστά για την προσωπικήτου ζωή. Αυτό το βιβλίο όµως θεωρείται ότιέχει αυτοβιογραφικά στοιχεία αφού ο συγ-γραφέας όπως και ο νεαρός Χόλντεν έχουνπροβλήµατα στην «ενσωµάτωση» στο εκπαι-δευτικό σύστηµα. Μια φρέσκια µατιά στηνδιεφθαρµένη («κάλπικη», όπως θα την έλεγεο Salinger) αµερικάνικη κοινωνία. Ένα βιβλίοµε πολλές πτυχές και αναζητήσεις, ένα βιβλίοκαταιγιστικής κριτικής που δεν αφήνει τίποταόρθιο. Ένα βιβλίο που διαβάζεται µονορούφικαι σου αφήνει αυτή τη γλυκόπικρη γεύσητης σίκαλης στο στόµα, στην καρδιά και στονου.

Richard Lewontin, ∆εν είναι απαραίτητα έτσι.2001. Το όνειρο τουανθρώπινου γονιδιώµατοςκαι άλλες πλάνες

Μέχρι τώρα µιλήσαµε για λογοτέχνες. Καιόποιος νοµίζει ότι σαν επιστήµονες δεν χρει-αζόµαστε τη λογοτεχνία, κακό του κεφαλιούτου. Να, για παράδειγµα ο αναγνωρισµένοςκαθηγητής βιολογίας (γενετικής) του Πανεπι-στηµίου του Χαρβαρντ, Richard Lewontin(1929, Νέα Υόρκη) αρχίζει το βιβλίο του µεένα απόσπασµα από τον Όλιβερ Τουίστ. Καισχολιάζει µε γλαφυρό τρόπο την αντίληψητου συγγραφέα (Ντίκενς) ότι η αριστοκρατικήφύση, εµφάνιση, και κοινωνική συµπεριφοράτου ορφανού Όλιβερ σε σχέση µε τα άλλαπαιδιά που ζούσαν στις ίδιες άθλιες συνθήκεςστο ορφανοτροφείο οφείλεται λέει στην αρι-στοκρατική καταγωγή του. Πρόκειται για ευ-ρέως διαδεδοµένη άποψη στους κόλπους τωνεπιστηµόνων αλλά και των απλών ανθρώπων(απλά η παλιά ρήση «το έχει στο αίµα του»έχει αντικατασταθεί από «το έχει στο DNAτου). Το βιβλίο απαντά ένα προς ένα τα επι-χειρήµατα του λεγόµενου Κοινωνικού ∆αρβι-νισµού ή Νεοδαρβινισµού ή Βιολογικού Ντε-τερµινισµού και Αναγώγιµου. Ένα βιβλίο πουµας ταξιδεύει στον περίπλοκο κόσµο της Γε-νετικής και της Βιολογίας. Ένα βιβλίο που πά-νω από όλα χτυπά την αντίληψη ότι µέσαστους κόλπους της επιστήµης δεν υπάρχουναντιθέσεις και µάχες αλλά µόνο η ωραία τε-χνοκρατική αντικειµενική γνώση. Ε, λοιπόνδεν είναι απαραίτητα έτσι. Στους κόλπους τιςεπιστηµονικής κοινότητας υπάρχουν πάνταµεγάλες διαφωνίες που άπτονται και κοινωνι-κών ζητηµάτων και πολλές φορές γίνονται καιµεγάλες απάτες (ακόµα και µε αλλοιώσεις«πειραµατικών δεδοµένων») όπως αναδει-κνύει ο Lewontin. Η δοµή του βιβλίου χωρί-ζεται σε κεφάλαια που περιλαµβάνουν όλα τακαυτά θέµατα της σύγχρονης Βιολογίας (απότα ΙQ tests µέχρι τα γενετικά τροποποιηµένατρόφιµα και την κλωνοποίηση) όπου οLewontin σχολιάζει άρθρα, βιβλία και δηµοσι-εύσεις διαφόρων ερευνητών παραθέτει όµωςκαι απαντήσεις τους καθώς και δική του αντα-πάντηση. Έτσι βλέπουµε να εκτυλίσσεταιµπροστά στα µάτια µας ένας πλούσιος διάλο-γος (ή καλύτερα ανταλλαγή πυρών) που δεί-χνει ότι η επιστήµη κάθε άλλο παρά πεθαµέ-νη και στείρα γνώση είναι. Ε, ναι λοιπόν στηνκαρδιά του Αµερικάνικου εκπαιδευτικού συ-στήµατος στο πανεπιστήµιο του Χάρβαρντ ηµάχη είναι ανοιχτή. Μπορεί κάποιοι να είναιισχυρότεροι προς το παρόν, αλλά οι φωνέςαµφισβήτησης όλο και δυναµώνουν.

Κάτι κουνιέται στην καρδιά του κήτους,στην καρδιά της Αµερικής. Κάτι κουνιέται καιστην Ευρώπη και σε ολόκληρο τον κόσµο. Αςελπίσουµε αυτό που κουνιέται να είναι η ίδιαη καρδιά. Κι ας φροντίσουµε εµείς για αυτό!

Μπρούζος ΓιάννηςΦάσµα Φυσικού



Lun΅tico / Gotan Project

Οι Gotan Project επιτέλους επέστρεψανδισκογραφικά. Μετά το ντεµπούτο τους άλ-µπουµ που ξεχώρισε το 2001, παντρεύονταςτην tango µε την ηλεκτρονική µουσική καιέπειτα από την εµφάνιση διαφόρων µιµητώντους σε Ευρώπη και Λ.Αµερική κυκλοφορούντο Lun΅tico. Θα µπορούσε να χαρακτηριστείως µια τολµηρή φυσική συνέχεια του“Revancha del Tango”, αφού το συγκρότηµαεµφανίζεται περισσότερο κοντά στις ρίζεςτης µουσικής του. Οι trip-hop πινελιές είναιπιο αχνές και οι tango ρυθµοί κάνουν ακόµηπιο αισθητή τη παρουσία τους αυτή τη φορά.

Τα υπέροχα φωνητικά της ΚαταλανήςCristina Vilallonga ταξιδεύουν τον ακροατήσε ένα δρόµο που ενώνει παλιό και νέο.Όπως λένε και οι ίδιοι οι G.P. η µουσική τουςείναι σαν ένα ανακαινισµένο κτίριο µε µεγά-λο παρελθόν, που διηγείται πολλές ιστορίεςχρόνων. Αφεθείτε στη γοητεία τους.

INCLUDEPICTURE "GP.jpg" \*MERGEFORMAT Versions / ThieveryCorporation

Ένα χρόνο µετά τη κυκλοφορία του “TheCosmic game” , ενός δίσκου που έκανε ιδι-αίτερη αίσθηση µε συµµετοχές τύπου DavidByrne, Flaming Lips και άλλων σπουδαίων,το δίδυµο των T.C. επιστρέφει. Το αποτέλε-σµα είναι µια πολύ όµορφη συλλογή µε αυτόπου ξέρουν να κάνουν καλυτέρα από το κα-θένα, remixes. Ta κοµµάτια που επέλεξανκουβαλούν τη δική τους ιστορία και δενέχουν κοινό στίγµα. Η οµογενοποίηση τουςέρχεται µέσα από τις δηµιουργικές ιδέες καιτην καλλιτεχνική παρέµβαση των παραγω-γών/ DJs Ρόµπ Γκάρζα και Έρικ Χίλτον πουκαταφέρνουν να ενσωµατώσουν τον εαυτότους στο αξιόλογο πρωτότυπο υλικό. Με τοµουσικό τους υπόβαθρο στραµµένο σε dub,trip-hop δρόµους αφήνουν για λίγο τουςέντονα πολιτικοποιηµένους και γεµάτους ει-ρωνεία στίχους τους (βλ. “The richest manin Babylon”) και κινούνται σε πιο χαλαρούςτζαζ – ελέκτρο ρυθµούς. Ξεχωρίσαµε το“this is not a love song” από τοyς Nouvelle

Vague, to “dirty little secret” της Sarah McLachlan και το υπέροχο “strange days” τωνDoors. Στο δίσκο τέλος περιλαµβάνονται καιδυο παλιότερες συνθέσεις των T.C., µε τηνSister Nancy στα φωνητικά, σε µια πιο reggaeκατεύθυνση.

INCLUDEPICTURE "TC.jpg" \*MERGEFORMAT Transformations/ ΜάνοςΧατζιδάκις – Κ.Βήτα

Ήταν αρχές της δεκαετίας του ’90, ότανένα ντουέτο µε έµφαση στους χαλαρούςηλεκτρονικούς ρυθµούς που συνόδευαν τονπαρεµβατικό και έντονα συναισθηµατικότους λόγο, έκανε τα πρώτα του βήµατα. Τοόνοµα αυτών, Στέρεο Νόβα.Τα χρόνια κύλη-σαν δηµιουργικά, οι πορείες χωρίστηκαν και

ο Κ.Βητα εµ-φ α ν ί -

στηκεπιο ώρι-

µος ενσωµατώνο-ντας περισσότερο λυρισµό και ήπιες ηλε-κτροχορευτικές τάσεις στις µουσικές του. Σεαυτή τη κατεύθυνση το 2003 κάνει µια “βέ-βηλη” διασκευή σε τραγούδια του Μ.Χ. πουδίχασε χατζιδακικούς και µη. Με θράσος αλ-λά και διακριτικό σεβασµό, ποιητική γραφήκαι υπευθυνότητα στη διαχείριση ενός τόσοσηµαντικού υλικού µεταµορφώνει κλασσικάτραγούδια του µεγάλου δηµιουργού όπως“χάρτινο το φεγγαράκι”, “κάθε τρελό παιδί”,“love her”,“αθανασία” κ.α. Η φωνή της Φλέ-ρυς Νταντωνάκη µπαίνει απ’ το ανοιχτό πα-ράθυρο, η ∆.Γαλάνη και η Ε.Πασπαλά κάθο-νται δίπλα στο Ρωµανό και τη Β.Ταγκούλη. Ο

Κωνσταντίνος Βήτα δίνει τη πιο καλλιτεχνική“κλωτσιά” που έγινε ποτέ σε τραγούδια τουΧατζιδάκι στέλνοντας τα, µε το δικό του τρό-πο, για πάντα στο διάστηµα.

INCLUDEPICTURE "seir-manos-kvita.jpg" \*MERGEFORMATΗ βροχή από κάτω / ΘανάσηςΠαπακωνσταντίνου

Ο τελευταίος δίσκος του του Θ.Π. πέραγια πέρα αντιραδιοφωνικός, µε τα σηµερινάδεδοµένα τουλάχιστον, περιέχει 13 τραγού-δια και ένα ρεµίξ. ∆εν είναι όµως µόνο αυτό.Είναι µια αληθινή υπέρβαση. Ο δηµιουργόςβάζει τα πράγµατα στη θέση του; Αποφορτί-ζεται από την πίεση της αναγωγής του σεπρωτοπόρο µιας άκρως δηµιουργικής σκη-νής µέσα στη δύσκολη ελληνική πραγµατι-κότητα των ηµερών µας; Ποιος ξέρει, µάλλονο Παπακωνσταντίνου µακριά από στερεότυ-πα και κανόνες κάνει µια βαθιά βουτιά στονεαυτό του εξερευνώντας το τυχαίο και το πα-ράδοξο, κλείνοντας παράλληλα το µάτι στοΦερνάντο Πεσσόα. Πέρα από τρία τραγούδιαµε δοµή, που ξεχωρίζουν, ο ακροατής θαβρει λούπες και πεπραγµένα ηχοχρώµατααπό τον ίδιο το Θ.Π., θέµατα από θεατρικέςπαραστάσεις αλλά και από τη ταινία “Ο Βα-σιλιάς” του Γραµµατικού,(έγχορδα Ν.Βελιώ-της), τζουρά, κιθάρες, πνευστά (Π.Στόικος),θιβετιανά πιάτα και άλλα ενδιαφέροντα. Οιστίχοι είναι φυσικά του ίδιου και συνυπάρ-χουν µε τη ποίηση του Νίκου Καρούζου (µά-λιστα ακούγεται και η φωνή του) καθώς καιµε κάποια πολύ δυνατά λόγια του F.G. Lorca.Η συµβολή του Κ.θεοδώρου στην ενορχή-στρωση είναι καθοριστική. Πολύ καλό τοartwork που επιµελήθηκε η Μ.Φριτζήλα, ηοποία συµµετέχει και στο δίσκο.

Από την αρχή ως το τέλος του µια πρόκλη-ση. Ο πιο προσωπικός δίσκος του ΘανάσηΠαπακωνσταντίνου ως τώρα.

Άγγελος ΑγγελίδηςΦάσµα Φυσικού

∆ΙΣΚΟΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Εφηµερίδα «Η ΕΠΟΧΗ» για την Κοµµουνιστική Ανανέωση για το Σοσιαλισµό


Eπικοινωνήστε µε το περιοδικό εξευωνύµων[email protected] . [email protected]

ΦΑΣΜΑ ΦΥΣΙΚΟΥ

2πρ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΥ

ΑΝ.Α.∆ΡΑΣΗ ΙΑΤΡΙΚΗΣ

ΑΝΑΠΝΟΗ ΒΙΟΛΟΓΙΚΟΥ

∆ΙΚΤΥΟ Ο∆ΟΝΤΙΑΤΡΙΚΗΣ

∆ΙΚΤΥΟ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗΣ

ΑΝ.Α.∆ΡΑΣΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ

εξευωνύµων - cgi.di.uoa.grcgi.di.uoa.gr/~diktyo/exevonimon/ExEvonimon5o.pdfΠοιοι...

Documents

Transcript of εξευωνύµων - cgi.di.uoa.grcgi.di.uoa.gr/~diktyo/exevonimon/ExEvonimon5o.pdfΠοιοι...