МАКЕДОНИЈАВО

СРЕДНИОТ ВЕК

Кон крајот на VI век и почетокот на VII век на територијата на Македонија се доселиле Словените. Нивната татковина се наоѓала зад Карпатите, но поради лошите услови за живот, како и нападите од соседите, тие започнале да се преселуваат.Некои заминале на исток, некои на запад, а оние кои заминале на југ и се населиле на Балканскиот Полуостров се наречени ЈУЖНИ СЛОВЕНИ.

ВенетиАнти

Склавини

Јужни Словени

Словените живееле во колиби, оддалечени една од друга. Целото семејство (родителите со сите синови, и нивните сопруги заедно со децата) било обединето со заедничко стопанство и работа. Неколку вакви семејства заземајќи определена територија образувале општина. Неколку семејни општини пак, го сочинувале племето. Секое племе заземало одредена територија која се нарекувала жупа.

Основната стопанска гранка кај Словените во прататковината и уште долго подоцна во новите територии било земјоделството. Во териториите заземени од јужните Словени, освен земјоделството, заради плодноста на земјата, доста било развиено и сточарството. Археолошките откритија говорат дека земјата била обработувана со бикови впрегнати со железни плугови. Широко се користело и ралото. Се жнеело со српови и родот бил складиран во специјални јами. Пронајдени се и рачни мелници со кои го мелеле житото.

Било развиено и занаетчиството - особено грнчарството (глинени предмети направени од Словените се пронајдени на многу места во Македонија). Изработувале и предмети од дрво, коски и рогови. Висок степен на развој имале и кај обработката на метали, од кои произведувале орудија за работа како и оружја. Племињата населени крај мориња и големи реки знаеле да градат чунови изработени од едноделно дрво. Како платежно средство била користена стоката, а во некои случаи употребувале и пари од странско потекло.

Глинени изработки на Словените.

Словените биле простосрдечни и неверојатно гостопримливи. Се хранеле со земјоделски производи и месо од домашни животни и риба. Омилен пијалак им била медовина, како и пиво од јачмен. Биле музикални, а омилен инструмент им била гуслата. Нивните племиња живееле во неслога, дури и во омраза. Но, кога војувале настапувале во племенски сојузи, кои значеле само привремено здружување заради одбрана или напад, а не некакви постојани формации.

Нивната секојдневна облека претставувала бела платнена едноделна кошула со црвени украсни елементи околу вратот и ракавите – овие црти се присутни во сите народни носии на словенските народи (особено во македонската народна носија).

Во својата стара татковина Словените немале писмо, долго време „со цртички и рески читаа и гатаа“. Кога дошле на балканот и се покрстиле, словенските зборови ги пишувале со римски и грчки букви, без правила. Со такво писмо не било можно точно да се напишат многу словенски зборови. Во грчката азбука немало букви за многу словенски гласови.

Св. Кирил и Св. Методиј се родени браќа од Солун,од угледно и богато византиско семејство, татко Лав и мајка Марија. Постариот брат, Методиј, како офицер помина десет години меѓу македонските Словени. Потоа се оддалечи на гората Олимп и се предаде на монашки подвиг. Овде подоцна му се придружи и Кирил (Константин Филозоф). Кирил и Методиј, познати како солунските браќа просветители, имаат голема улога во словенската историја. Нивното дело ги описмени словенските народи.

Константин, кој е познат со своето монашко име Кирил, за разлика од Методиј не тргнал по стапките на својот татко Лав. Тој уште од детски и ученички години својот животен пат го насочил кон совладување на наставните предмети кои подоцна му овозможиле длабоко да навлезе во тајните на повеќе научни дисциплини и да се нареди до најучените луѓе на својат епоха.

Тие ја создале првата словенска азбука ГЛАГОЛИЦА

Зборот Македонија на глаголица

Подоцна нивните ученици Климент и Наум ја упростиле глаголицата и новото писмо во нивна чест го нарекле КИРИЛИЦА.Со создавањето и ширењето на словенската писменост и книжевност Македонија дала значаен придонес во светската култура.

Свети Климент Свети Наум

Во средината на X век била создадена македонската средновековна држава. На чело на државата се наоѓал цар Самуил.

Тој имал силна војска.

Со освојувачките војни кои ги водел ја проширил државата на север до Дунав и Сава, на југ до Тесалија, на запад до Јадранско и на исток до Црно Море.

Во битката на планината Беласица (1014г) со византискиот император Василиј II, царот Самуил бил поразен, а заробените четиринаесет илјади војници биле ослепени.

Веднаш по тој настан царот Самуил починал. Средновековната македонска држава постоела до 1018 година кога била вклучена во рамките на Византија.