1

Τα τείχη της Ευρώπης-Φρούριο

πήραν φωτιά!Υγ. άντε και στα δικά μας...

Ολοκληρωτισμός, να τον φας με το κουτάλι

Προσφάτοι αγώνες μεταναστών στην Ελλάδα

Πρόσφατες συλλήψεις αγωνιστών

Ηγουμενίτσα: ένας σύγχρονός εφιάλτης

Φουκουσίμα &η επιστήμη ως πόρνη του κεφαλαίου

Χιλή: Υπόθεση Βόμβες

Κούλον Πρόγκο: Ένας αγώνας αγροτών στην Ινδονησία

Εξελίξεις & Σκέψεις για Λιβύη,Τυνησία και Αίγυπτο

2

4

9

11

Earth Liberation Front14

16

31

26

21

2

εμείς που εκδίδουμε τα Κακά Μαντάτα

Είναι γνωστό και χιλιοειπωμένο πια. Το σύνολο των καθεστωτικών media δεν είναι τίποτα’ άλλο παρά ένα σύγχρονο εργαλείο επέμβασης στα μυαλά όλων μας. Μια προσεκτικά σχεδιασμένη λοβοτομή μέσα από οπτικές ίνες. Κοινοτοπία που είμαστε ‘καταδικασμένοι’ να επαναλαμβάνουμε διαρκώς.

Στους καιρούς, ωστόσο, που το σύστημα και οι θεσμοί του ‘καταγγέλλονται’ από τα ίδια τα πρόσωπα που το απαρτίζουν, η απλή και άγονη καταγγελία δε μας αρκεί. Ο ρόλος, άλλωστε, των media, θα παραμείνει ο ίδιος μέχρι και το τελευταίο λεπτό της ύπαρξης τους. Η συγκρουσιακή κίνηση των ‘από τα κάτω’ προκαλεί ρήγματα και κενά στα τείχη της κυριαρχίας, ρήγματα που θέλουμε να γεμίζουμε με αυτοργανωμένες και αδιαμεσολάβητες δομές και

υποδομές, όπως το έντυπο που κρατάτε στα χέρια σας.

Στόχος του, η πληροφόρηση -από ανταγωνιστική σκοπιά- γύρω από ζητήματα που είτε δε θα ‘βρίσκαν ποτέ χώρο στις καθεστωτικές φυλλάδες, είτε θα έβλεπαν το στρεβλό φως της δημοσιότητας μέσα από τον παραμορφωτικό φακό της καθεστωτικής προπαγάνδας, απογυμνωμένα απ’ το πραγματικό πολιτικό τους περιε-χόμενο. Η διακίνησή του γίνεται μέσα από καταλήψεις, αυτοργανωμένα εγχειρήματα κάθε είδους και χέρι με χέρι στο δρόμο, περίπου κάθε 3 μήνες. Δεν ορίζουμε αντίτιμο, αφενός γιατί προσπαθούμε να κρατάμε τη διαμεσολάβηση του χρήματος όσο γίνεται πιο μακριά από τις σχέσεις μας, αφετέρου γιατί δεν θέλουμε να

απευθυνόμαστε σε ένα αυστηρά οριοθετημένο αναγνωστικό κοινό.

Το μεγαλύτερο μέρος των Κακών Μαντάτων συγγράφεται και στήνεται σε κοινή συμφωνία όλων μας, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι απόψεις μας ταυτίζονται απαραιτήτως, κάτι που φαίνεται, άλλωστε μέσα στο ίδιο το έντυπο. Η δημοσίευση κειμένων από άλλα άτομα και συλλογικότητες -με δεδομένο ότι πλη-ρούν ορισμένα κριτήρια που ορίζονται από τα βασικά χαρακτηριστικά του εντύπου- είναι κάτι παραπάνω από επιθυμητή, στα πλαίσια της δικτύωσης και

αυτοδιαχείρισης της πληροφόρησης μας, από όσο το δυνατόν μεγαλύτερο φάσμα ανθρώπων.

Εξίσου επιθυμητή είναι η ανατύπωσή του -για αυστηρά μη εμπορευματικούς σκοπούς- και η επικοινωνία με όποια ή όποιον θεωρεί πως μπορεί με τον τρόπο του να συνεισφέρει σε αυτήν την προσπάθεια. Υ.γ. Λόγω έλλειψης χώρου την στήλη «Μαθήματα σκληρού ρεαλισμού» θα την βρείτε στην ιστοσελίδα του περιοδικού

καθώς και στην ηλεκτρονική του έκδοση.

Επικοινωνήστε μαζί μας, ηλεκτρονικά στο Kakamantata@lists.espiv.net

Σελίδες Αντιπληροφόρησης:

Indymedia Αθήνας:Athens.Indymedia.org

Δελτίο αντιπληροφόρησης του 98 Fm:http://deltio.radio98fm.org/

Αναρχικό Δελτίο- Μαύρη σημαία:http://anarxikodeltio.squat.gr/

Μεταφραστικό δίκτυο αντιπληροφόρησης:http://contrainfo.espiv.net/

Πρακτορείο Rioters:http://rioter.info/

Ξενόγλωσσες σελίδες:

http://www.breakthechains.info/

http://www.occupiedlondon.org/

http://sysiphus-angrynewsfromaroundtheworld.blogspot.com/

http://325.nostate.net/

http://actforfreedomnow.wordpress.com/

Ελεύθερα ραδιόφωνα:

1431 AM: http://www.1431am.org/

98 fm:http://www.radio98fm.org/

Radio Revolt:http://www.radio-revolt.org

Ένταση FM:http://entasifm.org/

Ράδιο Κατάληψη 93,7 FM:http://radiokatalipsi.espiv.net/

Ραδιουργία 88FM:http://radiourgia.squat.gr/

105FM Μυτιλήνη:http://www.105fm.org/105fm/

2

Ολοκληρωτισμός να τον φας με το κουτάλι...

Ας πάμε λίγους μήνες πίσω, στον Αύγουστο που μας πέρασε, και ας θυμηθούμε την τελευταία τροποποίηση του τρομονόμου η οποία προβλέπει -μεταξύ άλλων- την κατηγορία για σύσταση τρομοκρατικής οργάνωσης για πλημμελήματα, την εφαρμογή του νόμου και για προτροπή σε τρομοκρατικές πράξεις, μέσω μιας αφίσας ή ενός κειμένου λόγου χάρη, και συνεπώς την εφαρμογή του ακόμη και πάνω σε ένα άτομο, ούτε καν σε τρία που θεωρούταν ως τώρα το όριο της οργάνωσης. Ας θυμηθούμε επίσης και γιατί ψηφίστηκε τότε. Πέρα από το γεγονός ότι ήταν στη μέση του καλοκαιριού, οπότε και τα κοινωνικά αντανακλαστικά είναι κατά κανόνα πιο χαλαρά, εκείνη την περίοδο έτρεχε η απεργία των οδηγών βυτιοφόρων, η οποία είχε κάνει τους ρυθμούς της χώρας να παραλύσουν φέροντας μεγάλο οικονομικό πλήγμα στην τουριστική βιομηχανία. Εκείνη η κινητοποίηση είχε λήξει με απειλές για την επίταξη των οδηγών που θα συνέχιζαν την απεργία και την συνηθισμένη διαμεσολαβητική λύση. Αξίζει να μείνουμε βέβαια στο γεγονός αυτό καθ’ αυτό ότι επιβεβαιώθηκαν οδυνηρά οι εκτιμήσεις πως οι τρομονόμοι, όπως και όλα τα όπλα της κυριαρχίας, δε κατασκευάζονται μόνο για όσους επιλέγουν πρακτικές άμεσης δράσης ή για τους αναρχικούς γενικότερα, αλλά για οποιοδήποτε κοινωνικό κομμάτι, κινείται και δρα ανταγωνιστικά προς τα κυρίαρχα συμφέροντα, ανεξάρτητα από το αν χαρακτηρίζεται ή όχι από ανατρεπτικές διαθέσεις.

Στην προκειμένη κυρίαρχο συμφέρον ήταν το άνοιγμα ενός κλειστού επαγγέλματος.

Για να δούμε όμως και πώς συνεχίζεται τώρα αυτή η ολοκληρωτική πολιτική διαχείρισης κοινωνικών κρίσεων. Στις 6 Φλεβάρη ο αστυνομικός διευθυντής Σερρών δημοσιοποιεί απόφαση για την απαγόρευση κίνησης και στάθμευσης γεωργικών οχημάτων σε κομμάτι του δρόμου που οδηγεί στον Προμαχώνα, των δημόσιων συναθροίσεων ή της απόπειρας πραγματοποίησης τέτοιων. Αυτή η απόφαση ίσχυσε για τις δύο επόμενες μέρες, καθώς μέσα σε αυτό το διάστημα, αγρότες της ευρύτερης περιοχής, μέλη των έξι “αδέσμευτων αγροτικών συλλόγων”, είχαν αποφασίσει να καταλάβουν τον παραμεθόριο σταθμό του προμαχώνα ο οποίος αποτελεί κομβικό σημείο για την εμπορική δραστηριότητα της χώρας καθώς είναι βασικός δρόμος επικοινωνίας της εγχώριας αγοράς με άλλες. Μια τέτοια κίνηση επιφέρει οικονομική ζημιά στις συναλλασσόμενες χώρες, πράγμα που την καθιστά μια ουσιαστική μορφή πίεσης. Πέρυσι όταν οι αγρότες είχαν κινηθεί ανάλογα είχαν προκαλέσει 6 εκατομμύρια ευρώ ζημιά στην οικονομία της Βουλγαρίας (δεν έχουμε βρει κάποια πληροφορία σε σχέση με την ελληνική οικονομία) πράγμα που είχε οδηγήσει τον πρωθυπουργό της Βουλγαρίας Μπορίσοφ να πάει στον Προμαχώνα με ελικόπτερο για face to face διαπραγματεύσεις, πράγμα που προφανώς και έτσουξε την τότε αδιάλλακτη ελληνική κυβέρνηση. [Τα αιτήματά των αγροτών σε αυτόν τον αγώνα αφορούν το τέλος της καραντίνας του νομού Σερρών για καλλιέργεια αραβοσίτου, αποδόσεις δικαιωμάτων, διεύρυνση των

3

Ολοκληρωτισμός να τον φας με το κουτάλι...

ασθενειών που καλύπτει ο ΕΛΓΑ, σταθεροποίηση των τιμών του αγροτικού πετρελαίου κ.α. .]

Όντως λοιπόν πραγματοποιήθηκαν μπλόκα από την αστυνομία, και όταν ορισμένοι αγρότες κατάφεραν να τα περάσουν, σε μια περίπτωση χρησιμοποιώντας αγροτικούς δρόμους και σε μια άλλη μετά από συμπλοκή με τους αστυνομικούς, πραγματοποιήθηκαν οι συλλήψεις έξι αγροτών και δύο δημοσιογράφων. Όλοι αφέθηκαν αργότερα ελεύθεροι. Παρόλα αυτά το γεγονός αποτελεί μια πρώτη πολιτική παρακαταθήκη, από την πλευρά του κρατικού μηχανισμού, επιβολής απαγόρευσης κυκλοφορίας και μένει λοιπόν να δούμε με πόση ευκολία θα εφαρμόζεται από εδώ και πέρα και μέχρι πού θα φτάσει. Στα αστικά κέντρα είχαμε, για παράδειγμα, στις 6 Δεκέμβρη που μας πέρασε, κλείσιμο δρόμων και μπλοκάρισμα συγκοινωνιών, για την ομαλή διεξαγωγή των πορειών μας έλεγαν, για τον αποτελεσματικότερο αστυνομικό τους έλεγχο παρατηρούσαμε εμείς. Παρόλα αυτά δεν υπήρξε η απαγόρευση συναθροίσεων. Έτσι όπως πάνε τα πράγματα όμως δεν θα εκπλησόμασταν αν το βλέπαμε και αυτό.

Για την ώρα έχει οργανωθεί, νομικά και στρατιωτικά, μια άλλη τακτική. Στις 20 του Νοέμβρη 2010, στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στη Λισαβόνα κατατέθηκε και υπογράφτηκε το νέο δόγμα του ΝΑΤΟ για τη αυτή τη δεκαετία, η στρατηγική γραμμή δηλαδή αυτής της διακρατικής συμμαχίας. Ενώ παλιότερα περιστρέφονταν γύρω από το ενδεχόμενο επίθεσης κάποιας τρίτη χώρας σε ένα εκ των κρατών του ΝΑΤΟ, τώρα πλέον βασικός του άξονας είναι η αντιμετώπιση της “κυβερνοτρομοκρατίας”, της “λαθρομετανάστευσης” καθώς και η εσωτερική καταστολή κοινωνικών

Θα έχει λοιπόν η γενιά μας την τιμή

να δοκιμαστεί σε όλα αυτά αγαπητοί μας κυβερνήτες; αχ

καλέ δεν έπρεπε...

εκρήξεων. Όλα αυτά ήταν γνωστά και επικυρωμένα, ωστόσο δεν τους δόθηκε το βάρος που όφειλε να δοθεί. Μέχρι τη στιγμή που δημοσιοποιήθηκε βίντεο από της ασκήσεις της 71ης αερομεταφερόμενης ταξιαρχίας του ελληνικού στρατού για την καταστολή εξεγερμένου πλήθους. Η συγκεκριμένη ταξιαρχία είναι και κομμάτι της HELBROC, μιας διαβαλκανικής ομάδας σχηματισμού μάχης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της οποίας ηγείται η Ελλάδα, και έχει σαν στόχο την αποκατάσταση της τάξης σε χώρες όπου εκδηλώνονται εξεγέρσεις. Οι εντολές για την δράση αυτού του σχηματισμού δίνονται από την ΕΕ, για θέματα της Ευρώπης και του ΝΑΤΟ. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως η ΕΕ και το ΝΑΤΟ μπορούν να επέμβουν άμεσα ελέγχοντας αυτό το διαβαλκανικό στρατιωτικό σώμα, σε μια περίπτωση ανάλογης αυτής του Δεκέμβρη του 2008 στην Ελλάδα. Καλά διαβάζετε, οι εξεγέρσεις δε θα καταστέλλονται μόνο με αποφάσεις κάποιας τοπικής κυβέρνησης και με τη χρήση της αστυνομίας καθώς, όπου αυτό δε θα κρίνεται δυνατό, θα επεμβαίνουν άμεσα τα μεγάλα κεφάλια. Αναλόγως βέβαια θα συμβαίνει και με περιπτώσεις έξαρσης της μετανάστευσης. Μην το γελάτε, θα ζήσουμε σφαγές.

Ας επικεντρωθούμε τώρα λίγο παραπάνω και στις τακτικές αντιμετώπισης της μετανάστευσης. Στις αρχές του έτους είχαμε το πλέον προφανές παράδειγμα της νέας στρατηγικής για την διαχείριση των μεταναστευτικών ροών, με την ανακοίνωση ανέγερσης τείχους 12,5 χιλιομέτρων στα ελληνοτουρκικά σύνορα στον Έβρο. Αυτό το “έργο” γίνεται από το ελληνικό κράτος σε συνεργασία με τον ευρωπαϊκό μισθοφορικό στρατό FRONTEX ο οποίος ήδη έχει αναλάβει σε μεγάλο βαθμό την φύλαξη των συνόρων που μας περικυκλώνουν εδώ πέρα που βρισκόμαστε. Μπαίνουν σε λειτουργία όλες οι νέες στρατιωτικές τεχνολογίες, και οι στρατοί εκπαιδεύονται σε αυτές, σε βάρος των ζωών των παράνομων μεταναστών οι οποίες έχουν πολύ μικρότερο κόστος για τα αφεντικά του κάθε τόπου. Να υπενθυμίσουμε πως ανάλογες κινήσεις έχουν γίνει από το στρατιωτικό κράτος του Ισραήλ προκειμένου να εμποδίσει την εισροή μεταναστών από τις αφρικανικές χώρες και από των ΗΠΑ για αντίστοιχη χρήση όσον αφορά τους μεξικανούς μετανάστες. Τα σύνορα κλείνουν λοιπόν, μαζί τους και τα μυαλά. Ένα μέτρο που ακολουθεί είναι η αγορά πλωτών

Πλωτή φυλακή στο εξωτερικό

φυλακών από την Ολλανδία. Πέραν του γεγονότος ότι δημιουργείται χώρος για την αποθήκευση πολλών ακόμα ανθρώπων, πέρα από όσους είναι ήδη στοιβαγμένοι στις ασφυκτικά γεμάτες φυλακές και τα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης σε όλη τη χώρα, θα επιτευχθεί και η απόλυτη κοινωνική τους απομόνωση. Αυτό γιατί τα περιθώρια σύνδεσης με τα υπόλοιπα κοινωνικά κομμάτια αλλά και η δυνατότητα παρέμβασης αυτών σε περιπτώσεις που οι έγκλειστοι χρειάζονται στήριξη, μακελεύεται. Σκεφτείτε με τι βιαιότητα θα καταστέλλονται οι αναμενόμενες εξεγέρσεις μέσα σε αυτές τις φυλακές, τι περιθώρια θα έχουν οι ίδιοι οι φυλακισμένοι να επιτύχουν κάτι βρισκόμενοι σε μια συνθήκη απόλυτης απομόνωσης μη έχοντας τη δυνατότητα να διαπραγματευτούν οτιδήποτε ή να τύχουν την άμεση στήριξη κανενός. Οι πλωτές φυλακές θα αποτελέσουν χώρους βασανισμού και εξόντωσης.

Και μια επί του πιεστηρίου προσθήκη: Το πιο αρρωστημένο κομμάτι αυτού του σχεδιασμού προοικονομίζεται με πρόταση που υποβλήθηκε στις αρχές Φεβρουαρίου στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη από έναν γερμανικό όμιλο που ασχολείται με διαχείριση νοσοκομειακών μονάδων και υπηρεσίες καθαριότητας και τροφοδοσίας, με παράλληλη συμμετοχή από ελληνική εταιρεία που κατασκευάζει ειδικούς οικίσκους. Η προταση προβλέπει τη δημιουργία ενός “χωριού λαθρομεταναστών”, με δυνατότητα “φιλοξενίας” 250 ατόμων. Το συγκεκριμένο χωριό θα διαθέτει όλα τα κομφόρ, οικίσκους με κλιματισμό, ενώ θα προσφέρεται διατροφή με ειδικό διαιτολόγιο για χριστιανούς και μουσουλμάνους.Ακόμη προβλέπονται χώροι ψυχαγωγίας, πρότυπη νοσηλευτική μονάδα, οικήματα για πλυντήρια ρούχων ενώ σε όλους τους παράνομους μετανάστες θα δίνονται ειδικά κιτ υποδοχής με είδη ρουχισμού και καθαριότητας. Τέλος η συμπεριφορά των μεταναστών θα παρακολουθείται μέσα από κάμερες. Το κόστος του συγκεκριμένου έργου υπολογίζεται στο ένα εκατομμύριο ευρώ ενώ το ημερήσιο κόστος συντήρησης των μεταναστών υπολογίζεται σε 5000 ευρώ. Σοβαρή επένδυση για το μεγαλύτερο, κατά τα φαινόμενα, κοινωνικό αστυνομικό πείραμα στην ιστορία της ανθρωπότητας. Ένα αποστειρωμένο και απόλυτα ελεγχόμενο περιβάλλον για μία ειδική κάστα χωρίς χαρτιά

μεταναστών που δυνητικά θα παράγει τις πλέον υποταγμένες εργατικές συνειδήσεις, τα πιο υπάκουα χέρια και τις πιο παραγωγικές μήτρες. Όλα αυτά ενώ οι ανισότητες θα αποκτούν μια έννοια θεολογική· από τη μία θα υπάρχει η ανέλπιστα καλή μεταχείριση, το όνειρο του καταναλωτισμού σε απόλυτη

πρακτική εφαρμογή και η απέραντη ευγνωμοσύνη από μέρους αυτού του εκλεκτού κοινωνικού σώματος ενώ από την άλλη οι απόκληροι θα σαπίζουν μέσα στα μπουντρούμια αυτού του καθεστώτος. Δεν μπορούμε να ξέρουμε αν αυτή η πρόταση θα γίνει πραγματικότητα. Εξαρτάται σίγουρα από τις οικονομικές κατευθύνσεις, από τις αντιδράσεις της ελληνικής κοινωνίας και περνάει από το χέρι όσον αποφασίσουν να συμβάλλουν στην ακύρωσή της. Όπως και να ‘χει, μας σηκώνεται η τρίχα, όλες αυτές οι καταστάσεις που γνωρίσαμε σαν μύθους μέσα από τα βιβλία της ιστορίας και από τα έργα τέχνης επιστημονικής φαντασίας, αποκτούν πραγματική υπόσταση. Όλη αυτή η βιαιότητα αποτυπώνεται σε δομές και αποφάσεις τις οποίες αν δεν προσπαθήσουμε να τις καταλάβουμε θα μας ρουφήξουν μέσα σε μια δίνη δίχως τέλος.

4

Τα στερεότυπα οφείλουν να σπάσουν...

-σκέψεις και συμπεράσματα σχετικά με τους αγώνες των μεταναστών-

Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί πλέον οτι ζούμε μια ιδιαίτερη ιστορική συ-γκυρία. Δε χρειάζεται να προσπαθήσουμε να πείσουμε πια κανέναν για την

ένταση που χαρακτηρίζει την εποχή μας καθώς οι κοινωνικές εξελίξεις και η βάρβαρη οικονομική αναδιάρ-θρωση κάνουν τα πράγματα αρκετά ξεκάθαρα σε όλους, είτε ανήκουν στο στρατόπεδο των κυριάρχων είτε φλερτάρουν με τη μορφοποίηση ενός ανταγωνιστικού στρατοπέδου, που τα τόσα χρόνια παραίτησης και επανάπαυσης στις καπιταλιστικές ανέσεις το έχουν κάνει να φαντάζει σαν ένα άπιαστο όνειρο. Τώρα, γί-νονται αγώνες και οι άνθρωποι που συμμετέχουν σε αυτούς, αλλά και αυτοί που τους εχθρεύονται, σιγά σιγά παίρνουν θέση. Αυτές οι θέσεις ωστόσο δεν είναι μόνο για τώρα, εί-ναι για πάντα καθώς θα δοκιμαστούν από γενιά σε γενιά και μέσα από την εξέλιξή τους θα συνεχίσουν σαν βά-σεις της ιστορίας.

Είναι επίσης γνωστό σε όσους μελετάνε λίγο προσεκτικά -και χωρίς κάποιον πάνω από το κεφάλι τους- την ιστορία, οτι σε περιόδους κοινωνικής αστά-θειας, και ακολούθως κυριαρχικής -από τα πάνω- επιβολής, οι εξουσιαστι-κές πολιτικές βασίζονται πάντα στην στοχοποίηση του Άλλου, αυτού που ενώ υποτιμούσαν τη ζωή του όλη, του επιφόρτωναν το βάρος της υποβάθμισης της κοινωνικής ζωής. Ρατσισμός, αυτή είναι η καταληλότερη λέξη για να πε-ριγράψει κανείς την παραπάνω συνθήκη – τακτική. Συνθήκη γιατί είναι κάτι που δε μένει μόνο στην προπαγάνδα αλλά παίρνει πραγματικές διαστάσεις και βάφει την καθημερινότητα με αίμα, από τις απαγορεύσεις των έγχρωμων σε κοινωνικούς χώρους στην αμερική μέχρι τους απαγχονισμούς μαύρων από την κου κλουξ κλαν, την προπαγάνδα περι άρειας φυλής μέχρι τα γκέτο και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης της ναζιστικής γερμανίας, από τον αποκλεισμό μεταναστών από την αλυσίδα super market Dia στην ηγουμενίτσα μέχρι τα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης της ευρώπης φρούριο και τα φασιστικά πογκρόμ στην ελλάδα του σήμερα. Τακτική γιατί περιλαμβάνει αφ’ενός την ακραία ρατσιστική προπαγάνδα που θα συσπειρώσει τους ηλίθιους και αφ’ε-τέρου τους σχεδιασμούς για τη βαθμιαία υποτίμηση της εργασίας, πρώτα των Άλλων και μετά των υπόλοιπων. Τους σχεδιασμούς που θα εξασφαλίσουν την ορθοπόδηση των αφεντικών του καπιταλιστικού κεφαλαίου, το βόλεμα των σκυλιών της τάξης και των εθελόδουλων, την εξασφάλιση της υπερεξουσίας των πολιτικών κύκλων, εγχώριων ή μη.

Στην ελλάδα λοιπόν, στους καιρούς της παγκοσμιοποίησης του κεφαλαίου και της ελεύθερης αγοράς, ο Άλλος, αν αφήσουμε για τώρα στην άκρη τους “τρο-μοκράτες” , είναι οι μετανάστες. Οι άνθρωποι δηλαδή που, ως επι το πλείστον, λόγω των σύγχρονων επεκτατικών πολέμων του κεφαλαίου έχουν φύγει από τα μέρη της γής που ζούσανε προσδοκώντας να βρούνε μία ζωή χωρίς βαρ-βαρότητα. Ωστόσο η βαρβαρότητα έχει πλέον, όπως και το κεφάλαιο, παγκο-σμιοποιηθεί. Η χονδροειδής ρατσιστική προπαγάνδα βγάζει μάτι αλλά δε θα σταθούμε τώρα σε αυτή, την αναλύσαμε όσο μπορούσαμε στο προηγούμενο τεύχος μιλώντας για το φορέα της, τις παρακρατικές στρατιές. Ας πούμε δυό λόγια για την ρατσιστική αντιμετώπιση που τυγχάνουν οι Άλλοι από τη νεοελ-ληνική νεοφιλελεύθερη “ιντελιγκέντσια”, και δε μιλάμε τώρα μόνο για πολι-τικούς αλλά για αφεντικά και ιδεολόγους της αγοράς. Μας λένε οτι νοιάζονται για τα προβλήματα των μεταναστών αλλά πως πρέπει πρώτα να φροντίσουν για τα προβλήματα των ντόπιων· Μας λένε οτι αυτή την εργασία μπορούν να προσφέρουν οι μετανάστες καθώς δεν ξέρουν τη γλώσσα, είναι αμόρφωτοι, δεν είναι εξοικειωμένοι με την τοπική κουλτούρα, άρα πως αυτή είναι και η

ανταμοιβή που τους αξίζει· οτι δεν ευθύνεται ο δυτικός κόσμος για την μετανάστευση καθώς το δυτικό κεφάλαιο επενδύθηκε στους τόπους τους και έστησε υποδομές τις οποίες κρίθηκαν ανίκανοι να διαχειριστούν όταν έμειναν στα χέρια τους. Όχι, δε νοιάζονται για τα προβλήματα κανενός, οι μόνοι που νοιάζονται για την επίλυση των προβλημάτων είναι αυτοί που αγωνίζονται και φτιάχνουν δεσμούς αλληλεγγύης μεταξύ τους, γιατί τα προ-βλήματα ενός τόπου δε λύνονται όταν οι κυρίαρχοι επιβάλλουν τους δικούς τους ρυθμιστικούς όρους που, κατα τα φαινόμε-να, οξύνουν τις αντιθέσεις και βασίζονται στις σχέσεις εκμετά-

λευσης. Αυτά τα θλιβερά στοιχεία αντιμετωπίζουν τους μετανάστες σαν έναν άγνωστο χ στη μαθηματική εξίσωση της οικονομικής αναδιάρθρωσης, σαν ένα κομμάτι κρέας που παράγει εργασία. Αυτός είναι ο ρατσιμός, το να αποκλείεις, να υποτιμάς και να εξοντώνεις ανθρώπους βασιζόμενος στη μειονεκτική κοι-νωνική τους θέση. Ακόμα πιο εξοργιστικό είναι το τρίτο, στη σειρά που ανα-φέραμε παραπάνω, επιχείρημα αυτής της “ιντελιγκέντσιας” που παραγνωρίζει το γεγονός οτι το δυτικό κεφάλαιο υπερεκμεταλεύτηκε την διαθέσιμη εργασία και τις πλουτοπαραγωγικές πηγές στις χώρες του λεγόμενου τρίτου κόσμου και διαμόρφωσε την οικονομία τους ανάλογα με τους δικούς του ρυθμούς, ενώ όταν έφυγε άφησε πίσω του -κυριολεκτικά- συντρίμια καθώς οι δομές που ρουφούσαν την εργασία δε μπορούν να λειτουργήσουν χωρίς κεφάλαιο. Έτσι και η ζωή εκεί πέρα που πλέον οργανώνεται μέσω του κεφαλαίου, και όχι κοινοτιστικά, βρίσκει μποστά της έναν τοίχο. Τον τοίχο που χτίστηκε όταν το κεφάλαιο τραβήχτηκε για να επενδυθεί σε πιο συμφέρουσες αγορές. Η επεκτατικότητα του κεφαλαίου εξασφαλίζει την ευημερία όσων το διαχειρί-ζονται και τον θάνατο αυτών που εκμεταλεύεται. Υπάρχει και η πιό ξεκάθαρη εκδοχή αυτής της διαδικασίας που έχει εκφραστεί μέσω των όπλων. Όπως και νά’ χει μιλάμε για πόλεμο, η παγκόσμια διάσταση του οποίου ήδη έχει αρχίσει να φαίνεται.

Ας περάσουμε λοιπόν, μετά από αυτή την εισαγωγή, στο κυρίως θέμα αυτού του άρθρου. Τους τελευταίους μήνες γίναμε μάρτυρες δύο ιδιαίτερα δυναμι-κών αγώνων που έδωσαν μετανάστες εργάτες, της απεργίας πείνας εργατών από τη σενεγάλη στα Ιωάννινα και της απεργίας πείνας των 287 μεταναστών εργατών σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Το γεγονός οτι καταπιανόμαστε εδώ με τους δύο συγκεκριμένους αγώνες και όχι, λόγου χάρη, με την απεργία πεί-νας των αφγανών προσφύγων στα προπύλαια στην αθήνα που ζητάνε την χορήγηση πολιτικού ασύλου, οφείλεται στο οτι τα αιτήματα των τελευταίων καλώς ή κακώς αφορούν τα άτομά τους και δεν χαρακτηρίζονται από μια συ-νολικότερη πολιτική στρατηγική, δεν στοχεύουν σε κατακτήσεις που αφορούν ένα σύνολο του οποίου οι αγωνιζόμενοι νοιώθουν κομμάτι. Δεν αποζητούν άμεσα σχέσεις αλληλεγγύης με άλλα κοινωνικά κομμάτια καθώς ο αγώνας τους έχει ένα ξεκάθαρο τέλος και δεν ανοίγει προοπτικές κλιμάκωσης. Δε θέλου-με να απαξιώσουμε τον αγώνα τους καθώς δε μπορούμε να αφήσουμε στην άκρη την αποφασιστικότητά τους, ούτε και να απορίψουμε ανθρώπους που δεν έχουν την ίδια κουλτούρα αγώνα με εμάς. Ωστόσο αυτό το άρθρο, πέ-ραν του ότι καταπιάνεται με τους μεταναστευτικούς αγώνες, έχει σαν θέμα τη διερεύνηση των συσχετισμών που μπορούν να δημιουργηθούν μέσα από αυτούς, το πόσο τα προτάγματα και οι στόχοι διαμορφώνονται σε μεγάλο βαθ-μό από την αλληλεγγύη αλλά και πόσο την ισχυροποιούν όταν βασίζονται σε αυτήν και την προωθούν. Από τη στιγμή λοπόν που αντιλαμβανόμαστε το πού το πάνε οι κυρίαρχοι, αρνούμαστε να δεχτούμε την μεθοδευμένη κοινωνική απομόνωση αυτών των βαθύτατα πολιτικών αναμετρήσεων με την τάξη τους, οι οποίες παρουσιάζουν ξεχωριστή δυναμική και που οι προοπτικές τους δεν τείνουν στο βούρκο του βολέματος. Όχι γιατί πιστεύουμε πως “έλληνες και ξένοι εργάτες ενωμένοι”, όχι από ανθρωπιστικό χρέος απέναντι στους μετα-νάστες, λόγω αυτής τους της ιδιότητας, αλλά γιατί θέλουμε να στεκόμαστε δίπλα σε όσους και όσες αντιμάχονται συνειδητά την τρομοκρατία των αφεντικών. Επίσης δεν αποφασίζουμε να τους στηρίξουμε βασιζόμενοι μόνο στο δίπολο καταπιεστές και καταπιεσμένοι, βάσει του οποίου είμαστε σίγουρα δίπλα τους, αλλά συνδυαστικά με το δίπολο αγωνιζόμενοι και υποταγμένοι. Δεν βλέπουμε κανένα από αυτά τα δύο δίπολα δογματικά αλλά τα χρησιμοποι-ούμε σαν φίλτρα για την ανάλυση της πραγματικότητας. Η κριτική τέλος που γίνεται και οι προβληματισμοί που θέλουμε να μοιραστούμε με όλους εσάς που πιάνετε στα χέρια σας αυτό το έντυπο, δε περιορίζονται μόνο στους αγωνιζό-μενους μετανάστες, παρά το γεγονός οτι κινούνται γύρω από αυτούς. Δε θα μπορούσαν άλλωστε, οι αγώνες τους δεν είναι αποκομμένοι από τους δικούς μας, απλά δεν έχουμε επιτύχει ίσως ακόμα μια πιο ολοκληρωμένη σύνδεση και συνδιαμόρφωση στην πράξη, στη βάση κοινών συμφερόντων και επιδιώξε-ων. Ας σκεφτεί δηλαδή ο καθένας και η καθεμία το πόσο η κριτική που γίνεται αφορά εν τέλει το κάθε αγωνιζόμενο υποκείμενο.

5

κτήριο της νομαρχίας στα Γιάννενα και για δώδεκα ολόκληρες μέρες μείναμε εκεί ανάβοντας φωτιά και συναντώ-ντας όλο τον κόσμο ο οποίος περ-νούσε. Δεν ήμασταν απλά μια ομάδα τριάντα Σενεγαλέζων που πουλούσαν πράγματα στο δρόμο τους οποίους μάζεψε η αστυνομία. Ήταν μια πε-ρίπτωση πολύ ξεκάθαρης αδικίας, ήμασταν τριάντα άτομα που είχαν πέσει θύματα κοροϊδίας από κάποιον τσιφλικά που προσπάθησε να μας εκ-

μεταλλευτεί. Γι’ αυτό το λόγο, επειδή ήταν καταφανής η αδικία και η θέλησή μας πολύ δυνατή πιστεύουμε ότι ο κό-σμος μας συμπαραστάθηκε.

-Ποια πιστεύετε ότι είναι η νίκη σας; Συνίσταται στο ότι πήρατε τα χρήματά σας ή στο ότι κοντράρατε την εχθρική και εκμεταλλευτική συμπεριφορά του αφεντικού;-Είναι και οι δύο νίκες, και το γεγο-νός ότι πήραμε τα χρήματά μας και το ότι δείξαμε με το κουράγιο μας ότι μπορούμε να κοντράρουμε μια τέτοια συμπεριφορά στην πράξη. Όταν δεί-χνεις ότι έχεις το κουράγιο να αγω-νιστείς μέχρι το τέλος τότε φαίνεται ότι δε φοβάσαι τίποτα, δεν κωλώνεις και αυτό είναι ένα συναίσθημα που σε οδηγεί εσένα στη νίκη ούτως ή άλλως. Δεν είναι το ποσό το οποίο μας έδινε το κίνητρο να κάνουμε όλη αυτή την κινητοποίηση, θα μπορούσε κανείς να θεωρήσει τα 31 ευρώ την ημέρα για τα 30 άτομα που ήμασταν εκεί ένα ασήμαντο ποσό. Όλα αυτά τα χρήμα-τα που πήραμε εμείς μαζεμένα, διαι-ρώντας τα δια 30 μέσα σε δεκαπέντε μέρες όταν έχεις χρέη τελειώνουνε. Αυτό που μας έδωσε τη δύναμη να μείνουμε 12 μέρες μέσα στο κρύο και να κοιμόμαστε στα χιόνια, είναι το ότι θέλαμε να δώσουμε το παρά-δειγμα ότι δεν επιτρέπεται κανένας να στρατολογεί σκλάβους μέσα στον 21ο αιώνα.

Συνέντευξη των Σε-νεγαλέζων εργατών απεργών πείνας στα

Ιωάννινα.Τις τελευταίες μέρες του 2010 ένας από εμάς βρέθηκε στην πόλη των Ιω-αννίνων και συγκεκριμένα στην κατά-ληψη αντιβίωση. Εκεί φιλοξενούντου-σαν ορισμένα άτομα από τη Σενεγάλη που λίγες μέρες νωρίτερα είχαν κλεί-σει ένα σημαντικό νικηφόρο αγώνα. Μία ομάδα 30 Σενεγαλέζων εργατών σε μία φυτεία ντομάτας και φασο-λιού στο Καλπάκι, ένα χωριό στην περιοχή των Ιωαννίνων, έτυχαν μιας απανθρωπης μεταχείρισης καθώς το αφεντικό που τους είχε προσλάβει, Κρίτων Τζαρτζούλης το όνομά του, δεν τους έδινε τους μισθούς που δι-καιούντουσαν και μόλις αποφάσισαν να κινητοποιηθούν σε σχέση με αυτό, έξαφανίστηκε και τους παράτησε μέσα στην ερημιά. Αποφάσισαν τότε στις 10 Δεκέμβρη να ξεκινήσουν απεργία πείνας έξω από τη νομαρχία Ιωαννί-νων μέχρι να πάρουν αυτά που τους χρωστούσαν. Το απόγευμα της 22 Δεκέμβρη καταβλήθηκαν τα δεδου-λευμένα στους 30 μετανάστες απερ-γούς πείνας. Τα χρήματα προήλθαν από δάνειο με υποθήκευση ακινήτου του Κρίτωνα Τζαρτζούλη. Η απεργία πείνας σταμάτησε και οι μετανάστες αποχώρησαν από τη Νομαρχία.

Αποφασίσαμε λοιπόν να αφιερώσου-με κομμάτι αυτού του εντύπου στον αγώνα τους. Ακολουθεί συνέντευξη όσων από τους αγωνιζόμενους Σε-νεγαλέζους συναντήσαμε στην κατά-ληψη, φάγαμε μαζί και μοιραστήκαμε για λίγες μέρες κοινούς χώρους. Τους τέθηκαν ορισμένες ερωτήσεις από εμάς και κάποιες από τη συντρόφισ-σα που βοήθησε στην μετάφραση την οποία και ευχαριστούμε πολύ. Τους ζητήσαμε λοιπόν να μας παρουσιά-σουν οι ίδιοι τα χαρακτηριστικά του αγώνα τους, να μας περιγράψουν το δικό τους κοινωνικό υπόβαθρο, να μας πούνε τι είναι για αυτούς η με-τανάστευση αλλά και να μοιραστούν μαζί μας την οπτική τους σε σχέση με τη ζωή σε αυτή τη χώρα. Για να απε-ξαρτηθούμε από διάφορους μύθους που έχουν χτιστεί και για να δούμε τον ανθρώπινο παράγοντα πίσω από το πέπλο του ρατσισμού.

-Η εργασία στην Ελλάδα είναι για εσάς κάτι σαν πέρασμα;-Όχι, δεν είναι πέρασμα, ξεκινήσαμε για όπου βρούμε να κερδίσουμε τη ζωή μας

-Γνωρίζετε τα γεγονότα που έγιναν πρόσφατα στην Πάτρα, οπού μετανά-στες διαφορετικών εθνικοτήτων συ-νεπλάκησαν μεταξύ τους για το ποιοι

θα έχουν έλεγχο του καλύτερου ση-μείου για την πρόσβαση στα πλοία για Ιταλία; Εσείς συσπειρώνεστε γύρω από την εθνικότητά σας;-Τα γνωρίζουμε τα γεγονότα της Πά-τρας. Η δικιά μας εθνικότητα δεν έχει προστριβές με άλλες εθνικότητες. Οι Σενεγαλέζοι είναι σε καλή θέση επί-σης σε σχέση με την αστυνομία επει-δή δουλεύουνε τρώνε και κοιμούνται, δεν είναι ανταγωνιστικοί με άλλες κοι-νότητες. Μένουν επίσης μόνο Σενεγα-λέζοι μαζί, δεν μπλέκονται εύκολα με άλλες εθνικότητες. Υπάρχουν ωστόσο πολλές εθνότητες μεταξύ των Σενε-γαλέζων αλλά υπάρχει ανοχή, έχουν μάθει να συμβιώνουν σε εθνική βάση με διάφορες φυλές και θρησκεύματα. Κάποιοι για παράδειγμα από εμάς εί-μαστε Μουσουλμάνοι, κάποιοι καθο-λικοί. Είμαστε επίσης από διαφορετι-κές φυλές.

-Πως οργανωθήκατε σε αυτό τον αγώνα; Και πως νοιώθετε που ενω-θήκατε με εργάτες άλλων εθνικοτή-των;-Η βάση του αγώνα ήταν η κοινή δι-καιοσύνη, καθώς όλοι δουλεύαμε μαζί και τρώγαμε μαζί. Και οι Πακι-στανοί εργάτες που δούλευαν μαζί μας, ζητούσαν μισθούς από το 2008-09 ακόμα. Είμαστε όλοι άνθρωποι. Αρχικά το συζητήσαμε κυρίως εμείς, πως κάτι δεν πήγαινε καλά. Αποφα-σίσαμε να σταματήσουμε τη δουλειά και κάναμε απεργία μέσα στο χωράφι για 11 μέρες. Ο επιστάτης έλεγε πως θα μας τα φέρουν τα λεφτά αλλά για ένα μήνα τρώγαμε μόνο ντομάτες. Στη συνέχεια μπήκαν στον αγώνα μας και οι Πακιστανοί. Πήγαμε στην αστυνο-μία και στην επιθεώρηση εργασίας στο Δελβινάκι. Εκεί, κάποιος από την επιθεώρηση εργασίας ενημέρωσε κάποιους γνωστούς του δημοσιογρά-φους. Ήμασταν προδιατεθειμένοι να περπατήσουμε 40 χιλιόμετρα για να πάμε στα Γιάννενα. Κάποιος όμως από την επιθεώρηση εργασίας εκεί μας έδωσε προσωπικά λεφτά για να μας βοηθήσει να βγάλουμε εισιτήρια με επιστροφή. Έτσι φτάσαμε στα Γιάν-νενα γύρω στις 6 Δεκέμβρη που είχε πορείες για τον Αλέξη.

-Ποιοι είναι οι δεσμοί που σας ενώ-νουν, είστε φίλοι, συγγενείς ή συ-μπατριώτες;-Υπάρχουν διάφορες περιπτώσεις. Ορισμένοι είναι φίλοι, ορισμένοι έχουν και συγγενικούς δεσμούς και μεταξύ ορισμένων έχουν υπάρξει και καλές περιπτώσεις συγκατοίκησης και πριν στη Σενεγάλη αλλά και στην Ελλάδα. Ομαδοποιηθήκαμε κατά βάση πάνω στο δεδομένο ότι όλοι μας εί-μαστε από τη Σενεγάλη. Κάποιοι γνω-ριζόντουσαν ήδη μεταξύ τους στην πατρίδα, και κάποιοι γνωρίστηκαν στη Σενεγάλη λίγο πριν ξεκινήσουν το ταξίδι για Ελλάδα όπου και συγκατοί-

κησαν.

-Τι είναι για εσάς η αλληλεγγύη;-Η αλληλεγγύη δεν είναι τίποτα άλλο παρά το ότι ο συνάνθρωπος είναι αδελφός μου, ότι πρέπει να βοηθάω, να παρέχω κατάλυμα σε κάποιον που δεν έχει, αν δεν έχει φαγητό και εγώ έχω επίσης να του δίνω, οποιοσδή-ποτε τρόπος να βοηθιόμαστε και όχι μόνο και μόνο επειδή είμαστε από το ίδιο κράτος αλλά επειδή απλά είμαστε συνάνθρωποι. Είμαστε συνηθισμένοι στην έννοια της αλληλεγγύης από τότε που ήμασταν στη χώρα μας, δεν έχει σημασία αν κάποιος είναι από τη Σενεγάλη ή από τη Μαυριτανία, όταν υπάρχει μια ανάγκη ενωνόμαστε και φτιάχνουμε, μια ένωση, ένα σωμα-τείο, έναν όμιλο για να μπορέσουμε να ανταπεξέλθουμε σε αυτή την ανά-γκη.

-Είναι συνηθισμένες οι μορφές οργά-νωσης όπως σωματεία ή συνδικάτα ενάντια σε αφεντικά που εκμεταλλεύ-ονται στη Σενεγάλη;-Όχι (απάντησαν αρχικά, αλλά ένας απ’ αυτούς είχε διαφορετική γνώ-μη). Γνωρίζω αυτού του είδους την οργάνωση της πολιτικής αλληλεγγύης από τη Σενεγάλη, με την έννοια πως ξέρω ότι στη ζωή υπάρχουν πάντα δύο ομάδες, κάποιοι οι οποίοι είναι θύματα εκμετάλλευσης και κάποιοι άλλοι οι οποίοι πλουτίζουν από το να εκμεταλλεύονται άλλους ανθρώπους οπότε ο μόνος τρόπος για να πείσεις τους εκμεταλλευτές να σταματήσουν αυτό που κάνουν είναι η ενότητα και ο αγώνας, δηλαδή το να υπάρχει μια αποφασισμένη ομάδα η οποία θα προσπαθήσει να προωθήσει τα αιτή-ματά της και να επιμείνει σε αυτό μέ-χρι το τέλος. Η δύναμη βρίσκεται στην ενότητα.

-Υπάρχουν πολιτικές παρατάξεις της αριστεράς που να υποστηρίζουν τα συμφέροντα των οικονομικά αδύνα-μων στη χώρα σας;-Υπάρχουν κάποιες παρατάξεις αλλά στην ουσία αυτοί που προσφέρουνε βοήθεια στην πράξη ή έχουν ριζο-σπαστικές ιδέες είναι νέοι άνθρωποι της μη κοινοβουλευτικής αριστεράς, κάποιες φορές όμως βλέπουμε ότι ο τρόπος ζωής τους δε συμβαδίζει με τις ιδέες τους, παρότι είναι οι μόνοι σε γενικές γραμμές που προσπαθούν να ξαλαφρώσουν το άλγος των φτω-χών και να τους προσφέρουνε τη δυ-νατότητα να αισθάνονται ότι έχουνε πρόσβαση σε αγαθά και υπηρεσίες όπως οι πλούσιοι.

-Για ποιους λόγους πιστεύετε πως είχατε τη συμπαράσταση του κόσμου στα Γιάννενα;-Εξ’ αιτίας της θέλησής μας, μας υπο-στήριξε ο κόσμος γιατί ήταν μεγάλο πράγμα σε τελική ανάλυση το ότι ξε-κινήσαμε και βρεθήκαμε μπροστά στο

6

ση ανεξέλεγκτη ή χωρίς περιορισμό όπως κι αν θέλει να την πει κανείς. (Διευκρινίζεται πως δεν το βάζουν αρνητικά) Όποιος έχει ανάγκη να μπει, μπαίνει, δεν υπάρχει κάποιος περιορισμός, επίσης δεν χρειάζε-ται βίζα. Έχουν αρχίσει τα υπόλοιπα γειτονικά κράτη της Αφρικής, λόγω του ότι υπάρχει αυτή η ανισορροπία σε σχέση με το ζήτημα της βίζας κα-θώς οι περισσότερες ευρωπαϊκές και δυτικές χώρες ζητάνε βίζα από τους Αφρικανούς για να τους δεχτούν, να ζητάνε και αυτοί βίζες από τους κα-τοίκους των δυτικών χωρών, σαν πο-λιτικό αντίποινο. Παρόλα αυτά η κυ-βέρνηση της Σενεγάλης απάντησε πως αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να πιέσουμε να αρθεί η απαίτηση για βίζα των δικών μας στις δυτικές χώ-ρες και όχι να αρχίσουμε και εμείς να τρέχουμε προς αυτή την κατεύθυνση. Υπάρχουν επίσης οι δεσμοί του τύπου πως οι ντόπιοι έχουνε τις γνωριμίες και τα μέσα, αλλά δεν μπορείς να αδι-κήσεις έναν αλλοδαπό στη χώρα μας χωρίς να τιμωρηθείς.

Απεργία πείνας των 285 μεταναστών ερ-γατών σε Αθήνα και

ΘεσσαλονίκηΈνας αγώνας που πήρε πολύ μεγά-λες διαστάσεις, κοινωνικές, πολιτικές αλλά και μηντιακές. Η αλληλεγγύη που συνέβαλλε στην κίνησή του ξεπέρασε τα σύνορα αυτής της χώρας. Τα γεγο-νότα είναι λίγο πολύ γνωστά οπότε δε θα επικεντρωθούμε σε αυτά. Δυ-στυχώς όμως πολλοί άνθρωποι έχουν φτιάξει μια εικόνα για αυτό τον αγώνα που βασίζεται στη λυσσαλέα προπα-γάνδα των δελτίων ειδήσεων. Αυτό αποτελεί ένα τεράστιο κενό για όσους από αυτούς θέλουν να αναλογιστούν το ποιόν αυτού του αγώνα αλλά και τους τρόπους με τους οποίους επη-ρέασε το κοινωνικό γίγνεσθαι. Σε αυτούς προτείνουμε την ενημέρωση από την ιστοσελίδα http://allilmap.wordpress.com/ της ανοιχτής πρω-τοβουλίας αλληλεγγύης στους μετανά-στες απεργούς πείνας από θεσσαλονί-κη οπου μπορούν να βρεθούν όλες οι ανακοινώσεις των αγωνιζόμενων, μια ολοκληρωμένη καταγραφή όλων των εξελίξεων που είχαν σχέση με αυτόν τον αγώνα συμπεριλαμβανομένων και των κινήσεων αλληλεγγύης.

Ας ξεκαθαρίσουμε από την αρχή τη δι-κιά μας βιωματική εμπειρία αυτού του αγώνα για να ξέρει ο καθένας από πια θέση κάνουμε αυτή την κριτική και να την αξιολογήσει ανάλογα. Το γεγονός ότι τοποθετούμαστε πάνω σε αυτό τον αγώνα πηγάζει από την αντίλη-ψη πως είναι τουλάχιστον αναγκαίο,

για μια δομή σαν τη δικιά μας, το να δημοσιοποιούμε τις πολιτικές θέσεις και σκέψεις που ενυπάρχουν, προω-θούνται και συνδιαμορφώνονται μέσα από αυτήν. Πρώτα απ’ όλα τον ζήσαμε μόνο στη Θεσσαλονίκη, στην Αθήνα τα δεδομένα ήταν από πολλές απόψεις πάρα πολύ διαφορετικά. Επιπλέον δε βρισκόμασταν σε καθημερική βάση στο πλευρό των αγωνιζόμενων, όπως έπραξε κάποιος κόσμος που εξ’ αρχής δεσμεύτηκε γι’ αυτό και ήτανε συνε-πής. Συμμετείχαμε ωστόσο σε όλες τις πορείες που καλέστηκαν, βρεθήκαμε στους χώρους του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης, το οποίο αποτέλεσε και το κέντρο αγώνα ενώ τώρα, όταν περάσει κανείς από μπροστά, φαντά-ζει ξανά σαν ένας χώρος χωρίς ζωή, ένας χώρος ρουτίνας. Φροντίσαμε τέ-λος να έρθουμε σε επαφή με συντρό-φους μας που είχαν μια πιο σταθερή παρουσία και επαφή με τους αγωνι-ζόμενους, να ενημερωθούμε σε σχέ-ση με τα ζητήματα που άνοιγαν στις εκδηλώσεις στη χρονική συγκυρία του αγώνα αλλά και να μελετήσουμε προσεκτικά τα κείμενα αποτίμησης του αγώνα από πολιτικές ομάδες που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο συμμε-τείχαν σε αυτόν για να καλύψουμε ενδεχόμενα κενά που μπορεί να εί-χαμε και να μας οδηγούσανε σε μια εσφαλμένη πολιτική ανάγνωση των γεγονότων.

Οι χωρίς χαρτιά μετανάστες δεν έχουν πρακτικά κανένα νόμιμο δικαίωμα . Η νομιμότητα είναι γι’ αυτούς η πιο εχθρική συνθήκη, αυτή που εξασφα-λίζει την σε βάρος τους εκμετάλλευ-ση, που αποτελεί τη βάση για τον δι-αρκή και χωρίς κόστος εκβιασμό τους από κάθε αφεντικό. Δεν έχουν λοιπόν κανένα αυτονόητο μέσο αγώνα στη διάθεσή τους. Κάθε τους επιλογή ση-μαίνει αυτόματα και τεράστιο κόστος για τους ίδιους. Η απόφασή τους να επιλέξουν την απεργία πείνας, είναι απολύτως σεβαστή και κατανοητή σε αυτό το πλαίσιο καθώς πέρα από τη δυναμική της αναδεικνύει και την έλλειψη διακιωμάτων τους. Έχουμε κάποιες σκέψεις σε σχέση με το αν θα μπορούσαν να επιλλέξουν κάποιες άλλες μορφές αντίστασης, αντί να πα-ραδώσουν τα κορμιά τους στη φθορά, αλλά δε νομίζουμε πως μας αναλογεί να ανοίξουμε μια τέτοια συζήτηση προτείνοντας κάτι από τη θέση που μιλάμε, ενόσω δηλαδή έχουμε εκ των πραγμάτων κάποια νόμιμα δικαιώμα-τα, άρα και μία άνεση (και ενδεχομέ-νως μικρότερο κόστος απέναντι στην καταστολή ή στην “κοινή γνώμη”) στο να συσχετιζόμαστε με περισσότερες πρακτικές και κουλτούρες. Ο λόγος σε αυτό το ζήτημα δεν μπορεί παρά να είναι δικός τους.

Η αποφασιστικότητα των αγωνιζό-μενων δεν άφηνε πολλά περιθώρια

-Δε θα υπήρχε τέτοια συμπεριφορά αν στη θέση σας ήταν Έλληνες εργά-τες. Αν αντιλαμβανόσασταν έναν πα-ρόμοιο αγώνα από Έλληνες εργάτες θα ήσασταν αλληλέγγυοι μαζί τους;-Ναι, ό,τι κι αν ήτανε, οποιασδήπο-τε εθνικότητας, αν ξέραμε ότι έχουν χτυπηθεί 7 μήνες μέσα στα χωράφια, ότι είναι θύματα ενός και μόνο εκμε-ταλλευτή και ότι είχαν τα κότσια να δείξουνε την αντίστασή τους μέχρι το τέλος, φυσικά και θα ήμασταν αλλη-λέγγυοι μαζί τους.

-Τι πιστεύετε για αυτό τον τρόπο της κολλεκτιβικής διαβίωσης εδώ στην κατάληψη Αντιβίωση;-Σε οποιαδήποτε περίπτωση εμείς μπορούμε να ζήσουμε εδώ όπως και σε οποιοδήποτε άλλο σπίτι. Είμαστε πολύ απλοί και βρισκόμαστε σε μια περιπέτεια, είμαστε συνηθισμένοι να ζούμε οπουδήποτε μας βάλεις. Ο δεύτερος που απάντησε στην ερώ-τηση είπε:Μόνο, τώρα που είμαι στα Γιάννενα έχω αρχίσει και βλέπω θετικά την Ελ-λάδα. Στην Αθήνα αισθανόμουνα σα να ζω σε μία τεράστια φυλακή, νόμι-ζα ότι στο Καλπάκι θα είναι καλύτερα, όμως δεν έγινε κάτι τέτοιο. Βλέπουμε εδώ πέρα στο σπίτι ότι αυτά που μας εξήγγειλαν οι άνθρωποι τα πιστεύουν στην πράξη, δεν υπάρχει ιεραρχία, δεν υπάρχει αρχηγός, δεν υπάρχουν οποιουδήποτε είδους διαχωρισμοί και έχουμε την αίσθηση της ελευθε-ρίας, ότι μπορούμε να πούμε άνετα τη γνώμη μας.

-Υπάρχει στη Σενεγάλη κάτι παρόμοιο, κάποιος σχηματισμός μέσα σε σπίτια στα οποία να μπορούν να μείνουν νέοι άνθρωποι μαζί, κάπου δηλαδή που να υπάρχει μια κουλτούρα νέων και να μην τους ενώνει υποχρεωτικά ο δεσμός της οικογένειας, ή να ανή-κουν όλοι μαζί σε κάποιο σωματείο ή οργάνωση για να μείνουν, κάπου που να υπάρχουν και νέες γυναίκες οι οποίες να μην είναι αναγκαστικά παντρεμένες ή αρραβωνιασμένες με κάποιους για να βρίσκονται μέσα στο σπίτι;-Σε σχέση με αυτό ξέρετε και εμείς οι Αφρικανοί έχουμε τα δικά μας έθιμα, μπορεί να μένω εγώ με τη σύντροφό μου ή την αρραβωνιαστικιά μου και να ζούμε με τον τρόπο που μας βολεύει, να μας συμφέρει, χωρίς να δίνουμε αναφορά σε κάποιους αλλά δεν παρα-βαίνουμε τις κοινωνικές επιταγές γιατί μετράει πάρα πολύ για εμάς το τι λέει ο κοινωνικός περίγυρος, κυρίως οι γείτονες. Αν εγώ κάνω κάτι το οποίο είναι αξιοκατάκριτο, όλη η οικογένειά μου θα στιγματιστεί, η κριτική που θα πέσει στους θείους, στις θείες μου θα είναι πάνω στο τι έκανα εγώ συγκε-κριμένα. Γι’ αυτό το λόγο κρατούνται ακόμη τα κοινωνικά προσχήματα και υπάρχει έλεγχος απ’ αυτή την πλευ-

ρά, από την οικογένεια και τον άμεσο κοινωνικό περίγυρο.

-Ξέρετε το ότι οι άνθρωποι εδώ μέ-νουν σε πολύ πιο απομονωμένη κα-τάσταση, συμβιώνουν ανά άτομο ή σε μικρές πυρηνικές οικογένειες;-Το ξέρουμε αυτό γιατί ακούμε κόσμο να λέει, φεύγω, τώρα θα πάω στο σπίτι μου, στη μάνα μου, στον πατέρα μου. Βλέπουμε ότι οι γονείς μένουν χωριστά, ο καθένας μένει χωριστά από τους γονείς του και τα λοιπά. Σε εμάς είναι τα πράγματα ξέρετε λίγο διαφορετικά, ή μένουνε οι συγγενείς πολύ κοντά, ή τέλος πάντων ο πιο με-γάλος της οικογένειας έχει αναλάβει την ηθική και υλική υποχρέωση, όταν μαγειρεύουν να στέλνουν πάντα, με ένα από τα παιδιά, στους παππούδες, εφ’ όσον μένουν στην ίδια πόλη, ένα μπολ για να έχουνε πάντα φαγητό.

-Παρουσιάστε μας τη χώρα σας, ποιες είναι οι θετικές και ποιες οι αρνητι-κές όψεις του να ζει κανείς σε αυτή τη χώρα;-Είναι αρκετά απλό το σχήμα του θετικού και του αρνητικού να ζει κανείς στη χώρα μας, σε ότι αφορά τη συγκατοίκηση, τη συμβίωση των ανθρώπων και σε ότι αφορά την κοι-νωνικότητα ή το κράτος δικαίου, εί-ναι ένας παράδεισος επί γης. Ότι έχει να κάνει με έλλειψη μέσων ή υλικών δημιουργεί πάντα το πρόβλημα, αυτό είναι το πρόβλημα, ότι μας λείπουν τα υλικά και οικονομικά μέσα σε κάθε επίπεδο, αν υπήρχαν αυτά θα ήταν σίγουρα ένα από τα καλύτερα μέρη να ζήσεις στη γη. Σκεφτείτε ότι από το 1960 που κερδίσαμε την ανεξαρ-τησία μας δεν έχει γίνει ούτε ένας πό-λεμος, ούτε εθνικός ούτε φυλετικός, δεν έχουνε απειληθεί ποτέ γειτονικά κράτη, δεν έχει δημιουργηθεί ποτέ κάποια κρίση σε τέτοιο επίπεδο1.

-Ποιοι είναι οι λόγοι που σας ώθησαν στη μετανάστευση;-Ο λόγος για τον οποίο φεύγουμε εί-ναι γιατί όλη η οικογένεια περιμένει να την υποστηρίξουμε εμείς.

-Είναι περισσότερο ευθύνη των πρω-τότοκων γιών να φέρουνε χρήματα στο σπίτι για όλη την οικογένεια;-Ο πρωτότοκος έχει το πλεονέκτημα να έχει έναν παραπάνω λόγο για το τι συμβαίνει, όλοι όμως πρέπει να υπο-στηρίξουν την οικογένεια κι αν είχε τη δυνατότητα ολόκληρη η οικογένεια να φύγει θα το έκανε.

-Πέστε μας λίγα πράγματα για τη νο-μοθεσία που αφορά τους μετανάστες και τους πρόσφυγες στη Σενεγάλη;-Στη Σενεγάλη υπάρχει μετανάστευ-

1. Ενώ όντως δεν έχει γίνει κάποιος πόλεμος, στην επαρχία Casamance από το ‘85, οι «Δημο-κρατικές δυνάμεις της Καζαμάνκε» διεξάγουν μέ-χρι σήμερα χαμηλής έντασης αντάρτικο με σκοπό την αυτονόμηση της περιοχής από την Σενεγάλη. Στην Σενεγάλη η μεγαλύτερη εθνοτική ομάδα

είναι οι Wolof, ενώ στην Casamance οι Jola.

7

αδιαφορίας. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο πολλά κοινωνικά κομμάτια πή-ραν θεση, ξεκάθαρη σε ορισμένες πε-ριπτώσεις, μετριοπαθή σε πολλές άλ-λες. Παρόλα αυτά η ελληνική κοινωνία έδειξε πως, σε γενικές γραμμές, δεν είναι εξοικειωμένη με κινητοποιήσεις που εμπεριέχουν το ενδεχόμενο του θανάτου, πράγμα που γεννά κάποια σύγχιση η οποία οδηγεί με τη σειρά της στην αδράνεια. Αυτό το στηρίζου-με στη συμμετοχικότητα του αλλη-λέγγυου κόσμου στις κινητοποιήσεις, η οποία ήταν σίγουρα μεγάλη αλλά όχι αντίστοιχη της κρισιμότητας του αγώνα. Πρώτα απ’ όλα δεν έδειξε ευ-αίσθητα αντανακλαστικά, καθώς ο κό-σμος στις πορείες της Θεσσαλονίκης, για παράδειγμα, άρχισε να αυξάνεται σημαντικά μόνο κατα τις τελευταίες ημέρες της απεργίας πείνας. Η βασι-κή απεύθυνση αυτού του αγώνα ήταν στους εργαζομένους, μετανάστες και μη, καθώς οι ίδιοι οι αγωνιζόμενοι αυτοπροσδιορίζονταν ως τέτοιοι. Τα περισσότερα από δύο χιλιάδες άτο-μα της τελευταίας πορείας, δεν είναι μια ποσότητα κόσμου που αγγίζει τα περισσότερα από δέκα χιλιάδες άτομα που πλαισιώνουν τις τελευταίες πα-νεργατικές απεργίες. Η σύνδεση με τα υπόλοιπα εργατικά κομμάτια δεν υπήρξε τόσο ισχυρή όσο περιμένα-με. Αυτό δεν βγάζει την προσπάθεια λάθος, καθώς η ευαισθητοποίηση μεγαλύτερων κοινωνικών κομματιών σε σχέση με ζητήματα αγώνα δεν εί-ναι κάτι το δεδομένο αλλά κάτι για το οποίο χρειάζεται να παλέψουμε αν θέλουμε να συμβεί. Κάτι πολύ θετικό βέβαια που συνέβη είναι το ότι στις πορείες στην πόλη μας εμφανιζόταν σταθερά ένα συγκροτημένο μπλοκ μεταναστών από το Μπανγκλαντές. Κάτι εντελώς καινούριο και, γιατί όχι, ελπιδοφόρο.

Πρίν αρχίσει ο αγώνας τους, οι με-τανάστες εργάτες είχαν συσπειρω-θεί και ορίσει τα χαρακτηριστικά του αγώνα από μόνοι τους. Σε δεύτερο χρόνο απευθύνθηκαν στο φόρουμ μεταναστών Κρήτης ώστε να οργανω-θεί το μέτωπο της αλληλεγγύης. Μας εξέπληξε θετικά το γεγονός οτι στις κουβέντες που έκαναν συμμετείχαν και ορισμένες μετανάστριες με σκο-πό μάλιστα να πλαισιώσουν και την απεργία πείνας. Στην πορεία βέβαια αποφάσισαν να μην κινηθούν έτσι, καθώς από τη στιγμή που συζητιόταν η προοπτική να φτάσει ο αγώνας μέ-χρι τέλους, θεώρησαν πιο σωστό να μείνουν με τα παιδιά και τα υπόλοιπα μέλη των οικογενειών όσων πήραν μέρος. Οι απεργοί δεν είχαν φαντα-στεί ότι ο ρόλος τους θα μπορούσε να είναι τόσο εκρηκτικός, ούτε και είχαν στο μυαλό τους τη δημιουργία ενός “εθνικού ζητήματος”. Ακόμα και στο ενδεχόμενο που θα υπήρχαν θάνατοι απεργών, δε θέλανε να μπούνε μπρο-

στά για την όξυνση των καταστάσεων, περιμένανε από τους αλληλέγγυους να πάρουνε μια τέτοια πρωτοβουλία.Όσον αφορά το αιτηματικό κομμά-τι του αγώνα, αναγνωρίζουμε την πραγματικά αναγκαία ύπαρξή του. Η μοναδική ρεαλιστική περίπτωση για τους αγωνιζόμενους να εξασφαλί-σουν έστω και μια ελάχιστη ασφάλεια για τη διαβίωσή τους εντός αυτών των συνόρων είναι το να αποκτήσουν άδεια παραμονής, κάτι που μόνο ο κρατικός μηχανισμός μπορεί να τους παραχωρήσει. Αξίζει εδώ να αναρω-τηθούμε το κατά πόσο αυτός ο αγώ-νας μπορεί να κριθεί νικηφόρος. Όσο μαξιμαλιστικό και να είναι το αίτημα για νομιμοποίηση όλων των μετανα-στών, δεν ήταν σε καμία περίπτωση εκτός πραγματικότητας. Σίγουρα δεν πρόκειται να νομιμοποιηθούν όλοι οι μετανάστες της Ελλάδας, αυτό θα άλλαζε τους κοινωνικούς - ταξικούς συσχετισμούς σε όλη την ευρωπα-ϊκή ένωση, και δεν είναι κάτι που θα μπορούσε να συμβεί έτσι απλά. Ωστόσο, όταν ένας αγώνας με προ-οπτική πετυχαίνει τους στόχους του, τότε γίνεται αυτόματα μια ιστορική και πολιτική παρακαταθήκη. Αν το κράτος αναγκαζόταν να προχωρήσει στη νομιμοποίηση των αγωνιζόμενων μεταναστών εργατών τότε τα πράγμα-τα θα ήταν πιο ευνοϊκά και για όλους τους υπόλοιπους μετανάστες καθώς θα πετύχαινε μια κάποια πολιτική νο-μιμοποίησή τους σαν σύνολο. Ωστό-σο αυτό παραμένει μια υπόθεση και σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να βασιστούμε σε αυτήν. Αν κριθεί λοιπόν ο αγώνας με βάση την νομι-κή ικανοποίηση των αιτημάτων των απεργών πείνας νομίζουμε πως δεν αποτελεί νίκη η κατοχύρωση μόνο του δικαιώματος ταξιδιού στις χώρες προέλευσης, πόσο μάλλον όταν ακό-μη και αυτό αποτελεί μια παγίδα. Η επιστροφή στην Ελλάδα μετά από ένα τέτοιο ταξίδι δεν εξασφαλίζεται με κάποιο τρόπο καθώς χρειάζεται ένα στοιχείο που να αποδεικνύει το ότι πρόκειται ο εκάστοτε μετανάστης να γίνει ξανά δεκτός στη χώρα. Έτσι ένας μετανάστης ο οποίος δεν έχει βίζα ή άδεια παραμονής είναι αυτόματα στον αέρα, καθώς μπορεί να ταξιδέψει στη χώρα καταγωγής αλλά εάν δεν έχει τα παραπάνω χαρτιά, οι αρχές της χώρας του δε θα του επιτρέψουν το ταξίδι της επιστροφής.

Παρά τις δεσμεύσεις των υπουργών που διαπραγματευόνταν με τους αγω-νιζόμενους, φάνηκε πολύ ξεκάθαρα πως δεν υπάρχει η πολιτική βούλη-ση για να ξεκινήσουν, μέσα σε αυτή τη συγκυρία, παραχωρήσεις προς τα αγωνιζόμενα κοινωνικά κομμάτια γιατί το αστυνομικό κράτος θα πάρει την κατρακύλα (Οι ισορροπίες είναι λεπτές, αν κάποιος αγώνας καταφέρει να παίξει και να νικήσει, αυτό δε θα

ωφελήσει μόνον όσους εμπλέκονται σε αυτόν αλλά θα δώσει ώθηση σε όλους τους κοινωνικούς αγώνες που διεξάγονται ενώ θα συμβάλλει και στο ξεκίνημα άλλων τόσων. Αυτό ήταν ίσως και το πιο σημαντικό χαρακτη-ριστικό αυτού του αγώνα, το γεγονός οτι κινούνταν σε αυτή την κατεύθυν-ση, το οτι έψαχνε σύνδεση με άλλους αγώνες και άλλα κοινωνικά κομμάτια. Αυτός ήταν και ο βασικός λόγος που θεωρούμε οτι άξιζε τη στήριξη όλων μας). Μόλις την επόμενη της λήξης της απεργίας πείνας, οι διαπραγμα-τευόμενοι υπουργοί έβγαιναν στις ει-δήσεις και διαλαλούσαν με στόμφο ότι οι μετανάστες έχασαν καθώς έκαναν πίσω και δέχτηκαν την αρχική συμ-βιβαστική πρόταση της κυβέρνησης, πως μπορεί να προβλέπεται η επ’ αό-ριστον παράταση απέλασης αλλά “πού ξέρουμε εμείς τι θα κάνει η αστυνομία σε έναν χρόνο από τώρα”. Εδώ σί-γουρα μπαίνει και ένα ζήτημα για το πόσο μπορεί να εμπιστεύεται κανείς τον κρατικό μηχανισμό σε σχέση με την υλοποίηση πολιτικών υποσχέσε-ων, ούτε καν δηλαδή συγκεκριμένων νομικών υποχρεώσεων. Αυτή όμως η ενδεχόμενη εμπιστοσύνη καθορίζει σε πολύ μεγάλο βαθμό τα περιεχόμε-να και τη στρατηγική του κάθε αγώ-να. Στην προκειμένη όμως οι ίδιοι οι μετανάστες δεν την είχαν, ξέρανε με ποιους είχανε να κάνουν, όσον αφορά την κρατική πλευρά.

Δυστυχώς όμως η αρνητική τροπή πάνω στη λήξη του αγώνα δεν ήταν τόσο υπ’ ευθύνη τόσο των αγωνιζό-μενων, όσο ορισμένων “αλληλέγγυ-ων”. Ξεκάθαρη ήταν η θέση των αλ-ληλέγγυων που στάθηκαν δίπλα τους με τη φυσική τους παρουσία, που πλαισίωσαν πολιτικά τον αγώνα τους ανοίγοντας ζητήματα που αφορούν όλο το κοινωνικό πεδίο, συμβάλλο-ντας στην αντιπληροφόρηση σε σχέ-ση με αυτό τον αγώνα, ή παρέχοντάς τους ιατρική υποστήριξη. Ξεκάθαρη ήταν και η θέση όμως των “αλληλέγ-γυων” ορισμένων -καθεστωτικών ή μη- πολιτικών δυνάμεων στην Αθή-να που συνέβαλαν σε μεγάλο βαθμό στην έκβαση του αγώνα, όπως αυτή διαμορφώθηκε μετά από διαπραγ-ματεύσεις που έγιναν στο κτήριο της ΓΣΕΕ με επιτελείο υπουργών και πα-ρατρεχάμενών τους, την αποδοχή της πρότασης - παγίδας του κράτους. Το πλέον τραγικό είναι ότι μετά την απο-δοχή της συμφωνίας διαπιστώθηκε πως οι κρατικές δεσμεύσεις ήταν πε-ριορισμένες σε προφορικό λόγο και πως το μόνο που κατορθώθηκε να επικυρωθεί γραπτώς είναι η δυνατό-τητα ταξιδιού στις χώρες προέλευσης. Κρίνουμε λοιπόν αυτό το γεγονός στη βάση της μεσολαβητικής τους στάσης η οποία δε μπορεί να προσπεραστεί έτσι απλά από τη στιγμή που διακυβεύ-ονται ανθρώπινες ζωές, σε έναν αγώ-

να όπου μετανάστες πάλεψαν δυνατά, με συνοχή και είχαν μπει μπροστά και υπεύθυνα στον αγώνα τους. Το να μεσολαβείς σε έναν αγώνα ο οποίος ήταν στη βάση του αδιαμεσολάβητος φανερώνει τουλάχιστον την έλλειψη σεβασμού στα υποκείμενα αυτού του αγώνα αλλά και σε όλους όσους, κα-λώς ή κακώς, συμπαρατάσσονται μαζί σου με την ίδια ιδιότητα, αυτή του αλληλέγγυου. Στην προκειμένη περί-πτωση, η κατάσταση που επικράτησε δεν είναι αποτέλεσμα λανθασμένων πολιτικών χειρισμών, αλλά αποτέλε-

σμα μιας παγιωμένης κουλτούρας η οποία έχει επηρεάσει και οδηγήσει στη συμβιβαστική λύση και τους δύο γενικευμένους αγώνες που ξέσπα-σαν μέσα στα τείχη των φυλακών το χειμώνα του 2008 και τον χειμώνα του 2010. Οι πολιτικοί πυροσβέστες παίζουνε τον ρόλο τους με πάθος και δυναμισμό, αλλά τι ρόλος είναι αυτός τελικά; Η νίκη δε μπορεί να ορίζεται από το πόσο ανακουφισμένο νοιώθει το κίνημα αλληλεγγύης. Δε μπορού-με να κάνουμε τα στραβά μάτια στο γεγονός ότι λίγο πριν επιβιβαστούν οι απεργοί πείνας σε όχημα που θα τους μετέφερε από την Υπατία στο λιμάνι του Πειραιά, μετά τη λήξη της απεργίας πείνας, ένας εξ’ αυτών επι-χείρησε να αυτοπυρποληθεί αλλά τον σταμάτησαν, ενώ και άλλοι απεργοί έδειξαν τη δυσαρέσκειά τους εκείνη τη στιγμή φωνάζοντας πως “αυτά δεν είναι χαρτιά” όπως έχει δημοσιοποιη-θεί από την εφημερίδα “κόντρα”. Δε θέλουμε να προχωρήσουμε σε αυθαί-ρετες γενικεύσεις αλλά σίγουρα αυτό το περιστατικό είναι ενδεικτικό μιας κατάστασης που επικρατούσε μεταξύ των αγωνιζόμενων.

Ας πάμε και λίγο πιο πίσω, στο βράδυ της 27ης Γενάρη, οπότε και πραγματοποιήθηκε μεγάλη αστυνο-μική και μιντιακή επιχείρηση για την απομάκρυνση των μεταναστών από το κατειλημμένο κτήριο της νομι-

Το κλίμα της απεργίας πείνας δεν δίστασε να εκμεταλλευθεί και ο Καρατζαφέρης ο οποίος ερωτηθείς σε σχέση με το ζήτημα των “λαθρομε-ταναστών” σε συνέντευξη που έδω-σε στην εφημερίδα έθνος στις 12/3 δήλωσε πως: “Εγώ θα τους διώξω. Εγώ από την πρώτη μέρα που θα εί-μαι στην κυβέρνηση θα τους διώξω. Και αν κάποιος κάποια στιγμή κάτω από μια πίεση των καιρών ζητήσει από μας τη βοήθεια συγκυβέρνησης, εμείς έναν όρο θα βάλουμε, θα τους διώξουμε. Όπως παράνομα ήρθαν, έτσι και θα φύγουν. Αυτό να το ξε-καθαρίσουμε. Θα τους διώξω, δεν τους αφήνω εδώ. Δηλαδή όταν λέω θα τους διώξω, εννοώ θα κρατήσω όσους συμφωνήσουμε στο Κοινο-βούλιο, 2%, 2,5%, ναι, 200.000, όχι όμως δύο εκατομμύρια”.

κής σχολής στην Αθήνα αλλά και για την υπονόμευση του αγώνα τους, καθώς οι αλληλέγγυοι που μπήκαν σε διαδικασία διαπραγμά-τευσης με τους κρατικούς φορείς συνέβαλαν, στην ουσία, στις κρα-τικές κατασταλτικές στρατηγικές. Οι διαπραγματεύσεις και η τελική αποχώρηση-υποχώρηση έγιναν στο όνομα των μεταναστών αλλά όχι σε συμφωνία με τις δικές τους διαθέσεις. Η απόφαση του να μην υπερασπιστούν το μέρος που είχε οριστεί σαν κέντρο αγώνα, έλεγε οτι δεν είχαν το δικαίωμα να βρί-σκονται σε έναν δημόσιο χώρο όπου, υποτίθεται, υπάρχει ελεύ-θερη διακίνηση ιδεών και οτι το δικαίωμα της διεξαγωγής αγώνων στο χώρο του ασύλου το έχουν μόνο οι “νόμιμοι” αγωνιστές . Το άσυλο σαν συνθήκη την οποία έχεις διεκδικήσει, έχεις κατακτή-σει και υπερασπίζεσαι και όχι σαν ένα νόμιμο δικαίωμα που ταυτί-ζεται με τους πανεπιστημιακούς χώρους, δεν καταλύθηκε όταν η Νομική περικυκλώθηκε από τα σκυλιά των αφεντικών, αλλά όταν αποφασίστηκε η εγκατάλειψή του χώρου εκείνου. Η συζήτηση που έγινε εξ’ αρχής περί ασύλου ήταν άστοχη και σίγουρα κατευθυνό-μενη από την κυριαρχική προπα-γάνδα. Τράβηξε τα βλέμματα από τον στόχο του αγώνα, τον έγδυσε πολιτικά για να τον μασκαρέψει καταπώς συνέφερε. Πάντως η κα-τάσταση που επικράτησε εκείνο το βράδυ, η πολεμική διάσταση της επιχείρησης, είναι κάτι που θα μείνει χαραγμένο στα μυαλά μας. Ο ιδεολογικός βομβαρδισμός μέσω των δελτίων ειδήσεων για την κατασκευή μιας κατάστασης εκτάκτου ανάγκης ήταν στυγνός. Αυτό είναι το ισχυρότερο όπλο της κυριαρχίας, αποτελεσματικό και με μικρότερο κόστος απ’ όσο θα είχε μια απότομη αστυνομική επέμβαση. Αντί για τανκς λοιπόν, η ολοκληρωτική αστική δημοκρα-τία, επιστρατεύει τους δημοσιο-γράφους, όπως την 5η Μάη, όπως και τόσες άλλες φορές σε μικρότε-ρη ωστόσο κλίμακα.

Πέρα από τα παραπάνω δεν πρέ-πει να ξεχαστεί και το περιστατικό που συνέβη κατά την 43η ημέρα απεργίας πείνας στο νοσοκομείο του ερυθρού σταυρού όπου νο-σηλευόμενοι απεργοί πείνας υπο-βλήθηκαν σε ένα πραγματικά σαδιστικό βασανι-στήριο. Ο διευθυ-ντής της παθολογι-κής κλινικής Αντώνης Ζα-χάρωφ έδωσε

εντολή να σερβιριστεί φαγητό στους απεργούς. Δύο αλληλέγγυ-ες που τους συνόδευαν οι οποίες αντέδρασαν, ενισχύοντας την άρ-νηση των ίδιων των απεργών να δεχτούν το συσσίτιο, συνελήφθη-σαν από την αστυνομία και κατη-γορήθηκαν ότι εμπόδισαν τους απεργούς να φάνε. Το χαλί βέβαια για αυτές τις πολιτικές διώξεις είχε στρωθεί από τα δελτία ειδή-σεων και των καθεστωτικό τύπο που για κάποιες μέρες παρήγαγαν τέτοιες ειδήσεις. Ας επανέλθου-με όμως στο πρώτο σημείο γιατί είναι σημαντικό να αναλογιστού-με το τι ρόλο έπαιξε ο Ζαχάρωφ εκείνη τη στιγμή, ο οποίος έκρινε πως γνώριζε επιστημονικά πιο ήταν το πραγματικό καλό για τους απεργούς πείνας, προσπερνώ-ντας την ίδια τους την απόφαση. Ανάλογο περιστατικό έγινε και σε νοσοκομείο στη Θεσσαλονίκη, όπου τοποθετήθηκαν πιάτα με φαΐ μπροστά σε απεργούς πείνας. Το ζήτημα δεν έχει να κάνει τελικά με τη λόξα του κάθε Ζαχάρωφ, αλλά με τη θέση την οποία έχει, την εξουσία δηλαδή που του νομι-μοποιεί ένα πτυχίο -ενισχυόμενη από την αλαζονεία που του προ-σφέρει το στάτους του μεγαλο-γιατρού- πάνω στα κορμιά άλλων ανθρώπων. Ποιος μεγαλογιατρός θα βάλει τα δικαιώματα των κολα-σμένων πάνω από το δόγμα του;

Αξίζει να αναφερθούν και τρία περιστατικά που συνέβησαν στο πλαίσιο της τρομοκράτησης των αγωνιζόμενων μετά τη λήξη της απεργίας πείνας. Αμέσως μετά την ανακοίνωση της λήξης της απερ-γίας πείνας στις 9 του Μάρτη, 6 φασίστες επιτέθηκαν σε έναν με-τανάστη απέναντι από το κτήριο της Υπατίας. Τη Νύχτα της 30ης Μάρτη στα Χανιά Κρήτης, πυρπο-λήθηκε αυτοκίνητο ενός μέλους του Φόρουμ Μεταναστών Κρήτης, ενώ στις 2 Απρίλη ξυλοκοπήθηκαν πάλι από φασίστες 4 εκ των απερ-γών πείνας. Την επόμενη ημέρα υπήρξε και πάλι μια συμπλοκή στα ΚΤΕΛ Χανίων όπου και πραγ-ματοποιήθηκαν συλλήψεις δύο εκ των φασιστών, μετά από πα-ρέμβαση κόσμου που υποστήριξε τους μετανάστες κι ενός μετανάστη . Μετά το τελευταίο περιστατικό πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση αλληλεγγύης έξω από το αστυνο-

μικό μέγαρο Χανίων η οποία συνέχισε σε αυθόρμητη πορεία μετά από την απελευθέρωση του με-τανάστη. Να πως κλείνει ο κρατικός μηχανισμός τους λογαριασμούς που

έχει με αγωνιστές.

Άμεσες δράσεις αλληλεγγύης και ανάδειξης του ζητήματος της απεργί-ας πείνας των μεταναστών εργατών.

31/1:Κατάληψη του ραδιοφωνικού σταθ-μού team fm στο Ρέθυμνο.

2/2 Διαδικτυακή “επίθεση” στις ιστοσε-λίδες της αστυνομίας και του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη ώστε να μην είναι προσβάσιμες για μεγάλο χρονικό διάστη-μα.

4/2:Κατάληψη στην ΕΣΗΕΑ από αλληλέγ-γυους της πρωτοβουλίας. Το πανό που αναρτήθηκε έγραφε: «οι μετανάστες είναι της γης οι κολασμένοι, στον κόσμο των ΜΜΕ είμαστε όλοι ξένοι ».

8/2:Κατάληψη του κτιρίου της ΓΣΕΕ στην Αθήνα με ανάρτηση πανό και μοίρασμα κειμένων από μέλη της Πρωτοβουλί-ας Αλληλεγγύης στους 300 μετανάστες απεργούς πείνας.

11/2 :Επίθεση με μπογιές στην Ελληνική πρεσβεία στην Κοπεγχάγη της Δανίας.

14/2:Κατάληψη στον ραδιοφωνικό σταθ-μό 9,84 και ζωντανή αναμετάδοση εκπο-μπής που αντικατέστησε την προγραμμα-τισμένη ροή.

16/02:Κατάληψη του κτιρίου του Ελλη-νικού παραρτήματος της διεθνούς Αμνη-στίας.

17/2:Πραγματοποιήθηκε κατάληψη στα γραφεία του ΚΕΕΛΠΝΟ στη Θεσσαλονίκη. Το ΚΕΕΛΠΝΟ είναι η υπηρεσία του Υπουρ-γείου Υγείας που “επισκέφτηκε” την Κυ-ριακή 13/2 τους απεργούς πείνας στην Υπατία στην Αθήνα. Μετά την άρνηση των μεταναστών να δεχτούν την “ιατρική και ψυχολογική βοήθεια” της υπηρεσίας οι πολιτικάντηδες του υπουργείου είχαν δη-λώσει ότι «οι απεργοί πείνας μετανάστες της Υπατίας αποτελούν την μεγαλύτερη βόμβα για τη δημόσια υγεία» καθώς και ότι αν «δε συνεργαστούν θα εισηγηθού-με την απομάκρυνσή τους». Κατά τη δι-άρκεια της κατάληψης κρεμάστηκαν πανό στο κτήριο, μοιράστηκαν κείμενα, και στάλθηκαν φαξ στο Υπουργείο Υγείας και στα κεντρικά γραφεία της υπηρεσίας στην Αθήνα.

18/2:Κατάληψη στον ραδιοφωνικό σταθ-μό sport fm στην Αθήνα από την Αντιε-ξουσιαστική Κίνηση Αθήνας.

21/2 Κατάληψη στο δημοτικό ραδιόφωνο της Θεσσαλονίκης, fm 100, αναφορικά με τις εξελίξεις της απεργίας πείνας, τις κινή-σεις αλληλεγγύης.- Καταλήψεις 2 του skai 91.8 και του δί-κτυου 91.5 στα Χανιά από αλληλέγγυους στον αγώνα των 300 μεταναστών απερ-γών πείνας. Διαβάστηκαν και μοιράστη-καν κείμενα και αναρτήθηκαν πανό.

22/2:Στην Θεσσαλονίκη πραγματοποι-είται κατάληψη στην Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς που υπάγεται στο Υπουργείο Εργασίας από την Πρωτοβουλία Αλληλεγ-γύης στους 300. Αναρτήθηκε πανό και μοιράστηκαν κείμενα.

28/2:Κατάληψη στον τοπικό τηλεοπτικό σταθμό Αχελώος tv, στο Αγρίνιο. Κατά τη διάρκεια της κατάληψης αναρτήθηκε πανό αλληλεγγύης ενώ διαβάστηκε κείμενο των μεταναστών καθώς επίσης και ιατρικό δελτίο τύπου και στη συνέχεια προβλή-θηκε σύντομο βίντεο με μηνύματα των μεταναστών.- Συμβολική κατάληψη στο κτήριο της Πε-ριφέρειας στον Βόλο, όπου εκδίδονται οι προσωρινές άδειες παραμονής των μετα-ναστών. Αναρτήθηκε πανό 50 τ.μ.-Κατάληψη και συγκέντρωση για λίγες ώρες στο Υπουργείο Εργασίας. .

1/3:Κατάληψη της πρυτανείας του ΑΠΘ και του ΠΑΜΑΚ στην Θεσσαλονίκη που κα-λούσε στην πορεία την ίδια μέρα. Αναρτή-θηκε πανό και στάλθηκαν φαξ στον τύπο και σε υπουργεία.- Κατάληψη στον τηλεοπτικό σταθμό “ΝΕΑ τηλεόραση” στα Χανιά. Η κατάληψη κρά-τησε περίπου 1 ώρα και προβλήθηκε βί-ντεο, διαβάστηκαν κείμενα και φωνάχτη-καν συνθήματα στον “αέρα”. -Στην Ξάνθη πραγματοποιείται παρέμβα-ση, από την Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης, στον τοπικό τηλεοπτικό σταθμό Κανάλι 6. Προβλήθηκε βίντεο ακριβώς πριν το κε-ντρικό δελτίο ειδήσεων, με μηνύματα των απεργών και μελών της ιατρικής ομάδας.

2/3:Κατάληψη στα πολιτικά γραφεία του υπουργού Δικαιοσύνης Χάρη Καστανίδη και του υπουργού Εθνικής Άμυνας Ευάγ-γελου Βενιζέλου στο κέντρο της Θεσσαλο-νίκης απ΄ όπου στάλθηκαν φαξ σε κυβερ-νητικά και υπουργικά γραφεία.-Κατάληψη στο κτιρίου του Εμπορικού Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Χανίων. Η κατάληψη διαρκεί μέχρι την επόμενη μέρα το απόγευμα οπότε και γίνεται πορεία και άλες ενημερωτικές δράσεις.

3/3:Συμβολική κατάληψη του ΚΕΠ και πα-ρέμβαση στο δημαρχείο της Ορεστιάδας από την Ανοιχτή Συνέλευση Ορεστιάδας.-Κατάληψη στο εργατικό κέντρο Χίου.-Κατάληψη στο δελτίο ειδήσεων του τη-λεοπτικού σταθμού TRT στο Βόλο και προβολή βίντεο για το θέμα των μετανα-στών από την πρωτοβουλία αλληλεγγύης Μαγνησίας.

4/3:Κατάληψη στα γραφεία του υφυ-πουργού εργασίας Γκεγκέρογλου στο Ηράκλειο.-Παρέμβαση σε τηλεοπτικό σταθμό της Μυτιλήνης (TVM). Διακόπηκε η ροή του δελτίου ειδήσεων και προβλήθηκε βίντεο που είχε ετοιμαστεί για την παρέμβαση.

8/3 Κατάληψη στον τηλεοπτικό σταθμό ΚΥΔΩΝ TV στα Χανιά πραγματοποιήθηκε από αλληλέγγυους και αλληλέγγυες . Παί-χτηκε 2 φορές ένα βίντεο διάρκειας 20 λεπτών για το θέμα και διαβάστηκε ανα-κοίνωση των απεργών.- Κατάληψη στον ραδιοφωνικό σταθμό ΔΙ-ΚΤΥΟ fm στα Χανιά.- Στην Κέρκυρα γίνεται κατάληψη στους ραδιοφωνικούς σταθμούς ΚΥΜΑ fm, Liferadio και ΕΡΑ ΚΕΡΚΥΡΑ από αλληλέγ-γυους όπου διαβάζονται κείμενα σχετικά με την υπόθεση.

8

9

Για την υπόθεση του αναρχικού κρατουμένου Ράμι Συριανού

Το μεσημέρι της 31ης του Γενάρη, στην Νεάπολη Θεσσαλονίκης, μπάτσοι περικυκλώνουν και συλλαμβάνουν κοντά στο κέντρο νεότητας της πε-ριοχής, τον αναρχικό Ράμι Συριανό. Είχε προηγηθεί ληστεία στο κτήριο, κατά τη διάρκεια μια δημοπρασίας του Ο.Δ.Δ.Υ. Την ίδια μέρα, οι μπά-τσοι μπουκάρουν στο σπίτι ενός συντρόφου και με την αναπόδεικτη κατηγορία της συνέργιας στην προα-ναφερθείσα ληστεία, τον συλλαμβά-νουν. Οι κατηγορίες που αποδίδονται αρχικά και στους δυο συντρόφους εί-ναι αυτές της «Σύστασης Συμμορίας», «Ληστείας», παράβασης του Νόμου «περί Όπλων», παράβασης του Νό-μου «περί Ναρκωτικών», «Αποδοχής προϊόντων εγκλήματος», «Υπόθαλψης εγκληματία», «Απείθειας» και «Ψευ-δούς ανωμοτί κατάθεσης». Στην συ-νέχεια βέβαια της υπόθεσης, ο δεύτε-ρος σύντροφος αφήνεται ελεύθερος χωρίς να υπάρχει ούτε ένα αποδεικτι-κό στοιχείο σε βάρος του, πέραν του γεγονότος ότι είχε φιλικές σχέσεις με τον αρχικά συλληφθέντα σύντροφο. Ο Ράμι το επιβεβαιώνει και αυτό στον ανακριτή, πως δηλαδή ο δεύτερος σύ-ντροφος δεν έχει καμία σχέση με την ληστεία, ενώ δηλώνει πως όλα όσα έπραξε ο ίδιος ήταν στο πλαίσιο της άρνησης εργασίας και χωρίς να πει τί-ποτα παραπάνω προφυλακίζεται στις δικαστικές φυλακές Ιωαννίνων.Τα αντανακλαστικά του κόσμου πριν και μετά τις αποφάσεις του ανακριτή ήταν αυξημένα καθώς αλληλέγγυοι σύντροφοι συγκεντρώθηκαν έξω από το δικαστικό μέγαρο την ημέρα της ανάκρισης ενώ οργανώθηκαν και δυο παρεμβάσεις έξω από την ΓΑΔΘ. Ακό-μη, οργανώθηκε παρέμβαση και έξω από τις φυλακές Ιωαννίνων για την στήριξη του συντρόφου Ράμι, αφού η διεύθυνση των φυλακών κρατούσε τα πολιτικά κείμενα και τα βιβλία που στέλνονταν από τους συντρόφους του, κατάσταση που έληξε μετά την δράση αλληλεγγύης. Επιπλέον και οι αναλήψεις εύθυνης αρκετών άμεσων δράσεων που έγιναν τις επόμενες μέρες ανέφεραν μεταξύ άλλων την αλληλεγγύη τους στον σύντροφο. Και επειδή η αλληλεγγύη είναι μια αμφί-δρομη σχέση και ένα μεγάλο όπλο στα χέρια των αγωνιζόμενων μέσα και έξω από τις φυλακές, να αναφέρουμε το γεγονός πως και ο ίδιος ο σύντρο-φος ξεκίνησε αποχή συσσιτίου ως αλ-ληλεγγύη για την πρωτοφανή εξέλιξη της δίκης των κατηγορούμενων για την υπόθεση της Ε.Ο. Σ.Π.Φ .Λίγα λόγια για την άρνηση εργα-σίας:Μια εκτεταμένη ανάλυση της άρνησης εργασίας δεν θα χωρούσε σε αυτό το κείμενο.Εμείς θα αρκεστούμε να πα-ραθέσουμε ένα σχετικό κομμάτι από

το γράμμα του Ράμι Συριανού που δη-μοσιεύτηκε στις 17/4:«Η ληστεία των κλεπταποδόχων του ΟΔΔΥ Α.Ε., αποτελεί μια τμηματική έκφραση της άρνησης υποταγής μου στην καταπιεστική και κενή ουσίας πραγματικότητα που επιβάλλεται από τον κατακερματισμένο χώρο και χρόνο ωραρίων και προκαθορισμένων δρο-μολογίων, από τα πειθαρχικά πρέπει των αφεντικών και τα αλλοτριωμένα ‘θέλω’ των υπηκόων, από μια παρα-γωγική διαδικασία που μετατρέπει τους ανθρώπους σε ζωντανά εξαρτή-ματα μιας μηχανής κατανάλωσης εικό-νων και προϊόντων. Αρνούμενος να υποδυθώ τόσο το ρόλο του θύματος προς εκμετάλλευση από κάθε μικρό ή μεγάλο αφεντικό όσο και του θύτη και συνενόχου στην εκμετάλλευση, αηδιασμένος τόσο από την υποταγμέ-νη ηθική του «φτωχού πλην τίμιου» εργαζόμενου όσο και από τη γεμάτη φιλοδοξία έπαρση του «πετυχημέ-νου καριερίστα» , αναγνωρίζοντας το σύνολο των κοινωνικών σχέσεων ως το αλλοτριωμένο αποτέλεσμα της καπιταλιστικής παραγωγής, αποφά-σισα να περάσω στην αυτενέργεια εντάσσοντας τον εαυτό μου στην πολύμορφη αναρχική επαναστατι-κή διαδικασία, κομμάτι της οποίας είναι και η άρνηση εργασίας. Η άρ-νηση εργασίας δε μπορεί να υφίστα-ται ως μια αποκομμένη επιλογή από τη συνολικότερη ρήξη με την κυριαρ-χία και προφανώς δεν είναι το μέσο με την οποία πραγματώνεται (π.χ. ληστεία) που την προσδιορίζει ως τέ-τοια. Οι ληστρικές επιδρομές μπορούν άνετα να εκφυλιστούν σε δουλειά με πλήρες ωράριο και όλες τις συνέπει-ες που ακολουθούν. Της έπαρσης του πλουτισμού, της συμμετοχής στην κατανάλωση, του τεμαχισμού του χρόνου σύμφωνα με τα «ωράρια» της δουλειάς και την ανάπτυξη μιας (πα-ραβατικής) επαγγελματικής ταυτότη-τας. Οι ληστείες, οι απαγωγές, οι συλ-λογικές και ατομικές απαλλοτριώσεις αγαθών, τα σαμποτάζ, οι επιθέσεις σε οικονομικούς στόχους, οι στεγαστικές κολεκτίβες και τα χαριστικά παζάρια είναι όλα μέσα που νοηματοδοτούνται στο πλαίσιο της συνολικής άρνησης του κόσμου της εργασίας, της παρα-γωγής και κατανάλωσης εικόνων και προϊόντων, στο βαθμό που η συνει-δητότητα που κουβαλούν τα εντάσσει στον ευρύτερο επαναστατικό αγώνα για την ατομική και συλλογική απε-λευθέρωση.»

Σχετικά με τις συλλήψεις στις 13 Γενάρη στο Βύρωνα

Στις 13 του Γενάρη, οι Ρόμπα-κοπ της αντιτρομοκρατικής μπουκάρουν σε σπίτια στην περιοχή του Βύρωνα, συλλαμβάνοντας τους 4 συντρόφους, αναρχικούς επαναστάτες Σ.Τζίφκα, Μ.Τσιλιανίδη, Δ.Φεσσά. Δ. Δημτσιά-

γευμα αναχωρούν για την ΓΑΔΘ όπου και έχουν για πρώτη φορά μόνο τηλεφωνική επικοινωνία με συγγενικά και συντροφικά τους πρόσωπα. Την άλλη μέρα μεταφέ-ρονται και πάλι στη Αθήνα, μαζί με την Φαίη, για να περάσουν εκ νέου ανακριτή και εκεί. Νέα συγκέντρωση πραγματοποιείται στην Ευελπίδων από τον αλληλέγ-γυο κόσμο, όπου και λαμβάνουν χώρα συγκρούσεις σώμα με σώμα με τους μπάτσους στον περίγυρο του κτηρίου. Οι σύντροφοι επα-ναλαμβάνουν τα όσα είπαν στον ανακριτή Θεσσαλονίκης ενώ δη-λώνουν ότι η Φαίη δεν έχει σχέση μαζί τους.Εν τέλει, οι Τσιλιανίδης Χαράλα-μπος, Δημτσιάδης Δημήτριος και Φεσσάς Δημήτριος προφυλακί-στηκαν στις φυλακές Κορυδαλλού, ενώ ο Τζίφκας Σωκράτης, ο οποί-ος είναι 20 χρονών και λογαριάζε-ται για ανήλικος, προφυλακίστηκε στις φυλακές ανηλίκων στην Αυ-λώνα.

ΥΓ:Οι τέσσερις σύντροφοι, στο σύντομο διάστημα της φυγής τους από το κυρίαρχο σύστημα της αστικής δικαιοσύνης, πρόλαβαν να εκδώσουν μια μπροσούρα με τις πολιτικές τους θέσεις (Σημειώσεις Πολέμου) καθώς και ένα γράμμα το οποίο δημοσιεύεται στο διαδί-κτυο, υπογράφοντας ως Συνεργα-σία Ατόμων για την Πραγμάτωση του Αρνητικού. Κατά την διάρκεια της κράτησης τους, οι σύντροφοι θα σταθούν έμπρακτα αλληλέγγυοι στον αγώ-να των μελών και των κατηγορου-μένων της Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς ενάντια στην δικαστική εξουσία, ξεκινώντας αποχή συσ-σιτίου, ενώ θα γράψουν και ένα κείμενο αλληλεγγύης, από κοινού με τον Γιάννη Σκουλούδη στους Χιλιανούς απεργούς πείνας που κατηγορούνται για την υπόθεση «Βόμβες». Συνέντευξη των παι-διών στο radio-revolt: http://tinyurl.com/6gz7djb

Σχετικά με την υπόθεση της Φ. Μάγιερ

Η Φαίη Μαρί Μάγιερ συνελήφθη πρώτη φορά έξω από το σπίτι της και ενώ πήγαινε στη δουλειά της στις 14 Ιανουαρίου 2011, μία ημέ-ρα μετά τις συλλήψεις των Δ. Δημ-τσιάδη, Μ. Τσιλιανίδη, Δ. Φεσσά και Σ. Τζίφκα στο Βύρωνα και κα-τηγορείται για την ίδια υπόθεση. Τις μέρες που ακολούθησαν, μπά-τσοι και δημοσιογράφοι με φαντα-στικές, όπως αποδείχτηκε αργότε-ρα ιστορίες (ότι η μητέρα της ήταν μέλος της τρίτης γενιάς της RAF και εκκρεμούσε ένταλμα σύλληψης σε

δη. Στα ονόματα των συντρόφων εκκρεμούσε ένταλμα σύλληψης για την υπόθεση εμπρησμού σε βανάκι της ΔΕΗ στην Θεσσαλονί-κη, τρεις ακριβώς μήνες πριν, κατά την διάρκεια του οποίου είχε συλληφθεί ο Γ.Σκουλούδης. Επί μια μέρα, στα λημέρια της ασφάλειας, οι σύντροφοι θα αρνη-θούν οποιαδήποτε συνεργασία με τους μπάτσους, δεν θα φάνε, δεν θα πιούνε τίποτα και δεν θα δώ-σουν αποτυπώματα, παρά μόνο με την χρήση βίας, ενώ ακόμη και για τις φωτογραφίες τους, οι μπάτσοι στήνουν ολόκληρο παιχνίδι με φωτογράφους πίσω από κλειστές πόρτες και άλλα καραγκιοζηλίκια. Το ίδιο βράδυ γίνονται μπούκες σε 7 συνολικά σπίτια σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, στα οποία δια-μένουν συγγενικά και φιλικά πρό-σωπα των παιδιών, ενώ την επό-μενη συλλαμβάνεται και η Φαίη Μάγιερ, στην υπόθεση της οποί-ας αναφερόμαστε ειδικότερα και εκτενέστερα σε σχετικό κείμενο. Οι μπάτσοι δεν επιτρέπουν καμία επικοινωνία με τους συντρόφους και τελικά γίνεται γνωστό ότι περ-νάνε κατευθείαν εισαγγελέα. Οι κατηγορίες που τους αποδίδονται είναι από κοινού συγκρότηση και συμμετοχή σε τρομοκρατική ορ-γάνωση, καθώς και την διακεκρι-μένη κατοχή όπλων και πυρομαχι-κών. Χρειάστηκε να επιστρατευθεί ο δικηγόρος των παιδιών για να υπάρξει μια ολιγόλεπτη επικοινω-νία μαζί τους και να ενημερωθεί ο κόσμος πως θα μεταφερθούν στην Θεσσαλονίκη το Σάββατο 15/1 για να περάσουν την διαδικασία του ανακριτή για την υπόθεση της ΔΕΗ. Εκεί, οι μπάτσοι δίνουν ρεσιτάλ κατασταλτικής μανίας, η οποία ισορροπεί επικίνδυνα ανά-μεσα στο εξωφρενικά παράλογο και τον ωμό ρεαλισμό: Με νωπές ακόμη τις αναμνήσεις από τα γε-γονότα που διαδραματίστηκαν στα δικαστήρια Θεσσαλονίκης κατά την διάρκεια της ανάκρισης του συντρόφου Γ. Σκουλούδη, οι μπά-τσοι δημιουργούν ένα σιδηρούν παραπέτασμα αποτελούμενο από τις κλούβες των ΜΑΤ αλλά και το έμψυχο περιεχόμενό τους, ούτως ώστε να αποκλείσουν τον κόσμο. Στην συνέχεια, για να κρατήσουν μακριά από τα δικαστήρια τα 20 άτομα που κατάφεραν να τους ξε-γλιστρήσουν, δημιουργούν κλοιό γύρο από το ζαχαροπλαστείο που βρίσκεται απέναντι από το μέγα-ρο, όπου και είχαν συγκεντρωθεί οι σύντροφοι. Στην ανακρίτρια, οι 4 συλληφθέντες, δηλώνουν ότι είναι αναρχικοί-επαναστάτες και δεν απολογούνται και κρίνονται προσωρινά κρατούμενοι. Το από-

Πλη

ρόφό

ρηση

για

πρό

σφατ

ες σ

υλλή

ψεις

αγω

νιστ

ών.

10

βάρος της και ο πατέρας της σκοτώθη-κε σε συμπλοκή με μπάτσους κ.τ.λ.), θέλησαν να καλύψουν την έλλειψη στοιχείων σε βάρος της Φαίη Μάγιερ. Ιστορίες που παρά τις αντιφάσεις τους (διαφορετική ηλικία της μητέρας με το μέλος της RAF, διαφορετικό όνομα του πατέρα κ.τ.λ.) ήταν πολύ καλές για να παραδεχτούν πως δεν είναι αληθινές. Αφού αποκαλύπτεται εν τέλει αυτό το φιάσκο, με την μητέρα να τοποθετεί-

ται με δημόσιο κείμενο και τον πατέ-ρα να δηλώνει ότι ζει και εργάζεται στη Γερμανία (άρα δεν σκοτώθηκε σε καμία συμπλοκή), οι δημοσιοκάφροι ψελλίζουν ένα συγνώμη, με το φόβο της κατακραυγής να πλανιέται πάνω απ’ τα κεφάλια τους.Στις 17 Γενάρη, στην Ευελπίδων, πέ-ρασαν από εισαγγελέα και ανακριτή οι πέντε αναρχικοί. Έξω από τα δικα-στήρια είχαν συγκεντρωθεί αρκετοί αλληλέγγυοι/ες για συμπαράσταση. Οι Δημτσιάδης, Φεσσάς, Τζίφκας και Τσιλιανίδης, αρνούνται να αναγνωρί-σουν τη διαδικασία και να απολογη-θούν δηλώνοντας μόνο ότι η Φ. Μά-γιερ δεν έχει σχέση με την υπόθεσή τους και προφυλακίζονται στις φυλα-κές Κορυδαλλού και Αυλώνα. Η Φαίη δηλώνει αναρχική, καθώς και ότι συ-ναντήθηκε με έναν από τους συγκατη-γορούμενους της με τον οποίο διατη-ρεί φιλικές και συντροφικές σχέσεις. Επίσης, σε ερώτηση της εισαγγελέως γιατί κατείχε κείμενα τρομοκρατών,

η Φαίη δήλωσε πως τα κείμενα που κατείχε είναι δημοσιευμένα κείμενα πολιτικών κρατουμένων. Μετά από διαφωνία ανακρίτριας και εισαγγελέα, η Φαίη αφήνεται προσωρινά ελεύθε-ρη μέχρι να αποφασίσει το δικαστικό συμβούλιο, αν θα προφυλακιστεί τε-λικά ή όχι. Ακόμα και μετά από αυτό οι μπάτσοι ήθελαν να την πάρουν συνοδεία τους από την Ευελπίδων, με τη δικαιολογία ότι έπρεπε να πάρει τα πράγματά της από τη ΓΑΔΑ. Φυσικά, κάτι τέτοιο δεν έγινε δεκτό. Με την επιμονή των δικηγόρων και των αλ-ληλέγγυων, που έκαναν σαφές ότι δεν το κουνάνε από εκεί έως ότου αφεθεί ελεύθερη, η Φαίη τελικά έφυγε με τη συνοδεία των συντρόφων της.Αφού δεν κατάφεραν να συνδέσουν τη Φαίη με την υπόθεση των τεσ-σάρων από το Βύρωνα με στοιχεία, εφόσον το οικογενειακό της περιβάλ-λον δεν είχε να κάνει τελικά με τη «δι-εθνή τρομοκρατία», εν τέλει έκανε το «λάθος» να αποκαλέσει τους φυλακι-σμένους αγωνιστές και συντρόφους, πολιτικούς κρατούμενους. Αυτό ανα-φέρεται στην έκθεση της εισαγγελέ-ως, η οποία κάλλιστα, θα μπορούσε να έχει συνταχθεί σε άλλη εποχή, τότε που τα φρονήματα διώκονταν και επί-σημα. Τελικά, στις 10 Φεβρουαρίου το συμβούλιο συνεδριάζει και βγά-ζει απόφαση προσωρινής κράτησης. Λίγη ώρα μετά την απόφαση, ασφα-λίτες και ασφαλίτισσες θα απαγάγουν τη Φαίη για δεύτερη φορά, ενώ ήταν στο δρόμο για το γραφείο των δικη-γόρων της.Τις επόμενες μέρες κατατίθεται αίτη-ση αποφυλάκισης και μετά από τρείς βδομάδες περίπου, στις 3 Μαρτίου η Φαίη Μάγιερ αποφυλακίζεται, με τους περιοριστικούς όρους της απαγόρευ-σης εξόδου από τη χώρα και της πα-ρουσίασης ανά διαστήματα σε τμήμα. Όσο η Φαίη ήταν στην φυλακή δημο-σίευσε γράμμα στο οποίο αναφερόταν στον πολιτικό χαρακτήρα της δίωξης της. Επίσης κάνει μια ανάλυση για τους λόγους που η εξουσία θωρακί-ζεται και αμύνεται καταστέλλοντας και φυλακίζοντας μαχητικά κομμάτια της κοινωνίας. Τελειώνοντας εκθέτει την άποψή της σε σχέση με την αλληλεγ-γύη και την σημαντικότητά της στην εποχή του σύγχρονου ολοκληρωτι-σμού που ζούμε.

Σχετικά με τις πρόσφατες συλ-λήψεις μελών της ΣΠΦ

Με την επιχείρηση στη Ν. Ιωνία του Βόλου και στην Αθήνα στις 14 Μαρ-τίου και τη σύλληψη 6 αναρχικών, ξεκινά για άλλη μία φορά το τρομο-ϋστερικό παραλήρημα των Μ.Μ.Ε. με τις ευλογίες και τις κατάλληλες πληροφορίες πάντα, από την κρατική ασφάλεια. Οι Όλγα Οικονομίδου, Δα-μιανός Μπολάνο, Χρήστος Τσάκαλος, Γιώργος Πολύδωρος, Γιώργος Νικο-

λόπουλος και Κ. Π., είναι οι άνθρω-ποι που πρωταγωνίστησαν τις μέρες που ακολούθησαν, με δημοσίευση των φωτογραφιών τους και τη δια-φήμιση των ρουφιανονούμερων της αντιτρομοκρατικής για την αλίευση πληροφοριών. Οι πέντε αρνούνται να απολογηθούν μην αναγνωρίζοντας τη διαδικασία. Η άρνηση της απολογίας είναι μία απόφαση καθαρά πολιτική, η οποία απορρέει δικαιολογημένα από τη μη αποδοχή μιας δικαιοσύνης κομ-μένης και ραμμένης στα μέτρα της τά-ξης των αφεντικών. Ο Κ. Π. αφήνεται ελεύθερος με εγγύηση 10,000€ και τους περιοριστικούς όρους της απα-γόρευσης εξόδου από τη χώρα και 3 υποχρεωτικές εμφανίσεις το μήνα σε τμήμα.Οι Χ. Τσάκαλος, Ο. Οικονομίδου, Δ. Μπολάνο, Γ. Νικολόπουλος και Γ. Πο-λύδωρος προφυλακίζονται και λίγες μέρες αργότερα αναλαμβάνουν με επιστολή τους και την πολιτική ευ-θύνη της συμμετοχής τους στην ε.ο. «Συνομωσία Πυρήνων της Φωτιάς».

Σχετικά με την υπόθεση του Δ. ΧατζηβασιλειάδηΤα ξημερώματα της Παρασκευής 11 Φεβρουαρίου 2011, συλλαμβάνεται ο αναρχικός Δημήτρης Χατζηβασιλει-άδης, σε κεντρική περιοχή της αθή-νας. Επάνω του βρέθηκε ένα όπλο και παραπέμπεται για απλή οπλοκατοχή, ενώ λόγω της πολιτικής του θέσης κρατείται στην κρατική ασφάλεια. Η επικοινωνία με δικηγόρο, ή με τους δικούς του ανθρώπους, δεν του επετράπη μέχρι το βράδυ της ίδιας μέρας. Το Σάββατο ανακοινώνεται η μετατροπή της κατηγορίας του από απλή οπλοκατοχή σε «τρομοκρατική οπλοκατοχή», που αυτόματα σημαί-νει ότι ο σύντροφος διώκεται με τον τρομονόμο. Στις 14 Φλεβάρη καλείται να απολο-γηθεί στον εισαγγελέα και αποφασί-ζεται η προφυλάκισή του. Σε βάρος του ασκήθηκε ποινική δίωξη για παράβαση του νόμου περί όπλων με σκοπό να τα διαθέσει σε τρίτους για τη διάπραξη τρομοκρατικών πράξε-ων….Την 1η Μαρτίου 2011, με ανοιχτή του επιστολή κάνει λόγο για διάφορους αγώνες ενάντια στην κυριαρχία, εκ-φράζοντας ταυτόχρονα την αλληλεγ-γύη του σε όλους όσους αγωνίζονται ανά τον κόσμο.Το γράμμα του θα το βρείτε στην ηλε-κτρονική διεύθυνση:http://tinyurl.com/5s2eogr

Σχετικά με την υπόθεση του Α. Σειρηνίδη

Ο Άρης Σειρηνίδης συνελήφθη στις 3 Μαΐου 2010 σε μπλόκο. Πάνω του βρέθηκε ένα όπλο και αρχικά κατηγο-ρούνταν για απλή οπλοκατοχή. Μετά από πολύωρη κράτησή του συντρό-φου και αφού οι «αρχές» με την απλή

οπλοκατοχή δεν θα μπορούσαν να τον κρατήσουν άλλο, αποφάσισαν να ανα-σύρουν από το συρτάρι την υπόθεση πυροβολισμού κατά κλούβας των ΜΑΤ στα Εξάρχεια το καλοκαίρι του 2009. Από την περιοχή που συνέβη το πε-ριστατικό αυτό είχαν περισυλλέξει χειρουργικές μάσκες οι οποίες βρί-σκονταν διάσπαρτες, αφού την προ-ηγούμενη μέρα είχε πραγματοποιηθεί πορεία και συγκρούσεις. Σε μία από αυτές τις μάσκες ισχυρίζονται ότι ταυ-τίστηκε το DNA του συντρόφου, το οποίο πήραν από το πορτοφόλι του (παρά το γεγονός ότι δεν έχουν πα-ρουσιάσει το συγκεκριμένο αποδει-κτικό στοιχείο στο δικαστήριο). «Ο πολιτικός χαρακτήρας της δίωξής μου μπορεί, νομίζω, να συνοψιστεί σε μια αποστροφή της ανακριτικής πρότασης, με την οποία επιχειρήθη-κε η τεκμηρίωση της απόφασης για την προφυλάκισή μου. Αμέσως μετά τη μονότονη προσπάθεια στήριξης του μοναδικού, και αυτού ελάχιστης πραγματικής σημασίας, στοιχείου που η αστυνομία προσκόμισε ως ένδειξη ενοχής – μια χειρουργική μάσκα με το DΝΑ μου-, ο ανακριτής συνεχίζει ως εξής: «Απολογούμενος, άλλωστε, ο κατηγορούμενος, κατά τη δική του φρασεολογία, δηλώνει αναρχικός, δεν κρύβει την ανατρεπτική του δρά-ση, εντάσσει τον εαυτό του στο αναρ-χικό κίνημα, θεωρεί τον εαυτό του επαναστάτη και επιθυμεί να ανατρέ-ψει αυτόν τον κόσμο, όντας ενταγμέ-νος στον καθημερινό αγώνα ενάντια στο κράτος και τον καπιταλισμό».Η βαρύτητα που προσλαμβάνει ο τροπικός σύνδεσμος «άλλωστε» στη ρητορική της καταγγέλλουσας αρχής είναι εξόχως αποκαλυπτική του πε-ριεχομένου των αποδεικτικών ισχυ-ρισμών. Σημαίνει την αξιοπιστία της προηγηθείσας νομικής επιχειρημα-τολογίας, η οποία προφανώς αξιο-λογείται ως ελλιπής και επιστρατεύο-νται για να την ενισχύσουν και να της προσδώσουν οντότητα και κύρος οι ιδεολογικές μου πεποιθήσεις και επι-διώξεις, ουσιαστικά το πολιτικό μου DΝΑ.» Από γράμμα του Άρη Σειρηνίδη

Στις 9 Μαρτίου 2011 ξεκίνησε η δίκη του συντρόφου. Μετά την ένσταση εξαίρεσης της εισαγγελέως, αφού ήταν η ίδια η οποία έκανε και την προδικασία για την προφυλάκιση του Άρη Σειρηνίδη και η στάση της θε-ωρούνταν μεροληπτική απέναντί του, η δίκη συνεχίστηκε για λίγο με τους συνηγόρους να τονίζουν άλλα δύο σημεία. Πρώτον πως την εξέταση του DNA του μόνο από τα εγκληματολογικά ερ-γαστήρια της ΕΛΑΣ χωρίς να εξεταστεί από κάποιο άλλο επιστημονικό ερ-γαστήριο και δεύτερον το ότι ο Άρης είχε άλλοθι, αφού βρισκόταν σε κα-φενείο. Ο εισαγγελέας πάνω σε αυτό ισχυρίστηκε ότι έφυγε, άλλαξε ρούχα,

Το DNA χρησιμοποιήθηκε σαν ένα νέο μέσο καταστολής στα χέρια του κράτους στην υπόθεση του Α. Σειρηνίδη. Η μέθοδος ταυτοποίησης του DNA είναι επιστημονικοφανής μα καθόλου αξιόπιστη. Η διαρκής δημοσιοποίηση των επιτευγμάτων της γενετικής όσο και οι “επιτυχίες” της μεθόδου στην ανίχνευση υποθέσεων μεγάλου ενδιαφέροντος για την κοινή γνώμη έχουν συμβάλλει στον υψηλό βαθμό αποδοχής της, αν όχι στη μυθοποίηση της παρόλο που αρκετοί επιστήμονες έχουν διαφωνήσει με την χρήση της στις αίθουσες των δικαστηρίων. Τα κύρια προβλήματα να εντοπίζονται στα εξής: Δεν είναι δυνατό να υπάρξει πλήρη βεβαιότητα για την ταύτιση του. Ενώ είναι το DNA είναι επαρκές στοιχείο για την μη ταυτοποίηση ενός προσώπου, όταν δύο δείγματα DNA που συγκρίνονται δεν ταιριάζουν, το αντίθετο δεν ισχύει. Είναι πάρα πολύ εύκολη η μετακίνηση του γενετικού υλικού από ένα αντικείμενο σε ένα άλλο. Τα εργαστήρια που μπορούν να εξετάσουν την ταύτιση δύο δειγμάτων γενετικού υλικού είναι λίγα: Στην περίπτωση του Άρη ο έλεγχος έγινε μόνο από το

εργαστήριο της αστυνομίας.

Όπως και στην Πάτρα, η οποία αποτελεί πόλη πέρασμα στην Ευρώπη λόγω του λιμανιού της, εκατοντάδες μετανάστες προσπαθούν καθημερινά να επιβιβαστούν σε πλοία για την Ιταλία, έτσι συμβαίνει και στην Ηγουμενίτσα. Μια πόλη με πολύ παρόμοια χαρακτηριστικά. Οι ομοιότητες όμως είναι και κοινωνικές. Να θυμίσουμε, όσον αφορά την Πάτρα, την παραγκού-πολη των μεταναστών που στο παρελθόν είχε φτάσει να “φιλοξενεί” έως και 2000 άτομα, η οποία, στα μέσα του καλοκαι-ριού του 2009 είχε κατεδαφιστεί από τις κρατικές συμμορίες και, “εντελώς τυχαία” αργότερα την ίδια ημέρα, παραδοθεί στις φλόγες. Να θυμίσουμε επίσης και τα πρό-σφατα γεγονότα των συγκρούσεων μεταξύ μεταναστών διαφορετικών εθνικοτήτων στην ίδια πόλη, αλλά και τα αλλεπάλληλα πογκρόμ εις βάρος τους από παρακρατι-κούς τραμπούκους. Ας δούμε τώρα πως οι ανάλογες συνθήκες δημιουργούν παρόμοι-ες καταστάσεις.

Στην Ηγουμενίτσα επικρατεί, μέσα στην τελευταία χρονιά μια πραγματικά ζοφερή κατάσταση. Έξω από την πόλη, οι μετα-νάστες έχουν στήσει παραπήγματα σε μια έκταση διαμορφώνοντας έναν υπαίθριο καταυλισμό. Οι συνθήκες διαβίωσής τους είναι πραγματικά σκληρές. Έχουν όμως να αντιμετωπίσουν και πολλές φασιστικές συμπεριφορές. Αυτές έχουν σε ορισμένες περιπτώσεις να κάνουν με την καθημε-ρινότητα. Στα καταστήματα της αλυσίδας super market Dia, για παράδειγμα, απα-γορεύεται -όπως προαναφέρθηκε στο άρ-θρο για τους αγώνες των μεταναστών ,η είσοδος σε όλους τους μετανάστες. Αυτή η αρρωστημένη λογική συνεχίζεται και από τους μπάτσους της ομάδας ΔΙ.ΑΣ. οι οποίοι με ζήλο κυνηγούν και τραμπουκίζουν τους μετανάστες που ψάχνουν στα σκουπίδια για να βρούν φαϊ. Αυτά δεν είναι αναμνή-σεις άλλων θλιβερών εποχών αλλά πραγ-ματικές καταστάσεις του σήμερα. Σε άλλες περιπτώσεις οι φασιστικές συμπεριφορές γίνονται ακόμα πιο ακραίες και βίαιες.

Θα ξεκινήσουμε από τη δολοφονική επί-θεση σε βάρος μεταναστών στις 10-11-10 από τον φασίστα Σάββα Θωμάζο ο οποίος ποζάρει με τα όπλα του σε φωτογραφία που βρέθηκε αναρτημένη σε προσωπικό του διαδικτυακό χώρο. Ο συγκεκριμένος είναι ιδιοκτήτης βενζινάδικου CYCLON επι της Εγνατίας οδού στο ύψος της Παραμυ-θιάς, 18 χιλιόμετρα έξω από την Ηγουμενί-τσα. Όταν κάποιος άφησε το πόστο του από ένα βενζινάδικο απέναντι από το επίμαχο για να ενημερώσει έναν οδηγό και τον Θω-μάζο πως είδε μετανάστες να ανεβαίνουν σε μια νταλίκα, ο τελευταίος αποφάσισε να αναλάβει δράση. Οι 5 μετανάστες κατάλα-βαν πως έγιναν αντιληπτοί και άρχισαν να τρέχουν μέσα στην Εγνατία, όπου ο Θω-μάζος του κατεδίωξε μέσα σε ένα βανάκι πυροβολώντας και τελικά τραυμάτισε τον ένα από αυτούς σοβαρά με αποτέλεσμα τον ακρωτηριασμό του. Όταν ο Θωμάζος συνε-λήθφη και οδηγήθηκε στο δικαστήριο, φί-λοι του χρυσαυγίτες απέκλεισαν το κτήριο

και έδιωξαν με τη βία έναν μετανάστη που πήγε να καταθέσει εναντίον του καθώς και τον συνοδό του.

“Στις 11-1-2011 άσπρο αμάξι στα-ματάει σε σημείο όπου μαζεύονται οι μετανάστες (στη γέφυρα, αρχή Εγνατίας). Τότε είναι που το αμάξι πλησιάζει 2 Κούρδους μετανάστες, και πυροβολεί τον έναν στο κεφά-λι ενώ οι μπάτσοι, σε απόσταση 20 μέτρων από το περιστατικό δεν δεί-χνουν ιδιαίτερη ανησυχία. Tο αμάξι φεύγει ανενόχλητο την ώρα που ο Κούρδος κείτεται αιμόφυρκτος. οι υπόλοιποι καλούν ασθενοφόρο και ο μετανάστης μεταφέρεται στο νοσο-κομείο Φιλιατών και τελικά διαφεύγει τον κίνδυνο, μετά από εγχείρηση για την αφαίρεση του βλήματος που είχε μείνει στο κεφάλι του. Στις 12 και 13 του μηνός, ομάδα 15 ατόμων οργα-νωμένη από γνωστό τραμπούκο της περιοχής και με την ανοχή φυσικά των μπάτσων, βγαίνουν στην πόλη και ξυλοκοπούν άγρια τρεις μετανά-στες την πρώτη μέρα και άλλον ένα τη δεύτερη. και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, οι μετανάστες γίνονται δεκτοί στο κέντρο υγείας Ηγουμενίτσας μόνο εάν έχουν να πληρώσουν το αντίτιμο των 5 ευρώ, ενώ την ίδια ώρα η μόνη γιατρός η οποία αντιδρά δέχεται απειλές και τεράστια προβλήματα από και στον εργασιακό της περί-γυρο” αντιγράφουμε από κείμενο συντρόφων από δυτική Ελλάδα.

Λόγω των παραπάνω καλέστηκε σε πανελλαδικό επίπεδο μια πο-ρεία αλληλεγγύης στους μετανά-στες στις 29 Γενάρη από συντρό-φους της πόλης. Μια ανταπόκριση από την πορεία: “Η σημερινή πο-ρεία αλληλεγγύης στους μετανά-στες διέσχισε όλους τους κεντρι-κούς δρόμους της πόλης. Κατά τη διάρκεια της οποίας φωνάχθηκαν συνθήματα και μοιράστηκαν εκατο-ντάδες κείμενα. Αρκετοί νεολαίοι και μετανάστες της πόλης ενσωματώθη-καν στην πορεία μέχρι τον υπαίθριο καταυλισμό των μεταναστών όπου εξελίχθηκαν συγκινητικές στιγμές αλληλεγγύης. Δεκάδες μετανάστες του καταυλισμού στη θέα της πο-ρείας, κινήθηκαν προς αυτήν, ώστε να την ενισχύσουν με τη συμμετοχή τους. Στο σημείο εκείνο, τα ματ απέ-τρεψαν την κίνηση των μεταναστών προς τη πορεία, προχωρώντας στη δημιουργία φραγμού, γεγονός που προκάλεσε αρκετή ένταση. Ύστερα από την παρέμβαση των συντρόφων της περιφρούρησης, καταφέραμε την πρόσβαση σε κάποιους μετανάστες και κατόπιν συνεχίσαμε την πορεία προς το προκαθορισμένο σημείο τερ-

ματισμού της. Λίγο πριν το τέλος της πορείας, δεχτήκαμε τη συγκροτημένη επίθεση της αστυνομίας, με δακρυγό-να, κρότου λάμψης, ξύλο, γκλομπ και κυνηγητό ως τα ΤΕΙ. Εννιά τραυματίες (εξαρθρώσεις ώμων, κρανιοεγκε-φαλικές κακώσεις, ρήξη μηνίσκου, σοβαρές αλλεργικές αντιδράσεις στα μάτια…) και εφτά προσαγωγές στο τοπικό Α.Τ. επέβαλαν την παραμονή μας στην πόλη ως αργά το απόγευμα για την αλληλεγγύη στους συντρό-φους μας.”

Βέβαια είναι καλό να εξετάζουμε όλες τις πτυχές της πραγματικότητας για να την αναλύουμε σε βάθος. Δε θα μπο-ρούσαν να λείπουν μέσα σε τέτοιες συνθήκες περιστατικά κοινωνικού κα-νιβαλισμού. Ο ομαδικός βιασμός ενός 11χρονου αγοριού τροφοδότησε μια διαμάχη μεταξύ φυλετικών κοινοτή-των που σχεδόν οδήγησε σε πογκρόμ όλων των Ιρακινών της περιοχής -όχι μόνο των 4 βιαστών που είχαν αυτή την καταγωγή- από Αφγανούς μετα-νάστες. Το παιδί απευθύνθηκε στην αστυνομία και αναγνώρισε τους δρά-στες, ένας εκ των οποίων συνελήφθη αργότερα στην Αθήνα. Έτσι αποτυ-πώνεται στις πράξεις αυτών των αν-θρώπων η βιαιότητα που κυριαρχεί

παντού. Αθώοι βιαστές σίγουρα δεν υπάρχουν ανεξαρτήτου φυλής και ταξικής θέσης. Και όσον αφορά την φυλετική συσπείρωση των μετανα-στών, που σίγουρα διευκολύνει την οργάνωσή τους σε έναν εχθρικό για αυτούς τόπο, καταλήγει να λειτουργεί σαν δηλητήριο που θολώνει τη σκέψη και μαυρίζει την καρδιά όταν εδραιώ-νεται σαν διαχωρισμός.

πυροβόλησε και στη συνέχεια άλλαξε ξανά ρούχα και επέστρε-ψε στο καφενείο. Το σενάριο που περιγράφεται από τον εισαγγελέα, είναι τόσο ακραίο που ούτε σαν αστυνομική ταινία δεύτερης διαλογής δε θα μπορούσε να πουλήσει, καθώς επίσης είναι και τόσο κακόβουλο που δείχνει ξεκάθαρα το μένος των δικαστικών στο πρόσωπο του Άρη Σειρηνίδη. Τελικά η δίκη διεκόπη και συνεχίστηκε στις 17 Μαρτίου με καταθέσεις μαρτύ-ρων κατηγορίας οι οποίοι είναι 47 στο σύνολο. Συνολικά εκείνη τη μέρα κατέθεσαν 17 μπάτσοι (η κλούβα) οι οποίοι έπεφταν συνεχώς σε αντιφάσεις, ειδι-κά σε σχέση με το σωματότυπο του ανθρώπου που πυροβόλησε την κλούβα. Επίσης ένας μάρτυ-ρας κατηγορίας, αλλοδαπός και αγνώστου διαμονής δεν εμφανί-στηκε ποτέ στο δικαστήριο.Στη συνέχεια της δίκης στις 24 Μαρτίου κατέθεσε ο μπάτσος-βι-ολόγος ο οποίος εξέτασε το δείγ-μα DNA. Σε διάφορες ερωτήσεις των δικηγόρων του Άρη, σχετικά με την αξιοπιστία του δείγματος από τη μάσκα και του δείγματος πληθυσμού με το οποίο έγινε η ταυτοποίηση, ο μπάτσος δεν απαντούσε καν, ενώ όπου τα έβρισκε σκούρα ωρυόταν κανο-νικά προσπαθώντας με θεαματι-κό πλέον τρόπο, να καλύψει τα κενά και να πείσει την έδρα για το αδιαμφισβήτητο της επιστή-μης, με σκοπό την εγκαθίδρυση της ιδέας πως ό,τι φέρει το πέ-πλο της επιστημονικής τους ανά-λυσης είναι και αξιόπιστο. Η δίκη διεκόπη ξανά για τις 11 Απρίλη, όπου αναβλήθηκε και πάλι για τις 15, επειδή μία από τους δικαστές ήταν άρρωστη. Την Παρασκευή 15 Απρίλη το δικα-στήριο αποφάσισε την αναβολή της δίκης μέχρι τις 8 Ιουνίου του 2011 με το πρόσχημα της ασθέ-νειας ενός από τα μέλη του. Τον Ιούνη η δίκη του Άρη Σειρηνίδη θα ξεκινήσει από την αρχή ουσι-αστικά, με νέα έδρα και την επα-νεξέταση όλων των μαρτύρων που πέρασαν μέχρι τώρα, ενώ παρά τις αιτήσεις των συνηγό-ρων για αποφυλάκιση, αποφα-σίστηκε η συνέχιση της προφυ-λάκισης του συντρόφου, μέχρι να συνεδριάσει το συμβούλιο εφετών. Μια τέτοια απόφαση, μας δείχνει ξεκάθαρα το τέλμα που έχουν έρθει οι διωκτικές και δικαστικές αρχές σε σχέση με την υπόθεση του αναρχικού Άρη Σει-ρηνίδη.

Ηγουμενίτσα: ένας σύγχρονος κοινωνικός εφιάλτης

Ο χρυσαυγίτης Σ. Θωμάζος,καμαρωτός στο σαλόνι του...

Οι π

αππούδες μας πρόσφυγες, οι γονείς μας μετανάστες, εμείς ρ

ατσι

στές

;

11

12

Σαμποτάζ: η επιθετική ενέργεια που διακόπτει -σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, για λιγότερο ή περισσότερο χρονικό διάστημα την κανονική/προγραμματισμένη ροή

μιας κατάστασης. Αν μιλάμε π.χ. για την καπιταλιστική παραγωγή “αγαθών”, το πιο αποτελεσματικό σαμποτάζ θα ήταν αναμφίβολα η επ’ αόριστον γενική απεργία. Η κανονικότητα της

καθεστωτικής εκπαιδευτικής διαδικασίας, αντίστοιχα, εκτρέπεται υπέροχα με την κατάληψη.Οι άμεσες δράσεις, από τις εντελώς συμβολικές, μέχρι τις ημι-συμβολικές, έως και τις χρηματικά έντονα “ζημιογόνες”, από τη μπογιά σε ένα κρατικό κτίριο, μέχρι ένα καμένο ΑΤΜ ή καφάο κάμε-ρας, μέχρι την ολοκληρωτική καταστροφή μιας τράπεζας, αποτελούν κομμάτι του σαμποτάζ που επιθυμούμε να δούμε να πραγματώνεται ολοκληρωτικά μια μέρα, με στόχο οποιαδήποτε σχέση εξουσίας και εκμετάλλευσης, εργασιακής, πολιτικής, έμφυλης... έχοντας πάντα τη συνείδηση ότι πρωταρχικό μας μέλημα θα πρέπει να είναι η ακύρωση των “αξιών” που επιτρέπουν στον κάθε τραπεζικό οργανισμό, μπάτσο ή σεξιστή να στέκεται ακόμη στα πόδια του.

Οι άμεσες δράσεις αποτελούν μια στήλη η οποία προάγει το sabotage ως έναν από τους πολλούς τρόπους δράσης. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει αυτόματα την ταύτιση ή την συμφωνία μας με τις αναλή-

ψεις που συνοδεύουν τις εκάστοτε ενέργειες . Παρόλα αυτά δεν θέλουμε να αφαιρούμε ενέργειες οι οποίες μπορεί να μας βρίσκουν αντίθετους, είτε σε επίπεδο λόγου είτε δράσης, καθώς αποστρεφόμαστε

τις τακτικές των καθεστωτικών media.

26/12 Eπιθέσεις σε Αγροτική Τράπε-ζα στην Αγ. Μελετίου, σε Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο στο Μαρούσι και σε πο-λυτελές αυτοκίνητο στην Αργυρού-πολη. Στην ανάληψη ευθύνης που ακολουθεί εξηγείται η επιλογή οικο-νομικών στόχων σαν απάντηση «στη γενική επίθεση που δεχόμαστε από το “κράτος δικαίου”,το οποίο έχει σκοπό την ισοπέδωση οποιουδήποτε εξεγερ-μένου κοινωνικού κομματιού εν όψει των όλο και πιο σκληρών οικονομικών μέτρων που προοιωνίζονται».

30/12: Ισχυρή έκρηξη στο πρωτοδι-κείο Αθηνών, μετά από προειδοποιη-τικό τηλεφώνημα στην «Ε» και στον ALTER διευκρινίζοντας ότι δεν πρό-κειται για φάρσα και πως πρέπει να εκκενωθεί η Γενική Κλινική που βρί-σκεται στην οδό Γερουλάνου. Λίγες μέρες αργότερα η «Ε.Ο. Συνωμοσία πυρήνων της φωτιάς» αναλαμβάνει την ευθύνη της έκρηξης και αφιερώ-νει την πράξη αυτή σε όλους τους αξι-οπρεπείς αγωνιστές.

31/12: Εμπρησμός με 2 αυτοσχέδι-ους εμπρηστικούς μηχανισμούς σε κατάστημα Gap στο Ψυχικό. Η ομάδα “Κομάντο για την έμπρακτη αλληλεγ-γύη” που αναλαμβάνει την ευθύνη αναφέρει πως η επίθεση ήταν το δικό τους “δώρο” στην αγορά και στη κα-τρακύλα που έχει πάρει. Αναφέρουν ότι δεν ξεχνούν τους αιχμάλωτους στα κελιά της δημοκρατίας, χαιρετίζουν τις συγκεντρώσεις αλληλεγγύης έξω από διάφορες φυλακές της χώρας,την ίδια μέρα και ανταποκρίνονται στο κάλεσμα για έμπρακτη αλληλεγγύη ενόψει της δίκης για την υπόθεση της «Συνωμοσίας».

03/01: Στην Καβάλα τοποθετείται εμπρηστικός μηχανισμός στην περιο-χή στάθμευσης οχημάτων της δημο-τικής αστυνομίας. Σύμφωνα με την ανάληψη ευθύνης από τους «εμπρη-στές συνείδησης», ο στόχος αυτός επιλέχθηκε για τον κατασταλτικό ρόλο που έχει η Δ. Αστυνομία. Αφιερώ-νουν την πράξη αυτή σε όλους τους

φυλακισμένους αγωνιστές, καταθέ-τουν φόρο τιμής στους νεκρούς του ταξικού πολέμου Λ. Φούντα, Α. Γρη-γορόπουλο και Κ. Σειρηνίδη, καθώς εκφράζουν και την αλληλεγγύη τους στον αγώνα στη Κερατέα.

13/1: Κατάληψη στον 100fm στη Θεσσαλονίκη από 30 περίπου συ-ντρόφους ως ένδειξη αλληλεγγύης στους 3 συντρόφους που κρίθηκαν προφυλακιστέοι για την υπόθεση της εισβολής στο αναρχικό στέκι Ναδίρ.

14-15/1: Μετά από την επιχείρηση στο της (αντί;)τρομοκρατικής στο Βύρωνα και τις συλλήψεις των τεσ-σάρων συντρόφων Μ. Τσιλιανίδη, Δ.

Φεσσά, Σ. Τζίφκα και Δ.Δημτσιάδη, πραγματοποιούνται συγκεντρώσεις στην περιοχή από συντρόφους/ισσες στην ανατολική Αθήνα για δύο συνε-χόμενες μέρες ενάντια στην τρομοϋ-στερία που δημιουργήθηκε από τους μπάτσους και τα Μ.Μ.Ε. Με συνθήμα-τα και τρικάκια έκαναν σαφές ότι οι μπάτσοι οι οποίοι είχαν στρατοπεδεύ-σει για λίγες μέρες στην περιοχή του Βύρωνα, είναι ανεπιθύμητοι και στις γειτονιές αυτές.

15/1: Επίθεση με εμπρηστικό μηχα-νισμό στο συγκρότημα κατοικιών που διαμένει η Κ. Σπανού στο Χαλάνδρι. Η ανάληψη ευθύνης από την ομάδα «Αντάρτικος Σχηματισμός Λάμπρος Φούντας» αναφέρει πως « η Καλλιόπη Σπανού είναι η διάδοχος του Γιώργου Καμίνη στη θέση του συνήγορου του πολίτη. Μιας διορισμένης “ανεξάρτητης” αρχής που έχει σαν αποστολή της την ελαχιστοποίηση των τριβών μεταξύ κα-θεστώτος και κοινωνίας,δεν είναι τίποτε άλλο δηλαδή από το λάδι ανάμεσα στα γρανάζια της κρατικής μηχανής.» Αφιε-ρώνουν την επίθεση σε φυλακισμένα μέλη της «συνωμοσίας», καθώς και στα άτομα που διώκονται για συμμε-τοχή σε αυτή. - Επίθεση στην κατασκευαστική εται-ρία Vasartis η οποία κατασκεύασε την ειδική αίθουσα στις φυλακές Κορυ-δαλλού στην οποία λαμβάνει χώρα η

δίκη για την υπόθεση της «Συνομω-σίας», ενώ παλιότερα είχαν δικαστεί και τα μέλη της Ε.Ο. 17 Νοέμβρη. Την ευθύνη ανέλαβαν με προκήρυξη τους στο διαδίκτυο οι «Πολεμιστές Επανα-στατικής Συνείδησης».

15-16/1: Οι “Λύκοι της αλληλεγγύ-ης” αναλαμβάνουν την ευθύνη για το διήμερο εμπρηστικό μπαράζ οπου πυρπολούνται: τραπεζικό υποκατά-στημα της Proton Bank στον Βύρωνα, τοπική οργάνωση του Πασόκ στο Μο-σχάτο, δύο οχήματα εταιρίας security στο Γκύζη και ιδιωτική μηχανή μπά-τσου. Οι επιθέσεις έγιναν ως ένδειξη αλληλεγγύης στους κατηγορούμενους για την υπόθεση της «Συνωμοσίας» με αφορμή την έναρξη της δίκης, κα-θώς και σε όλους τους φυλακισμένους αναρχικούς και επαναστάτες.

21/1: Εμπρησμός 2 τεθωρακισμένων οχημάτων χρηματαποστολής της εται-ρείας Brinks στα Χανιά. Την ευθύνη της επίθεσης αναλαμβάνουν οι “ Βρα-δινοί Ταραξίες” και την αφιερώνουν σε πολλούς αναρχικούς επαναστάτες.

26/1: Φτυσίματα και μπινελίκια έφα-γε ο Κ. Σημίτης όταν έγινε αντιληπτός από άτομα που έκαναν αφισοκόλλη-ση για το θέμα της ΄’τρομοκρατίας΄’. Τελικώς γλύτωσε αφού φυγαδεύτηκε από τους οπλισμένους μπράβους του.

27-29/1: Εμπρησμοί στα McDonald’s στους Αμπελόκηπους, στο Δημαρχείο Ζωγράφου, στο Δημαρχείο Καισα-ριανής και απόπειρα εμπρησμού στα καταστήματα Μarks & Spenser και Fred Perry σε εμπορικό δρόμο της Κηφισιάς. Η ανάληψη ευθύνης από το «Διεθνές Επαναστατικό Μέτωπο - Αποκλίνουσες Συμπεριφορές για την διάδοση του επαναστατικού τερρο-ρισμού/ Πυρήνας Αντανακλαστικής Επίθεσης» αναφέρει ότι τα χτυπήμα-τα ήταν μια ελάχιστη αντανακλαστική απάντηση στην σύλληψη του αναρχι-κού και μέλους της «Συνωμοσίας» Μ. Νικολόπουλου.

28/1: Κατάληψη από περίπου 40

αναρχικούς-ές στο Ιταλικό προξενείο στην Πάτρα σε ένδειξη αλληλεγγύ-ης στον Ιταλό αναρχικό σύντροφο Tonino που διώκεται για τα επεισόδια που ξέσπασαν με φασίστες την 1η Μάη 2010 στη Νάπολη. Ο σύντροφος βρισκόταν στη φυλακή μέχρι τις 21 Δεκέμβρη, ενώ έκτοτε βρισκόταν σε κατ’ οίκον περιορισμό μέχρι τη δίκη του στις 2 Φεβρουαρίου. Η κατάληψη κράτησε περισσότερο από μισή ώρα, στάλθηκαν φαξ και μοιράστηκαν προ-κηρύξεις σε περαστικούς.

31/01: Εμπρησμός προσωπικής μη-χανής μπάτσου των (αη)ΔΙΑΣ στα Σεπόλια και βαν των ΕΛΤΑ στη Ν. Σμύρνη, μετά τη σύλληψη από δικέ-φαλα γουρούνια του αναρχικού Μι-χάλη Νικολόπουλου στην Κηφισιά. Την πράξη ανέλαβε με προκήρυξη ο «Επαναστατικός σχηματισμός για τη διάδοση του χάους» την οποία αφιέ-ρωσε σε όλους τους αναρχικούς επα-ναστάτες που βρίσκονται κρατούμενοι στις φυλακές.

2/2: Αποστολή εμπρηστικού πακέ-του, στον υπουργό Δικαιοσύνης Χ. Καστανίδη, το οποίο εξουδετερώθη-κε από κλιμάκιο της αστυνομίας. Την ευθύνη αναλαμβάνει ο «Παράνομος Τομέας Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία / Πυρήνων της Φωτιάς» ως ελάχιστη έκφραση αλληλεγγύης στον αγώνα των μελών του πυρήνα φυλακής της «Συνωμοσίας» και στους αξιοπρεπείς συντρόφους. Επίσης στέλνουν χαιρε-τισμούς στους συντρόφους- επανα-στάτες σε όλο τον κόσμο.- Κατάληψη του υπουργείου υγείας από γιατρούς που εναντιώνονται στο νέο νομοσχέδιο για τα νοσοκομεία. Τα ΜΑΤ και οι ασφαλίτες, πανταχού παρόντες για την καταστολή αγώ-νων, σουλατσάριζαν μέσα στο κτή-ριο. Έγινε ανοιχτή συνέλευση και λίγη ώρα αργότερα έφτασαν και απεργοί των μέσων μεταφορών έξω από το υπουργείο ως ένδειξη αλληλεγγύης. Αποφασίστηκε νέα 24ωρη απεργία για τα νοσοκομεία της Αθήνας και 4ωρη στάση εργασίας για τα υπόλοι-

13

πα νοσοκομεία της χώρας την επόμε-νη μέρα.

5/2: Επίθεση με γκαζάκια στο Α.Τ Γέρακα. Την ευθύνη αναλαμβάνει το «Διεθνές Επαναστατικό Μέτωπο / Συ-ναυτουργία Τερροριστών – Μαχητές Της Αβύσσου / Κομμάντο Σεβερίνο Ντι Τζιοβάνι». Αφιερώνουν την επί-θεση στους Γ. Τσάκαλο, Π. Αργυρού, Χ. Χατζημιχελάκη, Π. Μασούρα, Γ. Κα-ραγιαννίδη, Μ. Νικολόπουλο καθώς και σε όλους τους αξιοπρεπείς και αμετανόητους αιχμαλώτους του επα-ναστατικού πολέμου.

10/2: Κατάληψη της ΕΣΗΕΑ ως έν-δειξη αλληλεγγύης στην αναρχική Φαίη Μάγιερ. Έπειτα από συνέλευση αποφασίστηκε να λήξει η κατάληψη το βράδυ με πορεία και μοίρασμα κειμένων που ενημέρωναν για την υπόθεση, καθώς και αναγραφή συν-θημάτων.

11/2: Κατάληψη στο κτήριο της ΕΣΗ-ΕΜΘ σε ένδειξη αλληλεγγύης στην αναρχική Φ. Μάγιερ και εναντία στις αθλιότητες των δημοσιογράφων.

16/2: Εμπρησμός της Νομικής σχολής στην Αθήνα. Την ευθύνη αναλαμβάνει το «Διεθνές Επαναστατικό Μέτωπο-Αποκλίνουσες Συμπεριφορές για τη διάδοση του επαναστατικού τερρο-ρισμού/Πυρήνας αναρχικής δράσης» κάνοντας εκτενή αναφορά σε σχέση με τον ρόλο που επιτελεί η συγκε-κριμένη σχολή [και αφιερώνει την δράση στους Π. Αργυρού, Χ. Χατζημι-χελάκη, Γ. Τσάκαλο και Μ. Νικολό-πουλο καθώς και στους αναρχικούς επαναστάτες Π.Μασούρα και Γ. Κα-ραγιαννίδη. Επίσης χαιρετίζουν τους Μ. Τσιλιανίδη, Δ. Φεσσά, Σ. Τζίφκα, Δ. Δημτσιάδη Γ. Σκουλούδη,τους Σ. και Π. Αναστασιάδη για την υπόθεση Ναδίρ, τον αναρχικό ληστή Ρ. Συριανό και την αναρχική Φ. Μάγιερ.

16/2: Πραγματοποιείται κατάληψη στο Παράρτημα του Υπουργείου Υγεί-ας στο Ηράκλειο για την εκκένωση της κατάληψης του ΠΙΚΠΑ και την σύλλη-ψη 3 ατόμων έξω από το κτίριο. Οι σύντροφοι παρέμειναν στο κτίριο αρκετές ώρες έως ότου αφεθούν οι συλληφθέντες.

17/2: Πραγματοποιείται κατάληψη στο κτήριο του δικηγορικού συλλόγου Θεσσαλονίκης ως ένδειξη αλληλεγγύ-ης στην αναρχική Φ. Μάγιερ. Κατά την διάρκεια της κατάληψης υπήρχε μι-κροφωνική και μοιράστηκαν κείμενα ενημέρωσης στους περαστικούς.- Κατάληψη στους τηλεοπτικούς σταθμούς Tv Creta και ΚΡΗΤΗ ΤV στο Ηράκλειο της Κρήτης με αφορμή την εκκένωση της κατάληψης ΠΙΚΠΑ και την δίωξη 5 συντρόφων. Κατά τη δι-άρκεια των καταλήψεων διαβάστηκε το κείμενο των αλληλέγγυων, άνοιξε πανό και φωνάχτηκαν συνθήματα αλ-

ληλεγγύης.

18/2: Καταλαμβάνεται από αλληλέγ-γυους στους συλληφθέντες για το ΠΙΚΠΑ, το πρωτοδικείο στο Ηράκλειο Κρήτης. Μετά τη λήξη της κατάληψης οι σύντροφοι συγκεντρώθηκαν στα δικαστήρια.

20/2: Επίθεση με βαριοπούλες και εμπρησμός σε τράπεζα Πειραιώς στο Βοτανικό. Όπως αναφέρει η ανάληψη ευθύνης η επίθεση έγινε με αφορμή την έναρξη της δίκης για την υπόθεση της «Συνωμοσίας».

21/2: Εμπρησμός με γκαζάκια στην Δ.Ο.Υ Τούμπας. Την ευθύνη ανα-λαμβάνει το «Διεθνές επαναστατικό μέτωπο-εμπρηστικός πυρήνας επί-θεσης» ως μια δράση που συμβάλλει στο σαμποτάρισμα του εξουσιαστικού κρατικού συστήματος σε μια περίοδο που το καπιταλιστικό σύστημα περνά-ει κρίση. Αφιερώνει την πράξη αυτή στους κατηγορούμενους για συμμετο-χή στη Σ.Π.Φ, στον Ρ. Συριανό και σε όλους τους αξιοπρεπείς αγωνιζόμε-νους κρατούμενους.

22/2: Καταλαμβάνονται τα γραφεία της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ στη Λάρισα από άνεργους, εργαζόμενους, φοιτητές και μαθητές με αφορμή την γενική απεργία εργαζομένων στις 23 του ίδιου μήνα. Τα συγκεκριμένα γραφεία επιλέχθηκαν για το γνωστό κατασταλ-τικό ρόλο που παίζει στους εργατι-κούς αγώνες η ΓΣΕΕ. Πραγματοποιή-θηκε επίσης ανοιχτή συνέλευση στον χώρο της κατάληψης.

1/3: Κατάληψη στον best fm στην Αθήνα ως ένδειξη αλληλεγγύης στον αναρχικό Άρη Σειρηνίδη.- Εμπρησμός στη σχολή οδηγών Ζω-γράφος. Την ευθύνη αναλαμβάνει η «ΔΡΑΣΗ» καταδεικνύοντας την συ-νεργασία της σχολής με την αστυ-νομία. Η επίθεση αφιερώνεται στους αγωνιστές, φυλακισμένους και μη και στον Λάμπρο Φούντα.

2/3: Πραγματοποιείται εμπρησμός σε τράπεζα Eurobank στην Καισαριανή, στη ΔΟΥ Χολαργού καθώς και στα το-πικά γραφεία της Νέας Δημοκρατίας στον Ταύρο. Την ευθύνη αναλαμβά-νει με προκήρυξη η ομάδα «Σκιέ(ρ)ς για την προώθηση του νυχτερινού σαμποτάζ». Η επίθεση αφιερώνεται στους Χ. Πολίτη και στους 5 που κα-τηγορούνται για την ίδια υπόθεση κα-θώς και στον Α. Σειρηνίδη. Στέλνουν επίσης την αλληλεγγύη τους στους χιλιανούς συντρόφους οι οποίοι βρί-σκονται σε απεργία πείνας για την υπόθεση “βόμβα” και καταλήγουν: «Λευτεριά σε όλους τους φυλακισμέ-νους αγωνιστές, τιμή για πάντα στον Λάμπρο Φούντα».

06/3: Εμπρησμός της κατασκευαστι-κής εταιρίας Κίων. Η συγκεκριμένη

εταιρία έχει συνεργαστεί με την ΘΕ-ΜΙΣ κατασκευαστική για την ανέγερση δύο δικαστικών μεγάρων σε Πάτρα και Ηράκλειο, καθώς και τριών φυλα-κών σε Κόρινθο, Βόλο και στα Διαβα-τά Θεσσαλονίκης. Η πράξη αφιερώ-θηκε στον Λάμπρο Φούντα και στον Άρη Σειρηνίδη.

10/3: Σε συμβολικό αποκλεισμό της τράπεζας Eurobank στο Μαρκόπου-λο, προχώρησαν κάτοικοι της Λαυ-ρεωτικής, εκφράζοντας την έντονη διαμαρτυρία τους, καθώς η συγκε-κριμένη τράπεζα βρίσκεται πίσω από την εταιρία ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ ΑΤΕΕ, η οποία έχει αναλάβει την εργολαβία για την κατασκευή του ΧΥΤΑ στην περιοχή της Κερατέας. Η ομάδα των διαδηλωτών έκλεισε με πανό την είσοδο του υπο-καταστήματος και μοίρασε ενημερω-τικά φυλλάδια στην κεντρική πλατεία της πόλης του Μαρκοπούλου.

11/3: Ανάληψη ευθύνης για εμπρησμό τράπεζας στο Κολωνάκι από την ομάδα «Αντάρτικος Σχημα-τισμός Λάμπρος Φούντας» εκφράζο-ντας αλληλεγγύη στους αιχμάλωτους αντάρτες της «Συνωμοσίας», του «Επαναστατικού Αγώνα» της «17 Νο-έμβρη», στους αιχμαλώτους πολέμου που δε σκύβουν το κεφάλι πίσω από τα κάγκελα της δημοκρατίας και στους απεργούς πείνας για την “υπόθεση βόμβα” στη Χιλή.

14/3: Επίθεση με εμπρηστικό μηχα-νισμό στην τοπική οργάνωση του ΠΑ-ΣΟΚ Συκεών Θεσσαλονίκης. Σύμφωνα με την ανάληψη ευθύνης ο στόχος αυ-τός επιλέχθηκε λόγω της προσωρινής κατοχής της εξουσίας, και της κατα-σταλτικής πολιτικής του συγκεκριμέ-νου κόμματος. Στέλνουν χαιρετισμούς στους Χ.Τσάκαλο, Δ. Μπολάνο, Γ. Νι-κολόπουλο οι οποίοι συνελήφθησαν την ίδια μέρα, την αλληλεγγύη τους στον αγώνα των φυλακισμένων αγω-νιστών στη Χιλή, στους φυλακισμέ-νους και κατηγορούμενους αγωνιστές για την υπόθεση της «Συνωμοσίας» και στους φυλακισμένους αναρχικούς Μ. Τσιλιανίδη, Δ. Δημτσιάδη, Δ. Φεσ-σά, Σ. Τζίφκα και Γ. Σκουλούδη.

15/3: Κατάληψη του Προξενείου της Χιλής στην Θεσσαλονίκη ως ένδειξη αλληλεγγύης στους φυλακισμένους, για την υπόθεση «Βόμβα», συντρό-φους στη Χιλή που πραγματοποιούν απεργία πείνας απαιτώντας την απο-φυλάκισή τους και την κατάργηση του τρομονόμου. Κατά την διάρκεια της κατάληψης στάλθηκαν fax σε αρμόδι-ες υπηρεσίες στη Χιλή, μοιράστηκαν κείμενα και αναρτήθηκε πανό.

- Εμπρησμός σε 2 βαν του ΟΤΕ στον Γέρακα. Την ευθύνη αναλαμβάνουν οι “ΜΑΧΗΤΕΣ ΤΟΥ ΧΑΟΥΣ” λέγοντας πως ήταν μια κίνηση αντανακλαστικής αλ-ληλεγγύης στην αναγγελία της σύλλη-ψης των 5 μελών της «Συνομωσίας»,

στους οποίους και αφιερώνουν την επίθεση, καθώς και σε όλους τους αξιοπρεπείς αιχμαλώτους του επανα-στατικού πολέμου.

18/3: Εμπρηστική επίθεση στο πολι-τικό γραφείο του Ανδρέα Λοβέρδου. Την ευθύνη αναλαμβάνει η ομάδα «Επαναστατική Απελευθερωτική Δρά-ση» αναφέροντας μεταξύ άλλων «Ο συγκεκριμένος πολιτικός είναι ένας από τους προβεβλημένους εκφραστές της επίθεσης που έχει εξαπολύσει η άρχουσα τάξη ενάντια σε όλους τους προλετάριους». Δηλώνουν επίσης αλληλέγγυοι στους αναρχικούς Άρη Σειρηνίδη, Χ. Πολίτη, Σ. Νικητόπου-λο, Β. Σταθόπουλο, Χ. Κορτέση κα-θώς και στους αγωνιστές Κ. Γουρνά, Π. Ρούπα, Ν. Μαζιώτη που έχουν αναλάβει την πολιτική ευθύνη της συμμετοχής τους στον Επαναστατικό Αγώνα και καταλήγουν εκφράζοντας τιμή για πάντα στον αναρχικό Λάμπρο Φούντα.

24/3: Επίθεση με πέτρες στο κατά-στημα Max Mara στη Θεσσαλονίκη, το οποίο εμπορεύεται γούνες ζώων. Με σπρέι γράφτηκε απ’ έξω «απελευθέ-ρωση των ζώων!». Η ανάληψη ευθύ-νης έγινε από την «A.L.F».

27/3: Εμπρησμός με εμπρηστικό μη-χανισμό της εταιρίας “Eurocopter”, που μέσω της θυγατρικής της “Aeroservices”, έχει αναλάβει τον τομέα των ελικοπτέρων στρατού και αστυνομίας του ελληνικού κράτους. Η ανάληψη ευθύνης γίνεται από το «Δι-εθνές Επαναστατικό Μέτωπο-Αποκλί-νουσες συμπεριφορές για τη διάδοση του επαναστατικού τερρορισμού-Πυ-ρήνας Αναρχικής δράση». Εκφράζουν την αλληλεγγύη τους σε όλους τους αξιοπρεπείς αιχμαλώτους του επανα-στατικού πολέμου και τιμή στον αναρ-χικό αγωνιστή Λάμπρο Φούντα.

28/3: Συμβολική κατάληψη στο προ-ξενείο της Χιλής στην Αθήνα ως έν-δειξη αλληλεγγύης στους φυλακισμέ-νους αγωνιστές που κάνουν απεργία πείνας από 21 Φλεβάρη στη Χιλή και κατηγορούνται για την υπόθεση “βόμβα”.

30/3: Επίθεση με σφυριά στο υποκα-τάστημα της Eurobank στην Μυτιλήνη ως ένδειξη αλληλεγγύης στους αγω-νιζόμενους κατοίκους της Κερατέας.

-Συμβολική επίθεση με μπογιές και μικρές υλικές ζημιές στο αστυνομικό τμήμα Αγ. Νικολάου στο κέντρο του Βόλου. Στην πρόσοψη του κτιρίου γράφτηκε σύνθημα αλληλεγγύης στον αγώνα της Κερατέας και φωνάχτηκαν συνθήματα.

Σε συνέχεια των προηγούμενων τευχών φιλοξενείται στα Κακά Μαντάτα η μετά-φραση της μπροσούρας του Earth Liberation Front (Μέτωπο Απελευθέρωσης της Γης). Η μπροσούρα αυτή κυκλοφόρησε το 2001 στις ΗΠΑ από το North American ELF Press Office (Γραφείο τύπου του ELF Β. Αμερικής) με τη μορφή ερωταπα-ντήσεων (FAQs) και αποτελεί μια παρουσίαση της οργάνωσης. Η μετάφραση εδώ και πέντε χρόνια σκονίζονταν σε κάποιο συρτάρι και δε διαφαίνονταν κάποια προοπτική έκδοσής της στο εγγύς μέλλον. Έτσι, αποφασίστηκε να δημοσιευθεί τμηματικά μέσα από το περιοδικό. Επειδή η μπροσούρα έχει γραφτεί κοντά μια δεκαετία πριν και λόγω της δομής της οργάνωσης δεν αποτελεί το συλλογικό συγγραφικό έργο της, κρίθηκε απαραίτητο η παρούσα μετάφραση να συνοδεύε-ται από κάποιες υποσημειώσεις που σκοπό έχουν είτε να επεξηγήσουν κάποιες ασάφειες, είτε να συμπληρώσουν κάποιες ελλείψεις, ή και να διορθώσουν ακόμη κάποιες ανακρίβειες. Το περιεχόμενό της δεν αποτελεί κάποιο θεωρητικό μαρ-γαριτάρι αλλά παρέχει μια καλή ευκαιρία να γνωρίσει κάποιος ένα από τα πιο ενεργά κομμάτια του ριζοσπαστικού κινήματος στις ΗΠΑ τα τελευταία 15 χρόνια (το FBI έχει χαρακτηρίσει το ELF ως το νούμερο ένα εσωτερικό εχθρό). Ακόμη, αν και απλοϊκά γραμμένη, θέτει αρκετά ζητήματα σε σχέση με την άμεση δράση, τους σκοπούς και τα μέσα της, δίνοντας αφορμή για κριτικές συζητήσεις που στην ελλαδική πραγματικότητα μπορεί να φανούν εξαιρετικά χρήσιμες.

Είναι το ELF μια τρομοκρατική και βίαιη οργάνωση;Ομοσπονδιακές αρχές και καθεστωτικά μίντια, ιδιαίτερα στις Ηνωμένες

Πολιτείες, έχουν επιδείξει αξιοσημείωτο ζήλο στην παραπληροφόρηση του κόσμου με ψευδείς ρητορικές συνδεδεμένες κυρίως με τον όρο οικοτρο-μοκρατία. Κάθε δράση που πραγματοποιήθηκε από το ELF βαφτίστηκε ως οικοτρομοκρατική από τον τύπο και τις δυνάμεις επιβολής του νόμου για ένα συγκεκριμένο, πολύ ενσυνείδητο λόγο.

Τι θα γινόταν, εάν πραγματοποιούνταν μια σημαντική δράση από το ELF και αντί να χαρακτηριστεί αμέσως ως οικοτρομοκρατία, ο τύπος και οι αρχές χωρίς να υιοθετήσουν μια προκατειλημμένη οπτική, αποκάλυπταν με ειλικρίνεια ολόκληρη την ιστορία συμπεριλαμβανομένων των κινήτρων που οδήγησαν στη δράση; Ίσως και να ήταν ο κόσμος αρκετά πιο πρόθυμος να υποστηρίξει τη δράση και πολύ πιο απίθανο να καταδικάσει με συνοπτι-κές διαδικασίες την οργάνωση.

Αυτό που συμβαίνει ωστόσο στην σημερινή κοινωνία ταχείας πληρο-φοριακής μετάδοσης είναι ότι οι ειδή-σεις και τα καθεστωτικά μίντια χρησιμο-ποιούνται για να ελέγξουν το μυαλό και τις δράσεις της πλειοψηφίας. Τα μεγάλα ειδησεογραφικά πρακτορεία και η ομο-σπονδιακή κυβέρνηση πήραν το μάθημά τους κατά την περίοδο του πολέμου του Βιετνάμ όταν εικόνες που προσέγγιζαν έστω και λίγο την πραγματικότητα με-ταφέρθηκαν μέσα στα σπίτια, στα σα-λόνια του κόσμου. Σαν αντίδραση στις βαρβαρότητες που διαπράχθηκαν από τις Ηνωμένες Πολιτείες στο Βιετνάμ, ο κόσμος εντός των ΗΠΑ εξαγριώθηκε και αντεπιτέθηκε. Αυτό οφείλεται αρκετά στο γεγονός ότι είχε περισσότερη πρόσβαση στην πραγματική πληροφόρηση, λιγότερο λογοκριμένη και ελεγχόμενη από κυρίαρχες δυνάμεις που διέπουν την κοινωνία.

Μια μεγάλη διαφορά θα μπορούσε να εντοπιστεί εύκολα αν συγκρίναμε τις εικόνες που είδαν το φως της δημοσιότητας στις Ηνωμένες Πολιτείες κατά τη διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ και αυτών που προβλήθηκαν κατά τη διάρκεια του Πολέμου του Κόλπου στις αρχές του ‘90. Ο κόσμος στην Αμερική δεν είδε τις δολοφονίες αναρίθμητων πολιτών ούτε είδε τους αδιάκοπους βομβαρδισμούς αστικών περιοχών γεμάτων πολίτες. Αντιθέ-τως, αυτό που τα NBC, CBS, ABC, CNN και οι λοιποί έδωσαν στη δημοσιό-τητα ήταν βαριά λογοκριμένο και φιλτραρισμένο μέσω υπολογιστών, ώστε φαινόταν σαν ηλεκτρονικό παιχνίδι. Αυτό ήταν μία προφανής προσπάθεια να ενισχυθεί το αίσθημα πατριωτισμού ή τουλάχιστον να παραμείνει στα ίδια επίπεδα εντός των ΗΠΑ.

Όταν λαμβάνει χώρα ένα γεγονός που αποτελεί είδηση θα έπρεπε να είναι ευθύνη του ειδησεογραφικού πρακτορείου να παρέχει μια ισορρο-πημένη, αντικειμενική οπτική των γεγονότων στη δημοσιότητα χωρίς τα-

μπέλες και άλλες μορφές νοητικού εξαναγκασμού. Εάν αυτό συνέβαινε, θα επιτρεπόταν στο μυαλό του ατόμου να παραμείνει ανοιχτό για να δεχθεί και να επεξεργαστεί πληροφορίες που θα επέτρεπαν στο άτομο να καταλήξει στα δικά του συμπεράσματα. Αυτό βρίσκεται σε πλήρη αντιδιαστολή με την πραγματικότητα του σημερινού κόσμου των ειδήσεων όπου δημιουργείται στον κόσμο η αίσθηση ότι παίρνουν συνειδησιακά ελεύθερες αποφάσεις, όταν στην πραγματικότητα υποκύπτουν στον έλεγχο της σκέψης και σε προ-διαμορφωμένες αποφάσεις κατασκευασμένες από το κράτος και κυρίαρχες δυνάμεις που διέπουν την κοινωνία ελεγχόμενες από το κεφαλαίο.

Βάζοντας ταμπέλα σε μια δράση ή σε ένα ειδησεογραφικό γεγονός, ο κόσμος εξαναγκάζεται να υιοθετήσει το μιντιακά κατασκευασμένο στίγμα, είτε θετικά είτε αρνητικά σε σχέση με την ταμπέλα. Σκέψου τι περνάει από

το μυαλό σου όταν ακούς τον όρο τρο-μοκρατία. Συνήθως συνδέεται κάπως με ρατσιστικές πεποιθήσεις και στερεότυπα για τους Άραβες, για αεροπειρατείες, βία και για το πώς χρειάζεται να συλληφθούν και/ή να σκοτωθούν οι τρομοκράτες ώστε να κρατηθούν μακριά από την κοινωνία. Έτσι, όταν η ομοσπονδιακή κυβέρνηση και ο θεσμικός τύπος βαφτίζουν αμέσως τις δράσεις του ELF ως οικοτρομοκρατία το μόνο που μπορεί να προκύψει είναι η κατασκευή ενός αρνητικού στερεότυπου στα μυαλά του κόσμου. Δυστυχώς όσο οι πιέσεις για τον έλεγχο της σκέψης μέσω της κατηγοριοποίησης αυξάνονται, γίνε-ται πιο δύσκολο να επιτραπεί στο μυαλό να παραμείνει ανοιχτό για ανεξάρτητη επεξεργασία πληροφοριών και να δια-μορφώσει λιγότερο προκατειλημμένες

απόψεις. Κάτι το οποίο είναι ακριβώς αυτό που θέλουν η ομοσπονδιακή κυβέρνηση και οι δυνάμεις επιβολής του νόμου, να εξασφαλίσουν ότι η κοινή γνώμη αυτόματα εξισώνει το ELF με την οικοτρομοκρατία.

Μπορείς να φανταστείς απλώς τι πιθανά θα συνέβαινε εάν το ELF δεν ήταν αρνητικά σηματοδοτημένο; Και τι εάν λέγονταν ειλικρινά στους αν-θρώπους για ποιους λόγους υπάρχει η οργάνωση και ποιοί είναι οι στόχοι της; Προφανώς όλο και περισσότεροι άνθρωποι θα υποστήριζαν και θα έπαιρναν μέρος στις δράσεις του ELF.

Το ELF δεν είναι οικοτρομοκρατική οργάνωση ούτε κάποιο είδος τρο-μοκρατικής οργάνωσης αλλά αντιθέτως οργάνωση που δουλεύει για την προστασία όλων των μορφών ζωής στον πλανήτη γη. Είναι απίστευτα υποκριτικό εκ μέρους των καθεστωτικών μίντια και της ομοσπονδιακής κυ-βέρνησης να βαφτίζουν το ELF οικοτρομοκρατική οργάνωση ενώ την ίδια στιγμή να παραβλέπουν την κυβέρνηση των ΗΠΑ και τις αμερικάνικες πο-λυεθνικές που καθημερινά εκμεταλλεύονται, βασανίζουν και δολοφονούν ανθρώπους ανά τον κόσμο.

14

Είναι οι τακτικές του ELF, όπως το οικονομικό σαμποτάζ, άγνωστες στα κοινωνικά κινήματα;

Γιατί τα μέλη του ELF δεν χρησιμοποιούν πιο παραδοσιακές τακτικές για να επιτύχουν περιβαλλοντική προστασία;

Ο κόσμος έχει παραταϊστεί με μια απίστευτη ποσότητα ψεύδους και πα-ραπλανητικής προπαγάνδας προς όφελος των “παραδοσιακών τακτικών”, αυτών που είναι αυστηρώς νόμιμες και αποδεκτές από το κράτος. Στην πραγματικότητα, ένας πιο ειλικρινής ορισμός των παραδοσιακών τακτικών θα περιελάμβανε την παράνομη άμεση δράση, όπως το οικονομικό σαμπο-τάζ, εξαιτίας του κρίσιμου ρόλου της σε πολυάριθμα επιτυχημένα κοινωνικά και πολιτικά κινήματα ανά την ιστορία.

Το ELF δεν υιοθετεί πιο παραδοσιακές τακτικές, απλά επειδή έχει απο-δειχθεί πως δεν αποδίδουν, ειδικά από μόνες τους. Το σύνηθες, σύγχρονο κοινό οικολογικό κίνημα, το οποίο θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι ξε-κίνησε στις αρχές του ΄60, έχει αποτύχει στις προσπάθειές του να επιφέρει την απαραίτητη προστασία ώστε να σταματήσει την καταστροφή της ζωής σε αυτόν τον πλανήτη. Αυτό το γεγονός, δικαίως, δεν μπορεί να αμφισβη-τηθεί. Η ποιότητα του αέρα, του νερού και του εδάφους μας συνεχίζει να υποβαθμίζεται, με αποτέλεσμα όλο και περισσότερες μορφές ζωής στον πλανήτη να υποφέρουν και να πεθαίνουν. Για πόσο ακόμα υποτίθεται ότι

θα περιμένουμε ώσπου πραγματικά να σταματήσουμε την καταστροφή της πλάσης;

Όποια πίστη στα αποδεκτά από το κράτος νόμιμα μέσα κοινωνικής αλ-λαγής, είναι και σημάδι πίστης στο νομικό σύστημα του ίδιου αυτού κρά-τους. Το ELF, ξεκάθαρα, δεν έχει καμία απολύτως πίστη στο νομικό σύστημα του κράτους όταν πρόκειται για την προστασία της πλάσης. Το κράτος έχει επανειλημμένα αποδείξει ότι ενδιαφέρεται κατά πολύ περισσότερο για την προστασία του κεφαλαίου και του κέρδους από ότι για τους ανθρώπους του και το φυσικό περιβάλλον. Η εναποθέτηση πίστης σε αυτό το ίδιο το κράτος λες και θα έκανε ό,τι καλύτερο για το δίκιο και την πλάση είναι απόλυτη ηλιθιότητα και σοβαρό λάθος. Το κράτος αποτελεί ένα πρωταρχικό κομμάτι του προβλήματος.

Υπάρχει, ακόμα, μια αδιαφιλονίκητη ευφυΐα και λογική στην ιδέα ότι με δουλειά μιας νύκτας, λίγες ατομικότητες μπορούν να καταφέρουν αυτό που έτη νομικών αγώνων και εκατομμύρια δολαρίων μάλλον δεν κατάφεραν.

συνεχίζεται στο επόμενο τεύχος...

Όχι. Στην πραγματικότητα πολύ λίγα, ίσως και κανένα, κοινωνικά κινή-ματα παγκοσμίως έχουν σταθεί ικανά να προχωρήσουν χρησιμοποιώντας αυστηρά και μόνο πρακτικές αποδεκτές από το κράτος. Στις δυτικοποιημέ-νες κοινωνίες είναι αρκετά σύνηθες να προωθείται στα σχολεία το παρα-μύθι ότι τα αποδεκτά από το κράτος μέσα είναι ο μοναδικός τρόπος με τον οποίο η κοινωνική αλλαγή έχει ποτέ επιτευχθεί.

Ένα από τα πιο γνωστά παραδείγματα που επικαλούνται συχνά οι θια-σώτες της αποδεκτής από το κράτος μη-βίας είναι το Κίνημα Ανεξαρτησίας της Ινδίας όταν βρισκόταν υπό βρετανική κατοχή. Κλασσικά, ο κόσμος, ει-δικά στις προνομιούχες δυτικοποιημένες κοινωνίες, έχει μάθει ότι οι μη-βίαιες τακτικές του Γκάντι ήταν η μόνη μεθοδολογία που χρησιμοποιήθηκε για να κερδίσει η Ινδία την ανεξαρτησία της από τη Βρετανία. Αλλά, επι-πρόσθετα στη δουλειά του Γκάντι, υπήρχε και μια δυνατή μαχητική φράξια του Κινήματος Ανεξαρτησίας που έπαιξε εξίσου σημαντικό ρόλο όσο και η δουλειά του ίδιου του Γκάντι. Η βρετανική κυβέρνηση κατανόησε την τα-κτική του Γκάντι και ήξερε αρκετά καλά τι να περιμένει από αυτόν. Η πιο μαχητική πτέρυγα του κινήματος προέβαλε ως μία πολύ μεγαλύτερη απειλή για την κυβέρνηση απλά και μόνο εξαιτίας του γεγονότος ότι οι Βρετανοί δε γνώριζαν τι να περιμένουν ή τι θα μπορούσε να συμβεί εάν ο δρόμος για την ανεξαρτησία της Ινδίας δεν κάλμαρε. Μάλιστα ο ίδιος ο Γκάντι απελευ-θερώθηκε σε μία τουλάχιστον περίπτωση από τη φυλακή μόνο κατόπιν της άμεσης διαταγής των Βρετανών πως θα προσπαθούσε να ηρεμήσει το πιο μαχητικό τμήμα του κινήματος. Μαζί οι μη-βίαιες πρακτικές που ακολουθή-θηκαν από το Γκάντι και τους οπαδούς του σε συνδυασμό με την απειλή πιο δυναμικών πρακτικών από το μαχητικό τμήμα έφεραν την τελική ανεξαρ-τησία της Ινδίας.

Τα περισσότερα εκπαιδευτικά συ-στήματα, παρομοίως, δεν διδάσκουν και δεν ενημερώνουν τους μαθητές για τους Λουδίτες. Πιθανώς μια από τις πρώτες οργανώσεις, εάν όχι η πρώτη που έβαλε στο στόχαστρο τη Βιομη-χανική Επανάσταση και τις συνέπειές της ήταν μια οργάνωση που αυτοαπο-καλούνταν οι Λουδίτες. Από το 1811 μέχρι το 1816, οι Λουδίτες προκάλε-σαν τεράστια οικονομική καταστροφή στην κλωστοϋφαντουργική βιομηχανία της Αγγλίας. Οργισμένοι από την απει-λή εναντίον του τρόπου ζωής και της κουλτούρας τους που οι νέες μηχανές της βιομηχανοποιημένης επανάστασης προωθούσαν, οι Λουδίτες αντεπιτέθη-καν χρησιμοποιώντας τακτικές αρκετά παρεμφερείς με αυτές που πραγματο-

ποιούνται από το ELF σήμερα. Αρκετά εργοστάσια αναγκάστηκαν να κλεί-σουν και άλλα συμφώνησαν να σταματήσουν τη λειτουργία των βιομηχα-νοποιημένων μηχανών εξαιτίας της δραστηριοποίησης και απειλής των Λουδίτων.

Στο κίνημα για την κατάργηση της δουλείας στις Ηνωμένες Πολιτείες, υπάρχουν πολυάριθμες αναφορές για σκλάβους που σαμπόταραν την περι-ουσία των “αφεντικών” τους και ασχολήθηκαν με διάφορες τακτικές ώστε να διακόψουν τη ροή του κεφαλαίου στο σύστημα δουλείας. Οι εξεγέρσεις των σκλάβων υπήρξαν σαφώς σπάνιες αλλά και μία μόνο αρκούσε για να δημιουργήσει μια ανατριχιαστική απειλή που πράγματι ώθησε αρκετούς ιδι-

Επικήρυξη της εποχής με αμοιβή για όποιον δώσει πληροφορίες για “διαβολικούς” καταστροφείς

οκτήτες σκλάβων να εγκαταλείψουν αυτή τους τη συνήθεια.Το κίνημα διεκδίκησης του δικαιώματος ψήφου, ειδικότερα στην Αγγλία,

χρησιμοποίησε το σαμποτάζ συμπληρωματικά σε άλλες τακτικές για να κερ-δίσει επιτυχώς δικαιώματα για τις γυναίκες. Ένα παράδειγμα έλαβε χώρα το Φλεβάρη του 1913 όταν η Emmeline Pankhurst ιδρύτρια του αγγλικού κινήματος δικαιώματος ψήφου, τοποθέτησε βόμβα στη βίλα του υπουργού οικονομικών David Lloyd George στο Surrey. Η Pankhurst ανέλαβε την ευ-θύνη για το συμβάν και το χαρα-κτήρισε ως “ανταρτοπόλεμο”.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, σχε-δόν όλοι έχουν ακούσει για το Boston Tea Party το οποίο απο-τελούταν από ομάδες αντρών που επιβιβάζονταν σε αγγλικά πλοία στο λιμάνι της Βοστώνης, μεταξύ άλλων, και πετούσαν το βρετανικό τσάι στη θάλασσα. Σπάνια αναφέ-ρονται σε αυτό ως οικονομικό σα-μποτάζ, αν και στην πραγματικό-τητα είναι μία ακριβής περιγραφή αυτού.

Κατά τη διάρκεια των διαμαρτυριών στις ΗΠΑ εναντίον του πολέμου του Βιετνάμ, το οικονομικό σαμποτάζ χρησιμοποιήθηκε για ακόμη μία φορά σε συνδυασμό με άλλες τακτικές για να προκαλέσει μια τεράστια πίεση στην κυβέρνηση των ΗΠΑ. Στο τέλος εξαιτίας των διαμαρτυριών εν μέρει αλλά κυρίως λόγω του γεγονότος ότι οι ΗΠΑ έχαναν τον πόλεμο, οι αμερικάνοι στρατιώτες άρχισαν να αποσύρονται από το Βιετνάμ.

Τα παραπάνω παραδείγματα αναπαριστούν ένα κλάσμα μόνο των ιστο-ρικών τεκμηρίων κατά τα οποία το οικονομικό σαμποτάζ χρησιμοποιήθηκε επιτυχώς. Η τακτική κατέχει μια πλούσια και άφθονη ιστορία στα κινήματα ανά την υφήλιο και είναι εύλογο από μια λογική απλώς προσέγγιση. Εάν ένα αντικείμενο ή κομμάτι ιδιοκτησίας απειλεί τη πλάση στο όνομα του κέρδους, δε θα έπρεπε να καταστραφεί;

Γκραβούρα της εποχής με τίτλο: “The Boston Tea Party – Καταστροφή του τσαγιού στο λιμάνι της Βοστόνης”

1 Οι “Λουδίτες” δεν αποτελούσαν συγκεκριμένη οργάνωση αλλά μια ευρεία λαϊκή αντί-σταση που σε περιπτώσεις πήρε χαρακτηριστικά εξέγερσης. Πήραν το όνομα τους από τη μυθική φιγούρα του “βασιλιά Ned Lud”, ψευδώνυμο με το οποίο και υπογράφονταν οι πολλαπλές επιστολές με τις θέσεις τους προς τις εφημερίδες. Έδρασαν κυρίως στη Μ. Βρετανία και ειδικότερα στις περιοχές του Γιορκ, του Μάντσεστερ και του Νόττινχαμ από το 1811 μέχρι και το 1816. Στις 16 Γενάρη του 1812, χρονιά που το κίνημα έφτασε στο αποκορύφωμα του, εκτελεστήκαν στο Γιορκ 14 εργάτες με την κατηγορία ότι κατέστρε-ψαν τις νέες μηχανές στο εργοστάσιο που δούλευαν. Οι “Λουδίτες” προειδοποιούσαν με επιστολές τον ιδιοκτήτη του υφαντουργείου που επρόκειτο να χτυπήσουν και αρχικά του ζητούσαν να απομακρύνει τις μηχανές από το χώρο εργασίας. Όταν αυτός δεν αντα-ποκρινόταν στο αίτημά τους, μουτζούρωναν τα πρόσωπά τους, για να μην αναγνωρίζο-νται, και ξεκινούσαν την καταστροφή των μηχανών με όποιο εργαλείο έβρισκαν εύκαι-ρο. Η δράση τους προκάλεσε ένα τεράστιο κύμα καταστολής αντίστοιχο με τις σύγχρονες αντιτρομοκρατικές εκστρατείες. Οι Λουδίτες υποστήριζαν ότι στην πραγματικότητα δεν αντιμάχονταν τις νέες τεχνολογίες αλλά διαμαρτύρονταν για την αλλαγή των κοινωνικών σχέσεων και για την ανεργία εξαιτίας της μηχανοποίησης της εργασίας.

15

16

Είναι δύσκολο να εκτιμηθεί η ζημιά που θα προκαλέσει το πρόσφατο “ατύχημα” στον πυρηνικό σταθμό παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας Ντάι Ίτσι στη Φουκουσίμα της Ιαπω-νίας, όχι μόνο επειδή τα πράγματα βρίσκονται ακόμα σε εξέλιξη (και θα συνεχίσουν για πολύ καιρό) αλλά και γιατί η ιστορία ενός μεγαλύτερου μεν (για την ώρα), αντίστοιχου δε ατυχή-ματος έχει αποδείξει ότι οι συνέπειες είναι μακροχρόνιες. Το Τσέρνομπιλ του 1986, παρά το αρχικό τότε πά-γωμα των σχεδίων για νέους πυρηνι-κούς σταθμούς σε παγκόσμιο επίπε-δο, ξεπεράστηκε υπό την πίεση της ενεργειακής κρίσης και υπεράνω της αδηφαγίας της καπιταλιστικής ανά-πτυξης. Όμως μετά τον ισχυρό σεισμό

των 9,1 ρίχτερ στις 11 Μαρτίου του 2011

και του επακό-λουθου τσουνάμι που προκάλεσε στην Ιαπωνία, κλονίστηκε το μέ-

χρι τώρα ακλόνητο (μπορεί και γιατί εκεί

κανείς δε φρόντισε να το κλονίσει) επιχείρημα της ραγδαίας τεχνολογικής εξέλιξης και των υπερ-συστημάτων ασφαλείας στους πυ-ρηνικούς σταθμούς. Επιβεβαιώθηκε όμως και κάτι, ίσως για πρώτη φορά σε τέτοιο βαθμό. Όχι το προφανές, δηλαδή το που μπορεί να φτάσει η “μανία της φύσης” και το ανεξέλεγκτο ενός πυρηνικού ατυχήματος: χιλιάδες νεκροί και αγνοούμενοι, εκατοντάδες χιλιάδες σε καταφύγια ή χωρίς νερό ή χωρίς ρεύμα, ισοπεδωμένες πόλεις, μεγάλες ποσότητες ραδιενέργειας στην ατμόσφαιρα σε πολύ ανώτερο από το επιτρεπτό επίπεδο, χιλιάδες τόνοι ραδιενεργού νερού στη θάλασ-σα, εκκένωση μιας τεράστιας περιο-χής και φυσικά ο κατάλογος δεν έχει τελειωμό. Επιβεβαιώθηκε, με όρους πυρηνικής απειλής, το μέχρι που μπορεί να φτάσει η καταστροφική μανία του “κτήνους” που τρέφεται με ανθρώπινες ζωές και ματαιοδοξία για να παράγει ανισότητα και κέρδος, του καπιταλιστικού τρόπου παραγω-γής και ανάπτυξης. Αυτή τη φορά δε σταμάτησε στο λιώσιμο των πάγων, τους κατά καιρούς επεκτατικούς πο-

λέμους για το πετρέλαιο και την υπερεκμετάλλευση των χωρών του τρίτου κόσμου. Εκδηλώθη-κε μέσα στον ίδιο πυρήνα που το δημιούργησε, το ανέθρεψε ή εν μέρει το εμπιστεύτηκε.

Η κουβέντα για την πυρηνική ενέρ-γεια ως μιας ασφαλούς, φθηνής και φιλικής προς το περιβάλλον ενέρ-γειας έχει εμφανιστεί στο προσκήνιο ξανά τα τελευταία χρόνια με σκοπό την επανεξέταση του ενδεχόμενου να αντικαταστήσει σε μεγάλο ποσο-στό τους άλλους τρόπους παραγωγής ενέργειας. Οι τόνοι των σχεδόν “ες αεί” ραδιενεργών αποβλήτων που αναζητούν τόπο ταφής κάθε χρόνο, το κόστος διαχείρισης τους, η μεγάλη θερμότητα που εκλύουν οι πυρηνι-κοί σταθμοί, το κόστος εγκατάστασης αλλά και διάλυσης τους (όταν γερά-σουν) καθώς και μια σειρά από άλλα στοιχεία αποδεικνύουν σε όποιον θέλει να “ψαχτεί” ότι τουλάχιστον δε μπορεί να είναι μόνο αυτοί οι στόχοι των πυρηνικών λόμπι και των υπο-στηρικτών τους. Το πόσο ασφαλής εί-ναι, φάνηκε σε μια περίπτωση που θα έλεγε κανείς πως περιμένει τη βέλτι-στη ασφάλεια. Ο ίδιος ο κυβερνητικός εκπρόσωπος στην Ιαπωνία, Γιούκιο Εντάνο, παραδέχτηκε ανοιχτά ότι δεν είχε προβλεφθεί το μέγεθος του σει-σμού και του τσουνάμι που ακολού-θησε, αναφερόμενος στα συστήματα ασφαλείας του πυρηνικού σταθμού. Γιατί ένα πυρηνικό εργοστάσιο, που κακά τα ψέματα αποτελεί ένα κουμπί αυτοκαταστροφής, σε περίπτωση σοβαρού ατυχήματος, προστατεύεται συνήθως από “συστήματα ασφαλείας ικανά να προβλέψουν κάθε πιθανό σενάριο “(στάνταρ) και η διαχείρισή των τελευταίων γίνεται από “ανθρώ-πους που ποτέ δεν κάνουν λάθος”. Βέβαια, στην περίπτωση του σταθμού της Φουκουσίμα τα πράματα δεν ήταν και τόσο αναπάντεχα: ήταν χτισμένος ακριβώς δίπλα στη θάλασσα, για λό-γους πιο φθηνής ψύξης, στα ανατολι-κά παράλια της Ιαπωνίας, κατά κόρων σεισμογενούς περιοχής, και εκτεθει-μένος στον ανοιχτό ωκεανό· όλο και κάποιος θα υποψιαζόταν ένα πιθανό τσουνάμι μεγαλύτερο των 5 μέτρων (τόσο ήταν το προστατευτικό τείχος).

Σε

κ ά θ ε περίπτωση όμως, ποιος άρα-γε νιώθει άνετα στην ιδέα ότι η ασφάλεια ενός πυρη-νικού σταθμού κρέμεται από λογικές κόστους και οικονομικών κριτηρίων που δεν έχουν να κάνουν με την κα-κιά στιγμή αλλά είναι ανάλογες με το αν το μαγαζί (πρέπει να) πάει καλά;

Η TEPCO (Tokyo Electric Power Company) πάντως, η εταιρία που δι-αχειρίζεται το πυρηνικό εργοστάσιο της Φουκουσίμα μαζί με άλλα 16 (όλα μαζί καλύπτουν το 40 % περίπου της συνολικής ηλεκτρικής ενέργειας που παράγει), δεν είναι τυχαίο μαγαζί. Είναι από τις μεγαλύτερες πολυεθνι-κές εταιρείες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας με κέρδη πάνω από 1,2 δι-σεκατομμύρια ευρώ την περίοδο από τον Απρίλιο μέχρι το Δεκέμβριο του 2010. Είναι η εταιρία των ψευδοέ-λεγχων και των συγκαλύψεων που το 2003 ανακοίνωσε μειώσεις δαπανών ακόμα και στη συντήρηση με στόχο την αύξηση των κερδών. Αυτή που στο πυρηνικό ατύχημα στο σταθμό της Φουκουσίμα δεν έριξε όταν ήταν νωρίς θαλασσινό νερό στην καρδιά των πυρηνικών αντιδραστήρων, γιατί θα αχρηστεύονταν (μέχρι και εκείνες τις στιγμές κύριο μέλημα ήταν να σώ-σουν τον κώλο τους). Η εταιρία που είναι “πολύ μεγάλη για να πέσει” (“too big to fail”) σύμφωνα με οικο-νομικούς αναλυτές, για αυτό πρώτο μέλημα της ιαπωνικής κυβέρνησης ήταν να ξεκαθαρίσει ότι οι αποζημι-ώσεις θα δοθούν από το κράτος και ύστερα θα ξεπληρωθούν σε αυτό με δόσεις.

Η πυρηνική ενέργεια δεν ήρθε να αποκαταστήσει τα δεινά που έχει προ-καλέσει ο καπιταλισμός στον πλανήτη

κ α ι την ανθρω-πότητα, ήρθε να προσθέσει περισ-σότερα. Δε θα αντικαταστήσει την παραγωγή με άλλους τρόπους (του-λάχιστον μέχρι ο καταστροφικός τους κύκλος να κλείσει) αλλά θα προστεθεί πάνω σε αυτούς. Δεν προτάθηκε για να καλύψει ανάγκες αλλά για να δη-μιουργήσει νέες και να τροφοδοτήσει καινούριες επιθυμίες για περισσότε-ρες ανάγκες και πάει λέγοντας. Είναι η εκθετική γιγάντωση της κοινωνίας της κατανάλωσης και των ανέσεων για ένα μικρό ποσοστό του πληθυ-σμού, την ίδια στιγμή που 2 δισεκα-τομμύρια κόσμος δεν έχει καν πρό-σβαση στο ηλεκτρικό ρεύμα. Και κάθε φορά που οι καπιταλιστές μιλάνε για νέους εναλλακτικούς τρόπους παρα-γωγής ενέργειας, είτε είναι ανανεώ-σιμες, είτε πράσινες, είτε κάτι άλλο, γουρλώνουν τα ματάκια τους και τρί-βουν τα χεράκια τους μπροστά σε ένα νέο απελευθερωμένο πεδίο μάχης αφεντικών, σε ένα νέο γύρο υγιούς (ναι βρε!) ανταγωνισμού με έπαθλο τα περαιτέρω κέρδη. Για αυτό και δεν υπάρχει περίπτωση να είναι φθηνοί, φιλικοί ή ασφαλείς για κανέναν και για τίποτα που τους κρατάει έστω και ένα βήμα μα-κριά από το έπαθλο, είτε είναι μια κοινωνία δίχως αυξανόμενες ανάγκες, είτε ένα οικοσύστημα, ή χιλιάδες ανθρώπινες ζωές.

Παρόλα αυτά, όλο και περισσότερα πυρηνικά εργοστάσια χτίζονται σε δι-άφορες χώρες του αναπτυγμένου και του αναπτυσσόμενου κόσμου. Σήμερα σχεδόν το 17% της παγκόσμιας παρα-γωγής ηλεκτρικής ενέργειας προέρ-

Φουκουσίμα &η επιστήμη ως πόρνη του

κεφαλαίου.

Ένα μικρό γιαπωνεζάκι μετριέται για ραδιενέργεια. Τα ποσοστά ραδιενέργειας σε ατμόσφαιρα, χώμα και νερό χιλιόμετρα γύρω από το πυρηνικό εργοστάσιο μετρήθηκαν εκατοντάδες, χιλιάδες, ακόμα και εκατομμύρια φορές πάνω από το ανώτατο επιτρεπτό όριο.

300 εργάτες της εταιρίας Tepco φορώντας ειδικό εξοπλισμό, εργάζονται μέσα στο πυρηνικό εργοστάσιο, στην καρδιά του ατυχήματος, για να θέσουν υπό έλεγχο την εξέλιξη του καθώς και την έκλυση ραδιενέργειας, γνωρίζοντας προφανώς τους σοβαρούς και αναπόφευκτους κινδύνους.

A.

17

χ ε -ται από την

εκμετάλλευση της πυρηνικής ενέρ-γειας και υπάρχουν βλέψεις για νέους πυρηνικούς σταθμούς σε ορίζοντες δεκαετιών. Η Ιαπωνία, μία από τις μεγαλύτερες πυρηνικές δυνάμεις σε σχέση με την παραγωγή ενέργειας έχει (ή είχε μέχρι το ατύχημα του-λάχιστον) ως στόχο μέχρι το 2030 να καλύπτονται το 50% των εθνι-κών ενεργειακών αναγκών της από την πυρηνική ενέργεια, ενώ σήμερα ήδη καλύπτει το 30% με τα 54 πυ-ρηνικά εργοστάσια που διαθέτει. Στην Ευρώπη πρώτη σε πυρηνικούς σταθμούς είναι η Γαλλία που διαθέτει 59, για το 80% της ενέργειας που πα-ράγει. Συνολικά στον πλανήτη υπάρ-χουν 441 πυρηνικοί αντιδραστήρες σε 31 χώρες εκ των οποίων πολλοί (Τσεχία, Ουγγαρία, Σλοβακία, Σλοβε-νία, Ρουμανία, Βουλγαρία: ναι, εδώ στη γειτονιά μας) δεν πληρούν τους βασικούς όρους ασφαλείας. Το ενδε-χόμενο μετά από ένα αναρίγισμα του πλανήτη να φωσφορίζουμε τη νύχτα δεν αποκλείεται τελεί-ως. Δεν τα πάει και άσχημα, άρα, η πυρηνική προπαγάνδα και αυτό δεν αφήνει αμέτοχες τις κοινωνίες που ενσωματώθηκαν και ανέπτυξαν την κουλτούρα της ατέρμονης ανακύκλω-σης της κατανάλωσης, των ψευδανα-γκών, της σπατάλης και του τεχνολο-γικού “φετιχισμού”.

Στις πρωτοκοσμικές κοινωνίες η κρι-τική στην πυρηνική ενέργεια και τα κινήματα ενάντια σε αυτήν αποδυνα-μώθηκαν μετά το τέλος του ψυχρού πολέμου, που ήταν και ο κύριος λό-γος φόβου για την ύπαρξη πυρηνι-

κών. Βέβαια

δεν άλλα-ξε κάτι με τις

εκ φύσεως βαθιές βλέψεις των κρατών, μόνο

ο αριθμός των τελευταίων που είναι ένα βήμα πριν τα πυρηνικά όπλα (αυ-ξήθηκε κατά πολύ). Το σοβαρότερο πυρηνικό ατύχημα που έγινε ποτέ, στο Τσέρνομπιλ το 1986, ήταν επίσης ένα δυνατό σοκ που επέφερε οργα-νωμένες αντιδράσεις, βοήθησε όμως αργότερα στον εμπλουτισμό (καλό ε !) και την στήριξη των επιχειρημά-των της τεχνοκρατικής παγκόσμιας επιστημονικής ελίτ, σαν “ένα μελανό σημείο της ιστορίας των πυρηνικών ατυχημάτων που όμως ξεπεράστηκε, γιατί η τεχνολογία πια προχώρησε”¹. Αν δεν υπήρχε όμως και η αντίστοιχη ενεργειακή (και όχι μόνο) νοοτροπία της βάσης της κοινωνίας, τέτοια σα-θρά (ως προς το ένστικτο επιβίωσης τουλάχιστον) επιχειρήματα δε θα εί-χαν αντίκτυπο. Οι δυτικές κοινωνίες είναι ενεργοβόρες σαν αποτέλεσμα του μοντέλου κοινωνικής τους ορ-γάνωσης και λόγω της οικονομικής τους αντίληψης. Αντί για την κάλυψη αναγκών, κινητήρια δύναμη για το τι παράγεται και τι καταναλώνεται είναι η ικανοποίηση επιθυμιών, το ψυχο-λογικό χρυσωρυχείο του καπιταλι-σμού, αφού και τα δύο (οι επιθυμίες και ο καπιταλισμός) έχουν ένα κοινό: είναι ασταμάτητα αυξανόμενα. Στην Ιαπωνία του τεχνολογικού “θαύμα-τος” και των γκάτζετς η αντι-πυρηνι-κή επιχειρηματολογία από ένα μικρό ποσοστό κόσμου αγνοήθηκε καθώς η οικονομία κάλπαζε και η ζητούμενη ενέργεια για την στήριξη του “θαύμα-τος” ξεπερνούσε τον όρο “σπατάλη”. Κερδίζει όμως υποστηρικτές τώρα, μετά το ατύχημα, και η αμφισβήτηση πλέον αυτού του τρόπου παραγωγής ενέργειας αποκτά απεύθυνση. Στη Γιαμαγκούτσι της δυτικής Ιαπωνίας,

μάλιστα, ομάδες ατόμων ενάντια στην πυρηνική ενέργεια κέρδισαν μια μικρή

νίκη τον περασμένο μήνα (Μάρτιο) στον αγώνα τους

που διεκδικούσε να σταματήσει το χτίσιμο ενός νέου πυρηνικού σταθμού. Στις 10 Απρίλη περί-που 5000 διαδηλωτές πραγμα-τοποίησαν δύο ξεχωριστές πο-ρείες στο Τόκιο διαμαρτυρόμενοι ενάντια στην πυρηνική ενέργεια και στην εταιρία TEPCO. Αλλά και στην Ευρώπη, στο Βερολίνο πιο συγκεκριμένα, υπήρξε κινητο-ποίηση την ίδια μέρα. Στο ίδιο πλαίσιο, στη Ρεν της Γαλλίας, ομάδα ατόμων προχώρησε στο χτίσιμο της κεντρικής εισόδου της πολυεθνικής εταιρίας Areva (γνωστή για τις επενδύσεις της στην πυρηνική ενέργεια και με ενδιαφέροντα για ανοίγματα σε άλλες μορφές παραγωγής ηλε-κτρικής ενέργειας).

Αν και είναι νωρίς ακόμα να μιλάμε για απολογισμό του ατυ-χήματος στη Φουκουσίμα, ίσως είναι λίγο αργά να μιλάμε για κίνημα ενάντια στην πυρηνική ενέργεια καθότι, όχι μόνο είναι άρρηκτα συνδεδεμένο το θέμα αυτό με την ολική εναντίωση και σύγκρουση με την κυριαρ-χία και το σύστημα αλλά ο μύθος που κατέρρευσε στην επαρχία της Ιαπωνίας, είναι μόνο ένας σε μια σειρά άλλων που καταρρέουν ένας-ένας για αυτό το σύστημα. Στην Ελλάδα δε φτάσαμε ποτέ στη μεγάλη τιμή να φιλοξενούμε έναν πυρηνικό σταθμό, όσο και αν προσπάθησαν να το δουλέ-ψουν κάποιοι², ίσως γιατί έχου-με μείνει “πίσω” αλλά και γιατί όποτε πήγε να γίνει, οι κάτοι-κοι των γύρω περιοχών βάζανε χέρι³. Η οικονομική έφοδος στο άπιαστο όνειρο της επιτυχίας και της ανάπτυξης ήταν σάπια από την αρχή όμως, και αυτό φαίνε-ται τώρα πιο ξεκάθαρα από ποτέ.

1. Ο Καμαρινόπουλος, πρόεδρος της Ελ-ληνικής Επιτροπής Πυρηνικής Ενέργειας, θερμός υποστηρικτής της πυρηνικής ενέρ-γειας και της εισαγωγής της στην ενεργει-ακή πολιτική της Ελλάδας δήλωνε για τα

ατυχήματα:

“...συνέβησαν δύο μεγάλα ατυχήματα: το πρώτο στο Three Mile Island (1979), όπου δεν υπήρξαν άμεσες συνέπειες για την υγεία του πληθυσμού, και το δεύτερο με καταστροφικές συνέπειες στον αντιδρα-στήρα σοβιετικού τύπου του Chernobyl (1986), που δε θα είχε αδειοδοτηθεί ποτέ

σε κράτος του δυτικού κόσμου.“

Με άλλα λόγια: Ένα στην Αμέρική, που κλάιν, δεν έγινε και τίποτα. “Όμως τις αληθινές διαστάσεις και προεκτάσεις του ατυχήματος τις γνώρισαν οι κάτοικοι του νησιού, καθώς και οι κάτοικοι των γύρω περιοχών. Ένιωθαν έντονη μεταλλική γεύ-ση, καούρες στο δέρμα, κάψιμο και δυνα-τούς πόνους στα μάτια, ναυτία, εμετούς, διάρροια, έβγαζαν εξανθήματα, είχαν αυ-ξημένο αριθμό αιμοσφαιρίων, πάθαιναν λοιμώξεις του θυρεοειδούς και σε πολλούς από αυτούς εκδηλώθηκε καρκίνος”. Και ένα στη Σοβιετική Ένωση, όπου δεν παί-ζει πρόβλημα γιατί δεν είναι στον πλανήτη “δυτικός κόσμος”, που ποτέ δε θα γινόταν κάτι τέτοιο (όχι μέχρι τότε που τα έλεγε

αυτά ο Καμαρινόπουλος).

2. Εκτός από τον Καμαρινόπουλο και άλ-λοι επιστήμονες (Γιούτσος,Τσουκαλάς) υποστήριξαν το χτίσιμο πυρηνικών εργο-στασίων στην Ελλάδα, όπως και κάποιες εταιρίες αλλά και πολιτικοί. Το 2008 ο τότε υπουργός ΠΕΧΩΔΕ Γιώργος Σουφλιάς υπε-ρασπιζόμενος την πυρηνική ενέργεια την

αποκαλούσε “πράσινη”.

3. Τον Απρίλιο του 1978 στην Κάρυστο της Νότιας Εύβοιας σχεδιαζόταν να χτιστεί πυρηνικό εργοστάσιο. Η τότε κυβέρνηση Ράλλη διέψευδε το γεγονός και τα κόμμα-τα δεν παίρνανε θέση. Οι κάτοικοι από τις γύρω περιοχές αντιλήφθηκαν κάποιους με μηχανήματα για τις μετρήσεις και τους κυ-

νήγησαν με φτυάρια.

Φουκουσίμα &η επιστήμη ως πόρνη του

κεφαλαίου.

“Αρέβα Ολικό Ξεπούλημα” είναι το σύνθημα που γράψανε στην χτισμένη είσοδο της Αρέβα στη Ρεν. Στη μετέπειτα ανακοίνωση που κάνανε οι “δράστες” γράφουν μεταξύ άλλων:“…όλες οι πυρηνικές βιομηχανίες και οι κυβερνήσεις που τις στηρίζουν ξεπουλάνε τον πλανήτη… Αυτό που θέλουμε εμείς είναι να ξεπουληθεί το σύστημα στο οποίο αναπόφευκτα έχουμε βουλιάξει όσο η πυρηνική απειλή παραμένει να είναι υπαρκτή...”

300 εργάτες της εταιρίας Tepco φορώντας ειδικό εξοπλισμό, εργάζονται μέσα στο πυρηνικό εργοστάσιο, στην καρδιά του ατυχήματος, για να θέσουν υπό έλεγχο την εξέλιξη του καθώς και την έκλυση ραδιενέργειας, γνωρίζοντας προφανώς τους σοβαρούς και αναπόφευκτους κινδύνους.

18

Meanwhilein India...

Τη Δευτέρα 18 Απρίλη μπάτσοι δολοφονούν διαδηλωτή ενάντια στη δημιουργία πυρηνικού σταθμού στο Jaitapur της Ινδίας. Το περιστατικό συνέβη στην πόλη Ratnagiri στην περιφέρεια Konkan της Ινδίας κατά τη διάρκεια συγκρούσεων. Ο ψαράς Tabrez Tehekar πυροβολήθηκε από τους μπάτσους, όταν οι διαδηλωτές επιχείρησαν να κάψουν το τοπικό αστυνομικό τμήμα και να πάρουν όπλα και πυρομαχικά. Την επόμενη μέρα διαδηλωτές περικυκλώνουν το νοσοκομείο που θα γινόταν η αυτοψία του Tehekar και απαιτούν άμεση ακύρωση του σχεδίου για κατασκευή πυρηνικού εργοστασίου στην περιοχή τους και την πραγματοποίηση της αυτοψίας υπό την παρουσία έμπιστών τους. Όταν οι αρχές του νοσοκομείου αρνήθηκαν να κάνουν την αυτοψία ξέσπασαν νέες οδομαχίες που κατέληξαν στην επιβολή απαγόρευσης της κυκλοφορίας από την αστυνομία. Τελικά η αυτοψία έγινε υπό την επίβλεψη γιατρού, γνωστού στους διαδηλωτές. Κάτοικοι από 5 πόλεις και χωριά της γύρω περιοχής διαδηλώνουν ενάντια στα σχέδια της ινδικής κυβέρνησης, της εταιρίας πυρηνικής ενέργειας της Ινδίας (NPCIL-Nu-clear Power Corporation of In-dia Limited) και της αντίστοιχης γαλλικής AREVA για κατασκευή πυρηνικού σταθμού με σύνολο 6 πυρηνικούς αντιδραστήρες συνολικής ισχύος 9.900 MW, στο Jaitapur. Εργαζόμενοι των εταιριών στην περιοχή παρατούν τα πόστα τους σταδιακά λόγω της τεταμένης κατάστασης και πολλά μηχανήματα των εταιριών φυγαδεύονται καθώς οι συνθήκες δεν είναι αυτό που θα

λέγαμε ευνοϊκές.

Η επιστήμη ως πόρνη του

κεφαλαίου

“Με πελέκι αστραπόμορφον

η αλύπητη επιστήμηχτυπάει και σπάει το είδωλο

και το ρίχνει συντρίμμι

κι ύστερα γίνεται είδωλονεκείνη μες την πλάση

ξαναγεννώντας άθελα

ό,τι ήρθε να χαλάσει. Κι έτσι αλυσίδες γύρω μας

παντου, σκοτάδια θεία.

Κάθε Αιτία, μυστήριο

κάθε Αλήθεια, θρησκεία”

Κωστής Παλαμάς

Είναι μακρινοί οι καιροί που τα επαναστατικά ή τα

μεταρρυθμιστικά κινήματα έβλεπαν στην επιστήμη την προοδευτική δύναμη που θα διέλυε τα σκοτάδια

της μεταφυσικής. Η εκπόρνευση της

επιστήμης από το κεφάλαιο, η προσαρμογή της στα ιδιαίτερα συμφέροντα διαφόρων ελίτ του πλούτου, γρήγορα μετέτρεψαν την επιστήμη σ’ έναν ειδικό τομέα ενσωματωμένο στους υπόλοιπους θεσμούς της διαιώνισης του καπιταλισμού. Παρά τις απίστευτες δυνάμεις που απελευθέρωσε η επιστήμη, δυνάμεις που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την ανθρώπινη χειραφέτηση, η υπαγωγή της στον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής και στην εξουσιαστική οργάνωση της κοινωνικής ζωής τη μετέτρεψε στο αντίστοιχο της μεσαιωνικής εκκλησίας. Πολλές φορές μάλιστα νοσταλγούμε το αφελές παπαδαριό, βλέποντας την οικολογική καταστροφή που προκαλούν οι “σύγχρονες επιστημονικές μέθοδοι” για την μεγιστοποίηση της καπιταλιστικής κερδοφορίας.Λίγοι θυμούνται την περσινή οικολογική καταστροφή που προκάλεσε η πολυεθνική BP στον κόλπο του Μεξικού. Ακόμα πιο λίγοι γνωρίζουν πως η καταστροφή προήλθε απ’ την δραστική περικοπή των μέτρων ασφαλείας στην

πλατφόρμα εξόρυξης πετρελαίου, ώστε να μειωθεί το παραγωγικό κόστος και να αυξηθεί η κερδοφορία της εταιρίας. Ελάχιστοι επίσης θυμούνται τους 14 δολοφονημένους προλετάριους που θυσιάστηκαν στον Μολώχ της υπεραξίωσης του κεφαλαίου. “Εργατικό δυστύχημα” ονομάστηκε η έκρηξη στην πλατφόρμα της BP, έτσι για να δοθεί ένας ουδέτερος και ανώδυνος τόνος σε αυτό το έγκλημα του κεφαλαίου. Και δίπλα στους νεκρούς ανθρώπους, τα χιλιάδες νεκρά ζώα μας θυμίζουν πως το κεφάλαιο μένει αδόνητο και αδιάφορο ακόμα και μπροστά στο ενδεχόμενο της καταστροφής της γης.

Κάποτε ο Καστοριάδης έλεγε: “αν καταστραφεί η γη από έναν πυρηνικό όλεθρο, αρνούμαι να ονομάσω το γεγονός αυτό τραγωδία. Το ονομάζω μαλακία!” Η πυρηνική κρίση στη Φουκουσίμα δείχνει πραγματικά που μπορεί να οδηγήσει τόσο η θυσία της φύσης στο βωμό της καπιταλιστικής κερδοφορίας, όσο και η μαλακία καθαυτή...

Τον πυρηνικό σταθμό της Φουκουσίμα διαχειρίζεται η ιδιωτική εταιρία TEPCO (Ηλεκτρική Εταιρία του Τόκιο), που είναι η τέταρτη μεγαλύτερη στον κόσμο. Απ’ τους έξι πυρηνικούς αντιδραστήρες, τρεις κατασκευάστηκαν απ’ τον αμερικάνικο κολοσσό General Electric, δύο απ’ τη Toshiba και ένας απ’ τη Hitachi. Στο βωμό του μέγιστου δυνατού κέρδους, οι τέσσερις αυτές εταιρίες με αρωγό την ιαπωνική κυβέρνηση απειλούν ολόκληρη την ανθρωπότητα και τη γη με μια άνευ προηγουμένου οικολογική καταστροφή.Το 2002 τέσσερα μεγαλοστελέχη της ΤΕΡCΟ αναγκάστηκαν να παραιτηθούν όταν αποκαλύφθηκαν πλαστογραφήσεις αρχείων ελέγχων και επισκευών. Τότε η TEPCO αναγκάστηκε να κλείσει 17 αντιδραστήρες, αφού αποκαλύφθηκαν περιστατικά συγκάλυψης σε ρωγμές σημαντικού εξαρτήματος. Το 2008 η ιαπωνική κυβέρνηση προειδοποιήθηκε απ’ τον Οργανισμό Ατομικής Ενέργειας του ΟΗΕ πως τα πυρηνικά της εργοστάσια δεν ήταν σε θέση να αντέξουν σε ισχυρές σεισμικές δονήσεις. Οι Ιάπωνες όμως έκαναν τους Κινέζους...Το 2009 όταν δικαστήριο του Τόκιο έδωσε εντολή να κλείσει ένα πυρηνικό εργοστάσιο, η κυβέρνηση μπλόκαρε την εντολή αυτή. Η TEPCO, γνωστή για τις στοργικές της σχέσεις με συντηρητικά κόμματα, αγνόησε τις προειδοποιήσεις της Γαλλικής Αρχής Πυρηνικής Ασφάλειας για το ενδεχόμενο τήξης του πυρήνα του

αντιδραστήρα, ενώ πάνω από διακόσιες φορές παραποίησε εκθέσεις επιθεωρητών ασφαλείας.

Αυτή είναι η πυρηνική μαφία, που διαφημίζεται μάλιστα απ’ τους μεταμοντέρνους σοσιαλφασίστες, σαν τον Γιώργο Παπανδρέου, ως “πράσινη μορφή ενέργειας”! Και για μια ακόμη φορά ακούγονται γενικότητες πως ο άνθρωπος (έτσι αόριστα) καταστρέφει τη φύση. Για μια ακόμα φορά η καταστροφή της φύσης απ’ το κεφάλαιο εμφανίζεται σαν ένα υπερταξικό ή διαταξικό φαινόμενο, που οφείλετε σε μια υποτιθέμενη έμφυτη κακία ή αυτοκαταστροφική τάση του ανθρώπου. Για μια ακόμα φορά προσπαθούν να κρύψουν την καταστροφή που προκαλεί η ταξική και ιεραρχική εκμεταλλευτική δόμηση της κοινωνίας κάτω απ’ το χαλάκι μιας κλαψιάρικης εσχατολογίας που όλα τα αλέθει. Για μια ακόμα φορά προσπαθούν να κρύψουν την ταξική φύση του εγκλήματος στη Φουκουσίμα: “Φυσικά, οι γιαπωνέζοι ιμπεριαλιστές δεν ήθελαν να γίνει μια τέτοια καταστροφή. Βάζοντας όμως στην ζυγαριά το κριτήριο του μέγιστου κέρδους, βρήκαν ότι άξιζε τον κόπο να ρισκάρουν τις ζωές και την υγεία χιλιάδων ανθρώπων (ίσως και πολύ περισσότερων) σε μια περιοχή που πλήττεται από ισχυρούς σεισμούς, μην πιστεύοντας ότι θα τους προλάβουν τα “ακραία φυσικά φαινόμενα”. Έτσι λειτουργεί ο καπιταλισμός, ακόμα και στην πιο προηγμένη μορφή του. (Κόντρα: “Στα χνάρια του Τσερνομπίλ” 19/03/2011)

Ήδη 11.500 τόνοι ραδιενεργού νερού έχουν διοχετευθεί στον Ειρηνικό, αποδεικνύοντας για ακόμη μια φορά πως ο καπιταλισμός και ο τρόπος ζωής που αντιστοιχεί σ’ αυτόν μας δηλητηριάζουν σωματικά και πνευματικά. Πρέπει επιτέλους να αντιληφθούμε πως ο οικολογικός αγώνας θα είναι αγώνας ενάντια στο κεφάλαιο και το κράτος ή δε θα είναι τίποτα!

Πολύκαρπος ΓεωργιάδηςΦυλακές Κέρκυρας

8 Απριλίου 2011

Το πυρηνικό εργοστάσιο στη Φουκουσίμα από δορυφορική φω-τογραφία. Όταν ο σεισμός των 9,1 ρίχτερ χτύπησε, ο πυρηνικός

σταθμός έκλεισε κανονικά. Η ψύξη των αντιδραστήρων όμως είναι μια διαδικασία μίας εβδομάδας και τα συστήματα ψύξης, εφόσον δεν παραγόταν πλέον ρεύμα, θα τροφοδοτούνταν από εφεδρικές

γεννήτριες. Εκείνες χτύπησε το τσουνάμι.

Β.

19

11/1 Παρέμβαση στις Ανατολικές γειτονιές από πρωτοβουλίες και συ-νελεύσεις κατοίκων, αυτοδιαχειρι-ζόμενους χώρους και καταλήψεις, πολιτικές συλλογικότητες και πρω-τοβουλίες γειτονιών. σε τοπικές γραμμές της ΕΘΕΛ και στο σταθμό του μετρό Ευαγγελισμός. Κατά την παρέμβαση στα λεωφορεία ο κόσμος μοίραζε προκηρύξεις και ενημέρω-νε τους επιβάτες και τους οδηγούς σχετικά με την δράση και τους γνω-στοποιούσε την “ακύρωση” των ακυ-ρωτικών μηχανημάτων. Στο σταθμό του μετρό τα ακυρωτικά μηχανήματα καλύφθηκαν με μαύρες σακούλες και ο κόσμος καλούσε τους επιβάτες σε άρνηση πληρωμής του εισιτηρίου και στην στήριξη του αγώνα των εργατών στα Μ.Μ.Μ.- Η συλλογικότητα “από τις γειτονιές στο περιστέρι” πραγματοποίησε τρί-τη κοινή παρέμβασή ενημερώνοντας οδηγούς και επιβάτες και καλώντας τους σε ανυπακοή και αντίσταση στην αύξηση του εισιτηρίου, να μην πληρώνουν εισιτήριο και να είναι αλ-ληλέγγυοι στους αγώνες των εργαζο-μένων. Μοίρασαν κείμενα, κόλλησαν αφισάκια και αυτοκόλλητα, ενώ πα-ράλληλα μπλοκάρανε τα ακυρωτικά μηχανήματα- Πρωτοβουλία από 20 περίπου συ-ντρόφους και συντρόφισσες από Χα-λάνδρι, Αγία Παρασκευή και Μαρού-σι, πραγματοποίησε παρέμβαση στα λεωφορεία που διασχίζουν κεντρικά σημεία στο Χαλάνδρι, μοιράζοντας κείμενα και μπλοκάροντας συμβολικά τα ακυρωτικά μηχανήματα.- Παρέμβαση από την λαϊκή επιτροπή Περιστερίου στο μετρό του Αγ. Αντώ-νη με μοίρασμα υλικού και μπλοκάρι-σμα των ακυρωτικών μηχανημάτων.

14/1 Πραγματοποιήθηκε δράση στα λεωφορεία του ΟΑΣΘ στο κέντρο της Θεσσαλονίκης από περίπου 40 άτομα της Πρωτοβουλίας Φοιτητών. Χωρι-σμένοι σε 5 ομάδες “ακύρωσαν” τα ακυρωτικά μηχανήματα κολλώντας επάνω το αυτοκόλλητο “Δεν λειτουρ-

γεί λόγω κοινωνικής αλληλεγγύης και μοίρασαν κείμενα στους επιβάτες.

15/1 Συμβολική κατάληψη λεωφο-ρείων του Ο.Α.Σ.Θ, από 100 περίπου άτομα, από τις επιτροπές και πρωτο-βουλίες που συντονίζονται σαν Επι-βάτες Θεσσαλονίκης.

27/1 Συντονισμένες δράσεις ανοι-κτών συνελεύσεων γειτονιών:-Πραγματοποιήθηκε παρέμβαση σε πολλά λεωφορεία και τρόλεϊ στην Πα-τησίων, όπου κολλήθηκαν αφισσάκια και αυτοκόλλητα και κλείστηκαν τα ακυρωτικά μηχανήματα, από τη Συ-νέλευση Αντίστασης και Αλληλεγγύης Κυψέλης/Πατησίων.-Πραγματοποιείται από την Ανοιχτή Λαϊκή Συνέλευση Αγ. Δημητρίου και συναγωνιστές από γειτονικές περιο-χές (Δάφνη, Νέα Σμύρνη, Ηλιούπο-λη, …) μια σειρά παρεμβάσεων σε σταθμούς Μετρό, με παρεμπόδιση της λειτουργίας των ακυρωτικών μηχανη-μάτων, μοίρασμα κειμένων, ανάρτηση πανό μέσα στους σταθμούς και χαρτο-πανό έξω από αυτούς.-Από την ανοικτή συνέλευση Πετρα-λώνων-Θησείου-Κουκακίου, παρεμ-βάσεις από την αφετηρία του τρόλεϊ 15 έως το σταθμό του Φιξ. Κατά τη διάρκεια της μετακίνησης έκλεισαν τα ακυρωτικά και ενημέρωναν με κείμε-να.

29/1 Πραγματοποιήθηκε παρέμβαση σε κεντρικούς κόμβους της Νίκαιας και του Κορυδαλλού, για ελεύθερη μετακίνηση στα Μέσα Μαζικής Μετα-φοράς. 25-30 άνθρωποι μοίρασαν κείμενα και απέκλεισαν συμβολικά τα ακυρωτικά μηχανήματα.

5/2 Πραγματοποιήθηκε στον σταθμό ΗΣΑΠ του Πειραιά, από τοπικές αυ-τοοργανωμένες και ακηδεμόνευτες συνελεύσεις κατοίκων, στέκια και καταλήψεις, με τη συμμετοχή και ενός μικρού αριθμού εργαζόμενων στα μέσα μαζικής μεταφοράς, παρέμβαση ενάντια στα νέα χαράτσια και για την ελεύθερη μετακίνηση στα μέσα μαζι-

κής μεταφοράς. Κολλήθηκαν αφίσες γύρω από το σταθμό (με κεντρικό σύνθημα: Φλεβάρης μήνας ελεύθερης μετακίνησης / κοινοί αγώνες και αλ-ληλεγγύη εργαζομένων & επιβατών, μοιράστηκαν εκατοντάδες κείμενα, μπλοκαρίστηκαν στο εσωτερικό τους τα ακυρωτικά μηχανήματα και εξωτε-ρικά μπήκαν αυτοκόλλητα που παρό-τρυναν σε κοινωνική ανυπακοή και σε «ακύρωση» των ελεγκτών.6/2 Παρεμβάσεις στους σταθμούς Άγιος Αντώνιο και Προπύλαια από διάφορα στέκια και καταλήψεις, αλλά και από κόσμο από άλλες γειτονιές. Στον Άγιο Αντώνιο καλύφθηκαν τα μηχανήματα με σακούλες, κολλήθηκαν αυτοκόλλητα και μοιράστηκαν κείμε-να. Στα προπύλαια έγινε παρέμβαση διαρκείας, με καταστροφή ακυρω-τικών και τυπωτικών μηχανημάτων, μοίρασμα φυλλαδίων συνθήματα, ολοκληρωτική καταστροφή ενός ΑΤΜ και μερική καταστροφή άλλων 2 και μιας κάμερας.

17/2 Παρέμβαση άρνησης πληρωμών στα ΜΜΜ, πραγματοποιήθηκε στον σταθμό Δουκίσσης Πλακεντίας, με τη συμμετοχή 40-45 αγωνιστών από την ανοιχτή συνέλευση κατοίκων Αγίας Παρασκευής, την κατάληψη Πραπο-πούλου, την κατάληψη Κουβέλου κ.ά. Κατά την παρέμβαση καλύφθηκαν τα μηχανήματα του Μετρό από σακού-λες και αυτοκόλλητα, ανοίχτηκε πανό αντιπληροφόρησης και μοιράστηκαν κείμενα.

19/2 Πραγματοποιήθηκε δημόσια καλεσμένη παρέμβαση της ανοιχτής λαϊκής συνέλευσης Αγ. Δημητρίου στο Μετρό Άγιος Δημήτριος. Κατά τη δι-άρκεια της παρέμβασης μοιράστηκαν πολλά κείμενα, αναρτήθηκαν πανό και κουκουλώθηκαν τα ακυρωτικά μηχα-νήματα.

22/2 Πραγματοποιήθηκε σειρά πα-ρεμβάσεων σε λεωφορεία στην Ηλιούπολη κατά τις οποίες αναρτήθη-καν χαρτοπανό στο εξωτερικό τους, μπλοκαρίστηκε η λειτουργία των

ακυρωτικών μηχανημάτων και μοι-ράστηκαν κείμενα για τον αγώνα στα ΜΜΜ και για τη Γενική Απεργία, από συμμετέχοντες στην ανοιχτή συνέλευ-ση κατοίκων Ηλιούπολης .19/3 Πραγματοποιείτε παρέμβαση από 25 συντρόφους, στο σταθμό του Μετρό Κεραμεικός, όπου σπάστηκαν όλα τα ακυρωτικά μηχανήματα καθώς και τα εκδοτικά, ενώ σπάστηκε και έφαγε μπογιές το κουβούκλιο όπου φυλάσσονται οι κλήσεις και τα πρό-στιμα.- Παρέμβαση στο σταθμό της Δάφνης με ανάρτηση πανό, μοίρασμα κειμέ-νων, κουκούλωμα και απενεργοποίη-ση των ακυρωτικών μηχανημάτων με τη συμμετοχή της Ανοιχτής Λαϊκής Συ-νέλευση Αγίου Δημητρίου, της Συνέ-λευσης Κατοίκων Βύρωνα-Καισαρια-νής-Παγκρατίου, Ανοιχτής Συνέλευση Κατοίκων Πετραλώνων, Κουκακίου και Θησείου για τα μέσα μαζικής με-ταφοράς και της Ανοιχτή Συνέλευσης Κατοίκων Ηλιούπολης .

22/3 Σύντροφοι και συντρόφισσες πραγματοποιούν παρέμβαση στο σταθμό ΗΣΑΠ του ΚΑΤ σπάζοντας τα ακυρωτικά και τα εκδοτικά μηχανήμα-τα και πετώντας τρικάκια.

ΟΙ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

ΔΕΧΟΝΤΑΙ ΕΠΙΘΕΣΗ......ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΟΥΝ

ΑΝΑΛΟΓΩΣ.

Έξωση μιας πρώην κατάληψης και νυν house project, της liebig 14, σε μια περιοχή του ανατολικού Βερολί-νου που είναι πλούσια σε αυτόνομα εγχειρήματα και στέκια, είχε ανακοινώσει η γερμανική αστυνομία για τις 2 Φλεβάρη. Ήδη απ’ τις 29 Γενάρη είχαν κορυφωθεί οι κινήσεις αλληλεγγύης πριν την εκκένωση, με πο-ρεία 3.000 περίπου ατόμων στο Kreuzberg. Οι μπάτσοι ήταν πάνω από 1.000 και επιτέθηκαν προκλητικά αρκετές φορές σε κομμάτια της πορείας με γκλοπ και σπρέι πιπεριού. Ως απάντηση σημειώθηκαν συγκρού-σεις μετά το τέλος της διαδήλωσης (στην οποία υπήρχαν αναφορές και στις αραβικές εξεγέρσεις), κατά τις οποίες καταστράφηκαν διάφορα πολυτελή αμάξια, ενώ συνελήφθησαν 30 διαδηλωτές και τραυματίστηκαν μερικοί απ’ αυτούς(φωτοσ). Η υπερπαραγωγή της αστυνομίας τη μέρα της εκκένωσης συμπεριελάμβα-νε αποκλεισμό των πάντων σε ακτίνα ενός στρέμματος με πάνω από 1000 γουρούνια, άπειρες κλούβες κάθετα στο οδόστρωμα, άλλους μπάτσους με σκοινιά να έχουν αναρριχηθεί στις διπλανές ταράτσες και άλλα κομμάντα να προσπαθούν να σπάσουν το κλειδαμπαρωμένο κτίριο. Καθ’ όλο αυτό το διάστημα πάνω από 1.000 διαδηλωτές και αλληλέγγυοι περιφέρονταν περιμετρικά προσπαθώντας να σπάσουν τον κλοιό, ενώ μερικοί, πηδώντας φράχτες κατάφεραν να βρεθούν μπροστά στην είσοδο του κτιρίου και να ενισχύσουν τους καταληψίες, μαζί με ορισμένους αριστερούς γείτονες που έκαναν κι αυτοί θόρυβο απ’ τα μπαλκόνια τους. Λίγο αργότερα ομάδα διαδηλωτών απέκλεισε κεντρική λεωφόρο για αρκετή ώρα και πραγματοποίησε σποραδικές επιθέσεις σε μπάτσους.Εκκένωση υπέστη και η κατάληψη casa das atochas στη γαλικία της βορειοδυτικής ισπανίας στις 12 Απρίλη.

Άμεσ

ες δ

ράσε

ις κ

αι σ

αμπο

τάζ

από

το κίνημα ανυπακοής στα Μ.Μ.Μ

20

Βίντεο από δημόσιες κινήσεις και δι-αδήλωση πριν και μετά την εκκένωση στο http://tinyurl.com/3occuur

Στις 7 Μάρτη, μια δραστήρια ακτι-βίστρια για το θέμα των καταλήψε-

ων στη Βαρσοβία της Πολώνίας, η 64χρονη Jolanta Brzeska, βρέθηκε αποτεφρωμένη μέσα στο δάσος, κάτω από ‘αδιευκρίνιστες συνθήκες’. Η Jolanta πέρα από τη μακροχρόνια δραστηριοποίησή της σε οτιδήποτε είχε να κάνει με ζητήματα καταλή-ψεων και εκκενώσεων, ήταν σε ανοιχτή κόντρα με έναν μεγα-λομεσίτη καρχαρία τον Marek Mossokowski, γνωστό στους πά-ντες για τις μαφιόζικες μεθόδους εξαγοράς σπιτιών σε εξευτελιστικές τιμες και εκφοβισμού των κατοίκων τους ώστε να εκδιωχθούν, τις οποίες ήδη χρησιμοποιούσε και εναντίον της Jolanta. [Μετά τον ‘Β Παγκό-

σμιο Πόλεμο και την κολλεκτιβοποίη-ση , πολλοί άνθρωποι που δεν είχαν τα απαραίτητα χαρτιά ή/και διασυν-δέσεις αναγκάστηκαν να πουλήσουν τα σπίτια τους στην κυριολεξία για ένα πιάτο φαΐ. Αργότερα, καπιταλι-στές σαν τον Mossokowski τα αγόρα-σαν μαζικά έναντι εξίσου εξευτελιστι-κού αντιτίμου αντλώντας ιλιγγιώδη υπεραξία]. Οι μπάτσοι και το κράτος,

απόλυτα εναρμονισμένοι και προω-θώντας τις τακτικές του Mossokowski και των υπολοίπων εκβιαστών, είπαν πως η μαχητική ακτιβίστρια μάλλον έκαψε τον εαυτό της ζωντανό συμμε-τέχοντας σε κάποια παραθρησκευτική

οργάνωση...

Στις 22 Μάρτη, το Άμστερνταμ υπέστη το πρώτο μαζικό κύμα εκκενώσεων μετά την ψήφιση του νόμου που καθιστά παράνομες τις καταλήψεις και τα αυτοδιαχειριζόμενα στεγαστικά εγχειρή-ματα. Η αστυνομία του Άμστερνταμ, αντί να προβεί σε εκκένωση κατειλημμένων σπιτιών μεμονωμένα, εξάσκησε το -εκεί- παραδοσιακό μέσο του κύματος «εξώ-

σεων», το οποίο σήμαινε πολλές διμοιρίες μπάτσων, ειδικό εξοπλισμό για το σπάσιμο των πορτών και των οδοφραγμάτων, σκύλους αστυνομίας, τεθωρακισμένες «αύρες», ελικό-πτερο και στρατιωτική αστυνομία. Αντί όμως να κλειστεί μέσα στα υπό έξωση σπίτια του, κόσμος των καταλήψεων είχε κάνει ένα κάλεσμα για αποκεντρωμέ-νες ‘αυτόνομες’ δράσεις, για το προηγούμενο βράδυ. Παρά την πρωτοφανή μπατσοκρατία κόσμος βγήκε μαζικά αλλά αποκεντρωμένα στους δρόμους, με αποτέλεσμα να σημειωθούν εμπρησμοί πολυτελών οχημάτων και αυτοκινήτων που ανή-καν σε μεσιτικές εταιρείες, επιθέσεις σε τράπεζες και ΑΤΜ, η πόλη γέμισε συνθήματα και γκραφίτι ενώ κάηκε και ένα περιπολικό. Συνελήφθησαν 6 άτομα, ακόμη ένα το οποίο παρέμει-νε μέσα στην κατάληψή του ως το τέλος, ενώ συνολικά εκκενώθηκαν 10 σπίτια με το κόστος της επιχεί-ρησης να φτάνει για το κράτος τις 700.000€, χωρίς να υπολογίζονται οι ζημιές από τα σαμποτάζ. Στο http://tinyurl.com/6a2q38j υπάρχει ένα αρκετά ενδιαφέρον κείμενο από Ολλανδούς καταληψίες με ζητήματα σχετικά με τον ‘ιστορικό συμβιβασμό’ του ριζοσπαστικού καταληψιακού κινήματος της δεκαετίας του ‘60, το οποίο ‘δέχθηκε’ ουσιαστικά την αφομοιωτική πρόταση νομιμοποίη-σής του απ’ το κράτος, την αναγκαία πολυμορφία ως τρόπο αντίστασης, το ζήτημα του κατά πόσον οι διεκδι-κήσεις απ’ το κράτος είναι προωθη-τικές για το ευρύτερο επαναστατικό πρόταγμα, και τους κοινωνικούς αγώνες.

Στη Ρώμη, μια ομάδα ιταλών απο-τελούμενη από περίπου 85 οικογέ-νειες και 25 παιδιά, κατέλαβε ένα παλιό ξενοδοχείο, κλειστό εδώ και

7 χρόνια που ανήκει στην ελληνι-κή πρεσβεία, στις 17 Φλεβάρη. Η Ρώμη είναι η πόλη στην οποία είχε εκδοθεί ο μεγαλύτερος αριθμός εξώσεων:31.111 τα τελευταία 5 χρό-νια, ενώ υπάρχουν 270.000 κενές κατοικίες, και 120.000 απούλητα σπίτια για φέτος μόνο, τη στιγμή που αυξάνονται τόσο οι άστεγοι όσο και αυτοί που εγκαταλείπουν την ‘αιώνια πόλη’ γιατί απλά δεν έχουν να πληρώσουν τα υπέρογκα ποσά που ζητούνται ως ενοίκια.

Τα ξημερώματα της 6ης Απρίλη 2011, τριακόσιοι μπάτσοι των σωμάτων ασφάλειας του ιταλικού κράτους πραγματοποίησαν 60 έρευνες σε σπίτια και χώρους αναρχικών σε 17 πόλεις . 26 σύντροφοι και συντρόφισσες διώκονται με την κατηγορία της «εγκληματικής οργάνωσης με ανατρεπτικούς σκοπούς». Έξι απ’ αυτούς (4 σύντροφοι και 2 συντρόφισσες) θεωρήθηκαν οι «επικεφαλείς» της απροσδιόριστης «εγκληματι-κής οργάνωσης» και προφυλα-κίστηκαν χωρίς στοιχεία και με συνοπτικές διαδικασίες, ενώ σε άλλους επτά επιβλήθηκαν περιορι-στικοί όροι. Οι περισσότεροι απ’ τους προφυλακισμένους δραστηριοποι-ούνταν στο χώρο αναρχικής αρχειο-θέτησης Fuoriluogo, που λειτουργεί στην Μπολόνια από το 2006 και ο οποίος ερευνήθηκε, λεηλατήθηκε και σφραγίστηκε από τους «αντι-» τρομοκράτες της ιταλικής Δημοκρα-τίας. Οι κατηγορίες αφορούν τόσο κινήσεις αντιπληροφόρησης και εκ-δόσεις όσο και επιθετικές ενέργειες –που έχουν πραγματοποιηθεί στην περιοχή της Μπολόνιας από το 2009 ως σήμερα– ενάντια σε δομές της κρατικής-καπιταλιστικής κυριαρχίας, όπως το στρατόπεδο συγκέντρωσης μεταναστών της πόλης και τα γραφεία της τράπεζας Unicredit, της πετρε-λαϊκής εταιρίας Eni, του ρατσιστικού κόμματος της Λέγκας του Βορρά και της πολυεθνικής Ibm. Οι έρευνες που πραγματοποιήθηκαν στις υπόλοι-πες πόλεις αφορούσαν κυρίως την έκδοση και τη διανομή της αναρχικής εφημερίδας Invece. Στις 16 Απρίλη έγινε στη Bologna διαδήλωση σαν απάντηση στο κλίμα τρομοκρατίας με κεντρικό σύνθημα ‘είμαστε όλοι Fuoriluogo’ και συμμετοχή 800 ατόμων, η οποία πέρασε από το ελληνικό προξενείο και πριν διαλυθεί επιτέθηκε με αυγά και μπογιές στα γραφεία της Eni.

Στους καιρούς που τα κρατικά πογκρόμ εναντίον ριζοσπαστικών χώρων και ατόμων δε γνωρίζουν κανένα σύνορο και εντείνονται ολοένα και περισσότερο όσο βα-θαίνει η κρίση, ας οξύνουμε απο-φασιστικά τον κοινωνικό πόλεμο

στον τόπο που ζει ο καθένας. Είναι η πραγμάτωση της έννοιας της αλληλεγγύης, με ανθρώπους που βρίσκονται τόσο μακριά μας, αλλά παρ’ όλα αυτά βρίσκονται βαθιά μέσα στις σκέψεις και τις πράξεις μας.

Tα ξημερώματα της 16ης Φλεβάρη εκκενώθηκε ο αυτοδιαχειριζόμενος πολιτικός χώρος της κατάληψης ΠΙΚΠΑ στο Ηράκλειο της Κρήτης, δημιούργημα ανθρώπων που είχαν αποφασίσει να οικειοποιηθούν το μέχρι πρότινος εγκαταλελειμμένο κτήριο, μετατρέποντάς το σε ένα αγωνιστικό-πολιτικό στέκι, μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη 2008. Αμέσως έφτασαν τρία άτομα στο χώρο τα οποία συνελήφθησαν. Στην συνέχεια πήγαν περίπου 15 άτομα από έξω από το κτήριο, όπου οι αστυνομικές δυνάμεις τους επιτέθη-καν απρόκλητα. Έπειτα, περίπου 70 άτομα έκαναν κατάληψη στο κτήριο του παραρτήματος του υπουργείου υγείας, με αίτημα να αφεθούν ελεύ-θεροι οι σύντροφοι. Οι δύο αφέθη-καν ενώ ο τρίτος κατηγορείται για κλοπή ρεύματος (10.500 ευρώ) από τη ΔΕΗ και για φθορές στο κτήριο από το υπουργείο υγείας (3.500). Στη συνέχεια αφέθηκε ελεύθερος. Ο σύντροφος που κατηγορείται δεν έμενε στο κτήριο, ούτε τον βρήκαν εκεί την ώρα της εισβολής. Καλείται διαδήλωση για το ίδιο βράδυ, στην οποία γίνονται συγκρούσεις με τους μπάτσους και συλλαμβάνο-νται -στο σωρό- 4 άτομα τα οποία και ξυλοκοπούνται. Την επομένη το πρωΐ σημειώνονται νέες συγκρού-σεις έξω απ’ τα δικαστήρια αφού ΜΑΤ επιτέθηκαν ξανά στους συγκεντρωμένους αλληλέγγυ-ους, ενώ το βράδυ πραγματοποιείται κατάληψη την ώρα του κεντρικού δελτίου ειδήσεων στους τηλεο-πτικούς σταθμούς creta tv και ΚΡΗΤΗ TV, όπου διαβάζεται κείμενο αλληλεγγύης. Το επόμενο βράδυ, στις 18 Φλεβάρη πραγματοποιήθηκε στο Ηράκλειο παγκρήτια πορεία αλληλεγγύης στους συλληφθέντες και ενάντια στην εκκένωση, με τη συμμετοχή 400 ατόμων. Τελικά στους 2 αποδόθηκαν πλημμελήματα, περιοριστικοί όροι και 3.000 ευρώ εγγύηση έκαστος, ενώ στους άλλους 2 αποδόθηκαν τα κακουργήματα της έκρηξης και της απόπειρας ανθρω-ποκτονίας(!!) και για να μην προφυ-λακιστούν ορίστηκε εγγύηση ύψους 46.000 ευρώ. Έκτοτε έχουν λάβει χώρα πολλές εκδηλώσεις αλληλεγ-γύης σε διάφορες πόλεις της ελλάδας με βασικό σκοπό να μαζευτούν τα χρήματα για τις εγγυήσεις των συντρόφων.

Πορεία ενάντια στον αντικαταληψιακό νόμο στην Ολλανδία.

21

Το κράτος της Χιλής, στις 14 Αυγού-στου του 2010, ξεκίνησε την επίθεσή του με επιδρομές σε πολλά σπίτια και κατειλημμένα κοινωνικά κέντρα, στις πόλεις Σαντιάγκο και Βαλπαραΐσο. Αυτό το κύμα καταστολής οδήγησε στις συλλήψεις και διώξεις συνολικά 14 αναρχικών οι οποίοι κατηγορήθη-καν για συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση, μεταφορά και τοποθέτη-ση εκρηκτικών μηχανισμών σε ιδρύ-ματα της χώρας (αστυνομικά τμήματα, τράπεζες και άλλους οικονομικούς και δημόσιους οργανισμούς) τα τελευταία χρόνια, στο πλαίσιο του αντικρατικού και αντικαπιταλιστικού αγώνα. Αρχικά προφυλακίζονται οι 8 από τους 14 συλληφθέντες με τη δικαιολογία της «προληπτικής κράτησης» (διάταξη του τρομονόμου), ενώ οι δύο αφή-νονται ελεύθεροι με περιοριστικούς όρους.

Η υπόθεση αυτή είναι περισσότερο γνωστή και ως “Caso Bombas” (υπό-θεση Βόμβες). Περισσότερες λεπτο-μέρειες σχετικά, υπάρχουν στο άρ-θρο του πέμπτου τεύχους των κακών μαντάτων «Πόσο μακριά είναι τελικά η Χιλή». Έξι μήνες μετά την προφυλάκιση, ο ειδικός εισαγγελέας Alejandro Peña, ζήτησε την παράταση της «προλη-πτικής» κράτησης των συντρόφων, αφού προφανώς για να σταθεί ένα κατασκευασμένο κατηγορητήριο σε μία δίκη, χρειάζεται χρόνο να στηθεί.Από τις 21 Φλεβάρη 2011, επτά από τους φυλακισμένους αναρχικούς, οι Μόνικα Καμπαλιέρο, Αντρέα Ουρ-θούα, Ροντόλφο Ρεταμάλες, Φελίπε Γκέρρα, Καμίλο Πέρεθ, Κάρλος Ριβέ-ρος και Φρανθίσκο Σολάρ, ξεκινούν απεργία πείνας και με ανακοίνωσή τους γνωστοποιούν τη θέση που βρίσκονται και ενημερώνουν για την υπόθεσή τους. Οι σύντροφοι απαι-τούν την άμεση απελευθέρωση τους, τη λήξη της δικαστικής και αστυνο-μικής σκευωρίας σε βάρος τους, την κατάργηση του τρομονόμου, ο οποίος κληρονομήθηκε από τον δικτάτορα Πινοσέτ και τελειοποιήθηκε από το δημοκρατικό καθεστώς, και τέλος να σταματήσουν οι παρατάσεις κράτησής τους για την διεξαγωγή ερευνών και να ξεκινήσει η εκδίκαση της υπόθεσής τους. Δύο μέρες μετά η υπό όρους ελευθερία των συγκατηγορούμενων συντρόφων, Βινίσιο Αγκιλέρα και Ομάρ Ερμοσίλια, ανακλήθηκε. Οδη-

γούνται στη φυλακή όπου ξεκινούν και αυτοί απεργία πείνας.

Με γράμμα τους από τη φυλακή την 21η Φλεβάρη, οι κρατούμενες Μόνικα Καμπαγιέρο και Αντρέα Ουρθούα, κά-νουν ξεκάθαρο το πόσο σαθρό είναι το κατηγορητήριο: «(……) Στοργικές σχέσεις μεταμορ-φώθηκαν και μεταλλάχθηκαν σε μια ιεραρχική δομή. Πολλοί από τους συλ-ληφθέντες δε γνωρίζονταν μέχρι τότε μεταξύ τους. Ποιος θα μάντευε πως η ιδέα του να ζεις χωρίς να αναπαρά-γεις την εξουσία θα μας οδηγούσε στο να δικαζόμαστε σαν παράνομη οργά-νωση; Οι πολιτικοί παράγοντες διακη-ρύσσουν πως τα κατειλημμένα σπίτια χρησιμοποιήθηκαν σαν συνωμοτικά κέντρα για την κατασκευή βομβών· Δε λένε κουβέντα για τις βιβλιοθήκες που υπήρχαν για όλους τους ενδιαφε-ρόμενους και αλληλέγγυους. Τώρα τα βιβλία αυτά είναι απλά ανάμεσα στα τόσα άλλα “έγκυρα” στοιχεία. Ο εισαγγελέας κάνει λόγο για οργανι-κά στοιχεία που βρέθηκαν σε περιοχές στις οποίες όντως είχαν πραγματοποι-ηθεί επιθέσεις. Αυτή η προσπάθεια γυρνά στα μούτρα των καταπιεστών: κανένα από τα οργανικά στοιχεία δεν ενοχοποιεί κάποιο από τα άτομα που κατηγορήθηκαν στις 14 Αυγούστου. Όλες οι εξετάσεις DNA γίναν με τη βία από τους δεσμοφύλακες και την αστυ-νομία… (………) (………)Δεν υπήρχε καμιά σεμνότητα κατά τη διάρκεια των εισβολών στην προσωπική ζωή των κατηγορούμε-νων, από τον τραμπουκισμό μικρών παιδιών μέχρι τις εκατοντάδες υπο-κλοπές τηλεφωνικών κλήσεων που μπορούν να αποδείξουν μόνο τους φιλικούς δεσμούς μεταξύ των συγκα-τηγορούμενων.(………..)Αυτά τα χτυπήματα δε στοχεύουν μόνο σε όσους συνελήφθησαν στις 14 Αυγούστου, αλλά σε όσους και όσες αμφισβητούν το σύγχρονο αστυνομι-κό κράτος: παραδειγματική τιμωρία για οποιονδήποτε δεν υποτάσσεται. (….)»Ταυτόχρονα καταδεικνύεται ότι ο τρό-πος και τα μέσα της κυριαρχίας, στο κυνήγι όσων αντιστέκονται, είναι τα ίδια σε όλο τον κόσμο.

Στο μεταξύ, στις 25 Μαρτίου το δι-καστήριο του Σαντιάγκο, αποφασίζει να ολοκληρώσει τις έρευνες για την υπόθεση. Με αυτό τον τρόπο, ο ει-

σαγγελέας υποχρεώνεται να θέσει τέλος στις διαδικασίες που επρόκειτο να πραγματοποιήσει και τις οποίες παρουσίασε στο δικαστήριο εκείνη τη μέρα. Η εισαγγελία ζήτησε την πα-ράταση των 60 ημερών, υποστηρίζο-ντας ότι η έλλειψη χρόνου οφείλεται σε εκκρεμότητες της εμπειρογνωμο-σύνης από την διεύθυνση ασφάλει-ας, την υπηρεσία ειδικών ερευνών της αστυνομίας και τη νομική ιατρική υπηρεσία. Η υπεράσπιση με τη σειρά της ζήτησε το κλείσιμο της έρευνας με το επιχείρημα ότι στην έρευνα, η οποία ξεκίνησε από το 2007, δεν προέκυψε καμία πρόοδος, προσθέτο-ντας σε αυτό και το γεγονός ότι οι σύντροφοι βρίσκονταν στις 32 μέ-ρες απεργίας πείνας. Η προθεσμία των 60 ημερών θα γινόταν δεκτή από την υπεράσπιση μόνο στην περίπτωση που οι σύντροφοι θα αφήνονταν ελεύθεροι.Ο δικαστής έχοντας ακούσει και τις δύο πλευρές αποφάσισε να δοθεί το περιθώριο των 10 ημερών για να ετοιμαστεί το κατηγορητήριο και να ξεκινήσει η διαδικασία της δίκης.Τελικά, στις 4 Απριλίου, παρουσιά-ζεται στο δικαστήριο το 610 σελίδων κατηγορητήριο της εισαγγελίας. Ο Πένια, συγκεκριμενοποιεί τις ποινές που ζητά από το δικαστήριο για τον κάθε κατηγορούμενο ξεχωριστά. Οι ποινές ξεκινούν από τα 10 χρόνια έως ισόβια, με τους δύο φερόμενους ως αρχηγούς, Πάμπλο Μοράλες και Ρο-ντόλφο Ρεταμάλες, να «διεκδικούν» την ποινή της ισόβιας κάθειρξης.

Στις 19 Απρίλη, 58η μέρα απεργίας πείνας, οι σύντροφοι ανακοινώνουν ότι θα διακόψουν τη λήψη άλλων υγρών πέραν του νερού, εντείνοντας ακόμα περισσότερο τον αγώνα τους και υπενθυμίζοντας τις απαιτήσεις τους στις οποίες στο πέρασμα αυτού του χρόνου προστέθηκαν κι άλλες.Άμεση ΑπελευθέρωσηΝα σταματήσει η εφαρμογή του αντι-τρομοκρατικού νόμουΝα σταματήσουν οι «προληπτικές» φυλακίσειςΝα δοθεί ένα τέλος στον αντιτρομο-κρατικό νόμο και την διάταξή του περί «μυστικών» μαρτύρωνΝα σταματήσει το άρθρο 7/19 του συντάγματος που απαιτεί την ομοφω-νία για την απελευθέρωση υπό όρουςΝα ασκούνται τα δικαιώματα των κρα-

τουμένωνΑνάμεσα σε αυτά επισημαίνουν και απαιτούν:Την παρουσίαση ενός σχεδίου για τη μεταβολή του αντιτρομοκρατικού νό-μου 18,340 που επηρεάζει άμεσα τη διαδικασία του και περιλαμβάνει τα ακόλουθα σημεία:Να σταματήσει το απόρρητο των στοι-χείων των «μυστικών» μαρτύρων.Την τροποποίηση του άρθρου 7 θέση 19 του συντάγματος, που απαιτεί την ομοφωνία των εφετών για την μετα-τροπή της «προληπτικής» κράτησης σε απελευθέρωση με περιοριστικούς όρους.

Να σταματήσει ο τριπλασιασμός των κυρώσεων.Με την ίδια ανακοίνωση οι σύντροφοι κάνουν σαφές ότι αν δεν ικανοποιη-θούν τα αιτήματά τους μέχρι τις 27 Απριλίου, θα κορυφώσουν τον αγώνα τους ξεκινώντας και απεργία δίψας, κόβοντας και το νερό.

Εν τέλει οι σύντροφοι σταμάτησαν την απεργία πείνας στις 65 ημέρες. Πλέον όλοι βρίσκονται σε κατ’ οίκον περιορισμό. Την τελευταία ανακοί-νωση για την λήξη της απεργίας μπο-ρείτε να βρείτε στο: http://tinyurl.com/3qpffrb .

Ανακοινώσεις των απεργών πείνας: http://tinyurl.com/42lq9jpΓράμμα κρατουμένων από τη Χιλή: http://tinyurl.com/3f3plbsΑνακοίνωση στις 9 Οκτώβρη 2010 σχετικά και με αγώνες μέσα στη φυ-λακή: http://tinyurl.com/6jhxmmk

Μεταφρασμένες στα αγγλικά ειδήσεις σχετικά με τους απεργούς πείνας και άλλα νέα από το στο Σαντιάγκο: http://santiaskoanarquista.noblogs.org/

Υπόθεση “Βόμβες”

Ένα σύγχρονο κυνήγι μαγισσών στην δημοκρατική Χιλή...

22

Εργατικά «Ατυχήματα»από Γενάρη έως τον Μάρτη

συσκευασίας ζωοτροφών, παρασύρ-θηκε, συμπιέστηκε και διαμελίστηκε από κοχλίες του μηχανήματος επε-ξεργασίας ζωοτροφών.

28/1: Λίγο πριν τον θάνατο έφτασαν τρεις εργαζόμενοι του εργοστασί-ου ΣΕΛΜΑΝ στην Χαλκίδα: Αφότου προκλήθηκε αυτανάφλεξη στο σιλό που γίνεται το νοβοπάνκαι ενώ λει-τούργησε το σύστημα πυρόσβεσης, κάποιες εστίες παρέμειναν και τρεις εργαζόμενοι μπήκαν στο σιλό για να σβήσουν τις φωτιές με μάνικες, όπου τους καταπλάκωσε πριονίδι, με απο-τέλεσμα ο ένας να θαφτεί πλήρως. Οι δύο θάφτηκαν μέχρι το κεφάλι ο ένας που ήταν στο κέντρο κουκουλώθηκε μέχρι πάνω. Χρειάστηκε να νοση-λεύετει στο νοσοκομείο Χαλκίδας με ειδική αγωγή ώστε οι πνεύμονές του να αποβάλλουν το πριονίδι. Οι συν-θήκες στην ΣΕΛΜΑΝ είναι απράδε-κτες, με τα αφεντικά να ωθούν τους εργαζόμενους στην “οικοιοθελή” πα-ραίτηση, αφού όχι μόνο εντατικοποι-εί την εργασία αλλά και τους αφήνει απλήρωτους για μήνες.

30/1: 34χρόνος ναυτικός τραυ-ματίστηκε σοβαρά μετά από πτώση στο φορτηγό πλοίο «DREAM TRUE», σημαίας

Παναμά, το οποίο έπλεε στη θαλάσσια περιοχή μεταξύ ν. Χίου και ν.

Ψαρών.

31/1: Ο 49χρονός Αθανά-σιος Νάσιος έχασε την ζωή του

κατά την διάρκεια εργασιών σε νεο-ανεγειρόμενη οικοδομή στη Ραφήνα, όταν ο γερανός που χειριζόταν ακού-μπησε τα σύρματα της ΔΕΗ.

Φλεβάρης

2/2: Τη ζωή του έχασε ο Κωνσταντί-νος Μπακάλης, εργαζόμενος στη Βι-ομηχανία Θερμαντικών Σωμάτων με την επωνυμία «ΜΕΤΑΛΛΟΥΡΓΙΑ ΑΤΤΙ-ΚΗΣ ΑΕ» στον Ταύρο, όταν ανετράπη το κλαρκ το οποίο οδηγούσε στον προαύλιο χώρο της επιχείρησης.

9/2: Ο εργολαβικός εργάτης Αναστά-σιος Αερόζης τραυματίστηκε σοβαρά όταν την ώρα αλλαγής ιμάντα σε ται-νιόδρομο του Ορυχείου Καρδιάς στην Κοζάνη, το χέρι του πιάστηκε ανάμε-

σα στην ταινία και στο τύμπανο. Ο ερ-γαζόμενος, δούλευε στην εργολαβική εταιρεία ΕΛΙΝ.

16/2: Ο Αζάτ Νάμπο από τη Συρία, 30 χρόνων, βρέθηκε στο κενό από ύψος 9 ορόφων ενώ εκτελούσε εργασίες καθαρισμού στην ταράτσα του ξενο-δοχείου Colossos, στο οποίο γίνονται εργασίες συντήρησης. Ο εργάτης - ο οποίος δούλευε μόλις 20 μέρες εκεί - πάτησε στο τζάμι του φωταγωγού το οποίο ήταν βαμμένο, αυτό υποχώ-ρησε με αποτέλεσμα ο Αζάτ να χάσει την ζωή του. Τις εργασίες συντήρη-σης είχε αναλάβει η εταιρεία ΣΤΗΡΙ-ΞΙΣ ΤΕΧΝΙΚΗ, η οποία στην συνέχεια τις ανέθεσε σε εργολάβους.17/2:Θανατηφόρο “εργατικό ατύχη-μα” έγινε στη Συκούλα Αμφιλοχίας. 64χρονος έλληνας εργαζόμενος σε μάντρα με παλιοσίδερα, στην προ-σπάθειά του να αποκόψει μέταλλο με οξυγόνο, καταπλακώθηκε από όγκο σιδερικών. 18/2: Τραγικό θάνατο βρήκε την Παρασκευή το βράδυ 28χρονος ερ-γαζόμενος στην επιχείρηση «Αγγελό-πουλος Παναγιώτης & Σία». Ο άτυχος νέος που ήταν οδηγός σε φορτηγό της επιχείρησης επέστρεφε από ένα εξαντλητικό ωράριο στην έδρα της εταιρείας στη Δράμα, όταν ενεπλά-κη σε τροχαίο δυστύχημα έξω από τη Θεσσαλονίκη, με αποτέλεσμα να τραυματιστεί θανάσιμα. Για την συ-γκεκριμένη επιχείρηση είχαν γίνει συνεχείς καταγγελίες στην επιθεώ-ρηση εργασίας τόσο για ωράρια που “κρατούσαν” 13 και 14 ώρες όσο και για απλήρωτους μισθούς.

21/2:Εργαζόμενος του ΟΤΕ στην Κα-λαμπάκα γλίστρησε από σκάλα που χρησιμοποιούσε και βρέθηκε στο κενό με αποτέλεσμα να τραυματιστεί ελαφρά.

25/2: 25χρόνος μηχανοτεχνίτης έχα-σε δυο δάχτυλα κατά την διάρκεια επισκευής ανυψωτικού μηχανήματος. Ο εργάτης δούλευε στον προβλήτα ΙΙ στο Σταθμό Εμπορευματοκιβωτί-ων (ΣΕΜΠΟ) στο Ικόνιο για την ΣΕΠ (θυγατρική της COSCO). Ενώ έγιναν προσπάθειες το “ατύχημα” να κου-κουλωθεί, δημοσιοποιήθηκε αρκετές μέρες μετά από στον “Ριζοσπάστη”.

Μάρτης3/3:Σοβαρά τραυματίστηκε 32χρο-νος εργαζόμενος στην επιχείρηση «ΜΑΚΡΟ ΚΑΣ ΚΑΙ ΚΑΡΥ», στη Λάρισα, όταν καταπλακώθηκε, προχτές, από παλέτες με προϊόντα που μετέφερε κλαρκ. Οι εργαζόμενοι έχουν καταγ-γείλει πως η επιχείρηση έχει έλλειψη προσωπικού.

5/3:Σοβαρό εργατικό ατύχημα σημει-ώθηκε με θύμα έναν 40χρονο Αιγύπτιο εργάτη στο Ρέθυμνο, ο οποίος έπαθε σοβαρές κρανιοεγκεφαλικές κακώ-σεις. Ο εργάτης δούλευε στην περιο-χή Πανόραμα, σε μια ανακαίνιση κατα-στήματος και έπεσε από μεγάλο ύψος.

8/3: Νεκρός κάτω από τις ρόδες απορριμματοφόρου οχήματος του Δή-μου Ιωαννιτών ανασύρθηκε ο 49χρό-νος Δημήτρης Χαντζάρας, εργαζόμε-νος στην καθαριότητα. Για άγνωστους λόγους, κατά την διάρκεια της αποκο-μιδής τον παρέσυρε το απορριμματο-φόρο.

10/3: O Νικήστρατος Κύρικος, μπο-γιατζής, έχασε την ζωή του όταν έπε-σε από τον 4ο όροφο ανεγειρόμενης οικοδομής στην Καρδίτσα, κατά τη διάρκεια εργασιών. 13/3: Ένας 42χρονος οδηγός τραυ-ματίστηκε ελαφρά, έπειτα από πτώση του φορτηγού που χειρίζονταν, σε χώρο ανέγερσης πολυκατοικίας, στην οδό Γρίβα, στο Αγρίνιο.

14/3: Ο 40χρονος Gumaj Vladimir, αλβανικής καταγωγής, έχασε την ζωή του, όταν καθώς έκοβε ένα πεύκο στην αυλή σπιτιού στις Κεχριές Κο-ρίνθου έπεσε από ύψος 6 μέτρων και τραυματίστηκε θανάσιμα.

17/3: Ο 48χρονος Αλεξάντερ Μπε-σχμέλνωφ τραυματίστηκε θανάσιμα, την ώρα που εργαζόταν σε όρυγμα βάθους 6 μέτρων στην Μάνδρα Αττι-κής ενώ τραυματίστηκε και ένας συ-νάδελφος του. Το μοιραίο γεγονός συνέβη όταν υποχώρησαν τα ανα-χώματα της εκσκαφής. Για ακόμα μια φορά κροκοδείλια δάκρυα: “Η πολι-τική ηγεσία του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης εξέφρασε τα συλλυπητήρια και τη θλίψη της για τον θάνατο του άτυχου εργάτη.”

22/3: 35χρόνος οικοδόμος έχασε την ζωή του σε εργασίες σε σούπερ-μάρκετ στην Παραλία Κατερίνης, όταν έπεσε από σκαλωσιά.

23/3:Στο νοσοκομείο της Νίκαιας, με κάταγμα, χρειάστηκε να νοσηλευτεί ένας 48χρονος, ο οποίος κατά τη δι-άρκεια εργασιών σε δεξαμενόπλοιο στα ναυπηγεία Ελευσίνας έπεσε στο σύστημα εξαερισμού με αποτέλεσμα να εγκλωβιστεί σε βάθος περίπου 20 μέτρων.

Δεκέμβρης

29/12: Επίθεση δέχτηκαν από το αφεντικό της «Ανακύκλωση ΑΕ», στη Βιομηχανική Περιοχή Βόλου, δύο επιθεωρητές εργασίας, τους περιέ-λουσε με πετρέλαιο. Οι επιθεωρητές πήγαν εκεί μετά τον σοβαρό τραυμα-τισμό Ρουμάνου εργάτη από έκρηξη κατά την διάρκεια κοπής μετάλλων: ο εργάτης υπέστη σοβαρά εγκαύματα στα χέρια και στο πρόσωπο.

Γενάρης

9/1: Τον θάνατο βρήκε από ασφυ-ξία ο 54χρονος Σταύρος Παππάς, ο οποίος εργαζόταν ανασφάλιστος σε εργοτάξιο της ΛΑΡΚΟ στο Κοντοδε-σπότι στην Εύβοια, όταν καταπλακώ-θηκε από βράχους κατά την διάρκεια καθαρισμού ενός σιλό. Ο εργολάβος του έργου, που νοσηλεύεται με καρ-διακό επεισόδιο στο νοσοκομείο,

απέφυγε το Αυτόφωρο.

18/1:Τραυματίστηκαν δύο εργαζό-μενοι στην ασφάλεια του νοσοκο-μείου Ερυθρός Σταυ-ρός, όταν συρόμενη σιδερένια εξώπορτα έ π ε σ ε

και τους καταπλάκωσε. Ο ένας εργαζόμενος νοσηλεύτηκε στο νοσοκομείο με σοβαρά τραύματα στο κεφάλι και στο σώμα.

21/1:Τραγικό θάνατο βρήκε ο 55χρονος Νικόλαος Λάλου, χειρι-στής γερανοφόρου μηχανήματος, ενώ τραυματίστηκε ένας συνάδελφος του. Το περιστατικό συνέβη στο Πάρ-κο του Λαού, στη Χαλκίδα: Ο γερανός ακούμπησε ηλεκτροφόρα καλώδια, με αποτέλεσμα να εκραγεί ένα ελα-στικό του γερανού και ο εργάτης να τραυματιστεί θανάσιμα.

26/1:Φρικτό θάνατο είχε ο 30χρο-νος Αλβανός εργάτης Xhyra Alfred, την ώρα της δουλειάς σε ποιμνιοστά-σιο στο χωριό Μαγικό της Ξάνθης. Κατά τη διάρκεια τροφοδοσίας και

23

Στις 25/12 ο Γεράσιμος Τσάκαλος πε-ριγράφει μέσα από μια επιστολή του τη μεταχείριση που έτυχε μετά από τη σύλληψή του. Δηλώνει κομμάτι της τάσης του επαναστατικού μηδενισμού και του αναρχικού αντικοινωνισμού παρουσιάζοντας την ανάλυσή του για το εξουσιαστικό πλέγμα: «Προωθού-με ένα πέρασμα σε μια συνολικότερη κριτική και επίθεση στη φτώχεια της επικοινωνίας, στα επίπλαστα συναι-σθήματα, στην έλλειψη αξιοπρέπειας, στις μικρές και μεγάλες εκφάνσεις των εξουσιαστικών κοινωνικών σχέ-σεων, στην έλλειψη επιθυμίας για το ρίσκο της αναζήτησης και το φόβο της ρήξης για μια πιο ελεύθερη ζωή».

Την 1/1 πραγματοποιούνται παρεμ-βάσεις κατά την αλλαγή του χρόνου στις φυλακές Κορυδαλλού, Γρεβενών, Κέρκυρας, Αλικαρνασσού, Βόλου και των Διαβατών. Όλες οι παρεμβάσεις ήταν πολύ πετυχημένες αφού οι κρα-τούμενοι από μέσα ανταποκρίνονταν δυναμικά με χαρακτηριστική την πα-ρέμβαση στις φυλακές Κορυδαλλού που είχε πάνω από 400 αλληλέγγυ-ους. Κατά την επιστροφή του κόσμου από τα Διαβατά, έγινε στάση στην ΓΑΔΘ που βρισκόταν προσωρινά κρα-τούμενος ένας εκ των 3 κατηγορου-μένων για την υπόθεση της εισβολής στο αναρχικό στέκι ΝΑΔΙΡ.

Στις 3/1 δημοσιεύεται κείμενο του προφυλακισμένου στις φυλακές Τρι-κάλων, για την υπόθεση του «Επανα-στατικού Αγώνα», Β. Σταθόπουλου. Στο κείμενο γίνεται εκτενής αναφορά πάνω στην φύση της δίωξής του κα-θώς και του συνολικού του σκεπτικού σε θέματα όπως η συντροφικότητα και η υπεράσπιση των βιωμάτων του, η καταστολή και η άρνηση συνεργασί-ας του με τις διωκτικές αρχές, οι θέ-σεις του πάνω στην πολυμορφία που πρέπει να έχει ο

αγώνας και γενικότερα μια συνολική τοποθέτηση και ανάλυση της εποχής της “οικονομικής κρίσης”.

Ο Κωνσταντίνος Σακκάς στης 3/1 δημοσιεύει κείμενο από τις φυλακές Ναυπλίου οπού γράφει τις σκέψεις του πάνω στην οικονομική κρίση, στα μέτρα καταστολής και λιτότητας που επιβάλει το κράτος του μνημονίου και στη σημαντικότητα του αγώνα την εποχή μας. Τέλος στο γράμμα του πα-ρουσιάζει τις συνθήκες που επικρα-τούν στους χώρους εγκλεισμού και καταλήγει: «Ας γνωρίζει ο υπουργός δικαιοσύνης, οι εισαγγελείς και οι δι-καστικοί λειτουργοί, ότι εκεί που πε-τάνε ανθρώπους σαν τα απόβλητα της κοινωνίας, υπάρχει και αξιοπρέπεια και αλληλεγγύη και αυτή ούτε δικάζε-ται ούτε φυλακίζεται».

6/1/11 Τμήμα από την οροφή του κε-λιού που κρατείται η Στέλλα Αντωνίου στις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού, πέφτει πάνω της την ώρα που κοι-μόταν με αποτέλεσμα να μεταφερθεί στο νοσοκομείο και να της φορέσουν κολάρο στο λαιμό.

Στις 7/1/11 με κείμενο τους από την φυλακή Κορίνθου οι κρατούμενοι στο κελί 2, Χαράλαμπος Αβραμίδης, Petrov, Δημήτρης Τσικρικης, Χριστό-φορος Κορτέσης καταγράφουν τις συνθήκες ξυλοδαρμού του πρώτου στης 5/1. Ο ίδιος γράφει και ξεχω-ριστό κείμενο περιγράφοντας τον ξυ-λοδαρμό, ο όποιος έγινε λόγω αντί-δρασης του ίδιου και των συγκελιτών του, για επιστροφή στο κελί που ήταν, πριν γυρίσει στις 3/1 από την άδεια που είχε πάρει. Όπως γράφουν και οι ίδιοι: «Η αναφορά των γεγονό-των έχει να κάνει με τα όσα επιβάλλει η αξιοπρέπειά μας καθότι δεν περι-μένουμε ούτε ζητιανεύουμε τίποτα από καμία «αρμόδια αρχή». Έχουν άλλωστε αποδείξει εμπράκτως… πόσο «ευαίσθητοι» είναι απέναντι

σε φυλακισμένους-απόκληρους, φτωχοδιάβολους, μετανάστες

και σε όσους αμφισβητούν την εξουσία τους». Στις 9/1 πραγματοποιείται συγκέ-ντρωση αλληλεγγύης έξω από

τις φυλακές με συνθήματα από τους μέσα και τους έξω ενώ γρά-

φονται και συνθήματα έξω από τους

τοίχους της φυλακής.

Από τις φυλακές Γρεβενών που κρα-τείται ο Χρήστος Πολίτης, στις 8/1 στέλνει γράμμα όπου κάνει γνωστές τις συνθήκες σύλληψης και κράτησης του, απόδοσης ψευδών κατηγοριών και στοιχείων καθώς και για τους και-νούργιους τρόπους καταστολής στην εποχή μας. Το κείμενό του τελειώνει ως εξής: «Το στοίχημα της εποχής μας, πιο επιτακτικό από ποτέ, είναι να καθορίσουμε την εξέλιξη της ιστο-ρίας. Γιατί ο καπιταλισμός, η καθολική φτώχεια της και η μιζέρια που επι-βάλλει δεν είναι μονόδρομος».

Από τις φυλακές Αυλώνα που κρατεί-ται, ο Γιάννης Σκουλούδης δημοσιεύει στις 13/1 γράμμα όπου κάνει μια ανά-λυση της κοινωνικής πραγματικότητας του σήμερα και το πως μέσα σε αυτήν την συνθήκη της παθητικότητας «θα αναπτυχθεί το επαναστατικό σχέδιο». Όπως ο ίδιος γράφει: «Είναι το σαθρό οικοδόμημα, ο παλιός κόσμος πάνω στον οποίο πρέπει να επιβληθούν οι επαναστατικές δυνάμεις. Είναι η βάση που αποτελεί το πιο εύφορο έδαφος για να ανθίσει η τόσο υγιής εξεγερτι-κή επιθυμία της άρνησης και της βίαι-ης αντίθεσής μας με την κυριαρχία».

15/1 Τα αδέρφια Αναστασιάδη από τις φυλακές Αυλώνα που βρίσκονται προφυλακισμένοι για την υπόθεση της εισβολής στο αναρχικό στέκι Να-δίρ, γράφουν κείμενο αναλύοντας την περίοδο που διανύουμε ως περίοδο οικονομικής και πολιτικής κρίσης του καπιταλιστικού κράτους και αναφέ-ρουν παραδείγματα ανυπακοής κοι-νωνικών κομματιών και καταστολής τους από το κράτος με έμφαση τους αναρχικούς και τα πιο ριζοσπαστικο-ποιημένα κομμάτια. Κάνουν αναφορά στην αύξηση συλλήψεων και φυλα-κίσεων συντρόφων και τελειώνουν. «Κανένας περιορισμός, καμία εξου-σία, κανένα είδος βίας δεν μπορεί να φθείρει την αποφασιστικότητα, τις δράσεις και τις ιδέες μας... Αντίθετα να τις θωρακίσει ακόμα περισσότε-ρο!».

Σε κείμενο που γράφει από τα κρατη-τήρια της ΓΑΔΘ στις 15/1 ο προφυλα-κισμένος για την υπόθεση της εισβο-λής στο αναρχικό στέκι Ναδίρ, Ι.G.

περιγράφει τις συνθήκες σύλληψης και κράτησής του. Ο ίδιος κάνει λόγο για ρατσιστικού τύπου αντιμετώπιση αφού από την πρώτη κιόλας στιγμή η διερμηνέας του προσπάθησε να τον πείσει να υπογράψει ομολογία και στην συνέχεια ότι ήταν ο μόνος που προφυλακίστηκε επειδή κατάγεται από την Βουλγαρία ενώ οι υπόλοιποι κατηγορούμενοι με τις ίδιες κατηγορί-ες αφήνονται ελεύθεροι. Θεωρεί πως η όλη επιχείρηση εισβολής στο Ναδίρ συνέβη υπό το κλίμα τρομοκράτησης εν όψη της 6 Δεκέμβρη και στέλνει την αλληλεγγύη του σε όλους αυτούς που σαν και αυτόν «βρίσκονται μέσα στα σιχαμένα κελιά πίσω από τα κάγκελα». Ο Ivan G. τελικά μεταφέρθηκε στις φυλακές Διαβατών όπου έγινε συγκέ-ντρωση αλληλεγγύης από 70 περίπου άτομα στης 2/2.

Με το ξεκίνημα της δίκης για την υπό-θεση Χαλανδρίου στις 17/1 η κατά-σταση ήταν τεταμένη. Η αστυνομία και οι δικαστική εξουσία επέβαλαν, άριστα συνεργαζόμενες, απολυταρχι-κούς όρους για τη διεξαγωγή της δίκης που αφορούσαν μεταξύ άλλων και το φακέλωμα όσων επιθυμούσαν να στα-θούν αλληλέγγυοι στους εκδικαζόμε-νους καταγράφοντας τα στοιχεία τους κατά την είσοδο. Δημιουργήθηκε τότε ένταση εντός της αίθουσας από την πλευρά των αλληλέγγυων αλλά και των κατηγορούμενων. Οι τελευταίοι αποχώρησαν από την δίκη ζητώντας να πάψει αυτό το φασιστικό καθεστώς. «Η διαδικασία διακόπηκε για τη Δευ-τέρα 24/1/2011, όπου ένας από εμάς διάβασε δημόσια επώνυμη ανακοί-νωση μας ότι σε περίπτωση που δεν αρθεί το καθεστώς τρομοκρατίας των αλληλέγγυων φίλων και συγγενών, θα πράξουμε όπως είχαμε προειδοποιή-σει, ενώ θα ξεκινήσουμε την ίδια μέρα αποχή συσσιτίου που θα κλιμακωθεί σε απεργία πείνας αν η δίκη προχω-ρήσει με διορισμένους συνηγόρους χωρίς εμάς». Έτσι και έπραξαν οι Χ. Χατζημιχελάκης, Γ. Καραγιαννίδης, Α. Μητρούσιας, Π. Μασούρας και Π. Αρ-γυρού εκδίδοντας παράλληλα γραπτή δημόσια ανακοίνωση. Όταν οι απαιτή-σεις τους δεν έγιναν δεκτές, οι Χατζη-μιχελάκης, Αργυρού, Καραγιαννίδης και Μασούρας συνέχισαν ξεκινώντας, στις 3/2 απεργία πείνας μη διατεθει-

Όσο οι κυρίαρχοι φοβούνται για τη σταθερότητα του σαθρού τους συστήματος, τόσο θα πασχίζουν να έχουν τον ολοκληρω-τικό έλεγχο της ανθρώπινης δραστηριότητας και τόσο περισσότερο κόσμο θα κλείνουν στις φυλακές. Τίποτα όμως δεν τελειώνει εκεί. Οι αγώνες των κρατουμένων μας γεμίζουν δύναμη καθώς δείχνουν ότι ακόμα και κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες η ζωή δε σταματά και πως το πάθος για την ελευθερία, κάνει τα αδύνατα, δυνατά.Σε αυτή τη στήλη θα γίνεται αναφορά σε όλους τους αγώνες των κρατουμένων, από τις εξεγέρσεις μέχρι και την παραγωγή γραπτού και δημόσιου λόγου, όπως και σε όλα τα περιστατικά βίας των ανθρωποφυλάκων που στοχεύουν στο να ισοπεδώσουν τη νοητική και σωματική ακεραιότητα των εγκλείστων. Οι επιστολές των κρατουμένων όπως και οι

διευθύνσεις τους για επικοινωνία μπορούν να βρεθούν στον ιστιοχώρο του περιοδικού.

Νέα από τους αγώνες στα κάτεργα της δημοκρατίας

24

μένοι να ανεχθούν «την επίθεση που δέχεται το κίνημα αλληλεγγύης ούτε και την προσπάθεια απομόνωσης των πολιτικών κρατουμένων σε δίκες-στρατοδικεία». Γράφουν επίσης πως «είναι τέτοια η υπόσταση της υπόθε-σής μας που ενώ μερικοί από εμάς θα αντιμετωπίσουν τη σίγουρη καταδίκη τους από το δικαστήριο δεδομένου ότι έχουμε δημόσια και ανοικτά ανα-λάβει την ευθύνη για τη συμμετοχή μας στην οργάνωση, οι υπόλοιποι όμως αντιμετωπίζουμε τον κίνδυνο μιας πολύχρονης ποινής και άρα της συνέχισης του καθεστώτος ομηρίας που μας έχουν επιβάλλει, στα πλαίσια αυτά ακριβώς που τονίζουμε: την ποι-νικοποίηση των ευρύτερων φιλικών-συγγενικών και συντροφικών σχέσε-ων». Στις 27/1 οι Δ. Δημτσιάδης, Σ. Τζίφκας, Δ. Φεσσάς, Μ. Τσιλιανίδης, ο Γ. Σκουλούδης και τα αδέρφια Ανα-στασιάδη δηλώνουν τη στήριξή τους στον αγώνα αυτό ξεκινώντας αποχή συσσιτίου. Αναλόγως κινούνται στις 3/2 οι Δ. Μιχαήλ και Ι. Γαβαλάς, στις 6/2 οι Γ. Δημητράκης, Ά. Σειρηνίδης, Σ. Νικητόπουλος, Χ. Κορτέσης, Χ. Πο-λίτης, Π. Γεωργιάδης και Β. Πάλλης, στις 11/2 ο Ρ. Συριανός, ενώ τα μέλη της «Συνωμοσίας», Γ. Τσάκαλος και Μ. Νικολόπουλος ξεκινούν στις 4/2 και αυτοί απεργία πείνας σε ένδειξη συμπαράστασης στους συντρόφους τους. Την ίδια μέρα, η επίσης κατηγο-ρούμενη Κ. Καρακατσάνη, εμφανίζε-ται στο δικαστήριο για να αναπτύξει με τη φυσική της παρουσία το αίτημα για ολιγοήμερη διακοπή της συνεδρί-ασης. Μία μέρα αργότερα δημοσιο-ποιεί μία επιστολή για να απαντήσει στις μηντιακές δημοσιεύσεις προσθέ-τοντας πως: «Η παρουσία μου στη δίκη σε καμία περίπτωση δε σημαί-νει πως ενστερνίζομαι τη στάση της έδρας που αρνείται πεισματικά να δε-χτεί τα αιτήματα την ίδια στιγμή που 4 συγκατηγορούμενοι μου έχουν προ-χωρήσει σε απεργία πείνας. Επίσης η παρουσία μου σηματοδοτεί την άρνη-ση μου να παραχωρήσω στο κράτος το προνόμιο να κάνει μια δίκη χωρίς δικηγόρους και κατηγορούμενους, άρα και χωρίς αντίλογο, πράγμα που σημαίνει πως θα διευκολυνθούν στο να επιβάλλουν τον ολοκληρωτισμό των αγορεύσεων και των αποφάσεων τους». Στις 11/2 οι 4 απεργοί πείνας ανακοινώνουν την απόφασή τους για λήξη της απεργίας πείνας καθώς δεν υπήρχε σύμπνοια μεταξύ των κατηγο-ρούμενων για την υπόθεση. Κάνουν επίσης έναν απολογισμό του αγώνα και κριτική στη στάση της Καρακατσά-νη. Ο Π. Μασούρας γράφει και αυτός στις 22/2 ένα κείμενο απολογισμού και ξεκαθαρίζει πως δεν πρόκειται να συμμετέχει στη διαδικασία, παρά το γεγονός ότι αυτό μπορεί να του επιφέρει μια πιο βαριά ποινή, εμμέ-νοντας στην αρχική συλλογική τοπο-

θέτηση της οποίας ήταν μέρος. Τρείς μέρες αργότερα η Κ. Καρακατσάνη κά-νει και αυτή με τη σειρά της έναν απο-λογισμό και αναφέρει πως εξαρχής σκόπευε να κινηθεί ατομικά, παρου-σιάζει τη δικιά της οπτική σε σχέση με το πώς αποφασίστηκε η στρατη-γική της κινητοποίησης, μια διαδι-κασία στην οποία αναφέρει πως δεν είχε πάρει ξεκάθαρη θέση αφήνοντας ένα κενό σχετικά με τη στάση της. Σε σχέση με το δικαστήριο αναφέρει πως: «θα είμαι εκεί προκειμένου να μην γίνω θεατής της καταδίκης μου, ειδικότερα τη στιγμή που πρόκειται για μια υπόθεση μέσα στην οποία δεν αποδέχομαι τις κατηγορίες και την δίωξη μου γενικότερα». Στις 22/3 ο Π. Μασούρας αποφυλακίζεται μετά το πέρας του 18μήνου με περιοριστικούς όρους της υποχρεωτικής εμφάνισης δύο φορές τον μήνα σε αστυνομικό τμήμα και της απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα. Δηλώνει υποχρεωτικά παρών στη δικαστική διαδικασία ού-τως ώστε να μην ξαναοδηγηθεί στη φυλακή. Τον κύκλο αυτού του αγώ-να κλείνει με απολογιστικό κείμενο και ο Γ. Καραγιαννίδης αναφέροντας, μεταξύ άλλων, πως: «Αν και η κίνησή μας αυτή, όπως και όσες ακολούθη-σαν, προκάλεσε αρχικά αμηχανία και μπλόκαρε την εξέλιξη της διαδικασί-ας, έφτασε στα όρια της και η μεταξύ μας συνεργασία ως κατηγορουμένων, λόγω της μεγάλης ανομοιογένειάς μας ως σύνολο, καθώς είμαστε άτομα με διαφορετικές θέσεις, απόψεις ακόμα και προσωπικότητες. Αυτό βέβαια σε καμία περίπτωση δεν ακυρώνει την σημασία της μάχης που δόθηκε, αφού ήταν η πρώτη φορά που επιχειρήθη-κε να απαντηθούν σε μια δικαστική αίθουσα στα ίσια και επί της ουσίας οι εκβιασμοί της δημοκρατίας».

Με κείμενό τους στις 19/1 οι Α. Μη-τρούσιας, Κ. Σακκάς, Γ. Καραγιαννί-δης, δηλώνουν πως κανείς από τους 3 τους δεν έχει καμία σχέση με τις κατηγορίες που τους αποδίδονται κα-θώς και ότι η δίωξη του αναρχικού Χ. Πολίτη πραγματοποιήθηκε ξεκάθαρα για πολιτικούς λόγους αφού δεν είχε ποτέ καμία σχέση με αυτούς. Επίσης για την Σ. Αντωνίου και τον Δ. Μιχαήλ αναφέρουν ότι διώκονται βάσει της προσωπικής και φιλικής τους γνω-ριμίας μαζί τους. Σε όλους αυτούς εκφράζουν την αλληλεγγύη τους και απαιτούν την άμεση απελευθέρωσή τους.

Στης 21/1 Πραγματοποιείται διαμαρ-τυρία στην πτέρυγα που βρίσκεται η συντρόφισσα Σ. Αντωνίου στις γυ-ναικείες φυλακές Κορυδαλλού καθώς δεν έχουν ζεστό νερό και θέρμανση. Η διαμαρτυρία γίνεται στον 1 και 3 όροφο με τις κρατούμενες να μην επιστρέφουν στα κελιά τους. Στις δι-αμαρτυρίες των κρατουμένων ο αρχι-

φύλακας απάντησε ότι δεν υπάρχουν χρήματα για πετρέλαιο, παρόλα αυτά η θέρμανση επανήλθε, όχι όμως και το ζεστό νερό.

24/1 Ο Δ. Μιχαήλ στέλνει γράμμα από τις φυλακές Τρικάλων όπου γράφει αναλυτικά το χρονικό από την σύλ-ληψη ως και την προφυλάκιση του, αποδίδοντας την φύση της δίωξής του στις φιλικές και συντροφικές σχέσεις που είχε με κάποιους από τους συ-γκατηγορούμενούς του.

Φωτιά έβαλε στο κελί του ο Χριστό-δουλος Ξηρός στις 1/2 διαμαρτυρό-μενος για τον λόγο του ότι δεν έχει πάρει απάντηση στο αίτημα που έχει καταβάλει για απομάκρυνσή του από τα υπόγεια κελιά της ειδικής πτέρυ-γας των φυλακών Κορυδαλλού, όπου κρατούνται οι καταδικασμένοι για την Ε.Ο. «17Ν». Ο Χ. Ξηρός είχε κατα-θέσει το αίτημα από τις 17/12/10 επικαλούμενος τη χρόνια και σοβαρή ασθένειά του. Το κελί έγινε παρανά-λωμα του πυρός και ο ίδιος κάλεσε τους φύλακες να ανοίξουν τα κελιά των συγκατηγορούμενών του για να βγουν στο προαύλιο. Όταν σβήστηκε η φωτιά απειλήθηκε με επιβολή πει-θαρχικών και στέρηση του δικαιώμα-τος άδειας (κάτι που έως τώρα παρά-νομα του έχουν στερήσει). Ο Χ. Ξηρός αρνήθηκε να μεταφερθεί σε διπλανό, κενό κελί και πέρασε τη νύχτα σε μια καρέκλα στο διάδρομο της πτέρυγας, δηλώνοντας ότι δεν πρόκειται να μπει σε κελί της ίδιας πτέρυγας, μέχρι να ικανοποιηθεί το δίκαιο και αυτονόητο αίτημά του.

Στις 3/2 ο Μ. Νικολόπουλος δημοσι-εύει κείμενο ανάληψης ευθύνης για τη δράση του στη «Συνωμοσία». «Ως επόμενο, κάτι που βέβαια είναι αυτο-νόητο, ακόμα και τώρα που βρίσκομαι πίσω από τα κάγκελα θα συνεχίσω τον Αγώνα και θα στηρίζω την οργά-νωση μας. Επίσης, την αμέριστη συ-μπαράσταση μου θα έχουν και άλλες οργανώσεις του εγχώριου αντάρτικου πόλης, αλλά και του διεθνούς επανα-στατικού μετώπου-Άτυπης Αναρχικής Ομοσπονδίας».

6/2 Συγκέντρωση και μικροφωνική έξω από τις φυλακές Αυλώνα από 100 περίπου άτομα. Οπτική επαφή και επικοινωνία με τους φυλακισμένους . Στις συγκεκριμένες φυλακές βρίσκο-νται οι σύντροφοι Γ. Σκουλούδης, Σ. Αναστασιάδης και Π. Αναστασιάδης και ο Σ. Τζίφκας. Ο Σ. Νικητόπουλος, προφυλακισμένος για την υπόθεση του «Επαναστατικού Αγώνα» στέλνει επιστολή στις 7/2 από τις φυλακές Κορυδαλλού. Η επι-στολή του στέλνεται με αφορμή την εγκατάσταση των 300 μεταναστών απεργών πείνας στο κτίριο της Νομι-κής και το τι ακολούθησε έως ότου οι μετανάστες να αναγκαστούν να εγκα-

ταλείψουν το κτίριο.

Στις 10/2 ο αναρχικός Ά. Σειρηνίδης με γράμμα του από τις φυλακές Κορυ-δαλλού και εν όψη της δίκης του που ξεκινάει στις 9/3 αναλύει, το γιατί η δίωξή του είναι πολιτική και κατα-σκευασμένη.

11/2 Δημοσιεύεται γράμμα της κρα-τούμενης, στις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού, Σ. Αντωνίου στο οποίο γράφει για τις συνθήκες σύλληψης και κράτησής της πριν την προφυλάκιση καθώς και για τον τρόπο που της προ-σάπτονται διάφορα φανταστικά στοι-χεία είτε από τους μπάτσους είτε από τους ρουφιάνους δημοσιογράφους. Η Στέλλα κατηγορείται με 5 ακόμα άτομα που συνελήφθησαν στις 4/12/10 ως μέλος μιας οργάνωσης της οποίας το όνομα και η δράση δεν κατονομάζο-νται. Στο γράμμα αναφέρει. «Θεωρώ ότι η δίωξή μου όπως και άλλων αγω-νιστών, εν μέσω μιας κοινωνικοπολι-τικής αστάθειας, η οποία είναι πλέον δεδομένη λόγω της οικονομικής κρί-σης, αποτελεί μέρος του κρατικού σχεδιασμού, που στόχο έχει την δημι-ουργία κλίματος φόβου και ΠΡΑΓΜΑ-ΤΙΚΗΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ».

Αναταραχή σημειώθηκε στην Γ’ πτέ-ρυγα των φυλακών Κορυδαλλού στις 15/2 η οποία και έληξε με επέμβαση των ΜΑΤ και ρίψη δακρυγόνων. Αιτία της αναταραχής ήταν ο ξυλοδαρμός την προηγούμενη ημέρα, από 50 πε-ρίπου ανθρωποφύλακες με γκλομπ, ξύλα και σίδερα, 15 περίπου κρα-τουμένων Ασιατικής και Αραβικής καταγωγής, επειδή καθυστέρησαν να μπουν στην πτέρυγα η οποία κλείνει αυτόματα. Αυτό είναι συνηθισμένο φαινόμενο αφού πάντα κάποιος μένει απ’ έξω μέχρι η πόρτα να ξανανοίξει με το πέρασμα κάποιων λεπτών. Απο-τέλεσμα του ξυλοδαρμού ήταν η μετα-φορά 3 ανθρώπων στο νοσοκομείο. Κατά την αναταραχή οι κρατούμενοι ξέσπασαν πάνω στην πτέρυγα προ-καλώντας φθορές.

Κείμενο με αφορμή τα γεγονότα στην Κερατέα στέλνει ο κρατούμενος για την υπόθεση του «Επαναστατικού αγώνα» Χ. Κορτέσης, από τις φυλακές Κορίνθου στις 21/2. Στο κείμενο γί-νεται αναφορά του ιστορικού και της μαχητικότητας του αγώνα καθώς και των λόγων που το κράτος επιλέγει τόσο άγρια καταστολή και μεταξύ άλ-λων γράφει. «Ως αναρχικός αλλά και ως κάτοικος της ευρύτερης περιοχής εκφράζω την αλληλεγγύη μου στους κατοίκους της Λαυρεωτικής που αντι-στέκονται αμφισβητώντας έμπρακτα ότι η υποβάθμιση του περιβάλλοντος και της ίδιας τους της ζωής είναι μονα-δική τους επιλογή».

Την ίδια μέρα δημοσιεύεται κείμενο

25

του Π. Γεωργιάδη από τις φυλακές Κέρκυρας, εν όψη του εφετείου για την υπόθεση απαγωγής του μεγα-λοβιομήχανου Μυλωνά όπου γίνεται μια αντιστροφή των κατηγοριών που βαραίνουν τον Γεωργιάδη και τον Β. Χ. και “αποδίδονται” στον Μυλωνά και την τάξη του. Το εφετείο τελι-κά δεν έγινε και πήρε αναβολή για 14/2/2012.

19/2 Με υπογραφή «η περαστική Κρητικιά» δημοσιεύεται γράμμα ποι-νικής κρατούμενης η οποία γράφει για την σύλληψη της αλλά κυρίως για τις άθλιες συνθήκες κράτησής της στα “σωφρονιστικά καταστήματα”. Μέσα σε άλλα κάνει λόγο για την βρώμα των φυλακών, τα απαράδεκτα γεύμα-τα που λαμβάνουν και πάνω απ’ όλα την ανύπαρκτη ή πολλές φορές λαν-θασμένη ιατρική περίθαλψη.

Με αθωωτική απόφαση για όλους τους κατηγορουμένους έληξε τελικά στις 23/2 η δίκη των 23 ατόμων που κατηγορούνταν για την συμμετοχή τους στην εξέγερση των φυλακών κορυδαλλού τον Απρίλιο του 2007. Η δίκη που ξεκίνησε στις 30/1 είχε μεγάλο ενδιαφέρον καθώς μετά από διάφορες κινήσεις αλληλεγγύης που προηγήθηκαν όπως, αφισοκολλήσεις αφίσας με τα ονόματα των σωφρονι-στικών που είχαν καταθέσει εναντίον των κρατουμένων. Εν τέλει, όλοι οι μάρτυρες άλλαξαν τις αρχικές τους καταθέσεις, φτάνοντας στο σημείο να εγκωμιάζουν τους κατηγορούμενους. Ήταν ίσως η πρώτη φορά που υπήρξε τόση κινητοποίηση σε δίκη που αφο-ρούσε ποινικούς κρατούμενους και πέρασε το μήνυμα πως οι αγωνιζόμε-νοι στις φυλακές δεν είναι μόνοι τους. Στη 1/3 ο πυρήνας φυλακισμένων μελών της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς, δημοσιεύει κείμενο καλώ-ντας σε κινήσεις αλληλεγγύης προς

τους συντρό-

φους που βρίσκονται σε απεργία πεί-νας στη Χιλή. Ανάλογο κείμενο δημο-σιεύει την ίδια μέρα ο Π. Μασούρας και 5 ημέρες αργότερα ακολουθούν οι Τσιλιανίδης, Δημτσιάδης, Φεσσάς, Σκουλούδης, Τζίφκας.

4/3 Δημοσιεύεται κείμενο των 4 συλληφθέντων για την υπόθεση του Βύρωνα, Μ. Τσιλιανίδη, Δ. Φεσσά, Σ. Τζίφκα, Δ. Δημτσιάδη. Το κείμε-νο-μανιφέστο είναι μια συνολική το-ποθέτηση τόσο πάνω στις συνθήκες που οδήγησαν στην σύλληψη τους αλλά κυρίως οι θέσεις τους πάνω σε αξιακά ζητήματα όπως οι λόγοι που τους οδήγησαν σε συγκεκριμένες επι-λογές, το θέμα της κοινωνίας και των ατομικών και συλλογικών αγώνων και το πως ως αγωνιστές έχουμε το χρέ-ος να συμβάλουμε με τους δικούς μας τρόπους στην όξυνση των κοινωνι-κών αντιθέσεων για μια επαναστατική προοπτική. Επίσης γίνεται λόγος για την σημαντικότητα της πολυμορφίας του αγώνα με διάφορα μέσα, για την συνέχιση του, μέσα από την συνθή-κη του εγκλεισμού και για πολλά άλλα ακόμα ζητήματα.

Με αφορμή τη συμπλήρωση ενός χρόνου από την κρατική δολοφονία του αναρχικού αγωνιστή, μέλους του «Επαναστατικού Αγώνα», Λάμπρου Φούντα στις 10/3, με επιστολή τους από τις γυναικείες φυλακές κορυ-δαλλού οι κρατούμενες Σ. Αντωνίου, Στέλλα Παντελέρη και Κ. Καρακατσάνη υπενθυμίζουν, όχι μόνο τον τρόπο που έφυγε ο σύντροφος, αλλά κυρίως τον τρόπο που έζησε. Επίσης, συνολι-κά 1.326 κρατούμενοι από διάφορες φυλακές της χώρας, συνυπογράφουν γράμμα προς τιμή του. Στο γράμμα τους τονίζουν το ρόλο του κράτους στην καταστολή και την επιβολή του σε όλους όσους δεν «υποτάσσονται στους δικούς τους νόμους και μάχο-νται για αξιοπρέπεια και ελευθερία»,

φυλακίζοντάς τους ή, όπως έγινε στην περίπτωση του Λάμπρου, εκτελώντας τους. Απαιτούν την απελευθέρωση των μελών του «Επαναστατικού Αγώ-να» και των τριών αναρχικών φυλα-κισμένων για την ίδια υπόθεση. Τα τρία φυλακισμένα μέλη του «Ε. Α.», με επιστολή τους εξηγούν το πολιτικό και ιστορικό πλαίσιο που έζησε και έδρασε ο Λ. Φούντας και τελειώνουν με κάλεσμα στην πορεία την ίδια μέρα στη Δάφνη, στο σημείο της συμπλο-κής με τους μπάτσους.

Ύστερα από κοινό κάλεσμα 5 συλλο-γικοτήτων, την Κυριακή 13/03/2011 το μεσημέρι και για 2 ώρες πραγμα-τοποιήθηκε παρέμβαση με μικροφω-νική έξω από τις φυλακές Γρεβενών. Στην παρέμβαση συμμετείχαν 110 αλληλέγγυοι από διάφορα μέρη της Ελλάδος.

15/3:Με γράμμα απάντηση σε επιστο-λή της οικογένειας του Λ. Φούντα, οι Π. Ρούπα, Κ.Γουρνάς και Ν. Μαζιώτης, μέλη του «Ε. Α.» κάνουν σαφές ότι οι απόψεις της οικογένειας του Λάμπρου για το άτομό του είναι τουλάχιστον λανθασμένες και προσβλητικές και ότι «ο ψυχικός πόνος των συγγενών του είναι σεβαστός, όμως επ’ ουδενί δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι τους διασφα-λίζει και το παραμικρό δικαίωμα να μην σέβονται και να καταφέρονται με τόσο απαξιωτικό τρόπο εναντίον των πολιτικών επιλογών του, άρα και του ίδιου του προσώπου του».

Την Πέμπτη 23/3 ο αναρχικός Δ. Μπολάνο κλήθηκε από τον εισαγγε-λέα στις φυλακές Δομοκού, σχετικά με τον ξυλοδαρμό του μπάτσου δο-λοφόνου Κορκονέα. Η μόνη δήλωση που έκανε (αρνούμενος να γραφτεί στα πρακτικά καθώς δεν ήθελε να απολογηθεί) ήταν ότι ως αναρχικός επαναστάτης είχε καθήκον του να σαπίσει στο ξύλο τον δολοφόνο ενός συντρόφου. Η πειθαρχική ποινή που

του επιβλήθηκε είναι ένας χρόνος χωρίς μεροκάματα. Να σημειωθεί ότι στην αίθουσα ήταν και ο Κορκονέας για να καταθέσει, φρουρούμενος από 3 δεσμοφύλακες. Σε όλη την διάρκεια της διαδικασίας επικρατούσε ένταση καθώς ο Μπολάνο του επιτιθόταν δι-αρκώς φραστικά.

Οι κρατούμενοι των κλειστών φυ-λακών Δομοκού, Η.Καραντουμάν, Δ. Μπολάνο στις 28/3 δημοσιεύουν το παρακάτω κειμενάκι για τον Σίμο Σεισίδη που δικάζεται αυτές τις ημέ-ρες για την υπόθεση των “ληστών με τα μαύρα”: «Όταν η θαρραλέα και ακατάβλητη μοναδικότητα του κάθε συντρόφου αιχμαλωτιστεί στα χέ-ρια του εχθρού, έχουμε υποχρέωση να σταθούμε όχι απλά αλληλέγγυοι αλλά δίπλα του σαν αδέρφια. Και η αλληλεγγύη μας επιβάλλεται να είναι απηνής απέναντι στους εχθρούς της ελευθερίας. Σύντροφε Σίμο είμαστε δίπλα σου ενάντια σε οτιδήποτε μας καταστέλλει δίχως να ορρωδούμε προ ουδενός. Επίσης εκφράζουμε την απεριόριστη αλληλεγγύη στους φυγόδικους, επικηρυγμένους από τα γουρούνια του κράτους, συντρόφους, Γ. Τσιρώνη και Μ. Σεισίδη οι οποίοι αποτελούν πηγή έμπνευσης και δύνα-μης. Το πάθος για την λευτεριά είναι δυνατότερο απ’ όλα τα κελιά».

29/3 Από το ψυχιατρείο των φυλα-κών Κορυδαλλού απέδρασαν δύο κρατούμενοι, οι οποίοι έσπασαν τα κάγκελα και με ένα σεντόνι για σχοι-νί κατέβηκαν στην πίσω πλευρά των φυλακών. Η ανακοίνωση από την Ομοσπονδία Σωφρονιστικών Υπαλ-λήλων Ελλάδος (Ο.Σ.Υ.Ε.) λέει πως οι ευθύνες για την απόδραση είναι των ίδιων των σωφρονιστικών υπαλλή-λων και ζητά συγνώμη για το περι-στατικό.

26

Έγινε-Δεν Έγινε Εξέγερση;

Εκτός κι αν πιστέψουμε την εκδοχή του Μου(ρλ)αμάρ Καντάφι περί ναρκωτικών που ρίχτηκαν ύπουλα στα ποτά των νεαρών Λίβυων, τη νύχτα της 16ης Φλεβάρη

-παραμονή της πρώτης μεγάλης αντικαθεστωτικής

διαδήλωσης- τότε το ερώτημα δε θα έπρεπε να τίθεται καν. [Ας ξεκαθαριστεί όμως κάτι: είμαστε βέβαιοι

πως ο Καντάφι έχει απόλυτη συνείδηση των

πράξεών του και της στρατηγικής που ακολουθεί. Το παραπάνω λογοπαίγνιο με το όνομά του δεν έχει σε καμιά περίπτωση σκοπό να υπονοήσει ότι ο Καντάφι είναι ‘ένας τρελός που δεν ξέρει τι κάνει’, αλλά να τον τοποθετήσει στο σημείο που του αξίζει: στο βάθρο ενός εξουσιομανούς, αιμοδιψή δικτάτορα που συνδυάζει μια αντικομφορμιστική καρικατούρα με το μαχαίρι ενός χασάπη.]

Κυκλοφορούν ακόμη αναλύσεις που ανάγουν τα πάντα σε κάποιο σκοτεινό πραξικόπημα κορυφής υπέρ της ανατροπής Καντάφι, είτε από μια φράξια δυτικών που αποφάσισε για λόγους συμφέροντος να πολεμήσει μια άλλη φράξια (σενάριο ιταλικής πετρελαϊκής ENI vs αγγλοαμερικάνικης BP), μέσω της καθαίρεσης του εδώ και χρόνια τσιρακίου Καντάφι, είτε από ισλαμιστικούς κύκλους της Αλ Καϊντα όπως προσπάθησε να ψελλίσει το ίδιο το καθεστώς. Η δεύτερη περίπτωση έχει ήδη αποκλειστεί εξ’ ορισμού, εκτός κι αν υπάρχει κάποιος που πιστεύει πως οι δυτικοί θα στήριζαν μια ισλαμιστική επανάσταση. Όσον αφορά στο πρώτο σενάριο, αυτο-ακυρώνεται απ’ το γεγονός ότι οι δυτικοί βρίσκονται -με διαφοροποιήσεις, έστω- να βάλλουν

όλοι μαζί1 το

κανταφικό καθεστώς. Ας μην ξεχνάμε πως η Ιταλία, την οποία ο Καντάφι είχε επισκεφτεί επίσημα 11 φορές τα τελευταία χρόνια για να επικυρώσει οικονομικές συμφωνίες 5 δισεκατομμυρίων δολαρίων, ήταν απ’ τις πρώτες χώρες που έσπευσαν να διαμηνύσουν απ’ τις 28 Φλεβάρη κιόλας, 2η μέρα ύπαρξης του Εθνικού Μεταβατικού Συμβουλίου, πως συνομιλούν με αυτό. Επιπλέον, οι αντικαθεστωτικοί έχουν ήδη πληρώσει βαρύτατο φόρο αίματος για να είναι απλώς κομπάρσοι σε ένα πραξικόπημα, όπως επίσης έχουν προχωρήσει και στο στήσιμο ή τουλάχιστον στην απόπειρα στησίματος ‘από τα κάτω’ δομών διαχείρισης της εμπόλεμης καθημερινότητάς τους, όπως αναφέρουν μαρτυρίες. Σε αυτό το άρθρο χρησιμοποιούμε αρκετές πληροφορίες προερχόμενες από το ιστολόγιο setrouver.wordpress.com/ το οποίο φτιάχτηκε και ενημερώνεται συχνά, από ομάδα γάλλων αναρχικών που μετέβησαν στη Λιβύη για να δουν και να συμμετάσχουν ενεργά στις εμπόλεμες διαδικασίες. Πρόσφατα ένας από αυτούς επίστρεψε στην Γαλλία βαριά τραυματισμένος από σφαίρα «κανταφικού» .

Μα, τι σόι επανάσταση είναι όμως αυτή; Πόσο ‘κοντά’ βρισκόμαστε μ’ αυτούς τους εξεγερμένους;

Το φυλετικό ζήτημα τίθεται, ή μάλλον δεν τίθεται παρά, στις πόλεις της Sabba και της Σύρτης. Απ’ όσα μας έχουν πει παντού, όπως κι εδώ: η εξέγερση είναι ένα άθροισμα ατόμων συλλογικοποιημένων και

1. Άγγλοι, Γάλλοι και Αμερικάνοι έχουν συμφωνήσει στην αποστολή στρατιωτικών συμβούλων τους στη Βεγγάζη στα τέλη Απρίλη και μόνο η Γερμανία, από τις παραδοσιακές δυτικές δυνάμεις κρατά πιο ουδέτερη στάση.

αλληλένδετων στο μέτωπο.

Οργανωμένων σε ομάδες τριών ή τεσσάρων οχημάτων ή και

παραπάνω, που διασφαλίζουν οι ίδιοι τα εφόδια των μετόπισθεν, χάρη στην τεράστια βοήθεια των ανθρώπων που με ατομική πρωτοβουλία συλλέγουν τρόφιμα και νερό για να τα δώσουν στην πρώτη γραμμή της μάχης. Η αναχώρηση για το μέτωπο γίνεται λοιπόν “όλοι μαζί”, καθώς έχουμε να κάνουμε με συναδέλφους απ’ τη δουλειά ή μέλη της ίδιας οικογένειας ή της ίδιας λέσχης υποβρυχίων καταδύσεων κλπ, πάντως δεν υπάρχει τίποτα που να θυμίζει μια σύνθεση “φυλετική” όπως δεν υπάρχει και κανένας τυπικός διαχωρισμός μεταξύ ενόπλων και αμάχων. Στους δρόμους της Βεγγάζης, είναι πρακτικά αδύνατον να ξεχωρίσει κανείς τους “μαχητές” απ’ το υπόλοιπο του πληθυσμού.2

Η επανάσταση αυτή είναι η συνισταμένη πολλών και διαφορετικών, ενίοτε και συγκρουόμενων μεταξύ τους παραμέτρων. Το στρατόπεδο στο οποίο έχουν συσπειρωθεί οι αντικαθεστωτικοί συμπυκνώνει προλετάριους και μικροαστούς, φυλές που βρέθηκαν στο περιθώριο των κοινωνικών διεργασιών και αρκετούς πρώην καθεστωτικούς, κάποιοι εκ των οποίων εκμεταλλεύτηκαν ήδη την επιρροή τους για να αποτελέσουν τον προνομιακό συνομιλητή των δυτικών και να παίξουν τελικά, σε περίπτωση ανατροπής του Καντάφι, το ρόλο του αχυράνθρωπου της επόμενης μέρας που θα αναλάβει να κόψει το τιμολόγιο για το ξεπούλημα της Λιβύης όσο φτηνότερα γίνεται. Ηγούνται του “Εθνικού Μεταβατικού Συμβουλίου”. Αρκετοί από όλους τους παραπάνω τυγχάνει, μάλιστα, να είναι και μουσουλμάνοι, μπλέκοντας ακόμη περισσότερο τα πράγματα.

Η επέμβαση του ΝΑΤΟ εναντίον -κυρίως- των κανταφικών

2. Από το προαναφερθέν blog, αναφορά στην κατάσταση στη Βεγγάζη στις αρχές Απρίλη.

αεροπλάνων και τεθωρακισμένων, το Εθνικό Μεταβατικό Συμβούλιο και οι ηγετίσκοι του, τα ‘Αλλάχου Άκμπαρ’ (‘Ο Θεός είναι Μεγάλος’) των ένοπλων εξεγερμένων σίγουρα δεν είναι τα ‘κουμπιά’ που μπορούν

να πατήσουν ταχύτερα τα αντανακλαστικά αλληλεγγύης

μας με αυτούς τους ανθρώπους που σκοτώνονται για να ρίξουν

το καθεστώς Καντάφι. Πριν όμως ‘εγκαταλείψουμε’ όλους αυτούς τους ανθρώπους στην τύχη τους, ας ληφθεί υπόψη και το γεγονός ότι ο νεοφιλελευθερισμός είχε εδώ και χρόνια λεηλατήσει τις ζωές της συντριπτικής πλειοψηφίας των λίβυων, σε βαθμό που αρκούσε το ταρακούνημα των γειτονικών Τυνησίας και Αιγύπτου για να πιστέψει ο κόσμος στη δυνατότητα να ανατρέψει το καθεστώς. Αυτό επιχειρήθηκε εξαρχής και η εξαιρετικά ωμή καταστολή του Καντάφι δεν άφησε κανένα άλλο περιθώριο από την ένοπλη εμφύλια αντιπαράθεση. Κι ας προστεθεί κι αυτό: στις αρχές Απρίλη, το ΝΑΤΟ βομβάρδισε ‘τυχαία’ θέσεις και τανκς αντικαθεστωτικών και σκότωσε δεκάδες shebab3 (αντικαθεστωτικοί μαχητές), αρνούμενο -δια του αναπληρωτή διοικητή επιχειρήσεων του ΝΑΤΟ Harding- και να ζητήσει έστω μια τυπική ‘συγγνώμη’ για το ‘λάθος’. Ίσως να αποτελεί κι αυτό μια έμμεση ένδειξη για το γεγονός ότι το σύνολο των επαναστατημένων αντικαθεστωτικών δεν είναι σε καμία περίπτωση ένα και το αυτό μόρφωμα, πόσο μάλλον καθοδηγούμενοι ή εκπροσωπούμενοι συλλήβδην από το Εθνικό Μεταβατικό Συμβούλιο και τους δυτικογλύφτες του4. Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε σε ποιο ποσοστό, όμως 3. Σύμφωνα με μαρτυρίες, ομάδες αντικαθεστωτικών που είχαν απαλλοτριώσει βαρύ οπλισμό και τανκς του καντάφι επιχείρησαν δυο φορές να ανακαταλάβουν την Μπρέγκα, όμως και τις δυο φορές ο θάνατος ήρθε από ψηλά και έφερε την υπογραφή του ΝΑΤΟ.

4. ‘Το πραγματικό Κράτος της νέας Λιβύης δεν είναι και ποτέ δε θα γίνει το Εθνικό Μεταβατικό Συμβούλιο. Φαίνεται πλέον πως η μόνη -μηντιακά παραμορφωμένη- δραστηριότητά του είναι να οικειοποιείται τα χρήματα απ’ το πετρέλαιο γεμίζοντας -ποιος ξέρει ποιο ταμείο. Είναι εξίσου βέβαιο όσο και η πρόφαση ενός μέσου ενημέρωσης που κατασκευάζει Φύρδην μίγδην την παθητικότητα, τις εικόνες, τον διάλογο και τον ρυθμό αυτού του θεάματος που είναι η επαναστατική ηθική στη Λιβύη.’ Απόσπασμα κειμένου από την ίδια πηγή με την σημείωση 2.

Ι. ΛΙΒΥΗ: Μια επανάσταση ανάμεσα στη Σκύλλα της Τρίπολης και τη Χάρυβδη της Δύσης.

ΙΙ. Σινιάλα εξέγερσης και σκέψεις για την Tυνησία και την Aίγυπτο

Ι

27

υπάρχουν δεδομένα άνθρωποι που ζουν, αυτο-οργανώνονται και σκοτώνονται καθημερινά διεκδικώντας την ελευθερία τους ενάντια τόσο στον Καντάφι όσο και στους δυτικούς5. Είναι επίσης πολύ πιθανό -και ακόμη πιο λογικό- οι δυτικοί να αποφεύγουν με κάθε τρόπο τον εξοπλισμό και την ενδυνάμωση τάσεων των εξεγερμένων που δεν ελέγχονται άμεσα από τους όποιους Μαχμούντ Τζιμπρίλ και Μούσα Κούσα, κι αυτό ίσως εξηγεί σ’ ένα βαθμό το γεγονός ότι οι αντικαθεστωτικοί τα βρίσκουν σκούρα απέναντι στους επαγγελματίες, καλά εξοπλισμένους μισθοφόρους του Καντάφι, σ’ ένα πολεμικό πεδίο ατελείωτων ερήμων όπου το πυροβολικό και η αεροπορία κυριαρχούν 100%. Ας θυμηθούμε λίγο και την ιστορία του ισπανικού εμφυλίου, τόσο όσον αφορά στην ποικιλία των τάσεων του αντιφασιστικού στρατοπέδου (που συμπεριελάμβανε από αστούς δημοκράτες μέχρι αναρχικούς) όσο και στον επιλεκτικό οπλισμό των σταλινικών (μόνο) από την ΕΣΣΔ, ο οποίος είχε σαν αποτέλεσμα τα μέτωπα στα οποία πολεμούσαν οι αναρχικοί να υποχωρούν λόγω έλλειψης και των στοιχειωδών πολεμοφοδίων.

Έχοντας ήδη από τη θέση μας κάνει ξεκάθαρο με ποιους σε αυτήν την ιστορία αισθανόμαστε κοντά, δηλαδή αλληλέγγυοι, θέλουμε να πούμε δυο λόγια σχετικά με το πώς αντιλαμβανόμαστε την αλληλεγγύη σε σχέση μ’ αυτούς τους ανθρώπους. Στο βαθμό που εμείς εδώ από τη θέση που βρισκόμαστε (προσπαθούμε να) διεξάγουμε έναν πολύμορφο απελευθερωτικό πόλεμο ενάντια σε κάθε έκφανση της κυριαρχίας, αισθανόμαστε ότι δημιουργούμε μια αόρατη νοητή κοινότητα μ’ αυτούς που επιχειρούν το ίδιο, στις τέσσερις γωνιές του πλανήτη. Μέσα σ’ ένα πλαίσιο παγκοσμιοποιημένης κυριαρχίας, όπου δεν φαίνεται πια να δεσπόζει ξεκάθαρα μία και μόνη υπερ-δύναμη, όσο περισσότερο πλήττουμε τα συμφέροντα των εξουσιαστών από τη δική μας θέση, τόσο ωφελούμε και ενδυναμώνουμε τον αγώνα των λίβυων εξεγερμένων, των ναξαλιτών ανταρτών στα δάση της Ινδίας, των αυτοργανωμένων αγροτών του ku-lon progo στην Ινδονησία, και φυσικά των αναρχικών συντρόφων στις μητροπόλεις όλου του κόσμου, από το βορρά της Ιταλίας και το Βέλγιο

5. http://tinyurl.com/6hmkuyz και http://tinyurl.com/5u6rmyn δύο εξαιρετικά ενδιαφέροντα άρθρα των προαναφερθέντων γάλλων που παρουσιάζουν διάφορες πτυχές της εμπόλεμης καθημερινότητας στη Μισράτα.

μέχρι το Μεξικό και τους πολιτικούς κρατούμενους στη Χιλή. Εάν μάλιστα καταφέρουμε να ανοίξουμε διαύλους άμεσης και αδιαμεσολάβητης επικοινωνίας με αυτούς που δεν έχουμε και παράλληλα τους βελτιώσουμε με όσους ήδη έχουμε κάποια επαφή, τότε η ήδη υπάρχουσα αλληλεγγύη μπορεί να οπλιστεί και να βγάλει φτερά. Δεν έχουμε κάποια αυταπάτη ότι δε μας χωρίζουν διάφορα πράγματα σε επίπεδο αντίληψης, ενδεχομένως και πρακτικών με τους εξεγερμένους των αραβικών χωρών π.χ., ωστόσο δε θα πρέπει να ξεχνάμε τις ιδιαίτερες συνθήκες, την ιστορία και την κουλτούρα του κάθε τόπου, παράγοντες που καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό και την πολιτική κουλτούρα που μπορεί να επικρατεί ανάμεσα στα διάφορα κοινωνικο-ταξικά στρώματα. Η κριτική που μπορεί να γίνεται στους λίβυους αντικαθεστωτικούς για το γεγονός ότι (με χιλιάδες, ήδη νεκρούς και χωρίς βαρύ οπλισμό) ζήτησαν (κάποιοι) ή ‘ανέχτηκαν’ (κάποιοι άλλοι) το ΝΑΤΟ να βομβαρδίσει τα τανκς του Καντάφι, δε θα πρέπει να ξεχνά ότι γίνεται από την άνεση που μας παρέχει ο ikea καναπές μας.

Κάτι ακόμη που θα θέλαμε να θέσουμε σε επίπεδο προβληματισμού. Αναφέρεται πως αρκετές χιλιάδες ανθρώπων είτε με το που ξεκίνησαν οι εχθροπραξίες, είτε αμέσως μετά αισθάνθηκαν πως αυτός ο πόλεμος δεν είναι δικός τους, οπότε στριμώχτηκαν σε διάφορα κέντρα προσφύγων στις παράκτιες περιοχές, όπου στοιβάζονται υπό άθλιες συνθήκες για ένα πιάτο φαΐ και την ελπίδα ενός καραβιού που θα τους πάρει μακριά απ’ τη Λιβύη. Στο βαθμό που αυτοί οι άνθρωποι με το που μπουν στο όποιο καράβι ή πατήσουν ευρωπαϊκό έδαφος θα αποτελέσουν το συλλογικό αντικείμενο της άνευ όρων αλληλεγγύης πολλών πολιτικών χώρων, μέσα από αφίσες και δράσεις, ως ‘μετανάστες’ και ‘πολιτικοί πρόσφυγες’ , οι ‘κολασμένοι της γης’, και λαμβάνοντας υπόψη ότι ανάμεσα σ’ αυτούς υπάρχουν διάφορα κίνητρα και ιστορίες φυγής, από τη μάνα που ‘ξέμεινε’ με 3 παιδιά στην αγκαλιά μέχρι εκείνους που αποφάσισαν ότι θέλουν να επιβιώσουν με κάθε κόστος και να ζήσουν ήσυχα, πόσο προβληματικό μπορεί να φαντάζει το γεγονός ότι σε μια κατάσταση απόλυτης πόλωσης, που πιο πολύ δεν πάει, ‘εμείς’ θα τεθούμε αυτόματα αλληλέγγυοι με εκείνους που διάλεξαν την με κάθε τίμημα προσωπική σωτηρία, μόνο και μόνο επειδή ‘είναι μετανάστες’, με άλλα λόγια, επειδή ‘αυτό μάθαμε, έτσι συνηθίσαμε’; Στα πλαίσια της αντίληψης μας για συνεχή αμφισβήτηση ακόμα και των ίδιων των βεβαιοτήτων μας, το ερώτημα

που μπαίνει είναι με ποια ανθρώπινη κατάσταση και κίνηση, ατομική και συλλογική νιώθουμε αλληλέγγυοι; με τη μαχητικότητα, τη φυγή, τη διεκδίκηση, την απελπισία, τον αγώνα;...

οι λόγοι της επέμβασης του ΝΑΤΟ

Μπορεί ο Αμερικάνος γερουσιαστής Ed Markey να δήλωσε στις 21 Μάρτη “είμαστε στη Λιβύη εξαιτίας του πετρελαίου”6, όμως αυτή είναι η μισή αλήθεια, ίσως και λιγότερη από τη μισή. Το μόνο σίγουρο είναι πως τη δήθεν ‘προστασία των αμάχων’ που επικαλέστηκε ο ΟΗΕ δεν την πιστεύουν πλέον ούτε 3χρονα παιδιά, οπότε οι λόγοι της επέμβασης των δυτικών θα πρέπει να αναζητηθούν αλλού και συγκεκριμένα στο κομμάτι της γεωπολιτικής στρατηγικής, την πρωταρχική μέριμνα σχεδιασμού για κάθε ιμπεριαλ ιστ ική δύναμη που σέβεται τον εαυτό της.

Έχουμε ήδη δει πως η μεγάλη πλειονότητα των αραβικών κρατών κ υ β ε ρ ν ο ύ ν τ α ν για 30-40 χρόνια από φιλοδυτικές δικτατορίες, με κάποιες λίγες εξαιρέσεις όπως το Ιράν και η Συρία, αλλά και το καθεστώς Καντάφι, μέχρι όμως το 2003 οπότε και έκανε, όπως προείπαμε, στροφή 180 μοιρών. Το κύμα των εξεγέρσεων που έφτασε στη Λιβύη τ α ρ α κ ο ύ ν η σ ε συθέμελα μέσα σε λίγες μέρες τον επί 42 έτη δικτάτορα, όμως αρχικά οι ‘μεγάλες δυνάμεις’ του άφησαν λίγο χρόνο να ‘καθαρίσει’ γρήγορα τη δουλειά7, γιατί όχι άλλωστε, ήταν πλέον ‘δικός τους άνθρωπος’. Το γεγονός όμως ότι το καθεστώς κινδύνευε να πέσει μέσα στο πρώτο κιόλας δεκαήμερο ‘ανάγκασε’ τον Καντάφι ή να παραιτηθεί ή να προχωρήσει σε λουτρό αίματος. Η επιλογή του να κάνει το δεύτερο, τον

6. Σε τηλεοπτική συνέντευξη στο MSNBC, στο http://tinyurl.com/3awuvwx ολόκληρο το απόσπασμα.7. Κι αυτό αποδεικνύεται από τις χλιαρές αντιδράσεις από πλευράς δυτικών την πρώτη εβδομάδα των ταραχών.

έφερε εκ των πραγμάτων απέναντι από τους δυτικούς, το ‘προφίλ’ των οποίων δε μπορούσε να σηκώσει τις ωμότητες των κανταφικών, για λόγους εσωτερικής πολιτικής κατανάλωσης, αλλά αυτός παραμένει ο λιγότερο σημαντικός λόγος της επέμβασης. Θα πρέπει να λάβουμε επίσης υπόψη ότι μια μετεμφυλιακή Λιβύη υπό τον Καντάφι, βουτηγμένη στο αίμα των εξεγερμένων της, θα είχε πολύ ασταθείς σχέσεις με τις υπό αναβρασμό γειτόνισσες Τυνησία κι Αίγυπτο, ωστόσο ο κεντρικότερος λόγος επέμβασης είναι το γεγονός πως η Μέση Ανατολή και κυρίως η Βόρεια Αφρική είναι η “πίσω αυλή” της Ευρώπης και οι Ευρωπαίοι θα επέτρεπαν ίσως τα πάντα, εκτός από ένοπλα εξεγερμένα τμήματα του πληθυσμού να οργανώνονται από τη βάση τους, χωρίς αυτοί (οι

δυτικοί) να παίζουν κάποιο ρόλο σε αυτήν την ιστορία. Γι’ αυτό Ιταλία και Γαλλία φρόντισαν ευθύς εξαρχής να αποκτήσουν σχέσεις με το Εθνικό Μεταβατικό Συμβούλιο, του οποίου τα κορυφαία μέλη είναι εντελώς ξεκάθαρο πως γλύφουν το Σαρκοζί και όποιον άλλο βρουν εύκαιρο. Η τελική έκβαση της πολεμικής αναμέτρησης είναι ακόμη εντελώς ανοιχτή, οπότε όλα τα σενάρια βρίσκονται πάνω στο τραπέζι,με λιγότερο πιθανό αυτό της συντριπτικής ήττας των εξεγερμένων, κάτι που πλέον φαίνεται πως δεν θα ωφελούσε καθόλου τους συμμάχους. Μια αδύναμη και εξαρτημένη απ’ τους δυτικούς ‘νέα λιβυκή δημοκρατία’ ίσως

Επάνω: Καμία ξένη επέμβαση ... Κάτω: Ευχαριστούμε Γαλλία...αααααααα

28

να είναι αυτό που θα ονειρεύονταν (οι δυτικοί) ως την επόμενη μέρα, όμως τίποτα δεν εξασφαλίζει πως αυτό το καθεστώς θα μπορεί να σταθεί στα πόδια του απ’ την αμφισβήτηση που θα δέχεται απ’ το εσωτερικό του, ενδεχομένως και ένοπλη. Ακόμη και το σενάριο της διχοτομημένης Λιβύης είναι, θεωρητικά, ανοικτό. Το στοίχημα, πάντως για το ΝΑΤΟ και τους συμμάχους, παραμένει ο συνδυασμός του παγώματος κάθε ριζοσπαστικής εξέλιξης στον αραβικό κόσμο που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τα συμφέροντά τους (συμπεριλαμβανομένων, φυσικά, των πετρελαϊκών), ή/και του μαντρόσκυλού τους, του κράτους του Ισραήλ, αλλά και της αποστολής του μηνύματος προς κάθε ενδιαφερόμενο, ότι η οποιαδήποτε δομική αλλαγή καθεστώτων θα πρέπει να τελεί υπό την έγκρισή τους. Με άλλα λόγια, αν οι δικτάτορες δε μπορούν πλέον να ‘κάνουν τη δουλειά’, ας (προσπαθήσουν να) την κάνουν τα φιλοδυτικά κοινοβουλευτικά τσιράκια τύπου Τζαλίλ, Τζιμπρίλ και σία. Η ιστορία έχει αποδείξει και συνεχίζει να αποδεικνύει, στις αραβικές χώρες, στην Ελλάδα και παντού, πως κάθε πολίτευμα, μια δικτατορία, μια αστική δημοκρατία, ή ό,τι άλλο, είναι απλά και μόνο εργαλεία επιβολής των συμφερόντων της κυριαρχίας και τίποτα παραπάνω. Το θέμα (γι’ αυτούς), είναι να επιλεχθεί το καταλληλότερο ‘εργαλείο’ για κάθε τόπο σε σχέση με την ιστορική του συγκυρία.Όλα τα παραπάνω, ωστόσο, έχουν ως σκοπό να συμβάλλουν στην κατανόηση της στρατηγικής των ισχυρών και όχι να καταδικάσουν τον αγώνα των αντικαθεστωτικών, πολλοί εκ των οποίων έχουν αποδείξει και τα κίνητρα και τις προθέσεις τους. Οι φανατικοί ‘αντι-ιμπεριαλιστές’ που ‘ξεχνάνε’ ή αρνούνται να συμπεριλάβουν την Ελλάδα στα ιμπεριαλιστικά κράτη, και αυτοί που μιλάνε για ‘κυρίαρχη και ανεξάρτητη Λιβύη’ εννοώντας την υπό τον Καντάφι,θεωρούμε πως έχουν ξεπεραστεί εδώ και χρόνια απ’ την ίδια την πραγματικότητα. Αλλά θα μας πείτε, τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα...

Ο ρόλος ΕλλάδαςO Καντάφι διατέλεσε για χρόνια καλός φίλος του Ανδρέα Παπανδρέου και αυτές τις σχέσεις διατήρησε και με τον ΓΑΠ, με τον οποίο μάλιστα το περασμένο καλοκαίρι υπέγραψε και συμφωνία συνεργασίας σε πολλούς τομείς όπως οι τηλεπικοινωνίες, οι μεταφορές, η ενέργεια, ο τουρισμός, τα γεωργικά προϊόντα, η αρχαιολογία, η κατασκευή έργων υποδομής-κυρίως λιμενικών, το real estate, οι φαρμακοβιομηχανίες, η

υγεία και η παιδεία (δεν αφήσανε και τίποτα ασυμφώνητο, δηλαδή). Στην εξέλιξη των πραγμάτων ο ΓΑΠ δε θα μπορούσε, φυσικά να κάνει τίποτε άλλο από ό, τι θα του υπαγορευόταν ρητώς, οπότε και παρέδωσε προς ΝΑΤΟϊκή χρήση ό,τι υπήρχε πρόχειρο σε αεροπορική ή ναυτική βάση, φρεγάτες για συμμετοχή στον ναυτικό αποκλεισμό καθώς και πλοία για κουβάλημα ανθρώπων διαφόρων εθνικοτήτων με το λογαριασμό να ανέρχεται σε 7 εκατομμύρια ευρώ per day. Όχι ότι τον χάλασε βέβαια, καθώς η συμμετοχή στον πόλεμο στη Λιβύη ουσιαστικά λογαριάζεται σαν το αντάλλαγμα που προσφέρει η Ελλάδα για να πάρει δώρο ‘επιμηκύνσεις χρεών’ και άλλες σχετικές εξυπηρετήσεις. Επίσης, είναι γνωστό πως διάφοροι ντόπιοι εφοπλιστές τυχοδιώκτες έχουν κάνει την τεράστια περιουσία τους μέσα σε λίγες νύχτες, σπάζοντας ναυτικούς αποκλεισμούς και πραγματοποιώντας λαθρεμπόριο όπλων και λοιπές δραστηριότητες, κάτι που σύμφωνα με αναφορές του Al Jazeera έγινε και τώρα, καθώς ελληνικό πλοίο φέρεται να ξεφόρτωσε όπλα και πυρομαχικά στην Τρίπολη για λογαριασμό των κανταφικών στις 21 Μάρτη (είδηση που έτρεξε να διαψεύσει το ελληνικό ΥΠΕΞ) ενώ άλλο απέπλευσε από Λιβύη για Κίνα φορτωμένο τίγκα πετρέλαιο.

Τυνησία-Αίγυπτος

Ξεκινάμε αυτό το άρθρο ‘απολογούμενοι’: Σε όλα μας τα τεύχη μέχρι στιγμής δίνουμε ιδιαίτερη βαρύτητα στην παρουσίαση και ανάλυση θεμάτων από όλα τα μέρη του κόσμου, προσπαθώντας στο βαθμό που είναι δυνατό, να καταργήσουμε τις χωρικές αποστάσεις μεταξύ των ανθρώπων που πιάνουν το σύγχρονο νήμα της αντίστασης παγκοσμίως. Τα συμβάντα, ωστόσο των τελευταίων μηνών που παρεμβλήθηκαν μεταξύ του προηγούμενου τεύχους και αυτού που κρατάτε στα χέρια σας, είναι τόσα πολλά και διαφορετικά, που 100 σελίδες δε θα ήταν αρκετές.

Την ώρα που κλείνει η ύλη, τέλη Απρίλη, ο εμφύλιος στη Λιβύη είναι στην πιο κρίσιμη καμπή του, η Συρία έχει ήδη εκραγεί με τον αντιδυτικό και φιλο-ιρανό αλ Άσαντ να προβαίνει σε ανελέητη σφαγή αντικαθεστωτικών (πάνω από 600 νεκροί ως τώρα), ενώ σε μικρότερη

ή μεγαλύτερη αναταραχή βρέθηκαν -και εξακολουθούν σχεδόν όλες να βρίσκονται- οι Αλγερία, Υεμένη, Ιορδανία, Μπαχρέιν, Μαυριτανία, Ομάν, Σαουδική Αραβία, Τουρκία ακόμη και τα Ιράκ, Ιράν, Πακιστάν, Τζιμπουτί και Μαρόκο. Κι όλα αυτά μόνο για την ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής και Βορείου Αφρικής, καθώς εξεγέρσεις είχαμε και στη Μπουρκίνα Φάσο και τη γειτονική Αλβανία, την ώρα που μεγάλες ταραχές συνέβαιναν στη Βολιβία και τη Χιλή για το φυσικό αέριο και όχι μόνο, ενώ κορυφώνεται ο αγώνας των αγροτών του Kulon Progo στην Ινδονησία (για τον οποίο υπάρχει ξεχωριστό αφιέρωμα) και παράλληλα συνεχίζονται οι σποραδικές αλλά άγριες συγκρούσεις φτωχών εργατών με το κράτος στη Νοτιοανατολική Ασία, κυρίως σε Ινδία, Μπαγκλαντές και Κίνα. Ταυτόχρονα, σε πολλές μητροπόλεις της Ισπανίας, της Ιταλίας, της Γαλλίας, του Βελγίου, της Μεγάλης Βρετανίας, στο Μεξικό, ακόμη και στη νεοφασιστική Ρωσία και στις ΗΠΑ, είναι δεκάδες -αν όχι εκατοντάδες, στο σύνολό τους- οι πολύμορφες επιθέσεις, τα σαμποτάζ και οι δράσεις αναρχικών και ριζοσπαστών, απέναντι σε στόχους που συνθέτουν το πλέγμα της σύγχρονης κυριαρχίας.

Θέλοντας λοιπόν να ‘επανα-ενεργοποιήσουμε’ και την ιστοσελίδα του περιοδικού, kakamantata.squat.gr θα ανεβάσουμε εκεί ενδιαφέροντα νέα και εξελίξεις που δεν μπορέσαμε να εκθέσουμε εδώ λόγω χώρου. Στις παρακάτω σελίδες, παραθέτουμε ορισμένα γεγονότα σχετικά με τις επαναστάσεις σε Τυνησία και Αίγυπτο, οι οποίες λειτούργησαν ουσιαστικά ως η εκρηκτική ύλη που πυροδότησε όλες αυτές τις καταιγιστικές εξελίξεις στον αραβικό κόσμο και αλλού. Περιττό να αναφέρουμε πως πρόκειται -εκ των πραγμάτων- για μια υπερ-συμπυκνωμένη σύνοψη, που προσπαθεί να αναδείξει κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά κάθε περίπτωσης και να μοιραστεί σκέψεις σχετικά με αυτές.

Το υπόβαθροΚαθεστώτα ολοκληρωτικά, υποχείρια των δυτικών. Όχι μόνο σε Αίγυπτο-Τυνησία, αφού από όλη την έκταση που ξεκινά απ’ το Μαρόκο και φτάνει ως το Ιράν, το μοναδικό μη συνεργαζόμενο με τη δύση καθεστώς είναι αυτό της Συρίας. Δεκαετίες σκληρών δικτατοριών με φοβερή καταπίεση και ανέχεια, μικρές βαθύπλουτες ελίτ να τρώνε με χρυσά κουτάλια την ώρα που ένας αυξανόμενος πληθυσμών νέων ανθρώπων δεν έχει να φάει. Εδάφη που ήταν για αιώνες ολόκληρους αποικίες των δυτικών, και αποικίες προσπαθούν ακόμη -με νύχια και...πυράυλους- να

τις κρατήσουν μέσω διεφθαρμένων καθεστώτων-μαριονετών. Κι όμως, η εξέγερση στην Τυνησία, η οποία θεωρείτο απ’ τα πιο ‘σταθερά και ευημερούντα καθεστώτα’ στην περιοχή, δεν ήρθε ακριβώς ‘από το πουθενά’. Πριν την αυτοπυρπόληση του (άνεργου πτυχιούχου και υπαίθριου λαχανοπώλη) Μοχάμεντ Μπουαζίζι στις 17 Δεκέμβρη, αφότου τον χαστούκισε ένας δημοτόμπατσος, υπήρχε εδώ και 3 χρόνια ένας πόλεμος μεταξύ μεταλλωρύχων και κράτους, στην περιοχή Gafsa, με δυναμικές απεργίες και πορείες οι οποίες συνήθως κατέληγαν σε συγκρούσεις με νεκρούς και τραυματίες.

Εξέλιξη

Ο Μπεν Άλι παίρνει σύντομα τα κουβαδάκια του και πετάει για Σαουδική Αραβία στις 12 Γενάρη, αφού στις 28 μέρες που μεσολάβησαν έχει χύσει πρώτα όσο αίμα διαδηλωτών προλαβαίνει. Αμέσως κηρύσσεται κατάσταση εκτάκτου ανάγκης και σχηματίζεται βραχύβια κυβέρνηση συνασπισμού στην οποία κυριαρχούν πρόσωπα απ’ το RCD, το κόμμα του δικτάτορα. Ο πρωθυπουργός Μοχάμεντ Γκανούτσι ανασχηματίζει την κυβέρνηση στις 27 Γενάρη και παραιτείται και ο ίδιος έναν μήνα αργότερα. Κάτω από την πίεση των συνεχιζόμενων διαδηλώσεων, επιθέσεων και καταλήψεων σε δημόσιους χώρους, το RCD διαλύεται με απόφαση δικαστηρίου στις 9 Μάρτη, μετά από 50+ χρόνια διακυβέρνησης, ενώ στις 3 Μάρτη είχε ανακοινωθεί ότι θα γίνουν εκλογές τον Ιούλιο, από τις οποίες θα προκύψει Συνταγματική Συνέλευση (δηλαδή κάποιοι τύποι θα εκλεγούν για να φτιάξουν νέο Σύνταγμα). Στις σποραδικές συγκρούσεις που συνεχίζονται μέχρι και τον Απρίλη, έχουν σκοτωθεί πάνω από 220 άνθρωποι. Στις 7 Μάρτη ανακοινώνεται και η ‘κατάργηση του τμήματος της κρατικής ασφάλειας’, μια κίνηση που κρίνεται ως θεαματικός παραπλανητικός ελιγμός, αφού ακόμη και το ΚΚΕΤ8 την αναφέρει ως ‘ελλιπή’ καθώς στην ουσία παραμένουν ενεργά τα πολιτικά τμήματα της αστυνομίας που παρακολουθούν αγωνιστές, συνδικαλιστές και διανοούμενους. Στην πράξη, ο μηχανισμός της εξουσίας, η ουσία και οι εκτελεστικοί βραχίονές της, είναι ακόμα εδώ. Εξεγερμένοι που δεν διανοούνται να γυρίσουν στα σπίτια τους διαμηνύουν πως τώρα είναι η φάση στην οποία απαιτείται συσπείρωση και εμβάθυνση της επανάστασης, ‘για να μην πάει χαμένη’9. Η κοινωνική

8 Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Τυνησίας9 Συζήτηση με τον Λαουνί, έναν εξεγερμένο από

ΙΙ

29

σχεδίου νόμου που τιμωρεί απεργίες και διαδηλώσεις με πρόστιμα και ποινές. Σύμφωνα με μαρτυρίες νεαρών κοριτσιών στη Διεθνή Αμνηστία, 18 γυναίκες που είχαν συλληφθεί μετά από διάλυση διαδήλωσης στις αρχές Μάρτη βασανίστηκαν και υποβλήθηκαν σε ‘τεστ παρθενίας’ από κάποια γυναικεία κτήνη με ιατρικές στολές, την ώρα που άνδρες στρατιώτες τις φωτογράφιζαν και τις απειλούσαν ότι αν δεν αποδειχθούν παρθένες, θα κατηγορηθούν για πορνεία. Όλες ξυλοκοπήθηκαν και μερικές υπέστησαν ηλεκτροσόκ10. O Μουμπάρακ αντιμετωπίζει θεωρητικά την ποινή του θανάτου, αλλά ολόκληρο το -πλήρως αμερικανοδίαιτο- στρατιωτικό και παρακρατικό σύμπλεγμα στέκει ακέραιο και δείχνει τα δόντια του. Τα γραφεία της κρατικής ασφάλειας λεηλατούνται σε όλα τα μήκη και πλάτη της χώρας, ανακτώνται έγγραφα που καταδεικνύουν τους υπεύθυνους για τα εγκλήματα που διεπράγησαν από την ασφάλεια εναντίων των αντικαθεστωτικών, στην πόλη Νασρ οι εξεγερμένοι ανακαλύπτουν ευρήματα που αποδεικνύουν εκλογική νοθεία, εκτεταμένη παρακολούθηση, κελιά όπου βασανίζονταν αντικαθεστωτικοί και πλήθος κατεστραμμένων αποδεικτικών στοιχείων. Ποιος όμως θα αποδώσει δικαιοσύνη γι’ αυτά τα εγκλήματα, αν όχι οι ίδιοι που τα υπέστησαν για δεκαετίες; Όταν μάλιστα στις 11 Απρίλη, με τους νεκρούς να υπολογίζονται σε πάνω από 800 και τους τραυματίες περίπου 6.000, στρατοδικείο καταδικάζει χωρίς δικηγόρους σε 3 χρόνια φυλάκισης έναν blogger, για ‘προσβολή των ενόπλων δυνάμεων’;τα βασικά αιτήματα της εξέγερσης των αράβων δείχνουν να κινούνται, ίσως, γύρω από τη ‘δημοκρατία’, μάλλον όμως περισσότερο γύρω από την ‘ελευθερία’. Σε μια, λοιπόν, πραγματικότητα, καθημερινής επίδειξης αυταρχισμού και έλλειψης ‘ατομικών ελευθεριών’ όπως αυτές που απολαμβάνει ο ‘μέσος ευρωπαίος πολίτης’, σε συνδυασμό με τη θεαματική προβολή της δυτικής ευημερίας και του καταναλωτικού οργίου (μέσω της παντοδύναμης TV, του κινηματογράφου και των διαφημίσεων), ο κόσμος ωθείται στο να αποζητά το δυτικό καταναλωτικό όνειρο; Σίγουρα δε μπορούμε να εισχωρήσουμε στο κεφάλι κανενός και να δούμε τι φαντασιώνεται ως την επόμενη μέρα για τον τόπο του, όμως ένα πράγμα που πρέπει να θεωρείται δεδομένο, είναι πως αυτοί οι άνθρωποι έχουν πια

10 http://tinyurl.com/3rejlhl

συνειδητοποιήσει τις τρομακτικές δυνατότητες που γεννά η συλλογική αυτοργανωμένη οργή των ‘από τα κάτω’. Αρκεί να ξεράσουν γρήγορα το παραμύθι περί ‘ουδέτερου στρατού, εγγυητή της εθνικής ενότητας και της ειρήνης’. Αρκεί να μην επικρατήσουν μακροπρόθεσμα τα σενάρια που απεργάζονται οι δυτικοί για άνοδο στην εξουσία μετριοπαθών συντηρητικών δυνάμεων, ενός ‘εξημερωμένου Ισλάμ’ που θα κουνάει και το γκλομπ και το Κοράνι, ενός Ερντογάν για την Αίγυπτο, την Τυνησία και όπου αλλού.

το γλυκό ραντεβού της εξέγερσης

Ανάμεσα σε όλα τα ενδιαφέροντα σημεία, ένα που ξεχωρίσαμε και επιθυμούμε να αναδείξουμε, πιστεύοντας πως έχει έρθει εδώ και καιρό η στιγμή να δοκιμάσουμε και στα δικά μας μέρη, τεχνικές και τακτικές που δε θα μας φέρνουν αιωνίως αντιμέτωπους με μια θάλασσα από μπάτσους, αλλά θα μας επιτρέψουν να αντιστρέψουμε προς όφελός μας τους όρους του παιχνιδιού. Η ιδέα ήταν η εξής: έπρεπε να βρεθεί ένας τρόπος να ακυρωθούν οι περίφημες λεγεώνες των σωμάτων ασφαλείας που αναχαίτιζαν και κατέστειλαν διαδηλώσεις για χρόνια. Η αστυνομία ήταν ειδική στο να προλαμβάνει πορείες από το να μεγαλώσουν ή να κινηθούν στους δρόμους, καθώς και στο να κρατάει τους περισσότερους μακριά. Μια ομάδα ανθρώπων από διάφορες αντιπολιτευόμενες νεολαιίστικες επιτροπές, επέλεξε και ανακοίνωσε δημόσια 20 τοποθεσίες για διαδήλωση στις 25 Γενάρη, συνήθως συνδεόμενες με κάποιο τζαμί, σε π υ κ ν ο κ α τ ο ι κ η μ έ ν ε ς εργατικές γειτονιές γύρω από το Κάιρο. Ήλπιζαν ότι ένας τόσο μεγάλος αριθμός διάσπαρτων κινητοποιήσεων θα ζόριζε τις δυνάμεις ασφαλείας, θα τράβαγε μεγαλύτερους αριθμούς διαδηλωτών και θα αύξανε την πιθανότητα ώστε κάποιοι διαδηλωτές να ξεφύγουν και να ενωθούν ξανά στην πλατεία Tahrir. Κατόπιν έστειλαν μικρές ομάδες να «γνωριστούν» με τη μυστική 21η τοποθεσία, ένα εύκολα αναγνωρίσιμο ζαχαροπλαστείο σε μια φτωχογειτονιά, περπατώντας τις διαδρομές της διαδήλωσης

σε διάφορες ταχύτητες, ώστε να συγχρονίσουν πώς οι ξεχωριστές διαδηλώσεις θα ενώνονταν. Στις 25 Ιανουαρίου, οι δυνάμεις ασφαλείας αναπτύχθηκαν, όπως προβλεπόταν, κατά χιλιάδες σε κάθε μια από τις ανακοινωθείσες τοποθεσίες. Στο

μεταξύ, τέσσερις διοικητές πεδίου επιλεγμένοι από την επιτροπή των διοργανωτών άρχισαν να αποσπούν διαδηλωτές σε πυρήνες των 10. Για να εξασφαλισθεί η μυστικότητα, μόνο ένα μέλος κάθε πυρήνα ήξερε τον προορισμό τους. Σε αυτές τις μικρές ομάδες, οι διαδηλωτές κατευθύνθηκαν προς το ζαχαροπλαστείο Hayiss, συγκεντρώνοντας αρχικά μια ομάδα από 300 διαδηλωτές ελεύθερους από τον έλεγχο της αστυνομίας. Η έλλειψη ασφάλειας παρακίνησε τους κατοίκους της γειτονιάς να συρρεύσουν κατά εκατοντάδες έξω από τα πυκνά σοκάκια της γειτονιάς, φουσκώνοντας το πλήθος σε χιλιάδες11. Μέχρι η αστυνομία να παρατάξει ένα μικρό τμήμα για να τους μπλοκάρει, οι γραμμές των διαδηλωτών είχαν μεγαλώσει αρκετά για να υπερισχύσουν, να φτάσουν στην πλατεία Tahrir, να την καταλάβουν και να μείνουν ουσιαστικά εκεί, μέχρι να πέσει ο Μουμπάρακ...

11 http://tinyurl.com/6eukgnd

πραγματικότητα ακροβατεί ανάμεσα σε πολύ αποκλίνουσες προσεγγίσεις και πρακτικές: την ίδια ώρα που ορισμένοι ‘inter-net activists’ -κάποιοι εκ των οποίων αρχικά ξεσήκωναν τον κόσμο- ζητάνε ‘άμεση επιστροφή στην ομαλότητα και την εργασία’ προκρίνοντας τη διατήρηση της κοινωνικής ειρήνης με στόχο την οικονομική ανάκαμψη, και πολίτες διαδηλώνουν με σλόγκαν ‘no right, no left, we want stability’, άνεργοι και νέοι αυτοοργανώνονται σε πραγματικές οργανώσεις βάσης και φτιάχνουν ‘ομάδες περιφρούρησης της επανάστασης’, ενώ πυρπολημένα αστυνομικά τμήματα έχουν μετατραπεί σε κατειλλημένα κοινωνικά κέντρα.

εξέλιξη της επανάστασης και παρούσα κατάσταση στην Αίγυπτο.

Ο Μουμπάρακ, εξωτερικός συνεργάτης των δυτικών και του Ισραήλ, κούνησε μαντίλι στις 11 Φλεβάρη, έχοντας παίξει προηγουμένως όλα τα χαρτιά που τα γνήσια σκυλιά της εξουσίας παίζουν πριν ηττηθούν οριστικά: κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, επιθέσεις πληρωμένων παρακρατικών και αιματοκύλισμα διαδηλωτών, ‘ρίξιμο’ του inter-net και των τηλεπικοινωνιών και πολλά ακόμη κόλπα. Οι εξεγερμένοι αντιπαρέθεσαν στις δύο πρώτες τακτικές τη μεταξύ τους αλληλεγγύη και την από τα κάτω οργάνωση. Όσον αφορά στο κομμάτι της επικοινωνίας, απάντησαν με αφίσες, προκηρύξεις, φυλλάδια, με εκτυπώσεις σε οικιακούς εκτυπωτές και τυπογραφεία και με απλές χειρόγραφες σελίδες, που περνούσαν από χέρι σε χέρι μέσα στη θάλασσα των διαδηλωτών, εκπομπές ραδιοερασιτεχνών με μεγάλη εμβέλεια, ακόμη και σήματα morse.

Από τότε και μετά, η Αίγυπτος βρίσκεται κάτω από μια καραμπινάτη στρατιωτική χούντα: το ανώτατο στρατιωτικό συμβούλιο διαλύει το αιγυπτιακό κοινοβούλιο, καταλύει το σύνταγμα και δηλώνει πως θα κρατήσει την εξουσία για 6 μήνες, μέχρι να μπορέσουν να ξαναγίνουν εκλογές. Οι ειδήσεις και αναφορές από την Αίγυπτο κυμαίνονται μεταξύ φρικαλεοτήτων όπως τα ‘τεστ παρθενίας’ που θα αναφερθούν παρακάτω, και αισιόδοξων μηνυμάτων για “ολόκληρα χωριά που λειτουργούν πια αυτοργανωμένα χωρίς αστυνομία” και “ανθρώπους που συζητούν όπως ποτέ πριν στη ζωή τους”.

Στα τέλη Μάρτη ο στρατός ανακοινώνει την έγκριση την επαρχία της Gafsa, στο www.setrouver.wordpress.com

Μετά από εισβολή σε γραφεία της μυστικής αστυνομίας: διαδηλωτής κρατάει έγγραφα που

οι μπάτσοι κατέστρεψαν για να μην πέσουνστα χέρια των εξεγερμένων...

30

Ο αγώνας των ανθρώπων που έχουν υποχρεωθεί να ζουν πίσω απ’ τα κά-γκελα, δεν περιορίζεται φυσικά στον ελλαδικό χώρο. Με την κρίση και την εξαθλίωση να επελαύνει γοργά, εξω-θώντας ολοένα και μεγαλύτερα κομ-μάτια εξουσιαζομένων στην παραβα-τικότητα κάθε επιπέδου, οι φυλακές και τα κολαστήρια όπου γης γεμίζουν κάθε μέρα και περισσότερο. Μέσα όμως σ’ αυτήν την ασφυκτική συνθή-κη, χιλιάδες είναι αυτοί που αποπει-ρώνται να σπάσουν στην πράξη την απομόνωση του εγκλεισμού, εξεγει-ρόμενοι απέναντι στους γδάρτες των ονείρων τους, αποδεικνύοντας πως το μαχητικό πνεύμα που αναζητά σε κάθε στιγμή την ελευθερία δεν μπο-ρεί ούτε να διωχθεί, ούτε να μπει πίσω από κανένα σίδερο. Τους αγώ-νες αυτών των ανθρώπων επιθυμεί να αναδεικνύει σταθερά αυτή εδώ η στήλη.

Μεγάλες καταστροφές προκάλεσαν κρατούμενοι σε φυλακές χαμηλής ασφάλειας στο Λονδίνο, την παραμο-νή της πρωτοχρονιάς. Η αιτία ήταν ότι κάποιοι αρνήθηκαν να υποβληθούν σε αλκοτέστ μετά από υπόνοιες αν-θρωποφυλάκων ότι κάποιοι το 'είχαν ρίξει λίγο έξω' το προηγούμενο βρά-δυ πίνοντας αλκοόλ και υποστηρίζουν ότι κατάσχεσαν μεγάλες ποσότητες, με αποτέλεσμα εκατοντάδες κρατού-μενοι να βάλουν φωτιά σε κτίρια των φυλακών, οι οποίες 'φιλοξενούν' κρατούμενους που πρόκειται να απε-λευθερωθούν σε διάστημα έως 2 ετών.

50 προφυλακισμένοι μιας φυλακής στη Σρι Λάνκα , είχαν προβεί μια μέρα του Γενάρη σε satyagraha, μια μορφή παθητικής αντίστασης/διαμαρτυρίας, στην οροφή των φυλακών, ζητώντας από τους αξιωματικούς να υπάρχουν στοιχειώδεις συνθήκες επιβίωσης. Μετά από κάποια φάση ωστόσο, ορι-σμένοι κρατούμενοι επιτέθηκαν στους μπάτσους με πέτρες και έβαλαν φωτιά σε μια βιβλιοθή-κη της φυλακής ενώ οι δεσμο-φύλακες απάντησαν με σφαίρες και περικύκλωσαν τη φυλακή με στρατό, με αποτέλεσμα τουλάχιστον 1 νεκρό κρατούμενο και δεκάδες τραυματίες.

19 κρατούμενοι απέδρασαν από τη φυλακή Manok wari της Παπούα-Νέα Γουϊνέα μετά από σχέδιο το οποίο προέβλεπε μαζικό αιφνιδιαστικό

πλησίασμα των δεσμοφυλάκων στην κύρια πύλη της φυλακής, άγριο ξυλο-δαρμό τους και γκρέμισμα της πύλης. Το σχέδιο εφαρμόστηκε άψογα και...καλή λευτεριά! Εκατοντάδες Αφρικα-νοί μετανάστες απέδρασαν την πρω-ταπριλιά από το κέντρο κράτησης Manduria στην Puglia της Ιταλίας, ανοίγοντας τρύπα στο χαμηλό φρά-χτη.

Μετά από εβδομάδα κινητοποιήσεων σχετικά με τις άθλιες συνθήκες που επικρατούν στο κέντρο κράτησης μεταναστών στο Steenokkerzeel του Βελγίου, μια αποτυχημένη από-δραση, ξυλοδαρμούς κρατούμενων και συλλογική απεργία πείνας, πε-ρίπου 40 άτομα έκαναν πορεία στα τέλη Φλεβάρη, μπροστά από το κέ-ντρο. Κρατούμενοι άρχισαν να σπά-νε τζάμια του στρατοπέδου, έβαλαν φωτιά σε κελιά και ανέβηκαν στην οροφή. Πολλοί μπάτσοι κατέφθασαν και μέσα στην αναταραχή ένα άτομο κατάφερε να αποδράσει. Όταν οι διαδηλωτές επέστρεψαν στο κέντρο, ξέσπασαν ξανά συγκρούσεις στο στρατόπεδο. Δύο από τις 3 πτέρυ-γες καταστράφηκαν, τα ηλεκτρικά καταστράφηκαν και μπήκε φωτιά. Οι δυο πτέρυγες εκκενώθηκαν και οι κρατούμενοι μεταφέρθηκαν σε άλλα στρατόπεδα. Είναι η δεύτερη φορά μετά το 2008 που γίνεται εξέγερση στο συγκεκριμένο στρατόπεδο συγκέ-ντρωσης μεταναστών και καταστρέ-φεται μέρος του. Στις 3 Απρίλη, μετά την ετήσια καθιερωμένη πορεία ενά-ντια στα κέντρα κράτησης στο Vottem της Λιέγης, 50 άτομα σκαρφάλωσαν τους φράχτες και μπήκαν μέσα στο κέντρο. Μετά από λίγα λεπτά οι δύο πόρτες ύψους 5 μ. άνοιξαν και οι συ-γκεντρωμένοι αντίκρισαν το προαύ-λιο. Ένα ελικόπτερο που κατέφθασε και πετούσε σε ύψος 15 μέτρων, δεν εμπόδισε να πραγματοποιηθεί μια συναυλία απ’ έξω. Οι μπάτσοι συνέ-λαβαν τα 49 άτομα που μπήκαν μέσα, τα οποία αντιστάθηκαν πετώντας κρο-τίδες. Στο τέλος αφέθηκαν όλοι ελεύ-θεροι εκτός από έναν που δεν είχε χαρτιά, οπότε μεταφέρθηκε κι αυτός σε κέντρο κράτησης.

Τη νύχτα της 15ης Μαρτίου, χιλιά-δες κρατούμενοι στη φυλακή Ghezel Hesar του Ιράν εξεγέρθηκαν όταν έμαθαν την είδηση της επικείμενης εκτέλεσης δέκα συγκρατουμένων τους. Περίπου 3.000 απ’ αυτούς προ-

σπάθησαν να καταστρέψουν τις πόρ-τες των κελιών τους, φωνάζοντας “οι εκτελέσεις πρέπει να σταματήσουν”. Οι δυνάμεις ασφαλείας επιτέθηκαν με σφαίρες ακόμα και μέσα στα κελιά και άφησαν πίσω τους 150 πυροβολη-μένους, εκ των οποίων τουλάχιστον οι 80 πέθαναν, ενώ κατά τη διάρ-κεια της εξέγερσης τραυματίστηκαν και μερικοί δεσμοφύλακες, μαζί και ο διευθυντής της φυλακής. Στις 16 Μαρτίου ορισμένα άτομα επιτέθηκαν στο εξωτερικό μέρος της φυλακής, σε μια προσπάθεια να ελευθερώσουν μερικούς από τους κρατουμένους. Σύμφωνα με αυτές τις αναφορές, ορισμένοι κρατούμενοι δραπέτευσαν, είδηση που δεν επιβεβαιώθηκε από άλλες πηγές. Όλα αυτά σύμφωνα με την Επιτροπή για την Υπερά-σπιση των Πολιτικών Κρατουμέ-νων (HRANA). Γιατί το θεοκρατικό ιρανικό καθεστώς, μετέδωσε μέσω της τηλεόρασης του μια εντελώς άλλη ‘πραγματικότητα’: “κατά τη διάρκεια του προαυλισμού, σημειώθηκαν καυ-γάδες μεταξύ λαθρεμπόρων βαρυποι-νιτών με αφορμή μια απόπειρα από-δρασης, όμως οι δυνάμεις ασφαλείας με τη συμβολή ορισμένων απ τους κρατούμενους κατάφεραν να θέσουν υπό έλεγχο την κατάσταση μετά από 9 ώρες. Σκοτώθηκαν 14 κρατούμε-νοι και τραυματίστηκαν άλλοι 33”...Την ίδια ημέρα, 7 κρατούμενοι σκο-τώθηκαν και 20 τραυματίστηκαν στις κεντρικές φυλακές του Πακιστάν αφού αρνήθηκαν να υπακούσουν στις εντολές των φυλάκων για λήξη της διαμαρτυρίας τους, που αφορού-σε την παρουσία ενός καινούριου και βάρβαρου αστυνομικού σώματος (Superintendent Police) στη φυλακή.

Στα τέλη Μάρτη εκατοντάδες μετανά-στες και αιτούντες άσυλο που βρίσκο-νται έγκλειστοι από το αυστραλιανό κράτος σε κέντρα κράτησης μετανα-στών στην απομονωμένη νήσο των Χριστουγέννων που βρίσκεται στον ινδικό ωκεανό, εξεγέρθηκαν σπά-ζοντας τζάμια, πυρπολώντας κοιτώ-νες και λιθοβολώντας τη φρουρά, η οποία απάντησε με χημικό πόλεμο ώστε ‘να μην εξαπλωθούν οι ταραχές στο σύνολο των εγκαταστάσεων’ και ενώ ήδη οι ‘κανονικοί κάτοικοι’ του νησιού είχαν αρχίσει να ανησυχούν για την ασφάλειά τους. Τον Απρίλη, στο Σίδνεϊ, εννέα κτίρια παρόμοιων εγκαταστάσεων καταστράφηκαν από αιτούντες άσυλο ή βίζα παραμονής.

Τις ταραχές ξεκίνησαν 2 κρατού-μενοι που βαρέθηκαν να περιμένουν τις απαντήσεις στις αιτήσεις τους που δεν έρχονταν ποτέ, και στη συνέχεια με τη βοήθεια άλλων 100 έβαλαν φωτιά σε μια φιάλη οξυγόνου, η οποία εξερράγη καταστρέφοντας μεγάλο μέρος των εγκαταστάσε-ων, χωρίς όμως να τραυματιστεί κανείς. Πολλοί κρατούμενοι επιτέθη-καν με κεραμίδια και πέτρες εναντίον δεσμοφυλάκων και πυροσβεστών, ενώ 7 απ’ αυτούς συνέχισαν να πα-ραμένουν στην ταράτσα για πολλές ακόμη ώρες, ζητώντας ακρόαση απ’ τον αρμόδιο υπουργό, ο οποίος όμως δήλωσε πως δεν διαπραγματεύεται όσο διαρκούν οι ταραχές και πως θα ασκηθούν κακουργηματικές διώξεις.

Εξέγερση κρατουμένων με πυρπολή-σεις στρωμάτων και επεισόδια σημει-ώθηκε στην κεντρική φυλακή Rumieh του Λιβάνου, περίφημη για τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης (φτιαγμένες για 1.500 άτομα, ‘φιλοξενούν’ πάνω από 4.000) στις 2 Απρίλη. Οι κρατούμενοι ζήτησαν γενική αμνηστία, καλύτερες συνθήκες κράτησης και ταχύτερες διαδικασίες εκδίκασης (πολλοί σαπί-ζουν για χρόνια μέσα περιμένοντας μια δίκη). Η ενημέρωσή μας τελειώ-νει με την αλληλο-επίρριψη ευθυνών μεταξύ των υπουργών που κάνουν ό,τι μπορούν εδώ και 2 χρόνια για να βελτιώσουν τις συνθήκες κράτησης’ και την περικύκλωση των φυλακών από στρατό μέχρι να λήξουν οι δια-πραγματεύσεις.

Η Κνεσέτ, η ισραηλινή βουλή, πέρασε στις αρχές Απρίλη νέα δέσμη μέτρων που συσφίγγει τους περιορισμούς στους παλαιστίνιους φυλακισμένους. Φυλακισμένοι της Χαμάς ανακοίνω-σαν ως απάντηση κατάσταση υψηλής ετοιμότητας καθώς έχουν αρχίσει να κινούνται διαδικασίες διαμαρτυρίας ενάντια στο ισραηλινό σύστημα φυ-λακών. Η ανώτατη επιτροπή της Χα-μάς για τον αγώνα των κρατουμένων ανέφερε πως το πρώτο βήμα θα είναι μια απεργία πείνας όπου αρχικά θα συμμετέχει περιορισμένος αριθμός κρατουμένων, ούτως ώστε η ηγεσία των φυλακών να μη θεωρήσει πως η απεργία εξασθενεί το μέτωπο με το πέρασμα του χρόνου και πως έχει καταστρώσει ένα σχέδιο, καλώντας όλους τους κρατούμενους να δε-σμευθούν σε αυτό. Παρ’ όλα αυτά ο συγκεκριμένος αγώνας δείχνει πόσο

ΖΩΗ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΣ ΠΙΣΩ ΑΠ’ ΤΑ ΣΙΔΕΡΑ,ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

31

συγκεντρωτικές λογικές χρησιμοποιεί η Χαμάς, καθώς αφενός ζήτησε από τους κρατούμενους να κόψουν κοντά τα μαλλιά τους και να αλλάξουν δια-τροφικές συνήθειες ως προετοιμασία για την επερχόμενη «μάχη», αφε-τέρου διευκρίνισε πως οι διαπραγ-ματεύσεις στη διάρκεια αυτής της περιόδου θα γίνονται μόνο μέσω της επιτροπής, η οποία θα ανακοινώνει τις φάσεις της διαμαρτυρίας και θα ενημερώνει τη διεύθυνση των φυλα-κών. Η επιτροπή θα αποφασίζει, δη-λαδή, πότε θα αναλαμβάνεται η δράση και πότε θα αναστέλλεται. Πικρό κε-ρασάκι στην τούρτα, είναι η αναφορά μιας μια έκθεσης που εκδόθηκε από μια παλαιστινιακή οργάνωση ανθρω-πίνων δικαιωμάτων, η οποία αναφέ-ρει πως η ΙPS (η ισραηλινή διεύθυνση φυλακών) έβαλε έναν άνθρωπο στην απομόνωση για μια βδομάδα, αφού πρώτα είχε τοποθετήσει κάμερες στο κελί του, τού είχε απαγορεύσει το επισκεπτήριο και τη χρήση του κυλι-κείου για 2 εβδομάδες, το δικαίωμα στην εκπαίδευση για ένα χρόνο, τον είχε δέσει στο στρώμα του γυμνό και ξυλοκοπήσει άγρια -και όπως ο ίδιος καταγγέλλει επιχειρήσει να τον βιάσει επειδή αποπειράθηκε να αυτοκτονή-σει-. Το ‘έγκλημα’ που πυροδότησε αυτήν την εκδίκηση, ήταν ότι είχε βρεθεί ένα καπάκι από στυλό στην κατοχή του τον προηγούμενο μήνα...

Η Ιστορία της κοινότητας

Το Κούλον Πρόγκο είναι μια επικρά-τεια που εκτείνεται κατά μήκος της ακτής της επαρχίας Γιογκγιακάρτα στην Ινδονησία. Οι κάτοικοι της πε-ριοχής ζούσαν εκεί παιδεύοντας τον εαυτό τους να κάνουν την μαύρη αμ-μουδιά γόνιμη ήδη από το 1940. Ήθε-λαν να φυτέψουν κάτι παραπάνω από τις γλυκοπατάτες, το ρύζι και τα φα-σόλια που δούλευαν μέχρι τότε. Παρά την απαγόρευση της καλλιέργειας από τους κατακτητές Ιάπωνες και παρά τις φυσικές καταστροφές της δεκαετίας του 70 που ακολούθησαν, οι αγρό-τες έμειναν πιστοί στην προσπάθειά τους. Παρ’ όλα αυτά, μέχρι και το 1980, οι προσπάθεια αυτή βασιζόταν κυρίως στις διαθέσεις του καιρού και της βροχής, κάνοντας τους αρκετούς να εγκαταλείψουν τον αγώνα της επι-βίωσης σε αυτές τις συνθήκες και να στραφούν αλλού για μεροκάματο.

Εντόνγκ-Εντογκάν

Παράδοση των κατοίκων της περιοχής ήταν να συναντιούνται κάθε απόγευ-μα όλοι μαζί με φίλους και γείτονες, να λένε ιστορίες και να ανταλλάσσουν

εμπειρίες. Οι συναντή-σεις αυτές, που ονομά-ζονται Εντόνγκ-Εντο-γκάν, υπήρξαν η βάση ούτως ώστε οι αγρότες να αρχίσουν σιγά-σιγά να συλλογικοποιού-νται, να αντιλαμβάνο-νται και να αντιμετω-πίζουν τα αυξανόμενα προβλήματά τους από κοινού, ως τον μόνο τρόπο που θα τους εξασφάλιζε την επιβί-ωσή τους, και να προ-τείνουν λύσεις. Καίριο ρόλο σε αυτό έπαιξαν και οι εξειδικευμένες γνώσεις που απέκτη-σαν τα μέλη της κοινό-τητας στις εξωτερικές δουλειές στις οποίες είχαν καταφύγει.Σταδιακά, άρχισαν να δημιουργούνται ομά-δες οι οποίες, βάση της παρατήρησης της φύ-σης και των γνώσεων τους, έφερναν κάποιες

προτάσεις για πρακτικές λύσεις, όπως την εκσκαφή πηγαδιών στα χωράφια για την άρδευσή τους και γνώσεις γύρω από το πού ευδοκιμεί το κάθε φυτό. Οι εργασίες αυτές γίνονταν

πάντα συλλογικά, χωρίς εξωτερικούς εργάτες ή ειδικούς μισθωτούς εμπει-ρογνώμονες, κάτι που οδήγησε την κοινότητα να έχει μια σφαιρική γνώ-ση γύρω από την γη της και την καλ-λιέργεια αυτής. Επιπλέον, οι ολοένα αυξανόμενες γνώσεις τους σε σχέση με την καλλιέργεια τους οδήγησαν στο να βελτιώνουν και να τελειοποιούν τα έργα τους σταδιακά, ενώ για να προ-στατευθούν τα χωράφια από τον αέρα και την άμμο, φυτεύτηκαν κατά μήκος της ακτογραμμής φοίνικες και άλλα ομοιομεγέθη δένδρα. Σημαντικό είναι επίσης να αναφέρουμε ότι σε πολύ μεγάλο βαθμό η ατομική-οικογενει-ακή καλλιέργεια έχει εξαφανιστεί και την θέση της έχει πάρει η συλλογική, σε μια περιοχή όπου η όλη διαδικασία ξεκίνησε ουσιαστικά από το μηδέν. Η αντίληψη αυτή επεκτάθηκε από την καλλιέργεια σε κάθε λειτουργία της κοινότητας. Έτσι πλέον οι αγρότες έφτιαξαν μόνοι τους δρόμους και διά-φορα άλλα έργα υποδομής, ανεξαρ-τητοποιημένοι από την κυβέρνηση και το κράτος, φτάνοντας σε ένα αξι-οζήλευτο στάδιο αυτονομίας. Σήμερα οι συλλογικότητες αποτελούνται από περίπου 10.000 οικογένειες, κοντά στους 50.000 ανθρώπους.

Κούλον Πρόγκο vs Κράτος&Πολυεθνικές

Η άμμος στο Κούλον Πρόγκο περιέχει σίδηρο. Το σίδηρο φιλτράρει το αλάτι της θάλασσας και κάνει το νερό ιδανι-κό για το πότισμα των καλλιεργειών. Αυτό ήταν το πόρισμα μιας έρευνας του 1964, την οποία εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρον οι κάτοικοι της περιοχής στην προσπάθειά τους να κάνουν τη γη τους εύφορη.Η μελέτη αυτή όμως, έμελλε να είναι και το σημείο εκκίνησης της εξουσίας ώστε να ξεκινήσει μια μεγάλη καμπά-νια απομάκρυνσης των αγροτών, το 2005, ούτως ώστε να εκμεταλλευτεί τα κοιτάσματα του σιδήρου. Την Πέ-μπτη, 6 Οκτωβρίου 2005, με σχετικό έγγραφο ξεκινούν οι διαδικασίες. Το κολοσσιαίο σχέδιο ανατίθεται στην Jogja Magasa, η οποία μαζί με την αυστραλιανή Indo Mines Ltd. Και άλ-λες μικρότερες εταιρίες συνθέτουν την Jogja Magasa International. Εν-νοείται πως η εταιρία και οι τοπικές αρχές έχουν αποκτήσει μια αγαστή συνεργασία.Οι αγρότες όμως ανησυχούν και οργα-νώνονται. Συγκαλούν συμβούλιο των συλλογικοτήτων όλης της ακτογραμ-μής τον Απρίλιο του 2006 και εξετά-ζουν τις 3 πιθανές προσεγγίσεις του

ζητήματος: την άνευ όρων αποδοχή του σχεδίου, την υπό όρους αποδοχή του, και την πλήρη απόρριψη του. Οι επί 40 χρόνια αγρότες της ακτογραμ-μής τελικά δεν συζητούν καν έναν κά-ποιο συμβιβασμό, ξεκινάν αμέσως να οργανώνουν την αντίστασή τους και δημιουργούν το PPLP (Paguyaban Petani Lahan Pantai – Συνεργασία των Αγροτών της Ακτογραμμής).Σε κάθε χωριό προτάθηκε και ένας συντονιστής δράσης που θα το εκπρο-σωπούσε, πρόσωπο το οποίο είναι μεν ένα, αλλάζει όμως ευέλικτα και συχνά, και συστάθηκε αυτόνομη ΣΑΑ, κάθε μια με την δική της δομή. Όλοι οι κάυοικοι είναι μέλη της ΣΑΑ και έχουν ίσα δικαιώματα. Οι αγρότες οργανώ-νουν βάρδιες ενάντια στους μπάτσους και τους μισθοφόρους των εταιριών και συχνές-πυκνές συγκρούσεις. Στις 24 Αυγούστου του 2007, οι αγρότες, οργάνωσαν μαζικές διαδηλώσεις στην κοντινή πόλη της Jogjakarta, Επιτέ-θηκαν στο κυβερνητικό κτήριο, αφού διέλυσαν τις δυνάμεις της αστυνομί-ας, ενώ απαίτησαν να υπογραφεί η απόσυρση του σχεδίου εξόρυξης. Το 2008 οι μπάτσοι προσέλαβαν τοπι-κούς συμμορίτες και παρακρατικούς και όλοι μαζί, ενώ οι αγρότες ήταν στα χωράφια τους, εισέβαλαν στον χώρο. Στην επιχείρηση αυτή των μπάτσων χρησιμοποιήθηκαν χημικά και κανό-νια νερού, οι συγκρούσεις με τους κατοίκους ήταν τεράστιες,, ενώ αρκε-τά σπίτια και καλλιεργήσιμες εκτάσεις καταστράφηκαν. Μετά την απώθηση τους από τους ντόπιους κατοίκους, λήφθηκε η απόφαση μέσω των συλ-λογικοτήτων ο χώρος να υπερασπι-στεί ως άβατο απ’ την αστυνομία, εγχείρημα το οποίο είναι επιτυχές ως και σήμερα ακόμα.

Διεθνές Κάλεσμα Αλληλεγγύης

Κατά την διάρκεια των τελευταίων δύο ετών, διάφορες αριστερίστικες οργανώσεις προσπάθησαν να μπουν ως διαμεσολαβητές στον αγώνα των κατοίκων του Κούλον Πρόγκο. Η νο-μικίστική τους όμως στάση, βρήκε μικρή αποδοχή από τους κατοίκους, οι οποίοι τους αγνοούσαν και παλαι-ότερα εξαιτίας των άριστων σχέσε-ων που διατηρούν οι πρώτοι με τον Σουλτάνο(!) τον οποίο ονομάζουν ριζοσπαστικό και προοδευτικό(!). Ο ρόλος αυτών των οπορτουνιστι-κών καθαρμάτων ήταν διπλός, αφού προσπάθησαν ανεπιτυχώς να περι-θωριοποιήσουν τις μικρότερες αναρ-χικές-αντιεξουσιαστικές ομάδες που έπαιρναν μέρος στον αγώνα των κα-τοίκων, σε αρμονία με τα ΜΜΕ που έριχναν τόνους λάσπης.Τον Φλεβάρη του 2010, οι ομάδες Kulon Progo Solidarity Network καιS.A.K.S.I. («Ελεύθερη ένωση αναρ-χικών και φίλων των γενναίων χωρι-κών του Κούλον Πρόγκο»), μετά από

Κούλον ΠρόγκοΟι αγρότες της άμμου και

ο αγώνας τους ενάντια στην εξουσία

32

συνάντηση με το PPLP, δημοσιέυουν το εξής κάλεσμα αλληλεγγύης:«Αναλογιζόμενοι τις πολιτικές επιπτώσεις και την επαναστατική ροπή του αγώ-να των αγροτών, απευθύνουμε κάλεσμα παγκόσμιας αλληλεγγύης. Εκ μέρους των χωρικών, χρειαζόμαστε δυνάμεις που θα αμφισβητήσουν αυτούς τους νό-μους σε διεθνή κλίμακα. Από τη μεριά μας, δημιουργήσαμε στην επικράτεια της κοινότητας υποδομές αγώνα, όπως κοινοτικό ραδιόφωνο και κοινωνικό κέ-ντρο (το Gerbong Revolusi). Επιπλέον, δράσεις αλληλεγγύης πραγματοποιήθη-καν από συντρόφους στη Μελβούρνη και στο Περθ (εξαιτίας της εμπλοκής της αυστραλιανής Kimberley Diamonds). Έχουμε μεγάλη ανάγκη για βοήθεια, ώστε να στεφθεί ο αγώνας μας με επιτυχία, χωρίς την παρέμβαση των αριστερών οργανώσεων και του κατάπτυστου δικτύου τους. Παρακαλούμε, επικοινωνή-στε μαζί μας για περαιτέρω συνεργασία και θα σας ενημερώσουμε πληρέστερα και πιο περιεκτικά για την πορεία του αγώνα μας.»Τις μέρες που ακολούθησαν, η εταιρία εξόρυξης έκανε κινήσεις σαφούς προ-σανατολισμού, αφού προσπάθησε να ανοίξει τα γραφεία και τις βάσεις της οι οποίες είχαν καταστραφεί από τους αγρότες-διαδηλωτές τον Δεκέμβρη, αλλά χωρίς αποτέλεσμα, αλλά στις 7 του Μάρτη, μετά από κάποιες προηγούμενες αποτυχημένες προσπάθειες, 31 φορτηγά της αστυνομίας, 700 άνδρες της μηχανοκίνητης ταξιαρχίας των ειδικών δυνάμεων, εκτοξευτήρες («αύρες») νερού, μία κλούβα, μπατσόσκυλα, δακρυγόνα, βαρέα όπλα κατέφτασαν στην κοινότητα.Οι αγρότες του Κούλον Πρόγκο ζητούν άμεσα σε βοήθεια αφού εκδίδουν και αυτοί με την σειρά τους διεθνές κάλεσμα αλληλεγγύης: «Ο λαός του Κούλον

Πρόγκο απευθύνει έκκληση για διεθνή αλληλεγγύη, την ώρα που αντιστέκεται στην εταιρική απληστία και στην οικολογική καταστροφή. Παρακαλούμε να διαδώσετε τα νέα και να οργανώσετε δράσεις αλληλεγγύης. Θα ακολου-θήσουν περισσότερες πληροφορίες». Σε κουβέντα-συνέντευξη με άτομα από το Ελεύθερο αναρχικό Ραδιόφωνο Radio-Revolt 88,7 (η οποία δεν έχει ακόμη βγει στον αέρα), μέλη της κοινότητας δηλώνουν πως αποδέχονται κάθε μορφή αλληλεγγύης, χωρίς όμως να μπορούν να εγγυηθούν για την ασφάλεια των ενεργειών (προφανώς έχοντας στο μυαλό τους ανθρώπους που θα προσεγγί-σουν την κοινότητα και τον αγώνα από κοντά).

ΥΓ: Στην κουβέντα με τους συντρόφους στο Radio-Revolt, οι κάτοικοι της πε-ριοχής παραδέχτηκαν πως το Κούλον Πρόγκο είναι έτοιμο να κάνει το βήμα της ολικής αυτονόμησης από το κράτος, τους θεσμούς του και τις παροχές του. Μπορεί κάποιοι τομείς να τους δυσκολέψουν, όπως η παροχή ηλεκτρικού ρεύ-ματος, αλλά για αυτούς, ακόμη και αυτό το στοιχειώδες αγαθό μπορεί να έρθει σε δεύτερη μοίρα μπροστά στο ενδεχόμενο της ελευθερίας τους από τα δεσμά του κράτους και των καπιταλιστικών επιχειρήσεων που καραδοκούν να τους κλέψουν τη γη. Το μόνο που τους κρατάει ώστε να κάνουν το βήμα προς την ολική ανεξαρτησία τους είναι η βεβαιότητα πως η καταστολή που πρόκειται αν δεχτούν θα είναι τεράστια. Ακόμη μεγαλύτερη από αυτήν που ήδη δέχονται.

Με αφορμή δύο “εργατικά ατυχήματα”...

Στις 19 Δεκέμβρη ο Αιγύπτιος Ασίζ Εμάντ, βρίσκεται νεκρός σε ακάλυπτο χώρο δίπλα από το κτήριο του υπουργείου εργασίας στο κέντρο της Αθήνας: Δούλευε εκεί σαν καθαριστής τζαμιών, υπάλληλος στην εργολαβική εταιρία Dynaeclean - «Δ. Σιρμπόπουλος - Μ. Κουμπάρου Ο.Ε.» .

Χρειάστηκαν παραπάνω από 4 ώρες για να αντιληφθεί κάποιος το τι είχε συμβεί μιας και ήταν Κυριακή και το υπουργείο ήταν κλειστό και 10 μέρες προκειμένου να βγει το τραγικό περιστατικό στην δημόσια σφαίρα. Οποιαδήποτε ερώτηση σχετικά με το αν τηρούνταν τα μέτρα προστασίας, αν τηρούταν η σύμβαση εργασίας και καταβάλλονταν τα

νόμιμα στον εργάτη θα την θεωρούσαμε το λιγότερο κακοπροαίρετη μιας και μιλάμε για το υπουργείο εργασίας στο οποίο εξάλλου

ανήκει και το σώμα επιθεωρητών εργασίας.

Δύο περίπου μήνες μετά στον Ρέντη στην Αθήνα, μπάτσοι της ομάδας ΔΙΑΣ καλούνται να παρέμβουν για μια ληστεία σε ένα ψιλικατζίδικο. Εκεί θα έρθουν σε ένοπλη συμπλοκή με τους ληστές μετά

από ανταλλαγή πυροβολισμών 3 μπάτσοι τραυματίζονται και ένας σκοτώνεται. Ο ένας ακόμα τραυματίας θα εκπνεύσει λίγες ώρες μετά. Θα αφήσουμε κατά μέρους την όποια ανάλυση του συμβάντος: για τον ρόλο της

ομάδας ΔΙΑΣ εξάλλου έχουμε μιλήσει αρκετές φορές στο παρελθόν.

Θα αντισταθούμε και στο να σχολιάσουμε εκτενώς τις διάφορες δωρεές που έγιναν προς την ΕΛ.ΑΣ. Μετά το περιστατικό (200.000 ευρώ από Πατέρα και Μελλισανίδη, 40 αλεξίσφαιρα από το ΛΑ.Ο.Σ. κτλ.) παρόλο που μας τρώει το χέρι μας.

Εκεί που αξίζει να σταθούμε είναι στο πως αντιμετώπισαν τα μίντια το θέμα. Από την αρχή το περιστατικό προβάλλεται ως έκτακτο, πηχυαίοι τίτλοι στολίζουν τα παράθυρα των καναλιών και η προπαγάνδα αρχίζει: Πρώτα ερωτήματα είναι αν ήταν “τρομοκρατικό” χτύπημα ή όχι και διάφορα ενδοεξουσιακά χτυπήματα πισώπλατα αλλά και “φανερά” σχετικά με την ικανότητα ή όχι της ηγεσίας των μπάτσων. Από αυτό θα κρατήσουμε την ούτως ή άλλως συνεχόμενη απαίτηση των ΜΜΕ

(και για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους είναι ένα αίτημα που έχουν ενστερνιστεί και προβάλλουν και διάφορα κομμάτια της κοινωνίας) για περισσότερη ασφάλεια.

Το καλό όμως κομμάτι έρχεται στην συνέχεια, σε μια τεράστια προσπάθεια όχι μόνο να αυξηθεί το κύρος της αστυνομίας ως θεσμού, αλλά και στην προβολή του (προφίλ του “ιδανικού”) μπάτσου αυτήν την φορά σαν μια ατομικότητα: Σκληρός, μονάχα επειδή χρειάζεται όμως απέναντι σε αυτούς που διαταράσσουν την “ησυχία” των “πολιτών”. Νέο ελληνόπουλο, με προοπτικές για μια λαμπρή καριέρα, αγαπάει τον κίνδυνο αλλά ποιο πολύ αυτόν τον ασαφή “πολίτη” και για αυτό μπορεί και να πεθάνει άμα λάχει και ηρωικά πάνω στην δουλειά. Και μέσα σε όλα αυτά σκιαγραφείται και η φιγούρα του μπάτσου σαν αυτή ενός εργαζόμενου σαν και όλους τους άλλους. Λες και τα όπλα τα οποία κουβαλάνε και με τα οποία έχουν εκπαιδευτεί να σκοτώνουν, είναι εκεί για διακόσμηση και δεν είναι δομικό κομμάτι της επιβολής της κρατικής βίας.

Η υποκρισία ξεχειλίζει από παντού: Στην εκκωφαντική σιωπή σχετικά με το πρώτο “ατύχημα” και την ακατάσχετη μα στοχευμένη φλυαρία που ακολούθησε το δεύτερο. Στην γενικότερη αφάνεια και απάθεια μέσα στην οποία περνάνε πολύνεκρα και φρικτά “ατυχήματα” στα εργασιακά κάτεργα ανά τον ελλαδικό χώρο και στην ευκολία που ξεστομίστηκε το “άνανδροι δολοφόνοι” στην περίπτωση του Ρέντη. Στις δωρεές-θωρακίσεις προς την ΕΛ.ΑΣ. από εφοπλιστές και κομματάρχες: δεν ξεχνάμε τα πλωτά φέρετρα με τα οποία έχουν χτίσει τις περιουσίες τους οι πρώτοι. Οι τσέπες τους είναι βαμμένες με αίμα εργατών. Οι δήθεν φιλάνθρωπες κινήσεις μόνο στόχο έχουν την δημιουργία εντυπώσεων τόσο στο στρατόπεδο των δυνάμεων ασφαλείας όσο και στο ευρύτερο κοινωνικό πεδίο.

Απέναντι λοιπόν σε αυτή την υποκρισία εμείς κρατάμε καλά στην μνήμη μας τους 61 νεκρούς και τους δεκάδες σακατεμένους -ντόπιους και μετανάστες, γυναίκες και άντρες- εργάτες μόνο κατά την διάρκεια του 2011 και τις γροθιές μας καλά σφιγμένες...